Γιατί η Ουκρανία είναι αδύνατο να αποφύγει τη διάλυση το 2026, ακόμα και εάν σταματήσει τώρα ο πόλεμος.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c18bd6e590597e8990d0855a71008333_XL.jpg" width="719" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ένα τεράστιο κενό υπάρχει στα δημόσια οικονομικά του Κιέβου, που δεν θα μπορέσει να καλύψει καμία αύξηση φόρων ή ενίσχυση από τη Δύση</span></h3>Ακόμα κι αν ο πόλεμος τελειώσει τώρα, η Ουκρανία μπορεί να οδηγηθεί μέχρι το 2026 στη διάλυση.<br />Ένα τεράστιο κενό υπάρχει στα δημόσια οικονομικά του Κιέβου, που δεν θα μπορέσει να καλύψει καμία αύξηση φόρων ή ενίσχυση από τη Δύση.<br />Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει σχέδιο χρηματοδότησης του ουκρανικού προϋπολογισμού μετά το 2025.<br />Ακόμα και αν ο πόλεμος τελειώσει μέχρι το καλοκαίρι του 2025, θα χρειαστεί χρόνος για τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών.<br />Δεν είναι ξεκάθαρο ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν κατανοήσει πλήρως το πολιτικό κόστος, όσο ακόμα ο πόλεμος συνεχίζεται.<br /><br />Το τεράστιο οικονομικό κόστος του πολέμου<br /><br />Με τις εντατικές διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ να βρίσκονται σε εξέλιξη στη Σαουδική Αραβία με τη συμμετοχή χωριστών ουκρανικών και ρωσικών αντιπροσωπειών, αυξάνονται οι ελπίδες ότι η κυβέρνηση Trump θα μπορέσει επιτέλους να βάλει τέλος στον πόλεμο.<br />Αλλά ακόμα κι αν ο πόλεμος τελειώσει τώρα, δεν θα ήταν συνετό να υποθέσουμε ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες κοντά στα προπολεμικά επίπεδα.<br />Η Ουκρανία έχει τώρα σχεδόν 900.000 άνδρες και γυναίκες στα όπλα, μια τριπλάσια αύξηση σε σχέση με την εποχή της ειρήνης, και αυτό δεν λαμβάνει υπόψη τις ανεπανόρθωτες απώλειες από θάνατο και τραυματισμό, γράφει σε ανάλυσή του στο Responsible Statecraft ο Βρετανός διπλωμάτης Ian Proud.<br />Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν πολύ αλλά το ποσοστό των θυμάτων συνήθως πιστεύεται ότι ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες (σ.σ. οι Ρώσοι υπολογίζουν πάνω από 800.000 νεκροί, τραυματίες), με αποζημιώσεις που παρέχονται στα θύματα και τις οικογένειες των θανόντων.<br />Επομένως, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει τεράστιο οικονομικό κόστος για τη χώρα αυτή.<br />Οι αμυντικές δαπάνες της Ουκρανίας έχουν δεκαπλασιαστεί από την ανακοίνωση του προϋπολογισμού του 2021, όταν οι πληρωμές κοινωνικής πρόνοιας ήταν η μεγαλύτερη δαπάνη της χώρας.<br /><br />Στην εντατική η Ουκρανία<br /><br />Αυτό έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό στα οικονομικά της Ουκρανίας, το οποίο καμία αύξηση φόρων ή ενισχύσεις από τη Δύση δεν θα μπορέσει να καλύψει για μια παρατεταμένη περίοδο χωρίς πολιτικές συνέπειες.<br />Από το 2022, η Ουκρανία έχει μέσο δημοσιονομικό έλλειμμα άνω του 22% του ΑΕΠ.<br />Με βάση την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία, το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ουκρανίας το 2025 ανέρχεται σε περίπου 41,5 δισεκατομμύρια δολάρια.<br />Και αυτό προϋποθέτει ότι οι αμυντικές δαπάνες θα μειωθούν ελαφρά φέτος.<br />Στην περίπτωση που ο πόλεμος συνεχιστεί μέχρι το τέλος του έτους, το ουκρανικό κράτος θα χρειαστεί να αναθεωρήσει τον προϋπολογισμό του προς τα πάνω όπως έκανε το 2024.<br />Σήμερα, τα εγχώρια έσοδα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των φόρων, των ειδικών φόρων κατανάλωσης και των δασμών, καλύπτουν σχεδόν το κόστος της αμυντικής προσπάθειας, η οποία το 2024 αντιπροσώπευε το 64% των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού της.<br />Αυτό περιλαμβάνει σημαντικές αυξήσεις φόρων καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται.<br /><br />Πολεμική κόπωση σε ΗΠΑ - Ευρώπη<br /><br />Τα συνολικά φορολογικά έσοδα θα έχουν αυξηθεί περισσότερο από 100% από την έναρξη του πολέμου και οι φόροι εισοδήματος φυσικών προσώπων πάνω από 200%.<br />Αυτό σε μια χώρα στην οποία, σύμφωνα με το Wilson Center, το 50% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.<br />Καθώς η Ουκρανία είναι αποκομμένη από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, έπρεπε να καλύψει τη διαφορά μέσω βοήθειας και δανείων από τα δυτικά κράτη.<br />Με απλά λόγια, οι δυτικές ενισχύσεις και δάνεια κατευθύνονται στην πληρωμή μισθών του ουκρανικού δημόσιου τομέα.<br />Στην αρχή του πολέμου, οι ενισχύσεις είχαν τη μορφή δωρεάν οικονομικής βοήθειας για την κάλυψη των δημοσιονομικών και στρατιωτικών αναγκών της χώρας.<br />Σύμφωνα με το Ινστιτούτο του Κιέλου, οι ΗΠΑ έχουν παράσχει πάνω από 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεση δημοσιονομική βοήθεια.<br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρείχε 51,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομική βοήθεια –δηλαδή δημοσιονομική στήριξη– μεταξύ 2022 και 2024.<br />Ωστόσο, από τις αρχές του 2024, η δωρεάν βοήθεια έχει σταδιακά μετατοπιστεί στον δανεισμό καθώς οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν αισθανθεί το πολιτικό και οικονομικό κόστος της απεριόριστης οικονομικής βοήθειας.<br />Έτσι, η Ουκρανία καταφεύγει όλο και περισσότερο στον δανεισμό,<br />Από ορισμένες απόψεις, αυτό είναι αναμενόμενο.<br />Οι κυβερνήσεις τείνουν να δανείζονται μεγάλα κεφάλαια σε περιόδους πολέμου.<br />Το Ηνωμένο Βασίλειο διευθέτησε τα χρέη του πολέμου του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου προς τις ΗΠΑ και τον Καναδά μόλις το 2006.<br />Ως εκ τούτου, το ουκρανικό χρέος έχει εκτοξευθεί πάνω από το 100% του ΑΕΠ και, κρίσιμα, το κόστος εξυπηρέτησης έχει τριπλασιαστεί και αποτελεί πλέον τη δεύτερη μεγαλύτερη γραμμή δαπανών στον προϋπολογισμό της Ουκρανίας, μετά τις στρατιωτικές.<br /><br />Δεν υπάρχει σχέδιο για την επόμενη μέρα στην Ουκρανία<br /><br />Δηλαδή η Ουκρανία θα δαπανήσει περισσότερο από το διπλάσιο ποσό για την εξυπηρέτηση του χρέους της το 2025 από ό,τι ξοδεύει για την υγεία του πληθυσμού της.<br />Αυτή η αναλογία θα διευρυνθεί μόνο όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος.<br />Η Ουκρανία θα είναι σχεδόν σε θέση να τα βγάλει πέρα το 2025 χάρη στο δάνειο των G7 που συμφωνήθηκε τον Ιούνιο του 2024.<br />Ως μέρος ενός τελευταίου συμβιβασμού από την προηγούμενη κυβέρνηση Biden η συνεισφορά των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο δάνειο των G7 κατευθύνθηκε μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας για την παροχή γενικής υποστήριξης υποδομών.<br />Καθοριστικό σημείο είναι ότι δεν υπάρχουν σχέδια για το πώς θα καλυφθούν οι δημοσιονομικές ανάγκες της Ουκρανίας από το 2026 και μετά.<br />Ακόμα κι αν ο πόλεμος τελείωνε σήμερα, η Ουκρανία μπορεί να εξακολουθεί να κινδυνεύει να μην έχει πόρους το 2026, ειδικά εάν οι δυτικές χώρες - χορηγοί υποθέσουν λανθασμένα ότι θα μπορέσει να επιστρέψει στις προπολεμικές δαπάνες την Πρώτη Μεταπολεμική Ημέρα.<br />Επομένως, το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο γρήγορα η Ουκρανία μπορεί να μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες το 2026 και ποιος θα καλύψει το έλλειμμα.<br />Για να εξισορροπήσει την κατάσταση το 2026, η Ουκρανία θα πρέπει να μειώσει τις στρατιωτικές της δαπάνες κατά 80%, ή περίπου 41 δισεκατομμύρια δολάρια.<br />Αλλά οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στο Κίεβο μπορεί λογικά να πιέσουν για τη διατήρηση ενός μεγάλου στρατού ενάντια στην απειλή της μελλοντικής ρωσικής επιθετικότητας.<br /><br />Προς διάλυση το ουκρανικό κράτος μέχρι το 2026<br /><br />Ενώ οι τεράστιες δαπάνες σε όπλα και πυρομαχικά για τις μάχες μπορεί να υποχωρήσουν, η διατήρηση ενός μόνιμου στρατού, ακόμη και αν μειωθεί ο αριθμός του, θα είχε βαρύ τίμημα.<br />Ακόμα κι αν το μελλοντικό έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ουκρανίας δεν είναι τόσο υψηλό όσο τα 41 δισεκατομμύρια δολάρια, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να είναι 20 δισεκατομμύρια δολάρια.<br />Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επίσης δεν αναμένει ότι η Ουκρανία θα έχει πρόσβαση στις διεθνείς αγορές δανεισμού πριν από το 2027.<br />Αυτό θα αναγκάσει το ουκρανικό κράτος να απευθυνθεί στις δυτικές χώρες για πρόσθετη χρηματοδότηση.<br />Καθώς η κυβέρνηση Trump θέλει να περιορίσει τις οικονομικές της δεσμεύσεις προς την Ουκρανία και να επικεντρωθεί αντ' αυτού στις επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών, η πίεση θα μετατοπιστεί στα ευρωπαϊκά κράτη.<br />Εδώ υπάρχει σημαντικός πολιτικός κίνδυνος.<br />Τις τελευταίες ημέρες, οι Ευρωπαίοι προσπάθησαν να συμφωνήσουν σε ένα επιπλέον πακέτο όπλων ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία.<br />Η χρηματοδότηση 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε δημοσιονομική στήριξη στην Ουκρανία το 2026 μετά την κατάπαυση του πυρός το 2025 μπορεί να προαναγγέλλει μια αντίδραση από τα κόμματα της Αριστεράς και του πατριωτικού χώρου στην Ευρώπη που πιστεύουν ότι ο πόλεμος θα έπρεπε να είχε τελειώσει το 2022.<br /><br /> <a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Γιατί η Ουκρανία είναι αδύνατο να αποφύγει τη διάλυση το 2026, ακόμα και εάν σταματήσει τώρα ο πόλεμος.

Ένα τεράστιο κενό υπάρχει στα δημόσια οικονομικά του Κιέβου, που δεν θα μπορέσει να καλύψει καμία αύξηση φόρων ή ενίσχυση από τη Δύση Ακόμα ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί οι έρευνες της Chevron έχουν σημασία για την ΑΟΖ. Τα νησιά Χρυσή, Κουφονήσι και Γαύδος.

<img height="384" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/03/ba896cdf-6464229-1068x641.jpg" width="738" /><br /><br />Σημαντικές παραμέτρους περιλαμβάνει η ανακοινωθείσα συμφωνία με την Chevron για γεωτρήσεις σε 2 οικόπεδα ανατολικά της Κρήτης<br /><br />Ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο τόνισε μεταξύ άλλων: δεν είναι καθόλου τυχαίο και είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής δουλειάς που έχει γίνει μέχρι σήμερα, το νέο ενδιαφέρον της Chevron για έρευνες υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης, μετά την ήδη ανακοινωθείσα συμμετοχή της στο πρόγραμμα δυτικά της Πελοποννήσου. Ουσιαστικά, η αμερικανική πολυεθνική αναγνωρίζει έμπρακτα την ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη στην περιοχή, ενώ θέλω να επισημάνω ότι και η Λιβύη, η οποία πρόσφατα δημοπράτησε θαλάσσια οικόπεδα στη δική της ΑΟΖ, ακολούθησε και αυτή τη μέση γραμμή, σεβόμενη δηλαδή ουσιαστικά τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /><br />Ο πρωθυπουργός έστειλε και μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση τονίζοντας ότι πρόκειται για μία απόδειξη ότι η Ελλάδα ασκεί στην πράξη τα κυριαρχικά της δικαιώματα, σε πείσμα της κακόβουλης σπερμολογίας κάποιων.<br /><br />Το ζήτημα πλέον είναι πώς θα αντιδράσει η Τουρκία.<br /><br />Περί τα τέλη Ιανουαρίου, όταν άρχισε η γεώτρηση στο τεμάχιο 5 της Κυπριακής ΑΟΖ οι Τούρκοι αντέδρασαν με διαμαρτυρίες για παραβιάσεις.<br />Η ελληνοτουρκική διαφορά και το σύμπλεγμα της Μεγίστης<br /><br />Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπάρχει απόκλιση στον τρόπο οριοθέτησης της ΑΟΖ στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου, και καθοριστικό ρόλο έχει το νησιωτικό σύμπλεγμα Μεγίστης.<br /><br />Η Τουρκία έδειξε τον σκοπό της για το γκριζάρισμα του Αιγαίου από το 1973, όταν η Άγκυρα παραχώρησε στην τουρκική εταιρεία πετρελαίων (TPAO) την πρώτη άδεια ερευνών και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε περιοχές εκτός τουρκικών χωρικών υδάτων. Αποτέλεσμα της ακολουθούμενης τακτικής από την Τουρκία ήταν οι κρίσεις του 1976 και 1987, που κατέληξαν στο πρωτόκολλο της Βέρνης και τη συμφωνία του Νταβός, με τις οποίες η Ελλάδα δεσμεύτηκε ότι θα απέχει από οποιαδήποτε έρευνα στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, αν κάνει το ίδιο και η Τουρκία, μέχρις ότου λυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Όπως ανέφερε ο ο αμυντικός αναλυτής, <a href="https://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/1539341/giati-lyssakse-tora-i-tourkia-me-ta-thalassia-parka-o-antistratigos-l-tzoymis-sto-newsbomb-gr">αντιστράτηγος ε.α. Λάμπρος Τζούμης</a>*, στη Σύμβαση του 1982 στο Montego Bay για το Δίκαιο της Θάλασσας, αναφέρεται ότι όλα τα νησιά που κατοικούνται διαθέτουν ΑΟΖ και εξαιρούνται μόνο οι βράχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση. Συνεπώς δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα Μεγίστης, διαθέτει ΑΟΖ. Η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 και την επικύρωσε το 1995. Η Τουρκία δεν υπέγραψε αλλά ούτε και επικύρωσε τη σύμβαση, καθόσον δεν την ευνοεί. Παρά το γεγονός αυτό η Τουρκία αφενός δεσμεύεται από τη συμφωνία καθόσον αυτή συνιστά εθιμικό δίκαιο, αφετέρου το 1986 ήρθε σε συνεννόηση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές στη Μαύρη Θάλασσα, με την τότε Σοβιετική Ένωση και προχώρησε στην ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Αργότερα άρχισε συνομιλίες με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία για το ίδιο θέμα και ήρθε σε παρόμοια συμφωνία που είχε συνάψει με τους Σοβιετικούς.<br /><br />Η Τουρκία ισχυρίζεται ειδικά για την περίπτωση των νησιών του συμπλέγματος Μεγίστης, ότι δεν είναι δυνατόν αυτά τα μικρά νησιά μπροστά από τις τουρκικές ακτές, να έχουν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι υφαλοκρηπίδας ή ΑΟΖ. Για τους ισχυρισμούς της προβάλει το επιχείρημα ότι το σύμπλεγμα των νησίδων-βραχονησίδων της περιοχής του Καστελόριζου, διέπεται από ειδικό καθεστώς, των αποκομμένων νησίδων που επικάθονται επί της τουρκικής υφαλοκρηπίδας.<br />Τι ορίζει το Δίκαιο της Θάλασσας<br /><br />Το άρθρο 77 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) προβλέπει ότι τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους (π.χ. Ελλάδος) επί της Υφαλοκρηπίδας του είναι «κυριαρχικά» και «αποκλειστικά» (§1, 2).<br /><br />Αυτό επεξηγείται ότι σημαίνει, ότι «αν το παράκτιο Κράτος δεν εξερευνά ή δεν εκμεταλλεύεται τους φυσικούς του πόρους, κανείς δεν μπορεί να αναλάβει αυτές τις δραστηριότητες χωρίς ρητή συναίνεση του παράκτιου Κράτους» (§2).<br /><br />Επίσης (§3), τα δικαιώματα αυτά «δεν εξαρτώνται από την πραγματική ή ιδεατή κατοχή ή από οποιαδήποτε ρητή διακήρυξη». Δηλαδή υπάρχουν «εξαρχής και αυτοδικαίως».<br /><br /><i>Στο χάρτη που ακολουθεί εμφανίζεται η συμφωνία ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου:</i><img src="https://img.bbmd.gr/img/900/max/82/2025/03/26/aoz-ellada-aigyptos.jpg?t=OZL75VBIPo7ym9DrGvti8Q" /><br /><br /><i>Και στον ακόλουθο χάρτη αποτυπώνεται το τουρκολιβυκό μηνμόνιο:</i><img src="https://img.bbmd.gr/img/900/max/82/2025/03/26/tourkolibyko.jpg?t=wYWNPBxdFSV3QEGXA4t1aw" /><br />Γιατί έχουν σημασία οι έρευνες της Chevron<br /><br />Πλέον με τα νέα δεδομένα, ο αμυντικός αναλυτής, <a href="https://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/1539341/giati-lyssakse-tora-i-tourkia-me-ta-thalassia-parka-o-antistratigos-l-tzoymis-sto-newsbomb-gr">αντιστράτηγος ε.α. Λάμπρος Τζούμης</a>* τονίζει τη σημασία των νήσων Χρυσή, Κουφονήσι και Γαύδου.<br /><br />Αναλυτικά αναφέρει:<br /><br />Σύμφωνα με δημοσιεύματα το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποδέχθηκε σήμερα (26.3.2025) την εκδήλωση ενδιαφέροντος της εταιρίας Chevron για έρευνες υδρογονανθράκων σε δύο περιοχές νότια της Κρήτης, όπως στη φωτογραφία.<br />Αν υλοποιηθούν οι έρευνες και δεν υπάρξουν αντιδράσεις από την πλευρά της Τουρκίας, θα είναι μια θετική εξέλιξη, καθόσον :<br />Στην περιοχή βρίσκονται τα νησιά Χρυσή, Κουφονήσι και δυτικά αυτών βρίσκεται το νησί Γαύδος. Τον Ιούνιο του 1996, κατά τη διάρκεια της νατοϊκής άσκησης «Dynamic-Mix», η Τουρκία έθεσε θέμα εξαίρεσης από την άσκηση της νήσου Γαύδου, ως περιοχή ακαθορίστου κυριότητας.<br />Είχε προηγηθεί η κρίση των Ιμίων και η Άγκυρα είχε φέρει στην επιφάνεια τη θεωρία περί «γκρίζων» ζωνών. Κατά την άποψη της Τουρκίας, ένας μεγάλος αριθμός νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, τα περισσότερα από τα οποία είναι μέρος μικρών νησιωτικών συμπλεγμάτων, θεωρούνται περιοχές αμφισβητούμενης ιδιοκτησίας.<br />Στις τουρκικές αμφισβητήσεις στη θαλάσσια περιοχή πέριξ της Κρήτης, εντάσσονται και τα νησιά Χρυσή, Κουφονήσι, κ.λπ.<br />Το τουρκικό αφήγημα είναι ότι όταν η Κρήτη παραχωρήθηκε στην Ελλάδα με τη Συνθήκη του Λονδίνου το 1913, τα νησιά και οι βραχονησίδες που βρίσκονται γύρω από το νησί, δεν αναφέρονται ονομαστικά. Aυτό οδηγεί στο συμπέρασμα κατά την άποψη της Τουρκίας ότι αποτελούν πρώην οθωμανικά εδάφη «που τελούν υπό ελληνική κατοχή» ή περιοχές «ακαθορίστου κυριαρχίας», των οποίων το καθεστώς εκκρεμεί.<br />Κατόπιν αυτών ίδωμεν !<br /><br /><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Γιατί οι έρευνες της Chevron έχουν σημασία για την ΑΟΖ. Τα νησιά Χρυσή, Κουφονήσι και Γαύδος.

Σημαντικές παραμέτρους περιλαμβάνει η ανακοινωθείσα συμφωνία με την Chevron για γεωτρήσεις σε 2 οικόπεδα ανατολικά της Κρήτης Ο πρωθυπουργός...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική του Donald Trump για τη Ρωσία θα μπορούσε να τερματίσει το ΝΑΤΟ όπως το γνωρίζουμε

<img height="427" src="https://www.19fortyfive.com/wp-content/uploads/2025/03/NATO-Tank.jpg" width="705" /><br /><b><br /></b><div><b>Ανδρέας Α. Μίχτα</b><br />Μετά την ατυχή συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο μεταξύ των προέδρων Τραμπ και Ζελένσκι, τα πρωτοσέλιδα κυριαρχούνται από δηλώσεις σχετικά με το τέλος του ΝΑΤΟ, την υποτιθέμενη απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να εγκαταλείψουν τη θέση του SACEUR και τις ευρωπαϊκές προσπάθειες που βρίσκονται σε εξέλιξη για την ανάπτυξη ενός «σχεδίου 5-10 ετών για την αντικατάσταση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ».<br /><br />Στον πυρήνα αυτής της άνευ προηγουμένου αναταραχής στις διατλαντικές σχέσεις βρίσκεται αυτό που φαίνεται να είναι μια θεμελιώδης αλλαγή στη σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία, η οποία είναι το ευρύτερο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων κατάπαυσης του πυρός στην Ουκρανία.<br /><br />Μέχρι στιγμής, τα οφέλη της διαπραγματευτικής διαδικασίας έχουν ευνοήσει τη Μόσχα, καθώς η διοίκηση έχει ήδη βγάλει αποτελεσματικά τη Ρωσία από την πολιτική απομόνωση, ενώ συνεχίζει να επεκτείνει σημαντικό περιθώριο στη Ρωσία κατά τη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης σε σύγκριση με την πίεση που έχει ασκήσει στην Ουκρανία.<br /><br />Κατά τη διάρκεια του τελευταίου γύρου, κατά τον οποίο το Κίεβο συμφώνησε σε κατάπαυση του πυρός τριάντα ημερών, η Μόσχα ανακοίνωσε απλώς ότι θα αποφύγει να επιτεθεί στο ηλεκτρικό δίκτυο της Ουκρανίας μόνο για να ξεκινήσει αμέσως έναν άλλο γύρο επιθέσεων σε πολιτικούς στόχους στη χώρα, γεγονός που δείχνει πόσο στρεβλή έχει γίνει αυτή η διαδικασία.<br /><br />Ένα τρίτο στοιχείο αυτής της αλλαγής πολιτικής είναι η σχετική αποδέσμευση της κυβέρνησης όσον αφορά τις σχέσεις με την Ευρώπη, με ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με το μέλλον των διατλαντικών σχέσεων. Ούτε οι βασικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βοηθούν, με τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να μιλά για άλλη μια φορά για την ανάγκη της Ευρώπης για «στρατηγική αυτονομία» και τον νέο Γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς να δηλώνει ότι ήρθε η ώρα για την Ευρώπη να γίνει ανεξάρτητη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Εν ολίγοις, η ταχύτητα με την οποία οι μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι σύμμαχοι φαίνεται να έχουν αποφασίσει, ως απάντηση στο σοκ που έχει προκαλέσει η διοίκηση Trump στο οικοσύστημα του ΝΑΤΟ, ότι το μέλλον τους δεν εξαρτάται πλέον από την Αμερική, προμηνύει άσχημα για το μέλλον της συμμαχίας.<br /><br />Εάν η Ουάσιγκτον συνεχίσει την τρέχουσα τροχιά της όσον αφορά τις διατλαντικές σχέσεις, και οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι συνεχίσουν να ενεργούν σαν να μπορούσαν να κάνουν χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά την ασφάλειά τους, το λογικό τελικό παιχνίδι θα είναι ότι τελικά τα φώτα μπορεί να σβήσουν στην έδρα του ΝΑΤΟ και το SHAPE να χάσει τον λόγο ύπαρξής του.<br /><br />Θα πρέπει να είναι σαφές τώρα ότι το στοίχημα που επιδιώκει η διοίκηση Trump δεν είναι μόνο να βελτιωθεί, αλλά να οικοδομήσει μια σχέση συνεργασίας με τη Ρωσία, προκειμένου να εξαλειφθούν τα σημεία πίεσης - συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στην Ουκρανία. Ο κύριος στόχος της στρατηγικής του φαίνεται να είναι να βάλει κάποιο φως μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου, έτσι ώστε ακόμη και αν η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να εκτελέσει πλήρως μια επιτυχημένη στρατηγική «Κίσινγκερ-ανάποδα» και να απομακρύνει εντελώς τη Ρωσία από την Κίνα, τότε τουλάχιστον αυτή η προσέγγιση θα περιορίσει τον Πούτιν από το να υποστηρίξει τον Σι σε περίπτωση σύγκρουσης ΗΠΑ-Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό.<br /><br />Εάν αυτός είναι ο κύριος σχεδιασμός πίσω από την προσέγγιση της Αμερικής με τη Ρωσία, οι πιθανότητες επιτυχίας της είναι πολύ χαμηλές και θα πρέπει να πληρωθούν με δραματικές παραχωρήσεις των ΗΠΑ. Η ικανότητα της Ρωσίας να συνεχίσει τη νεο-αυτοκρατορική της κίνηση στην Ευρώπη εξαρτάται από τη συνεχιζόμενη κινεζική υποστήριξη, χωρίς την οποία δεν θα ήταν σε θέση να διατηρήσει την πορεία της στην Ουκρανία, διατηρώντας παράλληλα μια επίφαση σταθερότητας στο εσωτερικό.<br /><br />Ανεξάρτητα από το πώς θα τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις κατάπαυσης του πυρός στην Ουκρανία, η οικονομική αδυναμία της Ρωσίας θα καταστήσει επιτακτική την ανάγκη να παραμείνει ευθυγραμμισμένη με την Κίνα.<br /><br />Η πιο σημαντική πτυχή της επανευθυγράμμισης της πολιτικής της κυβέρνησης Trump έναντι της Ρωσίας είναι ότι κινδυνεύει να ανατρέψει τα τελευταία ογδόντα χρόνια της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ για το θέατρο του Ατλαντικού που βασιζόταν στην αρχή της αποτροπής και, αν χρειαστεί, της υπεράσπισης της Ευρώπης από τις ιμπεριαλιστικές καταπατήσεις της Ρωσίας.<br /><br />Σε τελική ανάλυση, για τον Βλαντιμίρ Πούτιν το αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία αφορά το πόσο περιθώριο μπορεί να αποκτήσει η Ρωσία στην Ευρώπη, δηλαδή ποια από τα αρχικά αιτήματά της θα ικανοποιηθούν ή θα απορριφθούν από τη διοίκηση Τραμπ.<br /><br />Ένα δευτερεύον ερώτημα εδώ είναι αν η στρατηγική εθνικής ασφάλειας της Αμερικής μπορεί να περιοριστεί σε μια σειρά συμφωνιών συναλλαγών ή αν στην πραγματικότητα πολιτιστικοί και ιστορικοί παράγοντες θα επικρατήσουν τελικά.<br /><br />Μήπως οι Ηνωμένες Πολιτείες στην πραγματικότητα επιστρέφουν στις διεθνείς σχέσεις του 19ου αιώνα που καθόρισαν την Εποχή της Αυτοκρατορίας και όπου η εμπειρία μας των τελευταίων ογδόντα ετών έχει ελάχιστη ή καθόλου βαρύτητα;<br /><br />Η συμμαχία ΗΠΑ-Ευρώπης έχει αναμφισβήτητα εισέλθει στην πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων 80 ετών, η οποία θα καθορίσει το μέλλον του ΝΑΤΟ και των διατλαντικών σχέσεων στο μέλλον.<br /><br />Είναι ζωτικής σημασίας η Ουάσιγκτον να επιστρέψει στα βασικά όσον αφορά την κατανόηση του ρωσικού ιμπεριαλισμού.<br /><br />Πρέπει επίσης να εκτιμήσει τις συνέπειες του τι σημαίνει για τα αμερικανικά συμφέροντα η πιθανή υπονόμευση του ΝΑΤΟ και, αν φτάσουμε σε αυτό, μια επιστροφή στον τύπο σφαίρας επιρροής του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, όχι μόνο στην ήπειρο, αλλά ίσως εξίσου σημαντικό σε άλλα θέατρα, συμπεριλαμβανομένου του Ειρηνικού.<br /><br />Και την ίδια στιγμή, το Βερολίνο και το Παρίσι, και ειδικά η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα πρέπει να πάρουν μια ανάσα και να κοιτάξουν πέρα από τον ορίζοντα για να εκτιμήσουν πλήρως πώς θα έμοιαζε μια Ευρώπη αποκομμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Κινέζοι παρακολουθούν και είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το σημερινό χάος και την πιθανή αποσύνθεση της δημοκρατικής Δύσης.<br /><br />Ήρθε η ώρα να επικρατήσουν ψυχραιμότεροι και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.19fortyfive.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η στρατηγική του Donald Trump για τη Ρωσία θα μπορούσε να τερματίσει το ΝΑΤΟ όπως το γνωρίζουμε

Ανδρέας Α. Μίχτα Μετά την ατυχή συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο μεταξύ των προέδρων Τραμπ και Ζελένσκι, τα πρωτοσέλιδα κυριαρχούνται από δηλώσεις...

Διαβάστε την συνέχεια

Σύνθημα ΣΜΥΝ: Περηφάνια και μόνο για τους «κατηγορούμενους» σπουδαστές.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2025-03/%CE%A3%CE%9C%CE%A5%CE%9D%201.jpeg?itok=Bpgqntf8" width="712" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Αδίκημα ο Πατριωτισμός στην Ελλάδα του σήμερα;</span></h3>Παρά τις προσπάθειες ορισμένων να βαπτίσουν «ακροδεξιά» τα συνθήματα που εκφώνησαν περήφανα οι σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ) κατά την διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, ο ελληνικός λαός στάθηκε δικαίως στο πλευρό των «κατηγορούμενων».<br /><br />Αδίκημα ο Πατριωτισμός...<br /><br />Πριν είκοσι έτη αν έλεγες σε κάποιον Έλληνα πως σπουδαστές στρατιωτικής σχολής βρίσκονται αντιμέτωποι με πειθαρχικές κυρώσεις επειδή «τόλμησαν να ξεστομίσουν αντι-τουρκικά συνθήματα» στην παρέλαση της εθνικής μας εορτής σίγουρα θα σε κοιτούσε δύσπιστα.<br /><br />Και όμως, εν έτει 2025 οι σπουδαστές της ΣΜΥΝ κατηγορούνται επειδή είναι πατριώτες, κατηγορούνται επειδή εκφώνησαν ένα σύνθημα που όχι μόνο δεν ενόχλησε, αλλά γέμισε τις καρδιές του ελληνικού λαού με περηφάνια.<br /><br />Πατριωτικά και εθνικιστικά συνθήματα ακούγονται από όλους τους στρατούς του κόσμου και θα συνεχίσουν να ακούγονται, εντός και εκτός στρατοπέδων. Μεταξύ άλλων αυτά τα συνθήματα αυτά αποτελούν δείγμα του εθνικού φρονήματος που διέπει ένα στράτευμα.<br /><br />Και η ιστορία έχει αποδείξει πως το εθνικό φρόνημα, η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία είναι πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται ένας στρατός, ένα έθνος για να επιβιώσει και να εξελιχθεί.<br /><br />Στην πραγματικότητα η Ελλάδα θα είχε σημαντικότατο πρόβλημα εάν οι στρατιωτικοί ΔΕΝ εκφωνούσαν τέτοια συνθήματα, ειδικά κατά της Τουρκίας, μιας χώρας που συνεχίζει να ασκεί επιθετική πολιτική έναντι της χώρας μας εδώ και πολλές συνεχόμενες δεκαετίες.<br /><br />Ελπίζουμε η ηγεσία του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, και όλοι οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί φορείς, να μην προδώσουν τα ιδανικά αυτής της χώρας και να μην τιμωρήσουν τους σπουδαστές της ΣΜΥΝ που απλά είπαν με δυνατή φωνή αυτό που πιστεύει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.<br /><br />Ελπίζουμε οι φήμες περί ποινικής απόταξής τους να αποδειχθούν ψευδείς και οι πολιτικοί, όπως ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Πλεύρης (που τους υποστήριξαν) να τους στηρίξουν και έμπρακτα κατά την διάρκεια της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ).<br /><br />Μακάρι οι σπουδαστές αυτοί να στελεχώσουν αύριο τις ισχυρότερες ελληνικές φρεγάτες, τις ικανότερες ελληνικές κορβέτες και τα φονικότερα ελληνικά υποβρύχια. Τέτοια άτομα θα θέλαμε στα καταστρώματα των πλοίων του πολεμικού μας ναυτικού, ανθρώπους που δεν φοβούνται να δείξουν την αγάπη τους για την Ελλάδα, ακόμη και εάν αυτό έχει συνέπειες.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σύνθημα ΣΜΥΝ: Περηφάνια και μόνο για τους «κατηγορούμενους» σπουδαστές.

Αδίκημα ο Πατριωτισμός στην Ελλάδα του σήμερα; Παρά τις προσπάθειες ορισμένων να βαπτίσουν «ακροδεξιά» τα συνθήματα που εκφώνησαν περήφανα ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Το κουρδικό κόμμα DEM καθορίζει τις εξελίξεις στο Δήμο Κωνσταντινούπολης.

<img height="413" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/03/20250327_123154-e1743068689182-825x599.jpg" width="706" /><div><br /></div><div><b>ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ</b><br />Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις φέρεται να έγιναν για να αποτραπεί ο διορισμός κρατικού επιτρόπου (kayyım) στον Δήμο της Κωνσταντινούπολης, μετά τη σύλληψη του δημάρχου Εκρέμ Ιμάμογλου στις 23 Μαρτίου.<br /><br />Η κυβέρνηση αρχικά είχε αποφασίσει να προχωρήσει στον διορισμό, αλλά τελικά υπαναχώρησε έπειτα από παρέμβαση της λεγόμενης «Επιτροπής Ιμαρλί» του φιλοκουρδικού κόμματος DEM, η οποία πραγματοποίησε διαβουλεύσεις με την τουρκική ηγεσία.<br /><br />Αλλαγή πορείας της κυβέρνησης<br /><br />Η απόφαση για τον kayyım αρχικά, είχε παρθεί και ανακοινώθηκε εσωτερικά στις 23 Μαρτίου. Ωστόσο, αργότερα υπήρξε ανατροπή και το σχέδιο αποσύρθηκε. Οι διαβουλεύσεις φαίνεται πως έγιναν στο παρασκήνιο μεταξύ του DEM και της<br />κυβέρνησης.<br /><br />Ο ρόλος της «Επιτροπής Ιμραλί»<br /><br />Αποτελείται από τους Σουρεγιά Οντέρ, Περβίν Μπουλντάν και Αχμέτ Τούρκ, τρεις σημαίνουσες προσωπικότητες του κουρδικού κινήματος. Η επιτροπή υποστήριξε ότι η απομάκρυνση του Ιμάμογλου θα έπληττε τη διαδικασία πολιτικής ομαλοποίησης και το λεγόμενο «Terörsüz Türkiye süreci» (Διαδικασία για μια Τουρκία χωρίς Τρομοκρατία).<br /><br />Η ερμηνεία της διαδικασίας<br /><br />Το φιλοκουρδικό κόμμα DEM, φαίνεται να επιχειρεί να διατηρήσει μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην αντιπολιτευτική του στάση και τις σχέσεις με την κυβέρνηση. Η παρέμβαση δείχνει πως, το DEM δεν θέλει αποσταθεροποίηση, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τις δικές του πολιτικές διεκδικήσεις. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, ίσως προτίμησε να αποφύγει μια μετωπική σύγκρουση που θα μπορούσε να κλιμακώσει την ένταση με την αντιπολίτευση και την κουρδική κοινότητα.<br /><br />Πολιτικές Προεκτάσεις<br /><br />Η εξέλιξη δείχνει ότι το DEM, εξακολουθεί να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής σε κρίσιμα ζητήματα. Παράλληλα, αναδιεκνύεται η πολυπλοκότητα της πολιτικής ισορροπίας στην Τουρκία, καθώς ακόμη και φαινομενικά αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις μπορούν να συγκλίνουν σε στρατηγικά θέματα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το κουρδικό κόμμα DEM καθορίζει τις εξελίξεις στο Δήμο Κωνσταντινούπολης.

ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις φέρεται να έγιναν για να αποτραπεί ο διορισμός κρατικού επιτρόπου (kayyım) στον Δήμο της Κωνσταντιν...

Διαβάστε την συνέχεια

Στρατιωτικά μπλοκ στα Βαλκάνια με στόχο τη Σερβία και στο βάθος την Ελλάδα.

<div style="text-align: center;"><img height="396" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/03/nato-kossovo-825x511.jpg" width="640" /></div><div><br /></div><div><b>ΜΠΕΤΣΗΣ ΟΡΦΕΑΣ</b></div>Προ μερικών ημερών και απολύτως αιφνιδιαστικά, υπεγράφη στα Τίρανα τριμερές Σύμφωνο Στρατιωτικής Συνεργασίας μεταξύ Κροατίας, Αλβανίας και Κοσσόβου. Την ίδια στιγμή, παρατηρείται ιδιαίτερη κινητικότητα στα Βαλκάνια, κυρίως στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Όλα αυτά, ενώ σημειώνονται 26 χρόνια από την νατοϊκή επέμβαση κατά της μικρής Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στην διάλυσή της και στην απόσχιση του Κοσσόβου υπέρ των Αλβανών.<br /><br />Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση των ισορροπιών στην περιοχή, ώστε να καταλάβει κανείς ότι το κίνητρο της προαναφερόμενης τριμερούς Συμφωνίας είναι η συγκρότηση ενός αντισερβικού μετώπου, ούτε και ιδιαίτερες ιστορικές γνώσεις για να υποψιαστεί αναλογίες με την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν τότε που Κροάτες, Αλβανοί, μαζί με τους Μουσουλμάνους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, συμμάχησαν με τους Γερμανούς Ναζί, διαπράττοντας πολλά εγκλήματα εις βάρος των σερβικών πληθυσμών.<br /><br />Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι καθόλου αβάσιμη η υπόθεση ότι πίσω από την προ ημερών Στρατιωτική Συμφωνία είναι η Γερμανία, που δεν έπαψε από την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ να κινεί τα νήματα στη Βαλκανική. Μάλιστα, το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό, αν ληφθεί υπόψιν ότι οι υπογράφοντες στα Τίρανα υπουργοί Αμύνης Κροατίας, Αλβανίας και Κοσσόβου (Αλβανός) απηύθυναν δημόσια πρόσκληση, ώστε και άλλες χώρες της περιοχής να υπογράψουν το Σύμφωνο και να προσχωρήσουν στην τοπική-στρατιωτική συμμαχία, διαρρέοντας ταυτόχρονα ότι και η Βουλγαρία έχει εκφράσει ενδιαφέρον. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι το Μαυροβούνιο δεν αναφέρεται ως πιθανό συμβαλλόμενο μέρος, παρόλο που είναι μέλος του ΝΑΤΟ…<br /><br />Δεν είναι μόνο ο συμβολικός χαρακτήρας αυτού του Συμφώνου και η στρατιωτική σύμπλευση των προαναφερόμενων χωρών, αλλά και το ίδιο το περιεχόμενό του που προκάλεσαν την αντίδραση της Σερβίας. Συγκεκριμένα, το σερβικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί παθητικά την οργάνωση στρατιωτικών συμμαχιών που το βάζουν στο στόχαστρο και συνδράμουν στρατιωτικά τις αλβανικές αρχές του Κοσσόβου.<br /><br />Μάλιστα, επισημαίνει ότι – πέραν του ό,τι αλλάζει η αρχιτεκτονική ασφαλείας στην εύθραυστη περιοχή της Βαλκανικής – το Σύμφωνο ουσιαστικά τινάζει στον αέρα την Συμφωνία του Ντέιτον, με την οποία διευθετήθηκε η ειρήνη στην περιοχή, μετά τις σκληρές πολεμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Κάνει ειδικά αναφορά στο κεφάλαιο της Συμφωνίας περί ελέγχου των εξοπλισμών και διάδοσης οπλικών συστημάτων απ’ τα συμβαλλόμενα κράτη.<br /><br />Η αντίδραση της Σερβίας και γενικότερα οι ανησυχίες που εκδηλώθηκαν στην Ευρώπη, υποχρέωσε τις κυβερνήσεις Κροατίας-Αλβανίας και Κοσσόβου να δημοσιεύσουν<a href="https://telegrafi.com/en/publikohet-deklarata-e-plote-per-bashkepunimin-ushtarak-ndermjet-kosoves-kroacise-dhe-shqiperise/"> το περιεχόμενο της Συμφωνίας</a>, μερικές μέρες απ’ την υπογραφή του. Διαπιστώνει κανείς ότι προβλέπει συνεργασίες στον τομέα της στρατιωτικής βιομηχανίας – στο πλαίσιο των πολιτικών της ΕΕ για αύξηση της παραγωγής οπλικών συστημάτων – την ανταλλαγή πληροφοριών αμυντικού χαρακτήρα για κοινή αντιμετώπιση των «κοινών προκλήσεων», κοινές ασκήσεις, την εκπαίδευση του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων και επίσης την παροχή συνδρομής και τεχνογνωσίας. Όλα αυτά, μαζί με την πολιτική υποστήριξη για την προσέγγιση και γιατί όχι, ένταξη του Κοσσόβου στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Συμφωνίες Τουρκίας με βαλκανικές χώρες<br /><br />Να σημειωθεί ότι κατά την συνάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών με τον Αμερικανό ομόλογό του στην Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την σχετική διαρροή στον Τύπο, συζητήθηκαν και ζητήματα σταθερότητας-ασφάλειας στην περιοχή των Βαλκανίων, με ιδιαίτερη έμφαση στην διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη.<br /><br />Προηγήθηκαν οι ενέργειες της<a href="https://slpress.gr/diethni/kazani-pou-vrazei-i-vosnia-en-anamoni-tis-politikis-trab-gia-ta-valkania/"> Republika Srpska</a> για αναβάθμιση της κρατικής τους υπόστασης, με απώτερο στόχο την ανεξαρτητοποίησή τους απ’ την Συνομοσπονδία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, αλλά και οι επισκέψεις στην Άγκυρα (και οι κλειστές συναντήσεις με τον Τούρκο πρόεδρο) ανώτερων αξιωματούχων του κράτους αυτού: Του Μουσουλμάνου-Βόσνιου Προέδρου του Συμβουλίου του Κράτους και της Κροάτισσας μέλους του Συμβουλίου Προεδρίας.<br /><br />Επιπλέον, ανακοινώθηκε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση ότι επισπεύδεται η κύρωση των Στρατιωτικών Συμφωνιών με τα Σκόπια, τα Τίρανα και την Πρίστινα. Οι συμφωνίες αυτές παρέχουν την ευχέρεια στις τούρκικες ένοπλες δυνάμεις να προχωρούν σε επιμέρους διμερείς συμπράξεις με τα κράτη αυτά, χωρίς έτερες τυπικές εξουσιοδοτήσεις.<br /><br />Η αδυναμία της Ελλάδας<br /><br />Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες είχε καίριο ρόλο και λόγο στις εξελίξεις στην Βαλκανική, πλέον δείχνει να είναι εκτός των εξελισσόμενων επιμέρους συμμαχιών και μάλιστα αδυνατεί να εκδηλώσει τον καίριο ρόλο που της αρμόζει, σε ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας και συνεργασίας. Πάντως, η “ατονία” αυτή είναι αντιστρόφως ανάλογη της προωθημένης θέσης που έχει λάβει στο Ουκρανικό, ή σε άλλες ανάγκες των Δυτικών…<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι – και με αφορμή το Εκκλησιαστικό ζήτημα στην Ουκρανία – ο Ελληνισμός φαίνεται να έχει αθέμιτα απωλέσει τα ιστορικά ερείσματα και την αξιοπιστία του τόσο στις κρατικές οντότητες, όσο (και κυρίως) στις κοινωνίες των χωρών της περιοχής. Αρκεί να αναφερθεί ότι οι τοπικές Εκκλησίες της Σερβίας, της Βουλγαρίας, αλλά και αυτή των Σκοπίων – της Ρουμανίας επίσης – δεν έχουν αναγνωρίσει την εκκλησιαστική δομή στο Κίεβο – στην οποία το Οικουμενικό Πατριαρχείο επέδωσε Τόμο Αυτοκέφαλου Εκκλησίας – και κυρίως διατηρούν επικοινωνία με το Πατριαρχείο της Μόσχας.<br /><br />Η εμμονή μάλιστα στην θέση αυτή περί δήθεν “εκκλησιαστικής τάξης” – παραβλέποντας την γεωστρατηγική διάσταση του ζητήματος κι ενώ το Ουκρανικό φαίνεται να βαίνει προς διευθέτηση – εξυπηρετεί ουσιαστικά και τον στόχο της Άγκυρας, που θα ήθελε αποκομμένο τον Ελληνισμό από το γεωγραφικό και ιστορικό του εγγύς περιβάλλον, αλλά και απομονωμένο στον χώρο της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, με ό,τι τούτο συνεπάγεται…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Στρατιωτικά μπλοκ στα Βαλκάνια με στόχο τη Σερβία και στο βάθος την Ελλάδα.

ΜΠΕΤΣΗΣ ΟΡΦΕΑΣ Προ μερικών ημερών και απολύτως αιφνιδιαστικά, υπεγράφη στα Τίρανα τριμερές Σύμφωνο Στρατιωτικής Συνεργασίας μεταξύ Κροατίας,...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανησυχία προκαλεί η ΕΕ. Εξέδωσε «οδηγό επιβίωσης» για… πόλεμο: Ετοιμάστε προμήθειες 3 ημερών.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/polemos.jpg"><img height="384" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/polemos-696x418.jpg" width="693" /></a><br /><br />Εντύπωση έως και… ανησυχία προκαλεί η είδηση ότι η Κομισιόν ζητά από τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βρίσκονται σε ετοιμότητα για ενδεχόμενο πολέμου και να έχουν αρκετές προμήθειες σε τρόφιμα, είδη υγιεινής κ.α. τουλάχιστον για τις πρώτες 72 ώρες.<br />Κάθε πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να έχει αποθηκεύσει αρκετά τρόφιμα ώστε να είναι αυτάρκης προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει για τουλάχιστον 72 ώρες προειδοποιεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με το σχέδιο στρατηγικής ετοιμότητας της Ένωσης, το οποίο περιγράφει πιθανά σενάρια κρίσεων, από πόλεμο έως κυβερνοεπιθέσεις και από θανατηφόρες ασθένειες έως πλημμύρες που προκαλούνται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.<br />Το σχέδιο περιλαμβάνει σημαντικές αλλαγές στο τομέα της διαχείρισης κρίσεων της Ε.Ε. και έχει δημιουργηθεί στα πρότυπα μοντέλων που ισχύουν στις χώρες της βόρειας Ευρώπης.<br /><br />Σχέδιο 17 σελίδων<br /><br />Όπως αναφέρει το έγγραφο το οποίο είδε το Politico «σε περίπτωση ακραίων αναταραχών, η αρχική περίοδος είναι η πιο κρίσιμη».<br />Πέντε χρόνια μετά το πρώτο lockdown εξαιτίας της πανδημίας Covid-19 και τρία χρόνια μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και με τις φυσικές καταστροφές και τους οικονομικούς κλυδωνισμούς να αποτελούν πάντα κίνδυνο, το σχέδιο δημιουργήθηκε, καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει διαδοχικές κρίσεις. «Καμία από τις μεγάλες κρίσεις των τελευταίων ετών δεν ήταν μεμονωμένη ή βραχύβια. Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να παραμείνει χωρίς να αντιδρά», αναφέρει χαρακτηριστικά το έγγραφο.<br />Η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Κομισιόν, <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Roxana_M%C3%AEnzatu">Ροξάνα Μινζάτου</a>, αναμένεται να παρουσιάσει το σχέδιο σήμερα, Τετάρτη (26/3). Το μήνυμά της είναι «φτιάξτε τη στέγη σας όσο ο ήλιος λάμπει», δήλωσε η Ροξάνα Μινζάτου στο Politico, προσθέτοντας ότι στόχος της Επιτροπής είναι «να βοηθήσει τα άτομα … σε επίπεδο νοικοκυριού».<div><br />Σύμφωνα με το σχέδιο των 17 σελίδων, η στρατηγική θα πρέπει να «δημιουργήσει μια ασφαλή και ανθεκτική Ε.Ε. με τις ικανότητες που απαιτούνται για την πρόβλεψη και τη διαχείριση απειλών και κινδύνων, ανεξάρτητα από τη φύση ή την προέλευσή τους». Ακόμα το σχέδιο περιλαμβάνει την παροχή καθοδήγησης προς τα κράτη-μέλη για «την κάλυψη της αποθήκευσης βασικών προμηθειών, τον σχεδιασμό κρίσεων, τη διαθεσιμότητα καταφυγίων, τα μέτρα για τη διασφάλιση της διαθεσιμότητας κρίσιμων εδαφών και χώρων».<br />Λίγες εβδομάδες αφότου η Ευρώπη δημοσίευσε την πρώτη αμυντική στρατηγική της, το σχέδιο ετοιμότητας αναφέρει ότι είναι «επείγον» για την Ε.Ε. και τις χώρες της να ενισχύσουν την ετοιμότητά τους σε όλους τους τομείς.<br /><br />«Προετοιμαστείτε για κυβερνοεπιθέσεις»<br /><br />Το σχέδιο στρατηγικής ετοιμότητας χωρίς να φέρνει νέες αμυντικές πρωτοβουλίες, προτείνει ένα μοντέλο διαχείρισης κρίσεων βασισμένο στο μοντέλο που χρησιμοποιούν οι χώρες της βόρειας Ευρώπης, στο οποίο εμπλέκεται το σύνολο της κοινωνίας, από τους πολίτες μέχρι τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις.<br />Επίσης, βασίζεται στα συμπεράσματα της έκθεσης Νιινίστο, η οποία κατέθεσε προτάσεις για τη βελτίωση της ετοιμότητας της Ε.Ε. σε περίπτωση πολέμου αλλά και στη λειτουργία της πολιτικής άμυνας. Η απειλή γεωπολιτικών συγκρούσεων μπορεί να έρθει τόσο εικονικά όσο και με τη μορφή στρατιωτικών επιθέσεων.<br />Όπως αναφέρει το σχέδιο η Ευρώπη θα πρέπει να είναι περισσότερο προετοιμασμένη για κυβερνοεπιθέσεις. Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει αυξήσει τη δραστηριότητά της στον κυβερνοχώρο, στοχεύοντας μεταξύ άλλων σε κρίσιμες υποδομές όπως τα ενεργειακά δίκτυα. Η ανατολική πτέρυγα της Ευρώπης ειδικότερα έχει βιώσει ένα κύμα επιθέσεων στον κυβερνοχώρο.</div><div><br />Η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα στοχεύουν επίσης συστηματικά δυτικές κυβερνήσεις, εταιρείες και άλλους βασικούς θεσμούς. Οι υβριδικές απειλές και κυβερνοεπιθέσεις που χρηματοδοτούνται από το κράτος έχουν γίνει «μόνιμο χαρακτηριστικό της σημερινής πραγματικότητας», υποστηρίζει το έγγραφο.<br />Μια βασική πρόταση είναι η δημιουργία ενός «ευρωπαϊκού συστήματος συναγερμού για την κυβερνοασφάλεια», το οποίο, σύμφωνα με την Κομισιόν, θα βελτιώσει την ανίχνευση απειλών και την επίγνωση της κατάστασης στην Ευρώπη. Προτείνει επίσης ψηφιακή εκπαίδευση και βοήθεια για τις χώρες που ελπίζουν να ενταχθούν στην Ε.Ε., και ζητά περισσότερη διπλωματία στον κυβερνοχώρο και καλύτερη συνεργασία με το ΝΑΤΟ.<br />Οι εταιρείες πρέπει επίσης να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην ετοιμότητα, καθώς υπάρχει ανάγκη ανταλλαγής πληροφοριών, αλλά και συμμετοχής σε «στρατηγικές πρωτοβουλίες πρόβλεψης και πρόληψης», καθώς και κατάρτισης.<br />«Η Ε.Ε. πρέπει να προωθήσει τη συνεργασία μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών σε στρατηγικούς τομείς όπως η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, διασφαλίζοντας ότι οι ανάγκες του εργατικού δυναμικού και η εκπαιδευτική προσφορά είναι ευθυγραμμισμένες», σύμφωνα με το σχέδιο.<br /><br />Φυσικές καταστροφές<br /><br />Η ετοιμότητα «δεν αφορά μόνο τις πιθανές ανθρωπογενείς συγκρούσεις», δήλωσε ακόμα η Μινζάτου. «Έχει να κάνει με το πώς αντιδρούμε στις πλημμύρες- είδαμε τι συνέβη στην Ισπανία», είπε χαρακτηριστικά, η οποία πέρυσι υπέφερε από «τερατώδεις» πλημμύρες με αποτέλεσμα να σκοτωθούν εκατοντάδες άνθρωποι.<br />Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν μπροστά στις φυσικές καταστροφές, είπε χαρακτηριστικά η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Κομισιόν. «Όλοι αυτοί οι τύποι κρίσεων απαιτούν κάποιο σύνολο βασικών δεξιοτήτων, κάποια κατανόηση και γνώση σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε πρώτα», υπογράμμισε.<br />Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει μια στρατηγική διαχείρισης αποθεμάτων σε επίπεδο Ε.Ε. για την ενίσχυση της πρόσβασης σε κρίσιμους πόρους, μεταξύ άλλων για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών και καταστροφών, ιατρικά αντίμετρα, κρίσιμες πρώτες ύλες, ενεργειακό εξοπλισμό και ενδεχομένως τρόφιμα και νερό. Σύμφωνα με το σχέδιο, η στρατηγική θα συνδυάζει τα κεντρικά αποθέματα της Ε.Ε. με τις συνεισφορές των χωρών.<br />Η Κομισιόν θα παρουσιάσει επίσης μια στρατηγική για τη στήριξη των ιατρικών αντιμέτρων κατά των απειλών για τη δημόσια υγεία, η οποία θα συμπληρωθεί από τα αποθέματα έκτακτης ανάγκης που προτείνονται στον νόμο για τα κρίσιμα φάρμακα.</div><div><br />Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να ενισχύσει τον συντονισμό της για την αντιμετώπιση κρίσεων, δημιουργώντας ένα «κέντρο συντονισμού κρίσεων», με βάση το υφιστάμενο Κέντρο Συντονισμού Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (ERCC). Το συγκεκριμένο κέντρο θα επικεντρωθεί στην πρόβλεψη και τη διαχείριση των συνεπειών των κρίσεων σε όλους τους τομείς, θα παρέχει υποστήριξη για τη διαχείριση κρίσεων στις κύριες υπηρεσίες και θα παρακολουθεί τη συνολική αντιμετώπιση των κρίσεων.<br />Παρόλο που ορισμένες χώρες της Ε.Ε. επιθυμούν να επικεντρώσουν τις επενδύσεις στην άμυνα, άλλες θεωρούν πιο σημαντικά τα ζητήματα που σχετίζονται με την κλιματική κρίση. Σύμφωνα με τη Ροξάνα Μινζάτου πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.<br />«Δεν μπορείτε να έχετε άμυνα, δεν μπορείτε να έχετε μια πράσινη Ευρώπη χωρίς ετοιμότητα και δεν μπορείτε να έχετε ετοιμότητα αγνοώντας τις πράσινες φιλοδοξίες και τους πράσινους στόχους της Ε.Ε.», δήλωσε χαρακτηριστικά.</div><div><br />Η καλύτερη προετοιμασία απαιτεί επίσης πιο ευέλικτη πρόσβαση σε μετρητά. Η Κομισιόν προτείνει την επανεξέταση των χρηματοδοτικών μέσων για την αντιμετώπιση κρίσεων, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μηχανισμοί χρηματοδότησης κρίσεων είναι επεκτάσιμοι και μπορούν να προσαρμοστούν στους εξελισσόμενους κινδύνους και κρίσεις. Η εκτελεστική εξουσία σχεδιάζει επίσης να ενσωματώσει την ετοιμότητα στις εξωτερικές επενδύσεις της Ε.Ε., μεταξύ άλλων μέσω της κλιμάκωσης της εφαρμογής έργων προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και ανθεκτικότητας στις χώρες εταίρους.<br />Για την εδραίωση αυτών των μέτρων, η Κομισιόν μελετά μια νέα νομοθετική δέσμη για τον καθορισμό προτύπων και μετρήσιμων μακροπρόθεσμων στόχων ετοιμότητας.<br />«Η Κομισιόν θα αξιολογήσει την ανάγκη και τη σκοπιμότητα ενός νόμου της Ε.Ε. για την ετοιμότητα για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των ζωτικών κοινωνικών λειτουργιών με τον καθορισμό κοινών προτύπων και μετρήσιμων μακροπρόθεσμων στόχων», αναφέρεται στο έγγραφο.<br />Η ετοιμότητα και η ασφάλεια «θα ενσωματωθούν» στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, τις πολιτικές και τα προγράμματα, σύμφωνα με το έγγραφο, το οποίο απαριθμεί 30 βασικές δράσεις στο πλαίσιο επτά θεμάτων, όπως η συνεργασία πολιτικού και στρατιωτικού τομέα, η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και η ετοιμότητα του πληθυσμού.<br />Ένα παράρτημα του σχεδίου απαριθμεί περίπου 60 βασικές δράσεις που πρέπει να υλοποιηθούν εντός των επόμενων δύο ετών, συμπεριλαμβανομένης της εντατικοποίησης της παρακολούθησης των ψευδών ειδήσεων, της αξιολόγησης του επιπέδου ετοιμότητας στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και της ενσωμάτωσης της ετοιμότητας στα σχολικά προγράμματα σπουδών, όλα για φέτος.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ανησυχία προκαλεί η ΕΕ. Εξέδωσε «οδηγό επιβίωσης» για… πόλεμο: Ετοιμάστε προμήθειες 3 ημερών.

Εντύπωση έως και… ανησυχία προκαλεί η είδηση ότι η Κομισιόν ζητά από τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βρίσκονται σε ετοιμότητα για ενδε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Τραμπ είχε διαβεβαιώσει τον Νετανιάχου ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να πάρει F-35.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2024/10/trump-netanyahou-630x400.jpg" width="706" /><br /><br />Το σενάριο που περιβάλλει τη δυνατότητα άρσης των κυρώσεων CAATSA και την πώληση F-35 στην Τουρκία είναι εξαιρετικά ρευστό, με τις προβλέψεις για το τελικό αποτέλεσμα των δύο αλληλένδετων ζητημάτων να είναι αντιφατικές στην Ουάσιγκτον.<br /><br />Τα ζητήματα συζητήθηκαν στο Υπουργείο Εξωτερικών κατά τη διάρκεια συνάντησης μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών, Μάρκο Ρούμπιο και Χακάν Φιντάν.<br /><br />Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος Τραμπ υποδεχόταν υποψήφιους πρεσβευτές στον Λευκό Οίκο.<br /><br />Όταν ο Τομ Μπάρακ, ο υποψήφιος για πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Τουρκία, πήρε τον λόγο, είπε:<br /><br />«Η Τουρκία είναι ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς και επιδιώκει ένα πρόγραμμα ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας».<br /><br />Σε απάντηση, ο Τραμπ είπε: «Καλό μέρος, καλός ηγέτης επίσης».<br /><br />Πληροφορίες επιμένουν ότι οι διαδικασίες διερεύνησης τρόπων για την άρση των κυρώσεων βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά ταυτόχρονα αρχίζουν να σχηματίζονται πόλοι σοβαρής αντίστασης εντός της αμερικανικής κυβέρνησης, με συνεργάτες του Προέδρου Τραμπ να διαβεβαιώνουν κεκλεισμένων των θυρών τους συνομιλητές τους ότι το ζήτημα της πώλησης των μαχητικών αεροσκαφών δεν είναι εύκολο να προχωρήσει.<br /><br />Πηγές της εφημερίδας «Καθημερινή» στην Ουάσιγκτον αναφέρουν ότι αυτή την εβδομάδα ο Πρόεδρος Τραμπ ενδέχεται να ενημερωθεί από τον Ρούμπιο για το ζήτημα, καθώς αμέσως μετά την -«εξαιρετικά σύντομη»- τηλεφωνική του κλήση με τον Ερντογάν, ζήτησε να λάβει μια πιο ολοκληρωμένη και πλήρη ενημέρωση.<br /><br />Η συνομιλία, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της «Κ», διήρκεσε μόλις επτά λεπτά, παρά το γεγονός ότι η Τουρκική Προεδρία προσπάθησε να την παρουσιάσει ως μακρά και διεξοδική μέσω της δήλωσης που εξέδωσε αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της.<br /><br />Μια ποικιλία θεμάτων –από την υποστήριξη στη Χαμάς μέχρι τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών μετά τη σύλληψη του Ιμάμογλου– συνθέτουν το παζλ των αντιδράσεων εντός της αμερικανικής κυβέρνησης και διαμορφώνουν το βαρύ κλίμα που μεταφέρεται στον Αμερικανό πρόεδρο μέσω διαφόρων καναλιών.<br /><br />Σε αυτό το παζλ, ωστόσο, το μεγαλύτερο και ίσως πιο καθοριστικό κομμάτι είναι το Ισραήλ.<br /><br />Η ανακοίνωση της πρόθεσης του Αμερικανού προέδρου να εξετάσει το ζήτημα αρχικά εξέπληξε το Ισραήλ, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ο Ντόναλντ Τραμπ είχε διαβεβαιώσει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στην πρόσφατη συνάντησή τους στην Ουάσιγκτον ότι δεν υπήρχε θέμα πώλησης των συγκεκριμένων μαχητικών αεροσκαφών στην Τουρκία.<br /><br />Αυτή η δέσμευση είχε καθησυχάσει την ισραηλινή διπλωματία και είχε μειώσει το επίπεδο συναγερμού στο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ.<br /><br />Ωστόσο, η ανακοίνωση του ζητήματος οδήγησε σε νέα δραστηριότητα και τέθηκε εκ νέου στο τραπέζι μέσα σε λίγες ώρες από την ορκωμοσία του από τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Νετανιάχου σε συνομιλία που είχε (την Κυριακή) με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο.<br /><br />Το κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο ισραηλινός παράγοντας είναι ότι η Τουρκία έχει πλέον «σύνορα με το Ισραήλ» λόγω των εξελίξεων στη Συρία και οποιοσδήποτε επιπλέον στρατιωτικός εξοπλισμός -πόσο μάλλον τόσο προηγμένη τεχνολογία από τις ΗΠΑ- θα δημιουργούσε σοβαρά ζητήματα εθνικής ασφάλειας για το Ισραήλ.<br /><br />Αυτό το επιχείρημα δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί ή να υποτιμηθεί από τον Λευκό Οίκο, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία.<br /><br />Ωστόσο, καθώς στη σημερινή Ουάσιγκτον ο Λευκός Οίκος είναι ένα μόνο πρόσωπο, αυτό που έχει σημασία είναι τι θα αποφασίσει ο Τραμπ, ο οποίος στη συνομιλία του με τον Ερντογάν απλώς άκουσε τα αιτήματα και περιορίστηκε στο να πει ότι θα τα «δει».<br /><br />Τα ίδια ζητήματα που έθεσε σύντομα ο Τούρκος πρόεδρος τέθηκαν λεπτομερώς στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τον Χακάν Φιντάν, ο οποίος επέμεινε στην ανάγκη να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, με έμφαση στην ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Τούρκος υπουργός είπε ότι αυτό απαιτεί την άρση των κυρώσεων και των περιορισμών στην πώληση στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού, και πρόσθεσε ότι όλα αυτά θα πρέπει να τοποθετηθούν σε ένα νέο πλαίσιο συμβατό με τα γεωπολιτικά δεδομένα που έχουν αναπτυχθεί πρόσφατα στην περιοχή.<br /><br />Ο Φιντάν έθεσε επίσης το αίτημα για επίσκεψη του Προέδρου Ερντογάν στον Λευκό Οίκο στο δεύτερο μισό του Απριλίου.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Τραμπ είχε διαβεβαιώσει τον Νετανιάχου ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να πάρει F-35.

Το σενάριο που περιβάλλει τη δυνατότητα άρσης των κυρώσεων CAATSA και την πώληση F-35 στην Τουρκία είναι εξαιρετικά ρευστό, με τις προβλέψει...

Διαβάστε την συνέχεια

Politico: Τα «στραβά μάτια» και τα δισεκατομμύρια των Βρυξελλών για τον Ερντογάν. Οι λεπτές ισορροπίες Ελλάδας και Κύπρου.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2024/04/240418130305_eu.jpg" width="698" /><br /><br /><div>Η EE πρόκειται να συνεχίσει να διοχετεύει δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία παρά τη σαρωτική καταστολή των πολιτικών αντιπάλων του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Οι Βρυξέλλες προειδοποίησαν το νότιο γείτονά τους να «υποστηρίξει τις δημοκρατικές αξίες» αφού οι αρχές εκεί συνέλαβαν τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Εκρέμ Ιμάμογλου το Σαββατοκύριακο.<br /><br />Αλλά, λόγω της στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας, το μπλοκ πιθανότατα θα καταλήξει να κάνει τα «στραβά μάτια». Και ο Erdoğan το ξέρει. Δύο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, στους οποίους δόθηκε ανωνυμία για να μιλήσουν για συνομιλίες κεκλεισμένων των θυρών, είπαν στο POLITICO ότι το καθεστώς της Τουρκίας ως υποψήφιας χώρας στην ΕΕ την υποχρεώνει να τηρεί τις δημοκρατικές αξίες και ότι οι Βρυξέλλες θα ανταποκριθούν στις παραβιάσεις.<br /><br />«Παρακολουθούμε την εξελισσόμενη κατάσταση στην Τουρκία με μεγάλη ανησυχία», είπε ένας από αυτούς. Με περισσότερα από χίλια άτομα, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων, να κρατούνται από τις δυνάμεις ασφαλείας από την έναρξη των ταραχών την περασμένη εβδομάδα, «οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται σε αντίθεση με την ίδια τη λογική της ένταξης στην ΕΕ». Ωστόσο, δεδομένης της σημασίας της Τουρκίας για τη μετανάστευση, το εμπόριο, την ενέργεια και την άμυνα, οποιαδήποτε απάντηση από την ΕΕ είναι απίθανο να ανατρέψει τις σχέσεις μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας, παραδέχτηκε η άλλη πηγή.<br /><br />Ως υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ χώρα, η Τουρκία μπορεί ενδεχομένως να έχει πρόσβαση σε κοινές προμήθειες αξίας 800 δισεκατομμυρίων ευρώ από κεφάλαια που έχουν σχεδιαστεί για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών του μπλοκ, σύμφωνα με το σχέδιο Readiness 2030 που παρουσίασαν οι ηγέτες της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα.Ωστόσο, η Ελλάδα και η Κύπρος -και οι δύο σε μακροχρόνιες συγκρούσεις με την Τουρκία- πιέζουν για περιορισμούς, με διπλωμάτες να λένε στο POLITICO ότι σκοπεύουν να επιβάλουν μια ρήτρα που θα απαιτούσε η αμυντική βοήθεια να δοθεί «με την επιφύλαξη του ειδικού χαρακτήρα της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας ορισμένων κρατών μελών».<br /><br />Με τις εκπαιδευμένες στο ΝΑΤΟ ένοπλες δυνάμεις της και το τεράστιο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, ωστόσο, η Άγκυρα είναι πεπεισμένη ότι αυτές οι αντιρρήσεις θα ακυρωθούν. Εάν οι Ευρωπαίοι «θέλουν τη συμμετοχή της Τουρκίας σε ορισμένες περιοχές – για παράδειγμα, την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία στο μέλλον – τότε θα πρέπει να δώσουν πρόσβαση στην Τουρκία», δήλωσε ο πρώην πρεσβευτής της Τουρκίας στην ΕΕ Selim Yenel. Ο Yenel είπε ότι η εσωτερική κατάσταση ήταν τραγική -«δεν υπάρχει κράτος δικαίου» στην Τουρκία, υποστήριξε- αλλά προέβλεψε ότι «αφού φαίνεται ότι η ΕΕ χρειάζεται την Τουρκία, δεν θα μας ασκήσουν πίεση».<br /><br />Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει τώρα να προβούν σε μια λεπτή πράξη εξισορρόπησης, καθώς βρίσκονταν στη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Άγκυρα πριν από την τελευταία πολιτική κρίση. «Θα υποστηρίξουμε, φυσικά, μια αυστηρή θέση που καταδικάζει τις τρέχουσες εξελίξεις στην Τουρκία, χωρίς όμως να φτάσουμε στα άκρα», είπε ανώτερος Έλληνας αξιωματούχος, αναγνωρίζοντας ότι ακόμη και η Αθήνα δεν μπορούσε να πάει πολύ μακριά.<br /><br />«Η αμυντική βιομηχανία παραμένει ένα μεγάλο κενό για την Ευρώπη και αυτό ανοίγει το δρόμο για αυτήν την πολιτική ανταλλαγής που βλέπουμε να λαμβάνει χώρα». Η Κύπρος βρίσκεται επίσης σε δύσκολη θέση, καθώς η Τουρκία φάνηκε να έχει έναν πολύ πιο συμβιβαστικό τόνο κατά τις άτυπες συνομιλίες της περασμένης εβδομάδας για το Κυπριακό που διεξήχθησαν στη Γενεύη.<br /><br />«Η αποτελεσματική πίεση από την ΕΕ είναι απαραίτητη», δήλωσε ο Κύπριος ευρωβουλευτής Μιχάλης Χατζηπαντέλας, ζητώντας «στοχευμένες κυρώσεις». Ταυτόχρονα όμως, «τα μέτρα θα πρέπει να είναι στοχευμένα και να συνδέονται με την πρόοδο στα παραπάνω ζητήματα, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω αποξένωση της χώρας, η οποία θα οδηγούσε σε πιο προκλητικές πολιτικές».</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Politico: Τα «στραβά μάτια» και τα δισεκατομμύρια των Βρυξελλών για τον Ερντογάν. Οι λεπτές ισορροπίες Ελλάδας και Κύπρου.

Η EE πρόκειται να συνεχίσει να διοχετεύει δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία παρά τη σαρωτική καταστολή των πολιτικών αντιπάλων του Προέδρου Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΟΖ, θαλάσσια χωροταξία… Καταδίκη κόλαφος Ελλάδας με συνέπειες.

<img height="406" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2024/11/aegean-greece-aoz.bmp" width="709" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">ΑΟΖ, θαλάσσια χωροταξία… Σε απόφαση κόλαφο για την Ελλάδα προέβη πρόσφατα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο.</span></h3>Γράφουν <b>Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΘΡΑΚΕΥΣ</b> και <b>ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΛΗΣ</b><br />Αναφερόμαστε στην υπόθεση C‑128/24, η οποία δημοσιεύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2025 και αφορά στην προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας δια λόγους μη συμμόρφωσής της με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ σχετικά με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό (ΘΧΣ).<br /><br />Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η Κυβέρνηση παρέλειψε να καταρτίσει ΘΧΣ εγκαίρως ή/και εντός της – προβλεπόμενης από το άρθρο 8, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/89/ΕΕ – προθεσμίας, ήτοι έως τις 31 Μαρτίου 2021.<br /><br />Η Κυβέρνηση επικαλέστηκε – ανεπιτυχώς – λόγους ανωτέρας βίας για να δικαιολογήσει την παράβαση στην οποία υπέπεσε. Συγκεκριμένα υποστήριξε ότι καθυστέρησε να υποβάλλει εγκαίρως την έκθεση του ΘΧΣ λόγω των διαπραγματεύσεων που κατέληξαν στη σύναψη, στις 6 Αυγούστου 2020, της Συμφωνίας για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου.<br /><br />Παρόλα αυτά, το Δικαστήριο έκρινε ότι, “καίτοι η έννοια της «ανωτέρας βίας» δεν προϋποθέτει απόλυτη αδυναμία συμμόρφωσης προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το δίκαιο της Ένωσης, απαιτεί εντούτοις η επίμαχη παράβαση να οφείλεται σε περιστάσεις ξένες προς αυτόν που την επικαλείται, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί όση επιμέλεια και αν είχε επιδειχθεί, επιπλέον δε η επίκληση της ανωτέρας βίας μπορεί να γίνει μόνο για το χρονικό διάστημα που είναι αναγκαίο για την υπέρβαση των εν λόγω δυσκολιών”.<br /><br />Επομένως, η Ελλάδα απέτυχε να εξηγήσει για ποιόν λόγο τελούσε σε αντικειμενική αδυναμία να καταρτίσει τα εν λόγω σχέδια για τον ΘΧΣ μετά τη σύναψη της συμφωνίας για την ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου.<br /><br />Επιπλέον, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι το γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής του ΘΧΣ πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα α) με την κείμενη νομοθεσία της Ένωσης (άρθρο 8, παράγραφος 1, και το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/89) και β) με το διεθνές ναυτικό δίκαιο, με την γνωστή σε όλους μας Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS).<br /><br />Είναι κοινά αποδεκτό ότι στο κάθε κράτος μέλος εναπόκειται να καθορίσει την έκταση και τα όρια της επικράτειάς του, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων συνόρων του, σε συμμόρφωση προς τους κανόνες του δημόσιου διεθνούς δικαίου.<br />Άλλο ΑΟΖ και άλλο ο ΘΧΣ<br /><br />Εντούτοις, σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, οι υποχρεώσεις κατάρτισης και διαβίβασης θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων δεν μπορούν να εξαρτώνται από την ύπαρξη συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών!<br /><br />Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι η διαδικασία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών έχει διαφορετικό αντικείμενο από τον ΘΧΣ: Ο ΘΧΣ, όπως προκύπτει από το άρθρο 3, σημείο 2, της Οδηγίας 2014/89, αφορά τη διαδικασία με την οποία οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών αναλύουν και οργανώνουν τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις θαλάσσιες περιοχές, για την επίτευξη των οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών τους στόχων.<br /><br />Υπογραμμίζεται βέβαια ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να διαβιβάζουν, όχι μόνον τα αντίγραφα των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων, αλλά και όλες τις επακόλουθες ενημερωμένες μορφές τους, στην Επιτροπή και σε οποιαδήποτε άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους.<br />Αυτό σημαίνει πως η Ελληνική Δημοκρατία είχε την ευχέρεια πρώτα να καταρτίσει και να διαβιβάσει τα επίμαχα σχέδια του ΘΧΣ στα πλαίσια της Οδηγίας 2014/89 και μετά να τα επικαιροποιήσει ανάλογα με την όποια μελλοντική οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών της στα πλαίσια της UNCLOS.<br /><br />Ωστόσο, το σημαντικότερο σημείο της απόφασης ήταν πως το Δικαστήριο δέχθηκε ως ορθό το επιχείρημα της Επιτροπής: ότι δηλαδή η υποχρέωση συμμόρφωσης με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, όπως είναι αυτή της κατάρτισης και διαβίβασης του ΘΧΣ, δεν μπορεί να καθυστερεί ή και να αναστέλλεται επ’ αόριστον, σε περίπτωση που δεν υφίσταται διμερής συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης με τρίτο κράτος βάσει Διεθνούς Δικαίου (UNCLOS).<br /><br />Το έννομο αποτέλεσμα της απίστευτης αυτής Απόφασης συνοψίζεται στο ότι, εφεξής, η τήρηση των υποχρεώσεων ενός Ευρωπαϊκού Κράτους που απορρέουν από το δίκαιο της Ένωσης δεν μπορεί να εξαρτάται από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του ιδίου κράτους που να απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο! Προφανώς η απόφαση θα επηρεάσει την εθνική μας πολιτική στον τομέα του ΘΧΣ και του ενεργειακού ή/και αμυντικού σχεδιασμού της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Για παράδειγμα, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο μας (ΕΔΩ), η μη έγκαιρη κατάρτιση του ΘΧΣ θα προκαλέσει επιζήμιες καθυστερήσεις σε έργα που σχετίζονται με τη θαλάσσια ανάπτυξη, όπως είναι το μείζονος στρατηγικής σημασίας και ενεργειακής ασφάλειας έργο της – δια μέσω υποθαλάσσιου καλωδίου – Ηλεκτρικής Διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ / Great Sea Interconnector (GSI).<br /><br />Ελπίζουμε το αποτέλεσμα της κυβερνητικής αυτής ολιγωρίας να μην αποβεί μοιραίο για την Ελλάδα. Αισιοδοξούμε δε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως έδειξε α) με την δημοσίευση του “Χάρτη της Σεβίλλης” και β) με την ανακήρυξη του GSI ως Έργο στρατηγικής προτεραιότητας της ΕΕ, ότι είναι, για ευνόητους λόγους, εις θέσιν να υπερασπιστεί τα χωρικά ύδατα της Ελληνικής Δημοκρατίας και να προστατεύσει τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως όφειλε υπό φυσιολογικές συνθήκες να πράξει και η Κυβέρνησή μας.<br /><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

ΑΟΖ, θαλάσσια χωροταξία… Καταδίκη κόλαφος Ελλάδας με συνέπειες.

ΑΟΖ, θαλάσσια χωροταξία… Σε απόφαση κόλαφο για την Ελλάδα προέβη πρόσφατα το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο. Γράφουν Δρ. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απαραίτητη η αυτοπεποίθηση στη διεθνή πολιτική της χώρας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbeast.gr/files/1/2011/02/02/antras_grafeio_upallilos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="648" height="399" src="https://www.newsbeast.gr/files/1/2011/02/02/antras_grafeio_upallilos.jpg" width="685" /></a></div><div><br /></div>του <b>Μενέλαου Τασιόπουλου: </b><br />Για κάποιον αδιευκρίνιστο, στην ουσία ή στο πεδίο, λόγο η Ελλάδα πάσχει από τον φόβο της Τουρκίας στη διεθνή πολιτική της. Μπορεί διεθνώς να άλλαξαν οι συνθήκες και οι παράμετροι μετά την εκλογή του Ντ. Τραμπ, αλλά η Τουρκία και η ηγεσία της επιθετικές ήταν πριν, επιθετικές παραμένουν και σήμερα. Η ανασφάλεια που προέκυψε στην ελληνική ηγεσία και την εγχώρια πολιτική ανάλυση σε σχέση με τη θέση που θα λάβουν οι ΗΠΑ στη δική τους διεθνή πολιτική, όπου υπερπροβλήθηκε στην ελληνική δημοσιογραφία η τυχόν σημασία της προσωπικής σχέσης μεταξύ του προέδρου Τραμπ και του προέδρου Ερντογάν, φυσικά δεν είχε και δεν έχει κάποιο βάθος ή εκ των εξελίξεων ευθυκρισία.<br /><br />Η αμερικανική πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα και την Τουρκία είναι επαρκώς διακριτή, έχοντας δομήσει ειδική σχέση ως αξιόπιστου και πλέον στενού συμμάχου με την Ελλάδα και ως σημαντικού περιφερειακού δρώντος με την Τουρκία η οποία αν και επιδεικνύει αναξιόπιστη στάση σε σχέση με τη Δύση προτιμώντας μια «επιτήδεια ουδετερότητα» έναντι της Ανατολής, παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί, από την εποχή της πρώτης θητείας Τραμπ στον Λευκό Οίκο και σε όλη τη διάρκεια της θητείας Μπάιντεν στη συνέχεια, έχουν δείξει τις προθέσεις και τη στρατηγική τους απέναντι στις δύο χώρες, με συνεκτικό σημείο ότι για τις ΗΠΑ η Ελλάδα και η Τουρκία δεν αποτελούν ενότητα. Βρισκόμαστε πολύ μακριά δηλαδή από τη δεκαετία του 1950 και την οπτική του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά και τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ στο μέσον εκείνης της δεκαετίας.<br /><br />Βεβαίως, η Ουάσινγκτον σε καμία περίπτωση δεν θέλει σύγκρουση ειδικά στρατιωτική μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Είναι σχεδόν μη ανεκτό για τους Αμερικανούς να βρεθούν στη δύσκολη θέση να έχουν ρόλο διαιτητή κατά τη διάρκεια ή ύστερα από ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας. Για τον λόγο αυτό πιέζουν συνεχώς για διάλογο μεταξύ των δύο ηγεσιών, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των διπλωματικών και στρατιωτικών ηγεσιών Ελλάδας και Τουρκίας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν έχουν πιέσει για παράδειγμα την Ελλάδα για στρατηγικές υποχωρήσεις σε θέματα εθνικής επικρατείας και οικονομικών ζωνών δικαιοδοσίας.<br /><br />Η Ελλάδα και η Τουρκία ειδικά την τελευταία δεκαετία έχουν δομήσει διαφορετικού τύπου διμερείς επαφές με τις ΗΠΑ, αλλά και εν γένει διαφορετικές στρατηγικές στην ευρύτερη περιοχή. Έχουν επίσης περιφερειακές συμμαχίες ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Με την Τουρκία να έχει ευθυγραμμισθεί με την πλέον ακραία ισλαμική επιθετικότητα από την πλευρά των Σουνιτών και ως συμπληρωματική δύναμη στο σιίτικο Ιράν. Αντίθετα, η Ελλάδα κινείται στον άξονα της στενής σχέσης με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία.<br /><br />Η ελληνική ανασφάλεια των τελευταίων, αρκετών μηνών, στο ενεργειακό αλλά και το διπλωματικό επίπεδο, με το επιχείρημα ότι οι Αμερικανοί θα στραφούν προς την Τουρκία και δεν θα τιμήσουν τη διμερή στρατηγική σχέση τους με την Ελλάδα δεν επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα της διοίκησης Τραμπ. Ούτε σε επίπεδο ανακοινώσεων ούτε πολύ περισσότερο σε επίπεδο πράξεων. Όταν ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Ρούμπιο έβλεπε εν μέσω μιας εξαιρετικά ταραχώδους ημέρας στην Ουάσινγκτον, τον Έλληνα ομόλογό του κ. Γεραπετρίτη για να στείλει θετικά μηνύματα στην ανασφαλή Αθήνα, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνονταν οι φόβοι που καλλιεργούνται στο εσωτερικό της χώρας μας. Πολύ περισσότερο μετά τα όσα εξελίχθηκαν στην πλέον σπουδαία δεξίωση στον Λευκό Οίκο το βράδυ της Δευτέρας με αφορμή την επέτειο της εθνικής επανάστασης. Αναλόγως, κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνονται οι φόβοι για αλλαγή στρατηγικής από το Ισραήλ.<br /><br />Να καταλήξουμε σε κάτι σημαντικό. Το έλλειμμα αυτοπεποίθησης που επιδεικνύει για καιρό η Ελλάδα είναι ο πιο επικίνδυνος παράγοντας για τις εθνικές μας προτεραιότητες.<div><br /></div><div><a href="https://www.iapogevmatini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Απαραίτητη η αυτοπεποίθηση στη διεθνή πολιτική της χώρας.

του Μενέλαου Τασιόπουλου:  Για κάποιον αδιευκρίνιστο, στην ουσία ή στο πεδίο, λόγο η Ελλάδα πάσχει από τον φόβο της Τουρκίας στη διεθνή πολι...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι ευκαιρία να απαιτηθεί η άρση του “casus belli” από την Τουρκία;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/03/turkey-eu-790x400.jpg" /><br /><br />Του<b> Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η πραγματική απειλή για την ελληνική εθνική ασφάλεια είναι στην πραγματικότητα η μετάλλαξη του διεθνούς συστήματος που συμπαρασύρει ταχύτατα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, η ΕΕ αποδεικνύεται από καιρό έτοιμη να ακολουθήσει τη στροφή προς τον αυταρχισμό που παρατηρείται σε ολόκληρη την υφήλιο. Παράλληλα μάλιστα, επιχειρείται η συγκάλυψη της στροφής με δήθεν δημοκρατικά επιχειρήματα. Εκτός κι αν απλώς πρόκειται για συνειδητή διαστροφή της έννοιας της δημοκρατίας. Αυτό έχει όμως μεγάλες συνέπειες για την ελληνική εθνική ασφάλεια.<br /><br />Η Ελλάδα είχε στηρίξει το αφήγημα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στην προσήλωση στις δημοκρατικές αξίες, που προάγουν την ειρηνική διευθέτηση των διενέξεων. Η Ένωση θεωρούνταν κάτι ως πρότυπο από την πολιτική ελίτ των Αθηνών και όσοι αντιδρούσαν λοιδορούνταν και περιθωριοποιούνταν. Η χώρα αυτοδιαφημιζόταν ως «πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης», με κατάλληλη προσαρμογή της επίσημης ρητορικής της.<br /><br />Αυτό οδήγησε την Αθήνα σε «συμβιβαστικές – ειρηνικές» επιλογές στην εξωτερική της πολιτική. Η πολιτική της ελληνικής ελίτ, προσπαθώντας να συγκαλύψει την υποχωρητικότητα με τον μανδύα του φιλειρηνικού και μοντέρνου κράτους, συχνά πυκνά δήλωνε ότι σε μια διαπραγμάτευση δίνεις και παίρνεις. Και αυτό το τηρούσε παρόλο που η πραγματικότητα των ελληνοτουρκικών έχει διεκδικήσεις μόνο από τη μια πλευρά. Την τουρκική. Αυτό συνεπάγεται απώλειες και εκπτώσεις επί νόμιμων δικαιωμάτων, ενώ τροφοδοτεί τον τουρκικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Το μήνυμα που λαμβάνει ο αντίπαλος, είναι ότι θα εξυπηρετήσει το συμφέρον του εάν προσθέτει διαρκώς νέες διεκδικήσεις, ενώ οι ελληνικές θέσεις μένουν σταθερές. Κάποια στιγμή θα οδηγηθεί στην αλά Γκρέκα, «ειρηνική διευθέτηση», δηλαδή χωρίς στρατηγική λογική, όπου θα ανταλλαχτούν αυτά τα ζητήματα που εγείρονται με ελληνικά δικαιώματα, ενώ η Αθήνα θα επιμένει στο ότι… δίνεις και παίρνεις!<br /><br />Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν είναι δυνατόν όλες αυτές οι μεταλλάξεις να έχουν συμβεί επειδή εξελέγη στις ΗΠΑ πρόεδρος ο Ντ. Τραμπ, ή το σπέρμα της αλλαγής προϋπήρχε, με αποτέλεσμα να μη δυσκολευτούν οι Βρυξέλλες να προσαρμοστούν. Εκ των υστέρων λοιπόν δικαιώνονται οι προβληματισμοί πολλών, ότι οι συγκεκαλυμμένες πίσω από φιλελεύθερα ιδεολογήματα κατά των «αυταρχικών ηγετών» απαγορεύσεις (π.χ. η πρόσβαση σε ρωσικά ΜΜΕ και η περιθωριοποίηση όποιου ηγέτη δεν ασπαζόταν επακριβώς το αφήγημα της κυρίας φον ντερ Λέιεν), δεν αφορούσαν «δημοκρατικές ενστάσεις».<br /><br />Μοιάζει ότι οι Βρυξέλλες αντιλαμβάνονταν πολύ καλά τον κανόνα της ισχύος που διέπει, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα τις διεθνείς σχέσεις και τον ασκούσε καταχρηστικά στο εσωτερικό της, επιδιώκοντας να επιβάλει ομοιομορφία. Οι ευρωπαϊκές διακηρύξεις συγκάλυπταν στυγνές και κυνικές ατζέντες συμφερόντων με σκοπό να εξασφαλίσουν εσωτερική νομιμοποίηση, ή μάλλον επιβολή στις κοινωνίες. Ίσως αποδειχθεί, ότι η πραγματική προσφορά της «εποχής Τραμπ» στις διεθνείς σχέσεις είναι η αποκαθήλωση εύπεπτων ιδεαλιστικών και ιδιαίτερα δημοφιλών -σίγουρα στην Ελλάδα- ιδεολογημάτων, συν όσα περιγράφηκαν εύστοχα τα τελευταία χρόνια ως «δικαιωματισμός».<div><br />Καλοί και κακοί… «influencers»<br /><br />Ο βαθύτατα υποκριτικός και αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής πολιτικής εκτέθηκε στις περιπτώσεις των δύο μέτρων και δύο σταθμών, τόσο εντός όσο και εκτός ΕΕ. Η περίπτωση της Ουγγαρίας είναι χαρακτηριστική στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά ήταν απλώς τα προεόρτια. Στη Ρουμανία επιχείρησαν «δημοκρατικά» να απαγορεύσουν την εκλογή μη αρεστού υποψηφίου με το πρόσχημα της ρωσικής «κακόβουλης επιρροής» (malign influence), προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση της ομάδας Τραμπ.<br /><br />Προφανώς, όταν επιχειρείται ο επηρεασμός της κοινής γνώμης σε ευρωπαϊκές χώρες με έμμεσο ή άμεσο τρόπο δεν υπάρχει πρόβλημα. Δηλώσεις, επισκέψεις προεκλογικές, κάθε λογής διαφήμιση στις αποκαλούμενες ως «φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις». Ο δημοκρατικός κανόνας όμως παύει να ισχύει με όλους τους υπόλοιπους που βαφτίζονται αυθαίρετα ως… αντιδημοκράτες. Επειδή διέπραξαν το «έγκλημα» να ανήκουν στους αντιπάλους των πεφωτισμένων -και καλοπληρωμένων από τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων- μανδαρίνων των Βρυξελλών. Οι καλοί και οι κακοί, στην υπηρεσία της εξυπηρέτησης οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων που χειραγωγούν τη δημοκρατία.<br /><br />Αυτό είναι και το πλαίσιο της δαιμονοποίησης της Ρωσίας που όντως έχει αυταρχικό -με τα δυτικά μέτρα- καθεστώς. Δεν εκπλήσσει η αδιαφορία και η λογοκρισία στις απόψεις κορυφαίων Αμερικανών πολιτικών επιστημόνων -κλασικό παράδειγμα ο Τζον Μιρσχάιμερ- όταν επιχειρηματολογούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν αναπόφευκτος, όσο επικρατούσε πλήρης αδιαφορία για αναζήτηση απεμπλοκής σε μια υπόθεση που εξελισσόταν και κλιμακωνόταν επί 20+ έτη.</div><div><br />Οι «αυταρχικοί σωτήρες»<br /><br />Το ίδιο και χειρότερο ισχύει όμως και με την Τουρκία! Η ίδια ευρωπαϊκή ελίτ που χάλαγε τον κόσμο όταν οι Ρώσοι αντικαθεστωτικοί ταλαιπωρούνταν, σήμερα ψελλίζει με μεγάλη δυσκολία και χαρακτηριστική καθυστέρηση τετριμμένες δηλώσεις, δήθεν καταδίκης για τη φυλάκιση του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου.<br /><br />Παράλληλα, αναζητά ανοικτά στη σύγχρονη δικτατορία του Ερντογάν σανίδα σωτηρίας απέναντι στη μεγάλη ρωσική απειλή! Οι ίδιοι που ζητούσαν λίγο υπομονή με τον πόλεμο για να καταρρεύσει η Ρωσία, επιχειρηματολογούν σήμερα ότι κινδυνεύουν με επέλαση των ρωσικών στρατευμάτων, τουλάχιστον στον πρώην σοβιετικό χώρο!<br /><br />Βέβαια, η ομάδα Τραμπ ασχολείται με την εξεύρεση νέας ισορροπίας ανάμεσα στις πραγματικά μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνει την ΕΕ. Αναζητά την εξεύρεση νέων κανόνων συνύπαρξης και ενός ασφαλούς πλαισίου που θα κινείται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός των ισχυρών. Ο σημερινός Λευκός Οίκος συναίσθηση ότι είναι αυτή καθαυτή η φερόμενη ως ρωσική υστέρηση στο επίπεδο της συμβατικής στρατιωτικής ισχύος που εγγυάται την ταχεία κλιμάκωση οποιασδήποτε διένεξης που δεν θα ελεγχθεί αποτελεσματικά στο πυρηνικό επίπεδο.<br /><br />Έλλειμμα στρατηγικής και «μετάσταση»<br /><br />Είναι φανερό ότι ο κόσμος αλλάζει. Η σύγχρονη Ελλάδα όμως κρύβεται και αμήχανη παρακολουθεί την Τουρκία να επιχειρεί να αποκτήσει αποφασιστικό ρόλο – σημασία και στην ΕΕ μετά το ΝΑΤΟ. Παρακολουθεί αμήχανη τη διαδικασία μετάστασης του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ -η βασική απειλή εθνικής ασφαλείας προέρχεται από το εσωτερικό της Συμμαχίας- και στο επίπεδο της ΕΕ! Το αντάλλαγμα είναι τα «ήρεμα νερά»!<br /><br />Η ελληνική πολιτική επί της ουσίας προσφέρει στην Τουρκία υποστήριξη, ενώ όπως αποκάλυψε το DP τα ευρωπαϊκά κονδύλια του κανονισμού SAFE για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης θα κατευθυνθούν και για τη χρηματοδότηση τουρκικών εξοπλιστικών προγραμμάτων!<br /><br />Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ θα δώσει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιληφθεί ο Κυρ. Μητσοτάκης ποια είναι η στάση της χώρας στα θέματα Τουρκίας. Όσα ακούσει, καλά θα κάνει να θεωρήσει ότι μεγάλο μέρος τους εκφράζουν και τις μοναρχίες του Κόλπου, χώρες δηλαδή τις οποίες η ελληνική εξωτερική πολιτική αποκαλεί «στρατηγικούς συμμάχους».<br /><br />Εάν υποτεθεί ότι εκτιμάται στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργείο Εξωτερικών ότι η χώρα δεν αντέχει την προβολή βέτο απέναντι στους εταίρους της με σκοπό να μπλοκάρει την άλωση της ΕΕ από την Τουρκία, το μέγα ερώτημα είναι εάν θα τολμήσουν να διεκδικήσουν έστω κάποιο χειροπιαστό αντάλλαγμα που θα μειώσει τον αντίκτυπο όσων έχουν προκύψει για την ελληνική ασφάλεια: Θα τολμήσει να απαιτήσει, για παράδειγμα, την απόσυρση του casus belli για να συναινέσει στην ανάπτυξη ενός επιπέδου σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας;<br /><br />Μήπως παριστάνουν στο υπουργείο Εξωτερικών ότι δεν αντιλαμβάνονται πως οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να προσφέρουν οτιδήποτε στην ευρωπαϊκή άμυνα δίχως το κατάλληλο αντάλλαγμα; Ότι δεν πρόκειται ποτέ να θυσιάσει τις σχέσεις με τη Μόσχα για τα μάτια των Βρυξελλών; Και ότι συχνά πυκνά αυτό θα περνά μέσα από τις διεκδικήσεις τους στα ελληνοτουρκικά; Αυτοί είναι οι κανόνες της νέας εποχής που έχει ανατείλει, κατεδαφίζοντας με πάταγο τα φληναφήματα περί προστασίας των ελληνικών συνόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τα οποία πολλοί σταδιοδρόμησαν…<br /><br />Δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, είναι τα ίδια πρόσωπα και ο κύκλος τους που ασχολούνται με και σχολιάζουν την εξωτερική πολιτική της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν έχουν όμως καν την αξιοπρέπεια σήμερα να ανασκευάσουν με εντιμότητα, τουλάχιστον την ακαδημαϊκή, όσα επί δεκαετίες προπαγάνδιζαν στην ελληνική κοινωνία.<br /><br />Καταληκτικά, το ερώτημα είναι εάν θα συνεχίσει η Αθήνα την πολιτική του διεθνούς εξωραϊσμού (βλ. «ξεπλύματος») της Άγκυρας σε βάρος χωρών – στρατηγικών συμμάχων, που σεβόμενες την ιστορική τους εμπειρία, δεν σκοπεύουν να υποταχθούν στη βούληση του «σουλτάνου». Αυτούς η Ελλάδα κινδυνεύει να απολέσει ως συμμάχους.<br /><br />Το χειρότερο όλων είναι όμως η οικοδόμηση συγκεκριμένης εικόνας σε κρίσιμες πρωτεύουσες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προώθηση των κρίσιμων ζητημάτων εθνικής ασφαλείας. Παρόλο που ο Ελληνισμός διαθέτει πλούσιο κεφάλαιο «μαλακής ισχύος» (soft power), στην οποία πολλοί εγχώρια ομνύουν. Δυστυχώς, δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι υποκατάστατο, είναι συμπλήρωμα της «σκληρής» (βλ. στρατιωτικής).</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Είναι ευκαιρία να απαιτηθεί η άρση του “casus belli” από την Τουρκία;

Του  Ζαχαρία Μίχα Η πραγματική απειλή για την ελληνική εθνική ασφάλεια είναι στην πραγματικότητα η μετάλλαξη του διεθνούς συστήματος που συμ...

Διαβάστε την συνέχεια