Πολεμικό Ναυτικό: Πολιτικές αποφάσεις καθορίζουν επιχειρησιακές απαιτήσεις; Ποιοι υπομονεύουν το μέλλον της ναυτικής μας ισχύος;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7wokGUXoJtFNQhC3QHSKbZ2A4C61uWet_c7PMLX0oy9qXT4YBRnXW4fB2HxMr2fIfGbibT8L_V4GX7R6RszFlhyphenhyphenOOc8IpuZnA7ztIYVVeQ6fgeaI15jgnqdnczEnSguYYhg88SUKYGe4/s1400/US_Navy_100617-N-1200S-914_The_littoral_combat_ship_USS_Freedom_LCS_1_conducts_a_replenishment_at_sea_with_the_amphibious_assault_ship_USS_Bonhomme_Richard_LHD_6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1400" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7wokGUXoJtFNQhC3QHSKbZ2A4C61uWet_c7PMLX0oy9qXT4YBRnXW4fB2HxMr2fIfGbibT8L_V4GX7R6RszFlhyphenhyphenOOc8IpuZnA7ztIYVVeQ6fgeaI15jgnqdnczEnSguYYhg88SUKYGe4/w640-h366/US_Navy_100617-N-1200S-914_The_littoral_combat_ship_USS_Freedom_LCS_1_conducts_a_replenishment_at_sea_with_the_amphibious_assault_ship_USS_Bonhomme_Richard_LHD_6.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><b>Γιάννης Νικήτας</b><br />Οι εξελίξεις στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) είναι ραγδαίες. Όπως σημειώσαμε χθες το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) έπειτα από το τελευταίο Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) κινείται στη διαδικασία για την αποστολή Letter Of Request (LoR) για την απόκτηση συνολικώς τεσσάρων πλοίων τύπου MMSC καθώς και τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ.<br /><br />Η υπόθεση δρομολογείται με άμεσες διαδικασίες και όπως αντιλαμβάνεστε σεβόμενοι τη δεοντολογία μας και το αναγνωστικό κοινό μας, χρειάζεται επιπρόσθετο σχολιασμό και ανάλυση. Η άποψη μας βασισμένη σε επιχειρήματα και τεκμηρίωση με στοιχεία των ίδιων των Αμερικανών παραμένει η ίδια.<br /><br />Tα πλοία MMSC δεν έχουν θέση στο ΠΝ. Υπονομεύουν και υποθηκεύουν το ΠΝ και την εθνική ναυτική ισχύ. Είναι πλοία με σωρεία τεχνικών προβλημάτων που παραδέχονται οι ίδιοι οι Αμερικανοί, με υπερκατασκευή από αλουμίνιο που είναι άκρως προβληματικό υλικό όπως έχει δείξει η εμπειρία του ΠΝ από τα Zubr και παλαιότερα από τα τύπου «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ», με τεράστιο κόστος απόκτησης τηρουμένων των δυνατοτήτων που προσφέρουν, με ελλιπή εξοπλισμό που δεν καλύπτουν τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ.<div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOxPm9HMrsz3ujIZVc1UICNll-EtuSyIdAzIIzVi8Ac43EwGVuyXgIHF_NNNhpbJbc5CKQDFbHE1cFMHAWBD7FByKoC2bHd9me2zBExFn28eImdMQn8CygmYr1QviApcsN-3iEMqBzVNs/s600/mmcs.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOxPm9HMrsz3ujIZVc1UICNll-EtuSyIdAzIIzVi8Ac43EwGVuyXgIHF_NNNhpbJbc5CKQDFbHE1cFMHAWBD7FByKoC2bHd9me2zBExFn28eImdMQn8CygmYr1QviApcsN-3iEMqBzVNs/w640-h360/mmcs.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i>Τα πλοία έχουν αντιμετωπίσει πληθώρα προβλημάτων και τεχνικών αστοχιών.</i></div><br />Το ΠΝ ζητά πολεμικά πλοία με σύγχρονες δυνατότητες αεράμυνας περιοχής και ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων. Δεν ζητά πλοία επίδειξης σημαίας ή ενισχυμένες κανιοφόρους που θα αντιμετωπίζουν δουλέμπορους ή ασύμμετρες απειλές όπως το Ναυτικό των ΗΠΑ που επιχειρεί με αυτά τα πλοία στον κόλπο του Μεξικού. ή εγγύς των αμερικανικών ακτών. Τα MMSC δεν προορίζονται για ναυμαχίες υψηλής έντασης. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από σαφές και ξεκάθαρο. Σας το έχουμε επισημάνει πολλάκις και ναι θα το επαναλαμβάνουμε συνέχεια.<br /><br />Το ίδιο το ΠΝ όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με στοιχεία, έχει εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για το αλουμίνιο και το σύστημα πρόωσης των MMSC. Το μεν αλουμίνιο όπως τονίσαμε παραπάνω, έχει αποδειχθεί προβληματικό υλικό για το ΠΝ. Πλοία του ΠΝ που είχαν ως υλικό της υπερκατασκευής του αλουμίνιο παρουσίαζαν διαρκείς ρωγμές έπειτα από πλου με δυσμενείς καιρικές συνθήκες.<br /><br />Το σύστημα πρόωσης με υδροπροωθητές είναι άγνωστο για το ΠΝ και πολλοί μηχανικοί έχουν εγείρει τεράστιες επιφυλάξεις και προβληματισμούς σχετικά με την αξιοπιστία αυτών των συστημάτων. Επιχειρησιακά τα MMSC διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες ανθυποβρυχιακού πολέμου (έλλειψη σόναρ τρόπιδας) ενω το ραντάρ των πλοίων είναι πολύ υποδεέστερο έναντι άλλων επιλογών.<br /><br />Τα πλοια MMSC σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τη πάγια επιχειρησιακή απαίτηση φρεγάτα γενικών καθηκόντων με ενισχυμένη ικανότητα για αεράμυνα περιοχής. Το ΠΝ πάντα με τις εξοπλιστικές του επιλογές ήταν πρωτοπόρο και διατηρούσε το ποιοτικό προβάδισμα απόρροια της επιλογής τεχνολογιών αιχμής. Όπως έγινε τη δεκαετία του 1970 με τις γαλλικές πυραυκαλάτους «Combattante» και τα γερμανικά υποβρύχια «209». Όπως έγινε με τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ 200ΗΝ και τα «214». Ακόμη και οι πυραύκαλατοι Super Vita μολονότι ήταν πολιτική επιλογή, εντούτοις έχουν αξιόλογες επιχειρησιακές δυνατότητες. Όμως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν.<br /><br />Το ΠΝ έδωσε βάση στην Αεροπορία Ναυτικού αλλά παραμέλησε τον Στόλο, τις μονάδες κρούσης είτε με ελλιπείς αποφάσεις έγκαιρου εκσυγχρονισμού είτε με αργοπορημένη απόκτηση νέων πλοίων. Και έτσι φτάνουμε σήμερα στα MMSC. Στη πλέον ακατάλληλη επιλογή νέου πλοίου συγκριτικά όχι μόνον με τις Belharra αλλά έναντι ευρωπαϊκών σχεδιάσεων.<br /><br />Η κυβέρνηση μέχρι την άνοιξη και τα τέλη Ιουλίου διατυμπάνιζε πως η επιλογή των γαλλικών Belharra ήταν σίγουρη και δεδομένη. Ως εκ τούτων, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα υπέγραφε στα τέλη Ιουλίου την επίσημη συμφωνία στη γαλλική πρωτεύουσα. Τι άλλαξε ξαφνικά; Ήταν τα αναδρομικά των συνταξιούχων; Μάλλον όχι…<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpEhhio3igosy342TDRoFkgbnI0Qk382DGh5V3bvlABcQ956r2bchUcbT7dzXJVwuqV8m_TbY654U0PSlC0iTPHOMpvlAwaIlVmeAotrwseQIeZYRiOV5NehE-duZzEXInrfRPqy7azk/s1024/belharra_hellenic_navy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpEhhio3igosy342TDRoFkgbnI0Qk382DGh5V3bvlABcQ956r2bchUcbT7dzXJVwuqV8m_TbY654U0PSlC0iTPHOMpvlAwaIlVmeAotrwseQIeZYRiOV5NehE-duZzEXInrfRPqy7azk/w640-h480/belharra_hellenic_navy.jpg" width="640" /></a></div><div>    <i>Belharra HN το ιδανικό πλοίο για το ΠΝ</i></div><div><br />Ήρθε η κρίση του Oruc Reis με τον ανεπαρκή χειρισμό της υπόθεσης και τη διαρκή ελληνική υποχωρητικότητα για να φτάσει η ίδια η κυβέρνηση να διατυμπανίζει τη περίφημη ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία. Που είναι σήμερα η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία; Γιατί δεν έχει ακόμη υπογραφεί όταν η ίδια η σημερινή ελληνική κυβέρνηση το διαφήμιζε;<br /><br />Με πολιτική απόφαση αποφασίζεται να προμηθευτεί η ΠΑ τα μαχητικά Rafale. Θα πουν πολλοί «μα τα Rafale δεν ήταν πολιτική απόφαση»;<br /><br />Η απάντηση είναι προφανώς και ήταν με τη διαφορά πως τα Rafale είναι ένα οπλικό σύστημα που καλύπτει τις ελληνικές επιχειρησιακές απαιτήσεις της ΠΑ. Είναι ένα μαχητικό ολοκληρωμένο, αξιόπιστο, το οποίο έχει αποδείξει τη μαχητική του αξία στις σύγχρονες αεροπορικές επιχειρήσεις. Και κυρίως με όπλα που κάνουν τη διαφορά.<br /><br />Πως όμως φτάσαμε στην απόφαση του τελευταίου ΑΝΣ;<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες από τον Μάιο, οι Αμερικανοί προσπαθούσαν εναγωνίως να μεταπείσουν το ΠΝ υπέρ των MMSC που το ίδιο το Ναυτικό τους έχει αναφέρει ενδελεχώς τα προβλήματά τους. Οι επισκέψεις του Αμερικανού Ακολούθου Άμυνας και της βοηθού του, ήταν συνεχείς στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.<br /><br />Έπρεπε να μεταπειστούν οι ανώτεροι αξιωματικοί του ΠΝ που έγειραν αμφιβολίες και ήταν κατά των MMSC.<br /><br />Πως γίνεται η απόφαση του ΑΝΣ υπέρ των Belharra να αλλάζει σε LoR για τις MMSC; Μα προφανώς με πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις ώστε να καμφθούν οι όποιες ενστάσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως το ΑΝΣ στη τελευταία σύσκεψη σημειώνει αυτολεξεί: «ζητάμε πλοία με ικανότητα αεράμυνας περιοχής».</div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfG_-MeRd9Y96783vEeTsydB2pY0K9F9m98t8DMPTUSqK6BpdbLrfh-5GtuzaFkgIeyriS-4W2ONvbnecvawmOQLGVak2rvxgFcBNQUTUccsFs6CzChMVu6dXAGstB-FnbuXHEjntFv9o/s600/rafal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="342" data-original-width="600" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfG_-MeRd9Y96783vEeTsydB2pY0K9F9m98t8DMPTUSqK6BpdbLrfh-5GtuzaFkgIeyriS-4W2ONvbnecvawmOQLGVak2rvxgFcBNQUTUccsFs6CzChMVu6dXAGstB-FnbuXHEjntFv9o/w640-h364/rafal.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Φυσικά οι ευθύνες δεν βαραίνουν τους Αμερικανούς αλλά την ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Η κυβέρνηση είναι προφανές ότι έχει αποφασίσει να μοιράσει την εξοπλιστική πίτα. Αυτή όμως η εξοπλιστική πίτα πρέπει να μοιραστεί ώστε αφενός να καλύπτει πολιτικά γραμμάτια και αφετέρου να ικανοποιεί πάγιες επιχειρησιακές απαιτήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων.Τα Rafale πράγματι συνιστούν μια πολιτική επιλογή. Καλύπτουν όμως τις πάγιες επιχειρησιακές ανάγκες της ΠΑ με ένα σύγχρονο και αξιόπιστο μαχητικό 4,5 γενιάς.<br /><br />Η Ελλάδα έχει προσφέρει στις ΗΠΑ και στη Lockheed Martin τα τελευταία χρόνια πάρα πολλά όπως η διευρυμένη αμυντική συμφωνία και τα προγράμματα P-3B Orion, F-16V και MH-60R. Τρια στα τρια προγράμματα στις ΗΠΑ και τη Lockheed Martin.<br /><br />Και τώρα οι MMSC;<br /><br />Τι ανταλλάγματα πήρε η Ελλάδα;<br /><br />Μήπως υπάρχει εθνικός προμηθευτής;<br /><br />Οι ευθύνες φυσικά δεν είναι των Αμερικανών. Είναι του διαχρονικού και διακομματικού πολιτικού προσωπικού της χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται σοβαρά. Όπως δεν διαπραγματεύτηκε σοβαρά ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς. Και σε αυτό δεν φταίνε καθόλου οι Αμερικανοί. Η ελληνική κυβέρνηση φέρει στο ακέραιο την ευθύνη.<br /><br />Εαν η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να δώσει προγράμματα στους Αμερικανούς υπήρχε πλειάδα επιλογών με κυριότερη το F-35, όπλα για τα F-16V, MLRS, Apache, Blackhawk ή άλλα.<br /><br />Γιατί λοιπόν επιλέγεται το πλέον ακατάλληλο πλοίο; Από τη μια μεριά είχαν βγάλει ακριβές τις γαλλικές Belharra και από την άλλη θεωρούνται φτηνές οι MMSC. Μήπως οι MMSC είναι φτηνές και δεν το ξέρουμε; Ακριβότερες είναι και με υποδεέστερες δυνατότητες (διαμόρφωση που προσφέρεται στο ΠΝ με βάση την επιλογή της Σαουδικής Αραβίας). Γιατί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν ζήτησε τέσσερις Belharra που το τίμημα θα ήταν 20% λιγότερο και με ναυπήγηση στην Ελλάδα δεδομένου πως θα ήταν τέσσερα πλοία και όχι δυο; Γιατί δεν γίνεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός;<br /><br />Υπενθυμίζεται, ότι η τιμή για δυο Belharra ήταν στα 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ με πλήρες πακέτο όπλων και τεχνικής υποστήριξης. Το είχαμε γράψει και το είχαμε αναλύσει. Υπήρχε και η λύση της Belharra γαλλικής διαμόρφωση φτηνότερη του παραπάνω κόστους.<br /><br />Στις 24 Αυγούστου γράφουμε αναλυτικώς (https://defencereview.gr/belharra-oi-galloi-epanilthan-me-nea-protasi/) τη νέα γαλλική πρόταση στο ΠΝ. Η τελευταία οικονομική προσφορά των Γάλλων σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντα περιλαμβάνουν πλοία γαλλικής διαμόρφωσης στη τιμή των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμα και έτσι είναι επιλογή ανώτερη των MMSC.<br /><br />Τα δύο πλοία διαμόρφωσης Γαλλικού Ναυτικού με 16 και όχι 32 βλήματα (δύο εκτοξευτές Α50 αντί των τριών Α50 και του ενός Α70 που αναφέρουν τα τελευταία δεδομένα) και χωρίς Close In Weapon System (CIWS). Υπάρχει βέβαια η πρόβλεψη και ο χώρος για την εγκατάσταση άλλων 16 κελιών καθώς και του RAM σε δεύτερο χρόνο. Αυτές είναι οι δύο βασικές διαφορές συγκριτικά με την προηγούμενη ελληνική διαμόρφωση των 32 βλημάτων (24 Aster 30 και 8 MdCN) καθώς και του RAM. Κάλλιστα βέβαια το ΠΝ μπορούσε να εγκαταστήσε το RAM στο πλοίο με μια μικρή αύξηση του κόστους.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3xBzt_v1Mrv2sbrs2dULahz5KgL9CrtsMR6bnpS44h2i0NNeg0Tl2_0JtIAOWqP4Xg1uae0gHq9JUNN1MK5_eR_mxqePLC2zqXqCE6Xo6ghVJSEo9PQUW-n3YNxIH0oBCPAJCKDDqwUA/s600/FREMM.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="600" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3xBzt_v1Mrv2sbrs2dULahz5KgL9CrtsMR6bnpS44h2i0NNeg0Tl2_0JtIAOWqP4Xg1uae0gHq9JUNN1MK5_eR_mxqePLC2zqXqCE6Xo6ghVJSEo9PQUW-n3YNxIH0oBCPAJCKDDqwUA/w640-h374/FREMM.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div><div>Που είναι η περιβόητη αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία που περιμένουμε από τη σύσκεψη της Κορσικής;</div><div><br />To κόστος για τα δύο πλοία σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες θα κυμανθεί στα 700 με 750 εκατομμύρια ευρώ (κόστος ναυπήγησης δίχως όπλα) ανά μονάδα ενώ το κόστος για τα όπλα θα είναι περί τα 200 εκατομμύρια ευρώ συν το κόστος 200 εκατομμύρια ευρώ για το αρχικό πακέτο τεχνικής υποστήριξης. Σύνολο τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ που γράψαμε στη προηγούμενη παράγραφο. Στον αντίποδα το κόστος των Belharra ελληνικής διαμόρφωση όπως ακριβώς τις ήθελε και τις θέλει το ΠΝ.<br /><br />Στις 21 Ιουλίου 2020 το DefenceReview.gr γράφει:<br />Σύμφωνα με τα τελευταία και πρόσφατα αποκλειστικά στοιχεία που έχει στη διάθεση του ο γράφων:<br /><br />Κόστος ναυπήγησης πλοίων: 1,670 δις ευρώ με 32 θέσεις εκτόξευσης βλημάτων<br /><br />FOS για τρία χρόνια: 250 εκατομμύρια ευρώ<br /><br />Οπλικά συστήματα: 500 εκατομμύρια ευρώ <br /><br />Εκπαίδευση, Υποδομές: 60 εκατομμύρια ευρώ<br /><br />Έρευνα & Ανάπτυξη: 200 εκατομμύρια ευρώ<br /><br />Εγκατάσταση RAM: 90 εκατομμύρια ευρώ<br /><br />Παρακολούθηση προγράμματος: 60 εκατομμύρια ευρώ<br /><br />Συνολικό κόστος: 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ για δύο φρεγάτες ελληνικής διαμόρφωσης όπως ακριβώς τις θέλει το ΠΝ.<br /><br />Φυσικά ποτέ δεν ζητήθηκε προσφορά για τέσσερις Belharra ελληνικής διαμόρφωσης όπου θα υπήρχε κατακόρυφη μείωση του κόστους και οικονομιές κλίμακας. Εκεί που απαιτούνταν σκληρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση ήταν ώστε να μειωθούν τα γαλλικά κόστη έρευνας και ανάπτυξης και παρακολούθησης του προγράμματος που είναι 260 εκατομμύρια ευρώ! Κάτι τέτοιο δεν έγινε με ευθύνες του ΥΠΕΘΑ.<br /><br />Τα κόστη των MMSC<br /><br />Παρά τα προβλήματα, το LCS γνώρισε την πρώτη του εμπορική επιτυχία στη Σαουδική Αραβία, η οποία αποφάσισε την προμήθεια τεσσάρων (4) MMSC (Multi-Mission Surface Combatant), ενός πλοίου βασισμένο στα πλοία «Freedom». Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αμερικανικού τύπου το κόστος του προγράμματος θα ανέλθει στα $ 6 δισεκατομμύρια ή 5,39 δις ευρώ (πλοία, όπλα, υποστήριξη, εκπαίδευση). Κάθε πλοίο κόστισε € 1,34 δις μαζί με όπλα και πρόγραμμα υποστήριξης. Η Αμερικανική P&A (Price and Availability) του Νοεμβρίου 2019 η οποία εστάλει στο ΠΝ έχει την τιμή των 4,4 δις δολαρίων για τέσσερα πλοία τύπου MMSC ή αλλιώς 3,971 δις ευρώ για τέσσερα πλοία. Σε αυτό το ποσό πράγματι συμπεριλαμβάνονται όπλα και FOS. Μένει να δούμε την απάντηση στην ελληνική LoR ώστε να έχουμε ακριβή εικόνα των τιμών.<br /><br />Η διαμόρφωση είναι γνωστή. Βασίζεται στις MMSC της Σαουδικής Αραβίας και για να το πούμε απλά και κατανοητά θέμα σύγκρισης μεταξύ MMSC και Belharra προφανώς δεν τίθεται. Ακόμη και η γαλλικής διαμόρφωση είναι ανώτερη και οικονομικότερη των MMSC. Μην τρέφετε αυταπάτες και ψευδεσθαίσεις πως η σχεδίαση των MMSC μπορεί να δεχθεί εύκολα τεχνικές παρεμβάσεις δίχως κατακόρυφη αύξηση του ήδη μεγάλου κόστους.<br /><br />Αδιαμφίσβητητα, η καλύτερη λύση θα ήταν ο δημόσιος διεθνής διαγωνισμός με πρόβλεψη για εγχώρια συμμετοχή της αμυντικής μας βιομηχανίας σε ποσοστό άνω του 20% και αξιόλογες ενδιάμεσες λύσεις.<br /><br />Πως συνδέεται το FFG(X) με την επιλογή των MMSC;<br /><br />Οι Αμερικανοί άριστοι γνώστες των πωλήσεων και του μάρκετιγνκ επιλέγουν να συνδέσουν την Ελλάδα με τα FFG(X) με μια μικρή ελληνική βιομηχανική συμμετοχή. Και γιατί λοιπόν το ΠΝ δεν στρέφεται ευθύς εξ αρχής εκεί;Διότι το πλοίο αυτό θα καθυστερήσει αρκετά (ορίζοντας παράδοσης το 2026) και η τιμή του αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αλμυρή.<br /><br />Σίγουρα όμως καλύπτει τις ανάγκες του ΠΝ. Όμως τα FFG(X) είναι όνερο για το ΠΝ. Τουλάχιστον προς το παρόν. Στη τελική αν το ΠΝ καίγεται για τα FFG(X) υπάρχουν λύσεις δοκιμασμένες και αξιόλογες: γαλλικές και ιταλικές FREMM. Πάμε στην λεγόμενη ενδιάμεση λύση.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitWenEZQrL5ZGb6OFCAwfXj7LIsWt0ohyphenhyphenoZjE5frlWvgmy3FsXIoJ6qD7M8hc3fqhxpfut43p9-2tQZ-pH2Q_Jo29G7WY41U8clXAmWcUBXS3RqHP0BoLVxblibybJfvvFvsb7jwV23zQ/s600/blob.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="342" data-original-width="600" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitWenEZQrL5ZGb6OFCAwfXj7LIsWt0ohyphenhyphenoZjE5frlWvgmy3FsXIoJ6qD7M8hc3fqhxpfut43p9-2tQZ-pH2Q_Jo29G7WY41U8clXAmWcUBXS3RqHP0BoLVxblibybJfvvFvsb7jwV23zQ/w640-h364/blob.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Τι ανταλλάγματα πήρε η χώρα μας για τις αμερικανικές διευκολύνσεις και τη διευρυμένη αμερικανική αμυντική συμφωνία;</div><div><br />Σοβαρή ενδιάμεση λύση προφανώς και δεν εξασφαλίζεται. Τα Arleigh Burke και τα Ticonderoga είναι στα αζήτητα και το ΓΕΝ το γνωρίζει από πρώτο χέρι. Η όποια ενδιάμεση λύση ακούει στο όνομα LCS. Ουσιώδη ενδιάμεση λύση θα έπρεπε να είχε διαπραγματεύτει η κυβέρνηση από τη περίοδο υπογραφής της περιβόητης αμυντικής συμφωνίας. Τώρα είναι αργά. Θα κλείσουμε με το εξής ζητούμενο.<br /><br />Ελπίζουμε να μην αποδειχθει πως η χώρα θέλει να είναι μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και η ελληνική πολιτική ελίτ να επιζητά τρόπους ώστε να της διασφαλίζει άλλοθι απέναντι σε μια δυνατότητα στρατιωτικής αντίδρασης προς τη Τουρκία εάν αυτό απαιτηθεί στο εγγύς μέλλον υλοποιώντας τις λάθος εξοπλιστικές επιλογές που μειώνουν την αμυντική ισχύ. Μήπως κάποιοι δεν θέλουν η Ελλάδα να αποκτήσει οπλικά συστήματα που κάνουν τη διαφορά;<br /><br />Είμαστε εν αναμονή για περισσότερα στοιχεία στην ελληνική LoR.<br /><br />Η ηγεσία του ΠΝ και των Ενόπλων Δυνάμεων οφείλει να σταθεί αντάξια των περιστάσεων. Το έχουμε ξανά γράψει: οι εξοπλισμοί διαμορφώνουν εξωτερική πολιτική. Διαφορετικά υπάρχει ο δρόμος της παραίτησης και όχι της υποταγής στις πολιτικές παρεμβάσεις και πιέσεις.<br /><br />H διαφορά βρίσκεται στα όπλα και μέσω αυτών διαμορφώνεται εξωτερική πολιτική</div><div><br /></div><div><a href="https://defencereview.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Πολεμικό Ναυτικό: Πολιτικές αποφάσεις καθορίζουν επιχειρησιακές απαιτήσεις; Ποιοι υπομονεύουν το μέλλον της ναυτικής μας ισχύος;

Γιάννης Νικήτας Οι εξελίξεις στο Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) είναι ραγδαίες. Όπως σημειώσαμε χθες το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ) έπειτα από το...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα ας είναι έτοιμη για μια άλλη Αμερική

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrHvnfRL1bLGNbSEKku_P66Pkprvhp3d1e0XppgBBiNF6DO_hyc8QienXrTbzLVlK3Ob4WSw5JTPArShziwPX2igEtLJXVPxJwlFOmkaq2psc_4pQmr4ojnfB7qHawBcXwZuIohrkcbkc/s640/6687451000.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrHvnfRL1bLGNbSEKku_P66Pkprvhp3d1e0XppgBBiNF6DO_hyc8QienXrTbzLVlK3Ob4WSw5JTPArShziwPX2igEtLJXVPxJwlFOmkaq2psc_4pQmr4ojnfB7qHawBcXwZuIohrkcbkc/w640-h428/6687451000.jpg" width="640" /></a><br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να πιστέψει ότι γνωρίζει τι να αναμένει είτε από μια δεύτερη θητεία Τραμπ είτε από μια κυβέρνηση Μπάιντεν. Η προσέγγιση και ο ρόλος της Αμερικής στον κόσμο θα είναι διαφορετικοί και η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί.<br /><br /><b>Ζεμενίδης Εντι*</b><br />Στις 4 Νοεμβρίου η Ελλάδα θα αφομοιώνει τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών και τι σημαίνουν. Οι διμερείς σχέσεις Αθήνας – Ουάσιγκτον βελτιώθηκαν σημαντικά στις δύο τελευταίες προεδρικές θητείες και υπάρχουν λόγοι να αναμένουμε ότι η βελτίωση θα συνεχιστεί ασχέτως του ποιος θα εκλεγεί.<br /><br />Η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να πιστέψει ότι γνωρίζει τι να αναμένει είτε από μια δεύτερη θητεία Τραμπ είτε από μια κυβέρνηση Μπάιντεν. Η προσέγγιση και ο ρόλος της Αμερικής στον κόσμο θα είναι διαφορετικοί και η Ελλάδα πρέπει να προετοιμαστεί.<br /><br />Σενάριο 1: Επανεκλογή Τραμπ<br /><br />Την τελευταία τετραετία, η μη προβλεψιμότητα του Τραμπ υπήρξε σημαντικό χαρακτηριστικό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όπως και η εχθρότητά του προς τη διεθνή τάξη. Αν επανεκλεγεί, θα διατηρήσει αυτά τα ανησυχητικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Μετά την απόσυρση του Τραμπ από τη Συνεργασία του Ειρηνικού, τις Συμφωνίες του Παρισιού για το Κλίμα και τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, ο κόσμος πρέπει να πάρει σοβαρά τις κουβέντες του για απόσυρση από το ΝΑΤΟ ή τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Η διεθνής τάξη θα ξεφτίσει κι άλλο και η αμερικανική πολιτική κινδυνεύει να γίνει πλήρως ανταλλακτική. Η περίεργη αλλά στενή σχέση του προέδρου Τραμπ με τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν θα παραμείνει ανησυχητική και η Ελλάδα θα είναι ιδιαιτέρως εξαρτημένη από τη συνεχιζόμενη επιρροή του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Τέλος, οι εντάσεις και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ – Κίνας θα ενισχυθούν, γεγονός το οποίο θα βάλει την Ελλάδα σε επισφαλή θέση όταν θα αναζητά ξένες επενδύσεις.<br /><br />Σενάριο 2: Νίκη Μπάιντεν<br /><br />Η προοπτική ενός προέδρου Μπάιντεν κάνει πολλούς να νομίζουν ότι θα μπορέσουν να δηλώσουν πως «η Αμερική επανήλθε». Αναμφίβολα ο Μπάιντεν θα επαναδεσμευθεί για τη διεθνή τάξη και θα προσπαθήσει να ανακτήσει τον ηγετικό ρόλο της Αμερικής στον κόσμο.<br /><br />Αλλά αυτός είναι ένας διαφορετικός κόσμος και μια διαφορετική Αμερική. Η πρώτη προτεραιότητα του Τζο Μπάιντεν είναι να επανορθώσει την κατεστραμμένη αμερικανική οικονομία. Το Σχέδιο Μάρσαλ του θα απευθύνεται στις ίδιες τις ΗΠΑ. Οποιος περιμένει ότι η αμερικανική κυβέρνηση θα απαντήσει ευθέως στην Πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ενας Δρόμος» της Κίνας θα περιμένει πολύ.<br /><br />Οσον αφορά τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, υπάρχει αντιπάθεια ανάμεσα στον Μπάιντεν και τον Ερντογάν. Ο σφοδρά επικριτικός τόνος της εκστρατείας του Μπάιντεν προς την Τουρκία την ενέτεινε.<br /><br />Αν εκλεγεί ο Μπάιντεν, θα μπει στο Οβάλ Γραφείο πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες ένας γνώστης της Ανατολικής Μεσογείου και των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Θα περιστοιχίζεται από συμβούλους – Τζέικ Σάλιβαν, Τόνι Μπλίνκεν, Μάικ Κάρπεντερ – που επίσης είναι γνώστες αυτών των ζητημάτων. Αν η Γερουσία περάσει στους Δημοκρατικούς, θα έχει πρόεδρο της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων τον γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ, κορυφαίο στοχαστή μιας νέας προσέγγισης στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Σε έναν μετά COVID κόσμο και με μια ρεβανσιστική Τουρκία που αποθρασύνεται, η Ελλάδα χρειάζεται προβλεψιμότητα και αξιοπιστία από την Ουάσιγκτον. Ο Τζο Μπάιντεν είναι πιθανότερο να τις παράσχει.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια ακούμε για τις «καλύτερες σχέσεις όλων των εποχών» μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας. Πρόκειται για καθαρή υπερβολή. Δεν έχουμε καν πλησιάσει τα χρόνια του Τρούμαν ούτε θα τα πλησιάσουμε στην ερχόμενη τετραετία.<br /><br />Είτε με νίκη Τραμπ είτε με νίκη Μπάιντεν, η Ελλάδα πρέπει να κάνει προτεραιότητα τη στρατηγική της αυτονομία και παράλληλα να επενδύσει στη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Μια Ελλάδα στο κέντρο της αυξανόμενης συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, με ηγετικό ρόλο στα Δυτικά Βαλκάνια και διπλωματικά ισχυρότερη εντός της ΕΕ θα είναι ένας όλο και πολυτιμότερος σύμμαχος των ΗΠΑ.<br /><br /><b><i>*Ο κ. Εντι Ζεμενίδης είναι εκτελεστικός διευθυντής στο Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC).</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Η Ελλάδα ας είναι έτοιμη για μια άλλη Αμερική

Η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό να πιστέψει ότι γνωρίζει τι να αναμένει είτε από μια δεύτερη θητεία Τραμπ είτε από μια κυβέρνηση...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τζιχάντ και ο Ερντογάν. Πως οι επιθέσεις σε Γαλλία και Αυστρία κλονίζουν τη σχέση Βερολίνου και Αγκυρας. Τι αλλάζει για την Ελλάδα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjST46zyDz6yvVoZWB9C_Zgrj5FEgfcJSu3ynTt1CvzGNBJmJV9gZrS-B0Crhrs746sRNGxiMaP0vpRvq0e2SzZ83vJpINkNpMlOohyPWpg6OhR-XbtWm2ufKuWeFmoS1hkaIlQwSGZi9E/s622/%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="622" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjST46zyDz6yvVoZWB9C_Zgrj5FEgfcJSu3ynTt1CvzGNBJmJV9gZrS-B0Crhrs746sRNGxiMaP0vpRvq0e2SzZ83vJpINkNpMlOohyPWpg6OhR-XbtWm2ufKuWeFmoS1hkaIlQwSGZi9E/w640-h360/%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>H ανάληψη της ευθύνης για το τρομοκρατικό χτύπημα στην Βιέννη από το Ισλαμικό Κράτος αλλάζει τα δεδομένα στην αμήχανη σχέση Ευρώπης-Τουρκίας. Η εμπρηστική, πολεμική ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ευρώπης στο όνομα του Ισλαμ, ακολουθείται πλέον από τις σκιές της τζιχάντ. Και το αποτύπωμα της κρίσης έχει σφραγιστεί από την αιματηρή βία του ισλαμικού ριζοσπαστισμού.<br /><br />Είτε ο Ερντογάν έχει άμεσους δεσμούς, είτε όχι, με τους τζιχαντιστές το αποτύπωμα αυτό δεν αλλάζει. Και φέρει πολιτικά και γεωπολιτικά χαρακτηριστικά που αναγκάζουν, εκ των πραγμάτων, την Ευρώπη και κυρίως την αμήχανη Γερμανία να ξαναδεί την προσέγγισή της – και την ανοχή της – προς την Αγκυρα.<br /><br />Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ότι οι δύο χώρες που πλήρωσαν τον βαρύ φόρο αίματος στην τρομοκρατία των φανατικών ισλαμιστών είναι η Γαλλία και η Αυστρία – οι ίδιες δύο χώρες που είχαν υιοθετήσει και την πιο σκληρή στάση απέναντι στην Τουρκία σε ό,τι αφορά την παραβατική της συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Το δεύτερο είναι ότι είτε ως ευθεία υποκίνηση, είτε όχι, η πολεμική ρητορική Ερντογάν συνδέεται ευθέως πλέον με τους πιο σκληρούς πυρήνες της τζιχάντ και της ριζοσπαστικής μουσουλμανικής αδελφότητας στην βόρεια Αφρική και την Ευρώπη.<br /><br />Το μήνυμα Αλ Σίσι στον Μητσοτάκη<br /><br />Ένα τρίτο στοιχείο είναι η προειδοποίηση που, κατά τις πληροφορίες, απηύθυνε ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι στον έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον κύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη για την σχέση της ισλαμικής τρομοκρατίας με το καθεστώς Ερντογάν.<br /><br />Λίγο μετά από εκείνη την προειδοποίηση, ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας είχε δηλώσει, ενώπιον του ρώσου ομολογου του Σεργκέι Λαβρόφ, ότι η Τουρκία έχει μετατραπεί σε “γραφείο ταξιδίων των τζιχαντιστών προς την Ευρώπη». Ηταν μια δήλωση με πολύ συγκεκριμένο μήνυμα, κι ακόμη πιο συγκεκριμένους αποδέκτες στον ευρωπαϊκό βορρά.<br /><br />Χθες, σε μια έτερη κίνηση με ειδική διπλωματική σημασία, ο Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ βρίσκονται περίπου 2.000 μισθοφόροι από την Μέση Ανατολή. Και παράλληλα, ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών φρόντισε να γνωστοποιήσει πως το συγκεκριμένο θέμα τέθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν στον Ταγίπ Ερντογάν στην τελευταία τους τηλεφωνική επικοινωνία.<div><br />Συναγερμός και από την Mossad<br /><br />Χθες επίσης η Jerusalem Post έγραψε πως το Τελ Αβίβ θεωρεί πως η Τουρκία ,μετά από τις αμερικανικές εκλογές , θα γίνει πιο επιθετική και θα ενθαρρύνει τη «ριζοσπαστικοποίηση» ακόμη και εναντίον του Ισραήλ.<br /><br />Εγραψε επίσης ότι ο επικεφαλής της Mossad πιστεύει ότι η Τουρκία αποτελεί απειλή ενδεχομένως μεγαλύτερη και από εκείνη του Ιράν. Και επικαλούμενη πρόσφατες δηλώσεις του Ερντογάν για την «απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ», έδειξε ως πιθανό σενάριο που απασχολεί τους ισραηλινούς επιτελείς την πριμοδότηση και υποκίνηση βίας από την Τουρκία στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη.<br /><br />Όλα αυτά είναι τα κομμάτια ενός δυνάμει εκρηκτικού μίγματος στο τόξο της ανατολικής Μεσογείου, της βόρειας Αφρικής και της Ευρώπης. Με σταθερό πυροκροτητή την Τουρκία του Ερντογάν.<br />Η Μέρκελ και το εμπάργκο όπλων<br /><br />Πρόκειται για μια πραγματικότητα που, όπως επισημαίνουν διπλωματικές αναλυτές, είναι αδύνατον πλέον να αγνοήσει η Γερμανία και η Μέρκελ. Κυρίως δε, σε ό,τι αφορά την πρόταση για επιβολή εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας – μια πρόταση που κατέθεσε ο έλληνας πρωθυπουργός και απορρίφθηκε στην τελευταία σύνοδο κορυφής, αλλά πλέον αποκτά άλλη δυναμική.<br /><br />Διότι, η Μέρκελ μπορεί να επιδεικνύει αλληλεγγύη με… εκπτώσεις προς την Αθήνα και την Λευκωσία, πολύ δύσκολα όμως μπορεί να κάνει το ίδιο με τον Μακρόν όταν το φανατικό Ισλάμ χτυπά στο έδαφος της Γαλλίας. Πόσο μάλλον όταν τα όπλα αυτών των χτυπημάτων μπορεί να προέρχονται από ευρωπαϊκές βιομηχανίες.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η τζιχάντ και ο Ερντογάν. Πως οι επιθέσεις σε Γαλλία και Αυστρία κλονίζουν τη σχέση Βερολίνου και Αγκυρας. Τι αλλάζει για την Ελλάδα

H ανάληψη της ευθύνης για το τρομοκρατικό χτύπημα στην Βιέννη από το Ισλαμικό Κράτος αλλάζει τα δεδομένα στην αμήχανη σχέση Ευρώπης-Τουρκίας...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα, εμπρηστική πρόκληση Ακάρ: «Να επενεξεταστούν 6 και 10 μίλια, χωρικά ύδατα και αφοπλισμός νησιών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSFru4dbAAuyLzQiRw5UffUerpAqDXt2Z7KuuYXijwPbf9Xc822tCuZ7MxKbiEXulbEuRJYUDHt9zVffwDzn3Ssc-8oE5_5LQ2IyGPTzyEAzhTpMVbQty2Yj-2pEkQJQAgJdXzo4GYk4w/s960/%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="960" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSFru4dbAAuyLzQiRw5UffUerpAqDXt2Z7KuuYXijwPbf9Xc822tCuZ7MxKbiEXulbEuRJYUDHt9zVffwDzn3Ssc-8oE5_5LQ2IyGPTzyEAzhTpMVbQty2Yj-2pEkQJQAgJdXzo4GYk4w/w640-h384/%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">    Μόνον τότε οι έλληνες θα ζουν ειρηνικά”</span></h3>Με ένα νέο κρεσέντο εμπρηστικών και προκλητικών δηλώσεων ο τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ πετά ξανά το γάντι στην Αθήνα και την Ευρώπη.<br /><br />Αναφερόμενος στις εξελίξεις στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι πρέπει να επανεξεταστούν όλα τα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων και της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών.<br /><br />“Να επανεξεταστούν χωρικά ύδατα και αφοπλισμός νησιών”<br /><br />«Έχουμε κάνει ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσουμε τα δικαιώματα, τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντά μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και στο μέλλον», δήλωσε σύμφωνα με το sigmalive ο Χουλουσί Ακάρ..<br /><br />«Εν προκειμένω», πρόσθεσε, «έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε μέχρι τώρα με μεγάλες θυσίες και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Περιμένουμε από την γείτονά μας την Ελλάδα να εγκαταλείψει μία ώρα αρχύτερα την κακομαθημένη συμπεριφορά και τους εγωισμούς και να συμμορφωθεί με ό,τι επιτάσσει το διεθνές δίκαιο, οι συμφωνίες, το δίκαιο της θάλασσας, η διεθνής πρακτική, οι διεθνείς αποφάσεις, το δίκαιο της θάλασσας, η δικαιοσύνη, η ανθρωπιά και η ηθική.<br /><br />Πρέπει όλα να επανεξεταστούν, συμπεριλαμβανομένου του αφοπλισμού των νησιών, τα 6 και 10 μίλια του εναέριου χώρου των νησιών και των χωρικών υδάτων».<br />“Ζητάμε κοινό διαμοιρασμό στις θαλάσσιες ζώνες”<br /><br />Ο Χουλουσί Ακάρ διαμήνυσε ότι η Ελλάδα θα βρει την ηρεμία και την ειρήνη μόνο αν καταλήξει σε λύση με την Τουρκία και ζήτησε διαμοιρασμό των κοιτασμάτων στην Μεσόγειο:<br /><br />«Στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών δικαιοδοσίας, δεν θα γίνει αυτό που θέλετε εσείς, ούτε αυτό που λέει ένα πανεπιστήμιο ή ορισμένοι θα γίνει… Δεν θα σας επιτρέψουμε να καταπατήσετε από εγωισμό ορισμένα δικαιώματα και νόμους.<br /><br />Μιλάμε μόνο για έναν κοινό διαμοιρασμό με βάση το διεθνές δίκαιο, την ισονομία, την δικαιοσύνη και την ηθική. Υπό αυτήν την έννοια, είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο και διαπραγματεύσεις, είμαστε υπέρ της πολιτικής λύσης και σεβόμαστε το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας.<br /><br />Αλλά όπως είπαμε… Με αίσθημα δικαίου και δικαιοσύνης, με αυτή την προϋπόθεση. Εάν όχι, οι γείτονές μας πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν θα καταφέρουν να φτάσουν πουθενά με την εγωιστική προσέγγιση που έχουν λέγοντας ‘όλα δικά μου’. Αν το αντιληφθείτε, τότε η λύση είναι πολύ εύκολη».<br />«Μόνον τότε οι γέιτονες θα ζήσουν ειρηνικά»<br /><br />“…Μετά την λύση”, πρόσθεσε ο τούρκος υπουργός Αμυνας, “οι γείτονές μας θα μπορούν να ζουν ήσυχα και ειρηνικά στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας. Διαφορετικά, όλοι πρέπει να μάθουν ότι δεν πρόκειται να χαρίσουμε τα δικαιώματά μας και το δίκιο μας.<br /><br />Ό,τι έπρεπε να κάνουμε, το έχουμε κάνει μέχρι τώρα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με το ίδιο πείσμα και την ίδια αποφασιστικότητα. Θέλουμε όλοι να γνωρίζουν ότι δεν θα δεχτούμε καμία λύση πέρα από αυτή», δήλωσε, ενώ στην συνέχεια υπονόησε ότι η Ελλάδα έχει «επιθετικές» βλέψεις κατά των τουρκικών πλοίων και αυτός είναι ο λόγος που προστατεύει τόσο πολύ τα ερευνητικά της σκάφη στη Μεσόγειο.<br /><br />«Όπως όλοι όσοι διαθέτουν μία κοινή λογική γνωρίζουν και έχουν αντιληφθεί, πρόκειται για εντελώς τεχνικές και επιστημονικές εργασίες, έρευνα γίνεται. Επειδή γίνονται σκέψεις για παρενοχλήσεις και παραβιάσεις, γι’ αυτό σπαταλούμε δυνάμεις, για να τα προστατεύσουμε και να τα συνοδεύσουμε. Γίνεται μία επιστημονική έρευνα. Κανονικά, αυτό το έργο πρέπει να πραγματοποιείται ήρεμα και να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρέμβαση, αλλά δυστυχώς υπάρχει».<div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Νέα, εμπρηστική πρόκληση Ακάρ: «Να επενεξεταστούν 6 και 10 μίλια, χωρικά ύδατα και αφοπλισμός νησιών

    Μόνον τότε οι έλληνες θα ζουν ειρηνικά” Με ένα νέο κρεσέντο εμπρηστικών και προκλητικών δηλώσεων ο τούρκος υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ...

Διαβάστε την συνέχεια

” Συνεκμετάλλευση 80-20 στο Αιγαίο,υπέρ της επιδιώκει η Τουρκία”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWAhu0DKInODc_yGjbiHmqUcOFWCqPSHBC4IK49yAcojXI3M2Fwmvukx5dTtuU0KoQ3RcBevlwBnSxJB1xrSK3g3OQqnQxsuqCMUIn0YBa5nsghjrr9XHcKsceokxBvc08LgS6nsUa-Lk/s696/stathakopoulos_kontra.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="394" data-original-width="696" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWAhu0DKInODc_yGjbiHmqUcOFWCqPSHBC4IK49yAcojXI3M2Fwmvukx5dTtuU0KoQ3RcBevlwBnSxJB1xrSK3g3OQqnQxsuqCMUIn0YBa5nsghjrr9XHcKsceokxBvc08LgS6nsUa-Lk/w640-h362/stathakopoulos_kontra.png" width="640" /></a></div><div><br /></div>Ο Δρ.Δημήτρης Σταθακόπουλος Τουρκολόγος καθηγητής Πάντειου σε εκπομπή για τις Αμερικάνικες Εκλογές 2020 του Kontra Channel αναφερόμενος για όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αιγαίο αποκάλυψε τα εξής:<br /><br /> Η Τουρκία για αιώνες δρα χωρίς να έχει συνέπειες<br /> Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να έχει την δική της ανεξάρτητη διπλωματία, να μην σύρεται πίσω από την ατζέντα της Τουρκίας, να μην κυνηγάει με αντίκρουση του τι κάνει η Τουρκία, αλλά να φτιάξει μια δικιά της ενεργή ατζέντα στην οποία θα αρχίσει η Τουρκία να κυνηγάει. Η Τουρκία επιδιώκει συμφωνία συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο 80-20 υπέρ της.<div><br /> Να γίνουμε όπως το Ισραήλ που είναι ένα κοντινό πρότυπο προς εμάς ως την έκταση και τον πληθυσμό όπου θα μας θέλουν όλοι για σύμμαχο και δεν θα παρακαλούμε εμείς για συμμαχίες<br /><br />Όπως είπε σκοπός της Τουρκίας είναι να γίνει εκείνη η περιφερειακή δύναμη στην περιοχή, η οποία θα εκπροσωπεί και θα μιλάει εκ μέρους τους στις μεγάλες Δυνάμεις, τις χώρες που θα είναι στην σφαίρα επιρροής της, Βαλκάνια, μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία και φυσικά εννοώντας και την Ελλάδα, με αντάλλαγμα την ασφάλεια που θα τους παρέχει και από το Ισλάμ με το οποίο έχει καλές σχέσεις.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

” Συνεκμετάλλευση 80-20 στο Αιγαίο,υπέρ της επιδιώκει η Τουρκία”!

Ο Δρ.Δημήτρης Σταθακόπουλος Τουρκολόγος καθηγητής Πάντειου σε εκπομπή για τις Αμερικάνικες Εκλογές 2020 του Kontra Channel αναφερόμενος για ...

Διαβάστε την συνέχεια

Σοκ από δυτικό ΜΜΕ: ''Έρχεται σύγκρουση μικρής κλίμακας στο Αιγαίο & μετά διαπραγματεύσεις!''

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx2-IoGMqpD-tL9wNedX3pF3hlb1OQmb4_s5ayxhh6Lc0gf5LIgsPYwhiA96ciA0Vb0CXwjINJLu4INJ1t17ya8vOfyoe02GCdZ1YhZAghEzKX53aGbOCFeohybWocnc1XlYTGbRTosgU/s1000/aigaio_oruc.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx2-IoGMqpD-tL9wNedX3pF3hlb1OQmb4_s5ayxhh6Lc0gf5LIgsPYwhiA96ciA0Vb0CXwjINJLu4INJ1t17ya8vOfyoe02GCdZ1YhZAghEzKX53aGbOCFeohybWocnc1XlYTGbRTosgU/w640-h384/aigaio_oruc.gif" width="640" /></a></div><div><br /></div><div><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br /><br />Ποιο είναι το πιθανό αληθινό σχέδιο Ερντογάν για Α.Μεσόγειο και Αιγαίο κατά της Ελλάδος<br /><br />Το πραγματικό σχέδιο της Άγκυρας αποκαλύπτει <a href="https://www.intellinews.com/will-turkey-and-greece-fight-a-war-over-east-mediterranean-gas-195356/"><b> ξένη ιστοσελίδα</b>,</a> με το σενάριο ενός πιθανού ελληνοτουρκικού επεισοδίου που θα έχει προεκτάσεις ώθησης σε μια “αναγκαστική διαπραγμάτευση” με την Αθήνα σε μια σειρά ζητημάτων. <br /><br />“Εάν το διεθνές δικαστήριο δεν είναι επιλογή, τότε οι φιλοδοξίες της Άγκυρας μπορούν να επιτευχθούν μόνο μετά από μια διαπραγματευτικού τύπου διευθέτηση, ή μια ειρηνευτική διάσκεψη εάν θέλετε, στην οποία όμως Αθήνα και Λευκωσία θα κάνουν παραχωρήσεις που θα είναι τόσο ορατές όσο και δυσάρεστες για Έλληνες και Eλληνο-Κύπριους”, αναφέρει το δημοσίευμα.<br /><br />Η Άγκυρα πιθανόν προετοιμάζει ήδη το έδαφος για αυτό το σενάριο, διεκδικώντας όχι μόνο την ΑΟΖ στα νοτιοανατολικά και ανατολικά της Κύπρου, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ στα δυτικά και νοτιοδυτικά της Κύπρου.<br /><br />“Χωρίς καμία νομική υπόσταση, αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μετά από κάποια τελική διαπραγμάτευση μετά όμως από κάποιας μορφής ρήξη σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.<br /><br />Οι ισχυρισμοί της Άγκυρας για ΑΟΖ στο Αιγαίο είναι ένα δεύτερο, ακόμα πιο επικίνδυνο σενάριο και ο αδύναμος κρίκος στην σειρά των τουρκικών σχεδίων για την Ελλάδα.<br /><br />Ένα οποιαδήποτε συνέδριο «ειρήνης» όμως, δεν μπορεί να προκύψει από το πουθενά. Για να έχουμε μια διάσκεψη ειρήνης πρέπει πρώτα να έχουμε μία σύγκρουση (αν όχι πραγματικό πόλεμο).<br /><br />Αυτός είναι το σενάριο, το οποίο προσπαθεί να επιτύχει η Άγκυρα τώρα. Πρέπει να αναμένουμε την Τουρκία να κλιμακώνει την ναυτική δράση της γύρω από την Κύπρο και στο Τρίγωνο του Καστελορίζου, τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση το επόμενο διάστημα. Αυτό συμβαίνει ήδη”, τονίζει το ίδιο.<br /><br />Υπάρχει ένα ισχυρό προηγούμενο για τη στρατηγική της Άγκυρας, που αφορά ένα κλώνο αυτής της μεθόδου που χρησιμοποίησε η Ισλανδία για να δημιουργήσει τη δική της ΑΟΖ το 1973, κατά την οποία μια χούφτα κορβετών νίκησε ολόκληρο το δανικό Βασιλικό Ναυτικό με την πυροδότηση μιας μόνο (μη θανατηφόρου) βολής, τονίζει το ίδιο.<br /><br />Μία από τις βασικές φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι να αποτρέψει οποιοδήποτε θέλει να ανακαλύψει νέα αποθέματα στις περιοχές που έχει μαρκάρει.<br /><br />Η κύρια επιδίωξη για την τουρκική πλευρά είναι να κερδίσει με έναν διακανονισμό όλα τα ενεργειακά αποθέματα στο τραπέζι, κάνοντας μόνο επίδειξη δύναμης.<br /><br />“Η εύλογη ανησυχία για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη είναι το όλο σκηνικό που βλέπουμε εδώ και μεγάλο διάστημα στην Α.Μεσόγειο, να μετατραπεί σε μια στρατιωτική σύγκρουση, είτε τυχαία είτε από σχεδιασμό.<br /><br />Στους υπολογισμούς των Τούρκων συμπεριλαμβάνονται βέβαια και τα ατυχήματα που δύνανται να συμβούν.<br /><br />Οι δύο χώρες όμως είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Η Συνθήκη για την Βόρειο Ατλαντική συμμαχία δεν αναφέρει πουθενά τι θα συμβεί αν ένα μέλος επιτεθεί σε άλλο, μια ακατανόητη ιδέα το 1949. Ωστόσο, αυτό που λέει ξεκάθαρα είναι ότι εάν κάποιο μέλος δεχθεί επίθεση από τρίτο μέρος (που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ) τα άλλα μέλη θα το υπερασπιστούν.<br /><br />Η Άγκυρα γνωρίζει απόλυτα ότι το να γίνει αυτή ο «επιτιθέμενος» μπορεί να στρέψει όλο το ΝΑΤΟ επάνω της. Αυτή η σκέψη πιθανότατα θα αποτρέψει την τουρκική πλευρά από τη χρήση στρατιωτικής δύναμης, συνεχίζει το ίδιο.<br /><br />Η Γαλλία είναι ήδη παρούσα στην περιοχή για την υποστήριξη της Ελλάδας.<br /><br />Η Άγκυρα όπως και να έχει, θα πρέπει να υλοποιήσει έναν λεπτό χειρισμό ώστε να δημιουργήσει οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα για να προκαλέσει ένα συνέδριο «ειρήνης» με την Ελλάδα.<br /><br />Είναι πολύ αμφίβολο επίσης, ότι και η Γαλλία ή οποιοδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ που θα της ζητηθεί βοήθεια, να είναι πρόθυμη να δεχθεί τον κίνδυνο οποιωνδήποτε απωλειών στο Τρίγωνο του Καστελορίζου ή την Κύπρο σε πιθανό σενάριο σύγκρουσης με την Ελλάδα, οπότε πρέπει να αναμένουμε ότι τα γαλλικά πλοία θα παραμείνουν εκτός των όποιων γεγονότων.<br /><br />Γι 'αυτό και η Επιτροπή στην ΕΕ μιλά για κυρώσεις. Δεν είναι σαφές ποιες κυρώσεις όμως μπορεί να επιβάλει ένωση στην Τουρκία το επόμενο έτος. Όποια και αν είναι αυτά όμως, δεν θα είναι σημαντικά, αλλιώς η Τουρκία θα αρχίσει να στέλνει χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες στην Ελλάδα ως απάντηση.<br /><br />Η απελευθέρωση ακόμη και 10.000 ατόμων ανά μήνα θα ασκούσε έντονη πίεση στην ΕΕ αλλά και την Ελλάδα.<br /><br />"Όποιες κι αν είναι οι κυρώσεις που θα ...επιβληθούν, η Άγκυρα θα συνεχίσει να ασκεί μια ουσιαστική μια πίεση γύρω από την Κύπρο και το Καστελόριζο και θα συνεχίσει να εμποδίζει την ανακάλυψη υδρογονανθράκων, καθώς και την παραγωγή και μεταφορά αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, έως ότου τα δύο μέρη αποφασίσουν ότι μια συμφωνία θα είναι λιγότερο οδυνηρή από μια στρατιωτική διαμάχη", καταλήγει το άρθρο μεταξύ άλλων.<br /><br />Επειδή όλα αυτά τα σενάρια είναι σε γνώση της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, υπάρχει και το σχετικό "αντίδοτο" από μεριάς μας δια πάσαν τουρκική ...ασθένεια, όπως έδειξε και όλο το προηγούμενο διάστημα με την δράση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και αυτό περιπλέκει ακόμα πιο πολύ τα τουρκικά σχέδια που δεν βγαίνουν πλέον.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Σοκ από δυτικό ΜΜΕ: ''Έρχεται σύγκρουση μικρής κλίμακας στο Αιγαίο & μετά διαπραγματεύσεις!''

Γιώργος Μοτσάκος Ποιο είναι το πιθανό αληθινό σχέδιο Ερντογάν για Α.Μεσόγειο και Αιγαίο κατά της Ελλάδος Το πραγματικό σχέδιο της Άγκυρας απ...

Διαβάστε την συνέχεια

Aλλαγή δεδομένων: Μυστικές συναντήσεις Τούρκων με την ομάδα Μπάιντεν

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUCwOiRazxySulfGoFhipFbtJujztcwbl3JZydQVu90Bu6kJBTJIQS7pjRpW6IkPIPtx-MZxWa_AB4blGa4TtjUmUx8Yz3CQn6gqrRvmvbCy38FgNHOptYwgxKAX-KTHkE6bxBKBjgAaA/s1000/biden_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUCwOiRazxySulfGoFhipFbtJujztcwbl3JZydQVu90Bu6kJBTJIQS7pjRpW6IkPIPtx-MZxWa_AB4blGa4TtjUmUx8Yz3CQn6gqrRvmvbCy38FgNHOptYwgxKAX-KTHkE6bxBKBjgAaA/w640-h384/biden_0.jpg" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τραμπ και Μπάινταν ''σέρνονται'' πίσω από τον ''σουλτάνο''</span></h3><b>Ανδρέας Μουντζουρούλιας</b><br />Είναι γνωστό ότι η Άγκυρα και προσωπικά ο Ερντογάν "καίγονται"στην κυριολεξία για την πιθανότητα επιβολής αυστηρών κυρώσεων που ενδέχεται να δεχθούν μετά την δοκιμή των ρωσικών πυραύλων S-400, αλλά και της “βρώμικης” νεο-Οθωμανικής πολιτικής τους που έφτασε μέχρι τον Καύκασο.<br /><br /><br />Σύμφωνα με γνωστή τουρκική εφημερίδα, οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι η Άγκυρα είναι έτοιμη να κάνει μια νέα “κυβίστηση” όταν αυτό κρίθεί απαραίτητο.<br /><br />“Ως αποτέλεσμα της παράλληλης διπλωματίας που υλοποιήθηκε στον άξονα Άγκυρα-Ουάσιγκτον τις τελευταίες εβδομάδες, ο Ερντογάν, φέρεται να διασφάλισε κάποιες υποσχέσεις από τον Μπάιντεν, σε περίπτωση που αυτός κερδίσει τελικά τις εκλογές.”. <br /><br />Το τουρκικό δημοσίευμα επικαλείται πηγές που βρίσκονται κοντά στον Τσαβούσογλου.<br />Η προετοιμασία της Άγκυρας για μια πιθανή κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:<br /><br />Α. Η Τουρκία και ο Ερντογάν θα ωφεληθούν βραχυπρόθεσμα εάν κερδίσει ο Τραμπ. Ωστόσο, η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη μακροπρόθεσμα. Ένας λόγος για αυτήν την αξιολόγηση είναι ότι εάν κερδίσει ο νυν Αμερικανός πρόεδρος, το πολιτικό και οικονομικό χάος σε όλο τον κόσμο θα αυξηθεί.<br /><br />Η Τουρκία, εκτός από τα προβλήματά της, που είναι η τραγική πολιτική και οικονομική κατάσταση, μπορεί να μην είναι έτοιμη για αυτό το σοκ.<br /><br />Β. Ο Μπάιντεν θα ωφελούσε την Τουρκία αν κέρδιζε, μακροπρόθεσμα όμως. Ο πιο σημαντικός παράγοντας σε αυτό το σενάριο είναι ότι ο Μπάιντεν είναι πιο «λογικός και προβλέψιμος» στην συμπεριφορά του σε σχέση με τον Τραμπ. Με λίγα λόγια, η Τουρκία μακροπρόθεσμα με πρόεδρο στις ΗΠΑ τον Μπάιντεν θα είχε «λιγότερο επιβλαβείς» δράσεις από τις ΗΠΑ. Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι για "λιγότερη ζημιά" από τον νυν επικεφαλής των Δημοκρατικών από ότι από τον μη προβλέψιμο Τραμπ.<br /><br />Είναι κατανοητό ότι οι παράλληλες εντατικές προσπάθειες διπλωματίας μεταξύ της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον τους τελευταίους μήνες, των οποίων οι λεπτομέρειες δεν είναι ακόμη σαφώς ορατές, έπαιξαν επίσης ρόλο σε αυτήν την αξιολόγηση.<br /><br />Τα πιο σοβαρά ζητήματα μεταξύ των δύο πλευρών αφορούν τους πυραύλους S-400. Το γεγονός ότι το οπλικό σύστημα της Ρωσίας,έχει επηρεάσει ακόμη και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Πενταγώνου.<br /><br />"Από την άλλη πλευρά, ο Μπάιντεν ως αντιπρόεδρος για τέσσερα χρόνια θα επιστρέψει στον Λευκό Οίκο για να βρει μια Τουρκία που γνωρίζει όντως από παλιά.<br /><br />Ο κίνδυνος για τον Ερντογάν και την Τουρκία, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Συρία, καθώς και σε Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν και Ανατολική Μεσόγειο και εκεί θα εστιάσει ο ίδιος.<br /><br />Ο Μπάιντεν δεν πρόκειται, κατά τους Τούρκους πάντα, να αναλάβει καμία πρωτοβουλία που θα "έσπρωχνε" την Τουρκία στην 'αγκαλιά" του άξονα Ρωσίας-Κίνας, ούτε φυσικά του Ιράν.<br /><br />Το πρώτο πράγμα που θα έρθει στο μυαλό, είναι ότι ο Μπάιντεν θα πιέσει τον Ερντογάν για την υπόθεση Halkbank. Το πιο σημαντικό ζήτημα μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας θα είναι η βελτίωση της ποιότητας του δικαίου και της δημοκρατίας στην Τουρκία.<br /><br />Το πρόβλημα εδώ είναι η ποιότητα του νόμου και της δημοκρατίας στην Τουρκία, και ο Ερντογάν είναι έτοιμος να κάνει ότι απαιτείται για αυτό.<br /><br />Συνοπτικά, ο Ερντογάν δίνει επίσης το μήνυμα ότι είναι έτοιμος για την πιθανότητα εκλογής του Μπάιντεν”, καταλήγει ο Murat Yetkin, εκδότης της τουρκικής εφημερίδας.<br /><br />Με λίγα λόγια ενώ η Ελλάδα έκανε αυτόν τον μεγάλο διπλωματικό αγώνα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, η τουρκική διπλωματία με όλα τα μέσα ήρθε σε συνεννόηση και με την πλευρά Μπάιντεν, καλύπτοντας κάθε ενδεχόμενο.<br /><br />Αν εκλεγεί ο Τραμπ δεν θα αλλάξει κάτι στην Άγκυρα και η συνεργασία θα συνεχιστεί κανονικά, αν κερδίσει ο Μπάιντεν η Άγκυρα έχει λάβει διαβεβαιώσεις.<br /><br />Όλα αυτά μας δείχνουν ότι το γεωπολιτικό τοπίο στην περιοχή μας θα επιδεινωθεί επικίνδυνα για αυτό και η χώρα μας οφείλει να προετοιμασθεί για όλα τα ενδεχόμενα στην πραγματικότητα βασιζόμενη στις δυνάμεις της και μόνο σε αυτές. <div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Aλλαγή δεδομένων: Μυστικές συναντήσεις Τούρκων με την ομάδα Μπάιντεν

Τραμπ και Μπάινταν ''σέρνονται'' πίσω από τον ''σουλτάνο'' Ανδρέας Μουντζουρούλιας Είναι γνωστό ότι η Άγκυρα...

Διαβάστε την συνέχεια

Από τον "αντισυστημικό" Τραμπ του 2016 στον τοξικό Τραμπ του 2020

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLc1svTvsP1dhk62iobpywXORXjdBFLdq_WgWXb3wSGMEJ25T0nfvEKQ1gUnfDS08YZ3SJjxqjdiM0bcF_TbpIo5d8SRUY0fmji_tRwweewUTeA0NeTBuIaUPJVebjRflrteOOF_LQ7A/s758/tramp.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLc1svTvsP1dhk62iobpywXORXjdBFLdq_WgWXb3wSGMEJ25T0nfvEKQ1gUnfDS08YZ3SJjxqjdiM0bcF_TbpIo5d8SRUY0fmji_tRwweewUTeA0NeTBuIaUPJVebjRflrteOOF_LQ7A/w640-h338/tramp.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><b>Λυγερός Σταύρος</b></div>Η αποτυχία των δημοσκόπων να προβλέψουν την εκλογή Τραμπ το 2016, τους έχει κάνει τώρα λίγο προσεκτικότερους. Η αποτυχία τους εκείνη ήταν βαθύτατα πολιτική και την είχαμε δει πριν και στο ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 και στο βρετανικό για το Brexit. Κι αυτό, επειδή η "αντισυστημική" ψήφος συνήθως ακολουθεί υπόγειες διαδρομές.<br /><br />Ειδικά όταν προέρχεται από μικρομεσαίους νοικοκυραίους με συντηρητική ιδεολογία που δεν είχαν συνηθίσει να κάνουν πολιτικό θόρυβο. Πριν 20 χρόνια θα ήταν αδιανόητο ένας τύπος όπως ο Τραμπ να έπαιρνε το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών και πολύ περισσότερο να εκλεγόταν πρόεδρος, όπως συνέβη το 2016. Μικρομεσαία στρώματα και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη –σε κάθε χώρα με διαφορετικό τρόπο– στρέφουν την πλάτη στις παραδοσιακά κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις.<br /><br />Κύρια αιτία είναι ότι ανατρέπονται οι σταθερές του βίου τους σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του Δυτικού Κόσμου. Οι αλλαγές στον πολιτικό χάρτη είναι προϊόν των τεκτονικών αλλαγών που συνεχίζει να προκαλεί η οικονομική κρίση, αυθεντικό προϊόν της απληστίας της ολιγαρχίας του χρήματος. Η ανισοκατανομή του πλούτου έχει προσλάβει τρομακτικές διαστάσεις και στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την New York Times, στη δεκαετία του 1990 το 1% των Αμερικανών προσποριζόταν το 45% της αύξησης του ΑΕΠ. Στη οκταετία του Μπους (2000-08) το 45% έγινε 65% και στην οκταετία του Ομπάμα εκτοξεύθηκε στο 93%!<br /><br />Ένα μεγάλο τμήμα του αμερικανικού πληθυσμού δυσκολεύεται να επιβιώσει αξιοπρεπώς. Δεν πρόκειται μόνο για τις μειονότητες και τους παραδοσιακά περιθωριοποιημένους. Η παγκοσμιοποίηση πετάει από το “τρένο” μικρομεσαίους λευκούς νοικοκυραίους, ειδικά την παραδοσιακή λευκή εργατική τάξη που έχει πληγεί καίρια από την αποβιομηχάνιση.<br />Το "τρένο" της παγκοσμιοποίησης<br /><br />Η εκλογή Τραμπ ήταν προϊόν αυτής ακριβώς της κατάστασης. Ο εκλογικός χάρτης του 2016 δείχνει ότι η Χίλαρι είχε ψηφισθεί κατά κανόνα από την ανώτερη τάξη και τα μεσαία στρώματα που έχουν ενσωματωθεί στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Επίσης, από τις μειονότητες (μαύροι, ισπανόφωνοι, μουσουλμάνοι κ.α.) που φοβήθηκαν από την αντιμεταναστευτική και συντηρητική ρητορική του Τραμπ. Και οι δύο αυτές κατηγορίες ζουν περισσότερο στην ανατολική και στη δυτική ακτή, οι οποίες και κατά κανόνα είχαν το 2016 βαφτεί γαλάζιες (Δημοκρατικοί). Αντιθέτως, οι ενδιάμεσες Πολιτείες είχαν βαφτεί κόκκινες (Ρεπουμπλικάνοι).<br /><br />Όταν ο Τραμπ αναρωτιόταν γιατί το iphone να φτιάχνεται στην Κίνα και όχι στις ΗΠΑ, άγγιζε ευαίσθητες χορδές δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών που άμεσα ή έμμεσα έχουν πληγεί από την αποβιομηχάνιση. Ήταν προεκλογικό “πυρηνικό” όπλο η υπόσχεσή του ότι θα επιβάλλει δασμούς στα εισαγόμενα για να υποχρεώσει σε επαναπατρισμό τις αμερικανικές επιχειρήσεις, που έχουν μεταφέρει τα εργοστάσιά τους σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους και ανύπαρκτων εργασιακών δικαιωμάτων.<br /><br />Προς την ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η ρητορική του για λήψη δραστικών μέτρων εναντίον του μεταναστευτικού ρεύματος. Η μαζική είσοδος μεταναστών παροξύνει το ένστικτο αυτοσυντήρησης κοινωνιών που νοιώθουν ότι απειλούνται με φτωχοποίηση. Γι’ αυτά τα τμήματα του πληθυσμού, ο ανταγωνισμός από τη φθηνή εργασία των μεταναστών βιώνεται ως πρόσθετη απειλή. Γι’ αυτό και στις ΗΠΑ επικρατεί ένα αίσθημα νοσταλγίας για τις παλιές καλές ημέρες.<div><br />Με ιδεολογία Νέας Δεξιάς ο Τραμπ<br /><br />Οι επαγγελίες του υποψήφιου Τραμπ και (λιγότερο) οι πολιτικές του προέδρου Τραμπ κινούνται στο ιδεολογικό πλαίσιο της λεγόμενης Νέας Δεξιάς, παραλλαγές της οποίας εμφανίσθηκαν και στην Ευρώπη. Η Νέα Δεξιά είναι εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Δεν είναι τυχαίο ότι σύσσωμο σχεδόν το διεθνοποιημένο μεγάλο κεφάλαιο, τα κατεστημένα Μίντια και όλα τα παρακλάδια του αμερικανικού και διεθνούς κατεστημένου είχαν στηρίξει με πάθος τη Χίλαρι και τώρα τον Μπάιντεν, παρότι ο Τραμπ ήταν γενναιόδωρος με τους πλούσιους.<br /><br />Υπενθυμίζουμε ότι το 2016 είχαν επιχειρήσει με κάθε τρόπο να τον γελοιοποιήσουν και να τον αποδομήσουν ηθικά όχι πάντα αβάσιμα. Το 2020 είχε και ο ίδιος με τα καμώματά του βοηθήσει τους αντιπάλους του. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι το 2016 ακόμα και η ηγεσία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος όχι μόνο προσπάθησε να τον σαμποτάρει στην κούρσα για το χρίσμα, αλλά και όταν το κέρδισε αρκετά μέλη της είχαν ταχθεί υπέρ της Κλίντον!<br /><br />Στην προεκλογική περίοδο του 2016, ο Τραμπ είχε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο εκφράσει πολιτικά την απόγνωση και την οργή των μικρομεσαίων λευκών νοικοκυραίων. Είναι από τις ειρωνείες της Ιστορίας ότι ένας δισεκατομμυριούχος έφθασε να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ, καταγγέλλοντας την παγκοσμιοποίηση, την οποία η νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία θεωρεί φυσική εξέλιξη!</div><div><br />Η συντηρητική λευκή "βαθιά Αμερική"<br /><br />Όσο οι παγκοσμιοποιημένες άρχουσες ελίτ συνειδητοποιούν ότι χάνουν τον πολιτικό έλεγχο μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας τόσο σερβίρουν νέου τύπου “αριστοκρατικές” αντιλήψεις, με σκοπό να αμφισβητήσουν την ικανότητα του λαού να αποφασίζει για κρίσιμα ζητήματα. Το είδαμε στο Brexit, το ξαναείδαμε στην εκλογή Τραμπ το 2016. Στην πραγματικότητα, αμφισβητούν τον πυρήνα της αστικής δημοκρατίας, η οποία, στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, τείνει να μετατραπεί σε κέλυφος.<br /><br />Οτιδήποτε αμφισβητεί τις κυρίαρχες αντιλήψεις χαρακτηρίζεται λαϊκισμός, απαξιώνεται και εξοβελίζεται. Είναι τέτοια η περιφρόνηση που επιδεικνύουν προς το "πόπολο" και έχει γίνει τέτοια κατάχρηση στην πλύση εγκεφάλου, που έχει φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα. Όταν τα κατεστημένα Μίντια υποστηρίζουν με πάθος κάτι, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντανακλαστικά υιοθετεί την αντίθετη θέση. Το βλέπουμε ακόμα και στην περίπτωση της πανδημίας.<br /><br />Ο Τραμπ έπαιξε το χαρτί της αντι-παγκοσμιοποίησης και της ανάσχεσης της παράνομης μετανάστευσης, συνδέοντας και τα δύο με τη διάχυτη οικονομικοκοινωνική ανασφάλεια της “βαθιάς Αμερικής”. Στην πραγματικότητα, ως υποψήφιος, αλλά στη συνέχεια και ως πρόεδρος, είχε υπερβεί την παραδοσιακή διαχωριστική γραμμή Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικάνοι. Είχε αναδείξει έναν άλλο διαχωρισμό που αναδύεται από τα σπλάχνα της αμερικανικής κοινωνίας και παραπέμπει σε μία νέα κοινωνικοταξική πραγματικότητα.</div><div><br />Σκληρή πολεμική και τοξική συμπεριφορά<br /><br />Είχε κερδίσει τις εκλογές απευθυνόμενος με όρους Νέας Δεξιάς (μετάλλαξη της παραδοσιακής λαϊκής Δεξιάς) στη συντηρητική λευκή “βαθιά Αμερική”, στους Αμερικανούς που η παγκοσμιοποίηση πετάει έξω από το "τρένο". Αυτούς που η Κλίντον είχε τότε αποκαλέσει ωμά «θλιβερούς ανθρώπους». Σ’ αυτούς που οι Δημοκρατικοί δεν προσέφεραν καμία προοπτική, επειδή τους αντιμετώπιζαν σαν τα αναπόφευκτα θύματα της “προόδου”.<br /><br />Ως πρόεδρος, ο Τραμπ απευθύνθηκε και πάλι κυρίως σ' αυτούς. Είναι αληθές ότι αντιμετώπισε σκληρή πολλαπλή πολεμική από τους πολιτικούς εχθρούς του. Εξίσου αληθές, όμως, είναι ότι η συμπεριφορά του είναι ακραία τοξική και συνοδεύεται από πολιτική ανεπάρκεια. Στην πραγματικότητα, επένδυσε πολιτικά-εκλογικά στον διχασμό, όπως και οι αντίπαλοί του, οι οποίοι δεν έπαψαν να τον θεωρούν "εισβολέα" και "επιβήτορα" της εξουσίας.<br /><br />Το 2016 είχε εκλεγεί, επειδή είχε ιππεύσει το σωστό πολιτικό άλογο. Ως πρόεδρος, όμως, αποδείχθηκε ανίκανος να διαχειρισθεί εποικοδομητικά την εξουσία, παρότι μετά την εκλογή του ένα τμήμα του αμερικανικού κατεστημένου είχε σπεύσει να τον πλαισιώσει. Κατάφερε, όμως, να δώσει ώθηση στην αμερικανική οικονομία, γεγονός που πιθανότατα θα του εξασφάλιζε άνετη επανεκλογή.</div><div><br />Η πανδημία και ο πολιτικός αυτοχειριασμός του Τραμπ<br /><br />Ήρθε, όμως, ο κορωνοϊός όχι μόνο για να πλήξει βαρύτατα την αμερικανική οικονομία, αλλά και για να αναδείξει πλήρως τον τοξικό χαρακτήρα του. Ο τρόπος που χειρίσθηκε την πανδημία είναι παράδειγμα πολιτικού αυτοχειριασμού. Με αυτή την έννοια, είναι ο ίδιος ο Τραμπ που πρόσφερε το καλύτερο όπλο στους αντιπάλους του. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτό που απώθησε μία μεγάλη μερίδα των Αμερικανών "αγκαλιάστηκε" από μία άλλη εξίσου σημαντική μερίδα, επιβεβαιώνοντας το κλίμα διχασμού.<br /><br />Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής ο υποψήφιος για την προεδρία Τραμπ είχε παίξει ρητορικά με τον παραδοσιακό απομονωτισμό που έχει ακόμα απήχηση στη λαϊκή βάση ειδικά των Ρεπουμπλικάνων. Γι' αυτό και έκανε προσπάθειες απόσυρσης από κάποια μέτωπα, ενώ δεν έσυρε τις ΗΠΑ σε νέο πόλεμο. Στη "μεγάλη εικόνα" υποστήριζε ένα διαφορετικό δόγμα από το αντιρωσικό νεο-ψυχροπολεμικό πνεύμα που κυριαρχεί σ’ όλο σχεδόν το αμερικανικό κατεστημένο.<br /><br />Ως υποψήφιος, ο Τραμπ πήγαινε ανάποδα στο ρεύμα. Είχε ταχθεί υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων και της συνεργασίας με τη Ρωσία, αναγνωρίζοντας ότι έχει και αυτή θεμιτά συμφέροντα, με σκοπό να περικυκλώσει την Κίνα, τον κύριο οικονομικό και γεωπολιτικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Το βαθύ αμερικανικό κράτος, όμως, τον κατηγόρησε για ανοίκειες σχέσεις με τη Ρωσία και κατ' αυτόν τον τρόπο τον εμπόδισε να εφαρμόσει μία τέτοια πολιτική. Κατάφερε, όμως, να λάβει μέτρα για να στριμώξει στον εμπορικό τομέα την Κίνα και πολύ λιγότερο τη Γερμανία.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Από τον "αντισυστημικό" Τραμπ του 2016 στον τοξικό Τραμπ του 2020

Λυγερός Σταύρος Η αποτυχία των δημοσκόπων να προβλέψουν την εκλογή Τραμπ το 2016, τους έχει κάνει τώρα λίγο προσεκτικότερους. Η αποτυχία του...

Διαβάστε την συνέχεια

Financial Times: Αυτές οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν θα επιλύσουν τίποτα…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjthvRZ_K7Hv00mLE9XGK7NR8bsTBSqnmjJBXKTBqZrr3WosXISOl0VRCbtqQma1fJAnTsJSnV2iQEMSAz4tRMLYqoKnszt86Uhb6I6_xKkleyP8uh676qXwh5LACqe4heH6bQsdaLbZxw/s790/american-flag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjthvRZ_K7Hv00mLE9XGK7NR8bsTBSqnmjJBXKTBqZrr3WosXISOl0VRCbtqQma1fJAnTsJSnV2iQEMSAz4tRMLYqoKnszt86Uhb6I6_xKkleyP8uh676qXwh5LACqe4heH6bQsdaLbZxw/w640-h324/american-flag.jpg" width="640" /></a></div><div><br /></div>Ο στόχος των εκλογών είναι να επιλύουν διαφορές. Οποιος κι αν κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές όμως – κάτι που το πρωί της Τετάρτης δεν μπορούσε ακόμη να το προβλέψει κανείς – , θα κληρονομήσει μια χώρα που το μισό εκλογικό της σώμα αμφισβητεί τη νομιμότητά του. Όπως και το 2016, οι πολιτείες που φαίνεται ότι θα κρίνουν το αποτέλεσμα είναι η Πενσιλβάνια, το Μίσιγκαν και το Ουισκόνσιν. Ο άλλος αστάθμητος παράγων είναι η Τζόρτζια, για πρώτη φορά από το 1992. Ισως να χρειαστούν μέρες για να καταμετρηθούν όλες οι ψήφοι.<br /><br />Στο μεταξύ, οι Ρεπουμπλικανοί έχουν κάνει ήδη τουλάχιστον δύο προσφυγές αμφισβητώντας τη νομιμότητα των επιστολικών ψήφων στην Πενσιλβάνια. Δεδομένου ότι οι περισσότερες από αυτές τις ψήφους είναι Δημοκρατικές, το αποτέλεσμα των προσφυγών μπορεί να κρίνει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος. Ο απερχόμενος πρόεδρος έσπευσε να προαναγγείλει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο. Το σκηνικό μοιάζει με εκείνο του 2000, όταν η διαμάχη για τη Φλόριντα λύθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου να μη γίνει επανακαταμέτρηση των ψήφων.<br /><br />Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν άνετη νίκη του Μπάιντεν. Και είναι πιθανό να κερδίσει τελικά περισσότερους εκλέκτορες, ενώ φαίνεται ότι η νίκη του στη λαϊκή ψήφο θα είναι μεγαλύτερη από εκείνη της Χίλαρι Κλίντον. Όμως η μάχη είναι πολύ πιο αμφίρροπη απ΄ ό,τι προέβλεπαν όλα τα μοντέλα. Ο πιο γνωστός εκλογολόγος των ΗΠΑ, ο Νέιτ Σίλβερ, έδινε στον Μπάιντεν πιθανότητες 89% να νικήσει (την προηγούμενη φορά είχε δώσει στη Χίλαρι 70%). Οι δημοσκοπήσεις διαψεύδονται και πάλι, παρόλο που είχαν γίνει διορθώσεις ως προς την ψήφο των λευκών της εργατικής τάξης στις μεσοδυτικές πολιτείες και είχε ληφθεί υπόψη το βάρος της εκπαίδευσης.<br /><br />Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Η καθαρή νίκη του Τραμπ στη Φλόριντα οφείλεται εν μέρει στην απήχησή του στους ισπανόφωνους, και ιδιαίτερα τους Κουβανούς, ψηφοφόρους. Οι δημοσκόποι φαίνεται επίσης ότι υπερτίμησαν το ποσοστό των Δημοκρατικών στις επιστολικές ψήφους, οι οποίες εξακολουθούν να καταμετρώνται στις τρεις κρίσιμες πολιτείες. Ο Μπάιντεν μπορεί να χάσει την Πενσιλβάνια, υπό τον όρο να κερδίσει τις άλλες δύο.<br /><br />Η Αμερική αντιμετωπίζει τώρα δύο κινδύνους. Ο ένας είναι η ανάμιξη των δικαστηρίων στην έκβαση του αποτελέσματος. Ο Τραμπ, που πήγε πολύ καλύτερα στους ψηφοφόρους οι οποίοι ψήφισαν την Τρίτη, προηγούνταν αρχικά και στις τρεις πολιτείες της «Ζώνης της Σκουριάς», άρχισε να υποχωρεί όμως όταν ξεκίνησε η καταμέτρηση των επιστολικών ψήφων. Είναι το φαινόμενο που ονομάστηκε «κόκκινος αντικατοπτρισμός». Ο άλλος κίνδυνος είναι να αμφισβητηθεί η νομιμότητα ολόκληρου του συστήματος. Αν ο Τραμπ κερδίσει το σώμα των εκλεκτόρων, θα είναι η δεύτερη φορά που το κάνει έχοντας χάσει στη λαϊκή ψήφο και η τρίτη φορά που θα συμβεί αυτό με έναν Ρεπουμπλικανό αυτόν τον αιώνα. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ο Μπάιντεν θα είχε ανακηρυχθεί ήδη νικητής.<br />ΑΠΕ-ΜΠΕ<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Financial Times: Αυτές οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν θα επιλύσουν τίποτα…

Ο στόχος των εκλογών είναι να επιλύουν διαφορές. Οποιος κι αν κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές όμως – κάτι που το πρωί της Τετάρτης δεν μπο...

Διαβάστε την συνέχεια