Η Ελλάδα βουλιάζει στα σκάνδαλα. Ανίκανη η κυβέρνηση της ΝΔ, ανύπαρκτη η αντιπολίτευση. Σε απόγνωσή οι πολίτες.

<img height="385" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/e244ad2836d6d535671902ada8a973cc_XL.jpg" width="705" /><br /><br /><div>Η Ελλάδα βυθίζεται στα σκάνδαλα και την πολιτική ανυποληψία, όπως αποκαλύπτει το Politico: ατιμωρησία, υποκλοπές, κρατική διαφθορά και ακροδεξιά άνοδος απειλούν τη δημοκρατία.<br /><br />Σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 2025, δύο τρένα συγκρούστηκαν μετά από 12 λεπτά που κινούνταν στην ίδια γραμμή. Η Ελλάδα.<br />Και όμως, κανείς δεν τιμωρήθηκε.</div><div><br />Όπως αποκαλύπτει το Politico, η χώρα βρίσκεται σε μια βαθιά πολιτική σήψη, με αλλεπάλληλα σκάνδαλα να βυθίζονται στη λήθη, ενώ η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεχίζει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις και η αντιπολίτευση παραπαίει χωρίς σχέδιο, χωρίς ηγεσία και –το κυριότερο– χωρίς εμπιστοσύνη από τον λαό.<br />Το Politico υπενθυμίζει την τραγωδία των Τεμπών: 57 νεκροί, και όμως, όπως αναφέρει, σχεδόν το 75% των πολιτών πιστεύουν ότι υπήρξε κυβερνητική συγκάλυψη.<br />Το αδιανόητο συμβάν, που δεν θα έπρεπε να συμβεί ούτε σε αναπτυσσόμενο κράτος, βαραίνει σαν εφιάλτης πάνω από το πολιτικό σύστημα της χώρας.<br />Κι όμως, οι υπεύθυνοι όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά κυβερνούν και νομοθετούν.<br /><br />Το Politico κάνει λόγο για «λίστα σκανδάλων» που μοιάζει ανεξάντλητη. Η υπόθεση του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator, που χρησιμοποιήθηκε σε κινητά πολιτικών, δημοσιογράφων και στρατιωτικών, σκεπάστηκε από ένα πέπλο αδιαφάνειας και τρόμου.<br />Το 2023, η Δικαιοσύνη απήλλαξε τους κρατικούς αξιωματούχους, ενώ οι δημοσιογράφοι που ερεύνησαν την υπόθεση διώχθηκαν ποινικά.<br />Αυτή είναι η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής «δημοκρατίας» κατά το Politico.<br /><br />Κακοδιαχείριση, διαφθορά και ευρωπαϊκά κονδύλια που αγνοούνται<br /><br />Δεν είναι μόνο τα Τέμπη και οι υποκλοπές. Το Politico επισημαίνει την εν εξελίξει έρευνα των Ευρωπαίων εισαγγελέων για απάτη στις αγροτικές επιδοτήσεις και την καταγγελία ότι το προσωπικό τους στην Ελλάδα δέχεται «επιθέσεις» και «διακρίσεις».<br />Την ίδια ώρα, σκιώδεις σχέσεις μεταξύ της ΝΔ και εταιρειών επικοινωνίας που ενισχύουν προπαγανδιστικά τη δημόσια εικόνα της κυβέρνησης αποτελούν αντικείμενο νέας έρευνας από την αντιπολίτευση – η οποία όμως, όπως σημειώνει το Politico, είναι κατακερματισμένη και αδύναμη.<br />Παρά το κοινωνικό σοκ και τις μαζικές διαδηλώσεις για τα Τέμπη, το Politico αναφέρει ότι κανένας πολιτικός φορέας της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ικανός να εμπνεύσει την κοινωνία.<br />Η Δέσποινα Κουτσούμπα, μία από τις διοργανώτριες των διαδηλώσεων, τόνισε στο Politico ότι «ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανέναν».<br /><br />Ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει διασπαστεί σε έξι κομμάτια, ούτε το ΠΑΣΟΚ που παραμένει αναποφάσιστο, ούτε τις ακραίες φωνές που εκμεταλλεύονται την κοινωνική ανασφάλεια για ψηφοθηρικούς λόγους.<br />Ένας στους πέντε ψηφοφόρους επέλεξε ακροδεξιό κόμμα στις ευρωεκλογές του 2024, σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το Politico.<br />Η οργή για την εγκατάλειψη, η απόγνωση μπροστά στη διαφθορά και η αίσθηση ότι «κανείς δεν τιμωρείται» ενισχύουν τις πιο ακραίες φωνές, ειδικά όταν το δημοκρατικό τόξο δείχνει να έχει κουραστεί, υποχωρήσει ή παραδοθεί.<br /><img height="589" src="https://www.bankingnews.gr/image/5_220.JPG" width="640" /><br />Μια κυβέρνηση με 29%.  και όμως κυρίαρχη<br /><br />Παρότι η ΝΔ κινείται γύρω από το 29%, πολύ κάτω από την απαιτούμενη πλειοψηφία, το Politico διαπιστώνει ότι εξακολουθεί να προηγείται. Κι αυτό γιατί απλώς... δεν υπάρχει εναλλακτική.<br />Οι πολιτικοί αντίπαλοι μοιάζουν περισσότερο με φαντάσματα του παρελθόντος, χωρίς συνοχή, χωρίς αφήγημα, χωρίς ηγέτες με δυναμική.<br />Στο μεταξύ, η κυβέρνηση προχωρά σε οικονομικά «φιλολαϊκά μέτρα», όπως σημειώνει το Politico, προσπαθώντας να εξαγοράσει πολιτικό χρόνο και να σβήσει τα σημάδια της φθοράς.<br />Το Politico δεν παραλείπει να αναφερθεί στις εσωκομματικές εντάσεις στη ΝΔ. Με φήμες για νέα κόμματα από δεξιούς «αντάρτες» και με υποψήφιους διαδόχους όπως οι Δένδιας, Πιερρακάκης, Χατζηδάκης και Γεωργιάδης να κινούνται στο παρασκήνιο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακροβατεί ανάμεσα σε φθορά και αποσταθεροποίηση. Η μετατόπιση προς τα δεξιά είναι σαφής, σύμφωνα με το Politico, και αντανακλά όχι στρατηγική, αλλά πανικό.</div><div><br />Το πιο ανησυχητικό εύρημα, όπως το παρουσιάζει το Politico, είναι η γενικευμένη δυσπιστία: απέναντι σε κόμματα, ΜΜΕ, αλλά και τη Δικαιοσύνη.<br />Οι πολίτες πιστεύουν πλέον ότι δεν υπάρχει δικαίωση, δεν υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει φως.<br />Όπως χαρακτηριστικά λέει ο πολιτικός αναλυτής Κώστας Ελευθερίου, «τα προβλήματα πλέον δεν κρύβονται – το κράτος είναι απόν».<br />Το Politico περιγράφει με μελανά χρώματα μια Ελλάδα που παλεύει με την ατιμωρησία, την πολιτική κατάρρευση και τη συστημική παρακμή.<br />Με μια κυβέρνηση που κυβερνά χάρη στην απουσία αντιπάλου και μια αντιπολίτευση που λειτουργεί ως ντεκόρ, η χώρα βαδίζει χωρίς πυξίδα, ενώ οι πολίτες παρακολουθούν με θυμό, φόβο και απελπισία.<br />Όσο η Δικαιοσύνη απαξιώνεται και οι θεσμοί διαβρώνονται, τόσο η δημοκρατία αποδυναμώνεται – και η Ελλάδα μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ελλάδα βουλιάζει στα σκάνδαλα. Ανίκανη η κυβέρνηση της ΝΔ, ανύπαρκτη η αντιπολίτευση. Σε απόγνωσή οι πολίτες.

Η Ελλάδα βυθίζεται στα σκάνδαλα και την πολιτική ανυποληψία, όπως αποκαλύπτει το Politico: ατιμωρησία, υποκλοπές, κρατική διαφθορά και ακροδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συνεχίζεται ο αθόρυβος εποικισμός της Θράκης. Βούλγαροι και Τούρκοι αγοράζουν ασταμάτητα ακίνητα και γη.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/98755f17120f78897e5d09f6e800061c_XL.jpg" width="701" /><br /><br />Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με το θέμα που έφερε πρόσφατα στο προσκήνιο της συζήτησης ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Ζαμπούκης, ο οποίος έκανε λόγο για «αθόρυβο εποικισμό» του Έβρου.<br /><br /><div>Το τελευταίο διάστημα, μετά και την είσοδο της Βουλγαρίας στη Ζώνη Σένγκεν, αλλά και την επικείμενη ένταξή της στη Ζώνη του Ευρώ -από την 1η Ιανουαρίου του 2026, καθώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άναψε και επίσημα το πράσινο φως- καταγράφεται έντονη κινητικότητα για την απόκτηση ακινήτων από επενδυτές από τη γειτονική χώρα σε Αλεξανδρούπολη, αλλά και Σαμοθράκη.<br />Όπως λένε γνώστες του real estate της περιοχής, το προφίλ των επενδυτών ποικίλλει τόσο αναφορικά με τα ποσά που είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν όσο και με το είδος των ακινήτων.<br />Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως οι εν δυνάμει αγοραστές είναι άτομα με οικονομική ευρωστία, που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, σε μια περιοχή που πλέον, μετά και την ένταξη στη Ζώνη Σένγκεν, βρίσκεται σε μεγάλη εγγύτητα με τη χώρα τους, καθώς έχουν ξεπεραστεί τα εμπόδια των πολύωρων καθυστερήσεων στα τελωνεία.</div><div><br />Οι αγοραπωλησίες στην περιοχή, ωστόσο, φαίνεται να έχουν δύο πλευρές.<br /><br />Η μια πλευρά ενεργοποιεί ευχάριστα τους ιδιοκτήτες ακινήτων στις δύο περιοχές καθώς πρόκειται για κεφάλαια που κατευθύνονται για την αγορά σχετικά ακριβών ακινήτων στις παραθαλάσσιες περιοχές της Αλεξανδρούπολης και αγροτεμαχίων στη Σαμοθράκη για την κατασκευή είτε καταλυμάτων είτε εξοχικών κατοικιών.<br />Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με το θέμα που έφερε πρόσφατα στο προσκήνιο της συζήτησης ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Ζαμπούκης, ο οποίος έκανε λόγο για «αθόρυβο εποικισμό» του Έβρου από Βούλγαρους πολίτες αλλά και τουρκικά κεφάλαια.<br />Όπως και να έχει ένα ακόμη μέρος της πανέμορφης χώρας εποικίζεται και αγοράζεται από ξένους, οι οποίοι σε λίγα χρόνια θα είναι πλειονότητα στην συγκεκριμένη Περιφέρεια.<br /><br />Βόμβες από Μητροπολίτη για τα ακίνητα στον Έβρο: Ξεπουλάνε μπιρ παρά τη Θράκη μας στους Τούρκους, μεγάλος κίνδυνος<br /><br />«Oποιοι σήμερα από τον τόπο μας ξεπουλάνε εύκολα και γρήγορα, αύριο θα κλαίνε.<br /><br />Γιατί θα έχουν χάσει τεράστια αξία από την πόλη, από τα χωριά, από τα χωράφια και από τα μπαΐρια (ξερότοποι).<br />Αυτό πρέπει να το κρατήσουμε σαν κόρη οφθαλμού γιατί δεν μας ανήκει.<br />Ανήκει σε αυτούς που μας το έδωσαν και κάποιοι μετά από μας περιμένουν, δικοί μας άνθρωποι, να το παραλάβουν σαν έναν πολύτιμο μαργαρίτη».<br />Με τα λόγια αυτά ο μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Τραϊανούπολης και Σαμοθράκης Άνθιμος προειδοποίησε τον κόσμο που παρίστατο στην αναπαράσταση της έλευσης διά θαλάσσης τής θαυματουργής ανάγλυφης εικόνας της Παναγίας Τρυφώτισσας (του 13ου αιώνα) από την Αίνο στην Αλεξανδρούπολη.<br />Το μήνυμα πήγε σε όλους όσοι αψήφιστα ξεπουλούν γη, σπίτια και επιχειρήσεις στον Έβρο και στη Θράκη γενικότερα.<br />Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει διαστάσεις.<br />Ήδη η κυβέρνηση στήνει μηχανισμό για να ελέγξει την κατάσταση, αλλά θα τα καταφέρει;<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Συνεχίζεται ο αθόρυβος εποικισμός της Θράκης. Βούλγαροι και Τούρκοι αγοράζουν ασταμάτητα ακίνητα και γη.

Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με το θέμα που έφερε πρόσφατα στο προσκήνιο της συζήτησης ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Ζαμπούκης, ο οποί...

Διαβάστε την συνέχεια

Άγιος Δομέτιος: Υπόγεια στρατιωτικά έργα του Αττίλα δίπλα από το οδόφραγμα.

<img height="320" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/06/495073219_1208872507102090_7070129009360529039_n-thumb.webp" width="693" /><br /><br />Στρατιωτικά μυστικά του λεγόμενου Εθνικού Πάρκου που κατασκευάζουν οι Αττίλες από το 2022 δίπλα από το ψευδοπροεδρικό το οποίο εγκαινίασε πρόσφατα ο Ερντογάν στα κατεχόμενα, αποκάλυψε απόψε το ΣΙΓΜΑ.<br /><br />Πρόκειται για υπόγεια στρατιωτικά έργα που διεξάγουν υπό πλήρη μυστικότητα κάτω από το υπό κατασκευή Πάρκο οι Τούρκοι. Σύμφωνα με πληροφορίες, εδώ και τουλάχιστον αρκετές εβδομάδες, πολυμελή συνεργεία εργάζονται και ολοκληρώνουν οικοδομικές εργασίες κατά τις νυχτερινές ώρες.<br /><br />Συγκεκριμένα, μόλις δύει ο ήλιος, αρχίζουν τις υπόγειες εργασίες.<br /><br />Αξίζει αν σημειωθεί ότι το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς όχι μόνο γνωρίζει για τις εργασίες των Τούρκων δίπλα από τη νεκρή ζώνη στον Άγιο Δομέτιο, αλλά και τις παρακολουθεί στενά, με ότι και αν αυτό σημαίνει.<br /><br />Ο χάρτης της περιοχής<br /><br />Εδώ είναι το οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου, εδώ είναι το λεγόμενο ψευδοπροεδρικό και η περιοχή στην οποία αναφερόμαστε βρίσκεται ανάμεσα τους. Εδώ είναι το τζαμί το οποίο επίσης έχει ολοκληρωθεί.<br /><br />Όπως βλέπετε στο χάρτη, με το πιο ανοιχτό χρώμα είναι το κομμάτι από το οποίο άρχισαν τα έργα το 2022 και τα έργα εδώ έχουν ήδη προχωρήσει πολύ.<br /><br />Το κομμάτι με το πιο σκούρο χρώμα, είναι αυτό στο οποίο εργάζονται νύχτα το τελευταίο διάστημα πυρετωδώς. Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί, είναι αν πρόκειται για επιθετικά ή αμυντικά έργα, με δεδομένο ότι διεξάγονται υπόγεια, κάτω από το Πάρκο.<br /><br />Αν δηλαδή είναι έργα που θα βοηθήσουν σε μια ενδεχόμενη προέλαση των Αττίλων στη Λευκωσία, όπως για παράδειγμα αρματικού δυναμικού, ή κάτι άλλο.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι έργα στην περιοχή δίπλα από τη νεκρή ζώνη διεξάγονται πυρετωδώς εδώ και δυόμισι χρόνια, αλλά και ότι ο ψευδοπρωθυπουργός Ουνάλ Ουστέλ έκανε λόγο για εργασίες βελτίωσης των υποδομών και εξωραϊσμού του χώρου.<br /><br />Μόνο που με έναν εξωραϊσμό χώρου δεν θα ασχολούταν το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς, ούτε θα παρακολουθούσε τις εργασίες, ούτε θα γνώριζαν εάν οι Τούρκοι δουλεύουν νύχτα, ούτε και ότι επικαλούνται τον καυτό ήλιο της ημέρας για να μην εργάζονται μέρα.<br /><br />Στους σχεδιασμούς του ψευδοκράτους πρέπει να συμπεριληφθεί και η κάμερα που τοποθέτησαν λίγο πιο ανατολικά από αυτό το σημείο, στο Σπίτι της Μαρίας, η οποία ακόμη παραμένει εκεί.<br /><br />Είναι προφανές ότι οι Αττίλες κάτι θέλουν να κρύψουν στο λεγόμενο Εθνικό Πάρκο, είναι επίσης προφανές ότι και η δική μας πλευρά παρακολουθεί τις κινήσεις στην περιοχή, άσχετα εάν δεν δίνεται στη δημοσιότητα η παραμικρή άλλη πληροφορία.<br /><br />Υπογραμμίζεται ότι η Εθνική Φρουρά όχι μόνο γνωρίζει τα μέτρα που λαμβάνουν οι Τούρκοι στον κατεχόμενο Άγιο Δομέτιο, αλλά και ότι έχει λάβει αντίμετρα.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="340" src="https://www.youtube.com/embed/7dyBxqYe22I" width="647" youtube-src-id="7dyBxqYe22I"></iframe></div><br /><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Άγιος Δομέτιος: Υπόγεια στρατιωτικά έργα του Αττίλα δίπλα από το οδόφραγμα.

Στρατιωτικά μυστικά του λεγόμενου Εθνικού Πάρκου που κατασκευάζουν οι Αττίλες από το 2022 δίπλα από το ψευδοπροεδρικό το οποίο εγκαινίασε πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποια είναι τα όρια της ρωσικής απάντησης στον “Ιστό της αράχνης”.

<img height="455" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/06/putin-slpress-1-825x587.jpg" width="640" /><div><br /></div><div><b>ΒΕΝΕΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ</b><br />Την Παρασκευή 6 Ιουνίου 2025, η Ρωσία εξαπέλυσε μία από τις πιο εκτεταμένες αεροπορικές επιθέσεις στην Ουκρανία, ενώ την 9η Ιουνίου, ρωσικοί υπερηχητικοί πύραυλοι Kinzhal κατέστρεψαν στρατηγικούς στόχους σε 10 ουκρανικές περιφέρειες σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας φάσης υψηλής επιχειρησιακής πίεσης, με στόχο την πλήρη αποδόμηση των κρίσιμων ουκρανικών υποδομών από άκρη σε άκρη της χώρας.<br /><br />Οι επιθέσεις φαίνεται να είναι μία πρώτη άμεση απάντηση στην ουκρανική επιχείρηση “Ιστός της Αράχνης”. Αν και η γεωγραφική διασπορά της επίθεσης ήταν εκτεταμένη, τα πλήγματα θεωρούνται προπαρασκευαστικά, ενώ το κύριο κύμα της ρωσικής αντεπίθεσης ενδέχεται να ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες. Η ουκρανική επιχείρηση που σχεδιαζόταν επί 18 μήνες και έπληξε τα ρωσικά αεροδρόμια θεωρήθηκε από τη Μόσχα πως ξεπέρασε τα όρια. Η επιχείρηση χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη του είδους της από την αρχή του πολέμου και φέρεται να εποπτεύτηκε προσωπικά από τον Ζελένσκι, και τον επικεφαλής της SBU, Βασίλι Μαλιούκ.<br /><br />Μετά τις επιθέσεις κατά ρωσικών στρατιωτικών αεροδρομίων, το καθεστώς του Κιέβου συνέχισε να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Αυτή τη φορά στόχος έγινε η γέφυρα-σύμβολο της Ρωσίας στην Κριμαία. Oι ουκρανικές δυνάμεις –σύμφωνα με πολλές ενδείξεις καθοδηγούνται από δυτικά κέντρα εξουσίας– επιμένουν να στοχοποιούν κρίσιμες υποδομές, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προκαλέσουν χάος και πανικό, αλλά και για να ταπεινωθεί η Ρωσία, δεχόμενη ισχυρά χτυπήματα.</div><div><br />Η επόμενη φάση<br /><br />Οι επιθέσεις είχαν ακόμη σκοπό να στείλουν μήνυμα προς τη Δύση, ότι η Ουκρανία παραμένει ενεργός παίκτης στον πόλεμο, παρά τις επιχειρησιακές της δυσκολίες στο μέτωπο. Η ρωσική ηγεσία εκτιμά πως οι Ουκρανοί στη συνέχεια θα επικεντρωθούν σε εδάφη με υψηλή πυκνότητα άμαχου πληθυσμού και θα χτυπήσουν υποδομές, για να προκληθεί διαρροή χημικών, πυρηνικών ή βιολογικών ουσιών. Oι ουκρανικές επιθέσεις αναμένεται να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις, με αυξημένη την πιθανότητα να αλλάξουν τον ρου της σύγκρουσης.<br /><br />Η ενέργεια των Ουκρανών λίγο πριν από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη επιβεβαιώνει την από την αρχή του πολέμου πρόθεση του Ζελένσκι να προκαλέσει μία ρωσική αντίδραση, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη εμπλοκή της Δύσης και ειδικά των ΗΠΑ στον πόλεμο. Ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι, αν αυτό δεν συμβεί, η ήττα είναι προδιαγεγραμμένη, ενώ τίθεται υπό αίρεση η πολιτική, αλλά ίσως και η βιολογική του επιβίωση… Η ουκρανική επίθεση, προκαλεί επίσης ερωτήματα για την Δυτική στρατηγική.<br /><br /><img height="427" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/06/polemikow-xartis-ukrania-SLpress.jpg" width="640" /><br /><br />Παρά τα συνεχιζόμενα διπλωματικά μηνύματα από τη Δύση, σχετικά με την ετοιμότητα συζήτησης ειρηνευτικών πρωτοβουλιών, η Μόσχα σημειώνει την ασυμφωνία μεταξύ αυτών των δηλώσεων και της ταυτόχρονης υποστήριξης των επιθετικών ενεργειών των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Έχοντας μειονέκτημα σε όπλα και ανθρώπινο δυναμικό, οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να αντιστέκονται στην ρωσική εισβολή εδώ και πάνω από τρία χρόνια. Η ουκρανική αντίσταση, ίσως να είχε καταρρεύσει αν δεν υπήρχε η μαζική ανάπτυξη drones από το Κίεβο. Τα σχετικά φθηνά μη επανδρωμένα αεροοχήματα, εντοπίζουν ρωσικές θέσεις, συλλέγουν πληροφορίες και επιτίθενται σε στόχους. Μέχρι τις αρχές του 2025, τα drones ήταν υπεύθυνα για το 60% έως 70% των ζημιών, που υπέστησαν τα ρωσικά οπλικά συστήματα.<br /><br />Το σχέδιο “Μεγάλος Προμηθέας”<br /><br />Λίγα είναι δημόσια γνωστά για το ρωσικό σχέδιο “Μεγάλος Προμηθέας”. Οι προτάσεις γι’ αυτήν την επιχείρηση διατυπώθηκαν τον Αύγουστο του 2024. Στόχος του σχεδίου είναι η πλήρης απομόνωση και ο αποκλεισμός του Κιέβου, ως κέντρου στρατιωτικής και οικονομικής διοίκησης. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με τις υπάρχουσες δυνατότητες, χωρίς πυρηνική κλιμάκωση. Μια άλλη πιθανή απάντηση στις τρομοκρατικές επιθέσεις, θα μπορούσε να είναι ένα πλήγμα με τη χρήση του βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς, Oreshnik, και μαζικές πυραυλικές και drone επιθέσεις.<br /><br />Οι επιχειρήσεις θα απέβλεπαν στην στοχοποίηση ουκρανικών εγκαταστάσεων παραγωγής, που ασχολούνται με τη συναρμολόγηση πυραύλων κρουζ και στην πρόκληση μη αναστρέψιμων ζημιών σε εγκαταστάσεις κρίσιμες για την παραγωγή όπλων υψηλής ακρίβειας. Σημειωτέον, ότι ο Ρώσος Πρόεδρος έχει δηλώσει, ότι εάν χρησιμοποιηθεί ο Oreshnik, θα προειδοποιήσει 24 ώρες νωρίτερα… Ρωσικές πηγές αναφέρουν ότι δεν θα επιδιωχθεί, υπό την επήρεια της συναισθηματικής συνιστώσας, ένα θεαματικό χτύπημα, αλλά μη αναστρέψιμες ζημιές, με ένα επί πλέον στρατηγικό και ψυχολογικό αποτέλεσμα.<br /><br />Μια ακόμη θεωρία εστιάζει σε χερσαία αναζωπύρωση του μετώπου, ίσως με νέα επίθεση στην περιοχή του Χαρκόβου ή ακόμα και στην Οδησσό, επιδιώκοντας την επίτευξη στρατηγικού πλήγματος, που θα αλλάξει τους συσχετισμούς στο πεδίο της μάχης. Η απάντηση, σε κάθε περίπτωση, θα έχει στόχο να αποκαταστήσει το κύρος της ρωσικής ηγεσίας και να αποθαρρύνει περαιτέρω ουκρανικές επιθετικές κινήσεις. Έτσι κι αλλιώς οι ρωσικές δυνάμεις έχουν επιταχύνει την προέλασή τους καταλαμβάνοντας καθημερινά οικισμούς σ’ όλο το μήκος του μετώπου.<br /><br />Υπήρξε εμπλοκή των ΗΠΑ;<br /><br />Η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να οργανώσει και να διεκπεραιώσει αυτήν την υψηλού σχεδιασμού επιχείρηση από μόνη της. Η επιχείρηση έχει συντονισθεί, πιθανότατα, από τους Βρετανούς. Το ερώτημα είναι εάν γνώριζε ο Τραμπ τους σχεδιασμούς. Δεν θεωρείται πιθανόν, καθώς η στρατηγική του έχει σαν στόχο την αποστασιοποίηση των ΗΠΑ από το Ουκρανικό ζήτημα και τη χαλάρωση της στενής ρωσο-κινεζικής σχέσης, που είναι απότοκος του πολέμου στην Ουκρανία. Πρωταρχική επιδίωξή του Τραμπ είναι η απομόνωση της Κίνας, που από την πρώτη του θητεία θεωρεί, ότι είναι η κύρια απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα.<br /><br />Κατ’ ουσίαν επιδίωξή του είναι να διορθώσει τα στρατηγικά λάθη της κυβέρνησης Μπάιντεν. Το δέλεαρ για τη Μόσχα, θα μπορούσε να είναι παραχωρήσεις στο ουκρανικό πεδίο. Προς επίρρωση έρχεται η δήλωση του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ για την Ουκρανία, Κιθ Κέλογκ, σε συνέντευξή του στο Fox News: «Η επίθεση της Ουκρανίας στα στρατηγικά αεροδρόμια της Ρωσίας, όπου σταθμεύουν αεροσκάφη ικανά να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα, έχει αυξήσει τις πιθανότητες κλιμάκωσης της σύγκρουσης και η Ουάσινγκτον επιδιώκει να το αποφύγει αυτό».<br /><br />Είναι πιθανόν, όμως, να υπήρξε εμπλοκή του βαθέος κράτους των ΗΠΑ. Η κλιμάκωση στην Ουκρανία εξυπηρετεί το βαθύ κράτος, ενώ ο Τραμπ επιδιώκει τον απεγκλωβισμό των ΗΠΑ από ένα χαμένο πόλεμο. Άλλωστε, η επαφή με το Ζελένσκι είναι προβληματική. Επί πλέον ο Τραμπ ως “επιχειρηματίας”, οραματίζεται μια πιθανή εμπορική, οικονομική και επενδυτική συνεργασία με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου του τομέα των σπάνιων γαιών. Άλλωστε, ο Πούτιν, δήλωσε ξεκάθαρα πως η Μόσχα μπορεί να προσφέρει στον Τραμπ περισσότερα από το Κίεβο.<br /><br />«Εμείς είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τους Αμερικανούς εταίρους μας… αν βέβαια ενδιαφέρονται για αυτό», ανέφερε ο Πούτιν, προσθέτοντας πως η Ρωσία «έχει περισσότερους πόρους αυτού του είδους από την Ουκρανία... Οι Αμερικανοί χρειάζονται αυτά τα κρίσιμα ορυκτά και εμείς έχουμε άφθονους πόρους». Από την πλευρά του ο Τραμπ επιβεβαίωσε πως βρίσκεται ήδη σε σοβαρές συζητήσεις με τον Ρώσο ομόλογό του για σημαντικές συναλλαγές οικονομικής ανάπτυξης, σηματοδοτώντας και το τέλος του δυτικού σχεδίου για την οικονομική και διπλωματική απομόνωση της Ρωσίας. Η ρωσική διπλωματία χτυπάει το ευαίσθητο σημείο του Τραμπ, την επιχειρηματικότητα, επιδιώκοντας την αποστασιοποίησή του από το Ουκρανικό.</div><div><br />Οι συνθήκες SALT/START<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, ο Ζελένσκι, και κατ’ επέκταση οι υποστηρικτές του στο ΝΑΤΟ, εκμεταλλεύθηκαν τις αμερικανορωσικές συνθήκες SALT/START, προκειμένου να επιτεθούν σε βομβαρδιστικά αεροσκάφη. Το άρθρο XII της συνθήκης START απαιτεί συγκεκριμένα «επίδειξη σε ανοιχτό χώρο όλων των βαρέων βομβαρδιστικών εντός της αεροπορικής βάσης». Αυτή η διάταξη ήταν ένα μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ορατή επιτήρηση), για την προστασία από μια ξαφνική πυρηνική επίθεση “πρώτου πλήγματος”.<br /><br />Οι οργανωτές του εγχειρήματος καταλάβαιναν τη σοβαρότητα του χτυπήματος της στρατηγικής πυρηνικής δύναμης μιας αντίπαλης μεγάλης δύναμης, που κατείχε πυρηνικά όπλα. Πώς θα αντιδρούσαν άραγε οι ΗΠΑ, εάν ένας αντίπαλος εξαπέλυε πλήγμα εναντίον στρατηγικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών μεγάλης εμβέλειας με πυρηνική ισχύ στις ΗΠΑ. Ο Λάρι Τζόνσον, πρώην αξιωματικός της CIA, παρατήρησε ότι μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, τον Δεκέμβριο του 1941, με σκοπό την καταστροφή των αμερικανικών αεροπλανοφόρων, που ήταν αγκυροβολημένα εκεί, ο Ιάπωνας ναύαρχος Γιαμαμότο φέρεται να είπε τα εξής: «Φοβάμαι ότι το μόνο που κάναμε ήταν να ξυπνήσουμε έναν κοιμισμένο γίγαντα και να τον γεμίσουμε με τρομερή αποφασιστικότητα. Κερδίσαμε μια μεγάλη τακτική νίκη στο Περλ Χάρμπορ και έτσι χάσαμε τον πόλεμο».<br /><br />Η υπομονή και η ανοχή της “Αρκούδας” μπορεί να τελειώσει, με τον κίνδυνο να εξελιχθεί η σύγκρουση σε περιφερειακή ή και παγκόσμια. Το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι θεωρητικό. Η Δύση και η ουκρανική κυβέρνηση, θεωρούν πως μία πυρηνική εμπλοκή προκαλεί αυτοσυγκράτηση. Αλλά το πού τελειώνει η αυτοσυγκράτηση και πού αρχίζει ο πανικός, στερείται φιλοσοφικών εκτιμήσεων… Η επιχείρηση φαίνεται να σχεδιάστηκε να παρασύρει τη Μόσχα σε ασύμμετρη αντίδραση. Η Ρωσία το πιθανότερο είναι να απαντήσει με ψυχραιμία, καθώς γνωρίζει ότι ασύμμετρες ενέργειες θα νομιμοποιούσαν περαιτέρω δυτική εμπλοκή στο ουκρανικό πεδίο και αυτό θέλει να το αποφύγει.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ποια είναι τα όρια της ρωσικής απάντησης στον “Ιστό της αράχνης”.

ΒΕΝΕΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ Την Παρασκευή 6 Ιουνίου 2025, η Ρωσία εξαπέλυσε μία από τις πιο εκτεταμένες αεροπορικές επιθέσεις στην Ουκρανία, ενώ την 9η ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού θα οδηγήσει ο εμφύλιος χαμηλής έντασης στις ΗΠΑ.

<img height="465" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/06/california-los-antzeles-epeisodia-ethniki-froura-ipa-trump-SLpress-825x600.jpg" width="702" /><br /><br /><div><b>ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ</b></div><div>Αν ρωτούσατε πολιτικούς αναλυτές πριν από 15 χρόνια για το ενδεχόμενο εμφύλιας σύρραξης στις ΗΠΑ, θα γελούσαν. Όχι πια. Τα επεισόδια στο Λος Άντζελες, αλλά και η παλαιότερη κρίση στο Τέξας, οδήγησαν σε αντιπαράθεση την ομοσπονδιακή κυβέρνηση με Πολιτείες. Αντιπαράθεση που ζωντανεύει σενάρια που έμοιαζαν κάποτε φανταστικά…<br /><br />Η κρίση στο Τέξας έγινε επί Μπάιντεν: Εθνοφύλακες της Πολιτείας ανέλαβαν τον έλεγχο ενός τμήματος των συνόρων κοντά στο συνοριακό σταθμό Eagle Pass και στη συνέχεια αρνήθηκαν την πρόσβαση σε ομοσπονδιακούς πράκτορες. Οι προειδοποιήσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν για ομοσπονδιακή παρέμβαση, συνάντησαν την αντίδραση του Κυβερνήτη της Πολιτείας, αλλά και της Εθνοφρουράς του Τέξας που συντάχθηκε με το μέρος του.<br /><br />Μάλιστα, Κυβερνήτες άλλων Πολιτειών είχαν ανακοινώσει πως δεν θα διστάσουν να στείλουν τις δικές τους Εθνοφρουρές προς υπεράσπιση αυτής του Τέξας από ενδεχόμενη επέμβαση των Ομοσπονδιακών. Η κρίση αποσοβήθηκε, γιατί η κυβέρνηση Μπάιντεν επέλεξε την υποχώρηση. Στο Λος Άντζελες, οι έλεγχοι της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων σε περιοχές Ισπανόφωνων μεταναστών οδήγησαν σε εκτεταμένα επεισόδια.<br /><br />Την στιγμή που οι αρχές της Καλιφόρνια και του Λος Άντζελες (Δημοκρατικοί) διεμήνυαν πως άρχισαν να έχουν τον έλεγχο, ο πρόεδρος Τραμπ τους χαρακτήρισε «ανίκανους» να επιβάλλουν την τάξη, διατάσσοντας αρχικά δυνάμεις της Εθνοφρουράς της Καλιφόρνια να επέμβουν (χωρίς να έχει την έγκριση του Δημοκρατικού Κυβερνήτη, κάτι που έχει να συμβεί δεκαετίες) και ακολούθησαν δυνάμεις πεζοναυτών! Από την πλευρά τους, οι δημοκρατικές αρχές κατηγορούν τον Τραμπ για «αυταρχισμό» και «σκόπιμη κλιμάκωση», με τον Γενικό Εισαγγελέα της Πολιτείας να καταθέτει μήνυση κατά του προέδρου για «παράνομες ενέργειες». Και είμαστε ακόμα στην αρχή…<br /><br />Εμφύλιος χαμηλής έντασης<br /><br />Στη σημερινή Αμερική, ένας συνδυασμός δημοκρατικής οπισθοδρόμησης, εθνοτικών αντιπαραθέσεων και διάσπασης των ελίτ έχει προλειάνει το έδαφος για εκτροπή σε βία. Τα μόνα πραγματικά ερωτήματα σχετίζονται με την κλίμακα της βίας και αν η αμερικανική ομοσπονδία θα επιβιώσει και με τι μορφή, αν αυτή η βία βγει εκτός ελέγχου.<br /><br />Η πολιτική επιστήμονας Μπάρμπαρα Ουόλτερ έχει υποστηρίξει ότι, οι συνθήκες για εμφύλιο πόλεμο αναδύονται στην Αμερική, καθώς εμφανίζει σημάδια μεγαλύτερης πολιτικής αστάθειας και βίας. Σύμφωνα με την “Ειδική Ομάδα Πολιτικής Αστάθειας” της απερχόμενης αμερικανικής κυβέρνησης (της οποίας ήταν μέλος) υπάρχουν δύο παράγοντες που ανιχνεύουν την πιθανότητα πολιτικής αστάθειας και εμφύλιας σύρραξης.<br /><br />Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι αν μια χώρα είναι αυτό που ονομάζουμε “anocracy” (“ανωκρατία”), δηλαδή ούτε δημοκρατική ούτε αυταρχική. Οι χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο από εμφύλιους πολέμους είναι αυτές που μεταβαίνουν γρήγορα από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος στο άλλο. Το δεύτερο είναι εάν σε αυτές τις χώρες εμφανίζονται οι παράγοντες που κινητοποιούν τους πολίτες γύρω από εθνοτικές, θρησκευτικές, ή φυλετικές θέσεις. Αυτές οι χώρες κινδυνεύουν περισσότερο από εμφύλιο πόλεμο.<br /><br />Αυτοί οι δύο παράγοντες αναδύονται στις ΗΠΑ με εκπληκτικά ταχύ ρυθμό. Από το 2016 οι ΗΠΑ άρχισαν να υποβαθμίζονται και τον Ιανουάριο 2022 ταξινομήθηκαν ως “ανωκρατία”. Από το 2020 χαρακτηρίστηκαν ως παραταξιακό πολιτικό σύστημα, επειδή το σύστημα πολώνεται όλο και περισσότερο γύρω από την ταυτότητα. Τώρα βρίσκεται σε μια μεσαία ζώνη, όπου αυξάνεται ο κίνδυνος πολιτικής αστάθειας και βίας.<br /><br />Ο εμφύλιος και οι “Γιοι της Γης”<br /><br />Οι εμφύλιοι πόλεμοι συχνά ξεκινούν από ομάδες που οι πολιτικοί επιστήμονες αποκαλούν “Γιούς της Γης”. Πρόκειται για ομάδες που ιστορικά ήταν πολιτικά και οικονομικά κυρίαρχες, αλλά είτε έχασαν, είτε πιστεύουν ότι θα χάσουν την εξουσία. Αυτές οι ομάδες αισθάνονται ότι είναι νόμιμοι κληρονόμοι μιας χώρας. Η στροφή στη βία συμβαίνει όταν συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τρόπος να ανακτήσουν την εξουσία μέσα από συστημικές διαδικασίες.<br /><br />Υπάρχουν δείκτες που μετρούν πότε συμβαίνουν μετατοπίσεις. Ο πρώτος είναι μια ήττα σε εκλογές. Θυμίζουμε πως ήταν έκδηλη η παγκόσμια ανησυχία του τι θα συνέβαινε αν ο Τραμπ έχανε τις εκλογές, καθώς είχε προϊδεάσει πως δεν θα αναγνώριζε το αποτέλεσμα, όπως είχε κάνει το 2020. Ως γνωστόν, ο Τραμπ κέρδισε, οι Δημοκρατικοί αποδέχτηκαν την ήττα και το σενάριο αυτό απομακρύνθηκε.<br /><br />Όμως, υπάρχει ένας δεύτερος δείκτης, η απώλεια ελπίδας, δηλαδή οι ατελέσφορες διαμαρτυρίες. Οι διαμαρτυρίες είναι πράξη ελπίδας, επειδή οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση θα τους ακούσει. Μπορεί όμως να αποδειχτούν φυτώρια ριζοσπαστισμού, αν οι διαμαρτυρόμενοι δεν βρουν ανταπόκριση Είναι χαρακτηριστικό πως οι Δημοκρατικοί στην τωρινή κρίση του Λος Άντζελες διαχωρίζουν τις ειρηνικές κινητοποιήσεις από τα επεισόδια, δηλώνοντας πως είναι ο Τραμπ που με την στάση του “ρίχνει λάδι στην φωτιά”.<br /><br />Οι Ρεπουμπλικάνοι ρίχνουν την ευθύνη στο Δημοκρατικό Κόμμα για την πάγια χαλαρή του στάση έναντι της μετανάστευσης και την υποστήριξη της Woke κουλτούρας. Όλα αυτά παρέσυραν τις ΗΠΑ σε μια δικαιωματιστική κρίση ταυτότητας, την οποία κάποιες παραδοσιακές ελίτ αγκαλιάζουν, οδηγώντας την κοινωνία σε οριακό σημείο και σε ταυτοτικές συγκρούσεις. Απάντηση σε αυτό υπήρξε η εκλογή Τραμπ.<br /><br />Ρεπουμπλικάνοι αναλυτές θεωρούν ότι τα δεξιά λαϊκιστικά κινήματα απωθούν την ελίτ που βρίσκεται στην κορυφή της δυτικής πολιτικής τάξης. Για παράδειγμα, εκτιμούν ότι οι πρόσφατες αντιμεταναστευτικές ταραχές στην Βρετανία, δείχνουν ότι οι διαφωνούντες με τις κυρίαρχες πολιτικές αγνοούνται από τις ελίτ, που περιφρονούν την αγανάκτησή τους και υιοθετούν διχαστικές πολιτικές και αυταρχικές μεθόδους για να ποδηγετήσουν την αμφισβήτηση.</div><div><br />Η εγκατάλειψη της δημοκρατίας<br /><br />Το παλιό συντηρητικό κατεστημένο που παραμένει αφοσιωμένο στο σύστημα, περιθωριοποιείται σταδιακά και στα δύο κόμματα. Ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί απορρίπτουν την πολιτική του συμβιβασμού και της τήρησης των κανόνων. Αυτό ισχύει και στις δύο ακραίες εκφάνσεις του πολιτικού φάσματος που υιοθετούν σκληροπυρηνικά μέσα.<br /><br />Στα δεξιά, περιλαμβάνει ακροδεξιούς έως νιτσεϊκούς και νέο-ναζιστές, που τους ενώνει η περιφρόνηση για το σύστημα. Στα αριστερά, το ετερόκλητο πλήθος υπερασπίζεται μία ατζέντα που η κυβέρνηση Τραμπ βρίσκει αποκρουστική, όπως τις ποσοστώσεις υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ+ ή μέτρα υπέρ των μεταναστών.<br /><br />Όλα αυτά ωθούν το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, από τον ασφαλή κόσμο της φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπου οι αλλαγές κυβερνήσεων είναι προβλέψιμες και οι διαφωνίες επιλύονται στην κάλπη, στον ανασφαλή κόσμο, όπου η εμπιστοσύνη στους θεσμούς είναι χαμηλή. Η διολίσθηση προς την αυταρχική πολιτική είναι μόνο μία συνέπεια. Εξίσου ανησυχητική είναι η άνοδος του εθνοτικού φραξιονισμού στην Αμερική.</div><div><br />Η ελίτ κατακερματίζεται<br /><br />Για την ομφαλοσκοπική, αποκαρδιωμένη και ατομικιστική αμερικανική κοινωνία, το πρόβλημα συλλογικής δράσης γίνεται ακόμη πιο οξύ. Ο χρόνιος ατομικισμός κάνει την φυλή και την θρησκεία χρήσιμα σημεία σύνδεσης για άτομα που κατά τα άλλα δεν έχουν κοινή βάση για οργάνωση. Η εργασιακή συλλογικότητα είχε πεθάνει εδώ και δεκαετίες και μόλις τώρα δείχνει ότι αφυπνίζεται.<br /><br />Καθηλωμένη σε μία παγκοσμιοποιημένη ιδεολογία, σε μια ουτοπία χωρίς σύνορα, η κατεστημένη ελίτ των ΗΠΑ φαίνεται πλήρως αφοσιωμένη σε έναν ατέρμονα κύκλο επαναπροσδιορισμού και ερμηνείας του παρελθόντος, μέσα από το πρίσμα της φυλετικής και έμφυλης ανισότητας. Ουδόλως τους απασχολούσε αν με ιδεοληψίες τους, όπως μία “τέχνη χωρίς αποκλεισμούς” που έφερε κανονικό κυνήγι μαγισσών, οδηγούσαν στην αναζωπύρωση του αδρανούς φυλετικού εχθρού και στην αναπαραγωγή νέων δυσαρεσκειών, που εκφράζονται πλέον υπό των Τραμπ.<br /><br />Άλλο κομμάτι του παζλ είναι ο κατακερματισμός της ελίτ. Η πολιτική αλλαγή από κάτω προς τα πάνω είναι σπάνια. Πρέπει να αναδυθεί μια δομημένη αντι-ελίτ για να αμφισβητήσει την κυρίαρχη ελίτ. Το σύνηθες είναι η παλιά ελίτ να διασπάται όταν μια νέα ελίτ εμφανίζεται για να αμφισβητήσει την παλιά τάξη πραγμάτων. Εδώ και οι δύο πλευρές προφανώς έχουν τεράστια ελλείμματα. Ωστόσο, οι εμφύλιοι πόλεμοι σχεδόν πάντα περιλαμβάνουν την εμφάνιση μιας αποφασιστικής πρωτοποριακής ελίτ. Στην περίπτωση της Αμερικής πριν από το 2016, είναι σκόπιμο να σκεφτούμε την ελίτ ενωμένη στις βασικές κατευθύνσεις και στην ιδεολογία της. Ενώ υπήρχαν διαφωνίες, κυρίως δημοσιονομικές, υπήρχε αξιοσημείωτη ομοιομορφία απόψεων στα υπόλοιπα θέματα.</div><div><br />Ο Τραμπ αλλάζει το σκηνικό<br /><br />Όμως, τόσο η πρώτη, αλλά ειδικά η δεύτερη εκλογή του Τραμπ, τα αλλάζει όλα. Για πρώτη φορά οι αμερικανικές ελίτ είναι πραγματικά διαλυμένες. Η δεύτερη κυβέρνηση Τραμπ είναι αμιγώς “τραμπική”, σε αντίθεση με την πρώτη. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει γίνει προ πολλού κόμμα του Τραμπ, μετασχηματισμένο σε μια αντι-ελίτ, καθώς έχει αποξενωθεί από τις παραδοχές της παλιάς διευθυντικής ηγεσίας του. Είναι πλέον ανοιχτό σε ένα διαφορετικό όραμα κοινωνίας και διακυβέρνησης…<br /><br />Ο φεντεραλισμός διασφαλίζει ότι ένας βαθμός πολιτικού κατακερματισμού έχει ήδη ενσωματωθεί στο αμερικανικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γραμμές αντιπαράθεσης στον εμφύλιο πόλεμο συνέπιπταν σε μεγάλο βαθμό με πολιτειακά σύνορα. Ενώ η πιθανότητα νέου εμφυλίου πολέμου φτιάχνει πρωτοσέλιδα στις ΗΠΑ, αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανιστεί μια εξέγερση. Εάν ένας εμφύλιος πόλεμος περιλαμβάνει βία μεταξύ του κράτους και ενός εσωτερικού σφετεριστή, ικανού να αντεπιτεθεί είτε με περιφερειακή απόσχιση, είτε με πολιτειακό έλεγχο, μια εξέγερση είναι ένας πολιτικο-στρατιωτικός αγώνας μικρότερης κλίμακας που είναι συχνά περιφερειακός και επιχειρησιακά ασύμμετρος.<br /><br />Στη πραγματικότητα, οι γραμμές μεταξύ των δύο είναι ασαφείς. Εξεγέρσεις σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζονται σε σύγχρονα πλούσια κράτη, όχι επειδή τέτοια κράτη δεν έχουν παραπονούμενους πληθυσμούς. Απλά, οι πλούσιες χώρες έχουν υψηλά επίπεδα κρατικών δυνατοτήτων, δηλαδή τους πόρους και την ικανότητα να ασκούν πλήρη έλεγχο στην επικράτειά τους. Πιο αδύναμα κράτη, συχνά αντιμετωπίζουν εξεγέρσεις, επειδή είναι λιγότερο ικανά να εμποδίσουν τη δημιουργία και τη μετάσταση ανταρτικών ομάδων σε απόμακρες από το έλεγχό τους περιοχές. Το αμερικανικό κράτος δεν είναι αδύναμο, τουλάχιστον όχι με την έννοια της σκληρής εξουσίας. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα ιδιαίτερο είδος “τρελού” για να επιχειρήσει μια εξέγερση κάτω από τέτοιες συνθήκες.<br /><br />Μπορεί η εξέγερση να μην είναι το πιο πιθανό σενάριο, όμως αυτό δεν σημάνει ότι δεν υπάρχει το περιβάλλον για έξαρση της πολιτικής βίας, έστω χαμηλής ή ελεγχόμενης έντασης, όπως βλέπουμε ήδη να συμβαίνει…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Πού θα οδηγήσει ο εμφύλιος χαμηλής έντασης στις ΗΠΑ.

ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Αν ρωτούσατε πολιτικούς αναλυτές πριν από 15 χρόνια για το ενδεχόμενο εμφύλιας σύρραξης στις ΗΠΑ, θα γελούσαν. Όχι πια...

Διαβάστε την συνέχεια

Στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

<img height="320" src="https://air.euro2day.gr/media/resizedpics/picsMain930/37/1501737-mitsotakis-2025-930-2.jpg" width="710" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Για τρίτη φορά, μετά το 2016 στη Δρέσδη και το 2018 στο Τορίνο. Με ποιες θέσεις προσέρχεται στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς.</span></h3><b>Φίλιππος Πανταζής</b><br />Με τη συμμετοχή του σε σειρά διεθνών συσκέψεων και με μπαράζ επαφών του με Ευρωπαίους ηγέτες καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να απαντήσει στην κριτική που δέχεται η κυβέρνηση για τις εξελίξεις σε θέματα που άπτονται της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Τα ζητήματα με τη Μονή του Σινά, το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και το ενδεχόμενο συμμετοχής της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE διεύρυναν τα καυτά μέτωπα που έχει να διαχειριστεί η κυβέρνηση σε διπλωματικό επίπεδο, σε μια κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία στην ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.<br /><br />Στην ελληνική πλευρά αισιοδοξούν ότι και αυτά τα «αγκάθια», με τους κατάλληλους χειρισμούς, θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, προς όφελος του εθνικού συμφέροντος και εκτιμάται ότι ο πρωθυπουργός θα τα θέσει στους ομολόγους του, με την πρώτη ευκαιρία.<br /><br />Ο κ. Μητσοτάκης σήμερα και αύριο θα συμμετάσχει στην 3η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τους Ωκεανούς (UNOC3) στη Νίκαια.<br /><br />Την Τετάρτη θα δώσει το «παρών», κατόπιν πρόσκλησης του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στην Σύνοδο Κορυφής Ουκρανίας-Νοτιοανατολικής Ευρώπης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Οδησσό.<br /><br />Την επόμενη, ο πρωθυπουργός θα πραγματοποιήσει διμερή επίσκεψη στη Μολδαβία και ακολούθως θα πραγματοποιήσει διήμερη επίσκεψη στη Σουηδία, όπου θα έχει συνάντηση με τον Σουηδό ομόλογό του Ουλφ Κρίστερσον.<br /><br />Στη συνέχεια θα συμμετάσχει στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ η οποία θα πραγματοποιηθεί στη Στοκχόλμη. Η συνάντηση, όπως έχει διαρρεύσει, θα αφορά θέματα όπως η σχέση τεχνητής νοημοσύνης και γεωπολιτικής, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η επανεκκίνηση της Δυτικής Συμμαχίας, η Κίνα και η νέα γεωοικονομική στρατηγική της Ευρώπης, η ενεργειακή ασφάλεια και η πράσινη μετάβαση, καθώς και οι απειλές κατά της Δημοκρατίας και ο ρόλος των social media.<div><br />«Δεν αποφασίζουν»<br /><br />Την τελευταία φορά που ο κ. Μητσοτάκης είχε συμμετάσχει στις εργασίες της Λέσχης ήταν στο Τορίνο τον Ιούνιο του 2018, ενώ για πρώτη φορά παρέστη σε συζήτηση της Λέσχης το 2016 στη Δρέσδη. Μάλιστα, είχε ερωτηθεί σχετικά, στη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης, όπου απάντησε τα ακόλουθα:<br /><br />«Δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από μια συνάντηση πολιτών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, επιφανών ανθρώπων, που συζητάνε -και δεν αποφασίζουν απολύτως τίποτα- για σημαντικά ζητήματα.<br /><br />Παραδείγματος χάρη, ένα από τα ζητήματα που συζητήθηκαν στη φετινή (2016) συνάντηση -ήταν η πρώτη φορά που πηγαίνω- και το θεωρώ απολύτως κρίσιμο είναι το πώς η τεχνολογία και με ποιον τρόπο θα αντικαταστήσει μια σειρά από δουλειές που σήμερα γίνονται από ανθρώπους και αύριο θα γίνονται από μηχανές. Αυτή είναι μια συζήτηση η οποία πρέπει να μας απασχολεί ως πολιτικούς».<br /><br />Η Λέσχη, όπως ανέφερε στη συγκεκριμένη συνέντευξη (στον Νίκο Χατζηνικολάου) ο πρωθυπουργός, «δεν έχει μέλη. Ο κανόνας είναι ότι μιλάς ελεύθερα, δεν κρατούνται πρακτικά -ακριβώς για να μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα και δεσμεύεσαι να μην αναφερθείς σε συγκεκριμένα πράγματα που έχουν ειπωθεί. Αυτό δεν είναι κανόνας μόνο στο συγκεκριμένο φόρουμ, είναι κανόνας και σε πολλά άλλα φόρα.<br /><br />Για να το αποδραματοποιήσω, δεν υπάρχει κανείς ιδιαίτερος μύθος πίσω από αυτή τη συνάντηση. Είναι μια ενδιαφέρουσα συνάντηση, μια ευκαιρία να συναντήσει κανείς ενδιαφέροντες ανθρώπους και να μιλήσει για τη χώρα του.<br /><br />Αν αρνηθώ να πάω, δεν θα γίνει τίποτα απολύτως. Δεν θα γίνει κάτι αν δεν πας, ούτε θα σου τραβήξει κάποιος το αυτί, αλλά νομίζω είναι μια ευκαιρία να μιλήσω για τα εθνικά συμφέροντα, όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ. Είτε είναι για προσφυγικό, είτε για οικονομική κρίση, είτε το σχέδιό μου για την Ελλάδα. Πιστεύω ότι ενισχύω συνολικά την αξιοπιστία της χώρας».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Για τρίτη φορά, μετά το 2016 στη Δρέσδη και το 2018 στο Τορίνο. Με ποιες θέσεις προσέρχεται στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς. Φίλι...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια ανήθικη πρόταση.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2025/01/Mitsotakis-Ieronymos-scaled.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1401" data-original-width="2048" height="400" src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2025/01/Mitsotakis-Ieronymos-scaled.jpg" width="688" /></a></div><div><br /></div><div>Σε μια εποχή που οι συγγενείς των Τεμπών κατηγορούν τον πρωθυπουργό για κατάχρηση εξουσίας, με βάση το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, εκείνος φέρεται ότι ζήτησε από τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας να χαμηλώσει εντυπωσιακά τους τόνους για το Σινά, με αντάλλαγμα να εξασφαλίσει ευνοϊκή λύση για το μείζον ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας</div><br /><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανοίγει το σπίτι του και παραθέτει δείπνα σε παράγοντες του δημόσιου βίου μόνο όταν τους έχει ανάγκη! Το έκανε με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, όταν προσπαθούσε να τον πείσει να ψηφίσει το μνημόνιο αμυντικής συνεργασίας με τα Σκόπια και να αναγνωρίσει η Νέα Δημοκρατία τη συμφωνία των Πρεσπών και το όνομα Βόρειος Μακεδονία με την ψήφο των βουλευτών της. Απέτυχε.<br /><br />Το έκανε με τον υπουργό Εξωτερικών (τότε) Νίκο Δένδια, τον οποίο κάλεσε με τη σύζυγό του Δάφνη στο διαμέρισμά του, στον Λυκαβηττό, για να λύσουν ενδοκυβερνητικές διαφωνίες για τα Ελληνοτουρκικά. Το έκανε ξανά, όταν τον κάλεσε ως υπουργό Αμυνας στο σπίτι του, στην Κρήτη, και τον έβαλε να κοιμηθεί ακόμη και στο παιδικό δωμάτιο της Ντόρας Μπακογιάννη, προκειμένου να τον πείσει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να τον ξεφορτωθεί από τη διαδοχή. Απέτυχε και τις δύο φορές.<br /><br />Το έκανε προσκαλώντας σε δείπνο κορυφαίο επιχειρηματία της χώρας, τον οποίο απείλησε αμέσως μετά την εκλογή του, το 2019, ότι θα τον κυνηγήσει, αν δεν τον στηρίξει, αλλά μετά χρειαζόταν εκείνος τη βοήθειά του. Πέτυχε σχετικώς.<br /><br />Στην ίδια «συνταγή» προσέφυγε ο κύριος Μητσοτάκης και την περασμένη Τρίτη, την παραμονή αναχώρησής της ελληνικής αντιπροσωπίας για το Κάιρο, όπου επρόκειτο να διαπραγματευτεί την τύχη της Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Αυτή τη φορά προσκάλεσε στην οικία του σε δείπνο τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο. Πάλι κάτι ήθελε. Και αυτό το «ήθελε» συνδεόταν ευθέως με τις εξελίξεις στην υπόθεση του Σινά.<br /><br />Ο κύριος Μητσοτάκης αιφνιδιάστηκε από τη σκληρή δήλωση του Ιερωνύμου, ο οποίος τον κάλεσε να παρέμβει για να αποτραπεί «νέα άλωση». Κατάλαβε ότι με την υπόθεση του Σινά ανοίγει νέο μέτωπο με το σύνολο της Ορθοδοξίας και της θρησκείας. Ανοίγει νέο μέτωπο, διότι, όπως αποδεικνύεται πλέον απ’ όσα λέει ο ίδιος δημοσίως μετά τις δραματικές εξελίξεις αλλά και ο υπουργός των Εξωτερικών, το θέμα αυτό το έχει «πουλήσει» και απλώς θέλει… συνενόχους στην εκποίησή του.<br /><br />Αν δεν το είχε «πουλήσει», στην κυριακάτικη ανάρτησή του στο facebook θα ανέφερε τις λέξεις «κυριότητα» και «ιδιοκτησία» του Σινά ως διεκδικήσεις στις διαπραγματεύσεις. Ομως, περιέργως, εκείνος περιορίζει τις διεκδικήσεις του στο να αποκτήσει νομική προσωπικότητα το Σινά και να κατοχυρωθούν οι μοναχοί. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι διεκδικήσεις του.<br /><br />Το ίδιο έκανε και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης αμέσως μετά την επιστροφή του στην Αθήνα. Σε συνέντευξή του σε διαδικτυακό τόπο αναφέρει κι αυτός ότι στις προτεραιότητες είναι η νομική προσωπικότητα της μονής. Λέξη για την κυριότητα και την ιδιοκτησία της. Πολύ προκλητικά, μάλιστα, αναφέρει ότι η ανιστόρητη απόφαση του εφετείου Ισμαηλίας έχει, εκτός από αρνητικά, και «θετικά σημεία».<br /><br />Οπως γίνεται αντιληπτό, η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της σε συνεργασία με την αιγυπτιακή κυβέρνηση και τα υπόλοιπα είναι θεατρική παράσταση, όπως επισημάναμε από την πρώτη στιγμή.<br /><br />Το ενδιαφέρον, όμως, είναι τι ακριβώς φέρεται ότι ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο ο κύριος Μητσοτάκης στο δείπνο που του παρέθεσε στο σπίτι, στον Λυκαβηττό. Είναι εκπληκτικό, σε μια εποχή που οι συγγενείς των Τεμπών τον κατηγορούν για κατάχρηση εξουσίας, με βάση το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, εκείνος φέρεται ότι ζήτησε από τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας να χαμηλώσει εντυπωσιακά τους τόνους για το Σινά, με αντάλλαγμα να εξασφαλίσει ευνοϊκή λύση για το μείζον ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ο κύριος πρωθυπουργός έχει ξεγελάσει κατ’ επανάληψη τον Αρχιεπίσκοπο για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Το εξομολογείται ο Αρχιεπίσκοπος σε ιεράρχες.<br /><br />Γνωρίζει όμως ο πρωθυπουργός ότι ο καημός του Ιερωνύμου, ο οποίος έγραψε σχετικό βιβλίο αμέσως μετά την απόπειρα ΣΥΡΙΖΑ, που υπονομεύτηκε μέσα από την Εκκλησία το 2019, είναι να σφραγίσει την ποιμαντορία του με την επίλυση των θεμάτων της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και της εκκλησιαστικής περιουσίας. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός φέρεται ότι του υποσχέθηκε λύση, υπό την προϋπόθεση ότι θα χαμηλώσει τους τόνους για το θέμα του Σινά, το οποίο είναι μείζον.<br /><br />Δεν είμαστε βέβαιοι ότι η πρώτη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου χαροποίησε τον πρωθυπουργό, είμαστε όμως βέβαιοι ότι αυτή η ανήθικη πρόταση που φέρεται ότι του έκανε, έγινε. Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας από υψηλόβαθμους -μάλλον εμβρόντητους- εκκλησιαστικούς παράγοντες, ο Αρχιεπίσκοπος μοιράστηκε την ουσία της συνάντησής του στα βασικά σημεία της με συνεργάτες του στην Αρχιεπισκοπή και το μυστικό… κοινολογήθηκε. Είτε, λοιπόν, σήμερα του ζητήσει ο πρωθυπουργός να μας διαψεύσει είτε όχι (είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό, ενώ η αλήθεια πάντοτε αποκαλύπτεται και μας δικαιώνει), η συζήτηση αυτή φαίνεται ότι έγινε.<div><br />Άστοχο<br /><br />Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, βεβαίως, ακόμα κι αν ήθελε κάποιο από τα δύο μέρη ή και τα δύο να προχωρήσουν σε αυτή τη συμφωνία, τα γεγονότα θα το/τα ξεπεράσουν. Είναι μάταιος κόπος.<br /><br />Και ένα υστερόγραφο: Σε μια εποχή που έχει ανοίξει συζήτηση για το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός να κατηγορηθεί για κατάχρηση εξουσίας και να στηθεί στο Κοινοβούλιο κάλπη εντυπώσεων για την παραπομπή του, μετά την πρόταση τεσσάρων κομμάτων της αντιπολίτευσης (επειδή φέρεται ότι δεν σεβάστηκε τη διάκριση των εξουσιών και παρενέβη στη Δικαιοσύνη με έγγραφό του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τα Τέμπη), είναι τουλάχιστον… άσοφο να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Εκκλησίας και να της υποδεικνύει τι να κάνει.<br /><br />Είναι τουλάχιστον άστοχο, επίσης, να παρεμβαίνει στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης Αρχής, του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, και με νόμο «φωτογραφικό» να επιχειρεί να απαγορεύσει σε Ελληνες πολίτες να αποκτήσουν μέσο ενημέρωσης. Δεν καταλαβαίνει ότι με όλες αυτές τις πράξεις, που έχουν ως κοινό την κατάχρηση εξουσίας, οικοδομεί ένα προφίλ το οποίο οι φίλοι μας οι Γάλλοι ονομάζουν περίτεχνα criminogene (εγκληματογόνο);</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Μια ανήθικη πρόταση.

Σε μια εποχή που οι συγγενείς των Τεμπών κατηγορούν τον πρωθυπουργό για κατάχρηση εξουσίας, με βάση το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, εκείνο...

Διαβάστε την συνέχεια

«Δεν επιδιώκουμε πλέον ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος», δηλώνει ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Ισραήλ.

<img height="369" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2017/12/jerusalem-630x400.jpg" width="698" /><br /><br />Ο Μάικ Χάκαμπι, πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, προκάλεσε διεθνή αναταραχή με τη δήλωσή του ότι η Ουάσιγκτον δεν υποστηρίζει πλέον τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, σηματοδοτώντας μια ριζική στροφή στην αμερικανική διπλωματία στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Σε συνέντευξή του στο Bloomberg News, ερωτηθείς αν η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους παραμένει στόχος της αμερικανικής πολιτικής, ο Χάκαμπι απάντησε κατηγορηματικά: «Δεν το νομίζω».<br /><br />Πρότεινε μάλιστα ότι, αν υπάρξει μελλοντική παλαιστινιακή οντότητα, αυτή θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε εδάφη «άλλης μουσουλμανικής χώρας» αντί να απαιτείται από το Ισραήλ να παραχωρήσει εδάφη.<br /><br />«Αν δεν αλλάξει δραστικά η κουλτούρα, δεν υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο», τόνισε, προσθέτοντας ότι τέτοιες αλλαγές «δεν θα συμβούν στη διάρκεια της ζωής μας».<br /><br />Σε συνέντευξή του στο BBC, ο Χάκαμπι υπογράμμισε τη δυσανάλογη έκταση γης που κατέχουν οι μουσουλμανικές χώρες σε σχέση με το Ισραήλ, λέγοντας:<br /><br />«Οι μουσουλμανικές χώρες διαθέτουν 644 φορές μεγαλύτερη έκταση από αυτή που ελέγχει το Ισραήλ.<br /><br />»Αν υπάρχει πραγματική επιθυμία για παλαιστινιακό κράτος, κάποιος θα μπορούσε να πει: “Θα το φιλοξενήσουμε εμείς”».<br /><br />Επιπλέον, επανέλαβε τη θέση του για την ονοματολογία των εδαφών, δηλώνοντας:<br /><br />«Το Ισραήλ έχει τίτλο ιδιοκτησίας στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια. Δεν χρησιμοποιώ όρους όπως “Δυτική Όχθη”, “οικισμοί” ή “κατοχή”. Είναι κοινότητες, γειτονιές, πόλεις».<br /><br />Η δήλωση αυτή ευθυγραμμίζεται με την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης Τραμπ.<br /><br />Ο πρώην κυβερνήτης του Αρκάνσας, διορισμένος από τον Ντόναλντ Τραμπ, έχει ιστορικό υποστήριξης των ισραηλινών θέσεων, όπως φάνηκε και από τη δήλωσή του το 2017 στο CNN, όπου χαρακτήρισε τη Δυτική Όχθη ως «Ιουδαία και Σαμάρεια», αρνούμενος τον όρο «κατεχόμενα εδάφη».<br /><br />Αναλυτές επισημαίνουν ότι η δήλωση του Χάκαμπι δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένων των πρόσφατων κινήσεων της αμερικανικής κυβέρνησης.<br /><br />Ο Χάλεντ Ελγκίντι, μελετητής στο Κέντρο Σύγχρονων Αραβικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Georgetown και πρώην σύμβουλος παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων, δήλωσε:<br /><br />«Η δήλωση αυτή κρυσταλλώνει μια διπλωματική στροφή που είχε ήδη διαφανεί, με την ανοιχτή υποστήριξη της εκδίωξης του πληθυσμού της Γάζας και τη νομιμοποίηση των ισραηλινών πολιτικών εποικισμού».<br /><br />Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται «δεσμευμένη στην εξάλειψη των Παλαιστινίων, τόσο σε φυσικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο».<br /><br />Ο Γιουσέφ Μουνάγιερ, επικεφαλής του προγράμματος Παλαιστίνης-Ισραήλ στο Αραβικό Κέντρο της Ουάσιγκτον, σχολίασε στον Guardian:<br /><br />«Ο Χάκαμπι λέει φωναχτά αυτό που οι ενέργειες των ΗΠΑ υπονοούν εδώ και δεκαετίες.<br /><br />»Παρά τις δηλώσεις περί υποστήριξης παλαιστινιακού κράτους, η αμερικανική πολιτική συστηματικά το υπονόμευε».<br /><br />Σύμφωνα με τους Times of Israel, η δήλωση του Χάκαμπι ενισχύει την αντίληψη ότι η κυβέρνηση Τραμπ εγκαταλείπει οριστικά τη λύση των δύο κρατών, προκαλώντας αντιδράσεις από Παλαιστίνιους αξιωματούχους.<br /><br />Η Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Κύπρο χαρακτήρισε τα σχόλια «κατάφωρη προσβολή στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα», υπογραμμίζοντας ότι υπονομεύουν τις ελπίδες για παλαιστινιακή αυτοδιάθεση.<br /><br />Η απόρριψη της παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης δημιουργεί διπλωματικές προκλήσεις για τους συμμάχους των ΗΠΑ.<br /><br />Ευρωπαϊκά και αραβικά κράτη, που παραμένουν προσηλωμένα στη λύση των δύο κρατών, βρίσκονται σε δύσκολη θέση, καθώς πιθανότατα θα πιεστούν να προσαρμοστούν στη νέα στάση της Ουάσιγκτον.<br /><br />Σύμφωνα με το Al Jazeera, η δήλωση του Χάκαμπι έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις σε αραβικές πρωτεύουσες, με την Ιορδανία και την Αίγυπτο να εκφράζουν ανησυχίες για την περιφερειακή σταθερότητα.<br /><br />Η στάση αυτή έρχεται σε συνέχεια της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ το 2018 από τον Τραμπ, μια κίνηση που είχε ήδη πυροδοτήσει εντάσεις.<br /><br />Η δήλωση του Χάκαμπι ενισχύει την εικόνα μιας αμερικανικής πολιτικής που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ισραηλινές θέσεις, προκαλώντας ερωτήματα για το μέλλον των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων στη Μέση Ανατολή.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

«Δεν επιδιώκουμε πλέον ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος», δηλώνει ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Ισραήλ.

Ο Μάικ Χάκαμπι, πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, προκάλεσε διεθνή αναταραχή με τη δήλωσή του ότι η Ουάσιγκτον δεν υποστηρίζει πλέον τη δημιουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα αφού «ξέχασε» τη Λιβύη τώρα «τρέχει». Ο Γεραπετρίτης στις λιβυκές πρωτεύουσες.

<img height="391" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2022/09/haftar-630x385.jpg" width="690" /><br /><br />Η Αθήνα, σύμφωνα με πληροφορίες, επιχειρεί να επαναφέρει στο προσκήνιο τον «Φάκελο Λιβύη», καθώς η γειτονική χώρα της Βόρειας Αφρικής παραμένει μια σημαντική «μαύρη τρύπα» τόσο για την ασφάλεια της περιοχής όσο και για την ελληνική εξωτερική πολιτική.<br /><br />Από το 2019, όταν η προσωρινή (ισλαμιστική) κυβέρνηση της Λιβύης στην Τρίπολη υπέγραψε το ανυπόστατο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο με την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η κατάσταση παραμένει κρίσιμη.<br /><br />Πριν ακόμη γίνει γνωστό ότι το Κοινοβούλιο στην Ανατολική Λιβύη θα εξετάσει το ψευδοΜνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, η Αθήνα είχε ήδη καταρτίσει σχέδιο για την αποκατάσταση διαύλων επικοινωνίας.<br /><br />Στόχος είναι η επανασύνδεση τόσο με την προσωρινή κυβέρνηση του Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα στην Τρίπολη όσο και με δύο κεντρικές φυσιογνωμίες της Ανατολικής Λιβύης (Κυρηναϊκή): τον πρόεδρο της Βουλής, Ακίλα Σάλεχ, και τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.<br /><br />Η διπλωματική προετοιμασία ήταν εντατική, με τον Έλληνα πρέσβη, Νικόλαο Γαριλίδη, να συναντά την περασμένη εβδομάδα τον Λίβυο υπουργό Εξωτερικών.<br /><br />Στόχος ήταν η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, στην Τρίπολη εντός Ιουνίου, σε μια πρώτη υψηλού επιπέδου επαφή μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του τότε υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, τον Απρίλιο του 2021.<br /><br />Ακολούθησε η επεισοδιακή επίσκεψη του Νίκου Δένδια τον Νοέμβριο του 2022, όταν αρνήθηκε να συναντηθεί με την Λίβυα ομόλογό του στο αεροδρόμιο της Τρίπολης. Ο κ. Δένδιας μετέβη τελικά στο Τομπρούκ, όπου συναντήθηκε με τον Ακίλα Σάλεχ, με τις διμερείς σχέσεις να παραμένουν έκτοτε ουσιαστικά παγωμένες.<br /><br />Το 2019, η Αθήνα αιφνιδιάστηκε από το ανυπόστατο ψευδοΜνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, παρόλο που υπήρχαν προειδοποιητικά σημάδια μήνες νωρίτερα.<br /><br />Η Ελλάδα βρήκε στήριξη στην Αίγυπτο και στις αρχές της Ανατολικής Λιβύης, οι οποίες, για δικούς τους λόγους, τάχθηκαν κατά του ψευδοΜνημονίου.<br /><br />Το γεγονός ότι το ψευδοΜνημόνιο υπεγράφη από μια μη εξουσιοδοτημένη κυβέρνηση και δεν επικυρώθηκε από τη Βουλή του Τομπρούκ αποτέλεσε βασικό επιχείρημα για την ακυρότητά του, πέρα από τις προφανείς παραβιάσεις του Δικαίου της Θάλασσας.<br /><br />Μετά το 2022, οι σχέσεις με την Τρίπολη παρέμειναν ψυχρές, ενώ οι επαφές με την Ανατολική Λιβύη σχεδόν εξανεμίστηκαν.<div><br />Η επίσκεψη του γιου Χάφταρ<br /><br />Τη Δευτέρα 09/06 έγινε γνωστό ότι ζητήθηκε άδεια πτήσης από τη Βεγγάζη για ιδιωτικό αεροσκάφος συνδεόμενο με την οικογένεια Χάφταρ.<br /><br />Διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι ο γιος του στρατηγού, Αλ Σαντάκ Χάφταρ, θα επισκεπτόταν την Αθήνα για 24 ώρες στο πλαίσιο ιδιωτικής επίσκεψης, καθώς η οικογένειά του βρισκόταν σε διακοπές πριν συνεχίσει για άλλον προορισμό.<br /><br />Ο Αλ Σαντάκ, ο λιγότερο γνωστός από τα έξι παιδιά του στρατάρχη, ασχολείται με γεωργικές επιχειρήσεις και δεν είχε καμία επίσημη επαφή στην Αθήνα, παρά τις φημολογίες.</div><div><a href="https://www.tribune.gr/politics/news/article/918982/i-ellada-afoy-xechase-ti-livyi-tora-trechei-o-gerapetritis-stis-livykes-proteyoyses.html"><b>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ</b></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ελλάδα αφού «ξέχασε» τη Λιβύη τώρα «τρέχει». Ο Γεραπετρίτης στις λιβυκές πρωτεύουσες.

Η Αθήνα, σύμφωνα με πληροφορίες, επιχειρεί να επαναφέρει στο προσκήνιο τον «Φάκελο Λιβύη», καθώς η γειτονική χώρα της Βόρειας Αφρικής παραμέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ευρωπαίοι τρέφουν το τουρκικό φίδι στον κόρφο τους

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTIVBg_w-StsxE8GgCyHhSV52KHKNpIZqSa9w&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTIVBg_w-StsxE8GgCyHhSV52KHKNpIZqSa9w&s" width="685" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Τουρκία δεν θα πολεμήσει ποτέ για την Ευρώπη</span></h3>Του <b>Θοδωρή Γιάνναρου</b><br />Είναι πράγματι αστείο από τη μία και λυπηρό από την άλλη, που κάποιοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν μάταια την ελπίδα πως, σε έναν μελλοντικό πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης, η Τουρκία του Ερντογάν και των ισλαμιστών του θα πάρει σαφή θέση υπέρ της Ευρώπης και θα πολεμήσει στο πλευρό ημών των αλλόθρησκων... Τι πρέπει δηλαδή να συμβεί, για να αντιληφθούν τον διπρόσωπο ρόλο της Τουρκίας, του Ερντογάν και του κονκλαβίου του, που ποτέ –μα ποτέ– δεν ήταν πραγματικοί σύμμαχοι της Ευρώπης και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν;<br /><br />Η Τουρκία θα φερθεί όπως ακριβώς φέρθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου παζάρευε με τη Μ. Βρετανία και τη Γερμανία, προκειμένου να συνταχθεί με τη μία ή την άλλη, ζητώντας ως αντάλλαγμα την παραχώρηση σε αυτήν των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες της, και κατέληξε να κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία όταν οι Ρώσοι ήδη έμπαιναν στο Βερολίνο, με τον πόλεμο να έχει κριθεί...<br /><br />Η αλήθεια είναι πως η Τουρκία καίγεται να πάρει μερίδιο από τα €150 δισ. της Ευρώπης για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, γεγονός που παρέχει σε Ελλάδα και Κύπρο μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναφερθούν ξανά και ξανά στην εντελώς παράνομη –βάσει του Διεθνούς Δικαίου– κατοχή από τον τουρκικό στρατό της μισής σχεδόν Κύπρου και να απαιτήσουν την άμεση απόσυρσή του.<br /><br />Δεν είναι δυνατόν η Ευρώπη, που επανεξοπλίζεται μαζικά, να ενισχύει την κατοχική Τουρκία, που ποτέ δεν ήταν πραγματικός σύμμαχος της Ευρώπης και που κατέχει μέρος της ευρωπαϊκής επικράτειας στην Κύπρο! Δεν είναι λογικό, όταν η αμυντική της προσπάθεια στρέφεται κατά της Ρωσίας που κατέχει εδάφη μη μέλους της, να αγνοεί από την άλλη την Τουρκία, που εδώ και 50 χρόνια πράττει το ίδιο σε μέλος της! Οι Ευρωπαίοι το κατανοούν μεν, αλλά κι εμείς πρέπει να κάνουμε το βήμα και να ζητήσουμε να προβούν σε πράξεις!<br /><br />Η κλασική όμως ελληνική νοοτροπία, που αποτελεί και σύνηθες ελάττωμα του λαού μας, είναι να μη νοιαζόμαστε για την επικείμενη καταιγίδα όταν επικρατεί ηρεμία… Πόσο βολικό και συνάμα πόσο επικίνδυνο! Το ότι ο Τούρκος δεν το έκανε ακόμα, δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει στο μέλλον – δηλαδή αύριο κιόλας.<br /><br />Η Τουρκία, που –αποδεδειγμένα πλέον– δεν είναι πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά για όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, ετοιμάζεται για μετωπική σύγκρουση με όλους, με τη Ρωσία σε αυτή τη φάση να είναι δίπλα της. Καλώς η Ελλάδα έχει επιλέξει να συμπορευθεί αμυντικά με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, αφήνοντας στην άκρη διάφορες ιδεοληψίες του παρελθόντος. Δεν είναι όμως αρκετό – δεν φτάνει! Χρειάζεται να πειστεί και η ΕΕ, που φλερτάρει τους Τούρκους εις βάρος της και εις βάρος της χώρας μας! Χρειάζεται όμως και μια ελληνική κυβέρνηση που να μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της, να μη μασάει τα λόγια της, αλλά να παίρνει σωστές αποφάσεις για το μέλλον! Χρειάζονται ικανοί πολιτικοί που να μην φοβούνται να ορθώσουν ανάστημα, να διατυπώσουν φωναχτά την άποψή τους, μιας και η χώρα δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στα συνήθη και αναποτελεσματικά… "one man show” κάποιων πολιτικών αρχόντων!<br /><br />Ο Ερντογάν, απευθυνόμενος σε βουλευτές τουρκικής καταγωγής που έχουν εκλεγεί με πολιτικά κόμματα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ισχυρίστηκε πως, αφού η Τουρκία στο παρελθόν –ως Οθωμανική Αυτοκρατορία– είχε καταλάβει τα εδάφη της μισής Ευρώπης… μέχρι την Αυστρία και τη Μολδαβία αλλά και τη Νότια Ρωσία, τα ευρωπαϊκά εδάφη είναι "κατά βάθος” τουρκικά και τα χνάρια που άφησε εκεί η Τουρκία είναι ορατά σε κάθε γωνιά της Ευρώπης που κάποτε ήταν κομμάτι της εκεί τουρκικής πατρίδας. Ο Ερντογάν και πολλοί όμοιοί του πραγματικά πιστεύουν ακράδαντα αυτό το ισλαμικό παραμύθι!<br /><br />Πιστεύει επίσης πως, διατηρώντας τους ισχυρούς δεσμούς και την επαφή με την αγαπημένη πατρίδα Ανατολία, είναι επιθυμία του κυρίου Αλλάχ και υποχρέωση των Τούρκων όλου του πλανήτη να αγκαλιάσουν την καινούρια πατρίδα –την Ευρώπη– με όλες τις χώρες, τις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα χωριά της και να την μετατρέψουν σε αναπόσπαστο κομμάτι του μέλλοντος της Τουρκίας, με τη γέφυρα από το παρελθόν που θα χτιστεί να έχει ως πυλώνες τα εδάφη που ζουν τώρα οι Τούρκοι και στα οποία θα ζουν και στο μέλλον, σε μια εκτουρκισμένη Ευρώπη!<br /><br />Θεωρεί δε πως, όσο περισσότερο επεκτείνεται η εισχώρηση Τούρκων στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται ο χώρος δραστηριότητας και επιρροής τους. Οι τουρκικής καταγωγής βουλευτές στην Ευρώπη έχουν, κατά τον Ερντογάν, προορισμό να εκπληρώσουν την αποστολή τους και να μεταφέρουν αυτά τα μηνύματα στους Τούρκους πολίτες της Ευρώπης, να τους οργανώσουν και να τους προετοιμάσουν για το μέλλον.<br /><br />Η Ευρώπη πρέπει πάση θυσία να αντιληφθεί πως η Τουρκία ποτέ δεν πρόκειται να την υπερασπιστεί και να πολεμήσει γι' αυτήν. Το πιθανότερο είναι –κάποια στιγμή– να πολεμήσει εναντίον της… και είναι ζωτικής σημασίας για Ελλάδα και Κύπρο να κάνουν τα πάντα ώστε οι Ευρωπαίοι να αντιληφθούν το διακύβευμα…<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι Ευρωπαίοι τρέφουν το τουρκικό φίδι στον κόρφο τους

Η Τουρκία δεν θα πολεμήσει ποτέ για την Ευρώπη Του Θοδωρή Γιάνναρου Είναι πράγματι αστείο από τη μία και λυπηρό από την άλλη, που κάποιοι στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Constellation ΣΤΟΠ, 1,5+ δισ. δολάρια έκαστη… Πόσες είπαμε πως θα πάρουμε;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSfarWBQ_xE3LZQHtJsWAS35r9eI5V09xgEvg&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="160" data-original-width="316" height="324" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSfarWBQ_xE3LZQHtJsWAS35r9eI5V09xgEvg&s" width="686" /></a></div><div><br /></div>Το US Navy προτείνει περικοπή 16 δισ. δολαρίων για τη ναυπηγική βιομηχανία το 2026 και δεν σκοπεύει να προχωρήσει με τα σχέδια για την απόκτηση τουλάχιστον έξι νέων πολεμικών πλοίων, δήλωσε Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας.<br /><br />ΤΗΣ <a href="https://www.stripes.com/branches/navy/2025-06-10/navy-senate-shipbuilding-budget-18079300.html"><b>CAITLYN BURCHETT</b></a><br /><br />«Είμαι βαθιά απογοητευμένος με το αίτημα της κυβέρνησης για τον προϋπολογισμό του Ναυτικού για το οικονομικό έτος 2026. Ιδιαίτερα ανησυχώ για τον λογαριασμό ναυπηγικής βιομηχανίας, ο οποίος μειώθηκε κατακόρυφα στα 20,8 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 37 δισεκατομμύρια δολάρια του περασμένου έτους», δήλωσε ο γερουσιαστής Ρότζερ Γουίκερ,πρόεδρος της επιτροπής, κατά τη διάρκεια ακρόασης για τον προϋπολογισμό του Ναυτικού.<br /><br />Ο προϋπολογισμός του Ναυτικού για το 2026, ο οποίος δεν έχει ακόμη εγκριθεί πλήρως στο Κογκρέσο, θα υπονομεύσει τις προσπάθειες αποκατάστασης της ναυπηγικής βιομηχανίας, δήλωσε ο Γουίκερ. Το Ναυτικό δεν σκοπεύει να ζητήσει δύο νέα αντιτορπιλικά στον προϋπολογισμό του 2026, τα οποία αγοράζει κάθε χρόνο.<br /><br />Αντ’ αυτού, ο Wicker είπε ότι η υπηρεσία φαίνεται να βασίζεται σε πρόσθετα κεφάλαια από ένα ξεχωριστό νομοσχέδιο που εξετάζεται τώρα στο Κογκρέσο, το οποίο θα παρέχει στο Πεντάγωνο περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια για επενδύσεις στη ναυπηγική βιομηχανία, σε μια πολυεπίπεδη ασπίδα αντιπυραυλικής άμυνας και σε άλλες αμυντικές προτεραιότητες.<br /><br />Οι Ρεπουμπλικάνοι προωθούν αυτό το νομοσχέδιο μέσω του Κογκρέσου χρησιμοποιώντας μια διαδικασία συμφιλίωσης, η οποία θα τους επιτρέψει να παρακάμψουν την αντιπολίτευση των Δημοκρατικών και να ψηφίσουν το νόμο με απλή πλειοψηφία.<br /><br />«Αυτό το έλλειμμα αντικατοπτρίζει τις προσπάθειες χειραγώγησης του προϋπολογισμού εν αναμονή των κονδυλίων συμφιλίωσης του Κογκρέσου, τα οποία προορίζονταν ως συμπληρωματικά – όχι ως υποκατάστατα», είπε ο Wicker. Ο προτεινόμενος προϋπολογισμός του Ναυτικού δεν περιλαμβάνει επίσης την αγορά νέων υποβρυχίων κλάσης Virginia, δύο από τα οποία το Ναυτικό συνήθως επιδιώκει να αγοράζει κάθε χρόνο, είπε επίσης ο γερουσιαστής.<br /><br />Η κλάση υποβρυχίων ήταν μεταξύ πολλών ναυτικών προγραμμάτων χαρακτηρίστηκαν το 2024 από τον τότε υπουργό Ναυτικού Carlos Del Toro ως “καθυστερημένα”. Το πρόγραμμα των Virginia έχει καθυστέρηση 24-36 μηνών.<br /><br />Επίσης το ναυτικό ΔΕΝ θα επιδιώξει να αγοράσει δύο φρεγάτες κλάσης Constellation, τα σκάφη ενός προβληματικού προγράμματος που σταμάτησε καθώς η υπηρεσία και ο ναυπηγός προσπαθούν να βρουν πώς να κατασκευάσουν το πλοίο… Το Ναυτικό ξεκίνησε τις εργασίες για την πρώτη φρεγάτα Constellation το 2022 με εκτιμώμενη τότε τιμή 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ανά μονάδα. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις έχουν έκτοτε διογκωθεί κατά περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια και η παράδοση του πλοίου έχει καθυστερήσει κατά τρία χρόνια, πηγαίνοντας για το 2029, σύμφωνα με το Γραφείο Λογοδοσίας της Κυβέρνησης.<br /><br />Η επιτροπή αναμένει ένα σαφές σχέδιο για την αποκατάσταση της δυναμικής της ναυπηγικής βιομηχανίας και εξέφρασε τη δέσμευση του Κογκρέσου να εργαστεί για την κάλυψη των ελλείψεων του Ναυτικού. Αλλά πριν συμβεί αυτό, το Ναυτικό πρέπει να υποβάλει τον πλήρη προϋπολογισμό του στο Κογκρέσο. Το US Navy σχεδίαζε να έχει μια δύναμη 313 πλοίων έως το 2025. Αλλά στο σχέδιο ναυπήγησης πλοίων για το οικονομικό έτος 2025, το Ναυτικό δήλωσε ότι θα έχει 287 πλοία έως το 2025 – 26 λιγότερα πλοία από τα αναμενόμενα.<br /><br />Εν τω μεταξύ, η Κίνα, που θεωρείται ο κορυφαίος στρατιωτικός ανταγωνιστής της Αμερικής, αναπτύσσει ραγδαία τον στόλο της και βρίσκεται σε καλό δρόμο για να φτάσει σε στόλο 425 πλοίων έως το 2030.<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/12/constellation.bmp"><img height="448" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/12/constellation.bmp" width="640" /></a><br /><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Constellation ΣΤΟΠ, 1,5+ δισ. δολάρια έκαστη… Πόσες είπαμε πως θα πάρουμε;

Το US Navy προτείνει περικοπή 16 δισ. δολαρίων για τη ναυπηγική βιομηχανία το 2026 και δεν σκοπεύει να προχωρήσει με τα σχέδια για την απόκτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αριθμός των ένοπλων συγκρούσεων παγκοσμίως πιο ψηλά κι απ’ το 1946.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTt0aCS9wmyH7mHurg4YFlnmM46s58mfNIS8g&s" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTt0aCS9wmyH7mHurg4YFlnmM46s58mfNIS8g&s" width="688" /></a></div><div><br /></div>Ο πλανήτης γνώρισε το 2024 τον υψηλότερο αριθμό ένοπλων συγκρούσεων από το 1946, ξεπερνώντας το 2023 που ήταν ήδη χρονιά ρεκόρ, σύμφωνα με νορβηγική έκθεση που δημοσιεύθηκε σήμερα και που φέρνει στο προσκήνιο τους κινδύνους που σχετίζονται με την απεμπλοκή των ΗΠΑ.<br /><br />Την περασμένη χρονιά, σε όλο τον κόσμο καταγράφηκαν 61 συγκρούσεις σε 36 χώρες –σε κάποιες από τις οποίες μαίνονται παραπάνω από μία συγκρούσεις ταυτόχρονα– σύμφωνα με έκθεση του Ινστιτούτου Έρευνας για την Ειρήνη του Όσλο (Prio). Το 2023, οι αριθμοί αυτοί ήταν 59 και 34, αντίστοιχα.<br /><br />«Δεν είναι απλά κορύφωση, είναι μια διαρθρωτική αλλαγή. Ο κόσμος σήμερα είναι πολύ πιο βίαιος και πολύ πιο κατακερματισμένος απ’ ό,τι ήταν πριν από 10 χρόνια», σχολίασε η Σίρι Άας Ρούσταντ, επικεφαλής συντάκτρια της έρευνας που καταγράφει τις τάσεις την περίοδο 1946-2024.<br /><br />Η Αφρική παραμένει η ήπειρος που πλήττεται περισσότερο με 28 συγκρούσεις μεταξύ κρατών (στην οποία εμπλέκεται τουλάχιστον ένα κράτος), και ακολουθεί η Ασία (17), η Μέση Ανατολή (10), η Ευρώπη (3) και η Αμερική (2). Σε πάνω από τις μισές χώρες μαίνονται δύο ή περισσότερες συγκρούσεις.<br /><br />Ο αριθμός των θανάτων που συνδέονται με συγκρούσεις παρέμεινε λίγο-πολύ σταθερός σε σχέση με το 2023, περίπου στους 129.000, το οποίο καθιστά το 2024 τη χρονιά με τον τέταρτο υψηλότερο αριθμό νεκρών από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989, σύμφωνα με την έρευνα. Ο απολογισμός αυτός συνδέεται με τους πολέμους στην Ουκρανία και στη Λωρίδα της Γάζας και αλλά και τις συγκρούσεις στην αιθιοπική περιοχή του Τιγκράι.<br /><br />«Δεν είναι η ώρα οι ΗΠΑ, ή οποιαδήποτε μεγάλη παγκόσμια δύναμη, να γίνουν εσωστρεφείς και να εγκαταλείψουν τη διεθνή εμπλοκή. Ο προστατευτισμός, απέναντι στην αύξηση της βίας στον κόσμο, θα ήταν μεγάλο λάθος με συνέπειες διαρκείας για την ανθρώπινη ζωή», δήλωσε η Σίρι Αας Ρούσταντ, αναφερόμενη κυρίως στην πολιτική του «Πρώτα η Αμερική» που υπερασπίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ μετά την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο.<br /><br />«Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος μπορεί να στρέψει αλλού το βλέμμα. Είτε υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ είτε υπό μελλοντική διακυβέρνηση, η εγκατάλειψη της παγκόσμιας αλληλεγγύης θα σημαίνει τώρα εγκατάλειψη της σταθερότητας που οι ίδιες οι ΗΠΑ συνέβαλαν στο να οικοδομηθεί μετά το 1945», δήλωσε η ίδια. Η έρευνα βασίζεται σε στοιχεία που συγκέντρωσε το σουηδικό πανεπιστήμιο της Ουψάλα.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο αριθμός των ένοπλων συγκρούσεων παγκοσμίως πιο ψηλά κι απ’ το 1946.

Ο πλανήτης γνώρισε το 2024 τον υψηλότερο αριθμό ένοπλων συγκρούσεων από το 1946, ξεπερνώντας το 2023 που ήταν ήδη χρονιά ρεκόρ, σύμφωνα με ν...

Διαβάστε την συνέχεια