Οι Aμερικανοί τάσσονται πλέον κατά του ευρώ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYW6XRfVXpv35GmJBayIJ3cMRrhsRcnFn0V0NGrqtiN5azB0FiWU9jGqYpKW0LDBgJ-8oh1EBj-UbXYKmsTAhoo41M1lCoAfIel_IxejelGzisd1b-Lu8avVqz8KSCTVWRT0WJEpwaD8w/s640/EURO+ON+FIRE_14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYW6XRfVXpv35GmJBayIJ3cMRrhsRcnFn0V0NGrqtiN5azB0FiWU9jGqYpKW0LDBgJ-8oh1EBj-UbXYKmsTAhoo41M1lCoAfIel_IxejelGzisd1b-Lu8avVqz8KSCTVWRT0WJEpwaD8w/s400/EURO+ON+FIRE_14.jpg" width="500" /></a></div> <br /> Ένα κεφαλαιώδους σημασίας πολιτικό συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από τη στάση της Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, όπου παράλληλα με την παγκόσμια οικονομική κρίση μαίνεται και ο κλυδωνισμός της Ευρωζώνης και του ευρώ: Η ηγεσία των ΗΠΑ τάσσεται πλέον κατά του ευρώ με τη σημερινή του μορφή και με τους υφιστάμενους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης!...<br /> <br /> Μελετώντας τα αποτελέσματα της δεκαετούς ύπαρξης του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος της Γηραιάς Ηπείρου σε υλική και όχι απλώς σε λογιστική μορφή, οι Αμερικανοί ηγέτες συνειδητοποίησαν ότι είχαν διαπράξει σοβαρότατο σφάλμα στις αρχές του 21ου αιώνα.<br /> <br /> Υποτίμησαν τις συνέπειες που θα είχε η κυκλοφορία του ευρώ αναφορικά με την επέκταση της οικονομικής, επομένως και πολιτικής ηγεμονίας της Γερμανίας σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Νόμισαν ότι το ευρώ θα διευκόλυνε την περαιτέρω διείσδυση των αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη, καθώς αντικειμενικά περιόριζε δραστικά τους πολλαπλούς συναλλαγματικούς κινδύνους στους οποίους ήταν εκτεθειμένες οι εταιρείες των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Η ζωή απέδειξε, όμως, ότι μέσα στη δεκαετία αυτή το ευρώ υποχρέωσε όλες τις χώρες που το χρησιμοποιούν ως εθνικό τους νόμισμα να υπαχθούν σε πρωτοφανή βαθμό στη γερμανική επικυριαρχία.<br /> <br /> Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ καθιστούσαν ουσιαστικά αδύνατο στην αμερικανική ηγεσία να αντιληφθεί τι επρόκειτο να γίνει με το ευρώ, το οποίο βρισκόταν στην τελική φάση πριν τεθεί σε κυκλοφορία. Υπενθυμίζουμε ότι το ευρώ τέθηκε σε κυκλοφορία την 1η Ιανουαρίου του 2002. Μόλις έντεκα μήνες νωρίτερα, την 21η Ιανουαρίου του 2001, είχε αναλάβει πρόεδρος των ΗΠΑ ο υιός Τζορτζ Μπους, μετά τη νοθεία στις εκλογές της Φλόριντα τον Νοέμβριο του 2000.<br /> <br /> Στην εξουσία δηλαδή αναρριχήθηκαν οι νεοσυντηρητικοί, η αμερικανική ακροδεξιά φασίζουσας νοοτροπίας, η οποία θεωρούσε ότι με τους αλλεπάλληλους κατακτητικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή που σχεδίαζε θα διασφάλιζε την πλανητική ηγεμονία των ΗΠΑ μέσω του ενεργειακού εκβιασμού όλων των μεγάλων βιομηχανικών δυνάμεων και... συμμάχων της Ουάσιγκτον - της Ευρώπης, της Ιαπωνίας, της Κίνας... Μόλις τρεισήμισι μήνες πριν από την επίσημη έναρξη κυκλοφορίας του ευρώ είχαμε την τόσο καλυμμένη με μυστήριο και υποψίες 11η Σεπτέμβρη του 2001 με τις επιθέσεις στις ΗΠΑ, οι οποίες επέτρεψαν στους νεοσυντηρητικούς της κυβέρνησης Μπους να αρχίζουν τους κατακτητικούς πολέμους τους αρχικά στο Αφγανιστάν και πολύ σύντομα στο Ιράκ, όπου τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά από όπως περίμεναν.<br /> <br /> Κατά την οκταετία της νεοσυντηρητικής ακροδεξιάς παράνοιας στην ηγεσία των ΗΠΑ κανένας προβληματισμός για το ευρώ δεν ήταν δυνατόν να αναπτυχθεί εκ μέρους των Αμερικανών ηγετών. Η άνοδος στην εξουσία του Μπαράκ Ομπάμα με τις προεδρικές εκλογές του 2008 συνέπεσε με το ξέσπασμα ακριβώς από τις ΗΠΑ της χρηματοπιστωτικής κρίσης, οπότε υπήρχαν πολύ σοβαρότερα καθήκοντα για την αμερικανική ηγεσία από τους προβληματισμούς περί ευρώ.<br /> <br /> Μόλις όμως τα πράγματα κάπως ηρέμησαν, έστω και αν η κρίση κάθε άλλο παρά ξεπεράστηκε, η Ουάσιγκτον εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να έρθει σε επαφή με το πρόβλημα του ευρώ και της μέσω του ευρώ γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Μέσω της άμεσης και διαρκούς ανάμειξης του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχουν πλήρως, οι Αμερικανοί σταδιακά συνειδητοποίησαν ότι τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν από τους Γερμανούς στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο και απειλούν να επεκταθούν στην Ισπανία, ίσως και στην Ιταλία και ποιος ξέρει σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αποτελούν στην ουσία σύμφωνα παράδοσης πολιτικής και οικονομικής των αντίστοιχων χωρών στη γερμανική επικυριαρχία! Η αρχική αντίδραση της Ουάσιγκτον ήταν να χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ ως μοχλό εκβιασμού ώστε να αυξήσει κατακόρυφα για το Βερολίνο το οικονομικό κόστος της καθυπόταξης αυτών των χωρών της Ευρωζώνης.<br /> <br /> Το πρόσχημα για τις ΗΠΑ ήταν η προβολή μέσω του ΔΝΤ της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους κάθε «μνημονιακής» χώρας, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Στην ουσία, δηλαδή, οι Αμερικανοί επιδιώκουν να κατοχυρώσουν θεσμικά ότι οι Γερμανοί θα πληρώνουν ακόμη και εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για κάθε χώρα της Ευρωζώνης που το δημόσιο χρέος της θα καθίσταται μη βιώσιμο, υπονομεύοντας έτσι τα κέρδη του Βερολίνου, οικονομικά και πολιτικά, από τη λειτουργία της Ευρωζώνης, ώστε τελικά να οδηγήσουν σε αποσύνθεση το ευρώ.<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://kostasxan.blogspot.gr/">πηγή</a></span>

Οι Aμερικανοί τάσσονται πλέον κατά του ευρώ

Ellada simera 0 16:08

Ένα κεφαλαιώδους σημασίας πολιτικό συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από τη στάση της Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, όπου παράλληλα με την παγκόσμια οικονομική κρίση μαίνεται και ο κλυδωνισ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ μιλάνε για ακρωτηριασμό της Τουρκίας…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/KURDISTAN.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-11974" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/06/KURDISTAN.jpg" title="KURDISTAN" width="500" /></a></div> <br /> <strong>Κόλαφος για την Τουρκία είναι η μελέτη της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ (US Intelligence Community) όπου εξετάζονται έξι σενάρια για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μέχρι το 2030. Εξάλλου, η συνολική μελέτη αφορά στις παγκόσμιες εξελίξεις και έχει τίτλο «Global Trends 2030», δηλαδή «Παγκόσμιες Τάσεις 2030»…</strong><br /> Ένα από τα σενάρια αφορά στην ίδρυση κουρδικού κράτους και το πως αυτό θα επηρεάσει τη σταθερότητα της Τουρκίας, κυρίως όμως την εδαφική ακεραιότητα… Και μιλάμε για τα χρόνια που έρχονται…<br /> Ταυτόχρονα βέβαια, η έκθεση «χρυσώνει το χάπι» για τους Τούρκους, λέγοντας ότι θα παίξουν αυξανόμενο ρόλο στις διεθνείς υποθέσεις με αποτέλεσμα να αυξηθεί η επιρροή της χώρας, ενώ η οικονομία της μπορεί να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Αυτό που δεν εξηγούν είναι μέχρι πιο σημείο μπορούν να φτάσουν οι ανακατατάξεις στη γειτονική μας χώρα εάν οι Κούρδοι κατορθώσουν να φτιάξουν το δικό τους κράτος, δεδομένου του ότι δεν είναι η μοναδική εθνότητα που ζει στο πλαίσιο της Τουρκίας.<br /> <br /> <strong>Επίσης, δεν αναφέρει ότι τέτοιες καταστάσεις συνήθως καταλήγουν σε αιματηρές συγκρούσεις αφού δεν υπάρχει κράτος ισχυρό, όπως υποστηρίζουν ότι είναι οι Τουρκία, το οποίο να επιτρέψει τον εδαφικό του ακρωτηριασμό χωρίς να αντιδράσει. Εάν αυτό συμβεί, τότε δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται. Εάν συμβεί και αρχίσει το αίμα να ρέει στην περιοχή σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ότι σήμερα, η έκθεση ίσως θα έπρεπε να θέσει το θέμα της αμερικανικής πολιτικής, αφού μέχρι σήμερα μας έχουν συνηθίσει σε «ευαισθησία» όταν κάποια κυβέρνηση / καθεστώς αντιμετωπίζει με τη στρατιωτική ισχύ αυτά τα ζητήματα…</strong><br /> Προφανώς κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει ότι αυτά είναι σενάρια, μια δουλειά που κάνουν όλες οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου (οι σοβαρές, για να εξηγούμαστε…), με σκοπό να έχουν στη διάθεση των πολιτικών ηγεσιών επεξεργασμένα σενάρια δράσης. Κατά συνέπεια, <strong>είναι λογικό να συλλογιζόμαστε, ότι αυτά τα σενάρια δράσης αφορούν ένα άλλο επίπεδο, ένα τμήμα δηλαδή της μελέτης που παραμένει για ευνόητους λόγους διαβαθμισμένο</strong>.<br /> Όσον αφορά το πόσο λογικό είναι το σενάριο για την Τουρκία, αφενός δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε τις εξελίξεις στην περιοχή και αφετέρου να καταγράψουμε την <strong>πρεμούρα του Ερντογάν και άλλων Τούρκων αξιωματούχων</strong> να θυμίζουν το πόσο σημαντικές για τον «πολιτισμικό πλούτο» μιας χώρας είναι οι μειονότητες…<br /> Χθες, ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα στους Εβραίους της Τουρκίας με την ευκαιρία της γιορτής του «Χανουκά». Σήμερα ήρθε η απάντηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε με την ίδια αφορμή, ανέφερε το πόσο σημαντικές και αμοιβαία επωφελείς ήταν οι διμερείς σχέσεις, αφού οι δυο χώρες αντιμετωπίζουν κοινές απειλές. <strong>Δηλαδή να σκεφτούμε ότι θα υπήρχε περιθώριο εξομάλυνσης των σχέσεων εάν οι Ισραηλινοί υπόσχονταν να τερματίσουν την υποστήριξή τους στους Κούρδους;</strong><br /> Και γιατί κάτι μας λέει ότι το ρήγμα ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι πολύ βαθύ, τουλάχιστον όσον αφορά σειρά προβλημάτων περιφερειακής – μεσανατολικής – ασφάλειας οπότε το πρόβλημα για τον Ερντογάν είναι ακόμα μεγαλύτερο; Το ότι αυτό είναι ένα θέμα που άπτεται της ελληνικής εθνικής ασφάλειας και των συμφερόντων το έχουμε πει πολλές φορές.<br /> Το πρόβλημα είναι ότι πέραν του υπουργείου Εξωτερικών – με τα θετικά του και τα αρνητικά του… – δεν υπάρχει κάποιος άλλος οργανωμένος φορέας που να ασχολείται με αυτή τη δουλειά, δηλαδή την εκτίμηση των τάσεων, την εκπόνηση σεναρίων και τις δυνητικές πολιτικές αντιμετώπισης της κάθε κατάστασης. Προφανώς σε μειδίαμα θα καταλήξει υπόμνηση του θα αφορά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, την ΕΥΠ, το ΚΥΣΕΑ κ.λπ.<br /> <br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defence-point.gr/">πηγή</a></span>

Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ μιλάνε για ακρωτηριασμό της Τουρκίας…

Ellada simera 0 15:58

Κόλαφος για την Τουρκία είναι η μελέτη της κοινότητας πληροφοριών των ΗΠΑ (US Intelligence Community) όπου εξετάζονται έξι σενάρια για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μέχρι το 2030. Εξάλλου, η συνολ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Πανίσχυρη Χρυσή Αυγή αν διαλυθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δείχνουν οι δημοσκοπήσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/XrysiAvgiXL2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/XrysiAvgiXL2.jpg" width="500" /></a></div> <strong><br /> </strong> <strong>Ο μεγάλος ευνοημένος από την συστημική κρίση στο κόμμα της Ανεξάρτητων Ελλήνων, φαίνεται ότι θα είναι ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή, καθώς το 50% των ψηφοφόρων τους (7% απέσπασε στις 17 Ιουνίου το κομμα των ΑΝΕΛ) δίνουν σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως δεύτερη επιλογή την ΧΑ!</strong><br /> <strong>Ένα άλλο σημαντικό ποσοστό (περί το 30%) δίνει τον ΣΥΡΙΖΑ ως επιλογή μετά τους ΑΝΕΛ και η ΝΔ έρχεται τρίτη στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων της ΑΝΕΛ, μη υπάρχοντος τέταρτου! </strong><br /> <strong>Που σημαίνει ότι η "προίκα" των Ανεξάρτητων πάει τουλάχιστον κατά 50% στην Χρυσή Αυγή! </strong><br /> <strong>Βέβαια, τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του κόμματος, όπως ο Κώστας Μαρκόπουλος, ο Χρήστος Ζώης ο Γιάννης Μανώλης κλπ δεν έχουν καμία ιδεολογική συγγένεια με της Χρυσή Αυγή και το ερώτημα είναι αν θα οδεύσουν (όχι άμεσα) προ της ΝΔ ή θα δημιουργήσουν νέο κομματικό φορέα. </strong><br /> Αυτοί συγκεντρώνουν ένα σημαντικό "προσωπικό" ποσοστό ψηφοφόρων, αλλά η "ψυχή" των ψηφοφόρων των ΑΝΕΛ δεν θέλει ούτε να "μυρίσει" τη ΝΔ. <br /> Ειδικά οι ψηφοφόροι του Ιουνίου είναι σκληροί αντιμνημονιακοί και πατριώτες, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να επιβραβεύσουν με επιστροφή τους τη ΝΔ. <br /> Αν ενισχυθεί περαιτέρω η Χρυσή Αυγή, τότε είναι πολύ πιθανό με δεδομένη της προΙούσα καθίζηση της ΝΔ να φτάσει και την δεύτερη θέση στις εκλογές, αν θεωρήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει "κλειδωμένη" την πρώτη. Μιλάμε για ποσιστά που δυνητικά μπορεί να αγγίξουν και το 20% και σίγουρα όχι κάτω από 16-17%!<br /> Κατά τα λοιπά, από το πρωί η χώρα παρακολουθεί ένα άνευ προηγουμένου "ξεκατίνιασμα" του Π.Καμμένου με τον Γ.Μανώλη με τον τελευταίο να "καρφώνει" τον Π.Καμμένο για το περίφημο non-paper που είχε δώσει μετά τις εκλογές του Μαΐου στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου εμφανίζεται ο Π.Καμμένος να συμφωνεί σε κυβέρνηση με τα μνημονιακά κόμματα, αρκεί ο ίδιος να λάβει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας.<br /> Μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο κ.Καμμένος απαντά: <strong><em>«Η αποστασία αρχίζει πάντα με τους επαγγελματίες τύπου Μανώλη. Καλό Ταξίδι... Είμαστε πολλοί, είμαστε Ανεξάρτητοι Έλληνες εμείς».</em></strong><br /> <strong>Σε οποιαδήποτε περίπτωση η Πέμπτη θα είναι καθοριστική όχι για το αν το πολιτικό σχήμα που ανδρώθηκε από τον περασμένο Φεβρουάριο θα έχει μέλλον (δύσκολο να έχει μέλλον για πολλούς και διάφορους λόγους) αλλά για το πόσο ζωή θα έχει ακόμα...</strong><br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a></span>

Πανίσχυρη Χρυσή Αυγή αν διαλυθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δείχνουν οι δημοσκοπήσεις

Ellada simera 0 15:55

Ο μεγάλος ευνοημένος από την συστημική κρίση στο κόμμα της Ανεξάρτητων Ελλήνων, φαίνεται ότι θα είναι ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή, καθώς το 50% των ψηφοφόρων τους (7% απέσπασε στις 17 Ιουνίου το κ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Άσκηση για πρώτη φορά ΠΑ & ισραηλινής Αεροπορίας επάνω από τα κοιτάσματα!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/ISRAELPAXL_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/xl/public/GALLERY/ISRAELPAXL_0.jpg" width="500" /></a></div> <br /> <strong>Mια ελληνοϊσραηινή άσκηση διαφορετική από τις άλλες, η οποία επιβεβαιώνει την μετατροπή της στρατηγικής σχέση σε στρατιωτική συμμαχία πρόκειται να ξεκινήσει σε τρεις ημέρες από τις 14 Δεκεμβρίου σε συνεργασία με την Πολεμική Αεροπορία.</strong><br /> Γιατί λέμε<strong> "διαφορετική από τις άλλες":</strong> <strong>Η άσκηση θα γίνει επάνω στις "καυτές" περιοχές της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτίως της Ρόδου και ανατολικά του Καστελόριζου και θα φτάνει μέχρι το απώτατο νοτιοανατολικό όριο του FIR Αθηνών. </strong><br /> Ήδη από την όλη διαδικασία αίτησης άδειας από τις ελληνικές αρχές και έκδοσης της σχετικής ΝΟΤΑΜ από την πλευρά της Ελλάδας αταδεικνύεται ότι<strong> το Ισραήλ αναγνωρίζει άμεσα την ελληνική μοναδική δικαιοδοσία σε αυτή την περιοχή, κάτι που είναι απαραίτητο για να προχωρήσουμε σε "ταύτιση" της με την ΑΟΖ, στο σημείο που συναντάται με το FΙR της Λευκωσίας. </strong><br /> Αυτό είναι το τυπικό μέρος που έτσι ή αλλιώς υπάρχει έστω αν η Τουρκία επιθυεί να προχωρήσει σε αναθεώρησή του. Η κίνηση όμως υπερβαίνει το τυπικό μέρος:<strong> Δείχνει ότι υπάρχει μέλλον στην συμμαχία αυτή.</strong><br /> Θα μετάσχει αριθμητικά και ποιοτικά το ίδιο πακέτο αεροσκαφών που είχε μετάσχει στην άσκηση στην ηπειρωτική Ελλάδα και το Αιγαίο την περασμένη εβδομάδα.<br /> Δηλαδή περί τα 15 συνολικά αεροσκάφη, από τα οποία τα 12 ήταν μαχητικά F-15 Ra'am και F-16I και τα υπόλοιπα αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού. Από ελληνικής πλευράς θα μετάσχουν μαχητικά F-16 Block 52+ από την 115 ΠΜ.<br /> <strong>Ένα ερώτημα είναι αν και πως θα αντιδράσουν οι Τούρκοι. Η τουρκική Αεροπορία στο παρελθόν εκμεταλλευόμενη την εγγύτητα των βάσεων της με την περιοχή έχει επιχειρήσει να "παρεμβάλει" στα ελληνικά μαχητικά που πετάνε σε αποστολές κοντά στο Καστελόριζο. Εσχάτως στην ίδια περιοχή του Καστελόριζου έχει δείχνει ιδιαίτερη δραστηριότητα ένα αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου, ειδικά διαμορφωμένο CN-235.</strong><br /> Από πολιτικής άποψη η συγεκριμένη άσκηση είναι πολύ σημαντική για την Ελλάδα (θα μπορούσε να αποτελεί και πρόβα για το πως θα αντιμετωπιστεί πιθανή ένταση σε περίπτωση που η Ελλάδα θεσπίσει και εν συνεχεία ανακηρύξει ΑΟΖ). <strong>Το Ισραήλ δεν ξεχνά τα δάκρυα του Νταβούτογλου στην Γάζα. </strong><br /> Φαίνεται ότι είναι διατεθειμένοι<strong> να του προκαλέσουν και άλλα δάκρυα, για διαφορετικό λόγο αυτή την φορά...</strong><br /> <strong>Άλλωστε αυτό που κρύβει στο υπέδαφός της η δυνητική ελληνική ΑΟΖ ανατολικά της Κρήτης, απ'ότι φαίνεται αξιζει τον κόπο...</strong><br /> <span style="color: #9fc5e8;"><a href="http://www.defencenet.gr/">πηγή</a></span>

Άσκηση για πρώτη φορά ΠΑ & ισραηλινής Αεροπορίας επάνω από τα κοιτάσματα!

Ellada simera 0 15:50

Mια ελληνοϊσραηινή άσκηση διαφορετική από τις άλλες, η οποία επιβεβαιώνει την μετατροπή της στρατηγικής σχέση σε στρατιωτική συμμαχία πρόκειται να ξεκινήσει σε τρεις ημέρες από τις 14 Δεκεμβρίου σε … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Έντονες διεργασίες εντός και εκτός Ελλάδας

<center> <a href="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2012/12/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%82.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-25803" height="300" src="http://www.pygmi.gr/wp-content/uploads/2012/12/%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%82-300x225.jpg" title="εντονες διεργασιες" width="500" /></a></center> <br /> Οι ραγδαίες εξελίξεις για το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα συνεχίζονται. Στην <b>Νέα Δημοκρατία</b>, ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί μέσω πολιτικής διαπραγμάτευσης με ηγετικές προσωπικότητες άλλων κρατών, να επιφέρει καλύτερη μεταχείριση της Ελλάδας στις όποιες διαπραγματεύσεις. Ωστόσο αγκάθι αποτελεί το φορολογικό, το οποίο έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις εντός Συγγρού.<br /> Στον <b>ΣΥΡΙΖΑ</b> τείνουν να μετατραπούν σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, προκειμένου να μπορέσουν να «βγάλουν» από πάνω τους την «ταμπέλα» της ακραία παράταξης και να κυβερνήσουν. Σ’ αυτή τη κατεύθυνση η ξεχωριστή αναφορά του αριστερού ρεύματος με αρχηγό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ανησυχεί για την «ρεαλιστική» στροφή της ηγεσίας προς την Ευρώπη και το Κέντρο.<br /> Στο <b>ΠΑΣΟΚ</b>, μη έχοντας πλάνο για την επόμενη μέρα, ασχολούνται και ανταλλάσσουν βίντεο με την <b>Χρυσή Αυγή</b>.<br /> Τριγμοί και στους <b>Ανεξάρτητους Έλληνες</b>, αφού η πολιτική στρατηγική και ο… φιλοαμερικανισμός του Πάνου Καμμένου έχουν δυσαρεστήσει ορισμένους εντός κόμματος.<br /> <b>Τεμαχισμοί κομμάτων και δημιουργία νέων με ενδεχόμενες συγχωνεύσεις</b> βρίσκονται, λοιπόν, σε εξέλιξη εν μέσω έντονων διεργασιών σε Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά.<br /> Ένα είναι το σίγουρο: <b>Χρειάζονται νέες ιδέες, νέα πρόσωπα και διαφορετική προσέγγιση της πραγματικότητας σε ότι, αφορά τις δυνατότητες, την θέση, την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της χώρας. Ήρθε η ώρα να ακουστούν λόγια ντόμπρα και σταράτα και να περάσουν στην άκρη οι «θεωρητικούρες» και τα ιδεολογήματα πάσης φύσεως.</b><br /> Στον υπόλοιπο κόσμο τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, μιας και <b>η Ρωσία πιέζεται έντονα από τις πολυεθνικές να υποκύψει στις ορέξεις της παγκόσμιας διαπλοκής και να παραδώσει τον έλεγχο του πλούτου της στα χέρια των παγκοσμιοποιητών</b>. Ο Πούτιν κερδίζει χρόνο με επιχειρηματικούς ελιγμούς, <b>αλλά η Δύση προσπαθεί να κατεβάσει την Ρωσία στην Μέση Ανατολή.</b> Όλα εξαρτώνται από την διπλωματία και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά τίποτα.<br /> <br /> <a href="http://www.pygmi.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Έντονες διεργασίες εντός και εκτός Ελλάδας

Ellada simera 0 12:20

Οι ραγδαίες εξελίξεις για το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα συνεχίζονται. Στην Νέα Δημοκρατία, ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί μέσω πολιτικής διαπραγμάτευσης με ηγετικές προσωπικότητες άλλων κρατών, να ε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι άγνωστες συμφωνίες παράδοσης της Ελλάδας στην Γερμανία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwRlbsG2w4oW28bqCmV4E9mEpWv0yNBxhjd-3HxDNP8HgdKuvdOKViH4UO2jGBHm9toYrgoyYrgc_GZNWtYVN0Zl5T4bohWDhNnj26ZWlB3_jAVZCUEJYrsQPZbchd_JMG-or0XeJHb8MO/s1600/merkel-gap.jpg" width="500" /></div> <br /> <span style="color: #990000;"><b>Τα Μνημόνια 1, 2 και το υπό εφαρμογή 3, δεν είναι αυτοτελείς πράξεις και συμφωνίες, που σχετίζονται με την δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας και την αδυναμία της να βρίσκει πιστώσεις στις αγορές.</b></span><br /> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a><br /> <b>Του Μενέλαου Τασιόπουλου</b><br /> Είναι ουσιαστικά εφαρμοστικοί νόμοι μιας κεντρικής συμφωνίας, απολύτως ετεροβαρούς σε βάρος της Ελλάδας και αποικιοκρατικής, που αποδέχθηκε και συνομολόγησε η κυβέρνηση Παπανδρέου, δύο μήνες πριν την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου. Την συμφωνία αυτή ακολουθούν και οι επόμενες κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς τους Λ. Παπαδήμο και Α. Σαμαρά. Οι υπογραφές δέσμευσης για την εφαρμογή των μέτρων πριν τις τελευταίες εκλογές, που ζητήθηκαν και από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την Ν.Δ τότε, αυτήν την συμφωνία αφορούσαν και όχι τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους, που ούτως ή άλλως είχαν ψηφισθεί και από την αντιπολίτευση τον Φεβρουάριο του 2012, με το Μεσοπρόθεσμο. .<br /> Η άγνωστη συμφωνία, που δεν πέρασε ποτέ από το Κοινοβούλιο και δεν δημοσιοποιήθηκε στον τύπο παρά κάποια μέρη της, το τελευταίο δεκαήμερο, φέρει τον εύγλωττο τίτλο : « Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση». Η πρώτη συμφωνία σχετικά ήταν σε συνάντηση μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού των Μνημονίων Γ. Παπανδρέου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου τον Μάρτιο του 2010. Δύο μήνες πριν την υπογραφή του Μνημονίου 1, και ένα μήνα μετά τον Φεβρουάριο του 2010 που τα ελληνικά spreads, κατέστησαν απαγορευτικά για κάθε περίπτωση δανεισμού από τις διεθνείς αγορές, με την συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης. Δηλώσεις περί Τιτανικού, εκτόξευση των ελλειμμάτων του 2009 , μέσω Eurostat κ.λ.π<br /> Σύμφωνα με Γερμανικές διπλωματικές πηγές, η εταιρική σχέση, όπως χαρακτηρίζεται προβλέπει την ανάληψη από τους Γερμανούς «ζητημάτων κρατικής διαχείρισης» στην Ελλάδα, στα οποία περιέχονται ζητήματα δημοσιονομικά, δομής του κράτους, διαχείρισης των νοσοκομείων, ενέργειας, αναπτυξιακά, τουρισμός κ.λ.π.<br /> Ουσιαστικά μιλάμε για μια στρατηγική συμφωνία παράδοσης της Διοίκησης, των υποδομών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο Βερολίνο. Στο πλαίσιο αυτό τα Μνημόνια εξειδικεύουν τις δράσεις και εξελίσσουν την πορεία απορρόφησης της Ελλάδας από τη Γερμανία, ως εσωτερικό κράτος ή την πρώτη ευρωπαϊκή της αποικία. Η «Εταιρική σχέση» αυτή άλλωστε δεν είναι ευρωπαϊκή συμφωνία, αλλά διμερής μυστική συμφωνία, με διαδικασία «μυστικών πρωτοκόλλων», αφού δεν έχει παρουσιασθεί και εγκριθεί ούτε στο Ελληνικό, ούτε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, σε αντίθεση με τα Μνημόνια, που την υλοποιούν.<br /> Τις λεπτομέρειες αυτής της «Ελληνογερμανικής Εταιρικής Σχέσης» εξειδίκευσαν τον Νοέμβριο του 2010 οι υπουργοί Εξωτερικών της Γερμανίας και της Ελλάδας, Βεστερβέλε και Δρούτσας, αντίστοιχα. Ο δεύτερος μόνον κατ' όνομα μπορεί να χαρακτηρισθεί Έλληνας υπουργός, αφού από την αρχή λειτούργησε ως επιτετραμμένος των Γερμανικών και των Αυστριακών συμφερόντων στην «αυλή του Παπανδρέου». Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι τα υπουργεία Εξωτερικών τρίτων χωρών, εκτός Ευρώπης και ειδικά το State Department, αρνείτο στις διπλωματικές υπηρεσίες της Ελλάδας να δίδει πληροφόρηση, από τη στιγμή, που δεν ήθελε αυτή να διαρρεύσει άμεσα, ακόμη και πριν ενημερωθεί το τότε Μέγαρο Μαξίμου, στην Βιέννη και το Βερολίνο.<br /> Ο Δ. Δρούτσας, ένας από τους «κηπουρούς» του Γιώργου, που πριν την ανάληψη του ΥΠΕΞ, είχε θητεύσει ως «σύμβουλος» στην Αυστριακή καγκελαρία, μετά την αποχώρηση του από την ελληνική κυβέρνηση, μαζί με την σύζυγο του εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου ζουν και σήμερα.<br /> Στις 17 Μαρτίου 2011 η τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, επίσης πρόσωπο του στενού κύκλου Γ. Παπανδρέου, με μεγάλη διαδρομή στις Βρυξέλλες και τα ευρωπαϊκά κεντρικά όργανα, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου είχε στενή συνεργασία με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, Βόλφ Ρούτχαρντ Μπόρν, σχετικά με την περαιτέρω πρόοδο της «Εταιρικής σχέσης», με την συγκρότηση ειδικών προγραμμάτων για τη διαχείριση των νοσοκομείων, των σκουπιδιών και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Ελλάδα την περίοδο αυτή κινείτο στον αστερισμό του Μνημονίου 2 και για να γίνει κατανοητό τι συμβαίνει. Πρώτα προχωρούν οι συμφωνίες στην «Εταιρική σχέση», με τους Έλληνες αρμοδίους, απολύτου εμπιστοσύνης των πρωθυπουργών, να αποδέχονται τις εντολές του Βερολίνου χωρίς καμία διαπραγμάτευση και στη συνέχεια αυτά επισημοποιούνται μέσω των Μνημονίων, αποκτώντας δημοσιότητα αλλά και την κάλυψη της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br /> Άλλωστε και στην περίπτωση της ενσωμάτωσης της Ελλάδας, στην νέα αυτοκρατορικού χαρακτήρα, ομοσπονδιακή δομή της Γερμανίας, όπως σε πρώτη φάση συνέβη και με την ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας στην Δυτική, όλοι οι ευρωπαίοι της Ένωσης θα πληρώσουν και όχι φυσικά το Γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.<br /> Η μεταβατική περίοδος κυβερνητικού συνασπισμού, ειδικής εντολής, υπό τον Λ. Παπαδήμο, υπήρξε ολόκληρη μια διαδικασία εφαρμογής της «εταιρικής σχέσης» αφού στην ουσία την διακυβέρνηση της χώρας έλεγχε στον απόλυτο βαθμό η οικογένεια Σημίτη, ενώ εξυπηρετούνταν στη φάση εκείνη του PSI τα συμφέροντα και των Ελλήνων τραπεζιτών.. Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν το πρόσωπο που τηλεφώνησε στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» στον πρώτο κεντρικό τραπεζίτη του ευρώ στην Ελλάδα, προσωπικό του φίλο , στο δρόμο για το Χάρβαρντ που είχε ως προορισμό ο Λ. Παπαδήμος, μετά τις ατυχείς διαβουλεύσεις για να αναλάβει την μεταβατική πρωθυπουργία. Ενημερώθηκε να γυρίσει πίσω, γιατί τελικά θα εγκαθίστατο στο Μαξίμου, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.<br /> Κρίσιμο υπήρξε το χρονικό διάστημα κάποιων ημερών μέσα στο Νοέμβριο του 2011, για την υλοποίηση της συνέχειας της «Εταιρικής Σχέσης Ελλάδας- Γερμανίας», όταν ασκήθηκαν ασφυκτικές πιέσεις στον πρόεδρο της Ν.Δ και επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με δεδομένη την αστάθεια που δημιουργείτο εκ των συνθηκών και την πορεία προς εκλογές, προκειμένου να εγκαταλείψει την αντιμνημονιακή στάση του, να υπογράψει ως προσωπική δέσμευση της εφαρμογή των Μνημονίων (σικ) , ουσιαστικά την υπακοή στην «Εταιρική Σχέση», προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός με τη στήριξη του Βερολίνου.<br /> Τον Φεβρουάριο του 2012 και η Ν.Δ ψηφίζει το περίφημο Μεσοπρόθεσμο, ο Σαμαράς προσυπογραφεί την προσωπική δέσμευση και με πολλές περιπέτειες ορκίζεται πρωθυπουργός τον Ιούνιο του 2012.<br /> Παρά την εναλλαγή των κυβερνήσεων η «Εταιρική Σχέση» δεν έχει επηρεασθεί στην εφαρμογή της. Μάλιστα την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου του 2012, συναντήθηκε ο εξ' απορρήτων σύμβουλός για τις διεθνείς σχέσεις του Σαμαρά, στο Μέγαρο Μαξίμου αυτός και όχι στο υπουργείο Εξωτερικών , Στ. Παπασταύρου με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας. Στη συνάντηση τους αυτή επιβεβαίωσαν την βούληση των δύο μερών για την συνέχεια της υλοποίησης της «Εταιρικής Συμφωνίας». Η συγκυρία δεν είναι τυχαία . Η Ελλάδα θα μπει στην επόμενη φάση ενσωμάτωσης στην Γερμανία, με το Μνημόνιο 3.<br /> Ο Στ. Παπασταύρου, αυτές τις ημέρες δεσπόζει στην επικαιρότητα εξαιτίας της εμπλοκής του στην υπόθεση του hedge fund, του Σάμη Μιωνή, όπου μέσα από την επισφαλή «λίστα Λαγκάρντ», μετά την αφάνεια της, εμπλέκεται και η Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά και την εμπλοκής της πρώην συζύγου του Κυριάκου Μητσοτάκη, Μαρέβας στο ίδιο fund.<br /> Δεν πρόκειται για τυχαίο πρόσωπο. Δικηγόρος, αριστούχος της περίφημης Νομικής Σχολής του Harvard, ήταν εμπλεκόμενος από παλιά στη νεολαία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ( του ευρωπαϊκού συνασπισμού κομμάτων που εντάσσεται και η Ν.Δ ), με ιδιαίτερες σχέσεις σε υψηλό επίπεδο με την Γερμανική Χριστιανοδημοκρατία (CDU) . Του κόμματος των Μέρκελ – Σόιμπλε.<br /> Φέρεται ότι είναι ο «Δρούτσας του Σαμαρά», αφού παίζει αντίστοιχο ρόλο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει κυβερνητική θέση στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά σύμβουλος του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Στ. Παπασταύρου «διαφημίζει» τον ιδιαίτερο ρόλο που έπαιξε στην βελτίωση των σχέσεων του Α. Σαμαρά, αφού ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, με το Βερολίνο και ειδικά την Καγκελαρία, με αποκορύφωμα την «δεσποτική» και επικοινωνιακή επίσκεψη Μέρκελ στην νέα της αποικία την Ελλάδα, δεν δίστασε μάλιστα να παρομοιάσει την Ελλάδα, με την περίπτωση των «νέων κρατών», που εντάχθηκαν στην Γερμανία, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, συμπεριλαμβανομένου του Ανατολικού κομματιού της ίδιας της Γερμανίας, που βρέθηκε μεταπολεμικά υπό Σοβιετική «κατοχή».<br /> Η «Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση», αφορά την κεντρική κυβέρνηση και κρατική δομή και συμπληρώνεται από την «Ελληνογερμανική Συνέλευση» που αφορά την Περιφερειακή Διοίκηση της χώρας, επικεφαλής της οποίας είναι ο Γερμανός υφυπουργός και εντεταλμένος στην Ελλάδα, Χανς Γ. Φούχτελ . Αυτός για τον οποίο «πανηγύριζε» η Μέρκελ στο γερμανικό Κοινοβούλιο, ονομάζοντας τον «Φούχτελο».<br /> Διορισμένος από ελληνικής πλευράς στην «Ελληνογερμανική Συνέλευση» ο υπουργός Εσωτερικών Ευρ. Στυλιανίδης, πρόσωπο της απολύτου γερμανικής επιρροής και εμπιστοσύνης. Στόχος της «Ελληνογερμανικής Συνέλευσης» είναι μέσω της διδυμοποίησης των Περιφερειών και των Δήμων της Ελλάδας, με αντίστοιχους Γερμανικούς, ουσιαστικά η Ελλάδα των περιφερειών να ενταχθεί στην Γερμανική Διοίκηση των κρατιδίων , που επίσης λειτουργεί μέσα από το περιφερειακό σύστημα .<br /> Ο Ευρ. Στυλιανίδης, πολιτεύεται στην Κομοτηνή , από όπου έλκει την καταγωγή του, μιλά καλά Γερμανικά , προέρχεται και αυτός όπως ο Παπασταύρου, από τις νεολαίες της Γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας, και έτυχε πολύ θερμού χαιρετισμού από την Καγκελάριο, όταν επισκέφθηκε την Αθήνα.<br /> Εκτιμάται μάλιστα ότι μετά την εποχή Σαμαρά στην κεντροδεξιά, θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο, στο υπό εκκόλαψη «ευρωπαϊκό μέτωπο» , για το οποίο ήδη μιλά ο Σαμαράς και το σύστημα Σημίτη, αλλά προκαλεί τις αντιρρήσεις του πρώην πρωθυπουργού Καραμανλή και της «κλειστής» του ομάδας, που θέλουν να διατηρήσουν «ζωντανό» και στην επόμενη περίοδο για την Ελλάδα , το «πολιτικό βιλαέτι» της Νέας Δημοκρατίας.<br /> Εντύπωση σε πρώτη ανάγνωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Ευρ. Στυλιανίδης, προέκυψε στο πολιτικό στερέωμα, ως «πουλέν» του αιώνιου πρέσβη και διπλωματικού συμβούλου της οικογένειας Καραμανλή Πέτρου Μολυβιάτη.<br /> Γνωστός ο τελευταίος για τις στενές σχέσεις του με τον Αγγλικό και Ρωσικό παράγοντα και παροιμιώδης για τον αντιαμερικανισμό του , πέραν από το στενό πλαίσιο του ΝΑΤΟ, με την εμπλοκή του στην φιλογερμανική επιρροή αποκαλύπτει, άθελά του, την διάθεση της Αγγλίας να επιστρέψει στην παραδοσιακή ζώνη επιρροής της στην Βαλκανική και την Νοτιονανατολική Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να συμβεί από την στιγμή που οι ΗΠΑ, θα υλοποιήσουν το στρατηγικό τους πλάνο για αποχώρηση από την Ευρώπη και την Μεσόγειο και για επικέντρωση της προσοχής και των δυνάμεων τους στην Ασία.<br /> Μια πολιτική που σε μια πρώτη φάση έδειχνε ότι θα εξελισσόταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν και η Ελλάδα εντασσόταν στην ΟΝΕ και η Αμερική επέστρεφε το μερίδιο της επιρροής της στην Αγγλία , που θα καλείτο να συσχετίσει τις δυνάμεις των Αγγλοσαξόνων με εκείνες των Ηπειρωτικών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων , υπό τον Γερμανογαλλικό άξονα με τις δύο πρωτεύουσες , το Βερολίνο και το Παρίσι.<br /> Καταληκτικά η Ελλάδα ενσωματώνεται στη Γερμανία όχι ως μέρος της ευρωζώνης, αλλά ως μια ειδική περίπτωση, για τον λόγο αυτό και οι σχετικές δηλώσεις του Β. Σόιμπλε που την διαφοροποιούν από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία κ.λ.π<br /> Η σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι δεν περνά με τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις που «ψηφίζονται» από τα Κοινοβούλια, αλλά με μυστικά πρωτόκολλα, για τα οποία ενημερώνονται και δεσμεύονται στο παρασκήνιο όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις από το τέλος της πρωθυπουργίας του Κ. Σημίτη και μετά, άσχετα με τα κόμματα που εκπροσωπούν ή τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους.<br /> Ακριβώς επειδή όλα είναι «μυστικά πρωτόκολλα», η Ελλάδα σε μια αναστροφή αυτής της πορείας ενδεχομένως θα επιχειρήσει να χαρακτηρίσει τα καθεστώτα επιρροής της Γερμανίας ως «δοσιλογικά» και συνωμοτικά, επιχειρώντας την έξοδο από τον κύκλο της εξαθλίωσης και του αποικισμού που της επιβάλονται.<br /> Ερώτημα απέναντι στις εξελίξεις είναι τι κάνει η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και αν τελικά η Ουάσιγκτον έχει συναινέσει στα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δημιουργώντας προηγούμενα για την ευρωζώνη ή αν έχει παραπλανηθεί η Αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών στις εκτιμήσεις της από συγκεκριμένους κύκλους της διαπλοκής που γιγαντώθηκε από τη δεκαετία του '80, που ενώ θεωρούνται «σταβλιζόμενοι» στην Βασιλίσσης Σοφίας , τελικά έχουν τόσες εξαρτήσεις και συμφέροντα από το Βερολίνο, που μόνο πολύ συγκεκριμένα «παίγνια» μπορούν να ακολουθούν. Αλλά θα επανέλθουμε....<br /> <br /> <a href="http://www.triklopodia.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a><br /> <br />

Οι άγνωστες συμφωνίες παράδοσης της Ελλάδας στην Γερμανία

Ellada simera 0 12:04

Τα Μνημόνια 1, 2 και το υπό εφαρμογή 3, δεν είναι αυτοτελείς πράξεις και συμφωνίες, που σχετίζονται με την δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας και την αδυναμία της να βρίσκει πιστώσεις στις αγορές… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ρουμπινί: Εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, θα υπάρξουν εντάσεις με Τουρκία

<center> <img align="middle" alt="" border="0" src="http://www.aegeantimes.gr/images/58541.jpg" width="490" /></center> <br /> <span style="color: #990000;"><b>Εκτιμά ότι η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη παραμένει ακόμη «σημαντική»</b></span><br /> <br /> Η Ελλάδα μπορεί να μην εγκαταλείψει την ευρωζώνη στο άμεσο μέλλον, αλλά η ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει μια transfer union για να την κρατήσει μέσα, δήλωσε ο Nouriel Roubini από το Βερολίνο.<br /> <br /> «Για να κρατηθεί η Ελλάδα στην ευρωζώνη, ουσιαστικά χρειάζεται μια transfer union, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα προβλήματα της Ελλάδας είναι μακροπρόθεσμα, θα χρειαστούν 10-20 χρόνια λιτότητας και μεταρρυθμίσεων για να σταθεροποιηθεί η Ελλάδα και επομένως πρέπει να δοθούν λεφτά και να υπάρχει υπομονή», δήλωσε ο Roubini.<br /> <br /> «Εάν υπάρχει προθυμία για κάτι τέτοιο, προκειμένου να διατηρηθεί όλη η ευρωζώνη μαζί, είτε αφορά σε πολιτικούς λόγους, είτε οικονομικούς είτε γεωπολιτικούς είτε λόγους εξωτερικής πολιτικής, τότε η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία», δήλωσε.<br /> <br /> Ο ίδιος εκτιμά ότι η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη παραμένει ακόμη «σημαντική» (τον Ιούλιο προέβλεπε την έξοδο της Ελλάδας το 2013), αλλά χαμηλότερα από το 50% τώρα. το βασικό που άλλαξε αυτή την πορεία, ήταν η στροφή στη συμπεριφορά της Γερμανίας.<br /> <br /> <a href="http://www.aegeantimes.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Ρουμπινί: Εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ, θα υπάρξουν εντάσεις με Τουρκία

Ellada simera 0 11:59

Εκτιμά ότι η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη παραμένει ακόμη «σημαντική» Η Ελλάδα μπορεί να μην εγκαταλείψει την ευρωζώνη στο άμεσο μέλλον, αλλά η ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει μια tra… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ 2030 Ή όπως οι Αμερικανοί ελπίζουν ότι θα είναι

<center> <img alt="" height="300" src="http://www.defencenet.gr/defence/sites/default/files/styles/frontpage_small/public/GALLERY/CITY2030L.jpg" width="460" /></center> <br /> <b>Κανένα κράτος δεν θα ηγεμονεύει του διεθνούς συστήματος το 2030, αλλά η Κίνα θα είναι με βάση τις προβλέψεις η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, ξεπερνώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η άλλοτε υπερδύναμη θα παραμείνει παράγων κρισιμότατος για τις παγκόσμιες ισορροπίες, τη στιγμή που, κυρίως για δημογραφικούς λόγους, η Ευρώπη, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν, αλλά και η Ρωσία, θα δουν την οικονομική τους ισχύ να υποχωρεί. Η πορεία των αναπτυσσομένων οικονομιών πάντως (όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Τουρκία) θα έχει ίσως μεγαλύτερη σημασία για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας από αυτή των δυτικών κρατών.</b><br /> Σε αυτά τα συμπεράσματα καταλήγει μεταξύ άλλων η έκθεση «Στρατηγικές Τάσεις 2030» (Global Trends 2030) του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών (National Intelligence Council) των ΗΠΑ και η οποία αποτελεί βασικό εργαλείο στρατηγικής ανάλυσης και πρόβλεψης. Συγγραφέας της έκθεσης είναι ο Μάθιου Μπάροουζ, σύμβουλος του NIC. Η προετοιμασία της έκθεσης, η οποία διεξάγεται από το 1996, λαμβάνει χώρα κάθε τέσσερα χρόνια και παρά την κριτική που έχει κατά καιρούς ασκηθεί για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται αποτελεί στοιχείο αναφοράς διεθνώς.<br /> Στις 166 σελίδες της έκθεσης περιλαμβάνονται πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς αντιλαμβάνονται οι στρατηγικοί εγκέφαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών την πορεία των παγκοσμίων υποθέσεων, καθώς επίσης τον ρόλο της χώρας τους σε αυτόν.<br /> Στο ζήτημα της διεθνούς ασφάλειας, το θετικό σενάριο συνίσταται σε μία στενότερη πολιτική συνεργασία μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Πεκίνου. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι το νέο δίπολο της διεθνούς ισχύος θα φθάσει σε αυτή τη συνεργασία αφού θα έχει προηγηθεί μία σοβαρή κρίση για την αποτροπή της οποίας θα πρέπει να βοηθήσουν και οι δύο. Το κακό σενάριο που περιγράφεται στην έκθεση είναι πιθανό πλήγμα στην πορεία της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, με ό,τι αυτό θα συνεπαγόταν για την παγκόσμια ευημερία.<br /> Το μέλλον του πλανήτη χαρακτηρίζεται ως «εύπλαστο» και υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που θα μπορούσαν να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού (game changers) μέχρι το 2030. Αυτοί είναι τα προβλήματα διακυβέρνησης, οι παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, οι ενδοκρατικές και διακρατικές συγκρούσεις, η επίδραση των νέων τεχνολογιών, αλλά και το κατά πόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες «μπορούν να εργαστούν με νέους εταίρους για να επανεφεύρουν το διεθνές σύστημα».<br /> Μεγάλο μέρος της μελέτης αφιερώνεται στον ρόλο που θα διαδραματίσει μία νέα παγκόσμια μεσαία τάξη, που θα είναι ευημερούσα, με πολύ καλή εκπαίδευση, θα έχει πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη και άριστη γνώση της χρήσης των τεχνολογιών της επικοινωνίας, του Internet και των «έξυπνων τηλεφώνων» (smartphones). Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, «η ανάπτυξη της παγκόσμιας μεσαίας τάξης συνιστά τεκτονική μετατόπιση» στο διεθνές σύστημα, χωρίς να παραγνωρίζεται όμως το γεγονός ότι η διαχείριση των εθνικών πόρων θα είναι βαρύνουσας σημασίας για τη διεθνή ασφάλεια.<br /> Η έλλειψη μίας ξεκάθαρης ηγεμονικής δύναμης που να διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος σημαίνει ότι ο νέος πολυπολικός κόσμος θα πρέπει να έχει στέρεες συμμαχίες για να υπάρχει ισορροπία. Και σε αυτό το σημείο είναι που τοποθετείται η ανάγκη για μία «συνεννόηση» ΗΠΑ - Κίνας.<br /> <b>Τουλάχιστον 15 κράτη θα κινδυνεύουν με κατάρρευση περί το 2030, όπως π.χ το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Επιπλέον, τουλάχιστον 50 χώρες ενδέχεται να κινδυνέψουν από εμφυλίους ή περιφερειακούς πολέμους, σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, η υποσαχάρια Αφρική και η Νότια Ασία, όπου μάλιστα (ιδιαίτερα για την πρώτη και την τρίτη περίπτωση) δεν μπορεί να αποκλειστεί η χρήση πυρηνικών όπλων. «Ένα πιο κατακερματισμένο διεθνές σύστημα αυξάνει τους κινδύνους» σύγκρουσης επισημαίνεται. «Επιπλέον, ο αυξανόμενος ανταγωνισμός για πόρους, η διάδοση θανατηφόρων τεχνολογιών και η διάχυση των περιφερειακών συγκρούσεων αυξάνουν την πιθανότητα διακρατικών συγκρούσεων» αναφέρει η έκθεση.</b><br /> <b>Φυσικά είναι περιττό να προσθέσουμε ότι η μελέτη αυτή παρουσιάζει το πιο ευνοικό για τις ΗΠΑ σενάριο δηλ. της συγκυριαρχίας και της συνέχισης του ρόλου της στην υφήλιο, παρότι τα τωρινά δεδομένα δείχνουν το εντελώς αντίθετο. Μάλλιστα για τους πιο σοβαρούς γεωπολιτικούς αντιπάλους προβλέπουν οπισθοχώρηση! Αυτή η έκθεση περισσότερο στηρίζεται στις αμερικανικές ελπίδες για διατήρηση της εξουσίας, παρά στα πραγματικά γεγονότα. Θα έλεγε κανείς, ότι πρόκειται περισσότερο για τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ προς μελλοντική τους επιβίωση. </b><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/"><br /> <span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ 2030 Ή όπως οι Αμερικανοί ελπίζουν ότι θα είναι

Ellada simera 0 11:38

Κανένα κράτος δεν θα ηγεμονεύει του διεθνούς συστήματος το 2030, αλλά η Κίνα θα είναι με βάση τις προβλέψεις η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο, ξεπερνώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η άλλοτε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Εκεί είναι Ευρώπη, εδώ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.yeniozgurpolitika.org/wene/news/6462.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.yeniozgurpolitika.org/wene/news/6462.jpg" width="500" /></a></div> <br /> Σάββας Καλεντερίδης<br /> Το διήμερο 5 και 6 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η 9η Διεθνής Κουρδική Σύνοδος, στην τελετή έναρξης της οποίας, που έχει την υποστήριξη του βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης Νοτιοαφρικανού επισκόπου Ντέσμοντ Τούτου, του δόκτορος Εμπαντί, της Μπιάνκα Τζάγκερ, του Νόαμ Τσόμσκι, του διάσημου Κούρδου συγγραφέα Γιασάρ Κεμάλ, του Βεντάτ Τουρκαλί και της βραβευμένης με το Βραβείο Ειρήνης Ζαχάρωφ, της Ε.Ε., Λεϊλά Ζάνα, παραβρέθηκε η Μπιάνκα Τζάγκερ.<br /> <br /> Τη Σύνοδο άνοιξαν με τις ομιλίες τους η πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (EUTCC) Καριάν Γουεστρχάιμ, το μέλος της Αριστερής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου ευρωβουλευτής Γκάμπι Τζίμερ, η συμπροεδρεύων της Μεικτής Κοινοβουλευτικής Ομάδας Ευρωκοινοβουλίου - Τουρκίας Ελεν Φλότρε και η ανεξάρτητη βουλευτής Ντιγιαρμπακίρ Λεϊλά Ζάνα, η οποία, σημειωτέον, το 1994, ενώ ήταν βουλευτής, συνελήφθη και κλείστηκε στις τουρκικές φυλακές, όπου παρέμεινε μέχρι το 2004.<br /> <br /> Στη σύνοδο χαιρετίστηκε ως θετικό βήμα η έναρξη διαλόγου μεταξύ του τουρκικού κράτους και του έγκλειστου ηγέτη των Κούρδων, όπως και η θετική στάση του Απο στο ζήτημα της περάτωσης της απεργίας πείνας των Κούρδων πολιτικών κρατουμένων στις τουρκικές φυλακές.<br /> <br /> Μεταξύ των συνομιλητών ήταν η Αυστραλή βουλευτής Χον Τζούλια Γκιλάρντ, που διάβασε μήνυμα της Αυστραλής πρωθυπουργού, ο πρώην γενικός γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης Γουόλτερ Σουίμερ, το μέλος της Αριστερής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου και συντονιστής της Ομάδας Κουρδικής Φιλίας Γιούργκεν Κλιούτε, το μέλος της Ομάδας των Πρασίνων του Ευρωκοινοβουλίου Ανα Μιράντα, η εκ των αντιπροέδρων του Κόμματος Δημοκρατικής Ειρήνης (BDP), ο Κούρδος Φερχάτ Εντζιού, που έχασε πολλούς συγγενείς του στη δολοφονική επίθεση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας στο Ρομπόσκι του Κουρδιστάν, όπου έχασαν τη ζωή τους 34 παιδιά, η ακαδημαϊκός Οζγκιούρ Σεβγκί Γκιοράλ, ο πρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που έχει ιδεολογικούς δεσμούς με τον Οτζαλάν και το ΡΚΚ Σαλίχ Μουσλίμ, οι Τούρκοι δημοσιογράφοι Τζεγκίζ Τσαντάρ και Σερντάρ Ακινάν, ο Ολλανδός ακαδημαϊκός Τζοστ Γιόγκερντεν, η Ισραηλινή ακαδημαϊκός Οφρα Μπένγκο, η συμπρόεδρος του Συνεδρίου Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTK), Κούρδισσα βουλευτής Αϊσέλ Τουγλούκ και το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ενωσης Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK, πρόεδρός της είναι ο Μουράτ Καραγιλάν), πρώην βουλευτής του τουρκικού Κοινοβουλίου Ζουμπεΐρ Αϊντάρ.<br /> <br /> Στη διήμερο σύνοδο, την οποία διοργάνωσαν η Ενιαία Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι Ομάδες Αριστερών - Πρασίνων του Ευρωκοινοβουλίου των σκανδιναβικών χωρών, συμμετείχαν ως παρατηρητές ευρωβουλευτές πολλών χωρών, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί παρατηρητές, δημοσιογράφοι και προσωπικότητες από το κουρδικό κίνημα από διάφορα τμήματα του Κουρδιστάν και από την Ευρώπη.<br /> <br /> Πέραν αυτών που συζητήθηκαν στη σύνοδο, τα οποία επικεντρώθηκαν στην αμετακίνητη και αντιπαραγωγική στάση της Τουρκίας σχετικά με το Κουρδικό, η οποία επιμένει με ισλαμική φονταμενταλιστική λύσσα να το διαχειρίζεται και να το αντιμετωπίζει μέσα από λογικές κατάπνιξης με τη βία των όπλων των δικαιωμάτων ενός τεράστιου ιστορικού λαού, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο πρέσβης της Τουρκίας στις Βρυξέλλες έκανε αλλεπάλληλα διαβήματα στο Ευρωκοινοβούλιο και στους διοργανωτές για να μην πραγματοποιηθεί η Σύνοδος.<br /> <br /> Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες διπλωματικών πηγών από τις Βρυξέλλες, η τουρκική πρεσβεία ζήτησε από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία της Ε.Ε. να επέμβει, για να μη γίνει η εκδήλωση, με το αιτιολογικό ότι θα συμμετείχαν σ’ αυτήν υψηλόβαθμοι τρομοκράτες!!!<br /> <br /> Οταν η υπηρεσία αυτή ζήτησε τον κατάλογο των… τρομοκρατών, η πρεσβεία έδωσε δύο ονόματα, του Ζουμπεΐρ Αϊντάρ και του Σαλίχ Μουσλίμ.<br /> <br /> Η απάντηση της Αντιτρομοκρατικής της Ε.Ε. ήταν η εξής: Η Τουρκία συνομιλούσε επισήμως επί τρία χρόνια στο Οσλο με τον πρώτο, ενώ ο δεύτερος είναι πρόεδρος ενός νόμιμου κόμματος στη Συρία και δεν συμμετείχε ποτέ σε ένοπλο αγώνα.<br /> <br /> Επειτα από αυτό, οι αρμόδιες αρχές της Ε.Ε. έκλεισαν κατάμουτρα την πόρτα στον Τούρκο πρέσβη, λέγοντάς του ότι «εδώ είναι Ευρώπη, δεν είναι Τουρκία, κύριε. Η εκδήλωση θα γίνει κανονικά».<br /> <br /> Το εντυπωσιακό δε είναι ότι ένα από τα συμπεράσματα της συνόδου ήταν η έκκληση προς την Ε.Ε. να απαλείψει το ΡΚΚ από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων!!!<br /> <br /> Αυτά να τα διαβάζουν οι δικοί μας διπλωμάτες και πολιτικοί, που με τις υποχωρήσεις και τα καμώματά τους στην περίπτωση της παρουσίασης του βιβλίου «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν», κατάντησαν τη χώρα μας βιλαέτι της Αγκυρας.<br /> <br /> Εκεί στις Βρυξέλλες είναι Ευρώπη λοιπόν.<br /> <br /> Εδώ, στην Αθήνα, τι είναι;<br /> <br /> <a href="http://www.elkeda.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Εκεί είναι Ευρώπη, εδώ;

Ellada simera 0 11:27

Σάββας Καλεντερίδης Το διήμερο 5 και 6 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η 9η Διεθνής Κουρδική Σύνοδος, στην τελετή έναρξης της οποίας, που έχει την υποστήριξη του βραβευμένου μ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το όραμα ενός οικονομικού ΝΑΤΟ

<center> <img border="0" height="300" src="http://ak7.picdn.net/shutterstock/videos/1837024/preview/stock-footage-hd-highly-detailed-nato-flag-ripples-in-the-wind-extreme-detail-includes-fabric-texture.jpg" width="500" /></center> <br /> Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post<br /> Σε πρόσφατη συνάντηση Γερμανών επιχειρηματιών με επικεφαλής διπλωματικών αποστολών και στελέχη υπουργείων Εξωτερικών, ένας από τους συμμετέχοντες συνόψισε τη γενικευμένη ανησυχία: «Οι Ευρωπαίοι έχουν την αίσθηση ότι έμειναν μόνοι. Εσείς οι Αμερικανοί δεν αντιλαμβάνεστε πόσο σας χρειαζόμαστε».<br /> Οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται ανακουφισμένοι από την επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα. (Γερμανός αξιωματούχος συνέταξε ανεπίσημη έκθεση, στην οποία χαρακτηρίζει τη νίκη του Ομπάμα ως «το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ») Οι Ευρωπαίοι παραμένουν, όμως, ανήσυχοι ότι η περίφημη «μετατόπιση» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής προς την Ασία θα τους αφήσει μόνους σε εποχή μεγάλης οικονομικής και πολιτικής αναταραχής.<br /> Μια σημαντική ιδέα, όμως, ικανή να αναζωογονήσει την αμερικανο-ευρωπαϊκή συμμαχία στον 21ο αιώνα, αρχίζει να σχηματίζεται. Η ιδέα αυτή συζητήθηκε εκτενώς στο Βερολίνο και το Αμβούργο όταν βρέθηκα εκεί πριν μία εβδομάδα, ενώ το θέμα απασχολεί και την Ουάσιγκτον. Η ιδέα αφορά το ελεύθερο εμπόριο -και ειδικότερα ένα διατλαντικό σύμφωνο ελεύθερου εμπορίου- που θα ονομάσω TAFTA.<br /> Η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον αποκάλυψε τις αμερικανικές επιδιώξεις στις 29 Νοεμβρίου, όταν μιλώντας στο Ινστιτούτο Brookings ανέφερε: «Συζητούμε την έναρξη πιθανών διαπραγματεύσεων με την Ε. Ε. για την υπογραφή γενικής συμφωνίας, που θα ενισχύσει το εμπόριο και την ανάπτυξη και στις δύο ακτές του Ατλαντικού. Τα προσκόμματα στο εμπόριο και την πρόσβαση στις αγορές πρέπει να αρθούν άμεσα», είπε η κ. Κλίντον κάνοντας επίσης λόγο για τους προστατευτικούς ευρωπαϊκούς αγροτικούς κανόνες.<br /> Η κ. Κλίντον οραματίζεται έτσι ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ», μια περιεκτική συμφωνία που θα καλύπτει το εμπόριο αγαθών, υπηρεσιών, τις επενδύσεις και την αγροτική παραγωγή. Κοινή επιτροπή Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων εργάζεται άλλωστε ήδη με στόχο την εκπόνηση σχετικής έκθεσης.<br /> Ερωτώμενος αν η ομιλία της κ. Κλίντον δεν είναι τίποτα παραπάνω από ευχολόγια μιας απερχόμενης υπουργού Εξωτερικών, ζήτησα από τον Λευκό Οίκο διευκρινίσεις για την TAFTA. Η απάντηση ήταν ότι τα σχέδια αυτά είναι ουσιαστικά και βιώσιμα, καθώς ο πρόεδρος Ομπάμα θεωρεί τη σύναψη διατλαντικής συμφωνίας σημαντική πρωτοβουλία της δεύτερης θητείας του. Σε συνδυασμό με τη NAFTA στη Λατινική Αμερική και τη Συνεργασία στην Ασία, η νέα πρωτοβουλία για τη δημιουργία παγκόσμιου εμπορικού δικτύου μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μέρος της κληρονομιάς του Μπαράκ Ομπάμα.<br /> Αυτό που φαντάζει ιδιαίτερα σημαντικό στη διατλαντική πρωτοβουλία είναι ότι μπορεί να αποτελέσει κινητήρα απασχόλησης για τις οικονομίες και των δύο ηπείρων, που αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της ύφεσης. Θα ενίσχυε επίσης το εμπόριο και τη ροή επενδυτικών κεφαλαίων. Οι επενδύσεις μεταξύ Ευρώπης - ΗΠΑ ανέρχονται σε 2,7 τρισ. δολάρια, ενώ οι εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ των δύο ηπείρων ξεπέρασαν το 2010 τα 674 δισ. δολάρια. Το εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης δεν αφορά χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας, καθώς η εργασιακή νομοθεσία στην Ευρώπη είναι αυστηρότερη από εκείνη των ΗΠΑ.<br /> Η ιδέα ενός «οικονομικού ΝΑΤΟ» με συγκινεί γιατί αντιμετωπίζει τα δημοσιονομικά προβλήματα μέσω της ανάπτυξης και της διεύρυνσης. Η «συνταγή λιτότητας» που προωθούν Γερμανοί συντηρητικοί (και ορισμένοι Αμερικανοί νεοφιλελεύθεροι) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Την ίδια στιγμή, τα φιλόδοξα κρατικά προγράμματα δεν αποτελούν βιώσιμη αναπτυξιακή πολιτική, ενισχύοντας τα δημοσιονομικά προβλήματα και στις δύο ηπείρους. Για πολλούς οικονομολόγους, η απάντηση είναι προφανής: η διεύρυνση του εμπορίου προσφέρει την καλύτερη οδό για ενίσχυση της απασχόλησης, των αγορών και των επενδυτικών ευκαιριών.<br /> «Το διατλαντικό εμπόριο είναι το μόνο βιώσιμο», λέει η Τζένιφερ Χίλμαν, ειδική των εμπορικών σχέσεων στο Ινστιτούτο German Marshall Fund (GMF), αναφερόμενη στην εσφαλμένη πρόβλεψη του πρώην υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ, Ρος Περό, για μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας λόγω της υπογραφής της NAFTA. Παρότι οι Αμερικανοί φοβούνται τον ασιατικό ανταγωνισμό και τις επιπτώσεις του στην απασχόληση, παρότι υποστηρίζουν τη διεύρυνση των εμπορικών σχέσεων με την Ευρώπη.<br /> Τα οφέλη μιας τέτοιας συμφωνίας περιγράφονται σε έκθεση του GMF του Φεβρουαρίου 2012. Σε αυτή, το ινστιτούτο επισημαίνει τη μείωση των δασμών σε ποσοστό 50%, που θα ενισχύσει το ΑΕΠ της Ε. Ε. κατά 160 δισ. και των ΗΠΑ κατά 53 δισ. Η άρση κάθε εμπορικού δασμού θα οδηγούσε σε κέρδη 86 δισ. για την Ε. Ε. και 82 δισ. για τις ΗΠΑ.<br /> Η Ουάσιγκτον μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την οικονομική της πρωτοκαθεδρία, διευρύνοντας το εμπόριο με τις πληγείσες ευρωπαϊκές οικονομίες, προσφέροντας πρωτοβουλίες που θα ευνοήσουν τις αγορές και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και στις δύο ηπείρους. Οι άστοχες πολιτικές λιτότητας τσάκισαν την παγκόσμια οικονομία τη δεκαετία του 1930. ΗΠΑ και Ευρώπη οφείλουν να μην επαναλάβουν το ίδιο σφάλμα.<br /> <br /> <a href="http://news.kathimerini.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Το όραμα ενός οικονομικού ΝΑΤΟ

Ellada simera 0 10:18

Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post Σε πρόσφατη συνάντηση Γερμανών επιχειρηματιών με επικεφαλής διπλωματικών αποστολών και στελέχη υπουργείων Εξωτερικών, ένας από τους συμμετέχοντε… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνοτουρκικές σχέσεις: Όσα φάνταζαν αδιανόητα θεωρούνται πλέον πιθανά!

<center><img alt="" border="0" class="alignleft" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuyOVQS_kuiJWtExNI8L_I7hO5KDi1_GHYV2UYkxuTeNgAtOKscv66GSDuDcYRx-eS2nkMMUCUdTztJK5BbTE4Lxe1YCXNRcwH3YC5_mZBqNDdmQsKGrfs1tQJCH6dfy_e2zQlfTT3B6g/s640/erdoganozel-630x413.jpg" width="500" /></center><br /> Μόνο αλγεινές εντυπώσεις μπορεί να προκαλέσει η είδηση ότι η Μαρίνα Φλοίσβου περνάει στην ιδιοκτησία του τουρκικού ομίλου Dogus. Η συγκεκριμένη επιχειρηματική αλυσίδα έχει στόχο την εξαγορά κι άλλων μαρινών στην ελληνική επικράτεια και με τα ΜΜΕ, τα οποία διαθέτει, προσφέρει ισχυρή στήριξη στον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν.<span id="more-217376"></span><br /> Η πολιτική που ασκεί εντός του τουρκικού εδάφους τώρα αναμένεται να επεκταθεί και εντός της ελληνικής επικράτειας. Η δυναμική της οικονομικής κρίσης ευνοεί τους σχεδιασμούς των Τούρκων για σταδιακή υπαγωγή της Ελλάδας στη δικαιοδοσία της Αγκυρας.<br /> Η οικονομία και ο έλεγχος επιχειρήσεων και περιοχών της πατρίδας μας είναι επικουρικά εργαλεία για την εμπέδωση των στόχων της νεοοθωμανικής ελίτ.<br /> Το μεγάλο ατού του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού είναι οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας και η αδιάκοπη, έμπρακτη αμφισβήτηση της δυνατότητας άσκησης κυριαρχίας από τους Ελληνες – μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.<br /> Τελευταίο κρούσμα αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας είναι οι… βόλτες που έκανε εντός των χωρικών υδάτων μας η τουρκική κορβέτα Beykoz, η οποία έφτασε ανενόχλητη εγγύς της Κύθνου και αποχώρησε με την ησυχία της.<br /> Τα Ιμια παραμένουν απροσπέλαστα για τους Ελληνες. Η προδοτική πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη τα γκρίζαρε και από τότε ουδείς τολμά να τα αντιμετωπίσει ως τμήμα των ελληνικών εδαφών.<br /> Στη Θράκη, το τουρκικό προξενείο τρομοκρατεί τους ορθοδόξους, τους μουσουλμάνους και τους Πομάκους – χωρίς καμία συνέπεια για τους πράκτορες της Αγκυρας. Η άμυνά μας είναι αντικείμενο περικοπών και πειραματισμών της τρόικας, ενώ οι γείτονες εξοπλίζονται έως τα δόντια.<br /> Ο,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία και το επιχειρηματικό τοπίο της Ελλάδας διαβρώνεται από τα τουρκικά κεφάλαια. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί πρακτορεύουν κανονικά τις τουρκικές επιδιώξεις πολιτισμικής επέκτασης και εξοικείωσης του λαού μας με την ιδέα της φινλανδοποίησης της χώρας.<br /> Η κατάσταση μέρα με την μέρα επιδεινώνεται δραματικά και η δυσκόλως αποκτηθείσα ανεξαρτησία μας έχει τεθεί εν εμφιβόλω. Οσα φάνταζαν αδιανόητα θεωρούνται πλέον πιθανά!<br /> <br /> <a href="http://olympia.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Ελληνοτουρκικές σχέσεις: Όσα φάνταζαν αδιανόητα θεωρούνται πλέον πιθανά!

Ellada simera 0 10:07

Μόνο αλγεινές εντυπώσεις μπορεί να προκαλέσει η είδηση ότι η Μαρίνα Φλοίσβου περνάει στην ιδιοκτησία του τουρκικού ομίλου Dogus. Η συγκεκριμένη επιχειρηματική αλυσίδα έχει στόχο την εξαγορά κι άλλ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος, Αιγαίο, Καστελόριζο και η ένοχη σιωπή μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheuDNqaHtnoBTbMfGRKePxK1SifjCRGgCTZPdBAn8H0m8Pr7OJYjd-nAd_nK6xPUy6luptgsfON15AoXtd8m4B5R0-QNV_KWQSUIs9IrOINB5uBSwN-o19EmJJgrN7QuAwEKtIV6it-hI/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BF%25CE%25B6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheuDNqaHtnoBTbMfGRKePxK1SifjCRGgCTZPdBAn8H0m8Pr7OJYjd-nAd_nK6xPUy6luptgsfON15AoXtd8m4B5R0-QNV_KWQSUIs9IrOINB5uBSwN-o19EmJJgrN7QuAwEKtIV6it-hI/s400/%25CE%25B1%25CE%25BF%25CE%25B6.jpg" width="500" /></a></div> <br /> Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος<br /> Η οικονομική παράλυση που έχει επιφέρει η κρίση, έχει αδρανοποιήσει και τα ηθικά ανακλαστικά του ελληνικού λαού, για τα εθνικά μας θέματα. Τα πολιτι-κά κόμματα πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, περί άλλων ομιλούν και τυρβάζουν, ενώ αυτό το ολέθριο πέπλο σιωπής, συμπληρώνουν και τα ΜΜΕ που στην πλειονότητά τους, έχουν θέσει σε δεύτερη μοίρα τα ευρισκόμενα σε έξαρση εθνικά μας θέματα. Δυστυχώς οι έλληνες πολίτες «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» όπως θα έλεγε ο Κωστής Βάρναλης, παρακολουθούμε <br /> αδρανοποιη-μένοι τα γεμάτα κυνισμό και αναλγησία έργα της δυσώνυμης τρόϊκας, αφότου οι τελευταίες κυβερνήσεις μας, της εκχώρησαν την διακυβέρνηση της χώρας. Χαρακτηριστική ήταν άλλωστε και η ψυχρή ομολογία του τ. πρωθυπουργού μας ΓΑΠ «είμαστε χώρα μειωμένης κυριαρχίας».Σε ένα τέτοιο κλίμα δεν ήταν βεβαίως απρόσμενη η επέλαση των Τούρκων για δήθεν «σεισμικές» έρευνες, στην υφαλοκρηπίδα των χωρικών μας υδάτων. Με το «Τσεσμέ» να αλωνίζει στο Αιγαίο και το «Πίρι Ρέις» στο Καστελόριζο. Ενώ τελείως υποτονικά η αντίδραση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, περιορίστηκε σε μια χαλαρή «καταγγελία», κατά τη συνάντηση των Νταβούτογλου-Δρούτσα στο Καζακστάν. Όμως τι λόγο είχε να πραγματο-ποιηθεί μια τέτοια συνάντηση, όταν η Άγκυρα διαρκώς και με επιμέλεια, προβαίνει σε παραβιάσεις και προσβολές της εθνικής μας κυριαρχίας; Αφού μια τέτοια διπλωματική συμπεριφορά, «νομιμοποιεί» τις τουρκικές παραβιάσεις στα μάτια της διεθνιούς κοινότητας και τεχνηέντως δημιουργεί «τετελεσμένα γεγονότα» !!!<br /> Δυστυχώς ο ενδοτισμός και η εφεκτικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής τα τελευταία χρόνια, αντί να υποστέλλονται γιγαντώνονται. Και αυτό με την σειρά του αποθρασύνει την τουρική επιθετικότητα. Είναι εμφανές ότι η Ελλάδα έχει ένα πελώριο έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής. Με αφετηρία τον Σημίτη μέχρι τις μέρες μας, οι ελληνικές κυβερνήσεις πομπωδώς διακηρύττουν ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι στρατηγική επιλογή της Ελλάδος. Ενώ αντ΄αυτού θα έπρεπε εμμανώς να καταγγέλλουν την Τουρκία για την κατοχή στην Κύπρο και να αξιώνουν σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς την απελευθέρωση της μαρτυρικής μας νήσου. Η χωρίς αναταλλάγματα στήριξη της τουρκικής ένταξης απο την Ελλάδα, είναι στην κυριολεξία αυτοκτονική. Οι Τούρκοι με μεθοδευμένη στρατηγική, παρα-βιάζουν κυριαρχικά μας δικαιώματα, με την απειλή του πολέμου και μας εξωθούν διαρκώς σε υποχωρήσεις, που ολοένα και μας απομακρύνουν απο τις λεγόμενες «κόκκινες» εθνικές γραμμές. Ενώ θα έπρεπε με κατάλληλα σχεδιασμένη πολιτική αποτρεπτικής ισχύος, να κόβαμε τον βήχα στο θράσος και την προκλητικότητα των Τούρκων. Πολλά πράγματα μπορούσαμε και μπορούμε να κάνουμε στο πεδίο της αποτρεπτικής πολιτικής, που είναι και η μόνη που φοβάται και σέβεται ο θρασύδειλος Τούρκος. Και πρώτα απο όλα να καταγγέ-λουμε απνευστί σε κάθε διεθνή οργανισμό και διπλωματικό φόρουμ την Τουρκία, ως κατά σύστημα έκνομη χώρα έναντι του διεθνούς δικαίου και των διεθνών υφιστάμενων συμφω-νιών. Πάραυτα επιλέξαμε την αδράνεια και την φοβική-υποτονική αντίδραση. Αφότου όμως έλαβε χώρα – μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο – η πρώτη φάση καταγγελίας του ελληνισμού, υιοθετήσαμε μια ανούσια και στείρα αλυσίδα συνομιλιών με τους Τούρκους. Παραχωρήσαμε έτσι τον απαιτούμενο ζωτικό χρόνο στην Τουρκία, ώστε να περάσει απο την θέση του κατηγορουμένου για το αποτρόπαιο έγκλημά της στην Κύπρο, στην θέση ενός «τρίτου», που προσφέρεται μάλιστα καλόπιστα να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος, που ωστόσο αυτός δημιούργησε !!! Και ακόμα χειρότερα να «οικοδομήσει» τετελεσμένα σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, αλλά και στο Ιόνιο, μέσω Αλβανίας.<br /> Η Τουρκία καταπατά διαρκώς το διεθνές δίκαιο όταν δεν την συμφέρει, προσβάλλει έμπρα-κτα το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, αλλά και κανείς δεν την εγκαλεί. Δυστυχώς η Ελλάς μεταχειρίζεται ως φίλο και δυνάμει σύμμαχο την Άγκυρα, κορυφώνοντας μια «κατευναστι-κή» πολιτική. Που πάραυτα είναι ολέθρια και οδηγεί σταθερά στον ακρωτηριασμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η Τουρκία παραβιάζει κατάφωρα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την ίδια ώρα, η Ελλάδα δεν την καταγγέλει στους διεθνείς οργανισμούς !!! Αδυνατούμε να καταγγείλουμε στις Βρυξέλλες την αποθρασυμένη επιθετικότητα της Τουρκί-ας και την ίδια ώρα περιμένουμε – προφανώς απο το υπερπέραν – να δούμε την επόμενη έκθεση της Κομισιόν, για την διαδρομή ένταξης της κακής γείτονος !!! Όμως η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας αναπαράγεται – με την δική μας διπλωματική αναπηρία – και τελικά προάγει τις διεκδικήσεις της.<br /> Ο αέιμνηστος πατριώτης Τάσσος Παπαδόπουλος είχε προχωρήσει σε συμφωνία για την ΑΟΖ με τα όμορα – πλην της Ελλάδος, διότι τότε δεν θέλαμε να «προκαλέσουμε» την Τουρκία – κράτη. Και σήμερα οι Τούρκοι έξυπνα διαπραγματεύονται – ένεκα του τότε τραγικού μας διπλωματικού λάθους – με την Αίγυπτο για συμφωνία ΑΟΖ μαζί τους, παρότι δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Επιδιώκουν να κατασπαράξουν στην κυριολεξία την ελληνική ΑΟΖ που ορίζει το Καστελόριζο. Για τούτο άλλωστε το «Πίρι Ρέις» «ερευνούσε» στο Καστελόριζο, με την δική μας ένοχη εθνοκτόνο σιωπή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, έγκυρες διπλωματικές πηγές μιλούν για ήδη συνηφθείσα συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, με τους επιβαλλόμε-νους Τουρκικούς όρους. Κάτι που αν αληθεύει, ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή εθνική μειοδοσία. Και αίφνης μας έρχονται στο νού τα λόγια του αναγεννησιακού διανοούμενου και συνάμα εφευρέτη Βενιαμίν Φραγκλίνου που έλεγε με νόημα «Δημοκρατία είναι δυο λύκοι και ένα πρόβατο να ψηφίζουν τι θα φάνε το μεσημέρι.Ελευθερία είναι ένα πρόβατο καλά οπλισμένο να αμφισβητεί την ψηφοφορία» !!! Μήπως είναι επιτακτική ανάγκη στην εξωτερική μας πολιτική, άμεσα να μεταλλαχθούμε απο παραδομένο πρός σφαγήν πρόβατο, σε ένα καλά οπλισμένο πρόβατο που διεκδικεί τη ζωή του; Το μπορούμε αρκεί να το αποφασίσει η σε αιώνια χειμερία νάρκη πολιτική μας τάξη και να της το αξιώσει και ο ζαλισμένος απο τα αλεπάλληλα χαστούκια της τρόϊκας, ελληνικός λαός. Άλλως θα κλάψουμε οικτρά για μια ακόμα εθνική τραγωδία …<br /> <br /> <a href="http://olympia.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Κύπρος, Αιγαίο, Καστελόριζο και η ένοχη σιωπή μας

Ellada simera 0 10:02

Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος Η οικονομική παράλυση που έχει επιφέρει η κρίση, έχει αδρανοποιήσει και τα ηθικά ανακλαστικά του ελληνικού λαού, για τα εθνικά μας θέματα. Τα πολιτι-κά κόμματα πλήν ελαχ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Έντονες διεργασίες στην κεντροδεξιά - "Ανεξάρτητοι Έλληνες" σε νευρική κρίση

<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.porosnews.gr/wp-content/uploads/2011/12/kamenos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://www.porosnews.gr/wp-content/uploads/2011/12/kamenos.jpg" width="500" /></a></div> <br /> <b>Έντονες διεργασίες καταγράφονται στον πολιτικό χώρο που ξεκινά από την κεντροδεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της Χρυσής Αυγής, καθώς τουλάχιστον δύο πολιτικές κινήσεις καταγράφονται στην παρούσα φάση. </b><br /> <b>Κινήσεις που τουλάχιστον η μία έχει να κάνει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν μια σοβαρότατη εσωκομματική κρίση με άγνωστο αποτέλεσμα. </b><br /> Μέσα στο κόμμα που ίδρυσε ο Π.Καμμένος, ομάδα κορυφαίων στελεχών πλέον τον αμφισβητούν ευθέως. Θεωρούν ότι το κόμμα δεδομένης της πτώσης της ΝΔ έπρεπε "να πετάει" και αντ'αυτού, όλη την φθορά την καρπούται η Χρυσή Αυγή.<br /> <b>Συγκεκριμένα του καταλογίσουν ότι "Οταν οι χρυσαυγίτες "δια πυρός και σιδήρου", κτίζουν μηχανισμό σε ολόκηρη την Ελλάδα, εμείς δεν έχουμ ακαταφέρει ακόμα να στήσουμε στους μεγάλους νομούς γραφεία του κόμματος". </b><br /> <b>Επίσης του καταλογίζουν έλλειψη κατάρτισης ουσιαστικής ιδεολογικής πλατφόρμας που να κινείται πέρα από το αντιμνημονιακό μέτωπο. Ακόμα αντιδρούν κάθετα με την ιδέα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. "Πως είναι δυνατον να συνεργαστούμε με ένα τέτοιο κόμμα που στο εσωτερικό του οι ακραίοι αριστεριστές έχουν βρει καταφύγιο;" διερωτώνται.</b><br /> Σήμερα στην κοινή συνεδρίαση της διοικούσας επιτροπής και Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο βασικός πόλος που βρίσκεται απέναντι από τον Π.Καμμένο, ο βουλευτής Ευβοίας και πρώην υπουργός Κώστας Μαρκόπουλος έριξε το γάντι στον Π.Καμμένο και το εντυπωσιακό είναι ότι έχει μαζί του και τον Χ.Ζώη, ο οποίος μπορεί να μην είναι βουλευτής, αλλά ενέχει θέση περίπου ... "αντιπροέδρου".<br /> Χαρακτηιστικό είναι ότι δεν επέτρεπαν στον Π.Καμμένο καν να αποχωρήσει, κάτι που δεν πέτυχαν με αποτέλεσμα να να φτάσει η κατάσταση στα άκρα και όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και της διάσπασης, να είναι ανοικτά.  <b>Αυτή την ώρα έχει συγκληθεί η ΚΟ μετά από απαίτηση των περισσότερων από τους 18 βουλευτές</b> στα γραφεία των ΑΝΕΛ στην Λεωφ. Συγγρού.<br /> ΜΙα δεύτερη πολιτική κίνηση (η οποία μπορεί να συναντήσει κάου την πρώτη...) έρχεται από τον <b>ανεξάρτητο βουλευτή, Νίκο Νικολόπουλο,</b> ο οποίος έχει προχωρήσει σε συζητήσεις με διάφορα διαγραμμένα πρώην στελέχη της ΝΔ, ειδικά από το χώρο της ΔΑΚΕ, αλλά και με βουλευτές και στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων για δημιουργία ενός "Χριστιανοδημοκρατικού" κόμματος.<br /> Παρατηρητές των τεκταινομένων, τουλάχιστον δέκα βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι είναι κάθετα αντίθετοι με την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική του Α.Σαμαρά και θέλουν με κάποιο τρόπο να διαφοροποιηθούν προ των εκλογών...<br /> <br /> <b>Νέα συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Ανεξάρτητων Ελλήνων ορίστηκε για την Πέμπτη στις 13:00.</b> Νωρίτερα, συνεκλήθη εκτάκτως κατόπιν αιτήματος μελών της η Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Όπως ανακοινώθηκε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, <b><i>«λόγω αρνήσεως του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κ. Κώστα Μαρκόπουλου να συγκαλέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα, καθήκοντα γραμματέα ασκεί ο αναπληρωτής γραμματέας κ. Παναγιώτης Μελάς».</i></b><br /> Στην ανακοίνωση του κόμματος, επισημαίνεται ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα επιβεβαιώνει την πρωινή απόφαση να προχωρήσει στον ανασχεδιασμό των οργάνων ενόψει του συνεδρίου.<br /> Μέχρι στιγμής την απόφαση έχουν υπογράψει οι Πάνος Καμμένος, Παναγιώτης Μελάς, Έλενα Κουντουρά, Γιάννης Δημαράς, Νότης Μαριάς, Μίκα Ιατρίδη, Γαβριήλ Αβραμίδης, Ραχήλ Μακρή, Μαρίνος Ουζουνίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Βασίλης Καπερνάρος, Σταυρούλα Ξουλίδου, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, Γιώργος Νταβρής, Κώστας Γιοβανόπουλος, Χρυσούλα-Μαρία Γιαταγάνα.<br /> Οι παρόντες βουλευτές απάντησαν σε κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ως εξής:<br /> <i>«Όταν ελέγχονται «τα κορυφαία στελέχη» για την ανωνυμία τους (ίσως διότι και οι ίδιοι αμφισβητούν την «κορυφαιότητά» τους) ελέγχεται και η αλήθεια της «αιτίας» και η ειλικρίνεια της «εξήγησης» που δόθηκε στη δημοσιότητα, από κάποιους, ερήμην των βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.</i><br /> Δηλώνουμε ότι στους Ανεξάρτητους Έλληνες δεν υπάρχουν «κορυφαία στελέχη». Υπάρχουν μόνο ανεξάρτητοι Έλληνες σε όλα τα μέρη της χώρας που τους υπηρετούν οι βουλευτές τους ως απλοί στρατιώτες.<br /> Υπάρχουν οι άνθρωποι που πίστεψαν σε μας και δεσμευτήκαμε να μη τους προδώσουμε. Έτσι και κάνουμε.<br /> Προχωράμε πιο δυνατοί, πιο ελεύθεροι και, κυρίως, πιο ανεξάρτητοι».<br /> <b>Διατύπωση που παραπέμπει σε "μετωπική" σύγκρουση αν δεν εκτονωθεί η κατάσταση μέχρι την Πέμπτη...</b><br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

Έντονες διεργασίες στην κεντροδεξιά - "Ανεξάρτητοι Έλληνες" σε νευρική κρίση

Ellada simera 0 09:37

Έντονες διεργασίες καταγράφονται στον πολιτικό χώρο που ξεκινά από την κεντροδεξιά και φτάνει μέχρι τις παρυφές της Χρυσής Αυγής, καθώς τουλάχιστον δύο πολιτικές κινήσεις καταγράφονται στην παρούσ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Από τη στρατιωτική στη θρησκευτική δικτατορία;

<center> <img alt="" height="300" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/WORLD/EGYPT/cache/aigyptossygrousis-630x420.jpg" width="500" /></center> <br /> Ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι κατόρθωσε να θέσει τον στρατό στο περιθώριο. Θα πρέπει, ωστόσο, να αντιμετωπίσει άλλες μορφές αντιπολίτευσης, καθώς και την απέχθεια που νιώθει ένα τμήμα της αιγυπτιακής κοινωνίας απέναντι στους Αδερφούς Μουσουλμάνους.<br /> <br /> « Κυριακή, 12 Αυγούστου 2012, ώρα 10 το πρωί. Τα δύο βασικά μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων (AΣΕΔ), ο υπουργός Άμυνας Χουσεΐν Ταντάουϊ και ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Σάμι Άναν, έχουν κληθεί στο προεδρικό μέγαρο. Βρίσκονται περιορισμένοι σε μια αίθουσα ασφαλείας και δεν μπορούν να κάνουν χρήση ούτε καν του κινητού τους τηλεφώνου. Την ίδια στιγμή, σε μια γειτονική αίθουσα, ορκίζεται ο νέος υπουργός Άμυνας, Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, ενώπιον του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι. Λίγες ώρες νωρίτερα, η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευε ένα διάταγμα το οποίο καταργούσε την πρόσθετη συνταγματική διακήρυξη που είχε υιοθετήσει το ΑΣΕΔ εν μέσω των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών, με την οποία παραχωρούσε στον εαυτό του επιπλέον εξουσίες, στοχεύοντας να βρεθεί στο απυρόβλητο σε περίπτωση νίκης του Μοχάμεντ Μόρσι. Κατόπιν, ο Πρόεδρος καλεί τους δυο ανώτατους αξιωματικούς και τους ανακοινώνει την αντικατάστασή τους. Η έκπληξή τους συναγωνίζεται την αδυναμία τους ».<br /> Η παραπάνω σκηνή, την οποία αφηγήθηκε άνθρωπος που πρόσκειται στο προεδρικό περιβάλλον, σηματοδοτεί το τέλος της διπλής εξουσίας που ίσχυε στο Κάιρο από τις 30 Ιουνίου του 2012, οπότε ο Μόρσι ανέλαβε τα καθήκοντά του. Οι πάντες ήταν σίγουροι για αυτό : μια τόσο ασταθής ισορροπία δεν μπορούσε παρά να σπάσει. « Ο Τύπος αφιέρωνε εξάστηλα στις δηλώσεις του Ταντάουι και δίστηλα στις δηλώσεις του Προέδρου », λέει με θυμό ο Αμπντέλ Μονεΐμ Αμπούλ Φοτούχ, πρώην υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα. Ο πρωθυπουργός Χισάμ Καντίλ, προτού σχηματίσει κυβέρνηση, ζήτησε προκαταβολικά την έγκριση του στρατού » !<br /> Τελικά, το ΑΣΕΔ « αποδείχθηκε ένας χάρτινος τίγρης ». Τελευταία, η παλιά μαοϊκή ρήση ακούγεται συχνά στους δρόμους του Καΐρου. Ωστόσο, κανένας δεν φανταζόταν λίγες εβδομάδες νωρίτερα ότι ο Μόρσι θα κατάφερνε να βάλει χέρι σε έναν θεσμό που κυριαρχούσε στην Αίγυπτο από τότε που οι Ελεύθεροι Αξιωματικοί κατέλαβαν την εξουσία, στις 23 Ιουλίου του 1952 και κηδεμόνευε την πολιτική ζωή της χώρας μετά την παραίτηση του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, στις 11 Φεβρουαρίου 2011.<br /> Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 23 και 24 Μαΐου του 2012, ο νασερικός Χαμντίν Σαμπάχι, ο Αμπούλ Φοτούχ, ένας από τους διαφωνούντες των Αδελφών Μουσουλμάνων, καθώς και μερικοί άλλοι υποψήφιοι της Αριστεράς οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου του 2011, είχαν συγκεντρώσει το 50% των ψήφων. Οι μεταξύ τους έριδες, όμως, άφησαν ελεύθερο το πεδίο στον δεύτερο γύρο για τον Αχμέτ Σαφίκ, εκπρόσωπο του παλιού καθεστώτος (23,6%) και για τον Μόρσι από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους (24,8%). Ενώ ο Σαμπάχι δεν είχε δώσει γραμμή στους ψηφοφόρους του, ο Αμπούλ Φοτούχ στήριξε τον Μόρσι. Το ίδιο έπραξαν και διάφορες άλλες δυνάμεις, ανάμεσά τους οι « Νέοι της 6ης Απριλίου » [1], καθώς και προσωπικότητες όπως ο μπλόγκερ Γουαέλ Γκόνιμ ή ο Αλάα ελ Ασουάνι, συγγραφέας του αξέχαστου βιβλίου « Κτήριο Γιακουμπιάν » και υποστηρικτής των ισλαμιστών, ο οποίος έδωσε την ακόλουθη εξήγηση για την ψήφο του : « Δεν ήμασταν με τον Μόρσι. Στηρίζαμε την επανάσταση ». Ο πρωταρχικός τους στόχος ήταν η απομάκρυνση του στρατού.<br /> Το AΣΕΔ υποχρεώθηκε να δεχτεί το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου παρά τη θέλησή του, αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί ακόμα. Ο διορισμός του νέου υπουργικού συμβουλίου, στο οποίο κυριαρχούσαν μορφές του παλιού καθεστώτος, το μόνο που έκανε ήταν να ενισχύσει την εντύπωση ότι ο Μόρσι θα βασίλευε, αλλά δεν θα κυβερνούσε. Ο αρχιστράτηγος Ταντάτουι, πρόεδρος του AΣΕΔ, δήλωνε στις 15 Ιουλίου του 2012 ότι δεν θα επέτρεπε σε μια « φράξια » (εννοώντας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους) να καταλάβει την Αίγυπτο. Απευθύνθηκε κάλεσμα σε διαδηλώσεις κατά του νέου προέδρου στις 24 και 25 Αυγούστου, ενώ η εφημερίδα Al Doustour υποστήριζε την ιδέα ενός πραξικοπήματος [2].<br /> Φρούδες ελπίδες. Η νομιμότητα κυριαρχούσε πλέον στην κάλπη και στον δρόμο, όπως μαρτυρούσαν και οι μεγάλες ουρές πολιτών, οι οποίοι περίμεναν υπομονετικά κάτω τον καυτό ήλιο, στα τέλη Ιουνίου, για να ρίξουν το ψηφοδέλτιό τους στην κάλπη και να εκλέξουν τον πρόεδρό τους. Το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, χαρούμενα πλήθη –κυρίως από νέους ανθρώπους που άλλοι φορούσαν τη μάσκα των Anonymous και άλλοι κρατούσαν αφίσες των Αδελφών - γιόρταζαν όχι τόσο για τη νίκη του Μόρσι, όσο για την ήττα του παλιού καθεστώτος και τον θρίαμβο της οικουμενικής ψήφου.<br /> Ο νέος πρόεδρος, τον οποίο παρουσίαζαν ως ένα άχρωμο πρόσωπο του κομματικού μηχανισμού, κάθε άλλο παρά χαρισματικό, έμελλε να επιδείξει ιδιαίτερη ευελιξία. Έχοντας πρόσβαση, λόγω του αξιώματός του, στις διάφορες βαθμίδες του στρατεύματος, είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει ότι στον στρατό υπήρχαν διάφορα υπόγεια ρεύματα. Υπήρχε μια γενιά πενηντάρηδων αξιωματικών που επιθυμούσε να παίξει σημαντικότερο ρόλο, να διαταράξει την κυριαρχία της « γενιάς του ΄73 » - αναφορά στον πόλεμο κατά του Ισραήλ τον Οκτώβριο του 1973- και να τα βάλει με τα δεινά που κατέτρωγαν το στράτευμα, όπως και ολόκληρη την κοινωνία : την έλλειψη επαγγελματισμού, την ευνοιοκρατία και τη διαφθορά.<br /> Το μόνο που έλειπε ήταν η αφορμή. Αυτή προέκυψε νωρίτερα από το αναμενόμενο, με την επίθεση που εξαπέλυσε μια ομάδα τζιχαντιστών σε στρατιωτικό στόχο στη Ράφα, κοντά στο Σινά. Το κομάντο κατόρθωσε να ξεφύγει και να κυκλοφορήσει ανενόχλητο για καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα εντός του αιγυπτιακού εδάφους, έως ότου αποδεκατίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά από τον ισραηλινό στρατό, καθώς προσπαθούσε να διασχίσει τα σύνορα. Το φιάσκο έδωσε στον Πρόεδρο τη δυνατότητα να απομακρύνει το AΣΕΔ.<br /> Με αυτόν τον τρόπο, γύρισε μια ολόκληρη σελίδα στη νεότευκτη αιγυπτιακή επανάσταση χωρίς να χυθεί στάλα αίμα : Ο στρατός επέστρεφε στους στρατώνες. Θα εξακολουθούσε, βέβαια, να έχει λόγο στα θέματα ασφαλείας (ιδίως στο Σινά) ή διμερών σχέσεων (με το Ισραήλ και κυρίως με τις ΗΠΑ), αλλά δεν θα αναλάμβανε πλέον το σύνολο των εξουσιών.<br /> Ωστόσο, απέχουμε ακόμα πολύ από την ολοκλήρωση της μεταπολίτευσης. Αυτήν την εποχή καταρτίζεται ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο πρέπει να ψηφιστεί έως τα τέλη Νοεμβρίου και στη συνέχεια να υποβληθεί σε δημοψήφισμα, ώστε να ανοίξει τον δρόμο για νέες βουλευτικές εκλογές, καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε τη διάλυση της Βουλής τον Ιούνιο του 2012. Μερικές εκατοντάδες μέτρα από την πλατεία Ταχρίρ, σε μια αίθουσα της Μαζλίς αλ Σούρα (της Γερουσίας), η αρμόδια επιτροπή για την κατάρτιση του Συντάγματος συνέρχεται παρουσία πολλών δημοσιογράφων. Η σύνθεσή της γνώρισε πολλές περιπέτειες, συμπεριλαμβανομένων και δικαστικών. Τελικά, έφτασε να περιλαμβάνει περίπου 100 μέλη, τα μισά από τα οποία ανήκουν στους Αδελφούς και τους σαλαφιστές. Ένα τμήμα των δυνάμεων της μεταπολίτευσης τη σαμποτάρει, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο απροκάλυπτα. « Μερικές φορές, οι διάλογοί μας παραπέμπουν στον Μεσαίωνα », λέει χαριτολογώντας ο Ουαχίντ Αμπντέλ Μεγκίντ, εκπρόσωπος Τύπου της επιτροπής, ο οποίος εργάζεται παράλληλα στην εφημερίδα « Al Ahram ». « Τα πράγματα, όμως, εξελίσσονται. Ακόμα και οι σαλαφιστές πρέπει πλέον να καταλάβουν ότι κανένας από τους νόμους μας δεν είναι αντίθετος με το Ισλάμ ».<br /> Μέσα στο κτήριο, το οποίο είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες της εποχής των Φαραώ που δείχνουν ημίγυμνες γυναικείες φιγούρες, κάθονται πλάι-πλάι ο πρόεδρος του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα, για τον οποίο « τα θρησκευτικά ζητήματα δεν άπτονται του Συντάγματος » και ο Νάνταρ Μπάκαρ, ο ιδιαίτερα προβεβλημένος εκπρόσωπος του σαλαφικού κόμματος Αλ Νουρ. Τριγύρω κυκλοφορούν γυναίκες με μαντήλα και άλλες με τα μαλλιά τους να ανεμίζουν, στρατηγοί, καθώς και μερικοί νεαροί επαναστάτες (λίγοι), κόπτες ιερείς, εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου Αλ Αζχάρ, ένας χωρικός με « γκαλαμπίγια » (παραδοσιακό ένδυμα), ο οποίος παρακαλά για μια αγροτική επιδότηση, κ.ά. Θα πίστευε κανείς πως βρίσκεται σε μια οποιαδήποτε κοινοβουλευτική συνεδρίαση και, παρά τις βαθιές διαφωνίες, κυριαρχεί μια πολιτισμένη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, τις οποίες συντονίζει με στεντόρια φωνή ο Χόσαμ ελ Γκεριάνι, ένας δικαστής κύρους.<br /> Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρίσκεται η σαρία και ιδιαίτερα το άρθρο 2 του Συντάγματος. Το 1971, ο πρόεδρος Ανουάρ αλ Σαντάτ είχε συμπεριλάβει την παράγραφο η οποία όριζε ότι η « σαρία αποτελεί θεμελιώδη πηγή της νομοθεσίας ». Με μια τροποποίηση του 1980 θα γινόταν « η βασική πηγή της νομοθεσίας ». Στην εθνοσυνέλευση, οι σαλαφιστές ζήτησαν να αντικατασταθεί ο όρος « σαρία » με τον όρο « αρχές της σαρία », μια περισσότερο αόριστη διατύπωση που ίσως αφήσει περιθώρια για επικίνδυνες παρερμηνείες. Αφού απέσυραν το αίτημα, στη συνέχεια απαίτησαν να μην αποφαίνεται πλέον το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο για τη συμβατότητα ενός νόμου με τη σαρία [3], αλλά, το Αλ Αζχάρ, η ανώτατη αρχή του σουνιτικού Ισλάμ. « Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με “σιιτοποίηση” της Αιγύπτου », σημειώνει ειρωνικά ένας από τους συμμετέχοντες. « Τέτοια μεταρρύθμιση θα έδινε σε ένα θρησκευτικό σώμα τον τελευταίο λόγο ως προς τους νόμους της χώρας, όπως στο Ιράν ». Θα ήταν το αποκορύφωμα για τους σαλαφιστές, οι οποίοι είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι στον σιιτισμό. Το Αλ Αζχάρ, εξάλλου, αρνήθηκε να παίξει αυτόν τον ρόλο.<br /> Θα βρεθεί, άραγε, κάποια συμβιβαστική λύση ; Όπως σημειώνει ένας παρατηρητής που αντιπαθεί τους ισλαμιστές, « ο Μόρσι ενδιαφέρεται να επιτευχθεί μια ισορροπία στο Σύνταγμα, για να μη δημιουργηθούν προβλήματα στην προεδρική του θητεία. Αν όλοι οι μη ισλαμιστές εγκαταλείψουν την επιτροπή σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θα είναι πολύ αρνητικό για αυτόν ».<br /> Οι συζητήσεις αυτές δεν εγείρουν ιδιαίτερα πάθη στην κοινωνία, παρόλο που άπτονται σημαντικών αρχών, όπως η ισότητα μεταξύ των πολιτών ή μεταξύ αντρών και γυναικών. Εμμέσως, προβάλλουν και κάποια άλλα ερωτήματα. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα κάνουν κατάληψη της εξουσίας ; Μήπως έχει τεθεί σε εφαρμογή η « αδελφοποίηση » του κράτους ; Ή, όπως φοβούνται ορισμένοι σχολιαστές, θα μεταμορφωθεί η Αίγυπτος σε ένα νέο Ιράν ;<br /> Η αδελφότητα προκαλεί έντονες αντιπάθειες σε ευρεία τμήματα του πληθυσμού –αντιπάθειες οι οποίες, αντίθετα με όσα πιστεύουν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι– δεν οφείλονται μόνο στην καμπάνια παραπληροφόρησης. Με αξιοθαύμαστη οργάνωση και με αφοσιωμένα μέλη στη διάθεσή τους, τα οποία επανειλημμένως φυλακίστηκαν, οι Αδελφοί ενίοτε θεωρούνται, ακόμα και από θρησκευόμενους, ως κυνικοί που εμπλέκονται σε πολιτικές κομπίνες και νοιάζονται περισσότερο για τα συμφέροντα της οργάνωσης παρά της πατρίδας τους. Ακόμα και οι σαλαφιστές τούς ασκούν σκληρή κριτική, κατηγορώντας τους ότι « θέλουν να φιμώσουν όσους μισούν, με πρόσχημα τη θρησκεία » [4]. Αν και δεν αμφισβητείται ο ρόλος τους κατά τη διάρκεια της επανάστασης –παρόλο που στην πραγματικότητα ακολούθησαν το ρεύμα– οι συμβιβασμοί τους με το AΣΕΔ καθ’ όλη τη διάρκεια του 2011 προκάλεσαν πολλές δυσαρέσκειες. Η απόφασή τους να κατεβάσουν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές παραβιάζοντας τις παλιότερες δεσμεύσεις τους, ενέτεινε αυτή τη δυσπιστία.<br /> Η αύρα τους, πάντως, έχει ξεθωριάσει. Ο Μόρσι έλαβε 5.700.000 ψήφους στον πρώτο γύρο των προεδρικών, ενώ ο πολιτικός σχηματισμός του, το « Κόμμα της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης », είχε περίπου τη διπλάσια δύναμη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στα τέλη του 2011 με αρχές του 2012 [5]. Και στον δεύτερο γύρο, ο στρατηγός Σαφίκ συγκέντρωσε 12 εκατομμύρια ψήφους : ένα αποτέλεσμα το οποίο εκφράζει μάλλον αντίδραση απέναντι στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, παρά νοσταλγία για το παλιό καθεστώς.<br /> Στο κέντρο του Καΐρου, σε μια συνοικία του 19ου αιώνα, με κτήρια που θυμίζουν την αρχιτεκτονική της περιόδου Οσμάν [6] και την παλιά γαλλική πολιτιστική επιρροή, βρίσκεται το καφέ Riche. Κατ’ εξοχήν σημείο συνάντησης δημοσιογράφων και διανοούμενων, γνώρισε ημέρες δόξας την επαύριο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τότε που σε μία από τις αίθουσές του– η οποία διέθετε μυστική είσοδο– συγκεντρώνονταν οι επαναστάτες που διεκδικούσαν την ανεξαρτησία της χώρας.<br /> Εκεί έχει πιάσει τραπέζι ο Μοχάμεντ Αμπούλ Γκαρ, διάσημος γυναικολόγος με εκλεπτυσμένους τρόπους, ο οποίος κρατιέται καλά για τα 70 του χρόνια. Πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, έχει μόλις επιστρέψει από το Κέιπ Τάουν όπου έγινε το συνέδριο της σοσιαλιστικής διεθνούς –στην οποία αποφασίστηκε επιτέλους η αποπομπή του κόμματος του Μουμπάρακ. Υπενθυμίζει τον μακροχρόνιο αγώνα του κατά των Αδελφών Μουσουλμάνων και τις διαμάχες που είχε μαζί τους στο Πανεπιστήμιο : « Δεν ψήφισα ούτε τον Σαφίκ ούτε τον Μόρσι. Μια ενδεχόμενη νίκη του Σαφίκ, ωστόσο, θα μας οδηγούσε στη βία και σε νέα εξέγερση, με πρωτοστάτες αυτή τη φορά τους Αδελφούς. Το γεγονός ότι μπήκαν στην κυβέρνηση είναι προς το συμφέρον όλων, καθώς θα πρέπει να προχωρήσουν σε πράξεις. Θα κάνουν στραβοπατήματα και θα λάβουν αντιλαϊκά μέτρα ».<br /> Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Μόρσι είχε ανακοινώσει την υπογραφή συμφωνίας ώς το τέλος του χρόνου για δάνειο από το ΔΝΤ ύψους 4,8 δις δολαρίων και με επιτόκιο 1,1%. Οι Αδελφοί και οι σαλαφιστές, οι οποίοι καταδίκαζαν μέχρι πρότινος τέτοιες τακτικές, δικαιολογούν την παραβίαση της απαγόρευσης του Ισλάμ για δανεισμό με τόκο, με επιχειρήματα τα οποία κάτω από άλλες συνθήκες θα χαρακτήριζε κανείς « ιησουίτικα ».<br /> « Το Ισλάμ είναι η λύση » : Για δεκαετίες ολόκληρες, το σύνθημα της αδελφότητας της έδωσε τη δυνατότητα να αποφεύγει να εκφράζεται για τα πλέον ζωτικά ζητήματα– παρόλο που στάθηκε στο πλευρό του προέδρου Μουμπάρακ όταν αποφάσισε να διαλύσει την αγροτική μεταρρύθμιση [7]. Τώρα που είναι πια στα πράγματα, δεν μπορεί να αποφεύγει τη σκληρή πραγματικότητα μιας εξαθλιωμένης οικονομικά κοινωνίας, όπως μαρτυρούν και οι πολλαπλές απεργίες στα εργοστάσια, στην εκπαίδευση ή στα νοσοκομεία. Οπότε, οι Αδελφοί δεν έχουν να προτείνουν άλλη λύση πλην ενός οικονομικού φιλελευθερισμού, ενδεχομένως λιγότερο διεφθαρμένου από εκείνον του Μουμπάρακ, τον οποίο υπερασπίζονταν ανέκαθεν.<br /> Η μεγάλη ευκαιρία του Μόρσι παραμένει ο διχασμός της αντιπολίτευσης, η οποία προσπαθεί να οργανωθεί μέσω των πλέον ετερόκλητων συμμαχιών, με τα προεξέχοντα στελέχη της να περνούν χωρίς ενδοιασμούς από τον ένα σχηματισμό στον άλλο, όταν δεν βρίσκονται σε πολλούς συγχρόνως. Ακόμα και ο Σαμπάχι, ο οποίος κατόρθωσε να κινητοποιήσει μια μερίδα του προοδευτικού κόσμου κατά την προεκλογική περίοδο, σήμερα πασχίζει να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με συνοχή. Όπως σχολιάζει ένας παρατηρητής, « η κεντρική επιτροπή του δικού του λαϊκού κινήματος απαρτίζεται από εκπροσώπους φιλελεύθερων, σοσιαλιστικών και νασερικών κομμάτων, τα οποία δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα. Ούτε στον ρόλο του ιδιωτικού τομέα, ούτε στη θέση της κοινωνικής δικαιοσύνης ούτε στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ». Ένας ανεξάρτητος υποστηρικτής των νασερικών τον σιγοντάρει : « Πώς μπορούν οι φιλελεύθεροι και οι νασερικοί να ενωθούν κατά των ισλαμιστών, όταν αδυνατούν να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε άλλο » ; [8] Πώς να σφυρηλατήσεις ένα δημοκρατικό σύστημα –το οποίο δεν γίνεται να επιτευχθεί χωρίς να ενταχθούν και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στο παιχνίδι– εδραιώνοντας παράλληλα ένα πρόγραμμα ανεξάρτητης κοινωνικής και εξωτερικής πολιτικής ; Η Αριστερά δεν έχει επιλύσει ακόμα το δίλημμα.<br /> Ωστόσο, ο δρόμος για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους είναι κάθε άλλο παρά εύκολος. Οι κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις είναι γιγαντιαίες. Το παλιό καθεστώς εξακολουθεί να είναι γαντζωμένο στον κρατικό μηχανισμό και είναι δύσκολο να αλλάξουν οι δομές και οι νοοτροπίες από τη μία μέρα στην άλλη –πώς να διδάξεις έναν αστυνομικό που συλλαμβάνει κάποιον, ότι η πρώτη του δουλειά στο τμήμα δεν είναι να δέρνει ; Ο Πρόεδρος χορήγησε αμνηστία σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που είχαν φυλακίσει οι στρατιωτικοί, θα καταφέρει, όμως, να αντιμετωπίσει τις συνεχείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ;<br /> Αυτές τις διαμάχες, οι Αδελφοί τις χειρίζονται με μια οργανωτική δομή, στην οποία η άνευ όρων πίστη στον « μουρσίντ » (τον ηγέτη της αδελφότητας) δεν είναι πια δεδομένη [9]. Τον περασμένο Μάρτιο, η ανώτατη οργανωτική αρχή χρειάστηκε τρεις μέρες για να επισφραγίσει τη συμμετοχή τους στις προεδρικές εκλογές –και μάλιστα, με ισχνή πλειοψηφία. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι Αδερφοί γνώρισαν σημαντικές αποσχίσεις, με τη δημιουργία του κινήματος του Αμπούλ Φοτούχ ή του κόμματος Αλ Ουασάτ (« Το Κέντρο »), χωρίς να αναφερθούμε στις νέες γενιές που αντιδρούν.<br /> Είναι πολλά τα εμπόδια τα οποία αντιμετωπίζει η οργάνωση προκειμένου να πετύχει μια άλωση του κρατικού μηχανισμού ανάλογη με εκείνη που επέβαλε ο Μουμπάρακ. « Οι Αδελφοί έχουν ανάγκη από ένα σχέδιο, προκειμένου να διασφαλίσουν την ηγεμονία τους στο κράτος », εξηγεί ο Αλάα Αλ Ντιν Αραφάτ, διευθυντής του τμήματος ερευνών στο Κέντρο Οικονομικών, Δικαστικών και Κοινωνικών Μελετών και Πιστοποίησης του Καΐρου. « Το 1952, οι ελεύθεροι αξιωματικοί πέτυχαν να επιβάλουν την ηγεμονία τους και να συσπειρώσουν τις ελίτ γύρω από τον στόχο της εθνικής ανεξαρτησίας και της οικοδόμησης μιας ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν διαθέτουν κάποιο συνολικό σχέδιο -ούτε καν σε ό,τι αφορά τις διεθνείς σχέσεις– το οποίο θα τους επέτρεπε να συσπειρώσουν γύρω τους τα διάφορα κλιμάκια του κρατικού μηχανισμού ».<br /> <a href="http://www.onalert.gr/"><span style="color: #9fc5e8;">πηγή</span></a>

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Από τη στρατιωτική στη θρησκευτική δικτατορία;

Ellada simera 0 09:26

Ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι κατόρθωσε να θέσει τον στρατό στο περιθώριο. Θα πρέπει, ωστόσο, να αντιμετωπίσει άλλες μορφές αντιπολίτευσης, καθώς και την απέχθεια που νιώθει ένα τμήμα της αιγυπτιακής κ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια