Πλήρης επαλήθευση - Πράκτορας του ΑΚΡ και του Ερντογάν ο ένας εκ των βομβιστών της Άγκυρας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeM7bTQvBXyhXxXMBeZcgVqNNTjR_00GmywzvZHJ8UVHLAaUddgBJyeiOYZyLFpJAnPtQLbpscAfNjPDF85NTZ6HJfkhpYnUsFRL1fE8D44dmQrO8PQUeLuAZ3RcNMCH3ZtiA8IUb10FU/s1600/praktoras+tou+AKP+ksai+toy+erdogan+o+bombistis+stin+agkyra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeM7bTQvBXyhXxXMBeZcgVqNNTjR_00GmywzvZHJ8UVHLAaUddgBJyeiOYZyLFpJAnPtQLbpscAfNjPDF85NTZ6HJfkhpYnUsFRL1fE8D44dmQrO8PQUeLuAZ3RcNMCH3ZtiA8IUb10FU/s1600/praktoras+tou+AKP+ksai+toy+erdogan+o+bombistis+stin+agkyra.jpg" /></a></div> <br /> Σχετικό άρθρο: <a href="http://www.elladasimera.blogspot.gr/2015/10/blog-post_89.html" target="_blank">.<b><span style="color: black;">Γιατί ο ίδιος ο Ερντογάν και το τουρκικό βαθύ κράτος βρίσκεται πίσω από τη σφαγή στην Άγκυρα</span></b></a><br /> <br /> Στο προχθεσινό μας άρθρο, μόλις δυο εικοσιτετράωρα μετά τη βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα, στο τέλος της ανάλυσής μας γράφαμε το εξής:<br /> <i>"Ο βομβιστής αυτοκτονίας στην Άγκυρα, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο <b>Yunus Emre Alagöz</b>, μεγάλος αδελφός του  <b>Şeyh Abdurrahman Alagöz</b>, o οποίος ως βομβιστής αυτοκτονίας κι αυτός, σκότωσε 33 νέους Κούρδους στο Σούρουτς, τις 20 Ιουλίου 2015, μετά την οποία ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του ΡΚΚ το τουρκικό κράτος."</i><br /> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><br /> <table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody> <tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.internethaber.com/uploads/content/canl%C4%B1-bomba.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.internethaber.com/uploads/content/canl%C4%B1-bomba.jpg" /></a></td></tr> <tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i style="font-size: medium; text-align: left;">Ο <b>Yunus Emre Alagöz</b></i></td></tr> </tbody></table> Σήμερα οι τουρκικές αρχές διέρρευσαν τις εφημερίδες και τα ΜΜΕ, ότι εντόπισαν τον <b>Yunus Emre Alagöz </b>ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας, λίγη ώρα πριν τη βομβιστική επίθεση, γεγονός που καθιστά σχεδόν βέβαια την εκτίμηση ότι ο ένας από τους βομβιστής ήταν αυτός.<br /> Να σημειώσουμε ότι τα δυο αδέλφια, μαζί με άλλους 24 νέους από το Αντιγιαμάν, του τουρκοκραοτύμενου Κουρδιστάν, στρατολογήθηκαν το 2013-14 από το Ισλαμικό Κράτος υπό την υψηλή εποπτεία της Ασφάλειας, και στη συνέχεια στάλθηκαν στο Συρία, για να πολεμήσουν εναντίον των Κούρδων της Ροζάβα (Β. Συρία), που θεωρούνται από την Τουρκία μείζων απειλή.<br /> Επίσης, να υπογραμμίσουμε ότι όταν οι γονείς των παιδιών που εξαφανίζονταν, πήγαιναν στην ασφάλεια να δηλώσουν την εξαφάνιση των παιδιών τους, η ασφάλεια τους καθυσήχαζε και τους ζητούσε να μην κάνουν θέμα την απουσία των παιδιών τους.<br /> Τέλος, εντύπωση προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης να χαρακτηρίσει την όλη έρευνα για την υπόθεση άκρως απόρρητη, που σημαίνει ότι κανείς δικηγόρος δεν θα έχει πρόσβαση στο αποδεικτικό υλικό και τα στοιχεία που συλλέγονται, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι μπορεί να "πέσουν" σε στοιχεία που καίνε το τουρκικό κράτος και τις υπηρεσίες του.<br /> Αυτά προς το παρόν...<br /> <i>Του <b>Σάββα Καλεντερίδη</b></i><br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πλήρης επαλήθευση - Πράκτορας του ΑΚΡ και του Ερντογάν ο ένας εκ των βομβιστών της Άγκυρας

Σχετικό άρθρο:  . Γιατί ο ίδιος ο Ερντογάν και το τουρκικό βαθύ κράτος βρίσκεται πίσω από τη σφαγή στην Άγκυρα Στο προχθεσινό μας άρθρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί θέλει η Γαλλία την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFAUjvxsr2lpDOtOuPw7Zjl4PuuaNRL9MqBnv1E_cl5qctZzdyH4XNl-f33JvGP9zON-X46gEdiCGMs_eIHQ4YoiHkxWl6V-WEgAGhXyppYu-giHaDaL9fd6YBLJGejeKfxSNppv2u4fU/s1600/oi+symgwnies+toy+Lancaster+House.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFAUjvxsr2lpDOtOuPw7Zjl4PuuaNRL9MqBnv1E_cl5qctZzdyH4XNl-f33JvGP9zON-X46gEdiCGMs_eIHQ4YoiHkxWl6V-WEgAGhXyppYu-giHaDaL9fd6YBLJGejeKfxSNppv2u4fU/s640/oi+symgwnies+toy+Lancaster+House.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b>Επιστρέφοντας στην ιστορία της γαλλικής αποικιοκρατίας στη Συρία και συγκρίνοντας την με τη δράση των προέδρων Σαρκοζί και Ολλάντ, ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) αποκαλύπτει την προθυμία ορισμένων Γάλλων ηγετών να επαναποικιοποίησουν τη χώρα. Μια αναχρονιστική και ποινικά κολάσιμη θέση που κάνει τη Γαλλία σήμερα μια από τις πιο μισητές χώρες στον κόσμο.</b></blockquote> <b><span style="color: #990000;">του Τιερί Μεϊσάν  <span class="source-org vcard dateline"><span class="org fn">Δίκτυο Βολταίρος</span></span> | Δαμασκός (Συρία) <span class="updated" title="2015-10-14"><time datetime="2015-10-14 09:22:43" pubdate="">| 14 octobre 2015</time></span></span></b><br /> Σήμερα, η Γαλλία είναι η κύρια δύναμη που απαιτεί την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Ενώ ο Λευκός Οίκος και το Κρεμλίνο διαπραγματεύονται μυστικά πώς να απαλλαγούμε από τους τζιχαντιστές, το Παρίσι επιμένει να κατηγορήσει το «καθεστώς Μπασάρ» (sic), ότι δημιούργησε το ΙΚ/Daesh και να δηλώσει ότι μετά την απομάκρυνση του Ισλαμικού Εμιράτου θα πρέπει να ανατραπεί η «αλαουτική δικτατορία» (re-sic).<br /> <br /> <dt class="crayon document-titre-164296 spip_doc_titre" style="text-align: justify;">Η Γαλλία υποστηρίζεται δημόσια από την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, και κρυφά από το Ισραήλ.<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></dt> <br /> <br /> <dt class="crayon document-titre-164296 spip_doc_titre" style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Πώς να εξηγηθεί αυτή η τοποθέτηση του χαμένου ενώ η Γαλλία δεν έχει κανένα οικονομικό ή πολιτικό συμφέρον σε αυτή την εκστρατεία, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαψαν να εκπαιδεύσουν μαχητές εναντίον της Δημοκρατίας, και ενώ η Ρωσία μετατρέπει σήμερα σε στάχτες τις τζιχαντιστικές ομάδες;</span></dt> <br /> Οι περισσότεροι σχολιαστές υπογράμμισαν ορθώς τους προσωπικούς δεσμούς του πρόεδρου Νικολά Σαρκοζί με το Κατάρ, χορηγό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καθώς και εκείνους του προέδρου Φρανσουά Ολάντ, επίσης, με το Κατάρ και μετά με τη Σαουδική Αραβία.<br /> Οι δύο πρόεδροι χρηματοδοτήθηκαν παράνομα για μέρος των προεκλογικών εκστρατειών τους απ’ αυτά τα κράτη και απολάμβαναν κάθε είδος ευκολιών που προσφέρονται από αυτά τα ίδια κράτη. Περαιτέρω, η Σαουδική Αραβία κατέχει τώρα μια μη αμελητέα ποσότητα μετοχών στο χρηματιστήριο του Παρισιού CAC40, έτσι ώστε μια ξαφνική εκποίηση τους θα προκαλούσε σοβαρές οικονομικές ζημίες στη Γαλλία.<br /> Θα ήθελα να αναφέρω εδώ μια άλλη ερμηνευτική υπόθεση: τα συμφέροντα ορισμένων Γάλλων αποικιοκρατών. Για το σκοπό αυτό, απαιτείται μια επαναφορά.<br /> <br /> <h3 class="spip"> Η συμφωνία Σάικς-Πικό (Sykes-Picot)</h3> Κατά τη διάρκεια του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου, οι βρετανική, γαλλική και ρωσική αυτοκρατορίες συμφώνησαν κρυφά να μοιραστούν τις αποικίες των Αυστρο-Ουγγρικής, Γερμανικής και Οθωμανικής Αυτοκρατοριών όταν θα ηττούνταν.<br /> Μετά μυστικές συνομιλίες στη Ντάουνινγκ Στριτ, ο σύμβουλος του Υπουργού Πολέμου και ανώτερος του «Λώρενς της Αραβίας», Sir Mark Sykes, και ο Ειδικός Απεσταλμένος του Quai d’Orsay, François Georges-Picot, αποφάσισαν να μοιραστούν την οθωμανική επαρχία της Μεγάλης Συρίας μεταξύ τους και ενημερώσαν τον Τσάρο.<br /> <br /> Οι Βρετανοί, των οποίων η αυτοκρατορία ήταν οικονομική, αποκτούν τις γνωστές τότε πετρελαϊκές ζώνες και την Παλαιστίνη για να εγκαταστήσουν εκεί έναν εβραϊκό εποικισμό. Το έδαφός τους επεκτεινόταν σε αυτά του κράτους της Παλαιστίνης, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, του Ιράκ και του σημερινού Κουβέιτ.<br /> <br /> Το Παρίσι, το οποίο ήταν διαιρεμένο μεταξύ των υποστηρικτών και αντιπάλων της αποικιοκρατίας, εφάρμοζε μια αποικιοκρατία τόσο οικονομική όσο και πολιτιστική και πολιτική. Ιδιοποιήθηκε έτσι τα εδάφη του σημερινού Λιβάνου και της Μικρής Συρίας των οποίων σχεδόν ο μισός πληθυσμός εκείνη την εποχή ήταν χριστιανικός του οποίου διακήρυζε ότι ήταν «προστάτης» από την εποχή του βασιλιά Φραγκίσκου Α’.<br /> <br /> Τέλος, οι ιεροί τόποι της Ιερουσαλήμ και του Αγίου Ιωάννη της Άκρας έπρεπε να διεθνοποιηθούν. Αλλά στην πραγματικότητα, οι συμφωνίες αυτές δεν εφαρμόστηκαν ποτέ πλήρως, τόσο επειδή οι Βρετανοί είχαν αναλάβει αντικρουόμενες υποχρεώσεις και κυρίως επειδή αποσκοπούσαν να δημιουργήσουν ένα εβραϊκό κράτος για να συνεχίσουν την αποικιακή επέκταση τους.<br /> <br /> Ουδέποτε συζήτησαν δημοσίως οι βρετανική και γαλλική «δημοκρατίες» αυτές τις συμφωνίες. <br /> Θα είχαν συγκλονίσει τους βρετανικούς λαούς και θα είχαν απορριφθεί από τον γαλλικό λαό. <br /> Οι συμφωνίες Sykes-Picot αποκαλύφθηκαν από τους μπολσεβίκους επαναστάτες που τις βρήκαν στα αρχεία του Τσάρου. Προκάλεσαν την οργή των Αράβων, αλλά οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν αντέδρασαν και δεν αντιδρούν ούτε σήμερα στις ενέργειες των κυβερνήσεών τους.<br /> <br /> <b>Η γαλλική αποικιοκρατική ιδέα</b><br /> <b><br /></b> Η γαλλική αποικιοκρατία ξεκίνησε υπό τον Charles X με την αιματηρή κατάληψη της Αλγερίας. Ήταν ένα θέμα γοήτρου που ποτέ δεν εγκρίθηκε από τους Γάλλους και οδήγησε στην επανάσταση του Ιουλίου του 1830. <br /> Όμως η αποικιοκρατική ιδέα δεν εμφανίστηκε στη Γαλλία παρά μετά την πτώση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας και την απώλεια της Αλσατίας-Μοζέλας.<br /> Δύο άνδρες της αριστεράς, οι Gambetta και Jules Ferry πρότειναν να κατακτηθούν νέες περιοχές στην Αφρική και την Ασία αφού δεν μπορούσαν να απελευθερώσουν την Αλσατία-Μοζέλα που καταλαμβανόταν από το γερμανικό Ράιχ. Θα ενωθούν με τα οικονομικά συμφέροντα της δεξιάς που σχετίζονται με τη εκμετάλλευση της Αλγερίας.<br /> <br /> Καθώς το κίνητρο παράγωγου για την απελευθέρωση του εθνικού εδάφους δεν είναι πολύ λαμπρό, οι φίλοι των Gambetta και Ferry θα το καλύψουν με έναν λόγο κινητοποίησης. <br /> Δεν πρόκειται για την ικανοποίηση μιας επεκτατικής η οικονομικής όρεξης, αλλά για την «απελευθέρωση καταπιεσμένων λαών» (sic) και για την «χειραφέτηση» τους από «κατώτερους» (re-sic) πολιτισμούς. Και αυτός ο σκοπός είναι πολύ πιο ευγενής.<br /> <br /> Στην Εθνοσυνέλευση και τη Γερουσία, οι υποστηρικτές της αποικιοκρατίας είχαν δημιουργήσει ένα λόμπι για να υπερασπιστούν τις ορέξεις τους: το «αποικιακό κόμμα». <br /> Ο όρος «κόμμα» δεν πρέπει να είναι παραπλανητικός εδώ, δεν ορίζει μια πολιτική παράταξη, αλλά ένα δικομματικό ρεύμα που συγκέντρωνε καμιά εκατοσταριά βουλευτές από τη δεξιά και την αριστερά. Ενώθηκαν με ισχυρούς επιχειρηματίες, στρατιωτικούς, γεωγράφους και ανώτερους αξιωματούχους, όπως τον François Georges-Picot.<br /> <br /> Ελάχιστοι Γάλλοι ενδιαφέρονταν για τη γαλλική αποικιοκρατία πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ήταν πολύ πιο πολλοί κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων... δηλαδή, μετά την επιστροφή της Αλσατίας-Μοζέλας! <br /> Το αποικιακό κόμμα, που δεν ήταν τότε τίποτα άλλο από αυτό του τυφλού καπιταλισμού καλυμμένου με τα-δικαιώματα-του-ανθρώπου, προσπάθησε να πείσει τον πληθυσμό μέσω μεγάλων εκδηλώσεων όπως της απαίσιας αποικιακής Έκθεσης του 1931 και γνώρισε το αποκορύφωμά του με το Λαϊκό Μέτωπο του Léon Blum το 1936.<br /> <br /> <b>Ο αποικισμός της Μικρής Συρίας</b><br /> <b><br /></b> Μετά το πόλεμο και τη πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σαρίφ Χουσεΐν από τα δύο Τζαμιά της Μέκκας και της Μεδίνας διακήρυξε την ανεξαρτησία των Αράβων. Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του «Λώρενς της Αραβίας», ο ίδιος ανακηρύχθηκε «βασιλιάς των Αράβων», αλλά επαναφέρθηκε στη τάξη από τη «δόλια Αλβιώνα». <br /> Το 1918, ο γιος του, ο Εμίρης Φαϊσάλ, διακηρύσσει μια προσωρινή αραβική κυβέρνηση στη Δαμασκό, ενώ οι Βρετανοί κατέχουν τη Παλαιστίνη και οι Γάλλοι τις ακτές της Μεσογείου. Οι Άραβες προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο κράτος, πολυθρησκευτικό, δημοκρατικό και ανεξάρτητο.<br /> <br /> Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον συμφιλίωσε τη χώρα του με το Ηνωμένο Βασίλειο γύρω από το κοινό σχέδιο δημιουργίας ενός εβραϊκού κράτους, αλλά αντιτέθηκε στην ιδέα της αποικιοποίησης της υπόλοιπης περιοχής.<br /> Αποχωρώντας από το συνέδριο των Βερσαλλιών, η Γαλλία χορηγείται στη διάσκεψη του Σαν Ρέμο με μια εντολή από το Διακρατικό Ανώτατο Συμβούλιο για να διαχειριστεί τη ζώνη επιρροής της. Η αποικιοκρατία είχε βρει ένα νομικό άλλοθι: έπρεπε να βοηθηθούν οι Λεβαντίνοι να οργανωθούν μετά την πτώση των Οθωμανών.<br /> <br /> Οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη Συρία οργανώνονται από την προσωρινή αραβική κυβέρνηση. Δίνουν την πλειοψηφία στο γενικό Κογκρέσο της Συρίας σε προσωπικότητες χωρίς αληθινό πολιτικό χρώμα, αλλά η συνέλευση κυριαρχείται από τα στοιχεία της εθνικιστικής μειονότητας. Υιοθετεί ένα μοναρχικό πολίτευμα με δύο νομοθετικά σωμάτα.<br /> <br /> Κατά την ανακοίνωση της γαλλικής εντολής, ο λαός ξεσηκώθηκε εναντίον του Εμίρη Φαϊσάλ ο οποίος αποφάσισε να συνεργαστεί με τους Γάλλους και τους Μαρωνίτες του Λιβάνου που τον υποστηρίζαν. Το Παρίσι στέλνει στρατεύματα υπό τις διαταγές του στρατηγού Gouraud, μέλος του «αποικιακού κόμματος». Οι Σύροι εθνικιστές δίνουν μάχη στο Marjayoun όπου συνθλίβονται. Ο αποικισμός άρχισε.<br /> <br /> Ο στρατηγός Gouraud χωρίζει πρώτα τον Λίβανο -όπου έχει την υποστήριξη των Μαρωνιτών- από την υπόλοιπη Συρία την οποία προσπαθεί να κυβερνήσει αποκλείοντας και διαιρώντας τις αντίθετες θρησκευτικές ομάδες.<br /> Η πρωτεύουσα της «Συρίας» μεταφέρεται στο Χομς, μια μικρή σουνιτική πόλη, πριν να επιστρέψει στη Δαμασκό, αλλά η αποικιοκρατική εξουσία παραμένει ακόμα στο Λίβανο, στη Βηρυτό.<br /> Δίνεται μια σημαία στην αποικία το 1932, αποτελείται από τρεις οριζόντιες ρίγες που εκπροσωπούν τις δυναστείες των Φατιμίδων (πράσινη), των Ουμαγιάδων (λευκή) και των Αββασιδών (μαύρη), σύμβολο των σιίτών μουσουλμάνων για τη πρώτη και των σουνιτών για τις δύο άλλες. Τα τρία κόκκινα αστέρια αντιπροσωπεύουν τις τρεις μειονότητες, των Χριστιανών, των Δρούζων και των Αλαουιτών.<br /> <br /> Η Γαλλία σκόπευε να κάνει τον Λίβανο ένα Μαρωνιτικό κράτος, καθώς οι Μαρωνίτες είναι Χριστιανοί που αναγνωρίζουν την εξουσία του πάπα, και τη Συρία ένα μουσουλμανικό κράτος.<br /> Δεν θα πάψει ποτέ να πολεμήσει τους χριστιανούς της Μικρής Συρίας, επειδή είναι κυρίως Ορθόδοξοι.<br /> <br /> Το 1936 η αριστερά έρχεται στην εξουσία στη Γαλλία με την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου. Δέχεται να διαπραγματευτεί με τους Άραβες εθνικιστές και τους υπόσχεται την ανεξαρτησία. Ο υφυπουργός για τα προτεκτοράτα του Μαγκρέμπ και τις εντολές της Εγγύς Ανατολής Pierre Viénot, διαπραγματεύεται την ανεξαρτησία του Λιβάνου και της Συρίας (όπως ο ίδιος είχε προσπαθήσει να κάνει στην Τυνησία).<br /> Η Συνθήκη θα επικυρωθεί ομόφωνα από το κοινοβούλιο της Συρίας, αλλά δεν θα υποβληθεί ποτέ στη γαλλική Γερουσία από τον Blum -μέλος του «αποικιακού κόμματος».<br /> Κατά την ίδια περίοδο, η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου αποφάσισε να χωρίσει την πόλη της Αντιόχειας από τη Μικρή Συρία και προτείνε να προσαρτηθεί στη Τουρκία, γεγονός που πραγματοποιείται το 1939. Με τον τρόπο αυτό, ο Blum προτίθεται να ξεφορτωθεί τους Ορθοδόξους Χριστιανούς των οποίων ο πατριάρχης είναι κάτοχος της έδρας της Αντιοχείας και οι Τούρκοι δεν θα παραλείψουν να τους καταστείλουν.<br /> <br /> Τελικά, είναι η διαίρεση της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα βάλει τέρμα στην αποικιοκρατία. <br /> Η νόμιμη κυβέρνηση του Φιλίπ Πεταίν προσπαθεί να διατηρήσει την εντολή, ενώ η νομιμοποιημένη κυβέρνηση του Σαρλ Ντε Γκωλ θα διακηρύσσει την ανεξαρτησία του Λιβάνου και της Συρίας το 1941. <br /> Στο τέλος του Β ’Παγκοσμίου Πολέμου, η Προσωρινή Κυβέρνηση της Δημοκρατίας υλοποιεί το πρόγραμμα του Εθνικού Συμβούλιου της Αντίστασης. Ωστόσο, το «αποικιακό κόμμα» αντιτίθεται στην ανεξαρτησία του λαών των αποικιών. <br /> Στις 8 Μάιου 1945, λαμβάνει χώρα η σφαγή του Σετίφ (Αλγερία) υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ρέιμοντ Duval, στις 29 Μαΐου, είναι η σειρά της σφαγής της Δαμασκού υπό τις διαταγές του στρατηγού Fernand Olive. Η πόλη βομβαρδίζεται από τη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία για δύο ημέρες. Μεγάλο μέρος του ιστορικού παζάρι καταστρέφεται. Βομβαρδίζεται το ίδιο το κτήριο της Συριακής Λαϊκής Συνέλευσης.<br /> <br /> <b>Οι αποικιακές φιλοδοξίες της Γαλλίας στη Συρία από το 2011</b><br /> <b><br /></b> Ενώ ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κάλεσε τον Σύρο ομόλογό του Μπασάρ αλ-Άσαντ, στις τελετές της 14ης Ιουλίου 2008 στα Ηλύσια Πεδία, τελώντας τις δημοκρατικές προόδους της, διαπραγματεύεται με τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο για την αναδιαμόρφωση της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής» το 2009-10. Η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον τον πείθει να αναβιώσει το γαλλο-βρετανικό αποικιακό σχέδιο υπό την αμερικανική καθοδήγηση, είναι η θεωρία της «ηγεσίας από πίσω».<br /> <br /> Στις 2 Νοεμβρίου 2010 -δηλαδή πριν από την «Αραβική Άνοιξη»- η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο υπογράφουν μια σειρά εγγράφων, γνωστών ως συμφωνιών του Lancaster House. Το δημόσιο μέρος υποδεικνύει ότι τα δύο κράτη θα συγκεντρώνουν από κοινού τις δυνάμεις προβολής τους (δηλαδή τις αποικιοκρατικές δυνάμεις τους), ενώ το μυστικό μέρος προβλέπει να επιτεθούν τη Λιβύη και τη Συρία, στις 21 Μαρτίου, 2011.<br /> <br /> Γνωρίζουμε ότι η Γαλλία επιτέθηκε τη Λιβύη δυο ημέρες νωρίτερα, δημιουργώντας την οργή του Ηνωμένου Βασιλείου το οποίο προδόθηκε από το σύμμαχό του. Η επίθεση εναντίον της Συρίας δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ διότι ο μέντορας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα αλλάξει γνώμη.<br /> <br /> Οι συμφωνίες του Lancaster House διαπραγματεύτηκαν για τη Γαλλία από τον Αλέν Ζιπέ και τον στρατηγό Benoît Puga, λυσσασμένο υποστηρικτή της αποικιοκρατίας. <br /> Στις 29 Ιουλίου 2011, η Γαλλία δημιούργησε το Ελεύθερο Συριακό Στρατό (ΕΣΣ, οι «μέτριοι»). Σε αντίθεση με την επίσημη ανακοίνωση γύρω από τον επικεφαλής του, τον συνταγματάρχη Ριάντ αλ-Άσαντ, τα πρώτα στοιχεία του δεν είναι Σύροι, αλλά Λίβυοι μέλη της Αλ Κάιντα. Ο Ριάντ αλ-Άσαντ δεν είναι παρά μια ομπρέλα με σκοπό να δίνει το συριακό αναγκαίο βερνίκι. Επιλέχθηκε λόγω της ομωνυμίας του με τον Πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ με τον οποίο δεν έχει καμία συγγένεια. Ωστόσο, μη γνωρίζοντας ότι τα δύο ονόματα δεν γράφονται με τον ίδιο τρόπο στα αραβικά, ο ατλαντικός τύπος βλέπει στο πρόσωπό του μια ένδειξη της «πρώτης αποστασίας μέσα στο καθεστώς». <br /> Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (ΕΣΣ) στελεχώνεται από Γάλλους λεγεωνάριους, που αποσπαστήκαν από το σώμα τους και τέθηκαν στη διάθεση των Ηλυσίων και του στρατηγού Benoît Puga, επικεφαλής του ιδιωτικού επιτελείου του Προέδρου Σαρκοζί. Ο ΕΣΣ λαμβάνει ως σημαία εκείνη της γαλλικής αποικίας. <br /> Σήμερα, ο ΕΣΣ δεν είναι πλέον μόνιμος στρατός. Αλλά το σήμα του χρησιμοποιείται περιστασιακά για επιχειρήσεις που επινοούνται από τα Ηλύσια και εκτελούνται από μισθοφόρους από άλλες ένοπλες ομάδες. Η Γαλλία επιμένει να κάνει διάκριση μεταξύ «μέτριων» τζιχαντιστών και άλλων «εξτρεμιστών». Ωστόσο, δεν υπάρχει διαφορά προσωπικού ή συμπεριφοράς μεταξύ των δύο ομάδων. <br /> Ο ΕΣΣ είναι αυτός που άρχισε τις εκτελέσεις ομοφυλοφίλων πετώντας τους από τις στέγες κτιρίων. Ο ΕΣΣ είναι αυτός που μετέδωσε ένα βίντεο με έναν από τους ηγέτες του κανίβαλο που τρώει την καρδιά και το συκώτι ενός Σύρου στρατιώτη. Η μόνη διαφορά μεταξύ των μετριοπαθών και των εξτρεμιστών είναι η σημαία τους, την γαλλική αποικιακή η του τζιχάντ.<br /> <br /> Στις αρχές του 2012, οι Γάλλοι λεγεωνάριοι συνοδεύουν τους 3.000 μαχητές του ΕΣΣ στην Χομς, την παλιά πρωτεύουσα της γαλλικής αποικιοκρατίας, για να τη κάνουν «πρωτεύουσα της επανάστασης». Καταφεύγουν στη νέα γειτονιά του Μπάμπα Αμρ και διακηρύζουν ένα Ισλαμικό Εμιράτο. Ένα επαναστατικό δικαστήριο καταδικάζει σε θάνατο περισσότερούς από 150 ανθρώπους που παρέμειναν στη γειτονιά και τους σφάζει δημόσια. Ο ΕΣΣ κράτησε ένα μήνα υπό τη προστασία εκτόξευσης αντι-αρμάτων πυραύλων Milan που προμηθεύτηκαν από τη Γαλλία.<br /> <br /> Όταν ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ επανεκκινεί τον πόλεμο κατά της Συρίας, τον Ιούλιο του 2012, διατηρεί -μοναδικό γεγονός στην ιστορία της Γαλλίας- τον ιδιωτικό επικεφαλής του επιτελείου του προκατόχου του, στρατηγό Benoît Puga. Επανέλαβε την αποικιακή ρητορική και στάση. Δηλώνει έτσι, ότι η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας είναι μια «αιματηρή δικτατορία» (και συνεπώς πρέπει να «ελευθερωθεί ο καταπιεσμένος λαός») και ότι η εξουσία έχει κατασχεθεί από την αλαουιτική μειοψηφία (πρέπει λοιπόν να «απελευθερωθούν» οι Σύροι από αυτή τη φρικτή αίρεση).<br /> Απαγορεύει στους Σύρους πρόσφυγες στην Ευρώπη να συμμετάσχουν στις εκλογές που διεξήχθησαν στη χώρα τους και αποφασίζει για λογαριασμό τους ότι εκπροσωπούνται νόμιμα από το -μη αιρετό- Συριακό Εθνικό Συμβούλιο. Ο υπουργός Εξωτερικών του, Λωράν Φαμπιούς, δηλώνει ότι ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ «δεν αξίζει να είναι στη Γη».<br /> <br /> <b>Οι δηλώσεις του Βαλερί Ζισκάρ ντ ’Εστέν</b><br /> <b><br /></b> Στις περασμένες 27 Σεπτέμβριου, ο πρώην πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ ’Εστέν έδωσε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Le Parisien / Σήμερα στην Γαλλία, για τους πρόσφυγες και τη ρωσική επέμβαση κατά των τρομοκρατών στη Συρία. Δήλωσε: «Διερωτώμαι για τη δυνατότητα δημιουργίας μιας εντολής του ΟΗΕ για τη Συρία, για μια περίοδο πέντε ετών».<br /> Ο ΟΗΕ δεν χορήγησε ποτέ «εντολή» από την ίδρυση του. Αυτή η απλή λέξη μας στέλνει πίσω στη φρίκη της αποικιοκρατίας. <br /> Ούτε ποτέ Γάλλος ηγέτης μίλησε δημοσίως για τη γαλλική αποικιακή φιλοδοξία μετά την ανεξαρτησία της Αλγερίας, εδώ και 53 χρόνια. <br /> Είναι σημαντικό εδώ να θυμόμαστε ότι η Geneviève, αδελφή του François Georges-Picot (αυτός της συμφωνίας Sykes-Picot), παντρεύτηκε με τον γερουσιαστή Ζακ Bardoux -μέλος του «αποικιακού κόμματος» -. Η κόρη τους, η May Bardoux, παντρεύτηκε με τον πρόεδρο της Γαλλικής και Αποικιακής Finance Corporation, τον Edmond Ζισκάρ ντ ’Εστέν, πατέρα του πρώην Γάλλου προέδρου.<br /> Και έτσι, η λύση του συριακού προβλήματος, σύμφωνα με τον μικρανηψιό του ανθρώπου που διαπραγματεύτηκε με τους Βρετανούς τη γαλλική εντολή στη Συρία, είναι η επαναποικιοποίηση της χώρας.<br /> <div style="margin-bottom: 10px; margin-top: 7px;"> <a class="titre_serif_3" href="http://www.voltairenet.org/auteur29.html?lang=el">Τιερί Μεϊσάν</a></div> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί θέλει η Γαλλία την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας;

Επιστρέφοντας στην ιστορία της γαλλικής αποικιοκρατίας στη Συρία και συγκρίνοντας την με τη δράση των προέδρων Σαρκοζί και Ολλάντ, ο Τιε...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Τουρκία οδηγείται σε διάλυση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Ud_zJnCz1VGcI5NMgs8l0KDnmwFeTjcnlRzxAzX3fJG9VdQEY1OeMVHMtBo5dOTBWldtOVJU8X1av5BcDywQq0btF_7zp3ihWNnruFRURcA-yl7jUB9lAOOuevb5Aav3w-Yi9RVQRT8/s1600/giati+h+toyrkia+odigite+se+dialisi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Ud_zJnCz1VGcI5NMgs8l0KDnmwFeTjcnlRzxAzX3fJG9VdQEY1OeMVHMtBo5dOTBWldtOVJU8X1av5BcDywQq0btF_7zp3ihWNnruFRURcA-yl7jUB9lAOOuevb5Aav3w-Yi9RVQRT8/s1600/giati+h+toyrkia+odigite+se+dialisi.jpg" /></a></div> <br /> Η Τουρκία, ο «γίγαντας με τα γυάλινα πόδια», βυθίζεται σε μια τρομακτική ανασφάλεια μετά από την διπλή βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα. Ο «νέο-οθωμανισμός» καταρρέει πανηγυρικά. Τα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου αποτυπώνουν με εκκωφαντικό τρόπο τον τρόμο που επικρατεί<br /> <br />  Πολλά μέσα δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο ο Ερντογάν να οδηγήσει την Τουρκία ακόμα και σε πόλεμο κατά της Ρωσίας, μιας και πέραν όλων των υπόλοιπων διαφορών που υφίστανται (Καύκασος, Στενά, Αιγαίο, Κριμαία κτλ) μεταξύ των δύο χωρών, στο θέμα της Συρίας η Τουρκία παίζει το δικό της παιχνίδι, υποβοηθώντας παράλληλα τα δυτικά συμφέροντα κατά της Μόσχας.<br /> <br />  Δεν είναι μυστικό για τις διάφορες υπηρεσίες πληροφοριών, ότι οι πιο ακραίοι ισλαμιστές-μισθοφόροι των δυνάμεων κατά του Άσαντ, το ISIS, ή Daesh όπως είναι γνωστή σε τοπικό επίπεδο, διασχίζουν τα συροτουρκικά σύνορα ατιμώρητοι και μπαίνουν στην Συρία κατά κύματα με την συναίνεση, αν όχι με την ενεργή συνδρομή -της κυβέρνησης Ερντογάν για χρόνια.<br /> <br /> Εκεί οι τζιχαντιστές -κατά των οποίων τώρα μάχεται δήθεν η Δύση, αφού πρώτα τους στρατολόγησε κατά του Άσαντ, αλλά και η Τουρκία που τους εκπαίδευε στα εδάφη της- πολεμούν, μεταξύ των άλλων, και τους Κούρδους, γεγονός που συμφέρει φυσικά την Άγκυρα. Η δυναμική παρέμβαση των Ρώσων όμως στην Συρία, χαλά τα τουρκικά σχέδια καθώς αποδυναμώνει το Ισλαμικό Κράτος, τυγχάνοντας για αυτόν τον λόγο ευρείας υποστήριξης τόσο από τους Κούρδους, όσο και από τους χριστιανικούς και σιιτικούς πληθυσμούς της χώρας.<br /> <br /> Η «Αρκούδα», μεταδίδουν τα μέσα, καταστρέφει την υποδομή, μέσω της οποίας το Ισλαμικό Κράτος εισπράττει μεγάλο μέρος της χρηματοδότησής του, που προέρχεται κυρίως από τα έσοδα του πετρελαίου. Ένα από τα πρώτα βήματα του ρωσικού στρατού ήταν να βομβαρδίσει αγωγούς που χρησιμοποιούνται από το Ισλαμικό Κράτος να περάσουν λαθραία πετρέλαιο στην Τουρκία, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του NBC News, «είναι βασική πηγή εισοδήματος για το ISIS.<br /> <br />  Η ομάδα χρησιμοποιεί τα χρήματα για να πληρώσει μέρος του μηνιαίου μισθού των μαχητών και την παροχή επιδομάτων στις οικογένειες τους. Όπως επανειλημμένα γράφω, εφόσον η Τουρκία επιμείνει στην φιλοισλαμιστική της στάση, στο τέλος θα προκαλέσει την οργή των Ρώσων. Παράλληλα η κυβέρνηση Ερντογάν που στόχευε στην απόλυτη εξουσία, ενδεχόμενα επιδιώξει να εξωτερικεύσει την εσωτερική κρίση.<br /> <br /> Τα βλέμματα δεν πρέπει να είναι στραμμένα μόνο στην Συρία αλλά και σε Αιγαίο και Κύπρο. Αυτό το αντιλαμβάνονται πολλοί και στην Τουρκία. Η Today’s Zaman δημοσιεύει πληροφορία σύμφωνα με την οποία ο Ερντογάν σκοπεύει να σύρει την Τουρκία σε πόλεμο προκειμένου να πάρει υπό τον έλεγχό του την χώρα. Εν κατακλείδι η πολιτική που εφάρμοσαν οι νέο-οθωμανιστές Ερντογάν-Νταβούτογλου σε σχέση με την Συρία οδηγεί την γείτονα σε αδιέξοδο και αργά ή γρήγορα σε διάλυση.<br /> <br />  Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην χώρα αυξήθηκε και εγκαταστάθηκαν πύραυλοι Patriot με στόχο ενδεχόμενη κάθοδο της Ρωσίας, γεγονός που κλιμακώνει την ένταση στις ρώσο-τουρκικές σχέσεις. Επιπλέον οι Κούρδοι στο βόρειο τμήμα της Συρίας ενδυναμώθηκαν απέναντι στους ισλαμιστές, ειδικά τώρα με την ρωσική ανάμειξη. ΗΠΑ και σύμμαχοι, έχουν βάλει μπροστά την Τουρκία στο θέμα της Συρίας και δεν θα διστάσουν να την θυσιάσουν, όπως έχω τονίσει σε παλαιότερο άρθρο, εφόσον θελήσουν να αυξήσουν την ένταση στην περιοχή, προκειμένου χερσαίες δυνάμεις του ΝΑΤΟ να επιβάλλουν την «τάξη μέσω του χάους» στην Μέση Ανατολή (διακαής πόθος), φέρνοντας την απευθείας σύγκρουση με την Ρωσία, η οποία έχει και εκεί συμφέροντα, πιο κοντά από ποτέ.<br /> <br /> Άλλωστε στην Ουάσινγκτον θεωρούν ότι μπορούν να ποντάρουν πολλά, ως εναλλακτική λύση, στους Κούρδους, γι΄αυτό και η δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στηρίζεται από κύκλους της Δύσης.<br /> <b> Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων </b><br /> <a href="http://www.pygmi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Γιατί η Τουρκία οδηγείται σε διάλυση

Η Τουρκία, ο «γίγαντας με τα γυάλινα πόδια», βυθίζεται σε μια τρομακτική ανασφάλεια μετά από την διπλή βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα. Ο ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το νέο «Τείχος του Αίσχους» στην Ευρώπη....

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGIjc7Lbe27OKSc2beQzJNfp9CFS-JMGxLZdCDQnsQGi0LuHNdfyTRyhvEBafMHFJa6kmb_xKMXboBpW56Ftwcc7n4cXYf4a4KqZgT5g1bRj6p_jSw-Cv2tdZ1GKuvVBulBf3I4DI2J8s/s1600/to+neo+teixos+toy+aisxoys+stin+eyrwpi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGIjc7Lbe27OKSc2beQzJNfp9CFS-JMGxLZdCDQnsQGi0LuHNdfyTRyhvEBafMHFJa6kmb_xKMXboBpW56Ftwcc7n4cXYf4a4KqZgT5g1bRj6p_jSw-Cv2tdZ1GKuvVBulBf3I4DI2J8s/s1600/to+neo+teixos+toy+aisxoys+stin+eyrwpi.jpg" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b>«Η Γερμανία δεν διαθέτει κοινή λογική στην οικονομία, αλλά ούτε και συμπόνια. Αυτό που επιβάλλει με το ραβδί είναι τυφλή ηλιθιότητα</b>»<br /> Τζόζεφ Στίγκλιτς, στην Libération, 17/7/2015<br /> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a></blockquote> του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη<br /> <br /> Όταν τα μεσάνυχτα της 3ης Αυγούστου του 1914 άρχιζε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Σερ Έντουαρντ Γκρέϋ (Edward Grey) συνόψισε σε μια φράση του τα συμβαίνοντα ως εξής: «Απόψε τα φώτα θα σβηστούν σε όλη την Ευρώπη και δεν πρόκειται να τα δούμε να ανάβουν πάλι».<br /> <br /> Στην δραματική πορεία της Ευρώπης έκτοτε, μέσα από δύο παγκοσμίους πολέμους, ρήξεις και αποσταθεροποιήσεις και έναν νέο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε σήμερα, πρωταγωνίστησε το φάντασμα της γερμανικής ηγεμονίας και η απληστία <a href="http://www.logiosermis.net/2011/06/blog-post_2450.html"><b>των Γερμανοεβραίων Τραπεζιτών που κρύβονται πίσω από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και την Νέα Παγκόσμια Τάξη.</b></a><br /> <br /> Αν και οι ελληνορωμαϊκές ρίζες της Ευρώπης άντεξαν απέναντι σ’ αυτό τον κίνδυνο για έναν αιώνα, ποτέ οι ψευδαισθήσεις της γερμανικής ηγεμονίας δεν ήταν πιο απειλητικές απ’ ό,τι σήμερα. Μιας ηγεμονίας ανεύθυνης, ολοκληρωτικής, χωρίς αίσθηση ιστορίας και πολιτισμού, βάρβαρης με επικίνδυνα ανορθολογικά στοιχεία ρεβανσισμού και αλαζονείας που αποτελούν θανάσιμη απειλή για τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές κατακτήσεις της γηραιάς ηπείρου.<br /> <br /> Η βίαιη διάλυση των κοινωνικών δομών και η φτωχοποίηση των λαών του ευρωπαϊκού Νότου προς όφελος ενός ισχυρού και οικονομικά εύρωστου 4ου Ράϊχ καθιστά άκρως επίκαιρες τις διαπιστώσεις του Επιτάφιου του Περικλέους ότι οι Έλληνες –και κατά συνέπεια όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι- υπερασπίζονται αυτά που έχουν κατακτήσει και αγαπήσει, μεγαλώνοντας μαζί τους, και κινδυνεύουν να τα χάσουν απότομα.<br /> <br /> Το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο του βίαιου πισωγυρίσματος της ιστορίας από έναν σύγχρονο τρόπο ζωής σε μια νέα φεουδαρχία και πτωχοτραπεζοκρατία με την διάλυση της μεσαίας ευρωπαϊκής τάξης, «προσεγγίζει τα όρια της τραγωδίας …και φέρει στο προσκήνιο τις δυνάμεις εκείνες που προκαλούν τις επαναστάσεις, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη» [1]:<br /> <br /> «Δύο είναι οι κύριοι λόγοι εξεγέρσεων κατά των τυραννίδων. Το μίσος και η περιφρόνηση, το ένα υπάρχει παντα εναντίον των τυράννων, δηλαδή το μίσος. Πολλές τυραννίδες όμως ανατράπηκαν από περιφρόνηση». [2]<br /> <br /> Μέσα σ’ αυτό το δυσμενές περιβάλλον αυτό που διαφαίνεται, και το διαπιστώσαμε κατά τις μαραθώνιες ελληνογερμανικές διαπραγματεύσεις του 6μήνου, είναι:<br /> <ul> <li>πρώτον, αποχωρήσεις κρατών-μελών από το γκέτο της Ευρωζώνης και,</li> </ul> <ul> <li>δεύτερον, μαζικές εξεγέρσεις των λαών της Ευρώπης για την υπεράσπιση της δημοκρατίας.</li> </ul> <b>Stunde Nul – Ευρώπη Ώρα Μηδέν</b><br /> <br /> Το Γερμανικό Ζήτημα είναι και πάλι ο καθοριστικός παράγων για το μέλλον της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου που σήπεται και, για άλλη μια φορά, οι υπόλοιπες δυτικές δυνάμεις –Αγγλοσαξονικές, Φράγκοι και Λατίνοι- ακολουθούν την ίδια μυωπική πολιτική όπως οι ηγέτες τους τον μεσοπόλεμο απέναντι στο αυγό του Φιδιού που εκτρέφεται στο Βερολίνο.<br /> <br /> Ο κόσμος αρχίζει και συνειδητοποιεί την πραγματικά τραγική διάσταση της κατάστασης στην Ευρώπη, <b><a href="http://partisangr.blogspot.gr/2015/07/normal-0-false-false-false-el-x-none-x.html">όπως είπε ο Γάλλος ιστορικός, κοινωνιολόγος και ανθρωπολόγος Emmanuel Todd</a> </b>στον δημοσιογράφο William Bourton της βελγικής εφημερίδας Le Soir:<br /> <br /> «Η πραγματικά τραγική διάσταση της κατάστασης είναι πως η Ευρώπη είναι μία ήπειρος, η οποία, κατά τον 20 αι. αυτοκτονεί κυκλικά από γερμανική υπαιτιότητα. Υπήρξε πρώτα ο πόλεμος του ‘14, έπειτα ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τώρα, η ήπειρος είναι πολύ πιο πλούσια, πολύ πιο ειρηνική, αποστρατικοποιημένη, γεροντική, αρθριτική».<br /> <br /> <b>Είναι επιτακτική η ανάγκη να αναχαιτιστεί η ενοποιημένη Γερμανία</b>, κληρονόμος του ναζιστικού Ράϊχ, η οποία δεν φαίνεται να διδάχτηκε και πολλά από την πολεμική περιπέτεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που οδήγησε και στην δική της καταστροφή.<br /> <br /> <b>Μετά το 1945, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να μείνουν στην Ευρώπη</b>, σε αντίθεση με την στάση τους μετά τον Α’ Πόλεμο. Έριξαν έναν πακτωλό οικονομικής βοήθειας στο Βερολίνο, διέγραψαν το 1953 όλα τα διεθνή χρέη του, εξασφάλισαν μεταναστευτικές ροές από τις ελεγχόμενες χώρες του Νότου που είχαν καταστραφεί (Σικελία, Ελλάδα, Τουρκία κ.ά.) κι έτσι έστησαν στα πόδια της την «Δυτική Γερμανία», επιτηρούμενη από χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα, και την ενσωμάτωσαν στο δυτικό μπλοκ των «αντικομμουνιστικών δυνάμεων».<br /> <br /> <b>Το 1951, δύο Γαλλο-Εβραίοι πολιτικοί</b>, ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Ζαν Μονέ, ξεκίνησαν την ιδέα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) σαν αντίβαρο στην αμερικανική και γερμανική ηγεμονία.<br /> <br /> <b>Το αρχικό σχέδιο γρήγορα εκφυλίστηκε σε μια αμερικανο-νατοϊκή ΕΟΚ, που οι ΗΠΑ πίστευαν ότι θα διαχειρίζονταν εσαεί ως μια θυγατρική τους πολιτική εταιρία.</b><br /> <br /> Για όλα αυτά, για τον ρόλο της CIA και για τις ναζιστικές ρίζες του εγχειρήματος της ένωσης της Ευρώπης, έχουμε μιλήσει επανειλημμένα και δεν είναι του παρόντος. Αναφερόμαστε ενδεικτικά στην ιστορία για να έρθουμε στα όσα συμβαίνουν σήμερα. Αφού, λοιπόν, οι «εταίροι» πέραν του Ατλαντικού ξεφορτώθηκαν μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70 τους ενοχλητικούς, πραγματικούς ευρωπαϊστές, όπως ο Σαρλ ντε Γκωλ, ο Βίλλυ Μπραντ κ.ά., το έδαφος ήταν ελεύθερο για να ολοκληρωθεί η ΝΑΤΟποίηση της Ευρώπης.<br /> <br /> Με την κατάρρευση, όμως, της Σοβιετικής Ένωσης, μέσα στα πλαίσια της ρωσσικής αδυναμίας,<b> το «αφεντικό» της Ευρωπαϊκής Ένωσης άρχισε σιγά-σιγά να αλλάζει και να μετατοπίζεται προς το Βερολίνο.</b><br /> <br /> Έτσι, για άλλη μια φορά η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με το Γερμανικό Ζήτημα που είχε επιστρέψει. Το ευρώ, που είχε προταθεί από την Γαλλία και υποστηριχθεί από τις ΗΠΑ για να υποχρεώσει την Γερμανία να συνδέσει το μέλλον της ειρηνικά με την υπόλοιπη Ευρώπη, αποδείχθηκε ένα «δηλητηριασμένο δισκοπότηρο», σύμφωνα με τον Roger Cohen, γνωστό σχολιαστή των New York Times.<br /> <br /> Αν και σχεδιασμένο για να δέσει τους Γερμανούς με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους σε μια ισότιμη βάση, είχε το αντίθετο αποτέλεσμα: ενίσχυσε την γερμανική οικονομική κυριαρχία με βάση τις εξαγωγές των προϊόντων της, διέλυσε οικονομικά τις πιο αδύναμες ευρωπαϊκές χώρες και αλλοτρίωσε σε βάθος την παραγωγική μεσογειακή κουλτούρα των χωρών του Νότου, που βασίζονταν παραδοσιακά σε άλλους αξιακούς και κλιματικούς κώδικες, υψώνοντας έτσι ένα νέο «Τείχος του Αίσχους» στην ήπειρο.<br /> <br /> Με αυτό τον τρόπο, όλο αυτό το διάστημα η Γερμανία δυναμώνει καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό χωρών όπως η Ελλάδα (στην οποία φρόντισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις των… Κουΐσλινγκ να εγκαταλειφθεί η πρωτογενής γεωργικο-κτηνοτροφική βάση, η βιομηχανία και η μικρομεσαία βιοτεχνία για να γίνει μια παρασιτική χώρα τουρισμού και φθηνών υπηρεσιών…)<br /> <br /> <b>Αυτή την μοίρα, μιας μεσογειακής Ευρω-Ταϋλάνδης, επιφυλάσσουν για την χώρα μας τα σχέδια Σόϊμπλε στην περίπτωση που υποκύψουμε οριστικά στους γερμανικούς εκβιασμούς ή αλλιώς να μας στείλουν σε ένα άτακτο, καταστροφικό Grexit…</b><br /> <br /> Γιατί αυτή η τιμωρητική κι όχι εταιρική λογική απέναντι στην Ελλάδα;<br /> <br /> Μα, γιατί η Ελλάδα είναι η μία από τις τρεις Ορθόδοξες χώρες που αντιστάθηκαν πραγματικά στον Γερμανο-ναζισμό, την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη είχε πέσει στα τέσσερα μπροστά στους «Άρειους» επικυρίαρχους. Οι άλλες δύο ήταν η Γιουγκοσλαβία (Σερβία) και η Σοβιετική Ένωση (Ρωσσία), που δεν υπάρχουν πια…<br /> <br /> Οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα στις χώρες της ευρωένωσης δεν έχουν, πλέον, καμμία σημασία. <b>Η σχέση αυτής της Ε.Ε. με τις ευρωπαϊκές πολιτισμικές αξίες είναι όπως αυτή της Κόζα Νόστρα με την δικαιοσύνη και την νομιμότητα.</b><br /> <br /> Αν αξιολογηθούν τα κράτη της Ευρωζώνης με τους κανόνες του Συμφώνου της Σταθερότητας, τα περισσότερα είναι χρεωκοπημένα και ούτε μπορούν να βελτιώσουν την θέση τους υπ’ αυτές τις συνθήκες. Όταν το χρέος μιας χώρας προσδιορίζεται διεθνώς σε συνάρτηση με το ΑΕΠ της και το τελευταίο γκρεμίζεται διαρκώς από την πολιτική της λιτότητας και των Μνημονίων, είναι προφανές ότι θεραπεία ΔΕΝ υπάρχει.<br /> <br /> <b>Το ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο</b> (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (αποδεικτικό χρέους), δεν έχει αντίκρισμα σε χρυσό –όπως όλα τα εθνικά νομίσματα- και η έκδοσή του στηρίζεται μόνο σε ένα οικονομικό κατασκεύασμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).<br /> <br /> Το ευρώ έχει αξία μόνο και μόνο επειδή η ΕΚΤ το όρισε ως νόμιμο μέσον συναλλαγών, κατά παράβαση των κανόνων της αγοράς των συναλλαγών. Έτσι, κάθε χώρα-μέλος της Ε.Ε., αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα ευρώ) από την ΕΚΤ με τόκο 1,25% το ελάχιστο, είτε με την μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. <b>Η πρακτική αυτή, της δημιουργίας χρήματος μέσω δανεισμού, ισοδυναμεί με υποδούλωση και απώλεια εθνικής κυριαρχίας από την στιγμή της έκδοσης του νομίσματος αυτού καθ’ εαυτού.</b><br /> <br /> Για να γίνει η πραγματική κάθαρση αυτής της Ύβρεως, πρέπει κάποιοι από τον πυρήνα της Ε.Ε. να παραδεχτούν ότι οι κατασκευασμένες κατηγορίες για «τεμπέληδες Έλληνες» είναι για να αποκρύψουν ότι τα λεφτά δόθηκαν σε ήδη διασωθέντες τραπεζίτες και ότι επίτηδες μεταφέρθηκε η ευθύνη από τους δανειστές στους ανεύθυνους πολίτες των διαφόρων χωρών.<br /> <br /> Παρά το ότι η Γερμανία είναι ένα κατ’ εξακολούθηση αφερέγγυο κράτος που έχει λάβει ελάφρυνση χρέους 4 φορές εντός του 20ου αιώνα, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δεν μπορεί ν’ αφήσει την Deutsche Bank να καταρρεύσει γιατί δεν της το επιτρέπουν οι τραπεζίτες, καθιστώντας γι’ αυτό υπεύθυνους τους Έλληνες. Το ίδιο και ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Hollande και όλοι οι άλλοι ηγέτες … κι εμείς νομίζουμε ότι είναι δημοκράτες και νοιάζονται τόσο πολύ για την Ελλάδα και την ανθρωπιστική κρίση της.<br /> <br /> Η συγκλονιστική προθανάτια κραυγή του 56χρονου άνεργου οικογενειάρχη, «Αυτούς που μας έφεραν έως εδώ ποιος θα τους δικάσει;», θα πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθεί.<br /> <br /> Η λύτρωση θα έρθει όταν αποκαλυφθεί το εύρος του οικονομικού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας που έχει συντελεσθεί τις τελευταίες δεκαετίες στο όνομα απίστευτων «παπαρολογιών» και βλακωδών όρων, όπως … «ανάπτυξη», «νεοφιλελευθερισμός», «ανοιχτή κοινωνία», «ιδιωτικοποιήσεις» (βλ. «μεταρρυθμίσεις») κ.λπ., που ακόμα ακούγονται από τους εντεταλμένους άσχετους των καναλιών που κάνουν τον ειδήμονα επί της οικονομίας.<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Το νέο «Τείχος του Αίσχους» στην Ευρώπη....

«Η Γερμανία δεν διαθέτει κοινή λογική στην οικονομία, αλλά ούτε και συμπόνια. Αυτό που επιβάλλει με το ραβδί είναι τυφλή ηλιθιότητα » Τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι γυρεύει η αλεπού στο (Τούρκικο) παζάρι;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXD7rUb_yo97NW8Y2nU5_y81TWiXUSzTbrjTaqraCvmsnhd5dwndSsBuioFIbVaTCudbcbyDc_QbrjxbNxoQ5WXPRZYKZAOpubF3ZyoQk_XbNmw0Kc0Jr-IDCAL2OLFQaarWhKCtdtmyk/s1600/ti+gyreyei+h+alepoy+sto+...+toyrkiko+pazari.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXD7rUb_yo97NW8Y2nU5_y81TWiXUSzTbrjTaqraCvmsnhd5dwndSsBuioFIbVaTCudbcbyDc_QbrjxbNxoQ5WXPRZYKZAOpubF3ZyoQk_XbNmw0Kc0Jr-IDCAL2OLFQaarWhKCtdtmyk/s1600/ti+gyreyei+h+alepoy+sto+...+toyrkiko+pazari.jpg" /></a></div> <br /> Μπορεί στη σκηνή του ελληνικού δράματος να φαίνεται ότι αυτόν τον καιρό ανεβαίνει και παίζεται το «Επώδυνα προαπαιτούμενα και η ψήφισή τους», αλλά στην κουίντα (πλάγιο παραπέτασμα στη σκηνή του θεάτρου, που κρύβει τη θέα προς τα παρασκήνια και από το οποίο εξυπηρετείται η είσοδος προς τη σκηνή) παίζεται ένα ακόμη μεγαλύτερο δράμα, που ενδέχεται να οδηγήσει σε νέα εθνική τραγωδία<br /> .<br /> <b>Νίκος Ελευθερόγλου</b><br /> <br /> Η... αλεπού Μέρκελ τον τελευταίο καιρό αρχίζει και πάλι να ασχολείται με το ανατολίτικο παζάρι. Και κάθε φορά που η Γερμανία πάει στο... παζάρι κάτι κακό μάς ξημερώνει. Η αλήθεια είναι ότι το καμπανάκι έχει χτυπήσει, αλλά εμείς κάνουμε πως ούτε βλέπουμε ούτε ακούμε. Το χειρότερο είναι δε ότι περιμένουμε πάλι τους... βαρβάρους για να μας δώσουν λύση στο πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Και για να γίνω πιο σαφής. Η γεμάτη εμμονές κατά της χώρας μας καγκελάριος, αφού καθυπέταξε στο μνημονιακό άρμα της και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ετοιμάζεται να χτυπήσει την οικονομικά αδύναμη Ελλάδα στο υπογάστριό της, που δεν είναι άλλο από τα εθνικά θέματα και συγκεκριμένα το Αιγαίο.<br /> <br /> Το Βερολίνο αργά και σταθερά ετοιμάζει και προετοιμάζει το σχέδιο να πατήσουν πόδι στα γαλανά νερά του οι Τούρκοι. Η αφορμή που βρήκε είναι το προσφυγικό και τα κύματα των απελπισμένων αυτών ανθρώπων που κατά χιλιάδες εισρέουν στη χώρα μας, αφού η Αγκυρα μεθοδικά και πανέξυπνα τους στέλνει στη χώρα μας, από τη μία θησαυρίζοντας από το τεράστιο κύκλωμα δουλεμπορίας και από την άλλη κερδίζοντας σημαντικά πολιτικά οφέλη, καθώς κάνει άλλη μία φορά το θύμα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, θα λέγαμε.<br /> <br /> Οι εταίροι μας και ιδιαίτερα οι Γερμανοί, αντί να υποχρεώσουν τους Τούρκους να κάνουν στο έδαφός τους τους ελέγχους των προσφύγων, θέλουν να τους κάνουν συνεταίρους μας στα δικά μας εδάφη. Υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά ξεχνούν να πουν έστω και μια κουβέντα για το πώς μια χώρα του ΝΑΤΟ κατέχει με εισβολή τη μισή Κύπρο. Ξεσηκώνονται και απειλούν για τις ρωσικές παραβιάσεις στον εναέριο χώρο της Τουρκίας (είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού), αλλά δεν αντιδρούν όταν τα γεράκια της Αγκυρας παραβιάζουν προκλητικά καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο.<br /> <br /> Τέτοια υποκρισία από τους φίλους και εταίρους, τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ε.Ε. Γι' αυτό λέμε και κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, με αφορμή τα... ψώνια της Ανγκελα Μέρκελ στο (τουρκικό) παζάρι την Κυριακή, φωνάζοντας: Κάτω τα χέρια από το Αιγαίο...<br /> <br /> <a href="http://www.dimokratianews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τι γυρεύει η αλεπού στο (Τούρκικο) παζάρι;

Μπορεί στη σκηνή του ελληνικού δράματος να φαίνεται ότι αυτόν τον καιρό ανεβαίνει και παίζεται το «Επώδυνα προαπαιτούμενα και η ψήφισή το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τυχοδιωκτική, φαντασιόπληκτη και χρεοκοπημένη στρατηγική του Ερντογάν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIuWJnsWzgeJUBv-e5xnV6Mb3lklnMHN6St83U3tWJRP-F2T3Xi9ZRbrXeb5-fmTbBj8eYCjo_wU6g6ddawJNOhLD8Sq5xd1Q_SJfSYnGSImQyCklQLvsIxBYYoscRwjIYR-YCmlGHK9g/s1600/erdogan6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIuWJnsWzgeJUBv-e5xnV6Mb3lklnMHN6St83U3tWJRP-F2T3Xi9ZRbrXeb5-fmTbBj8eYCjo_wU6g6ddawJNOhLD8Sq5xd1Q_SJfSYnGSImQyCklQLvsIxBYYoscRwjIYR-YCmlGHK9g/s1600/erdogan6.jpg" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <b><i>Η πολιτική που εφάρμοσε το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου για τη Συρία αποσκοπούσε αρχικά στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ και στη συνέχεια οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Όμως, οι τυχοδιωκτικοί, φαντασιόπληκτοι και χρεωκοπημένοι σχεδιασμοί των Τούρκων προσέκρουσαν σε ανυπέρβλητα εμπόδια, προκάλεσαν αλυσιδωτές και απρόβλεπτες επιπτώσεις, απομόνωσαν τη χώρα τους και επισκίασαν την αξιοπιστία και φερεγγυότητα της.</i></b></blockquote> <b>Του Χρήστου Μηνάγια </b><br /> <b><br /></b> <u>Συγκεκριμένα:</u><br /> α. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η Τουρκία ήρθε αντιμέτωπη με ένα μαζικό κύμα προσφύγων που ξεπερνά τα 2,5 εκατομμύρια και θεωρείται ως η μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης τουρκικής ιστορίας.<br /> <br /> β. Η περαιτέρω αύξηση της ΝΑΤΟϊκής παρουσίας στην Τουρκία θα κλιμακώσει την ένταση στις τουρκο-συριακές και κατ’ επέκταση στις τουρκο-ρωσικές σχέσεις.<br /> <br /> γ. Η αποδυνάμωση του καθεστώτος Άσαντ ισχυροποίησε τα κουρδικά καντόνια στη βόρεια Συρία και κατά συνέπεια κλιμάκωσε τις απειλές στο εσωτερικό της Τουρκίας. Άλλωστε, το κουρδικό κίνημα PYD αναδείχθηκε ως η μοναδική και πιο έμπιστη πολεμική δύναμη της περιοχής εναντίον του ισλαμικού κράτους. Επιπρόσθετα, σε μυστική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα με τη συμμετοχή Γάλλων, Γερμανών, Ρώσων, Ιρανών και Αμερικανών αξιωματούχων συζητήθηκε το θέμα της διεθνούς αναγνώρισης των κουρδικών καντονιών της Συρίας και η Νέα Συρία να διαμορφωθεί με βάση την κουρδική ηγεμονία στην περιοχή. Πέραν των παραπάνω, πριν από λίγες ημέρες ο Σαλίχ Μουσλίμ, επικεφαλής του PYD, συναντήθηκε με τον Μπαρζανί στην πόλη Εμπίλ του βορείου Ιράκ, παρόντων τριών διπλωματών της Δυτικής Συμμαχίας. Στην εν λόγω συνάντηση ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις αναφορικά με την έξοδο των κουρδικών πετρελαίων στη Μεσόγειο και συγκεκριμένα από τη συριακή πόλη Λαττάκεια με τη σύμφωνη γνώμη του Άσαντ. Ειδικότερα, μέχρι το τέλος Οκτωβρίου το PYD θα επιδιώξει την κατάληψη της πόλεως Cerablus και στη συνέχεια τη συνένωση των καντονιών Afrin και Kobani, ο Μπαρζανί θα αναγνωρίσει το καθεστώς των κουρδικών καντονιών της Συρίας, το PYD θα στηρίξει την κυριαρχία του Μπαρζανί στο βόρειο Ιράκ και η Γαλλία εγγυήθηκε ότι θα είναι η πρώτη χώρα που θα αγοράσει το κουρδικό πετρέλαιο.<br /> <br /> δ. Η υποστήριξη που παρείχε το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ στους τζιχαντιστές, σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, άνοιξε το δρόμο σ’ έναν ολέθριο σύμμετρο πόλεμο στη Συρία και το Ιράκ, καθώς επίσης στη δημιουργία ασύμμετρων απειλών στην τουρκική επικράτεια με συνέπεια τη δημιουργία φόβου, ηττοπάθειας, αγανάκτησης και σύγκρουσης τόσο μεταξύ των κοινωνικών ομάδων όσο και των οπαδών πολιτικών κομμάτων. Σημειωτέον ότι, στις 16 Απριλίου 2015 ο συντάκτης του παρόντος στο άρθρο του με τίτλο: «Ο Ερντογάν δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας, φόβου και ψυχολογικής βίας» είχε αναφέρει ότι, οι υπηρεσίες πληροφοριών της Τουρκίας γνωστοποίησαν ότι, έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί η χώρα. Σύμφωνα με αυτό, ως τακτικοί στόχοι προς εκμετάλλευση έχουν τεθεί το κουρδικό πρόβλημα, οι ομάδες του ριζοσπαστικού Ισλάμ, η διαμάχη μεταξύ σουνιτών-αλεβητών, η γενοκτονία των Αρμενίων, τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας και το ποντιακό κίνημα στη Μαύρη Θάλασσα για δήθεν ίδρυση Ποντιακού Κράτους. Επιπρόσθετα, το εν λόγω σχέδιο περιλαμβάνει προσβολές αστυνομικών στόχων, βομβιστικές ενέργειες σε στρατηγικούς στόχους, απόπειρες δολοφονιών πολιτικών και προβεβλημένων προσωπικοτήτων, καθώς επίσης αποδιοργάνωση της τουρκικής κοινωνίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον φιλειρηνιστών Κούρδων και αριστερών διαδηλωτών στην πόλη Σουρούτς (20-07-2015) και στην Άγκυρα (10-10-2015). Εν τω μεταξύ στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνουν δύο επισημάνσεις. Μετά τη σφαγή στο Σουρούτς το ΡΚΚ διέκοψε την εκεχειρία που είχε εφαρμόσει μετά το 2012, ενώ η σφαγή στην Άγκυρα πραγματοποιήθηκε την παραμονή έναρξης της μονομερούς εκεχειρίας που ανακοίνωσε ότι θα εφαρμόσει το ΡΚΚ.<br /> <br /> Σε ό,τι έχει να κάνει με τη Ρωσία, η απόφαση της Μόσχας να εμπλακεί «άμεσα» με στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία νομιμοποιείται από τη ρωσο-συριακή συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που έχει υπογραφεί και οφείλεται στους εξής λόγους:<br /> <br /> <u>Πρώτον,</u> ο τετραετής πόλεμος αποδυνάμωσε στρατιωτικά και οικονομικά το καθεστώς Άσαντ με συνέπεια την αδυναμία συνέχισης των στρατιωτικών επιχειρήσεων.<br /> <br /> <u>Δεύτερον,</u> η συγκρότηση των συμμαχικών δυνάμεων με επίκεντρο τους Αμερικανούς και η εντατικοποίηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων εντός του συριακού εδάφους θα αναβαθμίσει τις διαπραγματευτικές δυνατότητες των Ηνωμένων Πολιτειών αναφορικά με την «επόμενη ημέρα» στη Συρία. Για το λόγο αυτό η Ρωσία με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εντός του συριακού εδάφους όχι μόνο δηλώνει παρούσα, αλλά περνάει το μήνυμα ότι, χωρίς αυτήν δεν θα πρέπει να δρομολογηθεί καμία εξέλιξη προκειμένου να καλυφθεί το κενό που θα δημιουργηθεί από μια πιθανή απομόνωση ή εξάλειψη του ισλαμικού κράτους και τον έλεγχο των περιοχών που αυτό κατέχει. Άλλωστε, οι επαφές του Πούτιν και του Άσαντ με τους Κούρδους της Συρίας επιβεβαιώνουν έμμεσα την εν λόγω άποψη.<br /> <br /> <u>Τρίτον,</u> το ισλαμικό κράτος και η Αλ Νούσρα ελέγχουν μια ευρύτατη συριακή περιοχή με αποτέλεσμα να τίθεται υπό αμφισβήτηση η νομιμοποίηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του καθεστώτος Άσαντ στη χώρα του.<br /> <br /> <u>Τέταρτον,</u> στις δυνάμεις του ισλαμικού κράτους και της Αλ Νούσρα έχουν ενταχθεί περίπου 6-7 χιλιάδες Καυκάσιοι, οι οποίοι στο μέλλον θα αποτελέσουν μια σοβαρότατη εσωτερική απειλή για τη Ρωσία.<br /> <br /> <u>Πέμπτον,</u> η Συρία αποτελεί τη σημαντικότερη έξοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο μέσω των στρατιωτικών βάσεων που τους παραχώρησε ο Άσαντ.<br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrqRqqYxQcmQrI32h7IATr2RZDGkaukeNw6lA-ULAjQv1LXP6FgJN8Gh8JyseYcl16d5C-CfX-JI0zmPDzTI_sLmwHidOusQOTNMKTZ4PXdjMrIH9z_QJSMFQ62CgK274pRGB-T0vasVok/s1600/toyrkia_xartis.jpg.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrqRqqYxQcmQrI32h7IATr2RZDGkaukeNw6lA-ULAjQv1LXP6FgJN8Gh8JyseYcl16d5C-CfX-JI0zmPDzTI_sLmwHidOusQOTNMKTZ4PXdjMrIH9z_QJSMFQ62CgK274pRGB-T0vasVok/s640/toyrkia_xartis.jpg.png" width="640" /></a></div> <b>Μυστική συνδιάσκεψη στη Σαγκάη</b><br /> <br /> Πριν τρία χρόνια, στις 17 Αυγούστου 2012, ο συντάκτης του παρόντος σε άρθρο του με τίτλο «Περί διαμελισμού της Συρίας σε ομόσπονδα κρατίδια» είχε παρουσιάσει τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε μυστική συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στη Σαγκάη για το μέλλον της Συρίας, στην οποία συμμετείχαν ειδικοί επί θεμάτων διεθνούς ασφάλειας. Ειδικότερα, οι αποφάσεις που ελήφθησαν αναγράφηκαν σ’ ένα κείμενο 25 παραγράφων τα κυριότερα σημεία του οποίου συνοψίζονται στα εξής:<br /> <br /> α. Η διακυβέρνηση της Συρίας από μια κεντρική διοίκηση έλαβε τέλος.<br /> <br /> β. Η κάθε πληθυσμιακή ομάδα (εθνική-θρησκευτική) θα αποκτήσει τη δική της αυτόνομη περιφερειακή διοίκηση. Ειδικότερα, θα δημιουργηθούν 4 ή 5 αυτόνομα κρατίδια: ένα κουρδικό, δύο σουνιτικά, ένα μπααθικό (αλαουίτες-νουσαϊρί) και ένα των δρούζων. Τα κρατίδια αυτά θα έχουν τη δική τους σημαία, τη δική τους γλώσσα, τη δική τους θρησκεία και τα δικά τους πολιτιστικά δικαιώματα. Ως επίσημη γλώσσα θα είναι τα αραβικά ή τα κουρδικά ενώ δεν θα υπάρξει καμία παρεμπόδιση στη χρησιμοποίηση άλλων γλωσσών σε ό,τι αφορά στην εκπαίδευση και σε διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες.<br /> <br /> γ. Η κάθε περιφερειακή διοίκηση θα εκπροσωπείται στη νέα Δημοκρατία της Συρίας, θα συνταχθεί καινούργιο Σύνταγμα και θα πραγματοποιηθεί απογραφή του πληθυσμού.<br /> <br /> δ. Στο μπααθικό κρατίδιο παραχωρείται το δικαίωμα να διατηρήσει τον Μπασάρ αλ Άσαντ ως αρχηγό του. Επίσης, το κρατίδιο αυτό θα ελέγχει τις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου και σε αυτό θα παραχωρηθούν οι πόλεις Λατάκεια, Ταρτούς, Μπανίγιας και οι πέριξ αυτών περιοχές.<br /> <br /> ε. Εφόσον απαιτηθεί, ο ΟΗΕ θα αποστείλει στη Συρία περιορισμένο αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων, ως ειρηνευτική δύναμη, προκειμένου να συμβάλλει στη διαμόρφωση της Νέας Συρίας.<br /> <br /> στ. Όλες οι γειτονικές χώρες θα ενημερώνονται για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που θα πραγματοποιούνται εντός του συριακού εδάφους.<br /> <br /> ζ. Δεν θα διεξαχθεί καμία στρατιωτική επέμβαση εναντίον της ρωσικής πυραυλικής ασπίδας και της ρωσικής βάσης στη Ταρτούς της Συρίας.<br /> <br /> η. Δεν θα υπάρξει καμία παρέμβαση στις ιρανικές και ρωσικές επενδύσεις στη Συρία.<br /> <br /> θ. Δίδεται το δικαίωμα στην Τουρκία να δημιουργήσει ζώνη ασφαλείας εντός του συριακού εδάφους κατόπιν αιτήσεως της.<br /> <br /> ι. Η Τουρκία θα διατηρήσει το δικαίωμα να απαντήσει στρατιωτικά σε κάθε απειλή που θα προέρχεται από τα συριακά σύνορα.<br /> <br /> ια. Η Ρωσία και η Κίνα θα πραγματοποιήσουν επενδύσεις στη Συρία μέσω του Ιράν.<br /> <br /> ιβ. Η Ρωσία, η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν στη Συρία για θέματα σχετικά με τη νέα διαμόρφωση της χώρας.<br /> <br /> <b>Η «επόμενη ημέρα»</b><br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> Με το πάροδο του χρόνου, καθίσταται σαφές ότι το «παιχνίδι» της Συρίας έχει πολλούς παίκτες, οι «προστάτες» της ευρύτερης περιοχής είναι πολλοί και οι εξελίξεις στη χώρα αυτή θα αλλάζουν τις ισορροπίες στην Μέση Ανατολή. Υπόψη ότι η Συρία δεν είναι ούτε Ιράκ ούτε Αφγανιστάν διότι τα γεωστρατηγικά συμφέροντα είναι ιδιάζουσας σημασίας και μέσω της χώρας αυτής διεξάγεται ένας πόλεμος ισχύος και εξουσίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Επίσης, καθίσταται σαφές ότι, οι Ηνωμένες Πολιτείες για να διαμορφώσουν τη Νέα Συρία θα πρέπει να εξασφαλίσουν είτε τη σύμφωνη γνώμη είτε την ανοχή της Ρωσίας, της Κίνας ακόμη και του Ιράν.<br /> <br /> Οι πρόσφατες στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις στη Συρία καταδεικνύουν ότι, πιθανόν τους επόμενους μήνες θα υπάρξουν στην περιοχή απρόβλεπτες καταστάσεις, δεδομένου ότι οι παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι για να υπάρξει μια μόνιμη και βιώσιμη λύση στο συριακό πρόβλημα απαιτείται η ανάθεση ρόλου στο καθεστώς Άσαντ.<br /> <br /> Οι αλαζονικοί και άστοχοι σχεδιασμοί του καθεστώτος Ερντογάν επηρέασαν άμεσα τη σταθερότητα και την ασφάλεια της χώρας του, ενώ η εξωτερική της πολιτική, σε μεγάλο βαθμό, παραμένει «όμηρος» του διεθνοποιημένου πλέον κουρδικού προβλήματος.<br /> <br /> Οι πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον φιλειρηνιστών διαδηλωτών και οι σφαγές των Κούρδων ανταρτών από τη μια πλευρά, καθώς επίσης οι απώλειες των στελεχών των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας κατά τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων εναντίον του ΡΚΚ από την άλλη, έχουν ως σημείο αναφοράς την προσωπική ηγεμονική απληστία του Ερντογάν και του καθεστώτος που αυτός εγκαθίδρυσε.<br /> <br /> Η επιλογή του Ερντογάν να εξαρθρώσει το παρακράτος του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, όχι μέσω των δημοκρατικών και θεσμικών δομών αλλά με τη χρησιμοποίηση «παράλληλων-παράνομων» οργανώσεων αφύπνισε το βαθύ κράτος στην Τουρκία που βρισκόταν εν υπνώσει λόγω των πληγμάτων που αυτό υπέστη από τις δίκες Εργκένεκον και Βαριοπούλας. Σημειωτέον ότι, ήδη άρχισαν οι δολοφονίες Κούρδων στην νοτιοανατολική Τουρκία και στο εγγύς μέλλον θα γίνουμε μάρτυρες σταδιακά αυξανόμενων σφαγών και δολοφονιών. <br /> <a href="http://www.geostrategy.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η τυχοδιωκτική, φαντασιόπληκτη και χρεοκοπημένη στρατηγική του Ερντογάν

Η πολιτική που εφάρμοσε το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου για τη Συρία αποσκοπούσε αρχικά στην πτώση του καθεστώτος Άσαντ και στη συνέχεια...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΝΑΛΥΣΗ: Ιδού τι ώθησε τη Ρωσία να παρέμβει στη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIthtq3eZoEiXXJMY51jA5MhM54oaLsFMYYlqS1pt2Z1WrPfYebKGBEbtSPqer3QEtJDz2U-6jhhx979Z3MngIUE0lXsInXvcL39EL-fqDXb7VH2wAgfRL3hI8zgCwTker9LOy9KsK10c/s1600/idoy+giati+parembi+stin+syria+h+rwsia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIthtq3eZoEiXXJMY51jA5MhM54oaLsFMYYlqS1pt2Z1WrPfYebKGBEbtSPqer3QEtJDz2U-6jhhx979Z3MngIUE0lXsInXvcL39EL-fqDXb7VH2wAgfRL3hI8zgCwTker9LOy9KsK10c/s1600/idoy+giati+parembi+stin+syria+h+rwsia.jpg" /></a></div> <br /> <blockquote class="tr_bq"> <em><strong>Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, παρά το ότι είχε εμμέσως αναγγελθεί με τη μαζική μεταφορά ρωσικού οπλισμού αλλά και προσωπικού, δεν παύει να προκαλεί εντύπωση. Ο ρωσικός, όπως και ο σοβιετικός, παράγοντας για δεκαετίες διατηρούσε μια μάλλον συγκρατημένη στάση για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή. Η ριψοκίνδυνη, επομένως, απόφαση του Πούτιν να κινηθεί στρατιωτικά τόσο μακριά από το «εγγύς εξωτερικό» συνιστά μια μεγάλη στροφή για τη ρωσική εξωτερική πολιτική.</strong></em></blockquote> <strong>Του Σωτήρη Δημόπουλου</strong><br /> <strong> ΠΗΓΗ: <a href="http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/"><span style="color: #666666;">http://sotiriosdemopoulos.blogspot.com.cy/</span></a></strong><br /> Το γεγονός αυτό από μόνο του θα έχει, σε κάθε περίπτωση, συνέπειες στην παγκόσμια ισορροπία ισχύος. Τι ώθησε όμως τον Ρώσο πρόεδρο στο να κάνει αυτό το βήμα, και τι θέλει να κερδίσει μέσω της στρατιωτικής εμπλοκής της Ρωσίας στον σκληρό συριακό πόλεμο; Συνοπτικά θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κάποιους από τους λόγους που βάρυναν στην τελική επιλογή της ανοιχτής επίθεσης εναντίον των ισλαμιστών.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>1. </strong></span><strong>Η ανάγκη να διατηρηθεί, πάση θυσία, ρωσική στρατιωτική δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο.</strong> Το καθεστώς Άσαντ είναι το μοναδικό που μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχεια της ρωσικής παρουσίας. Και αυτή η συνθήκη τέθηκε σε άμεσο κίνδυνο το προηγούμενο διάστημα λόγω της γοργής προέλασης των ισλαμιστικών οργανώσεων.<br /> Τόσο στις κεντρικές περιοχές της χώρας το «Ισλαμικό Κράτος» όσο και στο βορειοδυτικό τμήμα τα παρακλάδια της Αλ–Κάιντα προωθούνταν συνεχώς. Οι οργανώσεις «Μέτωπο Αλ-Νούσρα», «Στρατός της Κατάκτησης», «Λίβα Σουχάντα Αλ-Ισλάμ», καθώς και άλλες μικρότερες ομάδες, αλλά και ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», εξοπλισμένες από τη Δύση, έφθασαν εντός της επαρχίας της Λαττάκειας, και απείλησαν με κατάληψη όλη την περιοχή των Αλαουιτών, όπου βρίσκεται και η ρωσική ναυτική βάση στη Ταρτούς.<br /> Ως εκ τούτου, οι βομβαρδισμοί, στην πρώτη φάση του πολέμου, είναι εντατικοί σε στόχους βορείως της Λαττάκειας και της Χάμα, ώστε να υποβοηθείται η προώθηση του συριακού στρατού, της Χεζμπολλάχ και των Ιρανών. Χωρίς, λοιπόν, την επέμβαση της Ρωσίας ο Άσαντ, αργά ή γρήγορα, θα είχε πέσει και η απώλεια για τα ρωσικά συμφέροντα θα ήταν οδυνηρή και μόνιμη. Όποια και αν θα ήταν η επόμενη ημέρα στη Συρία, έπειτα από μια τέτοια εξέλιξη, η Μόσχα θα έμενε εκτός νυμφώνος.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>2. </strong></span><strong>Η ενεργή παρουσία του ρωσικού στρατού στη Συρία θα επιβάλλει πια τη Μόσχα ως βασικό παίκτη σε όλη την ανατολική Μεσόγειο,</strong> ανατρέποντας έτσι τις αμερικανικές προσπάθειες να την εξοβελίσει από τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την …Κύπρο –μην έχουμε αμφιβολίες ότι και αυτό, μεταξύ άλλων, στοχεύει το νέο «σχέδιο Ανάν». Ποιος θα τολμήσει, όμως, μετά την επέμβαση στη Συρία να μην λάβει υπ’ όψιν του και τη ρωσική «άποψη» για την ευρύτερη περιοχή;<br /> <span style="color: maroon;"><strong>3.</strong></span><strong> Ο φόβος για την ανάφλεξη ισλαμιστικών εστιών εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας.</strong> Τουλάχιστον 3.000 τζιχαντιστές από τη Ρωσία, κυρίως από τον Βόρειο Καύκασο, βρίσκονται ανάμεσα στους μαχητές του «ΙΚ» και των άλλων συναφών οργανώσεων. Όπως ο ο αλ Σισάνι ο Τσετσένος «υπουργός Άμυνας» του «ΙΚ». Η επιστροφή όλων αυτών των έμπειρων μαχητών στη Ρωσία και η ενίσχυση παλαιών και η δημιουργία νέων ισλαμιστικών πυρήνων συνιστούν μια τεράστια απειλή για τη Ρωσία, που το 15% του πληθυσμού της είναι μουσουλμάνοι. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός στη Ρωσία, είναι βέβαιο, ότι όποια πολιτική και αν ακολουθηθεί από το κράτος είναι αδύνατον να εξαλειφθεί ριζικά, αλλά θα συνεχίζει να αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης.<br /> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>4. </strong></span><strong>Η προφανής «αδυναμία» του συνασπισμού που έχουν συστήσει οι ΗΠΑ να αναχαιτίσει το «ΙΚ».</strong> Οι βομβαρδισμοί των Αμερικανών δεν δείχνουν να έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ζημιά στους ισλαμιστές, ενώ οι Τούρκοι, ακόμη χειρότερα, βομβαρδίζουν αποκλειστικά το ΡΚΚ. Η βάρβαρη, όμως, συμπεριφορά των μαχητών του Daesh έχει προκαλέσει καθολική αγανάκτηση, και έχει προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη για οποιαδήποτε συμβολή με σκοπό την ήττα τους. Ως εκ τούτου, οι αιτιάσεις εναντίον της ρωσικής επέμβασης είναι δύσκολο να πείσουν. Και για το λόγο αυτό το αντιρωσικό κατηγορητήριο επικεντρώνεται στο ότι βομβαρδίζεται περισσότερο η μετριοπαθής αντιπολίτευση -που δεν γνωρίζουμε ούτε που ακριβώς βρίσκεται, ούτε ποιος είναι ο αρχηγός της.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>5.</strong></span> <strong>Οι συνεχείς μεταναστευτικές ροές,</strong> οι οποίες έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ανησυχία στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη και σοβαρές διαφωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της Ε.Ε. για τη διαχείριση προσφύγων και μεταναστών. Η επέμβαση της Ρωσίας δημιουργεί αναμφίβολα προϋποθέσεις ταχύτερης επίλυσης του προβλήματος ή τουλάχιστον αναστολής του κύματος των μεταναστών προς τη Δύση. Όσο επικρατεί στη Συρία το κράτος του πολέμου και των ισλαμιστών, η φυγή των κατοίκων δεν θα σταματήσει. Η προσέγγιση αυτή δυσκολεύει την επιθετική έναντι της Συρίας στάση του Λονδίνου και του Παρισιού, που νομίζουν αμφότερα ότι ο κόσμος βρίσκεται ακόμη στην εποχή των Sykes και Picot.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>6.</strong></span> <strong>Η ευκαιρία συγκρότησης μιας ουσιαστικής συμμαχίας με το σιιτικό τόξο της Μέσης Ανατολής.</strong> Δηλαδή, με το Ιράν, το Ιράκ -όπου πλειοψηφούν οι σιίτες-, τους Αλαουίτες της Συρίας και τους σιίτες του Λιβάνου -που είναι οργανωμένοι στη Χεζμπολλάχ. Τα συμφέροντα της Μόσχας και της Τεχεράνης δεν είναι ταυτόσημα. Έναντι, όμως, του κοινού εχθρού οι δύο πλευρές έρχονται εγγύτερα και οι προοπτικές συνεργασίας τους σε πολλαπλά επίπεδα είναι πολύ φιλόδοξες. Ταυτόχρονα, η Βαγδάτη έχει ζητήσει από τη Ρωσία να προβεί σε βομβαρδισμούς του «ΙΚ» εντός του Ιράκ.<br /> Η Μόσχα προς ώρας δεν σκοπεύει να ανοίξει δεύτερο μέτωπο, καθώς προέχει η δυτική Συρία. Επιπλέον, δεν θα μπει στα χωράφια των Αμερικανών, προκαλώντας επιπλέον αντιδράσεις, ούτε θα κτυπήσει κάπου που δεν θα μπορεί να κατοχυρώσει στα σίγουρα τα κέρδη της. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι τα ρωσικά συμφέροντα δεν θα έχουν εντονότερη παρουσία στο Ιράκ. Ήδη η αεροπορία του τελευταίου βομβαρδίζει το «ΙΚ» βάσει των συντεταγμένων που λαμβάνει από το συντονιστικό κέντρο που έχει δημιουργηθεί με τη συμμετοχή Ρωσίας και Ιράν. Αξίζει να σημειωθεί ότι περιθώρια συνεργασίας υπάρχουν και με τους Κούρδους.<br /> Το όλο ζήτημα οι Ρώσοι το χειρίζονται με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μην δημιουργήσουν περιττές τριβές με τους Αμερικανούς, τους Ισραηλινούς και κυρίως με τους Τούρκους –τους οποίους η Μόσχα, ενώ τους αποκλείει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν την περιβόητη ουδέτερη ζώνη ώστε να βάλουν πόδι στη Συρία, τους διαβεβαιώνει ότι δεν επιθυμεί το διαμελισμό της Τουρκίας… Για την επόμενη μέρα, στο ρωσικό σχεδιασμό το συριακό Κουρδιστάν, χωρίς όμως πρόσβαση στη θάλασσα, μπορεί να συνυπάρξει με τη δυτική Συρία.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>7.</strong></span> <strong>Η υποβόσκουσα διάσταση μεταξύ Λευκού Οίκου και Πενταγώνου –καθώς και πανίσχυρων υπερεθνικών κέντρων</strong> που έχουν τη δική τους ατζέντα- όσον αφορά στην αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Οι διαφωνίες αυτές έγιναν εμφανείς σε αρκετές περιπτώσεις, όπως στο ζήτημα της Ουκρανίας αλλά και στη συμφωνία των έξι με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ο Ομπάμα ήταν απρόθυμος να αναλάβει δράση στο έδαφος της Συρίας.<br /> Η επιφύλαξή του για μια χωρίς όρους τυχοδιωκτική στήριξη ακραίων ισλαμιστικών δυνάμεων με σκοπό να πέσει ο Άσαντ και στη συνέχεια να διαχειριστεί το χάος, εντεινόταν και από τη γνωστή κατάληξη της Λιβύης. Ίσως, λοιπόν, μπροστά στο αδιέξοδο ο Αμερικανός πρόεδρος να μην ήταν εντελώς αρνητικός όταν ο Πούτιν του ανακοίνωσε την πρόθεσή του να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία. Μπορεί μάλιστα να υπήρξε κάποια συμφωνία για το αύριο της Συρίας. Αυτό μένει να φανεί, αν και ως τότε οι επιθετικοί κύκλοι στην Ουάσιγκτον δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>8.</strong></span> <strong>Ο σχεδιασμός για την επανάκαμψη στην Κεντρική Ασία,</strong> η οποία απειλείται επίσης από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, και η δημιουργία ρωσικών στρατιωτικών βάσεων. Ήδη υπάρχει τέτοια συνεργασία με το Τατζικιστάν, το οποίο συνορεύει με το Αφγανιστάν, από το οποίο διεισδύουν Τατζίκοι ισλαμιστές, που είναι σε σύγκρουση με τους Παστούνι Ταλιμπάν. Σε κίνδυνο βρίσκονται και τα άλλα κράτη της περιοχής, όπως η Κιργιζία και το Ουζμπεκιστάν, ενώ στην Τουρκμενία, η οποία στράφηκε πρόσφατα προς τις ΗΠΑ, η Μόσχα ελπίζει να αλλάξει και πάλι τον προσανατολισμό της, λόγω του κοινού κινδύνου.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>9.</strong></span> <strong>Η μόνιμη πληγή του ουκρανικού ζητήματος.</strong> Η κατάληψη της Κριμαίας και η στήριξη των δύο περιοχών –Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ- που έχουν ντε φάκτο αυτονομηθεί από την Ουκρανία, συνιστούν τη αιτία μιας μόνιμης αντι-ρωσικής εκστρατείας, ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ. Η αλλαγή της ατζέντας, που συνέβη με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο, και εξαιρετικά σχεδιασμένα από τη Ρωσία, κατά την σύνοδο του ΟΗΕ, υποβίβασε το ουκρανικό ζήτημα, προς απογοήτευση του Ποροσένκο και του Κιέβου. Το πρόβλημα, ασφαλώς, παραμένει, αλλά το κέντρο βάρους της διεθνούς προσοχής μεταφέρεται στη Μέση Ανατολή.<br /> <span style="color: maroon;"><strong>10.</strong></span><strong> Η επιδίωξη της στενότερης στρατιωτικής συνεργασίας με την Κίνα.</strong> Το Πεκίνο έχει δύο βασικούς λόγους να συμμετάσχει στη συριακή κρίση. Ο πρώτος είναι η ανάγκη του να αποκτήσει πρόσβαση στην ανατολική Μεσόγειο και ο δεύτερος να επιδείξει δράση εναντίον του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού, που έχει ισχυρή παρουσία και στην κινεζική επικράτεια, στο Ανατολικό Τουρκεστάν. Εξάλλου είναι αρκετοί και οι Ουιγούροι που πολεμούν μέσα από τις γραμμές του «ΙΚ». Σε ποια φάση του πολέμου η Ρωσία θα ζητήσει την ανάμιξη της Κίνας, για ποιο σκοπό και με ποιο «όχημα» μένει να το δούμε.<br /> <!-- /metas --> <br /> <div style="text-align: center;"> <em><strong>Εν πάση περιπτώσει, προϋπόθεση της επιτυχίας των ρωσικών επιδιώξεων είναι η επιτυχία στο πεδίο της μάχης. Διότι αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Μόσχας το πλήγμα για τη Ρωσία θα είναι βαρύτατο και οι επιπτώσεις απρόβλεπτες. Για την ώρα πάντως, η συριακή κίνηση του Πούτιν στην παγκόσμια σκακιέρα του δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων.</strong></em></div> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

ΑΝΑΛΥΣΗ: Ιδού τι ώθησε τη Ρωσία να παρέμβει στη Συρία

Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, παρά το ότι είχε εμμέσως αναγγελθεί με τη μαζική μεταφορά ρωσικού οπλισμού αλλά και προσωπι...

Διαβάστε την συνέχεια