Πώς θα στάθμιζε η ελληνική πλευρά τον γεωπολιτικό παράγοντα; Το Πολεμικό Ναυτικό και οι κορβέτες

<img src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/07/200723053151_POLEMIKO-NAYTIKO-HRAKLHS01-1024x682.jpg" /><br /><br /><b>Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Η επιλογή κορβέτας για το Πολεμικό Ναυτικό είναι λογικό να μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον στα εξοπλιστικά προγράμματα. Εάν η εξίσωση λυθεί και αυτή τη φορά από την κυβέρνηση με “γεωπολιτικούς όρους”, το αποτέλεσμα ίσως μας εκπλήξει για άλλη μια φορά, καθώς το σκηνικό στην περιοχή θυμίζει κινούμενη άμμο που απειλεί να καταπιεί όποιον κάνει το λάθος…<br /><br />Τα δεδομένα μέχρι στιγμής είναι η αυτονόητη γαλλική υποψηφιότητα με τις Gowind της Naval Group και η ολλανδική με τις Sigma 10514 της Damen. Παρότι οι λεπτομέρειες του τι ακριβώς ζητά το Πολεμικό Ναυτικό, τι προσφέρουν οι εταιρίες, είναι φυσικό να κρίνουν πολλά στο επίπεδο της επιχειρησιακής αξιολόγησης, αυτό αφορά μόνο μία παράμετρο της εξίσωσης. Για πολλούς ούτε καν την κυρίαρχη.<br />Στην εικόνα έχει υπεισέλθει και η ιταλική Fincantieri, έχοντας υποβάλλει πρόταση για την εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Προς το παρόν, πρόταση για τις κορβέτες -μεγέθους φρεγάτας σαν τις MEKO- τύπου Doha (Al Zubarah) δεν έχει υποβληθεί. Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι η εταιρία θα το πράξει σύντομα.<br /><br />Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η εταιρία θα υποβάλει πρόταση, έχοντας πληροφορηθεί ότι η κυβέρνηση προκρίνει την επιθυμία απόδοσης του προγράμματος των κορβετών στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Κάτι σαν “προίκα” όπως συνηθίζουμε να το αναφέρουμε στην Ελλάδα. Άρα όποιος επενδύσει στο ναυπηγείο έχει σαφές προβάδισμα. Ίσως και να αποτελεί έμμεση ελληνική αντίδραση / πίεση στην γαλλική πλευρά που δεν έχει κρύψει την απροθυμία της.<br /><br />Η εν λόγω κορβέτα ναυπηγείται για λογαριασμό του Ναυτικού του Κατάρ, κάτι που θεωρητικά έχει ενδιαφέρον στην αξιολόγησή της στο γεωπολιτικό επίπεδο, στο οποίο όμως θα επανέλθουμε. Ενδιαφέρον αν και για μελλοντική αξιοποίηση, παρουσιάζει και η “ευρωκορβέτα” (EPC: European Patrol Corvette) που θα ναυπηγηθεί και σε βαριά εξοπλισμένη έκδοση, για την οποία φέρεται να ενδιαφέρεται το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Ίσως και ως πεδίο ενδοευρωπαϊκού συμβιβασμού και συνεννόησης σε ελληνικό έδαφος. Στο μέλλον όμως.<br /><br />Άλλο ένα σημείο ενδιαφέροντος είναι το κόστος απόκτησης. Όπως έχει όμως δείξει η πρόσφατη εμπειρία, ακόμα και με τον ανορθόδοξο τρόπο υλοποίησης των εξοπλιστικών προγραμμάτων που έχει επιλεγεί από την κυβέρνηση, με βολική(;) αιτιολογία την κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία, τουλάχιστον στην τελευταία φάση, η σύγκρουση των φιναλίστ για την εξασφάλιση του συμβολαίου, οδηγεί σε σημαντικές εκπτώσεις.<br /><br />Από τη στιγμή μάλιστα που σοβαρό υποκατασκευαστικό έργο δεν έχει εξασφαλιστεί για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, είναι λογικό η παράμετρος “Ναυπηγεία Ελευσίνας” να αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα στον τελικό υπολογισμό και την απόφαση. Παρότι όσοι έχουν τον τελευταίο λόγο, θα μπορούσαν να έχουν “διαμορφώσει άποψη” σε προγενέστερο χρόνο και να αναζητήσουν την ιδανική συγκυρία δημοσιοποίησης.<br /><br />Αυτό υποστηρίζεται από διάφορες πλευρές ότι συνέβη με την υπόθεση της επιλογής των γαλλικών φρεγατών FDI Belh@rra HN. Με βασική -πολιτικώς ορθή- αιτιολογία την υπογραφή προωθημένου αμυντικού συμφώνου που προβλέπει την αμοιβαία αμυντική συνδρομή.<br /><br />Παρά τις εύλογες ενστάσεις για τις συνθήκες που θα οδηγούσαν στην ενεργοποίηση της αμοιβαίας συνδρομής, το ελληνογαλλικό σύμφωνο παραμένει μεγάλης σημασίας και βαρύτητας, ακόμα και περιορίζοντας την αξία της στο μέτροπου αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο της συμμαχικής επέμβασης σε περίπτωση κρίσης.<br /><br />Κατά συνέπεια, το να θεωρηθεί ότι οδήγησε σε “ειδική στάθμιση” της υποψηφιότητας των Belh@rra, είναι εύλογο τόσο σε γεωπολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Δηλαδή, θα δικαιολογούσε ακόμα και την αποδοχή πρότασης υψηλότερου κόστους. Που δεν συνέβη, σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις.<br />Το “τετελεσμένο” της επιλογής γαλλικών φρεγατών, θεωρητικά ενισχύει την υποψηφιότητα των Gowind με το ισχυρό σε κάθε περίπτωση επιχείρημα της ομοιοτυπίας οπλικών συστημάτων και υποσυστημάτων, που συνεπάγεται περιορισμό του κόστους μέσω της επίτευξης οικονομιών κλίμακος.<br /><br />Το ισχυρό οικονομικό επιχείρημα έρχεται όμως να αντισταθμίσει το εξίσου ισχυρό σε επιχειρησιακό επίπεδο επιχείρημα της αποφυγής μονοσήμαντης εξάρτησης, δηλαδή από έναν και μοναδικό προμηθευτή. Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται και λόγω της θρυλούμενης δυστοκίας της γαλλικής πλευράς για την απόδοση ουσιαστικού υποκατασκευαστικού έργου στην ελληνική αμυντική βιομηχανία.<br /><br />Άρα είναι ένα επιχείρημα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την πολιτική ηγεσία για να αιτιολογήσει την απόφασή της να μην επιλέξει τη γαλλική υποψηφιότητα, ακόμα κι αν τα πραγματικά της κριτήρια δεν είναι ούτε επιχειρησιακά ούτε οικονομικά.<br /><br />Η δε γεωπολιτική παράμετρος που -πάντα θεωρητικά- δυσχέραινε την αποδοχή κάποιας πρότασης όπως οι κορβέτες “Doha” λόγω εμπλοκής του Κατάρ, θα μπορούσε να τεθεί υπό επανεξέταση μετά τη συμφωνία Τουρκίας και ΗΑΕ για επενδύσεις ύψους 10 δισ. δολ. στη χώρα του Ερντογάν από το Άμπου Ντάμπι και συνεργασία των κρατικών επενδυτικών ταμείων.<br /><br />Συνεχίζοντας πάντα… θεωρητικά, θα μπορούσε προσεχώς προβεβλημένη τουρκική αμυντική βιομηχανία να περάσει στα χέρια των Εμιρατινών; Μπορεί να το αποκλείσει κανείς; Ο Ερντογάν θα μπορούσε να επικαλεστεί τόσο την ανάγκη εξισορρόπησης της παρουσίας του Κατάρ στον τομέα, αλλά και τη συνεργασία του Εμιράτου με την ExxonMobil στην αξιοποίηση κοιτασμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία δεν αναγνωρίζει η Τουρκία!<br /><br />Η δυναμική της διεθνούς πολιτικής είναι πολύ ισχυρή και δεν επιδέχεται επιπόλαιων αναλύσεων. Άλλο όσα λέγονται δημόσια και άλλο όσα υφίστανται στην πραγματικότητα ως ερμηνευτικά σχήματα ειλημμένων αποφάσεων. Άρα, ούτε η συνεργασία των ΗΑΕ με την Τουρκία συνεπάγεται εγκατάλειψη της Ελλάδας. Για πολλούς θα μπορούσε να είναι και καλοδεχούμενη εξέλιξη.<br /><br />Εξ ου και ο υποθετικός τρόπος αποτύπωσης των ερωτημάτων. Με βάση τα προαναφερθέντα αν μη τι άλλο τεκμαίρεται η ορθότητα μιας πολυδιάστατης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας που εξασφαλίζει μέσω της απουσίας αποκλειστικής πρόσδεσης στο “άρμα” οποιουδήποτε, τη δυνατότητα ελιγμών.<div><br />ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΠΡΟΩΡΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ;<br /><br />Επειδή όμως η πλειοψηφία, αντανακλαστικά, στην ανωτέρω αναφορά “διαβάζουν” Ηνωμένες Πολιτείες, αν κάτι έχει ενδιαφέρον είναι η παντελής απουσία τους μέχρι τώρα στην παρούσα τουλάχιστον ανάλυση.<br /><br />Οπότε, η όποια εξισορρόπηση θα μπορούσε να δικαιολογεί το αυξημένο ελληνικό ενδιαφέρον για την αμερικανική πλευρά, ώστε να διατηρείται ανοικτός ο δίαυλος! Κάτι που καταρχήν συμβαίνει στο επίπεδο της εμπλοκής του κρατικού αμερικανικού χρηματοοικονομικού κολοσσού DFC (Development Finance Corporation) στην υπόθεση των Ναυπηγείων Ελευσίνας.<br /><br />Εξειδικεύοντας το επιχείρημα, δεν μπορεί παρά να παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι η περίφημη απαντητική LOA (Letter of Offer and Acceptance) των Αμερικανών για τα καράβια δεν έφτασε ποτέ στα χέρια της ελληνικής πλευράς! Ενώ υπήρχαν πληροφορίες είτε ότι βρισκόταν ήδη στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, είτε ότι επίκειτο η αποστολή της από μέρα σε μέρα!<br /><br />Θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι μετά την αναφορά σε κορβέτες, οι Αμερικανοί επέλεξαν να την επεξεργαστούν εκ νέου και να εκπλαγούμε μια ωραία πρωία, προσεχώς, από την έλευσή της στην Αθήνα; Διότι οι HF2 (MMSC) έχουν ως “μητρικό σκάφος” το πρόγραμμα των LCS που και μικρότερο εκτόπισμα έχουν (πλέον συζητάμε για κορβέτες) και το πρόβλημα στο σύστημα πρόωσης φαίνεται πως έχει επιλυθεί με την παρέμβαση της γερμανικής RENK. Αίροντας κατά συνέπεια ένα εκ των βασικότερων, εύλογα, σημείων άσκησης κριτικής στο παρελθόν.<br /><br />Ενισχυτική των υποψιών είναι και η ξεκάθαρη ειδική αναφορά στο “νομοσχέδιο Μενέντεζ” στις ΗΠΑ, στη “μεγάλη σημασία” της συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ στον ναυπηγικό τομέα. Επίσης, αλλού αναφέρεται ότι η ιδιότητα της Ελλάδας ως κρίσιμου στρατηγικού συμμάχου των ΗΠΑ, δικαιολογεί τη μεταβίβαση πλοίων στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, αφού πρώτα πραγματοποιηθούν, με αμερικανικό κόστος, εργασίες συντήρησης, επιδιορθώσεις, ακόμα και αναβάθμισης του οπλισμού!<br />Εάν δηλαδή εμφανιζόταν “από το πουθενά” αμερικανική πρόταση θα πρέπει… να εκπλαγούμε; Πρόταση η οποία θα περιλαμβάνει και την σε “αξιοπρεπή” κατάσταση (σ.σ. που θα κρίνει το Πολεμικό Ναυτικό) μεταβίβαση αριθμού πλοίων, πόσο θα “ανακατευόταν η τράπουλα”;<br /><br />Πώς θα στάθμιζε η ελληνική πλευρά τον γεωπολιτικό παράγοντα και πώς θα αναλυόταν υπό το φως των γενικότερων εξελίξεων; Καταληκτικά δε, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει η συνεργασία των Αμερικανών στο πρόγραμμα των φρεγατών τύπου Constellation (FFG-62) με την ιταλική Fincantieri;<br /><br />Θα μπορούσαν άραγε οι Ιταλοί να λειτουργήσουν / εξελιχθούν στην πορεία ως αμερικανικός “πολιορκητικός κριός”; Σκοπίμως αποφεύχθηκε το “Δούρειος Ίππος” διότι οι σχέσεις και οι συμμαχίες επί ελληνικού εδάφους είναι πάντα -στο όριο της νομοτέλειας!- πιο πολύπλοκες;<br /><br />Το πρόγραμμα των κορβετών φαίνεται πως θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θα μας απασχολήσει στο μέλλον, χωρίς να μπορούν να αποκλειστούν λογικά ακόμα και ανατροπές. Εξάλλου, η διαχείριση των εξοπλιστικών από την κυβέρνηση, προσφέρεται πάντα για την εξέλιξη θρίλερ…</div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς θα στάθμιζε η ελληνική πλευρά τον γεωπολιτικό παράγοντα; Το Πολεμικό Ναυτικό και οι κορβέτες

Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Η επιλογή κορβέτας για το Πολεμικό Ναυτικό είναι λογικό να μονοπωλεί σχεδόν το ενδιαφέρον στα εξοπλιστικά προγράμματα. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ερντογάν : Από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, στην “Αδελφότητα του Χρήματος”

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/fb/1000x523/crop/both/0e/0e6da037fd5445038deb28fc57c9acba.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="418" data-original-width="800" height="418" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/fb/1000x523/crop/both/0e/0e6da037fd5445038deb28fc57c9acba.jpg" width="800" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, ο πρίγκηπας διάδοχος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων , σείχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν ήταν το «πρόσωπο του κακού», μέχρι πριν λίγο καιρό. Πίσω από κάθε εχθρική κίνηση κατά της Τουρκίας, ο Ερντογάν έβλεπε τον διάδοχο των Εμιράτων.</span></h3>Του <b>Μιχάλη Ψύλου*</b><br /><div>Αλλά και από την πλευρά του πρίγκηπα Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Ο Πρίγκιπας, γνωστός ως «MBZ» με τα αρχικά του, στη διεθνή πολιτική, έβλεπε επίσης τον Ερντογάν ως τον πιο σημαντικό υποστηρικτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οποία θεωρούσε τρομοκρατική οργάνωση.<br />Σύμφωνα με τον Ερντογάν, ο «MBZ»είχε στηρίξει οικονομικά την οργάνωση του ιμάμη Γκιουλέν κατά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016. Στο μέτωπο της Λιβύης επίσης, ο Ερντογάν κατηγορούσε τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ότι μαζί με τη Ρωσία και την Αίγυπτο, στήριζαν το αντίπαλο στρατόπεδο από αυτό που ενίσχυε η Τουρκία. Οι σχέσεις Αγκυρας – Aμπου Ντάμπι είχαν επιδεινωθεί επίσης λόγω και των στενών επαφών των ΗΑΕ με το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο.<br /><br />Το χρώμα του χρήματος<br /><br />Όλα αυτά αποτελούν παρελθόν; Ισως! Ένα επενδυτικό πακέτο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα Εμιράτα στην Τουρκία, ήταν αρκετά για να τα ξεχάσει όλα ο «ιδεολόγος» Ερντογάν και να υποδεχτεί με στρατιωτικές τιμές τον πρίγκηπα «ΜΒΖ» ως τον μοναδικό σωτήρα της χώρας , αλλά και του ίδιου του προέδρου, προσωπικά. «Από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, στην Αδελφότητα του Χρήματος», γράφει εύστοχα ο γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος, Μουράτ Γετκίν, πρώην διευθυντής της αγγλόφωνης Hurriyet. Στην πιο κρίσιμη ώρα έφτασε ο Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν στην Τουρκία: Τη στιγμή που ο Ερντογάν αναζητεί εναγωνίως οικονομικά «σωσίβια» , καθώς η λίρα καταρρέει, ο πληθωρισμός έχει απογειωθεί και η 20χρονη εξουσία του κυβερνώντος κόμματος διαβρώνεται όλο και περισσότερο, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. </div><div><br /></div><div>Το πακέτο των 10 δις προκάλεσε βέβαια μια οριακή ενίσχυση της λίρας, αλλά δεν θα είναι αρκετό για να θεραπεύσει τις βαθιές ρωγμές στην τουρκική οικονομία, Για τα Εμιράτα βέβαια ,η άσχημη κατάσταση της τουρκικής οικονομίας είναι «μεγάλη ευκαιρία». Το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της Τουρκίας βρίσκεται στα χέρια του Wealth Fund, του οποίου πρόεδρος είναι επίσης ο Ερντογάν. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα θελήσουν να εξαγοράσουν τα ΗΑΕ έχουν καταστεί 30% φθηνότερα λόγω της υποτίμησης της τουρκικής λίρας τους τελευταίους δύο μήνες. Ταυτόχρονα, με την έκρηξη της πανδημίας ,η εφοδιαστική αλυσίδα των χωρών του Κόλπου ,όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, από και προς την Ευρώπη, εξαρτάται πολύ από τη Διώρυγα του Σουέζ. Τα ΗΑΕ θέλουν να σπάσουν αυτή την εξάρτηση εγκαθιστώντας μια χερσαία γραμμή μεταφοράς προϊόντων από τον Κόλπο , μέσω Τουρκίας και Ιράν, μειώνοντας έτσι το χρονικό διάστημα από 18-20 ημέρες μέσω θαλάσσης, σε 3-4 ημέρες από την ξηρά.</div><div><br />Γεωπολιτική αντιπαράθεση<br /><br />Τα ΗΑΕ είναι η αραβική χώρα που είναι πλησιέστερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Το ερώτημα για την Ελλάδα, αλλά και τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες της Τουρκίας, είναι πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτή η «εξομάλυνση» σε κρίσιμα γεωπολιτικά ζητήματα (όπως στη Λιβύη, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία).Το Αμπου Ντάμπι και η Αγκυρα βρίσκονταν μετά το 2012 σε σκληρό ανταγωνισμό στις περιφερειακές υποθέσεις. Αναμφίβολα, το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή τεκτονικές αλλαγές: </div><div><br /></div><div>Η διεθνής πίεση στο Ιράν για την επιστροφή στην πυρηνική συμφωνία, αλλάζει τους στρατηγικούς υπολογισμούς. Η Σαουδική Αραβία συνομιλεί με το Ιράν, το ίδιο και τα Εμιράτα, εξομάλυνση σχέσεων με το Κατάρ και το Ισραήλ. «Η Τουρκία θα επιδιώξει να ενισχύσει τη συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα σε τομείς όπως η Ανατολική Μεσόγειος, η Ελλάδα, η Λιβύη και το Κέρας της Αφρικής. Αυτό σημαίνει ένα νέο στυλ σχέσης», γράφει η εφημερίδα Sabah. Προσθέτει μάλιστα η τουρκική εφημερίδα ότι «η φύση της υποστήριξης των ΗΑΕ προς την Ελλάδα ενοχλεί την Άγκυρα» .<br />Στο παζάρι και ο αρχιμαφιόζος Πεκέρ<br /><br />Ο Ερντογάν έθεσε άλλο ένα ζήτημα στον πρίγκηπα διάδοχο: «Τον πίεσε να εκδώσει στην Τουρκία τον αρχιμαφιόζο Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος έχει καταφύγει από τις αρχές του χρόνου στα Εμιράτα και από εκεί διαρρέει ενοχοποιητικές πληροφορίες για ανώτερα κυβερνητικά στελέχη στην Αγκυρα», γράφει η αιγυπτιακή ιστοσελίδα Al Monitor. Τούρκοι αναλυτές εκτιμούν μάλιστα ότι ένας από τους βασικούς στόχους του Ερντογάν στην προσέγγισή του με τα Εμιράτα είναι να φιμώσει τον αρχιμαφιόζο Πεκέρ, που μπορεί να αποδειχτεί πολύ ενοχλητικός για το καθεστώς της Αγκυρας, ιδιαίτερα στην πορεία προς τις εκλογές στην Τουρκία. Η Τουρκία περιόρισε ήδη πολύ τις ραδιοφωνικές εκπομπές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την Κωνσταντινούπολη στον αραβικό κόσμο, καθώς τα Εμιράτα διέκοψαν επίσης τις εκπομπές του Πεκέρ στο YouTube και υποχρέωσαν τον αρχιμαφιόζο να μην στοχοποιεί προσωπικά τον Ερντογάν στο Twitter.<br /><br />Αυτή τη στιγμή, η μόνη έγνοια του Ερντογάν είναι να διατηρήσει την εξουσία στις εκλογές του 2023. Για το σκοπό αυτό θα δώσει γη και ύδωρ σε όποιον πιστεύει ότι μπορεί να τον βοηθήσει. Σε κάθε περίπτωση όμως, η προσέγγιση μεταξύ των Εμιράτων και της Τουρκίας είναι αναπόφευκτα προσωρινή.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ερντογάν : Από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, στην “Αδελφότητα του Χρήματος”

Για τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, ο πρίγκηπας διάδοχος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων , σείχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν ήταν το «πρόσωπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη 6 χρόνια μετά! Η Τουρκία σχεδόν ξεκίνησε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 2015

<img height="496" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/Su-24-F-16Cs-1280x720.jpg?itok=c649v3fn" width="1000" /><br /><b><br />Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Η κατάρριψη του Sukhoi Su-24 όχι μόνο έθεσε τη Ρωσία και την Τουρκία —και συνεπώς το ΝΑΤΟ— στα πρόθυρα μιας ένοπλης σύγκρουσης, αλλά ώθησε τη Μόσχα σε μια ολοκληρωτική προπαγανδιστική επίθεση - Συνέπειες της τουρκικής κατάρριψης του Su-24<br /><br />Ησυνεχιζόμενη σύγκρουση στη Συρία είχε πάρει μια επικίνδυνη τροπή το 2015, όταν ένα τουρκικό F-16 φέρεται να κατέρριψε ένα μαχητικό-βομβαρδιστικό Sukhoi Su-24 Fencer της Ρωσικής Αεροπορίας όχι μόνο έθεσε τη Ρωσία και την Τουρκία —και συνεπώς το ΝΑΤΟ— μια πράξη που όχι μόνο έφτασε στα πρόθυρα μιας ένοπλης σύγκρουσης, αλλά ώθησε τη Μόσχα σε μια ολοκληρωτική προπαγανδιστική επίθεση.<br /><br />Εκείνη την περίοδο τρία πράγματα φαίνονταν σίγουρα, το Fencer προειδοποιήθηκε τουλάχιστον δέκα φορές από τους Τούρκους ελεγκτές αεροπορίας να αναχωρήσει από την περιοχή. Η Τουρκία ισχυριζόταν ότι θα δημοσίευε εικόνες ραντάρ που δείχνουν το αεροσκάφος να παραβιάζει τον κυρίαρχο εναέριο χώρο της και το ρωσικό αεροσκάφος βομβάρδιζε Σύριους Τουρκμένους. Αυτό το βορειοανατολικό τμήμα της επαρχίας Latakia, είναι μια περιοχή της Συρίας που καταλαμβάνεται από Τουρκμένους.<br /><br />Η ένταση μεταξύ Ρώσων και Τούρκων είχε αυξηθεί. Ένα μήνα πριν, τουρκικά F-16 αναχαίτισαν ένα ρωσικό μαχητικό Mikoyan MiG-29 όταν είχε εισέλθει στον τουρκικό εναέριο χώρο. Και μόλις μία εβδομάδα πριν, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, είχε καλέσει τον Ρώσο πρεσβευτή για να τον προειδοποιήσει ότι θα υπάρξουν «σοβαρές συνέπειες», εάν η ρωσική αεροπορία δεν σταματήσει αμέσως να βομβαρδίζει «πολιτικά τουρκμενικά χωριά» στην περιοχή Bayir Bucak, κοντά στην περιοχή τοποθεσίας της συντριβής. Οι Τούρκοι προφανώς είχαν κάνει πράξη την απειλή τους με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της πράξης τους, για το ενδεχόμενο εμπλοκής του ΝΑΤΟ σε μια πιθανή αναμέτρηση με την Ρωσία.<br /><br />Η κατάρριψη του Sukhoi Su-24 όχι μόνο έθεσε τη Ρωσία και την Τουρκία —και συνεπώς το ΝΑΤΟ— στα πρόθυρα μιας ένοπλης σύγκρουσης, αλλά ώθησε τη Μόσχα σε μια ολοκληρωτική προπαγανδιστική επίθεση. Η τουρκική απόφαση να ανοίξει πυρ εναντίον αεροσκαφών που παραβίασαν τον τουρκικό εναέριο χώρο για «μόνο περίπου δύο χιλιόμετρα» και διάρκεια «μόνο δεκαεπτά δευτερολέπτων», χαρακτηρίστηκε «επιθετική υπερβολική αντίδραση».<br /><br />Η διπλωματική ρητορική κλιμακώθηκε: ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, αποκάλεσε την Τουρκία «συνεργούς τρομοκρατών» αφού είδε βίντεο με το ρωσικό μαχητικό να βυθίζεται στη γη. Σε άλλη διπλωματική χειρονομία, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ακύρωσε την προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Τουρκία.<br /><br />Σύμφωνα με τον αμυντικό συγγραφέα Dario Leone στο Aviation Geek Club, ένεκα αυτού του γεγονότος, η Τουρκία παρ΄ολίγον να ξεκινήσει τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Εκτός από τις συνεχιζόμενες αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ, της Ρωσίας και του συνασπισμού, το γαλλικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle ξεκίνησε αεροπορικές επιδρομές από την ανατολική Μεσόγειο. Η αεροπορική πτέρυγα του γαλλικού αερομεταφορέα, προστέθηκε σε έναν αυξανόμενο κατάλογο χωρών που άρχισαν να επιτίθενται στις δυνάμεις του ISIS στη Συρία και το Ιράκ. Η συμπερίληψη από τη Ρωσία όλων των δυνάμεων κατά του Άσαντ (όχι μόνο του ISIS) στον κατάλογο στόχων της, συνάντησε σκληρή αντίσταση από την ηγεσία του ΝΑΤΟ. Και πολλοί προέβλεψαν, ότι αυτού του είδους τα περιστατικά θα επέφεραν αναπόφευκτα μια γενική σύρραξη.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-11/640px-Sukhoi_Su-24_inflight_Mishin-3.jpg"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-11/640px-Sukhoi_Su-24_inflight_Mishin-3.jpg?itok=VS50JynV" /></a><br /><br />Μετά από χρόνια πολέμου με τόσο λίγες απώλειες μάχης στρατιωτικών αεροσκαφών σε κατευθυνόμενους πυραύλους, πρέπει κανείς να ανατρέξει στα πολλά περιστατικά που αφορούσαν αεροσκάφη του ΝΑΤΟ και σερβικές δυνάμεις, στις συγκρούσεις στις δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Συγκεκριμένα, αυτές οι δυνάμεις υποστηριζόταν σιωπηρά από τη Ρωσία. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχασαν πολλά αεροσκάφη σε διαφορετικά περιστατικά, συμπεριλαμβανομένου ενός Royal Air Force Harrier, F-16, ακόμη και ενός Lockheed Martin F-117 Nighthawk από τις σερβικές δυνάμεις, ενώ προσπαθούσαν να φέρουν ειρήνη στην περιοχή.<br /><br />Οι στόχοι του ΝΑΤΟ και εκείνοι των υποστηριζόμενων από τη Ρωσία Σύριων αντιπάλων, ήταν σε αντίθεση στα Βαλκάνια όπως είναι —ίσως σε μικρότερο/μειωμένο βαθμό— στη Συρία σήμερα. Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ των δύο συγκρούσεων, είναι οι έλεγχοι και οι ισορροπίες των ισχυρών δυνάμεων που εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση που κράτησαν τις αντιδράσεις σε τέτοια περιστατικά συγκρατημένες. Θα ήλπιζε κανείς ότι παρόμοια αυτοσυγκράτηση θα ασκηθεί και εδώ.<br /><br />Αλλά η Συρία είναι μοναδική στο ότι φέρνει τους Ρώσους σε άμεση επαφή (τουλάχιστον απροκάλυπτα) με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, για πρώτη φορά στην ιστορία. Είναι αξιοσημείωτο, ότι το Su-24 που κατέρρευσε στη Συρία, αντιπροσωπεύει την πρώτη απροκάλυπτη απώλεια ρωσικού αεροσκάφους από την αεράμυνα του ΝΑΤΟ από τότε που δημιουργήθηκε η συμμαχία το 1949.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποκάλυψη 6 χρόνια μετά! Η Τουρκία σχεδόν ξεκίνησε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 2015

Ιωάννης Χάρχαρης Η κατάρριψη του Sukhoi Su-24 όχι μόνο έθεσε τη Ρωσία και την Τουρκία —και συνεπώς το ΝΑΤΟ— στα πρόθυρα μιας ένοπλης σύγκρου...

Διαβάστε την συνέχεια

Τούρκος καθηγητής: Τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί.

<img height="540" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/1936dan-sonra-en-onemli-a-693_2-41.jpg?itok=ELepe54b" width="1000" /><br /><br /><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Ο τρόπος που η Άγκυρα προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα-"Η συμφωνία με την Λιβύη για την ΑΟΖ είναι η πιo σημαντική διπλωματική επίθεσή μας μετά τη Συνθήκη του Μοντρέ το 1936" υποστηρίζει<br /><br />Τουρκικό ΜΜΕ, φίλα προσκείμενο και με καλή πληροφόρηση από το ΥΠΑΜ της χώρας του, παραθέτει άρθρο του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων και Πρόεδρου του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας (DEHUKAM), σε μια προσπάθεια να πείσει για την νομιμότητα και μεγάλη σημασία του τουρκολιβυκού μνημονίου, για τα συμφέροντα της Άγκυρας.<br /><br />Το άρθρο έχει ως ακολούθως:<br /><br />"Με τη συμφωνία για τη θαλάσσια δικαιοδοσία που υπέγραψε με τη Λιβύη σύμφωνα με το νόμο, η Τουρκία πραγματοποίησε μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιθέσεις στην ιστορία της και αποκάλυψε επίσημα τα σύνορά της στην Ανατολική Μεσόγειο", είπε ο Δρ Hakan Karan υπογραμίζοντας:<br /><br /> «Αυτή η συμφωνία είναι η πιο σημαντική διπλωματική επίθεση μετά τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, προκειμένου να υποστηριχθεί η πολιτική της Τουρκίας για τη Γαλάζια Πατρίδα στην Ανατολική Μεσόγειο και να καθοριστεί η υφαλοκρηπίδα εντός της Γαλάζιας Πατρίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της σε κάθε περίπτωση. Μετά από αυτό το στάδιο, είτε υπάρχει αυτή η συμφωνία είτε όχι, τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί».<br /><br />Προκειμένου να συμβάλουν στην εδραίωση διαρκούς ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας στη Λιβύη και να αναπτύξουν σχέσεις σε όλους τους πιθανούς τομείς με βάση το αμοιβαίο όφελος, η Τουρκία και η Λιβύη στις 27 Νοεμβρίου 2019, μετά τις συνομιλίες μεταξύ του πρωθυπουργού της Λιβύης Fayiz es-Serrac και του Πρόεδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,υπέγραψαν μνημόνια συνεννόησης για την «Οριοθέτηση της θαλάσσιας δικαιοδοσίας» και την «Ασφάλεια και Στρατιωτική Συνεργασία».<br /><br />Η συμφωνία, που υπογράφηκε σύμφωνα με την αρχή της δικαιοσύνης και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και καταχωρήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) τον Οκτώβριο του 2020, αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των δύο χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Η υπογραφή της δεύτερης συμφωνίας της Τουρκίας με τη Λιβύη, μετά την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) για την οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, θεωρείται σημαντικό επίτευγμα όσον αφορά τις πολιτικές που ακολουθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και αποτελεί μεγάλη νίκη για την τουρκική διπλωματία.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία είναι μια ισχυρή απάντηση στα μονομερή βήματα που έλαβε η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση (GCA) για τον περιορισμό της ναυτικής δικαιοδοσίας από το 2003, ενεργώντας ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του νησιού σε αντίθετη με την αρχή της δικαιοσύνης.<br /><br />Ωστόσο, η Τουρκία, η οποία τάσσεται υπέρ της δίκαιης κατανομής σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, επαναλαμβάνει την έκκλησή της για τη διεξαγωγή διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων στην Ανατολική Μεσόγειο με κάθε ευκαιρία.<br /><br />«Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην Α. Μεσόγειο»<br /><br />Ο καθορισμός των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας έχει μεγάλη σημασία λόγω της παρουσίας της Συρίας, του Λιβάνου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Λιβύης, της Ελλάδας, της ''ΤΔΒΚ'' και της ''ελληνοκυπριακής διοίκησης'' στην Ανατολική Μεσόγειο, εκτός από την Τουρκία.<br /><br />Ενώ η Τουρκία αγωνίζεται για τα δικαιώματά της που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στην περιοχή εδώ και πολλά χρόνια, το ζήτημα του περιορισμού των πόρων υδρογονανθράκων άρχισε να έρχεται στο προσκήνιο με την ανακάλυψη πόρων υδρογονανθράκων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου να λαμβάνουν μέτρα σε αυτήν την περιοχή.<br /><br />Αν και το Κυπριακό δεν επιλύθηκε αγνοώντας τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, η ελληνοκυπριακή διοίκηση συνήψε συμφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010.<br /><br />Η Τουρκία και η ΤΔΒΚ αντιτάχθηκαν έντονα σε αυτές τις συμφωνίες για πολλούς λόγους, ιδίως την παραβίαση των δικαιωμάτων της υφαλοκρηπίδας, και προειδοποίησαν τις χώρες της περιοχής να μην κάνουν αυτές τις συμφωνίες.<br /><br />Με το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου που ιδρύθηκε στο Κάιρο από την Αίγυπτο, την Ελλάδα, την ελληνοκυπριακή διοίκηση και το Ισραήλ, προσπάθησαν να εξαλειφθούν άλλες χώρες παράγοντες στην περιοχή όπως η Τουρκία, η Λιβύη και ο Λίβανος.<br /><br />Στις συναντήσεις της με τις χώρες της περιοχής, η ελληνοκυπριακή διοίκηση της Κύπρου έκανε συμφωνίες οριοθέτησης σύμφωνα με την «αρχή της ίσης απόστασης», θεωρώντας το νησί της Κύπρου ως «ηπειρωτική χώρα», αλλά η αρχή της ισότητας δεν τηρείται για τα νησιά, κατά κανόνα στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).<br /><br />Σύμφωνα με την αρχή της «ισότιμης κατανομής», που είναι ο βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου, λιγότερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ μπορεί να δοθεί στα νησιά σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα. Στο σημείο αυτό λαμβάνονται υπόψη πολλοί παράγοντες, όπως το μέγεθος των νησιών, το μήκος των μετώπων τους, η θέση τους και η απόσταση τους από την ηπειρωτική χώρα.<br /><br />«Μονομερή βήματα από Ελλάδα και Ελληνοκυπριακή Διοίκηση»<br /><br />Ο Πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου της Άγκυρας (DEHUKAM), επισημαίνοντας ότι η επίτευξη μιας τέτοιας συμφωνίας αποτελεί νομική υποχρέωση συνεργασίας των σχετικών κρατών, είπε:<br /><br />«Τόσο οι κινήσεις της ελληνοκυπριακής διοίκησης από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όσο και οι Ελληνικές κινήσεις με βάση το νησί Μέις (Kαστελόριζο) της Ελλάδας 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στη βάση του χάρτη της της Σεβίλλης, προσπαθούν με μονόπλευρες πρακτικές να οδηγήσουν στον αποκλεισμό της Τουρκίας, που έχει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή".<br /><br />Ο Καράν, δήλωσε ότι, η Τουρκία κατέληξε σε συμφωνία των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τη Λιβύη, προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα της , προσθέτοντας ότι με αυτή τη συμφωνία η Τουρκία αποκάλυψε επίσημα την υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα σύνορα της ΑΟΖ της.<br /><br />«Τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας καθορίστηκαν στην ΝΑ Μεσόγειο»<br /><br />Τονίζοντας ότι η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας από την Τουρκία με τη Λιβύη, η οποία έχει αμοιβαία αποδεκτή στη βάση της συνεργασίας, είναι «μια νόμιμη προσέγγιση», ο Καράν επεσήμανε:<br /><br />"Υπάρχει ακόμη η πιθανότητα οι περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας που διεκδικούν άλλα κράτη στην περιοχή να έρχονται σε σύγκρουση με την Τουρκία και «είναι σημαντικό αυτή η σύγκρουση να επιλυθεί στη βάση της ισότητας με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων που έχουν ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο".<br /><br />Σημειώνοντας ότι τα αιτήματα προς αυτή την κατεύθυνση έχουν μεταφερθεί σε άλλους παράγοντες πολλές φορές από την Τουρκία, είπε κλείνοντας ότι: «τα επίσημα σύνορα, τα οποία πιστεύουμε ότι δημιουργήθηκαν στη βάση της δικαιοσύνης, αποτελούν μέρος της Γαλάζιας Πατρίδας της Τουρκίας και αξίζει να τα υπερασπιστούμε».<br /><br />Διαπιστώσεις -Συμπεράσματα<br /><br />Οι τουρκικές θέσεις είναι γνωστές και δεν απηχούν σε καμμία περίπτωση το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.<br /><br />Το τουρκολιβυκό μνημόνιο και η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης είναι παράνομες, παρόλο που ο Τούρκος καθηγητής προσπαθεί μάταια να τους δώσει υπόσταση.<br /><br />Αίσθηση προκαλεί πάντως η έκφρασή του αναφορικά με το τουρκολιβυκό μνημόνιο όπου αναφέρει: "είτε υπάρχει αυτή η συμφωνία είτε όχι, τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί".<br /><br />Αυτό αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την τουρκική αντίληψη περί του καθορισμού των συνόρων της χώρας. Αρκεί δηλαδή να τα βρεί έστω και πρόσκαιρα και αυθαίρετα η Άγκυρα με την Τρίπολη στη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων τους και αυτεπάγγελτα ακόμη και αν η μεταξύ τους συμφωνία ακυρωθεί μελλοντικά τα τουρκικά σύνορα θα έχουν ήδη οριοθετηθεί.<br /><br />Η ακύρωση δηλαδή της μεταξύ τους συμφωνίας μελλοντικά δεν θα έχει καμμία δέσμευση ούτε θα σημάνει καμμία διαφοροποίηση από τουρκικής πλευράς στο θέμα της ΑΟΖ της και της Γαλάζιας Πατρίδας.<br /><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Τούρκος καθηγητής: Τα σύνορα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν καθοριστεί.

Παναγιώτης Νάστος Ο τρόπος που η Άγκυρα προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα-"Η συμφωνία με την Λιβύη για την ΑΟΖ είναι η πιo σημαντικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αδιάκοπο θρίλερ! Ρωσικά υποβρύχια στο κυνήγι του Βρετανικού F-35 που έπεσε στην Μεσόγειο

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/D1-vdjEWwAIKK_g.jpg?itok=WvK_6MnR" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στρατιωτικοί αναλυτές εξηγούν αν οι ανησυχίες της Δύσης είναι ρεαλιστικές</span></h3>Όπως έχουμε αναφέρει διεξοδικά αυτή την στιγμή στην Ανατολική Μεσόγειο διεξάγεται κυριολεκτικά ένας αγώνας δρόμου άνευ προηγουμένου, μεταξύ υπερδυνάμεων για την εύρεση του βρετανικού μαχητικού F-35 που κατέπεσε στην περιοχή.<br /><br />Όπως αναφέρει η Daily Mail, τα υποβρύχια του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού ανταγωνίζονται τις δυνάμεις των Ρώσων για να ανακτήσουν το χαμένο μαχητικό, με άκρως μυστική τεχνολογία, από τον πυθμένα της Μεσογείου.<br /><br />Πώς όμως χάθηκε το βρετανικό F-35;<br /><br />Όπως γράψαμε πρόσφατα, οι ναυτικοί είδαν ένα κόκκινο κάλυμμα να επιπλέει στη θάλασσα, αφού το αεροσκάφος έπεσε στα νερά της Μεσογείου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το κομμάτι πλαστικού έμεινε στη θέση του κατά λάθος και αναρροφήθηκε στον κινητήρα του αεροπλάνου, καθώς κατέβαινε με ταχύτητα στο θάλαμο πτήσης, ανέφερε η Sun, επικαλούμενη ανώνυμες πηγές.<br /><br />Πέρα από τις ΗΠΑ, που συνδράμουν στις έρευνες μέσω του κορυφαίου εξοπλισμού που διαθέτουν, στις έρευνες προστέθηκε και η Ιταλία, καθώς ένα ιταλικό F-35 πραγματοποίησε κάθετη προσγείωση στο βρετανικό αεροπλανοφόρο HMS Queen Elizabeth.<br /><br />Η Ιταλία έγινε η τρίτη χώρα που προσγειώνει μαχητικά στο βρετανικό αεροπλανοφόρο στον αγώνα για την εύρεση του χαμένου βρετανικού F-35.<br /><br />Πόσο αληθινές είναι όμως οι ανησυχίες της Δύσης; Θέλει όντως η Ρωσία να υποκλέψει την μυστική τεχνολογία του F-35; Και αν ναι, πόσο πιθανό είναι να τα καταφέρει, ειδικά από την στιγμή που ΗΠΑ και Βρετανία έχουν εξαπολύσει «θεούς και δαίμονες» για τον εντοπισμό του;<br /><br />Οι EurAsian Times μίλησαν με στρατιωτικούς αναλυτές για να καταλάβουν εάν η δυτική ανησυχία για το ότι η Ρωσία θέλει να υποκλέψει την αμερικανική τεχνολογία είναι αληθινή.<br /><br />Ο στρατιωτικός συγγραφέας, αρθρογράφος και αμυντικός αναλυτής Joseph P. Chacko μοιράστηκε την άποψή του: «Οι αντίπαλες χώρες ενδιαφέρονται η μια για τις στρατιωτικές εξελίξεις της άλλης. Οι αρμόδιες ειδικές υπηρεσίες ασχολούνται πάντα με την εξαγωγή δειγμάτων ξένου στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων και βυθισμένων ξένων μαχητικών.<br /><br />Η Ρωσία έχει τα μέσα για να σηκώσει βυθισμένα αντικείμενα από τον βυθό της θάλασσας, καθώς η χώρα είχε ανασύρει παλαιότερα, αεροσκάφη από τον πυθμένα της Μεσογείου.<br /><br />Το F-35 ήταν εξοπλισμένο με άκρως απόρρητο ραντάρ και τα πιο σύγχρονα όργανα και αισθητήρες που του επέτρεπαν να πετάει με υπερηχητικές ταχύτητες και να παραμένει αόρατο. Ο βρετανικός στρατός ανακτά τώρα τα συντρίμμια.<br />Το κυριότερο, πιστεύουν, είναι να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Πρώτα απ 'όλα, το ρωσικό ναυτικό. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το F-35 συνετρίβη στην Ανατολική Μεσόγειο».<br /><br />Ο αναλυτής με έδρα τις Φιλιππίνες, Μιγκέλ Μιράντα, προσέφερε μια διαφορετική άποψη, ωστόσο: «Τίποτα πραγματικά δεν ισχύει καθώς οι Ρώσοι έχουν την ίδια τεχνολογία. Χάθηκε ένα F-35B; Οι Ρώσοι σίγουρα ξέρουν τι μπορεί να κάνει ένα F-35B».<div><br /></div><div>Ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής Andrew Korybko, με έδρα τη Μόσχα, μοιράστηκε την αξιολόγησή του, αποκαλώντας τις δυτικές ανησυχίες ως «τυπική αντιρωσική προπαγάνδα με σκοπό την προώθηση προσχεδιασμένης γεωπολιτικής εχθρότητας».<br /><br />«Δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη ένδειξη ότι ρωσικά υποβρύχια ''τρέχουν'' προς τον τόπο συντριβής του F-35, αλλά οι ισχυρισμοί του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν την υστερία των περασμένων ετών σχετικά με τα ρωσικά υποβρύχια και την υποτιθέμενη απειλή που αποτελούν (ιδίως για τα υποθαλάσσια καλώδια), είπε ο Korybko.<br /><br />«Η Μεσόγειος είναι βασικά μια λίμνη του ΝΑΤΟ ως επί το πλείστον. Δεν είναι ρεαλιστικό να φανταστούμε ότι η Ρωσία θα μπορούσε να στείλει κρυφά ένα υποβρύχιο στον ''υποβρύχιο τάφο'' του F-35, να λάβει κατά κάποιο τρόπο χρήσιμες πληροφορίες γι 'αυτό (αν όχι να ανακτήσει μέρη του) και να δραπετεύσει χωρίς να το γνωρίζει κανείς, να το κυνηγήσει, να προκαλέσει διεθνή σύγκρουση ή οτιδήποτε άλλο.<br /><br />«Η όλη ιστορία, επομένως, ακούγεται σαν τυπική αντιρωσική τρομοκρατία με σκοπό να προωθήσει προσχεδιασμένη γεωπολιτική εχθρότητα ενάντια στην Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη. Δεν αξίζει καν να κάνουμε εικασίες για το τι θα συνέβαινε εάν η Ρωσία έφτανε πρώτη στην τοποθεσία, καθώς δεν είναι αξιόπιστο να ισχυριστεί κανείς ότι προσπαθεί, πόσο μάλλον ότι θα μπορούσε να το κάνει και να ξεφύγει από αυτό σε αυτή τη λίμνη του ΝΑΤΟ».<br /><br />Ορισμένοι παρατηρητές επεσήμαναν ότι οποιοδήποτε εξάρτημα του F-35 θα ωφελούσε τους Ρώσους καθώς πιστεύεται ότι οι κινητήρες των ΗΠΑ διαθέτουν ''μεγαλύτερη τεχνολογική πολυπλοκότητα''.<br /><br />Θεωρείται πια δεδομένο ότι εάν το αεροπλάνο ή τα συντρίμμια διασωθούν από την Μόσχα, η Ρωσία θα είχε πολλά να κερδίσει, καθώς η εγχώρια αεροδιαστημική βιομηχανία της έχει μείνει πίσω. Υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν συμφωνούν με αυτήν την άποψη.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αδιάκοπο θρίλερ! Ρωσικά υποβρύχια στο κυνήγι του Βρετανικού F-35 που έπεσε στην Μεσόγειο

Στρατιωτικοί αναλυτές εξηγούν αν οι ανησυχίες της Δύσης είναι ρεαλιστικές Όπως έχουμε αναφέρει διεξοδικά αυτή την στιγμή στην Ανατολική Μεσό...

Διαβάστε την συνέχεια

H Αίγυπτος παίρνει το πάνω χέρι από Τουρκία και Εμιράτα στην Αιθιοπία

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/aithiopia_slpress.jpg" /><br /><br /><b>Λυκοκάπης Γιώργος</b><br />Ήταν ακριβώς έναν χρόνο πριν, όταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης πρωθυπουργός της Αιθιοπίας ξεκίνησε τον πόλεμο στην επαρχία Τιγκράι, υπολογίζοντας σε έναν στρατιωτικό “περίπατο”. Ένας “περίπατος” που μετατράπηκε τελικώς σε “εφιάλτη”. Ο Άχμεντ, όχι μόνο δεν κατάφερε να καταλάβει το Τιγκράι όπως προσδοκούσε, αλλά βλέπει με τρόμο τους εμπειροπόλεμους μαχητές της αιθιοπικής επαρχίας, να απειλούν να καταλάβουν την ίδια την πρωτεύουσα Αντίς Αντέμπα!<br /><br />Ο ίδιος γνωστοποίησε πως βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου, από κοινού με τον θρύλο του στίβου Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ. Έκκληση για κατάπαυση του πυρός απεύθυνε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα, τις εκκλήσεις των οποίων αγνοούσε μονίμως ο Άχμεντ, που επέλεξε να ξεκινήσει έναν πόλεμο, που έχει λάβει διαστάσεις κανονικής εθνοκάθαρσης, σύμφωνα τουλάχιστον με τις κατηγορίες αξιωματούχων του ΟΗΕ, αλλά και του ίδιου του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν.<br /><br />Κατηγορίες που απέρριψε ως «αβάσιμες» η κυβέρνηση Άχμεντ, χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα πιστευτή: με την έναρξη του πολέμου ο Άχμεντ φρόντισε να διώξει όλους τους ξένους δημοσιογράφους από την Αιθιοπία και να κλείσει τα social media, προφανώς για να μην καταγράφονται οι ωμότητες του ομοσπονδιακού στρατού και των συμμάχων του.<br /><br />Οι Αμερικανοί μάλιστα έχουν επιβάλλει κυρώσεις στην Ερυθραία, καθώς στρατιωτικές της δυνάμεις φέρεται να συνδράμουν τις επιχειρήσεις του ομοσπονδιακού αιθιοπικού στρατού. Ο Άχμεντ είχε βραβευτεί με Νόμπελ Ειρήνης, ακριβώς για τον ρόλο του στον τερματισμό των πολυετών συγκρούσεων με την Ερυθραία, στην οποία είχαν πρωτοστατήσει οι αντάρτες του Τιγκράι, αυτούς που σήμερα πολεμά ο Αιθίοπας πρωθυπουργός.<div><br />Οι “μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές” του Τιγκράι<br /><br />Οι μαχητές του Τιγκράι διαθέτουν άριστα οργανωμένες παραστρατιωτικές ομάδες, που υπολογίζονται σε 250.000 “μπαρουτοκαπνισμένους μαχητές”, με βαρύ οπλισμό. Ήταν αυτοί που είχαν πολεμήσει και ανατρέψει το αιμοσταγές καθεστώς του Μενγκίστου Χαϊλέ Μαριάμ, του “κόκκινου συνταγματάρχη” που είχε αποπειραθεί να μετατρέψει το αφρικανικό κράτος σε “σοσιαλιστική δημοκρατία”, με μεθόδους κρατικής τρομοκρατίας.<br /><br />H φυλή των Τιγκράι ασκούσε επί πολλά χρόνια την εξουσία στην Αιθιοπία, μέχρι την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Άχμεντ, που έφερε στο προσκήνιο τους, μέχρι πρότινος, περιθωριοποιούμενους Ορόμο. Για τους μαχητές του Τιγκράι, ο “μεταρρυθμιστής” Άχμεντ, που πλέον μένει πιστός στην παράδοση των Αφρικανών πολέμαρχων της Μαύρης Ηπείρου, δεν είναι τίποτα άλλο από συνεχιστής του αιμοσταγές καθεστώτος του Μεγκίστου.<br /><br />Το έναυσμα του σημερινού πολέμου είχε δώσει μία επίθεση που είχε δεχτεί βάση του ομοσπονδιακού στρατού, την οποία ο Άχμεντ είχε σπεύσει να αποδώσει στους μαχητές του Τιγκράι, οι οποίοι είχαν αρνηθεί κάθε εμπλοκή στο επεισόδιο. Ο Αιθίοπας πρωθυπουργός απέρριψε την διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας που είχε προτείνει η διεθνής κοινότητα και ξεκίνησε τον πόλεμο, για να λύσει δια της βίας τους πολυετείς σεχταριστικούς ανταγωνισμούς του, σε μία χώρα που αποτελεί κανονικό μωσαϊκό φυλών.</div><div><br />Η εμπλοκή Ερντογάν και Εμιράτων<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί πως το μόνο διεθνές μέτωπο που τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία υποστήριζαν το ίδιο στρατόπεδο, ήταν στην Αιθιοπία και συγκεκριμένα, την κυβέρνηση Άχμεντ. Τα Εμιράτα είχαν προσφέρει σωτήρια ένεση ρευστότητας τριών δισεκατομμυρίων στην χειμαζόμενη αιθιοπική οικονομία, ενώ (σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης) έχουν ανοίξει και αερογέφυρα, προσφέροντας στρατιωτική υποστήριξη στα ομοσπονδιακά στρατεύματα.<br /><br />Έπειτα από τα Εμιράτα, που λόγω του μετώπου που έχει ο Άχμεντ με την Αίγυπτο για το φαραωνικό “Φράγμα της Αιθιοπικής Αναγέννησης”, υποχρεούνται να τηρούν ορισμένες ισορροπίες, “φουριόζος” στην διαμάχη μπήκε και ο Ερντογάν που έχει αυξημένη επιρροή στην Αφρική. Κατά την επίσκεψη του στην Άγκυρα, ο Άχμεντ είχε υπογράψει αρκετές συμφωνίες με τον Ερντογάν, που προέβλεπαν (μεταξύ άλλων) και την προμήθεια των περίφημων τουρκικών drones από τον αιθιοπικό στρατό.<br /><br />Πάντως, σε αντίθεση με το μέτωπο της Λιβύης και του Ναγκόρνο Καραμπάχ, τα τουρκικά drones δεν “γύρισαν το παιχνίδι” υπέρ του Άχμεντ. Επειδή προφανώς και η “συμμετοχή” του στο μέτωπο δεν είναι αρκετό για να κρίνει την σύγκρουση, αν δεν αλλάξει τελικώς η κατάσταση υπέρ του ομοσπονδιακού στρατού, μάλλον ο Άχμεντ θα βρεθεί να αναζητήσει την διεθνή διαμεσολάβηση, την οποία παλαιότερα είχε απορρίψει.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

H Αίγυπτος παίρνει το πάνω χέρι από Τουρκία και Εμιράτα στην Αιθιοπία

Λυκοκάπης Γιώργος Ήταν ακριβώς έναν χρόνο πριν, όταν ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης πρωθυπουργός της Αιθιοπίας ξεκίνησε τον πόλεμο στην επα...

Διαβάστε την συνέχεια

Η πολιτική Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε παύση πληρωμών

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/tourkia_oikonomia_SLpress.gr-2.jpg" /><br /><br /><b>Ηλιόπουλος Γιώργος</b><br />Ο παραλογισμός του Τούρκου προέδρου στα θέματα νομισματικής πολιτικής και οι παρανοϊκές εμμονές του στην διαχείριση των επιτοκίων της κεντρικής του τράπεζας, εξωθούν πλέον την χώρα στο στάδιο για παύση πληρωμών. Η Τουρκία αποτελεί στις διεθνείς συναλλαγές της καθαρό χρεώστη, οπότε εξαρτάται δραματικά από τους ξένους επενδυτές για να χρηματοδοτεί το διαρκώς διογκούμενο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών.<br /><br />Η ανικανότητα της κεντρικής τράπεζας να υιοθετήσει ορθολογικές αρχές στην λήψη των αποφάσεών της πλήττει σχεδόν ανεπανόρθωτα την οικονομία της χώρας. Μάλιστα πυροδοτεί σχεδόν πλήρες έλλειμμα αξιοπιστίας για τους ξένους επενδυτές, πιέζοντας σταθερά την Τουρκία προς τον εφιάλτη μίας εκρηκτικής κρίσης στο ισοζύγιο πληρωμών.<br /><br />Στο εσωτερικό της Τουρκίας εκφράζονται τραγικές προβλέψεις στον τομέα της αρτοποιίας, από την στιγμή που ενώ μετά τα μέσα Νοεμβρίου τα 50 κιλά αλεύρι σε κόστος χονδρικής αποτιμώνται στις 200 τουρκικές λίρες, μετά την είσοδο στο τρίτο δεκαήμερο του ίδιου μήνα πωλούνται στις 380 τουρκικές λίρες, δηλαδή κατά 90% ακριβότερα. Η θλιβερή εξέλιξη συνεπάγεται πως τα αρτοποιεία από 1,25 έως 2,5 τουρκικές λίρες τιμή μονάδας σε κοινούς άρτους ανάλογα με την περιοχή, θα κινηθούν σε τιμές πώλησης προς τα επίπεδα των τεσσάρων τουρκικών λιρών.<br /><br />Οι αλευρόμυλοι, τα ελαιουργεία και τα σακχαρουργεία, αναστέλλουν όλες τις παραδόσεις, αποθεματοποιώντας τα προϊόντα τους, προσδοκώντας μεγάλες αυξήσεις τιμών, με συνέπεια να πωλούνται πλέον με δελτίο από τα καταστήματα λιανικής για να αντιμετωπισθούν οι ελλείψεις. Σύμφωνα με τα στοιχεία του τουρκικού υπουργείου Γεωργίας και Δασών, κατά την περίοδο 2019-2020, οι εισαγωγές σιτηρών ανέρχονται σε 10,8 εκατομμύρια τόνους, με το 65% να προέρχεται από την Ρωσία, αλλά κατά την διάρκεια του πρώτου τετραμήνου του 2021 μειώνονται κατά 24%.<br />Ραγδαία άνοδος των τιμών<br /><br />Ο συνδυασμός του αυξημένου κόστους των εισαγωγών λόγω των συναλλαγματικών ισοτιμιών με τα μειωμένα αποθέματα πυροδοτούν ανοδικά τις τιμές. Το φαινόμενο αυτό ανακλάται στο γεγονός ότι ενώ ο πληθωρισμός κινείται επίσημα προς το 20% τον Οκτώβριο, τα είδη διατροφής εμφανίζονται σε ετήσια βάση με 27,4% μεγαλύτερο κόστος για τον καταναλωτή.<br /><br />Οι καταναλωτές αντιμετωπίζουν παράλληλα εκτός από την απότομη ανατίμηση στα είδη διατροφής, μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια της ενέργειας, του φυσικού αερίου, αλλά και της ύδρευσης, χωρίς να διακρίνεται στον ορίζοντα κάποια αποκλιμάκωση. Ειδικότερα, οι μεγάλες πιέσεις ασκούνται από τις αυξήσεις στο κόστος ενέργειας με την κρατική εταιρεία BOTAŞ να αυξάνει τα τιμολόγια κατανάλωσης φυσικού αερίου για την βιομηχανία κατά 48,4%, με ταυτόχρονη αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου για την παραγωγή ενέργειας κατά 46,8%, όπως καταγράφεται τον Οκτώβριο από την οικονομική εφημερίδα Dünya.<br /><br />Η Τουρκία αυξάνει τις τιμές ενέργειας μετά τις αυξήσεις των τιμών του αργού πετρελαίου και του φυσικού αερίου στις διεθνείς αγορές σε περιβάλλον μείωσης της αξίας του εθνικού νομίσματος κατά 20% από τις αρχές του 2021. Ήδη στις αρχές Ιουλίου η BOTAŞ επιχειρεί μία πρώτη αύξηση του κόστους του φυσικού αερίου κατά 12% για οικιακή χρήση, κατά 20% για βιομηχανική χρήση και κατά 20,2% για την παραγωγή ενέργειας.<br /><br />Η γενική επιδείνωση ανακλάται στην πτώση κατά 7,3% του καταναλωτικής εμπιστοσύνης, όπως υπολογίζεται από το Τουρκικό Στατιστικό Ινστιτούτο τον Νοέμβριο, που κινείται πλέον στο χαμηλότερο επίπεδο από την εποχή της επίσημης εισαγωγής του δείκτη στα οικονομικά δεδομένα το 2004. Η μέτρηση αυτή κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική με κριτήριο το γεγονός ότι βαθμονομεί την συμπεριφορά των καταναλωτών με βάση την προσωπική οικονομική τους κατάσταση σε συνδυασμό με την ευρύτερη οικονομική εικόνα της χώρας.<br /><br />Το μάθημα απ’ τη Ρωσία<br /><br />Από τις 15 Νοεμβρίου η τουρκική λίρα υποτιμάται σχεδόν κατά 20%, δεδομένο που αυξάνει την υποτίμησή της από τις αρχές του έτους στο 40%. Η απότομη καθίζηση στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου συνεπάγεται πως το χρέος του ιδιωτικού τομέα από τα 125 δισεκατομμύρια δολάρια αυξάνεται στα 150 δισεκατομμύρια, ενώ ανάλογη αύξηση παρουσιάζει και το δημόσιο χρέος σε συνάλλαγμα.<br /><br />Το μεγάλο πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν διδάσκεται από τα παθήματα, αλλά κυρίως από τις αντιδράσεις των υποτιθέμενων φίλων του όπως η Ρωσία. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας η Μόσχα αντιμετωπίζει και φοβερές επιθέσεις στο ρούβλι και ευρύτερα στην οικονομία. Στο αργό πετρέλαιο από τα 100 δολάρια του Ιουνίου του 2014, η τιμή συρρικνώνεται με την συνδρομή κυρίως των Σαουδαράβων στα 60 τον Δεκέμβριο και στα 40 δολάρια τον Αύγουστο του 2015, περιορίζοντας δραστικά τα έσοδα από στις ρωσικές εξαγωγές ενέργειας.<br /><br />Το ρούβλι υποτιμάται σχεδόν κατά 12%, αλλά η κεντρική τράπεζα αντιδρά αποφασιστικά αυξάνοντας τα επιτόκιά της από το 10,25% στο 17%, για να τα αποκλιμακώσει τον Ιούνιο το 2015 στο 11%. Ταυτόχρονα η χώρα εισέρχεται σε φάση αποδολαριοποίησης ώστε να αυξήσει τις αντοχές της έναντι μελλοντικών επιθέσεων, με αφετηρία τις συναλλαγές με τις BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), όπου από το 95% των συναλλαγών σε αμερικανικά δολάρια φθάνει στο 10% στα τέλη του 2020. Εισάγεται επίσης νέο σύστημα συναλλαγών στο εξωτερικό εμπόριο, ώστε να παρακαμφθεί το σύστημα SWIFT που ελέγχεται από τους Αμερικανούς.<div><br />Ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος αδιαφορεί πάντως και για τις επιπτώσεις στο δημόσιο χρέος σε συνάλλαγμα, το οποίο στα τέλη του 2020 φθάνει τα 450 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά με το νόμισμα να υποτιμάται κατά 40% από τις αρχές του 2021, ανέρχεται πλέον στα 630 δισεκατομμύρια. Η εξέλιξη αυτή συνεπάγεται πως ακόμα και με την υπεραισιόδοξη πρόβλεψη για άνοδο του ΑΕΠ κατά το 2021 κατά 10%, με υπέρβαση των 790 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η υποτίμηση το υποβιβάζει στα 565 δισεκατομμύρια, οπότε η σχέση του χρέους σε συνάλλαγμα προς το ΑΕΠ διαμορφώνεται στο εξαιρετικά επικίνδυνο 111,50%.<br /><br />Πέραν των εμφανών δυσχερειών από την υποτίμηση του νομίσματος, ελλοχεύει ένας ακόμα κίνδυνος από τα ομόλογα που αποτιμώνται σε χρυσό και συνάλλαγμα και αποτελούν καρπό την πολιτικής του γαμβρού του Τούρκου προέδρου Berat Albayrak, έως την αντικατάστασή του στο υπουργείο Οικονομικών από τον Lutfi Elvan.<br /><br />Από τον Ιούλιο του 2018 έως τον Νοέμβριο 2020 που ουσιαστικά αποπέμπεται, ο Albayrak, προχωρεί σε διαδοχικές εκδόσεις για την εσωτερική αγορά, υιοθετώντας μία επικίνδυνη τακτική με την οποία όμως ελπίζει να προσελκύσει το ενδιαφέρον των Τούρκων λόγω της ασφάλειας που παρέχουν. Επιπλέον προσβλέπει σε αύξηση της ρευστότητας σε συνάλλαγμα, ώστε να συγκρατήσει την πτώση της τουρκικής λίρας και να εμποδίσει την άνοδο των επιτοκίων.<br /><br />Δυστυχώς ανά έτος ωριμάζουν ομόλογα ύψους 19,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων τα οποία έχουν ετήσιο κόστος 31,8% λόγω των τόκων που αποδίδουν και των διαφορών στις τιμές του χρυσού, αλλά και των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Αντίθετα τα ομόλογα του τουρκικού δημοσίου αποτιμώνται στο εθνικό νόμισμα με μέσο ετήσιο κόστος 14%, ενώ η νάρκη που εγκαταλείπει ο Albayrak, έχει ένα κόστος που εξαρτάται άμεσα από τις τιμές του χρυσού, τις συναλλαγματικές ισοτιμίες (που εξελίσσονται εφιαλτικά) και τον πληθωρισμό που δεν εμφανίζει σημεία αποκλιμάκωσης.</div><div><br />Φόβοι για το ισοζύγιο πληρωμών<br /><br />Από την άλλη πλευρά το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, βελτιώνεται ελαφρά με τον κυλιόμενο μέσο όρο του δωδεκαμήνου να διαμορφώνεται στην λήξη του πρώτου εξαμήνου στο 3,9% του ΑΕΠ. Όμως παρά τα βραχυπρόθεσμα συμβόλαια ανταλλαγής χρέους σε συνάλλαγμα, τα καθαρά αποθέματα του πρώτου ενιαμήνου παραμένουν αρνητικά στα -21,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Κατά συνέπεια η καταστροφική υποτίμηση του Νοεμβρίου καθιστά το έλλειμμα ωρολογιακή βόμβα, δεδομένο που ερμηνεύει τους φόβους των αναλυτών για πιθανή κρίση στο ισοζύγιο πληρωμών.<br /><br />Κατά κανόνα τα ισοζύγια πληρωμών, ειδικά στις αναδυόμενες αγορές ευνοούνται από τις υποτιμήσεις, λόγω αύξησης των εξαγωγών και της ανταγωνιστικότητας, λειτουργώντας με την μορφή μίας θεραπείας των τραυμάτων της υποτίμησης. Η Τουρκία πάντως αποτελεί μοναδική εξαίρεση του κανόνα, παρά το γεγονός ότι από την σχέση του 3,5:1 το Δεκεμβρίου του 2016 προς τα αμερικανικό δολάριο φθάνει στο 12:1 στα τέλη του Νοεμβρίου του 2021, ενώ οι μαζικές ρευστοποιήσει στο τρίτο δεκαήμερο του ίδιου μήνα έχουν πιέσει αφόρητα την σχέση σχεδόν στο 13:1.<br /><br />Το βασικό πρόβλημα απορρέει από τις μεγάλες αυξήσεις των εισαγωγών κατά την περίοδο 2017-2019, που συνεχίζονται κατά το 2020, ενώ κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2021, η απότομη αύξηση των τιμών ενέργειας που ακολουθείται και από μεγάλες αυξήσεις των τιμών των εισαγόμενων πρώτων υλών, επιδεινώνει δραματικά την κατάσταση.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η πολιτική Ερντογάν οδηγεί την Τουρκία σε παύση πληρωμών

Ηλιόπουλος Γιώργος Ο παραλογισμός του Τούρκου προέδρου στα θέματα νομισματικής πολιτικής και οι παρανοϊκές εμμονές του στην διαχείριση των ε...

Διαβάστε την συνέχεια