Forbes: Η Ελλάδα διατηρεί το πλεονέκτημα στην αεράμυνα ακόμα και αν η Τουρκία πάρει F-16.

<a href="https://www.tanea.gr/wp-content/uploads/2022/07/546b606369bedd291636ca0a.jpg"><img height="414" src="https://www.tanea.gr/wp-content/uploads/2022/07/546b606369bedd291636ca0a-768x576.jpg" width="778" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">H Τουρκία θα εξακολουθεί να έχει δυσκολία να ξεπεράσει το σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα που πιθανότατα θα επιτύχει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 2030.</span></h3>Η ένταση ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται ψηλά στο διεθνή Τύπο, δεδομένων και των επιπτώσεων που θα μπορούσε να έχει αυτή σε επίπεδο ΝΑΤΟ, σε μία περίοδο που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δημιουργεί την απαίτηση για ενότητα και μηδενικές ρωγμές στη Συμμαχία. Οι κινήσεις που κάνουν Αθήνα και Άγκυρα στην αγορά των εξοπλιστικών και δη η ισορροπία δυνάμεων όπως αυτή τείνει να διαμορφωθεί, με βάση τα νέα δεδομένα μπαίνουν επίσης στο μικροσκόπιο του διεθνούς παράγοντα.<br /><br />Ενδεικτικό άρθρο του Forbes που αναφέρεται στην πρόθεση της Τουρκίας να εκσυγχρονίσει 80 F-16 και να αγοράσει 40 νέα, το οποίο ωστόσο σημειώνει ότι σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να υπερέχει τεχνλογικά στον τομέα της αεράμυνας.<div><br />Οι δυνάμεις Ελλάδας – Τουρκίας στο τέλος της δεκαετίας<br /><br />Με αιχμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, της περασμένης εβδομάδας και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και του αμερικανού προέδρου, Τζο Μπάιντεν, το άρθρο του Forbes σημειώνει ότι αυτές θα μπορούσαν να δώσουν μία πρώτη εικόνα για το πώς θα μπορούσαν να μοιάζουν οι ελληνικές και τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις στο τέλος αυτής της δεκαετίας.<br /><br />Σημειώνει την δήλωση Μπάιντεν υπέρ της απόκτησης F-16 στην Τουρκία, αμέσως μετά την συμφωνία της Άγκυρας να άρει το βέτο εναντίον Σουηδίας και Φινλανδίας. Τονίζει δε και την άρνηση του αμερικανού προέδρου ότι αυτή η υποστήριξη για την απόκτηση F-16 από την Τουρκία ήταν κάποιου είδους αντάλλαγμα για την άρση του βέτο της Άγκυρας απέναντι σε Ελσίνκι και Στοκχόλμη.<br /><br />Επισημαίνει δε ότι η Άγκυρα χρειάζεται αυτά τα νέα μαχητικά και τον εκσυγχρονισμό αυτών που ήδη έχει, από τη στιγμή που αποβλήθηκε από το πρόγραμμα των F-35 μετά τη συμφωνία της με τη Ρωσία και την απόκτηση των S-400.<br /><br />Το άρθρο σημειώνει ότι και η Αθήνα ανακοίνωσε την επιστολή αίτησης για την αγορά 20 + 20 αεροσκαφών F-35, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σημειώνει ότι η διαδικασία από την παραγγελία μέχρι την παραλαβή θα είναι μακρά. Με τα πρώτα από αυτά να αναμένονται μετά το 2027-28.<br />Το πλεονέκτημα της Ελλάδας<br /><br />Όπως σημειώνει το Forbes εάν και οι δύο συμφωνίες εγκριθούν – τόσο της Αθήνας όσο και της Άγκυρας – η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα εξακολουθεί να έχει τεχνολογικό πλεονέκτημα έναντι της τουρκικής αεροπορία. Και όχι μόνο επειδή θα έχει τα F-35.<br /><br />Το άρθρο υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα έχει ήδη εξασφαλίσει σύμβαση για την αναβάθμιση 83 F-16 σε διαμόρφωση Viper. Οι παραδόσεις έχουν ξεκινήσει και η Lockheed Martin θα ολοκληρώσει αυτό το συμβόλαιο στα μέσα του 2027. Έτσι, ακόμα κι αν η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορέσει να κερδίσει σύντομα την έγκριση του Κογκρέσου σε ότι αφορά την τουρκική συμφωνία για τα F-16, κάτι που δεν είναι εγγυημένο, η Ελλάδα προηγείται και θα έχει τέτοια αεροσκάφη πριν την Τουρκία.<br /><br />Ακόμα – όπως αναφέρει – η Ελλάδα θα αρχίσει να παραλαμβάνει F-35 περίπου την ίδια στιγμή που η Lockheed Martin θα τελειώνει την αναβάθμιση αυτών των ελληνικών F-16, υποθέτοντας ότι μπορεί να κλείσει συμφωνία για τουλάχιστον μία μοίρα, κάτι που δεν είναι απίθανο.<br /><br />Το Forbes σημειώνει ότι στην παραπάνω εξίσωση δεν περιλαμβάνονται τα 24 Rafale F3R μαχητικά 4,5 γενιάς που η Ελλάδα έχει ήδη αρχίσει να παραλαμβάνει από τη Γαλλία και είναι πιο προηγμένα από οποιοδήποτε αεροσκάφος στο τουρκικό οπλοστάσιο.<div><br />Τα Eurofighter Typhoon<br /><br />Τονίζει δε ότι η Τουρκία εξέτασε το ενδεχόμενο αγοράς Eurofighter Typhoon από το Ηνωμένο Βασίλειο, εάν δεν σημειώσει πρόοδο στη συμφωνία για τα F-16. Το Λονδίνο ήρε όλους τους περιορισμούς στις εξαγωγές όπλων που είχε επιβάλει στην Άγκυρα λόγω της στρατιωτικής επίθεσης τον Οκτώβριο του 2019 στη Συρία, καθιστώντας δυνατή την πώληση. Το Ηνωμένο Βασίλειο φέρεται επίσης να πιέζει για πώληση Eurofighter στην Τουρκία.<br /><br />Η αγορά Eurofighters θα είχε νόημα για την Τουρκία, σύμφωνα με το Forbes, αφού θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως λύση μαχητικού 4,5 γενιάς για την τουρκική Πολεμική Αεροπορία μέχρι να μπορέσει τελικά είτε να προμηθευτεί, είτε να κατασκευάσει ένα αεροσκάφος πέμπτης γενιάς και να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στα ελληνικά Rafales.<br /><br />Ωστόσο, όπως σημειώνει, εάν η Άγκυρα λάβει έγκριση για την αγορά F-16 Block 70/72, μπορεί να αποφασίσει ότι μια τέτοια αγορά θα ήταν περιττή.</div><div><br />Η Τουρκία μένει πίσω<br /><br />Κατά το Forbes πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς, η Τουρκία θα εξακολουθεί να έχει δυσκολία να ξεπεράσει το σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα που πιθανότατα θα επιτύχει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 2030. Ακόμα κι αν η Τουρκία αποκτήσει 120 F-16 Block Viper (40 ολοκαίνουργια και 80 αναβαθμισμένα), θα αντιμετωπίζει 83 ελληνικά μαχητικά F-16 Viper (όλα σε υπηρεσία το αργότερο το δεύτερο εξάμηνο του 2027), 20 έως 40 F-35, και, τουλάχιστον, 24 Rafale. Με άλλα λόγια, όχι λιγότερα από 128 μαχητικά με ίσες ή ανώτερες δυνατότητες από τα καλύτερα της Τουρκίας.<br /><br />Το άρθρο καταλήγει σημειώνοντας ότι ακόμα και αν η Τουρκία αγοράσει μια ή δύο μοίρα προηγμένων Eurofighters εκτός από τα εκσυγχρονισμένα F-16, η Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας πιθανότατα θα διατηρήσει αυτό το τεχνολογικό πλεονέκτημα.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tanea.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div></div>

Forbes: Η Ελλάδα διατηρεί το πλεονέκτημα στην αεράμυνα ακόμα και αν η Τουρκία πάρει F-16.

H Τουρκία θα εξακολουθεί να έχει δυσκολία να ξεπεράσει το σημαντικό τεχνολογικό πλεονέκτημα που πιθανότατα θα επιτύχει η ελληνική Πολεμική Α...

Διαβάστε την συνέχεια

Η φοβερή αποκάλυψη των επιστολών του υποκριτή Μπόρις Τζόνσον στην Μελίνα Μερκούρη για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/07/220703204923_BORIS-JOHNSON-BRETANIA-BRITAIN01-1024x683.jpg" width="756" /><br /><br />H βρετανική εφημερίδα <a href="https://www.telegraph.co.uk/news/2022/07/02/boris-johnson-denounced-government-not-returning-elgin-marbles/">Telegraph</a> σημειώνει ότι ο Μπόρις Τζόνσον (Boris Johnson) υποστήριξε την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα σε επιστολή του προς ανώτερο υπουργό της ελληνικής κυβέρνησης ενώ σπούδαζε στην Οξφόρδη, σύμφωνα με σχετική αποκάλυψη.<br /><br />Ο Βρετανός Πρωθυπουργός μόλις πέρυσι απέρριψε κάθε προσπάθεια επιστροφής των μαρμάρων στην Ελλάδα, επιμένοντας ότι θα παραμείνουν στη Βρετανία επειδή είχαν αποκτηθεί νόμιμα.<br /><br />Ωστόσο, αποκαλύφθηκαν δύο επιστολές που έγραψε ο νεαρός τότε Τζόνσον στις οποίες υποστήριζε με πάθος την επιστροφή στην Ελλάδα των Μαρμάρων, κατηγορώντας τον Λόρδο Έλγιν για «λεηλασία χονδρικής» μεταφέροντάς τα στη Βρετανία.<br /><br />Στις αδημοσίευτες επιστολές, που γράφτηκαν το 1986, όταν ο Τζόνσον ήταν προπτυχιακός στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και πρόεδρος της Ένωσης της Οξφόρδης, υποστήριζε τον «άμεσο» επαναπατρισμό των αρχαίων γλυπτών, κατηγορώντας τη βρετανική κυβέρνηση για «σοφιστεία και αδιαλλαξία».<br /><br />Ο Τζόνσον, τότε 21 ετών, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι η πολιτική της βρετανικής κυβέρνησης για τα Μάρμαρα ήταν «απαράδεκτη για καλλιεργημένους ανθρώπους» και λυπόταν για τον «σκανδαλώδη» τρόπο που χειριζόταν το θέμα.<br /><br />Οι επιστολές, που αποκάλυψε η <a href="http://tanea.gr/">εφημερίδα Τα Νέα</a>, γράφτηκαν στην τότε Ελληνίδα υπουργό Πολιτισμού, την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη. Ανέφερε επίσης μια επιστολή που ισχυρίστηκε ότι αποδείκνυε ότι ο Λόρδος Έλγιν αφαίρεσε τα γλυπτά από τον Παρθενώνα στις αρχές του 19ου αιώνα χωρίς να εξασφαλίσει τη νόμιμη άδεια για να το πράξει, υποστηρίζοντας ότι η αποκάλυψή του είχε κάνει τη θέση της βρετανικής κυβέρνησης «ακόμα πιο εύθραυστη».<br /><br />Τον Νοέμβριο, ο Boris Johnson απέρριψε το άμεσο αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για επαναπατρισμό των Μαρμάρων. Η άρνησή του ήρθε αφού δήλωσε δημόσια ότι τα Μάρμαρα τα κατείχε δικαίως το Βρετανικό Μουσείο.<br /><br />Στη συνέντευξή του στα Νέα τον Μάρτιο του 2021 είχε δηλώσει:«Κατανοώ τα έντονα συναισθήματα του ελληνικού λαού –και κυρίως του πρωθυπουργού – για το θέμα. Αλλά η κυβέρνηση του ΗΒ έχει μια σταθερή μακροχρόνια θέση για τα γλυπτά, η οποία είναι ότι αποκτήθηκαν νόμιμα από τον Λόρδο Έλγιν σύμφωνα με τους νόμους της εποχής και ανήκουν νόμιμα στους διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου από την απόκτησή τους».<br /><br />Το 1986, ωστόσο, ο Johnson έγραψε στον Μερκούρη ότι «οι τουρκικές αρχές αρνήθηκαν «ότι τα άτομα που είχαν πουλήσει αυτά τα μάρμαρα είχαν οποιοδήποτε δικαίωμα να τα διαθέσουν». Ο Τζόνσον κατηγόρησε τον Λόρδο Έλγιν ότι εκμεταλλεύτηκε τη «σχεδόν αναρχία» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να τα αφαιρέσει.<div><br /><a href="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-11-17/melina_johnson1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="449" data-original-width="800" height="359" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-11-17/melina_johnson1.jpg" width="640" /></a><br /><br />Οι επιστολές ανακαλύφθηκαν σε βιβλιοθήκη της Οξφόρδης και η αυθεντικότητά τους έχει επιβεβαιωθεί από πηγή της Οξφόρδης και κάποιον που υπηρετούσε ως αξιωματούχος του ελληνικού κράτους εκείνη την εποχή, σύμφωνα με την εφημερίδα.<br /><br />Η ανακάλυψή τους έρχεται έξι μήνες αφότου τα Νέα αναδημοσίευσαν ένα άρθρο του Boris Johnson τον Απρίλιο του 1986, στο οποίο προέτρεπε τη βρετανική κυβέρνηση να επιστρέψει τα γλυπτά στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι είχαν αφαιρεθεί παράνομα από τον αρχαίο ναό της Αθήνας.<br /><br />Πηγές του Whitehall ανέφεραν τότε ότι ο Τζόνσον είχε γράψει το άρθρο σε μια στιγμιαία έκρηξη νεανικού ενθουσιασμού, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη. Ωστόσο, η ανακάλυψη των δύο επιστολών υποδηλώνει ότι ο μελλοντικός πρωθυπουργός ήταν συνεπής στην πεποίθησή του ότι τα Μάρμαρα έπρεπε να επιστραφούν.<br /><br />Στην πρώτη του επιστολή, με ημερομηνία 10 Μαρτίου 1986, ο μελλοντικός πρωθυπουργός είπε στην Μερκούρη: «Νομίζω ότι η πλειοψηφία των φοιτητών συμφωνεί μαζί μου όταν λέω ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για τον οποίο τα Μάρμαρα, οι πιο σημαντικοί και όμορφοι θησαυροί που μας άφησε ο αρχαίος κόσμος, δεν πρέπει να επιστραφούν αμέσως από το Βρετανικό Μουσείο στο νόμιμο σπίτι τους στην Αθήνα».<br /><br />Στις 16 Απριλίου 1986, ο Τζόνσον σε δεύτερη επιστολή του στην Ελληνίδα Υπουργό Πολιτισμού, επέμεινε ότι «το θέμα των Μαρμάρων (…) αντιμετωπίστηκε με σοφιστεία και αδιαλλαξία από τη βρετανική κυβέρνηση», προσθέτοντας ότι «από την ανακάλυψη της επιστολής του Έλγιν το 1811, η θέση της κυβέρνησης έχει κλονιστεί ακόμη περισσότερο».<br /><br />Οι υποστηρικτές της επανένωσης των Μαρμάρων δήλωσαν ότι η εμφάνιση των επιστολών θα ασκήσει πίεση στη βρετανική κυβέρνηση να συνάψει συμφωνία με την Αθήνα και ότι η τρέχουσα άρνηση του Τζόνσον να το κάνει δείχνει «υποκρισία».<br /><br />Η βαρόνη Chakrabarti, συνομήλικος των Εργατικών και πρώην Σκιώδης Γενικός Εισαγγελέας για την Αγγλία και την Ουαλία, είπε στην Telegraph: «Ένας νεαρός φιλόδοξος σπουδαστής προώθησε την καριέρα του μέσω της αποκατάστασης των Μαρμάρων του Παρθενώνα, ακριβώς όπως όταν ήθελε να γίνει Δήμαρχος του Λονδίνου μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα θέλει να κάνει πίσω και στις δύο αυτές υποσχέσεις και αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί». <br /><br />Εκπρόσωπος της κυβέρνησης δήλωσε:<br /><br />«Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μια μακροχρόνια θέση για το θέμα που δεν έχει αλλάξει – τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποκτήθηκαν νόμιμα σύμφωνα με τον τότε νόμο. Το Βρετανικό Μουσείο λειτουργεί ανεξάρτητα από την κυβέρνηση και χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις. Όλες οι αποφάσεις σχετικά με τις συλλογές λαμβάνονται από τους διαχειριστές του Μουσείου».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Η φοβερή αποκάλυψη των επιστολών του υποκριτή Μπόρις Τζόνσον στην Μελίνα Μερκούρη για τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

H βρετανική εφημερίδα Telegraph σημειώνει ότι ο Μπόρις Τζόνσον (Boris Johnson) υποστήριξε την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα σε επισ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιταλική «νάρκη» για Κυπριακό, Ανατολική Μεσόγειο και για το τουρκολιβυκό μνημόνιο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.offsite.com.cy/sites/default/files/styles/facebook/public/2019-05/aoz-karyoths-the-beauty-of-aoz02-777x437.jpg?h=142d0c0a&itok=F0KM5_-3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="800" height="336" src="https://www.offsite.com.cy/sites/default/files/styles/facebook/public/2019-05/aoz-karyoths-the-beauty-of-aoz02-777x437.jpg?h=142d0c0a&itok=F0KM5_-3" width="730" /></a></div><div><br /></div><b>Άγγελος Ρούσσος</b><br />Μπάζει την Τουρκία στο ενεργειακό παιχνίδι: Υπάρχει χώρος για όλους εδώ-Ιταλική διπλωματία: Το Κυπριακό μπορεί να επιλυθεί μόνο με την αποδοχή της αρχής ότι υπάρχουν δύο ξεχωριστά κυρίαρχα κράτη.<br /><br />Ιταλοί εμπειρογνώμονες αξιολόγησαν την 3η αυριανή διακυβερνητική σύνοδο κορυφής Τουρκίας-Ιταλίας. Ο Πρέσβης ε.τ. Carlo Marsili διεμήνυσε πως «στη Λιβύη, τόσο η Τουρκία όσο και η Ιταλία υποστηρίζουν την ίδια κυβέρνηση στην Τρίπολη. Η κατάσταση στη Λιβύη είναι εξαιρετικά αβέβαιη και μπλοκαρισμένη. Πιστεύω ότι η Τουρκία και η Ιταλία μπορούν να κάνουν πολλά σε αυτό το θέμα.Η Τουρκία έχει επίσης ισχυρή παρουσία αυτή τη στιγμή».<br /><br /> Εκφράζοντας ότι τα συμφέροντα της Ιταλίας και της Τουρκίας επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Μαρσίλι δήλωσε ότι είναι θέμα διευθέτησης ερευνητικών δραστηριοτήτων στον ενεργειακό τομέα, πως «υπάρχει χώρος για όλους εδώ, ώστε Τουρκία και Ιταλία να συνεργαστούν στην ενεργειακή εξερεύνηση»!<br /><br />Η τρίτη διακυβερνητική σύνοδος κορυφής Τουρκίας-Ιταλίας, μετά την πρώτη η οποία πραγματοποιήθηκε στη Σμύρνη το 2008 και τη δεύτερη στη Ρώμη το 2012, θα πραγματοποιηθεί αύριο στην Άγκυρα.<br /><br />Ο Κάρλο Μαρσίλι, ο οποίος υπηρέτησε ως Πρέσβης της Ιταλίας στην Άγκυρα το 2004-2010 και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην έναρξη των συναντήσεων κορυφής μεταξύ των δύο χωρών εκείνη την εποχή, δήλωσε: «Είμαι χαρούμενος που ήμουν ο διοργανωτής της πρώτης Ιταλοτουρκικής διακυβερνητικής συνόδου κορυφής στη Σμύρνη τον Νοέμβριο του 2008. Υπήρχε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι και η μισή ιταλική κυβέρνηση είχε έρθει για αυτή τη σύνοδο κορυφής»<br /><br />Ο Μαρσίλι δήλωσε ότι είχε την επιθυμία να συνεχίσει αυτή τη σύνοδο κορυφής κάθε χρόνο εκείνη την εποχή, αλλά δεν εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο. "Τώρα βρισκόμαστε στις παραμονές της τρίτης. Είναι μια πολύ σημαντική σύνοδος κορυφής. Επειδή οι τουρκο-ιταλικές σχέσεις θα πρέπει να ξεκινήσουν εκ νέου σχεδόν σε κάθε τομέα με αυτή τη σύνοδο κορυφής. Ταυτόχρονα, αυτή η σύνοδος κορυφής θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά τη Μαδρίτη. Παρουσιάζει μια ευκαιρία καθώς λαμβάνει χώρα μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ», είπε.<br /><br />Υπογραμμίζοντας ότι η γενική πορεία των σχέσεων Τουρκίας-Ιταλίας είναι πάντα γόνιμη και για τις δύο πλευρές, ο Μαρσίλι είπε: «Υπάρχει στόχος να επιτευχθούν μεγάλοι στόχοι, ειδικά στον τομέα της οικονομίας, ότι ο όγκος του διμερούς εξωτερικού εμπορίου είναι αυτή τη στιγμή στο επίπεδο των 22 -23 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ενώ αυξάνεται ο αριθμός των ιταλικών εταιρειών που επενδύουν στην Τουρκία, αυξάνεται και ο αριθμός των Τούρκων επιχειρηματιών στην Ιταλία».<br /><br />ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ<br /><br />Τονίζοντας ότι εκτός από αυτά, υπάρχουν ορισμένα πολιτικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν από κοινού οι δύο χώρες, ο Πρέσβης επί τιμή είπε: "Όπως η Λιβύη. Στη Λιβύη, τόσο η Τουρκία όσο και η Ιταλία υποστηρίζουν την ίδια κυβέρνηση, την Τρίπολη. Η κατάσταση στη Λιβύη είναι εξαιρετικά αβέβαιη. Αυτός ο αποκλεισμός θα πρέπει να αρθεί. Πιστεύω ότι η Τουρκία και η Ιταλία μπορούν να κάνουν πολλά σε αυτό το θέμα. Η Τουρκία έχει επίσης ισχυρή παρουσία αυτή τη στιγμή" αυτός είπε.<br /><br />Εκφράζοντας ότι τα συμφέροντα της Ιταλίας και της Τουρκίας επικεντρώνονται κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Μαρσίλι είπε ότι υπάρχει χώρος για να οργανωθούν ερευνητικές δραστηριότητες στον ενεργειακό τομέα. «Υπάρχει χώρος για όλους εδώ, ώστε η Τουρκία και η Ιταλία να μπορούν να συνεργαστούν στην εξερεύνηση ενέργειας, αλλά το Κυπριακό είναι ένα βάρος σε αυτό το σημείο» σημείωσε ότι.<br /><br />Για το κυπριακό ήρθε κι άλλη «μαχαιριά»<br /><br />Ο Ιταλός διπλωμάτης συνέχισε:<br /><br />«Όπως είπα ανοιχτά στη Μαδρίτη, όπου βρισκόμουν στο πλαίσιο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, το Κυπριακό μπορεί να επιλυθεί μόνο με την αποδοχή της αρχής ότι υπάρχουν δύο ξεχωριστά κυρίαρχα κράτη. Οποιαδήποτε διαδικασία διαπραγμάτευσης για την ένωση της Κύπρου πρέπει να ξεκινήσει με την αναγνώριση δύο χωριστών κυρίαρχων οντοτήτων. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υπάρξει συμφωνία. Είτε γίνει αυτό είτε αλλιώς,το Κυπριακό θα παραμένει πάντα βάρος στις σχέσεις με την ΕΕ και στη μεσογειακή διαδικασία. Αυτό θα ήταν σοβαρό λάθος».<br /><br />Τονίζοντας ότι τα ζητήματα που φαίνεται να έχουν δεσμευτεί στις σχέσεις Τουρκίας-Ιταλίας είναι στην πραγματικότητα ζητήματα που αφορούν άλλα μέλη της ΕΕ, ο Μαρσίλι είπε:<br /><br />«Πρέπει να συνεχιστεί η δουλειά για μια λύση. Σε ποιο θέμα μπορούν να επιτευχθούν περισσότερα αποτελέσματα σε διμερές επίπεδο; Αυτή, φυσικά, μπορεί να είναι η Λιβύη. Η Τουρκία έχει μεγάλα συμφέροντα και στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη, αλλά μιλάμε για μια χώρα που είναι έχει μεγάλη σημασία για την Ιταλία. Η Λιβύη είναι ακριβώς μπροστά μας, σε κάθε περίσταση.Η χώρα με την οποία έχουμε κατά καιρούς προνομιακές σχέσεις. Υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που πρέπει να υπερασπιστούμε. Λαμβάνοντας υπόψη ότι τόσο η Τουρκία όσο και η Ιταλία ακολουθούν παρόμοιες πολιτικές σχετικά με τη Λιβύη, αυτά τα συμφέροντα μπορούν να αξιολογηθούν από κοινού και μπορούν να υπάρξουν κοινές συμφωνίες».<div><br />Ξέχασαν εντελώς τις περσινές δηλώσεις Ντράγκι<br /><br />Από την πλευρά της η ακαδημαϊκός Valeria Giannotta, η οποία έχει ζήσει πολλά χρόνια στην Τουρκία και εργάστηκε ως μέλος ΔΕΠ σε διάφορα πανεπιστήμια, είπε: «Υπάρχει πολύ καλή σχέση μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας. Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Και οι δύο χώρες βρίσκονται στο ίδιο σημείο οικονομικά και πολιτικά. Δεν υπάρχει πραγματική τριβή μεταξύ των δύο χωρών. Γενικά , μετά τη δήλωση Ντράγκι, δυστυχώς, η κρίση που βιώθηκε πέρυσι φαίνεται να έχει ξεπεραστεί, κι αυτό ανήκει στο παρελθόν».<br /><br />Όταν ρωτήθηκε για τα θέματα που θα έρθουν στο προσκήνιο στη σύνοδο κορυφής, ο Giannotta είπε: «Η Λιβύη, η Ανατολική Μεσόγειος και η ενέργεια είναι μεταξύ των καυτών θεμάτων. Σήμερα, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να διαφοροποιήσουν τους ενεργειακούς πόρους τους. Η Τουρκία παίζει τον ρόλο ενός ενεργειακού κόμβου. Είναι ένας σημαντικός ενεργειακός διάδρομος».<br /><br />Ο Giannotta δήλωσε ότι εκτός από την ενέργεια, στην ημερήσια διάταξη της συνόδου θα είναι και θέματα άμυνας και ασφάλειας. «Κοινός στόχος είναι να αυξηθεί στα 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Περισσότερες από 1500 ιταλικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Τουρκία και σύμφωνα με την έρευνα CESPI, Ιταλοί επιχειρηματίες είναι εξαιρετικά ικανοποιημένοι με αυτές τις επενδύσεις». αυτός είπε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ιταλική «νάρκη» για Κυπριακό, Ανατολική Μεσόγειο και για το τουρκολιβυκό μνημόνιο

Άγγελος Ρούσσος Μπάζει την Τουρκία στο ενεργειακό παιχνίδι: Υπάρχει χώρος για όλους εδώ-Ιταλική διπλωματία: Το Κυπριακό μπορεί να επιλυθεί μ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Συνθήκη των Παρισίων δεν αφορά την Τουρκία αποτελώντας για αυτήν res inter alios acta.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/tsaltas.jpg?itok=hQgrU1ZG" width="776" /><br /><b><br /></b><div><b>Μάνος Χατζηγιάννης</b><br />"Με το casus belli κατά της Ελλάδας η Τουρκία όχι μόνον έχει παραβιάσει το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και τη φιλοσοφία του καταστατικού του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα του άρθρου 5" αναφέρει μεταξύ άλλων<br /><br /></div><div>Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη <br /><br />"Τους τελευταίους μήνες το μόνο ουσιαστικό κέρδος του Ερντογάν ήταν μια φωτογραφία με τον πρόεδρο Μπάιντεν" αναφέρει μεταξύ άλλων ο ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου και πρώην πρύτανης του ιδρύματος κ. Γρηγόρης Τσάλτας*. <br /><br />Σύμφωνα με τον ίδιο "επισημοποιείται πλέον η έναρξη μιας δεύτερης φάσης Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή και πιστοποιείται, παράλληλα, η εγκατάλειψη του οράματος του προέδρου Ντεγκόλ". <br /><br />Για το ζήτημα με τα τουρκικά F-16 εστιάζει στο ρόλο του Κογκρέσου υπογραμμίζοντας πως "μέχρι της επερχόμενες εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο και την παρεπόμενη αλλαγή σύνθεσής του, δεν φαίνεται να εγκρίνει κάτι τέτοιο"<br /><br />Με αφορμή την συζήτηση περί αποστρατικοποίησης των ελληνικών νήσων θυμίζει ορισμένα πολύ χρήσιμα για την περίπτωση γεγονότα.<br /><br />Θεωρεί ότι η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από πλευράς Τουρκίας αποτελεί για το καλοκαίρι μεγαλύτερο κίνδυνο δημιουργίας έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες.<br /><br />Τονίζει επίσης πως η Τουρκία "με το casus belli κατά της Ελλάδας όχι μόνον έχει παραβιάσει το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και τη φιλοσοφία του καταστατικού του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα του άρθρου 5". <br /><br />Χαρακτηρίζει το περιβόητο τουρκολιβυκό μνημόνιο "«μνημείο» παγκόσμιας έκτασης διεθνούς αυθαιρεσίας", ενώ σχολιάζει και την διπλωματία των γεωτρύπανων. <br /><br />Για το μέλλον της ΕΕ εκτιμάει πως τα προβλήματα συνοχής θα ενταθούν ακόμη περισσότερο, ενώ τέλος καταθέτει την εκτίμησή του για το μέλλον του πολέμου στην Ουκρανία και τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του σε Ευρώπη και Ελλάδα. <br /><br />Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: <br /><br /><i>-Κύριε καθηγητά, ποια συμπεράσματα πρέπει να κρατήσουμε μετά το πέρας της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, τόσο όσον αφορά στην Ευρώπη όσο και ειδικότερα στην χώρα μας; Μετατρέπεται η «Γηραιά Ήπειρος» σε στρατοκρατούμενη περιοχή με την αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων, αλλά και το νέο δόγμα της Συμμαχίας; </i><br /><br />Δυστυχώς επισημοποιείται πλέον η έναρξη μιας δεύτερης φάσης Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Η εγκατάλειψη της «ιδιότητας» του ουδέτερου κράτους από την Σουηδία και την Φινλανδία με στόχο τη διεύρυνση της επίσημης όσο και ουσιαστικής γεωπολιτικής επιρροής της Δύσης στην Ευρώπη, υπογραμμίζει την πίεση που προσπαθεί να ασκήσει η αμερικάνικη υπερδύναμη στην αντίστοιχη ρωσική.<br /><br />Πιστοποιείται, παράλληλα, η εγκατάλειψη του οράματος του προέδρου Ντεγκόλ για μια ενωμένη Ευρώπη από τη Μάγχη μέχρι τα Ουράλια, που για πολλούς φάνηκε ότι είχε ίσως κάποιες «προοπτικές» μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης στην αρχή της δεκαετίας του 90. Σε κάθε περίπτωση όπως κατοχυρώθηκε στην πράξη (ΝΑΤΟ – Σύμφωνο Βαρσοβίας) αμέσως μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, η Ευρώπη εξακολουθεί να παίζει το ρόλο του αναχώματος σε περίπτωση σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις.<br /><br />Η άμεση απάντηση από πλευράς Ρωσίας είναι οι τελευταίες δηλώσεις του προέδρου Πούτιν για ανάπτυξη ενδεχόμενης ιδιαίτερης πλέον σχέσης ανάμεσα σε Ρωσία και Λευκορωσία, στην προσπάθεια διεύρυνσης των λειτουργικών συνόρων της Ρωσίας. <br /><br /><i>-Τελικά ο Ερντογάν ήταν ο κερδισμένος της υπόθεσης ή αποδείχτηκε «τζάμπα μάγκας» όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς; Πώς κρίνετε τις επαφές του με τον Μπάιντεν και τα λεχθέντα περί των F-16; </i><br /><br />Εάν παρακολουθήσει κανείς τις πολλές δηλώσεις Ερντογάν τους τελευταίους μήνες τόσο σε σχέση με το Ουκρανικό όσο και με το βέτο στην προσπάθεια ένταξης στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, αλλά και σε συνδυασμό πάντα και με τις αλλεπάλληλες προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας, ώστε να διευρυνθεί όσο γίνεται περισσότερο η όποια διαπραγματευτική ατζέντα της Τουρκίας αναφορικά με τις σχέσεις της με τη Δύση και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ, το μόνο ουσιαστικό κέρδος ήταν μια φωτογραφία με τον πρόεδρο Μπάιντεν.<br /><br />Όσον αφορά στην υπόσχεση για τα F-16, αυτή είχε δοθεί και πριν λίγους μήνες σε επίπεδο Staite Department, με την προϋπόθεση της σχετικής αποδοχής από το αμερικανικό Κογκρέσο. Το τελευταίο και μέχρι της επερχόμενες εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο και την παρεπόμενη αλλαγή σύνθεσής του, δεν φαίνεται να εγκρίνει κάτι τέτοιο. <br /><br /><i>-Το θέμα της (από)στρατικοποίησης των νήσων του Αιγαίου έχει επανέλθει στην επικαιρότητα για πολλοστή φορά. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, μιας και από την μια η χώρα μας διατείνεται πως διατηρεί δυνάμεις στα νησιά υπό τον φόβο του τουρκικού στρατού στα παράλια, ενώ οι γείτονές μας υποστηρίζουν το αντίθετο στηριζόμενοι και στην θεωρία των «Γκρίζων Ζωνών»; </i><br /><br />Όντως, όπως φαίνεται το θέμα της αποστρατικοποίησης των ελληνικών νησιών του Αρχιπελάγους έχει έρθει έντονα και για πολλοστή φορά στην επικαιρότητα. Βέβαια θα πρέπει να θυμηθούμε και ορισμένα χρήσιμα για την περίπτωση γεγονότα.<br /><br />Ήδη από τις 15 Μαΐου 1974 είχε εξαγγελθεί η ίδρυση ενός ειδικού συστήματος προστασίας των τουρκικών ακτών του Αιγαίου για τον εξοπλισμό μάλιστα του οποίου – και για διάρκεια 10 ετών- προβλεπόταν το ποσό των 250.000.000 δολαρίων. Ένα χρόνο μετά, στις 28 Μαρτίου 1975 η Τουρκία ανακοίνωσε την ίδρυση «Αρχηγείου του Αιγαίου» στη Σμύρνη όπου και συγκέντρωσε όλα τα αποβατικά της σκάφη κατά παράβαση των όποιων σχετικών νατοϊκών προβλέψεων. Η απόλυτα αποβατική φύση της στρατιωτικής αυτής τουρκικής δύναμης απέναντι στα νησιά του Αρχιπελάγους, δεν υποδηλώνει σε επίπεδο ΝΑΤΟ άμυνα κατά ρωσικής επίθεσης.<br /><br />Η Ελλάδα ασφαλώς δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά από την άμεση ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης των νησιών της στο πλαίσιο άσκησης του φυσικού δικαιώματος νόμιμης ατομικής άμυνας όπως κατά λέξη περιγράφεται στο άρθρο 51 του Καταστατικού του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Από την άλλη πλευρά το καθεστώς αποστρατικοποίησης της Δωδεκανήσου δεν αφορά στην Τουρκία ούτε κατά το ελάχιστο αφού προκύπτει από συμφωνία η οποία περιλαμβάνεται στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 στην οποία η γείτονα χώρα δεν αποτελούσε συμβαλλόμενο μέρος, αφού αφορούσε διευθέτηση υποθέσεων ανάμεσα στους νικητές του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Πολέμου κατά την έκβαση του οποίου όμως, η Τουρκία υπήρξε παντελώς απούσα κάνοντας για πολλοστή φορά χρήση (όπως και σήμερα με το Ρώσο-Ουκρανικό πρόβλημα) της «ιδιότητας» του επιτήδειου ουδέτερου.<br /><br />Επομένως, δεν την αφορά καθόλου η εν λόγω Συνθήκη, αποτελώντας για αυτήν res inter alios acta (σ.σ. θέμα μεταξύ άλλων δεν είναι δική μας δουλειά), ενώ δεν συμπεριλαμβάνει επίσης κάποια ιδιαίτερη μνεία για δικαιώματα τρίτων κρατών, όπως χαρακτηριστικά λέγεται in favorum tertii (σ.σ. υπερ τρίτου). <br /><br /><i>-Μετά την Σύνοδο του ΝΑΤΟ ποια πιστεύτε ότι είναι η πιθανότητα μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης μέσω κάποιου «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο ή στον Έβρο εντός του καλοκαιριού; <br /></i><br />Βλέπω ότι μια τέτοια περίπτωση μάλλον απομακρύνεται. Αυτό δεν ισοδυναμεί όμως και με το ότι το ενδεχόμενο ενός ατυχήματος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το έναυσμα ανάπτυξης μιας δύσκολης κατάστασης, με απρόβλεπτες επιπτώσεις.<br /><br />Και τούτο διότι η Τουρκία για λόγους περισσότερο εσωτερικής κατανάλωσης δεν θα σταματήσει τις αλλεπάλληλες φραστικές κυρίως προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας. Θεωρώ ότι η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από πλευράς Τουρκίας αποτελεί για το καλοκαίρι μεγαλύτερο κίνδυνο δημιουργίας έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες, με σκοπό τη διατήρηση της πολιτικής των (δήθεν) πολλών διαφορών ανάμεσα στις δύο χώρες και απώτερο στόχο τη διεύρυνση της ατζέντας σε περίπτωση διαπραγμάτευσης. <br /><br /><i>-Μια άλλη επίμονη επιχειρηματολογία των Τούρκων αφορά στην έντονη παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην χώρα μας. Πώς κρίνετε γενικά το τρίπτυχο Αθήνα-Ουάσιγκτον-Άγκυρα; </i><br /><br />Η ανάπτυξη της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί τίποτε περισσότερο από την ενδυνάμωση της στρατιωτικής παρουσίας της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, απέναντι στην όποια απειλή από πλευράς Ρωσίας. Πως άλλωστε θα μπορούσε να θεωρηθεί διαφορετικά αφού μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να απειλεί μια άλλη χώρα που και αυτή είναι μέλος στην ίδια συμμαχία.<br /><br />Ίσως κάτι τέτοιο να αποτελεί παράδοση πλέον για την Τουρκία η οποία με το casus belli κατά της Ελλάδας όχι μόνον έχει παραβιάσει το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και τη φιλοσοφία του καταστατικού του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα του άρθρου 5 όπου κατοχυρώνεται η ενδυνάμωση της συμμαχίας κατά του από την ανατολή (βλ. Ρωσία) προερχόμενου κινδύνου.<br /><br />Έτσι το τρίπτυχο Αθήνα- Ουάσιγκτον- Άγκυρα θα πρέπει να καταγράφεται ως ευκαιρία περαιτέρω ενδυνάμωσης και πολιτικής ενίσχυσης της συμμαχίας και όχι το αντίθετο. <br /><br /><i>-Πέραν του Αιγαίου στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης βρίσκεται και η Ανατολική Μεσόγειος με την «μάχη των γεωτρύπανων». Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής αποτελούν «μήλον της έριδος». Ποια είναι η γνώμη σας για τις εξελίξεις που έρχονται με την «διπλωματία των αγωγών» ιδίως μετά την πρόσφατη ενεργειακή σύμπραξη ΕΕ-Ισραήλ-Αιγύπτου; <br /></i><br />Δυστυχώς ο ανεπτυγμένος Βορράς εξακολουθεί σε μεγάλο ποσοστό να είναι εξαρτώμενος από τους υδρογονάνθρακες. Από την άλλη πλευρά γνωρίζουμε πλέον ότι μεγάλο ποσοστό των γήινων αποθεμάτων της βασικής αυτής πηγής ενέργειας βρίσκεται στο υπέδαφος του θαλάσσιου βυθού. Η Τουρκία ήδη από τον Νοέμβριο του 1973 διεκδικεί κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας τη μισή υφαλοκρηπίδα του Αρχιπελάγους που δεν της ανήκει. Τα τελευταία δε χρόνια οι παράνομες αυτές διεκδικήσεις επεκτάθηκαν και στη θαλάσσια περιοχή της νότιο ανατολικής Μεσογείου, ειδικότερα μάλιστα με το περιβόητο τουρκολιβυκό μνημόνιο «μνημείο» παγκόσμιας έκτασης διεθνούς αυθαιρεσίας, αφού υπεγράφη ανάμεσα σε κράτη που δεν έχουν απέναντι ακτές. Και τούτο για να μην αναφερθώ στην άρνηση αποδοχής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στην περιοχή λόγω της ύπαρξης σημαντικών νησιωτικών εδαφών.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη των όποιων σχετικών δράσεων με την offshore εξερεύνηση, εκμετάλλευση και μεταφορά υδρογονανθράκων στην περιοχή απαιτεί συνεργασία και πλήρη αποδοχή των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Η ενεργειακή σύμπραξη Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ισραήλ- Αιγύπτου, αποδεικνύει από τη μία τη μεγάλη ανάγκη της πρώτης για προμήθεια φυσικού αερίου από τα offshore κοιτάσματα της περιοχής και από την άλλη το σεβασμό και από τους τρείς συμμετέχοντες στη σύμπραξη, των κανόνων διεθνούς συμπεριφοράς που περιγράφει και επιτάσσει το ισχύον διεθνές νομικό σύστημα, ενισχύοντας τη βασική αρχή της συνεργασίας όπως αυτή περιγράφεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. <br /><br /><i>-Πώς βλέπετε το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης ιδίως με δεδομένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Μακρόν στην Γαλλία, αλλά και την πολιτική μεθοδολογία της μετά-Μέρκελ Γερμανίας; </i><br /><br />Τα τελευταία χρόνια φάνηκε ότι τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάστηκαν με τη σταδιακή μεγάλη της διεύρυνση μετά το 90 και την πτώση της τότε Σοβιετικής Ένωσης και της παρεπόμενης άμεσης πολιτικής απελευθέρωσης των κρατών της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Στον ίδιο χώρο θα ενέτασσα και την αποχώρηση από την Ένωση και του Ηνωμένου Βασιλείου.<br /><br />Τα προβλήματα επομένως συνοχής θα ενταθούν ακόμη περισσότερο και με την, καθόλα αναγκαία όμως σύμφωνα με τις σημερινές διεθνοπολιτικές συγκυρίες, περαιτέρω διεύρυνση και με τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων. Από το παρελθόν, η αγαστή συνεργασία ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία αποτελούσε σαφή εγγύηση προαγωγής της ευρωπαϊκής ιδέας. Το ενδεχόμενο αποδυνάμωσης αυτής της σχέσης για εσωτερικούς πολιτικούς κυρίως λόγους θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνο αποπροσανατολισμό του όποιου ευρωπαϊκού οράματος ακόμα και με τη σύγχρονη «εξελιγμένη» μορφή του. <br /><br /><i>-Τέλος, ποια η εκτίμησή σας για το μέλλον του πολέμου στην Ουκρανία και ποιες θεωρείτε πως θα είναι οι βραχυπρόθεσμες, αλλά και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του σε Ευρώπη και Ελλάδα; </i><br /><br />Δυστυχώς, από ότι φαίνεται έχουμε μπει σ’ έναν κυκεώνα όχι μόνον φραστικής μετά-ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε δύση και ανατολή, αλλά και σε άμεση στρατιωτική εμπλοκή, η οποία δύσκολα θα μπορέσει να ξεπεραστεί με τρόπους που φανταζόμασταν οι περισσότεροι αμέσως μετά την έναρξή της τον περασμένο Ιανουάριο.<br /><br />Φοβούμαι ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ το εξάμηνο που έρχεται η εξεύρεση της όποιας θεμιτής και για τις δύο πλευρές λύση. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι και η περαιτέρω σημαντική άνοδος της τιμής του πετρελαίου με τραγικά αποτελέσματα διεθνώς και κυρίως για τον ανεπτυγμένο βορρά, όπως η Ευρώπη και ασφαλώς η Ελλάδα. Παράλληλα, θα επέλθει και σημαντική κρίση στον επισιτιστικό τομέα, με αποδέκτη ιδιαίτερα τον αναπτυσσόμενο νότο και τα πλέον φτωχά κράτη. <br /><br /><i><b>*Ο Γρηγόρης Τσάλτας είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. </b></i></div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Συνθήκη των Παρισίων δεν αφορά την Τουρκία αποτελώντας για αυτήν res inter alios acta.

Μάνος Χατζηγιάννης "Με το casus belli κατά της Ελλάδας η Τουρκία όχι μόνον έχει παραβιάσει το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμέν...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάτι κινείται στις ελληνορωσικές σχέσεις; Λύθηκε το πρόβλημα με τη visa.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-07/ellada%20rwsia%202.jpg?itok=1smDokoO" width="741" /><br /><br />Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μόσχα ξεκίνησε ξανά τις εργασίες των τμημάτων βίζας<br /><br />Σήμερα είχαμε νεώτερη ενημέρωση. <br /><br />Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μόσχα ξεκίνησε ξανά τις εργασίες των τμημάτων βίζας και πολιτικών υπηρεσιών μετά από τριήμερη αναστολή λόγω απέλασης Ελλήνων διπλωματών από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό ανέφερε στο TASS τη Δευτέρα η γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στη Ρωσία, Δέσποινα Νικολαΐδου.<br /><br />"Ναι, [το τμήμα βίζας] άρχισε ξανά να λειτουργεί. Δουλεύουμε όπως πάντα. Είχαμε πρόβλημα, γιατί οι υπάλληλοί μας φεύγουν. Τώρα όμως όλα είναι καλά", είπε η πηγή του πρακτορείου.<br /><br />Υπενθυμίζεται πως πρόσφατα σε συνέντευξή του στο TASS, ο διευθυντής του Τέταρτου Ευρωπαϊκού Τμήματος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Γιούρι Πίλιπσον δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν είναι πλέον μια ασφαλής χώρα για να χαλαρώσουν οι Ρώσοι πολίτες. Σύμφωνα με τον ίδιο, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών συνεχίζει να λαμβάνει αναφορές για γεγονότα διακρίσεων και επιθετικότητας κατά των Ρώσων.<div><br />Οι πράκτορες στέλνουν τους τουρίστες στην Τουρκία <br /><br />Πάντως η αναλυτική υπηρεσία ATOR συνεχίζει να δημοσιεύει τακτικές αναλυτικές κριτικές με αξιολογήσεις τιμών δημοφιλών τουριστικών προορισμών στη Ρωσία και στο εξωτερικό. Η σύγκριση βασίζεται στις ελάχιστες τιμές των οργανωμένων εκδρομών για 10 διανυκτερεύσεις με πτήση από τη Μόσχα, για δύο ενήλικες. Λαμβάνονται μόνο προσφορές με γεύματα (για την Τουρκία και την Αίγυπτο λαμβάνονται υπόψη μόνο οι τιμές για "all inclusive"), για τα υπόλοιπα - οι φθηνότερες προσφορές με οποιοδήποτε είδος φαγητού (ελάχιστο - πρωινό).<br /><br />Σύμφωνα με το "1001 Tours" , στα μέσα Ιουλίου, το μερίδιο των τουριστών με παιδιά εξακολουθεί να είναι πάνω από το 60% όλων των αιτήσεων. Η Τουρκία είναι ο ηγέτης μεταξύ των τουριστικών πακέτων με πτήσεις που αγοράζονται από ταξιδιωτικά γραφεία . Αντιπροσωπεύει το 57,8% όλων των κρατήσεων αυτού του τύπου.<br /><br />Οι εκδρομές στη Ρωσία με πτήση βρίσκονται στη δεύτερη θέση, κρατούνται από το 19,3% των πελατών. Στην τρίτη θέση σε δημοτικότητα τον Ιούλιο βρίσκονται τα ταξίδια στην Αίγυπτο (7,8%). Την τέταρτη και πέμπτη θέση με σχεδόν ίσα μερίδια καταλαμβάνουν τα ΗΑΕ (3,7%) και η Αμπχαζία (3,5%)<br /><br />Μια περιήγηση 10 διανυκτερεύσεων με πτήση και γεύματα στη θάλασσα στις αρχές Ιουλίου είναι φθηνότερη από 100 χιλιάδες ρούβλια για δύο, κι είναι ακόμα δυνατή σε τέσσερις χώρες: Ρωσία, Αμπχαζία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Τουρκία . Παράλληλα, στην Τουρκία η ελάχιστη τιμή είναι ήδη με «all inclusive».<br /><br />Οι μπροστάρηδες όσον αφορά την οικονομική προσιτότητα στα μέσα Ιουλίου, με βάση το ελάχιστο κόστος για δεκαήμερες οργανωμένες εκδρομές με πτήσεις, είναι η Αμπχαζία και το Καλίνινγκραντ.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κάτι κινείται στις ελληνορωσικές σχέσεις; Λύθηκε το πρόβλημα με τη visa.

Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μόσχα ξεκίνησε ξανά τις εργασίες των τμημάτων βίζας Σήμερα είχαμε νεώτερη ενημέρωση. Το Γενικό Προξενείο...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέο θρίλερ με την υγεία Ερντογάν – Οι εγχειρήσεις, ο καρκίνος και η επιληψία

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/07/ygeia-erdogan.jpg" /><br /><br /><b>Λυγερού Νεφέλη</b><br />Η αναβολή ομιλίας του Τούρκου προέδρου την Κυριακή το μεσημέρι στην Προύσα, αναζωπύρωσε ένα “αγαπημένο” θέμα συζήτησης των τουρκικών social media και των (ελάχιστων) αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ της γείτονος: Το θρίλερ με την υγεία του Ερντογάν. Ο Ερντογάν συνηθίζει να δίνει “πύρινες” ομιλίες σε όλη την τουρκική επικράτεια, επομένως η έκτακτη αναβολή της ομιλίας αποτελεί είδηση πρώτη μεγέθους στη χώρα.<br /><br />Η τουρκική προεδρία δεν εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση για να αιτιολογήσει την αναβολή της ομιλίας, ωστόσο ένας τοπικός βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, έκανε λόγο για κοινό κρυολόγημα. Είπε πως «η υγεία του προέδρου μας είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο». Στα τουρκικά social media “δίνουν και παίρνουν” τα σενάρια για εγκεφαλικό και παράλυση στο αριστερό μέρος του προσώπου του.<br /><br />Η ανακοίνωση για την αναβολή της συγκέντρωσης έγινε από τον επί κεφαλής του γραφείου του κυβερνώντος κόμματος στην Προύσα, ενώ η πόλη είχε σημαιοστολιστεί και είχε συγκεντρωθεί πλήθος υποστηρικτών του Τούρκου προέδρου. Η σχετική ανακοίνωση ανέφερε ότι «η Συνάντηση της Προύσας, η οποία θα πραγματοποιείτο με την παρουσία του προέδρου μας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι τελετές έναρξης λειτουργίας των Ιδιωτικών και Δημόσιων Ιδρυμάτων μας, αναβλήθηκε για μεταγενέστερη ημερομηνία με την έγκριση του προέδρου μας». Όπως προαναφέραμε, δεν είναι η πρώτη φορά που η υγεία του Τούρκου προέδρου απασχολεί την γείτονα, αλλά και διεθνή ΜΜΕ.<br /><br />Ακριβώς έναν χρόνο πριν, είχε κυκλοφορήσει ένα <a href="https://slpress.gr/videos/thriler-stin-toyrkia-me-tis-fimes-gia-tin-katastasi-tis-ygeias-toy-erntogan/">βίντεο</a>, που έδειχνε τον Ερντογάν στα όρια της κατάρρευσης, να μην μπορεί να αρθρώσει μία φράση, να μην μπορεί να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι εικόνες είχαν πυροδοτήσει και πάλι ένα κύκλο φημολογίας για την υγεία του. Πριν λίγα χρόνια, είχε χάσει τις αισθήσεις του κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης προσευχής σε κεντρικό τζαμί της Κωνσταντινούπολης. Σωριάστηκε μπροστά στα μάτια χιλιάδων πιστών και απομακρύνθηκε ημιλιπόθυμος, με την βοήθεια της προσωπικής του φρουράς.<div><br />Τα δημοσιεύματα για καρκίνο<br /><br />Αλλά ούτε τότε ήταν η πρώτη φορά! Σύμφωνα με φήμες, ο Ερντογάν έχει “πεθάνει” αρκετές φορές έως σήμερα! Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, όμως, επιμένουν ότι μία σοβαρή ασθένεια ταλαιπωρεί το σουλτάνο. Τον Μάιο 2020, <a href="https://nordicmonitor.com/2020/05/turkeys-president-erdogan-operated-for-cancer-suffers-from-epilepsy/">το Nordic Monitor</a> είχε παρουσιάσει έγγραφα, με τα οποία υποστήριζε ότι έλυσε τον γρίφο της υγείας του Τούρκου προέδρου. Είχε προηγηθεί ένα βίντεο, που έδειχνε τον Ερντογάν να κατεβαίνει σκάλες, υποβασταζόμενος από την σύζυγο του και σωματοφύλακα για να παρευρεθεί σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη.<br /><br /><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="330" src="https://www.youtube.com/embed/nHH1J2WxHOY" width="733" youtube-src-id="nHH1J2WxHOY"></iframe><br /><br />Μεταξύ άλλων, ερευνητική ομάδα έχει υποστηρίξει ότι ο Ερντογάν έχει δώσει πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, ενώ από τα νεανικά του χρόνια ταλαιπωρείται από επιληψία. Για την ακρίβεια, το Nordic Monitor ανέφερε ότι στις 26 Νοεμβρίου 2011 είχε υποβληθεί σε πολύωρο χειρουργείο στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν τότε 57 ετών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Nordic Monitor, ο καρκίνος αποκαλύφθηκε σε μία εξέταση όταν ο Τούρκος πρόεδρος είχε διαμαρτυρηθεί για πεπτικά προβλήματα και αίμα στα κόπρανά του. Μετά από εξονυχιστικές εξετάσεις, ενημερώθηκε ότι πάσχει από καρκίνο στο τρίτο στάδιο, ενώ ο όγκος του ήταν 10-15 εκατοστά. Η ιατρική του ομάδα επέλεξε τον καθηγητή Ντουρσούν Μπούργκα, έναν διαπρεπή χειρουργό με μπόλικες περγαμηνές.<br /><br />Τον πρότεινε ο γιατρός Φαχρετίν Κόκα, ο οποίος στη συνέχεια είχε αναλάβει το υπουργείο Υγείας. Ο Κόκα, μάλιστα, είχε λάβει υπόψη του την εχεμύθεια του Μπούργκα, αλλά και το γεγονός ότι ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Ερντογάν. Ο τελευταίος είχε ξεκαθαρίσει ότι η περιπέτεια της υγείας του έπρεπε να μείνει απόρρητη, γνωστή μόνο στον στενό κύκλο, ώστε να μην χρησιμοποιηθεί σαν πολιτικό εργαλείο των αντιπάλων του.<br /><br />Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μαρμαρά από μια ομάδα εννέα χειρουργών με επικεφαλής τον Μπούργκα και τον βοηθό του, τον δρα Μπαλίκ. Αναγκάστηκαν να αφαιρεθούν περίπου 20-25 εκατοστά του παχέος εντέρου. Η επίσημη δημόσια δήλωση σχετικά με τη χειρουργική επέμβαση ήρθε δύο ημέρες αργότερα, από το γραφείο του πρωθυπουργού. Σε αυτήν αναφερόταν ότι ο Ερντογάν υποβλήθηκε σε επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση στο πεπτικό σύστημα. «Όλα πήγαν περίφημα και ο πρόεδρος θα επιστρέψει σε λίγες ημέρες στη δουλειά». Δεν υπήρχε πουθενά η λέξη καρκίνος ή όγκος.</div><div><br />Με τον Μπάιντεν και τον εμίρη του Κατάρ<br /><br />Ο τότε υπουργός Υγείας Ρετζέπ Άκντατ, όταν είχε ερωτηθεί για το ζήτημα, είχε περιοριστεί στη δήλωση ότι ο Τούρκος πρόεδρος είναι υγιέστατος. «Οι γιατροί απλώς του πρότειναν να ξεκουραστεί». Ο Ερντογάν πήρε εξιτήριο στις 30 Νοεμβρίου. Οι πρώτες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν μετά τη χειρουργική επέμβαση τον έδειχναν να χαμογελά κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον τότε Αμερικανό αντιπρόεδρο Μπάιντεν. Είχαν βρεθεί στο σπίτι του Τούρκου ηγέτη στην Κωνσταντινούπολη, στις 3 Δεκεμβρίου 2011. Ο Μπάιντεν είχε επισκεφτεί την Τουρκία για να συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής για την Επιχειρηματικότητα.<br /><br />Η δεύτερη επίσημη εμφάνισή του Ερντογάν ήταν με τον τότε εμίρη του Κατάρ Σέιχ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ-Θάνι. Οι δύο τους είχαν συναντηθεί επίσης στο σπίτι του πρώτου στην Κωνσταντινούπολη για μιάμιση ώρα στις 7 Δεκεμβρίου 2011. Ο Ερντογάν χρειάστηκε να ξαναϋποβληθεί σε χειρουργείο τον Φεβρουάριο 2012. Μέχρι τότε ζούσε με μία σακούλα, στην οποία συγκεντρώνονταν τα κόπρανά του.<br /><br />Κάποια χρόνια αργότερα ένας γιατρός που συμμετείχε στο χειρουργείο είχε σχολιάσει ότι επρόκειτο για πολύποδες. Η εγκυρότητά του, όμως, κλονίστηκε από το γεγονός ότι συνέγραψε και στοιχειοθέτησε με τη βοήθεια συναδέλφων του ψεύτικη έκθεση υγείας για μία στενή συγγενή του, ώστε να κληρονομήσει την περιουσία της. Ως εκ τούτου, βρέθηκε αντιμέτωπος με σοβαρότατες ποινικές κατηγορίες πλαστογράφησης εγγράφων και κατάχρηση εξουσίας.<br /><br />Αυτό δεν εμπόδισε την κυβέρνηση να τον διορίσει πρόεδρο του πανεπιστημίου, παρά το γεγονός ότι ο αντίπαλός του είχε λάβει τις περισσότερες ψήφους από το ακαδημαϊκό προσωπικό. Παρά τις καταγγελίες συναδέλφων για κυβερνητικό πραξικόπημα, με προσωπική παρέμβαση Ερντογάν τοποθετήθηκε στο τιμόνι του νοσοκομείου, με τον ίδιο να ανταποδίδει, λέγοντας ότι ο Ερντογάν είναι «μεταξύ των κορυφαίων τριών ή πέντε ηγετών στον κόσμο».<br /><a href="https://slpress.gr/ethnika/toylachiston-vgalame-kapoies-kales-fotografies-stin-madriti/"> </a><br /></div><div>Η κρίση επιληψίας του Ερντογάν<br /><br />Ένας ειδικός χειρουργός που συμμετείχε στις διαβουλεύσεις πριν από τη χειρουργική επέμβαση του σημερινού Τούρκου προέδρου, είχε αποκαλύψει υπό καθεστώς ανωνυμίας ότι ο Ερντογάν υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία, αλλά όχι σε ακτινοβολίες. Αυτό του είχε επιτρέψει να διατηρήσει μία πολιτική δραστηριότητα, η οποία φαινόταν κανονική. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Ερντογάν πάσχει και από επιληψία. Πρόκειται για διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζει ειδικά τον εγκέφαλο.<br /><br />Στις 17 Οκτωβρίου 2006 βρισκόταν καθ’ οδόν προς την Εθνοσυνέλευση. Ξαφνικά έπαθε κρίση. Οι σωματοφύλακές του σταμάτησαν το αυτοκίνητο και τον κλείδωσαν μέσα από τον πανικό τους. Έπρεπε στη συνέχεια να καταστρέψουν τα παράθυρα με μια βαριοπούλα για να τον απεγκλωβίσουν. Μεταφέρθηκε στο κοντινότερο νοσοκομείο που ήταν το νοσοκομείο Güven. Το γραφείο του αναγκάστηκε να βγάλει μία ανακοίνωση, στην οποία ισχυριζόταν ότι έπεσε η αρτηριακή πίεση του, εξαιτίας της νηστείας που ακολουθούσε. Στο νοσοκομείο, μεταφέρθηκε απευθείας στο ακτινολογικό όπου έκανε αξονική τομογραφία εγκεφάλου.<br /><br />Όταν ο ίδιος συζήτησε με τον γιατρό απομακρύνθηκαν όλοι οι νοσοκόμοι και το διοικητικό προσωπικό, ενώ δεν υπήρξε ποτέ επίσημο εξιτήριο ή αιτιολογία. Η νευρολόγος δρ. Fethiye Sümer Güllap ήταν η πρώτη που εξέτασε τον Ερντογάν, αποκαλύπτοντας ότι ο πρόεδρος υπέφερε από κρίση επιληψίας. Αργότερα, υποστήριξε ότι τα σχετικά επίσημα έγγραφα εξαφανίστηκαν από το νοσοκομείο. Η γιατρός έχασε τη ζωή της σε ηλικία 42 ετών, κάτω από ύποπτες συνθήκες.<br />Και θεραπεία στο εξωτερικό<br /><br />Ο δημοσιογράφος Σερντάρ Οζόϊ ήταν εκείνος που τράβηξε τις φωτογραφίες του Ερντογάν, όταν μεταφερόταν στο νοσοκομείο. Συνελήφθη από τους σωματοφύλακες του προέδρου. Η κάμερα του κατασχέθηκε. Αργότερα, διέρρευσε μία συνομιλία μεταξύ των γιατρών του προέδρου, στην οποία εξέφραζαν την ανησυχία τους για την συχνότητα των κρίσεων. Αναρωτιόντουσαν, μάλιστα, τί θα συμβεί αν κάτι τέτοιο λάβει χώρα δημόσια.<br /><br />Μία ενδιαφέρουσα πληροφορία που συνηγορεί στα παραπάνω έρχεται από τον γιατρό Κομέζ της ομάδας που φρόντιζε τον Ερντογάν. Είχε εμφανιστεί στην τηλεόραση τον Δεκέμβριο 2014 και είχε ολίγον τί αφελώς αποκαλύψει ότι συμβούλευε διαρκώς τον Ερντογάν να προσέχει την υγεία του, όταν συνεργαζόταν μαζί του. «Συμμετείχα στις χειρουργικές επεμβάσεις που υπέστη ο Ερντογάν. Κράτησα ακόμη και τον εξοπλισμό αναισθησίας στο σπίτι μου μία ημέρα πριν από τη χειρουργική επέμβαση, σε περίπτωση που κάποιος ήθελε να τον βλάψει, παραβιάζοντας τον εξοπλισμό», είπε.<br /><br />Πρόσθεσε, επίσης, ότι κάποτε συνόδευσε τον Ερντογάν στο εξωτερικό για θεραπεία. Αρνήθηκε να παράσχει λεπτομέρειες σχετικά με το ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Τούρκος πρόεδρος χρειάστηκε να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Ο Κομέζ, πάντως, μετά από κάποιο χρόνο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία και να παραμένει επί χρόνια εξόριστος στη Βρετανία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Νέο θρίλερ με την υγεία Ερντογάν – Οι εγχειρήσεις, ο καρκίνος και η επιληψία

Λυγερού Νεφέλη Η αναβολή ομιλίας του Τούρκου προέδρου την Κυριακή το μεσημέρι στην Προύσα, αναζωπύρωσε ένα “αγαπημένο” θέμα συζήτησης των το...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική γεωστρατηγική: Οι σταθμοί-ορίζουσες.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/06/kemal_erdogan_slpress.gr_.png" /><br /><br /><b>Μπαλτζώης Ιωάννης</b><br />Ο Κινέζος φιλόσοφος και στρατηγός Σουν Τσου, στην πραγματεία του “Η Τέχνη του Πολέμου”, που γράφτηκε πριν 2.500 χρόνια, παροτρύνει τον ηγέτη να μάθει καλά τον εχθρό του, καθώς και τα σχέδιά του για να μπορεί να τον αντιμετωπίσει επιτυχώς. Σε ένα από αυτά λέει: «Ανακαλύψτε τα σχέδια του εχθρού και θα ξέρετε ποια στρατηγική θα είναι επιτυχής και ποια όχι». Ας το πούμε προκαταβολικά. Η Τουρκία δεν είναι απρόβλεπτη. Η τουρκική γεωστρατηγική έχει διαμορφωθεί σταδιακά, αλλά είναι διακηρυγμένη και εξαρχής ήταν επεκτατική.<br /><br />Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, είναι σαφές ότι κυρία απειλή για την Ελλάδα προέρχεται από την Τουρκία. Η γειτονική χώρα συστηματικά και συνεχώς έχει μεταβληθεί σε πηγή κινδύνων για τα γειτονικά της κράτη. Οι ενεργειακές εξελίξεις και οι αντίστοιχοι σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο, που δεν συμπεριλαμβάνουν την Τουρκία, σε συνδυασμό με τις υφιστάμενες τριμερείς συνεργασίες (Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Ιορδανία) –αν κι αυτές έχουν ατονήσει κάπως το τελευταίο διάστημα– της προκαλούν νευρικότητα. Το ίδιο και η εκτόξευση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων στο καλύτερο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες.<br /><br />Η τουρκική γεωστρατηγική ξεδιπλώνεται επιθετικά σε έξι μέτωπα:Πρώτον, στην Συρία, εισβάλλοντας τρεις φορές σε τρεις περιοχές ξένης χώρας κι απειλώντας αυτό τον καιρό να εισβάλει και πάλι.<br />Δεύτερον, στη Λιβύη, όπου με την αποφασιστική στρατιωτική επέμβασή της άλλαξε την πορεία του εκεί εμφυλίου πολέμου.<br />Τρίτον, στο βόρειο Ιράκ, όπου πραγματοποιεί συχνές επιχειρήσεις εναντίον του ΡΚΚ.<br />Τέταρτον, στον Καύκασο, όπου με την επέμβασή της έδωσε τη νίκη στους Αζέρους εναντίον των Αρμενίων.<br />Πέμπτον, στην κυπριακή ΑΟΖ, με τις πειρατικές έρευνες και γεωτρήσεις.<br />Έκτον, στο ελληνοτουρκικό μέτωπο με την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και με συνεχείς απειλές για την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Και σήμερα η Τουρκία συνεχίζοντας την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, προχώρησε στην παράνομη δέσμευση περιοχής ανάμεσα σε Σκύρο και Ψαρά για ασκήσεις της πολεμικής της αεροπορίας και ναυτικού από την Δευτέρα έως και τις 31 Αυγούστου. Η Ελλάδα φυσικά και απάντησε πως η δέσμευση είναι άκυρη, καθώς η Τουρκία δεν έχει καμία δικαιοδοσία εντός του FIR Αθηνών.<br />Η τουρκική γεωστρατηγική<br /><br />Πρόκειται δηλαδή για μοναδική περίπτωση χώρας που έχει εισβάλει σε τέσσερα κράτη σήμερα (Κύπρος, Συρία, Ιράκ και Λιβύη) και απειλεί πέμπτο (Ελλάδα). Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας βασίζεται στην αντίληψη περί ζωτικού χώρου, την οποία υιοθέτησαν οι Ναζί. Δηλαδή, μια μεγάλη δύναμη χρειάζεται ζωτικό χώρο για να “αναπνεύσει”. Ποιοι εμποδίζουν την υλοποίηση του εν λόγω τουρκικού στρατηγικού σχεδιασμού; Πρωταρχικά δύο έθνη, οι Έλληνες και οι Κούρδοι.<br /><br />Συνδυαζόμενη η θεωρία του ζωτικού χώρου με την μεγαλοϊδεατική νεοοθωμανική αντίληψη, παράγει τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. H ιδεολογική σχέση Νεοτούρκων και Κεμάλ με τη ναζιστική ιδεολογία και τον θαυμασμό του Χίτλερ για τον Κεμάλ αποκαλύπτεται λεπτομερώς στο βιβλίο του Βρετανού καθηγητή Δρ. Στέφεν Άιριγκ με τίτλο: “Ατατούρκ και Ναζί. Δάσκαλος και μαθητής στην εφαρμογή του ολοκληρωτισμού”.<br /><br />Η τουρκική γεωστρατηγική εδράζεται σε δύο θεωρίες, μία εθνικιστική-αλυτρωτική και μία πολιτική-θρησκευτική. Αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, άλλοτε κεκαλυμμένα και άλλοτε –όπως την παρούσα περίοδο– έντονα και προκλητικά. Επιπρόσθετα, η τουρκική γεωστρατηγική διαμορφώθηκε και από δύο πρόσφατες θεωρίες: Μια νεόκοπη θεωρία που περιφρονεί έννοιες του διεθνούς δικαίου και μια που προτάσσει το νεοοθωμανικό μεγαλείο.<br /><br /><div>Ο “Εθνικός Όρκος” του Κεμάλ<br /><br />Ο “Εθνικός Όρκος” (Misaak-i Milli ή Ahd-i Milli) αφορά την παρακαταθήκη του Κεμάλ, που ψηφίστηκε το 1920 στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση στο Ερζερούμ. Τότε, και ενώ ο Ελληνικός Στρατός είχε απελευθερώσει την Σμύρνη και μια σειρά από άλλες περιοχές της δυτικής Μικράς Ασίας, ο Κεμάλ συγκάλεσε τους πολιτικούς ηγέτες της Ανατολίας και διοργάνωσε το Συνέδριο του Ερζερούμ και το Συνέδριο της Σεβάστειας.<br /><br />Στα συνέδρια εκείνα, αφού εξασφάλισε και την υποστήριξη των ηγετών των φατριών των Κούρδων, αποφασίστηκαν οι βασικοί άξονες του “Εθνικού Όρκου”, που δόθηκε από την Tουρκική Εθνοσυνέλευση, σε μια συνεδρίαση που έγινε κεκλεισμένων των θυρών, στις 28 Ιανουαρίου 1920. Ο “Εθνικός Όρκος”, που αποτελείται από έξι άρθρα, ανακοινώθηκε στην κοινή γνώμη στις 17 Φεβρουαρίου και περιελάμβανε τους όρους της ειρηνευτικής συμφωνίας που ήταν διατεθειμένη να υπογράψει η Τουρκία.<br /><br />Μάλιστα, για να γίνει αντιληπτό από όλους και να αποτελέσει την παρακαταθήκη του Κεμάλ και τον οδηγό για τους μελλοντικούς κυβερνήτες της Τουρκίας ήταν συνημμένα του “Εθνικού Όρκου” ο χάρτης με τις μελλοντικές διεκδικήσεις τις Τουρκίας. Σε αυτόν αναγράφονταν και αναφέρονταν όλες οι περιοχές που θα διεκδικούσε η Τουρκία. Δηλαδή, όπου υπάρχουν σήμερα τουρκικές διεκδικήσεις, στη Μοσούλη, στο Χαλέπι, στην Κύπρο, στα Δωδεκάνησα, στη Δυτική Θράκη κλπ.</div><div><br /></div><div><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/06/1-3.png" /><i>Ο Χάρτης του Εθνικού Όρκου με τις εδαφικές διεκδικήσεις.</i><br /><br />Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ποιες είναι οι περιοχές που διεκδικεί το τουρκικό έθνος, ο Ερντογάν συμπεριέλαβε στα “σύνορα της καρδιάς του” το Χαλέπι (Συρία), τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και το Αρμπίλ (Ιράκ), το Καραμπάχ (Αρμενία), το Μπατούμ (Γεωργία), την Κριμαία (Ρωσία), τη Βάρνα (Βουλγαρία), τη μουσουλμανική Βοσνία, τα Σκόπια, την ελληνική Θράκη, τη Θεσσαλονίκη (γενέτειρα του Κεμάλ) και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Στην ουσία πρόκειται για τις περιοχές που αναφέρονται στον “Εθνικό Όρκο”.<br /><br />Ο Ερντογάν έχει δηλώσει ότι «η Τουρκία δεν είναι μόνο τα 82 εκατομμύρια των πολιτών της αλλά και τα εκατομμύρια αδέλφια μας στη γύρω γεωγραφική περιοχή», προσθέτοντας ότι είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται γι’ αυτές τις περιοχές: «Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας».<br /><br />“Εθνική Θέαση” και “Γαλάζια Πατρίδα”<br /><br />Η “Εθνική Θέαση” (Milli Gorus) του Νετσμενττίν Ερμπακάν (ιστορικός ηγέτης του τουρκικού πολιτικού Ισλάμ και μέντορας του Ερντογάν) είναι το πλαίσιο των ιδεών του για μια ισχυρή Τουρκία, που παρουσίασε το 1975. Με αυτό το πρόγραμμα, ο Ερμπακάν εισήγαγε μια ιδεολογική πλατφόρμα. Πρόκειται για ένα πλαίσιο αρχών και στόχων για ανέλιξη της Τουρκίας σε σημαντική χώρα του παγκόσμιου συστήματος. Σημαντικό στοιχείο στην “Εθνική Θέαση” κατέχει το πολιτικό Ισλάμ. Έτσι, στην ουσία η “Εθνική Θέαση” είχε στόχο την αναρρίχηση ενός ισλαμικού κόμματος στην εξουσία. Ο στόχος αυτός επετεύχθη όταν ο αγαπημένος του Ερμπακάν, ο “πρίγκηπας της Ιστανμπούλ” (Ερντογάν) κυριάρχησε στην Τουρκία.<br /><br />Μέχρι πριν λίγα χρόνια η Τουρκία επεδίωκε την “γκριζοποίηση” ελληνικών νησίδων, που δεν αναφέρονταν ονομαστικά στη συνθήκη της Λωζάννης και τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό. Τα τελευταία χρόνια προέκυψε και η “Γαλάζια Πατρίδα”. Η παράνομη –με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας– θεωρία της “Γαλάζιας Πατρίδας”, δημιουργός της οποίας είναι ο ναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, είναι το όχημα που χρησιμοποιεί τώρα η Άγκυρα, προκειμένου να αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναφερόμαστε σε μια θαλάσσια έκταση περίπου 465.000 τετρ. χλμ.</div><div><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2019/06/2-4.png" /><br /><br />Η όλη θεωρία στηρίζεται στη νομική αυθαιρεσία ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Έτσι, προέκυψε και το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Στην ουσία έχουμε μια προσπάθεια της Τουρκίας να οικειοποιηθεί μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις “επιχωματώνοντας” τες γεωπολιτικά. Δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να γίνει αποδεκτό από την διεθνή κοινότητα, αφού υπάρχουν πολλά νησιώτικα κράτη, καθώς και κράτη, μέρος της επικράτειας των οποίων είναι νησιά. Είναι προφανές πως αυτά τα κράτη δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για την τουρκική θεωρία.</div><div><br />Το “Στρατηγικό Βάθος” του Νταβούτογλου<br /><br />Η ολοκληρωμένη γεωστρατηγική αντίληψη της νεοοθωμανικής Τουρκίας αποκαλύπτεται, διαβάζοντας το βιβλίο του καθηγητή, πρώην υπουργού Εξωτερικών και πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου. Εκεί, αναλύεται η γεωπολιτική κατάσταση στο σύμπλοκο Βαλκάνια-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος. Διαβάζουμε: «Μέσα σε αυτόν τον σχεδιασμό, το ζήτημα της Κύπρου, θα έλθει στο προσκήνιο με πιο ενεργό τρόπο».<br /><br />Ξεκαθαρίζει την τουρκική πολιτική απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο, τονίζοντας ότι «η Κύπρος πρέπει να βγει από την τουρκο-ελληνική εξίσωση». Και παρακάτω: «Η Κύπρος γίνεται με αυξανόμενη ταχύτητα ένα ζήτημα Ευρασίας και Μέσης Ανατολής–Βαλκανίων (Δυτικής Ασίας-Ανατολικής Ευρώπης». Και τότε δεν είχαν ανακαλυφθεί τα ενεργειακά αποθέματα νοτίως της Κύπρου, οι ενεργειακές συμμαχίες και άξονες, που αλλάζουν τα γεωπολιτικά δεδομένα του προαναφερθέντος συμπλόκου.<br /><br />Σε ό,τι αφορά την ισλαμοτουρκική πολιτική με τα βαλκανικά κράτη αναφέρει τα εξής: «Μια αδυναμία της Τουρκίας που θα φανερωθεί στο θέμα της ασφάλειας και της προστασίας της τουρκικής κοινότητας στην Κύπρο, μπορεί να εξαπλωθεί σαν κύμα στην Δυτική Θράκη και την Βουλγαρία και ακόμη στο Αζερμπαϊτζάν και την Βοσνία». Μόνο από τα μικρά αυτά αποσπάσματα σκιαγραφείται η νεοοθωμανική στρατηγική.<br /><br />Η Ελλάδα, ακολουθώντας πολιτική κατευνασμού, θεωρεί ότι θα ηρεμήσει το αδηφάγο “θηρίο”, χαϊδεύοντάς το κατά την φορά του πέλους. Αυτό, όμως, οδηγεί σταδιακά την πατρίδα στην παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων χωρίς πόλεμο. Διατρέχουμε κίνδυνο αφανισμού ως έθνος αν συνδυαστεί η επιθετική πολιτική της Τουρκίας με την ελληνική πολιτική κατευνασμού, καθώς και με άλλους εθνοκτόνους παράγοντες.<br /><br />Αναφερόμαστε φυσικά στην υπογεννητικότητα, τη μετανάστευση των καλυτέρων και πολύ καλά εκπαιδευμένων νέων μας, καθώς και την ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση στην Ελλάδα μουσουλμάνων. Μόνη ελπίδα, η διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής με κυρίαρχη την πολιτική αποτροπής, μαζί με ισχυρές συμμαχίες και κυρίως με ανάταξη του εθνικού δυναμικού. Και για να είμαστε σαφείς, αποτροπή σημαίνει ισχύς, με δεδομένη την πολιτική εφαρμογή της, αν απαιτηθεί για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική γεωστρατηγική: Οι σταθμοί-ορίζουσες.

Μπαλτζώης Ιωάννης Ο Κινέζος φιλόσοφος και στρατηγός Σουν Τσου, στην πραγματεία του “Η Τέχνη του Πολέμου”, που γράφτηκε πριν 2.500 χρόνια, πα...

Διαβάστε την συνέχεια

Κι όμως η Ελλάδα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως Middle Power

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/02/anat_mesogeios.jpg" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Η ανάγκη εθνοκεντρικής στρατηγικής και αυτόνομου γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στο διαμορφούμενο διεθνές σύστημα, μακριά από εξαρτήσεις, ταυτίσεις και πάσης φύσεως “ανήκειν” είναι ένα ζήτημα, στο οποίο έχει αναφερθεί επανειλημμένως ο γράφων. Η συνήθης αντίδραση σε παρόμοιες απόψεις είναι ο χλευασμός, δεδομένου ότι η “μικρή”, “ασήμαντη” και “ημιχρεωκοπημένη” Ελλάδα δεν μπορεί –κατά την τρέχουσα αντίληψη– παρά να αποτελεί χώρα-εξάρτημα κάποιας Μεγάλης Δύναμης. Κι όμως, η Ελλάδα θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσει ως Middle Power.<br /><br />Θα επιχειρήσουμε, λοιπόν, μια προέκταση της θέσης για την ανάγκη εθνικά ανεξάρτητης, αδέσμευτης και αυτόφωτης γεωπολιτικής λειτουργίας. Θα εξετάσουμε, σε πολύ γενικές γραμμές πώς η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει ως Middle Power (Μεσαία Δύναμη) στο σύνθετο σημερινό διεθνές σύστημα. Η κυρίαρχη αντίληψη για τη μορφή που έχει το σημερινό διεθνές σύστημα είναι πως μετατρέπεται σε πολυπολικό.<br /><br />Όμως, αυτός ο όρος εκφράζει μια πιο πολύπλοκη κατάσταση από ό,τι συνήθως εννοείται. Μεταξύ των άλλων, σήμερα φαίνεται πως βρισκόμαστε στη φάση αποκρυστάλλωσης της δεύτερης γενεάς του σύγχρονου πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η πρώτη γενεά προέκυψε από την έμπρακτη αποδόμηση της φαντασίωσης ενός μονοπολικού κόσμου, ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ.<br /><br />Η μετεωρική άνοδος της Κίνας, η λιγότερο εντυπωσιακή, αλλά επίσης σημαντική, άνοδος της Ινδίας και η αναγέννηση της Ρωσίας, σε συνδυασμό με τον εγκλωβισμό των ΗΠΑ στον χιμαιρικό και αυτοκαταστροφικό “Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία”, οδήγησαν στη λήθη το όνειρο της αμερικανικής μονοκρατορίας. Αυτή η δομή ακολουθήθηκε από την εξέλιξη πολλών μεσαίων χωρών, που αποτελούν τη δεύτερη γενεά του πολυπολικού συστήματος, σε φιλόδοξους αυτόνομους δρώντες.<br /><br />Ορισμένες από τις χώρες αυτές είναι η Ινδονησία, το Πακιστάν, το Ιράν και βέβαια η Τουρκία. Οι χώρες αυτές δεν έχουν, φυσικά, τα μεγέθη των ΗΠΑ της Ρωσίας, της Κίνας ή της Ινδίας. Αξιοποιώντας, όμως, τα κενά μεταξύ των μεγαλύτερων Δυνάμεων, μπορούν να έχουν κι αυτές σημαντικό μερίδιο στη διεθνή κατανομή ισχύος. Με ποδοσφαιρικούς όρους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι παίζουν κι αυτές στην Α’ Εθνική του διεθνούς συστήματος. Ως ουραγοί μεν σήμερα, αλλά με φιλοδοξίες για το μέλλον. Έτσι, οι νέες Δυνάμεις δημιουργούν ανησυχίες στην “παλιά φρουρά” που βλέπει τα προνόμιά της να απειλούνται.<br /><br />Δευτερογενής πολυπολικότητα<br /><br />Ως αποτέλεσμα αυτού του ανταγωνισμού προκύπτει σταδιακά μια δευτερογενής πολυπολικότητα. Αυτή είναι το πλέγμα των Μεσαίων Δυνάμεων, οι οποίες αναπτύσσονται ως τέτοιες, ακριβώς χάρη στην αλληλεπίδραση των μεγαλύτερων Δυνάμεων του πολυπολικού συστήματος. Θα ήταν παραπλανητική παρομοίωση εάν την αποκαλούσαμε Β’ Εθνική. Γιατί, σε αντίθεση με τις ποδοσφαιρικές κατηγορίες, οι Μεσαίες Δυνάμεις υπάρχουν ως τέτοιες, όταν λειτουργούν ως ρυθμιστικός-ελεγκτικός παράγοντας μιας μεγαλύτερης Δύναμης του πολυπολικού κόσμου.<br /><br />Βασικές προϋποθέσεις για να λειτουργεί μία χώρα ως Middle Power είναι ότι πρέπει να βρίσκεται σε ένα κρίσιμης σημασίας υποσύστημα του διεθνούς συστήματος, να μην έχει φιλοδοξίες και δυνατότητες Μεγάλης Δύναμης και στο ίδιο υποσύστημα να υπάρχει μια Μεγάλη Δύναμη του πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Από την ύπαρξη αυτής της Μεγάλης Δύναμης, η Middle Power αντλεί μεγάλο μέρος της πολυτιμότητάς της.<br /><br />Συγκεκριμένα, ένας από τους ρόλους της Middle Power είναι ο επηρεασμός των βασικών γεωπολιτικών λειτουργιών της γειτνιάζουσας Μεγάλης Δύναμης, είτε δια ανταγωνισμού και σύγκρουσης είτε δια συνεργασιών. Όμως, το βασικότερο στοιχείο που πρέπει να έχει μια Middle Power για να λειτουργεί ως τέτοια, είναι να μην είναι ταυτισμένη με καμία Μεγάλη Δύναμη. Γιατί τότε δεν είναι ούτε μεσαία, ούτε μικρή, ούτε τίποτα. Είναι εξάρτημα μιας άλλης Δύναμης και δεν έχει αυτόνομο ρόλο.<br /><br />Η άνοδος της Κίνας<br /><br />Το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Oxford University Press, ένας συλλογικός τόμος υπό τον τίτλο “Will China’s Rise be Peaceful?”. Το έργο εξετάζει μια σειρά από πτυχές της επίδρασης που έχει η άνοδος της Κίνας στο διεθνές σύστημα και τι τριβές μπορεί να προκαλέσει. Την επιστημονική επιμέλεια του έργου έχει ο Asle Toje, ο διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νόμπελ στο Όσλο της Νορβηγίας.<br /><br />Στο έργο αυτό, λοιπόν, περιλαμβάνεται και η εργασία ενός Ιάπωνα καθηγητή, του Yoshihide Soeya, ο οποίος θεωρεί ότι για τη διαχείριση της πρόκλησης της νέας πανίσχυρης Κίνας, η Ιαπωνία πρέπει να υιοθετήσει μια στρατηγική Middle Power. Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι δεν είναι το μέγεθος ή η ισχύς που διαμορφώνουν μια Middle Power, αλλά η παρεμβατική της ικανότητα. Αυτή προκύπτει πρωτίστως από τη δυνατότητά της να ασκεί πολύπλευρη πολιτική κι αυτή με τη σειρά της εδράζεται πάνω στην άρνηση για απόλυτη ταύτιση με κάποια Μεγάλη Δύναμη.<br /><br />«Η έννοια της Middle Power δεν αφορά το μέγεθος ενός κράτους, ούτε της εθνικής του ισχύος… Πρώτα απ’ όλα, μια στρατηγική Middle Power χαρακτηρίζεται από την απουσία μονομερούς δράσης», γράφει ο Yoshihide Soeya (“The Rise of China in Asia. Japan at the Nexus, στο Will China’s Rise be Peaceful? Security, Stability, and Legitimacy”, επιστημονική επιμέλεια Asle Toje, Oxford University Press, Νέα Υόρκη, 2018). Μια Middle Power, λοιπόν, πρέπει να έχει αυτόνομο ρόλο και γεωπολιτική λειτουργία. Και αυτό δεν είναι κάτι που επιδιώκει μόνον η ίδια. Το θέλουν και οι Μεγάλες Δυνάμεις, με τις οποίες διατηρεί συμμαχική σχέση.<br /><br />Για παράδειγμα, μια πλήρως “αμερικανοποιημένη” Ιαπωνία θα φόβιζε τη Ρωσία και θα λειτουργούσε ως παράγοντας σύγκλισης Ρωσίας και Κίνας, κάτι που η Ουάσινγκτον (φυσιολογικά) θα ήθελε να αποφύγει – αν κι όπως έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η Δύση που εξωθεί Ρωσία και Κίνα τη μία στην αγκαλιά της άλλης. Ας επιστρέψουμε, όμως, στη θέση του Soeya, διατυπωμένη πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μια αυτόνομη και αυτόφωτη Ιαπωνία, λοιπόν, η οποία παίζει το δικό της παιχνίδι, θα μπορούσε να επιτύχει το κατάλληλο μείγμα σχέσεων με το Πεκίνο, ώστε να λειτουργήσει ως αποσβεστήρας κραδασμών στις σχέσεις Κίνας-ΗΠΑ και να προσεγγίσει και τη Ρωσία, προκειμένου να αποδυναμώσει τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου.<br /><br />Ρυθμιστική Δύναμη<br /><br />Ακριβώς έναν παρόμοιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει και η Ελλάδα. Βέβαια, η Ελλάδα δεν είναι Ιαπωνία. Από την άλλη, όμως, δεν θα λειτουργεί ως ρυθμιστικός παράγοντας της Κίνας, αλλά της Τουρκίας. Με μια πρώτη ματιά, η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις για να λειτουργήσει ως Middle Power. Βρίσκεται στην πιο κρίσιμη ίσως περιοχή του διεθνούς συστήματος, δεν έχει φιλοδοξίες Μεγάλης Δύναμης και απέναντί της βρίσκεται η ανερχόμενη Τουρκία.<br /><br />Κανείς από τους ισχυρότερους διεθνείς αλλά και τοπικούς δρώντες δεν θέλει να δει την Τουρκία να καθίσταται υπερβολικά ισχυρή. Άρα, καταρχήν, μια ισχυρή Ελλάδα, που θα αποτελεί παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιρροής και ισχύος, είναι μια προοπτική που εντάσσεται στις ρεαλιστικές αναγνώσεις του σημερινού διεθνούς συστήματος. Όμως, για να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο η Ελλάδα και να έχει τα γεωπολιτικά οφέλη που θα προκύψουν από αυτόν, οφείλει να λειτουργήσει όχι ως εξάρτημα κάποιας άλλης Δύναμης, αλλά ως αυτόνομος και αυτόφωτος δρων.<br /><br />Αν χρειαστεί και “απειθαρχώντας” φαινομενικά στα κελεύσματα της Δύσης. Για παράδειγμα, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει αποφασιστικά τις σχέσεις της με τη Μόσχα, όχι μόνο αν το κρίνει σκόπιμο για τα δικά της εθνικά συμφέροντα, αλλά και για να λειτουργεί ως σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση της δυτικής υψηλής στρατηγικής. Κι αυτό, γιατί μια ενισχυμένη σχέση Αθήνας-Μόσχας, δεδομένης της ανταγωνιστικής σχέσης Ελλάδας-Τουρκίας, λειτουργεί ως δυνάμει παράγοντας αποδυνάμωσης των σχέσεων Μόσχας-Άγκυρας. Προφανώς, αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο για την αμερικανική πολιτική. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ιράν, με την Κίνα και με μια σειρά από άλλες χώρες.<br /><br />Άρα λοιπόν, η εθνική ανεξαρτησία και η εδρασμένη σε αυτήν διεκδίκηση μιας θέσης Middle Power στον σύνθετο σημερινό πολυπολικό κόσμο, δεν είναι ένα όνειρο. Όχι μόνο θα ενισχύσει τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα, αλλά ενδέχεται να την μετέτρεπε και σε σημαντικό στοιχείο της δυτικής γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής. Μάλιστα, σε σημαντικότερο στοιχείο από ό,τι φιλοδοξούν να επιτύχουν οι εγχώριες ελίτ δια της δουλοπρεπούς ταύτισης με τον δυτικό παράγοντα και δια της επιλογής τους να μην λειτουργούν με αμιγώς εθνικά κριτήρια. Επειδή, όμως, οι εγχώριες ελίτ λειτουργούν έτσι και επειδή ο πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε μία πρωτοφανή πόλωση, ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο, τα περιθώρια η Ελλάδα να παίξει ρόλο Middle Power είναι –προς το παρόν τουλάχιστον– μόνο θεωρητικά.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κι όμως η Ελλάδα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως Middle Power

Γρίβας Κώστας Η ανάγκη εθνοκεντρικής στρατηγικής και αυτόνομου γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στο διαμορφούμενο διεθνές σύστημα, μακριά από ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τί έχει “τρελλάνει” τα τουρκικά UAV στο Αιγαίο;

<img height="386" src="https://doureios.com/wp-content/uploads/2022/07/%CE%92-780x470.png" width="738" /><br /><br />Από <b>Σάββας Δ. Βλάσσης</b><br />Εδώ και κάποιον καιρό, οι πτήσεις των τουρκικών UAV στα Μικρασιατικά παράλια και στο Αιγαίο, δεν είναι “ήρεμες” όπως πριν. Υπάρχουν κάποια στοιχεία διαφοροποιήσεως της τακτικής που εφαρμοζόταν από ελληνικής πλευράς. Και ένα από τα βασικά αίτια, είναι ότι πλέον οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις χρησιμοποιούν σύστημα Ηλεκτρονικού Πολέμου που παρεμβάλει στην ομαλή λειτουργία και πτήση τους.<br /><br />Στις 1 Ιουλίου η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Βασίλης Νέδος) αποκάλυψε την ύπαρξη συστήματος αντι-UAV που έχει δημιουργήσει μια “ομπρέλα” στην ανατολική μεθόριο. H διαρροή, προφανώς απέβλεπε σε κάτι.<br /><br />Αυτό που μπορούμε να μεταφέρουμε, είναι ότι το δίκτυο που έχει δημιουργηθεί με βάση το συγκεκριμένο σύστημα (Counter Unmanned Air Systems) εντοπίζει και παρεμβάλει καταλλήλως τα UAV από μεγάλες αποστάσεις. Το αποτέλεσμα είναι τα τουρκικά Anka ή Bayraktar TB2 να “τυφλώνονται” και να τίθενται σε κατάσταση αυτόματης περιφοράς για λόγους ασφαλείας, χωρίς ικανότητα παρεμβολής από τον σταθμό ελέγχου, παύοντας αυτομάτως η πτήση τους να είναι αποδοτική για τους σκοπούς που προγραμματίστηκε.<br /><br />Αυτή η αλλαγή στην “επιχειρησιακή κατάσταση”, είναι μια από τις πηγές εκνευρισμού για την τουρκική πλευρά το τελευταίο διάστημα, καθώς έχει ενοχληθεί σφόδρα. Από την μία οι Τούρκοι χειριστές στους επιγείους σταθμούς ελέγχου δεν μπορούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά από την άλλη οι Έλληνες περνούν… διασκεδαστικές καταστάσεις παρακολουθώντας επί ώρες τα ίχνη των τουρκικών UAV να εκτελούν σαν “τρελλά” κύκλους.<br /><br />Αυτό δεν σημαίνει ότι τα UAV δεν εισέρχονται στο FIR Αθηνών ή ότι δεν πραγματοποιούν παραβάσεις και υπερπτήσεις. Η κατάσταση όμως είναι πιο συγκρατημένη, οι πτήσεις δεν είναι αποδοτικές και είναι πάντοτε στην ευχέρεια των Ελλήνων χειριστών, βάσει των υφισταμένων διαταγών, να απαντούν με τον δέοντα τρόπο απέναντι στην συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά των Τούρκων.<br /><br /><i>*H φωτογραφία από το Flightradar24 είναι ενδεικτική και δεν σχετίζεται με πραγματική περίπτωση εισόδου τουρκικού UAV στο FIR Αθηνών, που αναφέρει το άρθρο.</i><div><br /></div><div><a href="https://doureios.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τί έχει “τρελλάνει” τα τουρκικά UAV στο Αιγαίο;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης Εδώ και κάποιον καιρό, οι πτήσεις των τουρκικών UAV στα Μικρασιατικά παράλια και στο Αιγαίο, δεν είναι “ήρεμες” όπως π...

Διαβάστε την συνέχεια

“Μετά τους Κούρδους η Δύση θα χαρίσει στους Τούρκους… την Ελλάδα”!

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2018/03/Greece-Turkey-NATO-759x400.jpg" /><br /><br />Δημοσίευμα του πρακτορείου RIA NOVOSTI με τίτλο «Η Δύση έδωσε τους Κούρδους στον Ερντογάν. Επόμενη στη σειρά είναι η Ελλάδα», αναφέρει. Συγκεκριμένα το ρεπορτάζ αναφέρει τα εξής: “Η αλλαγή της θέσης της Τουρκίας στο θέμα της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ ήταν θέμα χρόνου. Λίγοι περίμεναν ότι θα συμβεί τόσο σύντομα, αλλά ακόμη λιγότεροι πίστεψαν ότι κάτι τέτοιο ήταν αναπόφευκτο. Αυτά τα γεγονότα τα παρακολουθούν με ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία, όχι μόνο στο Κουρδιστάν και στην κουρδική διασπορά, αλλά και στην Ελλάδα.<br /><br />“Την 1η Ιουλίου 2022, η οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν τη σύλληψη ενός κατασκόπου, του Μοχάμεντ Αμάρ Αμπάρα, με την κατηγορία ότι εργαζόταν για τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Φέρεται ότι ο επιχειρηματίας, υπό το πρόσχημα εμπορικών δραστηριοτήτων, απέσπασε και μετέδωσε στην Αθήνα πληροφορίες για τον τουρκικό Στρατό, τους Σύρους πρόσφυγες στη χώρα και τους υποστηρικτές της FETÖ, της οργάνωσης οπαδών του Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο ο Ερντογάν θεωρεί διοργανωτή της απόπειρας πραξικοπήματος του 2016.<br /><br />“Δεν είναι το πρώτο, ούτε το τελευταίο σκάνδαλο κατασκοπείας, αλλά το γεγονός ότι και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, του στρατιωτικού οργανισμού που ενσαρκώνει την ενότητα της Δύσης (τον τελευταίο καιρό εγείρονται ερωτήματα γι αυτό) απέναντι σε οποιαδήποτε (πρόσφατα κυρίως ρωσική) απειλή, προσδίδει στην υπόθεση αυτή ιδιαίτερο ενδιαφέρον.<br /><br />“Γενικότερα, η αντιπαράθεση Τουρκίας-Ελλάδας διαρκεί περισσότερο από έναν αιώνα. Δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, που η Αθήνα έχει ήδη ξεχάσει, ότι η ανεξαρτησία της χώρας επιτεύχθηκε με τις προσπάθειες όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του ρωσικού στρατού. Η ειρήνη της Αδριανούπολης, η οποία de facto εξασφάλισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, ήταν αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ Ρωσικής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατά την περίοδο 1828-1829. Μας ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τα γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών.<br /><br />Η ωρολογιακή βόμβα, που άφησε προσεκτικά η Βρετανία με τη μορφή του Κυπριακού, εμποδίζει την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας εδώ και σχεδόν 40 χρόνια.<br /><br />Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο (το οποίο υποστήριξε η Ελλάδα), πήρε υπό τον έλεγχό της το βόρειο τμήμα του νησιού. Αυτή η συγκυρία λειτουργεί ως σοβαρό εμπόδιο στο δρόμο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση: η ίδια η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της Ε.Ε., αλλά η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Λευκωσίας.<br /><br />Εξάλλου, το 2014 το ΕΔΑΔ αποφάσισε ότι η τουρκική πλευρά οφείλει να πληρώσει στους Κύπριους συνολικά 90 εκατ. ευρώ, κάτι, που όπως ήταν αναμενόμενο, η κυβέρνηση Ερντογάν αρνήθηκε να πράξει. Μετά από αυτό, άλλαξε επανειλημμένα τη θέση της για την ευρωπαϊκή ενοποίηση: πότε δηλώνοντας ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται πλέον για αυτήν, πότε χαρακτηρίζοντας την ένταξη στην Ε.Ε. στρατηγικό της στόχο. Εξάλλου για 23 χρόνια βρίσκεται στο καθεστώς του υποψηφίου.<br /><br />“Τα τελευταία χρόνια, σε αυτή η ιστορία παρεισέφρησαν νέα δεδομένα. Στα τέλη της δεκαετίας του 2010, γεωλόγοι ανακάλυψαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, αρκετά από τα οποία βρίσκονται στην οικονομική ζώνη της Κύπρου, στη Λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά ακόμη και χωρίς αυτά, το νησί έχει ενδιαφέρον σε επίπεδο ενεργειακής ασφάλειας: σχεδιάζεται να κατασκευαστεί ο EastMed, ο αγωγός φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω του οποίου πρόκειται να διασφαλιστεί η προμήθεια καυσίμων από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Για να γίνει αυτό, η Ελλάδα ανέπτυξε ενεργά επαφές με άλλες χώρες της περιοχής, ιδιαίτερα με το Ισραήλ και με την Αίγυπτο.<br /><br />“Ένα άλλο θέμα, στο οποίο οι δύο – τύποις – σύμμαχοι αντιπαρατίθενται, αφορά στα νησιά του Αιγαίου. Η Άγκυρα έχει την πεποίθηση ότι η Ελλάδα παραβιάζει το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης. Η Αθήνα, με τη σειρά της, θεωρεί τους ισχυρισμούς αυτούς “νομικά, ιστορικά και πρακτικά αβάσιμους”. Εν ολίγοις, η ελληνική πλευρά θέλει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα που γειτνιάζουν με τα νησιά στα 12 ν.μ, κάτι που προβλέπει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που υπάρχουν εκεί.<br /><br />“Η Τουρκία δεν υπέγραψε αυτή τη Συνθήκη, επομένως, η Άγκυρα προτιμά να αναφέρεται στο Μνημόνιο κατανόησης με τη Λιβύη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, που συνήφθη το 2019. Αυτή η συμφωνία, με τη σειρά της, δεν αναγνωρίζεται από τις ελληνικές Αρχές, καθώς εκτιμάται ότι παραβιάζει τα δικαιώματά τους στην πλούσια σε φυσικούς πόρους υφαλοκρηπίδα. Μάλιστα, μετά την υπογραφή αυτού του Μνημονίου, ο Λίβυος Πρέσβης εκδιώχθηκε από την Αθήνα.<br /><br />“Τη θέση της Ελλάδας στο θέμα αυτό κατ’ επανάληψιν υποστήριξε η Αίγυπτος και το Ισραήλ, καθώς και η Γαλλία, χώρες που πραγματοποίησαν κοινές ναυτικές ασκήσεις. Στις αρχές του έτους, η Αθήνα ανέπτυξε ομάδα απόβασης κοντά στα νησιά στην προβληματική περιοχή. Όλα αυτά με φόντο τις άμεσες πολεμικές απειλές της Άγκυρας.<br /><br />“Για να καταλάβουμε γιατί αυτά τα ζητήματα είναι τόσο σημαντικά για την Τουρκία, αξίζει να θυμηθούμε πώς βλέπει τον εαυτό της. Αν μερικές φορές η Ρωσία κατηγορείται για την απουσία εθνικής ιδέας, τότε ο Ερντογάν διαθέτει τρεις τέτοιες. Μέχρι πρόσφατα, η σημερινή τουρκική ηγεσία προσπαθούσε με την ίδια ένταση να προωθήσει τις έννοιες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, του νεοοθωμανισμού και του παντουρκισμού προς εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση, αλλά η πρώτη ιδέα έχει χάσει τη θέση της λόγω των περιστάσεων που περιγράφονται παραπάνω.<br /><br />“Ως μέρος της νεο-οθωμανικής πολιτικής του, ο Ερντογάν βλέπει τη Μέση Ανατολή ως δική του αυλή και αυτοκρατορική κληρονομιά, γι αυτό και οι προσπάθειες της Αθήνας να δημιουργήσει επαφές με τις αραβικές χώρες, αντιμετωπίζονται εχθρικά. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι από την εποχή της Μεγάλης Πύλης, τα πρώην οθωμανικά βιλαέτια έχουν ισχυροποιηθεί σημαντικά και δεν ελκύονται ιδιαίτερα από την προοπτική της περιφερειακής ηγεσίας μιας εθνικά ξένης Τουρκίας. Ορισμένοι παίκτες, όπως η Σαουδική Αραβία και, σε μικρότερο βαθμό, η Αίγυπτος, θα ήθελαν να δουν τους εαυτούς τους ως ηγέτιδες δυνάμεις του αραβικού κόσμου. Σημειώνουν ήδη κάποια επιτυχία σε αυτόν τον τομέα, αλλά με το βλέμμα στη Ρωσία.<br /><br />“Στην υλοποίηση της έννοιας του μεγάλου Τουράν, ο Ερντογάν έχει επιτύχει αρκετά: τα τελευταία χρόνια, η ενσωμάτωση των τουρκικών λαών κερδίζει δυναμική, με το Μπακού να κινείται ιδιαίτερα ενεργά πιο κοντά στην Άγκυρα. Αλλά και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (ιδίως το Καζακστάν), δεν εγκαταλείπουν αυτό το σχέδιο. Δεδομένου ότι αυτή η ιδέα συνεπάγεται, αν όχι ένα κράτος, τουλάχιστον μια κοινότητα, “από τη Μεσόγειο έως τη Θάλασσα του Λάπτεφ, στον αρκτικό ωκεανό”, η Ρωσία παρακολουθεί στενά τις ενέργειες της Τουρκίας προς αυτή την κατεύθυνση.<br /><br />“Η υλοποίηση οποιασδήποτε από αυτές τις ιδέες θα απαιτήσει τεράστιο κόστος από τις τουρκικές Aρχές και την οικοδόμηση μιας ισχυρής οικονομίας. Κι εδώ το καράβι των φιλοδοξιών του Σουλτάνου προσκρούει στην ξέρα του πληθωρισμού – ρεκόρ της τάξης του 70%, που απειλεί όχι μόνο την εφαρμογή στρατηγικών μεγάλης κλίμακας, αλλά και τη νίκη του Ερντογάν στις εκλογές, που θα διεξαχθούν σε λιγότερο από ένα χρόνο.<br /><br />“Ωστόσο, υπό το φως της τρέχουσας αναταραχής και των προσπαθειών της Ευρώπης να βρει μια εναλλακτική λύση στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, η πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους υπόσχεται τεράστια οφέλη για την Άγκυρα, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση των υφιστάμενων εσωτερικών προβλημάτων. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Τουρκία υπερασπίζεται με τόσο ζήλο τη θέση της, ως του κύριου ενεργειακού κόμβου στο νότιο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ προσπαθεί επίσης να γίνει ανεξάρτητος προμηθευτής.<br /><br />“Έχοντας αυτήν την επιδίωξη, κινείται σαν όπλο που έχει αποσπαστεί από το σκάφος του ΝΑΤΟ, βάλλοντας προς 270 μοίρες: τόσο στις διαμάχες με την Ελλάδα, όσο και στο θέμα της ένταξης στη συμμαχία της Φινλανδίας και της Σουηδίας, που αναγκάζονται να κάνουν παραχωρήσεις. Και οι ΗΠΑ αναγκάζονται απλώς να παρακολουθούν, καθώς τέτοιες ενέργειες απειλούν την ενότητα της Δύσης: όπως λένε, δεν είναι η ώρα να χτυπήσουμε στο κεφάλι.<br /><br />“Και δεν έχει σημασία που οι αξίες που διακηρύσσονται από την Αμερική και τους συμμάχους της σε αυτή τη συμφωνία Άγκυρας, Στοκχόλμης και Ελσίνκι γίνονται μ’ αυτό τον τρόπο διαπραγματευτικό χαρτί, εφόσον με την απόρριψη εφήμερων ιδανικών μπορεί κανείς να αποκομίσει αρκετά υλικά οφέλη. Μόνο που στην Αθήνα καταλαβαίνουν ότι το επόμενο “δωράκι” σε αντάλλαγμα για την αφοσίωση του Ερντογάν, μπορεί να γίνουν τα δικά τους συμφέροντα”, καταλήγει.<div><br /></div><div><a href="ttps://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Μετά τους Κούρδους η Δύση θα χαρίσει στους Τούρκους… την Ελλάδα”!

Δημοσίευμα του πρακτορείου RIA NOVOSTI με τίτλο «Η Δύση έδωσε τους Κούρδους στον Ερντογάν. Επόμενη στη σειρά είναι η Ελλάδα», αναφέρει. Συγκ...

Διαβάστε την συνέχεια