Haaretz: Ο Ερντογάν «κλείνει το μάτι» στο Ισραήλ για να ανοίξει τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο

<img height="425" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_20349643510440_1.jpg" width="640" /><br /><br />«Ο τουρκικός ιστότοπος τυχερών παιχνιδιών Holiganbet πρόσθεσε πρόσφατα μια νέα επιλογή. Εκτός από τα στοιχήματα σε ομάδες ποδοσφαίρου, μπορείτε τώρα να βάλετε τα χρήματά σας στις πιθανότητες ο Τζο Μπάιντεν να καλέσει τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν». Με το παράδειγμα αυτό, άρθρο της εφημερίδας Haaretz μεταφέρει το κλίμα εν αναμονή της πρώτης προσέγγισης του Τούρκου προέδρου με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.<br /><br />Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν βιάζεται να τηλεφωνήσει στον Ερντογάν από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του, ούτε ανταποκρίθηκε σε αίτημα που στάλθηκε για συνομιλία πριν από την ορκωμοσία του. Ο Μπάιντεν προφανώς παρατήρησε ότι ο Ερντογάν ήταν ένας από τους τελευταίους ηγέτες που του τηλεφώνησαν για να τον συγχαρούν, οπότε δεν έχει λόγο να βιαστεί όταν άλλωστε είχε αναφέρει κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ότι είχε τον τρόπο να αντιμετωπίσει τον Τούρκο πρόεδρο τον οποίο αποκάλεσε «δικτάτορα». <br /><br />Ενώ τα στοιχήματα είναι ανοιχτά στο κοινό, ο Ερντογάν παρακολουθεί απελπισμένα καθώς Αμερικανοί αξιωματούχοι και στρατηγοί που τον επέκριναν σκληρά, απαιτώντας κυρώσεις στην Τουρκία διορίζονται σε κορυφαίες θέσεις στη νέα διοίκηση. Για παράδειγμα, ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλινκεν, δήλωσε κατά την ακρόαση του στη Γερουσία, «Η ιδέα ότι - ο λεγόμενος στρατηγικός - εταίρος συνεργάζεται με έναν από τους μεγαλύτερους στρατηγικούς μας ανταγωνιστές, τη Ρωσία δεν είναι αποδεκτή».<br /><br />Πρόσθεσε: «Η Τουρκία είναι σύμμαχος, που από πολλές απόψεις... δεν ενεργεί ως σύμμαχος και αυτό είναι μια πολύ, πολύ σημαντική πρόκληση για εμάς και είμαστε πολύ ξεκάθαροι». <br /><br />Ο στρατηγός Λόιντ Όστιν, νέος Υπουργός Άμυνας, είχε στο παρελθόν την εποπτεία της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ. Υπό αυτήν την ιδιότητα, ήταν υπεύθυνος για τη στρατιωτική συνεργασία με την Τουρκία και τον πόλεμο ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Η Άγκυρα τον θεωρούσε υπεύθυνο για την πολιτική υποστήριξης της Ουάσιγκτον στους Κούρδους, εναντίον των οποίων η Τουρκία διεξήγαγε πόλεμο, προτρέποντας τον τότε Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να σταματήσει να τους βοηθά.<br /><br />Ο τρίτος ανώτερος αξιωματούχος που ανησυχεί τον Ερντογάν είναι ο Μπρετ Μακ Γκούρκ, ο οποίος διορίστηκε στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας ως συντονιστής για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ο ΜακΓκουρκ, όπως και ο Όστιν, θεωρείται αρχιτέκτονας της συνεργασίας με τους Κούρδους, και στο παρελθόν επιτέθηκε τόσο στην πολιτική της Τουρκίας έναντι των Κούρδων της Συρίας όσο και στις επιθέσεις της στο Κουρακιστάν του Ιράκ.<br /><br />«Αυτό δεν είναι αντι-τουρκικό μέτωπο αλλά εμπόδιο εναντίον του Ερντογάν», δήλωσε ένας Τούρκος δημοσιογράφος που γράφει για έναν ιστότοπο της αντιπολίτευσης. «Ο Ερντογάν καταλαβαίνει ότι η άμεση επικοινωνία που είχε με τον Τραμπ θα αλλάξει. Δεν θα μπορεί πλέον να παραλαμβάνει το τηλέφωνο στον πρόεδρο όποτε περνά από το μυαλό του».<br /><br />Ενώ περιμένει ανυπόμονα το τηλεφώνημα του Μπάιντεν, ο Ερντογάν προετοιμάζεται επίσης για αυτό στέλνοντας μηνύματα σχετικά με την πρόθεσή του να επιστρέψει στην πολιτική «μηδενικά προβλήματα με γείτονες» που υιοθετήθηκε κατά την πρώτη του δεκαετία στο αξίωμα. Ένα λαμπρό παράδειγμα αυτής της νέας στάσης είναι το μήνυμα που στέλνει στο Ισραήλ.<br /><br />Ο σύμβουλός του Ερντογάν για τις εξωτερικές υποθέσεις και την άμυνα, Μεσούτ Τσασιν, δήλωσε στη Φωνή της Αμερικής τον περασμένο μήνα ότι οι συνομιλίες με το Ισραήλ θα μπορούσαν να ξεκινήσουν σύντομα και «ίσως τον Μάρτιο, μπορούμε να αποκαταστήσουμε ξανά τις πλήρεις διπλωματικές σχέσεις... Εάν Το Ισραήλ κάνει ένα βήμα, η Τουρκία μπορεί να κάνει δύο», δήλωσε.<br /><br />Το μήνυμα του συμβούλου του Ερντογάν σχετικά με τις σχέσεις της Άγκυρας με το Ισραήλ ήρθε λίγες εβδομάδες αφότου τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η κυβέρνηση θέτει περιορισμούς στις δραστηριότητες των μελών της Χαμάς στη χώρα, συντομεύει τις θεωρήσεις τους και αναλαμβάνει δράση εναντίον φιλανθρωπικών οργανώσεων που χρησιμεύουν ως μέσα για το ξέπλυμα χρήματος.<br /><br />Ωστόσο, η πολιτική της Τουρκίας έναντι της Χαμάς δεν θα αλλάξει σύντομα. Οι δύο έχουν αμοιβαία σχέση: η Τουρκία δίνει στη Χαμάς χρήματα και την αφήνει να βρίσκεται στην επικράτειά της. Το «πάγωμα» αυτής της σχέσης θα μπορούσε να βοηθήσει την Άγκυρα να ανοίξει το δρόμο του Λευκού Οίκου, είτε απευθείας είτε μέσω του Ισραήλ. <br /><br />Η ενδεχόμενη αποκατάσταση της σχέσης του Ισραήλ με την Τουρκία θα μπορούσε να καταλήξει να βλάψει τη σχέση του με την Αίγυπτο, εάν η Ιερουσαλήμ δεν είναι αρκετά ευαίσθητη στις ανησυχίες του Καΐρου. Και η πιθανή ζημιά δεν είναι μόνο στο παλαιστινιακό ζήτημα.<br /><br />Το Ισραήλ και η Αίγυπτος, μαζί με την Ελλάδα και την Κύπρο, είναι επίσης σύμμαχοι στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συμμαχία αυτή, δημιουργήθηκε αφού η Τουρκία και η Λιβύη υπέγραψαν συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων τους που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τη ροή αιγυπτιακού και ισραηλινού αερίου στην Ευρώπη.<br /><br />Ενώ το Ισραήλ σταθμίζει τις κινήσεις του σχετικά με την Τουρκία και περιμένει να δει ποια θα είναι η πολιτική του Μπάιντεν έναντι της Άγκυρας, η Αίγυπτος θεωρεί τα τουρκικά μηνύματα συμφιλίωσης, ως ένα τέχνασμα που στην καλύτερη περίπτωση ανοίγει το δρόμο προς την Ουάσινγκτον και στη χειρότερη περίπτωση επιθυμεί να διαλύσει την εν λόγω συμμαχία.<br /><br />Είναι ενδιαφέρον το ότι η Τουρκία εξακολουθεί να πιστεύει ότι το Ισραήλ μπορεί να ανοίξει τις πύλες της Ουάσιγκτον, παρά τις ψυχρές σχέσεις μεταξύ Μπάιντεν και Μπέντζαμιν Νετανιάχου.<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Haaretz: Ο Ερντογάν «κλείνει το μάτι» στο Ισραήλ για να ανοίξει τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο

Ellada simera 0 16:37

«Ο τουρκικός ιστότοπος τυχερών παιχνιδιών Holiganbet πρόσθεσε πρόσφατα μια νέα επιλογή. Εκτός από τα στοιχήματα σε ομάδες ποδοσφαίρου, μπορείτε τώρα να βάλετε τα χρήματά σας στις πιθανότητες ο Τζο Μπά… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Το "μοιραίο" λάθος

<a href="https://www.liberal.gr/photos/D2292FC1-5710-5D62-4104-417393772156.jpeg"><img border="0" height="459" src="https://www.liberal.gr/photos/D2292FC1-5710-5D62-4104-417393772156.jpeg" width="640" /></a><div><br /></div><div>Η Ρωσοτουρκική συνεργασία, ως μια συνύπαρξη διαδραστική και επί πολλών πεδίων εκπεφρασμένη, είναι μια σχέση με δυναμικό στρατηγικό αποτύπωμα. Ωστόσο, η πορεία της δεν είναι διόλου ευθύγραμμη, αφού στην εξέλιξή της, τροφοδοτεί ισχυρούς ανταγωνισμούς και αντιπαλότητες μεταξύ των μερών, που επίσης έχουν στρατηγικό χαρακτήρα…<br /><br />του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ<br /><br />Η ίδια η συγκρότηση αυτής της συνεργασίας, είναι προϊόν των ιστορικών ευκαιριών που δημιουργεί ο φιλόδοξος σχεδιασμός μιας χειραφετημένης Τουρκίας, η οποία επιδιώκει να οικοδομήσει γύρω της ένα παράλληλο σύστημα πολλαπλών συμμαχιών, που να υπηρετεί αποτελεσματικά τις ηγεμονικές και περιφερειακές της φιλοδοξίες.<br /><br />Το αυξημένο ειδικό βάρος μιας τέτοιας εξέλιξης, είναι προφανές και δεν αιτιολογείται μονάχα από το μεγάλο γεωπολιτικό μέγεθος της Τουρκίας. Έχει να κάνει κυρίως με την δεδομένη αποφασιστικότητά της να διαχειρίζεται αυτό το μέγεθος με τρόπο δυναμικό ως περιφερειακός δρων που δεν παρακολουθεί απλά, αλλά επιδιώκει να επιβάλει εξελίξεις. Και φυσικά σχετίζεται με την σύνθετη φυσιογνωμία που αφορά στην υπόσταση του ίδιου του νεο-οθωμανικού ηγεμονικού της προφίλ, η οποία ενσωματώνει μια ρεβανσιστική πολιτισμική επιθετικότητα που επιδιώκει να αποσυνθέσει την παραδοσιακή συνοχή του Αραβικού κόσμου και η οποία συνιστά στρατηγική απειλή για τις Δυτικές κοινωνίες στο σύνολό τους. Η Τουρκία τέλος, αποδεικνύει πως είναι μια δύναμη που δεν διστάζει να ενδυναμώνει την γεωπολιτική της χειραφέτηση, καταφεύγοντας σε πρακτικές που αποσταθεροποιούν την συνοχή των παραδοσιακών δυτικών συμμαχικών δομών, επενδύοντας στοχευμένα μεταξύ άλλων ΚΑΙ στις διαχρονικές αντιθέσεις τους. Φυσικά, κορυφαία παράμετρος είναι η γεωγραφική της θέση στο Ευρασιατικό σύστημα, στο οποίο αυτήν την στιγμή συντελείται μια νέα γεωπολιτική κοσμογονία.<br /><br />Η Ρωσία λοιπόν δεν θα μπορούσε να προσπεράσει αυτήν την ιστορική ευκαιρία χωρίς να σηκώσει το γάντι. Αντιθέτως αυτό που όφειλε να κάνει, ήταν να προσπαθήσει να αξιοποιήσει επιλεκτικά ορισμένες κρίσιμες παραμέτρους της, άλλοτε ως όχημα για την διάχυση και ενδυνάμωση της γεωπολιτικής της παρουσίας σε περιφέρειες που παραδοσιακά απουσίαζε ή ασκούσε περιορισμένη επιρροή, και άλλοτε ως εργαλείο που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποδομήσει την...παραδοσιακή συνοχή της Δυτικής Αρχιτεκτονικής και να προτρέψει μικρές περιφερειακές δυνάμεις να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την παρουσία, τον ρόλο και το πλαίσιο των διακρατικών τους συμμαχιών, στο περιφερειακό γίγνεσθαι.<br /><br />Έτσι… Το πρώτο στοιχείο που έχουμε να παρατηρήσουμε στο περιβάλλον αυτής της στρατηγικής συνεύρεσης μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, είναι οι θεαματικές διαφορές στην εργαλειοθήκη αλλά και στην μεθοδολογία με την οποία διαχειρίζεται για λογαριασμό του το κάθε ξεχωριστό μέρος, τις ιδιαίτερες προκλήσεις που το αφορούν.<br /><br />Η Ρωσία προσανατολίζεται κυρίως στην διαχείριση λεπτών, ασταθών και ευμετάβλητων ισορροπιών στο μέτωπο της επιθετικής Διπλωματίας (συνεπικουρούμενη βεβαίως και από περιορισμένη αλλά απολύτως στοχευμένη επιχειρησιακή δράση ήπιας σχετικά ισχύος) προσβλέποντας έτσι σε ένα σταδιακό «κλείδωμα» κεκτημένων, το οποίο διευρύνει δειλά και με ρυθμούς βασανιστικούς το γεωπολιτικό της αποτύπωμα (βλ. Συρία, Λιβύη) ενώ ο βασικός της προσανατολισμός παραμένει κατά βάσην επικεντρωμένος στην δημιουργία ενός ισχυρού προστατευτικού αναχώματος που προορίζεται να αντιμετωπίσει πιθανές προκλήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να απειλήσουν την Μητροπολιτική της ασφάλεια.<br /><br />Πρόκειται για μια επιλογή κατά βάσην σωστή, αφού δεν εκθέτει τον Μητροπολιτικό της κορμό σε συγκρούσεις που ενδέχεται να αποβούν και αδιέξοδες, ενώ ταυτόχρονα δεν θέτει σε αμφισβήτηση τον συμπρωταγωνιστικό της ρόλο, στο πλαίσιο της κορυφαίας στρατηγικής σύγκρουσης, και εν όψει των ευρύτερων ανακατατάξεων που συντελούνται αναφορικά με την νέα ισορροπία ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση. Πρόκειται για μια επιλογή που της επιτρέπει να προβάλει ισχύ χωρίς όμως να την θέτει στην δοκιμασία της αμφισβήτησης, να παρατηρεί τις ανταγωνιστικές συμπεριφορές των φύσει και θέσει στρατηγικών της αντιπάλων, και να διαχειρίζεται με νηφαλιότητα την θέση και τους βηματισμούς της, στην κινούμενη άμμο των γεωστρατηγικών προσεταιρισμών, εάν θέλει να μεγιστοποιήσει το αποτέλεσμα στο περιβάλλον ενός ικανοποιητικού για την ίδια βάθους χρόνου και εύρους αντικειμένων.<br /><br />Η Τουρκία από την άλλη μεριά, δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα της διαχείρισης ισορροπιών. Επιδιώκει να τις αλλάξει. Επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει την θέση της στο περιφερειακό και στο διεθνές σύστημα και επιθυμεί να το επιτύχει, τροποποιώντας εκ θεμελίων ΚΑΙ τους όρους της σύγκρουσης αλλά ΚΑΙ τους κανόνες του παιχνιδιού.<br /><br />Από αυτήν την άποψη, η Τουρκία ΔΕΝ είναι μια διαχειρίσιμη παρουσία στο περιβάλλον αυτής της στρατηγικής συμμαχίας. Είναι εξόχως απρόβλεπτη. Είναι απροκάλυπτα ενεργητική. Δεν επενδύει σε μια καθαρή και με συγκεκριμένη ταυτότητα διμερή ή πολυμερή σχέση. Δεν υποστέλλει την εθνική της ατζέντα στο όνομα της όποιας συμβατικής ή άλλης υπαναχώρησης. Και το σημαντικότερο όλων, είναι πως φροντίζει να θυμίζει καθημερινά και στους πάντες, το αδιαπραγμάτευτο των νεο-οθωμανικών της σχεδιασμών και επιδιώξεων.<br /><br />Η Τουρκία επομένως, χωρίς να έχει διαρρήξει πλήρως τους στρατηγικούς της δεσμούς με τις δομές του Δυτικού κόσμου, επιδιώκει να έχει έναν ρόλο πρωταγωνιστικό σε μια νεότευκτη στρατηγική συμμαχία με τους Ρώσους (ενδεχομένως αύριο ΚΑΙ με τους Κινέζους), η οποία ξεδιπλώνεται στα όρια ενός γεωπολιτικού περιβάλλοντος που της διασφαλίζει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ουσιαστικά όμως αυτό που συμβαίνει στην πράξη, είναι να επιβάλλει την παρουσία της ΚΑΙ στους δυό, κάνοντας μασάζ στις αδιέξοδες αυταπάτες τους και θερίζοντας πολλαπλά ωφελήματα από τις φρούδες προσδοκίες που επιμένουν ΚΑΙ οι δύο να συντηρούν.<br /><br />Πρακτικά, η Τουρκία χρησιμοποιεί ως ξενιστή τις στρατηγικές ΚΑΙ των δυο, για να προωθήσει την δική της ανεξάρτητη και πολυμορφική γεωστρατηγική ατζέντα.<br /><br />Και αυτή είναι μια πλευρά ιδιαιτέρως σημαντική, αφού όσο καθυστερημένα συνειδητοποιείται η κρισιμότητά της, τόσο πιο δυσκολοξεπέραστες θα είναι οι ανατροπές που αφήνει στο διάβα της.<br /><br />Ήδη ο κατ’ αρχήν απολογισμός δεν είναι διόλου ευχάριστος…<br /><br />Η τουρκική παρουσία έχει επιβληθεί στην Συρία και η ντε φάκτο επιβολή της, την έχει καταστήσει εκ των πραγμάτων κυρίαρχο του παιχνιδιού (αυτήν και όχι την Ρωσία) και καλό θα είναι να μην παραμυθιαζόμαστε με ευχολόγια και λοιπές αυταπάτες. Η ποιοτική αναβάθμιση και η περαιτέρω εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, αναγορεύει την Τουρκία σε κρατικό εκβιαστή ολόκληρης της Ευρώπης, η οποία υποκύπτει αβασάνιστα σε αυτούς τους εκβιασμούς. Η κατάρρευση των Κουρδικών προσδοκιών, υπήρξε στρατηγικό πλήγμα για τις ΗΠΑ και όλα δείχνουν πως η επαπειλούμενη γενίκευση αυτής της κατάρρευσης σε όλο το εύρος της Κουρδικής ζώνης, σηματοδοτεί μη αναστρέψιμη ανατροπή που θα ανατροφοδοτήσει νέο κύκλο περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Η παρουσία των Ρώσων στην περιοχή και η σχεδόν ολοκληρωτική εξάρτηση των Ρωσικών επιδιώξεων από την ανύπαρκτη καλή διάθεση της Τουρκίας, υποβαθμίζει μια μέχρι πρότινος κορυφαία στρατηγική πρόκληση, σε μια επί της ουσίας μάλλον συμβατική παρουσία.<br /><br />Η απροκάλυπτη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στην Λιβύη, όπως και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ στο οποίο επέβαλε και ντε φάκτο τροποποίηση των συνόρων… Ο επιθετικός εισοδισμός στην Ουκρανία… Το επιθετικό διπλωματικό παιχνίδι με το Κυπριακό και ο τρόπος με τον οποίο επανεισβάλει αυτοτελώς στην επιθετική Γεωπολιτική η Βρετανία… Είναι μερικά μόνο κρίσιμα περιστατικά τα οποία αν μη τι άλλο θα πρέπει να προβληματίσουν πολύ σοβαρά για τα μελλούμενα.<br /><br />Η Τουρκία δεν αρκείται απλά στην προβολή ισχύος. Καταφεύγει και σε χρήση ισχύος και το κάνει χωρίς να υποχρεωθεί να λάβει τις πρέπουσες απαντήσεις… Προωθεί την δική της διμερή ατζέντα ακόμη και με τρόπο ανταγωνιστικό απέναντι σε παραδοσιακούς και νέους συμμάχους της και αυτό που εισπράττει είναι ανοχή και ενδεχομένως κάποιες δηλώσεις που ωστόσο δεν κρύβουν την ανησυχία αυτών που τις απευθύνουν. Χαρακτηριστική προς τούτο είναι και η δήλωση της εκπροσώπου του Ρωσικού ΥΠΕΞ η οποία αναφερόμενη στην συμφωνία Ουκρανίας και Τουρκίας για την παραγωγή κορβετών και μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών για τον ουκρανικό στρατό, τόνισε πως: «Η Μόσχα ευελπιστεί ότι η στρατιωτικό-τεχνική συνεργασία μεταξύ Κιέβου και Άγκυρας δεν θα επηρεάσει αρνητικά την κατάσταση στο Ντονμπάς (Ανατολική Ουκρανία)».<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό ότι ο Ερντογάν ελίσσεται θαυμάσια και με επιθετικό πρόσημο σε όλο το εύρος των στρατηγικών του συμμαχιών επιβεβαιώνοντας ότι το νεο-οθωμανικό του όραμα ανταγωνίζεται τους πάντες, αλλά την ίδια στιγμή όλα δείχνουν πως έχει απόλυτη ανάγκη από την ιδιαίτερη στήριξη και φυσικά την ανοχή τους, που του εξασφαλίζουν πολύτιμο χρόνο αλλά και μια πλειάδα τετελεσμένων στο περιβάλλον του ευρύτερου ζωτικού του ενδιαφέροντος.<br /><br />Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους πάντες, και αυτή η διαπίστωση δεν αλλάζει από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις που μπορεί να παρατηρήσει κανείς ορισμένες φορές στο πλαίσιο αυτού του ιδιότυπου και διαρκούς μπρα ντε φερ, πότε επί του πεδίου με τους Ρώσους και πότε στο επίπεδο των λεονταρισμών και των βαρύγδουπων διπλωματικών δηλώσεων με τους Αμερικανούς.<br /><br />Οι αυταπάτες πως οι σύμμαχοί του «τον κρατούν» με στοιχεία που παραπέμπουν σε τραπεζικές ατασθαλίες (βλέπε Halkbank) και σε προσωπικά οικονομικά σκάνδαλα, καλό θα είναι να σταματήσουν να φουσκώνουν τα μυαλά των αναλυτών. Η ομηρία Ερντογάν είναι δεδομένη ως προς αυτά, τόσο από τους Ρώσους όσο και από τους Αμερικανούς, αλλά το ειδικό της βάρος στην τουρκική κοινωνία, είναι απειροελάχιστο και ο ίδιος δεν το υπολογίζει. Για την Τουρκική κοινωνία άλλα πράγματα μετρούν και διαφορετικά δέλεαρ είναι αυτά που μπορούν να την αφιονίζουν.<br /><br />Όποιος από τους δύο λοιπόν και να παίξει το παιχνίδι της εργαλειοποίησης των αποκαλύψεων για το βρώμικο παρασκήνιο Ερντογάν, είναι βέβαιο πως δεν θα το «κάψει» για να εξυπηρετηθούν κοντόφθαλμες επιδιώξεις. Θα το κάνει μονάχα για να διασφαλίσει την τελική του υποστηρικτική στάση, όταν στην ζυγαριά της Γεωπολιτικής θα πρέπει να αποτυπωθούν συγκεκριμένες ισορροπίες.<br /><br />Ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό και φαίνεται ότι θα επιδιώξει να «πουλήσει» το χρηστικό του αντίβαρο, πολύ ακριβά, με τους δικούς του όρους και μόνο στο πεδίο της γεωπολιτικής για να μπορέσει να προσπορίσει έτσι και τα δικά του ιδιαίτερα οφέλη.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση τα πάντα συνηγορούν ότι, περισσότερο τον χρειάζονται και οι δυο και λιγότερο έχουν την δυνατότητα να τον εκβιάσουν. Προτιμούν να τον διαχειρίζονται ελεγχόμενα (αυτό πιστεύουν) μέχρι την κρίσιμη στιγμή που θα αποφασίσουν να αναλάβουν ευρύτερες πρωτοβουλίες για να τον βάλουν στο χέρι μαζί με την προίκα του. Η εξίσωση αυτή είναι δύσκολη. Και η διαχείρισή της σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζεται με αυτά που αφήνουν να έρθουν στο φως της δημοσιότητας, τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Αμερικανοί.<br /><br />Το κρίσιμο ζήτημα, είναι η πρωτοβουλία των κινήσεων...<br /><br />Και αυτή σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι ανήκει στον Ερντογάν. Τροφοδοτεί το θράσος του... Τους τυχοδιωκτισμούς του… Την επιθετικά διεισδυτική εξωτερική πολιτική στην οποία καταφεύγει για να τροποποιήσει τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού, ακόμη και με πισώπλατα μαχαιρώματα σε παλιούς και νέους συμμάχους.<br /><br />Δεν τίθεται λοιπόν ζήτημα για το ενδεχόμενο «μοιραίο λάθος» του Ερντογάν που θα μπορούσε να ενεργοποιήσει την εκδικητική οργή αυτών που τον αβαντάρισαν και έγιναν ηθελημένα ή αθέλητα παράμετροι επιτυχούς έκβασης των τυχοδιωκτισμών του. Ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν και ενσωματώνουν στην δική τους στρατηγική τα τυχοδιωκτικά δεκανίκια που τους προσφέρει, είναι αυτός που μετατρέπει σε πλεονεκτήματα ακόμη και τις πιο ακραίες και τυχοδιωκτικές του συμπεριφορές.<br /><br />Αυτό είναι που πρέπει ν αλλάξει. Η συζήτηση για το πιθανό «μοιραίο λάθος» του Ερντογάν, αποκοιμίζει. Αυτή η συζήτηση θα πρέπει να μετατοπιστεί στην ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι ο νεο-οθωμανισμός που μεταλαμπάδευσε η περίοδος Ερντογάν στην Τουρκία του 21ου Αιώνα, είναι η πραγματική απειλή και αφορά τους πάντες. Μια τέτοια Τουρκία δεν εμπίπτει σε καθεστώς στρατηγικής εργαλειοποίησης, γιατί απλούστατα μια τέτοια Τουρκία δεν εργαλειοποιείται. Στοχοποιείται...<br /><br />Αυτή η Τουρκία απαιτεί ολοκληρωμένο σχεδιασμό στρατηγικής αντιμετώπισης, που θα την αποκόψει πλήρως από τους φυσικούς και εν δυνάμει συμμάχους της και θα ακυρώσει στο σύνολό τους τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες.<br /><br />Απέναντι σε μια τέτοια Τουρκία, η επιδίωξη πρώτης και ύψιστης προτεραιότητας, είναι η αυστηρή περιχαράκωσή της στα όρια της Λωζάνης και οι ευθύνες που επωμίζεται η πατρίδα μας αναφορικά με την προώθηση αυτού του στόχου, είναι πραγματικά ιστορικές, αλλά και βαριές για να τις σηκώσουν στους ώμους τους, αυτοί που μετά το φτύσιμο των προηγούμενων ημερών, έσπευσαν χθες στην παρωδία του 61ου γύρου και αύριο στην φαρσοκωμωδία της πενταμερούς.</div><div><br /><a href="https://metopoeleftheriellada.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το "μοιραίο" λάθος

Ellada simera 0 16:34

Η Ρωσοτουρκική συνεργασία, ως μια συνύπαρξη διαδραστική και επί πολλών πεδίων εκπεφρασμένη, είναι μια σχέση με δυναμικό στρατηγικό αποτύπωμα. Ωστόσο, η πορεία της δεν είναι διόλου ευθύγραμμη, αφού στη… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι σχιζοφρενικές σχέσεις Πούτιν, Ερντογάν και Τραμπ: Ο ένας επικίνδυνος τελείωσε αλλά οι δύο άλλοιμένουν…

<img height="409" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2019/10/ed84a1fe-gkoumas-putin-trump-erdogan01-1024x654.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Στον τρελό κόσμο που ζούμε, οι φίλοι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και εχθροί. Όσο κι αν αυτό ακούγεται αντιφατικό, μια και μπορεί να το συναντάμε σπάνια στις ανθρώπινες σχέσεις, το βλέπουμε στις μέρες μας στο χώρο των διακρατικών επαφών.<br /><br />Ο λόγος για τις σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας. Στη Συρία βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο Πούτιν υποστηρίζει τον Άσαντ, ενώ ο Ερντογάν με τις ευλογίες του τέως Προέδρου των ΗΠΑ, εισέβαλε στο Συριακό έδαφος με σκοπό να απωθήσει τους Κούρδους νοτιότερα.<br /><br />Την ίδια ώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τους έως τότε συμμάχους τους Κούρδους, που έκαναν την σκληρή δουλειά που ήταν η νίκη επί του εδάφους απέναντι στον ISIS και το λεγόμενο ισλαμικό κράτος.<br /><br />Κατέλαβαν μια λωρίδα της Βόρειας Συρίας, με σκοπό στη συνέχεια να χρηματοδοτηθούν από την Ε.Ε. προκειμένου να κτίσουν πόλεις, με σκοπό να εγκαταστήσουν τους πρόσφυγες της Συρίας, που φιλοξενούνται στην Τουρκία, αφού πρώτα με τα όπλα θα έχουν εκδιώξει τους κουρδικούς πληθυσμούς.<br /><br />Με αυτή την κίνηση θα έχουν πετύχει δύο στόχους. Ο ένας να αποτρέψουν την δημιουργία κουρδικού κράτους στην περιοχή και ο άλλος να διαιωνίσουν την παρουσία τους στα συριακά εδάφη, με το πρόσχημα της προστασίας των προσφύγων, που θα είχαν εγκαταστήσει στις νεότευκτες πόλεις.<br /><br />Ο Ερντογάν και το συγγενολόι του συνεργάστηκαν με τον ISIS διακινώντας όπλα και πετρέλαιο από τις περιοχές που ήλεγχαν. Ο δημοσιογράφος Τζαν Ντουντάρ, που αποκάλυψε το αλισβερίσι, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 27 ετών. Σήμερα ζει αυτοεξόριστος στη Γερμανία προκειμένου να γλυτώσει από τα μπουντρούμια της Τουρκίας.<br /><br />Αυτές τις ενέργειες του νέο-Οθωμανού Σουλτάνου έκαναν ότι δεν τις είδαν, λόγω οικονομικών και άλλων συμφερόντων οι Ευρωπαίοι, το ΝΑΤΟ και ο τέως ένοικος του Λευκού Οίκου.<br /><br />Οι μεν Ρώσοι έχουν γεωστρατηγικά συμφέροντα μια και επιδιώκουν να αποσπάσουν την Τουρκία από το στρατόπεδο της Δύσης, ο Τράμπ μολονότι δήλωνε ότι όλοι έλεγαν πως ο Ερντογάν είναι φρικτός, εν τούτοις τον είχε φίλο του και λειτουργούσε μαζί του, όπως έλεγε, μια χαρά.<br /><br />Ο Πούτιν από την πλευρά του, προμήθευσε την Τουρκία με τους βαλλιστικούς πυραύλους S-400 και παράλληλα προχώρησε σε μια σοβαρή συνεργασία, αυτήν της κατασκευής πυρηνικού αντιδραστήρα στο νότο, στην περιοχή Ακούγιου.<br /><br />ΟΙ Τούρκοι από την πλευρά τους δια του αρμοδίου υπουργού Ενέργειας δηλώνουν τώρα ότι πέρα από το πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας θα αποκτήσουν την τεχνογνωσία που τους χρειάζεται για άλλες χρήσεις, υπονοώντας την κατασκευή πυρηνικών όπλων.<br /><br />Αλλά και στη Λιβύη υπάρχει ανάλογη σχιζοφρενική κατάσταση. Οι Ρώσοι υποστηρίζουν τον Χαφτάρ, που ελέγχει το ανατολικό μέρος της χώρας και οι Τούρκοι το Σάρατζ που κρατήθηκε στην εξουσία της Τρίπολης με την βοήθεια των μισθοφόρων του ISIS, που του έστειλε πεσκέσι o Ερντογάν.<br />Ο Εθνικιστής-Ισλαμιστής αφέντης της Άγκυρας έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη Συμφωνία του Βερολίνου, που έγινε πριν ένα χρόνο, η οποία απαγόρευε την αποστολή όπλων και μισθοφόρων στις εμπόλεμες πλευρές της Λιβύης.<br /><br />Εμπόδισε τα πολεμικά της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ειρήνη» να κάνουν έλεγχο σε πλοία που συνόδευαν φρεγάτες της Τουρκίας μεταφέροντας μισθοφόρους και πολεμοφόδια.<br /><br />Η κατάπαυση πυρός που επιτεύχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο προέβλεπε εντός τριμήνου την αποχώρηση ξένων μισθοφόρων και οπλικών συστημάτων, προκειμένου να οδηγηθούν οι δύο πλευρές στην ειρήνευση και την επανένωση. Δεν τηρήθηκε όμως από τους Τούρκους που κρατούν σε θανάσιμο εναγκαλισμό τον Σάρατζ, αλλά και τους Ρώσους που ενισχύουν τον Χαφτάρ. Παρ όλα αυτά ο συνεταιρισμός Πούτιν-Ερντογάν καλά κρατεί.<br /><br />Στη διάρκεια του 2020 είχαμε την πολεμική σύγκρουση Αρμενίων και Αζέρων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ο Ερντογάν μετέφερε τους μισθοφόρους του και τα Drones του στο Μπακού και κατάφερε να νικήσει τους Αρμένιους, με τους Ρώσους να εγκαταλείπουν εν ψυχρώ τους συμμάχους τους στο Ερεβάν. Στη συνέχεια βλέπουμε τον Πούτιν σε ρόλο Γκουτέρες να στέλνει τον στρατό του προκειμένου να επιβλέψει την σε βάρος των Αρμενίων εκεχειρία.<br /><br />Πούτιν και Ερντογάν αγνόησαν την Ομάδα Μινσκ για το Ναγκόρνο Καραμπάχ.Στην ειρηνευτική αυτή πρωτοβουλία συμμετείχαν εκτός της Ρωσίας η Γαλλία και οι ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον δεν ασχολήθηκε, ο Μακρόν διαμαρτυρήθηκε, αλλά εις ώτα μη ακουόντων.<br /><br />Αυτό που φαίνεται ότι ενώνει τους Πούτιν και Ερντογάν είναι ο αυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας. Κι από κοντά τους με την ίδια νοοτροπία και ο Τραμπ, στα χρόνια της παραμονής του στο Λευκό Οίκο.<br /><br />Ο Τσάρος και ο Σουλτάνος έχουν φυλακίσει τους πολιτικούς τους αντιπάλους, δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και θεωρούν εαυτούς ελέω Θεού μονάρχες. Τους αρέσουν τα επιβλητικά παλάτια και που τα θεωρούν ως επίδειξη ισχύος.<br />Ξέρουν ότι οι Ευρωπαίοι στο τέλος θα συμβιβασθούν μαζί τους και θα ανεχθούν την όλη αντιδημοκρατική συμπεριφορά τους, μια και η Γερμανία ήδη τα έχει βρει με τους Ρώσους στον αγωγό North Stream και με τους Τούρκους λόγω του όγκου των οικονομικών συναλλαγών, που φτάνει μέχρι την κατασκευή σύγχρονων υποβρυχίων.<br /><br />Με αυτή την έννοια διατηρείται αυτή η σχιζοφρενική σχέση Πούτιν-Ερντογάν, με τους Ευρωπαίους να παίζουν ο καθένας για λογαριασμό του, βάζοντας στην άκρη αρχές, αξίες και δημοκρατικά ιδεώδη.<br /><br />Όλα αυτά, και με το πάθημα της Αρμενίας είναι νωπό μπροστά μας, είναι ανάγκη να προβληματίσουν την Ελληνική πολιτική ηγεσία που οφείλει να πάψει να ασχολείται με τα μικρά και τα ασήμαντα, μια και τα μεγάλα είναι μπροστά μας…<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι σχιζοφρενικές σχέσεις Πούτιν, Ερντογάν και Τραμπ: Ο ένας επικίνδυνος τελείωσε αλλά οι δύο άλλοιμένουν…

Ellada simera 0 16:25

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥΣτον τρελό κόσμο που ζούμε, οι φίλοι μπορεί να είναι ταυτόχρονα και εχθροί. Όσο κι αν αυτό ακούγεται αντιφατικό, μια και μπορεί να το συναντάμε σπάνια στις ανθρώπινες σχέσεις, το… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Συγκλονιστικές στιγμές: Έλληνας καπετάνιος έριξε στεφάνι στα Ίμια

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-01/imia--2-thumb-large--2-thumb-large-thumb-large.jpg?itok=Y3_pyT6U" width="640" /><br /><br /><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Ηκρίση των Ιμίων 1996 είναι μέχρι σήμερα η σημαντικότερη ελληνοτουρκική κρίση, η οποία εκτός των άλλων είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής 3 Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, του υποπλοίαρχου Χ. Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Π. Βλαχάκου και του αρχικελευστή Ε. Γιαλοψού. <br /><br />Στις 31 Ιανουαρίου και ώρα 01:40 Τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια (Δυτική). Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την πληροφορία παρουσίας Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. <br /><br />Τι κάνει όμως η Ελλάς; Όπως φαίνεται έχει αποδεχθεί τις απαιτήσεις της Άγκυρας. Γιατί δεν επισκέφθηκαν σήμερα Έλληνες Αξιωματούχοι την περιοχή; <br /> <br />Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός όμως τιμήθηκαν από τα καθαρά χέρια του καπετάν Νικόλα! <br /><br />Ο Πάνος Καμμένος είναι κι αυτός που κοινοποίησε στο Twitter το βίντεο με την απόδοση τιμών στον τόπο της θυσίας. <br /><br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1355823893609590784" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/index.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1355823893609590784&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F6988078_sygklonistikes-stigmes-ellinas-kapetanios-erixe-stefani-sta&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=ed20a2b%3A1601588405575&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 724px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Ταυτόχρονα, οι Τούρκοι προκαλούν και σήμερα για τα Ίμια. Ο πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών Müsteşarı Öymen δήλωσε:<br /><br />''Δεν υπάρχει συνθήκη που να αποδεικνύει ότι τα Ίμια ανήκουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν διατάξεις!'' <br /><br />Δηλώσεις Cem Gürdeniz:<br /><br />''Τα Ίμια είναι ο καρκίνος της Ελλάδας. Όλα θα λυθούν. Η Αθήνα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι τα νησάκια αυτά ανήκουν στην Τουρκία. Ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί με πολιτικά, ή νομικά μέσα.'' <br /><br />Η Αθήνα θα απαντήσει;<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συγκλονιστικές στιγμές: Έλληνας καπετάνιος έριξε στεφάνι στα Ίμια

Ellada simera 0 16:08

Ανδρέας ΜουντζουρούλιαςΗκρίση των Ιμίων 1996 είναι μέχρι σήμερα η σημαντικότερη ελληνοτουρκική κρίση, η οποία εκτός των άλλων είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής 3 Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Σε διπλό ταμπλό η Τουρκία – Προκαλεί για τη Θράκη εν μέσω διερευνητικών

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/08/tsavousoglou.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/08/tsavousoglou-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Συνεχίζει το “διπλό παιχνίδι” η Τουρκία, η οποία από τη μια επιχειρεί να κερδίσει τις εντυπώσεις στην Ευρώπη, μέσω των διερευνητικών επαφών με την Ελλάδα, αλλά από την άλλη δεν σταματά τις προκλητικές δηλώσεις και την απόπειρα δυσφήμισης της Αθήνας. Τέτοια ενέργεια είναι και οι νέες κατηγορίες που εξαπολύει κατά της Αθήνας για την Θράκη και τον εκεί μουσουλμανικό πληθυσμό.<br /><br />Σε ανακοίνωσή του, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών συνεχίζει τις ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Ελλάδας, κάνοντας λόγο για καταπίεση της μειονότητας της Δυτικής Θράκης. «Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης αγωνίζονται για περισσότερα από 30 χρόνια για την αναγνώρισης της τουρκικής ταυτότητας τους» υπογραμμίζει το υπουργείο του Τσαβούσογλου, υποστηρίζοντας ότι η Αθήνα «δεν εφαρμόζει επί σειρά ετών τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».<br /><br />Παραλλήλως σημειώνει, ότι η Τουρκία θα στηρίζει πάντα τους μουσουλμάνους της Θράκης, τους οποίους αποκαλεί «ομοεθνείς», ενώ συνοδεύει την ανακοίνωση με μια φωτογραφία, στην οποία αναγράφεται χαρακτηριστικά: «29 Ιανουαρίου, Δυτική Θράκη, Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης». Μια σαφή αναφορά στα επεισόδια που ξέσπασαν τον Ιανουάριο του 1990, αμέσως μετά την καταδίκη του τότε υποψήφιου βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ.<br /><br />Ξαναθυμήθηκε τη Θράκη ο Τσαβούσογλου<br /><br />Η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών δεν είναι βέβαια η μοναδική πρόκληση κατά της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι επιδιώκει πλέον να δείχνει ένα διαλλακτικό προφίλ προς την Ευρώπη. Το να κατηγορεί πάντως την Αθήνα για μη σεβασμό των αποφάσεων του ΕΔΑΔ, ξεπερνά πολλά όρια. Ειδικά, όταν είναι γνωστό στους πάντες, ότι η ίδια (η Τουρκία) είναι υπόλογη προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για μια σειρά διώξεων εναντίον Κούρδων και πολιτικών αντιπάλων του Ερντογάν.<br /><br />Η Άγκυρα είχε αναφερθεί στην Θράκη και τις προηγούμενες εβδομάδες, στο πλαίσιο της γενικότερης τακτικής της να θέτει συνεχώς θέματα και διαφορές με την Ελλάδα. Προκλήθηκε μάλιστα τότε, λίγες ημέρες πριν την επανεκκίνηση των διερευνητικών επαφών στην Κωνσταντινούπολη, έντονη αντίδραση του Νίκου Δένδια και επίσης έντονη ανταπάντηση του Τσαβούσογλου. Τώρα, καθώς οι αντιπροσωπείες των δύο χωρών ετοιμάζονται για την δεύτερη συνάντηση στην Αθήνα, επανέρχεται στο θέμα με αφορμή τα γεγονότα του 1990 και τις προκλητικές αναφορές ακραίων τουρκικών συλλόγων.<br /><br />Όλα αυτά γίνονται βέβαια την ώρα που η Άγκυρα επιδίδεται παραλλήλως σε μια “επίθεση φιλίας” προς την Ελλάδα, για την οποία πολλοί Ευρωπαίοι εξέφρασαν επιφυλάξεις στο πρόσφατο Συμβούλιο Εξωτερικών της ΕΕ. Η τουρκική προσπάθεια, άλλωστε, να ανοίξει την ατζέντα των διερευνητικών επαφών, διαβάζεται από αρκετούς και ως απόπειρα για τον τορπιλισμό τους, αφού οι ελληνικές θέσεις είναι γνωστές και ξεκάθαρες.<div><br />Προκλήσεις και στην Κύπρο <br /><br />Το ίδιο επιχειρεί η Τουρκία και στην Κύπρο, καθώς προετοιμάζεται για τα τέλη Φεβρουαρίου η άτυπη πενταμερής διάσκεψη υπό τον ΓΓ του ΟΗΕ. Σήμερα, ο πρόσφατα εκλεγμένος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, Ερσίν Τατάρ, επανέλαβε ότι θα προτείνει στην Διάσκεψη τη λύση των δύο κρατών, στη βάση της κυρίαρχης ισότητας, όπως είπε.<br /><br />Ο Τατάρ, την εκλογή του οποίου επιδίωξε με κάθε τρόπο ο Ερντογάν, ταυτίζεται απόλυτα με την Άγκυρα, αμφισβητώντας, όπως και ο Τούρκος πρόεδρος, τη συνέχεια και την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παραλλήλως εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η Τουρκία θα στηρίξει τις θέσεις του, τονίζοντας μάλιστα σε συνέντευξή του στο "Αnadolu" ότι η λύση των δύο κρατών είναι επίσημη θέση και ότι σε αυτό οι Τουρκοκύπριοι είναι «100% σύμφωνοι με την Τουρκία». Πριν προλάβει άλλωστε να το πει, ο Τσαβούσογλου ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί την ερχόμενη Τρίτη την κατεχόμενη Κύπρο, για να καθορίσει με τον Τατάρ την «στάση της τουρκικής πλευράς» πριν από την πενταμερή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σε διπλό ταμπλό η Τουρκία – Προκαλεί για τη Θράκη εν μέσω διερευνητικών

Ellada simera 0 15:55

Σαρακινός ΒαγγέληςΣυνεχίζει το “διπλό παιχνίδι” η Τουρκία, η οποία από τη μια επιχειρεί να κερδίσει τις εντυπώσεις στην Ευρώπη, μέσω των διερευνητικών επαφών με την Ελλάδα, αλλά από την άλλη δεν σταμ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Οι πραγματικοί λόγοι της αναδίπλωσης του Ερντογάν

<br /><br /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/erdogan-1.jpg"><img height="337" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/01/erdogan-1-696x367.jpg" width="640" /></a><br /><br /><b>Παπασίμος Γεώργιος</b><br />Μετά την επιθετική τουρκική φρενίτιδα στο 2020 (γαλάζια πατρίδα, τουρκό-λιβυκό μνημόνιο, ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙΙ στην ΑΟΖ της Κύπρου, άνοιγμα Αμμοχώστου, παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από το Oruc Reis, συνεχείς επιθετικές δηλώσεις για αποστρατιωτικοποίηση νησιών και αμφισβήτηση της κυριαρχίας 152 ελληνικών νησιών), που οδήγησε τις σχέσεις των δύο χωρών στο ναδίρ, παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα θεαματική τουρκική αναδίπλωση.<br /><br />Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουμε την επίθεση φιλίας προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, λόγω της ανάληψης της προεδρίας από τον Μπάιντεν, με βασικό επικοινωνιακό επιχείρημα ως προς φιλικό προσωπείο της προς τη Δύση, την έναρξη των διερευνητικών συζητήσεων με την Ελλάδα στην Κωνσταντινούπολη, με στόχο δήθεν την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών με βάση το Διεθνές Δίκαιο!<br /><br />Πρόκειται αναμφίβολα για αντιστροφή της πραγματικότητας, μέσω της οποίας επιδιώκεται αφενός, η μη λήψη κυρώσεων από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δεδομένων, των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων ρευστότητας της τουρκικής οικονομίας και αφετέρου η κεφαλαιοποίηση των προηγούμενων επιθετικών παράνομων ενεργειών στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και αυτό γιατί βασικός στόχος της Τουρκίας στις διερευνητικές είναι, πέρα των άλλων, η άμεση ή έμμεση νομιμοποίηση των παράνομων αξιώσεων της (αποστρατιωτικοποίηση νησιών, γκρίζες ζώνες κλπ).<br /><br />Περαιτέρω, η προσεχής νέα Πενταμερής Διάσκεψη για την Κύπρο από τον ΟΗΕ, που έπεται του ΑΤΤΙΛΑ ΙΙΙ στην Κυπριακή ΑΟΖ και του παράνομου ανοίγματος της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του αχυρανθρώπου της Άγκυρας, Τατάρ, ότι μόνον η λύση δύο ανεξάρτητων κρατών, είναι εφικτή, προαναγγέλλει νέα αρνητικά τετελεσμένα σε βάρος της πολύπαθης Κύπρου.<br /><br />Πέραν όμως αυτών, αφανής βασικός στόχος της Άγκυρας, με την τελευταία αναδίπλωση της, η οποία είναι βέβαιον ότι θα έχει προσωρινό χαρακτήρα, λόγω της δομικής αναθεωρητικής φύσεως του νεό-οθωμανικού καθεστώτος Ερντογάν, είναι η υπονόμευση και αποδόμηση του μεγάλου αντιτουρκικού γεωπολιτικού τόξου, που φάνηκε να αναδύεται την προηγούμενη χρονιά (Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδία).<br /><br />Οδικός χάρτης<br /><br />Τόξο το οποίο εάν ισχυροποιηθεί περαιτέρω θα αποτελούσε ένα σημαντικό γεωπολιτικό μέγεθος στη σημερινή έντονα ρευστή κατάσταση του αναδυόμενου διεθνούς πολυπολικού κόσμου και τεράστιο εμπόδιο στα μακροπρόθεσμα αναθεωρητικά σχέδια του τουρκικού κατεστημένου. Είναι αλήθεια ότι η πρόσφατη αναδίπλωση της Άγκυρας και η προσωρινή νηνεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχει προσφέρει αισθήματα αγαλλίασης στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό (κυβέρνηση, αντιπολίτευση), το οποίο διακατέχεται από φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας.<br /><br />Παρά τις αναγκαστικές αμυντικές κινήσεις τον προηγούμενο χρόνο ενόψει του άμεσου τουρκικού κινδύνου, η χώρα μας δεν κατάφερε να ισχυροποιήσει το ρόλο και τη σημασία της στο υπό διαμόρφωση παραπάνω γεωπολιτικό τόξο. Το οποίο πέραν των άλλων, αντικειμενικά αποτελεί και σημαντικό παράγοντα στην προσπάθεια της Δύσης να μην υποσκελιστεί από την αναδυόμενη Ασία (Κίνα, Ρωσία κλπ). Γι’ αυτό, ενόψει όλων αυτών των κινδύνων, ο Ελληνισμός οφείλει να ακολουθήσει την επόμενη περίοδο τον εξής οδικό χάρτη:<br /><br />Πρώτον, συνεχή και συστηματική διεθνοποίηση και γνωστοποίηση των τουρκικών παράνομων αξιώσεων, έτσι ώστε οι άνευ ουσιαστικής σημασίας διερευνητικές συνομιλίες, να μη θολώσουν τις πραγματικές στοχεύσεις των νεό-οθωμανών, δίνοντας επιχειρήματα στις φιλότουρκες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία), να ακυρώσουν κάθε ευρωπαϊκή αντίδραση απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό.<br /><br />Προς αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να προσδιοριστεί συγκεκριμένος χρόνος αυτών των διερευνητικών συνομιλιών και οποιαδήποτε απόκλιση από την συζήτηση της μοναδικής διαφοράς, που είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ, δεδομένων και των ευρωπαϊκών δηλώσεων ως προς αυτό, οφείλεται να δημοσιοποιηθεί και να καταγγελθεί. Αποχώρηση της Ελλάδος από τις διερευνητικές συνομιλίες μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, μπορεί να συμβάλλει στην παραπέρα διεθνή έκθεση της Τουρκίας έναντι των δυτικών χωρών.<div><br />Αποτρεπτική δύναμη<br /><br />Δεύτερον, ενόψει της Πενταμερούς Διασκέψεως για την Κύπρο, η ελληνοκυπριακή πλευρά, η οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια παραμένει ασθμαίνουσα και παρατηρητής της συνεχούς διολίσθησης του Κυπριακού, θα πρέπει μετ’ επιτάσεως να επανατοποθετήσει αυτό στην διεθνή διάσταση του, που είναι η παράνομη εισβολή και κατοχή της περίπου μισής Μεγαλονήσου. Στόχος πρέπει να είναι η αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής και εφαρμογή των στοιχειωδών δημοκρατικών κανόνων λειτουργίας σε ένα ενιαίο κράτος στο νησί, με προστασία των δικαιωμάτων όλων των πολιτών του.<br /><br />Πρέπει να σημειωθεί, ότι η εκλογή Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ αποτελεί σημαντικό σύμμαχο σε μια τέτοια προσπάθεια δεδομένου, ότι αυτός ως γερουσιαστής έχει ασχοληθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον με το Κυπριακό, κάτι το οποίο θα πρέπει να εκμεταλλευτεί η ελληνοκυπριακή πλευρά.<br /><br />Τρίτον, η σοβαρή ενίσχυση στο διάστημα αυτό της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας, η οποία συνδέεται, αφενός με την ενίσχυση του γεωπολιτικού αντιτουρκικού τόξου, για το οποίο η Ελλάδα πρέπει να έχει ουσιαστικό και ενεργό ρόλο. Αφετέρου με την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων και την αξιοποίηση του αρχιπελάγους του Αιγαίου, προκειμένου με φθηνά όπλα να μετατραπεί σε ισχυρότατο αποτρεπτικό στρατιωτικό παράγοντα έναντι των παράνομων επιδιώξεων της Άγκυρας.<br /><br />Τυχόν αβελτηρία ως προς τις παραπάνω υποχρεώσεις λόγω της ύπουλης "θαλπωρής" που προσφέρει η πρόσκαιρη νηνεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μπορεί να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον Ελληνισμό. Εάν το σήμα που θα εκπέμψει η χώρα είναι αυτό του φοβικού συνδρόμου και η έναντι οποιοδήποτε όρων εξεύρεση λύσης, που οδηγεί στη δορυφοροποίηση της έναντι της Τουρκίας είναι βέβαιον ότι θα απομακρύνει τις εν δυνάμει σύμμαχες χώρες του προαναφερόμενου αντιτουρκικού γεωπολιτικού τόξου. Τότε η χώρα μας θα απωλέσει την ιστορική ευκαιρία για διεθνή και περιφερειακή ισχυροποίηση της στη σημερινή ρευστή πλανητική αρχιτεκτονική.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι πραγματικοί λόγοι της αναδίπλωσης του Ερντογάν

Ellada simera 0 15:29

Παπασίμος ΓεώργιοςΜετά την επιθετική τουρκική φρενίτιδα στο 2020 (γαλάζια πατρίδα, τουρκό-λιβυκό μνημόνιο, ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙΙ στην ΑΟΖ της Κύπρου, άνοιγμα Αμμοχώστου, παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας απ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Τα UH-60 Black Hawk των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη “ερεθίζουν” τους Τούρκους

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/01/UH-60-BLACK-HAWK-US-ARMY-790x400.jpeg" /><br /><br />Ευρείας αναπαραγωγής στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των τουρκικών εφημερίδων [Cumhuriyet, Hürriyet, Yeni Şafak, Yeni Çağ και Mili] και στις ενημερωτικές ιστοσελίδες [SonDakika, A Haber, Haberler, Haber 7 και Sputnik Türkçe] στην Τουρκία έτυχαν ανυπόγραφη ανταπόκριση του Πρακτορείου DHA και ρεπορτάζ του Yasar Anter στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Sözcü με θέμα την ανάπτυξη περισσότερων από 30 αμερικανικών ελικοπτέρων γενικής χρήσης τύπου Black Hawk στην Αλεξανδρούπολη.<br /><br />Ειδικότερα, σημειώνεται ότι τα ελικόπτερα θα επιχειρούν, θα συντηρούνται και θα επισκευάζονται στο αεροδρόμιο Δημόκριτος της Αλεξανδρούπολης, κατά το διάστημα μεταξύ Φεβρουαρίου και Αυγούστου 2021, σύμφωνα με δηλώσεις του αρμόδιου αερολιμενάρχη Στέλιου Ζαντανίδη σε τοπικά ΜΜΕ.<br /><br />Επισημαίνεται ότι τα περισσότερα σχετικά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ‘εξοπλισμό’ της Ελλάδας και αντιπαραθέτουν την εν λόγω εξέλιξη με τις διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ της Άγκυρας και της Αθήνας.<br /><br />Χαρακτηριστικό είναι το σημερινό άρθρο της εφημερίδας Yeni Akıt [κυκλοφορία: 56.481 / σελ. 7] που φέρει τον τίτλο «Ελληνική πρόκληση: Ανέπτυξε όπλα και ελικόπτερα στην Αλεξανδρούπολη».<br /><br />Περί ισοζυγίου στρατιωτικής ισχύος Ελλάδας – Τουρκίας<div><br />Σε άρθρο γνώμης του Özay Sendir στην εφημερίδα Milliyet αναφέρεται ότι η αναβάθμιση δεκάδων ελληνικών F–16 στην έκδοση Viper, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση περί των 150 Τούρκων πιλότων μαχητικών αεροσκαφών από την τουρκική Πολεμική Αεροπορία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016 έχουν καταστήσει την Ελλάδα άξια μεγαλύτερης προσοχής στο Αιγαίο, καίτοι δεν έχουν οδηγήσει σε ανατροπή του ισοζυγίου ισχύος.<br /><br />ΕΞΑΛΛΟΥ: Σε ανάρτηση του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας στο Twitter καταγράφονται τα εξής:<br />«Οι ‘Τούρκοι’ της Δυτικής Θράκης αγωνίζονται για περισσότερο από 30 χρόνια για την αναγνώριση της ‘τουρκικής’ ταυτότητάς τους. Οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ υπέρ της μειονότητας δεν έχουν εφαρμοστεί επί σειρά ετών. Θα στεκόμαστε πάντα στο πλευρό των ομοεθνών μας, στους δίκαιους αγώνες τους».</div><div><br /><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα UH-60 Black Hawk των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη “ερεθίζουν” τους Τούρκους

Ellada simera 0 15:25

Ευρείας αναπαραγωγής στις ηλεκτρονικές εκδόσεις των τουρκικών εφημερίδων [Cumhuriyet, Hürriyet, Yeni Şafak, Yeni Çağ και Mili] και στις ενημερωτικές ιστοσελίδες [SonDakika, A Haber, Haberler, Haber 7 … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια