Η υποκρισία των Δυτικών, ο ρόλος της Τουρκίας και η εκμετάλλευση των προσφυγικών ροών...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh93qLTBaYa7HoVDxdZ3uARmwPDcrCn70kYA33NPft9kw3kmdNDCnJ5sJVXz9MC74NM_qvkH5Enq5vXHJHDKb-mfUF1LUjGDUmOYkn43570X0kG9ol6UacSTFS6g6wl-xF3jfGF_6f0MM/s1600/toysk+ntaboytogloy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh93qLTBaYa7HoVDxdZ3uARmwPDcrCn70kYA33NPft9kw3kmdNDCnJ5sJVXz9MC74NM_qvkH5Enq5vXHJHDKb-mfUF1LUjGDUmOYkn43570X0kG9ol6UacSTFS6g6wl-xF3jfGF_6f0MM/s640/toysk+ntaboytogloy.jpg" width="640" /></a></div> <br />Αν η Ανγκέλα Μέρκελ ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους Σύριους, θα έπρεπε πρωταρχικά να σταματήσει την υποστήριξη της Τουρκίας, να μην δέχεται ή προσκαλεί τους φυγάδες στην Γερμανία και να ενεργήσει, ώστε τα εκατομμύρια των Σύριων φυγάδων που διαμένουν στην Τουρκία σε σκηνές κοντά στα συριακά σύνορα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.<br /><br />Γράφει ο<b> Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης</b><br /><br /><a href="https://www.blogger.com/null"></a>Η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. με την Τουρκία είχε ως αποτέλεσμα αυτό που φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι πατριώτες. Η Τουρκία με τον αυταρχικό Πρόεδρό της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναλαμβάνει την διαχείριση της μαζικής μετανάστευσης και ως αμοιβή την ταχεία προοπτική της ένταξης της στην Ε.Ε. Εκτός αυτών ακόμη πριν από το καλοκαίρι την κατάργηση των θεωρήσεων διαβατηρίων για Τούρκους πολίτες. Παίρνει δε και έξι δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα τρία αμέσως. Με αυτή την συμφωνία ο Ερντογάν διορίζεται από την Ε.Ε. ως Επίτροπος μετανάστευσης.<br /><br />Η ημιεπίσημη εξήγηση της συμφωνίας είναι, ότι η Τουρκία με τον έλεγχο των προσφυγικών ροών εκβιάζει την Ε.Ε. και ως εκ τούτου η Ε.Ε. δεν έχει άλλη επιλογή από το να κάνει ότι απαιτεί η Τουρκία. Από την πρώτη στιγμή αυτό φαίνεται λογικό, δεν αντιπροσωπεύει όμως την πραγματικότητα. Η Τουρκία, παρα τις όποιες αναπτυξιακές προόδους έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε., από την οποία εξαρτάται ιδιαίτερα σε οικονομικά και χρηματοπιστωτικά θέματα. Η τουρκική τουριστική βιομηχανία, η γεωργία, η χρηματοδότηση, οι εξαγωγικές της βιομηχανίες, οι κατασκευές κλπ. εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη σχέση της με την Ε.Ε. Ακόμη και η παραμικρή διατάραξη των σχέσεων αυτών μπορεί να αποβεί καταστροφική για την τουρκική οικονομία, παράδειγμα οι κρατήσεις για τους τουριστικούς προορισμούς στην λεγόμενη τουρκική Ριβιέρα, που μειώθηκαν κατά 60%.<br /><br />Πίεση θα μπορούσε λοιπόν να ασκήσει όχι η Τουρκία επί της Ε.Ε., αλλά η Ε.Ε. επί της Τουρκίας. Γιατί λοιπόν η Ε.Ε. δεν πιέζει την Τουρκία να δημιουργήσει, σύμφωνα και με το διεθνές δίκαιο, σχέσεις καλής γειτονίας με την Συρία, αντί να ενδίδει στον εκβιασμό της με τους φυγάδες;<br /><br />Η απάντηση είναι η εξής: Η Τουρκία έχει, πρώτα, αδιάσειστες αποδείξεις, ότι ο ρόλος της ως υποστηρικτού των τρομοκρατικών οργανώσεων Αλ Κάιντα και ISIS είναι εν γνώσει των χωρών της Ε.Ε. Και δεύτερον, όπερ και το σπουδαιότερο, η Τουρκία παίζει στην στρατηγική της Δύσεως, δηλαδή του σιωνιστικού Ηγεμόνα, που είναι πίσω από την Ε.Ε., έναν ρόλο-κλειδί στην Μέση Ανατολή και την Ρωσία-Κίνα: Χρησιμοποιείται σήμερα εναντίον της Συρίας, αύριο θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του Ιράν και της Ρωσίας (στον Καύκασο), μεθαύριο εναντίον της Κίνας. <br /><br />Για τον λόγο αυτό «χτίσθηκε», αναπτύχθηκε οικονομικά απο τους βασικούς Ευρωπαίους, ιδιαίτερα την Γερμανία, και τις ΗΠΑ – και βέβαια από την αόρατη σιωνιστική κυβέρνηση του Ηγεμόνα, που βρίσκεται πίσω από τις δύο αυτές χώρες. Το ίδιο που έκανε με τον Λένιν στην Σοβιετική Ένωση και τον Χίτλερ στην Γερμανία (βλέπε και την πρόσφατη ομολογία του ίδιου του Ερντογάν για τον Άντολφ). Έτσι η συμφωνία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος πουρμπουάρ του σιωνιστικού Ηγεμόνα για το πιστό τσιράκι του, τον Ερντογάν.<br /><br />Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τους στόχους, στους οποίους αποσκοπεί η συμφωνία. Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί οικονομικά η Τουρκία, όχι βέβαια για το κόστος των φυγάδων, που παίζει μόνο έναν δευτερεύοντα ρόλο, αλλά για την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Η θαυματουργή οικονομική της άνοδο των τελευταίων ετών έλαβε από την Ρωσία ένα απότομο τέλος: <br /><br />Οι βρομοδουλειές του Ερντογάν υιού με το συριακό πετρέλαιο, για τις οποίες η Δύση έκανε τα στραβά μάτια, διακόπηκαν, το ίδιο και με συριακές αρχαιότητες που διακινούσαν οι μαχαιροβγάλτες του ISIS μέσω Τουρκίας. Ο τουρισμός στην τουρκική „Ριβιέρα“ έπαθε καθίζηση, οι αγωγοί που θα περνούσαν μέσω Συρίας έχουν μπει στις καλένδες, το όνειρο για την αναβίωση της Αυτοκρατορίας του Οσμάν θα μείνει όνειρο και ένας από τους κύριους επενδυτές στην Τουρκία, οι Σαουδάραβες, θα πρέπει σιγά-σιγά ν‘ αρχίσουν να κάνουν οι ίδιοι οικονομίες.<br /><br />Με λίγα λόγια, η Τουρκία ζητάει απο τους αλλόθρησκους συμμάχους που την υποστηρίζουν και έχουν ακόμη μια οικονομική δυνατότητα, την καταβολή αποζημιώσεων για τις υπηρεσίες που τους παρέχει. Και ο σύμμαχός της στην Ευρώπη, που έχει ακόμη τους απαραίτητους παράδες, είναι η Γερμανία, ενώ για την συμφωνία και για τα μάτια του κόσμου εμφανίζεται ολόκληρη η Ε.Ε.<br /><br />Η ερώτηση είναι τώρα, το κατά πόσον η συμφωνία αυτή θα επηρεάσει τη ροή των φυγάδων. Κατά μία άποψη, η Ευρώπη, και ιδιαίτερα η Γερμανία, κινδυνεύει από μια αλλοίωση του πληθυσμού της (Umvolkung) λόγω της πλημμύρας των Αράβων, Ασιατών και Αφρικανών που κατά τα τελευταία χρόνια έρχονται σαν φυγάδες, πρόσφυγες ή μετανάστες. Τόσο η ίδρυση της Ε.Ε., όσο και τα εκατομμύρια των φυγάδων κ.λπ. που πλημμυρίζουν τα κράτη μέλη της, είναι στο σιωνιστικό σχέδιο της “Paneuropa-Union” (μέλη της οποίας ήταν μεταξύ άλλων και οι Albert-Einstein, Otto von Habsburg, Winston Churchill, Konrad Adenauer και Thomas Mann) που ίδρυσε το 1922 ο Richard Nikolaus Coudenhove-Kalergi. Τα εκατομμύρια των φυγάδων που διοχετεύει η Τουρκία στην Ευρώπη, είναι λοιπόν μέσα στο σχέδιο, όπως και το σχέδιο για την «ανάπλαση» του χάρτη των κρατών της Μέσης Ανατολής, το περίφημο »The „Yinon Plan» (“A Strategy for Israel in the Nineteen Eighties (The „Yinon Plan“, by Oded Yinon, Translation Israel Shahak, Kivunim, Israel). Και τα δύο σχέδια είναι μέρη μιας παγκοσμίου στρατηγικής, που συστηματικά εφαρμόζουν το Ισραήλ και ο διεθνής σιωνιστικός Ηγεμόνας.<br /><br />Στην συγκεκριμένη περίπτωση: Στόχος της συμφωνίας είναι να καλοπιάσει την Τουρκία για να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο της για την προώθηση των στρατηγικών σχεδίων της Ε.Ε., δηλαδή του σιωνιστικού Ηγεμόνα, που είναι η κυριαρχία επί της Συρίας, προϋπόθεση για την αποδυνάμωση και τελική κυριαρχία του Ιράν και μετά της Ρωσίας. Οι πρόσφυγες από την Συρία, αυτούς που μόνο δέχεται η Γερμανία και κανέναν άλλο, αποτελούν λοιπόν ένα όπλο πολέμου. Αποστερούν την Συρία απο Σύριους και ένα μέρος τους εκπαιδεύεται και υποβάλλεται στην Γερμανία σε μια πλύση εγκεφάλου, ώστε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά σαν ένα γερμανικό λόμπι στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τον Ασσάντ.<br /><br />Αν η Ανγκέλα Μέρκελ ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους Σύριους, θα έπρεπε πρωταρχικά να σταματήσει την υποστήριξη της Τουρκίας, να μην δέχεται ή προσκαλεί τους φυγάδες στην Γερμανία και να ενεργήσει, ώστε τα εκατομμύρια των Σύριων φυγάδων που διαμένουν στην Τουρκία σε σκηνές κοντά στα συριακά σύνορα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Και τα δισεκατομμύρια που δωρίζει στον Ερντογάν να χρησιμοποιηθούν για την ανοικοδόμηση των συριακών πόλεων, που καταστράφηκαν από τους τρομοκράτες του ISIS. Με δική της υποστήριξη.<br /><br />Αυτό όμως θα ήταν ενάντια στα σχέδια του σιωνιστικού Ηγεμόνα.<div style="text-align: center;"> <br /></div> <a href="http://oimos-athina.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η υποκρισία των Δυτικών, ο ρόλος της Τουρκίας και η εκμετάλλευση των προσφυγικών ροών...

Αν η Ανγκέλα Μέρκελ ήθελε να βοηθήσει πραγματικά τους Σύριους, θα έπρεπε πρωταρχικά να σταματήσει την υποστήριξη της Τουρκίας, να μην δέχε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα Τίρανα σε σκληρή γραμμή, η Αθήνα «στρώνει χαλί» στον Αλβανό ΥΠΕΞ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz1U2kH41I2nCGJpyAKtfE6-KO13u6_S5n0lPtDDyN5c2Pm5qtlU7KMHqxooVb7cQstIg3sfXCfyeEo5ne1D5RWDJcqPblW9CI-vMVO29Vumokq5S7wDIJBXp1BSmxbhR_iZYvTbcZ6fQ/s1600/albanos+ypex.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjz1U2kH41I2nCGJpyAKtfE6-KO13u6_S5n0lPtDDyN5c2Pm5qtlU7KMHqxooVb7cQstIg3sfXCfyeEo5ne1D5RWDJcqPblW9CI-vMVO29Vumokq5S7wDIJBXp1BSmxbhR_iZYvTbcZ6fQ/s640/albanos+ypex.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Χωρίς να έχει υπάρξει η οποιαδήποτε πρόοδος στα θέματα που απασχολούν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ένας ακόμη υπουργός εξωτερικών της Αλβανίας πραγματοποιεί επίσκεψη στην Αθήνα, και πλέον, (εάν δεν υπάρξει κάποια ευχάριστη «έκπληξη»), με επιλογή και της Αθήνας περιθωριοποιείται η βασική υποχρέωση των Τιράνων να εφαρμόσουν την συμφωνία για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών, από την οποία υπαναχώρησαν αφού προηγουμένως την είχαν υπογράψει.<br /><br />Ο Ντ. Μπουσάτι έρχεται στην Αθήνα προσκεκλημένος του Νίκου Κοτζιά, σε μια από αυτές τις επισκέψεις που δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να προσφέρουν και, μάλιστα, σε μια στιγμή που η αλβανική πολιτική ηγεσία είτε με δηλώσεις του πρωθυπουργού Ε. Ράμα είτε με κινήσεις προετοιμασίας για «κλείσιμο των συνόρων με την Ελλάδα κάθε άλλο πάρα προδιαθέτουν για ουσιαστικές συνομιλίες μεταξύ των δυο χωρών.<br /><br />Όπως και με την επίσκεψη του σκοπιανού υπουργού εξωτερικών Ν. Ποποσκι στην Αθήνα, δημιουργείται παράδοση «περατζάδας» δημοσίων σχέσεων, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο όπου απλώς οι ξένοι επισκέπτες βρίσκουν ένα ακόμη βήμα για να προβάλλουν τις θέσεις της χώρας τους, που συχνά είναι και εναντίον της Ελλάδας.<br /><br />Μιλώντας στην Βουλή ο πρωθυπουργός Εντι Ράμα και σε μια σφοδρή σύγκρουση που είχε με τον πρόεδρο του μειονοτικού κόμματος ΚΕΑΔ Βαγγελη Ντουλε αναφέρθηκε στην Συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα λέγοντας ότι η κυβέρνηση του «δεν μπορεί να χαρίσει κάποια τετραγωνικά χιλιόμετρα που έδωσαν οι. .προδότες» και συνέχισε λέγοντας ότι η «Συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα είναι προδοσία. Εκείνοι που την διαπραγματεύτηκαν τελούσαν υπό πίεση. Δεν ευθύνεται η Ελλάδα για το γεγονός ότι στα Τίρανα βρήκε μερικούς προδότες πήρε ότι μπόρεσε, αλλά εμείς δεν μπορούμε να δεχθούμε να τα κρατήσει. Γι’ αυτό το λόγο κάναμε διάλογο, θέλουμε να δώσουμε λύση στο πρόβλημα, που ούτε σβήνεται ούτε ξεχνιέται, αλλά δεν μπορεί να αποτελεί βαρίδι στα πόδια των δυο χωρών» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ράμα. Με την ρητορική αυτή απονομιμοποιεί την διμερή Συμφωνία που υπέγραψαν οι δυο χώρες, υπονομεύει πρακτικά κάθε προσπάθεια ουσιαστικής βελτίωσης της (έναντι της πλήρους επαναδιαπραγμάτευσης της όπως ζητούν ορισμένοι κύκλοι στα Τίρανα προκειμένου να εφαρμοσθεί μερικώς μόνο το Δίκαιο της Θάλασσας).<br /><br />Στην ίδια συνεδρίαση της Βουλής ο κ. Ράμα συγκρούστηκε με τον πρόεδρο του μειονοτικού ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντουλε ο οποίος είχε υιοθετήσει νωρίτερα τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης εναντίον της κυβέρνησης για διαφθορά, με τον Αλβανό πρωθυπουργό με τρόπο αρκετά υποτιμητικό να καλεί τον κ.Ντουλε να στηρίξει τον κυβερνητικό συνασπισμό δεσμευόμενος μάλιστα ότι θα τον βάλει να συνεργασθεί με τον Σπετιμ Ιντρίζι τον πρόεδρο του κόμματος των Τσάμηδων και φανατικό ανθέλληνα. Με επίσης προσβλητικό τρόπο ο κ.Ράμα κάλεσε τον Ντουλε να ενταχθεί με όσα μέλη της ελληνικής μειονότητας τον ακολουθήσουν στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι υπόλοιποι να πάνε σπίτι τους.<br /><br />Την ίδια στιγμή όμως στην Αθήνα έχει προκαλέσει εντονότατη ενόχληση το γεγονός ότι η Αλβανική κυβέρνηση αντί να έρθει σε συνεννόηση με την ελληνική για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων ώστε να μην αναπτυχθούν εναλλακτικές διαδρομές των μεταναστών, τα Τίρανα έσπευσαν να ζητήσουν την συνδρομή της Ιταλίας η οποία και ανταποκρίθηκε αμέσως.<br /><br />Ο Αλβανός Υπ. Εσωτερικών Σαϊμίρ Ταχίρι ανακοίνωσε ότι η Αλβανία δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανοίξει τα σύνορα της στους πρόσφυγες και αποκάλυψε ότι ο Ιταλός υπουργός εσωτερικών Α. Αλφάνο θα επισκεφτεί την Αλβανία για να επεξεργαστούν σχεδία συνεργασίας σε περίπτωση που υπάρξει μαζική ροή προσφύγων.<br /><br />Σε ότι αφορά τα αλλά θέματα των ελληνοαλβανικών σχέσεων, στην κορυφή έχει τεθεί η ενεργειακή συνεργασία καθώς ο αγωγός ΤΑΡ μπαίνει στην τελική φάση υλοποίησης του, αλλά παραμένουν εκκρεμή και αναπάντητα, τα σοβαρά προβλήματα σε ότι αφορά τον σεβασμό των περιουσιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων μειονοτικών ειδικά στην περιοχή της Χιμάρας αλλά και οι όλο και πιο συχνές επιθέσεις που δέχεται η Αλβανική Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος.<br /><br /><div style="text-align: justify;"> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Τα Τίρανα σε σκληρή γραμμή, η Αθήνα «στρώνει χαλί» στον Αλβανό ΥΠΕΞ

Χωρίς να έχει υπάρξει η οποιαδήποτε πρόοδος στα θέματα που απασχολούν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ένας ακόμη υπουργός εξωτερικών της Αλβ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα συγκοινωνούντα δοχεία Συρία και Υεμένη!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHGOuwJqt9JqTRm75RswBMLw1Vy2N0CBTNgvDwBd8i3YPsAvCb17nd4AFYrv0sNyY9U8mLrBiWmy1Hc_nR6Nt-I9VCeAsHb57cVjLPx5f_eHvdfQgijdlMoOpNASAmPal07pQdwVlPAw/s1600/yemeni_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfHGOuwJqt9JqTRm75RswBMLw1Vy2N0CBTNgvDwBd8i3YPsAvCb17nd4AFYrv0sNyY9U8mLrBiWmy1Hc_nR6Nt-I9VCeAsHb57cVjLPx5f_eHvdfQgijdlMoOpNASAmPal07pQdwVlPAw/s1600/yemeni_.jpg" /></a></div> <br /> <i><b>(Φωτ.: 09/06/2015 - Τα ερείπια ενός σπιτιού από τους βομβαρδισμούς των δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας στην πόλη Σαναά, πρωτεύουσα της Υεμένης, που είχαν σαν στόχο να πλήξουν θέσεις των Σιιτών που ήλεγχαν την πόλη. Η ανακοίνωση της αποχώρησης, σήμερα, των στρατευμάτων της Σ. Αραβίας μόνο τυχαία δεν είναι με την πριν από δύο μέρες αποχώρηση της Ρωσίας από τη Συρία.)</b></i><br /><br />Του <b>Βασίλη Κοψαχείλη</b>*<br /><br />Μετά την ανακοίνωση «αποχώρησης» της Ρωσίας από τη Συρία, ήρθε και η σειρά της Σαουδικής Αραβίας να ανακοινώσει τη δική της «αποχώρηση» από την Υεμένη.<br /><br />Ο εκπρόσωπος Τύπου της Συμμαχίας των χωρών υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, που μάχονται τους Σιίτες αντάρτες Houthi στην Υεμένη, Ταξίαρχος Ahmed al-Asiri, δήλωσε στις 16 Μαρτίου 2016 ότι έχουν ολοκληρωθεί οι κύριες στρατιωτικές επιχειρήσεις της Συμμαχίας και ότι πλέον θα επικεντρωθούν στην αποκατάσταση της τάξης και την ανοικοδόμηση της Υεμένης. Ο Ταξίαρχος επεσήμανε ότι η Σαουδική Αραβία θα συνδράμει τη νόμιμη κυβέρνηση της Υεμένης μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η σταθερότητα στη χώρα. Με τη σειρά του, ο αναπληρωτής διοικητής των υεμενικών δυνάμεων Στρατηγός Ali Mohsen al-Ahmar δήλωσε ότι ο ίδιος και οι δυνάμεις που ελέγχει θα συνεχίσουν να συνεργάζονται με τη Συμμαχία για την αποκατάσταση της τάξης και την ανοικοδόμηση της χώρας μετά την καταστροφή που επέφεραν οι αντάρτες Houthis. Ήδη στην πόλη Ταΐζ κοντά στο Άντεν η ζωή άρχισε να βρίσκει τους ρυθμούς της, οι κάτοικοι άρχισαν να επιστρέφουν στα σπίτια τους και να λειτουργεί ξανά η αγορά.<br /><br /><b>Οι «σύμμαχοι» πονοκέφαλος για Μόσχα και Ριάντ</b><br /><br />Η ανακοίνωση της αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων από τη Συρία στις 14 Μαρτίου και ακολούθως δυο μέρες αργότερα η ανακοίνωση τερματισμού των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Σαουδαράβων στην Υεμένη κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Πληροφορίες θέλουν τη Μόσχα και το Ριάντ να βρίσκονται σε επικοινωνία και με τις κινήσεις τους να θέλουν να τιθασεύσουν τις φιλοδοξίες των κυριότερων «συμμάχων» τους στη Μέση Ανατολή: του Ιράν και της Τουρκίας, αντίστοιχα!<br /><br />Αν και έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλές μελέτες και άρθρα που αφορούν τους λόγους της στρατιωτικής εμπλοκής της Ρωσίας στη συριακή κρίση, μια αιτία που έχει υποεκτιμηθεί από τους αναλυτές είναι ο φόβος της δράσης των ακραίων οργανώσεων των Σιιτών, όπως είναι η Hezbollah, που υποστηρίζουν τις δυνάμεις του Προέδρου της Συρίας, Bashar al-Assad, σε σχέση και την ώρα που γίνονται παράλληλα προσπάθειες από πολιτικούς κύκλους στην Τεχεράνη να περιορίσουν την ισχύ των ακραίων παρατάξεων στο εσωτερικό της χώρας. Εάν έμενε μόνη της η Hezbollah να βοηθάει τον Assad, τότε αυτό θα απογείωνε το προφίλ της και την ισχύ της στη Συρία, το Λίβανο και μέσα στο ίδιο το πολιτικό σύστημα του Ιράν. Ενδεχομένως η υπέρμετρη εμπλοκή της να καθιστούσε ακόμη πιο αδιάλλακτο το καθεστώς Assad, δυσκολεύοντας περισσότερο την προοπτική τερματισμού του πολέμου και την έναρξη των συνομιλιών με τους αντικαθεστωτικούς.<br /><br />Εμπλεκόμενη η Ρωσία στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Συρίας έθεσε αυτόματα στο περιθώριο τη Hezbollah και τις υπόλοιπες σιιτικές οργανώσεις, ενώ παράλληλα εντάσσοντάς τες υπό ρωσικό έλεγχο μαζί με τις υπόλοιπες καθεστωτικές δυνάμεις ουσιαστικά ασκούσε έλεγχο επί της δράσης τους. Όντας πλέον αποδυναμωμένες και με ελεγχόμενη δράση, οι σιιτικές και αλαουικές δυνάμεις του Assad εκτιμήθηκε ότι δεν αποτελούν απειλή για την επόμενη μέρα, έτσι η Ρωσία, εξασφαλίζοντας την πρόσβαση του Assad στο 25% του εδάφους της παλιάς Συρίας, ολοκλήρωσε την στρατιωτική της αποστολή και «αποσύρθηκε», όπως ακριβώς τα είχε συμφωνήσει με τις ΗΠΑ πριν τη Σύνοδο των G-20 στην Αττάλεια της Τουρκίας.<br /><br /><b>Το δώρο της Ρωσίας και των ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία</b><br /><br />Η κίνηση της Ρωσίας έδωσε μεγάλη ανάσα και σε ένα φαινομενικό της αντίπαλο και αντίπαλο του Assad: τη Σαουδική Αραβία! Όσο τα ρωσικά αεροσκάφη κατέστρεφαν τα κομβόι εφοδίων και πετρελαίου του Ισλαμικού Κράτους προς την Τουρκία, όσο οι ρωσικές δυνάμεις βοηθούσαν την προέλαση των Κούρδων και των κυβερνητικών δυνάμεων στα τουρκοσυριακά σύνορα και όσο το ΝΑΤΟ δεν έπεφτε στις τουρκικές παγίδες για εμπλοκή στο συριακό χάος, τόσο η Άγκυρα πίεζε το Ριάντ για έναρξη κοινών επιχειρήσεων υπέρ των αντικαθεστωτικών στη Συρία, εκβιάζοντας ουσιαστικά με την τουρκική υποστήριξη στη Σαουδική Αραβία σε άλλα θέματα που «έκαιγαν» τη σαουδαραβική πλευρά. Με την «αποχώρηση» της Μόσχας από τη Συρία, το Ριάντ «αφόπλισε» τη σύμμαχό του Τουρκία από τα επιχειρήματά της υπέρ μιας στρατιωτικής εισβολής.<br /><br />Η «αποχώρηση» της Ρωσίας από τις συριακές στρατιωτικές επιχειρήσεις ήταν το μεγάλο δώρο της Μόσχας –και των ΗΠΑ– στη Σαουδική Αραβία, ώστε και εκείνες με τη σειρά τους να ολοκληρώσουν τις επιχειρήσεις και να αποχωρήσουν στρατιωτικά από την Υεμένη, δίνοντας την ευκαιρία στους μετριοπαθείς της Τεχεράνης να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τη στάση τους και την επιδίωξή τους για άνοιγμα των σχέσεων με τη Δύση –και τη Σαουδική Αραβία– έναντι των ακραίων απομονωτιστών Σιιτών, που υποστήριζαν ανοιχτά τη Hezbollah και τους Houthis, και κρυφίως υπονόμευαν το άνοιγμα του Ιράν στον κόσμο.<br /><br />Έτσι, η δήλωση του Ρώσου Προέδρου, Vladimir Putin, ότι αν χρειαστεί, εντός 48 ωρών, η Ρωσία μπορεί να είναι παρούσα πάλι στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή μάλλον έχει αποδέκτες κυρίως το καθεστώς Assad, τους Ιρανούς και τους Τούρκους, παρά άλλους εμπλεκόμενους στην κρίση.<br /><br />*<b><i> Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι διεθνολόγος, σύμβουλος εκτίμησης γεωπολιτικών κινδύνων</i></b><div style="text-align: justify;"> <br /> πηγή</div>

Τα συγκοινωνούντα δοχεία Συρία και Υεμένη!

(Φωτ.: 09/06/2015 - Τα ερείπια ενός σπιτιού από τους βομβαρδισμούς των δυνάμεων της Σαουδικής Αραβίας στην πόλη Σαναά, πρωτεύουσα της Υεμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Tύμπανα πολέμου! Η συμφωνία του Μινσκ πέθανε.Πόσο πιθανό είναι τις επόμενες μέρες να ξεκινήσει μεγάλη σύγκρουση στην Αν.Ουκρανία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM1-jj5CFbYT9M8n3mdVR1BiXoEzmLtklDKc9_pGLSWmidC9NTMah_xRRhTGiMYdKldKnE3WRzw8_3k1DLhW-5jpIowz2oIacpmL-vYPn74lftQabXIbp7fc2z-Ihotgzr7HSSEuKM5wM/s1600/oykranikes+dynameis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="394" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM1-jj5CFbYT9M8n3mdVR1BiXoEzmLtklDKc9_pGLSWmidC9NTMah_xRRhTGiMYdKldKnE3WRzw8_3k1DLhW-5jpIowz2oIacpmL-vYPn74lftQabXIbp7fc2z-Ihotgzr7HSSEuKM5wM/s640/oykranikes+dynameis.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η κατάσταση στην περιοχή του Ντόνετσκ μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτό που επικρατούσε πριν από καιρό με την άγρια ​​μάχη. «Την τελευταία ημέρα 302 φορές οι Ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας χτύπησαν στο έδαφος της Δημοκρατίας, με 33 παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός. Η κατάσταση στην πρώτη γραμμή παραμένει σύνθετη και τεταμένη », – αναφέρει το <a href="http://svpressa.ru/war21/article/144717/?rpop=1" target="_blank">πρακτορείο ειδήσεων του Ντόνετσκ</a>,από μια πηγή στο Υπουργείο Άμυνας της DNI.<br /><br />Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Άμυνας, οι πιο έντονοι βομβαρδισμοί έγιναν στο: Zaytsevo στα χωριά στο βόρειο τμήμα της Γκορλόβκα,στο Σπάρτακ,στο Zhabunki, στο Staromykhailivka και στο Trudovskoy στα περίχωρα του Ντόνετσκ. Επιπλέον, οι δυνάμεις ασφαλείας έπληξαν την πόλη Yasinovataya, Dokuchaevsk και το χωριό Sahanka στα νότια της DNI.<br /><br />Ταυτόχρονα οι Ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας χρησιμοποιούν βλήματα 82 και 120 χιλιοστών, οχήματα μάχης πεζικού, αντιαεροπορικά όπλα, χειροβομβίδες και μικρά όπλα.<br /><br />Η πιο δύσκολη κατάσταση εξακολουθεί να είναι στην περιοχή του χωριού Yasinovataya όπου ο Ουκρανικός στρατός προσπαθεί να κόψει την στρατηγικής σημασίας- για την Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ- διαδρομή της Γκορλόβκα.<br /><br />Είναι σαφές ότι, εάν τα καταφέρουν, ο στρατός στη Νέα Ρωσία θα πρέπει να περάσει στην επίθεση, η οποία θα σήμαινε de facto αποτυχία των συμφωνιών Μινσκ.<br /><br />Ταράττεσαι από το γεγονός ότι, μετά από αίτημα του εκπροσώπου του Υπουργείου Άμυνας DNI, Eduard Eduard Basurin, το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης γραμμής του Κιέβου απέσυρε τους παρατηρητές σε «καθεστώς της σιωπής».<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι το Κίεβο, προσπαθεί να προκαλέσει τη δημοκρατία του Ντόνετσκ στον μεγάλο πόλεμο;<br /><br />– Νομίζω ότι στην πραγματικότητα το Κίεβο αναμένει να κερδίσει, με την καταστροφή του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, – είπε ο πολιτικός αναλυτής, Σεργκέι Markov.- Θα πρέπει να θέσει στόχους. Πρώτα να ελέξει κατά τη διάρκεια της μάχης,τη μαχητική ικανότητα του στρατού του.<br /><br />Αλλά το πιο σημαντικό, είναι ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Ποροσένκο,ελπίζει ότι μετά από την επιδείνωση της κατάστασης στο Ντόνετσκ,το » Περιφερειακό Κόμμα» θα δώσει συγκατάθεση για την παραίτηση του πρωθυπουργού Arseniy Yatsenyuk. Ο Ποροσένκο θα εφάπτεται με την ανάγκη για την εδραίωση της εξουσίας με τον πόλεμο, και ούτω καθεξής.<br /><br />Επιπλέον, είναι σημαντικό για το Κίεβο προς τη Δύση, κυρίως την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αναγνωρίσει την απόλυτη αποτυχία των συμφωνιών του Μινσκ, που δεν απαιτούν πλέον την εφαρμογή τους. Στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση της κατάστασης των εκπροσώπων του Ντόνετσκ,η Γαλλία και η Γερμανία κατηγόρησαν ανοιχτά την Ουκρανία για το γεγονός ότι ήταν εκείνη που σπάει την ειρηνευτική διαδικασία.Η συμφωνία του Μισκ είναι νομικά νεκρή.<br /><br />Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι αν η Ρωσία θα βοηθήσει στρατιωτικά το Ντόνετσκ και το Λουγκάνσκ<br />που τώρα ελέγχονται από τις ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας-ώστε να τις απελευθερώσει.Η κατάσταση είναι πιο δύσκολη με την υπόλοιπη νοτιο-ανατολική Ουκρανία.Δεν είναι μυστικό ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού στο Χάρκοβο και άλλες περιοχές στη νοτιοανατολική Ουκρανία θα χαρούν να μοιραστούν την τύχη της Κριμαίας. Αλλά απολύτως δεν θέλουν τον πόλεμο, γιατί ξέρουν<br />τι έγινε στο Ντόνετσκ.<br /><br />Η Ρωσία επιθυμεί να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί στο Ντόνετσκ,από τον Ουκρανικό στρατό,δεν είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση,γιατί η στρατιωτική εμπλοκή θα ενισχύσει τις απόψεις του Ποροσένκο.<br /><br />– Η κατάσταση μοιάζει με τις ενέργειες του Γεωργιανού στρατού τον Αύγουστο του 2008, πριν από την επίθεση στη Νότια Οσετία, – λέει ο πολιτικός επιστήμονας, εκπρόσωπος της DNI στην<br />περιοχή του Ροστόφ, Eduard Popov.<br /><br />– Τότε, επίσης, με τη γραμμή επαφής μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών αποσύρθηκαν οι Γεωργιανοί παρατηρητές. Γι αυτό το λόγω, τα μέλη των στρατιωτικών κύκλων της DNI, με τα οποία έχω κουβεντιάσει τις τελευταίες ημέρες, πιστεύουν ότι σύντομα θα ξεκινήσει μια μεγάλη επίθεση του ουκρανικού στρατού. Το Κίεβο ελπίζει να κόψει το DNR και LNR με ένα γρήγορο και ξαφνικό χτύπημα, να πάει στα σύνορα για να καταλάβει τη δημοκρατία,το επίπεδο της ετοιμότητας μάχης του ουκρανικού στρατού έχει αυξηθεί σημαντικά,τουλάχιστον σε μερικές από τις μονάδες.<br /><br />Οι αρχές στο Κίεβο ενδιαφέρονται για έναν πόλεμο με το Ντόνετσκ, διότι στην περίπτωση αυτή θα είναι δυνατόν να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος στην υπόλοιπη Ουκρανία.<br /><br />Ωστόσο, στο Κίεβο ελπίζει για μια νικηφόρα επίθεση κατά του Ντόνετσκ. Εάν ο ουκρανικός στρατός θα είναι σε θέση να πάρει γρήγορα τα σύνορα Λουγκάνσκ και Ντόνετσκ, η ρωσική παρέμβαση θα είναι πολύ δύσκολη.<br /> <a href="http://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a>

Tύμπανα πολέμου! Η συμφωνία του Μινσκ πέθανε.Πόσο πιθανό είναι τις επόμενες μέρες να ξεκινήσει μεγάλη σύγκρουση στην Αν.Ουκρανία;

Η κατάσταση στην περιοχή του Ντόνετσκ μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτό που επικρατούσε πριν από καιρό με την άγρια ​​μάχη. «Την τελευτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανεξέλεγκτη η δράση ξένων πρακτόρων μέσα στην Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHW3XbzXO2PpwKNg3OYPyfse8f8q-8Ei4u7PLMOYZ7sRceamiPxLtGjVRlaHmQkAAfdWtlumpOmtgvsogBCS4xwZkmUeDISXEYsheWpi3kbQhE1Qto3mgSZ0pdI7PXXLjQGET6L3ir44M/s1600/kataylismos+prosfygwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHW3XbzXO2PpwKNg3OYPyfse8f8q-8Ei4u7PLMOYZ7sRceamiPxLtGjVRlaHmQkAAfdWtlumpOmtgvsogBCS4xwZkmUeDISXEYsheWpi3kbQhE1Qto3mgSZ0pdI7PXXLjQGET6L3ir44M/s640/kataylismos+prosfygwn.jpg" width="640" /></a></div> <h2> <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large; font-weight: normal;"><span style="color: #666666;">Εκείνοι που μας προστατεύουν μήπως είναι πιο επικίνδυνοι από όσους μας απειλούν;</span></span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"> </span></h2> <div class="entry"> <div dir="ltr" trbidi="on"> <span style="font-size: medium;">Η διαλυμένη ΕΥΠ του Ρουμπάτη φαίνεται ανίκανη να λειτουργήσει για να καλύψει τα αυτονόητα και τον θεσμικό της ρόλο </span><br /> <br /> <b>Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ </b><br /> <br /> Μία πολύ παράξενη ιστορία ξετυλίχθηκε στην Ειδομένη, όπου στιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι ελπίζοντας πως θα κατορθώσουν να μετακινηθούν προς την Ευρώπη. Το ιδιαίτερο της συγκεκριμένης ιστορίας είναι πως δεν αποσιωπήθηκε, αλλά αντιθέτως, έγινε ευρέως γνωστή, χάριν του "δημοσιογραφικού δαιμονίου", που αποκάλυψε το γεγονός...<br /> <br /> Όλως παραδόξως όμως, δεν απαντήθηκαν όλα τα βασικά ερωτήματα ενός πραγματικά καλού ρεπορτάζ. Αντίθετα όλες οι δημοσιογραφικές έρευνες σταμάτησαν τόσο ξαφνικά όσο ξεκίνησαν...<br /> Τι συνέβη, λοιπόν, στην Ειδομένη, στον "καθρέφτη" της Ελλάδας της επόμενης ημέρας; Ήταν μία συντονισμένη και καλοσχεδιασμένη μετακίνηση λαθρομεταναστών - "προσφύγων", που έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων. Το παράδοξο του γεγονότος είναι πως όλοι -κυριολεκτικά- όσοι ασχολήθηκαν με το γεγονός, παρέλειψαν μία πάρα πολύ σημαντική, ίσως την σπουδαιότερη παράμετρο του "συμβάντος"...<br /> <br /> Σύμφωνα με τα καταγραφέντα, ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα φυλλάδιο σε διάφορες γλώσσες, το οποίο ενημέρωνε τους εγκλωβισμένους της Ειδομένης πως "είναι ψέματα ότι έκλεισαν τα σύνορα" και πως "λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα υπάρχει πέρασμα προς την "Μακεδονία", το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για είσοδο στην γειτονική χώρα, αρκεί να χρησιμοποιηθεί από πολλούς για να μην υπάρξει επιστροφή τους στην Ελλάδα, αν συλληφθούν"... Ως συντάκτης του φυλλαδίου «εμφανίστηκε» κάποιος πρώην γερμανός πολιτικός και, ως εκ θαύματος, μόλις εμφανίστηκε η λέξη «γερμανία» όλα σταμάτησαν εκεί!<br /> <br /> Ας τολμήσουμε, όμως, να σπάσουμε την «ομερτά» και να συνεχίσουμε από εκεί που «έκλεισε η υπόθεση και σφραγίστηκαν» όλα.<br /> Φυσικά, η αναφορά στην "Μακεδονία" δηλώνει πως ο "συγγραφέας" του συγκεκριμένου φυλλαδίου δεν είναι έλληνας, ή, τουλάχιστον, δεν εμφορείται από φιλελληνισμό και δεν σέβεται τις αποφάσεις του ΟΗΕ...<br /> Επίσης, η γνώση της μορφολογίας του εδάφους και η "πληροφόρηση" της μη φυλασσόμενης από στρατιώτες των Σκοπίων περιοχής, δηλώνει πως ο συντάκτης είχε στην κατοχή του ενημερωμένες - επίκαιρες πληροφορίες από ειδικό δορυφόρο ή έχει στην ευρύτερη περιοχή αναπτυγμένη ειδική ομάδα αναγνώρισης και συλλογής ειδικών πληροφοριών (και εντός της Ελληνικής Επικράτειας)...<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW7o0S3Z7riHjbIO_mpNfna4O4h6D3EG8fRa0uhb4Dft87jKToABqfssT2QgJTCDyISYEK81BouzqQIO7pVGETcJFi4N2BXZqA12nVPG3k9u4XH7vT3ge71DlFkPIrsMBHUeN6qZMT8Yw/s1600/1933516.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW7o0S3Z7riHjbIO_mpNfna4O4h6D3EG8fRa0uhb4Dft87jKToABqfssT2QgJTCDyISYEK81BouzqQIO7pVGETcJFi4N2BXZqA12nVPG3k9u4XH7vT3ge71DlFkPIrsMBHUeN6qZMT8Yw/s320/1933516.jpg" width="320" /></a></div> Το αξιοπερίεργο είναι πως ο συγγραφέας του φυλλαδίου (καθώς και οι διανομείς, χαρακτηρίστηκαν γενικώς και αορίστως ως «επιτήδειοι» ή «άγνωστοι») δεν είχε καμία αναστολή και ειδοποίησε έως και τους δημοσιογράφους, προκειμένου να συνοδεύσουν τους απελπισμένους λαθρομετανάστες - "πρόσφυγες" στο ταξίδι τους (αρκετών χιλιομέτρων) προς την παράνομη έξοδό τους από την Ελλάδα, ενώ στην μετακίνησή τους από την Ειδομένη δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται ή να την παρακολουθεί καμία αρμόδια υπηρεσία - αρχή για να την εμποδίσει. Ένας αριθμός περισσότερων των χιλίων ανθρώπων μετακινήθηκε σαν αυτοί οι άνθρωποι να ήταν… αόρατοι!!!<br /> <br /> Και εάν κανείς δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε με την ανεύρεση του πραγματικού "συγγραφέα", το ποιός ή ποιοι πραγματικά κρύβονται πίσω από το "ενημερωτικό φυλλάδιο" και τι επιδιώχθηκε με την δημοσίευσή του, απορίας άξιο είναι γιατί οι Ελληνικές αρχές δεν προχώρησαν στο αυτονόητο, δηλαδή στην έρευνα, την εύρεση και δημόσια αποκάλυψη των ιθυνόντων ενός περιστατικού που δεν τιμά -τουλάχιστον σε επίπεδο ασφάλειας- την χώρα μας. Και είναι μείζον θέμα ασφάλειας, αφού σύμφωνα με τα όσα ατιμωρητί συνέβησαν, υπάρχει μία -τουλάχιστον- ομάδα ανθρώπων που φαίνεται να κατέχει και να χρησιμοποιεί ειδικές πηγές πληροφόρησης, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να έχει αναπτύξει ειδική επιχειρησιακή ομάδα συλλογής πληροφοριών εντός της Ελληνικής Επικράτειας. <br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiROzJ1TxYLfpvnc50CmAl9KeYwEhRb0asW2OzTvRZQkKNLY1_6-kOuMF3yLv5az81UJowcL15TBc8MxUZj4CAZJVyGsGE-9xkO063UQTZ8IUcAIWx3sb16SMeoSjmZjpxFqRysO03rUnI/s1600/4f4fa0591711b288c3f9fc06780696c5-696x464.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiROzJ1TxYLfpvnc50CmAl9KeYwEhRb0asW2OzTvRZQkKNLY1_6-kOuMF3yLv5az81UJowcL15TBc8MxUZj4CAZJVyGsGE-9xkO063UQTZ8IUcAIWx3sb16SMeoSjmZjpxFqRysO03rUnI/s320/4f4fa0591711b288c3f9fc06780696c5-696x464.jpg" width="320" /></a>Ίσως ο χαρακτηρισμός να θεωρηθεί «τραβηγμένος", αλλά, δυστυχώς, στην περίπτωση της Ειδομένης έχουμε την δημοσιοποίηση ύπαρξης και λειτουργίας "κατασκόπων", που δρουν για ξένα (έως και ενάντια) προς την Ελλάδα συμφέροντα... Και αυτό είναι ένα γεγονός που είναι ανεπίτρεπτο και δεν υφίσταται, σε εκείνες τις χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις σέβονται τον ρόλο τους, που οι υπηρεσίες λειτουργούν απρόσκοπτα υπέρ της κάλυψης των θεσμικών τους ρόλων και που οι πολιτικοί υπεύθυνοι και οι αρμόδιοι κρατικοί υπάλληλοι αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεων και των παραλείψεών τους...<br /> <br /> Μέχρι και σήμερα, δεν έχει αποκαλυφθεί ποιοί πραγματικά δρουν στην Ειδομένη (πέρα από γενικολογίες για δράση κάποιων «ύποπτων» ΜΚΟ που κανείς δεν απομακρύνει) με σκοπό την φαινομενική "εξυπηρέτηση" των λαθρομεταναστών - προσφύγων, αλλά στην πραγματικότητα εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων με την παντί τρόπω έκθεση της Ελλάδας σε failed state, αφού αποδεικνύεται πως σε περιορισμένο χώρο, ειδικού σκοπού, υψηλού εθνικού ενδιαφέροντος, κινούνται άτομα και ομάδες, χωρίς οι κινήσεις και οι δράσεις τους να γίνονται έγκαιρα αντιληπτές από τις αρμόδιες ελληνικές ειδικές υπηρεσίες ασφάλειας και συλλογής πληροφοριών.<br /> <br /> Και όταν ενέργειες που βλάπτουν (περαιτέρω) το κύρος της Ελλάδας γίνονται σε ελεγχόμενους χώρους (ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου), τότε, τίθεται ένα αδυσώπητο ερώτημα: <br /> Τι γίνεται στην υπόλοιπη χώρα; Πως είναι δυνατόν οι ίδιες υπηρεσίες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στον θεσμικό τους ρόλο και τις υποχρεώσεις τους (έναντι της ασφάλειας της χώρας και των Ελλήνων πολιτών), να γνωρίζουν τι γίνεται στο σύνολο της Επικράτειας;<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrIDYUMmSFezOc25dfG2m9NPELI4ks5zH0ll7Epw_OJ_I7bM6QdIB0U9fBZjWw8UhOZf4nDOKR4ueODYPpaPjMF_72xzwVruoCHo03waU4puhK8c6LjBJxwcnKeiAMqoE6l5oiwaeE6_4/s1600/kam-tsip-rub.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="162" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrIDYUMmSFezOc25dfG2m9NPELI4ks5zH0ll7Epw_OJ_I7bM6QdIB0U9fBZjWw8UhOZf4nDOKR4ueODYPpaPjMF_72xzwVruoCHo03waU4puhK8c6LjBJxwcnKeiAMqoE6l5oiwaeE6_4/s320/kam-tsip-rub.jpg" width="320" /></a></div> Δεν θα αναρωτηθούμε τι κάνει ο κ. Ρουμπάτης (μπορεί να ήταν απασχολημένος, π.χ. στην Κύπρο με κάποια υπόθεση δημοσίων σχέσεων), αφού τα όσα έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια της "θητείας" του στην ΕΥΠ (και όχι στο MEGA που θα "ταίριαζε" περισσότερο) τον έχουν αναδείξει ως τον χειρότερο (και επικινδυνότερο;) διοικητή της ΕΥΠ (όπως φέρεται να δήλωσαν συνδικαλιστές της ΕΥΠ στον κ. Π. Καμμένο). <br /> Το μόνο για το οποίο θα αναρωτηθούμε είναι: Πως είναι δυνατόν οι υπεύθυνοι για την κατάντια και την έκθεση της χώρας σε πλήθος κινδύνων (υπαρκτών και επικείμενων) να συνεχίζουν να παραμένουν στη θέση τους, να παίρνουν αποφάσεις και να απολαμβάνουν τα οφέλη της εξουσίας που τους δόθηκε, χωρίς να παράγουν κανένα οφέλιμο έργο για την χώρα...;<br /> <br /> <b>Σε άλλες χώρες τους συλλαμβάνουν…</b><br /> <br /> Επειδή η «υπόθεση» της Ειδομένης, είναι τουλάχιστον ιδιάζουσα και φαίνεται πως «συγκεντρώνει» στοιχεία μείζονος ενδιαφέροντος και επεξεργασίας για τον ρόλο προσώπων που κατέχουν θεσμικές μείζονος σπουδαιότητας θέσεις, θυμίζουμε πως ένας πρώην πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας καταδικάστηκε πριν λίγες ημέρες σε κάθειρξη οκτώ ετών για «εσχάτη προδοσία» επειδή συνεργαζόταν ταυτοχρόνως με τη CIA και τη Ρωσία, σύμφωνα με πολλά γερμανικά μέσα ενημέρωσης.<br /> <br /> Ο 32χρονος Μάρκους Ράιχελ κρίθηκε επίσης ένοχος για «παραβίαση του απορρήτου των πληροφοριών» και για «διαφθορά» από το περιφερειακό δικαστήριο του Μονάχου, στη νότια Γερμανία, το οποίο του επέβαλε ωστόσο μικρότερη ποινή από την κάθειρξη δέκα ετών που είχε ζητήσει η εισαγγελία.<br /> «Στην BND (τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών) με θεωρούσαν ανίκανο. Στην CIA ήταν αλλιώς: εκεί, μπορούσα να αποδείξω την αξία μου», είχε πει στα μέσα Νοεμβρίου ο ίδιος κατά την έναρξη της δίκης του. «Θα ήταν ψέμα να πω ότι αυτό δεν μου άρεσε», είχε προσθέσει.<br /> <br /> Ο 32χρονος ο οποίος είχε προσληφθεί στην BND τον Δεκέμβριο του 2007 και ο καθαρός μισθός του από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών ανερχόταν σε 1.200 ευρώ, κατηγορείτο ότι έδωσε ανάμεσα στον Μάιο του 2008 και τα μέσα του 2014 περισσότερα από 200 έγγραφα στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ. Σε αντάλλαγμα, κατηγορείται ότι πήρε από την CIA τουλάχιστον 95.000 ευρώ, τα οποία του δόθηκαν σε μετρητά στην Αυστρία.<br /> <br /> Τα έγγραφα που παρέδωσε στην CIA περιελάμβαναν πληροφορίες για τις δραστηριότητες της BND και στοιχεία μελών του προσωπικού της.<br /> Ο πρώην πράκτορας κατηγορείτο επίσης ότι είχε παραδώσει το 2014 τρία έγγραφα στη ρωσική πρεσβεία στο Μόναχο για μια ρωσική υπηρεσία πληροφοριών.<br /> <br /> Η σύλληψή του στις 2 Ιουλίου του 2014 είχε προκαλέσει σάλο στη Γερμανία, η οποία συγκλονιζόταν ήδη από τις αποκαλύψεις για την παρακολούθηση του κινητού τηλεφώνου της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ από τις αμερικανικές υπηρεσίες. Λίγο αργότερα το Βερολίνο είχε απελάσει τον επικεφαλής της CIA στη Γερμανία.<br /> <br /> <b>Στην Ελλάδα της Ειδομένης όλα είναι δυνατά</b><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh90Laj3tXGEflApQEjrR_3oyV1C5wMzcK9ehB3bFZOezMgIElIXDniElQVqwzxrr6ip4Yphjw8eUakkBMw_wNsILFG39lReYZ-LpOZSPVFrCWaEsNQb14oNjDVeFsL7ESpBZ0FglWxgnM/s1600/eyp-bik-xrys.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh90Laj3tXGEflApQEjrR_3oyV1C5wMzcK9ehB3bFZOezMgIElIXDniElQVqwzxrr6ip4Yphjw8eUakkBMw_wNsILFG39lReYZ-LpOZSPVFrCWaEsNQb14oNjDVeFsL7ESpBZ0FglWxgnM/s320/eyp-bik-xrys.jpg" width="320" /></a></div> Στον αντίποδα, στην Ελλάδα, αναρωτιόμαστε αν θυμάται κανείς τι έγινε με αυτό που αποκάλυψαν τα WikiLeaks για Έλληνες δυσαρεστημένους πασόκους υπαλλήλους των υπηρεσιών μας, επιρρεπείς στις διαρροές προς τους Αμερικανούς;<br /> Ή τι έγινε με την αποκάλυψη πάλι από τα WikiLeaks που ο τότε διοικητής της ΕΥΠ κ. Μπίκας πήγε στον αμερικανό πρέσβυ και του έδωσε πλήρη αναφορά για το τι συμβαίνει στην υπηρεσία; Άραγε, τώρα που τοποθετήθηκε ο κ. Μπίκας πρέσβυς στο Ισραήλ, θα περιμένει τον πρϊστάμενο της Mossad και της SihnBet για να του δώσει πλήρη αναφορά για τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ;<br /> Θυμίζουμε βέβαια ότι πριν τον κ. Μπίκα το ίδιο είχε κάνει και ο τότε πολιτικός του προϊστάμενος κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης…<br /> Και, αλήθεια, τι έγινε με τον υπάλληλο που πιάστηκε, πριν λίγους μήνες, να αλληλογραφεί εν αγνοία των προϊσταμένων του με την γερμανική BND;<br /> Αλλά, εδώ είναι Ελλάδα... οπότε…<br /> <br /> Ως υστερόγραφο, θυμίζουμε αυτό που όλοι οι δημοσιογράφοι "ξέχασαν" να αναφέρουν στα εκτεταμένα ρεπορτάζ και σχόλιά τους. Ο συντάκτης της "ενημερωτικής επιστολής" και οι συνεργάτες του, συνεχίζουν να δρουν ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι στην Ειδομένη. Δική μας απορία, επ' αυτού είναι: Η δράση παρακρατικών ομάδων ή προσώπων που λειτουργούν υπό την σκέπη του "ανθρωπισμού" και που είναι σχεδόν βέβαιο ότι συνδέονται με ξένες υπηρεσίες, περιορίζεται στην Ειδομένη ή έχει εξαπλωθεί ανεξέλεγκτα σε ολόκληρη την Ελλάδα (όπου είναι γνωστό πως η κομματοκρατία και η αναξιοκρατία της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου έχουν διαλύσει πολύ ειδικές κρατικές υπηρεσίες);<br /> <br /> <b>Τελικά, μήπως αυτοί που θα έπρεπε να μας προστατεύουν είναι πιο επικίνδυνοι για την Ελλάδα από εκείνους που μας απειλούν;</b></div> <div dir="ltr" trbidi="on"> <b><br /></b></div> </div> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ανεξέλεγκτη η δράση ξένων πρακτόρων μέσα στην Ελλάδα

Εκείνοι που μας προστατεύουν μήπως είναι πιο επικίνδυνοι από όσους μας απειλούν; Η διαλυμένη ΕΥΠ του Ρουμπάτη φαίνεται ανίκανη να λει...

Διαβάστε την συνέχεια

Μυστικά και δίχως αίσθηση ευθύνης, η Ευρώπη επιστρέφει στο χάος της Λιβύης

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-eMoM4gfUVJpbgZY3_9OZeLmyRArZsXRnmEBTzY0G8c3bs3x2kbKTafZThC8lpDBrq4M8tuwA29V8_IfJwT-iJhiXRdOanh2vr38tofXfzrGhPR28y-2BPyXHx0hxbHdYJtfYpm5AKw0/s1600/xaos+stin+libyh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="344" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-eMoM4gfUVJpbgZY3_9OZeLmyRArZsXRnmEBTzY0G8c3bs3x2kbKTafZThC8lpDBrq4M8tuwA29V8_IfJwT-iJhiXRdOanh2vr38tofXfzrGhPR28y-2BPyXHx0hxbHdYJtfYpm5AKw0/s640/xaos+stin+libyh.jpg" width="640" /></a></div> <b><i><br /></i></b> <b><i>Το χάος της ανεξέλεγκτης “προσφυγικής” κρίσης φαίνεται πως δεν θα εμποδίσει τους ισχυρούς της Ευρώπης από το να δοκιμάσουν να αποτελειώσουν ένα άλλο χάος, που άφησαν στη μέση. Αλλά μια νέα αποσταθεροποίηση στη Λιβύη θα αυξήσει το παράνομο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη, προκαλώντας έναν νέο φαύλο κύκλο...</i></b><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;"><b>Του Kieran Underwood για το περιοδικό <a href="https://www.thetrumpet.com/article/13661.19.0.0/world/military/europe-tiptoes-into-libyas-mess" rel="nofollow" target="_self"><i><span style="color: #3366ff;">"</span><span style="color: black;">The Trumpet"</span></i><span style="color: black;"> </span></a></b></span><br /> <span style="font-size: 16px;"><b>Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"   </b></span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Δορυφορικές εικόνες που κυκλοφόρησαν πρόσφατα επιβεβαιώνουν την άφιξη <b>ευρωπαϊκών ειδικών δυνάμεων</b> σε μια αεροπορική βάση κοντά στην Βεγγάζη της Λιβύης. Το ινστιτούτο γεωπολιτικών ερευνών <i><b>Stratfor</b> </i>δημοσίευσε τις δορυφορικές αυτές εικόνες για πρώτη φορά στις 9 Μαρτίου. Οι <b>εικόνες</b> (όπως <i>φαίνεται παρακάτω</i>) δείχνουν καθαρά κάποιες κινήσεις, οι οποίες αποδεικνύουν ότι, γύρω από την αεροπορική αυτή βάση, γίνονται παρεμβάσεις από Δυτικές χώρες, οι οποίες αποσκοπούν στην λήψη προληπτικών μέτρων ασφαλείας.</span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Ένα δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας <b><i>"Le Monde"</i></b> προκάλεσε σάλο στις 24 Φεβρουαρίου, όταν αναφέρθηκε σε κάποιες αναρτήσεις ιστολογίων, τα οποία ειδικεύονται σε θέματα γεωπολιτικής, και είχαν εντοπίσει την παρουσία γαλλικών ειδικών δυνάμεων στη Λιβύη από τα μέσα Φεβρουαρίου και μετά.</span><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBPVjwu_yJiehxXDAKckUzZeKEqctXkrf2AYVLoLwcyOSePP91b1IguA6KACkWiihGJ-JEi4Kjy1u3mNYg-bz4bhaSKtbUDCze_hMAWa47Jv5eBjZzUL4RpFxfyGP0MNtj7JY-LgVvaAY/s1600/CdMfoc3W0AARSo0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBPVjwu_yJiehxXDAKckUzZeKEqctXkrf2AYVLoLwcyOSePP91b1IguA6KACkWiihGJ-JEi4Kjy1u3mNYg-bz4bhaSKtbUDCze_hMAWa47Jv5eBjZzUL4RpFxfyGP0MNtj7JY-LgVvaAY/s1600/CdMfoc3W0AARSo0.jpg" /></a></div> <span style="font-size: 16px;">Τόσο οι αρχές της Λιβύης όσο και Γάλλοι αξιωματούχοι διέψευσαν τους ισχυρισμούς, πλην όμως πολλές άλλες φήμες άρχισαν εν τω μεταξύ να κυκλοφορούν, γύρω από<span style="color: #3d85c6;"> <a href="http://www.globalresearch.ca/frances-undeclared-war-on-libya/5512324" rel="nofollow" target="_self">αυτές τις μυστικές στρατιωτικές δραστηριότητες</a></span>. Η "<i>Le Monde"</i> παρέθεσε δηλώσεις ενός ανώτερου αξιωματούχου, ο οποίος τόνισε: <i>“Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να προβούμε σε μια νέα στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη. Θα πρέπει να απέχουμε από κάθε εμφανή στρατιωτική εμπλοκή. Είναι προτιμότερο να δράσουμε <b>διακριτικά</b>”.</i></span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Ενώ το Stratfor θεωρεί ότι αυτές οι πρόσφατες αφίξεις στρατευμάτων είναι όντως γαλλικής προέλευσης, καθησυχάζει τον αναγνώστη προσθέτοντας ότι <i>“δεν πρόκειται να λάβουν μέρος σε σημαντικές πολεμικές επιχειρήσεις”</i>. Ωστόσο, στο ίδιο κείμενο δημιουργείται μια <b>αντίφαση</b>, όταν ο αρθρογράφος εκτιμά ότι <i>“οι προκαταρκτικές ετοιμασίες θα μπορούσαν να διευκολύνουν την ταχεία συσσώρευση δυνάμεων στην βάση μελλοντικά”.</i></span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Η<b> Ιταλία</b>, η <b>Γαλλία</b>, το <b>Ηνωμένο Βασίλειο</b> και οι <b>Ηνωμένες Πολιτείες</b> έχουν, όλες ανεξαιρέτως, δηλώσει ότι δεν αποκλείουν την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, καθώς οι συνθήκες στην χώρα αυτή επιδεινώνονται. Ο αριθμός των τρομοκρατών μισθοφόπων του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη έχει διογκωθεί, φθάνοντας τους <b>6.000</b>, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, στα τέλη του 2015 <span style="color: #3366ff;"><a href="http://journal-neo.org/2016/03/04/frances-undeclared-war-in-libya/" rel="nofollow" target="_self"><span style="color: #3366ff;">δεν ξεπερνούσαν τους 3.000</span></a></span>. Παράλληλα, οι πολλαπλές και ανταγωνιστικές κυβερνήσεις της Λιβύης είναι σε αδύναμη θέση, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να αντιμετωπίσουν μια περαιτέρω επέκταση του Ισλαμικού κράτους εντός της χώρας.</span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Ο <b>πρέσβης των ΗΠΑ</b> <b>στην Ιταλία</b> δήλωσε στις 4 Μαρτίου ότι η Ιταλία πρόκειται να στείλει 5.000 στρατιώτες στη Λιβύη. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός <b>Ματέο Ρέντσι</b> εκ των υστέρων αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι έγιναν αυτές τις δηλώσεις.</span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Όσον αφορά τις ΗΠΑ, θα πρέπει να θεωρείται απίθανη μια σύμπραξή τους σε νέα στρατιωτική επέμβαση, μέσω μιας αποστολής επιπλέον στρατευμάτων στη Λιβύη, τουλάχιστον υπό την παρούσα αμερικανική ηγεσία. Ο πρόεδρος <b>Μπαράκ Ομπάμα</b> ανέφερε σε <span style="color: #3366ff;"><a href="http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2016/04/the-obama-doctrine/471525/" rel="nofollow" target="_self"><span style="color: #3366ff;">συνέντευξή του στο περιοδικό "<i>The Atlantic"</i></span></a></span>, ότι <i>“η Λιβύη περιήλθε σε μια κατάσταση αποσύνθεσης και χάους, διότι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι τον είχαν πείσει να παρέμβει, δεν στήριξαν την αποστολή μέχρι το τέλος”</i>. Ο Αμερικανός πρόεδρος αποκάλεσε τους Ευρωπαίους <i>“βολεψάκηδες”</i> και απρόθυμους <i>“να ρισκάρουν στα δύσκολα”</i>. Στη συνέχεια, πρόσθεσε: <i>“Νόμιζα ότι μπορούσα να βασιστώ στους Ευρωπαίους, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητάς τους με την Λιβύη”.</i> </span><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCuqCZrsYdI1W9kZWz4j3A8X_3CYHx9QVLgZGh_YZNh1jyj2dSBpgwYQfNwGXyQVhuDDPlsDXTnom7JZbUYNM6sEHZXEzX4mjFhwH5jp8_Piyxep1-qHSXIPxa-YjmLh2alutPXl_ovO0/s1600/56e9d99c%2521h.300%252Cid.13614%252Cm.fill%252Cw.540.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCuqCZrsYdI1W9kZWz4j3A8X_3CYHx9QVLgZGh_YZNh1jyj2dSBpgwYQfNwGXyQVhuDDPlsDXTnom7JZbUYNM6sEHZXEzX4mjFhwH5jp8_Piyxep1-qHSXIPxa-YjmLh2alutPXl_ovO0/s640/56e9d99c%2521h.300%252Cid.13614%252Cm.fill%252Cw.540.jpg" width="640" /></a></div> <span style="font-size: 16px;">Η Ευρώπη δίστασε να παρέμβει στη Λιβύη από την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι το 2011 μέχρι σήμερα, ακόμη και μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου στο Παρίσι, όπου σκοτώθηκαν 130 άτομα, και οι οποίες ώθησαν την Γαλλία να κηρύξει πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους. </span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Είναι βέβαιο ότι πολλοί Λίβυοι θα ήταν έντονα αντίθετοι με μια μεγάλη διεθνή στρατιωτική  παρουσία στη χώρα τους, γεγονός που σημαίνει ότι οι Δυτικές χώρες θα πρέπει να κινηθούν διακριτικά, ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε πολιτικές επιπτώσεις. Επίσης, ο αριθμός των εριστικών κυβερνητικών σχημάτων μέσα στην χώρα καθιστά δύσκολη την οργάνωση μιας επέμβασης, χωρίς να συρθεί η χώρα σε κλιμακούμενες αντιπαλότητες.</span><br /> <br /> <span style="font-size: 16px;">Καθώς η παρουσία του ισλαμικού κράτους στη Λιβύη αυξάνεται, θα αναγκαστεί η Ευρώπη να δράσει πιο φανερά. <b>Αλλά αν γίνει κάτι τέτοιο, δεν θα μετατραπεί ο μεταναστευτικός “διάδρομος” της Μεσογείου σε έναν “αυτοκινητόδρομο” για τρομοκράτες, που θα αποσκοπούν στην δημιουργία τρομοκρατικών πυρήνων και την διεξαγωγή τρομοκρατικών δράσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη;</b></span><br /> <br /> <a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μυστικά και δίχως αίσθηση ευθύνης, η Ευρώπη επιστρέφει στο χάος της Λιβύης

Το χάος της ανεξέλεγκτης “προσφυγικής” κρίσης φαίνεται πως δεν θα εμποδίσει τους ισχυρούς της Ευρώπης από το να δοκιμάσουν να αποτελειώσο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η περίοδος της μεγάλης κρίσης στην Τουρκία άρχισε: Η χώρα σε συνθήκες χάους…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfcd-emUqJGWSCNhqUJ0XWGKKx9n32TtdrBHM5RJAP1lAfmbi3svl8J-H-oPIpdb932FrX4iEr0mIc8TyelD8vgubqP0Pa52zuRYd2UmTtX3fyF-457pdpJWfR0oAmZNvlEMqcV56SSBA/s1600/erdogan+stin+proedriki+karekla+me+ton+irano+ypoyrgo+exwterikwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfcd-emUqJGWSCNhqUJ0XWGKKx9n32TtdrBHM5RJAP1lAfmbi3svl8J-H-oPIpdb932FrX4iEr0mIc8TyelD8vgubqP0Pa52zuRYd2UmTtX3fyF-457pdpJWfR0oAmZNvlEMqcV56SSBA/s640/erdogan+stin+proedriki+karekla+me+ton+irano+ypoyrgo+exwterikwn.jpg" width="640" /></a></div> <br /><i>Δοξάστε τον: Ο Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρική καρέκλα με τον υπουργό Εξωτερικών του Ιράν. </i><div> <br />Γράφει<b> ο Νίκος Μούδουρος</b>*<br /><br />«Σήμερα είμαστε σε συνθήκες τις οποίες η λέξη ‘χάος’ δεν είναι αρκετή για τις περιγράψει». Αυτά σημείωνε σε άρθρο του στην εφημερίδα «Τζουμχουριέτ» στις 15 Μαρτίου 2016 ο καθηγητής Αχμέτ Ινσέλ.<br /><br />Δύο μέρες μετά τη νέα βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Άγκυρας, η διαπίστωση του Τούρκου ακαδημαϊκού καταγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο το άνοιγμα μιας περιόδου μεγάλης κρίσης στη χώρα με άγνωστο χρονικό ορίζοντα, αλλά πολύ περισσότερο με άγνωστα τα τελικά της αποτελέσματα. Οι πλευρές της αντιπαράθεσης στην Τουρκία έχουν επιλέξει με τον πιο επίσημο τρόπο τη μέθοδο της ένοπλης βίας για την υλοποίηση των πολιτικών τους στόχων. Από τη μια το τουρκικό κράτος και από την άλλη το ΡΚΚ φαίνεται να εισέρχονται σε μια περίοδο «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών». Αυτοί οι «λογαριασμοί» άπτονται ζητημάτων περιφερειακής κλίμακας και επιρροής, ενώ χαρακτηρίζονται από την σχεδόν ολοκληρωτική περιθωριοποίηση της «κλασικής» πολιτικής δραστηριότητας και την ενεργοποίηση της σκληρής ισχύος των όπλων.<br /><br />Ιστορικά ίσως να είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής με το πέρασμα του χρόνου μετατρέπεται σε ζήτημα εσωτερικό, επηρεάζοντας καθοριστικά την πορεία μιας κοινωνίας. Μια από αυτές τις περιπτώσεις σήμερα είναι η κατάσταση στη Συρία για την κοινωνία στην Τουρκία. Η τρίτη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, μέσα σε διάστημα μόλις πέντε μηνών, δείχνει την υπέρβαση των ορίων του διαχωρισμού της εξωτερικής από την εσωτερική πολιτική. Υπογραμμίζει τον πλήρη μετασχηματισμό μιας πολιτικής που αρχικά εντάχθηκε στη σφαίρα της διπλωματίας και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αποτέλεσε κέντρο καθοριστικής επιρροής της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, αλλά δυστυχώς και της απώλειάς της. Γιατί τόσο οι τρομοκρατικές επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους, όσο και οι τελευταίες που συνδέονται στον έναν ή στον άλλο βαθμό με το ΡΚΚ, έχουν τις ρίζες τους στη στρατηγική που ακολουθεί η Άγκυρα σε σχέση με το μέλλον της Συρίας. Ο θάνατος 37 ανθρώπων το βράδυ της Κυριακής στις 13 Μαρτίου είναι ενδεικτικός τόσο των αδυναμιών του κράτους να αντιμετωπίζει τέτοια φαινόμενα, όσο και των προσανατολισμών που μπορεί να πάρει το ήδη πολυδιασπασμένο και πολωμένο εσωτερικό μέτωπο της Τουρκίας.<br /><br />Σε αυτήν ακριβώς τη συγκυρία, η διεθνής και περιφερειακή θέση της Τουρκίας φαίνεται να συγκρούεται με την εσωτερική διάταξη ισορροπιών ισχύος. Η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά αδιέξοδα στην εξωτερική της πολιτική, τα οποία όμως μετατρέπουν την αστάθεια και την κρίση σε βασικά χαρακτηριστικά της εσωτερικής κοινωνικής πραγματικότητας. Δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι όσο μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των ανικανοποίητων στόχων της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και των πραγματικών της δυνατοτήτων, τόσο περισσότερο αυταρχικοποιείται η εξουσία Ερντογάν. Μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο, η πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα μπορεί να αποτελέσει βάση ανάλυσης των προσανατολισμών που έχουν οι βασικοί πρωταγωνιστές της περιόδου της μεγάλης κρίσης στην Τουρκία.<br /><br />Η επίθεση της 13ης Μαρτίου στην κεντρική πλατεία Κιζίλαϊ της Άγκυρας έγινε με την ίδια μέθοδο που ακολούθησαν και οι βομβιστές αυτοκτονίας στις 17 Φεβρουαρίου. Η διαφορά ήταν ότι τον Φεβρουάριο οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους ήταν κυρίως στρατιωτικοί διαφόρων βαθμίδων, ενώ την προηγούμενη Κυριακή ήταν όλοι πολίτες. Και στις δύο περιπτώσεις οι δράστες φέρονται να ήταν ενταγμένοι σε οργανώσεις που συνδέονται με το ΡΚΚ. Τέτοιου είδους επιθέσεις αυτοκτονίας έγιναν και στο παρελθόν, όμως είναι γεγονός ότι το ένοπλο κουρδικό κίνημα επέλεγε κυρίως στρατιωτικούς ή αστυνομικούς στόχους. Άρα η τελευταία επίθεση που προκάλεσε τη δολοφονία άοπλων πολιτών, είτε έγινε από επιχειρησιακό λάθος είτε συνειδητά, αποτελεί μια ξεκάθαρη ένδειξη ότι το ΡΚΚ και άλλες ένοπλες οργανώσεις που συνεργάζονται μαζί του επέλεξαν την επικέντρωση στην προσπάθεια γενικής αποσταθεροποίησης της χώρας. Σύμφωνα με τον πρώην αναπληρωτή επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, Τζεβάτ Ονές, η συχνότητα των χτυπημάτων στην Άγκυρα το τελευταίο χρονικό διάστημα αποτελεί ιστορικά ένα εντελώς νέο φαινόμενο. Επομένως ο συμβολισμός είναι αξιοσημείωτος: Το τουρκικό κράτος, το οποίο πολιτικά εκφράζεται στην πρωτεύουσά του, μετατράπηκε σε βασικό στόχο της ένοπλης πτέρυγας του κουρδικού κινήματος.<br /><br />Το δεδομένο αυτό φαίνεται να συνδέεται και με την πρόσφατη ανακοίνωση της συνεργασίας του ΡΚΚ με διάφορες μικρότερες επίσης παράνομες ένοπλες οργανώσεις που δρουν στην Τουρκία. Η συγκεκριμένη συνεργασία ονομάστηκε «Ενωμένο Επαναστατικό Κίνημα των Λαών» και λειτουργεί προς δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι η σχετική ενίσχυση της δραστηριοποίησης του ΡΚΚ με ακόμα περίπου 1.000 άντρες και γυναίκες. Η δεύτερη είναι η ευκαιρία πρόσβασης των υπόλοιπων οργανώσεων στις διασυνδέσεις και την τεχνική υποστήριξη του ΡΚΚ που αποτελεί ομολογουμένως την πιο ισχυρή συνιστώσα της συνεργασίας. Σε πολιτικό επίπεδο, η σύμπραξη αυτού του μετώπου υπηρετεί κυρίως τον διακηρυγμένο στόχο της ένοπλης πτέρυγας του κουρδικού κινήματος για μεταφορά της αντιπαράθεσης στα μεγάλα αστικά κέντρα των δυτικών περιοχών της Τουρκίας.<br /><br />Όμως η συγκεκριμένη απόφαση του ΡΚΚ προσφέρει μεταξύ άλλων και τη δυνατότητα αξιοποίησης των αδυναμιών των υπηρεσιών πληροφοριών του κράτους, καθώς διανοίγει τις προοπτικές νέων και πιο γρήγορων μορφών επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, το ΡΚΚ στις σημερινές συγκυρίες έχει εγκαταλείψει σε κάποιο βαθμό την αυστηρή συγκεντρωτική δομή λήψης αποφάσεων για τέτοιες ενέργειες. Παλαιότερα μια παρόμοια οδηγία ήταν αποτέλεσμα λεπτομερούς επεξεργασίας της ανώτατης ηγεσίας και η υλοποίησή της περνούσε μέσα από τη διάχυση της οδηγίας προς τη βάση της ένοπλης πτέρυγας. Αυτή η διαδικασία ήταν χρονοβόρα, αλλά και επικίνδυνη αφού προσέφερε περιθώρια στο τουρκικό κράτος να αντιδράσει διαμέσου των πληροφοριών που θα μπορούσε να αποσπάσει εξαιτίας της μεταφοράς των μηνυμάτων σε μια κάθετη δομή.<br /><br />Η νέα τακτική χαρακτηρίζεται από τη λήψη της πολιτικής απόφασης εκ μέρους της ένοπλης ηγεσίας του ΡΚΚ, αλλά η πρωτοβουλία για τον χρόνο και τη μέθοδο της επίθεσης αφήνεται στους τοπικούς πυρήνες που μπορεί να μην είναι καν οργανικά συνδεδεμένοι με το ΡΚΚ. Έτσι μια επίθεση, όπως αυτές του τελευταίου μήνα στην Άγκυρα, μπορεί να αποφασιστεί και να υλοποιηθεί μέσα σε μερικές μέρες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ούτε και το γεγονός ότι τόσο στις 17 Φεβρουαρίου, όσο και στις 13 Μαρτίου, οι επιθέσεις υλοποιήθηκαν από βομβιστές αυτοκτονίας σε αυτοκίνητα. Δηλαδή μια σχετικά νέα μέθοδο, πολύ πιο δύσκολη στον προληπτικό εντοπισμό. Σε αυτό το σημείο τα νέα ποιοτικά στοιχεία που προκύπτουν είναι ο ανώτερος βαθμός πρόσβασης των οργανώσεων αυτών σε στρατιωτικά υλικά, αλλά και η διεύρυνση της κοινωνικής τους βάσης με την αύξηση νεαρών ατόμων που επιλέγουν με τόση ευκολία τον θάνατο ως εργαλείο υλοποίησης πολιτικών στόχων.<br /><br /><b>Ανατροπή της εξουσίας Ερντογάν ο στόχος ΡΚΚ</b><div> <b><br /></b> Μέσα από το πλέγμα όλων αυτών των λεπτομερειών, ο γενικότερος προσανατολισμός της ένοπλης πτέρυγας του κουρδικού κινήματος καταλήγει στην επιλογή ενός γενικευμένου πολέμου. Το ΡΚΚ δείχνει αποφασισμένο τουλάχιστον στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω το εσωτερικό μέτωπο της Τουρκίας, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι πρόσφατες επιθέσεις δεν θα είναι οι τελευταίες. Άλλωστε, όπως είχε δηλώσει τέσσερις μέρες πριν την τελευταία βομβιστική επίθεση ο Τζεμίλ Μπαγίκ, εκ των ηγετών του ΡΚΚ, η διεκδίκηση της οργάνωσης για το άμεσο μέλλον είναι η ανατροπή της εξουσίας Ερντογάν. Υπό αυτή την έννοια, το ΡΚΚ αντιμετωπίζει πλέον το κουρδικό πρόβλημα ως ένα πρόβλημα περιφερειακών διαστάσεων μέσα στις οποίες η Τουρκία αποτελεί ένα από τα πολλά μέτωπα και όχι το μοναδικό.<br /><br />Η προτεραιότητα παραμένει η κατάσταση στη Συρία και η σταθεροποίηση της κουρδικής εξουσίας στα βόρεια εδάφη. Με αυτό το σκεπτικό και ενόψει της περιόδου της άνοιξης και του καλοκαιριού, το ΡΚΚ επιδιώκει να μειώσει την προοπτική μεταφοράς περισσότερων στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας στα σύνορα με τη Συρία, προβαίνοντας σε ενέργειες μιας ευρύτερης αποσταθεροποίησης σε κέντρα έξω από τις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας.<br /><br /><b>Οι προσανατολισμοί του τουρκικού κράτους</b></div> <div> <b><br /></b> Από τις πρώτες στιγμές που ακολούθησαν την έκρηξη στην Άγκυρα στις 13 Μαρτίου 2016, ο Πρόεδρος Ερντογάν και η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) άρχισαν να ξεδιπλώνουν διάφορες πτυχές για μελλοντικά πολιτικά κέρδη. Για να κατανοηθεί αυτή η προσπάθεια του τουρκικού κράτους, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο περίγυρος μέσα στον οποίο έγινε η τελευταία βομβιστική επίθεση. Από τη μια οι ΗΠΑ συνεχίζουν τις διαβουλεύσεις και τους σχεδιασμούς τους με συμμάχους στην περιοχή για χερσαίες επιχειρήσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος στη Μοσούλη. Από την άλλη, η μερική έστω υλοποίηση της κατάπαυσης του πυρός στη Συρία φαίνεται να δυσκολεύει την Άγκυρα στη συνέχιση των στρατιωτικών της επιθέσεων ενάντια στους Κούρδους των βόρειων περιοχών.<br /><br />Το προαναφερθέν σε συνδυασμό με τη μικρή εδαφική επέκταση και σταθεροποίηση του κουρδικού κινήματος εντός Συρίας είναι εξελίξεις που συνεχίζουν να αποκόπτουν την επιρροή της Τουρκίας σε διάφορες ένοπλες οργανώσεις της λεγόμενης μετριοπαθούς ισλαμικής αντιπολίτευσης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και εφόσον οι βασικοί στόχοι της Τουρκίας για τη Συρία δεν αλλάζουν, τότε οι πρόσφατες βομβιστικές επιθέσεις αναμένεται να χρησιμοποιηθούν σε μια επιθετική διπλωματική προσπάθεια της Άγκυρας, με στόχο να μεταφέρει πιέσεις προς τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. σε σχέση με την υλοποίηση των δικών της επιδιώξεων εντός των συριακών εδαφών και όχι μόνο.<br /><b><br />Ο κίνδυνος «παράλυσης» μιας κοινωνίας</b></div> <div> <b><br /></b> Στο φόντο της εσωτερικής διάστασης των συνεπειών της τελευταίας βομβιστικής επίθεσης υπάρχει ήδη η εμβάθυνση ενός ακήρυχτου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με το οποίο ουσιαστικά σήμερα διοικείται η χώρα. Η εντατικοποίηση του αυταρχισμού προβάλλει ως μονοδρομική επιλογή ενός πολιτικού ηγέτη που έχει ταυτίσει το μέλλον του αποκλειστικά και μόνο με τη διεύρυνση της εξουσίας του.<br /><br />Λαμβανομένης υπόψη της σημερινής θέσης του Ερντογάν και του ΑΚΡ στο πολιτικό σύστημα της Τουρκίας, το πιο πάνω δεδομένο αποκαλύπτει γενικότερα την κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνουν όλες οι κρατικές δομές εξουσίας. Οι σχεδιαζόμενες νέες δομές με αντικείμενο την τρομοκρατία, όπως η σκέψη για Υπουργείο Ασφάλειας, καθώς και η επιδιωκόμενη άρση της βουλευτικής ασυλίας της ηγεσίας του φιλοκουρδικού HDP, είναι ενέργειες που σηματοδοτούν την προσπάθεια παραμερισμού και περιθωριοποίησης όλων των μηχανισμών δημοκρατικής διαβούλευσης.<br /><br />Τα κοινωνικά τραύματα και η πόλωση διαχέονται με τέτοιο ρυθμό που εξαναγκάζουν ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας να αναζητούν σταθερότητα μέσα στην αστάθεια και συνεπώς να γίνονται ευάλωτα σε πράξεις νομιμοποίησης του αυταρχισμού. Το κυρίαρχο ερώτημα λοιπόν δεν αφορά τόσο στην προοπτική επιβίωσης της εξουσίας Ερντογάν, όσο στο εάν η κοινωνία στην Τουρκία θα είναι ικανή στο επόμενο χρονικό διάστημα να αντιδράσει με κατευθύνσεις φυγόκεντρες που να αμφισβητούν την υφιστάμενη ηγεμονική τάξη πραγμάτων. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και στην περίπτωση που δεν υπάρξει άμεσα αναστροφή του κλίματος, τότε η χώρα εισέρχεται σε μια περίοδο εσωστρέφειας, της οποίας ο χρονικός ορίζοντας και το περιεχόμενο του τέλους παραμένουν άγνωστα.<br /><b><br />Ερντογάν: Αντιτρομοκρατικός ο πόλεμος…</b></div> <div> <b><br /></b>Επομένως το κλίμα που έχει δημιουργήσει η βομβιστική επίθεση θα αποτελέσει κομμάτι μιας διεθνούς εκστρατείας του Ερντογάν. Ο ίδιος άλλωστε στις δηλώσεις καταδίκης της επίθεσης φρόντισε με προσεκτικό τρόπο να εισαγάγει στη φρασεολογία που χρησιμοποίησε τον όρο της «νόμιμης άμυνας» του κράτους.<br /><br />Η συγκεκριμένη φράση στη δήλωση Ερντογάν έχει χρησιμοποιηθεί ξανά μόνο μετά από επιθέσεις που συνδέονται με το ΡΚΚ και όχι με το Ισλαμικό Κράτος. Συνεπώς πρόκειται για λεπτομέρεια με ιδιαίτερες διαστάσεις, αφού στο πολιτικό της πλαίσιο η «νόμιμη άμυνα» παραπέμπει σε μια εξωτερική απειλή ή επίθεση, η αντιμετώπιση της οποίας μπορεί να γίνει εκτός συνόρων. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας λοιπόν επανέφερε συνειδητά τη βασική θέση του κράτους περί της αναγκαιότητας μιας σκληρής στρατιωτικής αντιμετώπισης του ένοπλου κουρδικού κινήματος, είτε αυτό βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ είτε στη βόρεια Συρία.<br /><br />Σε αυτό το σημείο, ο προσανατολισμός της εξουσίας θέλει να επαναφέρει τις ιδιαιτερότητες της γεωπολιτικής θέσης της Τουρκίας που την αναγκάζουν να αντιμετωπίσει νέες «εξωτερικές απειλές». Σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό, ο «αντιτρομοκρατικός αγώνας» της Άγκυρας θα πρέπει να μετατραπεί σε «αντιτρομοκρατικό πόλεμο» με τη στήριξη ή τουλάχιστον την ανοχή παραγόντων της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ.<br /><br />Πέραν όμως της περιφερειακής διάστασης των προσανατολισμών του Ερντογάν και της κυβέρνησης ΑΚΡ, οι συνέπειες της τελευταίας δολοφονικής επίθεσης θα αποτελέσουν βάση έντονων εσωτερικών διεργασιών στη χώρα με προφανείς τις αρνητικές πτυχές. Η απάντηση του τουρκικού κράτους στο επίπεδο της ένοπλης αντιπαράθεσης αναμένεται να εκφραστεί στην εντατικοποίηση του πολέμου στις νοτιοανατολικές περιοχές. Σε επίπεδο πολιτικών δομών όμως, η αντίδραση μπορεί να συμπεριλάβει μορφές καταστολής εναντίον όχι μόνο του οργανωμένου κουρδικού κινήματος, αλλά και άλλων συνόλων ή ατόμων που στηρίζουν τις θέσεις των Κούρδων και του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).<br /><br />Ήδη ο Ερντογάν έχει δημοσίως τοποθετηθεί υπέρ της αναγκαιότητας διεύρυνσης του περιεχομένου των όρων «τρομοκράτης» και «τρομοκρατία» με τρόπο που να συμπεριλαμβάνει ουσιαστικά δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, πολιτικά στελέχη και ακτιβιστές. «Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αρθρογράφοι κ.λπ., εάν η πένα τους είναι στο πλευρό των τρομοκρατών, τότε είναι απέναντί μου» υπογράμμισε με νόημα σε ομιλία του ενώπιον ομάδας κοινοταρχών στις 16 Μαρτίου. Στο ίδιο μήκος κύματος, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Σταρ» ανακοίνωσε την ίδια μέρα ότι η τροποποίηση του ποινικού κώδικα στα προαναφερθέντα σημεία θα αγγίζει πλέον άρθρα γνώμης και ειδήσεις που δημοσιεύονται.<strong>Ο Νίκος Μούδουρος είναι δρ Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών.</strong><br /> <strong><br /></strong> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a></div> </div>

Η περίοδος της μεγάλης κρίσης στην Τουρκία άρχισε: Η χώρα σε συνθήκες χάους…

Δοξάστε τον: Ο Ταγίπ Ερντογάν στην προεδρική καρέκλα με τον υπουργό Εξωτερικών του Ιράν.  Γράφει ο Νίκος Μούδουρος * «Σήμερα είμαστε σε ...

Διαβάστε την συνέχεια

17+1 κουρδικές επαναστάσεις: Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZAR9JMEoZjvEViNVuwAT717fKaQPN8XyAkyIQspv3Zh4BQXdWPjiDgnwaaAR9PI2FGoUAJqYv15P7SS8896J6YAoIhj2yvlMqB2nyWL-E10pSIKerJmHdECtkGxBPCERmeP_OdmWoMI/s1600/92+xronia+agwnwn+twn+koydrwn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="335" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVZAR9JMEoZjvEViNVuwAT717fKaQPN8XyAkyIQspv3Zh4BQXdWPjiDgnwaaAR9PI2FGoUAJqYv15P7SS8896J6YAoIhj2yvlMqB2nyWL-E10pSIKerJmHdECtkGxBPCERmeP_OdmWoMI/s640/92+xronia+agwnwn+twn+koydrwn.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ</strong><br /> <br />Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο.<br /><br />Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. Ιστορικά, κάθε φορά που η κεντρική διοίκηση προσπάθησε να ελέγξει τις κουρδικές φυλές και περιοχές, ακολουθούσαν βίαια επεισόδια , αιματηρές συγκρούσεις και σφαγές. Ως αποτέλεσμα, οι περιοχές αυτές διατηρούσαν, πάντοτε, μια χαρακτηριστική αυτονομία ενώ η “διαχείρισή” τους από το κέντρο γίνονταν μέσω των ηγετών τους, των σεΐχηδων και των αγάδων (μπεηλίκια).<br /><br />Ιστορικά, επίσης, είναι με την εργαλειακή συμμαχία των μεγάλων κουρδικών φυλών, κυρίως των Ζάσα και των Κουρμάντσι, που αρχικά οι Σελτζούκοι, αργότερα οι Οθωμανοί και τέλος οι κεμαλιστές, κατάφεραν να κυριαρχήσουν στη Μικρά Ασία. Η τελευταία ιστορική, από κάθε άποψη, συνεργασία Κούρδων και Τούρκων ήταν με τους Νεότουρκους και τους κεμαλιστές, ένα γεγονός το οποίο, μέσω των γενοκτονικών σφαγών των χριστιανών της Μικράς Ασίας οδήγησαν, όπως τεκμηριώνει ο Τούρκος ιστορικός, Τανέρ Ακσάμ, στη δημιουργία του κεμαλικού κράτους και της σημερινής τουρκικής ταυτότητας. Η τελευταία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις οργανωμένες σφαγές των χριστιανών, γεγονός που εξηγεί και την επίσημη τουρκική θέση άρνησης των γενοκτονικών σφαγών.<br /><br />Σε αντίθεση με τους μη μουσουλμανικούς λαούς, τους οποίους οι Οθωμανοί προσπαθούσαν να αφομοιώσουν εξισλαμίζοντάς τους -στην περίπτωση των Κούρδων η προσπάθεια ήταν η ενσωμάτωση μέσω της κοινής θρησκείας- του σουννιτικού ισλάμ. Η προσπάθεια αυτή κατάρρευσε ανεπανόρθωτα μετά την κυριαρχία των κεμαλιστών και την ανακήρυξη κοσμικού κράτους -της Τουρκικής Δημοκρατίας- από τον Μουσταφά Κεμάλ το 1923 και την κατάλυση του Χαλιφάτου το επόμενο έτος. Το Χαλιφάτο υπήρξε το θρησκευτικό σύμβολο που συνέδεε Τούρκους και Κούρδους.<br /><br />Από το 1924 μέχρι το 1938 και σε όλες τις περιπτώσεις με πρωταγωνιστή τον ίδιο το Κεμάλ, αθετήθηκαν όλες οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους Κούρδους, ως συνιδρυτές της Τουρκικής Δημοκρατίας. Η πρώτη εθνοσυνέλευση, που συμπεριλάμβανε 72 Κούρδους εκπροσώπους, διαλύθηκε το 1924. Το ίδιο έτος απαγορεύτηκαν η κουρδική γλώσσα, τα κουρδικά σχολεία και (μαζί με το Χαλιφάτο) όλες οι θρησκευτικές οργανώσεις. Οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούσαν την απαρχή μιας κρατικά οργανωμένης προσπάθειας ακύρωσης κάθε έννοιας κουρδικής ταυτότητας και αυτονομίας, με τους Κούρδους να ονομάζονται, πλέον, ως “ορεσίβιοι Τούρκοι”.<br /><br />Στην βίαιη αυτή προσπάθεια ενσωμάτωσης οι Κούρδοι αντέδρασαν με 17 επαναστάσεις που πνίγηκαν στο αίμα. Κατά τον ιστορικό Mete Tuncay (1981) μόνο η καταστολή της πρώτης επανάστασης, αυτής του Σεΐχη Σαΐτ τον Μάιο του 1925, είχε μεγαλύτερο κόστος σε ζωές και χρήμα από όσο ο “πόλεμος της ανεξαρτησίας” κατά των Ελλήνων! Η συμπεριφορά των Τούρκων κατά των Κούρδων ακολούθησε, σχεδόν κατά γράμμα, τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Το μόνο που έλειπε ήταν οι πορείες θανάτου στην έρημο.<br /><br />Από τις υπόλοιπες επαναστάσεις μέχρι το 1938 , οι πιο σημαντικές ήταν η επανάσταση του Αραράτ (1927-30) και αυτή του Ντερσίμ (1937-38). Η τελευταία άφησε την πιο τραυματική εμπειρία στην κοινωνία, μέχρι τη σημερινή εξέγερση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, του γνωστού PKK, υπό την ηγεσία του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν. Αφορμή για την εξέγερση του Ντερσίμ ήταν η κρατικά οργανωμένη, από το 1934, προσπάθεια του κεμαλικού κράτους με σκοπό τον βίαιο πλέον εκτουρκισμό των κουρδικών πληθυσμών της περιοχής.<br /><br />Κατά τον καλύτερο, ίσως, μελετητή του κουρδικού ζητήματος στην Τουρκία, τον David MacDowall (Modern History of the Kurds, 2002), τα θύματα της βίαιης καταστολής ξεπέρασαν τις 40 χιλιάδες, ενώ άλλοι, τοποθετούν τον αριθμό στις 80. Οι επιχειρήσεις του Τουρκικού στρατού συμπεριλάμβαναν μαζικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς (με πρωταγωνίστρια την αρμενικής καταγωγής “υιοθετημένη” κόρη του Κεμάλ και πρώτη Τουρκάλα πιλότο που έγινε ήρωας των κεμαλιστών), χρήση χημικών όπλων και οργανωμένες βίαιες μετακινήσεις κουρδικών πληθυσμών ώστε να σπάσει η κουρδική πλειοψηφία. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός Κούρδων, κάπου 300 χιλιάδες, βρήκαν καταφύγιο στη Συρία και στην περιοχή της Αλεξανδρέττας, που τότε δεν είχε ακόμη περιέλθει υπό την κατοχή του τουρκικού κράτους.<br /><br />Στις 23 Νοεμβρίου 2011, ο τότε Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν απολογήθηκε στους Κούρδους “εκ μέρους του κράτους” για τις σφαγές στο Ντερσίμ, τοποθετώντας όμως τον αριθμό των θυμάτων σε 13 χιλιάδες. Χαρακτήρισε δε τις σφαγές ως οργανωμένες “βήμα, βήμα”, από το κεμαλικό καθεστώς και το κρατικό κόμμα του Κεμάλ, το Ρεμπουπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Το 2011 ο Ερντογάν δεν είχε ακόμη ευνουχίσει πολιτικά τους κεμαλιστές και προσπαθούσε να τους κατισχύσει σε συμμαχία με τους θρησκευόμενους Κούρδους και το κίνημα του Χότζια Γκιουλέν, χρησιμοποιώντας την ομπρέλα του Ισλάμ ως καταλύτη.<br /><br />Η τελευταία επανάσταση των Κούρδων, αυτή του PKK υπό τον Οτζαλάν, οργανώθηκε την δεκαετία του 1970 και πήρε την σημερινή της στρατιωτική μορφή του ένοπλου αγώνα από το 1984. Αντίθετα με τις προηγούμενες 17, η εξέγερση του PKK είναι κοσμική (σοσιαλιστική-κομμουνιστική), δηλαδή είναι ριζικά διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Τη ριζοσπαστική φύση του PKK αντικατοπτρίζει η σημαντική συμβολή των γυναικών σε όλες τις πτυχές του κουρδικού αγώνα κατά του Τουρκικού καθεστώτος.<br /><br />Την δεκαετία του 1990, όταν είχαμε την αποκορύφωση της πολεμικής σύγκρουσης, το κεμαλικό καθεστώς κατάστρεψε 4000 κουρδικά χωριά αναγκάζοντας χιλιάδες Κούρδους να μεταναστεύσουν στις πόλεις και στα αστικά κέντρα της δυτικής Τουρκίας. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή ως ο “βρώμικος πόλεμος” κατά των Κούρδων. Τα θύματα ξεπέρασαν τις 40 χιλιάδες ενώ μελέτες τοποθετούν το κόστος για το κεμαλικό κράτος σε 400 δις δολάρια.<br /><br />Η περίοδος αυτή έκλεισε με τη σύλληψη και φυλάκιση του Οτζαλάν το 1998. Από τη σύλληψη του Οτζαλάν, και μετά από εσωτερικές διαμάχες μέσα στο PKK, μπήκαμε στην σημερινή φάση του κουρδικού ζητήματος στη Τουρκία που είναι η “πολιτικοποίηση” του η οποία, όμως, φαίνεται να αποτυγχάνει. Η φαινομενικά “φιλόδοξη” προσπάθεια του Ερντογάν να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ για την “ενσωμάτωση” των Κούρδων σε ένα μή κεμαλικό κράτος, αποδεικνύεται ως ένα ακόμη τουρκικό τέχνασμα- από τους Τούρκους ισλαμιστές αυτή τη φορά.<br /><br />Η πιο σημαντική, ίσως, παρενέργεια της τελευταίας αυτής φάσης του κουρδικού ζητήματος στην Τουρκία και η οποία αποδεικνύει πόσο καθοριστική είναι για το μέλλον της Τουρκίας ως ενιαίου κράτους το κουρδικό, είναι η διαφαινόμενη συμμαχία του Ερντογάν με τους κεμαλιστές και τον στρατό!<br /><br />Υπάρχουν πολύ σοβαρές ενδείξεις πως οι μέχρι πρόσφατα “άσπονδοι” εχθροί- δηλ. οι ισλαμιστές και οι κεμαλιστές- οδεύουν σε μια συμμαχία με κοινή ατζιέντα και στρατηγικό στόχο την κατίσχυση των Κούρδων της Τουρκίας. Σε μια τέτοια περίπτωση οι σφαγές του Ντερσίμ και ο βρώμικος πόλεμος της δεκαετίας του 1990 θα επαναληφθούν, με πολύ χειρότερες συνέπειες .<br /><br />Παραδόξως, ίσως οι εξελίξεις στην Συρία να βοηθήσουν θετικά και τα πράγματα στην Τουρκία. Εάν Ρωσία και Αμερική επιβάλουν την ειρήνη στην Συρία -βάσει μιας ομοσπονδιακής δομής αλλά πάντοτε μέσα στα υφιστάμενα σύνορα, -το παράδειγμα της Συρίας θα μπορούσε να ακολουθηθεί και στη Τουρκία, ως έσχατη λύση του εκεί κουρδικού ζητήματος. Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι η απόλυτη ιστορική ειρωνεία για την Τουρκία. Όμως η ιστορία καταγράφει πάμπολλες τέτοιες περιπτώσεις. Εναλλακτικά η Τουρκία οδεύει, νομοτελειακά, στον διαμελισμό.<br /><br />Οι ισλαμιστές και οι κεμαλιστές της Τουρκίας μπορεί, ακόμη, να φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις για τα προβλήματά τους και του κράτους τους. Όμως η εποχή των γενοκτονικών σφαγών στην Μικρά Ασία έχει, πλέον, παρέλθει. Και αυτό προκύπτει από τα πράγματα. Με τα σημερινά δεδομένα και με παράγοντα μόνο το δημογραφικό, σε είκοσι χρόνια θα υπάρχουν περισσότεροι Κούρδοι σε στρατεύσιμοι ηλικία παρά Τούρκοι.<div> <br /><a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a></div>

17+1 κουρδικές επαναστάσεις: Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Επίσκεψη… με νόημα μετά την επίθεση αυτοκτονίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPhnULSAdL2wt0MH22n_3EujuzPSeu87Qx7A-5h7njIpvwX0Z5ijELS5PuDp-XqVbK2BVlUaf04lUMijTJE6PgcinQZtyHUpixoIGGKV8ojsAFNYU3wduZHjGduDqmunq03t7ItN-raBg/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581+%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584%252C%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPhnULSAdL2wt0MH22n_3EujuzPSeu87Qx7A-5h7njIpvwX0Z5ijELS5PuDp-XqVbK2BVlUaf04lUMijTJE6PgcinQZtyHUpixoIGGKV8ojsAFNYU3wduZHjGduDqmunq03t7ItN-raBg/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2581+%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BD%25CF%2584%252C%25CE%25A6%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" /></a></div> <em><strong><br /></strong></em> <em><strong><br /></strong></em> <em><strong>Πριν λίγες ώρες αναρτήθηκε το θέμα με τη νεαρή – στέλεχος του ισλαμιστικού κυβερνώντος κόμματος στην Τουρκία, του AKP, που απομακρύνθηκε από τη θέση της λόγω των σχολίων τα οποία ανήρτησε σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους Ισραηλινούς τραυματίες, αφού εξέφρασε τη… θλίψη της που επιβίωσαν.</strong></em><br /> <em><strong><br /></strong></em> Η εκτίμησή μας σύνδεε την ασυνήθιστη με τα μέχρι πριν από λίγο καιρό δεδομένα ενέργεια, με τις παρασκηνιακές διαδικασίες για την εξομάλυνση των σχέσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία… Αυτό που δε ήταν ακόμα γνωστό, ήταν ότι την ίδια ώρα, στην Τουρκία προσγειωνόταν ο γενικός διευθυντής του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, έχοντας μάλιστα συντομεύσει το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες…<br /> <br /> <strong>Ο Ντορ Γκολντ είναι ο αξιωματούχος που συνεργάζεται με τον υφυπουργό Εξωτερικών των Τούρκων, τον Φεριντούν Σινιρλίογλου, για να καταλήξουν σε μια συμφωνία που θα ξεπεράσει το τραύμα του 2010 με την επιδρομή στο Μαβί Μαρμαρά και θα οδηγήσει στην οδό της αποκατάστασης – όσο είναι αυτό δυνατό – τις διμερείς σχέσεις, προς τεράστια ικανοποίηση της αμερικανικής κυβέρνησης…</strong><br /> <br /> Ο υφυπουργός ήταν ο ένας μόνο που συνάντησε, αφού όπως έγινε γνωστό από τον τουρκικό Τύπο συναντήθηκε και με τον κυβερνήτη της περιοχής της Κωνσταντινούπολης. Την ίδια ώρα, ισραηλινή διπλωματική πηγή ανέφερε στην εφημερίδα «Χουριέτ», ότι η συνεργασία μετά την τρομοκρατική ενέργεια όπου το Ισραήλ έχασε τρεις πολίτες του, ήταν ειλικρινής και χρήσιμη, περισσότερο από 100%, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται!<br /> <br /> <strong>Για να συμπληρώσει ότι διαπιστώθηκε ξεκάθαρα «καλή θέληση» και ότι οι δυο πλευρές μπορούν να το χρησιμοποιήσουν… Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, έσπευσε να στείλει γράμμα στον Νετανιάχου με συλλυπητήρια. Ο Ερντογάν προσπάθησε να μείνει έξω από αυτή την διπλωματική «έκρηξη αγάπης», για τους γνωστούς λόγους.</strong><br /> <strong><br /></strong> Πέραν την προσωπικής στάσης, οι υπερβολικοί χαριεντισμοί με το Ισραήλ δεν εκτιμούνταν από το την εκλογική του πελατεία… Τώρα όμως η Τουρκία είναι απομονωμένη και ο μέσος Τούρκος αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις και με γνώμονα το ευρύτερο περιφερειακό περιβάλλον, αφού ο μεγάλος φόβος είναι οι Ρώσοι, οπότε θα συμμαχούσαν και με τον… διάβολο για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο προτού οδηγήσει σε άσχημες καταστάσεις.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τουρκία: Επίσκεψη… με νόημα μετά την επίθεση αυτοκτονίας

Πριν λίγες ώρες αναρτήθηκε το θέμα με τη νεαρή – στέλεχος του ισλαμιστικού κυβερνώντος κόμματος στην Τουρκία, του AKP, που απομακρύνθηκε...

Διαβάστε την συνέχεια