Οι προοπτικές μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων του Rafale για την Ελλάδα: Οι διαπραγματεύσεις και οι ευκαιρίες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBBBEIcL2Pn74-b_5IhzVgFjQ0BtbfZhfz0IC8HfgoMiYlPEEdmdN2myTKTEUQmxZTD5nGI-LdNd2ddIX0MLKBaC2Nu5R-O2r9CAT_sP1QbtH5aI9ddg0Q51wSvil5UaXUEOv3M2Yc0I/s1600/RAFALE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1400" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBBBEIcL2Pn74-b_5IhzVgFjQ0BtbfZhfz0IC8HfgoMiYlPEEdmdN2myTKTEUQmxZTD5nGI-LdNd2ddIX0MLKBaC2Nu5R-O2r9CAT_sP1QbtH5aI9ddg0Q51wSvil5UaXUEOv3M2Yc0I/s640/RAFALE.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Γιάννης Νικήτας</b><br />Στις διαπραγματεύσεις για την επιλογή της διαμόρφωσης των μαχητικών Rafale που θα παραλάβει η Πολεμική Αεροπορία, μεταχειρισμένων και καινούριων, έχουμε αναφερθεί μέσα από διαδοχικά <a href="https://defencereview.gr/oi-ekdoseis-ton-rafale-poy-tha-paralavei-i-pol/" target="_blank">αφιερώματα</a> μικρής έκτασης. Προκειμένου να σας κρατάμε ενήμερους για τις εξελίξεις.<br /><br />Είχε προηγηθεί εκτενής <a href="https://defencereview.gr/h-epomeni-imera-gia-to-stolo-ton-ellinik/" target="_blank">αναφορά </a>και στο μέλλον του στόλου των Mirage 2000, και των δύο εκδόσεων . Στόχος αυτών των δημοσιευμάτων δεν είναι άλλος από το να καταδειχθεί ότι τα πάντα είναι προς συζήτηση και έχουν, παρά το κόστος τους, πιθανότητες υλοποίησης. Από τις γαλλικές εταιρείες που έχουν στείλει εκπροσώπους τους στη χώρα μας, έχει κατατεθεί λίστα (ή λίστες) επιλογών για τα Rafale, στην ελληνική πλευρά.<br /><br />Εντός αυτής της λίστας επιλογών φυσικά, περιλαμβάνεται και η τελική διαμόρφωση των Rafale που θα αποφασίσει η Πολεμική Αεροπορία. Κάποια από τα συστήματα των διαμορφώσεων F3-O4T, F3-R και F4, υπάρχει η δυνατότητα να ενσωματωθούν και στα Mirage 2000-5Mk.2. Με την ανάλογη επιβάρυνση βέβαια. Τονίσαμε πρόσφατα ότι ένα από αυτά τα συστήματα, ζωτικής επιχειρησιακής αξίας για την Πολεμική Αεροπορία, είναι το σύστημα ζεύξης δεδομένων Link 16.<div> Με το να ενσωματωθεί συστημα Link 16 στα Mirage 2000-5Mk.2 εξασφαλίζονται οι ίδιες ακριβώς συνθήκες εκτέλεσης επιχειρήσεων μεταξύ των Rafale και των – 5Mk.2.<br /><br />Κάτι που αναδείχθηκε μετά την ένταξη του F-16C/D Block 52+ Advanced σε υπηρεσία, καθώς ήταν το πρώτο μαχητικό που αποκτήθηκε με τέτοιο σύστημα. Τα μαχητικά του τύπου δεν έχουν μόνο τη δυνατότητα να λαμβάνουν εικόνα τακτικής κατάστασης και δεδομένα στοχοποίησης από τα EMB-145H Erieye (ΑΣΕΠΕ) της 380 Μοίρας.<br /><br />Μπορούν παράλληλα να εξασφαλίσουν απόλυτες συνθήκες συνεργατικών επιχειρήσεων αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους. Ακόμη και αν δέκα τέτοια μαχητικά βρεθούν παράλληλα να επιχειρούν ταυτόχρονα εναντίον εναέριων ή επίγειων στόχων, το πλήρωμα καθενός από αυτά βλέπει σε πραγματικό χρόνο επάνω σε απεικόνιση κινούμενου χάρτη, σε μία από τις οθόνες MFD του πιλοτηρίου, ποιο φίλιο αεροσκάφος έχει εγκλωβίσει ποιόν στόχο, στον αέρα ή στο έδαφος.<br /><br />Βλέπει παράλληλα ποιο έχει εξαπολύσει όπλα εναντίον ποιού στόχου, ενώ ταυτόχρονα βλέπει και τη θέση των άλλων στο χώρο, σε σχέση με τη δική του. Όλα αυτά γίνονται χωρίς καμία φωνητική επικοινωνία με γρήγορες ματιές στην MFD που έχει επιλεγεί. Ιδανική εικόνα επίγνωσης της τακτικής κατάστασης συνολικά δηλαδή.<br /><br />Με το να ενσωματωθεί συστημα Link 16 στα Mirage 2000-5Mk.2 εξασφαλίζονται οι ίδιες ακριβώς συνθήκες εκτέλεσης επιχειρήσεων μεταξύ των Rafale και των – 5Mk.2. Κατά τον τρόπο αυτό συνεπώς πολλαπλασιάζονται έμμεσα οι δυνατότητες ενός πολύ μικρού αριθμού μαχητικών Rafale (δύο για παράδειγμα) που μπορεί να πετούν στο πλαίσιο μίας αποστολής μαζί με έξι Mirage 2000 – 5Mk.2. Που με τη σειρά τους μεταφέρουν τα ίδια όπλα αέρος – αέρος και τους παρέχουν κάλυψη (στα Rafale), για να προσβάλλουν στόχους στο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας.<img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/haf_mirage-1024x597.jpg" />Τονίσαμε πρόσφατα ότι ένα από αυτά τα συστήματα, ζωτικής επιχειρησιακής αξίας για την Πολεμική Αεροπορία, είναι το σύστημα ζεύξης δεδομένων Link 16.<br /><br />Με άλλα λόγια τα μονοκινητήρια μαχητικά θα μπορούν να αξιοποιήσουν την εικόνα της τακτικής κατάστασης μαζί με δεδομένα στοχοποίησης που θα προέρχονται από τους κατά πολύ μεγαλύτερων δυνατοτήτων αισθητήρες του Rafale. Που είναι το ραντάρ RBE2 AA, το συγκρότημα ηλεκτροοπτικών OSF στο ρύγχος και το σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA.<br /><br />Επιβάλλεται επομένως όποια και αν είναι η διαμόρφωση των Rafale που θα αποκτήσει η Πολεμική Αεροπορία, να ζητηθεί από τις γαλλικές εταιρείες η εγκατάσταση ίδιου συστήματος data link (Link 16) και στο στόλο των Mirage 2000 – 5Mk.2. Είναι το ελάχιστο που μπορεί και πρέπει να γίνει και μάλιστα με χαμηλό κόστος για την εκμετάλλευση και των δύο τύπων μαχητικών στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. <br /><br />Είναι λύση που έχουν εφαρμόσει ήδη οι Ινδοί, καθώς και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με την περαιτέρω αναβάθμιση των Mirage 2000-9 που διαθέτουν, καθιστώντας ικανό τον τύπο να επιχειρεί συνεργατικά με τα F-16E/F Block 60 και με τα F-35 που όπως όλα δείχνουν θα αποκτήσει η Αεροπορία του μικρού αραβικού κράτους του Περσικού Κόλπου.<br /><br />Σε μία προσπάθεια επομένως να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο, κάθε αεροπορική δύναμη που θέλει να έχει συνέχεια, πέρα από τις επιλογές της σε νέα μέσα και εξοπλισμό, οφείλει να αποδίδει την ίδια έμφαση και στη διατήρηση των παλαιότερων μέσων σε άριστη και αξιόμαχη κατάσταση.<img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/rafaleposter-1024x746.jpg" />Από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του Rafale είναι η γκάμα των όπλων του.<br /><br />Βάσει αυτού του σκεπτικού, είχαμε πρώτοι αναδείξει το πρόβλημα της υποστήριξης των Mirage 2000 και των όπλων τους, αμέσως μετά τη δημιουργία αυτού του ιστοχώρου το φθινόπωρο του 2017.<br /><br />Είχαμε πρώτοι επίσης επιμείνει στον <a href="https://defencereview.gr/mirage-2000eg-bori-ontos-na-tethi-thema-eksygchronismou/" target="_blank">εκσυγχρονισμό </a>του συνόλου των μαχητικών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, ενώ παράλληλα πρώτοι είχαμε αναφερθεί στα υπέρ και τα κατά του εκσυγχρονισμού των παλιών Mirage 2000EGM .<br /><br />Τέλος, όταν άλλοι “<a href="https://defencereview.gr/giati-prepei-oposdipote-na-enischysoy/" target="_blank">ειδικοί</a>” πρότειναν μετ’ επιτάσεως την πώληση των Mirage 2000-5Mk.2, είχαμε με στοιχεία αποδείξει το πόσο καταστροφική θα ήταν μία τέτοια επιλογή για την Πολεμική Αεροπορία και την άμυνα της Ελλάδας . Όπως αποδείχθηκε, η Πολεμική Αεροπορία έχει απόλυτη ανάγκη τα γαλλικά μαχητικά και τα όπλα τους.<br /><br />Σε περίπτωση που χρειάζονταν κατόπιν εντολής να πλήξει το Oruc Reis και τις μονάδες επιφανείας του Τουρκικού Ναυτικού, θα μπορούσε να το κάνει μόνο με πυραύλους Maverick AGM-65G, με ότι συνεπάγεται αυτό από πλευράς επιβιωσιμότητας των μαχητικών της και κυρίως των πληρωμάτων της.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα αναλύσαμε  το ενδεχόμενο της παράτασης της παραμονής των Mirage 2000EGM σε υπηρεσία. Βασίστηκε σε αυτό ακριβώς το γεγονός. Ειδικός, αντιπλοϊκός ρόλος με παράλληλα αυξημένη επιβιωσιμότητα μέσω της αξιοποίησης του AM-39 Exocet. Άλλος ένας από τους πολλούς λόγους για τη διατήρηση και τρίτης πολεμικής Μοίρας εξοπλισμένης με γαλλικά μαχητικά και όπλα σε υπηρεσία στην Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Η περίπτωση της Κύπρου<br /><br />Και ερχόμαστε σε μία άλλη διάσταση του θέματος που προέκυψε από την πλευρά σας μέσω των σχολίων σας. Όντως τα 16 μαχητικά Mirage 2000EGM θα μπορούσαν να εκσυγχρονιστούν κατά το ινδικό πρότυπο, αποκτώντας ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες ακόμη και από τα -5Mk.2. Οι γαλλικές εταιρείες όπως και στην περίπτωση των ΗΑΕ, δεν θα είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να υλοποιήσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα.<br /><br />Άλλωστε και η ίδια η Γαλλική Αεροπορία με οροφή μόλις 225 μαχητικά αεροπλάνα και καθυστερήσεις στις παραδόσεις των Rafale που έχει παραγγείλει, προς άμεση κάλυψη των εξαγωγικών παραγγελιών από Ινδία, Αίγυπτο και Κατάρ, έχει υιοθετήσει την ίδια λύση εκσυγχρονίζοντας 55 βομβαρδιστικά Mirage 2000D και εξοπλίζοντας με Link 16 τα αναχαιτιστικά Mirage 2000-5F. Όλα αυτά προκειμένου να μπορεί να αξιοποιήσει συνεργατικά σε επιχειρήσεις και τους τρεις τύπους.<img src="https://defencereview.gr/wp-content/uploads/mirage_haf-1024x597.jpg" />Όντως τα 16 μαχητικά Mirage 2000EGM θα μπορούσαν να εκσυγχρονιστούν κατά το ινδικό πρότυπο, αποκτώντας ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες ακόμη και από τα -5Mk.2.<br /><br />Από τη στιγμή που η ελληνική πλευρά δεν έχει τη δυνατότητα να επωμιστεί το κόστος μίας τέτοιας λύσης, κόστος το οποίο έχει προϋπολογιστεί σε 650 με 700 εκατομμύρια ευρώ, η Κύπρος θα μπορούσε όντως να αναλάβει, μέσω ενός συνολικού πακέτου στο πλαίσιο της ελληνικής προμήθειας των Rafale, την κάλυψή του.<br /><br />Δεν το έκανε… Από τη μία πλευρά πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι είναι ένα άλλο ανεξάρτητο κράτος, με τη δική του κυβέρνηση και τη δική του αυτόνομη εξοπλιστική πολιτική. Από την άλλη και εμείς πιστεύουμε ότι και η Κύπρος θα μπορούσε να αποκομίσει τα μέγιστα από μία τέτοια εμπλοκή. Θα μπορούσε να εκπαιδεύσει τεχνικούς, οπλουργούς και ιπταμένους εντός του συστήματος της Πολεμικής Αεροπορίας και να διατηρεί, σε συνεργασία με την Ελλάδα, ένα μόνιμο κλιμάκιο δύο ή τεσσάρων αεροσκαφών επιφυλακής στην αεροπορική βάση “Ανδρέας Παπανδρέου” στην Πάφο.<br /><br />Ακόμη και αν δεν ήθελε να πάρει τα ρίσκα μίας τέτοιας ενέργειας, θα μπορούσε επίσης να διατηρεί κλιμάκιο σε ένα από τα αεροδρόμια της Κρήτης, με έδρα την Τανάγρα. Λύσεις υπάρχουν για όποιον θέλει να τις υλοποιήσει. Δεν έχουμε καμία πληροφορία που να επιβεβαιώνει ότι η Κύπρος έχει επιδείξει ενδιαφέρον συνεργασίας με την ελληνική πλευρά σε ένα τέτοιο ζήτημα.<br /><br />Θεωρούμε ότι η τελευταία θα επιθυμούσε την αναβάθμιση των Mirage 2000EGM έστω και τώρα αν μπορούσε να τη χρηματοδοτήσει, με στόχο τη δημιουργία και διατήρησης και τρίτης πολεμικής Μοίρας εξοπλισμένης με γαλλικά μαχητικά στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας. Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Αν μία τέτοια ελληνοκυπριακή συνεργασία δεν γίνει τώρα, πότε είναι θα παρουσιαστεί καταλληλότερη συγκυρία; <br /><br /><a href="https://defencereview.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι προοπτικές μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων του Rafale για την Ελλάδα: Οι διαπραγματεύσεις και οι ευκαιρίες

Γιάννης Νικήτας Στις διαπραγματεύσεις για την επιλογή της διαμόρφωσης των μαχητικών Rafale που θα παραλάβει η Πολεμική Αεροπορία, μεταχειρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Δείτε την έκθεση τραπεζών Ισπανίας και Ιταλίας στην Τουρκία, για να γίνει κατανοητή η εξωτερική τους πολιτική

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU_OVk-kLidd_NnsUvsCWQZDPPnmhRk8D3BuZB8j7rFr0M7B4S2c1RgWZPiaxr7q48a8b6Q_tOZGDPPotOyA1Xi-VzDb1s_C-BI4gFVMzR4aPRxgW58h_9erQ07GOEDqdbJfjnElOooZo/s1600/turkey_lira.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU_OVk-kLidd_NnsUvsCWQZDPPnmhRk8D3BuZB8j7rFr0M7B4S2c1RgWZPiaxr7q48a8b6Q_tOZGDPPotOyA1Xi-VzDb1s_C-BI4gFVMzR4aPRxgW58h_9erQ07GOEDqdbJfjnElOooZo/s640/turkey_lira.jpg" width="640" /></a></div> <br />Hedge funds ποντάρουν σε τουρκικό «ατύχημα» – Η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών και η νέα βουτιά της λίρας<br /><br />Την πιθανότητα «μόλυνσης» της ευρωπαϊκής οικονομίας εξαιτίας της μεγάλης έκθεσης των ευρωπαϊκών τραπεζών στην Τουρκία βλέπουν αναλυτές και μάνατζερ hedge funds. Καθώς το εθνικό νόμισμα της χώρας διολισθαίνει κι άλλο και βρίσκεται σήμερα μια ανάσα από τις 7,50 λίρες έναντι του δολαρίου, μάνατζερ μεγάλων hedge funds, ποντάρουν σε ένα τουρκικό «ατύχημα».<br /><br />Τέτοιος είναι ο Τζον Φλόιντ, επικεφαλής των μακροοικονομικών στρατηγικών της Record Currency Management, η οποία και διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία 63 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με το Bloomberg, ο Φλόιντ έχει αρχίσει να «σορτάρει» τα ομόλογα χωρών όπως της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας – καθώς και το ίδιο το ευρώ – με την προσδοκία ότι σύντομα το χρέος των ευρωπαϊκών τραπεζών σε τουρκικές τράπεζες θα “μολύνει” και την Ευρώπη.<br /><br />Οι πιο εκτεθειμένες τράπεζες στην γείτονα, σύμφωνα με στοιχεία της Bank for International Settlements, είναι οι ισπανικές έχοντας 64 δισ. δολάρια τουρκικό χρέος και ακολουθούνται από τις γαλλικές και τις ιταλικές με 24 και 21 δισ. δολάρια αντίστοιχα. Οι γερμανικές, παρά τις πολύ στενές εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών, εντούτοις βρίσκονται πιο χαμηλά στην λίστα με χρέος 9 δισ. δολάρια.<br /><br />Συγκεκριμένα το τουρκικό χρέος που έχουν στα χέρια τους ξένες τράπεζες, κατανέμεται ως εξής :<br /><br />– 64 δισ. δολάρια, σε ισπανικές τράπεζες<br /><br />– 24 δισ. δολάρια, σε γαλλικές<br /><br />– 21 δισ. δολάρια, σε ιταλικές<br /><br />– 13 δισ. δολάρια, σε βρετανικές<br /><br />– 10 δισ. δολάρια, σε αμερικανικές<br /><br />– 9 δισ. δολάρια, σε γερμανικές<br /><br />– 7 δισ. δολάρια, σε ιαπωνικές<br /><br />Όσο για τον Φλόιντ, πρώην trader της Deutsche Bank AG, η πτώση της λίρας και τα καθαρά αρνητικά συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας δημιουργούν ευκαιρίες για trading, καθώς αυξάνεται ο κίνδυνος ζημιάς από τα επισφαλή δάνεια. Σημειωτέον ότι προ μερικών μόλις ημερών ο οίκος Moody’s υποβάθμισε την τουρκική οικονομία, τονίζοντας ότι μια κρίση του ισοζυγίου πληρωμών γίνεται «όλο και πιο πιθανή».<br /><br />Η έκθεση ξένων τραπεζών στην Τουρκία έχει μειωθεί μετά την νομισματική κρίση του 2018, ωστόσο παραμένει ακόμη πολύ υψηλή. Το χρέος των δανειστών της ανέρχεται σε 166 δισ. δολάρια με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να κατέχουν την μερίδα του λέοντος.<br /><br />Δεδομένων των μακρών δεσμών της Ευρώπης με την τουρκική οικονομία, οι πιο εκτεθειμένες είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες, όπως προκύπτει και από τα στοιχεία της Bank for International Settlements.<br /><br />Η τουρκική οικονομία ύψους 740 δισ. δολαρίων πρόκειται να συρρικνωθεί 4% φέτος, η λίρα έχει χάσει πάνω από το 20% της αξίας- η δεύτερη μεγαλύτερη πτώση στις αναδυόμενες αγορές – ενώ το κόστος ασφάλισης του τουρκικού δημόσιου χρέους σχεδόν διπλασιάστηκε.<div> <br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δείτε την έκθεση τραπεζών Ισπανίας και Ιταλίας στην Τουρκία, για να γίνει κατανοητή η εξωτερική τους πολιτική

Hedge funds ποντάρουν σε τουρκικό «ατύχημα» – Η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών και η νέα βουτιά της λίρας Την πιθανότητα «μόλυνσης» της ευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θυσία τό Καστελλόριζο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgG2QxPJWs1fCqugFkX5yAttG_iAJdbrgUMkP7UowcQtjzEc3gFEEUTtbckp_XG4pLyEI80UlMz-MEbEedpJRn9pwjtDW3jaWGSHD-7-OMkhSC3j9FMGhXLRj3oYIf2zcUPVeTvcyZ4Y/s1600/KASTELORIZO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="619" data-original-width="1100" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgG2QxPJWs1fCqugFkX5yAttG_iAJdbrgUMkP7UowcQtjzEc3gFEEUTtbckp_XG4pLyEI80UlMz-MEbEedpJRn9pwjtDW3jaWGSHD-7-OMkhSC3j9FMGhXLRj3oYIf2zcUPVeTvcyZ4Y/s640/KASTELORIZO.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />Η ΔΙΕΘΝΗΣ Ἔκθεση δέν διεξήχθη φέτος λόγω κορωνοϊοῦ…<br />… ἀλλά ἡ Θεσσαλονίκη δέν ἔχασε οὔτε τήν αἴγλη της οὔτε τήν λάμψη της. Ὁ Πρωθυπουργός ἄνοιξε στήν συμπρωτεύουσα –ὡς εἴθισται– τά χαρτιά του καί γιά τά ἐξωτερικά καί γιά τά ἐσωτερικά μέ ἰδιαιτέρως εὐκρινῆ τρόπο. Τό πρόβλημα γιά ἕναν ἀμύητο στούς κώδικες τῆς πολιτικῆς ἐπικοινωνίας εἶναι τό ἑξῆς: Ἐξαιρετικά δύσκολο νά διακρίνει κανείς μέσα στό πέλαγος τῶν ἀπαντήσεων ἑνός πολιτικοῦ ἡγέτη, κατά τήν διάρκεια τριῶν ὡρῶν συνέντευξης καί μίας ὡριαίας ὁμιλίας, τίς τέσσερεις-πέντε ἀτάκες πού συνθέτουν τήν μεγάλη εἰκόνα.<br /><br />Ἄς εἴμαστε ὅμως εἰλικρινεῖς: Στήν Θεσσαλονίκη ὁ κύριος Μητσοτάκης μίλησε ἀνοιχτά καί γιά τίς μεταρρυθμίσεις στήν οἰκονομία ἀλλά καί γιά τά ἐθνικά θέματα: κυρίως ἀπευθύνθηκε στήν Ἄγκυρα, τήν Οὐάσιγκτων καί τό Βερολῖνο καί ἔπειτα στό ἐσωτερικό κοινό. Γιά νά εἴμαστε μάλιστα ἀκριβεῖς ὁ δημόσιος διάλογός του μέ τούς γείτονες ἄρχισε τήν προηγούμενη Τετάρτη –τήν ἑπομένη τῆς φωτιᾶς στήν Μόρια– μέ τό βαρυσήμαντο ἄρθρο του στίς εὐρωπαϊκές ἐφημερίδες καί ὁλοκληρώθηκε (στήν πρώτη του φάση –ἕπεται συνέχεια) στό βῆμα τοῦ Φόρουμ καί στήν συνέντευξη τῆς ΔΕΘ. Μετά τήν λήξη τῆς ὁμιλίας του στήν Θεσσαλονίκη στήν ὁποία ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔκανε λόγο γιά «μείζονα διαφορά μέ τήν Τουρκία» (ἄρα ὑπάρχουν καί ἐλάσσονες), ὁ Ἐρντογάν ἔδωσε ἀμέσως ἐντολή νά ἀποσυρθεῖ τό Ὀρούτς Ρέις στήν Ἀττάλεια. Ἀλλά ἕως φθάσουμε στήν ἀποκλιμάκωση καί γιά νά γυρίσει ὁ ἥλιος χρειάστηκε δουλειά –παρασκηνίου– πολύ.<br /><br />Ἡ καθοριστική κίνηση γιά τήν ἀποκλιμάκωση ἦταν τό ἄρθρο τοῦ Πρωθυπουργοῦ στόν διεθνῆ Τύπο. Ἐκεῖ τέθηκαν οἱ βάσεις. Ἡ ἀναφορά του σέ «διαφορές» (καί στήν ἀγγλική καί στήν γερμανική ἐκδοχή) καί ἡ τόλμη του νά χαρακτηρίσει τήν θαλάσσια περιοχή νοτίως τοῦ Καστελορρίζου ὄχι ἑλληνική ἀλλά «μή ὁριοθετημένη» καί μάλιστα περιοχή διεκδικούμενη, καθώς «Ἑλλάδα καί Τουρκία διεκδικοῦν δικαιώματα», ἄνοιξε τόν δρόμο γιά τίς διερευνητικές. Ἡ θέση αὐτή συμπληρώθηκε χθές στήν ΔΕΘ ὅπου ἕνας προσεκτικός Μητσοτάκης ἀπέφυγε νά πεῖ ὁτιδήποτε γιά τήν πλήρη ἐπήρεια τοῦ Καστελλορίζου ἐνῶ κατηγόρησε τήν Τουρκία ὄχι γιά παραβίαση τῶν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων στήν ὑφαλοκρηπῖδα –ὅπου ἔγιναν σεισμικές ἔρευνες– ἀλλά γιά μονομερεῖς ἐνέργειες σέ μή ὁριοθετημένη περιοχή κατά παράβαση τοῦ ἄρθρου 81 τῆς Σύμβασης γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας. Ἀντιθέτως ὁ Πρωθυπουργός ἦταν ἀρκετά ξεκάθαρος σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τίς ἔρευνες νοτίως τῆς Κρήτης στά χωροθετημένα οἰκόπεδα. Θά προκηρυχθοῦν σύντομα, ἀρέσει δέν ἀρέσει αὐτό στόν Ἐρντογάν καί στό τουρκολιβυκό μνημόνιό του.<br /><br />Μετά τό ἄρθρο Μητσοτάκη στίς εὐρωπαϊκές ἐφημερίδες μέ τά μηνύματα στόν Ἐρντογάν ἀλλά καί τήν ἀπαίτηση νά ἀποχωρήσει τό ἐρευνητικό σκάφος, οἱ Τοῦρκοι μέ τήν σειρά τους ἔθεσαν δημοσίως τούς ὅρους τοῦ διαλόγου μέ δήλωση τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ ΥΠΕΞ τους Ἀκσόι. Τούς ἑξῆς τέσσερεις: Διάλογος στό ΝΑΤΟ (δεκτός), Θράκη (ἐμμέσως δεκτός –ὅλα θά γίνουν στήν διακομματική), ἀποστρατιωτικοποίηση τοῦ Καστελλορίζου (ἀπερρίφθη χθές) καί ἀποχώρηση ἑλληνικοῦ στόλου (ἐπίκειται συνολικά μετά τήν ἀποχώρηση τοῦ ἐρευνητικοῦ). Ὁ Πρωθυπουργός ἔλαβε ξανά τήν σκυτάλη ἀπό τήν Ἄγκυρα τό Σάββατο μέ τήν ἀνοικτή σέ ἑρμηνεῖες φράση «ἔχουμε μιά μείζονα διαφορά» πού δέν ἀποκλείει τόν διάλογο γιά τίς «ἐλάσσονες».<br /><br />Χθές Κυριακή προχώρησε περαιτέρω, διακηρύσσοντας πώς δέν ἐπιθυμεῖ κυρώσεις κατά τῆς Τουρκίας, πώς δέν ἐπιμένει σέ ρήτρα ἀμοιβαίας ἀμυντικῆς συνδρομῆς μέ τούς Γάλλους (κάτι πού ἐρέθιζε τόν Ἐρντογάν) καί ὅτι βεβαίως εἶναι ἕτοιμος νά συναντηθεῖ μέ τόν Ἐρντογάν γιά τήν «μείζονα διαφορά». Οἱ Τοῦρκοι ἀπό τήν πλευρά τους ἀπέσυραν τά μεσάνυχτα τοῦ Σαββάτου τό ἐρευνητικό σκάφος στήν Ἀττάλεια ἐνῶ δέν δημιούργησαν κανένα πρόβλημα στήν ἐπίσκεψη Σακελλαροπούλου στό Καστελλόριζο. Παράλληλα ὁ κύριος Μητσοτάκης τηρώντας τίς συμμαχικές ἰσορροπίες ἀγόρασε τά γαλλικά μαχητικά (χωρίς νά διευκρινίσει ἄν πρόκειται γιά διακρατική συμφωνία ἤ συμφωνία μέ ἐνδιάμεσους), ἀλλά ἀπέφυγε τήν ρήτρα συνδρομῆς πού ἐνοχλεῖ τίς ΗΠΑ καί μειώνει τό γόητρο τοῦ ΝΑΤΟ. Ἄφησε δέ παράθυρο νά ἱκανοποιηθοῦν Γερμανοί – Ἀμερικανοί ἀπό τήν ἀγορά φρεγατῶν-ἑλικοπτέρων τοῦ νέου ἐξοπλιστικοῦ προγράμματος. Ὁ κύκλος ὁλοκληρώθηκε μέ τήν ἐπικοινωνία Μητσοτάκη – Μέρκελ τό βράδυ τοῦ Σαββάτου. Ἡ ἔνταση ἔπεσε λοιπόν, θετικό. Γιά πόσο καιρό καί μέ τί τίμημα, θά δοῦμε. Αὐτή εἶναι ὅμως ἡ συνολική εἰκόνα.<br /><br />Μετά ταῦτα:<br /><br />1. Ἡ Σύνοδος Κορυφῆς τῆς 24ης Σεπτεμβρίου καθίσταται ἄνευ ἀντικειμένου στό σκέλος τῶν κυρώσεων. Ἀντιθέτως ἀποκτᾶ ἀντικείμενο γιά νά ἐξελιχθεῖ σέ Ἑλσίνκι 2 μέ ὁδικό χάρτη ἐπίλυσης τῶν «διαφορῶν».<br /><br />2. Βρίσκεται πλέον ἐπί θύραις ἡ ἔναρξη εὐρύτατου ἑλληνοτουρκικοῦ διαλόγου ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης. Διαλόγου ἀπαιτητικοῦ μέ τεράστιες παγίδες. Ἡ Κυβέρνηση θά βαδίσει σέ ναρκοπέδιο.<br /><br />3. Οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις μας βγαίνουν διπλά κερδισμένες γιατί ἔσωσαν τό γόητρο τῆς χώρας στήν κρίση τῶν 32 ἡμερῶν καί γιατί ἐπί τέλους ἐνισχύονται μέ προσωπικό (προσλήψεις -θητεία) καί ὅπλα.<br /><br />Respect στούς ἀρχηγούς Φλῶρο, Πετράκη, Λαλούση, Μπλιούμη, στόν ἀρχηγό Στόλου Παναγιώτη Λυμπέρη, στόν κυβερνήτη τῆς Λῆμνος, τῶν ὑποβρυχίων, τῶν ἀόρατων F16 τῆς Πάφου καί στόν ἀφανῆ Ὑπουργό Νῖκο Παναγιωτόπουλο.<br /><br />4. Ἐσωτερικά ἡ ἀποκλιμάκωση βοηθᾶ τόν Πρωθυπουργό νά ἐπικεντρωθεῖ στήν οἰκονομία, ἐνῶ ἡ ἐξαγγελία γιά τήν ὑποχρεωτική στράτευση στά 18 μέ θητεία 12 μηνῶν τόν καθιστᾶ συμπαθῆ σέ σκληρά συντηρητικά ἀκροατήρια.<br /><br />5. Τά δύσκολα γιά τήν χώρα εἶναι μπροστά! Ἡ ΑΟΖ τῆς Κρήτης κατοχυρώθηκε, γι’ αὐτό καί ὁ Πρωθυπουργός ὁμιλεῖ γιά ἀδειοδοτήσεις ἐξόρυξης. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἐρντογάν δέν πάτησε. Ἡ ΑΟΖ τοῦ Καστελλορίζου εἶναι ὅμως πλέον «στόν ἀέρα». Οἱ Τοῦρκοι μάλιστα ἀπαιτοῦν νά ἀποτελέσει ἡ ἐπήρεια τῆς νήσου ξεχωριστό κεφάλαιο στίς διερευνητικές, καί μᾶλλον τό δεχόμαστε. Τό χειρότερο; Ἀκόμη καί οἱ Γάλλοι (ἔγκυρα think thank) συμφωνοῦν ὅτι τό Καστελλόριζο πρέπει νά θυσιαστεῖ χάριν τῆς εἰρήνης.<br /><br />«Ἡ ὑποστήριξη τῆς γερμανικῆς πρωτοβουλίας φαίνεται ἡ μόνη πραγματική ἐπιλογή γιά νά ἠρεμήσουν τά πράγματα μέ τήν Τουρκία» δηλώνει στό «Les Echos» ὁ Didier Billion, ἀναπληρωτής διευθυντής τοῦ IRIS, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ἀπαραίτητο νά ἀκούσει τά αἰτήματα τῆς Τουρκίας. «Μέ αὐτή τή μορφή, τά κίνητρα τῶν Τούρκων ἡγετῶν εἶναι ἀπαράδεκτα. Ἀλλά οἱ Ἕλληνες πρέπει ἐπίσης νά ἀποδεχτοῦν ὅτι τό ναυτικό δίκαιο δέν μπορεῖ νά ἐφαρμοστεῖ μηχανικά. Τό ἑλληνικό νησί Καστελλόριζο στό ὁποῖο ἡ Ἑλλάς διεκδικεῖ ἀποκλειστική οἰκονομική ζώνη ἀπέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα ἀπό τίς τουρκικές ἀκτές καί πάνω ἀπό 500 χιλιόμετρα ἀπό τήν Αθήνα…». Αὐτό εἶναι κατά τήν ἄποψή του τό τίμημα πού πρέπει νά καταβληθεῖ γιά μία βιώσιμη ἐπιστροφή στήν σταθερότητα στήν ἀνατολική Μεσόγειο.<br /><br />Ὁ διάλογος πού ἀκολουθεῖ λοιπόν δέν θά εἶναι εὔκολος καί ὅταν ἀποκαλυφθεῖ σέ ὅλο του τό εὖρος, θά προκαλέσει ἰσχυρότατους κραδασμούς καί στήν Κυβέρνηση καί σέ ὅλες τίς κοινοβουλευτικές ὁμάδες. Πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς ἀλήθειας. Τό ἄν ἀπορριφθοῦν ἤ ὄχι οἱ κραδασμοί, θά τό δείξει ὁ καιρός.<br /><br /><a href="https://www.estianews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Θυσία τό Καστελλόριζο

Μανώλης Κοττάκης Η ΔΙΕΘΝΗΣ Ἔκθεση δέν διεξήχθη φέτος λόγω κορωνοϊοῦ… … ἀλλά ἡ Θεσσαλονίκη δέν ἔχασε οὔτε τήν αἴγλη της οὔτε τήν λάμψη της....

Διαβάστε την συνέχεια

Τεχνολογία – Οικονομία – Πόλεμος: Η ιστορία εξηγεί τη συμπεριφορά της Τουρκίας και αποκαλύπτει τη συνέχεια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJWQMWQ2BYmK3rcRyuhdyHaxS42bsRjPIchRv1bTQnl3kcHLhs_-unjW-R3sQZJQBUQ6oE-uuVB_5XQYypa99OSnYsgbe5ZZ6sTcSybcFg12SBkQZiL1d5ztcqCDylo9P6Ypjz3_13Jy8/s1600/war.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="497" data-original-width="696" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJWQMWQ2BYmK3rcRyuhdyHaxS42bsRjPIchRv1bTQnl3kcHLhs_-unjW-R3sQZJQBUQ6oE-uuVB_5XQYypa99OSnYsgbe5ZZ6sTcSybcFg12SBkQZiL1d5ztcqCDylo9P6Ypjz3_13Jy8/s640/war.jpg" width="640" /></a></div> <br />Γράφει ο <b>Βασίλης Κουμπάκης</b><br />Ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς στο βιβλίο του «Περί Πολέμου» αναφέρει ότι “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”. Επειδή όμως η πολιτική είναι οικονομία, σήμερα ο φον Κλαούζεβιτς πιθανών να το διατύπωνε ότι “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της οικονομίας με άλλα μέσα”. Η οικονομία καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη στάθμη της εφαρμοζόμενης τεχνολογίας. Άρα αυτές οι έννοιες τεχνολογία, οικονομία, πολιτική και πόλεμος είναι διασυνδεμένες έννοιες.<br /><br />Για να κατανοηθούν οι πολεμικές ιαχές στη γειτονιά μας θα στραφούμε προς την ιστορία μας, ειδικά στον τελευταίο πόλεμο από τον οποίο μπορούμε να διδαχθούμε πολλά.<br /><br />Το 1920 η εταιρία Osram καθώς εργαζόταν με το βολφράμιο (η αντίσταση στις λυχνίες πυρακτώσεως) παρασκεύασε καρβίδια του βολφραμίου, ένα πολύ σκληρό υλικό. Αυτή πουλά την άδεια παρασκευής του υλικού στην Krupp το 1925 η οποία δημιούργησε ένα εργαλείο με το όνομα Widia, που είναι συντομογραφία στις ιδιότητες του “σαν διαμάντι“. Το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται σε εργαλειομηχανές για κοπή μετάλλων αυξάνοντας πολύ την ταχύτητα κοπής, την αντοχή του εργαλείου και αντίστοιχα την παραγωγικότητα του χρήστη τους. Τα Widia έδωσαν μεγάλη ώθηση στην παραγωγή μεταλλικών εξαρτημάτων στη Γερμανική βιομηχανία και ειδικά στην κατεργασία σε χάλυβες αντοχής όπως τους χάλυβες για τα κανόνια (κάνες όπλων κλπ) επιτρέποντας στο χρήστη τους να σκέφτεται ότι είναι υπεράνω, χωρίς όμως να είναι.<br /><br />Οι Γερμανοί με τη μανία που τους διακατέχει για ανωτερότητά (uber alles), ειδικά εάν αυτή έντεχνα υποδαυλίζεται, άρχισαν την προετοιμασία για πόλεμο, θέλοντας να κατακτήσουν νέες αγορές ανακατανέμοντας τις υπάρχουσες. Το κράτος Γερμανία δημιουργήθηκε το 1871 και ήθελε να συναγωνιστεί τις μεγάλες δυνάμεις. Ο πόλεμος είναι επικίνδυνο παιχνίδι που μπορεί να το κερδίσει ο παίχτης όπως και να το χάσει. Γι’ αυτό επιμελώς προετοιμάστηκε, από πού θα έρχονται οι πρώτες ύλες, που θα επεξεργάζονται και που θα καταλήξουν τα αποτελέσματα από τον πόλεμο (τα κέρδη).<br /><br />Η Γερμανία έχει σίδηρο για την κατασκευή του χάλυβα για τα κανόνια της όμως οι ποσότητές της δεν επαρκούν για τις ανάγκες ενός πολέμου, ενώ το Σουηδικό σίδηρο είναι καλής ποιότητας και οι Σουηδοί έχουν πολύ. Οπότε εξασφαλίζεται η ουδετερότητα της Σουηδίας.<br /><br />Για την κατασκευή των εργαλείων Widia χρειάζεται βολφράμιο που η Γερμανία δεν έχει, όμως έχει η Πορτογαλία που είναι κοντά στην Αγγλία. Εάν η Πορτογαλία γίνει σύμμαχος και μπει στον πόλεμο θα μπορούν τα αεροσκάφη της Αγγλίας να καταστρέψουν εύκολα τα ορυχεία βολφραμίου. Οπότε εξασφαλίζεται η ουδετερότητα της Πορτογαλίας. Για να μην υπάρχει περίπτωση να διακοπούν οι ροές βολφραμίου από την Πορτογαλία προς τη Γερμανία η διακυβέρνηση της χώρας πέφτει σε σίγουρα χέρια πχ. στο δικτάτορα Salazar και οι προμήθειες βολφραμίου εξασφαλίστηκαν.<br /><br />Εάν η Γερμανία χάσει τον πόλεμο τον οποίο προετοιμάζει, τότε τα κέρδη από τον πόλεμο θα τα πάρουν οι νικητές του πολέμου. Όπως κάθε κλέφτης που κρύβει τα κλοπιμαία έξω από το σπίτι του έτσι και η Γερμανία εξασφαλίζει τα “κλεμμένα” χρήματα, αξίες και τα κέρδη των εταιριών της να είναι εκτός σπιτιού, για παράδειγμα στη γειτονική Ελβετία που έχει βαθιά θησαυροφυλάκια στις τράπεζες της και την απαιτούμενη εχεμύθεια. Οπότε εξασφαλίζεται η ουδετερότητα της Ελβετίας.<br /><br />Η Σουηδία, η Πορτογαλία και η Ελβετία είναι οι χώρες που δεν πήραν μέρος στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και παρίσταναν τις ανεξάρτητες και ουδέτερες σε μία φλεγόμενη Ευρώπη στην οποία κατά τις 1827 ημέρες του πολέμου σκοτώνονταν από 37860 άνθρωποι κατά μέσο όρο κάθε ημέρα.<br /><br />Για να κινηθούν τα γερμανικά άρματα μάχης οι στρατηγοί τους έπρεπε να εξασφαλίσουν καύσιμο, βενζίνη, αφού οι κινητήρες των αρμάτων μάχης τους ήταν οι βενζινοκίνητοι κινητήρες της Maybach με κατανάλωση περίπου στα 250 με 350 λίτρα βενζίνης για κάθε 100χλμ διαδρομή, λόγω του χαμηλού βαθμού απόδοσής τους. Τα πετρέλαια της Ρουμανίας, (η μόνη χώρα πετρελαιοπαραγωγός στην Ευρώπη εκείνη την εποχή) δεν επαρκούσαν και έτσι στράφηκε η προσοχή της Γερμανίας προς την Αφρική και συγκεκριμένα στη Λιβύη, στο λιμάνι Tobruk. Ο δρόμος για το Tobruk (το Τομπρούκ είναι 350 χλμ νότια από τα Σφακιά της Κρήτης) περνά από την Ελλάδα και έτσι η πατρίδα μας μπαίνει στο πόλεμο (της Γερμανικής μεγαλομανίας) .<br /><br />Η προετοιμασία ενός πολέμου όμως απαιτεί εργοστάσια που να παράγουν όπλα και η Γερμανία δεν έχει τόσα οπότε γίνεται η ένωση (Anschluss) το 1938 με την Αυστρία (ξεχνώντας τον Αυστρο-Πρωσικό πόλεμο του 1866 ενώθηκαν αγαπημένοι), μετά προσαρτάται και η Τσεχοσλοβακία το 1939. Έτσι τα εργοστάσια της Αυστρίας και της Τσεχοσλοβακίας δουλεύουν για τον πόλεμο.<br /><br />Η επίθεση στη «Ρώσικη αρκούδα» που είναι ο κύριος στόχος του πολέμου είναι έτοιμη, εάν δεν της βάλουν εμπόδια οι μεγάλες δυνάμεις. Έτσι σχεδιάζεται η επίθεση στη Γαλλία και πραγματοποιείται το Μάιο του 1940 ώστε και τα εργοστάσια της Γαλλίας (π.χ. Renault) να μπουν στο άρμα της γερμανικής παραγωγής όπλων μετά την κατάρρευση της γαλλικής άμυνας σε ένα μήνα.<br /><br />Η Σοβιετική Ένωση χαρακτηρίζεται από τους δυτικούς ως «η Ρώσικη αρκούδα» διότι έχει τα χαρακτηριστικά της. Η αρκούδα είναι ήρεμο ζώο, φυτοφάγο, δεν επιτίθεται στα άλλα ζωντανά παρόλο που είναι μεγάλη και πολύ δυνατή. Όμως εάν απειληθεί η αρκούδα, τα αρκουδάκια της, ή η περιοχή της, αλίμονο του σε όποιον το επιχείρησε, μπορεί να γίνει και σαρκοφάγο. Γνωρίζοντας αυτά τα χαρακτηριστικά για το κράτος των σοβιέτ, η Γερμανία σχεδιάζει τον πόλεμο αστραπή “Blitzkrieg”, μήπως τα καταφέρει να την κατακτήσει πριν αυτή σηκωθεί στα πόδια της. Ελπίζοντας να τα καταφέρει, γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολο αυτό το παιχνίδι με την «ρώσικη αρκούδα» βάζει μπροστά. Βλέπεις η μυρουδιά από τα πιθανά κέρδη που θα έχουν οι γερμανικές εταιρίες είναι τόσο ελκυστική που δεν αφήνει τη λογική να επικρατήσει και επιχειρεί τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τα γνωστά αποτελέσματα, αφού σηκώθηκε η αρκούδα στα πόδια της. Η «ρώσικη αρκούδα» για τους δυτικούς ή το κράτος των σοβιέτ για τους φίλους της, δημιούργησε εν καιρώ πολέμου, σε σύντομο χρονικό διάστημα, σύγχρονα οπλικά συστήματα ανώτερης τεχνολογίας από αυτά του αντιπάλου της, τα εφάρμοσε με επιτυχία ο μαχόμενος για την πατρίδα του λαός της και έκλεισε αυτή η σελίδα του πιο αιματηρού πολέμου στην ιστορία.<br /><br />Ο πόλεμος είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι που ο παίχτης το κάνει για να βγάλει χρήματα ή να βγάλει πολλά χρήματα ή να βγάλει πάρα πολλά χρήματα.<br /><br />Περνάμε τώρα στη σημερινή εποχή όπου η γειτονική μας χώρα, εξ ανατολάς, έχει αποφασίσει να γίνει βιομηχανική χώρα, παρόλο που ο George Horton (ο αμερικανός πρόξενος στην Σμύρνη το 1922) στο βιβλίο του «Η Μάστιγα της Ασίας» λέει για τους Οθωμανούς-τούρκους ότι «πάνω από 500 χρόνια οι Οθωμανοί-τούρκοι κατείχαν τα καλύτερα εδάφη της Μικράς Ασίας και δεν έμαθαν να τα καλλιεργούν». Η βιομηχανική Τουρκία σήμερα θέλει ενέργεια και εφαρμόζοντας παλαιές τεχνικές ενεργειακά σπάταλες απαιτεί πολύ ενέργεια. Ο ειδικός περί της ενέργειας Νεσντέντ Παμίρ δηλώνει ότι η Τουρκία εισάγει το 99% του φυσικού αερίου και το 94% του πετρελαίου που καταναλώνει άρα εξαρτάται πλήρως από τις εισαγωγές ενέργειας. Η περαιτέρω ανάπτυξή στην οποία δεν μπορεί να μην προχωρήσει, σημαίνει και μεγαλύτερη εξάρτησή της από τις εισαγωγές ενέργειας, άρα θέλει δική της ενέργεια. Το 2014 εμφανίζεται ένα κράτος ισλαμικό το ISIS στην περιοχή μεταξύ Συρίας και Ιράκ του οποίου τα κύρια έσοδα είναι από την παράνομη πώληση πετρελαίου από τις πετρελαιοπηγές που έχει καταλάβει στη διάρκεια της πολεμικής αναστάτωσης της περιοχής. Η μόνη σίγουρη διαδρομή για την πώληση αυτού του παράνομου πετρελαίου είναι η Τουρκία που τροφοδοτεί με φθηνό πετρέλαιο την εγχώρια βιομηχανία της, κάνει και εξαγωγές. Έτσι προσπαθεί να διατηρηθεί η ταραχώδης κατάσταση στην Συρία και το Ιράκ απολαμβάνοντας και κέρδη από τη διακίνηση του πετρελαίου.<br /><br />Το κράτος ISIS όμως δεν είναι μία πραγματική κρατική οντότητα αλλά μία πειρατική αξιοποίηση των ανώμαλων καταστάσεων μιας περιοχής. Το τέλος του ISIS σημαίνει τέλος του φθηνού πετρελαίου στην Τουρκία και πρόβλημα στην ενεργειακά σπάταλη οικονομία της. Το ενεργειακό της πρόβλημα διογκώνεται ακόμα περισσότερο και από την επιλογή της να αυξήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της.<br /><br />Η ανάπτυξη των μεθόδων έρευνας υδρογονανθράκων όπως και οι μέθοδοι εξόρυξης τους τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως προχώρησαν πολύ, εξάγοντας σημαντικά αποτελέσματα. Το Ισραήλ και η Αίγυπτος ήδη αντλούν φυσικό αέριο από δικές τους πηγές. Η Κυπριακή Δημοκρατία (το νόμιμο κράτος των ελληνοκυπρίων) επίσης έχει εντοπίσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη δική της ΑΟΖ και έχει δρομολογήσει τις διαδικασίες για τη διάτρηση και την εξόρυξή του.<br /><br />Μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου αλλά και υδρίτες (τα ένυδρα άλατα μεθανίου) ή methane hydrates φαίνεται να υπάρχουν σ’ αυτή την περιοχή της Ανατολικής και Νότιας Μεσογείου. Οι υδρίτες είναι ένα στερεό υλικό που περιέχει μεθάνιο δηλαδή φυσικό αέριο και θεωρείται το καύσιμο του μέλλοντος. Υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα νότια του Καστελόριζου και της Κρήτης και η Τουρκία θέλει “να τους βάλει χέρι”. Οι Τούρκοι επενδύουν μόνο στα σίγουρα, κατακτούν εδάφη που έχουν πλούτο διότι αυτοί ουδέποτε ανέπτυξαν πλούτο με την εργασία τους σε αντιδιαστολή με τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες που κατακτούσαν υποανάπτυκτες περιοχές και τις ανέπτυξαν με τα δικά τους πρότυπα που γνώριζαν. Αφού ενημερώθηκε η Τουρκία ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει φυσικό αέριο, επιχειρεί να το κατακτήσει. Εάν η κατάκτηση απαιτεί τη σφαγή μερικών χιλιάδων άοπλων πολιτών κάποιου νησιού, αυτό δεν είναι πρόβλημα, ούτε αντίθετο με τη παράδοσή της. Η δική μας ιστορία αλλά και των άλλων λαών της περιοχής έχουν να περιγράψουν πολλές τέτοιες κατακτήσεις τους που πλέουν σε αθώο αίμα.<br /><br />Η Τουρκία με τον τωρινό πρόεδρό της κατανοεί ότι το να παριστάνει σήμερα την πολιτισμένη Ευρωπαϊκή χώρα σύμφωνα με την πολιτική του Κεμάλ δεν την συμφέρει. Προτιμά να θυμηθεί τις παλαιές μεθόδους του διαλόγου με το γιαταγάνι που ήταν αποτελεσματικότεροι. Ούτως ή άλλως άλλη μέθοδο διαλόγου δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ της. Σ’ αυτό το διάλογο (διάλογος των σπαθιών) ο πιο πειστικός συνομιλητής είναι ο δυνατότερος πολεμικά.<br />Οι σύμμαχοι μας από το ΝΑΤΟ και οι εταίροι μας στην ΕΕ δεν πέφτουν παρακάτω. Μπορεί να στρώσουν και κόκκινο χαλί για να περάσει η Τουρκία, όπως έκαναν στην Κύπρο. Όμως τα κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι μεγάλα και προφανώς δεν θέλουν να τα μοιραστούν με κάποιον και γι’ αυτό τρέχουν για να μας βοηθήσουν, για να τα αποκτήσουν. Βέβαια θα μας δώσουν και εμάς κάτι από τα ενεργειακά αποθέματα μας π.χ. να φυλάμε τις εξορύξεις τους που είναι στη δική μας αυλή από κακόβουλους γείτονες.<br /><br />Εάν κάποιος φαντάζεται διαφορετικά την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προφανώς δεν την έχει καταλάβει καλά. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι όταν είμαστε αλληλέγγυοι με τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και όχι το αντίθετο. Αλλιώς τα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας ακόμα και η άδεια Αμμόχωστος θα ήταν από καιρό Ευρωπαϊκό έδαφος και οι τουρκοκύπριοι πολίτες των κατεχόμενων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας με ευρωπαϊκά διαβατήρια.<br /><br />Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου μας στην Μεσόγειο και οι υδρίτες (methane hydrates) είναι γνωστά από το 2010 και εύλογα μπορεί να αναρωτιέται κανείς, «γιατί ενώ τα γνωρίζαμε, καμία κυβέρνηση μας δεν έκανε ενέργειες για να τα εξασφαλίσει για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό;». Μπορεί κανείς ακόμα να αναρωτιέται «γιατί ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε στο Καστελλόριζο την ένταξή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2010 γνωρίζοντας ότι στο βυθό της θάλασσας του νησιού από το οποίο μας ανακοίνωνε την ένταξη στο ΔΝΤ έχουμε τεράστια ενεργειακά αποθέματα, σημαντικότατης αξίας για να αποπληρωθούν όποια δάνεια θέλουμε;».<br /><br />Αλλά αυτές οι ερωτήσεις είναι για να μην απαντιούνται ποτέ από τα επίσημα χείλη.<br /><br />Σήμερα τίθεται το ερώτημα εάν θα γίνει πόλεμος στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μεταξύ της Ελλάδας και του γείτονα εξ ανατολάς. Αυτό το ερώτημα έχει σχετικά εύκολη απάντηση. Φανταστείτε ένα σκυλί ροτβάϊλερ που βλέπει μία μπριζόλα ενώ είναι και νηστικό. Υπάρχει περίπτωση το σκυλί να έχει ηθικές αναστολές όπως “δεν είναι δική μου η μπριζόλα” ή κάτι σαν το “δεν είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο” ;<br /><br />Εάν δεν γίνει πόλεμος Τουρκίας – Ελλάδας μπορεί να σημαίνει ότι θα δώσουμε τα ενεργειακά μας αποθέματα που επιμελώς δεν εξορύξαμε τόσο καιρό «για να εξασφαλιστεί η ειρήνη στην περιοχή».<br /><br />Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να γίνει πόλεμος.<br /><br />Για να δούμε τι θα γίνει σε περίπτωση πολέμου ας ανατρέξουμε στο πολεμικό μας παρελθόν, απ’ όπου βγαίνουν σημαντικά συμπεράσματα.<br /><br />Στις 28-10-1940 η 44,5 εκατομμυρίων Ιταλία επιτίθεται στην Ελλάδα των 7,3 εκατομμυρίων κατοίκων. Επειδή φοβόταν το Ελληνικό Ναυτικό που ήταν ανώτερο, η Ιταλία επιτέθηκε μέσω Αλβανίας που κατέκτησε για το σκοπό αυτό και έγινε ρεζίλι ‘’το κορόιδο Μουσολίνι’’ όπως τραγουδά η Βέμπο. Ρεζιλεύτηκε ο στρατός του Μουσολίνι από τους έλληνες στρατιώτες που χρησιμοποίησαν βέλτιστα τα παλαιάς τεχνολογίας (από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο) οπλικά συστήματά τους. Το ορεινό πυροβόλο 3” σχεδίασης του στρατηγού Π. Δαγκλή από τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα πλεονεκτήματά του, περίμενε τους ιταλούς εισβολείς βάλλοντας ενάντιά τους από τις βουνοκορφές ξαφνιάζοντάς τους και έδωσε τη δυνατότητα στους φαντάρους μας να φωνάξουν « Αέρααααα ». Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Έρχεται να βοηθήσει τον Μουσολίνι ο φίλος του ο Χίτλερ και η 69,8 εκατομμυρίων Γερμανία με την προσαρτημένη 6 εκατομμυρίων Αυστρία να επιτεθούν στην ήδη εμπόλεμη Ελλάδα (μεγάλη παλικαριά του Γερμανικού στρατού). Οι πολεμικές επιχειρήσεις των καλύτερα εξοπλισμένων στρατών εκείνης της εποχής ενάντια στην Ελλάδα διήρκησαν 216 ημέρες από την Ιταλική επίθεση μέχρι την κατάκτηση της Κρήτης και άφησαν το μεγαλύτερο νεκροταφείο γερμανών στρατιωτών εκτός Γερμανίας. Συγκριτικά η Γαλλία όπως και η Πολωνία κατακτήθηκαν σ’ ένα μήνα ενώ για να κατακτήσει η Γερμανία όλη την Ευρώπη οι πολεμικές της επιχειρήσεις διήρκησαν 172 ημέρες.<br /><br />Η Ελλάδα στην ουσία όμως δεν κατακτήθηκε νομικά ποτέ, διότι, δεν συνθηκολόγησε η κυβέρνηση, αλλά στρατηγός της, στον οποίο είχαν αναθέσει την υπεράσπιση της πατρίδας.<br /><br />Ο ρίψασπις στρατηγός δεν ακολούθησε το σχέδιο του Γενικού Επιτελείου Στρατού που προέβλεπε δεύτερη γραμμή άμυνας στα Τέμπη που δεν τα διαβαίνει κανείς με πολεμικά μέσα. Αυτό το ήξεραν οι επιτιθέμενοι και για αυτό το αρχικό σχέδιο της επίθεσης τους δεν προέβλεπε την κατάκτηση της Αθήνας, αλλά μόνο της Θεσσαλονίκης.<br /><br />Τέτοιους στρατηγούς ρίψασπις η Ελλάδα είχε αρκετούς, όπως διαπιστώθηκε αργότερα, οι οποίοι μετά την κατάρρευση του μετώπου ανέλαβαν υπουργικά χαρτοφυλάκια στις κατοχικές κυβερνήσεις της γερμανο-ιταλο-βουλγαρο-κρατούμενης Ελλάδας. Από τους 62 υπουργούς των τριών κατοχικών κυβερνήσεων οι δεκαπέντε (15) υπουργοί ήταν στρατηγοί του Ελληνικού Στρατού (δηλαδή το 25% των υπουργών), στους οποίους η Ελλάδα είχε αναθέσει την υπεράσπιση της χώρας.<br /><br />Η Ιταλία και η Γερμανία γνώριζαν ότι με τους Έλληνες δεν τα βγάζουν εύκολα πέρα και γι’ αυτό φώναξαν τους φίλους τους Αλβανία και Βουλγαρία να κρατήσουν τον ελληνικό λαό στα δεσμά. Εν κατακλείδι ο στρατός των 7,3 εκατομμυρίων Ελλήνων, με στρατηγούς που μεταξύ τους βρίσκεις ρίψασπις, που δεν τιμάνε τον όρκο τους, σταμάτησαν τους καλύτερα εξοπλισμένους ευρωπαϊκούς στρατούς εκείνης της εποχής που αντιπροσώπευαν την Ιταλία, Αλβανία, Γερμανία-Αυστρία και Βουλγαρία με τότε πληθυσμούς 44,5+1,1+69,8+6,7+7,0=129,1 εκατομμύρια κατοίκων.<br /><br />Οι στρατιώτες του Ελληνικού Στρατού, αξιοποιώντας πολύ καλά τα χαρακτηριστικά των οπλικών συστημάτων που κατείχαν όπως και οι αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης εν συνεχεία, άλλαξαν την πορεία της ιστορίας. Το έπος του 40 και η συνέχειά του με την Εθνική Αντίσταση, γραμμένο στα βουνά της Ελλάδας, της Αλβανίας, στα οχυρά της γραμμής Μεταξά, στην Κρήτη, στη γέφυρα του Γοργοποτάμου, στη σήραγγα του Κούρνοβου, στη γέφυρα του Ασωπού, από τους απλούς στρατιώτες με τους αξιωματικούς τους, τους απλούς πολίτες πατριώτες μαχητές της Εθνικής Αντίστασης, όλοι τους αντάξιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών γράψανε ιστορία για να διδάσκονται οι επόμενες γενιές.<br /><br />Αυτά διδάσκονται στις στρατιωτικές σχολές και οι ξένοι στρατιωτικοί. Διδάσκονται επίσης πως ένα τορπιλοβόλο 85ton με τον υποπλοίαρχο Βότση το 1912 βύθισε το 3.000ton καμάρι του τουρκικού στόλου, το θωρηκτό “Φετίχ Μπουλέντ” μέσα στο Θερμαϊκό κόλπο και διέφυγε χωρίς να το αντιληφθεί κανείς. Διδάσκονται τη μάχη στα Δερβενάκια όπου οι 2.500 ένοπλοι του Κολοκοτρώνη σε μάχη με το 30.000 επαγγελματικό ασκέρι του Δράμαλη άφησαν στο πεδίο των μαχών θύματα 3.000 Οθωμανούς στρατιώτες και κάποιες πηγές αναφέρουν για 4 θύματα από την πλευρά των ελλήνων. Διδάσκονται επίσης σε όλα τα σχολεία του κόσμου τη μάχη στις Θερμοπύλες όπου 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς κρατούσαν το πέρασμα μαχόμενοι με 5 μυριάδες Πέρσες πολεμιστές (μυριάδες = 10.000) δηλαδή περσικός στρατός 50.000 πολεμιστών χάρη στην υψηλή τεχνολογία των οπλικών τους συστημάτων. Το πέρασμα δεν έπεφτε μέχρι την προδοσία του Εφιάλτη, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οι έλληνες μαχόμενοι, υπερασπίζοντας την πατρίδα τους χωρίς να παραδοθούν. Η Ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από ήρωες που δοξάζουν την Ελλάδα υπερασπίζοντάς την και Εφιάλτες που προδίδουν αυτή τη χώρα.<br /><br />Συμπέρασμα από την ιστορική αναδρομή είναι ότι τους ξένους εισβολείς εξ ανατολάς σε περίπτωση πολέμου δεν τους φοβάται ο Έλληνας. Ο στρατός, το ναυτικό και η αεροπορία τα βγάζει πέρα με αυτούς, οι εσωτερικοί εχθροί είναι οι επικίνδυνοι. Οι Τούρκοι δεν ρισκάρουν, παραδοσιακά δεν ρισκάρουν, είναι παλικάρια μόνο όταν ξέρουν ότι κάποιος θα ανοίξει την κερκόπορτα.<br />Εάν η Τουρκία επιχειρήσει πολεμική επίθεση στην Ελλάδα μπορεί να σημαίνει ότι η χώρα προδόθηκε εκ των έσω.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τεχνολογία – Οικονομία – Πόλεμος: Η ιστορία εξηγεί τη συμπεριφορά της Τουρκίας και αποκαλύπτει τη συνέχεια

Γράφει ο Βασίλης Κουμπάκης Ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς στο βιβλίο του «Περί Πολέμου» αναφέρει ότι “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOX9wqjkmASERbP7-S30Zip4inS8g1_AOmuIGLr9kTQX36j1bpryRt0auMTbese2JxF1sfiUBVhujmf0_M27nIWHVz14874THD5-Fqofo7-kbMOq7mrFa1i640VbSzja8GrT9l6k8Wark/s1600/turkika+armata.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="630" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOX9wqjkmASERbP7-S30Zip4inS8g1_AOmuIGLr9kTQX36j1bpryRt0auMTbese2JxF1sfiUBVhujmf0_M27nIWHVz14874THD5-Fqofo7-kbMOq7mrFa1i640VbSzja8GrT9l6k8Wark/s640/turkika+armata.jpeg" width="640" /></a></div> <div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Συχνά η υπερένταση μετατρέπεται σε υπερέκταση. Ειδικά στη Μέση Ανατολή, εκεί όπου πολλές δυνάμεις έχουν δει τις φιλοδοξίες τους να εξαντλούνται στη σκληρή πραγματικότητα της περιοχής.</span></h3> <b>Δρ. Μιχάλης Σαρλής* </b><br /><br /><div> Η πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή βρίσκεται εδώ και καιρό σε κατάσταση υπερέντασης. Η Άγκυρα επιδιώκει να εδραιώσει την παρουσία της σε Συρία και Ιράκ και να αποκτήσει στρατηγικό βάθος για τις διευρυμένες φιλοδοξίες της στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η Μέση Ανατολή βυθίστηκε σε μια δίνη κοινωνικών εξεγέρσεων, ανατροπής καθεστώτων και εμφυλίων πολέμων. Οι συνέπειες αυτής της περιφερειακής περιδίνησης και κυρίως η αποδόμηση των αραβικών κρατών στην καρδιά της Μέσης Ανατολής προσέλκυσαν τις φιλοδοξίες της Τουρκίας. Η μετατόπιση του σουνιτικού Ισλάμ στον πυρήνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής αποτελούσε προϋπόθεση για αυτήν τη φιλοδοξία, καθώς για να την εκπληρώσει η Τουρκία θα έπρεπε να εμπλακεί σε περιφερειακούς ανταγωνισμούς που έως τότε είχε συνειδητά αποφύγει. Όπως επίσης προϋπόθεση αποτελούσε και η πολιτική της καθεστωτικής αλλαγής, την οποία η κυβέρνηση Ερντογάν επέλεξε ως βασικό στόχο κατά την έκρηξη του συριακού εμφυλίου.<br /><br />Εντέλει, αυτή η έκφανση της πολιτικής Ερντογάν, που στόχευε στην ανατροπή του αλαουιτικού καθεστώτος των Άσαντ και στην ανάδυση μιας σουνιτικής, φιλοτουρκικής κυβέρνησης στη Δαμασκό, υποχώρησε έως το 2015. Αυτή η εξέλιξη ήταν αποτέλεσμα της σύνθετης γεωπολιτικής πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή, στην οποία η Τουρκία δυσκολευόταν να προσαρμοστεί. Ήταν όμως αποτέλεσμα και της παράλληλης ενίσχυσης των Κούρδων κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. <br /><br />Το κουρδικό ζήτημα και οι τουρκικές επεμβάσεις<br /><br />Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή άνοιξαν το κουρδικό ζήτημα. Η αρχή έγινε το 2003 με την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, που σχεδόν οδήγησε στον διαμελισμό της χώρας. Η συνέχεια ήλθε το 2011, με την έκρηξη του εμφυλίου πολέμου της Συρίας και την ντε φάκτο αυτονόμηση των Κούρδων στον βορρά. Τέσσερα χρόνια μετά, το 2015, το κουρδικό ζήτημα αποτελούσε πλέον το μεγαλύτερο πρόβλημα της Άγκυρας. Οι Κούρδοι, με αμερικανική στήριξη, πίεσαν το Ισλαμικό Κράτος και υποχρέωσαν την κυβέρνηση Ερντογάν σε αναδίπλωση. Ως αποτέλεσμα, η Άγκυρα έστρεψε την προσοχή της από την καθεστωτική αλλαγή στη Δαμασκό στην καταστολή των κουρδικών φιλοδοξιών στα τουρκοσυριακά σύνορα. Αυτή η στροφή της τουρκικής πολιτικής συνοδεύθηκε στο εσωτερικό από μια στρατηγική έντασης που ακολούθησε η κυβέρνηση Ερντογάν έναντι των Κούρδων κατά τις διπλές εκλογές εκείνου του έτους (Ιούνιος-Νοέμβριος 2015), καθώς και το τέλος της κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας και το PKK.<br /><br />Στο εξωτερικό, η Άγκυρα κινήθηκε με ένταση νοτίως των συνόρων της, στοχεύοντας το SDF στη Συρία και το PKK στο Ιράκ. Στη Συρία, η Άγκυρα έχει προχωρήσει σε τέσσερις στρατιωτικές επεμβάσεις από το 2016 έως σήμερα και έχει καταλάβει τρεις περιοχές νοτίως των συνόρων της, εκτοπίζοντας χιλιάδες Κούρδους μαχητές και πολίτες, ενώ απέκτησε και σημαντική στρατιωτική παρουσία στο Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας.</div> <div> <br /></div> <div> <img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5f60bcb524000062179224ea.jpeg?ops=scalefit_630_noupscale" width="640" /><br /><br />Οι στρατιωτικές επεμβάσεις της Άγκυρας και κυρίως οι δύο τελευταίες από τον Οκτώβριο του 2019 έως τον Μάρτιο του 2020, η επιχείρηση «Πηγή Ειρήνης» στην περιοχή από το Τελ Αμπιάντ έως το Ρας αλ Άιν και η επιχείρηση «Ανοιξιάτικη Ασπίδα» στο Ιντλίμπ, σχεδιάστηκαν προκειμένου να διασφαλίσουν την τουρκική στρατιωτική παρουσία στη βόρεια Συρία. Ο έλεγχος των τριών περιοχών στη βόρεια Συρία εξασφαλίζει, έστω και προσωρινά, τη μείωση της κουρδικής παρουσίας στα τουρκοσυριακά σύνορα. Ενώ η στρατιωτική παρουσία στο Ιντλίμπ λειτουργεί ως ζώνη προστασίας για την τουρκική κατοχή των τριών περιοχών ανατολικότερα, κυρίως έναντι του συριακού καθεστώτος που επιδιώκει την ανακατάληψη ολόκληρης της συριακής επικράτειας.<br /><br />Η επιθετική πολιτική της Άγκυρας δεν περιορίστηκε όμως στη Συρία, αλλά επεκτάθηκε και στο Ιράκ. Από τα μέσα Ιουνίου, η Άγκυρα έχει μεταφέρει την καταδίωξη των Κούρδων του PKK βαθιά μέσα στο ιρακινό έδαφος. Πρόκειται για μια στρατιωτική επέμβαση σε βάθος 40 χιλιομέτρων με χερσαίες και εναέριες δυνάμεις, ενώ ήδη ο τουρκικός στρατός έχει εγκαταστήσει δεκάδες σημεία ελέγχου, όπως έχει κάνει και στη βόρεια Συρία. Πρόκειται για μια βαθύτερη στρατιωτική εμπλοκή σε σχέση με τις προηγούμενες τουρκικές επεμβάσεις στο ιρακινό έδαφος. <br />Τα κίνητρα και οι φιλοδοξίες της Άγκυρας<br /><br />Αυτή η διπλή διείσδυση των τουρκικών δυνάμεων σε Συρία και Ιράκ, μια κίνηση πρωτοφανούς στρατιωτικής εμπλοκής της Άγκυρας στην περιοχή, αναδεικνύει την τουρκική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Σε ένα πρώτο επίπεδο, με αυτήν την πολιτική η Άγκυρα μεταφέρει τη σύγκρουση με τους Κούρδους πέρα από τα σύνορά της και δημιουργεί μια ζώνη ασφαλείας εντός των εδαφών της Συρίας και του Ιράκ.<br /><br />Όμως η τουρκική πολιτική στην περιοχή έχει βαθύτερα κίνητρα. Η στρατιωτική εμπλοκή της Άγκυρας σε Συρία και Ιράκ και η εξουδετέρωση του άμεσου κουρδικού κινδύνου έχει διευρύνει ξανά την οπτική της Άγκυρας. Πέντε χρόνια μετά την αναδίπλωση της Άγκυρας λόγω της ανάδυσης του κουρδικού ζητήματος, η στρατιωτική εισβολή στη Συρία –με τη σύμφωνη γνώμη Ουάσιγκτον και Μόσχας- έδωσε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση Ερντογάν να απεγκλωβιστεί και να ανανεώσει τις περιφερειακές φιλοδοξίες της. Η κατοχή εδαφών και η στρατιωτική παρουσία σε εδάφη της Συρίας και του Ιράκ δίνουν ρόλο στην Άγκυρα αναφορικά με τις εσωτερικές εξελίξεις σε Δαμασκό και Βαγδάτη, ενώ σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο αναβαθμίζουν τη θέση της σε σχέση με τα κράτη του Κόλπου, το Ιράν, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.<br /><br />Η κατοχή και στρατιωτική παρουσία στα εδάφη της βόρειας Συρίας και του βόρειου Ιράκ έχουν μετατρέψει αυτές τις περιοχές σε στρατηγικό βάθος για την Άγκυρα, από όπου η κυβέρνηση Ερντογάν επιδιώκει να προβάλει τις φιλοδοξίες της από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο έως τον Περσικό Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα. Οι σχέσεις με τη Χαμάς στη Γάζα, η προσπάθεια προσέγγισης της σουνιτικής κοινότητας του Λιβάνου και οι ανανεωμένες επιδιώξεις έναντι της Δαμασκού και της Βαγδάτης αντανακλούν αυτήν την υπερεντατική κινητικότητα της Άγκυρας. Συχνά, όμως, η υπερένταση μετατρέπεται σε υπερέκταση. Ειδικά στη Μέση Ανατολή, εκεί όπου πολλές δυνάμεις έχουν δει τις φιλοδοξίες τους να εξαντλούνται στη σκληρή πραγματικότητα της περιοχής.</div> <div> <br /><b><i>*Δρ. Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση σε θέματα της Μέσης Ανατολής</i></b><br /><a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div> </div>

Η πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή

Συχνά η υπερένταση μετατρέπεται σε υπερέκταση. Ειδικά στη Μέση Ανατολή, εκεί όπου πολλές δυνάμεις έχουν δει τις φιλοδοξίες τους να εξαντ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μήνυμα του Πολεμικού Ναυτικού στην Τουρκία: Για κάθε δικό σας θα φεύγει και ένα δικό μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6coYTpN3A2hjqZEdXizVSj-A2GTO6sxjHlJqlt2mLs5d6Uyt9dlQsEf3zBxYnwCDdbMAINqldxd63XYuPxm2U7V1vDRpVug6SeFbDD5ftgyd9X6EMZGM02cNgBD5ud4Sr6oNU-z5F_4/s1600/AIGAIO-ELLADA.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1089" data-original-width="1452" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6coYTpN3A2hjqZEdXizVSj-A2GTO6sxjHlJqlt2mLs5d6Uyt9dlQsEf3zBxYnwCDdbMAINqldxd63XYuPxm2U7V1vDRpVug6SeFbDD5ftgyd9X6EMZGM02cNgBD5ud4Sr6oNU-z5F_4/s640/AIGAIO-ELLADA.webp" width="640" /></a></div> <ul> <li>Το δόγμα του φεύγεις εσύ για να φύγω κι εγώ</li> <li>Μετρούν τα πλοία του Τουρκικού στόλου αν επιστρέφουν στις κύριες βάσεις τους</li> <li>Πάνω από 20 πλοία είχαν βγει στο Αιγαίο από τα Δαρδανέλια</li> <li>Απόφαση της ηγεσίας η ισχυροποίησης στο νοτιοανατολικό τμήμα Αιγαίου- Μεσογείου</li> </ul> «Ένα πολεμικό πλοίο θ’ αποσύρουν οι Τούρκοι από το Αιγαίο ή την ανατολική Μεσόγειο, ένα πλοίο θ’ αποσύρουμε κι εμείς.»<br /><br />Αυτό είναι το δόγμα με το οποίο πρόκειται να προχωρήσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις τις επόμενες ημέρες και είναι μια απάντηση στην παρατεταμένη Τουρκική προκλητικότητα, η οποία έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον έναν μήνα σε διάρκεια.<br /><br />Αν μάλιστα υπολογίσει κανείς και τον προγενέστερο γενικό συναγερμό της 21ης Ιουλίου, που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, τότε ομιλούμε για ένα διάστημα γεμάτων δυο μηνών αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας.<br /><br />Σημειώνεται πάντως από πηγές του Πολεμικού Ναυτικού, ότι αποκλιμάκωση δεν σημαίνει πως οι πάνω από δέκα μονάδες επιφανείας του στόλου που επιτηρούν σ’ όλη την οριογραμμή, από τη Σαμοθράκη έως τη Στρογγύλη, ότι θα γυρίσουν κι αυτές στο ναύσταθμο. Οι θέσεις τους είναι στα ακριτικά λιμάνια και στο πλευρό των νησιωτών.<div> <br />Οι ενδείξεις αποκλιμάκωσης φαίνεται πως υπάρχουν αλλά όχι οι αποδείξεις που θα πείσουν την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων να στείλει σήμα προς όλες τις μονάδες Στρατού Ξηράς, Πολεμικού Ναυτικού, Πολεμικής Αεροπορίας για «πέρας συναγερμού».<br />Η μόνη έμπρακτη απόδειξη για την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, που έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι δεν ρισκάρει στο παραμικρό και είναι έτοιμη να δώσει απαντήσεις εκεί που χρειάζεται, είναι η Τουρκία να σταματήσει το κρυφτό στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο κι εφόσον είναι πραγματικά έτοιμη για διάλογο, πρέπει να οδηγήσει τα πλοία της εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν.<br /><br />Και την ίδια στιγμή που η Αθήνα ζητά αποδείξεις, η Άγκυρα απαντά με διατήρηση των τεχνητών εντάσεων. Η έκδοση της νέας navtex για τις 17 Σεπτεμβρίου, που αφορά άσκηση με πυρά σε Διεθνή αλλά και χωρικά ύδατα της Τουρκίας, ουσιαστικά κρατά ακόμη περισσότερο μονάδες επιφανείας στο νοτιοανατολικό τμήμα του Αιγαίου.</div> <div> <br />Αν δεν γυρίσουν αυτά τα πλοία δεν έχουμε τέλος επιφυλακής<br /><br />Για την ιστορία, μόνο από τα Δαρδανέλια και τη Σμύρνη, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είχαν εξέλθει πλοία το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου στο Αιγαίο και ορισμένα από αυτά έφτασαν έως τη Μεσόγειο πλαισιώνοντας το Oruc Reis.<br /><br />Ειδικότερα, εξήλθαν περισσότερα από είκοσι πολεμικά πλοία, από φρεγάτες μέχρι και σκάφη ανορθόδοξου πολέμου των τουρκικών ειδικών επιχειρήσεων, αλλά και μικρός αριθμός υποβρυχίων.<br /><br />Κατά συνέπεια αν η επιτήρηση-παρατήρηση στο Αν. Αιγαίο αναφέρει προς το Επιτελείο πως αυτός ο αριθμός πέρασε και πάλι με βορειοανατολική πορεία προς τα στενά του Βοσπόρου, μόνο τότε οι μονάδες επιφανείας θα πάρουν εντολή να ταξιδέψουν και να καταπλεύσουν στο ναύσταθμο Σαλαμίνας. Και αυτό βέβαια, όπως επισημαίνουν Επιτελείς δεν θ’ αφορά όλες τις κύριες μονάδες επιφανείας, τα υποβρύχια και τα ταχέα σκάφη.<br />Τα πρόσφατα γεγονότα έχουν δείξει πλέον στην ηγεσία την ανάγκη για ακόμη μεγαλύτερη αναβάθμιση των εγκαταστάσεων και την πιο ισχυρή παρουσία στο νοτιοανατολικό σημείο του Αιγαίου, εκεί δηλαδή που είναι η καρδιά των γεγονότων και της ισχυροποίησης των θέσεων της Ελλάδας.<br /><br />Και επειδή η Τουρκία ότι λέει το κάνει- αυτό έχει αποδείξει μέσω των κυβερνητικών εμπρηστικών δηλώσεων- οι Επιτελείς έχουν λάβει ήδη αποφάσεις γι’ ακόμη πιο προωθημένη παρουσία απ’ άκρη σ’ άκρη στο νοτιοανατολικό τμήμα του Αιγαίου και νοτιότερα της Κρήτης.<br />Η αυτοπεποίθηση των ΕΔ οδήγησε στο νότο και την επίδειξη Ελληνικής σημαίας<br /><br />Άλλωστε η Ελληνική στρατιωτική παρουσία πολύ πιο νότια ακόμη κι από το ακριτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου (σ.σ. πρώτη φορά οι ΕΔ και ειδικά ο στόλος βρέθηκε πάνω από 60 ν.μ. νότια από την Κάρπαθο στα τέλη Ιουνίου και μάλιστα τορπίλισε πλοίο στόχο κατά την άσκηση που έκανε) ήταν μια απόφαση της στρατιωτικής ηγεσίας που οδήγησε τις Ένοπλες Δυνάμεις για πρώτη φορά μακριά από το κλειστό Αιγαίο και την κάλυψη που παρέχεται από τα εκατοντάδες νησιά.<br /><br />Πρόκειται για μια κίνηση που και στο παρελθόν είχε προταθεί από στρατιωτικές ηγεσίες αλλά δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες που να ωθούσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις να περάσουν από το Αιγαίο στη Μεσόγειο για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /><br />Πλέον η ισχυρή παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων σε Κρήτη, Κάρπαθο, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, τη Ρόδο είναι μια ειλημμένη απόφαση και στέλνει μάλιστα το μήνυμα ότι οποιαδήποτε απόφαση παραβατικής συμπεριφοράς από τη γείτονα θα έχει την ανάλογη απάντηση σε στρατιωτικό επίπεδο και μάλιστα με πολύ μικρή χρόνο ανταπόκρισης.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μήνυμα του Πολεμικού Ναυτικού στην Τουρκία: Για κάθε δικό σας θα φεύγει και ένα δικό μας

Το δόγμα του φεύγεις εσύ για να φύγω κι εγώ Μετρούν τα πλοία του Τουρκικού στόλου αν επιστρέφουν στις κύριες βάσεις τους Πάνω από 20 πλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως να μαθαίναμε από τους Τούρκους;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrjF36__jOly1xzyEeS3yTiv41s7OXPYwLgFM94PEFObvgBhvKxSbl2tn4AAue0LWor2shyphenhyphenfneaOtabypP1i3-URV9InOQfa1Un280_4vWRlPnfPGqim8DnF56uu-EUm4Xkw2yOnZ0ocU/s1600/Erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrjF36__jOly1xzyEeS3yTiv41s7OXPYwLgFM94PEFObvgBhvKxSbl2tn4AAue0LWor2shyphenhyphenfneaOtabypP1i3-URV9InOQfa1Un280_4vWRlPnfPGqim8DnF56uu-EUm4Xkw2yOnZ0ocU/s640/Erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Μαργαρίτης Γιώργος</b><br />Οι εξαγγελίες που έκανε –όπως εθιμικά συνηθίζεται– ο πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη πολύ λίγα πράγματα πρόσθεσαν στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας. Στις προοπτικές της δηλαδή, αυτές που προωθούν και υπηρετούν οι εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές και οι συνδεόμενες με αυτές εξαγγελίες. Ο παρονομαστής των εξαγγελιών ήταν η επανεύρεση της χαμένης "αυτοπεποίθησης".<br /><br />Τα μέτρα όμως που ανακοινώθηκαν ήταν συμπτωματικά, βραχυπρόθεσμα, σχεδόν αναγκαστικά κάτω από την πίεση της τρέχουσας συγκυρίας. Θεράπευαν επιμέρους συμπτώματα, "έκλειναν τρύπες" κατά το κοινώς λεγόμενο. Η δοκιμασμένη συνταγή κυριαρχούσε σε αυτά. Εάν ελαφρύνουμε το κόστος της εργασίας είτε σε βάρος των εργαζόμενων, είτε σε βάρος της πρόνοιας και της ασφάλισης, είτε σε βάρος του "κοινού", του δημοσίου και προικοδοτήσουμε τους έχοντες, τότε θα επέλθουν επενδύσεις. Δι' αυτών η ανάπτυξη, η πλήρης απασχόληση και ίσως δι' αυτών η μελλοντική ευημερία. Τα καταστροφικά για την χώρα μας αποτελέσματα από την επίμονη εφαρμογή της ίδιας και της ίδιας συνταγής δεν απασχόλησαν τον πρωθυπουργικό λόγο.<br /><br />Στη γειτονική της Ελλάδας χώρα, όπου η κατάρρευση της οικονομίας αναμένεται –κατά μια άποψη– από ώρα σε ώρα, εξαγγέλθηκε πριν από πολλά χρόνια ένα πλαίσιο στόχων για την επέτειο των εκατό χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το σχέδιο ονομάστηκε "2023" για το λόγο αυτό. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Το συνολικό του κόστος υπολογίστηκε αρχικά στο ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Δεν περιλάμβανε ούτε ευχές ούτε ιδεοληψίες. Στηριζόταν και στηρίζεται σε δοκιμασμένες συνταγές.<br /><br />Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα σημείωνε το πόσο μοιάζει στις γενικές του επιλογές με το αντίστοιχο σχέδιο της Κίνας που είχε ξεκινήσει την εφαρμογή του λίγο νωρίτερα. Το γενικό πλαίσιο του σχεδιασμού δεν περιείχε ευχολόγια και ελπίδες για τυχόν εμφάνιση "επενδυτών". Η χώρα δεν είχε σκοπό να γίνει όπως οι "επενδυτές" θα επιθυμούσαν να γίνει, αλλά θα αναπτυσσόταν όπως η κυβέρνησή της και οι άρχουσες τάξεις της το σχεδίασαν. Ήταν δε ένα πολυεπίπεδο σχέδιο.<div> <br />Το μεγαλύτερο δίκτυο σιδηροδρομικό στην Ευρώπη<br /><br />Μέσα στο γενικό πλαίσιο το πρόγραμμα για την ανάπλαση των πόλεων πρόβλεπε την επιβολή σχεδιασμένης σύγχρονης πολεοδομικής ανάπτυξης σε όλη τη χώρα. Περίπου 3.500.000(!) κτίσματα κατεδαφίστηκαν, τα περισσότερα αυτό που εδώ ονομάζουμε "αυθαίρετα". Στη θέση τους κτίστηκαν αντίστοιχα κτίσματα ιεραρχημένα πλέον σε ένα σύγχρονο πολεοδομικό σχέδιο. Το κόστος του προγράμματος 200 δισ. δολάρια. Αμέσως μετά ακολούθησε το σχέδιο για ριζική αναμόρφωση του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας.<br /><br />Με την ολοκλήρωση του προγράμματος, το 2025, η Τουρκία θα διαθέτει περίπου 10.000 χλμ γραμμές υψηλών ταχυτήτων – το μεγαλύτερο δίκτυο αυτού του είδους στην Ευρώπη. Το κόστος 45 δισ. δολάρια. Πέρα από τα υπόλοιπα το βέβαιο κέρδος είναι η τεχνογνωσία: η Τουρκία εξάγει σιδηροδρομικά οχήματα και κατασκευάζει σιδηροδρομικές υποδομές έξω από τα σύνορά της. Ιδού από που προκύπτει το ενδιαφέρον για την Αφρική. Το ίδιο ισχύει για τους νέους αυτοκινητόδρομους: 5.000 χλμ και 47 δισ. δολάρια επένδυση ως το 2023.<br /><br />Στον τομέα των συγκοινωνιών το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης με έξι(!) διαδρόμους απογείωσης-προσγείωσης θα είναι το μεγαλύτερο του κόσμου στην ολοκλήρωσή του στα 2028. Μαζί με τις σε εξέλιξη παραγγελίες εκατοντάδων επιβατικών αεροσκαφών (Boeing και Airbus) η Τουρκία σκοπεύει να γίνει παγκόσμιο κέντρο των αεροπορικών συγκοινωνιών, αφαιρώντας τον ρόλο αυτό από τα εμιράτα του Περσικού κόλπου. Ίσως αυτό να εξηγεί την διαφαινόμενη αντιπαλότητα με αυτά. Προσθέστε τις νέες γέφυρες στον Βόσπορο –τις μεγαλύτερες στον κόσμο– και τη μοναδική υποθαλάσσια σήραγγα τριών επιπέδων που θα λύσει το κυκλοφοριακό της Κωνσταντινούπολης για να έχετε το μέτρο των τελετών εγκαινίων που θα γίνουν στα 2023!<br /><br />Με 20 δισ. δολάρια, την ίδια περίοδο κατασκευάστηκαν 34 υπερσύγχρονα νοσοκομειακά συγκροτήματα. Ήδη ο "ιατρικός τουρισμός" κινείται σε επίπεδα 2.000.000 ατόμων ετησίως. Γύρω από αυτά αναπτύχθηκαν κέντρα ανάπτυξης και παραγωγής ιατρικής τεχνολογίας και φαρμακευτικών προϊόντων. Το 2028 η Τουρκία θα συναγωνίζεται ισάξια πολλούς από τους σημερινούς κολοσσούς του τομέα αυτού.<br /><br />Οι τρεις πυρηνικοί σταθμοί (Ακούγιου, Σινώπη, Igneada -14.500 MW συνολικά) κόστους 62 δισ. δολαρίων θα εξασφαλίζουν φθηνή ηλεκτρική ενέργεια. Ο ήδη σε λειτουργία αγωγός ΤΑΝΑΡ, που μεταφέρει το αζέρικο φυσικό αέριο στη Τουρκία και στην Ευρώπη, δίνει στρατηγική διάσταση στον ενεργειακό ρόλο της χώρας. Αν μάλιστα έβρισκε και δικό της φυσικό αέριο λ.χ. στην Ανατολική Μεσόγειο...</div> <div> <br />Καταλυτική σύγκριση<br /><br />Ας προσθέσουμε κάτι τελευταίο. Εδώ και πολλά χρόνια η Τουρκία προχωρά με σχέδιο στην δημιουργία στρατιωτικής βιομηχανίας. Στον τομέα αυτό μετατρέπεται προοδευτικά σε σημαντικό εξαγωγέα όπλων και τεχνολογίας. Να θυμίσουμε ότι τουρκικά πολεμικά πλοία είναι υποψήφια για το ναυτικό του Καναδά; Μέχρι τώρα έχουν επενδυθεί 25 δισ. δολάρια στην ανάπτυξη και την κατασκευή του TAI TFX, του μαχητικού 5ης γενιάς της Τουρκίας. Το όλο πρόγραμμα αποτελεί μια δυναμική πλατφόρμα ανάπτυξης τεχνολογιών. Αυτές αργότερα θα εισάγουν την χώρα στις παραγωγικές επιδόσεις σε προϊόντα αιχμής.<br /><br />Εάν συγκρίνουμε τις εξαγγελίες των ημετέρων ταγών, τους σχεδιασμούς τους, με τους αντίστοιχους του γειτονικού κράτους, δεν νομίζω ότι θα αποκτήσουμε όποιου είδους "αυτοπεποίθηση". Μάλλον για κρίση απογοήτευσης προσφέρονται οι συγκρίσεις. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να καταλάβουμε είναι το γιατί οι πολιτικοί της γείτονος μιλούν με αυτοπεποίθηση, εννοώντας το οτιδήποτε λένε και το γιατί οι δικοί μας πολιτικοί αναμασούν επικοινωνιακά τεχνάσματα σε ένα λόγο με βασικά χαρακτηριστικά την εξαπάτηση και το ψέμα.<br /><br />Αξίζει ένας προβληματισμός εδώ. Η αστική τάξη κυβερνά και την μία και την άλλη χώρα με βάση τις κοινές στις δύο τους αξίες του καπιταλισμού. Ουδείς θα έβαζε στοίχημα για το ποια από τις δύο εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους της με τον πιο σκληρό, ριζοσπαστικό τρόπο. Στον ίδιο γεωγραφικό χώρο ανήκουν, κοινή ιστορία μοιράζονται. Πώς γίνεται και οι μεν μετατρέπουν την χώρα τους σε μαύρη τρύπα στον χάρτη και οι άλλοι την μετατρέπουν σε παγκόσμια υπολογίσιμη δύναμη;<br /><br />Υπάρχουν κάποιες απόπειρες ερμηνείας του φαινομένου – χώρος δεν υπάρχει να τις αναπτύξουμε. Ας μείνουμε λοιπόν με το ερώτημα. Αλλά ξέχασα… Η τουρκική οικονομία είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης. Ενώ, ταυτόχρονα, τα 18 Rafale ίσως προλάβουν να την καταστρέψουν πρώτα! Έτσι δεν θα χρειαστεί να απαντήσουμε στο προηγούμενο ερώτημα. Δεν θα υπάρχει λόγος.<br /><br /><a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μήπως να μαθαίναμε από τους Τούρκους;

Μαργαρίτης Γιώργος Οι εξαγγελίες που έκανε –όπως εθιμικά συνηθίζεται– ο πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη πολύ λίγα πράγματα πρόσθεσαν στον πο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι μας είπε ο Μεβλούτ: Η Άγκυρα θέλει μερίδιο από τον «πλούτο της γειτονίας»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_WwBD77y3sLZrryqxpSiaSleskmjCjpJukdEkymRWFgvqunMME3FboXP-_5n0n8E4G2mT0Uw9d8yGU1ekOdr9ThyphenhyphenwoqCkNaaDGC-JsN5Wb5Y0UJz1q7rX0Vn-8UWLTyGRlQEMkI3L_I/s1600/%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="371" data-original-width="512" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH_WwBD77y3sLZrryqxpSiaSleskmjCjpJukdEkymRWFgvqunMME3FboXP-_5n0n8E4G2mT0Uw9d8yGU1ekOdr9ThyphenhyphenwoqCkNaaDGC-JsN5Wb5Y0UJz1q7rX0Vn-8UWLTyGRlQEMkI3L_I/s640/%25CE%259C%25CE%25B5%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2584.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Νίκος Μελέτης</b>Ενώ επίκειται η ανακοίνωση για επανάληψη των διερευνητικών επαφών ακόμη και πριν από την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., σε ένα αποκαλυπτικό άρθρο του (στην Καθημερινή) ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου κλείνει ουσιαστικά την πόρτα του διαλόγου με την Ελλάδα καθώς επιχειρεί να επιβάλει όρους και προϋποθέσεις που δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτοί ενώ εντάσσει τον ελληνοτουρκικό διάλογο στο πλαίσιο των ηγεμονικών περιφερειακών επιδιώξεων της.<br /><br />Ενώ ο διεθνής παράγοντας υποστηρίζει και η Ελλάδα αποδέχεται την έναρξη διαλόγου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ο κ. Τσαβούσογλου δεν επιχειρεί απλώς να διευρύνει την ατζέντα αλλά σε μια πραγματικά ανησυχητική εξέλιξη, αποκαλύπτει τις τουρκικές προθέσεις και επιδιώξεις δηλώνοντας ότι στόχος της Τουρκίας είναι να αποτρέψει τον «αποκλεισμό» της από τα ….«πλούτη της γειτονίας».<br /><br />«Επιπλέον, απόπειρες προς την κατεύθυνση του αποκλεισμού μιας χώρας όπως η Τουρκία με τη μεγαλύτερη σχετική ακτογραμμή στην περιοχή, έναν αυξανόμενο πληθυσμό, παραγωγικές δυνατότητες και αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες από τα πλούτη της ίδιας της της γειτονίας δεν είναι ρεαλιστικές. Όπως το τονίσαμε πολλές φορές, αυτό απλά δεν πρόκειται να συμβεί», αναφέρει στο άρθρο του ο Τούρκος ΥΠΕΞ.<br /><br />Εκφράζοντας μια νεο-ιμπεριαλιστική αντίληψη που βρίσκει όλο και πιο γόνιμο έδαφος στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα, ο κ.Τσαβούσογλου πολύ απλά εξηγεί ότι η Τουρκία επικαλούμενη το μέγεθος της, τον πληθυσμό της και τις αυξανόμενες ανάγκες της, απαιτεί μερίδιο από τα «πλούτη της γειτονίας», πλούτη που μπορεί να ανήκουν σε άλλες χώρες ή να βρίσκονται σε ζώνες που δεν έχουν καν οριοθετηθεί.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ.Τσαβούσογλου στην προχθεσινή συνέντευξη του στο NTV δήλωνε ότι « εάν πράγματι υπάρχουν αποθέματα υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να διέλθουν από την Τουρκία, για να μπορέσουν στην πραγματικότητα να πωληθούν στη διεθνή αγορά…»<br /><br />Με αυτή την αντίληψη είναι προφανές εκ προοιμίου ότι όχι μόνο δεν θα μπορέσει να υπάρξει συμφωνία, αλλά τίθεται υπό αμφισβήτηση ακόμη και η έναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου, καθώς η Τουρκία δεν επιδιώκει μια δίκαιη οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αλλά μερίδιο από «πλούτη» που υπάρχουν στην περιοχή έστω κι αν ανήκουν σε άλλες χώρες και στην συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα.<br /><br />Όμως ο τούρκος ΥΠΕΞ παρουσίασε στο άρθρο του τους «βασικούς στόχους» της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο:<br /><br />-« Δίκαιη και ισότιμη οριοθέτηση των θαλασσίων ορίων». ( Χωρίς όμως να διευκρινίζει τι εννοεί «δίκαιη» και κυρίως εάν το «ισότιμη» σημαίνει μοιρασιά κατά το ήμισυ).<br /><br />-«Προστασία των δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα μας έναντι μαξιμαλιστικών και υπερβολικών διεκδικήσεων θαλασσίων ορίων».<br /><br />(Πρόκειται για μονομερή αντίληψη για το ποια είναι η τουρκική υφαλοκρηπίδα και κυρίως είναι εντελώς αυθαίρετος ο προσδιορισμός των διεκδικήσεων των άλλων χωρών και προφανώς και της Ελλάδας ως «μαξιμαλιστικών» και «υπερβολικών» . Προφανώς η δήλωση αυτή υποκρύπτει απειλή, ενώ αρμόδιος για να κρίνει κάποιες διεκδικήσεις ως «μαξιμαλιστικές» δεν είναι η Τουρκία αλλά τελικά το Δ.Δ. της Χάγης).<br /><br />-«Προστασία των ισότιμων δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων στους υποθαλάσσιους πόρους του νησιού μέσω της εγκαθίδρυσης ενός μηχανισμού ισότιμου διαμοιρασμού των κερδών». (Η Τουρκία επιχειρεί να βάλει στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών και θέματα που αφορούν την κυπριακή Δημοκρατία και μάλιστα αγνοώντας πλήρως τις προτάσεις του προέδρου Ν.Αναστασιάδη για διασφάλιση του ποσοστού που αναλογεί στους Τουρκοκυπρίους από τα μελλοντικά έσοδα του φυσικού αερίου. Επίσης ο κ.Τσαβούσογλου δεν διευκρινίζει εάν ο «ισότιμος διαμοιρασμός» στον οποίο αναφέρεται, υπονοεί διαμοιρασμό 50-50, που θα οδηγούσε πρακτικά σε πλήρη αναγνώριση των «ισότιμων» δικαιωμάτων, μεταξύ «δυο ισότιμων κρατών»).<br /><br />-«Δημιουργία ενός γνήσιου, συμπεριληπτικού, δίκαιου και ισότιμου μηχανισμού ενεργειακής συνεργασίας των υποθαλάσσιων πόρων, με τη συμμετοχή όλων των πλευρών, περιλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων (οι προτάσεις για το θέμα είναι ακόμα στο τραπέζι) στην Ανατολική Μεσόγειο». (Είναι προφανές ότι η Τουρκία επιδιώκει να θολώσει τα νερά και να προτείνει αυτόν τον «ισότιμο» μηχανισμό για τους υποθαλάσσιους πόρους, που απαιτεί μάλιστα να συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι και θα έχει προφανώς στόχο την συμμετοχή της Τουρκίας στην αξιοποίηση των φυσικών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, που ανήκουν σε …άλλες χώρες.<br /><br />Ο κ.Τσαβουσογλου στην γνωστή επωδό της Τουρκίας απαίτησε από την Ελλάδα να μην θέτει προϋποθέσεις, κάτι με το οποίο η Τουρκία εννοεί την ελληνική προειδοποίηση ότι δεν δέχεται εφόλης της ύλης και εκτός πλαισίου του Δικαίου της θάλασσας διαπραγμάτευση, απειλώντας εκβιαστικά ότι εάν η Αθήνα δεν αποδεχθεί το πλαίσιο που θέτει η Τουρκία τότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με «άλλες αντιπροϋποθέσεις». Μέρος των οποίων έχει παρουσιάσει τις τελευταίες ημέρες από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, μέχρι τις «γκρίζες ζώνες» και μειονοτικό ζήτημα στην Θράκη.<br /><br />Στρεψοδικώντας ο κ.Τσαβούσογλου επιχειρεί να δικαιολογήσει την κινητοποίηση του τουρκικού Στόλου ισχυριζόμενος ότι δεν έγινε για … «επιθετικούς λόγους, αλλά για αυτοάμυνα έναντι παρέμβασης στις δραστηριότητες σεισμικής έρευνας εντός της δικής μας υφαλοκρηπίδας η οποία, παρεμπιπτόντως, ανακηρύχθηκε σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο πριν από 16 χρόνια». Ο κ. Τσαβούσογλου μάλλον αναφέρεται στην μονομερή αναφορά στον ΟΗΕ για εξωτερικό όριο προς τα δυτικά, της τουρκικής υφαλοκρηπίδας στον 28ο Μεσημβρινό όταν η Τουρκία το 2004 είχε σπεύσει να αμφισβητήσει την Συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ της Κύπρου και της Αιγύπτου<br /><br />Στον επίλογο του άρθρου του ο κ.Τσαβούσογλου μάλλον απειλητικά δηλώνει ότι η «Τουρκία μπορεί να ακολουθήσει την Ελλάδα σε οποιαδήποτε ατραπό επιλέξει».<br /><br />Το μόνο σίγουρο από το άρθρο αυτό είναι ότι η Τουρκία έχει κάνει την επιλογή της και η ατραπός που επιλέγει είναι αυτή, της απαίτησης αποδοχής των τελεσιγράφων της και «παράδοσης» της Ελλάδας.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τι μας είπε ο Μεβλούτ: Η Άγκυρα θέλει μερίδιο από τον «πλούτο της γειτονίας»

Νίκος Μελέτης Ενώ επίκειται η ανακοίνωση για επανάληψη των διερευνητικών επαφών ακόμη και πριν από την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., σε ένα απο...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι τρέχει στη Λιβύη… “αόρατο χέρι” επιχειρεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijki_G4L__IgMPGh-WeqZV2SwI5pcHv8sax6GkWPNJQTVvn2UaS2o97gaz64emcA89yfIut_v8mj9ct_lBnuyXrP76OdSgslcgdnFXa-CSj2UMPKXsEWbRMlrEPYlXMtBk4Ycgo_cdfTU/s1600/HAFTAR-MACRON-SARRAJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijki_G4L__IgMPGh-WeqZV2SwI5pcHv8sax6GkWPNJQTVvn2UaS2o97gaz64emcA89yfIut_v8mj9ct_lBnuyXrP76OdSgslcgdnFXa-CSj2UMPKXsEWbRMlrEPYlXMtBk4Ycgo_cdfTU/s640/HAFTAR-MACRON-SARRAJ.jpg" width="640" /></a></div> <br />Οι εξελίξεις στη Λιβύη είναι καταιγιστικές. Ενώ στη Ελλάδα είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις ως κόντρα του Σάρατζ που υποστηρίζεται από την Τουρκία με τον Χάφταρ που υποστηρίζεται από Ρωσία, Αίγυπτο, ΗΑΕ, Σαουδική Αραβία, διαπιστώνουμε ότι όλα αλλάζουν. Έχουμε βροχή από παραιτήσεις και στα δυο “στρατόπεδα”. Μέχρι και η παραίτηση Σάρατζ προαναγγέλθηκε πριν λίγες ώρες.<br /><br />Σχολιάζει ο <b>Ζαχαρίας Β. Μίχας*</b><br /><br />Όλα δείχνουν ότι ένα “αόρατο χέρι” καθοδηγεί τις εξελίξεις και επιχειρεί να αλλάξει τα δεδομένα στη Λιβύη, κάτι που θα οδηγήσει σε εξελίξεις σε ολόκληρη την περιοχή. Πρόκειται για εξέλιξη που εμπλέκει άμεσα και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Το πρώτο μέρος του σχεδίου είναι η επανένωση της χώρας. Εξ ου και οι διαπραγματεύσεις των δυο πλευρών με διπλωματική πρωτοβουλία του Μαρόκου, πίσω από το οποίο είναι όμως, μεγάλες δυνάμεις. Κι επειδή οι πληγές ενός αιματηρού εμφυλίου δεν πρόκειται να επουλωθούν τόσο εύκολα, το νέο καθεστώς που θα προκύψει, εάν τελικά προκύψει, θα τελεί υπό κηδεμονία. Το ερώτημα είναι ποιος θα έχει το πάνω χέρι.<br /><br />Οι Αιγύπτιοι διατυπώνουν προς κάθε κατεύθυνση και σε σταθερά υψηλούς τόνους, ότι βασική προτεραιότητα είναι να απομακρυνθεί κάθε ξένη επιρροή από τη Λιβύη. Αυτό είναι φυσικό να μην αρέσει ούτε στην Τουρκία ούτε στη Ρωσία.<br /><br />Όλως τυχαίως στην Τουρκία βρέθηκαν πριν λίγες ώρες Ρώσοι αξιωματούχοι για να συζητήσουν με τους Τούρκους την κατάσταση στα μέτωπα της Συρίας και της Λιβύης. Το μέγα ερώτημα είναι ποιο είναι το “αόρατο χέρι” που κινεί τις τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη. Είναι αμερικανικό με τη σύμπραξη Ευρωπαίων; Είναι στο παιχνίδι και η Μόσχα; Πώς στέκεται απέναντι σ’ αυτά η Άγκυρα;<br /><br />Δεδομένου ότι όλοι μιλάνε για μία πολιτική λύση που θα επανανέωσει τη Λιβύη, είναι δύσκολο να βγει άκρη σ’ αυτή τη φάση. Είναι δύσκολο, πάντως, να έχουν αποκλειστεί οι Ρώσοι, οι οποίοι είναι παρόντες στη χώρα. Εκτός αυτού, έχουν αποδείξει στην πράξη ότι όταν προσπαθούν να τους αποκλείσουν, βρίσκουν τρόπο να βραχυκυκλώσουν διαδικασίες που δεν είναι συμβατές με τα εθνικά τους συμφέροντα.<br /><br />Δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο για την Τουρκία. Αν τα βρουν οι μεγάλες δυνάμεις, είναι πιθανό να εκτοπίσουν τους Τούρκους. Σε μία τέτοια περίπτωση, εξάλλου, η κυβέρνηση δεν θα τους έχει την ανάγκη που τους έχει σήμερα. Είναι κοινό μυστικό, επίσης, ότι η Γαλλία, αλλά και η Ιταλία δεν θέλουν τους Τούρκους στη Λιβύη και ως εκ τούτου θα κινηθούν για να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την τουρκική παρουσία και ανάμειξη στην αφρικανική χώρα.<br /><br />Οι εξελίξεις προμηνύονται συναρπαστικές. Σε περίπτωση μάλιστα που προκύψει τελικά μια ενιαία κυβέρνηση που θα επανενώσει τη Λιβύη, η οποία μάλιστα θα τελεί υπό αμερικανική κηδεμονία, θα ανοίξει ο δρόμος και για την επίλυση της διένεξης που προέκυψε μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης με το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.<br /><br />Το πιθανότερο σενάριο θα είναι προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει στην ανατροπή των τετελεσμένων που επιχείρησε να επιβάλει η Τουρκία, παρακάμπτοντας την Κρήτη. Ως αντάλλαγμα προς την Τουρκία ενδεχομένως να της παραχωρηθούν κάποια δικαιώματα στην εκμετάλλευση πετρελαιοπηγών στη Λιβύη.<br /><br /><b><i>*Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)</i></b><br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Κάτι τρέχει στη Λιβύη… “αόρατο χέρι” επιχειρεί να ανατρέψει όλα τα δεδομένα

Οι εξελίξεις στη Λιβύη είναι καταιγιστικές. Ενώ στη Ελλάδα είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε τις εξελίξεις ως κόντρα του Σάρατζ που υποσ...

Διαβάστε την συνέχεια