Το ρολόι της Μόσχας!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijoziXpgzto_j7rtZoZiGyBXnu2KmLLXVhVIgAubf1-dA4TgChvcvRBa-hCZ6T8Kh0GY_9qrkKvd1_hUFi52IK4cDnMwcDdkoIVQQru7Pwwyqe9Mtf5G_rcxH4_EAoj6CaFzY0no695Rs/s1600/to+roloi+tis+mosxas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijoziXpgzto_j7rtZoZiGyBXnu2KmLLXVhVIgAubf1-dA4TgChvcvRBa-hCZ6T8Kh0GY_9qrkKvd1_hUFi52IK4cDnMwcDdkoIVQQru7Pwwyqe9Mtf5G_rcxH4_EAoj6CaFzY0no695Rs/s1600/to+roloi+tis+mosxas.jpg" /></a></div> <br />Του Σωτήρη Σέρμπου*<br /><br />Το φημισμένο ρολόι στον «Πύργο του Σωτήρος» είναι τοποθετημένο πάνω από την κύρια πύλη του Κρεμλίνου. Εκεί δηλαδή από όπου περνούσαν οι τσάροι της Ρωσίας. Είναι το συγκεκριμένο ρολόι που μάλλον άγχος προκαλεί στον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Vladimir Putin. Κι αυτό διότι παραμένει βασανιστικό το ερώτημα εάν ο χρόνος κυλά υπέρ ή εναντίον του Ρώσου Προέδρου. Τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων για τα χρόνια που έρχονται.<br /><br />Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες βασικές παραδοχές. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. κατέγραψε απώλειες της τάξης του 40% στην εδαφική της επιρροή σε Ευρώπη, Καύκασο και Κεντρική Ασία. Η ήττα που υπέστη το όραμα της Μεγάλης Ρωσίας -το οποίο για δεκαετίες διατηρούνταν ζωντανό μέσω της Σοβιετικής Ένωσης- αντικαταστάθηκε από αυξημένες ανησυχίες λόγω συντήρησης της πολιτικής ανάσχεσης που ακολούθησαν οι Η.Π.Α. έναντι της Ρωσικής Ομοσπονδίας.<br /><br />Η επώδυνη διαδικασία μετάβασης συνοδεύτηκε από τεράστιο κόστος, χωρίς καμία στήριξη από τη Δύση (σε αντίθεση με τις χώρες τις Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης). Χωρίς βοήθεια, η Ρωσία «βούλιαξε» τελείως οικονομικά. Με συγκρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα σε πανίσχυρους οικονομικά ολιγάρχες για τη νομή της εξουσίας. Επιπλέον, η αποτυχία της Ρωσίας να εκσυγχρονίσει την οικονομία της η οποία και παραμένει κυρίαρχη μόνο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο από κοινού με τα σοβαρά προσκόμματα που θέτει η φτωχή κοινωνικοοικονομική θέση της χώρας (χρόνια προβλήματα εκτεταμένης διαφθοράς, δυσοίωνες δημογραφικές προβολές κ.α.), δεν επιτρέπουν την άνθιση αυτοκρατορικών οραμάτων. Τουναντίον, ως αποτέλεσμα των δομικών και βαθιά ριζωμένων αδυναμιών της η σημερινή Ρωσία παρουσιάζει πολλά από τα συμπτώματα μιας οικονομίας σε υποχώρηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την ισχύ της χώρας. Θεωρώ αυτονόητο πως η συζήτηση αφορά τις μεσο-μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ρωσικής Ομοσπονδίας και όχι τις αμιγώς βραχυπρόθεσμες. Η κρίσιμη δεκαετία θα είναι εκείνη που θα ξεκινήσει το 2020 και εν πολλοίς θα καθορίσει την πορεία της χώρας μεταξύ Ευρώπης και Ασίας.<br /><br /><b>Ο παράγοντας οικονομία</b><br /><br />Ειδικότερα, με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να αποτελούν το 50% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού και κοντά στο 70% των εξαγωγών της, το μονοδιάστατο ρωσικό αναπτυξιακό μοντέλο που βασίζεται σε πλουτοπαραγωγικές πηγές ναι μεν (σε πρώτο χρόνο) προκαλεί εφήμερη γεωπολιτική αναβάθμιση αλλά σε δεύτερο χρόνο (μακροπρόθεσμα) απειλεί να τραυματίσει την ήδη ευάλωτη οικονομία γυρνώντας μπούμερανγκ. Αυτό συμβαίνει διότι η χώρα αναλαμβάνει υψηλό ρίσκο αποφασίζοντας να εκτεθεί στο περιβάλλον αστάθειας και ρευστότητας που διέπει τις τιμές των πρωτογενών εμπορευμάτων διεθνώς. Ταυτόχρονα, υποσκάπτεται ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός της ρωσικής οικονομίας η οποία και παραμένει στατική χωρίς να έχει καταφέρει να καταγράψει ουσιαστική πρόοδο.<br /><br />Δια του λόγου το ασφαλές, την περίοδο 1999-2008 το ρωσικό ΑΕΠ αυξάνονταν με ρυθμούς 7% ετησίως και επέφερε -μεταξύ άλλων- αισθητή μείωση στην ανεργία και τη φτώχεια και εκτόξευσε τα ποσοστά εκλογής στον προεδρικό θώκο τόσο για τον Vladimir Putin (2004) όσο και για τον διάδοχο του Dmitri Medvedev (2008). Όταν εξαντλήθηκαν οι ευνοϊκές προϋποθέσεις που συντηρούσαν τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η ρωσική οικονομία γνώρισε συρρίκνωση 8% το 2009 καταφέρνοντας το 2012 να επιστρέψει στα επίπεδα προ της διεθνούς κρίσης. Με την περαιτέρω ανάπτυξη να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αύξηση της παραγωγικότητας και την προσέλκυση νέων επενδύσεων, η μη ανταγωνιστική οικονομία άρχισε εκ νέου να επιβραδύνεται (2012-2014).<br /><br />Η μεγάλη πτώση των τιμών του πετρελαίου, το αναιμικό επιχειρηματικό κλίμα, η αποφυγή υλοποίησης κρίσιμων μεταρρυθμίσεων και τέλος οι κυρώσεις που επέβαλε η Δύση στη Ρωσία μετά την κρίση στην Ουκρανία και την προσάρτηση της Κριμαίας (αλλά και οι αντίστοιχες εκ μέρους του Κρεμλίνου) οδήγησαν το ρωσικό ΑΕΠ να καταγράψει νέα πτώση 3,7% για το 2015. Φέρνοντας επίσης στο φώς το υψηλό επίπεδο εξάρτησης της οικονομίας από τις εισαγωγές. Η ρωσική οικονομία θα παραμείνει σε ύφεση και για το 2016 με την κυβέρνηση να έχει ήδη ανακοινώσει περικοπές δαπανών της τάξης του 9%. (η διατήρηση των κυρώσεων εκ μέρους της Δύσης έχει ενισχύσει τον αντίκτυπο από την ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου καθώς δυσχεραίνει εξαιρετικά τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας). Την ίδια στιγμή, παρά τα όσα κατά καιρούς γράφονται, η Κίνα δεν εμφανίζεται διατεθειμένη να επουλώσει τις ρωσικές πληγές. Το Πεκίνο εκτιμά περισσότερο την εξέλιξη της σχέσης του με τις Η.Π.Α. και της μεταξύ τους συνεννόησης για ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, από κοινού με το γεγονός πως Ρωσία και Κίνα έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα στην Κεντρική Ασία και την Ανατολική Σιβηρία.<br /><br /><b>Το πάντρεμα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής</b><br /><br />Λαμβάνοντας υπόψη τόσο την ιστορία όσο και την κουλτούρα της χώρας, για τον πολιτικό επιστήμονα ο Πρόεδρος Putin αποτελεί μια περίπτωση εξαιρετικά ταλαντούχου λαϊκιστή που εναλλάσσει αποτελεσματικά τις κάρτες εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών, συντηρώντας βολικούς μύθους και αποκρύπτοντας άβολες αλήθειες. Επιστρέφοντας στην Προεδρία το 2012 κι έχοντας υπόψη του τις συστημικές ανεπάρκειες και τη μεσοπρόθεσμη εξέλιξη της ρωσικής οικονομίας, αποφασίζει ως αντιστάθμισμα να ανασύρει από το συρτάρι το δοκιμασμένο χαρτί του εθνικισμού. Προκειμένου να συντηρεί την κοινωνική του νομιμοποίηση, ενεργοποιεί πολιτικές που θα «απογειώσουν» την εθνική υπερηφάνεια των συμπατριωτών του και θα αποκαταστήσουν το αίσθημα μεγαλείου της Ρωσίας. Το περιεχόμενο αυτή της πολιτικής εφαρμόζεται από τον ίδιο μ’ έναν τουλάχιστον αυταρχικό τρόπο. Συνειδητά επιτρέποντας να αιωρείται συνεχώς το στρατηγικό δίλλημα γεωπολιτικού προσανατολισμού και ταυτότητας της Ρωσίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οι επικίνδυνες και απρόβλεπτες παρενέργειες αυτών των πολιτικών αποκαλύπτουν την απουσία του όποιου οράματος για τις μελλοντικές προοπτικές της Ρωσίας και της κατεύθυνσης που θα πάρει η ίδια η χώρα.<br /><br />Η πραγματικότητα είναι πως ο Πρόεδρος Putin εγκαθίδρυσε ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς (από τα πλέον σύνθετα και εξελιγμένα) προκειμένου να ηγηθεί ενός δυσλειτουργικού κράτους και μιας αδύναμης χώρας με πολλά ανοικτά μέτωπα στο εσωτερικό της. Με το κεφάλαιο οικονομία να έχει κλείσει τον πολιτικό του κύκλο, το πεδίο της εξωτερικής πολιτικής είναι αυτό που τώρα θα εκμεταλλευτεί η ρωσική κυβέρνηση προκειμένου να διατηρήσει δημοφιλία και το κυριότερο την εξουσία της σε βάθος χρόνου.<br /><br />Με το καθεστώς να παραμένει απομονωμένο από ένα μεγάλο κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας, είναι πια επιτακτική η ανάγκη κατασκευής και παρουσίασης ενός νέου Ευρωασιατικού οράματος με διακεκριμένη εθνική υπόσταση για τους περήφανους απογόνους της πρώην ρωσικής αυτοκρατορίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Στην περίπτωση των Ρώσων, θα είναι σφάλμα να θεωρήσει κανείς πως η ρητορική της μεγάλης δύναμης απλώς αποτελεί ένα ταπεινό εργαλείο προπαγάνδας και λαϊκισμού εκ μέρους του Κρεμλίνου. Η ιδέα πως άλλες χώρες φοβούνται τη Ρωσία χαίρει ευρείας δημοτικότητας σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί είναι διατεθειμένοι μέχρι και να θυσιάσουν ορισμένες από τις ελευθερίες τους αλλά και να υποστούν οικονομικές δυσχέρειες προκειμένου να απολαύσουν αυτήν την περίοπτη εθνική θέση τόσο για τους ίδιους όσο και τη χώρα τους.<br /><br />Για να συντηρείται το αφήγημα αλλά και για να είναι σε θέση το καθεστώς να διατηρεί την ισχύ και την πρωτοκαθεδρία του -ακόμη και σε περιόδους οικονομικής κρίσης- η Ρωσία θα πρέπει να διασφαλίσει τον κυρίαρχο ρόλο της έναντι της Δύσης ως ο αδιαφιλονίκητος δρών και πρώτος τη τάξει περιφερειακός διαμεσολαβητής. Αποτρέποντας μια σοβαρή υποχώρηση της θέσης της στο «εγγύς εξωτερικό» που θα ερμηνευτεί ως ταπείνωση έως εξευτελισμός στα μάτια του μέσου Ρώσου (πολίτη και ψηφοφόρου). Πρόκειται για ένα ευαίσθητο πεδίο που η Δύση θα πρέπει να μην το υποτιμά και να το λαμβάνει υπόψη της κάθε φορά που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν «σκελετοί» και στο ντουλάπι της Δύσης, από αμαρτίες και παραλείψεις που συντελέστηκαν στη μεταψυχροπολεμική περίοδο της αμερικανικής μονοκρατορίας. Η δράση φέρνει αντίδραση…<br /><br /><b>Η Ρωσία στην Ουκρανία</b><br /><br />Είναι προφανές πως η Ουκρανία, τόσο γεωπολιτικά όσο και πολιτισμικά, είναι μια χώρα με κομβικού χαρακτήρα σημασία τόσο για τη Ρωσία όσο και για τη Δύση. Η στρατηγική του Κρεμλίνου υπακούει στους κανόνες μιας περισσότερο αμυντικής (αλλά και πάλι απρόβλεπτης) και όχι αναθεωρητικής και με ενισχυμένη αυτοπεποίθηση άσκηση πολιτικής. Γλαφυρά απεικονίζει το τελευταίο οχυρό διατήρησης ενός modus vivendi με τη Δύση. Διέπεται από καιροσκοπισμό στο βαθμό που μπορεί να προσδώσει στη Ρωσία προσωρινά οφέλη τα οποία ενδεχομένως να κρύψουν κάτω από το χαλί ή και να καθυστερήσουν τις αναπόφευκτες και αρνητικά καταγραφόμενες μεσομακροπρόθεσμες γεωπολιτικές προοπτικές της.<br /><br />Την ίδια στιγμή, στο πλαίσιο μιας ρωσικής ανάγνωσης, δεν μπορεί να μη διαγνώσει κανείς τις βαριές απώλειες που θα επιφέρει σε ζωτικά για τη Μόσχα στρατηγικά της συμφέροντα η πλήρης ανεξαρτητοποίηση του συνόλου της χώρας από τον έλεγχο του Κρεμλίνου σε: α) ευρωπαϊκό χώρο και διαπραγματευτική ισχύ, β) κυριαρχία στη Μαύρη Θάλασσα, γ) ρωσικές προσπάθειες για τη διεκδίκηση μιας πανσλαβικής ταυτότητας προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανό το όραμα της Ευρασιατικής αυτοκρατορίας (το οποίο μετά και την απώλεια των χωρών της Βαλτικής δέχθηκε καίριο πλήγμα). <br /><br />Στο επιχειρησιακό σκέλος, οι Ρώσοι αιφνιδιάστηκαν από την επιθετική κίνηση στην οποία προχώρησε η Δύση και είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή του φιλορώσου Προέδρου Viktor Yanukovych. Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας υποτίμησαν τα όσα (Αμερικανοί και Ευρωπαίοι) είχαν προλάβει να προετοιμάσουν στην Ουκρανία τη δεκαετία που προηγήθηκε από κοινού με τη στάση που εν τέλει τήρησε ο ουκρανικός στρατός. Με τη Ρωσία να διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει το σύνολο της Ουκρανίας και να υποστεί μία πρώτου μεγέθους γεωπολιτική ήττα στο πλέον ακριβοθώρητο στολίδι του στέμματος της πρώην ρωσικής αυτοκρατορίας, η ρωσική αντεπίθεση με την προσάρτηση της Κριμαίας -ως τελευταία γραμμή άμυνας- κρίθηκε περισσότερο από αναγκαία για την αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας. Επιφέροντας την αναστολή ως προς τη συμμετοχή της Ρωσίας στην ομάδα των G-8, την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και τέλος την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας.<br /><br />Ταυτόχρονα, επέτρεψε στις Η.Π.Α. να ξεκινήσουν να προετοιμάζουν τη στρατηγική της νέας ισορροπίας δυνάμεων στην Ευρώπη. Υποχρεώνοντας πλέον τη Γερμανία (<a href="http://www.liberal.gr/arthro/34067/amyna--diplomatia/2016/i-geopolitiki-tis-krisis-chreous-stin-eurozoni.html">κράτος-«κλειδί» στο στρατηγικό σχεδιασμό</a>) όχι μόνο να μην παραμείνει ουδέτερη με την ιδιότητα του “free rider” αλλά να υποχρεωθεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία πιθανή συγκρουσιακή κατάσταση με τη Ρωσία. Αυτό εξηγεί -μεταξύ άλλων- το ρίσκο που ανέλαβαν αλλά και το ισχυρό κίνητρο που καθοδήγησε τις Η.Π.Α. προκειμένου να προχωρήσει η πολιτική της στην Ουκρανία. Ούτως ώστε, εκμεταλλευόμενοι τις εσφαλμένες τακτικές του Κρεμλίνου εξαιτίας του αιφνιδιασμού που υπέστη, να τοποθετήσουν τη Ρωσία σ’ ένα πλαίσιο αντιπαράθεσης από το οποίο πολύ δύσκολα θα καταφέρει μεσοπρόθεσμα να βγει νικήτρια.<br /><br /><b>Που βρισκόμαστε σήμερα</b><br /><br />Είναι σύνηθες το φαινόμενο των λανθασμένων αντιλήψεων στη διεθνή πολιτική. Πολλές φορές είναι και τα ίδια τα κράτη που υπερτιμούν ή και υποτιμούν ζητήματα ισχύος και επιρροής αντιπάλων και ανταγωνιστών τους στη διεθνή κονίστρα. Στην καλύτερη περίπτωση, η Ρωσική Ομοσπονδία αγωνίζεται να παραμείνει μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη, αντιλαμβανόμενη και η ίδια πως κάθε άλλο παρά συντρέχουν οι επιχειρησιακές προϋποθέσεις για να αποτελέσει μια μακροχρόνια υπερδύναμη. Τουτέστιν, είναι μεθοδολογικά άστοχο να γίνονται συγκρίσεις με τις Η.Π.Α. οι οποίες προσαρμόζουν την πολιτική τους προκειμένου να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους ως παγκόσμια δύναμη.<br /><br />Χωρίς αυτό να σημαίνει πως υποτιμά κανείς την εξελιγμένη πυρηνική υποδομή της Ρωσικής Ομοσπονδίας και τις αντοχές που η χώρα και το καθεστώς διαθέτουν σε επίπεδο κοινωνίας και πολιτικής. Βεβαίως και η Ρωσία μπορεί να προκαλέσει δολιοφθορές στη γειτονιά της προχωρώντας σε αποσταθεροποιητικές κινήσεις για την ανατροπή της αμερικανικής πολιτικής. Αλλά ως εκεί. Μπορεί στην Ουκρανία ο Πρόεδρος Putin να κέρδισε ένα momentum αλλά όταν συνειδητοποίησαν οι Ρώσοι το τι είναι εφικτό να γίνει, διαπίστωσαν πως αυτή η στροφή θα παραμείνει ένα μετέωρο βήμα με πολλές αδυναμίες. Όσον αφορά το εσωτερικό της Ρωσίας, υπάρχει μια άρχουσα τάξη η οποία μέσω παγιωμένων οικονομικών συμφερόντων είναι κατά κύριο λόγο στραμμένη στη Δύση και συνεπώς αντιτίθεται στη διεθνή απομόνωση της χώρας. Επομένως, μια στροφή προς την Ασία (πέρα από τα προβλήματα με Κίνα και Η.Π.Α.) δεν θα είναι εύκολο για τη ρωσική κυβέρνηση να την προωθήσει σε στέρεα και αξιόπιστη βάση.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο πως από τα μέσα του 2015 -κυρίως εξαιτίας των εξελίξεων στο πεδίο της οικονομίας- η ρωσική κυβέρνηση κατέβαλε προσπάθειες επαναπροσέγγισης με τη Δύση για την αποκλιμάκωση της κρίσης στην Ουκρανία και βεβαίως για το ζήτημα τερματισμού των κυρώσεων. Η Ουκρανία θα συνεχίσει να μας απασχολεί αλλά είναι πολύ πιθανό η κατάσταση τα προσεχή λίγα χρόνια να παραμείνει σταθεροποιημένη ως «παγωμένη σύγκρουση» αποφεύγοντας περαιτέρω εμπλοκή μεταξύ των κύριων δρώντων. Είναι κάτι που όλες οι πλευρές (Ευρώπη-ΗΠΑ-Ρωσία) επιθυμούν καθώς χρειάζονται χώρο και χρόνο για να προετοιμάσουν την επόμενη αναμέτρηση, εάν και όποτε αυτή συντελεστεί.<br /><br />Συγκεκριμένα, η Δύση χρειάζεται χρόνο για να «χτίσει» την άμυνα της στις χώρες αιχμής (Βαλτικές Δημοκρατίες, ομάδα των χωρών του «Visegrad»με επικεφαλής την Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία) και η Ρωσία χρειάζεται πόρους για να διαχειριστεί τα οικονομικά της προβλήματα. Ως εκ τούτου, ο δρόμος για την υλοποίηση του φιλόδοξου προγράμματος εκσυγχρονισμού των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων (το οποίο και εν μέρει της έχει πλέον επιβληθεί ως αντίβαρο στην προοδευτικά ολοένα και περισσότερο ενεργή παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή) δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Με την Ουκρανία να «κλείνει» προσωρινά, ο Πρόεδρος Putin χρειάζεται ένα νέο αφήγημα στο κεφάλαιο εξωτερική πολιτική με τίτλο «Μέση Ανατολή».<br /><b><br />Η Ρωσία στη Μέση Ανατολή</b><br /><br />Η πίεση που υπέστη στην Ουκρανία επιφέρει μια περισσότερο εποικοδομητική στάση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή έναντι των ΗΠΑ. Η Μόσχα θεωρεί πως θα την κεφαλαιοποιήσει και στην Ουκρανία ως κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους των Αμερικανών. Και είναι πολύ πιθανό να το πετύχει. Μπορεί να ξαφνιάζεται ο μη μυημένος αναγνώστης όμως η Ρωσία συνέβαλε στην προσέγγιση των ΗΠΑ με το Ιράν και κατοχύρωσε ρόλο στην επόμενη μέρα της Συρίας (άλλωστε είναι η μόνη χώρα της περιοχής όπου η Ρωσία διατηρεί ναυτική βάση). Επίσης, κάνοντας μέρος της «βρώμικης δουλειάς» για τους Αμερικανούς, πολεμάει το Ισλαμικό Κράτος στηρίζοντας παράλληλα το καθεστώς του Σύρου Προέδρου Bashar al-Assad για τον οποίο οι Αμερικανοί -ανεξαρτήτως των όσων επέβαλε η πολιτική επικοινωνία και οι λεπτές ισορροπίες για τη διαχείριση της κρίσης- δεν είχαν ουσιαστικά ξεκαθαρίσει τη στάση τους στο αν θα πρέπει να παραμείνει ή να αποχωρήσει (ειδικά λόγω των αυξημένων ανησυχιών τους για το ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στη Συρία και ποιοι θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας).<br /><br />Αλλά και στο πεδίο των ρωσοτουρκικών σχέσεων, η ραγδαία επιδείνωση τους δεν είναι απαραίτητα αρνητική εξέλιξη για τις Η.Π.Α. Αφενός μεν θα έχουν πλέον τη στήριξη της Τουρκίας στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ενισχυμένης ναυτικής παρουσίας του στη Μαύρη Θάλασσα (βλ. Ουκρανία) αφετέρου δε αφήνουν χρόνο στην Τουρκία προκειμένου προοδευτικά να συγκλίνει περισσότερο με τις αμερικανικές θέσεις για το ρόλο και τη δράση της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Εν προκειμένω, οι Αμερικανοί δεν βιάζονται και συνεχίζουν να μεταβιβάζουν βάρη προωθώντας τη στρατηγική της «εξωτερικής εξισορρόπησης» (δείτε <a href="http://www.liberal.gr/arthro/33147/amyna--diplomatia/2016/einai-i-geopolitiki-anoite.html">εδώ για τη νέα πολιτική των ΗΠΑ</a>). Συν τις άλλοις, πρόκειται για ζητήματα που θα απασχολήσουν τον επόμενο Αμερικανό Πρόεδρο από την 1η Ιανουαρίου 2017. Όσον αφορά τον Barack Obama, παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός πως η αγαπημένη του ταινία είναι «The Godfather (Ο Νονός)». Μπορούμε λοιπόν με ασφάλεια να υποθέσουμε πως ασπάζεται τη σικελική παροιμία του Michael Corleone «κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου πιο κοντά»!<div style="text-align: justify;"> <i><b>*Ο Σωτήρης Σέρμπος είναι Επίκουρος Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.</b></i><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Το ρολόι της Μόσχας!

Του Σωτήρη Σέρμπου* Το φημισμένο ρολόι στον «Πύργο του Σωτήρος» είναι τοποθετημένο πάνω από την κύρια πύλη του Κρεμλίνου. Εκεί δηλαδή από ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ανήθικος σουλτάνος βρήκε την ευκαιρία στο Αιγαίο…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjclaFw3RU_Wp0_-dExqWzw9i6Dzw06ijwkr5kBEMe1UPAi02t98wHsI0FPFQPPG_jC8zPaJG8yJ7v7dMMWsdkcJzO3XRGs5S4ER7u34pr9EwLUmXRyGI7FG6JvjCT8CJBlrNtrknbGPXw/s1600/amfisbiti+h+toyrkia+to+aigaio.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjclaFw3RU_Wp0_-dExqWzw9i6Dzw06ijwkr5kBEMe1UPAi02t98wHsI0FPFQPPG_jC8zPaJG8yJ7v7dMMWsdkcJzO3XRGs5S4ER7u34pr9EwLUmXRyGI7FG6JvjCT8CJBlrNtrknbGPXw/s1600/amfisbiti+h+toyrkia+to+aigaio.jpg" /></a></div> <br /> <i><b>Συνεχίζεται στο Αιγαίο ο «πόλεμος» διαρκούς αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με τις NAVTEX και τις NOTAM που εκδίδει καθημερινά η Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητεί τον ελληνικό εναέριο χώρο και την υφαλοκρηπίδα, και απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.</b></i><br /> <br /> <b><span style="color: maroon;">Του</span> <span style="color: blue;">ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ</span></b><br /> <b><span style="color: maroon;"> </span></b><br /> Ένα από τα τελευταία περιστατικά είναι η ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ακόμη και νότια της Κρήτης, καθώς παρά το γεγονός ότι η Αθήνα δια του αρμοδίου Κέντρου του Ηρακλείου με την NAVTEX 260/2016 ακύρωσε την τουρκική αναγγελία, η τουρκική NAVTEX 141/16 παραμένει σε ισχύ.<br /> <br /> Συγκεκριμένα: οι τουρκικές αρχές εξέδωσαν NAVTEX για την πραγματοποίηση εργασιών πόντισης καλωδίων σε μια μεγάλη περιοχή που αφορά κυρίως την ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτιοανατολικά της Ρόδου και της Καρπάθου αλλά και σε περιοχές νότια της Κρήτης, αμφισβητώντας πλήρως την ελληνική υφαλοκρηπίδα στην κρίσιμη αυτή περιοχή. Τις εργασίες πόντισης θα πραγματοποιήσει το σκάφος CS TELIRI και θα διαρκέσουν μέχρι τις 6 Απριλίου.<br /> <br /> Οι ελληνικές αρχές στις 22 Φεβρουαρίου που ήταν η ημέρα έναρξης ισχύος της τουρκικής αναγγελίας, εξέδωσαν NAVTEX με την οποία επισημαίνεται ότι η NAVTEX 141/16 μεταδόθηκε από «αναρμόδιο» σταθμό και περιγράφεται όλη η περιοχή στην οποία υπάρχει η επικάλυψη της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Στην ελληνική NAVTEX επισημαίνεται ότι οι «μοναδικοί εγκεκριμένοι από τον ΙΜΟ και ΙΗΟ σταθμοί NAVTEX είναι οι ελληνικοί σταθμοί Λήμνος (L), Ηράκλειο (Η), και Κέρκυρα (Κ).Στα πλαίσια εφαρμογής του GMDSS για εκπομπές πληροφοριών ναυτιλιακής ασφάλειας και πληροφοριών Έρευνας και Διάσωσης για ολόκληρη την ελληνική περιοχή αρμοδιότητας NAVTEX» και καλεί όλους τους ναυτιλλομένους να επικοινωνούν για περισσότερες πληροφορίες με το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης Πειραιά.<br /> <br /> Συγχρόνως όμως η Τουρκία με διαρκείς ΝΟΤΑΜ επιχειρεί ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ για την επίτευξη συμφωνίας για τον τρόπο με τον οποίο θα ενεργοποιηθεί η Νατοϊκή Δύναμη στο Αιγαίο, να αμφισβητήσει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.<br /> <br /> Έτσι με την ΝΟΤΑΜ Α0917/16 η Τουρκία χαρακτηρίζει απαράδεκτη την ελληνική «πρακτική» καθορισμού των χωρικών υδάτων σε 6 ν.μ. και του εναέριου χώρου στα 10 ν.μ. που έρχεται σε αντίθεση με το Διεθνές Δίκαιο και παραβιάζει το δικαίωμα της ελεύθερης χρήσης του Διεθνούς εναέριου χώρου, καθώς σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ο εναέριος χώρος επί του οποίου ένα κράτος μπορεί να ισχυρισθεί ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα περιορίζεται σε εκείνη την περιοχή που εκτείνεται πάνω από την επικράτεια του και τα χωρικά ύδατα του.<br /> <br /> Για τους λόγους αυτούς η ελληνική απαίτηση είναι άκυρη και μη αποδεκτή». Η συγκεκριμένη ΝΟΤΑΜ έχει διάρκεια από 1 Μαρτίου μέχρι τις 28 Απριλίου και εκδόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου.<br /> Με μια άλλη ΝΟΤΑΜ Α0888/16 (24 Φεβρουαρίου) η Τουρκία απαντώντας σε ελληνικές ΝΟΤΑΜ επέμεινε στην διεξαγωγή ασκήσεων που είχε εξαγγείλει από τον Ιανουάριο σε μεγάλες περιοχές του Αιγαίου που επικαλύπτουν ελληνικό εναέριο χώρο, υποστηρίζοντας και πάλι ότι η περιοχή μεταξύ 6 και 10 ν.μ. είναι διεθνής εναέριος χώρος και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει ο σχεδιασμός για την διεξαγωγή της τουρκικής άσκησης.<br /> <br /> Στις 23 Φεβρουαρίου η τουρκική ΝΟΤΑΜ Α0875/16 με αφορμή ελληνική άσκηση, επανάφερε το ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Συγκεκριμένα η Τουρκία αναφέρει ότι με την άσκηση παραβιάζεται η υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου βάσει της απόφασης των Έξι Δυνάμεων του 1914 και της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και συνεπώς δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στον σχεδιασμό ασκήσεων τα νησιά «Άγιος Ευστράτιος και Θάσος».<br /> <br /> Όλες αυτές οι απαράδεκτες τουρκικές αιτιάσεις απαντήθηκαν αρμοδίως από τις ελληνικές αρχές αλλά πάντως αποκαλύπτουν τις τουρκικές προθέσεις και διαθέσεις…<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Ο ανήθικος σουλτάνος βρήκε την ευκαιρία στο Αιγαίο…

Συνεχίζεται στο Αιγαίο ο «πόλεμος» διαρκούς αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με τις NAVTEX και τις NOTAM που εκδίδει κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία ευχαριστεί την Μέρκελ για την δημιουργία ασφαλών ζωνών εντός της Συρίας

<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8pHqq0MFnbx0lHouAQuDm1DuQByJ1VlFHOfMPLuOLEzkXX4zjDVtst6XCGBw8GC-z6osnAT5qBpgfz6PjFDT92W7Au60DPkK42UQkWXKkDAqg20npZiKjiwmBtf8jRC5bqhgo-cEhDw/s1600/merkel+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8pHqq0MFnbx0lHouAQuDm1DuQByJ1VlFHOfMPLuOLEzkXX4zjDVtst6XCGBw8GC-z6osnAT5qBpgfz6PjFDT92W7Au60DPkK42UQkWXKkDAqg20npZiKjiwmBtf8jRC5bqhgo-cEhDw/s640/merkel+erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> <br /> <i>Κοιτάξτε κατάντια... Σαν μαθητριούλα η Καγκελάριος Αγγελα Μέρκελ και ο σουλτάνος Ερντογάν σαν δάσκαλός της... Από τη συνάντησή τους στην Κωνσταντινούπολη στις 18 Οκτωβρίου 2015. EPA, TOLGA BOZOGLU</i><br /> <br /> <br /> <b>Του Χρήστου Μηνάγια*</b><br /> <br /> Στις 25 Φεβρουαρίου 2016, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu ευχαρίστησε την καγκελάριο της Γερμανίας Angela Merkel για την υποστήριξη που αυτή παρείχε στην Άγκυρα προκειμένου να δημιουργηθούν ασφαλείς περιοχές για τους πρόσφυγες εντός του συριακού εδάφους.<br /> Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια ζώνη βάθους 10 χλμ. κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων.<br /> <span id="more-111581"></span><br /> Παράλληλα, ο Çavuşoğlu επεσήμανε τις επιφυλάξεις που εξέφρασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για τη δημιουργία ασφαλών περιοχών, δεδομένου ότι, θα απαιτείτο μια δύναμη 15.000 -30.000 ατόμων.<br /> Στη συνέχεια, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας επεσήμανε ότι, όταν η Τουρκία παρουσίασε για πρώτη φορά την εν λόγω πρόταση, αυτή δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη, σε αντίθεση με τώρα, που πλέον οι τουρκικές θέσεις έχουν γίνει κατανοητές.<br /> <br /> Ας σημειωθεί ακόμη ότι, στις 25-02-2016, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ahmet Davutoğlu, σε συνέντευξη του σε δημοσιογράφους στην Konya ανέφερε ότι, η Ρωσία, το «Ισλαμικό Κράτος» και η Αλ Νούσρα πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον αμάχων. Στη συνέχεια, ο Davutoğlu επισήμανε ότι, εάν η Ρωσία συνεχίσει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο δεν θα έχει κάποιο νόημα η εκεχειρία που θα εφαρμοσθεί στη Συρία στις 27 Φεβρουαρίου και συνεπώς η Τουρκία δεν δεσμεύεται από την εκεχειρία αυτή.<br /> <br /> Η Άγκυρα προκειμένου να διατηρήσει τον ενεργό ρόλο της στην περιοχή και με δεδομένο ότι άρχισε να δημιουργείται ένα νέο κύμα προσφύγων, έκλεισε τα σύνορα της και επιτρέπει την είσοδο στην Τουρκία μόνο των τραυματιών και των αρρώστων. Επίσης, προωθεί υλικά εντός του συριακού εδάφους για την κατασκευή καταυλισμών προσφύγων κατά μήκος των τουρκο-συριακών συνόρων, επιδιώκοντας να δημιουργήσει μια de facto ασφαλή περιοχή, την οποία θα ελέγχει με πυρά πυροβολικού. Ήδη, η Τουρκία, με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, έχει δημιουργήσει δέκα καταυλισμούς προσφύγων σε απόσταση τριών έως οκτώ χιλιομέτρων από τα σύνορα. (βλ. άρθρο: Ο πόλεμος στη Συρία και οι Κούρδοι, Χρήστος Μηνάγιας, 17-02-2016)<br /> <br /> Η εν λόγω στρατηγική έχει δύο διαστάσεις: την ανθρωπιστική και την πολιτική. Η ανθρωπιστική έχει να κάνει με τους καταυλισμούς που δημιουργούνται εντός του συριακού εδάφους, προκειμένου να είναι ευκολότερη η επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους όταν θα σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Παράλληλα, αποστέλλεται και ένα μήνυμα σε εκείνες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, οι οποίες απλώς στήνουν φράκτες και αδιαφορούν για το μέλλον των προσφύγων. Και η πολιτική διάσταση έχει ως αποδέκτες, τις Βρυξέλες για να στηρίξουν την τουρκική στρατηγική  στη σύνοδο για το προσφυγικό που θα πραγματοποιηθεί στις 07-03-2015, ειδάλλως η Ευρώπη θα έχει να αντιμετωπίσει ένα επιπλέον κύμα προσφύγων, αρχικά 100.000 και σε περίπτωση κατάληψης της πόλεως Χαλέπι από τον Άσαντ ο αριθμός αυτών θα ξεπεράσει τις 500.000.<br /> <br /> Πέραν των παραπάνω κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί ότι, η βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, στις 17-02-2016, επέφερε ένα σημαντικό πλήγμα στην τουρκική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα αυτή να κατηγορείται για πολιτική ανεπάρκεια, ειδικά σε μια χρονική περίοδο που, αφενός αλλάζει το διεθνές περιβάλλον ασφαλείας στη Μέση Ανατολή, αφετέρου οι απειλές κατά της εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας αυξάνονται και διαφοροποιούνται.<br /> <br /> Συμπερασματικά, καθίσταται σαφές ότι, η προαναφερθείσα υποστήριξη της Γερμανίας προς την Τουρκία τυγχάνει ιδιαίτερης βαρύτητας, αφού αυτή ανακοινώνεται λίγες ημέρες μετά το στρατηγικό πλήγμα που υπέστη η Άγκυρα από τον συριακό στρατό και τις συμμαχικές του δυνάμεις αποκόπτοντας το δρομολόγιο που συνδέει την τουρκική συνοριακή πύλη Öncüpınar με την πόλη Χαλέπι της Συρίας. Ως εκ τούτου, δεν είναι εφικτή η διακίνηση αντικαθεστωτικών δυνάμεων από την Τουρκία στη Συρία, καθώς επίσης ο ανεφοδιασμός τους με οπλισμό, πυρομαχικά και λοιπά υλικά λογιστικής υποστήριξης.<br /> <br /> Τέλος, οι ακόλουθες θέσεις-απόψεις διαφόρων κύκλων της Τουρκίας παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καταδεικνύουν τα αδιέξοδα της τουρκικής στρατηγικής για τη Συρία  και εν γένει για τη Μέση Ανατολή.<br /> Ο <b>Cevat</b><b> Öneş, πρώην υπαρχηγός της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών ΜΙΤ</b> (σ.σ. υπηρέτησε στη ΜΙΤ από το 1966 έως το 2005) ανέφερε τα εξής:<br /> <ul> <li>Η επίθεση της 17-02-2016 υπερβαίνει κατά πολύ το ΡΚΚ και το PYD, δεδομένου ότι, αυτή έχει να κάνει αφενός με τις πολιτικές της Άγκυρας για τη Μέση Ανατολή και τη Συρία, αφετέρου με τον πόλεμο στη Συρία, ο οποίος τείνει να μετατραπεί σε έναν, έμμεσο, τουρκο-συριακό πόλεμο.</li> <li>Δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να πρόκειται περί μιας παγίδας, η οποία θα οδηγήσει την Τουρκία σε αδιέξοδο.</li> <li>Μια ενδεχόμενη χερσαία επιχείρηση στο συριακό έδαφος ενέχει πάρα πολλούς κινδύνους. Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να εισβάλουν στη Συρία, ωστόσο πώς θα αποδεσμευθούν και πως θα επιστρέψουν στην Τουρκία;</li> <li>Η Τουρκία πρέπει να καλύψει τα κενά που έχει, αυξάνοντας τα μέτρα ασφαλείας στη χώρα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να συρθεί σε ένα πόλεμο, ο οποίος θα έχει καταστροφικές συνέπειες.</li> <li>Το βασικό πρόβλημα της Τουρκίας είναι η πολιτική ανεπάρκεια και κατά συνέπεια η αδυναμία επίλυσης των προβλημάτων της χώρας.</li> <li>Το βασικό μήνυμα της επίθεσης είναι ότι, αυτή έχει ως στόχο τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος πληρώνει το αντίστοιχο αντίτιμο της ανεπαρκούς και αφερέγγυας διακυβέρνησης της χώρας.</li> <li>Σχεδόν κάθε μέρα, πραγματοποιείται και μια επίθεση στην Τουρκία. Σχεδόν κάθε ημέρα υπάρχουν ειδήσεις για θανάτους αμάχων και στελεχών των δυνάμεων ασφαλείας. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να εξακολουθήσει να είναι αποδεκτή από την τουρκική κοινωνία, διότι η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο.</li> <li>Πρέπει να αξιολογηθεί η κατάσταση όλων των παραπάνω και να εφαρμοσθούν νέες πολιτικές. Επίσης, θα πρέπει να απαντηθούν με αντικειμενικό τρόπο τα εξής ερωτήματα: Ήταν ορθή η τουρκική στρατηγική για τη Σύρια; Ποια ήταν τα λάθη που έγιναν; Η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, στις 25-11-2015, περιλαμβάνεται στα σημαντικά λάθη, με δεδομένο ότι αμέσως μετά η Ρωσία ανέλαβε τον έλεγχο του εναερίου χώρου της Συρίας;</li> </ul> Ο <b>καθηγητής του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης </b><b>Ramazan</b> <b>Topdemir</b> που ασχολείται με το κουρδικό επί 20 χρόνια και είναι συγγραφέας σχετικών βιβλίων, επισήμανε τα εξής:<br /> <i>«Ο Abdullah Öcalan  διακρίνει τις περιοχές σε τρεις κατηγορίες. Τις κόκκινες, τις κίτρινες και τις λευκές. Οι κόκκινες αφορούν σε περιοχές, όπου έχει διεισδύσει δυναμικά το ΡΚΚ. Οι κίτρινες περιοχές έχουν να κάνουν με εκείνους τους κατοικημένους τόπους, όπου υπάρχει ο τουρκικός κρατικός μηχανισμός και το ΡΚΚ. Και οι λευκές περιοχές είναι εκείνες, οι οποίες τελούν υπό τον πλήρη έλεγχο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Συνεπώς, η επίθεση στην Άγκυρα στις 17-02-2016, περνάει το μήνυμα ότι, το ΡΚΚ μπόρεσε να εισέλθει στις λευκές περιοχές και μάλιστα μια σημαδιακή ημέρα, αφού στις 16-02-1999 ο Öcalan μεταφέρθηκε στην Τουρκία μετά τη σύλληψη του στο Ναϊρόμπι της Κένυας. Επίσης, το ΡΚΚ επιδιώκει να αναβαθμίσει το πολιτικό κεφάλαιο και την ισχύ του Öcalan.».</i><br /> Ο αρθρογράφος <b>Dr</b><b>. </b><b>Mustafa</b> <b>Pek</b><b>ö</b><b>z</b><b>, </b>αναφέρει τα εξής:<br /> <ul> <li>Αμέσως μετά τη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, η τουρκική κυβέρνηση επεδίωξε να νομιμοποιήσει τις επιθέσεις που πραγματοποιεί εναντίον των Κούρδων της Συρίας, προφασιζόμενη το δικαίωμα της άμυνας. Όμως αυτό το παιχνίδι δεν το παίζουν ούτε οι αρχάριοι ούτε και οι αμαθείς. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στους τουρκικούς βομβαρδισμούς με πυρά πυροβολικού στο θύλακα Azez νοτίως των τουρκο-συριακών συνόρων και βορείως της πόλεως Χαλέπι.</li> <li>Η Άγκυρα θεωρεί ως σοβαρή απειλή για το μέλλον της Τουρκίας, την κουρδική ηγεμονία του PYD στη βόρεια Συρία, μέσω της πολιτικής, κοινωνικής και στρατιωτικής ισχύος που αυτό έχει αποκτήσει, καθώς επίσης μέσω της στρατηγικής που αυτό έχει εφαρμόσει εναντίον των τζιχαντιστών. Μάλιστα, όσο διευρύνεται το στρατιωτικό πεδίο δράσης του PYD τόσο κλιμακώνονται και οι τουρκικές επιθετικές επιχειρήσεις  εναντίον των Κούρδων. Για το λόγο αυτό, εκ πρώτης άποψης δίδεται η εντύπωση ότι η επίθεση στην Άγκυρα πιθανόν να πραγματοποιήθηκε από τους Κούρδους της Συρίας (PYD) με την υποστήριξη του ΡΚΚ. Ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτό παρουσιάζει μικρές πιθανότητες επειδή μια τέτοια ενέργεια δεν θα είχε τίποτε να προσφέρει στους Κούρδους τόσο από πολιτικής όσο και στρατιωτικής πλευράς. Άλλωστε, αφενός το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έκανε έκκληση στην Τουρκία να σταματήσει τις στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον της Rozava (Κουρδιστάν στη Συρία), αφετέρου οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι υποστηρίζουν τους Κούρδους στο Καντόνι του Afrin. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία παρέχει αεροπορική και λογιστική υποστήριξη στις δυνάμεις του YPG που αποτελούν τον ένοπλο βραχίονα του κουρδικού κινήματος PYD.</li> <li>Η κατάρρευση της πολιτικής του δίδυμου Erdoğan-Davutoğlu για τη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τη Συρία, δεν έχει ως συνέπεια μόνο τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές απώλειες, αλλά θα προκαλέσει μια σταδιακή αλλαγή των εσωτερικών πολιτικών ισορροπιών στη χώρα.</li> <li>Η επίθεση πραγματοποιήθηκε σε απόσταση 300 μέτρων από το Γενικό Επιτελείο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει σοβαρό έλλειμμα πληροφοριών ασφάλειας.</li> <li>Με δεδομένο ότι, η επίθεση είχε ως στόχο το Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων, δίδεται η εντύπωση ότι αυτή πραγματοποιήθηκε από το ΡΚΚ. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες ώστε αυτή η ενέργεια να έγινε από το ΡΚΚ και να αποτελεί μια απάντηση της κουρδικής οργάνωσης, λόγω των εκατοντάδων θυμάτων που προκάλεσαν οι επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού στις περιοχές Sur, Cizre και Silopi της νοτιοανατολικής Τουρκίας.</li> <li>Τους τελευταίους μήνες, η τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα περιβάλλον διεθνούς και περιφερειακής απομόνωσης και προκειμένου να εξασφαλίσει τη διεθνή υποστήριξη θα αρχίσει μια προπαγάνδα στοχοποιώντας το ΡΚΚ και τους Κούρδους της Συρίας. Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν από τώρα τα οφέλη που πιθανόν να αποκτήσει η Τουρκία. Όμως είναι βέβαιο ότι δεν θα επιτραπεί στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε χερσαία επιχείρηση εναντίον των κουρδικών καντονιών στη βόρεια Συρία.</li> <li>Η δήλωση του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Numan Kurtulmuş, αναφορικά με τα κράτη και την οργάνωση που παρείχαν πολιτική και λογιστική υποστήριξη, καθώς επίσης υποστήριξη σε πληροφορίες, οπλισμό και πυρομαχικά  σε αυτούς που πραγματοποίησαν τη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, παραπέμπει στη Ρωσία και το Ιράν. Ωστόσο, το σενάριο αυτό μολονότι είναι λογικό, δεν θεωρείται πιθανό.</li> <li>Η επίθεση στην Άγκυρα και συγκεκριμένα στο μαλακό υπογάστριο της τουρκικής πρωτεύουσας, όπου βρίσκονται όλοι οι στρατηγικοί φορείς του κράτους, καταδεικνύei ένα σοβαρό έλλειμμα πληροφοριών με πολιτικές προεκτάσεις.</li> <li>Η εν λόγω επίθεση παραπέμπει σε ριζοσπαστικές ισλαμιστικές οργανώσεις όπως, το «Ισλαμικό Κράτος» και η Αλ Νούσρα, λαμβανομένου υπόψη και των προηγούμενων επιθέσεων που πραγματοποιήθηκαν στο <i>Diyarbakır </i>(05-06-2015), στο <i>Suruç </i>(20-07-2015) <i>και στην Άγκυρα </i>(10-10-2015).</li> <li>Το επόμενο χρονικό διάστημα θα αυξηθούν οι βομβιστικές επιθέσεις στην Τουρκία, με συνέπεια την κλιμάκωση του κοινωνικού χάους.</li> </ul> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί η Τουρκία ευχαριστεί την Μέρκελ για την δημιουργία ασφαλών ζωνών εντός της Συρίας

Κοιτάξτε κατάντια... Σαν μαθητριούλα η Καγκελάριος Αγγελα Μέρκελ και ο σουλτάνος Ερντογάν σαν δάσκαλός της... Από τη συνάντησή τους στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τώρα χάνουμε και το Αιγαίο… Είναι τελικά ορθό το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgig_tOMyo4OJXhePADhtV-OpQ7KI2chci3rxMGJFAgJyGCcR4dlhISVGviPkGPlGPi3XAqrGXHm0lq4-kHjqPLcJeA-m8RnK5Lgya98zmmSRAVxGBLas887xWyV82thEEe5KHApstchDE/s1600/elliniki+aoz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgig_tOMyo4OJXhePADhtV-OpQ7KI2chci3rxMGJFAgJyGCcR4dlhISVGviPkGPlGPi3XAqrGXHm0lq4-kHjqPLcJeA-m8RnK5Lgya98zmmSRAVxGBLas887xWyV82thEEe5KHApstchDE/s640/elliniki+aoz.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <span style="color: #660000;"><b>«Χάσαμε το Αιγαίο; Χάσαμε την Ελλάδα»</b></span><br /> <i><b>Ελευθέριος Βενιζέλος</b></i><br /> <br /> <b>Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης</b><br /> Τον ειρωνεύονται, για δεκαετίες τώρα, για αυτά τα προφητικά του λόγια, «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» αλλά εγώ που τον άκουγα από τότε που ζούσε στο Τορόντο, δεν είχα αμφιβολίες για την μεγάλη διορατικότητά του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ΝΑΤΟ περίμενε, για πολλά χρόνια τώρα, με υπομονή να επανέλθει στο Αιγαίο και άρπαξε αμέσως την ευκαιρία να σπεύσει  ανταποκρινόμενο στην πρόσκληση της Μέρκελ και του Σουλτάνου.<br /> Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφασίσει να λυθεί αυτό που αποκαλούν Κυπριακό και Αιγαίο μέσα στο 2016 και έτσι έχει ήδη μπει σε κίνηση ο μηχανισμός για την λύση των προβλημάτων που πάντα τις ενοχλούσαν. Οι ΗΠΑ βλέπουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος βράζει και θέλουν τουλάχιστον οι φίλοι τους αυτή τη κρίσιμη περίοδο να μονιάσουν ώστε να μπορέσουν να ασχοληθούν με το ηφαίστειο της Μέσης Ανατολής.<br /> <br /> Έτσι ετοιμάζονται για την μεγάλη συμμαχική τους επίθεση που θα φέρει πλησιέστερα την Ελλάδα με τη Τουρκία και το Ισραήλ με τη Τουρκία επιλύοντας τις διαφορές τους. Ήδη έχουν αρχίσει να πιέζουν το Ισραήλ να τα βρει με τη Τουρκία και πιέζουν επίσης την Ελλάδα να τα βρει με τη Τουρκία. Σίγουρα και στις δύο περιπτώσεις η Τουρκία θα βγει  κερδισμένη.<br /> Η συμφωνία για την παρέμβαση του ΝΑΤΟ, που ελήφθη σε επίπεδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, για την επιτήρηση-έλεγχο των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών στην περιοχή ανάμεσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στα Μικρασιατικά παράλια, απόφαση με την οποία είχε συμφωνήσει και η Άγκυρα, φαίνεται ότι είναι στον «αέρα», αφού  πριν καν ξεκινήσει, η Τουρκία, με την συνηθισμένη νεοωθομανική νοοτροπία της, αρνείται να την εκτελέσει.<br /> <br /> Η μεγάλη αρμάδα του ΝΑΤΟ, που θα περιπολεί τα εκατοντάδες ναυτικά μίλια των τουρκικών ακτών, θα αποτελείται από <b>5 πολεμικά πλοία! </b>Το γερμανικό πολεμικό πλοίο FGS Bonn, το καναδικό HMCS Fredericton, το τουρκικό TCG Barbaros, το ιταλικό ITS Libeccio και την ελληνική φρεγάτα Σαλαμίς. Οι περιπολίες θα ξεκινούν από τη Λέσβο και θα φτάνουν στη Ρόδο. Είναι ξεκάθαρο ότι το ΝΑΤΟ, πιεζόμενο από τη Τουρκία, δεν θα περιπολεί στην περιοχή του Καστελόριζου, μια και το Καστελόριζο δεν ανήκει στην περιοχή του Αιγαίου.<br /> <br /> Το Αμερικανικό Πεντάγωνο έχει επιβεβαιώσει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα» ότι η Τουρκία θέλει τα πλοία του ΝΑΤΟ να μην επιχειρούν ανατολικά των ελληνικών νησιών, αλλά να επιχειρούν σε διεθνή ύδατα <b>δυτικά</b> των ελληνικών νησιών περί τον 25ο μεσημβρινό. Δυστυχώς, ο Στρατηγός Καμμένος αποδέχτηκε αυτή την απαράδεκτη τουρκική θέση.<br /> Βέβαια, τι να πούμε για τους εχθρούς μας, όταν έχουμε τέτοιους άσπονδους φίλους μέσα στη σπουδαία Δημοκρατία της Ευρώπης. Η Αυστρία, η γενέτειρα του Αδόλφου Χίτλερ, έκανε ένα τερατώδες πραξικόπημα μαζί με κάποια κράτη των Βαλκανίων κλείνοντας τα σύνορά της και θέτοντας σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε «αποθήκη προσφύγων». Οι Βρυξέλλες απλώς απάντησαν «αυτό που κάνατε δεν είναι σωστό» και συνέχισαν να τρώνε τις Βελγικές σοκολάτες.<br /> <br /> Αντίθετα, οι Τούρκοι, μετά τη νατοϊκή συμφωνία άρχισαν να απαιτούν, κατά την πάγια τακτική τους, το <b>μισό Αιγαίο </b>και να προβάλουν την παράλογη και παράνομη διεκδίκηση τις διαχείρισης του προσφυγικού ανατολικά του περίφημου πλέον 25^ου μεσημβρινού. Ήδη μας πιάσανε στον ύπνο και άρχισαν να μας στέλνουν πρόσφυγες και μετανάστες στα δύο άκρα των ανατολικών μας συνόρων, δηλαδή στην Αλεξανδρούπολη και στο Καστελόριζο. Στη συνέχεια, αναμφίβολα, θα αρχίσουν να ομιλούν πάλι για γκρίζες ζώνες, για την αποστρατικοποίηση νησιών, για την υφαλοκρηπίδα αλλά ποτέ για την ΑΟΖ.<br /> <br /> Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα επαναφέρει στο προσκήνιο τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου της Ελλάδας ανάμεσα στα 6 και 10 ν.μ.  Οι συμπατριώτες μου νομίζουν ότι μόνο η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας και δεν έχουν αντιληφθεί ότι ολόκληρη η συμμαχία του ΝΑΤΟ παραβιάζει, για πολλές δεκαετίες, αυτόν τον εναέριο χώρο.<br /> Όπως σωστά γράφτηκε πρόσφατα:<br /> <br /> <i>«Χρόνια τώρα το ΝΑΤΟ ήθελε να μπει και να εγκατασταθεί στο Αιγαίο, να δημιουργήσει μια βάση στο Αιγαίο, στην “ελληνική λίμνη” του Αιγαίου όπου, μέσω αυτής, η Τουρκία θα μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερα και ωραία στα ονειρεμένα νερά.Αυτό είναι το σχέδιο προ πολλού επεξεργασμένο, ένα σχέδιο για την στρατιωτική ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων στο Αιγαίο (αργότερα θα έρθει και η εφαρμογή της συμπλήρωσης του σχεδίου, δηλαδή την “μοιρασιά” του Αιγαίου!) υπό τον μανδύα του ΝΑΤΟ το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, θα έχει προσεχώς αρχηγό έναν Τούρκο!»</i><br /> Οι Τούρκοι προσπαθούν να πνίξουν τους πρόσφυγες και μαζί με αυτούς και την ΑΟΖ μας. Οι Τούρκοι θέλουν να μοιράσουν το Αιγαίο από τότε που επι Ελευθερίου Βενιζέλου ήμασταν το κράτος των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Βέβαια, οι Τούρκοι είναι απόλυτα δικαιολογημένοι να θάψουν το θέμα της ΑΟΖ, αλλά προκαλεί ιδιαίτερη πικρία το γεγονός ότι υπάρχουν και συμπατριώτες μας που υποστηρίζουν τις τουρκικές θέσεις, όταν μιλούν για υφαλοκρηπίδα και όχι για ΑΟΖ.<br /> <br /> Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας ( UNCLOS ΙΙΙ) αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την ΑΟΖ τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας, γιατί η ΑΟΖ δεν έχει κανένα γεωλογικό «παρελθόν». Άλλωστε, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει και αυτό το επιχείρημα.<br /> <br /> Τα 200 μίλια αποτελούν το ανώτατο όριο μιας ΑΟΖ. Για να έχει ένα κράτος ΑΟΖ 200 μιλίων πρέπει να απέχει από ένα άλλο παράκτιο κράτος 400 μίλια. Τέτοιες αποστάσεις δεν υπάρχουν ανάμεσα στην Ελλάδα και σε όλες τις γειτονικές της χώρες και επομένως ακολουθείται η οριοθέτηση με βάση την μέση γραμμή. Η Τουρκία δεν δέχεται αυτό το είδος οριοθέτησης ισχυριζόμενη ότι το Αιγαίο είναι κλειστή θάλασσα και ότι τα ελληνικά νησιά δεν διαθέτουν τα ίδια δικαιώματα, που έχουν οι ηπειρωτικές περιοχές. Προσπαθεί βέβαια να αποσιωπήσει ότι έχει ήδη ανακηρύξει και οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ της στην Μαύρη Θάλασσα, πού είναι πιο κλειστή θάλασσα από το Αιγαίο. Συγκεκριμένα προχώρησε σε οριοθετήσεις με την  τότε Σοβιετική Ένωση, με τη Ρουμανία και με την Βουλγαρία χρησιμοποιώντας βεβαίως τη  μέθοδο της μέσης γραμμής, που όμως αρνείται να αποδεχτεί για το Αιγαίο.<br /> <br /> <i>Τα τελευταία δύο χρόνια, κάποιοι προσπαθούν  να υποβαθμίσουν την αξία της ΑΟΖ, επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά μία ΜΟΔΑ. Ξεχνούν βέβαια, όπως ήδη αναφέραμε, ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει προσφύγει στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας,  αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ξεχνούν επίσης ότι στη δεκαετία του 1970, κατά τις συζητήσεις της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αντιπροσωπείες των κρατών της Λατινικής Αμερικής, που έφεραν προς συζήτηση τη νέα έννοια της ΑΟΖ, ζήτησαν να αγνοηθεί η ύπαρξη της υφαλοκρηπίδας, μια και είχε ξεπεραστεί από αυτή της ΑΟΖ. </i>Κάποιοι επιμένουν να δίνουν μαθήματα στους Έλληνες, στους Κύπριους και στους Ισραηλινούς τονίζοντας ότι «Η ΑΟΖ δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του ορυκτού πλούτου. Με την υφαλοκρηπίδα σχετίζεται.”<br /> Υπάρχουν τέσσερεις βασικές θέσεις που δεν αμφισβητεί κανείς σε σχέση με την ΑΟΖ:<br /> <ol> <li>Η ΑΟΖ αποτελεί πλέον, χωρίς καμία αμφιβολία, μέρος του γραπτού και εθιμικού διεθνούς δικαίου, ιδιαίτερα τώρα που η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας έχει τεθεί σε ισχύ.</li> <li>Η ΑΟΖ, σε αντίθεση με την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος <u>ipso</u> <u>jure</u>, αλλά πρέπει σαφώς να ανακηρυχθεί από το παράκτιο κράτος.  Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται.  Η θαλάσσια περιοχή (η επιφάνεια και τα υπερκείμενα ύδατα) που δεν θα ανακηρυχθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς ως μέρος της ανοικτής θάλασσας.</li> <li>Το νομικό περιεχόμενο αυτού του νέου θεσμού του διεθνούς δικαίου ορίζεται από το  5ο Μέρος της Σύμβασης.  Τα παράκτια κράτη δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί από το 5ο Μέρος της Σύμβασης σχετικά με τα     δικαιώματά τους, τις δικαιοδοσίες τους και τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, “άλλα” κράτη  έχουν δικαιώματα στην ΑΟΖ ενός παράκτιου κράτους και το παράκτιο κράτος δεν μπορεί να δημιουργήσει ΑΟΖ που να υπερβαίνει τα 200 ν.μ.</li> <li><b>Κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο  παράκτιο κράτος δεν μπορεί να ανακηρύξει την δική του ΑΟΖ.  Αν και πότε ένα  παράκτιο κράτος ανακηρύξει την ΑΟΖ του, εξαρτάται εντελώς από τη δική του δικαιοδοσία και βούληση.</b></li> </ol> Πολλοί, τώρα τελευταία, υποστηρίζουν  ότι οι Τούρκοι απαιτούν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές. Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν οι Αμερικανοί,οι οποίοι δεν έχουν αλλάξει τακτική για δεκαετίες και  χρησιμοποίησαν την λέξη «συνεκμετάλλευση» για πρώτη φορά το 1975. Οι ΗΠΑ ζήτησαν τότε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να ξεκινήσει συνομιλίες για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά αυτός αρνήθηκε να το πράξει, μια στάση που ενόχλησε πολύ τους Αμερικανούς τότε. Αργότερα, οι Αμερικανοί ζήτησαν το ίδιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και αυτός αρνήθηκε να συγκατανεύσει. Είναι προφανές ότι ορισμένα σενάρια επανέρχονται κατά καιρούς. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο ίσως να ήταν δυνατόν μόνο μετά από οριοθέτηση και μόνο σε περιοχές που συνορεύουν. Αυτό ακριβώς έχουν κάνει η Κύπρος και το Ισραήλ στο οικόπεδο «Αφροδίτη». Οι Αμερικανοί δεν ζητούν συνεκμετάλλευση σε περιοχές που οι ΑΟΖ των δύο κρατών συνορεύουν, που θα ήταν κάτι λογικό, αλλά ζητούν να υπάρξει συνεκμετάλλευση σε όλο το Αιγαίο Πέλαγος κάτι που αποτελεί, για να μη χρησιμοποιήσω κάποια άλλη λέξη, <b>παγκόσμια πρωτοτυπία. </b><br /> <br /> Τώρα, με την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, οι Τούρκοι βρήκαν και μια αλλά λέξη να προσθέσουν σε αυτή της <b>συνεκμετάλλευσης</b>, την λέξη <b>συνδιαχείρηση</b>!  Φαίνεται ότι τους αρέσει να χρησιμοποιούν την πρόθεση «συν» κάθε φορά που θέλουν να μοιραστούν κάτι μαζί μας στο Αιγαίο.<br /> <br /> <b>Παίζεται η τύχη του Καστελόριζου</b><br /> <br /> Πριν 50 χρόνια οι Αμερικανοί προσπάθησαν να λύσουν αυτό που αποκαλούμε σήμερα Κυπριακό και Αιγαίο και δεν τα κατάφεραν. Έτσι τώρα επανέρχονται για να τα λύσουν μιά για πάντα. Αλλά ας δούμε τι προσπάθησαν να κάνουν τότε με ένα από τα περίφημα σχέδια Άτσεσον. Ο Άτσεσον, το 1964, πρόσφερε την Κύπρο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα την χερσόνησο της Καρπασίας και το Καστελόριζο. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Παπανδρέου αρνήθηκε να παραχωρήσει ελληνικό έδαφος στη Τουρκία και το σχέδιο ναυάγησε. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά όταν άρχισα να ασχολούμαι με το Δίκαιο της Θάλασσας και ανακάλυψα ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες  υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ του Καστελόριζου, κάτι μ’ έκανε να ξανασκεφτώ το Σχέδιο Άτσεσον. Οι Αμερικανοί γνώριζαν, μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ποσότητες υδρογονανθράκων που κρύβονταν στην Ανατολική Μεσόγειο. Όταν άρχισαν οι ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στο Ισραήλ, στη Κύπρο και στην Αίγυπτο, η Ουάσιγκτον δεν έδειξε καμία έκπληξη και όταν ρώτησα ειδικούς μου απάντησαν ότι αυτός ο πλούτος ήταν γνωστός σε αυτούς.<br /> <br /> Η σύμπλευση των Αμερικανών με τους Τούρκους στο θέμα της ΑΟΖ του Καστελόριζου δεν ήταν μια τυχαία χειρονομία. Γνώριζαν τον ορυκτό του πλούτο και ήθελαν να τον δώσουν στους Τούρκους με αντάλλαγμα να σταματήσουν να έχουν βλέψεις στο Αιγαίο. Πίστευαν ότι έτσι θα έλυναν την ελληνοτουρκική διαφορά μια για πάντα. Σήμερα, 50 χρόνια αργότερα, δεν πρόκειται να δώσουν το Καστελόριζο στους Τούρκους, αλλά θα βρουν έναν τρόπο για να  δώσουν την ΑΟΖ του Καστελόριζου στην Τουρκία.<br /> <h3> Οι απαράδεκτες τουρκικές θέσεις</h3> Πρέπει να επιστρέψει κανείς πίσω τριάντα τέσσερα χρόνια, στο 1982, για να καταλάβει το πρόβλημα της Τουρκίας. Στις 30 Απριλίου 1982, στη Νέα Υόρκη, η Τουρκία ήταν η μία από τις τέσσερις χώρες που δεν υπέγραψαν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III) και ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτή τη μεγάλη ήττα της, αφού η ΑΟΖ και τα δικαιώματα νησιών σε ΑΟΖ δημιούργησαν μια αφόρητη πίεση.<br /> Έτσι η Τουρκία, επί τρεις δεκαετίες, συνεχίζει να αρνείται ουσιαστικά την ύπαρξη του Συντάγματος των Ωκεανών και Θαλασσών, που δημιούργησε η παγκόσμια κοινότητα το 1982. Οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι συνδεδεμένες με οικονομικά συμφέροντα, που έχουν σχέση με τα θέματα της αλιείας και των υδρογονανθράκων. Η Τουρκία μονότονα αρνείται την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.<br /> Από το 2011 η Τουρκία κυκλοφορεί τον παρακάτω χάρτη, ο οποίος δείχνει την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι ξεκάθαρα μια εξόφθαλμη παραβίαση των κανόνων του UNCLOS III. Δίνει στη Ρόδο, στην Κάρπαθο και στο Καστελόριζο μόνο 6 ν.μ. χωρικά ύδατα και όχι υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Δίνει ελάχιστη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στο βόρειο τμήμα της Κρήτης και παριστάνει ότι έχει, σε μεγάλη έκταση, μια τεράστια υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ , που συνορεύει με την αιγυπτιακή ΑΟΖ. Υποτίθεται ότι αυτή η οριοθέτηση είναι σύμφωνη με την αρχή της ευθυδικίας, η οποία είναι η προσφιλής της οριοθέτηση.<br /> <a href="http://i1.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2016/02/AOZ-KARIOTIS-PARANOMOS-XARTHS.jpg"><img alt="AOZ-KARIOTIS-PARANOMOS-XARTHS" class="aligncenter size-full wp-image-111578" height="199" src="http://i1.wp.com/mignatiou.com/wp-content/uploads/2016/02/AOZ-KARIOTIS-PARANOMOS-XARTHS.jpg?resize=300%2C199" width="300" /></a><br /> <b>ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ</b><br /> ΠΗΓΗ: Bayram Οztürk 1 and Sertac Hami Başeren, «The exclusive economic zone debates in the Eastern Mediterranean Sea and fisheries», <i>Journal of Black Sea/Mediterranean Environment</i>, Vol.14: 77-83 (2008).<br /> <br /> <b>Ο εφιάλτης της Τουρκίας: Τα Νησιά</b><br /> <br /> Επανέρχεται πάντα στη μνήμη μου το άρθρο 121 του UNCLOS III και ενθυμούμαι με ικανοποίηση τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας για τη διατήρησή του και το πείσμα της Τουρκίας για την απάλειψη του.<br /> Ήταν μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Το Καστελόριζο απέχει 80 μίλια από τη Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο, αλλά λιγότερο από 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται από περίπου 400 κατοίκους, ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα ο πληθυσμός του ανέρχονταν  σε 10.000 κατοίκους, πριν τη μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό.<br /> <br /> Βέβαια αυτή η νίκη του Καστελόριζου δεν ήταν καθόλου εύκολη. Άρχισε το 1973 και τελείωσε το 1982. Οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας, της Κύπρου, του Τρινιντάντ-Τομπάγκο και του Ηνωμένου Βασιλείου, που συμμετείχαν στην 3η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, πρωτοστάτησαν για τη δημιουργία του ανωτέρω άρθρου.<br /> Σήμερα το μήκος των ακτών της ΕΕ των 28 ξεπερνάει τα 66.000 χλμ. και η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτή από όλα τη κράτη-μέλη, που εκτείνεται σε 16,465 χλμ. καθώς επίσης και τα περισσότερα νησιά και νησίδες,  που αριθμούν  3.100, εκ των οποίων τα 2.463 βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Αυτά είναι τα νησιά μας, που οι Τούρκοι θέλουν να μοιραστούν μαζί μας.<br /> <br /> <b>Επίλογος</b><u> </u><br /> <br /> Αυτή την περίοδο, που κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία, η πατρίδα μας έχει την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση , που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Οι γκάφες στην οικονομία, στο προσφυγικό κλπ. μπορούν να διορθωθούν, αλλά γκάφες στα εθνικά θέματα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να διορθωθούν. Δεν μπορούμε να διορθώσουμε το «έχει η Ελλάδα θαλάσσια σύνορα;» ή το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ζήτησε άδεια από τους Τούρκους για να ανεφοδιάσει το αεροπλάνο του στην Ρόδο, καθ΄ οδόν προς την Τεχεράνη. Παρεμπιπτόντως, να αναφέρουμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στις 14 Σεπτεμβρίου του 2014, ως Υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε την Τεχεράνη, χωρίς να υποβάλλει κανένα σχέδιο πτήσης στους Τούρκους. Επίσης, η τότε κυβέρνηση κατάφερε, με την διαπραγμάτευση για τη νέα δομή Διοίκησης του ΝΑΤΟ, να καταργηθεί το αεροπορικό στρατηγείο της Σμύρνης, μετατρεπόμενο σε χερσαίο, έτσι δεν έχει τόση σημασία για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Αιγαίο<br /> <br /> Οι τελευταίες δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε ένα σημείο δηλώνει «καθήκον του NATO δεν είναι να αναγκάζει πλεούμενα να γυρίζουν πίσω». Σε ένα άλλο, δηλώνει «αν πλοία της συμμαχίας διασώζουν ανθρώπους από πλοιάρια που κινδυνεύουν στη θάλασσα και έχουν αποπλεύσει από την Τουρκία, θα μεταφέρονται στο έδαφος της Τουρκίας». Εσείς καταλαβαίνετε σε τι ακριβώς αναφέρεται ο Νορβηγός;<br /> <br /> <b>Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και επειδή τα ζητήματα του ΝΑΤΟ συνδέονται με το ιστορικό βάθος των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, με τα ζητήματα του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, με ζητήματα χωρικών υδάτων, εναερίου χώρου, υφαλοκρηπίδας, ΑΟΖ, έρευνας και διάσωσης, </b><b>FIR</b><b>, ε</b>λλοχεύουν παγίδες, που είναι <b>συνεχείς κα καθημερινές.</b><br /> <br /> Τελειώνοντας, θέλω να επαναλάβω ότι η Ελλάδα, όταν αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας,δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έπραξε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε πτοήθηκε από τις απειλές της Τουρκίας, αλλά προχώρησε εξασφαλίζοντας μάλιστα   και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.<br /> <br /> Τέλος θα ήθελα να υποβάλω μια πρόταση σε μερικούς από τους φανατικούς οπαδούς της υφαλοκρηπίδας , που τυχαίνει να είναι και φανατικοί οπαδοί της σημερινής κυβέρνησης, άρα και φανατικοί οπαδοί δημοψηφισμάτων. Γιατί δεν ζητούν ένα δημοψήφισμα για την ΑΟΖ; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Τώρα χάνουμε και το Αιγαίο… Είναι τελικά ορθό το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»;

«Χάσαμε το Αιγαίο; Χάσαμε την Ελλάδα» Ελευθέριος Βενιζέλος Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης Τον ειρωνεύονται, για δεκαετίες τώρα, για αυτά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Κάθε έθνος δικαιούται να ελέγχει το έδαφός του

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij1cytKyqvHp5JP5t7hxN4bwqc2fK9oObhxBjKPM1c8dPLGP2HvtgXeL4ljyJMKq9lh_IyV2z34X1azfZvoOnpTnnr_hsiaJgl8YMzKaMQ-amKbbCX-XGUx7A2a1tqYVBHo1BchoKR-ao/s1600/department+of+state.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij1cytKyqvHp5JP5t7hxN4bwqc2fK9oObhxBjKPM1c8dPLGP2HvtgXeL4ljyJMKq9lh_IyV2z34X1azfZvoOnpTnnr_hsiaJgl8YMzKaMQ-amKbbCX-XGUx7A2a1tqYVBHo1BchoKR-ao/s1600/department+of+state.jpg" /></a></div> <br /> <b>Δεν φαίνεται να μοιράζεται τις ανησυχίες του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την προσφυγική κρίση το State Department καθώς απέφυγε να ζητήσει ευθέως από τις ευρωπαϊκές χώρες, που δείχνουν απαράδεκτη συμπεριφορά έναντι των προσφύγων, να ανοίξουν τα σύνορά τους.</b><br /> Όπως μετέδωσε ο Μιχάλης Ιγνατίου, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Μάρκ Τόνερ, υπογράμμισε πάντως, απαντώντας σε ερωτήσεις του MEGA, ότι "απλά θα ζητήσουμε από όλα τα κράτη, όπως έκανε η Ελλάδα, να συνεχίσουν να επιδεικνύουν γενναιοδωρία χειριζόμενα τους μετανάστες".<br /> <br /> <b>Ο Μπαν κι Μουν έκανε ηχηρή παρέμβαση χθες και ζήτησε να παραμείνουν τα σύνορα ανοικτά,</b> επειδή όπως αναφέρει χαρακτηριστικά "τέτοιοι συνοριακοί περιορισμοί δεν συνάδουν με τη Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και του Πρωτοκόλλου του 1967, επειδή ο ατομικός καθορισμός του καθεστώτος του πρόσφυγα και η αξιολόγηση των ατομικών αναγκών προστασίας δεν γίνονται δυνατά".<br /> Στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, στην Ουάσιγκτον, το ΜEGA ρώτησε τον αναπληρωτή εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, για τη δήλωση του Μπαν γκι-Μουν.<br /> <br /> Ο κ. Τόνερ, αφού εξέφρασε μεγάλη συμπάθεια προς την Ελλάδα για το βαρύ φορτίο που σηκώνει δεχόμενη του μετανάστες, μας είπε: <i>"Έχουμε πει πολλές φορές ότι θα θέλαμε να δούμε την ΕΕ να προσεγγίζει την κρίση των προσφύγων κατά ένα συνεκτικό και ολοκληρωμένο τρόπο, διότι όπως σημειώσατε, τώρα οι διαφορετικές χώρες, λαμβάνουν διαφορετικά μέτρα προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση. Θέλουμε να δούμε μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση".</i><br /> <br /> Στο ερώτημα για τους συνοριακούς ελέγχους και την απειλή αποκλεισμού της Ελλάδας από τη Συνθήκη Σένγκεν. ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε ότι<i> "αυτά είναι πράγματι εσωτερικά ζητήματα μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης".</i><br /> <br /> Πρόσθεσε:<i> "Νομίζω πως ο πρόεδρος Ντόναλντ Τούσκ δήλωσε ότι αποπέμποντας την Ελλάδα από τη ζώνη της Σένγκεν δεν θα έλυνε τη μεταναστευτική κρίση. Αναγνωρίζω πως αυτές είναι δύσκολες καταστάσεις και πως κάθε έθνος έχει το δικαίωμα να ελέγχει το έδαφός του. Όμως, απλά θα ζητήσουμε από όλα τα κράτη, όπως έκανε η Ελλάδα, να συνεχίσουν να επιδεικνύουν γενναιοδωρία χειριζόμενα τους μετανάστες".</i><br /> <br /> Ερωτηθείς να διευκρινίσει τι εννοούσε η αναφορά του προ τριημέρου πάλι στο ΜEGA, ότι <i>"κάθε κράτος έχει κυρίαρχο δικαίωμα να ελέγχει το έδαφός του, συμπεριλαμβανομένου του κανονισμού για όσους επιζητούν είσοδο"</i>, ο κ. Τέρνερ συνέδεσε (αυτή την αναφορά) με το μεταναστευτικό πρόβλημα στις ΗΠΑ.<br /> <br /> "Όπως ακριβώς προσπαθούμε να κάνουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιο είδος διαδικασίας ελέγχου ή κάποια διαδικασία με την οποία αυτοί που περνούν τα σύνορα θα καταχωρούνται".<br /> Απαντώντας σε άλλο ερώτημα του MEGA, ο κ. Τόνερ είπε ότι η μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη είναι μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης παγκόσμιας κρίσης κι αυτό απαιτεί παγκόσμια προσοχή.<br /> <br /> "Ο πρόεδρος Ομπάμα το έχει πει. Είναι μια ανθρωπιστική κρίση που κανείς μας δεν μπορεί να αγνοήσει. Εμείς επικροτούμε τις χώρες αυτές σε όλη τη Μέση Ανατολή και την Ελλάδα, οι οποίες ανταποκρίθηκαν στην κρίση των προσφύγων με γενναιοδωρία και με συμπόνια και παρείχαν στους μετανάστες και τους πρόσφυγες στέγη, ασφάλεια και ζωτικής σημασίας βοήθεια σε περιόδους επείγουσας ανάγκης".<br /> <br /> Πρόσθεσε ότι καθώς η ΕΕ επιχειρεί να καταπιαστεί με αυτή την πρόκληση, όλοι οι μετανάστες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια και θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες εξέτασης ασύλου".<br /> Μετά την ενημέρωση, άλλος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγνώρισε ότι το βάρος που σηκώνει η Ελλάδα, υποδεχόμενη τους πρόσφυγες, είναι βαρύτατο και μας τόνισε ότι η χώρα μας πρέπει να βοηθηθεί για να ανταπεξέλθει των δυσκολιών.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Κάθε έθνος δικαιούται να ελέγχει το έδαφός του

Δεν φαίνεται να μοιράζεται τις ανησυχίες του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για την προσφυγική κρίση το State Department καθώς απέφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Spiegel: Βυθίζεται η Ευρώπη - απέραντο hotspot η Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjI_eHHlBpmb85OeWhpjoD4AIU-xMmt3wDWvy8qYMss6xmyx5g1d9xVsWVpMH5eC_HPfKkbYKf0AdW0S_gd-g4b3KNqsx9yKyrTal7iODflbfoGDZhy1FCVeKS78wFr_Kjziz69NXZcBo/s1600/aperanto+hotspot+h+ellada.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjI_eHHlBpmb85OeWhpjoD4AIU-xMmt3wDWvy8qYMss6xmyx5g1d9xVsWVpMH5eC_HPfKkbYKf0AdW0S_gd-g4b3KNqsx9yKyrTal7iODflbfoGDZhy1FCVeKS78wFr_Kjziz69NXZcBo/s1600/aperanto+hotspot+h+ellada.jpg" /></a></div> <br /> <b>«Ο καθένας για τον εαυτό του», είναι ο τίτλος εκτενούς δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel για την προσφυγική κρίση και κυρίως για τις μονομερείς αποφάσεις πολλών κρατών κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού να κλείσουν τα σύνορά τους και τις συνέπειές τους για την Ελλάδα. </b><br /> <br /> «Η Ελλάδα τηρεί τις συμφωνίες, τα άλλα κράτη όχι», δηλώνει στο περιοδικό ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης, ενώ ο υπουργός Άμυνας της Αυστρίας Χανς Πέτερ Ντόσκοτσιλ τονίζει ότι η Γερμανία θα έπρεπε να την ευγνωμονεί, καθώς φροντίζει για την «συντονισμένη» κίνηση των προσφύγων προς τα σύνορά της.<br /> <br /> «Πολλά βαλκανικά κράτη κλείνουν με δική τους πρωτοβουλία τα σύνορά τους, οι πρόσφυγες συνωστίζονται στην Ελλάδα - και η Αθήνα ανακαλεί την πρέσβη της από την Βιέννη. Ενόψει της έκτακτης Συνόδου Κορυφής, η ήπειρος βυθίζεται στην διαμάχη», αναφέρει το γερμανικό περιοδικό στον πρόλογο του άρθρου. «Η Ελλάδα γίνεται ένα μοναδικό μεγάλο Hotspot», δηλώνει στο Spiegel Ευρωπαίος διπλωμάτης. <br /> <br /> «Η χώρα, σαν να μην έφταναν τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, επιβαρύνεται τώρα υπερβολικά με την στέγαση και την φροντίδα των προσφύγων», επισημαίνεται, καθώς περιγράφεται η κατάσταση στην Ειδομένη: «Περίπου 12.000 πρόσφυγες έχουν εγκαταλειφθεί αυτές τις μέρες στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, οι τέσσερις επίσημοι καταυλισμοί είναι τρομερά υπερφορτωμένοι. Μια εκπρόσωπος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα δήλωσε ότι, αν για τους Αλβανούς παραμείνει αδύνατο να προχωρήσουν, το σύστημα θα διαλυθεί σε οκτώ μέρες. Επειδή δεν υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης, προετοιμάζεται κανείς για το χειρότερο. Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει τώρα έκτακτη βοήθεια στην Ελλάδα. Θέλουν να αποτρέψουν το ενδεχόμενο ενός "κράτους υπό διάλυση" ("failed state") στα σύνορα με την Τουρκία».<br /> <br /> Το περιοδικό περιγράφει ως «ντροπιαστικές» τις εικόνες των προσφύγων να προσπαθούν να φθάσουν με κάθε τρόπο στα σύνορα ή να διανυκτερεύουν στα μπλόκα των αγροτών και σημειώνει ότι τέτοιες σκηνές εκτυλίσσονται πλέον σε όλη τη χώρα, ως «σύμβολα μιας ευρωπαϊκής αποτυχίας». Ιδιαίτερα δραματική παρουσιάζεται η κατάσταση στην Αθήνα, με εκατοντάδες ανθρώπους να κοιμούνται στην Πλατεία Βικτωρίας. «Οι σκηνές θυμίζουν την κατάσταση στα σύνορα της Ουγγαρίας το περασμένο καλοκαίρι, όταν ο Πρωθυπουργός (Βίκτορ) Όρμπαν άφησε την κατάσταση να γίνει τόσο ανυπόφορη που η Καγκελάριος (Άγγελα) Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα (της Γερμανίας)», αναφέρεται.<br /> <br /> Το δημοσίευμα αναφέρεται ακόμη σε μια οικογένεια Αφγανών οι οποίοι έφτασαν στην Αθήνα από κάποιο ελληνικό νησί, μόνο για να μάθουν ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν προς τον απώτερο προορισμό τους, την Γερμανία. Κάποιοι τους ζητούν 3.000 ευρώ για το ταξίδι, από νέα διαδρομή, μέσω Αλβανίας.<br /> Το περιοδικό παραθέτει μεταξύ άλλων απόσπασμα των δηλώσεων του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από την Βουλή, όπου έκανε λόγο για ενδεχόμενο να μπλοκάρει η Ελλάδα αποφάσεις της ΕΕ όσο οι άλλες χώρες δεν δέχονται την συμφωνηθείσα κατανομή προσφύγων. «Πρόκειται μόνο για απειλές;», διερωτάται ο συντάκτης, για να απαντήσει ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης με δήλωσή του προς το Spiegel: «Από την πρώτη Σύνοδο Κορυφής για την προσφυγική κρίση, στις 23 Σεπτεμβρίου, ακολούθησαν πολλές άλλες. Τον Οκτώβριο συμμετείχε η Τουρκία και συμφωνήσαμε σε ένα κοινό σχέδιο - με γενναιόδωρες επανεισδοχές από την Τουρκία. Ούτε όμως η Τουρκία ούτε τα κράτη-μέλη της ΕΕ τήρησαν την συμφωνία. Η Γερμανία υποσχέθηκε να διατηρήσει το status quo στα σύνορα μέχρι τη Σύνοδο της 7ης Μαρτίου, αλλά και αυτό απέτυχε». Η Ελλάδα είναι μόνη της, συνεχίζει ο υπουργός, «άρα γιατί να τηρήσουμε τις οποιεσδήποτε συμφωνίες;». Η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δικαίωμά της για βέτο, όχι μόνο στη Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό, αλλά οποτεδήποτε απαιτείται ομοφωνία, επισημαίνεται.<br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, η ελληνική κυβέρνηση σκέφτεται να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να ζητήσει βοήθεια από την ΕΕ. Ως τώρα η κυβέρνηση έχει για πολιτικούς λόγους απορρίψει αυτή την επιλογή, διευκρινίζει το περιοδικό και προσθέτει ότι το σενάριο της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα μπορούσε να παρακινήσει τώρα τις χώρες της ΕΕ να συμπεριφερθούν αλληλέγγυα στην προσφυγική κρίση.<br /> <br /> Η ΠΓΔΜ «είναι ο πιο στενός σύμμαχος της Ελλάδας», δηλώνει στο περιοδικό ο Πρόεδρος της γειτονικής χώρας Γκεόργκι Ιβανόφ, αν και ο συντάκτης σημειώνει ότι στην πραγματικότητα, η σχέση των δύο χωρών είναι δύσκολη, εξαιτίας του ζητήματος της ονομασίας. Το κλείσιμο των συνόρων προς την Ελλάδα ήταν απλώς μια αντίδραση, προσθέτει ο κ. Ιβανόφ και δηλώνει ότι «όποτε μια χώρα βορείως των συνόρων μας στενεύει τα σύνορά της, κάνουμε κι εμείς εδώ το ίδιο». Η ΠΓΔΜ δεν είναι μεν στην ΕΕ, αλλά ενεργεί πιο υπεύθυνα απ' ό,τι κάποια κράτη της ΕΕ, συνεχίζει και τονίζει ότι τα Σκόπια δεν μπορούσαν να περιμένουν μια απόφαση από τις Βρυξέλλες, διότι έτσι η ΠΓΔΜ θα πλημμύριζε από πρόσφυγες. «Σε καιρούς κρίσης πρέπει κάθε χώρα να βρει τις δικές της λύσεις», εκτιμά.<br /> <br /> Όπως αναφέρει το περιοδικό, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο είναι μεγάλη η οργή εναντίον του Πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν, λόγω και της εξαγγελίας του δημοψηφίσματος για το προσφυγικό. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς δηλώνει σχετικά: «Η Ουγγαρία πρέπει βάσει της ποσόστωσης να δεχτεί μόνο 1.294 πρόσφυγες. Το πώς μπορείς να κάνεις ένα δημοψήφισμα εναντίον αυτού, δεν μου είναι κατανοητό, εκτός αν το εκλάβει κανείς ως ένα περαιτέρω βήμα απομάκρυνσης από μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινής ευθύνης».<br /> <br /> Ο συντάκτης εκφράζει την εκτίμηση ότι οι πιθανότητες επιτυχίας της Συνόδου Κορυφής της 7ης Μαρτίου μειώνονται καθημερινά και ότι η Άγγελα Μέρκελ στέκεται όλο και πιο μόνη με το σχέδιό της να λύσει την κρίση με την βοήθεια της Τουρκίας. Πολλοί ανατολικοευρωπαίοι πολιτικοί και διπλωμάτες της ΕΕ δεν πιστεύουν ότι θα φέρει γρήγορα αποτελέσματα. «Ακόμη και αν επρόκειτο αυτό να συμβεί, θα έπρεπε να ειπωθεί στους Τούρκους πιο ξεκάθαρα τι περιμένουμε - να σταματούν τους πρόσφυγες και να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς των Κούρδων», δηλώνει στο περιοδικό μέλος του επιτελείου του αυστριακού υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς. <br /> <br /> Η οργή εναντίον των Γερμανών αυξάνεται όμως και για έναν άλλο λόγο, συνεχίζει το δημοσίευμα: «Από τη μία πλευρά το Βερολίνο ασκεί κριτική στα μέτρα κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού, αλλά επωφελείται από την μείωση των αριθμών για την οποία φροντίζουν άλλοι. "Εμείς κάνουμε τη βρώμικη δουλειά για τους Γερμανούς", λέει Ευρωπαίος διπλωμάτης της ΕΕ», ενώ ο αυστριακός υπουργός Άμυνας Χανς-Πέτερ Ντόσκοτσιλ δηλώνει: «Η Γερμανία θα έπρεπε να μας ήταν περισσότερο ευγνώμων. Η Αυστρία φροντίζει απλώς ώστε να γίνονται συνεννοήσεις κατά μήκος της Βαλκανικής Οδού. Η γερμανική κριτική είναι τελείως ακατανόητη. Στέλνουμε (πρόσφυγες) συντονισμένα προς τον Βορρά. Υπάρχει για αυτό εναλλακτική: να αφήσουμε όλους ασυντόνιστα να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Γερμανία».<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Spiegel: Βυθίζεται η Ευρώπη - απέραντο hotspot η Ελλάδα

«Ο καθένας για τον εαυτό του», είναι ο τίτλος εκτενούς δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel για την προσφυγική κρίση και κ...

Διαβάστε την συνέχεια