«Μυστικοί μάρτυρες» σφραγίζουν το μέλλον του Μπράνσον και (ίσως) των αμερικανοτουρκικών σχέσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieYPyLeXn7ZkhvgfJ2srG8sfrfgSA0FOTqHBioPGWWdN6jQJ-hKzADagAkbyWWgR6Ji3yKwI20jGtJ-T2PSo1rZCnGiSObZ_C-CIDy-RMXne09iuvvskvyEswB32rUFa-QtqRiP1Fu-5M/s1600/brunson.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="359" data-original-width="640" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieYPyLeXn7ZkhvgfJ2srG8sfrfgSA0FOTqHBioPGWWdN6jQJ-hKzADagAkbyWWgR6Ji3yKwI20jGtJ-T2PSo1rZCnGiSObZ_C-CIDy-RMXne09iuvvskvyEswB32rUFa-QtqRiP1Fu-5M/s640/brunson.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν την συναντάμε σε χώρες της Δύσης. Οι εισαγγελείς μπορούν να επικαλεστούν «μυστικούς μάρτυρες» και να πετύχουν καταδίκες με βάση τα λεγόμενά τους, δίχως ο δικαζόμενος να μπορεί να τις αντικρούσει. Οι τελευταίες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, αναφέρουν πως «μυστικοί μάρτυρες» έδωσαν καταθέσεις που ουσιαστικά σφραγίζουν το μέλλον του, και ενδεχομένως το μέλλον των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. <br /> <br /> Όπως αναφέρει η ελεγχόμενη από τον Ερντογάν <b><a href="https://web.archive.org/web/20180829103022/https://www.yenisafak.com/en/news/secret-witnesses-reveal-pastor-brunsons-terror-links-3439778">Yeni Safak</a>,</b> «μυστικοί μάρτυρες» παρουσίασαν «σοκαριστικούς ισχυρισμούς» για τις διασυνδέσεις του Μπράνσον με το PKK και το δίκτυο των γκιουλενιστόν (FETO). <br /> <br /> Οι «μάρτυρες» αναφέρουν πως ο Μπράνσον και ένας συνεργάτης του, ήθελαν να εκχριστιανίσουν τους Κούρδους και να τους βοηθήσουν στη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. <br /> <br /> Όλα τα ανωτέρω λάμβαναν χώρα στην μικρή εκκλησία που διατηρούσε ο Μπράνσον στην Σμύρνη. Ένας εκ των «μαρτύρων» μάλιστα, υποστηρίζει πως ο Αμερικανός πάστορας είναι πράκτορας της CIA. <br /> <br /> Δημοσιεύματα όπως αυτό της φιλοκυβερνητικής Yeni Safak μπορούν να εξυπηρετήσουν μόνο έναν σκοπό που δεν είναι άλλος από το να περαστεί το μήνυμα προς τις ΗΠΑ, πως η Άγκυρα δεν πρόκειται να κάνει πίσω στην υπόθεση Μπράνσον, ειδικά τώρα που έχει στη κατοχή της «ακλόνητα» στοιχεία.<br /> <br /> <a href="https://www.ptisidiastima.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Μυστικοί μάρτυρες» σφραγίζουν το μέλλον του Μπράνσον και (ίσως) των αμερικανοτουρκικών σχέσεων

Το δικαστικό σύστημα της Τουρκίας έχει μια ιδιαιτερότητα που δεν την συναντάμε σε χώρες της Δύσης. Οι εισαγγελείς μπορούν να επικαλεστούν...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρίχνουμε τους Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsPAtUXtZgeKIkwup8ncPSmJAVIJeM9RZt4MyczY3fuj1YhUaWTPjZ3azfvH_lyFEb9USYtBbu81CE03jQ4g3MIFMp783urGUtITvHN4G241pCruko4i1I-yCi7zXzL-_0LoINezufTGc/s1600/pomakoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="395" data-original-width="696" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsPAtUXtZgeKIkwup8ncPSmJAVIJeM9RZt4MyczY3fuj1YhUaWTPjZ3azfvH_lyFEb9USYtBbu81CE03jQ4g3MIFMp783urGUtITvHN4G241pCruko4i1I-yCi7zXzL-_0LoINezufTGc/s640/pomakoi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Γιώργος Κακλίκης</b><br /> Πέρα από τους πειραματισμούς που κατά καιρούς αποπειρώνται διάφοροι κρατικοί και δημοτικοί φορείς της Θράκης, αποτελεί βάρος για τη συγκεκριμένη περιοχή η περιοδική μόνο επίδειξη ενδιαφέροντος για αυτήν, ή η παντελής αδιαφορία. Κυρίως για τις ορεινές περιοχές, όπου το μειονοτικό στοιχείο, που στη συντριπτική του πλειοψηφία απαρτίζεται από Πομάκους, αφήνεται επί δεκαετίες έρμαιο της τουρκικής επιρροής και προπαγάνδας. <br /> <br /> Σε αντίθεση, το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή προωθεί τα συμφέροντα της Άγκυρας σ’ αυτή την ακριτική ελληνική περιοχή με στόχο τη στροφή του ενδιαφέροντος των Πομάκων προς την Τουρκία. Χρηματοδοτήσεις, δραστηριοποίηση σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, άσκηση προπαγάνδας είτε μέσω ατόμων που πρακτορεύουν τα τουρκικά συμφέροντα σε πολιτικό ή θρησκευτικό επίπεδο, είτε μέσω του μεγάλης αποτελεσματικότητας τηλεοπτικού προπαγανδιστικού βραχίονα. Τα στραμμένα προς τουρκικό δορυφόρο παραβολικά κάτοπτρα, τα γνωστά πιάτα, πλειοψηφούν. <br /> <br /> Και, αν το ελληνικό κράτος δυσκολεύεται να προχωρήσει σε αντίστοιχη χρηματοδότηση για την ενίσχυση του σήματος τουλάχιστον της δημόσιας τηλεόρασης, εύλογη είναι η απορία του ντόπιου πληθυσμού για την παντελή ανυπαρξία σήματος κινητής τηλεφωνίας στα ευαίσθητα αυτά σημεία της βορεινής Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του χωριού Κοττάνη του Νομού Ξάνθης, στα σύνορα με τη Βουλγαρία, όπου οι Πομάκοι κάτοικοί του, μη μπορώντας να επικοινωνήσουν από το ίδιο τους το χωριό, είναι αναγκασμένοι να μετακινούνται από αυτό. <br /> <br /> Μία αδυναμία που δεν εντοπίζεται μόνο τον τομέα της κινητής τηλεφωνίας, αλλά και της σταθερής: μία και μόνη τηλεφωνική γραμμή που καταλήγει σε μία ταβέρνα είναι αδρανής “λόγω βλάβης” εδώ και τρεις μήνες. Στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα υπάρχουν ακόμα χωριά με μοναδικό τηλέφωνο αυτό του καφενείου που λειτουργεί μόνο όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν! <br /> «Μόνο Τούρκους βοηθάω«! <br /> <br /> Οι κάτοικοι του χωριού αυτού χωριού μόλις πρόσφατα απέκτησαν αμαξητή οδό! Ένας απερίγραπτος χωματόδρομος, που μόνο τζιπ μπορούσε να διέλθει, έγινε βατός για απλά οχήματα ύστερα από παρέμβαση του Ελληνικού Στρατού. Αν τα συγχαρητήρια περισσεύουν για τον στρατό και για τον Αρχηγό του ΓΕΣ που επισκέφθηκε την Κοττάνη, τι πρέπει να λεχθεί για τον Δήμαρχο Μύκης που απερίφραστα αρνήθηκε να δραστηριοποιηθεί, ως όφειλε. <br /> <br /> Και αυτό διότι οι κάτοικοι του χωριού αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι! Πράγμα που φαίνεται να ενοχλεί τον Δήμαρχο ο οποίος, στο παρελθόν, έχει δηλώσει πώς “μόνο Τούρκους βοηθάει”. Συμβάλλοντας έτσι στο έργο της τουρκικής προξενικής αρχής που επιδιώκει την τουρκοποίηση όλου του μειονοτικού πληθυσμού, προσβάλλοντας τα δικαιώματα των Πομάκων και δημιουργώντας μειονότητες μέσα στη μειονότητα. <br /> <br /> Στην ανατολική άκρη της ΕΕ η Ελλάδα είναι μερικώς παρούσα. Αφήνει κενά που σπεύδει απροσχημάτιστα να καλύψει η Τουρκία. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας δηλώνει ότι η περιοχή της Θράκης χρειάζεται ξεχωριστή προσοχή. Και αυτή είναι η αλήθεια. Η κοινωνική θωράκισή της απαιτεί θετικές παρεμβάσεις και επιμονή. Όχι όμως πρόσκαιρο ενδιαφέρον σε προεκλογικές περιόδους. Όχι στραβισμό κάποιων ντόπιων αρχόντων που φροντίζουν να ικανοποιούν τον πληθυσμό αλλά και να μη στενοχωρούν την εκεί τουρκική προξενική αρχή. <br /> <br /> Όχι περιστασιακή στροφή του κρατικού ενδιαφέροντος σε στιγμές που ανακύπτουν προβλήματα. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τη Θράκη με ενιαία φωνή και αποφασιστική πολιτική. Και ασφαλώς όχι με αποφάσεις υπουργείων, φορέων και μεμονωμένων παραγόντων που προσπαθούν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές, προκειμένου να αποκομίσουν εικαζόμενα οφέλη.<br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρίχνουμε τους Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας

Γιώργος Κακλίκης Πέρα από τους πειραματισμούς που κατά καιρούς αποπειρώνται διάφοροι κρατικοί και δημοτικοί φορείς της Θράκης, αποτελεί ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσική αντίδραση στο σχέδιο της Τουρκίας: «Δεν επιτρέπεται η δημιουργία ναυτικής βάσης στα Κατεχόμενα. «Η Μόσχα δεν θα δεχθεί αυτό το βήμα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmgcev9CdIPlIsC2WrkQPxPNKQEGk680bGtK4B6dkPVGJwpLqeWCVS1aBP7d3KIev1drUBP44ZhWge3PIIuO2csXVqGAgomALY4FZrACRBTpmfp_wRjzmdbIh_VG7M_Nf0ZLTh6-aI6o/s1600/turkish-navy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmgcev9CdIPlIsC2WrkQPxPNKQEGk680bGtK4B6dkPVGJwpLqeWCVS1aBP7d3KIev1drUBP44ZhWge3PIIuO2csXVqGAgomALY4FZrACRBTpmfp_wRjzmdbIh_VG7M_Nf0ZLTh6-aI6o/s640/turkish-navy.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Μία σημαντική παρέμβαση έγινε πριν λίγο από την Μόσχα. Το μήνυμα είναι διττό και ξεκάθαρο. Ναι μεν κάνουμε business με την Τουρκία, τα συμφέροντα συμπίπτουν σε ορισμένες περιπτώσεις, όχι όμως σε όλες. Με λίγα λόγα, δεν αφήνουν την Κύπρο οι Ρώσοι στην «αγκαλιά» των ΗΠΑ, ειδικά μετά την δημοσιοποίηση της πρότασης περί αμερικανικής βάσης στην Μεγαλόνησο. <br /> <br /> Η Α. Μεσόγειος κατά τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει τεράστια γεωστρατηγική, γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία, και είναι φυσικό να επιδιώξουν οι ΗΠΑ την ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου. <br /> <br /> Η παρουσία της ExxonMobil στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι πρόσθετο κίνητρο, ενώ λίγο πιο κάτω στο κοίτασμα Ζορ ευρίσκεται η ρωσική ROSNEF. <br /> <br /> Εδώ οι Ρώσοι διαβλέποντας τον κίνδυνο παρεμβαίνουν σε μια προσπάθεια να ακυρώσουν τα αμερικανικά σχέδια. <br /> <br /> Η Μόσχα λοιπόν πήρε θέση στο ζήτημα που από το πρωί έχει προκαλέσει ανησυχία, δηλαδή στην επιθυμία της Αγκυρας να κατασκευάσει ναυτική βάση στα Κατεχόμενα. <br /> <br /> «Δεν υπάρχει διεθνής νομοθεσία που να επιτρέπει στην Τουρκία να προχωρήσει σε αυτό το βήμα. Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δεν αναγνωρίζεται από κανέναν», σχολιάζει στο Sputnik Ρώσος σύμβουλος και αναλυτής . <br /> <br /> Τα σχέδια της Τουρκίας για τη δημιουργία βάσης του Πολεμικού Ναυτικού στα Κατεχόμενα της Κύπρου, o ρόλος του Ισραήλ, η θέση της Ρωσίας αλλά και η ενδεχόμενη αντίδραση του Ηνωμένου Βασιλείου σε αυτά τα σχέδια σχολιάζει ο Israel Shamir, αναλυτής και εμπειρογνώμονας για τη Μέση Ανατολή. <br /> <br /> Ο ίδιος υπογραμμίζει μεταξύ άλλων, ότι «δεν υπάρχει διεθνής νομοθεσία που να επιτρέπει στην Τουρκία να προχωρήσει σε αυτό το βήμα. Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δεν αναγνωρίζεται από κανέναν». <br /> <br /> Ενώ επισημαίνει ότι «οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο είναι εξωεδαφικές αεροπορικές βάσεις», υπενθυμίζοντας πως «δεν θεωρούνται κυπριακή περιοχή, αλλά έδαφος της Μεγάλης Βρετανίας». «Είναι ένα πονηρό νομικό τέχνασμα που οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν όταν παρείχαν υπό όρους ανεξαρτησία στην Κύπρο». <br /> <br /> Για τον ρόλο του Ισραήλ ο Ρώσος (πιθανόν ισραηλινής καταγωγής) αναλυτής αναφέρει ότι «διαδραματίζει μεγάλο ρόλο εκεί, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα κέντρο φυσικού αερίου που θα διοχετεύει φυσικό αέριο από τα αποθέματα της Μεσογείου μέσω της Κύπρου». Η παρουσία της Τουρκίας εκεί, εξηγεί, «θα δημιουργήσει εμπόδιο». <br /> <br /> Όσον αφορά, τέλος, τη θέση της Ρωσίας, ο Shamir υπογραμμίζει πως «η Μόσχα θεωρεί ότι η διαίρεση της Κύπρου σε δύο κράτη είναι μία προσωρινή κατάσταση που μπορεί να ξεπεραστεί, ότι είναι δυνατή η ένωση των Κατεχόμενων με την Κυπριακή Δημοκρατία». <br /> <br /> Πληροφορίες φέρουν Ρωσία και Ισραήλ, δύο χώρες που έχουν έρθει πολύ κοντά να αντιδρούν σφόδρα στα τουρκικά σχέδια, ενώ η παρουσία των Αμερικανών σε βάση στην Κύπρο θα αντικαταστήσει αυτή των Βρετανών . <br /> <br /> Η Κύπρος όπως όλα δείχνουν θα αποτελέσει το επίκεντρο των εξελίξεων το επόμενο διάστημα και όλα τα ενδεχόμενα, με δεδομένη την κρίση στη Συρία είναι ανοικτά. <br /> <br /> Αναλυτικά οι δηλώσεις του Israel Shamir: <br /> <br /> Δεν θα υπάρχει «περιορισμός χώρου» για δύο βρετανικές βάσεις και μία τουρκική για την Κύπρο; <br /> <br /> Όχι μόνο, είναι και το Ισραήλ, διασφαλίζοντας την αυξανόμενη παρουσία του εκεί. Υπήρχαν ανέκαθεν πολλά και περίπλοκα συμφέροντα γύρω από την Κύπρο. <br /> <br /> Μην ξεχνάτε ότι οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο δεν είναι απλά βάσεις, είναι εξωεδαφικές αεροπορικές βάσεις. Δεν θεωρούνται κυπριακή περιοχή, αλλά έδαφος της Μεγάλης Βρετανίας. <br /> <br /> Είναι ένα πονηρό νομικό τέχνασμα που οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν όταν παρείχαν υπό όρους ανεξαρτησία στην Κύπρο. <br /> <br /> Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η Τουρκία επιθυμεί να δημιουργήσει βάση του Πολεμικού Ναυτικού στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου. Πώς θα αντιδράσει το Ηνωμένο Βασίλειο σε αυτή τη γειτνίαση; <br /> <br /> Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα καλωσορίσει ένα τέτοιο γεγονός. Αλλά ούτε και η Ρωσία θα το καλωσορίσει, παρά τις καλές σχέσεις που έχει τώρα με την Τουρκία. Η Ρωσία υποστηρίζει διαρκώς την εδαφική ακεραιότητα. <br /> <br /> Η Μόσχα θεωρεί ότι η διαίρεση της Κύπρου σε δύο κράτη είναι μία προσωρινή κατάσταση που μπορεί να ξεπεραστεί, ότι είναι δυνατή η ένωση των Κατεχόμενων με την Κυπριακή Δημοκρατία. <br /> <br /> Με αυτή την έννοια, η Ρωσία δεν θα δεχτεί αυτό το βήμα. Ένα άλλο ζήτημα είναι ότι η Ρωσία, πιθανώς, δεν θα είναι η πιο δυνατή φωνή ενάντια σε κάτι τέτοιο, όμως, δεν θα υπάρξουν και ενθουσιώδη χειροκροτήματα στο Κρεμλίνο. <br /> <br /> Είναι σύμφωνο με το διεθνές δίκαιο; Πώς μπορεί η Τουρκία να ελέγξει το έδαφος της Κύπρου, αν είναι κατεχόμενο; <br /> <br /> Ζούμε σε περιόδους που είναι δύσκολο να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Ποιο δικαίωμα έχουν οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν στρατιωτική βάση στη Συρία, η οποία διαμαρτύρεται κάθε μέρα; <br /> <br /> Ποιο δικαίωμα έχει η Αμερική να διατηρεί στρατιωτική βάση στο Γκουαντάναμο στην Κούβα; Όταν μιλάμε για στρατιωτικές βάσεις, αυτές δεν γίνονται πάντα σε συνάρτηση με τα παγκόσμια πρότυπα. Αυτό είναι αποκλειστικά το «δικαίωμα της εξουσίας». <br /> <br /> Δεν υπάρχει διεθνής νομοθεσία που να επιτρέπει στην Τουρκία να προχωρήσει σε αυτό το βήμα. <br /> <br /> Η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου δεν αναγνωρίζεται από κανέναν. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν βασίζεται εντελώς στην ιδέα του διεθνούς δικαίου. <br /> <br /> Πώς εξηγείτε αυτό το σχέδιο; Ποιοι στόχοι βρίσκονται πίσω από μία τέτοια κίνηση; <br /> <br /> Υπάρχουν μεγάλα σχέδια που σχετίζονται τη δεδομένη στιγμή με την Κύπρο, στα οποία εμπλέκεται το Ισραήλ. Διαδραματίζει μεγάλο ρόλο εκεί, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα κέντρο φυσικού αερίου που θα διοχετεύει φυσικό αέριο από τα αποθέματα της Μεσογείου μέσω της Κύπρου. <br /> <br /> Η Τουρκία δεν εγκρίνει ένα τέτοιο σχέδιο και υπό αυτή την έννοια, μια τουρκική βάση θα δημιουργήσει εμπόδιο στο Ισραήλ, το οποίο θα πρέπει θα πρέπει να λάβει υπόψη. <br /> <br /> Έτσι, δεν θα είναι όλα απλά και ομαλά — να κατασκευαστεί δηλαδή ένας αγωγός φυσικού αερίου που θα έπρεπε να ανήκει στον λαό της Γάζας και όχι στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια δύσκολη κατάσταση με πολλά διαφορετικά συμφέροντα. Η Τουρκία έτσι παίρνει ενεργό ρόλο σε αυτό το περίπλοκο παιχνίδι. <br /> <br /> Η Ελλάδα ενέκρινε την επέκταση της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στην Κρήτη και άλλων υποδομών, όπως η στρατιωτική βάση του Αράξου ενώ οι ΗΠΑ σχεδιάζουν επίσης να κατασκευάσουν νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπως η βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη ή στη Λάρισα, όπου οι Αμερικανοί μεταφέρουν UAV. <br /> <br /> Επίσης υπάρχουν στα σκαριά πολλές στρατιωτικές και ειρηνευτικές επιχειρήσεις, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο Αιγαίο Πέλαγος και Α.Μεσόγειο , το οποίο μην το ξεχνάμε είναι το «κανάλι» μέσω του οποίου μετακινούνται ρωσικά πλοία στη Συρία όπου υπάρχει ένας πόλεμος σε εξέλιξη.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρωσική αντίδραση στο σχέδιο της Τουρκίας: «Δεν επιτρέπεται η δημιουργία ναυτικής βάσης στα Κατεχόμενα. «Η Μόσχα δεν θα δεχθεί αυτό το βήμα»

Μία σημαντική παρέμβαση έγινε πριν λίγο από την Μόσχα. Το μήνυμα είναι διττό και ξεκάθαρο. Ναι μεν κάνουμε business με την Τουρκία, τα συ...

Διαβάστε την συνέχεια

Handelsblatt: «Τούρκοι διαφεύγουν συνεχώς στην Ελλάδα εξαιτίας του Ερντογάν»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4p-Q3QeqmKFDGtqEtqV5mzad2sAkspvLIm6tNKmgh1-rrgbzw5xmipRCVr8hyon1QhYjo6E4ovEHlZ-w3C4-IM6Lwx3iwf0m9eTKoqN4fPmku4wLc05eQ015DNmc76K_MmbWEQGXruHs/s1600/turkey-politics-vote.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4p-Q3QeqmKFDGtqEtqV5mzad2sAkspvLIm6tNKmgh1-rrgbzw5xmipRCVr8hyon1QhYjo6E4ovEHlZ-w3C4-IM6Lwx3iwf0m9eTKoqN4fPmku4wLc05eQ015DNmc76K_MmbWEQGXruHs/s640/turkey-politics-vote.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Στον αυξανόμενο αριθμό Τούρκων που καταφεύγουν στην Ελλάδα αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης στην πατρίδα τους αναφέρεται η Handelsblatt, η οποία σε εκτενή της ανταπόκριση από την Αθήνα επισημαίνει στην ιστοσελίδα της ότι «Τούρκοι επικριτές του καθεστώτος διαφεύγουν στην Ελλάδα εξαιτίας του Ερντογάν». Η εφημερίδα του Ντύσελντορφ αναφέρει ότι «χιλιάδες Τούρκοι υποβάλλουν αίτηση χορήγησης ασύλου στην Ελλάδα. Στο μεταξύ έρχονται συχνά με παράνομο τρόπο». Ο Γερμανός ανταποκριτής αναφέρεται στην περίπτωση της Λεϊλά Μπιρλίκ, πρώην βουλευτή του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, που «ήρθε (σ.σ. προ ημερών) με τη βοήθεια του σκοταδιού στην Ελλάδα διασχίζοντας τον Έβρο». Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, σε αντίθεση με τους «δεκάδες χιλιάδες Σύρους, Ιρακινούς και Αφγανούς πρόσφυγες πολέμου που διέσχισαν το ποτάμι τα περασμένα χρόνια […] η Λεϊλά Μπιρλίκ δεν τράπηκε σε φυγή εξαιτίας του πολέμου. Διέφυγε από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος διώκει αμείλικτα τους επικριτές και τους πολιτικούς του αντιπάλους».<br /> <br /> Η Handelsblatt αναφέρει ότι η κούρδισσα πρώην βουλευτής είχε συλληφθεί το 2016 μαζί με 13 ακόμη βουλευτές του HDP με τις κατηγορίες της τρομοκρατικής προπαγάνδας και της συμμετοχής στο απαγορευμένο κουρδικό κόμμα PKK. Παρά την προσωρινή αποφυλάκισή της τον Ιανουάριο του 2017 όμως, οι τουρκικές αρχές της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα παρακρατώντας το διαβατήριό της. «Η διαφυγή της οδήγησε σε πηχυαίους τίτλους στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Η υπόθεση της Μπιρλίκ προκαλεί πονοκέφαλο στους Έλληνες διπλωμάτες. Ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι επικριτές του καθεστώτος αναζητούν στην Ελλάδα προστασία από διώξεις. Η Άγκυρα κατηγορεί την ελληνική κυβέρνηση ότι υποδέχεται ‘πραξικοπηματίες’ και ‘τρομοκράτες’. Η διαφυγή της γνωστής κούρδισσας πολιτικού ενδέχεται […] να επιβαρύνει επιπλέον τις ούτως ή άλλως τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις».<br /> <br /> Ο ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας διαπιστώνει ότι η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την Άγκυρα αποκλιμάκωσε μόνον προσωρινά τις διμερείς εντάσεις. «Τώρα υπάρχουν νέες εντάσεις» υπογραμμίζει το δημοσίευμα, αναφερόμενο στους Τούρκους στρατιωτικούς που έχουν λάβει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και κατηγορούνται από την τουρκική κυβέρνηση για συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.<br /> <br /> Το δημοσίευμα αναφέρει ότι «η υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών φαίνεται να δείχνει ότι Τούρκοι που αναζητούν άσυλο μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς στην Ελλάδα. Αυτό αντικατοπτρίζεται ήδη στον αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από την απόπειρα πραξικοπήματος έχουν υποβάλει αίτηση χορήγησης ασύλου 3.189 Τούρκοι πολίτες στην Ελλάδα – και η τάση είναι ανοδική». <br /> <b>Deutsche Welle</b><br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Handelsblatt: «Τούρκοι διαφεύγουν συνεχώς στην Ελλάδα εξαιτίας του Ερντογάν»

Στον αυξανόμενο αριθμό Τούρκων που καταφεύγουν στην Ελλάδα αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο λόγω της τεταμένης πολιτικής κατάστασης στην πατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πού βρίσκεται ο χρυσός της Ελλάδας; - Αγνοούνται δεκάδες τόνοι του πολύτιμου εθνικού αποθέματος

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQmYMKhaKgjJxlW7SMxVZmviV_W3xT3fmFIuZMaEH5z5_lDSu15sajjddZWHo9Db6fjJ6UHwAE9pB7tRJvZ1OuIda7F3XKsDFbS5ORZrjVFsuGPAgL0gnoEagWNj2BbzwpjoWcfVhJtsg/s1600/poy-vrisketai-o-chrysos-tis-elladas-agnooyntai-dekades-tonoi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="653" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQmYMKhaKgjJxlW7SMxVZmviV_W3xT3fmFIuZMaEH5z5_lDSu15sajjddZWHo9Db6fjJ6UHwAE9pB7tRJvZ1OuIda7F3XKsDFbS5ORZrjVFsuGPAgL0gnoEagWNj2BbzwpjoWcfVhJtsg/s640/poy-vrisketai-o-chrysos-tis-elladas-agnooyntai-dekades-tonoi.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει: <b>Πάνος Σπαγόπουλος</b><br /> Η νεότερη ιστορία του ελληνικού χρυσού είναι πικρή και συνοδεύεται από ταραγμένες ιστορικές περιόδους. Είναι όμως και μια ιστορία με αναπάντητα ερωτήματα, κρυφές και άγνωστες πτυχές.<br /> <br /> Αποτέλεσαν τα αποθέματα του ελληνικού χρυσού στόχο υπεξαίρεσης από άλλα κράτη; Τι έγιναν τα αποθέματα που έφυγαν από την Ελλάδα το 1941 και κατέληξαν στην Βρετανία; Επεστράφησαν ποτέ; <br /> <br /> Πόσος ελληνικός χρυσός χρησιμοποιήθηκε ως εγγύηση για τη συμμετοχή της χώρας στο ευρώ; Τέλος, πόσο χρυσό έχει η Ελλάδα και που βρίσκεται αυτός; <br /> <br /> Τα αποθέματα του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) αποτελούν ουσιαστικά περιουσία του ελληνικού λαού, αλλά ποτέ δεν διαχειρίστηκαν ως τέτοια. Σήμερα, με την Ελλάδα να περνά μια οικονομική κρίση διαρκείας, η τύχη του ελληνικού χρυσού εξακολουθεί να είναι πρακτικά άγνωστη.<br /> <br /> Αν και τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος δίνουν κάποιες πληροφορίες για το που βρίσκεται, εντούτοις αυτά είναι ελλιπή. Αυτό που μπορεί να εξαχθεί ως ένα πρώτο βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο χρυσός της ΤτΕ φυλασσόταν στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό, αλλά και ότι υπήρχαν «χαμένες» ποσότητες. <br /> <br /> Τον Φεβρουάριο του 1931 ο Gates McGarrah πρόεδρος της τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών BIS (Bank for International Settlements) της τράπεζας των κεντρικών τραπεζών, είχε αποστείλει επιστολή στον H. C. F. Finlayson (σύμβουλο της Τράπεζας της Ελλάδας και πρώην οικονομικός ακόλουθο της Βρετανίας στο Βερολίνο) απευθύνοντας ερώτημα για το πού βρίσκεται ο ελληνικός χρυσός.<br /> <br /> Κάποιο μέρος του αποθεματικού χρυσού φαίνεται πως είχε χαθεί. «Τι απέγινε ο χρυσός της ΤτΕ, ένα μέρος του οποίου θεωρείται ότι έχει αφεθεί στο Παρίσι ή αλλού;» ήταν το ερώτημα του McGarrah προς τον Finlayson.<br /> <br /> Όπως σημειώνει στο βιβλίο του “ Tower of Basel” ο Adam LeBor, προφανώς ο McGarrah ως πρόεδρος της BIS, η οποία είχε δημιουργηθεί ένα χρόνο νωρίτερα το 1930 θα ήθελε να μάθει τι έγινε ο ελληνικός χρυσός που ήταν στο εξωτερικό προκειμένου να τον θέσει υπό τον έλεγχο της BIS. Όπως έγραφε ο McGarrah στην ίδια επιστολή, «η BIS θα παρείχε στην ΤτΕ καλύτερες υπηρεσίες για τον χρυσό από ότι αυτές που θα μπορούσε να προσφέρει η ίδια η ΤτΕ».<br /> <br /> Εάν η ΤτΕ είχε αποθέματα χρυσού στην Τράπεζα της Γαλλίας και ήθελε να αγοράσει ένα άλλο νόμισμα, θα έπρεπε πρώτα να ρευστοποιήσει τον χρυσό σε γαλλικά φράγκα και στη συνέχεια να τα μετατρέψει στο άλλο νόμισμα με όλες τις υπηρεσίες και τις προμήθειες που προβλέπονταν. Αντίθετα, εάν ο χρυσός ήταν υπό την ευθύνη της BIS τότε η ΤτΕ θα είχε την ευκαιρία να ρευστοποιήσει όσο χρυσό ήθελε, σε όποιο νόμισμα ήθελε, με σταθερή ισοτιμία συναλλάγματος, και χωρίς να χρεώνει προμήθεια.<br /> <br /> <img src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/8/28/image68.jpg?itok=Ck3ssM0b" /><br /> <i>Ο πρώτος πρόεδρος της Τράπεζας των Διεθνών Διακανονισμών Gates McGarrah ο οποίος το 1931 ενδιαφέρθηκε έντονα για τα αποθεματικά του ελληνικού χρυσού που βρίσκονταν στο εξωτερικό</i><br /> <br /> Ο McGarrah είχε πετάξει το «τυράκι». Η Ελλάδα για να έχει όλα αυτά τα «ωφελήματα» θα έπρεπε βέβαια να παραδώσει τον χρυσό της στην Διεθνή Τράπεζα των Διακανονισμών. Πρώτα όμως έπρεπε να τον βρει… Γιατί όμως ο McGarrah είχε δείξει τόση σπουδή για την ανεύρεση του ελληνικού χρυσού; <br /> <br /> Άγνωστο εάν ο ελληνικός χρυσός που φυλασσόταν σε ιδρύματα του εξωτερικού βρέθηκε ή όχι, λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο η Βρετανία είχε ανακοινώσει την αποδέσμευση της Στερλίνας από τον κανόνα του χρυσού. Αυτό σημαίνει ότι το βρετανικό νόμισμα που ήταν σταθερά συνδεδεμένο με άλλα νομίσματα και τον χρυσό τον ίδιο, έπαυσε να έχει σταθερή τιμή συναλλαγής.<br /> <br /> Μέχρι τότε και βάσει του κανόνα του χρυσού του 1925 (Gold Standard Act of 1925) η στερλίνα διατηρούσε την αξία της σε μια συγκεκριμένη ισοτιμία. Μέχρι εκείνο το σημείο, ο κανόνας του χρυσού είχε διαφυλαχτεί με δάνεια από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα και την γαλλική κεντρική τράπεζα, με τα αποθεματικά του χρυσού της Βρετανίας να χρησιμοποιούνται ως «εγγύηση».<br /> <br /> <img height="450" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/8/28/bis_table.jpg?itok=9GGVRN0t" width="640" /><br /> <i>Η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών έχει την έδρα της στη Βασιλεία της Ελβετίας και δημιουργήθηκε με τις Συμφωνίες της Χάγης του 1930</i><br /> <br /> Το σφάλμα όμως της επιστροφής της στερλίνας στην ισοτιμία που είχε πριν τον Α΄ Π.Π., την ώρα που έπρεπε να υποτιμηθεί για να κάνει την βρετανική οικονομία πιο ανταγωνιστική οδήγησε την οικονομία της χώρας σε σταδιακή ύφεση.<br /> <br /> Ταυτόχρονα, η Τράπεζα της Αγγλίας δεν μπόρεσε να αυξήσει τα επιτόκια, για να κάνει την στερλίνα ανταγωνιστική του χρυσού οδήγησαν το 1931 στην εξάντληση των αποθεμάτων χρυσού, που χρησιμοποιείτο είτε για την στήριξη του νομίσματος, ενώ αρκετοί αντάλλασσαν τις λίρες τους με χρυσό (ράβδους ή νομίσματα τα οποία όμως δε μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στην εσωτερική αγορά).<br /> <br /> Έτσι, τον Σεπτέμβριο η Βρετανία ανέστειλε το κανόνα του χρυσού με τον κανόνα του 1931 (Gold Standard Amendment Act of 1931). Μάλιστα ο υποδιευθυντής της Τράπεζας της Αγγλίας Ernest Harvey είχε αναφέρει σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Ramsay MacDonaldτ όταν ζητούσε επιτακτικά τη παύση πώλησης χρυσού από τα αποθεματικά ότι ένα μέρος του χρυσού της Ολλανδίας, που φυλασσόταν προφανώς στο Λονδίνο είχε… εξαντληθεί.<br /> <br /> Ο πόλεμος<br /> <br /> Η Ελλάδα διατηρούσε το χρυσό της στην ΤτΕ αλλά και στο εξωτερικό λίγο πριν την έναρξη του Β΄ΠΠ. Ο χρυσός που φυλασσόταν στην Αθήνα ήταν σε ουγγιές καθαρού καθ’ υπολογισμό βάρους 610.796 ή 17,4 τόνοι (άλλες πηγές ανεβάζουν την ποσότητα στους 42 τόνους!). <br /> <br /> Στο «Χρονικό της Τράπεζας της Ελλάδας», έκδοσης 1955 που επιμελήθηκε ο Ηλίας Βενέζης, αναφέρεται ότι όταν στις αρχές του 1941 έγινε αντιληπτό ότι η χώρα θα ερχόταν αντιμέτωπη και με την Γερμανία, βασιλιάς και κυβέρνηση κάλεσαν τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος να προβεί σε όλα τα προληπτικά μέτρα προκειμένου να μεταφέρει την έδρα της τραπέζης, αλλά κυριότερα τον χρυσό σε ασφαλές σημείο. Δεν ήταν όμως μόνο η κυβέρνηση. Αίτημα για τον ίδιο λόγο είχε υποβάλει και ο Βρετανός πρεσβευτής Sir Michael Palairet. Γιατί άραγε;<br /> <br /> <img height="424" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/8/28/911vas.olga_1.jpg?itok=Iu76Wm43" width="640" /><br /> <i>Το αντιτορπιλικό του Ελληνικού Ναυτικού «Βασίλισσα Όλγα», που μετέφερε μέρος του ελληνικού χρυσού στην Κρήτη</i><br /> <br /> Η Κρήτη προκρίθηκε ως ο ασφαλέστερος τόπος και έτσι ο χρυσός μετακινήθηκε στο υποκατάστημα Ηρακλείου όπου υπήρχαν αρκετά και ασφαλή θησαυροφυλάκια. Η μεταφορά του έγινε πιθανότατα στις 3 Φεβρουαρίου (άλλες πληροφορίες δίνουν 10) σχεδόν δύο μήνες πριν την εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης στις 6 Απριλίου, με τα δύο αντιτορπιλικά του Στόλου τα “Βασιλεύς Γεώργιος” και “Βασίλισσα Όλγα”. (Άλλες πηγές κάνουν λόγο για μεταφορά του χρυσού στην Κρήτη τον Μάρτιο με ημερομηνία άφιξης στις 16 Μαρτίου).<br /> <br /> Μετά την κατάληψη της ηπειρωτικής Ελλάδας η κυβέρνηση γνωρίζοντας ότι η κατάληψη της Κρήτης ήταν θέμα χρόνου, επίσπευσε τις διαδικασίες μεταφοράς του πρώτα στην Αλεξάνδρεια.<br /> <br /> Ο χρυσός μεταφέρθηκε ατμοπλοϊκώς στη Σούδα και από εκεί με βρετανικό πολεμικό σκάφος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και αποθηκεύτηκε σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας της Αιγύπτου.<br /> <br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι, όταν η διοίκηση της ΤτΕ ζήτησε από την Εθνική Τράπεζα της Αιγύπτου να της παραδώσει τον χρυσό που είχε εναποθηκευτεί στο υποκατάστημα της Αλεξάνδρειας, προκειμένου να τον μεταφέρει στο Σουέζ, βρέθηκε προ της έντονης αντίρρησης της αιγυπτιακής Τράπεζας. «Εμείς ξέρουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος είναι στην Αθήνα» έλεγαν οι Αιγύπτιοι, προφανώς υποκινούμενοι από άλλους, υποκρινόμενοι ότι δεν αναγνώριζαν την διοίκηση της ΤτΕ που είχε καταφύγει στην Αίγυπτο μαζί με την κυβέρνηση.<br /> <br /> <img height="402" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/8/28/hms_dido_37.jpg?itok=8g8B81h5" width="640" /><br /> <i>Το βρετανικό καταδρομικό HMS Dido (37) το οποίο μετέφερε τον ελληνικό χρυσό από την Κρήτη στη Αλεξάνδρεια το Μάιο του 1941</i><br /> <br /> Τελικά ο χρυσός, μετά από πολλά και έντονα διαβήματα, παραδόθηκε στην ΤτΕ και αφού φορτώθηκε σε εμπορικό σκάφος μεταφέρθηκε στην Νότια Αφρική. Εκεί και αφού ομογενοποιήθηκε όλη η ποσότητα σε ράβδους χρυσού με την τήξη χρυσών νομισμάτων και άλλων αντικειμένων, μεταφέρθηκε στην Βρετανία από το Κέιπ Τάουν. Αν και η μεταφορά του χρυσού μέσα από την περιπετειώδη αυτή διαδρομή ήταν διαφανής, το τι έγινε μετά είναι παντελώς άγνωστο. Τα σενάρια ποικίλουν, αλλά δεν υπάρχει μια επίσημη εκδοχή.<br /> <br /> Ένα από τα σενάρια αναφέρει πως όταν μετά το τέλος του πολέμου ζητήθηκε, όπως ήταν φυσικό, ο επαναπατρισμός του χρυσού οι Βρετανοί, αρνήθηκαν λέγοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος του είχε παρακρατηθεί για τα έξοδα των ελληνικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει καμία αναφορά, επίσημη ή ανεπίσημη πόσος χρυσός επέστρεψε και πότε στην Ελλάδα, αφήνοντας ως μόνο υπαρκτό σενάριο αυτό της κατακράτησής του στη Βρετανία και επιστροφής του μόνο ενός μικρού μέρους.<br /> <br /> Το γεγονός της παραμονής, ή μάλλον της κατακράτησης του ελληνικού στη Βρετανία είχε επιβεβαιώσει και το 2011 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Δημήτρης Κουσελάς, απατώντας σε ερώτηση του τότε βουλευτή του ΛΑΟΣ Κώστα Αϊβαλιώτη. Απατώντας ο υφυπουργός Οικονομικών για την τοποθέτηση του ελληνικού χρυσού, είχε αναφέρει ότι ένα μέρος βρίσκεται στην Βρετανία από την εποχή του Β΄ΠΠ. Άρα ο χρυσός δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα.<br /> <br /> Τυπικά η ποσότητα υπάρχει στα χαρτιά, υπολογίζεται ως απόθεμα χρυσού της ΤτΕ, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο χαρτιά. Ελληνικός χρυσός της ΤτΕ στην Βρετανία δεν υπάρχει και φυσικά ουδέποτε πρόκειται να επαναπατριστεί. <br /> <br /> Και ενώ «όλοι» επαίρονται ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην Ευρώπη που κατόρθωσε να φυγαδεύσει το σύνολο του χρυσού έξω από τη χώρα πριν από την κατάληψή της από τους Γερμανούς, (αν και αυτό δεν είναι σωστό, καθώς και η Γαλλία τουλάχιστον τον φυγάδευσε), τελικά ίσως είναι και η μόνη χώρα που δεν θα τον πάρει ποτέ πίσω.<br /> <br /> Πάντως, ανάλογες κινήσεις φέρεται να έχουν κάνει οι Βρετανοί και με το γαλλικό χρυσό, ο οποίος φυλασσόταν στην γαλλική κτίση της Μαρτινίκα. Πιο συγκεκριμένα οι 286 τόνοι του γαλλικού χρυσού αμέσως μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς φορτώθηκαν στο γαλλικό καταδρομικό Emile Bertin με κατεύθυνση στο Χάλιφαξ της Βρετανίας.<br /> <br /> Το καταδρομικό όμως αντί να φτάσει εκεί κατέπλευσε στην ελεγχόμενη από την Γαλλία του Βισύ Μαρτινίκα. Το 1943 οι Ελεύθεροι Γάλλοι αναλαμβάνουν τον έλεγχο των κτίσεων στην Καραϊβική, αλλά ο χρυσός μειώνεται στους 182 τόνους.<br /> <br /> Σύμφωνα με το βιβλίο “Man Called Intrepid” οι Βρετανοί απαίτησαν μια ποσότητα του γαλλικού χρυσού για την προσπάθειά τους στον αγώνα κατά του Άξονα και τη στήριξη των «Ελεύθερων Γάλλων»… Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι Γερμανοί «μάσησαν» λίγο από το γαλλικό χρυσό, αφού το Μάιο του 1942 ένας μέρος του μεταφέρθηκε πίσω στη Γαλλία.<br /> <br /> Στα νεότερα χρόνια<br /> <br /> Η επανεμφάνιση του ελληνικού χρυσού γίνεται το 2003 και πιο συγκεκριμένα την περίοδο Ιουλίου-Μαρτίου όπου αποφασίζεται από την τότε κυβέρνηση Σημίτη η πώληση 20 τόνων χρυσού από τα ελληνικά αποθεματικά, τα οποία πριν τη εκποίηση έφταναν τους 147 τόνους. <br /> <br /> Η πώληση που απέφερε 207εκατ.€ έγινε για την αγορά ομολόγων με απόδοση 2 έως 4% σε αντίθεση με την μηδενική, όπως υποστήριζαν οι υποστηρικτές της πώλησης, απόδοση του χρυσού. Μάλιστα σύμφωνα με τις προβλέψεις του 2003 τα ομόλογα θα απέδιδαν στην ΤτΕ 5 εκατ. € το χρόνο. <br /> <br /> Τουλάχιστον έτσι ανέφεραν δημοσιεύματα της εποχής. Σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, η αγορά του χρυσού έπαψε να αποτελεί στην Ελλάδα ελκυστική επένδυση ιδιαίτερα μετά την ονομαστικοποίηση της αγοράς χρυσών λιρών το1965.<br /> <br /> Έτσι, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ μεταξύ 1998 και 2003, η κεντρική τράπεζα μετέτρεψε σε ράβδους διεθνών προδιαγραφών 81 τόνους χρυσού που αγόρασε με τη μορφή χρυσών νομισμάτων και πλακιδίων. Υποτίθεται ότι από αυτούς τους 81 τόνους προήλθαν οι 20 τόνοι που εκποιήθηκαν το 2003.<br /> <br /> Που βρίσκονται αυτά τα ομολόγα σήμερα; Από το 2003 ο χρυσός «επανεμφανίζεται» στο δεύτερο μνημόνιο της κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου τον Φεβρουάριο του 2012. Σύμφωνα με τους «κρυφούς» όρους του μνημονίου, η Ελλάδα σε περίπτωση που αποτύχει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις απέναντι στους δανειστές ή πτωχεύσει, τότε τα διαθέσιμα σε χρυσό που υπάρχουν, είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό θα γίνουν άμεσα απαιτητά.<br /> <br /> Το παραπάνω είχε επιβεβαιώσει με δηλώσεις της το Φεβρουάριο του 2012 η Λούκα Κατσέλη η οποία είχε διατελέσει υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου. Είχε πει η Λ. Κατσέλη σε τηλεοπτική της συνέντευξη για τους όρους του 2ου μνημονίου:<br /> <br /> «Υπάρχει ειδική ρήτρα σε αυτό το μνημόνιο, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Σε περίπτωση μη πληρωμής οφειλών μπορεί να γίνει άμεσα κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και του Ελληνικού Δημοσίου και της ΤτΕ, δηλαδή του χρυσού που έχουμε στις διάφορες κεντρικές τράπεζες(…). Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που παραιτείται της ασυλίας της από κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων τόσο του Ελληνικού Δημοσίου όσο και της ΤτΕ».<br /> <br /> Το παραπάνω δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Ο «κρυφός» όρος είναι προφανής. <br /> <br /> Δεν μιλάμε για το αγγλικό δίκαιο, όπως είχε τονίσει η Λ. Κατσέλη, το οποίο υπήρχε και στο πρώτο, αλλά για ειδική ρήτρα η οποία και σε περίπτωση ρήξης Ελλάδας-δανειστών οδηγεί κατευθείαν στην κατάσχεση του ελληνικού χρυσού που βρίσκεται στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Αυτό που δεν έχει διευκρινιστεί είναι εάν προβλέπεται κατάσχεση και για το χρυσό στα θησαυροφυλάκια της ΤτΕ στην Ελλάδα και εάν ναι, με πιο τρόπο και ποια ισχύ οι δανειστές θα έρθουν και θα απαιτήσουν να πάρουν τον ελληνικό χρυσό.<br /> <br /> Και ο ελληνικός χρυσός; Που βρίσκεται;<br /> <br /> Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση για το που και σε ποιες ποσότητες βρίσκεται ο ελληνικός χρυσός έχει επανέλθει στο προσκήνιο. Αυτό τόσο της οικονομικής κρίσης, όσο και της ρήτρας που περιγράφηκε με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον για το περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού να είναι ζωηρό. Και πάλι όμως σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει κάποια επίσημη πληροφόρηση τουλάχιστον σε ότι αφορά τη διαφάνεια που υπάρχει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.<br /> <br /> Σύμφωνα με το tradingeconom.com τα αποθέματα του ελληνικού χρυσού ήταν 112,75 τόνοι στο τρίτο τετράμηνο του 2016 από 112,72 τόνους στο δεύτερο τετράμηνο του ίδιου έτους. <br /> <br /> Τα αποθεματικά χρυσού κατά μέσο όρο στην Ελλάδα κυμαίνονταν στους 114,09 τόνους από το 2000 έως το 2016. Σε αυτή την περίοδο, τα αποθέματα έφτασαν στην ανώτερη τιμή τους στο τέταρτο τρίμηνο του 2000 με 132,56 τόνους και στην χαμηλότερη τιμή τους στους 107,21 τόνους την ίδια περίοδο το 2003. Το αν η ποσότητα αυτή αντιπροσωπεύει τον συνολικό ελληνικό χρυσό ή μόνο όσα αποθέματα βρίσκονται στην Ελλάδα είναι άγνωστο.<br /> <br /> Στις 31/12/2012 και σε ερώτηση της βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ε.Ζαρούλια, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ.Στουρνάρας είχε απαντήσει λέγοντας «στις 31.12.2012 τα αποθέματα φυσικού χρυσού ήταν 3.760 χιλιάδες ουγγιές, αξίας 4,74 δισ. ευρώ, από τα οποία το ήμισυ φυλάσσεται στην ΤτΕ και το υπόλοιπο φυλάσσεται στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ, στην Τράπεζα της Αγγλίας και στην Ελβετία». <br /> <br /> Δύο χρόνια αργότερα και με βάση τον ισολογισμό της 31ης/12/2015 στο ενεργητικό της Τράπεζας της Ελλάδας περιλαμβανόταν «χρυσός και απαιτήσεις σε χρυσό» αξίας 4.655.876.333 ευρώ (από 4.720.522.384 το 2014). Το βάρος του δε ανερχόταν σε 148,8 τόνους.<br /> <br /> <img height="355" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/default-inner/public/article/2018/8/28/marriner_s._eccles_federal_reserve_board_building.jpg?itok=is626-pP" width="640" /><br /> <i>Μέρος του ελληνικού χρυσού φυλάσσεται στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ</i><br /> <br /> Σημειώνεται πως με την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ μεταφέρθηκε στην ΕΚΤ μέρος αυτού του χρυσού και συγκεκριμένα το 15% εκ των 1,178 δισ. (με βάση την κλείδα 2,88842%) που είναι η συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδας στο ευρωσύστημα.<br /> <br /> Το υπόλοιπο 85% ήταν συναλλαγματικά διαθέσιμα σε δολάρια και γιεν. Σύμφωνα με άλλα στοιχεία το Μάρτιο του 2015 ο χρυσός ανερχόταν στους 112,8 τόνους, που εκπροσωπούσαν το 62,5% των συνολικών αποθεμάτων της χώρας μας, καθώς ο υπόλοιπος βρίσκεται στο εξωτερικό.<br /> <br /> Στο βιβλίο Ιστορία της Τράπεζας της Ελλάδας, του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου, αναφέρεται ότι από τον ελληνικό χρυσό το 29% φυλάσσεται στις ΗΠΑ, το 20% στην Αγγλία, το 4% στην Ελβετία και το υπόλοιπο 47% στην Ελλάδα. Αν και στο… τονάζ τα στοιχεία διαφέρουν από πηγή σε πηγή, εντούτοις στο μόνο που όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν είναι στο που φυλάσσεται ο χρυσός. <br /> <br /> Έτσι ο μισός περίπου βρίσκεται στην Ελλάδα στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, στα υπόγεια του κεντρικού κτιρίου της Πανεπιστημίου και ο υπόλοιπος σε ΗΠΑ, Βρετανία και Ελβετία (τράπεζα UBS). Για ποιο λόγο η μισή ποσότητα βρίσκεται εκτός Ελλάδος δεν έχει διευκρινιστεί. Τα γερμανικά στρατεύματα δεν κατευθύνονται στην Ελλάδα και οι «σοβιετικές» στρατιές έχουν πάψει προ πολλού να έχουν επιθετική διάταξη έναντι των χωρών του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος (της εξάλειψης της σοβιετικής απειλής) που η Γερμανία αποφάσισε να επαναπατρίσει τον χρυσό της από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία. Η Ελλάδα τι φοβάται και διατηρεί το μισό χρυσό της στο εξωτερικό;<br /> <br /> Γιατί δεν απαιτεί να μεταφερθεί πίσω; Βέβαια, όπως προείπαμε ο ελληνικός χρυσός στην Βρετανία (για την ποσότητα του οποίου η ΤτΕ δεν δίνει στοιχεία) πρέπει να θεωρείται ήδη διαγραμμένος από τα αποθεματικά.<br /> <br /> Οι Βρετανοί δεν πρόκειται να τον επιστρέψουν όπως έχουν αφήσει να εννοηθεί, (όπως και τα Μάρμαρα της Ακρόπολης άλλωστε), καθώς τον κράτησαν για τα έξοδα των ελληνικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, τα οποία βέβαια είχε καλύψει το ελληνικό Κράτος! Εκτός αυτού, ένα σημαντικό ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί, είναι εάν κάποιος έχει δει τον χρυσό αυτό; Η απάντηση είναι αρνητική. Δεν υπάρχει καμία αναφορά για την καταμέτρηση των αποθεμάτων και για τον επανέλεγχό τους από καμία αρμόδια αρχή.<br /> <br /> Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός<br /> <br /> Ως βασικό συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από τα παραπάνω είναι: - Ο ελληνικός χρυσός έχει υποστεί απώλειες<br /> <br /> - Φυλάσσεται σε ποσότητες που δεν έχουν γίνει γνωστές σε τρεις χώρες του εξωτερικού,<br /> <br /> - Η Βρετανία έχει παρακρατήσει ένα σημαντικό μέρος του, το οποίο κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν ως ελληνικό γνωρίζοντας όμως ότι δεν είναι<br /> <br /> - Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο επιστροφής του χρυσού που βρίσκεται εκτός της χώρας<br /> <br /> _ Δεν υπάρχει καμία εξήγηση γιατί ο χρυσός φυλάσσεται σήμερα έκτος Ελλάδος<br /> <br /> - Δεν έχει γίνει επίσημος επανέλεγχος για να διαπιστωθούν αν όντως τα αποθέματα είναι… χρυσός<br /> <br /> - Ο χρυσός, τουλάχιστον του εξωτερικού, μπορεί να κατασχεθεί από τους δανειστές σε περίπτωση οριστικής ρήξης βάσει των όρων του 2ου μνημονίου του Φεβρουαρίου του 2012<br /> <br /> - Είκοσι τόνοι πουλήθηκαν το 2003 για να μετατραπούν σε ομόλογα (Χαρτιά αντί χρυσού δηλαδή)<br /> <br /> - Μέρος του ελληνικού χρυσού βρίσκεται στην ΕΚΤ ως συμμετοχή στο ευρώ<br /> <br /> - Κατά μέσο τα αποθεματικά του ελληνικού χρυσού ανέρχονται στους 112 τόνους αξίας 4,7 δισ. ευρώ<br /> <br /> - Τέλος το μέλλον του ελληνικού χρυσού είναι επίφοβο καθώς η ΤτΕ είναι φειδωλή στις ανακοινώσεις της τη κατάστασή του και τις επακριβείς του ποσότητες<br /> <br /> Ο χρυσός της ΤτΕ είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού. <br /> <br /> Το γεγονός ότι αντιμετωπίζεται ως θέμα «ταμπού» από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και διοικήσεις των τραπεζών, εκτός από τους προφανείς λογούς για την ασφάλειά του, όπου κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση σε αυτό, σίγουρα απαιτεί περίσκεψη. Η διαφάνεια σε τέτοια κρίσιμης σημασίας ζητήματα είναι τόσο απαραίτητη, όσο και επιβεβλημένη. Ιδιαίτερα σήμερα που εξαιτίας της πρωτοφανούς αυτής οικονομικής κρίσης η υπόθεση ελληνικός χρυσός αποκτά ξεχωριστή βαρύτητα.<br /> <br /> Αυτό όμως που πρέπει να γίνει σε αυτή την περίοδο είναι να επαναπατριστεί ο χρυσός πίσω στη Ελλάδα, να αποσαφηνιστεί μια και καλή εάν ο χρυσός που φυλάσσεται στη Βρετανία από την εποχή του Β΄ΠΠ μας ανήκει ή όχι, και τέλος να υπάρξει πλήρης διαφάνεια, κάτω από το απαραίτητο πλέγμα ασφάλειας, για τις ποσότητες του χρυσού και τον έλεγχο του από την ΤτΕ. Γιατί, όπως λέει και το γνωμικό, ότι λάμπει δεν είναι, πάντα, χρυσός.<br /> <br /> <a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πού βρίσκεται ο χρυσός της Ελλάδας; - Αγνοούνται δεκάδες τόνοι του πολύτιμου εθνικού αποθέματος

Γράφει: Πάνος Σπαγόπουλος Η νεότερη ιστορία του ελληνικού χρυσού είναι πικρή και συνοδεύεται από ταραγμένες ιστορικές περιόδους. Είναι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω Κύπρου και Ελλάδας, Τουρκίας ή Αιγύπτου;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7BP0NGNryGaLIJR9urRpxI8du1S2JqJ1mQwXg-rS_YYONZPP4SlYUJGF8i5AcTb_C3DTHJKtawHuNsuGqN62Vo1tJIm7Kl4EJpZBGeLhZpQZvfjrPkbxvFnWWmEKcAdrfKCQcbGRHEHs/s1600/An+Israeli+gas+platform.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="634" data-original-width="959" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7BP0NGNryGaLIJR9urRpxI8du1S2JqJ1mQwXg-rS_YYONZPP4SlYUJGF8i5AcTb_C3DTHJKtawHuNsuGqN62Vo1tJIm7Kl4EJpZBGeLhZpQZvfjrPkbxvFnWWmEKcAdrfKCQcbGRHEHs/s640/An+Israeli+gas+platform.jpg" width="640" /></a></div> <i>   Amir Cohen / Reuters An Israeli gas platform, controlled by a U.S.-Israeli energy group, is seen in     the Mediterranean sea, some 15 miles (24 km) west of Israel's port city of Ashdod</i><br /> <h3> <span style="font-weight: normal;">Οι τρεις εναλλακτικές πορείες που εξετάζουν οι Ισραηλινοί για τους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου</span></h3> <b>Γαβριήλ Χαρίτος*</b><br /> Μόνο υποθέσεις μπορούν να εκφρασθούν σχετικά με το τι ακριβώς θα συζητήσουν στο Ισραήλ, στις 13 Σεπτεμβρίου 2018, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της Κύπρου κ.κ. Κοτζιάς και Χριστοδουλίδης, με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό κ. Νετανιάχου. Τα θέματα της ατζέντας παραμένουν άγνωστα – και όχι άδικα, καθότι οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή μας αυτό το καλοκαίρι αφήνουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα:<br /> <br /> Θα υπογραφεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ή τελικά θα παραμείνει η κατάσταση ως έχει, με μία εκεχειρία de facto που θα διαρκέσει μέχρι την επόμενη ένοπλη σύγκρουση;<br /> <br /> Θα επιτύχει η Αίγυπτος να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Αρχής;Θα προτιμηθεί η λύση του «κυπριακού λιμανιού», όπου θα γίνεται ο ισραηλινός προέλεγχος ασφαλείας των εμπορευμάτων που θα προορίζονται για την Γάζα, ή μήπως τελικά η Αίγυπτος θα αναλάβει και αυτό το ζήτημα, αναβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο την περιφερειακή της ισχύ;Μήπως τελικά οι επενδύσεις που υπόσχεται το Κατάρ στην Γάζα θα καταφέρουν να εξυπηρετήσουν τις τουρκικές νεο-οθωμανικές επιδιώξεις στην περιοχή και να τεθούν σε εφαρμογή, όταν πια θα έχει κοπάσει κάπως ο οικονομικός πόλεμος που αντιμετωπίζει τώρα η διακυβέρνηση Ερντογάν; Άραγε, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ένταση ΗΠΑ-Τουρκίας και τι θα αποφασίσει να κάνει η Ρωσία με την «αόρατη σκυτάλη» που της δίνουν εχθροί και φίλοι στη Μέση Ανατολή; Θα ανακοινωθεί σύντομα το πολλά υποσχόμενο ειρηνευτικό σχέδιο των ΗΠΑ, γνωστό και ως «Deal του Αιώνα», ή μήπως θα πρέπει να αναμένουμε μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, για να το πληροφορηθούμε στην ερχόμενη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ;<img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b866dba1900001403502e19.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> <i>Amir Cohen / Reuters Μια ισραηλινή πλατφόρμα φυσικού αερίου, που ελέγχεται από ένα αμερικανο-ισραηλινό ενεργειακό γκρουπ, στη Μεσόγειο Θάλασσα, περίπου 24 μίλια δυτικά της ισραηλινής πόλης-λιμένα Ashdod. Εικόνα που τραβήχτηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2013. REUTERS/Amir Cohen/Files</i><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194"></a><br /> <br /> Όπως και να διαμορφωθεί η ατζέντα των θεμάτων που θα συζητηθούν, το σίγουρο είναι πως η αναζήτηση της ασφαλέστερης «ενεργειακής οδού» που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη, θα απασχολήσει (και) την επικείμενη τριμερή συνάντηση. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από μια άκρως ενδιαφέρουσα διαβαθμισμένη έκθεση του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών, το περιεχόμενο της οποίας διέρρευσε και δημοσιεύθηκε στην ισραηλινή εφημερίδα «Ιεντιότ Αχαρονότ», στις 16 Αυγούστου 2018.<br /> <br /> Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα, την έκθεση συνέταξε πρόσφατα το Κέντρο Πολιτικών Ερευνών του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών. Το ερώτημα που κλήθηκε να απαντήσει, ήταν ποια «ενεργειακή οδός» θα πρέπει να προτιμήσει το Ισραήλ για να εξάγει το φυσικό του αέριο προς την Ευρώπη και πέραν αυτής. Οι εναλλακτικές που αναφέρονται είναι τρεις: Είτε μέσω της Τουρκίας («τουρκική οδός»), είτε μέσω της Αιγύπτου («αιγυπτιακή οδός»), είτε μέσω Κύπρου και Ελλάδας («ελληνική οδός», δηλαδή με τον υποθαλάσσιο αγωγό EastMed). <br /> <br /> Προτού εξετάσουμε τι ακριβώς αναφέρει η έκθεση, αξίζει να επισημανθεί ότι στο δημοσίευμα δεν αναγράφεται η ακριβής ημερομηνία σύνταξής της. Ωστόσο, το ισραηλινό ΥΠΕΞ δεν διέψευσε το δημοσίευμα –γεγονός που μας αφήνει να υποθέσουμε, ότι το περιεχόμενό της περιγράφει τις τάσεις που επικρατούν στην ισραηλινή κυβέρνηση, ενόψει της τριμερούς συνάντησης της 13ης Σεπτεμβρίου 2018.<br /> <br /> Το περιεχόμενο της ισραηλινής έκθεσης<br /> <br /> Κατ’ αρχάς, η ισραηλινή έκθεση θέτει τα εξής δεδομένα: Η εμπορική εκμετάλλευση του ισραηλινού κοιτάσματος Ταμάρ και η συνέχεια των έργων ανάπτυξης στο κοίτασμα Λεβιάθαν, οδήγησαν στην υπογραφή συμφωνιών εξαγωγής φυσικού αερίου περιορισμένης έκτασης προς την Ιορδανία, την Παλαιστινιακή Αρχή και την Αίγυπτο. Παράλληλα, όμως, δημιούργησαν προϋποθέσεις για μαζικές εξαγωγές φυσικού αερίου σε χώρες πέραν της Ανατολικής Μεσογείου. Επισημαίνεται επίσης, ότι ο Λίβανος, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα απραξίας και πολιτικής αβεβαιότητας, αρχίζει σιγά-σιγά να συμμετέχει στο ενεργειακό παιχνίδι. Τον Ιανουάριο του 2018, η κυβέρνηση της Βηρυτού προχώρησε σε διεθνή διαγωνισμό για την εκμετάλλευση δύο οικοπέδων της λιβανικής ΑΟΖ, στα οποία θα πραγματοποιηθούν σεισμογραφικές έρευνες για να διαπιστωθεί εάν πράγματι υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τα κοιτάσματα που τυχόν εντοπισθούν.<br /> -Η «τουρκική οδός»<br /> <br /> Ενδιαφέρουσες είναι οι εκτιμήσεις της έκθεσης σχετικά με την πιθανότητα μεταφοράς του ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι, παρά την ανάπτυξη που σημειώνεται στην Τουρκία στον τομέα των υποδομών, στην απόκτηση πείρας στην διακίνηση φυσικού αερίου εντός της επικράτειάς της και την προοπτική να καταστεί κομβικός διαμετακομιστικός σταθμός, οι τεταμένες σχέσεις της με το Ισραήλ και την Κύπρο, ως επίσης και ο τρόπος που συνδιαλέγεται με σημαντικές πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας, εμποδίζουν την Τουρκία να αποκτήσει τον περιφερειακό ρόλο που επιδιώκει. Η Τουρκία, συνεχίζει η έκθεση, ενδιαφέρεται να συγκεντρώσει στο δικό της δίκτυο αγωγών ολόκληρο το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, θέλοντας να ανταγωνιστεί την Αίγυπτο και την Ελλάδα. Παράλληλα, η Τουρκία θέλει να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, όσο περισσότερο γίνεται.<br /> <br /> Η ισραηλινή έκθεση εκτιμά ότι, από πλευράς κόστους, η «τουρκική οδός» είναι πολύ πιο συμφέρουσα από την «αιγυπτιακή» ή την «ελληνική οδό». Το κόστος κατασκευής του υποθαλάσσιου αγωγού που θα συνδέει το Ισραήλ με την Τουρκία θεωρείται χαμηλό και υπολογίζεται να ανέλθει σε 3 έως 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Πέραν αυτού, η γεωγραφική θέση της Τουρκίας είναι προνομιακή, βρίσκεται κοντά στην Ευρώπη και το επίγειο δίκτυο αγωγών που διαθέτει είναι ιδεώδες για την διακίνηση του ισραηλινού φυσικού αερίου, όχι μόνο εντός της χώρας, αλλά και στις χώρες της Ευρώπης. Ωστόσο, καταλήγει η έκθεση του ισραηλινού ΥΠΕΞ, οι αρνητικές σχέσεις που έχει σήμερα η Τουρκία με την Κύπρο και το Ισραήλ – δύο χώρες τις οποίες η Τουρκία ουσιαστικά έχει ανάγκη για να πραγματοποιήσει τις περιφερειακές της φιλοδοξίες- μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα να προτιμηθεί από το Ισραήλ η «τουρκική οδός» για την εξαγωγή του ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Σημειώνεται μάλιστα, ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, τίποτα δεν προλέγει ότι θα υποχωρήσει το κλίμα έντασης μεταξύ της Τουρκίας και των γειτόνων της, καθότι όλα δείχνουν πως η Άγκυρα θα συνεχίσει να υιοθετεί μια πολιτική «συγκρουσιακή και ανατρεπτική».<br /> -Η «ελληνική οδός»<br /> <br /> Η έκθεση αναφέρει ότι η «ελληνική οδός» , δηλαδή η λύση του αγωγούEastMed,χαίρει της αμέριστης στήριξης των κυβερνήσεων του Ισραήλ, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλιστα, η πρόοδος που έχει σημειωθεί σε επίπεδο πολιτικής συνεργασίας κρίνεται «εξαιρετικά εντυπωσιακή». Όμως, σε οικονομικό και επιχειρηματικό επίπεδο φαίνεται πως ο EastMed δεν καταφέρνει ακόμα να προσελκύσει επενδυτές που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στο μεγάλο του κόστος. Σημαντική προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος είναι οι εμπλεκόμενες κυβερνήσεις του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας να διατηρήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου, προσπαθώντας να προσελκύσουν ακόμα περισσότερους διεθνείς επενδυτές.<br /> <br /> Όμως, ακόμα και αν αυτό επιτευχθεί, οι δυσκολίες για την εφαρμογή της «ελληνικής οδού» δεν τελειώνουν εδώ. Το βασικό πρόβλημα συνίσταται στην υψηλή κοστολόγηση τόσο της κατασκευής του αγωγού, όσο και της μετέπειτα λειτουργίας του. Όσο για τον ρόλο της Ιταλίας, η έκθεση του ισραηλινού ΥΠΕΞ καταλήγει ότι αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι αμφιβολίες κατά πόσον η χώρα αυτή θα μπορούσε πράγματι να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της «νότιας ενεργειακής πύλης της Ευρώπης». Αν και δεν εκτίθενται ρητά οι λόγοι που καθιστούν την Ιταλία λιγότερο αξιόπιστη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, δεν αποκλείεται σε αυτό να συνετέλεσε η νέα ιταλική κυβέρνηση που έλαβε τα ηνία της χώρας μετά τις πρόσφατες εκλογές. Μάλιστα, οι ισραηλινές αμφιβολίες για την θέση της Ιταλίας στον σχεδιαζόμενο ενεργειακό χάρτη επισημαίνονται όχι μόνο σε ό,τι αφορά την βιωσιμότητα της «ελληνικής οδού» , αλλά και σε σχέση με την «τουρκική» και την «αιγυπτιακή». Συμπερασματικά, πάντως, η «ελληνική οδός» αποτιμάται ως ιδιαίτερα «βατή» από πολιτικής απόψεως σε σχέση με την «τουρκική οδό», αλλά εάν συνεχίσει να μην προσελκύει επενδυτές, τότε θα πρέπει να εγκαταλειφθεί λόγω κόστους. Για αυτόν το λόγο, η λύση του EastMed κρίνεται επιχειρηματικά ασύμφορη, τουλάχιστον για την ώρα.<br /> <br /> -Η «αιγυπτιακή οδός»<br /> <br /> Η εμπιστευτική έκθεση του ισραηλινού ΥΠΕΞ, δια της εις άτοπον απαγωγής φέρεται να καταλήγει στην «αιγυπτιακή οδό»,η οποία φέρεται να συγκεντρώνει τα περισσότερα πλεονεκτήματα, τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και από άποψης οικονομικής βιωσιμότητας και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος. Οι διμερείς σχέσεις της Αιγύπτου με την Ελλάδα και την Κύπρο είναι άριστες. Συγχρόνως, το καθεστώς Αλ-Σίσι προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες σε ό,τι αφορά ζητήματα ασφαλείας που αντιμετωπίζει το Ισραήλ, όχι μόνο στις παραμεθόριες περιοχές που συνορεύουν με την Γάζα και την χερσόνησο του Σινά, αλλά και σε ευρύτερο μεσανατολικό επίπεδο.<img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b866e1c1900003e0b502e1a.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /> <br /> <i>Handout . / Reuters Ο Αιγύπτιος πρόεδρος, Abdel Fattah Al Sisi, περπατά με τον υπουργό Ηλεκτρισμού της Αιγύπτου, Mohamed Shaker, κατά την διάρκεια των εγκαινίων μεγάλων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, στη νέα διοικητική πρωτεύουσα της Αιγύπτου, βόρεια του Καΐρου, στις 24 Ιουλίου 2018. Οι φωτογραφίες από την αιγυπτιακή Προεδρία. Handout via REUTERS</i><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194"></a><br /> <br /> Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και εδώ κάποια σημαντικά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν. Από τη μια, τα αιγυπτιακά κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι μεν σημαντικά, χρειάζεται όμως να εντοπισθούν και άλλα προκειμένου η «αιγυπτιακή οδός» να καταστεί βιώσιμη επιχειρηματικά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η Αίγυπτος θα έχει πάντα ανάγκη το φυσικό αέριο του Ισραήλ και της Κύπρου, για να μπορέσει να συντηρήσει την λειτουργία του διαμετακομιστικού της δικτύου και των εγκαταστάσεων που απαιτούνται. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον επιλεγεί η «αιγυπτιακή οδός», τα κοιτάσματα όλων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου θα πρέπει να περνούν μέσω Αιγύπτου, αναβαθμίζοντας κατακόρυφα την περιφερειακή της ισχύ σε κάθε επίπεδο. Σύμφωνα με την ισραηλινή έκθεση, η λύση της «αιγυπτιακής οδού» μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή μέσα σε μια πενταετία και εφόσον γίνουν σημαντικές βελτιώσεις στις υπάρχουσες υποδομές. Επισημαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό η επιχειρηματολογία υπέρ της «αιγυπτιακής οδού» κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος και στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγχρόνως, όμως, στις Βρυξέλλες εκφράζονται ολοένα και περισσότερες αμφιβολίες εάν η Ιταλία θα είναι σε θέση να καταστεί η «νότια ενεργειακή πύλη της Ευρώπης».<br /> <br /> Αποτιμώντας την έκθεση του ισραηλινού ΥΠΕΞ<br /> <br /> Ο χρόνος και το περιεχόμενο της διαρροής της διαβαθμισμένης έκθεσης του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών δεν πρέπει να θεωρούνται γεγονότα τυχαία. Στις 16 Αυγούστου 2018, ημέρα της δημοσιοποίησής της, οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες της Αιγύπτου για την επίτευξη συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη. Δεν αποκλείεται λοιπόν, η ισραηλινή πλευρά να ήθελε να στείλει κάποια «έμμεση υπόσχεση» στο Κάιρο, ότι σε περίπτωση επιτυχούς έκβασης της διαμεσολαβητικής προσπάθειας ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς, η Αίγυπτος θα λάβει ενεργειακά και πολιτικά ανταλλάγματα για τις καλές της υπηρεσίες. Από την άλλη, όμως, είναι γεγονός ότι η λεγόμενη «ελληνική οδός» του EastMed, εάν πράγματι δεν αντιμετώπιζε δυσκολίες χρηματοδότησης, θα είχε ήδη αρχίσει να τίθεται σε πρακτική εφαρμογή –κάτι που δεν συμβαίνει. Επομένως, τα μειονεκτήματα που επισημαίνονται για τον αγωγό EastMed, σίγουρα δεν είναι μια απλή «επιχειρηματολογία τακτικής».<br /> <br /> Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ισραηλινή θεώρηση –όπως τουλάχιστον αυτή αποτυπώνεται στη συγκεκριμένη έκθεση– παραβλέπει έναν πολύ σημαντικό κριτήριο: Τον παράγοντα της πολιτικής σταθερότητας.<br /> <br /> Πόσο ισχυρή θα γίνει η Αίγυπτος;<br /> <br /> Από την κατάρρευση του ισλαμιστή Μοχάμαντ Μόρσι στην Αίγυπτο και μέχρι τώρα, το Ισραήλ δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στο παρών καθεστώς του προέδρου Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι -και όχι άδικα. Ο ρόλος της Αιγύπτου αποδεικνύεται σημαντικός τόσο κατά την διαχείριση των εκάστοτε εντάσεων στην Γάζα, όσο και στον τρόπο με τον οποίον αποτρέπεται η Χαμάς να ενισχύσει τους δεσμούς της με τις ισλαμιστικές οργανώσεις που δρουν στο γειτονικό Σινά. Η διακυβέρνηση Αλ-Σίσι διαδέχθηκε το χάος που άφησε πίσω της η σύντομη θητεία του Μοχάμαντ Μόρσι, κατά την διάρκεια της οποίας η Αίγυπτος έτεινε να ξεχάσει όσα είχαν υπογραφεί στην συνθήκη ειρήνης του Καμπ Ντέηβιντ. Από την ανάληψη της εξουσίας από τον Αλ-Σίσι και έως σήμερα, οι Ισραηλινοί δείχνουν εφησυχασμένοι, έως του σημείου να εμπιστεύονται σχεδόν τυφλά την Αίγυπτο για τις επόμενες δεκαετίες, σε ό,τι αφορά την εξαγωγή του φυσικού τους αερίου.<br /> <br /> Από την άλλη, όμως, η Αίγυπτος δεν μπορεί να θεωρείται πως είναι μια χώρα με σταθερό πολιτικό περιβάλλον. Αν και συνταγματικά, η Αίγυπτος είναι μια προεδρική δημοκρατία, ο στρατός έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Αυτό δεν είναι παράλογο, καθότι στην χερσόνησο του Σινά και στις επαρχίες που συνορεύουν με την Λιβύη, ο αιγυπτιακός στρατός δεν έχει σταματήσει να αναμετράται με τις τοπικές ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες. Τρομοκρατικές επιθέσεις με στόχο χριστιανικές εκκλησίες αποτελούν σύνηθες φαινόμενο, την στιγμή που η αιγυπτιακή κοινωνία συνεχίζει να είναι συντηρητική, προσκολλημένη στην θρησκεία και τρέφει βαθιά αντιδυτικά και αντι-ισραηλινά αισθήματα. Για ένα καθεστώς που τελεί σε συνεχή στρατιωτική εγρήγορση τα τελευταία χρόνια, αρκεί ένα μόνο μοιραίο λάθος για να καταρρεύσει εν μια νυκτί και η πρόσφατη ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Εντύπωση προκαλεί, λοιπόν, το γεγονός ότι οι ισραηλινοί πραγματογνώμονες δεν δείχνουν να προβληματίζονται για το εάν τελικά η «αιγυπτιακή οδός» θα συνεχίσει να θεωρείται ως η πλέον ασφαλής για το ισραηλινό φυσικό αέριο, και μάλιστα για ορίζοντα δεκαετιών. Με άλλα λόγια, προτού η ισραηλινή πλευρά επιλέξει την «αιγυπτιακή οδό», θα έπρεπε πρωτίστως να προβληματισθεί όχι τόσο για το κόστος του εγχειρήματος ή σε πόσα χρόνια θα έχουν βελτιωθεί οι παρούσες υποδομές. Θα έπρεπε να προβληματισθεί πολύ σοβαρά εάν μια Αίγυπτος ισχυρή μπορεί μελλοντικά να καταστεί ακόμα πιο ισχυρή –και ως εκ τούτου, επικίνδυνη.<br /> <br /> Θα αλλάξει η Τουρκία μετά τον Ερντογάν;<br /> <br /> Το μοναδικό μειονέκτημα που προβάλλει η ισραηλινή έκθεση για την «τουρκική οδό», είναι η πολιτική που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ακόμα επανάληψη των εκτιμήσεων πολλών σημαντικών αναλυτών της χώρας, οι οποίοι από το επεισόδιο του Mavi Marmara και εντεύθεν, υποστηρίζουν σε διάφορους τόνους ότι εάν ο Ερντογάν φύγει από την εξουσία, το ρολόι θα αρχίσει σιγά-σιγά να γυρίζει πίσω και οι διμερείς σχέσεις με την Τουρκία, αργά ή γρήγορα θα αποκατασταθούν.<br /> <br /> <i><img height="426" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/5b867000200000380837ac9f.jpeg?ops=scalefit_960_noupscale" width="640" /></i> <br /> <i>Anadolu Agency via Getty Images Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν σε τελετή στην πόλη Mus, στην ανατολική Τουρκία, στις 26 Αυγούστου 2018 με αφορμή την 947η επέτειο από την νίκη των Σελτζούκων Τούρκων εις βάρος του βυζαντινού στρατού στο Μάντζικερτ το 1071 </i><br /> <br /> Αυτό, όμως, που τείνουν να προσπερνούν οι ισραηλινοί εμπειρογνώμονες είναι ότι οι αλλαγές που επέφερε στην πολιτική ζωή της Τουρκίας ο Ερντογάν και το ΑΚΡ είναι πολύ πιο ριζικές από όσες ίσως θέλουν να πιστεύουν. Κατά τις δεκαετίες που προηγήθηκαν της διακυβέρνησης του ΑΚΡ , η τουρκική εξωτερική πολιτική πολύ λίγο λάμβανε υπ’όψιν της την κοινή γνώμη και το θυμικό της. Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εφάρμοζε τις κινήσεις του ακολουθώντας μια συγκεκριμένη Realpolitik, με αποτέλεσμα η Τουρκία να χαράσσει χωρίς πολλές επεξηγήσεις στο λαό μια πορεία καθαρά πραγματιστική, συντασσόμενη ξεκάθαρα με τα συμφέροντα της Δύσης στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αντιθέτως, ο πρόεδρος Ερντογάν ακολουθεί το δικό του νεο-οθωμανικό όραμα, το οποίο εμπλουτίζει επικοινωνιακά, αξιοποιώντας ανάλογα μια συντηρητική, στην πλειοψηφία της, κοινή γνώμη, προσκολλημένη στο Ισλάμ, και εχθρικά διακείμενη στα Δυτικά πρότυπα.<br /> <br /> Ακόμα και όταν κάποτε το πλήθος των αντιφρονούντων αποφυλακισθεί και καταλάβει την εξουσία (δημοκρατικά ή μη), η παρακαταθήκη της διακυβέρνησης Ερντογάν δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα. Δεν θα ξεχαστεί εύκολα ούτε η νέα πολιτική «κουλτούρα διάδρασης» ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τον απλό κόσμο. Μια πολιτική κουλτούρα που απαιτεί από τον εκάστοτε ηγέτη να πρέπει να εξασφαλίσει το εξωθεσμικό «πράσινο φως» της κοινής γνώμης για τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί ζητήματα εθνικής κυριαρχίας σε σχέση με τους άμεσους γείτονές του. Όλες οι περιφερειακές αντιπαραθέσεις στις οποίες έχει εμπλακεί η Τουρκία τα τελευταία χρόνια σχετίζονται με ευαίσθητες χορδές του λαϊκού θυμικού: Την έννοια του έθνους, τον σεβασμό στην θρησκεία και στο ένδοξο οθωμανικό παρελθόν. Πρόκειται για αξίες συνυφασμένες με την καθαυτή τουρκική εθνική συνείδηση και την εικόνα που έχει ο λαός για τον εαυτό του.<br /> <br /> Έτσι, ακόμα και εάν πράγματι η Τουρκία διαθέτει άριστες υποδομές, ευρύ δίκτυο αγωγών και εξαιρετική γεωγραφική θέση, οι πολιτικοί ηγέτες που κάποτε θα διαδεχθούν τον πρόεδρο Ερντογάν δεν θα έχουν την πολυτέλεια να αγνοήσουν τα πολύ καλά ριζωμένα αντι-ισραηλινά αισθήματα που έχουν υιοθετηθεί και εμπεδωθεί από την τουρκική κοινωνία και την νέα γενιά της χώρας, από το 2010 μέχρι σήμερα. Πώς είναι δυνατόν το Ισραήλ να αγνοεί μια τέτοια σημαντική παράμετρο και να θεωρεί ότι το μοναδικό πρόβλημα της «τουρκικής ενεργειακής οδού» είναι απλώς και μόνο η προσωπικότητα του σημερινού Τούρκου προέδρου; Άτοπο.<br /> <br /> Με κύριο γνώμονα την ασφάλεια<br /> <br /> Ενόψει της συνάντησης Χριστοδουλίδη-Κοτζιά-Νετανιάχου στις 13 Σεπτεμβρίου 2018 -και λαμβάνοντας υπ’όψιν όσα αναφέρονται στην διαβαθμισμένη έκθεση του ισραηλινού Υπουργείου Εξωτερικών που διέρρευσε στις εφημερίδες της χώρας- καταλήγουμε ότι, αναμφίβολα, είναι απαραίτητη η τεχνοκρατική θεώρηση του σοβαρότατου ζητήματος της εξαγωγής του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου προς τις Δυτικές αγορές. Ωστόσο, κανένας ψυχρός τεχνοκρατικός σχεδιασμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επίγνωση του ιστορικού και πολιτικού γίγνεσθαι των χωρών που εμπλέκονται στον ενεργειακό χάρτη που αρχίζει να σχεδιάζεται. Η Ανατολική Μεσόγειος ουδέποτε συμβάδισε εντελώς με αμιγώς πρακτικές διευθετήσεις των προβλημάτων κυριαρχίας, που ανέκαθεν αντιμετώπιζε –εξ ου και υπάρχει πληθώρα ανοικτών θεμάτων προς επίλυση.<br /> <br /> Κατά κοινή ομολογία φαίνεται πως πράγματι, η λύση του EastMed δεν είναι η φθηνότερη, αλλά ούτε και η ευκολότερη επιχειρηματικά και πρακτικά. Εάν όμως ληφθεί υπ’όψιν το πόσοι κίνδυνοι θα ελλοχεύσουν όταν ένα ασταθές και αντιδυτικό καθεστώς (είτε στην Αίγυπτο, είτε στην Τουρκία) βρεθεί να ελέγχει την διακίνηση του συνόλου του φυσικού αερίου όλων των υπολοίπων χωρών της περιοχής, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι αμιγώς τεχνοκρατικές λύσεις, στερούμενες από βαθιά επίγνωση των πολιτικών τάσεων που επικρατούν, κινδυνεύουν να καταλήξουν σε ποικίλα αδιέξοδα με συνέπειες μακροπρόθεσμες.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. <br /> <style type="text/css"> .follow-us__body::before { background-color: #0dbe98; } .follow-us .newsletter-signup input[type="submit"] { color: #0dbe98; } </style>

Φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω Κύπρου και Ελλάδας, Τουρκίας ή Αιγύπτου;

   Amir Cohen / Reuters An Israeli gas platform, controlled by a U.S.-Israeli energy group, is seen in     the Mediterranean sea, some 15 ...

Διαβάστε την συνέχεια