Ζούμε σήμερα το ριμέικ της κρίσης του 1987;

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/06/krisi-1987-2.jpg" width="772" /><br /><br /><b>Αποστολόπουλος Απόστολος</b><br />Σε μια εποχή απόλυτης αλληλεξάρτησης των χωρών και των κρατών είναι αδιανόητο να μιλάμε για πολέμους, ειρήνη και ποικίλα συμφέροντα, χωρίς να αρχίζουμε από το διεθνές πλαίσιο που καθορίζει τη χώρα μας. Όταν, λοιπόν, γίνεται κουβέντα αν, πότε και πως, θα μας επιτεθεί ο Ερντογάν, χωρίς αναφορά στις ΗΠΑ, αν θέλουν ελληνοτουρκική σύρραξη, αν αδιαφορούν, αν πιστεύουν ότι θα ωφεληθούν και από ποιο αποτέλεσμα, μια τέτοια συζήτηση είναι αέρας κοπανιστός, για να μην πω ότι πρόκειται για απόκρυψη της πραγματικότητας.<br /><br />Ποιας πραγματικότητας; Το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε ξεκάθαρες απειλές και εμείς στέλνουμε ρωσικά όπλα στην Ουκρανία μια επειδή είναι, λέει, “παρωχημένα” και μια επειδή, λέει, “μας περισσεύουν”. Δηλαδή είναι κατάλληλα εναντίον της Ρωσίας, πρώτης ή δεύτερης παγκόσμιας στρατιωτικής δύναμης, αλλά δεν μας κάνουν εναντίον της Τουρκίας! Κανονικός αφοπλισμός, αφού δεν ξέρουμε αν και πότε θα έρθουν τα καινούργια(;) όπλα! Ποιον κοροϊδεύουμε, εκτός από τον εαυτό μας, γράφοντας περισπούδαστα περί τα ελληνοτουρκικά;<br /><br />Το τελευταίο επιχείρημα, το εφηύραν και το διαδίδουν από αφτί σε αφτί οι ίδιες οι ΗΠΑ, είναι ότι, πλέον, δεν μπορούν να ελέγξουν τον Ερντογάν. Τρίχες! Αν και όποτε θίγονται τα αμερικανικά συμφέροντα οι ΗΠΑ ξέρουν άριστα να επισημάνουν στον Ερντογάν να κάτσει φρόνιμα. Όπως το έπραξαν προ ημερών στη Συρία, όπου απειλούσε να εισέλθει ορμητικά ο “Σουλτάνος”. Αντ’ αυτού, κλωσάει τα αυγά του!<div><br />Ο Κονδύλης και το πρώτο πλήγμα<br /><br />Προ τριακονταετίας ο Παναγιώτης Κονδύλης έγραψε ότι η Ελλάδα με τα υπάρχοντα δεδομένα (τα ίδια τότε και τώρα) μόνο <a href="https://armynow.gr/proliptiko-pligma/">αν χτυπήσει πρώτη</a>, αιφνιδιαστικά και πολύ σκληρά έχει ελπίδες να σωθεί σε μια ελληνοτουρκική σύρραξη. Έπεσαν τότε να τον φάνε ζωντανό, “φασίστα” τον ανέβαζαν “φασίστα” τον κατέβαζαν! Τώρα αυτή η ιδέα επανέρχεται ως αναγκαία προσφυγή και δικαίωμα άμυνας. Επανέρχεται στα καφενεία και, δειλά-δειλά, σε ορισμένα ιστολόγια, αλλά όχι στα πολιτικά σαλόνια.<br /><br />Το δικαίωμα άμυνας δεν είναι θέμα Διεθνούς Δικαίου, αν και το προβλέπει ο ΟΗΕ. Είναι ζήτημα ισχύος και διεθνών συμφερόντων. Τελικά “δίκιο” έχει ο νικητής, βλέπε πχ κατοχή της Κύπρου. Νικητής είναι αυτός που νίκησε τον αντίπαλο και εξουδετέρωσε τους “φίλους” που θα υπονόμευαν τη νίκη.<br /><br />Τώρα, αντί για διάφορες αναλύσεις καλύτερα μερικές ερωτήσεις: Έχουν συμφέρον οι ΗΠΑ να γίνει τώρα ελληνοτουρκική σύρραξη; Θα ήθελαν νίκη ελληνική ή τουρκική; Ή μήπως ελπίζουν σε όξυνση, ώστε να αναγκαστούμε σε διαπραγματεύσεις; Οι ΗΠΑ δεν είναι χαζές, ξέρουν ότι η σύστασή τους “να τα βρούμε” δεν θα εισακουστεί. Αλλά ο Κίσσινγκερ πρότεινε στον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1986 στην Ουάσιγκτον, την εξής αλυσιδωτή λύση: Να δημιουργηθεί, με ενέργειες αμφοτέρων, όξυνση οπότε οι δυο πλευρές, είχε πει ο Αμερικανός “μάγος”, θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για να μη γίνει πόλεμος.<br /><br />Ακολούθησε η λεγόμενη “κρίση του Μαρτίου 1987” με τελικό αποτέλεσμα το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου. Στα Ίμια, το ίδιο σενάριο, κατέληξε στο “μα θέλετε πόλεμο;” του Σημίτη. Το σενάριο επαναλαμβάνεται απαράλαχτα σε κάθε κρίση, όπως και σήμερα. Η Αθήνα διαχέει στη χώρα τον φόβο πολέμου, ως προϋπόθεση παράδοσής μας, αλλά τρέμει κιόλας μην κατηγορηθεί για προδοσία, καθώς δεν έχει βρει εύσχημο τρόπο να ενδώσει. Την εφεύρεση “προσφυγή στη Χάγη” απορρίπτουν οι Τούρκοι επειδή τα θέλουν όλα, την ανασύσταση της αυτοκρατορίας και όχι τα “ψίχουλα” ενός δικαστικού συμβιβασμού.</div><div><br />Τα τρία κρίσιμα σημεία<br /><br />Τρία σημεία: Πρώτον, το πρώτο πλήγμα δίνει προβάδισμα, αλλά όχι τη νίκη. Δεύτερον, η Τουρκία για να χάσει την υποστήριξη των συμμάχων, πρέπει να πάψει να τους είναι χρήσιμη. Τρίτον, αν ΗΠΑ-Ρωσία τα έβρισκαν η Τουρκία θα έχανε σε αξία. Αυτά τα τρία είναι το κλειδί. Ισχύουν και τα τρία!<br /><br /><br />Ως τώρα ο διεθνής παράγων παραγνωρίζει τα δίκαια της Ελλάδας, αλλά ταυτόχρονα ο επικυρίαρχος φράζει την τουρκική επιθετικότητα. Όσοι, ευεπηρέαστοι, ανησυχούν, ας ηρεμήσουν. Η ανάλυση του διεθνούς περίγυρου είναι απαραίτητη για την αποφυγή καταστροφής, όπως το 1922. Και τώρα μυωπικά βλέπουμε. Αν, όμως, αλλάξουν οι ιστορικές ροές θα αποκτήσει νόημα το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Η Ελλάδα δεν ξέρει να τρέξει να σωθεί, όπως αποδείχθηκε τόσο το 1922, όσο και το 1944, όπου από νικητές, αλληλοσφαχτήκαμε.<br /><br />Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η Υπερκείμενη Δύναμη δεν θέλει να επωφεληθεί ο νικητής από μια αναμέτρηση των υποκείμενων εξαρτημένων χωρών. Ιδού: Το 1897 έγινε ελληνοτουρκικός πόλεμος και ηττηθήκαμε κατά κράτος. Οι Γερμανοί, όμως, που προκάλεσαν-υποδαύλισαν τον πόλεμο, δεν ήθελαν να επωφεληθούν οι Τούρκοι. Έτσι η ηττημένη Ελλάδα δεν έχασε ούτε πόντο εδάφους και οι Τούρκοι αποσύρθηκαν. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να έχουμε επίγνωση, αίσθηση, των διαθέσεων, δηλαδή των συμφερόντων, της Υπερκείμενης Δύναμης.<br /><br />Υπενθυμίζω ότι όταν ενημερώθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου τις τουρκικές απειλές για τον εξοπλισμό των νησιών είπε μόνο τρεις λέξεις: «είναι θέμα άμυνας». Και το θέμα έληξε για μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή οι Τούρκοι ήξεραν ότι το εννοούσε. Τα πολλά λόγια άρχισαν (και συνεχίζονται) όταν οι Τούρκοι κατάλαβαν πως η Αθήνα εδώ και καιρό ψάχνει τρόπους να ενδώσει στις απαιτήσεις τους. Εδώ ακριβώς είμαστε.<br /><br />ΥΓ. Το τέλος του Ουκρανικού το ανακοίνωσε ο Κίσσινγκερ. Στους τρεις επιδεικτικά ατημέλητους επισκέπτες απόμεινε μόνο να υποδείξουν στον Ζελένσκι να τελειώνει, για το καλό του, πριν φτάσει ο Χειμώνας, οπότε από ήδη δυσβάστακτος, γίνει ασήκωτο βάρος.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ζούμε σήμερα το ριμέικ της κρίσης του 1987;

Αποστολόπουλος Απόστολος Σε μια εποχή απόλυτης αλληλεξάρτησης των χωρών και των κρατών είναι αδιανόητο να μιλάμε για πολέμους, ειρήνη και πο...

Διαβάστε την συνέχεια

81 χρόνια από το Σύμφωνο Φιλίας της Τουρκίας με τον Χίτλερ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/German-Turkish_Treaty_of_Friendship_and_Non-Aggression114.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="583" data-original-width="778" height="422" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/German-Turkish_Treaty_of_Friendship_and_Non-Aggression114.jpg" width="768" /></a></div><div><br /></div> Γράφει ο <b>Νότης Μαριάς</b><br />Συμπληρώνονται σήμερα 18 Ιουνίου 2022, ογδόντα ένα ολόκληρα χρόνια από την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας ανάμεσα στην Τουρκία και στον Χίτλερ. Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο έχουμε αναδείξει επανειλημμένα τόσο με σχετική μας αρθρογραφία (Κυριακάτικη Kontra News 15/3/2020 αλλά και Υπέρβαση News 5/4/2021 και 31/5/2021) όσο και στην τηλεοπτική μας εκπομπή «Ο άλλος δρόμος στην ενημέρωση». <br /><br />Έτσι λοιπόν την ώρα που σύσσωμος ο Κρητικός λαός αποδεκάτιζε τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στην μεγαλειώδη μάχη της Κρήτης στο διάστημα 20 Μαΐου -1η Ιουνίου 1941, την ώρα που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη τη νύκτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, οι Τούρκοι διαπραγματευόταν για να τα βρουν με τον Χίτλερ. <br /><br />Την ώρα που ο Ελληνικός λαός έδινε σύσσωμος τη μάχη της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον Άξονα, η Τουρκία προχωρούσε στη Σύναψη Συμφώνου Φιλίας και Συνεργασίας με τον Χίτλερ και τους ναζί.<br /><br />Έτσι σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία πολέμησε τους Ιταλούς στη Βόρειο Ήπειρο και τους Γερμανούς στο Ρούπελ, η Τουρκία τάχθηκε ανοιχτά και επίσημα με το μέρος των ναζί. <br /><br />Η επιστολή του Χίτλερ στον Ινονού<br /><br />Ειδικότερα στις 4 Μαρτίου 1941 ο Χίτλερ έστειλε επιστολή προς τον τούρκο πρόεδρο Ισμέτ Ινονού την οποία του παρέδωσε ο πρέσβης της χιτλερικής Γερμανίας στην Άγκυρα φον Πάπεν. Στην επιστολή του ο Χίτλερ έδινε τη διαβεβαίωση στην Άγκυρα ότι δεν επρόκειτο να επιτεθεί στην Τουρκία και για τον λόγο αυτόν τα ναζιστικά στρατεύματα που είχαν μπει στη Βουλγαρία θα έμεναν μακριά από τα σύνορα με την Τουρκία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Επιπλέον όπως προκύπτει από δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας Daily Mail στις 5 Μαρτίου 1941, ο Χίτλερ διεμήνυε στον Ινονού ότι ενδιαφερόταν να φροντίσει τα τουρκικά συμφέροντα και την ευημερία της Τουρκίας. Μάλιστα σύμφωνα με το τουρκικό ραδιόφωνο ο Ινονού άκουγε με προσοχή το μήνυμα του Χίτλερ καθώς του το διάβαζε ο φον Πάπεν κατά την επίσκεψή του στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα. Στη συνέχεια ο Ινονού ζήτησε από τον φον Πάπεν να ευχαριστήσει εκ μέρους του τον Χίτλερ για αυτήν «την ευγενική του πράξη»!!! Η επιστολή Χίτλερ στη συνέχεια αποτέλεσε αντικείμενο 6ωρης συζήτησης στο τουρκική υπουργικό συμβούλιο στις 5 Μαρτίου 1941.<br /><br />Στην επιστολή αυτή του Χίτλερ, τελικά απάντησε ο Ινονού στις 19 Μαρτίου 1941.<br /><br />Το βέβαιο είναι πάντως ότι όταν στις 6 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Πατρίδα μας και ο ελληνικός λαός έδινε τιτάνιο αγώνα, την ίδια ώρα οι Τούρκοι έκαναν μπίζνες με τους ναζί για να τα κονομήσουν ως συνήθως.<br /><br />«Μέγας και μεγαλοφυής αναδημιουργός της νέας Τουρκίας» ο Κεμάλ σύμφωνα με τον Χίτλερ<br /><br />Η πρόθεση του Χίτλερ για συνδιαλλαγή με την Τουρκία εκτός από την επιστολή του της 4ης Μαρτίου 1941 φάνηκε και σε μια αποστροφή του περίφημου τότε λόγου του στις 4 Μαΐου 1941 στο γερμανικό Ράιχσταγκ για τα ζητήματα του πολέμου στα Βαλκάνια όπου επισήμανε ότι από τη στιγμή της ανόδου του στην εξουσία προσπάθησε να επιτύχει στενή συνεργασία με την Τουρκία η οποία να στηρίζεται σε βάσεις οικονομικής ωφέλειας. Μάλιστα παρατήρησε ότι η Τουρκία ήταν σύμμαχος με τη Γερμανία στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πόλεμος που σύμφωνα με τον Χίτλερ έβλαψε τόσο την Τουρκία όσο και τη Γερμανία. Και στη συνέχεια αναφέρθηκε στον Κεμάλ χαρακτηρίζοντάς τον ως «μέγα και μεγαλοφυή αναδημιουργό της νέας Τουρκίας».<br /><br />Αυτά έλεγε ο Χίτλερ για τον Κεμάλ και την Τουρκία τον Μάιο του 1941 όταν η γερμανική μπότα είχε κατακτήσει την Ελλάδα πλην Κρήτης. <br /><br />Το Σύμφωνο Φιλίας της Τουρκίας με τον Χίτλερ <br /><br /> Έτσι τελικά στις 18 Ιουνίου 1941, η Τουρκία συνήψε με τη ναζιστική Γερμανία και τον Χίτλερ την Γερμανο-Τουρκική Συνθήκη Φιλίας. Η Συνθήκη υπογράφτηκε στην Άγκυρα από τον πρέσβη της χιτλερικής Γερμανίας Φραντς φον Πάπεν και τον τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεχμέτ Σουκρού Σαράτζογλου όπως φαίνεται και στην σχετική φωτογραφία και την οποία έχουμε ήδη δημοσιεύσει στην ΥΠΕΡΒΑΣΗ News στις 5 Απριλίου 2021 στη σελ. 3. <br /><br />Επρόκειτο για ένα Σύμφωνο μη επιθέσεως διαρκείας δέκα ετών στο οποίο πέραν των άλλων Χίτλερ και Τουρκία συμφωνούσαν σε αμοιβαίο σεβασμό των συνόρων τους καθώς και σε ειρηνική επίλυση των διαφορών τους (Daily Mail 19/6/1941). <br /><br />Ειδικότερα στο προοίμιο της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερμανία και Τουρκία έχοντας την επιθυμία να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις «επί βάσεως αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ειλικρινούς φιλίας» αποφάσισαν να συνάψουν Συμφωνία υπό την επιφύλαξη του σεβασμού των υποχρεώσεων που είχαν μέχρι τότε οι δύο χώρες και για τον λόγο αυτόν διόρισαν ως πληρεξουσίους των δύο πλευρών για την υπογραφή της Συμφωνίας τον πρέσβη Φράντς φον Πάπεν εκ μέρους της Γερμανίας και τον υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας Σουκρού Σαράτσογλου.<br /><br />Στη συνέχεια στο άρθρο 1 της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερμανία και Τουρκία αναλαμβάνουν να σεβαστούν αμοιβαίως την ακεραιότητα και το απαραβίαστον του εθνικού εδάφους τους και να μην λαμβάνουν κανένα μέτρο το οποίο να στρέφεται άμεσα ή έμμεσα κατά του άλλου συμβαλλομένου μέρους.<br /><br />Στο άρθρο 2 της Συνθήκης προβλεπόταν ότι Γερμανία και Τουρκία αναλαμβάνουν την υποχρέωση στο μέλλον να έρχονται φιλικώς εις επαφήν σε σχέση με όλα τα ζητήματα που αφορούν αμοιβαίως τα συμφέροντά τους προκειμένου να καταλήγουν σε συμφωνία ως προς τον τρόπο με τον οποίον θα χειριστούν παρόμοια ζητήματα. <br /><br />Το άρθρο 3 προέβλεπε τα περί της κύρωσης της Συνθήκης η οποία θα ήταν δεκαετούς διάρκειας ενώ θα μπορούσε με συμφωνία των μερών και να παραταθεί.<br /><br />Μετά την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας οι δύο πλευρές αντάλλαξαν διακοινώσεις ως προς τις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών μιας και οι Τούρκοι ως γνωστόν δεν κάνουν τίποτε στο τζάμπα.<br /><br />Σε δηλώσεις του ο Σαράτσογλου επισήμανε με νόημα ότι κατά την διάρκεια όλων των σοβαρών γεγονότων τους τελευταίους αιώνες η Τουρκία και η Γερμανία δεν ήταν ποτέ αντίπαλοι και οι σχέσεις τους ήταν άμεμπτες. Μάλιστα με το Σύμφωνο φιλίας έθεσαν σε στερεότερες βάσεις την φιλία τους. Και συνέχισε λέγοντας ότι τα δύο έθνη παρείχαν αμοιβαία τη διαβεβαίωση ότι και εις το μέλλον ουδέποτε θα έχουν διαφορές. Και κατέληξε χαρακτηρίζοντας το Σύμφωνο «σπουδαίο ιστορικό έγγραφο φιλίας».<br /><br />Στη συνέχεια στις 5 Ιουλίου 1941 σε ειδική τελετή στην αίθουσα των Πρέσβεων του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών στο Βερολίνο έγινε η ανταλλαγή των επικυρωτικών εγγράφων μεταξύ της τουρκικής και της γερμανικής αντιπροσωπείας στην οποία από τουρκικής πλευράς συμμετείχαν ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών Cevat Acikalin, ο τούρκος πρέσβης στο Βερολίνο Huesrev Gerede και από γερμανικής πλευράς ο γενικός γραμματέας του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών Ernst von Weizsäcker πατέρας του πρώην Προέδρου της Γερμανίας Richard Karl <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Freiherr">Freiherr</a> von Weizsäcker τη δεκαετία 1984-1994, και ο τότε αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών Ernst Woermann. <br /><br />Το κείμενο του Γερμανοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας μετά την επικύρωσή του δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της ναζιστικής Γερμανίας. <br /><br />Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά τη σύναψη του Γερμανο-Τουρκικού Συμφώνου μη επιθέσεως ο Χίτλερ στις 22 Ιουνίου 1941 επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, έχοντας όμως καθυστερήσει λόγω της ελληνικής αντίστασης στο Ρούπελ και στη μάχη της Κρήτης όπου αποδεκατίστηκαν οι αλεξιπτωτιστές του. Άλλωστε είναι ιστορικά γνωστό ότι ο Χίτλερ έχασε τη μάχη με τον ρωσικό χειμώνα λόγω της ελληνικής αντίστασης και της συνακόλουθης καθυστέρησης. <br /><br />Η Συμφωνία Clodius<br /><br />Στη συνέχεια τον Οκτώβριο 1941 η Τουρκία υπέγραψε με το Χίτλερ την Συμφωνία Clodius με βάση την οποία εφοδίασε τη ναζιστική πολεμική μηχανή με 45.000 τόνους χρωμίου το διάστημα 1941-42 και με 90.000 τόνους χρωμίου κατ΄ έτος το 1943 και 1944, παρέχοντας έτσι στους ναζί ένα υπερπολύτιμο μέταλλο που χρησιμοποιείται στη διαδικασία κατασκευής όπλων. <br /><br />Οι οικονομικές σχέσεις της Τουρκίας με τη ναζιστική Γερμανία συνεχίστηκαν απρόσκοπτα. Μάλιστα στις 26 Φεβρουαρίου 1943 πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία η Διάσκεψη του Τουρκικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκε η ετήσια Γενική Συνέλευση στα γραφεία του Τουρκικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για τη Γερμανία στο Βερολίνο, στην περίφημη λεωφόρο Kurfürstendamm, παρουσία του Τούρκου πρέσβη στο Βερολίνο Saffet Arikan. <br /><br />Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απαίτηση της Τουρκίας να της παραχωρηθούν συγκεκριμένα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου προκειμένου να προσχωρήσει στον Άξονα, όπως αποκάλυψε ο Χίτλερ στον Μουσολίνι σε συνάντησή τους στις 29/4/1942 στο Σάλτσμπουργκ (<a href="http://www.sportime.gr/">www.sportime.gr</a> 17/2/2021).<br /><br />Την ίδια στιγμή όμως η Άγκυρα ακολουθώντας τη γνωστή της καιροσκοπική πολιτική πουλούσε χρώμιο και στους Αγγλο-αμερικάνους καθώς και αποξηραμένα φρούτα και καπνό. <br /><br />Και κάτι ακόμη. Μόλις η Τουρκία είδε ότι έρχεται η συντριβή του Χίτλερ και καθώς τον Αύγουστο του 1944 ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στη Βουλγαρία, η Άγκυρα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τους ναζί. <br /><br />Περίμενε όμως μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1945 για να κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία μιας και δεν ήταν σίγουρη για το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου.<br />Έτσι η Άγκυρα κατάφερε να πλασαριστεί μαζί με τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!!!<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

81 χρόνια από το Σύμφωνο Φιλίας της Τουρκίας με τον Χίτλερ

Γράφει ο Νότης Μαριάς Συμπληρώνονται σήμερα 18 Ιουνίου 2022, ογδόντα ένα ολόκληρα χρόνια από την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας ανάμεσα στην ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη σημασία της ρουμανικής κίνησης για τα 32 F-16A/B MLU για την ελληνική άμυνα.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/F-16AM-Norway-790x400.jpg" /><br /><br /><div>Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b></div><div>Απαξίωση του στόλου των ελληνικών F-16 αποκαλύπτει η αγορά 32 νορβηγικών F-16A/B MLU από τη Ρουμανία. Στην είδηση δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, εν μέσω του γενικότερου ενθουσιασμού που προκάλεσε η απόλυτα επιτυχής αρχική δοκιμή στον αέρα των δύο πρώτων εκσυγχρονισμένων F-16V από την ΕΑΒ. Η επισημοποίηση όμως της απόκτησης 32 μεταχειρισμένων F-16AM/BM από την Αεροπορία της Ρουμανίας είναι πολλαπλά διδακτική, εάν η Ελλάδα επιθυμεί να ακούσει. Κάτι διόλου βέβαιο. Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να σταθούμε σε αυτή.<br /><br />Προφανώς όχι για να υποβαθμιστεί η μεγάλη αξία του εκσυγχρονισμού των F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced σε Block 72 (V), που πρωτίστως αποτελεί εξέλιξη η οποία αναδεικνύει τις πολύ μεγάλες δυνατότητες και της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και των Ελλήνων τεχνικών.<br /><br />Σε αυτή την είδηση οφείλει κανείς να σταθεί για να υπογραμμίσει για ακόμα μια φορά τη νοοτροπία τόσο της πολιτικής όσο και της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας διαχρονικά, με αποτέλεσμα να πλήττεται η ελληνική αποτρεπτική ισχύς, άρα κατ’ επέκταση η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη.<br /><br />Το DP ασχολήθηκε εκτεταμένα και διεξοδικά με το τεράστιας σημασίας ζήτημα του εκσυγχρονισμού και της ομογενοποίησης του στόλου των μαχητικών F-16. Οι λόγοι πολλοί και έχουν παρατεθεί κατ΄ επανάληψη. Μπορούν όμως να συνοψισθούν σε έναν.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ο εκσυγχρονισμός και των 153 ελληνικών μαχητικών F-16, θα εξασφάλιζε στην Πολεμική Αεροπορία καθολική επικράτηση και υπεροχή στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο για τα επόμενα 20 τουλάχιστον χρόνια.<br /><br />Το ότι η επιλογή αυτή δεν προχώρησε μέχρι σήμερα, έστω δηλαδή τόσο καθυστερημένα, είναι κάτι που την οδηγεί σε σοβαρούς επιχειρησιακούς συμβιβασμούς και σε αχαρτογράφητα ύδατα. Ακόμα κι αν δεν τα χρειάζεται, η ρουμανική προμήθεια δείχνει την αξία τους στη διεθνή αγορά. Μέχρι στιγμής και παρά τις συνεχείς διαρροές, η ελληνική πλευρά δεν έχει λάβει απόφαση για την τύχη των 70 (δύναμη μεγαλύτερη των τριών πολεμικών Μοιρών) F-16 Block 30 και Block 50.<br /><br />Δεν έχει επίσης λάβει καμία απόφαση ενίσχυσης του οπλοστασίου των F-16, από τη στιγμή που δεν έχει ακόμη υπογράψει συμβάσεις για την προμήθεια των ισραηλινών όπλων αέρος – εδάφους (συλλογές SPICE 1000 και 2000 και υπερηχητικοί πύραυλοι Rampage) που είχαν εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων τον Οκτώβριο του 2021.<br /><br />Επίσης, δεν έχει αποστείλει LOR στις ΗΠΑ αιτούμενη την αγορά ατρακτιδίων στοχοποίησης SNIPER, προηγμένων όπλων αέρος – αέρος (AIM-120D AMRAAM) και κυρίως όπλων αέρος – εδάφους (JSM, SDB II, AGM-154 JSOW/JSOW-ER και AGM-158 JASSM).<br /><br />Επιπρόσθετα, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη αντικατάστασης του συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου ASPIS II. Ακόμη και αν δεν υπάρχουν προβλήματα συμβατότητας με το ραντάρ AESA τύπου AN/APG-83 του Viper, το ASPIS II είναι αναλογικού πυρήνα και τεχνολογικά ξεπερασμένο. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί πλήρως τις δυνατότητες ενός συστήματος AESA.<br /><br />Συμπερασματικά, ενώ η Πολεμική Αεροπορία έχει στην πραγματικότητα πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να φτάσει στο σημείο να καταστήσει πραγματικά αξιόμαχα τα 83 Viper που θα αποκτήσει:<br />>η ελληνική Πολιτεία σχεδιάζει την προμήθεια F-35A με ορίζοντα συγκρότησης της πρώτης επιχειρησιακής Μοίρας σε 10 κατά προσέγγιση χρόνια από σήμερα (!)<br />>ετοιμάζεται να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τα F-16 Block 30 και Block 50, μαζί με τα συστήματα που θα προέλθουν από τα αεροσκάφη που σήμερα εκσυγχρονίζονται σε Block 72 Viper.<br /><br />To γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, είναι πραγματικά αδύνατο να εξηγηθεί με βάση τις βέλτιστες επιχειρησιακές πρακτικές, την κοινή λογική και τις θεμελιώδεις αρχές της οικονομίας. Με ποια λογική δηλαδή η Ελλάδα κινείται στην κατεύθυνση της οριστικής απαξίωσης και αδρανοποίησης του 50% σχεδόν της τεράστιας επένδυσης που έγινε στο F-16 και τις υποδομές υποστήριξής του τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια.<br /><br />Την ίδια στιγμή η Ρουμανία αποσπά την αμερικανική έγκριση για την αγορά 32 μεταχειρισμένων F-16AM/BM, μαχητικών που από πλευράς εξοπλισμού αποστολής και δυνατοτήτων βρίσκονται κάπου μεταξύ του Βlock 52+ και του Block 52+ Advanced και θα αγοραστούν έναντι μόλις 454 εκατομμυρίων ευρώ, συγκροτώντας σχεδόν εκ του μηδενός την Αεροπορία της Ρουμανίας.<br /><br />Στα εκσυγχρονισμένα νορβηγικά F-16A/B MLU που ενσωματώνουν το σύστημα στοχοποίησης επί κάσκας JHMCS, ατρακτίδια SNIPER που επίσης θα παραδοθούν στην Αεροπορία της Ρουμανίας, συστήματα ανταλλαγής δεδομένων Link -16 και είναι πιστοποιημένα (έκδοση λογισμικού M6.5.2) για την αξιοποίηση του αντιπλοϊκού πυραύλου νέας γενιάς JSM, στο οποίο έχουμε κάνει κάνει εκτενή αναφορά. Στόχος προφανής τα ρωσικά πλοία στη Μαύρη θάλασσα. Τα τουρκικά στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο;<br /><br />Η Ελλάδα με 70 πολύ νεότερης κατασκευής μαχητικά F-16 στην κατοχή της, επιμένει να καθυστερεί τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης για το μέλλον τους, αρνούμενη τη δαπάνη ενός (κατά προσέγγιση) δισεκατομμυρίου δολαρίων για την περαιτέρω εκμετάλλευσή τους ως Block 50M. Πρόκειται για μία παράλογη συμπεριφορά και επιλογή, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, που δεν βιώνουμε για πρώτη φορά και με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαιο ότι δεν θα βιώσουμε για τελευταία…<br /><br />Τις συνέπειές της θα τις υποστεί μια Πολεμική Αεροπορία που το καλοκαίρι του 2020 βρέθηκε απέναντι στον τουρκικό στόλο με μοναδικά όπλα που μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αντιπλοϊκά, τους πυραύλους Maverick και ακόμα διατηρεί σε υπηρεσία τα γηραιά F-4E AUP. Θα τις υποστεί η ελληνική άμυνα συνολικά που καλείται να αντιμετωπίσει με ποιότητα και επαρκή ποσότητα την τουρκική απειλή στην πιο ακραία της εκδοχή που εκδηλώνεται με πολλές μορφές. Θα τις υποστεί φυσικά και ο Έλληνας φορολογούμενος.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μεγάλη σημασία της ρουμανικής κίνησης για τα 32 F-16A/B MLU για την ελληνική άμυνα.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Απαξίωση του στόλου των ελληνικών F-16 αποκαλύπτει η αγορά 32 νορβηγικών F-16A/B MLU από τη Ρουμανία. Στην είδηση ...

Διαβάστε την συνέχεια