Ισραηλινό ΜΜΕ αποκαλύπτει τους πιθανούς στόχους της Χεζμπολάχ στην Κύπρο .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2024-06/Untitled%20design%20(1)_1.png?itok=ZBZ1Q6ED" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="372" data-original-width="620" height="372" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/big_teaser/public/2024-06/Untitled%20design%20(1)_1.png?itok=ZBZ1Q6ED" width="714" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σαββίδης: Απαράδεκτο το Ισραήλ να διαρρέει χάρτες.</span></h3>Στο στόχαστρο οι τέσσερις κύριες αεροπορικές βάσεις, οι οποίες απέχουν περίπου 300 χλμ. από τις ακτές του Λιβάνου<br /><br />Οαντίκτυπος των δηλώσεων του ηγέτη της Χεζμπολάχ για αντίποινα σε βάρος της Κύπρου σε περίπτωση που υποστηρίξει ουσιαστικά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ, περιλάμβανε αναλύσεις, οι οποίες φτάνουν μέχρι και παράθεση σεναρίων υλοποίησης των απειλών.<br /><br />Με απλά λόγια, αν και τα όσα είπε ο ηγέτης της οργάνωσης Χασάν Νασράλα είναι σε θεωρητικό επίπεδο, στο Ισραήλ επιχειρούνται ακόμη και προβλέψεις για το πού θα μπορούσε να κτυπήσει η Χεζμπολάχ εντός κυπριακού εδάφους.<br /><br />Όπως αναφέρει η Κυπριακή εφημερίδα ο "Φιλελεύθερος" το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το δημοσίευμα της ισραηλινής ιστοσελίδας Mako, που ανήκει στον ειδησεογραφικό όμιλο Keshet Media Group. Το σχετικό ρεπορτάζ φέρει τίτλο «Οι πιθανοί στόχοι στην Κύπρο» και υπογράφεται από τον Assaf Rosenzweig, ο οποίος είναι συντάκτης διεθνών ειδήσεων.<br /><br />Σύμφωνα με τα σημειώματά του τα τέσσερα σημεία, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχο της λιβανέζικης και οικονομικά στηριζόμενης από το Ιράν, Χεζμπολάχ, βρίσκονται στις ακόλουθες περιοχές:<div><br /></div><div>Πάφος – Αεροπορική Βάση «Ανδρέας Παπανδρέου»<br />Λευκωσία – Αεροπορική Βάση Λακατάμιας<br />Τρόοδος – 4ο Κέντρο Ελέγχου Περιοχής (ΚΕΠ)<br />Ακρωτήρι – Βάση της RAF (Βασιλική Πολεμική Αεροπορία)<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2024-06/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82.png"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2024-06/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82.png?itok=A1_0L1dG" /></a><br /><br />Στην ανάλυσή του ο Assaf Rosenzweig καταγράφει τα ακόλουθα:<br /><br />«Ο Νασράλαχ δεν επεκτάθηκε στην ομιλία του για τους στόχους στην Κύπρο που μπορεί να είναι μεταξύ των προθέσεων των τρομοκρατών της Χεζμπολάχ, σε περίπτωση που η Κύπρος παράσχει στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ. Η ίδια η Κύπρος έχει μια μικρή και όχι ιδιαίτερα ισχυρή αεροπορία, με σχετικά παλαιά μέσα. Στη χώρα λειτουργούν τέσσερις κύριες αεροπορικές βάσεις, οι οποίες απέχουν περίπου 300 χλμ. από τις ακτές του Λιβάνου.<br /><br />Στα δυτικά του νησιού βρίσκεται η αεροπορική βάση στην πόλη της Πάφου, η οποία βρίσκεται και λειτουργεί κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της πόλης {…} Αυτή η αεροπορική βάση, σχετικά η πιο απομακρυσμένη, απέχει λιγότερο από 300 χλμ. από την ακτή του Λιβάνου, απόσταση που δεν αποτελεί πρόβλημα για τη Χεζμπολάχ. Η αεροπορική βάση της Πάφου θεωρείται η μεγαλύτερη και πιο κεντρική στην Κύπρο και εκεί βρίσκονται οι κύριες αεροπορικές υποδομές της τοπικής αεροπορίας, καθώς και πολλές μονάδες επικοινωνιών.<br /><br />Ένας άλλος πιθανός στόχος είναι η αεροπορική βάση στη Λακατάμια, που βρίσκεται λίγο νότια της κυπριακής πρωτεύουσας, Λευκωσίας. Αυτή η βάση θεωρείται η έδρα της κυπριακής αεροπορίας, αλλά εκεί βρίσκονται σχετικά λίγα αεροσκάφη.<br /><br />Επιπλέον, η μονάδα ελέγχου της αεροπορίας της Κύπρου, στην περιοχή των ψηλών βουνών Τρόοδος στο κέντρο του νησιού, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ακραίο σενάριο ως στόχος για τη Χεζμπολάχ. Η βάση δεν διαθέτει διάδρομο για απογειώσεις και προσγειώσεις και δεν χρησιμοποιείται από αεροσκάφη, αλλά υπάρχουν πολλές μονάδες ραντάρ και συστήματα διοίκησης και ελέγχου, καθώς και συστήματα αεράμυνας.<br /><br />Ένας άλλος σημαντικός και κεντρικός αεροπορικός στόχος στην Κύπρο, αλλά ένας που πιθανότατα θα είναι πολύ χαμηλότερης προτεραιότητας για χτύπημα από τη Χεζμπολάχ, είναι η βάση Ακρωτηρίου της Βασιλικής Αεροπορίας της Βρετανίας, κοντά στην πόλη της Λεμεσού στη νότια Κύπρο.<br /><br />Η βάση θεωρείται αποκλειστική βάση του Βρετανικού Στρατού και δεν φιλοξενεί αεροπορική δραστηριότητα της τοπικής αεροπορίας. Η βάση Ακρωτηρίου θεωρείται η μόνη βρετανική αεροπορική βάση στην ανατολική Μεσόγειο και χρησιμεύει ως σημαντικό σημείο εκκίνησης για τη βρετανική στρατιωτική δραστηριότητα στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη και επίσης σε επιθέσεις κατά των Χούθι στην Υεμένη τους τελευταίους μήνες.<br /><br />Είναι γνωστό ότι στο παρελθόν η Βασιλική Αεροπορική Βάση Ακρωτηρίου φιλοξενούσε αμερικανική στρατιωτική δραστηριότητα, αλλά δεν είναι γνωστή παρόμοια δραστηριότητα από την Ισραηλινή Αεροπορία. Η πιθανότητα να επιλέξει η Χεζμπολάχ να επιτεθεί στη βάση Ακρωτηρίου και να θέσει σε κίνδυνο προηγμένα αεροσκάφη και το προσωπικό υπηρεσίας της Βρετανίας, μέλος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, είναι πολύ χαμηλή».<br /><br /> Δρ Πέτρος Σαββίδης: «Είναι απαράδεκτο»<br /><br />Ο «Φ» ζήτησε σχόλιο για τις τελευταίες εξελίξεις από τον ακαδημαϊκό Δρα Πέτρο Σαββίδη, ειδικό σε θέματα άμυνας και ασφάλειας.<br /><br />Ειδικότερα για το περιεχόμενο του προαναφερθέντος ρεπορτάζ, ο κ. Σαββίδης σχολίασε ότι η Κύπρος στοχοποιήθηκε από την Χεζμπολάχ σε μια προσπάθεια να ασκηθεί πίεση στο Ισραήλ. Βάσει των όσων μας ανέφερε, θυματοποιήθηκε ο ασθενέστερος της συνεργασίας Ισραήλ και Κύπρου, για να σταλθεί μήνυμα στο Τελ Αβίβ.<br /><br />Εξήγησε πως η τοποθέτηση Νασράλα δεν ήταν τυχαία, αλλά ήταν προϊόν μελέτης. Και συμπλήρωσε: «Το γεγονός ότι ισραηλινοί αναλυτές και ισραηλινά Μέσα Ενημέρωσης φτάνουν ακόμα και σε σημείο να μιλούν για στόχους στην Κύπρο είναι απαράδεκτο και θα πρέπει να γίνουν διαβήματα από τη Λευκωσία προς το Τελ Αβίβ».<br /><br />Ο Δρ Πέτρος Σαββίδης σχολίασε και τις κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ στην Κύπρο. Ανέφερε συγκεκριμένα: «Κατά τη διάρκεια των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων Κύπρου – Ισραήλ, ενώ η ισραηλινή πλευρά δεν επιτρέπει τη δημοσιοποίησή τους από τις κυπριακές Αρχές, με την επιστροφή των ισραηλινών δυνάμεων στη χώρα τους, εμφανίζονται συχνά φωτογραφίες και λεπτομέρειες από την άσκηση στον ισραηλινό Τύπο, με αποκορύφωμα αναφορές ότι το κυπριακό έδαφος προσομοιάζει στους ορεινούς όγκους του Λιβάνου, όπου ενεργεί η Χεζμπολάχ». Είπε πως όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν και κατέληξε λέγοντας: «Άλλο η αμυντική συνεργασία και άλλο η ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Ισραηλινό ΜΜΕ αποκαλύπτει τους πιθανούς στόχους της Χεζμπολάχ στην Κύπρο .

Σαββίδης: Απαράδεκτο το Ισραήλ να διαρρέει χάρτες. Στο στόχαστρο οι τέσσερις κύριες αεροπορικές βάσεις, οι οποίες απέχουν περίπου 300 χλμ. α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανικό & μεσσιανική ηθικολογία Οι “καλοί”, οι “κακοί” & ο Παγκόσμιος Νότος.

<img height="434" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/06/stratos-oukranikos-SLpress--825x560.jpg" width="707" /><br /><br /><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b><br />Στη Δύση παρουσιάζουν συστηματικά τον Πούτιν σαν έναν επιθετικό δικτάτορα με αυτοκρατορική φιλοδοξία. Προφανώς, δεν είναι “αθώα περιστερά”. Είναι αυταρχικός ηγέτης και ενδεχομένως στα όνειρά του να αναπολεί τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι κινήσεις του υπαγορεύονται από την ενδεχόμενη αυτή αναπόληση. Αντιθέτως, οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από πραγματισμό. Έτσι τον βλέπει και ο Παγκόσμιος Νότος.<br /><br />Η αρνητική εικόνα που φιλοτεχνεί εδώ και χρόνια η Δύση γι’ αυτόν πηγάζει από την κλασική τακτική της Ουάσινγκτον να δαιμονοποιεί τους αντιπάλους της, εκμεταλλευόμενη την επικοινωνιακή-προπαγανδιστική κυριαρχία της διεθνώς. Πολύ πριν την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, από τότε που ο Πούτιν έλαβε μέτρα για να μην τεθούν υπό τον έλεγχο μεγάλων δυτικών ομίλων οι τεράστιοι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Ρωσίας, οι άρχουσες αμερικανικές ελίτ (κι όχι μόνο) τον αντιμετωπίζουν ως αντίπαλο.<br /><br />Η αναλύτρια στρατιωτικών πληροφοριών της CIA Rebekah Koffler διαφώνησε δημοσίως με την εικόνα του τυχοδιώκτη δικτάτορα που σχεδιάζει να επιτεθεί και προσαρτήσει τις Βαλτικές Χώρες, την Πολωνία κ.α. Υποστηρίζει ότι ο Πούτιν διέταξε την εισβολή για να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και δεν σκοπεύει να επιτεθεί δυτικότερα. Θέλει απλώς να δημιουργήσει περίμετρο ασφαλείας γύρω από τη χώρα του. Αλλά και ο πρώην Αμερικανός αξιωματούχος Scott Ritter υπογραμμίζει ότι κατά κανόνα οι πράξεις του Πούτιν είναι σε συνέπεια με τα λόγια του.<br /><br />Και οι δύο παραπάνω, όπως και πολλοί πρώην Αμερικανοί αξιωματούχοι και ακαδημαϊκοί (μεταξύ αυτών και κορυφαίοι όπως ο Κίσινγκερ, ο Κέναν και ο Μιρσχάιμερ) διαφώνησαν δημόσια με το στρίμωγμα της Ρωσίας, που συνιστά η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, επειδή το θεωρούν εξαιρετικά επικίνδυνο. Είναι αξιοσημείωτο ότι όσοι στη Δύση διαφωνούν με την πολιτική στο Ουκρανικό όχι μόνο έχουν αποκλειστεί από τα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και πολλοί προπαγανδιστές από το “κόμμα του πολέμου” αμφισβητούν τις προθέσεις τους, με άλλα λόγια λένε ή υπονοούν ότι είναι “πουτινόφιλοι”!<br /><br />Ουκρανικό: “Καλοί” εναντίον “κακών”<br /><br />Στα συστημικά ΜΜΕ της Δύσης το Ουκρανικό παρουσιάζεται ηθικολογικά σαν σύγκρουση “καλού-κακού” κι όχι ως σύνθετη γεωπολιτική σύγκρουση με ρίζες στο παρελθόν. Το κλίμα που έχει επιβάλει το “κόμμα του πολέμου” έχει οδηγήσει σε εξόφθαλμη συρρίκνωση των δημοκρατικών ελευθεριών, για τις οποίες ήταν δικαιολογημένα υπερήφανη η Δύση. Για την ακρίβεια η δυτική πολιτική κουλτούρα είχε γίνει λιγότερο ανοικτή πριν τον πόλεμο, ως αποτέλεσμα την κρίση που διέρχεται η υπερεθνική ιδεολογία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της συναφούς πολιτικής αμφισβήτησης.<br /><br />Είναι γνωστή η ροπή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος σ’ αυτό το είδος μεσσιανικής ηθικολογίας που –εκτός των άλλων– κλείνει τον δρόμο στη διπλωματία. Όταν θεωρείς τη Ρωσία το “απόλυτο κακό” και τον εαυτό σου αντιστρόφως το “καλό” ωθείς τα πράγματα σε σύγκρουση μέχρι τελικής πτώσεως. Ο συμβιβασμός μέσω της διπλωματίας αποκλείεται. Περίπου δηλαδή ό,τι συνέβη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα, όμως, και στην ακραία περίπτωση που κάποιος θεωρεί ότι το ρωσικό καθεστώς είναι εξίσου κακό με τους Ναζί, και μόνο η ύπαρξη του πυρηνικού οπλοστασίου θα έπρεπε να οδηγεί την πολιτική σε άλλα μονοπάτια.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι στην αρχή του πολέμου ο Μπάιντεν είχε δηλώσει δημοσίως ότι στόχος είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αν και στη συνέχεια προσπάθησε να το ανασκευάσει. Τα γεγονότα, όμως, δείχνουν πράγματι ότι στόχος της Δύσης είναι η ήττα των Ρώσων, η ανατροπή του Πούτιν και εάν είναι δυνατόν ο κατακερματισμός της Ρωσικής Ομοσπονδίας, εξ ου και η θεωρία περί “αποαποικιοποίησης” για την οποία είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο.<br /><br />Πριν είχαν σερβίρει –και συνεχίζουν να σερβίρουν– την πολυκαιρισμένη “θεωρία του ντόμινο”, πως εάν ηττηθεί η Ουκρανία θα πέσουν στη συνέχεια (στα χέρια της Ρωσίας) οι Βαλτικές, η Πολωνία και δεν ξέρω ποιες άλλες χώρες. Η εν λόγω θεωρία είχε επιστρατευτεί ως δικαιολογητική βάση για την αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο του Βιετνάμ: εάν επικρατήσουν οι κομμουνιστές στο Βιετνάμ όλη περίπου η Ασία θα γίνει κομμουνιστική! Το Βιετνάμ έπεσε, αλλά τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τη Δύση να ξανασερβίρει την ίδια απαξιωμένη θεωρία.<br /><br />Ηθικολογία και “σταυροφορικό πνεύμα” στο Ουκρανικό<br /><br />Οι ΗΠΑ διακρίνονταν πάντα από την τάση τους στη μεσσιανική ηθικολογία και στο “σταυροφορικό πνεύμα”. Μιλούν για τη “θεϊκή αποστολή” τους να κάνουν το “καλό”, αλλά πάντα όπως το όριζαν αυτές! Αντιθέτως, η ευρωπαϊκή παράδοση ήταν πραγματιστική: αναγνώριζε ως κυρίαρχο κριτήριο τα εθνικά συμφέροντα και έδινε έμφαση στην ισορροπία δυνάμεων. Είναι αληθές, ωστόσο, ότι στον παλαιό Ψυχρό Πόλεμο και η Δυτική Ευρώπη διολίσθησε σε ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές, λόγω και της αντιπαράθεσης διαφορετικών κοινωνικοπολιτικών συστημάτων. Έτσι, είχαμε τον “Ελεύθερο Κόσμο” απέναντι στο “Σιδηρούν Παραπέτασμα”. Τώρα, η Δύση, με αρχηγό τον Μπάιντεν, χρησιμοποιεί μία ιδεολογική διαχωριστική γραμμή, που ουσιαστικά είναι παραλλαγή στο ίδιο θέμα: “δημοκρατίες απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα”.<br /><br />Οι Ευρωπαίοι έχουν πλέον υιοθετήσει την αμερικανική ηθικολογία, ιδεολογικοποιώντας κι αυτοί με όρους “καλού-κακού” τη γεωπολιτική αντίθεση με τη Ρωσία! Για την ακρίβεια, αν και καθοδηγούνται απολύτως από την Ουάσινγκτον, αρκετοί Ευρωπαίοι (Μακρόν, Βαλτικές και Πολωνία) έχουν πιο ακραία αντιρωσική ρητορική. Η φιλοδοξία για μία Ευρώπη, η οποία θα λειτουργούσε στην παγκόσμια σκηνή ως αυτόνομος πολιτικός-οικονομικός δρων, είναι σήμερα νεκρή.<br /><br />Για να γινόταν πράξη αυτή η φιλοδοξία, όπως οραματιζόταν ο Ντε Γκωλ, η Ευρώπη έπρεπε να είναι ενωμένη, με αυτόνομη πολιτική φωνή και να έχει ομαλές σχέσεις με τη Ρωσία. Για την ακρίβεια να διατηρεί μία ετεροβαρή μεν, ισορροπία δε, στις σχέσεις της με ΗΠΑ και Ρωσία, αλλά και Κίνα. Ειδικά τώρα που αναδύεται με δυναμισμό ο Παγκόσμιος Νότος μέσα από τους BRICS+. Προφανώς οι BRICS+ δεν έχουν τον βαθμό ενότητας που έχει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αν και κάθε μέλος των BRICS+ θέλει υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας, συσπειρώνονται απέναντι στη Δύση.<br />Παγκόσμιος Νότος και κύρια αντίθεση<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι για τον Παγκόσμιο Νότο η κύρια αντίθεση διεθνώς δεν είναι αυτή που ορίζει ο Μπάιντεν (δημοκρατίες VS αυταρχικά καθεστώτα), αλλά το εάν το διεθνές σύστημα θα είναι πολυπολικό ή δυτικοκεντρικό, όπως ήταν τους τελευταίους αιώνες. Γι’ αυτό και ο Παγκόσμιος Νότος τηρεί μία ετεροβαρή (ευνοϊκή προς τη Ρωσία) ισορροπία στο Ουκρανικό, όπως επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη σύνοδο της Ελβετίας.<br /><br />Οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου, που έχουν υποφέρει πολύ από την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, θεωρούν τη μεσσιανική ηθικολογία της Δύσης υποκριτική. Ο πόλεμος στη Γάζα απέδειξε για μία ακόμα φορά ότι έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είχε προηγηθεί η –με την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ– απόσχιση του Κοσόβου από τη Σερβία, με επιχείρημα που ίσχυε σε μεγαλύτερο βαθμό για τον κατά κανόνα ρωσικής εθνικής συνείδησης πληθυσμό του Ντονμπάς.<br /><br />Κι αν η Δύση ξεσήκωσε τον κόσμο για τη ρωσική εισβολή, γιατί τήρησε τελείως διαφορετική στάση για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο; Αυτό ισχύει όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην οικονομία. Οι Αμερικανοί που θεωρούν τον εαυτό τους απόστολους του ελεύθερου εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης δεν δίστασαν να παραβιάσουν τους δικούς τους κανόνες και να επιβάλουν δασμούς στα κινέζικα ηλεκτρικά αυτοκίνητα!<br /><br />Έχουν αλλάξει οι καιροί…<br /><br />Όσο κι αν οι Αμερικανοί νομίζουν ότι μπορούν ακόμα να επιβάλουν τη θέλησή τους, η πραγματικότητα είναι ότι το διεθνές σύστημα έχει πάψει να είναι δυτικοκεντρικό, με την έννοια ότι αναδύεται ολοένα και πιο καθαρά η πολυπολικότητα. Είναι ενδεικτική η αποτυχία των δυτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Είναι κι αυτή μία απόδειξη ότι η Δύση δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι έχουν αλλάξει οι καιροί.<br /><br />Εξίσου ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι η Δύση (και άλλες τοπικές δυνάμεις) δεν είναι σε θέση να εξουδετερώσουν τους Χούθι, οι οποίοι έχουν προκαλέσει τεράστιο πρόβλημα στο διεθνές εμπόριο. Εκτός αυτού, όμως, ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” (Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ) είναι πολύ διαφορετικό από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος δεν κερδίζεται μόνο παρέχοντας στο Κίεβο χρήματα και σύγχρονα οπλικά συστήματα. Είναι κοινός τόπος ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ξεμένουν από ανθρώπινο δυναμικό σ’ αυτόν τον πόλεμο φθοράς.<br /><br />Οι ΗΠΑ διατηρούν την ισχύ τους, αλλά έχουν τραυματιστεί από τις αλλεπάλληλες αδιέξοδες εκστρατείες τους (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη και Συρία). Η Ευρώπη –με μερική εξαίρεση τη Γαλλία και ακόμα λιγότερο τη Βρετανία– είχε αφεθεί στο στρατιωτικό επίπεδο. Οι στρατοί είναι μικροί, τα αποθέματα έχουν συρρικνωθεί, η πολεμική βιομηχανία δεν παράγει ποσότητες, αλλά κυρίως ο Ευρωπαίος δεν θέλει να πολεμήσει κυρίως λόγω των πολιτισμικών προτύπων (ατομικισμός) και της χαμηλής γεννητικότητας (ο θάνατος ενός νέου συνήθως σβήνει μία γραμμή οικογενειακής διαδοχής).<br /><br />Το χαρακτηριστικό της σημερινής διεθνούς συγκυρίας είναι η ρευστότητα και οι ασταθείς ισορροπίες. Οι ανταγωνισμοί είναι συνεχείς και μεταβαλλόμενοι. Ενώ η οικονομία από τη μία πλευρά λειτουργεί συνεκτικά στο διεθνές σύστημα, από την άλλη τροφοδοτεί τους ανταγωνισμούς, με αποτέλεσμα η γεωπολιτική να το διασπά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται διεθνώς ο στρατιωτικός παράγοντας, αν και ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός μάλλον δεν συνάδει με τις γεωπολιτικές συγκρούσεις.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ουκρανικό & μεσσιανική ηθικολογία Οι “καλοί”, οι “κακοί” & ο Παγκόσμιος Νότος.

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Στη Δύση παρουσιάζουν συστηματικά τον Πούτιν σαν έναν επιθετικό δικτάτορα με αυτοκρατορική φιλοδοξία. Προφανώς, δεν είναι “α...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο χρόνος τελειώνει για την Κεντροαριστερά. Ήρθε η ώρα των “λοχαγών”.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/06/centroarsitera-kasselakis-androulakis-andreas-papandreou-SLpress-825x600.jpg" width="723" /><div><br /></div><div><b>ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ</b></div><div>Τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών και ότι συμβαίνει έκτοτε σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ καταδεικνύει ότι τα κόμματα αυτά είναι πολιτικά ζόμπι που στις επόμενες εκλογές θα παλεύουν να μπουν στη Βουλή. Συνεπώς, δεν επαρκεί κάποια συνεργασία, ή ένα κοινό πρόγραμμα για να ανατραπεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά μια πλήρης κατάργησή τους, ώστε να συμμετάσχουν οργανικά και οργανωτικά στο νέο πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι πολλές ανθρωποθυσίες και το οριστικό κλείσιμο του παρελθόντος με γενναίες αυτοκριτικές και με μαζικούς κλαυθμούς και οδυρμούς στον τοίχο των δακρύων της ελληνικής αποτυχίας.<br /><br />Η κατάργηση των υπαρκτών κομμάτων και οργανώσεων είναι εύλογη, αλλά και απαραίτητη γιατί πρώτον, το πριμ των 40 εδρών το δίνει ο εκλογικός νόμος σε κόμμα και όχι σε συνασπισμό κομμάτων και δεύτερον, πρέπει όλα να ξαναστηθούν από την αρχή, αφού σχεδόν όλα είναι λάθος (πχ. σωστή είναι η εκλογή προέδρου από τη βάση, αλλά με όρους και προϋποθέσεις που δεν θα παραπέμπουν στο “είδα φως και μπήκα”). Προφανώς, επειδή δεν θα πρόκειται για παρθενογένεση και επειδή υπάρχουν νομοτέλειες που σχετίζονται με τις υφιστάμενες έδρες στη Βουλή και τις υπαρκτές έχθρες, η συγχώνευση θα είναι μια δύσκολη διαδικασία για την Κεντροαριστερά.<br /><br />Με το που δημοσιεύθηκε η πρότασή μας, 12.06.24, να προτείνει ο Ανδρουλάκης σύμπραξη με τη Νέα Αριστερά ώστε με τους 31+11 να γίνει το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση, άρχισαν τα όργανα και ξεκίνησε η εσωκομματική αμφισβήτησή του, αφού κάτι τέτοιο –αν συνέβαινε – θα τον εδραίωνε σε άλλο επίπεδο. Προφανώς, κάποιοι δεν το θέλανε αυτό, γιατί το ανακάτεμα της τράπουλας δεν ευνοεί τους οπορτουνιστές και τους τυχοδιώκτες.<br /><br />Ταυτόχρονα, ο Κασσελάκης θα έπρεπε να κάνει κίνηση για συνεργασία με την Πλεύση Ελευθερίας, δηλαδή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, εξέλιξη που θα δυσκόλευε τους προεδρικούς του Τσίπρα. Άρα, οι οποίες κινήσεις συγχωνεύσεων που θα μπορούσαν τα δύο κόμματα να ξεκινήσουν, θα προκαλέσουν εσωτερικούς τριγμούς και πιθανόν διαγραφές.<br /><br />Κεντροαριστερά: Ο χρόνος τελειώνει…<br /><br />Αν προσπεράσουμε τι είπε και τι έκανε ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης τις τελευταίες ημέρες και τι θα κάνουν τις επόμενες και μείνουμε στην ιστορική αναγκαιότητα της συγκρότησης ενός ενιαίου κόμματος της Κεντροαριστεράς, είναι σαφές ότι αν και αντιλαμβάνονται πως η συγχώνευση είναι ο μόνος δρόμος για την επιβίωση και την ανατροπή, θα χρειαστεί να διαπραγματευτούν μυστικά μεταξύ τους για να δουν πως θα την χειριστούν σε σχέση με τους μηχανισμούς και τους πραιτοριανούς τους, κάτι που θα πάρει χρόνο ο οποίος πολιτικά δεν υπάρχει.<br /><br />Μην ξεχνάμε ότι οιαδήποτε στιγμή μετά τη ΔΕΘ, ο Μητσοτάκης είτε με πρόσχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε με πρόσχημα την αναθεώρηση του Συντάγματος, μπορεί να προκηρύξει εκλογές. Γράφτηκε ήδη ένα σενάριο για τον Φεβρουάριο. Που σημαίνει ότι δεν έχουν χρόνο.<br /><br />Επειδή λοιπόν οι δύο ηγεσίες είναι εγκλωβισμένες και πολωμένες, και ως εκ τούτου οι κινήσεις τους θα είναι αργές και με ρίσκο, τις πρωτοβουλίες πρέπει να αναλάβουν οι “λοχαγοί”, αν όχι οι “λοχίες”. Άλλωστε, υπάρχει η πολιτική θεωρία που λέει ότι οι συγχωνεύσεις που γίνονται από την κορυφή δεν πάνε μακριά, ενώ αυτές που γίνονται από τη βάση είναι πιο στέρεες. Τι μπορούν να κάνουν οι “λοχίες” και οι “λοχαγοί”;</div><div><br />Προσωρινό καταστατικό συγχώνευσης<br /><br />Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται είναι να φτιάξουν ένα προσωρινό καταστατικό συγχώνευσης που να προβλέπει στην ίδρυση του νέου πολιτικού φορέα και τα βήματα που πρέπει να γίνουν σε επίπεδο Κοινοβουλίου, τον ορισμό μιας προσωρινής διευθυντικής ομάδας, των βασικών καταστατικών πολιτικών αρχών, τον χρονικό προσδιορισμό και τους όρους συμμετοχής στο ιδρυτικό συνέδριο που θα καθορίσει τα όργανα και θα δρομολογήσει τον τρόπο και την εκλογή ηγεσίας. Το προσωρινό καταστατικό συγχώνευσης θα πρέπει να δοθεί αιφνιδιαστικά στην δημοσιότητα και να αποτελέσει πόλο έλξης προσώπων και ψηφοφόρων.<br /><br />Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι η εκπόνηση ενός ρηξικέλευθου προσωρινού προγράμματος, το οποίο δεν θα περιορίζεται στην θεραπεία των κοινωνικών ανισοτήτων και αδιεξόδων, αλλά θα εμπεριέχει ένα στιβαρό αναπτυξιακό πρόγραμμα. Δηλαδή, δεν επαρκούν κινήσεις ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους (υγεία, παιδεία) αλλά απαιτείται ριζική αναδιάταξη των κοινοτικών πόρων με κατεύθυνση της αυτάρκεια σε κρίσιμους τομείς (τρόφιμα, φάρμακα, βιομηχανία, αμυντικό υλικό κ.ά.). Εννοείται ότι απαιτείται η επιβεβαίωση και η επικαιροποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και μια στιβαρή εξωτερική πολιτική που θα επιτρέψει στις Ελληνίδες και στους Έλληνες να ανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους.<br /><br />Επειδή έχουμε θέσει το ζήτημα της πολιτικής ενοποίησης του χώρου της Κεντροαριστεράς σε ανύποπτο χρόνο, θυμίζουμε την πρότασή μας να επιδιωχθεί από το νέο φορέα η απόκτηση του ιστορικού τίτλου της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) που αν δεν απατώμαι κατέχει η οικογένεια του ευπατρίδη Γιάννη Κακουλίδη, η οποία υποθέτω ότι θα τον συνεισέφερε για ένα καλό πατριωτικό σκοπό.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο χρόνος τελειώνει για την Κεντροαριστερά. Ήρθε η ώρα των “λοχαγών”.

ΑΝΔΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ Τα απογοητευτικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών και ότι συμβαίνει έκτοτε σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ καταδεικνύει ότι τα κόμματα α...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κερδίζει η Τουρκία από τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για τα F-16 την ίδια ώρα που η Ελλάδα βάζει πωλητήρια…

<img height="450" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/10/21/TURKISH_F16.jpeg" width="718" /><br /><br />Την ώρα που το ΥΠΕΘΑ σπαταλά πόρους σε προγράμματα που μαθαίνουμε ότι δεν ταιριάζουν με τις ανάγκες της ΠΑ, την ίδια στιγμή που γίνονται συζητήσεις για …παραχώρηση ή «πώληση» παλαιότερων μαχητικών αεροσκαφών -όπως τα F-16 block 30- η Τουρκία κερδίζει πολλαπλά από τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για την αγορά και τον εκσυγχρονισμό δικών της F-16. Ναι η ίδια Τουρκία για την οποία πολλοί «παραθυράτοι» απόστρατοι και αναλυτές μας διαβεβαίωναν ότι την περιμένει ισχυρή «κατραπακιά» από τις ΗΠΑ.<br /><br />Το άρθρο του Al Monitor περιγράφει τι επιδιώκει να κερδίσει η Τουρκία. Το χειρότερο είναι πως είναι πολύ πιθανό να πετύχει τις επιδιώξεις της:<br /><br />«Καθώς ο μακρύς αγώνας της Τουρκίας για την αγορά μαχητικών αεροσκαφών F-16 και κιτ εκσυγχρονισμού πλησιάζει στην ολοκλήρωσή του, οι ειδικοί λένε ότι η Τουρκία θα έχει πρόσθετα κέρδη από τη συμφωνία.<br /><br />Η Τουρκία έχει πολλούς καλούς λόγους να επενδύσει στο μαχητικό αεροσκάφος Lockheed Martin F-16 “Fighting Falcon” από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και αν διερευνά εφεδρικές επιλογές σε περίπτωση που δεν καταφέρει τελικά να το αποκτήσει σε ένα λογικό χρονοδιάγραμμα.<br /><br />Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε στις 6 Ιουνίου ότι η Τουρκία υπέγραψε το σχέδιο επιστολής για την εκτιμώμενη αγορά ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων της πιο προηγμένης έκδοσης των F-16, του Block 70, γνωστού και ως “Viper”. Η Τουρκία θα αποκτήσει 40 νέα F-16 Block 70 Viper και περίπου 80 κιτ εκσυγχρονισμού για να αναβαθμίσει τα γηρασμένα αεροσκάφη της.<br /><br />Η συμφωνία έρχεται μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον μετά την έγκριση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ από την Τουρκία τον Ιανουάριο και αναμένεται να περιλαμβάνει πρόσθετα είδη όπως πυραύλους αέρος-αέρος, πυρομαχικά αέρος-εδάφους, αισθητήρες και ακροφύσια στόχευσης.<br /><br />Μετά την αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα που κατασκευάζει το αεροσκάφος πέμπτης γενιάς stealth F-35 το 2020 – για το οποίο αρκετές τουρκικές εταιρείες παρήγαγαν επίσης εξαρτήματα – λόγω της αγοράς των ρωσικής κατασκευής συστημάτων αεράμυνας S-400, θα μπορούσε να φανεί περίεργο, ακόμη και απερίσκεπτο, για την Άγκυρα να εμπιστευτεί την Ουάσινγκτον σε ένα τόσο κρίσιμο αμυντικό ζήτημα. Όμως, οι εμπειρογνώμονες της αμυντικής βιομηχανίας που μίλησαν στο Al-Monitor επισημαίνουν ότι, ενώ η Τουρκία θα πρέπει πράγματι να προσεγγίσει τη συμφωνία με προσοχή, μια προσεκτική ματιά στον πολιτικοστρατηγικό υπολογισμό της αγοράς, καθώς και σε ορισμένα από τα λεπτότερα τεχνικά ζητήματα, ρίχνει φως σε αρκετά οφέλη τόσο για την Τουρκία όσο και για τις Ηνωμένες Πολιτείες. <br /><br />Αυτά θα περιλαμβάνουν τις νέες μονάδες και τα κιτ εκσυγχρονισμού από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα βοηθήσουν τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού των F-16 της Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένης της ενσωμάτωσης ενός εγχώριου πηγαίου κώδικα για τον υπολογιστή πτήσης του αεροσκάφους, καθώς και νέους δρόμους συνεργασίας μεταξύ των αμυντικών βιομηχανιών των δύο χωρών.<br /><br />Το σημαντικότερο πλεονέκτημα της αγοράς νέων F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και της αναβάθμισης του στόλου των περίπου 240 F-16 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας είναι ότι θα βοηθήσει την Τουρκία να παραμείνει μια σημαντική αεροπορική δύναμη στην περιοχή της. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τα αεροσκάφη αυτά εδώ και σχεδόν 40 χρόνια και οι πιλότοι και τα πληρώματα εδάφους της είναι καλά εξοικειωμένοι με τους τρόπους του “Μαχητικού Γερακιού”.<br /><br />Ένα άλλο πλεονέκτημα των νέων F-16 και των κιτ εκσυγχρονισμού από την Αμερική θα ήταν η επίδρασή τους στις προσπάθειες αναβάθμισης της ίδιας της Τουρκίας. Εδώ και αρκετά χρόνια, η Turkish Aerospace Industries (TUSAS) εργάζεται για την αναβάθμιση των F-16 της χώρας στο πλαίσιο του προγράμματος “Ozgur”.<br /><br />Σύμφωνα με τον Αμπντουλάχ Μπεκτσί, μηχανικό και ερευνητή της αμυντικής βιομηχανίας, ενώ το Ozgur θα αναβαθμίσει τα παλαιότερα Block 30, Block 40 και Block 50 F-16 της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, τα κιτ εκσυγχρονισμού Viper από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα αναβαθμίσουν τα πιο προηγμένα αεροσκάφη Block 40 και Block 50+. <br /><br />Μαζί με τα 40 νέα Block 70, ο μισός στόλος των F-16 της Τουρκίας θα λειτουργεί σύμφωνα με τα δικά της κιτ αναβάθμισης, ενώ το άλλο μισό θα αναβαθμιστεί σύμφωνα με τα αμερικανικά πρότυπα, δήλωσε ο Μπεκτσί. <br /><br />Αυτή η προσέγγιση θα επιφέρει πολλά οφέλη, δήλωσε ο Μπεκτσί. “Θα είναι δυνατόν να συγκριθούν τα Ozgur και Viper και να προσδιοριστούν τα σχετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους και να αναπτυχθούν οι ανάλογες στρατηγικές”, δήλωσε στο Al-Monitor. “Με την τεχνική ανατροφοδότηση που θα προκύψει από αυτή τη σύγκριση, η διαμόρφωση του Ozgur μπορεί να τελειοποιηθεί περαιτέρω”. <br /><br />Ο Μπεκτσί πρόσθεσε ότι η Τουρκία στοχεύει να αποκτήσει υπεροχή με τα F-16 Ozgur έναντι της διαμόρφωσης Viper στα αποθέματα των περιφερειακών χωρών.<br /><br />Ο ερευνητής της αμυντικής βιομηχανίας Ανίλ Σαχίν υποστηρίζει ότι οι πηγαίοι κώδικες των υπολογιστών αποστολής επί των αεροσκαφών F-16 που κατασκευάστηκαν από την Τουρκία αποτελούν ακόμη πιο σημαντικό μέρος των προσπαθειών αναβάθμισης της Τουρκίας. Ο Σαχίν, ο οποίος είναι ο διευθύνων σύμβουλος της SavunmaSanayiST, μιας κορυφαίας πλατφόρμας ειδήσεων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας και της στρατιωτικής αεροπορίας, δήλωσε στο Al-Monitor: “Ο εθνικός πηγαίος κώδικας θα μας επιτρέψει να ενσωματώσουμε τα εθνικά παραγόμενα όπλα μας”. Η δυνατότητα επαναπρογραμματισμού του πηγαίου κώδικα ενός πολεμικού αεροσκάφους επιτρέπει στον χειριστή να ενσωματώσει οποιοδήποτε όπλο ή πρόσθετο υποσυστατικό χωρίς την παρέμβαση του αρχικού παραγωγού του πολεμικού αεροσκάφους – στην προκειμένη περίπτωση, των Ηνωμένων Πολιτειών.<br /><br />“Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν δυνατή η ενσωμάτωση του ραντάρ Murad ενεργής ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) στα F-16 με διαμόρφωση Ozgur χωρίς τον εκσυγχρονισμό του πηγαίου κώδικα”, πρόσθεσε ο Σαχίν. Η τουρκική εταιρεία στρατιωτικών ηλεκτρονικών Aselsan εργάζεται πάνω σε ένα ραντάρ AESA – το πιο προηγμένο στη στρατιωτική αεροπορία – με την κωδική ονομασία “Murad”, από το οποίο θα αναπτύξει ραντάρ για διάφορα τουρκικά προγράμματα μαχητικών αεροσκαφών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων του εκπαιδευτικού, μαχητικού και ελαφρού επιθετικού αεροσκάφους Hurjet και του εθνικού μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς, MMU Kaan. <br /><br />Για την κίνηση των F-16, η αμερικανική εταιρεία General Electric προμηθεύει τους κινητήρες F110-GE-129, οι οποίοι θα κινούν και τα Kaan μέχρι να αρχίσει η μαζική παραγωγή κινητήρων τουρκικής κατασκευής στα τέλη της δεκαετίας του 2020.<br /><br />Εμπορικές και γεωπολιτικές σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ<br /><br />Όσο κρίσιμη είναι η συμφωνία για τα F-16 για τη διατήρηση της τουρκικής αεροπορικής ισχύος, άλλο τόσο σημαντική είναι η δυνατότητά της να συμβάλει στην εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας-ΗΠΑ.<br /><br />Ένας Τούρκος αεροδιαστημικός μηχανικός με στενούς δεσμούς με το αμυντικό κατεστημένο της Τουρκίας δήλωσε στο Al-Monitor υπό τον όρο της αυστηρής ανωνυμίας ότι, εκτός από τα ραντάρ και τους κινητήρες του, οι αναβαθμίσεις του Ozgur θα μπορούσαν να ταιριάζουν ή και να υπερβαίνουν τη διαμόρφωση του Viper. <br /><br />“Η ιδέα εδώ είναι να κρατήσουμε τα επιχειρηματικά κανάλια με την Αμερική ανοιχτά – όχι μόνο για να δείξουμε στους Αμερικανούς ότι, είτε τους αρέσει είτε όχι, η Τουρκία παραμένει ένα ισχυρό γεωπολιτικό πλεονέκτημα και εταίρος της αμυντικής βιομηχανίας, αλλά είμαστε επίσης ένας σπουδαίος εμπορικός εταίρος”, δήλωσε στο Al-Monitor. “Είκοσι τρία δισεκατομμύρια δολάρια είναι πολλά χρήματα”.<br /><br />Το διμερές εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν περίπου 42 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022, με έλλειμμα 3,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων υπέρ της Τουρκίας, σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής κυβέρνησης.<br /><br />Το αν τα 23 δισεκατομμύρια δολάρια θα μπορούσαν να καλύψουν τις σημαντικές γεωπολιτικές διαφορές μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα άλλο ερώτημα. Μια από τις μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ τους σήμερα είναι η υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών προς τις κυρίαρχες συριακές κουρδικές ομάδες που η Τουρκία θεωρεί “τρομοκράτες” στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και οι διαφωνίες σχετικά με τον πόλεμο Χαμάς-Ισραήλ. Η Ουάσινγκτον παρέχει στρατιωτική βοήθεια και πολιτική κάλυψη στο Ισραήλ στον πόλεμό του κατά της Γάζας, ενώ η Άγκυρα υποστηρίζει την ένοπλη παλαιστινιακή ομάδα Χαμάς, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι σύμμαχοι θεωρούν ως “τρομοκρατική” οργάνωση, χαρακτηρισμός που η Τουρκία απορρίπτει. Η Άγκυρα έχει κατηγορήσει το εβραϊκό κράτος ότι διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. <br /><br />Αντισταθμίσεις και μακρά χρονοδιαγράμματα<br /><br />Δύο άλλα ερωτήματα σχετικά με τη συμφωνία για τα F-16 μεταξύ της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αν θα ενισχύσει τις τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες μέσω προγραμμάτων κοινής παραγωγής και αν οι 40 νέες μονάδες και τα κιτ εκσυγχρονισμού θα φθάσουν εγκαίρως.<br /><br />Ο Σαχίν προειδοποιεί ότι το εργοστάσιο της Lockheed Martin στο Τέξας που κατασκευάζει τα F-16 λειτουργεί ήδη σε πλήρη δυναμικότητα και ότι το 2027 ή το 2028 είναι το νωρίτερο που μπορεί να παραλάβει η Τουρκία τα αεροσκάφη της. <br /><br />Ενώ αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ μακρινό, ο Σαχίν επεσήμανε ότι το χρονοδιάγραμμα δεν θα μπορούσε απαραίτητα να αποθαρρύνει την Άγκυρα. “Το δικό της ραντάρ Murad AESA της Τουρκίας αναμένεται να είναι έτοιμο για ενσωμάτωση στα κιτ εκσυγχρονισμού υπό την ηγεσία του Ozgur μέχρι το 2028”.<br /><br />Παραμένει επίσης ασαφές εάν η Άγκυρα και η Ουάσινγκτον θα συμφωνήσουν σε οποιεσδήποτε “αντισταθμιστικές” κατασκευαστικές ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη διαδικασία, όπως πότε ορισμένα εξαρτήματα θα μπορούσαν να παραχθούν τοπικά στην Τουρκία ή εάν η TUSAS και άλλες τουρκικές εταιρείες θα μπορούσαν να παρέχουν κατασκευαστική υποστήριξη ή άλλες υπηρεσίες για τη Lockheed Martin. Στη δεκαετία του 1980, η TUSAS συναρμολόγησε για πρώτη φορά F-16 για την τουρκική πολεμική αεροπορία και παρήγαγε ακόμη και εξαρτήματα για τα αεροσκάφη μέχρι τη δεκαετία του 1990, μερικά από τα οποία πήγαν στην αιγυπτιακή πολεμική αεροπορία.<br /><br />“Εάν υπάρξει συμφωνία αντιστάθμισης και κάποια εξαρτήματα θα μπορούσαν να παραχθούν στην Τουρκία, αυτό θα μείωνε την τιμή του πακέτου απόκτησης από 23 δισεκατομμύρια δολάρια σε, ας πούμε, 15 δισεκατομμύρια δολάρια”, δήλωσε ο Σαχίν. “Και αυτό θα έδινε μια μεγάλη ώθηση στην TUSAS και τις τουρκικές επιχειρήσεις, που θα μπορούσε εύκολα να διαρκέσει τέσσερα έως πέντε χρόνια”.<br /><br />F-35: Δαμόκλειος σπάθη ή μια νέα ελπίδα;<br /><br />Φυσικά, στο παρασκήνιο όλων αυτών βρίσκεται η βαθιά δυσπιστία που έχει η Άγκυρα προς την Ουάσινγκτον, και το αντίστροφο, μετά την αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, ένα εξαιρετικά προηγμένο αεροσκάφος stealth πέμπτης γενιάς που κατασκευάζεται επίσης από τη Lockheed Martin.<br /><br />Η Τουρκία ήταν σημαντικός εταίρος στη διεθνή κοινοπραξία που παρήγαγε το F-35, αλλά όταν αγόρασε ρωσικής κατασκευής συστήματα αεράμυνας S-400 το 2019, η Ουάσινγκτον έδιωξε την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35 και απομάκρυνε τις τουρκικές εταιρείες από τη γραμμή παραγωγής. Το επεισόδιο θύμισε σε πολλούς Τούρκους το εμπάργκο όπλων που επέβαλε το αμερικανικό Κογκρέσο στην Τουρκία μετά την εισβολή της -το άρθρο την αναφέρει ως…παρέμβαση- το 1974 στη σύγκρουση στην Κύπρο. Εκείνη την εποχή ιδρύθηκαν κορυφαίες τουρκικές αμυντικές εταιρείες όπως η TUSAS και η Aselsan.<br /><br />Αλλά το F-35 δεν χρειάζεται να συμπαρασύρει την Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενώ η τουρκική πλευρά ανησυχεί ότι η σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και γείτονάς της στο Αιγαίο, η Ελλάδα, θα παραλάβει F-35 τη δεκαετία του 2030, τότε είναι επίσης που τα τουρκικά Καάν αναμένεται να σχηματίσουν μια κρίσιμη μάζα στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Τα νέα F-16 και τα κιτ εκσυγχρονισμού προορίζονται να χρησιμεύσουν ως προσωρινό μέτρο στο μεσοδιάστημα.<br /><br />Επιπλέον, υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι η Τουρκία θα μπορούσε τελικά να αποκτήσει τα F-35. Νωρίτερα φέτος, η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ άφησε να εννοηθεί η πιθανότητα να επιστρέψει η Τουρκία στο σχέδιο F-35 σε περίπτωση που ανταλλάξει τους S-400. Ενώ οι τουρκικές αρχές αρνήθηκαν να παραδώσουν τους S-400, η προσφορά της Nούλαντ δημιούργησε κάποιο “θόρυβο” στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης». <div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι κερδίζει η Τουρκία από τη συμφωνία με τις ΗΠΑ για τα F-16 την ίδια ώρα που η Ελλάδα βάζει πωλητήρια…

Την ώρα που το ΥΠΕΘΑ σπαταλά πόρους σε προγράμματα που μαθαίνουμε ότι δεν ταιριάζουν με τις ανάγκες της ΠΑ, την ίδια στιγμή που γίνονται συζ...

Διαβάστε την συνέχεια

Υπουργοί σε εικονική πραγματικότητα.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/08/ipourgiko-768x480.jpg?v=1693500832" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="768" height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/08/ipourgiko-768x480.jpg?v=1693500832" width="684" /></a></div><div><br /></div>ΤΟΥ <b>ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ</b><br />Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει ένας υπουργός είναι να εγκλωβιστεί σε μια εικονική πραγματικότητα. Να πειστεί ότι υπογράφοντας μία απόφαση ή περνώντας ένα νομοσχέδιο λύνει κάποιο πρόβλημα το οποίο ταλαιπωρεί χιλιάδες πολίτες. Και να επιμένει γιατί ο κλοιός των κολάκων και χαρτογιακάδων που τον περιστοιχίζουν έχει κάνει κανονική πειρατεία στο μυαλό του. Οι πολίτες που διαμαρτύρονται είναι γκρινιάρηδες, οπαδοί άλλου κόμματος, ψεκασμένοι ή ανάξιοι απάντησης. Και μετά διαβάζεις τα μηνύματα που σου στέλνουν απολύτως σοβαροί άνθρωποι οι οποίοι ταλαιπωρούνται από διάφορες ανεφάρμοστες ή δυσνόητες αποφάσεις. Δεν είναι ψεκασμένοι, δεν ανήκουν σε ακραία κόμματα. Είναι απλώς απελπισμένοι. <br /><br />Ειδικά εκείνοι που παίρνουν τους νόμους και τις αποφάσεις στα σοβαρά και προσπαθούν να τα κάνουν όλα σύμφωνα με το «ευαγγέλιο». Διαβάζουν την απόφαση για τον καθαρισμό των οικοπέδων τους για λόγους πυροπροστασίας, πληρώνουν τα σχετικά έξοδα και μετά μπλέκουν χωρίς τέλος. Όταν παίρνουν σε κάποια υπηρεσία να παραπονεθούν ακούν και εκείνο το περίφημο «καλά, μην κάνετε έτσι, δεν είναι ότι θα επιβληθούν και τα πρόστιμα. Για εκφοβισμό τα έβαλαν». Είναι αυτό που λαϊκά θα το λέγαμε «είμαι τυπικός, κάνω το σωστό, μου λένε ότι είμαι και… από πάνω». Συμβαίνει όμως συχνά σε άπειρες συναλλαγές με το κράτος.<br /><br />Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια όταν είχα μία τραγική εμπειρία με συγγενικό μου πρόσωπο στα επείγοντα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Η αυταπάρνηση των γιατρών και των νοσηλευτών ήταν αξιοθαύμαστη. Η εικόνα, όμως, ήταν βγαλμένη από νοσοκομείο του Τρίτου Κόσμου. Ασθενείς στοίβαγμένοι σε φορητά ράντσα σε έναν διάδρομο με ανοιχτό παράθυρο που έβαζε παγωμένο αέρα. Όταν έκανα το λάθος να το σχολιάσω στη στήλη μου, έλαβα ένα τηλεφώνημα που μου εξηγούσε ότι δεν είχα δει καλά, δεν είχα ζήσει αυτό που έζησα, δεν, δεν. Ένιωσα οργή, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν με κορόιδευε ο συνομιλητής μου, είχε πειστεί ότι είχε δίκιο, ενδεχομένως να είχε πειστεί ότι τα επείγοντα σε κρατικό νοσοκομείο μοιάζουν με τα επείγοντα σε δανέζικο νοσοκομείο.<br /><br />Έχει όμως μεγάλη σημασία να ζούμε όλοι στον ίδιο πλανήτη. Και να ακούμε και να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά σε όσα βιώνει ο κανονικός, μέσος πολίτης στη χώρα. Εμείς στη δημοσιογραφία το καταλάβαμε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Ξεχάσαμε να ακούμε και να καταλαβαίνουμε ότι ναι, χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά δεν μπορείς να αγνοήσεις αυτόν που δεν μπορεί να ανάψει το καλοριφέρ γιατί κοστίζει πολύ. Για έναν πολιτικό, και δη υπουργό, έχει σημασία να αποκτά εικόνα από πρώτο χέρι και επίσης να καταλαβαίνει πόση οργή προκαλεί όταν επιμένει σε πράγματα που απλώς δεν στέκουν.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Υπουργοί σε εικονική πραγματικότητα.

ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να πάθει ένας υπουργός είναι να εγκλωβιστεί σε μια εικονική πραγματικότητα. Να πειστεί ότι...

Διαβάστε την συνέχεια

Νίκος Δένδιας για Πολεμικό Ναυτικό: Κούφια λόγια για το μέλλον, για τώρα υποβιβασμός στη δεύτερη κατηγορία.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/06/DENDIAS-INTERVIEW-790x400.jpg" width="713" /><br /><br />Ομολογία χρεωκοπίας της κυβερνητικής πολιτικής για την εθνική ναυτική ισχύ, έλλειψης πολιτικής βούλησης για την αναβάθμιση της και αδυναμίας διάθεσης των αναγκαίων πιστώσεων αποτελεί η συνέντευξη του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια στην «Καθημερινή της Κυριακής».<br /><br />Ομολογία που επιχειρείται να καλυφθεί πίσω από το ίδιο, κενό ουσιαστικού περιεχομένου επικοινωνιακό αφήγημα, που επαναλαμβάνεται μονότονα στην απέλπιδα προσπάθεια να παραλλαχθεί η δυσάρεστη πραγματικότητα και να καλλιεργηθεί στους πολίτες ότι όλα βρίσκονται υπό έλεγχο και εξελίσσονται βάση σχεδίου. Απαντώντας σε <a href="https://www.kathimerini.gr/politics/563092138/nikos-dendias-oi-apoleies-tis-n-d-einai-amfipleyres/">ερώτηση του Βασίλη Νέδου</a> για το ποιο είναι το σχέδιο του Πολεμικού Ναυτικού για το 2030 μετά τις τρεις φρεγάτες FDI, o Δένδιας απάντησε:<br /><br />«Βασικές μας μονάδες στο μέλλον θα είναι οι υπερσύγχρονες FDI. Η σχέση μας με τη Γαλλία είναι μία στρατηγική σχέση που φέρει την υπογραφή μου και θα συνεχίσει να επηρεάζει την εξοπλιστική πολιτική μας. Πέραν αυτού, η αποδοχή από τις Ηνωμένες Πολιτείες της πρότασής μας για συμμετοχή εξαρχής στον σχεδιασμό με βάση τις ανάγκες μας και στη ναυπήγηση νέων φρεγατών τύπου Constellation, αποτελεί σημαντική εθνική επιτυχία καθώς με την υλοποίηση του προγράμματος η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει πότε, τι είδους και πόσα πλοία θα ναυπηγήσει για το Πολεμικό Ναυτικό, με τη συμμετοχή της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας, με διαφαινόμενη προοπτική ναυπηγήσεων πλοίων τρίτων χωρών, εφόσον προκύψει σχετικό ενδιαφέρον.<br /><br />Ωστόσο, δεν εφησυχάζουμε. Παράλληλα με την απόκτηση των FDI και τη σχεδίαση των Constellation, υλοποιούμε ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα αναβάθμισης του στόλου μας, που περιλαμβάνει τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα της Ευρωκορβέτας, τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων φρεγατών, την ενίσχυση των δυνατοτήτων τους και την επένδυση σε νέες τεχνολογίες και καινοτομίες, όπως τα μη επανδρωμένα σκάφη, είτε επιφανείας είτε υποβρύχια, για να επεκτείνουμε την επιχειρησιακή μας ευελιξία. Επίσης εκκινεί η μελέτη απόκτησης σε βάθος χρόνου νέων υποβρυχίων. Καλούμαστε σε ορατό χρόνο να καλύψουμε τα τεράστια κενά που άφησε η περίοδος της οικονομικής κρίσης».<br /><br />Ας αναλύσουμε λοιπόν σημείο προς σημείο την απάντηση του υπουργού (η έμφαση έχει προστεθεί):<br />>«Βασικές μας μονάδες στο μέλλον θα είναι οι υπερσύγχρονες FDI. Η σχέση μας με τη Γαλλία είναι μία στρατηγική σχέση που φέρει την υπογραφή μου και θα συνεχίσει να επηρεάζει την εξοπλιστική πολιτική μας».<br /><br />Δηλαδή, για τα επόμενα χρόνια («το μέλλον»), το Πολεμικό Ναυτικό θα έχει ως βασικές μονάδες τις FDI, τις τρεις που έχουν παραγγελθεί. Εξαιρετικά ανησυχητικό ότι δεν αναφέρεται ούτε ως πιθανότητα η άσκηση του δικαιώματος προαίρεσης για την τέταρτη φρεγάτα του τύπου, ούτε τυχόν περαιτέρω αύξηση του αριθμού τους. Με απλά λόγια ό,τι πήραμε, πήραμε!<br /><br />Δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να σχολιάσουμε την υπερφίαλη αναφορά και τον εγωκεντρικό τόνο του «φέρει την υπογραφή μου», καθότι όσο απεχθής και αν είναι στον απλό καθημερινό πολίτη, δυστυχώς δεν είναι διόλου ασυνήθιστη στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών. Ειδικά όσων θεωρούν εαυτούς «high-flyers», δηλαδή όσους τρέφουν φιλοδοξίες περαιτέρω ανέλιξης.<br /><br />Ασφαλώς βέβαια, οι πολίτες δικαιούνται να αξιολογήσουν όχι αυτές καθαυτές τις εγωκεντρικές αναφορές, αλλά την ανικανότητά των πολιτικών να αντιληφθούν ότι μπορούν να φέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Αν δεν αντιλαμβάνονται αυτό λόγω εγωκεντρισμού, ίσως υποκύψουν και σε άλλους «πειρασμούς» που θα προσπορίζουν βέβαια προσωπικό όφελος αλλά αβέβαιο εθνικό. Ας καταγραφεί.<br /><br />Επιπρόσθετα σε ό,τι αφορά τη δεύτερη πρόταση της αναφοράς του, είναι αξιοσημείωτη και διότι μπορεί να εκληφθεί ως δημόσιο μήνυμα ότι ο ίδιος ο Δένδιας, που εμμέσως διεκδικεί την πατρότητα της στρατηγικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών, δεν θα αφήσει τη Γαλλία εκτός ελληνικού εξοπλιστικού νυμφώνος μελλοντικά.<br /><br />>«Πέραν αυτού, η αποδοχή από τις Ηνωμένες Πολιτείες της πρότασής μας για συμμετοχή εξαρχής στον σχεδιασμό με βάση τις ανάγκες μας και στη ναυπήγηση νέων φρεγατών τύπου Constellation, αποτελεί σημαντική εθνική επιτυχία καθώς με την υλοποίηση του προγράμματος η Ελλάδα θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει πότε, τι είδους και πόσα πλοία θα ναυπηγήσει για το Πολεμικό Ναυτικό, με τη συμμετοχή της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας, με διαφαινόμενη προοπτική ναυπηγήσεων πλοίων τρίτων χωρών, εφόσον προκύψει σχετικό ενδιαφέρον».<br /><br />Από το «έως επτά φρεγάτες τύπου Constellation» πλέον έχουμε μεταβεί στο «πότε, τι είδους και πόσα». Αν λάβουμε ως υπόθεση εργασίας ότι η ουσιαστική έναρξη του ελληνικού προγράμματος θα λάβει χώρα μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής, την επιτυχή διεξαγωγή των δοκιμών και την παράδοση της πρώτης φρεγάτας του τύπου στο Ναυτικό των ΗΠΑ ώστε να μειωθεί το ρίσκο για την ελληνική πλευρά, τότε με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα (παράδοση της πρώτης αμερικανικής το 2029), απέχουμε τουλάχιστον πέντε χρόνια από το συγκεκριμένο ορόσημο. Άρα, αποφάσισε οριστικά -και αυτό εξισορροπητικό πολιτικό μήνυμα κάπου συνιστά…- στο πλαίσιο της ονείρωξης των πολιτικών, ιδίως της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ότι είναι grand masters της γεωπολιτικής. Όταν βολεύει, σε αφήνουν να το πιστεύεις…<br /><br />>«…υλοποιούμε ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα αναβάθμισης του στόλου μας, που περιλαμβάνει τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα της Ευρωκορβέτας, τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων φρεγατών, την ενίσχυση των δυνατοτήτων τους και την επένδυση σε νέες τεχνολογίες και καινοτομίες, όπως τα μη επανδρωμένα σκάφη, είτε επιφανείας είτε υποβρύχια, για να επεκτείνουμε την επιχειρησιακή μας ευελιξία».<br /><br />Εύκολα προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα που αποδομούν στο βαθμό της πλήρους διάψευσης το νέο αυτό αφήγημα, ότι δήθεν «υλοποιούμε»:<br />-το πρόγραμμα των νέων κορβετών που είχε απασχολήσει τη δημόσια συζήτηση τα προηγούμενα χρόνια και υποτίθεται ότι είχε «ωριμάσει», φαίνεται ότι στην πράξη «σάπισε» και μας τελείωσε. Πλέον έχει υποκατασταθεί από την Ευρωκορβέτα και φυσικά και αυτό μετατοπίζεται χρονικά από το 2030 και μετά.<br /><br />-σε ό,τι αφορά τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων φρεγατών, ελπίζουμε  ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να αντιλαμβάνεται ότι η λέξη «υλοποίηση» έχει κάποιο πρακτικό αντίκρισμα για το Πολεμικό Ναυτικό όταν αρχίσουν οι εργασίες στην πρώτη φρεγάτα. Αλλιώς, με τον ορισμό που έχει υιοθετηθεί από το 2019 η προετοιμασία για την υλοποίηση μετράει ήδη πέντε χρόνια. Βέβαια δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε, νωρίς είναι ακόμα για τον εκσυγχρονισμό των MEKO-200HN. Η μεν «ΥΔΡΑ» είναι μόλις 32 ετών, ενώ οι «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΨΑΡΑ» και «ΣΑΛΑΜΙΣ» ούτε καν 30 ετών. Εξ άλλου δεν έχουν περάσει ούτε 20 χρόνια από τότε που οι επιτελείς του ΓΕΝ συνέταξαν την πρώτη μελέτη.<br /><br />-σε ό,τι αφορά τα μη επανδρωμένα σκάφη, είτε επιφανείας είτε υποβρύχια, είναι επίσης προφανές ότι έχουμε άπλετο χρόνο για «επένδυση σε νέες τεχνολογίες και καινοτομίες για να επεκτείνουμε την επιχειρησιακή μας ευελιξία». Ότι η Τουρκία έχει ήδη επεκτείνει την επιχειρησιακή της ευελιξία για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία Δένδια, έχοντας εδώ και χρόνια επενδύσει σε τεχνολογίες και καινοτομίες δεν φαίνεται να αποτελεί παράγοντα που επιβάλλει την επίσπευση των όποιων διαδικασιών.<br /><br />>«Επίσης εκκινεί η μελέτη απόκτησης σε βάθος χρόνου νέων υποβρυχίων».<br />Και εδώ δηλαδή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα υπάρξει εξέλιξη επί του πρακτέου μετά το 2030. Όταν τα «ΝΗΡΕΥΣ» και «ΤΡΙΤΩΝ» θα είναι ηλικίας 58+ ετών, τα «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», «ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ» και «ΠΟΝΤΟΣ» ηλικίας 50+ έως 52+ ετών, το «ΩΚΕΑΝΟΣ» ηλικίας 51+ ετών από την αρχική εισαγωγή του σε υπηρεσία και 16+ ετών από τη για δεύτερη φορά εισαγωγή σε υπηρεσία μετά τον εκσυγχρονισμό του, το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» ηλικίας 20+ ετών και τα «ΠΙΠΙΝΟΣ», «ΜΑΤΡΩΖΟΣ» και «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» ηλικίας 15+ ετών. Περιττό να σημειωθεί ότι τα τέσσερα τελευταία θα έπρεπε να βρίσκονται προς της έναρξης προγράμματος εκσυγχρονισμού μέσης ζωής (mid-life upgrade) εκτός αν φυσικά θέλουμε να αντιγράψουμε το πετυχημένο παράδειγμα των MEKO 200HN.<br /><br />Για το τέλος αφήσαμε το: «Καλούμαστε σε ορατό χρόνο να καλύψουμε τα τεράστια κενά που άφησε η περίοδος της οικονομικής κρίσης». ΟΥΔΕΝ ΑΛΗΘΕΣΤΕΡΟ!<br />Όταν όμως αγαπητέ κ. υπουργέ Εθνικής Άμυνας αδυνατούμε να το πράξουμε, διότι η οικονομία μας, παρά τη βελτίωση των τελευταίων ετών δεν είναι τόσο ισχυρή όσο απαιτείται, μήπως είναι καλύτερα να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας και αντί για μαξιμαλιστικά οράματα να επιδιώξουμε να βρούμε λύσεις που μπορούμε να υποστηρίξουμε οικονομικά, ακόμα και αν δυσαρεστηθεί η «στρατιωτική γραφειοκρατία» γιατί θα απαιτηθούν και δραστικά μέτρα;<br /><br />Διότι με το να παραπέμπουμε σε θετικές εξελίξεις στο μέλλον το οποίο μάλιστα δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα, απλώς επιταχύνουμε το αναπόφευκτο: την «αυτοδιάτρηση». Ταυτόχρονα ελλοχεύει ο κίνδυνος της μετάβασης από το δόγμα της «σημειακής κρίσης» στο δόγμα «Οι περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν».<br /><br />Αν όμως η κατάσταση περιγραφεί όπως είναι, τότε υπάρχει η πιθανότητα με την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων, να δημιουργηθεί μία οικονομικά ανεκτή, δηλαδή βιώσιμη επιλογή για την εθνική άμυνα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Νίκος Δένδιας για Πολεμικό Ναυτικό: Κούφια λόγια για το μέλλον, για τώρα υποβιβασμός στη δεύτερη κατηγορία.

Ομολογία χρεωκοπίας της κυβερνητικής πολιτικής για την εθνική ναυτική ισχύ, έλλειψης πολιτικής βούλησης για την αναβάθμιση της και αδυναμίας...

Διαβάστε την συνέχεια