"Μετωπική σύγκρουση" ΗΠΑ-Τουρκίας: Πρόταση για κλείσιμο αμερικανικών βάσεων στο τουρκικό κοινοβούλιο

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2020-07/%CE%99%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%81%CE%BB%CE%AF%CE%BA.jpg?itok=dFmxVfW7" width="640" /><br /><br />Το 2021 θα φέρει την μετωπική σύγκρουση της Τουρκίας του Ερντογάν και των ΗΠΑ με κύριο θέμα τα ενεργειακά στην Α.Μεσόγειο και την ενεργοποίση του αγωγού Turk Stream που προκάλεσε οργή στην Ουάσιγκτον<br /><br />Ο Onur Sinan Güzalta Τούρκος “ερντογανικός” ειδικός με περγαμηνές, πολλά άρθρα και τηλεοπτικές παρουσίες στον διεθνή τύπο, ο οποίος αρθρογραφεί επί του παρόντος στην εφημερίδα Aydinlik, μιλά ξεκάθαρα για πρόταση κλεισίματος των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκική βουλή, η οποία υποδηλώνει την έναρξη της μετωπικής κόντρας ΗΠΑ-Τουρκίας στην Α.Μεσόγειο. <br /><br />Ξεκινώντας με την θεώρηση της μετωπικής σύγκρουσης ΗΠΑ-Τουρκίας, ο ίδιος προτείνει σειρά μέτρων ώστε να μην υποκύψει η χώρα του στα τωρινά κελεύσματα υποταγής, που ίδιος δηλώνει ότι έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. <br /> <br />“Εκτός από τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στον οικονομικό και διπλωματικό τομέα, μια σαφής απάντηση της Άγκυρας στις ΗΠΑ στην επιβολή κυρώσεων θα ήταν το κλείσιμο όλων των αμερικανικών βάσεων που βρίσκονται εντός των ορίων της τουρκικής επικράτειας, ιδίως της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ.<br /><br />Πρόκειται για πρόταση που προωθήθηκε στην τουρκική συνέλευση με την οποία προτείνεται το κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία, για να αποκαλυφθεί σαφώς ποιος είναι με ποιον.<br />Δεν είναι πλέον δυνατό να διατηρηθεί μια ισορροπία για την Τουρκία μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Όπως φαίνεται από τις κυρώσεις, οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει τη Δημοκρατία της Τουρκίας ως εχθρό του κράτους τους.<br /><br />Η προειδοποίηση του μεγάλου επαναστάτη Τσε Γκεβάρα, ο οποίος πολέμησε ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε διαφορετικά μέτωπα, στα Ηνωμένα Έθνη στις 11 Δεκεμβρίου 1964, εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. «Κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον ιμπεριαλισμό (ΗΠΑ).», δηλώνει ο ίδιος.<br /><br /><br />Ο Τούρκος ειδικός επισημαίνει ότι "όπως δείχνουν οι κυρώσεις του νόμου CAATSA προς την Τουρκία, η συμφιλίωση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι δυνατή μόνο εφόσον υποταχθεί η χώρα στην καταστολή του.<br /><br />Η Κούβα, το Βιετνάμ, η Καμπότζη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Συρία, η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, η Λιβύη, το Ιράν, η Λιβερία, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Γιουγκοσλαβία και η Σοβιετική Ένωση είναι όλες απτά παραδείγματα της πολιτικής αυτής.<br /><br />Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους για την επίτευξη του σκοπού τους, από την άμεση στρατιωτική επέμβαση κατά τη διάρκεια των εποχών του Μπους, έως την πολιτική της «ήπιας δύναμης» που βασίζεται σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και κοινωνικά κινήματα "πολύχρωμες εξεγέρσεις" που ακολούθησε ο πρώην πρόεδρος Ομπάμα.<br /><br />Η πολιτική της εποχής Τραμπ, στην πραγματικότητα προορίζονταν να συγκρατήσει την Τουρκία και το Ιράν, μέσω του Ισραήλ και των εμιράτων στον Κόλπο στην περιοχή μας, η οποία όμως τώρα μπορεί να μετατραπεί σε πολιτική αποδυνάμωσης μέσω εσωτερικών ρωγμών στην Τουρκία από την κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Είναι χρήσιμο να υπογραμμιστεί ότι αν και οι μέθοδοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας αλλάζουν, ο απώτερος στόχος τους, δηλαδή, η εδραίωση της οικονομικής, στρατιωτικής, κοινωνικής και πολιτικής κυριαρχίας, δεν αλλάζει ποτέ.<br /><br />Η Ανατολική Μεσόγειος και η βόρεια Συρία επισημαίνονται ως οι κύριες περιοχές στις οποίες συνεχίζονται οι επιχειρήσεις κατά της Τουρκίας.<br /><br />Τα ζητήματα σχηματισμού μιας ισχυρής συμμαχίας και η ενίσχυσης της, καθώς και οι στρατιωτικές λύσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη βόρεια Συρία όπου η ιμπεριαλιστική καταπίεση αυξάνεται, είναι μονόδρομος για την Τουρκία.<br /><br />Το κύριο μέτωπο που αποτελείται από ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ και ένα μέρος των χωρών του Κόλπου στην Ανατολική Μεσόγειο κινείται μετωπικά κατά της Τουρκίας.<br /><br />Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να αντέξει τις επιθέσεις μέσω των στρατιωτικών / πολιτικών / διπλωματικών δραστηριοτήτων στη Βόρεια Αφρική, ιδίως στην Λιβύη, ενισχύοντας ταυτόχρονα τη θέση της στην “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”.<br /><br />Ωστόσο, υπάρχει μια διαδικασία που απαιτεί από την Τουρκία να ηγηθεί της δικής της συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο με την δημιουργία νέων συμμαχιών στην περιοχή”, καταλήγει μεταξύ άλλων ο ίδιος.<br /><br />Η σύγκρουση συμφερόντων στην Α.Μεσόγειο μεταξύ της Τουρκίας και του δυτικού μπλοκ συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ και των ΗΑΕ, είναι σχεδόν αναπόφευκτη λόγω του αγωγού East Med.<br /><br />Ο αγωγός Turk Stream ξεκίνησε την μεταφορά φυσικού αερίου δια μέσω Βουλγαρίας και Σερβίας, με τις ΗΠΑ να προειδοποιούν ότι δεν εισακούστηκαν οι απαιτήσεις της.<br /><br />Εκτιμάται ότι πολύ σύντομα θα έχουμε εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, μετά τις κυοφορούμενες έντονες πολιτικές διεργασίες που υλοποιούνται, όσο όμως και στα Βαλκάνια, στα οποία οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν την ροή ρωσικού φυσικού αερίου να μεταφέρεται στην ΕΕ. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

"Μετωπική σύγκρουση" ΗΠΑ-Τουρκίας: Πρόταση για κλείσιμο αμερικανικών βάσεων στο τουρκικό κοινοβούλιο

Το 2021 θα φέρει την μετωπική σύγκρουση της Τουρκίας του Ερντογάν και των ΗΠΑ με κύριο θέμα τα ενεργειακά στην Α.Μεσόγειο και την ενεργοποίσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Jerusalem Post: Τουρκία και Ρωσία είναι σύμμαχοι, συνεργάζονται για να μειώσουν την παρέμβαση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή

<img height="360" src="https://bankingnews.gr/media/k2/items/cache/9a5078feb516a8ade030017eb7be5f08_XL.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στόχος της Τουρκίας είναι να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν για τη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ</span></h3>Τουρκία και Ρωσία καθίστανται ολοένα και περισσότερο στρατηγικοί εταίροι σε μία προσπάθεια να συνεργαστούν με το Ιράν και να απομακρύνουν τις ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή, εκτιμά σε δημοσίευμά της η ισραηλινή εφημερίδα «Jerusalem Post», αναφορικά με τις κινήσεις των δύο χωρών στην ευρύτερη περιοχή.<br />Αυτός είναι ο κεντρικός στόχος της Τουρκίας και οι πρόσφατες συγκρούσεις και το χάος που εξαπλώθηκε από τη Συρία και τη Λιβύη, έως τη Μεσόγειο και τον Καύκασο έχουν σχεδιαστεί για να χωρίσουν αυτές τις περιοχές σε ρωσικές και τουρκικές σφαίρες επιρροής.<br />Σύμφωνα με το δημοσίευμα, βασική επιδίωξη της Άγκυρας ήταν να πείσει τις ΗΠΑ, πως η γεωπολιτική της ατζέντα είναι έτσι σχεδιασμένη, ώστε να θεωρείται δυτικό «προπύργιο» ενάντια στη Ρωσία, με τη χρήση μάλιστα ορολογίας, που παραπέμπει στην εποχή του «Ψυχρού Πολέμου».<br /><br />«Στρατηγικοί εταίροι»<br /><br />Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι στόχος της Τουρκίας είναι να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν για τη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ, τονίζει η «Jerusalem Post».<br />Αυτό είναι το αποτέλεσμα σε κάθε περιοχή που η Άγκυρα έχει εισβάλει και εμπλέκεται ενεργά.<br />Η Τουρκία συνεργάστηκε με τη Ρωσία για να διαχωρίσει τμήματα της βόρειας Συρίας, απομακρύνοντας τις αμερικανικές δυνάμεις από την περιοχή και ευνοώντας τον εξτρεμισμό.<br />Στη Λιβύη, μια σύγκρουση στην οποία ενεπλάκησαν κάποτε οι ΗΠΑ έχει πλέον καταστεί τόπος δράσης για τις τουρκικές πολιτοφυλακές.<br /><br />Ο πόλεμος στον Καύκασο<div><br />Ο πρόσφατος πόλεμος μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας σχεδιάστηκε επίσης για να φέρει την Τουρκία και τη Ρωσία σε άμεση επαφή στον νότιο Καύκασο και να εξαφανίσει την επιρροή των ΗΠΑ από την περιοχή.<br />Αυτό, σύμφωνα με το δημοσίευμα, μπορεί να στοιχειοθετηθεί από το γεγονός πως στη συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου οι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις ενίσχυσαν τον ρόλο τους στο στο Nagorno Karabakh μια αυτόνομη αρμενική περιοχή στο Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Μοντέλο Afrin<br /><br />Η Τουρκία ενθάρρυνε το Μπακού σε πόλεμο εναντίον των Αρμενίων στην περιοχή, προκαλώντας τεράστιες ζημιές και αναγκάζοντας 50.000 Αρμένιους να εκτοπιστούν.<br />Η Άγκυρα αντέγραψε με επιτυχία την τακτική, που ακολούθησε στο Afrin, όπου οι Κούρδοι εξαναγκάστηκαν να φύγουν από την περιοχή το 2018.<br />Το μοντέλο ήταν το ίδιο στο Nagorno Karabakh.<br />Η Τουρκία έστειλε εξτρεμιστές, που σκότωσαν ανθρώπους με ιδιαίτερα ειδεχθείς τρόπους (π.χ. αποκεφαλισμούς) λεηλάτησαν εκκλησίες και ανάγκασαν τους Αρμένιους να φύγουν.<br />Εκατό χρόνια μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων από το οθωμανικό καθεστώς το 2015, η Τουρκία ήθελε να ολοκληρώσει την πράξη αυτή.<br />Όπως και το 1915, ο στόχος θα οδηγούσε στο τέλος ενίσχυση της ρωσικής παρουσίας στον Καύκασο.<br />Οι ρωσικές εταιρείες στοχεύουν να ανακατασκευάσουν περισσότερα από 2.150 κτίρια στο Nagorno Karabakh, σύμφωνα με τo TASS.<br />Η Ρωσία και η Τουρκία έχουν έναν κοινό στόχο: η μεν Μόσχα να επαναφέρει τον κραταιό ρόλο, που είχε ως Σοβιετική Ένωση στην περιοχή και η δε Άγκυρα να υπενθυμίσει την «Οθωμανική της ισχύ».<br />Γι΄αυτό τον λόγο η τουρκική ηγεσία συνεχώς επαναφέρει στο προσκήνιο την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης. <br /><br />Η συνάντηση στο Σότσι<br /><br />Η Τουρκία και η Ρωσία είχαν συνάντηση στο Σότσι, λίγο πριν το τέλος του 2020 για να επικαιροποιήσουν την στρατηγική τους.<br />Τα τουρκικά κρατικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι «οι κορυφαίοι Τούρκοι και Ρώσοι διπλωμάτες συναντήθηκαν την Τρίτη για να συζητήσουν διεθνή θέματα και να βοηθήσουν στην προετοιμασία για μια συνάντηση των προέδρων των δύο χωρών.<br />Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Mevlul Cavusoglu συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του Sergei Lavrov στο Σότσι, πριν από μια προγραμματισμένη συνάντηση του υψηλού επιπέδου Συμβουλίου Ρωσικής-Τουρκίας Συνεργασίας, το οποίο πρόκειται να διευθύνουν οι πρόεδροι τους.<br />Η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν έχουν μία στρατηγική σχέση συνεργασίας, που αναπτύσσεται από τη διαδικασία της Αστάνα του 2016, η οποία υποτίθεται ότι θα χωρίσει τη Συρία σε περιοχές επιρροής και Θα απομάκρυνε τις ΗΠΑ από το ανατολικό τμήμα της αραβικής χώρας.<br /><br />Τα παραδείγματα του παρελθόντος<br /><br />Ο τελικός στόχος είναι ο ίδιος: Διώξτε τις ΗΠΑ από την περιοχή και δώστε σε κάθε μέλος αυτής της νέας συμμαχίας τον αντίστοιχο τομέα ελέγχου.<br />Η Τουρκία προσπάθησε να υποδείξει στο Ισραήλ, καθώς και στις ΗΠΑ, ότι θέλει «συμφιλίωση».<br />Ωστόσο, ενώ μιλά ο πρόεδρος της Τουρκίας Tayyip Erdogan συνεχίζει τη στρατιωτική του πορεία.<br />Οι ΗΠΑ κάποτε είχαν έναν ευρύτερο ρόλο στον Καύκασο.<br />Η Γεωργία ανέμενε αμερικανική υποστήριξη το 2008 όταν οδηγήθηκε σε πόλεμο με τη Ρωσία για αμφισβητούμενες περιοχές.<br /><br />Η εξάλειψη της δυτικής επιρροής<br /><br />Όταν η Γεωργία νικήθηκε, ο ρόλος των ΗΠΑ και της Ευρώπης εκεί μειώθηκε.<br />Αργότερα το 2014, η Ουκρανία ανέμενε περισσότερη υποστήριξη από τις ΗΠΑ, αλλά είδε τη Ρωσία να προσαρτά την Κριμαία.<br />Ο πόλεμος τον οποίο προκάλεσε η Τουρκία το Αζερμπαϊτζάν τον Σεπτέμβριο του 2020 ήταν το τέλος της παρουσίας των ΗΠΑ στον Καύκασο.<br />Ενώ η Τουρκία «διαφήμισε» τον πόλεμο ως απαραίτητη για να αντιμετωπίσει το Ιράν και τη Ρωσία, η Άγκυρα στην πραγματικότητα συνεργάστηκε με την Τεχεράνη και τη Μόσχα.<br />Ο στόχος ήταν να φέρει τη Ρωσία στον νότιο Καύκασο ως ειρηνευτική δύναμη και να εξαλείψει οποιαδήποτε δυτική επιρροή.<br />Αυτό συμβαίνει επειδή η Αρμενία επιδιώκει να απομακρυνθεί από την τροχιά της Ρωσίας.<br />Ο Nikol Pasynyan ήθελε να αναζητήσει στενότερους δεσμούς με τη Δύση.<br /><br />Το τέλος της ηγεμονίας των ΗΠΑ<br /><br />Για να το αποτρέψει αυτό, η Μόσχα επέτρεψε στον στρατό του Αζερμπαϊτζάν, ενισχυμένο από την Τουρκία να ξεκινήσει έναν πόλεμο για να αποδυναμώσει τον Αρμένιο πρωθυπουργό.<br />Αποδυναμωμένος και ηττημένος ο Pasinyan ζήτησε εκεχειρία και τώρα η Αρμενία είναι όμηρος της Μόσχας και της Άγκυρας.<br />Το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο επιδίωκε για δεκαετίες να πλησιάσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως στρατηγικό εταίρο, περνά πλέον στη σφαίρα επιρροή της Άγκυρας.<br />Το τελικό αποτέλεσμα είναι περισσότερο ιρανικός, ρωσικός και τουρκικός έλεγχος και αποδυνάμωση των ανεξάρτητων κρατών του νότιου Καυκάσου.<br />Ρωσία, Τουρκία και Ιράν έχουν στρατηγικό στόχο να τερματίσουν τον μονοπολικό κόσμο της ηγεμονίας των ΗΠΑ, που προέκυψε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.<br />Η ατζέντα της Άγκυρας είναι πάντα η αποδυνάμωση και η μείωση του ρόλου των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και η αύξηση του ρόλου της Ρωσίας και του Ιράν.<br />Σε κάθε εισβολή εξάλλου, που έχει πραγματοποιήσει η Άγκυρα μέχρι στιγμής, έχει επιδιώξει να αυξήσει τη δύναμη της Ρωσίας και του Ιράν - και όχι μόνο να αποδυναμώσει τις ΗΠΑ, καταλήγει το δημοσίευμα.</div><div><br /></div><div><a href="https://bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Jerusalem Post: Τουρκία και Ρωσία είναι σύμμαχοι, συνεργάζονται για να μειώσουν την παρέμβαση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή

Στόχος της Τουρκίας είναι να συνεργαστεί με τη Ρωσία και το Ιράν για τη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ Τουρκία και Ρωσία καθίστανται ολοένα και...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι 10 περιοχές συγκρούσεων που ενδιαφέρουν ΗΠΑ, Ρωσία και Τουρκία το 2021

<img height="360" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/01/cache_1500x3000_Analog_medium_683537_1197185_842019.jpg" width="640" /><br /><br />Η μη κυβερνητική οργάνωση που εδρεύει στις Βρυξέλλες, η International Crisis Grou (ICG), η οποία προετοιμάζει αναλύσεις και προτάσεις για λύσεις σε ζώνες κρίσεων και περιοχές συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο, δημοσίευσε μια αξιολόγηση για το έτος 2021.<br /><br />Σύμφωνα με το ICG οι περιοχές πιθανών συγκρούσεων που αφορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ), τις Ρωσία και την Τουρκία, είναι οι εξής δέκα:<br /><br />1- Αφγανιστάν<br /><br />Σύμφωνα με το ICG, η ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και των ριζοσπαστικών ισλαμιστών Ταλιμπάν, που κάποτε κυριαρχούσαν σε μεγάλο βαθμό στη χώρα, είναι ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση μόνιμης ειρήνης στη χώρα.<br /><br />2- Αιθιοπία<br /><br />Εφιστώντας την προσοχή στις πρόσφατες συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών ομάδων στην περιοχή Tigray της Αιθιοπίας, η ICG δηλώνει ότι η λύση του προβλήματος είναι δυνατή μόνο μέσω διαλόγου.<br /><br />3- Περιφέρεια Σαχέλ<br /><br />Αναφέροντας ότι οι τζιχαντιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή στα νότια της ερήμου Σαχάρας έχουν αυξήσει την επιρροή τους στο Μάλι, τον Νίγηρα και τη Μπουρκίνα Φάσο εκμεταλλευόμενες τις εθνοτικές συγκρούσεις, η ICG πιστεύει ότι ενδέχεται να υπάρχουν μεγαλύτερες συγκρούσεις στην εν λόγω περιοχή.<br /><br />4- Βενεζουέλα<br /><br />Η ICG υποστηρίζει ότι στη χώρα της Νοτίου Αμερικής, η οποία κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση, πρέπει να πραγματοποιηθεί επειγόντως μια καλά οργανωμένη αλλαγή εξουσίας για να αποφευχθούν χειρότερα κοινωνικά γεγονότα.<br /><br />5- Λιβύη<br /><br />Σύμφωνα με το ICG, το οποίο υποθέτει ότι η Λιβύη θα είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία σύγκρουσης στον κόσμο το 2021, η επέμβαση ξένων δυνάμεων στον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα αυτή καθιστά δύσκολη την ειρήνη.<br /><br />6- Σομαλία<br /><br />Σημειώνοντας ότι ο αγώνας ενάντια στην τζιχαντιστή οργάνωση al-Shabaab στη χώρα της Ανατολικής Αφρικής για πολλά χρόνια έχει αυξήσει την ένταση στη χώρα, η ICG δηλώνει ότι οι εκλογές που προγραμματίζονται να διεξαχθούν το επόμενο έτος ενδέχεται να επιδεινώσουν περαιτέρω το περιβάλλον των συγκρούσεων.<br /><br />7- Υεμένη<br /><br />Η Διεθνής Ομάδα Κρίσεων τονίζει ότι για να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος που συνεχίζεται από το 2014, η κυβέρνηση του Προέδρου της Υεμένης Αμπντουράμπου Μανσούρ Χαντί και το προσωρινό συμβούλιο και οι Χούθι πολιτοφυλακές στο νότο της χώρας πρέπει να ξεκινήσουν ξανά τις ειρηνευτικές συνομιλίες.<br /><br />8- ΗΠΑ-Ιράν<br /><br />Δηλώνοντας ότι τα εμπάργκο που επιβλήθηκαν και επιβλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράν δεν φέρνουν αποτελέσματα, η ICG δηλώνει ότι η Τεχεράνη συνεχίζει να προμηθεύεται πυρηνικά υλικά και έχει αναπτύξει το πρόγραμμα πυραύλων της. Η ICG συνιστά επίσης στον νέο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Joe Biden, να επανέλθει στην πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν.<br /><br />9. Τουρκία-Ρωσία<br /><br />Τονίζοντας ότι η Άγκυρα και η Μόσχα υποστηρίζουν διαφορετικά κόμματα στο ζήτημα της Λιβύης, της Συρίας και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η ICG υποστηρίζει ότι οι δύο χώρες έχουν συμφωνήσει μέχρι σήμερα, αλλά ότι μια πιθανή μεγάλη απόκλιση μπορεί να επιδεινώσει τις συγκρούσεις σε πολλά σημεία.<br /><br />10- Κλιματική αλλαγή<br /><br />Ο τελευταίος τίτλος στη λίστα της ICG είναι η κλιματική αλλαγή που προκαλεί την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στην ανάλυση, αναφέρεται ότι η τρέχουσα κατάσταση επηρεάζει ολοένα και περισσότερο τις συγκρούσεις και οι πλούσιες χώρες πρέπει να μεταφέρουν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια που είχαν υποσχεθεί στο παρελθόν να βοηθήσουν τις φτωχές χώρες.<br /><b><a href="https://ahvalnews.com/tr/catisma/abd-rusya-ve-turkiye-yeni-yilda-catisma-alanlarini-belirleyecek">ahvalnews.com</a></b><div><b><br /></b><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Οι 10 περιοχές συγκρούσεων που ενδιαφέρουν ΗΠΑ, Ρωσία και Τουρκία το 2021

Η μη κυβερνητική οργάνωση που εδρεύει στις Βρυξέλλες, η International Crisis Grou (ICG), η οποία προετοιμάζει αναλύσεις και προτάσεις για λύ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θα κομίσει η Φλορανς Παρλί για το Πολεμικό Ναυτικό; Οι φρεγάτες Fremm και La Fayette γυρίζουν στο προσκήνιο…

<img height="359" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/01/210102011046_FREGATES-AIGAIO658-1024x575.jpeg" width="640" /><br /><br />Η νέα χρονιά ήρθε, αλλά σίγουρα οι «μάγοι με τα δώρα» ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί για το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο επί πέντε μήνες απέδειξε μεν την αξία του και την Ελληνική ναυτοσύνη που αποκτάται μέσα από την επίπονη εκπαίδευση, αλλά στον αντίποδα του δε, χρειάζεται η τελική απόφαση για το επόμενο πολεμικό πλοίο.<br /><br />Εντός του μήνα αναμένεται στην Αθήνα η Φλοράνς Παρλί, η οποία πιθανά θα κομίσει στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο την Γαλλική πρόταση και για το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Τέσσερις φρεγάτες Belh@ra, πλοία ενδιάμεσης λύσης και τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ.<br />Και μπορεί το Παρίσι να κρατά κλειστά τα χαρτιά του για τον συνδυασμό που ενδέχεται να επιλέξει, αλλά στο Πολεμικό Ναυτικό δεν κρύβουν ότι ως ενδιάμεση λύση επιλέγουν τις φρεγάτες Fremm.<br /><br />Οι πληροφορίες ωστόσο που έχουν ακουστεί λίγες ημέρες πριν ρίξει αυλαία το 2020 είναι ότι το Γαλλικό Επιτελείο σχεδιάζει την ταχύρρυθμη αναβάθμιση δυο φρεγατών τύπου La Fayette οι οποίες θα προορίζονται για να υψώσουν τη Γαλανόλευκη, αν βεβαίως δεχτεί το Ελληνικό Επιτελείο αυτή την πρόταση.<br /><br />Από το Γαλλικό Επιτελείο φέρονται να σημειώνουν ότι φρεγάτες τύπου Fremm εκτός του ότι τους είναι απαραίτητες και σε μικρό σχετικά αριθμό, δεν θα μπορούσαν ν’ αποδεσμευτούν ως πλοία ενδιάμεσης λύσης κυρίως εκείνα που προσφέρουν άμυνα περιοχής.<br /><br />Παράλληλα ο αριθμός του στόλου των φρεγατών La Fayette, επιτρέπει στο Γαλλικό ναυτικό να παραχωρήσει δυο από αυτά τα πλοία ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.<br /><br />Πάντως σ’ αυτές τις δυο περιπτώσεις δεν μπορούμε να παραλείψουμε το οξύμωρο των γεγονότων καθώς οι Γάλλοι από το 2009 είχαν προτείνει στο Πολεμικό Ναυτικό τις φρεγάτες Fremm, ως το πλοίο που θα εντάσσονταν στον Ελληνικό στόλο, όμως τότε τα πλοία εκείνα είχαν απορριφθεί.<br />Μάλιστα οι Ελληνικές παρατηρήσεις για εκείνες τις Fremm είχαν δώσει στους Γάλλους την εξαιρετική ιδέα της σχεδίασης νέου πλοίου, με μικρότερο εκτόπισμα και βαρύ οπλισμό. Τότε «γεννήθηκε» στα χαρτιά η φρεγάτα Belh@ra και είχαν προχωρήσει πολύ οι Ελληνογαλλικές συζητήσεις.<br /><br />Το δεύτερο οξύμωρο είναι ότι και οι φρεγάτες La Fayette είχαν προταθεί αλλά είχαν απορριφθεί από το Πολεμικό Ναυτικό.<br /><br />Τα δυο αυτά πλοία, έρχονται και πάλι στην επικαιρότητα και μάλιστα με αξιώσεις να βρεθούν με υψωμένη την Ελληνική σημαία, έστω κι αν είναι- θεωρητικά- για μικρό χρονικό διάστημα, μέχρις ότου ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ.<br /><br />Πάντως στην περίπτωση που είχαν προχωρήσει από το 2009 οι φρεγάτες Fremm, σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό σίγουρα δεν θα έψαχνε εναγωνίως τον τύπο της φρεγάτας με τον οποίο θα πορευτεί τα επόμενα χρόνια καθώς θα διέθετε ένα ιδιαίτερα ισχυρό πολεμικό σκαρί το οποίο ήδη έχει δώσει εξετάσεις εν πλω και σε ένα εύρος ναυτικών επιχειρήσεων.<div><br />Η LOR δεν έχει ταξιδέψει στις ΗΠΑ… <br /><br />Επιτελείς από το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και στελέχη του υπουργείου Εθνικής Άμυνας επισημαίνουν ότι η απόκτηση νέων πολεμικών πλοίων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση ιδίως για την Ελλάδα που έχει πολλές απαιτήσεις για τα πλοία που θα ενταχθούν στον στόλο και που καλούνται ν’ ανταπεξέλθουν σε ακραίες συνθήκες.<br />Σ’ ότι αφορά το αίτημα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες για τις φρεγάτες MMSC και την προσφερόμενη ενδιάμεση λύση από την Ουάσιγκτον, αυτό δεν έχει περάσει τον Ατλαντικό. Αξιόπιστες πηγές σημείωναν ότι αυτό αν τελικά γίνει, θα είναι μετά τις συζητήσεις με την κα. Παρλί.<br /><br />Πάντως ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε επισημάνει προς τον Αμερικανό πρεσβευτή ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να κάνουν μια τέτοια πρόταση στην Ελλάδα που εκτός από ευχάριστη έκπληξη δεν θα μπορεί η Αθήνα ν’ αρνηθεί.<br /><br />Βεβαίως όσο οι ελπίδες για τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke απομακρύνονται- παρά την επιμονή της Αθήνας- έρχεται ξανά η φήμη για τα καταδρομικά και πολύ παλαιότερα σε κατασκευή Ticonderonga.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση το Πολεμικό Ναυτικό και οι Επιτελείς του επισημαίνουν ότι με την ενδιάμεση λύση θέλουν να λύσουν προβλήματα που υπάρχουν κι όχι να προστεθούν ακόμη περισσότερα.<br /><br />Ανώτατοι Αξιωματικοί σημειώνουν διαρκώς ότι είναι επιτακτική η ανάγκη τα πάντα που αφορούν το επόμενο πλοίο να τελειώσουν το πολύ έως την άνοιξη, μήπως και έως το τέλος του χρόνου ολοκληρωθούν και οι διαδικασίες με την σύνταξη της σύμβασης…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι θα κομίσει η Φλορανς Παρλί για το Πολεμικό Ναυτικό; Οι φρεγάτες Fremm και La Fayette γυρίζουν στο προσκήνιο…

Η νέα χρονιά ήρθε, αλλά σίγουρα οι «μάγοι με τα δώρα» ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί για το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο επί πέντε μήνες απέδειξε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Και γιατί πρέπει “να παραμείνει στη Δύση” η Τουρκία; Τι θα απαντήσει ο Μπάϊντεν;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/08/erdogan_biden.jpg"><img height="443" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2016/08/erdogan_biden.jpg" width="640" /></a><br /><br />Το “ακλόνητο” επιχείρημα Αμερικανών και Ευρωπαίων για την απροθυμία τους να αποφασίσουν σκληρά μέτρα κατά της “απείθαρχης” Τουρκίας, είναι ότι πρέπει βάση θυσία να παραμείνει στην “αγκαλιά” της Δύσης και να απομακρυνθεί από τη Ρωσία. Το επιχείρημα έχει υιοθετηθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Πολύ βολικό για όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν να χαράξουν μια στρατηγική αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας και υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων.<br /><br />Θέλει να παραμείνει η Τουρκία “δεμένη” στο άρμα της Δύσης; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με βεβαιότητα.<br />Τι θα γίνει αν οι ΗΠΑ πρωτίστως και οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν επιτέλους να συμπεριφερθούν στην Τουρκία όπως της αξίζει;<br /><br />Στην Ελλάδα τέτοια ερωτήματα είναι μάλλον απαγορευμένα. Μια ανάλυση του Forbes πάντως θέτει το ζήτημα, με το ερώτημα “τι πρέπει να κάνει ο Μπάϊντεν με την Τουρκία”;<br /><br />Τι αναφέρει αυτή η ανάλυση;<br /><br />•Υπενθυμίζει ότι στη μοναδική περίπτωση που ο πρόεδρος Τραμπ αποφάσισε να πιέσει τον Ερντογάν, εκείνος υποχώρησε ατάκτως. Ήταν η υπόθεση με την αποφυλάκιση του πάστορα Μπράνσον. Ο Τραμπ που “έπινε νερό” στο όνομα του Ερντογάν άσκησε πίεση για την απελευθέρωση του και οι επιπτώσεις στην τουρκική οικονομία, οδήγησαν σε άμεση υποχώρηση.<br /><br />•Υπενθυμίζει τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Τουρκίας στη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τοην πολιτική εκφοβισμού που ασκεί έναντι της Ελλάδας. Την αγορά των S-400 από τη Ρωσία. Καταλήγει με το συμπέρσμα ότι “κάτι πρέπει να γίνει με την Τουρκία”.<br /><br />• Θέτει το ερώτημα αν η Τουρκία έχει πλέον τη γεωστρατηγική αξία που είχε στο παρελθόν.<br /><br />•Επισημαίνει τη σχέση Ρωσίας και Τουρκίας η οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι “συγκρουσιακή” . Ωστόσο Πούτιν και Ερντογάν επιχειρούν όπως αναφέρεται στην ανάλυση του Forbes να προσφέρουν στους πολίτες τους “αυτοκρατορικές νοσταλγίες” και να κυριαρχήσουν σε περιοχές με σημαντικούς πετρελαϊκούς πόρους, όπως η Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν. Αυτό επιβάλλει στις ΗΠΑ να κάνουν δύσκολη τη ζωή του Ερντογάν και κατ΄ επέκταση του Πούτιν.<br /><br />• “Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος είναι εδώ” επισημαίνεται και οι ΗΠΑ πρέπει να συμμετάσχουν και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Τουρκία και με την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. “Ο ιστορικός ρόλος της Άγκυρας στη συμμαχία ήταν να λειτουργήσει ως προστατευτικό τείχος μεταξύ της σοβιετικής δύναμης και της εκτεθειμένης και πλούσιας σε πετρέλαιο Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Το πετρέλαιο σύντομα θα χάσει την πρωταρχική στρατηγική του σημασία, ακόμη και για την Ευρώπη. Επομένως, η Μέση Ανατολή έχει μικρότερη σημασία, όπως και ο ρόλος της Τουρκίας”.<div><br />Το μοναδικό πρόβλημα που αναγνωρίζει η ανάλυση του Forbes είναι η απειλή των προσφύγων που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Τουρκία, αλλά θεωρεί το πρόβλημα διαχειρίσιμο.<br />“Το Ισραήλ φαίνεται απόλυτα ικανό να υπερασπιστεί τον εαυτό του, οπότε αυτό δεν είναι ζήτημα. Γιατί λοιπόν η Δύση πρέπει να “κανακεύει” την Άγκυρα”;<br /><br />Διαβάστε <a href="https://www.forbes.com/sites/melikkaylan/2021/12/29/what-will-biden-do-about-turkeys-president-erdogan/?sh=14995b051c5c">ΕΔΩ</a> την ανάλυση του Forbes.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Και γιατί πρέπει “να παραμείνει στη Δύση” η Τουρκία; Τι θα απαντήσει ο Μπάϊντεν;

Το “ακλόνητο” επιχείρημα Αμερικανών και Ευρωπαίων για την απροθυμία τους να αποφασίσουν σκληρά μέτρα κατά της “απείθαρχης” Τουρκίας, είναι ό...

Διαβάστε την συνέχεια

Το μαύρο φονταμενταλιστικό Ισλάμ δολοφονεί μαζικά χριστιανούς

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/nigeria-boko-haram.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/12/nigeria-boko-haram-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Την ευθύνη για την φρικτή σφαγή 11 χριστιανών σε χωριό της Νιγηρίας, που πραγματοποιήθηκε παραμονή Χριστουγέννων, ανέλαβε η τζιχαντιστική οργάνωση Μπόκο Χαράμ, με σχετικό βίντεο που έφερε στην δημοσιότητα. Στο βίντεο μιλάει και ο ιερέας του χωριού που απήχθη από την οργάνωση και πλέον η τύχη του αγνοείται. Υπάρχουν βάσιμοι φόβοι πως θα εκτελεστεί από τους απαγωγείς του.<br /><br />Αν και δήλωσε πίστη στο Ισλαμικό Κράτος το 2015, η Μπόκο Χαράμ έχει ιστορικό βίας στην Νιγηρία, ήδη από την αιματηρή εξέγερση που υποκίνησε στις αρχές του 2000, επιδιώκοντας την επιβολή ισλαμικού χαλιφάτου στην χώρα. Η βία της οργάνωσης δεν περιορίζεται στους χριστιανούς, που σχεδόν αποτελούν το ήμισυ του πληθυσμού της αφρικανικής χώρας. Λίγο μετά την σφαγή των χριστιανών, μαχητές της Μπόκο Χαράμ απήγαγαν 40 υλοτόμους, τρεις εκ των οποίων αργότερα βρέθηκαν νεκροί.<br /><br />Η Μπόκο Χαράμ επιτίθεται συχνά στους υλοτόμους και τους αγρότες, τους οποίους κατηγορεί ότι λειτουργούν ως πληροφοριοδότες του στρατού και των πολιτοφυλάκων που έχει συγκροτήσει η νιγηριανή κυβέρνηση. Αυτές οι πολιτοφυλακές συνεργάζονταν μέχρι πρότινος με την διαβόητη ειδική μονάδα της νιγηριανής αστυνομίας SARS, την "Ειδική Διμοιρία κατά των Κλοπών", την οποία η νιγηριανή κυβέρνηση υποχρεώθηκε να διαλύσει τον περασμένο Οκτώβριο, έπειτα από την λαϊκή οργή που προκάλεσαν οι βίαιες πρακτικές της.<br /><br />Οι χριστιανοί έχουν βρεθεί στο μέσο αυτής της πολυετούς και αιματηρής αντιπαράθεσης. Σύμφωνα με πολλούς διεθνείς αναλυτές αντιμετωπίζουν μία «σιωπηλή γενοκτονία». Μάλιστα δεν απειλούνται μόνο από την Μπόκο Χαράμ, αλλά και από τις επιθέσεις άλλων παραστρατιωτικών ομάδων που "προστατεύονται" από τον στρατό, ειδικά αυτών που συγκροτούν οι μουσουλμάνοι βοσκοί της φυλής Φουλάνι, η αγριότητα των οποίων ξεπερνά ακόμα και τις επιθέσεις των μαχητών της τζιχαντιστικής οργάνωσης!<div><br />«Γιατί σκοτώνετε τους χριστιανούς»;<br /><br />Κατά την πρώτη του συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογο του το 2018, ο πρόεδρος της Νιγηρίας Μουχάμαντ Μπουχάρι δήλωσε πως "πάγωσε" όταν ο Τραμπ του έθεσε το ερώτημα: «γιατί σκοτώνετε τους χριστιανούς»; Ο Νιγηριανός πρόεδρος υποστήριξε στον Αμερικανό ομόλογο του ότι αυτές οι σφαγές δεν σχετίζονται με θρησκευτικά κίνητρα, αλλά με πολυετείς αντιπαραθέσεις μουσουλμάνων κτηνοτρόφων και χριστιανών αγροτών, που έχουν παράδοση στην Νιγηρία.<br /><br />Όμως, σύμφωνα με την Χριστιανική Ένωση της Νιγηρίας, αυτό είναι η πάγια πρακτική του προέδρου Μπουχάρι: να υποβαθμίζει τις σφαγές των χριστιανών, την στιγμή που από την εκλογή του το 2015, τα αποσπάσματα-θανάτου των Φουλάνι έχουν σφαγιάσει τους διπλάσιους χριστιανούς από την Μπόκο Χαράμ! Σύμφωνα με τον Νιγηριανό επίσκοπο Matthew Ishaya Audu, ο πρόεδρος καλύπτει τις δολοφονικές ομάδες «γιατί και ο ίδιος ανήκει στην φυλή των Φουλάνι».<br /><br />Στην Νιγηρία η αφρικανική παράδοση των φυλετικών συγκρούσεων, αρκεί να θυμηθούμε την γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στην Ρουάντα και τις πρόσφατες συγκρούσεις στην επαρχία Τιγκρέ στην Αιθιοπία, συναντά τον θρησκευτικό πόλεμο που έχει κηρύξει το εξτρεμιστικό σουνιτικό Ισλάμ εις βάρος της χριστιανικής παρουσίας στην Μέση Ανατολή και την Αφρική.<br /><br />Αν και η προπαγάνδα των ισλαμιστών παρουσιάζει τους χριστιανούς ως υποχείρια της «άπιστης και αποικιοκρατικής» Δύση, εντούτοις οι αιματηρές διώξεις των χριστιανών στην Νιγηρία συναντούν μάλλον την αδιαφορία των δυτικών κυβερνήσεων. Στην πραγματικότητα, η Δύση προτιμά να αγνοεί τις αιτιάσεις των χριστιανών της Νιγηρίας, ότι η θρησκευτική βία είναι στην ατζέντα του ίδιου του προέδρου Μπουχάρι, ο οποίος να σημειώσουμε πως είναι γνωστός "θαυμαστής" του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.<br /><br />"Αχτίδα" ελπίδας το Σουδάν<br /><br />Η Αφρική είναι μία ήπειρος όπου οι χριστιανικές κοινότητες είναι πολυάριθμες, σε χώρες όπως η Τανζανία, το Κονγκό, η Κένυα και η Ουγκάντα. Η βία εις βάρος των χριστιανών δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την δράση ισλαμικών ομάδων που εμπνέονται από την Αλ Κάιντα ή το Ισλαμικό Κράτος τελευταία, όπως συμβαίνει στην Σομαλία. Η ολιγάριθμη μειονότητα των χριστιανών στην Σομαλία, η οποία αντιστοιχεί μόλις στο 0,01 του συνολικού πληθυσμού, είναι στο στόχαστρο της τζιχαντιστικής οργάνωσης Αλ-Σαμπάμπ.<br /><br />Οι μερικές εκατοντάδες χριστιανοί ζουν υπό καθεστώς τρόμου και αδυνατούν να τελέσουν τα στοιχειώδη θρησκευτικά τους καθήκοντα, υπό τον φόβο των επιθέσεων της Αλ-Σαμπάμπ, που έχει εντείνει την τρομοκρατική της δράση το τελευταίο διάστημα. Στην Νιγηρία φαίνεται πως οι διώξεις των χριστιανών αποτελούν κεντρική επιλογή του καθεστώτος, όπως συνέβαινε παλαιότερα στο Σουδάν.<br /><br />Οι χριστιανοί ήταν θύματα αιματηρών διώξεων από το αιμοσταγές καθεστώς του Ομάρ Μπασίρ, που επεδίωκε την βίαιη ισλαμοποίηση της χώρας, με την συμμαχία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η ανατροπή του Μπασίρ από τον στρατό τον Απρίλιο του 2019, αποτέλεσε το έναυσμα για μία σειρά ιστορικών εξελίξεων, σε μία χώρα που αποτελεί την "γέφυρα" του αραβικού κόσμου με την Αφρική, όπως και η Λιβύη.<br /><br />Το Σουδάν δίνει οριστικό τέλος στο "πραιτωριανό ισλαμικό κράτος" του Μπασίρ, υπογράφοντας μία ιστορική συμφωνία εξομάλυνσης με το Ισραήλ και τερματίζοντας την ισλαμική νομοθεσία που ίσχυε από το 1989 στο σύνταγμα της χώρας, μία εξέλιξη που όλες οι χριστιανικές κοινότητες του Σουδάν χαιρέτισαν ως «ιστορική». Αν στο Σουδάν οι χριστιανοί ελπίζουν, στην Νιγηρία φοβούνται, περιμένοντας απάντηση στο, μάλλον ρητορική, ερώτημα που έθεσε η Χριστιανική Ένωση της χώρας: «πως γίνεται η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι οι δολοφονίες δεν έχουν θρησκευτικό υπόβαθρο και οι ομάδες των Φουλάνι να σκοτώνουν κυρίως χριστιανούς»;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το μαύρο φονταμενταλιστικό Ισλάμ δολοφονεί μαζικά χριστιανούς

Λυκοκάπης Γιώργος Την ευθύνη για την φρικτή σφαγή 11 χριστιανών σε χωριό της Νιγηρίας, που πραγματοποιήθηκε παραμονή Χριστουγέννων, ανέλαβε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φταρνίζεται υφυπουργός στην Άγκυρα, πουντιάζουμε στην Αθήνα…

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_20358471992745.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Με τον πιο ανέξοδο και σίγουρο τρόπο η Αγκυρα έχει εξασφαλίσει την νίκη στον επικοινωνιακό πόλεμο και την επιτυχία των υβριδικών επιχειρήσεων της, προκειμένου και να εξοικειώσει την ελληνική κοινή γνώμη στις διεκδικήσεις της όσο παράλογες κι αν ακούγονται, ενώ με την γνωστή τακτική του «πες πες κάτι θα μείνει στο τέλος», θέλει να φέρει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση την ελληνική πλευρά, που θα δυσκολεύεται σε λίγο να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε επαφή με την Τουρκία.<br /><br />Το καθημερινό μπόλιασμα της ελληνικής κοινής γνώμης, κυρίως μέσω της τηλεόρασης, από τα ξημερώματα μέχρι τη νύκτα με ειδήσεις από την Τουρκία, μετατρέπουν νοητικά την Ελλάδα σε μια απομακρυσμένη τουρκική επαρχία, η οποία οφείλει να ενημερώνεται από τα χαράματα για το τι συμβαίνει στην γείτονα χώρα. Που έγινε ένα μεγάλο ατύχημα πως πάει η οικονομία, αν ακρίβυνε το ψωμί. Να ενημερωθούμε για τα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων, για τις εξελίξεις στα εσωτερικά των τουρκικών κομμάτων. Και φυσικά μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό να ακούσουμε και την τελευταία δήλωση του τελευταίου τούρκου αξιωματούχου από τις καθημερινά επαναλαμβανόμενες για την ανατολική Μεσόγειο, για την Ελλάδα, για την Κύπρο, για την Ευρώπη, για την Αμερική. Και φυσικά να παρακολουθήσουμε ως υπήκοοι της νεοοθωμανίας κάθε δραστηριότητα του πολυχρονεμένου Ταγίπ, της οικογενείας του και όλων των αυλικών του στην κυβέρνηση.<br /><br />Η ενημέρωση για τις εξελίξεις στην Τουρκία είναι χρήσιμη και αναγκαία, αλλά κάτι κάνουμε λάθος.<br /><br />Ο βομβαρδισμός ειδήσεων, οι οποίες δεν έχουν τύχει καμιάς επεξεργασίας και απλώς συνιστούν πέταγμα στο ανεμιστήρα της «ενημέρωσης» δηλώσεων ατάκτως ειρημένων, δεν προσφέρει τίποτα στον σκοπό αυτό.<br /><br />Αντιθέτως δημιουργεί πλασματική εικόνα για τη γειτονική χώρα, για τη θέση της στον κόσμο για την πολιτική της στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Είναι λυπηρό δηλώσεις τούρκων αξιωματούχων που δεν είναι όχι σε τίτλο, αλλά ούτε καν σε πλαγιότιτλο στα τουρκικά ΜΜΕ και φυσικά δεν παίζουν σε κανένα τουρκικό δελτίο ειδήσεων, να γίνονται σχεδόν πρώτη είδηση στην Αθήνα σε τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες.<br /><br />Άκριτα, χωρίς η κάθε δήλωση να αξιολογηθεί.<br /><br />Η αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση ελληνικών αρμοδιοτήτων είναι γνωστή. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος οχύρωσης των νησιών είναι γνωστή. Η αναθεωρητική πολιτική με τη «Γαλάζια Πατρίδα» είναι γνωστή. Αυτά και άλλα πολλά η Τουρκία επιχειρεί να τα βάλει ντε φάκτο στο τραπέζι των συνομιλιών, όταν και όποτε θα ξεκινούσε ένας τέτοιος διάλογος.<br /><br />Κι όμως δυο τρεις φορές την ημέρα κτυπάει συναγερμός στα ελληνικά ΜΜΕ σε κατάσταση υστερίας, μερικές φορές επειδή ο κ. Ακάρ ή ένας υφυπουργός Εξωτερικών ή ο υπουργός Ενέργειας της γειτονικής χώρας δηλώνει ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τον ελληνικό εναέριο χώρο, ότι η Συνθήκη της Λωζάνης θέλει αλλαγή, ότι η Τουρκία θεωρεί όλη την υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο τουρκική, ότι θεωρεί ότι υπάρχουν γκρίζες ζώνες.<br /><br />Μα αν δεν ήταν θέσεις της Τουρκίας όλα αυτά, τότε οι σχέσεις μας θα ήταν όπως εκείνες του… Λουξεμβούργου με το Λιχνεστάιν.<br /><br />Οι τούρκοι αξιωματούχοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι σε κάθε περίπτωση θέλουν να καταθέσουν και μια δήλωση που τονώνει το πατριωτικό οίστρο των οπαδών της κυβέρνησης τους (στους οποίους συγκαταλέγονται πλέον και οι ακροδεξιοί εθνικιστές του Μπαχτσέλι) και τους κάνει ακόμη πιο αρεστούς στο περιβάλλον Ερντογάν.<br /><br />Έτσι επιδιώκουν να επιβάλουν μια δημόσια διαπραγμάτευση επί της ατζέντας, την οποία απορρίπτει η Αθήνα, επιμένοντας ότι η διαφορά αφορά στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και βάσει της συζήτησης πρέπει να είναι το Δίκαιο της Θάλασσας και οι Διεθνείς Συνθήκες.<br /><br />Με την τακτική αυτή η τουρκική πλευρά επιχειρεί να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την Αθήνα, η οποία υπό το βάρος του καθημερνού βομβαρδισμού της κοινής γνώμης από τις «ανήκουστες προσβολές και προκλήσεις» του κάθε τούρκου αξιωματούχου, υποχρεώνεται και έναντι της κοινής γνώμης να είναι ακόμη πιο επιφυλακτική στην έναρξη ακόμη και των διερευνητικών επαφών, οι οποίες ως γνωστό δεν δεσμεύουν καμία από τις δυο πλευρές και είναι αναγνωριστικού χαρακτήρα. Έτσι ευκολότερα η Τουρκία κομπάζει ότι αυτή είναι υπέρμαχος του διαλόγου και η Αθήνα δήθεν ευθύνεται για τα αδιέξοδα, την απουσία συνομιλιών και για την ένταση.<br /><br />Όλες οι δηλώσεις και οι κινήσεις από την άλλη πλευρά πρέπει να καταγράφονται και να αξιολογούνται μέσα στο πραγματικό πλαίσιο τους. Ούτε το Αιγαίο θα μικρύνει επειδή έκανε δήλωση ο τούρκος ΥΦΥΠΕΞ Καϊμακτσί, ούτε η Συνθήκη της Λωζάνης θα καταρρεύσει ή θα τεθεί σε επαναδιαπραγμάτευση επειδή το υπονόησε ο υπουργός Ενέργειας κ. Ντονμάζ και ούτε ο ΑΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρος, δεν θα ξαναπάει στην Καλόλιμνο επειδή θύμωσε ο Ακάρ. Ούτε φυσικά κινδυνεύει η Κρήτη και η Γαύδος να γίνουν τουρκικές, επειδή το έγραψε μια ακραία περιθωριακή φυλλάδα της Τουρκίας.<br /><br />Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Κι αν φταρνίστηκε ένας υφυπουργός στην Άγκυρα, δεν είναι ανάγκη να συναχωθούμε πανεθνικά…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Φταρνίζεται υφυπουργός στην Άγκυρα, πουντιάζουμε στην Αθήνα…

Νίκος Μελέτης Με τον πιο ανέξοδο και σίγουρο τρόπο η Αγκυρα έχει εξασφαλίσει την νίκη στον επικοινωνιακό πόλεμο και την επιτυχία των υβριδικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αβεβαιότητα των Ελληνοτουρκικών και οι προκλήσεις που θέτουν στην αυγή του 2021

<img height="427" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=showthumb2_295.jpg" width="640" /><br /><br />Νίκος Μελέτης<br />Η αβεβαιότητα είναι ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός στην άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που στηρίζεται σε δεδομένα και «παγκόσμιες σταθερές», αλλα συγχρόνως προσφέρει ευκαιρίες στους τολμηρούς.<br /><br />Το 2021 ξεκινά με το αισιόδοξο μεν μήνυμα της έναρξης των εμβολιασμών για τον covid-19 και με την προσδοκία ότι θα οδηγηθούμε στον έλεγχο της πανδημίας και την ανάκαμψη των οικονομιών, καθώς η συνέχισή της θα προκαλέσει μείζονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και στις πιο ισχυρές ακόμη χώρες.<br /><br />Στα προβλήματα αυτά προστίθεται για την χώρα μας ο ακόμη μεγαλύτερος παράγοντας αβεβαιότητας και απροβλεψιμότητας που δεν είναι άλλος από την Τουρκία που λειτουργεί ως πειρατής σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από την πόλωση, την ρευστότητα, τον φανατισμό και την επικινδυνότητα διεκδικώντας ηγεμονικό ρόλο.<br /><br />Το αμέσως επόμενο διάστημα η Αθήνα θα έχει να διαχειρισθεί εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις.<br /><br />Η Τουρκία συνεχίζει να κρατά ψηλά την ένταση, (προς το παρόν σε ρητορικό επίπεδο) και συγχρόνως θεωρεί ότι έχει ξεδιπλώσει όλη την διεκδικητική ατζέντα της με την προσδοκία ότι στον διάλογο όποτε κι αν ξεκινήσει θα μπορέσει να επιβάλει την διεύρυνση της ατζέντας των διερευνητικών μετατρέποντάς τες σε διάλογο εφ' όλης της ύλης των τουρκικών μονομερών διεκδικήσεων.<br /><br />Σε ένα διάλογο όπου η Ελλάδα θα έχει μόνο να δώσει.<br /><br />Έχοντας επιβάλει τετελεσμένα με το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και με τις έρευνες του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα η Τουρκία επεδίωξε κάτι ακόμη: εκδίδοντας NAVTEX για έρευνες μέχρι και το όριο των 6 ν.μ. από τα ελληνικά νησιά, χωρίς να υπάρξει αντίδραση επί του πεδίου, η Τουρκία επιχειρεί να επεκτείνει το casus belli και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθιστώντας «αιτία πολέμου» την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. ακόμη και στην περιοχή αυτή της ανοικτής θάλασσας, που φυσικά δεν στέκει κανένας ισχυρισμός περί «στενότητας» και «ειδικών συνθηκών».<br /><br />Έχοντας κάνει διαρκές «μασάζ» στην διεθνή κοινή γνώμη για τον «παράνομο» χαρακτήρα του εύρους του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 ν.μ. και τον αμυντικό εξοπλισμό των Νησιών η Τουρκία θεωρεί ότι μπορεί να πιέσει την Ελλάδα στα θέματα αυτά και να ενισχύσει την διαπραγματευτική θέση της στις συνομιλίες για τις θαλάσσιες ζώνες όπου εκεί θα επιδιώξει την επιβολή της, δια της ισχύος και των τετελεσμένων.<br /><br />Η ΕΕ βρίσκεται σε κατάσταση παρατεταμένης κρίσης αν και η πανδημία που έπληξε όλες τις χώρες ξύπνησε κάποιες αντιστάσεις επίδειξης αλληλεγγύης και κοινής στάσης απέναντι στην υγειονομική και δημοσιονομική απειλή. Όμως με δεδομένη και την σταδιακή αποδρομή της Αν. Μέρκελ η ΕΕ μπαίνει σε αναζήτηση στρατηγικού προσανατολισμού, με τις ΗΠΑ να αναζητούν που θα αναζητήσουν και πάλι ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις και νέου είδους συνεργασία με τους Συμμάχους, με την Ρωσία να συνεχίζει να αποτελεί έναν προβληματικό και ενίοτε επικίνδυνο εταίρο και την Κίνα να καθίσταται όλο και πιο αναγκαία για την Ευρώπη ενώ φυσικά πρόκειται για έναν στρατηγικό ανταγωνιστή της.<br /><br />Η Ελλάδα στην αντιπαράθεση με την Τουρκία δεν πρέπει να περιμένει πολλά σε στρατιωτικό επίπεδο από την ΕΕ αλλά και πολιτικό επίπεδο η όποια παρέμβαση θα εξαρτηθεί από τις τελικές επιλογές για την νέα εταιρική σχέση της ΕΕ με την Τουρκία.<br /><br />Η αγωνία για την εγκατάσταση της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ, τελειώνει σε λίγες ημέρες αλλά δεν θα πρέπει να αναμένεται κανενός είδους (θετική) έκπληξη σε ό,τι αφορά στα ελληνοτουρκικά, καθώς ο πρόεδρος Μπάιντεν θα θελήσει να δώσει περίοδο χάριτος ώστε να γίνει ανίχνευση των διαθέσεων του Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Η Ελλάδα έχει επενδύσει σημαντικά στις τριμερείς συνεργασίες που έχουν δημιουργήσει ένα πυκνό δίκτυ σχέσεων με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου, που αποτελούν ένα στρατηγικό αντίβαρο στην πίεση που ασκεί η Τουρκία για επέκταση εδαφική (στην Συρία, Ιράκ και στην «Γαλάζια Πατρίδα») αλλά και επέκταση της επιρροής της σε διευρυμένες γεωγραφικές ενότητες που εκτείνονται από το Αφγανιστάν, και τον Καύκασο, μέχρι τις χώρες του Μαγκρέμπ και την Κεντρική και Δυτική Αφρική.<br /><br />Η Τουρκία μετά από μια περίοδο ανεξέλεγκτου επεκτατισμού αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει να προσκρούσει μετωπικά με «τοίχο». Και έχει ήδη αρχίσει με κινήσεις παραπλανητικές προκειμένου τουλάχιστον στην αρχή, να κερδίσει χρόνο. Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες διαρρέονται συστηματικά, «ειδήσεις» για μυστικές συνομιλίες της Άγκυρας, με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο, με το Λιβυκό Κοινοβούλιο του Τομπρουκ, πληροφορίες ότι έχουν αρχίσει συνομιλίες με τους Αμερικανούς για το θέμα των S-400 ώστε να ξεπερασθεί ο σκόπελος των κυρώσεων … Ελάχιστες από αυτές τις πληροφορίες φαίνεται να έχουν ουσιαστική βάση και να σηματοδοτούν πάντως ανατροπή των μέχρι τώρα δεδομένων.<br /><br />Αυτό βεβαίως κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι το σημερινό σκηνικό θα διατηρηθεί επ' άπειρον.<br /><br />Έτσι ο ελληνικός σχεδιασμός πρέπει να γίνεται φυσικά σε σχέση με τις τωρινές συμμαχίες αλλά να λαμβάνει υπόψη και το δυσμενές σενάριο αλλαγής αυτού του σκηνικού.<br /><br />Η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ζωτικής σημασίας σε συνδυασμό βεβαίως με την προβολή του δόγματος ότι η ισχύς έχει αποτρεπτικό ρόλο όταν δείχνεις αποφασισμένος να την χρησιμοποιήσεις.<br /><br />Συγχρόνως μετά τις Συμφωνίες με την Αίγυπτο και την Ιταλία, την καταρχήν συγκατάθεση των Τιράνων για παραπομπή στην Χάγη της διαφοράς οριοθέτησης ΑΟΖ, το Προεδρικό Διάταγμα για το κλείσιμο των Κόλπων και την χάραξη ευθειών γραμμών βάσης στο Ιόνιο και την αναμενόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, που ορθά ανέφερε ο ΥΠΕΞ Ν. Δένδιας «μεγαλώνουν την Ελλάδα», κλείνει ένας σημαντικός κύκλος.<br /><br />Η Τουρκία παραμένει απέναντι ένας δύσκολος επικίνδυνος και νευρικός αντίπαλος, που δεν θέλει να «μοιραστεί» αλλά να καθυποτάξει και να αλώσει.<br /><br />Οι διερευνητικές επαφές όταν ξεκινήσουν θα είναι μια δύσκολη άσκηση για την ελληνική κυβέρνηση ,καθώς πλέον θα γίνονται υπο το βάρος των τετελεσμένων της Τουρκίας. Και η ελληνική πλευρά θα είναι καθημερινά όμηρος: είτε των «διαρροών» της Άγκυρας περί «μυστικά» διευρυμένης ατζέντας που θα βάζουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την Αθήνα, είτε της αποστολής του Oruc Reis η του Barbaros ή του Yavuz στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Εξάλλου εκκρεμεί ακόμη το ενδεχόμενο να είναι η Λιβύη τωρα που θα καλέσει την Τουρκία να κάνουν κοινές έρευνες στην περιοχή του τουρκολιβυκού Μνημονίου νοτιοανατολικά της Κρήτης, κάτι που θα δοκιμάσει απολύτως τα όρια των ελληνικών αντοχών.<br /><br />Οι διερευνητικές επαφές όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα είναι αναγκαίες ως εξάντληση των δυνατοτήτων που υπάρχουν για ύπαρξη διαύλων επικοινωνίας και βαλβίδων εκτόνωσης εντάσεων, όμως δεν πρέπει να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις ούτε στην Αθήνα ούτε κυρίως στους καλοθελητές και πρόθυμους μεσολαβητές, ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα.<br /><br />Συγχρόνως όμως η Αθήνα πρέπει να προετοιμάσει κι άλλες κινήσεις: η προώθηση του κλεισίματος Κόλπων και χάραξης ευθειών γραμμών βάσης στην Κρήτη αλλά και σε όλη την Πελοπόννησο και την Ηπειρωτική ακτή της χώρας και ο προγραμματισμός επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων νοτίως της Κρήτης είναι κινήσεις που απαντούν στα τετελεσμένα της Τουρκίας και μάλιστα με τρόπο που είναι απολύτως συμβατός με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Και η έναρξη συζητήσεων με την Κύπρο με αντικείμενο την οριοθέτηση ΑΟΖ, πρέπει να είναι στο τραπέζι.Το μόνο που δεν επιτρέπεται να κάνει η Αθήνα είναι να καθίσει με σταυρωμένα χέρια. Και να περιμένει είτε την σωτηρία από τους Εταίρους είτε να κουραστεί ο Ερντογάν…<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η αβεβαιότητα των Ελληνοτουρκικών και οι προκλήσεις που θέτουν στην αυγή του 2021

Νίκος Μελέτης Η αβεβαιότητα είναι ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός στην άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που στηρίζεται σε δεδομένα και «παγκόσμιες...

Διαβάστε την συνέχεια