Πρακτικό αποστρατικοποίησης νήσων Αν.Αιγαίου, οικονομία και κορωνοϊός θα κατεδαφίσουν την κυβέρνηση;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnVynrp7GrreSBho_VY3amCOhcimVKfsf44uaYjnlsYIMbljmiqpOj_1XT_9djx9lWKtcgsEAwEfjMhvPOibz42bMBa0yDuDa6H_kMthRT2C6jqt3FdFwFZUmShnf9gjWQi3gDUQ_97LA/s1366/mitsosten5_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnVynrp7GrreSBho_VY3amCOhcimVKfsf44uaYjnlsYIMbljmiqpOj_1XT_9djx9lWKtcgsEAwEfjMhvPOibz42bMBa0yDuDa6H_kMthRT2C6jqt3FdFwFZUmShnf9gjWQi3gDUQ_97LA/w640-h282/mitsosten5_2.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Μεγάλη δυσαρέσκεια καταγράφεται στην Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος για τις επιλογές του Μαξίμου.</span></h3>Γράφει: <b>Γεράσιμος Χουντάλας<br /></b><br />Η παραμορφωτική εικόνα για την «σταθερότητα» της κυβέρνησης που παράγουν τα φιλοκυβερνητικά και πλουσιοπάροχα αμειβόμενα, με αφορμή τον κορωνοϊό, ΜΜΕ αναπαράγοντας δημοσκοπήσεις όπου η κυβέρνηση προηγείται με 15-20% από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν αλλάζει την πραγματικότητα που καταγράφεται στο εκλογικό σώμα: Η κυβέρνηση θα δώσει μάχη στις επόμενες εκλογές για να μπορέσει να νικήσει. <br /><br />Ακόμα και με αυτόν τον «ημιαναίσθητο» ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με τον Αλέξη Τσίπρα να αδυνατεί να βρει τον βηματισμό του («βαρύς» και κουρασμένος με συνεχείς λεκτικές γκάφες, εμφανίστηκε χθες στην συνέντευξη Τύπου στην Θεσσαλονίκη), ακόμα και με το πατριωτικό εκλογικό σώμα που πριμοδότησε σημαντικά το κόμμα της Αριστεράς το 2015 να του έχει κλείσει οριστικά την πόρτα λόγω Σκοπιανού, η κυβέρνηση του Κ.Μητσοτάκη θα δυσκολευθεί να έχει μία καθαρή νίκη απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανακάμψει ή αν το Βερολίνο, το οποίο είναι το πραγματικό κέντρο της ελληνικής πολιτικής σήμερα, αποφάσιζε ότι «τέρμα» ο Κ.Μητσοτάκης ή ότι έχει σημάνει η ώρα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, όλα θα τελείωναν σύντομα για τη νυν κυβέρνηση, δεδομένης της οργής της κοινωνίας για τα ανακόλουθα και άνευ λογικής μέτρα που λαμβάνει στο εσωτερικό και εξωτερικό μέτωπο.<br /><br />Στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια για το Μαξίμου. Δυσαρέσκεια η οποία εκφράστηκε μέσα από την υπόθεση της μη άρσης της ασυλίας Πολάκη, αλλά δεν θα μείνει εκεί.<br /><br />Τα 2/3 της ΚΟ της ΝΔ είναι οργισμένοι με τα κυβερνητικά πεπραγμένα, πιεζόμενοι από τις τοπικές κοινωνίες και ο χειμώνας δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.<br /><br />Μόνο η απουσία σοβαρού εσωκομματικού πόλου έλξης των αντιδρώντων σώζει αυτή την στιγμή την κατάσταση, αλλά είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί αυτός που θα απαρνηθεί δημοσίως τις επιλογές Μητσοτάκη.<br /><br />Όλα αυτά ενώ τα αποτελέσματα στο εσωτερικό μέτωπο ειδικά στους τομείς της υγείας και της οικονομίας να είναι διπλά αρνητικά: Και η χώρα να βρίσκεται πάλι σε τροχιά lockdown, με την επιτροπή των επιδημιολόγων να έχει μετατραπεί σε άτυπη κυβέρνηση με μηδενική αποτελεσματικότητα και από την άλλη η μείωση του τουριστικού εισοδήματος από τους τουρίστες που δεν ήρθαν το 2020 να φτάνει το 85%!<br /><br />Στο μεταναστευτικό, βασικός παράγοντας αποτυχίας των μέτρων περιορισμού του κορωνοϊού, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι μισοί νοσηλευόμενοι στην Αττική είναι παράνομοι μετανάστες, όπως αποκάλυψε το pronews.gr, η κατάσταση στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να είναι δραματική, με την Μόρια να αποτελεί μόνο την «κορυφή του παγόβουνου». <br /><br />Η κρίση με τις μάσκες στα σχολεία επιχειρείται να κατασταλεί με εισαγγελείς και αστυνομία όταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι πρόκειται για καθαρή παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.<br /><br />Στις κρίσεις, της «καθημερινότητας», όπως συνέβη στην περίπτωση της πρόσφατης κακοκαιρίας στην Θεσσαλία, μετράμε κάθε φορά νεκρούς και κυβερνητική ανικανότητα διαχείρισής τους.<br /><br />Όλοι στην κυβέρνηση κοιτούσαν τον «Ιανό» εξ Ιταλίας και η «ανώνυμη» κακοκαιρία από την Μαύρη Θάλασσα, έπνιξε την Θεσσαλία.<br /><br />Στα ελληνοτουρκικά υπάρχουν πληροφορίες που αναφέρουν ότι η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη: Πληροφορίες από έγκυρες πηγές, επιμένουν ότι «υπάρχει πρακτικό που έχει υπογραφεί μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας στο Βερολίνο από τον σύμβουλο του Τούρκου προέδρου και εκπρόσωπό του, Ιμπραήμ Καλίν και την επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Ελληνα πρωθυπουργού Ελένης Σουρανή, το οποίο αναφέρεται με ακρίβεια σε κατ'άρχήν αποδοχή συζήτησης για μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου»!<br /><br />Το πρακτικό αυτό, οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι βρίσκεται στα χέρια της τουρκικής προεδρίας, όπως και της Αθήνας και του Βερολίνου και αποτελεί όπλο εκβιασμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη και σε ότι αφορά το εσωτερικό μέτωπο! Φαντασθείτε να έδινε ο Ρ.Τ.Ερντογάν το πρακτικό στην δημοσιότητα τι θα συνέβαινε στο εσωτερικό της Ελλάδας και ειδικά στα νησιά του Αιγαίου που «γράφουν» ήδη μία εξέγερση, αυτή του Φεβρουαρίου, κατά της πολιτικής ενδοτισμού της κυβέρνησης.<br /><br />Η κυβέρνηση θα πρέπει να απαντήσει άμεσα για το αν έχει υπογράψει πρακτικό με το οποίο δέχεται την έναρξη συζήτησης για αποστρατικοποίηση, μερική ή ολική των νησιών του Αιγαίου ή για κάτι ανάλογο. Άμεσα.<br /><br />Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την άθλια επιχειρησιακή διαχείριση της κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου αφέθηκε το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis να κάνει έρευνα επί ένα μήνα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προστατευόμενο από τον τουρκικό Στόλο και δεν έφυγε παρά μόνον όταν συνυπογράφηκε εξτρά χρηματοδότηση 2,5 δισ. ευρώ της Τουρκίας από την Ελλάδα και την Κύπρο, τότε έχουμε μια γενική εικόνα των κυβερνητικών «επιτευγμάτων» το τελευταίο εξάμηνο.<br /><br />Και μπορεί οι δημοσκοπήσεις, «αρμόδιος» για τις οποίες είναι ο δημοσκόπος υπουργός Εσωτερικών, Τάκης Θεοδωρικάκος, να δείχνουν 40% την κυβέρνηση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι στην κάλπη δύσκολα θα έφτανε το 30%, λόγω βασικά της ανεργίας, η οποία έφτασε πάλι σε επίπεδα των πρώτων χρόνων των Μνημονίων περί το 25%.<br /><br />Η δραματική μείωση των εσόδων από τον εισερχόμενο τουρισμό καταγράφουν τα στοιχεία για το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών του Ιουλίου που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να αποδίδεται στον τουρισμό, αλλά δεν είναι μόνο ο τουρισμός.<br /><br />Τα χρήματα από την ΕΕ, αυτά για τα οποία «θα έπρεπε να τα αξιοποιήσουμε με φειδώ και να μην τα σπαταλήσουμε όπως στην δεκαετία του '80», όπως έλεγε σε μία σπαρταριστή στιγμή της κυβέρνησης Μητσοτάκη ο υπουργός Ανάπτυξης, Α.Γεωργιάδης, είναι άφαντα και θα μείνουν άφαντα.<br /><br />Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να δοθούν. <br /><br />Οι εξελίξεις στον τουρισμό συμπαρέσυραν ολόκληρο το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών με αποτέλεσμα το έλλειμμα του στο επτάμηνο Ιανουαρίου - Ιούλίου να αυξηθεί κατά 5,2 δισ. ευρώ σε σχέση με πέρυσι φθάνοντας τα 7,9 δισ. ευρώ. <br /><br />Το συνολικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών και Κεφαλαίων (το οποίο αντιστοιχεί στις ανάγκες της οικονομίας για χρηματοδότηση από το εξωτερικό) κατέγραψε έλλειμμα 7,3 δισ. ευρώ, έναντι ελλείμματος 2,5 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2019.<br /><br />Λόγω τουρισμού, το γ’ τρίμηνο είναι το πιο αποδοτικό, καθώς το ΑΕΠ (σε όρους χωρίς εποχική προσαρμογή) φτάνει στα 53 δισ. (ή στα 49 δισ. με εποχική προσαρμογή). Στο φετινό γ’ τρίμηνο αναμένεται να καταγραφεί η χειρότερη επίδοση τουλάχιστον των 20 τελευταίων ετών, με το ΑΕΠ να περιορίζεται ακόμη και στην περιοχή των 40-42 δισ. ευρώ. <br /><br />Στην εστίαση δεν έχουν καταγραφεί ακόμα οι οικονομικές ζημιές αλλά θα είναι το ίδιο τρομακτικές.<br /><br />Θα πρέπει να υπολογιστεί επίσης ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τουρισμό και εστίαση δεν θα ξοδέψουν ούτε ευρώ τον χειμώνα σε κατανάλωση, αγορές και επενδύσεις που σημαίνει ότι θα επηρεαστούν αυτομάτως κι άλλοι τομείς της ελληνικής οικονομίας.<br /><br />Από τον τουρισμό μόνο έχουν χαθεί 15 δισ. ευρώ. Το ερώτημα είναι που θα βρεθούν τα χρήματα για να ανακάμψει η χώρα; Π.χ. η πόλη της Καρδίτσας έχει ζημιές που υπολογίζονται σε 500 εκατ. έως 700 εκατ. ευρώ για να μπορέσει να λειτουργήσει και πάλι. Λεφτά τα οποία δεν υπάρχουν...<div><br /></div><div><a href="https://www.pronews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Πρακτικό αποστρατικοποίησης νήσων Αν.Αιγαίου, οικονομία και κορωνοϊός θα κατεδαφίσουν την κυβέρνηση;

Μεγάλη δυσαρέσκεια καταγράφεται στην Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος για τις επιλογές του Μαξίμου. Γράφει: Γεράσιμος Χουντάλας Η παραμορφωτική...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο "παιχνίδι" του Ιντσιρλίκ και τα ΗΑΕ - Ο Πρίγκηπας συνομιλεί με ΗΠΑ για μεταφορά στα Εμιράτα

<h3 style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Y_RsVNMiZOCYHbuBwSwRtXtP0P4f9U77JFp0XOlucDxQbTgThyphenhyphenJgWZkkhPK_5To-yV6XDfcYIOSZx6soz4b9Ci2LxsOqM7-_vYOScAperUR6C1nebHmfrWfWh6VE2ZiDOPGGVsw_N8I/s1000/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Y_RsVNMiZOCYHbuBwSwRtXtP0P4f9U77JFp0XOlucDxQbTgThyphenhyphenJgWZkkhPK_5To-yV6XDfcYIOSZx6soz4b9Ci2LxsOqM7-_vYOScAperUR6C1nebHmfrWfWh6VE2ZiDOPGGVsw_N8I/w640-h384/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BA.jpg" width="640" /><br /></a>Το βαθυ αμερικανικό κράτος έχει τα δικά του σχέδια ενόψει της δημιουργίας του Κουρδιστάν</span></h3>Μεγάλη “βόμβα” αποκαλύπτεται από αραβικά ΜΜΕ, σύμφωνα με τα οποία, ο πρίγκιπας του Αμπού Ντάμπι, Μοχάμεντ Μπιν Ζαΐντ, συνομιλεί ήδη με το Πεντάγωνο για τη μεταφορά της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ από την Τουρκία στα ΗΑΕ.<br /><br />Ενημερωμένες πηγές αποκάλυψαν το Σάββατο ότι το σχέδιο στοχεύει στην εδραίωση των δεσμών των ΗΑΕ με το «βαθύ κράτος» στις ΗΠΑ, το οποίο όπως όλα δείχνουν κινείται ταχύτατα και για το σχέδιο δημιουργίας του κράτους του Κουρδιστάν.<br /><br />Ο Bin Zayed επιδιώκει να θέσει τα στρατηγικά του συμφέροντα πάνω από όλα τα άλλα θέματα, συμπεριλαμβανομένων και των προσωπικών σχέσεων μεταξύ του ίδιου με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ν.Τραμπ.<br /><br />Πληροφορίες από τον Κόλπο αναφέρουν ότι τα ΗΑΕ εργάζονται επίσης σε οικονομικά και στρατιωτικά προγράμματα σε συνεργασία με το Πεντάγωνο, μαζί με μεγάλα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ στη νότια ακτή της Υεμένης, αλλά και σε ορισμένα νησιά, συμπεριλαμβανομένου του νησιού Socotra.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Υποστράτηγος Τόμας Κάμπελ δήλωσε στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολού ότι οι ΗΠΑ «δεν έχουν σχέδια να τερματίσουν την παρουσία τους στην αεροπορική βάση του Incirlik», κάτι όμως που πιθανόν δεν ισχύει.<br /><br />«Οι ΗΠΑ λειτουργούν εδώ και δεκαετίες στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ μετά από πρόσκληση της τουρκικής κυβέρνησης, και η συνεχιζόμενη παρουσία μας εκεί αποδεικνύει τη συνεχιζόμενη και ισχυρή σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της συμμαχίας μας στο ΝΑΤΟ» , είχε δηλώσει ο ο Κάμπελ.<br /><br />Αυτή η δήλωση ήρθε μετά από δηλώσεις του γερουσιαστή των ΗΠΑ, Ρον Τζόνσον, ο οποίος ανέφερε σε αμερικανικό ΜΜΕ ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αυξήσουν την παρουσία τους στη ναυτική βάση στο νησί της Κρήτης ως εναλλακτική λύση για το Ιντσιρλίκ.<br /><br />Η αλήθεια, από τη σειρά αυτή των δημοσιευμάτων είναι ότι οι ΗΠΑ κινούνται πιθανότατα στο σχέδιο “μετακίνησης” της βάσης τους από την Τουρκία" λόγω άλλων επικείμενων εξελίξεων, τις οποίες θα δούμε σύντομα στην Α.Μεσόγειο.<br /><br />Το αποκαλούμενο “βαθύ αμερικανικό κράτος” έχει στοχοποιήσει πιθανότατα την Τουρκία συνολικά, αφού οι ισλαμιστές του ΑΚΡ θα ελέγχουν την πολιτική ζωή της χώρας για να επόμενα 50 χρόνια, ακόμα και χωρίς τον Τούρκο πρόεδρο.<br /><br />Το σενάριο της δημιουργίας του Κουρδιστάν, το οποίο ακούγεται πλέον έντονα θα αποτελέσει την πηγή μιας ακόμα πιο σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ του νέου Αμερικανού προέδρου και της Άγκυρας πιθανόν το επόμενο διάστημα, και για αυτό η βάση να αποτελέσει στόχο των Τούρκων.<br /><br />Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον ίδιο τον Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε γενικά και αόριστα ξένες δυνάμεις, ότι εργάζονται για να εμποδίσουν την ανάπτυξη της χώρας προκαλώντας εσωτερικές κρίσεις.<br /><br />Ο Ερντογάν είπε ότι η κυβέρνησή του είχε αρχίσει να εργάζεται για την προώθηση της χώρας βάσει του τουρκικού οράματος για τα έτη 2023, 2053 και 2071.<br /><br />«Κάθε βήμα που κάνουμε για να κάνουμε την Τουρκία περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη αντιπροσωπεύει τον ακρογωνιαίο λίθο αυτού του οράματος», δήλωσε ο πρόεδρος.<br /><br />Ο ίδιος τόνισε τη σημασία της επιτυχίας της πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής διαμάχης στην οποία συμμετέχει η Τουρκία σε διάφορους τομείς, όπως η Συρία, η Λιβύη, η Ανατολική Μεσόγειος και ο Εύξεινος Πόντος.<br /><br />Ο στόχος των εχθρικών προσπαθειών είναι να υπονομεύσει όλες τις τουρκικές πολιτικές και οικονομικές προσπάθειες και να την εκτροχιάσει από το όραμά της. <br /><br />Το όραμα όμως του Τούρκου προέδρου για την αναβίωση μιας νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας θα μείνει όραμα και σχέδιο του “αέρα’”, αφού η δύση έχει τα δικά της προγράμματα για την ΝΑ Ευρώπη και Μέση Ανατολή εδώ και 50-70 χρόνια.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο "παιχνίδι" του Ιντσιρλίκ και τα ΗΑΕ - Ο Πρίγκηπας συνομιλεί με ΗΠΑ για μεταφορά στα Εμιράτα

Το βαθυ αμερικανικό κράτος έχει τα δικά του σχέδια ενόψει της δημιουργίας του Κουρδιστάν Μεγάλη “βόμβα” αποκαλύπτεται από αραβικά ΜΜΕ, σύμφω...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιστρέφοντας από τον «πλουν κατά τοιχαρχίες»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD7fof6KgNTQB_3PF21yYPtj6VVugmck8tU8iipgZFkYm-LQokrDsOoQN4TQLG1un-inxhz_IK2UTgEp7RpAw21eSwaigQX67RYp4n3PTMMKiMZKauwxh_zmyZmMbcszW2UtEovR5LAsc/s880/lymperis-polemiko-naftiko.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="880" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD7fof6KgNTQB_3PF21yYPtj6VVugmck8tU8iipgZFkYm-LQokrDsOoQN4TQLG1un-inxhz_IK2UTgEp7RpAw21eSwaigQX67RYp4n3PTMMKiMZKauwxh_zmyZmMbcszW2UtEovR5LAsc/w640-h362/lymperis-polemiko-naftiko.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Αλέξης Παπαχελάς</b></div>Μερικές φορές είναι καλό να βάζεις τη γνώμη σου στην άκρη και να αφήνεις τους πραγματικούς πρωταγωνιστές και ήρωες να μιλάνε. Εμείς γράφουμε και μιλάμε, εκείνοι κάνουν το καθήκον τους κάθε μέρα, κάθε βράδυ μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες.<br /><br />Πριν από λίγες ημέρες, τα πολεμικά σκάφη του Στόλου επέστρεψαν στις βάσεις τους. Το έκαναν αφού πέρασαν δύο μήνες σε συνθήκες που ήταν ό,τι πιο κοντινό σε έναν πραγματικό πόλεμο. Αυτό που στο Ναυτικό ονομάζουν «πλουν κατά τοιχαρχίες», το οποίο σημαίνει ότι όλοι, από τον κυβερνήτη μέχρι τον τελευταίο ναύτη, είναι συνεχώς σε θέση μάχης. Ενα λεπτό μπορεί να κάνει τη διαφορά.<br /><br />Τα πληρώματα έλαβαν αυτό το τηλεγράφημα από τον αρχηγό Στόλου, αντιναύαρχο Λυμπέρη:<br /><br /><i>«Καλή επιστροφή. Αναγνωρίζω ότι χρόνος πιθανής ώρας κατάπλου πάντα υπολείπεται προσδοκιών. Επαναπλέετε και τα απόνερα των πλοίων σας κουβαλάνε σε φίλιες και άξενες ακτές τη θέληση, την ικανότητα, το πείσμα και την αγάπη σας για την πατρίδα.<br />Η καθολική αναγνώριση και ο σεβασμός στο έργο σας και σε εσάς πολύτιμο αν και ελάχιστο αντίδωρο. Η βεβαιότητα ότι τα νερά τούτα δικά μας είναι και θα μείνουν επιβεβαιώθηκε από τη στάση σας. Τώρα είναι η ώρα των υπολοίπων να την ενισχύσουν.<br />Είμαι περήφανος για όλους σας. Αφιερώστε χρόνο σε αυτούς που τους λείψατε. Συμμαζέψτε τα πλοία σας. Ξεκουραστείτε.<br />Κρατήστε τις σημειώσεις των ημερολογίων σας εύκαιρες. Οταν χρειαστεί, τώρα ξέρετε ότι γίνεται. Και θα χρειαστεί».</i><br /><br /><br />Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Για να πετύχεις την ειρήνη, χρειάζεσαι σύνεση και αποφασιστικότητα.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επιστρέφοντας από τον «πλουν κατά τοιχαρχίες»

Αλέξης Παπαχελάς Μερικές φορές είναι καλό να βάζεις τη γνώμη σου στην άκρη και να αφήνεις τους πραγματικούς πρωταγωνιστές και ήρωες να μιλάν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η φιλοδοξία Μακρόν να ηγηθεί της Ευρώπης και η Ελλάδα

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkOFNJ5MiOIt5bYi1AzVYWOeN0wjnE6KsG2aF26IrReBGiyarYUFsLc5BttY1U67NSP0rYDo1s9v_QbRZ1Pq5bRg-4KWD6jdlpkQbE4pzButeZI_IGz8M01D1kXDmlfkndhG_hcAif98U/s930/mitsotakis-makron.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="930" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkOFNJ5MiOIt5bYi1AzVYWOeN0wjnE6KsG2aF26IrReBGiyarYUFsLc5BttY1U67NSP0rYDo1s9v_QbRZ1Pq5bRg-4KWD6jdlpkQbE4pzButeZI_IGz8M01D1kXDmlfkndhG_hcAif98U/w640-h320/mitsotakis-makron.jpg" width="640" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί η συγκυρία δείχνει να ευνοεί τον Γάλλο πρόεδρο στο ξεδίπλωμα σημαντικών πρωτοβουλιών. Τα προβλήματα της Γερμανίας, η απώλεια προσανατολισμού της Ευρώπης και η παράμετρος Τραμπ.</span></h3><div style="text-align: left;"><b>Γράφει η Αθηνά Καλαϊτζόγλου.</b></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"></span></h3>Την πιο κρίσιμη μάχη στον αγώνα υπεροχής στην Ευρώπη διεξάγει αυτή τη στιγμή για τη Γαλλία ο Εμανουέλ Μακρόν. Ο Γάλλος πρόεδρος, που κατέδειξε εξαρχής τις φιλοδοξίες του να ανασυστήσει το, πάλαι ποτέ, αυτοκρατορικό μεγαλείο της χώρας του, να την εγκαθιδρύσει ως παγκόσμια δύναμη της κλάσης των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας και μέσω αυτής να αναβαθμίσει και τον ρόλο της Ευρώπης απέναντι στους παγκόσμιους παίκτες, τόσο από πολιτική άποψη όσο και από άποψη εμπορίου, ποντάρει όλα τα λεφτά του στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Εάν χαθεί ο έλεγχος στη Μεσόγειο, οι συνέπειες για τη Γαλλία θα είναι πολλαπλά ανεπιθύμητες.<br /><br />Η συγκυρία δείχνει να τον ευνοεί προσώρας. Το αντίπαλο δέος, η Γερμανία της Άγκελα Μέρκελ, βρίσκεται στη γωνία με την υπόθεση Ναβάλνι, που συμπαρασύρει το φαραωνικό project του Nord Stream 2. Ήδη, πολιτικές φωνές από τη γερμανική κυβέρνηση θέτουν υπό αμφισβήτηση το αμφιλεγόμενο έργο, καθώς το συναρτούν με την ηθική αξιοπιστία της Ρωσίας. Και όχι μόνο. Ζητούν να αποσυρθεί ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ από την κοινοπραξία του αγωγού (είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου), αλλά και από τις άλλες ρωσικές εταιρείες στις οποίες συμμετέχει.<br /><br />Η αμηχανία της Μέρκελ είναι πασιφανής. Παρά τη σταθερή υποστήριξή της στο έργο, που έρχεται κόντρα στις επιδιώξεις της Ενεργειακής Ένωσης, αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να αναμένει τις ρωσικές εξηγήσεις για τη δηλητηρίαση του Ρώσου αντικαθεστωτικού.<br /><br />Η Ευρωπαϊκή Ένωση εδώ και αρκετά χρόνια φαίνεται ότι έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Από ένωση κρατών-μελών με κοινά συμφέροντα και στοχεύσεις, έχει μοιραστεί σε δύο πόλους εξουσίας. Τη Γερμανία και τη Γαλλία, με τους δορυφόρους του καθενός. Εικόνα που παγιώθηκε και λόγω Brexit. Η Γερμανία είχε κόψει το νήμα επί θητείας της Μέρκελ, καθώς οι προκάτοχοι του Μακρόν έδειχναν ότι δεν είχαν τη στόφα να σηκώσουν ανάστημα. Περισσότερο συμπορεύονταν.<div><br />Το έργο του αγωγού Nord Stream 2<br /><br />Το πώς αντιλαμβάνεται την Ε.Ε. η κα Μέρκελ καταδεικνύεται (και) με το έργο του Nord Stream 2. Ένας αγωγός που, εάν ολοκληρωθεί, θα διπλασιάσει στα 110 δισ. κ.μ. την ετήσια χωρητικότητα σε φυσικό αέριο που θα διοχετεύεται στην ευρωπαϊκή αγορά από τη Ρωσία, με άλλα λόγια, θα αλυσοδέσει την ήπειρο στο ρωσικό άρμα για τα καλά. Κι αυτό όταν ένας από τους βασικούς πυλώνες της Ενεργειακής Ένωσης είναι η απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και η διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας για την Ευρώπη και με την (προηγούμενη) Κομισιόν να έχει εκφράσει τη δυσφορία της για τον αγωγό, γιατί δεν συμμορφώνεται με την κορυφαία αυτή στρατηγική, ούτε εξυπηρετεί τα ενεργειακά και εξωτερικά πολιτικά συμφέροντα πολλών από τα κράτη-μέλη.<br /><br />Όμως, η Γερμανία της κας Μέρκελ φαίνεται να αντιμετωπίζει τη συμμετοχή στην Ε.Ε. με όρους αλά καρτ. Δεν τα παίρνουμε όλα, μόνον όσα μας συμφέρουν. Όσα είναι υπέρ του εθνικού μας συμφέροντος είναι καλά και άγια, όσα είναι κατά, προσπαθούμε να τα προσαρμόσουμε στα μέτρα μας. Κι αυτό ακριβώς επιχείρησε εξαρχής να κάνει με τον Nord Stream 2.<br /><br />Ουδόλως ενδιαφέρει τη Γερμανία αν ο συγκεκριμένος αγωγός τορπιλίζει τις επιδιώξεις της Ενεργειακής Ένωσης. Αυτό που έχει σημασία είναι τα συμφέροντα των γερμανικών εταιρειών που εμπλέκονται στην κατασκευή του αγωγού. Και η θέση ισχύος που θα αποκτήσει, εάν και εφόσον ολοκληρωθεί το έργο, καθώς θα είναι χώρα διέλευσης και ταυτόχρονα διανομέας και προμηθευτής του εναπομείναντος φυσικού αερίου, πέραν αυτού που θα χρησιμοποιεί η ίδια.<br /><br />Πολύτιμος σύμμαχος στη στόχευση αυτή ο Σρέντερ, που δεν κρύβει ότι είναι άνθρωπος των επιχειρήσεων. Τώρα, αν βοηθά και τον Πούτιν, ανοίγοντας για λογαριασμό του κλειστές πολιτικές πόρτες, είναι μια παράπλευρη ιστορία για αξιολόγηση από τους ιστορικούς του μέλλοντος.</div><div><br />Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ<br /><br />Όλα θα πήγαιναν κατ' ευχήν για την κα Μέρκελ, αν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν ανέβαινε στην εξουσία ο Ντόναλντ Τραμπ, που τόλμησε να κάνει πράξη και τις διαμαρτυρίες Ομπάμα για τον Nord Stream 2. Γιατί στερεί τις αμερικανικές εταιρείες από την ευκαιρία να πουλήσουν σχιστολιθικό αέριο στην Ευρώπη.<br /><br />Οι αμερικανικές κυρώσεις με τις οποίες απείλησε ο Τραμπ τις ευρωπαϊκές εταιρείες που εμπλέκονται στον αγωγό έπιασαν τόπο, βρέθηκε πολύτιμος σύμμαχος στο πρόσωπο του κ. Μακρόν και η κα Μέρκελ περιορίστηκε στο να υψώνει τη φωνή για τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ στα… οικογενειακά της Ευρώπης. Αποτέλεσμα: εταιρείες από την Ολλανδία, τη Δανία και την Ελβετία αποσύρθηκαν από την κατασκευή του έργου, που «παγώνει». Αντί να ξεκινήσει να λειτουργεί από τα τέλη του 2019, όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός, η τύχη του τώρα αγνοείται.<br /><br />Πάνω σε αυτό, την καθυστέρηση της διασύνδεσης του αγωγού επί γερμανικού εδάφους, που προβλεπόταν πριν από τις 23/5/2019, πάτησε η γερμανική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (Bundesnetzagentur), που είναι ανεξάρτητη ομοσπονδιακή αρχή, στο πλαίσιο της λειτουργίας του Υπουργείου Οικονομίας και Ενέργειας, και απέρριψε στις 15 Μαΐου 2020 την αίτηση της Nord Stream 2 για παρέκκλιση από τον Κανονισμό για την εσωτερική αγορά φυσικού αερίου και τις γραμμές μεταφοράς, με τη συμμετοχή τρίτων χωρών από και προς τρίτες χώρες. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι μπλοκάρεται η κατασκευή του επί γερμανικού εδάφους.<br /><br />Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η απόφαση αυτή δεν είχε διαρρεύσει στον Τύπο (έως σήμερα). Κατανοητό και εύλογο. Και ενώ η κα Μέρκελ φαινόταν ότι είχε να διαχειριστεί αυτόν μόνο τον πονοκέφαλο για τον αγωγό, με δεδομένη και τη ρευστότητα στην αμερικανική σκηνή λόγω των επερχόμενων εκλογών (αν και παρατηρητές επισημαίνουν ότι ακόμη και σε μια πιθανολογούμενη εκλογή Μπάιντεν δεν αλλάζει η αμερικανική πολιτική στο θέμα αυτό), προκύπτουν στη μεν Νοτιοανατολική Ευρώπη ο απρόβλεπτος Ταγίπ Ερντογάν και σε γερμανικό νοσοκομείο ο ημιθανής από νευροτοξική δηλητηρίαση Ρώσος αντικαθεστωτικός Ναβάλνι.<br /><br />Οι πρωτοβουλίες της κας Μέρκελ για διαχείριση της κρίσης με τον Ερντογάν αδυνατίζουν και η προσοχή στρέφεται εντός, με τις πολιτικές φωνές να ενώνονται για κυρώσεις στον Πούτιν μέσω της απόσυρσης της Γερμανίας από τον Nord Stream 2. Η πασιφανής αμηχανία της κας Μέρκελ εκδηλώνεται με την ανάγκη να αναμένονται πρώτα οι επαρκείς εξηγήσεις από τον Ρώσο πρόεδρο. Όπως και να το κάνουμε, θεωρείται ένα αξιοσημείωτο πολιτικό πλήγμα.</div><div><br />Ελλάς-Γαλλία συμμαχία<br /><br />Σε αυτό το σκηνικό, διαμορφώνεται πεδίο λαμπρό για τον Μακρόν, που βγαίνει μπροστά. Στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνον τα ενεργειακά συμφέροντα που τον καίνε και τον τσουρουφλίζουν, αλλά και η πολιτική κατάσταση στη Βορειοδυτική Αφρική (Λιβύη, Αλγερία), που θα στρίμωχναν τη φίλα προσκείμενη Αίγυπτο από μια ενδεχόμενη επέκταση της επιρροής του Σουλτάνου. Ενώ μια ηγεμονική ενεργειακή παρουσία της Τουρκίας στη Μεσόγειο θα έπληττε τα συμφέροντα του επίσης φίλα προσκείμενου Ισραήλ, αλλά και τα δικά μας και της Κύπρου.<br /><br />Χωρίς τη Μεσόγειο, πώς να αναπτύξεις ηγεμονικές φιλοδοξίες και πρόσβαση στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή; Και χωρίς στρατηγικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, πώς θα γίνεις ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη και κατ' επέκταση παγκόσμιος παίκτης; Μια «ροκανισμένη» Γαλλία στη Μεσόγειο χάνει τον αέρα της υπεροχής στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, ότι η αποφασιστικότητα της Γαλλίας να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην αποκλιμάκωση της κρίσης στη Μεσόγειο και την αποδυνάμωση του Ερντογάν φαίνεται και από τις λυσσαλέες αντιδράσεις του Σουλτάνου απέναντι σε όλες τις πρωτοβουλίες Μακρόν.<br /><br />Μεταβαίνουμε από μια γερμανική Ευρώπη σε μια γαλλική Ευρώπη; Είναι πρόωρο να εκτιμηθεί οτιδήποτε, γιατί υφίστανται πολλοί και απρόβλεπτοι παράγοντες: οι αμερικανικές εκλογές, η ολοκλήρωση της θητείας της Μέρκελ στη γερμανική πολιτική σκηνή το φθινόπωρο του 2021 και η απουσία, ως τώρα, ανάλογου του ύψους της, αντικαταστάτη, η «κινούμενη βόμβα» που λέγεται Ερντογάν, η στάση της Ρωσίας. Μαζί, ωστόσο, με τη σταθερή πρόθεση του Μακρόν να παραμείνει στη σκηνή ως αδιαμφισβήτητος game changer σε επίπεδο Ε.Ε., παρά τα εσωτερικά (κοινωνικά και οικονομικά) προβλήματα στη χώρα του.<br /><br />Πώς μας αφορούν όλα αυτά; Στην παρούσα συγκυρία, τα ελληνικά συμφέροντα φαίνεται να ταυτίζονται με της Γαλλίας, γεγονός που «κουμπώνει» και με τις ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για το νέο πρόγραμμα εξοπλισμών. Παράλληλα, η συμπόρευση της Ελλάδας με το Ισραήλ (που βγάζει φλύκταινες με τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες Ερντογάν) σε κοινούς ενεργειακούς στόχους (EastMed) και η επέκταση των ερευνών για υδρογονάνθρακες νοτίως της Κρήτης, με τη συμμετοχή αμερικανικών και γαλλικών εταιρειών, αποδείχθηκε κίνηση σοφή.<br /><br />Και για να αποδίδουμε τα του καίσαρος, υπήρξε έργο ΣΥΡΙΖΑ, που «έτρεξε» αποφασιστικά και συντεταγμένα ο Γιώργος Σταθάκης και συνεχίζει στην ίδια ρότα και η παρούσα κυβέρνηση με τον Κωστή Χατζηδάκη. Μια σπάνια (και ευτυχής) συναντίληψη, που δεν συναντάται εύκολα στη συνέχεια της ελληνικής διοικητικής μηχανής.<br /><br /><b><i>* Η Αθηνά Καλαϊτζόγλου είναι δημοσιογράφος.</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η φιλοδοξία Μακρόν να ηγηθεί της Ευρώπης και η Ελλάδα

Γιατί η συγκυρία δείχνει να ευνοεί τον Γάλλο πρόεδρο στο ξεδίπλωμα σημαντικών πρωτοβουλιών. Τα προβλήματα της Γερμανίας, η απώλεια προσανατο...

Διαβάστε την συνέχεια

Stratfor: Αν η Τουρκία κλιμακώσει το ΝΑΤΟ θα στηρίξει την Ελλάδα

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ8o54lrpRYuCq0KPjbiFpd667BV-dlTYsHIj0dfkGUC6Uw9NXzcQCrqRr0YsD3UaiRspclGu4DwilDCfVeZwC8iH_w2I9-f3RdgGZC-UyrbHI5eSaJGn-nd5o9qdLaZtTM74wmXHESkY/s759/Greece-Turkey-NATO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="759" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ8o54lrpRYuCq0KPjbiFpd667BV-dlTYsHIj0dfkGUC6Uw9NXzcQCrqRr0YsD3UaiRspclGu4DwilDCfVeZwC8iH_w2I9-f3RdgGZC-UyrbHI5eSaJGn-nd5o9qdLaZtTM74wmXHESkY/w640-h338/Greece-Turkey-NATO.jpg" width="640" /></a><br /><br />Πώς επιχειρεί η Αγκυρα να επιβάλει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Η επίδειξη δύναμης και η απόπειρα δημιουργίας de facto δεδομένων. Υπό ποιες προϋποθέσεις θα υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση σκληρό πακέτο κυρώσεων. Τα μεγάλα ενεργειακά project και πώς μπορούν να εξαναγκαστούν σε παρέμβαση οι ΗΠΑ.<br /><br />Η Τουρκία έχει θέσει σε εφαρμογή, μέσα από το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» τις πέντε δεκαετιών απόψεις της για τα θαλάσσια δικαιώματα, αυξάνοντας την ναυτική παρουσία της σε σημεία της Μεσογείου που υποστηρίζει ότι αποτελούν τμήματα της δικής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).<br /><br />Οι έρευνες για υδρογονάνθρακες μετατρέπονται σε κρίσιμο εργαλείο εφαρμογής αυτής της στρατηγικής. Οι προσπάθειες της όμως να διεκδικήσει ΑΟΖ δημιουργεί κίνδυνο ευρύτερης σύγκρουσης με την Ελλάδα και άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας άλλα ενεργειακά σχέδια, και δυνητικά τις ΗΠΑ, στη διένεξη.<div><br />Οι τουρκικές φιλοδοξίες<br /><br />Η Τουρκία υποστηρίζει ότι το σύνολο των θαλασσών που βρίσκονται τριγύρω της (Μαύρη Θάλασσα, Αιγαίο και Μεσόγειος) χρήζει ειδικού χειρισμού υπό το διεθνές δίκαιο και ότι τα νησιά του Αιγαίου (τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ελληνικά) δεν πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με χώρες, όπως η Τουρκία, που διαθέτουν μεγάλες ακτές. Η διεθνής κοινότητα δεν υιοθέτησε ποτέ αυτούς τους διαχωρισμούς, και αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία δεν υπέγραψε ποτέ τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ και προτιμά να λύνει αυτές τις διαφορές με διμερείς διαπραγματεύσεις αντί της διεθνούς διαιτησίας. Αυτό έως τώρα οδήγησε σε δυο σοβαρές διενέξεις, με την Ελλάδα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και με την Κύπρο.<br /><br />Η σημαντικότερη διαφωνία είναι στο Αιγαίο, όπου εκατοντάδες ελληνικά νησιά στηρίζουν τις διεκδικήσεις της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας με τις δυο χώρες να διαφωνούν ακόμα και στο πώς να ξεκινήσουν να χαράσσουν θαλάσσια σύνορα, εξαιτίας της διαφοράς στον αριθμό των νησιών που βρίσκονται μεταξύ τους. Η Τουρκία έχει μόλις τρία νησιά στο Αιγαίο, ενώ η Ελλάδα πάνω από 3.000. Εξαιτίας αυτού, η Αγκυρα εδώ και χρόνια έχει διακηρύξει ότι μια επέκταση των θαλασσίων συνόρων από την Ελλάδα στα 12 ναυτικά μίλια θα συνιστά «casus belli» (αιτία πολέμου).<br /><br />Ενώ Ελλάδα και Τουρκία έχουν φτάσει στα όρια του πολέμου αρκετές φορές στο παρελθόν εξαιτίας των διαφορών στο Αιγαίο, έχουν αμφότερες αποφύγει να ανακηρύξουν πλήρη ΑΟΖ στην περιοχή, όπως και να διεκδικήσουν θαλάσσιες περιοχές πέραν των έξι ναυτικών μιλίων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να το πράξουν στο μέλλον.<br /><br />Η Αγκυρα υποστηρίζει ότι αν Ελλάδα και Τουρκία επεκτείνουν τα θαλάσσια σύνορα στα 12 μίλια, η Τουρκία θα κερδίσει ελάχιστα, ενώ η Ελλάδα θα αποκτήσει τον έλεγχο σχεδόν των 2/3 του Αιγαίου. Η χρήση των νησιών στην οριοθέτηση των ΑΟΖ, που εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτή θα αφήσει επίσης την Τουρκία με σχεδόν μηδενικά δικαιώματα σε ότι αφορά τους φυσικούς πόρους και την αλιεία στο Αιγαίο. Γι’ αυτό η Τουρκία υποστηρίζει ότι ποιο δίκαιος τρόπος για να γίνει ο διαχωρισμός είναι να αγνοηθούν τα νησιά στο σύνολό τους και να ξεκινήσει η οριοθέτηση με βάση τις δυο ενδοχώρες.<br /><br /><img height="466" src="https://static.euro2day.gr/media/inlinepics/ARSENIS/tur_1.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Οι δράσεις της Αγκυρας<br /><br />Κάνοντας επιθετικά επίδειξη δύναμης, μέσω ενεργειακών ερευνών και ναυτικών ασκήσεων στην ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις διεκδικήσεις της στην ΑΟΖ, όπως και να απονομιμοποιήσει δυνητικές διεκδικήσεις της Ελλάδας σε ότι αφορά τις Οικονομικές Ζώνες στην περιοχή μέσω των νησιών Κρήτη, Ρόδος και Καστελόριζο. Ειδικά το τελευταίο, λόγω θέσης έχει τη δυναμική να δημιουργήσει σημαντική ΑΟΖ για την Ελλάδα που θα συνδέεται με αυτή της που διεκδικεί η Κύπρος, περιορίζοντας έτσι την αντίστοιχη της Τουρκίας. Περαιτέρω κλιμάκωση μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην απόφαση να διεκδικήσει πλήρη ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, κάτι που έως τώρα η χώρα φάνηκε να διστάζει να κάνει υπό το φόβο της πυροδότησης μιας ευρύτερης σύγκρουσης.<br /><br />Προστατευμένο από πολεμικά σκάφη, το Oruc Reis κινείται στην Μεσόγειο από την αρχή της χρονιάς. Υπενθυμίζεται ότι τον Δεκέμβριο του 2019, μια συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης είχε στόχο να νομιμοποιήσει τις διεκδικήσεις της Αγκυρας και να δημιουργήσει σύνορο μεταξύ των τουρκικών και λιβυκών υδάτων, αγνοώντας Κρήτη και Καστελόριζο.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, στις 27 Αυγούστου το ελληνικό κοινοβούλιο επικύρωσε συμφωνία για τον καθορισμό ΑΟΖ με την Αίγυπτο, με στόχο να αντιμετωπίσει την συμφωνία Τουρκίας-Τρίπολης, νομιμοποιώντας το ρόλο της Κρήτης. Ηταν το πρώτο βήμα πιθανής πλήρους ανακήρυξης ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά η μερική συμφωνία δεν περιέλαβε το Καστελόριζο.<br /><br />Η Τουρκία επιχειρεί ενεργά να απονομιμοποιήσει την ΑΟΖ της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο διεξάγοντας γεωτρήσεις σε αυτή και παρενοχλώντας ξένες εταιρείες στις οποίες έχει δώσει άδεια για έρευνες η Λευκωσία. Υποστηρίζει ότι η ΑΟΖ της Κύπρου δεν είναι νόμιμη, γιατί δεν χαράχθηκε σε συντονισμό με τους τουρκοκύπριους τους οποίους αναγνωρίζει ως νόμιμη κυβέρνηση όλων των Κυπρίων αλλά και ότι ως νησί δεν μπορεί να έχει πλήρη ΑΟΖ.<br /><br />Αυτή την περίοδο το σκάφος Γιαβούζ διεξάγει γεωτρήσεις ανοικτά της Κύπρου, όπως και το Μπαρμπάντος. Το 2018 το τουρκικό ναυτικό εμπόδισε την ιταλική ENI από το να κάνει γεωτρήσεις σε οικόπεδο που κέρδισε σε διαγωνισμό που διεξήγαγε η Λευκωσία.<br /><br /><img height="468" src="https://static.euro2day.gr/media/inlinepics/ARSENIS/tur_2.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Το φάσμα πολέμου<br /><br />Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις θα συνεχίσουν να οδηγούν τις ΗΠΑ και άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, περιλαμβανομένης της Γαλλίας και της Ελλάδας, στο να αυξήσουν την ναυτική τους παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο. Αθήνα και Αγκυρα θα συνεχίσουν να προσπαθούν να αποφύγουν να περάσουν κόκκινες γραμμές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αντιπαράθεση που καμία δεν επιθυμεί, αλλά η αυξημένη παρουσία πλοίων στην περιοχή θα συνεχίσει να αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων, όπως φάνηκε στις 10 Αυγούστου με την σύγκρουση μιας ελληνικής (Λήμνος) με μια τουρκική φρεγάτα (Kemal Reis).<br /><br />Η διεθνής διαμεσολάβηση πιθανότατα θα αποτρέψει η κλιμάκωση να μετατραπεί σε στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι όμως απίθανο να οδηγήσει σε διπλωματική λύση της διαφοράς τους.<br />Σε περίπτωση ευρύτερης κρίσης, τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ θα θεωρήσουν την Τουρκία ως επιτιθέμενη και πιθανότατα θα στηρίξουν την Ελλάδα. Αυτό θα ενισχύσει την συνολική επιδίωξη της Τουρκίας να διαμορφώσει τη δική της στρατηγική εθνικής ασφαλείας, καθώς θα θεωρήσει ότι το ΝΑΤΟ δεν δίνει προτεραιότητα στα θέματα που η ίδια κρίνει ως σημαντικές εθνικές προτεραιότητες. Μια χώρα μπορεί να φύγει από τη Συμμαχία μόνο αν το επιθυμεί, κάτι που μοιάζει απίθανο ότι θα κάνει η Αγκυρα. Πιθανότατα, θα συνεχίσει να περιορίζει την συνεργασία της με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ.<br /><br />Παρότι Κύπρος και Ελλάδα καλούν για πιο ισχυρή αντίδραση ώστε να αποθαρρυνθεί η Τουρκία, η Ευρωπαϊκή Ενωση πιθανότατα θα διστάσει να εφαρμόσει πιο δραστικά μέτρα από το φόβο ότι αυτό θα περιορίσει την συνεργασία των δυο πλευρών στο θέμα της μετανάστευσης. <br /><br />Εκτός εάν η Τουρκία προχωρήσει σε πιο άμεσες κινήσεις στήριξης των διεκδικήσεων της στο Αιγαίο, ανοίξει πυρ κατά ελληνικού ή ευρωπαϊκού σκάφους ή προχωρήσει σε γεωτρήσεις γύρω από την Κρήτη, οι Βρυξέλλες πιθανότατα θα περιορίσουν τις κυρώσεις σε εταιρείες ή φυσικά πρόσωπα που σχετίζονται με τις κινήσεις της Τουρκίας στην Μεσόγειο.<br /><br />Η απόφαση για κυρώσεις απαιτεί ομοφωνία μεταξύ των κρατών-μελών. Και κάποιες χώρες, όπως η Γερμανία, είναι ανήσυχες απέναντι στο ενδεχόμενο επιθετικών κυρώσεων εκτιμώντας ότι θα επιδεινώσουν τις εντάσεις της ΕΕ με την Τουρκία. Αν η Ευρώπη, όμως, δεν αναλάβει ισχυρή δράση κατά της Αγκυρας, η Κύπρος απειλεί να βάλει βέτο στις κυρώσεις που ετοιμάζει η ΕΕ κατά της Λευκορωσίας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λίγο αυστηρότερες κυρώσεις κατά τουρκικών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων, αλλά πιο ευρείες οικονομικές κυρώσεις κατά της κυβέρνησης της χώρας παραμένουν απίθανες.<br /><br /><img height="430" src="https://static.euro2day.gr/media/inlinepics/ARSENIS/tur_3.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Ενεργειακά σχέδια σε διασταυρούμενα πυρά<br /><br />Οι ΗΠΑ πιθανότατα θα αφήσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στις προσπάθειες αποκλιμάκωσης, αλλά η πρόσφατη είσοδος της Chevron στην ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε εν τέλει να τις αναγκάσει σε πιο άμεση εμπλοκή. Στις 20 Ιουλίου η Chevron ανακοίνωσε ότι εξαγοράζει την Noble Energy, η οποία χειρίζεται το κοίτασμα Λεβιάθαν, ανοικτά του Ισραήλ και το κοίτασμα Αφροδίτη, ανοικτά της Κύπρου.<br /><br />Η Αγκυρα ωστόσο, πιθανότατα θα υιοθετήσει μια στάση «δεν ακουμπάμε» σε ότι αφορά τις κινήσεις αμερικανικών επιχειρήσεων στην περιοχή, καθώς σε διαφορετική περίπτωση οι ΗΠΑ θα είναι πιο πρόθυμες να επιβάλουν σκληρές κυρώσεις.<br /><br />Συνεχίζοντας να κινείται με τρόπο που αυξάνει το κόστος αξιοποίησης κοιτασμάτων στα κυπριακά ύδατα, η Τουρκία οδηγεί τις γειτονικές χώρες πιο κοντά σε ότι αφορά τη θαλάσσια ασφάλεια και θέματα ενέργειας. Αλλά παράλληλα, θα μπορούσε δυνητικά να μπλοκάρει την κατασκευή του αγωγού East Med.<br /><br />Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος και Ισραήλ δημιούργησαν το Gas Forum Ανατολικής Μεσογείου το 2019. Οι τέσσερις χώρες συνεργάζονται έκτοτε για την κατασκευή ενός αγωγού αξίας 6 δισ. δολαρίων που θα μεταφέρει αέριο από την ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τεχνικά, η Τουρκία απαιτείται να επιτρέψει σε άλλες χώρες να κατασκευάσουν αγωγό που περνά μέσα από την ΑΟΖ της. Η Αγκυρα, όμως, διατηρεί το δικαίωμα να επιβλέπει όποια κατασκευή γίνει ώστε να πληρούνται τα περιβαλλοντικά της στάνταρντ, κάτι που θα είναι de facto αναγνώριση της ΑΟΖ της. Σε διαφορετική περίπτωση, η Τουρκία θα μπορούσε να στείλει το ναυτικό της ώστε να παρενοχλήσει ή να αναχαιτίσει σκάφη που εμπλέκονται με την κατασκευή, όπως έκανε το 2018, με ένα γεωτρύπανο που επιχείρησε γεώτρηση ανοικτά της Κύπρου.<br /><br /><a href="https://www.euro2day.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Stratfor: Αν η Τουρκία κλιμακώσει το ΝΑΤΟ θα στηρίξει την Ελλάδα

Πώς επιχειρεί η Αγκυρα να επιβάλει το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας. Η επίδειξη δύναμης και η απόπειρα δημιουργίας de facto δεδομένων. Υπό ποι...

Διαβάστε την συνέχεια

24ωρη γραμμή Ελλάδας-Τουρκίας για αποφυγή σύγκρουσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXHat06J-JehmLPcZx3H0lq4D-Dau8-o1RL6bQSkR46MfumZgCYaODdTsuIusj5Cixh_bpVeCg0WVONfSSKBP53qGY87kGeX-vfm4gGXTp1iBCTEYMFlPJN9Bnbedw94lH1olSGxPW7Ao/s320/boat-turkey.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="180" data-original-width="320" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXHat06J-JehmLPcZx3H0lq4D-Dau8-o1RL6bQSkR46MfumZgCYaODdTsuIusj5Cixh_bpVeCg0WVONfSSKBP53qGY87kGeX-vfm4gGXTp1iBCTEYMFlPJN9Bnbedw94lH1olSGxPW7Ao/w640-h360/boat-turkey.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Του <b>Βασίλη Νέδου</b></div>Κοντά σε τελική, επίσημη συμφωνία για εγκαθίδρυση μιας 24ωρης γραμμής ανάμεσα στις ανώτατες στρατιωτικές αρχές σε Ελλάδα και Τουρκία, με σκοπό την αποφυγή ατυχήματος στον Εβρο, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, βρίσκονται οι αντιπροσωπείες των δύο χωρών που συζητούν τις τελευταίες εβδομάδες με τη διαμεσολάβηση του Βρετανού προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, Στιούαρτ Πιτς, αλλά και του Αμερικανού αντιπροέδρου της, Σκοτ Κίντσβατερ.<br /><br />H «Κ» αποκαλύπτει μια από τις πρώτες εκδοχές του άτυπου εγγράφου που είχε συντάξει ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και αποτέλεσε πρόπλασμα για την ανταλλαγή απόψεων Ελλάδας και Τουρκίας, έργο που ανέλαβαν τις προηγούμενες ημέρες οι στρατιωτικοί αντιπρόσωποι των δύο χωρών, ο αντιναύαρχος Ιωάννης Παυλόπουλος και ο ομόλογός του αντιπτέραρχος Ισμαήλ Ουνέρ. Εως σήμερα το έγγραφο έχει υποστεί τουλάχιστον οκτώ μετατροπές, έπειτα από ισάριθμες προτάσεις που κατέθεταν προς τον πρόεδρο ή τον αντιπρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής ο εκπρόσωπος της Ελλάδας ή της Τουρκίας, υπό τη μορφή υποβολής σχολίων.<br /><br />Από τις επτά παραγράφους του άτυπου εγγράφου με τίτλο «προσχέδιο προκαταρκτικού εγγράφου για τον μηχανισμό αποτροπής συγκρούσεων του ΝΑΤΟ», πλέον ενδεικτική της μορφής των επαφών ανάμεσα στις δύο αντιπροσωπείες είναι η πέμπτη. Τονίζεται ότι «για να διασφαλίσουμε ότι τα έθνη μας έχουν το όφελος της στρατιωτικής κατεύθυνσης και ηγεσίας στο υψηλότερο επίπεδο, δεσμευόμαστε στην άμεση διαθεσιμότητα 24ωρων γραμμών απευθείας επικοινωνίας μέσω ασφαλών νατοϊκών και διμερών δικτύων επικοινωνίας, ώστε να μπορούμε να έλθουμε σε επαφή και να ξεκινήσουμε την αποκλιμάκωση όποτε είναι απαραίτητο και να συζητήσουμε επείγοντα ζητήματος ενδιαφέροντος που προκύπτουν από τις στρατιωτικές δραστηριότητες και τους ελιγμούς μας».<br /><br />Προηγουμένως, στην τρίτη παράγραφο υπάρχει σαφής αναφορά στις δραστηριότητες του «Ορούτς Ρέις» και στην ανάγκη απόσυρσης των ναυτικών μονάδων από την περιοχή. Τονίζεται, συγκεκριμένα, ότι «συμφωνούμε ώστε άμεσα και μεθοδικά να αποχωρήσουν όλες οι ευρισκόμενες σε κόκκινο συναγερμό αεροπορικές και θαλάσσιες αναπτύξεις δραστηριοτήτων που άρχισαν ως αποτέλεσμα των πρόσφατων διμερών εντάσεων, ξεκινώντας με την απόσυρση όλων των ναυτικών μονάδων και των σχετικών πολιτικών σκαφών από το σύνολο της περιοχής της αντιπαράθεσης, με σκοπό την αποκλιμάκωση και την αποφυγή των συγκρούσεων». Σημειώνεται ότι η ελληνική πλευρά είχε προτείνει και την ονομαστική αναφορά του «Ορούτς Ρέις» στο υπό διαμόρφωση κείμενο, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό από την τουρκική.<br /><br />Αν και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος συμμετείχε στην τηλεδιάσκεψη των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ υπό τον πρόεδρο της Στρατιωτικής Επιτροπής την περασμένη Παρασκευή, κάτι τέτοιο δεν τέθηκε υπό συζήτηση. Ωστόσο, όπως τονίζουν καλά πληροφορημένες πηγές, σκοπός των επαφών σε επίπεδο ΝΑΤΟ δεν είναι παρά η αναβίωση, με πιο συνεκτικό τρόπο, των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Οπως φάνηκε και από την επικοινωνιακή διαχείριση της ανταλλαγής απόψεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, η Αθήνα δεν επιθυμεί βαθύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ.<br /><br />Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η Αθήνα θεωρεί ότι εμπλέκοντας το ΝΑΤΟ η Αγκυρα επιθυμεί να αμβλύνει τις γωνίες, που δεν είναι άλλες από την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, και να τις παρουσιάσει ως «διμερείς» διαφορές. Υπενθυμίζεται ότι σε προηγούμενη φάση, και με την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ, αυτός ο διμερής μηχανισμός αποφυγής συγκρούσεων και αποτροπής ατυχημάτων σχεδιαζόταν να γίνει αντικείμενο συζητήσεων σε επίπεδο αρχηγών Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή ανάμεσα στον κ. Φλώρο και στον Τούρκο ομόλογό του Γιασάρ Γκιουλέρ.<br />Πρακτικά οι συζητήσεις στο ΝΑΤΟ συνιστούν μια προσπάθεια να επανέλθουν σε ισχύ θέματα για τα οποία υπήρχε πολυετής συμφωνία ανάμεσα σε Αθήνα και Αγκυρα. Στις 10 Ιουνίου 2006, οι τότε υπουργοί Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη και Αμπντουλάχ Γκιούλ, σε συνάντηση που είχαν στην Κωνσταντινούπολη, είχαν συμφωνήσει στην ενεργοποίηση 24ωρης «κόκκινης γραμμής» ανάμεσα στα αεροπορικά στρατηγεία Λάρισας και Εσκί Σεχίρ, την επέκταση του μνημονίου Γιλμάζ – Παπούλια από δύο σε τρεις μήνες (δηλαδή του θερινού μορατόριουμ), αλλά και την εγκαθίδρυση απευθείας «κόκκινης γραμμής» ανάμεσα στους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών.<br />Η επικοινωνία του 2016<br /><br />Πρακτικά αυτή η «κόκκινη γραμμή» λειτούργησε μέχρι την απόπειρα πραξικοπήματος. Ενδεικτικό παράδειγμα ήταν η επικοινωνία που είχαν τον Απρίλιο του 2016 οι τότε αρχηγοί ΓΕΑ Ελλάδας, Χρήστος Βαΐτσης, και Τουρκίας, Αμπιντίν Ουνάλ, όταν ένα τουρκικό ιπτάμενο τάνκερ KC-135 πέταξε πάνω από τη Λέσβο ενώ ανεφοδίαζε ένα τουρκικό F-4. Η υπερπτήση ενεργοποίησε την «κόκκινη γραμμή», τα τουρκικά αεροσκάφη απομακρύνθηκαν και η περαιτέρω κρίση αποφεύχθηκε. Μάλιστα, δύο μήνες αργότερα (τον Ιούνιο του 2016) ο κ. Βαΐτσης πραγματοποίησε ως αρχηγός ΓΕΑ επίσημη επίσκεψη στην Αγκυρα, προσκεκλημένος του ομολόγου του.<br /><br />Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο 2016 στην Τουρκία, οι όποιοι υφιστάμενοι στρατιωτικοί δίαυλοι σε ανώτατο επίπεδο διακόπηκαν. Εκτοτε, σε αρκετές από τις κρίσεις που έχουν προκύψει, με πλέον ενδεικτικό παράδειγμα τη σύλληψη και επί εξάμηνο κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών τον Μάρτιο του 2018, ακόμα και οι επαφές σε χαμηλό στρατιωτικό επίπεδο ατόνησαν. Τις πρώτες ώρες μετά τη σύλληψη των δύο ανδρών υπήρχαν περιορισμένες επαφές σε επίπεδο διοικητών τοπικών στρατιωτικών σχηματισμών στις δύο πλευρές του Εβρου. Σήμερα, σχεδόν δυόμισι χρόνια μετά, οι απευθείας επαφές ανάμεσα στις ανώτατες στρατιωτικές ηγεσίες των δύο χωρών είναι πρακτικά ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα η διαχείριση κρίσεων να γίνεται σε τοπικό επίπεδο.<div><br /></div><div><a href="https://www.amynanet.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

24ωρη γραμμή Ελλάδας-Τουρκίας για αποφυγή σύγκρουσεων

Του Βασίλη Νέδου Κοντά σε τελική, επίσημη συμφωνία για εγκαθίδρυση μιας 24ωρης γραμμής ανάμεσα στις ανώτατες στρατιωτικές αρχές σε Ελλάδα κα...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι – Η Ελλάδα έχει ανάγκη τα "πυρηνικά των φτωχών"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgELvRxVZsE6ERFizomvzs31V0iHISeFQ44EFnYfMmh6COGnn6g-nJChT-MRM5ltEkZvzljwNHLM2ezJY15HIPLVf6361jgaWq0v2SsGaK0gEo6DAFQK2riz7NRdQrQl9xEs2mM9MHFma4/s758/vallistikoi-pyravloi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgELvRxVZsE6ERFizomvzs31V0iHISeFQ44EFnYfMmh6COGnn6g-nJChT-MRM5ltEkZvzljwNHLM2ezJY15HIPLVf6361jgaWq0v2SsGaK0gEo6DAFQK2riz7NRdQrQl9xEs2mM9MHFma4/w640-h338/vallistikoi-pyravloi.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Γκαρτζονίκας Παναγιώτης</b></div>Η απειλή που συνιστούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επιβάλλουν την εξέταση της προμήθειας αντίστοιχων πυραύλων από την Ελλάδα. Βαλλιστικός πύραυλος είναι κάθε πύραυλος που βασίζεται στο αεροδυναμικό του σχήμα για την ανύψωση και στη συνέχεια ακολουθεί βαλλιστική τροχιά όταν τερματίζεται η ώση. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι διακρίνονται σε τακτικούς με βεληνεκές μέχρι 300 χλμ. και σε στρατηγικούς μικρού βεληνεκούς (από 300 έως 1.000 χλμ). Οι κατηγορίες μεγαλύτερου βεληνεκούς δεν θα μας απασχολήσουν εδώ.<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι δίνουν τη δυνατότητα προβολής ασύμμετρης αεροπορικής ισχύος από μακρινές ή πολύ μακρινές αποστάσεις, με χρόνο προειδοποίησης μικρότερο από εκείνο των αεροσκαφών. Η κατοχή βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να προσβάλουν στόχους πέρα από τα εθνικά σύνορα και να προκαλέσουν μαζικές καταστροφές, θεωρείται ότι αυξάνει το ανάστημα μιας χώρας στο διεθνές σύστημα.<br /><br />Η μεγάλη δυσκολία αντιμετώπισής τους προσθέτει μεγαλύτερη αξία στην απόκτησή τους. Αυτά τα όπλα προσδίδουν στρατηγικό κύρος στον κάτοχό τους. Τέτοια συστήματα προμηθεύονται ακόμη και χώρες που δεν έχουν πρόθεση να τα χρησιμοποιήσουν, αλλά ενδιαφέρονται να βελτιώσουν την εικόνα που έχουν οι άλλοι για τις στρατιωτικές τους δυνατότητες.<br /><br />Εκτός των άλλων, η πολιτική σημασία των βαλλιστικών πυραύλων είναι ανώτερη από τη στρατιωτική τους αξία. Στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, ο Σαντάμ Χουσεΐν με σχετικά πρωτόγονους πυραύλους Scud, κατάφερε να προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στο Ισραήλ και να απειλήσει την πολιτική συνοχή της συμμαχίας που είχαν δημιουργήσει οι Αμερικανοί.<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι προσφέρουν φθηνότερη (cost-effective) εναλλακτική λύση σε σύγκριση με το αεροσκάφος, ενώ υπό μία άλλη έννοια θεωρούνται τα "πυρηνικά των φτωχών". Σημαντικοί αριθμοί βαλλιστικών πυραύλων μπορούν να αγορασθούν στην τιμή ενός ή δύο σύγχρονων τεχνολογικά αεροσκαφών, χωρίς το συνακόλουθο κόστος της εκπαίδευσης, εγκατάστασης και συντήρησης. Η επένδυση σε μεγάλους αριθμούς βαλλιστικών πυραύλων ίσως έχει μεγαλύτερη αντισταθμιστική αξία από την ισάξια επένδυση σε επανδρωμένα συστήματα. Το ότι πολλές χώρες έχουν αποκτήσει τέτοια συστήματα οφείλεται και στην ευκολία αγοράς τους, καθόσον διατίθενται πολλά στη διεθνή αγορά.<br /><br />Η Ελλάδα υπό απειλή<br /><br />Η Τουρκία ξεκίνησε το πυραυλικό της πρόγραμμα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε συνεργασία με την Κίνα και το Πακιστάν. Τα πυραυλικά συστήματα που απέκτησε εδώ και 20 περίπου χρόνια, καθώς και εκείνα που πρόκειται να αποκτήσει στο μέλλον με τη συνέχιση του πυραυλικού της προγράμματος, της δίνουν πρωτοφανείς δυνατότητες και όχι μόνο προσβολής στόχων. Τα συστήματα αυτά ανήκουν σε δύο κατηγορίες: στους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς Yildirim και BORA και στους μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων Kasirga.<br /><br />Παρότι οι τελευταίοι τεχνικά δεν είναι βαλλιστικοί πύραυλοι, πρέπει να ενταχθούν στην ίδια κατηγορία με τους βαλλιστικούς πυραύλους εξαιτίας του γεγονότος ότι το μέγεθος, η τροχιά, η εκρηκτική κεφαλή και οι στόχοι είναι παρόμοιοι με εκείνα των βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Οι μεγάλου διαμετρήματος πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων διαφέρουν από τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς, καθώς δεν διαθέτουν ενσωματωμένη καθοδήγηση (ελεύθερη πτήση), αντισταθμίζοντας αυτή την αδυναμία τους με την εκτόξευση μεγάλου όγκου πυρός εναντίον ενός στόχου.<br /><br />Δεν συμπεριλαμβάνουμε εδώ τους πυραύλους ATACMS που διαθέτει και η Ελλάδα, επειδή το βεληνεκές τους είναι μόνο 175 χλμ. Οι αριθμοί από κάθε κατηγορία δεν είναι δημόσια γνωστοί, εντούτοις είναι βέβαιο ότι η Τουρκία με την πάροδο του χρόνου, αυξάνει τον αριθμό τους και βελτιώνει τις επιδόσεις τους. Οι πύραυλοι της Τουρκίας μπορούν να απειλήσουν όχι μόνο αστικά κέντρα στα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και την ίδια την Αθήνα και είναι θέμα χρόνου να καλύψουν όλη την ελληνική επικράτεια.<br /><br />Επειδή η πολιτική τους σημασία είναι ανώτερη από τη στρατιωτική τους αξία, χρειάζεται να εξετασθούν πρώτα οι πολιτικές επιπτώσεις και κατόπιν οι στρατιωτικές. Αιτία είναι ότι οι πρώτες ενδέχεται να επηρεάσουν τις δεύτερες, όπως για παράδειγμα η εκτροπή εξόδων αεροσκαφών για την αντιμετώπιση των βαλλιστικών πυραύλων. Εφόσον ο πολιτικός πανικός ή και εκφοβισμός που αντιπροσωπεύει η απειλή χρήσης βαλλιστικών πυραύλων είναι σημαντικότερος από την πραγματική στρατιωτική τους αξία, ο επιτιθέμενος είναι εύκολο να μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα εναντίον αστικών και βιομηχανικών κέντρων.<br /><br />Αν οι συμβατικές κεφαλές των πυραύλων αντικατασταθούν με αντίστοιχες πυρηνικές, βιολογικές ή χημικές, τότε είναι ευνόητο ότι ο κίνδυνος που θέτει η απειλή πολλαπλασιάζεται. Ωστόσο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να αποκτήσει μεγαλύτερο αριθμό πυραύλων για να απειλήσει αποτελεσματικά τη χώρα μας και να πετύχει πολιτικούς σκοπούς.<div><br />Αιφνιδιαστικά πλήγματα<br /><br />Οι βαλλιστικοί πύραυλοι ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν αυτόνομα, ή σε συνδυασμό με άλλα οπλικά συστήματα. Η απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων μεγαλύτερου ακόμα βεληνεκούς (260 χλμ και άνω), της προσδίδει τη δυνατότητα να εξαπολύσει αιφνιδιαστικά χτυπήματα εναντίον πολιτικών και στρατιωτικών στόχων, όπως μεγάλα αστικά κέντρα, τη βιομηχανική καρδιά της χώρας μας, το ναύσταθμο, αεροδρόμια κλπ. Τα αποτελέσματα δε μίας τέτοιας εξέλιξης, εκτός της επιχειρησιακής τους σημασίας, θα έχουν και τεράστια ψυχολογική επίδραση.<br /><br />Οι χώρες που διαθέτουν βαλλιστικούς πυραύλους τους χρησιμοποιούν ως συστήματα για στρατηγικά αποτελέσματα και το ίδιο πιθανόν να κάνει και η Τουρκία. Συνεπώς, η απόφαση χρησιμοποίησής τους θα ληφθεί σε πολιτικό επίπεδο. Το πιθανότερο είναι οι διαταγές και τα στοιχεία των στόχων να διαβιβάζονται μέσω των σταθερών εθνικών επικοινωνιακών διαύλων παρά μέσω αντιστοίχων κινητών τακτικών διαύλων.<br /><br />Οι πυροβολαρχίες βολής θα κατευθύνουν τους εκτοξευτές να κινηθούν από τις προστατευμένες θέσεις τους στις θέσεις εκτόξευσης, να βάλουν τους πυραύλους και κατόπιν να επιστρέψουν στις προστατευμένες θέσεις, ή να κινηθούν σε άλλες. Το πιθανότερο είναι όλα αυτά να λάβουν χώρα τη νύχτα και σε περιόδους άσχημων καιρικών συνθηκών, για να μειωθεί η αποτελεσματικότητα των αντίπαλων αντιμέτρων.<br /><br />Συνοψίζοντας, με τις νέες πυραυλικές δυνατότητες, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις αποκτούν υπεροχή κατά τη μάχη έναντι του φίλιου πυροβολικού και επιπλέον αποκτούν δυνατότητες προσβολής στόχων σε βάθος, στα παραγωγικά και βιομηχανικά κέντρα της χώρας. Τέλος, δημιουργούν προϋποθέσεις αποδέσμευσης μέρους του αεροπορικού τους δυναμικού, από την υποστήριξη του αγώνα στην ξηρά και διάθεσής του επ’ ωφελεία των αεροπορικών επιχειρήσεων.</div><div><br />Τα "πυρηνικά" των φτωχών οι βαλλιστικοί πύραυλοι<br /><br />Η Ελλάδα χρειάζεται να εξετάσει σοβαρά, αν δεν το έχει ήδη κάνει, αν πρέπει να προχωρήσει στην προμήθεια βαλλιστικών πυραύλων, ικανών να προσβάλουν την επικράτεια της Τουρκίας σε ικανό βάθος και αρχικά τουλάχιστον τα κύρια αστικά κέντρα. Σαφώς και είναι επιβεβλημένο να προηγηθεί ανάλυση όλων των παραγόντων που επηρεάζουν το ζήτημα, πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών.<br /><br />Οι πύραυλοι μπορούν να λειτουργήσουν αφενός μεν αποτρεπτικά για να μην χρησιμοποιήσει η Τουρκία τους δικούς της, αφετέρου δε επιθετικά για την υποστήριξη των αμυντικών πάντα πολιτικών σκοπών της χώρας. Η προσβολή της εχθρικής επικράτειας με πυραύλους δεν μπορεί να υποκατασταθεί με το ίδιο κόστος και τους ίδιους κινδύνους από την αεροπορία και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που συνηγορεί στην απόκτησή τους.<br /><br />Η προμήθεια πυραύλων προφανώς δεν είναι κάτι που είναι δυνατόν να υλοποιηθεί άμεσα, όταν υπάρχουν άλλες άμεσες και πιεστικές ανάγκες. Πάντως και η Τουρκία δεν απέκτησε τέτοια συστήματα από τη μια ημέρα στην άλλη. Απαιτείται, όμως, λεπτομερής σχεδιασμός και προσεκτικά βήματα από τώρα ώστε να υλοποιηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Είναι δυνατόν κανείς να αντιτάξει ότι η Ελλάδα οφείλει να μην προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια, επειδή θα επιδεινώσει τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών με την Τουρκία, τον οποίο τελικά η Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να παρακολουθήσει.<br /><br />Εν πρώτοις, δεν είναι η Ελλάδα που οδηγεί την "κούρσα" των εξοπλισμών, αλλά η Τουρκία. Όταν η Τουρκία την τελευταία δεκαπενταετία έχει κάνει τέτοιο εξοπλιστικό άλμα, δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσουμε το χάσμα, αγοράζοντας μόνο τυφέκια. Δεύτερον, μια τέτοια κίνηση είναι κατά κύριο λόγο αποτρεπτική. Τέλος, είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί ότι η ισχύς πυρός, με την οποία η Τουρκία μπορεί να πλήξει την ελληνική επικράτεια είναι τεράστια και μάλιστα προτού καν αρχίσουν οι επιχειρήσεις. Ο τεράστιος αυτός όγκος πυρός μπορεί να παραλύσει τη χώρα, παραλύοντας και τις στρατιωτικές της δυνατότητες.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι – Η Ελλάδα έχει ανάγκη τα "πυρηνικά των φτωχών"

Γκαρτζονίκας Παναγιώτης Η απειλή που συνιστούν οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι επιβάλλουν την εξέταση της προμήθειας αντίστοιχων πυραύλων ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τη Γαλλία;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCP5Df02s91HcStjnbMnzj8QgCrvQBZkXNLeBOj0rtbEblO6FBb6eVUR4HMEm4Wt7FOgAe7F8AbiuOKuBsO12DfS0WBLgW0bGI-m7e_KG_UhDHnX3AmmvJBs6FjnXlGoxCyoZAnZT1Q4w/s512/merkel_macron.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="365" data-original-width="512" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCP5Df02s91HcStjnbMnzj8QgCrvQBZkXNLeBOj0rtbEblO6FBb6eVUR4HMEm4Wt7FOgAe7F8AbiuOKuBsO12DfS0WBLgW0bGI-m7e_KG_UhDHnX3AmmvJBs6FjnXlGoxCyoZAnZT1Q4w/w640-h456/merkel_macron.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Αλέξανδρος Δρίβας*</b><br />Για πάρα πολλά χρόνια, ο άτυπος γαλλογερμανικός άξονας σηματοδοτούσε τη συνέχεια της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και την ουσία του ίδιου του ιστορικού συμβιβασμού. Δύο χώρες που έχουν βρεθεί αντιμέτωπες στο παρελθόν πολλές φορές, με την πίεση των ΗΠΑ λόγω της αυγής του Ψυχρού Πολέμου, οδηγήθηκαν σε συμβιβασμούς προκειμένου να επικρατήσει ειρήνη στην Ευρώπη. Γεωγραφία και Ιστορία πλέκουν όμως τη μοίρα των κρατών και φαίνεται εδώ και αρκετά χρόνια πως ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας στηριζόταν περισσότερο στην επιβολή της γερμανικής οικονομικής ισχύος παρά στην συναίνεση της Γαλλίας για να λειτουργεί αρμονικά αυτός ο άξονας.<br /><br />Τα ελληνοτουρκικά αποτέλεσαν άλλη μια υπόθεση στριπτίζ της ΕΕ και του ιστορικού χαμηλού αλληλεγγύης και ομοφωνίας που ταλανίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μεταξύ άλλων, αποδείχθηκε αυτό που κατά τραγική ειρωνεία έλεγε ο Γερμανός Φον Κλάουζεβιτς, ότι στο τέλος κερδίζει αυτός που ξέρει να πολεμά. Αποδείχθηκε ότι η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να σύρει τη Γαλλία με το μέρος της και ότι υπάρχουν βασικοί λόγοι που δεν μπορεί πλέον η Γερμανία να ελέγξει τη Γαλλία.<br /><br />Η Μεσογειακή Ένωση ήταν διαχρονικά η πρόταση της Γαλλίας εντός της ΕΕ προκειμένου να μπορεί το Παρίσι να αναπνεύσει και να διατηρήσει την πάντα ιδιαίτερη εξωτερική του πολιτική. Η Γαλλία ήταν μια παγκόσμια δύναμη μέχρι περιοριστεί σε σύμμαχο της Δύσης στην κρίση του Σουέζ η οποία ενταφίασε τόσο τη γαλλική όσο και την βρετανική πρωτοκαθεδρία. Το Βερολίνο από την άλλη, οικοδομούσε μια ΕΕ η οποία ήταν περισσότερο μια εμπορική εταιρεία παρά μια ένωση κρατών που στόχευαν να αποκτήσουν ισχυρή διεθνή φωνή.<br /><br />Κάθε άλλο εγχείρημα εκτός από αυτό που οικοδομούσε το Βερολίνο, φάνταζε εχθρικό και προβληματικό για την παραδοσιακά ελλιπή σε φαντασία γερμανική εξωτερική πολιτική η οποία ακολουθούσε πάντα εκείνη την μορφή ισχύος που επηρέαζε τη Γηραιά Ήπειρο ανά περίοδο.<br /><br />Η Γαλλία δεν ήταν σε θέση να επηρεάσει καταστάσεις εντός του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι καθώς έως την κρίση της Ευρωζώνης, τα περισσότερα κράτη-μέλη είχαν αποδεχθεί την γερμανική τάξη πραγμάτων. Ωστόσο, η Αραβική Άνοιξη σε συνδυασμό με την είσοδο της ΕΕ στις πολλές κρίσεις, (οικονομική, προσφυγική, ασφάλειας, άνοδο ακραίων κομμάτων και Brexit) επιτάχυνε την γαλλική αποφασιστικότητα για διαφοροποίηση από τη γερμανική φωνή.<br /><br />Το MED 7 το οποίο ουσιαστικά ξεκίνησε από την Ελλάδα, ήταν αρχικά η αποτύπωση της εικόνας του Eurogroup της 12ης Ιουλίου 2015. Η γεωγραφία των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής και η περίοδος Σόϊμπλε, έφεραν τα μεσογειακά κράτη στο να συνασπιστούν γύρω από τη Γαλλία η οποία μετατρεπόταν πλέον από γερμανικό εταίρο και σε γερμανικό αντίβαρο. Η έκρυθμη κατάσταση στη Λιβύη και στη Συρία που εν πολλοίς οφείλεται στις πολιτικές της Τουρκίας και της Ρωσίας, οδήγησαν το Παρίσι στο να σηκώσει το ανάστημά του.<br /><br />Τα ελληνοτουρκικά συνέστησαν την κατάλληλη αφορμή ώστε η Γαλλία να νομιμοποιήσει στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ την πολιτική της. Η ενεργειακή ασφάλεια του Παρισιού σε συνδυασμό με τις τεράστιες γαλλικές επενδύσεις σε Αφρική και Μέση Ανατολή, οδηγούν τον πρόεδρο Μακρόν στο να αναλάβει πρωτοφανείς πρωτοβουλίες οι οποίες είναι εκτός Βρυξελλών (και από την άποψη του ΝΑΤΟ και από την άποψη της ΕΕ). Αυτή η ελευθερία κινήσεων, οφείλεται εν πολλοίς και στο γεγονός ότι η Γερμανία δεν έχει τα μέσα πλέον να κρατήσει τη Γαλλία.<br /><br />Το Βερολίνο δεν μπορεί πλέον να πιέζει κανένα κράτος μέσα από προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Η COVID-19 έφερε την ευρωπαϊκή οικονομία στην εντατική και δε συμφέρει τη Γερμανία η περαιτέρω πτώση της αγοραστικής δυνατότητας των Ευρωπαίων πολιτών καθώς αυτό θα έδινε τη χαριστική βολή στις γερμανικές εξαγωγές οι οποίες έχουν ήδη καταθλιπτικές προβλέψεις. Επιπρόσθετα, η Γερμανία αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στις έτσι και αλλιώς ταραγμένες σχέσεις της με τις ΗΠΑ.<br /><br />Ο Nord Stream 2 σηματοδοτεί για τις ΗΠΑ μια δήλωση του Βερολίνου ότι οι σχέσεις ΕΕ – ΗΠΑ δεν είναι προτεραιότητα του Βερολίνου το οποίο επιθυμεί να έχει εκτός ΝΑΤΟ «ειδικές σχέσεις» με τη Ρωσία. Από την άλλη, η Γαλλία δεν επιθυμεί τον αγωγό Nord Stream 2 καθώς δε μειώνει την ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο και έτσι ταυτόχρονα, οι γαλλικές επενδύσεις της Total στη Μεσόγειο, γίνονται περισσότερο επισφαλείς. Επιπρόσθετα, από τη Γαλλία περνάει η είσοδος χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ. Η Γερμανία έκανε ένα σημαντικό λάθος καθώς υποσχέθηκε σε χώρες των Δυτικών Βαλκανίων της ένταξή τους στην ΕΕ.<br /><br /><img height="384" src="https://www.liberal.gr/ckfinderIMG/userfiles/images/image(407).png" width="640" /><br /><br />Η Γαλλία έδωσε ήδη μια αρνητική απάντηση και η Γερμανία δεν μπορεί να προχωρήσει στη βαλκανική της πολιτική όπως σχεδίαζε. Εύκολα μπορεί να σκεφθεί κανείς ότι στην εξοχική κατοικία του Γάλλου προέδρου η κυρία Μέρκελ παρέδωσε και τυπικά το Νότο της Ευρώπης στη Γαλλία καθώς υπήρχαν από καιρό «γερμανικές ιδέες» για Ευρώπη πολλών ταχυτήτων. Σίγουρα η Γαλλία θα ξανασκεφτεί την προοπτική ένταξης χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ με άλλη οπτική, αν και η Γερμανία υποστηρίξει τις γαλλικές πρωτοβουλίες στη Μεσόγειο.<br /><br />Αρκετά κράτη του Νότου της ΕΕ, όσο και αν προβληματίζονται από το γαλλικό άνοιγμα στη Μεσόγειο, δεν μπορούν να μπλοκάρουν τα γαλλικά σχέδια καθώς εντός της ΕΕ, όλα τα κράτη του Νότου στηρίζονται στη Γαλλία για να βάζει η Γερμανία νερό στο κρασί της στην πολιτική της λιτότητας. Τέλος, υπάρχει ένας ακόμη λόγος για τον οποίον η Γερμανία δεν μπορεί να αποτρέψει τη Γαλλία από το να υλοποιήσει τα σχέδιά της. Η κυρία Μέρκελ δεν θα είναι Καγκελάριος μετά το 2021.<br /><br />Το γερμανικό πολιτικό τοπίο είναι ήδη αρκετά θολό και στις προηγούμενες εκλογές, η Γερμανία κινδύνευσε με ακυβερνησία. Η Γερμανία μετά την ολοκλήρωση της θητείας Μέρκελ, θα είναι πιθανόν πιο εσωστρεφής και έτσι το Παρίσι θα έχει μεγαλύτερο και πιο ελεύθερο πεδίο δράσης. Ο μαρασμός της Γερμανίας σε συνδυασμό με το ιστορικό χαμηλό αλληλεγγύης και συνοχής της ΕΕ, βοηθούν τη Γαλλία στο να γίνει η δύναμη που θα αντικαταστήσει τη Γερμανία καθώς και η γεωγραφία της Γαλλίας, της επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα μια χώρα της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης αλλά και της Μεσογείου. <br /><br /><b><i>*Ο Αλέξανδρος Δρίβας είναι Research Fellow - HALC, Ph.D. Cand. (Hellenic-American Relations after the Cold War Era).</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Γιατί η Γερμανία δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τη Γαλλία;

Αλέξανδρος Δρίβας* Για πάρα πολλά χρόνια, ο άτυπος γαλλογερμανικός άξονας σηματοδοτούσε τη συνέχεια της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και την ο...

Διαβάστε την συνέχεια

FinCen Files: Το ξέπλυμα τρισ. δολαρίων, ο γαμπρός του Ερντογάν και το λαθρεμπόριο χρυσού

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5l4_AyRBSeNIRtq3vICjyg91E9fKZtN82AJXC5h-8pS2StVsud9oqr5-X5brG7U7-2Pjdatmrh_sHHpKfDkFc620dY9rWJAmwTlZ5r1r7frajlWpj-EkxYhCoGnDC2FRLPA_DG-kfRPg/s900/555547810000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="674" data-original-width="900" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5l4_AyRBSeNIRtq3vICjyg91E9fKZtN82AJXC5h-8pS2StVsud9oqr5-X5brG7U7-2Pjdatmrh_sHHpKfDkFc620dY9rWJAmwTlZ5r1r7frajlWpj-EkxYhCoGnDC2FRLPA_DG-kfRPg/w640-h480/555547810000.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>«Δόση» Τουρκίας έχουν όπως φαίνεται τα FinCEN Files τη νέα διαρροή απόρρητων εγγράφων που περιλαμβάνει περισσότερες από 2.100 αναφορές ύποπτης δραστηριότητας οι οποίες υποβλήθηκαν στο Δίκτυο Δίωξης Οικονομικών Εγκλημάτων (Financial Crimes Enforcement Network – FinCEN) του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, αφού γίνεται αναφορά στον Ρέζα Ζαράμπ, τον λαθρέμπορο χρυσού που είχε συλληφθεί τον Μάρτιο του 2016 από το FBI στο Μαϊάμι με την κατηγορία της συνωμοσίας για το σπάσιμο των κυρώσεων του Ιράν.</div><br />Σημειωτέον ότι ο Ζαράμπ ο οποίος μετά την σύλληψή του ήλθε σε συμφωνία συνεργασίας με την αμερικανική δικαιοσύνη έχει εδώ και χρόνια εμπλέξει ευθέως στις καταθέσεις που έχει κάνει για την υπόθεση της Halkbank τον γαμπρό του Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαιράκ. <br /><br />Όπως αποκαλύπτεται στα FinCEN Files, ίχνη από τα χρήματα του δικτύου του Ζαράμπ εντοπίστηκαν και σε άλλες τράπεζες, πέραν της "αμαρτωλής" Halkbank. Μόνο η βρετανική Standard Chartered Bank επεξεργάστηκε 37.533 συναλλαγές του δικτύου Ζαράμπ συνολικού ύψους 5,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσω του καταστήματος της Νέας Υόρκης μεταξύ 2007 και 2016. <br /><br />Όπως φαίνεται στα στοιχεία, παρά το γεγονός ότι ο Ζαράμπ είχε συλληφθεί και φυλακιστεί το 2013 στην Τουρκία, δεν σταμάτησε την τράπεζα από το να κάνει δουλειές μαζί του. Το 2016, ενώ ήταν γνωστό ότι οι ΗΠΑ τον κατηγορούν για συνομωσία για το σπάσιμο των κυρώσεων του Ιράν από τα τέλη του προηγούμενου έτους, η Standard Chartered συνέχιζε να τον εξυπηρετεί: ενέκρινε 715 συναλλαγές συνολικού ύψους 133,1 εκατομμυρίων δολαρίων. <br /><br />Την ίδια χρονιά υπάλληλοι της τράπεζας εντόπισαν 124 εταιρείες που συνδέονται με το Ζαράμπ, και οι οποίες, όπως ανέφεραν «μπορεί να ήταν μέρος του σχεδίου “πετρέλαιο για χρυσό”». Μάλιστα, σε μία από τις αναφορές ύποπτης δραστηριότητας που υποβλήθηκε από την ίδια την τράπεζα στα τέλη του 2016 (ο Ζαράμπ είχε συλληφθεί από τις αμερικανικές αρχές τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς) αναφέρεται ότι ο ίδιος χρέωνε 8% για τις υπηρεσίες του. <br /><br />Το σκάνδαλο που έγινε γνωστό το 2013 ως «πετρέλαιο για χρυσό» αφορούσε τα έσοδα που είχε το Ιράν από πωλήσεις πετρελαίου στην Τουρκία, με αντάλλαγμα χρήματα από πωλήσεις χρυσού. Ο Ζαράμπ αγόραζε χρυσό όπου μπορούσε, άνθρωποι του δικτύου του τον μετέφεραν με βαλίτσες στο Ντουμπάι και μεγάλο μέρος των χρημάτων από τις πωλήσεις έμπαιναν σε ειδικό λογαριασμό της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank, η οποία κατηγορείται από τις αμερικανικές αρχές ότι συμμετείχε ενεργά στο κόλπο, μεταφέροντάς τα στον λογαριασμό του Ζαράμπ. <br /><br />Σημειώνεται ότι η υπόθεση Ζαραμπ βρέθηκε και στο επίκεντρο των πιο εντυπωσιακών αποκαλύψεων στο νέο βιβλίο του Τζον Μπόλτον του πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με τον Μπόλτον, ο Τραμπ είχε πει στον Ερντογάν ότι θα φρόντιζε τα πράγματα, εξηγώντας ότι οι εισαγγελείς της Νότιας Περιφέρειας της (Νέας Υόρκης) δεν ήταν δικοί του, αλλά του Ομπάμα - πρόβλημα που θα λυνόταν όταν θα αντικαθιστούνταν από δικούς του.<br /><br />Ο Μπόλτον λέει ότι προειδοποίησε τον Γενικό Εισαγγελέα Γουιλιαμ Μπάρ τον Απρίλιο του 2019 ότι οι επανειλημμένες προσπάθειες του Τραμπ να βοηθήσει τον Ερντογάν έδειχναν "την τάση του, στην ουσία, να κάνει προσωπικές χαρές στους δικτάτορες που του άρεσαν".<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

FinCen Files: Το ξέπλυμα τρισ. δολαρίων, ο γαμπρός του Ερντογάν και το λαθρεμπόριο χρυσού

«Δόση» Τουρκίας έχουν όπως φαίνεται τα FinCEN Files τη νέα διαρροή απόρρητων εγγράφων που περιλαμβάνει περισσότερες από 2.100 αναφορές ύποπτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γαλλογερμανική σύγκρουση η ελληνοτουρκική; Παράλληλες μάχες…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibLR8LcAJGkeVwGHqp78648_6dR_ZVXgThhcz0hTWMIe3hIipVwKz_TQ_caTBrsqLyrX7OLA6fgAR6ImKWHUKijH0BMm8SqrIUJlJCm_VSC2h26xuE0hOCRYqvlT8JA8jx4Bw47IiriJo/s777/MERKEL-MACRON.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="777" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibLR8LcAJGkeVwGHqp78648_6dR_ZVXgThhcz0hTWMIe3hIipVwKz_TQ_caTBrsqLyrX7OLA6fgAR6ImKWHUKijH0BMm8SqrIUJlJCm_VSC2h26xuE0hOCRYqvlT8JA8jx4Bw47IiriJo/w640-h330/MERKEL-MACRON.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Σύμφωνα με την Handelsblatt η ελληνοτουρκική κρίση φαίνεται να είναι ένα ακόμη πεδίο διαφωνιών κυρίως στην εξωτερική πολιτική ανάμεσα στη Γερμανία και τη Γαλλία παρά τη φαινομενική σύμπλευση των δύο χωρών, οι οποίες περιγράφονται ως ατμομηχανή της ΕΕ. «Οι ρόλοι αλλάζουν, πότε εμφανίζεται το Βερολίνο πιο σκληρό, πότε το Παρίσι.<br /><br />Αλλά η βασική διένεξη παραμένει η ίδια. Από την οπτική γωνία του Βερολίνου ο Μακρόν ενεργεί πάρα πολύ παρορμητικά, πολύ αυθαίρετα, σύμφωνα με το μότο «πρώτα η Γαλλία και η Ευρώπη θα μας ακολουθήσει» επισημαίνει ο αρθρογράφος της παραθέτοντας, ως ένα από τα πολλά παραδείγματα, τη διένεξη στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />«Ο Γάλλος πρόεδρος τηρεί σκληρή πολιτική, αντίθετα η Μέρκελ και το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών θέλουν να διαμεσολαβήσουν ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Την ώρα που το Βερολίνο πραγματοποιεί διακριτικά συνομιλίες ο Γάλλος πρόεδρος στέλνει μαχητικά και μια φρεγάτα ως χειρονομία στήριξης προς την Ελλάδα. Αρχές της εβδομάδας το Παρίσι ανακοίνωσε ότι πωλεί 18 Rafale και πολλές φρεγάτες στην Αθήνα με το επιχείρημα ότι ο εξοπλισμός βοηθά στο να τεθεί η Άγκυρα υπό έλεγχο. Το Βερολίνο παρακολουθεί με αυξημένη ενόχληση την επίδειξη ισχύος του Μακρόν στη Μεσόγειο» υπογραμμίζει η εφημερίδα.<br /><br />«Η γερμανική κυβέρνηση θεωρεί την στρατηγική λήψης μέτρων κατά του Ερντογάν από ελάχιστα υποσχόμενη την επιτυχία μέχρι αντιπαραγωγική. Από την οπτική γωνία του Βερολίνου χρειάζονται πρωτοβουλίες ύφεσης. Ο σύμβουλος της Μέρκελ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Γιαν Χέκερ και ο υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μαας κάνουν συζητήσεις με υπουργούς και στρατηγικούς συνομιλητές σε Αθήνα και Άγκυρα» αναφέρει ο αρθρογράφος.<br /><br />Στο άρθρο φιλοξενείται και η άποψη του Νιλς Σμιντ, βουλευτή του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος προς επίρρωση της αντιπαραγωγικής γαλλικής στάσης στην ανατολική Μεσόγειο. «Η ενεργητική παρουσία του Μακρόν κάνει καλό στην Ευρώπη, αλλά οι γαλλικές πρωτοβουλίες πρέπει να τροφοδοτούνται μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο» υποστηρίζει ο Σμιτ για να προσθέσει ότι «η μονομερής γαλλική στήριξη προς την Ελλάδα δυσκολεύει λύση δια διαπραγματεύσεων διότι μειώνει την ετοιμότητα των Αθηνών για συμβιβασμό».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γαλλογερμανική σύγκρουση η ελληνοτουρκική; Παράλληλες μάχες…

Σύμφωνα με την Handelsblatt η ελληνοτουρκική κρίση φαίνεται να είναι ένα ακόμη πεδίο διαφωνιών κυρίως στην εξωτερική πολιτική ανάμεσα στη Γε...

Διαβάστε την συνέχεια