Η “θανάσιμη” σύγκρουση Ερντογάν-Σίσι στη Μ. Ανατολή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbpRSATnTa52vtQ_11D1_u6mndpv7AJHvy04-msc9yRCUVGbDEUTzdUeW7X3O1ZP8RYg2cTqt2kJ4CTZTW1rBCNS7L4tNdm6CvrsT3rutt6HRwgfinRoWwsszEkJQrpbYtoqSWKNCOvBiU/s1600/%CE%97+%E2%80%9C%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B7%E2%80%9D+%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7+%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%A3%CE%AF%CF%83%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%B7+%CE%9C.+%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbpRSATnTa52vtQ_11D1_u6mndpv7AJHvy04-msc9yRCUVGbDEUTzdUeW7X3O1ZP8RYg2cTqt2kJ4CTZTW1rBCNS7L4tNdm6CvrsT3rutt6HRwgfinRoWwsszEkJQrpbYtoqSWKNCOvBiU/s1600/%CE%97+%E2%80%9C%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B7%E2%80%9D+%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7+%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%A3%CE%AF%CF%83%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%B7+%CE%9C.+%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <a href="http://www.foreignaffairs.com/articles/143231/soner-cagaptay-and-marc-sievers/turkey-and-egypts-great-game-in-the-middle-east?cid=rss-middle_east-turkey_and_egypts_great_game_i-000000" target="_blank"><b><span style="color: #990000;">Foreign Affairs</span></b></a><br /> <br />Στην αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Αίγυπτο για το ποια από τις δύο χώρες θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή και στην Αν. Μεσόγειο αναφέρεται εκτενής ανάλυση των Soner Cagaptay, διευθυντή του Turkish Research Program στο The Washington Institute και Marc Sievers, διπλωματικός σύμβουλος στο Washington Institute for Near East Policy, στο FOREIGN AFFAIRS με τίτλο «Turkey and Egypt’s Great Game in the Middle East».<br /><br />Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, με την άνοδο του στρατηγού Abdel Fattah el-Sisi στην εξουσία, στην Αίγυπτο, η Τουρκία σύντομα κατέστη μία από τους μεγαλύτερους αντιπάλους της χώρας στη Μέση Ανατολή, ενώ οι μεταξύ τους σχέσεις επιδεινώθηκαν περαιτέρω μετά την απόφαση της Αιγύπτου να διενεργήσει αεροπορικές επιθέσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και στόχων της al-Sham (ISIS), στη Λιβύη, στις 16 Φεβρουαρίου. Η Αίγυπτος και η Τουρκία θεωρούν και οι δύο τους εαυτούς τους ως περιφερειακές δυνάμεις και, σήμερα, ως τις ηγέτιδες δυνάμεις του σουνιτικού Ισλάμ.<br /><br />Αναφορά γίνεται επίσης και στο Κυπριακό και στον τρόπο αυτό λειτούργησε στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των δύο χωρών. Υπενθυμίζεται ότι τη δεκαετία του ’80 η Τουρκία, υπό τον Π/Θ, Turgut Ozal, πραγματοποίησε την μεταστροφή της προς τη Μέση Ανατολή, γεγονός που αντί να αναθερμάνει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ανέδειξε τον ανταγωνισμό τους στην Αν. Μεσόγειο. Η Τουρκία πχ απογοητεύθηκε από την απουσία στήριξης εκ μέρους της Αιγύπτου στο Κυπριακό, ενώ, από την άλλη πλευρά, προκαλούσε εκνευρισμό στο Κάιρο η στενή εταιρική σχέση της Τουρκίας με το Ισραήλ, που επισκίαζε τις ισραηλο-αιγυπτιακές σχέσεις.<br /><br />Στο πρόσφατο παρελθόν, τον Νοέμβριο του 2014, ο Abdel Fattah el-Sisi, χρησιμοποίησε το χαρτί της Κύπρου, πραγματοποιώντας μια τριμερή σύνοδο κορυφής με τους Κύπριους και Έλληνες ηγέτες για την προώθηση συμφωνίας σχετικά με την τροφοδότηση της Αιγύπτου με φυσικό αέριο από τα υποθαλάσσια κυπριακά κοιτάσματα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την εξουσία της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο.<br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Η “θανάσιμη” σύγκρουση Ερντογάν-Σίσι στη Μ. Ανατολή

Foreign Affairs Στην αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Αίγυπτο για το ποια από τις δύο χώρες θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή και στην Αν....

Διαβάστε την συνέχεια

Το νέο κόλπο του Ταγίπ Ερντογάν για να γκριζάρει το Αιγαίο – Το λάθος που τον υποχρέωσε σε υποχώρηση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYzEDPXhWfOy6C_9Mm0Sbzm5ncCkGdDeCnFilQeB3wE0UIaV605l108qOys_geP7I8TAs1Qdn-FsNmV-KgVtZkaWEJ7n67cTizQKIZ5qGlXshqyygo6kXYvz1GQ1XgGlS88NUR3grUt6FO/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%BD%CE%AD%CE%BF+%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A4%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%80+%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CE%BD%CE%B1+%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYzEDPXhWfOy6C_9Mm0Sbzm5ncCkGdDeCnFilQeB3wE0UIaV605l108qOys_geP7I8TAs1Qdn-FsNmV-KgVtZkaWEJ7n67cTizQKIZ5qGlXshqyygo6kXYvz1GQ1XgGlS88NUR3grUt6FO/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%BD%CE%AD%CE%BF+%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%80%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A4%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%80+%CE%95%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CE%BD%CE%B1+%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%B9+%CF%84%CE%BF+%CE%91%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BF.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <br /> Του <b>ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ</b><br /> <br /> Μια λάθος συντεταγμένη, που σε μια παράνομη ΝΟΤΑΜ αμφισβητούσε όχι μόνο κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά το ίδιο το έδαφος της Λήμνου, ήταν η αιτία για να ανακαλέσει η Τουρκία τη δέσμευση μιας μεγάλης περιοχής του Κεντρικού Αιγαίου. Προσέφερε όμως την ευκαιρία να θέσει εκ του πλαγίου στην ατζέντα θέμα Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία ζητούσε εδώ και δύο χρόνια…<br /> <br /> Η συζήτηση για ΜΟΕ είναι απολύτως προβληματική για τα ελληνικά συμφέροντα και αποπροσανατολιστική από τα πραγματικά προβλήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Εξάλλου γι’ αυτό, μετά τη Συμφωνία Παπούλια – Γιλμάζ, όπου καλύφθηκαν σχεδόν πλήρως οι κίνδυνοι θερμής σύγκρουσης και θεσπίστηκαν μηχανισμοί αποσυμπίεσης των εντάσεων, όλες οι προσπάθειες για υιοθέτηση πρόσθετων ΜΟΕ (υψηλής πολιτικής) εκδηλώθηκαν από την Τουρκία, πολλές φορές με τη διαμεσολάβηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, και όχι από την Αθήνα.<br /> <br /> Η Άγκυρα επιδιώκει όλα αυτά τα χρόνια να περιορίσει το ενδεχόμενο κόστος από μια θερμή ένταση στο Αιγαίο, διατηρώντας όμως στο ακέραιο τη δυνατότητά της για καθημερινές αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /> <br /> Σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα των εντάσεων στο Αιγαίο θα είχε λυθεί όχι μέσω των ΜΟΕ, αλλά εφόσον η Τουρκία απέσυρε τις αμφισβητήσεις της όχι μόνο για τον εναέριο χώρο (όπου δεν αναγνωρίζει ως ΕΕΧ την περιοχή μεταξύ 6 και 10 ν.μ., που ούτε οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν), αλλά και για τα όρια του FIR Αθηνών, το δικαίωμα Έρευνας και Διάσωσης (SAR) κ.ά. Το πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η Τουρκία δεν εφάρμοσε ποτέ πλήρως το μνημόνιο Παπούλια ? Γιλμάζ και ειδικά μετά το 1996, όταν προέκυψε το θέμα των γκρίζων ζωνών.<br /> <br /> Αντιθέτως, πολλά μη στρατιωτικά ΜΟΕ, τα λεγόμενα χαμηλής πολιτικής, είτε αδρανοποιήθηκαν είτε λειτούργησαν μερικώς, διευκολύνοντας τις επαφές μεταξύ των δύο χωρών, τον τουρισμό, τις πολιτιστικές ανταλλαγές κ.λπ.<br /> <br /> <b>Παγίδα</b><br /> Απολύτως προβλέψιμη η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε ακόμη και το υποτιθέμενο λάθος της (με τη συντεταγμένη πάνω από τη Λήμνο) ώστε να ζητήσει επανέναρξη των συνομιλιών για νέα ΜΟΕ, κάτι που αποδέχθηκαν η Αθήνα και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.<br /> <br /> Η ηγεσία του ΥΠΕΞ γνωρίζει τις παγίδες που κρύβει αυτή η συζήτηση, αλλά έχει επιλέξει να κρατήσει ζωντανή την επαφή με την Άγκυρα και θεωρεί ότι τα ΜΟΕ προσφέρουν ένα αρκετά «ασφαλές» περιβάλλον.<br /> <br /> Η συζήτηση για τα ΜΟΕ, στρατιωτικής μορφής, οδηγούν εκ των πραγμάτων σε διαπραγμάτευση επί των διεκδικήσεων της Τουρκίας. Η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει την «ιδιορρυθμία» του εύρους του Ελληνικού Εναέριου Χώρου μεταξύ 6 και 10 ν.μ. και συνεπώς σε ό,τι αφορά τον εναέριο χώρο η συζήτηση είναι εκ προοιμίου «καμένη».<br /> <br /> Οι άλλες προτάσεις και ιδέες της τουρκικής πλευράς περί μη υποβολής σχεδίων πτήσης και άοπλων πτήσεων στο Αιγαίο είναι σαφές ότι δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από την Αθήνα, καθώς αυτό θα οδηγούσε στον «αφοπλισμό» των ελληνικών αεροσκαφών, ενώ τουρκικά από το Ιντσιρλίκ ή την Άγκυρα σε λίγα λεπτά θα μπορούσαν να βρεθούν πάνω από ελληνικούς «στόχους».<br /> <br /> Στο Αιγαίο με κάθε ευκαιρία πάντως εκδηλώνεται όλο το φάσμα των τουρκικών διεκδικήσεων. Την τελευταία εβδομάδα με ένα μπαράζ NOTAM η Τουρκία αμφισβήτησε το εύρος του FIR Αθηνών (A0831/15 και Β0299/15) σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου.<br /> <br /> Επίσης αμφισβήτησε την περιοχή ευθύνης της Ελλάδας για Ερευνα και Διάσωση (SAR), ενώ με άλλη NOTAM απαίτησε να αφαιρεθούν από τον σχεδιασμό ελληνικής άσκησης η Σαμοθράκη, η Θάσος και η Μυτιλήνη, με το επιχείρημα ότι βάσει της Συνθήκης της Λοζάνης ισχύει για τα νησιά καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης… Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν από αντίστοιχες ελληνικές NOTAM.<br /> <br /> Όμως ακόμη μία πρόκληση αποκαλύφθηκε με τη δημοσιοποίηση του επίσημου προγράμματος του 2015 της Διεύθυνσης Ναυσιπλοΐας – Υδρογραφίας και Ωκεανογραφίας του Γενικού Ναυτικού Επιτελείου της Τουρκίας, που εκτείνεται σε ολόκληρο το Αιγαίο. Αντίστοιχο πρόγραμμα είχε αναγγείλει και πέρυσι η Τουρκία προκαλώντας τα διαβήματα της Αθήνας.<br /> <br /> Στο φετινό πρόγραμμα προσδιορίζεται ως χρόνος διεξαγωγής των ερευνών το διάστημα 15-30 Μαΐου 2015 και το ενδιαφέρον είναι ότι το Πανεπιστήμιο Σμύρνης έχει καλέσει για συμμετοχή στην έρευνα και το καναδικό Πανεπιστήμιο Newfoundland Memorial University, σε μια προσπάθεια να προσδοθεί διεθνές κύρος και επιστημονικό άλλοθι στην έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /> <br /> <b>Αφορμή… η κλιματική εξέλιξη</b><br /> <br /> Σύμφωνα με την αναγγελία, το γνωστό τουρκικό ερευνητικό σκάφος Πίρι Ρέις (R/V KOCA PIRI REIS), με πλήρωμα δέκα ατόμων, θα κάνει έρευνες (για την κλιματική εξέλιξη του Αιγαίου τα τελευταία 250.000 χρόνια με τη λήψη ιζημάτων από τον βυθό κ.λπ.).<br /> <br /> Ο χάρτης τον οποίο δημοσιεύει η τουρκική υπηρεσία διασχίζει το Αιγαίο από τη Σαμοθράκη μέχρι τη Ρόδο, χωρίζοντάς το στα δύο, σε μια γραμμή που συμπίπτει με την πάγια επιδίωξη της Τουρκίας για επιχειρησιακή (αρχικά) διχοτόμηση του Αιγαίου και εγκλωβισμό μεγάλου αριθμού νησιών υπό την επιχειρησιακή δικαιοδοσία της Τουρκίας.<br /> <br /> <b>ΕΝΑΕΡΙΟΣ ΧΩΡΟΣ</b><br /> <br /> Επιδιώκει την κατάργηση ενός ελληνικού πεδίου βολής<br /> <br /> Για την Τουρκία είναι ιδιαίτερα σημαντικό και το θέμα των πεδίων βολής, όπου θέλει να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του διεθνούς εναέριου χώρου για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα στη διάθεση της Αεροπορίας της.<br /> <br /> Η Ελλάδα για λόγους και «ασφάλειας» έχει δεσμεύσει τρεις περιοχές του Αιγαίου για μεγάλο διάστημα. Η Τουρκία με τη σειρά της δέσμευσε και αυτή περιοχές στον διεθνή εναέριο χώρο και μετά την ακύρωση της τελευταίας και εξόφθαλμα παράνομης NOTAM θεωρεί ότι νομιμοποιείται να ζητήσει την κατάργηση ενός ελληνικού πεδίου βολής στο Αιγαίο ώστε να υπάρξει αμοιβαιότητα (κάτι που αναφέρει και στη δήλωσή του ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ).<br /> <br /> Ομως η αμοιβαία κατάργηση πεδίων βολής είναι απολύτως προβληματική για την Ελλάδα. Γιατί ο διεθνής εναέριος χώρος του Αιγαίου είναι απολύτως ζωτικός χώρος για την Ελλάδα, καθώς εκτείνεται ακόμη και σε μικρές λωρίδες μεταξύ των νησιών και εναλλάσσεται με εθνικό εναέριο χώρο και δεν υπάρχει δυνατότητα πραγματοποίησης ασκήσεων σε τερέν που να ανταποκρίνεται στην ιδιότυπη μορφολογία του Αιγαίου. Συγχρόνως όμως η Ελλάδα, δεσμεύοντας περιοχές για ασκήσεις, προσφέρει και αίσθημα ασφάλειας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.<br /> <br /> Η Τουρκία εξάλλου διαθέτει σημαντικό γεωγραφικό βάθος ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί ασκήσεις χωρίς να δεσμεύει περιοχές στο Αιγαίο, πρακτική όμως που επιλέγει για ευνόητους λόγους και για την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.<br /> <a href="http://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Το νέο κόλπο του Ταγίπ Ερντογάν για να γκριζάρει το Αιγαίο – Το λάθος που τον υποχρέωσε σε υποχώρηση

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ Μια λάθος συντεταγμένη, που σε μια παράνομη ΝΟΤΑΜ αμφισβητούσε όχι μόνο κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά το ίδιο το έδαφος...

Διαβάστε την συνέχεια

Μουσταφά Μπορκλουτζε. Ο Ισλαμιστής ηγέτης που πολέμισε για τον Ιησού Χριστό.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgycCJ87dVItNCGVEjnrwtvuMVdG4l2CQ5T0h-jv7uYCQoG_5WC9pjqwiJ792P6ZzKeFWMu9rReml5BNAqUgBvicxpKNAKBOWGBkTHckd6idkXuAs7uCkdEsZocN_bxx8IRR73pIUV-NN_b/s1600/%CE%99%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B5+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D+%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgycCJ87dVItNCGVEjnrwtvuMVdG4l2CQ5T0h-jv7uYCQoG_5WC9pjqwiJ792P6ZzKeFWMu9rReml5BNAqUgBvicxpKNAKBOWGBkTHckd6idkXuAs7uCkdEsZocN_bxx8IRR73pIUV-NN_b/s1600/%CE%99%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B5+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D+%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C..jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Νίκος Χειλαδάκης</b><br /> <br /> Στην ιστορία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπάρχουν πολλές άγνωστες αλλά πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες που αφορούν την πορεία της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας κάτω από το καταπιεστικό σκήπτρο των σουλτάνων της Υψηλής Πύλης, που ανάγκαζε συχνά ολόκληρους πληθυσμούς να ασπαστούν το Ισλάμ χωρίς όμως να αποβάλουν το ελληνορθόδοξο ψυχικό τους υπόβαθρο.<br /> <br /> Μια κατάπληκτη περίπτωση ήταν ο ιεροδιδάσκαλος του Ισλάμ, Μουσταφά Μπορκλουτζέ, μαθητής μαζί με τον Τοπράκ Κεμάλ του μεγάλου Σεΐχη Μπεντρεντίν. Ο Μπορκλουτζέ μαρτύρησε γιατί δίδασκε στα πλήθη που τα είχε ξεσηκώσει σε επανάσταση κατά του σουλτάνου, τον Ιησού Χριστό.<br /> <br /> Η περίπτωση του Μπορκλουτζέ είναι εξαιρετική, γιατί η ζωή του έχει παρομοιαστεί από τους οπαδούς του κατά ένα θαυμαστό τρόπο με την ζωή του ίδιου του Ιησού Χριστού. Δηλαδή ήταν ένας δάσκαλος που δίδαξε στο ποίμνιο του την υπεροχή του χριστιανισμού, πολέμησε και πιάστηκε από τους Οθωμανούς, δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο, σταυρώθηκε, πέθανε πάνω στον σταυρό όπως ο Χριστός και το πιο εκπληκτικό, όπως υποστήρηζαν οι μαθητές του, στη συνέχεια «αναστήθηκε» και κυκλοφορούσε στην νήσο Σάμο μέχρι να χαθεί με ένα περίεργο τρόπο για πάντα. Είναι δηλαδή προφανής η παρομοίωση με τον Χριστό που του έγινε από τους πιστούς οπαδούς του, χριστιανούς ορθόδοξους της δυτικής Μικράς Ασίας αλλά και εξισλαμισμένους. Ο Μπορκλουτζέ ήταν ένας δάσκαλος που θυσιάστηκε για τους μαθητές και οπαδούς του, αλλά και ένας μύθος, ένας θρύλος που παρουσιάστηκε σαν μια παράλληλη μορφή με τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, σε ένα μουσουλμανικό περιβάλλον, γι’ αυτό και αποτελεί μια εξόχως ιδιαίτερη περίπτωση.<br /> <br /> Ο Μπορκλουτζέ έζησε στα τέλη του δέκατου τέταρτου και στις αρχές του δέκατου πέμπτου αιώνα. Σαν γενέτειρα του αναφέρετε η πόλη του Αϊδίνου, στην ευρύτερη περιφέρεια της Σμύρνης, μια περιοχή όπου πάντα κατοικούσε πυκνός ελληνορθόδοξος πληθυσμός. Ακολούθησε τον δάσκαλο του Μπεντρεντίν, αλλά γρήγορα απέκτησε το δικό του ποίμνιο στην περιοχή της δυτικής Μικράς Ασίας. Λέγετε ότι τον ακολουθούσαν, κατά άλλους 4.000, κατά άλλους 10.000 πιστοί οπαδοί του. Ο Μπορκλουτζέ, (που θεωρήθηκε σαν ο διάδοχος του Μπεντερεντίν), κήρυττε όπως και ο Μπεντρεντίν την ανωτερότητα του χριστιανισμού έναντι του Ισλάμ. Είχε όμως προχωρήσει ακόμα περισσότερο από τον Μπεντρεντίν και συμπεριφέρονταν στους χριστιανούς σαν να ήταν άγγελοι, ανεβάζοντας τους πιο πάνω και από τους μουσουλμάνους. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να καλέσει τους παπάδες της Χίου να προσχωρήσουν στο κήρυγμα του. Έτσι μετά από λίγο καιρό παρατηρήθηκε να τον ακολουθούν ανάμεσα στους οπαδούς του και ελληνορθόδοξοι ιερείς, δίνοντας μια ιδιαίτερη σημασία στην διδασκαλία του στην περιοχή της δυτικής Μικράς Ασίας. Όπως αναφέρουν οι ιστορικοί της εποχής, είχε μεγάλη ανταπόκριση στο χριστιανικό ποίμνιο της δυτικής Μικράς Ασίας και πολλοί χριστιανοί είχαν γίνει ένθερμοι οπαδοί του.<br /> <br /> Ο Μπορκλουτζέ προκάλεσε μια μεγάλη εξέγερση στην περιοχή της Ερυθραίας στην Σμύρνη, εναντίον των Οθωμανών και του μουσουλμανικού κατεστημένου. Το κίνημα του, όπως και το κίνημα του Μπεντρεντίν, θεωρήθηκε από τον σουλτάνο σαν ανταρσία και στάλθηκε ισχυρή στρατιωτική δύναμη να τον αντιμετωπίσει. Οι δυνάμεις του σουλτάνου προέβησαν σε σφαγές χιλιάδων οπαδών του. Τελικά μετά από ένα άγριο κυνηγητό ο Μουσταφά Μπορκλουτζέ συνελήφθη και υπέστη από τους άντρες του σουλτάνου, όπως χαρακτηριστικά ιστορούσαν οι οπαδοί του, τα βάσανα του ίδιου του Ιησού Χριστού. Τον οδήγησαν όπως και τον Ιησού Χριστό σε ένα λόφο όπου και τον σταύρωσαν με την κατηγορία ότι δεν είναι μουσουλμάνος, αλλά γκιαούρης και σύμμαχος των χριστιανών τους οποίους αυτός και οι οπαδοί του θεωρούσαν αγγέλους, όπως κήρυττε και ο δάσκαλος του Μπεντρεντίν. Το μαρτύριο αυτό του Μπορκλουτζέ θρηνήθηκε έντονα από τους οπαδούς του, αλλά το εκπληκτικό, και αυτό δείχνει την μεγάλη λατρεία που του είχαν οι οπαδοί του, ήταν πως μετά τον θάνατο του πάνω στον σταυρό, πίστεψαν πως αναστήθηκε, (Ölümünden sonra aslında ölmeyip Sisam Adasında yaşamaya devam ettiği yayıldı = Στην πραγματικότητα μετά τον «θάνατο» του δεν πέθανε και διαδόθηκε ότι συνέχισε να ζει στην Σάμο). Όπως έλεγαν οι μαρτυρίες της εποχής, τον είχαν δει μετά την σταύρωση του σε μια αγιοποιημένη κατάσταση να κυκλοφορεί στην Σάμο και να συγκινεί τους εκεί οπαδούς του μέχρι που αναλήφθηκε, όπως ο Χριστός και χάθηκε στο υπερπέραν σαν ένας μεγάλος άγιος που κήρυξε την υπεροχή του χριστιανισμού έναντι του Ισλάμ. Από τότε πολλοί θρύλοι και τραγούδια τραγούδησαν τον μάρτυρα Μουσταφά Μπορκλουτζέ, που πέθανε πάνω στον σταυρό<br /> <br /> Μετά την κατάπνιξη του κινήματος του ένα μέρος από τους οπαδούς του ενώθηκε με τον Τοπράκ Κεμάλ, έναν άλλο επαναστάτη, επίσης μαθητή του Μπεντρεντίν στην περιοχή της Σμύρνης. Ο Τοπράκ Κεμάλ στράφηκε κατά της θρησκευτικής αρχής του σουλτάνου, αλλά και αυτός στη συνέχεια εξοντώθηκε από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις.<br /> <b>Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος</b><br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μουσταφά Μπορκλουτζε. Ο Ισλαμιστής ηγέτης που πολέμισε για τον Ιησού Χριστό.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Στην ιστορία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπάρχουν πολλές άγνωστες αλλά πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες που αφορού...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως μα κορόιδεψαν επί χρόνια. video

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguOFdIoYqUpag2mxQK8qQEHX1_ipLI66c-HphEYh-TVZFNCKxOVWN46eXq1EvZhGUDc94TkuvQpSI5yqggAz_5S8TtP7qtLi_cSxbPgrUFUfcr5lr9pa-9u3xdGwIgTlGKLkIrOIM4vYLT/s1600/%CE%A0%CF%89%CF%82+%CE%BC%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%8C%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%88%CE%B1%CE%BD+%CE%B5%CF%80%CE%AF+%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguOFdIoYqUpag2mxQK8qQEHX1_ipLI66c-HphEYh-TVZFNCKxOVWN46eXq1EvZhGUDc94TkuvQpSI5yqggAz_5S8TtP7qtLi_cSxbPgrUFUfcr5lr9pa-9u3xdGwIgTlGKLkIrOIM4vYLT/s1600/%CE%A0%CF%89%CF%82+%CE%BC%CE%B1+%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%8C%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%88%CE%B1%CE%BD+%CE%B5%CF%80%CE%AF+%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Δείτε πως μας κορόιδευαν επί χρόνια αυτοί που μας κυβερνούσαν.</b><br /> <br /> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/q26zBUvdpy4" width="650"></iframe><br /> <br /> <a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πως μα κορόιδεψαν επί χρόνια. video

Δείτε πως μας κορόιδευαν επί χρόνια αυτοί που μας κυβερνούσαν. πηγή

Διαβάστε την συνέχεια

Καταστροφή στην Ουκρανία; Ξανασκεφτείτε το

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKnKyk5ZjLdxpDEl1QyFIgdCT2S__BXU_Wjo3j9Fw1yISfIzj3oGIbaG1YCisKPkR_jQ7puFVAbNIyCxRTg4GFfGvyKZdYVAR8QtwbiiI2ZuqdQEhJVYrCJ0Z62W-pgZDJqKxBeIMdjeT4/s1600/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1;+%CE%9E%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5+%CF%84%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKnKyk5ZjLdxpDEl1QyFIgdCT2S__BXU_Wjo3j9Fw1yISfIzj3oGIbaG1YCisKPkR_jQ7puFVAbNIyCxRTg4GFfGvyKZdYVAR8QtwbiiI2ZuqdQEhJVYrCJ0Z62W-pgZDJqKxBeIMdjeT4/s1600/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%9F%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1;+%CE%9E%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5+%CF%84%CE%BF.jpg" width="640" /></a></div> <b><br /></b> <b><span style="color: #660000;">Πηγή:</span><span style="color: #990000;"> </span><a href="http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=59271%CE%B1" target="_blank"><span style="color: #660000;">Carnegie Moscow Center</span></a></b><br />   <b> Της</b> <strong><span style="color: #0b5394;">Alyona Getmanchuk</span></strong><br /> <br /> Το τελευταίο δωδεκάμηνο, η Ουκρανία γνώρισε μια επανάσταση, δύο εισβολές, δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις και δύο αδύναμες ειρηνευτικές συμφωνίες. Παρόλο που η οικονομία της χώρας βρίσκεται υπό κατάρρευση και, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, πάνω από το μισό του συνόλου των Ουκρανών πιστεύουν ότι ένα «τρίτο Maidan» είναι πιθανό, εξακολουθούν να υφίστανται πολλοί λόγοι αισιοδοξίας αναφορικά με το μέλλον της Ουκρανίας.<br /> <br /> Η απώλεια της Κριμαίας και μεγάλων εκτάσεων του Ντονμπάς συνέπεσαν με την εμφάνιση μιας ξεχωριστής Ουκρανικής εθνικής ταυτότητας: σε ποσοστό ρεκόρ του 90% οι Ουκρανοί υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της χώρας. Αυτό το επίπεδο υποστήριξης υποδηλώνει ότι η Ουκρανία επιτέλους έκοψε τον ομφάλιο λώρο με που τη συνέδεε με  τη Ρωσία και το Σοβιετικό παρελθόν της. Για πρώτη φορά, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν κατέχει έδρες στο εθνικό κοινοβούλιο. Η νοσταλγία για τη Σοβιετική Ένωση έχει επίσης μειωθεί σημαντικά.<br /> <br /> Το πατριωτικό συναίσθημα έχει ανατείλει ακόμη κι αν η Ουκρανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πτώση προς μια πιθανή χρεωκοπία και προς μια οικονομική κατάρρευση.  Ο πληθωρισμός πλησιάζει το 30% και το εθνικό νόμισμα έχει χάσει τα δύο τρίτα της αξίας του από την αρχή του έτους. Αν και το ΔΝΤ έχει ανακοινώσει μια προσωπικού επιπέδου συμφωνία ενός μακροπρόθεσμου φιλόδοξου δανειακού πακέτου, η επιδείνωση της κατάστασης στον τομέα της ασφαλείας δημιουργεί αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του προγράμματος πριν από μια προγραμματισμένη ψηφοφορία με παρόντα όλα τα μέλη της επιτροπής.<br /> <br /> Αυτός ο πρωτόγνωρος πατριωτισμός ενδεχομένως να είναι υπεύθυνος για μια αυξανόμενη συναίνεση σχετικά με την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης. Οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των μεταρρυθμίσεων στην Ουκρανία είναι πλέον όχι μόνο οι Δυτικές μαζορέτες της, αλλά και οι ίδιοι οι Ουκρανοί πολίτες. Στο Κίεβο και αλλού, υπάρχει μια αντίληψη ότι το κράτος θα καταρρεύσει αν δεν προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.<br /> <br /> Παρά τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας, πάνω από το 40% των Ουκρανών είναι πρόθυμοι να υπομείνουν οικονομικές δυσκολίες για τουλάχιστον άλλον έναν χρόνο, εφόσον, αυτές τελικά πρόκειται να οδηγήσουν σε μια μελλοντική βελτίωση στο βιοτικό τους επίπεδο. Παραδόξως, ο πόλεμος στα ανατολικά έδωσε στην κυβέρνηση του Κιέβου κάποια περιθώρια αναπνοής, αποσπώντας την προσοχή από την οικονομική κρίση. Ο πληθυσμός έχει ανεχτεί σοβαρές καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, διότι τις αποδίδει στην ομηρία της συνεχιζόμενης σύγκρουσης στο Ντονμπάς (Το αναπάντητο ερώτημα, βέβαια, είναι αν η κυβέρνηση Poroshenko-Yatseniuk λέει την αλήθεια για την παροχή αυτών των ελπίδων).<br /> <br /> Η εναλλαγή των γενεών μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων, αν και μέχρι τώρα έχει σημειωθεί ελάχιστη πρόοδος: το 32% των υποψηφίων που συμμετείχαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ήταν κάτω των 35. Πολλά από τα πιο γνωστά νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση αρθρώνουν ένα νέο όραμα για την Ουκρανία, το οποίο επικεντρώνεται στις Βρυξέλλες, όχι στη Μόσχα.<br /> <div align="justify"> Παρά την πλημμυρίδα του πατριωτισμού που, τον τελευταίο χρόνο, έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ουκρανία, οι εθνικιστικές και ακροδεξιές ιδέες δεν κυριαρχούν στην Ουκρανική κοινωνία. Τα εθνικιστικά κόμματα απέτυχαν να περάσουν το πλαφόν, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση για την εκπροσώπηση των κομμάτων στο Verkhovna Rada (Ο Dmytro Yarosh του Δεξιού Τομέα, τώρα, είναι βουλευτής στο Rada, έχοντας κερδίσει μια έδρα σε μια μονοεδρική περιφέρεια).<br /> <br /> Αν και Ρώσοι αξιωματούχοι και ορισμένοι Δυτικοί αναλυτές έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην αδυναμία της Ουκρανικής κυβέρνησης να προστατέψει τη Ρωσόφωνη μειονότητα, υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι οι Ρωσόφωνοι βρίσκονται αντιμέτωποι με διακρίσεις ή άλλες μορφές πίεσης, από τότε που η νέα κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2014. Πέντε μέλη του υπουργικού συμβουλίου που υπηρέτησαν στην μετεπαναστατική κυβέρνηση έχουν γεννηθεί, πράγματι, στη Ρωσία. Το να είναι κάποιος Ρωσόφωνος και την ίδια στιγμή να αντιτίθεται στην επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία, αποτελεί κοινή πρακτική. Η χρήση της Ουκρανικής γλώσσας δεν αποτελεί κριτήριο για τον πατριωτισμό ενός πολίτη.<br /> <br /> Μεσοπρόθεσμα, η Ουκρανία είναι στα πρόθυρα της οικονομικής και, ίσως, πολιτικής κατάρρευσης. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, το πραγματικό ερώτημα είναι κατά πόσον η εμφάνιση μιας συνεκτικής ουκρανικής εθνικής ταυτότητας δημιουργεί μια ισχυρή συναίνεση για τη μεταρρύθμιση του κράτους και παραμονή σε μια σταθερή Δυτική τροχιά.<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Καταστροφή στην Ουκρανία; Ξανασκεφτείτε το

Πηγή:   Carnegie Moscow Center    Της Alyona Getmanchuk Το τελευταίο δωδεκάμηνο, η Ουκρανία γνώρισε μια επανάσταση, δύο εισβολές, δύο...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε "συναγερμό" το Βερολίνο για τις προθέσεις των ΗΠΑ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirZ7RgAmPeiLP6HNrJQIevT7omaEX9knXFKTvuMSIt_TAXLPwjHr_F9Pu4p01EcGOq4KXnD0m5wN8CUmY1oiyOJx8nR9waBAskF4opkpTFYuLff38WvsF2ORq55ayEwJY9pSEPYRfpOikV/s1600/%CE%A3%CE%B5+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%8C+%CF%84%CE%BF+%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B9%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%97%CE%A0%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirZ7RgAmPeiLP6HNrJQIevT7omaEX9knXFKTvuMSIt_TAXLPwjHr_F9Pu4p01EcGOq4KXnD0m5wN8CUmY1oiyOJx8nR9waBAskF4opkpTFYuLff38WvsF2ORq55ayEwJY9pSEPYRfpOikV/s1600/%CE%A3%CE%B5+%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%8C+%CF%84%CE%BF+%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B9%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%97%CE%A0%CE%91.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <strong>Κώστα Ράπτη</strong><br /> Η διάσταση απόψεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου ως προς την ουκρανική κρίση – σε σημείο τέτοιο ώστε η γερμανική καγκελαρία να γνωστοποιεί (μέσω του περιοδικού που αποτυπώνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τις σκέψεις της) ότι τελεί “σε συναγερμό” για τις φιλοπόλεμες διαθέσεις ορισμένων αμερικανικών κύκλων, αλλά και να κατηγορεί τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ (SACEUR) για “επικίνδυνη προπαγάνδα”.<br /> <br /> Επαληθεύοντας τη φήμη του “εντύπου ειδικών αποστολών” το περιοδικό του Αμβούργου Der Spiegel δημοσίευσε την επαύριο της <em><a href="http://www.capital.gr/News.asp?id=2234773" target="_blank"><b><span style="color: #666666;">Συμφωνίας του Μινσκ τον περασμένο μήνα ένα εκτενές άρθρο</span></b></a></em>, υπογραφόμενο από εννέα μέλη της συντακτικής του ομάδας, σχετικά με την ακατάβλητη, όπως παρουσιάζεται, προσπάθεια της καγκελαρίου Merkel να επιτύχει κατάπαυση του πυρός στην ανατολική Ουκρανία. Σχεδόν έναν μήνα μετά, ένα άλλο, αντίστοιχης έκτασης, άρθρο, με τις υπογραφές οκτώ συντακτών, έρχεται να αποτυπώσει την δυσφορία του Βερολίνου για ό,τι εκλαμβάνει ως αμερικανική προσπάθεια υπονόμευσης των διπλωματικών προσπαθειών του.<br /> <br /> Αφετηρία αποτελούν οι δηλώσεις στις οποίες προέβη την περασμένη Τετάρτη, εν μέσω ηρεμίας στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός, ο SACEUR στρατηγός Philip Breedlove περί αποστολής από τη Ρωσία στην αποσχισθείσα περιοχή του Ντονμπάς “τουλάχιστον χιλίων οχημάτων, μάχιμων μονάδων, εξελιγμένων αντιαεροπορικών συστημάτων και μοιρών πυροβολικού”. Οι Γερμανοί ηγέτες έμειναν ενεοί. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Η διατύπωση από τον Breedlove ισχυρισμών οι οποίοι δεν επιβεβαιώνονταν από τη γερμανική υπηρεσία πληροφοριών (BND) ή τα στοιχεία άλλων συμμάχων έχει καταστεί οικείο μοτίβο.<br /> <br /> Κατά το Spiegel, ο Breedlove παίζει το παιχνίδι των σκληροπυρηνικών στο αμερικανικό Κογκρέσο και το ΝΑΤΟ – σε σημείο ώστε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier να εγείρει το θέμα στον γ.γ. της Συμμαχίας Jens Stoltenberg.<br /> <br /> Σύμφωνα με αμερικανικές πηγές που επικαλέιται το γερμανικό περιοδικό, ο στρατηγός έχει αναλάβει τον ρόλο του “υπερ-ιέρακα”, με αποστολή να εντείνει την πίεση στους περισσότερο επιφυλακτικούς συμμάχους των ΗΠΑ. Αλλά δεν είναι αυτός η μόνη ποηγή έντασης. Η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Victoria Nuland ανήκει σε όσους επιδιώκουν την αποστολή οπλισμού από τη Ουάσιγκτον στην κυβέρνηση της Ουκρανίας.<br /> <br /> Ο πρόεδρος Obama, κατά το Spiegel, εμφανίζεται απομονωμένος. Ενώ έχει δώσει προς το παρόν τη στήριξή του στις προσπάθειες της Merkel, δεν έχει κάνει κάτι για να χαλιναγωγήσει όσους επιδιώκουν την κλιμάκωση της έντασης με τη Ρωσία. Οι δηλώσεις του στρατηγού Breedlove έχουν την προέγκριση του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου.<br /> <br /> Η γερμανική πλευρά δεν αμφιβάλλει ότι οι αυτονομιστές της ανατολικής Ουκρανίας δέχονται ως ένα βαθμό ενισχύσεις από τη Ρωσία. Επίσης αντιλαμβάνεται ότι ένα μείγμα πολιτικής επιχειρηματολογίας και στρατιωτικής προπαγάνδας είναι αναγκαίο. Αλλά, ο τόνος των δηλώσεων Breedlove της προκαλεί ανησυχία. Ανακριβείς ισχυρισμοί και υπερβολικές εκτιμήσεις θέτουν εν κινδύνω την αξιοπιστία της Δύσης, σύμφωνα με ανώτερο Γερμανό αξιωματούχο.<br /> <br /> Το Spiegel συνέλεξε σειρά αμφισβητήσιμων ισχυρισμών του Breedlove σχετικά με την στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση και απευθύνθηκε γραπτά στον ίδιο τον στρατηγό για εξηγήσεις. Η απάντησή του ήταν ότι ο ίδιος επιμένει στις δημόσιες δηλώσεις του και απέδωσε την αμφισβήτηση στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ στηρίζεται στις διαφορετικές πληροφορίες υπηρεσιών 33 κρατών-μελών, οι οποίες δεν μπορούν να συμπίπτουν. Πρόσθεσε μάλιστα ότι “ως μία Συμμαχία στηριγμένη στις θεμελιώδεις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να απαντά στην προπαγάνδα με την προπαγάνδα, αλλά μόνο με την αλήθεια”.<br /> <br /> Το Βερολίνο δεν θα μπορούσε να συμφωνεί περισσότερο (“πρέπει να χρησιμοποιούμε επιχειρήματα αντάξια ενός συνταγματικού κράτους”). Και στέκεται ιδιαίτερα όχι μόνο στο γεγονός ότι τις επιφυλάξεις του μοιράζονται και άλλα σύμμαχα κράτη (όπως φάνηκε και από το τελευταίο εβδομαδιαίο γεύμα εργασίας του Βορειο-Ατλαντικού Συμβουλίου), αλλά στο ότι οι εκάστοτε ισχυρισμοί Breedlove συγχρονίζονται πάντοτε με κάποιο σοβαρό βήμα εκτόνωσης της κατάστασης στην Ουκρανίας – σαν να αποτελούν συνειδητή προσπάθεια ακύρωσής του. Παρατηρούν επίσης οι Γερμανοί ιθύνοντες πόσο πιο πολεμοχαρείς ακούγονται οι ηγέτες της Ουκρανίας μετά από κάθε επίσκεψη Αμερικανού πολιτικού ή στρατιωτικού στο Κίεβο.<br /> <br /> Οι κυβερνητικές πηγές που επικαλείται το Spiegel τονίζουν πόσο σημαντικό είναι για το Βερολίνο να ξέρει ότι στηρίζεται από τους συμμάχους του στις διπλωματικές του προσπάθειες. Και το άρθρο επιμένει ιδιαίτερα σε ό,τι μπορεί να τις απειλήσει: την αποστολή αμερικανικού οπλισμού στο Κίεβο.<br /> <br /> Μολονότι εξαιρούν προσεκτικά τον Barack Obama προσεκτικά, οι συντάκτες κάνουν λόγο για τις πιέσεις που δέχεται ο Αμερικανός πρόεδρος από τους Ρεπουμπλικανούς και μερίδα του δικού του κόμματος – και εκτιμούν ότι επ΄ αυτού οι Breedlove και Nuland ενεργούν συντονισμένα.<br /> <br /> Υπενθυμίζει άλλωστε το γερμανικό περιοδικό τόσο την προσωπική εμμονή της υφυπουργού Εξωτερικών με τα ρωσικά πράγματα (η οικογένειά της κατάγεται από τη Βεσσαραβία) όσο και την αθυροστομία της (την γνωστή τηλεφωνική της αποστροφή “Fuck the EU” αλλά και τα “μοσχοβίτικα καμώματα της Merkel” στα οποία αναφέρθηκε απαξιωτικά όταν στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου ανέλαβε να συντονίσει τους Αμερικανούς συνέδρους, προσφέροντάς τους αντεπιχειρήματα στις ευρωπαϊκές επιφυλάξεις). Σημειωτέον ότι η Nuland ακούγεται για επικεφαλής του State Department σε περίπτωση νίκης των Ρεπουμπλικανών, ενώ είναι σύζυγος του νεοσυντηρητικού διανοουμένου Robert Kagan, που έχει διατυπώσει τη γνωστή φόρμουλα ότι οι Αμερικανοί είναι από τον πλανήτη Άρη, ενώ οι Ευρωπαίοι, ανίκανοι να αξιολογήσουν τη σημασία της στρατιωτικής ισχύος, από την Αφροδίτη.<br /> <br /> Το Spiegel καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: “στο Βερολίνο, κορυφαίοι πολιτικοί θεωρούσαν πάντα την κοινή [συμμαχική] στάση έναντι της Ρωσία, ως αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας των διπλωματικών προσπαθειών. Προς το παρόν, το κοινό μέτωπο αντέχει, αλλά η διαφωνία είναι θεμελιώδης – και αφορά το ερώτημα κατά πόσον η διπλωματία μπορεί να είναι αποτελεσματική χωρίς την απειλή στρατιωτικής δράσης. Επιπλέον, οι δι-ατλαντικοί σύμμαχοι έχουν αποκλίνοντες στόχους: ενώ η γαλλογερμανική πρωτοβουλία αποβλέπει στη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία, οι ιέρακες στην αμερικανική κυβέρνηση έχουν κατά νου τη Ρωσία. Επιθυμούν να αναστρέψουν την επιρροή της Μόσχας στην περιοχή και να αποσταθεροποιήσουν την εξουσία του Putin. Για αυτούς η ιδεώδης έκβαση θα είναι η αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα”...<br /> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σε "συναγερμό" το Βερολίνο για τις προθέσεις των ΗΠΑ

Του Κώστα Ράπτη Η διάσταση απόψεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου ως προς την ουκρανική κρίση – σε σημείο τέτοιο ώστε η γερμανική καγκε...

Διαβάστε την συνέχεια

Δυσοίωνα μηνύματα για τα ελληνικά κοιτάσματα σε Ιόνιο και Κρήτη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpnXNyXH0SZbcjCR9PjyzzAeuHXKEVweNHM4HzuQY2SR4epnz-hesSXBDMwefBVsXop2qD_kB_YnAl5-4HFLK9NFlQGwH-scxReJS9wti-IGLP77MmGOoBLsQZcpkZ6cvcSFc2_lC-wN5O/s1600/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B1+%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B1+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CE%99%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpnXNyXH0SZbcjCR9PjyzzAeuHXKEVweNHM4HzuQY2SR4epnz-hesSXBDMwefBVsXop2qD_kB_YnAl5-4HFLK9NFlQGwH-scxReJS9wti-IGLP77MmGOoBLsQZcpkZ6cvcSFc2_lC-wN5O/s1600/%CE%94%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B1+%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%B1+%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC+%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CE%99%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7.jpg" width="640" /></a></div> <br /> του <strong>Χάρη Φλουδόπουλου</strong><br /> <br /> Δυσοίωνα μηνύματα έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τους πετρελαϊκούς κολοσσούς που πριν από λίγους μήνες εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τα ελληνικά κοιτάσματα σε Ιόνιο και Κρήτη. Με την προθεσμία για την κατάθεση προσφορών στον μεγάλο ελληνικό γύρο παραχωρήσεων να λήγει στις 15 Μαΐου, ο ένας μετά τον άλλον οι μεγάλοι παίκτες δείχνουν απρόθυμοι να επενδύσουν στην προοπτική των ελληνικών υδρογονανθράκων.<br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες του «Κ», μετά τις εκλογές δεν έχει γίνει ούτε μία κρούση στο data room του μεγάλου γύρου παραχωρήσεων για τα 20 θαλάσσια οικόπεδα, παρά το γεγονός ότι, μόλις προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, τον Οκτώβριο, σημαντικός αριθμός μεγάλων πετρελαϊκών είχε δείξει έντονη κινητικότητα και τουλάχιστον τρεις εταιρείες είχαν αγοράσει τα πακέτα των σεισμικών δεδομένων, αξίας αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων.<br /> <div align="center"> </div> <div align="justify"> Η μέχρι στιγμής «αφλογιστία» του διαγωνισμού αποδίδεται εν μέρει στη σύγχυση που προκλήθηκε στην πετρελαϊκή αγορά από τις πρώτες δηλώσεις της νέας ηγεσίας του υπουργείου Ενέργειας, όταν, δηλαδή, ο Π. Λαφαζάνης, με αμφίσημες τοποθετήσεις, άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο είτε να αλλάξουν οι όροι είτε ακόμα και να αναβληθεί ο διαγωνισμός.<br /> <br /> Ακολούθησε το πρόχειρο και μάλλον ατυχές άνοιγμα που επιχείρησε να κάνει ο ΥΠΑΠΕΝ στην κρατική ρωσική εταιρεία γεωλογικών ερευνών Rosgeo, προκειμένου να ξεκινήσει συνεργασία για τρισδιάστατες σεισμικές έρευνες στο Αιγαίο.<br /> <br /> <strong>Αρνητικό περιβάλλον</strong><br /> <br /> Και, εάν οι ερασιτεχνικοί πρώτοι πολιτικοί χειρισμοί έφεραν τους πετρελαϊκούς επενδυτές στην πόρτα της εξόδου, το τελειωτικό χτύπημα φαίνεται ότι έρχεται από το εξαιρετικά αρνητικό περιβάλλον στη διεθνή αγορά πετρελαίου. <br /> Είναι χαρακτηριστικό ότι, με τις διεθνείς τιμές του αργού να σταθεροποιούνται στην περιοχή των 60 δολαρίων (μειωμένες κατά 50% τους τελευταίους 12 μήνες), οι μεγάλες πετρελαϊκές παρακολουθούν την κεφαλαιοποίησή τους να υφίσταται αλλεπάλληλα πλήγματα και οι ίδιες αντιδρούν με ένα πρωτοφανές μπαράζ περικοπών στις επενδύσεις τους. Μόνο φέτος υπολογίζεται ότι βρίσκονται σε κίνδυνο επενδυτικά έργα έρευνας και παραγωγής που ξεπερνούν τα 150 δισ. δολάρια.<br /> <br /> Από αυτά τα projects, σε μεγαλύτερο κίνδυνο βρίσκονται οι έρευνες σε μεγάλα βάθη (deep και ultra deepwater), καθώς και οι νέες ανεξερεύνητες περιοχές (frontier). Τα ελληνικά οικόπεδα εμπίπτουν και στις δύο κατηγορίες, γι΄ αυτό και οι ιθύνοντες του διαγωνισμού είχαν θέσει ως όρο για τις βαθιές γεωτρήσεις σε Ιόνιο και Κρήτη να πραγματοποιηθούν από εταιρείες με μεγάλο μέγεθος και εμπειρία («oil majors»).<br /> <br /> <strong>«Stop» στην έρευνα στα μεγάλα βάθη<br /> </strong>Μια τέτοια προοπτική σήμερα δεν φαίνεται ρεαλιστική. Σύμφωνα με τον επικεφαλής ενεργειακό αναλυτή της ABN Amro, Jan-Hein Jesse, με τις τιμές του πετρελαίου να σταθεροποιούνται για φέτος και το 2016 στα 60 δολάρια, σταματά η έρευνα και παραγωγή για τα πιο «ακριβά πετρέλαια» σε μεγάλα βάθη (ultra deep). Σύμφωνα με τον αναλυτή της εξειδικευμένης περί τα ενεργειακά εταιρείας μελετών Douglas-Westwood, Jason Waldie, οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις υπεράκτιες εξορύξεις πετρελαίου θα αρχίσουν να συνέρχονται μόνο έπειτα από δύο χρόνια.<br /> <br /> Ακόμα και η γνωστή νορβηγική εταιρεία σεισμικών ερευνών PGS, η οποία διενέργησε τις σεισμικές έρευνες σε Ιόνιο Κρήτη και αναμένει τον ελληνικό διεθνή γύρο παραχωρήσεων προκειμένου να αποσβέσει την επένδυσή της, έχει προειδοποιήσει για μειωμένα κέρδη στο πρώτο τρίμηνο και για όσο χρονικό διάστημα οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου θα περιορίζουν τις........... και οι επιφυλακτικές επενδύσεις των εταιρειών θα επηρεάζουν τις προσφορές, τις τιμές και τη χρήση σεισμικών σκαφών.<br /> <br /> Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζουν οι πρόσφατες ανακοινώσεις και κινήσεις από εταιρείες που είχαν περιληφθεί μέχρι πρόσφατα στη λίστα των πιθανών ενδιαφερομένων για τον μεγάλο ελληνικό διαγωνισμό. Οι 7 πιο γνωστές είναι οι εξής: <br /> <br /> <strong>Exxon Mobil</strong><br /> Η είδηση ότι η μεγαλύτερη ιδιωτική πετρελαϊκή εταιρεία στον κόσμο αγόρασε το πακέτο των σεισμικών δεδομένων για το Ιόνιο και την Κρήτη ανέβασε στα ύψη τον πήχη των προσδοκιών. Η εταιρεία προ ημερών ανακοίνωσε μειωμένα κέρδη τριμήνου κατά 21% και περιορισμό κατά 4 δισ. των επενδύσεων το 2014. Την επόμενη εβδομάδα αναμένεται να ανακοινώσει νέες περικοπές στο επενδυτικό της πλάνο για το 2015. <br /> <br /> <strong>BP</strong> <br /> Η εταιρεία δήλωσε ότι θα μειώσει τις επενδυτικές της δαπάνες κατά 20% φέτος και παράλληλα θα καθυστερήσει την ανάπτυξη project με οριακό περιθώριο κέρδους στο κομμάτι της έρευνας και παραγωγής. Η βρετανική πολυεθνική φέρεται να είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της για τους ελληνικούς διαγωνισμούς, όταν ο επικεφαλής της, Bob Dudley, είχε συναντηθεί με τον πρώην πρωθυπουργό. <br /> <br /> <strong>Total </strong>Η γαλλική εταιρεία ήταν η πρώτη που αγόρασε το πακέτο των σεισμικών της PGS, έχοντας, μάλιστα, αποδεδειγμένο ενδιαφέρον για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αφού έχει αναλάβει στην Κύπρο την εκμετάλλευση δύο οικοπέδων. Ωστόσο, η χαμηλή πτήση των τιμών του πετρελαίου οδήγησε την πετρελαϊκή σε περικοπή κατά 30% των επενδύσεων για έρευνες και κατά 10% των συνολικών δαπανών του γαλλικού κολοσσού. <br /> <br /> <strong>Anadarko Oil</strong> <br /> Μια από τις «μεγαλομεσαίες» εταιρείες του Χιούστον, με τζίρο 13,9 δισ. δολάρια, πάγια 51,9 δισ. και δραστηριότητα σε Αφρική, Κίνα, Ασία, ΗΠΑ, ήταν από τις πετρελαϊκές που είχε επικοινωνία με τον πρώην υπουργό αρμόδιο για τους υδρογονάνθρακες, Γ. Μανιάτη. Ήδη η εταιρεία έχει δηλώσει ότι προχωρά σε περικοπές επενδύσεων το 2015, σε ποσοστό από 20 έως 40%, για να ενισχύσει τη ρευστότητά της. <br /> <br /> <strong>Marathon Oil</strong> <br /> Ακόμα μία σημαντική πετρελαϊκή με έδρα το Τέξας (τζίρος 14,9 δισ., πάγια 35,62 δισ. και δραστηριότητα σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Αφρική και Ασία), η οποία είχε επαφές με την προηγούμενη κυβέρνηση για τον γύρο παραχωρήσεων. Έχοντας ήδη ξεκινήσει επενδυτικές περικοπές, ανακοίνωσε ότι ήδη εξοικονόμησε 225 εκατ. δολάρια, ενώ για το 2015 σχεδιάζει νέες περικοπές ύψους 3,5 δισ. δολαρίων ή, αλλιώς, 20% κάτω σε σχέση με το 2014. <br /> <br /> <strong>Shell</strong> <br /> Η εταιρεία ανακοίνωσε περικοπές ύψους 15 δισ. δολαρίων για την επόμενη τριετία. Ο αγγλοολλανδικός κολοσσός, καθώς έχει ενεργή παρουσία στην Αλβανία, φερόταν να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον όχι για τον μεγάλο γύρο παραχωρήσεων, αλλά και τα χερσαία οικόπεδα στη Δυτική Ελλάδα. Ωστόσο, τελικά απείχε από τον διαγωνισμό-φιάσκο που ολοκληρώθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου. </div> <br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Δυσοίωνα μηνύματα για τα ελληνικά κοιτάσματα σε Ιόνιο και Κρήτη.

του Χάρη Φλουδόπουλου Δυσοίωνα μηνύματα έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τους πετρελαϊκούς κολοσσούς που πριν από λίγους...

Διαβάστε την συνέχεια

Πρόταση για ευρωπαϊκό Στρατό: Μεγάλη μας ευκαιρία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5jyvOsvQdCZ6Gr45YLbxlovzl2nsT9ON3T-QPlv6T22cwMsISe-rS-9glSTFr0iTTOviuEFAm2A0uipF_yqzht5uijMtR2PnXOKr3F8h4qldGG0t4HcP1C1lvM_oXy3AT8NaHU7bAhKbU/s1600/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C+%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C.+%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CF%82+%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1;.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5jyvOsvQdCZ6Gr45YLbxlovzl2nsT9ON3T-QPlv6T22cwMsISe-rS-9glSTFr0iTTOviuEFAm2A0uipF_yqzht5uijMtR2PnXOKr3F8h4qldGG0t4HcP1C1lvM_oXy3AT8NaHU7bAhKbU/s1600/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C+%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C.+%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7+%CE%BC%CE%B1%CF%82+%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1;.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού προτείνει, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. «Η ύπαρξη του Ευρωστρατού θα βοηθήσει την ΕΕ να χτίσει κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας. Επίσης, με την ύπαρξη του, η Ευρώπη θα μπορεί να εκτελέσει τις υποχρεώσεις της προς τον κόσμο, τη διεθνή κοινότητα», είπε ο Γιούνκερ.</strong><br /> <strong><span style="color: #990000;">Των ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ και ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΡΥΚΑ</span></strong><br /> Ο Ευρωστρατός, κατά τον Γιούνκερ, θα μπορεί να δρα αποφασιστικά και γρήγορα, έναντι κάθε απειλής που θα αντιμετωπίσει ένα ή περισσότερα από τα 28 κράτη μέλη της ένωσης. Είπε επίσης, πως <strong>η δημιουργία του Ευρωστρατού θα έστελνε και στη Ρωσία το μήνυμα</strong> πως η ΕΕ είναι ενωμένη και έτοιμη να υπερασπίσει τις ευρωπαϊκές αξίες.<br /> Οι προτάσεις του επικεφαλής της Κομισιόν τυγχάνουν της <strong>υποστήριξης της επιτροπής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων της γερμανικής Βουλής</strong>. Ο πρόεδρος της επιτροπής Νόμπερτ Ρότγκεν δήλωσε πως «οι Ευρωπαίοι δαπανούν τεράστια χρηματικά ποσά για την άμυνα, τα οποία, αν συνδυαστούν, ξεπερνούν αυτά που δαπανά η Ρωσία. Παρόλα αυτά οι στρατιωτικές δυνατότητες του κάθε κράτους ξεχωριστά παραμένουν ανεπαρκείς για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια που επιθυμούμε».<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Μήπως εάν προχωρήσει η ιδέα δημιουργίας ευρωπαϊκών ενόπλων δυνάμεων, αυτό συνιστά μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Ελλάδα; Μήπως αυτό ανοίγει έναν δρόμο στη χώρα να βρει τη δική της θέση στον «καταμερισμό εργασίας» που θα γίνεται ανάμεσα στα ευρωπαϊκά έθνη που συμμετέχουν, ώστε να σταματήσει να θεωρείται το «απροσάρμοστο αποπαίδι» της ευρωπαϊκής οικογένειας;</span></i></strong></div> <div style="text-align: center;"> <span style="color: #003366;"><strong><br /> </strong></span></div> Η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει<strong> ένα από τα σημαντικά συγκριτικά της πλεονεκτήματα</strong>. Το ότι λόγω της γεωστρατηγικής της θέσεως και της τουρκικής απειλής, η χώρα ήταν <strong>πάντα υποχρεωμένη να διατηρεί καλά εκπαιδευμένες ένοπλες δυνάμεις, με επιχειρησιακές δυνατότητες δυσανάλογα υψηλές</strong> σε σχέση με το μέγεθος της χώρας.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Την απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα την αντιλαμβάνονται πλέον όλο και περισσότερο αυτοί που την αμφισβητούσαν, καθήμενοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους, κάπου στη βόρεια Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια, θεωρώντας ότι τα προβλήματα επιλύθηκαν με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, καθώς η γνωστή αφέλεια και ο ιδεαλισμός τους, τους έκανε τα καταλληλότερα θύματα θεωριών τύπου του «τέλους της Ιστορίας».</span></i></strong></div> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /> </span></i></strong></div> Η<strong> αναβίωση της φοβίας τους για τη «ρωσική απειλή»</strong> τους βγάζει βίαια από τη μακαριότητά τους, ενώ η <strong>παρουσία ενός ημι-παράφρονα ισλαμιστή ηγέτη στο «τιμόνι» της Τουρκίας, </strong>έχει γκρεμίσει τα <strong>στερεότυπα του κράτους-μοντέλου</strong> του μουσουλμανικού κόσμου, την ενσωμάτωση του οποίου δεν επέτρεπε η «κακή» Ελλάδα με το δικαίωμα αναβλητικής αρνησικυρίας, το γνωστό «βέτο», έχει οδηγήσει <strong>σε αφύπνιση τα ευρωπαϊκά αντανακλαστικά αυτοπροστασίας και επιβίωσης</strong>.<br /> Η δημιουργία<strong> ενός πραγματικού «Ευρωστρατού»</strong> (διότι μέχρι σήμερα ό,τι είχε δημιουργηθεί αποτελούσε <strong>καλαμπούρι</strong>, αφού γρήγορα η προσπάθεια<strong> εκφυλίστηκε και προσαρμόστηκε στις ιδεοληψίες, </strong>ότι στο εξής τα ευρωπαϊκά προβλήματα θα αφορούσαν <strong>ειρηνευτικές αποστολές,</strong> με απώτερο σκοπό τη μεταλαμπάδευση των αξιών της Ευρώπης…) θα τον οδηγούσε και στα ελληνικά σύνορα, η Ένωση θα παρενέβαινε ενεργά στην οριστική επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία προστατεύοντας τα δικά της πλέον συμφέροντα, ή με την απλή παρουσία της στην περιοχή θα διαμήνυε ότι η επίθεση στην Ελλάδα θα συνεπαγόταν επίθεση στην ενωμένη Ευρώπη.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Αυτό αποτελούσε ουτοπία στο παρελθόν, οι σημερινές συνθήκες όμως είναι εντελώς διαφορετικές, αρκεί να αντιληφθούμε ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ένας απλός «καταναλωτής ασφαλείας». Θα πρέπει να εμπλακεί ενεργά σε όλα τα στάδια οικοδόμησης και στελέχωσης ευρωπαϊκών ενόπλων δυνάμεων, μεταλαμπαδεύοντας και την επιχειρησιακή της εμπειρία δεκαετιών. Η δε παρουσία στο στρατιωτικό «τιμόνι» του σημερινού Έλληνα αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου, κάνει την περίσταση να μοιάζει ακόμα πιο ελκυστική.</span></i></strong></div> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /> </span></i></strong></div> <div style="text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/04/Kostarakos_A-GEETHA.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-99707" height="290" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/04/Kostarakos_A-GEETHA.jpg" title="Kostarakos_A-GEETHA" width="400" /></a></div> Οι επιχειρησιακές ικανότητες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στον <strong>ναυτικό </strong>και τον <strong>αεροπορικό</strong>, κυρίως, αλλά <strong>ακόμα και τον χερσαίο</strong> τομέα (επιμέρους θύλακες είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικοί…) θα αποτελούσε<strong> «κεφάλαιο» το οποίο θα επένδυε ο Ελληνισμός στην Ευρώπη,</strong> το οποίο θα ήταν απόλυτα συμβατό με τις συστάσεις αγγλοσαξονικών «κύκλων» για την αξιοποίηση της πραγματικής ισχύος της χώρας μας.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Κατά συνέπεια, οι ειδικές συνθήκες που έχει επιβάλει η γεωγραφία σε συνδυασμό με την εσωτερική γεωγραφική διαμόρφωση του ελληνικού εδάφους, νησιωτικού και ηπειρωτικού, επιβάλουν στην Ελλάδα να αντιμετωπίσει ένα δυσανάλογα υψηλό κόστος σε σχέση με την πλειοψηφία των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν μπορεί να μην προσμετρείται όταν κάποιος αξιολογεί τις οικονομικές επιδόσεις της χώρας.</span></i></strong></div> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /> </span></i></strong></div> Με απλά λόγια, <strong>η επαναφορά της στην κατηγορία μιας «φυσιολογικής» χώρας, </strong>δεν μπορεί να ακολουθεί τους κανόνες και τα πρότυπα αξιολόγησης για την πλειοψηφία των υπολοίπων χωρών. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο οφείλει η ελληνική πολιτική ηγεσία <strong>να προβάλει και να αξιοποιήσει</strong>. Διότι πρέπει να βρει τις ιδέες εκείνες που θα μπορούσαν <strong>να αποτιμώνται και η απέναντι πλευρά</strong> στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης να είναι<strong> διατεθειμένη να «αγοράσει»</strong>.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Τούτων λεχθέντων, πόσο αδιάφορη θα ήταν για τους εταίρους, π.χ. μια εξαιρετικά εκπαιδευμένη μοίρα μαχητικών αεροσκαφών που θα συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα «πανευρωπαϊκού rotation», μεταβαίνοντας σε διάφορα σημεία της ευρωπαϊκής επικράτειας για να εκτελεί περιπολίες στον εναέριο χώρο; Αντίστοιχα, προς το συμφέρον της χώρας θα ήταν να περάσει η επιχειρησιακή αξιοποίηση πολεμικών μοιρών άλλων χωρών για περιπολίες στα ελληνικά σύνορα;</span></i></strong></div> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /> </span></i></strong></div> Σε όλα τα ανωτέρω πρέπει να γίνουν δύο διευκρινίσεις. Η μία διευκρίνιση αφορά την ένσταση που θα υποβάλλουν πολλοί, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο, μας φέρνει σε μετωπική αντιπαράθεση και σε στρατιωτικό επίπεδο με τη Ρωσία. Η πρώτη προφανής απάντηση είναι, ότι αυτό <strong>ήδη συμβαίνει </strong>στο βαθμό που η χώρα είναι <strong>μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/10/Hellenic_Navy.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-112555" height="264" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/10/Hellenic_Navy.jpg" title="Hellenic_Navy" width="400" /></a><br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Η δεύτερη απάντηση είναι, ότι στο σύγχρονο δυναμικό περιβάλλον των διεθνών σχέσεων, επιλογές χωρίς κόστος δεν υπάρχουν, ενώ τα ιστορικά παραδείγματα καταστροφικών συνεπειών… ελεύθερων, ιδεολόγων και ωραίων «αδέσμευτων» οι οποίοι συνεθλίβησαν εξαιτίας του τοπικού ανταγωνισμού των πραγματικά ισχυρών, όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και ξεκινούν για εμάς από την κυπριακή τραγωδία του 1974.</span></i></strong><br /> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /></span></i></strong></div> Υπάρχει και μια τρίτη απάντηση όμως. Ότι <strong>η ελληνική συνεισφορά θα μπορούσε να προσδώσει τέτοια ποιοτική παράμετρο στις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις,</strong> ώστε η συμβολή να είναι καθοριστική στη διαμόρφωση συνθηκών <strong>στρατιωτικής ισορροπίας, άρα αποτροπής, άρα ειρήνης</strong>… Και όπως έχει αποδειχθεί, <strong>το να βρίσκεται εντός των δομών του αντιπάλου μια χώρα την οποία για πλειάδα λόγων θεωρείς πιο φιλική απέναντί σου, αυτό την καθιστά διπλά πολύτιμη…</strong><br /> Η ετέρα διευκρίνιση είναι, ότι όσα καταγράφηκαν,<strong> σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτη να επιστρέψει στον δρόμο του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού,</strong> στον οποίο κινήθηκε με… συνέπεια επί δεκαετίες, θεωρώντας ότι το χρήμα είναι <strong>κάτι το οποίο το φέρνει… ο πελαργός</strong> κάθε πρώτη του μήνα.<br /> Εάν θεωρεί ότι θα κάνει τη μεγάλη επανάσταση δημιουργώντας <strong>μια «λειτουργική σοβιετία»,</strong> είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα απογοητευθεί και θα καταστραφεί και <strong>στον δρόμο αυτό μόνο ανεγκέφαλοι θα ακολουθούσαν</strong>. Η λαϊκή εντολή που επικαλείται η κυβέρνηση στας Ευρώπας, είναι <strong>πρόβλημα που αφορά αποκλειστικά εμάς στο εσωτερικό της χώρας</strong>, δεν δεσμεύει τους εταίρους και δανειστές. Αυτό είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.<br /> Ενδιάμεσο στάδιο δεν υπάρχει. Είτε μας αρέσει είτε όχι. <strong>Διότι το θέαμα των διαμαρτυρόμενων Ελλήνων με αίτημα δώσουν άλλοι χρήματα για να κάνουμε εμείς τις δοκιμές μας, ανήκει στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας και της φαντασίας, όχι της πραγματικότητας</strong>. Μπορούμε να επιλέξουμε συλλογικά μια πορεία εκτός του ευρώ και όντως μπορεί οι δανειστές να χάσουν ακόμα και <strong>μεγάλης σημασίας πλεονεκτήματα</strong> με την απώλεια της Ελλάδας, το οποίο μπορεί σε αυτή τη φάση να συνειδητοποιούν, μπορεί όμως και όχι.<br /> <br /> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;">Δεν μπορούμε όμως να αρνηθούμε να τους αναγνωρίσουμε όσα ισχύουν και για μας τους ίδιους. Το δικαίωμα δηλαδή να συμπεριφερθούν μη ορθολογικά, ή στο «ζύγισμα» των δυο μη ορθολογικών συμπεριφορών, οι δανειστές μας να θεωρήσουν μη αποδεκτό το κόστος ενδεχόμενης υποχώρησης εκ μέρους τους, έναντι του δικού μας θεωρούμενου ως παραλογισμού. Εν ολίγοις, να θεωρήσουν το κόστος που συνεπάγεται η απώλεια της Ελλάδας ως πιο διαχειρίσιμο σε σχέση με το αντίστοιχο σε περίπτωση υποχώρησης.</span></i></strong></div> <div style="text-align: left;"> <strong><i><span style="color: #444444;"><br /> </span></i></strong></div> <!-- /metas --> <br /> Ας ελπίσουμε, πως όσοι επιλέξαμε να μας εκπροσωπούν και θα βρίσκονται σήμερα στο Eurogroup, <strong>έχουν συναίσθηση της κατάστασης, αλλά και του ότι εντολή εξόδου από το ευρώ ουδέποτε τους έδωσε ο ελληνικός λαός</strong>.<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πρόταση για ευρωπαϊκό Στρατό: Μεγάλη μας ευκαιρία;

Τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού προτείνει, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sonntag, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπή...

Διαβάστε την συνέχεια