Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Ρωσία και Τουρκία: Πορεία προς την προδιαγεγραμμένη σύγκρουση

Ellada simera 0 κόσμος, Πολιτική, Τουρκία 19:42

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqSe6JV4RNVqxe0TJqb4-rhzOuQgk1RnqqzFO4dSN-MowFSQwsp5RLqeBCjas_VrEF6S4JL9u6qIbV_KCkHs4hHSFwpUTVrp2GBAfSISlxjyjLbYNvXPiC0OYo2w2W8l86IGPQSq24Qftv/s1600/poytin+erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqSe6JV4RNVqxe0TJqb4-rhzOuQgk1RnqqzFO4dSN-MowFSQwsp5RLqeBCjas_VrEF6S4JL9u6qIbV_KCkHs4hHSFwpUTVrp2GBAfSISlxjyjLbYNvXPiC0OYo2w2W8l86IGPQSq24Qftv/s1600/poytin+erdogan.jpg" /></a></div>
 
Η πολιτική απομόνωση τις εξαναγκάζει σε εταιρική σχέση 
 
Η απομόνωση της Ρωσίας αναγκάζει τη χώρα να βρει εναλλακτικές λύσεις. Τώρα η χώρα θέλει να μεταφέρει φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας στην ΕΕ. 
 Για την Τουρκία, η εποχή των παγετώνων μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας φαίνεται να έρχεται σε μια καλή στιγμή. 
 
Με μια ματιά στις δυτικές εφημερίδες, μπορεί κάποιος να διαβάσει, σχεδόν τίποτα άλλο, από έντονη κριτική κατά της Ρωσία. Για την στάση της στη σύγκρουση της Συρίας, και ιδιαίτερα την Ουκρανία, για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, την ούτως ή άλλως κατεστραμμένη φήμη της χώρας του στην Δύση, τις σημαντικές ζημιές ως αποτέλεσμα όλων αυτών των εξελίξεων. Δεν είναι καλό για τη φήμη της αχανούς αυτοκρατορίας. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έχουν περάσει σε έναν αδυσώπητο πόλεμο προπαγάνδας ενάντια στον Πούτιν και τις πολιτικές του. Είτε αυτό είναι από την προοπτική της Δύσης σωστό ή λάθος, ο Πούτιν δεν κάνει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ότι στην πραγματικότητα να προσπαθεί να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του. 
 
Η Νέα Τουρκία και η Ευρώπη 
 
Αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία, αυτή τη στιγμή, τίποτε το θετικό δεν μπορεί να βρει κάποιος αναζητώτας πηλροφορίες στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Έκδηλη είναι δυσαρέσκεια και μερικές φορές ακόμη και η οργή για την πολιτική πορεία της κυβέρνησης του Τουρκίας, ο δρόμος της μακριά από την Ευρώπη προς την Ασία, προς τον ισλαμικό κόσμο ή απλά όπως τώρα προς την Ρωσία. Το πιο ενοχλητικό τώρα, από μια δυτική σκοπιά, η συνάντηση των δύο ηγετών και η στρατηγική ενεργειακή συνεργασία. Δύο χώρες που είναι οικονομικά, στρατηγικά και πολιτικά σημαντικές για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να έρθουν πιο κοντά. 
 
Εδώ, η Ρωσία και η Τουρκία έχουν έντονες διαφορές απόψεων με τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις και τα περιφερειακά ζητήματα. Στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης στη Συρία η Μόσχα και Άγκυρα ήταν αμείλικτοι στρατηγικοί αντίπαλοι. Ενώ το Κρεμλίνο θέλει να διατηρήσει τον τελευταίο αξιόπιστο συνεργάτη του στη Μέση Ανατολή, ο Ερντογάν υπολογίζονταν διεθνώς στον φωνητικά πιο δυνατό αντίπαλο του δικτάτορα της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ. Παρομοίως, οι θέσεις διαφέρουν πολύ και για την Κριμαία, αν και διατηρούνται χαμηλοί τόνοι για το ζήτημα. Η Τουρκία δεν είναι ικανοποιημένη με τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας. 
 
Η Συρία και η Κριμαία δεν είναι τα μόνα σημεία διαφωνίας 
 
Τα τουρκικά και τα ρωσικά συμφέροντα στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο κατά τη διάρκεια του 1992-2008 συγκλίναν περισσότερο από ότι διέφεραν. Το 2009 και το 2010, Τούρκοι αξιωματούχοι και εμπειρογνώμονες χαρακτήριζαν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία ως τις καλύτερες όλων των εποχών. Ωστόσο, η Ρωσία και η Τουρκία έχουν στην πραγματικότητα ήδη αρχίσει να αποκλίνουν από τον πόλεμο της Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008. 
 
Οι εξελίξεις από τότε σε μια σειρά από ζητήματα δίνουν τους λόγους για τους οποίους αυτός ο δεσμός μεταξύ των δύο χωρών είναι υπό ταχεία διάβρωση. Επειδή αυτή η διάβρωση συμβαίνει άνισα, η εχθρότητα δεν θα αντικαταστήσει την φιλία εν μία νυκτί. Προηγουμένως, οι μόνες σημαντικές διαφορές που χώριζαν την Άγκυρα και τη Μόσχα, φαινόταν να είναι η απροθυμία της Μόσχας να στιγματίσει το PKK (Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν) ως μια τρομοκρατική οργάνωση και η υποστήριξη της Ρωσίας για τους Έλληνες στην Κύπρο. Ωστόσο, τα σημάδια που υποδηλώνουν ότι αυτή η εταιρική σχέση έχει μειωθεί και ότι αυξάνονται οι εντάσεις σχετικά με το κουρδικό ζήτημα, την Μέση Ανατολή, την πυραυλική άμυνα, την Κύπρο και τα Βαλκάνια, την Κριμαία, έχουν πολλαπλασιαστεί. Επιπλέον, οι εντάσεις αυτές πιθανότατα θα αυξηθούν. 
 
Η χερσόνησο της Κριμαίας είναι το σπίτι περίπου τριακοσίων χιλιάδων Τατάρων, με τους οποίους οι Τούρκοι σχετίζονται γλωσσικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά. Επιπλέον, η Άγκυρα ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. 
 
Έτσι, η Τουρκία έγινε ο στόχος των πυρηνικών και συμβατικών πυραύλων της Ρωσίας. Πράγματι, τα συστήματα Iskander-E που έχουν αναπτυχθεί από τη Ρωσία βρίσκονται στο Κρασνοντάρ στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Μπορεί να πλήξει την Τουρκία μέσα σε τέσσερα λεπτά μετά την εκτόξευση. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας δήλωσε δημοσίως ότι «τα αντίμετρα είναι δικαιολογημένα λόγω της τοποθέτησης ενός ραντάρ αντιπυραυλικής άμυνας του ΝΑΤΟ στην Τουρκία». 
 
Από μια γεωπολιτικά σκοπιά υπάρχουν πολλές δυνατότητες για εμβάθυνση της πορείας σύγκρουσης μεταξύ των δύο χωρών 
 
Στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, η Ρωσία έχει τον Καύκασο υπό τον έλεγχο της. Στη δεύτερη μεγαλύτερη αρμενική πόλη η Μόσχα διατηρεί στρατεύματα απευθείας πάνω στα τουρκικά σύνορα. Η ρωσική στρατιωτική βάση συμβολίζει την κυριαρχία της Μόσχας πέρα από τον Καύκασο. Οι φιλορωσικές αποσχισθείσες περιοχές της Γεωργίας, η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, φαίνεται να έχουν στερεοποιηθεί στην εκ των πραγμάτων κατάσταση. Το Αζερμπαϊτζάν απέτυχε όπως και πριν, να αποχωρήσει από τη ρωσική σφαίρα επιρροής, και παραμένει στενά συνδεδεμένο, οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά με την Μόσχα. Οι επίπονες προσπάθειες του Κρεμλίνου να αυξήσει την επιρροή του στον Καύκασο έγιναν όλες σε βάρος της Τουρκίας. 
 
Επίσης, η Μόσχα και Άγκυρα είναι πάνω σε μια διαδικασίσα σύγκρουσης στην Κεντρική Ασία και τα Βαλκάνια. Η Τουρκία ήταν ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της ανεξαρτησίας των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας και από τις πρώτες χώρες που είδαν αυτή την περιοχή μετά την ανεξαρτησία της στη δεκαετία του '90 με ένα στρατηγικό πρίσμα. Μετά από όλα, η Άγκυρα είδε τον εαυτό της με τους λαούς της Κεντρικής Ασίας πολιτισμικά, γλωσσικά και θρησκευτικά συνδεδεμένο. Από τότε, η Άγκυρα προσπαθεί να επεκτείνει τις σχέσεις της με την περιοχή, πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά. Αλλά η επιρροή της Μόσχας στα κράτη της Κεντρικής Ασίας είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. 
 
Πούτιν και Ερντογάν: Φιλία μεταξύ ανδρών 
 
Στα Βαλκάνια, η αντίθετη στάση και των δύο χωρών αποκαλύπτεται στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου. Η Τουρκία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του. Σήμερα η Άγκυρα είναι στενά συνδεδεμένη με την Πρίστινα και διατηρεί φιλικές σχέσεις. Ένας ακόμη λόγος για να αναστατώσει τους κυβερνώντες στη Μόσχα. Το Κρεμλίνο θεωρεί την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου ως στρατηγική πράξη του ΝΑΤΟ. 
 
Αν και ο προσωπικός δεσμός μεταξύ του Πούτιν και Ερντογάν είναι ορατός, η Ρωσία και η Τουρκία παραμένουν στα γεωστρατηγικά ερωτήματα χωρίς ο ένας να έχει τον άλλο ως σύντροφο. Η αυξανόμενη πολιτική απομόνωση των δύο χωρών είναι αυτό που αναγκάζει μια ισχυρότερη εταιρική σχέση. Η Ρωσία πρέπει να βλέπει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να της αρπάζουν τα κράτη της πρώην σοβιετικής σφαίρας επιρροής, προς μια δυτική σφαίρα επιρροής. Η Τουρκία πρέπει να βλέπει την ελαχιστοποίηση του αποτυπώματός της στη Μέση Ανατολή, όπως αυτό βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια σε φθίνουσα πορεία. Και οι δύο, σε τέτοια κατάσταση που είναι, δεν έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν εταίρους. Ακόμη και αν είναι ο αντισυμβαλλόμενος της διπλανής πόρτας. 
 
Ρωσοτουρκική εκτροπή 
 
Η ρωσοτουρκική απόκλιση αντικατοπτρίζει την ανανεωμένη αυτοπεποίθηση τόσο της Ρωσίας όσο και την Τουρκίας, ακριβώς σε εκείνες τις περιοχές και θέματα, που μέχρι τώρα φαινόταν να είναι σε εκκρεμότητα μεταξύ τους. Η τουρκική αυτοπεποίθηση, κυρίως αφορά τη Συρία, Κύπρο και το Ισραήλ. Αναμφισβήτητα, η αυτοπεποίθηση της Άγκυρας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αντίληψη της πρώην πολιτικής των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει πλέον μεγάλες δυσχέρειες, όπου να κοιτάξει κανείς. Αυτό περιλαμβάνει και τη Ρωσία, επειδή η Τουρκία διεκδικεί τα δικά της συμφέροντά της όσον αφορά τη Συρία, την ενέργεια στην Κύπρο, και στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες στην Κεντρική Ασία. 
 
Ωστόσο, αυτή η αύξηση της τριβής έχει βαθύτερες ρίζες, που απορρέουν από την αυτοπεποίθηση των ελίτ και των δύο κρατών. Οι ηγέτες της Τουρκίας ισχυρίζονται ότι η Τουρκία είναι τώρα ένας σημαντικός ανεξάρτητος παράγοντας από μόνος του σε όλες τις διάφορες γειτονιές της, και θα πρέπει να διεκδικήσει ως εκ τούτου τα συμφέροντά της με νέους τρόπους, μια άποψη που εντυπωσιακά μοιάζει με τον δυναμισμό της Μόσχας, ο οποίος έχει οδηγήσει τη Ρωσία σε συγκρούσεις με τους γείτονες της. 
 
Το 2009, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο αρχιτέκτονας της τουρκικής πολιτικής, παρατήρησε ότι ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε η Μόσχα θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν την τάξη στις γειτονικές περιοχές της Τουρκίας, ως εκ τούτου μια νέα τάξη πραγμάτων πρέπει να εγκατασταθεί στη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, με την Τουρκία να θέλει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη δημιουργία αυτής της νέας τάξης. 
 
Ειδικά, η Τουρκία έχει την μεγαλύτερη επιρροή στην περιοχή του Καυκάσου, και θα προχωρήσει με την επίλυση κάθε κρίσης που υπάρχει. Η αποστολή της είναι να επιβάλει την τάξη, σύμφωνα με την αντίληψη των Τούρκων αξιωματούχων. Στην συνέχεια, ο Νταβούτογλου οραματίστηκε μια Κωνσταντινούπολη ως ένα παγκόσμιο χρηματο-οικονομικό κέντρο, ως κεντρικός σταθμός στο παγκόσμιο οικονομικό δίκτυο και των οδών μεταφοράς αγαθών και κεφαλαίου. Ο Νταβούτογλου ξεκίνησε με μια πρωτοβουλία, με την οποία ο καθένας που μεταναστεύει στο εξωτερικό από την Ανατολία θα θεωρείται μέρος της τουρκικής διασποράς. Μια απροκάλυπτη προσπάθεια για να κυριαρχήσει στον Καύκασο. 
 
Έτσι, η συνέχιση της επιδείνωσης των ρωσοτουρκικών σχέσεων οφείλεται τόσο στον δυναμισμό της Ρωσίας και την προθυμία της να απειλεί τη Δύση, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, όπως και στην τουρκική διεκδικητικότητα. Η Μόσχα απειλεί τα μέλη του ΝΑΤΟ και σε αρκετές περιπτώσεις προωθεί την διπλωματία των κανονιοφόρων στη Μεσόγειο. 
 
Η Μόσχα είναι αποφασιμένη να μετασχηματίσει τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες σε ένα κλειστό ρωσικό μπλοκ - μια τάση που θα θέσει στον ενεργειακό εφοδιασμό της Τουρκίας και της Ευρώπης υπό τον κίνδυνο της υπερβολικής εξάρτησης από τη Μόσχα και θα ματαιώσει τις φιλοδοξίες της Άγκυρας στην περιοχή του Καυκάσου, αν όχι την Κεντρική Ασία. Με δεδομένη τη κατάσταση στην Ουκρανία, αυτές οι κινήσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν δείχνουν ότι η Μόσχα είναι αποφασιμένη όσον αφορά την επιμονή σε ένα κλειστό μπλοκ των χωρών της ΚΑΚ (Κοινοπολιτεία ανεξαρτήτων κρατών), και να καταφύγει σε επιδείξεις δύναμης αλλά και πραγματικής χρήσης της για την επίτευξη των στόχων της. 
 
Η δημιουργία μιας ρωσικής σφαίρας επιρροής στην ΚΑΚ είναι πολιτική προτεραιότητα της Μόσχας από το 1993, πολύ πριν από τον Πούτιν. Ο Μεντβέντεφ το επιβεβαίωσε γρήγορα το 2008, όταν στον απόηχο του ρωσο-γεωργιανού πολέμου ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει πλέον την εξωτερική πολιτική του Κρεμλίνου σε πέντε αρχές. Σε αυτές περιλαμβάνονται μεταξύ των άλλων, το δικαίωμα της Ρωσίας να παρέμβει σε γειτονικά κράτη για να υπερασπιστεί την τιμή και την αξιοπρέπεια των πολιτών της και τα προνομιακά και απροσδιόριστα συμφέροντα με τις χώρες της γειτονίας της. 
 
Αυτό, στη συνέχεια, έδειξε ότι η Ρωσία δεν θέλει μόνο να αναθεωρήσει τα σύνορα ή να παρέμβει σε άλλες χώρες, αλλά απαιτεί μια σφαίρα επιρροής στην Ευρασία ως σύνολο. Ακόμη και χωρίς την υπερβολική τουρκική ρητορική και τις φιλοδοξίες του Νταβούτογλου, η ρωσική πολιτική, αυτή η ίδια, θα συγκρουστεί αργά ή γρήγορα με τα τουρκικά συμφέροντα. 
 
Η πολιτική της εποχής μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ έχει φτάσει στο τέλος της. Σε γενικές γραμμές αυτό θα οδηγήσει σε πιο τεταμένες σχέσεις Ανατολής-Δύσης από αυτές που γνωρίζουμε έως σήμερα. Η αποφασιστικότητά της Ρωσίας να αντιμετωπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και την Ευρασία έδειξαν για άλλη μια φορά ότι οι προσπάθειες προσέγγισης Ανατολής-Δύσης ναυάγησαν σε θέματα περιφερειακής ασφάλειας στην Ευρασία, ίσως το πιο δύσκολο σημείο της Ανατολικο-Δυτικής ατζέντας. 
<a href="http://www.defencenews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ρωσία και Τουρκία: Πορεία προς την προδιαγεγραμμένη σύγκρουση

Η πολιτική απομόνωση τις εξαναγκάζει σε εταιρική σχέση Η απομόνωση της Ρωσίας αναγκάζει τη χώρα να βρει εναλλακτικές λύσεις. Τώρα η χώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχέδια για την διαιώνιση της κατοχής

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πολιτική 13:18

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNOn_i4FXm8-clrNaipBWMUuAhSSTeYN2JcecM0TqSEZtzrEkqYWZBT3GoHJz51YvoPb35M_6-azaw-48SD_zXl6Em_wB7A4Xau48pCwStOKg9iqWEK1PQVViK5wKPrv5TlegMu7fAqi_N/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF755.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNOn_i4FXm8-clrNaipBWMUuAhSSTeYN2JcecM0TqSEZtzrEkqYWZBT3GoHJz51YvoPb35M_6-azaw-48SD_zXl6Em_wB7A4Xau48pCwStOKg9iqWEK1PQVViK5wKPrv5TlegMu7fAqi_N/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF755.jpg" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Το καθεστώς των πολιτικοοικονομικών μνημονιακών συμφερόντων παίζει κυριολεκτικώς «τα ρέστα του». Το Μνημόνιο παρατήθηκε και επισήμως, ενώ ο αγώνας για την επιβίωση του καθεστώτος αποκτά μείζονα, απόλυτη σπουδαιότητα...</blockquote>
 
του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ 
 
Η «ταμπέλα» στο καταρρέον οικοδόμημα της συγκυβέρνησης γράφει: «Ζητείται επειγόντως μνημονιακός Πρόεδρος Δημοκρατίας και, εν εσχάτη ανάγκη, νέος μνημονιακός πρωθυπουργός».. 
Οι «κυνηγοί κεφαλών» για τη διασφάλιση του περιπόθητου αριθμού των «180» έχουν ήδη εξαπολυθεί, αλλά... 
τα αποτελέσματα της συλλογής «προθύμων» είναι πενιχρά. 
Μπορεί να μην υπάρχει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση της εθνικής κρίσης και την επιβίωση του ελληνικού λαού, όμως τα συστημικά συμφέροντα και οι κομματικοί εντολοδόχοι τους επεξεργάζονται το δικό τους «σχέδιο διάσωσης», το δικό τους «σενάριο διαφυγής» από τη λαϊκή ετυμηγορία. 
 
Το «σενάριο διαφυγής» διαμορφώνεται ως ακολουθία τριών βημάτων και περιλαμβάνει τη -με κάθε μέσον- συγκέντρωση του αριθμού των «180» και την ανάδειξη ενός νέου μνημονιακού Προέδρου, την έγκριση, στη συνέχεια, του προσχεδίου ενός νέου -μνημονιακής δομής και λογικής- Συντάγματος και, τέλος, την προσφυγή στις κάλπες στο αόριστο μέλλον, «όταν η περίστασις το απαιτεί»... 
 
Βήμα πρώτο: Το εγχείρημα της συλλογής των «180» δεν συναντά δυσχέρειες στο πρόσωπο του υποψήφιου Προέδρου Δημοκρατίας. Ο «ιδεότυπος» περιλαμβάνει κάποιους «αριστερούληδες» συναινετικούς ή κάποιους ήπιους κεντροδεξιούς, η συγκατάβαση στο πρόσωπο των οποίων μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό άλλοθι για ένα μεγάλο τμήμα των ανεξάρτητων βουλευτών αλλά και για «προθύμους» που θα αντληθούν από τα ήδη στοχοποιημένα κόμματα της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ. 
Όμως μείζον πρόβλημα για τη συγκέντρωση «προθύμων» αποτελεί η νομιμοποίηση - μέσω της προεδρικής εκλογής- της σημερινής συγκυβέρνησης και του ηγετικού της διδύμου. Το παρόν κυβερνητικό σχήμα είναι θνησιγενές• έχει ήδη «προγραφεί» από τους δανειστές, τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Στις καλύτερες εκδοχές, η επιβίωσή του προβλέπεται ολιγόμηνη. Επομένως ακόμα και οι πλέον ιδιοτελείς προσδοκίες των «προθύμων» βουλευτών είναι άνευ αντικρίσματος. 
 
Εναλλακτική λύση: απομάκρυνση Σαμαρά και νέα, ευρύτερης αποδοχής κυβέρνηση, με ενσωμάτωση τμήματος των «προθύμων» βουλευτών και με ανοχή, έστω, του ΣΥΡΙΖΑ. Η «τύχη» του Γιώργου Παπανδρέου στοιχειώνει τώρα τον Αντώνη Σαμαρά, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να επιχειρεί να παίξει έναν ανάλογο ρόλο με εκείνον που είχε διαδραματίσει το 2011, όταν εκδιώχθηκε ο Γ. Παπανδρέου. 
 
Βήμα δεύτερο: Επιδίωξη μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που αφορά στη νομιμοποίηση (έστω και με μορφή προσχεδίου) ενός μνημονιακού Συντάγματος με δύο κύριους άξονες: τη μετατόπιση της ισχύος από το δημόσιο στο ιδιωτικό (αγορά) και την αυταρχικοποίηση της εξουσίας («νόμος και τάξη»). 
 
Παρατήρηση πρώτη: Για τη σημερινή απαξίωση του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι υπεύθυνες οι «αδύναμες» εξουσίες του θεσμού, αλλά η μη άσκησή τους. Ο νυν Πρόεδρος Δημοκρατίας υπέγραψε νομοθετήματα που προδήλως εκινούντο στα συνταγματικά όρια ή και τα υπερέβαιναν, όπως στην περίπτωση της κατάργησης του «αναπαλλοτρίωτου» της εθνικής περιουσίας. Αντίθετα, ο ίδιος διακρινόταν από πλήρη μνημονιακή «νομιμοφροσύνη», φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να συγχαρεί δημοσίως τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την «προγραφή» των δημοσίων υπαλλήλων. 
 
Παρατήρηση δεύτερη: Η πρόταση της ΝΔ περιλαμβάνει την άποψη ότι, εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας από τη Βουλή, τότε προκηρύσσονται εκλογές με υποψήφια πρόσωπα τους προταθέντες από τα κόμματα. Θα μπορούν, συνεπώς, στην πράξη να εμφανιστούν δύο κατηγορίες Προέδρων Δημοκρατίας: εκείνοι που εκλέχθηκαν από τη Βουλή κι εκείνοι που ψηφίστηκαν από τον λαό. Θα έχουμε, δηλαδή, δύο τύπους Προέδρων με δύο διαφορετικές βάσεις νομιμοποίησης. 
 
Παρατήρηση τρίτη: Στην περίπτωση όπου ο Πρόεδρος Δημοκρατίας εκλέγεται μέσα από γενικές εκλογές τότε διαμορφώνεται εν δυνάμει μια θεσμικού τύπου ευθεία σύγκρουση εξουσιών, μεταξύ του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας. 
 
Παρά τη θεσμικώς κατοχυρωμένη διάκριση των εξουσιών τους, στην περίπτωση διαφωνίας ο καθένας από τους δύο θα επικαλείται τη λαϊκή βούληση, τη λαϊκή ψήφο, από την οποία αντλεί την εξουσία και τη νομιμοποίησή του, την κατά Ρουσώ «volonte generale»... 
 
Ας φανταστούμε τις συνέπειες μιας αντιπαράθεσης όταν Πρόεδρος Δημοκρατίας και πρωθυπουργός ανήκουν σε αντίπαλα κόμματα με διαμετρικά αντίθετου χαρακτήρα ιδεολογικοπολιτικές κοσμοαντιλήψεις... 
 
Βήμα τρίτο: Χάνει το νόημά του εφόσον το πολιτικοοικονομικό καθεστώς διασφαλίσει τώρα την επιβίωσή του. Οι επόμενοι έξι μήνες δεν μπορεί να «διαταραχτούν» με εκλογές μέχρι να «λήξει» η παράταση του Μνημονίου• μετά έλεγχοι, αξιολογήσεις, νέες μαύρες τρύπες, νέα μέτρα... 
 
Γι’ αυτό και το «πρώτο βήμα», η εκλογή ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας, αναδεικνύεται σε «λυδία λίθο» των εξελίξεων. 
 
Ελπίζουμε, πάντως, ότι η συνείδηση της ιστορικής ευθύνης απέναντι στον λαό και 
 
η πολιτική αξιοπρέπεια θα επικρατήσουν απέναντι στους εκβιασμούς, τις συναλλαγές, την ατομική ιδιοτέλεια. Το πολιτικό σύστημα -ή, μάλλον, ό,τι απέμεινε απ’ αυτό- έχει την τελευταία του ευκαιρία… 
 
<a href="http://ellinikoforoum.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σχέδια για την διαιώνιση της κατοχής

Το καθεστώς των πολιτικοοικονομικών μνημονιακών συμφερόντων παίζει κυριολεκτικώς «τα ρέστα του». Το Μνημόνιο παρατήθηκε και επισήμως, ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα οθωμανικά και οι νέες εξελίξεις στην Τουρκία

Ellada simera 0 Τουρκία 12:49

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibiwlk3I00_lHdWgfTFp2qzvGBZC6mz3F1dgLK7LpwX627kx0SWsm8RJDl-Re4QHAoUlCdvumoC5s8kl0mfC-PFSziBaiIP9I0wv8xA9CZoHhkDeWdHVBkBUmA6vboxZKA3CdhiEeHBNdo/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF8564.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibiwlk3I00_lHdWgfTFp2qzvGBZC6mz3F1dgLK7LpwX627kx0SWsm8RJDl-Re4QHAoUlCdvumoC5s8kl0mfC-PFSziBaiIP9I0wv8xA9CZoHhkDeWdHVBkBUmA6vboxZKA3CdhiEeHBNdo/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF8564.jpg" width="640" /></a></div>
 
Σάββας Καλεντερίδης 
 
Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να επαναφέρει τα οθωμανικά ως μάθημα στην υποχρεωτική εκπαίδευση (λύκειο) άνοιξε έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα κύκλο συζητήσεων στην τουρκική κοινωνία αλλά και στους κύκλους της διανόησης. Από την πλευρά τους οι κεμαλιστές και οι εκσυγχρονιστές αντιδρούν, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση ξεθεμελιώνει το κοσμικό οικοδόμημα του Μουσταφά Κεμάλ και η Τουρκία επιστρέφει στον σκοταδισμό, ενώ οι υποστηρικτές του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου θεωρούν ότι με την ενέργεια αυτή επανασυνδέεται το τουρκικό έθνος από το «λαμπρό αυτοκρατορικό οθωμανικό παρελθόν του», από το οποίο είχε αποκοπεί βίαια εξαιτίας των επιλογών του κεμαλικού καθεστώτος. 
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι Τούρκοι, στερούμενοι αλφαβήτου, καθότι ήταν ένας αγράμματος λαός, όταν εισέβαλαν στην Ανατολή (1071) και έως την κατάρρευση των σελτζουκικών εμιράτων (14ος αι.) είχαν ως επίσημη γλώσσα την περσική και στη συνέχεια την αραβική. Η κατάσταση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της λεγόμενης οθωμανικής γλώσσας (Osmanl?ca), η οποία αποτελούσε ένα μείγμα περσικών, αραβικών, τουρκικών, ελληνικών, αρμενικών και κουρδικών λέξεων, ενώ για τη γραφή της χρησιμοποιούνταν το αραβικό αλφάβητο. 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Ο Μουσταφά Κεμάλ, με σχετικό νόμο που ψηφίστηκε το 1928, επέβαλε τη χρήση της λατινικής γραφής, κλείνοντας με τον τρόπο αυτόν και πρακτικά την οθωμανική περίοδο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και αρχίζοντας μια νέα περίοδο εκδυτικισμού του νεόκοπου τουρκικού κράτους. 
 
Είχε προηγηθεί η κατάργηση του χαλιφάτου με νόμο της 3ης Μαρτίου 1924 και η καθιέρωση ενός κανονισμού ένδυσης με νόμο της 25ης Νοεμβρίου 1925, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύονταν τα φέσια, τα σαρίκια, τα σαλβάρια και άλλα οθωμανικά ενδυματολογικά κατάλοιπα και καθιερώνονταν το ημίψηλο καπέλο και το κοστούμι ως βασικό ένδυμα των δημοσίων υπαλλήλων και των πολιτών. 
 
Εκτός από τα παραπάνω, στην Τουρκία γράφτηκαν καινούργια βιβλία Ιστορίας, τα οποία δεν αφιέρωναν σχεδόν καμία σελίδα στην οθωμανική περίοδο. Με άλλα λόγια, η Ιστορία της Τουρκίας του Μουσταφά Κεμάλ άρχιζε με την εμφάνιση των Νεοτούρκων και τις επικές μάχες των Δαρδανελίων και κορυφωνόταν με τον λεγόμενο «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα», κυρίως δε με τις μάχες που δόθηκαν εναντίον των Ελλήνων, από το 1919 έως το 1922. 
 
Οσον αφορά τα άλλα βιβλία και μαθήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στον Μουσταφά Κεμάλ και στο κίνημά του, ενώ και οι ίδιες οι επιστήμες προσαρμόζονταν και περιελάμβαναν και τον «μεγάλο ηγέτη», ο οποίος σταδιακά άρχισε να λατρεύεται και εν ζωή και μετά τον θάνατό του περίπου ως μια ιδιότυπη θεότητα. 
 
Οσον αφορά την εθνική ιδεολογία, αυτή είχε ως βάση τον εθνικισμό του Ζιγιά Γκιόκαλπ, διανθισμένη με κείμενα ομιλιών αλλά και διάφορα «ρητά» που υποτίθεται ότι ανήκαν στον Μουσταφά Κεμάλ. 
Ολη αυτή η ιδεολογία αλλά και το κεμαλικό καθεστώς, το οποίο όρισε την πορεία της Τουρκίας από το 1923 έως και τα τέλη του 20ού αιώνα, υποστηρίχτηκε κατά βάση από τους λεγόμενους «λευκούς Τούρκους», δηλαδή αστούς και επιχειρηματίες που δεν είχαν τουρκική καταγωγή, οι οποίοι στην ουσία λυμαίνονταν τους εθνικούς πόρους της Τουρκίας. 
 
Με αφορμή την επαναφορά των οθωμανικών ως υποχρεωτικού μαθήματος στο λύκειο, όπως αναφέραμε στην αρχή του άρθρου μας, έχουν αρχίσει πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις στην τουρκική πολιτική σκηνή και τη διανόηση. 
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες απόψεις είναι αυτή που θεωρεί ότι η κεμαλική περίοδος και η βίαιη αποκοπή του τουρκικού έθνους από το ένδοξο οθωμανικό παρελθόν ήταν στην ουσία μια πολιτική και γεωπολιτική προβοκάτσια των λευκών Τούρκων και σιωνιστικών κύκλων, που είχε ως στόχο την εκμετάλλευση των εθνικών πόρων της Τουρκίας αλλά και την περιθωριοποίηση του τουρκομουσουλμανικού έθνους! 
 
Ανεξαρτήτως αν το ομολογούν δημοσίως, η παραπάνω άποψη αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της ιδεολογίας του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, γεγονός που εξηγεί όχι μόνο την επαναφορά της διδασκαλίας των οθωμανικών, αλλά και τις κινήσεις της τουρκικής κυβέρνησης στη διεθνή σκακιέρα, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. Θα υποστηρίζαμε μάλιστα ότι, αν αναζητήσει κανείς ιδεολογικά και ψυχολογικά αίτια στη στάση που τηρεί η τουρκική κυβέρνηση απέναντι στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να διακρίνει, από τη μια, το μίσος για την προαναφερθείσα «προβοκάτσια» και, από την άλλη, τις νεοοθωμανικές επιδιώξεις, στις οποίες το Ισραήλ έχει μία και μόνο θέση, αυτή του προτεκτοράτου της νέας μεγάλης Οθωμανίας. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τα οθωμανικά και οι νέες εξελίξεις στην Τουρκία

Σάββας Καλεντερίδης Η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να επαναφέρει τα οθωμανικά ως μάθημα στην υποχρεωτική εκπαίδευση (λύκειο) άνοι...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Οι Ευρωπαίοι θα στηρίξουν τον Σαμαρά

Ellada simera 0 εκλογες, Ευρώπη, οικονομία, Πρωτοσέλιδα 12:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggP7zYM2Arbw7yQldFcZX9vN1yqAF795agzmkFsCoklJ9vErXmwB2GyNyaLn-2V9saYeKD4skBESJgJd18Xg9yQSF8g-6GI29-mheXkG9HG_EO3CebW_qFdJG-R25kClKm0Ws01uegmgGr/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF732.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggP7zYM2Arbw7yQldFcZX9vN1yqAF795agzmkFsCoklJ9vErXmwB2GyNyaLn-2V9saYeKD4skBESJgJd18Xg9yQSF8g-6GI29-mheXkG9HG_EO3CebW_qFdJG-R25kClKm0Ws01uegmgGr/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF732.jpg" /></a></div>
<div class="article-first">
 </div>
<div class="article-first">
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Οι εταίροι της Ελλάδας παίρνουν θέση για τις πολιτικές εξελίξεις. Γιατί τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα δεν θα φύγουν ακόμα και μετά από μια νέα συμφωνία με τους δανειστές. Το αγκάθι του χρέους και το μεγάλο πολιτικό δίλημμα. </blockquote>
</div>
<div class="clear">
</div>
<div id="article-photo">
</div>
<div class="article-first-ad">
 
<div id="div-gpt-ad-1405425069724-0" style="display: none; height: auto; width: auto;">
</div>
</div>
<div class="post-body" id="article-body">
Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μάχη στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το τέλος της θητείας της στα μέσα του 2016. 
Στο εσωτερικό, ο κυβερνητικός συνασπισμός του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά δίνει μάχη για να κερδίσει τους επιπλέον ψήφους που χρειάζεται στο κοινοβούλιο για να διασφαλίσει την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας και να αποφύγει πρόωρες εκλογές. Στο εξωτερικό, διαπραγματεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για μια πιστωτική γραμμή που θα αντικαταστήσει το πρόγραμμα διάσωσης. 
Η Ελλάδα και οι πιστωτές της θα καταλήξουν σε συμφωνία σε ένα νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας, αλλά τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα δεν θα φύγουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι επόμενες τρεις εβδομάδες θα είναι καθοριστικές για την επιβίωση της ελληνικής κυβέρνησης και για άλλη μια φορά οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα έχουν αντίκτυπο σε όλη την ευρωζώνη. 
<h3>
Ανάλυση</h3>
Στις 8 Δεκεμβρίου το Eurogroup έδωσε δίμηνη «τεχνική παράταση» στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης και λίγες ώρες αργότερα η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα επισπεύσει τη διαδικασία για εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Η απόφαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης και η ανακοίνωση πρόωρης ψηφοφορίας για τον Πρόεδρο συνδέονται, καθώς η ελληνική κυβέρνηση ήθελε να μείνει υπό εξωτερική προστασία για το διάστημα που θα διαχειρίζεται την πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό. 
Η ελληνική κυβέρνηση θέλει να βγει από το μνημόνιο στις αρχές του 2015 και να το αντικαταστήσει με μια προαιρετική γραμμή πίστωσης. Από την οπτική της κυβέρνησης, το σχέδιο αυτό εξυπηρετεί δύο στόχους. Πρώτον, θα επιτρέψει στην Ελλάδα να δανειστεί από τις αγορές με χαμηλό επιτόκιο. Δεύτερον, η πιστωτική γραμμή θα έχει λιγότερο αυστηρούς όρους από ένα μνημόνιο. 
Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι φοβούνται πως μια προληπτική γραμμή με ισχνούς όρους θα αποδυναμώσει τα κίνητρα της ελληνικής κυβέρνησης να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Στις 7 Δεκεμβρίου το ελληνικό κοινοβούλιο ενέκρινε το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2015, το οποίο περιλαμβάνει υψηλότερους φόρους και περικοπές δαπανών. Ο προϋπολογισμός, όμως προκάλεσε τόσο αντιδράσεις από τους δανειστές της Ελλάδας όσο και διαδηλώσεις από τα συνδικάτα και την αντιπολίτευση. 
Την ίδια ώρα οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα προτιμούσαν να διαπραγματευτούν με την σημερινή ελληνική κυβέρνηση παρά να σπρώξουν την χώρα σε εκλογές που θα έφερναν στην εξουσία ένα κόμμα το οποίο τάσσεται υπέρ του κουρέματος του χρέους. 
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, έχει διαμηνύσει ότι το κόμμα του θέλει να παραμείνει στην ευρωζώνη, να τιμήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις και να κρατήσει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει επίσης οι διεθνείς δανειστές να αποδεχτούν ένα κούρεμα του χρέους. 
Η γιγαντιαία αναδιάρθρωση το 2012 άλλαξε το προφίλ του ελληνικού χρέους, το οποίο πλέον βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του στα χέρια του ΕFSF, της ΕΚΤ και των εθνικών κυβερνήσεων. Αυτό σημαίνει ότι ένα νέο κούρεμα του χρέους της Ελλάδας θα έπληττε την ΕΚΤ και τα κράτη μέλη, κάτι που αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για να βοηθήσουν οι Βρυξέλλες την κυβέρνηση Σαμαρά να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε απόσταση. Αν και τα περισσότερα μέλη της ευρωζώνης ανησυχούν ότι η Ελλάδα θα χαλαρώσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα το 2015, θα συνεχίσουν να παρέχουν στήριξη στην κυβέρνηση Σαμαρά υπό το φόβο πως μπορεί να αντικατασταθεί από μια πιο αντιδραστική διοίκηση. Στην περίπτωση που προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, η Νέα Δημοκρατία θα προσπαθήσει να στείλει στους ψηφοφόρους μήνυμα ότι θα εξασφαλίσει καλύτερη συμφωνία με τους Ευρωπαίους από ότι ο ΣΥΡΙΖΑ. 
<h3>
Το χρέος θα συνεχίσει να είναι πρόβλημα</h3>
Ανεξάρτητα από το αν η Ελλάδα καταφέρει να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές και να λάβει μια προαιρετική γραμμή πίστωσης, το χρέος θα παραμείνει σημαντικό πρόβλημα για τη χώρα. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 3% κάθε χρόνο για να μειώσει το χρέος από το 174% στο 128% του ΑΕΠ το 2020. Αλλά η Αθήνα βρίσκεται μακριά από το σημείο αυτό. Το ΔΝΤ υπολόγισε το φετινό πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας στο 1,5% ενώ η ελληνική οικονομία προβλέπεται να αναπτυχθεί κατά 0,6%. 
Αν και είναι σίγουρα μια βελτίωση για την μακροοικονομική κατάσταση της Ελλάδας, επιτεύχθηκε με υψηλό πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και σε μικρότερο βαθμό της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής δείχνει πως αυξανόμενος αριθμός Ελλήνων ψηφοφόρων επιθυμεί αλλαγή κατεύθυνσης. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ έχει οδηγήσει ήδη στο τέλος του παραδοσιακού δικομματικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, όπου εναλλάσσονταν στην εξουσία η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά. Το 2012 χρειάστηκαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις για να μην βγει στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Ως εκ τούτου, κάθε ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει το ερώτημα κατά πόσον θα ακολουθήσει τις συστάσεις της τρόικας ή θα εφαρμόσει μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. 
Ακόμα και αν η ελληνική κυβέρνηση βρει τους επιπλέον ψήφους που χρειάζεται για την εκλογή Προέδρου και αποφύγει τις πρόωρες εκλογές του 2015, η προοπτική μια επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους δεν θα εξαφανιστεί και θα συνεχίσει να προκαλεί αβεβαιότητα σε όλο την ευρωζώνη. 
 </div>
<a href="http://www.euro2day.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Stratfor: Οι Ευρωπαίοι θα στηρίξουν τον Σαμαρά

Οι εταίροι της Ελλάδας παίρνουν θέση για τις πολιτικές εξελίξεις. Γιατί τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα δεν θα φύγουν ακόμα και ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πετρέλαιο: Πως η πτώση της τιμής του επηρεάζει το γεωπολιτικό χάρτη

Ellada simera 0 κόσμος, οικονομία 11:55

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hAAySFh4oHJWZdVTMMzlicPaOMD0o9ZhexcAOkZ_-IawDzUyxXYS3MEF4vazyze7jGV3MWr9VJ7Bszo03pORmhiPCPUxumootpl8m7_BoIe0QQIa69j2joRDhgUuCG8TkerWskMglBwC/s1600/ptwsi+petrelaioy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-hAAySFh4oHJWZdVTMMzlicPaOMD0o9ZhexcAOkZ_-IawDzUyxXYS3MEF4vazyze7jGV3MWr9VJ7Bszo03pORmhiPCPUxumootpl8m7_BoIe0QQIa69j2joRDhgUuCG8TkerWskMglBwC/s1600/ptwsi+petrelaioy.jpg" /></a></div>
 
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ* 
 
Συνήθως όταν γίνεται πόλεμος στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι τιμές του πετρελαίου προσφέρονται για κερδοσκοπία. Για παράδειγμα οι ισραηλινές εισβολές σε Λίβανο και Λωρίδα της Γάζας, το 2006 και 2008, εκτίναξαν τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου στο ρεκόρ των 147 δολαρίων το βαρέλι(Ιούλιος του 2008), καθώς πλήθαιναν τα σενάρια που διέβλεπαν τον κίνδυνο μιας ευρύτερης ανάφλεξης με πιθανή συμμετοχή του Ιράν, λόγω των στενών δεσμών που διατηρούσε το καθεστώς της Τεχεράνης με τις ισλαμικές οργανώσεις Χεζμπολάχ του Λιβάνου και Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας. 
Οι τιμές προσγειώθηκαν απότομα μετά την κρίση του 2008, αφού η κατάρρευση της Lehman Brothers και η συνακόλουθη χρηματοπιστωτική κρίση, προκάλεσαν παγκόσμια οικονομική ύφεση και ραγδαία μείωση της ζήτησης για ενέργεια. 
Σε αντίθεση με τη δεκαετία του 2000, που τα σενάρια πολέμου και αναταραχής όπου υπήρχε πετρέλαιο, τροφοδοτούσαν την ολοένα και μεγαλύτερη άνοδο των τιμών, η τωρινή γεωπολιτική ρευστότητα στη Μέση Ανατολή με όσα συμβαίνουν κυρίως στη Συρία και το Ιράκ, είχαν αυτή τη φορά αντίστροφο αποτέλεσμα. 
Η τιμή του πετρελαίου από εκεί που κυμαίνονταν πάνω από τα 110 δολάρια το βαρέλι τον περασμένο Ιούλιο, έχει φθάσει να υποχωρεί κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι, έχει δηλαδή υποχωρήσει από το καλοκαίρι σχεδόν 40%. 
 
H πτώση των τιμών 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8R-bWcFCuyjMNiY7_4xRZ4JoiFK314WZtiT27HMGCDBnAesiNwuEHao8uaV7WFBXh-_ULkoK16VB-PfFc25Bv3nAOPRPo1IB03-6LmTn1gXpTPiMBGJbeNI_ugXqFPWH0JkOlmqF5BzM/s1600/opec.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8R-bWcFCuyjMNiY7_4xRZ4JoiFK314WZtiT27HMGCDBnAesiNwuEHao8uaV7WFBXh-_ULkoK16VB-PfFc25Bv3nAOPRPo1IB03-6LmTn1gXpTPiMBGJbeNI_ugXqFPWH0JkOlmqF5BzM/s1600/opec.jpg" width="320" /></a> Η πτώση της τιμής οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: Πρώτον στην εκτίμηση ότι η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας επιβραδύνεται ταχέως, με επίκεντρο την ευρωζώνη και την Κίνα. Οι δυτικές μάλιστα κυρώσεις προς τη Ρωσία ενδεχομένως να επιδεινώσουν την κατάσταση στην ευρωπαϊκή οικονομία, λόγω των στενών οικονομικών σχέσεων Γερμανίας-Ρωσίας. 
 
Η προβλεπόμενη χαμηλή ζήτηση συμπίπτει με την αυξανόμενη προσφορά πετρελαίου από τις ΗΠΑ, χάρη στην ανάπτυξη των κοιτασμάτων από σχιστόλιθο. Η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας υποστηρίζει σε πρόσφατη έκθεσή της ότι οι ΗΠΑ θα ξεπεράσουν τη Ρωσία και την Σαουδική Αραβία και θα γίνουν η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο το 2015, χάρη στην παραγωγή πετρελαίου από σχιστολιθικά κοιτάσματα. 
 
Δεύτερον στην απόφαση του ΟΠΕΚ τον περασμένο Νοέμβριο να μην μειώσει την παραγωγή πετρελαίου, επιταχύνοντας με τον τρόπο αυτό την κατάρρευση των διεθνών τιμών. Πολλοί αναλυτές βλέπουν στην απόφαση αυτή, «συμπαιγνία» μεταξύ ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας, ηγέτιδας δύναμης στον ΟΠΕΚ, για να κρατηθούν χαμηλά οι τιμές και γονατίσει η Ρωσία, η χώρα που πλήττεται άμεσα οικονομικά από τον συνδυασμό κυρώσεων και απότομης πτώσης των τιμών του πετρελαίου. 
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και τη δεκαετία του ’80, όταν και πάλι η Σαουδική Αραβία συνέβαλε στην υπερπροσφορά πετρελαίου με αποτέλεσμα τη μεγάλη πτώση της διεθνούς τιμής του, η οποία έφθασε κάποια στιγμή το 1986, να υποχωρεί κάτω και από τα 10 δολάρια το βαρέλι. 
 
Σεΐχηδες εναντίον Σχιστόλιθου 
 
 Στόχος της Σαουδικής Αραβίας ήταν με την πτώση των τιμών να αυξήσει το μερίδιό της στη διεθνή αγορά. Πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι η πτώση των τιμών του πετρελαίου συνέβαλε στο να επισπευστεί η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης λόγω της μεγάλης απώλειας εσόδων. Η πτώση των τιμών θεωρείται επίσης ως μία από τις βασικές αιτίες που ώθησαν τον ηγέτη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν να εισβάλει το 1990 στο γειτονικό Κουβέιτ. Εισβολή που προκάλεσε ως γνωστόν τον πρώτο πόλεμο του Περσικού Κόλπου, ο οποίος οδήγησε σε ευρύτερες ανακατατάξεις στην περιοχή, τις επιπτώσεις των οποίων ακόμη βλέπουμε… 
 
Η άνθιση της αμερικανικής οικονομίας από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, δεν αποδίδεται τόσο στην λεγόμενη τότε «νέα οικονομία», η οποία κατέληξε στη φούσκα των dot.Com, αλλά στο γεγονός των χαμηλών τιμών του πετρελαίου σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. 
 
Υπάρχει ωστόσο και η άλλη πλευρά του νομίσματος που μιλά για πόλεμο τιμών: Σεΐχηδες εναντίον Σχιστόλιθου, κατά τον προσφυή τίτλο πρόσφατου άρθρου της γνωστής οικονομικής επιθεώρησης «Εκόνομιστ». Η πτώση των τιμών κάθε άλλο παρά φαίνεται να ευνοεί την ανάπτυξη των σχιστολιθικών κοιτασμάτων και την αναβάθμιση των ΗΠΑ, αφού πολλές εταιρείες που έχουν ενεργοποιηθεί στον κλάδο έχουν υπερχρεωθεί και αν η πτώση των τιμών συνεχιστεί, ίσως καταστήσει ασύμφορη τη συνέχιση της εξόρυξης πετρελαίου. Τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν τα άρθρα στον διεθνή τύπο που απομυθοποιούν το σχιστολιθικό μπουμ στις ΗΠΑ, με ορισμένους επιφανείς αρθρογράφους να μιλούν ακόμη και για ενδεχόμενη νέα χρηματοπιστωτική κρίση(!). 
Γεγονός είναι ότι η πρόσφατη πτώση των τιμών επηρεάζει για μία ακόμη φορά το γεωπολιτικό χάρτη αφού ο «μαύρος χρυσός» παραμένει καταλύτης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες και το ευρύτερο περιβάλλον. 
 
Καταποντίζεται το ρούβλι 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWfWFIe4kn9fUD-m__8koji5dbyAuqOZPDAvuUnsJzpb2xmrH4CRMi-Dhk62oKCQfxote7CGRZatMAsRm2w0NXf_uZn5N4eOncIS_ll3FX7qg1x91JeHkSX9tXdWkTZ1NhFBd8Tq-KCk8/s1600/_79487440_rouble.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWfWFIe4kn9fUD-m__8koji5dbyAuqOZPDAvuUnsJzpb2xmrH4CRMi-Dhk62oKCQfxote7CGRZatMAsRm2w0NXf_uZn5N4eOncIS_ll3FX7qg1x91JeHkSX9tXdWkTZ1NhFBd8Tq-KCk8/s1600/_79487440_rouble.jpg" width="320" /></a> 
Η χώρα βέβαια που πλήττεται άμεσα περισσότερο από την πτώση είναι η Ρωσία. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου την δεκαετία του 2000, βοήθησε τη Ρωσία να ανακάμψει από την κατάρρευση του 1998. Το 2004 η ρωσική κυβέρνηση δημιούργησε ειδικό ταμείο σταθεροποίησης(stabilization fund) για τη διαχείριση των πετρελαϊκών εσόδων. Στο απόγειο της ανόδου της τιμής του «μαύρου χρυσού» το 2008, το εν λόγω ταμείο διέθετε αποθεματικά ύψους 158 δισ. δολαρίων, τα οποία ισοδυναμούν με το 12% του ΑΕΠ της χώρας. 
 
Το πετρέλαιο και το αέριο καταλαμβάνουν το 68% των ρωσικών εξαγωγών και συμβάλλουν κατά 50% στην κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού. Η Ρωσία έχει ήδη χάσει περί τα 90 δισ. δολάρια σε νομισματικά αποθεματικά φέτος, τα οποία αντιστοιχούν σε 4,5% του ΑΕΠ, προκειμένου να στηρίξει το ρούβλι το οποίο βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Από τον περασμένο Ιούνιο το ρωσικό νόμισμα έχει υποχωρήσει 35% έναντι του δολαρίου. 
Η Ρωσία εξακολουθεί να διαθέτει περί τα 370 δισ. δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα, γεγονός που σε συνδυασμό με τη «στιβαρή» ηγεσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, της δίνει ενδεχομένως χρόνο να αντιμετωπίσει την κατάσταση. 
 
Οι ρωσικές επιχειρήσεις έχουν πάνω από 500 δισ. δολάρια εξωτερικού χρέους με τα 130 δισ. δολάρια να πρέπει να πληρωθούν πριν από το τέλος του 2015. Ο πετρελαϊκός κολοσσός Rosneft ζήτησε πρόσφατα από το Κρεμλίνο οικονομική ενίσχυση 44 δισ. δολαρίων-η Rosneft ανήκει κατά 70% στο κράτος και απασχολεί 160.000 εργαζόμενους, γεγονός που την καθιστά «πολύ μεγάλη» για να αφεθεί να πτωχεύσει. 
 
Η αύξηση των επιτοκίων στο 9,5% για τη στήριξη του ρουβλίου επιβαρύνει το κόστος δανεισμού, ενώ παρατηρείται φυγή καταθέσεων και στροφή προς το δολάριο. 
 
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν σε πρόσφατη ομιλία του προς το ρωσικό έθνος, πέρα της επιστράτευσης συνειρμών από την εποχή του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και τον ψυχρό πόλεμο, προκειμένου να τονώσει το φρόνημα του ρωσικού λαού, μίλησε για τις δύσκολες μέρες που έρχονται, υποσχόμενος από τη άλλη φορολογική αμνηστία για όσους επιστρέψουν τα λεφτά τους στη Ρωσία. 
 
South Stream καπούτ... 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU0S4L1Ay6smbfDF469G0-Lp-uKMYXXKvbaVuTRquGLg8gg9IhNdZb4ILMVTLogDaXdtOqGv2cf0K4jlxbr4GDyGzQdFR_5FSyRMOKpHzs8ey46Nn7IaXcHMCkvqP0Uc1rkGMjtaBGsJs/s1600/putin-gaz.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU0S4L1Ay6smbfDF469G0-Lp-uKMYXXKvbaVuTRquGLg8gg9IhNdZb4ILMVTLogDaXdtOqGv2cf0K4jlxbr4GDyGzQdFR_5FSyRMOKpHzs8ey46Nn7IaXcHMCkvqP0Uc1rkGMjtaBGsJs/s1600/putin-gaz.jpg" width="320" /></a> 
Οι οικονομικές δυσκολίες ανάγκασαν τον Πούτιν να ανακοινώσει τη διακοπή της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου South Stream. Ο αξίας 20 δισ. δολαρίων αγωγός μήκους 3.600 χιλιομέτρων επρόκειτο να συνδέσει τη Ρωσία με τη Βουλγαρία περνώντας από τη Μαύρη Θάλασσα για να εξυπηρετήσει στη συνέχεια τη δυτική Ευρώπη, κυρίως την Ιταλία και την Ελλάδα, μέσω της Σερβίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβενίας. 
 
Οι χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης προσέβλεπαν στον αγωγό όχι μόνο για τα προφανή οικονομικά του οφέλη αλλά και για την γεωπολιτική τους αναβάθμιση στον χάρτη των αγωγών. Με το σχέδιο μετέωρο παραμένει άγνωστο το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. 
 
Η πιθανότητα πάντως ενός νέου 1998 στη Ρωσία, με πιθανές πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις, δεν θα παραμείνει μόνο εντός των ρωσικών τειχών. Το 5% του ΑΕΠ των χωρών της Βαλτικής και της Λευκορωσίας εξαρτάται από τις εξαγωγές στη Ρωσία. Οι αυστριακές και σουηδικές τράπεζες είναι σοβαρά εκτεθειμένες στη ρωσική αγορά, ενώ αν τα πράγματα γίνουν ακόμη δυσκολότερα για τη Ρωσία, δεν θα μείνουν ανεπηρέαστες και άλλες οικονομίες με παρεμφερή προσανατολισμό και εξάρτηση από την πώληση πρώτων υλών, όπως η Βραζιλία. Κάτι άλλωστε που συνέβη και το 1998, όταν η κρίση στη Ρωσία μεταλλάχθηκε σε κρίση των αναδυόμενων οικονομιών της Λατινικής Αμερικής, συμβάλλοντας στην επιδείνωση της κατάστασης όσον αφορά την οικονομία της Αργεντινής, που εξωθήθηκε σε πτώχευση το 2001. 
 
Από την άλλη το διπλωματικό-οικονομικό στρίμωγμα της Μόσχας δεν αποκλείεται να επισπεύσει τα ρωσικά ανοίγματα προς την Κίνα και την αύξηση των συναλλαγών σε ρούβλι-γουάν. Οι δύο χώρες υπέγραψαν τον Μάιο, συμφωνία ύψους 400 δισ. δολαρίων για την παροχή ρωσικού αερίου, ενώ το Νοέμβριο υπογράφηκε καταρχήν συμφωνία για την κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού που θα συνδέει τη Ρωσία με την Κίνα. 
 
Η ενίσχυση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών που φέρνει η πτώση της τιμής του πετρελαίου σε μία εποχή εντάσεων στην νοτιοανατολική Ασία, αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Γερμανίας για του ποιος πρέπει να αναλάβει το κόστος για την έξοδο από την κρίση, αλλά και εσωτερικών αντιπαραθέσεων μέσα στην ευρωζώνη-ΕΕ, κάθε άλλο παρά ευοίωνος οιωνός είναι. Ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι «τεκτονικές» αλλαγές που κυοφορούνται στην πάντοτε ασταθή Μέση Ανατολή και τη διαφαινόμενη προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν, ελέω Ισλαμικού Κράτους- πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι ιρανικά F-4 βομβάρδισαν θέσεις των τζιχαντιστών στο ανατολικό Ιράκ υπό την ανοχή των ΗΠΑ. 
 
*Δημοσιογράφος-Οικονομικός Αναλυτής 
 
<a href="http://oikonomiallomati.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πετρέλαιο: Πως η πτώση της τιμής του επηρεάζει το γεωπολιτικό χάρτη

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ* Συνήθως όταν γίνεται πόλεμος στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι τιμές του πετρελαίου προσφέρονται για κερδοσ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πολ Μέισον : Ο πλανήτης ένα παιχνίδι Risk για την κυριαρχία

Ellada simera 0 κόσμος 11:48

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkKUemhVW4TjK4LX2PMs42Ugr7BTr_zXcgtIGDFeYIZnnitV2ATvkF824FgAVb9208Y3bJYYYQ_bmG8oRTwJVPtjhECYTJllziowJ_tAKq9gFAWX58WDAaSQc-Eq-NshKWRGgoEXl3UukZ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF754.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkKUemhVW4TjK4LX2PMs42Ugr7BTr_zXcgtIGDFeYIZnnitV2ATvkF824FgAVb9208Y3bJYYYQ_bmG8oRTwJVPtjhECYTJllziowJ_tAKq9gFAWX58WDAaSQc-Eq-NshKWRGgoEXl3UukZ/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF754.jpg" /></a></div>
 
Πέντε ισχυρές «αυτοκρατορίες» σε όλον τον κόσμο επιδίδονται σε έναν οικονομικό πόλεμο στον οποίο δύσκολα θα υπάρξουν νικητές, υποστηρίζει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας και συγκρίνει την παγκόσμια πολιτικό με το γνωστό παιχνίδι 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a> 
«Ο Πούτιν εκφωνεί μια ομιλία και το ρούβλι πέφτει. Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εκφωνεί μια ομιλία και οι κεφαλαιαγορές κινούνται καθοδικά. Ο OPEC συναντάται στη Βιέννη και η τιμή του πετρελαίου κατρακυλάει. Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές και η κάθοδος του γεν έναντι του δολαρίου επιταχύνεται. Ολα αυτά συνέβησαν τις τελευταίες έξι εβδομάδες, ενός ήδη δύσκολου έτους»υποστηρίζει σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «The Guardian» o έγκριτος δημοσιογράφος και συγγραφέας Πολ Μέισον, συγκρίνοντας την παγκόσμια πολιτική με το γνωστό παιχνίδι στρατηγικής Risk. 
 
Και εξηγεί: «Ξαφνικά ξεσπούν πολλαπλές συγκρούσεις στις διεθνείς αγορές, συγκρούσεις που οι κανόνες του παγκόσμιου παιχνιδιού δεν έχουν θεσπιστεί για να μπορούν να τις διαχειριστούν. Η πρώτη σύγκρουση αφορά ένα ξεκάθαρο παιχνίδι της πολιτικής "beggar-thy-neighbour" (σ.σ.: η εξαγωγή της κρίσης στον γείτονά σου) μεταξύ της Κίνας και της Ιαπωνίας. Από το 2012 η Ιαπωνία τυπώνει χρήμα με σκοπό να δώσει ώθηση στην οικονομία της. Με την ανάπτυξη στάσιμη για τρίτη φορά το τελευταίο τρίμηνο του 2014, ο πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε τύπωσε κι άλλο. Η Κίνα θεωρεί ότι αυτό είναι αθέμιτος ανταγωνισμός και με τη δική της ανάπτυξη να επιβραδύνεται απάντησε τον περασμένο Νοέμβριο με μια μείωση-έκπληξη των επιτοκίων. Αυτό πολλοί πιστεύουν ότι είναι η αρχή ενός κλασικού νομισματικού πολέμου, όπως εκείνου της δεκαετίας του 1930, στον οποίο αντίπαλοι οικονομικοί γίγαντες επιδίδονται σε ένα χωρίς νόημα παιχνίδι υποτίμησης του νομίσματός τους - ενισχύοντας τις εξαγωγές αλλά πλήττοντας την αγοραστική δύναμη των λαών τους - σε μιαν αμοιβαία φθορά. Πλήττοντας τη δυνατότητα εξαγωγών του άλλου, στέλνουν την περιοχή προς την αποπαγκοσμιοποίηση». 
 
Το «παιχνίδι του δειλού» με το πετρέλαιο 
 
Η δεύτερη σύγκρουση, σύμφωνα με το άρθρο, είναι το «game of chicken» (σ.σ.: το «παιχνίδι του δειλού», ποιος θα δειλιάσει πρώτος) για την τιμή του πετρελαίου μεταξύ της Αμερικής, της Ρωσίας και του OPEC. Η ζήτηση για πετρέλαιο μειώνεται επειδή η ανάπτυξη στις αναδυόμενες αγορές - Κίνα, Βραζιλία και άλλες - επιβραδύνεται. Ωστόσο η διάθεση αυξάνεται - κατά 11 εκατ. βαρέλια, στα 92 εκατ. βαρέλια την ημέρα, από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση. Η Αμερική έχει γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο εξαιτίας του σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου και του πετρελαίου βαθιά στη θάλασσα. Από τον Ιούλιο του 2014 η τιμή του βαρελιού στο πετρέλαιο τύπου Brent έχει πέσει από τα 115 δολάρια στα 68 - και έπειτα από τη συνάντηση του OPEC τον Νοέμβριο κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα φτάσει ως και τα 40 δολάρια. 
 
Η Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες του Κόλπου έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη διατήρηση της υψηλής παραγωγής και της χαμηλής τιμής και κανένας δεν αμφιβάλλει ότι οι λόγοι ήταν πολιτικοί, καθώς επηρεάζει άμεσα τη Ρωσία, τη Βενεζουέλα και το Ιράν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οΒλαντίμιρ Πούτιν να παραδεχθεί ενώπιον του ρωσικού λαού ότι ο συνδυασμός των δυτικών κυρώσεων και της στρατηγικής για το πετρέλαιο από τη Σαουδική Αραβία θα ρίξει τη Ρωσία σε ύφεση τον επόμενο χρόνο. 
 
«Σε αυτό το σημείο οι οικονομολόγοι προσφεύγουν στη Θεωρία Παιγνίων, προειδοποιώντας τις χώρες που φιλονικούν ότι σε ένα παιχνίδι όπου όλοι προσπαθούν να περιορίσουν κάτι - είτε πρόκειται για τιμές είτε για νομίσματα - όλοι χάνουν. Ας το θέσουμε με όρους παιχνιδιού - όχι με την απόλυτη γλώσσα της θεωρίας αλλά με εκείνη των δημοφιλών παιχνιδιών κατασκευής αυτοκρατοριών» γράφει ο Μέισον. 
 
Πέντε αυτοκρατορίες: Ιαπωνία, Κίνα, Ρ...., Ευρώπη, Αμερική 
 
Η «Αυτοκρατορία Α» είναι μια πλούσια, στάσιμη και γηρασμένη χώρα, που πληρώνει υψηλά κοινωνικά επιδόματα αλλά το χρέος της αγγίζει το 250% του ΑΕΠ της. Αυτή είναι η Ιαπωνία. 
 
<div>
Η «Αυτοκρατορία Β» είναι μια σχετικά φτωχή και επίσης γηρασμένη χώρα, που κυβερνάται από δικτατορία και έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά τώρα έχουν επιβραδυνθεί. Αυτή είναι η Κίνα. 
<div>
 
Η «Αυτοκρατορία Γ» κυβερνάται από έναν τρελό. Εισέβαλε σε γειτονική χώρα δύο φορές μέσα σε δύο μήνες, τα πολεμικά της αεροσκάφη ενοχλούν έναν ιστορικό εχθρό - και προκάλεσε κατάσταση πανικού στην ανώτερη μεσαία τάξη, καθώς το νόμισμά της βυθίζεται. «Δεν χρειάζεται να ονοματίσω αυτή τη χώρα, αλλά αν είχατε την ατυχία να τη συναντήσετε στο παιχνίδι, σίγουρα σας έχει προκαλέσει ανησυχία» εξηγεί ο Μέισον. 
 
Για να συνεχίσει με τις υπόλοιπες αυτοκρατορίες: «Τώρα ας δούμε την "Αυτοκρατορία Δ". Αν παίζατε με αυτή την πλευρά σε ένα παιχνίδι πριν από 800 χρόνια, ονομαζόταν Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και θα ανησυχούσατε για τον μόνιμο κατακερματισμό της. Τις εθνικές και θρησκευτικές συγκρούσεις της - και την ευθραυστότητα των κυβερνητικών συστημάτων της. Αυτή είναι η Ευρώπη και είναι ο μοναδικός από όλους τους παίκτες που δεν υποστηρίζει τον εαυτό του τυπώνοντας χρήμα. </div>
<div>
Τέλος, υπάρχει και η "Αυτοκρατορία Ε". Εχοντας γυρίσει τον κόσμο σε αναζήτηση πετρελαίου, τώρα είναι αυτάρκης. Εχει ένα παραλυμένο κυβερνητικό σύστημα και μια κατακερματισμένη κοινωνία αλλά τίποτε που δεν μπορούν να το κατευνάσουν οι τηλεοράσεις plasma μαζί με την καταστολή μερικών τέιζερ. Αυτή είναι η Αμερική».</div>
<div>
 
Οσο το παιχνίδι είναι συνεργατικό, οι τέσσερις από τους πέντε παίκτες μπορούν να επιδιώξουν τα συμφέροντά τους από κοινού και να επωφεληθούν όλοι. Η Ιαπωνία να απολαμβάνει την ευτυχή στασιμότητά της. 
 
Η Κίνα την μπρουταλιστική ανάπτυξή της. Η ΕΕ τη μεταπήδησή της από κρίση σε κρίση. Η Αμερική να συνεχίζει να πυροβολεί τους πολίτες της και να χτυπάει με μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους εχθρούς της. Μόνο η Ρωσία θα είχε πρόβλημα. Ωστόσο, όταν το περιβάλλον είναι ανταγωνιστικό και οι παίκτες ανταγωνίζονται για τους συρρικνούμενους πόρους και τη συρρικνούμενη ανάπτυξη, η ιδανική στρατηγική για όλους είναι η επιδίωξη καθαρά εγωιστικών στόχων. Και αυτή η κατ' όνομα «ιδανική» στρατηγική είναι που εξηγεί όλο το 2014, καταλήγει ο βρετανός δημοσιογράφος. 
 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a></div>
</div>

Πολ Μέισον : Ο πλανήτης ένα παιχνίδι Risk για την κυριαρχία

Πέντε ισχυρές «αυτοκρατορίες» σε όλον τον κόσμο επιδίδονται σε έναν οικονομικό πόλεμο στον οποίο δύσκολα θα υπάρξουν νικητές, υποστηρίζει...

Διαβάστε την συνέχεια

Για αυτό χτύπησαν την πρεσβεία του Ισραήλ.

Ellada simera 0 Τρομοκρατία 11:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6iFBn-4JnJ9qw54bHC5kgmnH-IYzjyg0vfrqj75_E0TGgPiT1iXEWPUaRX3KwsBvR7s1Ah0RBmzli_hyphenhyphenSDRL9tdX2ZCoyVyG56uYeG1kVrwc8skDoIPVTs6ydBTLZ3I2_1Gs4tRs1lk_B/s1600/xtypima+stin+presbeia+toy+israil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6iFBn-4JnJ9qw54bHC5kgmnH-IYzjyg0vfrqj75_E0TGgPiT1iXEWPUaRX3KwsBvR7s1Ah0RBmzli_hyphenhyphenSDRL9tdX2ZCoyVyG56uYeG1kVrwc8skDoIPVTs6ydBTLZ3I2_1Gs4tRs1lk_B/s1600/xtypima+stin+presbeia+toy+israil.jpg" /></a></div>
 
Η επανεμφάνιση των τρομοκρατών και το χτύπημα που πραγματοποίησαν τα ξημερώματα της Παρασκευής (12/12/2014) στην Πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα, αποδίδεται -βεβιασμένα- σε... φιλοπαλαιστινιακούς λόγους. 
Μπορεί, ένα σκέλος να «ακουμπάει» και αυτό το ευαίσθητο (παραδοσιακά) για την Ελλάδα ζήτημα, όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές έχει να κάνει με μια σειρά ενεργειών που εδώ και καιρό βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. 
Ενέργειες που φέρουν την... υπογραφή κυβερνητικών στελεχών και ανώτατων επιχειρηματικών κύκλων της χώρας που θέλουν να προκαλέσουν την «εισβολή» ισραηλινών υπηρεσιών και όχι μόνο στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενοι την κρίση και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, μετά την επιβολή των μνημονίων από το ΔΝΤ και τη Γερμανία. 
Μπορεί η Ελλάδα επί εποχής Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και λίγο αργότερα να είχε εκδηλώσει επισήμως τάσεις και δραστηριότητες υπέρ των Παλαιστινίων, όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι αυτές διαλύθηκαν ολοσχερώς τα τελευταία χρόνια, λόγω και της «επέλασης» των ισραηλινών επιχειρήσεων στην χώρα μας και της πολιτικής που ακολουθούν οι Ισραηλινές επιχειρήσεις. 
Είναι άλλωστε γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις και ειδικά από συγκεκριμένους υπουργούς να αγκαλιάσουν την ισραηλινή επιχειρηματικότητα, προσφέροντας γη και ύδωρ στο Ισραήλ, είτε στον τομέα της Υγείας (ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Μόσιαλος γνωρίζουν καλά τι εννοούμε...), είτε στον τομέα της ανάπτυξης, είτε στον τομέα της ασφάλειας. 
Τρεις τομείς... ζωής για την Ελλάδα, τους οποίους οι Ισραηλινοί θέλουν να ελέγξουν πλήρως και -δυστυχώς- κατορθώνουν να βρίσκουν πρόθυμους «συνεργάτες» στα πιο κρίσιμα κέντρα λήψης καθοριστικών αποφάσεων... 
Γι' αυτό και όλα δείχνουν ότι το χτύπημα στην Ισραηλινή πρεσβεία δεν έγινε τυχαία, καθώς αυτήν την περίοδο το Ισραήλ υπερδραστηριοποιείται (φανερά και κυρίως... μυστικά) στη χώρα μας. 
Φόρουμ επιχειρηματικότητας και ανάπτυξης πραγματοποιήθηκε πρόσφατα υπό την αιγίδα του υπουργείου Ανάπτυξης με σκοπό τη συνεργασία των δυο χωρών με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η συγκεκριμένη εκδήλωση δυσαρέστησε πολύ κόσμο, αφού στο βάθος της διοργάνωσής της, φάνηκε η επιθυμία του Ισραήλ να κατακτήσει επιχειρήσεις και οργανισμούς στο όνομα της καλής συνεργασίας. «Επενδύσεις κατά το συμφέρον τους θέλουν να κάνουν», είπαν κάποιοι. 
Λίγο πριν το φόρουμ αυτό υπήρξαν και άλλες δραστηριότητες στο... βωμό του ξεπουλήματος της χώρας για όσους ξέρουν, «καλής συνεργασίας και επενδύσεων» για τους κυβερνώντες. Στα πλαίσια αυτών των επαφών πραγματοποιήθηκε και η επίσκεψη γνωστών Ισραηλινών μάνατζερ στην Αθήνα, προκειμένου να ερευνήσουν δυνατότητες και ευκαιρίες για επέκταση νοσοκομείων και ασφαλιστικών εταιρειών του Ισραήλ στην Ελλάδα. 
Οι σχέσεις, μάλιστα, πολλών υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης είναι εξαιρετικά στενές με το Ισραήλ και πολλοί από αυτούς πριν γίνουν υπουργοί έδιναν πάντα το "παρών", σε συναντήσεις που διοργάνωνε το Ισραήλ στην Αθήνα. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό στην Αθήνα καταφθάνουν γνωστά ονόματα του Ισραήλ, με ειδίκευση σε θέματα στρατηγικής και διπλωματίας από το υπουργείο Άμυνας της χώρας, οι οποίοι κάνουν συναντήσεις με στελέχη της Άμυνας της Ελλάδας αλλά και αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, ώστε από κοινού να χαράξουν σχέδια δράσης για την αντιμετώπιση εξτρεμιστικών οργανώσεων που δρουν στη χώρα μας. 
Η τεχνογνωσία η οποία ανταλλάσσεται μεταξύ των δύο πλευρών, σίγουρα υποδηλώνει την επιθυμία να εκμηδενίσουν τις επιχειρήσεις τρομοκρατικών και αναρχικών ομάδων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, καταρχήν με το σύστημα της παρακολούθησης και πετυχημένης εισβολής σε αυτές τις οργανώσεις. Προσώπων που θα γίνουν τα... μάτια των μυστικών αρχών των δύο χωρών και θα κατορθώσουν από πρόσωπα που θα «γίνουν ένα με τα μέλη αυτών των οργανώσεων». 
Όλα αυτά μαζί καθώς και οι ανοιχτές πόρτες της χώρας του Ισραήλ υποδηλώνουν την αγάπη των Ελλήνων στους Παλαιστινίους; 
Ή θεωρεί κανείς ότι το γεγονός ότι ένας Παλαιστίνιος υπουργός έπεσε νεκρός ξεσήκωσε τους Έλληνες και είπαν να χτυπήσουν την Ισραηλινή πρεσβεία; 
Το χτύπημα αυτό κάτι άλλο έρχεται να «δηλώσει», κάτι άλλο έχει να «δείξει», ακόμη κι αν υπάρξει αντίθετη ανακοίνωση από την ομάδα που χτύπησε την πρεσβεία. 
Οι έρευνες της αντιτρομοκρατικής στρέφονται προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και πλέον θα πρέπει σύντομα να αναμένονται εξελίξεις, αλλά και η διατύπωση των θέσεων των τρομοκρατών μέσα από τη δημοσιοποίηση της προκήρυξής τους. 
Βέβαιο, είναι, ότι η στιγμή που επέλεξαν να «χτυπήσουν», σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε πολιτικό «αναβρασμό» λόγω των ραγδαίων εξελίξεων, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία. 
<a href="http://www.newsbomb.gr/" target="_blank">πηγή</a>