ΝΑΤΟ – Η ιδανική εργαλειοθήκη της Ουάσινγκτον

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjMPco7MSktV4Gh7s93nHrxZ4ipQWHA71n0786LE8LyqGp28kNbaTHcGGapP3H7pT13a8EG0Fuy2lFfATEhQzWyM6-U2xOH2fC720a2VK_jg-4jnl5ShP8-zofkMMLam7XVm5tmvTF7OE/s1600/nato-us.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjMPco7MSktV4Gh7s93nHrxZ4ipQWHA71n0786LE8LyqGp28kNbaTHcGGapP3H7pT13a8EG0Fuy2lFfATEhQzWyM6-U2xOH2fC720a2VK_jg-4jnl5ShP8-zofkMMLam7XVm5tmvTF7OE/s640/nato-us.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Ιωάννης Μπαλτζώης </b><br /> Οι Αμερικανοί γρήγορα κατάλαβαν ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο για την υλοποίηση των γεωστρατηγικών των επιδιώξεων και τη διατήρηση της ηγεμονίας τους παγκοσμίως ή τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο. Η αμερικανική πολιτική μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εδράζεται στη γεωπολιτική θεωρία του Nicolas Spykman: «Όποιος ελέγχει το Rimland (ανασχετικό δακτύλιο), ελέγχει την Ευρασία. Όποιος εξουσιάζει την Ευρασία, ελέγχει το πεπρωμένο του κόσμου«.<br /> <br /> Διαπιστώνουμε ότι στον παρακάτω χάρτη των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, στην ουσία απεικονίζεται ο ανασχετικός δακτύλιος (Rimland), που περιβάλλει την Ευρασία (Heartland), της γεωπολιτικής θεωρίας του Nicolas Spykman. Οπότε εύλογα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ΝΑΤΟ απεικονίζει εμφανώς τη γεωστρατηγική αντίληψη των Αμερικανών στην Ευρώπη μέχρι την Μέση Ανατολή.<br /> <br /> Για 70 χρόνια, η εμμονή των στρατηγιστών των ΗΠΑ ήταν να διατηρήσουν τη στρατιωτική υπεροχή τους πάνω από τον υπόλοιπο κόσμο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας από τη διάλυση της ΕΣΣΔ μέχρι τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, αναζητούσαν τρόπους για να εκφοβίσουν όσους τους αντιτίθενται.<br /> <br /> <img height="273" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/Rimland.png" width="640" /><i>Γεωπολιτική θεωρία του Nicolas Spykman </i><br /> <br /> Ο Harlan Κ Ullman (Chairman of the Killowen Group that advises leaders of government and business, Senior Advisor of the Atlantic Council in Washington, DC) ανέπτυξε την ιδέα να τρομοκρατήσουν τους πληθυσμούς κτυπώντας τους βαριά στο κεφάλι (Shock and awe, Σοκ και δέος). Οι οπαδοί του φιλοσόφου Λέο Στράους, ονειρεύονταν να διεξαγάγουν και κερδίσουν πολλούς πολέμους ταυτόχρονα (Full-spectrum dominance, κυριαρχία πλήρους φάσματος). Ως εκ τούτου, ακολούθησαν οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, κάτω από κοινή διοίκηση.<br /> <br /> Μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο Thomas P. M. Barnett (American military geostrategist and former Chief Analyst at Wikistrat.), με το βιβλίο του «The Pentagon’s New Map: War and Peace in the Twenty-First Century», υποστήριζε ότι για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους πάνω από τον κόσμο, οι ΗΠΑ έπρεπε να «αναλάβουν το έργο της φωτιάς». Πρέπει κατ’ αρχήν να τον χωρίσουν στα δύο. Από τη μία πλευρά, τα σταθερά Κράτη (μέλη της G8 και του ΝΑΤΟ), από την άλλη ο υπόλοιπος κόσμος ως μια ενιαία δεξαμενή φυσικών πόρων.<br /> <br /> <img height="640" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/Nato_membership-spykman.png" width="589" /><br /> <i>NATO και θεωρία Spykman. </i><br /> <br /> Να καταστραφούν κάποια κράτη<br /> <br /> Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν θεωρούσε πλέον τη πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους ως ζωτικής σημασίας για την Ουάσιγκτον, αλλά ισχυριζόταν ότι θα ήταν προσβάσιμοι για τα σταθερά Κράτη μόνο μέσω των υπηρεσιών των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση ο στρατός των ΗΠΑ και οι στρατοί συμμαχικών κρατών του ΝΑΤΟ, των τουλάχιστον στενά συνδεδεμένων με τις ΗΠΑ θα ήταν αυτοί που θα επέβαλλαν την αμερικανική πολιτική, στα κράτη – στόχοι.<br /> <br /> Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο να καταστραφούν συστηματικά όλες οι κρατικές δομές σε αυτή την δεξαμενή πόρων, έτσι ώστε κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιταχθεί στη βούληση της Ουάσιγκτον, ούτε να διαπραγματευτεί άμεσα με τα σταθερά Κράτη. Θα έπρεπε τότε κατά τον Barnett, να καταστραφούν ορισμένα ανθεκτικά κράτη, να τα ξαναφέρει στο χάος και να τα ανοικοδομήσει σύμφωνα με νέους νόμους.<br /> <br /> Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου δεν είχαμε σπουδαία γεγονότα, αντιπαραθέσεις με το αντίπαλο δέος το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (επίσημα Συνθήκη της Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας), ήταν μια στρατιωτική συμμαχία αμυντικού χαρακτήρα των κομμουνιστικών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου του 1955 και ένα μήνα μετά, στις 14 Ιουνίου υπογράφηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας.<br /> <br /> Κύρια αφορμή του συμφώνου αυτού, όπως υποστήριξε η Σοβιετική Ένωση θεωρώντας πιθανή απειλή από τη συμμαχία του NATO, ήταν η προ πενθημέρου της ίδρυσης, ένταξη της «επαναστρατιωτικοποιημένης» Δυτικής Γερμανίας στο NATO στις 9 Μαΐου του ίδιου έτους (1955), δια της επικύρωσης των Συνθηκών Ειρήνης του Παρισιού.<br /> <br /> Βάσεις παντού<br /> <br /> Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, οι ΗΠΑ, κοσμοκράτορας και παγκόσμια κυρίαρχος, εφάρμοσε πλήρως την γεωστρατηγική της ατζέντα στην Ευρώπη και στην ΜΕΝΑ (Middle East North Africa). Οι ΗΠΑ με τις στρατιωτικές της βάσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη και με την ένταξη στο ΝΑΤΟ, των περισσότερων κρατών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που ευρίσκονται δυτικά της Ρωσίας, κατόρθωσε να ελέγξει πλήρως τις γεωπολιτικές εξελίξεις ολόκληρης της Ευρώπης.<br /> <br /> <img height="394" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/US-BASES.jpg" width="640" /><i>Αμερικανικές βάσεις και εγκαταστάσεις στον κόσμο. </i><br /> <br /> Βέβαια ο έλεγχος της Ευρώπης είχε ξεκινήσει μετά το τέλος του πολέμου. Οι ηγέτες των ΗΠΑ φρόντισαν και μέσα από το ΝΑΤΟ, να αφαιρέσουν εκ των προτέρων από τους καταστραμμένους μεταπολεμικά ευρωπαίους κάθε δυνατότητα και προοπτική αυτεξούσιας πορείας. Τους έδεσαν στη Συμμαχία υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Ο Μπρζεζίνσκι θεωρούσε την ΕΕ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Επειδή δεν είχε όπλα. Δικά της όπλα για αντίσταση στις πιέσεις εχθρών και φίλων.<br /> <br /> Η Ευρώπη δεν μπορούσε να πει όχι τότε, δεν μπορεί ούτε τώρα. Οι μόνες χώρες που διέθεταν αμυντική αποτροπή με την έγκριση και ανοχή των Αμερικανών, ήταν η Βρετανία και η Γαλλία, καθόσον είναι οι μόνες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Η ερειπωμένη Γερμανία ανοικοδομήθηκε όχι επειδή οι Γερμανοί είναι δουλευταράδες, αλλά επειδή οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν την οικονομική ανασυγκρότηση της (Δυτικής)Γερμανίας για να υπάρχει φράγμα στη Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ), όπως προαναφέραμε.<br /> <br /> Και φυσικά δεν επέτρεψαν στη Γερμανία να δημιουργήσει ισχυρή αμυντική υποδομή, ώστε να εξαρτάται η άμυνα και η ασφάλειά της αποκλειστικά και μόνο από το ΝΑΤΟ και από τις εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς στρατιώτες που είναι εγκατεστημένοι στο έδαφός της. Επιτρέπεται να έχει συγκεκριμένο αριθμό βαρέων όπλων, Α/Φ και πολεμικών πλοίων και Υ/Β. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η πραγματική της αποτρεπτική ισχύς να είναι στο 10-20% των οπλικών της συστημάτων.<br /> <br /> Απόδειξη η πρόσφατη έκθεση του προέδρου της επιτροπής της Μπούντενσταγκ Χανς Πέτερ Μπάρτελς, όπου αναφέρονται: Πάνω από τα μισά άρματα Leopard 2 δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Από τα συνολικά 244 τανκς μόλις 95 είναι λειτουργικά. Από τα 14 Α400 μεταφορικά Α/Φ κανένα δεν είναι επιχειρησιακά έτοιμο. Κανένα από τα 6 υποβρύχια δεν βρίσκεται εν πλω, και από τα 129 Eurofighter, μόνο τα 8 είναι επιχειρησιακά.<br /> Έτσι φύτρωσε η ΕΕ<br /> <br /> Έτσι φύτρωσε και έτσι μεγάλωσε η πραγματική Ενωμένη Ευρώπη. Όχι αυτή που θα ήθελαν ίσως οι «προπάτορες» της ΕΕ, ο Ζαν Μονέ και ο Ρ. Σουμάν, αλλά η Ευρώπη που ήθελε και ακόμα διαφεντεύει ο νικητής και κυρίαρχος Αμερικανός. Ήταν εύκολο για δυο λόγους:<br /> Ο ένας είναι η Γιάλτα. Η Ευρώπη στα δυο με δυο αφεντάδες. Ούτε επαναστάσεις, ούτε γάτα ούτε ζημιά. <br /> Ο άλλος λόγος είναι ότι η Ευρώπη ήταν καταστραμμένη αλλά οι κυρίαρχες ελίτ στην Ήπειρο ήταν παρούσες, ως φυσική παρουσία και ως υπαρκτή περιουσία, που χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ και αυτοί το εκμεταλλεύτηκαν, αποδεικνύοντας ότι το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. <br /> <br /> Σε αυτή την αδύναμη Ευρώπη, έχουν παραδοθεί στους Αμερικανούς από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το ύψιστο καθήκον της άμυνας και της ασφάλειας. Και οι ΗΠΑ εφαρμόζουν τη γεωστρατηγική τους πολιτική, με όχημα και οδηγό το ΝΑΤΟ, το οποίο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μετασχηματίσθηκε, με νέες αποστολές σε όλο τον κόσμο, μετατροπόμενο σε κυρία εργαλειοθήκη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.<br /> <br /> Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει να αναφέρουμε τους πολέμους και εισβολή στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, τους βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία και τέλος την κατ’ ευφημισμό επονομαζόμενη Αραβική Άνοιξη, δηλαδή τον Αραβικό Χειμώνα και την ολική καταστροφή της Λιβύης και της Συρίας. Πρόκειται για τη σκοτεινή πλευρά του ΝΑΤΟ που θα δούμε στο επόμενο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΝΑΤΟ – Η ιδανική εργαλειοθήκη της Ουάσινγκτον

Ellada simera 0 17:33

Ιωάννης Μπαλτζώης Οι Αμερικανοί γρήγορα κατάλαβαν ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο για την υλοποίηση των γεωστρατηγικών των επιδιώξεων και τη διατήρηση της ηγ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Γεωπολιτικό σκάκι στην Ανατολική Μεσόγειο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikGgmYp1SgdQGIJLc5W3fpl8u3LWrl9K9L8bPeyi73LBHiFAF-OQIrBE85YqKFQ8OsBMdpGXUYT9Z_GxM_qrnw2D7ee0bCht1KpVEW7G4Jzn-MtaWrqPrVzGg21E2FQC8AcVgWqqHXGtY/s1600/turkey-us.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikGgmYp1SgdQGIJLc5W3fpl8u3LWrl9K9L8bPeyi73LBHiFAF-OQIrBE85YqKFQ8OsBMdpGXUYT9Z_GxM_qrnw2D7ee0bCht1KpVEW7G4Jzn-MtaWrqPrVzGg21E2FQC8AcVgWqqHXGtY/s640/turkey-us.png" width="640" /></a></div> <br /> <b>Αντωνία Δήμου</b><br /> H κλιμάκωση έντασης εκ μέρους της Τουρκίας στο Αιγαίο και εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την αποστολή του σεισμογραφικού πλοίου Barbaros δεν είναι κενή περιεχομένου. Εντάσσεται στο πλαίσιο της πάγιας στρατηγικής της Άγκυρας η οποία συνίσταται αφενός στη δημιουργία περισσοτέρων της μίας διαφορών στο Αιγαίο με την Ελλάδα και της εμπέδωσης της τουρκικής παρουσίας στις θαλάσσιες ενεργειακές οδούς της Ανατολικής Μεσογείου δημιουργώντας διεκδικήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ. <br /> <br /> Οι νέες τουρκικές προκλήσεις έρχονται λίγες ημέρες έπειτα από την απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα Μπράνσον και προτού διενεργηθεί τον Νοέμβριο γεώτρηση από την αμερικανική Exxon Mobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10 εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Προδήλως, η Άγκυρα επιχειρεί να ελέγξει τις αντιδράσεις Ελλάδας και Κύπρου τόσο σε στρατιωτικό όσο και διπλωματικό επίπεδο. <br /> <br /> Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα επιχειρεί να εξετάσει τα αντανακλαστικά της Ουάσιγκτον έναντι μίας κλιμακούμενης έντασης η οποία μπορεί να λάβει την μορφή ακόμη και «ατυχήματος» στους θαλάσσιους χώρους της Ελλάδας και της Κύπρου. Η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξει τους ενεργειακούς πόρους της στην ΑΟΖ της ζητώντας την αποφυγή κάθε ενέργειας ή ρητορικής που αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή έχει διττό χαρακτήρα. <br /> Πρώτον, καταδεικνύει ότι η πολιτική της Ουάσιγκτον έναντι της κυπριακής ΑΟΖ έχει παγιωθεί κατά τρόπο που προωθεί τα αμιγώς αμερικανικά ενεργειακά συμφέροντα. <br /> Δεύτερον, διαψεύδει τις όποιες προσδοκίες της Άγκυρας περί άμεσης αποκατάστασης των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων ως επισφράγισμα της απελευθέρωσης Μπράνσον και ανταλλαγής πληροφοριών σχετικών με τη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι. <br /> <br /> Ακανθώδεις αμερικανοτουρκικές σχέσεις <br /> <br /> Στην πραγματικότητα, ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί για την πλήρη αποκατάσταση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων είναι ακανθώδης έχοντας κατά νου εκκρεμή ζητήματα που ταλανίζουν τις διμερείς σχέσεις. Μία πρώτη δοκιμασία στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις αποτελεί η τουρκική συμμόρφωση ως προς την εφαρμογή των νέων αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν λαμβάνοντας υπόψη δύο δεδομένα. <br /> <br /> Πρώτον, ότι η Τουρκία έχει επανειλημένα ζητήσει την εξαίρεση της από τις κυρώσεις με το αιτιολογικό ότι αποτελεί εισαγωγέα ιρανικού πετρελαίου που διοχετεύεται στην εσωτερική της αγορά και την Ευρώπη. Δεύτερον, η Τουρκία έχει προβεί εμπράκτως σε προηγούμενη χρονικά παραβίαση των αμερικανικών και διεθνών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν όταν μέσω της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank νομιμοποιήθηκαν έσοδα από παράνομο εμπόριο χρυσού και ιρανικού πετρελαίου. <br /> <br /> Πρόκειται για την γνωστή υπόθεση Halkbank της οποίας ο εκτελεστικός διευθυντής Μεχμέτ Χακάν Αττίλα έχει καταδικαστεί από αμερικανικό δικαστήριο και οι τουρκικές αρχές επιδιώκουν την επιστροφή του στην Τουρκία προκειμένου να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Τουτέστιν, η έλλειψη εμπιστοσύνης επί του συγκεκριμένου ζητήματος έχει βάθος και απαιτεί συγκεκριμένες ενέργειες για την οικοδόμηση ενός κοινού αμερικανοτουρκικού modus operandi. <br /> <br /> Πρόσθετο ακανθώδες ζήτημα συνιστά η εξαγγελθείσα αγορά από την Τουρκία του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 η οποία προκάλεσε την ισχυρή αντίδραση του αμερικανικού κογκρέσου. Η αντίδραση συνίσταται στην αναστολή της διάθεσης κονδυλίων από τον αμερικανικό αμυντικό προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2019 για τη μεταφορά των μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία συμπεριλαμβανομένων και αμυντικών προϊόντων ή υπηρεσιών που σχετίζονται με τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς. <br /> <br /> Η αμερικανική αναστολή μεταφοράς των F-35 εκτιμάται ότι δεν πρόκειται να αρθεί έως ότου η Τουρκία ακυρώσει την αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος προκειμένου να αποδείξει εμπράκτως ότι δεν αποτελεί τον δούρειο ίππο της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ με σκοπό την αποδυνάμωση του. Δεδομένου ωστόσο ότι οι ρωσοτουρκικές σχέσεις έχουν αναπτύξει ξεχωριστή δυναμική σε ζητήματα όπως η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη βόρεια Συρία, καθίσταται προφανές ότι οι αμερικανικές προσδοκίες για τουρκική απομάκρυνση από το ρωσικό άρμα δύναται να αποδειχθούν φρούδες. Και φυσικά, η μακριά λίστα εκκρεμών ζητημάτων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία καλά κρατεί. <br /> <br /> Ελλάδα και Κύπρος <br /> <br /> Υπό αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία κλιμακώνει την προκλητικότητα της έναντι Ελλάδας και Κύπρου, δύο χωρών που κατέχουν σημαντικό ρόλο στην αμερικανική στρατηγική της Ανατολικής Μεσογείου. Η σπουδαιότητα που αποδίδει η Ουάσιγκτον σε Αθήνα και Λευκωσία αποτυπώνεται στην απόφαση να συμμετάσχει στον τριμερή διάλογο Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ που καλύπτει ζητήματα ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. <br /> <br /> Η Ανατολική Μεσόγειος, όπως διετύπωσε ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Γουές Μίτσελ σε πρόσφατη εκδήλωση του ινστιτούτου Atlantic Council, αποτελεί «ένα πολύ τρωτό σύνορο» λόγω των ρωσικών επεκτατικών σχεδιασμών όσο και της επιθυμίας του Ιράν να αποκτήσει πρόσβαση στα θερμά νερά της Μεσογείου. <br /> <br /> Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ εκτιμάται ότι περιλαμβάνονται στους αμερικανικούς υπολογισμούς που εστιάζουν στην ανάδυση ενός νέου περιφερειακού συστήματος ασφάλειας. Η παράμετρος Τουρκία εξακολουθεί να θεωρείται σημαντική όπως εμφαίνεται στη διακηρυγμένη αμερικανική πρόθεση για εξάντληση κάθε πιθανότητας ώστε η Άγκυρα να επανατεθεί σε μία τροχιά εγγύτερα προς τη Δύση όχι μόνο πολιτικά αλλά κυρίως στρατηγικά. <br /> Το δύσκολο αμερικανικό εγχείρημα <br /> <br /> Το αμερικανικό εγχείρημα αναμένεται να αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο καθώς οι δομικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον κρατικό και στρατιωτικό μηχανισμό της Τουρκίας από το 2002 και εντεύθεν οπότε ανήλθε στην εξουσία το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δεν είναι εύκολα αναστρέψιμες. Η απομάκρυνση τουλάχιστον 6.000 στελεχών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και οι απολύσεις περισσότερο από 18.000 εργαζομένους στον δημόσιο τομέα όπως πανεπιστημιακοί και δικαστές με συνοπτικές διαδικασίες έχουν αλλοιώσει τον κοσμικό χαρακτήρα της Τουρκίας. <br /> <br /> Δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να διαφεύγει της προσοχής ότι η διακυβέρνηση Ερντογάν έχει οικοδομήσει το οθωμανικό και ισλαμικό προφίλ της Τουρκίας εντέχνως και με συνέπεια σε βάθος χρόνου. Ενδεικτικά, στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών έχει δημιουργηθεί μία νέα τάξη μη-κεμαλικών πρεσβευτών. Οι τελευταίοι, εκτιμάται ότι επελέγησαν στη βάση των ισλαμικών-οθωμανικών τους προσόντων, καθώς και μία παράλληλη επετηρίδα ειδικών για προξενικά θέματα με επίκεντρο τα μειονοτικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά ζητήματα, πάντοτε σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε πρεσβεία. <br /> <br /> Σε αυτό το πλαίσιο πολιτικής, συντελέσθηκε άλλωστε και η αναβάθμιση του προξενείου της Κομοτηνής. Υπό τα δεδομένα, η κλιμακούμενη ένταση στο Αιγαίο και εντός της κυπριακής ΑΟΖ από το τουρκικό σεισμογραφικό πλοίο Μπαρμπαρός δεν περνάει απαρατήρητη από τις ΗΠΑ οι οποίες με πολεμικό πλοίο παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις τουρκικές κινήσεις. <br /> Στόχος της τουρκικής προκλητικότητας; <br /> <br /> Οι σεισμικές έρευνες του Μπαρμπαρός εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας ανατολικά της Κρήτης και νοτιοανατολικά του Καστελόριζου καθώς και πλησίον των θαλάσσιων οικοπέδων 4 και 5 στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν τρεις στόχους. Πρώτον, την έγερση διεκδικήσεων επί της κυριαρχίας σε δεκάδες νησιά και βραχονησίδες που ανήκουν στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελλόριζου. Δεύτερον, την αποτροπή ανακύρηξης της ελληνικής ΑΟΖ με τις Κύπρο και Αίγυπτο. <br /> <br /> Ειδικά ως προς την τελευταία, η ανακοίνωση της πρόθεσης για οριστικοποίηση των τεχνικών πτυχών που αφορούν την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου έως το τέλος του 2018 κατά την πρόσφατη τριμερή Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου στην Ελούντα εκτιμάται ότι ενεργοποίησε τα τουρκικά αντανακλαστικά. <br /> <br /> Υπενθυμίζεται πως πάγια τουρκική θέση αποτελεί ότι η ΑΟΖ της Ελλάδας δεν εφάπτεται σε κανένα σημείο με την κυπριακή, θέση βεβαίως που με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας είναι εσφαλμένη, αφού η ελληνική ΑΟΖ επεκτείνεται νοτιανατολικότερα από ότι ισχυρίζεται η Άγκυρα λόγω συμπλέγματος του Καστελόριζου-Στρογγύλης. Τρίτον, την εμπέδωση της τουρκικής παρουσίας εντός της κυπριακής ΑΟΖ και την αποδοχή συμμετοχής της στην νομή των κυπριακών ενεργειακών αποθεμάτων. <br /> <br /> Τι θα πράξουν Ελλάδα-Κύπρος <br /> <br /> Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει συνίσταται στο τι οφείλουν να πράξουν η Ελλάδα και η Κύπρος έναντι της τουρκικής προκλητικότητας. Η Ελλάδα και η Κύπρος οφείλουν να κινηθούν στρατιωτικά και διπλωματικά με σύνεση και να εκμεταλλευθούν την ευνοϊκή γεωπολιτική συγκυρία η οποία συμπυκνώνεται στην επιθυμία των Ισραήλ και Αιγύπτου για μεταφορά μέρους των μελλοντικών ενεργειακών τους αποθεμάτων στην Ευρώπη μέσω των δύο. <br /> <br /> Η ενίσχυση έτι περαιτέρω των συνεργασιών με το Ισραήλ και την Αίγυπτο στις οποίες εφεξής θα μετέχουν και οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά σημαντική με δεδομένη την έμφαση στη διεξαγωγή κοινών ναυτικών και αεροπορικών συνεκπαιδεύσεων που περιλαμβάνουν σενάρια προάσπισης των ΑΟΖ και των θαλάσσιων ενεργειακών οδών. Βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση επίσης αποτελεί η διεθνοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας τόσο στην ΕΕ όσο και τον ΟΗΕ. <br /> <br /> Στην γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν παίκτες με θετικό πρόσημο στην οικοδόμηση περιφερειακής σταθερότητας. Η απομόνωση των χωρών που δρουν ως επιτήδειοι ταραχοποιοί είναι μονόδρομος για την ανάδυση ενός νέου συστήματος ασφάλειας χωρίς αστερίσκους και ηγεμονίες.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γεωπολιτικό σκάκι στην Ανατολική Μεσόγειο

Ellada simera 0 16:46

Αντωνία Δήμου H κλιμάκωση έντασης εκ μέρους της Τουρκίας στο Αιγαίο και εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την αποστολή του σεισμογραφικού πλοίου Barbaros δεν είναι κενή περ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

ΝΑΤΟ – Το μοιραίο τηλεγράφημα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq2P3lM6NkJE8q1tapI9xBHJsApEWQJnpLJEBtvzj3FFPIHIZnVGNfcFMocNKD4euN2_PKE1G3gMjIqbH1cw2h5C1VD65yQ1XkXyApoAPfdywW9EMZ_XAi3GdFOtStZjlLuzBrpalXSJw/s1600/kennan-teleghram-%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="696" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq2P3lM6NkJE8q1tapI9xBHJsApEWQJnpLJEBtvzj3FFPIHIZnVGNfcFMocNKD4euN2_PKE1G3gMjIqbH1cw2h5C1VD65yQ1XkXyApoAPfdywW9EMZ_XAi3GdFOtStZjlLuzBrpalXSJw/s640/kennan-teleghram-%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A4%25CE%259F.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Ιωάννης Μπαλτζώης</b><br /> Στις 4 Απριλίου 1949, υπογράφηκε στην Ουάσιγκτον ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization). Επρόκειτο για τη συμμαχία των ΗΠΑ και του Καναδά με χώρες της Δυτικής Ευρώπης (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Δανία, Πορτογαλία, Ισλανδία), με σκοπό την προστασία της Γηραιάς Ηπείρου από ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση της ΕΣΣΔ. Για να φθάσουμε στην τελική πράξη είχε προηγηθεί η πρωτοβουλία των Βρετανών για συλλογική άμυνα στην Ευρώπη, με την υπογραφή της Συνθήκης των Βρυξελλών τον Μάρτιο του 1948. <br /> <br /> Στην πραγματικότητα, το Λονδίνο είχε συλλάβει τη Συνθήκη των Βρυξελλών αποκλειστικά ως το όχημα για να καταστήσει δυνατή τη συμμετοχή των ΗΠΑ στις διευθετήσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όλο αυτό συνέβαινε ενώ οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να εκβιάσουν την Δύση σε ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων για το μέλλον της Γερμανίας, κυρίως με το να επιβάλλουν αποκλεισμό στο Δυτικό Βερολίνο – εκτός από τον αέρα. <br /> <br /> Σήμερα γνωρίζομε ότι η απόφαση του Στάλιν να μην σταματήσει την αεροπορική πρόσβαση ήταν αντίθετη προς τις συστάσεις του σοβιετικού στρατού. Ο Στάλιν, περιμένοντας ότι δεν θα ήταν σε θέση η Δύση να υποστηρίξει το Δυτικό Βερολίνο από αέρος, επέλεξε να μην προκαλέσει μια στρατιωτική σύγκρουση. <br /> <br /> Ο δεύτερος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Βέλγος Paul-Henri Spaak, είπε κάποτε, χαριτολογώντας, ότι το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να αναγείρει ένα άγαλμα στον Ιωσήφ Στάλιν. Ακόμη και σήμερα, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: εάν ο Στάλιν δεν είχε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες του στην Ανατολική Ευρώπη και το Βερολίνο, θα είχε αναδυθεί το ΝΑΤΟ όπως το γνωρίζουμε; <br /> Σκοπός του ΝΑΤΟ <br /> <br /> Το 1952, ο Lord Ismay, πρώτος Γραμματέας του ΝΑΤΟ, αποκάλυψε, με το γνωστό βρετανικό φλέγμα και προβοκατόρικο τρόπο θα λέγαμε, τον σκοπό δημιουργίας του ΝΑΤΟ με την παροιμιώδη φράση: «Να κρατήσει την Σοβιετική Ένωση έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω» . (“keep the Soviet Union out, the Americans in, and the Germans down.”). Για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο είχαν προηγηθεί γεγονότα, εκτιμήσεις και καταστάσεις που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. <img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/1.png" />Lord Ismay, πρώτος Γραμματέας του ΝΑΤΟ. <br /> <br /> Στις ΗΠΑ, μετά τον πόλεμο, υπήρχε μια τάση και φωνές για απόσυρση από την Ευρώπη, αφού οι ΗΠΑ ήταν στις νικήτριες δυνάμεις, με τις λιγότερες απώλειες σε σχέση με τις κατεστραμμένες ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα, η άποψη των Αμερικανών, σε ότι αφορά την ηττημένη Γερμανία που ήταν η την αιτία για δύο παγκόσμιους πολέμους με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς, ήταν να τη φέρουν ει δυνατόν στη λίθινη εποχή. <br /> <br /> Τι άλλαξε την αμερικανική γεωστρατηγική αντίληψη; Δύο γεγονότα: Πρώτο ήταν το πραξικόπημα της Πράγας, τον Φεβρουάριο του 1948 που έδωσε αποφασιστική ώθηση στη δημιουργία του Συμφώνου των Βρυξελλών. Ενίσχυσε δε και τις αμερικανικές τάσεις για μια συμμαχία με τη Δυτική Ευρώπη. Δεύτερον, ο αποκλεισμός του Βερολίνου από τον Ιούνιο του 1948 έπεισε τους Αμερικανούς ότι οι Σοβιετικοί θα μπορούσαν να προκαλέσουν έναν νέο πόλεμο, αν μη τι άλλο λόγω της μεγάλης ανισορροπίας ισχύος που υπήρχε στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Μετά από αυτά, καταλυτικός παράγων απέβη τελικά το τηλεγράφημα του πρέσβη των ΗΠΑ στην Μόσχα του George Kennan το 1946, που ξαναήλθε στην επιφάνεια. <br /> Ο στρατηγικός γκουρού των ΗΠΑ<br /> <a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/Kennan-284x300.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/Kennan-284x300.png" style="cursor: move;" /></a>  Τζορτζ Κένναν <br /> <br /> Στο μακροσκελές ηλεγράφημά του (the Long Telegram) έκτασης 8.000 λέξεων, ο Τζορτζ Κένναν, γκουρού αργότερα της αμερικανικής γεωστρατηγικής αντίληψης, ανέλυε την Σοβιετική απειλή και παρότρυνε την αμερικανική ηγεσία στη λήψη σοβαρών αποφάσεων για την αντιμετώπισή της. Το τηλεγράφημα ήταν τελικά και ο καταλύτης για την αλλαγή στάσης των ΗΠΑ. <br /> <br /> Έτσι άλλαξαν την αρχική τους αντίληψη περί απομονωτισμού και αποφάσισαν αφενός τη δημιουργία μιας μοναδικής και πρωτότυπης συλλογικής πολιτικοστρατιωτικής συμμαχίας κλειστού τύπου και αφετέρου αντί της καταλυτικής τιμωρίας των Γερμανών, να δημιουργήσουν στην Δυτική Γερμανία, το απαραίτητο στρατιωτικό και οικονομικό ανάχωμα για την αντιμετώπιση της Σοβιετικής αναθεωρητικής και επεκτατικής πολιτικής. <br /> <br /> Έτσι, καταλήγοντας θα λέγαμε ότι τα αίτια της δημιουργίας του ΝΑΤΟ πρέπει να αναζητηθούν σε δύο επίπεδα: Πρώτον, την εντεινόμενη δυτικοευρωπαϊκή ανασφάλεια, και δεύτερον στη συμπεριφορά της Σοβιετικής Ένωσης το έτος 1948, που τελικά έπεισε τους Αμερικανούς για την ανάγκη δικής τους παρέμβασης. Έτσι είδαμε την τεράστια οικονομική βοήθεια που προσφέρθηκε στη Δυτική Γερμανία, ώστε να αναφέρεται η πολιτική αυτή ως δήθεν γερμανικό οικονομικό θαύμα.<br /> <br /> <a href="https://slpress.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

ΝΑΤΟ – Το μοιραίο τηλεγράφημα

Ellada simera 0 16:28

Ιωάννης Μπαλτζώης Στις 4 Απριλίου 1949, υπογράφηκε στην Ουάσιγκτον ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization). Επρόκειτο για τη συμμαχία των ΗΠΑ και του Καναδά με… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στη Μεσόγειο: Θα ενοχλήσει την Exxon Mobil ο Ταγίπ Ερντογάν;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkJja1w-aKk0bkkYEJ7L_AgKeHS_WDEZu3yrOYKGBUjUomszxUlaupontripylJJcWwxyGli2ocUM3FFqwuKUZ_UE-PsGutTVr-i3YvvxrwDH0njg1HVaEDz1opw1sYulfToothJn3NQk/s1600/Lakkotripi%252Coctober2013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="422" data-original-width="750" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkJja1w-aKk0bkkYEJ7L_AgKeHS_WDEZu3yrOYKGBUjUomszxUlaupontripylJJcWwxyGli2ocUM3FFqwuKUZ_UE-PsGutTVr-i3YvvxrwDH0njg1HVaEDz1opw1sYulfToothJn3NQk/s640/Lakkotripi%252Coctober2013.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Μιχάλη Ιγνατίου</b><br /> Ο υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Γουές Μίτσελ, ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, και όσοι δεν γνώριζαν το παρασκήνιο αυτού του ταξιδιού, σίγουρα δεν εντυπωσιάστηκαν. Την θεώρησαν μία επίσκεψη ρουτίνας. <br /> <br /> Τις ίδιες μέρες που θα βρίσκεται στη Λευκωσία ο κ. Μίτσελ, ο αμερικανικός ενεργειακός κολοσσός Exxon Mobil θα υλοποιεί τους σχεδιασμούς του, που θα οδηγήσουν στην πρώτη γεώτρηση της εταιρείας στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Η επιλογή του Αμερικανού υφυπουργού να βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο αυτή την περίοδο, έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι μία κίνηση που αποφάσισε μόνος του. Είναι αποτέλεσμα εντατικών συσκέψεων στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τη συμμετοχή παραγόντων και από άλλα αμερικανικά υπουργεία και υπηρεσίες. <br /> Επειδή έχουμε την τάση στην Ελλάδα και την Κύπρο, να σκεφτόμαστε πέραν των πραγματικών γεγονότων, και να τα μεγαλοποιούμε χωρίς να χρειάζεται, διότι ομιλούν από μόνα τους, νοιώθω την ανάγκη να παραθέσω μερικές διαπιστώσεις, ως αποτέλεσμα και του ρεπορτάζ: <br /> <br /> Οι γεωτρήσεις της Exxon Mobil, αν και ιδιωτική εταιρεία, αντιμετωπίζονται από την υπερδύναμη ως μέρος της στρατηγικής της στην Μεσόγειο. Η ενέργεια βρίσκεται στην κορυφή των θεμάτων που απασχολούν και ενδιαφέρουν την Αμερική. <br /> <br /> Στο πλαίσιο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν και σχεδιασμούς προστασίας εταιρειών, όπως η Exxon Mobil, και βεβαίως προστασίας των στρατηγικών τους συμφερόντων. <br /> Μου έλεγε καλός γνώστης της Ουάσιγκτον ότι στην προκειμένη περίπτωση ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας είναι οι διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις, παρά οποιαδήποτε χώρα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι λόγω του τρομοκρατικού κινδύνου, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις προσφέρουν προστασία στην Exxon Mobil και στα πλοία της. Πρόκειται για κίνηση άμυνας. <br /> <br /> Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε και οι οποίες επιβεβαιώθηκαν, πλοία του αμερικανικού Έκτου Στόλου θα βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου, όχι αναγκαστικά λόγω των απειλών της Τουρκίας εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ. Όμως, το γεγονός ότι θα είναι εκεί, έχει και αυτό τη σημασία του, που δυστυχώς «τρέφει» τη φαντασία των «ψεκασμένων» στην Ελλάδα και την Κύπρο. Πρέπει να πατάμε στη γη, διότι τα στρατηγικά συμφέροντα αλλάζουν χωρίς καν να το υποψιαστούμε. <br /> Το βασικό ερώτημα είναι το εξής: Θα τολμήσει ο Ταγίπ Ερντογάν να παρενοχλήσει τα πλοία της Exxon Mobil; Και αν το πράξει, ποιά θα είναι η αντίδραση της Αμερικής; Το ερώτημα θα απαντηθεί επί τόπου, όταν το γεωτρύπανο της αμερικανικής εταιρείας, “τρυπήσει” στην κυπριακή ΑΟΖ… <br /> <br /> Το πλέον σημαντικό που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να το αντιληφθούν, ίσως και λόγω της χείριστης εμπειρίας μας από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι αυτό: όταν συμπίπτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Κύπρου με αυτά της Αμερικής, δεν είναι αναγκαστικά κακό. Υπό την έννοια ότι οι δύο χώρες έχουν ταυτιστεί με τη Δύση, η οποία όμως τις «έριξε» υποστηρίζοντας την Τουρκία, η οποία και απομυζούσε πάντα την Αμερική, όπως πολύ ορθά το έθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. <br /> Η Αμερική, και γενικά η Δύση, αδίκησαν σε απίστευτο βαθμό τους λαούς της Ελλάδας και της Κύπρου. Όμως, το τελευταίο διάστημα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, αν και πάντα στο μυαλό μας έρχεται η απογοήτευση που νοιώσαμε τόσες άλλες φορές. <br /> <br /> Ο κ. Μίτσελ, από τη θέση του υφυπουργού, φαίνεται ότι βλέπει τη συμμαχική σχέση με την Αθήνα και τη Λευκωσία υπό άλλη οπτική γωνία και σίγουρα όχι μέσα από τη σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία. Είτε βελτιωθούν οι σχέσεις με τον Ερντογάν είτε όχι, ο Αμερικανός υφυπουργός πιστεύει ότι η Ελλάδα και η Κύπρος είναι πιστοί σύμμαχοι, που δεν δημιούργησαν ποτέ προβλήματα στην υπερδύναμη, ακόμα και με αριστερές κυβερνήσεις. <br /> Ο κ. Μίτσελ δίνει μεγάλη σημασία στην πίστη και την εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμάχων. Και αυτές οι δύο λέξεις απουσιάζουν από την Τουρκία και τους ηγέτες της, οι οποίοι δείχνουν έντονη αντιαμερικανική και αντισημιτική συμπεριφορά. <br /> <br /> Οι γνώμες των περισσοτέρων αναλυτών συγκλίνουν ότι η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στον δυτικό «μαντρί» και ότι τα προβλήματα με τον κ. Ερντογάν είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα οι Αμερικανοί φαντάζονται. Οι ίδιοι δεν θέλουν να χάσουν τη γειτονική χώρα. Και κατά τη γνώμη μου, δεν θα επιτρέψουν εύκολα να τη χάσουν και να την κερδίσει η Ρωσία και το Ιράν. <br /> <br /> Όμως, η νέα δοκιμασία των σχέσεων, με αφορμή τις κυρώσεις στο Ιράν και την υπόθεση της αγοράς των ρωσικών S-400, θα μπορούσε να σπάσει το σχοινί… Στην περίπτωση αυτή, η Αμερική δεν πρέπει να τα βάψει μαύρα. Έχει πολλούς και πιστούς συμμάχους στην περιοχή: Από το Κουρδιστάν, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο, μέχρι και την Ελλάδα…<br /> <br /> <a href="https://www.apopseis.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στη Μεσόγειο: Θα ενοχλήσει την Exxon Mobil ο Ταγίπ Ερντογάν;

Ellada simera 0 16:19

Του Μιχάλη Ιγνατίου Ο υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Γουές Μίτσελ, ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, και όσοι δεν γνώριζαν το παρασκήνιο αυτού του ταξιδιού, σίγουρα … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Σαράντα πολεμικά πλοία μαζεύτηκαν στην Α. Μεσόγειο – Σκηνικό σύγκρουσης γύρω από το Barbaros

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifVkyUdyU6Iga8pDPMT2q26SmnFK_RS1SQCRYmM7pzFmKcUeUQvA8KmW__amewZw56mE_6fXf3E8IuhlrUMoVn3g-ryER9VwDdD5DlSoHmjGyY3ywMr_tClIPZMH7DCvHtwv041ky68KU/s1600/nato-aegean-tourkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="507" data-original-width="958" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifVkyUdyU6Iga8pDPMT2q26SmnFK_RS1SQCRYmM7pzFmKcUeUQvA8KmW__amewZw56mE_6fXf3E8IuhlrUMoVn3g-ryER9VwDdD5DlSoHmjGyY3ywMr_tClIPZMH7DCvHtwv041ky68KU/s640/nato-aegean-tourkia.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Eντονη η κινητικότητα στην Α. Μεσόγειο το τελευταίο 24ωρο. Τουλάχιστον 40 πολεμικά πλοία έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή!<br /> <br /> Σύμφωνα με πληροφορίες, στην περιοχή υπάρχουν πολεμικά πλοία από Τουρκία, Ρωσία, ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία και Ελλάδα σύμφωνα <a href="https://www.star.com.tr/guncel/barbaros-hayreddin-pasa-gemisine-dev-koruma-cemberi-haber-1398639/"><b>με τουρκική εφημερίδα</b></a> . <br /> <br /> Οι ίδιες τουρκικές πληροφορίες αναφέρουν ότι το τουρκικό ναυτικό δημιούργησε έναν κύκλο προστασίας του Barbaros και το τουρκικό σεισμογραφικό θα κινηθεί στο μέσο αυτού του νοητού κύκλου για να μην δεχθεί νέα ελληνική προειδοποίηση από την Φρεγάτα Σαλαμίς. <br /> <br /> «Ο πλοίαρχος του σεισμογραφικού Barbaros Hayreddin Pasha διεξάγει έρευνα υπό την προστασία φρεγατών, κορβετών και υποβρυχίων, υπό τη διοίκηση των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων. <br /> <br /> Η περιοχή δράσης της φρεγάτας που ανήκει στην Ελλάδα, η οποία παρενόχλησε το πλοίο του Μπαμπαρός Χαϊρετίν Πασά, περιορίστηκε από τα τουρκικά πλοία. Το ελληνικό πλοίο παρακολουθεί από πολύ μακριά το «Barbaros Hayrettin Pasha», αναφέρει το δημοσίευμα. Όπως καταλαβαίνουμε, Άγκυρα συνεχίζει να μιλάει για πρόκληση της Φ/Γ Νικηφόρος, κάτι που διέψευσε το ΓΕΕΘΑ.<br /> <br /> Οι Τούρκοι τονίζουν ότι υπάρχει «αύξηση της έντασης» στην Α. Μεσόγειο, και ότι η Άγκυρα κινείται παράλληλα και δια μέσω της διπλωματικής οδού, κατά της Ελλάδος. <br /> <br /> Σύμφωνα με πηγές, η Άγκυρα ασκεί ήδη την γνωστή πολιτική των «κανονιοφόρων» για να δείξει αποφασιστική στάση και να μην επιτρέψει στους Ελληνοκύπριους να «επιτύχουν τα σχέδια τους για τα κοιτάσματα μονομερώς». <br /> <br /> Οι Τούρκοι όπως δείχνουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα, θα επιχειρήσουν έρευνες με το πλωτό γεωτρύπανο Φατίχ ξεκινώντας από την κυπριακή ΑΟΖ και ειδικά από τα θαλάσσια οικόπεδα 5,6,7, για τα οποία έχουν εκφράσει αξιώσεις. <br /> <br /> Στην Α.Μεσόγειο όμως, η κίνηση του BARBAROS συνοδεία «σωματοφυλάκων» εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την χώρα μας, διότι πιθανή κίνηση εντός της ελληνικής ΑΟΖ θα αποτελέσει ευθεία αμφισβήτηση ελληνικών χωρικών υδάτων . <br /> <br /> Το πώς πρέπει να αντιδράσουμε είναι πλέον γνωστό, διότι δεν μπορούμε σε αυτήν την πρώτη φάση να αναμένουμε καμία βοήθεια από κανέναν. <br /> <br /> Οφείλουμε εφόσον έχουμε εξελίξεις, να στείλουμε και άλλο πολεμικό πλοίο στην περιοχή με την συνοδεία υποβρυχίου ή υποβρυχίων, δείχνοντας άτεγκτη στάση στα σχέδια Ερντογάν για οριοθέτηση τουρκικής ΑΟΖ στην Α.Μεσόγειο. <br /> <br /> Το παράδειγμα των Ιμίων πρέπει να μας είναι οδηγός για το που μπορεί να οδηγήσει μια υποχωρητικού τύπου πολιτική. <br /> <br /> Η στάση ολόκληρης της ιεραρχίας της τουρκική ηγεσίας δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει ταυτόχρονα σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ και οφείλουμε να δείξουμε ότι οποιαδήποτε κίνηση τους δεν θα γίνει αποδεκτή …με όλα τα μέσα και τρόπους. <br /> <br /> Χθές αναφέραμε ότι από τις τελευταίες εξελίξεις στην Α.Μεσόγειο και ειδικά μετά την έκδοση κανόνων εμπλοκής από το τουρκικό γενικό επιτελείο ναυτικού, το γενικό συμπέρασμα είναι ότι έρχεται πιθανό ελληνοτουρκικό πολεμικό επεισόδιο. <br /> <br /> Αν όμως λάβει χώρα κάτι τέτοιο, η Ελλάδα άμεσα θα πρέπει να ανακηρύξει ΑΟΖ με ταυτόχρονη επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων και στο Αιγαίο εκτός του Ιονίου πελάγους, χρησιμοποιώντας το δόγμα «σοκ και δέος». <br /> <br /> Κάτι τέτοιο όμως θα αποτελούσε αιτία πολέμου για την Τουρκία. Ο Ερντογάν πάντως φέρεται γενικά να είναι αποφασισμένος να επιβάλlει την θέση του και προς το παρόν εξασκεί εκφοβισμό χωρίς την χρήση όπλων προς την ελληνική πλευρά όπως βλέπουμε εδώ και δύο ημέρες.<br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Σαράντα πολεμικά πλοία μαζεύτηκαν στην Α. Μεσόγειο – Σκηνικό σύγκρουσης γύρω από το Barbaros

Ellada simera 0 16:11

Eντονη η κινητικότητα στην Α. Μεσόγειο το τελευταίο 24ωρο. Τουλάχιστον 40 πολεμικά πλοία έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή! Σύμφωνα με πληροφορίες, στην περιοχή υπάρχουν πολεμικά πλοία από Τουρκία, Ρωσ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί και ποιες αλλαγές φέρνει η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq8XWBSQL6nzxyquf0rmdXFJEjMhPIyOLaOOphmpQsbhbz6Bv4o9FpN0npekV-ku3AulLeRrwutwv1moUPFg0PdNnyaYnQyLkrkOjP5Jh47rmjnIiGzqWU8AzvLP0mDGWiIrREYo5btYo/s1600/aigialitida_zon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="345" data-original-width="630" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq8XWBSQL6nzxyquf0rmdXFJEjMhPIyOLaOOphmpQsbhbz6Bv4o9FpN0npekV-ku3AulLeRrwutwv1moUPFg0PdNnyaYnQyLkrkOjP5Jh47rmjnIiGzqWU8AzvLP0mDGWiIrREYo5btYo/s640/aigialitida_zon.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Η ανακοίνωση που έγινε για την τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, αποτελεί μια εξέλιξη η οποία αλλάζει την πάγια στάση της εξωτερικής πολιτικής στο συγκεκριμένο ζήτημα για 80 χρόνια. <br /> <br /> Τα 6 ναυτικά μίλια ισχύουν από το 1936 και έκτοτε υπάρχει μια διαρκής συζήτηση περί του αν η Ελλάδα θα πρέπει να τα επεκτείνει στα 12, βάσει του εθιμικού δικαιώματος που ορίζεται από την ίδια τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Από τον Ιούνιο του 1996 και έπειτα, το συγκεκριμένο ζήτημα κατέστη κεντρικό για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας εξουσιοδότησε το κράτος να κηρύξει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ.<br /> <br /> Τα χωρικά ύδατα αποτελούν επέκταση στη θάλασσα της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας πέρα από τις ακτές της. Θεωρούνται μέρος του εθνικού εδάφους και επ' αυτών ασκείται πλήρης εξουσία από την παράκτια χώρα. Πρόκειται δηλαδή για μια ζώνη συνέχεια των ακτών, που καλύπτει ένα τέτοιο πλάτος, απόσταση από την ακτογραμμή, η οποία καθορίζεται από τους ισχύοντες κάθε φορά κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.<br /> <br /> Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας εκτείνονται στα 6 ναυτικά μίλια από τη φυσική ακτογραμμή, δηλαδή από την παραλία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το πλάτος λόγω γεωγραφικών περιορισμών, μπορεί να είναι μικρότερο από 6 ν. μίλια. Εάν, π.χ., η απόσταση της ελληνικής ακτής από την απέναντι τουρκική ακτή είναι μικρότερη των 12 ν. μιλίων (το άθροισμα των χωρικών υδάτων των απέναντι ακτών), τότε εφαρμόζεται ο κανόνας της μέσης γραμμής, δηλαδή η μέση απόσταση των ακτών των δύο χωρών, εκτός εάν υπάρχουν άλλες σχετικές συμβατικές ρυθμίσεις.<br /> <br /> Αυτή είναι η περίπτωση των ανατολικών ακτών των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Ειδικά για την οριοθέτηση στην περιοχή των Δωδεκανήσων ισχύει η Συμφωνία της 4ης Γενάρη 1932 και το Πρωτόκολλο της 28ης Δεκέμβρη 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας. Η συμφωνία αυτή ορίζει επακριβώς τα θαλάσσια σύνορα των Δωδεκανήσων και συνοδεύεται και από σχετικούς χάρτες. Η Ελλάδα θεωρείται διάδοχο κράτος της Ιταλίας στη συμφωνία αυτή με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φλεβάρη 1947, που εκχωρεί την κυριαρχία των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.<br /> Δύο είναι τα νομοθετήματα τα σχετικά με την αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας. Συγκεκριμένα, ο Α.Ν. 230/1936 «περί καθορισμού αιγιαλίτιδος ζώνης της Ελλάδος». Η πρόβλεψη αυτή επαναλαμβάνεται και στον ΚΔΝΔ (Ν.Δ. 187/1973», που ορίζει ότι «τα χωρικά ύδατα περιλαμβάνουν θαλάσσια ζώνη, της οποίας το πλάτος ορίζεται εις εξ ναυτικά μίλια, δυνάμενον να ορισθή και διαφόρως διά Π. Διαταγμάτων εκδιδομένων προτάσει του Υπουργικού Συμβουλίου».<br /> <br /> Εκτοτε τα δεδομένα άλλαξαν. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, εθιμικό και συμβατικό, η Ελλάδα έχει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν. μίλια. Κατά την επικύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα προέβη σε δήλωση σύμφωνα με την οποία «ο χρόνος και ο τόπος άσκησης των εν λόγω δικαιωμάτων (...) είναι ένα ζήτημα που απορρέει από την εθνική της στρατηγική». Επιπλέον το άρθρο 2 του Ν.2321/1995, κυρωτικού της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, προβλέπει ότι «η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα κατ' εφαρμογή του άρθρου 3 της κυρουμένης Συμβάσεως να επεκτείνει σε οποιονδήποτε χρόνο το εύρος της χωρικής θάλασσας μέχρι αποστάσεως 12 ν. μιλίων».<br /> Βέβαια, ένα δικαίωμα που δεν ασκείται, και μάλιστα υπό το βάρος της απειλής πολέμου από την Τουρκία, υποβαθμίζεται και με την πάροδο του χρόνου γίνεται ανενεργό. Η Τουρκία, με απόφαση της Εθνοσυνέλευσής της (8/6/1995), μόλις τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, εξέδωσε το γνωστό «casus belli». Θεωρεί ως αιτία πολέμου την επέκταση στα 12 μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων. Η Τουρκία έκτοτε δεν έχει ανακαλέσει την πολιτική της αυτή παρά την ...«ευρωπαϊκή» πορεία της.<br /> <br /> Αξίζει να σημειωθεί ότι το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν. μίλια έχει ασκηθεί ήδη από πολλά κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, η οποία από το 1964 έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο στα 12 ν. μίλια. Επίσης, από την τουρκική πλευρά προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα νησιά του Αιγαίου στα 12 ν. μίλια θα αποκλειστούν οι τουρκικές ακτές από την πρόσβασή τους στη θάλασσα και η θαλάσσια επικοινωνία μεταξύ των τουρκικών παραλίων θα γίνεται μετά από ελληνική έγκριση.<br /> Σε καμία περίπτωση δε θα ισχύσει αυτό γιατί, σύμφωνα με τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης κατοχυρώνεται απόλυτα και διευρύνεται. Επίσης, υπάρχουν ειδικές ρυθμίσεις περί θαλασσίων στενών, που διευκολύνουν τη ναυσιπλοΐα. Κάνοντας χρήση αυτών των δικαιωμάτων ακόμα και πολεμικά πλοία άλλων χωρών μπορούν να περάσουν ανενόχλητα από τα ελληνικά χωρικά ύδατα και από τα στενά περάσματα μεταξύ των νησιών, όπως εξάλλου γίνεται και σήμερα.<br /> <br /> Ενα άλλο επιχείρημα της τουρκικής πλευράς είναι ότι με την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, ανατρέπεται το «στάτους» που έφερε η Συνθήκη της Λοζάνης στο Αιγαίο. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το πλάτος των χωρικών υδάτων δεν είναι κάτι στατικό αλλά καθορίζεται κάθε φορά με βάση το βεληνεκές των όπλων που μπορούν να προσεγγίσουν μια ακτή. Οταν υπογράφηκε, το 1923, η συγκεκριμένη συνθήκη ίσχυαν διεθνώς τα 3 ν. μίλια ως χωρικά ύδατα. Αργότερα έγιναν τα 6 ν. μίλια και σήμερα έχουν καθιερωθεί τα 12 ν. μίλια.<br /> <br /> Πρέπει να επισημάνουμε ότι από την ελληνική πλευρά το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν. μίλια «φυλάσσεται» περισσότερο σαν διαπραγματευτικό χαρτί σε μια επικείμενη διαδικασία συζήτησης όλου του πακέτου των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς τυχόν επέκταση στα 12 ν. μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων έχει καταλυτική επίδραση και στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και του εναέριου χώρου.<br /> <br /> Επίσης, δεν έχει γίνει χρήση ούτε του δικαιώματος που παρέχεται από το Διεθνές Δίκαιο για καθορισμό «ευθειών γραμμών βάσης». Πρόκειται για μια νοητή ευθεία γραμμή που συνδέει τις άκρες ενός κόλπου και η γραμμή αυτή ορίζεται ως βάση απ' όπου αρχίζει η μέτρηση του πλάτους της ζώνης των χωρικών υδάτων. Ούτε καν αυτό έχει γίνει. Ενα μέτρο που δε συνδέεται άμεσα με τις τουρκικές διεκδικήσεις και θα μεγέθυνε κατά πολύ τα ελληνικά χωρικά ύδατα και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο. Σαν παράδειγμα ν' αναφέρουμε ότι κόλποι όπως οι Σαρωνικός, Θερμαϊκός, Λακωνικός, Στρυμονικός, κλπ. θα έκλειναν και θα αποτελούσαν περιοχή άσκησης ελληνικής κυριαρχίας. Η ίδια εγκατάλειψη ισχύει και για το δικαίωμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που μπορεί να ορίσει η Ελλάδα πέρα από τα χωρικά της ύδατα.<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Γιατί και ποιες αλλαγές φέρνει η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια

Ellada simera 0 15:33

Η ανακοίνωση που έγινε για την τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, αποτελεί μια εξέλιξη η οποία αλλάζει την πάγια στάση της εξωτερικής πολιτικής στο συγκεκριμένο … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ελληνισμός πρέπει να ξαναγίνει η Θαλασσοκράτειρα δύναμη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK81uN_bY3nWAYKYFoQAjpD-8ebnd6GSF7FzxY2mhAFODxk6UFdXQINDcxHOAJl8NXbwGOva3GdhCqWA1HYV8uAiU89H6ZOmqNEoGNbc33scS9TLTLqTv2j56JJdMAjSO-rbNsK4Lk6VA/s1600/meko+fregata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="418" data-original-width="625" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK81uN_bY3nWAYKYFoQAjpD-8ebnd6GSF7FzxY2mhAFODxk6UFdXQINDcxHOAJl8NXbwGOva3GdhCqWA1HYV8uAiU89H6ZOmqNEoGNbc33scS9TLTLqTv2j56JJdMAjSO-rbNsK4Lk6VA/s640/meko+fregata.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Δημήτρη Τσαϊλά* </b><br /> Το Πολεμικό Ναυτικό ακολουθεί μια εξαιρετικά ισορροπημένη ναυτική στρατηγική στον ζωτικό χώρο ενδιαφέροντος μας, προσπαθώντας να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων απέναντι από το τουρκικό ναυτικό. Προσελκύοντας συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, όχι μόνο λόγω της επιθυμίας να διατηρήσει τη στρατηγική σταθερότητα με τον αντίπαλό μας, μέσω της "στρατιωτικής διπλωματίας", αλλά και για να προστατεύσει τις επερχόμενες επενδύσεις από την υπεράκτια ενέργεια που θα αντλείται από το υπέδαφος της υφαλοκρηπίδας.<br /> <br /> Τέλος αλλά και εξίσου σημαντική ενέργεια είναι η συμμετοχή στο παιχνίδι του γοήτρου που όλες οι Ναυτικές Δυνάμεις παίζουν σήμερα σε αυτό το κρίσιμο θαλάσσιο περιβάλλον.<br /> <br /> Το τουρκικό ναυτικό δεν είναι συνήθως ο πρώτος κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων που έρχεται στο μυαλό του αναλυτού όταν σκέφτεται για τον στρατό αυτής της χώρας, αλλά έχει ωστόσο αποκτήσει μια αυξημένη στρατηγική σημασία τα τελευταία χρόνια μετά τον εκσυγχρονισμό του και την πρόσκτηση νέων αξιόπιστων μονάδων και αμυντικών συστημάτων. Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και οι τούρκοι αξιωματούχοι δεν χάνουν την ευκαιρία να ανακοινώνουν τη σημασία των αεροναυτικών μονάδων τους και τη προσφορά τους στη χαραχθείσα υψηλή στρατηγική της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.<br /> <br /> Παρά του ότι είναι μια ηπειρωτική δύναμη η Τουρκία, διαθέτεια εροναυτικές μονάδες που σκοπό έχουν να προωθήσουν τα αμυντικά σχέδια της Άγκυρας κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, όπως διαμορφώνεται πλέον το γεωπολιτικό σκηνικό. Έτσι διακρίνουμε μια έντονη αεροναυτική παρουσία την τελευταία δεκαετία στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο για να υποστηρίξει την αποστολή αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην περιοχή. Οι πρόσφατες εξελίξεις με το ερευνητικό πλοίο Barbaros και οι απειλές που εκτοξεύουν για γεωτρήσεις, δείχνουν μια πιο έντονη στροφή προς αυτό το εξαιρετικά στρατηγικό νότιο θαλάσσιο χώρο, όπου εκτός του ελληνισμού συνυπάρχουν οι μεγάλες δυνάμεις -ΗΠΑ και Ρωσία- καθώς και δυνάμεις του Ισραήλ και Αιγύπτου, αλλά και του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας και της Γαλλίας.<br /> <br /> Είναι αδιαμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στρατηγικής του Ελληνισμού η «στρατιωτική διπλωματία», η οποία επιδιώκει να διατηρήσει την ισορροπία ισχύος μεταξύ των κρατών της περιοχής μέσω επιχειρησιακών αποστολών, τακτικών ασκήσεων και άλλων μορφών στρατιωτικής συνεργασίας. Στο σχετικό πλαίσιο, αυτό εξηγείται γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να επεκτείνει και εμβαθύνει τη στρατιωτική της συνεργασία κυρίως με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά και με τα υπόλοιπα συμμαχικά ναυτικά της Μεσογείου. Λαμβάνοντας υπόψη αυτήν την εκλεπτυσμένη πολιτική, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός μιας προσφοράς της Γαλλίας για την πώληση φρεγατών και των ΗΠΑ για αναβάθμιση των αεροσκαφών μας προκειμένου να διατηρηθεί ο μέγιστος βαθμός "ισορροπίας" στη Μεσόγειο θάλασσα.<br /> <br /> Εξάλλου, τέτοιου είδους ενέργειες αποτελούν τη βάση της "ισορροπίας δυνάμεων" στη Μεσόγειο, ειδικά της στρατιωτικής μας συνιστώσας. Επίσης η «ισραηλινή αμυντική βιομηχανία» τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκε από την Τουρκία και την υποχρέωσε να διαφοροποιήσει το χαρτοφυλάκιο των οπλικών συστημάτων της. Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους η Τουρκία προσανατολίστηκε προς τη Ρωσία συμμετέχοντας σε πρωτοφανή επίπεδα στρατιωτικής συνεργασίας, αν και μέλος του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Επειδή όμως δεν πρέπει να καθησυχάζουμε και επειδή εκτιμάται ότι η διεξαγωγή μιας αξιολόγησης θα είναι πιθανώς απογοητευτική και χαώδεις,είναι πραγματική η απαίτηση μιας ειλικρινούς συνομιλίας μεταξύ των βασικών φορέων άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτήτων προβληματισμού με έμπιστους συμμάχους, καθώς πιστεύεται ότι μπορεί να επιτύχει τρία πράγματα: <br /> <br /> 1. να εκτιμά με ειλικρίνεια την ορθή στρατηγική και τη διαχείριση κινδύνων, <br /> 2. την εφαρμογή των μέτρων στο βαθμό που είναι δυνατόν <br /> 3. και για να χρησιμεύει ως γραφειοκρατική βαλβίδα πίεσης για τους πόρους που σπαταλούνται. <br /> Αυτή είναι η εθνική αμυντική στρατηγική που επιθυμούμε, άλλωστε.<br /> <br /> Απ’ όσα γνωρίζουμε δεν έγινε για αρκετά μεγάλο διάστημα αξιολόγηση της τρέχουσας εθνικής στρατηγικής μας στον τομέα της άμυνας, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης της εφαρμογής της στρατηγικής από τις Ένοπλες Δυνάμεις και αξιολόγηση της ανάγκης αναθεώρησης της στρατηγικής ως αποτέλεσμα αλλαγών στις παραδοχές, την πολιτική, ή των υπολοίπων παραγόντων της διαμορφούμενης γεωπολιτικής στο ζωτικό μας θαλάσσιο χώρο.<br /> <br /> Πώς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την αξιολόγηση; Με την παροχή έγκαιρης και ικανοποιητικής συνεργασίας στο ελληνικό κοινοβούλιο, με σκοπό να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για να ένα σοβαρό εσωτερικό διάλογο. Τουλάχιστον αυτός ο διάλογος αποτελεί ευκαιρία να διαπιστώσουμε εάν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας γνωρίζει πραγματικά ποια είναι η εθνική στρατηγική της Κυβέρνησης. Όπως διαπιστώθηκε τελευταία από τις κινήσεις για εθνικά θέματα υπάρχει διχογνωμία μεταξύ ΥΕΘΑ και ΥΠΕΞ.<br /> <br /> Το ΥΕΘΑ θα πρέπει να εξετάσει λεπτομερώς τη διάγνωση της Πολιτική Εθνικής Ασφαλείας για το περιβάλλον ασφάλειας και τις βασικές υποθέσεις για να αξιολογήσει τι, αν μη τι άλλο, έχει αλλάξει. Θα πρέπει επίσης να εξετάσει τη στρατηγική προσέγγιση, επικεντρωμένη στην αξιοπιστία, των συμμάχων και των εταίρων, καθώς και τη μεταρρύθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων, με σκοπό να επιβεβαιώσει ότι αυτοί οι τρεις παράγοντες παραμένουν ο κατάλληλος τρόπος για να εκτελεστεί μια σοβαρή στρατηγική.<br /> <br /> Τελικές Σκέψεις<br /> <br /> Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι κανένα από τα πιθανά μακροπρόθεσμα σχέδια δεν απευθύνεται σε επιθετική ενέργεια, αλλά ότι οι εθνική στρατηγική αποσκοπεί στην υλοποίηση μιας αμοιβαίου οφέλους συνεργασίας στην αναδυόμενη πολυπολική παγκόσμια τάξη. <br /> <br /> Οι πρόσφατες προσπάθειες παρουσίας των τουρκικών ναυτικών μονάδων ως συνοδεία του ερευνητικού πλοίου Barbaros για να επιτύχουν την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ελληνισμού είναι απόδειξη της επιθυμίας τους να καταργήσουν προληπτικά οποιοδήποτε χειραγωγημένο "δίλημμα ασφαλείας" μεταξύ αυτών και των εταίρων μας που θα σημάνει διαταραχή της περιφερειακής ισορροπίας.<br /> <br /> Δεδομένου του μεγάλου αριθμού ενεργειακών επενδύσεων που πραγματοποιούνται στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, καθώς και τα σχέδια των αγωγών που θα επεκτείνουν τις εξαγωγικές δραστηριότητες προς την Ευρώπη, έχει νόημα ότι η προετοιμασία των Αθηνών πρέπει να ξεκινήσει πολύ νωρίτερα για να εκσυγχρονίσει τις ελληνικές αεροναυτικές μονάδες. <br /> <br /> Το παιχνίδι του μεγάλου κύρους ισχύος έχει επίσης σχέση με αυτό, έτσι ώστε να είναι όσο δυνατόν, η Ελλάς αδιαμφισβήτητη ναυτική δύναμη σ 'αυτό το στρατηγικό χώρο. <br /> <br /> <b>* Ο κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ε.α., ΠΝ.</b><br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ο Ελληνισμός πρέπει να ξαναγίνει η Θαλασσοκράτειρα δύναμη

Ellada simera 0 15:26

Του Δημήτρη Τσαϊλά* Το Πολεμικό Ναυτικό ακολουθεί μια εξαιρετικά ισορροπημένη ναυτική στρατηγική στον ζωτικό χώρο ενδιαφέροντος μας, προσπαθώντας να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων απέναντι από το… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η τελευταία ζαριά του Κοτζιά

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsvcqYZ_6AbDIH0PbaRRG2tN8fNtfnAjIe5cWYjZ4KvU16nFpdYnt35VQPWz8He_IWGGz2FuPqrnhle2npBFhjoqrvuyIfVxYMaz_UTmCDFs6OL7n_EKHGag5L0dJ43s469MFeu32xf9k/s1600/zaria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="417" data-original-width="625" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsvcqYZ_6AbDIH0PbaRRG2tN8fNtfnAjIe5cWYjZ4KvU16nFpdYnt35VQPWz8He_IWGGz2FuPqrnhle2npBFhjoqrvuyIfVxYMaz_UTmCDFs6OL7n_EKHGag5L0dJ43s469MFeu32xf9k/s640/zaria.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη </b><br /> Το σημαντικότερο τετελεσμένο το οποίο έχει επιβάλει η Τουρκία στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι άλλο από την «αποχή» της χώρας μας από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων που εκπηγάζουν από τη σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας (Montego Bay 1982), λόγω της απόφασης της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1995 για casus belli σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων. <br /> <br /> Τριάντα έξι χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας και 23 χρόνια μετά την κύρωσή της από την ελληνική Βουλή, ουδεμία κίνηση έχει γίνει από την πλευρά της Ελλάδας για άσκηση των δικαιωμάτων που της αναγνωρίζει η σύμβαση αυτή, που αποτελεί πλέον και εθιμικό δίκαιο. Και η εξαγγελία για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο, εφόσον φυσικά υλοποιηθεί, θα είναι η πρώτη κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση. <br /> <br /> Η Ελλάδα δηλώνοντας διαρκώς ότι «διατηρεί το δικαίωμα άσκησης αυτών όταν το κρίνει η ίδια», ξεκίνησε παράλληλα τη γνωστή διαδικασία των διερευνητικών επαφών για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το 2001, η οποία συνεχίζεται χωρίς κανένα αποτέλεσμα μέχρι και σήμερα. <br /> <br /> Η διαδικασία αυτή δεν προχωρά, καθώς η Τουρκία απαιτεί βεβαίως να γίνουν δεκτές οι αξιώσεις της περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, οι αυθαίρετες θέσεις για μη επήρεια των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες, η αξίωση για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο στη μέση γραμμή μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών Ελλάδας και Τουρκίας και φυσικά η αξίωση για μη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, καθώς έτσι ένα σημαντικό μέρος των διεθνών υδάτων του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας θα γινόταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας και όχι απλώς περιοχή άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. <br /> <br /> Υποχωρητικό παζάρι <br /> <br /> Ο Γ. Παπανδρέου επιχείρησε, κάνοντας μια σημαντική διαπραγματευτική υποχώρηση, να συζητήσει με την τουρκική πλευρά τη «συμφωνημένη» τμηματική και επιλεκτική επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, παρά το γεγονός ότι η ανακήρυξη αιγιαλίτιδας ζώνης αποτελεί μονομερή κυριαρχική πράξη του παράκτιου κράτους. Η φιλοσοφία του εγχειρήματος αυτού ήταν να υπάρξει επέκταση πέραν των 6 ν.μ. και έως τα 12 ν.μ. σε περιοχές του Αιγαίου που δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα στην Τουρκία, παραμονή των 6 ν.μ. σε περιοχές που είχε αντιρρήσεις η Τουρκία και ταυτόχρονα προβλεπόταν περιορισμός του εναέριου χώρου ώστε να ταυτιστεί με τα νέα όρια της αιγιαλίτιδας ζώνης. Τίποτε από αυτά δεν προχώρησε, καθώς παρά την «καλή θέληση» του Γ. Παπανδρέου, η Τουρκία στο τέλος επανερχόταν στις αρχικές αξιώσεις της. <br /> <br /> Η προαναγγελία από τον Νίκο Κοτζιά κατά την αποχώρησή του από το ΥΠΕΞ ότι είναι ήδη έτοιμο το Προεδρικό Διάταγμα για τη σταδιακή επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο, από τους Οθωνούς μέχρι τα Αντικύθηρα και το Νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου και η υιοθέτηση της ευθείας γραμμής και του κλεισίματος των κόλπων για την διαμόρφωση των γραμμών βάσης μέτρησης των θαλάσσιων ζωνών, είναι μια σημαντική εξέλιξη, παρά τον αντίλογο που διατυπώνεται. <br /> <br /> Η επέκταση αιγιαλίτιδας ζώνης επεκτείνει το έδαφος της χώρας που ασκεί πλήρη κυριαρχία και όχι απλώς κυριαρχικά δικαιώματα επί μιας θαλάσσιας ζώνης (π.χ. υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ). <br /> <br /> Η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης γίνεται σε περιοχή που δεν μπορεί η Τουρκία να εγείρει πειστικές αξιώσεις. <br /> <br /> Με τις ευθείες γραμμές βάσης (η νοητή γραμμή που ευθυγραμμίζει το ανάγλυφο των ακτών και το κλείσιμο των κόλπων με άνοιγμα έως 25 ν.μ., με τη νοητή γραμμή που συνδέει τις δύο άκρες του κόλπου), οι γραμμές μέτρησης των θαλάσσιων ζωνών, αιγιαλίτιδας ζώνης, υφαλοκρηπίδας, μετατοπίζονται προς τα διεθνή ύδατα, προσφέροντας έτσι αντίστοιχο θαλάσσιο χώρο είτε στην αιγιαλίτιδα ζώνη είτε στην υφαλοκρηπίδα (σύμφωνα με στοιχεία του καθηγητή Αγγ. Συρίγου, έτσι η Ελλάδα κερδίζει 3,3% της επικράτειάς της, σχεδόν 6.250 τ.χλμ θαλάσσιου χώρου). <br /> <br /> Συγχρόνως γίνεται η προετοιμασία για την επέκταση της αιγιαλίτιδας από Κύθηρα έως Κρήτη και το κλείσιμο Αργολικού, Σαρωνικού, Παγασητικού Κόλπου. <br /> <br /> Το «ειδικό καθεστώς» <br /> <br /> Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η τμηματική ή σταδιακή, όπως τη χαρακτήρισε ο κ. Τσίπρας, επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης συνιστά αποδοχή της τουρκικής θεώρησης περί «ειδικού καθεστώτος στο Αιγαίο» που δεν επιτρέπει την εφαρμογή του Δίκαιου της θάλασσας. <br /> <br /> Είναι προφανές ότι η πιο ακραία αποδοχή του casus belli της Τουρκίας είναι ότι όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά πουθενά στην επικράτειά της η Ελλάδα δεν άσκησε τα δικαιώματά της που εκπηγάζουν από το Δίκαιο της θάλασσας. <br /> <br /> Στην τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Μανιάτης με μια εξαιρετικά σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία, που όριζε ότι εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με γειτονικές χώρες η Ελλάδα θεωρεί ως όριο τη μέση γραμμή, παρά τις οξύτατες αντιδράσεις της Τουρκίας, διευκόλυνε την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων εντός της υφαλοκρηπίδας της με την οριοθέτηση και παραχώρηση σε ξένες εταιρείες οικοπέδων σε Ιόνιο και νότια της Κρήτης για έρευνες υδρογονανθράκων. <br /> <br /> Και αυτή η κίνηση, τη σημασία της οποίας κανείς δεν αμφισβήτησε, με την ίδια λογική (αν και δεν αφορά σε αιγιαλίτιδα ζώνη) θα έπρεπε να μην είχε προχωρήσει, καθώς θα σήμαινε ότι η Ελλάδα αποδέχεται τις αξιώσεις της Τουρκίας, εφόσον δεν οριοθετεί ταυτόχρονα οικόπεδα και στην Ανατολική Μεσόγειο ή το Αιγαίο… <br /> <br /> Τουρκικές αξιώσεις <br /> <br /> Είναι επίσης λανθασμένη η αντίληψη ότι το «βέτο» της Αγκυρας στην εφαρμογή του Δικαίου της θάλασσας αφορά μόνο το Αιγαίο ή το Καστελόριζο. <br /> <br /> Τον Δεκέμβριο του 2007 όταν ο τότε ΥΠΕΞ της Τουρκίας είχε επισκεφθεί την Αθήνα, στη συνάντησή του με την ομόλογό του Ντ. Μπακογιάννη είχε εγείρει θέμα για τις συνομιλίες που ήταν τότε σε εξέλιξη μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλάσσιων ζωνών, με το επιχείρημα ότι στη Μεσόγειο ως περίκλειστη θάλασσα πρέπει όλες οι παράκτιες χώρες να έχουν λόγο στην οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών. Μια αξίωση η οποία είχε απορριφθεί κατηγορηματικά τότε από το ελληνικό ΥΠΕΞ. <br /> <br /> Αλλά και στην περίπτωση της ελληνοαλβανικής συμφωνίας του 2008, είναι η Τουρκία αυτή που έβαλε το «χέρι» της για την ακύρωση της συμφωνίας από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, που υιοθέτησε στο σκεπτικό του όλη την τουρκική επιχειρηματολογία, που είναι σε πλήρη αντίθεση με το Δίκαιο της θάλασσας. <br /> <br /> Η απόφαση για την τμηματική ή σταδιακή επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο είναι σημαντική, εφόσον δεν είναι το τελευταίο, αλλά το πρώτο βήμα για τις κινήσεις εκείνες που είναι αναγκαίες ώστε η Ελλάδα να ανατρέψει την εικόνα ότι με τη μακροχρόνια μη άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της που εκπηγάζουν από τη σύμβαση του Δικαίου της θάλασσας, αποδέχεται ότι έχουν «απονεκρωθεί». Άλλο θέμα είναι η προχειρότητα και η σοβαρότητα με την οποία τέτοια σημαντικά ζητήματα εξαγγέλλονται. Ας ελπίσουμε ότι η εφαρμογή της σημαντικής αυτής απόφασης δεν θα γίνει με τον τρόπο που εξαγγέλθηκε<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η τελευταία ζαριά του Κοτζιά

Ellada simera 0 15:01

Του Νίκου Μελέτη Το σημαντικότερο τετελεσμένο το οποίο έχει επιβάλει η Τουρκία στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι άλλο από την «αποχή» της χώρας μας από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Η επίθεση της «τρίτης Ρώμης» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj674iFqhuTsM9vRkSRUkNPF5Yp52eDZgEGaclg_lUF1Iy_hfSNs4L1-6H_ZJ2UHHzY-TvdbpjqbT1qJnwmWLmsAdRe_cxFn-kfFI7AdYxBIeC5nHs4D0c-EMhVcFhe_2_HO8Ic7-5yR8g/s1600/poutin%252Calexios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="959" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj674iFqhuTsM9vRkSRUkNPF5Yp52eDZgEGaclg_lUF1Iy_hfSNs4L1-6H_ZJ2UHHzY-TvdbpjqbT1qJnwmWLmsAdRe_cxFn-kfFI7AdYxBIeC5nHs4D0c-EMhVcFhe_2_HO8Ic7-5yR8g/s640/poutin%252Calexios.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Ηλίας Κουσκουβέλης, Παύλος Σεραφείμ </b><br /> Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, για μία ακόμη φορά στην μακραίωνη ιστορία του, δέχεται ανοίκεια και σφοδρή επίθεση. Αυτήν τη φορά, δυστυχώς, η επίθεση δεν προέρχεται από κάποια άλλη καθολική ή προτεσταντική εκκλησία ή από αλλόθρησκους, αλλά από μία άλλη Ορθόδοξη εκκλησία, την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία στα μάτια πολλών Ορθοδόξων, Ελλήνων και όχι μόνον, χαίρει ιδιαίτερης τιμής. Και τούτο διότι, στις 11 Οκτωβρίου 2018, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε, όπως είχε δικαίωμα, να χορηγήσει αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας, να άρει τα αναθέματα και να αποκαταστήσει στον αρχιερατικό τους βαθμό τους ιεράρχες Φιλάρετο Ντενισένκο και Μακάριο Μαλετίτς, και να άρει την ισχύ του Συνοδικού Γράμματος Εκδόσεως του έτους 1686. <br /> <br /> Το Πατριαρχείο Μόσχας, επικουρούμενο από το ρωσικό κράτος και συνεπές στις φιλοδοξίες του για αύξηση της επιρροής του επί του συνόλου της Ορθοδοξίας, αντέδρασε δυναμικά ανακοινώνοντας στις 18 Οκτωβρίου 2018 την διακοπή κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και κάλεσε τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες να λάβουν θέση. Παράλληλα, εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του στον μητροπολίτη Ονούφριο και την υπ’ αυτόν «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας)». Αυτά βέβαια επισήμως, διότι ανεπισήμως οι διαδικτυακές επιθέσεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι πλείστες και ανάρμοστες, όπως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κανείς με μία σύντομη περιήγησή του στο διαδίκτυο.<br /> <br /> Πώς όμως φθάσαμε σε αυτήν τη ρήξη;<br /> <br /> Για να γίνει αντιληπτό το τι συμβαίνει, στη συνέχεια, παρουσιάζονται εν συντομία η εκκλησιαστική κατάσταση στην Ουκρανία, οι «κανονικές» (εκκλησιαστικού δικαίου) πτυχές της διαμάχης, αλλά και το πολιτικό πλαίσιο των γεγονότων.<br /> <br /> Σήμερα στην Ουκρανία υπάρχουν τρεις ορθόδοξες εκκλησίες.Η πρώτη είναιη «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας)», η οποία τελεί σε στενή πνευματική σχέση με το Πατριαρχείο Μόσχας και έχει ως επικεφαλής της τον μητροπολίτη Ονούφριο Μπερεζόφσκι. Η Εκκλησία αυτή ιδρύθηκε το 1990 ως μια αυτοδιοικούμενη εκκλησία και θεωρείται ότι έχει τους περισσότερους πιστούς στην Ουκρανία σήμερα.<br /> <br /> Δεύτερη κατά σειρά και σημασία είναι η «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία – Πατριαρχείο Κιέβου», της οποίας ηγείται, από το 1995, ο (αυτοαποκαλούμενος Πατριάρχης) Φιλάρετος Ντενισένκο. Ο Φιλάρετος πρώτα ανήκε στις τάξεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως μητροπολίτης Κιέβου, όμως το 1992 εξωθήθηκε σε παραίτηση από τον θρόνο του Κιέβου, καθώς κατηγορήθηκε από την ρωσική εκκλησία ως πράκτορας της KGB∙ σημειώνεται ότι, λίγα χρόνια πριν, το 1990, ο Φιλάρετος ήταν βασικός διεκδικητής του θρόνου του Πατριαρχείου Μόσχας, αλλά δεν κατόρθωσε να αναρριχηθεί σε αυτόν, καθώς ηττήθηκε από τον Αλέξιο.<br /> <br /> Η παραίτησή του βέβαια ήταν προσωρινή, διότι σύντομα την ανακάλεσε και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (6 Ιουνίου 1992), της οποίας, έπειτα από 3 χρόνια, ανέλαβε τις τύχες. Το Πατριαρχείο Μόσχας στις 11 Ιουνίου 1992 αντέδρασε αφορίζοντας τον Φιλάρετο και κηρύσσοντάς τον σχισματικό, ενώ θεώρησε όλες του τις ενέργειες αντικανονικές. Μάλιστα, κατήγγειλε τις ενέργειές του και στις υπόλοιπες ορθόδοξες εκκλησίες, οι οποίες, θεωρώντας μέχρι πρόσφατα την Ουκρανία ως ανήκουσα από κανονικής απόψεως στο Πατριαρχείο Μόσχας, δεν είχαν αναγνωρίσει στην μεγάλη τους πλειοψηφία την εκκλησία του Φιλάρετου.<br /> <br /> Η τρίτη εκκλησία είναι η «Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία» με επικεφαλής της τον μητροπολίτη Μακάριο Μαλετίτς. Η εν λόγω εκκλησία θεωρεί τον εαυτό της διάδοχο της ουκρανικής εκκλησίας που είχε ιδρυθεί στη χώρα το 1921 και ότι απλώς το 1991 επανιδρύθηκε. Το Πατριαρχείο Μόσχας και αυτήν την εκκλησία την θεωρεί σχισματική και δεν την αναγνωρίζει κανονικά.<br /> <br /> Από πολιτική άποψη, η «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας)» έχει φιλορωσικό προσανατολισμό, ενώ αντίθετα οι άλλες δύο, και κυριότερα η «Ορθόδοξη Εκκλησία-Πατριαρχείο Κιέβου» έχουν φιλοδυτικό προσανατολισμό και υποστηρίζονται από τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Ποροσένκο.<br /> <br /> Το τελευταίο διάστημα, ως γνωστόν, τα πράγματα οξύνθηκαν. Συγκεκριμένα, ο μητροπολίτης Φιλάρετος, έχοντας τη σαφή υποστήριξη του Ποροσένκο, απευθύνθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για την επίλυση του εκκλησιαστικού ζητήματος, ζητώντας από αυτό αφενός την άρση του αναθέματος και της ακοινωνησίας του και αφετέρου την αναγνώριση της εκκλησίας του ως αυτοκέφαλης και ανεξάρτητης εκκλησίας. Πραγματικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανταποκρίθηκε στο αίτημα και παρενέβη, καθώς θεώρησε ότι από κανονικής απόψεως είχε κάθε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να πράξει κάτι τέτοιο. Η παρέμβαση όμως αυτή του Φαναρίου συνάντησε τη σφοδρή αντίθεση του Πατριαρχείου Μόσχας που κατηγόρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για «εισπήδηση», εισβολή δηλαδή στα εκκλησιαστικά όρια μιας άλλης ορθόδοξης εκκλησίας.<br /> <br /> Οι ισχυρισμοί του Πατριαρχείου Μόσχας<br /> <br /> Το Πατριαρχείο Μόσχας ισχυρίζεται, από την πλευρά του, ότι για πάνω από τρεις αιώνες η εκκλησία της Ουκρανίας ανήκει στη δικαιοδοσία του, καθώς το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με Πράξη κατά το έτος 1686 είχε εκχωρήσει στη Μόσχα τη δικαιοδοσία της Μητρόπολης Κιέβου, που αποτελούσε την τότε Ουκρανική Εκκλησία. Έκτοτε, κατά το Πατριαρχείο Μόσχας ουδέποτε αμφισβητήθηκε η μεταβολή αυτή, ενώ δεν αποτελεί πρακτική και έθος στην ορθόδοξη παράδοση να αμφισβητούνται αρχαία εκκλησιαστικά έγγραφα τέτοιου είδους. Παράλληλα, υπενθύμισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ότι, όταν κατά το παρελθόν η ρωσική εκκλησία είχε επιβάλει το επιτίμιο της ακοινωνησίας στον Φιλάρετο, το Φανάρι θεώρησε το θέμα εσωτερικό ζήτημα του Πατριαρχείου Μόσχας και είχε συμφωνήσει με την επιβαλλόμενη ποινή στον Φιλάρετο. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με το Πατριαρχείο Μόσχας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν έχει κανένα δικαίωμα παρέμβασης στα ουκρανικά εκκλησιαστικά πράγματα.<br /> <br /> Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντίθετα θεωρεί ότι είχε (και έχει) κάθε δικαίωμα από εκκλησιαστικής άποψης να επέμβει, καθώς αποτελεί την «Μητέρα Εκκλησία» που εκχριστιάνισε όχι μόνο τους Ουκρανούς, αλλά και γενικά όλους τους Ρώσους. Επιπλέον, ισχυρίζεται πως η μητρόπολη Κιέβου τελούσε πάντα υπό την εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ακόμη και μετά την εξύψωση της μητρόπολης Μόσχας σε Πατριαρχείο το έτος 1589. Μάλιστα, το έτος 1620 η εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, αποδεικνύοντας το ζωηρό της ενδιαφέρον για την Ουκρανική εκκλησία, την διέσωσε από την Καθολική Ουνία, αποστέλλοντας ως εκπρόσωπό της στη χώρα τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφάνη Γ’, ο οποίος και την ανέστησε εκκλησιαστικά.<br /> Πράξη του 1686<br /> <br /> Σε ό,τι αφορά την Πράξη του 1686, με την οποία πέρασε η μητρόπολη Κιέβου στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο απαντά πως αυτή έγινε κατόπιν πολλών παρασκηνιακών πολιτικών πιέσεων. Ακόμη όμως και υπ’ αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες για το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνθήκες, η υπαγωγή αυτή έγινε «τρόπω συγκαταβατικώ» και «οικονομικώς», για τις ανάγκες της εποχής εκείνης. Με άλλα λόγια, η υπαγωγή αυτή έγινε προσωρινά, «επιτροπικώς έως ημέρας επισκέψεως θείας». Επιπρόσθετα, η υπαγωγή αυτή δεν ήταν πλήρης, διότι αφορούσε μόνο το δικαίωμα της χειροτονίας, και όχι εκλογής (η εκλογή θα γινόταν από τους Ουκρανούς), του μητροπολίτη Κιέβου από τον Πατριάρχη Μόσχας, ενώ η οριζόμενη σαφώς στην Πράξη υποχρέωση του εκάστοτε μητροπολίτη Κιέβου να μνημονεύει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως πριν από το Πατριάρχη Μόσχας αποδεικνύει την πνευματική υπαγωγή της εκκλησίας του Κιέβου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.<br /> <br /> Τέλος, κατά πάγια πρακτική του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η παραχώρηση κανονικού εδάφους του πατριαρχείου σε άλλη εκκλησία γίνεται με έκδοση ειδικού εγγράφου, του «Τόμου», και όχι με απλή «Πράξη» ή συνοδικού «Γράμματος Εκδόσεως», όπως έγινε στην περίπτωση της εκκλησίας του Κιέβου. Κατά συνέπεια, ποτέ το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν απώλεσε το κυριαρχικό του δικαίωμα στην Ουκρανία, παρά την παραβίαση από την πλευρά του Πατριαρχείου Μόσχας της ουσίας και των τύπων της Πράξης του 1686 και ουδέποτε αποκήρυξε την «προσήκουσαν μητρικήν μέριμναν περί της Εκκλησίας της Ουκρανίας».<br /> Με βάση τα παραπάνω, δύο πρώτες εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν με ασφάλεια:<br /> <br /> Πρώτον, εκκλησιαστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε και έχει το δικαίωμα παρέμβασης στην ουκρανική υπόθεση, καθώς τα επιχειρήματά του είναι ισχυρά τόσο από «κανονική» άποψη, όσο και από την ορθόδοξη παράδοση και πρακτική.<br /> <br /> Δεύτερον, κατά την διαχείριση της υπόθεσης αυτής το Πατριαρχείο Μόσχας μάλλον προέβη σε ορισμένες άστοχες κινήσεις. Προέβη σε μονομερείς ενέργειες, χωρίς συνεννόηση και διάλογο με τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, ενώ φάνηκε να είναι αποκομμένο από το σύνολο αυτών. Επικαλέστηκε όμως τη βοήθειά τους στη δύσκολη για το ίδιο στιγμή. Κατά την ανακοίνωση της διακοπής της κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ζήτησε, για παράδειγμα, από τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες να πάρουν θέση – πράγμα δύσκολο για αυτές. Εάν όμως είχε συμμετάσχει στην Πανορθόδοξη Σύνοδο που συγκάλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο Κολυμπάρι των Χανίων (2016), και δεν απείχε επιδεικτικά απαξιώνοντας όχι μόνο τη Σύνοδο αλλά και τις συμμετέχουσες σε αυτό εκκλησίες, είναι βέβαιο πως τα πράγματα θα εξελίσσονταν διαφορετικά και το θέμα θα μπορούσε να επιλυθεί μέσω διαλόγου και ίσως πιο ανώδυνα για το Πατριαρχείο Μόσχας.<br /> <br /> Φυσικά, η εκκλησιαστική αυτή διαμάχη είναι δύσκολο να κατανοηθεί, εάν κάποιος την προσεγγίσει μόνο εκκλησιαστικά, απομονώνοντάς την από την πολιτική πραγματικότητα.<br /> <br /> Στην Ουκρανία αντιτίθενται δύο πλευρές, η μια εκκλησία προσβλέπει στην Ανατολή, στη Ρωσία, και η άλλη στη Δύση. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας – ιδιαίτερα μετά την με στρατιωτικά μέσα προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία – αποφάσισε να ξεφύγει από την όποια επιρροή της Ρωσίας και να ακολουθήσει έναν αυτόνομο εθνικά δρόμο. Σε αυτήν την πολιτική εντάσσεται και το να καταστεί αυτοκέφαλη η εκκλησία της Ουκρανίας με προφανή στόχο να μην επιτρέπεται η διαχείριση των εκκλησιαστικών θεμάτων της από την εκκλησιαστική αρχή μιας άλλης χώρας (κατά μία έννοια η αρχή cuiusregio, eiusreligio).<br /> <br /> Η αξίωση αυτή δεν είναι ξένη προς το έθος της ορθόδοξης παράδοσης: διότι η πρακτική ήταν πως κάθε φορά που ένα ορθόδοξο έθνος κέρδιζε την πολιτική του ανεξαρτησία, αυτό με το πλήρωμα του χρόνου αποκτούσε και ανεξάρτητη εθνική εκκλησία. Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα: η Ελλάδα, η Σερβία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και σχεδόν όλες οι ορθόδοξες χώρες, απέκτησαν, αργά ή γρήγορα, μετά την ίδρυση των κρατών τους και ανεξάρτητη εθνική εκκλησία. Αυτήν την ίδια προσέγγιση υιοθετεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην περίπτωση της Ουκρανίας.<br /> <br /> Η επόμενη μέρα<br /> <br /> Τί θα γίνει από εδώ και πέρα; Ασφαλώς το κλειδί των εξελίξεων το κρατά πλέον η ρωσική πλευρά, δηλαδή το Πατριαρχείο Μόσχας και η ρωσική κυβέρνηση. Εάν αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά, τότε όπως έχει συμβεί κατ’ επανάληψη σε ανάλογες περιπτώσεις, η κατάσταση, αργά ή γρήγορα, θα ομαλοποιηθεί εκκλησιαστικά και ο ουκρανικός λαός θα ειρηνεύσει. Εάν όμως, θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την εκκλησία ως ένα μέσο διαίρεσης του ουκρανικού ορθόδοξου ποιμνίου και κατ’ επέκταση ως ένα μέσο απόκτησης πλεονεκτημάτων στο πολιτικό πεδίο, τότε θα υπάρξουν πολλά ακόμη επεισόδια στην κρίση της ορθόδοξης εκκλησίας στην Ουκρανία. Πολύ δε περισσότερο αν θελήσουν να συνεχίσουν να υποσκάπτουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ώστε η Μόσχα να αναδειχθεί – όπως για πολλούς αιώνες και διακαώς επιθυμεί – ως η «τρίτη Ρώμη» ή το Πατριαρχείο στη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.<br /> <br /> Και επειδή από τα δύο ενδεχόμενα, πιο πιθανό είναι το δεύτερο που θα συνδυασθεί και με νέες επιθέσεις κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ως προς τις πληροφορίες που αναπαράγονται, τις αναλύσεις που γίνονται, αλλά, κυρίως, τις συχνά ανάρμοστες και υβριστικές επιθέσεις στο πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχη. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι μόνο ένα, δεν υπάρχει άλλο, και θα πρέπει να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο ή μέσο.<br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η επίθεση της «τρίτης Ρώμης» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ellada simera 0 14:49

Ηλίας Κουσκουβέλης, Παύλος Σεραφείμ Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, για μία ακόμη φορά στην μακραίωνη ιστορία του, δέχεται ανοίκεια και σφοδρή επίθεση. Αυτήν τη φορά, δυστυχώς, η επί… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Μας θέλει δορυφόρο: Απειλές Τουρκίας για χωρικά ύδατα, στο ΥΠΕΞ ο πρέσβης μας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsKghcq1FKsrnSxRqby-E3tL0ruSfl0HqCLnvkWOYVlUE3CJQJLqqTPN6sNKwFxHw-igkqIQCirW-cKxx9N61CD6q7Xi3KxGBzfyHYjfKTvs6DfGaiVcHIfKhvoE4zaRoKp-ijmUND6Ns/s1600/CAVUSOGLOU.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="758" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsKghcq1FKsrnSxRqby-E3tL0ruSfl0HqCLnvkWOYVlUE3CJQJLqqTPN6sNKwFxHw-igkqIQCirW-cKxx9N61CD6q7Xi3KxGBzfyHYjfKTvs6DfGaiVcHIfKhvoE4zaRoKp-ijmUND6Ns/s640/CAVUSOGLOU.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Δια στόματος του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήρθε η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας στην ανακοίνωση Κοτζιά περί επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 μίλια. <br /> <br /> <i>«Η Ελλάδα πολλές φορές κάνει παρόμοιες δηλώσεις. Εκεί προηγείται ο λαϊκισμός. Είμαστε υπέρ να τεθεί με ειρηνικό τρόπο το θέμα. Εμείς δίνουμε κατάλληλες απαντήσεις και τους βάζουμε στη θέση τους. Γνωρίζουν πολύ καλά οι Έλληνες ότι δεν θα επιτρέψουμε τέτοια απόφαση»</i>, είπε μεταξύ άλλων σε πρωινή τουρκική εκπομπή ο κ. Τσαβούσογλου. <br /> <br /> Η αντιπολίτευση από την πρώτη στιγμή κατέκρινε την κυβέρνηση για αυτή την εξαγγελία Κοτζιά, λέγοντας αφενός ότι τέτοιες ανακοινώσεις δεν γίνονται στο πόδι, ενώ κάποιοι υποστήριξαν ότι μια τέτοια απόφαση, με αρχή εφαρμογής από το Ιόνιο είναι σαν αποδοχή από την ελληνική πλευρά του ειδικού καθεστώτος στο Αιγαίο. <br /> <br /> Στο μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες, στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κλήθηκε ο Έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα Πέτρος Μαυροειδής, όπως μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ. Εκτιμάται ότι η κλήση του Έλληνα πρέσβη έγινε μετά τις δηλώσεις του παραιτηθέντος υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια στο Ιόνιο <br /> <br /> Με τις δηλώσεις αυτές ο Τσαβούσογλου ουσιαστικά ξεκαθαρίζει τις προθέσεις της Άγκυρας. Η Τουρκία θέλει μια Ελλάδα μειωμένης κυριαρχίας η οποία πριν προβεί στην παραμικρή κίνηση θα πρέπει να ρωτά την Άγκυρα! Η Τουρκία επιδιώκει την φινλανδοποίηση της Ελλάδας αρνούμενη και την τμηματική έστω επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων αν και το διαβόητο Casus belli που μας έχει επιβάλει αφορά την επέκταση στα 12 ν.μ.<br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Μας θέλει δορυφόρο: Απειλές Τουρκίας για χωρικά ύδατα, στο ΥΠΕΞ ο πρέσβης μας

Ellada simera 0 14:31

Δια στόματος του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου ήρθε η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας στην ανακοίνωση Κοτζιά περί επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 μίλια. «Η Ελλάδα πολλές φορές κάν… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια