Και ξαφνικά, η δραχμή έγινε “λύση”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.statesmen.gr/wp-content/uploads/2011/11/drachmas-euro.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" class="alignnone size-full wp-image-47471" height="340" src="http://www.statesmen.gr/wp-content/uploads/2011/11/drachmas-euro.jpeg" title="drachmas-euro" width="559" /></a></div><br /> ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ<br /> Παρά τη συναισθηματική φόρτιση και τις αναμνήσεις που προκαλεί η αναφορά στη δραχμή, μάλλον το πάλαι ποτέ εθνικό νόμισμα αποτελεί απαγορευμένη λέξη και προοπτική για τη σύγχρονη Ελλάδα.<br /> Όπου δραχμή, οι περισσότεροι διαβλέπουν μια βίαιη έξοδο από την ευρωζώνη, με τις αναπόφευκτα αρνητικές συνέπειες της επιστροφής σε ένα αδύναμο και ξεθωριασμένο εθνικό νόμισμα. Την ώρα που η υπόλοιπη… πολιτισμένη Ευρώπη θα κινείται με ευρώ.<br /> Υπάρχουν ωστόσο και κάποιοι που θεωρούν ότι η ευρωζώνη συνολικά θα καταρρεύσει, και όλες οι χώρες θα υποχρεωθούν να επιστρέψουν στα νομίσματα που είχαν, προτού ασπαστούν και αγκαλιάσουν το ευρώ. Ενώ άλλοι, πιστεύουν ότι θα μπορούσε να προκύψει μια «μέση λύση».<br /> Αυτή την τελευταία παράμετρο παρουσιάζει η Wall Street Journal, στην  πιο πρόσφατη έκδοσή της. Αναφερόμενη σε ένα… υβρίδιο δραχμής, ως τη μόνη ρεαλιστική λύση που θα μπορούσε να ασπαστεί η σημερινή Ελλάδα, για να βάλει φρένο στην εθνική κατρακύλα, να διαμορφώσει ένα ελάχιστο σημείο καμπής, και να ξεκινήσει από εκείνη την προσπάθεια επιστροφής σε ρυθμούς ανάπτυξης. Μακριά από την κρίση.<br /> «Η λύση για την Ελλάδα», τιτλοφορείται το σχετικό άρθρο της WSJ, όπου υποστηρίζεται ότι η χώρα μας θα πρέπει να υιοθετήσει μια δραχμή δημοσιονομικού τύπου, η οποία δεν θα υπάρχει σε απτή μορφή, αλλά θα ρυθμιστεί σε αυξημένη και σταθερή ισοτιμία, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.<br /> Φυσικά, η Wall Street Journal αναφέρεται σε μια λύση καινοφανή, που δεν έχει εφαρμοστεί κάπου αλλού, στον σύγχρονο και… πολιτισμένο κόσμο. Επομένως, ελλοχεύουν κίνδυνοι τους οποίους κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Ειδικά με μια οικονομία… του σωλήνα, όπως είναι η ελληνική.<br /> <br /> <a href="http://www.statesmen.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Και ξαφνικά, η δραχμή έγινε “λύση”

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΡΡΗΣ Παρά τη συναισθηματική φόρτιση και τις αναμνήσεις που προκαλεί η αναφορά στη δραχμή, μάλλον το πάλαι ποτέ εθνικό νόμισμα...

Διαβάστε την συνέχεια

Υβρεις Γκιουλ για Κύπρο και Ευρωπαϊκή Ενωση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20111123/low/newego_LARGE_t_1101_53984325.JPG" rel="lightbox-group1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;" title=""><img alt="Υβρεις Γκιουλ για Κύπρο και Ευρωπαϊκή Ενωση" border="0" height="320" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20111123/engine/newego_LARGE_t_1101_53984325_type12128.jpg" width="550" /></a></div><br /> <b>Ο πρόεδρος της Τουρκίας φέρεται να μίλησε για "άθλια Ενωση" η οποία το β΄ εξάμηνο του 2012 θα έχει "μισή προεδρία" όταν και την αναλαμβάνει η Λευκωσία.</b><br /> <br /> Σκληρότατες δηλώσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας έκανε, σύμφωνα με τουρκικές εφημερίδες, ο πρόεδρος της χώρας Αμπντουλάχ Γκιουλ, κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο.<br /> "Στις επαφές που έχουμε με τις χώρες της ΕΕ λέμε ότι η ένταξη είναι στρατηγική μας επιλογή, αλλά υπόθεση τιμής για σας. Θα κάνουμε αισθητή την πίεσή μας. Έχουμε φτάσει σε σημείο που δεν ανοίγει κανένα κεφάλαιο. Εμείς λέμε ότι αυτό συνιστά για λογαριασμό της ΕΕ απώλεια κύρους", υποστήριξε ο κ.Γκιουλ κατά την εφημερίδα Ακσάμ.<br /> Συνέχισε μάλιστα λέγοντας ότι "το 2012 μπορεί να συμβεί η μεγαλύτερη απώλεια κύρους. Σκεφτείτε. Η ελληνοκυπριακή πλευρά εντάχθηκε στην ΕΕ κατά παράβαση όλων των αρχών της ΕΕ και μάλιστα με τρόπο ελλιπή και μισό. Αυτό ήταν παράδειγμα παραβίασης των κανόνων της οικογένειας. Και τώρα αυτή η μισή χώρα, αυτή η ελλιπής χώρα θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ. Αυτή η άθλια Ένωση θα έχει μία μισή προεδρία", είπε αναφερόμενος στην ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τη Λευκωσία το δεύτερο τρίμηνο του 2012.<br /> Κατά την ίδια πηγή, ο κ.Γκιουλ ανέφερε ότι "τόσο ο υπουργός Εξωτερικών, όσο και η κυβέρνηση έχουν κάνει τις αναγκαίες δηλώσεις. Εμείς θα τους καταδικάσουμε στην ανέχεια. Δεν υπάρχει πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο δεν θα λάβουμε μέρος στις συνεδριάσεις όπου θα προεδρεύουν οι Ελληνοκύπριοι".<br /> <br /> <a href="http://www.ethnos.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Υβρεις Γκιουλ για Κύπρο και Ευρωπαϊκή Ενωση

Ο πρόεδρος της Τουρκίας φέρεται να μίλησε για "άθλια Ενωση" η οποία το β΄ εξάμηνο του 2012 θα έχει "μισή προεδρία" ότα...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ανάξιος ο κομμουνιστής που δεν ακολουθεί πολιτική Μόσχας»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://i37.abimg.gr/ky/kypros_fysiko_aerio_eirini_2125785_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://i37.abimg.gr/ky/kypros_fysiko_aerio_eirini_2125785_b.jpg" width="550" /></a></div><br /> Στις 10 Σεπτεμβρίου 2011, έγραψα το πιο κάτω άρθρο το οποίο αναρτήθηκε σε πολλά έγκυρα μπλόκς. Σήμερα (23.11.2011) τόσο η εφημερίδα Σημερινή προβάλει πρωτοσέλιδα <i>« Στον αέρα οι Συμφωνίες με το Ισραήλ για συνεκμετάλλευση – Η κυβέρνηση προτιμά, σε βάθος χρόνου, τη συνεργασία με την Άγκυρα – στα πλάνα η φόρμουλα του αγωγού από την Κύπρο προς την Τουρκία</i>» όσο  και από το πρόγραμμα του αγαπητού Λάζαρου Μαύρου (Ράδιο Πρώτο)  συζητήθηκε έντονα με διάφορους ομιλητές  ο στόχος της κυβέρνησης Χριστόφια: να εξουδετερώσει την συνεργασία με το Ισραήλ και να ευθυγραμμίσει τα πράγματα όπως συμφέρει της Ρωσίας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.<br /> <b>Και όλα αυτά καθώς αφενός η κυβέρνηση Χριστόφια (με την υπουργό Εμπορίου Πραξούλα Αντωνιάδου) προχωρεί στην επαναφορά της ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ </b><b>SHELL</b><b> στην εκμετάλλευση  του θαλάσσιου πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφετέρου  υπογράφεται (23.11.2011) η συμφωνία μεταξύ της Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίων Τουρκίας (ΤΡΑΟ) με την πολυεθνική πετρελαική </b><b>SHELL</b><b> (τα περισσότερα κεφάλαια της οποίας είναι βρετανικά)  για την πραγματοποίηση γεώτρησης στον κόλπο της Αττάλειας. </b><br /> <b>Λέχθηκε σήμερα, και πολύ ορθά, από την ακαδημαικό κα Έλενα Σταύρου από το Ράδιο Πρώτο (πρόγραμμα Λάζαρου Μαύρου),  ότι η πολιτική αυτή του Δημήτρη Χριστόφια είναι πολιτική Μόσχας που δεν ευνοεί την συνεργασία με το Ισραήλ. </b><br /> <b>Πιστεύω το πιο κάτω άρθρο μου αξίζει να επανέλθει και να κυκλοφορήσει για βαθύτερο προβληματισμό της πολιτικής αυτής του Χριστόφια, τα μόνα συμφέροντα που εξυπηρετεί είναι όντως της Μόσχας και του Λονδίνου που συνεπάγονται και εκείνα της Τουρκίας! </b><br /> <b>Παραθέτω το άρθρο μου της 10.9.2011. </b><br /> <b> </b><b>«13 Έλληνες Κύπριοι  νεκροί για χάρη της Μόσχας… </b><br /> <b>Εζ. Παπαιωάννου: </b><b>«<span style="text-decoration: underline;">Ανάξιος ο κομμουνιστής που δεν ακολουθεί πολιτική Μόσχας!»</span></b><br /> Σήμερα 10.9.2011,  προβάλλεται η είδηση (μέσω διαρροών!)<b> </b><b><a href="http://www.sigmalive.com/simerini/business/news/417561">http://www.sigmalive.com/simerini/business/news/417561</a> </b><b> </b>ότι η Ρωσία θα παραχωρήσει δάνειο στην Κυπριακή Δημοκρατία ύψους  2,5 δις ευρώ για να πληρώσει η τελευταία τα δάνεια της μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου 2012 (Από εκεί και πέρα έχει ο Θεός…).  Χθές όμως προβλήθηκε μια άλλη,  πολύ πιο ενδιαφέρουσα είδηση που συμπληρώνει και ρίχνει φώς όντως στο «παζλ» του πως και γιατί ο Χριστόφιας προτίμησε να οδηγήσει τα πράγματα στην καταστροφή της Κύπρου με την τραγωδία στο Μαρί. <br /> Η κυβέρνηση Χριστόφια ήταν με ρωσική παρότρυνση που κράτησε τα όπλα στο Μαρί και συμπεριφέρθηκε τόσο ανίκανα και ανεύθυνα, φθάνοντας σε ανθρωποκτονία,  με αποτέλεσμα την γνωστή θανατηφόρα καταστροφή της 11^ης Ιουλίου 2011 στο Μαρί.<br /> Η Ρωσία σήμερα (όπως και η πρώην Σοβιετική Ένωση) δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τα τεκταινόμενα στην πατρίδα μας.<br />  <b>«Συνταυτισμένη με τη ρωσική γραμμή η αλλαγή στάσης της Κύπρου» (Σ. 9.9.2011) </b><br /> Όπως αποκαλύφθηκε με το δημοσιογραφικό της συναδέλφου Μικαέλλας Λοίζου στην Σημερινή  9.9.2011 «Το ρωσικό κομμάτι του παζλ» (<b><a href="http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/417228">http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/417228</a></b><b>)</b>  η  Μόσχα βρισκόταν πίσω από τον  Χριστόφια για τον «διπλωματικό ελιγμό» Χριστόφια, με άλλα λόγια την αιώνια και τυφλή «κομμουνιστική» προσύλωση στην «μαμά» Ρωσία και τα συμφέροντά της.  Με αποτέλεσμα ο Χριστόφιας και οι λοιποί ανίκανοι  πέριξ του να  ευθύνονται τόσο ομαδικά όσο και ο κάθε ένας από μόνος του ξεχωριστά,  για την πρωτοφανή αυτή εγκληματική  ανευθυνότητα για ξένα και ολέθρια για το τόπο συμφέροντα. Εφόσον τώρα εξηγείται πλέον ότι η Μόσχα  και τα συμφέροντά της ήσαν πίσω από τις ενέργειες Χριστόφια και ευθύνονται άμεσα και όχι αυτή τη φορά, οι Άγγλοι ή οι Αμερικανοί όπως έτρεξε πρωτοπόρος ο μέγας αντιαμερικανός  εξ Αθηνών, κ. Γ. Δελαστίκ να προκαταλάβει με άρθρο του, εντός 24 ωρών, ευθύς μετά την τραγωδία στο Μαρί  «Κύπριοι νεκροί για χάρη των ΗΠΑ» 12.7.2011 <b><a href="http://www.ethnos.gr/">www.ethnos.gr</a></b><b> </b>.  Αντιθέτως είχαμε  13 Ελληνες Κύπριους   νεκρούς για χάρη της Μόσχας…<br /> <b><span style="text-decoration: underline;">Ανάξιος ο κομμουνιστής που δεν ακολουθεί πολιτική Μόσχας!</span></b><br /> <ins style="border: none; display: inline-table; height: 60px; margin: 0; padding: 0; position: relative; visibility: visible; width: 468px;"></ins><br /> <ins id="aswift_0_anchor" style="border: none; display: block; height: 60px; margin: 0; padding: 0; position: relative; visibility: visible; width: 468px;"></ins><br /> Στην έκθεση τους 14 Δεκεμβρίου 1962, οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας στην Κύπρο έγραψαν με τίτλο «Η διασύνδεση του ΑΚΕΛ με τη Μόσχα»:<br /> « Αναφέρθηκε στον τοπικό Τύπο ότι ο κ. Παπαιωάννου, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, κατά την διάρκεια συνεδρίου του κομμουνιστικού κόμματος στη Πράγα,  είπε ότι “<b>κανένας κομμουνιστής δεν είναι άξιος του ονόματός του αν ακολουθεί πολιτική που δεν εγκρίνεται από τη Μόσχα”. </b> Αναφέρθηκε, επίσης, στην “ενότητα του λαού τον οποίο οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να υπονομεύσουν”, καθώς και στο γεγονός ότι το ΑΚΕΛ παρακολουθεί στενά τον “ιμπεριαλισμό” και συνεχίζει την εκστρατεία του για κατάργηση των βάσεων».<br /> Τον Ιούλιο του  1974 η Σοβιετική Ένωση είχε 56 πλοία στην Μεσόγειο αλλά  δεν κούνησε το μικρό της δακτυλάκι να σταματήσει την βάρβαρη τουρκική εισβολή και παρέα με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς η έννοια και εκείνης ήταν να μην εμποδιστεί η Τουρκία να εκτελέσει τα βρώμικα και αιματηρά σχέδιά της. Μήπως και σήμερα το ενδιαφέρον της είναι γιατί βρήκαμε αέρια και πιθανόν και πετρέλαια και υπολογίζει σε μερίδιο; <b>Ελπίζω να μην βρεθεί και πίσω από καμιά αναβολή από τον πρόεδρο (μειοψηφίας) Χριστόφια, της έναρξης ερευνών που ορίστηκε για την 1^η Οκτωβρίου 2011 για να ντορπιλλιστεί η συνεργασία με το Ισραήλ/Αμερικανών όπως επιδιώκει η κατοχική Τουρκία… </b><br /> Η είδηση πλέον είναι ότι τα ιρανικά όπλα για τη Συρία που μετέφερε το ρωσικό πλοίο Monchegorsk (<i>και το οποίο να σημειωθεί  κατέστρεψαν λίγους μήνες αργότερα άρα δεν υπάρχει ίχνος του σήμερα</i>) και μας ανατίναξαν τη Κύπρο και δολοφόνησαν 13 παιδιά μας,  έγινε με ρωσική επιρροή προς Χριστόφια.<br /> Ο Εζ. Παπαιωάννου θα πρέπει να αναπαύεται ήσυχος στο τάφο του. Ο διάδοχος που επέλεξε φάνηκε άξιος συνεχιστής  των παρακαταθηκών του…»<br /> <br /> <b>Φανούλα Αργυρού</b><br /> <b>Ερευνήτρια/συγγραφέας</b><br /> <br /> <a href="http://fanoulla.koukouvagia.com/">ΠΗΓΗ</a>

«Ανάξιος ο κομμουνιστής που δεν ακολουθεί πολιτική Μόσχας»!

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2011, έγραψα το πιο κάτω άρθρο το οποίο αναρτήθηκε σε πολλά έγκυρα μπλόκς. Σήμερα (23.11.2011) τόσο η εφημερίδα Σημερ...

Διαβάστε την συνέχεια

Mas-Kom-Ya: Ισραηλινο-Τουρκικές Σχέσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2011/07/erdogan-preview.jpg?w=600&h=450" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2011/07/erdogan-preview.jpg?w=600&h=450" width="550" /></a></div><br /> <b>Μάριος Ευρυβιάδης</b><br /> Το 1974 ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ως Πρόεδρος της Ομάδας Νεολαίας Κωνσταντινούπολης του κόμματος Εθνικής Σωτηρίας του κατοπινού Ισλαμιστή Πρωθυπουργού (1996) Νετζμετίν Ερμπακάν, έγραψε, σκηνοθέτησε και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο με παραστάσεις σε όλη τη χώρα, ένα θεατρικό έργο. Το θεατρικό έργο είχε τίτλο <i>Maskomya </i>από τα αρχικά <i>Mas-</i><i>Kom-</i><i>Ya.</i> Δηλαδή <i>Mas</i> ως Μασόνος,  <i>Kom, </i>ως κομμουνιστής και <i>Υα </i>ως Yahudi, δηλαδή Εβραίος στα αραβικά / τουρκικά.<br /> Αρχή, μέση και τέλος του πονήματος Ερντογάν ήταν η κακία και η μοχθηρία των τριών αυτών ομάδων και η συνομωτική τους σχέση. Κοινός παρονομαστής και των τριών ήταν <span id="more-30938"></span>ο Ιουδαϊσμός. Ο Ερντογάν στη νεαρή ηλικία των είκοσι ετών αποδεικνύετο άξιος μαθητής του πνευματικού του πατέρα Ερμπακάν. Ο τελευταίος, που άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία τη δεκαετία του 1960 τύπωνε και κυκλοφορούσε ως «φείγ-βόλαν» τούρκικα χαρτονομίσματα που εκεί που έπρεπε να απεικονίζουν τον Μεγάλο Ηγέτη Ατατούρκ, απεικόνιζαν, αντίθετα, το γνωστό πρόσωπο του Ισραηλινού ηγέτη, Στρατηγού Μοσιέ Νταγιάν με το χαρακτηριστικό μαύρο αλά πειρατή, κάλυπτρο πάνω από τα αριστερό του μάτι. Κανείς Τούρκος δεν έπρεπε να έχει την οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το ποιοι έκαναν κουμάντο στην Τουρκία και ποιοι ήλεγχαν την οικονομία τους: ήταν οι Γιαχούντηδες, οι «τσιφούτηδες» (tschifit), δηλαδή οι βρωμοεβραίοι.<br /> Τη δεκαετία του 1960 και 1970 λειτουργούσε ήδη ένα πλέγμα σχέσεων Ισραήλ – Τουρκίας που είχε τα χαρακτηριστικά μιας συμμαχίας. Λειτουργούσε όμως, κατ’ απαίτηση των Τούρκων υπογείως ώστε να μη θίγονται τα αισθήματα των ομοπίστων τους Αράβων και των λοιπών ανά τον κόσμο μουσουλμάνων. Μάλιστα, η «ιδιομορφία» της σχέσης ήταν τέτοια που το Ισραήλ χαρακτηριζόταν ως «ερωμένη» (mistress) η οποία έπρεπε να υπάρχει, αλλά να μην φαίνεται.<br /> Η συμμαχία οικοδομήθηκε τη δεκαετία  του 1950. Το Ισραήλ αναζητούσε στο πλαίσιο της περιφερειακής του στρατηγικής (peripheral strategy), μη αραβικά ή μη μουσουλμανικά κράτη, για να σπάσει την περικύκλωση των Αράβων. Ως μη αραβικό κράτος, με κοσμικό καθεστώς και εντεταγμένη στη Δύση, η Τουρκία πληρούσε τα κριτήρια. Για την Τουρκία, το Ισραήλ θα λειτουργούσε ως «διαμεσολαβητής» προς τα δυτικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας. Η αμοιβαία ωφέλεια υπήρξε  τέτοια ώστε το 1958 τα δυο κράτη συνομολόγησαν αμυντικό στρατιωτικό σύμφωνο σε επίπεδο Πρωθυπουργών.<br /> Ο ισραηλινο-τουρκικός άξονας είχε πάντοτε τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Όμως επί Προεδρίας Ρέηγκαν, τη δεκαετία του 1980, πήρε πραγματικά στρατηγική διάσταση. Ένα από τα πιο καθοριστικά οφέλη για την Τουρκία υπήρξε η επί σχεδίου δραστηριοποίηση της εβραϊκής διασποράς και κυρίως του αμερικανο-εβραϊκού λόμπυ υπέρ της Τουρκίας και των τουρκικών συμφερόντων. Ως αποτέλεσμα, η  Τουρκία μετατράπηκε στον πιο προνομιούχο σύμμαχο των ΗΠΑ μετά το Ισραήλ. Ίσως πιο καθοριστικό, το Ισραήλ και το αμερικανο-εβραϊκό λόμπυ λειτούργησαν καταλυτικά για να εξαγνισθούν οι γενοκτονικές θηριωδίες των Τούρκων σε όλη τη διάρκεια του 20^ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων και των συνεχιζόμενων  κατά της Κύπρου και των Κούρδων ανταρτών.<br /> Έτσι φθάσαμε στη δεκαετία του 1990 όπου οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας γνώρισαν μια πρωτοφανή και πολυεπίπεδη άνθιση. Με τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου και την έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών έγινε δυνατή και η δημοσιοποίηση – νομιμοποίηση του άξονα Ισραήλ – Τουρκίας. Ιερουσαλήμ, Άγκυρα και Ουάσιγκτον παρουσίαζαν την ισραηλινο-τουρκική συμμαχία ως προπομπό μια καθολικής ειρήνης στη Μέση Ανατολή και μάλιστα ως τον ακρογωνιαίο της λίθο. Τη δε Τουρκία την παρουσίαζαν ως το «κράτος – μοντέλο» και τον γεφυροποιό μεταξύ Ανατολής και Δύσης.<br /> Όλα τα παραπάνω μέχρι την εμφάνιση και πολιτική κυριαρχία του συγγραφέα του θεατρικού έργου <i>Mas-</i><i>Kom-</i><i>Ya </i> και του θρησκευτικού συναφιού του.<br /> Η κυριαρχία του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία ανέδειξε τον εγγενή αντισημιτισμό της τουρκικής κοινωνίας που είναι, ταυτόχρονα, αντιχριστιανική, αντιδυτική, και βέβαια, αντιαμερικανική. Ο ισραηλινο-τουρκικός άξονας  λειτούργησε όσο ο κεμαλισμός και η στρατογραφειοκρατία ήλεγχαν με περιοδικά πραξικοπήματα τις βαθιά θρησκευόμενες τουρκικές μάζες της Ανατολίας.<br /> Η παρωχημένη ήδη από τη δεκαετία του 1980 κεμαλική ιδεολογία δεν μπορούσε να  αντέξει και τη δημογραφική έκρηξη της Ανατολίας που τροφοδοτούσε ασταμάτητα  τις τάξεις του πολιτικού Ισλάμ.<br /> Το ζητούμενο, σε ό,τι αφορά σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν είναι πως πορεύεται η Τουρκία, αλλά το Ισραήλ. Υπάρχει ένας σκληρός πυρήνας στο Ισραήλ που πιστεύει ότι η εθνική ασφάλεια του Ισραήλ επιβάλλει την, πάσει θυσία, μη αποξένωση της Τουρκίας. Ένας  της ομάδας αυτής, χαρακτηριστικά, είναι και ο Εφραίμ Χαλεβί Διευθυντής της Μοσάντ την περίοδο 1998-2002. Προφανώς η ομάδα αυτή είναι διατεθειμένη να επαναφέρει τις σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας ακόμα και το επίπεδο του υπόγειου και της «ερωμένης». Παρεμπιπτόντως, η ομάδα αυτή δεν διαφέρει κατά πολύ από τις δικές μας στα ελληνικά κέντρα εξουσίας, αναφορικά με τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας.<br /> Ωστόσο, για πρώτη φορά, τόσο στο Ισραήλ όσο και στην εβραϊκή διασπορά η για δεκαετίες επιτήδεια κατασκευασμένη εικόνα της Τουρκίας, έχει καταρρεύσει. Αυτοί που εργολαβικά την έφτιαξαν, τώρα πλέον εργολαβικά την αποδομούν. Εάν τώρα η Ιερουσαλήμ συνειδητοποιήσει ταυτόχρονα ότι η ασφάλεια του Ισραήλ βρίσκεται στη Δύση με ομφάλιο λώρο την Ανατολική Μεσόγειο και όχι βόρεια με την Τουρκία, το στρατηγικό περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου θ’ αλλάξει άρδην. Οψόμεθα.<br /> <i>Το κείμενο αφιερώνεται στην μνήμη του ευπατρίδη δάσκαλου και Κωνσταντινουπολίτη Νεοκλή Σαρρή (1940-2011)</i><br /> <i>Ο Μάριος Ευρυβιάδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο</i><br /> <br /> <a href="http://agora-dialogue.com/">ΠΗΓΗ</a>

Mas-Kom-Ya: Ισραηλινο-Τουρκικές Σχέσεις

Μάριος Ευρυβιάδης Το 1974 ο σημερινός Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ως Πρόεδρος της Ομάδας Νεολαίας Κωνσταντινούπολης του κό...

Διαβάστε την συνέχεια

Ν. Λυγερός. O στρατηγικός ρόλος του Πειραιά στην ΑΟΖ

<center><img border="0" height="320" src="http://www.lygeros.org/Images/7151.jpg" width="540" /></center><br /> <br /> <br /> Ο Πειραιάς δεν ήταν ξηρά, αλλά νησί που έγινε λιμάνι, δηλαδή γη θάλασσας. Ήλθε από τη θάλασσα για να δώσει μέλλον στη γη, στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτό το επινόησε ένας Θεμιστοκλής και το κατανόησε ένας Θουκυδίδης, ενώ άλλοι ακόμα και να το κοίταζαν δεν θα το έβλεπαν καν. Με άλλα λόγια, κι οι δυο τους ανέδειξαν το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά. Κι αυτός ο ρόλος είχε επιπτώσεις και στο εμπόριο και στην οικονομία. Τα ναυπηγεία δημιούργησαν ένα νέο κόσμο πάνω στα κύματα. Και δεν είναι τυχαίο αν η Ελλάδα έχει πια τον πρώτο εμπορικό στόλο του κόσμου. Μόνο που όταν η οικονομία δεν έχει στρατηγικό βάθος και η στρατηγική δεν θεωρείται παρά μόνο και μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, έχουμε το φαινόμενο του εκφυλισμού. Δεν μπορεί ένας αποτελεσματικός στόλος να μην έχει ανθεκτικό λιμάνι. Πιο αφαιρετικά, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, τα νησιά μας είναι ο στόλος μας. Κι αυτά τα νησιά για να λειτουργήσουν δυναμικά, πρέπει να έχουν ένα λιμάνι με τείχη, το οποίο να έχει μία διεθνή βαρύτητα. Αλλιώς η αποκλειστικότητα δεν μπορεί να γίνει κτήμα. Η στρατηγική ανάπτυξη του Πειραιά είναι απαραίτητη για να υποστηρίξει επί του πρακτέου τον στόλο μας, τα νησιά μας, δηλαδή την ΑΟΖ μας. Αν δεν εξετάσουμε το θέμα στρατηγικά, τότε θα εμφανιστούν αναπόφευκτα οι φοβίες μας όσον αφορά στα νησιά. Δίχως στρατηγικό κέντρο αποφάσεων δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί η εμβέλεια της θεωρίας παιγνίων πάνω στα νησιά μας. Αν αυτά δεν νιώσουν ότι ανήκουν στο ίδιο σύμπλεγμα, στο ίδιο πεδίο δράσης, διότι έχει καθοριστεί ένα πλαίσιο μέσω της στρατηγικής, στην τελική δεν θα αποτελούν πια μια ανοιχτή δομή ικανή ν' αντισταθεί, αλλά μόνο και μόνο μία σειρά από dominos έτοιμη να καταρρεύσει με το πρώτο πέσιμο. Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο ένα στάδιο ή μία ομάδα. Ο Πειραιάς είναι η καρδιά της πατρίδας μας. Υπάρχει μία αποστολή κι έχουμε ανθρώπους που διαθέτουν γνώσεις, για να την υλοποιήσουν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέληση. Πρωταρχικά είναι η επίγνωση. Αν ο καθένας μας καταλάβει το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά για την ΑΟΖ, τότε θα δει το όραμα και θ' αρχίσει την πραγματική προσπάθεια. Για να πείσουν τους άλλους για την οχύρωση έδωσαν πρώτα μάχη στα νησιά. Με άλλα λόγια η Σαλαμίνα απέδειξε τη σημασία του Πειραιά. Με την ΑΟΖ, τα νησιά μας δείχνουν ήδη την ανάγκη μιας στρατηγικής κι ο Πειραιάς θα είναι η θεμελίωσή της. <br /> <br /> <br /> <div align="center"></div><br /> <a href="http://www.lygeros.org/">ΠΗΓΗ</a>

Ν. Λυγερός. O στρατηγικός ρόλος του Πειραιά στην ΑΟΖ

Ο Πειραιάς δεν ήταν ξηρά, αλλά νησί που έγινε λιμάνι, δηλαδή γη θάλασσας. Ήλθε από τη θάλασσα για να δώσει μέλλον στη γη, στην πατρίδα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πλησιάζει και η ώρα να πληγεί και η Γερμανία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/schauble1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-28291" height="320" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/schauble1-300x166.jpg" title="schauble" width="550" /></a></div><br /> <b><br /> </b><br /> <b>Όταν ένα κορυφαίο και σε γενικές γραμμές όσο το δυνατόν αντικειμενικό γερμανικό έντυπο προειδοποιεί ότι η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας δεν είναι όσο καλή φαίνεται ή/και διαφημίζουν οι ηγέτες της κουνώντας το δάχτυλο στους υπόλοιπους στην Ευρωζώνη, τότε δεν μπορεί παρά η προειδοποίηση να ληφθεί σοβαρά υπόψη…</b><br /> Πρόκειται για ένα ακόμα δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel το οποίο έχει αναλάβει φαίνεται την δύσκολη αποστολή να αντιπροσωπεύει σε δύσκολους καιρούς στη Γερμανία, τη φωνή της λογικής, βοηθώντας και στην εκτόνωση των αντιδράσεων από τους λαούς της Ευρώπης που αντιδρούν ερχόμενοι αντιμέτωποι με αυτό που γίνεται αντιληπτό ως «γερμανική υπεροψία».<br /> Σε ένα εκ των βασικών του άρθρων λοιπόν, το γερμανικό περιοδικό προειδοποιεί ότι παρά το γεγονός ότι η οικονομία της Γερμανίας φαίνεται ισχυρή, η χώρα θα μπορούσε εύκολα να τεθεί στο στόχαστρο των διεθνών χρηματοπιστωτικών οίκων αξιολόγησης, οπότε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης, θα είχε ως αποτέλεσμα το να προστεθούν ανάγκες 20 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ετήσια βάση, ως επιπλέον κόστος δανεισμού.<br /> Ο ανωτέρω εφιαλτικό σενάριο – από κάποιες απόψεις όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά για ολόκληρη την Ευρωζώνη – στηρίζεται στη διαπίστωση ότι κάποιοι οικονομικοί δείκτες (ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ) στη Γερμανία είναι χειρότεροι από τους αντίστοιχους χωρών οι οποίες επισήμως αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τα spread να κινούνται γύρω από την περιοχή του 7%, όπως η Ιταλία και η Ισπανία…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Rehn_Juncker.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-28293" height="199" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Rehn_Juncker-300x199.jpg" title="Rehn_Juncker" width="300" /></a>Για τον λόγο αυτό εξοργίστηκε και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος δήλωσε ότι «το επίπεδο του γερμανικού χρέους προβληματίζει», δεδομένου ότι ενώ το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ στη χώρα του είναι 20%, στη Γερμανία είναι τουλάχιστον 80%, ενώ είναι χαμηλότερο σε Ιταλία και Ισπανία. Η πρόβλεψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ μιλάει για 60%.<br /> Το χειρότερο όλων είναι ότι οι Γερμανοί πολιτικοί φαίνεται ότι έχουν παγιδευτεί σε μια λαϊκιστική πολιτική, την ίδια που οδήγησε σε αδιέξοδο τις χώρες που σήμερα αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Για παράδειγμα, μπορεί το έλλειμμα της Γερμανίας να κυμαίνεται στο 1,3% ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και να αναμένεται να μειωθεί κάτω από το 1% το 2012, κάτι για το οποίο ο Σόιμπλε κομπάζει, ωστόσο, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η Γερμανία θα δανειστεί 26 δισεκατομμύρια περισσότερα το 2012 για να εξυπηρετήσει υποχρεώσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες που έχουν ψηφιστεί, οι οποίες θα είναι πάγιες, δηλαδή θα προστίθενται κάθε χρόνο στον προϋπολογισμό της Γερμανίας.<br /> Η συνολικά καλύτερη εικόνα της γερμανικής οικονομίας (κυρίως η διαφαινόμενη μείωση του ελλείμματος), οφείλεται στην περικοπή των δαπανών στο επίπεδο των επιμέρους γερμανικών κρατιδίων τα οποία προχωρούν σε περικοπές, αφού οι οικονομίες τους προβληματίζουν. Το ομοσπονδιακό κράτος όμως αυξάνει τον δανεισμό, άρα και τις υποχρεώσεις του. Τη στιγμή που η Ιταλία για παράδειγμα παρουσιάζει πλεόνασμα το οποίο μπορεί και να αυξηθεί μετά την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας, η Γερμανία αναμένεται να το πετύχει μόλις το 2013. Για να πετύχει τον στόχο του Μάαστριχτ (χρέος 60% επί του ΑΕΠ), η Γερμανία θα πρέπει να παρουσιάσει πλεόνασμα 2,7% επί μια δεκαετία, ή 4,7% για να πετύχει τον στόχο σε μια πενταετία.<br /> Όπως αποδεικνύεται η κατάσταση είναι πολύ πιο πολύπλοκη συγκριτικά με όσα υποστηρίζουν Γερμανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και αν δεν ληφθεί μέριμνα, τότε ίσως η οικονομική πορεία της Γερμανίας, της χώρας – τιμητή των πάντων, ίσως μας εκπλήξει δυσάρεστα…<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Πλησιάζει και η ώρα να πληγεί και η Γερμανία;

Όταν ένα κορυφαίο και σε γενικές γραμμές όσο το δυνατόν αντικειμενικό γερμανικό έντυπο προειδοποιεί ότι η οικονομική κατάσταση της Γερμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο βρώμικος ρόλος των αμερικανικών think tanks (Stratfor & ICG) στα Ελληνοτουρκικά!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-31034" height="320" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/11/greece-turkey.jpg?w=700&h=356" title="greece-turkey" width="550" /></div><br /> <br /> <br /> <b>Γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς (<a href="http://gdailynews.wordpress.com/">GEOPOLITICS & DAILY NEWS</a>)</b><br /> <br /> Το για πολλούς έγκυρο και αξιόλογο …<a href="http://www.stratfor.com/">STRATFOR</a> που ειδικεύεται σε γεωπολιτικές αναλύσεις έχει χαρακτηριστεί ακόμη και από ορισμένα αμερικανικά δημοσιεύματα ως και η προσωποποίηση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην ενημέρωση. Πρόκειται για μία καλά οργανωμένη και “στημένη” ομάδα που διοχετεύει με τον ιδανικότερο (επιστημονικό θα έλεγα) τρόπο τις ειδήσεις στο αναγνωστικό της κοινό, προβοκάρωντας χώρες, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα τα αμερικανικά συμφέροντα.<br /> Δεν είναι τυχαίες οι κατά καιρούς επισημάνσεις από ορισμένους αμερικανούς <a href="http://www.rumormillnews.com/cgi-bin/archive.cgi?read=13032">δημοσιογράφους/αναλυτές</a> που όχι τυχαία κατέταξαν το STRATFOR στην κατηγορία των “στημένων” μέσων ενημέρωσης και με απλά λόγια το βάφτισαν ευθέως και ως…”σκιώδης CIA”!<br /> <span id="more-31031"></span><br /> Χωρίς να θέλω ο ίδιος να ωραιοποιήσω την Ελληνική κατάσταση που έτσι και αλλιώς είναι άκρως δυσάρεστη στα οικονομικά, πολιτικά και υπό την ευρύτερη έννοια κοινωνικά δρώμενα της χώρας, θα ήθελα να επισημάνω πως υπάρχει μία εμμονή του STRATFOR τα τελευταία χρόνια να διαιρέσει το Αιγαίο όπως αυτό εξυπηρετεί τις ΗΠΑ και τη Τουρκία. Και αυτό φυσικά το κάνει κομψά. Το κάνει βασιζόμενο σε χρόνια τακτική που την χαρακτηρίζει η επιμονή αλλά και η εμμονή.<br /> Συχνά το STRATFOR ξεφεύγει από γεωπολιτικές αναλύσεις και ανακαλύπτει εξεγέρσεις, κοινωνικές αναταραχές, μέχρι και κινδύνους εμφύλιας σύρραξης στο εσωτερικό της Ελλάδας κάνοντας προπαγάνδα που ωστόσο δεν κλήθηκε ποτέ από κανέναν δικό μας πολιτικό άνδρα (έστω από δηλώσεις) να στοιχειοθετήσει…<br /> Τον Αύγουστο του 2010, το STRATFOR είχε δημοσιεύσει μια έκθεση που εξηγούσε ότι η χώρα μας έχει απωλέσει κάθε γεωπολιτική σημασία! Ουσιαστικά η έκθεση ήταν σαν να αναφερόταν σε κάποια αποικία και όχι σε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ.<br /> Η έκθεση τότε (ευτυχώς) επιβεβαίωνε ότι η Ελλάδα τελικά έχει στοχοποιηθεί γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένης της εμπλοκής στρατηγικών εταίρων (συμφερόντων) στα Βαλκάνια αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /> “Λόγω των δομικών προβλημάτων της η Ελλάδα, μπορεί να στοχοποιηθεί μιας επίθεσης που θα μεταφραστεί ως και ουσιαστική προσπάθεια κατάργησης του έθνους κράτους, με την διατήρηση μόνο των τυπικών χαρακτηριστικών της”, τόνιζε τότε.<br /> Το γιατί βεβαία το STRATFOR ασχολήθηκε τόσες φορές και με τόσες λεπτομέρειες για μία χώρα που όπως υποστηρίζει έχει ήδη απωλέσει κάθε γεωπολιτική σημασία, είναι απορίας άξιο!!!<br /> <b>Διαβάζοντας την τελευταία έκθεση του <a href="http://gdailynews.wordpress.com/2011/11/22/%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-stratfor-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB/">STRATFOR</a></b> <b>θα δούμε ότι επαναφέρουν ως ερώτημα το δικό τους συμπέρασμα του περσινού έτους.</b><br /> Κοινώς… “Είναι η Ελλάδα έτοιμη να δεχτεί τη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου;”<br /> Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν έχει απωλέσει κανέναν γεωπολιτικό ρόλο, αλλά ούτε και δικαίωμα. Αν δεν είχε τον οποιονδήποτε ρόλο τότε το STRATFOR θα έγραφε για εμάς όσο συχνά γράφει για την Ελβετία! Το ανησυχητικό είναι μη τυχόν βρισκόμαστε στη διαδικασία απώλειας των πιο πάνω δικαιωμάτων.<br /> Και αυτό γιατί παρατηρείται οργανωμένη αμερικανική επίθεση στα ελληνικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Ας θυμηθούμε και συγκρίνουμε την αναλυτική έκθεση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του <b><a href="http://gdailynews.wordpress.com/2011/07/19/international-crisis-group-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF/">International Crisis Group</a></b>, στις 19 Ιουλίου 2011, περί των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας και την αναγκαιότητα εξεύρεσης λύσης στο Αιγαίο.<br /> Το <b>International Crisis Group</b>, που σημειωτέον δεν αναφέρε πουθενά την Ελλάδα στη λίστα που δημοσιεύσε τότε με τις Ευρωπαϊκές και Βαλκανικές χώρες, θεωρούσε πως οι αμοιβαίες υποχωρήσεις είναι η μοναδική λύση ώστε να λυθεί μια για πάντα το πρόβλημα που υπάρχει στο Αιγαίο.<br /> <h2><span style="color: black;"><b>INTERNATIONAL CRISIS GROUP & STRATFOR – ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ…</b></span></h2>Αναφορά στην έκθεση του <b>International Crisis Group</b> κάνει και ο τουρκικός τύπος χωρίς προς το παρόν να σχολιάσει περαιτέρω το όλο ζήτημα. <b>Ακολουθεί στα ελληνικά η περίληψη της 20-σέλιδης έκθεσης</b> που ολόκληρη (αγγλικά) βρίσκεται εδώ: <b><a href="http://www.crisisgroup.org/%7E/media/Files/europe/turkey-cyprus/turkey/B64%20Turkey%20and%20Greece-%20Time%20to%20Settle%20the%20Aegean%20Dispute.pdf">International Crisis Group – ΕΚΘΕΣΗ: ΕΛΛΑΔΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ.</a></b><b></b><br /> <h2><b>ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ…</b></h2><img alt="" height="526" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/07/icg.jpg?w=579&h=526&h=526" title="ICG" width="579" /><br /> <h2><b>ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΟΥ INTERNATIONAL CRISIS GROUP</b></h2>Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν πλέον εξομαλυνθεί σε σχέση με τις εποχές όπου οι δύο σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ έφτασαν σε τρεις περιπτώσεις πολύ κοντά σε μια μεταξύ τους σύρραξη εξαιτίας των εντάσεων πάνω από το Αιγαίο. Το εμπόριο, οι επενδύσεις, η αμοιβαία συνεργασία και ο τουρισμός έχουν θέσει στο περιθώριο επί μέρους ζητήματα όπως το Κυπριακό, το οποίο πρώτο τροφοδότησε τη διένεξη στο Αιγαίο στις αρχές του 1970.<br /> Οι συχνές διμερείς συνομιλίες και η ανεπίσημη παύση από πλευράς Τουρκίας των στρατιωτικών υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά κατά το 2011 καταδεικνύουν ότι η περίοδος αυτή μπορεί να είναι κατάλληλη για την εξεύρεση μιας λύσης. Η νέα ισχυρή κυβέρνηση της Τουρκίας, η οποία εκλέχθηκε τον Ιούνιο, ενδιαφέρεται να επιδιώξει την περαιτέρω αναγνώρισή της ως υπεύθυνη περιφερειακή δύναμη, επιλύοντας τα προβλήματά της με τις γείτονες χώρες και υπερπηδώντας τα εμπόδια για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).<br /> Με την Αθήνα να χρειάζεται, εν μέσω οικονομικής κρίσης, οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια και τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, αυτή η μη αναγκαία και δυνητικά επικίνδυνη διένεξη θα πρέπει να επιλυθεί. <b>Μια καλή στρατηγική προΰποθέτει μια σειρά από συγχρονισμένα βήματα που θα προετοιμάσουν αντίστοιχα την κοινή γνώμη σε αμφότερες τις πλευρές και θα οδηγήσουν σε μια αμοιβαία συμφωνία, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει, σε περίπτωση που κριθεί αναγκαίο, και μια ενδεχόμενη προσφυγή σε διεθνή δικαστήρια.</b><br /> Παρά τη σχετική ηρεμία των τελευταίων χρόνων, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μη συγκαταλέγεται το Αιγαίο στα φλέγοντα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα, το ρίσκο της αναζωπύρωσης εξακολουθεί να υφίσταται. Οι Έλληνες ανησυχούν για την ασφάλεια των εκατοντάδων νησιών που είναι πολύ εγγύτερα στην Τουρκία παρά στην ηπειρωτική χώρα. Οι Τούρκοι φοβούνται το ενδεχόμενο να αποκοπούν από το μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου και των ανοιχτών θαλασσών σε περίπτωση που η Ελλάδα οδηγηθεί μονομερώς σε επέκταση των χωρικών υδάτων της και σε καθιέρωση νέων θαλάσσιων ζωνών μέσα από τη διαδικασία της δικαιοδοσίας. Οι διαπραγματεύσεις για την επανένωση της Κύπρου και η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας οδηγούνται σε αδιέξοδο. Αν, παρ’όλα αυτά, η Άγκυρα και η Αθήνα  οδηγηθούν σε επίλυση της διένεξης στο Αιγαίο, το βήμα αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει στο να πειστούν οι Ελληνοκύπριοι για τις καλές προθέσεις της Τουρκίας και θα αποτελούσε μέρος των διαπραγματευτικών διαπιστευτηρίων της Τουρκίας προς την ΕΕ.<br /> Μεγάλος μέρος της διαφωνίας για το Αιγαίο αναπτύχθηκε μετά το σχεδιασμό από την Αθήνα του πραξικοπήματος του 1974 στη Λευκωσία με σκοπό την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, και την επακόλουθη εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού από την Τουρκία. Η διένεξη έχει πλέον πάψει να αφορά αποκλειστικά τις θαλάσσιες ζώνες (τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα) και περιλαμβάνει πλέον ζητήματα που σχετίζονται με τον εναέριο χώρο, τις υπερπτήσεις, τη στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και τις περιοχές πληροφοριών πτήσεων. Η γεωγραφία του Αιγαίου Πελάγους είναι περίπλοκη, και περιλαμβάνει πλέον των 2.400 νησιών, κυρίως ελληνικών, αλλά και σημαντικές θαλάσσιες οδούς, οι οποίες αποτελούν την οικονομική δύναμη και την πηγή ασφαλείας της Τουρκίας.<br /> Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι το διεθνές δίκαιο, όπως περιγράφεται με λεπτομέρειες στην ευρέως γνωστή επικυρωμένη σύμβαση του 1982 των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), της παρέχει το αναφαίρετο δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων της κατά δώδεκα ναυτικά μίλια από τα σημερινά έξι. Περιγράφει την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ως το κυριότερο πρόβλημα και πιστεύει πως αυτό πρέπει να επιλυθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) και όχι μέσα από διμερείς διαπραγματεύσεις. Για χρόνια η Τουρκία παρέμενε απρόθυμη να καταλήξουν στο ΔΔΧ για την εκδίκαση των ζητημάτων σε ό,τι αφορά το Αιγαίο και επέμενε στη λύση των διμερών συνομιλιών, αν και από το 1997 και έπειτα δεν αποκλείει την προσφυγή σε δικαστικά μέσα, εφόσον πρόκειται για από κοινού αποδεκτά όργανα. Η Τουρκία φοβάται ότι μια επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων θα μπορούσε να αποκόψει την πρόσβασή της σε σημαντικές θαλάσσιες οδούς και στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Το κοινοβούλιό της απείλησε με κήρυξη πολέμου σε περίπτωση που η Ελλάδα μονομερώς επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα η Άγκυρα προβαίνει σε συμβολικές επιδείξεις της δύναμής της, οι οποίες μέχρι πρόσφατα περιελάμβαναν στρατιωτικές πτήσεις πάνω από ακατοίκητα ελληνικά νησιά. Όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των κρατών στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας που διασχίζουν το Αιγαίο με κατεύθυνση τη Μεσόγειο και παραπέρα, επιθυμούν να εξασφαλίσουν ασφαλή και ανοιχτή πρόσβαση και πέρασμα προς αυτό.<br /> Σήμερα, αμφότερα τα μέρη υιοθετούν μια πιο εποικοδομητική προσσέγγιση στο θέμα. Το επιτελείο των υπουργείων εξωτερικών τους έχει συναντηθεί περισσότερες από 50 φορές για “διερευνητικές συνομιλίες” από το 2002, με σκοπό να καταλήξουν για το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και πιθανόν και για άλλα άλυτα ζητήματα στο ΔΔΧ. <b>Κεκλεισμένων των θυρών, αμφότερα τα μέρη συμφωνούν ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει αρκετά, ώστε να επέλθει επίλυση της διένεξης, η οποία σχετίζεται περισσότερο με την εσωτερική πολιτική των δύο χωρών αντίστοιχα, καθώς επίσης και με τον ψυχολογικό παράγοντα, παρά με μια πραγματική ανησυχία σχετικά με την ασφάλεια.</b> Ωστόσο, η απουσία πολιτικής βούλησης για παραμερισμό των μαξιμαλιστικών θέσεων και αντιμετώπιση της κοινής γνώμης με συμβιβασμούς έχει διατηρήσει τις διαπραγματεύσεις σε αρχικό στάδιο.<br /> Η λογική αυτή είναι κοντόφθαλμη. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία θα επωφεληθούν συμβάλλοντας στην επίλυση της μακροχρόνιας και δαπανηρής διένεξης, με τα οικονομικά πλεονεκτήματα του τερματισμού αυτής της επίπλαστης στρατιωτικής φιλονικίας να είναι ιδιαίτερα εμφανή για την Ελλάδα. Η Τουρκία, επίσης, θα επωφελούνταν οικονομικά, αλλά εξίσου σημαντικό, ένας τέτοιος διακανονισμός θα μπορούσε να ενδυναμώσει και πάλι τις σχέσεις της με την ΕΕ και να αυξήσει την αξιοπιστία της πολιτικής «των μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες. Η διαδικασία για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα ακόλουθα από κοινού βήματα:<br /> <ul><li>Πρώτο στάδιο: Η Τουρκία επίσημα θέτει τέλος στις υπερπτήσεις πάνω από ακατοίκητα ελληνικά νησιά. Η Ελλάδα δεσμεύεται να προχωρήσει σε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου με το που επιτευχθεί και επικυρωθεί μια περιεκτική συμφωνία με την Τουρκία που θα αφορά το Αιγαίο, σύμφωνα με δεσμεύσεις στις οποίες είχε προβεί σε μια σειρά προηγούμενων συνθηκών. Η Τουρκία δεσμεύεται να προχωρήσει σε ταυτόχρονη διάλυση του Τέταρτου Στρατού της ή σε μετεγκατάστασή του μακριά από το Αιγαίο.</li> <li>Δεύτερο στάδιο: Αμφότερα τα μέρη να ανακοινώσουν ότι είναι έτοιμα να διαπραγματευτούν ειδικές συμφωνίες για το Αιγαίο, οι οποίες θα  ευθυγραμμίζονται με τις γενικές αρχές της ισότητας και των ειδικών συνθηκών της UNCLOS. Η Ελλάδα να αναγνωρίσει δημόσια ότι η Τουρκία, ως παράκτιο κράτος, έχει δικαιώματα που πρέπει να συνυπολογιστούν σε περίπτωση οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών του Αιγαίου, λαμβάνοντας υπόψην ότι τέτοιου είδους ζητήματα έχουν διευθετηθεί ή επιδικαστεί από άλλα κράτη που διαθέτουν ακτογραμμές και μοιράζονται την ίδια θαλάσσια περιοχή. Η Τουρκία να δεσμευτεί δημοσίως ότι θα επικυρώσει τη UNCLOS και θα αναγνωρίσει καταρχήν το διεθνές δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα κατά δώδεκα ναυτικά μίλια. Οι δύο πλευρές από κοινού να ανακηρύξουν διαπραγματεύσεις, οι οποίες θα περιλαμβάνουν τη διατήρηση των διαδρόμων ανοιχτής θάλασσας προς όλα τα μείζονα τουρκικά λιμάνια, καθώς επίσης και τα τουρκικά στενά στη Μαύρη Θάλασσα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη διεθνή ναυσιπλοΐα.</li> <li>Τρίτο στάδιο: Η Ελλάδα και η Τουρκία να διαπραγματευτούν την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων τους με βάση την αρχή των δώδεκα ναυτικών μιλίων ως όριο. Να συμφωνήσουν επί των ενδιάμεσων θαλάσσιων ορίων, όπου αυτά τα όρια συμπίπτουν και στη μείωση των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο, για να διασφαλιστούν οι διάδρομοι ανοιχτής θάλασσας για τις διεθνείς μεταφορές μέσω του Αιγαίου. Να συμφωνήσουν εκ των προτέρων ότι θα εξουσιοδοτήσουν το ΔΔΧ να επιδικάσει, σύμφωνα με τις αρχές που αναφέρθηκαν στα στάδια δύο και τρία, οποιαδήποτε διένεξη σχετικά με τη χάραξη των ορίων των χωρικών υδάτων. </li> <li>Τέταρτο στάδιο: Η Τουρκία και η Ελλάδα να θίξουν τα οποιαδήποτε εναπομείναντα ζητήματα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, και επομένως, να απευθυνθούν για οποιεσδήποτε εναπομείνουσες διαφορές στο ΔΔΧ.</li> </ul><a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a>

Ο βρώμικος ρόλος των αμερικανικών think tanks (Stratfor & ICG) στα Ελληνοτουρκικά!

Γράφει ο Λουκάς Δ. Συμπεράς ( GEOPOLITICS & DAILY NEWS ) Το για πολλούς έγκυρο και αξιόλογο … STRATFOR  που ειδικεύεται σε γεωπολι...

Διαβάστε την συνέχεια

Η δομή των ενόπλων δυνάμεων και η παραφιλολογία περί «εθνικού συμφέροντος»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2011/04/psvi7yfw.jpg?w=600&h=389" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2011/04/psvi7yfw.jpg?w=600&h=389" width="550" /></a></div><br /> Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες με αφορμή τις κρίσεις και την αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, γεγονότα που συνδυάστηκαν με δημοσιεύματα και δηλώσεις σε κανάλια και εφημερίδες, για την δομή των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /> Με τον όρο «δομή δυνάμεων» εννοούμε:<br /> Πόσες μονάδες, πόσα πλοία, πόσα αεροσκάφη απαιτούνται να υπάρχουν για να εκτελεσθεί η αποστολή των ενόπλων δυνάμεων σε περίοδο ειρήνης, κρίσης ή πολέμου.<br /> <br /> Για να αλλάξει αυτή η «οροφή» μέσων, οπλικών συστημάτων και  προσωπικού, θα πρέπει:<br /> -ή να αλλάξει η απειλή,<br /> -ή να μειωθούν τα διαθέσιμα χρήματα για την προμήθεια και συντήρησή τους,<br /> -ή να μην υπάρχει το διαθέσιμο προσωπικό.<br /> Αυτοί οι παράγοντες ΔΕΝ διαφοροποιούνται από την μια μέρα στην άλλη και γι αυτό οι αλλαγές αυτές, παγκόσμια, υλοποιούνται με γραμμικό και ομαλό τρόπο.<br /> <br /> Στις περισσότερες χώρες έγιναν σημαντικές μειώσεις των οροφών των μέσων και μονάδων, μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου (1990).<br /> Στη χώρα μας, μετά το 1974, βρεθήκαμε να κοιτάζουμε με διπλή ματιά:<br /> -προς την τουρκική απειλή (Θράκη και νησιά του Αιγαίου) και συγχρόνως,<br /> -προς τα βόρεια σύνορα λόγω της νατοϊκής υποχρέωσης ή των εσωτερικών προκαταλήψεων.<br /> Η δεύτερη υποχρέωση μπορεί έπαψε να υπάρχει μετά το 1991, στη πράξη όμως, τίποτα δεν άλλαξε!!<br /> <br /> Μέχρι και σήμερα διατηρούνται στα βόρεια σύνορά μας, δυνάμεις λιγότερες από τα ανατολικά σύνορα αλλά αρκετές για να απομυζούν πόρους και προσωπικό από αυτές που προορίζονται να αντιμετωπίσουν την πραγματική τουρκική απειλή.<br /> Η «απειλή» από βορρά διατηρήθηκε με τεχνητούς τρόπους από το 1991, συνήθως στο όνομα κάποιας ασαφούς ασύμμετρης απειλής που κανείς δεν μπορούσε να την περιγράψει!!<br /> Η εμμονή στη διατήρηση μονάδων και στρατοπέδων εκεί που δεν υπήρχε απειλή προερχόταν πλην των πολιτικών και στην εμμονή των στρατιωτικών προκειμένου να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρακάτω, φαίνεται μια σύγκριση των ανωτάτων αξιωματικών του αμερικανικού και ελληνικού στρατού που έχουν διοικητικά καθήκοντα. Στον αμερικανικό στρατό υπάρχουν 65 ανώτατοι αξιωματικοί ενώ στον πολύ μικρότερο ελληνικό υπάρχουν 63!!!<br /> <table border="1" cellpadding="1" cellspacing="1" style="width: 500px;"><tbody> <tr> <td><b>Δομή διοίκησης αμερικανικού στρατού με 675.000 επάνδρωση (65 ανώτατοι)</b></td> <td><b>Δομή διοίκησης ελληνικού στρατού με 90.000 επάνδρωση (63 ανώτατοι)</b></td> </tr> <tr> <td>Αντιστράτηγοι 9 (διοικητές Στρατιών, Σωμάτων Στρατού)</td> <td>Αντιστράτηγοι 6 (διοικητές Στρατιάς, Σωμάτων Στρατού)</td> </tr> <tr> <td>Υποστράτηγοι 20 (υποδιοικητές Σωμάτων Στρατού, διοικητές μεραρχιών)</td> <td>Υποστράτηγοι 14 (υποδιοικητές Σωμάτων Στρατού, διοικητές μεραρχιών)</td> </tr> <tr> <td>Ταξίαρχοι 37 (διοικητές μαχίμων ταξιαρχιών)</td> <td>Ταξίαρχοι 43 (διοικητές μαχίμων ταξιαρχιών, υποδιοικητές μεραρχιών)</td> </tr> </tbody> </table>Στο παρελθόν έγιναν αλλαγές στη δομή δυνάμεων το 1997, το 2001, το 2003, το 2005 και σχεδιάσθηκαν άλλες το 2008, 2010 και το 2011, οι οποίες δεν άλλαξαν ουσιαστικά τίποτα.<br /> Τον Νοέμβριο του 2009 ο προϋπολογισμός για την άμυνα φάνηκε ότι θα έπεφτε δραματικά. Έγιναν προτάσεις από τον υπογράφοντα για μείωση των μονάδων του Στρατού κατά 30%, για να μειωθεί το λειτουργικό κόστος, που είναι το μεγαλύτερο (αναλογικά) από τις νατοϊκές χώρες και να ενισχυθεί παράλληλα η άμυνα προς ανατολάς. Η στρατιωτική ηγεσία τότε κατάφερε να πείσει την πολιτική και δεν έγινε καμία αλλαγή. Μάλιστα δημιουργήθηκαν ορισμένες καινούργιες μονάδες στη περιοχή Θεσσαλονίκης, για προφανείς ρουσφετολογικούς λόγους.<br /> <br /> Μόνο το 2010, επίσημα, η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ-θεσμικό κείμενο που περιγράφει τις απειλές) διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει από βορρά απειλή. Και σε αυτή όμως την περίπτωση ΔΕΝ μειώθηκαν οι δυνάμεις που βρίσκονταν στα βόρεια σύνορα γιατί εξυπηρετούσαν τοπικά συμφέροντα, βουλευτές, στρατιωτικούς κ.λ.π.<br /> <br /> Για να γίνει κατανοητό πόσα χρήματα σπαταλούνται εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στρατός :<br /> -το ετήσιο κόστος των προς βορρά δυνάμεων είναι περί τα έξι (6) εκατομμύρια ευρώ ενώ<br /> -των δυνάμεων στη Θράκη είναι το τριπλάσιο.<br /> <br /> Δηλαδή, ο στρατός στα βόρεια σύνορα κοστίζει το 1/3 του στρατού πρώτης γραμμής.<br /> Αν υπολογίσουμε το στρατό του εσωτερικού (συνολικά) θα δούμε ότι κοστίζει περίπου το μισό του συνολικού κόστους λειτουργίας. Για την Αεροπορία και το Ναυτικό υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα αλλά όχι σε τέτοια έκταση.<br /> Η κατάσταση αυτή τροφοδοτείται από το 1974, με το σκεπτικό ότι ένας μεγάλος στρατός ικανοποιεί με το υπερβολικό μέγεθός του τους στρατιωτικούς γιατί διαθέτει πολλές διοικητικές θέσεις, ικανοποιεί το κομματικό κατεστημένο για τα ρουσφέτια, ικανοποιεί  τους εμπόρους όπλων γιατί απαιτεί πολλά όπλα και επιπλέον για ορισμένους «παρέχει» αίσθημα ασφάλειας.<br /> <br /> Μετά τις πρόσφατες αλλαγές της στρατιωτικής ηγεσίας, οι οποίες ήταν σωστές σε ότι αφορά την επιλογή των αξιωματικών αλλά έγιναν σε λάθος πολιτικό χρόνο, υπήρξαν κομπασμοί από ορισμένους αποστρατευθέντες ότι «υπερασπίσθηκαν» την υπάρχουσα δομή.<br /> Δυστυχώς, «υπερασπίσθηκαν» ένα στρατό που :<br /> -Βρίσκεται εκεί που δεν θα έπρεπε (στα βόρεια και το εσωτερικό της χώρας) και<br /> -ΔΕΝ βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε (στα ανατολικά της χώρας).<br /> <br /> Οι δε κατά καιρούς πολιτικές ηγεσίες υπήρξαν άτολμες, αναποτελεσματικές να δώσουν κατευθύνσεις και να επιβάλουν αυτό που η κοινή λογική, τα υπάρχοντα χρήματα, το υπάρχον προσωπικό αλλά και οι πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας, επιβάλλουν.<br /> Στις σημερινές συνθήκες είναι αναποτελεσματικοί και αυτοί που κινούνται στενά στα πλαίσια των μνημονίων και όσοι αρνούνται τις ορθολογικές αλλαγές που εξυπηρετούν τις πραγματικές ανάγκες. Οι συντηρητικές δυνάμεις αδράνειας (εντός ή εκτός Στρατού) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες όταν καλύπτουν την ιδιοτέλειά τους με το «εθνικό συμφέρον».<br /> <br /> <i>*Ο Νίκος Τόσκας είναι Υποστράτηγος (ε.α.)</i><br /> <a href="http://www.protagon.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η δομή των ενόπλων δυνάμεων και η παραφιλολογία περί «εθνικού συμφέροντος»

Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες με αφορμή τις κρίσεις και την αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, γεγονότα που συν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς.Πως και τι έγινε. Συγκλονιστικό!!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE7gH3FQx51IdpbR4hWZKm7yNtXMmbvoj1UvRVyujvXIj7JmxYX2jTEOmJETNZCQTRukqr1LhY7nU9baJ81iNhk7vW5Rcjlx_0JHhuG5roFcAEBvHyOrBNWfXoe5LT7dnTDaN09MlcnH9D/s1600/imagesCA1CNZG5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE7gH3FQx51IdpbR4hWZKm7yNtXMmbvoj1UvRVyujvXIj7JmxYX2jTEOmJETNZCQTRukqr1LhY7nU9baJ81iNhk7vW5Rcjlx_0JHhuG5roFcAEBvHyOrBNWfXoe5LT7dnTDaN09MlcnH9D/s400/imagesCA1CNZG5.jpg" width="550" /></a></div><br /> <b><br /> </b><br /> <b>*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος: </b><br /> <br /> Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα τουΧαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν τηνώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες. <br /> <br /> «Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος τηςοικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…». <br /> <br /> «Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στηνκυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες. <br /> <br /> Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός. <br /> <br /> Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή».Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής. <br /> <br /> «Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989. <br /> <br /> 2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις. <br /> <br /> Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία. <br /> <br /> Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο! <br /> <br /> Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών. <br /> <br /> Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα. <br /> <br /> Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Oικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής». <br /> <br /> Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου. <br /> <br /> 3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται <br /> <br /> μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε. <br /> <br /> Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ. <br /> <br /> Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων. <br /> <br /> Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ. <br /> <br /> Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος. <br /> <br /> Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα. <br /> <br /> <span style="font-size: x-small;">[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96. </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;">[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;">[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005. </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;"><br /> </span><br /> <span style="font-size: x-small;">[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998. </span><br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <a href="http://www.analystsforchange.org/">ΠΗΓΗ</a>

Η μεγάλη ληστεία της Ελλάδoς.Πως και τι έγινε. Συγκλονιστικό!!

*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο «Η μεγάλη ληστεία» Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπα...

Διαβάστε την συνέχεια

H Ευρώπη σε κρίση: Ποιός χρωστάει σε ποιόν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqlTb8qkL03JgEFEP0YPlR-bswuWQC4GOeciX7EW4sMDEUxOhAA0UJVPPGuBNLTvay16JuEIgvZLFJihn1RzhpDaDc4rEQpA6KsEey__zkY-QwBhMXdX1Du55vA0v-kgpvtayIUipMqKB6/s1600/%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqlTb8qkL03JgEFEP0YPlR-bswuWQC4GOeciX7EW4sMDEUxOhAA0UJVPPGuBNLTvay16JuEIgvZLFJihn1RzhpDaDc4rEQpA6KsEey__zkY-QwBhMXdX1Du55vA0v-kgpvtayIUipMqKB6/s400/%25CF%2587%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.JPG" width="550" /></a></div><br /> Σε εκτενέστατο δημοσίευμά του το BBC προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι του χρέους, παραθέτοντας στοιχεία για το ποια χώρα χρωστάει που και τι. Δείτε αναλυτικά τα χρέη της ευρωζώνης<br /> Ειδικό ένθετο στην ιστοσελίδα του <a href="http://www.bbc.co.uk/news/business-15748696" title="">BBC</a> προσπαθεί να αποσαφηνίσει βασικά ζητήματα ώστε να τα κατανοήσει ο πολίτης, της παγκοσμιοποιημένης οικονομικής πραγματικότητος.<br /> <br /> <div style="text-align: justify;">Στα γραφήματα που ακολουθούν έχουν τοποθετηθεί οι "βασικοί παίκτες" της Ευρωζώνης, αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας- Η.Π.Α, Ιαπωνία-. Μέσα από "βέλη" παρατηρούμε σε ποιας χώρας τις τράπεζες οφείλει το κάθε κράτος.</div><div style="text-align: justify;">Τα βέλη βάσει πάχους καθορίζουν το μέγεθος της οφειλής και κατευθύνονται από τον οφειλέτη προς τον πιστωτή. Το χρώμα κάθε χώρας υποδηλώνει το σε πόσο κρίσιμη κατάσταση βρίσκεται η κάθε οικονομία. Τέλος το γράφημα είναι δομημένο βάσει των στοιχείων μέχρι τον Ιούνιο του 2011.</div><div style="text-align: justify;">Το γραφήματα είναι μια προσπάθεια να καταλάβουμε την δίνη της κρίσης. Πρώτα Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, και πλέον η Ιταλία, αντιμετωπίζουν τον υπαρκτό κίνδυνο της χρεωκοπίας. Καθώς οι δανεισμοί των χωρών γίνονται σε παγκόσμια κλίμακα, καμία «δύσκολη οικονομική κατάσταση» δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο.<br /> <br /> Το ερώτημα που εγείρεται είναι λοιπόν<b> ποιος χρωστάει σε ποιόν;...</b></div><a href="http://logioshermes.blogspot.com/2011/11/h_22.html" name="more"></a><br /> <div style="text-align: justify;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwueUvrogOG2XMLP3TvK12gN4Vnc6QZFK_wttox5BED53Z5ykV3CuAZkADLIB4OtUNV2lGwLTkeBwvockdH7UuGmQx0vsOmi-yvWEXd8fg3GVTcoRTt_iurVKkhWay83E2iqdG7LNYKKU/s320/greece+1.PNG" style="height: 200px; width: 238px;" /></span></div><div style="text-align: justify;"><b>Ελλάδα</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 0,2 τρισ. ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 0,4 τρις. ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 38.073 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Η Ελλάδα είναι βαρέως χρεωμένη στις χώρες της Ευρωζώνης, και είναι μία από τις τρεις άλλες χώρες που έλαβαν πακέτα βοήθειας. Αν και η ελληνική οικονομία είναι μικρή και υπάρχει το ενδεχόμενο χρεωκοπίας ίσως να μην δημιουργούσε προβλήματα καθώς θα απορροφάται από την ίδια την Ευρωζώνη, ωστόσο η Ευρώπη φοβάται πιθανή «επιδημία» και οικονομική καταστροφή της ευρωζώνης μέσω της μετάδοσης του προβλήματος σε μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ιταλία.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;"><b>Ιρλανδία</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEOIU9BBov_7zsYfQDlnFBrD9TPFkShUCTBkhLxhXrOdIj2Xtudl-1fgTMYx1oQFpzb4xPr4qG-gry4vhOc2sA8m8wBKDD4qeePEsbil6STQKIyMUpTmlZ-6mbJa7TqbVN63eGS15jkhM/s320/ireland1.PNG" style="height: 216px; width: 240px;" /></span></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 0,7 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 1,7 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 391.000 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> Και η Ιρλανδία έχει λάβει πακέτο βοήθειας. Έχει συστήσει μέτρα λιτότητος, και η οικονομία της από πρόσφατα έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Μετά το 2008 έπεσε σε βαθιά ύφεση ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης. Αν και μικρή χώρα, έχει έναν μεγάλο χρηματοπιστωτικό τομέα, με το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ιρλανδίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;"><br /> <b>Ιταλία</b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWBCPZXLeFwr9ivJgd3bWLZCHGFQk01YhDxqiG4xz8bNsQsxgvTy2pzebHshFpfYsIWqyh2JCmqItE50bYeoSPO59cS5PjDs7QEmO5WneJunZcyunfuzfTUqqPirYMctEwjZKhVNeKqPA/s320/italy1.PNG" style="height: 217px; width: 241px;" /></span></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 1,2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 32.875 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> Η Ιταλία έχει συσσωρευμένο χρέος αλλά είναι μία σχετικά πλούσια χώρα συγκρινόμενη με την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Ωστόσο υπάρχουν φοβίες σχετικά με την ηγεσία της Ιταλίας, και φόβοι πως το χρέος της θα μεγαλώσει πολύ πιο γρήγορα απ' όσο η οικονομία της μπορεί να αντέξει. Πιο εκτεθειμένη χώρα στο χρέος της Ιταλίας είναι η Γαλλία.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfztZEuvPBBexDYpWNwjLm19Yc3qXt7MBh6mOZCKGN9Q97eKLvTAdCkEsdxp-lWKBlEKaY9_guxxpPPKJdly4alAxwKgdfoHCbkiSYloaEnP6KYBApPmBMsvfaC0g5uGnbJXrrK-ymuig/s320/protugal1.PNG" style="height: 208px; width: 242px;" /></span></div><b>Πορτογαλία</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 0,2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 0,4 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 38.081 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;">Η Πορτογαλία είναι η τρίτη χώρα που έλαβε πακέτα βοήθειας, και βρίσκεται μέχρι αυτήν την στιγμή (Ιούνιος 2011) σε βαθιά ύφεση. Και αυτή έχει αρχίσει να επιβάλλει μέτρα λιτότητας, και έχει δρομολογήσει ιδιωτικοποιήσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;"><br /> <b>Ισπανία</b></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtaNfJEQ3QI4WQj4eL_e_w0Cg49mUxpg1ev1NBl0b0Xu9jX1HblpXGJn8z0yrhDes-fwTL5yVdfoNjLjvwWP2smrJPoB-7UoZ8pl7FN2-Ha81VTX6D0JxI1ODc_oC8ZfTChmN8ZY0mqd8/s320/spain1.PNG" style="height: 198px; width: 242px;" /></span></div>ΑΕΠ: 0,7τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 1,9 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 47.366 ευρώ </div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;">Η Ισπανία ανησυχεί περισσότερο για το ενδεχόμενο πορτογαλικής χρεωκοπίας, καθώς της έχει δανείσει δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ισπανία χρωστά μεγάλα ποσά σε Γερμανία και Γαλλία, και προσπαθεί και η ίδια να ελέγξει το χρέος της μόνη της.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcLpFZ5uTbN8DW2cmPcIuOMIr4FczMcH73oUS_wCnAy3atBGtmWqFgvi_ocZhpg_FQQ7kb_Lzx-gtQaMlvF_yGDWfVLOu37lbk1Tb4cFGlbAHcWcsO2d110oHOwB0hp_JwJs7Ak0_Fqgo/s320/france1.PNG" style="height: 211px; width: 243px;" /></span></div><b>Γαλλία</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 1,8 τρισ. ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 4,2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 66.508 ευρώ </div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;">Η Γαλλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, και είναι εκτεθειμένη λόγω των προβλημάτων των οφειλετών της. Οι τράπεζές της κατέχουν ομόλογα της Ελλάδας, της Ιταλίας, αλλά και της Ισπανίας.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt4Qw_5h9L02WBjou1IJNUzw_ythhvcyVTC47iNokV2rKqJoJIdc5UP7E-CJh2HLmBGuF2Mux64mvLVYU-DW2OhD49dkc1z3VXROMR_kXQ_9hOPSvJ-RE0je1iByZPHlwvM_7lvSoUYf0/s320/us.PNG" style="height: 206px; width: 242px;" /></span></div><div style="text-align: justify;"><b>ΗΠΑ</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 10,8 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 10,9 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 35.156 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> Παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και το χρέος της ισούται σχεδόν με το ΑΕΠ της, θεωρείται ασφαλής οικονομία. Ωστόσο υποβαθμίστηκε η πιστοληπτική της ικανότητα. Κίνα και Ιαπωνία κρατούν σε μεγάλο ποσοστό ομόλογα του χρέους των ΗΠΑ, ύστερα έρχεται η Ευρώπη. Αυτό σημαίνει πως οτιδήποτε συμβεί στην Ευρωζώνη, θα έχει αντίκτυπο και τις ΗΠΑ, και στο τραπεζικό τους σύστημα.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiihQim55I1G8LE-vD5vTNevkM8S22A-GtIoWkUfgNPtXtnU-f3bYtfFT6Gy70Nb6JUVQth33cwa_EZ1z183KVYvRfEZm1I0Rqkon3g5mAfokTowbLDT0GCdh-ySK8LrL6TXpCvu4i-zNI/s320/uk.PNG" style="height: 198px; width: 244px;" /></span></div><div style="text-align: justify;"><b>Ηνωμένο Βασίλειο</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 1,7 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 7,3 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 117.580 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div style="text-align: justify;">Το μεγαλύτερο χρέος της Βρετανίας προέρχεται από τον τραπεζικό τομέα. Η χώρα είναι ιδιαιτέρως εκτεθειμένη στο ιρλανδικό, το πορτογαλικό, καθώς και το ιταλικό χρέος. Το Ηνωμένο Βασίλειο με τη σειρά του οφείλει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στη Γερμανία και την Ισπανία.</div><div style="text-align: justify;"><br /> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic2BIq3aXo8v3zy7f4HZoCQv58mo9UiqCc60YtGyY7nCwIryfObWD67JLU_a4x8Ykm68PWatSGa3ajulDO_9DV1trrowZaE_iSPW_fiRLA-xD4_64_7BAajUrFO23Db9WukrM3rxs4v24/s320/germany1.PNG" style="height: 211px; width: 242px;" /></span></div><div style="text-align: justify;"><b>Γερμανία</b></div><div style="text-align: justify;">ΑΕΠ: 2,4 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 4,2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 50.659 ευρώ</div><div style="text-align: justify;"><br /> Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη, κατέχει ομόλογα, τόσο της Ελλάδος, όσο της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, αλλά περισσότερο της Ισπανίας. Εάν μία από αυτές της χώρες χρεοκοπήσει, η Γερμανία διατρέχει σοβαρό κίνδυνο, ενώ η οικονομία της επιβραδύνεται. Ως η βιομηχανική δύναμη της Ευρώπης, όσο περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζει η Γερμανία, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα θα αντιμετωπίσει η Ευρωζώνη η ίδια, αλλά και το παγκόσμιοο οικονομικό σύστημα.</div><div style="text-align: justify;"><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8Wf3vlKYm4UcJ_bJLff3yyPzd4QcXCPIy78mpFx8iJUZ1gvdgzQDSKYEZJRzSTjcdD_nZg-7mj4kkeLazVDQG8n8IxPAGRHXc4jfV7J1GpVsKS15yXvoC-9gy_nM9gD3Ii0FerfY7VA/s320/japan.PNG" style="height: 219px; width: 241px;" /></span></div><div style="text-align: justify;"><b>Ιαπωνία</b></div><div style="text-align: justify;"><br /> ΑΕΠ: 4,1 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος: 2 τρισ.ευρώ</div><div style="text-align: justify;">Χρέος ανά κάτοικο: 15,934 ευρώ</div></div><br /> <div style="font-family: inherit; text-align: left;">Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο έχει το υψηλότερο επίπεδο του δημόσιου χρέους μεταξύ ανεπτυγμένων οικονομιών. Ωστόσο, περισσότερο από το χρέος οφείλεται στο εσωτερικό της, έτσι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κίνδυνος χρεοκοπίας. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, ο σεισμός του τρέχοντος έτους και το τσουνάμι, ένα ισχυρό γιεν και η κρίση εξυπηρέτησης του χρέους της Ευρώπης είναι στις τις τρέχουσες οικονομικές της προοπτικές. Αλλά η κυβέρνηση της δεσμεύτηκε να μετατρέψει το ετήσιο έλλειμμα της χώρας σε πλεόνασμα έως το 2020.</div><br /> <a href="http://logioshermes.blogspot.com/">ΠΗΓΗ</a>

H Ευρώπη σε κρίση: Ποιός χρωστάει σε ποιόν;

Σε εκτενέστατο δημοσίευμά του το BBC προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι του χρέους, παραθέτοντας στοιχεία για το ποια χώρα χρωστάει που...

Διαβάστε την συνέχεια

«Πέλεκυς» Γκορμπατσόφ κατά Πούτιν – Μεντβέντεφ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Russia-Gorbachev.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-28249" height="324" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Russia-Gorbachev.jpg" title="President Gorbachev" width="550" /></a></div><br /> <b>Ο τέως πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, προέβη σε σκληρές δηλώσεις κατά του «καθεστώτος» Βλ. Πούτιν και Ντ. Μεντβέντεφ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Wall Street Journal. </b><br /> <br /> Πιο συγκεκριμένα δήλωσε ότι οι εκλογές του Δεκεμβρίου δεν θα είναι δίκαιες και για αυτό θα ευθύνεται το αυταρχικό καθεστώς που κυβερνάει τη Ρωσία. Κατέστησε σαφές ότι ένα αυταρχικό καθεστώς ήταν απαραίτητο για να ενώσει τη Ρωσία το 2000, όταν ο Βλ. Πούτιν έγινε πρόεδρος. Τότε είχε διαφωνήσει με την κριτική των Δυτικών, ότι ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα θα γίνει συνήθεια στη χώρα.<br /> Τώρα, όμως, βλέπει ότι ο «αυταρχισμός ως συνήθεια» είναι πραγματικότητα και επικίνδυνος. Το αποτέλεσμα, τόνισε, είναι ότι όλοι στη Ρωσία πρέπει να πολεμήσουν για να ενισχυθεί η Δημοκρατία, να εγγυηθούν τις δίκαιες εκλογές, την ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και για πολλά άλλα πράγματα.<br /> Αν και τα όσα αναφέρει ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δεν απέχουν από το τι επικρατεί στο πολιτικό σύστημα της Ρωσίας, το παιχνίδι εναλλαγής ρόλων μεταξύ Βλ. Πούτιν και Ντ. Μεντβέντεφ φαίνεται ότι θα επαναληφθεί για μία ακόμη φορά…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Russia-Putin-Medvedev.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-28250" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Russia-Putin-Medvedev.jpg" title="Russia Putin Medvedev" width="450" /></a><br /> <div class="fb-like fb_edge_widget_with_comment fb_iframe_widget" data-font="verdana" data-href="http://www.facebook.com/pages/Defence-Pointgr/220855807940204" data-layout="button_count" data-send="false" data-show-faces="true" data-width="100"></div><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Πέλεκυς» Γκορμπατσόφ κατά Πούτιν – Μεντβέντεφ

Ο τέως πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, προέβη σε σκληρές δηλώσεις κατά του «καθεστώτος» Βλ. Πούτιν και Ντ. Μεντβέντεφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισλαμική Αδελφότητα: Επίδειξη στρατηγικής ωριμότητας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Egypt-Tahrir-islamists1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-28177" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/11/Egypt-Tahrir-islamists1.jpg" title="Egypt Tahrir islamists" width="500" /></a></div><br /> Την στιγμή που στο Κάιρο η κατάσταση είναι άκρως τεταμένη λόγω των συγκρούσεων στην πλατεία Ταχρίρ, η Ισλαμική Αδελφότητα επιδεικνύει στρατηγικού χαρακτήρα ωριμότητα, επενδύοντας στη μακροχρόνια παραμονή της στο πολιτικό σκηνικό.<br /> Για το λόγο αυτό ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή διαδήλωση με κατάληψη χώρου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αντιπαράθεση. Αντιθέτως, δήλωσε, ότι θα αγωνιστεί με τα υπόλοιπα κόμματα κατά του διχασμού που έχει επιφέρει το Υπουργείο Εσωτερικών στη χώρα!<br /> <br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ισλαμική Αδελφότητα: Επίδειξη στρατηγικής ωριμότητας

Την στιγμή που στο Κάιρο η κατάσταση είναι άκρως τεταμένη λόγω των συγκρούσεων στην πλατεία Ταχρίρ, η Ισλαμική Αδελφότητα επιδεικνύει στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αθέατος πόλεμος για το κλίμα, οι διαρροές και η προπαγάνδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="305" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/DIAFORA/cache/climateChange-474x295.jpg" width="504" /></div><br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold!important;">Το 2009, ένα μεγάλο σκάνδαλο ήρθε να κλονίσει την πίστη πολλών στην επιστήμη του κλίματος και να προσθέσει ένα δηλητηριώδες βέλος στη φαρέτρα των αμφισβητιών της κλιματικής αλλαγής. Το σκάνδαλο που ξέσπασε με τη διαρροή εκατοντάδων εγγράφων και e-mail μεταξύ επιφανών επιστημόνων, παραμονές της διάσκεψης για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, έμεινε στην ιστορία ως Climategate.</b><br /> <br /> Δεν θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι, ακριβώς δυο χρόνια αργότερα και λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της διάσκεψης στο Ντέρμπαν, ένα δεύτερο «πακέτο» μηνυμάτων μεταξύ επιστημόνων διέρρευσε υπό τη μορφή αρχείου που αναρτήθηκε στο Ίντερνετ. Το βρετανικό πανεπιστήμιο της East Anglia που βρέθηκε τότε στο επίκεντρο του σκανδάλου, αναγνώρισε ότι τα μηνύματα «δείχνουν να είναι αυθεντικά».<br /> <br /> Σε δελτίο Τύπου αναφέρεται ότι οι σημερινές διαρροές δεν είναι αποτέλεσμα νέας παραβίασης των συστημάτων του πανεπιστημίου, αλλά πρόκειται για περισσότερα από 5.000 μηνύματα και έγγραφα που εκλάπησαν πριν από δύο χρόνια και αναρτήθηκαν τώρα «προκειμένου να προκαλέσουν τη μεγαλύτερη δυνατή αναταραχή» εν όψει της διάσκεψης στη Νότιο Αφρική. «Αυτή μοιάζει να είναι μια προσεκτικά συγχρονισμένη προσπάθεια αναζωπύρωσης των αμφιβολιών γύρω από την επιστήμη της κλιματικής αλλαγής», επισημαίνεται.<br /> <br /> Στα email που διέρρευσαν το 2009, ερευνητές του πανεπιστημίου μεταξύ άλλων βάλλουν εναντίον των πολεμίων της κλιματικής αλλαγής και συζητούν με ποιους τρόπους θα αποτρέψουν τη δημοσίευση εκθέσεών τους σε επιστημονικές επιθεωρήσεις. Οι αμφισβητίες της κλιματικής αλλαγής έλεγαν τότε ότι αυτές και άλλες συζητήσεις αποδεικνύουν πως οι επιστήμονες χρησιμοποιούν κατά βούληση τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους και πως η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι στην πραγματικότητα μια συνωμοσία.<br /> <br /> Έξι επιτροπές διερεύνησαν τις καταγγελίες για να ανακοινώσουν τελικά ότι οι εμπλεκόμενοι ερευνητές δεν υπέπεσαν σε κάποιο σφάλμα και δεν επιχείρησαν να εξαπατήσουν, ενώ πολλές εκθέσεις γύρω από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής τους έχουν δικαιώσει. Το κακό όμως είχε ήδη γίνει. Το Climategate συνέβαλε στο να τορπιλιστεί η διάσκεψη της Κοπεγχάγης και στιγμάτισε την επιστήμη του κλίματος.<br /> <br /> Το ακριβές περιεχόμενο των «νέων» μηνυμάτων δεν έχει γίνει γνωστό, ωστόσο στα αποσπάσματα που διέρρευσαν, οι επιστήμονες εμφανίζονται να συζητούν με το ίδιο σθένος πώς θα ορθώσουν εμπόδια στο δρόμο των αντιπάλων τους και πώς θα προωθήσουν το «σκοπό», μια λέξη που αναφέρεται αρκετές φορές στα κείμενα.<br /> <br /> Ο καθηγητής Μάικλ Μαν, ένας εκ των πρωταγωνιστών και στις δύο φάσεις του σκανδάλου, περιέγραψε τις νέες διαρροές ως «πραγματικά αξιοθρήνητο συμβάν» και επέρριψε την ευθύνη σε «πράκτορες» της βιομηχανίας των ορυκτών καυσίμων.<br /> <br /> Η πηγή της τελευταίας διαρροής δεν έχει αποκαλυφθεί, ενώ άγνωστος παραμένει και ο δράστης της αρχικής «επίθεσης», παρότι η βρετανική αστυνομία διαβεβαιώνει πως ο φάκελος δεν έχει κλείσει και ότι οι έρευνες συνεχίζονται.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο αθέατος πόλεμος για το κλίμα, οι διαρροές και η προπαγάνδα

Το 2009, ένα μεγάλο σκάνδαλο ήρθε να κλονίσει την πίστη πολλών στην επιστήμη του κλίματος και να προσθέσει ένα δηλητηριώδες βέλος στη φ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στα άδυτα του PKK!Εκπληκτικό φωτορεπορτάζ από το TIME!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/time-pkk-birimini-fotografladi-73362.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12772" height="320" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/time-pkk-birimini-fotografladi-73362.jpg" title="time-pkk-birimini-fotografladi-73362" width="550" /></a></div><br /> <br /> <b>Ανταποκριτής του παγκοσμίως γνωστού περιοδικού ΤΙΜΕ φωτογράφισε μονάδα του ΠΚΚ στο Βόρειο Ιράκ Η κάθε μια από τις φωτογραφίες έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. (σημ. μεταφρ : Τα σχόλια είναι του ανταποκριτή του ΤΙΜΕ)</b><br /> <br /> <span id="more-12771"></span><b></b><br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_01.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12773" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_01.jpg" title="pkk_fighters_01" width="611" /></a><b>Διοικητής</b><br /> Ο διοικητής της μονάδας Χαβάλ Σιγιαβέντ φωτογραφήθηκε σε δάσος κοντά σε στρατόπεδο που βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, σε απόσταση μικρότερη από δύο χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα.<br /> <br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_02.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12774" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_02.jpg" title="pkk_fighters_02" width="611" /></a><b>Όπλα</b><br /> Οι μαχητές θα καθαρίσουν αυτά τα παλιά RPG και θα συλλέξουν τα λειτουργικά τους μέρη ώστε να κάνουν λειτουργικά όπλα.<br /> <br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_03.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12775" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_03.jpg" title="pkk_fighters_03" width="611" /></a> <b>Έδαφος</b><br /> Μαχητής του ΠΚΚ πάει στο στρατόπεδο. Αν και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν βάλει το ΠΚΚ στην λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, αυτό λειτουργεί ανοιχτά και ατιμώρητα στην βορειοδυτική γωνιά του Ιράκ.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_04.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12776" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_04.jpg" title="pkk_fighters_04" width="611" /></a><b>Πορτραίτα μαχητών</b><br /> Ο διοικητής Καρκέρ (αριστερά) τραυματίστηκε την άνοιξη σε μάχη με τις τουρκικές δυνάμεις. Φορά ψεύτικη αμερικανική στολή. Η γυναίκα δεξιά είναι διοικητής ομάδας γυναικών.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_05.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12777" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_05.jpg" title="pkk_fighters_05" width="611" /></a><b>Το κρεβάτι του μαχητή</b><br /> Ο χώρος ύπνου είναι στολισμένος με πορτραίτο του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.<br /> <br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_06.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12778" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_06.jpg" title="pkk_fighters_06" width="611" /></a><br /> <b>Πορτραίτα μαχητών</b><br /> Ο Κάβα (αριστερά) είναι μέλος του ΠΚΚ 9 χρόνια και κατάγεται από την Συρία. Ο Σαχίν είναι από την Τουρκία και είναι μέλος εδώ και έξι χρόνια.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_07.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12779" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_07.jpg" title="pkk_fighters_07" width="611" /></a><b>Καταφύγιο</b><br /> Αυτή η άτεχνη κατασκευή βρίσκεται στην Κιρπίλα της επαρχίας Αφτάνι.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_08.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12780" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_08.jpg" title="pkk_fighters_08" width="611" /></a> <b>Γυναίκα μαχητής</b><br /> Οι τάξεις του ΠΚΚ περιλαμβάνουν πολλές γυναίκες<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_09-1.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12781" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_09-1.jpg" title="pkk_fighters_09 (1)" width="611" /></a> <b>Γυναικεία μονάδα</b><br /> Η ανάπτυξη των γυναικών είναι μια εξέλιξη που εμπνέεται από την μαρξιστική ιδεολογία του ΠΚΚ που ενστερνίζεται την ισότητα των δύο φίλων.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_10.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12782" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_10.jpg" title="pkk_fighters_10" width="611" /></a> <b>Πορτραίτα μαχητών</b><br /> Ο Αβαρές (αριστερά) είναι από το Ιράν. Εντάθηκε στο ΠΚΚ 4 χρόνια πριν. Ο Έρικ είναι επίσης από το Ιράν και είναι μέλος 5 χρόνια.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_11-1.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12783" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_11-1.jpg" title="pkk_fighters_11 (1)" width="611" /></a><b>Αίθουσα διδασκαλίας</b><br /> Η τέντα αυτή είναι μέρος της στρατιωτικής σχολής γυναικών στο Ζαπ<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_12.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12784" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_12.jpg" title="pkk_fighters_12" width="611" /></a> <b>Σε υπηρεσία</b><br /> Ο Καρκέρ Χεβλέρ εκτέλεσε αποστολές στην Τουρκία και στο Βόρειο Ιράκ.<br /> <a href="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_13.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-12785" height="404" src="http://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2011/11/pkk_fighters_13.jpg" title="pkk_fighters_13" width="611" /></a><b>Φρουρός</b><br /> Μαχητής περιπολεί στην περίμετρο του στρατοπέδου.<br /> <br /> <a href="http://tourkikanea.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Στα άδυτα του PKK!Εκπληκτικό φωτορεπορτάζ από το TIME!

Ανταποκριτής του παγκοσμίως γνωστού περιοδικού ΤΙΜΕ φωτογράφισε μονάδα του ΠΚΚ στο Βόρειο Ιράκ Η κάθε μια από τις φωτογραφίες έχει ενδια...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση-σοκ:"Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να διατηρήσει το Αιγαίο"!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" height="320" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/GEOPOLITIKA/STRATFOR/5ab88f0dbb42cd0be7d339b360ad610afbdc31fa.jpg" width="550" /></div><br /> <br /> <br /> <br /> Η ανανεωμένη γεωπολιτική ανάλυση που κάνει το αμερικανικό think tank Stratfor για την Ελλάδα δεν είναι ούτε ευχάριστη ,ούτε αισιόδοξη.Χωρίς τα όσα υποστηρίζουν οι “εγκέφαλοι” του αμερικανικού think tank να πρέπει να αποτελούν θέσφατα,έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε τι υποστηρίζουν για τη χώρα και τι μηνύματα προσπαθούν να περάσουν.<br /> <br /> <img alt="" height="27" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/EGGRAFA-SIMAIES-MAPS/STRATFOR.png" width="110" /><br /> Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή το Stratfor καταλήγει στο δύκολο παρόν και στο απρόβλεπτο μέλλον της Ελλάδας.<br /> <br /> Οι συντάκτες της ανάλυσης λένε ότι η από αρχαίων χρόνων επιδίωξη για κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί ούτε σαν ...όνειρο να συζητηθεί και η επιτακτική ανάγκη πλέον είναι ο έλεγχος του Αιγαίου.Αλλά αυτό όπως μάλλον χαιρέκακα υποστηρίζουν δεν μπορεί να να γίνει χωρίς “εξωτερικό προστάτη”. “Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να δεχτεί τη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου”,αναφέρει η ανάλυση του Stratfor ,στην οποία επισημαίνεται και η ραγδαία άνοδος της Τουρκίας.<br /> <br /> “Η Ελλάδα πρέπει να ξαναβρεί ένα τρόπο για να ξαναγίνει χρήσιμη στις μεγάλες δυνάμεις -πράγμα απίθανο εκτός αν υπάρξουν συγκρούσεις στα Βαλκάνια- ή θα πρέπει να επιδιώξει μια διαρκή ειρήνη με τη Τουρκία”,γράφουν.<br /> <br /> Τα επόμενα τρία χρόνια,συνεχίζει η ανάλυση θα είναι έτσι κι αλλιώς καθοριστικά με την χρεοκωπία να είναι πάντα ένα ανοιχτό.Το Stratfor, υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να “τραβήξουν τη πρίζα” ,μόλις νοιώσουν ασφαλείς από τις επιπτώσεις που θα έχει η εκδίωξή της.<br /> <br /> Η κατάληξη της ανάλυσης είναι δραματική:<br /> <br /> “Μετά τη χρεοκωπία η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει τη πλήρη κατάρρευση και κοινωνική βία που έχει να δει από τη περίοδο της Χούντας.Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στο άγνωστο.Και για πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη”.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ανάλυση-σοκ:"Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να διατηρήσει το Αιγαίο"!

Η ανανεωμένη γεωπολιτική ανάλυση που κάνει το αμερικανικό think tank Stratfor για την Ελλάδα δεν είναι ούτε ευχάριστη ,ούτε αισιόδοξη.Χ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σκηνικό Λιβύης με την συμμετοχή της τουρκικής Αεροπορίας στη Συρία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/MiG29SMTL2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/MiG29SMTL2.jpg" width="550" /></a></div><br /> Σκηνικό Λιβύης στήνει η Δύση στην Συρία με την ενεργό συμμετοχή της Τουρκίας: Σε συμφωνία για το κλείσιμο με Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων του εναέριου χώρου της Συρίας  φέρεται να έχουν καταλήξει τουλάχιστον σε πρώτη φάση  ΗΠΑ, Αραβικές χώρες και Τουρκία σύμφωνα με πληροφορίες της κουβετιανής εφημερίδας Al-Rai.<br /> <span class="highlight">Η εφημερίδα επικαλούμενη «Ευρωπαϊκές» πηγές στην Ουάσιγκτον θέλει τη εγκατάσταση ΖΑΠ να υλοποιείται από «αραβικά»  και τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ οι ΗΠΑ θα περιοριστούν στην παροχή λογιστικής υποστήριξης. </span><br /> <div style="font-weight: bold;"><span class="highlight">Οπωσδήποτε κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν θα είναι αν είναι αλήθεια, καθώς η Συρία διαθέτει σαφώς ανώτερη Αεροπορία και πιο ετοιμοπόλεμη από  της Λιβύης, αλλά το κυριότερο είναι ότι διαθέτει αντιαεροπορική άμυνα που ενέχει κινδύνους υψηλών απωλειών για όποια κράτη συμμετέχουν στην  ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.</span></div><span class="highlight"><span style="font-weight: bold;">Πέρα από αυτό, υπάρχει και ο παράγων Ρωσία. Μέσα σε δύο εβδομάδες από την απόπλου του ρωσικού Στόλου από τα λιμάνια του Βόρειου Ωκεανού, μπορεί να βρίσκεται στις ακτές της Συρίας. Πόσο εύκολο είναι για τους Δυτικούς να κάνουν κάτι χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας; Εκτός και αν έχει συμφωνηθεί η αλλαγή ηγεσίας σε ανώτατο επίπεδο...</span></span><br /> <span class="highlight">Η επιχείρηση, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της εφημερίδας θα έχει ως στόχο την εξουδετέρωση των «κινήσεων» του Στρατού της Συρίας όπως και την αδρανοποίηση του των δραστηριοτήτων του «Προεδρικού Παλατιού», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ότι αφορά τον έλεγχο και τη διοίκηση   των στρατευμάτων. </span><br /> <span class="highlight">«Ο Στρατός της Συρίας μπορεί να παραλύσει μέσα σε 24 ώρες» φέρεται πως είπε σχετικά πηγή στην Al-Rai. </span><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Σκηνικό Λιβύης με την συμμετοχή της τουρκικής Αεροπορίας στη Συρία;

Σκηνικό Λιβύης στήνει η Δύση στην Συρία με την ενεργό συμμετοχή της Τουρκίας: Σε συμφωνία για το κλείσιμο με Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων του...

Διαβάστε την συνέχεια

Σταύρος Δήμας: «Θα εφαρμόσουμε στην πράξη τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/F16ADV1Large.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="322" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/F16ADV1Large.JPG" width="550" /></a></div><br /> Για επαναφορά του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, - δόγμα το οποίο είχε εγκαταλειφθεί στην πράξη από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις έκανε λόγο ο υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Δήμας στις συναντήσεις που είχε στην Κύπρο στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του. Πιο συγκεκριμένα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με τον Αντιπρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλαο Παπαδόπουλο, δήλωσε: <br /> <b>«Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ καθίσταται επιτακτική ανάγκη το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, όχι μόνο να εφαρμόζεται αλλά να φανεί ότι εφαρμόζεται και στην πράξη».</b><u> </u><br /> Είναι η πρώτη φορά μετά το 2000 –έτος όπου και σταμάτησαν ουσιαστικά οι κοινές ελληνο-κυπριακές ασκήσεις Νικηφόρος;-Τοξότης- όπου Έλληνας αξιωματούχος επισημαίνει τόσο την ανάγκη εφαρμογής του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) αλλά και της επαναδραστηριοποίησής του μέσω της επανάληψης των κοινών ασκήσεων. <br /> <b>Η πρώτη ελληνική συμμετοχή στην κυπριακή διακλαδική άσκηση «Νικηφόρος»</b> πραγματοποιήθηκε το μεταξύ<b> 6 και 10 Οκτωβρίου του1994</b> όταν 4 μαχητικά A-7H είχαν απογειωθεί από την 115ΠΜ –έδρα τότε των «Κουρσάρων»- και με συνοδεία δύο F-16 Block 30 που είχαν απογειωθεί από το Καστέλι είχαν πραγματοποιήσει εικονικές προσβολές στόχων εδάφους υποστήριξης κίνησης της ΧΧ Τ/Θ Ταξιαρχίας με άρματα ΑΜΧ-30Β2 σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης.<br />  <b>Από τότε μέχρι και στις 22 Οκτωβρίου του 2000 όπου πραγματοποιήθηκε για τελευταία φορά </b>αποστολή και προσγείωση μαχητικών αεροσκαφών στην ΑΒ της Πάφου -2 F-16 Βlock 30- οι ασκήσεις Νικηφόρος-Τοξότης πραγματοποιούντο κανονικά, μέχρι που το «πλήρωμα του χρόνου» και η ελληνική ηττοπάθεια οδήγησαν στην σταδιακή εγκατάλειψή του. <br /> <b>Παράλληλα η εγκατάλειψη του δόγματος του ΕΑΧ συνοδεύτηκε</b> και από άλλους λόγους περισσότερο επιχειρησιακούς. Η έλλειψη των κατάλληλων μέσων, όπως είναι οι Φρεγάτες, αεροσκάφη εναέρ5ιου ανεφοδιασμού και ναυτικής συνεργασίας αλλά και μαχητικά αεροσκάφη με αυξημένη εμβέλεια, οδήγησε στην αδυναμία ουσιαστικά υποστήριξης και εμπέδωσης της αμυντικής εγγύησης της Ελλάδας απέναντι στην Κύπρο. Το παραπάνω σε συνδυασμό με την πολιτική ανυπαρξία αμυντικής πολιτικής λόγω των γνωστών φοβικών συνδρόμων ήταν αρκετά για να απομακρύνουν στην πράξη την Ελλάδα από την Κύπρο. <br /> <span class="highlight">Τόσο η ανακοίνωση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών όσο και η δηλώσεις του υπουργού Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλου κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο, παραπέμπουν στο «ξεπάγωμα» του «αυτοεμπάργκο» που έχει επιβληθεί στους εξοπλισμούς των τελευταίων πρακτικά 6 ετών. </span><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Σταύρος Δήμας: «Θα εφαρμόσουμε στην πράξη τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο»

Για επαναφορά του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, - δόγμα το οποίο είχε εγκαταλειφθεί στην πράξη από τις προηγούμενες ελληνικές κυβε...

Διαβάστε την συνέχεια

"South Stream" a la ισραηλινά: Ευκαιρίες και κίνδυνοι...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/IsraelSpyL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/IsraelSpyL.jpg" width="550" /></a></div><br /> Μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στην Ελλάδα του <b>αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Ντάνι Αγιαλόν, ο οποίος κομίζει συγκεκριμένη ατζέντα για τον ενεργειακό τομέα η οποία μάλιστα περιλαμβάνει και συγκεκριμένα σχέδιο για κοινές έρευνες για φυσικό αέριο στη Μεσόγειο στην περιοχή της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και την δημιουργία στην Ελλάδα διαμετακομιστικού σταθμού φυσικού αερίου στην Ευρώπη από την ισραληνική ΑΟΖ σφραγίζει γεωστρατηγικές εξελίξεις γενικότερα!<br /> Ο Ισραηλινός αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να έχει συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών Σταύρο Δήμα. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές προσκείμενες στον Ν. Αγιαλόν <b><i>«Η Ελλάδα είναι μια στρατηγικής σημασίας χώρα, λόγω της εγγύτητάς της σε μας στην Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως λόγω της ύπαρξης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Θα συζητήσουμε για το πώς θα αναδείξουμε την Ελλάδα και την Κύπρο σε κέντρα διανομής φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη, η οποία πρέπει να διαφοροποιήσει τις πηγές της».</i></b><br /> Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, ο οποίος είχε εμπλακεί σε διπλωματική διαμάχη με την Τουρκία πριν δύο χρόνια, δήλωσε ότι οι συνομιλίες Ιερουσαλήμ και Αθήνας για συνεργασία στον τομέα της ενέργειας δεν θα έχουν καμία επίπτωση στην Τουρκία: <b>«Η ενίσχυση των δεσμών των δύο χωρών έχει στόχο να συνεισφέρει θετικά στην περιοχή και όχι να στραφεί εναντίον άλλων».</b> </b><br /> Κατά τις ίδιες, πάντα, πληροφορίες, εκτός από τον Σταύρο Δήμα, ο κ. Αγιαλόν θα συναντήσει και άλλα μέλη της κυβέρνησης, καθώς και εκπροσώπους της εβραϊκής κοινότητας.<br /> <b>Τι σημαίνουν όλα αυτά: Μετά την Κύπρο, το επόμενο σκαλοπάτι που πρέπει να πατήσει το ισραηλινό φυσικό αέριο για να φτάσει στην Ευρώπη και να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι η Ελλάδα. Προσφέρουν στρατηγική συμμαχία έναντι ασφάλειας στην ροή του κοιτάσματος. </b><br /> <b>Κάτι ανάλογο που αυτό που θέλουν να κάνουν οι Ρώσοι, σε μεγαλύτερη βέβαια έκταση, με το South Stream. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά. Αν και δεν βλέπουμε για ποιο λόγο θα έπρεπε να εμπλακούν ισραηλινές εταιρείες υπό την μορφή συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων.</b><br /> <b>Με το πέρασμα μέσα από την ελληνική ΑΟΖ και του ισραηλινού South Stream, η Ελλάδα αναδεικνύεται σε έναν από τους σημαντικότερους ενεργειακούς κόμβους του πλανήτη. Με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό σε περίπτωση που οι μελλοντικές πολιτικές ηγεσίες δεν είναι αρκούντως... ελληνικές! </b><br /> <a href="http://www.defencenet.gr/">ΠΗΓΗ</a>

"South Stream" a la ισραηλινά: Ευκαιρίες και κίνδυνοι...

Μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στην Ελλάδα του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Ντάνι Αγιαλόν, ο οποίος κομίζει συγκεκριμένη ατζέντ...

Διαβάστε την συνέχεια