Τα συμφέροντα των 4 στην Ανατολική Μεσόγειο

<img alt="" height="362" src="http://defencenews.gr/templates/paula/scripts/timthumb.php?src=images/122659-elliniki_aoz.jpg&w=256&zc=1" width="640" /> <br /> <br />  <span style="line-height: 1.3em;">Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν πάντα  ο θησαυρός σ’ ένα παιχνίδι θηρευτών φυσικών πόρων. Τη δεκαετία 1939-1948 η Βρετανική Εταιρεία Iraq Petroleum Co. αναζητούσε πετρέλαιο,  το 1960 οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ) και η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ) έδειξαν ενδιαφέρον για υδρογονάνθρακες στην περιοχή και από τότε μέχρι σήμερα γίνονται πληθώρα σεισμογραφικών και άλλων μελετών. Φτάνουμε όμως στο 2010, οπότε και ανακαλύπτονται κοιτάσματα φυσικού αερίου στις ακτές του Ισραήλ. Τα γειτονικά κράτη μπαίνουν στο παιχνίδι με τη φιλοδοξία ότι διαθέτουν κι εκείνα κοιτάσματα. Η προσδοκία τους επαληθεύεται και πράγματι καθίσταται σαφές ότι η Ανατολική Μεσόγειος είναι ο θησαυρός πετρελαίου και φυσικού αερίου που όλοι αναζητούν. Nihil est simplex, όπως θα έλεγαν και οι αρχαίοι Λατίνοι για τις καθόλου απλές γεωπολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές ακόμα επιπτώσεις της εκμετάλλευσης ενός τέτοιου θησαυρού.</span><br /> <strong><em>Γράφει η Κατερίνα Χλιάρα</em></strong><br /> <strong><em></em></strong><br /> Το Ισραήλ λοιπόν. Μία χώρα που για μερικούς αφήνει μόνο την εντύπωση ενός κράτους που εμπλέκεται στο ζήτημα της Μέσης Ανατολής . Εντούτοις, το Ισραήλ θεωρείται πρωτοπόρο σε θέματα έρευνας και τεχνολογίας, καθώς κατατάσσεται διεθνώς στην υψηλότερη βαθμίδα στην έρευνα και την ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης υδάτινων πόρων, αλλά και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ο καθορισμός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) του Ισραήλ ήταν ένα από τα σημαντικότερα και, όπως φάνηκε στη συνέχεια, πιο εκρηκτικά θέματα στο συνέδριο IRENA στο Άμπου Ντάμπι. Μεταξύ άλλων συζητήθηκε η ένταξη της Κύπρου στη Διεθνή Υπηρεσία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA), που απέσπασε τη θετική ψήφο 185 χωρών, αλλά και το μοναδικό βέτο της Τουρκίας.Η τουρκική πολιτική, φοβούμενη τη συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας και τον επικείμενο απομονωτισμό της από την Ευρώπη, προσπάθησε να αναχαιτίσει τις προσδοκίες των δύο απ’ τους τρεις εταίρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία παράγει ποσοστό ενέργειας διπλάσιο από αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br /> Από το σημερινό 25% που παράγει από τις ΑΠΕ, φιλοδοξεί να το αυξήσει στο 30% μέχρι το 2023, οπότε και θα εξοικονομεί το 20% της ενέργειας που παράγει.Στη βορειοανατολική Μεσόγειο δεσπόζει η Κύπρος, ένα νησί που μέχρι το 2010 υποστήριζε μηδενική παραγωγή και κατανάλωση φυσικού αερίου. Μετά το 2010, όμως, η ανεύρεση φυσικού αερίου οδήγησε τις επιστημονικές προβλέψεις να υπολογίζουν μέχρι και πλούτο ενός τρισεκατομμυρίου κυβικών μέτρων αερίου, ποσό που είναι αρκετά μεγάλο για να καλυφθούν οι εξαγωγές στην Ευρώπη και πόσω μάλλον οι ελληνικές ανάγκες για τα επόμενα 200 χρόνια! Το σίγουρο είναι ότι από τα δεκατρία (13) θαλάσσια οικόπεδα, το δωδέκατο, η Αφροδίτη, έχει αξία 350 δις €, η οποία μεταφράζεται σε καθαρό κέρδος 86 δις €. Η Κύπρος και το Ισραήλ συζητούν συνεργασία για την κατασκευή σταθμού υγροποιημένου αερίου. Η Τουρκία δε θέλει να απέχει αλλά αιτίες συντρέχουν να παρεμποδίσουν αυτές της τις βλέψεις. Ένας από αυτούς τους λόγους είναι και η έλλειψη εμπιστοσύνης των Ισραηλινών απέναντι στους Τούρκους μετά τα μοιραίο επεισόδιο στο Mavi Marmara το 2010.Συνεπώς, η Τουρκία προσπαθεί να εμποδίσει τη συνεργασία των εταίρων.<br /> Η Ελλάδα συζητείται να διακινεί ενεργειακούς πόρους και να συμμετέχει στην παραγωγή ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Νότια της Ρόδου, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, η Τουρκία ξεκινά έρευνα υδρογονανθράκων, γεγονός, φυσικά, παράνομο αφού η υφαλοκρηπίδα φαίνεται να συμπίπτει ολοκληρωτικά με την προβλεπόμενη ελληνική ΑΟΖ. Η τουρκική πρωτοβουλία θορύβησε τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, τη Γαλλία, το Πεντάγωνο, τη Γερμανία, τη Μάλτα και το Ισραήλ. Η Ρωσία τάσσεται κατά της Τουρκίας ενώ οι ΗΠΑ κινούνται διπλωματικά καθώς επιθυμούν την παύση του ρωσικού εφοδιασμού φυσικού αερίου στην Τουρκία, ώστε να λάβουν την τελευταία με το μέρος τους σε τυχόν πυρηνικό πρόγραμμα στη Μέση Ανατολή, δίχως ρωσική επιρροή. Η ελληνική εξωτερική πολιτική, ακάθεκτη, συνεχίζει τις διεθνείς σχέσεις της με τη Ρωσία κατά την υπογραφή της συνεργασίας για την κατασκευή τμήματος του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, πράξη που αποδοκίμασαν οι αμερικανικές αρχές. Συνεχίζει παράλληλα και την τριμερή συνεργασία της με το Ισραήλ και την Κύπρο σχετικά με το έργο υποθαλάσσιας διασύνδεσης (Euro-Asia Interconnector).Η περίπτωση αυτή θα μελετηθεί ευρύτερα τώρα που η Ελλάδα έχει αναλάβει την Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι σχέσεις μας με την Τουρκία ακόμα παραμένουν κατά βάθος εχθρικές και ανταγωνιστικές.<br /> Η Τουρκία, όμως, θα επιμείνει στη σύσφιξη σχέσεων με το Ισραήλ ή σκοπεύει να επηρεάσει διαφορετικά την τριμερή συνεργασία; Κατά βάθος και το Ισραήλ κλίνει αρνητικά προς μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με την Τουρκία. Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο; Μήπως θα έπρεπε να παρατηρήσουμε περισσότερο την ισχύουσα δύναμη της Τουρκίας και να την προσεγγίσουμε για άλλη μια φορά με ελιγμούς; Όπως είπε και ο πολιτικός Bo Bennett, «η διπλωματία είναι κάτι περισσότερο από το να λέμε ή να κάνουμε τα σωστά πράγματα στη σωστή στιγμή· είναι ν’ αγνοούμε να λέμε ή να κάνουμε λανθασμένες κινήσεις κάθε στιγμή». Ίσως τώρα να είναι η ευκαιρία μας να προωθήσουμε και τα ελληνικά συμφέροντα. Επιτέλους.<br /> <a href="http://defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τα συμφέροντα των 4 στην Ανατολική Μεσόγειο

  Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν πάντα  ο θησαυρός σ’ ένα παιχνίδι θηρευτών φυσικών πόρων. Τη δεκαετία 1939-1948 η Βρετανική Εταιρεία Iraq Pe...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ερώτημα των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία.

<img alt="98798754r44345bbbyt4564" height="355" src="http://cyprusnews.eu/images/moudouroarthro.jpg" style="float: left; margin-bottom: 10px; margin-left: 10px; margin-right: 10px;" width="640" /><br /> <br /> Γράφει: <b>Νίκος Μούδουρος</b><br /> <br /> <b>Οι δημοτικές εκλογές στις 30 Μαρτίου 2014 σηματοδοτούν την έναρξη ενός ιδιαίτερα κρίσιμου έτους για την Τουρκία. </b><br /> Τον Αύγουστο του 2014 θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές, ενώ το 2015 κανονικά θα πραγματοποιηθούν οι γενικές εκλογές. Υπό αυτή την έννοια, η εκλογική αναμέτρηση για την τοπική αυτοδιοίκηση στις σημερινές συγκυρίες, αποτελεί το πρώτο μεγάλο «δημοψήφισμα» μέσα από το οποίο θα εκτιμηθούν οι πολιτικές ισορροπίες στη χώρα, αλλά και το μέλλον του Πρωθυπουργού Έρντογαν. Με δεδομένο το στόχο του Έρντογαν για ανάληψη της προεδρίας της χώρας, αλλά και με φόντο το πολιτικό πρόγραμμα του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) που φτάνει μέχρι και το 2023, οι δημοτικές εκλογές του Μαρτίου συνιστούν σημείο καμπής για τις αντοχές των κοινωνικών δυνάμεων-φορέων του μετασχηματισμού της Τουρκίας τουλάχιστον κατά την τελευταία δεκαετία.<br /> <br /> Το ΑΚΡ διακυβερνά την Τουρκία από το Νοέμβριο του 2002 και έχει ήδη καταγράψει τη μεγαλύτερη διάρκεια μονοκομματικής κυβέρνησης από την εποχή υιοθέτησης του πολυκομματικού συστήματος. Παράλληλα, ο Έρντογαν είναι ο Πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία από οποιοδήποτε άλλο δημοκρατικά εκλεγμένο Τούρκο ηγέτη. Οι εκλογές του Μαρτίου λοιπόν, τοποθετούμενες μέσα στο πλαίσιο των σημερινών αντιπαραθέσεων, μετατρέπονται σε κριτήριο για τη συνέχιση ή όχι της παντοδυναμίας του Ισλάμ και για τους επόμενους προσανατολισμούς της χώρας.<br /> <br /> <b>Οι τρεις «εποχές» της εξουσίας Έρντογαν</b><br /> <br /> Μέχρι και τις γενικές εκλογές του 2015 (και εάν αυτές δεν πραγματοποιηθούν πρόωρα), η Τουρκία φαίνεται να αφήνει πίσω της μια σημαντική περίοδο μετάβασης, τα χαρακτηριστικά της οποίας επηρεάστηκαν κυρίως από την ηγεμονία του ΑΚΡ. Από το 2002 μέχρι και το 2008, το κυβερνών κόμμα αναζήτησε και πέτυχε τη διεύρυνση της πολιτικής και κοινωνικής του νομιμοποίησης είτε μέσα από εξωτερικούς άξονες που δημιουργούσαν πιέσεις (π.χ ευρωπαϊκή προοπτική), είτε μέσα από εσωτερικούς παράγοντες που συγκροτούσαν ένα δημοκρατικότερο περιβάλλον ενάντια στην αρχαϊκή κεμαλική αυταρχικότητα. Από το 2008 με την αποκάλυψη του παρακρατικού δικτύου Εργκενεκόν μέχρι και το 2010, το ΑΚΡ προσανατολίστηκε περισσότερο στο θρυμματισμό που κεμαλικού κατεστημένου με την ενίσχυση της συνεργασίας με την κοινότητα Γκιουλέν. Μετά το δημοψήφισμα του 2010 μέχρι και σήμερα, η Τουρκία πέρασε στην περίοδο της ενδοϊσλαμικής σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης που φαίνεται ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχιστεί μέχρι και την ολοκλήρωση όλων των επερχόμενων εκλογικών διαδικασιών.<br /> <br /> <br /> Τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της δεύτερης θητείας του ΑΚΡ που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα συνταγματικών αλλαγών το 2010 και με το συντριπτικό 49.9% στις εκλογές του 2011, το κυβερνών κόμμα κατάφερνε να διευρύνει την κοινωνική του συμμαχία. Το σημείο αυτό ήταν τελικά καθοριστικής σημασίας: Ο Έρντογαν και το κόμμα του συγκρότησαν μια ολοκληρωμένη στρατηγική εξουδετέρωσης της παλιάς ελίτ, μέσα από την απόλυτη κυριαρχία στην υπόθεση του εκδημοκρατισμού. Το ΑΚΡ καθιερώθηκε ως ο μοναδικός φορέας του «νέου» και κατάφερε να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας πέραν από τον παραδοσιακό ισλαμικό χώρο. Ένας μεγάλος συνασπισμός δημοκρατών, φιλελεύθερων, αριστερών και Κούρδων συνεργάστηκε με το Ισλάμ για την «αποκεμαλοποίηση» της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Τουρκίας. <br /> <br /> <b>Η «αποκεμαλοποίηση» και η πρώτη ρήξη</b><br /> <br /> Όμως τα κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας σε μεγάλο βαθμό είχαν ταυτίσει την «αποκεμαλοποίηση» με τη δημοκρατία, ενώ σε συνδυασμό με τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση της Τουρκίας έθεταν φραγμούς στην υπόθεση ενός ολοκληρωτικού εκδημοκρατισμού. Η σταδιακή επικράτηση του πολιτικού Ισλάμ σε όλα τα πεδία, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την αντικατάσταση του «κεμαλικού ρεπουμπλικανισμού» από ένα νέο, αλλά εξίσου συντηρητικό «θρησκευτικό ρεπουμπλικανισμό». Στο επίκεντρο της οικοδόμησης αυτής της νέας κατάστασης πραγμάτων ήταν η βαθμιαία συγκέντρωση των εξουσιών στο πρωθυπουργικό γραφείο και η ένταση του πατριαρχικού τρόπου άσκησης τους από τον Έρντογαν.<br /> <br /> Το πρώτο σημείο ρήξης στην ισλαμική ηγεμονία των τελευταίων χρόνων σημειώθηκε με τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού 2013. Η «αντίσταση του Γκεζί» ήταν η πρώτη εκκωφαντικά μαζική «δημοκρατική αντιπολίτευση». Υπό αυτή την έννοια, σε μεγάλο βαθμό το πάρκο Γκεζί, συνιστά την πρώτη και ουσιαστική αμφισβήτηση της τελευταίας δεκαετίας για το ποιος εκπροσωπεί το «νέο» στην Τουρκία. Σε ένα άλλο επίπεδο, οι δυναμικές που απελευθερώθηκαν από το Γκεζί συνέβαλαν στο να υποχωρήσει το ΑΚΡ έστω και μερικώς από το στόχο του για υιοθέτηση του προεδρικού συστήματος μέσα από συνταγματικές αλλαγές. Επιπρόσθετα, ο τρόπος αντιμετώπισης των κινητοποιήσεων και των αιτημάτων τους από την τουρκική κυβέρνηση, ενίσχυσε την κριτική ενάντια στον Έρντογαν από το εξωτερικό. Συνεπώς η πολιτική κληρονομιά της τελευταίας περιόδου η οποία συμπληρώθηκε από την αποκάλυψη της διαφθοράς και των σκανδάλων, έχει προσθέσει στη γενικότερη φθορά του κυβερνώντος κόμματος. <br /> <br /> <b>Οι δημοτικές εκλογές ως σταθμός του νέου καθεστώτο</b>ς<br /> <br /> Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, η σημαντικότητα των δημοτικών εκλογών της 30ης Μαρτίου επεκτείνεται στους σχεδιασμούς των πολιτικών κομμάτων και ιδιαίτερα της κυβέρνησης για τις προεδρικές εκλογές. Η εκλογή του επόμενου προέδρου της χώρας απευθείας από το λαό, μετατρέπει τη συγκεκριμένη αναμέτρηση σε μια «ντε φάκτο» μετακίνηση της χώρας προς ένα ακόμα πιο ενδυναμωμένο προεδρικό αξίωμα. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που τελικά θέσει υποψηφιότητα και κερδίσει ο Έρντογαν. Επομένως, το ποσοστό του ΑΚΡ στις δημοτικές θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την αξιολόγηση της προεδρικής υποψηφιότητας του ηγέτη του, ενώ μοιραία κάθε μονάδα κάτω από το 49.9% του 2011 θα αξιολογείται αρνητικά.<br /> <br /> Όμως είναι γεγονός ότι το ΑΚΡ παρά τη φθορά που αντιμετωπίζει συνεχίζει να παρουσιάζεται σε πολλές δημοσκοπήσεις με ποσοστά μεταξύ του 42% και 45%. Συνεπώς μια πιθανή μείωση 3-4 ποσοστιαίων μονάδων από την εκλογική δύναμη του Έρντογαν θα αποτελέσει ένα επιπρόσθετο αρνητικό στην πορεία του για τις προεδρικές, χωρίς ωστόσο να την καταργεί πλήρως. Με αυτό το σκεπτικό, βασικό κριτήριο επιτυχίας της κυβέρνησης θα είναι η ικανότητά της ή όχι, να κρατήσει την ηγεμονία της στο χώρο της παραδοσιακής τουρκικής κεντροδεξιάς. Εάν επιτύχει να κρατήσει συσπειρωμένο το μεγάλο συνασπισμό των ισλαμικών επιχειρηματικών κύκλων, της θρησκευόμενης περιφέρειας και της συντηρητικής κεντροδεξιάς των μεγάλων πόλεων της Ανατολίας, μπορεί να διατηρήσει καλές πιθανότητες και για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.<br /> <br /> Η μεταβατική περίοδος που ξεκίνησε με την κορύφωση της ενδοϊσλαμικής αντιπαράθεσης και αναμένεται να ξεκαθαρίσει στο επίπεδο των πολιτικών ισορροπιών με τις επερχόμενες τρεις εκλογές, φαίνεται να καθορίζει παράλληλα τις βασικές ιδεολογικές αρχές του νέου τουρκικού καθεστώτος. Με λίγα λόγια τα εκλογικά αποτελέσματα στην Τουρκία θα πρέπει να αναλυθούν με τρόπο που να αποκωδικοποιούν τους κυριότερους φορείς της «νέας» τάξης πραγμάτων και τους προσανατολισμούς της.<br /> <a href="http://cyprusnews.eu/" target="_blank">πηγή</a>

Το ερώτημα των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία.

Γράφει: Νίκος Μούδουρος Οι δημοτικές εκλογές στις 30 Μαρτίου 2014 σηματοδοτούν την έναρξη ενός ιδιαίτερα κρίσιμου έτους για την Τουρκία....

Διαβάστε την συνέχεια

44 μίλια από την Κύπρο το Μπαρμπάρος

<img alt="44 μίλια από την Κύπρο το Μπαρμπάρος" class="attachment-588x330" height="400" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/Barbaross-Turkey01-05september2013.jpg" title="44 μίλια από την Κύπρο το Μπαρμπάρος" width="640" /><br /> <br /> <strong><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ</span></strong><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Μπαρμπαρός» έφθασε χθες να πλέει 44 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Κύπρου, απέναντι από τη χερσόνησο του Ακάμα. Το σκάφος παραμένει τις τελευταίες εβδομάδες στην περιοχή, χθες ωστόσο, πλησίασε αρκετά τις κυπριακές ακτές, συνεχίζοντας τις έρευνες τους στη θάλασσα και θέλοντας παράλληλα να διαμηνύει ότι αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.<span id="more-22335"></span></span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Η παρουσία του «Μπαρμπάρος» καθώς και μια σειρά άλλες παραβιάσεις που σημειώνονται από τουρκικής πλευράς, διαμορφώνουν ένα κλίμα, στέλνοντας ένα διπλό μήνυμα. Από τη μια θα συνομιλούν και από την άλλη θα υλοποιούν τους ευρύτερους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Σημειώνεται ότι η περιοχή στην οποία βρίσκεται σήμερα το πλοίο έχει αμφισβητηθεί από τουρκικής πλευράς και με κατάθεση εγγράφων σε Ε.Ε. και ΟΗΕ. Υπενθυμίζεται συναφώς πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» ότι σε περίπτωση παραβιάσεων από τους Τούρκους θα αποχωρούσε από τις συνομιλίες.</span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Η τουρκική πλευρά, πάντως, σε πολιτικό επίπεδο προσπαθεί να διατηρήσει κινητικότητα αναδεικνύοντας την εντύπωση πως βρίσκεται «ένα βήμα μπροστά» και ουσιαστικά σύρει την ελληνική πλευρά στη διαδικασία. Ο λεγόμενος υπουργός Εξωτερικών του ψευδοκράτους, Οζντίλ Ναμί, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ», αναφέρθηκε από τη μια στην οικονομική κρίση στις ελεύθερες περιοχές και από την άλλη στα βήματα προόδου που έκαναν οι Τουρκοκύπριοι.</span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Είπε πως η  βόρεια Κύπρος είναι μία «χώρα» που βρίσκεται στη φάση μεταφοράς νερού από την Τουρκία. Ανανεώνει το αεροδρόμιό της, ο αριθμός των φοιτητών της πέρασε τις 60.000 και κατά συνέπεια μετά από 10 χρόνια οι Ελληνοκύπριοι θα κάνουν μία ρεαλιστική αξιολόγηση. Πέραν αυτού, ανέφερε, ήρθε στην επικαιρότητα το φυσικό αέριο. «Στην αρχή έλεγαν (οι Ε/Κ) ότι θα εξορύξουν το φυσικό αέριο, ότι θα συνεταιριστούν με μεγάλες εταιρείες, ότι θα το υγροποιήσουν και θα το πουλήσουν με πλοία». Στη συνέχεια, είπε, τους δόθηκε μόνο ένα μήνυμα: «ο μοναδικός δρόμος για την πώληση του φυσικού αερίου είναι να φθάσουν στην υποδομή στην Τουρκία. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται μία ουσιαστική λύση».</span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Επίσης, η μεταφορά νερού και ηλεκτρικού ρεύματος από την Τουρκία, τους επηρέασε, ανέφερε ο Ναμί σημειώνοντας πως η  τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος σε μας, από 45 λεπτά θα μειωθεί σε 20 λεπτά. Το ηλεκτρικό στην «ε/κ» πλευρά είναι 70 λεπτά. Ο  Ναμί δήλωσε ότι οι μεγάλες διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών είναι  στο θέμα της ιδιοκτησίας, το εδαφικό, την ασφάλεια και τις εγγυήσεις. “Τα θέματα στα οποία έχουμε εντελώς διαφορετικές απόψεις, σαν τη νύχτα με τη μέρα, είναι το θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Ενώ η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι απαιτείται να συνεχιστεί ο εγγυητικός ρόλος της Τουρκίας, οι Ε/κ αυτό δεν το αποδέχονται. Υπάρχουν δύο θέσεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Και μας περιμένουν δύσκολες διαπραγματεύσεις”, είπε. Είπε ακόμη πως σύμφωνα με τη σφυγμομέτρηση που έγινε τον περασμένο μήνα στα κατεχόμενα, το 58% λέει ακόμα ‘ναι’.</span><br /> <strong><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΡΟΜΠΑΙ</span></strong><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης ταξίδευσε χθες από τις Βρυξέλλες στο Δουβλίνο για να παραστεί στο συνέδριο του ΕΛΚ, με το τζετ του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ρομπάι, ο οποίος διευκόλυνε τον Κύπριο ηγέτη. Μαζί τους συνταξίδευσε και ο Πρόεδρος της Κομισιόν, Μπαρόζο.</span><br /> <strong><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">ΕΡΟΓΛΟΥ: </span><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Να διέλθουμε </span><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">τα κεφάλαια </span><span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">με ταχύτητα</span></strong><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Ο κατοχικός ηγέτης, Ντερβίς Έρογλου δήλωσε πως η συνάντηση του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη έχει προγραμματισθεί τέλος Μαρτίου, αρχές Απριλίου. Σε συνάντησή του με τον σύνδεσμο αλληλεγγύης και πολιτισμού των Τούρκων προερχόμενων από την πόλη Γκαζιαντέπ, ο Έρογλου είπε πως το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης για την λύση του Κυπριακού έχει αυξηθεί.</span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">Εάν είναι δυνατό, είπε, θέλουν μια συμφωνία που δεν θα παραγκωνίζει τους ανθρώπους και δεν θα προκαλεί ανησυχία. Μια συμφωνία που θα ικανοποιεί μόνο την μία πλευρά δεν θα είναι μόνιμη πρόσθεσε λέγοντας ότι και η τ/κ πλευρά εργάζεται για να προστατέψει τα δικαιώματα των Τ/κ και η ε/κ των Ε/κ. Σε άλλη συνάντηση με τον σύνδεσμο φιλίας Λευκωσίας, ο Τ/κ ηγέτης τόνισε την σημασία της εσωτερικής ενότητας.</span><br /> <span style="font-family: arial,helvetica,sans-serif;">«Το Κυπριακό είναι χρόνιο πρόβλημα. Πλέον ήρθε η ώρα να λυθεί». Γι’ αυτό, είπε, χρειάζεται η βούληση και των δύο πλευρών, επαναλαμβάνοντας ότι η πλευρά που έχει απορρίψει τις συμφωνίες στο παρελθόν είναι η ε/κ και πρέπει και οι δύο πλευρές να καταλήξουν με μια συμφωνία. Τα κεφάλαια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι ξεκάθαρα, συνέχισε ο κ. Έρογλου, τα περισσότερα έχουν συζητηθεί στο παρελθόν και επιθυμία τους είναι να διέλθουν τα κεφάλαια με ταχύτητα και να φτάσουν σε μια συμφωνία που θα ικανοποιεί τον τ/κ «λαό».</span><br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

44 μίλια από την Κύπρο το Μπαρμπάρος

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Μπαρμπαρός» έφθασε χθες να πλέει 44 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Κύπρου, απέναντι απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στις δημοτικές «κληρώνει» για τον σουλτάνο των σκανδάλων

<img alt="Στις δημοτικές «κληρώνει» για τον σουλτάνο των σκανδάλων" class="attachment-588x330" height="360" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/03/ERDOGAN-APEILES01-22DECEMBER2013.jpg" title="Στις δημοτικές «κληρώνει» για τον σουλτάνο των σκανδάλων" width="640" /><br /> <br /> Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ<br /> <br /> Τη μοίρα ηγετών του αραβικού κόσμου που από λαοφιλείς υπέκυψαν στην αλαζονεία της εξουσίας, παραδόθηκαν στη διαφθορά και τελικά στον αυταρχισμό φαίνεται να ακολουθεί ο Ταγίπ Ερντογάν, παρασύροντας όμως και την ίδια την Τουρκία στη δίνη μιας βαθιάς πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.<br /> <br /> Ακόμη φυσικά δεν μπορεί να απαντήσει εάν πίσω από αυτό τον ανελέητο βομβαρδισμό αποκαλύψεων κρύβεται μόνο ο Φετουλάχ Γκιουλέν και προς το παρόν δεν έχει κατορθώσει να δώσει απάντηση ούτε για την ουσία των σκανδάλων.<br /> <br /> Ο Ταγίπ Ερντογάν εξευτελίζεται καθημερινά με τη διαρροή μαγνητοφωνημένων συνομιλιών. Στα ντοκουμέντα ακούγεται να συζητάει με τον γιο του, Μπιλάλ, για μίζες εκατομμυρίων δολαρίων που καταθέτουν μεγαλοεπιχειρηματίες της Τουρκίας, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια κερδίζουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο των δημοσίων επενδύσεων, δημιουργώντας μια νέα κομματική ελίτ στη χώρα. Ωστόσο, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν φαίνεται διατεθειμένος να παραδοθεί εύκολα.<br /> <br /> Ο μεγάλος σταθμός πλέον είναι η 30ή Μαρτίου, όταν οι κάλπες στις δημοτικές εκλογές θα δείξουν πόσο έχει τραυματισθεί ο ίδιος ο Ερντογάν από τα σκάνδαλα και αν το κόμμα του, ΑΚΡ, μπορεί να διατηρήσει την κυριαρχία στην πολιτική ζωή της Τουρκίας με τον ίδιο ή με άλλον αρχηγό.<br /> <br /> Η σύγκρουσή του με τον Φετουλάχ Γκιουλέν ήταν αναπότρεπτο ότι θα κατέληγε σε αυτή την άνευ ορίων μάχη. Ο Ερντογάν δεν γνωρίζει τι άλλο ακόμη υπάρχει στο «οπλοστάσιο» των γκιουλενιστών, που θα χρησιμοποιηθεί σε μια προεκλογική εκστρατεία η οποία θα είναι πολωμένη όσο ποτέ και αναμένεται να κυριαρχηθεί από χτυπήματα κάτω από τη μέση.<br /> <br /> Αμήχανος αρχικά μετά την πρώτη δημοσιοποίηση των συνομιλιών με τον γιο του (ο ίδιος υποστηρίζει ότι πρόκειται περί μονταρισμένου υποκλαπέντος υλικού) για την απόκρυψη του 1 δισ. λιρών που είχαν δοθεί από μίζες, δεν πρόλαβε να συνέλθει όταν συνεχίστηκαν οι αποκαλύψεις με δεύτερη συνομιλία, όπου καλούσε τον γιο του να μην πάρει τα 10 εκατ. που του έδινε γνωστός Τούρκος επιχειρηματίας προσθέτοντας: «Μην τα πάρεις, θα πρέπει να φέρει ό,τι υποσχέθηκε. Οι άλλοι τα φέρνουν, αυτός γιατί δεν μπορεί; Τι νομίζουν ότι είναι οι εταιρείες; Θα πέσουν στα πόδια μας, μην ανησυχείς».<br /> <br /> Στην αντεπίθεση Ξαφνικά ο Τ. Ερντογάν, βλέποντας τον κλοιό να σφίγγει και κυρίως να μη γνωρίζει τι άλλο του επιφυλάσσουν οι γκιουλενιστές, προσπάθησε την Πέμπτη να περάσει στην αντεπίθεση. Κατηγόρησε ουσιαστικά τους αντιπάλους του ότι συνεργάζονται με ξένες μυστικές υπηρεσίες (δείχνοντας προς την πλευρά του Ισραήλ) αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το λόμπι των επιτοκίων και άλλους «σκοτεινούς και αόρατους» εχθρούς της Τουρκίας. Τους τελευταίους μήνες, μετά και τις διαδηλώσεις του Γκεζί, ο Ταγίπ Ερντογάν πήρε το πολιτικό παιχνίδι πάνω του, διαπράττοντας σειρά λαθών.<br /> <br /> Το «παράλληλο κράτος» που σήμερα καταγγέλλει και μάλιστα με απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας αποτελεί απειλή για την ομαλότητα είναι το ίδιο ακριβώς παρακράτος που τον διευκόλυνε να καταλάβει την εξουσία και κυρίως να εξουδετερώσει πλήρως το στρατιωτικό κατεστημένο.<br /> <br /> Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο ηγέτης που πραγματικά έφερε τη δημοκρατία στο προσκήνιο στην Τουρκία, συσπειρώνοντας γύρω του ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σήμερα είναι ο ίδιος άνθρωπος που αισθάνεται να απειλείται από τη δημοκρατία και θέλει να την… τιθασεύσει.<br /> <br /> Η βίαιη καταστολή κάθε μορφής διαμαρτυρίας, η προσπάθεια συγκάλυψης των οικονομικών σκανδάλων που άρχισαν να έρχονται στη δημοσιότητα από τις 17 Δεκεμβρίου, η υιοθέτηση του επίμαχου νόμου για την ηγεσία της Δικαιοσύνης, η οποία ελέγχεται πλέον από την εκτελεστική εξουσία, ο νόμος με τις απαγορεύσεις στο Διαδίκτυο, ο νέος νόμος με τις υπερεξουσίες της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ είναι κινήσεις πανικού, που παραπέμπουν στα διάφορα καθεστώτα της περιοχής με χαρακτηριστικά του αραβικού εθνικισμού.<br /> <br /> Επιπλέον, ο τουρκοϊσλαμισμός του Ερντογάν σε συνδυασμό με την «ξεροκέφαλη» ιδιοσυγκρασία του και ένα αδίστακτο διεφθαρμένο περιβάλλον που οικοδομήθηκε γύρω του τον οδήγησε σε μια σειρά από αντιφατικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, που αν δεν υπονομεύουν, πάντως τραυματίζουν τη σχέση του και με την ΕΕ αλλά κυρίως με τις ΗΠΑ.<br /> <br /> Η επιμονή του να διατηρεί ανοιχτό το μέτωπο με το Ισραήλ, η κρυφή υποστήριξη που προσέφερε η Τουρκία στις ανεξέλεγκτες σήμερα ομάδες ακραίων σαλαφιστών στη Συρία, το σπάσιμο του εμπάργκο στο Ιράν με διακίνηση δισεκατομμυρίων δολαρίων και οι αποκαλύψεις για προσωπική επαφή του γιου του με τον Σαουδάραβα επιχειρηματία Γιασίν Αλ Κουάντι, που βρίσκεται στη μαύρη λίστα των χρηματοδοτών της Αλ Κάιντα, βάρυναν πολύ τη σχέση του Ερντογάν με τη Δύση.<br /> <br /> <b>Ισχυρό το παρακράτος</b><br /> <br /> Η αλαζονεία ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Ο Τ. Ερντογάν θέλησε να αποκλείσει εντελώς τον Φ. Γκιουλέν από τη νομή της εξουσίας, στην απόκτηση της οποίας τον βοήθησαν οι σκοτεινοί μηχανισμοί του ιμάμη. Και αποδείχθηκε ότι το ίδιο παρακράτος μαζί με τους στρατηγούς άρχισε να «δένει» και την ίδια την ηγετική ομάδα του ΑΚΡ πέριξ του Ερντογάν. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι μόνο οι καθαροί ηγέτες δεν εκβιάζονται ούτε απειλούνται. Και ο Ερντογάν δεν πείθει πια ότι είναι ένας από αυτούς…<br /> <br /> <b>ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ – Το «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας κλυδωνίζεται</b><br /> <br /> Χάνοντας σταδιακά το ηθικό πλεονέκτημα το οποίο τον διαφοροποιούσε από το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό, ο Τ. Ερντογάν βλέπει να κλυδωνίζεται και το σημαντικότερο ίσως επίτευγμά του: το μικρό «οικονομικό θαύμα» της Τουρκίας.<br /> <br /> Η πολιτική αστάθεια και οι καταγγελίες για διαφθορά, μαζί με τις ιδιόρρυθμες προσεγγίσεις του για την πολιτική επιτοκίων, οδήγησαν σε μεγάλη πτώση την τουρκική λίρα, σε αύξηση του πληθωρισμού και ανακοπή των ρυθμών ανάπτυξης που σημείωνε η Τουρκία τα προηγούμενα χρόνια.<br /> <br /> Οι ξένοι επενδυτές που πρόθυμα μέχρι πριν από έναν χρόνο τοποθετούσαν χρήματα στην αναδυόμενη τουρκική οικονομία, είναι αρκετά πιο προβληματισμένοι πλέον, καθώς τα κέρδη τους περιορίζονται λόγω της τουρκικής λίρας, ενώ και οι προβλέψεις για την κατανάλωση είναι πολύ πιο συντηρητικές. Κυρίως όμως οι εκπρόσωποι μεγάλων εταιρειών όπως η Ford, η γερμανική ElringKlinger, η αυστριακή OMV και η Siemens, όπως περιέγραψε το Reuters, ανησυχούν για την πολιτική σταθερότητα της χώρας…<br /> <br /> <b>Νέο οθωμανικό παραλήρημα - Τζαμί η Αγια  Σοφιά με εγκαίνια την επομένη της επετείου της Αλωσης</b><br /> <br /> Ενα εξωφρενικό σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν για να τονώσει το πολιτικό προφίλ του αποκαλύπτει η εφημερίδα «Radikal», που προκαλεί όμως έντονη ανησυχία καθώς εμπλέκει την Αγια-Σοφιά και τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.<br /> <br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα, μετά τα «τρελά πρότζεκτ» της 3ης Γέφυρας του Βοσπόρου, του μεγαλύτερου αεροδρομίου της Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη, του Κανάλ Ιστανμπούλ, της νέας διώρυγας που θα ενώνει την Προποντίδα με τον Εύξεινο Πόντο μετατρέποντας σε νησί την Κωνσταντινούπολη, ο Ταγίπ Ερντογάν φέρεται έτοιμος να ανταποκριθεί σε ένα όλο και πιο ισχυρό αίτημα εθνικιστών και ισλαμιστών για τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί.<br /> <br /> Το δημοσίευμα αναφέρει ότι μετά τις δημοτικές εκλογές, ο Ερντογάν θα προωθήσει υπό μορφή πακέτου τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί και για να εξισορροπήσει τις αναμενόμενες αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα, θα δώσει ταυτοχρόνως άδεια για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.<br /> <br /> Η Αγια-Σοφιά μετατράπηκε σε μουσείο το 1934 και έκτοτε επανέρχεται διαρκώς το αίτημα για μετατροπή της εκ νέου σε τζαμί. Σύμφωνα με τη «Radikal», στον σχεδιασμό του Τούρκου πρωθυπουργού είναι να οργανώσει στην Αγια- Σοφιά την προσευχή της Παρασκευής με προσκεκλημένους ηγέτες από τον ισλαμικό κόσμο, μία ημέρα μετά την επέτειο της Αλωσης, στις 30 Μαΐου…<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Στις δημοτικές «κληρώνει» για τον σουλτάνο των σκανδάλων

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ Τη μοίρα ηγετών του αραβικού κόσμου που από λαοφιλείς υπέκυψαν στην αλαζονεία της εξουσίας, παραδόθηκαν στη διαφθορά κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γερμανία ξαναγράφει την ιστορία του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2013/08/mercel-4th-reich_eu.jpg?w=610" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="488" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2013/08/mercel-4th-reich_eu.jpg?w=610" width="640" /></a></div> <br /> Του Λ. Βατικιώτη<br /> <br /> Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε όσους πίστευαν ότι η Γερμανία αλλάζει και μαθαίνει από τα λάθη της. Όσοι ήλπιζαν πως η συμπλήρωση ενός αιώνα από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου φέτος τον Ιούνιο θα αποτελούσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία ώστε το Βερολίνο να αναγνωρίσει την τεράστια κι εγκληματική του ευθύνη για το μεγαλύτερο σφαγείο που γνώρισε μέχρι τότε η ανθρωπότητα και να αποκηρύξει τον μιλιταρισμό και τις επεκτατικές βλέψεις, απογοητεύτηκαν σφόδρα.<br /> <div> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br /></div> <div> Η κυβέρνηση της Μέρκελ, στην οποία πλέον συμμετέχουν κι οι σοσιαλδημοκράτες, με μια συντονισμένη επιχείρηση εντός κι εκτός Γερμανίας προσπαθεί να αποσείσει από πάνω της την ευθύνη, αποδίδοντάς την σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη ή γενικά στους …εθνικισμούς όλων των Ευρωπαίων! Έτσι, όταν φταίνε όλοι, τελικά δεν φταίει κανένας…<br /> <br /> Τα γεγονότα είναι αποκαλυπτικά κι είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή μια αντιπαράθεση που ξέσπασε στον βρετανικό Τύπο. Η ευαισθησία που υπάρχει στη Αγγλία είναι αποτέλεσμα του βαρύτατου φόρου αίματος που πλήρωσε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου σκοτώθηκαν 800.000 βρετανοί στρατιώτες (απώλειες διπλάσιες σε σχέση με τα θύματα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου). Έτσι από πέρυσι αποφασίστηκε να δαπανηθούν 50 εκ. λίρες στερλίνες για πλήθος εκδηλώσεων, που περιλαμβάνουν ακόμη και επισκέψεις μαθητών στα θέατρα του πολέμου, και θα διαρκέσουν μέχρι και το 2018.<br /> <br /> Η απρόσμενη κήρυξη του πολέμου για τις εκδηλώσεις σχετικά με την συμπλήρωση 100 χρόνων ήρθε από τον διακεκριμένο ιστορικό Μαξ Χάστινγκς, ο οποίος με άρθρο του στην εφημερίδα Ντέιλι Μέιλ στις 11 Ιουνίου 2013, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον ότι για χάρη της Γερμανίας υποβαθμίζει το περιεχόμενο των προγραμματισμένων εκδηλώσεων! Ανέφερε κατά λέξη: «Η κυβέρνηση δεν έχει αρθρώσει ούτε προφανώς σχεδιάζει να αρθρώσει ούτε μια λέξη για την υπεροχή του βρετανικού αγώνα ή για την ευθύνη που πρώτα και κύρια φέρει η Γερμανία για την καταστροφή που σάρωσε την Ευρώπη. Το αποκαλεί ως μια προσέγγιση “μη αξιολόγησης”. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούμε να το αποκαλούμε υποχώρηση», συνεχίζει ο διακεκριμένος ιστορικός. «Παρατηρούμε ένα καταθλιπτικά οικείο θέαμα. </div> <div> <br /></div> <div> Το πολιτικά ορθό σε δράση. Αυτοί που σχεδιάζουν τις εκδηλώσεις μνήμης βρίσκονται σχεδόν σε δύσκολη θέση που κερδίσαμε τον πόλεμο και είναι αποφασισμένοι να μην πουν και να μην κάνουν τίποτε που μπορεί να ενοχλήσει την Γερμανία, τον σύγχρονο εταίρο μας στην ΕΕ». Ο καθηγητής Ιστορίας, με ειδίκευση στην πολεμική ιστορία, συνεχίζει αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια: «Οι πολεμικοί στόχοι της Γερμανίας την περίοδο 1914-18 δεν υπολείπονταν των στόχων της περιόδου 1939-45, με εξαίρεση ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα γενοκτονίας εναντίον των Εβραίων. Ο μόνος τρόπος για να τελείωναν γρήγορα τον αγώνα οι σύμμαχοι θα ήταν να έχαναν. <br /> <br /> Παρότι ορισμένοι σύγχρονοι θορυβώδεις ιστορικοί επιδιώκουν να υποστηρίξουν ότι οι Ρώσοι – ή κάτι ακόμη πιο τρελό, οι Βρετανοί – ήταν οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για την καταστροφή της Ευρώπης, τα στοιχεία δείχνουν ότι η ευθύνη βαραίνει συντριπτικά την Αυστρία και την Γερμανία. Ήταν ο Χέλμουτ βον Μόλτκε, ο επικεφαλής του στρατού του Κάιζερ, που είπε το 1912 ότι “ένας πόλεμος είναι αναπόφευκτος, όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο” και το εννοούσε. Ήταν ο γερμανός καγκελάριος Μπέθμαν Χόλβεγκ που τον Σεπτέμβριο του 1914, όταν το Βερολίνο πίστευε πως βρισκόταν μπροστά από τη νίκη ανέσυρε μια λίστα δρακόντειων αιτημάτων τα οποία θα επέφεραν την απόλυτη γερμανική ηγεμονία στην ήπειρο. Το γεγονός ότι η Βρετανία θυσίασε τα τρία τέταρτα ενός εκατομμυρίου ζωών για να αποτρέψει τον θρίαμβο των μιλιταριστών της Γερμανίας θα έπρεπε να συνιστά λόγο προφανούς τιμής για τους σύγχρονους απογόνους αυτών των ανδρών». Κάτι που προφανώς δεν γίνεται, όπως αφήνει να εννοηθεί ο καθηγητής ιστορίας…<br /> <br /> Να αναφερθεί ότι σφοδρή κριτική απέναντι στην κυβέρνηση Κάμερον για το περιεχόμενο των εκδηλώσεων άσκησε κι ο καθηγητής Ιστορίας της Οξφόρδης Χίου Στράχαν, που θεωρείται ο σημαντικότερος ιστορικός του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. Σε δημόσια παρέμβαση του χαρακτήρισε τις εκδηλώσεις «κενές από άποψη περιεχομένου».<br /> <br /> <b>Το Βερολίνο απαγόρευσε την κριτική!</b><br /> Το αμέσως επόμενο διάστημα ρεπορτάζ του βρετανικού Τύπου έδωσε σχήμα και μορφή στις υποψίες που υπήρχαν για ευθεία παρέμβαση του Βερολίνου. Εφημερίδες όπως η Ντέιλι Μέιλ και η Ντέιλι Τέλεγκραφ στις αρχές Σεπτεμβρίου δημοσίευσαν ρεπορτάζ βάσει των οποίων η κυβέρνηση της Μέρκελ έστειλε ειδικό απεσταλμένο στην βρετανική πρωτεύουσα (τον διπλωμάτη Ανδρέας Μίτζνερ) τον Αύγουστο προκειμένου να πιέσει στην κατεύθυνση απαλοιφής από τις τιμητικές εκδηλώσεις κάθε ίχνους κριτικής στην Γερμανία. </div> <div> <br /></div> <div> Μάλιστα ο εκπρόσωπος Τύπου της γερμανικής πρεσβείας στο Λονδίνο, με βάση το ρεπορτάζ, αρνήθηκε φυσικά ότι σκοπός της επίσκεψης του διπλωμάτη ήταν η άσκηση πιέσεων στον Κάμερον, έδωσε ωστόσο μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για το περιεχόμενο που πρέπει να έχουν οι επετειακές εκδηλώσεις για την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, που αποκαλύπτουν την προσπάθεια του Βερολίνου να ξαναγράψει, διαστρεβλώνοντας με προκλητικό μάλιστα τρόπο, την ιστορία. Όπως περιγράφτηκε στο περιοδικό Σπίγκελ που μετέφερε τη σχετική αντιπαράθεση (στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική του έκδοση με ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου 2013) «η Αγγλία έπρεπε να δώσει λιγότερη έμφαση στο ποιος προκάλεσε τον πόλεμο και αντίθετα να επιμείνει στο μεταγενέστερο επίτευγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διατήρηση της ειρήνης»!<br /> <br /> Άμ έπος, άμ έργον! Αρχές Ιανουαρίου 2014 η κυβέρνηση Κάμερον επανέρχεται διορθώνοντας τη στάση της μετά την κριτική που δέχτηκε και τον σάλο που ξέσπασε, για να βρει απέναντί της τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, γερμανό σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, που αναλαμβάνει να την βάλει στη θέση της, επικαλούμενος το «επίτευγμα» της ΕΕ! (Εδώ αξίζει να θαυμάσουμε τις πολύτιμες υπηρεσίες που εκ παραδόσεως, από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ψήφιζε τις πολεμικές δαπάνες, μέχρι και σήμερα, προσφέρει η γερμανική σοσιαλδημοκρατία στον επεκτατισμό του Βερολίνου). </div> <div> <br /></div> <div> Συγκεκριμένα, με άρθρο του στον Τύπο ο βρετανός υπουργός Παιδείας, Μιχαέλ Γκόουβ, κατονομάζει ευθέως ως υπαίτιο του πολέμου την Γερμανία: «Ο αδίστακτος κοινωνικός δαρβινισμός των γερμανικών ελίτ, η ανηλεής προσέγγιση που υιοθέτησαν για κατοχή, οι επιθετικοί επεκτατικοί πολεμικοί τους στόχοι και η περιφρόνησή τους στη διεθνή τάξη, όλα αυτά έκαναν την αντίσταση περισσότερο από δικαιολογημένη».<br /> <br /> Η τοποθέτηση του γερμανού προέδρου του ευρωκοινοβουλίου κινούταν σε διαμετρικά αντίθετο κλίμα, καθώς εξαφάνιζε κάθε γερμανική ευθύνη, εκθειάζοντας την …γερμανική ΕΕ: «Μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ του 1914 και του 2014 είναι ότι έχουμε την ΕΕ που εγγυάται πως οι δημοκρατικές αξίες ούτε μπορούν ούτε πρόκειται να υποβαθμιστούν. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι η απάντηση στην καταστροφή του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, όταν η ήπειρος μας αντιμετώπισε πολέμους, το Ολοκαύτωμα, ολοκληρωτισμό, φτώχεια και αδικία. Εντός της ΕΕ, έχουμε εγκαθιδρύσει ένα μοναδικό σχέδιο ειρήνης που αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την επανάκτηση της ειρήνης, της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης». </div> <div> <br /></div> <div> Η απάντηση του Σουλτς προκαλεί οργή γιατί παραβλέπει ότι για παράδειγμα με αφορμή την κρίση χρέους η έννοια της αλληλεγγύης, η οποία υποτίθεται διέπει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, εφαρμόστηκε μόνο όταν έπρεπε να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Το ομολόγησε ωμά ο Όλι Ρεν, όταν απάντησε σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, και δήλωσε ότι το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους άργησε για να προλάβουν να σωθούν οι τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα. Επομένως η μόνη ευημερία που εξασφάλισαν τα Μνημόνια αφορούσε τους ισολογισμούς των τραπεζών! Για την κοινωνία το μόνο που επιφυλάσσει η ΕΕ είναι μειώσεις κοινωνικών δαπανών και απολύσεις! Η απάντηση του Μάρτιν Σουλτς εξοργίζει επίσης γιατί δεν περιλαμβάνει ούτε μια φορά την λέξη Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος! </div> <div> <br /></div> <div> Φαίνεται έτσι η πρόθεση του Βερολίνου να εξαλείψει κάθε συζήτηση για το θέμα, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να σβήσει από την μνήμη των Ευρωπαίων πολιτών τις ευθύνες που είχε για το ξέσπασμα του μεγάλου πολέμου, όπως αποκαλούταν τότε. Και μετά από λίγα χρόνια όταν θα έχει εκλείψει για βιολογικούς λόγους κι η γενιά που έζησε την ναζιστική κατοχή και την αντίσταση το ίδιο να κάνει το Βερολίνο και για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: ξαναγράψιμο της ιστορίας κι εξαφάνιση κάθε δικής του ευθύνης.<br /> <br /> <b>Αφορμή η δολοφονία του Φερδινάρδου</b><br /> Υπάρχουν άλλωστε πολλά επιπλέον γεγονότα που βεβαιώνουν ότι τα παραπάνω περιστατικά υποβάθμισης του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου δεν είναι μεμονωμένα, αλλά εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική του Βερολίνου να σταματήσει την σχετική συζήτηση ή να την εκτονώσει σε γενικόλογες και αόριστες καταγγελίες των εθνικισμών που κι αυτή η τακτική δεν στερείται σκοπιμοτήτων. Γιατί, αναγορεύοντας ως υπαίτιους του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου συλλήβδην τους εθνικισμούς, τότε αναπόφευκτα η πέτρα του αναθέματος ρίχνεται στον νεαρό σέρβο της Βοσνίας, Γκαβρίλο Πρίντσιπ, που στις 28 Ιουνίου 1914 δολοφόνησε στο Σεράγεβο, τον Φραγκίσκο Φερδινάρδο, κληρονόμο του θρόνου των Αψβούργων, και τη σύζυγό του, αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο στην προσάρτηση της Βοσνίας Ερζεγοβίνης στην Αυστρία, που έγινε το 1908. </div> <div> <br /></div> <div> Η πράξη του όμως ήταν μια πράξη αντίστασης απέναντι στην ξένη κατοχή, αξιακό φορτίο που υποβαθμίζεται και εξανεμίζεται για να μετατραπεί στο αντίθετό του, δηλαδή σε στιγματισμό, από τον χαρακτηρισμό τρομοκράτης που συνοδεύει κάθε αναφορά στην πράξη του. Ο ίδιος μάλιστα ο σέρβος, όπως αναφέρει ο Νόρμαν Στόουν στο βιβλίο του, Συνοπτική ιστορία του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου (εκδ. Ψυχογιός), όταν ρωτήθηκε από τον ψυχίατρο της φυλακής λίγο πριν πεθάνει αν έχει τύψεις που η πράξη του προκάλεσε έναν παγκόσμιο πόλεμο και το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων αποκρίθηκε πως «αν δεν το είχα κάνει, οι Γερμανοί θα έβρισκαν κάποια άλλη δικαιολογία».<br /> <br /> Πρόκειται για εκδοχή που δεν φαίνεται να πείθει τους σύγχρονους Γερμανούς αν κρίνουμε από την επιλογή του περιοδικού Σπίγκελ να αφιερώσει στην Βοσνία το πρώτο από μια σειρά έξι άρθρων με τα οποία θα διερευνήσει τις συνέπειες του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου στο σήμερα. Τίτλος του άρθρου μάλιστα είναι: «Ο Βοσνιακός κόμπος, απαράλλαχτες συγκρούσεις στον τόπο που ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος». Το γεγονός ότι η δολοφονία του Φραγκίσκου Φερδινάρδου αποτέλεσε μόνο την αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου, κατά συνέπεια δεν ευθύνονται οι εθνικισμοί γενικώς αλλά ο γερμανικός εθνικισμός και επεκτατισμός, αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο από τα λόγια του ίδιου του Βίσμαρκ που είχε πει, όπως αναφέρει ο Έρικ Χομπσμπάουμ στο μνημειώδες έργο του </div> <div> <br /></div> <div> Η εποχή των Αυτοκρατοριών 1875-1914, ότι τα Βαλκάνια δεν άξιζαν τα κόκαλα ούτε ενός πομερανού γρεναδιέρου! Καταλογίζοντας ωστόσο σήμερα το Βερολίνο στους εθνικισμούς την ευθύνη για το ξέσπασμα του πολέμου καταφέρνει δια της πλαγίας οδού και ενοχοποιεί κάθε συζήτηση για σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων τα οποία καταπατιούνται βάναυσα εντός της ΕΕ, με ευθύνη πάλι της Γερμανίας. Η περιφρόνηση απέναντι στα κυριαρχικά δικαιώματα για παράδειγμα φαίνεται από την σχέση υποτέλειας και το καθεστώς κατοχής που έχει δημιουργήσει η Γερμανία, μέσω της Τρόικας και της Τασκ Φορς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αξιοποιώντας την κρίση δημόσιου χρέους. Στρέφοντας το Βερολίνο την συζήτηση για τις αιτίες του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου στους εθνικισμούς μετακινείται από την θέση του θύτη στη θέση του θύματος κι όποιος ακόμη και σήμερα αμφισβητεί την ευρω-κατοχή κινδυνεύει να χαρακτηριστεί εθνικιστής.<br /> <br /> <b>Πλήγμα στα κυριαρχικά δικαιώματα</b><br /> Η Γερμανία επιλέγει τη συγκεκριμένη επιθετική διαχείριση του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αποκρύψει και την ατζέντα της περιόδου που επιφυλάσσει ακόμη πιο μαύρες μέρες σε θέματα που άπτονται της εθνικής ανεξαρτησίας. Το τι θα γίνει για παράδειγμα τους επόμενους μήνες το περιέγραφε πολύ χαρακτηριστικά ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Μονάχου, Ούλριχ Μπεκ, σε συνέντευξή του στο Βήμα την Κυριακή 5 Ιανουαρίου. <br /> <br /> Αφού πρώτα διαπίστωνε ότι η Μέρκελ έχει το στάτους ενός ευρωπαίου καγκελάριου, πρόβλεπε τα εξής: «Έχω πάντως την εντύπωση ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο σκληρά: ότι η ελληνική προεδρία θα γίνει ίσως η αφορμή για την εγκατάσταση μιας ευρωπαϊκής εκτελεστικής εξουσίας στην Ελλάδα με την έννοια ότι η Τρόικα θα αναλάβει άμεσα ή σχεδόν άμεσα την καθοδήγηση της ελληνικής πολιτικής». Υπό αυτή την προοπτική ο εθνικισμός που επικαλείται το Βερολίνο είναι ο από μηχανής θεός που θα ακυρώνει εκ των προτέρων ως παρωχημένη κι επικίνδυνη για την ειρήνη κάθε κριτική που θα ασκείται απέναντι στην πολιτική του.<br /> <br /> Σε αυτή την κατεύθυνση μάλιστα το Τέταρτο Ράιχ χρησιμοποιεί μια πληθώρα μέσων, αξιοποιώντας τους τεράστιους πόρους που μπορεί να διαθέσει και στρατολογώντας κατ’ αυτό τον τρόπο στο δικό του άρμα πλήθος διανοουμένων. Για παράδειγμα, αντίθετα με άλλες χώρες όπως η Γαλλία που πρόσφατα εγκαινίασε ένα σχετικό μουσείο κοντά στο Παρίσι, αξίας 28 εκ. ευρώ, ακόμη και η Αυστραλία, η μοναδική πρωτοβουλία που θα λάβει η Γερμανία για τον πόλεμο είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο, λόγω του προϋπολογισμού του και του μεγάλου αριθμού επιστημόνων που θα εμπλακούν, ερευνητικό πρόγραμμα, που όταν θα ξεκινήσει κι επίσημα τον Οκτώβριο του 2014 θα είναι μια αγγλόφωνη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια που θα συγκεντρώνει αρχειακό υλικό και πηγές. Ο γενικόλογος τίτλος του 1914-1918 Online (προσβάσιμο από την ακόλουθη διεύθυνση <a href="http://www.1914-1918-online.net/">http://www.1914-1918-online.net/</a>) αποκαλύπτει και την διάχυση της έρευνας μακριά από πεδία και θεματικές που σχετίζονται με την ευθύνη της Γερμανίας.<br /> <br /> Αυτό ακριβώς το πεδίο όμως είναι που χρήζει περαιτέρω έρευνας, για όποιον τουλάχιστον θέλει να την επιστημονική έρευνα να μην εξαντλείται σε επουσιώδη θέματα και να τολμά να αποκαλύπτει τις ιστορικές ευθύνες των ηγεμονικών κρατών. Η Γερμανία ωστόσο δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. <br /> <br /> Προκαλούν μάλιστα έκπληξη οι αναλογίες της στάσης της σήμερα με την στάση που είχε κρατήσει αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, το 1919, η οποία έβαλε και τυπικά τέλος στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. (Επί της ουσίας σηματοδότησε ένα ειρηνικό διάλειμμα στον 30ετή πόλεμο που ξεκίνησε το 1914 και τερματίστηκε το 1944). Διαβάζουμε, ενδεικτικά, στο βιβλίο του Χέινριχ Βίνκλερ, Βαϊμάρη, η ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933 (εκδ. Πόλις), ότι «το καλοκαίρι του 1919, η νηφαλιότητα σπάνιζε. Οι Βερσαλίες, άλλωστε, φρόντισαν να εκθρέψουν δύο ιστορικούς μύθους, οι οποίοι επιβάρυναν σε μεγάλο βαθμό τη νέα Δημοκρατία ήδη εν τη γενέσει της και δεν επέτρεπαν στους Γερμανούς να διαρρήξουν οριστικά τους ψυχικούς δεσμούς τους με την εποχή του Γουλιέλμου. </div> <div> <br /></div> <div> Ο πρώτος ήταν ο μύθος της πολεμικής αθωότητας, τον οποίο η “εθνικόφρων” Γερμανία, με τη βοήθεια διαπρεπών ιστορικών, χρησιμοποιούσε για να αντικρούσει το υποτιθέμενο “ψεύδος της πολεμικής ενοχής”. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή που ασπαζόταν η Δεξιά, η Γερμανία δεν ήταν ένοχη ή, σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν περισσότερο ένοχη από τις υπόλοιπες δυνάμεις που είχαν λάβει μέρος στον πόλεμο». Πόσο άραγε περισσεύει η νηφαλιότητα και στις μέρες μας αναρωτιέται κανείς αν δει την ζέση με την οποία σύγχρονοι γερμανοί εξ ίσου με τότε διαπρεπείς διανοούμενοι προσπαθούν να αποβάλουν από την χώρα τους το στίγμα του …κατά συρροήν δολοφόνου, όπως έκανε για παράδειγμα πρόσφατα μια ομάδα ιστορικών που δημοσίευσε στην Ντι Βελτ ένα κείμενο βάσει του οποίου η Γερμανία δεν ήταν περισσότερο ένοχη από τις υπόλοιπες δυνάμεις που είχαν λάβει μέρος στον πόλεμο… Ανέφεραν κατά λέξη: «Οι ιστορικοί δεν κοιτούν απλώς το Βερολίνο για να εξηγήσουν τις αιτίες του Μεγάλου Πολέμου αλλά όλο και περισσότερο κοιτούν στο Βερολίνο και την Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη και το Λονδίνο». </div> <div> <br /></div> <div> Ένας μάλιστα από τους συγγραφείς του, ο Σένγκε Νάιτζελ, καθηγητής παγκόσμιας ιστορίας δήλωσε σε συνέντευξή του (με βάση άρθρο της εφημερίδας Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν της 9ης Ιανουαρίου) πως «δεν μπορείς να το απλοποιήσεις λέγοντας πως ο κακός είναι αυτός ή εκείνος»! Ο τίτλος μάλιστα της αμερικάνικης εφημερίδας ξεχείλιζε από ειρωνεία απέναντι στους εκπροσώπους του σύγχρονου ιστορικού αναθεωρητικού ρεύματος που έρχονται να προσαρμόσουν την ιστορία στις αναγεννημένες επεκτατικές βλέψεις του Βερολίνου: “100 χρόνια μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, ο κακός παραμένει ακόμη ασύλληπτος”…<br /> <br /> Συνεχίζοντας τους ιστορικούς παραλληλισμούς αξίζει να αναφέρουμε πως κι άλλοι σπουδαίοι γερμανοί επιστήμονες είχαν στο παρελθόν στρατευτεί πίσω από τις ματωμένες σημαίες του γερμανικού επεκτατισμού, όπως για παράδειγμα, μεταξύ πολλών άλλων, ο κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ. Στην εναρκτήρια διάλεξη που έδωσε το 1895, με την ευκαιρία του διορισμού του στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, προσέφερε την αναγκαία ιδεολογική στήριξη στα επεκτατικά σχέδια της Γερμανίας, ωθώντας έστω κι έμμεσα την γερμανική κοινωνία να στηρίξει τον πόλεμο που υποτίθεται θα τερμάτιζε όλους τους πολέμους.<br /> <br /> <b>Στη Γερμανία η πρωταρχική ευθύνη</b><br /> Αντίθετα όμως με γερμανούς διανοούμενους, από τον Βέμπερ τον 19ο αιώνα μέχρι τον Νάιτζελ στον 21ο, που μετατρέπονται σε φερέφωνα των κυβερνήσεών τους δεν λείπουν κι εκείνες οι φωνές που στέκονται με αντικειμενικότητα απέναντι στην ιστορία επαναλαμβάνοντας το …προφανές, που όλοι καταλαβαίνουμε ότι σήμερα πρέπει να λέγεται ξανά και ξανά και το ίδιο επίμονα να αποδεικνύεται: ότι η Γερμανία φέρει την ευθύνη για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ πλήθους αξιόπιστων πηγών αξίζει να δούμε για παράδειγμα τα όσα λέει ο Βίνκελ, αναφερόμενος στο 1919: «Οι φάκελοι του υπουργείου Εξωτερικών ήταν καταπέλτης για την ηγεσία του Ράιχ και την αυστριακή κυβέρνηση και θα ήταν αδύνατο να μην καταλογίσει κανείς στη Γερμανία και στον κυριότερο σύμμαχό της την πρωταρχική ευθύνη για το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου. </div> <div> <br /></div> <div> Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, εξάλλου, αρκετοί από τους υπουργούς του Ράιχ… αρνήθηκαν να δημοσιοποιήσουν τα ντοκουμέντα… Φοβούνταν ότι η Γερμανία θα προσέφερε στους νικητές ακόμη περισσότερα επιχειρήματα για την επιβολή μιας σκληρής ειρήνης». Στο ίδιο μάλιστα βιβλίο (Βαϊμάρη, η ανάπηρη δημοκρατία) αναφέρεται πλήθος περιστατικών από την περίοδο του μεσοπολέμου που δείχνουν το καθεστώς ατιμωρησίας που εξασφάλισαν οι πρωταίτιοι του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, κατά παράβαση ακόμη και της συμφωνίας των Βερσαλλιών. Αυτό το καθεστώς, που δείχνει και τις τεράστιες ευθύνες της Βαϊμάρης στην γέννηση και τη νίκη του ναζισμού, φέρνει στην επιφάνεια τη συνέχεια που υπήρξε στη Γερμανία όλη αυτή την καταστροφική για την Ευρώπη 30ετία.<br /> <br /> Στη βάση όλων των παραπάνω, η σιωπή που παρατηρείται στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση να μην έχει ανακοινώσει την παραμικρή εκδήλωση που να σχετίζεται με την συμπλήρωση ενός αιώνα από το ξέσπασμα του πολέμου, δεν μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ενεπλάκη άμεσα στις μάχες κι επομένως στερούνται νοήματος ανάλογες εκδηλώσεις. Ενδεχομένως, η πάντα πρόθυμη να ενστερνιστεί τις γερμανικές υποδείξεις ελληνική κυβέρνηση έκανε μια ακόμη χάρη στο Βερολίνο, λόγω και της προεδρίας στην ΕΕ, αποδεχόμενη το αίτημα που αποδεδειγμένα διατυπώθηκε σε άλλες κυβερνήσεις κι εκεί προκάλεσε εσωτερικές αντιδράσεις. Στην κατεχόμενη από το Τέταρτο Ράιχ Ελλάδα ούτε αυτό δεν έγινε…</div> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/">πηγή</a>

Η Γερμανία ξαναγράφει την ιστορία του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου

Του Λ. Βατικιώτη Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε όσους πίστευαν ότι η Γερμανία αλλάζει και μαθαίνει από τα λάθη της. Όσοι ήλπιζαν πως η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς πλήρη εκτροπή οι σχέσεις Τουρκίας και Κούρδων…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Kurdish_party_violence_Turks.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-97412" height="361" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/03/Kurdish_party_violence_Turks.jpg" title="Kurdish_party_violence_Turks" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Δεν της έφταναν όσα διαδραματίζονται στο πολιτικό σύστημα της χώρας και η Τουρκία βρίσκεται πλέον ενώπιον σοβαρού διχασμού, για μια ακόμη φορά με τους Κούρδους, ενώ η ειρηνευτική διαδικασία δείχνει να έχει πλήρως εκτραπεί, αφού άλλες είναι οι σκοτούρες του Ερντογάν. </strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Παντελή Καρύκα</strong></span><br /> Στην όλη εξέλιξη δεν αποκλείεται να έχει παίξει <strong>ρόλο και η κατάσταση στην Ουκρανία,</strong> αφού οι Τούρκοι δείχνουν να φοβούνται το παράδειγμα των ρωσόφωνων πληθυσμών που δείχνουν να αυτονομούνται από την κεντρική εξουσία, ενώ το ενδεχόμενο της απόσχισης πλανιόταν τις τελευταίες εβδομάδες στην ατμόσφαιρα…<br /> Ας πάμε όμως στις ειδήσεις. <strong>Νεκρός από κουρδική νάρκη έπεσε ο 28 ετών Τούρκος λοχίας Μουσά Σουμαΐ</strong>, στην νοτιοανατολική Τουρκία. Ο λοχίας τραυματίστηκε βαριά και διακομίστηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο της περιοχής, όπου και εξέπνευσε. <strong>Οι επιθέσεις των μαχητών του ΡΚΚ στην νοτιοανατολική Τουρκία είχαν παύσει για ένα διάστημα, </strong>μετά από συμφωνία του ΡΚΚ με την τουρκική κυβέρνηση. Ωστόσο, κάτι φαίνεται πλέον να αλλάζει και πάλι.<br /> <br /> Υπήρξε όμως και άλλη, πολύ πιο επικίνδυνη εξέλιξη. <strong>Εξαγριωμένος τουρκικός όχλος, υποστηριζόμενος εμμέσως… δια της παθητικότητας από τη χωροφυλακή, επιτέθηκε στα γραφεία του κουρδικού Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος, στη επαρχία Ακσαράι (Αξάριο),</strong> πριν από προεκλογική συγκέντρωση των οπαδών του κουρδικού κόμματος, στην περιοχή.<br /> Περισσότεροι από <strong>5.000 μανιασμένοι Τούρκοι, με πέτρες, ξύλα και κραυγές, διέλυσαν τα πάντα στο πέρασμά τους,</strong> με τη χωροφυλακή όχι απλώς να παρακολουθεί αμέτοχη, αλλά να συμμετέχει στο πλευρό των επιτιθέμενων, σύμφωνα με καταγγελίες των Κούρδων. Ο μαινόμενος τουρκικός όχλος, κρατούσε επίσης <strong>τουρκικές σημαίες και κραύγαζε εθνικιστικά συνθήματα</strong>.<br /> Τελικά, <strong>η χωροφυλακή υποχρεώθηκε να επέμβει,</strong> καθώς υπήρχαν φόβοι σοβαρής γενίκευσης των επεισοδίων. Το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα δημιουργήθηκε τον περασμένο Οκτώβριο, με τη συνεννόηση του Κουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας με άλλες κουρδικές πολιτικές ομάδες.<br /> Τρεις από τους βουλευτές του κόμματος τάχθηκαν υπέρ των διαδηλωτών του πάρκου Γκεζί, κατά τις πρόσφατες διαδηλώσεις και <strong>ένας από αυτούς, ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Σιρί Οντέρ είναι υποψήφιος δήμαρχος Κωνσταντινούπολης,</strong> στις επικείμενες εκλογές της 30ης Μαρτίου. Είναι <strong>η δεύτερη φορά, μέσα σε δύο εβδομάδες,</strong> που Κούρδοι υποψήφιοι και τα γραφεία του κουρδικού κόμματος δέχονται <strong>επίθεση από τον όχλο</strong>. Παρόμοια γεγονότα συνέβησαν και στην περιοχή της Σμύρνης.<br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/B5ZNlIi__ak" width="480"></iframe><br /> Τούτων λεχθέντων, όσα ανέφερε τις προηγούμενες ημέρες <strong>ο Αχμέτ Νταβούτογλου</strong> κατά την παρουσία του στα κουρδικά εδάφη του βορείου Ιράκ με την ευκαιρία συνεδρίου, <strong>μοιάζουν τουλάχιστον αστεία</strong>. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, αφού πρώτα <strong>χαιρέτισε του παριστάμενους στο «Φόρουμ της Σουλεϊμανίγια» στα κουρδικά,</strong> δήλωσε με τον στόμφο που τον διακρίνει όταν αναπτύσσει τους μεγαλοϊδεατισμούς του, ότι οι σχέσεις της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης (KRG) με την Τουρκία, θα συνεχίσουν να βελτιώνονται.<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Και κάπως έτσι ξεκίνησε το κρεσέντο του Τούρκου ακαδημαϊκού του τομέα των διεθνών σχέσεων: Δεν υπάρχουν ομογενοποιημένες χώρες ή κοινωνίες, είπε και τόνισε την ανάγκη σεβασμού διαφορετικών πεποιθήσεων, σε μια αναφορά στο σχίσμα σουνιτών και σιιτών στο Ιράκ, το οποίο απειλεί τη χώρα με διαίρεση, μια κατάσταση που έχει τους λόγους της να φοβάται η Τουρκία…</strong></span></div> </div> <!-- /metas --> <br /> <strong>Η «Αραβική Άνοιξη» θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία στη Μέση Ανατολή, τόνισε ο Νταβούτογλου και κάλεσε όλη τη Μέση Ανατολή να συστρατευθεί με το «τουρκικό όραμα», που έχει ως ακρογωνιαίο λίθο του την εμπλοκή των πολιτών της χώρας στην πολιτική διαδικασία…</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Προς πλήρη εκτροπή οι σχέσεις Τουρκίας και Κούρδων…

Δεν της έφταναν όσα διαδραματίζονται στο πολιτικό σύστημα της χώρας και η Τουρκία βρίσκεται πλέον ενώπιον σοβαρού διχασμού, για μια ακόμη...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρθρο – κόλαφος επιφανούς Αμερικανού για την Ουκρανία, γκρεμίζει την προπαγάνδα!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTd8zD733dpi-XSNLMOQ-24TVGtmcLx9Sx4H6BPFzaY0YC2iyHn" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTd8zD733dpi-XSNLMOQ-24TVGtmcLx9Sx4H6BPFzaY0YC2iyHn" width="640" /></a></div> <br /> <b>Η ΑΛΛΗ -ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΣΗΣ- ΑΦΗΓΗΣΗ</b><br /> <b>ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ</b><br /> Η μονόφθαλμη εκδοχή των γεγονότων στην Ουκρανία, που από μηνός μεταδίδεται από τα συστημικά μονοπώλια «ενημέρωσης» στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα το απρόοπτο της Δευτέρας στη ΝΕΡΙΤ, όπου η αφήγηση έκτακτου απεσταλμένου της στην Κριμαία προκάλεσε τηλεφωνική έκρηξη αγανάκτησης του παροπλισμένου ανταποκριτή της στην Μόσχα,κ.Λιάτσου, επιβάλλει, για την αποκατάσταση κάποιας ισορροπίας, την εισαγωγή μιας άλλης αφήγησης, επίσης αμερικανικής προελεύσεως μεν, αλλά όχι συνάδουσας με την υποκλινόμενη στο Κίεβο Βενιζέλεια διπλωματία.<br /> <a href="http://olympiada.files.wordpress.com/2014/03/20140306-153440.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="20140306-153440.jpg" class="alignleft size-full" src="http://olympiada.files.wordpress.com/2014/03/20140306-153440.jpg" /></a><br /> <b>Προσφέρεται γι’ αυτή την αποστολή το κατωτέρω άρθρο της 3-3-2014 του Αμερικανού συντηρητικού, άλλοτε υπουργού Οικονομικών, αρχισυντάκτη<span id="more-375620"></span></b><br /> <b> της Γουώλ Στρήτ Τζέρναλ, αρθρογράφου οικονομικών φύλλων και συγγραφέα Πωλ Γκρέκ Ρόμπερτς (σε μετάφραση Μ.Σ.):</b><br /> « Η Αλαζονεία της Ουάσιγκτων΄Εστησε Σκηνικό Πολέμου<br /> Πωλ Γκρεγκ Ρόμπερτς<br /> Σε ορισμένους κύκλους (των ΗΠΑ) αυξάνει η συνειδητοποίση των πολύ σοβαρών κινδύνων της κρίσεως που προκάλεσε η Ουάσιγκτων στην Ουκρανία.<br /> Οργανωμένοι και εξοπλισμένοι νεο-ναζιστές άρπαξαν τον έλεγχο από τα πολιτικά ανδρείκελα που η αμερικανική εξουσία σχεδίαζε να τοποθετήσει επικεφαλής της Ουκρανίας και επιτίθενται σε Εβραίους, σε Ρώσους και σε Ουκρανούς πολιτικούς. Η κυβέρνηση της Κριμαίας αποκήρυξε την παράνομη κυβέρνηση , η οποία υφάρπαξε την εξουσία στο Κίεβο και ζήτησε την προστασία της Ρωσίας. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις της Κριμαίας προσχώρησαν στη Ρωσία. Η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα προστατεύσει επίσης και τις πρώην ρωσικές επαρχίες της ανατολικής Ουκρανίας.<br /> Η Κριμαία ήταν επαρχία της Ρωσίας, την οποία ο Κρουστσώφ μεταβίβασε στην Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας στη δεκαετία του ’50. ΄Οπως είχε τονίσει ο Αλέξανδρος Σολτζενίτσιν, η μεταβίβαση ρωσικών επαρχιών στην επικράτεια της Ουκρανίας ήταν μια πράξη παραφροσύνης του κομμουνιστικού κόμματος. Η Ουκρανία αποτελούσε τμήμα της Σοβιετικής ΄Ενωσης αλλά ανήκε στη Ρωσία από τον 18ο Αιώνα. Η ουκρανική καταγωγή του Κρουστσώφ ίσως συνετέλεσε στην απόφαση εκείνη.<br /> Οπωσδήποτε το γεγονός δεν είχε σημασία μέχρι της στιγμής που η Σοβιετική ΄Ενωση κατακερματίσθηκε. Υπό την πίεση της Ουάσιγκτων η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη χώρα, διατηρώντας τις ρωσικές επαρχίες , αλλά η Ρωσία διατήρησε την ναυτική βάση της τής Μαύρης Θάλασσας στην Κριμαία.<br /> Η Ουάσιγκτων προσπάθησε, αλλά απέτυχε, να θέσει την Ουκρανία υπό τον έλεγχό της το 2004, με την «πορτοκαλί επανάσταση», που είχε χρηματοδοτήσει. Μετά απ’ αυτή την αποτυχία, η Ουάσιγκτων – σύμφωνα με την βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ- «επένδυσε» 5 δις. δολλάρια στην Ουκρανία για την υποκίνηση κινήματος υπέρ της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε. Θα άνοιγαν έτσι οι πύλες της Ουκρανίας στη λεηλάτησή της από δυτικούς τραπεζίτες και πολυεθνικές, αλλά και για τον κύριο στόχο της Ουάσιγκτων: την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας και την αποστέρηση της Ρωσίας από την ναυτική βάση της στην Κριμαία και τις βιομηχανίες όπλων στην ανατολική Ουκρανία. Συμμετοχή της Ουκρανίας στην Ε.Ε. σημαίνει συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.<br /> Η Ουάσιγκτων θέλει βάσεις πυραύλων στην Ουκρανία για να υποβαθμίσει την πυρηνική αποτρεπτική ισχύ της Ρωσίας και να μειώσει έτσι την ικανότητά της να αντισταθεί στον αμερικανικό ηγεμονισμό. Μόνο τρείς χώρες κλείνουν τον δρόμο στην παγκόσμια ηγεμονία της Ουάσιγκτων, η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν.<br /> Το Ιράν είναι περικυκλωμένο από αμερικανικές βάσεις και αμερικανικούς στόλους έξω από τις ακτές του. Ο «Αξονας στην Ασία», πού εξήγγειλε το πολεμοχαρές καθεστώς Ομπάμα, περιβάλλει την Κίνα με αεροπορικές και ναυτικές βάσεις. Η Ουάσιγκτων περικυκλώνει τη Ρωσία με αμερικανικούς πυραύλους και ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις της Βαρσοβίας και της Πράγας πληρώθηκαν για να δεχθούν βάσεις πυραύλων και ραντάρ, που καθιστούν τά κράτη μαριονέττες Πολωνία και Τσεχία πρώτους στόχους πυρηνικής εκμηδένισης. Η Ουάσιγκτων αγόρασε την άλλοτε ρωσική και σοβιετική επαρχία της Γεωργίας, γενέτειρα του Ιωσήφ Στάλιν, και ετοιμάζεται να την εντάξει στο ΝΑΤΟ.<br /> Οι δυτικευρωπαϊκές μαριονέττες της Ουάσιγκτων είναι πολύ βουλιμικές στο αμερικανικό χρήμα για να συνειδητοποιήσουν πως αυτές οι ακραία προκλητικές κινήσεις αποτελούν ευθεία στρατηγική απειλή για τη Ρωσία. Η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων φαίνεται να είναι «μετά από εμένα, ο κατακλυσμός.»<br /> Η Ρωσία υπήρξε αργή στην αντίδρασή της, στις επί πολλά χρόνια προκλήσεις της Ουάσιγκτων, ελπίζοντας σε κάποιο σημάδι λογικής και καλής θέλησης που θα ερχόταν από τη Δύση. Αντί γι’ αυτό η Ρωσία αντιμετώπισε συνεχώς αυξανόμενη δαιμονοποίηση από την Ουάσιγκτων και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και αφρίζουσες υστερικές κατηγορίες από τα εκπορνευμένα δυτικά ΜΜΕ. Η μεγάλη μάζα των πληθυσμών της Αμερικής και της Ευρώπης υφίστανται πλύση εγκεφάλου ώστε να βλέπουν σαν ενοχή της Ρωσίας το πρόβλημα που δημιούργησε η εμπλοκή της Ουάσιγκτων στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας.<br /> Η άγνοια, η ιδιοτέλεια και η υποτέλεια των αμερικανικών ΜΜΕ διογκώνει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο πολέμου. ΄Ενας πληροφορημένος λαός θα έσκαγε στα γέλια ακούγοντας τον Τζων Κέρρυ να καταγγέλλει τη Ρωσία ότι «εισέβαλε στην Ουκρανία» και «κατά παράβασιν του Διεθνούς Δικαίου». Τον Κέρρυ, Υπουργό Εξωτερικών μιας χώρας πού παράνομα εισέβαλε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, που οργάνωσε την ανατροπή της κυβέρνησης της Λιβύης, επιχείρησε το ίδιο στη Συρία, επιτίθεται στούς αμάχους πληθυσμούς του Πακιστάν και της Υεμένης με αεροπλάνα-ρομπότ και πυραύλους, συνεχώς απειλεί με επίθεση το Ιράν, εξαπέλυσε τον εκπαιδευμένο από Αμερικανούς και Ισραηλινούς στρατό της Γεωργίας εναντίον του ρωσικού πληθυσμού της Νότιας Οσετίας και τώρα απειλεί τη Ρωσία με κυρώσεις, επειδή ορθώνεται σε υπεράσπιση Ρώσσων και ρωσικών στρατηγικών συμφερόντων. Η ρωσική κυβέρνηση παρατήρησε ότι ο Κέρρυ ανέβασε την υποκρισία σε νέο επίπεδο.<br /> Ο Κέρρυ δεν έχει απάντηση για το ερώτημα: «Από πότε η κυβέρνηση των ΗΠΑ εγκολπώθηκε και υπερασπίζεται τις αρχές της εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας;»<br /> Ο Κέρρυ, όπως πάντοτε, ψεύδεται ασύστολα. Η Ρωσία δέν εισέβαλε στην Ουκρανία. Η Ρωσία έστειλε λίγο περισσότερους στρατιώτες στη δύναμη της ναυτικής βάσης της στη Μαύρη Θάλασσα, κατόπιν των βίαιων αντιρωσικών δηλώσεων και πράξεων που σημειώθηκαν στο Κίεβο. Και καθώς η ουκρανική στρατιωτική δύναμη στην Κριμαία αυτομόλησε στους Ρώσους, ρωσσικές ενισχύσεις δεν ήταν καν αναγκαίες.<br /> Ο ανεγκέφαλος Κέρρυ, έμπλεος αλαζονείας, διατύπωσε απροκάλυπτες απειλές στη Ρωσία. Ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών απέρριψε τις απειλές του Κέρρυ ως «απαράδεκτες». Στήθηκε σκηνικό πολέμου.<br /> Σημειώστε το οξύμωρο της κατάστασης. Το Κίεβο έχει καταληφθεί από υπερεθνικιστές νεο-ναζί. Η Ε.Ε. συγκεντρώνει την εξουσία και καταλύει την κυριαρχία των κρατών μελών της. Μια συμμορία υπερεθνικιστών τραμπούκων είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει ή χρειάζεται η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση σαν κράτος-μέλος της. Σημειώστε τη συνεργασία του νεοσυντηρητικού καθεστώτος Ομπάμα με τους αντισημίτες ναζιστές. Η νεοσυντηρητική κλίκα που κυριαρχεί στην διακυβέρνηση των ΗΠΑ από την προεδρία Κλίντον είναι πρόβαρα εβραϊκή και πολλά από τα μέλη της έχουν διπλή, αμερικανική και ισραηλινή υπηκοότητα. Οι Εβραίες νεοσυντηρητικοί Βικτώρια Νούλαντ, Βοηθός ΥπΕξ , και Σούζαν Ράϊς, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, έχασαν τον έλεγχο του πραξικοπήματός τους από τους νεο-ναζιστές που κραυγάζουν «θάνατο στους Εβραίους»…<br /> Η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ ανέφερε στις 24 Φεβρουαρίου ότι ο Ουκρανός Ραββίνος Μοσέ Ρέουβεν Αζμάν συμβούλευσε τους Εβραίους του Κιέβου «να φύγουν από την πόλη και να εγκαταλείψουν τη χώρα.» Ο Εντουάρντ Ντολίνσκυ, επικεφαλής της κεντρικής εβραϊκής οργάνωσης των Εβραίων της Ουκρανίας, εχαρακτήρισε την κατάστασή τους «φρικτή» και ζήτησε την βοήθεια του Ισραήλ.<br /> Αυτή είναι η κατάσταση που δημιούργησε και υπερασπίζεται η Ουάσιγκτων, ενώ κατηγορεί τη Ρωσία πως καταπνίγει την ουκρανική δημοκρατία. Μια λαοπρόβλητη δημοκρατία ήταν αυτό που υπήρχε στην Ουκρανία, προτού το ανατρέψει η Ουάσιγκτων.<br /> Τώρα δεν υπάρχει νόμιμη ουκρανική κυβέρνηση.<br /> ΄Ολοι πρέπει να καταλάβουν ότι η Ουάσιγκτων ψεύδεται στα περί Ουκρανίας, όπως ψευδόταν για τον Σαντάμ Χουσείν και τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, όπως ψεύδεται για τα πυρηνικά του Ιράν, όπως ψευδόταν ότι ο Σύρος πρόεδρος ΄Ασσαντ χρησιμοποιεί χημικά όπλα, όπως ψευδόταν η Ουάσιγκτων για την Λιβύη, για την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (τηλεπικοινωνιακή κατασκοπεία) και για τα βασανιστήρια.<br /> Και γιά τί δεν έχει πει ψέματα η Ουάσιγκτων;<br /> Πωλ Γκρέγκ Ρόμπερτς»<br /> <a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Άρθρο – κόλαφος επιφανούς Αμερικανού για την Ουκρανία, γκρεμίζει την προπαγάνδα!

Η ΑΛΛΗ -ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΙΣΗΣ- ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ Η μονόφθαλμη εκδοχή των γεγονότων στην Ουκρανία, που από μην...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική προπαγάνδα τώρα μέσω και του Αλ Τζαζίρα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHeuEycPRHebkWfB38vfxzT0YEHd7m4es_SabrkZcyMnmvYp4GEjScT4OSC2z5wB2nzD-b3gkXje0NrM_V8-uYCO42bfWjkGkGPSsmauEY5SYLRszwto65CkrtpxTw4fkUbGx0GtjRr5M/s1600/The-Al-Jazeera-logo-010.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHeuEycPRHebkWfB38vfxzT0YEHd7m4es_SabrkZcyMnmvYp4GEjScT4OSC2z5wB2nzD-b3gkXje0NrM_V8-uYCO42bfWjkGkGPSsmauEY5SYLRszwto65CkrtpxTw4fkUbGx0GtjRr5M/s1600/The-Al-Jazeera-logo-010.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ <br /> <br /> Προφανώς το Αλ Τζαζίρα άρχισε να εκτελεί εργολαβίες και στην περιοχή των Βαλκανίων κι έτσι ανέλαβε την «προώθηση» της τουρκικής προπαγάνδας προκειμένου να διευκολύνει το έργο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Έτσι, προς «τέρψιν» των τουρκικών σκοπιμοτήτων και παραγράφοντας την ελληνική νομοθεσία (κάποιος από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών καλά θα κάνει να θυμίσει στους υπεύθυνους του Αλ Τζαζίρα πως η Ελλάδα είναι συντεταγμένο κράτος, με Σύνταγμα και νόμους, με θεσμικά όργανα των οποίων οι αποφάσεις είναι απαράβατες για όλους τους Έλληνες πολίτες, ενώ απαιτείται να γίνονται σεβαστές και από πολίτες άλλων χωρών), οι υπεύθυνοι του «εν πολλές αμαρτίες» (πάντα υπέρ του ισλάμ) τηλεοπτικού σταθμού προχώρησαν στην δημιουργία και προβολή ντοκιμαντέρ στο οποίο προβλήθηκε η απώλεια της ιθαγένειας Ελλήνων μουσουλμάνων που έφυγαν (οικειοθελώς) από την Ελλάδα…<br /> <br /> Εμείς, προτείνουμε στους υπεύθυνους του Αλ Τζαζίρα να προβάλουν και τις <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC">διώξεις των Ελλήνων της Τουρκίας</a> (και δη της Κωνσταντινούπολης) οι οποίες έγιναν με καθεστώς προγκρόμ, προκειμένου να αποδείξει ο τηλεοπτικός σταθμός πως δεν παράγει προπαγάνδα, ούτε λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά.<br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6FbV6fAbR1bd9R8xFtR4h5NtEKYnk4QNLZrZherqFey1xvzC634jIDEgny6VsQZuu3At-Urin3YqW-x8LsBm4g5UTgKN0ZK2H1y0IddaQDfX3vmFTQC7TgBzXexmybhnckT6pzCWAHM/s1600/19mag2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6FbV6fAbR1bd9R8xFtR4h5NtEKYnk4QNLZrZherqFey1xvzC634jIDEgny6VsQZuu3At-Urin3YqW-x8LsBm4g5UTgKN0ZK2H1y0IddaQDfX3vmFTQC7TgBzXexmybhnckT6pzCWAHM/s1600/19mag2.jpg" /></a><br /> Έτσι, η τουρκική προπαγάνδα σχετικά με την αξίωση των μουσουλμάνων που έφυγαν το 1955 από την Ελλάδα, να έχουν την ελληνική ιθαγένεια, έγινε ντοκιμαντέρ 45 λεπτών, το οποίο προβλήθηκε προχθές το βράδυ από το αγγλόφωνο κανάλι Αλ Τζαζίρα.<br /> <br /> Το ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Ανιθαγενείς», έχει ως θέμα του τα «θύματα του άρθρου 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας»!<br /> <br /> Όλα ξεκινούν από το άρθρο 19 αυτού του κώδικα, ο οποίος καταργήθηκε το 1998 και ανέφερε: <br /> <br /> «Τα τέκνα πολιτογραφηθέντων Ελλήνων τα οποία έγιναν Έλληνες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 11, μπορούν να αποβάλουν την ελληνική ιθαγένεια αν:<br /> <br /> Α. Είναι αλλογενή<br /> <br /> Β. Διατηρούν την ιθαγένεια που είχαν κατά την πολιτογράφηση του γονέα τους<br /> <br /> Γ. Δηλώσουν τη θέλησή τους για αποβολή της Ελληνικής ιθαγένειας».<br /> <br /> Στο ΣτΕ προσδιόρισε ότι αλλογενής είναι αυτός που στερείται ελληνικής εθνικής συνείδησης. Το άρθρο 19, βέβαια, αποτέλεσε πτυχή της ελληνοτουρκικής διαμάχης για τα μειονοτικά ζητήματα και χρησιμοποιήθηκε στρατηγικά από την Τουρκία.<br /> <br /> Η τουρκική προπαγάνδα αξιώνει την παροχή της Ελληνικής ιθαγένειας στους χιλιάδες μουσουλμάνους που κατέφυγαν στην Τουρκία το 1955 και έκτοτε παραμένουν εκεί, χωρίς να εκδηλώσουν κανένα ενδιαφέρον για διατήρηση της ιθαγένειάς τους. Η μακρόχρονη παραμονή τους στην γείτονα χώρα και ουσιαστικά ο εκτουρκισμός τους δημιουργούν αμφιβολίες για τους πραγματικούς στόχους αυτής της απαίτησης.<br /> <br /> Η εισδοχή χιλιάδων τούρκων –πλέον- υπηκόων στην περιοχή της Δυτικής Θράκης (αλλά ίσως και των Δωδεκανήσων) θα οδηγήσει σε άμεση δημογραφική αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού, ενώ θα μεταβάλει την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα σε υποχείριο των διαθέσεων της Τουρκίας και θα δημιουργήσει μία κρίσιμη πληθυσμιακή μάζα που θα προβάλει εθνικά χαρακτηριστικά (αυτοπροσδιοριζόμενη ως «τουρκική») λειτουργώντας προς την κατεύθυνση ικανοποίησης των τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων, θα δημιουργήσει μηχανισμούς πίεσης προς την Ελλάδα, δημιουργώντας έτσι πλείστα όσα τεράστια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στις περιοχές υποδοχής και συνέχισης της παραμονής στην χώρα αυτών των πληθυσμιακών ομάδων…<br /> <br /> Η προβαλλόμενη από το Αλ Τζαζίρα τουρκική προπαγάνδα (και η εξωτερική τουρκική πολιτική) ασκεί πιέσεις προς την ελληνική πλευρά αναγνώρισης της ιθαγένειας σε έναν άγνωστο αριθμό ατόμων που κατοικούν στην Τουρκία αλλά και σε άλλες χώρες, των οποίων η «επιστροφή» στην Ελλάδα θα είναι «αγνώστου περιεχομένου», αλλά με ταυτόχρονο σαφή προσανατολισμό την ικανοποίηση των «παγίων θέσεων» της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα…<br /> <br /> Ειλικρινά, αναμένουμε την στάση του Ελληνικού ΥΠΕΞ και τις τυχόν υποδείξεις προς το Αλ Τζαζίρα για την υλοποίηση ντοκιμαντέρ σχετιζόμενο με τις διώξεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, αλλά και με τις σφαγές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας αλλά και της Ποντιακής Γενοκτονίας…<br /> <br /> Πραγματικά, θα είναι μία πρόκληση για το Αλ Τζαζίρα, να αποδείξει πως ενδιαφέρεται για την ιστορικά αλήθεια και όχι για την προώθηση πολιτικών με την μετατροπή του ως μέσου προπαγάνδας της τουρκικής αλυτρωτικής εξωτερικής πολιτικής.<br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2F2.bp.blogspot.com%2F-N9ePYfc-TRc%2FUxipIIyQ8XI%2FAAAAAAAC8XQ%2FQ-Jr7UW03cc%2Fs1600%2F19mag2.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH6FbV6fAbR1bd9R8xFtR4h5NtEKYnk4QNLZrZherqFey1xvzC634jIDEgny6VsQZuu3At-Urin3YqW-x8LsBm4g5UTgKN0ZK2H1y0IddaQDfX3vmFTQC7TgBzXexmybhnckT6pzCWAHM/s1600/19mag2.jpg" -->

Η τουρκική προπαγάνδα τώρα μέσω και του Αλ Τζαζίρα

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ Προφανώς το Αλ Τζαζίρα άρχισε να εκτελεί εργολαβίες και στην περιοχή των Βαλκανίων κι έτσι ανέλαβε την «προώθη...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια Παγκόσμια υπερδύναμη σε καταστολή. η Τώρα η ποτέ.

<h3 style="text-align: center;"> <a href="http://olympiada.files.wordpress.com/2014/02/cf80ceb1ceb3cebacebfcf83cebcceb9ceb1-cf85cf80ceb5cf81ceb4cf85cebdceb1cebcceb7.jpg"><img alt="ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ" class="aligncenter wp-image-372993" height="269" src="http://olympiada.files.wordpress.com/2014/02/cf80ceb1ceb3cebacebfcf83cebcceb9ceb1-cf85cf80ceb5cf81ceb4cf85cebdceb1cebcceb7.jpg?w=614&h=269" width="614" /></a></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Υπάρχει μία παγκόσμια υπερδύναμη που κρατά την ρομφαία του δικαίου.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Χτισμένη πάνω στα βήματα του Αλεξάνδρου, υπό την διδαχή του Αριστοτέλη και την σοφία του Πυθαγόρα.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Υπερδύναμη που γιγαντώθηκε από την διδασκαλία του φωτός και της αλήθειας, με το αίμα της <span id="more-372992"></span>θυσίας του Εσταυρωμένου.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Μία υπερδύναμη από τον Άνθρωπο για τον άνθρωπο. Τόσο αρμονική όσο η σχέση των Γηγενών με την Γη.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Μία υπερδύναμη σε καταστολή και αργό ακρωτηριασμό, όπως η Ελλάδα.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Για να δολοφονηθεί χωρίς να σηκώσει κεφάλι από τους μισάνθρωπους εισβολείς, φορείς της αδικίας, της κλοπής, της μισαλλοδοξίας.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Από τον Αττίλα μέχρι τον Χίτλερ, από τον Ταμερλάνο μέχρι τις ορδές των Κλίντον, αυτός ήταν πάντα ο πρώτος στόχος.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Οι μαζικότερες γενοκτονίες είχαν στόχο τα έθνη της. Ως γότθοι, ως Γερμανοί, ως Πορθητές ή Ετσεβίτ, ένας ήταν ο σκοπός.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Μικρά Ασία; Ποτάμια αίματος Ορθοδόξων γηγενών. Παγκόσμιοι πόλεμοι; Ποταμια αίματος Ορθοδόξων γηγενών. “Βοσνίες”; Μόνον Ορθόδοξοι οι σφαγιασθέντες. Κοσσυφοπέδια; Ομοίως.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Οι Γαλλίες έπεσαν αναίμακτα. Η Ελλάδα, η Σερβία, η Ρωσία; Δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς, ακόμα και “υπό κατοχή”. Όλοι τα έβρισκαν, προκειμένου να χύσουν το αίμα των εθνών της Παγκόσμιας υπερδύναμης.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Οθωμανισμός; Παντουρανισμός; Παγγερμανισμός; Μπολσεβικισμός; Ναζισμός; Ισλαμισμός; Ορθόδοξα τα ποτάμια αίματος.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Μα η μεγάλη υπερδύναμη πάντα σε καταστολή, ακρωτηριασμένοι. Οθωμανική επαρχία, Σιδηρούν παραπέτασμα, Νατοϊκές δυνάμεις, Ευρωπαϊκή Ένωση, πάντα μία ταμπέλα για να διχάζει την μεγάλη Υπερδύναμη.</span></h3> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Κανένας δεν σεβάστηκε τον άνθρωπο και την Γη, όπως η παγκόσμια Υπερδύναμη. Γυναίκες, παιδιά, αδύναμοι και πλάση υπό την αγκαλιά του δικαίου. Μια υπερδύναμη με καρδιά Ελληνική, που αγκάλιασε όλους τους Γηγενείς από την Βακτριανή μέχρι την υποσαχάρια Αφρική. Χωρίς δεσμά δουλείας.</span></h3> <div style="text-align: center;"> <b>«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι»</b></div> <h3 style="text-align: center;"> <span style="font-weight: normal;">Η μόνη απάντηση για ανθρωπιά, δικαιοσύνη, για αρμονία κοινωνίας, εθνών και Γης, είναι η αφύπνιση της Παγκόσμιας Υπερδύναμης. Ή τώρα, ή ποτέ.</span></h3> <a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μια Παγκόσμια υπερδύναμη σε καταστολή. η Τώρα η ποτέ.

Υπάρχει μία παγκόσμια υπερδύναμη που κρατά την ρομφαία του δικαίου. Χτισμένη πάνω στα βήματα του Αλεξάνδρου, υπό την διδαχή του Αριστοτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόλεμος και Ειρήνη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5TanY2cCkJ4IT5mfn94jFkwvC4f87gVI2tC4BYeqlM3eYpDzld5Ndt1tfN0vHPbqNonq5BuageC0n3oDL1MeeI8lvd29QyrmLzJg2qcw5KkS9wDQuUqxpzAbXm9TK_gVboBG0kqtULpI/s1600/war-and-peace-jayel-aheram-flickr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="478" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5TanY2cCkJ4IT5mfn94jFkwvC4f87gVI2tC4BYeqlM3eYpDzld5Ndt1tfN0vHPbqNonq5BuageC0n3oDL1MeeI8lvd29QyrmLzJg2qcw5KkS9wDQuUqxpzAbXm9TK_gVboBG0kqtULpI/s1600/war-and-peace-jayel-aheram-flickr.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b><span style="color: #990000; font-size: large;">Το κλειδί βρίσκεται στη Συρία.</span></b><br /> <b><span style="color: #990000; font-size: large;"><br /></span></b> Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ<br /> Αυτή τη στιγμή <strong>το Ουκρανικό δεν φαίνεται να είναι η σύγχρονη εκδοχή του Σεράγεβο</strong>, αφορμή για τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μοιάζει μάλλον με βραδυφλεγή βόμβα με το φυτίλι να καίγεται αργά, αλλά ίσως όχι αναπόφευκτα, προς την τελική έκρηξη. <strong>Οι εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση δεν έχουν σχέση με την επιθυμία διατήρησης της Ειρήνης</strong> αλλά με την προφανή αδυναμία των Δυτικών χωρών να αντιμετωπίσουν στρατιωτικά τη Ρωσία. Στην Ουκρανία με πραξικόπημα ανατράπηκε από δυναμικές, ναζιστικές, ομάδες, συνδεδεμένες με δυτικά κέντρα Εξουσίας, ο νόμιμος Πρόεδρος της χώρας. <strong>Η τεχνική κατάληψης της Εξουσίας από δυναμικές οργανωμένες μικρές ομάδες είναι γνωστή, </strong>στη σύγχρονη εποχή, τουλάχιστον από την ανατροπή του Κερένσκι. Η τεράστια διαφορά, τότε και τώρα, έγκειται φυσικά στο κοινωνικό και ιδεολογικό φορτίο των συγκεκριμένων ομάδων. Αλλά και στην έλλειψη όχι μόνο άξιας ηγεσίας αλλά και λαϊκού κινήματος διατεθειμένου να αγωνιστεί για τα συμφέροντά του.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://i1.prth.gr/images/C3E7A3B34081918CAF611BAE41B4CFFE.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="178" src="http://i1.prth.gr/images/C3E7A3B34081918CAF611BAE41B4CFFE.jpg" width="320" /></a></div> <strong>Οι δυτικές κυβερνήσεις χωρίς εξαίρεση αναγνώρισαν και υποστηρίζουν τη νέα κυβέρνηση με τους ναζί σε επιφανείς θέσεις </strong>παραμερίζοντας και το πραξικόπημα και τις απειλές και επιθέσεις εναντίον μειονοτήτων όπως Έλληνες και Εβραίοι. Η θέση των Δυτικών επιβεβαιώνει ότι οι κυρίαρχες ελίτ δεν φοβούνται ούτε έχουν πρόβλημα να συμπράξουν με τους υπαρκτούς ή υποτιθέμενους ακροδεξιούς-πολλοί από αυτούς μετέχουν ήδη σε κυβερνήσεις χωρών της ΕΕ. Εκεί, ίσως, οφείλεται και η σιωπή των δυτικών εβραϊκών οργανώσεων, εύθικτων κατά τα άλλα, και σε απλές υποψίες απειλών εναντίον των απανταχού συμπατριωτών τους, ο κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του όταν διακυβεύεται η ίδια η Εξουσία και όχι μερικά δολάρια... <strong>Ωστόσο η Μόσχα έχει κερδίσει τον πρώτο γύρο της αναμέτρησης, στην Κριμαία. </strong>Στρατιωτικά η Δύση αποκαλύπτει την αδυναμία της, εξαπολύοντας αμφίβολης αποτελεσματικότητας οικονομικές και διπλωματικές απειλές. Η Μόσχα, πάντως, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την ανατροπή του Γιανούκοβιτς, δεν το πρόβλεψε ή δεν μπόρεσε.<br /> <strong>Η απάντηση στο ερώτημα «γιατί γίνονται όλα αυτά;» δεν βρίσκεται ούτε στο Κίεβο ούτε στην Κριμαία, </strong>ούτε, σίγουρα, στην ενδελεχή καθημερινή παρακολούθηση των δρώμενων στην Ουκρανία και τις σχετικές διεθνείς αντιδράσεις. Το κλειδί βρίσκεται στη Συρία. Εκεί, για πρώτη φορά, εκδηλώθηκε δημόσια και κατά τρόπο κατανοητό από πλειοψηφικές μερίδες του κόσμου στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, ότι: 1. Η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ, μπορεί και να ηττηθούν σε μια ένοπλη αναμέτρησή τους με τη Ρωσία, χωρίς καν να πέσει μια κανονιά. Και 2. Ο «κακός» δεν είναι υποχρεωτικά η Ρωσία, όπως είχε συνηθίσει να πιστεύει ο κόσμος τόσα χρόνια. Δεν επιδίωξε η Μόσχα τον πόλεμο στη Συρία.<br /> <a href="http://www.skiathoslive.gr/images/2013/06/TurkeySyri.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="http://www.skiathoslive.gr/images/2013/06/TurkeySyri.jpg" width="320" /></a><strong>Οι ακρότητες των ισλαμιστών στη Συρία συνδυάστηκαν με τους φόβους του «μέσου πολίτη» για την ισλαμική πλημμυρίδα.</strong> Αν σπάσει η υποδόρια και συνεχώς ανατροφοδοτούμενη αίσθηση στη δυτική Κοινή Γνώμη ότι η Ρωσία είναι ο προαιώνιος μπαμπούλας, θα καταρρεύσει όλο το ψυχικό οικοδόμημα που συσπειρώνει τους Δυτικούς και τους διαχωρίζει από την, πάντα «απειλητική» αλλά και περιφρονητέα, Ανατολή. Η Δύση έχει σοβαρή απώλεια Ισχύος όχι μόνο στα Όπλα αλλά στα θεμέλια της κυριαρχίας: στις ψυχές των ανθρώπων. Πέρα από τις σταθερές γεωπολιτικές βλέψεις ΗΠΑ και Γερμανίας, οι κυρίαρχες ελίτ του Δυτικού Κόσμου αισθάνθηκαν τη βαθύτερη ανάγκη να ξαναχτίσουν τα αόρατα, ψυχικά, σύνορα που τον χωρίζουν από τη «ρωσική αρκούδα», ώστε η Δύση να διατηρήσει τη συνοχή της. Η ανοιχτή κοινωνία είναι παρελθόν, προκαλεί ρωγμές στον πάλαι ποτέ «Ελεύθερο Κόσμο». Οι αντιδυτικές νότες που ακούγονται στα ελληνικά ΜΜΕ δεν αντιστοιχούν στην αντιρωσική ομοφωνία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.<br /> <strong>Η «υπόθεση Ουκρανία» επιβεβαιώνει ότι η σύγκρουση Ρωσίας-ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ μόνο, ούτε κυρίως ιδεολογική, σύγκρουση δυο διαφορετικών Κόσμων. </strong>Ήταν κυρίως σύγκρουση δυο αυτοκρατοριών που γειτνιάζουν, τότε και τώρα. Γι’ αυτό άλλωστε η επιθετικότητα κατά της Ρωσίας δεν σταμάτησε ούτε στιγμή μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Δεν συγκρούονται, γενικώς, οι ιμπεριαλισμοί, όμοιοι και απαράλλαχτοι σαν δυο σταγόνες νερό, όπως δεν ήταν όμοιοι και στον τελευταίο Πόλεμο-αν ήταν δεν θα είχε νόημα η συμμαχία κατά του Χίτλερ (παρά τις ενδοσυμμαχικές έχθρες), ο αντιφασιστικός αγώνας, ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος των Ρώσων, η ελληνική Αντίσταση. <strong>Η εξομοίωση των αντίπαλων, Ρωσίας-ΗΠΑ, ως ιμπεριαλιστών, οδηγεί στην αδράνεια και την Ελλάδα στην απομόνωση, υποχρεωμένη</strong>, ως εκ τούτου, να ακολουθήσει πειθήνια τις εντολές των ισχυρών του χώρου που ήδη ανήκει. Αντίστροφα όσοι μιλούν για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, πχ ενδεικτικά ο κ. Μαρκεζίνης αλλά και η Αριστερά, είναι η ώρα να μεταφράσουν τη θεωρητική διακήρυξη σε, προσεκτική ασφαλώς, πολιτική θέσηΚατά τα άλλα <strong>τα επί μέρους οικονομικά συμφέροντα τεμαχίζουν ήδη τη Δύση, οι ΗΠΑ προσκρούουν στην απροθυμία των συμμάχων να απομονώσουν (;) τη Ρωσία.</strong> Η τύχη των πραξικοπηματιών του Κίεβου είναι αμφίβολη έως σκοτεινή. Κανενός είδους συμβιβασμός δεν μπορεί να τους διασώσει. Εδώ η ΧΑ ίσως αισθάνεται ενθουσιασμένη επειδή ομοϊδεάτες κατέλαβαν την εξουσία αλλά άραγε οι ψηφοφόροι της αισθάνονται το ίδιο βλέποντας τις σβάστικες να γίνονται τόσο κραυγαλέα της μόδας;<br /> <a href="http://www.iskra.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πόλεμος και Ειρήνη

Το κλειδί βρίσκεται στη Συρία. Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Αυτή τη στιγμή το Ουκρανικό δεν φαίνεται να είναι η σύγχρονη εκδοχή του Σεράγεβο...

Διαβάστε την συνέχεια