«Ο Ερντογάν είναι πια νεκρός – Κρατιέται όρθιος με μορφίνη», ισχυρίζεται ο Τούρκος καθηγητής Ιμπραήμ Οζτούρκ.

<img height="365" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/12/211217141734_Untitled-8.jpg" width="818" /><br /><br />Δεν έχει «ησυχάσει» καθόλου το θέμα της κατάστασης της υγείας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αποτέλεσμα όλο και περισσότερο Τούρκοι αναλυτές και καθηγητές να επαναφέρουν το θέμα.<br /><br />Συγκεκριμένα, οι ισχυρισμοί του καθηγητή Οικονομικών και συγγραφέα Ιμπραήμ Οζτούρκ στο διαδικτυακό κανάλι Moonstar TV, το οποίο ανήκει σε Τούρκους εξόριστους δημοσιογράφους, έχουν προκαλέσει εντύπωση στην Τουρκία .<br /><br /><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; display: flex; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1468177128806141953" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?creatorScreenName=HellasJournal&dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1468177128806141953&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fhellasjournal.com%2F2021%2F12%2Fo-erntogan-ine-pia-nekros-kratiete-orthios-me-morfini-ischirizete-o-tourkos-kathigitis-impraim-oztourk-video%2F&sessionId=1cc2b37e636d0ffe8029ed2e72019c2cf7befa97&siteScreenName=HellasJournal&theme=light&widgetsVersion=9fd78d5%3A1638479056965&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 676px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #212529; font-family: Roboto; font-size: 19px; letter-spacing: -0.475px; margin-bottom: 1rem; margin-top: 0px; overflow-x: hidden;"></p>«Δεν υπάρχει καμία νέα φράση ή λόγος για να μπορεί πει πια ο Ερντογάν στην τουρκική κοινωνία.<br /><br />»Δεν υπάρχει ηθική ανωτερότητα, νομικά έχει καταρρεύσει, θρησκευτικά έχει καταρρεύσει και το κύρος του έχει καταρρεύσει» σχολίασε ο Οζτούρκ μιλώντας live στο Moonstar TV, ρίχνοντας στη συνέχεια μια «βόμβα» μεγατόνων για την κατάσταση της υγείας του Τούρκου προέδρου.<br /><br />«Να αναφέρω κάτι που μου είπε κάποιος κοντινός του.<br /><br />»Μου είπε πως “Μα δάσκαλε ο Έρντογάν δεν ζει πια”.<br /><br />»”Ο Ερντογάν είναι πια νεκρός, νεκρός. Κρατιέται όρθιος με μορφίνη και διαβάζει απλά το χαρτί που του βάζουν μπροστά του να διαβάσει”.<br /><br />»”Σε οποιαδήποτε περίπτωση που φτάσει να μην μπορεί να το διαβάσει, δεν πρέπει να ανοίγει το στόμα του γιατί λέει ανοησίες”.<br /><br />»”Όταν διαβάσει εκείνο το χαρτί θεωρείται επιτυχία. Αυτή την στιγμή δάσκαλε ο Ερντογάν δεν ζει”» δήλωσε ο Οζτούρκ (1:45 και μετά στο βίντεο), που θεωρείται «κόκκινό» πανί για την κυβέρνηση Ερντογάν, που τον κατηγορεί για διασυνδέσεις με το δίκτυο του Ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.<br /><br />To βίντεο διαθέτει δυνατότητα ελληνικών υποτίτλων.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="334" src="https://www.youtube.com/embed/pS96XfgKw8A" width="696" youtube-src-id="pS96XfgKw8A"></iframe></div><br /><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ο Ερντογάν είναι πια νεκρός – Κρατιέται όρθιος με μορφίνη», ισχυρίζεται ο Τούρκος καθηγητής Ιμπραήμ Οζτούρκ.

Δεν έχει «ησυχάσει» καθόλου το θέμα της κατάστασης της υγείας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με αποτέλεσμα όλο και περισσότερο Τούρκοι αναλυτές κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκία: Ολοκληρωμένη επιθετική στρατηγική που κινείται σε τρία επίπεδα.

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/01/01/strategy-e1430343352881.jpg"><img height="481" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/01/01/strategy-e1430343352881-696x523.jpg" width="760" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Ευρασιατική σκακιέρα έχει μεταπηδήσει σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς διπλωματικοπολιτικής κινητικότητας, στην πατρίδα μας όμως, η κυρίαρχη στρατηγική σκέψη παραμένει προσκολλημένη σε επιπόλαιες και επιφανειακές αναγνώσεις. Καταγράφουμε…</span></h3>Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Πρώτον: Με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, η Αρχιτεκτονική της μεταψυχροπολεμικής Βαλκανικής αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως μια τελειωμένη υπόθεση και σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, το μόνο που μένει είναι η ενασχόλησή μας με επενδυτικά projects αλλά και με διάφορες λειτουργικές διευθετήσεις στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου Βαλκανικού ρόλου που έχει ανατεθεί στην χώρα μας από τον ευρύτερο «συμμαχικό» σχεδιασμό. Η αλήθεια ωστόσο είναι εντελώς διαφορετική. Οι δυνάμεις που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση στην Βαλκανική αφυπνίζονται… Οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί παραμένουν ενεργοί… Η αναθεωρητική ατζέντα ξεπαγώνει, επικαιροποιείται και διεκδικεί ανατροπές στο περιφερειακό μεταψυχροπολεμικό status, ενώ δεν έχουν εκλείψει και οι γνωστοί ανιστόρητοι αλυτρωτισμοί που δηλητηριάζουν τις διακρατικές σχέσεις… Στο περιβάλλον αυτών των εξελίξεων, επανενισχύονται ακραία εθνικιστικά κόμματα και κινήσεις που απειλούν να εκτρέψουν την περιφερειακή πολιτική ατζέντα και να την ενσωματώσουν στις απαιτήσεις της κορυφαίας στρατηγικής σύγκρουσης, γεγονός που θα έχει ευρύτερες γεωπολιτικές επιπτώσεις…<br /><br />Δεύτερον: Οι διμερείς και πολυμερείς συνευρέσεις καθώς και μια σειρά από συμφωνίες που έχει προσυπογράψει η χώρα μας και οι οποίες συνιστούν όντως ένα τολμηρό εξωστρεφές βήμα στην Εξωτερική της πολιτική, τείνουν να εκλαμβάνονται ως ένα νέο διπλωματικό «σιγουράκι» που τροφοδοτεί εκδηλώσεις επικοινωνιακής αυταρέσκειας, ενώ θα έπρεπε να μας απασχολούν πολύ σοβαρά, ζητήματα όπως: Η αναγκαιότητα της περαιτέρω ενίσχυσής τους… Η σφυρηλάτηση της αντοχής τους στον χρόνο… Η διεύρυνση του στρατηγικού βάθους τους… Το ξεκάθαρο πρόσημο με το οποίο θα πρέπει να ενσωματώνονται σε μια περιφερειακή εξίσωση ισχύος… Και φυσικά η οργανική αλληλοσύνδεσή τους με την προώθηση της περιφερειακής μας στρατηγικής…<br /><br />Τρίτον: Η επιχειρούμενη πολιτική διευθέτηση που έχει δρομολογηθεί προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στις υπερδεκαετείς συγκρούσεις που ταλανίζουν την πολύπαθη Λιβύη, δεν ακολουθεί μια πορεία ευθύγραμμη, αντιθέτως η έκβασή της θεωρείται ιδιαίτερα επισφαλής και αυτό αποτυπώνεται ακόμη και στις δηλώσεις των ισχυρών δρώντων που εκλαμβάνονται τύποις ως εγγυητές και θεματοφύλακες της συγκεκριμένης διαδικασίας. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν φωνές στην πατρίδα μας, που συντηρούν την εσφαλμένη αντίληψη η οποία συνδέει την πολιτική διαδικασία στην Λιβύη με την σταδιακή αποδυνάμωση του παράνομου Τουρκολιβυκού μνημονίου και την αποκατάσταση της νομιμότητας αναφορικά με την προσέγγιση του ζητήματος των θαλασσίων ζωνών. Στον βαθμό που αυτή η αντίληψη καθίσταται κυρίαρχη και οδηγεί σε ένα καθεστώς επιζήμιας αναμονής, αυτό διευκολύνει αποκλειστικά και μόνο τον σχεδιασμό των Τούρκων επιτελών οι οποίοι σπεύδουν σε κάθε ευκαιρία να δηλώσουν, όχι μόνο ότι δεν είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν την αμφισβήτηση της παράνομης συμφωνίας για της θαλάσσιες ζώνες η οποία ακυρώνει στην πράξη την γεωπολιτική παρουσία της χώρας μας, αλλά και ότι η ενεργή στρατιωτική παρουσία τους στην Βορειοαφρικανική χώρα, είναι απολύτως νόμιμη και θα παγιωθεί, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη.<br /><br />Τέταρτον: Σημαντικές Ευρωπαϊκές χώρες επιμένουν να προσεγγίζουν την Τουρκική προκλητικότητα με τρόπο αντιφατικό, αποσυνδέοντας πλήρως την συνολική διπλωματικοπολιτική τους συμπεριφορά από τον αυτονόητο κώδικα αλληλεγγύης απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η θεσμική Ευρώπη επιβεβαιώνει έτσι την ανικανότητά της να σταθεί σοβαρά και με αποφασιστικότητα απέναντι σε μια διαρκή πρόκληση που ενίοτε προσλαμβάνει και τα χαρακτηριστικά ευθείας απειλής. Αυτή η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ διαφορετική… Ωστόσο… Η ανάδειξη του γεωπολιτικού οπορτουνισμού σε κυρίαρχη στάση στις παρούσες συνθήκες, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με την παραδοσιακή Ελληνική ελαφρότητα η οποία διχάζει τον Ελληνισμό… Διευκολύνει την ευόδωση του Τουρκικού επιθετικού σχεδιασμού… Και εν τέλει αυτοεξαιρεί και την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο από το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν δυναμική παρουσία και ρόλο πρωταγωνιστικό στην νέα περιφερειακή εξίσωση, υποβαθμίζοντάς τες σε συμπληρωματικό αναλώσιμο στους γεωοικονομικούς σχεδιασμούς τρίτων.<br /><br />Πέμπτον: Η γειτονική Τουρκία, παρά τους ευσεβείς πόθους όλων αυτών που επιμένουν να φλυαρούν για την σοβαρότητα της οικονομικής κρίσης με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη, ΔΕΝ καθηλώθηκε σε κανενός είδους γεωπολιτική εσωστρέφεια και η εξωστρεφής της παρουσία ΔΕΝ διαχειρίζεται φτηνές και προβλέψιμες πολιτικές «εξαγωγής κρίσης» σε μια προσπάθεια της πολιτικής της ηγεσίας να εκτρέψει την συσσωρευμένη κοινωνική αγανάκτηση, όπως θέλουν να πιστεύουν οι αφελείς .<br /><br />Σε αντίθεση με τις προσδοκίες και τις επιφανειακές αναλύσεις των Ελλήνων «στρατηγιστών», η Τουρκική Εξωτερική πολιτική παραμένει εξαιρετικά στοχευμένη και επιδεικνύει μια αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα στο πνεύμα των ανατροπών που κυοφορούνται στον σύγχρονο κόσμο. Η Τουρκική Εξωτερική πολιτική αυτήν την στιγμή κλείνει μέτωπα. Ακόμη και μέσα από την προσπάθειά της να συνδυάσει το οικονομικά τερπνό με το στρατηγικά ωφέλιμο, κλείνει μέτωπα. Επανατακτοποιεί συμμαχίες και χτίζει μεθοδικά στον εγγύς της περίγυρο ένα περιβάλλον ανοχών και αυτό αποτελεί επένδυση για τις εξελίξεις της επόμενης μέρας. Επιχειρεί παράλληλα να ισχυροποιήσει την θέση της ακόμη και με πρωτόγνωρες – και μέχρι πριν από λίγον καιρό ανέλπιστες – συμμαχίες όπως αυτή με την Αρμενία, επανακεφαλαιοποιεί το προϊόν των γεωπολιτικών ανοιγμάτων της και προετοιμάζεται να το πλασάρει ως υπολογίσιμη προστιθέμενη αξία προκειμένου να αποσπάσει την εύνοια ΚΑΙ της Αιγύπτου αλλά ΚΑΙ του Ισραήλ.<br /><br />Η Τουρκία με δυο λόγια, στο περιβάλλον του νέου πολυπολικού κόσμου στο πλαίσιο του οποίου διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό, δείχνει πως έχει πλήρη επίγνωση της φυσιογνωμίας που προσλαμβάνει στις μέρες μας η κορυφαία στρατηγική σύγκρουση και κυρίως δείχνει πως έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι σε ένα περιβάλλον που δεν διαθέτει πλέον αλληλοσυγκρουόμενα και αντιπαρατιθέμενα ιδεολογικοπολιτικά πρόσημα, οι μάχες της επόμενης μέρας θα δοθούν στο τερέν της γεωοικονομίας πρωτίστως. Σε αυτό ακριβώς το συγκρουσιακό περιβάλλον παίρνει θέση. Και επιδιώκει να είναι μια θέση ισχύος έναντι πάντων. Για να το επιτύχει, παρεμβαίνει δυναμικά στην Ευρασιατική σκακιέρα και κυρίως παρεμβαίνει με μια ολοκληρωμένη επιθετική στρατηγική που κινείται σε τρία επίπεδα:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Ισχυροποιεί το Νατοϊκό της προφίλ χτίζοντας συμμαχίες εξαιρετικά δελεαστικές για τον Αμερικανονατοϊκό σχεδιασμό της επόμενης μέρας…</li><li>Μεγιστοποιεί το διαπραγματευτικό της κεφάλαιο με όρους στρατηγικού βάθους έναντι όλων, στην προσπάθειά της να διεκδικήσει αυξημένο και αναντικατάστατο ρόλο στις ισορροπίες ισχύος που τελούν υπό διαμόρφωση…</li><li>Ροκανίζει το διπλωματικοπολιτικό κεφάλαιο που προσπαθεί να χτίσει η χώρα μας στον περιφερειακό καμβά, διότι γνωρίζει καλά πως η Ελληνική παρουσία είναι το μοναδικό εμπόδιο στην προσπάθειά της να εξελιχτεί σε ισχυρή αεροναυτική δύναμη με ευρύτερο περιφερειακό αποτύπωμα.</li></ul>Η Ελληνική Εξωτερική πολιτική και η συστημική στρατηγική σκέψη, δεν μπορούν να συνεχίσουν να κλείνουν τα μάτια απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα και να παραμυθιάζονται με τα χτυπήματα στην πλάτη για την δήθεν δύναμη περιφερειακής σταθερότητας και άλλες αντίστοιχες ομορφιές.<br /><br />Ο χρόνος ΔΕΝ είναι υπέρ της Ελλάδας και ότι έχει απομείνει στην κλεψύδρα ΔΕΝ μπορεί να συνεχίσει να κατασπαταλιέται σε αυταπάτες που δεν οδηγούν πουθενά.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να παρέμβει στις εξελίξεις δραστικά, με αποφασιστικότητα και με όρους Διεθνούς αλλά και Ιστορικών Δικαίων, τροποποιώντας έτσι δραματικά την περιφερειακή ατζέντα αλλά και τους όρους του παιχνιδιού, όσο ακόμη εκλαμβάνεται ως δύναμη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ στους σχεδιασμούς των συμμάχων της, διότι από την στιγμή που θα μεταπηδήσει στην βαθμίδα της ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΝΑΛΩΣΙΜΗΣ, το παιχνίδι θα έχει χαθεί οριστικά.<br /><br />Η πατρίδα μας οφείλει να παρέμβει ΤΩΡΑ διεκδικώντας τα νόμιμα και διαμηνύοντας στους πάντες την αποφασιστικότητά της να μην συμβιβαστεί με τίποτε λιγότερο από αυτά. Οι πολιτικές και οι αντιλήψεις που θέλουν στο όνομα της «σύνεσης», να εξασφαλιστεί στην Τουρκία η αναγκαία πίστωση χρόνου για την δομική της ανασυγκρότηση και την πραγματική ενίσχυση του περιφερειακού της ρόλου, είναι φοβικές, αδιέξοδες και επικίνδυνες πολιτικές. Μια τέτοια Τουρκία είναι αποφασισμένη να καταπιεί τον Ελληνισμό και η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να ανακόψει αυτήν την πορεία ΤΩΡΑ γιατί αύριο θα είναι αργά…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκία: Ολοκληρωμένη επιθετική στρατηγική που κινείται σε τρία επίπεδα.

Η Ευρασιατική σκακιέρα έχει μεταπηδήσει σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς διπλωματικοπολιτικής κινητικότητας, στην πατρίδα μας όμως, η κυρίαρχη στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Λάμπρος Τζούμης - Γιώργος Φίλης: Τρεις υπερπτήσεις το 2012, 376 πέρυσι - Κάτι κάνουμε λάθος!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://nationalpride.files.wordpress.com/2020/03/aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="640" height="399" src="https://nationalpride.files.wordpress.com/2020/03/aigaio.jpg" width="726" /></a></div><h3 style="text-align: left;"> <span style="font-weight: normal;">  Εκπέμπουμε λάθος μήνυμα στην Τουρκία και αυτή αυξάνει την πίεση.</span></h3>Είχαμε τρεις (3) υπερπτήσεις το 2012, 376 πέρυσι τονίζει ο Στρατηγός ε.α Λάμπρος Τζούμης.<br /><br />Παράλληλα ο καθηγητής γεωπολιτικής Γιώργος Φίλης συμπληρώνει ότι δώσαμε δικαιώματα στην Τουρκία με την στάση μας τα τελευταία χρόνια και πολλές από τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας οφείλονται σε αυτά τα "δικαιώματα".<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="361" src="https://www.youtube.com/embed/Cikz4NvB4pQ" width="717" youtube-src-id="Cikz4NvB4pQ"></iframe></div><br /><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Λάμπρος Τζούμης - Γιώργος Φίλης: Τρεις υπερπτήσεις το 2012, 376 πέρυσι - Κάτι κάνουμε λάθος!

   Εκπέμπουμε λάθος μήνυμα στην Τουρκία και αυτή αυξάνει την πίεση. Είχαμε τρεις (3) υπερπτήσεις το 2012, 376 πέρυσι τονίζει ο Στρατηγός ε....

Διαβάστε την συνέχεια

Σύμμαχοι μόνο στο όνομα: Η Αγία Σοφία και το πρόβλημα Ελλάδας-Τουρκίας του ΝΑΤΟ.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://hir.harvard.edu/content/images/size/w1500/2021/11/raimond-klavins-kOW_LAlLiJs-unsplash.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="426" src="https://hir.harvard.edu/content/images/size/w1500/2021/11/raimond-klavins-kOW_LAlLiJs-unsplash.jpg" width="759" /></a></div><div><br /></div>Στα χαρτιά, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι σύμμαχοι: μέλη της συμμαχίας του ΝΑΤΟ που είναι αφιερωμένη στη συλλογική ασφάλεια. Ένα στιγμιότυπο της επιτόπιας πραγματικότητας της σχέσης, ωστόσο, δείχνει διχόνοια, διχόνοια και διαφωνία. Οι δύο χώρες τρέφουν μεγάλη δυσαρέσκεια μεταξύ τους, γεννιούνται από βαθιές και πρόσφατες ιστορίες διπλωματικών και πολιτιστικών μαχών. Ακόμη και τώρα, Ελλάδα και Τουρκία εμπλέκονται σε πλήθος γεωπολιτικών διαφωνιών για ζητήματα που κυμαίνονται από τα θαλάσσια σύνορα στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι ανταγωνιστικές σφαίρες επιρροής στο νησί της Κύπρου.<br /><br />Ενώ αυτά τα εδαφικά ζητήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό δυσεπίλυτα, μοναδικά στις σπλαχνικές αντιδράσεις που έχει προκαλέσει στο ελληνικό και τουρκικό κοινό είναι ένα πρόσφατο πολιτιστικό σημείο ανάφλεξης: η μετατροπή της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης τον περασμένο Ιούλιο από θρησκευτικά μη συνδεδεμένο μουσείο σε μουσουλμανικό τέμενος. Αρχικά κατασκευάστηκε πριν από περίπου 1500 χρόνια από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό ως κεντρικό καθεδρικό ναό της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, το κτίριο κάποτε χρησίμευε ως πολιτιστικό και θρησκευτικό επίκεντρο της ζωντανής πόλης της Κωνσταντινούπολης, πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ακόμη και σήμερα, η δομή είναι για πολλούς Έλληνες και Ορθόδοξους Χριστιανούς ένα σύμβολο τεράστιας σημασίας. Μια μαρτυρία για το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας που χρονολογείται από τη βυζαντινή εποχή, η Αγία Σοφία ζει δυναμικά μέσα στη συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού. Για κάποιους Έλληνες, η Αγία Σοφία σημαίνει την ίδια την ελληνική ταυτότητα.<br /><br />Η δημόσια και επίσημη αντίδραση στη μετατροπή ήταν άμεση. Το Al Jazeera ανέφερε τα διόδια των καμπανιών της εκκλησίας σε ολόκληρη την Ελλάδα και το δημόσιο κάψιμο της τουρκικής σημαίας στη Θεσσαλονίκη ως αντίδραση στην απόφαση της Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση επέκρινε δριμύτατα καταδικάζοντας την απόφαση της Τουρκίας ως «προσβολή στον πολιτισμό του 21ου αιώνα». Μια δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε λίγο μετά τη μετατροπή διαπίστωσε ότι το 86 τοις εκατό των Ελλήνων πιστεύει ότι η Αγία Σοφία θα έπρεπε να έχει παραμείνει μουσείο. Ο ελληνικός κόσμος βλέπει την Τουρκία με εχθρότητα και στις πρόσφατες γεωπολιτικές διαφωνίες: το 81% θεωρεί τις ενέργειες της Τουρκίας στη Μεσόγειο απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα. Αυτή η σχεδόν ομοφωνία του ελληνικού κοινού σε σχέση με την πολιτική κατεύθυνση της Τουρκίας υπογραμμίζει τα σπλαχνικά συναισθήματα που προκαλεί η μετατροπή της Αγίας Σοφίας.<br /><br /> Οι διαφωνίες των χωρών είναι πολλαπλές και βαθιά ριζωμένες, γεννιούνται από εκατοντάδες χρόνια συγκρούσεων και δυσπιστίας που δεν έχουν υποχωρήσει παρά τις καλύτερες προσπάθειες του ΝΑΤΟ να κατευνάσει τη σχέση. Από πολλές απόψεις, η αντιπαράθεση για την Αγία Σοφία και τις ελληνοτουρκικές διαφορές αποτελεί ευρύτερα παράδειγμα μιας μοναδικής πρόκλησης για το ΝΑΤΟ: τους περιορισμούς της συμμαχίας όσον αφορά τον έλεγχο τέτοιων εσωτερικών συγκρούσεων.<br />Η πολυάσχεη Ιστορία των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων<br /><br />Οι πολλές μετατροπές της Αγίας Σοφίας – από καθεδρικό ναό, τζαμί, μουσείο και επιστροφή σε τζαμί – αντιπροσωπεύουν τη μακρά, συγκρουσιακή ιστορία της Ελλάδας και της σχέσης της Τουρκίας, μια ιστορία που εξηγεί μεγάλο μέρος της σημερινής διχόνοιας των χωρών.<br /><br />Η Αγία Σοφία έγινε τζαμί για πρώτη φορά το 1453, όταν οι οθωμανικές δυνάμεις του Σουλτάνου Μεχμέτ κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη, επανεισάγοντάς την ως πόλη της Κωνσταντινούπολης. Η κατάκτηση εγκαινίασε σχεδόν τέσσερις αιώνες οθωμανικού ελέγχου στην Ελλάδα. Δεν ήταν όμως η Τουρκοκρατία που δημιούργησε τις ιστορικές βάσεις για τις σύγχρονες εντάσεις – οι Έλληνες Χριστιανοί βίωσαν σχετικά υψηλούς βαθμούς θρησκευτικής ανεκτίας και αυτονομίας υπό την Αυτοκρατορία. Η ελληνική κινητοποίηση κατά των Οθωμανών μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα ήταν σποραδική και μικρής κλίμακας, ένδειξη ότι πολλοί Έλληνες είχαν αποδεχθεί την οθωμανική κυριαρχία.<br /><br />Η σχέση μεταξύ της Ελλάδας και του οθωμανικού κράτους –και αργότερα του διαδόματός της, της Τουρκικής Δημοκρατίας– στράφηκε προς την εχθρότητα και το παράπονο με τον Ελληνικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, ο οποίος ξεκίνησε το 1821. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης, η οποία κορυφώθηκε με την ίδρυση ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους το 1832, και οι δύο πλευρές έσφαξαν αμάχους που θεωρούνταν ότι συνδέονται με τις εχθρικές δυνάμεις. Τούρκοι στρατιώτες σκότωσαν χιλιάδες Έλληνες στο νησί της Χίου και εκτέλεσαν ελληνικές πολιτικές και θρησκευτικές ελίτ, ενώ οι ελληνικές δυνάμεις έσφαξαν μέχρι και 20.000 Τούρκους Μουσουλμάνους που ζούσαν στην Πελοπόννησο, μεταξύ άλλων θηριωδίες εν καιρώ πολέμου. Η αιματηρότητα του αγώνα σήμαινε ότι το ελληνικό κράτος αναδύθηκε επιφυλακτικό για την Τουρκία. Οι ιριδιστικές παρατάξεις που πίεζαν για την ανακατάκευση των προγονικών ελληνικών εδαφών στην ελεγχόμενη από την Οθωμανική χερσόνησο της Ανατολίας είχαν επιρροή στην πρώιμη Δημοκρατία και ένα αποδυναμωμένο οθωμανικό κράτος αισχρίστηκε από την εδαφική του απώλεια και εχθρικό προς τη νέα ανεξάρτητη Ελλάδα.<br /><br />Οι τελευταίες ημέρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια και μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο μαρτυρούν την«Ελληνική Γενοκτονία»,μια συστηματική εκστρατεία εθνικής κάθαρσης κατά των Ποντίων Ελλήνων που ζουν στην Ανατολία. Χιλιάδες υπέστησαν καταναγκαστική εργασία από την οθωμανική κυβέρνηση, και από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923, πάνω από 200.000 Έλληνες είχαν πεθάνει. Η άμεση περίοδος μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σημαδεύτηκε από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο. Αυτή η αιματηρή στρατιωτική σύγκρουση περιελάμβανε ελληνικές σφαγές τούρκων πολιτών και, στο τέλος της, νίκη της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας στην οποία καταστράφηκε ο ελληνικός στρατός και πυρπολήθηκε η κατεχόμενη από την Ελλάδα πόλη της Σμύρνης, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες και τερματίζοντας το ελληνικό όνειρο αποκατάστασης της αρχαίας σφαίρας ελέγχου της. Οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κρατών δημιούργησαν μια ακόμη ταπείνωση: η Συνθήκη της Λωζάνης ανάγκασε τις απελάσεις τούρκων που κατοικούν στην Ελλάδα στην Τουρκία και των Ελλήνων που κατοικούν στην Τουρκία στην Ελλάδα. Η σχέση μεταξύ των σύγχρονων τουρκικών και ελληνικών κρατών γεννήθηκε έτσι από εξέγερση, συγκρούσεις και εθνοτική βία.<br /><br />Αυτοί οι δύο αιώνες αναταραχής, που σημαδεύθηκαν από βίαιες εξάρσεις, είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη διαμόρφωση των εθνικών ταυτοτήτων της Ελλάδας και της Τουρκίας σε σχέση μεταξύ τους. Η Ελλάδα προέκυψε με σκληρές συμπεριφορές κατά της Τουρκίας: πολλοί κονστρουκτιβιστές μελετητές των διεθνών σχέσεων υποστηρίζουν ότι η ελληνική αυτο-αντίληψη ως σύγχρονοι και πολιτισμένοι κληρονόμοι του λίκνου της δημοκρατίας βασίζεται στη δαιμονοποίηση των «βάρβαρων» Τούρκων που ευθύνονται για ειδεχθείς ιστορικά εγκλήματα και την καταστροφή της προγονικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Ομοίως, οι μελετητές αυτοί υποστηρίζουν ότι η Τουρκία αυτοπροσδιορίζεται ως μια πεσμένη μεγάλη δύναμη, αδικημένη από μια ασθενέστερη Ελλάδα και αφοσιωμένη στη διεκδίκηση εθνικής εξουσίας έναντι του αντιπάλου της.<br /><br />Η ελληνική και τουρκική ιστορική μνήμη και η κατασκευή ταυτότητας ανατρέχουν όταν πρόκειται για τις σημερινές εντάσεις. Η διαμάχη για την Αγία Σοφία μπορεί να γίνει κατανοητή μέσα από έναν ιστορικό φακό ως τουρκική διεκδίκηση κυριαρχίας σε συνδυασμό με την ελληνική οργή για την πληγωμένη εθνική υπερηφάνεια. Αλλά τα σημερινά ζητήματα ασφάλειας είναι επίσης ιστορικά κατασκευασμένα: η τρέχουσα σύγκρουση για το νησί της Κύπρου γεννήθηκε από τον σχεδόν πόλεμο του 1974 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που χώρισε το νησί σε ένα τουρκικό μισό και ένα ανεξάρτητο, εθνικά ελληνικό μισό. Ομοίως, το σημερινό ζήτημα των θαλάσσιων συνόρων –Ελλάδα και Τουρκία διαφωνούν για τα σύνορα των χωρικών υδάτων, τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και τα δικαιώματα των αποθεμάτων φυσικού αερίου στο Αιγαίο– βρίσκεται, στο επίκεντρο, μια συζήτηση για την εθνική κυριαρχία και τη σχετική εθνική δύναμη στην Ελλάδα και την κοινή θάλασσα της Τουρκίας.<br /><br />Τα ζητήματα αυτά έχουν επιδεινωθεί από την εθνικιστική στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η κυβέρνηση του Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ακολουθήσει μια πιο δυναμική στρατιωτική στάση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας για μεγαλύτερη εξουσία και κύρος στο διεθνές σύστημα. Επικαλούμενος περιφερειακές ιστορικές μνήμες, επιχείρησε να αποκαταστήσει την οθωμανική εποχή ως χρυσή εποχή τουρκικού κύρους σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τον στρατιωτικό τυχοδιωκτισμό σε ιστορικά οθωμανικά εδάφη όπως το Ιράκ και η Συρία. Ο εθνικισμός του Ερντογάν έχει πυροδοτήσει εντάσεις με την Ελλάδα σε όλους τους τομείς παίζοντας με ιστορικούς ανταγωνισμούς σε όλο το Αιγαίο – όπως η διαμάχη για την Αγία Σοφία και οι προσπάθειες επέκτασης των εθνικών υδάτων εις βάρος της Ελλάδας. Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, έχει προβάλει τη δική της κυριαρχία λαμβάνοντας σκληρές θέσεις σε αυτά τα εδαφικά ζητήματα.<br />Η πρόκληση για το ΝΑΤΟ<br /><br />Το γεγονός ότι αυτά τα διπλωματικά ζητήματα και τα ζητήματα ασφάλειας βρίσκονται στο επίκεντρο των ιστορικών εχθροτήτων τα τοποθετούν σε διαφορετική κατηγορία από άλλες γεωπολιτικές διαφορές. Οι ελληνοτουρκικές διαφωνίες για την Κύπρο, το Αιγαίο και την Αγία Σοφία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές μόνο με ρεαλιστικούς γεωπολιτικούς όρους. Αντίθετα, οι ιστορικές εχθρότητες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας διαμόρφωσαν τα κίνητρα και των δύο χωρών και κατέστησαν την προσέγγιση λιγότερο πιθανό να επιτύχει, καθώς οι διαφωνίες που υπάρχουν σχετίζονται στενά με την οικοδόμηση εθνικής ταυτότητας τόσο μεταξύ των ελίτ όσο και μεταξύ των πολιτών.<br /><br />Ο αρχικός στόχος της ενσωμάτωσης της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το 1952 ήταν να«κατευνάσουν τη συμπεριφορά τους ο ένας απέναντι στον άλλο». Αλλά ο υποκείμενος ανταγωνισμός μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι παλαιότερος και βαθύτερος από τη σύνδεσή τους μέσω του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι δυο χώρες έχουν βιώσει αρκετές παρ' ολίγον αστοχίες που παραλίγο να ξεσπάσουν σε συγκρούσεις, συγκεκριμένα την κυπριακή κρίση του 1974 και χιλιάδες εναέριες συγκρούσεις για παραβιάσεις του εναέριου χώρου. Αν και το ΝΑΤΟ έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει έναν θερμό πόλεμο, η απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση έχει προκαλέσει φόβους μεταξύ της συμμαχίας ότι τα παραδοσιακά, θεσμοθετημένα μέτρα αποκλιμάκωσης εντός της συμμαχίας θα καταστούν αναποτελεσματικά, καθώς η αντιστάθμιση της Τουρκίας προς τη Ρωσία και μακριά από την Ευρώπη έχει λιγότερα κίνητρα για να αποδεχθεί τα συμφέροντα των μεσιτών ισχύος του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ.<br /><br />Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι οι πρόσφατες εξάρσεις των ελληνοτουρκικών εντάσεων έχουν παραλύσει το ΝΑΤΟ. Η μειωμένη επιρροή στην Τουρκία έχει καταστήσει την ευρωπαϊκή πίεση λιγότερο επιρροή στις τουρκικές αίθουσες εξουσίας, η οποία φαίνεται από την κλιμάκωση των εντάσεων παρά την σχεδόν καθολική ευρωπαϊκή κατακραυγή ενάντια στις πρόσφατες πολιτικές αποφάσεις.<br /><br />Γενικότερα, οι εθνοπολιτισμικοί ανταγωνισμοί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας κάνουν πιο δύσκολη κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι παραδοσιακές συμμαχικές δομές με αποκλιμάκωση. Εάν οι ανταγωνισμοί της Ελλάδας και της Τουρκίας καθοδηγούνται όχι μόνο από τους υπολογισμούς της realpolitik αλλά και από την προσπάθεια διεκδίκησης της εθνικής ταυτότητας σε αντίθεση με την άλλη, και οι δύο πλευρές θα είναι πιθανότατα πιο δυναμικές και λιγότερο πρόθυμες να χάσουν το πρόσωπό τους με την αποδοχή ορισμένων ζητημάτων. Η πραγματοποίηση παραχωρήσεων που θα διευκόλυναν την ειρήνη αλλά θα απαιτούσαν να επιτραπεί μια "νίκη" για την άλλη πλευρά μπορεί να είναι απαράδεκτη για τους πολιτικούς ηγέτες που τροφοδοτούνται από πολιτιστικά εθνικιστικά εγχώρια ακροατήρια. Από την άλλη, οι ηγέτες που επιλέγουν να ρίξουν καύσιμα στη φωτιά των πολιτιστικών και γεωπολιτικών διαφορών μπορούν να ανταμειφθούν με αυξημένη υποστήριξη από το κοινό που επηρεάζεται από την ιστορική μνήμη και την επιθυμία να διεκδικήσουν την εθνική κληρονομιά.<br /><br />Οι πρόσφατες συγκρούσεις για την Αγία Σοφία, την Κύπρο και τη Μεσόγειο είναι μόνο οι τελευταίες μιας μακράς σειράς πολιτιστικών και γεωπολιτικών συγκρούσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η εθνική αυτοκαταστροφική και η δημόσια πίεση έχουν πυροδοτήσει εχθρικές εξωτερικές πολιτικές σχεδόν πρωτοφανείς μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Κοιτάζοντας προς μια λύση, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η συμμετοχή στη συμμαχία δεν είναι μια ασημένια σφαίρα που ενοποιεί τα κράτη. Αντίθετα, η ιστορία, η συλλογική μνήμη και η διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας στη διεθνή σφαίρα είναι σημαντικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στον προσδιορισμό της κρατικής συμπεριφοράς. Η κατανόηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων –και ευρύτερα των διεθνών σχέσεων και της πολιτικής συμμαχίας– απαιτεί όχι μόνο να εξετάσουμε τη σημερινή διεθνή σκακιέρα αλλά και να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των ιστορικών σχέσεων που την δημιούργησαν.<div><br /></div><div><a href="https://hir.harvard.edu/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σύμμαχοι μόνο στο όνομα: Η Αγία Σοφία και το πρόβλημα Ελλάδας-Τουρκίας του ΝΑΤΟ.

Στα χαρτιά, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι σύμμαχοι: μέλη της συμμαχίας του ΝΑΤΟ που είναι αφιερωμένη στη συλλογική ασφάλεια. Ένα στιγμιότυπο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τεράστιο άνοιγμα! Οι ΗΠΑ διευρύνοντας το AUKUS προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Pax Pacifica.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-12/41351029222_98ffbf5857_h.jpg?itok=W7_AikFl" width="749" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Οι ΗΠΑ προσπαθούν να επεκτείνουν το σύμφωνο ασφαλείας και να οικοδομήσουν νέες στρατηγικές συνεργασίες με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ευρώπη για να αποτρέψουν την Κίνα<br /><br />Η προσφορά της Αμερικής να προμηθεύσει βρετανική και αμερικανική τεχνολογία πυρηνικών υποβρυχίων στην Αυστραλία (AUKUS) έγινε πολιτικό γεγονός σχεδόν αμέσως. Ο πρόεδρος Μπάιντεν και οι πρωθυπουργοί Μπόρις Τζόνσον και Σκοτ Μόρισον το ανακοίνωσαν.<br /><br />Ωστόσο όποια κι αν είναι η έκβασή της, αν περιορίζεται μόνο στην κατασκευή υποβρυχίων, είναι απίθανο να αποτρέψει το Πεκίνο.<br /><br />Για να το πετύχει αυτό και να δημιουργήσει μια πραγματική Pax Pacifica, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αναβαθμίσει το πρόγραμμά της και να σφυρηλατήσει πρόσθετες στρατηγικές -τεχνολογικές συνεργασίες με Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Ευρώπη.<br /><br />Τι θα συμβεί αν δεν το κάνει η Ουάσιγκτον;<br /><br />Η Σεούλ και το Τόκιο θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο. Έχοντας απορριφθεί αφού ζήτησαν από την Ουάσιγκτον να τις βοηθήσει να κατασκευάσουν πυρηνικά υποβρύχια το 2020, οι Νοτιοκορεάτες αναρωτιούνται τώρα γιατί η Ουάσιγκτον είπε ναι στην Αυστραλία.<br /><br />Αν υποθέσουμε ότι η Σεούλ θα προχωρήσει με τα σχέδιά της, αυτό θα συνεπάγεται ότι θα σπαταλήσει δισεκατομμύρια σε πυρηνικά υποβρύχια που είναι απίθανο να έχουν καλή απόδοση στις κλειστές και ρηχές θάλασσες που περιβάλλουν την Κορέα.<br /><br />Παράλληλα θα μπορούσε να κινηθεί για την κατασκευή-απόκτηση πυρηνικών όπλων, κάτι το οποίο η Ιαπωνία δύσκολα θα το άντεχε.<br /><br />Τα παραπάνω δεν είναι απίθανο να συμβούν, εκτός εάν η Ουάσιγκτον, το Τόκιο, η Σεούλ, η Καμπέρα και η Ευρώπη δημιουργήσουν μια Pax Pacifica αυστηροποιώντας τους πυρηνικούς κανόνες και συνεργαζόμενοι σε νέα, τεχνολογικά έργα αιχμής.<br /><br />Ο στόχος θα ήταν να συνειδητοποιήσει η Κίνα ότι οποιοσδήποτε περιφερειακός θερμός πόλεμος θα μπορούσε να καταλήξει περαιτέρω σε πολύ μεγαλύτερο που πιθανότατα θα έχανε.<br /><br />Πώς μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους να το καταφέρουν αυτό;<br /><br />Ένας τρόπος, που πρότεινε πρόσφατα ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιάπωνας Σίνζο Άμπε, θα ήταν να ενισχυθούν τα μη πυρηνικά χαρακτηριστικά της συμφωνίας Αυστραλίας-ΗΒ-ΗΠΑ , με τη διαστημική συνεργασία, την ανάπτυξη συστημάτων μη επανδρωμένων υποβρύχιων πολεμικών συστημάτων και προηγμένη συνεργασία υπολογιστών και πυραύλων για να τα ανοίξει έτσι ο δρόμος στη συμμετοχή της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και άλλων κατά περίπτωση.<br /><br />Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε επίσης να σφυρηλατήσει νέες συνεργασίες.<br /><br />Μια από αυτές θα μπορούσε να είναι μια πρωτοβουλία για την κατασκευή ενός βελτιωμένου συστήματος επιτήρησης του διαστήματος που, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να στοχεύει στην εξάλειψη των τυφλών σημείων που δημιουργεί η φωτεινότητα του φεγγαριού κοντά του, για τα επίγεια τηλεσκόπια μας.<br /><br /><br />Η Γαλλία, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και η διαστημική διοίκηση του ΝΑΤΟ, θα μπορούσαν να συνεργαστούν.<br /><br />Το ίδιο και η Σεούλ, η οποία διαφορετικά είναι έτοιμη να σπαταλήσει δισεκατομμύρια σε περιττά συστήματα εκτόξευσης στο διάστημα και σε περιττούς δορυφόρους <br /><br />Εν τω μεταξύ, το σύστημα επιτήρησης του έργου θα μπορούσε να παρακολουθεί τους κινεζικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς δορυφόρους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων κοντά στο φεγγάρι, που απειλούν κρίσιμους δορυφόρους των ΗΠΑ και των συμμάχων σε γεωστατικές τροχιές.<br /><br />Ένα άλλο χρήσιμο έργο θα ήταν να συνεργαστεί η Γερμανία, ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε προηγμένα συστήματα υπολογιστών και επικοινωνιών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν να σπάσουν κωδικούς, να ασφαλίσουν τις επικοινωνίες και να ανοίξουν κλειστά συστήματα Διαδικτύου.<br /><br />Αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα σημαντικά επιτεύγματα της Ιαπωνίας, της Ευρώπης και της Αμερικής σε αυτούς τους τομείς, <br /><br />Αυτό, μετά τη βιασύνη της Κίνας να αξιοποιήσει την ευρωπαϊκή αγορά 5G, δεν θα ήταν μέτριο επίτευγμα. Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη διείσδυση στο Μεγάλο Τείχος προστασίας του Πεκίνου, το οποίο παρακολουθεί και λογοκρίνει τις ανοιχτές επικοινωνίες εντός και εκτός Κίνας.<br /><br />Αυτές οι πρόσθετες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν επιπλέον συμμετέχοντες;<br /><br />Στόχος τους θα ήταν να μειώσουν τα κίνητρα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο ή να αποκτήσουν πυρηνικά και να ενθαρρύνουν τις δημοκρατίες της Ευρώπης να εμπλακούν περισσότερο με εκείνες του Ειρηνικού· και να δημιουργήσουν ειρηνικά μέτρα αντιμετώπισης των κινεζικών οικονομικών, στρατιωτικών και διπλωματικών μορφών εκφοβισμού.<br /><br />Ακούγεται πολύ καλό για να είναι ποτέ αληθινό; Μπορεί να είναι. Σίγουρα, υπάρχει ένα ερώτημα που εγείρουν οι Κινέζοι και οι Ρώσοι επικριτές του AUKUS που θα μπορούσε να κάνει όλο αυτό νεκρό.<br /><br />Η κοινή χρήση τεχνολογίας πυρηνικών υποβρυχίων με την Αυστραλία δεν έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον περιορισμό των πυρηνικών κινδύνων; Για πολλούς, η απάντηση είναι ναι. Θα έπρεπε να είναι ακριβώς το αντίθετο.<br /><br />Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας Γκάρεθ Έβανς έχει υποστηρίξει δημόσια την AUKUS, εφόσον η Αυστραλία δεν εμπλουτίζει το δικό της ουράνιο.<br /><br />Ακόμα κι αν το έκανε, η Αυστραλία δεν έχει καμία ανάγκη να εμπλουτίσει ουράνιο ή να επεξεργαστεί εκ νέου τα χρησιμοποιημένα καύσιμα των αντιδραστήρων. Ως εκ τούτου, η Αυστραλία θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα των ΗΑΕ και της Ταϊβάν απορρίπτοντας αυτές τις δραστηριότητες στη συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας της με τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την τροποποίηση της υφιστάμενης συμφωνίας πυρηνικής συνεργασίας ΗΠΑ-Αυστραλίας η οποία επί του παρόντος απαγορεύει τη μεταφορά οποιασδήποτε ελεγχόμενης πυρηνικής τεχνολογίας των ΗΠΑ για οποιονδήποτε στρατιωτικό σκοπό.<br /><br />Οι συμφωνίες των ΗΠΑ με Ν. Κορέα και Αυστραλία για τα πυρηνικά όπλα<br /><br />Η νομική συμφωνία για την παραίτηση από τον εμπλουτισμό και την επανεπεξεργασία έχει επίσης το πλεονέκτημα ότι βραχυκυκλώνουν τους επικριτές της διάδοσης των πυρηνικών όπλων στη Διάσκεψη αναθεώρησης της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων τον ερχόμενο Ιανουάριο.<br /><br />Τέλος, θα βοηθούσε στον περαιτέρω περιορισμό της Νότιας Κορέας, η οποία επιθυμεί να εμπλουτίσει ουράνιο και να επεξεργάζεται εκ νέου αναλωμένο καύσιμο αμερικανικής προέλευσης, αλλά απαγορεύεται να το πράξει από την τρέχουσα συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας της με την Ουάσιγκτον.<br /><br />Όσον αφορά τις ανησυχίες σχετικά με το υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο, το οποίο θα τροφοδοτούσε τα υποβρύχια αλλά θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην κατασκευή πυρηνικών όπλων, τόσο το Λος Άντζελες των ΗΠΑ όσο και τα βρετανικά υποβρύχια κλάσης Astute χρησιμοποιούν αυτό το καύσιμο.<br /><br />Οι πυρήνες των αντιδραστήρων τους, ωστόσο, δεν χρειάζονται ανεφοδιασμό για 33 χρόνια ή περισσότερο και δεν μπορούν να συντηρηθούν χωρίς να ανοίξουν τα κύτη.<br /><br />Η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να το εκμεταλλευτούν ανακοινώνοντας ότι είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είτε το Ηνωμένο Βασίλειο θα διατηρήσουν τον τίτλο του καυσίμου, επομένως η Αυστραλία δεν θα χρειάζεται να το αγγίξει.<br /><br />Συνδυάστε το με μια νομικά δεσμευτική δέσμευση για μη εμπλουτισμό ή επανεπεξεργασία και πρόσθετη αμερικανο-ευρωπαϊκή στρατηγική τεχνολογική συνεργασία με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, και η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να δημιουργήσει το σκηνικό όχι μόνο για λιγότερη διάδοση των πυρηνικών όπλων αλλά και για μια Pax Pacifica με πραγματική ισχύ παραμονής. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τεράστιο άνοιγμα! Οι ΗΠΑ διευρύνοντας το AUKUS προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα Pax Pacifica.

Παναγιώτης Νάστος Οι ΗΠΑ προσπαθούν να επεκτείνουν το σύμφωνο ασφαλείας και να οικοδομήσουν νέες στρατηγικές συνεργασίες με την Ιαπωνία, τη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη μπροστά στην κορυφαία απόφαση της θητείας της… ΕΝΕΡΓΕΙΑ και ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.

<img height="411" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/10/Cyprus_natural_gas.jpg" width="756" /><br /><br />“Το μεταβάλλειν γνώμη εστί φιλοσοφείν”, αναφέρει μια ευφυής παράφραση του γνωμικού του μεγάλου Πλάτωνα περί του “λακωνίζειν”. Στο θέμα που εξετάζεται στο άρθρο που ακολουθεί έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές με τον πιο απόλυτο τρόπο. Έχουμε τονίσει επιχειρηματολογώντας ότι στην κυριολεξία, η αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων αποτελεί τη λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, ενώ το ενδεχόμενο εθελούσιας παραίτησης, ισοδυναμεί με εθνική αυτοκτονία. Και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ακράδαντα ότι είμαστε με τη… σωστή πλευρά της ιστορίας.<br /><br />Κατά συνέπεια, εάν επαληθευθούν όσα αναφέρει για τις κυβερνητικές προθέσεις ένας καλά ενημερωμένος ιστοχώρος για τα ενεργειακά πράγματα της χώρας και διεθνώς, θα συνιστά κατά την προσωπική υποκειμενική μας άποψη εξέλιξη κολοσσιαίας σημασίας. Όσο φανατικά υποστηρίξαμε την άποψή μας κατηγορώντας για -ενίοτε ύποπτη- ολιγωρία τον ελληνικό πολιτικό κόσμο, τόσο φανατικά θα υποστηρίξουμε τόσο τη σημερινή κυβέρνηση, όσο και οποιαδήποτε άλλη ακολουθήσει και θα προχωρήσει σε αυτή την οδό.<br /><br />Το θεωρούμε τόσο σημαντικό, ώστε να λειτουργήσει ακόμα και ως “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” για άλλα “αμαρτήματα”, πάντα κατά την υποκειμενική μας άποψη βαρύνουν την κυβέρνηση, ιδίως στον τομέα της άμυνας που μας απασχολεί κατά προτεραιότητα. Αυτή την άποψη όμως, να ξέρουν ότι την ασπάζεται πλέον μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, και έχει τη δυναμική να κρίνει ακόμα και την ψήφο τους στις εκλογές…<br /><br />Εκατομμύρια Ελλήνων που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή διαβίωση, παρότι εργάζονται διπλάσια σε σχέση με το παρελθόν. Οικογένειες 4-5 μελών οι οποίες επειδή ζουν με 1.500 ευρώ θεωρούνται… πλούσιες από το κράτος και οι δικοί τους λογαριασμοί του πανάκριβου “πράσινου” ρεύματος ΔΕΝ επιδοτούνται. Οικογένειες που τα βγάζουν πέρα με το ζόρι, τρέμοντας την ώρα που θα προκύψει κάποιο ανελαστικό έξοδο που δεν έχουν υπολογίσει. Ή ακόμα και τα τέλη κυκλοφορίας τα Χριστούγεννα, από τη στιγμή που οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν εισπράττουν πλέον δώρο.<br /><br />Οικογένειες των οποίων τα παιδιά γυρίζουν διαλυμένα από τη δουλειά που δεν τους τη βρήκε ο πολιτικός μπαμπάς τους. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Όταν δεν είναι άνεργα παλεύοντας με την κατάθλιψη. Παιδιά που ούτε κατά διάνοια δεν μπορούν να σκεφτούν να δημιουργήσουν οικογένεια, από τη στιγμή που δεν μπορούν στοιχειωδώς να συντηρηθούν. Καλή, χρυσή και άγια η προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας της κυβέρνησης. Χρειάζεται όμως… επιταχυντή, ώστε τα οφέλη να φθάσουν στις τσέπες αυτών που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη όσο το δυνατόν συντομότερα. Αυτό θα δημιουργήσει απίστευτη δυναμική στην οικονομία.<br /><br />Σε όλους αυτούς χρωστάει κάθε Έλληνας πολιτικός να ΜΗΝ απεμπολήσει κάθε δυνητική πηγή εσόδων εις το όνομα κάποιας ιδεοληψίας οποιασδήποτε… χρωματικής απόχρωσης και μάλιστα με τόσο προβληματική επιστημονική τεκμηρίωση όσο η πράσινη, σύμφωνα με πλήθος εξειδικευμένων επιστημόνων του χώρου. Όποιος αφουγκραστεί τις αγωνίες αυτής της κατηγορίας των Ελλήνων και όχι αυτών που έχουν λυμένο το βιοποριστικό τους πρόβλημα, δεν θα το μετανιώσει.<br /><br />Αρκεί να προσπαθήσει να δραπετεύσει από την παγίδα να θεωρεί ασυνείδητα, ότι όλοι σε γενικές γραμμές ζουν τη ζωή που ζει ο ίδιος. Τουλάχιστον χωρίς την αγωνία εάν θα πληρωθεί έναν πενιχρό μισθό τον επόμενο μήνα και χωρίς χρυσές καταθέσεις στις τράπεζες. Απαιτείται πολιτική αρετή, πυγμή και θάρρος. Όποιος τα βρει λοιπόν… Ας δούμε το άρθρο.<br /><br />Κρίνοντας από τις πρόσφατες δηλώσεις (15/12) του πρωθυπουργού στην Γερμανική εφημερίδα Handelsblatt αλλά και βάσει πληροφοριών από αξιόπιστες πηγές του πόρταλ η κυβέρνηση φαίνεται ότι προετοιμάζει το έδαφος για επανακαθορισμό βασικών αξόνων της ενεργειακής της πολιτικής. Από την μια πλευρά η πρωτόγνωρη κρίση στην Ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά με τις ιδιαίτερα υψηλές τιμές αερίου και ηλεκτρισμού που ήρθαν για να μείνουν, και αφετέρου ο προβληματισμός για την επάρκεια ενεργειακής προμήθειας -κυρίως φ. αερίου-υποχρεώνουν την κυβέρνηση σε μια συνολική αναθεώρηση βασικών στόχων στον τομέα παραγωγής και εκμετάλλευσης των εγχώριων ενεργειακών πόρων.<br /><br />Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το πόρταλ σε κλειστή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες στου Μαξίμου ζητήθηκε από ομάδα ειδικών σε θέματα ενέργειας και ασφαλείας να προχωρήσουν σε νέες εκτιμήσεις για το δυναμικό των αποθεμάτων φυσικού αερίου στα αδειοδοτημένα θαλάσσια τεμάχια νότια και δυτικά της Κρήτης ενώ δόθηκαν οδηγίες για επαναδιατύπωση του χρονοδιαγράμματος απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων. Αυτό προέκυψε μετά από έκθεση του Διαχειριστή προς το ΥΠΕΝ για την κατάσταση ετοιμότητας των υπαρχόντων θερμικών μονάδων (λιγνίτη και φυσικού αερίου) προκειμένου να διασφαλισθεί η αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας εν όψει του χειμώνα.<br /><br />Στην ανωτέρω συνάντηση εκφράστηκε προβληματισμός για τη μεγάλη εξάρτηση της χώρας από τις διαρκώς αυξανόμενες εισαγωγές φ.αερίου (που εφέτος αναμένεται να ξεπεράσουν τα 6,0 Δισεκ Κυβ.Μέτρα, και αποτελεί ιστορικό υψηλό) και που δεν προβλέπεται να μειωθούν σύντομα, καθώς το φ.αέριο καλύπτει σταθερά πλέον το 50% της ηλεκτροπαραγωγής και η χρήση του αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω καθώς επεκτείνεται διαρκώς σε όλη την Ελλάδα μέσω νέων υπό κατασκευή δικτύων. Ακόμα το γεγονός ότι όλοι οι χερσαίου αγωγοί αερίου, που μεταξύ τους καλύπτουν σχεδόν το 70% των εισαγωγών, διέρχονται μέσω Τουρκίας αξιολογείται ως λίαν ανησυχητικός παράγων εν όψει των τεταμένων σχέσεων με την γείτονα.<br /><br />Επιπλέον, με το αυξανόμενο κόστος εισαγωγών φ. αερίου υπάρχει αρνητικός αντίκτυπος στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών που με τη σειρά του επηρεάζει επί τα χείρω την δημοσιοοικονομική κατάσταση. Ως εκ τούτου εξετάζεται πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο να ζητήσει το ΥΠΕΝ, μέσω της ΕΔΕΥ, από τις παραχωρησιούχες εταιρείες ( ΕxxonMobil, Total, ΕΛΠΕ) να υποβάλλουν αναθεωρημένο χρονοδιάγραμμα ερευνών με στόχο την επίσπευση των σεισμικών και γεωτρητικών ερευνών.<br /><br />Βάσει των ανωτέρω εξελίξεων, και με την ενθάρρυνση της Γαλλίας αλλά και γειτονικών χωρών που αποβλέπουν στην Ελλάδα για την προμήθεια φ. αερίου, φαίνεται ότι στους κόλπους της κυβέρνησης έχουν επικρατήσει το τελευταίο διάστημα πλέον νηφάλιες σκέψεις ως προς τις ενεργειακές προοπτικές της χώρας με αποτέλεσμα να υπάρξει στροφή 180 μοιρών σε επίπεδο στόχων με ευρεία αποδοχή του φυσικού αερίου ως βασικού καυσίμου κατά την ενεργειακή μετάβαση.<br /><br />Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί και η απόφαση της ΕΕ (που όμως δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί επίσημα) για την επανένταξη του φ. αερίου και της πυρηνικής ενέργειας στο EU Taxonomy. Άρα αναμένεται ότι θα ενθαρρυνθούν οι επενδύσεις στην παραγωγή, αποθήκευση (που έχει μεγάλη σημασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο) αεριοποίηση, μεταφορά και διανομή φ. αερίου. Εν κατακλείδι αυτό σημαίνει ότι οι οικολόγοι και οι άλλοι συμπαθούντες εντός της κυβέρνησης έχασαν την μάχη και άρα τα κοιτάσματα φ. αερίου δεν θεωρούνται πλέον εγκλωβισμένα αποθέματα (stranded assets).<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη μπροστά στην κορυφαία απόφαση της θητείας της… ΕΝΕΡΓΕΙΑ και ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ.

“Το μεταβάλλειν γνώμη εστί φιλοσοφείν”, αναφέρει μια ευφυής παράφραση του γνωμικού του μεγάλου Πλάτωνα περί του “λακωνίζειν”. Στο θέμα που ε...

Διαβάστε την συνέχεια