ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Οταν η Ελληνική σημαία τηα κυματίσει ξανά στην Πόλη των Ρωμιών.

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ιστορία, Πρωτοσέλιδα 16:46

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbXVI7VpF3f-jLP0JVeSs-VUNjgth7rmwaSdxiV0U_RDOabD35mkiugq4hwwByPWzvM6wV27N-gX4v4Gbavwm0_O2zJ72MjsoMaWeYS0IsY9wucf-WIour3Q39V4Wl6Wx0ifJsMBEkGJU/s1600/o+ellinikos+stratos+stin+Poli+to+1919.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbXVI7VpF3f-jLP0JVeSs-VUNjgth7rmwaSdxiV0U_RDOabD35mkiugq4hwwByPWzvM6wV27N-gX4v4Gbavwm0_O2zJ72MjsoMaWeYS0IsY9wucf-WIour3Q39V4Wl6Wx0ifJsMBEkGJU/s640/o+ellinikos+stratos+stin+Poli+to+1919.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Έτος 1919. Η Κωνσταντινούπολη είναι υπό την κυριαρχία των συμμαχικών δυνάμεων της Ατάντ. Ανάμεσα τους και ένα ελληνικό απόσπασμα. Η εντυπωσιακή μοναδική αυτή φωτογραφία που προβλήθηκε από ένα ανήσυχο Τούρκο, είναι από την αρχή του Γαλατά σε μια παράταξη των συμμαχικών δυνάμεων. Ο δρόμος που οδηγεί προς τα πάνω, προς την πλατεία Ταξίμ, είναι γεμάτος από ελληνικές σημαίες που κυματίζουν πάνω από τους παραταγμένους Εγγλέζους στρατιώτες. Η συγκίνηση του ελληνικού στοιχείου της Πόλης είναι μεγάλη καθώς μετά από τόσους αιώνες η σημαία των Ελλήνων, η σημαία της Ρωμιοσύνης, κυματίζει ξανά στα άγια χώματα της Βασιλεύουσας. Πόσο κράτησε το όνειρο αυτό ; Μόνο μέχρι την μικρασιατική καταστροφή το 1922. Η Ρωμιοσύνη όμως παρά τα τόσα βάσανα της παρέμεινε στην Πόλη. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια από εκείνη την καταστροφή η Τουρκία τρίζει εκ θεμελίων. Έχει προφητευτεί ότι ένας τρελός ηγέτης της θα γίνει η αιτία του θανατηφόρου διαμελισμού της. Ήδη μεγάλες ομάδες στο εσωτερικό απεργάζονται την οριστική της δυάλυση. Ήδη καταρτίζονται στρατηγικά σχέδια για τον σύγχρονο μεγάλο ασθενή και τον επιθανάτιο ρόγχο του! Οι προφητείες λένε και για την κάθοδο στο νότο του μεγάλου ξανθού γένους, ομόδοξου των Ρωμιών. Το πρώτο βήμα ήδη έχει γίνει και έχει την σφραγίδα της Κριμαίας, ένα σημάδι που έχει ανησυχήσει έντονα την Τουρκιά. Οι προφητείες λένε πως τότε θα αποδώσουν την Βασιλεύουσα ξανά στον φυσικό της κυρίαρχο. Άμποτε η Ελλάδα της μνημονιακής συμφοράς θα εκλείψει και τα οράματα, οι προφητείες, θα γίνουν πραγματικότητα. Οι προδότες τότε θα βυθιστούν στο χάος της προδοσίας τους και η Βασιλεύουσα θα ξαναγίνει Βασιλεύουσα, γιατί έχουν αυτοί τα σχέδια τους, αλλά έχει και ο Θεός τα δικά Του! 
<a href="http://nikosxeiladakis.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οταν η Ελληνική σημαία τηα κυματίσει ξανά στην Πόλη των Ρωμιών.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Έτος 1919. Η Κωνσταντινούπολη είναι υπό την κυριαρχία των συμμαχικών δυνάμεων της Ατάντ. Ανάμεσα τους και ένα ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι στόχοι της αμερικανικής αντιπυραυλικής ''ομπρέλας” στην Ανατολική Ευρώπη

Ellada simera 0 κόσμος, Πολιτική 16:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVBI6q6BupfXrSRTDpHtUsYUnH-YfZXTwwWnIc1UgEL4G8WnUwN5TsYnpG1C78PC-GFDnGV4zbMw-OrJs2GdFWnbUzepPbzpHuEq7gTGnIEspelVIsfZsM1w9aAQVk7yfbKYUpsBzApgc/s1600/oi+stoxoi+tis+amerikanikis+antipyraylikis+omplelas+stin+NA+eyrwpi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVBI6q6BupfXrSRTDpHtUsYUnH-YfZXTwwWnIc1UgEL4G8WnUwN5TsYnpG1C78PC-GFDnGV4zbMw-OrJs2GdFWnbUzepPbzpHuEq7gTGnIEspelVIsfZsM1w9aAQVk7yfbKYUpsBzApgc/s640/oi+stoxoi+tis+amerikanikis+antipyraylikis+omplelas+stin+NA+eyrwpi.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
<blockquote class="tr_bq">
Αν και κανονικά, όλες οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από το Νότο, και άρα το σύστημα “αντιπυραυλικής άμυνας” θα έπρεπε να αναπτυχθεί κυρίως σε Ελλάδα και Τουρκία, οι ΗΠΑ το στήνουν στην Ανατολική Ευρώπη, με σαφή στόχο τη Ρωσία.</blockquote>
Αλεξάντρ Τσέκοφ 
 
<section class="text">Κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, προσπάθησε τουλάχιστον τρεις φορές μέσα από δηλώσεις του να επισημάνει ότι η Μόσχα δεν ξέχασε το πώς ξεκίνησε η ιστορία για την ανάπτυξη του συστήματος αντιπυραυλικής (Α/Π) άμυνας στην Ευρώπη. Στις 5 Αυγούστου, ο ρώσος ΥΠΕΞ, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτικό κανάλι της Σιγκαπούρης, είπε χαρακτηριστικά τα εξής: «Ο πρόεδρος Ομπάμα είχε πει παλαιότερα ότι, όταν θα επιλυθεί το ιρανικό πυρηνικό ζήτημα, τότε θα έχει εξαλειφτεί η ανάγκη για τη δημιουργία ενός συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη. Φαίνεται, όμως, ότι μάλλον μας έλεγε ψέματα». 
Προφανώς, το ιρανικό πυρηνικό πρόβλημα περνάει στο παρελθόν, ενώ το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη παραμένει στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Τον Απρίλιο του 2015, η εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ, Oana Lungescu δήλωσε, ότι, κατά πρώτον, η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δεν θα επηρεάσει τα σχέδια για την ανάπτυξη του δικτύου αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη, και, κατά δεύτερον, ο στόχος του ευρωπαϊκού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας είναι η «απάντηση σε απειλές που σχετίζονται με τη διάδοση των βαλλιστικών πυραύλων». 
<h4 style="text-align: left;">
Σε Ελλάδα και Τουρκία και όχι σε Πολωνία και Ρουμανία</h4>
Το νέο κίνητρο για την ανάπτυξη του συστήματος ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής άμυνας φαίνεται στα μάτια της Μόσχας λίγο περισσότερο πειστικό, απ’ ό,τι ήταν το ιρανικό πρόβλημα. Σήμερα, η πλειονότητα των πιθανών πυραυλικών απειλών στην Ευρώπη προέρχεται από το νότο και την ανατολή. Για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους προκλήσεων, θα ήταν πιο ορθολογικό να αναπτυχθούν χερσαία στοιχεία του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στην Ελλάδα ή την Τουρκία, αλλά επ’ ουδενί στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Και στη νότια κατεύθυνση ακόμη πιο αποτελεσματικό μέσο Α/Π άμυνας θα είναι η  θαλάσσια συνιστώσα του συστήματος, πλοία εξοπλισμένα με το προηγμένο σύστημα διεύθυνσης μάχης Aegis (Αιγίδα). 
<div class="incut i_wide">
 </div>
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ότι φυσικά και δεν πρόκειται για κίνηση που στρέφεται εναντίον της Ρωσίας. Έστω και για τον πολύ απλό λόγο της «αριθμητικής των όπλων». Οι ρωσικοί πύραυλοι είναι τόσοι πολλοί που κανένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει. 
Αν όμως δεν στρέφεται εναντίον της Ρωσίας, τότε γιατί χρειάζεται; Εδώ, η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί όχι στο στρατιωτικό αλλά στο πολιτικό πεδίο. Πρόκειται για ένα ακόμα κίνητρο στα ανατολικοευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ. Για τις χώρες αυτές, η αντιπυραυλική ασπίδα στην περιοχή τους είναι ένας τρόπος εμβάθυνσης της ολοκλήρωσης τους εντός των ευρω-ατλαντικών δομών. 
Όσον αφορά στις ΗΠΑ, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις λόγοι για την τοποθέτηση των χερσαίων στοιχείων της Α/Π άμυνας στην Ανατολική Ευρώπη. Καταρχήν, η αντιπαράθεση (που θα κλιμακωθεί) με άξονα την πυραυλική απειλή, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα νέο τρόπο για τη διατήρηση της στρατηγικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Δεύτερον, είναι ένας τρόπος για να αποδείξει η Ουάσιγκτον ότι νοιάζεται για την ασφάλεια των νέων συμμάχων της. Τρίτον, το project αυτό κοστίζει λιγότερο στους αμερικανούς σε σχέση με την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης στρατιωτικής βάσης και το κόστος της μετέπειτα συντήρησής της. 
Το κύριο πρόβλημα για τη Μόσχα είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, η ανάπτυξη τους συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη βολεύει τόσο τις ΗΠΑ, όσο και τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ. Ακόμα και στην περίπτωση που όλες οι δυνητικές απειλές από βαλλιστικούς πυραύλους εξαλειφθούν. Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δεν είναι ικανοποιημένη από τη σημερινή κατάσταση, είναι η Ρωσία. 
<h4 style="text-align: left;">
Προς κλιμάκωση της κόντρας</h4>
Μετά από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, κανένα άλλο κίνητρο για την ανάπτυξη της αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη δεν θα είναι τόσο πειστικό. Η κατάσταση επιδεινώνεται επίσης και από το γεγονός ότι σήμερα οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας βρίσκονται στο χαμηλότερο σημείο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Η Ουάσιγκτον δεν μπορεί έτσι απλά να εγκαταλείψει τα σχέδια για την ανάπτυξη της Α/Π άμυνας στην Ευρώπη. Αυτό, θα εκληφθεί ως παραχώρηση προς τη Μόσχα και θα επιδράσει αποθαρρυντικά στους Συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. 
Σε αυτές τις συνθήκες, οι οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις για την αντιπυραυλική ασπίδα θα είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Είναι φανερό ότι οι δύο πλευρές βλέπουν από διαφορετική σκοπιά τις πιο σημαντικές πτυχές του προβλήματος. Μέχρι τη στιγμή που δεν θα βρεθεί μια ενιαία προσέγγιση για τη διευθέτηση τους ζητήματος της Α/Π άμυνας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εφεύρουν συνεχώς νέα προσχήματα για την ανάπτυξη αυτών των συστημάτων και η Μόσχα το μόνο που θα μπορεί ξανά και ξανά να υποδεικνύει, είναι οι αντιφάσεις των επιχειρημάτων της άλλης πλευράς. 
Σαν αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, σήμερα αναπτύσσεται μια δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση. Η χερσαία υποδομή αντιπυραυλικής άμυνας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια της περιοχής, αντίθετα, δημιουργεί εμπόδια και δυσκολίες στις σχέσεις με τη Ρωσία. Και σε συνθήκες έντασης μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, οποιαδήποτε «πολιτικά παιχνίδια» που χρησιμοποιούν το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης.</section><a href="http://gr.rbth.com/" target="_blank">πηγή</a>

Οι στόχοι της αμερικανικής αντιπυραυλικής ''ομπρέλας” στην Ανατολική Ευρώπη

Αν και κανονικά, όλες οι απειλές για την Ευρώπη προέρχονται από το Νότο, και άρα το σύστημα “αντιπυραυλικής άμυνας” θα έπρεπε να αναπτυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ψηφοφόροι, οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους

Ellada simera 0 Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 16:12

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHxmIodPJ23yN_nmJ-rFtUdzOIyJXjoI67qhvUtCdwREwstqVae24XTRKyLeouQ8fENFG5ob3GZatQ9-F9RWfY05zAFSZEydOsn83G-SwFxQqBy_mp18mD6MANYyZD3uqy51ooJzpXAk/s1600/oi+psifoforoi%252C+oi+politikoi+kai+oi+politikes+toys.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="408" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibHxmIodPJ23yN_nmJ-rFtUdzOIyJXjoI67qhvUtCdwREwstqVae24XTRKyLeouQ8fENFG5ob3GZatQ9-F9RWfY05zAFSZEydOsn83G-SwFxQqBy_mp18mD6MANYyZD3uqy51ooJzpXAk/s640/oi+psifoforoi%252C+oi+politikoi+kai+oi+politikes+toys.jpg" width="640" /></a></div>
 
 
Ο <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=42465" target="_blank">αρθρογράφος</a> αναρωτιέται: Ψηφοφόρε, ξέρεις τι θες; 
 
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Ασφαλώς και ξέρει ο ψηφοφόρος τι θέλει: Θέλει ό,τι να ‘ναι, κατά την περίπτωσή του! ‘Ό,τι ακούγεται στ’ αυτιά του πιστευτό, και συνάμα εκμαυλιστικό, ηδονικό, συμφεροντολογικό, εκδικητικό, όσο απίστευτο και να είναι στην πραγματικότητα, εάν μάλιστα του το προσφέρουν -μετ’ εμφάσεως- τα πολιτικά κόμματα με την προεκλογική τους καμπάνια. 
 
Ο ψηφοφόροςς είναι ένας πολίτης που έχει διάφορα βιοτικά ζητήματα, στόχους, ανάγκες, προβλήματα. Αν αυτός δεν θέλει να κοπιάσει, τότε χρειάζεται κάποιον με τα μέσα και τη δύναμη για να του λύσει τα προβλήματα. Αυτός παρακολουθεί τους εκάστοτε πλειοδοτούντες στον λαϊκισμό πολιτικούς για να ψηφίσει κάποιον πολιτικό σχηματισμό. Ο πολίτης αυτός κάνει ό,τι κάνουν και οι πολιτικοί που εποφθαλμιούν την εξουσία ασχέτως τιμήματος. Δεν έχει αρχές, έχει επιδιώξεις και συμφέροντα. Και γι’ αυτά αγωνίζεται και προσπαθεί. Για την εξυπηρέτηση αυτών που τον αφορούν προσωπικά, επιλέγει και την πολιτική διακυβέρνησης όλης της χώρας. 
 
Αν ο ψηφοφόρος είναι ένας πολίτης με ψυχικές και πνευματικές ανάγκες, και θέλει τα πράγματα να γίνονται με αξιοπιστία στις διακηρύξεις και στις εξαγγελίες της εξουσίας και με σεβασμό των δημοσίων και κοινοχρήστων αγαθών από τον πολίτη, αυτός προσδοκά και επιζητεί να λειτουργεί η Δημόσια Διοίκηση και να είναι υπεύθυνος και ενεργός ο πολίτης. Κομμάτι δύσκολο ετούτος ο πολίτης να βρεί κάποιονε να ψηφίσει, γιατί όλα τα πουκάμισα είναι πολυφορεμένα και φθαρμένα. Ψάχνεις για αρχές και βρίσκεις αράχνες! Ψάχνεις για αξιοπιστία και βρίσκεις μαύρες συναλλαγές! Ψάχνεις για σοφία και βρίσκεις σοφιστεία, ψάχνεις για πείρα και βρίσκεις γνωριμίες, ψάχνεις για κυβέρνηση και βρίσκεις ΜΗΚΥΟ, ψάχνεις για υπεύθυνους και βρίσκεις ανεξάρτητους. Ανεξάρτητες Αρχές, για το κάθε τι! 
 
Ανεξάρτητες Αρχές, δηλαδή μη λογοδοτούσες αρχές! Θα μου πείτε, καλά και οι λογοδοτούσες, πότε λογοδοτήσανε και σε ποιόν; Έχετε δίκιο! Γιατί οι λογοδοτούσες αρχές φροντίσανε με νόμο, να μην τους ζητάμε το λόγο ποτέ! Έτσι λοιπόν, ο νέος κόσμος, η νέα τάξη πραγμάτων, βάζει τώρα τους υπαλλήλους της να μας κυβερνήσουνε -ασφαλώς σύμφωνα με τις εντολές της- κι αυτοί θεσπίζουνε το αδίωκτό τους! Να γιατί η καταληστευομένη κοινωνία που τη διαφεντεύει η νέα τάξη πραγμάτων, δεν μπορεί να ζητήσει το λόγο από κανέναν. Και οι κυβερνήσεις, είναι ένα πρόσχημα, για να ρίχνουνε στάχτη στα μάτια, εκείνων που έχουν ακόμη ψευδαισθήσεις. 
 
Όμως ο εξανδραποδισμός των κοινωνιών από ανεξέλεγκτα συμφέροντα, και η υποταγή των λαών σε οικονομικά συμφέροντα, και κυρίως η πανομοιο-τυποποίηση των κοινωνιών [προκειμένου να είναι εύκολη η παραγωγή και η διακίνηση καταναλωτικών προϊόντων,  ελαχιστοποιώντας μάλιστα κάθε κόστος και μεγεθύνοντας το κέρδος στο έπακρο], όσο κι αν φαίνονται απεριόριστα, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να επιτευχθούν. Και είναι προφανές ότι ο στόχος αυτός δεν μπορεί να πετύχει, γιατί δεν συντελεί στην εκούσια ένωση των ανθρώπινων κοινωνιών. Το αντίθετο μάλιστα: συντελεί στην ακούσια, έξωθεν επιβεβλημένη και παράλογη κατάργηση πληθώρας πολιτιστικών χαρακτηριστικών τους, απλά και μόνο επειδή κάποιοι το επιδιώκουν προς ίδιον αυτών οικονομικό/εξουσιαστικό όφελος. Ποτέ όμως, η ομογενοποίηση στη φύση και στην κοινωνία δεν ήταν η κατάσταση που υπηρετούσε την φυσική τάξη των πραγμάτων. 
 
Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να γνωρίζουν τι θέλουν. Αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ποιοι είναι. Κι αυτό προϋποθέτει να διαβιούν μέσα οικογένεια, σε πολιτεία με οργανωμένα σχολεία και Δασκάλους, και με Δημόσια Διοίκηση που διευκολύνει τη ζωή του πολίτη, ο οποίος με υπευθυνότητα και εμπιστοσύνη θα μπορεί και θα θέλει να πολιτεύεται στους κόλπους αυτής της πολιτείας. 
 
Εδώ όμως η πολιτεία γκρεμίζει τα σχολειά για να φτιάξει «οίκους απεξάρτησης» κι οι δάσκαλοι μας εκπαιδεύουν στην αφασία και τον παραλογισμό, κι οι οικογένειες, συχνά έχουν αντίπαλους κι ανταγωνιστικούς στόχους. Η πολιτεία φτιάχνει «στρατόπεδα φιλοξενίας» οργανωμένων εισβολέων μεταναστών, και οι πολιτικοί μας πλειοδοτούν στον λαϊκισμό όταν επίκεινται εκλογές. Από την άλλη, μόλις πάρουν την εξουσία, προσκυνούν με εδαφιαία υπόκλιση τους εταίρους μας, υποτασσόμενοι στην πειθώ που αυτοί έχουν για να μας δανείζουν όλο και περισσότερο, ενώ οι δικοί μας πολιτικοί, ολοσχερώς αδυνατούν να τους πείσουν, ακόμη και για την -προφανέστατη πλέον- ανάγκη επιβίωσής μας! 
 
Ύστερα από όλα αυτά έχει, αλήθεια, καμμιά σημασία τι γνωρίζει, αν γνωρίζει, τι θέλει , ο κάθε ψηφοφόρος; 
 
Μήπως το ερώτημα πρέπει να αντιστραφεί και ερωτώμενος να είναι ο κάθε πολιτικός; Μήπως το ερώτημα δεν είναι τι θέλει ο καθένας μας, αλλά τι ξέρει να κάνει ο ζητών την ψήφο μας πολιτικός και τι θέλει αυτός να κάνει για όλους μας και για τον τόπο μας; Και πώς, αλήθεια, θα μπορούσε να το κάνει, όταν η ιστορία του μαρτυράει το αντίθετο, ή όταν όσοι τον περιστοιχίζουν και τον στεγάζουν πολιτικά κάνουν άλλα, αντίθετα ή διαψεύδοντα, ακόμη και τις καλύτερες εξαγγελίες του; 
 
<a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Οι Ψηφοφόροι, οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους

Ο αρθρογράφος αναρωτιέται: Ψηφοφόρε, ξέρεις τι θες; Ασφαλώς και ξέρει ο ψηφοφόρος τι θέλει: Θέλει ό,τι να ‘ναι, κατά την περίπτωσή το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία, Ο αγωγός East Med και Η… Ενοχλητική Συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ενέργεια, Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα 15:43

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY_KaR6srXgpJxr_SrncWZH_J5keg4OKNfmSWXvaQW1nqnd8ULXMOS89Y-OmL5-QlbUzeHOIG9OGZFoo56HjRIPsqAXpUVE9XYQYsYNfnv9Jl_4A-fJ0EucGGGm2a8Fz0JsW1aLMKElFU/s1600/to+elliniko+sxedio+gia+ton+Eastmed+pipeline.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY_KaR6srXgpJxr_SrncWZH_J5keg4OKNfmSWXvaQW1nqnd8ULXMOS89Y-OmL5-QlbUzeHOIG9OGZFoo56HjRIPsqAXpUVE9XYQYsYNfnv9Jl_4A-fJ0EucGGGm2a8Fz0JsW1aLMKElFU/s640/to+elliniko+sxedio+gia+ton+Eastmed+pipeline.jpg" width="640" /></a></div>
 
<blockquote class="tr_bq">
Η συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ αφήνει εκτός ενεργειακού παιχνιδιού την Τουρκία… Αναγκαία η δημιουργία μιας νέας στρατηγικής «επίλυσης» στο Κυπριακό που θα διατηρήσει την Κύπρο στον ενεργειακό άξονα της Τουρκίας και όχι της ΕΕ, τονίζει Τούρκος στρατηγικός αναλυτής</blockquote>
 
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΠΟΥΛΛΑΔΟΥ (ΣΗΜΕΡΙΝΗ) 
Στην ανάγκη η Τουρκία να αναζητήσει νέα στρατηγική προς επίλυση του Κυπριακού, με αφορμή την ανακάλυψη του φυσικού αερίου στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσόγειου, αναφέρθηκε σε χθεσινή του ανάλυση ο Τούρκος στρατηγικός αναλυτής Μπερίκ Γκιουνάι. Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Χουριέτ», που φέρει τον τίτλο «Μπορεί το φυσικό αέριο να επιλύσει το κυπριακό ζήτημα;», ο Τούρκος καθηγητής, που συνεργάζεται επίσης με το Στρατηγικό Ινστιτούτο «Hazar» της Τουρκίας, κάνοντας μια εκτενή ανάλυση των ενεργειακών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τόνισε τη σημασία προσπάθειας εξεύρεσης λύσης, ούτως ώστε η Τουρκία να μη μείνει οριστικά εκτός ενεργειακού παιχνιδιού. 
Αναζήτηση πηγών από Ε.Ε. 
Συγκεκριμένα, αναφέρει πως η ανάγκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης γι’ απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο με αφορμή και το Ουκρανικό, οδήγησε την Ένωση σε αναζήτηση νέων ενεργειακών πηγών όπως το Αζερμπαϊτζάν (αγωγός TANAP), το Βόρειο Ιράκ, ακόμη και το Ιράν, γεγονός που εξηγεί και τη θετική στάση της Ε.Ε. στις συζητήσεις για το ενεργειακό πρόγραμμα της χώρας. Ωστόσο, τονίζει ο Τούρκος στρατηγικός αναλυτής, καμία από αυτές τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας δεν αποτελεί ευρωπαϊκό έδαφος, γεγονός που οδήγησε την Ένωση σε πιο ενεργό εμπλοκή στα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου η «Νότια Κύπρος», όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία, αποτελεί κράτος-μέλος. 
Η Κύπρος στο επίκεντρο 
Σύμφωνα με τον Γκιουνάι, η μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω της πιο σύντομης, φτηνής και ασφαλέστερης οδού αποτελεί προτεραιότητα για την Ε.Ε. «Το Ισραήλ είναι η ηγέτιδα χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο στο θέμα του φυσικού αερίου. Κατά την αντίληψη του Ισραήλ, η γραμμή Λιβάνου-Συρίας-Τουρκίας θα πρέπει να είναι η διαδρομή για να μεταφέρουν φυσικό αέριο στην ευρωπαϊκή αγορά. Ωστόσο, επί του παρόντος δεν είναι δυνατόν, λόγω του συριακού πολέμου και των κακών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ», αναφέρει ο καθηγητής, προσθέτοντας: «Επίσης, από πλευράς ΕΕ, στο πλαίσιο της αυξανόμενης ζήτησης ενέργειας είναι η εξεύρεση ενός τρόπου για να φέρει αυτό το φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Από αυτό το σημείο και μετά, όλη η προσοχή είναι στραμμένη στην Κύπρο». 
Νέα στρατηγική… 
Κατά την εκτίμησή του, η πολιτική αστάθεια στην Κύπρο λόγω του διαχωρισμού που υπάρχει, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ανάγκη της Ε.Ε. για ενέργεια, πιέζει την Ευρώπη για άμεση λύση του Κυπριακού, γεγονός που αντιλήφθηκε και η ίδια η Τουρκία, που αναπροσαρμόζει την στρατηγική της. «Από την άλλη πλευρά, τα οικονομικά προβλήματα τόσο της Βόρειας όσο και της Νότιας Κύπρου, και η επιθυμία των Κυπρίων για επανένωση ως αποτέλεσμα των πρόσφατων κυβερνητικών αλλαγών και στις δύο πλευρές, κατέστησε αναγκαία για την Τουρκία τη χάραξη νέων στρατηγικών στο Κυπριακό», εξήγησε χαρακτηριστικά. 
Ενοχλεί η συνεργασία 
Στη συνέχεια, ο Τούρκος αναλυτής αναφέρεται στην πρόσφατη τετραμερή ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ, η οποία, όπως λέει, αποσκοπεί στην άμεση μεταφορά του αερίου της Μεσογείου στην Ευρώπη. Ωστόσο, σημειώνει, ο διάδρομος που θα δημιουργηθεί δεν πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά από πολιτικές αποφάσεις, αλλά και από τα ενεργειακά κόστη που επιβάλλουν οι εταιρείες εξόρυξης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Δρ Γκιουνάι, χωρίς φυσικά να συνυπολογίζει τα πολλαπλά εσωτερικά προβλήματα που ταλανίζουν την Τουρκία, υποστηρίζει ότι είναι αδύνατον να μεταφερθεί το φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές χώρες χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ο «ασφαλής» και «γρήγορος» δρόμος της Τουρκίας. 
Ο ίδιος προχωρεί ένα βήμα παραπέρα σημειώνοντας: «Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία θα πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική στην Κύπρο, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, αλλά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα συμφέροντά της ως εγγυήτρια χώρα. Η Τουρκία χρειάζεται μια στρατηγική που θα οδηγήσει σε μια επανενωμένη Κύπρο, στην οποία οι δύο πλευρές θα έχουν ίσα δικαιώματα όσον αφορά την πολιτική, τη διοίκηση και την ενέργεια, αλλά υπό την προστασία της Τουρκίας (εγγυήσεις), σε αντίθεση με το 1960, όταν οι Έλληνες είχαν το πλεονέκτημα». 
Εκτός παιγνιδιού η Τουρκία 
Πρέπει επίσης να ληφθεί υπ’ όψιν, σημειώνει, ότι ενόσω η Τουρκία ακολουθεί μια πολιτική αδιεξόδου στο Κυπριακό για τη λύση, μπορεί να μείνει εκτός παιγνιδιού. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει και τα άλλα μέρη κάνουν βήματα χωρίς την Τουρκία. Η ΕΕ, η οποία θα έχει ήδη εισαγόμενο φυσικό αέριο από το κράτος-μέλος της (Κύπρος), θα αγοράσει επίσης φυσικό αέριο από το Ισραήλ και την Αίγυπτο για τη δική της ενεργειακή ασφάλεια», είπε, προσθέτοντας ότι «είναι βέβαιο ότι το φυσικό αέριο θα φθάσει στην ευρωπαϊκή αγορά, είτε μας αρέσει είτε όχι, και η Τουρκία δεν πρέπει ποτέ να υποτιμήσει ότι οι αγωγοί μπορούν να περάσουν μέσα από την Ελλάδα, ακόμη και αν αυτή η διαδρομή είναι πιο δαπανηρή». Σημαντική είναι επίσης η παρατήρηση του καθηγητή, πως η ανεργία στη «Βόρεια Κύπρο», οι οικονομικές συνθήκες, η στάση των νέων και τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η «Βόρεια Κύπρος» μετατοπίζεται σταδιακά προς την πλευρά της ΕΕ. 
Ως εκ τούτου, καταλήγει, είναι αναγκαίο για την Τουρκία να δημιουργήσει μια νέα κυπριακή στρατηγική, που θα διατηρήσει την Κύπρο στον άξονα της Τουρκίας και όχι της ΕΕ, ώστε οι αγωγοί φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου να περάσουν μέσω της Τουρκίας, ώστε αυτή να καταστεί ένας αποτελεσματικός παίκτης στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. «Τέλος, η πιθανή επανένωση της Κύπρου πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από την Τουρκία», ανέφερε. 
 
<a href="http://on-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Τουρκία, Ο αγωγός East Med και Η… Ενοχλητική Συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ

Η συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ αφήνει εκτός ενεργειακού παιχνιδιού την Τουρκία… Αναγκαία η δημιουργία μιας νέας στρατηγικής...

Διαβάστε την συνέχεια

Άλλο δημοσκόπηση, άλλο ψυχροπολεμικό κλίμα κατά της Ρωσίας

Ellada simera 0 κόσμος 15:28

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mx55QADvfCG6NgotclvnY7tGQpotPG7ErUq7quSED2_Hc02NQ_BeCemJmj7LC50feX2VHQfWvK6OWWPn6SE-k6HgFPCFGdtOUempXV8iraFQ-Dbbw23m61ZYm3ZrW625lhOPkrlcLz8/s1600/poytin5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3mx55QADvfCG6NgotclvnY7tGQpotPG7ErUq7quSED2_Hc02NQ_BeCemJmj7LC50feX2VHQfWvK6OWWPn6SE-k6HgFPCFGdtOUempXV8iraFQ-Dbbw23m61ZYm3ZrW625lhOPkrlcLz8/s640/poytin5.jpg" width="640" /></a></div>
 
Το να καταστρατηγήσει μια χώρα τους κανόνες του διεθνές δικαίου είναι στη διακριτική της ευχέρεια και η Ρωσία μπορεί να εμφανίζει εαυτόν ως τον πρωτοπόρο στην αλλαγή της παγκόσμιας τάξης, αλλά στην πραγματικότητα, για τους άλλους, όλο και περισσότερο, θεωρείται ως ένας αλαζόνας δρων και ως θλιβερός ηττημένος της διεθνούς σκηνής. Τα ρωσικά μέσα, χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό, μετέδωσαν τα αποτελέσματα δημοσκόπησης του Pew Research Center poll, για τη Ρωσία και πως την αντιμετωπίζουν οι λοιπές χώρες. 
The Jamestown Foundation 
Σύμφωνα με την έρευνα, θετική άποψη για τη Ρωσία έχει μόνο το 22% των ερωτηθέντων, σε σχέση με το 37%, το 2013. Το 67% των ερωτηθέντων έχει, μάλιστα, αρνητική άποψη για τη Ρωσία. Λιγότερο θετική άποψη για τη Ρωσία έχουν και οι Κινέζοι, πλέον. 
Το ποσοστό αποδοχής της Ρωσίας στην Κίνα, από 66%, το 2014, πέφτει τώρα στο 51%, αν και οι Ρώσοι, αντίθετα, σε ποσοστό 79%, έχουν θετική άποψη για την Κίνα. Η αλλαγή στάσης της Κίνας έχει σαφώς να κάνει με τις ρωσικές κινήσεις στην Ουκρανία, αλλά και με την δραματική χειροτέρευση της οικονομικής κατάστασης της Ρωσίας. 
Η Κίνα αντιμετωπίζει τα δικά της σοβαρά οικονομικά προβλήματα και έτσι είναι πολύ προσεκτική όσον αφορά τις επενδύσεις στη Ρωσία, σε μια Ρωσία που αρνείται, πάντως, πως αντιμετωπίζει πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι στο πρώτο μισό του 2015, οι εισαγωγές της έπεσαν κατά 40%. Η ύφεση της ρωσικής οικονομίας υπονομεύει κατά συνέπεια, τη σχεδιαζόμενη σύνδεση της υπό ρωσικό έλεγχο Ευρασιατικής Ένωσης με την κινεζική ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού. 
 
Την ίδια ώρα, η μη ουσιαστική διείσδυση της Ρωσίας στην Ασία, φάνηκε στην τελευταία συνεδρίαση των Νοτιοανατολικών Ασιατικών Κρατών, στις 6 Αυγούστου, στη Μαλαισία, όταν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ αντιμετώπισε τις σκληρές επικρίσεις των άλλων υπουργών, σχετικά με το ρωσικό βέτο, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη διεξαγωγή επίσημης έρευνας για την κατάρριψη του μαλαισιανού Boeing της πτήσης ΜΗ17 στην Ουκρανία. 
Η Ρωσία, παράλληλα, δεν ήταν σε θέση να συνεισφέρει στον διάλογο για ζωτικής σημασίας ζητήματα στην Ασία, όπως για παράδειγμα τη διαμάχη στη Νότια Κινεζική Θάλασσα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει ο Λαβρόφ ήταν να κατηγορήσει τον Αμερικανό πρόεδρο ότι δεν τηρεί τις υποσχέσεις του για την αντιπυραυλική ασπίδα. 
Παρά το γεγονός πως η Ρωσία διακηρύσσει πως σκοπεύει να στρέψει το πολιτικό της βάρος προς την Ασία, παραμένει αγκιστρωμένη στην σύγκρουσή της στην Ευρώπη, με την Ουκρανία. Και είναι στην Ευρώπη που η Ρωσία συγκεντρώνει τις πλέον αρνητικές γνώμες, που φτάνουν σε ποσοστό 70% σε Γερμανία και Γαλλία. Στην Ισπανία, μάλιστα, οι αρνητικές γνώμες για τον πρόεδρο Πούτιν φτάνουν το 92%. 
Την ίδια ώρα ένα ποσοστό 70% των Ρώσων έχει αρνητική γνώμη για την ΕΕ. Οι εξαγωγές ενέργειας που αποτελούσαν τον πυλώνα των σχέσεων Ρωσίας-ΕΕ, αποτελούν πλέον πηγή συγκρούσεων, με τη Gazprom να αποτελεί στόχο των δυτικών κυρώσεων. 
Μερικές ημέρες πριν Γαλλία ακύρωσε την συμφωνία για την πώληση των δύο ελικοπτεροφόρων της κλάσης Mistral στη Ρωσία, επιστρέφοντας τα χρήματα που έλαβε. Η Μόσχα μπορεί να είναι χαρούμενη που έλαβε τα χρήματα αυτά, αλλά την ίδια ώρα έχει να αντιμετωπίσει τους πρώην μετόχους της πετρελαϊκής εταιρείας Yukos, την οποία ο Πούτιν έκλεισε το 2007, αλλά τώρα, έχοντας κερδίσει την υπόθεση στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, απαιτούν αποζημίωση 50 δισ. δολάρια. 
Η Ρωσία δεν αποτελεί το μοναδικό πρόβλημα της Ευρώπης. Ούτε όμως η ελληνική κρίση, ούτε η εισροή μεταναστών στη Μεσόγειο μπορούν να επιλυθούν με την συνδρομή της Ρωσίας. Η Ρωσία, στη Συρία, αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/11/Russian_Economy_Kremlin.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-116758" height="265" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/11/Russian_Economy_Kremlin.jpg" title="Russian_Economy_Kremlin" width="400" /></a> 
Η τελευταία απόπειρα της Ρωσίας να σχηματίσει μια συμμαχία κατά του ΙΚ στην οποία θα περιλαμβανόταν και το καθεστώς Άσαντ, δεν βοηθά. Η Ρωσία γνωρίζει πως η πρόσφατη συμφωνία ΗΠΑ-Τουρκίας δεν έχει γερές βάσεις και προσπαθεί να την ακυρώσει, ουσιαστικά, προβάλλοντας τις διαφωνίες μεταξύ Αμερικανών και Τούρκων. 
Ο ελιγμός αυτός όμως κοστίζει στην Ρωσία. Στην Ιορδανία οι αρνητικές γνώμες για τη Ρωσία φτάνουν στο 80%, ενώ στο Ισραήλ, το 72%. Ακόμα και στην Τουρκία, μόλις το 15% έχει θετική άποψη για τη Ρωσία. 
Ο Πούτιν μπορεί, φυσικά, να μη λάβει καθόλου υπόψη του την έρευνα αυτή και να υποθέσει πως οι ηγέτες των άλλων χωρών θα εξακολουθήσουν να συνομιλούν σοβαρά μαζί του για όσο διάστημα έχει την στήριξη του ρωσικού λαού. Ωστόσο, ο Πούτιν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στη διατήρηση του «πατριωτικού» ζήλου των Ρώσων, εν μέσω βαθιάς οικονομικής ύφεσης. 
Ο ίδιος διέταξε την καταστροφή τροφίμων που λαθραία πέρασαν στη Ρωσία από την Ευρώπη, παρά την απαγόρευση των εισαγωγών. Παρά την προπαγάνδα του καθεστώτος, οι περισσότεροι Ρώσοι δεν είδαν με καλό μάτι την καταστροφή τροφίμων την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες περνούν κάθε μήνα, κάτω από τη γραμμή του ορίου της φτώχειας. 
Πριν από επτά χρόνια η Ρωσία είχε επιτεθεί τη Γεωργία. Αυτό που τότε θεωρήθηκε νίκη, μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί ως η χειρότερη καταστροφή στη ρωσική ιστορία. Φυσικά, ο πόλεμος εκείνος ένωσε τους Ρώσους και πολιτικά ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμος στον Πούτιν, ο οποίος πρόβαλε την άποψη πως η Δύση ήταν αδύναμη και όχι ενωμένη. 
Σχεδόν ενάμιση χρόνο πριν, ο Πούτιν επανέλαβε το πατριωτικό σενάριο, προσαρτώντας την Κριμαία. Ο εντυπωσιακός αυτός θρίαμβος, όμως, του άφησε επίσης κληρονομιά τον εφιάλτη του πολέμου στην Αν. Ουκρανία. Βασίστηκε και πάλι στην ατολμία των δυτικών ηγετών. 
Δεν υπολόγισε όμως το βάθος της αγανάκτησης που προκάλεσε στην κοινή γνώμη των χωρών της Δύσης, η οποία τον υποχρέωσε να εμμείνει στην σκληρή γραμμή, προσπαθώντας, χωρίς αποτέλεσμα, να υπονομεύσει την ενότητα των δυτικών. 
 
Κάθε σφάλμα του Ρώσου προέδρου γίνεται προσπάθεια να διορθωθεί με μια νέα επίδειξη επιθετικότητας και πίεσης στο εσωτερικό της Ρωσίας. Η ελίτ όμως της Ρωσίας, ολοένα και περισσότερο, ανησυχεί για το πιο νέο σφάλμα του Κρεμλίνου θα αποδειχθεί το καθοριστικό. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Άλλο δημοσκόπηση, άλλο ψυχροπολεμικό κλίμα κατά της Ρωσίας

Το να καταστρατηγήσει μια χώρα τους κανόνες του διεθνές δικαίου είναι στη διακριτική της ευχέρεια και η Ρωσία μπορεί να εμφανίζει εαυτόν ...

Διαβάστε την συνέχεια

Al Quds Al Arabi: Η αρχή του τέλους του πολέμου στη Συρία;

Ellada simera 0 κόσμος 15:24

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCapqy6dacgHahMXoS5wzs_A8vrNhiCK6sCN5XqouTGcxoqbpA-5wNpGV0hEQErxlKZMCtVhrRfmOhQyR_Cx3M88DejrGVxHiFTP25RXhhXVE81BGZuI3YJk0TgeaP0G8jxf16-zG4NE/s1600/Adel+Al-Jubeir.+labrof+gia+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyCapqy6dacgHahMXoS5wzs_A8vrNhiCK6sCN5XqouTGcxoqbpA-5wNpGV0hEQErxlKZMCtVhrRfmOhQyR_Cx3M88DejrGVxHiFTP25RXhhXVE81BGZuI3YJk0TgeaP0G8jxf16-zG4NE/s640/Adel+Al-Jubeir.+labrof+gia+syria.jpg" width="640" /></a></div>
 
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις που καταδεικνύουν πως το «παιχνίδι» στην Συρία οδεύει προς το τέλος του. Η σημαντικότερη από τις ενδείξεις αυτές αφορά την εμπλοκή της Τουρκίας στην συριακή αρένα, για πρώτη φορά, από την έναρξη της εκεί σύγκρουσης. 
 
Του Dr. Abdul Wahab Al-Effendi 
ΠΗΓΗ: Al Quds Al Arabi 
ΑΠΟΔΟΣΗ: Παντελής Καρύκας 
Η τουρκική εμπλοκή έχει τον σκοπό, αλλά και τις συνέπειές της και αυτό διότι η Τουρκία όχι μόνο εμπλέκεται σε μια αποφασιστική σύγκρουση, με όλες τις δυνάμεις της, αλλά και διότι υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ και τη διεθνή, κατά του ΙΚ, συμμαχία. Η Τουρκία εμπλέκεται στην σύγκρουση γιατί η απειλή της διαλυόμενης Συρίας επηρεάζει τα εθνικά της συμφέροντα. 
Την ίδια ώρα η εμφάνιση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ στο Κατάρ, μαζί με τον Αμερικανό ομόλογό του Κέρι, έχει τη δική της σημασία. Για τις χώρες του Κόλπου η παρουσία του Λαβρόφ σηματοδοτεί την εγκατάλειψη του Άσαντ από τη Μόσχα. 
Παράλληλα το Ιράν ανακοίνωσε πως σκοπεύει να αναλάβει διπλωματική πρωτοβουλία για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στην συριακή κρίση, ενώ η Ρωσία καλεί στη Μόσχα τους ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης. Όλα αυτά αποτελούν ενδείξεις πως Ρωσία και Ιράν, προσβλέπουν στον τερματισμό της συριακής κρίσης που κόστισε, σε αμφότερες τις χώρες αυτές, αρκετά. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/05/Syria_burning_villages.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-129793" height="250" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2015/05/Syria_burning_villages.jpg" title="Syria_burning_villages" width="400" /></a> 
Υπάρχουν δύο εξηγήσεις για τις κινήσεις αυτές. Οι σύμμαχοι του συριακού καθεστώτος, με πρώτο το Ιράν, υποστηρίζουν πως υπάρχει πλέον μια διεθνής στροφή αποδοχής της επιβίωσης του καθεστώτος Άσαντ, καθώς, όπως πιστεύουν, η απειλή του ΙΚ, η εξέλιξη του χειρότερου σεναρίου στις χώρες όπου επιβλήθηκε η «Αραβική Άνοιξη», αλλά και η στροφή, κυρίως, της Αιγύπτου, υπέρ του Άσαντ, δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα που επιβάλει την ανοχή του καθεστώτος από τις δυνάμεις που προσέβλεπαν στην πτώση του. 
Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι δυνάμεις που αντιμάχονταν τον Άσαντ θα σταματήσουν να ενισχύουν την αντιπολίτευση και ίσως ακόμα να επιτρέψουν στο καθεστώς να ασκήσει την ισχύ του στην Συρία για να επιβάλει την ασφάλεια και την σταθερότητα. Η εξέλιξη αυτή διευκολύνεται από την υπογραφή της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με τη Δύση και τις συνεπακόλουθες συμφωνίες στα πεδία της οικονομίας, της πολιτικής και της ασφάλειας. 
Από την άλλη πλευρά υπάρχει και μια εναλλακτική οπτική. Η συμφωνία Ρωσίας – Ιράν για την εγκατάλειψη του καθεστώτος Άσαντ θα έχει κέρδη, για τις χώρες αυτές, σε άλλα επίπεδα. Το Ιράν χάνει τη μάχη της Υεμένης, όπου στήριξε τους σιίτες Χούτι και δεν μπορεί να αντέξει ανάλογο πλήγμα και στην Συρία. 
Και η εμπλοκή της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ στη Συρία οδηγεί σε ήττα της ιρανικής πολιτικής στη Συρία, καθώς το συριακό καθεστώς θα χάσει το πλεονέκτημα του ελέγχου του εναέριου χώρου που είχε, το μόνο σοβαρό που του απέμενε, μετά την εξάντληση των χερσαίων του δυνάμεων. 
Κατά συνέπεια το Ιράν πρέπει να προλάβει την κατάρρευση του καθεστώτος επιτυγχάνοντας μια συμφωνία για να σώσει ότι μπορεί να σωθεί και η οποία θα μετατρέψει την αναπόφευκτη πτώση του καθεστώτος σε κέρδος για το Ιράν, στο οποίο θα πιστωθεί η αλλαγή καθεστώτος. 
Η Ρωσία επίσης χρειάζεται μια συμφωνία στην Συρία, καθώς η συμφωνία Δύσης-Ιράν σημαίνει πως χάνει την ειδική θέση που κατείχε στην ιρανική πολιτική, όντας υποχρεωμένη να ανταγωνιστεί, πλέον, τις δυτικές εταιρείες, μετά το άνοιγμα του Ιράν προς τη Δύση, λόγω της συμφωνίας για το πυρηνικό του πρόγραμμα. 
Η Ρωσία κέρδιζε μέχρι στιγμής, από τη διεθνή απομόνωση του Ιράν. Η Ρωσία, λοιπόν, επιδιώκει συμφωνία για την Συρία για να σώσει ότι μπορεί, πριν να είναι πολύ αργά. Η Ρωσία δεν έχει ζωτικά συμφέροντα στην Συρία και απλώς υποστηρίζει το Ιράν. Άρα θα την εξυπηρετούσε να παζαρέψει το καθεστώς Άσαντ με κάτι που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της στην Αν. Ευρώπη, ειδικά στην Ουκρανία ή τον Καύκασο, όπου το Ιράν είναι ανταγωνιστής και όχι σύμμαχος. 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/12/Turkey_Syria_Iraq_Iran.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-117660" height="225" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/12/Turkey_Syria_Iraq_Iran.jpg" title="Turkey_Syria_Iraq_Iran" width="400" /></a> 
Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις είναι μπροστά για τις αντιμαχόμενες μερίδες, ξεκινώντας από την προσπάθεια επιτυχούς συντονισμού της αμερικανοτουρκικής συνεργασίας για την επιβολή ζώνης ασφαλείας στη βόρεια Συρία, η οποία θα δώσει στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό μια ασφαλή βάση επιχειρήσεων και υποστήριξής του από το πυροβολικό και την αεροπορία της Τουρκίας και των συμμάχων της. Επίσης η επιβολή της ζώνης αυτής θα βοηθήσει στο πρόβλημα των προσφύγων, το οποίο έχει μετατραπεί σε ζήτημα ασφάλειας για την Ευρώπη. 
Η επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ αποτελεί πλέον αυταπάτη, καθώς αποτελεί κάτι περισσότερο από καταστροφή για τους υποστηρικτές του καθεστώτος. Και αυτό γιατί η Συρία έχει μετατραπεί, για τους υποστηρικτές του Άσαντ, σε μαύρη τρύπα που απορροφά τις ζωτικές τους δυνάμεις, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. 
Το Ιράν έχει εκτεθεί πολιτικά και θρησκευτικά και έχει την υποστήριξη πληθυσμιακών ομάδων στην περιοχή, υποστηρίζοντας τα εγκλήματα του καθεστώτος. Το Ιράν έχασε, επίσης, τη Χεζμπολάχ, εμπλέκοντάς την στον συριακό εφιάλτη. Αν το καθεστώς Άσαντ επιβιώσει θα συμπεριφερθεί χειρότερα αυξάνοντας το ηθικό και οικονομικό κόστος για την Τεχεράνη, όπως συνέβη με τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν. 
Η διαιώνιση της παρούσας κατάστασης στην Συρία θα είναι αδύνατη χωρίς τα δυτική υποστήριξη και δεν θα υπάρξει, καθώς, δεν παρέχονται τα επιθυμητά ανταλλάγματα για μια τέτοια υποστήριξη. Οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την επιβίωση του καθεστώτος Άσαντ είναι μεγάλοι για τη Δύση. 
 
Ένας από αυτούς είναι η προσφυγοποίηση ακόμα περισσότερων Σύρων, ίσως και Λιβανέζων, οι οποίοι θα κινηθούν προς την Ευρώπη, αποσταθεροποιώντας την. Η συριακή κρίση, σε κάθε περίπτωση, αποφασίζεται από την εμπλοκή της Τουρκίας και τη δημιουργία της ζώνης ασφαλείας στη βόρεια Συρία. Οι σοφότεροι, σε Ρωσία και Ιράν κατανοούν πως αυτό είναι το τέλος του παιχνιδιού και προσπαθούν να κερδίσουν κάτι πριν να είναι αργά. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>