Κ. Γρίβας: Οι αμερικανικές φρεγάτες δεν κάνουν για την Ελλάδα - Ο Μακρόν δεν ήρθε γιατί προωθούν αυτές...

<iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" src="https://www.youtube.com/embed/sgam1D3NWJ8" title="YouTube video player" width="700"></iframe><br /><br /><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div>

Κ. Γρίβας: Οι αμερικανικές φρεγάτες δεν κάνουν για την Ελλάδα - Ο Μακρόν δεν ήρθε γιατί προωθούν αυτές...

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

” Οι 6 κινήσεις της Τουρκίας μετά από τις εκλογές στις ΗΠΑ, δείχνουν ότι έχει σχέδιο”

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/erdogan_bidenJoe-Biden.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/02/erdogan_bidenJoe-Biden-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ</b><br />PhD© Διεθνολόγος-Πολιτικός Επιστήμονας<br /><br /><div>Στο προηγούμενο άρθρο επισημάνθηκαν Ρωσία, Κίνα και Ιράν ως προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και επί διοίκησης Μπάιντεν. Αντίστοιχα φωτίστηκε η διάθεση αυτής να κινηθεί δυναμικά απέναντι τους, αλλά και η επιδίωξη της να επιτύχει συμβιβασμούς μαζί τους σε κάποιους τομείς. Σήμερα θα επιχειρηθεί η εξαγωγή συμπερασμάτων για την πολιτική της Τουρκίας, βάσει της εξέτασης 6 κινήσεων της μετά τις Αμερικανικές εκλογές, οι οποίες εμπλέκονται στις προτεραιότητες της πολιτική των ΗΠΑ.<br /><br />Αρχικά ξεχωρίζει (1) η ένταση των προσπαθειών της Άγκυρας για την περεταίρω και πιο σταθερή συσπείρωση χωρών γύρω της. Σε αυτή την κατεύθυνση, επωφελούμενη και της συμβολής της στο αποτέλεσμα του πολέμου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αναβαθμίζει τη συμμαχία της με το ομοεθνές Αζερμπαϊτζάν στον Καύκασο και προχωρά στη σύσφιξη των δεσμών της με τις Τουρκόφωνες κεντροασιατικές δημοκρατίες. Συγκεκριμένα η Τουρκία ανακοίνωσε την περεταίρω στρατιωτική της συνεργασία με το Καζακστάν (εξαγωγές/συμπαραγωγή/εκπαίδευση), την αναβάθμιση της συνεργασίας της με Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν σε ενέργεια, ασφάλεια, υγεία, μεταφορές, τουρισμό και περιβάλλον, επίσης τη συνεργασία της με το Ουζμπεκιστάν σε οικονομία και εκπαίδευση, την ίδρυση Τουρκικού Προξενείου στη Σαμαρκάνδη, αλλά και τη συνεργασία της με την Κιργισία σε εκπαίδευση και διπλωματία, ενώ με όλες αυτές τις χώρες τη συνεργασία της σε ζητήματα πολιτισμού/κουλτούρας. Όλα αυτά «έκλεισαν» στην επίσκεψη του Τούρκου αν. υπ. Άμυνας στο Καζακστάν, στην 5η τριμερή συνάντηση Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν-Τουρκμενιστάν στην Άγκυρα, αλλά και στην περιοδεία του Τούρκου υπ. Εξωτερικών στην Κεντρική Ασία. Προηγουμένως Τουρκμενιστάν και Αζερμπαϊτζάν συμφώνησαν τη συνεκμετάλλευση του πεδίου “Φιλία” στην Κασπία Θάλασσα, γεγονός που συνδυαστικά με τις εξελίξεις στον Καύκασο, αναζωπυρώνει σενάρια εξαγωγής του υδρογονανθρακικού δυναμικού του Τουρκμενιστάν στο Αζερμπαϊτζάν και από εκεί στην ΕΕ μέσω Τουρκίας. <br /><br />Παράλληλα η Άγκυρα αναβαθμίζει τις σχέσεις της με το Πακιστάν. Συγκεκριμένα ανακοίνωσε τη συνεργασία μαζί του στην καταπολέμηση της «Ισλαμοφοβίας» και των «διακρίσεων εις βάρος των Μουσουλμανικών μειονοτήτων», αλλά και σε υγεία, ασφάλεια, καταπολέμηση εγκληματικότητας. Τα παραπάνω συμφωνήθηκαν στο 2ο γύρο του τριμερούς διαλόγου Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν στο Ισλαμαμπάντ, στο οποίο συμφωνήθηκε και η αλληλοϋποστήριξη των 3 χωρών σε περιφερειακά ζητήματα. Πρόσθετα η Άγκυρα επιχειρεί ενεργότερη ανάμειξη στο Αφγανιστάν. Αφορμή είναι η διεξαγωγή συνομιλιών μεταξύ της Αφγανικής κυβέρνησης και των Ταλιμπάν στην Τουρκία τον Απρίλιο, έπειτα από παραίνεση του υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ προς την Αφγανική κυβέρνηση. Η τελευταία εκτυλίχθηκε στο έδαφος της εμπιστοσύνης που φαίνεται να απολαμβάνει η Τουρκία από τις εμπόλεμες πλευρές. Τα παραπάνω γεγονότα διαδραματίζονται 3 χρόνια μετά την κύρωση της συνθήκης “Λάπιντ Λάζουλι” από την Τουρκία (Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Τουρκία) και 1,5 χρόνο μετά την εξαγγελία της Τουρκικής πρωτοβουλίας “Asia Anew”. Η πρώτη αφορά την υλοποίηση σιδηροδρόμων και αυτοκινητόδρομων για τη διασύνδεση του Αφγανιστάν με την Ευρώπη. Η δεύτερη αποτελεί απόπειρα της Άγκυρας να διεισδύσει την Ασία σε πεδία εκπαίδευσης, στρατιωτικής βιομηχανίας, επενδύσεων, εμπορίου, κουλτούρας, τεχνολογίας και πολιτικού διαλόγου. Σε αυτό το φόντο δεν προξενεί έκπληξη και η πρόσφατη διοργάνωση διεθνούς διάσκεψης στην Κωνσταντινούπολη με θέμα τον εναρμονισμό των αναπτυξιακών στρατηγικών Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν-Πακιστάν-Κεντρικής Ασίας με τη συμμετοχή ερευνητικών κέντρων από τις αντίστοιχες περιοχές. <br /><br />Αντίστοιχα η Άγκυρα ιεραρχεί την επιρροής της επί της Λιβύης, όπου η νέα κυβέρνηση υπό τον Α. Ντμπεϊμπάχ, με τη στήριξη Χαφτάρ-Κοινοβουλίου, μάλλον υπηρετεί το στόχο της. Άλλωστε ο Ντμπεϊμπάχ επισκέφθηκε (μυστικά) μετά την εκλογή του την Άγκυρα, ενώ στην πρώτη του συνέντευξη (στο Anadolu!) χαρακτήρισε την Τουρκία αδελφή. Πρόσθετα εκφράστηκε υπέρ της συμφωνίας Άγκυρας-Τρίπολης στην Αν. Μεσόγειο, ενώ διεργασίες δείχνουν την παραμονή των Τούρκων στρατιωτών στη Λιβύη και μετά την αποχώρηση των μισθοφόρων. Τέλος η απόφαση Χαφτάρ να επιτρέψει τον ελλιμενισμό Τουρκικών εμπορικών πλοίων στην ανατολική Λιβύη συμβαδίζει με το όλο κλίμα. <br /><br />Πρόσθετα η Άγκυρα εμβαθύνει τις σχέσεις της και με τους άλλους Άραβες εταίρους της. Συγκεκριμένα προχωρά στην αναβάθμιση της συνεργασίας της με Κατάρ, Κουβέιτ και Ομάν σε ζητήματα οικονομίας, υγείας και περιφερειακής συνεργασίας, η οποία επισφραγιστικέ στις επισκέψεις του Τούρκου υπ. Εξωτερικών στον Περσικό Κόλπο. Παράλληλα ενισχύεται σταθερά και η σχέση της με τη Σομαλία, καθώς η Αφρικανική χώρα ψήφισε πρόσφατα νόμο που επιτρέπει στις Τουρκικές πετρελαϊκές εταιρείες να εμπλακούν στην εκμετάλλευση του υδρογονανθρακικού δυναμικού της. Επιπλέον η Τουρκία έχτισε και παρέδωσε στη Σομαλική κυβέρνηση νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Υπενθυμίζεται ότι σε Κατάρ και Σομαλία υπάρχουν Τουρκικές στρατιωτικές βάσεις. <br /><br />Τέλος η Άγκυρα σφιχταγκαλιάζει περεταίρω την Ουκρανία. Για ακόμη μία φορά το προηγούμενο διάστημα δήλωσε κατηγορηματικά ότι δεν αναγνωρίζει την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται ότι τον Οκτώβρη οι δύο κυβερνήσεις υπέγραψαν σημαντικές συμφωνίες σε στρατιωτικά ζητήματα. Συνακόλουθα, σε αυτό το φόντο μεταξύ άλλων, πρέπει να ιδωθεί και η προθυμία της Τουρκίας να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις Νατοϊκές ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα.<br /><br />Την ίδια περίοδο η Άγκυρα επιχειρεί (2) να κατοχυρώσει/επεκτείνει τις επίσημες/ανεπίσημες ζώνες «ασφαλείας» της σε Συρία-Ιράκ. Σε αυτή την κατεύθυνση μετέχει σε μία ακόμη τριμερή διαδικασία για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στη Σύρια, από κοινού με Ρωσία-Κατάρ. Αντίστοιχα επιχειρεί να ωφεληθεί των επεισοδίων ΗΠΑ-Ιράν στη Μεσοποταμία, αλλά και των διαθέσεων της Ιρακινής κυβέρνησης και της Αυτόνομης Κουρδικής διοίκησης να περιορίσουν το βαθμό επιρροής που τους ασκεί το Ιράν, προκειμένου να εκδιώξει το PKK από το Σιντζάρ και να πατήσει πόδι στην περιοχή. Να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο μέρος-πατρίδα των Γιεζίντι, το PKK συνεργάζεται με τις φιλοιρανικές παραστρατιωτικές “Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης”, γεγονός που διευκολύνει την επικοινωνία τους με «αδερφές» οργανώσεις στη Συρία. <br /><br />Επίσης αίσθηση προκαλούν (3) οι φιλοδοξίες της Άγκυρας να καταστεί πυρηνική δύναμη, όπως διατυπώθηκαν από τον Τούρκο Πρόεδρο στα εγκαίνια του 3ου πυρηνικού αντιδραστήρα στο Akkuyu στη Μερσίνη. Σε αυτή της την προσπάθεια, για την οποία δηλώνει ότι υποκινείται μόνο από ενεργειακά και περιβαλλοντικά κίνητρα, η Τουρκία έχει συνέταιρο τη Ρωσία. Άλλωστε η Rosatom είναι βασικός μέτοχος του έργου. Ωστόσο πολλοί αναλυτές σχετίζουν τις εξελίξεις με ενδεχόμενο Τουρκικό σχέδιο απόκτησης πυρηνικών όπλων σε συνεργασία με το Πακιστάν.<br /><br />!Ταυτόχρονα η Άγκυρα (4) ακολουθεί πολυδιάστατη πολιτική προμήθειας εμβολίων κατά της Covid-19. Η συγκεκριμένη επιλογή εκτυλίσσεται παράλληλα με την απόφαση ΕΕ-ΗΠΑ να θέσουν εμπόδια στην εξαγωγή εμβολιαστικών υλικών. Συνακόλουθα η Τουρκική κυβέρνηση αρχικά ξεκίνησε την εμβολιαστική διαδικασία με το Κινεζικό εμβόλιο της Sinovac Biotech, στην πορεία όμως προχώρησε και στην εισαγωγή εμβολίων της Pfizer-BioNTech, ενώ όπως αναφέρουν επίσημες Ρωσικές πηγές υπάρχει συμφωνία για τη μεταφορά εμβολιαστικής τεχνολογίας στην Τουρκία και την εκεί συμπαραγωγή του Ρωσικού εμβολίου Sputnik V.<br /><br />Πρόσθετα η Άγκυρα (5) μετέχει στις διπλωματικές διεργασίες για την επίτευξη διευθετήσεων σε Αν. Μεσόγειο-Μέση Ανατολή, την οποία προωθούν ΗΠΑ-Ην. Βασίλειο-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Η Τουρκία υποστηρίζει τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και καλεί τις ΗΠΑ να άρουν της κυρώσεις προς την Τεχεράνη για να διευκολύνουν τη διάσωση της. Μάλιστα φαίνεται ότι μαζί με το Κατάρ επιθυμούν να διαμεσολαβήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Αντίστοιχα η Τουρκική κυβέρνηση επιχειρεί να προσεγγίσει Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο, αξιοποιώντας την εξομάλυνση των σχέσεων τους με το Κατάρ. Σε αυτή τη διαδικασία προσπαθεί να δελεάσει το Ριάντ με την πώληση drone και το Κάιρο με επιπλέον ΑΟΖ-Υφαλοκρηπίδα, αλλά και με χαλιναγώγηση της δράσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Άλλωστε η επιρροή της τελευταίας στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη προβληματίζει και το Ισραήλ, με το οποίο η Τουρκία επίσης επιδιώκει να εξομαλύνει τις σχέσεις της, προτάσσοντας τα οικονομικά πλεονεκτήματα της εξαγωγής του φυσικό του αερίου μέσω της επικράτειας της.<br /><br />Και αν το «καρότο» χαρακτηρίζει τις κινήσεις της Άγκυρας προς Αραβικές δυνάμεις και Ισραήλ, το «μαστίγιο» χαρακτηρίζει την προσέγγιση της προς Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία. Η Τουρκία προσέρχεται στην πενταμερή για το Κυπριακό τον Απρίλιο, συνεχίζοντας τις προκλήσεις στην Αμμόχωστο και θέτοντας ως βάση συζήτησης την κυριαρχική ισότητα δύο κρατών. Αντίστοιχα η αναβάθμιση του ελληνοτουρκικού διαλόγου με τη διεξαγωγή, πέραν των διερευνητικών συνομιλιών και του διαλόγου στο ΝΑΤΟ, και πολιτικών διαβουλεύσεων, την οποία επικυρώνει και ο προγραμματισμός της συνάντησης των υπ. Εξωτερικών των δύο χωρών, συνοδεύεται από συνεχείς Τουρκικές προκλήσεις, αλλά και από αξιώσεις για την αποδοχή από την Αθήνα ως βάσης συζήτησης τη «Γαλάζια Πατρίδα», την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών, το περεταίρω γκριζάρισμα του Αιγαίου και την πολιτική εμπλοκή της Τουρκίας στη Θράκη. <br /><br />Τέλος έχει ενδιαφέρον (6) η προσπάθεια της Άγκυρας να θέσει εκτός νόμου το φιλοκουρδικό κόμμα HDP, αλλά και η αποχώρηση της από τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα των γυναικών. Παρότι οι δύο επιλογές, ιδιαίτερα η πρώτη, αφορούν την προστασία της κυριαρχίας του Ερντογάν, εντούτοις σχετίζονται και με την απόπειρα της Τουρκικής κυβέρνησης να παρουσιάσει στη διεθνή κοινότητα ένα εναλλακτικό πολιτικό/πολιτισμικό μοντέλο που να ευνοεί τη διεύρυνση διεθνώς της Τουρκικής επιρροής σε Ισλαμικές πολιτικές δυνάμεις και κυβερνήσεις.<br /><br />Αν τώρα εξεταστούν αυτές οι 6 Τουρκικές κινήσεις στο φόντο των προτεραιοτήτων της Αμερικανικής διοίκησης, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχος των ΗΠΑ, τότε παρατηρούνται τα εξής: Η (1η) -η προσπάθεια συσπείρωσης χωρών γύρω της- μπορεί να υπονομεύσει την επιρροή και τη συνεννόηση Ρωσίας-Κίνας-Ιράν σε προνομιακές τους περιοχές (Κεντρική Ασία). Η (2η) -η απόπειρα κατοχύρωσης «ζωνών ασφαλείας» σε Συρία-Ιράκ- μπορεί να συμβάλλει στους στόχους των ΗΠΑ, να περιοριστεί η επιρροή του Ιράν στο Ιράκ και να διευκολυνθεί η υπονόμευση του Συριακού καθεστώτος. Μάλιστα σε περίπτωση της εκεί κλιμάκωσης της σύγκρουσης τους με Ρωσία και Ιράν, οι συγκεκριμένες ζώνες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως προωθημένα Νατοϊκά φυλάκια. Η (3η) -οι πυρηνικές φιλοδοξίες- δε μπορεί να ευχαριστεί την Ουάσιγκτον.</div><div><br /></div><div> Ωστόσο αν δεν αφορά την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων δεν επηρεάζει κρίσιμα Αμερικανικά συμφέροντα. Η (4η) -η πολυδιάστατη πολιτική προμήθειας εμβολίων- δε πρέπει να εκπλήσσει τις ΗΠΑ, εφόσον η δική τους πολιτική έχει εξωθήσει συμμάχους τους, ακόμη και εντός ΕΕ, στην αναζήτηση συνεργασιών με ανταγωνιστές τους. Άλλωστε και οι ίδιες έχουν χαρακτηρίσει τη διαχείριση της πανδημίας ως ενδεχόμενο πεδίο διεθνούς συνεργασίας. Η (5η) -η συμμετοχή της στις καθοδηγούμενες από την ευρωατλαντικό παράγοντα διευθετήσεις στην περιφέρεια της- εξυπηρετεί τις Αμερικανικές επιδιώξεις να ενσωματωθεί με έναν τρόπο η περιοχή στην ευρωατλαντική αρχιτεκτονική, να «εξημερωθεί» το Ιράν και να διευκολυνθεί η διείσδυση του ευρωατλαντικού κεφαλαίου στα πλαίσια υλοποίησης project συνεκμετάλλευσης. Τέλος η (6η) -η ξετσίπωτη ένταση του αυταρχισμού στο εσωτερικό της- αντικειμενικά δυσχεραίνει το Λευκό Οίκο να παρουσιάζεται ως σημαιοφόρος των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αφού η ίδια είναι σύμμαχος των ΗΠΑ και μέλος του ΝΑΤΟ. <br /><br />Ενδιαφέρον όμως έχει η εξέταση των 6 κινήσεων στο ενδεχόμενο γεωπολιτικής μετατόπισης της Τουρκίας προς την Ευρασία. Τότε η (1η) και η (5η) θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως συμπλήρωμα στα ρωσοκινεζικά σχέδια ευρασιατικής ολοκλήρωσης και θα αποδυνάμωναν την εξάπλωση της ευρωατλαντική αρχιτεκτονικής, δυσκολεύοντας την παρουσία της Δύσης στην καρδιά της Ασίας, διευκολύνοντας την παρουσία των ευρασιατικών δυνάμεων στη Μεσόγειο, ενώ θα δημιουργούσαν αρνητικό επενδυτικό κλίμα για το ευρωατλαντικό κεφάλαιο. Αντίστοιχα η (2η) θα μπορούσε να τραυματίσει τους Αμερικανικούς σχεδιασμούς σε Συρία-Ιράκ, ενώ η (4η) και (6η) θα διευκόλυναν την εργαλειοποίηση της πανδημίας για την προβολή ήπιας ισχύος από Ρωσία-Κίνα, αλλά και το αίτημα των ευρασιατικών δυνάμεων για ένα δημοκρατικότερο (ιμπεριαλιστικό) διεθνές σύστημα απαλλαγμένο από τις αντιλήψεις των ΗΠΑ περί δημοκρατίας. Τέλος η (3η), αν σχετιστεί με πυρηνικά όπλα, θα μεταβάλλει σημαντικά την ισορροπία ισχύος Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας προς όφελος της Τουρκίας. <br /><br />Βάσει των παραπάνω προκύπτει ότι η πολιτική της Τουρκίας δεν αντιστοιχεί στην πολιτική νευρικής χώρας που τελεί υπό πολιορκία ή χώρας της οποίας η ηγεσία έχει χάσει το μέτρο. Αντίθετα υποδεικνύει αυτοπεποίθηση και σχέδιο για την αναβάθμιση της θέσης της στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, θωρακίζοντας το ρόλο της ως περιφερειακός ηγεμόνας και διεκδικώντας ρόλο μεγάλης δύναμης. Η Άγκυρα ως ορθολογικός και όχι ως παράφρων δρών δείχνει να αντιλαμβάνεται την όξυνση του ανταγωνισμού Ευρωατλαντισμού-Ευρασίας, αλλά και τη διάθεση που επιδεικνύουν ακόμη τα δύο μέρη για λειτουργική συνύπαρξη και επιμέρους συμβιβασμούς ως ευκαιρία για την ίδια.<br /><br />Σε αυτά τα πλαίσια η Τουρκική κυβέρνηση: 1ον) Συνεχίζει ακάθεκτη την αναθεωρητική/επεκτατική της πολιτική, εναλλάσσοντας ή και παρατάσσοντας ταυτόχρονα πολιτικές προβολής ήπιας και σκληρής ισχύος. 2ον) «Παζαρεύει» με τις μεγάλες δυνάμεις ανταλλάγματα, προκειμένου να αποσπάσει ανοχή ή στήριξη στους σχεδιασμούς της. Σε αυτό το «παζάρι» τη βοηθά η αναγνώριση της από το ευρωατλαντικό γκρουπ ως πολύ σημαντικού παράγοντα για την ανάσχεση της επιρροής της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν, αλλά και η αναγνώριση της από τις ευρασιατικές δυνάμεις ως παράγοντα που μπορεί να μετριάσει την επιθετικότητα των ευρωατλαντιστών. Έτσι η Τουρκία συνεχίζει να αρνείται στις ΗΠΑ ακόμη και τη σημαντική γι’ αυτές απομάκρυνση του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 από την επικράτεια της. 3ον) Ακολουθεί την ενισχυόμενη τάση της «διαμερισματοποίησης» των θεμάτων στις διεθνείς σχέσεις, η οποία επιτρέπει σε δύο χώρες την παράλληλη εμβάθυνση της συνεργασίας τους σε ορισμένα ζητήματα και την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης τους σε άλλα, προκειμένου να διαχειριστεί τις σχέσεις της με τις μεγάλες δυνάμεις. Υπό αυτό το πρίσμα λόγου χάρη μπορεί να εξηγηθεί η «φαινομενική» παραδοξότητα της συνεργασίας ΗΠΑ-Τουρκίας στο Αφγανιστάν και Ρωσίας-Τουρκίας στην ενέργεια, με την αντιπαράθεση ΗΠΑ-Τουρκίας στη βορειοανατολική Συρία και Ρωσίας-Τουρκίας στην Ουκρανία, στη Συρία και στη Λιβύη.<br /><br />Φυσικά όλα αυτά δε σημαίνουν ότι η Άγκυρα θα επιτύχει τους στόχους της ή ότι δεν κινδυνεύει να συνθλιβεί στις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ μεγαλύτερων δυνάμεων. Πόσο μάλλον δε σημαίνουν ότι η πολιτική της είναι υπέρ των συμφερόντων του Τουρκικού λαού, ακριβώς γιατί προϋποθέτουν τη θυσία του βιοτικού του επιπέδου, της ασφάλειας του, των δημοκρατικών του ελευθεριών και δικαιωμάτων και της ειρηνικής του ζωής, στο βωμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των ιμπεριαλιστικών «παζαριών» και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ωστόσο σημαίνουν ότι το κυρίαρχο αφήγημα στην Ελλάδα, σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία είναι απομονωμένη και εγκλωβισμένη, και ότι η ειρήνη η κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας είναι διασφαλισμένα λόγω της συμμετοχής της σε ΝΑΤΟ-ΕΕ και της ευθυγράμμισης της πολιτικής της στις επιταγές της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψιν προτού να προκύψουν οδυνηρές εξελίξεις. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

” Οι 6 κινήσεις της Τουρκίας μετά από τις εκλογές στις ΗΠΑ, δείχνουν ότι έχει σχέδιο”

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ PhD© Διεθνολόγος-Πολιτικός Επιστήμονας Στο προηγούμενο άρθρο επισημάνθηκαν Ρωσία, Κίνα και Ιράν ως προτεραιότητες...

Διαβάστε την συνέχεια

Άρνηση ΑΚΕΛ για αποστολή αγήματος Ε.Φ στην Ελλάδα. Συμφώνησε ο Αναστασιάδης!

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/erdog%20italy_1.jpg?itok=0vDo5FeP" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Την στιγμή που οι Τούρκοι κάνουν επιθέσεις στον Ελληνισμό, κάποιοι προσπαθούν να βάλουν ''τρικλοποδιές''.</span></h3>Σύμφωνα με όσα ανέφερε στην Πρώτη Εκπομπή, κατέθεσε πρόταση ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας να προχωρήσει σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας για συμμετοχή κυπριακού αγήματος, «δεδομένου ότι η Κύπρος είχε μια ενεργό συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση και ας μην ξεχνάμε τι επακολούθησε».<br /><br />Σημείωσε ότι «με την πρόταση αυτή διαφώνησε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, ενώ από τους υπόλοιπους δεν υπήρξε οποιαδήποτε τοποθέτηση ή υποστήριξη». Πρόσθεσε ότι η διαφωνία του κ. Κυπριανού ήταν ότι «είμαστε ξεχωριστό κράτος».<br /><br />Εξήγησε ότι «από την πλευρά τη δική μας θεωρούσαμε ότι αυτό είναι αναγκαίο, γιατί πέρα απ όσα είπα για το 1821, θεωρώ ότι η οποιαδήποτε συμμετοχή της Κύπρου αλλά κυρίως κάποια αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας με την Ελλάδα ειδικά αυτές τις εποχές είναι επιβεβλημένη και αναγκαία».<br /><br />Σε ερώτηση ποια ήταν η αντίδραση του Προέδρου, Αναστασιάδη, απάντησε ότι «δεν γνωρίζω εάν ο πρόεδρος προχώρησε σε οποιοσδήποτε επαφές, αλλά από το αποτέλεσμα φαίνεται ότι οι οποιασδήποτε ενέργειες δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα σε αυτή την πρόταση».<br /><br />Μιλώντας στην ίδια εκπομπή η πρόεδρος της Αλληλεγγύης, Ελένη Θεοχάρους, ανέφερε ότι «συνηγορήσαμε υπέρ της πρότασης που κατατέθηκε από τον κ.Σιζόπουλο, αλλά είναι λάθος που λέει ότι οι άλλοι δεν είπαν τίποτα, τόσο η ομιλούσα όσο και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και ο εκπρόσωπος του ΕΛΑΜ είχαν συνηγορήσει υπέρ της ενεργότερης συμμετοχής της Κύπρου στην παρέλαση. Είχα πει μια παλαιότερη πρόταση μου για συμμετοχή σώματος ενόπλων βρακοφόρων που θα είναι και το αντίστοιχο ευζωνικό μας εδώ στην Κύπρο και θα τονίζει την κρατική μας υπόσταση και την Ελληνικότητα».<br /><br />Συμπλήρωσε ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης «όντως δεν αντέδρασε καθόλου, λες και δεν ήθελε να ακούσει αυτή την πρόταση. Ο κύριος Αβέρωφ δεν είπε τίποτα, δεν τοποθετήθηκε στο θέμα. Ο κ. Κυπριανού είπε ότι είναι άλλη χώρα, είμαστε δύο κράτη και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο και η συζήτηση έληξε όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενστερνίστηκε την πρόταση του κ. Κυπριανού».<br /><br />Η απάντηση Κυπριανού<br />«Έχουμε συζητήσει, να μου επιτρέψετε να μην τα πω δημόσια, είναι ζητήματα τα οποία θα συζητήσουμε με τους αρμόδιους Υπουργούς, να πω ότι χειριστήκαμε κάποια από αυτά και στο παρελθόν σε συνεννόηση με τον τότε Υπ. Εξωτερικών και με τον Υπ. Δικαιοσύνης.»<br /><br />«Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είμαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι δεν αποφασίζω εγώ για τέτοια ζητήματα, ως εκ τούτου ο κ. Σιζόπουλος καλά κάνει να απευθυνθεί στον ΠτΔ, έχω άποψη, την είπα την άποψή μου στη συνεδρίαση και για να είμαι ειλικρινής είχα την εντύπωση ότι ο κάθε ένας στις συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου μπορεί να δημοσιοποιεί εκείνα τα οποία λέει ο ίδιος.»<br /><br />«Έχω πει ότι διαφωνώ, διαφώνησα με την αποστολή αγήματος στις παρελάσεις οι οποίες θα γίνονταν στην Ελλάδα, είμαστε δύο ξεχωριστά κράτη και ιδιαίτερα παραμονές της μετάβασης στη Γενεύη, θεωρώ ότι έπρεπε να το είχαμε διαφυλάξει αυτό το πράγμα.»<br />''Επίθεση'' Ερντογάν σε Κύπρο για το τζαμί στη Λεμεσό<br />Άρνηση ΑΚΕΛ για αποστολή αγήματος Ε.Φ στην Ελλάδα για την 25η Μαρτίου-Συμφώνησε ο Αναστασιάδης!<br /><br />''Επίθεση'' Ερντογάν σε Κύπρο για το τζαμί στη Λεμεσό.<div><br /></div><div>Aντιμέτωποι με την εικόνα ενός... καταγάλανου τζαμιού με ζωγραφισμένες ελληνικές σημαίες, σταυρούς και συνθήματα ήρθαν κάτοικοι της Λεμεσού.<br /><br />Το τζαμί, που βρίσκεται δυτικά της πόλης της Λεμεσού κοντά στις νότιες ακτές της Κύπρου, ήταν βαμμένο με μπλε σπρέι με γκράφιτι της ελληνικής σημαίας στο πέτρινο εξωτερικό του. Χριστιανικοί σταυροί, επίσης με μπλε χρώμα, ζωγραφίστηκαν στις δύο ξύλινες πόρτες του.<br /><br />Θέση για το ζήτημα πήρε και ο Ερντογάν, ο οποίος ανέφερε τα εξής: <br />''Οι Ελληνοκύπριοι κάνουν επιθέσεις σε τζαμιά συνέχεια, αποτελεί μία πρόκληση η συγκεκριμένη ενέργεια!'' <br /><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Άρνηση ΑΚΕΛ για αποστολή αγήματος Ε.Φ στην Ελλάδα. Συμφώνησε ο Αναστασιάδης!

Την στιγμή που οι Τούρκοι κάνουν επιθέσεις στον Ελληνισμό, κάποιοι προσπαθούν να βάλουν ''τρικλοποδιές''. Σύμφωνα με όσα ανέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί το “ανήκομεν εις τας ΗΠΑ” μας ρίχνει στην “αγκαλιά” της Τουρκίας

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/souda-mitsotakis.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τζήμας Θέμης</b><br />Αυτές τις μέρες, των μίζερων νεοπλουτίστικων, κιτς εορτασμών, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ελληνικός λαός εξορίζεται από την παρέλαση της 25ης Μαρτίου για να προσέλθουν ξένοι γαλαζοαίματοι, σε μια μεταμοντέρνα επανάληψη του πρώιμου νεοελληνικού κράτους και που η Γιάννα Αγγελοπούλου δικαιώνει την αισθητική της δικτατορίας, συγκρούονται (όπως συνήθως) δύο πλευρές στο πλαίσιο του Ελληνισμού.<br /><br />Η μία, αποκλεισμένη από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, στοχάζεται με όπλο την ανάλυση και την εμπιστοσύνη στο έθνος. Θέτει πλαίσιο σχεδιασμού και άρα συμφωνίας, ή διαφωνίας επί της ουσίας. Η άλλη, η κυρίαρχη στα ΜΜΕ πλευρά, αναζητά προστάτες και βυθίζεται σε φαντασιώσεις.<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της πατρίδας μας, για παράδειγμα, διαβάζοντας την έκθεση Μπορέλ περί της Τουρκίας, η οποία δεν αναφέρεται σε καμία από τις επιθετικές συμπεριφορές της γείτονος, διέκρινε το θετικό, λέει, ότι αντιμετωπίζει την Τουρκία η ΕΕ ως πρόβλημα. Το υποστηρίζει αυτό δε, ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ στέλνει τον Ελληνισμό στον Τσαβούσογλου, σε διερευνητικές και σε Πενταμερή-παγίδα για την Κύπρο και κυρίως ενώ η ΕΕ, για το “πρόβλημα” -υποτίθεται- Τουρκία έχει μια από τα ίδια, δηλαδή τίποτα, ενώ για την Ρωσία άφθονες κυρώσεις.<br /><br />Όσο όμως, η ελληνική ελίτ βυθίζεται στην φαντασίωση της υπερατλαντικής προστασίας, αγνοώντας τεκτονικές διεργασίες τις οποίες, μεταξύ άλλων, ανέλυσε ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης, σε πρόσφατα άρθρα του στο Slpress, η πραγματικότητα ετοιμάζεται να εκδικηθεί. Συνοπτικά, η πραγματικότητα είναι η εξής:<br /><br />Εάν δεν μπορέσουμε να προλάβουμε την Τουρκία, στην πολυσχιδή προσπάθειά της να καταστεί η κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη και ταυτοχρόνως δύναμη παγκοσμίων επιπτώσεων, θα εγκλωβιστούμε σε μια καθυστερημένη και ασθμαίνουσα απόπειρα να την ανταγωνιστούμε, αφότου θα έχει κατακτήσει ένα σαφώς ανώτερο πεδίο από εμάς, η οποία, επειδή ακριβώς θα ξυπνήσουμε πολύ αργά, θα οδηγήσει είτε σε υποταγή- δορυφοριοποίηση, είτε και σε σύγκρουση.<br /><br />Πολλαπλά μηνύματα<br /><br />Τα μηνύματα είναι πολλά. Σταχυολογούμε εδώ μόνο μερικά και ενδεικτικά: Πρώτον, ο Ερντογάν, στις 15 Μαρτίου δημοσίευσε στο Bloomberg (όχι τυχαία) άρθρο για τα 10 χρόνια από την έναρξη του πολέμου επί της Συρίας. Απευθύνεται προς την “Δύση” και κυρίως τις ΗΠΑ και χονδρικά λέει: «Στηρίξτε με να φέρω σε πέρας την αλλαγή καθεστώτος που μαζί σχεδιάσαμε, στην Συρία. Το να με στηρίξετε, θα σας βγει πολύ φθηνότερα από οποιαδήποτε δική σας εμπλοκή».<br /><br />Υπονοεί: «είμαι η αιχμή του δόρατος των ΗΠΑ στον Καύκασο, στην Ουκρανία υπό όρους και στην Μέση Ανατολή. Δώστε μου τα αντίστοιχα ανταλλάγματα.» Δεύτερον, θα δώσει αυτά τα ανταλλάγματα η προεδρία Μπάιντεν στην Τουρκία, δηλαδή τα γεράκια των Δημοκρατικών και των νεοσυντηρητικών;<br /><br />Ενδεχομένως όχι στον Ερντογάν, αν και δεν θα πρέπει να μας εκπλήξει το να βρουν και μαζί του ένα ευνοϊκό για τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο, modus operandi. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα δώσει μάχη για να φέρει την Τουρκία σε θέση πλήρους ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ και τότε τα ανταλλάγματα και στο Αιγαίο θα είναι δεδομένα.<br /><br />Τρίτον, ο νεοοθωμανισμός είναι παρών πριν τον Ερντογάν, σε πιο φιλοδυτική εκδοχή και κυρίως είναι παρούσα από πριν ακόμα τον Ερντογάν, η προσπάθεια της Τουρκίας να μετατραπεί στην κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη, με παγκόσμιο εκτόπισμα. Η εν λόγω στρατηγική θα μείνει “προίκα” και μετά τον Ερντογάν.<br /><br />Βασίζεται πλέον σε κάποιους άξονες, όπως είναι το δημογραφικό μέγεθος, οι σχέσεις με Ανατολή και Δύση, η άσκηση μαλακής ισχύος σε πληθυσμούς εκτός συνόρων, η ανάπτυξη εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, οι στρατιωτικές βάσεις σε πλήθος κρατών, η εναλλαγή διπλωματικής και πολεμικής προσπάθειας.<div><br />Η Τουρκία επιδιώκει “σκληρή ισχύ”<br /><br />Βεβαίως, οι άξονες αυτοί θα τροποποιηθούν προϊόντος του χρόνου, αλλά και θα προκαλέσουν ισχυρούς κλυδωνισμούς στην Τουρκία, ακόμα και υπαρξιακού χαρακτήρα. Το άνοιγμα στην Ανατολή μπορεί να οδηγήσει όχι τόσο εύκολα σε στρατιωτικό κόστος για την Τουρκία, αλλά μπορεί να προκαλέσει οικονομικό πλήγμα. Οι θεσμοί οικονομικής συνεργασίας στο διεθνές επίπεδο ελέγχονται από τις ΗΠΑ.<br /><br />Ακόμα κι έτσι ωστόσο, η έκθεση τραπεζών δυτικών κρατών στην Τουρκία της παρέχει διαπραγματευτική δυνατότητα, την οποία μπορεί να αξιοποιήσει. Η στρατηγική αξιοποίησης ωστόσο της διαδικασίας αλλαγής του μεσογειακού και μεσανατολικού χάρτη, αλλά και περιορισμού της Ρωσίας, με πολεμικές συγκρούσεις δια αντιπροσώπων στα σύνορά της δεν θα τελειώσει με τον Ερντογάν, όσο θα συντηρείται από μεγαλύτερες δυνάμεις και κυρίως από την πλευρά της Ουάσιγκτον αυτή η διαδικασία.<br /><br />Τέταρτον, η Τουρκία είναι πιθανό ότι θα αποπειραθεί να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο με αντίστοιχες πυραυλικές δυνατότητες, καθώς και παραγωγή σύνθετου εξοπλισμού κινητήρων και συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης. Ο στόχος είναι η αναβάθμιση της διεθνούς της παρουσίας σε επίπεδο “σκληρής ισχύος”.<br /><br />Εφόσον επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα θέσει τον Ελληνισμό ενώπιον του διλήμματος, είτε της σχεδόν επίσημης εκχώρησης της κυριαρχίας του σε τρίτη δύναμη, είτε της πλήρους δορυφοριοποίησης ή και υποταγής. Ο Ελληνισμός δεν μπορεί να επιβιώνει για πολύ μέσα από τα δύο κυρίαρχα κράτη του, εφόσον η τουρκική επιθετικότητα, παρά τις όποιες υφέσεις, εξακολουθεί και ενώ το χάσμα ισχύος με την Τουρκία θα μεγαλώνει.<br /><br />Δεν μπορεί να υπάρξουν σε στοιχειώδη συμμετρία τρία κράτη, όταν το ένα εξελίσσεται σε προβληματικό μεν αλλά μεσαίο-μεγάλο διεθνή παράγοντα, ενώ τα άλλα δύο υποβιβάζονται σε μικρό-μεσαίους περιφερειακούς δρώντες, που αναζητούν πρόθυμους πάτρωνες, για να μιλήσουμε σχηματικά.<br />Επικίνδυνες φαντασιώσεις<br /><br />Αν ο Ελληνισμός αφεθεί στην πλευρά των ουτοπικών φαντασιώσεων θα εγκλωβιστεί στον ετεροπροσδιορισμό από την Τουρκία πρώτα και έπειτα στο προαναφερθέν καταστροφικό δίλημμα της δορυφοριοποίησης, ή της σύγκρουσης από δυσμενή θέση. Όσο δε, η ισχύς των ΗΠΑ θα μετριάζεται, το υποσύστημα ασφαλείας, του οποίου την σχετική μόνο ηρεμία διασφάλιζαν οι πρώτες θα απορρυθμίζεται.<br /><br />Με απλά λόγια, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούν να διασφαλίσουν για πάντα, ακόμα και αν θα το θέλουν, πως η Τουρκία δεν θα μας επιτεθεί, όπως και ότι η όποια τυχόν πολεμική αναμέτρηση θα έχει να κάνει με ένα τοπικό και ολιγοήμερο στρατιωτικό επεισόδιο. Είναι χαρακτηριστικό δε, του βαθμού εξάρτησης αλλά και της τύφλωσης του ελληνικού κατεστημένου, ότι αντί να προσπαθεί να αποκόψει την Τουρκία από τις ισχυρές, υπό διαμόρφωση σχέσεις της, μεταξύ των οποίων και με την Ρωσία, δείχνει να επιχαίρει για αυτές, ελπίζοντας άραγε τι;<br /><br />Ότι οι ΗΠΑ θα κηρύξουν τον πόλεμο στην Τουρκία, στην Κίνα και στην Ρωσία μαζί και ότι θα αποδειχτούν αυτές το “ξανθό γένος”, το οποίο θα μας χαρίσει την Πόλη και την Αγία Σοφία, ή ότι θα επιβάλλουν μνημόνια στην Τουρκία, που με έναν μαγικό τρόπο θα την εξευμενίσουν απέναντί μας; Αν δεν θέλουμε να εγκλωβιστούμε, πρέπει να προλάβουμε. Το ζήτημα είναι υπαρξιακό!<br /><br />Η πρώτη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι να θέσουμε την πλευρά της ανάλυσης, της μεθοδολογικής εντιμότητας και συνέπειας στο κέντρο του δημοσίου διαλόγου και σχεδιασμού. Η αφετηρία για να μην εγκλωβιστούμε από την Τουρκία είναι η μάχη για την ηγεμονία στον δημόσιο διάλογο στο εσωτερικό του Ελληνισμού, 200 χρόνια μετά την επανάσταση. Το αν θα μπει στο επίκεντρο ο λαός μας ή οι ξένοι πάτρωνες. Τα υπόλοιπα έπονται και θα συζητηθούν σε επόμενα άρθρα.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί το “ανήκομεν εις τας ΗΠΑ” μας ρίχνει στην “αγκαλιά” της Τουρκίας

Τζήμας Θέμης Αυτές τις μέρες, των μίζερων νεοπλουτίστικων, κιτς εορτασμών, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ελληνικός λαός εξορίζεται από την π...

Διαβάστε την συνέχεια

Anadolu: Από απόλυτο όπλο, αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού Ναυτικού

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/anadolu.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Στα βασίλεια της Νοτιοανατολικής Ασίας εθιμικά δωρίζονταν σε βασιλείς λευκοί ελέφαντες, σύμβολα μοναδικότητας, αλλά και παντελώς άχρηστα αποκτήματα, τα οποία απλά απορροφούσαν κονδύλια χωρίς να επιτελούν κανένα έργο. Από αυτή την περίεργη σχέση γεννήθηκε ο όρος “άσπρος ελέφαντας”: κάτι εντυπωσιακό, αλλά τελικά άχρηστο και ακριβό, όπως ακριβώς είναι το καμάρι του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, το TCG Anadolu.<br /><br />Πριν μερικές μέρες η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το υπό ένταξη καμάρι του Ναυτικού της, το ελικοπτεροφόρο αμφιβίων επιχειρήσεων (Landing Helicopter Dock-LHD) TCG Anadolu θα μεταφέρει drones αντί για μαχητικά αεροσκάφη που η Τουρκία δεν έχει και δεν μπορεί να αποκτήσει μετά τον αποκλεισμό της από το πρόγραμμα F-35. Γεγονός είναι ότι πολύ δύσκολα θα βρει η Άγκυρα αεροσκάφη βραχείας ή και καθέτου απογειώσεως, ενώ τα drones δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα μαχητικά αεροσκάφη για τους ρόλους που αυτά επιτελούν.<br /><br />Ο Χαλούκ Μπαϊρακτάρ, επικεφαλής της τουρκικής εταιρείας Baykar που κατασκευάζει drones, ανακοίνωσε ότι η εταιρεία του σχεδιάζει να αναπτύξει σε ένα χρόνο από τώρα ένα νέο μη επανδρωμένο πολεμικό εναέριο όχημα που θα προσγειώνεται και θα απογειώνεται επιτυχώς από το Anadolu. Αυτό είναι όχι μόνο υποβάθμιση του ρόλου, για τον οποίο κατασκευάστηκε το μεγάλο αυτό πολεμικό πλοίο, αλλά και ως πρόγραμμα μάλλον ανέφικτο στα εξαγγελθέντα χρονικά πλαίσια.<br /><br />Η προσγείωση σε αεροπλανοφόρο είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι σε αεροδρόμιο. Καταπονεί την δομική αρτιότητα ενός αεροσκάφους, οπότε η Τουρκία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλη την τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει αναπτύσσοντας drones, αλλά και να αποκτήσει πρόσθετη για να λύσει αυτό το πρόβλημα. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η μακρά παρουσία σε θαλάσσιο περιβάλλον και η επίδραση που έχει σε υλικά και κινητήρες.<div><br />Δεν είναι λύση για το Anadolu<br /><br />Τα μέτρα που μπορεί να λάβει η Τουρκία περιλαμβάνουν προηγμένες αναβαθμίσεις στο Bayraktar TB2 ή στο πιο προηγμένο μεγαλύτερο Akıncı PT-2. Η Τουρκία δήλωσε επίσης ότι το λεγόμενο Bayraktar TB3 είναι υπό κατασκευή γι’ αυτόν τον ρόλο. Το Anadolu βασίζεται σχεδιαστικά στη ναυαρχίδα του Ισπανικού Ναυτικού Juan Carlos I. Έχει σχεδιαστεί για τη μεταφορά ελικοπτέρων και μαχητικών με δυνατότητες κατακόρυφης προσγείωσης – μικρής απογείωσης (STOVL), όπως το AV-8 Harrier και η παραλλαγή Β του F-35.<br /><br />Η Τουρκία δεν μπορεί να προμηθευτεί κανέναν από αυτά τα μαχητικά. «Δεν υπάρχει επιλογή μαχητικού σταθερής πτέρυγας για το Anadolu μετά τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35B και τη μη διαθεσιμότητα μεταχειρισμένων, μη προσιτών και μειωμένων δυνατοτήτων παλαιών μαχητικών Harrier από τη Δύση» λένε Τούρκοι αναλυτές. Η αγορά ρωσικών αεροσκαφών δεν ενδείκνυται και όχι μόνο λόγω των πολιτικών προβλημάτων που θα προκαλέσει μια αγορά π.χ. Su-33. Το Anadolu δεν είναι σχεδιασμένο για τόσο ισχυρά αεροσκάφη, τα οποία είναι άλλης φιλοσοφίας και των οποίων τα όπλα και τα συστήματα δεν “κουμπώνουν” με τα τουρκικά συστήματα.<br /><br />Η Ρωσία αναπτύσσει drones VTOL για την υπό κατασκευή φρεγάτα της κατηγορίας 22350 “Ναύαρχος Γκόρσκοφ” και drones που μπορούν να προσγειωθούν ή να “πέσουν” σε ειδικά δίχτυα. Αυτό μπορεί να δώσει έναυσμα στους Τούρκους να αποτολμήσουν κάτι παρόμοιο. Ο Σασάνκ Τζόσι, αμυντικός συντάκτης του Economist, επεσήμανε ότι όποια drones επιλέξει η Τουρκία για την ναυαρχίδα της θα πρέπει να είναι αρκετά μικρά «με αντίστοιχα μικρότερο ωφέλιμο φορτίο, επειδή το Anadolu δεν έχει καταπέλτες, και αντ’ αυτού βασίζεται στη “ράμπα σκι”... Τα αμερικανικά Predator και Reaper, για να δώσουμε δύο γνωστά παραδείγματα, δεν μπορούν να απογειωθούν από αεροπλανοφόρα. Το τούρκικο Bayraktar TB2, στην τυπική του μορφή, δεν είναι πολύ μικρότερο».<br /><br />Τα τουρκικά drones χρησιμοποιούν απλούς εμβολοφόρους κινητήρες και στροβιλοκινητήρες turbodiesel, οι οποίοι ενδέχεται να μην είναι κατάλληλοι για εκτόξευση από την “ράμπα σκι” του Anadolu, ακόμα κι αν έχουν σχεδιαστεί εκ νέου για να το κάνουν. Και ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, το ήδη περιορισμένο ωφέλιμο φορτίο και τα καύσιμα τους (λόγω περιορισμών χρήσης της ράμπας) θα μειώσουν το εύρος και τον ρόλο τους.<br /><br />“Ναυτικοποιημένα” drones<br /><br />Τα κύρια χαρακτηριστικά του “ναυτικοποιημένου” drone είναι η προστασία από τη διάβρωση που προκαλείται από το αλμυρό νερό, προηγμένα συστήματα ανάσχεσης, ισχυρά αμορτισέρ προσγείωσης, ειδικά ελαστικά και ένα πίσω άγκιστρο για τις προσγειώσεις. Τα συστήματα βραχείας απογείωσης που έχουν σχεδιαστεί με δυνατότητες για ανάσχεση με σύρματα ή εμπόδια (STOBAR) χρησιμοποιούνται από ρωσικά ινδικά, και κινέζικα αεροπλανοφόρα με “ράμπες σκι” που δεν διαθέτουν καταπέλτες. Καταπέλτες χρησιμοποιούνται στα μεγάλα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και στο αεροπλανοφόρο-ναυαρχίδα της Γαλλίας.<br /><br />Ως εκ τούτου, η Τουρκία πρέπει να αναπτύξει δικό της σύστημα STOBAR υποβοηθούμενης απογείωσης από πλοίο γι’ αυτά τα μικρής ισχύος drones, ώστε να πετύχουν βέλτιστη ταχύτητα και ωφέλιμο φορτίο μέσω της “ράμπας σκι”. Επίσης, να τα ανασχέσει με άγκιστρα κατά την προσγείωση. Αυτά κάπως πρέπει να εξοπλιστούν με πτέρυγες που διπλώνουν. Το πρόβλημα αυτό περιπλέκει τα πράγματα σχεδιαστικά και κατασκευαστικά. Είναι ως εκ τούτου αμφίβολο αν μπορεί να επιλυθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα.<br /><br />Σε αντίθεση με τα μαχητικά αεροσκάφη, τα drones έχουν εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες σχετικά με την διεξαγωγή περιπολιών (CAP), την επίτευξη αεροπορικής υπεροχής, την πραγματοποίηση αποστολών βαθέως πλήγματος, ή την παροχή αεροπορικής υποστήριξης. Τούρκοι αναλυτές αναρωτιούνται εάν μια τέτοια προσπάθεια αξίζει ακόμη και το κόστος, δεδομένης της περιορισμένης ικανότητας και της αποτελεσματικότητας των ναυτικών drones. Οι ίδιοι προτείνουν «το κόστος έρευνας και ανάπτυξης γι’ αυτά τα ναυτικά drones να ακυρωθεί και θα διατεθεί για τα “ναυτικοποιημένα” S70B28D+, MH60R, CH53K, CV22, ATAK ή ανακαινισμένα επιθετικά ελικόπτερα AH1W».<br /><br /></div><div>Ελλειψη αντιαεροπορικής προστασίας<br /><br />Ακόμη και αν η Τουρκία συνεχίσει τις προσπάθειες να αναπτύξει ναυτικά drones, παραμένει το ζήτημα πώς το Anadolu μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του επαρκώς από αεροπορικές επιθέσεις. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι το drone Akıncı μπορεί να εξοπλιστεί με τους τουρκικούς πυραύλους Bozdoğan και Gökdoğan εντός οπτικής εμβέλειας και πέρα αυτής. Αλλά αυτό δεν αναπληρώνει τις αδυναμίες των drones, καθώς δεν θα έχει την ταχύτητα, την ισχύ, την ευελιξία, την επιτάχυνση, τα ηλεκτρονικά, την αυτοπροστασία, την προβολή και το φορτίο πυραύλων για την αντιμετώπιση σύγχρονων μαχητικών.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, το Anadolu πιθανότατα θα πρέπει να συνοδεύεται από άλλα πολεμικά πλοία με σημαντικές δυνατότητες αεροπορικής άμυνας. Αλλά και εδώ η Άγκυρα έχει πρόβλημα καθώς, το τουρκικό Ναυτικό δεν διαθέτει πλοία με δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής. Οι τουρκικές φρεγάτες μπορούν να καλύψουν και να υπερασπιστούν το Anadolu μόνο τοπικά.<br /><br />Επί του παρόντος το τουρκικό Ναυτικό σχεδιάζει την κατασκευή ενός πανομοιότυπου αδελφού πλοίου, που θα ονομάζεται Trakya (Θράκη), αλλά με όσα αναφέραμε εύλογο καθίσταται το ερώτημα αν τελικά θα υλοποιηθεί. Πέραν όλων των άλλων ενδοιασμών για την χρησιμότητα τέτοιων σκαφών από δυνάμεις που δεν έχουν σκοπό την υπερπόντια προβολή ισχύος, οι διοικητές του τουρκικού Ναυτικού πρέπει να αναρωτηθούν πως αυτό το τεράστιο πλοίο-στόχος θα πλεύσει από τα Στενά μέσω του Αιγαίου, που θα πάει και τι ρόλο μπορεί να παίξει.<br /><br />Το Anadolu έχει σχεδιαστεί και για την υποστήριξη αμφιβίων επιχειρήσεων. Μπορεί αυτό το θηριώδες πλοίο να διεξάγει τέτοιες επιχειρήσεις σε ελληνικά νερά, εναντίον ελληνικών νησιών ή ακτών, ή είναι για επιθέσεις στις αφρικανικές ακτές; Γιατί στο Αιγαίο, λόγω της γεωγραφίας, θα έχει πολύ περιορισμένη διάρκεια ζωής, η δε απώλεια του θα αποβεί καίριο πλήγμα γοήτρου και ηθικού.<br /><br />Χωρίς την δυνατότητα αυτοπροστασίας, ή την ικανότητα μεταφοράς μαχητικών, η τουρκική ναυαρχίδα απαιτεί την προστασία μέρους του υπόλοιπου τουρκικού στόλου, ώστε να προστατευτεί. Το πανάκριβο αυτό πλοίο, που ναυπηγήθηκε για να αποτελέσει δύναμη κρούσης, στην πράξη θα καταλήξει να αποδυναμώσει την ισχύ των Τούρκων για άλλες ναυτικές επιχειρήσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Anadolu: Από απόλυτο όπλο, αχίλλειος πτέρνα του τουρκικού Ναυτικού

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Στα βασίλεια της Νοτιοανατολικής Ασίας εθιμικά δωρίζονταν σε βασιλείς λευκοί ελέφαντες, σύμβολα μοναδικότητας, αλλά κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Αμφίπλευρο παιχνίδι Ερντογάν με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/sisi-kai-erdogan.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />«Η Τουρκία δεν θα παραδώσει κανέναν άνθρωπο σε καμία χώρα που έχει θανατική ποινή και στερείται δίκαιης και διαφανούς δικαστικής εξουσίας» σημείωσε σύμβουλος του προέδρου Ερντογάν, σχολιάζοντας την απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να παραχωρήσει την τουρκική υπηκοότητα σε 700 Αιγύπτιους εξόριστους, ορισμένοι εκ των οποίων φέρονται να συνδέονται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.<br /><br />Ο ίδιος τόνισε πως οι Αιγύπτιοι εξόριστοι (που έχουν καταφύγει στην Τουρκία μετά την άνοδο του στρατηγού Σίσι στην εξουσία) δεν αποτελούν μέρος της διαπραγμάτευσης στις διμερείς τουρκοαιγυπτιακές συνομιλίες που διεξάγονται σε χαμηλόβαθμο επίπεδο, την πρώτη σοβαρή προσπάθεια να βελτιωθούν οι ψυχροπολεμικές σχέσεις των δύο χωρών, από το 2013.<br /><br />Ο Ταγίπ Ερντογάν έβλεπε στην ισλαμική κυβέρνηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της ιστορικής οργάνωσης του πολιτικού Ισλάμ στον αραβικό κόσμο, ένα μοντέλο πολιτικής αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, των «συνόρων της καρδιάς του», όπως έχει περιγράψει ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος.<br /><br />Το στρατιωτικό κίνημα του Σίσι έδωσε τέλος σε αυτά τα σχέδια, με το νέο καθεστώς να εξαπολύει ένα κύμα καταστολής εις βάρος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τερματίζοντας την πολυετή “πολιτική των ανοιχτών θυρών” (που είχε εγκαινιάσει ο Ανουάρ Σαντάτ) έναντι της ισλαμικής οργάνωσης και φέρνοντας τις σχέσεις Αιγύπτου και Τουρκίας σε ψυχροπολεμικά επίπεδα.<br />Η μεταστροφή του Ερντογάν<br /><br />Όμως οι ραγδαίες εξελίξεις που σημειώθηκαν στην Μέση Ανατολή, με πιο χαρακτηριστική την απόφαση τεσσάρων αραβικών χωρών να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ (μεταξύ άλλων και το Σουδάν, όπου η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν άτυπος κυβερνητικός εταίρος του φιλότουρκου πρώην δικτάτορα της χώρας Ομάρ Μπασίρ) σηματοδότησαν την αποτυχία της μεσανατολικής πολιτικής του Ερντογάν, που βασίστηκε σε δύο σκέλη: στην συμμαχία του με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και στην εργαλειοποίηση του παλαιστινιακού ζητήματος.<br /><br />Είναι ο λόγος που ο Ερντογάν προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα που χωρίζει την Τουρκία από σημαίνουσες χώρες της Μέσης Ανατολής, προχωρώντας σε επιθέσεις φιλίας προς την Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Αν στην περίπτωση του εβραϊκού κράτους η Τουρκία δεν φάνηκε διατεθειμένη να επανεξετάσει την υποστήριξη της στην ισλαμική οργάνωση της Χαμάς, στην περίπτωση της Αιγύπτου ακολουθεί διαφορετική τακτική.<br /><br />Η Τουρκία δεν περιορίστηκε, μέσω του ίδιου του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, να “παζαρέψει” μία συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες με την ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου (όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο σύμβουλος του Τούρκου προέδρου Ιμπραχήμ Καλίν), ένα παζάρι φυσικά εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, φάνηκε να περιορίζει την υποστήριξη της προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ως μία κίνηση καλής θέλησης έναντι του καθεστώτος Σίσι.<br /><br />Ο Αιγύπτιος υπουργός Πληροφοριών χαιρέτισε την εντολή της Άγκυρας προς τα κανάλια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που εδρεύουν στην Κωνσταντινούπολη, να περιορίσουν την κριτική τους στο καθεστώς Σίσι, με τις τουρκικές αρχές μάλιστα να τα απειλούν μέχρι και με την επιβολή προστίμων. Ο Οσάμα Χεικάλ μίλησε για κίνηση που θα «μπορούσε να δημιουργήσει ένα ενθαρρυντικό κλίμα για διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών».<br /><br />Νέους “φίλους” θέλει η Τουρκία<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό πως η Τουρκία προσπαθεί για την αναθέρμανση των σχέσεων της με την Αίγυπτο, παρόλο που η τελευταία την ανταγωνίζεται την σε μία σειρά από περιφερειακά ζητήματα, όπως την Λιβύη. Όμως για τον Ερντογάν επείγει να περιορίσει την απομόνωση του στον αραβικό κόσμο, γνωρίζοντας πως ήδη υπάρχει ένα τμήμα του αιγυπτιακού βαθέους κράτους που επιδιώκει “γέφυρες” με την Άγκυρα.<br /><br />Αυτό εξάλλου έδειξε το επεισόδιο με την επίμαχο χάρτη των αιγυπτιακών θαλάσσιων ερευνών, που δικαίωνε τους τουρκικούς ισχυρισμούς για την ΑΟΖ, ο οποίος τελικώς αποσύρθηκε έπειτα από τις διπλωματικές πρωτοβουλίες της ελληνικής πλευράς. Το επεισόδιο αυτό είδε ως ευκαιρία η τουρκική διπλωματία να σπεύσει να προσεγγίσει την Αίγυπτο. Δεν μοιάζει τυχαίο που αμέσως μετά δόθηκε η τουρκική εντολή να τερματίσουν τα κανάλια της Αδελφότητας τις επιθέσεις τους στον Σίσι.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει την ανασφάλεια του Σίσι από την δράση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ανασφάλεια που κάνει το αιγυπτιακό καθεστώς να χαρακτηρίζει την όποια κριτική δέχεται στο εσωτερικό του, με την υποστήριξη στην ισλαμική οργάνωση. Ο ίδιος ο Ερντογάν ανάφερε στην τελευταία του ομιλία ότι «η Τουρκία θέλει να αυξήσει τον αριθμό των φίλων της» και να «διευθετήσει τις εχθρότητες» με τρίτες χώρες (προφανώς εννοεί και την Αίγυπτο).<br /><br />Πως μπορεί να συμβεί αυτό, όταν η Τουρκία παρέχει υπηκοότητα σε 700 Αιγύπτιους εξόριστους, πολλοί εκ των οποίων προφανώς και συνδέονται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα; Αξίζει να αναφέρουμε πως το πρώτο πράγμα που έκανε η Τουρκία ήταν να καθησυχάσει την αιγυπτιακή κυβέρνηση, με Τούρκους διπλωμάτες να δηλώνουν πως αυτοί οι εξόριστοι, είτε δεν συνδέονται με την ισλαμική οργάνωση, είτε θα τερματίσουν κάθε πολιτική τους δραστηριότητα!<br /><br />Αρκούν αυτές οι βεβαιώσεις να καθησυχάσουν την Αίγυπτο; Αντί επιλόγου, να παραθέσουμε ένα ιστορικό παράδειγμα: η Αίγυπτος, αν και υπήρξε πρωτοπόρος των αραβοϊσραηλινών πολέμων, υπήρξε η πρώτη αραβική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ, αφού είχε προηγηθεί ο θάνατος του ιστορικού εθνικιστή ηγέτη Νάσερ. Δεν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με μία Τουρκία χωρίς τον Ερντογάν για παράδειγμα, όποτε έρθει αυτή η συγκεκριμένη μέρα;<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αμφίπλευρο παιχνίδι Ερντογάν με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Λυκοκάπης Γιώργος «Η Τουρκία δεν θα παραδώσει κανέναν άνθρωπο σε καμία χώρα που έχει θανατική ποινή και στερείται δίκαιης και διαφανούς δικα...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε ποιο στρατόπεδο είναι οι Γερμανοί στον νέο Ψυχρό Πόλεμο;

<img height="400" src="https://www.moneyreview.gr/wp-content/uploads/2021/03/germany_chinaus-768x480.jpg" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Πώς τα σχέδια Μπάιντεν σκοντάφτουν στη Γερμανία.</span></h3>Ταϊτσάνγκ, Κίνα: Γερμανικές και κινεζικές σημαίες κοσμούν τις λεωφόρους. Εργάτες δουλεύουν στην οικοδομή για την ανέγερση ενός συγκροτήματος καταστημάτων και ξενοδοχείου σε αρχιτεκτονική που θυμίζει έντονα τη Βαυαρία. Ένα κοντινό εστιατόριο σερβίρει ψημένα λουκάνικα Θουριγγίας και sauerkraut.<br /><br />Και στον φούρνο του Έρβιν Γκέρμπερ κοντά στην Ταϊτσάνγκ, βιομηχανική πόλη βορειοδυτικά της Σανγκάης, οι πελάτες μπορούν να αγοράσουν πρέτσελ φτιαγμένα ακριβώς όπως στη Βάδη Βυτεμβέργη. «Ό,τι βρίσκεις στη Γερμανία μου, μπορείς να το βρεις στον φούρνο μου» λέει ο κ. Γκέρμπερ. <br /><br />Η Ταϊτσάνγκ είναι η επιτομή των βαθύτατων δεσμών ανάμεσα στη δεύτερη και την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη. Η κινεζική πόλυ είναι τόσο στενά δεμένη με τη Γερμανία που κάποιοι την αποκαλούν «Μικρή Swabia», από τη γερμανική περιοχή από την οποία κατάγονται πολλοί ιδιοκτήτες εργοστασίων εκεί. <br /><br />Αλλά υπάρχει ανησυχία ότι η Γερμανία έχει φτάσει να εξαρτάται υπερβολικά από την Κίνα. Και αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί μεγάλο αγκάθι για τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έχει καταστήσει την απομόνωση του Πεκίνου μεγάλο τμήμα της συνολικής στρατηγικής του για την Κίνα. <br /><br />Τον Δεκέμβριο η Γερμανία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στο να επιτευχθεί μία αρχική επενδυτική συμφωνία με την Κίνα, παρά τις ενστάσεις της ομάδας του Τζο Μπάιντεν, που ετοιμαζόταν τότε να αναλάβει τα ηνία της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, έχει υπερασπιστεί τη συμφωνία ως αναγκαία προκειμένου να βοηθηθούν οι ευρωπαϊκές εταιρείες να κερδίσουν περισσότερο έδαφος στην Κίνα. Άφησε να εννοηθεί τον Ιανουάριο ότι δεν θέλει να πάρει θέση η Γερμανία στον νέο Ψυχρό Πόλεμο, λέγοντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. «Δεν είμαι υπέρ της διαμόρφωσης διαφόρων μπλοκ». <br /><br />Η στάση της θα μπορούσε να έχει μεγάλη επιρροή ανά την Ευρώπη. «Είναι κρίσιμη σε όρους επιρροής» λέει η Τερίζα Φάλον απο το Κέντρο για Ρωσικές, Ευρωπαϊκές και Ασιατικές Σπουδές στις Βρυξέλλες. Ωστόσο μέσα στους επόμενους μήνες η Γερμανία θα πιεστεί να διαλέξει στρατόπεδα. Η συμφωνία με την Κίνα απαιτεί έγκριση από το Ευρωκοινοβούλιο, όπου είναι πολλοί εκείνοι που αντιδρούν σε αυτήν. <br /><br />Θα μπορούσε επίσης να δεχθεί πίεση στη διάρκεια της Συνόδου του Ιουνίου των βιομηχανικών χωρών των G7, που επίσης περιλαμβάνει τη Γαλλία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Βρετανία και την Ιαπωνία. Ο κ. Μπάιντεν θέλει να ενισχύσει τον συγκεκριμένο θεσμό. <br /><br />Ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, ψηφοφόροι και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν από τη Γερμανία να τηρήσει πιο σκληρή στάση στο θέμα της καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επικαλούνται τη βίαιη καταστολή του δημοκρατικού κινήματος στο Χονγκ Κονγκ και τις κρατήσεις έως και 1 εκατομμυρίου Ουιγούρων στην Σιντσιάνγκ. <br /><br />Ακόμη και οι κορυφαίες επιχειρηματικές ενώσεις στη Γερμανία, αν και γενικά στηρίζουν τη στάση της Μέρκελ, έχουν ζητήσει από την Κίνα να απαντήσει στην κριτική.<br /><br />«Η κατάσταση με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα καθώς και η πολιτική κατάσταση στο Χονγκ Κονγκ, πιέζουν τις πολιτικές και οικονομικές μας σχέσεις» λέει ο Γιόαχιμ Λανγκ, επικεφαλής της Γερμανικής Ομοσπονδίας Βιομηχανιών. «Θα ήταν προς το συμφέρον της Κίνας να είναι πιο ξεκάθαρη στην διεθνή κοινότητα σχετικά με τις συνθήκες στο έδαφός της κα να απαντήσει στις κατηγορίες».<br /><br />Η Κίνα απορρίπτει την κριτική ως παρέμβαση στα εσωτερικά της ζητήματα. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην κίνα λένε ότι αποφεύγουν τη χρήση καταναγκαστικής εργασίας στην Σιντσίανγκ, την άγρια δύση της Κίνας.<br /><br />Από τότε που ξέσπασε η πανδημία η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ ως μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας και έχει καταστεί η μεγαλύτερη αγορά για πολλές επιχειρήσεις της. Τα γερμανικά εργοστάσια κατασκευάζουν εξοπλισμό ακριβείας που χρειάζονται πολλές μεταποιητικές κινεζικές επιχειρήσεις για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Εάν το Πεκίνο πετύχει στο στοίχημά του για βιομηχανική αυτονομία, η Κίνα δεν θα τις χρειάζεται πια, προειδοποιεί πρόσφατη μελέτη του Bertelsmann Foundation. Οι γερμανικές επιχειρήσεις ωστόσο βλέπουν ακόμη χώρο για ανάπτυξη στην Κίνα. <br /><br />Η Βανέσα Χέλβινγκ, στέλεχος της Chiron, κατασκευάστριας εργαλείων που χρησιμοποιούνται στην αυτοκινητοβιομηχανία και την αεροναυπηγική και η οποία έχει εργοστάσιο στην Ταϊτσάνγκ, λέει ότι η ταχεία ανάκαμψη της κινεζικής οικονομίας από την πανδημία έχει βοηθήσει στο να αντισταθμιστούν οι πτωτικές πωλήσεις αλλού. Η Ευρώπη παραμένει η μεγαλύτερη αγορά της Chiron λέει η κ. Χέλβινγκ, προσθέτοντας ωστόσο ότι «η πιο σημαντική αγορά για ανάπτυξη είναι η Κίνα». <br /><b><i>The New York Times</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.moneyreview.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σε ποιο στρατόπεδο είναι οι Γερμανοί στον νέο Ψυχρό Πόλεμο;

Πώς τα σχέδια Μπάιντεν σκοντάφτουν στη Γερμανία. Ταϊτσάνγκ, Κίνα: Γερμανικές και κινεζικές σημαίες κοσμούν τις λεωφόρους. Εργάτες δουλεύουν ...

Διαβάστε την συνέχεια