Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε στραβά τη θητεία της. Ασυνεννοησία, επικοινωνιακό φιάσκο και διπλωματική ήττα.

<h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/f4f504e1e604cec22d600d8a3121d49f_XL.jpg" width="732" /><br />Ξεκινώντας από την εξωτερική πολιτική και συνεχίζοντας στα εσωτερικά θέματα, μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση μπήκε… με το αριστερό.</span></h3>Δεν έχουν περάσει μερικές μέρες από τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης και έχουν έρθει τα πάνω κάτω στο κυβερνητικό στρατόπεδο σε μία σειρά από ζητήματα.<br />Ξεκινώντας από την εξωτερική πολιτική και συνεχίζοντας στα εσωτερικά θέματα, μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση μπήκε… με το αριστερό.<br /><br />Ίσες αποστάσεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ από Ελλάδα και Τουρκία – Χάθηκε το πλεονέκτημα<br /><br />Στην εξωτερική πολιτική μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και την είσοδο της Σουηδίας στην συμμαχία μετά από την σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, βλέπουμε μία αλλαγή στάσης από τους μεγάλους συμμάχους, κυρίως τις ΗΠΑ.<br />Πλέον επανέρχονται στο 50-50 απέναντι στην Ελλάδα και την Τουρκία και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι έχει ξεκλειδώσει – και μένουν πλέον τα τυπικά- για την αναβάθμιση και την αγορά των νέων F16 για την Τουρκία.<br />Η Τουρκία αξιοποίησε την γεωστρατηγική της θέση στη Μαύρη Θάλασσα, πήρε τις αλλαγές που ήθελε για τη σύμβαση του Μοντρέ για τα Στενά και προχωράει πλέον στην αναβάθμιση του στόλου της.<br />Ενώ αποκτάει και μία σειρά υποστηρικτών για την ένταξή της στην Ε.Ε. Η Ελλάδα παραμένει η πρόθυμη και η δεδομένη χώρα για το ΝΑΤΟ.<br />Όλα τα παραπάνω ισούνται με νίκη του Ερντογάν και με μία πρώτη διπλωματική ήττα για την ελληνική διπλωματία.<br /><br />Οι πρώτες γκάφες έδειξαν την έλλειψη κυβερνητικής συνοχής<br /><br />Στο εσωτερικό μέτωπο ήδη έχουν φανεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο οι πρώτες αρρυθμίες. Θυμίζουμε την αυτονόμηση του Γιώργου Φλωρίδη που προανήγγειλε μόνος του την άρση του ακαταδίωκτου για τους τραπεζίτες που εντέλει αποδοκιμάστηκε και αδειάστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου.<br />Θυμίζουμε, επίσης, την προαναγγελία για την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας η οποία δημιούργησε προστριβές και μέσα στην ΝΔ –αφού ήταν μία βασική εξαγγελία για τη ΝΔ από το 2019. Να αναφέρουμε την περίπτωση της έφιππης αστυνομίας η οποία, εν τέλει, είχε συζητηθεί εδώ και καιρό στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά ακυρώθηκε καθώς ήταν μία γραφική εξαγγελία σε σχέση με την πραγματική διάσταση της εγκληματικότητας στην χώρα.<br /><br />Φιάσκο το δήθεν τελεσίγραφο Μητσοτάκη σε ακτοπλόους και τραπεζίτες<br /><br />Παράλληλα, η δήθεν επικοινωνιακή επίθεση για τελεσίγραφο Μητσοτάκη στους ακτοπλόους να μειώσουν τις τιμές ήταν ένα μεγάλο φιάσκο.<br />Οι ακτοπλόοι απάντησαν με εκπτώσεις μικρής κλίμακας και συγκεκριμένα σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες.<br />Το ίδιο και η πίεση στους τραπεζίτες να αυξήσουν τα επιτόκια καταθέσεων.<br />Κάποιες τράπεζες, μάλλον, θα ανακοινώσουν και αυξήσεις στις προμήθειες συγκεκριμένων υπηρεσιών.<br />Παράλληλα, φαίνεται να ανοίγει και ένα μέτωπο με τα σούπερ μάρκετ όπου το υπ. Ανάπτυξης με εντολή του Μαξίμου θέλει να επιβάλει ακόμα και πλαφόν στις τιμές αλλά και συνεχείς ελέγχους για να εξετάσουν εάν καταστρατηγείται το πλαφόν στο μεικτό κέρδος. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η κυβέρνηση είναι ανήμπορη να τιθασεύσει την ακρίβεια στα προιόντα παρόλο που ο πληθωρισμός έπεσε.<br /><br />Πίσω ολοταχώς για προσφυγή στους Σπαρτιάτες και για το 5%<br /><br />Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση έκανε πίσω εν τέλει στην προσφυγή στο εκλογοδικείο για τους Σπαρτιάτες παρόλο που έλεγε ότι κάποιοι βουλευτές θα στραφούν σε αυτή την λύση.<br />Το εκλογοδικείο θα δίκαζε σε 1 χρόνο και ήταν δύσκολο να στοιχειοθετήσει υποκρυπτόμενη ηγεσία του Ηλία Κασιδιάρη στο εθνικό κόμμα Σπαρτιάτες.<br />Όπως επίσης, φαίνεται και από την συνέντευξη του Πρωθυπουργού ότι κάνει πίσω και για την άυξηση του ορίου εισόδου 5% στην Βουλή.<br />Θα θεωρείτο άλλη μία προσπάθεια να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Η αύξηση των εθνικών κομμάτων είναι δεδομένη, δεν μπορεί να αλλάξει αυτό.<br />Πολλοί πιστεύουν ότι πλέον λείπει από το Μέγαρο Μαξίμου ένας στιβαρός συντονιστής των υπουργών.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε στραβά τη θητεία της. Ασυνεννοησία, επικοινωνιακό φιάσκο και διπλωματική ήττα.

Ξεκινώντας από την εξωτερική πολιτική και συνεχίζοντας στα εσωτερικά θέματα, μπορούμε να πούμε ότι η κυβέρνηση μπήκε… με το αριστερό. Δεν έχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έχει συζητήσει ο Μητσοτάκης με Ερντογάν; Ποιος ο διαμεσολαβικός ρόλος Ουάσιγκτον και Βερολίνου;

<img height="427" src="https://www.ienergeia.gr/media/k2/items/cache/6d74cf86a5702b6fa60c7ea840a05a18_XL.jpg" width="790" /><br /><br /><div><b>Βασίλης Σκουρής</b><br />Είναι η πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες, που διατυπώνεται μια τόσο σαφής άποψη υπέρ της λύσης των διαφορών μας με την Τουρκία δια της παραπομπής στην Χάγη, επισημαίνει το K-Report. – Ποιες είναι οι υποχωρήσεις που αναφέρεται ο πρωθυπουργός;<br /><br />Αμηχανία επικρατεί ακόμα μετά την τοποθέτηση του πρωθυπουργού το βράδυ της Πέμπτης στην τηλεόραση του «Σκάι ότι προτίθεται να κινηθεί στα ελληνοτουρκικά στη βάση μιας τολμηρής ατζέντας με στόχο του σε βάθος χρόνου την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση προκάλεσε η τοποθέτησή του πως αν «οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».<br /><br />Τα ερωτήματα τώρα ξεκινούν: τι ακριβώς συζήτησε με τον Ερντογάν; Άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ο Τούρκος πρόεδρος το ενδεχόμενο η χώρα του να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Ποιος ο διαμεσολαβητικός ρόλος της Ουάσιγκτον, αλλά και του Βερολίνου που έχει εδώ και χρόνια στην πράξη την πρωτοβουλία του «διαμεσολαβητή» μεταξύ των δυο χωρών; Και γιατί δεν έχει ενημερώσει το Μαξίμου τους αρχηγούς των κομμάτων και, πολύ περισσότερο, τους έλληνες πολίτες για την προεκλογική περίοδο;<br /><br />Γράφει χαρακτηριστικά το K-Report:<br /><br />«Στόχος είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς μας με την Τουρκία, όχι απλώς να εξασφαλίσουμε ηρεμία και να αποφύγουμε εντάσεις. Είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας μια λύση, η οποία δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από την παραπομπή της διαφοράς στην Χάγη. Έστω και αν «οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης». Με αυτήν την τολμηρή διατύπωση περιέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, στον Παύλο Τσίμα και τη Σία Κοσιώνη, την επόμενη μέρα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μετά την προχθεσινή συνάντησή του με τον Τ. Ερντογάν, η οποία, είπε, έγινε σε καλό κλίμα και μπορεί να γίνει ευκαιρία επανεκκίνησης μετά από τέσσερα δύσκολα χρόνια.<br /><br />Είναι η πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες, που διατυπώνεται μια τόσο σαφής άποψη υπέρ της λύσης των διαφορών μας με την Τουρκία δια της παραπομπής στην Χάγη, αντί της παραπομπής τους στο μέλλον. Και είναι, ασφαλώς, η πρώτη φορά που διατυπώνεται αισιοδοξία ότι αυτή η λύση, έστω δύσκολα, δεν αποτελεί χίμαιρα. Εδράζεται στην εκτίμηση του πρωθυπουργού ότι η Άγκυρα «φαίνεται να είναι έτοιμη για μία στροφή στην εξωτερική πολιτική της, που δεν αφορά μόνο τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα, αλλά συνολικά τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, τις Ηνωμένες Πολιτείες».<br /><br />Σαν να ήθελε να επιβεβαιώσει αυτήν την εκτίμηση περί στροφής, ο Τούρκος πρόεδρος, με χθεσινές δηλώσεις του (α) χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ «κύριο φόρουμ διαβούλευσης για θέματα άμυνας και ασφάλειας» και (β) τάχθηκε υπέρ της επιτάχυνσης των διαπραγματεύσεων με την Ευρώπη για «επικαιροποίηση της τελωνειακής ένωσης».<br /><br />Σημειώστε σχετικά ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του επανέλαβε ότι η Ελλάδα ενθαρρύνει τον ευρωπαϊκό δρόμο της Τουρκίας, υπό τον όρο επανέναρξης των συνομιλιών για το Κυπριακό, χωρίς λύση δύο κρατών στο τραπέζι. Αποκάλυψε δε, ότι έθεσε στον Ερντογάν το θέμα των παρεμβάσεων του τουρκικού προξενείου στην Θράκη.<br /><br /><a href=" ienergeia.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι έχει συζητήσει ο Μητσοτάκης με Ερντογάν; Ποιος ο διαμεσολαβικός ρόλος Ουάσιγκτον και Βερολίνου;

Βασίλης Σκουρής Είναι η πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες, που διατυπώνεται μια τόσο σαφής άποψη υπέρ της λύσης των διαφορών μας με την Τουρκία ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουάσιγκτον: Ο Πούτιν και ο Ερντογάν δεν εκτίμησαν ορθά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ…

<img height="360" src="https://www.19fortyfive.com/wp-content/uploads/2022/02/Midterms-1.jpg" width="727" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ο Πούτιν δεν είναι ο μόνος που αποτυγχάνει να προβλέψει τη στάση και τις ενέργειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάνει συνεχώς λάθος στην Ουάσιγκτον.</span></h3><b>Μάικλ Ρούμπιν</b><br />Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπολόγισε λάθος όταν μόλις πριν από 500 ημέρες, διέταξε τις ρωσικές δυνάμεις να εισέλθουν στην Ουκρανία. Υπερεκτίμησε την ικανότητα της Ρωσίας να αποκεφαλίσει την ουκρανική κυβέρνηση και να καταλάβει το Κίεβο μέσα σε λίγες μέρες και υποτίμησε την αμερικανική αποφασιστικότητα να υποστηρίξει την Ουκρανία. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και οι κορυφαίοι βοηθοί του μπορεί να παραιτήθηκαν, αλλά το Κογκρέσο αδιαφόρησε για την αδράνειά του και έθεσε τη βοήθεια προς την Ουκρανία σε γρήγορο δρόμο.<br /><br />Ο Πούτιν δεν είναι ο μόνος που αποτυγχάνει να προβλέψει τη στάση και τις ενέργειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάνει συνεχώς λάθος στην Ουάσιγκτον. Ήταν πραγματικά έκπληκτος όταν η αγορά των S-400 οδήγησε στην αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35 Joint Strike Fighter. Η απογοήτευσή του μεγάλωσε καθώς διαδοχικές κυβερνήσεις, τόσο Δημοκρατικές όσο και Ρεπουμπλικανικές, απέτυχαν να αποσυνδεθούν από την υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας, τους οποίους ο Ερντογάν επιμένει ότι είναι αντι-Τούρκοι τρομοκράτες.<br /><br />Δεν είναι θέμα ανθρώπων ή χρημάτων. Η Ρωσία και η Τουρκία διατηρούν μερικές από τις μεγαλύτερες πρεσβείες στην Ουάσιγκτον με βάση τον αριθμό των εργαζομένων.<br /><br />Το ίδιο ισχύει και για το γεγονός ότι και οι δύο έχουν καλλιεργήσει ανώτερους Αμερικανούς αξιωματούχους που μπορούν να ψιθυρίζουν στο αυτί του προέδρου. Ο στρατηγός Μάικλ Φλιν, ο οποίος σύντομα θα γινόταν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, κάθισε δίπλα στον Πούτιν σε ένα εορταστικό δείπνο το 2015 στη Μόσχα, για το οποίο συγκέντρωσε επίσης 45.000 δολάρια. Το Αμερικανοτουρκικό Συμβούλιο, εν τω μεταξύ, έκανε πρόεδρο τον στρατηγό Τζέιμς Τζόουνς, σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.<br /><br />Τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία ξοδεύουν επίσης πλουσιοπάροχα, αν και η ικανότητα της Ρωσίας να το πράξει μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει μειωθεί σημαντικά. Το 2019, για παράδειγμα, η Ρωσία δαπάνησε περισσότερα από 43 εκατομμύρια δολάρια για να προωθήσει την εικόνα της και να υποστηρίξει την υπόθεσή της. Η Τουρκία ξόδεψε επίσημα μόνο το ένα δέκατο, αν και είναι επίσης γνωστό και επανειλημμένα ότι παρακάμπτει τις διατάξεις γνώμης του νόμου περί εγγραφής ξένων πρακτόρων των ΗΠΑ, μια πραγματικότητα που έχει φέρει σε δύσκολη θέση, αν όχι έχει οδηγήσει σε νομικό καυτό νερό για πολλές φιλοτουρκικές δεξαμενές σκέψης. Το γεγονός ότι τα ρωσικά και τουρκικά χρήματα δεν έχουν ανοσοποιήσει καμία από τις δύο χώρες στις συνέπειες των πράξεών τους αντικατοπτρίζει ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν πάντα επιρροή. Μερικές φορές, οι αρχές υπερισχύουν. Η Αρμενία, η Κύπρος και η Ελλάδα ξοδεύουν ένα κλάσμα από αυτό που κάνει η Τουρκία, αλλά σήμερα έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή.<br /><br />Όταν ο Πούτιν και ο Ερντογάν αναλογίζονται γιατί συνεχώς αποτυγχάνουν να κερδίσουν την Ουάσιγκτον, ακόμη και όταν καλλιεργούν με επιτυχία τον πρόεδρο, θα πρέπει να κατανοήσουν την απεικόνιση καθρέφτη. Ίσως ο καλύτερος παρατηρητής αυτού ήταν ο Anatoly Dobrynin, ο μακροχρόνιος πρεσβευτής της Σοβιετικής Ένωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Dobrynin έφτασε στην Ουάσιγκτον το 1962, καθώς η κρίση των πυραύλων της Κούβας πλησίαζε. Παρέμεινε στη θέση του συνεχώς για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, υπηρετώντας ως κύριος συνομιλητής της Σοβιετικής Ένωσης με έξι κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Παρόλο που αντιπροσώπευε την «Αυτοκρατορία του Κακού» και ξεπέρασε τα χειρότερα του Ψυχρού Πολέμου, παρέμεινε ευρέως σεβαστός στην Ουάσιγκτον για τη διπλωματική του ικανότητα και διακριτικότητα. Όχι μόνο γνώριζε κάθε πρόεδρο των ΗΠΑ, από τον Κένεντι μέχρι τον Ρέιγκαν, αλλά είχε επίσης ίση πρόσβαση στους σοβιετικούς ηγέτες. Όφειλε τη διπλωματική του καριέρα στον Ιωσήφ Στάλιν και γνώριζε προσωπικά τους Νικήτα Χρουστσόφ, Λεονίντ Μπρέζνιεφ, Γιούρι Αντρόποφ, Κονσταντίν Τσερνιένκο και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Λίγο αργότερα, ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε και η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε. Ο Dobrynin χρησιμοποίησε τη συνταξιοδότησή του ως ευκαιρία να προβληματιστεί. Στο βιβλίο που προέκυψε <a href="https://www.amazon.com/Confidence-Moscows-Ambassador-Cold-Presidents/dp/0295980818">In Confidence</a>, ρώτησε γιατί τόσοι πολλοί σοβιετικοί ηγέτες παρεξήγησαν τόσο άσχημα τις Ηνωμένες Πολιτείες και την πολιτική συμπεριφορά τους.<br /><br />Οι παρατηρήσεις του Dobrynin εξακολουθούν να είναι επίκαιρες σήμερα. «Η σοβιετική ηγεσία... υποτίμησε τον ρόλο που διαδραμάτισε το Κογκρέσο των ΗΠΑ στην αμερικανική εξωτερική πολιτική», εξήγησε. Αυτό πρώτα απ' όλα προέκυψε από τη δική τους έλλειψη σεβασμού για το δικό μας κοινοβούλιο, το Ανώτατο Σοβιέτ των Αντιπροσώπων του Λαού, το οποίο ενέκρινε υπάκουα όλες τις αποφάσεις που έλαβε η ηγεσία του κόμματος. Κατά συνέπεια, θεωρήθηκε στη Μόσχα ότι μια συμφωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο ήταν πρωταρχικής και πράγματι κρίσιμης σημασίας και τα συναισθήματα του Κογκρέσου δεν έπρεπε να ληφθούν πολύ υπόψη. Ως αποτέλεσμα, το Κογκρέσο προκάλεσε κάποιες εκπλήξεις, και αυτές αποδείχθηκαν σκληρά πλήγματα στις σοβιετο-αμερικανικές σχέσεις.<br /><br />Εδώ τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ερντογάν θα μπορούσαν να προβληματιστούν. Και οι δύο μπορεί να ψιθυρίσουν γλυκά τίποτα στο αυτί ενός προέδρου και ακόμη, στην περίπτωση του Ερντογάν, να πείσουν τον Τραμπ να συμφωνήσει να απελευθερώσει τους Κούρδους της Συρίας, και οι δύο μπορεί να προσπαθήσουν να χτυπήσουν τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τους κορυφαίους βοηθούς του. Ενώ ο Πούτιν και ο Ερντογάν αντιμετωπίζουν τα κοινοβούλιά τους ως σφραγίδες, το Κογκρέσο δεν είναι. Ο πρόεδρος Ομπάμα δικαιολόγησε τον εναγκαλισμό του με τα εκτελεστικά διατάγματα με το παράπονο ότι το Κογκρέσο δεν θα παίξει μπάλα. Αυτό που έχασε ο Ομπάμα, ωστόσο, είναι ότι δεν ήταν ποτέ δουλειά του Κογκρέσου ως ισότιμος κλάδος της κυβέρνησης να συναινέσει απλώς στην ατζέντα του Λευκού Οίκου.<br /><br />Η δυσλειτουργία της Ουάσιγκτον απογοητεύει τους Αμερικανούς, αλλά λυπάμαι τους Ρώσους και τους Τούρκους που δεν έχουν ιδέα για το πώς λειτουργούν οι δημοκρατίες. Ρώσοι και Τούρκοι διπλωμάτες μπορεί να υποστηρίζουν την ηθική και πολιτιστική ισοδυναμία, αλλά η απόδειξη βρίσκεται στην πουτίγκα. Ενώ ορισμένοι ειδήμονες μπορεί να κατηγορήσουν τις προηγούμενες αμερικανικές κυβερνήσεις ότι προκάλεσαν τη Μόσχα και την Άγκυρα, τέτοιες απολογητικές δηλώσεις είναι ανοησίες. Η συνεχής αποτυχία του Πούτιν και του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου σφάλματος από την πλευρά της Ουάσιγκτον, αλλά μάλλον μια αντανάκλαση της δικής τους μεγαλομανίας και απολυταρχίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.19fortyfive.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουάσιγκτον: Ο Πούτιν και ο Ερντογάν δεν εκτίμησαν ορθά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ…

Ο Πούτιν δεν είναι ο μόνος που αποτυγχάνει να προβλέψει τη στάση και τις ενέργειες της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική Χεζμπολάχ HÜDA PAR: Ο Ερντογάν “δεσμευμένος”. Αποφυλακίζει άτομα της πολιτικής πτέρυγας υποστηριζόμενης από το Ιράν.

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-07/thumbs_b_c_55aa103370979c4e0786f6e2ad4fa684.jpg?itok=tjk59BDC" width="732" /><br /><br /><div><b>Ιωάννης Χάρχαρης</b><br />Η κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζει να απελευθερώνει τζιχαντιστές από τη φυλακή μετά την αμφιλεγόμενη προεκλογική συμμαχία<br /><br />Ηκυβέρνηση του Ερντογάν συνεχίζει να απελευθερώνει άτομα που συνδέονται με το Κόμμα Ελεύθερου Σκοπού (HÜDA PAR), την πολιτική πτέρυγα της υποστηριζόμενης από το Ιράν τουρκικής Χεζμπολάχ, με την οποία σχημάτισε συμμαχία πριν από τις γενικές εκλογές του Μαΐου.<br /><br />Πιο πρόσφατα, ο Abu Hanzala (πραγματικό όνομα Halis Bayancuk), ένας τζιχαντιστής ιεροκήρυκας που ενθάρρυνε πολλούς νεαρούς να ενταχθούν στην Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS), αφέθηκε ελεύθερος.<br /><br />Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα τουρκικά ΜΜΕ, ένας από τους όρους που έθεσε η HÜDA PAR για την υποστήριξη του Ερντογάν στις εκλογές ήταν η απελευθέρωση του Bayancuk.<br /><br />Επισημαίνουμε ότι, το δίκτυο του Abu Hanzala λειτουργεί στην Τουρκία με πλήρη γνώση των τουρκικών αρχών. Στην πραγματικότητα, ο όμιλος επέκτεινε τις δραστηριότητές του με μια νέα οντότητα που ονομάζεται Ecir Kapısı Hizmet Eğitim ve Kültür Derneği, μια φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθά στη συγκέντρωση κεφαλαίων για τον όμιλο, που ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2019.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2023-07/Halis_Bayancuk_under_detention-750x536.jpg"><img height="457" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2023-07/Halis_Bayancuk_under_detention-750x536.jpg?itok=_jSUqzQK" width="640" /></a><br /><br />Η ένωση συγκεντρώνει κεφάλαια χρησιμοποιώντας τον Kuveyt Türk, έναν ισλαμικό δανειστή που διευθύνεται από στενούς συνεργάτες του Τούρκου προέδρου, και το δίκτυο μεταφοράς χρημάτων Wise, παλαιότερα γνωστό ως TransferWise, μια εταιρεία χρηματοοικονομικής τεχνολογίας με έδρα το Λονδίνο.<br /><br />Ο Abu Hanzala πέρασε τέσσερα χρόνια στην Αίγυπτο, αλλά αναγκάστηκε να καταφύγει στην Τουρκία όταν οι αιγυπτιακές αρχές ξεκίνησαν μια καταστολή της ομάδας του εκεί.<br /><br />Συνελήφθη τον Ιούνιο του 2017 και οδηγήθηκε στη φυλακή όταν επέκρινε κυβερνητικούς αξιωματούχους, μετά την ακύρωση προγραμματισμένης ομιλίας από τον κυβερνήτη της Άγκυρας εν μέσω επικρίσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.<br /><br />Στην πρώτη ακρόαση στις 9 Απριλίου 2020 το δικαστήριο αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο, αλλά συνελήφθη γρήγορα όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης αμφισβήτησαν την αποφυλάκιση στο κοινοβούλιο.<br /><br />Ήταν επίσης, ένας από τους κήρυκες που ενέπνευσαν τον δολοφόνο του Ρώσου πρεσβευτή Αντρέι Κάρλοφ τον Δεκέμβριο του 2016.<br /><br />Πριν από τον Abu Hanzala , ένας άλλος κατάδικος της Χεζμπολάχ αφέθηκε πρόσφατα ελεύθερος. Σύμφωνα με απόφαση που υπέγραψε ο Ερντογάν και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 4 Μαΐου, η ισόβια κάθειρξη του μαχητή της Χεζμπολάχ Alpsoy μετατράπηκε λόγω γήρατος.<br /><br /> Ο Alpsoy, ο οποίος συνελήφθη στην Άγκυρα το 2000, κατηγορήθηκε για απαγωγή και βασανισμό έως θανάτου τριών ατόμων στην Άγκυρα. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Alpsoy δεν εξέφρασε καμία μεταμέλεια για τις πράξεις του.</div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2023-07/Ekran-Resmi-2023-07-13-21.28.23.png"><img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2023-07/Ekran-Resmi-2023-07-13-21.28.23.png?itok=o4N5l67E" /></a><br />Η απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών της Χεζμπολάχ με βάση την εκλογική συνεργασία με την HÜDA PAR δεν είναι νέα. Προηγουμένως, κατά τη διάρκεια των τοπικών εκλογών του 2019, η κυβέρνηση Ερντογάν διευκόλυνε την απελευθέρωση τεσσάρων μαχητών της Χεζμπολάχ ως απάντηση στην απόφαση του HÜDA PAR να υποστηρίξει το κυβερνών κόμμα μη προτείνοντας τους δικούς τους υποψηφίους.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, τρεις μαχητές της Χεζμπολάχ — οι Muhammet Ömer Faruk Aydın, Mehmet Emin Can και Feysel Gürses — που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στη δολοφονία 20 ανθρώπων και τον τραυματισμό 31 το 2020, αφέθηκαν ελεύθεροι από την προφυλάκιση μετά την απόφαση του δικαστηρίου για επανάληψη της δίκης.<br /><br />Ένας άλλος ύποπτος, ο Siraç Şanlı, ο οποίος επίσης δικάστηκε για την ίδια υπόθεση και αντιμετώπιζε ποινή ισόβιας κάθειρξης, βρισκόταν σε φυγή για 25 χρόνια και παραδόθηκε στην αστυνομία μετά την απόφαση του δικαστηρίου. Μετά την κατάθεσή του, ο Şanlı αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να περάσει ούτε μια μέρα υπό κράτηση.<br /><br />Το 2011, ως αποτέλεσμα τροποποιήσεων στον τουρκικό Ποινικό Κώδικα, οκτώ κατηγορούμενοι, συμπεριλαμβανομένου του Hacı İnan, ανώτατου διοικητή της Χεζμπολάχ, αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω της παρατεταμένης κράτησής τους και διέφυγαν αμέσως στο Ιράν.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική Χεζμπολάχ HÜDA PAR: Ο Ερντογάν “δεσμευμένος”. Αποφυλακίζει άτομα της πολιτικής πτέρυγας υποστηριζόμενης από το Ιράν.

Ιωάννης Χάρχαρης Η κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζει να απελευθερώνει τζιχαντιστές από τη φυλακή μετά την αμφιλεγόμενη προεκλογική συμμαχία Ηκυβέ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναγκαίος σύμμαχος η Τουρκία για Ρωσία. Σε διάσκεψη στην Μόσχα απεσταλμένος του Ερντογάν παίζει το διπλό παιχνίδι της Άγκυρας.

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2023-07/putin1.jpg?itok=UST7lhVW" /><br />Διάσκεψη στη Μόσχα με θέμα: «Ο τουρκικός παράγοντας της υπερκαυκασίας πολιτικής: επιρροή στο Αζερμπαϊτζάν, ο ρόλος της Αρμενίας και της Γεωργίας ως χριστιανικά κράτη»<br /><br />Διπλό Οθωμανικό παιχνίδι παίζει το καθεστώς Ερντογάν με ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Ρωσία, με στόχο να διεισδύσει και να ελέγξει περιοχές του Καυκάσου από τις οποίες διέρχεται ο δρόμος του μεταξιού των Κινέζων, ενώ στο πλάνο τους είναι και για αυτό τον λόγο εκτός όλα τα υπόλοιπα.<br /><br />Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι θέλουν να απομακρύνουν την Δύση από την περιοχή του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, ενώ συνεχίζουν να είναι σε υπόγειες συνεννοήσεις με το καθεστώς Ερντογάν ( αυτά δεν αλλάζουν ότι και να δηλώνει ο Τούρκος πρόεδρος για ΕΕ και συμμαχία). <br /> <br />Σύμφωνα με τον Ρώσο ειδικό Ντιμίτρι Ραντιόνοφ: "στον 21ο αιώνα στην αυλή της Ρωσίας, όλα τα ζητήματα μεταξύ γειτόνων λύνονται με άλλους τρόπους.<br /><br />Επιπλέον, είμαστε εταίροι με την Τουρκία σε πολιτικές διαδικασίες και σε άλλες περιοχές, αλλά και εταίροι στην οικονομία, το εμπόριο κ.λπ. και ίσως το πιο σημαντικό σήμερα, αυτό που διακρίνει τη σημερινή κατάσταση από το παρελθόν, είναι η παρουσία ενός κοινού ανταγωνισμού απέναντι στη Δύση ( Ρωσία-Τουρκία).<br /><br />Για τη Ρωσία, η Δύση είναι ο απόλυτος εχθρός, που δεν κρύβει την πρόθεσή της να την καταστρέψει, ενώ συνεχώς προκαλεί εντάσεις και εστίες πολέμου κοντά στα σύνορα της.<br /><br />Για την Τουρκία, η Δύση είναι εταίρος (ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ), αλλά και ένας εξαιρετικά άβολος παίκτης, όχι μόνο σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά γενικά.<br /><br />Και εδώ τα συμφέροντα της Μόσχας και της Άγκυρας μπορούν επίσης να συγκλίνουν. Ωστόσο, υπάρχει ένας ανταγωνισμός για επιρροή στον Υπερκαύκασο (όπως, μάλιστα, στη Συρία και τη Λιβύη) στις οποίες οι χώρες μας έχουν μια σειρά από ζητήματα μεταξύ τους.<br /><br />Σήμερα βλέπουμε ότι η Τουρκία συνεχίζει να υποτάσσει το Αζερμπαϊτζάν: ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά, και επίσης κάνει εξόρμηση στην Κεντρική Ασία.<br /><br />Αυτό οφείλεται τόσο σε οικονομικούς λόγους (η Άγκυρα θέλει να ελέγξει τη ροή των υδρογονανθράκων και σημαντικούς εμπορικούς δρόμους, που θεωρεί η Κίνα ως μία από τις κατευθύνσεις της ροής αγαθών προς την Ευρώπη), όσο και σε πολιτικό τομέα (η ιδεολογία του παντουρκισμού χρησιμοποιείται από τον Ερντογάν μαζί με τον νεο-οθωμανισμό ως πυρήνα της επέκτασης της εξωτερικής πολιτικής) για πολλούς λόγους.<br /><br />Στην Ρωσία, αυτό εγείρει πολλά ερωτήματα, τα οποία συχνά οδηγούν σε παρεξηγήσεις και εμποδίζουν την υλοποίηση έργων σημαντικών για τα δύο μέρη, που αποτελούν σημεία επαφής, όπως ο διάδρομος Syunik-Zangezur.<br /><br />Ωστόσο, δεν συνηθίζεται να μιλάμε για αυτές τις διαφωνίες σε επίσημο επίπεδο, καθώς γενικά αυτό το θέμα συζητείται ελάχιστα στην κοινότητα των ειδικών, ειδικά με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των μερών των οποίων τα συμφέροντα στην περιοχή επηρεάζονται κατά κάποιο τρόπο.<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, πραγματοποιήθηκε διάσκεψη στη Μόσχα με θέμα: «Ο τουρκικός παράγοντας της υπερκαυκασίας πολιτικής: επιρροή στο Αζερμπαϊτζάν, ο ρόλος της Αρμενίας και της Γεωργίας ως χριστιανικά κράτη», στην οποία συμμετείχαν ειδικοί από τη Ρωσία, την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία και την Γεωργία.<br /><br />Παρά τις σημαντικές διαφωνίες, τα κόμματα μπόρεσαν να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο, να κάνουν μεταξύ τους ερωτήσεις που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, δεν εκφράζονται από τους πολιτικούς των χωρών αυτών.<br /><br />Στην εκδήλωση, εκτός από εκπροσώπους των τριών δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας, συμμετείχαν ο Τούρκος πολιτικός επιστήμονας Μεχμέτ Περιτσένκ, κορυφαίοι Ρώσοι εμπειρογνώμονες στην περιοχή, όπως ο διευθυντής του Κέντρου Γεωπολιτικής Εμπειρογνωμοσύνης Βαλερύ Κορόβιν, ειδικός του Ιδρύματος Στρατηγικού Πολιτισμού Αντρέυ Αρέσεφ και πολλοί άλλοι.<br /><br />Όπως ήταν αναμενόμενο, εκεί πιστοποιήθηκε ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές διαφωνίες μεταξύ Αρμενίων και Αζερμπαϊτζάν.<br /><br />Τα δύο μέρη διαφωνούν σε μια σειρά ιστορικών ζητημάτων, καθώς και στην διευθέτηση της σύγκρουσης στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br />Η οικονομική επέκταση της Τουρκίας ανησυχεί επίσης τη Γεωργία, αλλά ανησυχεί πολύ περισσότερο για την παρέμβαση της Δύσης στις υποθέσεις της περιοχής.<br /><br />Σε αυτό, παρεμπιπτόντως, συμφωνούν οι συμμετέχοντες της εκδήλωσης, παρά όλες τις άλλες αντιφάσεις.<br /><br />Τα συμφέροντα της Δύσης είναι αντίθετα με τα συμφέροντα των λαών που κατοικούν στην περιοχή, καθώς στόχος της Δύσης είναι η μόνιμη αποσταθεροποίησή της.<br /><br />Κοινό συμφέρον όλων των περιφερειακών παραγόντων είναι να ελαχιστοποιηθεί η καταστροφική επιρροή της Δύσης.<br /><br />Φυσικά, είναι αδύνατο να δοθούν απαντήσεις σε όλα τα καυτά ζητήματα στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης.<br /><br />Αλλά πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για κοινό έδαφος τώρα, ενώ επιπλέον, ξέρουμε τι να περιμένουμε από την Άγκυρα τα επόμενα πέντε χρόνια, αφού έχουμε μάθει πώς να συνεργαζόμαστε μαζί της, ξεπερνώντας τις διαφορές”, τονίζει ο ίδιος μεταξύ άλλων.<br /><br />Ο Πούτιν έχει δηλώσει για τον Ερντογάν ότι η Τουρκία έχει γίνει η πιο αξιόπιστη οδός για τις αποστολές φυσικού αερίου στην Ευρώπη και έχει σχεδιάσει να δημιουργήσει έναν ευρωπαϊκό κόμβο φυσικού αερίου στην Ανατολική Θράκη.<br /><br />Παρά τη μείωση των εισαγωγών, η Ρωσία έχει διατηρήσει τη θέση της ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας όσον αφορά τα αγαθά που αγοράζονται.<br /><br />Μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου, η Τουρκία εισήγαγε συνολικά 27,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε αγαθά από τη Ρωσία. Η Ρωσία αντιπροσωπεύει σημαντικό μερίδιο των συνολικών εισαγωγών της Τουρκίας, που αντιπροσωπεύει το 13,4%. Ακολουθεί στενά η Ρωσία, με 20,84 δισ. δολάρια και μερίδιο 12,1%.<br /><br />Τελικά είναι πολύ περισσότερα αυτά που ενώνουν Ερντογάν και Πούτιν από εκείνα μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Τουρκίας.<br /><br />Ο Ερντογάν εκτός των άλλων "τα έχει βρεί" στην Αστάνα με Ρωσία-Ιράν, εχθρούς της Δύσης, για τη Συρία, θέτοντας στο στόχαστρο Ουάσιγκτον-Βρυξέλλες-Κούρδους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αναγκαίος σύμμαχος η Τουρκία για Ρωσία. Σε διάσκεψη στην Μόσχα απεσταλμένος του Ερντογάν παίζει το διπλό παιχνίδι της Άγκυρας.

Διάσκεψη στη Μόσχα με θέμα: «Ο τουρκικός παράγοντας της υπερκαυκασίας πολιτικής: επιρροή στο Αζερμπαϊτζάν, ο ρόλος της Αρμενίας και της Γεωρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι συνομιλίες πίσω από τις κλειστές πόρτες για F-35 και F-16.

<img height="360" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2023/07/aeroskafos-erdogan-f-16.jpg" width="719" /><br /><br />Η δέσμευση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν για την αποδοχή ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ διευκολύνει το State Department να κινήσει –σύντομα– τη διαδικασία επίσημης ειδοποίησης του Κογκρέσου για την έγκριση πώλησης μαχητικών F-35 στην Ελλάδα. Η διαδικασία καθυστερούσε, ατύπως, ώστε να μην επιβαρυνθεί το διαπραγματευτικό πακέτο Ουάσιγκτον-Άγκυρας και να μη δοθεί η εικόνα υπέρμετρης ενίσχυσης της Αθήνας.<br /><br />Ωστόσο, θα ήταν λάθος να επικρατήσει στην ελληνική πλευρά ενθουσιασμός για ταχεία προμήθεια των F-35, καθώς θα απαιτηθούν πολύς χρόνος, εγγυημένη χρηματοδότηση και διαρκής επιβεβαίωση της παρούσας αμερικανικής προσέγγισης ως προς την ισορροπία στρατιωτικής ισχύος στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Εξίσου εσφαλμένη θα ήταν η εντύπωση της τουρκικής πλευράς για άμεση αποδοχή των αιτημάτων αγοράς νέων F-16, εκσυγχρονισμού των παλαιότερων τύπων του ίδιου μαχητικού και καταβολής αποζημίωσης για την ακύρωση παράδοσης των δικών της F-35.<br /><br />Η εικόνα που έχει διαμορφωθεί, με βάση τις πρόσφατες τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν και τις συζητήσεις σε υπηρεσιακό επίπεδο, παραπέμπει σε σκληρό ανταγωνισμό Αθήνας-Άγκυρας κατά τις προσεχείς επαφές τους με την κυβέρνηση Μπάιντεν και τα μέλη του Κογκρέσου. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, λόγω του αυξημένου ρόλου της Τουρκίας για τα συμφέροντα της Δύσης και της προεκλογικής εκστρατείας στις ΗΠΑ το επόμενο έτος.<br /><br />Στην παρούσα φάση, βαρύνουσα σημασία έχουν δύο στοιχεία:<br /><br />Πρώτον, ότι παρά το συμμαχικό ενθουσιασμό για τη θετική δήλωση Ερντογάν, το κεφάλαιο της σουηδικής ένταξης στο ΝΑΤΟ δεν θα κλείσει πριν από την επίσημη κύρωση του πρωτοκόλλου προσχώρησης από τη Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Ως τότε, η Άγκυρα θα συνεχίσει την απαιτητική ως εκβιαστική τακτική της, με την υποβολή σωρείας αιτημάτων στην Ουάσιγκτον.<br /><br />Δεύτερον, ότι η συγκεκριμένη κυρωτική διαδικασία στην Άγκυρα μάλλον δεν θα ολοκληρωθεί πριν από την αντίστοιχη (μερική ή συνολική) έγκριση από το Κογκρέσο των ΗΠΑ των τουρκικών αιτημάτων για τα F-16. Ο λόγος είναι ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν μπορεί να εγγυηθεί, εκ των προτέρων, στην τουρκική κυβέρνηση ποια θα είναι η στάση των νομοθετικών σωμάτων.<br /><br />Άλλωστε, οι αντιρρήσεις πολλών μελών του Κογκρέσου δεν οφείλονται μόνον στην –έστω υπό αναστολή– ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στη γενικότερη πρακτική της Τουρκίας ως προς το κράτος δικαίου και τις σχέσεις της με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Επιπλέον, αμερικανικές πηγές αποκλείουν –ειδικά ενόψει προεκλογικής περιόδου– την άσκηση του εξαιρετικού προνομίου του προέδρου των ΗΠΑ για παράκαμψη αποφάσεων του Κογκρέσου.<br /><br />Η “συμβολή” της Αθήνας<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, οικοδομείται σταδιακά ένα σκεπτικό, σύμφωνα με το οποίο και η Αθήνα «θα μπορούσε να συμβάλει με ποικίλους τρόπους» στην ομαλή πορεία έγκρισης των αιτημάτων της Άγκυρας προς όφελος της Ατλαντικής Συμμαχίας και των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η Αθήνα θα ήταν χρήσιμο, ως “επιβράβευση” της μειωμένης δραστηριότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων από τους σεισμούς του Φεβρουαρίου ως σήμερα, να αποδεχθεί επίσημο μορατόριουμ αορίστου χρόνου, αναστέλλοντας το μέγιστο μέρος των ελληνικών αμυντικών κινήσεων και ασκήσεων.<br /><br />Προστίθεται, επίσης, το επιχείρημα ότι είναι προς το συμφέρον της ελληνικής αμυντικής οργάνωσης η αντιμετώπιση ενός “γνωστού” τύπου μαχητικού (F-16) αντί της προσφυγής της Τουρκίας στην εναλλακτική πηγή προμηθειών της Ρωσίας ή –αργότερα– στην κατασκευή δικού της προηγμένου μαχητικού με τη συνδρομή βρετανικών και άλλων δυτικών εταιριών. Ως αποκορύφωμα του σκεπτικού “ελληνικής συμβολής” αναφέρεται η δυνατότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ασκήσει την επιρροή της σε φιλικά μέλη του Κογκρέσου! Υπονοείται, κυρίως, η ανάγκη παρεμβάσεων προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Μπομπ Μενέντεζ, ώστε να μετριαστούν ή τερματιστούν οι αντιδράσεις του κατά της Τουρκίας.<br /><br />Παρόμοιες ιδέες δεν είναι καινοφανείς, καθώς είχαν ακουστεί και την περίοδο 2007-2008, όταν το λεγόμενο ελληνικό λόμπι της Ουάσιγκτον στήριζε την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή κατά της ένταξης της τότε ΠΓΔΜ (νυν Βόρειας Μακεδονίας) στο ΝΑΤΟ. Όμως, όπως και προ 15ετίας, όσοι αναπαράγουν ανάλογες ιδέες εν έτει 2023, λησμονούν αφενός το μέγεθος και τη φύση των εξωτερικών απειλών κατά της Ελλάδας, αφετέρου ότι η παρέμβαση μίας ξένης κυβέρνησης σε μέλη του Κογκρέσου θα ήταν απολύτως παράνομη κατά την αμερικανική νομοθεσία.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι συνομιλίες πίσω από τις κλειστές πόρτες για F-35 και F-16.

Η δέσμευση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν για την αποδοχή ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ διευκολύνει το State Department να κινήσει –σύντομα– ...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι σίγουρος ο Γ. Γεραπετρίτης ότι είναι υπουργός Εξωτερικών;

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/gerapetritis_papadopoulou-1-930x550.jpg" width="715" /><br /><br />Οι αρμοδιότητες που δόθηκαν στην υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου ,προκαλούν το ερώτημα ποιος τελικά είναι ο πραγματικός ΥΠΕΞ .<br /><br />Σε ρεπορτάζ από το <a href="https://antitheto.gr/">antitheto.gr</a> αναφέρεται:<br /><br />Μπορεί ο Γιώργος Γεραπετρίτης να έφυγε από το μέγαρο Μαξίμου και να έχει ορκιστεί ως υπουργός Εξωτερικών, αλλά αν κρίνει κανείς από τις αρμοδιότητεςπου εδόθησαν, με ΦΕΚ πλέον, στην υφυπουργό Εξωτερικών, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, μάλλον φαίνεται ότι αυτή είναι υπουργός Εξωτερικών και ο Γ.Γεραπετρίτης απλώς … υπουργεύει.<br /><br />Το γραφείο του πρώην υπουργού Επικρατείας, και θεωρούμενου ως το «δεξί χέρι» του Κυριάκου Μητσοτάκη, βρίσκεται μεν στο νεοκλασικό της οδού Ζαλοκώστα, αλλά ο ίδιος είναι σίγουρος ότι στην καρέκλα του δεν κάθεται άλλος; Η μέχρι πρότινος πρέσβης στις ΗΠΑ, δηλαδή, η Α. Παπαδοπούλου; Ηδη, τα όργανα έχουν αρχίσει, ενώ φημολογείται έντονα ότι, με τις αλλαγές που προωθούνται στη στελέχωση των πρεσβειών μας, η ίδια θα ενισχύσει τον ρόλο της.<br /><br />Όπως φαίνεται από την Εφημερίδα της Κυβέρνησης, η Α. Παπαδοπούλου ουσιαστικά παίρνει στα χέρια της ολόκληρο το υπουργείο Εξωτερικών. Σχεδόν όλες τις κρίσιμες αρμοδιότητες τις συγκεντρώνει στα χέρια της, όπως επίσης και σχεδόν όλες τις Διευθύνσεις του. Κάτι πρωτοφανές στα δεδομένα αυτού του νευραλγικής σημασίας υπουργείου. «Επιτελικό κράτος», αλλά για έναν, λοιπόν, στο ΥΠΕΞ. Μένει να φανεί ποιος θα τοποθετηθεί γενικός γραμματέας και εάν θα ταιριάξουν τα χνώτα της ιδίας με τον γ.γ. (φημολογείται ότι και αυτός θα προέρχεται από το Μαξίμου).<br /><br />Ιδού, όμως, οι υπέρ-αρμοδιότητες που δόθηκαν στην Α. Παπαδοπούλου:<br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites.jpg" /></a><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites_%CF%86-2-1.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites_%CF%86-2-1.jpg" /></a> <a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites_%CF%86-4-1.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/papadopoulou_armodiotites_%CF%86-4-1.jpg" /></a><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Είναι σίγουρος ο Γ. Γεραπετρίτης ότι είναι υπουργός Εξωτερικών;

Οι αρμοδιότητες που δόθηκαν στην υφυπουργό Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου ,προκαλούν το ερώτημα ποιος τελικά είναι ο πραγματικός ΥΠΕΞ . Σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διαφορά με την Τουρκία πρέπει να επιλυθεί ΜΟΝΟ με γνώμονα το ΕΘΝΙΚΟ συμφέρον. Τι δεν είπε ο πρωθυπουργός.

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/07/mitsotakis_skai2-930x550.jpg" width="725" /><br /><br />«Είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα τα διεθνές δίκαιο να λύσει τη μεγάλη διαφορά με την Τουρκία; Η απάντηση είναι ναι».<br /><br />Αυτή είναι η άποψη του πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά ,όπως την εξέφρασε<a href="https://www.militaire.gr/o-k-mitsotakis-mila-anoichta-gia-ypochoriseis-se-aigaio-kai-anatoliki-mesogeio-meso-chagis/"> σε συνέντευξη του στον ΣΚΑΙ</a>… Ο κ.Μητσοτάκης ,πρωθυπουργός της Ελλάδας θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που προέχει είναι «η διαφορά μας με την Τουρκία» να επιλυθεί προς όφελος του εθνικού συμφέροντος. <br /><br />Έχει δίκιο όταν λέει ότι ορισμένοι μπορεί να «έχτισαν καριέρες» με τα εθνικά θέματα. Το διαπιστώσαμε πολύ καλά με την υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπου δεν κρίνονταν κυριαρχικά δικαιώματα και κυριαρχία…Πολλοί από τον ευρύτερο πολιτικό του χώρο πράγματι «έχτισαν καριέρες» κι άλλοι που είχαν ήδη «χτίσει» μάζεψαν κάμποσα ψηφαλάκια! Η συμφωνία είναι σε ισχύ και ο κ.Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει απολύτως κανένα θέμα με αυτή. Συνεπώς καλό θα είναι να αφήσει στην άκρη τέτοιου είδους επιχειρήματα ,γιατί μάλλον θα πέσει «πάνω» σε «δικό» του κόσμο…<br /><br />Μένει να διαπιστώσουμε αν όσοι είχαν ενοχληθεί από τις Πρέσπες θα κινητοποιηθούν και θα κινητοποιήσουν τον κόσμο αν οι «κάποιες υποχωρήσεις» που άρχισε να μας ανακοινώνει ο κ.Μητσοτάκης απειλήσουν τα εθνικά συμφέροντα.<br /><br />Είναι προφανές ότι ο κ.Μητσοτάκης ακολουθεί και στο σοβαρότατο εθνικό θέμα το «δόγμα του σοκ». Μόλις έχει θριαμβεύσει στις εκλογές, ο ίδιος και η κυβέρνηση του είναι πανίσχυροι και θεωρεί ότι ο κόσμος, οι πολίτες θα αποδεχτούν τη «λύση» με «κάποιες υποχωρήσεις» και το «ακλόνητο» επιχείρημα ότι μας γλίτωσε από τον πόλεμο! Όσοι αντιδράσουν θα χαρκατηριστούν -όπως έγινε και στην περίπτωση των Πρεσπών- «ακροδεξιοί», «εθνικιστές», «επιπόλαιοι υπερπατριώτες»! Θα είναι παράδοξο ότι οι «κατήγοροι» θα είναι οι ίδιοι που πριν μερικές ημέρες στις προεκλογικές «βόλτες» τους στις γειτονιές…μοίραζαν F-35 και διαφήμιζαν τα Rafale…<br /><br />Έχουμε πολλές φορές επισημάνει τις ευθύνες που έχουν και θα έχουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είναι αδιάφορα τα προβλήματα, η εσωστρέφεια και οι κομματικές ισορροπίες και στοχεύσεις, όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αν σιωπήσουν ή απλά ρίξουν μερικές «πιστολιές» στον αέρα για την τιμή των όπλων δεν αρκεί. Θα κριθούν από τον τρόπο και την ένταση της αντίδρασης τους…<br /><br />ΥΓ. Θα υπενθυμίσουμε ότι είχαμε επισημάνει ότι ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Α.Μπλίνκεν ,μόνο στην Αθήνα είδε εκτός από τον πρωθυπουργό και τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Ο κ.Τσίπρας αποσύρθηκε…Ελπίζουμε ότι όποιος κι αν είναι ο ή η διάδοχος του θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν θα ασκήσει αντιπολίτευση με φοβικότητα και μασημένα λόγια. Ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς ήδη από χθες έχει κάνει την παρέμβαση του…<br /><br />Για το ΠΑΣΟΚ καλό είναι να μην επικαλούνται μόνο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ας τον «αντιγράψουν» και στην πράξη.<br /><br />Τέλος η αντίδραση του ΚΚΕ αναμένεται με πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διαφορά με την Τουρκία πρέπει να επιλυθεί ΜΟΝΟ με γνώμονα το ΕΘΝΙΚΟ συμφέρον. Τι δεν είπε ο πρωθυπουργός.

«Είναι προς όφελος της Ελλάδας να επιλύσει με δίκαιο τρόπο και με γνώμονα τα διεθνές δίκαιο να λύσει τη μεγάλη διαφορά με την Τουρκία; Η απά...

Διαβάστε την συνέχεια

Δημόσια διπλωματία και ελληνοτουρκικά.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2023/07/MITSOTAKIS-ERDOGAN-720x400.jpg" /><br /><br /><div>TOY ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ<br />H συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν αποτιμήθηκε και από τις δύο πλευρές ως θετική. Η συμφωνία για επανενεργοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας, με την επόμενη σύγκλησή του να τοποθετείται το φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη, αντανακλά την εκατέρωθεν πρόθεση για επανεκκίνηση της διαδικασίας ομαλοποίησης των σχέσεων.<br /><br />Προφανώς, η εξίσωση την οποία επεξεργάζονται οι δύο χώρες, με την εμπλοκή «ισχυρών» της διεθνούς κοινότητας, είναι σύνθετη και θα υπάρχουν διαφορετικές και σε κάθε περίπτωση πολλαπλές αναγνώσεις στις όποιες εξελίξεις ακολουθήσουν. Το βέβαιο είναι πως το επόμενο διάστημα θα διαμορφωθούν νέα δεδομένα. Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει στη δημόσια διπλωματία.<br /><br />Όποια φάση κι αν διανύουμε στις σχέσεις μας με τη γείτονα, είτε προσέγγισης και ήρεμων νερών είτε έντασης και αντιπαράθεσης, υπάρχουν ιδιαιτερότητες και ελλοχεύουν κίνδυνοι, που απαιτούν την καλύτερη δυνατή προβολή των ελληνικών θέσεων και επιχειρημάτων.<br /><br />Από τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι ο διεθνής παράγων διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην όλη διαδικασία και θα επηρεάσει σχεδόν άμεσα την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, έχει τεράστια σημασία το πώς βλέπουν και αποτιμούν οι τρίτες χώρες το πλαίσιο αυτής της εξέλιξης.<br /><br /></div><div>Στην τρέχουσα συγκυρία της εν μέρει αποκατάστασης των σχέσεων της Δύσης με την Αγκυρα, μετά τη συναίνεση του Τούρκου προέδρου στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, εγκυμονεί ο κίνδυνος να απολέσουμε το όποιο πλεονέκτημα διαθέταμε το τελευταίο διάστημα στο πεδίο των δημοσίων σχέσεων.<br /><br />Η διαμόρφωση της σωστής και επωφελούς για την Ελλάδα εικόνας απαιτεί μεθοδική δουλειά από ικανά στελέχη που διαθέτουν την εμπειρία και την προσωπικότητα για να περάσουν μηνύματα στους σωστούς αποδέκτες και να αναδείξουν με πειστικό τρόπο το αφήγημα της Ελλάδας.<br /><br />Υπό μία έννοια, το έργο αυτό δεν είναι πολύ δύσκολο, καθώς η χώρα μας εδώ και χρόνια αποτελεί αποδεδειγμένα αξιόπιστο σύμμαχο που θέλει και μπορεί να συμβάλει έμπρακτα, στον βαθμό που της αναλογεί, στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή της.<br /><br />Στο πλαίσιο της μεγιστοποίησης των ωφελημάτων που αφορούν όλους τους Ελληνες και δεν περιορίζονται σε μια κυβέρνηση, έναν πρωθυπουργό ή έναν αρμόδιο υπουργό, θα ήταν χρήσιμο –και μπορεί να γίνει– να υπάρχει αλληλοενημέρωση και συντονισμός κινήσεων με τις ηγεσίες ή τα αρμόδια στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τουλάχιστον των δύο μεγαλυτέρων, ώστε το μήνυμα που εκπέμπει η χώρα να είναι εκ των πραγμάτων πιο ηχηρό.<br /><br />Υπάρχουν στελέχη «εξαγώγιμα» που μπορούν να φέρουν εις πέρας τον στόχο αυτό, καθώς η πειστική ανάδειξη της ορθότητας των θέσεων της Ελλάδας ενίοτε διαμορφώνει τις ίδιες τις εξελίξεις. Η εικόνα της Ελλάδας σε διπλωματικούς κύκλους, δεξαμενές σκέψης και έγκυρους αρθρογράφους, ιδιαίτερα σημαντικών χωρών, επηρεάζει καθοριστικά την ανάλυση και αποτίμηση που θα κάνουν οι τελευταίοι στα ζητήματα που μας αφορούν, και κατ’ επέκταση την προσέγγιση που θα υιοθετήσουν σε αυτά σημαντικές πρωτεύουσες των οποίων την κατανόηση και στήριξη επιδιώκουμε και δικαιούμαστε.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δημόσια διπλωματία και ελληνοτουρκικά.

TOY ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ H συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ταγίπ Ερντογάν αποτιμήθηκε και από τις δύο πλευρές ως θετική. Η συμφωνία για ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η “μεγάλη σφαγή” των Ρώσων στρατηγών και η ανταρσία Wagner.

<div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/07/AP23187670144934-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/07/AP23187670144934-1.jpg" width="689" /></a></div></div><b><div><br /></div>Γιώργος Σκαφιδάς</b><br />Πολλοί θα έδιναν «πολλά» για να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει στις τάξεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, έπειτα από 17 μήνες πολέμου.<br /><br />Η αλλαγή φρουράς που είχε σημειωθεί «ξαφνικά» τον περασμένο Ιανουάριο στην ηγεσία των ρωσικών στρατευμάτων που μάχονται στην Ουκρανία, με την τότε πρόωρη αντικατάσταση του Σουροβίκιν από τον Γκερασίμοφ, ήταν αρκετή ώστε να κεντρίσει την «περιέργεια».<br /><br />Σχεδόν έξι μήνες μετά ωστόσο, η «περιέργεια» έχει πια περάσει σε… άλλο επίπεδο, με φόντο την αποτυχημένη ανταρσία του Πριγκόζιν και των μισθοφόρων του, μια ανταρσία στην οποία φημολογείται ότι μπορεί να είχαν εμπλοκή (εάν όχι άμεση, τότε έμμεση) και στελέχη των τακτικών ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. <br /><br />Η ανταρσία της Wagner μπορεί να «εξέπνευσε» σχετικά γρήγορα, μέσα σε περίπου ένα 48ωρο (το βράδυ της 24ης Ιουνίου είχαν όλα τελειώσει), αλλά οι δονήσεις που εκείνη προκάλεσε εξακολουθούν να γίνονται αισθητές, τρεις εβδομάδες μετά.<br /><br />Τρεις στρατηγοί «χάθηκαν» σε τρεις εβδομάδες <br /><br />Μέσα σε αυτό το διάστημα των μόλις τριών εβδομάδων, ένας κορυφαίος Ρώσος στρατιωτικός (ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν) εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, ένας άλλος υψηλόβαθμος Ρώσος αξιωματικός (ο υποστράτηγος Ιβάν Ποπόφ) αποπέμφθηκε και ένας τρίτος (ο αντιστράτηγος Ολεγκ Τσοκόφ) σκοτώθηκε από ουκρανικό πλήγμα στο Μπερντιάνσκ στη νοτιοανατολική Ουκρανία.<br /><br />Σουροβίκιν, Ποπόφ και Τσοκόφ έχουν περάσει, όλοι τους, από το μέτωπο της Ουκρανίας.<br /><br />Ο Σουροβίκιν ήταν διοικητής των ρωσικών δυνάμεων που μάχονται στην Ουκρανία, για περίπου ένα τρίμηνο (Οκτώβριος 2022 – Ιανουάριος 2023), μέχρι που αντικαταστάθηκε ξαφνικά από τον Ρώσο αρχηγό ΓΕΕΘΑ Βαλέρι Γκερασίμοφ.<br /><br />Ο Ποπόφ ήταν μέχρι πρότινος διοικητής της 58ης Στρατιάς Συνδυασμένων Όπλων που μάχεται εναντίον των Ουκρανών στο μέτωπο της Ζαπορίζια.<br /><br />Και ο Τσοκόφ (που σκοτώθηκε προ ημερών στην περιοχή της Ζαπορίζια) ήταν υποδιοικητής στις τάξεις της ρωσικής Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας, το αρχηγείο της οποίας στο Ροστόφ είχαν όμως καταλάβει οι μαχητές της Wagner για λίγες ώρες τον περασμένο Ιούνιο κατά τη διάρκεια της ανταρσίας τους.<br /><br />Ο Σουροβίκιν «αγνοείται» εδώ και σχεδόν τρεις εβδομάδες και εάν πιστέψουμε τις σχετικές διαρροές τότε εκείνος… είτε «ξεκουράζεται» όπως ακούστηκε να λέει ένας Ρώσος βουλευτής (εν προκειμένω ο απόστρατος αξιωματικός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων Αντρέι Καρταπόλοφ)… είτε κρατείται στη Μόσχα ως ύποπτος για συμμετοχή στην ανταρσία της Wagner όπως έχουν ήδη αναφέρει Ρώσοι μπλόγκερ.<div><br />Δεκάδες Ρώσοι στρατιωτικοί στο στόχαστρο έπειτα από την ανταρσία του Πριγκόζιν<br /><br />Η Wall Street Journal υποστηρίζει, μέσα από σημερινό «αποκλειστικό» της δημοσίευμα, ότι ο Σουροβίκιν κρατείται στη Μόσχα όπου και ανακρίνεται χωρίς όμως να του έχουν προς το παρόν απαγγελθεί κατηγορίες. Ο 56χρονος Ρώσος στρατηγός, ο γνωστός και με το προσωνύμιο «Αρμαγεδδών» λόγω της «σαρωτικής» του δράσης στο μέτωπο της Συρίας, φέρεται να γνώριζε εκ των προτέρων την πρόθεση του Πριγκόζιν να προχωρήσει σε ανταρσία… Και, όπως λέγεται, δεν ήταν ο μόνος.<br /><br />Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, στον απόηχο της ανταρσίας των μισθοφόρων της Wagner, τουλάχιστον 13 υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των τακτικών ρωσικών ενόπλων δυνάμεων οδηγήθηκαν σε ανάκριση και περίπου 15 τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ή απολύθηκαν.<br /><br />Κι αυτό, με στόχο να απαλλαγεί το ρωσικό στράτευμα από «εκείνους που πιστεύεται ότι δεν μπορούν πλέον να είναι αξιόπιστοι», όπως αναφέρει στη Wall Street Journal πηγή που φέρεται να έχει γνώση της κατάστασης.</div><div><br /></div><div><img height="427" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/07/AP23180774987320-1.jpg?1689272449787" width="640" /></div><div><i>Ο προσωρινά «αγνοούμενος» Σ. Σουροβίκιν (Russian Defense Ministry Press Service via AP)</i><br /><br />Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, μεταξύ εκείνων που ανακρίθηκαν και έχουν εν τω μεταξύ τεθεί σε διαθεσιμότητα είναι ο συνταγματάρχης Αντρέι Γιουντίν, που ήταν το δεξί χέρι του Σουροβίκιν, και ο αντιστράτηγος Βλαντίμιρ Αλεξέγεφ, που υπηρετούσε ως αναπληρωτής διοικητής της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ υπό κράτηση φέρεται να τέθηκε και ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Αμυνας Μιχαήλ Μιζίντσεφ που είχε πρωταγωνιστήσει πέρυσι στην πολιορκία της Μαριούπολης προτού περάσει εν συνεχεία, μήνες αργότερα, στις τάξεις της μισθοφορικής Wagner.<br /><br />Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο Πούτιν ακόμη δεν έχει αποφασίσει πώς ακριβώς θα χειριστεί τις επιπτώσεις της μισθοφορικής ανταρσίας, ενώ η στάση του Κρεμλίνου περιπλέκεται πια και από τις φήμες που θέλουν τον Γεβγκένι Πριγκόζιν να παραμένει εντός των ρωσικών συνόρων, μακριά από τη Λευκορωσία όπου υποτίθεται ότι θα πήγαινε «εξορία» βάσει της συμφωνίας που συνήφθη με τον Πούτιν, έπειτα από διαμεσολάβηση του Λευκορώσου προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, προκειμένου να δοθεί ένα αναίμακτο τέλος στην ανταρσία της Wagner.</div><div><br />Σοϊγκού και Γκερασίμοφ δέχονται κριτική εκ των έσω <br /><br />«Αναταραχή συνεχίζει να επικρατεί στις ηγετικές τάξεις του ρωσικού στρατού σχεδόν τρεις εβδομάδες μετά από την αποτυχημένη ανταρσία, δημιουργώντας νέους περισπασμούς και θέτοντας νέους κινδύνους για τις δυνάμεις της Μόσχας, καθώς εκείνες προσπαθούν να αποκρούσουν την ουκρανική αντεπίθεση», σημειώνουν σε δική τους ανάλυση οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, στρέφοντας το βλέμμα στην περίπτωση του Ρώσου υποστράτηγου Ιβάν Ποπόφ ο οποίος «συγκρούστηκε» με την ηγεσία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων προτού τελικώς… καρατομηθεί.<br /><br />Ο Ποπόφ παρουσιάζεται, στο πλαίσιο ηχητικού μηνύματος το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ο – προερχόμενος από το κόμμα της Ενωμένης Ρωσίας του Πούτιν – Ρώσος βουλευτής Αντρέι Γκουρουλιόφ, να ασκεί σκληρή κριτική στην ηγεσία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων αποκηρύσσοντας ως λανθασμένες, καταστροφικές και «προδοτικές» κάποιες από τις επιλογές που έχει κάνει αυτή η ηγεσία στο μέτωπο της Ουκρανίας όπου οι ρωσικές δυνάμεις καλούνται να διαχειριστούν ήττες και ελλείψεις.</div><div><i>  <img height="460" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2023/07/AP23194397688377.jpg?1689272293830" width="640" /></i></div><div><i>Ο αποπεμφθείς υποστράτηγος Ιβάν Ποπόφ (Russian Defense Ministry Press Service via AP)</i><br /><br />Στο διάρκειας τεσσάρων λεπτών ηχητικό του μήνυμα ο Ποπόφ παρουσιάζεται να ασκεί κριτική σε «ανώτερα αφεντικά» και σε «ανώτερους διοικητές», χωρίς όμως να αναφέρει ονόματα. Όλοι «καταλαβαίνουν» ωστόσο ότι εκείνος φωτογραφίζει ως κατακριτέους τους κ.κ. Σοϊγκού και Γκερασίμοφ, στους οποίους είχε όμως κατ’ επανάληψη ασκήσει σκληρή κριτική και ο Γεβγκένι Πριγκόζιν… πριν από τις 24 Ιουνίου.<br /><br />Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού και ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των ενόπλων δυνάμεων Βαλέρι Γκερασίμοφ «εξακολουθούν να βρίσκονται στο στόχαστρο τμημάτων του ρωσικού στρατιωτικού κατεστημένου» δεχόμενοι οργισμένες επικρίσεις, σημειώνουν από την πλευρά τους οι Financial Times, διακρίνοντας ρήγματα στις τάξεις του ρωσικού στρατεύματος… έπειτα από 17 μήνες πολέμου…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η “μεγάλη σφαγή” των Ρώσων στρατηγών και η ανταρσία Wagner.

Γιώργος Σκαφιδάς Πολλοί θα έδιναν «πολλά» για να μάθουν τι ακριβώς συμβαίνει στις τάξεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, έπειτα από 17 μήνες π...

Διαβάστε την συνέχεια