Οι επίπονες συστολές τοκετού της νέας Μέσης Ανατολής

<center> <img alt=" Οι επίπονες συστολές τοκετού της νέας Μέσης Ανατολής (The Atlantic)" height="400" src="http://www.fox2magazine.net/images/stories/thumbnails/images-leadehrthrtjhtrhehrth-250x333.jpg" width="600" /></center> <br /> Όπως ξεκίνησε η Αραβική Άνοιξη, μια σειρά από βιβλία συμπεριλαμβάνουν αναφορές σε κάτι που αποκαλείται ως «Νέα Μέση Ανατολή». Είναι μια φράση που αδέξια δανείστηκαν από την Κοντολίζα Ράις, η οποία κατά την ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο το 2006 αναφέρθηκε στα βάσανα της χώρας ως «οι πόνοι του τοκετού μιας νέας Μέσης Ανατολής».<br /> <br /> Σύμπτωση ή όχι, δεκάδες βιβλία χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια φράση. Αυτό που οι περισσότεροι από αυτούς τους αναλυτές, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς εννοούν με τον όρο «νέα» είναι η εμφάνιση μιας νέας γενιάς που αμφισβητεί τον αυταρχισμό σε ολόκληρη την περιοχή.<br /> <br /> Οι απαισιόδοξοι κριτικοί υποθέτουν ότι τα στρατιωτικά ή αυταρχικά καθεστώτα σε όλη τη Μέση Ανατολή θα βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν ακόμη και σε αυτό το αναδυόμενο περιβάλλον. Η συζήτηση αυτή συνδέεται με ένα μάλλον οξεία χάσμα μεταξύ των αναλυτών που πιστεύουν ότι οι ισλαμιστές θα πρέπει να ενσωματωθούν στα περιφερειακά πολιτικά συστήματα για να αποφευχθεί η κατάρρευση των εν τη γενέσει δημοκρατικών θεσμών, καθώς και εκείνων που πιστεύουν ότι ο ισλαμισμός είναι μια μορφή «πρωτο-φασισμού» που θα καταβροχθίσει αναπόφευκτα τις πολιτείες στο πείραμα αυτό.<br /> <br /> Ωστόσο, οι εξελίξεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών έχουν καταστήσει τις δύο θέσεις κάπως περιθωριακές, όπως ένα πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα έχει προκύψει και επιδεινωθεί σε μια σειρά περιφερειακών κρατών. Η εμφάνιση μιας ομάδας που ονομάζεται ISIS (ή ISIL ανάλογα με την ερμηνεία), το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία, ως μια οντότητα που ενεργεί πάνω από μεγάλα τμήματα της Ανατολικής και της Δυτικής Συρίας, και στο Ιράκ έχει προκαλέσει πανικό μεταξύ των πολιτικών υπευθύνων που φοβούνται την κατανομή της επικράτειας σε πολλαπλές κυρίαρχες δομές.<br /> <br /> Ωστόσο, αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που περιορίζεται στην διάλυση του Ιράκ. Όπως η Συρία χωρίζεται πλέον σε ντε φάκτο κρατίδια, η Αίγυπτος προσπαθεί να ασκήσει τον έλεγχο πάνω από τη χερσόνησο του Σινά, στη Λιβύη κυριαρχεί ο τοπικισμός και ο κομματισμός και ο Λίβανος αντιμετωπίζει την απειλή να εισέρθει στη δίνη της Συρίας, πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα νέο σχετικά με τη λεγόμενη «Νέα Μέση Ανατολή». Υπάρχει, αντίθετα, κάτι πολύ πιο παλιό, η επιστροφή της πρώιμης πολιτικής τάξης στην οποία η κυριαρχία είναι ρευστή, τα σύνορα μετατοπίζονται και καταρρέουν με τους πολέμους και τις νέες πολιτικές εξελίξεις. Πολλοί αναλυτές έχουν παρατηρήσει ότι αυτό που εφαρμόστηκε από τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο ως εδαφικός διακανονισμός, τώρα καταρρέει.<br /> <br /> Στην ακαδημαϊκή επιστήμη των διεθνών χχέσεων, το 1648 η Ειρήνη της Βεστφαλίας χρησιμεύει ως ένα είδος μυθικού σημείου εκκίνησης για τις συζητήσεις του σύγχρονου κράτους. Οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί καταλαβαίνουν με τον όρο ότι οι ηγεμονίες της πρώιμης σύγχρονης Ευρώπης έληξαν με τον τριακονταετή πόλεμο, καθώς και άλλες συγκρούσεις, με μια σειρά συνθηκών για το δικαίωμα κάθε κράτους να καθορίζει τη δική του θρησκευτική πολιτική, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους των μεγάλων, πολύγλωσσων αυτοκρατοριών, και την αντικατάστασή τους από μικρότερες οντότητες με φιλοδοξίες θρησκευτικής ή εθνικής ομοιογένειας.<br /> <br /> Φυσικά, όπως μπορείτε να διαβάσετε για αυτόν τον υπέροχο κρατικό σχηματισμό και την αλλαγή στην πρώιμη νεότερη Ευρώπη, τα κράτη συνέχισαν να καταβροχθίζουν το ένα το άλλο μετά από πολέμους, σε έναν εκπληκτικό ρυθμό, μειώνοντας δραστικά το συνολικό αριθμό των κυρίαρχων κρατών το διάστημα μεταξύ της Ειρήνης της Βεστφαλίας και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Συνεχίζοντας με την αποικιακή εποχή, οι Ευρωπαίοι πήραν αυτό το μάλλον εσφαλμένο μοντέλο της κρατικής υπόστασης και τον επέβαλαν στο μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου, με τα μεγαλύτερα καταστροφικά αποτελέσματα να αναπαράγονται στην σφαίρα της διαμελισμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /> <br /> Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε στους Ευρωπαίους την εξουσία να χαράξουν τα όρια των κρατών της Μέσης Ανατολής στο πλαίσιο των Εντολών της Κοινωνίας των Εθνών. Ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, Τυνησία και κυρίως η Αίγυπτος, τα επακόλουθα σύνορα αποκτούν κάποια ιστορική έννοια, σε άλλα μέρη, κυρίως στην Ιορδανία, το Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ, οι χώρες ουσιαστικά εφευρέθηκαν από το πουθενά, για να ικανοποιήσουν τα γεωπολιτικά σχέδια των ευρωπαϊκών τίτλων.<br /> <br /> Ακόμη και σε μια επικράτεια που διέφυγε την απευθείας αποικιακή κυριαρχία, όπως η Σαουδική Αραβία, κατέληξε με σύνορα που περιλαμβάνουν μια μεγάλη μειονότητα των σιιτών στην Ανατολή. Ενώ το σύστημα αυτό σε μεγάλο βαθμό συνδέεται μεταξύ του στον επακόλουθο αιώνα, πρέπει να γίνει σαφές ότι η κατάσταση αυτή κατά το πέρασμα του χρόνου δεν ήταν τόσο επιτυχής, και ότι οι εξωτερικές δυνάμεις ήταν μια βασική μεταβλητή υποστήριξης πολλών από αυτές τις χώρες.<br /> <br /> Δείτε τη σύγχρονη Μέση Ανατολή, και μπορείτε να υπολογίσετε τα κράτη που ασκούν μη αμφισβητούμενη κυριαρχία στο πλαίσιο της «Βεστφαλίας»: Είναι ίσως η Τυνησία, το Μαρόκο, το Κατάρ, το Ομάν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Αλγερία κατέρρευσε εδώ και πάνω από 22 χρόνια, στη Λιβύη η φύση του ίδιου του κράτους αμφισβητείται από τις περιφερειακές διακρίσεις και τις ισλαμιστικές προκλήσεις. Η κυρίαρχη αρχιτεκτονική του Λιβάνου κατέρρευσε στη δεκαετία του 1970, και παρά την δύσκολη διευθέτηση του εμφυλίου πολέμου, το κράτος πρέπει να λειτουργεί ακόμα, έστω και με ελάχιστα ικανοποιητικό τρόπο, εδώ 25 χρόνια από τη συμφωνία του Ταΐφ το 1989. Η Αίγυπτος αγωνίζεται για να ασκήσει και να διατηρήσει τον έλεγχο της χερσονήσου του Σινά, όπου οι Βεδουίνοι έχουν επαναστατήσει κατά των δύο τουριστικών συστημάτων που τους έχουν επιβληθεί. Η χερσόνησο του Σινά έχει αναδειχθεί μετά τις αραβικές εξεγέρσεις ως τόπος αμφισβήτησης και καταφυγίου για τα εξτρεμιστικά στοιχεία που διεισδύουν στη χώρα από το εξωτερικό. Στο Μπαχρέιν, όπου μία σουνιτική μειονότητα με άγριους κανόνες εξουσιάζει πάνω από μια πλειοψηφία σιιτών, μια κρίση κυριαρχίας είναι στον προθάλαμο. Η Ιορδανία και το Ισραήλ έχουν προσβληθεί από το ανεπίλυτο ζήτημα της Παλαιστίνης, ενώ η Τουρκία απέτυχε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες της μεγάλης κουρδικής μειονότητας. Και τώρα, το Ιράκ και η Συρία, βλέπουν την κυριαρχία της «Βεστφαλίας» όχι μόνο να αμφισβητείται, αλλά να έχει εξαλειφθεί και να έχει αντικατασταθεί από ένα δυσλειτουργικό σύστημα ανταγωνιστικών κρατιδίων.<br /> <br /> Εάν τα σύνορα του Ιράκ και της Συρίας επανασχεδιάζονται τώρα από μια οργάνωση, όπως η ISIS, τι πρέπει να γίνει; Γενικά υπάρχει μια αμυδρή άποψη περί εδαφικών ανακατατάξεων, όπου η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία τείνει να τις διαιρέσει σε αποσχίσεις και διαχωρισμούς. Οι αποσχίσεις συνεπάγουν την αποχώρηση από την μεγαλύτερη οντότητα, ενώ με τον διαχωρισμό γενικά ορίζεται η δημιουργία μιας κυριαρχίας με την στήριξη εξωτερικών δυνάμεων. Ενώ υποτίθεται ότι είναι για να επιλύσουν το πρόβλημα των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων που έχουν εγκαταλειφθεί στην «λάθος» κυριαρχία, συχνά δημιουργούν στα διάδοχα κράτη νέες μειονότητες και συνεπάγουν διεθνείς συγκρούσεις μεταξύ των νέων κυρίαρχων φορέων.<br /> <br /> Οι πληθυσμοί σπάνια διανέμονται σε ένα πρώην πολυεθνικό κράτος τόσο τακτοποιημένα ώστε να υπάρχει μια «καθαρή διάσπαση». Εάν οι Κούρδοι του Ιράκ, για παράδειγμα, έχουν την πρόθεση να εξουσιάζουν το Κιρκούκ, θα πρέπει να ασχοληθούν και με την πραγματικότητα της σημαντικής αραβικής μειονότητας της πόλης.<br /> <br /> Στα ευρωπαϊκά κράτη μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας το πρόβλημα αυτό πήρε 300 χρόνια, το οποίο έλαβε σε μεγάλο βαθμό τη μορφή μιας ατελείωτης σειράς από πολέμους που συνοδεύτηκαν από μαζικές δολοφονίες και καταναγκαστικές μετακινήσεις πληθυσμών, ενώ ακόμη και σήμερα υπάρχουν μόνο λίγα ευρωπαϊκά κράτη χωρίς σημαντικές εθνικές ή εθνοτικές μειονότητες.<br /> <br /> Τα μετα-αποικιακά σύνορα της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, τσιμενταρίστηκαν στα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά αυτά τα σύνορα συνήθως επιτηρούνται από εξωτερικές δυνάμεις που ενδιαφέρονται περισσότερο να προστατεύσουν τα κέρδη τους παρά τη δημιουργία σταθερών κοινωνιών. Και ενώ οι διαχωρισμοί και οι αποσχίσεις είναι συχνά αιματηρά φαινόμενα -όπως στην Ινδία και το Πακιστάν- δεν είναι σαφές ότι η εναλλακτική λύση του εξαναγκασμού διαφορετικών εθνοτικών, εθνικών και θρησκευτικών ομάδων να ζήσουν μαζί επ 'αόριστον παρά τη θέλησή τους, είναι περισσότερο επιθυμητή ή σταθερή μακροπρόθεσμα. Και εάν γίνονται πλουσιότερες αυτές οι οντότητες, δεν είναι κατ 'ανάγκην η λύση. Ακόμη και ευημερούσα πολυεθνικά κράτη, όπως ο Καναδάς, βρίσκονται σε κίνδυνο διάσπασης μέσω δημοψηφίσματος.<br /> <br /> Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ και τη Συρία δεν είναι ούτε απόσχιση, ούτε διαχωρισμός, αλλά και πάλι κάτι μάλλον πιο χαοτικό. Οι εξωτερικές δυνάμεις ως επί το πλείστον αρκούνται στην υποστήριξη των φατριών δι 'αντιπροσώπων στη Συρία και το Ιράκ - τα μέρη της Μέσης Ανατολής που για πρώτη φορά εδώ και αιώνες βιώνουν τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις στα χρόνια που ακολούθησαν την Ειρήνη της Βεστφαλίας.<br /> <br /> Η «βίαιη διαταραχή» είναι ένας ενδεδειγμένος τρόπος για να περιγραφεί η τρέχουσα κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό Κόλπο. Με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να έχει λάβει μια στρατηγική απόφαση να απεμπλακεί στρατιωτικά από την περιοχή, καθώς και με τη Ρωσία και την Κίνα να εξακολουθούν να είναι απρόθυμες ή να αδυνατούν να ασκήσουν το είδος της γεωπολιτικής που θα πρέπει για να επιβάλουν μια διευθέτηση, μη κρατικοί φορείς όπως η ISIS, λειτουργούν σε πολύ πιο ισότιμη βάση με τα κυρίαρχα πρόσωπα στη Δαμασκό και τη Βαγδάτη.<br /> <br /> Το Ιράν ενδέχεται να είναι σε θέση να ενισχύσει τους σιίτες του Ιράκ, αλλά η Τεχεράνη δεν έχει τίποτα να αμφισβητήσει την ικανότητα της ISIS στα προπύργιά της. Η Τουρκία με τον ανταγωνισμός της απέναντι στο καθεστώς Άσαντ, ηγήθηκε ακούσια της ενίσχυσης του ντε φάκτο κουρδικού κράτους στο Ιράκ, που η Άγκυρα από καιρό φοβόταν. Η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της βλέπουν με φρίκη το χάος της Συρίας ως κυνικό αντικείμενο εκμετάλλευσης και έχουν τώρα υποκινήσει ή και δημιουργήσει το πρόσφορο έδαφος για τους σαλαφιστές - πάνω στα σύνορά της.<br /> <br /> Οι δυτικές δυνάμεις ανακαλύπτουν ότι οι πολιτικοί θεσμοί είναι πιο εύκολο να σπάσουν και να διαλύσουν, παρά να τεθούν και πάλι μαζί. Μόλις εκτέθηκε ως τέχνασμα, ο εύθραυστος εθνικισμός που δημιουργήθηκε από τις δυτικές δυνάμεις, έχει αποδειχθεί ότι είναι δύσκολο να αναδημιουργήσει το Ιράκ και τη Συρία. Η αναταραχή είναι μεταδοτική, ενώ η αναδιάταξη των τεχνητών ορίων έχει γίνει όλο και πιο δελεαστική, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Αφρική, με τη Σομαλιλάνδη να απαιτεί αναγνώριση. Στο σημερινό Ιράκ, όπως στη Σομαλία, δεν υπάρχει πρόθυμη εξωτερική δύναμη, σε θέση να αποκαταστήσει την προτέρα κατάσταση.<br /> <br /> Η διαδικασία της γέννησης των ευρωπαϊκών κρατών χαρακτηρίστηκε από τον «πόλεμο που κάνει το κράτος και το κράτος που κάνει πόλεμο». Με άλλα λόγια, οι ισχυρές ευρωπαϊκές κυριαρχίες και οι ανθεκτικοί εθνικισμοί, σφυρηλατήθηκαν ακριβώς μέσα από τη διαδικασία των εδαφικών συγκρούσεων και του (απo)συγκεντρωτισμoύ. Μήπως η κατάρρευση του Ιράκ και τη Συρία ως κυρίαρχες οντότητες προμηνύουν αυτού του είδους των μακροπρόθεσμων και βίαιων αλλαγών στη Μέση Ανατολή;<br /> <a href="http://www.fox2magazine.net/" target="_blank">πηγή</a>

Οι επίπονες συστολές τοκετού της νέας Μέσης Ανατολής

Όπως ξεκίνησε η Αραβική Άνοιξη, μια σειρά από βιβλία συμπεριλαμβάνουν αναφορές σε κάτι που αποκαλείται ως «Νέα Μέση Ανατολή». Είναι μια φ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί Θυσιάζεται η Ελληνική Βιομηχανία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://energia.gr/photos/articlefiles/industry_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img align="left" border="0" height="540" src="http://energia.gr/photos/articlefiles/industry_2.jpg" width="633" /></a></div> <br /> <br /> <br /> <br /> <dt><b><span style="color: #990000;">30-6-2014</span></b></dt> <dt> Η ​​ελληνική βιομηχανία δίνει μια δύσκολη και άνιση μάχη. Υπό το βάρος της κρίσης την τελευταία πενταετία έχει πληγεί ιδιαίτερα. Για να επιβιώσει στράφηκε αναγκαστικά στις εξαγωγές. Οι οποίες, όμως, έχουν ημερομηνία λήξης καθώς το ενεργειακό κόστος για την ελληνική βιομηχανία ήταν και παραμένει σημαντικά υψηλότερο συγκριτικά με αυτό των Ευρωπαίων ανταγωνιστών της. Τα στοιχεία είναι γνωστά. Η συμβολή της βιομηχανίας μας στο ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 9%, όταν το ίδιο ποσοστό για την ευρωπαϊκή βιομηχανία είναι 15,1% και ο ευρωπαϊκός στόχος για το 2020 είναι 20%. Με τα σημερινά δεδομένα και χωρίς τη λήψη αποφασιστικών και άμεσων μέτρων μείωσης του ενεργειακού κόστους σε ανταγωνιστικά επίπεδα, η σύγκλιση φαντάζει άπιαστο όνειρο. Οι Ευρωπαίοι ανταγωνιστές μας δραστηριοποιούνται σε μια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας πλήρως ανταγωνιστική και ελεύθερη, με δυνατότητα πρόσβασης σε όλα τα διαθέσιμα ενεργειακά προϊόντα, με τιμές στην ημερήσια αγορά (spot) κάτω των 40 ευρώ/MWh όπως στη Γερμανία 33 ευρώ/MWh και με απεριόριστες ευκαιρίες εισαγωγών βασισμένων σε διμερή συμβόλαια.<br /> <br /> Αντίθετα, η ελληνική βιομηχανία έχει, εκτός της ΔΕΗ, μόνο δύο εναλλακτικούς τρόπους προμήθειας, δηλαδή τη χονδρεμπορική και τις εισαγωγές, οι οποίοι όμως καταλήγουν σε απαγορευτικό κόστος λόγω των στρεβλώσεων της αγοράς. Συγκεκριμένα: το κόστος της χονδρεμπορικής αγοράς λόγω της υποχρεωτικής ημερήσιας αγοράς (pool) διαμορφώνει μια τιμή άνω των 75 ευρώ/MWh παρά την υπερεπάρκεια στην παραγωγή λόγω του διπλασιασμού της παραγωγής από ΑΠΕ. Οι δε εισαγωγές είναι στην πράξη αδύνατες, καθώς στην πορεία επιβαρύνονται με όλες τις προσαυξήσεις του pool.<br /> <br /> Ως συνέπεια των παραπάνω θα περίμενε κανείς οι αρμόδιοι φορείς, με πρώτη τη ΡΑΕ, να έχουν λάβει μέτρα εδώ και χρόνια στην κατεύθυνση δημιουργίας ανταγωνιστικής και ελεύθερης αγοράς και να μη μένουν σε εξαγγελίες. Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια λαμβάνονται με ιδιαίτερη σπουδή μέτρα με πολύ υψηλό κόστος για τον καταναλωτή με το πρόσχημα της δημιουργίας ανταγωνισμού στην αγορά. Για ποια ελεύθερη αγορά μιλάμε σήμερα; Η ανοχή και αντοχή της βιομηχανίας στο παρελθόν δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως συναίνεση. Τελείωσαν τα ψέματα.<br /> <br /> Πρόσφατα είχαμε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η οποία ως βασικός μέτοχος παρενέβη στη Γ.Σ. της ΔΕΗ και αποφάσισε σημαντικά μειωμένα ανταγωνιστικά βιομηχανικά τιμολόγια και μάλιστα κόντρα στις… «βουλήσεις» της τρόικας. Το ερώτημα είναι εάν αυτή η κίνηση είναι αρκετή. Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να έχει συνέχεια για να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας και να αποτελέσει την αφορμή για να αποκτήσει η χώρα μόνιμη βιομηχανική πολιτική, που να δίνει πραγματική προοπτική για την ελληνική παραγωγή και μεταποίηση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η ελληνική βιομηχανία να αποτελέσει την ατμομηχανή για την πραγματική ανάκαμψη και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.<br /> <br /> Δυστυχώς, είμαστε στο ίδιο θλιβερό έργο θεατές… Η ΡΑΕ κατάθεσε νέα πρόταση σε δημόσια διαβούλευση για την υποχρεωτική διάθεση από τη ΔΕΗ λιγνιτικής παραγωγής στο κόστος, με το πρόσχημα να υπάρξει ανταγωνισμός στην προμήθεια κατά το πρότυπο του γαλλικού ΝΟΜΕ. Με τη διαφορά ότι το ΝΟΜΕ στη Γαλλία σχεδιάστηκε προκειμένου να προφυλαχθούν τα ανταγωνιστικά τιμολόγια ρεύματος που απολάμβανε η βαριά βιομηχανία της χώρας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού. Δυστυχώς, όμως, ο νέος σχεδιασμός αποκλείει στην πράξη τις μεγάλες βιομηχανίες, καθώς ενσωματώνει στην τελική τιμή τις υφιστάμενες στρεβλώσεις-επιβαρύνσεις της αγοράς και δεν λαμβάνει υπόψη το ιδιαίτερο προφίλ λειτουργίας των βιομηχανιών. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το γαλλικό ΝΟΜΕ.<br /> <br /> Στη Γαλλία υπήρξε η πολιτική βούληση με τη σύμφωνη γνώμη του ρυθμιστή της αγοράς. Στην Ελλάδα;<br /> <br /> Οπως η είσοδος ιδιωτών στην παραγωγή αντί να φέρει ανταγωνισμό αύξησε το κόστος για τον καταναλωτή, έτσι ο νέος μηχανισμός κινδυνεύει με τον αποκλεισμό της βιομηχανίας, να καταλήξει απλά σε προσφορά εγγυημένου εσόδου στους προμηθευτές με αποτέλεσμα απλά τη μείωση των εσόδων της ΔΕΗ. Είναι προφανές ότι η ΔΕΗ θα συνεχίσει να αποτελεί μονοψώνιο για τις μεγάλες βιομηχανίες, εφόσον το ελληνικό ΝΟΜΕ δεν επανασχεδιαστεί από την αρχή στη βάση του γαλλικού ΝΟΜΕ.<br /> <br /> Εάν η βιομηχανία εξαιρεθεί στην πράξη από τον νέο μηχανισμό, το διακύβευμα για την ίδια είναι η επιβίωσή της. Αλλά και η κυβέρνηση στην πράξη θα αδυνατεί να εφαρμόσει τη βιομηχανική πολιτική για ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας που αποβλέπει στην ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας με εργαλείο τη βιομηχανία.<br /> <br /> Αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε το σύστημα να μας αποπροσανατολίζει. Το αίτημα της βιομηχανίας είναι ένα και πολύ απλό. Ανταγωνιστική και ελεύθερη αγορά. Η τρόικα, που δήθεν ευαγγελίζεται την ελεύθερη αγορά, δέχεται συνεχώς την εφαρμογή μέτρων που σκοπό έχουν να διατηρήσουν το σημερινό καθεστώς αγοράς προς όφελος των μεγάλων Ευρωπαίων ενεργειακών παικτών που επιδιώκουν να μπουν στην ελληνική αγορά.<br /> Ως ΕΒΙΚΕΝ επιμένουμε.<br /> <br /> Το διακύβευμα είναι η ίδια η έξοδος της χώρας από την ύφεση, για την επίτευξη της οποίας η διατήρηση και ενίσχυση του βιομηχανικού ιστού μέσω της μείωσης του ενεργειακού κόστους -και όχι μόνο- αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.<br /> <span style="font-style: italic;">* Ο κ. Αντώνης Κοντολέων είναι μέλος Δ.Σ. της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας.</span></dt> <br /> <br /> <a href="http://energia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί Θυσιάζεται η Ελληνική Βιομηχανία;

30-6-2014 Η ​​ελληνική βιομηχανία δίνει μια δύσκολη και άνιση μάχη. Υπό το βάρος της κρίσης την τελευταία πενταετία έχει πληγεί ιδια...

Διαβάστε την συνέχεια

Δήλωση-”βόμβα” Νετανιάχου: Υποστηρίζω την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν

<img alt="Δήλωση-”βόμβα” Νετανιάχου: Υποστηρίζω την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν" class="attachment-588x330" height="340" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/06/Netanyahu02.jpg" title="Δήλωση-”βόμβα” Νετανιάχου: Υποστηρίζω την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν" width="640" /><br /> <br /> Επικαλούμενος την «κατάρρευση» του Ιράκ εν μέσω της εξέγερσης της τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS και την άνευ προηγουμένου θρησκευτική βία, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε την υποστήριξή του στη ντε φάκτο ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν. Ο κ. Νετανιάχου ζήτησε επίσης από τη διεθνή κοινότητα να στηρίξει την «κουρδική προσδοκία για ανεξαρτησία.”Η δήλωση του πρωθυπουργού του Ισραήλ δεν ήταν έκπληξη για την Ουάσιγκτον, την Αγκυρα και άλλες ενδιαφερόμενες πρωτεύουσες, όμως προκάλεσε τεράστια εντύπωση η απόφαση του για ΑΜΕΣΗ αναγνώριση των Κούρδων του Ιράκ, οι οποίοι αποτελούν τους πλέον πιστούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή. Σημειώνεται ότι η Τουρκία έχει κατηγορήσει το Ισραήλ και για συνεργασία με τους αντάρτες του PKK.<br /> <br /> Σύμφωνα με το Πρακτορείο REUTERS, κάνοντας επιθετική πολιτική, ο κ. Νετανιάχου δήλωσε την Κυριακή ότι οι Κούρδοι “είναι άνθρωποι αγωνιστές, που έχουν αποδείξει την πολιτική τους δέσμευση, την πολιτική μετριοπάθεια, και αξίζουν την πολιτική ανεξαρτησία”.<br /> <br /> Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ μιλούσε στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και άδραξε την ευκαιρία για να περιγράψει την κατάσταση στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή ως «κατάρρευση», λόγω της διαμάχης μεταξύ σουνιτών και σιιτών μουσουλμάνων.<br /> <br /> Εν μέσω αυτής της εξέγερσης των τρομοκρατών, οι οποίοι νικούν σε όλες τις περιοχές εκτός όπου αντιμετωπίζουν Κούρδους, οι ηγέτες τους άδραξαν την ευκαιρία για να κερδίσουν το ανεξάρτητο κράτος του Κουρδιστάν και να το φέρουν πιο κοντά στην πραγματικότητα. Οι κουρδικές ένοπλες δυνάμεις (Peshmerga) έχουν προφυλάξει τα σύνορά τους από τους τρομοκράτες του ISIS, και κατέλαβαν την ιρακινή πόλη του Κιρκούκ, διακηρύσσοντας ότι είναι μέρος της επικράτειάς τους.<br /> <br /> Τώρα, σε μια προφανή σύγκρουση με τους Αμερικανούς και ειδικά τους Τούρκους, που επιθυμούν ένα “ενωμένο Ιράκ”, ο Ισραηλινός ηγέτης ζήτησε να στηριχθεί η ντε φάκτο ανεξαρτησία των Κούρδων.<br /> <br /> <b>“Πρέπει να στηρίξουμε την κουρδική προσδοκία για ανεξαρτησία,” </b>τόνισε ο κ. Νετανιάχου τονίζοντας μία-μία τις λέξεις.<br /> <br /> Οι δηλώσεις του κ. Νετανιάχου ακολούθησαν παρόμοιες δηλώσεις από ανώτερους Ισραηλινούς αξιωματούχους. Ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντόρ Λίμπερμαν είπε την Πέμπτη στον Αμερικανό ομόλογό του Τζον Κέρι, πως ο ίδιος πιστεύει ότι «η δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους είναι δεδομένη“, αναφέροντας ότι το Ιράκ έχει ήδη “διαλυθεί.” Επίσης ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες δήλωσε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ότι “οι Κούρδοι έχουν, εκ των πραγμάτων, δημιούργησει τη δική τους κατάσταση, η οποία εκτός των άλλων θα είναι και δημοκρατική.”<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Δήλωση-”βόμβα” Νετανιάχου: Υποστηρίζω την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν

Επικαλούμενος την «κατάρρευση» του Ιράκ εν μέσω της εξέγερσης της τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS και την άνευ προηγουμένου θρησκευτική βία, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον..

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ude6z0LPO3k/U7ErPC8hrSI/AAAAAAAADJ4/LYmFSBbX4bo/s1600/%CE%BF%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ude6z0LPO3k/U7ErPC8hrSI/AAAAAAAADJ4/LYmFSBbX4bo/s1600/%CE%BF%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-_2.jpg" width="640" /></a></div> <br />      <b>*</b>..τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει. Όλα τα έχουμε ξαναδεί!<br /> <br />      Ο καθένας μόνος του και ένας-ένας δεν θα καταφέρουμε τίποτα.<br />      Τώρα που η επίθεση τους θα ενταθεί,<br />     <b> ..</b>τώρα που οι <b>απάτριδες</b> κυβερνήτες σκοπεύουν να δώσουν το <b>αίμα, <u>το δικό μας</u> αίμα που έχουν τάξει</b> ότι θα δώσουν στους τοκογλύφους<b>,</b><br />     <b> ..τώρα </b>είναι η ανάγκη να βρεθούμε όλοι μαζί!<br /> <br />      Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με τον διπλανό μας σε όλα. Ούτε καν σε πολλά ή λίγα. Σε δυό-τρία βασικά αν συμφωνούμε, αρκεί!<br />      Δεν χρειάζεται σχεδόν ούτε καν να συμπαθούμε ο ένας τον άλλον! Ας αγαπάμε την πατρίδα και <b>τα παιδιά μας,</b> κι αυτό φτάνει.<br /> <br />      Όλα αυτά έχουν συμβεί δεκάδες φορές. Με άλλο τρόπο, με άλλο πρόσωπο. Και κάθε φορά η λύση ήταν μία<b>: γενικός ξεσηκωμός.</b><br />      Πάντα υπήρξε η απογοήτευση πως τίποτα δεν κινείται, κανείς δεν αντιδρά<b>,</b><br />      <b>..</b>κι όμως πάντα βρισκόταν ο ''τρελός'', ή η  ''κακιά στιγμή''  που θα ξεσήκωνε, ή μάλλον θα έβαζε την <b>φωτιά στο φυτίλι</b> της εξέγερσης.<br /> <br />      Ας μη μας φοβίζουν οι λέξεις. Ούτε οι έννοιες που αυτές φέρνουν.<br />     <b> Πόσο πιό κακό</b> υπάρχει στην λέξη<b> ''εξέγερση''</b>, απ' όσο στην λέξη <b>''προδοσία'', ''τυραννία''</b>, <b>''λεηλασία'';</b><br />      Ποιός πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται<b>;</b> Αυτοί ή εμείς<b>;</b><br /> <br />       Ποιός όμως κινδυνεύει να χάσει την ζωή του, το μέλλον των παιδιών του, κόπους και θυσίες και εργασία και βιός και υγεία<b>;</b><br />      Εμείς, που <b>στο χέρι μας</b> είναι <b>να διώξουμε</b> τους προδότες, <b>να ξανακερδίσουμε</b> την ζωή που θέλουν να μας στερήσουν.<br /> <br />      Τώρα όμως! Πριν ματώσουμε περισσότερο!<b>..</b><br />      Άλλη μιά επανάσταση δεν θάναι κάτι καινούργιο.<br />      Θάναι όμως μιά λύση<b>..</b><br />     <b> Ίσως όχι η ιδανική,</b> αλλά αυτή που <u>αυτοί</u> μας έχουν αφήσει!<b>..</b><br /> <a href="http://mandatoforos.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον..

     * ..τίποτα καινούργιο δεν συμβαίνει. Όλα τα έχουμε ξαναδεί!      Ο καθένας μόνος του και ένας-ένας δεν θα καταφέρουμε τίποτα.    ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Ταραχή από δημοσίευμα για στράτευμα – Γκιουλέν

<strong><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Turkey-armed-forces.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-30418" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2011/12/Turkey-armed-forces-300x237.jpg" title="Turkey-armed-forces" width="620" /></a><br /> <br /> Μεγάλο εκνευρισμό προκάλεσε στην τουρκική πολιτειακή, πολιτική, αλλά και στρατιωτική ηγεσία το άρθρο της εφημερίδας «Ακσάμ», σύμφωνα με το οποίο ο Τουρκικός Στρατός ελέγχεται από τον Φετουλάχ Γκιουλέν, μέσω οπαδών του αξιωματικών. Η εφημερίδα ανέφερε ότι τουλάχιστον 40 Τούρκοι ανώτατοι αξιωματικοί ανήκουν σε αυτό που η κυβέρνηση Ερντογάν χαρακτηρίζει, ως «παράλληλο κράτος».</strong><br /> Ο Τούρκος πρόεδρος χαρακτήρισε το δημοσίευμα <strong>παράδειγμα ανευθυνότητας</strong>. «Σε μια στιγμή που η περιοχή μας σημαδεύεται από εξαιρετικές εξελίξεις, <strong>θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη υπευθυνότητα στα δημοσιεύματα που αφορούν της τουρκικές ένοπλες δυνάμεις</strong> και εξασφαλίζουν τα εθνικά μας συμφέροντα», είπε ο Γκιουλ.<br /> <strong>Στις ένοπλες δυνάμεις, επίσης, το δημοσίευμα προκάλεσε εκνευρισμό, αλλά και ταραχή.</strong> Ενδεικτική της ταραχής είναι η ανακοίνωση που εκδόθηκε για το θέμα:<br /> «Τα σχόλια αυτά και ισχυρισμοί<strong> δημιουργούν μια αρνητική προδιάθεση έναντι των ενόπλων δυνάμεων, χωρίς να έχουν καμία βάση</strong>. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη, πόσο μάλλον απόδειξη, από <strong>αναφορές των μυστικών υπηρεσιών</strong> που να τεκμηριώνουν τέτοιους ισχυρισμούς. Είναι <strong>μια ακόμα επίθεση κατά των ενόπλων δυνάμεων,</strong> μέσω του τύπου που γίνεται για να δοθεί η εντύπωση ότι υπάρχουν δομές εντός των ενόπλων δυνάμεων, πέραν της ιεραρχίας», αναφέρει η ανακοίνωση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.<br /> <strong><a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/12/gulen.jpg"><img alt="" class="alignright size-medium wp-image-92355" height="214" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/12/gulen-300x214.jpg" title="gulen" width="300" /></a>Ο πρωθυπουργός Ερντογάν, επίσης παρενέβη στο θέμα</strong> και με ανακοίνωσή του ανέφερε, πως ό,τι έπρεπε να γίνει για να ξεκαθαρίσει η δημόσια ζωή και οι ένοπλες δυνάμεις, έχει γίνεται μέσω της νομοθεσίας στην Τουρκία. <strong>Ο Ερντογάν κάλεσε επίσης με την σειρά του τα ΜΜΕ να είναι πιο προσεκτικά</strong> όταν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα.<br /> <!-- /metas --> <br /> <strong>Ο ίδιος ο Γκιουλέν απέρριψε το δημοσίευμα, λέγοντας πως έχει ως στόχο να πλήξει την θεσμική αξιοπιστία του στρατεύματος.</strong> Ο πάλαι ποτέ στενός συνεργάτης του Ερντογάν, ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ, έχει γίνει εδώ και καιρό το <strong>κόκκινο πανί</strong> για τον Ερντογάν, ο οποίος τον κατηγορεί για ό,τι συμβαίνει στην τουρκική πολιτική ζωή και δεν είναι προς το συμφέρον του ιδίου και του κόμματός του.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία: Ταραχή από δημοσίευμα για στράτευμα – Γκιουλέν

Μεγάλο εκνευρισμό προκάλεσε στην τουρκική πολιτειακή, πολιτική, αλλά και στρατιωτική ηγεσία το άρθρο της εφημερίδας «Ακσάμ», σύμφωνα με το...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάποιοι οραματίζονται συμμαχία μεταξύ Ισραήλ, Τουρκίας & Κούρδων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/turkey_israel_kurds.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-105897" height="371" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/turkey_israel_kurds.jpg" title="turkey_israel_kurds" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Η πρόσφατες επιβεβαιωμένες αναφορές ότι το Ισραήλ αγοράζει κουρδικό πετρέλαιο, μέσω Τουρκίας, έχουν γεννήσει μεγάλες προσδοκίες στην Τουρκία, αλλά και σε συγκεκριμένους ισραηλινούς κύκλους, πολύ στενά συνδεδεμένους με την Ουάσιγκτον. Στο σκεπτικό όλων αυτών κυριαρχεί η σκέψη για τη δημιουργία μιας νέας συμμαχίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, μεταξύ Ισραήλ, Τουρκίας και Κούρδων.</strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">Της </span><span style="color: blue;">Ofra Bengio</span></strong><br /> <strong><span style="color: maroon;">ΠΗΓΗ:</span><a href="http://www.the-american-interest.com/"> http://www.the-american-interest.com/</a><br /> <span style="color: maroon;">ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:</span> <span style="color: blue;">Παντελής Καρύκας</span></strong><br /> <strong>Το Ισραήλ διατηρούσε καλές σχέσεις με τους Κούρδους, ήδη από τη δεκαετία του 1960,</strong> υποστηρίζοντάς τους στην αέναη σύγκρουσή τους με τη Βαγδάτη. Τώρα, το Ισραήλ εξακολούθησε και εξακολουθεί να υποστηρίζει τους Κούρδους. Στο παιχνίδι όμως εμπλέκεται πλέον και η Τουρκία.<strong> Η ιδέα της επαναπροσέγγισης μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας,</strong> οι σχέσεις των οποίων διαταράχθηκαν δραματικά μετά το επεισόδιο του Μαβί Μαρμαρά, το 2010, <strong>προωθείται από την Ουάσινγκτον με κάθε διαθέσιμο μέσο, </strong>αν και η όλη διαδικασία έχει «σκαλώσει» στις εμμονές και την αλαζονεία της Τουρκίας, αλλά και στην καχυποψία των Ισραηλινών έναντι των πρώην συμμάχων τους.<br /> Ακριβώς για να ξεπεραστούν οι σκόπελοι αυτοί <strong>κάποια κέντρα αποφάσεων προωθούν την επαναπροσέγγιση Ισραήλ – Τουρκίας, μέσω ιρακινού Κουρδιστάν</strong>. Η κατάληψη του Κιρκούκ από τους Κούρδους, συνέπεια της προέλασης των φανατικών ισλαμιστών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβαντίνης, πέραν από το ότι <strong>ουσιαστικά «τελειώνει» το Ιράκ ως κρατική οντότητα,</strong> γεννά εκ των πραγμάτων ένα νέο κράτος, το <strong>Κουρδιστάν</strong>.<br /> Σαφώς και <strong>δεν είναι τυχαία η στιγμή που επέλεξε το Ισραήλ να εισάγει κουρδικό πετρέλαιο</strong>. Σαφώς ήθελε και εμπράκτως και επισήμως να αποδείξει σε κάθε ενδιαφερόμενο το πόσο καλές σχέσεις διατηρεί με τους Κούρδους.<br /> Η διάλυση του Ιράκ και η δημιουργία ενός ιρακινού κουρδικού κράτους, <strong>βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, θεωρείται ως θετική εξέλιξη από την Τουρκία, η οποία ήδη έχει πραγματοποιήσει πολιτική στροφή στο θέμα του Ιράκ</strong>. Η Τουρκία έχει πολλούς λόγους να ενισχύσει τις σχέσεις της με τους Κούρδους, καθώς η ύπαρξη ενός κουρδικού κράτους,<strong> εξυπηρετεί πρωτίστως τα οικονομικά της συμφέροντα,</strong> αλλά και τα πολιτικά.<br /> Ένα κουρδικό κράτος θα αποτελεί<strong> ασπίδα έναντι κάθε απειλής από επίδοξους σουνίτες ή σιίτες τρομοκράτες</strong>. Επίσης, μπορεί να λειτουργήσει <strong>κατασταλτικά για τους Κούρδους της Τουρκίας</strong> και κυρίως μπορεί και από ότι φαίνεται θα αποτελέσει τον <strong>κύριο εμπορικό εταίρο της</strong> και τον κύριο κόμβο εξαγωγής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου των Κούρδων. Επί του προκειμένου έχει αναμιχθεί και η αμερικανική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά <strong>απέτρεψε κάθε άλλο πιθανό πελάτη από το να αγοράσει κουρδικό πετρέλαιο,</strong> ώστε ως μόνη διέξοδος να απομένει η Τουρκία.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/Kurds_Turkey.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-105898" height="217" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/06/Kurds_Turkey.jpg" title="Kurds_Turkey" width="400" /></a><br /> <strong>Κι ενώ οι Αμερικανοί πίεζαν, εμφανίστηκε το Ισραήλ.</strong> Η Τουρκία, στο παρελθόν κατηγορούσε το Ισραήλ για την υποστήριξη που παρείχε στους Κούρδους. <strong>Σήμερα όμως η Τουρκία είναι η καλύτερη σύμμαχος των Κούρδων του Ιράκ.</strong> Αγοράζοντας λοιπόν το Ισραήλ κουρδικό πετρέλαιο μπορεί με μια κίνηση να πετύχει δύο στόχους, να υποστηρίξει δηλαδή τους Κούρδους, αλλά και να εξυπηρετήσει την Τουρκία στα σχέδια της να αποτελέσει τον <strong>βασικό μεσάζοντα διοχέτευσης του κουρδικού πετρελαίου</strong>. Με τον τρόπο όμως οι σχέσεις Ισραήλ – Τουρκίας εισέρχονται σε νέα φάση.<br /> <strong>Η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αντίθετα με ό,τι μέχρι τώρα πιστευόταν, θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στην προσπάθεια εκ νέου σταθεροποίησης του περιβάλλοντος στη Μέση Ανατολή.</strong> Το Κουρδικό κράτος είναι αυτή τη στιγμή, το πλέον πλούσιο και δημοκρατικό στην όλη περιοχή. <strong>Οι Αμερικανοί </strong>ακόμα δεν έχουν αποδεχτεί αυτή την πραγματικότητα, αλλά σύντομα,<strong> δεν θα έχουν άλλη επιλογή</strong>.<br /> <!-- /metas --> <br /> Υπό αυτό το πρίσμα θα εξεταστεί, προφανώς, από όλους τους ενδιαφερόμενους <strong> η ενδεχόμενη νέα τριμερής συμμαχία Ισραήλ – Τουρκίας – Κούρδων, η οποία μπορεί να αποτελέσει τη μόνη σταθερή συνισταμένη στο ασταθές περιβάλλον της Μέσης Ανατολής</strong>. Επίσης, η εξαγωγή του κουρδικού πετρελαίου θα βοηθήσει στον έλεγχο των διεθνών τιμών, όπως οι ΗΠΑ επιθυμούν.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κάποιοι οραματίζονται συμμαχία μεταξύ Ισραήλ, Τουρκίας & Κούρδων

Η πρόσφατες επιβεβαιωμένες αναφορές ότι το Ισραήλ αγοράζει κουρδικό πετρέλαιο, μέσω Τουρκίας, έχουν γεννήσει μεγάλες προσδοκίες στην Τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέες προκλήσεις στη Θράκη, με το DEB να στήνει δίκτυο επιρροής των Ελλήνων Μουσουλμάνων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.dimokratianews.gr/sites/default/files/14f098_103.jpg?1404077421" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.dimokratianews.gr/sites/default/files/14f098_103.jpg?1404077421" /></a></div> <br /> <span class="field-content"><span style="color: blue; font-size: large;">Και συσσίτια μόνο για τουρκόφρονες.</span></span><br /> <span class="field-content"><span style="color: blue; font-size: large;"><br /></span></span> Συνεχίζουν την επίδειξη ισχύος στη Θράκη, με δύο προκλήσεις αυτή τη φορά, οι εκλεκτοί της Αγκυρας! Σύμφωνα με πληροφορίες, από τη μια ετοιμάζουν το «καραβάνι της αφθονίας» και από την άλλη συσσίτια μόνο για... τουρκόφρονες! Και όλα αυτά στη σκιά των ποσοστών που πήραν στις πρόσφατες εκλογές σε Ροδόπη και Ξάνθη, όπου συγκέντρωσαν 42% και 26% αντίστοιχα.<br /> <br /> Με κεντρικό σύνθημα «Υardim elini uzat» («Δώσε χέρι βοήθειας»), το Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ - DEB), με πρόσχημα την οικονομική κρίση, στήνει νέο δίκτυο επιρροής των Ελλήνων μουσουλμάνων που ζουν στη Θράκη. Σε ανακοίνωσή τους τονίζουν μεταξύ άλλων: «Τα είδη πρώτης ανάγκης θα διανέμονται στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, με τη βοήθεια των εκπροσώπων του ΚΙΕΦ από τα χωριά και τις γειτονιές της Ξάνθης», ζητώντας απ' όσους επιθυμούν να συνεισφέρουν στην καμπάνια «να φέρουν τρόφιμα μακράς διαρκείας στα γραφεία του κόμματός μας ή στους εκπροσώπους των χωριών και τις γειτονιές του ΚΙΕΦ».<br /> <br /> Την ίδια ώρα, το λεγόμενο «καραβάνι της αφθονίας», που χρηματοδοτεί το τουρκικό ΥΠΕΞ, θα περάσει και πάλι τα σύνορα, για να προσφέρει πιλάφι με κοκκινιστό κρέας στους μουσουλμάνους της Θράκης, υπενθυμίζοντάς τους ότι είναι «εγγόνια Οθωμανών».<br /> <br /> Το «καραβάνι», ένα κομβόι που αποτελείται από τρία φορτηγά TIR, δύο λεωφορεία, τρία μίνι μπας και οχήματα τεχνικής υποστήριξης, επισκέπτεται βαλκανικές πόλεις όπου ζουν μουσουλμάνοι, για να τους παραθέσει το λεγόμενο Ιφτάρ, το δείπνο ουσιαστικά μετά τη δύση του ηλίου, κατά τη διάρκεια της νηστείας του Ραμαζανιού.<br /> <br />  Το «καραβάνι» ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη και έπειτα από «περιοδεία» σε Κροατία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Σερβία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο, Σκόπια, Αλβανία και Βουλγαρία θα καταλήξει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Ξάνθη και την Κομοτηνή από τις 20 έως τις 23 Ιουλίου. Φέτος είναι η 10η χρονιά που το «καραβάνι» του... (εκ)τουρκισμού θα βρεθεί στα Βαλκάνια, αλλά και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα επισκεφθεί το πομακοχώρι Σμίνθη στον νομό Ξάνθης (22/7) και το Κοπτερό στον νομό Ροδόπης (24/7).<br /> <br /> Οι εκδηλώσεις, εκτός από τα πιλάφια με το κοκκινιστό κρέας, τα αριάνια και τους πύρινους λόγους για το ενδιαφέρον της «μητέρας πατρίδας», προσφέρει στους συμμετέχοντες και άφθονο… θέαμα, όπως συναυλίες με γνωστούς Τούρκους καλλιτέχνες ή χορευτικά με περιστρεφόμενους δερβίσηδες.<br /> <br />  Να σημειωθεί ότι οι... εθελοντές νεολαίοι της μειονότητας φορούν λευκά μπλουζάκια που φέρουν επάνω τους το οθωμανικό οικόσημο με την επιγραφή «Εγγόνια Οθωμανών».<br /> <br /> Νίκος Ελευθερόγλου<br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Νέες προκλήσεις στη Θράκη, με το DEB να στήνει δίκτυο επιρροής των Ελλήνων Μουσουλμάνων

Και συσσίτια μόνο για τουρκόφρονες. Συνεχίζουν την επίδειξη ισχύος στη Θράκη, με δύο προκλήσεις αυτή τη φορά, οι εκλεκτοί της Αγκυρας! ...

Διαβάστε την συνέχεια

Εθνικός Διχασμός και Εμπλοκή της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="Image" height="540" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/NewOnAlert/ISTORIKA/WWI/canvasSalonicaOnFire(1).jpg" width="606" /> </div> <br /> <br /> (περιγραφή εικόνας: Η Θεσσαλονίκη στις φλόγες μετά από αεροπορικό βομβαρδισμό. Η απεικόνιση έγινε από την βρετανική αεροπορία. Πηγή: <a href="http://www.europeana1914-1918.eu/el/europeana/record/2022360/Imperial_War_Museums_http___www_iwm_org_uk_collections_item_object_38613" target="_blank"><span style="color: blue;"><span lang="en-US">Europeana</span>: 1914-1918</span></a>)<br /> <br /> Υπό φυσιολογικές συνθήκες το 1914 θα ήταν ένα έτος ευφορίας για τον ελληνισμό.<strong> </strong>Οι πρόσφατες μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες των <strong>Βαλκανικών Πολέμων </strong>του <strong>1912-1913 </strong>είχαν διπλασιάσει σχεδόν τα εδαφικά όρια της χώρας δικαιώνοντας όσους πίστευαν στην ελληνική <strong>Μεγάλη Ιδέα, </strong>δηλαδή την εδαφική, πολιτική και οικονομική ανάδειξη της Ελλάδας σε περιφερειακή δύναμη στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Ωστόσο στην Αθήνα ο σκεπτικισμός για το αύριο ήταν έκδηλος μετριάζοντας τις θριαμβολογίες και τους πανηγυρισμούς. Η βασική αιτία γι' αυτό ήταν η αβεβαιότητα για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αφού οι δύο ισχυρές πολιτικές προσωπικότητες, ο βασιλιάς και Αρχιστράτηγος <strong>Κωνσταντίνος</strong> και ο πρωθυπουργός <strong>Ελευθέριος Βενιζέλος, </strong>οι οποίοι είχαν εξέλθει με ενισχυμένο γόητρο από τα μέτωπα του πολέμου, δεν έκρυβαν την μεταξύ τους ψυχρότητα. Η απώλεια του «αγαθού» και μετριοπαθούς βασιλιά, Γεωργίου του Α', ο οποίος είχε δολοφονηθεί τον Μάρτιο του 1913 στη Θεσσαλονίκη ήταν κάτι παραπάνω από ορατή. Ο Κωνσταντίνος δεν διέθετε ούτε την ωριμότητα ούτε τις διπλωματικές αρετές του πατέρα του. Ο Βενιζέλος από την άλλη δεν μπορούσε να καυχηθεί ούτε για την μετριοπάθεια ούτε και για την πραότητά του. Οι εξελίξεις στο ζήτημα της Βορείου Ηπείρου και στο καθεστώς των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου που αμφισβητούνταν από τους Οθωμανούς δημιουργούσαν περεταίρω διπλωματικούς περισπασμούς επιτείνοντας τη νευρικότητα στην Αθήνα. <br /> <br />    Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η κατάσταση στην Ελλάδα όταν ξέσπασε ο <strong>Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος </strong>το καλοκαίρι του 1914.<strong> </strong>Την ίδια στιγμή στα <strong>Βαλκάνια </strong>οι πρόσφατες εδαφικές διευθετήσεις αμφισβητούνταν από τους ηττημένους, ενώ οι <strong>Μεγάλες Δυνάμεις</strong> επιχειρούσαν να διευρύνουν τα ερείσματά τους συνάπτοντας συμμαχίες και μοιράζοντας υποσχέσεις. Στη διελκυστίνδα των ισχυρών βρέθηκε αναπόφευκτα και η Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός <strong>Βενιζέλος </strong>είχε επιλέξει το στρατόπεδο των <strong>δυνάμεων της Αντάντ, </strong>αφού ήταν ευρέως γνωστό πως παραδοσιακά ευνοούσε τη σύμπραξη της χώρας με τη <strong>Βρετανία, </strong>τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο <strong>Κωνσταντίνος</strong> από την άλλη, αν και πίστευε στην επικράτηση της <strong>Γερμανίας </strong>στον μεγάλο πόλεμο, <strong>προωθούσε την διαρκή ουδετερότητα </strong>της χώρας <strong>φοβούμενος βρετανικά αντίποινα</strong>. <br /> <br /> Ο διαφορετικός προσανατολισμός των δύο Ελλήνων ηγετών δεν άργησε να εξελιχθεί σε <strong>ρήξη </strong>μεταξύ τους.<strong>  </strong>Στη διάρκεια των ετών <strong>1915-1917 </strong>η ελληνική πολιτική ζωή τραυματίσθηκε πολύ σοβαρά, αφού το Σύνταγμα καταπατήθηκε αρκετές φορές και οι παρακρατικοί των δύο πλευρών ανέλαβαν δράση τρομοκρατώντας όσους εξέφραζαν διαφορετική άποψη. Λάδι στη φωτιά έριξαν και οι <strong>Μεγάλες Δυνάμεις</strong>, κυρίως οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι Βρετανοί που με την απροκάλυπτη προπαγανδιστική δράση τους επί ελληνικούς εδάφους, με εισαγόμενους και εγχώριους καλοθελητές, διέφθειραν συνειδήσεις και σπίλωσαν αντιπάλους. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θεωρούνταν ως πρώτη προτεραιότητα για τα συμφέροντά τους σε σύγκριση με την <strong>Βουλγαρία </strong>και την <strong>Οθωμανική Αυτοκρατορία</strong>.<br /> <br />    Η σύγκρουση <strong>Βενιζελικών και Κωνσταντινικών, </strong>η οποία έχει μείνει γνωστή, ως ο <strong>Πρώτος Εθνικός Διχασμός, </strong>έλαβε δραματικές διαστάσεις από το φθινόπωρο του 1915 και εξής. Οδήγησε μάλιστα το καλοκαίρι του 1916, στο σχηματισμό <strong>δύο κυβερνήσεων</strong>, μια υπό την <strong>επιρροή του Κωνσταντίνου </strong>στην <strong>Αθήνα</strong> και μια άλλη με επικεφαλής τον <strong>Βενιζέλο </strong>στη <strong>Θεσσαλονίκη, </strong>μετά την εκδήλωση του κινήματος της <strong>Εθνικής Άμυνας. </strong>Η επιλογή της Θεσσαλονίκης μόνο τυχαία δεν ήταν. Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1915 στην πόλη είχαν αποβιβαστεί περισσότεροι από 200 στρατιώτες των δυνάμεων της <strong>Αντάντ</strong> προκειμένου να παραταχθούν κατά μήκος του <strong>Μακεδονικού Μετώπου</strong>, σε μια προσπάθεια να συνδράμουν τους Σέρβους έναντι βουλγαρικής επίθεσης. Η μακεδονική ενδοχώρα μετατράπηκε σύντομα σε πεδίο ένοπλων συγκρούσεων, ενώ η εισβολή <strong>γερμανικών</strong> και <strong>βουλγαρικών</strong> στρατευμάτων στην <strong>Ανατολική Μακεδονία</strong> στη διάρκεια του 1916 προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από ελληνικής πλευράς επιταχύνοντας τις πολιτικές εξελίξεις. Στη Θεσσαλονίκη οι στρατιωτικές δυνάμεις της Εθνικής Άμυνας ενισχύθηκαν σημαντικά έως τα τέλη του έτους, ενώ κλιμακώθηκε και η αντιπαράθεσή της με την κυβέρνηση των Αθηνών. Μάλιστα <strong>ισχυρές γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις </strong>προχώρησαν σε <strong>αποκλεισμό πολλών λιμανιών </strong>στη <strong>νότια Ελλάδα </strong>με αποτέλεσμα να προκληθεί σοβαρό <strong>επισιτιστικό πρόβλημα. </strong>Επιπλέον, Γάλλοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στον <strong>Πειραιά</strong> και συμμετείχαν σε <strong>ένοπλες συγκρούσεις </strong>εναντίον ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων, πιστών στο βασιλιά Κωνσταντίνο. Τα θλιβερά εκείνα επεισόδια που έχουν μείνει γνωστά ως <strong>Νοεμβριανά</strong> είχαν ως αποτέλεσμα, στις αρχές Ιουνίου 1917<strong>, </strong>την <strong>απομάκρυνση του Κωνσταντίνου </strong>από το θρόνο και τη διαφυγή της βασιλικής οικογένειας στο εξωτερικό. <strong>Η επικράτηση του Ελευθέριου Βενιζέλου ήταν συντριπτική</strong>. Λίγες ημέρες αργότερα ο ίδιος επέστρεψε στην Αθήνα και σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση. Η πρώτη επίσημη κυβερνητική πράξη ήταν η <strong>κήρυξη </strong>του <strong>πολέμου </strong>στις <strong>Κεντρικές Δυνάμεις </strong>και η ενίσχυση, με επιστράτευση, των στρατιωτικών δυνάμεων της <strong>Εθνικής Άμυνας</strong> που πολεμούσαν ήδη στο <strong>Μακεδονικό Μέτωπο. </strong>Από τις αρχές κιόλας του 1918 ήταν σαφές πως οι μάχες στο Μακεδονικό Μέτωπο είχαν εισέλθει στην πλέον κρίσιμη φάση τους. Οι ελληνικές μεραρχίες συμμετείχαν σε εκτεταμένες πολεμικές επιχειρήσεις, με κορυφαία, ίσως, εκείνη για την ανακατάληψη του <strong>Σκρα ντι Λέγκεν</strong> τον Μάιο του 1918, συνέδραμαν επίσης καθοριστικά με δέκα μεραρχίες τις συμμαχικές δυνάμεις στην τελική τους επίθεση, το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, η οποία οδήγησε στην ήττα και τη <strong>συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας</strong>. Οι ελληνικές απώλειες υπήρξαν μεγάλες και ανήλθαν σε περισσότερους από οχτακόσιους νεκρούς και γύρω στους τέσσερις χιλιάδες τραυματίες. <strong><br /> <br /> Ωστόσο, οι επιπτώσεις του μεγάλου πολέμου, λόγω του Εθνικού Διχασμού, στον ψυχισμό και την ενότητα του έθνους υπήρξαν πολύ μεγαλύτερες. <br /> <br /> Του καθηγητή ΙΑΚΩΒΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ</strong><br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Εθνικός Διχασμός και Εμπλοκή της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

(περιγραφή εικόνας: Η Θεσσαλονίκη στις φλόγες μετά από αεροπορικό βομβαρδισμό. Η απεικόνιση έγινε από την βρετανική αεροπορία. Πη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελληνικό υποβρύχιο και τουρκική φρεγάτα 'εμπλέκονται' στην καταστροφή χημικών από Συρία

<img alt="Image" src="http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/ONALERTPHOTOS/GEN/YPOVRYXIA/roknu214.jpg" width="630" /><br /> <br /> <b><span style="color: #990000;">30-6-2014   </span></b><br /> ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : <strong>Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ </strong><br /> <br /> Eνα υποβρύχιο από την Ελλάδα , φρεγάτες από  Γερμανία, Ιταλία και Τουρκία  και άλλα πολεμικά πλοία του 6ου Στόλου των ΗΠΑ  που  είναι επικεφαλής, συγκροτούν την Τask Force - 64  (CTF-64) που θα συνοδεύει και θα προστατεύει το υπό αμερικανική σημαία πλοίο MV Cape Ray. στο οποίο θα γίνει η υδρόλυση των χημικών της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, μεταξύ Σικελίας (Ιταλίας), Μάλτας και Ελλάδας.<br /> <br /> Ήδη  το μετασκευασθέν και εξοπλισθέν με τα μηχανήματα υδρόλυσης πλοίο  ανακοινώθηκε από το αμερικανικό Ναυτικό ότι απέπλευσε από την βάση Rota της Ισπανίας  (φωτογραφία) και ήδη βρίσκεται καθ 'οδόν προς το λιμάνι του Gioia Tauro, της Ιταλίας, όπου φορτώσει τα  χημικά όπλα που μεταφέρονται εκεί από την Συρία με  το δανικό πλοίο Ark Futura.Ανακοινώνοντας την αναχώρηση, Πεντάγωνο ο υπεύθυνος τυπου του αμερικανικού Πενταγώνου  υποναύαρχος John Kirby δήλωσε ότι η παραμονή του πλοίου στην Ιταλία αναμένεται να διαρκέσει αρκετές ημέρες.<br /> "Τίποτα στο περιβάλλον''<br /> <br /> Μετά την ολοκλήρωση της μεταφοράς, το Cape Ray θα αποπλεύσει από το λιμάνι Gioia Tauro για τα διεθνή ύδατα μεταξύ Σικελίας (Ιταλίας), Μάλτας και Ελλάδας.για να αρχίσει η εξουδετέρωση των χημικών παραγόντων με τη χρήση του συστήματος  υδρόλυσης.Ο κ. Kirby, δήλωσε πως  " η εξουδετέρωση θα διεξαχθεί σε μια ασφαλή και περιβαλλοντικά ορθό τρόπο" - και πρόσθεσε  σε μια προσπάθεια καθησύχασης. "Τίποτα από όλη αυτή τη λειτουργία, δεν θα ελευθερωθεί στο περιβάλλον''.Η ίδια διαβεβαίωση έχει δοθεί και από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).<br />  Η αποστολή καταστροφής των χημικών έχει οργανωθεί από κοινού τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) και τον OPCW. Το σκάφος Cape Ray και το τοποθετημένο σε αυτό  σύστημα υδρόλυσης είναι μέρος της συνεισφοράς των ΗΠΑ στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων . Το σκάφος είναι μέρος του προγράμματος Ready Reserve Force του Τμήματος  Μεταφορών  Ναυτιλίας του USA NAVY.<br /> <strong><br /> Έφυγαν όλα από Συρία</strong><br /> Να σημειωθεί ότι όπως ανακοινώθηκε τις προάλλες από την κοινή αποστολή του ΟΗΕ που επιβλέπει την εξάλειψη από την Συρία των αποθεμάτων χημικών όπλων ότι το 100 % των δηλωμένων χημικών όπλων της Συρίας  έχει καταστραφεί ή απομακρυνθεί από τη Συρία. Η Δαμασκός  δέχθηκε το 2013 ένα σχέδιο απομάκρυνσης των χημικών μετά από μια υποτιθέμενη επίθεση με χημικά αέρια  από το καθεστώς στο οποίο σχεδόν 1.500 άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, έχασαν τη ζωή τους στα προάστια Ghouta της πρωτεύουσας στις 2 Αυγούστου πέρυσι Έκτοτε όμως πολλά στοιχεία ενισχύουν την άποψη ότι η επίθεση δεν έγινε από το καθεστώς Ασαντ αλλά το πιθανότερο είναι ότι υπήρξε προβοκάτσια.... Ακόμα και ενδεχόμενη εμπλοκή της Τουρκίας έχει ακουστεί...<br /> <strong><br /> Πομπώδης η ανακοίνωση της Τουρκίας </strong><br /> Πάντως χθες το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο  ανακοίνωσε πομπωδώς - επιδιώκοντας να κερδίσει εντυπώσεις - την συμμετοχή του στην αποστολή συνοδείας, την οποία βάφτισε βοήθεια στο πρόγραμμα καταστροφής! Πρόκειται λοιπόν να διαθέσει την φρεγάτα  TCG Salih Reis (F-246)  τύπου MEKO 200. Κατά τη διάρκεια αποστολής η τουρκική φρεγάτα (φωτογραφια)  θα φέρει ελικόπτερο SH-70B Seahawk  και θα επιβαίνει επί του σκάφους.μια ομάδα για  Χημική -Βιολογική -Ραδιολογική και Πυρηνική  άμυνα( ΠΡΒΧ)   και μία  ομάδα Ειδικών Δυνάμεων του Ναυτικού ( ''βατράχια'') .<br /> Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι το πλοίο  μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων MV Cape Ray έχει εξοπλισθεί με συστήματα ασφαλείας (φίλτρα κλπ) για το προσωπικό και τους επιστήμονες που τοποθετήθηκαν σε χρόνο- ρεκόρ στις ΗΠΑ και για το έργο αυτό η ομάδα εργασίας πήρε ειδικό βραβείο.Οι μηχανικοί NSWCDD της CBR Άμυνας σχεδίασαν το σύστημα του πλοίου με όρους συλλογικής προστασίας και ο εξοπλισμός εξασφαλίζει σε όλα τα επίπεδα συνθήκες προστασία, αναφέρεται.<br /> <br /> Όλα τα απόβλητα από τη διαδικασία της υδρόλυσης στο πλοίο MV Cape Ray θα είναι  διασφαλισμένα , αναφέρεται από τους αμερικανούς. Θα αποθηκεύονται δε επί του σκάφους, μέχρι να διατεθούν  σε εμπορικές εγκαταστάσεις που καθορίζονται από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, ενώ παραπροϊόντα (απόβλητα) υδρόλυσης δεν θα διαχυθούν  στη θάλασσα ή τον αέρα.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ελληνικό υποβρύχιο και τουρκική φρεγάτα 'εμπλέκονται' στην καταστροφή χημικών από Συρία

30-6-2014    ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Λ. ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ  Eνα υποβρύχιο από την Ελλάδα , φρεγάτες από  Γερμανία, Ιταλία και Τουρκία  και άλλα πολεμικά π...

Διαβάστε την συνέχεια