Συσπειρώνονται τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ κατά του Biden. Ζητούν να παραιτηθεί οι Δημοκρατικοί νομπελίστες.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/391e5d2d3507374a03068d07c8a445b7_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="451" data-original-width="800" height="361" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/391e5d2d3507374a03068d07c8a445b7_XL.jpg" width="704" /></a></div><br /><div>Πολλοί εξέχοντες σχολιαστές είπαν ότι τους ήταν ευχάριστο να το πουν, αλλά είχαν καταλήξει ότι ήρθε η ώρα να φύγει ο Joe</div><br />Ένα από τα διαρκή θέματα της δημόσιας ζωής του Προέδρου των ΗΠΑ, Joe Biden ήταν η έντονη αμφιθυμία σχετικά με τους θεσμούς της ελίτ της αμερικανικής ζωής και τους καλοδιαπιστευμένους, καλοπληρωμένους καριεριστές που τους απασχολούν.<br />Υπάρχει δυσαρέσκεια από τον πάλαι ποτέ μαθητή με τραυλισμό που μεγάλωσε στο Scranton και στη μικρή πόλη Delaware και δεν είχε τα οικονομικά και εκπαιδευτικά πλεονεκτήματα πολλών από τους ανθρώπους που σύντομα θα συναντούσε στην εθνική πολιτική, αναφέρει το Politico.<br />Κατά τη διάρκεια των εσωτερικών διαβουλεύσεων, λένε οι σύμβουλοι, ο Biden φαίνεται απόλυτα συντονισμένος με τις απόψεις βοηθών και ειδικών σε θέματα πολιτικής με πτυχία κορυφαίων πανεπιστημίων και σχολιαστών από ιστορικά αναγνωρισμένους ειδησεογραφικούς οργανισμούς.<br />Υπάρχει επίσης μια καλά κερδισμένη αίσθηση περιφρόνησης.<br />Αν αυτοί οι άλλοι είναι τόσο γρήγοροι και αυτός είναι τόσο αργός, πώς γίνεται να είναι ο τύπος που έφτασε στη Γερουσία στα 30 του και είναι πρόεδρος μισό αιώνα αργότερα;<br />Τα μακροχρόνια αισθήματα του Biden για τους άξιους του κατεστημένου - και, με τη σειρά τους, τα μακροχρόνια ανάμεικτα αισθήματά τους γι 'αυτόν - είναι απαραίτητο πλαίσιο για την έκρηξη των αυτόκλητων συμβουλών που λαμβάνει ο πρόεδρος σχετικά με το τι να κάνει στον απόηχο της κακής απόδοσής του στο debate με τον πρώην πρόεδρο Donald Trump.<br /><br />Τα πυρά των ΜΜΕ<br /><br />Η σελίδα σύνταξης των New York Times την Παρασκευή είπε ότι πρέπει να εγκαταλείψει για το καλό της χώρας.<br />Η συντακτική σελίδα της Washington Post είπε ότι θα πρέπει τουλάχιστον να ακυρώσει τα σχέδιά του για το Σαββατοκύριακο για να το σκεφτεί.<br />Πολλοί εξέχοντες σχολιαστές είπαν ότι τους ήταν ευχάριστο να το πουν, αλλά είχαν καταλήξει ότι ήρθε η ώρα να φύγει ο Joe.<br />Αυτές οι φωνές περιελάμβαναν τον βραβευμένο με Νόμπελ οικονομολόγο Paul Krugman, τον Tom Friedman, τον Nicholas Kristof, τον Jonathan Alter, τον David Ignatius και τον πρώην βουλευτή Joe Scarborough, τον παρουσιαστή της εκπομπής «Morning Joe» του MSNBC.<br />Όλοι είπαν ότι η πιθανότητα να χάσει ένας αποδυναμωμένος Biden από τον Trump είναι πολύ υψηλή.<br /><br />Ποιος νοιάζεται τι σκέφτονται αυτοί οι τύποι;<br /><br />Μια δίκαιη ερώτηση: Ποιος νοιάζεται τι σκέφτονται αυτοί οι τύποι; Αλλά υπάρχει μια αναμφισβήτητη απάντηση: ο Biden το κάνει, σύμφωνα με το Politico.<br />Αυτό δεν σημαίνει ότι θα λάβει υπόψιν του τις συμβουλές τους.<br />Αντίθετα, μπορεί κάλλιστα να είναι ότι όσο πιο σκληρά πιέζεται ο Biden - ειδικά με τη ρηματική και επιβλητική φωνή του διοικητικού συμβουλίου των Times - τόσο πιο αποφασισμένος θα είναι να αψηφήσει τους σκεπτικιστές, ως μέρος του δια βίου ανταγωνισμού του με τις ελίτ.<br />Αλλά υπάρχει ελάχιστη προοπτική αυτές οι φωνές να μην τραβούν την προσοχή του και πιθανότατα να πληγώνουν τα συναισθήματά του.<br />Όπως έγραψαν συνάδελφοι, ο Biden είναι τακτικός θεατής του «Morning Joe» και συχνά αναφέρει όσα έχει ακούσει.<br />Ο Friedman, βραβευμένος με Πούλιτζερ αρθρογράφος εξωτερικών υποθέσεων για τους Times, είπε ότι θεωρεί τον πρόεδρο «φίλο του» αφού ήταν μαζί σε επίσημο ταξίδι μετά την 11η Σεπτεμβρίου.<br />Είπε ότι παρακολούθησε την λιποθυμία του Biden που σταμάτησε μόνος του το CNN σε ένα ξενοδοχείο της Λισαβόνας και «με έκανε να κλάψω».<br />Ο Ignatius, σχολιαστής εξωτερικής πολιτικής της Washington Post, είπε ότι η συζήτηση απλώς επικύρωσε αυτό που έγινε «προφανές πριν από σχεδόν ένα χρόνο ότι ο πρόεδρος Biden δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιος για δεύτερη θητεία».<br />Το έκανε ούτως ή άλλως, υποστήριξε ο Ignatius, από «ένα συνδυασμό ηθικής πεποίθησης, προσωπικής εμπιστοσύνης και εγωισμού».<br />Ο θόρυβος και τα επικαλυπτόμενα επιχειρήματα από ειδικούς και σελίδες σύνταξης ήταν εντυπωσιακά.<br />Αλλά υπογράμμισαν επίσης μια άλλη πραγματικότητα: Ακριβώς όπως η ηλικία και η αγάπη του Biden μπορούν να τον κάνουν να φαίνεται σαν επισκέπτης μιας άλλης γενιάς, η ιδέα των εξεχόντων σχολιαστών που έχουν μεγάλη επιρροή στην εθνική ατζέντα είναι από μόνη της τεχνούργημα μιας παλαιότερης εποχής.<br />Οι φωνές που έκαναν έκκληση στον Biden να εγκαταλείψει τις εκλογές και να ζητήσουν ένα ανοιχτό συνέδριο των Δημοκρατικών στο Σικάγο τον Αύγουστο για την επιλογή ενός πιο επιβλητικού υποψηφίου δήλωσαν ομοιόμορφα ότι είχαν ως κίνητρο την περιφρόνηση για τον Trump και τον φόβο για το τι θα μπορούσε να κάνει αν επιστρέψει στην εξουσία.<br /><br />Το μάθημα Trump<br /><br />Ο Trump και το πολιτικό του κίνημα, ωστόσο, είναι οι ίδιοι έκφραση του πόσο ελάχιστη σημασία έχουν οι φωνές του κατεστημένου στη σύγχρονη εποχή.<br />Πήρε την υποψηφιότητα των Ρεπουμπλικάνων το 2016, κατατροπώνοντας τους ιστορικούς «βασιλιάδες» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στην επιχειρηματική τάξη.<br />Εάν οι σελίδες σύνταξης είχαν μεγάλη σημασία για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, ο Trump θα είχε εκδιωχθεί εδώ και πολύ καιρό από την εθνική σκηνή.<br />Για αυτό το θέμα, ο Biden στον αγώνα ανάδειξης υποψηφίων των Δημοκρατικών για το 2020 θα ήταν η πρώτη επιλογή λίγων από αυτούς που τον συμβουλεύουν τώρα να αντιμετωπίσει το προφανές σχετικά με την προχωρημένη ηλικία του και τις πολιτικές δεξιότητες του.<br />Ακριβώς όπως ο Trump συγκέντρωσε ένα κίνημα που συγκινούσε με τις ρητορικές του αγανακτήσεις και τη συμπεριφορά του που συντρίβει τους κανόνες, ο Biden συγκέντρωσε ένα κίνημα ανθρώπων που υπολόγισαν ότι τουλάχιστον θα μπορούσε να νικήσει τον Trump.<br />Αυτό που είναι αβέβαιο είναι εάν οι σελίδες σύνταξης και άλλες φωνές θα αποτελέσουν την αρχή του κινήματος αυτού.<div><br />Στο αποκορύφωμα του πολέμου του Βιετνάμ, το 1968, ο Πρόεδρος Lyndon B. Johnson παρακολούθησε ένα καταστροφικό σχόλιο για τον πόλεμο από τον Walter Cronkite στο CBS Evening News και κατέληξε: «Αν έχω χάσει τον Cronkite, έχω χάσει τη Μέση Αμερική.»<br />Πενήντα έξι χρόνια αργότερα, αν ο Biden έχασε τον Joe Scarborough, είναι μάλλον αλήθεια ότι έχασε ανθρώπους με επιρροή σε περίφημους χώρους της Ουάσιγκτον, της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Σαν Φρανσίσκο.<br />Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη σημασία για τον Biden.<br />Θα έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία, ωστόσο, εάν ωθήσουν τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά αντιμετωπίσει ψηφοφόρους - ανώτερους Δημοκρατικούς στο Καπιτώλιο ή κυβερνήτες - να αναλάβουν δράση.<br />Μέχρι στιγμής, υπάρχουν πολλοί εκλεγμένοι αξιωματούχοι που κουνούν καταφατικά το κεφάλι με τους σχολιαστές - και μάλιστα το ψιθυρίζουν - αλλά δεν λένε κάτι τέτοιο δημόσια, καταλήγει το Politico.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συσπειρώνονται τα μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ κατά του Biden. Ζητούν να παραιτηθεί οι Δημοκρατικοί νομπελίστες.

Πολλοί εξέχοντες σχολιαστές είπαν ότι τους ήταν ευχάριστο να το πουν, αλλά είχαν καταλήξει ότι ήρθε η ώρα να φύγει ο Joe Ένα από τα διαρκή θ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε κρίση η Γαλλία αλλά είναι νομοτελειακό. Αργά ή γρήγορα η ακροδεξιά της Le Pen θα πάρει την εξουσία.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/fbcee119d353e240b94bcbf46d600df5_XL.jpg" width="728" /><br /><br /><div>Ο Macron κάλεσε σε «ευρεία συγκέντρωση υπέρ των δημοκρατικών και δημοκρατικών υποψηφίων» και κατά της ακροδεξιάς αλλά δεν τον ακούει κανείς<br /><br />Αργά ή γρήγορα, πιθανώς ήδη από την επόμενη εβδομάδα, η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) στη Γαλλία πρόκειται να πάρει την εξουσία.<br />Αυτό είναι το κύριο μάθημα του πρώτου γύρου των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, όπου οι εθνικιστές της Marine Le Pen αύξησαν το ποσοστό που κατέλαβαν στις πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές.<br />Το στοίχημα του προέδρου Macron να διαλύσει το κοινοβούλιο και να ζητήσει «διευκρινήσεις» από τους ψηφοφόρους μετά από μια εξαιρετικά σύντομη εκστρατεία τριών εβδομάδων απέτυχε θεαματικά.<br />Ο κεντρώος συνασπισμός του τερμάτισε στην τρίτη θέση πίσω από το RN και το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) και φαίνεται πως θα έχει λιγότερες από 100 από τις 249 έδρες που είχε στην εθνική συνέλευση των 577 βουλευτών.<br />Μετά την πρώτη ψηφοφορία της Κυριακής, ο Macron κάλεσε σε «ευρεία συγκέντρωση υπέρ των δημοκρατικών και δημοκρατικών υποψηφίων» και κατά της ακροδεξιάς.<br />Λίγοι όμως ακούνε.<br /><br />Τελείωσε η εποχή Macron<br /><br />Η εποχή του Macron έχει τελειώσει, ακόμα κι αν ο πρόεδρος μείνει στο παλάτι των Ηλυσίων μέχρι τη λήξη της θητείας του το 2027.<br />Το εκλογικό σώμα τον απέρριψε συντριπτικά για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα.<br />Το αποτύπωμα του τόσο στην εσωτερική όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική θα μειωθεί σοβαρά, ανεξάρτητα από την έκβαση των επαναληπτικών εκλογών της επόμενης εβδομάδας.<br />Η Γαλλία, ιδρυτικό μέλος και κινητήρια δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με οικονομία που μετέχει στην G7, με πυρηνική ενέργεια και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, πρόκειται να γίνει ένας πιο δύστροπος εταίρος που θα εστιάζει περισσότερο στα εσωτερικά του ζητήματα στις διαπραγματεύσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ, που θα είναι λιγότερο ενθουσιώδης υποστηρικτής της Ουκρανίας και που θα συνιστά… τροχοπέδη στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.<br />Είτε το RN κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο της επόμενης Κυριακής και ο Jordan Bardella, ο 28χρονος προστατευόμενος της Le Pen, γίνει πρωθυπουργός, είτε δεν τα καταφέρει με αποτέλεσμα η Γαλλία να υπομείνει μια περίοδο αστάθειας με ένα κοινοβούλιο όπου κανένα κόμμα δεν θα έχει την πλειοψηφία, εκτιμάται πως είναι απλά θέμα χρόνου οι ευρωσκεπτικιστές εθνικιστές της Γαλλίας να αναλάβουν την κυβέρνηση.<br /><br />Στις πύλες της εξουσίας<br /><br />«Η ακροδεξιά είναι προ των πυλών της εξουσίας», είπε ο πρωθυπουργός Gabriel Attal, απευθύνοντας έκκληση στους ψηφοφόρους να κάνουν τα πάντα για να κλείσουν τον δρόμο προς την εξουσία για το RN.<br />Το κόμμα που ιδρύθηκε από τον αρνητή του Ολοκαυτώματος ean-Marie Le Pen κέρδισε το 33% με περίπου 10,6 εκατομμύρια ψήφους και 37 έδρες από την πρώτη Κυριακή, κυρίως στα βόρεια και στα νότια προπύργια της ζώνης του ήλιου.<br />Η συσπειρωμένη αριστερή συμμαχία που κυριαρχείται από το ριζοσπαστικό κόμμα France Unbowed (Ανυπόταχτη Γαλλία) του Jean-Luc Mélenchon πήρε το 28% και το κεντρώο μπλοκ Ensemble 20,76%.<br />Οι συντηρητικοί Ρεπουμπλικάνοι (LR) σημείωσαν 6,56% αφού ο ηγέτης τους, Eric Ciotti, αυτομόλησε για να συμμαχήσει με το RN.<br /><br />Προβλέψεις για έδρες<br /><br />Οι προβλέψεις από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων με βάση τα αποτελέσματα της Κυριακής δείχνουν ότι το RN θα έχει 240 έως 270 έδρες μετά το δεύτερο γύρο των εκλογών, το NFP θα κέρδιζε 180 με 200, οι κεντρώοι του Macron 60 με 90 έδρες και η κεντροδεξιά (Gaullist) LR 30 με 50 έδρες. με έως και 20 να πηγαίνουν σε άλλους υποψηφίους.<br />Χρειάζονται 289 έδρες για την πλειοψηφία, επομένως αυτές οι προβλέψεις δείχνουν ένα κοινοβούλιο χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, γεγονός που σημαίνει ότι η όποια κυβέρνηση θα δυσκολευόταν να περάσει έναν προϋπολογισμό, οδηγώντας πιθανώς τον Macron να διαλύσει ξανά το κοινοβούλιο σε 12 μήνες.<br />Παρόλο αυτά, όπως επισημαίνει ο The Guardian, υπάρχουν ακόμη πολλές αβεβαιότητες, καθώς σε περισσότερες από 300 εκλογικές περιφέρειες, τρεις ή περισσότεροι υποψήφιοι κέρδισαν αρκετές ψήφους για να διεκδικήσουν τη δεύτερη ψηφοφορία.<br />Έχουν περιθώριο έως το απόγευμα της Τρίτης 2 Ιουλίου προκειμένου να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν στον αγώνα ή αν θα αποσυρθούν και θα λάβουν υπόψη τις εκκλήσεις να ενωθούν ενάντια στο RN.<br /><br />Τεράστια δυναμική<br /><br />Η δυναμική πίσω από το RN φαίνεται τόσο ισχυρή και οι πιθανότητες των δυνάμεων της κεντροδεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς να ενωθούν μέσα σε μόλις πέντε ημέρες προεκλογικής εκστρατείας για να εμποδίσουν τη νίκη του τόσο αβέβαιη, που ο Bardella μπορεί ακόμη και να επιτύχει μια εκλογική έκπληξη, λαμβάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία την ερχόμενη εβδομάδα.<br />Οι ψηφοφόροι της δεξιάς και της αριστεράς ενώθηκαν για να αποκηρύξουν το κάθετο, τεχνοκρατικό στυλ διακυβέρνησης του Macron και τις φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές του.<br />Τα αποτελέσματα της Κυριακής ήταν τουλάχιστον εν μέρει ανταπόδοση για τις αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις του στις συντάξεις και στην αγορά εργασίας που αύξησαν την ηλικία συνταξιοδότησης και μείωσαν τη διάρκεια του επιδόματος ανεργίας, προκαλώντας μαζικές διαμαρτυρίες.<br />Το κόμμα της Le Pen έχει εγκαταλείψει ή έχει αναβάλει αρκετές από τις πιο δαπανηρές οικονομικές του υποσχέσεις και μπορεί να ακολουθήσει μια πιο προσεκτική δημοσιονομική πολιτική για να αποφύγει την τρομοκρατία των χρηματοπιστωτικών αγορών που έχουν ήδη αυξήσει το ασφάλιστρο πολιτικού κινδύνου για τη διατήρηση γαλλικών μετοχών και ομολόγων.<br /><br />Οι κινήσεις που φέρνουν συγκρούσεις<br /><br />Ωστόσο, ο Bardella θα ήθελε να πετάξει… κόκκινο κρέας στους οπαδούς του σε καίρια για αυτόν ζητήματα, όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια.<br />Το RN παραμένει αποφασισμένο να καταργήσει το δικαίωμα στην ιθαγένεια για τα παιδιά αλλοδαπών που γεννήθηκαν σε γαλλικό έδαφος και να εισάγει διακρίσεις υπέρ των Γάλλων πολιτών στην πρόνοια, τη στέγαση και τη δημόσια απασχόληση.<br />Αυτή η «εθνική προτίμηση» θεωρείται βέβαιο ότι θα φέρει την κυβέρνηση του σε σύγκρουση με το Συνταγματικό Συμβούλιο και το Συμβούλιο του Κράτους, οδηγώντας σε πιθανή συνταγματική κρίση εάν η κυβέρνηση επιδιώξει να αγνοήσει τα δικαστήρια.<br />Ομοίως στην Ευρώπη, τα ομολογημένα σχέδια του RN να αποσυρθούν από την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας της ΕΕ και να απαιτήσουν έκπτωση στη συνεισφορά της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε συγκρούσεις με τις Βρυξέλλες.<br />Μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του RN πιθανότατα θα αντισταθεί στην εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ για το κλίμα και θα επιδιώξει να ανατρέψει τις απαγορεύσεις για τα χημικά φυτοφάρμακα και να καταπολεμήσει τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς που προκάλεσαν διαμαρτυρίες από Γάλλους αγρότες νωρίτερα αυτό το έτος.<br /><br />Θέλει απόλυτη πλειοψηφία ο Bardella<br /><br />Ο Bardella έχει πει ότι το RN θα αρνηθεί να εισέλθει στην κυβέρνηση εάν δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.<br />Αυτό μπορεί να είναι απλώς μια τακτική για να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους, ενώ ενδεχομένως να προσπαθήσει να δημιουργήσει έναν άτυπο συνασπισμό με ανεξάρτητους βουλευτές και να παρασύρει βουλευτές από το LR (Ρεπουμπλικάνους), που αγωνιούν να σώσουν την πολιτική τους ύπαρξη καθώς μαραίνεται το άλλοτε πανίσχυρο κόμμα τους.<br /><br />Δεν βγαίνουν… οι εναλλακτικές<br /><br />Οι εναλλακτικές λύσεις σε μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία του RN δεν είναι καθόλου σαφείς.<br />Ο Attal μίλησε το βράδυ της Κυριακής για την επιδίωξη οικοδόμησης μιας συμμαχίας δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνικών δυνάμεων που θα καλύπτει από τη Σοσιαλιστική και την Πράσινη Κεντροαριστερά μέχρι τους δεξιούς Ρεπουμπλικάνους.<br />Αλλά οι αριθμοί δεν βγαίνουν, ακόμα κι αν οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τη συμμαχία τους με τη σκληρή αριστερά του Mélenchon, κάτι που φαίνεται απίθανο προς το παρόν.<br />Εάν κανένα κόμμα δεν κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Macron μπορεί να ζητήσει από τον Attal να παραμείνει και να προσπαθήσει να κυβερνήσει δημιουργώντας πλειοψηφίες κατά περίπτωση, αλλά μια αποδυναμωμένη κυβέρνηση θα μπορούσε να ανατραπεί γρήγορα με ψήφο δυσπιστίας για τον προϋπολογισμό το φθινόπωρο.<br />Ο πρόεδρος μπορεί επίσης να προσπαθήσει να διορίσει μια μη κομματική κυβέρνηση τεχνοκρατών με περιορισμένη ατζέντα, αλλά και αυτό πιθανότατα θα ήταν βραχύβια λύση, δεδομένης της οργισμένης διάθεσης απόρριψης της ηγεσίας του.<br />Έτσι, η επιλογή φαίνεται να είναι μεταξύ μιας κυβέρνησης Εθνικής Συσπείρωσης (RN) τώρα, και μιας κυβέρνησης RN αργότερα μετά από μια περίοδο χάους και αστάθειας, που οδηγεί σε άλλες εκλογές.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σε κρίση η Γαλλία αλλά είναι νομοτελειακό. Αργά ή γρήγορα η ακροδεξιά της Le Pen θα πάρει την εξουσία.

Ο Macron κάλεσε σε «ευρεία συγκέντρωση υπέρ των δημοκρατικών και δημοκρατικών υποψηφίων» και κατά της ακροδεξιάς αλλά δεν τον ακούει κανείς ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βραχυκύκλωμα σε τρια μέτωπα για την Αθήνα.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/07/9d822c7ec28541225330a89239645b36_AP24177445552202-1.jpg"><img height="427" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2024/07/9d822c7ec28541225330a89239645b36_AP24177445552202-1.jpg" width="703" /></a><br /><br />Του <b>ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ</b><br />Τις τελευταίες εβδομάδες συμπυκνωμένα γεγονότα συνδεδεμένα με τα τρία βασικά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής, δημιουργούν την αίσθηση ότι οι λεπτές και κατά κανόνα δύσκολες ισορροπίες που είχε κατορθώσει τα τελευταία χρόνια η ελληνική διπλωματία τείνουν να ανατραπούν.<br /><br />Σε ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο βρίσκεται υπό διαρκή αναταραχή, η Αθήνα επιχειρεί να αναπροσαρμοστεί προκειμένου να αντιμετωπίσει είτε την αναθέρμανση παλαιότερων προβλημάτων είτε την ανάδυση νέων.<br /><br />Ο διάλογος με την Τουρκία φαίνεται να έχει απολέσει την αρχική δυναμική του – μάλιστα ανοίγουν διαρκείς «τρύπες» από τις οποίες ξεπροβάλλουν ξανά οι διαχρονικές διαφορές Αθήνας και Αγκυρας. Η αδιάλλακτη στάση που τηρεί η κυβέρνηση του Εντι Ράμα στην υπόθεση του Φρέντη Μπελέρη υπονομεύει την προοπτική βελτίωσης των ελληνοαλβανικών σχέσεων.<br /><br />Ενώ η νέα ηγεσία της Βόρειας Μακεδονίας επιχειρεί να απονομιμοποιήσει τη συμφωνία των Πρεσπών κατ’ αρχάς ενώπιον του εκλογικού κοινού του εθνικιστικού VMRO-DPMNE, υπονοώντας ότι είναι δυνατόν να ανατραπεί ή να αναδιατυπωθεί. Και στις δύο περιπτώσεις, το πιο ισχυρό όπλο της Αθήνας είναι οι ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των χωρών αυτών.<br /><br />Ομως τι ακριβώς συμβαίνει και ποιους τρόπους αναζητεί η Αθήνα ώστε να ξεπεράσει τους σκοπέλους που έχουν δημιουργηθεί;<br /><br />Ελληνοτουρκικά<br /><br />Βαριά σύννεφα στη νηνεμία<br />Η σχεδόν παράλληλη επανεκκίνηση των θητειών του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δημιούργησε την αίσθηση ότι οι δύο πλευρές, εκμεταλλευόμενες –κυρίως– την υποχώρηση της Αγκυρας από την πρακτική της έντασης στο πεδίο (μετά τους σεισμούς του Φεβρουαρίου 2023), είχαν μπροστά τους έναν ανοιχτό χρονικό ορίζοντα. Ευθύς εξαρχής ο κ. Μητσοτάκης είχε θέσει ως στόχο την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το πρόβλημα, βέβαια, έγκειται στο γεγονός ότι η Χάγη δεν έχει για την Αθήνα και την Αγκυρα την ίδια έννοια.<br /><br />Για την Ελλάδα στην κρίση της διεθνούς δικαιοσύνης μπορεί να τεθούν μόνο η οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών και υφαλοκρηπίδας, ωστόσο για την Τουρκία αυτό περιλαμβάνει πολύ περισσότερα, μεταξύ των οποίων την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Τα δύσκολα θέματα μπήκαν, αρχικά, στο συρτάρι και τέθηκε ως βασικός στόχος να δημιουργηθεί μια συνεννόηση κορυφής, με τους δύο ηγέτες να έχουν τον προφανή πρωταγωνιστικό ρόλο. Ωστόσο οι διερευνητικές (ενταγμένες πια στον πολιτικό διάλογο) δεν προχωρούν και τη βασική ευθύνη γι’ αυτό φαίνεται να έχει η Αγκυρα, η οποία δεν εμφανίζεται πλέον ως επισπεύδουσα.<br /><br />Υπάρχουν μεν κάποιες κοινές κινήσεις, όπως η κοινή υποψηφιότητα Ελλάδας – Τουρκίας για τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), που έχει κάποια συμβολική αξία, αλλά έχει προκαλέσει έντονες, παρασκηνιακές αντιδράσεις από την κυπριακή πλευρά. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα υποστηρίζει για γ.γ. του ΟΑΣΕ τον Φεριντούν Σινιρλίογλου, έναν διπλωμάτη που υπηρετούσε στον ΟΗΕ καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνοτουρκικής κρίσης και κατέθεσε όλα τα αναθεωρητικά έγγραφα που συνέδεαν την κυριαρχία των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με την αποστρατιωτικοποίησή τους.<br /><br />Ενώ η Τουρκία θα υποστηρίξει για τη θέση της διευθύντριας Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ την πρώην επικεφαλής της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του ΥΠΕΞ Μάνια Τελαλιάν. Με τέτοιες πρωτοβουλίες «χαμηλής πτήσης» δίνεται σήμα ότι η διαδικασία επαναπροσέγγισης συνεχίζεται, ωστόσο η ουσιαστική συζήτηση δεν προχωράει.<br /><br />Και, αντιθέτως, με δηλώσεις όπως οι πρόσφατες του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, περί κινδύνου διάχυσης του πολέμου στην Κύπρο και την Κρήτη, τις οποίες περιέγραψε, περίπου, ως αιτιολογημένους στόχους καθώς σε αυτές σταθμεύουν δυνάμεις που εμπλέκονται με κάποιον τρόπο στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, η ατμόσφαιρα επιδεινώνεται περαιτέρω.<br /><br />Η ίδια η φύση της ελληνοτουρκικής προσέγγισης των τελευταίων 16 μηνών, εκ των πραγμάτων μεταφέρει την ευθύνη στους δύο ηγέτες, η συνάντηση των οποίων στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο θα είναι καθοριστική για τη συνέχιση των συνομιλιών. Ενώ δεν αποκλείεται να πραγματοποιηθεί και ένα σύντομο τετ α τετ για την επιβεβαίωση της καλής ατμόσφαιρας στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον σε 10 ημέρες.<br /><br />Οι κ. Μητσοτάκης και Ερντογάν εξακολουθούν να κρατούν το κλειδί για τα «ήρεμα νερά», ωστόσο η πολιτική κατάσταση μέσα στις χώρες τους και, πολύ περισσότερο, η διεθνής αναταραχή που έχει φέρει στην επιφάνεια την περιφερειακή ατζέντα της Αγκυρας, η οποία είναι εκ των πραγμάτων αναθεωρητική, υποβαθμίζει την ελληνοτουρκική σχέση στην ανάγκη απλά τα πράγματα να μην πάνε ξανά στραβά.<br /><br />Αλβανία<br /><br />Το στοίχημα της 16ης Ιουλίου<br />Πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες έχει η Αθήνα για την υπόθεση του εκλεγμένου –πια– ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Φρέντη Μπελέρη, παρά το γεγονός ότι η στάση του πρωθυπουργού της Αλβανίας, Εντι Ράμα, τους τελευταίους 14 μήνες έχει δημιουργήσει σοβαρό ρήγμα στην εμπιστοσύνη που είχε επιχειρήσει να οικοδομήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική, μάλιστα πριν από τις εκλογές του 2023 με προσωπική εμπλοκή του κ. Μητσοτάκη αλλά και του τότε υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια.<br /><br />Οι επαφές ανάμεσα σε Αθήνα και Τίρανα παραμένουν πυκνές και επόμενο τεστ είναι η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 16 Ιουλίου. Η Αθήνα εκτιμά ότι ο κ. Μπελέρης θα λάβει ειδική άδεια από τις αλβανικές αρχές ώστε να μεταβεί στο Στρασβούργο, να αναλάβει τα καθήκοντά του ως ευρωβουλευτής και να ψηφίσει, βεβαίως, την επιλογή της Ν.Δ. για την Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.<br /><br />Βέβαια, σε αντίθετη περίπτωση δεν θα είναι και η πρώτη φορά που ο κ. Ράμα «αδειάζει» την Αθήνα στη συγκεκριμένη υπόθεση. Εκτιμάται, πάντως, ότι με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, οι ελληνοαλβανικές σχέσεις είναι δυνατόν να μπουν σε τροχιά εξομάλυνσης κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες.<br /><br />Βόρεια Μακεδονία<br /><br />«Φράγμα» στην Ε.Ε.<br />Αντιθέτως, δεν υπάρχει ούτε ένας διπλωμάτης που να μην πιστεύει ότι οι επόμενοι μήνες στις σχέσεις Ελλάδας – Βόρειας Μακεδονίας θα είναι γεμάτοι από κακοτοπιές. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να εμπλακεί σε ανούσιες δημόσιες συζητήσεις και, όπως ήδη άφησε να εννοηθεί ευθέως ο κ. Μητσοτάκης, απλώς θα μπλοκάρει την πορεία της Βόρειας Μακεδονίας προς την Ε.Ε.<br /><br />Η λογική «επαναδιαπραγμάτευσης» της συμφωνίας των Πρεσπών που επικρατεί στα Σκόπια δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στην Αθήνα. Πέρα από τις αλυτρωτικές κορώνες στις οποίες δημόσια αναλώνεται η πρόεδρος της χώρας, Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα-Ντάβκοβα, τα μηνύματα που έχουν λάβει οι βασικοί δυτικοί εταίροι της Αθήνας (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κ.λπ.) δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, καθώς φαίνεται ότι η εθνικιστική ηγεσία του VMRO-DPMNE είναι αποφασισμένη να «τραβήξει το σχοινί» στις σχέσεις της τόσο με την Ελλάδα, όσο και με τη Βουλγαρία.<br /><br />Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να επισκεφθεί την Αθήνα ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρούμεν Ράντεφ, ο οποίος, βεβαίως, αποτελεί το μόνο σταθερό αξίωμα στη γειτονική χώρα που παραμένει σε καθεστώς παρατεταμένης ακυβερνησίας καθώς και στις πρόσφατες εκλογές δεν αναδείχθηκε σταθερή κυβέρνηση.<br /><br />Ο συντονισμός Αθήνας – Σόφιας στο θέμα πρέπει να θεωρείται δεδομένος, ωστόσο δεν πηγάζει τόσο από τις διμερείς διαφορές των δύο με τη Βόρεια Μακεδονία, όσο από την ανησυχία μετατροπής της χώρας σε γεωπολιτική μαύρη τρύπα. Για τον ίδιο λόγο η Αθήνα κρατάει ανοιχτούς διαύλους τόσο με το αλβανικό στοιχείο της Βόρειας Μακεδονίας που αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα, αλλά και με το Κόσοβο, καθώς ο πρωθυπουργός Αλμπιν Κούρτι έχει επιρροή στον αλβανικό, μικρό κυβερνητικό εταίρο του VMRO.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Βραχυκύκλωμα σε τρια μέτωπα για την Αθήνα.

Του ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ Τις τελευταίες εβδομάδες συμπυκνωμένα γεγονότα συνδεδεμένα με τα τρία βασικά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής, δημιουργούν τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αμερικανική «φιλία» κοστίζει

<img height="427" src="https://www.topontiki.gr/wp-content/uploads/2024/06/BIDEN-1024x683.jpg" width="721" /><br /><br /><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Δεν είναι χωρίς κόστος το «καλύτερο επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στην Ιστορία» που προβάλλουν πανηγυρίζοντας οι (νυν και πρώην) κυβερνώντες στην Αθήνα και τη Λευκωσία.<br /><br /><div>Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο τα κόμματα εξουσίας έχουν επενδύσει στον άνευ όρων ευρωατλαντικό προσανατολισμό, ελπίζοντας ότι η συμμετοχή των χωρών στην Ε.Ε. και κυρίως η παράδοσή τους στην Ουάσιγκτον εξασφαλίζει προστασία από εχθρικές επιβουλές.<br /><br />Αυτό, όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος, την οποία προβάλλουν οι φιλοευρωατλαντιστές σε Αθήνα και Λευκωσία, φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρύψουν τη σκοτεινή του πλευρά: η στενή σχέση με το ευρωατλαντικό σύστημα εξουσίας συνεπάγεται κοινούς εχθρούς.<br /><br />Με απλούστερα λόγια, οι στενές / υποτελείς σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με την Ουάσιγκτον συνεπάγονται κοινούς εχθρούς με αυτούς που έχουν οι ΗΠΑ. Και είναι πολλοί αυτοί οι εχθροί…<br />Στο άρμα των ΗΠΑ<br /><br />Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρόσδεσης Αθήνας και Λευκωσίας στο αμερικανικό άρμα είναι η απόλυτη διάρρηξη των σχέσεών τους με τη Μόσχα. Κι αυτό πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και παρά την πολύπλευρη ζημιά που αυτή η διάρρηξη συνεπάγεται για τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Την τελευταία, τουλάχιστον, δεκαετία οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία υπηρέτησαν με συνέπεια, πολλές φορές και με δόση υπερβολής, τις αμερικανικές οδηγίες, με αποτέλεσμα τελικά οι ελληνορωσικές και ρωσοκυπριακές σχέσεις να οδηγηθούν στο ναδίρ.<br /><br />Το ίδιο συμβαίνει και αυτήν την περίοδο: με την πολεμική σύρραξη στη Γάζα να βρίσκεται σε εξέλιξη και τον κίνδυνο διάχυσής της να μεγαλώνει, Αθήνα και Λευκωσία έχουν καταφέρει να μπουν στο κάδρο της αντιπαράθεσης ως «μαριονέτες» της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Είναι προφανές ότι όσο συνεχίζεται η αντιπαράθεση και οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή τόσο Ελλάδα και Κύπρος θα βυθίζονται στο τέλμα της κρίσης ως χώρες – εξαρτήματα της αμερικανικής και ισραηλινής πολιτικής στην περιοχή. Προφανής είναι επίσης και η σταδιακή αλλαγή των φιλικών αισθημάτων που είχαν επί χρόνια καλλιεργηθεί με τους αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής.</div><div><br />Προειδοποιήσεις από Χεζμπολά…<br /><br />Ειδικότερα και σε σχέση με την τρέχουσα πολεμική αναμέτρηση στη Γάζα, έρχονται τα πρώτα δημόσια μηνύματα από παράγοντες (τον ηγέτη της Χεζμπολά και τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας) που Αθήνα και Λευκωσία θα έπρεπε να τους ακούσουν με μεγαλύτερη προσοχή.<br /><br />Δεν είναι άλλωστε μυστική η στενή σχέση, που έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 10 – 15 χρόνια, του Τελ Αβίβ με Λευκωσία και Αθήνα, ειδικά σε στρατιωτικό επίπεδο. Μυστικό επίσης δεν είναι ότι έδαφος της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας (τουλάχιστον η βάση της Σούδας στην Κρήτη) χρησιμοποιείται από Αμερικανούς, Βρετανούς και άλλους προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιμελητειακή υποστήριξη στον ισραηλινό στρατό αλλά και για άμεσες στρατιωτικές ενέργειες στην περιοχή.<br /><br />Το μήνυμα / προειδοποίηση του ηγέτη της Χεζμπολά στη Λευκωσία διατυπώθηκε χωρίς περιστροφές από τον Νασράλα: «Δεν πρέπει η Κύπρος να επιτρέψει σε ισραηλινά πλοία, αεροπλάνα, ελικόπτερα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη να σταθμεύσουν σε κυπριακές βάσεις, πέραν των βρετανικών».<br />…και από Τουρκία<br /><br /><a href="https://www.topontiki.gr/2024/06/24/fintan-gia-tis-apiles-tis-chezmpolach-kata-tis-kiprou-o-kindinos-tha-sinechisti-oso-sinechizete-i-genoktonia-apo-to-israil/">Ανάλογο είναι και το μήνυμα / προειδοποίηση που απηύθυνε προς Κύπρο και Ελλάδα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.</a> Ο Χακάν Φιντάν σε τηλεοπτική του συνέντευξη σημείωσε: «Το γεγονός ότι η Κύπρος έχει καταστεί κέντρο επιχειρήσεων κατά της Γάζας το βλέπουμε συνεχώς σε ενημερώσεις υπηρεσιών πληροφοριών, ότι δηλαδή η ελληνοκυπριακή πλευρά της Νότιας Κύπρου χρησιμοποιείται ως βάση από ορισμένες χώρες σε επιχειρήσεις κατά της Γάζας. Το ότι γίνονται αναγνωριστικές και στρατιωτικές πτήσεις. (…) Όταν το αναφέραμε, ξαφνικά την ανακήρυξαν ως βάση υλικοτεχνικής υποστήριξης (ανεφοδιασμού). Το είπαμε και τότε, το θέμα είναι ότι κεκαλυμμένα αυτός ο τόπος έχει γίνει κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το γεγονός ότι η Κύπρος και τα ελληνικά νησιά χρησιμοποιούνται για επιχειρήσεις προς τη Μέση Ανατολή δεν θα ωφελήσει ούτε την ελληνοκυπριακή πλευρά ούτε και την Ελλάδα».<br /><br />Και κατέληξε ο Τούρκος ΥΠΕΞ: «Δική μας συμβουλή, το έχουμε πει και στους Έλληνες, είναι να απέχουν από αυτά (την εμπλοκή στη σύρραξη). Διότι όταν εσείς παρεμβαίνετε στα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, στους πολέμους που είναι σε εξέλιξη, και τάσσεστε με κάποια πλευρά, αυτή η φωτιά θα έρθει να χτυπήσει κι εσάς. Και εμείς είμαστε στην ίδια περιοχή γεωγραφικά. Θα έρθει να χτυπήσει κι εμάς».<br /><br />Με λιγότερο διπλωματικό τρόπο και σε διαφορετικό, πιο απτό, τόνο διατυπώθηκε προς την Αθήνα η προειδοποίηση / απειλή από τον κυβερνητικό εταίρο του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελί: «Η δική μας γραμμή είναι η γραμμή που χάραξε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος κρέμασε σαν μετάλλιο στον λαιμό της Ιστορίας τις λέξεις: ‘‘Η μόνη μου τιμή και ο μόνος μου πλούτος στη ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο τουρκισμός. Μια από τις πηγές έμπνευσής μας είναι η ιαχή ‘θεού θέλοντος, θα πάρω πίσω τη Μοσούλη και το Κιρκούκ και τα νησιά, αν είμαι άξιος και θα συμπεριλάβω στα σύνορα της Τουρκίας τη Δυτική Θράκη, συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης’’’. Και όπως είπε πάλι ο αγαπημένος Ατατούρκ, ‘‘ο Τούρκος είναι η αστραπή, ο τυφώνας, ο ήλιος που φωτίζει τον κόσμο’’»…<br /><br />ΥΓ.: Για τις μείζονες εξελίξεις (μυστικές ως προς το περιεχόμενο ελληνοτουρκικές συνομιλίες) και τις γενικότερες επιλογές της κυβέρνησης στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, στην Αθήνα τουλάχιστον δεν κουνιέται φύλλο από τα (πρώην) κόμματα εξουσίας. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ συνέβαλαν αποφασιστικά να δεθεί η χώρα (και τα ίδια) χειροπόδαρα στο άρμα της Ουάσιγκτον. Επιπροσθέτως, τα εν λόγω κόμματα έχουν και μεγάλες εσωτερικές φουρτούνες, που με μαθηματική ακρίβεια τα οδηγούν στο περιθώριο, αφήνοντας ανοιχτό πεδίο στους ρεαλιστές σαν τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη, που η μόνη αντιπολίτευση που ενδεχομένως θα συναντήσει θα είναι η εσωκομματική…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η αμερικανική «φιλία» κοστίζει

Δημήτρης Μηλάκας Δεν είναι χωρίς κόστος το «καλύτερο επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στην Ιστορία» που προβάλλουν πανηγυρίζοντας οι (...

Διαβάστε την συνέχεια

Η προωθούμενη ελληνοτουρκική προσέγγιση, οι τούρκοι μεγιστάνες και το σαθρό ελληνικό πολιτικό σύστημα.

<a href="https://radar.gr/wp-content/uploads/2021/09/Mitsotakis_Erdogan-NATO_Protagon.jpg"><img border="0" height="381" src="https://radar.gr/wp-content/uploads/2021/09/Mitsotakis_Erdogan-NATO_Protagon.jpg" width="696" /></a><div><br /></div><div> Στα τέλη Ιουλίου 2024 ο Αλ. Τσίπρας παρευρέθη στην τελετή ορκωμοσίας του ιδιωτικού Πανεπιστημίου Koç της Κωνσταντινούπολης όπου και ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας. Εκεί στην ομιλία του είπε μεταξύ άλλων «σε αυτή την περίοδο σχετικής ηρεμίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να παραπέμψουμε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Πρόσθεσε ότι «οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, αξίζουν ένα μέλλον ειρήνης στη βάση του διεθνούς δικαίου» και πως «με βάση αυτά τα κρίσιμα βήματα στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορούμε και πρέπει να ανοίξουμε την προοπτική για την αναβάθμιση των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας στο σύνολό τους». Παραπέμποντας στον στίχο του Ναζίμ Χικμέτ: «η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει», ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «αυτή πρέπει να είναι η Ανατολική Μεσόγειος, μια θάλασσα αμοιβαίου σεβασμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μια θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας» και «για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να οικοδομήσουμε σχέσεις σεβασμού και εμπιστοσύνης στη βάση του διεθνούς δικαίου».<br /><br />Το ερώτημα βέβαια είναι ποιός αποφάσισε να τον ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα και να του δώσει την ευκαιρία -το βήμα- για να μιλήσει τόσο ανοικτά για την προωθούμενη ελληνοτουρκική συνέργεια υπό το πέπλο της δήθεν ειρηνικής συνύπαρξης, τη στιγμή που ο τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν (24/06/24) δηλώνει με περισσό θράσος και απειλητικό ύφος έναντι του Ελληνισμού ότι «όταν είσαι συμμέτοχος στους εν εξελίξει πολέμους στη Μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει να σας κάψει και εσάς», ενώ ο κυβερνητικός εταίρος του Ρ. Τ. Ερντογάν, ο γραφικός Ντεβλέτ Μπαχτσελί λέει (25/06/24), «έμπνευσή μας είναι η ιαχή που λέει 'θα συμπεριλάβω στην Τουρκία νησιά, Δυτική Θράκη και Θεσσαλονίκη'». Από που λοιπόν αντλεί ο πρώην πρωθυπουργός την αισιοδοξία του και μιλά για συγκεκριμένα βήματα ελληνοτουρκικής προσέγγισης ειδικά στο πεδίο της Ανατολικής Μεσογείου όπου το 2020 Ελλάδα-Τουρκία βρέθηκαν στο κατώφλι του πολέμου με τα γεγονότα του Oruc Reis; <br /><br />Φυσικά οι δηλώσεις του τέως πρωθυπουργού αλλά και το βήμα -το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Koç- δεν είναι τυχαία και συσχετίζονται. Το Πανεπιστήμιο Koç, του οποίου ιδρυτής είναι ο πατριάρχης της οικογένειας Koç, ο Vehbi Koç, ο οποίος ίδρυσε την εταιρεία Koç, την εποχή του Κεμαλισμού το 1926, τέσσερα χρόνια πριν την σύναψη του «Συμφώνου Φιλίας» το 1930 μεταξύ του Κεμάλ και του Ελευθέριου Βενιζέλου. Για την ιστορία, αλλά και γιατί όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, ότι όλα σχετίζονται, ο Ελ. Βενιζέλος είχε τότε δηλώσει: «Οφείλομεν να συνεργασθώμεν στενώτατα εις όλα τα επίπεδα, ιδίως δε επί του οικονομικού» και σχεδόν ένα αιώνα αργότερα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης -ως αυτόκλητος συνεχιστής του έργου του Βενιζέλου- επιχείρησε να την αναβίωσε κάνοντας πράξη το «όραμα Μητσοτάκη» μαζί με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, υπογράφοντας την «Διακήρυξη των Αθηνών». <br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός κατά την υπογραφή της είπε με νόημα μεταξύ άλλων: «Κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ Ταγίπ, τον Οκτώβριο του 1930 υπογράφηκε στην Άγκυρα το “Σύμφωνο Φιλίας, Ουδετερότητας, Διαλλαγής και Διαιτησίας” μεταξύ των χωρών μας. Τότε ο Ισμετ Ινονού είχε δηλώσει πως “καμία διαφορά δεν μπορεί πια να χωρίσει τα δύο έθνη μέσα από την προσέγγιση να διαδραματίσουν ένα σπουδαίο ρόλο”. Ενώ, από την πλευρά του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, Πρωθυπουργός της Ελλάδος είχε αναφέρει: “ερχόμεθα να τείνομεν ειλικρινώς το χέρι και να δηλώσομεν ότι ο μακραίων ανταγωνισμός ετερματίσθη οριστικώς”. Όσα αναφέρονται εδώ έχουν τη σημασία τους...<b>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ <a href="https://i-epikaira.blogspot.com/2024/07/blog-post_88.html">ΠΗΓΗ</a></b><br /><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η προωθούμενη ελληνοτουρκική προσέγγιση, οι τούρκοι μεγιστάνες και το σαθρό ελληνικό πολιτικό σύστημα.

 Στα τέλη Ιουλίου 2024 ο Αλ. Τσίπρας παρευρέθη στην τελετή ορκωμοσίας του ιδιωτικού Πανεπιστημίου Koç της Κωνσταντινούπολης όπου και ανακηρύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πότε στη Λευκωσία και την Αθήνα θα “διαβάσουν” σωστά την Τουρκία;

<img height="414" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/05/240520112213_ERDOGAN-MITSOTAKIS-ANKARA08-1024x662.jpg" width="761" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">ΔΕΝ ήταν για εσωτερική κατανάλωση οι απειλές του Χακάν Φιντάν κατά της Κύπρου και της Ελλάδας</span> .</h3><b>Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Ο Χακάν Φιντάν είναι μία περίεργη περίπτωση με ιδιαιτερότητες που τον καθιστούν ευάλωτο -και όποιος κατάλαβε… Κατάλαβε. Μπορεί να παρουσιάζεται στυγνός και απειλητικός, αλλά την ίδια στιγμή είναι και αδύναμος, έστω και αν έχει στους φακέλους του απόρρητες πληροφορίες, όχι μόνο για το τουρκικό πολιτικό σύστημα αλλά και για πολιτικούς γειτονικών χωρών.<br /><br />Ανεξάρτητα από τις συχνές συναντήσεις του με τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη, όλο πληθαίνουν οι πληροφορίες που τον θέλουν να εκτροχιάζει τη διαδικασία προσέγγισης και δημιουργίας καλών σχέσεων, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στην Ελλάδα.<br /><br />Οι τελευταίες κινήσεις και οι εμπρηστικές δηλώσεις του δεν δικαιολογούνται όταν βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με τον Έλληνα ομόλογο του, τον οποίο έχει φέρει σε δύσκολη θέση. Οι πληροφορίες μας φέρουν τον κ. Γεραπετρίτη να είναι αρκετά προβληματισμένος διότι έχει επενδύσει προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο σε αυτή τη διαδικασία ομαλοποίησης των σχέσεων με την κατοχική Τουρκία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, πήρε ένα ρίσκο που παραπέμπει στον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Ένα από τα θέματα που επηρέασαν τη Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές ήταν και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.Ένα κομμάτι στα δεξιά της Ν.Δ. αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την επιμονή του κ. Γεραπετρίτη να συνομιλεί με τον πρώην αρχικατάσκοπο της Τουρκίας, ενώ ο ίδιος και άλλοι αξιωματούχοι της Τουρκίας επαναφέρουν πολύ συχνά πια τις απαράδεκτες και παράνομες διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο.<br /><br />Μπορεί να μην έχουν επαναληφθεί ακόμα οι υπερπτήσεις και οι παραβιάσεις στο Αιγαίο από τους σεισμούς του Φεβρουαρίου του 2023, όμως η τουρκική ρητορική είναι εκεί και εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα.<br /><br />Οι τελευταίες απειλές του Φιντάν, με αφορμή τις πολεμικές ιαχές του ηγέτη της Χεζμπολάχ εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν γίνονται για εσωτερική κατανάλωση. Αυτή η «καραμέλα» που πιπιλά η Ελίτ των Αθηνών, είναι ξεπερασμένη, έχει χαλάσει. Σε ότι φορά τις διεκδικήσεις της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, η κατοχική Τουρκία δεν χωρατεύει. Τα λένε για να τα εμπεδώσουμε.<br /><br />Πρόκειται για πολιτική που εκφράζει όλη την τουρκική πολιτική ηγεσία, από την Άκρα Δεξιά μέχρι τα «περίχωρα» της ανύπαρκτης Αριστεράς. Το πρόβλημα είναι ότι οι δικές μας ηγεσίες αναζητούν δικαιολογίες για να μας πείσουν ότι δήθεν δεν εννοούν αυτά που δηλώνουν. Πρόκειται για μεγάλο ψέμα. Είναι η πολιτική τους και δεν αλλάζει.<br /><br />Με αφορμή, λοιπόν, τις δηλώσεις του Χακάν Φιντάν η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να αναλάβουν δράση. Η δήλωση των Βρυξελλών είναι αναιμική, και δεν αφορά αυτές καθ’ αυτές τις απειλές του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών.<br /><br />Έπρεπε να επιδιώξουν καταδίκη. Αν το ζήτησαν από τους Ευρωπαίους εταίρους και αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν έχουμε πρόβλημα. Το καταλαβαίνει ο καθένας.Όταν δεν μπορούμε να κερδίσουμε μία σκληρή δήλωση καταδίκης σε μία Ένωση, της οποίας είναι μέλη και η Ελλάδα και η Κύπρος, και όχι η Τουρκία, πρέπει να προβληματιστούμε. Στην Ε.Ε. υπάρχει και το βέτο. Έλεος πιά…<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να δείξει την ενόχληση του και ένα καλό βήμα θα ήταν να μην υπάρξει συνάντηση του με τον Ταγίπ Ερντογάν, στην Ουάσιγκτον. Μέχρι της στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει καθοριστεί μόνο ένα τετ-α-τετ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.<br /><br />Όταν ο απέναντι σε κτυπά στο ένα μάγουλο, εσύ δεν πρέπει να γυρίζεις και το άλλο. Δεν είμαστε στην εποχή του Ιησού Χριστού. Χρειάζεται αντίδραση, διότι σε θεωρούν δεδομένο, πιστεύουν ότι φοβάσαι…<br /><br />Ήταν καλή στα χαρτιά η διαδικασία της εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αλλά το τανγκό το χορεύουν δύο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Η Τουρκία κατέχει για 50 χρόνια την Κύπρο και συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα στο Αιγαίο και τον Έβρο…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πότε στη Λευκωσία και την Αθήνα θα “διαβάσουν” σωστά την Τουρκία;

ΔΕΝ ήταν για εσωτερική κατανάλωση οι απειλές του Χακάν Φιντάν κατά της Κύπρου και της Ελλάδας . Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ο Χακάν Φιντάν είναι μί...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί αυτή τη φορά η προοπτική είναι υπέρ της Λεπέν.

<img height="403" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/06/ekloges-gallia-macron-lepen-SLpress-825x600.jpg" width="752" /><div><br /></div><div><b>ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ</b></div><div>Η εκλογική καταβαράθρωση του Μακρόν στις ευρωεκλογές τον εξώθησε στην προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Ήταν ένα πολιτικό άλμα στο κενό. Προφανώς, ο Γάλλος πρόεδρος προσδοκούσε ότι για άλλη μία φορά θα κυριαρχήσει το φόβητρο της Ακροδεξιάς και ως εκ τούτου θα κλείσει για μία ακόμα φορά ο δρόμος της Λεπέν προς την εξουσία.<br /><br />Στηριζόταν, βεβαίως, στο πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα της Γαλλίας, το οποίο στον δεύτερο γύρο επιβάλλει στους ψηφοφόρους να επιλέξουν “το μικρότερο κακό”! Στις 577 μονοεδρικές περιφέρειες θα αναμετρηθούν στον δεύτερο γύρο οι δύο πρώτοι υποψήφιοι (εκτός εάν κάποιος υπερέβη το 50%) και ένας τρίτος στην περίπτωση που έχει υπερβεί το 12,5% των εγγεγραμμένων.<br /><br />Παρά την καταβαράθρωσή του, το κόμμα του Μακρόν ήρθε δεύτερο στις ευρωεκλογές (έστω και με ελάχιστη διαφορά από τους τρίτους Σοσιαλιστές). Ως εκ τούτου ήλπιζε πως έστω και έτσι θα κατόρθωνε να επωφεληθεί μαζί με τους Σοσιαλιστές από την αντι-Λεπέν ψήφο στον δεύτερο γύρο. Προφανώς δεν είχε υπολογίσει τη συγκρότηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου (από τον Μελανσόν και τους ανασυγκροτημένους Σοσιαλιστές), το οποίο εκτόπισε το κόμμα του Μακρόν από τη δεύτερη θέση.<br /><br />Η διαφοροποίηση αυτή είναι κρίσιμη για το πως θα κατανεμηθούν οι ψήφοι στον δεύτερο γύρο. Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ο Μακρόν είχε δεδομένο ότι στη χειρότερη περίπτωση θα ήταν στον τελικό απέναντι στη Λεπέν και άρα πόνταρε στο ότι Αριστερά και Κεντροαριστερά ήταν δεδομένο πως θα ψήφιζαν με αντι-ακροδεξιό κριτήριο. Αυτό επιβεβαιώθηκε και τώρα. Ο Μελανσόν ανακοίνωσε πως θα αποσυρθεί ο υποψήφιος του Λαϊκού Μετώπου σε όποιες περιφέρειες είναι τρίτος και θα ταχθεί εναντίον του υποψηφίου της Λεπέν.<br /><br />Τώρα, όμως, που σ’ όλη τη γαλλική επικράτεια το κόμμα του Μακρόν είναι αρκετά πίσω από το Λαϊκό Μέτωπο, στις περισσότερες περιφέρειες στον δεύτερο γύρο θα αναμετρηθούν οι υποψήφιοι της Λεπέν και του Λαϊκού Μετώπου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πολλοί δεξιοί και αρκετοί κεντρώοι ψηφοφόροι δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα επιλέξουν με αντί-ακροδεξιό κριτήριο. Για πολλούς από αυτούς το Λαϊκό Μέτωπο είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το κόμμα της Λεπέν.<br /><br />Είναι ενδεικτικό ότι οι Ρεπουμπλικάνοι με το 10% περίπου του πρώτου γύρου ανακοίνωσαν πως δεν θα υποδείξουν στους ψηφοφόρους τους τι να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο. Η στάση τους αυτή υπαγορεύθηκε από το γεγονός ότι διχάστηκαν: μία πτέρυγά τους ήταν υπέρ της συνεργασίας με τη Λεπέν, ενώ η άλλη αντίθετη. Έστω και έτσι, όμως, είναι ξεκάθαρο πως σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις αυτή τη φορά το κόμμα της Λεπέν έχει εκλογικές εφεδρείες για τον δεύτερο γύρο. Κι όχι μόνο από την εκλογική βάση των Ρεπουμπλικάνων, αλλά και από ένα μικρότερο τμήμα της εκλογικής βάσης του Μακρόν.<br /><br />Ανοδική τροχιά για την Λεπέν<br /><br />Υπέρ του κόμματος της Λεπέν λειτουργεί και ένας δεύτερος παράγοντας. Η πολιτική Ιστορία αποδεικνύει πως είναι δυνατόν για πολύ να αποκλείεται ένα κόμμα που έχει πολιτική δυναμική λόγω του εκλογικού συστήματος. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος, ένα ποσοστό Γάλλων εδώ και πολλά χρόνια έχει στραφεί προς το κόμμα της Λεπέν, όντας δυσαρεστημένο από τα (νεο)φιλελεύθερα κόμματα του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.<br /><br />Το γεγονός ότι οι αντίπαλοι της Λεπέν στον δεύτερο γύρο συσπειρώνονται εναντίον της μπορεί να της έχει μέχρι τώρα κλείσει τον δρόμο προς την εξουσία, αλλά ταυτοχρόνως έχει τροφοδοτήσει και το ρεύμα υπέρ της. Εξ’ ου και το εκλογικό ποσοστό της έχει σταθερά ανοδική πορεία. Παρά το πολυχρησιμοποιημένο φόβητρο της Ακροδεξιάς, ολοένα και περισσότεροι Γάλλοι στρέφονται προς το κόμμα της, θεωρώντας πως πρέπει να της δοθεί η δυνατότητα να κυβερνήσει και να δείξει στην πράξη εάν μπορεί να αλλάξει αντιλαϊκές πολιτικές, θέτοντας τη Γαλλία σε άλλη τροχιά.<br /><br />Όπως είχε, άλλωστε, φανεί και στις προεδρικές εκλογές του 2017 και του 2022, η Λεπέν στον δεύτερο γύρο είχε αυξήσει το ποσοστό της. Το 2017 από 21,3% έφτασε στο 34%. Στις προεδρικές του 2022 από 23% έφτασε στο 41,5% (υποστηρίχθηκε και από το 7% του ακροδεξιού Ζεμούρ). Όταν, λοιπόν, σήμερα εκκινεί από ένα περίπου 34% (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχουν μόνο τα exit polls) είναι λογικό να υποθέσουμε ότι μπορεί να αναδειχθεί στον δεύτερο γύρο νικήτρια σε πολλές περιφέρειες, αν όχι στις περισσότερες οπότε και θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση.<br /><br />Το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης<br /><br />Για μία ακόμα φορά δικαιώνεται η φήμη της Γαλλίας σαν το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης. Είναι ενδεικτικό ότι το 2018 η Γαλλία βίωσε μεγάλη κοινωνική αναταραχή λόγω της αύξησης του φόρου στη βενζίνη, με τα Κίτρινα Γιλέκα να καθορίζουν το πολιτικό κλίμα για μεγάλο διάστημα. Αυτό το κίνημα δεν ήταν οι φθαρμένοι συνδικαλιστές. Ήταν σχεδόν μία εξέγερση μικρομεσαίων, η οποία δύσκολα κατατάσσεται στον παραδοσιακό άξονα Αριστερά-Δεξιά. Ριζοσπαστικοποίησε τμήματα του πληθυσμού που μέχρι τότε είχαν μικτό ιδεολογικοπολιτικό προσανατολισμό, αλλά από τότε έχουν σαφώς αντισυστημικό πρόσημο, γεγονός που ενδέχεται να ωθήσει κάποιους από αυτούς ακόμα και να ψηφίσουν Λεπέν στον δεύτερο γύρο.<br /><br />Όπως προανέφερα, η λογική “ψηφίζω το μικρότερο κακό” έχει πολυχρησιμοποιηθεί στη Γαλλία. Το επιχείρημα συνεχίζει να έχει απήχηση, αλλά σαφώς πολύ μικρότερη. Πολλοί αριστερόστροφοι Γάλλοι έχουν βαρεθεί να υποκύπτουν σ’ αυτό που θεωρούν “εκλογικό εκβιασμό” και κάποιοι από αυτούς ίσως δεν πάνε στην κάλπη μόνο και μόνο για να “ανακατέψουν την πολιτική τράπουλα”. Υπενθυμίζω ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι Γάλλοι κατεβαίνουν στους δρόμους για να αντισταθούν σε πολιτικές που αποδομούν το επίπεδο ευημερίας τους, αυτές που θεωρούν κοινωνικές κατακτήσεις και σταθερές του βίου τους.<br /><br />Το επιχείρημα περί δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν τους πείθει, όταν η κυβέρνηση Μακρόν, όπως και όλες οι προηγούμενες, δεν επιδεικνύουν την ίδια αυστηρότητα όταν πρόκειται για την ολιγαρχία του χρήματος. Οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε ο Μακρόν δεν είναι βεβαίως γαλλική ιδιαιτερότητα. Σ’ όλο το μήκος και το πλάτος της ΕΕ, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο, αλλού με τον ένα κι αλλού με τον άλλον τρόπο, οι κυβερνήσεις κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Η επιβολή προγραμμάτων λιτότητας στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι πανευρωπαϊκό –κι όχι μόνο– πρόβλημα.<br /><br />Τα προγράμματα λιτότητας δεν είναι μία συγκυριακή πολιτική, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κρίσης. Λόγω της ανάδυσης των νέων βιομηχανικών χωρών (Κίνα, Ινδία κ.α.) αλλά και λόγω της εφαρμοζόμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ως σύνολο η Ευρώπη χάνει έδαφος στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η “πίτα” που αναλογεί στην ΕΕ συγκριτικά μικραίνει και ως εκ τούτου εντείνεται ο ανταγωνισμός για την κατανομή του πλούτου τόσο μεταξύ των χωρών-μελών, όσο και στο εσωτερικό των χωρών-μελών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προέκυψε και ο πόλεμος στην Ουκρανία που εκτός των άλλων επιδείνωσε και την οικονομική κατάσταση.<br /><br />Οι Γάλλοι μικρομεσαίοι, όμως, νοιώθουν αρκετή αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα το ευρωϊερατείο και οι γαλλικές άρχουσες ελίτ να μην μπορούν να τους χειραγωγήσουν μέσω της καλλιέργειας του φόβου. Η γαλλική οικονομία, άλλωστε, είναι η δεύτερη στην ΕΕ και από τις ισχυρότερες παγκοσμίως, παρά τη φιλολογία ότι βρίσκεται σε παρακμή. Με άλλα λόγια, οι Γάλλοι δεν έχουν ηττηθεί, όπως συνέβη με τους Έλληνες και όσους υπέστησαν Μνημόνια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν αποκλείεται να μην συμπεριφερθούν “γραμμικά”.<br /><br />Αν και μοιάζει αντιφατικό και το κίνημα των “Κίτρινων Γιλέκων” και η εκλογική στροφή προς τη Λεπέν πηγάζουν από τις ίδιες αιτίες. Οι Γάλλοι αντιδρούν, ψάχνοντας εναλλακτικό δρόμο, όπως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, στρεφόμενοι κυρίως προς τη Νέα Δεξιά, ή για άλλους Ακροδεξιά. Στην πραγματικότητα, οι Γάλλοι απειλούν να προκαλέσουν ένα σοκ στην Ευρώπη. Εάν το κόμμα της Λεπέν σχηματίσει κυβέρνηση μετά τον δεύτερο γύρο, ο δρόμος για την Προεδρία θα έχει ανοίξει διάπλατα, δημιουργώντας ένα καταλυτικό προηγούμενο για ολόκληρη την Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε ότι παραλλήλως ο Τραμπ επελαύνει προς την αμερικανική Προεδρία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γιατί αυτή τη φορά η προοπτική είναι υπέρ της Λεπέν.

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Η εκλογική καταβαράθρωση του Μακρόν στις ευρωεκλογές τον εξώθησε στην προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Ήταν ένα πολιτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Καραμανλής-Σαμαράς απόψε στο Πολεμικό Μουσείο: Θα «πυροβολήσουν» ή απλά θα φλυαρήσουν για τα ελληνοτουρκικά;

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2024/06/karamanlis_mitsotakisThumbnail_2024-06-30_18-39-07-930x550.jpg" width="744" /><br /><br />Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι έναντι της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν αρχίσει να υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στα ελληνοτουρκικά…Η προσωπική πολιτική Μητσοτάκη φαίνεται ότι μας έχει οδηγήσει σε δρόμο αδιέξοδο, από τον οποίο μπορούμε να «λοξοδρομήσουμε», μόνο με αποφασιστικές κινήσεις. Κάτι που είναι προφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν επιθυμεί. Την απροθυμία της ενισχύει η αντιπολίτευση και ειδικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που έχουν κρυφτεί πίσω από τα εσωκομματικά τους «πανηγύρια» και δεν πιέζουν αφόρητα -όπως έχουν υποχρέωση- την κυβέρνηση να δώσει απαντήσεις για το τι έχει πράξει ή ακόμη χειρότερα, συμφωνήσει στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Τελευταία ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά, τα όσα έγραψε χθες στην Κυριακάτικη Δημοκρατία η Κύρα Αδάμ για τα καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που πόντισε η Τουρκία σε μη οριοθετημένη περιοχή ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας – Κύπρου. Η Τουρκία «πάτησε» πάνω στην ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε παρουσιάσει ως «μεγάλη επιτυχία»! Έχουμε εκτενώς και πολλαπλώς υποστηρίξει ότι η συμφωνία μόνο συμφέρουσα για την Ελλάδα δεν ήταν.<br /><br />Απόψε στις 19:30 στο Πολεμικό Μουσείο δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της ΝΔ, οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, θα μιλήσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή».<br /><br />Οι απόψεις και των δύο για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη αποτυπώνεται και στη φωτογραφία που έχουμε δημοσιεύσει. Δεν είναι δα και κανένα κρατικό μυστικό, ότι οι Καραμανλικοί αλλά και οι Σαμαρικοί θεωρούν την οικογένεια Μητσοτάκη «νοικάρη» της «γαλάζιας πολυκατοικίας». Αυτά βέβαια από το 2019 και μετά είναι πλέον θεωρίες, γιατί όπως φαίνεται …ο «νοικάρης» έχει κάνει κατάσχεση του «γαλάζιου» οικοδομήματος.<br /><br />Επίσης γνωστό ότι Καραμανλής-Σαμαράς εστιάζουν την κριτική τους στον Μητσοτάκη στους χειρισμούς του στα εθνικά θέματα και ειδικά στα ελληνοτουρκικά. Συνεπώς οι ομιλίες τους απόψε αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.<br /><br />Θα μιλήσουν ανοιχτά ή θα φλυαρήσουν; Το ερώτημα είναι βάσιμο ,γιατί υπήρξαν αυτά τα 5 χρόνια κι άλλες πολυαναμενόμενες δημόσιες παρεμβάσεις των δύο πρωθυπουργών. Σε όλες «κάτι είπαν» χωρίς όμως να προκαλέσουν αυτό που αναμενόταν. Δυο ,τρεις μέρες τα όσα είπαν έγιναν θέμα σε κάποια μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Υπάρχει βέβαια διαφορετικό κλίμα σήμερα. Όταν Καραμανλής και Σαμαράς μίλησαν έστω με «χρησμούς» για εθνικά θέματα ή για τις υποκλοπές, ο κ.Μητσοτάκης ήταν και αισθανόταν πανίσχυρος. Σήμερα παρά το γεγονός ότι παραμένει μόνος στο γήπεδο δείχνει να είναι εξαιρετικά πιεσμένος και ανασφαλής. Αρκεί να δει κάποιος τον ανασχηματισμό παρωδία που έκανε.<br /><br />Όπως έχουμε ξαναγράψει κανείς δεν περιμένει από τους Καραμανλή-Σαμαρά να ρίξουν την κυβέρνηση. Μπορούν όμως να απαιτήσουν από τον νυν πρωθυπουργό να δεσμευτεί με τρόπο εκκωφαντικό ότι τα όσα συζητά με την Τουρκία δεν θα επηρεάσουν την τήρηση των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών». Να ζητήσουν εξηγήσεις για τις ανεξήγητα χλιαρές αντιδράσεις στην επιθετικότητα που επιδεικνύει με πράξεις η Τουρκία, ακόμη και μετά από την περιβόητη Διακήρυξη των Αθηνών. Να τον προτρέψουν να ενημερώσει και να «βάλει στο παιχνίδι» τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πρωτίστως ,γιατί πρόκειται για θέμα τεράστιας εθνικής σημασίας αλλά και επειδή είναι απολύτως βέβαιο ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί από μόνο του να το διαχειριστεί. Ούτε η ΝΔ ακόμη και με 41%, πόσο μάλλον τώρα που έχει κατρακυλήσει στο 28%.<br /><br />Για να ακριβολογούμε οι δύο πρώην πρωθυπουργοί είναι υποχρεωμένοι να θέσουν προ των ευθυνών του τον κ.Μητσοτάκη, ο οποίος εκτός όλων των άλλων ,με αφορμή τα ελληνοτουρκικά προχώρησε σε ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο εξοπλσιτικό πρόγραμμα δισεκατομμυρίων. Εξοπλιστικό πρόγραμμα που ξεκίνησε καλά και εξελίσσεται σε έναν πανάκριβο «αχταρμά» που μόνο προβλήματα θα προκαλέσει στις ΕΔ και στη χώρα.<br /><br />Το μόνο βέβαιο είναι ότι το Πολεμικό Μουσείο θα είναι γεμάτο το βράδυ στις 19:30 ,όπου ο Μανώλης Κοττάκης θα παρουσιάσει το βιβλίο του.<br /><br />Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Ηλίας Λιβάνης και για το βιβλίο θα μιλήοουν ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης ,ο Γιάννης Βαληνάκης και ο δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Καραμανλής-Σαμαράς απόψε στο Πολεμικό Μουσείο: Θα «πυροβολήσουν» ή απλά θα φλυαρήσουν για τα ελληνοτουρκικά;

Ακόμη και οι πιο καλοπροαίρετοι έναντι της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν αρχίσει να υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στα ελληνοτουρκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμυντικό Ομόλογο: Τελευταία ελπίδα για χώρες σαν την Ελλάδα;

<img height="328" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/03/eu-defence-slpress-780x400.jpg" width="729" /><br /><br />Γράφει ο <b>Άκης Χαραλαμπίδης</b><br />Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πριν από τέσσερα χρόνια, για την έκδοση κοινού χρέους, ύψους περίπου 750 δισ. ευρώ, με σκοπό τη χρηματοδότηση των επενδύσεων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αποτέλεσε ορόσημο. Μέχρι να ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού, η κοινή έκδοση ομολόγων από την ΕΕ ήταν θέμα ταμπού για χώρες του Βορρά, με πρώτη τη Γερμανία. Το 2020, όμως, με την πανδημία να ρίχνει βαριά τη σκιά της στην ευρωπαϊκή οικονομία, η τότε καγκελάριος της Γερμανίας συμφώνησε στη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης, σπάζοντας αυτό το ταμπού.<br /><br />Για πολλούς, η απόφαση εκείνη άνοιγε τον δρόμο για αντίστοιχες κινήσεις στο μέλλον. Ωστόσο, οι αντιδράσεις που υπάρχουν στην έκδοση κοινών ομολόγων για τη χρηματοδότηση αυξημένων αμυντικών αναγκών, σε μία περίοδο απειλών για την ασφάλεια της ΕΕ, δείχνουν ότι παραμένουν εμπόδια στον δρόμο αυτό.<br /><br />Η συζήτηση για τα αμυντικά ομόλογα ξεκίνησε σε συνάρτηση με τη διαπίστωση ότι η ΕΕ χρειάζεται μεγάλες δαπάνες και επενδύσεις για την ασφάλεια της, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται για τρίτο χρόνο και οι χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία αισθάνονται ότι απειλούνται ευθέως από αυτή. Μία επιπλέον παράμετρος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ στην ασφάλεια της Ευρώπης, ο οποίος αναμένεται να περιοριστεί σημαντικά σε περίπτωση που ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει τις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο.<br /><br />Χαρακτηριστικό για το πόσο πίσω έχει μείνει πίσω η ΕΕ στις αμυντικές δαπάνες είναι η δήλωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στη σύνοδο κορυφής την Πέμπτη. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, τις οποίες επικαλείται το Reuters, η επικεφαλής της Κομισιόν είπε ότι από το 1999 έως το 2021 οι δαπάνες αυτές αυξήθηκαν 600% στην Κίνα και 300% στη Ρωσία (όπου αυξήθηκαν περαιτέρω δραστικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία), ενώ στην ΕΕ αυξήθηκαν μόνο 20%.<br /><br />Η φον ντερ Λάιεν είπε, επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ότι η ΕΕ θα χρειαστεί περίπου 500 δις. ευρώ για την άμυνά της τα επόμενα 10 χρόνια. Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα τεράστιο ποσό, το οποίο, όπως και στην περίπτωση του Ταμείου Ανάκαμψης, δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από τους εθνικούς προϋπολογισμούς, ιδιαίτερα για τις χώρες που δεν έχουν τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.<br /><br />Για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη τέθηκε το θέμα της έκδοσης κοινών ομολόγων, ενώ έχουν προταθεί και άλλες επιλογές, όπως η κάλυψη κάποιων δαπανών από τον προϋπολογισμό της ΕΕ και η χρηματοδότηση επενδύσεων στην αμυντική βιομηχανία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), μία διαδικασία που φαίνεται ότι είναι σε εξέλιξη, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής την Πέμπτη. «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλωσορίζει το Σχέδιο Ασφάλειας και Άμυνας που υιοθετήθηκε από τον όμιλο της ΕΤΕπ και ζητά την ταχεία εφαρμογή του. Καλεί την ΕΤΕπ να αξιολογήσει και να προσαρμόσει περαιτέρω, όπως είναι σκόπιμο, την πολιτική της για δανειοδότηση της αμυντικής βιομηχανίας, διασφαλίζοντας παράλληλα τη χρηματοδοτική δυνατότητά της», σημειώνεται στο κοινό ανακοινωθέν.<br /><br />Στο ανακοινωθέν δεν έγινε αναφορά στα αμυντικά ομόλογα, καθώς, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει υπάρξει συμφωνία, αλλά ζητήθηκε από την Κομισιόν να υποβάλει μία αναλυτική έκθεση για τις χρηματοδοτικές επιλογές. «(Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) είχε επίσης μία πρώτη συζήτηση σχετικά με τις επιλογές για κινητοποίηση χρηματοδότησης για την ευρωπαϊκή άμυνα… Καλεί την Κομισιόν και τον Ύπατο Εκπρόσωπο να παρουσιάσουν επεξεργασμένες επιλογές, που θα συζητηθούν από το Συμβούλιο, για δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση που θα ενισχύσουν την αμυντική τεχνολογική και βιομηχανική βάση και θα αντιμετωπίσουν κρίσιμα κενά δυνατοτήτων», σημειώνεται στο ανακοινωθέν.<br /><br />Υπέρ των αμυντικών ομολόγων έχει ταχθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ υπέρ του μέτρου αυτού είναι και οι άλλες χώρες του Νότου, οι οποίες παραδοσιακά διάκεινται ευνοϊκά στην ανάληψη κοινού χρέους. Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, είχε αναφερθεί στα αμυντικά ομόλογα στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου, στην οποία είχε συζητηθεί επίσης η ενίσχυση της συνεργασίας και της αμυντικής ικανότητας της ΕΕ.<br /><br />Στους υπέρμαχους του μέτρου περιλαμβάνονται και ο Βέλγος πρωθυπουργός, Αλεξάντερ ντε Κρο, αλλά και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που συνορεύουν με τη Ρωσία, όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής – Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία – οι οποίες με κοινή ανακοίνωσή τους την Τετάρτη ζήτησαν από τις Βρυξέλλες βοήθεια για να ενισχύσουν τα σύνορά τους με τη Λευκορωσία και τη Ρωσία, τα οποία αποτελούν το ανατολικό όριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στόχο, όπως ανέφεραν, «άνευ προηγουμένου» υβριδικών επιθέσεων εκ μέρους της Μόσχας και του Μινσκ. «Η έκταση και το κόστος αυτής της κοινής επιχείρησης απαιτούν συγκεκριμένη δράση της ΕΕ για να την υποστηρίξει πολιτικά και οικονομικά», ανέφεραν οι ηγέτες των τεσσάρων αυτών χωρών.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, αντίθετες στην έκδοση αμυντικών ομολόγων εμφανίζονται έως τώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Δανία και η Σουηδία. Ο σοσιλαδημοκράτης Γερμανός καγκελάριος, Ολαφ Σολτς, αν και ως υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση της Μέρκελ το 2020 είχε προσυπογράψει την έκδοση κοινού χρέους για το Ταμείο Ανάκαμψης, σήμερα εμφανίζεται απρόθυμος να συμφωνήσει σε ένα αντίστοιχο μέτρο, καθώς διαφωνεί ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, ο φιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ.<br /><br />Ωστόσο, η μάχη για τα αμυντικά ομόλογα είναι στην αρχή της, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός μετά την ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Προφανώς δεν υπάρχει σήμερα που συζητάμε συμφωνία για κοινή χρηματοδότηση ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών. Αλλά είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι θα γίνει στο μέλλον. Εγώ θα εξακολουθώ να επιμένω σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν μπορεί να ισχυριζόμαστε ότι πρέπει να ενισχύσουμε την αμυντική δυνατότητα της Ευρώπης και να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο από τους εθνικούς προϋπολογισμούς.<br /><br />»Θέλω να θυμίσω ότι και πριν την δημιουργία του ταμείου ανάκαμψης υπήρχαν εντονότατες αντιδράσεις από πολλά κράτη-μέλη, οι οποίες κάποια στιγμή κάμφθηκαν για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Οπότε νομίζω ότι είμαστε στην αρχή αυτής της διαδικασίας. Όμως η κοινή αμυντική συνεργασία σε πολλά επίπεδα νομίζω ότι για πολλούς συναδέλφους μας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποτελεί τελικά μονόδρομο», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Αμυντικό Ομόλογο: Τελευταία ελπίδα για χώρες σαν την Ελλάδα;

Γράφει ο Άκης Χαραλαμπίδης Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πριν από τέσσερα χρόνια, για την έκδοση κοινού χρέους, ύψους περίπου 750 δισ. ευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολεμικό Ναυτικό: Ζητά τις κορβέτες, απομακρύνεται(;) η αναβάθμιση των φ/γ MEKO 200HN.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/07/YDRA-F452-HELLENIC-NAVY-790x400.jpg" /><br /><br />Εισήγηση που θα τεκμηριώνει την ανάγκη επαναδρομολόγησης προς υλοποίηση του προγράμματος «πρόσκτηση έως τεσσάρων κορβετών» συνολικού προϋπολογισμού 2.122.800.000 ευρώ προετοιμάζει το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) για να την υποβάλλει στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια, σύμφωνα με πληροφορίες .<br /><br />Αν και περαιτέρω πληροφορίες δεν έχουν γίνει διαθέσιμες, είναι εύκολα αντιληπτό ότι το Πολεμικό Ναυτικό επιζητά την όσο το δυνατόν συντομότερη και αριθμητικά μεγαλύτερη ανανέωση του στόλου των μειζόνων μονάδων επιφανείας του.<br /><br />Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, λόγω της ηλικίας τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα απαρχαίωσης υποσυστημάτων και εξαρτημάτων και συνεπεία αυτών χαμηλές διαθεσιμότητες. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, η συμμετοχή της χώρας μας στην επιχείρηση ASPIDES με μία φρεγάτα τύπου MEKO-200HN, «αναλώνει» το σύνολο των ομοιότυπων φρεγατών λόγω αναγκαστικών «μεταγγίσεων» υλικών, εξαρτημάτων και προσωπικού και η κατάσταση θα βαίνει επιδεινούμενη για όσο περισσότερο καιρό παρατείνεται η επιχείρηση.<br /><br />Προφανώς η ένταξη των τριών νέων φρεγατών τύπου FDI-HN σε υπηρεσία την επόμενη διετία θα ανακουφίσει την κατάσταση, αλλά θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι από την ύψωση της σημαίας μέχρι την επίτευξη πλήρους επιχειρησιακής ετοιμότητας απαιτείται χρόνος και ότι όπως εξελίσσεται η κατάσταση για το προβλεπτό μέλλον, οι επιχειρησιακές υποχρεώσεις του Πολεμικού Ναυτικού σε εθνικό και ευρωπαϊκό – νατοϊκό επίπεδο εάν δεν αυξηθούν θα παραμείνουν τουλάχιστον οι ίδιες.<br /><br />Μπορεί στο συνέδριο της DEFEA τον περασμένο μήνα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να δήλωσε ότι «δεν μπαίνει στο ράφι το σενάριο για τέταρτη Belharra και κορβέτες», αλλά μεταξύ λόγων και έργων υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Αρκεί να υπολογίσουμε ότι από την υπογραφή και ενεργοποίηση της σύμβασης για τις κορβέτες εκτιμάται θα απαιτηθούν περί τους 36 μήνες για την παράδοση της πρώτης (όσο χρόνος δηλαδή θα μεσολαβήσει από την κύρωση με νόμο της σύμβασης για τις τρεις φρεγάτες FDI-HN τον Φεβρουάριο του 2022, μέχρι την παράδοση της πρώτης τον Μάρτιο του 2025).<br /><br />Ίσως στην περίπτωση άσκησης του δικαιώματος προαίρεσης για την τέταρτη FDI-HN να απαιτηθεί μικρότερος χρόνος (εάν για παράδειγμα το ναυτικό της Γαλλίας παραχωρήσει τη σειρά του στο πρόγραμμα), αλλά το βασικό δεδομένο, ότι δηλαδή η ναυπήγηση πλοίων απαιτεί χρόνο, παραμένει αμετάβλητο.<br /><br />Αβεβαιότητα συνεχίζει να περιβάλλει και το περιβόητο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου MEKO-200HN. Μπορεί στις 14 Ιουνίου 2024, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να δηλώνει ότι «σε απάντηση της σχετικής ερώτησης, σας γνωρίζω ότι οι διαδικασίες εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ είναι σε εξέλιξη», αλλά είναι αυτονόητο ότι απέχουμε χρονικά από την επιτυχή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, την κατάρτιση, υπογραφή και ενεργοποίηση της σύμβασης και το κυριότερο, την έναρξη των εργασιών στην πρώτη φρεγάτα.<br /><br />Ας σημειωθεί ότι μέχρι και σήμερα, λόγω οικονομικών και δημοσιονομικών περιορισμών στις αμυντικές δαπάνες, που η κυβέρνηση αρνείται να παραδεχθεί δημόσια αλλά και της απονομής υψηλότερης προτεραιότητας σε προγράμματα προμήθειας συστημάτων αμερικανικής προέλευσης (ελικόπτερα γενικής χρήσης UH-60M Blackhawk και μαχητικά πέμπτης γενεάς F-35A Lightning II, συνολικού κόστους 4,7 δις ευρώ), το αφήγημα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για το Πολεμικό Ναυτικό επικεντρωνόταν στη μελλοντική προμήθεια φρεγατών τύπου Constellation.<br /><br />Όμως με βάση τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών στο αμερικανικό πρόγραμμα, η γενική εκτίμηση είναι ότι η προμήθεια των φρεγατών Constellation αποτελεί απόφαση που θα ληφθεί τα επόμενα χρόνια και εφόσον υλοποιηθεί θα αρχίσει να αποδίδει καρπούς, δηλαδή μείζονες μονάδες επιφανείας στον Στόλο, αρκετά μετά το 2030 και πιθανά περί το 2035, δηλαδή σε τουλάχιστον 10 χρόνια από σήμερα.<br /><br />Όταν δηλαδή, το ίδιο χρονικό σημείο:<div><br />>οι εννέα φρεγάτες τύπου Standard θα έχουν μέση ηλικία μεγαλύτερη των 50 ετών και τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν σήμερα θα έχουν τόσο μεγεθυνθεί που θα έχουν οδηγήσει σε παροπλισμούς ώστε μέσω κανιβαλισμού να διατηρείται μικρός αριθμός (οι έξι που έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό μέσης ζωής ή λιγότερες) σε υπηρεσία, αλλά με μειωμένη δυνατότητα ανταπόκρισης στις απαιτήσεις του θεάτρου επιχειρήσεων της επόμενης δεκαετίας.<br /><br />>οι τέσσερις φρεγάτες τύπου MEKO-200HN θα έχουν μέση ηλικία μεγαλύτερη των 28 ετών, και στην περίπτωση που θα έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς ο εκσυγχρονισμός (θετικό σενάριο) θα μπορούν να αποτελούν μαζί με τις τρεις φρεγάτες τύπου FDI-HN, τον συμπαγή κορμό του Στόλου, διαφορετικά σε περίπτωση μη υλοποίησης του προγράμματος εκσυγχρονισμού (αρνητικό σενάριο), θα βαίνουν ταχέως προς την απαξία.<br /><br />Επειδή λοιπόν το διάστημα των τουλάχιστον 10 ετών χωρίς την προσθήκη – ένταξη σε υπηρεσία νέων μειζόνων μονάδων επιφανείας, πλην των τριών φρεγατών τύπου FDI-HN την επόμενη διετία, το Πολεμικό Ναυτικό θα έχει σημαντικό πρόβλημα να ανταποκριθεί επαρκώς στις απαιτήσεις των εθνικών και συμμαχικών – διεθνών επιχειρησιακών υποχρεώσεων του και…<br /><br />Επειδή όλες οι μέχρι σήμερα ενδείξεις υποδεικνύουν ότι παρά την αύξηση του προϋπολογισμού του εκσυγχρονισμού των τεσσάρων MEKO-200HN από 643 εκατ. ευρώ σε περίπου 800 εκατ. ευρώ, συνεχίζει να υφίστανται τεχνική και οικονομική αβεβαιότητα για την επιτυχή υλοποίηση του προγράμματος…<br /><br />Εικάζεται ότι το Πολεμικό Ναυτικό αφού αξιολόγησε τις υφιστάμενες εναλλακτικές, επέλεξε να υποβάλλει εισήγηση στην πολιτική ηγεσία για την επαναδρομολόγηση του προγράμματος των νέων κορβετών, το οποίο με κόστος 2,5 φορές το κόστος του εκσυγχρονισμού των MEKO-200HN ή δύο φορές το κόστος του δικαιώματος προαίρεσης για την τέταρτη φρεγάτα FDI-HN, θα αποδώσει στον Στόλο τρεις μονάδες σύγχρονης τεχνολογίας.<br /><br />Δηλαδή, για περίπου το διπλάσιο κόστος της τέταρτης φρεγάτας τύπου FDI-HN, τριπλάσιο αριθμό πλοίων (3 κορβέτες έναντι μίας FDI-HN) ή για κόστος 2,5 φορές του εκσυγχρονισμού των MEKO-200HN που εμπεριέχει βαθμό τεχνικού και οικονομικού ρίσκου, τρία πλοία (έναντι τεσσάρων MEKO-200HN) νέας κατασκευής, σύγχρονης σχεδίασης, με σχεδιαστικό επιχειρησιακό βίο 30 ετών.<br /><br />Προφανώς, η πρόταση του Πολεμικού Ναυτικού μπορεί να θεωρηθεί προσπάθεια ρεαλιστικού συμβιβασμού (καλύτερα μάλλον προσπάθεια τετραγωνισμού του κύκλου) μεταξύ ποιοτικής και ποσοτικής ενίσχυσης του Στόλου και των οικονομικών δεδομένων. Ως συμβιβασμός λοιπόν, εκ προοιμίου έχει υπέρ και κατά.<br /><br />Φυσικά δεν είναι βέβαιο ότι η πρόταση του Πολεμικού Ναυτικού θα γίνει αποδεκτή από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κατ΄ επέκταση από την κυβέρνηση. Ούτε επίσης είναι βέβαιο ότι υπάρχουν οι χρηματοδοτικές δυνατότητες για την υλοποίηση της πρότασης.<br /><br />Όμως βέβαιο είναι ότι αν δεν αναληφθούν πρωτοβουλίες, η μελλοντική εξέλιξη του Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού όπως τουλάχιστον αντανακλάται από την ισχύουσα δομή δυνάμεων 2020-2034 δεν είναι εφικτή ούτε κατά προσέγγιση. Κατά συνέπεια άπαντες οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πολεμικό Ναυτικό: Ζητά τις κορβέτες, απομακρύνεται(;) η αναβάθμιση των φ/γ MEKO 200HN.

Εισήγηση που θα τεκμηριώνει την ανάγκη επαναδρομολόγησης προς υλοποίηση του προγράμματος «πρόσκτηση έως τεσσάρων κορβετών» συνολικού προϋπολ...

Διαβάστε την συνέχεια