Προσδοκίες και πραγματικότητα για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο Βίλνιους.

<img height="389" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDE2YAGX9H3vcFi1ygPuxk1vvDn2y7MFIc8nsqATnEnzoOTpf1Id0u0IgHlemoFggjQKTfkgx1s8OyUAmzRb-PF8rSGYNNBMjoyRVr3Hcvx1hmbv06Z_k8vj8ibUpWhrng5BYXnUF-7IlVnXJHEZXaV0P3fnIXKWQhO4y_Hv2LsUrSAtEAjTwsruzN4QI/w745-h389/mitsotakis-erntogan_252863_191324_type13262.jpg" width="745" /><br /><b><br /></b><div><b>Ευαγγελία Μπίφη</b><br />Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, που οδήγησαν στην επανεκλογή και ισχυροποίηση αμφότερων των Κυριάκου Μητσοτάκη και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και τη νηνεμία στα ελληνοτουρκικά μετά τους καταστροφικούς σεισμούς στη γείτονα, το ξέσπασμα οργής του Τούρκου προέδρου για την ιστορική ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο, με… τις διακηρύξεις ότι για εκείνον «Μητσοτάκης δεν υπάρχει» και «ουδέποτε θα συναντηθεί ξανά μαζί του», ανήκουν πλέον στο παρελθόν.</div><div><br />Το «πάγωμα» της τουρκικής προκλητικότητας και η έναρξη μίας περιόδου αποκλιμάκωσης στις ταραγμένες διμερείς σχέσεις, κατόπιν της ανείπωτης τραγωδίας με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς από τους σεισμούς του Φεβρουαρίου, οδηγεί προσεχώς στην πρώτη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο της Τουρκίας σχεδόν 15 μήνες μετά το τελευταίο τετ-α-τετ στην Κωνσταντινούπολη -το οποίο και διαδέχθηκαν μήνες τουρκικών προκλήσεων και υπερπτήσεων μαζί με πρωτοφανή κλιμάκωση του αναθεωρητισμού και της εθνικιστικής ρητορικής εκ μέρους της κυβέρνησης Ερντογάν.</div><div><br />Ο τόπος και ο χρόνος της συνάντησης είναι η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, οι εργασίες της οποίας θα λάβουν χώρα στις 11 και 12 Ιουλίου, και η κατ’ ιδίαν συνάντηση «κλείδωσε» κατά το συγχαρητήριο τηλεφώνημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την επανεκλογή του στις κάλπες της 25ης Ιουνίου.</div><div><br />Η γενική ατμόσφαιρα γύρω από την οποία θα πραγματοποιηθεί η συνομιλία θα εξαρτηθεί από το εάν θα έχει τελικά αρθεί ή μη το βέτο που κραδαίνει επί 16 ολόκληρους μήνες ο Ερντογάν όσον αφορά την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, επιδιδόμενος σε ένα σκληρό «παζάρι» κυρίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και επιμένοντας σε όρους που φθάνουν να αντιστοιχούν σε «ξήλωμα» του Κράτους Δικαίου της Σουηδίας.</div><div><br />Η συνάντηση των κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν έρχεται ως ένα πρώτο βήμα για τη χάραξη της τροχιάς που μπορεί να λάβουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από τη στιγμή που ο εκλογικός κύκλος σε αμφότερες τις χώρες έχει κλείσει, και έχουν αναλάβει καθήκοντα οι νέοι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν αντίστοιχα, στους οποίους και έχει στραφεί το «βλέμμα» των μέσων ενημέρωσης προς «ανάγνωση» και «αποκωδικοποίηση» των προθέσεών τους.</div><div><br />Συνισταμένη των ρεπορτάζ είναι ότι αμφότεροι οι Κυριάκος Μητσοτάκης και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέλεξαν για το ΥΠΕΞ τους πλέον στενούς και έμπιστους συνεργάτες τους -στην περίπτωση της Τουρκίας τον επί 13 χρόνια επικεφαλής της ΜΙΤ.</div><div><br />Διερεύνηση προθέσεων θα επιχειρηθεί και εκ μέρους του πρωθυπουργού καθώς θα έρχεται ενώπιος ενωπίω με τον Ταγίπ Ερντογάν, σε μία συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί χωρίς προκαθορισμένη ατζέντα και δίχως οι δύο ηγέτες να συνοδεύονται από πολυπληθείς αντιπροσωπείες, αλλά μόνο με την παρουσία των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών και δύο διπλωματικών συμβούλων.<br />Αναφορικά με την επικείμενη συνάντηση, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε, στο περιθώριο των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, περί ευκαιρίας επαναπροσδιορισμού των ελληνοτουρκικών σχέσεων και χάραξης ενός μονοπατιού επαναπροσέγγισης, χωρίς σε καμία περίπτωση η Ελλάδα να κάνει πίσω από τις «κόκκινες» γραμμές της.</div><div><br />«Θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και υπάρχει καλύτερη συνεργασία με τις τουρκικές Αρχές, ώστε να αποτρέπουμε βάρκες να φεύγουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξοδέψει αρκετά χρήματα για να στηρίξει την Τουρκία στο μεταναστευτικό και ενδεχομένως να ξοδέψει και άλλα. Μπορούμε να αποδείξουμε στην πράξη ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος αρκεί να το θέλει και η ίδια», είπε ο πρωθυπουργός να προσθέσει ότι «στο Βίλνιους θα διαπιστώσουμε αν η Τουρκία θέλει να μπούμε σε μια νέα σελίδα».</div><div><br />Ζητούμενο της Αθήνας, η διατήρηση του κλίματος μη έντασης ως βάση αποκατάστασης των διαύλων επικοινωνίας, και ει δυνατόν των διερευνητικών επαφών και του διαλόγου για τα ΜΟΕ. Το μορατόριουμ στο Αιγαίο και η πολιτική των «ήρεμων νερών» μάλλον έχει χρονοδιακόπτη, και το πώς και πότε μπορεί να ανοιγοκλείσει συναρτάται και από τα πολλαπλά μέτωπα που έχει αφήσει ανοιχτά ο Ερντογάν, καθώς και την κατάσταση της αιμορραγούσας τουρκικής οικονομίας.</div><div><br />Ουδείς αναμένει σε κάθε περίπτωση ότι συνολικά ο τουρκικός αναθεωρητισμός, οι «γαλάζιες πατρίδες» και οι γκρίζες ζώνες θα μπουν στο ράφι, ζητήματα που τους περασμένους μήνες έχει διεθνοποιήσει η ελληνική εξωτερική πολιτική με κορύφωση την ομιλία του πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο το Μάιο του 2022, που έφερε και τη ρητορική Ερντογάν τύπου «Μητσοτάκης γιοκ» και τις κατηγορίες ότι επιχειρήθηκε μπλόκο στην πώληση των F-16 στην Τουρκία. Λίγους μήνες μετά, τον Οκτώβριο, ήλθε και το μπρα-ντε-φερ στο πλαίσιο της συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στην Πράγα.</div><div><br />Το ζήτημα της απόκτησης νέων F-16 Viper και του εκσυγχρονισμού του υπάρχοντος στόλου ήταν και παραμένει μέσα στο συνολικό ανατολίτικο παζάρι της Τουρκίας με τις ΗΠΑ εν όψει της καθοριστικής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.</div><div><br />Ο Ερντογάν φύλαξε το «χαρτί» της Σουηδίας για την επαύριο των προεδρικών εκλογών, το οποίο και επιχειρεί να εξαργυρώσει με τα F-16, υπόθεση που δεν «τελειώνει» όμως με την κυβέρνηση Μπάιντεν, αλλά με τον Μπομπ Μενέντεζ και το Κογκρέσο, και περνά και μέσα από το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.</div><div><br />Στο «τραπέζι» βάζει ο Ερντογάν και την αμερικανική στήριξη στους Κούρδους που μάχονται το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, έχοντας τις τελευταίες ημέρες προσθέσει και… απαιτήσεις αναφορικά με την περιφερειακή αμυντική στρατηγική της Συμμαχίας με φόντο τα Στενά, που θέλει να ονομάζονται «Τουρκικά Στενά».<br /><br /></div><div><a href="http://liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προσδοκίες και πραγματικότητα για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο Βίλνιους.

Ευαγγελία Μπίφη Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, που οδήγησαν στην επανεκλογή και ισχυροποίηση αμφότερων των Κυριάκου Μητσοτάκη και Ρε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η νέα ηγεσία του ΥΠΕΞ και τα ελληνοτουρκικά.

<img height="348" src="https://i0.wp.com/www.imerodromos.gr/wp-content/uploads/2023/07/GERAP.png?quality=92&fit=1280%2C570" width="740" /><br /><br /><div><b>ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ </b><br />«Bουίζει» η (διπλωματική) πιάτσα πως έχουν δρομολογηθεί (για μία ακόμη φορά) οι διαπραγματεύσεις Αθήνας – Άγκυρας προς αναζήτηση διευθετήσεων στα ελληνοτουρκικά. Οι πρόσφατες ισχυρές εντολές που έλαβαν Μητσοτάκης και Ερντογάν, άλλωστε, προσφέρουν την απαραίτητη νομιμοποίηση και τον απαιτούμενο χρόνο στις δύο πλευρές, προκειμένου να αποδυθούν στην επικίνδυνη (πολιτικά) προσπάθεια αναζήτησης συμβιβασμών.<br /><br />Σύμφωνα με τα όσα κυκλοφορούν εντόνως στο ελληνικό ΥΠΕΞ, έχει ήδη υπάρξει από τρίτους / ξένους διαμεσολαβητές επιμελής βολιδοσκόπηση τόσο στην Αθήνα όσο και στην Άγκυρα, προκειμένου να δρομολογηθεί μια διαδικασία ελληνοτουρκικών συζητήσεων με προφανή στόχο την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης ότι στο πρώτο πλάνο της διαμεσολάβησης βρίσκεται η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι η όλη διαδικασία βρίσκεται υπό την αυστηρή και στενή επίβλεψη των ΗΠΑ.<br /><br />Οι πρώτες ενδείξεις «προσέγγισης» προκύπτουν από τα τηλεφωνήματα που αντήλλαξαν Μητσοτάκης και Ερντογάν, προκειμένου να συγχαρούν ο ένας τον άλλον για την επανεκλογή τους. Στο τηλεφώνημα που έκανε ο Ερντογάν στον πρωθυπουργό κλείσθηκε και το πρώτο ραντεβού τους μετά την περίοδο των εντάσεων της περασμένης τριετίας, καθώς συμφώνησαν να συναντηθούν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, που θα πραγματοποιηθεί στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12 Ιουλίου.<br /><br />Ως σοβαρή μεθόδευση με στόχο τη δημιουργία περιβάλλοντος διαπραγμάτευσης από την πλευρά του Ερντογάν θεωρούνται οι αλλαγές στις οποίες προχώρησε στις μυστικές υπηρεσίες (τοποθέτησε τον εξ απορρήτων του Ιμπραήμ Καλίν με μεγάλη εμπλοκή σε μυστικές ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις μετά την κρίση του «Ορούτς Ρέις» το καλοκαίρι του 2020), στο υπουργείο Εξωτερικών, όπου ανέλαβε ο πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) Χακάν Φιντάν, και στο υπουργείο Άμυνας, όπου ανέλαβε ο στρατηγός Γιασάρ Γκιουρέλ. Σε ό,τι αφορά στα ελληνοτουρκικά, οι εν λόγω αλλαγές εκλαμβάνονται ως μία προσπάθεια να δημιουργηθεί η ψευδής αίσθηση ότι οι επαφές ξεκινούν από το μηδέν...<br /><br />Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την πολιτική στελέχωση των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας έχει ανάλογα κίνητρα. Σε ό,τι αφορά στο ΥΠΕΞ, θα πρέπει κατ’ αρχάς να επισημανθεί ότι τόσο ο Γιώργος Γεραπετρίτης (ΥΠΕΞ) όσο και η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (ΥΦΥΠΕΞ) είναι εξωκοινοβουλευτικοί, δηλαδή η νομιμοποίησή τους δεν προκύπτει από τη λαϊκή βούληση, αλλά από την πρωθυπουργική εντολή. Υπό αυτήν την έννοια, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τα δύο πρόσωπα που εκ των πραγμάτων θα αναλάβουν το βάρος της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης δεν έχουν να δώσουν πουθενά αλλού λογαριασμό, παρά μόνο στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι’ αυτό άλλωστε επελέγησαν…<br /><br />Παρά τη δεδομένη και ενδεχομένως αναμφισβήτητη επαγγελματική τους επάρκεια, το βασικό προσόν και των δύο (Γεραπετρίτη και Παπαδοπούλου) είναι η πίστη και αφοσίωση στον Κυριάκο Μητσοτάκη.<br /><br />Ο Γιώργος Γεραπετρίτης στάθηκε βράχος όπου και όταν τον χρειάστηκε ο Μητσοτάκης στην πρώτη του θητεία, αναλαμβάνοντας δύσκολες επικοινωνιακές αποστολές, όπως όταν «ξεκαθάρισε» πως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα φτάνουν μέχρι τα 6 μίλια, υπονομεύοντας τις ελληνικές επιδιώξεις / θέσεις για νόμιμη επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και τινάζοντας στον αέρα κάθε ελληνική επιχειρηματολογία για τη δυνάμει ελληνική ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Από την πλευρά της η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, έχοντας περάσει όλα τα σκαλοπάτια μέχρι τις κορυφές της ιεραρχίας του ΥΠΕΞ, γνωρίζει απόλυτα πρόσωπα, πράγματα και τους μηχανισμούς της ελληνικής διπλωματίας. Αυτήν της τη γνώση, η νέα υφυπουργός Εξωτερικών την είχε θέσει στη διάθεση της Ν.Δ. και ειδικότερα της οικογένειας Μητσοτάκη. Μάλιστα οι «κακές γλώσσες» στο ΥΠΕΞ σημειώνουν ότι επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην ελληνική Μόνιμη Αντιπροσωπεία στην Ε.Ε., πρώτα ενημέρωνε την Ντόρα Μπακογιάννη και μετά την κυβέρνηση…<br /><br />Το γεγονός αυτό (πρόκειται περί του ελέγχου του μηχανισμού του υπουργείου) είχε προκαλέσει αφορμή και για δημόσιο (στη Βουλή) ξεκατίνιασμα του τότε ΥΠΕΞ (Κοτζιά) με την πρώην υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.<br /><br />Η πορεία της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου έκτοτε εκτοξεύτηκε προς την κορυφή του ΥΠΕΞ. Μετά τη «δυσμενή» μετάθεση (Ουρουγουάη, Παραγουάη, Κόσοβο) από τον Νίκο Κοτζιά, τα προσόντα της Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου αναγνωρίστηκαν και κατ’ αρχάς ανέλαβε επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη (Ιούλιος – Ιανουάριος του 2020), ενώ από τον Φλεβάρη του 2020 τοποθετήθηκε πρέσβειρα της χώρας στην Ουάσιγκτον με βασικό καθήκον την προώθηση των δημόσιων σχέσεων του πρωθυπουργού με την αμερικανική διοίκηση. Κάτι που καθ’ ομολογία εκπλήρωσε με απόλυτη επιτυχία, όπως φάνηκε από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και την ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο.<br /><br />Από πού ακριβώς, πότε και υπό ποια σύνθεση θα (επαν)εκκινήσει ο (εποπτευόμενος από Αμερικανούς και Γερμανούς) ελληνοτουρκικός διάλογος δεν είναι ακόμη γνωστό, καθώς οι εμπλεκόμενοι (Αθήνα – Άγκυρα και διαμεσολαβητές) προτιμούν τις (μυστικές) επαφές στο παρασκήνιο. Ωστόσο υπάρχουν ήδη κάποιες ενδείξεις περί του σημείου εκκίνησης, το οποίο δεν είναι άλλο από το στρατιωτικό αποτύπωμα των δύο χωρών…<br /><br />Δεν έχει περάσει απαρατήρητη η εμμονή του Ερντογάν, ο οποίος ακόμα και μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του σχολιάζει τα εν εξελίξει ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα ως επιλογές που δεν προάγουν τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφήνοντας κατά μέρος τους γιγαντιαίους εξοπλισμούς τους οποίους έχει προγραμματίσει και προωθεί η χώρα του.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο αξιοσημείωτη είναι και η τελευταία (23 Ιουλίου) συνάντηση στο πλαίσιο του αμερικανοτουρκικού στρατηγικού διαλόγου, όπου προήδρευσαν η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις Victoria Nuland και ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Burak Akçapar.<br /><br />Σύμφωνα με το ανακοινωθέν αυτής της συνάντησης, ΗΠΑ και Τουρκία «ως σύμμαχοι και εταίροι του ΝΑΤΟ επανέλαβαν τη δέσμευσή τους να εμβαθύνουν περαιτέρω την ισχυρή συνεργασία τους σε όλους τους τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος. (…) Συμφώνησαν ότι η συνεργασία ΗΠΑ – Τουρκίας στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας συμβάλλει στην περιφερειακή ειρήνη και συζήτησαν την πρόοδο σχετικά με το αίτημα της Τουρκίας να εκσυγχρονίσει τον στόλο των F-16 που διαθέτει».<br /><br /><a href="http://topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η νέα ηγεσία του ΥΠΕΞ και τα ελληνοτουρκικά.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ «Bουίζει» η (διπλωματική) πιάτσα πως έχουν δρομολογηθεί (για μία ακόμη φορά) οι διαπραγματεύσεις Αθήνας – Άγκυρας προς αναζ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξένο ινστιτούτο κρούει καμπάνες σε Αθήνα. Στον Βωμό για θυσία Αιγαίο-Κύπρος για να πει το ναι η Τουρκία για την Σουηδία στο ΝΑΤΟ;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-07/biden-and-erdogan-hi-res-1140x759.jpg?itok=k09U4gGI" width="748" /><br /><br />Υπάρχει κοινή γραμμή Αθήνας-Λευκωσίας για την Τουρκία; Οι Τούρκοι επιδιώκουν να τα πάρουν όλα για να δεχθούν την Σουηδία στους κόλπους της συμμαχίας-Η εξωτερική πολιτική Τουρκίας και ΗΠΑ ταυτίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου και Ηπείρους από τον Καύκασο και το Αιγαίο έως την Αφρική αναφέρει το <a href="http://gisreportsonline.com/">gisreportsonline.com</a><br /><br />Πυρ και μανία είναι στην Κύπρο με τις απαιτήσεις της Τουρκίας, σχετικά με τον προσδιορισμό της Κύπρου με συντεταγμένες στους χάρτες του ΝΑΤΟ, και όχι με το όνομα της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /><br />Πολλοί ειδικοί σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν εκφράσει έντονη δυσαρέσκεια για το που πάει το πράγμα, με τις μυστικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Τουρκίας με θέμα την Τουρκία.<br /><br />Στην Κύπρο η εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ, αναφέρει ότι “μετά τις εκλογές στην Ελλάδα, αμφότεροι, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έχουν δημιουργείσει προσδοκίες σε Ελλαδοτουρκικά και Κυπριακό.<br />Υπάρχει το ερώτημα αν υπάρχει κοινή γραμμή και αν ο ελληνοτουρκικός διάλογος θα είναι ή όχι συνδεδεμένος με την επανέναρξη των συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού;”, αναφέρει μεταξύ άλλων η ίδια.<br /><br />Οι Κύπριοι φοβούνται, και καλά κάνουν, ότι η Τουρκία θα αιφνιδιάσει Ελλάδα και Κύπρο, λαμβάνοντας εξωφρενικά ανταλλάγματα για να πει το ναι στην ένταξη της Σουηδίας.<br /><br />Η απαλοιφή του ονόματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αντικατάσταση του σε χάρτες του ΝΑΤΟ με συντεταγμένες, και ο επικείμενος διάλογος με την Άγκυρα για το Αιγαίο, έχουν δημιουργήσει ένα βαρύ κλίμα σε Αθήνα και Λευκωσία.<br /><br />Ο λόγος είναι οι αμερικανικές αφόρητες πιέσεις για “ ειρήνη” στην ΝΑ Πτέρυγα του ΝΑΤΟ, με κάθε κόστος, εις βάρος όμως ξανά του ελληνισμού. <br />Ξένο ινστιτούτο: Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται έντονα για συμφωνία Ελλάδος-Τουρκίας στο Αιγαίο<br /><br />Το ξένο ινστιτούτο και ο ειδικός Τ.Καραφάνο στέλνει σοβαρό μήνυμα στην Αθήνα:<br /><br />“Παρά τη διακηρυγμένη ατζέντα προαγωγής της δημοκρατίας στον πλανήτη του προέδρου Τζο Μπάιντεν, οι σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Τουρκίας πιθανότατα θα παραμείνουν σταθερές και μπορεί ακόμη και να βελτιωθούν σε όλη την υπόλοιπη θητεία του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών”.<br /><br />«Είναι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί τους για πολλά διαφορετικά θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος», δήλωσε πρόσφατα ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Τζον Κίρμπι, ενώ συνέχισε λέγοντας ότι «το ίδιο διάστημα, δεσμευόμαστε να υποστηρίξουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου [και] την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης».<br /><br />Ελλάδα. Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται έντονα για τη βελτίωση της διμερούς συνεργασίας μεταξύ της Άγκυρας και της κεντροδεξιάς, φιλοαμερικανικής κεντροδεξιάς κυβέρνησης στην Αθήνα.<br /><br />Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν βελτιωθεί μετά τον σεισμό και την ελληνική προσπάθεια να συνεισφέρει ανθρωπιστική υποστήριξη.<br /><br />Η Μαύρη Θάλασσα. Ενώ η Τουρκία δεν θα συναινέσει ποτέ στην αναθεώρηση της Σύμβασης του Μοντρέ του 1936, η οποία επιτρέπει στην Άγκυρα να έχει εξουσία για τη διέλευση στρατιωτικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα, παραμένει προς το συμφέρον της να δημιουργηθεί μια ελεύθερη και ανοιχτή Μαύρη Θάλασσα για όλα τα πλοία, καθώς και μια μεγαλύτερη ασφάλεια στα υποθαλάσσια καλώδια και αγωγούς.<br /><br />Ενώ η Άγκυρα παραμένει επιφυλακτική για την αυξημένη παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα, πιθανότατα θα είναι πιο επιδεκτική στην συνεργασία μεταξύ των παράκτιων εθνών για την προστασία των υποθαλάσσιων, επιφανειακών και εναέριων εμπορικών δραστηριοτήτων.<br /><br />Μέσος διάδρομος. Η ανάπτυξη διαδρόμων ενέργειας, μεταφορών και εφοδιαστικής αλυσίδας μέσω του Καυκάσου προς τα έθνη της Κεντρικής Ασίας είναι ένα έργο που θα εξυπηρετούσε εξίσου καλά τα συμφέροντα της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Τουρκίας.<br /><br />Μέσω του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τουρκία και Ουζμπεκιστάν), η Άγκυρα αποτελεί μέρος ενός διακυβερνητικού φορέα που μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό μέσο συνεργασίας.<br /><br />Αρμενία. Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν θα μπορούσαν να βελτιώσουν την περιφερειακή σταθερότητα και να μειώσουν την επιρροή του Ιράν και της Ρωσίας, κάτι που θα ωφελούσε την Τουρκία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.<br /><br />Η Μέση Ανατολή. Η Τουρκία έχει ανάμεικτες σχέσεις με το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη. Για παράδειγμα, οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου βρίσκονται στο ναδίρ εδώ και χρόνια, χωρίς ουσιαστικά κανέναν άμεσο διάλογο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων.<br /><br />"Είναι προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ για πιο αρμονικές σχέσεις. Οι προεκλογικές προοπτικές για περισσότερη προσέγγιση από την Άγκυρα φαίνονται ελπιδοφόρες”, τονίζει το ινστιτούτο.<br /><br />Ο περιφερειακός αναλυτής Τζέιμς Ντόρσεϊ σημείωσε ότι, “μετά από χρόνια τεταμένων σχέσεων, η υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων στον Ερντογάν εμφανίστηκε γρήγορα μετά την επανεκλογή του Τούρκου ηγέτη.<br /><br />Αφρική. Ενώ τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Τουρκίας δεν ευθυγραμμίζονται πάντα στην Αφρική, η Άγκυρα είναι αποφασισμένη να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο στην ήπειρο.<br /><br />Με λίγα και απλά λόγια, η εξωτερική πολιτική Τουρκίας και ΗΠΑ ταυτίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου και Ηπείρους από τον Καύκασο, την Μαύρη Θάλασσα, έως το Αιγαίο, την Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή και την Αφρική.<br /><br />Αυτό είναι ο χειρότερος οιωνός για την Ελλάδα, ειδικά αυτό το “ καυτό” διάστημα που παίζεται η τύχη του Αιγαίου, της Κύπρου, και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/"> πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ξένο ινστιτούτο κρούει καμπάνες σε Αθήνα. Στον Βωμό για θυσία Αιγαίο-Κύπρος για να πει το ναι η Τουρκία για την Σουηδία στο ΝΑΤΟ;

Υπάρχει κοινή γραμμή Αθήνας-Λευκωσίας για την Τουρκία; Οι Τούρκοι επιδιώκουν να τα πάρουν όλα για να δεχθούν την Σουηδία στους κόλπους της σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Κλίντον στα Τίρανα και η αποστολή Σίφτερ το 1994.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/albania-rama-clinton-SLpress.jpg" /><br /><br /><b>Μπέτσης Ορφέας</b><br />Ο Έντι Ράμα θα υποδεχτεί αύριο, 4η Ιουλίου, με τιμές αρχηγού κράτους, τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, που θα επισκεφτεί την γείτονα έπειτα από την πρόσκληση του Αλβανού πρωθυπουργού. Μάλιστα θα τον παρασημοφορήσει σε ειδική τελετή με τον “Αστέρα Ευγνωμοσύνης” για την πλούσια προσφορά του υπέρ του αλβανικού έθνους και της εθνικής τους υπόθεσης.<br /><br />Ο Κλίντον ήταν ο πρωτεργάτης της πολεμικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ για την εκδίωξη των κρατικών αρχών της Γιουγκοσλαβίας απ’ το Κόσοβο και της μετέπειτα απόσχισης του από την Σερβία. Είναι ο λόγος που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους Αλβανούς της Βαλκανικής, όπως ήταν και η τότε Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράϊτ.<br /><br />Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της αλβανικής κυβέρνησης, η επίσκεψη Κλίντον εντάσσεται στους εορτασμούς για την Εθνική Επέτειο των ΗΠΑ, την 4η Ιουλίου. Όμως, η συγκυρία της επίσκεψης του πρώην Αμερικανού προέδρου σαφώς και δείχνει ότι πρόκειται για μία πράξη στήριξης στο πρόσωπο του Έντι Ράμα και υποστήριξης των χειρισμών του στο ακανθώδες ζήτημα του Κοσόβου και της διένεξης με την Σερβία, που απειλεί να βάλει φωτιά και πάλι στην περιοχή.<div><br />Το παιχνίδι του Ράμα<br /><br />Ο Ράμα έχει έρθει σε ανοιχτή ρήξη με τον πρωθυπουργό του Κοσόβου, Αλμπίν Κούρτι, τον οποίο πιέζει να αποδεχτεί τις προτάσεις του διεθνούς παράγοντα για την εκτόνωση της κρίσης, με την επιστροφή στον διάλογο με τις σερβικές αρχές. Συγκεκριμένα, πιέζει τον Κούρτι να αποσύρει τις βαριά εξοπλισμένες Ειδικές Δυνάμεις της Αστυνομίας του Κοσόβου από τους βόρειους δήμους που κατοικούνται ιστορικά και στην πλειονότητα τους από Σέρβους και να ανακοινώσει συγκεκριμένη ημερομηνία για την διεξαγωγή των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης.<br /><br />Ο Κούρτι, έχοντας οδηγήσει την σύγκρουση σε ακραία κλιμάκωση, ευελπιστεί ότι εάν πιεστεί ο Βούτσιτς θα μπορέσει να εξασφαλίσει την δέσμευση της αμοιβαίας αναγνώρισης του Κοσόβου από πλευράς του Βελιγραδίου και μετά προγραμματίζει να υποχωρήσει, αφενός στην διεξαγωγή των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης και αφετέρου στην ίδρυση και λειτουργία των ενώσεων σερβικών δήμων και κοινοτήτων, εντός της επικρατείας του Κοσόβου.<br /><br />Όμως, ο Έντι Ράμα ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι διακόπτει την όποια αλβανική συμμετοχή στην διαδικασία των “Ανοιχτών Βαλκανίων”, που εμμέσως πλην σαφώς σημαίνει και την διακοπή των πολιτικών προσέγγισης με την Σερβία. Έχοντας μάλιστα προκαλέσει και ρήγματα στις σχέσεις του με την Αθήνα, λόγω της φυλάκισης και της παρατεταμένης κράτησης του ομογενούς Φρέντι Μπελέρη – με στόχο την ακύρωση της εκλογής του ως δημάρχου της Χιμάρας – έχει κατορθώσει να δυναμιτίσει εκ νέου τα Βαλκάνια.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/o-diethnis-naytikos-antagonismos-kai-ta-quot-toyrkika-stena-quot/"> </a><br /></div><div>Επιστροφή στο 1990… <br /><br />Μια τέτοια ανασκόπηση της κατάστασης στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων οδηγεί αμέσως σε μια εικόνα που μοιάζει απόλυτα με εκείνη της δεκαετίας του 1990, όταν έπεσαν τα κομουνιστικά καθεστώτα και διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία. Ως εκ τούτου η επίσκεψη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ προσλαμβάνει ειδική όχι μόνο συμβολική σημασία.<br /><br />Να προστεθεί ότι ο πρόεδρος της Republika Srpska, της κρατικής οντότητας των Σέρβων στην Ομόσπονδη Βοσνία Ερζεγοβίνη, ανακοίνωσε χθες ότι δεν αναγνωρίζει πλέον τις αποφάσεις του Διεθνούς Αρμοστή Σμιντ, που είναι η ανώτερη κρατική αρχή. Ο Μίλοραντ Ντόντικ ισχυρίζεται ότι η τοποθέτηση του είχε προσωρινό χαρακτήρα, καθώς Κίνα και Ρωσία δεν είχαν εγκρίνει τον διορισμό του, επομένως δεν έχει την τυπική έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο υποθετικά εκπροσωπεί.<br /><br />Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς φαίνεται να είναι δυσαρεστημένος με την στάση της Τουρκίας στην κρίση Βελιγραδίου-Πρίστινας. Προ εβδομάδας αναφέρθηκε στον τουρκικό εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων του Κοσόβου, κάτι που παραβαίνει τις διατάξεις του Ψηφίσματος 1244, του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εκτός απ’ τα drones Bayraktar, ο Βούτσιτς είπε ότι η Τουρκία έχει παραδώσει σε Κοσοβάρους στρατιωτικούς βαρύ πυροβολικό, πυρομαχικά, αντιαρματικά συστήματα, καθώς και συστήματα παρακολούθησης, αναλαμβάνοντας και την εκπαίδευση των Κοσοβάρων.</div><div><br />Η αποστολή Σίφτερ<br /><br />Η επίσκεψη Κλίντον στα Τίρανα έχει όμως και άμεσο συσχετισμό με την Εθνική Ελληνική Μειονότητα και τις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Το 1994 το αλβανικό κράτος, συνεχίζοντας την πολιτική διώξεων των γηγενών Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου, είχε συλλάβει και οδηγήσει σε δίκη με κατηγορίες για “υπόθαλψη τρομοκρατίας” και “συμμετοχή σε αποσχιστικές δράσεις που υπονόμευαν την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας”, στελέχη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Σε συνδυασμό με το προβοκατόρικο επεισόδιο που πραγματοποιήθηκε σε μεθοριακό στρατόπεδο νεοσυλλέκτων της Επισκοπής, οι σχέσεις Αθηνών-Τιράνων είχαν οδηγηθεί τότε σε τέλμα.<br /><br />Η Αθήνα απαιτούσε την άμεση αποφυλάκιση των μελών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Ωστόσο, Βερολίνο, Ουάσιγκτον και Παρίσι πίεζαν μονομερώς την ελληνική κυβέρνηση να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Αλβανία, χωρίς προϋποθέσεις και όρους. Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου είχε αντισταθεί στην αμερικανο-γερμανική πρόταση για την τοποθέτηση ειδικών μεσολαβητών για την βελτίωση των σχέσεων και την αποκατάσταση του διαλόγου Ελλάδας-Αλβανίας.<br /><br />Τελικά ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Κλίντον απέστειλε στα Τίρανα και στην συνέχεια στην Αθήνα τον Ειδικό Απεσταλμένο του, πρέσβη Ρίτσαρντ Σίφτερ, ώστε να πείσει τον τότε πρόεδρο της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα για την απελευθέρωση των πέντε ομογενών. Ο Μπερίσα δεν υποχώρησε και η αποστολή Σίφτερ απέτυχε. Τελικώς οι Αμερικανοί επέλεξαν να κινηθούν εκτός πολιτικής και με τους κατάλληλους χειρισμούς και πιέσεις στο αλβανικό δικαστικό σύστημα, πέτυχαν την απελευθέρωση των κρατουμένων και την εκτόνωση στη συνέχεια των ελληνοαλβανικών σχέσεων.<br /><br />Οι παραλληλισμοί με την σημερινή κατάσταση και συγκυρία που αφορά την δίωξη του εκλεγμένου δημάρχου Χιμάρας είναι ξεκάθαροι και οι παράμετροι εκείνης της εμπειρίας καλό είναι να ληφθούν υπόψη…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Κλίντον στα Τίρανα και η αποστολή Σίφτερ το 1994.

Μπέτσης Ορφέας Ο Έντι Ράμα θα υποδεχτεί αύριο, 4η Ιουλίου, με τιμές αρχηγού κράτους, τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, που θα επισκεφτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Νερό στον μύλο της Λεπέν οι λεηλασίες.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/epeisodia-gallia-le-pen-SLpress.jpg" width="739" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Ακριβώς έναν μήνα πριν, ο διεθνής Τύπος συζητούσε το γαλλικό “παράδοξο”: Συγκεκριμένα, αναρωτιόνταν πως από τις μαζικές διαμαρτυρίες κατά της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης Μακρόν δεν κέρδιζε η Αριστερά του Μελανσόν, αλλά το κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις, η Λεπέν θα κέρδιζε με 55% τον Εμμανουέλ Μακρόν, αν οι προεδρικές εκλογές πραγματοποιούνταν τότε.<br /><br />Τώρα, με την Γαλλία να ζει τις χειρότερες ταραχές από το 2005, υπάρχει η αίσθηση ότι οι σοκαριστικές εικόνες των εμπρησμών και των λεηλασιών θα λειτουργήσουν ως “ούριος άνεμος” για την Λεπέν, όπως οι ταραχές του 2005 είχαν ευνοήσει το προφίλ του Νικολά Σαρκοζί. Ήταν τότε που ως υπουργός Εσωτερικών είχε χαρακτηρίσει τους εξεγερθέντες «καθάρματα», με την σκληρή του στάση να επιβραβεύεται από τους ψηφοφόρους και τον ίδιο να εκλέγεται πρόεδρος της Γαλλίας, ηγεμονεύοντας για χρόνια στο πολιτικό σκηνικό.<br /><br />Όμως σήμερα δεν υπάρχει γαλλική κεντροδεξιά ή Δεξιά. Οι νεογκωλικοί Ρεπουμπλικάνοι, σκιά του κόμματος των Σαρκοζί και Σιράκ, απέσπασαν κάτω από το 5% στις προεδρικές εκλογές, ακολουθώντας την “βύθιση” των Σοσιαλιστών. Το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα του Φρανσουά Μιτεράν, υποχρεώθηκε να συνεργαστεί με τον Μελανσόν, για βγει από την χρόνια περιθωριοποίηση του.<br /><br />Ο δε Μακρόν, αν και έχει υιοθετήσει μέρος της ατζέντας της Λεπέν (ειδικά στην “εκστρατεία” του κατά του πολιτικού Ισλάμ) είναι αντιπαθής στα λαϊκά στρώματα, λόγω του ελιτισμού και της αλαζονείας του. Μονίμως ψηφίζεται ως η “λογική του μικρότερου κακού” έναντι της Λεπέν (την οποία βέβαια δεν θα αντιμετωπίσει ξανά, καθώς δεν μπορεί να θέσει και πάλι υποψήφιος).<br /><br />Νόμος και τάξη<br /><br />Όταν έγινε γνωστή η είδηση πως ένας 17χρονος Αλγερινής καταγωγής σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικού σε έλεγχο, ο Γάλλος πρόεδρος καταδίκασε άμεσα το περιστατικό, ο αστυνομικός συνελήφθη για εκούσια ανθρωποκτονία και ακολούθησαν μαζικές-ειρηνικές διαδηλώσεις για την αστυνομική αυθαιρεσία, οργανωμένες από την Αριστερά και συνδικάτα, με την γαλλική αστυνομία να κρατά σαφείς αποστάσεις από τους χειρισμούς του ένστολου.<br /><br />Όμως, ο θάνατος του 17χρονου έδωσε το έναυσμα και σε μία βίαιη εξέγερση των νεαρών των προαστίων (κυρίως αφρικανικής και αραβικής καταγωγής, πολλοί εκ των οποίων Γάλλοι πολίτες) που σημαδεύτηκαν από σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία, με την χρήση πυροτεχνημάτων(!) ως όπλων, εμπρησμούς αυτοκινήτων και δημοσίων κτιρίων, με την απόπειρα εμπρησμού του σπιτιού του δημάρχου του Λ’ Άι- λε- Ροζ με φλεγόμενο αυτοκίνητο (ενώ μέσα ήταν η γυναίκα και τα παιδιά του) και ένα όργιο λεηλασιών, με τις εικόνες να κάνουν τον γύρο των social media.<br /><br />Πλέον, η δημόσια συζήτηση έχει μετατοπιστεί από την αστυνομική βία και από τα χρόνια προβλήματα φτώχειας και ανέχειας των γαλλικών προαστίων, στην επιβολή του νόμου και της τάξης. Την ίδια στιγμή στιγμή ο Μακρόν δεν απέφυγε τα επικοινωνιακά αυτογκόλ: Το Ελιζέ ακόμα προσπαθεί να μαζέψει τις αλγεινές εντυπώσεις που άφησε η εικόνα του να χορεύει(!) στην συναυλία του Έλτον Τζον την στιγμή που η χώρα φλέγονταν, ενώ και η σπουδή του να αποδώσει την βία στα social media και τα video games (!) αντιμετωπίστηκε, επιεικώς, με σκεπτικισμό.<br /><br />Από την πλευρά της η Μαρίν Λεπέν ζήτησε την επιβολή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης (την οποία υποστηρίζει ένα μεγάλο μέρος των Γάλλων πολιτών) ψέγοντας ταυτόχρονα τους Μακρόν και Μελανσόν για την στάση τους, χωρίς να καταφεύγει σε εμπρηστική ρητορική τύπου Σαρκοζί. Πιθανών εκτιμά πως αρκούν οι εικόνες από τα βίντεο με τις λεηλασίες και το αποκρουστικό πλιάτσικο, εικόνες που έκαναν<a href="https://youtu.be/aZLscbBBJqc"> το #Francehasfallen</a> ένα από τα πιο δημοφιλή trend των γαλλικών social.<br /><br />Η “κανονικοποίηση” της Λεπέν<br /><br />Η Λεπέν μετά την ιστορική της επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου (όπου δεκαπλασίασε τις έδρες της) κινείται στην “κανονικοποίηση” του κόμματος της, επιδιώκοντας να εκφράσει την παραδοσιακή Δεξιά (υπάρχουν εκτιμήσεις πως θα “προσαρτήσει” τους Ρεπουμπλικάνους, όπως έκανε ο Μελανσόν με τους Σοσιαλιστές) χωρίς ταυτόχρονα να χαρίζει την εργατική τάξη και τα λαϊκή στρώματα στον Μελανσόν και την Αριστερά.<br /><br />Στις προεδρικές εκλογές είχε εστιάσει στην ακρίβεια και το κόστος ζωής, όχι σε ζητήματα ταυτότητας και μετανάστευσης, αφήνοντας την σχετική ατζέντα στο έτερο υποψήφιο-φαβορί της Νέας Δεξιάς Ερίκ Ζεμούρ (που τελικώς δεν έκανε την διαφορά) και στους… Ρεπουμπλικάνους, με την υποψήφια τους να φτάνει στο σημείο να υιοθετεί την γνωστή ακροδεξιά συνωμοσιολογική θεωρία της “Μεγάλης Αντικατάστασης”!<br /><br />Η Λεπέν αντιτάχθηκε στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Μακρόν (την οποία πέρασε με διάταγμα, παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο) ενώ υποστήριξε και το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων. Βέβαια τα επεισόδια και οι συγκρούσεις με την αστυνομία δεν είχαν λείψει ούτε από τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, ούτε από τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό (όπου διαδηλωτές πυρπόλησαν το αγαπημένο μπιστρό του Μακρόν και προπηλάκισαν ανιψιό της συζύγου του).<br /><br />Όμως η δημόσια συζήτηση για το Ασφαλιστικό εστίαζε στον “αυταρχισμό” και την “αλαζονεία” του Μακρόν και όχι στα επεισόδια, με την πλειονότητα των Γάλλων να υποστηρίζει τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων. Την υποστήριξη της κοινής γνώμης είχαν και τα Κίτρινα Γιλέκα, με τον Μακρόν να υποχρεώνεται να ικανοποιήσει ένα μέρος των αιτημάτων τους. Τότε τα μεγαλύτερα συνδικάτα της γαλλικής αστυνομίας δεν είχαν αναφερθεί «για πόλεμο με ορδές αγρίων» και με «παράσιτα», ούτε προειδοποίησαν την κυβέρνηση πως «θα περάσουν στην αντίσταση», μια εμφυλιοπολεμική ρητορική που χρησιμοποιούν για τις ταραχές που ακόμα μαίνονται στην χώρα.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νερό στον μύλο της Λεπέν οι λεηλασίες.

Λυκοκάπης Γιώργος Ακριβώς έναν μήνα πριν, ο διεθνής Τύπος συζητούσε το γαλλικό “παράδοξο”: Συγκεκριμένα, αναρωτιόνταν πως από τις μαζικές δι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα περίεργα αμερικανικά παιχνίδια με «μοχλό» την Ελλάδα και η «ταύτιση»Μητσοτάκη-Σημίτη.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/mitsotakis_simitis-930x550.jpg" width="768" /><br /><br />Μεγάλη αναταραχή έχει προκαλέσει στην Αθήνα η διελκυστίνδα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, όπου ικανοποιείται η Αγκυρα, η οποία έχει ζητήσει να ονομάζονται τα στενά των Δαρδανελίων «Τουρκικά στενά», καθώς και να εξαιρεθεί η ονομασία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους σχεδιασμούς του Οργανισμού. Πρόκειται για νέα στρατιωτικά σχέδια αντιπαραθεσης με τη Ρωσία, εξαιτίας του Ουκρανικού, τα οποία, εκτός των άλλων αφορούν το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Στο μεταξύ, ο τουρκικός φιλοκυβερνητικός Τύπος εκφράζει την ιδιαίτερη αισιοδοξία του για την επανεκκίνηση στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, με αφορμή την επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 11-12 Ιουλίου, με τίτλους του τύπου «Το ρολόϊ ξαναδείχνει ειρήνη στο Αιγαίο» (!).<br /><br />Η πρόσφατη Σύνοδος των υπουργών Αμυνας<br /><br />Τώρα, ωστόσο, δημοσιεύματα σε μερίδα ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης εμφανίζουν κυβερνητικούς κύκλους στην Αθήνα, καθώς και στο υπουργείο Εξωτερικών, να είναι αρκετά προβληματισμένοι ως προς αυτές τις εξελίξεις στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Πόσο μάλλον, αφού οι ΗΠΑ φέρονται να έχουν καταθέσει πρόταση για διπλές ονομασίες των Στενών, καθώς και για προσδιορισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας απλά με συντεταγμένες.<br /><br />Τα παραπάνω προβλήματα και διαφωνίες αναδείχθηκαν πρόσφατα, στη Σύνοδο υπουργών Αμυνας (ΥΠΑΜ) του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, στις 15 και 16 Ιουνίου 2023. Σε αυτήν, καθώς και στην Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας (UDCG), εκ μέρους της Ελλάδας μετείχε ο υπηρεσιακός υπουργός Αμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής. Ο ίδιος, μάλιστα, συναντήθηκε και με τον νέο, μετά τις τουρκικές εκλογές, Τούρκο ομόλογό του, Γιασάρ Γκιουλέρ (Yaşar Güler).<br /><br />Κόντρα Ελλάδας (και ΗΠΑ;) – Τουρκίας;<br /><br />Τότε, οι ευρείας κυκλοφορίας, φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, Turkiye και Aksam, έκαναν λόγο για «ελληνική διάταση» της αποτυχίας της Συνόδου των ΥΠΑΜ, ισχυριζόμενες ότι η ελληνική και η αμερικανική πλευρές προέβησαν σε διασπορά ψευδών ειδήσεων σχετικά με τις αιτίες της μη έγκρισης των νέων περιφερειακών σχεδίων του ΝΑΤΟ, τα οποία πρέπει να εγκριθούν στη Σύνοδο Κορυφής, στο Βίλνιους, στις 11 και 12 Ιουλίου 2023.<br /><br />«Πηγές που γνωρίζουν το θέμα -έγραφαν οι τουρκικές εφημερίδες- τόνισαν ότι οι διαρροές σε ελληνικά και αμερικανικά ΜΜΕ αποσκοπούσαν να αποκρύψουν ότι η Ελλάδα ήταν εκείνη που μπλόκαρε τα σχέδια του ΝΑΤΟ, ούτως ώστε να παρουσιαστεί η Τουρκία ως αδιάλλακτη, προκειμένου να της ασκηθεί περαιτέρω πίεση για να εγκρίνει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ». Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, όπως υποστήριζαν οι εφημερίδες, «οι υπόλοιποι υπουργοί του ΝΑΤΟ δεν υποστήριξαν το αίτημα της ελληνικής αντιπροσωπείας».<br /><br />Αμερικανική «πρόταση»<br /><br />Τώρα, λοιπόν, όπως αναφέρει η εφημερίδα, «Καθημερινή», οι ΗΠΑ κατέθεσαν «συμβιβαστική πρόταση, η οποία περιλαμβάνει τη δυνατότητα διπλής ονομασίας των Στενών από τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ προκειμένου να υπάρξει απεμπλοκή από το αδιέξοδο που αποτρέπει αυτή τη στιγμή την ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα περιοχικά σχέδια (regional plans) του Βορειοατλαντικού Συμφώνου σε όλη την έκταση ευθύνης και –κυρίως– στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Και προσθέτει: «Αγκάθι» στην ολοκλήρωση των σχεδίων ήταν και η αναφορά στους χάρτες στην Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία η Αγκυρα δεν αποδεχόταν. Σύμφωνα με πηγές της «Κ», η αμερικανική πρόταση προβλέπει διπλή ονομασία για τα Στενά και απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά αυτή να περιγράφεται με συντεταγμένες».<br /><br />Το ΝΑΤΟ θυσιάζει την Κύπρο στα πόδια της Τουρκίας! Θα μιλήσει η Ελλάδα; https://www.militaire.gr/to-nato-thysiazei-tin-kypro-sta-podia-tis-toyrkias-tha-milisei-i-ellada/<br /><br />Λυμένο από το 2002;<br /><br />Τι, τελικά, συμβαίνει; Εχει δίκιο η Τουρκία που κατηγορεί την Ελλάδα; Εχει η Αθήνα ξεκάθαρη θέση όσον αφορά τα Στενά (διότι, ως όλα δείχνουν, με τα της Κύπρου η κυβέρνηση μάλλον δεν ασχολείται); Εχει αλλάξει η θέση της Αθήνας; Εδωσε το υπουργείο Εξωτερικών συγκεκριμένες οδηγίες στην ελληνική αποστολή στο ΝΑΤΟ και στον υπηρεσιακό υπουργό που μετείχε στη Σύνοδο, ή όλα ήταν διαλυμμένα λόγω … εκλογών;<br /><br />Να σημειωθεί πως το ίδιο θέμα, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, έχει ανακύψει συχνά στους κόλπους του ΝΑΤΟ και στο παρελθόν. Μεταξύ των άλλων το 2002, επί κυβέρνησης Σημίτη. Τότε, η Αθήνα ανέφερε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τον όρο «Τουρκικά στενά» αρκεί να μην παραβιάζεται η Συνθήκη του Μοντρέ.<br /><br />Κυβερνήσεις Μητσοτάκη – Σημίτη<br /><br />Αραγε, έχει διαφοροποιηθεί, τώρα, η θέση της Ελλάδας σε σχέση με αυτήν του 2002; Η η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά τις αντιρρήσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας στο ΝΑΤΟ, τελικώς θα υϊοθετήσει και εκείνη τις θέσεις της κυβέρνησης Σημίτη;<br /><br />Αναλυτικότερα, σύμφωνα με δημοσιεύματα που μπορεί να βρει ο οποιοσδήποτε στο Διαδίκτυο, τον Ιούνιο του 2002 «η Αθήνα αποδέχτηκε την ονομασία «τουρκικά στενά» για τα Δαρδανέλια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.<br /><br />Για το θέμα προέβησαν σε διευκρινίσεις τόσο ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Πάνος Μπεγλίτης, όσο και ο εκτελών χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, Τηλέμαχος Χυτήρης.<br /><br />»Ο κ.Μπεγλίτης τόνισε ότι «δεν υφίσταται κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στο βαθμό που δεν επηρεάζονται οι διεθνείς υποχρεώσεις ενός συμβαλλόμενου μέρους όπως είναι η Τουρκία, σε σχέση με τη διεθνή συνθήκη του Μοντρέ» και σημείωσε: «Η διεθνής συνθήκη του Μοντρέ παραμένει πάντα σε ισχύ. Οι διεθνείς υποχρεώσεις της Τουρκίας παραμένουν πάντα σε ισχύ. Το πώς ονομάζονται τα στενά στη βάση της γεωγραφικής τους ονομασίας, αυτό είναι ένα θέμα που αφορά το κράτος, είναι άσκηση ενός κυριαρχικού δικαιώματος και σε καμία περίπτωση δεν αλλοιώνει την ουσία, το περιεχόμενο και τις υποχρεώσεις που εμπεριέχονται στη διεθνή συνθήκη του Μοντρέ».<br /><br />»Παράλληλα, ο κ.Μπεγλίτης διευκρίνισε ότι «το θέμα στο ΝΑΤΟ δεν έχει οριστικοποιηθεί» και πως πρόκειται για ad hoc ρυθμίσεις. «Για τις ανάγκες στρατιωτικών ασκήσεων και επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται φόρμουλες ονομασίας σε ad hoc βάση» επισήμανε, προσθέτοντας ότι «και στη βάση αυτή βεβαίως προχώρησε και η Ελλάδα στις συζητήσεις μέσα στο ΝΑΤΟ.<br /><br />»Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Τύπου, Τηλέμαχος Χυτήρης, σημείωσε: «΄Εχει σημασία η ουσία της Συνθήκης του Μοντρέ να μην παραβιάζεται από κανέναν. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. ΄Οσον αφορά τη γεωγραφική ονοματολογία, η οποία αλλάζει κατά καιρούς (είναι τέσσερις-πέντε ονοματολογίες, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα, «Στενά», «Στενά Ινσταμπούλ», «Στενά του Βοσπόρου», «Τουρκικά Στενά») δεν έχει καμία σημασία. Είναι γεωγραφικός όρος. Μπορεί, ασφαλώς η Τουρκία, το γεωγραφικό χώρο να τον ονομάζει όπως η ίδια θέλει» και τόνισε: «Δεν έχει υπάρξει καμία αναθεώρηση της Συνθήκης του Μοντρέ».<br /><br />Τουρκικοί ισχυρισμοί<br /><br />Λίγο μετά τη Σύνοδο των ΥΠΑΜ του ΝΑΤΟ, ο τουρκικός Τύπος εμφανίστηκε επικριτικός έναντι της Ελλάδας. Χαρακτηριστικός ήταν ο κεντρικός, πρωτοσέλιδος τίτλο της Aksam: «Ξανά … δυσπεψία για την Τουρκία».<br /><br />Κατά τους ισχυρισμούς της εφημερίδας, «καμία απόφαση δεν ελήφθη στη Σύνοδο των ΥΠΑΜ του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα, με fake news, επέρριψε την ευθύνη στην Τουρκία. Ομως, τα θέματα της ένταξης της Σουηδίας και οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί για την Κύπρο ναι μεν είναι προβλήματα, αλλά δεν είναι καινούργια. Ούτε αποτέλεσαν εμπόδιο.<br /><br />»Εμπόδιο προέκυψε από την ένσταση της Ελλάδας για τον όρο «Τουρκικά Στενά» στο υπό έγκριση σχέδιο του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με την ελληνική αντιπροσωπεία, θα έπρεπε να ονομάζονται «Στενά των Δαρδανελίων (Canakkale) και της Κωνσταντινούπολης (Istanbul)»!<br /><br />»Ο υπουργός Αμυνας, Γ.Γκιουλέρ, αφού έδωσε μαθήματα γεωγραφίας, κράτους και δικαίου, είπε: «Τα “Tουρκικά Στενά” θα παραμείνουν». ‘Όμως ούτε άλλοι υπουργοί του ΝΑΤΟ υποστήριξαν την ελληνική αντιπροσωπεία.<br /><br />»Μετά τη συνάντηση, ελληνικές πηγές έκαναν διαρροές στα ελληνικά ΜΜΕ και αμερικανικές στα αμερικανικά. Η Voice of America, για παράδειγμα, επικαλούμενη «διπλωματικές πηγές», ανέφερε ότι η Τουρκία δεν έδωσε την έγκρισή της στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια «λόγω κάποιων διατυπώσεων που χρησιμοποιούνται αναφορικά με γεωγραφικές τοποθεσίες που σχετίζονται με την Κύπρο».<br /><br />Σύμφωνα με την Aksam, «είναι αλήθεια ότι το Κυπριακό υπήρξε κατά καιρούς πρόβλημα εντός του ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι καινούργιο. Αυτά όμως λύνονται με ενδιάμεσους όρους ή αναβάλλονται. Με άλλα λόγια, ο λόγος της μη λήψης απόφασης στη Σύνοδο ΝΑΤΟ δεν ήταν κάποιες ευαισθησίες για την Κύπρο».<br /><br />Κατά τον ισχυρισμό της εφημερίδας, ούτε «το έτερο θέμα, η ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και το ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη δώσει την έγκρισή της», ήταν το μεγαλύτερο αγκάθι. «Αυτό το θέμα από μόνο του δεν ήταν η αιτία για την έλλειψη απόφασης στη Σύνοδο», γράφει. Ισχυρισμός, βέβαια, που πρέπει να αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα, διότι πέραν πάσης βεβαιότητος είναι από τα μεγαλύτερα αγκάθια ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Αγκυρα. Πόσο μάλλον, αφού η Τουρκία προσδοκά κέρδη από το «σουηδικό παζάρι». Και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ. Πολιτικά, γεωπολιτικά και εξοπλιστικά.<br /><br />Κατά τους ισχυρισμούς της Aksam, που στην προκειμένη αναμεταδίδει τη θέση της Αγκυρας, «το βασικό θέμα που προκάλεσε κρίση στη Σύνοδο ήταν ο όρος «Τουρκικά Στενά». Στα Περιφερειακά Σχέδια Ασφάλειας (σ.σ. του ΝΑΤΟ) που εκπονήθηκαν στη γραμματεία του ΝΑΤΟ μόνο η ελληνική αντιπροσωπεία είχε αντιρρήσεις για την ονομασία των Στενών των Δαρδανελίων και της Κωνσταντινούπολης ως «Τουρκικά Στενά».<br /><br />Ωστόσο, ο Γιασάρ Γκιουλέρ εξήγησε ότι και τα δύο στενά βρίσκονται εντός των συνόρων της Τουρκίας, είναι υπό την κυριαρχία της, ανήκουν στην Τουρκία, ότι αυτή η κατάσταση είναι γνωστή και αποδεκτή στο διεθνές Δίκαιο και ότι όλοι οι διεθνείς θεσμοί, ιδιαίτερα το ΝΑΤΟ, και τα κράτη μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει ξεκάθαρα αυτήν την κυριαρχία.<br /><br />Στη συνέχεια επεσήμανε ότι «η ένσταση της Ελλάδας είναι προσπάθεια παραβίασης της κυριαρχίας της Τουρκίας» και επανέλαβε ηχηρά ότι «ο όρος Τουρκικά Στενά δεν μπορεί να αλλάξει».<br /><br />«Το ρολόϊ ξαναδείχνει ειρήνη στο Αιγαίο»<br /><br />Τις τελευταίες ημέρες, ο τουρκικός Τύπος αναφέρεται με θετικές διαθέσεις στην επικείμενη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν. Ενδεικτικά, η φιλοκυβερνητική εφημερίδα, Milliyet, έχει τίτλο: «Το ρολόϊ ξαναδείχνει ειρήνη στο Αιγαίο» (!).<br /><br />Στην περίπτωση που εξελιχθεί θετικά η συνάντηση, γράφει η εφημερίδα, ενδέχεται τους επόμενους μήνες να γίνουν και άλλες συναντήσεις μεταξύ των δύο χωρών. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται να συνεδριάσει εκ νέου το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, στα τέλη του καλοκαιριού ή το φθινόπωρο.<br /><br />Μορατόριουμ ασκήσεων<br /><br />Ως θετικό στοιχείο αξιολογεί το μορατόριουμ ασκήσεων. «Η Ελλάδα κάθε χρόνο κατά τους μήνες Μάϊου-Ιούνιου πραγματοποίει διακλαδικές ασκήσεις, καλύπτοντας όλο το Αιγαίο. Ωστόσο φέτος πραγματοποίησε δραστηριότητες μικρότερης κλίμακας.<br /><br />To σκάφος Anadolu, ήταν προγραμματισμένο να μετάσχει στην άσκηση «Θαλασσόλυκος» («DenizKurudu») στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο στο διάστημα 1 – 9 Ιουνίου. Στην άσκηση θα μετείχαν 107 πολεμικά πλοία, εκατοντάδες πολεμικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, και 18.000 άτομα. Ωστόσο μετά το θετικό κλίμα που δημιουργήθηκε και ως κίνηση καλής θελήσεως μεταξύ των δυο χωρών, αυτή η τεράστια άσκηση ματαιώθηκε».<br /><br />Σταδιακά ανοίγει διάλογος<br /><br />Αναφερόμενη στο πρόσφατο παρελθόν, η εφημερίδα γράφει ότι «η συνάντηση χωρίς γραβάτες Ερντογάν – Μητσοτάκη, στις 13 Μαρτίου 2022, στο Κιόσκι του Βαχντετίν, στην Κωνσταντινούπολη, ήταν πολύ σύντομη. Ο Μητσοτάκης τότε είχε δηλώσει: «Είχαμε μια θετική και ειλικρινή συνάντηση με τον Ερντογάν. Συμφωνήσαμε ότι είναι πιο σημαντικό να επικεντρωνόμαστε στα θέματα που μας ενώνουν παρά στα θέματα που μας χωρίζουν».<br /><br />Ο λόγος που κόπηκαν οι δεσμοί ήταν ότι, αμέσως μετά από αυτές τις δηλώσεις, ο Μητσοτάκης, κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, εμφάνισε την Τουρκία ως επιθετική χώρα. Αυτός ήταν ο λόγος που έκανε τον Ερντογάν να πει «Μητσοτάκης γιοκ», δηλαδή «Δεν υπάρχει πια για εμένα ο Μητσοτάκης. Δεν θα συμφωνούσα ποτέ να κάνω μια συνάντηση μαζί του».<br /><br />Ωστόσο με το θετικό κλίμα που δημιουργήθηκε μετά τον σεισμό και αφού ο Μητσοτάκης ανέφερε ότι ήθελε να ξανασυναντηθούν, η ένταση μεταξύ των δύο αρχηγών μειώθηκε».<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα περίεργα αμερικανικά παιχνίδια με «μοχλό» την Ελλάδα και η «ταύτιση»Μητσοτάκη-Σημίτη.

Μεγάλη αναταραχή έχει προκαλέσει στην Αθήνα η διελκυστίνδα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, όπου ικανοποιείται η Αγκυρα, η οποία έχει ζητήσει να ονομ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αεροπορία Στρατού: AH-64E Guardian, UH-60M Blackhawk, άλλο το “θέλω” κι άλλο το “μπορώ”

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/UH-60-SPIKE-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Στέργιου Δ. Θεοφανίδη</b><br />Οπλισμένα μεταφορικά ελικόπτερα Blackhawk αντί επιθετικών ελικοπτέρων Guardian – Τα δεδομένα της νέας πραγματικότητας και η ελληνική άρνηση αντίληψης και αποδοχής της. Η είδηση της αποστολής LOR (Letter of Request / Price & Availability για την ακρίβεια…) στις ΗΠΑ για την αγορά 10 νέας κατασκευής επιθετικών ελικοπτέρων τύπου AH-64E Guardian και του εκσυγχρονισμού στο ίδιο επίπεδο των εννέα εναπομεινάντων AH-64DHA του 2ου ΤΕΕΠ της Αεροπορίας Στρατού, ήταν άλλη μία από τις “εκπλήξεις” των τελευταίων ημερών. Αν κάτι αποδεικνύει, είναι η πλήρης άρνηση της ελληνικής πλευράς να αφομοιώσει κάποια νέα σημαντικά δεδομένα , τα οποία περιγράφουν τη νέα πραγματικότητα στο σύγχρονο πεδίο επιχειρήσεων. Άρα δεν πρόκειται για κίνηση “ματ” όπως οι συνήθεις πομπώδεις τίτλοι υποστηρίζουν.<br /><br />Ας δούμε αυτά τα νέα δεδομένα ένα προς ένα, προκειμένου να επιχειρηθεί να καταλήξουμε σε ορισμένα ασφαλή και ζωτικά συμπεράσματα. Το DP είναι ανοικτό σε οποιονδήποτε λογικό αντίλογο, τεκμηριωμένο με επιχειρήματα που θα συνδυάζουν τεχνικές, οικονομικές και επιχειρησιακές παραμέτρους. Ουδείς έχει το προνόμιο του αλάθητου. Όλοι μια άποψη εκφράζουμε και όλοι αξιολογούμαστε. Σημασία έχει η αποφυγή της τοξικότητας που έχει κατακτήσει νέα υψηλά στη δημόσια συζήτηση στον χώρο της άμυνας.<br /><br />– Η τρωτότητα ακόμα και των επιθετικών ελικοπτέρων καταδείχθηκε πριν από οκτώ ολόκληρα χρόνια στη Συρία, όταν κρίθηκε ότι είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε αποστολές εγγύς υποστήριξης φίλιων επίγειων δυνάμεων. Εντός δύο μόλις μηνών από την εμπλοκή της Ρωσικής Αεροπορίας στις επιχειρήσεις εκεί (δεύτερο εξάμηνο του 2015), η αξιοποίηση επιθετικών ελικοπτέρων διακόπηκε λόγω απωλειών, μαζί με την εκτέλεση αποστολών προσβολής επίγειων στόχων από μικρά ύψη από επιθετικά αεροσκάφη Su-25 Frogfoot. To ίδιο ακριβώς και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό συνέβη και κατά την αρχική φάση των επιχειρήσεων στην Ουκρανία. Οι απώλειες σε επιθετικά ελικόπτερα και αεροσκάφη, πρακτικά απέτρεψαν την ευρεία αξιοποίησή τους με βάση κάθε ισχύον επιχειρησιακό δόγμα.<br /><br />Η ευρύτατη διάδοση των φορητών πυραυλικών αντιαεροπορικών συστημάτων (MANPADS), αφενός επιβάλλει τον εξοπλισμό μεταφορικών και επιθετικών ελικοπτέρων που επιχειρούν στην πρώτη γραμμή με ολοκληρωμένα συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, με κύριο αντικείμενο την έγκαιρη προειδοποίηση και την παραπλάνηση πυραύλων, που αυξάνουν σημαντικά το κόστος αγοράς και υποστήριξης. Αφετέρου, η ενσωμάτωση τέτοιων συστημάτων και η λειτουργία τους (MAWS, IR Countermeasures, EW Countermeasures, Jammers) δεν διασφαλίζει την επιβίωση του ελικοπτέρου…<br />– Τα ελικόπτερα πλέον, μετά την επιχειρησιακή εμπειρία της Συρίας και τώρα της Ουκρανίας, μπορούν να επιχειρούν με σημαντικές πιθανότητες επιβίωσης μόνο ως φορείς όπλων μακρού πλήγματος που λειτουργούν και ως περιφερόμενα πυρομαχικά (loitering munitions), όπως ο ισραηλινός SPIKE-NLOS και ο ευρωπαϊκός AKERON LP. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Στρατός των ΗΠΑ έσπευσε ταχύτατα να ενσωματώσει τον Spike NLOS στα επιθετικά AH-64E Guardian που διαθέτει. Όχι σε ορισμένα. Σε ΟΛΑ.<br /><br />– Το βασικό αεροφερόμενο αντιαρματικό όπλο του Στρατού των ΗΠΑ εντός των επόμενων ετών δεν θα είναι πλέον ο AGM-114 Hellfire, ακτίνας εφτά έως οκτώ χιλιομέτρων, αλλά ούτε και ο νέος AGM-179 JAGM που προορίζεται να τον αντικαταστήσει, μαζί με τον AGM-65 Maverick στις τάξεις της USAF και του USN/USMC. Θα είναι ο SPIKE-NLOS, που πλέον αποκτά ακόμα μεγαλύτερη ακτίνα και δυνατότητες…<br /><br />– H Aεροπορία Στρατού συνεπώς, μαζί ενδεχομένως και με την Διοίκηση Ελικοπτέρων Ναυτικού, με βάση τα νέα δεδομένα χρειάζονται ελικόπτερα που να έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης τέτοιων όπλων εναντίον αρμάτων μάχης, τεθωρακισμένων οχημάτων, αντιαεροπορικών συστημάτων, μονάδων επιφανείας, αποβατικών δυνάμεων και συγκεντρώσεων προσωπικού. Αυτό που ΔΕΝ χρειάζονται, πάντα με βάση τα νέα δεδομένα, είναι πανάκριβες πλατφόρμες που θα υποχρεωθούν λόγω έλλειψης των κατάλληλων όπλων, να πετάξουν πάνω από την περιοχή των επιχειρήσεων για να προσβάλουν τους στόχους τους!<br /><br />– Η Ελλάδα απέστειλε LOR στις ΗΠΑ αιτούμενη τη λήψη τεχνικών και οικονομικών στοιχείων για την αγορά 24+11 μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων τύπου UH-60M Blackhawk. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα ελληνικά μίντια, μόνο τα τέσσερα από τα 24 Blackhawk που σε πρώτη φάση θα παραγγελθούν για την Αεροπορία Στρατού θα εξοπλιστούν με τη συλλογή Assault, προκειμένου να αποδοθούν επιχειρησιακά στη νέα Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΠ).<br /><br /><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/black-hawk.png"><img height="375" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/black-hawk.png" width="640" /></a><br /><br />Επειδή λοιπόν τα χρήματα δεν επαρκούν, μόλις τέσσερα από τα λιγοστά (24) νέα μέσα μεταφορικά ελικόπτερα του Ελληνικού Στρατού θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν και να αξιοποιούν όπλα! Το εύλογο ερώτημα που τίθεται εδώ, είναι το για ποιόν ή για ποιους λόγους, αποστέλλεται και άλλη LOR στις ΗΠΑ για την αγορά επιθετικών ελικοπτέρων AH-64E Guardian, αντί να αναζητηθεί και να διερευνηθεί εξαρχής η εξασφάλιση μίας ολοκληρωμένης και όχι ελλειμματικής λύσης μέσω των UH-60M Blackhawk;<br /><br />Γιατί δηλαδή η Ελλάδα, πράττοντας όπως η Αυστραλία, δεν σχεδιάζει την απόκτηση 40 τουλάχιστον UH-60M με 20 συλλογές Assault, προκειμένου να αποκτήσει την ευελιξία να τα αξιοποιεί σε διττό ρόλο, δηλαδή και ως μεταφορικά αλλά και ως Gunship οπλισμένα με πυραύλους SPIKE-NLOS, AGM-114 Hellfire, ρουκέτες κατεύθυνσης λέιζερ APKWS, πολυβόλα GAU-17 (εξάκανο) και GAU-19 (τρίκανο), καταβάλλοντας ποσό της τάξης των δύο δισ. δολαρίων για να συγκροτήσει έναν άκρως ομοιογενή και φονικό στόλο;<br /><br />Με άλλα λόγια, γιατί επιλέγει για άλλη μία φορά της τακτική της “σαλαμοποίησης” που τόσο καταστροφική αποδείχθηκε κατά τις περασμένες δεκαετίες για την ελληνική άμυνα και την αμυντική βιομηχανία; Μπορεί άραγε η ελληνική οικονομία να διαθέσει τα κονδύλια που απαιτούνται για την υποστήριξη 20 ελικοπτέρων ΝΗ-90 που ακόμα δεν έχει παραλάβει στο σύνολό τους η Αεροπορία Στρατού;<br /><br />Μπορεί άραγε να πράξει το ίδιο και για την αγορά / υποστήριξη 24 αρχικά (και “βλέπουμε” για αργότερα!) UH-60M, την αγορά / υποστήριξη 10 CH-47F (επίσης “βλέπουμε” για τα άλλα 10 αργότερα!) και παράλληλα να καταβάλλει ποσό 120 εκατομμυρίων δολαρίων (!) ανά μονάδα για να αγοράσει 10 νέας κατασκευής AH-64E Guardian και τουλάχιστον 80 εκατομμυρίων ανά μονάδα για να εκσυγχρονίσει τα εννέα Apache -DHA σε -Ε; Άλλο το ευκταίο και άλλο το εφικτό…<br /><br />Η απάντηση είναι αρνητική. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΠΟΡΟΙ. Γιατί ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η ελληνική οικονομία θα αντέξει όλες αυτές τις αγορές ελικοπτέρων εντός των επόμενων δέκα ετών, είναι πρακτικά αδύνατο να αντέξει και το κόστος της επαρκούς υποστήριξης. Αναφερόμαστε σε πέντε διαφορετικούς τύπους! Apache/Guardian, Kiowa, Chinook, Blackhawk, NH-90…<br /><br />Είναι μαθηματικά βέβαιο συνεπώς ότι και στην επόμενη δεκαετία οι διαθεσιμότητες θα είναι πολύ χαμηλές, αν συνεχιστεί η ίδια τακτική. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν τα αναγκαία κονδύλια για υποστηριχθούν τόσοι διαφορετικοί τύποι ελικοπτέρων. Δεν τους απασχολεί; Προς τι λοιπόν αυτός ο ακατανόητος “μεγαλοϊδεατισμός”; Το πορτοφόλι θα το κοιτάξουν ποτέ όσοι σχεδιάζουν ή είναι οπαδοί του… δόγματος “έχει ο Θεός”; Όντως έχει, εμείς δεν έχουμε.<br /><br />Το DP έχει επιχειρηματολογήσει ότι δεν υπάρχει λόγος να επιλεγεί ελικόπτερο της κατηγορίας και των δυνατοτήτων του Blackhawk για να αντικατασταθεί το γηραιό μονοκινητήριο Huey, ειδικά σε ρόλους… αεροταξί και γενικών μεταφορών. Εκεί παραπέμπει άλλωστε και η αρχική διαμόρφωση την οποία συζητά η Αεροπορία Στρατού να αποκτήσει. Ένα μικρότερης κατηγορίας, πλήρως εξοπλισμένο, δικινητήριο ελικόπτερο μπορεί να καλύψει τη συγκεκριμένη επιχειρησιακή ανάγκη πιο οικονομικά.<br /><br />Από την άλλη πλευρά όμως, δεν είναι δυνατόν να μην επισημανθεί ότι η περίπτωση του UH-60M Blackhawk, προσφέρει μία τεράστια δυνατότητα ομογενοποίησης του στόλου των ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού που έχουν επιθετικό – μαχητικό ρόλο, σε συνδυασμό με παράλληλη δυνατότητα να αξιοποιήσει τα ιπτάμενα μέσα της ως πλατφόρμες πολλαπλών ρόλων. Άρα χρήζει επανεξέτασης και νέας προσέγγισης η όλη αντίληψη για τα μέσα που χρειάζεται η Αεροπορία Στρατού σε εποχές ισχνών αγελάδων…Στο θέμα θα υπάρξει συνέχεια, από τη στιγμή που οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Το να συνεχίσουμε να τους αγνοούμε επιδεικτικά, οδηγεί νομοτελειακά σε καταστροφικά αποτελέσματα. Άλλο το “θέλω” και άλλο το “μπορώ”. Κι αυτό ισχύει για όλους τους Κλάδους. Καταληκτικά, υπενθυμίζουμε τη δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2020, βάσει της οποίας “ό,τι βρίσκεται σε υπηρεσία, από εδώ και πέρα θα υποστηρίζεται”. Αναμένουμε να τη δούμε να γίνεται πράξη, μαζί με την αλλαγή νοοτροπίας που συνεπάγεται.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αεροπορία Στρατού: AH-64E Guardian, UH-60M Blackhawk, άλλο το “θέλω” κι άλλο το “μπορώ”

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Οπλισμένα μεταφορικά ελικόπτερα Blackhawk αντί επιθετικών ελικοπτέρων Guardian – Τα δεδομένα της νέας πραγματικότη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιδού πως χτίζουν το αφήγημα της “αναντικατάστατης” Τουρκίας.

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/TURKEY-BALKANS-790x400.jpg" width="781" /><br /><br />Από το ξέσπασμα του Πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, η Γεωγραφία των Βαλκανίων άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη θέση στο ραντάρ της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας, γράφει σε άρθρο του στην Sabah ο πρέσβης Κερέμ Αλκίν, Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΟΣΑ από τις 15 Μαρτίου 2021, όπως μεταφέρεται από το ενδιαφέρον “Βαλκανικό Περισκόπιο“. Η «μόνιμη ειρήνη» στα Βαλκάνια είναι μια σημαντική «εγγύηση» για τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας να μην διεισδύσει περαιτέρω στην Ευρώπη επεκτείνοντας τη σφαίρα επιρροής της.<br /><br />Εγγύηση «μόνιμης ειρήνης» στα Βαλκάνια είναι η Τουρκία, με την ικανότητα και την επιτυχία της «ανθρωπιστικής και επιχειρηματικής διπλωματίας» που συνυφαίνεται από την αποφασιστική, αποτελεσματική, ειλικρινή και πειστική ηγεσία του Προέδρου Ερντογάν. Όσο περισσότερο η Τουρκία επιμένει στη διεκδίκησή της στην παγκόσμια και περιφερειακή οικονομία, τόσο περισσότερο εδραιώνει τη διεκδικητική της θέση μεταξύ των 20 κορυφαίων χωρών του κόσμου. Εμπνέει και οδηγεί στον ίδιο βαθμό.<br /><br />Η στρατηγική της προστασίας των Βαλκανίων, η οποία απέκτησε δυναμική με τον αείμνηστο Τουρκούτ Οζάλ τη δεκαετία του 1980 , η προστασία των συμπατριωτών μας που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από τη Βουλγαρία, όπως η εντυπωσιακή ιστορία του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου (σημ. διάσημος αρσιβαρίστας Τούρκος Βουλγαρίας), σήμερα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στη Βόρεια Μακεδονία, στη Σερβία, στην Κροατία.<br /><br />«Η Τουρκία θα αλλάξει τη μοίρα των Βαλκανίων»<div><br />Όσον αφορά τις ευκαιρίες «συνεργασίας» που πρέπει να πραγματοποιηθούν μεταξύ χωρών των οποίων οι σχέσεις εξαρτώνται από λεπτές ισορροπίες , όπως η Τουρκία, το Κοσσυφοπέδιο και η Αλβανία, για ορισμένες από αυτές τις χώρες, όσον αφορά την εγγύηση της «εσωτερικής ειρήνης» μεταξύ διαφορετικών ταυτοτήτων εντός της ίδιας χώρας, τη δυναμική, αποτελεσματική, εποικοδομητική πολιτική και χωρίς αποκλεισμούς στην οικονομία, με μια καθορισμένη ισορροπία, μεταφέρεται σε ένα επίπεδο που φέρει ακόμη βαθύτερα νοήματα.<br /><br />Επειδή, όσον αφορά την παγκόσμια και περιφερειακή ενέργεια, τα αγροδιατροφικά, τα logistics των μεταφορών, την ασφάλεια εφοδιασμού και το δίκτυο, ο «καθοδηγητικός» ρόλος της Τουρκίας στα Βαλκάνια έχει επίσης μια σημαντική διάσταση για να αλλάξει τη μοίρα των Βαλκανίων. Στο εγγύς μέλλον, η παγκόσμια οικονομία θα αντιμετωπίσει έναν εκθετικό κίνδυνο για τα αγροδιατροφικά προϊόντα, την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, για να καλύψει τις ανάγκες του αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού.<br /><br /></div><div>Τα Βαλκάνια μπορούν να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα με νέες επενδυτικές κινήσεις όσον αφορά την παγκόσμια και περιφερειακή οικονομία, την ασφάλεια του εφοδιασμού γεωργικών προϊόντων διατροφής, την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και την ασφάλεια της εφοδιαστικής αλυσίδας.<br /><br />Μπορεί να φιλοξενήσει «κοινά» έργα στον τομέα της ψηφιοποίησης, των ηλεκτρονικών υπηρεσιών, της προμήθειας λογισμικού και υλικού. Μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο ως δίκτυο logistics στην κάλυψη των αναγκών της «Αναδυόμενης Αφρικής» σήμερα και στο μέλλον.<br /><br />Για να αλλάξει η ιστορία των Βαλκανίων</div><div><br />Σε αυτούς τους τομείς, η ηγεσία του «κοινού σχεδίου» της Τουρκίας επισημαίνει έναν απαραίτητο ρόλο «παιχνιδοποιού» για την αλλαγή της «ιστορίας» των Βαλκανίων και τη διασφάλιση της «μόνιμης ειρήνης».<br /><br />Για το λόγο αυτό, μπορούμε να συνεισφέρουμε ουσιαστικά στον παγκόσμιο και περιφερειακό ρόλο των Βαλκανίων, μαζί με χώρες όπως η Ουγγαρία, που πιστεύουν σε ένα «κοινό παρελθόν», «κοινό μέλλον» και συνεργασία με την Τουρκία. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία θα πρέπει αναμφίβολα να συμπεριληφθούν σε αυτή τη διαδικασία. Στη Γεωγραφία των Βαλκανίων, γνωρίζουν ότι, ενεργώντας με βάση αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια, μια «ισχυρή και σταθερή» Τουρκία είναι η πιο σημαντική χώρα που θα αλλάξει την «κακή» μοίρα της γεωγραφίας.<br /><br />Τα τελευταία 20 χρόνια, η αυξανόμενη διεκδίκησή μας στην παγκόσμια πολιτική και την παγκόσμια οικονομία, τα έργα μας που συμβάλλουν στην αναμενόμενη αλλαγή στα Βαλκάνια και τα έργα που θα επιστρέψουν τον μειούμενο πληθυσμό στα Βαλκάνια, θα δώσουν σοβαρά ελπίδα σε αυτές τις χώρες.<br /><br />Η συνεργασία με την Ελλάδα.</div><div><br />Ομοίως, χωρίς τα παράσιτα κάποιων εστιών «παγκόσμιας τάξης», η συνεργασία με την Ελλάδα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα επέτρεπε επίσης στην παραγωγή, την προσφορά, τις εξαγωγές, τις επενδύσεις και τις χρηματοδοτικές δεξιότητες της Τουρκίας να επεκταθούν στα Βαλκάνια, προκειμένου να αλλάξει η «κακή» μοίρα της Βαλκανικής Γεωγραφίας. Θα ανοίξει επίσης το δρόμο για τη μετεγκατάστασή της.<br /><br />Οι επιτυχίες της Halkbank στη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία είναι ένα από τα πιο σημαντικά παραδείγματα. Ομοίως, τα κοινά έργα που πρόκειται να αυξηθούν στην οδική, σιδηροδρομική, θαλάσσια και αεροπορική επιμελητεία θα ανοίξουν το δρόμο για την Τουρκία να ηγηθεί της γεωγραφίας των Βαλκανίων στη διαπλοκή της Ασίας, της Ευρώπης και της Αφρικής. Το επόμενο διάστημα, οι συνεισφορές της Τουρκίας στη «Γεωγραφία των Βαλκανίων» στο όνομα της «μόνιμης ειρήνης» θα συνεχιστούν εκθετικά, καταλήγει ο Τούρκος συντάκτης.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ιδού πως χτίζουν το αφήγημα της “αναντικατάστατης” Τουρκίας.

Από το ξέσπασμα του Πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, η Γεωγραφία των Βαλκανίων άρχισε να παίρνει μια ιδιαίτερη θέση στο ραντάρ της παγκόσμιας πολιτ...

Διαβάστε την συνέχεια