Λόγια, λόγια, λόγια! Φτάνει πια… Μόνο πράξεις χρειάζονται τώρα για την ελληνική ΑΟΖ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5A_LVqvn0ppbWen1L0eygRe2ovJp3tBkmweIEhGUj8RnyU3n9kNFsx3WJuhhodUQFZp9ggR35sp0Iq5e3LiwIVexTdSck6p1Ly-cO4NYblw0weOPRQD0jYhPpIvNXw6pOM9-DLFN3xTnh/s1600/aoz+ellados.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5A_LVqvn0ppbWen1L0eygRe2ovJp3tBkmweIEhGUj8RnyU3n9kNFsx3WJuhhodUQFZp9ggR35sp0Iq5e3LiwIVexTdSck6p1Ly-cO4NYblw0weOPRQD0jYhPpIvNXw6pOM9-DLFN3xTnh/s640/aoz+ellados.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Γράφει ο <b>Κρεσέντσιο Σαντζίλιο </b><br /> Πέρσι τον Δεκέμβριο ένα άρθρο εφημερίδας (9.12.2015) μιλούσε θριαμβευτικά για μια «ισχυρή συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου για να αξιοποιήσουμε τα κοιτάσματα πετρελαίου» και, λίγες μέρες αργότερα (13.12.2015), έλεγε άλλο άρθρο πως οι «νέοι χάρτες της Μέσης Ανατολής», εννοώντας τις συνεργασίες Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου-Ισραήλ «εκνευρίζουν την Τουρκία», μάλλον επειδή βρίσκεται αποκομμένη από το βασικό ενεργειακό τετράγωνο «Ελ-Αι-Κυ-Ισ», όπως επίσης και την κ. Μέρκελ, μάλλον γιατί δεν «βγαίνουν» οι λογαριασμοί της υπέρ της Τουρκίας.<br /> <br /> Πέρασε περίπου ένας χρόνος από τότε και τα πράγματα για την Ελλάδα είναι απολύτως τα ίδια με εκείνα του 2015 ή μάλλον χειροτέρεψαν. Δεν έγινε απολύτως τίποτα σε εκείνες τις κατευθύνσεις που δήθεν συμφωνήθηκαν μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και Αιγύπτου. Από παχιές δηλώσεις όμως του Προθυπουργού για «εξαιρετικές προοπτικές σε τομείς όπως η ενέργεια, η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών» (οι υπογραμμίσεις του γράφοντος), άλλο τίποτα.<br /> <br /> <b>Χορτάσαμε παχιές κουβέντες! Αποτελέσματα: ένα ολοστρόγγυλο μηδέν!</b><br /> <br /> Τότε, το 2015, ήταν η εξαιρετικά ευνοϊκή εποχή για μια γενναία, μεγάλη οικονομικο-στρατιωτική ανατροπή ή, αν προτιμάτε, αναδιάρθρωση των σχέσεων: η συμμαχία μεταξύ των τεσσάρων χωρών που είχαν την δυνατότητα να κυριαρχήσουν στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου για όσο αφορά το ενεργειακό (και όταν λέμε ενεργειακό, δεν είναι τόσο το πετρέλαιο όσο το φυσικό αέριο η ύπαρξη του οποίου φαίνεται πως είναι ογκωδέστατη).<br /> <br /> Με την συνεργασία της αμερικανικής Noble, της γαλλικής TOTAL και της ιταλικής ENI, συν κάποια άλλη αποδεκτή του σιναφιού, θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μια μεγάλη σύμπραξη η οποία θα είχε την ευλογία των ΗΠΑ και της ΕΕ και με την οποία η ΕΕ θα είχε εξασφαλισμένα τα καύσιμα για τουλάχιστον 40 χρόνια σε συμφέρουσες τιμές.<br /> <br /> Με την ευκαιρία, και η Κύπρος θα είχε φυλαγμένη την ΑΟΖ της από τούρκικες παρεμβάσεις, μπορώντας έτσι να εκμεταλλευτεί απρόσκοπτα τον ορυκτό της πλούτο. Σχετικά, είναι αυτών των ημερών η είδηση ότι ξανάρχισαν οι «επεμβάσεις» τούρκικων πολεμικών πλοίων ως και νοτιο-δυτικά της Κύπρου!<br /> <br /> Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο 2015 όλοι αυτοί οι διάφοροι Τσίπρας, Νετανιάχου, Αναστασιάδης και ελ-Σίσι συναντιόντουσαν, έπιναν, έτρωγαν, μιλούσαν για «σημαντικές επαφές» που είχαν μεταξύ τους, συζητούσαν για τον καθορισμό των ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο!<br /> <br /> Και τι έγινε; Απ’ ό, τι φαίνεται – και οι «πράξεις που δεν υπάρχουν γιατί δεν έγιναν» το μαρτυρούν – ήταν όλα λόγια της καραβάνας! Και το πιο ωραίο ποιο ήταν; Το πιο γελοίο; Αλλά και τραγικό μαζί;<br /> Το πιο ωραίο και γελοίο και τραγικό, δυστυχώς, για την Ελλάδα υπήρξε το ότι, ενώ Κύπρος και Ισραήλ έχουν ήδη καθορίσει τελεσίδικα τις ΑΟΖ τους (και μπράβο τους!) και η Αίγυπτος έχει καθορίσει την δική της με τη Κύπρο, η ίδια η Ελλάδα πού είναι; Και τί κάνει;<br /> <br /> Να το πούμε καθαρά; Δυστυχώς μια τρύπα στο νερό, διότι συνέχεια λέει πως συζητάει (Τσίπρας-ελ Σίσι, Τσίπρας-Αναστασιάδης, Τσίπρας-Νετανιάχου) για φυσικό αέριο στη περιοχή, για συμμετοχή σε σύμπραξη, για σχέδια αγωγών, για ΑΟΖ, κλπ. αλλά όλα αυτά μένουν τελείως άγονα γιατί η Ελλάδα (σημειώστε: η μόνη απ’ τους τέσσερις) δεν έχει κάνει προηγουμένως το βασικότερο: την ανακήρυξη της ΑΟΖ της, μολονότι έχει χίλια δικαιώματα για να το κάνει και είναι χίλιες φορές το συμφέρον της!<br /> Στην ουσία λέγονται πάντα λόγια που αιωρούνται, πολύχρωμα, στον αέρα και δεν καταλήγουν πουθενά ή μάλλον στο παράλογο η Ελλάδα, χωρίς να έχει δική της ΑΟΖ να «συζητάει» (λέει) για όσα αφορούν την ΑΟΖ και την εκμετάλλευσή της!<br /> <br /> Σουρρεαλιστικό!<br /> Και καλά, ο Τσίπρας φοβάται τους Ερντογάν/Ομπάμα για την ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο. Αλλά διερωτόμαστε σφόδρα: γιατί τουλάχιστον δεν ορίζει μαζί με τον ελ-Σίσι τις ΑΟΖ των δυο χωρών μεταξύ τους, της Ελλάδας και της Αιγύπτου;<br /> <br /> Η Ελλάδα έχασε μια τεράστια ευκαιρία να συνάψει μια εξαιρετικά συμφέρουσα οικονομικο-στρατιωτική συμφωνία με το Ισραήλ όταν, έως πέρσι τον χειμώνα, οι σχέσεις αυτού με την Τουρκία ήταν εχθρικές. Μια τέτοια συμφωνία τώρα πια φαίνεται αδύνατη (ποιος ξέρει για πόσο χρονικό διάστημα) μετά που Ισραήλ και Τουρκία τα «ξαναβρήκαν».<br /> <br /> Επίσης, έως πέρσι τον χειμώνα οι σχέσεις Αιγύπτου-Τουρκίας ήταν αποδεδειγμένα άθλιες. Ξέρουμε τώρα πως η Τουρκία άρχισε τα πρώτα βήματα για να τα «φτιάξει» και με την Αίγυπτο.<br /> Εάν αυτό συμβεί σε μικρό χρονικό διάστημα, η δυνατότητα κάποιας συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου για τις δυο ΑΟΖ τους μάλλον ναυαγεί οριστικά.<br /> <br /> Για την Ελλάδα ασφαλώς η σύνδεση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι εκ των ουκ άνευ! Να προχωρήσει λοιπόν! Να μη κοιτάξει κανένα στα μάτια, και να την κάνει! Ακριβώς όπως έκανε ο Τάσος Παπαδόπουλος και η Κύπρος έγινε οικονομικο-πολιτικός παίχτης στην Μεσόγειο (άσχετα κι αν οι μετέπειτα Πρόεδροι πρόδωσαν και προδίδουν).<br /> <br /> Δεν μπορείς, κύριε, να κυβερνήσεις τη χώρα σου και να πραγματοποιήσεις τα ζωτικά της συμφέροντα (λέμε τώρα, γιατί δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο) και για το δίκιο σου να συγκρουστείς ακόμη και με τους άλλους, αν τρέμεις από φόβο μη σου κάνουν αυτοί νταντά και καταλήγεις πάντα σε άσκοπα μπλαμπλά και σε «φιγούρες» ουσιαστικής κενότητας!<br /> <br /> Με μια συμπεριφορά σαν κι αυτή εσύ ο ίδιος ξεπέφτεις στα μάτια εκείνων που κάθονται αντίκρυ σου και απ’ την αρχή είσαι κιόλας απαξιωμένος διότι δείχνεις να μην έχεις προσωπικότητα που επιβάλλεται.<br /> <br /> Έτσι, τελικά, όταν η Αθήνα μας παραμυθιάζει για καθορισμό της ΑΟΖ και μας λέει πως γι’ αυτό συνέχεια συζητάει με τους τρεις άλλους, αλλά μετά δεν γίνεται ακριβώς τίποτα – αυτό πώς λέγεται;!<br /> Και πώς λέγεται το να έχεις με το μέρος σου το Δίκαιο της Θάλασσας που ισχύει για όλον τον πλανήτη(!) και να μη κάνεις τίποτα για να το εφαρμόσεις;!<br /> <br /> Θα μας κάνει πόλεμο ο Ερντογάν; Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, γιατί αλλιώς θα πάρει φωτιά ολόκληρη η Μέση Ανατολή. Δεν το θέλει ο Ομπάμα και μας απειλεί γιατί δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον Ερντογάν και θέλει να μας πουλήσει το πανάκριβο φυσικό αέριο του από σχιστόλιθο ή να μας κρατάει όμηρούς του;<br /> <br /> Εδώ σε θέλω! Οργάνωσε μια καμπάνια ενημέρωσης του λαού, πρόταξε την ελληνική ΑΟΖ ως βασικό και αναγκαίο μέσο επιβίωσης της Ελλάδας (γιατί όντως είναι!), κάνε ψηφοφορία στην Βουλή και έχε την υποστήριξή της: με τον λαό και την Βουλή μαζί σου έχεις όλη τη δύναμη για να συγκρουστείς για τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας σου!<br /> <br /> Έλεος πια! Η Ελλάδα τίποτα άλλο δεν κάνει παρά τα συμφέροντα των ΗΠΑ εις βάρος των δικών της συμφερόντων. Αν είναι να πολεμήσουμε, να πολεμήσουμε για ό, τι συμφέρει στον λαό μας και στο μέλλον μας, και να το πούμε σε όλο τον κόσμο! Και φτάνει πια να γινόμαστε χαλί για να κάνουν οι άλλοι (ΗΠΑ, γερμανικές/γαλλικές τράπεζες, κλπ. κλπ.) τα δικά τους συμφέροντα , να κερδίζουν εκείνοι και να χάνουμε συνέχεια εμείς!<br /> <br /> Τώρα βέβαια, εν έτει 2016, πολύ πιθανόν να μην υπάρχουν πλέον οι ευνοϊκότατες συνθήκες που υπήρχαν το 2015, ατόνησαν σχεδόν ολοσχερώς, αν δεν εξαφανίστηκαν κιόλας για τα καλά.<br /> <br /> Δυστυχώς για την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /> Το Ισραήλ θέλει να φέρει το φυσικό αέριο του στην Τουρκία μέσω της Κύπρου και η Κύπρος τί μπορεί να κάνει για να το εμποδίσει; Τίποτα, αν δεν κάνω λάθος, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας που η ίδια υπέγραψε.<br /> <br /> Η Αίγυπτος διόλου απίθανο να ξαναβρεί την φιλία με την Τουρκία με μια συμφωνία ένα σκέλος της οποίας σίγουρα θα αφορά τα θαλάσσια σύνορα που ο Ερντογάν λέει πως η Τουρκία έχει με την Αίγυπτο, εξαφανίζοντας έτσι τα ελληνο-αιγυπτιακά θαλάσσια σύνορα έστω κι αν όντως αυτά υπάρχουν.<br /> <br /> Σε αυτή την προοπτική μπορεί αλήθεια να πει κανείς ότι για την Αίγυπτο δεν είναι το ίδιο να έχει σύνορα θαλάσσια με Ελλάδα ή με Τουρκία; Τι αλλάζει για την Αίγυπτο; Απολύτως τίποτα! Οπότε, η μόνη μεγάλη χαμένη (θα) είναι ΠΑΛΙ η Ελλάδα.<br /> <br /> Με αυτές τις δυο πολιτικές προσεγγίσεις που είπαμε και οι οποίες σαν κεντρικό κορμό τους (θα) έχουν τα οικονομικά δρώμενα, η ευνοϊκή κατάσταση του τέλους 2015 έχασε (ή είναι πολύ εύκολο να χάσει οριστικά) όλη την δυναμική της, η ευκαιρία χάθηκε μάλλον και τώρα όλα πρέπει να ξαναπαιχτούν με τους σημερινούς όρους και εξελίξεις.<br /> <br /> Η ηττημένη είναι η Ελλάδα, αλλά και για την Κύπρο – εάν ο Αναστασιάδης συνεχίζει να «συναινεί» και να υποκύπτει σε Άιντα, Νούλαντ, Ακιντσί χωρίς να μπορεί (εκβιάζεται;) ή να θέλει (προδίδει;) να «κόψει» τις ραδιουργίες τους – οι αλλαγές προβλέπονται καταιγιστικές με θύματα πάλι οι Ελληνοκύπριοι, εφόσον και αυτοί, και αυτή τη φορά πάλι(!), δεν αντιδράσουν επιτέλους δυναμικά.<br /> Εκεί όπου «φίλοι και εχθροί» θέλουν να φέρουν τα πράγματα, μόνο οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους με μια καθολική αντίσταση που θα σμπαραλιάσει τις ντόπιες ενδοτικές και προδοτικές φωλιές και θα ακυρώσει την επιβολή των ξένων.<br /> <br /> Εκτός και εάν οι Ελληνοκύπριοι περιμένουν και τώρα το δημοψήφισμα για να απορρίψουν την θανάσιμη ΔΔΟ! Αλλά ποιος είναι τόσο σίγουρος πως θα γίνει όντως δημοψήφισμα και, για να είναι οι «φίλοι και εχθροί» πιο σίγουροι, η «συμφωνία» δεν θα απαιτήσουν να επικυρωθεί απλά και μόνο από τη Βουλή, πολύ πιο «συνεργάσιμη»;!<br /> <br /> Όσο το Ισραήλ, δεν πρόκειται να χάσει τίποτα: τα έχει όλα και θα τα έχει όλα. Για την Αίγυπτο, το να έχει θαλάσσια σύνορα με Ελλάδα ή με Τουρκία (το ‘χουμε ήδη πει) δεν αλλάζει τίποτα γι’ αυτήν. Φτάνει να έχει την δική της ΑΟΖ, και την έχει και την εκμεταλλεύεται.<br /> <br /> Οπότε η Ελλάδα (θα) έχει την μέγιστη ζημιά, με μια τελευταία ελπίδα ωστόσο! Δηλαδή: αν μπορεί, να σπεύσει ολοταχώς να ανακηρύξει την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο έτσι ώστε να δώσει και την δυνατότητα στο Καστελόριζο να έχει κι αυτό τη δική του επιρροή βάση του Δικαίου της Θάλασσας! Έστω και παρακούοντας τους πάτρωνες Αμερικανούς. Αλλά πάλι, ως πότε το γιέσμαν, παρακαλώ;!<br /> Αυτό όμως πρέπει να γίνει τώρα, αμέσως! Κόντρα σε όλα και σε όλους, αν ο Έλληνας Κυβερνήτης έχει τα κότσια.<br /> <br /> Αν η αδράνεια συνεχιστεί, ο ελληνικός λαός θα έχει φτάσει ως την πηγή και δεν θα έχει πιεί! Θα πιουν μόνο οι άλλοι και γι’ αυτόν μόνο μερικές σταγόνες. Βέβαια, το πόσο αυτό θα είναι οδυνηρό, ο καθένας μπορεί να υο φανταστεί.<br /> <br /> Γι’ αυτό, η παράκληση είναι μια και θερμή: έστω για μια μοναδική φορά στη ζωή των ενδιαφερομένων Ελλήνων, φτάνει πια με τα «λόγια, λόγια, λόγια», όπως λέει και το γνωστό τραγούδι της Μίνα! Τώρα «δράση, δράση, δράση».<br /> <br /> Ό, τι είναι συμφέρον για την Ελλάδα, να απαιτείται με αποφασιστικότητα και συνέχεια και να πραγματώνεται με πείσμα και δύναμη. Τα δικαιώματα της Ελλάδας δεν είναι μήτε ανταλλάξιμα μήτε εξαγοράσιμα.<br /> <br /> Οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν δυο ωραία ρητά: memento audere semper και audaces fortuna juvat.<br /> Μόνο έτσι κάποιος μπορεί να πάει μπροστά, κόντρα σε κάθε εμπόδιο! Και το να είσαι «μικρός», μην το θεωρείς (γιατί δεν είναι!) το άλλοθί σου. Στην ίδια την ιστορία σου έχεις το περίτρανο παράδειγμα αυτής της αλήθειας. Αλλιώς μη κλαις για τη μίζερη μοίρα!<i><br /> </i><br /> <ul> <li><i><b>Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής, Συγγραφέας</b></i></li> <i> </i></ul> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Λόγια, λόγια, λόγια! Φτάνει πια… Μόνο πράξεις χρειάζονται τώρα για την ελληνική ΑΟΖ

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο Πέρσι τον Δεκέμβριο ένα άρθρο εφημερίδας (9.12.2015) μιλούσε θριαμβευτικά για μια «ισχυρή συμμαχία Ελλάδας...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο μεσανατολικός πυρετός της Ουάσιγκτον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC62ydlNqJ04DuZxNLJcLoNJekx6j-KHVRz-VNWZD1VgFK67ZDh7CysZJU4UFr5uU3sGiz54II1_dxg_z1-7OrksDk3duAGMuTTR5yqizkNS2g94VPb22lzeqGPH5v1S9pFaZbD1THyoWY/s1600/%25CE%259F+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259F%25CF%2585%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC62ydlNqJ04DuZxNLJcLoNJekx6j-KHVRz-VNWZD1VgFK67ZDh7CysZJU4UFr5uU3sGiz54II1_dxg_z1-7OrksDk3duAGMuTTR5yqizkNS2g94VPb22lzeqGPH5v1S9pFaZbD1THyoWY/s640/%25CE%259F+%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2583%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2580%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CF%258C%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%259F%25CF%2585%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημήτρη Γ. Απόκη*</b><br /> <br /> Οι εξελίξεις στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία, μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στη γειτονική χώρα, αναδεικνύουν με πολύ σαφή τρόπο το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο, με δική της ευθύνη (λόγω της στρατηγικής αποσύνθεσης της κυβέρνησης Ομπάμα τα τελευταία οκτώ χρόνια ), έχει περιέλθει η Ουάσιγκτον, όσον αφορά τις εξελίξεις στην εξαιρετικής στρατηγικής σημασίας περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου.<br /> <br /> <b>Τα Γεγονότα…</b><br /> <br /> Μια ρεαλιστική ανάλυση τριών σημαντικών γεγονότων, της επίσκεψης του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζό Μπάϊντεν στην Άγκυρα, της επέμβασης της Τουρκίας στο εσωτερικό της Συρίας με την επιχείρηση, «Ασπίδα του Ευφράτη», και η συνάντηση του Αμερικανού Υπουργού των Εξωτερικών, Τζόν Κέρι, με το Ρώσο ομόλογό του Σεργκέϊ Λαβρόφ, στη Γενεύη, όπου συζήτησαν τις εξελίξεις στη Συρία, δείχνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν βρεθεί πλέον οι ΗΠΑ, στην ευρύτερη περιοχή, και ότι ο επόμενος Πρόεδρος που θα προκύψει από τις εκλογές του Νοεμβρίου, θα βρεθεί αντιμέτωπος με πάρα πολύ δύσκολη εξίσωση, που η επίλυσή της θα απαιτήσει μια ριζική ανασυγκρότηση στρατηγικής.<br /> <br /> Η επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου στην Άγκυρα και η συνάντηση του με τον Τούρκο Πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, ήταν ένα γεγονός πολύ επίπονο και τραγικό για όσους το παρακολούθησαν και διάγουν φιλικά προς την Ουάσιγκτον και το στρατηγικό της ρόλο στην ευρύτερη περιοχή μας. Επίσης, όσοι πραγματικά γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, αντιλαμβάνονται ότι ο μόνος , από την κυβέρνηση Ομπάμα, που θα μπορούσε να επιτελέσει αυτή την δύσκολη αποστολή ήταν, λόγω εμπειρίας και χαρακτήρα, ο Τζό Μπάϊντεν.<br /> <br /> Ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος, από την στιγμή που κατέβηκε τη σκάλα του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της Άγκυρας, έγινε δέκτης της διάθεσης με την οποία σκόπευε να τον αντιμετωπίσει ο Ταγίπ Ερντογάν, όταν τον υποδέχτηκαν χαμηλού και μεσαίου επιπέδου Τούρκοι αξιωματούχοι μεταξύ των οποίων ο αναπληρωτής Δήμαρχος της Άγκυρας. Το επιστέγασμα της δύσκολης ημέρας που πέρασε ο Τζό Μπάϊντεν έγινε αισθητό σε όλο τον πλανήτη, μέσα από τα πλάνα των κοινών δηλώσεων με τον κ. Ερντογάν, όπου το στιγμιότυπο που ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος καλύπτει το πρόσωπό του με το χέρι την ώρα που ο Τούρκος Πρόεδρος, απαιτεί από τις ΗΠΑ να απαγορεύσουν στον Φετουλάχ Γκιουλέν να μιλά στους δημοσιογράφους, τα λέει όλα.<br /> <br /> Το δεύτερο σημαντικό γεγονός είναι η απόφαση της Τουρκίας, να πραγματοποιήσει την εδώ και αρκετό διάστημα σχεδιαζόμενη εισβολή στο εσωτερικό της Συρίας, επικαλούμενη ότι έχει ως στόχο τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και χωρίς να κρύβει την πρόθεσή της να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς και με τους Κούρδους.<br /> <br /> Μέσω της επιχείρησης αυτής ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ως στόχο, πρώτον να δείξει ότι πολεμά τους τζιχαντιστές τρομοκράτες του ISIS, βγάζοντας από πάνω του τη ρετσινιά της συνεργασίας μαζί τους, δεύτερον επικοινωνιακά να αποδείξει ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις παρά τον εξευτελισμό που έχουν υποστεί με τα γεγονότα που ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα είναι ακόμα αξιόμαχες, και τρίτον και πιο σημαντικό να βάλει πόδι στη Συρία κτυπώντας τους Κούρδους στη βάση από όπου ξεκινούν οι επιθέσεις τους στη νοτιοανατολική Τουρκία. Εδώ βέβαια, πρέπει να επισημανθεί ότι η επιχείρηση αυτή κρύβει παγίδες για τον Ερντογάν και την Τουρκία, με δεδομένο ότι ήδη είχε την πρώτη απώλεια με το θάνατο τούρκου στρατιώτη από επίθεση των Κούρδων.<br /> <br /> Το τρίτο και πλέον σημαντικό γεγονός, ήρθε δυο εικοσιτετράωρα μετά την εισβολή στη Συρία και έχει να κάνει με τη συνάντηση Κέρι – Λαβρόφ στη Γενεύη όπου οι δηλώσεις τους για το θέμα των Κούρδων στη Συρία μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσουν στην Άγκυρα και τον Ερντογάν.<br /> <br /> Οι δηλώσεις των Υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας ότι δεν υποστηρίζουν πρωτοβουλία ανεξαρτησίας των Κούρδων στη Συρία και ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει ενιαία, βάζουν τέρμα στις προσδοκίες ανεξάρτητου η αυτόνομου κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία, και προκαλούν ανάσες ανακούφισης στην Τουρκία. Το ίδιο σημαντικό είναι και το σχόλιο του Τζόν Κέρι, ότι όλες οι κινήσεις των ΗΠΑ με τους Κούρδους στη Συρία, έγιναν σε στενή επαφή με τους φίλους μας του Τούρκους, των οποίων αντιλαμβανόμαστε τις ανησυχίες.<br /> <br /> <br /> <br /> <b>Η Αντίδραση Ομπάμα…</b><br /> <br /> Με βάση όλα αυτά τα γεγονότα και τις εξελίξεις είναι σαφές ότι η οποιαδήποτε στρατηγική, εάν είχε, η οκταετής διακυβέρνηση Ομπάμα στην περιοχή έχει κτυπήσει τοίχο. Ο Ερντογάν έχει αυτονομηθεί και οι ΗΠΑ τρέχουν από πίσω από τις εξελίξεις. Με πρώτη εκτίμηση, λανθασμένη κατά την ταπεινή άποψή μου, θα ήταν ότι για να σώσει την παρτίδα, θα πρέπει η Ουάσιγκτον να πέσει στα γόνατα και να ικανοποιήσει τον Ερντογάν. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής αυτό φαίνεται να γίνεται.<br /> <b><br />Διπλωματικό Παρασκήνιο…</b><br /> <br /> Ας δούμε όμως και κάποιες περαιτέρω πληροφορίες για το διπλωματικό παιχνίδι στην περιοχή οι οποίες δημιουργούν ακόμη πιο ανησυχητική εικόνα, διότι αποδεικνύουν το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί οι ΗΠΑ.<br /> <br /> Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Μελβούτ Τσαβούσογλου, άφησε να εννοηθεί ότι ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, θα επισκεφτεί την Αττάλεια, μετά από πρόσκληση του Ταγίπ Ερντογάν, για να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικό αγώνα.<br /> <br /> Η Τουρκία είχε ενημερώσει την Ρωσία και το Ιράν, για την πραγματοποίηση της επιχείρησης, «Ασπίδα του Ευφράτη» στη Συρία. Έτσι εξηγείται και οι χαμηλών τόνων αντίδραση της Μόσχας και της Τεχεράνης αναφορικά με την επιχείρηση.<br /> <br /> Σύμφωνα, με άλλες πληροφορίες ο Ερντογάν, ενδέχεται πολύ σύντομα να επισκεφτεί την Τεχεράνη, ενώ στο διπλωματικό παρασκήνιο ακούγεται έντονα ότι η Τεχεράνη διαδραματίζει μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ της Τουρκίας και του καθεστώτος Άσαντ στη Δαμασκό.<br /> <br /> Η πολιτική της Ουάσιγκτον στη Συρία βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, και ο Ερντογάν στρέφεται όλο και πιο πολύ προς τη Ρωσία και το Ιράν, για να επιλύσει το πρόβλημα που έχει στη Συρία. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, βρίσκονται σε επαφή με τη Δαμασκό από τον Μάϊο, και πολλοί αναφέρουν ότι είναι θέμα χρόνου η αποκατάσταση επίσημων σχέσεων και επαφών, με τον Ταγίπ Ερντογάν να αποδέχεται την παραμονή Άσαντ στην εξουσία.<br /> <br /> <b>Το Μέλλον των Κούρδων…</b><br /> <br /> Αυτό θα αποτελέσει ταφόπλακα στην μακροχρόνια αμερικανική πολιτική για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Η Τουρκία γίνεται βασικός παίκτης στην ακεραιότητα (τέλος στο Κουρδικό όνειρο) της Συρίας.<br /> <br /> Αυτή η εξέλιξη έχει και επιπτώσεις στο Ιράκ. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας η σύναψη συμμαχίας μεταξύ δύο από τα βασικά κουρδικά Κόμματα του Ιράκ, της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν και του Γκορράν, στην ουσία βάζει τέρμα στα σχέδια του τρίτου Κόμματος, του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, για διενέργεια δημοψηφίσματος για ανεξάρτητο Κουρδιστάν.<br /> <br /> Ο Υπουργός Εξωτερικών της Συρίας, Γουαλίντ Αλ Μουαλέμ, επισκέφθηκε τη Βαγδάτη την περασμένη Πέμπτη και καθώς, όπως όλα δείχνουν, σε συμβατικό επίπεδο ο πόλεμος εναντίον του ISISμπαίνει στο τελικό του στάδιο, Συρία και Ιράκ έχουν πολλά να συζητήσουν και να συνεργαστούν. Και οι δυο επιθυμούν την ανάσχεση των σχεδίων της Ουάσιγκτον για ανεξάρτητο Κουρδιστάν που ξεκινούν από τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή Άγκυρα και Τεχεράνη έχουν κοινά συμφέροντα, διότι πιστεύουν ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ξένες δυνάμεις ως βάση για παρεμβάσεις στην περιοχή.<br /> <br /> Η υποστήριξη της Τουρκίας είναι κρίσιμη για το Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα και την κυβέρνησή του στο Ερμπίλ. Η Άγκυρα διατηρεί στρατιωτική βάση κοντά στη Μουσούλη και σαν αποτέλεσμα έχει μεγάλη επιρροή στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Ο ηγέτης του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος, Μασούντ Μπαρζάνι, συναντήθηκε με τον Ερντογάν στην Άγκυρα την περασμένη Τρίτη, και την ίδια στιγμή ο γιός του Νετσερβάν Μπαρζάνι, Πρωθυπουργός της περιφερειακής Κουρδικής Κυβέρνησης στο Ερμπίλ, πήγε στην Τεχεράνη για συζητήσεις με την ηγεσία του Ιράν.<br /> <br /> Αυτό δείχνει σοβαρή προετοιμασία της επίσκεψης Ερντογάν στην Τεχεράνη, και συντονισμό των κινήσεων Άγκυρας και Τεχεράνης στο Κουρδικό και τη στρατηγική στην ευρύτερη περιοχή.<br /> <br /> <br /> <br /> <b>Το Μέλλον…</b><br /> <br /> Όλα αυτά δείχνουν ότι η υφέρπουσα ατζέντα και στρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή είναι απομονωμένη, και υπάρχει κίνδυνος ο στρατηγική οπισθοχώρηση σε Συρία και Ιράκ να επεκταθεί σε άλλα κρίσιμα σημεία, όπως ο Λίβανος, η Υεμένη, το Μπαχρέην. Ανάμεσα στους χαμένους από αυτό το σκληρό στρατηγικό – διπλωματικό πόκερ θα είναι επίσης το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία.<br /> <br /> Συμπερασματικά οι εξελίξεις και το παιχνίδι στην περιοχή δείχνουν, ότι η για δεκαετίες κυριαρχία της Δύσης στη Μέση Ανατολή αρχίζει να ξηλώνεται. Η αποδυνάμωση της Συρίας, του Ιράκ, και της Αιγύπτου, ευνόησε περιστασιακά την στρατηγική των ΗΠΑ, αλλά σήμερα η ανάδειξη της Τουρκίας και του Ιράν ως περιφερειακές δυνάμεις, αλλάζει την εξίσωση αρνητικά για τις ΗΠΑ και τη Δύση.<br /> <br /> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Η ανάσχεση και αποτροπή αυτής της εξέλιξης θα απαιτήσει διαμόρφωση μιας μακροχρόνιας σοβαρής στρατηγικής, που τουλάχιστον αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Σε μια στιγμή μάλιστα όταν στο παιχνίδι μπαίνουν και νέοι ισχυροί παίκτες, όπως αποδεικνύει η επίσκεψη υψηλόβαθμου Ναυάρχου της Κίνας στη Δαμασκό την περασμένη εβδομάδα.<br /> <br /> Όλη αυτή η εικόνα δείχνει πόσο πολύπλοκο και σκληρό είναι το στρατηγικό παιχνίδι που βρίσκεται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή μας και δυστυχώς η Ουάσιγκτον δείχνει να μην έχει στρατηγική αντιμετώπισης των ραγδαίων εξελίξεων. Ας ελπίσουμε να αποφευχθεί μια αμερικανική τραγωδία και με την ανάληψη καθηκόντων από το νέο Πρόεδρο στις 20 Ιανουαρίου του 2017, οι ΗΠΑ να επανέλθουν στο παιχνίδι με σοβαρή στρατηγική. Οτιδήποτε άλλο ενέχει κινδύνους σε πολλά μέτωπα τα οποία ακουμπούν και την Ελλάδα.<br /> <br /> Βέβαια, εάν μια ανάλυση θέλει να είναι σοβαρή δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν στο μυαλό τους μια στρατηγική η οποία έχει ως στόχο να χώσει στο βάλτο της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου, τους αντίπαλους παίκτες στη διεθνή σκακιέρα, έτσι ώστε να έχει το χρόνο να αφοσιωθεί σε άλλα μέτωπα που αυτή τη στιγμή θεωρεί πιο κομβικά για τα συμφέροντας της, όπως αυτό του Ειρηνικού.<br /> <br /> Σε κάθε περίπτωση, μετά την στρατηγική αποσύνθεση της οκταετίας Ομπάμα, ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ, είτε η Χίλαρι Κλίντον, είτε ο Ντόναλντ Τράμπ θα πρέπει να προετοιμάζεται για ένα δύσκολο και επικίνδυνο παζλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.<br /> <br /> <div style="text-align: justify;"> <i><b>*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος</b></i></div> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο μεσανατολικός πυρετός της Ουάσιγκτον

Του Δημήτρη Γ. Απόκη* Οι εξελίξεις στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία, μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στη...

Διαβάστε την συνέχεια

Η αναμενόμενη τουρκική επέμβαση και η τύχη των Κούρδων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1sU1V66c8wW_bbR0ze5iuXIUdDalL_Mo7cPqaHS47AnGTSm9XvalD6H0aIW8TTRRTrbWx6tXUykevk4siRQEPmbFSHmOV4a7lhixH_HavN1uHqsQKtaUR_A1hVSTyP78dYEocPAr88tYf/s1600/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%258D%25CF%2587%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1sU1V66c8wW_bbR0ze5iuXIUdDalL_Mo7cPqaHS47AnGTSm9XvalD6H0aIW8TTRRTrbWx6tXUykevk4siRQEPmbFSHmOV4a7lhixH_HavN1uHqsQKtaUR_A1hVSTyP78dYEocPAr88tYf/s640/%25CE%2597+%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25AD%25CE%25BC%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%258D%25CF%2587%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%258D%25CF%2581%25CE%25B4%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Ιπποκράτη Δασκαλάκη</b>*<br /> <br /> Τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 24 Αυγούστου ξεκίνησε η περιορισμένης έκτασης αναμενόμενη τουρκική στρατιωτική επέμβαση στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Τουρκικά στρατιωτικά μέσα και τμήματα των ειδικών δυνάμεων παρείχαν κάλυψη σε μαχητές των «μετριοπαθών» αντιπάλων του Assadγια να εκδιώξουν τους τζιχαντιστές του ISIS από τη συνοριακή συριακή πόλη Jarablus. Ο στόχος είχε επιτευχθεί μέχρι το τέλος της ημέρας, υπό την κάλυψη και αμερικανικών αεροσκαφών και χωρίς να προβληθεί ισχυρή αντίσταση από τους τζιχαντιστές.<br /> <br /> Πρωταρχικός στόχος της τουρκικής επέμβασης, όπως και απροκάλυπτα δηλώθηκε, είναι η αναχαίτιση της κουρδικής προέλασης δυτικά του ποταμού Ευφράτη. Δευτερεύων στόχος, η εξουδετέρωση των μαχητών του ISISπου με ορμητήριο τα τουρκοσυριακά σύνορα προβαίνουν σε σειρά τρομοκρατικών πράξεων στην Τουρκία. Η τουρκική ενέργεια έτυχε της αμερικανικής αποδοχής, της ρωσικής σιωπηράς συγκατάθεσης, της απόλυτης σιωπής της Τεχεράνης και μιας χλιαρής αντίδρασης της Δαμασκού. Αναπόφευκτα, νέες θεωρίες συνωμοσίας, νέες συμμαχίες και νέα σενάρια εμφανίστηκαν για να εξηγήσουν τις εξελίξεις.<br /> <br /> Ειδικά στον ελληνικό Τύπο, εμφανής είναι η αγωνία για τη μετά την κατάληψη της Jarablus, παρεμπόδιση της συνένωσης των κουρδικών καντονιώντης Συρίας. Μια ανησυχία που βασίζεται στη γενικώς αποδεκτή ρήση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» αλλά παραγνωρίζει σωρεία άλλων παραγόντων,προϋποθέσεων και εθνικών συμφερόντων. Ανάλογη αγωνία παρατηρούμε για την επιβίωση του καθεστώτος του Άσσαντ αντί να ανησυχούμε και να επικροτούμε την επικράτηση μιας μετριοπαθούς διάδοχης κατάστασης. Αντίστοιχες προτιμήσεις, συχνά μερικώς δικαιολογημένες, εμφανίσαμε και στο παρελθόν για αποτυχημένα καθεστώτα που είχαν στοχοποιηθεί από την πλειονότητα του πολιτισμένου κόσμου. Εκτιμώ ότι ενίοτε, εμείς οι Έλληνες, αναζητούμε εναγωνίως «συμμάχους» οι οποίοι θα αναλάβουν μαζί μας να μοιραστούν το πραγματικά μεγάλο βάρος της αναχαίτισης της τουρκικής επεκτατικότητας. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι η προσέλκυση αξιόπιστων «συμμάχων» είναι απόρροια του δικού μας ειδικού βάρους, της δικής μας ισχύος και κυρίως της δικής μας αποφασιστικότητος να προστατεύσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.<br /> <br /> <br /> <br /> Επανερχόμενοι όμως στην τουρκική επέμβαση, παρατηρούμε ότι η Άγκυρα, παρά τις επιμέρους τριβές με τους υπολοίπους εμπλεκόμενους, έχει επιτύχει τη λιγότερο ή περισσότερο, εμφανή έγκριση τους για να προχωρήσει στο σχέδιο της. Αντίστοιχη έγκριση, με συγκεκριμένο όριο (ίσως και συγκεκριμένη παρέκκλιση για το Manbij) δόθηκε από τους Αμερικάνους και στους Κούρδους (Syrian Democratic Forces-SDF) οι όποιοι φαίνεται και να συμμορφώνονται. Δίαυλοι επικοινωνίας έχουν κατά καιρούς αναπτυχθεί μεταξύ όλων σχεδόν των εμπλεκομένων στη συριακή κρίση και τελευταία φαίνεται ότι δρομολογείται και αποκατάσταση επαφής Άγκυρας-Δαμασκού. Το φαινόμενο αυτό είναι αναπόφευκτο σε μια ανελέητη πενταετή σύγκρουση στην οποία καμία πλευρά δεν φαίνεται ικανή να επικρατήσει ενώ τα αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα της έχουν διαχυθεί σε μεγάλη κλίμακα.<br /> <br /> Υπό αυτό το πρίσμα, η τουρκική επέμβαση, ενδεχομένως να θέτει τέρμα σε επικίνδυνους μαξιμαλιστικούς στόχους Κούρδων για περαιτέρω προέλαση δυτικώς του Ευφράτη και σε εδάφη χωρίς κουρδική πλειονότητα. Αντίστοιχα, περιορίζει τυχόν όνειρα της Δαμασκού περί αποκατάστασης του ελέγχου σε όλη την επικράτεια με τη βοήθεια της ρωσικής αεροπορίας αλλά και των κουρασμένων ιρανών εθελοντών. Συγχρόνως περιορίζει το χώρο που ελέγχει ο ISIS και υπό προϋποθέσεις ίσως περιορίσει και τις ροές προσφύγων προς την Τουρκία και εν συνεχεία προς την Ευρώπη. Αναμφίβολα όλα τα παραπάνω αποτελούν δευτερεύοντες στόχους της Τουρκίας αλλά με μια συντονισμένη προσπάθεια, κυρίως ΗΠΑ-Ρωσίας, μπορεί να καταστούν αμοιβαία οφέλη για όλους τους εμπλεκομένους. Βέβαια, η τουρκική επέμβαση, εφόσον παραμείνει συγκρατημένη και εντός των ορίων που μάλλον έχει αποδεχθεί, θα επιφέρει ενίσχυση της πολιτικής της Άγκυρας, του κυρίαρχου «Σουλτάνου» αλλά και μερική αποκατάσταση του καταρρακωμένου γοήτρου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.<br /> <br /> Να μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι πέραν ενός ορίου ενδυνάμωση των Κούρδων δεν είναι επιθυμητή για τους περισσοτέρους των εμπλεκομένων και ειδικά για τις γειτονικές χώρες με κουρδικές μειονότητες (Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Συρία). Επιπλέον, ΗΠΑ και Ευρώπη, επιζητούν ως επί το πλείστον τη σταθερότητα της περιοχής και όχι τυχόν αποκατάσταση αδικιών των προηγουμένων αιώνων! Ήδη οι ΗΠΑ επιζητούν τη σταδιακή τους απομάκρυνση και απεμπλοκή. Ούτε όμως η ίδια η Ρωσία φαίνεται ότι ονειρεύεται την επιστροφή στην εποχή των χιλιάδων σοβιετικών συμβούλων στη Μέση Ανατολή. Η σταθερότητα της περιοχής, η αντιμετώπιση της εξαγώγιμης τρομοκρατίας, η επικερδής συμμετοχή σε ενεργειακά προγράμματα, η εκμετάλλευση νέων αγορών αποτελούν τους στόχους των μεγάλων δυνάμεων με τη βασική υποσημείωση της μη ανάδειξης ενός, τοπικού ή μη, κυρίαρχου παίκτη. Δυστυχώς όμως αρκετοί από τους τοπικούς «παίκτες» αποδεικνύονται ακόμη «ανώριμοι» και με αποτυχημένες επιλογές τους δυναμιτίζουν τη σταθερότητα επιδιώκοντας τη μαξιμαλιστική προώθηση των στόχων τους.<br /> <br /> <br /> <br /> Παρά τη διαφαινόμενη μερική τουρκική επιτυχία, η Άγκυρα έχει να διανύσει μεγάλο και δύσκολο δρόμο τα επόμενα χρόνια, ισορροπώντας μεταξύ της παραχώρησης περιορισμένης αυτονομίας στους Κούρδους και στη δυναμική αντιμετώπιση τους. Οι κουρδικές επαρχίες της Συρίας θα αποκτήσουν αναπόφευκτα,de facto ή de jure, μια εκτεταμένη αυτονομία, παραπλήσια του ιρακινού Κουρδιστάν χωρίς να φαίνεται πιθανή μια επαναχάραξη των συνόρων. Η ικανότητα του Ερντογκάν ως ηγέτη θα φανεί από το κατά πόσο θα είναι ικανός να εντάξει τους Κούρδους σε μια ενωμένη ευημερούσα τουρκική ομοσπονδιακή δημοκρατία, ενδυναμώνοντας σε τελευταία ανάλυση το τουρκικό κράτος ή θα το οδηγήσει σε μια συνεχόμενη αιμορραγία χωρίς τέλος. Το βράδυ της 15ης Ιουλίου, η Τουρκία διέφυγε –ίσως κατά σύμπτωση- τον κίνδυνο ενός εμφυλίου πολέμου. Στο κουρδικό όμως ζήτημα, η σύγκρουση είναι εδώ και δεκαετίες σε εξέλιξη και κάθε ώρα που περνάει καθιστά δυσκολότερη μια προσέγγιση καθώς ενισχύει την αντιπαλότητα με δεσμούς αίματος και από τις δύο πλευρές.<br /> <br /> Αν βέβαια ρωτάτε πια εξέλιξη συμφέρει την Ελλάδα, επιτρέψτε μου να επιλέξω την επικράτηση της σταθερότητος στην ευρύτερη περιοχή που εκτιμώ ότι υπό προϋποθέσεις ενδέχεται να οδηγήσει σε αποδυνάμωση του ρόλου, της ισχύος αλλά και σε μια σταδιακή αναδιαμόρφωση της ενιαίας μορφής του σημερινού επεκτατικού και αναθεωρητικού τουρκικού κράτους. Καίτοι όμως η βίαιη διάσπαση ή δημιουργία χαλαρής ομοσπονδίας-συνομοσπονδίας στην Τουρκία (Τούρκοι-Κούρδοι όπως στην περίπτωση του Ιράκ), προβάλλονται ως ελκυστικές εξελίξεις, εντούτοις ενέχουν τον κίνδυνο της προσπάθειας αντιστάθμισης των απωλειών με επεκτατική κίνηση προς δυσμάς αλλά ακόμη και τυχόν μετεξέλιξης της νέας Τουρκίας σε μια ακόμη περισσότερο ισχυρή αναθεωρητική σουνιτική δύναμη. Συνοψίζοντας, κάθε άλλη λύση πέραν της σταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής, όσο δελεαστική και να προβάλλει, ενέχει κινδύνους μη διαχειρίσιμους από την Ελλάδα (ειδικά την παρούσα χρονική συγκυρία) αλλά και τη Δύση γενικότερα. Επειδή όμως η εξέλιξη των γεγονότων δεν καθορίζεται και ελάχιστα επηρεάζεται από τις ενέργειες και κυρίως τις επιθυμίες μας, προέχει η προετοιμασία μας για αντιμετώπιση κάθε ενδεχομένου, με βάση την αρχή της «αυτοβοήθειας» αλλά και την τοποθέτηση μας με την ορθή «συμμαχία».<br /> <br /> <i><b>* Ο κ. Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Υποστράτηγος (εα) </b></i><br /> <i><b>- Πτυχιούχος τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου<br />- Μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο</b></i><br /> <br /> <a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η αναμενόμενη τουρκική επέμβαση και η τύχη των Κούρδων

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη * Τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 24 Αυγούστου ξεκίνησε η περιορισμένης έκτασης αναμενόμενη τουρκική στρατιωτική ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Σχόλιο-πρόβλεψη για όσα αποφασίστηκαν για τη Συρία…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCfqmZNVgkety_rzf1E24EPKOcW4bASNdxRgOUuqQZs-TJzef5vwGzvb_Z-Se5lk419CMW_JEPOOchiOaHOAqpI8Lc8qoAJirH9vnZcAb8DRr7TFoke4erK4g2lR9O7RnmGE43xS0FlFkF/s1600/syria.+areas+of+control.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCfqmZNVgkety_rzf1E24EPKOcW4bASNdxRgOUuqQZs-TJzef5vwGzvb_Z-Se5lk419CMW_JEPOOchiOaHOAqpI8Lc8qoAJirH9vnZcAb8DRr7TFoke4erK4g2lR9O7RnmGE43xS0FlFkF/s640/syria.+areas+of+control.jpg" width="640" /></a></div> <br />Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, έχω την αίσθηση, ότι πλέον στη Συρία η απόφαση των «μεγάλων» είναι να μην ενωθούν τα κουρδικά καντόνια, άρα το όνειρο για ενιαία οντότητα των Κούρδων μάλλον λαμβάνει τέλος. <br /><br />Οι Ρώσοι, ο Άσαντ και οι Ιρανοί κατοχυρώνουν την περιοχή της Λατάκιας, γι’ αυτό έφυγαν οι αντάρτες της Νταράγια, δίπλα στη Δαμασκό… Οι Τούρκοι από την πλευρά τους, παίρνουν τη ζώνη που επεδίωκαν μεταξύ Τζαραμπλούς και Αζάζ.<br /><br />Μένουν, όμως, πολλά ανοιχτά ζητήματα: <br /><ul> <li>Οι Κούρδοι αν τους απωθήσουν από τα δυτικά του Ευφράτη και ξέρουν ότι δεν κερδίζουν αυτονομία, θα πολεμήσουν με το ίδιο σθένος όπως γινόταν μέχρι τώρα ενάντια στο «ισλαμικό κράτος» στη Ράκα;</li> </ul> <ul> <li>Οι Τούρκοι θα κερδίσουν στρατιωτικά τη ζώνη που θέλουν ή οι Κούρδοι θα καταφέρουν να τους καθηλώσουν, εντείνοντας και τον πόλεμο εντός της Τουρκίας; Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε νέους σοβαρούς «πονοκεφάλους» στους Αμερικανούς…</li> </ul> <ul> <li>Οι Ρώσοι θα αφήσουν τους Κούρδους μόνους τους, ή θα τους σιγοντάρουν μυστικά ή ακόμα και φανερά, καθώς το «παιχνίδι» για την επαναφορά της Τουρκίας στη «δυτική τάξη» δεν μπορεί παρά να ενοχλήσει τη Μόσχα;</li> </ul> <ul> <li>Ο Άσαντ αν κερδίσει το Χαλέπι, που είναι ο βασικός άμεσος στόχος του, θα επιδιώξει να δημιουργήσει έναν διάδρομο μέσω Ντέιρ Εζ Ζορ μέχρι το σιιτικό Ιράκ, όπως θέλει το Ιράν, και πώς θα αντιδράσει σε αυτήν την περίπτωση το Ισραήλ αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες;</li> </ul> Το κουβάρι είναι ακόμη πολύ μπερδεμένο και θα χρειαστεί χρόνος για να ξεμπερδευτεί, χωρίς αυτό να είναι και βέβαιο ότι θα επιτευχθεί…<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σχόλιο-πρόβλεψη για όσα αποφασίστηκαν για τη Συρία…

Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, έχω την αίσθηση, ότι πλέον στη Συρία η απόφαση των «μεγάλων» είναι να μην ενωθούν τα κουρδικά καντόνια,...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Σόρος υπονομεύει Ελλάδα & άλλες χώρες …ισραηλινή επίθεση!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdbJXQrsCzrgp8aohbZF40COYkYQ80wgVeGNRU1WTdefYUziywtnN06TKa41eiVAXio5QjPwgGpTFAnbupG7DQ5hzSTuQR1aKcZMLK3cs27dzzdoJWYC3dH_tV2WLhORJGqSBxFCmO1_t/s1600/o+mister+soros.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigdbJXQrsCzrgp8aohbZF40COYkYQ80wgVeGNRU1WTdefYUziywtnN06TKa41eiVAXio5QjPwgGpTFAnbupG7DQ5hzSTuQR1aKcZMLK3cs27dzzdoJWYC3dH_tV2WLhORJGqSBxFCmO1_t/s640/o+mister+soros.jpg" width="640" /></a></div> <br />Πολλά αμερικανικά ΜΜΕ αγνόησαν τα χιλιάδες e-mails του ιδρύματος του δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος από το δίκτυο ακτιβιστών χάκερ DCLeaks. Το Ίδρυμα Open Society Foundation (ΟSF) του Σόρος υπήρξε το όχημα μέσω του οποίου ο δισεκατομμυριούχος διέθεσε πακτωλό δολαρίων τις δύο τελευταίες δεκαετίες σε Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο.<br /><br /><br /> Της <b>Caroline B. Glick</b><br /> <b><a href="http://www.jpost.com/">The Jerusalem Post</a></b><br /><br />Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέρρευσαν ο Σόρος έδωσε 30 δισ. δολάρια σε ομάδες που εργάζονταν για την προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον, καθιστάμενος ο βασικός της χρηματοδότης. Έτσι τα ΜΜΕ που στηρίζουν την Χίλαρι έθαψαν την υπόθεση.<br /><br />Οι διαρροές επίσης αποκαλύπτουν πως την τελευταία δεκαετία ο Σόρος χρηματοδότησε ακραίες αριστερές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο φιλανθρωπικό πρόγραμμα του Σόρος εκτείνεται σε όλη τη Γη και σε όλα τα πεδία της πολιτικής.<br /><br />Εξεταζόμενα επιφανειακά τα χρηματοδοτούμενα πρόσωπα και οι ομάδες φαίνονται άσχετα μεταξύ τους. Άλλωστε τι κοινό μπορεί να έχουν η κλιματική αλλαγή με την παράνομη μετανάστευση Αφρικανών στο Ισραήλ; Τι έχει να κάνει η οργάνωση Occupy Wall Street με την ελληνική πολιτική στο μεταναστευτικό;<br /><br />Κι όμως το γεγονός είναι πως όλα τα υποστηριζόμενα από τον Σόρος προγράμματα έχουν κοινές βάσεις. Όλα έχουν ως στόχο την αποδυνάμωση των εθνικών και τοπικών αρχών των δυτικών δημοκρατιών να διατηρήσουν τους νόμους και τις αξίες τους ως έθνη ή κοινότητες.<br /><br />Όλα τα προγράμματα του Σόρος έχουν στόχο να εμποδίσουν την οικονομική, ιδεολογική, πολιτική και επιστημονική ελευθερία στο όνομα της Δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της οικονομικής, φυλετικής και σεξουαλικής δικαιοσύνης.<br /><br />Με άλλα λόγια στόχος τους είναι η ανατροπή των δυτικών δημοκρατιών, καθιστώντας αυτές ανίκανες να κυβερνηθούν, να διατηρήσουν την τάξη στο εσωτερικό τους, να διατηρήσουν τις μοναδικές τους ταυτότητες και αξίες. Η οργάνωση Black Lives Matter, που έχει λάβει 650.000 δολάρια από τον Σόρος, αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Η οργάνωση αυτή προσπαθεί να υπονομεύσει την αμερικανική αστυνομία.<br /><br />Η οργάνωση προβάλει την άποψη πως η αστυνομία δεν εξυπηρετεί το καλό και την εμπέδωση του νόμου και της τάξης, αλλά αποτελεί όργανο καταπίεσης των Μαύρων. Η επιβολή του νόμου στους Αφροαμερικανούς, ακόμα και αν είναι δικαιολογημένη, χαρακτηρίζεται ως ρατσιστική. Η οργάνωση θεωρείται πως ενθαρρύνει τις δολοφονίες αστυνομικών και υπονομεύει το ηθικό των αστυνομικών και κατά συνέπεια την ικανότητά τους να επιβάλουν τον νόμο.<br /><br />Ο Σόρος επίσης ενισχύει την παράνομη μετανάστευση. Από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και το Ισραήλ ο Σόρος προωθεί τη μετανάστευση με σκοπό να υπονομεύσει την εθνική ταυτότητα και την δημογραφική σύνθεση των δυτικών δημοκρατιών.<br /><br />Τα emails που διέρρευσαν αποδεικνύουν πως ομάδες έχουν αναμιχθεί σε εκλογικές διαδικασίες, προωθώντας την εκλογή πολιτικών που υποστηρίζουν την πολιτική των ανοικτών συνόρων για μετανάστες από τον Αραβικό κόσμο και χρηματοδοτώντας δημοσιογράφους που είναι υπέρ της μετανάστευσης.<br /><br />Οι ομάδες του Σόρος ενισχύουν την παράνομη μετανάστευση σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Επιχειρούν να επηρεάσουν το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο επ’ αυτού και εργάζονται με μουσουλμανικές και άλλες οργανώσεις για να δαιμονοποιήσουν τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους που δεν θέλουν την πολιτική των ανοικτών συνόρων.<br /><br />Στο Ισραήλ επίσης ο Σόρος αντιμάχεται την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει την παράνομη μετανάστευση από την Αφρική, μέσω Αιγύπτου. Στόχος του είναι να αποτρέψει τις χώρες από το να προστατεύουν τα σύνορά τους. Αν είναι ρατσιστικό για τους Έλληνες να προστατεύουν την εθνική τους ταυτότητα ζητώντας την αποτροπή εισόδου στη χώρα τους εκατομμυρίων Σύρων, τότε είναι ρατσιστικό για την Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Σουηδία, τις ΗΠΑ ή την Πολωνία να υπάρχουν.<br /><br />Επίσης, ο Σόρος υποστηρίζει ομάδες που αγωνίζονται για θέματα όπως οι γάμοι των ομοφυλόφιλων μέχρι την ύπαρξη δημόσιων τουαλετών για τα δύο φύλα! Όσον αφορά το Ισραήλ ο Σόρος αγωνίζεται να απονομιμοποιήσει κάθε τι στην ισραηλινή κοινωνία χαρακτηρίζοντάς το ρατσιστικό και παράνομο. Όχημα του είναι οι Παλαιστίνιοι τους οποίους χρησιμοποιεί κατά του Ισραήλ. Ο Σόρος χρηματοδοτεί μετριοπαθείς, αλλά και ακραίες αριστερές ομάδες στο Ισραήλ, οι οποίες υποστηρίζουν πως η χώρα δεν έχει καν δικαίωμα στην αυτοάμυνα.<br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Σόρος υπονομεύει Ελλάδα & άλλες χώρες …ισραηλινή επίθεση!

Πολλά αμερικανικά ΜΜΕ αγνόησαν τα χιλιάδες e-mails του ιδρύματος του δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος από το δίκτυο ακτιβιστών χάκερ DCLeak...

Διαβάστε την συνέχεια

Ρωσοτουρκικές σχέσεις: Καταστρέφονται γρήγορα, διορθώνονται αργά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSpmAErAeHpizk_kvYYyqL6L3yjZkDJRFcx2nifgmPilYnOsm_VJ79L_NdTwi4t6NLQnpyLYbqXnHHnhbeGcaIAffDBvx19XyFa1yY51uTrZgPbBlKNqJZjBknAQ75D8k_HlOMpPBAWScy/s1600/%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B1%252C+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B8%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25AC+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSpmAErAeHpizk_kvYYyqL6L3yjZkDJRFcx2nifgmPilYnOsm_VJ79L_NdTwi4t6NLQnpyLYbqXnHHnhbeGcaIAffDBvx19XyFa1yY51uTrZgPbBlKNqJZjBknAQ75D8k_HlOMpPBAWScy/s640/%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AD%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25AD%25CF%2583%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2582.+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2586%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25AE%25CE%25B3%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B1%252C+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25B8%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25AC+.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b><a href="http://carnegie.ru/commentary/2016/08/23/russian-turkish-relations-quick-to-destroy-slower-to-mend/j3so" target="_blank">Pavel Shlykov</a></b><br /><br />Η ρωτοτουρκική Σύνοδος στην Αγία Πετρούπολη στις 9 Αυγούστου είχε στόχο να θάψει το τσεκούρι του πολέμου, αφού η παλαιότερα ισχυρή σχέση των δύο χωρών, διακόπηκε απότομα όταν η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος το Νοέμβριο του 2015, με αποτέλεσμα τον θάνατο Ρωσων στρατιωτών.<br /><br />Η συνάντηση μεταξύ του προέδρου Vladimir Putin και του Τούρκου ομόλογού του Recep Tayyip Erdogan, σηματοδότησε το τέλος της εμπόλεμης ρητορικής και του πολέμου πληροφοριών, και την αρχή των προσπαθειών για την αποκατάσταση αυτού του είδους της αμοιβαίως επωφελούς συνεργασίας στην οικονομία, στην ενέργεια, ακόμη και στην πολιτική, που χαρακτήριζε τις διμερείς σχέσεις στη δεκαετία του 2000.<br /><br />Αλλά οι υπερβολικά αισιόδοξες προβλέψεις ότι οι ρωσό-τουρκικές σχέσεις θα φτάσουν γρήγορα το επίπεδο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης, δεν είναι πιθανό να γίνουν πραγματικότητα, ακόμη και μετά από τους επαίνους του Erdogan προς τον Putin και τις διαβεβαιώσεις του για μια αιώνια φιλία. Εξάλλου, η Μόσχα και η Άγκυρα διαφωνούν ακόμη σε σειρά βασικών ζητημάτων, που κυμαίνονται από την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μέχρι την σύγκρουση στην Ουκρανία. Ένας διάλογος για τη Συρία, που ουσιαστικά έμεινε εκτός πεδίου στην Σύνοδο της Αγίας Πετρούπολης, είναι μια θεμελιώδη προϋπόθεση για τον εξορθολογισμό των πολιτικών σχέσεων και η μακροχρόνια προσέγγιση "ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε", απλώς δεν θα την βοηθήσει για πολύ ακόμη.<br /><br />Και οι δύο ηγέτες στη Σύνοδο τόνισαν την δέσμευσή τους για συνεργασία σε μεγάλης κλίμακας ενεργειακά projects –έναν αγωγό κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα και το πρώτο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας της Τουρκίας- αλλά με βάση τους όρους των συμφωνιών, η Άγκυρα φαίνεται να είναι ο ξεκάθαρος νικητής.<br /><br />Ένα από τα βασικά σημεία της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στη Ρωσία, ήταν η αναβίωση του project για τον Turkish Stream, τον διάδοχο του αγωγού South Stream κάτω από τη Μάυρη Θάλασσα. Ο South Stream ακυρώθηκε το 2014 εν τω μέσω πολιτικής και νομικής διαφωνίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.<br /><br />Ωστόσο, οι Τούρκοι ακόμη επιμένουν να έχουν μόλις μία γραμμή του Turkish Stream αντί των προγραμματισμένων τεσσάρων, κάτι που δεν ικανοποιεί τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα είτε του Κρεμλίνου ή της Gazprom. Με βάση το αρχικό σχέδιο, μία γραμμή προοριζόταν για να προμηθεύει την ίδια την Τουρκία, ενώ οι άλλες τρεις θα διέρχονταν του τουρκικού εδάφους μέχρι τα σύνορα με την Ελλάδα και θα προμήθευε τους Ευρωπαίους καταναλωτές. Αλλά ακόμη και πριν από την κατάρρευση του αεροσκάφους, οι Τούρκοι εταίροι της Gazprom προσπαθούσαν να περιοριστεί το project σε έναν αγωγό, για την Τουρκία μόνο. Το project ήταν ουσιαστικά αδρανές ακόμη και προτού παγώσει το Νοέμβριο, ύστερα από την κατάρρευση του αεροσκάφους.<br /><br />Κατασκευάζοντας μόνο μία γραμμή του Turkish Stream με χωρητικότητα 15,75 δισ. κυβικών μέτρων –περίπου το ένα τέταρτο της προγραμματισμένης συνολικής παραγωγικότητας των τεσσάρων γραμμών- είναι μια εξαιρετικά δαπανηρή και όχι πολύ επικερδής επιλογή για την Gazprom, η οποία και πάλι θα πρέπει να επενδύσει βαθιά για την κατασκευή του αγωγού κατά μήκος του πυθμένα της Μαύρης Θάλασσας και στην επίγεια υποδομή. Επιπλέον, η Gazprom θα έπρεπε να πουλήσει το ρωσικό αέριο στην Τουρκία με σημαντική έκπτωση, κάτι που συμφωνήθηκε από την αρχή της κατασκευής.<br /><br />Η κρατική τουρκική Botas Corporation από την άλλη πλευρά, θα είναι σε θέση να αγοράσει αέριο με σημαντική έκπτωση και να αποκτήσει και σημαντικές εκπτώσεις διέλευσης όταν ξεκινήσει ο αγωγός.<br /><br />Η αναβίωση άλλου ενός παγωμένου, μεγάλης κλίμακας ρωσοτουρκικού project –το Εργοστάσιο Πυρηνικής Ενέργειας Akkuyu στη Νότια Τουρκία, που πρόκειται να κτιστεί, να ανήκει και να λειτουργεί από μια θυγατρική της ρωσικής κρατικής ατομικής ενέργειας Rosatom, με άνω των 22 δισ. δολαρίων σε επενδύσεις- φέρει επίσης σημαντικούς οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους για την Ρωσία. Σύμφωνα με μια έκθεση του 2012 από το Ρωσικό Ινστιτούτο Ενεργειακών Προβλημάτων, το project δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας. Το report προβλέπει ότι ενώ οι τουρκικές κατασκευαστικές θα λάβουν το ήμισυ των επενδύσεων (περισσότερα από 11 δισ. δολάρια), η Τουρκία δεν θα αναλάβει καμία οικονομική υποχρέωση με βάση τη σύμβαση, και το project θα χρηματοδοτείται πλήρως από τη ρωσική εταιρεία (μεταξύ άλλων και με εν δυνάμει πληρωμές από τον κρατικό προϋπολογισμό).<br /><br />Επιπλέον, οι ρωσικές επενδύσεις κινδυνεύουν να παγώσουν εξαιτίας καθυστερήσεων στις κατασκευές, διακοπή λειτουργίας του αντιδραστήρα από τις τουρκικές ρυθμιστικές αρχές, τοπικές διαμαρτυρίες, και αδύναμες γραμμές μεταφοράς ενέργειας, μεταξύ άλλων παραγόντων. Η ρωσική εταιρεία επίσης φέρει το βάρος της ασφάλισης από τους κινδύνους για τη λειτουργία του εργοστασίου.<br /><br />Εκτός από όλα αυτά, οι αποδόσεις του επενδυτικού σχήματος κάθε άλλο παρά ξεκάθαρες είναι. Οι τιμές ενέργειας είναι προκαθορισμένες για τουλάχιστον 25 χρόνια, κάτι που δεν λαμβάνει υπόψη τον πληθωρισμό, τις αυξήσεις των τιμών, τις διακυμάνσεις των ισοτιμιών ή άλλες οικονομικές και πολιτικές αναταραχές. Μια τέτοια προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με την αποδεκτή διεθνή πρακτική της ίδιας της κατασκευής και λειτουργίας εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας, στην οποία οι τιμές ενέργειας γενικώς δεν είναι καθορισμένες σε δολάρια, πόσο μάλλον για αρκετές δεκαετίες στο μέλλον.<br /><br />Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι η Άγκυρα έχει και πάλι καταφέρει να μετατρέψει την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων καθαρά υπέρ της, όπως έκανε στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Μία από τις πιο επώδυνες συνέπειες του επταμηνιαίου ψυχρού πολέμου για την Τουρκία ήταν το εμπάργκο που είχε επιβάλει η Ρωσία στις τουρκικές εξαγωγές τροφίμων. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, οι κυρώσεις προϊόντων αντιστοιχούσαν σε 1 δισ. δολάρια τουρκικών εξαγωγών στη Ρωσία για την αντίστοιχη περίοδο του 2015.<br /><br />Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι το εμπάργκο δεν θα αρθεί μέχρι το τέλος του 2016. Ο οργανισμός καταναλωτών της Ρωσίας, Rospotrebnadzor, δεν βλέπει κανένα λόγο για την πλήρη άρση του εμπάργκο, και ο Ρώσος υπουργός Γεωργίας Alexander Tkachev δήλωσε στα μέσα Ιουλίου ότι η κυβέρνηση δεν σχεδίαζε να άρει το εμπάργκο τροφίμων εναντίον της Τουρκίας κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον "διότι δεκάδες, εκατοντάδες παραγωγοί γεωργικών προϊόντων ανά την χώρα πίστεψαν και άκουσαν την κυβέρνηση και γέμισαν τη ρωσική αγορά με εγχώρια προϊόντα".<br /><br />Φαίνεται λοιπόν ότι "η αποκατάσταση των σχέσεων στα προ κρίσης επίπεδα" σημαίνει να επιστρέψουμε απλώς στα παλαιά προβλήματα που έχουν τώρα συμπληρωθεί με τις μνήμες του ψυχρού πολέμου των επτά μηνών.<br /><br />Πριν από την κατάρρευση, οι διμερείς σχέσεις αναπτύσσονταν συχνά σε συνδυασμό με την αντί-δυτική ρητορική. Η Άγκυρα βλέπει τις σχέσεις της με τη Μόσχα ως ευεργετικές τόσο από οικονομικής όσο και από γεωπολιτικής πλευράς, και επέλεξε να συνταχθεί με την Ρωσία μόνο όταν η εξωτερική πολιτική της Μόσχας ενέτεινε τις σχέσεις της με την Δύση. Η Τουρκία επέκτεινε την συνεργασία της με την Ρωσία μετά από την ένοπλη σύγκρουση στη Νότια Οσετία το 2008, και στα επόμενα δύο χρόνια η Ρωσία και η Τουρκία υπέγραψαν σημαντικές συμφωνίες που επέτρεψαν στους πολιτικούς και στις δύο πλευρές, να μιλούν για "στρατηγική εταιρική σχέση", με παραδείγματα όπως το πυρηνικό εργοστάσιο Akkuyu και τα ταξίδια χωρίς βίζα, κάτι που επίσης εξυπηρέτησε κυρίως τα τουρκικά συμφέροντα: οι θεωρήσεις βίζας δεν ήταν ποτέ μια ταλαιπωρία για τους Ρώσους τουρίστες, καθώς εκδίδονταν κατά την άφιξη, ενώ για την Τουρκία ήταν ένας άλλος τρόπος να διατηρήσει την ηγετική της θέση στην τουρκική αγορά της Ρωσίας.<br /><br />Εάν αυτές οι "καθοριστικές συμφωνίες", όπως τις χαρακτήρισαν τα MME, ωφέλησαν την Τουρκία περισσότερο από την Τουρκία, είναι διότι η Ρωσία μεταχειρίστηκε τα μεγάλης κλίμακας τουρκικά projects ως κυρίως πολιτικές επενδύσεις. Στο αποκορύφωμα της σύγκρουσης Ρωσίας-Δύσης για την Ουκρανία το 2014, η Τουρκία δεν συντάχθηκε με τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.<br /><br />Τελικά όμως, ο μηχανισμός αντιστάθμισης για διαφορετικές θέσεις σε βασικά παγκόσμια θέματα χρησιμοποιώντας "καθοριστικά projects", ατόνησε το 2015, και η ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων αφότου ο Erdogan έστειλε επιστολή τον Ιούνιο στον Putin εκφράζοντας την λύπη του για την κατάρριψη του αεροπλάνου, είναι μια σκληρή απεικόνιση αυτού. Και το ίδιο το περιστατικό με το αεροπλάνο, απέδειξε πολύ καθαρά, πόσο γρήγορα η Μόσχα και η Άγκυρα μπορούν να υποβαθμίσουν τις διμερείς σχέσεις από μια στρατηγική συνεργασία σε σοβαρή πολιτική και οικονομική αντιπαράθεση.<br /><br /><a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ρωσοτουρκικές σχέσεις: Καταστρέφονται γρήγορα, διορθώνονται αργά

Του Pavel Shlykov Η ρωτοτουρκική Σύνοδος στην Αγία Πετρούπολη στις 9 Αυγούστου είχε στόχο να θάψει το τσεκούρι του πολέμου, αφού η παλαιότ...

Διαβάστε την συνέχεια

"Βρυξέλλες, έχετε πρόβλημα"

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGczwiiyYudQrxV46M7sNaB1u9c4D7C0ZswpZV_te4oOH1M-cegcRff58DOiJfeQQSf47jks9DG7tkR1aaIBhInAuySmfWuCG70HFRbim0hhtmiBd1_ZmqbE4w3bWeXUddxlEgH7Cl0Xvg/s1600/%25CE%2592%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2582%252C+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B5+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGczwiiyYudQrxV46M7sNaB1u9c4D7C0ZswpZV_te4oOH1M-cegcRff58DOiJfeQQSf47jks9DG7tkR1aaIBhInAuySmfWuCG70HFRbim0hhtmiBd1_ZmqbE4w3bWeXUddxlEgH7Cl0Xvg/s640/%25CE%2592%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25BE%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2582%252C+%25CE%25AD%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B5+%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B7%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <span style="color: #990000;"><b><a href="http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=64401" target="_blank">Marc Pierini</a></b></span><br />"Βρυξέλλες, έχετε πρόβλημα", δήλωσε προσφάτως ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan. ΒΑσισμένοι στα γεγονότα και στις αρχές του κράτους δικαίου, πολλοί Ευρωπαίοι δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα και ποια θα μπορούσε να είναι η πορεία στη συνέχεια. Εδώ παραθέτω την προσπάθειά μου να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία κατανόηση.<br /><br />Στον άμεσο απόηχο της απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, οι ηγέτες της ΕΕ καταδίκασαν σθεναρά αυτή την βίαιη επίθεση στην δημοκρατία και επιβεβαίωσαν την στήριξή τους στο εκλεγμένο κοινοβούλιο της Τουρκίας, στον πρόεδρο και στην κυβέρνηση. Τα επίσημα ανακοινωθέντα που εκδόθηκαν από τη Γερμανίδα Καγκελάριο, τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ, τον Επίτροπο για την Ευρωπαϊκή Πολιτική γειτονίας, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και εκείνα από το Συμβούλιο της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ, ήταν ηχηρά, σαφή και ξεκάθαρα. Αυτά είναι τα γεγονότα. Εάν αυτά εκλαμβάνονται, αγνοούνται ή μεταμορφώνονται από τους Τούρκους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι ηγέτες της ΕΕ έσπευσαν να υπερασπιστούν της δημοκρατίας στην Τουρκία, όπως κάνουν πάντα.<br /><br />Ωστόσο, έξι εβδομάδες μετά από αυτή την εκδήλωση πολιτικής αλληλεγγύης, συνεχίζεται αμείωτος ένας κατακλυσμός κριτικής από τους Τούρκους ηγέτες, τα ΜΜΕ και τους πολίτες εναντίον της ΕΕ. Υπάρχει η εκδοχή της παγκόσμιας συνωμοσίας, η ακαδημαϊκή εκδοχή (δηλαδή, "η ΕΕ προδίδει τις αξίες και τις αρχές της") και η κοινή εκδοχή (δηλαδή ότι η ΕΕ "έχει αποτύχει στη δοκιμασία", έχει "απογοητεύσει" την Τουρκία και είναι "ασαφής").<br /><br />Όσο βολικό μπορεί να είναι σε καιρούς έντονων εθνικιστικών αφηγήσεων, η μετατροπή της απόπειρας πραξικοπήματος σε μια "δοκιμασία" στην οποία η ΕΕ (και η Δύση γενικότερα) έχει "αποτύχει", δεν ευσταθεί. Η ΕΕ και η Δύση δεν υποβλήθηκαν σε καμία "δοκιμασία". Η απόπειρα πραξικοπήματος ήταν μία φαύλη επίθεση από Τούρκους εναντίον Τούρκων. Κατέληξε σε μια μαζική αποσταθεροποίηση της χώρας, των ενόπλων δυνάμεών της, των κρατικών της θεσμών γενικότερα, και του διεθνούς κύρους της. Αυτή ήταν μία αυτοπροκληθείσα καταστροφή και στον απόηχό της, η ΕΕ και η Δύση απέδειξαν αμέσως την αλληλεγγύη τους στην Τουρκία.<br /><br />Επί της ουσίας, το πιο σημαντικό είναι πως τώρα υπάρχουν πραγματικές διαφορές μεταξύ της Τουρκίας και των ηγετών της ΕΕ στην πορεία προς το μέλλον.<br /><br />Αυτή τη στιγμή, η Τουρκία λέει στον κόσμο ότι το κίνημα του Gulen είναι πίσω από το πραξικόπημα. Αυτό είναι εύλογο. Είναι σημαντικό να υπάρξουν αποδεικτικά στοιχεία και μια σε βάθος έρευνα, για να αποδείξει αν ευσταθεί πραγματικά αυτή η υπόθεση. Για την ώρα, οι Δυτικοί διπλωμάτες μπορεί να θυμηθούν ότι όχι πολύ παλαιότερα, και μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013, οι υπουργοί του ΑΚΡ και οι οργανισμοί του Gulen εργαζόταν από κοινού στο ίδιο θρησκευτικό-συντηρητικό κοινωνικό project. Οι οργανισμοί του Gulen αντιμετωπιζόταν πάντα με μεγάλη προσοχή από τη Δύση διότι το κίνημα ήταν μυστικό και η διακυβέρνησή του, τα μέλη και η χρηματοδότηση, ήταν άγνωστα. Ωστόσο, δυτικοί διπλωμάτες περιστασιακά έπεφταν πάνω σε "Gulen-ιστές", κατ’ εντολήν των υπουργών του ΑΚΡ, οι οποίοι προώθησαν ορισμένα μέλη του Gulen ως προνομιούχους συνομιλητές κατά τη διάρκεια επισκέψεων ξένων αξιωματούχων. Με άλλα λόγια, ας μην ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του ΑΚΡ σήμερα, ήταν ο στενότερος σύμμαχός του χθες.<br /><br />Όσον αφορά τα διορθωτικά μέτρα μετά από το πραξικόπημα, το θέμα όπως φαίνεται από τις Βρυξέλλες (δηλαδή από την άποψη του κράτους δικαίου), είναι κατά πόσο μια ατελείωτη εκκαθάριση της αντιπολίτευσης, περισσότερος πολιτικός λαϊκισμός, περισσότερη κοινωνική πόλωση, και μεγαλύτερη κυβερνητική απολυταρχία, αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για να αντιμετωπιστεί "η διείσδυση των Gulen-ιστών στο τουρκικό κράτος". Εάν ο στόχος είναι να ξεριζωθεί μια μυστική φράξια, μπορεί αυτό να γίνει μέσω του ανταγωνισμού σε όλους τους κλάδους της κοινωνίας, βάζοντας τους Τούρκους τον έναν εναντίον του άλλου, δημιουργώντας "νεκροταφεία προδοτών" και δημοσιεύοντας καταγγελίες σε ιστοσελίδες; Μου φαίνεται, ως ένας ξένος παρατηρητής, ότι το να χυθεί περισσότερο μίσος σε μια κλονισμένη τουρκική κοινωνία, είναι μια συνταγή για περισσότερα προβλήματα στο μέλλον παρά για κατευνασμό. Θα υποστήριζα ότι μόνο μια διαφανής και δημοκρατική διαδικασία ανοικοδόμησης στην Τουρκία μπορεί να πετύχει, που θα επαναφέρει την ελευθερία του Τύπου, την ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, την ελεύθερη οικονομία, τη ζωντανή κοινωνία και την πολιτιστική ποικιλομορφία.<br /><br />Αυτές είναι οι παράμετροι μέσα από τις οποίες μπορεί να βοηθήσει η ΕΕ. Είναι παρήγορο να επισημάνουμε ότι πολλές τουρκικές πολιτικές φωνές, σε κόμματα της αντιπολίτευσης όπως το CHP και το HDP, αλλά επίσης και μέσα στο ίδιο το ΑΚΡ, υποστηρίζουν μια ισορροπημένη προσέγγιση στην ανοικοδόμηση της χώρας μετά από το πραξικόπημα. Πέρα από τα τρέχοντα συναισθήματα, οι Τούρκοι ελπίζουμε να βρουν έναν κοινό παρανομαστή: να υπερασπιστούν την ενότητα του κράτους και μια γνήσια δημοκρατική διαδικασία. Η ΕΕ υποστηρίζει σθεναρά αυτές τις αρχές.<br /><br />Μια επαναλαμβανόμενη γραμμή κριτικής που έρχεται σήμερα από την Άγκυρα, είναι η έλλειψη κατανόησης και υποστήριξης που λαμβάνει η χώρα από τους Ευρωπαίους ηγέτες. Ζητήθηκε από τους ηγέτες της ΕΕ να έρθουν στην Τουρκία. Το κάνουν. Αυτή την εβδομάδα, υπουργοί της Εσθονίας, της Γερμανίας, της Ουγγαρίας, της Λιθουανίας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας και της Σλοβενίας, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο εισηγητής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την Τουρκία καθώς και αρκετοί ανώτεροι αξιωματούχοι από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, επισκέφθηκαν την Τουρκία για να μεταφέρουν την αλληλεγγύη τους στα νόμισμα θεσμικά όργανα της χώρας και στην ενίσχυση του κράτους δικαίου. Η επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Joe Biden στις 24 Αυγούστου, έφερε το ίδιο μήνυμα.<br /><br />Οι Τούρκοι ίσως συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει μια διπλωματική επιλογή που πρέπει να ληφθεί εδώ: είτε να συνεχίσουν με την σκληρή κριτική προς την ΕΕ και την Δύση και να αποκομίσουν κάποια πρόσκαιρα εσωτερικά πολιτικά οφέλη, ή να μετριάσουν την ρητορική και να αρχίσουν να συζητούν πραγματικά ζητήματα μεταξύ εταίρων, με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον. Αυτή η επιλογή ίσως α μην είναι η πιο εύκολη δεδομένων έντονων συναισθηματικών και βίαιων γεγονότων που έχει περάσει η Τουρκία, αλλά είναι αυτή που αξίζει να επιδιώξει κανείς για το μέλλον της χώρας.<br /><br />Μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ, τα ζητήματα προτεραιότητας για συζήτηση περιλαμβάνουν, για αρχή: την Συρία, την συνεργασία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την εφαρμογή του προγράμματος βοήθειας των προσφύγων στην Τουρκία, τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης και την συνεχή συνεργασία της κοινωνίας (συμπεριλαμβανομένων και εκπαιδευτικών και πολιτιστικών προγραμμάτων όπως οι υποτροφίες Jean Monnet).<br /><br />Υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει από κοινού μεταξύ Βρυξελλών και Άγκυρας. Ας ελπίσουμε ότι και οι δύο πλευρές μπορούν να βρουν κοινό έδαφος.<br /><br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

"Βρυξέλλες, έχετε πρόβλημα"

Του Marc Pierini "Βρυξέλλες, έχετε πρόβλημα", δήλωσε προσφάτως ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου Recep Tayyip Erdogan. ΒΑσισμένο...

Διαβάστε την συνέχεια

Έρχεται η νέα πολιτική ελίτ της Ρωσίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTIFEtuMxNhFy1LHL3vkSggYrwKq06ZTH2IbeFSVceqWgigZ2Te8uOdnPTNhYZvelQnNXuSKSprVIceA9E5Y8obtqyxaJAy_f-dUThdt8fjRWobLdw52XCzbdYYPklHlEbVnr-Kb31pNKw/s1600/%25CE%2588%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2584+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTIFEtuMxNhFy1LHL3vkSggYrwKq06ZTH2IbeFSVceqWgigZ2Te8uOdnPTNhYZvelQnNXuSKSprVIceA9E5Y8obtqyxaJAy_f-dUThdt8fjRWobLdw52XCzbdYYPklHlEbVnr-Kb31pNKw/s640/%25CE%2588%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AF%25CF%2584+%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="640" /></a></div> <br />του <a href="http://carnegie.ru/commentary/2016/08/24/out-with-old-in-with-new-for-russia-s-political-elite/j3tz" target="_blank"><b>Andrei Kolesnikov</b></a><br /><br />Η απροσδόκητη αντικατάσταση πριν από λίγες ημέρες του Sergei Ivanov, για πολλά χρόνια συμμάχου του προέδρου Vladimir Putin, με τον πρώην επικεφαλής πρωτοκόλλου Anton Vaino ως επικεφαλής προσωπικού του Προέδρου, προκάλεσε τεράστια φημολογία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας μπορεί να αγνοηθεί με ασφάλεια. Αλλά αν ψάξει κανείς μέσα στις αβάσιμες αυτές εκτιμήσεις, μπορεί να βρει ένα σαφές μήνυμα.<br /><br />Μια σύγκριση των διαπιστευτηρίων του Vaino με εκείνα του πρωθυπουργού Dmitry Medvedev, υποδηλώνει ότι θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ο νέος πρωθυπουργός. Όπως ο Vaino, ο Medvedev εργαζόταν προηγουμένως για την κεντρική κυβέρνηση και ήταν επίσης γνωστός ως ένας μεθοδικός και υπεύθυνος αξιωματούχος. Όπως ο Vaino, ο Medvedev ήταν επικεφαλής προσωπικού για τον πρόεδρο και δεν θεωρούνταν μια ανεξάρτητη φιγούρα. Αλλά το βασικό σημείο είναι πως το καθεστώς χρειάζεται να προετοιμάσει μια νέα γενιά ελίτ για να σταθεί στον Putin το 2018, όταν λήγει η τρέχουσα προεδρική του θητεία, και μετά. Ως επικεφαλής προσωπικού ο Vaino θα έχει καθοριστικό ρόλο στο να προετοιμάσει αυτό το νέο κύμα πολιτικών.<br /><br />Ο Putin δεν θα πάρει όλα τα μέλη της παλιάς φρουράς μαζί του το 2018, όπως αποδείχθηκε από τις πρόσφατες απομακρύνσεις από τις θέσεις τους, του πρώην επικεφαλής των Ρωσικών Σιδηροδρόμων, Vladimir Bakunin, του τσάρου των ναρκωτικών Viktor Ivanov, του επικεφαλής της Υπηρεσίας Ομοσπονδιακής Φρουράς Yevgeny Murov και του επικεφαλής των τελωνείων, Andrei Belyaninov. Ο κατάλογος με τους "συνταξιούχους” φίλους απλώς θα γίνεται μεγαλύτερος. Θα αντικατασταθούν από μια γενιά ειδικών πρακτόρων, στελεχών ασφαλείας και τεχνοκράτες, στην ηλικία των 40-50.<br /><br />Θα είναι αρκετά νέοι για να πλησιάζουν μόλις τα γηρατειά το 2024 -έτος ύστερα από το οποίο δεν επιτρέπεται συνταγματικά στον Putin να θέσει νέα υποψηφιότητα- αλλά αρκετά έμπειροι ώστε να τον συνοδεύσουν μετά από το 2018. Θα είναι αρκετά κοντά στο αφεντικό, καθώς μόνο οι οδηγοί, οι σωματοφύλακες και οι αξιωματούχοι του πρωτοκόλλου μπορεί να είναι. Ωστόσο, θα έχουν αρκετή απόσταση από το αφεντικό για προσφέρουν τίποτα άλλο πέρα επαίνους.<br /><br />Θα έχουν την εξυπνάδα και την πρακτική γνώση να επιβιώσουν από τις βυζαντινές ίντριγκες στο Κρεμλίνο και στην προεδρική διοίκηση, αλλά δεν θα είναι πραγματικοί πολιτικοί που μπορούν να ανταγωνιστούν τον άρχοντα -αν και φυσικά ένα "απαρατσικ” που εκμεταλλεύτηκε την θέση του για να γίνει ένας πολιτικός, μπορεί να αποκτήσει φιλοδοξία και μια αίσθηση αποστολής. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία ήδη γνωρίζει ένα τέτοιο άτομο: το όνομά του είναι Vladimir Putin. Ο πρόεδρος πρέπει να είναι σίγουρος ότι η ελίτ θα είναι αρκετά ικανή ώστε να διαχειριστεί την οικονομική ύφεση και τις πιθανές πολιτικές αναταραχές, και αρκετά πιστή για να διασφαλίσει ότι το 2024 δεν θα φέρει καμία καταστροφή, είτε στη χώρα είτε στον ίδιο τον Putin.<br /><br />Ίσως η προεδρία να αρχίσει να μοιάζει έτσι όπως πρέπει υπό την καθοδήγηση του Vaino: απλώς ο γραφειοκρατικός βραχίονας του προέδρου, αφήνοντας τον μανδύα του πολιτικού διαχειριστεί στον πρώτο αναπληρωτή αρχηγό του γενικού επιτελείου, Vyacheslav Volodin. Αλλά το νέο αφεντικό είναι βέβαιο ότι θα πολιορκηθεί από τις πολιτικές και οικονομικές φατρίες που θα σπεύσουν να υποβάλουν τα σέβη τους. Ακόμη και αν απλώς υπακούει τις εντολές του προέδρου, ο VAino είναι τόσο κοντά στον πρόεδρο που εκλαμβάνεται ως avatar του. Αυτομάτως γίνεται τόσο ισχυρός πολιτικά όσο ο πρωθυπουργός, αν όχι περισσότερο: ο Medvedev έχει ήδη εκπληρώσει το πολιτικό έργο που του ανατέθηκε, ενώ ο Vaino είναι ακόμη στην αρχή.<br /><br />Ένα αντικείμενο συζήτησης από τους αναλυτές την ημέρα του διορισμού του, ήταν οι εσθονικές ρίζες του Vaio, ότι αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τις προοπτικές του, αν και στην πραγματικότητα προέρχεται από μια ρωσόφωνη οικογένεια και ο πατέρας του, Karl Vaino, ήταν ένας αφοσιωμένος Κομμουνιστής που ήταν πρώτος γραμματέας του Εσθονικού Κομμουνιστικού Κόμματος.<br /><br />Ακόμη μεγαλύτερη σημασία από τις ρίζες του Vaino έχει η εκπαίδευσή του ως απόφοιτος του Πανεπιστημίου Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας και η καριέρα του ως διπλωμάτης με εξειδίκευση στην Ιαπωνία. Το σημερινό πολιτικό καθεστώς της Ρωσίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους αξιωματικούς του στρατού, τους υπεύθυνους ασφαλείας και τους διπλωμάτες. Με την βοήθεια του επαγγελματικού τους υποβάθρου, οι νέες ελίτ είναι έτοιμες να φέρουν εις πέρας όποια εντολή τους δοθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Και για αυτό οι συζητήσεις για την απελευθέρωση της ρωσικής πολιτικής υπό τον Vaino είναι αφελείς. Η απελευθέρωση θα έρθει μόνο εάν την διατάξει ο πρόεδρος. Εάν ο ίδιος διατάξει ότι πρέπει να γίνουν πιο σκληρές οι συνθήκες, αυτή η εντολή θα εκτελεστεί. Δεν υπάρχει κανένα κρυφό υπουργικό συμβούλιο για να αναπτύξει ή να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, ούτε είναι πιθανές τώρα οι μεταρρυθμίσεις στην εσωτερική είτε στην εξωτερική πολιτική.<br /><br />Άλλος ένας τομέας σπέκουλας ήταν η ιδεολογική προκατάληψη του Vaino. Ο νέος επικεφαλής προσωπικού είναι ο συγγραφέας και συν-συγγραφέας σειράς ερευνητικών δημοσιεύσεων, μεταξύ των οποίων και μία με τίτλο "Κεφαλαιοποίηση του Μέλλοντος”, και δημοσιεύθηκε στις εκδόσεις του περιοδικού Οικονομία και Νόμος, που ξεκινά με τις λέξεις "η αγορά είναι μια έκφραση ζωής”. Μεταξύ μιας ακατανόητης μάζας επιστημονικών όρων, περιγράφει μια πατενταρισμένη ανάλυση των γεγονότων που ονομάζεται "nooscope”, κάτι που υποτίθεται ότι θα "κεφαλαιοποιήσει το μέλλον”.<br /><br />Οι συνήθειας συν-συγγραφείς του Vaino, Viktor Sarayev και Anton Kobyakov, περιγράφουν το nooscope ως "μια συσκευή που λαμβάνει και καταγράφει τις αλλαγές στη βιόσφαιρα και την ανθρώπινη δραστηριότητα”.<br /><br />Ο Kobyakov, ο οποίος ήταν επίσης ο επόπτης της διατριβής του Vaino, είναι ο πρώην επικεφαλής του προεδρικού τομέα για την εξωτερική πολιτική αυτή τη στιγμή είναι σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του προέδρου.<br /><br />Την ημέρα που παραιτήθηκε ο Sergei Ivanov, οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι κατέβαλαν στον πρώην επικεφαλής Bakunin ένα μπόνους τριών ετών σε μια κάπως συμβολική σύμπτωση: το σύστημα φροντίζει εκείνους που φεύγουν, με εξίσου καλούς όρους.<br /><br />Δεν κατάφεραν όλοι από την παλιά φρουρά να φύγουν με καλούς όρους, αν και ο πρόεδρος κάνει τα πάντα για να διατυπώσει με σαφήνεια τους κανόνες του παιχνιδιού μέσω πολυάριθμων ενδείξεων. Οι συνεργάτες του είναι πλούσιοι, το οποίο είναι φυσικό σε ένα σύστημα όπου η εξουσία ισούται με την περιουσία, η περιουσία μετατρέπεται σε εξουσία και εκείνοι σε θέσεις εξουσίας κεφαλαιοποιούν τις θέσεις τους. Αλλά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, οι επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές και η τελευταία θητεία του προέδρου, τα ανώτερα κλιμάκια της ελίτ, πρέπει να είναι πιο ταπεινοί και προσεκτικοί. Πρέπει να λάβουν υπόψη τους την κοινή γνώμη, κάτι που είναι σε μεγάλο βαθμό συνώνυμη με την γνώμη του ηγέτη της χώρας.<br /><br />Εξάλλου, υπάρχουν πάντα αντικαταστάτες που περιμένουν. Η πορεία καριέρας και τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Vaino, αποτυπώνουν πώς μπορεί να γίνουν οι αντικαταστάσεις και πώς μπορεί να μοιάζουν οι νεοδιορισθέντες, ενώ άλλη μία πιθανότητα είναι το πρώην προσωπικό ασφάλειας που έχουν προσφάτως διοριστεί κυβερνήτες. Το rotation της ελίτ δεν έχει τελειώσει. Αυτή είναι μόλις η αρχή.<br /> <a href="http://www.capital.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Έρχεται η νέα πολιτική ελίτ της Ρωσίας

του Andrei Kolesnikov Η απροσδόκητη αντικατάσταση πριν από λίγες ημέρες του Sergei Ivanov, για πολλά χρόνια συμμάχου του προέδρου Vladimir...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην Συρία διαμορφώνει μια απρόβλεπτη κατάσταση σε ολόκληρη την Α. Μεσόγειο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkiHsyZFY4N8hZR7bsXh6dOyZkNoEQ0yCkEULSfWaMQQHF81kCNU3dWvUOhRkB7-XsN25PpXigXsadLTERbxtx_lyjB5WRnUw_CIB2ELi0wUK19zqTAi9ChacNfmlseUyToy1AnS0ywYtD/s1600/%25CE%2597+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2586%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591.+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkiHsyZFY4N8hZR7bsXh6dOyZkNoEQ0yCkEULSfWaMQQHF81kCNU3dWvUOhRkB7-XsN25PpXigXsadLTERbxtx_lyjB5WRnUw_CIB2ELi0wUK19zqTAi9ChacNfmlseUyToy1AnS0ywYtD/s640/%25CE%2597+%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CF%2583%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE+%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%25A3%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2586%25CF%258E%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9+%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2581%25CF%258C%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B7+%25CF%2583%25CE%25B5+%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2581%25CE%25B7+%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD+%25CE%2591.+%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2583%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BF.png" width="640" /></a></div> <br /> Η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας μετατρέπει  την κατάσταση του συριακού πολέμου σε κάτι  παραπάνω από «απρόβλεπτη» και προκαλεί σεισμικές εντάσεις σε ολόκληρη την Α. Μεσόγειο, τονίζουν Γερμανοί  ειδικοί αμυντικοί αναλυτές.<br /> <br /> Η εισβολή της  Τουρκίας στην Συρία δίνει  μια άκρως επικίνδυνη τροπή των γεγονότων όχι μόνο για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και για την Ευρώπη, γράφει η γερμανική <a href="http://sputniknews.com/middleeast/20160827/1044700129/turkey-syrian-war-unpredictable.html" target="_blank">εφημερίδα</a> Die Welt.<br /> Η Άγκυρα<span style="line-height: 1.5;"> όπως «διαφαίνεται»  δεν συντονίζει τα βήματα της με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ με την επιχείρηση « Ασπίδα του Ευφράτη» και την  μετάβαση στην  Συρία. Και τα δύο μέρη που συμμετέχουν ενεργά  στο αιματηρό παιχνίδι [ Ρωσία και ΗΠΑ] γνωρίζουν πολύ καλά  όμως ότι οι πόλεμοι δεν κερδίζονται από τον αέρα.</span><br /> <br /> Η Ουάσιγκτον προτιμά να απόσχει από τις χερσαίες  στρατιωτικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας στην περιοχή, και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ενεργεί  και  η Ρωσία . Αλλά έτσι αφήνουν τους Τούρκους   να αλωνίζουν.<br /> <br /> Υπάρχουν  σύμφωνα με πληροφορίες  μυστικές συνομιλίες μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας, σύμφωνα με τον πρώην επικεφαλή των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας .<br /> <b>Ο Ερντογάν θέλει να ενισχύσει τις θέσεις της Τουρκίας, να νικήσει τους Κούρδους και να διώξει τους τζιχαντιστές  προκειμένου να παρουσιάσει τον εαυτό του ως  νικητή και προστάτη των πολιτών της βόρειας Συρίας.</b><br /> <br /> <b> Ωστόσο, με δεδομένες τις τρέχουσες εξελίξεις, οι ενέργειες του Ερντογάν δεν φαίνεται να βασίζονται σε οποιαδήποτε ολοκληρωμένη στρατηγική και είναι μάλλον μια προσπάθεια να ξεφύγει ο ίδιος  από μια δύσκολη κατάσταση, αναφέρει  η Die Welt</b> .<br /> <br /> Είναι απίθανο ότι αυτό το θέμα  συντονίζεται  στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ,  και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο  συριακός  πόλεμος παίρνει μια νέα, άγνωστη, διάσταση.<br /> Στα  τέλη Αυγούστου, η Τουρκία ξεκίνησε μια χερσαία  επιχείρηση στην  Jarablus, προκειμένου υποτίθεται να εξαλειφθούν οι μαχητές της Daesh και να απωθούν οι  κουρδικές δυνάμεις από τα σύνορα της.<br /> <br /> Πολλοί διεθνείς εμπειρογνώμονες ωστόσο σημειώνουν  ότι η τουρκική επιχείρηση  έχει ως στόχο πρώτα απ όλα τους Κούρδους , και όχι τους ριζοσπάστες Ισλαμιστές.<br /> <br /> Την ίδια στιγμή, η ζώνη των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία  συνεχώς επεκτείνεται. Λόγω του γεγονότος ότι η Τουρκία έχει μετακινηθεί από την προηγούμενη στάση της και συγκεκριμένες ενέργειες, η σύγκρουση εισέλθει σε μια νέα φάση πολύ πιο «απρόβλεπτη, που δεν λαμβάνει  χώρα σε καμία συγκεκριμένη τοποθεσία και μετατρέπεται  σε μια όλο και πιο επικίνδυνη  κατάσταση σε μια τεράστια περιοχή από την  Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο, έχοντας αντίκτυπο ως εκ τούτου και  την Ευρώπη », αναφέρει αμυντικός αναλυτής .<br /> <br /> Η κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι η Μέση Ανατολή είναι ένας χώρος όπου τα συμφέροντα των δύο παγκοσμίων δυνάμεων ( ΗΠΑ και Ρωσία) εμπλέκονται σε πάρα πολύ επικίνδυνο βαθμό .<br /> <br /> Και οι δύο χώρες όμως  επιδιώκουν να νικήσουν  τους τρομοκράτες και να υπερασπιστούν  τις βάσεις τους στον Περσικό Κόλπο και την Μεσόγειο Θάλασσα. Η Τουρκία όμως τι ακριβώς ρόλο «βαράει» στην συγκεκριμένη υπόθεση;<br /> <a href="http://www.pentapostagma.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br />  Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην Συρία διαμορφώνει μια απρόβλεπτη κατάσταση σε ολόκληρη την Α. Μεσόγειο.

Η στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας μετατρέπει  την κατάσταση του συριακού πολέμου σε κάτι  παραπάνω από «απρόβλεπτη» και προκαλεί σεισ...

Διαβάστε την συνέχεια