ΗΠΑ: Δεν αναγνωρίζεται η ελληνική κυριαρχία μετά τα 6 ναυτικά μίλια εναερίου χώρου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLrZAgV7ON0t9cdHw-S7BFHTbyekL6NSTYL4U9MWBr54PwCS6RrR_i83OyJxikwa3jaaWiE0wCL0cisYXtXyo6FKaBbP5cNivwCnDkCoSeKGGFShb41attmZoFsKDRwmS_0n2cpyiTmE/s1400/haf_f-16_block_52.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1400" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFLrZAgV7ON0t9cdHw-S7BFHTbyekL6NSTYL4U9MWBr54PwCS6RrR_i83OyJxikwa3jaaWiE0wCL0cisYXtXyo6FKaBbP5cNivwCnDkCoSeKGGFShb41attmZoFsKDRwmS_0n2cpyiTmE/w640-h366/haf_f-16_block_52.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>To Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει αδυναμία να προσκομίσει πλήρη κατάλογο με επιβεβαιωμένες τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, από την 1η Ιανουαρίου 2017, γιατί – όπως αναφέρει έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών – η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν μοιράζονται την ίδια άποψη ως προς το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου.</div><br />Σε έκθεσή του προς το Κογκρέσο, το Στέιτ Ντιπάρμεντ αναφέρει ότι η αμερικανική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να παράσχει μια λίστα με τις επιβεβαιωμένες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας από τις 17 Ιανουαρίου. <br /><br />Συγκεκριμένα, στην έκθεση αναφέρεται ότι οι λόγοι που αυτό καθίσταται αδύνατο για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, είναι οι ακόλουθοι: <br /><br />1) Η Ελλάδα διεκδικεί εναέριο χώρο που επεκτείνεται έως και 10 ναυτικά μίλια και χωρικά ύδατα μέχρι και έξι ν.μ.. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ο εναέριος χώρος μίας χώρας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν εναέριο χώρο μέχρι και 6 ν.μ. σύμφωνα με τα χωρικά ύδατα. Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναερίου χώρου. <br /><br />2) Παρόλο που η Ελλάδα διεκδικεί μέχρι και 6 ν.μ. χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, η χώρα και οι γείτονές της δεν έχουν συμφωνήσει σε συνοριακή οριοθέτηση σε εκείνες τις περιοχές όπου αλληλοεπικαλύπτονται τα νόμιμα θαλάσσια δικαιώματά τους. Η απουσία μιας τέτοιας οριοθέτησης σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα σε ό,τι αφορά την έκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και τον αντίστοιχο εναέριο χώρο στις περιοχές αυτές, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αξιολόγηση των συνολικών παραβιάσεων.<br /><br />Οι ΗΠΑ παροτρύνουν την Ελλάδα και την Τουρκία να επιλύσουν τα εκκρεμή διμερή ζητήματα σε ό,τι αφορά τα θαλάσσια σύνορά τους με ειρηνικό τρόπο και με βάση το Διεθνές Δίκαιο. <br /><br />Η κυριαρχία της Ελλάδας στον αέρα ασκείται εντός 10 ν.μ. από τις ακτές της (δυνάμει του Διατάγματος της 6ης Σεπτεμβρίου 1931, σε συνδυασμό με τους νόμους 5017/1931, 230/1936 και 1815/1988). Η Ελλάδα, ως κυρίαρχο κράτος, επέλεξε να ασκεί κυριαρχία στον αέρα μέχρι το όριο των 10 ν.μ. των χωρικών της υδάτων που όρισε το 1931, όσον αφορά τα ζητήματα αεροπορίας και αστυνομεύσεως αυτής, ενώ στη θάλασσα επέλεξε να ασκεί κυριαρχία μέχρι τα 6 ν.μ. (Ν. 230/1936 και Ν.Δ. 187/1973).<div><br /></div><div><a href="https://defencereview.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΗΠΑ: Δεν αναγνωρίζεται η ελληνική κυριαρχία μετά τα 6 ναυτικά μίλια εναερίου χώρου

To Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει αδυναμία να προσκομίσει πλήρη κατάλογο με επιβεβαιωμένες τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Δυτικό Ζήτημα: Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjaQw6VQv_V7CoRfFNZXPqUZlHgdA4NLDwgRBDs6gtDA6jrHspywfzp29rf4Gpg9DCR9NvXVtvYNmPKKoMr0uaxesn5llOrxqUn7NzvjYLh27XrMhnxJmKifz0nLcRegNm-eHdBwhOOoU/s780/turkey-eu-united-states-flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="780" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjaQw6VQv_V7CoRfFNZXPqUZlHgdA4NLDwgRBDs6gtDA6jrHspywfzp29rf4Gpg9DCR9NvXVtvYNmPKKoMr0uaxesn5llOrxqUn7NzvjYLh27XrMhnxJmKifz0nLcRegNm-eHdBwhOOoU/w640-h386/turkey-eu-united-states-flags.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η στρατηγική διάζευξη της πραγματικότητας από την επίσημη πραγματικότητα</span></h3> Γράφουν οι <b>Δρ Γεώργιος Μούρτος*, Δρ Φώτιος Μουστάκης**</b><br /><br /> Όπως κατά κανόνα συμβαίνει στη ζωή, για να πάει κανείς μπροστά πρέπει να βλέπει όσο το δυνατόν καλύτερα και μακρύτερα στο παρελθόν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ορόσημο είναι το 1922, χρονιά έκδοσης του πολύκροτου βιβλίου του καθηγητή του King’s College-London, Arnold J. Toynbee, The Western Question in Greece and Turkey. A Study in the Contact of Civilisations, London: Constable & Company Ltd.<br /><br />Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο, καθώς η σχέση της Δύσης με την ευρύτερη περιοχή μας παραμένει άκρως προβληματική. Καίρια πτυχή αυτής της προβληματικής είναι η ελληνοτουρκική κρίση που βαίνει συνεχώς κλιμακούμενη, διότι εκλαμβάνεται από τη Δύση ως διμερές ζήτημα, δυνάμενο να θεραπευτεί με διάλογο.<br /><br />Τα Ελληνο-Τουρκικά, θεωρούμενα ως μια τυπική αντιπαράθεση μεταξύ δύο κρατών, οδηγούνται σε αδιέξοδο και η επίλυσή τους είναι εκτός των δυνατοτήτων ακόμα και του ΝΑΤΟ, της πλέον ισχυρής, μεταπολεμικά, στρατιωτικής συμμαχίας στην οποία Ελλάδα και Τουρκία είναι μέλη.<br /><br />Στην ελληνοτουρκική εξίσωση συνυφαίνονται το «Θρακικό», το «Αιγαιακό» και το «Κυπριακό», τα οποία προσεγγίζονται σε διμερή βάση, στο πλαίσιο αναζήτησης μιας λύσης που παραμένει εγγενώς ανεπίλυτη.<br /><br /><img height="364" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/cache_1500x3000_Analog_medium_1058346_95503_10112020.jpg" width="640" /><br /><br />Διάδοχοι και αποκλίσεις<br /><br />Για να κατανοηθεί το ανεπίλυτο των Ελληνοτουρκικών ως διμερούς ζητήματος, πρέπει να ανατρέξουμε στην εμφάνιση δύο αυτοκρατοριών που εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς πολιτισμούς, την Ανατολικορωμαϊκή -γνωστή ως Βυζαντινή- και την Οθωμανική.<br /><br />Οι διάδοχοι αυτών των αυτοκρατοριών είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Αμφότερες, είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της Ρώμης. Η Ελλάδα ως Ορθόδοξη, θεωρείτο «αιρετική», γι΄ αυτό έπρεπε να υποταγεί και η Τουρκία, ως Ισλαμική, να εξημερωθεί.<br /><br />Βέβαια, τα αίτια είναι βαθύτερα. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν μια διπλή αυτοκρατορία με τους Ρωμαίους να κατέχουν την πολιτική και στρατιωτική εξουσία και τους Έλληνες την πολιτισμική ηγεμονία.<br /><br />Με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κωνσταντινούπολη, οι Έλληνες όχι μόνο οικειοποιήθηκαν τη ρωμαϊκότητα και θα γίνουν Ρωμαίοι (Ρωμιοί, όπως μέχρι σήμερα αποκαλούνται στον αραβικό κόσμο και την Τουρκία), επιμένοντας σε αυτή την ονομασία για 1.400 χρόνια, αλλά και τους Δυτικούς τους αποκαλούσαν υποτιμητικά Λατίνους.<br /><br />Ήδη από τον Μέγα Αλέξανδρο, η ελληνική ταυτότητα από φυλετική και πολιτοκρατική (πόλις-κράτος) μεταβάλλεται σε οικουμενική. Ο αρχαιοελληνικός και χριστιανικός λόγος γίνεται οικουμενική αντίληψη με την ελληνομάθεια στη Δύση να αποτελεί κριτήριο ανώτερου πολιτισμού. Ο Πατριάρχης γίνεται Οικουμενικός και η πρωτεύουσα, η μία και μοναδική Πόλη, όπως αποκαλείτο, γίνεται κοσμόπολη.<br /><br />Μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδας, η «Ρώμη» παίρνει τη μεγάλη εκδίκηση. Οι οικουμενικοί Ρωμιοί γίνονται Έλληνες και στη νεοσύστατη χώρα επιβάλλεται το δυτικό πρότυπο του έθνους-κράτους, με εισαγόμενους θεσμούς και βασιλείς, ξενόδουλα κόμματα, «εθνική» Εκκλησία και εκδυτικισμένη κυβερνώσα ελίτ.<br /><br />Συνέπεια των ανωτέρω είναι ότι η Ελλάδα απέκτησε ανεξαρτησία αλλά όχι κυριαρχία, και παραμένει μέχρι σήμερα εκδυτικιζόμενη, παρά τις εμμονές των ελίτ πολιτών της να επενδύσουν τις τύχες του λαού στην αφομοίωσή του από τη Δύση. Για τον λόγο αυτό, ο ελληνικός συλλογικός χαρακτήρας προσέλαβε μια ανεπαίσθητη επιπολαιότητα και έλλειψη γνησιότητας λόγω της μεταπρατικής αντίληψης, που κατέστη εγγενές χαρακτηριστικό του, σε προϊόντα, υπηρεσίες, ιδέες και στη διοίκηση του κράτους.<br /><br />Στην Τουρκία επιφυλάχθηκε διαφορετική μεταχείριση για την ένταξή της στη Δύση, με διαφορετικό ρόλο, αυτό του προκρούστη της Ρωσικής επέκτασης στην πετρελαιοφόρο Μέση Ανατολή, καθώς και του εκκοσμικευμένου κράτους ως χώρας πρότυπου για ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο. Διατήρησε, ωστόσο, τα ανατολικά χαρακτηριστικά της με συνέπεια να αναπτύξει αντί κοσμικότητα, μια νέα μορφή Ισλάμ, το τουρκο-ισλαμικό που είναι ακραία εθνικιστικό και επεκτατικό.<br /><br />Η Τουρκία αποδέχθηκε ασμένως τον νέο της ρόλο, εξασφαλίζοντας από τη Δύση κατευνασμό και ήμερη αντιμετώπιση σε κάθε αξίωση και ακραία συμπεριφορά της, που σήμερα ακόμα δικαιολογούνται ως νόμιμες εθνικές ανησυχίες για την ασφάλεια και τα συμφέροντά της. Ως εκ τούτου, όλοι οι δυτικοί φορείς παραμένουν «ουδέτεροι» στη συνεχή παρεμβατική πολιτική της όπως είναι οι συχνοί βομβαρδισμοί στόχων στο Ιρακινό Κουρδιστάν, η στρατιωτική της εμπλοκή στη Συρία και τη Λιβύη και, βεβαίως, οι ακόρεστες αξιώσεις της στη Ν.Α. Μεσόγειο.<br /><br />Ο εκδυτικισμός της Τουρκίας έγινε a la turca, γι΄ αυτό παραμένει ατμοσφαιρικός με έντονα στοιχεία αντι-δυτικισμού. Την ενσωμάτωσή της στη Δύση δεν την ανέλαβαν οι Δυτικές δυνάμεις, όπως στην Ελλάδα, αλλά οι δυτικοτραφείς εθνικιστές/νεωτεριστές (Νεότουρκοι) και ο δημιουργός του νεοσύστατου κράτους, ο Κεμάλ Ατατούρκ.<br /><br />Ωστόσο, το κράτος αυτό δεν ανταποκρίνεται μέχρι σήμερα στις δυτικές προσδοκίες εκδυτικισμού του, διότι παρέμεινε πολυεθνικό, με συνέπεια να αδυνατεί να απελευθερωθεί από τον οθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό και συγκεντρωτικό αυταρχισμό.<br /><br />Η μετεξέλιξη του Τουρκικού κράτους σε κράτος-έθνος, επιχειρήθηκε μία και μοναδική φορά, με τη Συνθήκη των Σεβρών (υπογράφηκε στη γαλλική πόλη Serves, το 1920) που επιδίωξε τον εξορθολογισμό της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με βάση την εθνολογική της βάση και θα περιόριζε την Τουρκία στο φυσικό της μέγεθος.<br /><br />Όταν αυτό δεν υλοποιήθηκε, το καθεστώς προχώρησε στις βίαιες εθνοκαθάρσεις των πιο δυναμικών εθνικών ομάδων (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων), όπως τεκμηριώνεται στο πολυσέλιδο πόνημα των Ισραηλινών ακαδημαϊκών Benny Morris & Dror Ze’evi, The Thirty Year Genocide: Turkey’s Destruction of its Christian Minorities, 1894-1924, Cambridge, Massachusetts and London: Harvard University Press, 2019.<br /><br />Οι εν λόγω εθνοκαθάρσεις εντάσσονται σε μια διαχρονική πολιτική πολιτισμικού εξαγνισμού, με πρόσφατο παράδειγμα την επανισλαμοποίηση του συμβόλου της Ορθοδοξίας, της Αγιάς Σοφιάς.<br /><br />Τέτοιες ενέργειες έχουν βαθύτατο γεωπολιτικό συμβολισμό, διότι εισάγουν μια νέα θεώρηση εθνικής κυριαρχίας, τη θρησκευτική. Σύμφωνα με αυτή, η τουρκική κυριαρχία παραμένει ανολοκλήρωτη μέχρις ότου η θρησκεία αποκατασταθεί στη θέση που της αρμόζει. Επομένως, εθνικός στόχος κατέστη η γεωγραφική επέκταση, ώστε να συμπεριληφθούν στο πολυεθνικό τουρκικό κράτος τα «πνευματικά σύνορα» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η «Μπλε Πατρίδα», η οποία περιλαμβάνει τη Μεσόγειο, την Ερυθρά και τη Μαύρη Θάλασσα. <br /><br />Πρόκειται για τη χαρακτηριστική περίπτωση χώρας που επιζητά με ποικίλους τρόπους και επεκτατικές μεθόδους να εξισορροπήσει το εθνικό της έλλειμμα με την υπερδιόγκωση του κράτους. Οι μακρείς βραχίονες κρατικής ισχύος είναι το στράτευμα και η διάδοχος του κατηργημένου Χαλιφάτου, η Διεύθυνση Θρησκευτικών Θεμάτων (Diyanet). Η τελευταία, που υπάγεται κατευθείαν στον Πρόεδρο της χώρας, έχει στη διάθεσή της έναν τεράστιο ετήσιο προϋπολογισμό που αντιστοιχεί με το άθροισμα των ετήσιων προϋπολογισμών των Υπουργείων Εξωτερικών, Ενέργειας, Πολιτισμού και Τουρισμού με σκοπό την προβολή του Τουρκικού Ισλάμ παγκοσμίως.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται η καθιέρωση της Τουρκικής «οικουμενικότητας», με κύριο θύμα το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που το έχει υποβαθμίσει σε ενοριακό θεσμό για την εξυπηρέτηση της φθίνουσας κοινότητας των ολιγάριθμων Ελλήνων της Πόλης.<br /><br />Εγγενείς παθογένειες<br /><br />Η περιφερειακή αστάθεια και η αδυναμία συμφιλίωσης της Δύσης με την ευρύτερη περιοχή, οφείλονται στο γεγονός ότι η Συνθήκη των Σεβρών δεν εφαρμόστηκε και υποκαταστάθηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), που αποτελεί το νομικό όχημα μετάβασης της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο πολυεθνικό τουρκικό κράτος. Η ισλαμική ταυτότητα του πληθυσμού δεν είναι αρκετή για τη δημιουργία εθνικής ομοιογένειας, όπως αποδεικνύεται με την ένοπλη αντίδραση των Κούρδων, καθώς και την αυταρχική δομή του κράτους που έχει διαποτίσει με τοξικότητα την τουρκική σκέψη και συμπεριφορά, παρόμοια με αυτή που χαρακτήριζε την οθωμανική περίοδο.<br /><br />Με την επιλογή της Λωζάνης, η Δύση επανέλαβε το ίδιο στρατηγικό λάθος που έκανε μετά τη λήξη της δεύτερης πολιορκίας της Βιέννης, το 1683, από τους Τούρκους. Αντί να προχωρήσει στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προτιμήθηκε η διατήρησή της μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ως το προπύργιο μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας, παρά το γεγονός ότι θεωρείτο ο «Μεγάλος Ασθενής» της Γηραιάς Ηπείρου.<br /><br />Αποδεικνύεται πως η Δύση, όχι μόνο αδυνατεί να κατανοήσει τα πραγματικά αίτια της περιφερειακής αστάθειας αλλά υποδαυλίζει τη διαιώνισή της με τη διατήρηση των δύο παθογενειών που χαρακτηρίζουν την Τουρκία.<br /><br />Η πρώτη είναι πολιτική και η δεύτερη γεωπολιτική. Αναφορικά με την πρώτη, οι συγκρίσιμες περιπτώσεις είναι οι αυτοκρατορικές Γερμανία και Ιαπωνία, οι οποίες αναδείχθησαν σε συστημικές χώρες μόνο μετά την επιβολή έξωθεν συντάγματος και τη διατήρηση στρατεύματος στο κατώτερο δυνατό επίπεδο, το οποίο ελέγχεται από τη μαζική συμμαχική στρατιωτική παρουσία. Με τον τρόπο αυτό αναδείχθηκε μια ελίτ εκδυτικισμένη και ειρηνόφιλη, αποφορτισμένη από το αυτοκρατορικό της μεγαλείο, που διοχετεύει τον δυναμισμό της στην ανάπτυξη. Αυτή η θεραπευτική πολιτική δεν εφαρμόστηκε στην Τουρκία.<br /><br />Η δεύτερη τουρκική παθογένεια, είναι γεωπολιτική. Η Τουρκία, λόγω γεωγραφικού και πληθυσμιακού μεγέθους, καθώς και στρατηγικής θέσης, διαθέτει μια γεωπολιτική ορμή που δεν τιθασεύεται από καμία εγχώρια πολιτική δύναμη, όσο φιλειρηνική και αν αυτή μπορεί να είναι.<br /><br />Το μέγεθός της, σε συνδυασμό με τις αυτοκρατορικές εμμονές και το επιθετικό ισλαμοεθνικιστικό χαρακτήρα της, την αναδεικνύουν σε ακόρεστη δύναμη επιβολής έναντι όλων των υπόλοιπων κρατών της ευρύτερης περιοχής που συνθέτουν ένα πλέγμα ισομετρίας, καθόσον είναι ισοδύναμες χώρες.<br /><br />Η Ελλάδα ως κράτος-μέλος όλων των ισχυρών συμμαχιών, αδυνατεί να παρακολουθήσει την Τουρκία, πολλώ δε μάλλον να την αντιμετωπίσει ως γεωπολιτική απειλή, διότι παραδόθηκε στο μύθευμα της ευρωπαϊκότητας και συμμαχικής αλληλεγγύης, που μεταφράζεται σε οδυνειρή έλλειψη στρατηγικής κουλτούρας και, ως εκ τούτου, αδυνατεί να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια μοναδικότητά της ως η χώρα που συνδέει τις τρεις σημαντικότερες στρατηγικά ηπείρους (Ευρώπη-Ασία-Αφρική). Η Ελλάδα θα οδηγήσει στη γεωπολιτική έκλειψη του Ελληνισμού εάν συνεναίσει στη de jure γκριζοποίηση του Αιγαίου, διότι θα εκχωρήσει στην Τουρκία των επήλυδων το προαιώνιο προνόμιο της στρατηγικής μοναδικότητάς της.<br /><br />Ο συστημικός ανταγωνιστής<br /><br />Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι με κριτήρια γεωπολιτικής, η Τουρκία, όπως και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτελεί «συστημικό αντίπαλο» της Δύσης και όχι απλώς δύσκολο εταίρο που μπορεί να εξευμενιστεί με συμμαχικές διευθετήσεις (ΝΑΤΟ, ΕΕ), διαλόγους (Αιγαιακό, Κυπριακό) και συμφωνίες (ΜΟΕ, Σχέδιο Ανάν).<br /><br />Και αυτός ο ανταγωνιστής ανατροφοδοτεί και γιγαντώνει την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή και αποδυναμώνει τη Δυτική επιρροή με τους ακόλουθους τρόπους: Πρώτον, με την αυτοπεριοριστική και εξωπραγματική στάση τής πολιτικής τάξης του κρατικού Ελληνισμού που αντιμετωπίζει την Τουρκία υπό το πρίσμα μιας φαντασιακής διεθνούς νομιμότητας και όχι της γεωπολιτικής πραγματικότητας, επιμένοντας να προσβλέπει στους τρίτους, και δη στην Ευρώπη του Βερολίνου και των Βρυξελλών, για να την εξημερώσουν.<br /><br />Δεύτερον, ο αγγλοσαξονικός κόσμος αδυνατεί και αυτός να εξημερώσει την εγγενώς αντιδυτική Τουρκία, διότι εμμένει στην παρωχημένη γεωπολιτική άποψη που τη θέλει ανάχωμα στην επεκτατικότητα της Ρωσίας προς τα θερμά νερά, παρότι αυτή κατ΄ επανάληψη τον διαψεύδει ως ο αθεράπαυτα «επιτήδειος ουδέτερος» λόγω της ασιατικής ψυχής και του ευρασιατικού προσανατολισμού της.<br /><br />Τρίτον, η Τουρκία διαμορφώνει την εξωτερική της πολιτική με βάση την ισλαμιστική της ατζέντα, φιλοδοξώντας να μετατραπεί στη μόνη χώρα που μπορεί να ηγηθεί τον Μουσουλμανικό κόσμο (Erdogan, Yeni Safak, 15 Οκτωβρίου, 2018). Μια τέτοια φιλοδοξία, εάν αφεθεί να υλοποιηθεί, θα οδηγήσει στην περιθωριοποίηση των Αράβων, σε μια νέα απειλή για το κράτος του Ισραήλ, στη ριζοσπαστικοποίηση των νόμιμων μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη και θα την αναδείξει σε χώρα που δεν διστάζει να εργαλειοποιεί τη μαζική παράνομη μετανάστευση ως «όπλο» πολιτικού εκβιασμού.<br /><br />Δέον γενέσθαι<br /><br />Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι, τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, δεν αποτελούν ζητήματα του κρατικού Ελληνισμού αλλά της Δύσης και των χωρών της περιοχής, διότι διακυβεύονται τα ζωτικά συμφέροντά τους.<br /><br />Σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον, μια συμβιβαστική πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας αναφορικά με τις αξιώσεις και τα τετελεσμένα της Άγκυρας, θα ισοδυναμούσε με εχθρική στάση έναντι τρίτων, διότι η Ελλάδα και η Κύπρος θα μετατρέπονταν σε αποσταθεροποιητικούς παράγοντες για την ευρύτερη περιοχή, που υποχωρούν στην ακόρεστα αρπακτική βουλιμία της Τουρκίας.<br /><br />Με άλλα λόγια, οι ελληνικές, αγγλοσαξονικές και γερμανικές ελίτ που καλλιεργούν κλίμα συμβιβασμού και κατευνασμού με την Τουρκία, ακυρώνουν την προοπτική γεωπολιτικής εξημέρωσης και ανάδειξής της σε συστημικό κράτος, στο πλαίσιο της Δυτικής τάξης πραγμάτων.<br /><br /><img height="426" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/coverfeature0705.jpg" width="640" /><br /><br />Γι΄ αυτό, το βάρος της τουρκικής τιθάσευσης, επωμίζονται πλέον χώρες ιδιαίτερης γεωπολιτικής οξυδέρκειας. Το Παρίσι δείχνει τον δρόμο για τη de facto περιθωριοποίηση της Τουρκίας μέσα στο ΝΑΤΟ και την απογερμανοποίηση της Ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στην Άγκυρα. Εν τω μεταξύ, η Γαλλία είναι μέλος της άτυπης συμμαχίας που περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, τις σημαντικότερες Αραβικές χώρες και τους Κούρδους.<br /><br />Πρόκειται για μια συμμαχία η οποία, εκτός των άλλων, αλλάζει τον ενεργειακό χάρτη, περιορίζοντας τον ρόλο της Τουρκίας στις παγκόσμιες ενεργειακές αγορές με κάθετη μείωση των γεωπολιτικών της μετοχών.<br /><br />Υπό το πρίσμα της απομονωτικής τάσης των Αμερικανών και την κατάρρευση του ενιαίου Αραβικού κόσμου, οι πετρελαιο-εξαγωγικές χώρες του Κόλπου, οι οποίες είχαν πάντοτε δυσκολία να μετατρέψουν τα χρήματα που απέκτησαν κατά την πεντηκονταετή περίοδο των τεράστιων εσόδων από τις εξαγωγές πετρελαίου σε πολιτική δύναμη, αποδέχτηκαν τη γεωπολιτική πραγματικότητα.<br /><br />Οι εξελίξεις αυτές αλλάζουν ριζικά και με ραγδαίους ρυθμούς τον γεωπολιτικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής. Οι αλλαγές είναι πλέον ορατές. Το ρήγμα στον μουσουλμανικό κόσμο είναι βαθύ. Ένα νέο εθνικιστικό και ημι-κοσμικό σύστημα αρχίζει να εμφανίζεται, το οποίο περιλαμβάνει τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν. Τα κράτη αυτά, αναδιατάσσουν την εξωτερική πολιτική τους, προχωρώντας στην αποκατάσταση σχέσεων με το Ισραήλ, το οποίο από «πρόβλημα» προβάλλεται ως «λύση» στα οξύτατα ζητήματα της περιοχής, ενώ υποβαθμίζουν το παλαιστινιακό από παναραβικό ζήτημα σε διμερές θέμα.<br /><br />Το μεταπολεμικό ευρωατλαντικό οικοδόμημα ασφάλειας με το προβληματικό κράτος μέλος, την Τουρκία, έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα, διότι βασίζεται στην επίσημη (εξω-)πραγματικότητα. Η αποκλίνουσα πορεία της Τουρκίας θα μετατραπεί σε μόνιμη κατάσταση, διότι οι πολιτικές αλλαγές στην αναθεωρητική αυτή χώρα, αντανακλούν μακροχρόνιες τάσεις, οι οποίες δεν πρόκειται να εξαφανιστούν ακόμα και μετά το τέλος της εποχής Ερντογάν.<br /><br /><img height="640" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2020/11/20200822_IRC951.png" width="527" /><br /><br />Είναι προφανές ότι η Άγκυρα δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, όπως αυτή σχηματοποιείται μεταξύ φυσικών αυτή τη φορά συμμάχων. Στο επίκεντρο της νέας περιφερειακής τάξης πραγμάτων είναι η αποκαλούμενη «τριάδα των αρχαίων πολιτισμών» -Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ-, που συμπληρώνεται από ομόκεντρους κύκλους: Αραβικός κόσμος και Βαλκάνια με τη διαχρονική παρουσία και πολιτισμική επιρροή του Ελληνισμού, με εξαίρεση την Αλβανία και ομόθρησκών της κρατών, στα οποία η Τουρκία διατηρεί ισχυρή επιρροή. Αυτή η νέα γεωπολιτική εξίσωση θα παρεμείνει ημιτελής εάν εξαιρεθεί a priori το πολυπληθυσμικό και το πλέον δυτικόφιλο στοιχείο της περιοχής, οι Κούρδοι, ενώ ευπρόσδεκτη είναι η εποικοδομητική συμμετοχή των ναυτικών δυνάμεων της Δύσης.<br /><br />Συμπέρασμα: Για να οδηγηθούμε σε μόνιμη λύση του Δυτικού Ζητήματος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, που ο πυρήνας του είναι τα Ελληνο-Τουρκικά, πρέπει να διευρύνουμε τον οπτικό μας ορίζοντα, πέραν της επίσημης μέχρι σήμερα πραγματικότητας, ώστε να αποκαλυφθεί η ιστορική και γεωπολιτική πραγματικότητα. Χρέος του κρατικού Ελληνισμού είναι να εμπεδώσει αυτή την πραγματικότητα και να καταστήσει κοινωνό της τη νέα Διοίκηση της Ουάσιγκτον.<br /><br /><b>* Επίτιμος Καθηγητής Στρατηγικής Πανεπιστημίου Plymouth, συγγραφέας του πρόσφατου βιβλίου, Η Γεωπολιτική της Ελληνικής Γλώσσας, 2η έκδοση, Αθήνα: ΑΡΜΟΣ, Ιούλιος 2020<br />** Αναπληρωτής Καθηγητής και Διευθυντής του “Dartmouth Centre for Sea Power and Strategy, University of Plymouth</b><div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το Δυτικό Ζήτημα: Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

Η στρατηγική διάζευξη της πραγματικότητας από την επίσημη πραγματικότητα  Γράφουν οι Δρ Γεώργιος Μούρτος*, Δρ Φώτιος Μουστάκης** Όπως κατά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Γάλλοι επιστρέφουν «δριμύτεροι» με νέα πρόταση για τέσσερις φρεγάτες FDI

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7PXfLNsEKcjKWoygoodkhmJzONF91kd-Ls-sEZf3bacLm9dSWLVgwep5XBPYFipjqh3er_OZSeVU792MHJ8X_BpLnluEJ9l7hfW0ZcuI41aq5ahBkBAonFyqRDCZ6FKqxPK5sfeWS19A/s961/FDI+Belh%2540rra.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="961" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7PXfLNsEKcjKWoygoodkhmJzONF91kd-Ls-sEZf3bacLm9dSWLVgwep5XBPYFipjqh3er_OZSeVU792MHJ8X_BpLnluEJ9l7hfW0ZcuI41aq5ahBkBAonFyqRDCZ6FKqxPK5sfeWS19A/w640-h366/FDI+Belh%2540rra.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>Πληροφορίες θέλουν την γαλλική NAVAL GROUP να καταθέτει νέα πρόταση στο ΠΝ για την προμήθεια νέων φρεγατών. Σύμφωνα με αυτές η νέα πρόταση αφορά την προμήθεια 4 φρεγατών FDI Belh@rra και δυνατότητα ναυπήγησής τους στην Ελλάδα.<br /><br />Η βασική έκδοση που προσφέρεται στο ΠΝ περιλαμβάνει το πανίσχυρο ραντάρ Sea Fire 500, το πυροβόλο των 76 χλστ., δύο εκτοξευτές SYLVER A50 για 16 συνολικά βλήματα ASTER 15/30, 8 βλήματα Exocet MM40 Block IIIc και δυο τηλεχειριζόμενοι πύργοι με πυροβόλα 30 χλστ. και σόναρ τρόπιδας CAPTAS-4 συν δύο διπλούς τορπιλοσωλήνες με τορπίλες EuroTorp MU90 των 323 χλστ.<br /><br />Να σημειωθεί εδώ πως τα σκάφη παράκτιας άμυνας MMSC δεν διαθέτουν καν τορπιλοσωλήνες.<br /><br />Η βασική αυτή πρόταση των γαλλικών ναυπηγείων έχει τέσσερα βασικά πλεονεκτήματα:<br /><br />Πρώτον: Ναυπήγηση στην Ελλάδα, κάτι που οι Γάλλοι δεν είχαν προσφέρει στο παρελθόν.<br /><br />Δεύτερον: Ανάληψη πρωτοβουλίας χρηματοδότησης από γαλλικές και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες που θα προσφέρουν ένα πολύ χαμηλό επιτόκιο στην Ελλάδα.<br /><br />Τρίτον: Δυνατότητα επιπρόσθετης εγκατάστασης συστημάτων/όπλων όπως CIWS ή επιπλέον SYLVER.<br /><br />Τέταρτον: Δυνατότητα ενδιάμεσης λύσης με μια ή δύο FREMM ASW.<br /><br />Βέβαια δεν θα έχουν πυραύλους cruise SCALP Naval. Κι εκεί φαίνεται ότι παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι, σε σχέση και με την αμερικανική πρόταση: Να μην αποκτήσει η Ελλάδα βλήματα cruise ακτίνας δράσης 1000 χλμ.<br /><br />Οι Γάλλοι θεωρούν ότι οι ΗΠΑ και οι εγχώριοι «σύνδεσμοί» τους πολεμούν ακριβώς αυτό: Να μην προμηθευτεί η Ελλάδα βλήματα cruise που θα της έδινε την δυνατότητα προβολής ισχύος σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, την Τουρκία και την Μέση Ανατολή, ακόμα..<div><br /></div><div><a href="https://www.defencenet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Γάλλοι επιστρέφουν «δριμύτεροι» με νέα πρόταση για τέσσερις φρεγάτες FDI

Πληροφορίες θέλουν την γαλλική NAVAL GROUP να καταθέτει νέα πρόταση στο ΠΝ για την προμήθεια νέων φρεγατών. Σύμφωνα με αυτές η νέα πρόταση ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η συμφωνία στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αναδιαμορφώνει το γεωπολιτικό γίγνεσθαι στον Καύκασο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisWc6Jj5apiIOLoSh5ZZtUvBugo37beV3fzx4yPWBI_6TT6tnYrBfTZmnQxSkWrrIbcBrSQraaJAbwB2EcMMtt41e0SBEPNb-prF1ydJuhyym7HSQ-i6XrUanp2EOBmWASL8i3cpgzBuw/s770/AZERBAIJAN_NAGORNO_KARABAKH.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="770" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisWc6Jj5apiIOLoSh5ZZtUvBugo37beV3fzx4yPWBI_6TT6tnYrBfTZmnQxSkWrrIbcBrSQraaJAbwB2EcMMtt41e0SBEPNb-prF1ydJuhyym7HSQ-i6XrUanp2EOBmWASL8i3cpgzBuw/w640-h332/AZERBAIJAN_NAGORNO_KARABAKH.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Αρμένιοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, για πιθανή συμμετοχή της Τουρκίας στο άνοιγμα νέου πολεμικού μετώπου. Πλέον, μετά την αδιαφορία όλων, η Τουρκία έρχεται να δρέψει τους καρπούς των κόπων της. Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός για την οποία μεσολάβησε η Ρωσία, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, θα ενδυναμώσει τόσο τη Μόσχα όσο και την Άγκυρα ως τους νέους βασιλείς στον Νότιο Καύκασο, ανέφεραν αναλυτές, επαναπροσδιορίζοντας τις εγγυήσεις ασφάλειας μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν με την εμφανή απουσία της Δύσης.<br /><br />Όπως και στις συγκρούσεις στη Λιβύη και τη Συρία, η Ρωσία και η Τουρκία βρέθηκαν για άλλη μια φορά να υποστηρίζουν τις αντίπαλες πλευρές, και χρησιμοποίησαν την επιρροή τους στους τοπικούς παίκτες για να διαπραγματευτούν ειρηνευτικές συμφωνίες που εγγυώνται τη δική τους επιρροή.<br /><br />“Υπάρχει μια εντελώς νέα γεωπολιτική διαμόρφωση”, δήλωσε ο Φιόντορ Λουκιάνοφ, ένας σημαντικός πολιτικός εμπειρογνώμονας με πρόσβαση στο Κρεμλίνο, σύμφωνα με τον Guardian.<br /><br />Αυτή η διαμόρφωση αποφεύγει τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες μαζί με τη Ρωσία είχαν σχηματίσει την ομάδα του Μινσκ και φιλοξένησαν συνομιλίες μετά από μια βασική εκεχειρία του 1994 που κατέληξε έναν αιματηρό πόλεμο μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Όμως, η Ομάδα του Μινσκ διαδραμάτισε ελάχιστο ρόλο στη διαπραγμάτευση του τερματισμού του πολέμου του 2020, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίστηκαν χωρίς τη δέουσα προσοχή, υπό τον πρόεδρο Τραμπ, έμειναν μακριά από τις αρχικές ανακοινώσεις που ζητούσαν τον τερματισμό της βίας.<br /><br />Εν τω μεταξύ, η τουρκική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν βοήθησε να ξεκινήσει μια επίθεση έξι εβδομάδων που είχε ως αποτέλεσμα να καταληφθεί η Σούσι, μια στρατηγικά τοποθετημένη πόλη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, και έθεσε τις βάσεις για να απειληθεί το Στεπανακέρτ, έως ότου η Ρωσία αποφάσισε να επέμβει με ειρηνευτές.<br /><br />“Το γκρουπ του Μινσκ ουσιαστικά δεν υπάρχει πια”, είπε ο Λουκιάνοφ, αποκαλώντας την Τουρκία “σημαντικό μέρος της εξίσωσης“. “Η στρατιωτική ήττα της Αρμενίας σημαίνει ότι είναι αδύνατο να αποκατασταθεί το προηγούμενο status quo. Αυτό σημαίνει ότι ο ρωσικός ρόλος ως εγγυητής της σταθερότητας απαιτείται και από τις δύο πλευρές”.<br /><br />Νωρίς το πρωί της Τρίτης, η πρώτη ειρηνευτική ομάδα από 2.000 Ρώσους, αναπτύχθηκε στον διάδρομο Λατσίν, μια γραμμή σωτηρίας μεταξύ της ηπειρωτικής Αρμενίας και του Στεπανακέρτ, της μεγαλύτερης πόλης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Σύμφωνα με τη συμφωνία που ανακοινώθηκε από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, τα ρωσικά στρατεύματα θα φυλάξουν τον διάδρομο για πέντε χρόνια.<br /><br />Το μέλλον για το Στεπανακέρτ φαίνεται σκοτεινό, δήλωσε ο Λόρενς Μπρόερς, διευθυντής του προγράμματος Caucasus στο Conciliation Resources, μια ομάδα οικοδόμησης της ειρήνης, προσθέτοντας ότι “ίσως ο υπολογισμός είναι ότι θα είναι ένα τόσο απαίσιο μέρος για να ζήσει κανείς, που το μεγαλύτερο μέρος του αρμενικού πληθυσμού -οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν ήδη φύγει- δεν θα επιστρέψουν ποτέ”.<br /><br />Η αποστολή είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη επέμβαση της Ρωσίας στην περιοχή από τον πόλεμο της Γεωργίας το 2008. Η Ρωσία αντιστάθηκε στο να διαδραματίσει ειρηνευτικό ρόλο, για εβδομάδες, μέχρι να καταστεί σαφές ότι το Αζερμπαϊτζάν απειλούσε να καταλάβει ολόκληρο το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br />“Η ιδέα ήταν να αφήσουμε τους Αζέρους να κερδίσουν αλλά όχι εντελώς”, δήλωσε ο Λουκιάνοφ. Σύμφωνα με τη συμφωνία, το Αζερμπαϊτζάν θα διατηρήσει τον έλεγχο της γης που κατέλαβε κατά τη διάρκεια του πολέμου και θα του επιστραφούν εδάφη έξω από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που τελούσαν υπό αρμενικό έλεγχο.<br /><br />Ήδη την Τρίτη υπήρχαν σημάδια και των δύο πλευρών που έδειχναν ότι η ειρηνευτική συμφωνία είναι κοντά. Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίγιεφ, δήλωσε ότι τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Τούρκοι των ειρηνευτικών αποστολών θα αναπτυχθούν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, σοκάροντας πολλούς Αρμένιους. Η Ρωσία παρενέβη γρήγορα, επισημαίνοντας ότι η Τουρκία δεν ήταν επίσημος εταίρος της ειρηνευτικής συμφωνίας.<br /><br />“Δεν αναφέρεται ούτε μια λέξη για αυτό στη δημοσιευμένη δήλωση”, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, σε δημοσιογράφους την Τρίτη. “Οι πλευρές δεν συμφώνησαν σε αυτό. Η παρουσία Τούρκων στρατιωτών στο Καραμπάχ δεν έχει συμφωνηθεί”.<br /><br />Η επιρροή της Τουρκίας στη σύγκρουση έχει τεκμηριωθεί καλά, καθώς η Άγκυρα πούλησε ζωτικής σημασίας τεχνολογία drone στο Αζερμπαϊτζάν και οι τουρκικές εταιρείες ασφαλείας συνήψαν συμβόλαια με μαχητές αντικαθεστωτικούς ή τζιχαντιστές, από το Ιντλίμπ για να ταξιδέψουν στο Αζερμπαϊτζάν και να πολεμήσουν στις πρώτες γραμμές της σύγκρουσης.<br /><br />Και το άνοιγμα ενός άμεσου συνδέσμου μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του θύλακα του Ναχτσιβάν, που συνορεύει με την Τουρκία, θα δημιουργούσε μια χερσαία διαδρομή από την Τουρκία προς το ηπειρωτικό Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Όλα τα μάτια θα στραφούν τώρα στους Ρώσους των ειρηνευτικών αποστολών στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, οι οποίοι είναι το κλειδί για τη διατήρηση μιας εύθραυστης εκεχειρίας.<br /><br />Ο Μπρόερς είπε ότι οι Ρώσοι θα μπορούσαν “να μοιάζουν με αποικιοκρατική δύναμη“.<br /><br />“Η μετάβαση σε μια ειρηνευτική επιχείρηση χωρίς μια πολιτική διαδικασία που θα μπορούσε να επιτύχει μια ειρηνευτική συμφωνία σημαίνει ουσιαστικά ότι είσαι εκεί για πάντα”, είπε. “Αυτό που δημιουργήθηκε τώρα είναι μια εγγενώς ασταθής κατάσταση. Αυτό το ειρηνευτικό σώμα θα είναι ευάλωτο σε προκλήσεις”.<div><br /></div><div><a href="https://iskra.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς η συμφωνία στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αναδιαμορφώνει το γεωπολιτικό γίγνεσθαι στον Καύκασο

Πέτρος Κράνιας Αρμένιοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, για πιθανή συμμετοχή της Τουρκίας στο άνοιγμα νέου πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Δουρειος Ίππος του ισλαμικού δικτύου του Ερντογάν στην Ευρώπη: “Πολιτικό όπλο” η θρησκεία…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgClxQ2-wQJLnUuGcMrg_YVh27Dg-sDCDuUUMsm0vEBQEO4GR5V1jA_ZRoZGXV8AQ1g3KcOcWyLeULwG1vHryiAGBnHDiLuJcY23oFsyVuonzmJ0McW8gsTgylr_hspRrgQFik79nQChqo/s1218/HAGIA-SOPHIA-ERDOGAN.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="873" data-original-width="1218" height="458" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgClxQ2-wQJLnUuGcMrg_YVh27Dg-sDCDuUUMsm0vEBQEO4GR5V1jA_ZRoZGXV8AQ1g3KcOcWyLeULwG1vHryiAGBnHDiLuJcY23oFsyVuonzmJ0McW8gsTgylr_hspRrgQFik79nQChqo/w640-h458/HAGIA-SOPHIA-ERDOGAN.webp" width="640" /></a></div><br /><div>Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ</b></div>Με ιδιαίτερη ανησυχία βλέπει ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν την αυξανομενη τουρκο-ισλαμική επιρροή στη Γαλλια, η οποία συνδέεται και με την κατασκευή του μεγαλύτερου τεμένους στην Ευρώπη στο Στρασβουργο, μεταδιδει το <a href="https://www.bloombergquint.com/business/macron-s-war-on-islamists-comes-up-against-erdogan-s-soft-power">πρακτορείο Bloomberg</a>.<br /><br />Η γαλλική Κυβέρνηση αντιμετωπίζει με πολύ σκεπτικισμό την κατασκευή στο Στρασβουργο του τζαμιού Εγιουμπ Σουλτάν, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κτίριο όπου γίνονται οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. «Πρόκειται για τον Δουρειο Ίππο του ισλαμικού δικτύου του Ερντογάν στην Ευρώπη» γράφει το γαλλικό περιοδικό Marianne.<br /><br />Κύριος φορέας της τουρκικής δραστηριότητας στο εξωτερικό είναι η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet), η οποία έχει ισχυροποιηθεί σημαντικά απο το 2002 που ανέβηκε το κόμμα του Ερντογάν στην εξουσία . Ειδικά στην περιοχή της Αλσατίας, η οποία συνορεύει με τη Γερμανία, υπάρχει ισχυρή τουρκική επιρροή. Στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου βρισκεται το νέο τουρκικό προξενείο.<br />Ενα επιβλητικό κτιριακο συγκρότημα στο οποίο συστεγάζονται επίσης η Τουρκικη διπλωματική αντιπροσωπεία στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, αλλά και η «εκπροσώπηση»του ψευδοκράτους της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου. Τα πέντε κτίρια του προξενικού συγκροτήματοςεκτείνονται σε 8.900 και είναι μεγαλύτερα από τα προξενεία της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />«Με το μέγεθός του, το γιγαντιαίο τουρκικό προξενείο στην πρωτεύουσα της Αλσατίας μαρτυρεί την επιθυμία να επηρεάσει το τοπικό τοπίο. Και ίσως ακόμη περισσότερα πράγματα» γράφει το γαλλικό περιοδικό Marianne . Προσθέτει μαλιστα οτι σύμφωνα με ορισμένες πηγες στο Στρασβούργο, θα στεγάζεται επισης και στην πραγματικότητα και έδρα της διαβοητης ΜΙΤ (οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες) στην Ευρώπη.<br /><br />Στη δυτική πλευρά του Τεμενους ειναι το παράρτημα της ισλαμικής οργάνωσης Ditib, που είναι ο βραχίονας του Diyanet στη Γερμανία και ελέγχει 270 τεμένη στη Γαλλία.Το οικόπεδο στο οποίο χτίζεται το Τέμενος έχει αγοραστεί από την ισλαμική κοινότητα Milli Gorus που συνδέεται άρρηκτα με τον Ερντογάν και η κατασκευή του τζαμιού χρηματοδοτείται από πιστούς του Ισλάμ και μέλη της κοινότητας σε όλη την Ευρώπη.<br /><br />Για πολλά χρόνια η Γαλλία έβλεπε θετικά τις δύο ισλαμικές αυτες οργανώσεις και υπήρχε συνεργασία σε θέματα πίστης και ενσωμάτωσης, αλλά τελευταια -μετά και την Αντι γαλλική στάση της Αγκυρας -έχει αλλάξει στάση και οι γαλλικές αρχές επιτηρούν τις δραστηριότητές τους,σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές.<br /><br />Είναι σαφές ότι «ο Ερντογάν έχει κάνει τη θρησκεία πολιτικό όπλο» γράφει η γαλλική Le Figaro. Οπως είναι επίσης σαφές ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε η διένεξη με τη Δύση , ο Ερντογάν θα την …ανακάλυπτε . Τα τελευταία χρόνια ειδικά, ο Τούρκος πρόεδρος έκανε τα πάντα για να υπονομεύσει τον κοσμικό χαρακτήρα της χώρας του και να τη μετατρέψει σε ισλαμικό χαλιφάτο .Προσπαθεί να καθιερώσει την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη και καθοδηγητή του ισλαμικού κόσμου, ώστε να αποκτήσει παγκόσμια εμβέλεια.<div><br />Ο «στρατός» του Ερντογάν στην Ευρώπη<br /><br />Οι γαλλικες αρχές -αναφέρει το Bloomberg-ανησυχούν για τον τρόπο χρησιμοποίησης του Τζαμιού, καθώς ο Τουρκος πρόεδρος Ερντογάν βλέπει την τουρκική διασπορά ως έναν εν δυνάμει στρατό του στην Ευρώπη.<br /><br />Εκμεταλλευόμενος την τουρκική διασπορά ο Τουρκος προεδρος προσπαθεί να φτιάξει ένα δίκτυο για να προωθήσει την επιρροή του. «Το Τέμενος στο Στρασβούργο είναι το πιο ξεχωριστό παράδειγμα του αυξανόμενου αποτυπώματος που αφήνει η Τουρκία στη χώρα του Μακρόν» αναφέρει το πρακτορείο . Προς το παρόν, είναι αβέβαιο αν η ισλαμική κοινότητα Milli Gorus (Εθνικό Όραμα) θα καταφέρει να συγκεντρώσει τα χρήματα ώστε να ολοκληρωθεί η ανέγερση του Τεμένους , αλλά δεν αποκλείεται ο Ερντογάν να βάλει το χέρι του…Το Millî Görüş είναι ένα θρησκευτικό-πολιτικό κίνημα και χαρακτηριστεί ως ένας από τους «κορυφαίους θεσμούς της τουρκικής διασποράς στην Ευρώπη.<br />Η γερμανική κυβέρνηση επιβεβαίωσε μαλιστα τους στενούς δεσμούς του Milli Gorus με τον Τούρκο Προεδρο Ερντογάν και το κόμμα του AKP.<br /><br />Γερμανός κυβερνητικός εκπροσωπος απαντωντας σε σχετική ερώτηση της Βουλευτίνας Σεβίμ Νταγκντελέν από το κόμμα Die Linke (Αριστερά) τόνισε οτι « ο Ερντογάν έχει “τις ιδεολογικές και πολιτικές του ρίζες” στο κίνημα Milli-Görus.<br /><br />Στοχος της Αγκυρας φαίνεται να είναι το τέμενος του Στρασβουργου να ανάλογων διαστάσεων με εκείνο της Κολωνίας που εγκαινίασε ο Ερντογάν πριν δυο χρόνια.Ο Μακρόν ειχε μαλιστα σήμερα τηλεδιάσκεψη με τον Καγκελάριο της Αυστρίας Σεμπαστιαν Κουρτς , τη γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μερκελ , την πρόεδρο της Κομισιόν Ουρσουλα φον ντερ Λάγεν και τον πρόεδρο του Ευρωπαικου Συμβουλίου Σαρλ Μισελ για το θέμα του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην Ευρώπη.</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Δουρειος Ίππος του ισλαμικού δικτύου του Ερντογάν στην Ευρώπη: “Πολιτικό όπλο” η θρησκεία…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ Με ιδιαίτερη ανησυχία βλέπει ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν την αυξανομενη τουρκο-ισλαμική επιρροή στη Γαλλια, η οποία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδας, η αμυντική διπλωματία και μια πιθανή κίνηση απόγνωσης της Τουρκίας στο Αιγαίο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt-8aGkVzAX0gVvxgzq_h3yFLom34-qUVyrhGfbYLQhBUHGi7Mx7TcWz7TH3kWx8WCzTXIbxEpps7C2XsopCq54SH03p1csTeHP6NKKJ6yG7K3-qk2N1KKftmfrjl5SckvF1hOHyQV1us/s1000/floros_115PM.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="666" data-original-width="1000" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt-8aGkVzAX0gVvxgzq_h3yFLom34-qUVyrhGfbYLQhBUHGi7Mx7TcWz7TH3kWx8WCzTXIbxEpps7C2XsopCq54SH03p1csTeHP6NKKJ6yG7K3-qk2N1KKftmfrjl5SckvF1hOHyQV1us/w640-h426/floros_115PM.webp" width="640" /></a></div><br /><div>Μέσα στον Αύγουστο οι πιλότοι και οι τεχνικοί εδάφους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ήταν στην Ελλάδα, στην στρατηγική Κρήτη κι από την πίστα της 115 Πτέρυγας Μάχης της Σούδας «εκτοξεύονταν» στον ελληνικό ουρανό και σ’ όλο το εύρος τους FIR Αθηνών.</div><br />Δίπλα τους είχαν είτε τα F-16 Block 52 plus από την 340 & την 343 Μοίρα, όμως βρέθηκαν φτερό με φτερό και με τα F-16 M του Αράξου, όπως και με τα στρατηγικά Mirage 2000-5 της Τανάγρας, που ταξίδεψαν αρκετά πιο νότια από τη φωλιά τους ώστε να έχουν το εναέριο τετ α τετ με τα προηγμένα Block 60 των ΗΑΕ.<br /><br />Επιτελείς υπενθυμίζουν με ιδιαίτερο νόημα πως τα Αραβικά Εμιράτα είχαν έρθει να συνεκπαιδευτούν με τα ελληνικά φτερά αλλά και τα πλοία του στόλου μας, την ώρα που ήταν σε πλήρη εξέλιξη η επιχείρηση αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στην υφαλοκρηπίδα από το ερευνητικό Oruc Reis και τα τουρκικά πολεμικά πλοία.<br /><br />Απέναντι σε αυτές τις αξιώσεις και τις προσπάθειες της Τουρκίας η Ελλάδα εκτός από πυλώνας σταθερότητας στο πλέον γεωστρατηγικό σταυροδρόμι, χτίζει γέφυρες και συμμαχίες με σημαντικότατες χώρες.<br />Δηλαδή τα ΗΑΕ, που η Ουάσιγκτον αποφάσισε να τα εξοπλίσει με τα 5ης γενιάς F-35 αλλά και τα προηγμένης τεχνολογίας Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη MQ-9 REAPER, έδωσαν εμπράκτως το παρόν τασσόμενα απέναντι στην διαρκή και προκλητική απόπειρα αλλαγής του status quo που επιχειρεί η Άγκυρα στην περιοχή.<br /><br />Και δεν ήταν μόνο το επίπεδο της εκπαίδευσης ανάμεσα σε ιπταμένους και τεχνικούς των δυο χωρών καθώς οι ίδιες πηγές σημείωναν ότι αμέσως μετά ακολούθησε η επίσκεψη του Α’ ΓΕΕΘΑ των ΗΑΕ στη Σούδα, όπου εκεί τον υποδέχτηκε ο Έλληνας Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος σε μια ιστορική συνάντηση, με τα F-16 των δυο χωρών να ξεχωρίζουν ανάμεσα στην πολυπληθή αποστολή των ΗΑΕ.<br /><img height="426" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/11/201111004129_maxitiko.jpg" width="640" /><div><i>Τα “μπλε φτερά” πέταξαν σχεδόν έναν μήνα, κάθε μέρα με τα F-16 Block 60 των ΗΑΕ. Πηγή φωτογραφίας ΓΕΕΘΑ</i><br /><br />Ο Α’ ΓΕΕΘΑ των ΗΑΕ είχε έρθει και στο Ελληνικό Επιτελείο και συναντήθηκε και με το Νίκο Παναγιωτόπουλο.<br />Το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ταξιδεύει στα ΗΑΕ κάτι που σαφέστατα σηματοδοτεί το πέρασμα των σχέσεων των δυο χωρών σε άλλο επίπεδο.<br /><br />Όμως ας μη μείνουμε μόνο σε αυτό, διότι η Ινδία όπως και τα Εμιράτα επιθυμούν τη δημιουργία τριμερούς σχήματος με τη συμμετοχή της Ελλάδας και υπό τις «ευλογίες» των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλαδή μια τριμερής ανάλογη με εκείνη της Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ.<br /><br />Η διέξοδος από τα προβλήματα του Ερντογάν το Αιγαίο<br /><br />Την ίδια ώρα το Oruc Reis συνεχίζει να παραβιάζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα με την Άγκυρα ν’ αναζητά μονίμως διέξοδο από τα εσωτερικά της προβλήματα στα νερά του Αιγαίου.<br /><br />Και στο Ελληνικό Επιτελείο σίγουρα δεν θα αιφνιδιαστούν από μια σπασμωδική κίνηση της Άγκυρας στο Αιγαίο που σαφώς θα έχει στόχο το εσωτερικό ακροατήριο του Τούρκου Προέδρου, αλλά και την ακροδεξιά με την οποία συμπορεύεται ο Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Δηλαδή ακόμη μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης της Τουρκίας από τα πολλά και κυρίως οικονομικά προβλήματα που την ταλανίζουν.<br /><br />Η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται, το ΔΝΤ περιμένει υπομονετικά να τείνει την χείραν ο Τούρκος πρόεδρος.<br /><br />Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στις ΗΠΑ δεν ήταν τόσο ιδανική για τη γείτονα, οι τριγμοί στον κυβερνητικό τουρκικό σχηματισμό βγαίνουν πλέον και εκτός των τουρκικών συνόρων.<br />Και επειδή μια από τις καλύτερες -για τη γείτονα- κίνηση αποπροσανατολισμού, πάντοτε ήταν και είναι η «εχθρική» στην Τουρκία, Ελλάδα, δεν αποκλείεται η Άγκυρα να ξεσπάσει σε κάποιο επεισόδιο στο Αρχιπέλαγος.<br /><br />Το Oruc Reis θα είναι η αφορμή; Κάποια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης; Ένα επικίνδυνο μπαράζ αεροπορικών παραβιάσεων; Κάποια άλλου είδους κίνηση αμφισβήτησης;<br /><br />Όλα τα σχέδια και λύσεις έχουν τεθεί στο τραπέζι των συσκέψεων της στρατιωτικής ηγεσίας η οποία μελετά προσεκτικά κάθε κίνηση που κάνει η Τουρκία και αναλόγως αναδιατάσσει καθημερινά τις δυνάμεις οι οποίες πάνω από τέσσερις μήνες δεν έχουν σταματήσει να φρουρούν τις Θερμοπύλες…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδας, η αμυντική διπλωματία και μια πιθανή κίνηση απόγνωσης της Τουρκίας στο Αιγαίο

Μέσα στον Αύγουστο οι πιλότοι και οι τεχνικοί εδάφους των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ήταν στην Ελλάδα, στην στρατηγική Κρήτη κι από την πίστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα δύσκολα ο Ερντογάν με τον Μπάιντεν – Το μήνυμα του συμβούλου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ZCfrsyIYPnAKi_Vo1yg4WuggcfS01qB-tGkw4gP6moppYSiowu1aDU6tufX6u6s7HY4RIdi8jmwxeFlpd_zm1GQBDPQueMlACiO7PZdaHoO_JIDqx9Eo4A1y9rFz5HEu9H03v82WCyY/s758/erntogan_mpainten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1ZCfrsyIYPnAKi_Vo1yg4WuggcfS01qB-tGkw4gP6moppYSiowu1aDU6tufX6u6s7HY4RIdi8jmwxeFlpd_zm1GQBDPQueMlACiO7PZdaHoO_JIDqx9Eo4A1y9rFz5HEu9H03v82WCyY/w640-h338/erntogan_mpainten.jpg" width="640" /></a></div><b><br /></b><div><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b></div>Ο Ερντογάν έσπασε τελικά τη σιωπή του, αλλά και το “κλαμπ της αναμονής”, και συνεχάρη τον Μπάιντεν για την εκλογή του στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της περασμένης Τρίτης. Ο Τούρκος πρόεδρος, όπως και άλλοι ηγέτες, ήταν αρχικά της άποψης ότι θα πρέπει να περιμένουμε το τελικό επίσημο αποτέλεσμα. Οι εξελίξεις όμως, τόσο στις ΗΠΑ όσο και διεθνώς, σε συνδυασμό με τους φόβους του μήπως απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο από την επερχόμενη νέα αμερικανική ηγεσία, μάλλον έκαμψαν την παλιά “αγάπη” του για τον Τραμπ.<br /><br />Σύμφωνα με την ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας στο μήνυμά του προς τον Τζο Μπάιντεν, ο Ερντογάν υπογραμμίζει την «αποφασιστικότητα» της Άγκυρας «να εργαστεί στενά με την αμερικανική διοίκηση» το επόμενο διάστημα. Τονίζοντας ότι η σχέση των δύο χωρών είναι «παλιά» και «στρατηγική», ο Τούρκος πρόεδρος επισημαίνει ότι οι παγκόσμιες και περιφερειακές προκλήσεις καθιστούν απαραίτητη την περαιτέρω ανάπτυξη και την ενίσχυση της συνεργασίας Άγκυρας-Ουάσιγκτον.<br /><br />Με την κίνηση αυτή, ο Ερντογάν μετακινείται από την αρχική θέση του ότι η Τουρκία θα συγχαρεί τον νικητή των αμερικανικών εκλογών μετά την οριστικοποίηση του αποτελέσματος. Μια θέση που διατύπωσε και ο εκπρόσωπος του κόμματος του κυβερνώντος κόμματος AKP, Ομέρ Τσέλικ, ακόμα και δύο ημέρες μετά την ανακήρυξη της νίκης από τον Μπάιντεν, τονίζοντας μάλιστα, ότι αυτή η στάση τηρείται «από σεβασμό προς τις ΗΠΑ και τον αμερικανικό λαό». Για τότε προσδιόριζε ο Τσέλικ και την επικοινωνία του Τούρκου προέδρου με τον νέο Αμερικανό ομόλογό του.<br /><br />Γιατί το γύρισε ο Ερντογάν <br /><br />Με δεδομένη την ιδιαίτερη σχέση του Ερντογάν με τον Τραμπ, αλλά και την διαφαινόμενη νίκη του Μπάιντεν, Τούρκοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι επιχείρησαν την προηγούμενη εβδομάδα να ανοίξουν διαύλους με την επερχόμενη νέα αμερικανική ηγεσία. Το έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Ταβούσογλου και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Οκτάι, τονίζοντας και οι δύο τις στενές σχέσεις τις Τουρκίας με τις ΗΠΑ και την διαχρονική συνεργασία των δύο χωρών. Αμφότεροι απέφυγαν, ωστόσο, να εκφράσουν τα συγχαρητήριά τους προς τον Μπάιντεν.<br /><br />Βλέποντας την στάση των περισσότερων Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι εξέφραζαν ο ένας μετά τον άλλον τα συγχαρητήριά τους στον Μπάιντεν, και συνεκτιμώντας το αρνητικό, πλέον, κλίμα για την Τουρκία στην ΕΕ, το οποίο ο ίδιος προκάλεσε με την απόπειρά του να στέψει τον μουσουλμανικό κόσμο κατά της Ευρώπης, ο Τούρκος πρόεδρος πήρε την απόφαση να το γυρίσει. Μετά βέβαια τα συγχαρητήρια στον Μπάιντεν, ο Ερντογάν έστειλε μήνυμα και στον Τραμπ, ευχαριστώντας τον για την θερμή, όπως την χαρακτήρισε, φιλία του.<br /><br />Η Τουρκία και οι ΗΠΑ δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της προσέγγισης Άγκυρας-Μόσχας και της επεκτεινόμενης ρωσοτουρκικής συνεργασίας σε πολλούς τομείς, με αποκορύφωμα βεβαίως την αγορά των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400. Ένα θέμα για το οποίο εκκρεμούν κυρώσεις προς την Άγκυρα από την Ουάσιγκτον. Παρόλα αυτά όμως, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης του Ερντογάν με τον Τραμπ, η οποία συζητήθηκε πολύ στις ΗΠΑ, ο Τούρκος πρόεδρος έβρισκε τρόπο να διατηρεί τον ρυθμιστικό ρόλο που επεδίωκε σε διάφορες περιφερειακές συγκρούσεις, όπως στη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ.<div><br />Τι αλλάζει με τον Μπάιντεν <br /><br />Η εκλογή Μπάιντεν αλλάζει τα δεδομένα και ήδη πολλοί εκτιμούν ότι οι σχέσεις των δύο χωρών θα επιδεινωθούν. Σε αυτό συγκλίνει και το σχόλιο που έκανε ο σύμβουλος του Δημοκρατικού νεοκλεγέντος προέδρου, Μάικλ Κάρπεντερ, ο οποίος μιλώντας σε διαδικτυακή συζήτηση του ΕΛΙΑΜΕΠ τόνισε ότι «η Τουρκία συμπεριφέρεται ανεύθυνα και επιθετικά, όχι ως σύμμαχος του ΝΑΤΟ». Ο ίδιος, ο οποίος είναι Managing Director στη δεξαμενή σκέψης Penn Biden Center και εξωτερικός σύμβουλος της εκστρατείας του Μπάιντεν για θέματα εξωτερικής πολιτικής, πρόσθεσε ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι ένα γεγονός που θα το δει η νέα κυβέρνηση.<br /><br />Ο Κάρπεντερ ανέφερε επίσης ότι τα θέματα που σχετίζονται με την τουρκική προκλητικότητα πρέπει να λυθούν σε συνεργασία με την ΕΕ και τάχθηκε υπέρ της άσκησης πίεσης προς την Τουρκία. Εξήγησε μάλιστα ότι ΗΠΑ και ΕΕ, από κοινού, έχουν τρόπους να πιέσουν την Τουρκία να αλλάξει συμπεριφορά. Δεν συμφώνησε πάντως με τις θέσεις του Μακρόν, ο οποίος ζητά πλέον, όπως και ο καγκελάριος της Αυστρίας Κουρτς, να παγώσουν οι συζητήσεις για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Σύνδεσης.<br /><br />Αν και σχεδόν όλοι οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι με προεδρία Μπάιντεν ο Ερντογάν μάλλον δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει σε αποφάσεις του Λευκού Οίκου με ένα τηλεφώνημα, όπως συνήθισε να κάνει επί Τραμπ, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν, ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν θα πρέπει, με την ανάληψη των καθηκόντων του, να επιχειρήσει να περιθωριοποιήσει την Τουρκία. Αντιθέτως, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να επιδιώξει την ανανέωση της σχέσης με τον στρατηγικό αυτόν εταίρο στο ΝΑΤΟ, στη βάση όμως νέων αυστηρότερων κανόνων.<br /><br />Οι ίδιοι αναλυτές εκτιμούν πάντως ότι μια κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θα είναι «τόσο επιεικής» με την Τουρκία, όσο ο Τραμπ, σε πολλά ζητήματα, ανάμεσά τους η κρίση στη Συρία. Κρίνουν επίσης ότι η Άγκυρα φοβάται μια περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων της Ελλάδας με την Αθήνα και την επακόλουθη υιοθέτηση μιας πιο σκληρής αμερικανικής γραμμής απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ένα δείγμα αποτελεί ήδη η γνωστή ιστορία με το βίντεο που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Αύγουστο και περιλαμβάνει απόσπασμα συνέντευξης του Μπάιντεν, στην οποία ο Δημοκρατικός χαρακτηρίζει «αυταρχικό» τον Ερντογάν. Στο ίδιο βίντεο ο Μπάιντεν επισημαίνει την ανάγκη «να ενθαρρυνθούν» οι αντίπαλοι του Τούρκου προέδρου, «προκειμένου να μπορέσουν να τον αντιμετωπίσουν και να τον νικήσουν». Η Άγκυρα είχε κατηγορήσει τότε τον Μπάιντεν για «ξεκάθαρη άγνοια, υποκρισία και αλαζονεία». Από τον Αύγουστο όμως έχουν αλλάξει πολλά και μάλλον θα αλλάξουν ακόμα περισσότερα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στα δύσκολα ο Ερντογάν με τον Μπάιντεν – Το μήνυμα του συμβούλου

Σαρακινός Βαγγέλης Ο Ερντογάν έσπασε τελικά τη σιωπή του, αλλά και το “κλαμπ της αναμονής”, και συνεχάρη τον Μπάιντεν για την εκλογή του στι...

Διαβάστε την συνέχεια

Όνειρο απατηλό το Made in Turkey μαχητικό

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIcFrP6rTiP22laxHSGpSV1p0atrzz_xB6AChEraEsnsUmB0MTDxNCxCttePm6_MwtapEB4xvu7EWMIsGrfqXZgI5LR_RQFJ5a0z3ZDUwHJxlVAyTC21jZTtD80j3UsDBPZTK6i9jNHQ8/s758/TF-X.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIcFrP6rTiP22laxHSGpSV1p0atrzz_xB6AChEraEsnsUmB0MTDxNCxCttePm6_MwtapEB4xvu7EWMIsGrfqXZgI5LR_RQFJ5a0z3ZDUwHJxlVAyTC21jZTtD80j3UsDBPZTK6i9jNHQ8/w640-h338/TF-X.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Μελάς Κώστας</b><br />Η αδυναμία της τουρκικής βιομηχανίας να παράγει κινητήρες ικανούς να τοποθετηθούν σε σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι επίσης εμφανής και στην περίπτωση της προσπάθειας να κατασκευαστεί το μαχητικό αεροπλάνο TF-X, εξ' ολοκλήρου στην Τουρκία. Η Τουρκία μετά από τον αποκλεισμό της από το πρόγραμμα παραγωγής των μαχητικών αεροπλάνων αμερικανικής κατασκευής, F-35, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο έχει δύο πλευρές.<br /><br />Η πρώτη είναι η γήρανση του στόλου των F-16 που θα επέλθει κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας και καθιστά επιτακτική την ανάγκη για ανανέωση του. Η δεύτερη πλευρά αφορά στο ότι σειρά γειτονικών χωρών, με τις οποίες βρίσκεται σε προστριβές, θα αποκτήσουν εντός της δεκαετίας του 2020 τα F-35. Εκτός από το Ισραήλ, έχει συμφωνηθεί, με σύμφωνη γνώμη του Ισραήλ, να πωληθεί στις μοναρχίες του Κόλπου, κατ’ αρχάς στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη συνέχεια στη Σαουδική Αραβία.<br /><br />Προφανώς θα ακολουθήσει και η Αίγυπτος στην προσπάθεια των ΗΠΑ να σταθεροποιήσουν την παρουσία τους στην περιοχή. Μάλιστα υπάρχουν πληροφορίες ότι γίνονται συζητήσεις και με το Κατάρ στο πλαίσιο του αμερικανικού σχεδίου αποκοπής του από την επιρροή του Ιράν αλλά και των Αδελφών Μουσουλμάνων. Αν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο αυξάνουν και οι δυσκολίες της Τουρκίας δεδομένου ότι το κρατίδιο του κόλπου αποτελεί τον βασικό χρηματοδότη του Ερντογάν. Κανείς δεν προεξοφλεί ότι αυτό θα συμβεί αλλά στη διεθνή πολιτική κανείς δεν γνωρίζει τις εξελίξεις που συναρτώνται άμεσα από τα συμφέροντα κάθε χώρας.<br /><br />Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή ποιες είναι οι σκέψεις της ελληνικής κυβέρνησης ειδικά μετά την αγορά των γαλλικών Rafale, που καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες της χώρας. Παράλληλα, η Ελλάδα με την απόκτηση του Rafale, ήδη από το 2021, αποκτά ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, το οποίο η Τουρκία δεν έχει τη δυνατότητα να το ανατρέψει, τουλάχιστον την επόμενη πενταετία. Αυτό το πλεονέκτημα δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει στο κλαμπ του F-35 ή στο ευρωπαϊκό μαχητικό 6ης γενιάς που αναπτύσσουν από κοινού Γαλλία και Γερμανία.<br /><br />Η Τουρκία έχει αποκλειστεί από το πρόγραμμα του F-35, αλλά καταβάλει προσπάθειες για να επανέλθει. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι μπορεί και να τα καταφέρει. Ωστόσο οι γεωπολιτικές εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί από την υπογραφή της "Συμφωνίας του Αβραάμ", κάνουν αυτή την προσπάθεια εξαιρετικά πιο δύσκολη. Το άνοιγμα της πόρτας της Ουάσιγκτον στις μοναρχίες του Κόλπου το οποίο αναμένεται να επισφραγιστεί με την υπογραφή αντίστοιχης συμφωνίας μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ, κλείνει την πόρτα αυτή στην Τουρκία. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, ισχυρά πολωμένοι αντίπαλοι της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική δεν θα αφήσουν μεγάλες δυνατότητες κινήσεων στην Άγκυρα, στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ.<br /><br />Είναι το TF-X λύση;<br /><br />Η αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος είναι πολύ δύσκολη για την Τουρκία. Ακόμη και η σκέψη για αγορά ρωσικών αεροσκαφών MiG -35 ή Su-57 θα επέφερε όχι μόνο την μήνιν των ΗΠΑ, αλλά σαφώς κάτι περισσότερο. Πέρα από το ότι η Ρωσία δεν φαίνεται διαθέσιμη να προβεί σε μια τέτοια πώληση στις παρούσες συνθήκες. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες κατά την τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στη Ρωσία συζητήθηκε το ζήτημα με τον Πούτιν χωρίς αποτέλεσμα.<br /><br />Μπροστά σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση η Τουρκία του Ερντογάν βρήκε ως λύση την επιτάχυνση του προγράμματος παραγωγής του τουρκικού μαχητικού αεροπλάνου TF-X προκειμένου να αντικαταστήσει τα αντίστοιχα F-16 στη δεκαετία του 2030. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που έχει αρχίσει το Δεκέμβριο του 2010. Όλος ο σχεδιασμός επιχειρείται να προσομοιάζει προς τα αμερικανικά F-35.<br /><br />Εκτός των πολλών προβλημάτων, το κύριο και βασικό πρόβλημα αποτελεί ο κινητήρας που θα φέρει το μαχητικό. Από τον Μάιο του 2017 μέχρι τον Μάρτιο του 2019 υπήρχε συνεργασία με τη Rolls-Royce για την κατασκευή ενός κινητήρα παρόμοιου με τον Eurojet EJ200 που χρησιμοποιείται στα μαχητικά Eurofighter Typhoon και βασίζεται στην τεχνολογία XG-40 που έχει αναπτύξει η αγγλική εταιρία από τη δεκαετία του 1980. Η Rolls-Royce αποχώρησε από το πρόγραμμα το Μάρτιο 2019 δημιουργώντας μέγιστο πρόβλημα στην συνέχιση του εγχειρήματος.<br /><br />Μετά την αποχώρηση της Rolls-Royce η κατασκευάστρια εταιρία Turkish Aerospace Industries αναζήτησε λύση στους ρωσικούς κινητήρες RD-33 που χρησιμοποιούνται στα ρωσικά μαχητικά MiG-35. Όμως και αυτή η προσπάθεια δεν καρποφόρησε. Έτσι η Τουρκία αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της κινητήρα ο οποίος θα είναι έτοιμος το 2029. Δύσκολες αποφάσεις με λιγοστές ελπίδες επιτυχίας χωρίς την καθοριστική βοήθεια της ξένης τεχνολογίας.<br />Το πρώτο μουσουλμανικό μαχητικό αεροπλάνο<br /><br />Με αυτά τα δεδομένα "το πρώτο μουσουλμανικό μαχητικό αεροπλάνο" (η φράση ανήκει στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της κατασκευάστριας εταιρείας Turkish Aerospace Industries, Temel Kotil) μάλλον θα καθυστερήσει πολύ να παραχθεί … αν παραχθεί. Διότι η τεχνολογία προχωρά πάρα πολύ γρήγορα και καθιστά απαρχαιωμένα προγράμματα που δεν μπορούν να την παρακολουθήσουν με τον ίδιο ρυθμό.<br /><br />Το συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι ότι διαφαίνεται ένα αδιέξοδο σχετικά με την δύναμη πυρός στον αέρα της Τουρκίας. Μήπως τελικά η Τουρκία έχει πέσει σε παγίδα που η ίδια με την πολιτική της έχει κατασκευάσει; Οι εξελίξεις θα δείξουν. Πάντως χρειάζεται αρκετό θράσος να κουνάς απειλητικά το χέρι και να υψώνεις τον τόνο της φωνής σου σε εκείνες τις χώρες από τις οποίες εξαρτάσαι τεχνολογικά σε τέτοιο βαθμό που αν σε εγκαταλείψουν δεν θα μπορείς να παράγεις ούτε λάστιχα αυτοκινήτων.<br /><br />Είναι φανερό ότι η ενσωματωμένη (με αντιγραφές ή κλεμμένη) τεχνολογία δεν βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο που να επιτρέπει στην Τουρκία να καυχάται ως μεγάλη οικονομική δύναμη. Η πρόοδος που έχει επιτευχθεί στα τελευταία χρόνια στηρίζεται σε μια χαμηλή και μεσαία τεχνολογία που συνήθως οι πιο προηγμένες τεχνολογικά χώρες παραχωρούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στις χαμηλά ευρισκόμενες τεχνολογικά χώρες. Όταν παλεύεις με νύχια και δόντια να κατασκευάσεις κινητήρα αεροπλάνου στα προσεχή 10 χρόνια κάτι που οι αναπτυγμένες χώρες το έχουν καταφέρει από τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα είναι δύσκολο να πείσεις για την οικονομική σου ισχύ. Απλά και καθαρά λόγια.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Όνειρο απατηλό το Made in Turkey μαχητικό

Μελάς Κώστας Η αδυναμία της τουρκικής βιομηχανίας να παράγει κινητήρες ικανούς να τοποθετηθούν σε σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι επίσης εμφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα έξι μεταχειρισμένα F-35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmItbDBhJBFTw2Fgdkzli80Bkv9xpn-tfZak6zUpt01gHe9kIu7txCbWz4Fz5rV7T76lxqRgAJTl-6IhVo8vtv0y2YCfUyhKn0vmx-7LA_DPOykXqp-l_i6nE5iXftYLKbI_oKySEHV7s/s768/471115682100.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="389" data-original-width="768" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmItbDBhJBFTw2Fgdkzli80Bkv9xpn-tfZak6zUpt01gHe9kIu7txCbWz4Fz5rV7T76lxqRgAJTl-6IhVo8vtv0y2YCfUyhKn0vmx-7LA_DPOykXqp-l_i6nE5iXftYLKbI_oKySEHV7s/w640-h324/471115682100.jpeg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>ΒΗΜΑτοδότης</b><br />ΟΑμερικανός επίσημος που έφθασε εν μέσω πανδημίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας (φορώντας τη μάσκα του) συνοδευόμενος από τον πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ δεν ήταν άλλος από τον υφυπουργό Άμυνας Κλαρκ Κούπερ. Οι Αμερικανοί επρόκειτο να συζητήσουν με τον υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο, παρουσία του Α/ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου τη διεύρυνση της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας και βεβαίως τα εξοπλιστικά. Δεν πρόκειται να επεκταθώ στην ατζέντα της συζήτησης, παρά μόνον να αναφερθώ σε ένα θέμα που απασχόλησε και τις δύο πλευρές. Συγκεκριμένα, όπως έμαθα…<br /><br />Υπήρξε εκτενής συζήτηση για το ενδεχόμενο διάθεσης στην Ελλάδα έξι μεταχειρισμένων μαχητικών αεροσκαφών F-35 από τα αποθέματα της USAF. Ο υπουργός μού αποκάλυψε ότι η συζήτηση για τα μεταχειρισμένα F-35 ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και ότι θα υπάρξουν, εάν το πρόγραμμα, προχωρήσει, διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς. Μου είπε ακόμα ότι πράγματι υπάρχουν μεταχειρισμένα F-35. Εδώ θέλω να σημειώσω και τούτα:<br /><br /><img height="640" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2020/11/10/coop_pan-1012x1024.jpeg" width="633" /><br /><br />Έως τώρα η επίσημη κυβερνητική θέση είναι ότι θα δείχνουμε ενδιαφέρον για τα F-35, αφού προηγουμένως ολοκληρωθεί η αναβάθμιση των 84 F-16 σε Viper.<br /><br />Οι πρώτοι τέσσερις πιλότοι για τα Rafale<br /><br />Την ίδια ώρα βρίσκονται στην τελική ευθεία οι προετοιμασίες για την υπογραφή της συμβάσεως με τους Γάλλους για την προμήθεια των 18 Rafale (καινούργιων και μεταχειρισμένων). Όπως μου είπε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας η σύμβαση θα περάσει λίαν συντόμως από τη Βουλή για ψήφιση. Στο μεταξύ έχουν επιλεγεί οι πρώτοι τέσσερις πιλότοι και οι πρώτοι 4 ιπτάμενοι μηχανικοί που θα πάνε στην Γαλλία για να εκπαιδευτούν, μόλις εγκριθεί από τη Βουλή η σύμβαση. Αυτοί είναι που θα εκπαιδεύσουν στην Τανάγρα τους υπόλοιπους Έλληνες χειριστές των Rafale.<br /><br />Όπως καταλαβαίνετε με την ένταξη των Rafale (εντός του 2021) και την πιθανή προμήθεια των μεταχειρισμένων F-35 αλλάζει πλήρως η ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και η Πολεμική μας Αεροπορία αποκτά πλήρη υπεροπλία. Παράλληλα με την προμήθεια των απαραίτητων ανταλλακτικών για τα Mirage-2000-5 κάθε μήνα καθίστανται ενεργά και βρίσκονται σε αποστολές αναγνώρισης και αναχαίτισης στο Αιγαίο, δύο αεροσκάφη που βρίσκονταν καθηλωμένα λόγω ελλείψεως ανταλλακτικών.. Σε λίγους μήνες το σύνολο των Μιράζ της Πολεμικής Αεροπορίας θα πετούν στο Αιγαίο.<div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα έξι μεταχειρισμένα F-35

ΒΗΜΑτοδότης ΟΑμερικανός επίσημος που έφθασε εν μέσω πανδημίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας (φορώντας τη μάσκα του) συνοδευόμενος από τον πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αρμενικό δράμα και η προσπάθεια ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΥ της Ελλάδας… παρά τα δισ. ευρώ για εξοπλισμούς

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57jk77c_-TY0J7aoe8IlamdGnf0G8PNsVcf0PuEHiJ8GV2gtHzvJ36i6_nilQJVQ1WfDXYTXJgWb7_CH1ZDmSZdFBZBpAVyzqLpIyqueYbx53NQW49j-Z1zhA6su0VL3Cvwj4kt8dqPs/s790/MH-60R-HELLENIC-NAVY.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57jk77c_-TY0J7aoe8IlamdGnf0G8PNsVcf0PuEHiJ8GV2gtHzvJ36i6_nilQJVQ1WfDXYTXJgWb7_CH1ZDmSZdFBZBpAVyzqLpIyqueYbx53NQW49j-Z1zhA6su0VL3Cvwj4kt8dqPs/w640-h324/MH-60R-HELLENIC-NAVY.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Η πολιτική του αφοπλισμού της Ελλάδας ξεκίνησε τυπικά με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Επί της ουσίας είχε ξεκινήσει νωρίτερα, με δική μας πρωτοβουλία. Εν συνεχεία, η οικονομική εποπτεία της χώρας λειτούργησε για πολλά χρόνια ως η κύρια δικαιολογία για την εγκατάλειψη του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων και την απαξίωση του εξοπλισμού τους. Εξοπλισμού για τον οποίο επενδύθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ την περίοδο 1998-2005. Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι τα μνημόνια και η οικονομική καταστροφή που έφεραν χωρίς καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση, ήταν απλά η δικαιολογία για τον αφοπλισμό. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων πολιτικών σήμερα ομνύουν στις Ένοπλες Δυνάμεις, ποτέ δεν πίστευαν ότι θα συμβεί οτιδήποτε. Απλά και σήμερα κάνουν αυτό που είναι της μόδας. Όπως και τότε. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι μόνο για πόλεμο με την Τουρκία δεν προετοιμάζεται η Ελλάδα… οργανωμένα και ορθολογικά. Όχι αποσπασματικά.<br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br /><br />Αφορμή για το σημείωμα αυτό στάθηκαν οι δύο τελευταίες παράγραφοι του αφιερώματος με τίτλο <a href="https://www.blogger.com/blog/post/edit/4744786448641111194/77762061788778584">“Η επόμενη μέρα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ”</a> του Σ. Δ. Βλάσση στον ΔΟΥΡΕΙΟ. Θεωρούμε ότι περιγράφουν με τον πλέον κατανοητό και αποκαλυπτικό τρόπο το γιατί αναγκάστηκαν σε συνθηκολόγηση οι Αρμένιοι:<br /><br />“Οι Αζέροι κατάφεραν να υπερισχύσουν στο στρατιωτικό πεδίο, χάρη στην σοβαρή επένδυση που έγινε στις ένοπλες δυνάμεις τα προηγούμενα έτη, όχι με πρόθεση την διατήρηση απλώς μιας “ισορροπίας δυνάμεων” και πνεύμα συμβιβασμού με τα τετελεσμένα αλλά με εθνικό όραμα την απελευθέρωση των χαμένων εδαφών.<br /><br />Η επένδυση στις ένοπλες δυνάμεις από πλευράς Αζέρων, διακρίθηκε από στοχευμένες κινήσεις προμήθειας οπλικών συστημάτων που προσέφεραν ποιοτικό πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου, ο οποίος περιορίσθηκε σε ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος του με “συμβατικούς” τρόπους.<br /><br />Η μη παρακολούθηση των τεχνολογικών εξελίξεων από τους Αρμενίους, είχε ως αποτέλεσμα δύο ισότιμοι υπανάπτυκτοι στρατοί να αναμετρηθούν κατά τρόπον που ο έχων έστω και ένα μικρό ποιοτικό πλεονέκτημα λόγω επιχειρησιακής εκμεταλλεύσεως της τεχνολογίας των UAV, κατάφερε να αιφνιδιάσει, να κλονίσει και τέλος να ανατρέψει και να προκαλέσει δεινό πλήγμα επί του ηθικού του αντιπάλου, ο οποίος λύγισε”.<br /><br />Ας δούμε ποιες “στοχευμένες κινήσεις” απέφυγε και αποφεύγει ακόμη να κάνει η Ελλάδα: Το πρώτο εξοπλιστικό πρόγραμμα που υπογράφηκε στα χρόνια των μνημονίων, ήταν αυτό του εκσυγχρονισμού των τεσσάρων αεροπλάνων ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) P-3B, στο επίπεδο P-3H.<br /><br />Το εν λόγω πρόγραμμα είχε εγκριθεί από την κυβέρνηση του Α. Σαμαρά το 2014, αντιμετωπίζοντας σφοδρές επικρίσεις ως προς την πραγματική αναγκαιότητα και τη βιωσιμότητά του και πυροδοτώντας λυσσαλέα αντίδραση από την τότε αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Η οποία ως κυβέρνηση… ως εκ θαύματος άλλαξε στάση (“ανέκρουσε πρύμναν” όπως λέμε!) και υπέγραψε κανονικά το πρόγραμμα. Ήταν το πρώτο εξοπλιστικό που υπογράφηκε στα χρόνια των μνημονίων και μάλιστα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε να το αποπληρώσει μέχρι το τέλος του 2021.<br /><br />Η σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων P-3B υλοποιείται, χωρίς ΚΑΜΙΑ πρόβλεψη για την προμήθεια όπλων και ιδίως αντιπλοϊκών πυραύλων Harpoon ή του έκδοχου μακρού πλήγματος SLAM-ER. Ανατρέχοντας στην επίσημη ιστοσελίδα της <a href="https://www.dsca.mil/press-media/major-arms-sales/greece-p-3b-aircraft-overhaul-and-upgrade">Υπηρεσίας Συνεργασίας σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας</a> (DSCA) των ΗΠΑ, αποκαλύπτεται ότι στο ελληνικό αίτημα ΔΕΝ περιλαμβάνεται κανενός είδους όπλο για τα αεροσκάφη αυτά! Προφανώς γιατί δεν τα χρειαζόμαστε… Ύψος σύμβασης, 500 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (499.843.145 για την ακρίβεια).<br /><br />Είχε προηγηθεί το 2010 η έγκριση προγράμματος προμήθειας 100 συλλογών κατευθυνομένων βομβών SPICE 2000 (ακτίνα 60 χιλιομέτρων) και άλλων 300 συλλογών SPICE 1000 (ακτίνα 125 χιλιομέτρων), προϋπολογισμού 110 εκατομμυρίων ευρώ. Με τα όπλα αυτά η Πολεμική Αεροπορία θα καθιστούσε αξιόμαχα και πραγματικά επικίνδυνα, ακόμη και παλιά μαχητικά αεροπλάνα, όπως τα Mirage 2000EGM/BGM και F-16C/D Block 30. Το πρόγραμμα πήρε τις τελικές το 2010 και στις αρχές του 2011 πήγε και στη Βουλή. Από τότε αγνοείται η τύχη του…<br /><br />Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν αυτή που υπέγραψε και τον εκσυγχρονισμό των 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced στο επίπεδο F-16V. Και πάλι χωρίς να κατατεθεί ΚΑΝΕΝΑ ΑΙΤΗΜΑ για την προμήθεια αντοιπλοϊκών Harpoon και μακρού πλήγματος SLAM-ER. Αυτό λέει το ελληνικό αίτημα όπως παρατίθεται <a href="https://www.dsca.mil/press-media/major-arms-sales/government-greece-upgrade-f-16-aircraft-f-16-block-v-configuration">στη σελίδα της DSCA και μάλιστα αφορά 123 αεροσκάφη και όχι 84</a>, περιλαμβάνοντας προφανώς και τα F-16C/D Block 50. Ύψος σύμβασης 1,527 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.<br /><br />Τρίτο πρόγραμμα που έφερε ως “επιχειρησιακή ανάγκη” η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τελικά υπέγραψε η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη, ήταν αυτό της προμήθειας τεσσάρων (συν τριών!) <a href="https://www.defense.gov/Newsroom/Contracts/Contract/Article/2394545//">ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ΜΗ-60R</a>. Η αρχική σύμβαση ύψους 194 εκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνει την κατασκευή των κατασκευή των τεσσάρων ελικοπτέρων, μαζί με τρία αερομεταφερόμενα σόναρ χαμηλής συχνότητας (Airborne Low Frequency System – ALFS).<br /><br />Προσοχή εδώ… Το συνολικό ύψος της προμήθειας θα ανέλθει σε 296.904.621 δολάρια ΗΠΑ, καθώς τα υπόλοιπα υλικά και η υποστήριξη θα ενταχθούν σε άλλο πρόγραμμα FMS! <a href="https://www.dsca.mil/press-media/major-arms-sales/greece-mh-60r-multi-mission-helicopters">Μία ανάγνωση του ελληνικού αιτήματος</a> και εδώ, αποκαλύπτει ότι και ΠΑΛΙ δεν ζητήσαμε όπλα! Πέρα από έξι εκπαιδευτικούς πυραύλους Hellfire (δύο AGM-114M36-E9 και τέσσερις AGM-114Q), 100 ρουκέτες APKWS καθοδήγησης λέιζερ και 30 αερομεταφερόμενες τορπίλες Mk.54.<br /><br />Στο ελληνικό αίτημα για την προμήθεια των MH-60R ΔΕΝ υπάρχει καμία αναφορά σε πυραύλους AGM-114N Hellfire, κάτι που πανηγυρικά αναφέρθηκε σε άλλον ιστοχώρο. Και βέβαια το πρόβλημα δεν εστιάζεται μόνο εκεί… Έχουμε και παλαιότερα επισημάνει ότι ο Hellfire εκθέτει το ελικόπτερο – φορέα στην αεράμυνα του αντιπάλου, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πρώτα από όλα επειδή απαιτεί ευθεία γραμμή σκόπευσης (line of sight) και κατά δεύτερον επειδή η ακτίνα του δεν ξεπερνά τα οκτώ χιλιόμετρα. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί <a href="https://defencereview.gr/spike-nlos-gia-ta-amerikanika-ah-64e-guardian-apache/">τον αντικαθιστούν στα επιθετικά ελικόπτερα Guardian -E</a>, με τον ισραηλινό Spike NLOS.<br /><br />Θα πληρώσουμε λοιπόν 300 περίπου εκατομμύρια δολάρια για τέσσερα ελικόπτερα που δεν χρειαζόμαστε γιατί πολύ απλά δεν έχουμε τις μονάδες επιφανείας από τις οποίες θα επιχειρούν, μαζί με 30 αερομεταφερόμενες τορπίλες! Το όλο ζήτημα βέβαια έχει και πολλές άλλες διαστάσεις που αποκαλύπτουν το μέγεθος της προσπάθειας… ΝΑΙ προσπάθειας αφοπλισμού που καταβάλλεται από την πλευρά της Ελλάδας. Ο ισραηλινός Spike NLOS έχει πιστοποιηθεί στα ελικόπτερα Lynx (AW159) του Ναυτικού της Νοτίου Κορέας και των Φιλιππίνων και θα μπορούσε κάλλιστα να πιστοποιηθεί και στα ΑΒ-212 ASW, καθώς και στα S 70B Aegean Hawk.<br /><br />Το συνολικό κόστος μίας τέτοιας επιλογής, μαζί με εκσυγχρονισμό του συνόλου των ελικοπτέρων της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού (18 μονάδες!) που εδώ και πολλά χρόνια υποφέρουν από χαμηλές διαθεσιμότητες, θα ήταν οπωσδήποτε κλάσμα των 300 εκατ. δολαρίων που θα δαπανήσουμε για τέσσερα νέα ΜΗ-60R και 30 αερομεταφερόμενες τορπίλες.<br /><br />Οι Ισπανοί κατέβαλλαν μόλις τρία εκατομμύρια ευρώ ανά ελικόπτερο, για να εκσυγχρονίσουν πλήρως τα δικά τους εφτά ΑΒ 212! Αν επιθυμείτε να δείτε τι ακριβώς περιέλαβε το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ελικοπτέρων αυτών και να απογοητευθείτε με όσα απίστευτα συμβαίνουν στην πτωχευμένη Ελλάδα, παρακολουθήστε το ακόλουθο ΒΙΝΤΕΟ.<br />,<br />Η προϊστορία και το πρόγραμμα των τορπιλών<br /><br />Και περνάμε στο πολύπαθο πρόγραμμα των τορπιλών των υποβρυχίων Type 214 και του μοναδικού εκσυγχρονισμένου κλάσης Ωκεανός. Όταν η Ελλάδα υπέγραψε τη σύμβαση για την ναυπήγηση των υποβρυχίων κλάσης Παπανικολής (Τype 214), φυσικά δεν περιέλαβε σε αυτή και την προμήθεια τορπιλών. Ο πρώτος διαγωνισμός για την προμήθεια 51 τορπιλών βαρέως τύπου των 533 χιλιοστών για τα νέα υποβρύχια Τύπου 214, αλλά και το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού μέσης ζωής «Neptune II» των 209/1200 που απέδωσε τελικά μόνο ένα υποβρύχιο (από τα τρία που υπολογιζόταν), προκηρύχθηκε στις 2 Αυγούστου του μακρινού 2001 για να ακυρωθεί στη συνέχεια τον Ιούλιο του 2004.<br /><br />Τον Μάρτιο του 2003 είχε επιλεγεί η τορπίλη Black Shark IF/21 Βlack Shark, της Whitehead Sistemi Alenia Subacquei. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2003, η STN Atlas Elektronik γνωστοποίησε ότι το κόστος ολοκλήρωσης των τορπιλών Black Shark IF/21 στο σύστημα διαχείρισης μάχης των υποβρυχίων κλάσης «Παπανικολής» και του αναβαθμισμένου κλάσης «Ποσειδών» ISUS 90-15 ανήλθε στα 72 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό, σε συνδυασμό με το κόστος των 62 εκατομμυρίων ευρώ της προμήθειας των 51 τορπιλών, καθιστούσε τις τορπίλες Black Shark IF/21 σημαντικά ακριβότερες από τις DM-2A4 «Seeheckt». Τελικά, στις 30 Ιουλίου 2004, ο διαγωνισμός ακυρώθηκε.<br /><br />Οι Γερμανοί λοιπόν κατέστησαν σαφές ότι σε περίπτωση που η Ελλάδα επέλεγε άλλη τορπίλη πλην της DM2A4… θα το πλήρωνε πολύ ακριβά! Μη έχοντας άλλη επιλογή, η ελληνική πλευρά επανήλθε (με απευθείας ανάθεση) στις 5 Ιανουαρίου του 2006, για την προμήθεια 51 τορπιλών βαρέως τύπου με «Πρόσκληση Υποβολής Προσφοράς» που υπογράφει ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος.<br /><br /><br />Όπως ανέφερε το έγγραφο ζητείτο η εκκίνηση της διαδικασίας με αποστολή εγγράφου προς τις γερμανικές Κυβερνητικές Αρχές, οι οποίες, με τη σειρά τους, θα έπρεπε να αποστείλουν προσφορά για την προμήθεια τορπιλών DM2A4 στις εκδόσεις Long και Medium, με αναλυτικά οικονομικά στοιχεία και με χρόνο παράδοσης των υλικών. Δυστυχώς ούτε αυτή η επανεκκίνηση του προγράμματος απέφερε καρπούς.<br /><br />Φτάνουμε έτσι στον Φεβρουάριο του 2011 όπου το πρόγραμμα βρέθηκε στην 6η θέση των 29 προγραμμάτων των διακλαδικών εξοπλιστικών προτεραιοτήτων που είχε εγκρίνει το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ). Ο στόχος ήταν με την έγκριση της σχετικής λίστας και από το ΚΥΣΕΑ να ξεκινούσε η διαδικασία προμήθειας των τορπιλών ύψους 140 εκατ. δολαρίων. Ούτε και στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως το θέμα προχώρησε παραπέρα.<br /><br />Σημειώστε ότι για το θέμα των τορπιλών βαρέως τύπου των νέων ελληνικών υποβρυχίων Type 214, κατατέθηκε για πρώτη φορά επερώτηση στη Βουλή<a href="http://www.mod.mil.gr/koinoboyleytikos-eleghos/ypobryhia-t-214-toy-pn"> από τους βουλευτές Άδωνι Γεωργιάδη και Αθανάσιο Πλεύρη</a> τον Ιούλιο του 2009. Για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της δεκαετίας λοιπόν το θέμα των νέων τορπιλών βαρέως τύπου ήταν υπαρκτό. Παρόλα αυτά, πήγαμε σε “άλλες προτεραιότητες” για να έρθουμε σήμερα και με τη διαδικασία του “κατεπείγοντος” να αποφασίσουμε άνευ διαγωνισμού την προμήθεια φυσικά της γερμανικής τορπίλης… Εκεί που είχαμε καταλήξει δηλαδή και πριν από 15 χρόνια!<br /><br />Φυσικά τα ζητήματα των τορπιλών, των SPICE και τη διαθεσιμότητας των πτητικών μέσων, δεν είναι τα μόνα που αποδεικνύουν τη διάρκεια και τη συνέπεια της ελληνικής πολιτικής αφοπλισμού. Η Πολεμική Αεροπορία έμεινε χωρίς αεροσκάφη – πλατφόρμες και αντιπλοϊκά όπλα απέναντι στην Τουρκία. Όχι μόνο γιατί “έληξαν” οι ΑΜ-39 Exocet και μειώθηκαν δραματικά οι διαθεσιμότητες των Mirage 2000ΕG, αλλά και γιατί όπως είδαμε παραπάνω, <a href="https://www.defence-point.gr/news/paramenei-lysi-kai-exairetiki-enallaktiki-i-oikogeneia-ton-israilinon-spice-gia-tin-pa?pop=1">δεν υλοποιήθηκε ποτέ η προμήθεια των SPICE</a> ως εναλλακτική και γιατί μέσα από δύο διαφορετικά προγράμματα εκσυγχρονισμού αμερικανικών αεροσκαφών (P-3B και F-16), η ελληνική πλευρά δεν αιτήθηκε την προμήθεια Harpoon! Οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν άμεσα επάνω στα F-16C/D Block 52+…<br /><br />Κατά τον ίδιο αυτό τρόπο, η Ελλάδα ΑΡΝΕΙΤΑΙ να εκκινήσει πραγματικές διαδικασίες εξοπλισμού των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων με UAV και συστήματα drones, αλλά και όπλα anti-UAV και anti-drone, όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει.<br /><br />Ειδικά σε αυτό το τελευταίο κομμάτι που τεχνογνωσία και παραγωγική δυνατότητα υπάρχουν στην Ελλάδα, η αδράνεια που εξακολουθεί να υφίσταται, δεν μπορεί παρά να θέτει σοβαρούς προβληματισμούς… Ιδίως μετά το δράμα της Αρμενίας, καμία δικαιολογία δεν μπορεί να “σταθεί”. Σιγά όμως μην κατάλαβαν…<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το αρμενικό δράμα και η προσπάθεια ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΥ της Ελλάδας… παρά τα δισ. ευρώ για εξοπλισμούς

Η πολιτική του αφοπλισμού της Ελλάδας ξεκίνησε τυπικά με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Επί της ουσίας είχε ξεκινήσει νωρίτερα, με δική ...

Διαβάστε την συνέχεια