Γιατί η Λιβύη είναι ο «κεντρικός πυλώνας» της πολιτικής της Τουρκίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyO1Hz2HGa7LXkAEtXFdhn_1by9JFjftU8VFJpOODwIRcbR1kX6iUOnH-XnLzYEXvaCl_VKNP-XyXASp1blzmOjUCY6FJKjh7ORNBVCkm3A5gnD345YGFnME1WFj4GnLTQo2ncPjeldk/s1600/LIBYA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1558" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvyO1Hz2HGa7LXkAEtXFdhn_1by9JFjftU8VFJpOODwIRcbR1kX6iUOnH-XnLzYEXvaCl_VKNP-XyXASp1blzmOjUCY6FJKjh7ORNBVCkm3A5gnD345YGFnME1WFj4GnLTQo2ncPjeldk/s640/LIBYA.jpg" width="622" /></a></div> Του <b>Σάββα Καλεντερίδη</b><br />Η Λιβύη είναι ο «κεντρικός πυλώνας» της πολιτικής της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο και το Αιγαίο. Το άρθρο του ahvlanews που μεταφράσαμε το αποδεικνύει, πέραν του ότι είναι εξαιρετικά διαφωτιστικό αλλά και διδακτικό από κάθε άποψη, κυρίως για όσους σχεδιάζουν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.<div> <br />Η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει στρατιωτική βάση στον Νίγηρα;<br />Του <b><i>Μπουράκ Τουιγκάν.</i></b><br /><br />Την τελευταία εβδομάδα η Τουρκία έκανε ενδιαφέρουσες κινήσεις προς το κράτος του Νίγηρα. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που επισκέφθηκε το Τόγκο, την Ισημερινή Γουινέα και το Νίγηρα, δήλωσε ότι ανάμεσα στις συμφωνίες που είναι να υπογραφούν με την κυβέρνηση του Νίγηρα υπάρχει και μία που αφορά τη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Δήλωσε, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης το θέμα της Λιβύης ήταν στην ημερήσια διάταξη.<br /><br />Στις 25 Ιουλίου, τέσσερις ημέρες μετά την επίσκεψη του Τσαβούσογλου, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνομίλησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο του Νίγηρα Μαχαμαντού Ισουφού. Σύμφωνα με τη δήλωση του Γραφείου Επικοινωνιών της Προεδρίας, οι δύο ηγέτες συζήτησαν περιφερειακά ζητήματα, το θέμα της ανάπτυξης των διμερών σχέσεων και την καταπολέμηση του κορονοϊού.<br /><br />Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού η Τουρκία έστειλε βοήθεια και στον Νίγηρα όπου δραστηριοποιούνται επίσημες τουρκικές υπηρεσίες, όπως το Τουρκικό Ίδρυμα TIKA, το Ίδρυμα Maarif Vakfı και το Ινστιτούτο Yunus Emre.<br /><br />Ο Νίγηρας, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στη Δυτική Αφρική, με πάνω από το 80% του εδάφους στην έρημο της Σαχάρας. Έχει πληθυσμό πάνω από 22 εκατομμύρια, στην πλειονότητά τους νέοι.<br /><br />Συνορεύει με τη Λιβύη στο Βορρά, την παλιά αποικία της Γαλλίας. Οι γαλλικές εταιρείες επεξεργάζονται το ουράνιο που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες πηγές εισοδήματος της χώρας. Στην πρωτεύουσα Νιαμέϊ υπάρχει μια βάση drone που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.<br /><br />Ο Νίγηρας είναι μια από τις χώρες-στόχους τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η Αλ Κάιντα και το ISIS τα τελευταία χρόνια. Όπως οι ΗΠΑ, και η Γαλλία οργανώνει συχνά επιχειρήσεις εναντίον τους στο Τσαντ, το Μάλι, καθώς και στον Νίγηρα.<br /><br />Οι Τουαρέγκ (μία νομαδική φυλή της Σαχάρας) κατοικούν στη νότια Λιβύη, στη νότια Αλγερία, στο Μάλι, στη Μπουρκίνα Φάσο και στον Νίγηρα.<br /><br />Το ανοιχτό ενδιαφέρον της Τουρκίας για τον Νίγηρα ξεκίνησε κυρίως τους τελευταίους μήνες που ο πόλεμος στη Λιβύη έχει εισέλθει σε κρίσιμη καμπή.<br /><br />Η Άγκυρα κάνει εντατικές προσπάθειες να εξασφαλίσει την υποστήριξη των γειτονικών χωρών της Λιβύης και να αποκτήσει υπεροχή έναντι των ανταγωνιστών της. Γι’ αυτό στράφηκε πρώτα στην Τυνησία και την Αλγερία.<br /><br />Όμως η αντιπολίτευση στην Τυνησία έδειξε σθεναρή αντίσταση για την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Ο πρόεδρος Κάις Σαϊέντ αναγκάστηκε να πάρει πίσω τη δήλωση στήριξης που έκανε στην αρχή προς την κυβέρνηση της Τρίπολης. Το πιο ισχυρό κόμμα στο Κοινοβούλιο της Τυνησίας, το Κίνημα Ενάχντα που είναι στη γραμμή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και τάσσεται υπέρ της Τουρκίας και της κυβέρνησης Σαράζ, αντιμετώπισε τη σκληρή αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.<br /><br />Και η Αλγερία, όπως η Τυνησία, μετά από τη διπλωματική πίεση της Τουρκίας έδειξε ότι στηρίζει την κυβέρνηση Σαράζ, όμως άλλαξε αργότερα τη στάση της. Η Γαλλία έχει μεγάλο αντίκτυπο στην αλλαγή πολιτικής αυτών των δύο χωρών. Προηγήθηκαν επισκέψεις Γάλλων αξιωματούχων, ενώ στη συνέχεια φιλοξενήθηκαν οι ηγέτες τους στο Παρίσι. Στόχος είναι να μην τεθούν Αλγερία και Τυνησία υπό την επιρροή της Τουρκίας.<br /><br />Η Τουρκία αποδίδει μεγάλη σημασία στον Νίγηρα για τους εξής λόγους:<br /><br />Πρώτον, ο Νίγηρας, όπως και η Λιβύη, είναι μέλος του οργανισμού της Αφρικανικής Ένωσης, που διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην επίλυση των περισσότερων προβλημάτων στην Αφρική. Η Τουρκία πρέπει να κερδίσει την υποστήριξη των χωρών-μελών προκειμένου να επιτύχει μια ισχυρή θέση σε αυτόν τον οργανισμό. Για το σκοπό αυτό, ο Τσαβούσογλου επισκέφθηκε τον Νίγηρα, καθώς και το Τόγκο και την Ισημερινή Γουινέα. Η Τουρκία, θεωρώντας ότι είναι δύσκολο να πετύχει την υποστήριξη των ισχυρών της Αφρικής, αναλαμβάνει οικονομικές και πολιτικές πρωτοβουλίες σε αδύναμες και φτωχές χώρες.<br /><br />Δεύτερον, η Τουρκία θέλει να ενισχύσει τη θέση της απέναντι σε εναταγωνιστικές της χώρες, όπως η Γαλλία και η Αίγυπτος, παίρνοντας με το μέρος της δύο πρώην γαλλικές αποικίες, τον Νίγηρα και το Τσαντ, γειτονικές προς τη Λιβύη. Παρόλο που μόνο η Αλγερία προσκλήθηκε ως γείτονας της Λιβύης στη Διάσκεψη του Βερολίνου τον Ιανουάριο, στην οποία αργότερα προσχώρησε η Τυνησία (η Αίγυπτος ήταν ήδη παρούσα), οι άλλες γειτονικές χώρες, το Σουδάν, το Τσαντ και ο Νίγηρας, δεν πήραν πρόσκληση. Ωστόσο, η Τουρκία, αφού πρώτα τις πάρει με το μέρος της, μπορεί να απαιτήσει να καθίσουν στο τραπέζι των διαποραγματεύσεων και οι χώρες αυτές.<br /><br />Ο ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής Σαμουέλ Ραμανί σε ανάρτηση σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης λέει ότι η Τουρκία, με τη στρατιωτική βάση που σχεδιάζει να ιδρύσει στον Νίγηρα, αποσκοπεί να καταργήσει το περιφερειακό πλεονέκτημα της Αιγύπτου.<br /><br />Τρίτον, στις τάξεις του στρατού του Χαφτάρ υπάρχουν πολλοί μισθοφόροι μαχητές από το Τσαντ και το Σουδάν. Η Τουρκία, από την πλευρά της, μεταφέρει στα μέτωπα της Λιβύης μισθοφόρους τζιχαντιστές από τη Συρία.<br /><br />Όμως, η μεταφορά τους είναι επικίνδυνη και με μεγάλο κόστος. Μάλιστα ορισμένοι, επειδή δεν ικανοποιούνται ορισμένες υποσχέσεις που τους δόθηκαν, είτε αρνούνται να πολεμήσουν είτε προσπαθούν να φύγουν στην Ευρώπη.<br /><br />Ωστόσο, η Τουρκία ανακάλυψε ότι μπορεί να εξαλείψει αυτήν την αδυναμία με μισθοφόρους που μπορεί να βρει στα κράτη της περιοχής. Ορισμένες αραβικές εφημερίδες αναφέρουν ότι κάποιοι Σομαλοί μισθοφόροι που εκπαιδεύτηκαν στο Κατάρ σχεδιάζεται να μεταφερθούν στη Λιβύη.<br /><br />Σε πρίπτωση που η Τουρκία θελήσει να κάνει κάτι τέτοιο, υπάρχει μεγάλος αριθμός νέων στον Νίγηρα που θα δεχτούν να πολεμήσουν στη Λιβύη.<br /><br />Τέταρτον, με τη βάση που θα ιδρύει η Τουρκία στον βόρειο Νίγηρα, κοντά στη νότια Λιβύη, θα αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του Χαφτάρ που την ελέγχουν τώρα. Η νότια Λιβύη βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τοπικών φυλών που τάσσονται υπέρ του Χαφτάρ.<br /><br />Η πολιτική της Τουρκίας στη Λιβύη είναι αντιμέτωπη με αρκετά αδιέξοδα. Τα κυριότερα από αυτά είναι η παρουσία δύο υπερδυνάμεων όπως η Ρωσία και η Γαλλία στο αντίθετο μέτωπο, και η αποφασιστικότητα της Αιγύπτου για στρατιωτική επέμβαση.<br /><br />Επιπλέον, τα έσοδα από το πετρέλαιο για την κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης έχουν μηδενιστεί επειδή ο Χαφτάρ έκλεισε του αγωγούς από τους οποίους γίνονται οι εξαγωγές. Μετά από αυτή την εξέλιξη, το Κατάρ είναι η μόνη χώρα που χρηματοδοτεί τον πόλεμο. Και δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό καλύπτει τα έξοδά του. Σε περίπτωση παράτασης του πολέμου, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η Τουρκία να αντιμετωπίσει σοβαρή οικονομική κρίση.<br /><br />Εκτός από τα παραπάνω αδιέξοδα, υπάρχει η δράση της Ρωσίας στη Συρία και τον Καύκασο, όπου η Μόσχα επιχειρεί να στριμώξει στη γωνία την Τουρκία· επίσης υπάρχει το μέτωπο που έχουν συμπήξει στην Ανατολική Μεσόγειο η Γαλλία με την Ελλάδα εναντίον της Τουρκίας. Αν προστεθεί και αλλαγή στάσης, η αποστασιοποίηση, που επιχειρείται σιγά-σιγά από Ηνωμένες Πολιτείες έναντι της Τουρκίας, όλα αυτά ωθούν την Άγκυρα σε αναζήτηση διάφορων άλλων επιλογών.<br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Λιβύη είναι ο «κεντρικός πυλώνας» της πολιτικής της Τουρκίας

Του Σάββα Καλεντερίδη Η Λιβύη είναι ο «κεντρικός πυλώνας» της πολιτικής της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο και το Αιγαίο. Το ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Ελληνικές Belh@rra. Πολύ σκληρές για να πεθάνουν! Συνεχίζεται η γαλλική προσπάθεια;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-S9fltlHSM2kRACKkRQ4eunEDWYFARwbImS7M6J81VhKmp2V362CVBSuT6tvf0yTdtnwLhO8VFB7bxJUQl8B9TlF2kgC-Xbm5UoJ8B01lF7xJXvEOVBMqnLlg87EOPtnQBbgNpwYIhxY/s1600/FDI-Belh%2540rra.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="616" data-original-width="925" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-S9fltlHSM2kRACKkRQ4eunEDWYFARwbImS7M6J81VhKmp2V362CVBSuT6tvf0yTdtnwLhO8VFB7bxJUQl8B9TlF2kgC-Xbm5UoJ8B01lF7xJXvEOVBMqnLlg87EOPtnQBbgNpwYIhxY/s640/FDI-Belh%2540rra.jpg" width="640" /></a></div> <br />Τελικά η προσπάθεια και οι χιλιάδες εργατοώρες που έχει δαπανήσει το Υπουργείο Άμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό στις διαπραγματεύσεις για τις Belh@rra Helleniques (συνεχίζουμε να “διεκδικούμε” το όνομα), ίσως δεν πάνε τελείως χαμένες. Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως οι Γάλλοι δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια, παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό ΥΠΟΙΚ ήταν πολύ ξεκάθαρο, και μαζί με την πολιτική ηγεσία απέρριψαν τις γαλλικές τελικές προτάσεις. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν μόνο η υπερβολικά υψηλή τιμή, αλλά και το πολύ κακό χρηματοδοτικό μοντέλο που πρότειναν οι Γάλλοι.<br /><br />Αν και περιμέναμε πως το θέμα είχε λήξει, εντούτοις μαθαίνουμε πως οι Γάλλοι δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε πως η πώληση των Belh@rra είναι μια καθαρά πολιτική απόφαση από την αρχή, και ουσιαστικά η Γαλλική Προεδρία άνοιξε το δρόμο για την Naval Group. H εταιρεία, που σημειωτέον έχει υψηλές πωλήσεις σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά κύριο λόγο, ξεκίνησε να “στήνει” την πώληση με καθαρά εμπορικά κριτήρια, ενώ η Ελλάδα ήταν σαφής από την πρώτη στιγμή πως επιθυμεί διακρατική συμφωνία (το κοντινότερο σε αυτό που λέμε FMS με τις ΗΠΑ).<br /><br />Αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος των αλλαγών που ήθελε το ΠΝ για να αξιοποιήσει τα πλοία (CIWS που ουσιαστικά θα είναι το Strales, αλλά και συμπληρωματική Α/Α άμυνα που θα είναι οι RAM), καθώς η προσθήκη της δυνατότητας εκτόξευσης των SCALP Naval, έφερε τελικά το “διαζύγιο”. Η όλη διακοπή των συνομιλιών έγινε σε καθαρά εμπορικό επίπεδο, και δεν έγινε σε διακρατικό. Δηλαδή, όσα γράφονται περί “ελληνογαλλικού διαζυγίου” είναι τελείως μπούρδες. Η Ελλάδα και η Γαλλία παραμένουν κοντά, και η αμυντική συνεργασία θα πυκνώσει. Αν οι Γάλλοι ανέμεναν δυο φρεγάτες για να συνεχίσουν να μας αγαπούν, αλίμονό μας, και θα ήταν και ντροπή τους. Ας μην τους υποτιμούμε, δεν αξίζει η Γαλλία τέτοια αντιμετώπιση. Άλλο Γαλλία, άλλο Dassault, Thales, Naval Group κλπ μην μπερδεύουμε εταιρικά συμφέροντα με εθνικά. Αν ήταν έτσι, να έβγαζε η κυβέρνηση με φετβά να αγοράζουμε όλοι Citroen και Peugeot, ή να αποφάσιζαν όλες οι ελληνικές ομάδες ποδοσφαίρου να χάνουν στην Ευρώπη από τις αντίστοιχες γαλλικές…<br /><br />Οι Γάλλοι φαίνεται πως δεν εγκαταλείπουν, αλλά συνεχίζουν να προσπαθούν, και αυτό είναι προς τιμή τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως υπάρχει περιθώριο μείωσης της τιμής, με την πιθανή μετακύλιση κόστους ανάπτυξης από την Ελλάδα στη Γαλλία. Αν δηλαδή οι Γάλλοι αποδεχτούν για παράδειγμα να απορροφήσουν αυτοί την τιμή ενσωμάτωσης των ρουτινών και λύσεων βολής του STRALES στο SETIS, αλλά και του RAM (που δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, αλλά ας μην γράψουμε καλύτερα πόσα ζητήθηκαν για την ενσωμάτωση και μόνο στο SETIS) τότε η τιμή έχει πέσει σημαντικά. Θεωρούμε πως ένα κομμάτι του κόστους περιλαμβάνει την τοποθέτηση συστήματος ECM, που η αρχική σχεδίαση δεν διαθέτει.<br /><br />Το σίγουρο είναι πως το ΠΝ συνεχίζει να θεωρεί εξαιρετικά ικανά τα πλοία, και πως μπορούν να συνεισφέρουν. Αν οι Γάλλοι επανέλθουν με μια καλή τιμή, καλύτερη από αυτή που έχουν δώσει στην αρχή, τότε όλα είναι ανοιχτά. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, πολλές φορές το φθηνό είναι ακριβό και αντίστροφα. Αν το χρηματοδοτικό είναι εμπροσθοβαρές, τότε η Ελλάδα δεν μπορεί να αγοράσει ούτε τράτα. Αν υπάρξει ένα καλό χρηματοδοτικό, που θα απλωθεί σε βάθος χρόνου, τότε αλλάζει η κατάσταση. Το πρόβλημα είναι πως το ΥΠΟΙΚ δεν μπορούσε να καλύψει τις απαιτήσεις τους, χωρίς να κόψει από άλλα προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Κι όταν εννοούμε από “άλλα”, εννοούμε από όλα πλην αυτών που τρέχουν. Έτσι, στο τέλος της δεκαετίας θα είχαμε 84 F-16V και τις 2 FDI. Τίποτε άλλο.<br /><br />Αν λοιπόν υπάρξει εμπλοκή γαλλικών τραπεζών, ειδικά τώρα που τα επιτόκια στην ΕΕ είναι μηδενικά, και μπορέσει η NG να φέρει μια πιο ισχυρή χρηματοδότηση, πάντα μέσα από μια G2G συμφωνία, τότε όλα είναι πιθανά. Σε κάθε περίπτωση, ας αφήσουμε το Υπουργείο και το ΠΝ να διαπραγματευτούν χωρίς “φωνές” και “κατηγορώ”. Μόλις γίνουν διαθέσιμες οι πληροφορίες για τα νέα MH-60R, και καταλάβουμε πόσο ευνοϊκό χρηματοδοτικό πήρε η Ελλάδα, και τι τιμή πέτυχε (χωρίς υπερβολή, 4 ελικόπτερα στην τιμή των 3), τότε θα καταλάβουν όλοι τι εννοούμε. Οι εποχές που αγοράζαμε “ότι πετούσε και ότι κολυμπούσε” έχουν περάσει. Ας αφήσουμε τους ειδικούς να διαπραγματευτούν, κι ας λείπουν “πυρίκαυστες” απόψεις για τη “διάλυση της Συμμαχίας της Δήλου”.<br /><br />Κάπου εδώ να πούμε κάτι αρκετά σημαντικό. Κάποιοι έσπευσαν να συνδέσουν την διακοπή των συνομιλιών της Ελλάδας με την Naval Group σαν απόδειξη της αγοράς των MMSC. Καθώς ψάξαμε αρκετά, μπορούμε να σας πούμε πως οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ Υπουργείου/ΠΝ και της Lockheed Martin βρίσκονται σε πολύ αρχικό στάδιο. Το ΠΝ αξιολογεί την αμερικανική πρόταση, και συζητά. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα, καθώς όπως έχουμε ξαναγράψει, η LM και το ΠΝ θέλουν εγχώρια κατασκευή, ενώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη διαθέσιμο ναυπηγείο. Συνεπώς, όσοι “κατακεραυνώνουν” την ΠΤΗΣΗ (!) που έφερε τα νέα, να σας πούμε πως δεν θα δούμε αγορά ή απόρριψη των MMSC σύντομα, καθώς η όλη συζήτηση είναι μακρυά ακόμη από ένα κάποιο αποτέλεσμα. Και όπως είδατε και παραπάνω, οι Belh@rra Greque δεν έχει τελειώσει ακόμη!<div> <br /></div> <div> <a href="https://navaldefence.gr/" target="_blank">πηγή</a></div> <div> <br /></div> <div> <br /></div> <div> <br /></div> <div> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι Ελληνικές Belh@rra. Πολύ σκληρές για να πεθάνουν! Συνεχίζεται η γαλλική προσπάθεια;

Τελικά η προσπάθεια και οι χιλιάδες εργατοώρες που έχει δαπανήσει το Υπουργείο Άμυνας και το Πολεμικό Ναυτικό στις διαπραγματεύσεις για τι...

Διαβάστε την συνέχεια

Φλερτάρουν κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ελλάδα μέσω Ε.Ε.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ESbnxAW_dC1SC5vzQDt4VcC8ZH0z_enhbB_-rllJ31ILg3GkKI4-1K_Gkm5Sa-PPeiRGq58N-FSq_90u9P3CT57u-i8ob6Jop4VxUbngW77FpWJufOrgBP9gxv-aCwJqg5tNdXyVG98/s1600/rosikos-stolos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="196" data-original-width="400" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ESbnxAW_dC1SC5vzQDt4VcC8ZH0z_enhbB_-rllJ31ILg3GkKI4-1K_Gkm5Sa-PPeiRGq58N-FSq_90u9P3CT57u-i8ob6Jop4VxUbngW77FpWJufOrgBP9gxv-aCwJqg5tNdXyVG98/s640/rosikos-stolos.jpg" width="640" /></a></div> <h3>    <span style="font-weight: normal;"> Στο ψυγείο οι κυρώσεις μέχρι νεωτέρας, ενώ σχεδιάζεται γκριζοποίηση και συνεκμετάλλευση</span></h3> του<b> Γιάννου Χαραλαμπίδη*</b><br /><ul> <li>Πώς ο Ερντογάν παγώνει την υπογραφή συμφωνίας Ελλάδας – Αιγύπτου για την ΑΟΖ και αποκόπτει Κύπρο από Ελλάδα και τι σημαίνει ο διάλογος με ανοικτή ατζέντα</li> <li>Πώς οι κοινές έρευνες και η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο θα μεταφερθούν στην Κύπρο</li> <li>Γιατί ο Μπορέλ δεν βλέπει με καλό μάτι τις κυρώσεις και το κενό Αθηνών – Λευκωσίας</li> <li>Πώς η Αθήνα θα πάει σε διάλογο όταν η Άγκυρα αλωνίζει την κυπριακή ΑΟΖ;</li> <li>Πώς η Ελλάδα κέρδισε στην αποτροπή και κινδυνεύει να χάσει στη διπλωματία</li> </ul> Η Τουρκία ζητά από την Ελλάδα μέσω της ΕΕ να αποαναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, αφού προτάσσει τη θέση ότι είναι οι εγγυήτριες δυνάμεις αυτές που θα καθορίσουν την Κυπριακή ΑΟΖ στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ελληνοτουρκικού διαλόγου, εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επιθυμεί επί του θέματος συνομιλίες με το ψευδοκράτος. Η θέση αυτή αποτελεί τμήμα του ευρύτερου τουρκικού στρατηγικού σχεδιασμού για την γκριζοποίηση του Αιγαίου, τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου παντού, όπου υπάρχουν διαφιλονικούμενες περιοχές ώς την Κύπρο. Αυτά είναι γνωστά και στη γερμανική Προεδρία, καθώς και στη Ρωσία και στις ΗΠΑ. Συνιστούν τη φιλοσοφία της τουρκικής πολιτικής όπως αυτή ξεδιπλώθηκε και αποκωδικοποιείται πίσω από τη διπλωματική γλώσσα του μυστικού παρασκηνίου στο Βερολίνο, που είχε στόχο αποτροπή της πρόσφατης κρίσης στην περιοχή του Καστελορίζου.<br /><br />Η τουρκική παγίδα<br /><br />Τι τόνισε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προς τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ όταν συναντήθηκαν στην Άγκυρα και ο αξιωματούχος τής ΕΕ τού μετέφερε την πρόταση για συνομιλίες μεταξύ Κύπρου – Τουρκίας, ώστε να καθορίσουν την μεταξύ τους ΑΟΖ με συνομιλίες στις Βρυξέλλες; Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Εάν θέλει η Λευκωσία να καθορίσει ΑΟΖ, να συνομιλήσει με το ψευδοκράτος ή να ενταχθεί η Κυπριακή ΑΟΖ στο πακέτο του ελληνοτουρκικού διαλόγου στη λογική ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί από τις μητέρες πατρίδες και εγγυήτριες δυνάμεις. Τι ζητά η Τουρκία από την ΕΕ; Να μεσολαβήσει ώστε να καταργήσει η ίδια η Ελλάδα την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητο κράτος, αντί η Τουρκία να την αναγνωρίσει, όπως καθορίζει η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, η οποία συνιστά προϋπόθεση για την ενταξιακή διαδικασία της Άγκυρας ή για τον καθορισμό άλλης διαδικασίας και ειδικής σχέσης, εάν λάβει κάποιος υπόψη την παράγραφο 23 των Συμπερασμάτων του Δεκεμβρίου του 2004 (Εάν δεν είναι εφικτή η πλήρης ένταξη, η ΕΕ θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους να κρατήσει αγκιστρωμένη την Τουρκία μαζί της). Παρότι Αθήνα και Λευκωσία δεν θα ήταν δυνατό να δεχθούν τέτοιους όρους, η Άγκυρα επιμένει.<br /><br />Κυρώσεις… όταν και αν…<br /><br />Και αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα κατά την οποία οι Τούρκοι, όχι μόνο αλωνίζουν στην Κυπριακή ΑΟΖ, αλλά βρίσκονται στον αέρα οι λεγόμενες κυρώσεις σε βάρος της Άγκυρας από την ΕΕ. Το θέμα έχει θεσμικά μετατεθεί από το Συμβούλιο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία το κρατά παγωμένο για να δει τις εξελίξεις. Πληροφορίες αναφέρουν ότι Κύπρος και Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες, δεν έχουν προχωρήσει σε εισήγηση συγκεκριμένων μέτρων-κυρώσεων. Ταυτοχρόνως, όπως επισημαίνεται, ο κ. Μπορέλ δεν είναι υπέρ της λήψης τέτοιων μέτρων υπό το πρόσχημα ότι χάνει τον διαμεσολαβητικό του ρόλο με την Τουρκία. Η έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως τονίζεται, δίνει «λύση» στο θέμα των κυρώσεων, δεν οξύνει τις σχέσεις Βρυξελλών – Άγκυρας και απομακρύνει την ένταση και το θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Βεβαίως, παραμένουν ανοικτά τα ζητήματα της Κύπρου, όπου η τουρκική πλευρά αλωνίζει την Κυπριακή ΑΟΖ χωρίς η Κυβέρνηση να έχει εμπλουτίσει τον κατάλογο, που ήδη άνοιξε στην ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων, με νέα πρόσωπα ή εταιρείες. Προφανώς, αναμένει τις εξελίξεις και δη αυτές του Σεπτεμβρίου, όταν θα συζητηθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ.<br /><br />Διάλογος ανοικτής ατζέντας<br /><br />Η Άγκυρα, πάντως, είναι σαφής στις θέσεις της. Ζητά διάλογο με ανοικτή την ατζέντα, για να μπορεί να τα θέτει όλα στο τραπέζι. Ήδη, έχει ξεκαθαρίσει ότι εάν θα συζητήσει, θα πρέπει να είναι επί τάπητος το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και η κοινή εκμετάλλευση των διαφιλονικούμενων περιοχών στο Αιγαίο και αλλού. Αυτές και μόνο οι δυο θέσεις είναι απαγορευτικές για γόνιμο διάλογο διότι:<br /><br />1. Εάν αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά, θα είναι έρμαιο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και η Ελλάδα υπό μόνιμο καθεστώς απειλής και χειρότερων εκβιασμών από τους υφισταμένους.<br /><br />Ερώτημα: Πώς αξιώνει η Άγκυρα κάτι τέτοιο, όταν κατέχει την Κύπρο; Μέχρι σήμερα ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία τής το έχουν υποδείξει δημόσια.<br /><br />2. Εάν γίνει δεκτή η αντίληψη των κοινών ερευνών, δηλαδή της συνεκμετάλλευσης στις διαφιλονικούμενες περιοχές, τότε δεν θα καλυφθεί μόνο η περιοχή του Καστελορίζου, αλλά ολόκληρο το Αιγαίο ώς την Κρήτη. Θα έχουμε μιαν αρχική γκριζοποίηση και διχοτόμηση του Αιγαίου και γενικά του θαλάσσιου χώρου και των φυσικών του πλούτων.<br /><br />3. Δεν θα επιβληθούν οι όποιες κυρώσεις προς την Τουρκία. Διπλό κέρδος για την Άγκυρα: Αφενός δεν θα προκύψουν κυρώσεις και, αφετέρου, θα επιτύχει προϋποθέσεις συνεκμετάλλευσης. Το μοντέλο αυτό θα προταθεί στη συνέχεια για υιοθέτηση και στην Κύπρο.<br /><br />Το παιχνίδι του Ερντογάν<br /><br />Ταυτοχρόνως, εάν γίνει δεκτό ένα τέτοιο πλαίσιο διαλόγου, τότε η Τουρκία επιτυγχάνει πάγωμα και στην ουσία ακύρωση της συμφωνίας για καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Αιγύπτου και μεταξύ της Κύπρου και της Ελλάδας. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, το «Ορούτς Ρέις» θα διενεργούσε έρευνες στο τριεθνές. Εκεί όπου ενώνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου και ανατρέπεται η λογική της Γαλάζιας Πατρίδας. Τι λέει, λοιπόν, ο Ερντογάν:<br /><br />Παγώνω τις έρευνες στο τριεθνές για ένα μήνα, αλλά θέλω κοινές έρευνες στην εν λόγω, όπως και σε άλλες διαφιλονικούμενες, κατά την άποψή μου, περιοχές. Άρα, θα πρέπει να παγώσουν και οι εργασίες για την υπογραφή συμφωνίας για την ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου, κατ’ ελάχιστον. Δηλαδή, λέει ο Τούρκος Πρόεδρος:<br /><br />Δεν βγάζω τον στόλο έξω, αλλά θέλω συνεκμετάλλευση και γκριζοποίηση τριεθνούς, όπως και αλλού. Βγάζει όμως το «Μπαρμπαρός» εκ νέου στην Κυπριακή ΑΟΖ, όπου δεν υπάρχει Ναυτικό να τον εμποδίσει. Δεν υπάρχει αποτροπή. Υπό αυτές τις συνθήκες, έχουμε το εξής φαινόμενο:<br /><br />Κέρδισε η Ελλάδα στρατιωτικά και θα κινδυνέψει να χάσει διπλωματικά, νομικά και ενεργειακά εάν δεχθεί τους τουρκικούς όρους. Τα τονίζουμε αυτά, διότι δεν αμφιβάλλουμε ότι μεσολάβησε η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και ορθώς έπραξε ως Προεδρεύουσα της ΕΕ χώρα. Αληθές όμως είναι ότι για να είναι πειστικός ο Έλληνας Πρωθυπουργός προς την κ. Μέρκελ και αυτή με τη σειρά της προς τον Τούρκο Πρόεδρο, λειτούργησε από ελληνικής πλευράς κατά τρόπον αποτελεσματικό η αποτροπή. Η ελληνική ισχύς. Ποιο ήταν το μήνυμα του ΓΕΕΘΑ; Πάμε σε γενικευμένο πόλεμο, αν χρειαστεί. Και αυτό μετέφερε ο Πρωθυπουργός στη Γερμανίδα ομόλογό του και εκείνη προς τον κ. Ερντογάν, ο οποίος έπαιξε ορθολογιστικά. Μέτρησε το κόστος και το όφελος. Και ως εκ τούτου είπε:<br /><br />Λέω ότι παγώνω τις έρευνες στο τριεθνές και αξιώνω συνεκμετάλλευση αφού ανατρέπω τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου για τον καθορισμός ΑΟΖ και συνεχίζω ανενόχλητος στην Κύπρο. Και ψιθύρισε στον εαυτό του. Εάν μπω σε κρίση, μπορεί να χάσω τον θρόνο… Δεν ρίσκαρε. Αυτό είναι το παιχνίδι του Ερντογάν. Το ερώτημα είναι άλλο για μας:<br /><br />Εάν η Τουρκία ήταν στη θέση της Ελλάδας θα πήγαινε σε διάλογο στην περίπτωση που πολεμικά της πλοία και ερευνητικά σκάφη παραβίαζαν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων; Όχι, βέβαια!<br /><br />Πυλώνες αποτροπής<br /><br />Το «Μπαρμπαρός» και ο τουρκικό στόλος αλωνίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ επιχειρώντας τη δημιουργία τετελεσμένων. Από την κρίση πλησίον του Καστελορίζου αποδεικνύεται ότι η αποτρεπτική ισχύς ήταν το εργαλείο που αποσόβησε τη γενίκευση της κρίσης και ότι εάν η Κύπρος ήταν συνδεδεμένη με την Ελλάδα στη λογική και πρακτική του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, σήμερα η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Δεν θα ήμασταν όμηροι των τουρκικών εκβιασμών αναμένοντας από τους τρίτους να μας σώσουν. Η λογική ότι η ανοχύρωτη θάλασσα αποσοβεί την κρίση, αποδείχθηκε λανθασμένη. Εάν η Ελλάδα δεν είχε αποτρεπτική ισχύ, σήμερα η Γαλάζια Πατρίδα θα ήταν γεγονός! Κανείς δεν θα σταματούσε τον Ερντογάν.<br /><br />Συνεπώς, αποτροπή σημαίνει:<br /><br />1.Ισχυρές ένοπλες δυνάμεις με ενίσχυση σε πρώτη φάση των πυραυλικών συστημάτων ξηράς-θαλάσσης. Χρειάζεται, όμως, και στοιχειώδες Ναυτικό.<br /><br />2. Να ζητηθεί επίσημα από την Ελλάδα, στο πλαίσιο των εγγυητικών δικαιωμάτων, η αποστολή μαχητικών με δικά μας έξοδα. Ο Έλληνας ΥπΕξ είπε στον Κύπριο ομόλογό του «ό,τι στήριξη θέλετε, θα την έχετε». Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν.<br /><br />3. Γενική ανασυγκρότηση της ΕΦ και του τρόπου εκπαίδευσης και λειτουργίας.<br /><br />4. Αυστηρός έλεγχος των χρημάτων που ο πολίτης προσφέρει για την άμυνα και καταλήγουν αλλού. Η ανηθικότητα αυτή πρέπει να τερματιστεί.<br /><br />5. Θεσμοθέτηση της συμμαχίας Ελλάδας και Κύπρου και προέκτασή της με άλλες χώρες. Ήδη, υπάρχει στα σκαριά μια Τετραμερής με τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Ιταλία. Το πρόβλημα είναι η Ιταλία, που βρίσκει ακόμη διάφορες προφάσεις, οι οποίες, όταν το δει κάποιος από τη δική της πλευρά, έχουν λογική. Ισχυρίζεται η Ρώμη ότι εάν ενοχληθεί η Τουρκία από την ιταλική στάση θα προκύψει πρόβλημα εξυπηρέτησης συμφερόντων στη Λιβύη και στο μεταναστευτικό, με αποτέλεσμα να κερδίσει έδαφος ο Σαλβίνι. Βεβαίως, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος:<br /><br />Εάν συνεχίσει η ιταλική κυβέρνηση να φλερτάρει με την Άγκυρα, πάλι κερδίζει ο Σαλβίνι.<br /><br />6. Θεσμοθέτηση στρατιωτικής συμφωνίας και συμμαχίας με το Ισραήλ και την Ελλάδα στο πλαίσιο του EastMed, για να προλάβουμε τα τουρκικά τετελεσμένα. Το δέσιμο συμφερόντων μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες πέραν της στρατιωτικής, οικονομικής και διπλωματικής αποτροπής. Σήμερα στην κρίση στο τριεθνές οι Ισραηλινοί ήταν απόντες και οι Γάλλοι ήταν μακράν, διότι το διακύβευμα των συμφερόντων τους υπέβαλλε και στους δυο να βλέπουν αντί να εμπλακούν.<br /><br />Η καλαμιά της Μεσογείου<br /><br />Χωρίς την αυτόνομη στρατιωτική αποτροπή δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αντίστοιχη διπλωματική, αλλά ούτε και οικονομική. Ούτε σταθερότητα, ούτε ειρήνη, αλλά ούτε και γόνιμο διάλογο μπορούμε να έχουμε. Διότι, όταν η Τουρκία και οι μεσολαβητές γνωρίζουν ότι είσαι ο αδύναμος, γυμνή καλαμιά στην Ανατολική Μεσόγειο, εσένα θα πιέσουν και όχι τον ισχυρό. Άλλωστε και να πάει η Ελλάδα σε διάλογο, ποια θα είναι η βάση του; Θα μπει στη διαδικασία να δεχθεί την αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όπως τα καθορίζει το Διεθνές Δίκαιο; Θα δεχθεί να γκριζάρει τα πάντα; Το ίδιο ισχύει και για μας; Ζήτησε ο Πρόεδρος την παρέμβαση του Προέδρου Πούτιν για την εκτόνωση της κατάστασης και εξέφρασε την πρόθεσή του για διάλογο και λύση του Κυπριακού. Είναι καλοδεχούμενη η εμπλοκή της Ρωσίας, αλλά με ποιον θα συνομιλήσουμε; Με τον σουλτάνο, τον οποίο Αθήνα και Λευκωσία θεωρούν ως επικίνδυνο; Επί τη βάσει ποιας εμπιστοσύνης; Ταυτοχρόνως, δε, για ποια λύση μιλάμε; Γι’ αυτήν ενός νέου Κραν Μοντανά; Δηλαδή αναφέρεται από τη μια ότι τελείωσε ο εξευμενισμός, του οποίου προϊόν ήταν το αποτυχημένο Κραν Μοντανά, και από την άλλη θα υιοθετήσουν, όπως λένε, στρατηγική της αποτροπής, για να πάμε σε λύση τύπου Κραν Μοντανά; Για να αναγνωρίσουμε το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος; Να μεσολαβήσουν, με άλλα λόγια, οι Ρώσοι και άλλοι για να διχοτομήσουμε το Αιγαίο, να προχωρήσουμε σε συνεκμετάλλευση και να παραδώσουμε την Κύπρο στην Τουρκία υπό τη μορφή προτεκτοράτου; Και αυτό ονομάζεται αποτροπή; Για όνομα του Θεού!<br /><br /><b>*Δρ των Διεθνών Σχέσεων</b><br /><br /><a href="https://simerini.sigmalive.com/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Φλερτάρουν κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ελλάδα μέσω Ε.Ε.

    Στο ψυγείο οι κυρώσεις μέχρι νεωτέρας, ενώ σχεδιάζεται γκριζοποίηση και συνεκμετάλλευση του Γιάννου Χαραλαμπίδη* Πώς ο Ερντογάν π...

Διαβάστε την συνέχεια

Το ελληνικό “εκκρεμές” έναντι της Τουρκίας και ο “δρόμος” του διαλόγου που είναι Γολγοθάς

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjwLyvq5tilv2SrrrFh64ptIlqo74ZaA2CpPDhR1fsTZG2rqWX0YSanCpe8u-EIxxTuZP5VJm4wf7Adz85Q_iipSs9dYIPSMur0q6EsPevq9rrU8pk22vNKee-IZPUun3HpE4Y0ytUtzg/s1600/ekkremes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="768" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjwLyvq5tilv2SrrrFh64ptIlqo74ZaA2CpPDhR1fsTZG2rqWX0YSanCpe8u-EIxxTuZP5VJm4wf7Adz85Q_iipSs9dYIPSMur0q6EsPevq9rrU8pk22vNKee-IZPUun3HpE4Y0ytUtzg/s640/ekkremes.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">  Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας από την Αθήνα, θυμίζει εκκρεμέ</span>ς…</h3> Από τη μία έχουμε τις ορθές δηλώσεις και πράξεις αποφασιστικότητας. Τα όσα είπε ο Α/ΓΕΕΘΑ πριν από εβδομάδες περί δυναμικής αντίδρασης, οι δηλώσεις υπουργών και αξιωματούχων και η έξοδος του Στόλου, όταν ο τουρκικός βγήκε από το Ακσάζ.<br /><br />Από την άλλη όμως έχουμε τη προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να σπεύσει σε μυστικές συνομιλίες με την Τουρκία στο Βερολίνο, τις οποίες πληροφορηθήκαμε από την Άγκυρα. Μυστικές συνομιλίες οι οποίες όπως πληροφορηθήκαμε από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χ. Ακάρ, συνεχίζονται. Ουδείς γνωρίζει το αντικείμενο των συζητήσεων και την προοπτική της. Η κυβέρνηση αρνείται να ενημερώσει και η αντιπολίτευση ,κατά την άποψη μας δεν την πιέζει όσο πρέπει για να αποκαλύψει το αντικείμενο των συζητήσεων.<br /><br />Από την μία η κυβέρνηση με δημόσιες δηλώσεις βουλευτών και υπουργών της λέει ότι είναι μία ανάσα από την υπογραφή σημαντικής αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία και από την άλλη ακολουθεί κατά γράμμα το “γερμανικό σχέδιο” που οδηγεί σε συνομιλίες με “ανοιχτή ατζέντα” με την Τουρκία.<br /><br />Από τη μία έχουμε δηλώσεις περί “διαχωρισμού” Ελλάδας-Κύπρου και αμέσως μετά διαβεβαιώσεις ότι αν η Τουρκία απειλήσει την Κύπρο, η Ελλάδα θα βρεθεί δίπλα της με τα όπλα.<br /><br />Όλα αυτά μαζί δεν γίνονται να ισχύουν! Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει ποιο δρόμο, ποια τακτική, ποια στρατηγική θα ακολουθήσει έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν ότι έχει επιλέξει το δρόμο των συνομιλιών με την Τουρκία, έχοντας εμπιστευθεί τις γερμανικές διαβεβαιώσεις και πιστεύοντας ότι αυτός είναι “ο εύκολος δρόμος”. Καλό θα ΄ναι οι υποστηρικτές αυτής της τακτικής να ρίξουν μια ματιά στη σύγχρονη ιστορία Ελλάδας και Κύπρου για να θυμηθούν τι είχε συμβεί όταν είχαν υπάρξει ανάλογες “διαβεβαιώσεις”. Χάθηκε σχεδόν η μισή Κύπρος. Όσο για την “ευκολία” του δρόμου των συνομιλιών με την Τουρκία, στη δεδομένη συγκυρία, ο Γολγοθάς μοιάζει πολύ ευκολότερος….<br /><br />Ο δρόμος προς οποιαδήποτε “επαφή” με την Τουρκία, θα πρέπει να είναι ασφαλής για τα εθνικά συμφέροντα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με τη διαρκή προβολή ισχύος της Ελλάδας. Σ΄ αυτό το τομέα δε διαπιστώνουμε να γίνονται σοβαρές κινήσεις προετοιμασίας κι αυτό είναι πολύ ανησυχητικό.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Το ελληνικό “εκκρεμές” έναντι της Τουρκίας και ο “δρόμος” του διαλόγου που είναι Γολγοθάς

  Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας από την Αθήνα, θυμίζει εκκρεμέ ς… Από τη μία έχουμε τις ορθές δηλώσεις και πράξεις αποφασι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ισραήλ: "Δεν θα εμπλακούμε στη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCK1oRcZtLUtxDp1Xqei_Vs-DNfs1-UTyklK0aMruSX0nS5bFyLJ2zJKTC_FyvWywod-_ZvoBDGnbPlsDCF_1nRb7OoVj9xnTwpvsdbe-PfMCAFChypvyoV4DkFnuEdqyPjrxBT8Ww4RY/s1600/EastMed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCK1oRcZtLUtxDp1Xqei_Vs-DNfs1-UTyklK0aMruSX0nS5bFyLJ2zJKTC_FyvWywod-_ZvoBDGnbPlsDCF_1nRb7OoVj9xnTwpvsdbe-PfMCAFChypvyoV4DkFnuEdqyPjrxBT8Ww4RY/s640/EastMed.jpg" width="640" /></a></div> <br />"Το Ισραήλ δεν έχει ανάγκη την συμφωνία της Άγκυρας για να προχωρήσει ο EastMed'<br />Το Ισραήλ στέλνει μήνυμα στην Άγκυρα μέσω της αμερικανικής <a href="https://www.wsj.com/articles/gas-finds-trigger-a-standoff-in-the-mediterranean-between-an-isolated-turkey-and-rivals-11596387600?mod=e2tw">Wall Street Journal</a> και αυτό είναι πως η συμμαχία του EastMed ισχυροποιείται συνεχώς και καμία απειλή δεν θα εμποδίσει τη δημιουργία του.<br /><br />Αυτό που κρατάμε επίσης, ωστόσο, είναι ότι το Ισραήλ τονίζει ότι δεν θα εμπλακεί σε μια ελληνοτουρκική σύγκρουση, ωστόσο δεν θα επιτρέψει την υποβάθμιση των δικών του συμφερόντων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Το Τελ Αβίβ φαίνεται να αποστασιοποιείται από την κρίση στην περιοχή. Ελλάδα και Ισραήλ έχουν κοινά συμφέροντα, αλλά έχουμε γράψει πολλές φορές πως σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία, η Ελλάδα θα είναι μόνη της.<br /><br />Εκτιμάται πως το ζήτημα του αγωγού EastMed διαφέρει ωστόσο, καθώς θα συμβάλλει στην κατοχύρωση της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου με βασική πηγή το Ισραήλ. Τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα είναι πολλά και είναι σίγουρο πως μια στρατιωτική πρόκληση της Τουρκίας κατά της κατασκευής ή χρήσης του αγωγού, οι ισραηλινοί δεν θα την αφήσουν αναπάντητη.<br /><br />Από την μία πλευρά είναι η εκκολαπτόμενη συμμαχία Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου που επωφελούνται των ευρημάτων και από την άλλη πλευρά είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ανατολικής Μεσογείου, η Τουρκία που «ζεσταίνει» ολοένα και περισσότερο την στρατιωτική της μηχανή έχοντας ως στόχο να σπάσει την περιφερειακή της απομόνωση.<br /><br />Το Ισραήλ, που οι κάποτε φιλικές σχέσεις του με την Τουρκία επιδεινώθηκαν επί της πρωθυπουργίας του Ταγίπ Ερντογάν, τονίζει ότι δεν έχει ανάγκη την συμφωνία της Άγκυρας για να προχωρήσει ο EastMed.<br /><br />“Όταν το Project αυτό προχωρήσει θεωρώ ότι κανείς δεν θα προσπαθήσει να το σαμποτάρει, πρόκειται για το Διεθνές Δίκαιο. Ανεξαρτήτως των ορίων ΑΟΖ οποιοδήποτε πλοίο, αεροπλάνο ή αγωγός έχει δικαίωμα να διέρχεται από τα ύδατα της ΑΟΖ οποιασδήποτε χώρας», τονίζει ο ισραηλινός Υπουργός Ενέργειας Yuval Steinitz.<br /><br />Ενω το Ισραήλ ενδιαφέρεται να εμβαθύνει την υπάρχουσα συμμαχία του με Ελλάδα και Κύπρο, αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι θα εμπλακεί σε στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία. «Δεν νομίζω ποτέ το Ισραήλ να εμπλακεί ευθέως σε μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ δύο άλλων χωρών» πρόσθεσε ο κ. Steinitz.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και η πτώση των τιμών ενέργειας έχει καταστήσει ακόμη περισσότερο περίπλοκο το εγχείρημα EastMed. Όπως τονίζει και ο Έλληνας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Άγγελος Συρίγος: « Προς το παρόν ο αυτός ο αγωγός είναι εντελώς θεωρητικός. Αυτό που φοβάται η Τουρκία δεν είναι ο αγωγός, αλλά η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ».<br /><br />Στην συνέχεια αναφέρει ότι οι στόλοι Ελλάδας και Τουρκίας ήρθαν σε απόσταση αναπνοής σε αμφισβητούμενα νερά όταν η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ένα από τα δύο πλοία σεισμικών ερευνών θα πραγματοποιήσει έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο ανοικτά της Ρόδου.<br /><br />Εντατικές διπλωματικές προσπάθειες από πλευράς Γερμανίας έπεισαν στην Τουρκία να σταματήσει προσωρινά το σχέδιό της που θα μπορούσε να είχε προκαλέσει ένοπλη σύγκρουση. Όμως μέχρι στιγμής πρόκειται για μια ανάπαυλα καθώς η διαμάχη για επικυριαρχία επί των προσοδοφόρων πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ανατολικής Μεσογείου είναι σχεδόν βέβαιο πως θα κλιμακωθεί δημιουργώντας μια σημαντική νέα πρόκληση σε μια ήδη ασταθή περιοχή.<br /><br />Ο Κύπριος ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «διαπιστώνεται η τάση της Τουρκίας να ακολουθεί μια διπλωματία κανονιοφόρων και να προχωρά προς μια στρατικοποίηση της εξωτερικής της πολιτικής. Πρόκειται για μια απόπειρα της Τουρκίας να ελέγξει την περιοχή. Εμείς επιθυμούμε όλοι οι παράγοντες της περιοχής να εμπλακούν σε μια περιφερειακή συνεργασία, όμως, μέσω της συμπεριφοράς της η Τουρκία είναι εκείνη που αυτοαποκλείεται».<br /><br />Οι Τούρκοι αξιωματούχοι απαντούν ότι οι «μαξιμαλιστικές» διεκδικήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου στην Μεσόγειο προκαλούν το αδιέξοδο. «Αν δείτε τον χάρτη θα διαπιστώσετε ότι έχουμε την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς και τεράστια έκταση υφαλοκρηπίδας» τόνισε ανώτερος τούρκος αξιωματούχος προσθέτοντας ότι «η πραγματική συνεργασία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την συμμετοχή της Τουρκίας»<br /><br />Στην συνέχεια ο αρθρογράφος κάνει μια ιστορική αναδρομή των ενεργειακών ευρημάτων και των εμπλεκόμενων διεθνών εταιριών προσθέτοντας ότι ο αγωγός EastMed που σχεδιάστηκε από Ισραήλ, Κύπρο, Ελλάδα και Ιταλία θα μεταφέρει το αέριο στους ευρωπαίους καταναλωτές εκτός αν εμποδιστεί από τις πρόσφατες θαλάσσιες διεκδικήσεις της Τουρκίας.O Toύρκος Πρόεδρος Erdogan έχει ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει ο EastMed χωρίς την συγκατάθεσή του.<br /><br />Η επεκτατική στάση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να ερμηνευτεί αν ανατρέξουμε στο κείμενο περί «Γαλάζιας Πατρίδας- Mavi Vatan» που εκπόνησε το 2006 ο εθνικιστής Υποναύαρχος Cem Gurdeniz. Ενώ παλαιότερα η κυβέρνηση του Erdogan ενστερνιζόταν την πολιτική «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», έπειτα από την συμμαχία της με τους σκληρούς εθνικιστές στον απόηχο του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016, πλέον συμπλέει με την κοσμοθεωρία αυτή.<br /><br />Το 2018 οι «αρχές» της υπό τουρκικής κατοχής «βόρειας Κύπρου» ισχυρίστηκαν ότι έχουν δικαίωμα γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ ακόμη και της νότιας πλευράς του νησιού και στην συνέχεια το τουρκικό Ναυτικό καταδίωξε ένα ιταλικό πλοίο γεωτρήσεων που είχε εξουσιοδοτήσει η Κυπριακή Κυβέρνηση.<br /><br />Στην συνέχεια τον περασμένο Νοέμβριο η Τουρκία άφησε άναυδους τους γείτονές της υπογράφοντας συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων ορίων με την Λιβύη. Η συμφωνία αυτή που προσυπέγραψε η υποστηριζόμενη από την Τουρκία κυβέρνηση της Λιβύης κατατεμάχισε μεγάλη θαλάσσια περιοχή που η Ελλάδα θεωρεί ότι της ανήκει.<br />Σχεδιάζοντας τους χάρτες τους οι τούρκοι αξιωματούχοι επιχειρηματολογούν ισχυριζόμενοι ότι τα ελληνικά νησιά δεν δικαιούνται μεγάλης ΑΟΖ ενώ αρνούνται να συνυπολογίζουν το ελληνικό νησί Καστελόριζο που με πληθυσμό 500 κατοίκων βρίσκεται λίγο πάνω από ένα μίλι από τις τουρκικές ακτές.<br /><br />«Ποιος ανέμενε να απεμπολήσει η Τουρκία 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα εξ’αιτίας αυτού του μικροσκοπικού νησιού; Είναι αδύνατον, είναι το μερίδιο των μελλοντικών μας γενεών. Είναι παίγνιο μηδενικού αθροίσματος» αναφέρει ο Gurdeniz που σήμερα διευθύνει ένα think tank στο Πανεπιστήμιο Koc της Κων/λης προσθέτοντας ότι «για αυτό, αξίζει τον κόσμο να αντιμετωπίσουμε όλο τον κόσμο όχι μόνο μια, δύο τρεις χώρες, διότι μιλούμε για την γαλάζια πατρίδα, την επέκταση της πατρίδας μας»<br /><br />Οι ΗΠΑ κι η Ε.Ε. δεν αποδέχονται τους τουρκικούς ισχυρισμούς ενώ το State Department τους χαρακτηρίζει «προκλητικούς και μη εποικοδομητικούς». Ως ένδειξη της αυξανόμενης απογοήτευσής τους με την Τουρκία, οι ΗΠΑ δήλωσαν τον Ιούλιο ότι για πρώτη φορά θα ξεκινήσουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Κύπρο με στόχο την προώθηση της σταθερότητας στην περιοχή. Τον περασμένο Δεκέμβριο το Κογκρέσο ήρε το εμπάργκο όπλων για την Κύπρο που ικανοποιώντας την Τουρκία είχε επιβάλλει το 1987.<br /><br />Στην συνέχεια παρατίθενται δηλώσεις του Αναπληρωτή Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Θάνου Ντόκου: «Ο εκ μέρους της Τουρκίας καθορισμός της δικής της θαλάσσιας ζώνης αψηφά την Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσας, την γεωγραφία, και την κοινή λογική, παραβιάζει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και θίγει τα ελληνικά συμφέροντα κατά τρόπο τέτοιο που καμία ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποδεχθεί. Συνεπώς η πιθανότητα στρατιωτικής σύγκρουσης είναι υπαρκτή και η Ελλάδα είναι πλήρως προετοιμασμένη»<br /><br />Ακολούθως αναφέρεται ότι σημαντικός παράγοντας που οδηγεί την Τουρκία σε αυτήν την συμπεριφορά είναι το ότι -με εξαίρεση την κυβέρνηση της Λιβύης –που ελέγχει την μισή χώρα-η Τουρκία δεν έχει άλλους συμμάχους στην περιοχή. H ιδρυθείσα το περασμένο έτος πρώτη περιφερειακή ενεργειακή συνεργασία «East Mediterranean Gas Forum» ενώνει τις Αίγυπτο ,Ισραήλ, Κύπρο, Ελλάδα, Ιορδανία, Παλαιστινιακή Αρχή και Ιταλία, ενώ αίτημα συμμετοχής έχει υποβάλλει και η Γαλλία που αντιτίθεται σφόδρα στις στοχεύσεις της Τουρκίας στην περιοχή και πρόσφατα μια φρεγάτα της είχε έρθει αντιμέτωπη με τρία τουρκικά πλοία ανοικτά της Λιβύης.<br /><br />«Ενώ υπάρχουν απόπειρες αποκλεισμού της Τουρκίας από την ενεργειακή εξίσωση στην Ανατολική Μεσόγειο κανείς δεν περιμένει η Τουρκία να μην κάνει τίποτε. Για αυτό ξεκίνησε το υπεράκτιο της πρόγραμμα και είναι αποφασισμένη να το συνεχίσει» τονίζει τούρκος αξιωματούχος προσθέτοντας ότι δικαίως η Τουρκία αμφισβητεί τις παραχωρήσεις της Κυπριακής Κυβέρνησης για έρευνες φυσικού αερίου διότι δικαιώματα σε ίσο μερίδιο των πλουτοπαραγωγικών έχουν και οι Τ/κ.<br /><br />Ενώ το τουρκικό πλοίο σεισμικών ερευνών Oruc Reis που επρόκειτο να κάνει τις έρευνες ανοικτά της Ρόδου παραμένει στο λιμάνι το «αδερφό» του πλοίο έχει ξεκινήσει ήδη νέο γύρο ερευνών σε αμφισβητούμενα νερά στα νοτιοανατολικά της Κύπρου. Επίσης η Τουρκία προωθεί ανταγωνιστικό του EastMed σχέδιο. Σύμφωνα με τον Nursin Atesoglu Guney, (σύμβουλος του Erdogan και Πρόεδρος του think tank «Center of Mediterranean Security»):<br /><br />«Αν πρόκειται να δημιουργηθεί αγωγός για τη μεταφορά του ισραηλινού αερίου στην Ευρώπη ως πιθανή εναλλακτική του ρωσικού αερίου, τότε η Τουρκία προτείνει αυτό να γίνει με τον ευκολότερο και οικονομικότερο τρόπο, μέσω Τουρκίας».<br /><br />Προχωρώντας σε αντεπίθεση, η Ελλάδα και η Αίγυπτος (που υποστηρίζει την αντιτουρκική πλευρά στον λιβυκό εμφύλιο) ολοκληρώνουν την μεταξύ τους συμφωνία ορισμού θαλάσσιων ζωνών που θα επικαλύπτει τις τουρκολιβυκές διεκδικήσεις.<br /><br />Το άρθρο συνοδεύεται από φωτογραφία των Π/θ Ελλάδας και Ισραήλ και του Προέδρου της Κύπρου κατά την υπογραφή της συμφωνίας για τον EastMed τον περασμένο Ιανουάριο στην Αθήνα, καθώς και με χάρτη που απεικονίζει τις ΑΟΖ Ελλάδας Τουρκίας ,Κύπρου, την πορεία του EastMed και την περιοχή που αξιώνει Τουρκία και Λιβύη μετά την υπογραφή της μεταξύ τους «συμφωνίας».<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ισραήλ: "Δεν θα εμπλακούμε στη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας"

"Το Ισραήλ δεν έχει ανάγκη την συμφωνία της Άγκυρας για να προχωρήσει ο EastMed' Το Ισραήλ στέλνει μήνυμα στην Άγκυρα μέσω της αμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα vs Τουρκία: Διπλή συγκριτική έρευνα. Ελληνοτουρκικά-ηγεσία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg96pmf9LIcZD0I-7BadsgUVmNKVLueTb6QSNtxuSlXWdc82K1-8aCIjrQFUfdfwVKtm_b8lE7gZIAB6OLFSRX0cy53ajwZ8WUqdI1uUn2sPsFWnx69cZCaLFeYwtBQcbd7iJIjj5bmBVs/s1600/greek_turkish_flags.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg96pmf9LIcZD0I-7BadsgUVmNKVLueTb6QSNtxuSlXWdc82K1-8aCIjrQFUfdfwVKtm_b8lE7gZIAB6OLFSRX0cy53ajwZ8WUqdI1uUn2sPsFWnx69cZCaLFeYwtBQcbd7iJIjj5bmBVs/s640/greek_turkish_flags.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">Διπλή σφυγμομέτρηση σε Ελλάδα και Τουρκία - Το 55% των γειτόνων δεν θέλει τον Ερντογάν!</span></h3> <h4> Αποκαλυπτική έρευνα της Κάπα Research - Μοιρασμένοι για την Αγία Σοφία Ελληνες και Τούρκοι - Ποιους ξένους ηγέτες... αγαπούν και ποιους... μισούν</h4> Η Κάπα Research πραγματοποίησε μια μεγάλης έκτασης έρευνα, με την οποία αναλύεται η κατάσταση που επικρατεί στα ελληνοτουρκικά, το γενικότερο κλίμα της χώρας και φυσικά η πανδημία του κορονοϊού. Δεν θα μπορούσε να λείπει από την έρευνα και η σφυγμομέτρηση του κοινού για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ενώ το κοινό κλήθηκε να απαντήσει για τους πόρους του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο, την προδιάθεση για χρήση στρατού σε περίπτωση καταπάτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και την άποψη για του ηγέτες του κόσμου.<br /><br />Στην ερώτηση: «Στο θέμα του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, εσείς με ποια από τις δύο απόψεις συμφωνείτε περισσότερο;». Η συντριπτική πλειοψηφία (86%) των κατοίκων της Ελλάδας απάντησε ότι η Τουρκία έπρεπε να διατηρήσει την Αγία Σοφία ως μουσείο, είναι αξιοσημείωτο ότι το 45% των Τούρκων θεωρεί επίσης ότι δεν έπρεπε να μετατραπεί σε τέμενος ο ιστορικός ναός.<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/images/2020/08/agia-sofia.jpg"><img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/08/agia-sofia.jpg?itok=Y0dloJXp" /></a><br /><br />Αναφορικά με το θέμα της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο, οι θέσεις είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Οι κάτοικοι της Ελλάδας θεωρούν ότι με τις έρευνες που πραγματοποιεί η Τουρκία στην περιοχή παραβιάζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και έχει καταστεί παράγοντας αστάθειας στην περιοχή σε ποσοστό 91%, ενώ οι γείτονες σε ποσοστό 81% λένε ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο και σωστά κάνει έρευνες για κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/images/2020/08/anatoliki-mesogeios.jpg"><img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/08/anatoliki-mesogeios.jpg?itok=zt0UeLat" /></a><br /><br />Στο υποθετικό σενάριο, που τα πράγματα εκτραχυνθούν και εάν σε κάποιο σημείο η [ελληνική/τουρκική] κυβέρνηση θεωρήσει ότι εμποδίζονται ή καταπατούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της [Ελλάδας/Τουρκίας] και οι δύο λαοί επιθυμούν να εξαντληθούν οι πιθανότητες διαλόγου. Όμως οι κάτοικοι της Ελλάδας παρουσιάζονται πιο έτοιμοι για την επέμβαση του στρατού (46%) από ότι αυτοί της Τουρκίας (35%).<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/images/2020/08/stratos.jpg"><img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/08/stratos.jpg?itok=ge8B8ZdD" /></a><br /><br />Το θέμα του κορονοϊού ανησυχεί τους κατοίκους στην Τουρκία καθώς σύμφωνα με την έρευνα το 77% (Πολύ: 41%, Αρκετά 36%) δηλώνει ότι ανησυχεί μήπως νοσήσουν οι ίδιοι ή κάποιο μέλος της οικογένειάς τους, στην Ελλάδα όμως είναι λίγο πιο... ήρεμοι, καθώς ανησυχεί το 54% αλλά μόνο το 15% δήλωσε ότι ανησυχεί πολύ.<br /><br />Όσον αφορά στους ηγέτες, το 95% των κατοίκων στην Ελλάδα έχει αρνητική ή μάλλον αρνητική άποψη για τον Τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όμως είναι άξιο αναφοράς ότι στην Τουρκία, αρνητική ή μάλλον αρνητική άποψη έχει το 55%! Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαίρει αποδοχής σε ποσοστό 53% στην Ελλάδα και μόλις 9% στην Τουρκία.<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/images/2020/08/igetes.jpg"><img src="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/styles/normal/public/images/2020/08/igetes.jpg?itok=GBerPvSw" /></a><br /><br />Όσον αφορά στους ηγέτες άλλων χωρών φαίνεται πως στην Ελλάδα πιο συμπαθείς είναι οι Εμανουέλ Μακρον (76% θετική γνώμη) και Βλαντιμίρ Πούτιν (31% θετική γνώμη), ενώ οι πιο αντιπαθείς είναι οι Ντόναλντ Τραμπ και Μπόρις Τζόνσον. Στην αντίπερα όχθη πιο αγαπητοί είναι η Άνγκελα Μέρκελ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν και οι πιο αντιπαθείς είναι ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Ντόναλντ Τραμπ.<div> <br />Εκνευρισμός στην ελληνική κοινωνία, αβεβαιότητα στην τουρκική</div> <div> <br />Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν συσπειρώνει την κοινωνική πλειοψηφία στην Τουρκία. Μάλιστα στην κοινή γνώμη της Κωνσταντινούπολης (σε αντίθεση με την υπόλοιπη Τουρκία) υπερέχει η διατήρηση της ως μουσείο πολιτιστικής κληρονομιάς.<br />Τα δύο τρίτα της τουρκικής κοινής γνώμης προτιμούν τον διάλογο για την επίλυση διακρατικών διαφορών στην περιοχή και δεν προκρίνουν τη χρήση στρατιωτικών μέσων ακόμα και για θεωρούμενα δίκαια αιτήματα.</div> <div> <br />Συνολικά, μάλλον η αβεβαιότητα - για το μέλλον και την πορεία της χώρας - είναι το κύριο χαρακτηριστικό της τουρκικής κοινωνίας, παρά η επιθετικότητα.<br />Αντίθετα, η ελληνική κοινή γνώμη θεωρεί προσβλητική και επιθετική την τουρκική πολιτική (Αγία Σοφία - γεωτρήσεις σε Αιγαίο/Κύπρο, παρουσία πολεμικού στόλου) και γενικά την Τουρκία ως απειλή, στην επίπονη προσπάθεια της Ελλάδας να ανακάμψει από τη δεκαετή οικονομική κρίση.<br />Τέλος, είναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστικό ότι στην Τουρκία η Άνγκελα Μέρκελ με 51% θετικές γνώμες (vs 24% στην Ελλάδα) είναι ο δημοφιλέστερος ξένος ηγέτης ενώ, αντίστοιχα, στην Ελλάδα την πρώτη θέση καταλαμβάνει ο Εμανουέλ Μακρόν με 76% (vs μόλις 11% στην Τουρκία). Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο Ντόναλντ Τραμπ καταγράφεται ελάχιστα δημοφιλής και στις δύο χώρες· δύο βασικά μέλη του ΝΑΤΟ στην περιοχή</div> <div> .<a href="https://www.ethnos.gr/sites/default/files/2020-08/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20vs%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%AE%20%CE%A3%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%88%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1.pdf"><b>Ελλάδα vsΤουρκία Διπλή Συγκριτική Έρευνα.pdf</b></a><br /><br /><a href="https://www.ethnos.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα vs Τουρκία: Διπλή συγκριτική έρευνα. Ελληνοτουρκικά-ηγεσία

Διπλή σφυγμομέτρηση σε Ελλάδα και Τουρκία - Το 55% των γειτόνων δεν θέλει τον Ερντογάν! Αποκαλυπτική έρευνα της Κάπα Research - Μοιρασμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το λιβυκό μέτωπο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCvswnn16kgtBXplZAxYS6166EZ96jycwzfMS8dxsgrBBmPytTsa8CdlXmFMSCbwCMwtp4Cca_HXaIhJT-8ljK9VN5h-RvWvufGO0oRZ2VsF-A8MjDJL5CtIH4crQdPfHFj3kkdeCDGt4/s1600/666587120.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCvswnn16kgtBXplZAxYS6166EZ96jycwzfMS8dxsgrBBmPytTsa8CdlXmFMSCbwCMwtp4Cca_HXaIhJT-8ljK9VN5h-RvWvufGO0oRZ2VsF-A8MjDJL5CtIH4crQdPfHFj3kkdeCDGt4/s640/666587120.jpg" width="640" /></a></div> <br /><b>Νίκος Κωσταντάρας</b><br />Η αιφνίδια παρέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη δείχνει, αφενός, το μέγεθος του τουρκικού καιροσκοπισμού και, αφετέρου, την ελληνική μακαριότητα για όσα συνέβαιναν σε μια τόσο ευαίσθητη για εμάς περιοχή. Η Ελλάδα δεν προέβλεψε μια απειλή που μπορεί να εξελιχθεί σε μόνιμη πληγή, καθώς η Τουρκία προσβλέπει στην ανάπτυξη στρατιωτικών βάσεων στη Λιβύη, όπως έχει κάνει σε αρκετές χώρες στην ευρύτερη περιοχή. Ομως, με όσα πράττει ο πρόεδρος Ερντογάν –και με τις φανερές φιλοδοξίες του– ολοένα περισσότερες χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, διεθνείς οργανισμοί και μεγάλες δυνάμεις θα αναγκαστούν κάποια στιγμή να εγκαταλείψουν την ανοχή που του δείχνουν. Θα πρέπει να λάβουν θέση εναντίον του μεγαλοϊδεατισμού του και της αστάθειας που παράγει.<br /><br />Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Associated Press την Πέμπτη ήταν ενδεικτικό των προθέσεων της Αγκυρας αλλά και των αντιστάσεων των Λίβωων εναντίον των συμφωνιών για αμυντική συνεργασία και για την οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών των δύο χωρών. Αξιωματούχοι της κυβέρνησης στην Τρίπολη δήλωσαν στο πρακτορείο ότι είχαν επιφυλάξεις για τις συμφωνίες και ότι ο πρωθυπουργός Φαγέζ Σαράζ δεχόταν πιέσεις από την Τουρκία για πάνω από έναν χρόνο. Φοβόταν ότι η προσωρινή του κυβέρνηση δεν είχε τη δικαιοδοσία να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες. Επίσης, δεν ήθελε να προκαλέσει την αντίδραση άλλων μεσογειακών χωρών. Οταν, όμως, ο αντίπαλός του στον εμφύλιο πόλεμο, στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, έφθασε να πολιορκεί την Τρίπολη, ο Σαράζ δέχθηκε την πρόταση της Τουρκίας. «Η πίεση ήταν αμείλικτη, είπε ένας αξιωματούχος, προσθέτοντας ότι ισλαμιστές εντός της κυβέρνησης Σαράζ επίσης ασκούσαν πίεση υπέρ της Αγκυρας. Η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα που υποσχέθηκε στήριξη, και συμφωνήσαμε μόνο όταν βρήκαμε όλες τις άλλες πόρτες κλειστές», μετέδωσε το πρακτορείο.<br /><br />Η τουρκική παρέμβαση υπήρξε σωτήρια για την πλευρά Σαράζ, καθώς οι Τούρκοι στρατιωτικοί, οι 3.500-3.800 Σύροι ισλαμιστές μισθοφόροι, τουρκικά όπλα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη ανάγκασαν τον Χαφτάρ σε υποχώρηση. Ομως, οι φόβοι της προσωρινής κυβέρνησης ήταν εύλογοι: η τουρκική παρουσία και η χρήση Σύρων μισθοφόρων έχει συσπειρώσει πολλές χώρες εναντίον της Τριπόλεως, με την Ελλάδα και τη Γαλλία να προστίθενται στην Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που ήδη στήριζαν τον Χαφτάρ. <div> <br /></div> <div> Σχεδόν σύσσωμη η διεθνής κοινότητα απορρίπτει το σύμφωνο Τουρκίας-Λιβύης, όπως και η εκλεγμένη Βουλή της Λιβύης που αντιτίθεται στον Σαράζ. Η Αίγυπτος προειδοποιεί ότι θα παρέμβει στρατιωτικά εάν οι δυνάμεις Σαράζ-Τουρκίας προχωρήσουν προς την ανατολική Λιβύη. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν δείξει αδικαιολόγητη ανοχή στις τουρκικές παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων που επέβαλε ο ΟΗΕ. </div> <div> <br /></div> <div> Ομως, η Γαλλία έχει πάρει δυναμική θέση εναντίον της τουρκικής ανάμειξης στη Λιβύη, ενώ τελευταίως και η Γερμανία απέστειλε πολεμικό πλοίο για την εφαρμογή του εμπάργκο. Ισως δυσκολευτεί περισσότερο η Αγκυρα να αναπτύξει δυνάμεις στη Λιβύη. Σιγά σιγά, η Ε.Ε. θα γίνει πιο δυναμική στις παρεμβάσεις της εναντίον της τουρκικής επιθετικότητας προς Ελλάδα και Κύπρο. </div> <div> <br /></div> <div> Ενδιαφέρον θα έχει η εξέλιξη της σχέσης Τουρκίας - ΗΠΑ - Ρωσίας, κυρίως όταν ο Τραμπ δεν θα είναι σε θέση να στηρίζει τον Ερντογάν και όταν ο Πούτιν κρίνει ότι δεν τον συμφέρει πια η ανοχή στον Τούρκο πρόεδρο. Στο διπλωματικό πεδίο, η αναδίπλωση των δυνάμεων του Χαφτάρ ίσως ανοίξει τον δρόμο για πολιτική συμφωνία. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ πιθανό η παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη να είναι από τα κυριότερα θέματα διαπραγμάτευσης. Οποια νέα κυβέρνηση συνεργασίας προκύψει, δεν θα θέλει να έχει εναντίον της όσες χώρες αντιστέκονται στην τουρκική πολιτική. Οι αρχικές επιφυλάξεις της πλευράς Σαράζ είναι «πάτημα» για όσους θέλουν μια Λιβύη ελεύθερη από τα σχέδια Ερντογάν. Εκτεθειμένη σε ολοένα περισσότερα μέτωπα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, η Τουρκία θα διαπιστώσει ότι ο καιροσκοπισμός και η βία οδηγούν σε αδιέξοδα. Για την Ελλάδα, το μάθημα της Λιβύης είναι πολλαπλό: να διαβάζει τις εξελίξεις στην περιοχή και τις ζυμώσεις σε γειτονικές χώρες, να επενδύει σε συμμαχίες εγκαίρως, να προλαβαίνει την Τουρκία ώστε να μη βρίσκεται προ τετελεσμένων.<br /><br /><a href="https://www.kathimerini.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Το λιβυκό μέτωπο

Νίκος Κωσταντάρας Η αιφνίδια παρέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη δείχνει, αφενός, το μέγεθος του τουρκικού καιροσκοπισμού και, αφετέρου, την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Με ανοικτή ατζέντα η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwzt65iaNkN-zIE_Yj5yQDJlkAkEwXcSuVnBIi6DXO0pIMjLMVwyk8FYBCcplfANrZn9SEdVOCHEM96qaOm5eHlDqlxin6xuS1GYthNg5RvPxwstrVRVeOn6tlpAXio_oozTcdj2g8GuE/s1600/AOZ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwzt65iaNkN-zIE_Yj5yQDJlkAkEwXcSuVnBIi6DXO0pIMjLMVwyk8FYBCcplfANrZn9SEdVOCHEM96qaOm5eHlDqlxin6xuS1GYthNg5RvPxwstrVRVeOn6tlpAXio_oozTcdj2g8GuE/s640/AOZ.jpg" width="640" /></a></div> <h3>     <span style="font-weight: normal;">Η οριοθέτηση και τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα"</span></h3> <span id="goog_1728074930"></span><br /> <b>Λυγερός Σταύρος</b><br /> Το πάγωμα των ερευνών του "Ορούτς Ρέις" ήταν αποτέλεσμα της γερμανικής διαμεσολάβησης, η οποία εξασφάλισε ως αντάλλαγμα στον Ερντογάν ότι η Αθήνα θα καθίσει στο τραπέζι, χωρίς να ακυρωθεί το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Εμμέσως πλην σαφώς αυτό νομιμοποιείται και μόνο από την ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, η οποία για επικοινωνιακούς λόγους αποκαλείται με τον πιο εύπεπτο όρο "διάλογος".<br /> <br /> Εκτιμώ, μάλιστα, ότι θα είχε καθίσει στο τραπέζι με δυσμενέστερους όρους, εάν δεν είχαν κινητοποιηθεί οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Εάν δεν είχε σταλεί το μήνυμα ότι οι έρευνες θα οδηγούσαν σε σύγκρουση πιθανότατα ο Ερντογάν θα δημιουργούσε με το "Ορούτς Ρέις" τετελεσμένο και ως συνέχεια αυτού θα προέκυπταν οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις. Εάν είχε συμβεί αυτό, η τουρκική πλευρά, εκτός των άλλων, θα καθόταν στο τραπέζι με τον αέρα του νικητή.<br /> <br /> Ο Ερντογάν, όμως, δεν ήθελε να ρισκάρει μία σύγκρουση, όταν άρχισε να σκέφτεται πως η Αθήνα ίσως δεν μπλόφαρε. Τον Τούρκο πρόεδρο ώθησε να παγώσει τις έρευνες και δύο ακόμα γεγονότα που συνδέονται με την κινητοποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων: το αρνητικό για την Άγκυρα κλίμα στη Δύση και οι δυνάμει αντιτουρκικές "συμμαχίες" στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> <br /> Ειδικά η άμεση εμπλοκή της Γαλλίας στη Λιβύη (βομβαρδισμός της τουρκικής βάσης Αλ Ουατίγια) υποχρεώνει τον Ερντογάν να μετρήσει πολύ μία κίνηση που πιθανότατα θα οδηγούσε σε ελληνοτουρκική σύγκρουση. Κι αυτό, επειδή ήταν πιθανό να εμπλέξει και άλλα κράτη, με αποτέλεσμα η Τουρκία να βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Αυτοί ήταν οι λόγοι που ο Ερντογάν ανταποκρίθηκε στη γερμανική μεσολάβηση, η οποία υποστηρίζεται και από την Ουάσιγκτον. Δικαιολογεί, άλλωστε, το πάγωμα των ερευνών (κατά ένα μήνα) με την αποδοχή από την Αθήνα της διαπραγμάτευσης, την οποία παραδοσιακά επιδιώκει η τουρκική πλευρά.<br /> <br /> "Ανοικτή" η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση<br /> <br /> Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι η διαπραγμάτευση θα είναι "ανοικτή", με την έννοια ότι η κάθε πλευρά θα μπορεί να θέσει όποιο ζήτημα θέλει. Με άλλα λόγια, επιδιώκει διαπραγμάτευση εφ' όλης της ύλης των μονομερών επεκτατικών διεκδικήσεών της. Στόχος της σε πρώτη φάση είναι –μέσω της διαπραγμάτευσης– να τις νομιμοποιήσει σαν διμερείς διαφορές. Αυτό θα συμβεί εάν η Αθήνα αποδεχθεί να τις συζητήσει, ακόμα και για να τις απορρίψει.<br /> <br /> Η ελληνική πλευρά είναι επιφυλακτική και –τουλάχιστον στα λόγια– εμμένει στην πάγια θέση ότι η μόνη διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Βασικό εμπόδιο είναι ότι οι θέσεις των δύο πλευρών είναι αντιδιαμετρικές. Η Άγκυρα ισχυρίζεται –κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας– ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, ενώ η Αθήνα ότι έχουν πλήρη επήρεια σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.<br /> <br /> Εάν η Αθήνα ήταν συνεπής στη θέση για "μοναδική διαφορά", αντί για διαπραγματεύσεις θα επέμενε ότι η διαφορά για την επήρεια των νησιών σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ πρέπει να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο με ένα συνυποσχετικό, που να μην περιέχει υποδείξεις προς το δικαστήριο. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Η οριοθέτηση συνδέεται με δύο κρίσιμα ζητήματα: Πρώτον, με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Δεύτερον, με τη θεωρία των "γκρίζων ζωνών".<br /> Η "συνεκτική εκμετάλλευση"<br /> <br /> Και τα δύο είχαν προκύψει κατά τη διάρκεια των άτυπων διερευνητικών επαφών (34 γύροι), οι οποίες υποτίθεται ότι το 2003 (επικεφαλής οι πρέσβεις Αναστάσιος Σκοπελίτης και Ουγούρ Ζιγιάλ) είχαν φέρει τις δύο χώρες ένα βήμα πριν τη Χάγη. Ας σημειωθεί ότι σ' εκείνες τις διαπραγματεύσεις η Άγκυρα διαπραγματευόταν να αναγνωρίσει υφαλοκρηπίδα (όχι πλήρη επήρεια) σε ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, εάν η Αθήνα της παραχωρούσε ένα 23% της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου (δεν συζητούσαν τότε για Ανατολική Μεσόγειο).<br /> <br /> Οι Τούρκοι ζητούσαν να τους δοθεί ενιαία κι όχι διάσπαρτη υφαλοκρηπίδα στο βόρειο Αιγαίο, στην περιοχή που ορίζεται (εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων) από το Άγιον Όρος και τη Σιθωνία, τη Σκύρο, τη βραχονησίδα Καλόγεροι (δυτικά της Χίου), τον Άγιο Ευστράτιο και τη Λέσβο. Ζητούσαν να εφαρμοσθεί εκεί η αρχή της "συνεκτικής εκμετάλλευσης" με το επιχείρημα ότι στο βόρειο Αιγαίο υπάρχουν εκτεταμένα διεθνή ύδατα, αλλά έχοντας στο μυαλό τους ότι όποια κοιτάσματα πετρελαίου πιθανολογείται πως υπάρχουν στο Αιγαίο υπάρχουν εκεί. Εναλλακτικά είχαν προτείνει ή μοίρασμα μεταξύ των δύο χωρών, ή συνεκμετάλλευση με προκαθορισμένα ποσοστά.<br /> <br /> Η Άγκυρα είχε ζητήσει το συνυποσχετικό ουσιαστικά να οριοθετεί την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και απλώς το Διεθνές Δικαστήριο να εκδώσει μια σχεδόν προκαθορισμένη από το συνυποσχετικό απόφαση. Με τη σφραγίδα της Χάγης η συμφωνία θα περνούσε ευκολότερα στην ελληνική κοινή γνώμη. Η Τουρκία επεδίωκε να αποκτήσει υφαλοκρηπίδα δυτικά των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους, αφού έτσι θα τα εγκλώβιζε, εγγράφοντας υποθήκη για μελλοντικές διεκδικήσεις.<br /> <div> <br /> Ο 27ος γύρος και τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα"<br /> <br /> Σύμφωνα με ρεπορτάζ που είχα δημοσιεύσει στην "Καθημερινή" το 2006 (4-6-2006) και το οποίο ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, η ελληνική πλευρά είχε αποδεχθεί σε μεγάλο βαθμό τις προαναφερθείσες τουρκικές προτάσεις, προκειμένου να παραπεμφθεί η "διαφορά" στη Χάγη. Την άνοιξη του 2003, όμως, στον 27ο γύρο προέκυψε το εμπόδιο των "γκρίζων ζωνών".<br /> <br /> Ας σημειωθεί ότι μέχρι τις διερευνητικές επαφές, η Ελλάδα δεν ζητούσε γενικά οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, αλλά συγκεκριμένα στη θαλάσσια προέκταση της συνοριακής γραμμής στον Έβρο και στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των μικρασιατικών παραλίων. Συγκρινόμενο μ’ αυτή την πάγια θέση, το σχέδιο συνυποσχετικού συνιστούσε μεγάλη ελληνική υποχώρηση.<br /> <br /> Το πιο επικίνδυνο, όμως, ήταν πως αναφερόταν ρητά σ' αυτό ότι οι δύο πλευρές συναινούσαν να επιλυθούν από το Διεθνές Δικαστήριο και τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα". Όταν ο Σκοπελίτης είχε ζητήσει να καθορισθούν τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα", ο Ζιγιάλ είχε αποφύγει να τα κατονομάσει, δηλώνοντας ότι η Άγκυρα θα έχει δικαίωμα να θέσει όποιο ζήτημα θέλει. Και μάλιστα είχε ξεκαθαρίσει ότι θα διατηρήσει ακέραιες τις θέσεις της, ακόμα κι αν το Δικαστήριο έκρινε μη "παρεμπίπτοντα" τα ζητήματα που θα έθετε η τουρκική πλευρά και αρνιόταν να τα κρίνει.<br /> <br /> Όταν το Δικαστήριο θα ζητούσε από τις δύο πλευρές τους χάρτες με τις εκατέρωθεν επικράτειες, θα προέκυπτε το πρόβλημα. Για μία σειρά ελληνικών νησίδων, η Άγκυρα θα ισχυριζόταν (το ισχυρίζεται από το 1996) ότι είναι "γκρίζες ζώνες", αν και τώρα πλέον μιλάει για "τουρκικά νησιά υπό ελληνική κατοχή"! Ας σημειωθεί ότι ο Ζιγιάλ είχε εμφανισθεί ευέλικτος σ’ αυτό το θέμα, το οποίο είχε συζητηθεί αρκετές φορές. Άφηνε να εννοηθεί, χωρίς όμως να δεσμεύεται, ότι αν η Άγκυρα έπαιρνε αυτά που ζητούσε σε υφαλοκρηπίδα δεν θα έπαιζε σ' εκείνη τη φάση δυνατά το χαρτί των "γκρίζων ζωνών".</div> <div> <br /> Χωρικά ύδατα πολλαπλού εύρους<br /> <br /> Όπως προανέφερα, το δεύτερο ζήτημα που συνδέεται με την οριοθέτηση είναι η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Ο Σκοπελίτης το είχε θέσει από νωρίς, αλλά ο συνομιλητής του είχε αρνηθεί να το συζητήσει, επικαλούμενος την απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ότι η επέκταση αποτελεί αιτία πολέμου. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά είχε ρίξει στο τραπέζι διάφορες προτάσεις, κοινός παρανομαστής των οποίων ήταν το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο να ποικίλλει από έξι μέχρι 12 μίλια.<br /> <br /> Σε λίγες περιοχές, κυρίως στο βορειοδυτικό Αιγαίο, όπου η επέκταση δεν επηρεάζει τις τουρκικές διεκδικήσεις, θα επεκτείνονταν στα 12 μίλια. Στο νότιο και στο ανατολικό Αιγαίο, όμως, όπου η επέκταση επηρεάζει και την υφαλοκρηπίδα και το εύρος του διεθνούς εναερίου χώρου που χρησιμοποιούν τα τουρκικά μαχητικά, τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα παρέμεναν στα έξι μίλια, χωρίς δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, η φόρμουλα εκείνη αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης και αργότερα, αλλά η τουρκική πλευρά δεν έδωσε συνέχεια.<br /> <br /> Το υλικό που έχει συγκεντρωθεί από εκείνες τις διαπραγματεύσεις θα είναι –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– η αφετηρία της νέας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης. Θα είναι τα ίδια προβλήματα που θα μπουν στο τραπέζι, αν και τώρα η έμφαση όσον αφορά την οριοθέτηση θα είναι στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι στο Αιγαίο. Η τουρκική επιδίωξη, όμως, είναι η ίδια: μοιρασιά –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– των κυριαρχικών δικαιωμάτων που παραχωρεί το διεθνές δίκαιο στην Ελλάδα. Το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης, μάλιστα, δίνει στον Ερντογάν καίριο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Με ανοικτή ατζέντα η ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση

    Η οριοθέτηση και τα "παρεμπίπτοντα ζητήματα" Λυγερός Σταύρος Το πάγωμα των ερευνών του "Ορούτς Ρέις" ήταν αποτ...

Διαβάστε την συνέχεια