Καταστροφή η στρατιωτική εισβολή στο Νίγηρα - Δεν κάνουν πίσω οι στρατιωτικοί παρά την παρέμβαση ΗΠΑ - Τελειώνει ο χρόνος της διπλωματίας

<img height="482" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/227999aef56f2688cf5f484d9aca8d76_XL.jpg" width="743" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Την Πέμπτη 10/8 η συνάντηση των κρατών της δυτικής Αφρικής για το τελεσίγραφο στη στρατιωτική χούντα του Νίγηρα</span></h3>Ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια διαπραγματεύσεων στο Νίγηρα έτσι ώστε να μπει ένα τέλος στο στρατιωτικό πραξικόπημα και να επιστρέψει στην εξουσία ο πρόεδρος Mohamed Bazoum καθώς απομένουν λίγα 24ωρα έως τη νέα συνάντηση της ECOWAS, της Οικονομικής Κοινότητας των Κρατών της Δυτικής Αφρικής που είχε απευθύνει τελεσίγραφο προς τους πραξικοπηματίες, απειλώντας τους ακόμα και με χρήση στρατιωτικής βοήθειας, εάν δεν επέστρεφε στα καθήκοντα του ο ανατραπείς πρόεδρος Bazoum.<br />Το τελεσίγραφο έληξε τα ξημερώματα της Δευτέρας 8/8 και πλέον οι ηγέτες της δυτικής Αφρικής θα συνέλθουν εκ νέου την Πέμπτη 10/8 για να αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις τους, τη στιγμή που οι πραξικοπηματίες του Νίγηρα υποστηρίζουν πως τουλάχιστον δύο αφρικανικά κράτη προετοιμάζονται για την αποστολή στρατευμάτων.<br />Για αυτό το λόγο οι πραξικοπηματίες έχουν κλείσει τον εναέριο χώρο του Νίγηρα ενώ φέρονται να έχουν ζητήσει και τη συνδρομή της ρωσικής ιδιωτικής εταιρείας Wagner σε περίπτωση που δεχθούν κάποιου είδους επίθεση, τη στιγμή που το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο έχουν καταστήσει σαφές πως οποιαδήποτε επίθεση στο Νίγηρα θα είναι κήρυξη πολέμου και για τις ίδιες.<br />Πρόκειται για ιδιαίτερα λεπτές ισορροπίες που όμως καθοριστικό αντίκτυπο στο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό, καθώς ο Νίγηρας αν και αποτελεί μια από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη, έχει τεράστια πολιτική και οικονομική σημασία τόσο για τις ΗΠΑ και την ΕΕ όσο και για τη Ρωσία και την Κίνα, εξαιτίας των πλούσιων κοιτασμάτων του σε ουράνιο, χρυσό και πετρέλαιο αλλά και του ρόλου του στην αντιμετώπιση των Ισλαμιστών τζιχαντιστών στην περιοχή του Sahel.<br /><br />Προειδοποίηση: Καταστροφή στρατιωτική επέμβαση στο Νίγηρα<br /><br />Μια στρατιωτική επέμβαση της ECOWAS στο Νίγηρα θα ήταν καταστροφή προειδοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών του Μάλι, Abdoulaye Diop, έχοντας στο πλευρό του και την ομόλογό του από τη Μπουρκίνα Φάσο, Olivia Rouamba.<br />«Στρατιωτική ισχύς χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες χώρες, γειτονικές και μη, είδαμε τα αποτελέσματα.<br />Είναι καταστροφή.<br />Στο Ιράκ, έγινε εισβολή για να έρθει δημοκρατία.<br />Είκοσι χρόνια μετά, η χώρα αυτή την ψάχνει.<br />Στη Λιβύη... το ίδιο.<br />Mπορούμε να αναφέρουμε κι άλλες» χώρες.<br />Η Μπουρκίνα Φάσο και το Μαλί εναντιωνόμαστε σε κάθε ιδέα εξωτερικής ανάμιξης ή στρατιωτικής επέμβασης για να επιλυθούν εσωτερικά πολιτικά προβλήματα» υποστήριξε ο Diop.<br /><br />Το τελεσίγραφο της ECOWAS<br /><br />Την ίδια στιγμή, κρίσιμη θα είναι η σύνοδος που θα έχουν την Πέμπτη 10 Αυγούστου οι ηγέτες των δυτικών κρατών της Αφρικής που είχαν στείλει τελεσίγραφο – που εξέπνευσε – προς τους πραξικοπηματίες προκειμένου να αποκαταστήσουν τη δημοκρατική τάξη.<br />Το τελεσίγραφο καλούσε τους πραξικοπηματίες να κάνουν πίσω το αργότερο έως τα μεσάνυχτα της Κυριακής 7/8 διαφορετικά είναι πιθανό να αντιμετωπίσουν μια πιθανή στρατιωτική επέμβαση.<br />Αφού εξέπνευσε το τελεσίγραφο και οι πραξικοπηματίες παραμένουν στη θέση τους, το ερώτημα είναι τι θα κάνουν τώρα οι ηγέτες της δυτικής Αφρικής, οι οποίοι μέχρι στιγμής δεν έχουν απαντήσει ούτε στο κλείσιμο του εναέριου χώρου του Νίγηρα ούτε στις δηλώσεις του επικεφαλής των πραξικοπηματιών, Abdourahamane Tiani, ότι θα υπερασπιστεί την χώρα του.<br />Πάντως, είναι χαρακτηριστικό πως αν και η Νιγηρία έχει ζητήσει την επιστροφή του προέδρου Bazoum στην εξουσία, Νιγηριανοί γερουσιαστές κάλεσαν τον πρόεδρο να προκρίνει «την πολιτική και διπλωματική επιλογή».<br /><br />Nuland (ΗΠΑ): Δύσκολες συνομιλίες, δεν κάνουν πίσω<br /><br />Μπροστά στον κίνδυνο ενός γενικευμένου πολέμου σε μια από τις πλέον ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν πως δεν έχουν ακόμα εξαντληθεί τα περιθώρια των διαπραγματεύσεων.<br />Σε δηλώσεις της η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Victoria Nuland, η οποία συναντήθηκε με κάποιους από τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα, υποστήριξε πως είχε δύσκολες αλλά ειλικρινείς συνομιλίες, οι οποίες όμως δεν οδήγησαν σε κάποια λύση.<br />Σύμφωνα με τη Nuland, οι πραξικοπηματίες αψήφησαν την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη, ενώ είπε ότι το αίτημά της να συναντηθεί με τον ανατραπέντα πρόεδρο Bazoum και με τον επικεφαλής του στρατιωτικού καθεστώτος δεν ικανοποιήθηκαν.<br />Όπως είπε η Nuland, πρότεινε «επιλογές» για να τερματιστεί το πραξικόπημα, προσφέροντας τις «καλές υπηρεσίες» των ΗΠΑ «αν υπάρχει η βούληση για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης», ωστόσο έσπευσε να συμπληρώσει πως «δεν θα έλεγα πως η προσφορά φάνηκε να λαμβάνεται υπόψη καθ’ οιονδήποτε τρόπο».<br />«Ελπίζω πως θα κρατήσουν ανοικτή την πόρτα στη διπλωματία.<br />Τους κάναμε αυτή την πρόταση.<br />Θα δούμε» ανέφερε η Nuland, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «οι άνθρωποι που έλαβαν αυτή την απόφαση να προχωρήσουν στο πραξικόπημα κατανοούν πολύ καλά τους κινδύνους που ενέχει για την εθνική κυριαρχία τους μια πρόσκληση στη Wagner».<br />Σημειώνεται πως εκπρόσωπος του State Department είχε αναφέρει χθες πως είναι ακόμα εφικτό να τερματιστεί με διπλωματικά μέσα το πραξικόπημα στο Νίγηρα.<br /><br />Περιθώριο βλέπει και η ΕΕ<br /><br />Εν τω μεταξύ, εκπρόσωπος της ΕΕ ανέφερε πως οι Βρυξέλλες θεωρούν πως υπάρχει ακόμη κάποιο περιθώριο μεσολάβησης και διαπραγμάτευσης όσον αφορά τον Νίγηρα.<br />«Η ΕΕ θεωρεί ακόμη πως υπάρχει κάποιο περιθώριο μεσολάβησης ως την Πέμπτη 10η Αυγούστου, όταν η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS στα αγγλικά, CEDEAO στα γαλλικά) θα διεξαγάγει ακόμη μια έκτακτη σύνοδο για την κατάσταση στον Νίγηρα», ανέφερε εκπρόσωπός της ΕΕ.<br /><br />Πεδίο μάχης Δύσης με Ρωσία<br /><br />Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι ο Νίγηρας είναι το νέο πεδίο μάχης του συνεχιζόμενου ανταγωνισμού μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού μπλοκ στη Δυτική Αφρική.<br />Πιστεύουν ότι το δυτικό μπλοκ με επικεφαλής τη Γαλλία θα είναι ο χαμένος στον Νίγηρα αυτή τη φορά, όπως και στις προηγούμενες «αναμετρήσεις» σε Μπουρκίνα Φάσο και Μάλι.<br />Αν και η εποχή της γαλλικής αποικιοκρατίας στην Αφρική τελείωσε τη δεκαετία του 1960 με τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας μεγάλου αριθμού αφρικανικών χωρών, η γαλλική επιρροή εξακολουθεί να παραμένει σε ολόκληρη την ήπειρο.<br />Η Δυτική Αφρική και η περιοχή του Sahel, παρά το γεγονός ότι διαθέτουν τεράστιους και πολύτιμους ορυκτές και ορυκτές πηγές, όπως ο χρυσός και το ουράνιο, βρίσκονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο όσον αφορά τον ρυθμό ανάπτυξης τους.<br />Είναι χαρακτηριστικό πως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αυτής της περιοχής ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, αποτέλεσμα της χρόνιας αποικιοκρατίας της Δύσης και της Γαλλίας.<br />Επομένως, η συνεχιζόμενη λεηλασία από τη Γαλλία και το δυτικό μπλοκ και η αύξηση του ποσοστού ανεργίας και φτώχειας ωθούν σταδιακά τους ανθρώπους της περιοχής του Sahel προς την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση από τους καταπιεστές τους.<br /><br />Επιχείρηση Barkhane<br /><br />Το 2014, η Γαλλία ξεκίνησε μια επιχείρηση που ονομάζεται «Επιχείρηση Barkhane» με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας στην περιοχή του Sahel, αλλά αυτή η επιχείρηση δεν ήταν επιτυχής.<br />Η Γαλλία έχει περίπου 5.000 στρατιώτες που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή Sahel και τα Ηνωμένα Έθνη ανέπτυξαν 15.000 ειρηνευτικές δυνάμεις στο Μάλι στο πλαίσιο της επιχείρησης που ονομάζεται «Πολυδιάστατη Αποστολή Ολοκληρωμένης Σταθερότητας στο Μάλι».<br />Η δημόσια δυσαρέσκεια με τη Γαλλία και οι εσωτερικές εντάσεις οδήγησαν τελικά στο τρίτο πραξικόπημα του Μάλι μέσα σε μια δεκαετία, το 2021.<br />Στη συνέχεια, μια σειρά από συγκρούσεις και εντάσεις μεταξύ της νέας κυβέρνησης του Μάλι και της Γαλλίας ανάγκασαν τη Γαλλία να αποσύρει τον στρατό της από τη χώρα.<br />Στην πραγματικότητα, τα γαλλικά στρατεύματα εκδιώχθηκαν από την πίεση και τις διαμαρτυρίες του λαού του Μάλι.<br />Το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Μπουρκίνα Φάσο το 2022 οδήγησε επίσης τελικά στην ταπεινωτική απέλαση των γαλλικών στρατευμάτων από αυτήν την αφρικανική χώρα.<br />Η νέα κυβέρνηση της Μπουρκίνα Φάσο και ο λαός πίστευαν ότι η γαλλική στρατιωτική παρουσία στη Μπουρκίνα Φάσο δεν είχε βελτιώσει την ασφάλεια, αλλά αντίθετα, οι Γάλλοι παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας, τροφοδοτώντας την ανασφάλεια.<br /><br />Η τρίτη εκδίωξη της Γαλλίας<br /><br />Τώρα, οι πραξικοπηματίες στο Νίγηρα ακύρωσαν τη στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία και απαίτησαν τη διάλυση των γαλλικών στρατιωτικών βάσεων και την απέλαση των γαλλικών στρατευμάτων από τη χώρα.<br />Επομένως, εάν το πραξικόπημα στον Νίγηρα είναι επιτυχές, ο Νίγηρας θα γίνει η τρίτη χώρα στην περιοχή του Sahel που θα ξεσηκωθεί κατά της γαλλικής κατοχής και τα γαλλικά στρατεύματα θα εκδιωχθούν από άλλη αφρικανική χώρα.<br />Ας σημειωθεί ότι μετά την απέλαση της Γαλλίας από το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας είχε γίνει ένας από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς και εταίρους ασφαλείας της Γαλλίας στη Δυτική Αφρική και η γαλλική βάση στο Niamey ήταν μια από τις κύριες στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή του Sahel.<br />Η εκδίωξη της Γαλλίας από τον Νίγηρα θα μειώσει προφανώς τη γαλλική στρατιωτική κυριαρχία σε μεγάλο βαθμό και θα αποδυναμώσει τη γαλλική αποικιακή κυριαρχία.<br />Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μόνη πτυχή των πρόσφατων εξελίξεων στον Νίγηρα και την περιοχή του Sahel.<br /><br />Επιρροή Ρωσίας<br /><br />Η αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας στην Αφρική και την περιοχή του Sahel είναι ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που έχει προκαλέσει θεμελιώδεις αλλαγές στις γεωπολιτικές εξελίξεις αυτής της περιοχής.<br />Τα επιτυχημένα αποτελέσματα της επιρροής της Ρωσίας και του έργου της Wagner στη Λιβύη και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η στρατιωτική παρουσία στο Μάλι, καθώς και η λαϊκή υποστήριξη προς τη Ρωσία στις αναφερόμενες χώρες, είναι πολύ σημαντικά.<br />Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων πραξικοπημάτων τα τελευταία τρία χρόνια, οι δημόσιες διαμαρτυρίες συνοδεύτηκαν από δήλωση υποστήριξης στη Ρωσία.<br />Σηκώνοντας τη ρωσική σημαία, οι ταραχοποιοί τράβηξαν και πάτησαν τη γαλλική σημαία.<br />Αυτό έχει προκαλέσει φήμες για τη συμμετοχή της Ρωσίας σε πραξικοπήματα και πολιτικές αλλαγές στην περιοχή του Sahel.<br />Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε αβάσιμους τους ισχυρισμούς για εμπλοκή της Ρωσίας στο πραξικόπημα του Νίγηρα.<br />Η τρέχουσα θέση της Ρωσίας ισχυρίζεται ότι τα γεγονότα στον Νίγηρα είναι το εσωτερικό ζήτημα της χώρας και καμία ξένη χώρα δεν πρέπει να παρέμβει εκεί.<br />Από την άλλη πλευρά, ο Prigozhin, ο επικεφαλής της Wagner, σε φωνητικό μήνυμα του στο Telegram περιέγραψε αυτή την ενέργεια ως προσπάθεια του λαού του Νίγηρα να αποκτήσει ανεξαρτησία ενάντια στην αποικιοκρατία.<br /><br />Κίνδυνος και για ΗΠΑ<br /><br />Το πραξικόπημα στον Νίγηρα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br />Η Ουάσιγκτον είναι μια άλλη πλευρά της ιστορίας.<br />Για χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες αυξάνουν τη στρατιωτική τους παρουσία και χτίζουν στρατιωτικές βάσεις σε ολόκληρη την Αφρική υπό την USAFRICOM προκειμένου να επιτύχουν τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και οικονομικούς τους στόχους και να αποκτήσουν κυριαρχία στην ήπειρο.<br />Στην περιοχή του Sahel, οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις στη Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα και το Τσαντ, και η αύξηση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή αυτή απειλεί σοβαρά την ισχύ της Αμερικής στη Δυτική Αφρική.<br />Η Ρωσία έδειξε νωρίτερα στη Λιβύη πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι και πόσο μπορεί να αμφισβητήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ.<br />Επιπλέον, η μυστική βάση drone της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ (CIA) βρίσκεται στα βορειοανατολικά του Νίγηρα.<br />Αυτή η βάση θεωρείται η πηγή κακόβουλων επιχειρήσεων της κυβέρνησης των ΗΠΑ στην αφρικανική ήπειρο και η απώλεια του Νίγηρα θα μειώσει σημαντικά την επιχειρησιακή ισχύ της CIA στο κέντρο της Αφρικής.<br />Ως εκ τούτου, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι ΗΠΑ είναι κατά του πραξικοπήματος στον Νίγηρα και υποστηρίζουν τον Macron σε αυτό το θέμα.<br />Σημειώνεται πως ο Macron χαρακτήρισε παράνομο το πραξικόπημα στον Νίγηρα και ανακοίνωσε την ετοιμότητα της Γαλλίας να συνεργαστεί με περιφερειακές οργανώσεις για να επιβάλει κυρώσεις στους ηγέτες του πραξικοπήματος.<br /><br />Σύνθετος περιφερειακός πόλεμος με τεράστια οικονομικά και ενεργειακά κέρδη<br /><br />Εκτιμάται πως εάν πραγματοποιηθεί η στρατιωτική επέμβαση, μπορεί να ξεκινήσει ένας μεγάλος σύνθετος περιφερειακός πόλεμος, αλλά αυτή τη φορά το δυτικό μπλοκ πιθανότατα θα αντιμετωπίσει μια ομάδα αφρικανικών χωρών που έχουν την υποστήριξη της Ρωσίας.<br />Από οικονομικής άποψης, υπάρχουν ορυχεία ουρανίου υψηλής ποιότητας στον Νίγηρα.<br />Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η χώρα είναι ο έβδομος παραγωγός ουρανίου παγκοσμίως, με μερίδιο 5% της παγκόσμιας παραγωγής ουρανίου.<br />Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής ουρανίου του Νίγηρα εξήχθη στη Γαλλία και την Ευρώπη σε χαμηλή τιμή και το ουράνιο του Νίγηρα έχει σημαντικό μερίδιο στην προμήθεια καυσίμων για τους αντιδραστήρες πυρηνικής ενέργειας στη Γαλλία και την Ευρώπη.<br />Ένα μέρος του έργου μεταφοράς νιγηριανού φυσικού αερίου στην Ευρώπη με την ονομασία TSGP (Trans-Saharan Gas Pipeline) διέρχεται από τον Νίγηρα.<br />Επομένως, η αλλαγή της διακυβέρνησης στον Νίγηρα, μαζί με τον σχηματισμό ενός νέου αφρικανικού συνασπισμού ενάντια στο δυτικό μπλοκ, θα αλλάξει επίσης τις γεωπολιτικές εξισώσεις της ενέργειας στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής και η Ευρώπη, η οποία εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από τους αφρικανικούς ενεργειακούς πόρους λόγω του δαπανηρού πολέμου στην Ουκρανία, θα αντιμετωπίσει προβλήματα.<br /><br />Τρεις τεράστιες γεωπολιτικές αλλαγές<br /><br />Σε περίπτωση επιτυχίας του πραξικοπήματος στον Νίγηρα ή έναρξης ενός ολοκληρωτικού πολέμου, το παζλ των πρόσφατων εξελίξεων στην αφρικανική ήπειρο θα οδηγήσει σε τρεις μεγάλες αλλαγές στον πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό τομέα στην περιοχή.<br />Στον πολιτικό τομέα, στην Αφρική θα εμφανιστεί ένας νέος συνασπισμός χωρών με έντονα αντιδυτική στάση, που θα ανοίξει το δρόμο για ήδη υπάρχοντα ή νέα αντιδυτικά κινήματα στο μέλλον.<br />Στον στρατιωτικό τομέα, που συμπληρώνει τον πολιτικό, η απελευθέρωση του Νίγηρα θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός νέου στρατιωτικού συνασπισμού κατά της Δύσης και στην πτώση ντόμινο ξένων βάσεων στην περιοχή του Sahel και φυσικά στην απώλεια της ηγεμονίας για το δυτικό μπλοκ.<br />Αυτό θα κόψει τα χέρια των αποικιών από τους πολύτιμους πόρους του Sahel.<br />Οι συνέπειες του πολέμου θα είναι τρομερές για την οικονομία της Δύσης και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποφέρει περισσότερο.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Καταστροφή η στρατιωτική εισβολή στο Νίγηρα - Δεν κάνουν πίσω οι στρατιωτικοί παρά την παρέμβαση ΗΠΑ - Τελειώνει ο χρόνος της διπλωματίας

Την Πέμπτη 10/8 η συνάντηση των κρατών της δυτικής Αφρικής για το τελεσίγραφο στη στρατιωτική χούντα του Νίγηρα Ελαχιστοποιούνται τα περιθώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμυντική βιομηχανία: Ευρωπαίοι και Νοτιοκορεάτες «αμφισβητούν» την αμερικανική κυριαρχία,

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/08/DA0464S.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="531" data-original-width="800" height="366" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/08/DA0464S.jpg" width="704" /></a></div><div><br /></div><b>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />«Μη-αμερικανικές εταιρείες πετυχαίνουν μεγάλες συμφωνίες (σ.σ. πώλησης αμυντικού υλικού) στον Κόλπο», σημειώνουν οι συντάκτες του ιστοχώρου Breaking Defense, διερωτώμενοι «εάν δύναται η Ουάσιγκτον να αναστρέψει αυτήν την τάση;».<br /><br />«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια υπήρξε μια σαφής στροφή στον Κόλπο προς την αγορά μη αμερικανικών οπλικών συστημάτων», διαπιστώνει το Breaking Defense, βλέποντας «σύννεφα» πάνω από το μέλλον της αμερικανικής κυριαρχίας στη συγκεκριμένη περιοχή, «σύννεφα» τα οποία θα μπορούσε να αποδώσει κανείς σε έναν συνδυασμό από παράγοντες.<br /><br />Νέοι παίκτες, νέες προτεραιότητες και νέοι (γεω)πολιτικοί ανταγωνισμοί έρχονται να αναδιαμορφώσουν την κατανομή της αμυντικής πίτας.<br /><br />Η στροφή προς την ανάπτυξη εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών αποτελεί πια «προτεραιότητα» για πολλά κράτη, από την Τουρκία έως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. «Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Ο μέγας αγοραστής οπλικών συστημάτων αποφάσισε να γίνει παραγωγός», γράφαμε χαρακτηριστικά στο Α&Δ τον περασμένο Ιούνιο, εστιάζοντας σε μόνο ένα από τα ουκ ολίγα σχετικά παραδείγματα.<br /><br />Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο όμως, αναδύονται παράλληλα και νέοι παίκτες που διεκδικούν ολοένα μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας καθώς ανεβαίνουν.<br /><br />«Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο διαγκωνίζονται διεκδικώντας επιρροή σε Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Κατάρ», γράφει ο Τζον Φέντον Χάρβεϊ στον ιστοχώρο Al-Monitor.<br /><br />«Η Γαλλία συνιστά πρόκληση για την αμερικανική αμυντική βιομηχανία στη Μέση Ανατολή καθώς οι πωλήσεις μαχητικών αεροσκαφών Rafale επισκιάζουν τα F-35 (σ.σ. στη συγκεκριμένη περιοχή)», γράφει ο Σάμιουελ Γουέντελ στον ίδιο ιστοχώρο.<br /><br />Οι Αμερικανοί παραμένουν βέβαια κυρίαρχοι διεθνώς (οι έξι από τις δέκα κορυφαίες βιομηχανίες στο νέο Top 100 του DefenseNews για το έτος 2023 είναι αμερικανικές: Lockheed Martin, RTX, Northrop Grumman, Boeing, General Dynamics, L3Harris), μέσα σε ένα περιβάλλον όμως στο οποίο είναι πολύ πιο έντονη πια η παρουσία Ευρωπαίων και Νοτιοκορεατών (Hanwha, LIG Nex1, Korea Aerospace Industries κ.ά.).<br /><br />Η γαλλική Naval Group φτιάχνει ήδη κορβέτες Gowind για το εμιρατινό πολεμικό ναυτικό βάσει συμφωνίας που είχε υπογραφεί το 2019, ενώ παράλληλα έχει υπογράψει – επίσης από το 2019 – συμφωνία για τη «συμπαραγωγή» πολεμικών πλοίων (φρεγατών, κορβετών) και με το πολεμικό ναυτικό της Σαουδικής Αραβίας… με το οποίο όμως έχει πια υπογράψει, από τον περασμένο Δεκέμβριο, MOU και η ισπανική Navantia για τη συνεργασία στη ναυπήγηγη πλοίων πολλαπλού ρόλου.<br /><br />Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν όμως και άλλα κοινά, καθώς προχώρησαν και οι δύο τα τελευταία χρόνια σε αγορές συστημάτων αεράμυνας M-SAM (των επονομαζόμενων και «κορεατικών Patriot») από τη Νότια Κορέα βάσει συμφωνιών που προβλέπουν, όπως λέγεται, ακόμη και τη μεταφορά τεχνογνωσίας.<br /><br />Για αυτές τις στροφές, ωστόσο, των Αράβων προς μη-αμερικανικά συστήματα, λέγεται ότι φέρουν ευθύνη και οι ίδιοι Αμερικανοί, διότι ήταν εκείνοι (οι Αμερικανοί) που απέσυραν πρώτοι τους Patriot από τη Σαουδική Αραβία και πάγωσαν τη συμφωνία για την πώληση F-35 στα ΗΑΕ, όπως σχολιάζει ο γενικός διευθυντής του Dubai Public Policy Research Center, Mohammed Baharoon, μιλώντας στο Breaking Defense.<br /><br />Από εκεί και πέρα βέβαια, όσοι έχουν τα μέσα σπεύδουν να διεκδικήσουν μεγαλύτερα κομμάτια της πίτας εκεί όπου βλέπουν κενά, ευκαιρίες και προοπτικές.<br /><br />Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποδέχθηκε τον Σαουδάραβα πρίγκιπα-διάδοχο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν στο Παρίσι τον περασμένο Ιούνιο, με φόντο τις πωλήσεις αμυντικού υλικού προς τη Σαουδική Αραβία που έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και τις στρατιωτικού τύπου συμπράξεις που ενισχύονται (άξιο αναφοράς το ντιλ της σαουδαραβικής Scopa Industries με την Airbus για τη «συμπαραγωγή» στρατιωτικών ελικοπτέρων), ενώ το Παρίσι παράλληλα προωθεί και την ενδυνάμωση της γαλλικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης με το Κατάρ στο οποίο έχει ήδη πουλήσει δεκάδες Rafale. Δεκάδες Rafale έχει, βέβαια, αγοράσει και η Ινδία ο πρωθυπουργός της οποίας, Ναρέντρα Μόντι, έγινε δεκτός ως τιμώμενο πρόσωπο τον περασμένο Ιούλιο στο Παρίσι στο πλαίσιο των εθνικών εορτασμών για την Ημέρα της Βαστίλης.<br /><br />Αλλά και οι Βρετανοί, από την πλευρά τους, δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Για του λόγου το αληθές θα μπορούσε να ανατρέξει κανείς: στην περιοδεία που έκανε στα τέλη Ιουλίου ο Βρετανός ΥΠΕΞ Τζέιμς Κλέβερλι σε Κατάρ – Κουβέιτ – Ιορδανία, στο σχέδιο αμυντικής συνεργασίας που υπέγραψαν Βρετανία και Σαουδική Αραβία τον Δεκέμβριο του 2022, στη μεταφορά βρετανικής βάσης από τον Καναδά στον Ομάν κ.ά.<br /><br />Σύμφωνα πάντως με το Top 100 των εκατό κορυφαίων αμυντικών βιομηχανιών για το έτος 2023 που δημοσιεύθηκε προ ημερών στον ιστοχώρο DefenseNews, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να κυριαρχούν διεθνώς (με 51 εταιρείες), ακολουθούμενοι όμως πια από χώρες όπως είναι η Κίνα (Aviation Industry Corporation of China, China North Industries Group Corporation Limited, China South Industries Group Corporation, China Aerospace Science and Technology Corporation) οι βιομηχανίες της οποίας βρίσκονται στην πρώτη 20άδα και κάθε χρόνο ανεβαίνουν θέσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμυντική βιομηχανία: Ευρωπαίοι και Νοτιοκορεάτες «αμφισβητούν» την αμερικανική κυριαρχία,

Γιώργος Σκαφιδάς «Μη-αμερικανικές εταιρείες πετυχαίνουν μεγάλες συμφωνίες (σ.σ. πώλησης αμυντικού υλικού) στον Κόλπο», σημειώνουν οι συντάκτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Φρέντι Μπελέρης και η αξιοπρέπεια της Ελλάδος.

<a href="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/06/doc-20230512-56505276-1-960x600-1-960x600-1-960x600-1.jpg"><img height="400" src="https://www.amynanet.gr/wp-content/uploads/2023/06/doc-20230512-56505276-1-960x600-1-960x600-1-960x600-1.jpg" width="738" /></a><br /><br /><b>Aλέξανδρος Μαλλιάς</b><br />Σε τίποτα δεν ωφελεί να παραθέσω τα κρίσιμα στοιχεία της συναφούς αρθρογραφίας στην «Καθημερινή» (13 Μαΐου -10 Ιουνίου). Προσπάθησα κατά καθήκον να συμβάλω στην ορθή διάγνωση και σε προτάσεις για θεραπεία της πρωτοφανούς, ακόμη και στα χρονικά των ελληνοαλβανικών σχέσεων, κατάστασης που προέκυψε με τη φυλάκιση του ηγέτη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στη Χειμάρρα και εκλεγμένου δημάρχου της κ. Φρέντι Μπελέρη. Σταθερός στη θέση ότι πέραν της λεγόμενης «διεθνοποίησης», εξαρχής η λήψη εθνικών μέτρων ήταν η λυσιτελέστερη επιλογή. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και νουν νοείτω».<br /><br />Τρεις μήνες μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του κ. Φρέντι Μπελέρη με «διαδικασίες» που παραπέμπουν σε συνθήκες καθεστώτων Εμβέρ Χότζα και του προτύπου του Ιωσήφ Στάλιν, είναι τελικά η Ελλάδα –όχι ο κ. Φρέντι Μπελέρης– που δείχνει αμήχανη. Η Αλβανία όπως και στο παρελθόν διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Είναι στενάχωρο και άβολο να διαπιστώνουμε ότι παρά τα ελληνικά διαβήματα η «υπόθεση Μπελέρη» δεν κινητοποίησε τους αρμοδίους της Ε.Ε.<br /><br />Τουλάχιστον στον βαθμό και στην έκταση της ενεργού εμπλοκής τους στην κρίση μεταξύ του Κοσόβου και της Σερβίας για τους αιρετούς στις δημοτικές εκλογές στη Βόρεια Μιτροβίτσα. Καθυστερημένα ανακαλύπτουμε και το προβληματικό «κράτος δικαίου» των Τιράνων. Και όμως η Ελλάδα διαφώνησε ακόμη και με τις επιβεβλημένες ειδικά για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας πρόσθετες προϋποθέσεις που είχε προτείνει ο πρόεδρος Μακρόν. Εναντι ποίου οφέλους;<br /><br />Οι «απέξω» δεν έχουμε την ενημέρωση και την πληροφόρηση που επιβάλλονται για την ορθή αξιολόγηση της κατάστασης που διαθέτουν οι κατά λόγο υπηρεσιακής και πολιτικής αρμοδιότητας ασχολούμενοι. Συνεπώς επιβάλλεται ο μετρημένος λόγος. Εφόσον απουσιάζουν οι αποδείξεις, προσφεύγουμε στις εύλογες και ισχυρές ενδείξεις.<br /><br />Ουδείς καλύτερα του προέδρου Ερντογάν προσωπικά γνωρίζει τις ενδόμυχες αποφάσεις του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα για την περιπέτεια της παραπομπής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Ελλάδα. Η Αθήνα, ως συνηθίζει, την πολυδιαφημίζει ενώ η Αλβανία σιωπά. Οπως ακριβώς συνέβη μέχρι τώρα, τα επόμενα αλβανικά βήματα, αν υπάρξουν, θα αποτελούν προϊόν συνεννόησης με την Τουρκία. Αρα;<br /><br />Αν ως υπόθεση εργασίας θεωρήσουμε ότι η Αθήνα αμφιταλαντεύθηκε έχοντας κατά νου και το «μείζον» θέμα της ΑΟΖ –διαφωνώ ριζικά με την υποθετική εξίσωση– ας αναρωτηθούμε αν ο αναποτελεσματικός χειρισμός της φυλάκισης του δημάρχου Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη ενισχύει ή προφανώς αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδος και στο κρίσιμο αυτό θέμα! Χαμένοι στο ένα, πώς ελπίζουμε να είμαστε κερδισμένοι στο άλλο; Ή περιμένουμε να ροδίσει η αυγή για να «ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας με την Αλβανία» κατά την προσφιλή επί δεκαετίες διατύπωση που ακούω.<br /><br />Κρίνοντας από το παρελθόν έχω κάθε λόγο να προεξοφλήσω την ύπαρξη ενδελεχών εισηγήσεων συμπεριλαμβανομένων των εκτός ΥΠΕΞ υπηρεσιών. Για τη λήψη λυσιτελών εθνικών διοικητικών μέτρων (απαγόρευση εισόδου, ακύρωση πιθανών ειδικών δελτίων ομογενούς) σε όσους κατά λόγο αρμοδιότητας έχουν υπαγορεύσει και συμβάλει στη «σκευωρία κατά Μπελέρη». Σε σχέση με συγκεκριμένες προκλήσεις αξιωματούχων των Τιράνων, η Ελλάδα αυτή την επιλογή είχε κάθε λόγο να προκρίνει. Ταυτόχρονα με την προσφυγή στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς.<br /><br />Ο κ. Φρέντι Μπελέρης με τις πράξεις και με τον δημόσιο –από τη φυλακή– λόγο του δείχνει τον δρόμο της αξιοπρέπειας. Τώρα είναι και η στιγμή της Ελλάδος.<br /><br /><b><i>Ο κ. Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδος στην Αλβανία.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Φρέντι Μπελέρης και η αξιοπρέπεια της Ελλάδος.

Aλέξανδρος Μαλλιάς Σε τίποτα δεν ωφελεί να παραθέσω τα κρίσιμα στοιχεία της συναφούς αρθρογραφίας στην «Καθημερινή» (13 Μαΐου -10 Ιουνίου). ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η γκάφα που αποκάλυψε τα μυστικά των τουρκικών υποβρυχίων.

<img src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis_1.png" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πώς μία γκάφα επικών διαστάσεων από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό αποκάλυψε τα μυστικά των νέων τουρκικών υποβρυχίων, παρόμοιων με τα ελληνικά TYPE 214, κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ.</span></h3>Του <b>Χρήστου Μαζανίτη</b><br />Οι φωτογραφίες που συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας από ασκήσεις ή εν εξελίξει αμυντικά προγράμματα μπαίνουν στο μικροσκόπιο των μυστικών υπηρεσιών κάθε χώρας που διαθέτει σοβαρές ένοπλες δυνάμεις, αξιολογούνται και εξάγονται πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα.<br /><br />Λεπτομέρειες σε μία φωτογραφία μπορούν να αποκαλύψουν μυστικά που δεν μπορεί καν να φανταστεί ακόμη και ο πιο υποψιασμένος, που ασχολείται με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Γι’ αυτό και σε κάθε μονάδα ξεχωριστά υπάρχει η ασφάλεια που γνωρίζει καλά τα κατατόπια και όταν υπάρχει παρουσία φωτογράφων φροντίζει ώστε είτε να ελέγχεται το υλικό πριν αποδεσμευθεί είτε να κρύβονται ευαίσθητα συστήματα που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δουν το φως της δημοσιότητας.<br /><br />Μιλώντας στο enikos.gr στελέχη με εμπειρία στα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού αποκάλυψαν ότι η προπέλα ενός υποβρυχίου αποτελεί ίσως το πιο μεγάλο μυστικό, η αποκάλυψη του οποίου μπορεί να κρίνει την επιβιωσιμότητά του.<br /><br />Από την μελέτη μίας προπέλας τα έμπειρα στελέχη μπορούν να μάθουν το «ίχνος» που αφήνει κατά την υποβρύχια πλεύση του κι έτσι ανάλογα να βρουν τους τρόπους εντοπισμού του.<br /><br />11 Δεκεμβρίου 2022. Στο πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής περί παντοδυναμίας του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, γίνονται στην Κωνσταντινούπολη – παρουσία Ερντογάν – τα αποκαλυπτήρια του υποβρυχίου TCG PiriReis (S-330), το οποίο βασίζεται στο γερμανικό type 214, όπως και τα ελληνικά υποβρύχια της κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ.<br /><br /><a href="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis_2.jpg"><img height="372" src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis_2.jpg" width="640" /></a><br /><br />Στην φούρια τους, όμως, οι Τούρκοι να ικανοποιήσουν τον μεγαλομανή νέο-Σουλτάνο αποκάλυψαν το απίστευτο… την προπέλα του υποβρυχίου, την οποία σε άλλες φωτογραφίες είχαν καλυμμένη.<br /><br /><a href="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis_3.jpg"><img height="345" src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis_3.jpg" width="640" /></a><br /><br />Όπως αναφέρει σε σχετική του ανάρτηση στο Twitter ο ειδικός επί του θέματος SATURNAX, πρόκειται για προπέλα ενισχυμένου πολυμερούς (FRP) με στροβιλισμό διαχύτη. Η ανάλυση άλλης εικόνας αποκαλύπτει μια σχεδίαση προπέλας ενισχυμένης με ίνες πολυμερούς άνθρακα (CFRP) 6 λεπίδων από την Voith & MET (Motoren- und Energietechnik GmbH).<br /><br /><a href="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis4.png"><img src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis4.png" /></a><br /><br />Ένα λάθος το οποίο οι Τούρκοι επανέλαβαν και στην καθέλκυση του TCG Hızırreis (S-331) το περασμένο Μάιο.<br /><br />Από τις φωτογραφίες, ο έμπειρος αναλυτής ναυτικών θεμάτων επισημαίνει ότι ο σχεδιασμός αυτής της προπέλας FRP αναπτύχθηκε το 2002 από την HDW για τα υποβρύχια του Γερμανικού Ναυτικού χρησιμοποιώντας το λογισμικό Siemens Fibersim για σύνθετο σχεδιασμό – δίδοντας μάλιστα στη δημοσιότητα και τη σχετική φωτογραφία.<br /><br /><a href="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis5.jpg"><img src="https://www.enikos.gr/wp-content/uploads/2023/08/reis5.jpg" /></a><br /><br />Το PIRI REIS είναι το ένα από τα 6 υποβρύχια του τύπου γερμανικής κατασκευής, που το Πολεμικό μας Ναυτικό απέκτησε πρώτο πριν από 10 χρόνια, κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ».<br /><br />Όπως έχουμε επισημάνει στο enikos.gr σε πρόσφατο άρθρο, το ότι η Τουρκία παραλαμβάνει το πρώτο ΤΥΡΕ-214 δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα αυτόματα χάνει το πλεονέκτημα των «αόρατων αποστολών» στο Αιγαίο.<br /><br />Το PIRI REIS έχει αρκετές διαφορές με τα ελληνικά «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ». Έχει διαφορετικού τύπου προπέλα από τα ελληνικά και εγχώριας ανάπτυξης ηλεκτρονικά συστήματα, που δεν έχουν δοκιμαστεί επί του πεδίου και είναι αμφιβόλου απόδοσης.<br /><br />Πόσο σύντομα θα μπορέσουν να εξουδετερώσουν οι Τούρκοι την ελληνική υποβρύχια απειλή; Η απάντηση από τους καλά γνωρίζοντες είναι ότι ίσως «ποτέ». Κι αυτό διότι οι Έλληνες ναυτικοί ήδη γνωρίζουν πολύ καλά τη συμπεριφορά και τις δυνατότητες του υποβρυχίου. Έχουν πραγματοποιήσει πολλές αποστολές, έχουν εκπαιδευτεί σε τέτοιο βαθμό που πλέον έχουν μπει σε ασκήσεις τακτικής… άλλου επιπέδου.<br /><br />Όταν η Τουρκία αρχίζει να βγάζει το πρώτο της σύγχρονο υποβρύχιο, το Piri Reis, στο Αιγαίο θα έχει να αντιμετωπίσει έναν επιπλέον διπλό εφιάλτη. Ο πρώτος είναι οι τορπίλες βαρέως τύπου και τα αντίμετρα, που πλέον είναι θέμα χρόνου η παραλαβή τους.<br /><br />Κι έρχεται και δεύτερο ισχυρό πλήγμα. Η προμήθεια των ελικοπτέρων MH-60R, Romeo, με αυξημένες ικανότητες στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Είναι τα αποκαλούμενα κι ως «φονιάδες των υποβρυχίων», που με τις ενέργειες του ΓΕΕΘΑ το Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει 7 ελικόπτερα του συγκεκριμένου τύπου.<br /><br />Όμως, ήδη στο Πολεμικό Ναυτικό βρίσκεται στο τελικό στάδιο η μελέτη αναβάθμισης των τεσσάρων υποβρυχίων κλάσης «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», που σημαίνει ότι θα εξοπλιστούν με ό, τι πιο σύγχρονο υπάρχει στην παγκόσμια αμυντική βιομηχανία.<br /><br /><a href="https://www.enikos.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η γκάφα που αποκάλυψε τα μυστικά των τουρκικών υποβρυχίων.

Πώς μία γκάφα επικών διαστάσεων από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό αποκάλυψε τα μυστικά των νέων τουρκικών υποβρυχίων, παρόμοιων με τα ελληνικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΜΙΤ, η Μοσάντ και ο Ελληνας πράκτορας.

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.al-monitor.com/sites/default/files/styles/article_header/public/2023-06/GettyImages-1022466534.jpg?h=796747f3&itok=uUrzdh4W" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.al-monitor.com/sites/default/files/styles/article_header/public/2023-06/GettyImages-1022466534.jpg?h=796747f3&itok=uUrzdh4W" width="703" /></a></div></div><b><div><br /></div>Μανώλης Κωστίδης, Βασίλης Κωστούλας</b><br />Ηαιματηρή έφοδος στη νηοπομπή του κινήματος «Ελευθερώστε τη Γάζα», το 2010, ήταν η αφορμή για να τερματιστεί μια κομβική συμφωνία που είχαν συνάψει οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και του Ισραήλ στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το παρασκήνιο γύρω από τη στενή συνεργασία των δύο χωρών για την πρόσβαση σε πληροφορίες εθνικής σημασίας αποκαλύπτει βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Τουρκία, την ώρα που ο Ερντογάν επιχειρεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ.<br /><br />Συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο «Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, 1826 – 2023» είναι ο Τούρκος ιστορικός Πολάτ Σαφί. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Middle East Eye, είχε τη δυνατότητα να μελετήσει τα επίσημα αρχεία των τουρκικών αρχών ασφαλείας, στο πλαίσιο πολυετούς έρευνας. Συγκεκριμένα, εξέτασε πώς οι δύο χώρες ανέπτυξαν στενές σχέσεις τη δεκαετία του ’90, μέχρι τη στιγμή που η Αγκυρα επέλεξε να ακολουθήσει μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή. <div><br /></div><div>Ο Σαφί έχει αντλήσει πληροφορίες και με άμεσο ελληνικό ενδιαφέρον. Αναφέρεται στη δράση του Σάββα Καλεντερίδη το 1994 στη Μαύρη Θάλασσα, δημοσιεύοντας μάλιστα και φωτογραφίες που πιστοποιούν ότι η ΜΙΤ τον είχε εντοπίσει και τον είχε θέσει υπό παρακολούθηση. Αναγνωρίζεται, ωστόσο, ότι ο Καλεντερίδης είχε καταφέρει να αποσπάσει σημαντικές πληροφορίες για στρατιωτικά αεροδρόμια και την κίνηση σε αυτά, για τις θέσεις αντιαεροπορικών πυραύλων. Είχε ακόμη αποσπάσει τις αναλύσεις του τουρκικού στρατού για τις ασκήσεις της Ελλάδας, τις θέσεις της Στρατιάς του Αιγαίου, αλλά και τα σχέδια δράσεων του τουρκικού Ναυτικού. Η «λεία» του Ελληνα πράκτορα αποκαλύφθηκε με τις συλλήψεις τριών αξιωματικών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, που είχαν πουλήσει αυτά τα μυστικά. Εμμεση αναφορά στην Ελλάδα γίνεται και στο μέρος που περιγράφει τη συμβολή της ΜΙΤ στην προετοιμασία και στη σύναψη του τουρκολιβυκού μνημονίου. Η Αγκυρα είχε ενεργοποιήσει τις μυστικές υπηρεσίες της στην Τρίπολη, καθώς είχε διαπιστώσει τις κινήσεις που έκαναν από κοινού Ελλάδα και Κύπρος στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.</div><div><br />Ο μήνας του μέλιτος<br /><br />Από την έρευνα του Σαφί, ο οποίος είναι μελετητής της ύστερης οθωμανικής στρατιωτικής ιστορίας, προκύπτει ότι η Τουρκία προσέγγισε το Ισραήλ καθώς αναζητούσε περιφερειακούς εταίρους για να πολεμήσει το PKK στο βόρειο Ιράκ, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Αρχικά, η Αγκυρα υπέγραψε συμφωνίες με το Ισραήλ για τον εκσυγχρονισμό μαχητικών αεροσκαφών F-4. Ακολούθησαν και άλλες συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας το 1996. Ενα χρόνο μετά, στις 2 Μαΐου 1997, η συνεργασία επεκτάθηκε σε επίπεδο εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών.<br /><br />Για την ακρίβεια, MIT και Μοσάντ υπέγραψαν μια κρίσιμη συμφωνία, η οποία τους επέτρεπε να αποστέλλουν και να διαχειρίζονται πληροφοριοδότες και προσωπικό εκατέρωθεν, υπό τον όρο ότι η μία πλευρά θα ενημέρωνε την άλλη εκ των προτέρων. Η συμφωνία ήταν ρηξικέλευθη για τα δεδομένα της Τουρκίας, μια και έδινε τη δυνατότητα στην ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών να επιχειρεί σε τουρκικό έδαφος.<img height="640" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/08/a90e595decfa0888be591e8549a666e0_F0BHeq1WYAE3LP_-1.jpg" width="640" /></div><div><br /></div><div>Στο βιβλίο του «Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, 1826 – 2023», ο Τούρκος ιστορικός Πολάτ Σαφί, εκθειάζει τον ρόλο του πρώην επικεφαλής της ΜΙΤ.<br />Η κομβική συμφωνία των μυστικών υπηρεσιών Τουρκίας και Ισραήλ τερματίστηκε το 2010, ύστερα από την αιματηρή έφοδο στη νηοπομπή του κινήματος «Ελευθερώστε τη Γάζα».</div><div><br />Η ρήξη και το διαζύγιο<br /><br />Οι σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ, όμως, πήραν αρνητική τροπή το 2008, όταν η Αγκυρα αποφάσισε να εμβαθύνει την ενεργειακή συνεργασία με το Ιράν, για να μειώσει την εξάρτηση από το φυσικό αέριο της Ρωσίας και του Αζερμπαϊτζάν. Οι προσπάθειες της Τουρκίας να μεσολαβήσει με στόχο μια συμφωνία της Δύσης για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν διάβρωσαν περαιτέρω τις σχέσεις της με το Ισραήλ, στη φάση που η Αγκυρα κατηγορούσε το Τελ Αβίβ ότι δεν τηρούσε τους όρους κατά την εφαρμογή της συμφωνίας του 1997.<br /><br />Το ποτήρι ξεχείλισε στις 25 Μαΐου 2010, μόλις τέσσερις ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Χακάν Φιντάν στη διοίκηση της MIT. Τα πρώτα σημάδια της ισραηλινής δυσαρέσκειας εναντίον του Φιντάν εμφανίστηκαν στις 7 Ιουνίου 2010, όταν Ισραηλινοί παράγοντες τον κατηγόρησαν για στενή συνεργασία με το Ιράν. </div><div><br /></div><div>Ο τότε υπουργός Αμυνας του Ισραήλ, Εχούντ Μπάρακ, εξέφραζε την ανησυχία του ότι απόρρητες πληροφορίες της χώρας του θα μπορούσαν να καταλήξουν στα χέρια του Ιράν μετά τον διορισμό του Φιντάν στην MIT. Ισραηλινοί κομάντος επιτέθηκαν στο πλοίο «Mavi Marmara», που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, σκοτώνοντας εννέα Τούρκους υπηκόους και τραυματίζοντας άλλους 50. Με το κλείσιμο του γραφείου διασύνδεσης της Μοσάντ, η στενή σχέση ανάμεσα στις υπηρεσίες πληροφοριών των δύο χωρών έφτασε στο τέλος της, μαζί με τη χρυσή της περίοδο μεταξύ 1990 και 2000. «Η MIT δεν επωφελήθηκε σχεδόν καθόλου από το πρωτόκολλο Humint, το οποίο υπεγράφη δύο φορές, στις 2 Μαΐου 1997 και στις 17 Ιανουαρίου 2001. </div><div><br /></div><div>Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ διηύθυνε και διοικούσε προσωπικό στην Τουρκία από τη δεκαετία του 2000, και ως επί το πλείστον είχε αποφύγει να ενημερώσει τη MIT κατά τη διεξαγωγή των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, σε αντίθεση με τους όρους του πρωτοκόλλου», παρατηρεί ο Σαφί. «Επιπλέον, σύμφωνα με τη MIT, η Μοσάντ έκανε κατάχρηση διμερών σχέσεων και διεξήγε επιχειρήσεις τρίτων χωρών από την Τουρκία. Μέχρι το 2010, οπότε υπήρχαν ενδείξεις ότι η Μοσάντ όχι μόνο παραβίασε τις διατάξεις του πρωτοκόλλου, αλλά έκανε και κατάχρησή του, η MIT παρενέβη και κατά συνέπεια η Μοσάντ θα έκλεινε το γραφείο διασύνδεσής της στην Αγκυρα προς το τέλος του έτους».</div><div><br />Επιχείρηση αναθέρμανσης<br /><br />Η αποκατάσταση της συνεργασίας Τουρκίας – Ισραήλ τέθηκε ξανά επί τάπητος το 2020. Ηδη το 2016 οι δύο χώρες είχαν αποσύρει τις μεταξύ τους κυρώσεις, με το Ισραήλ να καταβάλλει αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων του «Mavi Marmara». Ο Ισραηλινός πρόεδρος Ισαάκ Χέρτσογκ πραγματοποίησε ιστορική επίσκεψη στην Αγκυρα το 2022, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας εξομάλυνσης του κλίματος, η οποία συνεχίζεται έως και σήμερα. Οι δύο χώρες είχαν προγραμματίσει επίσκεψη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Αγκυρα στις 28 Ιουλίου, αν και το ταξίδι αναβλήθηκε προσωρινά καθώς ο Ισραηλινός πρωθυπουργός αφενός υποβλήθηκε σε επέμβαση βηματοδότη, αφετέρου παραμένει αντιμέτωπος με εσωτερική κρίση λόγω των νομοθετικών παρεμβάσεων στην ισραηλινή δικαιοσύνη. Ο Σαφί, πάντως, αναφέρει ότι τον Δεκέμβριο του 2022 η ΜΙΤ έκανε μια τελευταία μεγάλη επιχείρηση εναντίον δικτύου της Mοσάντ εντός της Τουρκίας, συλλαμβάνοντας 59 ανθρώπους, ανάμεσά τους 39 ξένους, σε μια επιχείρηση που ονομάστηκε «Νεοπλασία».<br /><br />Στο ίδιο βιβλίο εκθειάζεται ο ρόλος του πρώην επικεφαλής της ΜΙΤ και νυν υπουργού Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν. Ως παράδειγμα της σημασίας που έχει η υπηρεσία πληροφοριών για την τουρκική εξωτερική πολιτική, αναφέρεται η συμμετοχή του Φιντάν στη συνάντηση του Ερντογάν με τον Ομπάμα.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ΜΙΤ, η Μοσάντ και ο Ελληνας πράκτορας.

Μανώλης Κωστίδης, Βασίλης Κωστούλας Ηαιματηρή έφοδος στη νηοπομπή του κινήματος «Ελευθερώστε τη Γάζα», το 2010, ήταν η αφορμή για να τερματι...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι νέες αμερικανικές βάσεις ως πρόσχημα...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2023/08/7-%CF%83%CE%BF%CF%83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="505" data-original-width="800" height="404" src="https://www.newsbreak.gr/wp-content/uploads/2023/08/7-%CF%83%CE%BF%CF%83.jpg" width="703" /></a></div><br /><div><b>Μανώλης Κοττάκης</b></div>Προφανώς αυτή η εξέλιξη είναι θετική για τα εθνικά μας συμφέροντα σε πρώτη ανάγνωση. Αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι έρχεται πολύ καθυστερημένα και ότι έρχεται αμέσως μετά τις όχι τυχαίες φωτιές στο ελληνικό έδαφος.<div><br />Πριν από δύο χρόνια η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπραγματεύθηκαν την ανανέωση της μεταξύ τους αμυντικής συμφωνίας, η οποία για πολλές δεκαετίες ήταν μονοετούς διάρκειας. Η νέα συμφωνία που υπέγραψε ο τότε υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας άλλαξε το νομικό καθεστώς εις τρόπον ώστε η έγκριση της κυβέρνησης για την παραμονή των βάσεων στην πατρίδα μας να δίδεται ανά πενταετία (πρακτικά επ’ αόριστον, αν δεν διατυπώνεται αντίρρηση) ενώ το νέο κείμενο προέβλεπε ρητώς το καθεστώς λειτουργίας των νέων αμερικανικών βάσεων σε σειρά περιοχών της πατρίδας μας, με σημαντικότερες την Αλεξανδρούπολη, τη Σούδα, το Στεφανοβίκειο του νομού Μαγνησίας και αλλού.<br /><br />Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο Ελλην υπουργός επέμεινε να εγκατασταθούν αμερικανικές και κατ’ επέκταση νατοϊκές βάσεις στη Σκύρο και τη Λήμνο. Θα ήταν το μέγιστο αντάλλαγμα το οποίο θα μπορούσε να αποσπάσει η ελληνική πλευρά για την εκ μέρους της παραχώρηση του στρατηγικού σημείου του λιμένος της Αλεξανδρουπόλεως από το οποίο σήμερα διεξάγεται εν μέρει ο πόλεμος της Ουκρανίας. Θα ήταν το μέγιστο αντάλλαγμα γιατί θα κατέρρεε έτσι στην πράξη το τουρκικό επιχείρημα ότι τα νησιά του βορείου Αιγαίου είναι αποστρατιωτικοποιημένα. Τι αποστρατιωτικοποιημένα θα ήταν, αν θα εγκαθίσταντο πάνω σε αυτά νέες αμερικανικές βάσεις; Το οικοδόμημα της Αγκυρας ενώπιον του ΟΗΕ για τη Συνθήκη του Μοντρέ θα κατέρρεε την ίδια στιγμή.<br /><br />Η Ελλάς επέμεινε διά του υπουργού Εξωτερικών, καθώς οι σύμμαχοί μας για πολλά χρόνια κρατούσαν ουδέτερη στάση στο θέμα αυτό, ανεχόμενοι ακόμα και την εξαίρεση της Λήμνου από τις στρατιωτικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, για να μη δυσαρεστήσουν τους φίλους τους Τούρκους. Είχαν φτάσει, μάλιστα, στο σημείο να απαγορεύουν σε αμερικανικά αεροπλανοφόρα να ναυλοχούν στη Ρόδο και να δένουν έξω από το λιμάνι της, από το φόβο παρεξηγήσεων με την Αγκυρα. Μην τυχόν και χάσουν το κελεπούρι. Ετσι λοιπόν.</div><div><br />Παραπολιτικοί αστεϊσμοί<br /><br />Δυστυχώς, ο τότε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα και νυν υφυπουργός Ενέργειας της Αμερικής Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος ακόμα και σήμερα διατηρεί ισχυρότατα ερείσματα στην πρεσβεία, αρνήθηκε το αίτημα Δένδια. Αντί να μας εξηγήσει γιατί στην τελευταία του διαθέσιμη διήγηση για την κρίσιμη περίοδο της υπογραφής της συμφωνίας εξαντλείται σε απαράδεκτους παραπολιτικούς αστεϊσμούς εις βάρος πολιτικών προσώπων που είχαν την ευγένεια να υποβάλουν εύλογα ερωτήματα για τις νομικές διατυπώσεις ή συμφωνίες προς τον ίδιο.<br /><br />Ερχεται όμως κάποια στιγμή η ώρα της δικαίωσης υπό το κράτος των γεγονότων. Και για τον Νίκο Δένδια που επέμενε τότε αλλά οι σύμμαχοι αρνούνταν, αλλά και για τον προηγούμενο πρέσβη του Ισραήλ, ο οποίος διερωτάτο φωναχτά λίγο πριν από την αναχώρηση για το επόμενο πόστο του γιατί οι Αμερικανοί δεν έδωσαν στη σύμμαχο Ελλάδα αντάλλαγμα για την Αλεξανδρούπολη τη Σκύρο και τη Λήμνο.<br /><br />Εφθασαν ένα Βίλνιους, στο οποίο ο Ερντογάν έθεσε στον Μητσοτάκη γενικότερο ζήτημα αφοπλισμού των νησιών, και δύο φωτιές, στην αεροπορική βάση της Αγχιάλου, μία ανάσα από το Στεφανοβίκειο, και μία στη Ρόδο, για να καταλάβουν με χαρακτηριστική καθυστέρηση οι Αμερικανοί το τεράστιο λάθος που έκαναν και τον χρόνο που έχασαν αρνούμενοι το αίτημα του Ελληνα υπουργού των Εξωτερικών. Η αλαζονεία πληρώνεται. Και τα αστειάκια στα βιβλία επίσης πληρώνονται. Από την ίδια τη ζωή. Μόλις έγινε αντιληπτό από τις φωτιές και τις εκρήξεις στη Ρόδο και στην Αγχίαλο πόσο ευάλωτο είναι το δημιούργημά τους χωρίς αεροπορική κάλυψη, οι σύμμαχοί μας έσπευσαν να ανακοινώσουν μέσω της Βουλής των Αντιπροσώπων ότι προτίθενται να δημιουργήσουν βάσεις σε ελληνικά νησιά.<br /><br />Ούτε όλα όσα συνέβησαν στην τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της οποίας δέχθηκαν να αλλάξει η Συνθήκη του Μοντρέ και να ονομαστούν τα Στενά «τουρκικά», με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και για τη Λήμνο, την οποία καταλαμβάνει το καθεστώς των Δαρδανελλίων, ήταν ικανά να τους ξυπνήσουν. Μόνο ο θορυβώδης κρότος από την έκρηξη των βομβών της Αγχιάλου, μέρος των οποίων θρυλείται ότι αξιοποιήθηκε στον πόλεμο της Ουκρανίας από ρωσικά μαχητικά που οδηγούσαν Ουκρανοί πιλότοι, κατάφερε να ξυπνήσει τη μακαριότητα της Ουάσινγκτον.</div><div><br />Αχ, αυτό το υφάκι<br /><br />Προφανώς αυτή η εξέλιξη είναι θετική για τα εθνικά μας συμφέροντα σε πρώτη ανάγνωση. Εχουμε αρθρογραφήσει κατ’ επανάληψή υπέρ αυτής κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη νέα αμυντική συμφωνία με την Αμερική. Αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι έρχεται πολύ καθυστερημένα, ότι θα πάρει πολύ καιρό, ότι έρχεται αμέσως μετά τις όχι τυχαίες φωτιές στο ελληνικό έδαφος, ότι έρχεται μετά και την υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας και του αξιόχρεού της από τον οίκο αξιολόγησης Fitch, ότι σχεδιάζεται τώρα που στραβώνει και για τη Δύση ο πόλεμος της Ουκρανίας (θα γίνουμε το απόλυτο προκεχωρημένο φυλάκιό της), ότι γενικά μπορεί και να είναι πολύ αργά. Μακάρι να μη δικαιωθούμε στην εκτίμηση αυτή. Μακάρι.<br /><br />Εάν η αλαζονεία δεν χτυπούσε κόκκινο στην Ουάσινγκτον, εάν άκουγαν τον Πάνο Καμμένο που ζητούσε πρώτος να γίνει βάση η Κάρπαθος το 2015 και τον Νίκο Δένδια που ζητούσε να γίνουν βάσεις η Σκύρος και η Λήμνος το 2021, σήμερα δεν θα έτρεχαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Το υφάκι όμως! Αχ, αυτό το υφάκι! Ας ξαναδιαβάσουν εκεί στην πρεσβεία τις συνεντεύξεις των πρέσβεών τους στο βιβλίο «μακριά κι αγαπημένοι» και ας συνειδητοποιήσουν πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα, αν δεν υπήρχε αυτό το υφάκι της κεκαλυμμένης υποτίμησης για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό από τους… experts.<br /><br />Τελευταίο αλλά όχι έλασσον Στο μετρό που η απόφαση της Βουλής των Αντιπροσώπων γίνει επίσημη απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης: Eλπίζουμε η εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων σε ελληνικά νησιά (την κυριαρχία των οποίων αμφισβητούσε η Τουρκία με το επιχείρημα της στρατιωτικοποίησης) να μην είναι το ικανόν πρόσχημα ούτως ώστε να αποσύρει η Ελλάς από εκεί τα ιδιόκτητα πυραυλικά της συστήματα. Ελπίζουμε δηλαδή η στρατιωτικοποίηση των νησιών από τις ΗΠΑ να μην αποτελέσει το επιχείρημα για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών από την Ελλάδα.<br /><br />Και κάτι ακόμα: Κρίσιμο για τη νέα αρχιτεκτονική στην ευρύτερη περιοχή όπως σχεδιάζεται θα είναι και το πρόσωπο του περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου. Υποψηφιότητα. Η υποψηφιότητα του Αλκιβιάδη Στεφανή στον οποίο ο Πάιατ επιφυλάσσει θετικές αναφορές στην επίμαχη διήγησή του δεν είναι τυχαία. Και δεν νομίζω ότι είναι αποκλειστική ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.newsbreak.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι νέες αμερικανικές βάσεις ως πρόσχημα...

Μανώλης Κοττάκης Προφανώς αυτή η εξέλιξη είναι θετική για τα εθνικά μας συμφέροντα σε πρώτη ανάγνωση. Αλλά δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μια χούφτα Ίμβριοι ψαράδες με καρδιά ελληνική!

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/08/Imvros.jpg" width="746" /><br /><br /><b>Καλογερίδου Κρινιώ</b><br />Διάβαζα με γλυκόπικρα συναισθήματα προ ημερών μια ειδησούλα που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και αφορούσε τη λειτουργία του 1ου Θερινού Σχολείου στο Σχοινούδι της Ίμβρου, στο οποίο ζούσαν άλλοτε (1923-1964) χιλιάδες Ίμβριοι, αφού το νησί πρόκοβε παρά την παράδοσή του στην τουρκική κυριαρχία με τη Συνθήκη της Λωζάνης.<br /><br />Πρόκοβε γιατί οι ”Ρωμιοί” κάτοικοί του, που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού του νησιού του ΒΑ Αιγαίου, ήταν άνθρωποι δημιουργικοί, φιλόδοξοι, εργατικοί και παθιασμένοι με την μικρή τους πατρίδα, την οποία έβλεπαν πάντα σαν αποκομμένο κλαδί από τον εθνικό κορμό της μάνας Ελλάδας. Η προκοπή και η δημιουργικότητα των Ιμβρίων καθρεφτίζονταν τότε στα αρχοντόσπιτά τους τα οποία υψώνονταν αγέρωχα κρύβοντας τις γύρω βουνοπλαγιές και χαιρετούσαν από ψηλά ”τα καραβάκια που άφηναν με γέλια τα ακρογιάλια της Ίμβρου”, όπου τα έξι στα επτά χωριά ήταν ελληνικά (Σχοινούδι [κωμόπολη 3000 κατοίκων στις αρχές της δεκαετίας του ’60], Άγιοι Θεόδωροι, Γλυκύ, Παναγιά, Κάστρο και Αγρίδια), ενώ στο έβδομο κατοικούσαν λιγότεροι από διακόσιοι Τούρκοι. Κι αυτοί διοικητικοί υπάλληλοι.<br /><br />Φευ! Οι καλές εποχές για την την Ίμβρο, όσο διατηρούσε αυτή ακέραιο τον ελληνικό χαρακτήρα της από τον 5ο αιώνα πΧ μέχρι το 1964, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Μιλώ για τον 5ο αιώνα και οι ιστορικοί συνειρμοί με κατακλύζουν φέρνοντας στο μυαλό μου τα λόγια του Θουκυδίδη (Ἱστορίαι 3.1.1-3.6.2) μετά την αποστασία της Μυτιλήνης (428-427) — προκειμένου να ενώσει τις πόλεις της Λέσβου υπό την κυριαρχία της κόντρα στην αθηναϊκή ηγεμονία. Τότε που ”[…] ἐς πόλεμον καθίσταντο οἱ Μυτιληναῖοι καὶ ἡ ἄλλη Λέσβος πλὴν Μηθύμνης· οὗτοι δὲ τοῖς Ἀθηναίοις ἐβεβοηθήκεσαν, καὶ Ἴμβριοι καὶ Λήμνιοι καὶ τῶν ἄλλων ὀλίγοι τινὲς ξυμμάχων. [3.5.2]” (…” οι Μυτιληναίοι, μ᾽ όλη την υπόλοιπη Λέσβο, εκτός από την Μήθυμνα, άρχισαν τις εχθροπραξίες. Η Μήθυμνα, η Ίμβρος, η Λήμνος και μερικοί άλλοι σύμμαχοι, έστειλαν βοήθεια στους Αθηναίους”), σε μια από τις πάμπολλες φάσεις του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404).<br /><br />Από εκείνα τα ιστορικά χρόνια της κλασικής αρχαιότητας, που κράτησα σαν ανάμνηση ότα φοιτητικά μου αναγνώσματα, οι συνειρμοί κάνουν γιγαντιαίο άλμα στο χρόνο και ανακαλούν στην εθνική μου συνείδηση την εικόνα της Ίμβρου στα τέλη του 19ου αιώνα. Όταν ζούσαν στο νησί 8.000 Έλληνες έναντι εκατό σχεδόν Τούρκων και λειτουργούσαν 18 σχολεία έναντι ενός τουρκικού…<br /><br />Το πρόγραμμα διάλυσης και τουρκοποίησης<br /><br />Γλιστρώντας ανάερα στον χρόνο οι φορτωμένοι με σκέψεις και συναισθήματα συνειρμοί μου φτάνουν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 (όπως την περιγράφουν μαρτυρίες Ιμβρίων που εγκατέλειψαν αναγκαστικά το νησί), στα σκοτεινά χρόνια εφαρμογής από την Τουρκία του ”Προγράμματος Διάλυσης και Τουρκοποίησης” από τις τουρκικές αρχές. Τότε που επιβλήθηκε από τους νέους ιδιοκτήτες της Ίμβρου και της Τενέδου (τους Τούρκους με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης, 1923) το ”Eritme Programi”, το οποίο απαγόρευσε τη ”διδασκαλία της ελληνικής παιδείας”.<br /><br />Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι Τούρκοι εφάρμοσαν τον ”ισλαμικό πρωτοφασισμό” — πρότυπο του Ναζισμού και του Φασισμού, κατά τον Χίτλερ (βλ. προσφώνησή του σε τουρκική αντιπροσωπεία που τον επισκέφθηκε για να του ευχηθεί την ημέρα των γενεθλίων του) — με στόχο εκκαθαρίσεις στην νέα τουρκική επικράτεια, οι οποίες άρχισαν να εφαρμόζονται με δόλιες μεθόδους.<br /><br />Μεθόδους όπως η εγκατάσταση στον κάμπο του Σχοινουδίου ”Ανοικτών Αγροτικών Φυλακών” με σκληρούς ποινικούς του υποκόσμου από την Τουρκία και η χρήση καταπιεστικής πολιτικής στα όρια της εξόντωσης και εξαφάνισης του ελληνικού στοιχείου, αφού οι Έλληνες αντιμετωπίζονταν σαν ”γκιαούρηδες” της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ”Γκιαούρηδες” που έπεφταν θύματα συμμοριών ληστών, βιαστών και φονιάδων, οι οποίοι υφάρπαζαν τις περιουσίες τους, λεηλατούσαν τα χωριά τους και μετέτρεπαν σε δημόσιες τουαλέτες τις εκκλησίες τους (βλ. παρεκκλήσι Αγίου Νικολάου, 4 χλμ από το Κάστρο, στην είσοδο του λιμανιού της Ίμβρου, του νησιού με τις 200 εκκλησιές).<br /><br />Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι κωμοπόλεις έγιναν χωριά και τα χωριά μετατράπηκαν σε ερείπια με κατοίκους αλλού 600-700 (στο Σχοινούδι των 6 και 3.000 κατοίκων από τους 200-300 υπερήλικες οι 80-90 δεν έφυγαν ποτέ από τον τόπο τους), αλλού 300-400, αλλού κάτω από 200 κι αλλού 100 με τη βία και τάση περαιτέρω συρρίκνωσης, αφού το κράτος-συμμορία ανάγκασε σε φυγή 12.000 Έλληνες από τα πολύπαθα νησιά Ίμβρο και Τένεδο τα οποία παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία (βλ. αφιέρωμα της Elif Babul στην Ίμβρο, την γενέθλια γη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου).<br /><br />Οι ελληνικές ρίζες ”βοούν” υπόκωφα πάντα, αλλά έχουν παραδοθεί αφρόντιστες στον αμείλικτο χρόνο και τους σεισμούς ή χρησιμοποιούνται ως αρχαιολογικά σπαράγματα (οικοδομικά υλικά: ”τούβλα”, σφραγίδες και θραύσματα αρχαίων κιόνων [αθηναϊκής κατασκευής κάποιοι, όπως αυτός που έστειλε τον 5ο αι. πΧ στη σύμμαχο της Αθήνας Ίμβρο ο πλούσιος Μιλτιάδης ο Πρεσβύτερος, γιος του Κυψέλου, ολυμπιονίκης σε αγώνα τεθρίππων και αντίπαλος του τυράννου Πεισίστρατου]), για να χτιστούν εκκλησίες.<br /><br />Εκκλησίες με ελληνικές επιγραφές, σαν εκείνη του δήμου Αθηναίων από το 480 π.Χ. που έβαλε σφραγίδα αρχαιοελληνικής παρουσίας στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων του ομώνυμου χωριού της Ίμβρου. Ή σαν μια άλλη βυζαντινή επιγραφή που εκπέμπει το ίδιο διακριτικά τον ελληνισμό της στη βρύση του Κάστρου, του ”Καλέκιοϊ” (σ.σ στον λόφο Καστροχωρίου είχε οικοδομηθεί η ακρόπολη των Αθηναίων). Τη βρύση που βρίσκεται απέναντι από την Αγία Βαρβάρα της ελληνορθόδοξης κοινότητας Ευλαμπίου (Yeni Mahalle), εκκλησία του 1838 ανακαινισμένη το 1947 με δαπάνες των αδελφών Γιάντσιου, οι οποίοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τους υφάλους της τουρκικής γραφειοκρατίας και των εκκλησιαστικών επιτροπών γύρω από τα Μειονοτικά Βακούφια (”ευαγή ιδρύματα”).<br /><br />Σημειωτέον ότι Έλληνες Ίμβριοι από τα τετραπέρατα της γης ανακαινίζουν σταδιακά τα ερειπωμένα σπίτια της Ίμβρου, τα σχολεία και τις εκκλησίες της. Ωστόσο τα πιο πολύτιμα αρχαιοελληνικά, παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά ευρήματα του νησιού μεταφέρθηκαν σε μουσεία της Τουρκίας ή μπήκαν και παραμένουν στις αποθήκες τους…<br /><br />Οι κάτοικοι της Ελληνικής Μειονότητας, φυσικά, αντιλαμβάνονταν εξ αρχής τις τουρκικές παρεμβάσεις (1960-64: κορύφωση του αφελληνισμού σε Ίμβρο και Τένεδο) οι οποίες δεν περιορίζονταν μόνο στις πολιτικές του εποικισμού και την αποψίλωση των αρχαιολογικών θησαυρών, αλλά επεκτείνονταν στην απαλλοτρίωση των κτημάτων τους, η οποία οδήγησε ραγδαία στην φτωχοποίησή τους. Τα αντιλαμβάνονταν και τα έβλεπαν όλα, αλλά έσκυβαν το κεφάλι καρτερικά και δεν μιλούσαν για λόγους επιβίωσης, άρρηκτα συνδεδεμένης με την απομόνωση και τον φόβο, ειδικά από τότε που εγκαταστάθηκε στην Ίμβρο (Gökçeada: ”ουράνιο νησί”, με διάταγμα του 1973, η ονομασία του νησιού τουρκιστί) το 1ο τάγμα του 116ου συντάγματος της Καλλίπολης και αργότερα το 5ο Σύνταγμα Καταδρομών και μια Μοίρα Πυροβολικού εξοπλισμένη με ΠΕΠ WS-1 A/B κινέζικης σχεδίασης.<br /><br />Η μαρτυρία της Εύης Χατζηανδρέου<br /><br />Το ασήκωτο βάρος όμως — που τους έκανε να νιώθουν στο στόμα τη γεύση της αποθάρρυνσης και της ματαιότητας — το σήκωναν και το σηκώνουν οι Ίμβριοι στους ώμους τους από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1960, όταν η Ελληνική Πολιτεία συμπεριφέρθηκε σαν κακιά μητριά στα ιμβριώτικα παιδιά της, στέλνοντάς τα το μήνυμα του πρωθυπουργού: ”Δεν θα χαλάσουμε οι Έλληνες τις σχέσεις μας με την Τουρκία για μια χούφτα ψαράδες”!!!, σύμφωνα με την μαρτυρία της Ίμβριας Εύη Χατζηανδρέου (βλ. άρθρο στο real.gr: ”Έπειτα από 49 χρόνια η Ίμβρος ξαναδιδάσκεται ελληνικά”, 24/9/2013). Μια χούφτα ”ψαράδες” ασήμαντοι ήταν, προφανώς, για τους ιθύνοντες των Αθηνών στις αρχές του ’60 οι συρρικνωμένοι, σχεδόν αποδεκατισμένοι πληθυσμιακά από την… καλοπέραση στα χέρια των Τούρκων Ίμβριοι αδελφοί μας.<br /><br />Έτσι εξηγείται γιατί οι ιμβριώτικης καταγωγής ομογενείς μας που ζουν στο εξωτερικό, αν και δεν έπαψαν ποτέ να αγαπούν την Ελλάδα, δεν τολμούν να εκφράσουν σήμερα — χωρίς τη στήριξή της — τη φιλοδοξία να ξαναγίνουν 8 και 10.000 στο νησί τους, όπως παλιά. Δεν τολμούν να σκεφτούν καν την προοπτική να γεμίσουν με Έλληνες την Ίμβρο, από φόβο μήπως φανούν… ”μαξιμαλιστές” στους καχύποπτους Τούρκους ιδιοκτήτες της (καραμέλα της αθηναϊκής ελίτ στην Ελλάδα έγινε ο ”μαξιμαλισμός”, άλλωστε, προς αποτροπή της επέκτασης των ΕΧΥ στα 12 νμ λόγω του casus belli της Τουρκίας).<br /><br />Έτσι περιορίζουν ταπεινά τις ελπίδες τους φιλοδοξώντας να φτάσουν τους 800 από 600-700 που είναι, όπως τους λογαριάζουν, Κι αυτό με γεμίζει πικρά συναισθήματα και αγωνία. Αγωνία για το μέλλον του Ελληνισμού σε μια ιδιαίτερα δύσκολη ιστορική συγκυρία. Συγκυρία κατά την οποία ο γείτονας εξ Ανατολών συνεχίζει να απειλεί την εδαφική κυριαρχία μας, ενώ διεκδικεί — πέρα από αποστρατιωτικοποίηση και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο — αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας σε Θράκη και Δωδεκάνησα, την ίδια στιγμή που προβάλλει ως μόνη λύση στο Κυπριακό τη διχοτόμηση της Κύπρου και οδηγεί με την πολιτική του σε ραγδαία συρρίκνωση τις ελληνικές μειονότητες στην τουρκική επικράτεια, μεταξύ των οποίων αυτές στις Θρακικές Σποράδες: Ίμβρο και Τένεδο…<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Μια χούφτα Ίμβριοι ψαράδες με καρδιά ελληνική!

Καλογερίδου Κρινιώ Διάβαζα με γλυκόπικρα συναισθήματα προ ημερών μια ειδησούλα που πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και αφορούσε τη λειτουργία...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι δυτικές (και ελληνικές) πλάνες για την περαιτέρω πολιτική του Ερντογάν.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/03/ertoiou1.jpg" width="741" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Tον Μάιο ο Ερντογάν εξελέγη πρόεδρος για τρίτη πενταετή θητεία. Από την επόμενη μέρα δυτικοί και Έλληνες αναλυτές άρχισαν να αναρωτιούνται εάν αυτό σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα ευθυγραμμιστεί ξανά με τη Δύση. Μετά το “πραξικόπημα” του 2016, επιταχύνθηκε η απομάκρυνσή του από την Δύση, με πρόσχημα ότι οι ΗΠΑ βρίσκονταν πίσω από την απόπειρα. Ο αντιδυτικισμός του Ερντογάν, όμως, είναι παλιότερος από το 2016 και φαινόταν από την ανάμειξή του στην “Αραβική Άνοιξη” και στις σχέσεις του με ισλαμικά καθεστώτα, όπως του Κατάρ, με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την Χαμάς και την Χεζμπολάχ, καθώς και τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ.<br /><br />Το πραξικόπημα έδωσε στον Ερντογάν το πρόσχημα να υπερβεί αναστολές και να προχωρήσει σε άνευ προηγουμένου εκκαθαρίσεις. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ συνέχισαν να φιλοξενούν τον πρώην σύμμαχο του Ερντογάν ιμάμη Γκιουλέν, όξυνε το μένος του. Ακολούθησαν οι εντάσεις με τα σουνιτικά κράτη του Κόλπου, η επέμβαση στη Λιβύη, οι εισβολές στη βόρειο Συρία, κλπ. Και ας μην ξεχνάμε τι έγινε με την Ελλάδα στον Έβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο το 2020.<br /><br />Η Δύση, όμως, έκανε τα στραβά μάτια, μη τυχόν και ο Ερντογάν φύγει εντελώς από το δυτικό “μαντρί”. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, κυρίως από περιφερειακούς παίκτες (η εξουδετέρωση της τουρκικής αντιαεροπορικής πυροβολαρχίας στην Λιβύη), αλλά σε γενικές γραμμές υπήρχε ανοχή απέναντι στον σουλτάνο. Όμως, η κρίση στις σχέσεις Τουρκίας-Δύσης έγινε εξόφθαλμη μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με το βέτο στην ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Επί ένα χρόνο η Τουρκία δημιουργούσε κωλύματα με τη γνωστή κατάληξη στο Βίλνιους, αν και η ένταξη της Σουηδίας είναι ακόμα στον αέρα. Πολλοί Δυτικοί πλέον αμφισβητούν ανοιχτά την δέσμευση του Ερντογάν στη Συμμαχία και δεν έχουν άδικο.<br /><br />Άλλοι, ωστόσο, θεώρησαν ότι η στάση του Ερντογάν ήταν υπαγορεύθηκε μόνο από προεκλογικές σκοπιμότητες κι ότι μετεκλογικά θα άλλαζε πολιτική. Οι εκλογές πέρασαν και παρά τις προσπάθειες του Τούρκου προέδρου να τα βρει με όσους είχε κατά καιρούς προκαλέσει, δεν φαίνεται ότι υπάρχει ριζική αλλαγή. Το αφήγημα όσων υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν επιστρέφει στο δυτικό στρατόπεδο ισχυρίζεται ότι αυτό επιβάλλεται από το γεγονός ότι η τουρκική οικονομία μαστίζεται από υψηλό πληθωρισμό, σε συνδυασμό με τα προβλήματα λόγω των καταστροφικών σεισμών.<br /><br />Οι ελιγμοί Ερντογάν<br /><br />Κατλα το ίδιο αφήγημα, ο Ερντογάν βασιζόταν στην ισχυρή οικονομική ανάπτυξη. Ελλείψει αυτής, χρησιμοποίησε την εξωτερική πολιτική για να εξασφαλίσει την ψήφο των Τούρκων. Παράδειγμα η επιθετική ρητορική για εισβολή στα ελληνικά νησιά, η απειλή προσάρτησης της κατεχόμενης Κύπρου, η ευρύτερη αντιδυτική ρητορική με κορύφωση την ένταξη στο ΝΑΤΟ των δύο σκανδιναβικών χωρών και την άρνηση εφαρμογής των δυτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Αποδεικνύεται ότι η Άγκυρα επωφελείται από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τώρα θέλει να εμφανίζεται και ως πρόμαχος της επίλυσης της επισιτιστικής κρίσης, διευκολύνοντας τη μεταφορά σιτηρών από την Ουκρανία και την Ρωσία, αφού όμως τα σιτηρά αλεστούν πρώτα στην Τουρκία!<br /><br />Στο εσωτερικό, ο Ερντογάν έχει αψηφήσει το κράτος δικαίου στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Η χώρα δεν εφαρμόζει καν τις δεσμευτικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο έδωσε εντολή για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, όπως η περίπτωση του ακτιβιστή για τα ανθρώπινα δικαιώματα Οσμάν Καβαλά, μεταξύ αμέτρητων άλλων. Χαρακτηριστικό επίσης το ρεκόρ φυλακισμένων δημοσιογράφων που κατέχει η γείτονα!<br /><br />Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς τι σχέση έχουν όλα αυτά με την προεκλογική προσπάθεια του Ερντογάν. Το τουρκικό κοινό θαυμάζει την επιθετική στάση του Τούρκου προέδρου στην παγκόσμια σκηνή και περιφρονεί την Δύση. Όσο περισσότερο ο Ερντογάν “γαβγίζει” αντιδυτικά, όσο απειλεί τους γείτονές του και τονίζει το “τουρκικό μεγαλείο”, τόσο οι ψηφοφόροι αισθάνονται πιο “περήφανοι”.<br /><br />Είναι ένα κοινωνικό αντανακλαστικό που γεννήθηκε έπειτα από δεκαετίες δεσμών με τη Δύση. Πολλοί Τούρκοι πιστεύουν ότι η Δύση έχει υπονομεύσει το κύρος της Τουρκίας και τη θέση που δικαιούται να έχει ως ισχυρή χώρα. Με άλλα λόγια, ο μεγαλοϊδεατισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καλά κρατεί. Το πάγωμα της διαδικασία ένταξής της στην ΕΕ οδήγησε σε πιο εμφανείς εκφράσεις της αντιδυτικής δυσαρέσκειας στην τουρκική κοινωνία.<div><br />“Κουτοπόνηρη” εξωτερική πολιτική<br /><br />Τώρα που ο Ερντογάν επανεκλέχθηκε, υποτίθεται ότι θα εγκαταλείψει την επιθετική χρήση της εξωτερικής πολιτικής. Επικαλούνται και την αλλαγή στάσης του έναντι της Ελλάδας, με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών να δηλώνει σήμερα πως «η Τουρκία θέλει να προωθήσει τις σχέσεις της με όλες τις χώρες της περιοχής μέσω της θετικής ατζέντας και η σημερινή θετική ατμόσφαιρα προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία για την εξεύρεση λύσης στα επίμαχα ζητήματα με την Ελλάδα. Η Τουρκία είναι ειλικρινής σε αυτό το θέμα και ελπίζει ότι η ελληνική πλευρά θα δείξει την ίδια ειλικρίνεια».<br /><br />Μετά από μια δεκαετία και πλέον πολύ δύσκολων σχέσεων με τη Δύση, ο Ερντογάν έχει κάνει κινήσεις για να ανοικοδομήσει τις σχέσεις του με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι ο Ερντογάν έχει εγκαταλείψει την “τοξική” εξωτερική πολιτική του. Ωστόσο, δεν το “χάφτουν” αυτό πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας στη Δύση.<br /><br />Ο κατάλληλος όρος για να περιγράψει όλες τις “θετικές εξελίξεις” που προαναφέρθηκαν είναι “προς το παρόν”! Ο Ερντογάν έχει αποκλιμακώσει την ένταση με τον Ελληνισμό κυρίως λόγω της επιρροής του ελληνοαμερικανικού λόμπι. Ο γερουσιαστής Μενέντεζ, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, όπως και αρκετά άλλα μέλη του Κογκρέσου, βλέπουν τον Ερντογάν ως απειλή. Γι’ αυτό αποτρέπουν την πώληση νέων F-16 στην Τουρκία. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η αγορά, η Τουρκία πρέπει να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Κογκρέσου.<br /><br />Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις προσπάθειές του να ανοικοδομήσει τις σχέσεις με χώρες της Μέσης Ανατολής. Ο Ερντογάν είναι πιθανό να συναντηθεί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου και έδωσε τα χέρια με τον πρόεδρο Σίσι, τον οποίο κάποτε αποκαλούσε “τύραννο” και “δικτάτορα”. Προηγήθηκε η περιοδεία του στα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία (της οποίας τον πρίγκηπα διάδοχο αποκαλούσε “δολοφόνο”) μετά την επανεκλογή του, όπου εξασφάλισε σημαντικές επενδυτικές και εμπορικές συμφωνίες.<br /><br />Ο Ερντογάν συμπεριφέρεται (προς το παρόν) με αυτόν τον τρόπο, γιατί, αν δεν διορθώσει τις σχέσεις του με αυτές τις δυνάμεις, η Άγκυρα θα απομονωθεί. Μόνο μπορούμε να εικάσουμε το πόσο μακριά θα φτάσουν οι χειρονομίες καλής θέλησης; Ήδη διαφαίνονται τα πρώτα ρήγματα, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να παρεμβληθεί κουτοπόνηρα ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις, προκειμένου να αποσπάσει ό,τι μπορέσει. Ήδη οι σχέσεις με τον Σίσι ξανάπεσαν σε “βαρομετρικό χαμηλό”, καθώς ο σουλτάνος προσπάθησε να παρεμβληθεί στις συμφωνίες εκμετάλλευσης φυσικού αερίου μεταξύ Αιγύπτου-Ισραήλ. Ο <a href="https://foreignpolicy.com/2023/07/26/turkey-erdogan-nato-eu-sweden-future-goals-europe/">αναλυτής Στίβεν Κουκ</a> έγραψε πρόσφατα ότι στόχος του Ερντογάν είναι «η επιδίωξη τριών βασικών ιδεών εξωτερικής πολιτικής: στρατηγική ανεξαρτησία, ισχύς και ευημερία».<br />Άλλα λέει και άλλα εννοεί<br /><br />Αυτά τα σημεία που προαναφέραμε σημαίνουν διαφορετικά πράγματα για τον Ερντογάν από ό,τι για τους ομολόγους του. Εάν η Άγκυρα αποκτήσει F-16 από την Ουάσιγκτον, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι δεν θα εμπλακεί σε ανταγωνιστική συμπεριφορά προς την Ελλάδα, μάλλον το αντίθετο είναι πιθανό. Σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟ, ας υποθέσουμε ότι το τουρκικό Κοινοβούλιο επικυρώσει την ένταξη της Σουηδίας. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον, ο Ερντογάν δεν θα βάλει άλλο βέτο εντός του ΝΑΤΟ, επιδιώκοντας ίσως να αποσπάσει κάποια άλλη παραχώρηση από την Ουάσιγκτον;<br /><br />Εάν η Άγκυρα έχει ροές επενδύσεων από τον Κόλπο, πόσο σίγουρο είναι ότι ο Ερντογάν θα εξομαλύνει τις σχέσεις του με το Ισραήλ; Μάλλον πρέπει να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι η Τουρκία του Ερντογάν θα αγκυροβολήσει στη Δύση. Ηγέτες όπως αυτός, έχουν καταλάβει ότι η μακρόχρονη δέσμευση αποδίδει χαμηλά κέρδη. Σύμφωνα με το σκεπτικό του Τούρκου προέδρου αξίζει περισσότερο η μόχλευση της θέσης σε οντότητες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.<br /><br />Προς το παρόν, είναι αφελές για τον Ερντογάν να συμπεριφέρεται ως ομαδικός παίκτης. Η Τουρκία έχει δημοτικές εκλογές τον Μάιο του 2024 και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις πως ο Ερντογάν και πάλι δεν θα μπορεί να παίξει το οικονομικό “χαρτί” για να συσπειρώσει τους υποστηρικτές του. Από το 2024 πρέπει να περιμένουμε ότι ο Ερντογάν θα αρχίσει να δαιμονοποιεί και πάλι τους γείτονες του, καθώς θα επιστρέφει στην πεπατημένη του εθνικισμού-επεκτατισμού. Είναι πιθανό πρώτα να στραφεί εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας. Ας μην τρέφουμε, λοιπόν, αυταπάτες και ας επαγρυπνούμε…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι δυτικές (και ελληνικές) πλάνες για την περαιτέρω πολιτική του Ερντογάν.

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Tον Μάιο ο Ερντογάν εξελέγη πρόεδρος για τρίτη πενταετή θητεία. Από την επόμενη μέρα δυτικοί και Έλληνες αναλυτές άρχι...

Διαβάστε την συνέχεια

Καρατομούν …την Τροχαία για τη δολοφονία του φιλάθλου της ΑΕΚ από Κροάτες! Οι υπηρεσίες πληροφοριών όλα καλά;

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/08/aek_dol-930x550.jpg" width="716" /><br /><br /><div>Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου, ανακοίνωσε την καρατόμηση επτά αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας μετά τη δολοφονία του 29χρονου Μιχάλη κατά τη διάρκεια των άγριων επεισοδίων που έκαναν Κροάτες χούλιγκανς της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, οι οποίο έφτασαν στη Νέα Φιλαδέλφεια, ανενόχλητοι, παρά την απαγόρευση μετακινήσεων οπαδών που είχε αποφασιστεί. Παράλληλα, ανακοίνωσε, άμεση διενέργεια εσωτερικής έρευνας.<br /><br />Αν εξαιρέσουμε τον Προϊστάμενο της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους, όλοι οι υπόλοιποι είναι αξιωματικοί της Τροχαίας! Αναρωτιόμαστε αν στην κυβέρνηση υπάρχει έστω ο προβληματισμός για την υπηρεσία πληροφοριών της χώρας ή αν το θέμα περιορίζεται στην Τροχαία. Η Ελληνική Αστυνομία δεν είχε πάρει χαμπάρι; Απ΄ ότι λένε οι πληροφορίες γνώριζε εδώ και δύο μέρες! Τι έκανε; Δεν ενημέρωσε την τροχαία;<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι οι Κροάτες χούλιγκαν μπήκαν στη χώρα, διέσχισαν με φάλαγγα την εθνική οδό, μετακινήθηκαν με τον ηλεκτρικό, με κουκούλες, όπλα και ρόπαλα, απολύτως ανενόχλητοι, χωρίς να τους ελέγξει κανείς.<br /><br />Συγκεκριμένα, απομακρύνονται από τις θέσεις τους:<br /><br />Ο Προϊστάμενος της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους.<br />Οι Επικεφαλής του Τμήματος Τροχαίας Ιωαννίνων, του Γ’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου – Ιωαννίνων, του Β’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Α’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Αχαΐας και του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Κορινθίας.<br /><br />Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ. Οικονόμου:<br /><br />Καταρχήν, θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους του θανόντος. Ενός νέου παιδιού, που έχασε τη ζωή του αδικαιολόγητα, μην πω τζάμπα.<br /><br />Ο αθλητισμός δεν είναι χώρος βίας και η φίλαθλη ιδιότητα δεν πρέπει να αμαυρώνεται από τον οπαδισμό. Δυστυχώς, πάρα τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε, ιδίως μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να νικήσουμε την οπαδική βία. Θα επιμείνουμε στην κατεύθυνση αυτή, πιο συστηματικά και πιο εντατικά. Αλλά, προφανώς, χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα, σε κάθε επίπεδο: αθλητικό, εκπαιδευτικό, μορφωτικό, πολιτικό και ευρύτερα κοινωνικό.<br /><br />Είναι η ώρα της συνεργασίας και της προσπάθειας, όχι της σύγκρουσης και της αντιπαράθεσης που δεν προσφέρουν τίποτα: δεν αποκαλύπτουν, δεν δίνουν λύσεις, αλλά περισσότερο συσκοτίζουν και συγκαλύπτουν το πρόβλημα. Πρόβλημα βαθύτατο, ριζικό και πανευρωπαϊκό, αφού στην προκειμένη περίπτωση εμπλέκονται οπαδοί από διάφορα κράτη, οι οποίοι έχουν συγκροτήσει διεθνή δίκτυα βίας και δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες.<br /><br />Η Κυβέρνηση και οι αρμόδιες αρχές, πρωτοστατούσης της ΕΛ.ΑΣ, λαμβάνουν όλα τα απαιτούμενα μέτρα και είναι σε διαρκή διαβούλευση με κάθε εμπλεκόμενο φορέα, καθώς εκκρεμεί η διεξαγωγή σημαντικών αγώνων της UEFA σε ελληνικό έδαφος τις επόμενες ώρες και ημέρες.<br /><br />Όσον αφορά το γεγονός της διέλευσης των οπαδών της Dinamo Zagreb από τα ελληνικά σύνορα, την πορεία τους εντός της Ελλάδας και την τελική άφιξή τους στον τόπο των επεισοδίων, δεν θα μασήσω τα λόγια μου. Το γεγονός είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο, καθώς είναι σαφώς κατώτερο των δυνατοτήτων και της αποδεδειγμένης ικανότητας της ΕΛ.ΑΣ., η οποία ναι μεν προχώρησε γρήγορα στην προσαγωγή και σύλληψη 98 ατόμων, στον τομέα όμως της πρόληψης και της αποτροπής απέτυχε.<br /><br />Για αυτό έδωσα εντολή στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ, Αντιστράτηγο Λάζαρο Μαυρόπουλο, να προχωρήσει άμεσα στις παρακάτω κινήσεις:<br /><br />1. Ο Προϊστάμενος της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους να απομακρυνθεί πάραυτα από τη θέση του και τον τομέα ευθύνης του και να τεθεί στη διάθεση της ΓΑΔΑ.<br /><br />2. Να απομακρυνθούν άμεσα από τους τομείς ευθύνης τους και να τεθούν στη διάθεση των αντίστοιχων Διευθύνσεων, έως ότου ολοκληρωθεί η σχετική έρευνα, οι Επικεφαλής του Τμήματος Τροχαίας Ιωαννίνων, του Γ’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου – Ιωαννίνων, του Β’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Α’ Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων Αντιρρίου-Ιωαννίνων, του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Αχαΐας και του Τμήματος Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων ΠΑΘΕ Κορινθίας.<br /><br />3. Εξυπακούεται, φυσικά, ότι οι απομακρύνσεις και οι μετακινήσεις, εξαιτίας του συγκεκριμένου περιστατικού, δεν θα σταματήσουν εδώ. Για αυτό και, παράλληλα, έδωσα εντολή στον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. για την τάχιστη διεξαγωγή και περάτωση εσωτερικής έρευνας για την πλήρη διακρίβωση των συμβάντων, από την είσοδο των οπαδών στην Ελλάδα και ύστερα, ώστε να εντοπισθούν και να αποδοθούν οι δέουσες ευθύνες, σε κάθε επίπεδο και με οποιαδήποτε μορφή.<br />Η έρευνα θα ανατεθεί σήμερα από τον Αρχηγό σε Ανώτατο Αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ..<br /><br />Κλείνοντας, θα ήθελα να διαβεβαιώσω ότι υπάρχει η ισχυρή πολιτική βούληση, ώστε με πολλή και σκληρή δουλειά η ΕΛ.ΑΣ να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας στον τομέα της οπαδικής βίας. Αλλά χρειάζεται παράλληλα μια πανστρατιά, σε κάθε επίπεδο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καρατομούν …την Τροχαία για τη δολοφονία του φιλάθλου της ΑΕΚ από Κροάτες! Οι υπηρεσίες πληροφοριών όλα καλά;

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Οικονόμου, ανακοίνωσε την καρατόμηση επτά αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας μετά τη δολοφονία τ...

Διαβάστε την συνέχεια

F-35 & Rafale μετά το φιάσκο στη Νέα Αγχίαλο & διασπορά μαχητικών.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/08/f35-rafale-scene-mesa-e1691353514268.jpg"><img src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2023/08/f35-rafale-scene-mesa-e1691353514268.jpg" /></a><br /><b>Αλεξάνδρα Φωτάκη</b><br />Σε μία περίοδο που η Αθήνα περιμένει την απαντητική επιστολή για την απόκτηση των F-35 και προχωρά στην απόκτηση των Rafale, η έστω και περιορισμένη καταστροφή στην αποθήκη της 111 Πτέρυγας Μάχης επαναφέρει τη συζήτηση για τις υποδομές<br /><br />Από την εποχή των οχυρών η δημιουργία στρατιωτικών εγκαταστάσεων καλούνταν να ανταποκριθεί στα δεδομένα μιας εποχής. Αλλά και του εχθρού που η κάθε χώρα είχε να αντιμετωπίσει.<br /><br />Η διασπορά των εγκαταστάσεων συνδέεται άμεσα με τη φύση και τις ιδιαιτερότητες του κάθε Οπλου, καθώς και με τις διάφορες πλατφόρμες που έχει στη διάθεσή του.<br /><br />Στις σημερινές συνθήκες η έννοια της διασποράς μεταβάλλεται, αλλά δεν καταργείται.<br /><br />Οπως σημείωναν απόστρατοι αξιωματικοί, μιλώντας στα «ΝΕΑ» για τις βάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας και την επιλογή τους, ο σχεδιασμός τους συνδέεται άμεσα και με το μέγεθος, τις δυνατότητες αλλά και τις απειλές με τις οποίες δυνητικά είναι αντιμέτωπη η κάθε χώρα.<br /><br />Στην Ελλάδα οι περιοχές έχουν επιλεγεί σαφώς και λαμβάνοντας υπόψη την κύρια απειλή που πάντα θεωρούνταν η Τουρκία. Σε αυτό το πλαίσιο θα ήταν παράλογο τα αεροδρόμια της Πολεμικής Αεροπορίας να είναι στα νησιά απέναντι από τα τουρκικά παράλια.<br /><br />Τα κριτήρια για τις επιλογές της κατανομής των Πτερύγων Μάχης όπως σημειώνεται είναι η χωρητικότητα, η ομοιογένεια, αλλά και η τεχνογνωσία.<br /><br />Η κάθε Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας πρέπει να έχει την απαραίτητη υποδομή για τις πλατφόρμες που φιλοξενεί και τα όπλα που φέρουν.<br /><br />Οι ίδιες πηγές τόνιζαν δε ότι η τεχνική υποδομή που αφορά τη φύλαξη, αλλά και τη συντήρησή τους είναι το ίδιο σημαντική, αν και όχι τόσο λαμπερή με τις ίδιες τις πλατφόρμες και απαιτεί συγκεκριμένη τεχνογνωσία και χώρους.<br /><br />Ενώ υπογράμμιζαν ότι ο αριθμός των αεροσκαφών που διαθέτει η Ελλάδα αλλά και οι υποδομές που απαιτούνται δεν θα επέτρεπαν ποτέ τη συγκέντρωσή τους σε μία βάση, αφού δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις διαφορετικές απαιτήσεις του κάθε τύπου αεροσκάφους ή ελικοπτέρου.<br /><br />Αφού ακόμα και όταν μιλάμε για F-16, ανάλογα με τον τύπο υπάρχουν διαφορές στις ανάγκες. Ενώ η διασπορά συμβάλλει και στην προστασία.<br /><br />Με κάποιες πληροφορίες, παρ’ όλ’ αυτά να υποστηρίζουν ότι κατά την απόκτηση των Rafale οι Γάλλοι φέρονται να συμβούλευαν την Αθήνα ότι ίσως θα ήταν καλό να μην τα συγκεντρώσει αποκλειστικά στην 114 Πτέρυγα Μάχης της Τανάγρας. Αντίστοιχες εισηγήσεις έχουν γίνει και από τους Αμερικανούς, στο πλαίσιο των διαβουλεύσεων για τα F-35.<br /><br />Πέρα από τις Πτέρυγες Μάχης που είναι γνωστές ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένα απόρρητα σχέδια διασποράς που ενεργοποιούνται σε περίπτωση ανάγκης.<br /><br />Με σημαντικό ρόλο σε αυτό να παίζουν στην ενεργοποίησή τους και οι πληροφορίες για επερχόμενη απειλή. Εφόσον πρόκειται για εξωτερικό εχθρό, αλλά και για εκτίμηση ενός κινδύνου από φυσική καταστροφή που μπορεί να προβλεφθεί.<br /><br />Η ενεργοποίηση τέτοιων πρωτοκόλλων ασφαλείας που αφορούν τη διασπορά – για προληπτικούς λόγους – επέβαλαν και την απογείωση συγκεκριμένου αριθμού F-16 στην περίπτωση της πυρκαγιάς στη Νέα Αγχίαλο έστω και αν η έκρηξη στην αποθήκη που ανήκε στην 111 Πτέρυγα Μάχης, περίπου 7 χλμ. μακριά από το αεροδρόμιο, δεν απείλησε τα μαχητικά.<br />Shelters υψηλής αντοχής<br /><br />Η έστω και περιορισμένη καταστροφή στην αποθήκη της 111 Πτέρυγας Μάχης και ενώ η Αθήνα περιμένει την LoA για την απόκτηση των F-35 και προχωρά στην απόκτηση των Rafale επαναφέρει τη συζήτηση για τις υποδομές και τη σημασία τους.<br /><br />Αφού πρόκειται για έργα που ταυτίζονται απόλυτα με τις πλατφόρμες αξίας πολλών δισεκατομμυρίων και ακόμα και αν δεν είναι τόσο «λαμπερά» όσο η απόκτηση των υπερσύγχρονων μαχητικών είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, για την φύλαξη, τη συντήρηση και τον κύκλο ζωής τους.<br /><br />Η σωστή κατασκευή των shelters με σημαντική αντοχή ακόμα και σε επιθέσεις από ένα drone, αλλά και των αποθηκών που φυλάσσονται τα όπλα της κάθε πλατφόρμας είναι κρίσιμα. Με απαραίτητη την ισχυρή θωράκισή τους ώστε να καθιστά την εξουδετέρωσή τους δύσκολη, ίσως και αδύνατη.<br /><br />Στην περίπτωση δε των F-35 η Lockheed Martin έχει αυστηρά πρωτόκολλα κατασκευής υποδομών προβλέποντας, όπως σημείωναν αρμόδιες πηγές της κατασκευάστριας εταιρείας, ακόμα και μη παράδοσή τους εφόσον δεν τηρούνται. Υποδομές που απαιτούν σωστές επενδύσεις και προτεραιοποίηση.<div><br />Η «φωλιά» των F-35<br /><br />Η Ανδραβίδα και η 117 Πτέρυγα Μάχης – σύμφωνα με ανώτατες πηγές του ΓΕΕΘΑ – έχει αποφασιστεί να γίνει η «φωλιά» των F-35.<br /><br />Και ενώ ακόμα η LoA (απαντητική επιστολή) από τις ΗΠΑ για την απόκτησή τους δεν έχει φτάσει στην Αθήνα, πριν ακόμα από τις εκλογές το ζήτημα της συμφωνίας Ασφάλειας Εφοδιασμού και Πληροφοριών (Security of Supply and Information – SSI) που αφορούσε τις εγκαταστάσεις, συνολικού εκτιμώμενου επιπλέον κόστους 600 εκατομμυρίων ευρώ προκάλεσε αντιπαράθεση.<br /><br />Ερώτημα το αν θα έπρεπε τα χρήματα να πληρωθούν στη Lockheed Martin και να επιστρέψουν ως υποδομές στην Ελλάδα, ή αν οι ελληνικές υπηρεσίες έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν στις απαιτούμενες ενέργειες και σε πολύ χαμηλότερο κόστος. Με το ζήτημα να λήγει με παρέμβαση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της κατασκευής τους από τις ελληνικές υπηρεσίες, κατόπιν και των εισηγήσεων του ΓΕΑ.<br /><br />Με το ερώτημα των υποδομών, της ασφάλειας και της συντήρησης της κάθε πλατφόρμας ωστόσο να επανέρχεται από καιρό εις καιρόν και να αποτελεί ένα από τα διαχρονικά προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.in.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

F-35 & Rafale μετά το φιάσκο στη Νέα Αγχίαλο & διασπορά μαχητικών.

Αλεξάνδρα Φωτάκη Σε μία περίοδο που η Αθήνα περιμένει την απαντητική επιστολή για την απόκτηση των F-35 και προχωρά στην απόκτηση των Rafale...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς και πότε μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας;. Τι αναφέρουν αναλυτές.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/e1/e1264911135e467fa96a25a32b261c4b.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="712" /><br /><br />Ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας εισήλθε σε νέα φάση αυτό το καλοκαίρι, καθώς το Κίεβο ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη αντεπίθεσή του, εν μέσω ελπίδων ότι Ουκρανία μπορεί να πάρει το πάνω χέρι.<br /><br />Οπως σημειώνει το CNBC σε ανάλυσή του, οι ουκρανικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με μια γραμμή μετώπου περίπου 900 χιλιομέτρων με εκτεταμένες ρωσικές αμυντικές οχυρώσεις, που χτίστηκαν τον χειμώνα, όσο η Ουκρανία περίμενε περισσότερα βαρέα όπλα από τους συμμάχους της πριν ξεκινήσει την αντεπίθεσή της τον Ιούνιο.<br /><br />Έχει γίνει σαφές ότι η ουκρανική αντεπίθεση δεν θα φέρει γρήγορα αποτελέσματα και ότι η επιτυχία - όπως και αν αυτή μπορεί να υπολογιστεί, με όρους ανακατάληψης κατεχόμενων από τη Ρωσία εδαφών - δεν είναι εγγυημένη.<br /><br />Στρατιωτικοί αναλυτές προειδοποιούν ότι αυτό σημαίνει πως ο πόλεμος είναι πιθανό να παραταθεί, ασκώντας τεράστια πίεση στην Ουκρανία να συνεχίσει να πολεμά για αρκετά ακόμη χρόνια, ενώ ενδεχομένως να αυξηθεί περαιτέρω και η πίεση στους διεθνείς συμμάχους της χώρας, με τη δέσμευση επιπλέον δισ. δολαρίων σε στρατιωτικούς, ανθρωπιστικούς και οικονομικούς πόρους.<br /><br />"Το Κίεβο πρέπει να δείξει ότι μπορεί να σημειώσει πρόοδο, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι, δεδομένου του μεγέθους της δύναμης που διαθέτουν, δεν πρόκειται να εκδιώξουν τους Ρώσους από την Ουκρανία το 2023", δήλωσε στο CNBC ο Βρετανός στρατηγός εν αποστρατεία Ρίτσαρντ Μπάρονς.<br /><br />"Μέχρι το τέλος του έτους, και οι δύο πλευρές θα πιστεύουν ότι έχουν ακόμα να σημειώσουν περαιτέρω κέρδη στον πόλεμο. Η Ρωσία δεν μπορεί να τα παρατήσει, δεν μπορεί να χάσει, λόγω των αρνητικών συνεπειών για το ρωσικό καθεστώς, και η Ουκρανία δεν έχει ξεμείνει από θέληση να πολεμήσει και δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει τα εδάφη που έχει καταλάβει, απλώς χρειάζεται περισσότερη βοήθεια για να τα πάρει πίσω. Όλο αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος θα κρατήσει ως το 2024 και ενδεχομένως ως το 2025", πρόσθεσε ο ίδιος.<br /><br />Η ουκρανική αντεπίθεση είναι πιθανό να σημειώσει κάποια πρόοδο στο υπόλοιπο του 2023, δήλωσε ο Μπάρονς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι αρκετή για να τερματιστεί ο πόλεμος.<br /><br />"Σε κάποιο βαθμό, πρέπει να το εκλάβουμε ως μια ένδειξη ότι η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει στο πεδίο της μάχης. Αλλά θα χρειαστεί να συνεχιστεί αυτή η μεγάλη προσπάθεια υποστήριξης της Ουκρανίας, και με τον όρο "μεγάλη προσπάθεια", νομίζω ότι γίνεται λόγος για περίπου 100 δισ. δολάρια ετησίως συνολικά από όλους τους συμμάχους, το λιγότερο, το 2024 και το 2025", πρόσθεσε.<br /><br />Δίχως τέλος στον ορίζοντα<br /><br />Υπήρχαν ελπίδες ότι η αντεπίθεση της Ουκρανίας θα άλλαζε την κατάσταση υπέρ της, αλλά οι ρωσικές δυνάμεις έχουν οχυρωθεί κατά μήκος της γραμμής του μετώπου που εκτείνεται από την ανατολική έως τη νότια Ουκρανία, δημιουργώντας βαθιές αμυντικές γραμμές που αποτελούνται εν μέρει από νάρκες, χαρακώματα και αντιαρματικά εμπόδια.<br /><br />Από την έναρξη της αντεπίθεσης τον Ιούνιο, λίγα χωριά έχουν ανακαταληφθεί. Και ενώ το υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας υποστηρίζει ότι οι δυνάμεις της έχουν κάνει προόδους κοντά στο Μπαχμούτ στα ανατολικά και έχουν ανακαταλάβει 204,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους στα νότια, τα ουκρανικά στρατεύματα αντιμετωπίζουν μια τεράστια πρόκληση προσπαθώντας να διασπάσουν τις ρωσικές άμυνες σε μια προσπάθεια να προχωρήσουν νότια προς τις πόλεις-λιμάνια Μπερντιάνσκ και Μελιτόπολη στην Αζοφική Θάλασσα.<br /><br />Ο Νικ Ρέινολντς, ερευνητής για τον χερσαίο πόλεμο στο think tank RUSI με έδρα το Λονδίνο, δήλωσε στο CNBC ότι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η αντεπίθεση αποδεικνύεται δύσκολη.<br /><br />"Στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις δόθηκε μια σημαντική ευκαιρία τους πρώτους μήνες του 2023 να σκάψουν εκτενώς, και αν δούμε το είδος της κλίμακας των αμυνών που δημιούργησαν, τότε καταλαβαίνουμε ότι αποτελούν μια μεγάλη πρόκληση για τους Ουκρανούς, ειδικά δεδομένης της εικόνας ότι η ουκρανική αεροπορία δεν είναι σε θέση να επιχειρεί πάνω από τις ρωσικές γραμμές", σημείωσε.<br /><br />Ένας από τους κύριους στόχους της Ουκρανίας, είναι να αποκόψει τη ρωσική "χερσαία γέφυρα" που εκτείνεται από τη Ρωσία και διασχίζει το κατεχόμενο τμήμα της νότιας Ουκρανίας προς την Κριμαία, αλλά πρόκειται για μια περιοχή όπου οι ρωσικές οχυρώσεις είναι από τις πιο ισχυρές.<br /><br />"Οι ουκρανικές δυνάμεις προσπαθούν να διασπάσουν μόλις την πρώτη γραμμή άμυνας, αλλά πρόκειται για μια ζώνη 30 χιλιομέτρων γεμάτη νάρκες και χαρακώματα", δήλωσε ο Μπάρονς.<br /><br />"Η ρωσική στρατηγική είναι να επιμείνουν και να κρατήσουν τα εδάφη που έχουν κατακτήσει, ελπίζοντας σε δύο πράγματα: Πρώτον, στο ότι η βούληση των Ουκρανών να πεθάνουν για αυτόν τον αγώνα -για το 15% της χώρας- θα εξαντληθεί όταν αρχίσουν να χάνουν τον αριθμό στρατιωτών που συνήθως χάνεται σε μια επιθετική ενέργεια και δεύτερον στο ότι θα υποχωρήσει ο ενθουσιασμός της Δύσης για την οικονομική υποστήριξη επειδή θα θέλει να δαπανήσει τα χρήματα σε άλλα πράγματα", σημείωσε.<div><br />Πώς θα μπορούσε να τελειώσει ο πόλεμος;<br /><br />Στρατιωτικοί αναλυτές λένε ότι είναι απίθανο η ουκρανική αντεπίθεση να σημειώσει κάποια πρόοδο φέτος. Άλλοι τονίζουν ότι είναι πολύ σημαντικό για την Ουκρανία να μπορέσει να παρουσιάσει τουλάχιστον κάποια κέρδη, προκειμένου να διατηρήσει τη δυτική υποστήριξη για τον πόλεμο μέχρι το 2024, ίσως και για αργότερα.<br /><br />"Σαφώς, από ουκρανική άποψη, πρέπει να έχεις τουλάχιστον κάποιες σημαντικές επιτυχίες, ώστε να μπορείς να πας στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ και να πεις: "Κοιτάξτε, λυπούμαστε που η αντεπίθεση δεν ήταν τόσο επιτυχημένη όσο θέλαμε, αλλά με τα όπλα που μας δώσατε ... κάναμε αρκετά για να κόψουμε τις ρωσικές δυνάμεις στα δύο, ώστε να μπορείτε να επενδύσετε σε έναν νέο στόχο για την άνοιξη του 2024, για να διατηρήσετε την ελπίδα ζωντανή", δήλωσε στο CNBC ο Τζέιμι Σέα, πρώην υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ και ειδικός σε θέματα διεθνούς άμυνας και ασφάλειας στο think tank Chatham House.<br /><br />"Νομίζω ότι ο κίνδυνος για τους Ουκρανούς είναι να καταλήξουν σε ένα αδιέξοδο, όπου θα έχουν κερδίσει πολύ, πολύ λίγα εδάφη, με ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που προμήθευσε η Δύση να έχει καταστραφεί και με τους Ουκρανούς να έχουν υποστεί πολύ σημαντικές απώλειες", δήλωσε ο Σέα.<br /><br />Αυτό το σενάριο θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους επικριτές του πολέμου, να αυξήσει τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για τη συνέχιση της οικονομικής υποστήριξης της Ουκρανίας και να προκαλέσει προβλήματα όσον αφορά την παραγωγή όπλων και τις προμήθειες από τη Δύση.<br /><br />Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, οι σύμμαχοι της Ουκρανίας στέκονται σταθερά στο πλευρό της, λέγοντας ότι θα την υποστηρίξουν μέχρι τέλους, ενώ και η Ρωσία από τη μεριά της δεν είναι καθόλου κοντά στο να τα παρατήσει, τόνισε ο Μπάρονς.<br /><br />Στο μεταξύ, κάθε προοπτική ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας μοιάζει απίθανη, παρά τις προσπάθειες να προσέλθουν και οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.<br /><br />Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από περίπου 40 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ινδίας, πραγματοποίησαν συνομιλίες στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας το Σαββατοκύριακο με στόχο να συμφωνήσουν στις βασικές αρχές σχετικά με μια πιθανή μελλοντική διευθέτηση του πολέμου.<br /><br />Ωστόσο, η Ρωσία δεν ήταν παρούσα στις συζητήσεις και ο εκπρόσωπος της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζον Κίρμπι, δήλωσε πριν από τις συζητήσεις ότι ο Λευκός Οίκος δεν αναμένει "απτά αποτελέσματα".<br /><br />Κάποια στιγμή, η Ουκρανία θα πρέπει να αποφασίσει αν υπάρχει στρατιωτική λύση στον πόλεμο ή αν θα πρέπει να αναζητήσει άλλη διέξοδο χωρίς να παραδεχτεί κάποια ήττα, υποστήριξε ο Μπάρονς. Ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό θα ήταν μια ανακωχή, μια προσωρινή συμφωνία για την παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, η οποία όμως δεν θα έδινε οριστικό τέλος στον πόλεμο.<br /><br />"Ένα σενάριο είναι ο πόλεμος να συνεχίσει να διεξάγεται επειδή η Ουκρανία θα λαμβάνει τη βοήθεια της Δύσης. Ένα άλλο σενάριο είναι η Ουκρανία να αποφασίσει να παγώσει τις μάχες, αλλά δεν είμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή. Ύστερα, υπάρχει κάτι ενδιάμεσο περίπου - και αυτό συμβαίνει σε πολλούς πολέμους - με τις δύο πλευρές να καταλήγουν σε ένα αδιέξοδο και η ένταση να κρατήσει για γενεές", δήλωσε ο ίδιος, αναφερόμενος στις διαφορές Ελλάδας - Τουρκίας για την Κύπρο και στη Βόρεια και Νότια Κορέα ως παραδείγματα αδιεξόδων στα οποία καμία πλευρά δεν θέλει πραγματικά να αναζωπυρώσει μια σύγκρουση.<br /><br />Ενώ ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις θα αντιδρούν στο υψηλό κόστος της υποστήριξης της Ουκρανίας (οι ΗΠΑ έχουν ήδη υποσχεθεί πάνω από 40 δισ. δολάρια σε βοήθεια προς το Κίεβο), πολλοί κατανοούν το υψηλό διακύβευμα, τόνισε ο Μπάρονς.<br /><br />"Κατανοούν το ευρύτερο στρατηγικό διακύβευμα, δηλαδή ότι πρόκειται για μια αντιπαράθεση μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και ότι το διακύβευμα δεν είναι μόνο η μελλοντική εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, αλλά και η ασφάλεια της Ευρώπης και της Δύσης απέναντι στη Ρωσία", σημείωσε και πρόσθεσε: "Η Κίνα παρακολουθεί στενά αν η Δύση έχει το κουράγιο να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, και υπό αυτό το στρατηγικό σκεπτικό, όλοι πιστεύουν ότι η υποστήριξη πρέπει να πάει μέχρι τέλους. Με άλλα λόγια, πρέπει να συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό της Ουκρανίας...αλλά υπάρχει ένα κόστος που πρέπει να πληρώσουμε".</div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς και πότε μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας;. Τι αναφέρουν αναλυτές.

Ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας εισήλθε σε νέα φάση αυτό το καλοκαίρι, καθώς το Κίεβο ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη αντεπίθεσή ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΕΡΑΜΥΝΑ και το κόστος προστασίας που δεν αποτιμάται μόνο σε ευρώ ή σε δολάρια…

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/08/NASAMS-Ukraine-790x400.jpg" width="758" /><br /><br />Του <b>Σώζοντα Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες γίνονται συζητήσεις για το κόστος της άμυνας, συνήθως με απευθείας αναγωγές του τύπου «τόσα F-16 αντιστοιχούν σε τόσα νοσοκομεία», κ.λπ. Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος -ήδη στο δεύτερο έτους του- κατέδειξε όχι μόνο την αναγκαιότητα διατήρησης ικανής αποτρεπτικής ικανότητας, αλλά και την αναγκαιότητα μεγάλου αποθέματος πυρομαχικών. Η αποτρεπτική ικανότητα είναι επί της ουσίας η βασική αποστολή των ενόπλων δυνάμεων ανά τον κόσμο. Η καλλιέργεια δηλαδή της πεποίθησης στον αντίπαλο, ότι υπάρχει ή θα υπάρξει «τίμημα» για κάθε του ενέργεια.<br /><br />Μια άλλη διαπίστωση είναι ότι τα τελευταία χρόνια, το κόστος «κύκλου ζωής» των περισσότερων οπλικών συστημάτων, είτε αυτά είναι αεροσκάφη, είτε πλοία, είτε συστήματα ξηράς, έχει εκτοξευτεί. Επιγραμματικά, το κόστος «κύκλου ζωής», αφορά σε μια γενική (αλλά στοιχειοθετημένη) εκτίμηση του κόστους έρευνας και ανάπτυξης, κατασκευής (ή αγοράς), συντήρησης, εκπαίδευσης και εκσυγχρονισμού κ.λπ.<br /><br />Για το F-35 για παράδειγμα, εκτιμήσεις εκτοξεύουν το κόστος κύκλου ζωής σε άνω του 1 τρις δολαρίων (φυσικά για το σύνολο των 3.000+ αεροσκαφών, και για υπηρεσία περίπου 35 χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του κόστους υποχρεωτικού εκσυγχρονισμού). Η αύξηση του κόστους δε επεκτείνεται και στα όπλα, με έναν RIM-174 (SM-6) να κοστίζει άνω των 4 εκατ. δολ. σύμφωνα με ανοικτές πηγές ή έναν AIM-120D να κοστίζει άνω του 1 εκατ. δολ.<br /><br />Ο πόλεμος στην Ουκρανία όμως έφερε στο προσκήνιο και «ευτελή» όπλα, όπως τα περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munition), με το πλέον αναγνωρίσιμο (και χρησιμοποιούμενο αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία) να είναι το Shahed 136 (Geran-2 σε ρωσική υπηρεσία), του οποίου το κόστος, σύμφωνα με ανοικτές πηγές, δεν ξεπερνά τα 50.000 δολάρια. Αναπόφευκτα, η διαφορά κόστους μεταξύ ενός Shahed 136/Geran-2 και του πυραύλου που χρησιμοποιείται για την κατάρριψή του έχει οδηγήσει σε μια «αναζωπύρωση» των συγκρίσεων κόστους, σε μια παραλλαγή των αρχικών σχετικών συζητήσεων.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Σημειώνουμε διευκρινιστικά, ότι το αντιαεροπορικό σύστημα NASAMS -ένα από τα πολλά συστήματα αεράμυνας που έχουν δοθεί στην Ουκρανία- χρησιμοποιεί εκδόσεις του πυραύλου ΑΙΜ-120, ενώ μπορεί να χρησιμοποιήσει και τον ευρωπαϊκό IRIS-T, κόστους περίπου 380.000 ευρώ, με μικρότερες όμως δυνατότητες από τον AIM-120).<br /><br />Η σχετική συζήτηση δε, έχει ξεκινήσει μια δεκαετία νωρίτερα, όταν η Ισραηλινή Αεροπορία χρησιμοποίησε ένα ζεύγος μαχητικών F-16 για να αναχαιτίσει άγνωστου τύπου μη-επανδρωμένα αεροσκάφη. Πιο πρόσφατα, μια αντίστοιχη συζήτηση πυροδοτήθηκε από τη χρησιμοποίηση ενός (τουλάχιστον) μαχητικού F-22, το οποίο χρησιμοποίησε έναν πύραυλο AIM-9X (μικρού βεληνεκούς) για να καταρρίψει ένα (κατασκοπευτικό;) μπαλόνι πάνω από τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, και το οποίο είχε εξαπολυθεί από την Κίνα.<br /><br />Ως συνέπεια, υπάρχουν μερικές δεκάδες πίνακες οι οποίοι παρουσιάζουν με εξαιρετικά εύγλωττο τρόπο, αυτή τη διαφορά κόστους μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επίθεση και εκείνων που χρησιμοποιούνται για την αναχαίτιση. Αν και – επί της αρχής – δεν είναι λανθασμένη μια τέτοια σύγκριση, καθώς σκιαγραφεί με εξαιρετική σαφήνεια την απαίτηση του “most effective shooter” και η οποία ως απαίτηση δεν έχει ακόμα αναδειχθεί όπως θα έπρεπε, αν και γίνονται πλέον βήματα προς αυτή την κατεύθυνση με την ενσωμάτωση τεχνολογικών και δικτυοκεντρικών λύσεων, η σύγκριση αυτή δεν υπεισέρχεται καν προς αυτήν την κατεύθυνση, παραμένοντας στο αρχικό, και φυσικά λανθασμένο συμπέρασμα της διαφοράς κόστους.<br /><br />Αν ανατρέξουμε στο ΝΑΤΟϊκό εγχειρίδιο AAP-06 (έκδοση 2021) με τίτλο “NATO Glossary of Terms and Definitions” ως αεράμυνα καθορίζονται όλα εκείνα τα λαμβανόμενα μέτρα που έχουν σκοπό να μηδενίσουν ή περιορίσουν τα αποτελέσματα της εχθρικής αεροπορικής δράσης (αγγλικά: “all measures designed to nullify or reduce the effectiveness of hostile air action”).<br /><br />Είναι ξεκάθαρο από τον ορισμό ακόμη, ότι πουθενά δεν αναφέρεται σύγκριση κόστους, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επίγεια αεράμυνα έχει ως σκοπό (εκτός από την αυτοπροστασία της που είναι αυταπόδεικτος) την προστασία κρίσιμων και σημαντικών οντοτήτων (π.χ., στρατιωτικοί στόχοι, σημαντικές και κρίσιμες υποδομές, κλπ.), αλλά πρωτίστως την προστασία της ανθρώπινης ζωής.<br /><br />Να σημειώσουμε δε επιπροσθέτως, ότι πάντα στις εκτιμήσεις κινδύνου (ακόμα και όταν αυτές αφορούν την κυβερνοασφάλεια) το ενδεχόμενο απώλειας ανθρώπινης ζωής λαμβάνει άπειρο συντελεστή και η εξασφάλιση ότι το ενδεχόμενο δεν θα μετουσιωθεί σε πραγματικότητα αποτελεί πρώτη, και αν απαιτηθεί μόνη προτεραιότητα.<br /><br />Κλείνοντας, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουμε και αναλύουμε δεδομένα και πληροφορίες είναι εξαιρετικά σημαντικός για τα αποτελέσματα στα οποία θα οδηγηθούμε. Προτείνεται λοιπόν οι επόμενοι πίνακες να περιλαμβάνουν και το κόστος (εντός και εκτός εισαγωγικών) του στόχου, την ακεραιότητα του οποίου οι πύραυλοι διασφάλισαν… αλλιώς θα είναι σαν να βάζουμε τιμή στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει η αναζήτηση του πλέον οικονομικού τρόπου για την επίτευξη του αποτελέσματος. Χωρίς όμως συμβιβασμούς όσον αφορά το τελευταίο.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΕΡΑΜΥΝΑ και το κόστος προστασίας που δεν αποτιμάται μόνο σε ευρώ ή σε δολάρια…

Του Σώζοντα Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες γίνονται συζητήσεις για το κόστος της άμυνας, συνήθως με απευθείας αναγωγ...

Διαβάστε την συνέχεια