“Κωδικοποιημένο μήνυμα” πιθανής τουρκικής στρατιωτικής δράσης σε Αιγαίο/Α.Μεσόγειο

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/erdogan-tatar-AP21201359970861.jpg?itok=ZKqn30KG" width="640" /><br /><br /><b>Γιώργος Μοτσάκος</b><br />Τι ακριβώς θέλει να μας πει ο Τούρκος δημοσιογράφος<br />Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες αποστέλει Τούρκος μεγαλο-δημοσιογράφος ο οποίος αναφέρει ότι "ο τουρκικός στρατός με εντολή Ερντογάν ευρίσκεται στο τελικό στάδιο αναδιοργάνωσης του", με το επόμενο στάδιο να είναι αυτό της δράσης, πιθανότατα σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο, βάζοντας “φωτιά” σε Αθήνα και Ουάσιγκτον.<br /><div class="adv" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; color: #091c55; float: right; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 0; margin: 0px 0px 30px 20px; padding: 0px; text-align: center;"><div class="adv__inner" data-google-query-id="CNyguJjI4PICFcTAEQgdWukBvw" id="in_article_1" lazyloaded-by-ocm="" oau-code="/75351959/pentapostagma.gr/in_article_1" style="box-sizing: border-box; display: inline-block; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; z-index: 1;"><div id="google_ads_iframe_/75351959/pentapostagma.gr/in_article_1_0__container__" style="border: 0pt none; box-sizing: border-box; margin: auto; padding: 0px;"><br /></div></div></div><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1433331866069831682" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1433331866069831682&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7033691_kodikopoiimeno-minyma-pithanis-toyrkikis-stratiotikis-drasis&sessionId=f62d8ec25755c337136a59a69308f24bfb9e95e1&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=1890d59c%3A1627936082797&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 666px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Ο Τούρκος δημοσιογράφος Murat Yetkin μιλά για “τελικό στάδιο αναδιοργάνωσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων με αυτονομία από το ΝΑΤΟ, που θα επιφέρουν επιπτώσεις στην περιοχή". <br /><br />Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε μια σειρά πολιτικών-στρατιωτικών κινήσεων την περασμένη εβδομάδα, τα οποία είχαν πρακτική αλλά ταυτόχρονα και συμβολική σημασία.<br />Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία της επετείου του «πολέμου του 1922”, (26-30 Αυγούστου), ο Ερντογάν έστειλε ένα μήνυμα στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ρωσία.<br /><br />Το μήνυμα αφορούσε την πολιτική του Τούρκου προέδρου για την υλοποιούμενη αναδιοργάνωση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την πιθανή μετέπειτα δράση τους στο πλαίσιο της πολιτικής ‘Γαλάζια Πατρίδα” κά. <br /><br />Αυτό που είπε ο Ερντογάν στις τελευταίες δηλώσεις δείχνει ότι ότι ο τουρκικός στρατός έχει φτάσει στο τελικό στάδιο του αυτού του σχεδίου.<br /><br />“Είναι αξιοσημείωτο ότι ο παράγοντας έναρξης των προσπαθειών του Ερντογάν να αναδιαρθρώσει τον τουρκικό στρατό ήταν η απόπειρα πραξικοπήματος το 2016.<br /><br />Είναι απαραίτητο να κατονομάσουμε αυτό το γεγονός πριν το επικρίνουμε ή το εκτιμήσουμε.<br />Ωστόσο, είναι δυνατόν να πούμε ότι η εξωτερική πολιτική και οι εξωτερικοί παράγοντες έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο από την εσωτερική πολιτική σε αυτήν την τελευταία κίνηση.<br /><br />Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ως εξωτερικοί παράγοντες σε συνδυασμό με τις σχέσεις τους με την Τουρκία ήταν πάντα γεμάτες σκαμπανεβάσματα.<br /><br />Υπενθυμίζουμε για παράδειγμα κομβικό σημείο ήταν η 4η Ιουλίου 2003, όταν το τουρκικό κοινοβούλιο είχε αρνηθεί την συμμετοχή της Τουρκίας στον πόλεμο στο Ιράκ, ενώ παράλληλα είχαμε την σύλληψη Τούρκων στρατιωτών στη Σουλεϊμανίγια του Ιράκ από Αμερικανούς στρατιώτες, η οποία συγκλόνισε τον Ερντογάν (θεμελιώνοντας την σημερινή φιλοσοφία του για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έναντι του ΝΑΤΟ).<br /><br />Επίσης στην συνέχεια είχαμε τις άκρως πολιτικοποιημένες δίκες, (Ergenekon και Balyoz), οι οποίες ήταν ουσιαστικά ειδικές επιχειρήσεις για την ευθυγράμμιση του τουρκικού στρατού μέσω της αστυνομίας και της δικαιοσύνης.<br /><br />Μετέπειτα τώρα το 2016, ο Ερντογάν είχε δηλώσει μετά το πραξικόπημα ότι«η απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, όπως κάθε περιστατικό που βίωσε πρόσφατα η Τουρκία, άνοιξε την πόρτα σε πολλές ευεργετικές εξελίξεις για τη χώρα και το έθνος μας”.<br /><br />Το σχέδιο του Τούρκου προέδρου ήταν η πλήρης “αναδιοργάνωση ” του τουρκικού στρατού, εντάσσοντας τον στα πλαίσια του Ισλάμ, απαιτώντας ταυτόχρονα τυφλή υπακοή στον ίδιο.<br /><br />Όλο αυτό το πρόγραμμα που ξεκίνησε το 2016 και αφορούσε την αναδιάρθρωση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, είχε στόχο να τις καταστήσει...αυτόνομες από το ΝΑΤΟ, προχωρώντας στο επόμενο επίπεδο από την «παθητική άμυνα» στην «ενεργητική άμυνα» ως έννοια. Αυτό θα έχει όμως αναπόφευκτα μεγάλες συνέπειες τόσο για την Τουρκία όσο και για την περιοχή της”, δηλώνει ο Τούρκος δημοσιογράφος Murat Yetkin.<br /><br />Πριν δύο ημέρες ο Χ.Ακάρ ανέφερε για αναθεώρηση όχι μόνο του διεθνούς δικαίου αλλά και για παράνομη κατοχή δεκάδων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος, κάνοντας “λιανά” τι περίπου ζητά η Άγκυρα.<br /><br />Είναι καιρός τόσο η Αθήνα, όσο και το ΝΑΤΟ μαζί με την διεθνή κοινότητα να αναλάβουν δράση κατά των τουρκικών σχεδίων, σε διπλωματικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αλλιώς μια πιθανή ρήξη μετά από επεισόδια θα σχεδόν σίγουρα, οδηγώντας σε ανάφλεξη την περιοχή μας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

“Κωδικοποιημένο μήνυμα” πιθανής τουρκικής στρατιωτικής δράσης σε Αιγαίο/Α.Μεσόγειο

Γιώργος Μοτσάκος Τι ακριβώς θέλει να μας πει ο Τούρκος δημοσιογράφος Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες αποστέλει Τούρκος μεγαλο-δημοσιογράφος ο οπ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ελληνικό» ορμητήριο στην Αίγυπτο

<a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/09/01/salamis.jpg"><img src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2021/09/01/salamis.jpg" /></a><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Με γεωπολιτική σημασία οι διευκολύνσεις που παρέχει στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας η ναυτική βάση «3η Ιουλίου».</span></h3>Oκατάπλους της φρεγάτας «Σαλαμίς» στις 21 Αυγούστου, η παραμονή της για μία ημέρα στη νέα ναυτική βάση της Αιγύπτου «3η Ιουλίου» στην περιοχή Γκαργκούμπ και η συμμετοχή της σε άσκηση Passex με αιγυπτιακή φρεγάτα δεν σηματοδοτούν απλώς την περαιτέρω προαγωγή της συνεργασίας των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας και Αιγύπτου: έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τη χώρα μας.<br /><br />Οι διευκολύνσεις που προσέφερε η Αίγυπτος στο ελληνικό πολεμικό πλοίο – και θα προσφέρει και στο μέλλον – ανοίγουν νέα σελίδα για τις ελληνικές δυνάμεις. Ουσιαστικά η Ελλάδα χάρη στους ισχυρούς δεσμούς Αθήνας – Καΐρου αποκτά ένα… ορμητήριο, μια «ελληνική» βάση δεκάδες μίλια νότια της Κρήτης, ιδιαίτερα σημαντική για τον έλεγχο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.<br /><br />H φρεγάτα «Σαλαμίς» κατέπλευσε στην καινούργια αιγυπτιακή βάση που εγκαινιάστηκε μόλις τον περασμένο Ιούλιο, στις βορειοδυτικές ακτές της Αιγύπτου, στα σύνορα με τη Λιβύη, κατά την επιστροφή της από την επιχείρηση United Nations Interim Force in Lebanon στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Και μόνο αμελητέα δεν θεωρείται από τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΝ η δυνατότητα που παρέχεται σε ένα πολεμικό μας πλοίο να μπορεί να καταπλέει, να ανεφοδιάζεται και να τροφοδοτείται σε μια αιγυπτιακή βάση.<div><br />Ελληνοαιγυπτιακή φιλία<br /><br />Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο τα ελληνικά πλοία να έχουν ισχυρή παρουσία σ’ αυτό το στρατηγικό σημείο της Ανατολικής Μεσογείου με συνεκπαιδεύσεις και με μεταστάθμευση σε αιγυπτιακά λιμάνια; Η απάντηση βρίσκεται στην ισχυρή σχέση που έχουν αναπτύξει Αθήνα και Κάιρο εδώ και μία πενταετία σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, η οποία εδράζεται μεν στην πάγια ελληνοαιγυπτιακή φιλία, αλλά αναβαθμίζεται διαρκώς.<br /><br />Πρόκειται για μια εξέλιξη που βέβαια δεν αρέσει καθόλου στην Τουρκία, καθώς διαπιστώνει ότι η πανίσχυρη Αίγυπτος και η συνεργασία της με την Ελλάδα «φρενάρουν» τις προκλητικές διεκδικήσεις της στην περιοχή.<br /><br />Είναι φανερό ότι αυτή η ολοένα και στενότερη συνεργασία των δύο χωρών αποτελεί βούληση και του προέδρου της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας του από το 2014, αλλά και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών.<br /><br />Αυτό αποτυπώνεται και στη διακλαδική άσκηση των δύο χωρών «Μέδουσα» που πραγματοποιείται δύο φορές τον χρόνο (μία στην Ελλάδα και μία στην Αίγυπτο), με την επόμενη να προγραμματίζεται το φθινόπωρο στα νότια της Κρήτης, αλλά και στις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις (όπως η πρόσφατη με μαχητικά στα νότια της Κρήτης) και συνεργασίες των Ενόπλων Δυνάμεων των δύο χωρών. Πρόσφατη ήταν εξάλλου και η συνδρομή της Αιγύπτου με δύο ελικόπτερα CH-47D Chinook για την κατάσβεση των πυρκαγιών στη χώρα μας.</div><div><br /></div><div>  <img height="529" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2021/08/egypt-1024x846.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>Συνάντηση αρχηγών ΓΕΕΘΑ<br /><br />Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, παρακολούθησε στις αρχές Ιουλίου την τελετή εγκαινίων της νέας ναυτικής βάσης της Αιγύπτου και την επόμενη εβδομάδα ο ομόλογός του, αντιστράτηγος Μοχάμεντ Φαρίντ Χεγκάζι, επισκέφτηκε τη χώρα μας. Θεωρείται βέβαιο ότι σ’ αυτές τις συναντήσεις οι δύο αρχηγοί συζήτησαν και τις διευκολύνσεις που θα μπορούσαν να παρέχονται στα ελληνικά πολεμικά πλοία στη βάση «3η Ιουλίου». Ηδη από τον Απρίλιο, στρατιωτικές αντιπροσωπείες των δύο χωρών είχαν υπογράψει στο ελληνικό «Πεντάγωνο» την ανανέωση της στρατιωτικής τους συνεργασίας για το 2021 με εκατέρωθεν αξιοποίηση εκπαιδευτικών ευκολιών.<br /><br />Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι η στενή συνεργασία Ελλάδας – Αιγύπτου υλοποιείται και υπό τις «ευλογίες» των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον θεωρεί τις δύο χώρες πυλώνες σταθερότητας για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Γι’ αυτό και ενθαρρύνει την ενδυνάμωση της Αιγύπτου στον στρατιωτικό τομέα. Δεν είναι τυχαίο ότι στα εγκαίνια της νέας ναυτικής βάσης «3η Ιουλίου» – ο τίτλος έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Αιγύπτιους καθώς στις 3 Ιουλίου 2014 έγινε το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Μόρσι – παρέστη και ο διοικητής του 5ου Στόλου των ΗΠΑ, αντιναύαρχος Τσαρλς Κούπερ.</div><div><br />Δώρο στο Πατριαρχείο<br /><br />Το πιο πρόσφατο δείγμα της ελληνοαιγυπτιακής φιλίας αλλά και του σεβασμού του Σίσι προς το ελληνικό στοιχείο και την Ορθοδοξία είναι η απόφασή του να δωρίσει έκταση 6.000 τ.μ. στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, στην περιοχή του Καΐρου, όπου χτίζεται η νέα διοικητική πρωτεύουσα της Αιγύπτου.<br />Εκεί θα στεγαστεί και η νέα διοίκηση του Πατριαρχείου, με στόχο να αποτελέσει το κέντρο της Ορθοδοξίας στην Αίγυπτο και σε όλη την Αφρική.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Ελληνικό» ορμητήριο στην Αίγυπτο

Με γεωπολιτική σημασία οι διευκολύνσεις που παρέχει στις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας η ναυτική βάση «3η Ιουλίου». Oκατάπλους της φρεγάτας...

Διαβάστε την συνέχεια

Τζακ ποτ στον ΣΥΡΙΖΑ - Φιάσκο η ''υπερκομματική επιλογή'' Μητσοτάκη...

<img height="426" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTjV1Pd7XKOVvZvdlv_YchQQKwbj9_ZE1hOhg&usqp=CAU" width="640" /><br /><br /><div><b>Κρινιώ Καλογερίδου </b>(Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)<br /><div>Τελικά οι ευθύνες για τις πυρκαγιές.... ανασχηματίστηκαν, αφού η αναδιαμόρφωση του κυβερνητικού σχήματος έγινε μάλλον γι' αυτές. Για να σηματοδοτήσει, δηλαδή, την επανεκκίνηση της κυβέρνησης και να απαλύνει το λεπτό αλλά εμφανές στρώμα καπνιάς που ''γκριζάρισε'' το πολιτικό κεφάλαιο του Κυριάκου Μητσοτάκη.</div><div><br />''Σημείον αναγνωρίσεως'' του ανασχηματισμού των ''ανοικτών μετώπων'' (όπως τον χαρακτήρισαν απ' την πρώτη στιγμή κυβερνητικές πηγές) αποτελούσε μέχρι προ ολίγων ωρών - προς μεγάλη έκπληξη όλων - η αντικατάσταση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από τον πρώην υπουργό Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ Ευάγγελο Αποστολάκη, στον οποίον - θα περνούσαν φυσιολογικά όλες οι αρμοδιότητες του προκατόχου του στις οποίες υπάγεται και η Πυροσβεστική.</div><div><br />Και λέω ''θα περνούσαν'' γιατί δεν πέρασαν, αφού εντωμεταξύ, μεσολάβησε - σε χρόνο ρεκόρ μετά την ανακοίνωση από τον Γιάννη Οικονόμου του νέου κυβερνητικού σχήματος - η μη αποδοχή απ' τον Ναύαρχο της πρότασης του πρωθυπουργού για υπουργοποίησή του, πράγμα που αιφνιδίασε το Μαξίμου και το έκανε να απαντήσει επιτιμητικά στον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και ότι δείλιασε κάτω απ' τις απειλές του Τσίπρα.</div><div><br />Σε κάθε περίπτωση πάντως και εν αναμονή της αντικατάστασής του, η ηχηρή απομάκρυνση του Μακεδόνα υπουργού (ο οποίος χρεώθηκε την αποτυχία του ''επιτελικού κράτους'' να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού που προκάλεσαν την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ελληνική ιστορία) καθιστά πρόδηλη την πρόθεση του πρωθυπουργού να δείξει και έμπρακτα τη ''συγγνώμη'' του στον ελληνικό λαό για την κακή διαχείριση των πραγμάτων.</div><div><br />Το εξόχως πρωτότυπο επικοινωνιακά στην όλη ιστορία της αντικατάστασης Χρυσοχοΐδη (που μετατράπηκε σε παρωδία τελικά) είναι η διάθεση κλίματος συναίνεσης εκ μέρους του πρωθυπουργού πριν την ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος, αφού προηγήθηκε αυτής το τηλεφώνημα του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Αλέξη Τσίπρα και τη Φώφη Γεννηματά, για να τους ανακοινώσει την τοποθέτηση του Ναυάρχου στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη (την κεφαλή επί πίνακι του οποίου ζητούσαν αμφότεροι).</div><div><br />Το γεγονός της εμφανούς προσπάθειας του πρωθυπουργού να επικοινωνήσει συναινετικά την κίνησή του αυτή έκανε την Κουμουνδούρου να βγάλει αμέσως μετά ''σκληρή'' σχετική ανακοίνωση σχολιάζοντας σε αυστηρό ύφος ότι ''αυτό δεν είναι συναίνεση, είναι εξαγορά''.<br />Τα βήματα αναδιάταξης της κυβέρνησης που έδωσαν στην αρχή τον αέρα νέας ορμής δεν αποτελούν, ασφαλώς, την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Περιορίζονται απλά στον επικοινωνιακό τομέα και γίνονται παραμονές της ανόδου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη επ' ευκαιρία της ΔΕΘ. Στην πραγματικότητα τα διαχειριστικά κενά της αντιπυρικής προστασίας δεν άρχισαν να καλύπτονται καν.</div><div><br />Κατά τα άλλα, άξια αναφοράς είναι η επιστροφή - με τον νέο ανασχηματισμό - του απομακρυνθέντα στον προηγούμενο πρώην υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου στη θέση του μέχρι τώρα υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκου Χαρδαλιά που διασώθηκε με ''αμυχές'' μόνο, αφού από υπουργός έγινε υφυπουργός στο υπουργείο Άμυνας στη θέση του εν αποστρατεία στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή (ο οποίος, σημειωτέον, είχε αντιταχθεί στον εμβολιασμό των ΕΔ της χώρας).</div><div><br />Άξια αναφοράς είναι, επίσης, στον νέο κυβερνητικό ανασχηματισμό η μετακίνηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Τουρισμού (μετακίνηση- υποβάθμιση στην ουσία που δείχνει ότι ο πρωθυπουργός του χρέωσε την αρνητική εξέλιξη στην αντιμετώπιση του κορονοϊού και την αδυναμία του να μεγεθύνει τον αριθμό των εμβολιασμένων) στη θέση του Χάρη Θεοχάρη (κάτι που ζητούσε από πέρσι ο ΣΥΡΙΖΑ ''λόγω των απανωτών λαθών του τα οποία κατέστρεψαν τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας'').<br />Η δεύτερη μη αναμενόμενη, μετά την ''προοδευτική'' - αλλά μη αποδεκτή τελικά - επιλογή ένταξης του Ευ. Αποστολάκη στο νέο κυβερνητικό σχήμα, ήταν η ''συντηρητική'' επιλογή της κυβέρνησης στο υπουργείο Υγείας (στη θέση του Βασίλη Κικίλια), όπου τοποθετήθηκε υπουργός ο Θάνος Πλεύρης με αναπληρώτρια υπουργό την πνευμονολόγο στο ''ΣΩΤΗΡΙΑ'' Ασημίνα Γκάγκα (συντονίστρια-διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» από το 2006 και πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας).</div><div><br />Η ''Ομάδα Σαμαρά'' (πατριωτική πτέρυγα της ΝΔ), που έδειχνε να έχει οπισθοχωρήσει όλο αυτόν τον καιρό καθώς αφομοιωνόταν σταδιακά απ' την κυρίαρχη ''μητσοτακική'' (η οποία δεν έπαψε να κοντράρεται υπόγεια με την ''καραμανλική''), άρχισε πλέον να γίνεται ευδιάκριτη.<br />Κι αυτό γιατί - πέρα απ' το υπουργείο Υγείας (Θάνος Πλεύρης)- οι ''Σαμαρικοί'' πήραν και δύο υφυπουργεία. Το ένα με τον Σίμο Κεδίκογλου (υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) και το άλλο με τον Ανδρέα Κατσαντώνη (υφυπουργό Εξωτερικών), ενώ η Νίκη Κεραμέως αρνήθηκε - κατά πληροφορίες - να μετακινηθεί στο υπουργείο Δικαιοσύνης και παρέμεινε στο Παιδείας παρά τις φήμες για πιέσεις από ''εξωθεσμικά συμφέροντα'' τα οποία ζητούσαν την απομάκρυνσή της.<br />Στο πώς αποδέχθηκαν τα κόμματα τον νέο ανασχηματισμό δεν έχει νόημα να σταθούμε τώρα πια, μετά το φιάσκο της επιλογής Αποστολάκη που άλλαξε τα υπάρχοντα δεδομένα προκαλώντας έμφραγμα στο Μαξίμου και γέλια μέχρι δακρύων στην Κουμουνδούρου και όχι μόνο, αν λάβουμε υπόψη και τα μικρά κόμματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.</div><div><br />Τα κόμματα που, δικαιολογημένα, θα έχουν στήσει πανηγύρι από κοινού με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτό που συνέβη είναι από τ' άγραφα, μιας και δεν έχει προηγούμενο στα μεταπολιτευτικά χρονικά.<br />Το τραγελαφικό της υπόθεσης μάλιστα είναι ότι ο Συριζαίος Ναύαρχος (την επιλογή του οποίου θα πληρώσει επικοινωνιακά ο πρωθυπουργός εξαιτίας της προοδευτικο-πληξίας του) είχε αποδεχθεί αρχικά την πρότασή του ως υπουργού Πολιτικής Προστασίας.</div><div><br />Αλλά πάνω που οι ''αυλικοί'' και συμβουλάτορες του Μαξίμου πήγαν να χειροκροτήσουν την ''ηχηρή μεταγραφή'' απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, τους πήρε την μπουκιά απ' το στόμα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος - με νεύμα στην Κουμουνδούρου - έδωσε το ok στον χαρακτηρισμό του στελέχους του ως ''αποστάτη'', πράγμα το οποίο επέδρασε καταλυτικά στην ψυχοσύνθεση του Ναυάρχου και τον έκανε να ''κρούσει πρύμναν'' ταχύτατα αρνούμενος την υπουργοποίησή του.</div><div><br />Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να παραμείνουν στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη οι αρμοδιότητες της Πολιτικής Προστασίας με προσωρινό προϊστάμενο αμφοτέρων (μέχρι τον ορισμό νέου προσώπου στο πρώτο) τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκο και να τρίβουν τα χέρια τους στο κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης με το ''τζακ ποτ'' που τους έτυχε.<br />Ένα ''τζακ ποτ'' το οποίο μετέτρεψε τον κυβερνητικό ανασχηματισμό σε φιάσκο τονίζοντας παράλληλα την χαμένη αυτοπεποίθηση του ΣΥΡΙΖΑ και επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά τη σημασία του απρόοπτου στην πολιτική μας ζωή. Του απρόοπτου που - εν προκειμένω - αντικατοπτρίζεται εικονοπλαστικά στο φιάσκο της ''υπερκομματικής επιλογής'' του Κυριάκου Μητσοτάκη.</div><div><br /><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a></div><div><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div></div>

Τζακ ποτ στον ΣΥΡΙΖΑ - Φιάσκο η ''υπερκομματική επιλογή'' Μητσοτάκη...

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας) Τελικά οι ευθύνες για τις πυρκαγιές.... ανασχηματίστηκαν, αφού η αναδιαμόρφωση του κυβερνητικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Έβρος και τα διλήμματα του Ερντογάν μετά τη νίκη των Ταλιμπάν: Ο τελευταίος πειρασμός της Τουρκίας στο Αφγανιστάν

<img height="415" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/09/210901130328_montenegro-erdogan-mayrobounio02-1024x664.jpg" width="640" /><br /><br />Του <b>ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ*</b><br />Κάθε διεθνές ζήτημα που προκύπτει, έχουμε την τάση να το κάνουμε αναγωγή στην Τουρκία. Δυστυχώς, η Τουρκία έχει γίνει μια χώρα που από απειλητική έχει εξελιχθεί σε εχθρική χώρα για την Ελλάδα.<br /><br />Μπορεί στη διπλωματική γλώσσα να μην μπορεί κάποιος εύκολα να πει την Τουρκία ″εχθρική χώρα″ όμως υπάρχουν γεγονότα που μας το έχουν αποδείξει, όπως η προσπάθεια οπλοποίησης μεταναστών στον Έβρο, αλλά και το αλησμόνητο καλοκαίρι του 2020 όπου και έλαβε χώρα η πιο σημαντική κρίση που είχαν ποτέ (τηρουμένων των αναλογιών) τα ελληνοτουρκικά μετά το 1974.<br /><br />Η Τουρκία κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας στα διεθνή. Αυτό δεν είναι πάντα καλό. Η Ελλάδα πρέπει να έχει ξεχωριστή ατζέντα η οποία σαφώς και θα περιλαμβάνει την εχθρική χώρα, όμως και άλλες χώρες που έχουν εχθρούς, διαμορφώνουν τη δική τους εξωτερική πολιτική.<br /><br />Οι φόβοι στην Ελλάδα έχουν αναζωπυρωθεί σχετικά με την Τουρκία, για τον λάθος λόγο. Για το αν τα βρουν με τις ΗΠΑ και για το αν η ″αυτοκρατορία″ του Ερντογάν που είναι τέτοια μόνο στο μυαλό του, γίνει σημαντικός παίκτης στο Αφγανιστάν.<br /><br />Η Τουρκία αποτελεί κίνδυνο για την Ελλάδα κάθε μέρα, με κάθε περίσταση και η πλήρης κατανόηση αυτής της κατάστασης, εμποδίζεται όταν χάνουμε το δάσος για τα δέντρα.<br /><br />Στο Αφγανιστάν η Τουρκία δεν είναι σημαντική δύναμη και ακόμη και να μην λάμβανε χώρα η θλιβερή ανακατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, η Τουρκία θα απειλούσε πάλι με μετανάστες την Ελλάδα και την Ευρώπη.<div><br />Χώρα με ευρασιανική σχολή σκέψης αλλά με έλλειμμα ισχύος<br /><br />Όταν το ΑΚΡ και ο Ερντογάν διάλεξαν τον γνωστό και ως ″αραβόφιλο δρόμο″ στην χάραξη νέας στρατηγικής της Τουρκίας, το έκαναν γιατί κατάλαβαν οτι ο χώρος που διεκδικούν στην Κεντρική Ασία, διεκδικείται από τη Ρωσία και από την Κίνα.<br /><br />Οι δύο αυτές δυνάμεις, μετά το 2000, έχουν κάνει μια άτυπη κούρσα μεταξύ τους, για το ποια από τις δύο θα ελέγξει την καρδιά της Ασίας.<br /><br />Η Τουρκία τονίζει συχνά-πυκνά τους δεσμούς αίματος και γλώσσας με τουρκογενείς της Κεντρικής Ασίας, όμως γνωρίζει ότι αυτοί οι πολιτιστικοί δεσμοί δεν είναι πλέον ικανοί να καταστήσουν την Τουρκία ″ηγέτιδα δύναμη″ σε μια περιοχή που για κάποια χρόνια (αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και πριν την άνοδο της Κίνας) μπορούσε να ″πουλάει″ υπηρεσίες στη Δύση.<br /><br />Το Αφγανιστάν, σε άλλους χάρτες ανήκει στην Κεντρική Ασία και σε άλλους στη Μέση Ανατολή. Λόγω του χαοτικού εθνολογικού χάρτη της ευρύτερης περιοχής (Ευρύτερη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία) οι διακρίσεις πολλές φορές είναι δύσκολες. Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με την Τουρκία.<br /><br />Με άλλα λόγια, η Τουρκία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον SCO (Shangai Cooperation Organization) και την EEC (Eurasian Economic Cooperation). Και οι δύο αυτοί οργανισμοί, αποτελούν τις προσπάθειες επίτευξης ηγεμονικών στόχων της Κίνας και της Ρωσίας.<br /><br />Ο δεύτερος αφορά τη Ρωσία η οποία προσπαθεί να ελέγξει την Κεντρική Ασία και μέρος του Καυκάσου, ενώ ο πρώτος, αφορά πλέον το τραπέζι διαπραγματεύσεων μεταξύ Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας και Πακιστάν.<br /><br />Μιλάμε για τέσσερις πυρηνικές δυνάμεις, δύο εξ αυτών είναι μέσα στην πρώτη πεντάδα των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη και συνολικά ξεπερνούν σε πληθυσμό τα 2,6 δισεκατομμύρια.<br /><br />Άφταστα μεγέθη για την Τουρκία η οποία μπορεί να μιλά συχνά για Ουιγούρους, αλλά κάθε φορά που ζητάει οικονομική βοήθεια από την Κίνα, παραδίδει και μερικά ″στελέχη″ του East Turkestan Republican Party. Πρόκειται για ένα κίνημα που έχει αποσχιστικές τάσεις από την Κίνα και βρίσκεται σε μεγάλο κομμάτι της Δυτικής Κίνας.<br /><br />Δυνατότητες επιρροής της Τουρκίας υπάρχουν θεωρητικά όμως το κατά πόσον αυτές μπορούν να προσφέρουν στην Τουρκία, είναι μια άλλη συζήτηση καθώς τα πάντα τα καθορίζει η ισχύς και η Τουρκία δεν είναι σε θέση (σε κανέναν τομέα) να εκβιάσει την Κίνα, τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις της περιοχής.</div><div><br />Το δίλημμα της Τουρκίας για το τι θα κάνει στο Αφγανιστάν εδράζεται στο φόβο<br />Η Τουρκία του Ερντογάν πράττει με ορμή, αποφασιστικότητα όμως αυτά είναι που φαίνονται χάρη στο ομολογουμένως εκπληκτικό γεωπολιτικό της marketing. <br /><br />Στην πραγματικότητα, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ μείωσε την χρησιμότητα της Τουρκίας σαν αμυντικό κρηπίδωμα της Δύσης και έτσι η Τουρκία επέστρεψε στην ίδια της την ιστορία που είναι γεμάτη ″πολυπραγμοσύνη″.<br /><br />Το Σύνδρομο των Σεβρών αντιμετωπίζεται από την Τουρκία με επιθετικότητα. Εξάγει επιθετικότητα και για εσωτερικούς λόγους. Κάτι παρεμφερές στις μέρες μας κάνει η Κίνα στην Ασία.<br /><br />Η επιγραφή της Τουρκίας κάτω από το έμβλημά της αναφέρει: ″Ειρήνη σε μας, ειρήνη σε όλον τον κόσμο″.<br /><br />Η συνοχή μιας χώρας η οποία έχει πολλές δεκάδες εθνότητες, δεν είναι εύκολη υπόθεση και έτσι όλοι πρέπει να βρίσκονται συνεχώς σε συναγερμό.<br />Ο Ερντογάν συνιστά απλώς την υπερβολή του Συνδρόμου των Σεβρών. Άλλωστε ο ίδιος επιθυμεί ουσιαστικά να αποκόψει την Τουρκία από την ιστορική παρένθεση (κατ′ αυτόν) που ακολούθησε μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάληψη της εξουσίας από το Κίνημα των Νεότουρκων που δημιούργησαν ένα δυτικόστροφο, στρατοκρατικό καθεστώς.<br /><br />Η πολιτική και οικονομική κατάρρευση πολλών αραβικών και μουσουλμανικών χωρών συνέπεσε με την οικονομική γιγάντωση της Τουρκίας και έτσι η Τουρκία προσπάθησε να γίνει η ηγέτιδα δύναμη υπολογίζοντας στη γεωπολιτική του Ισλάμ.<br /><br />Οι Paul Kennedy και Robert Gilpin έχουν αποδείξει στα έργα τους (″Η άνοδος και η πτώση των μεγάλων δυνάμεων″ και ″Πόλεμος και αλλαγή στη διεθνή πολιτική″) πως ο βασικός λόγος που ωθεί τις δυνάμεις στην παρακμή, είναι η υπερεξάπλωσή τους.<br /><br />Η υπερεξάπλωση εν πολλοίς υπακούει σε ντετερμινισμό. Όσο μεγαλώνει μια χώρα, τόσο πιο ακριβό το κόστος συντήρησής της, επομένως τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη της για πόρους. Κάποια στιγμή τα κέρδη γίνονται ζημιές και έτσι οι αυτοκρατορίες πέφτουν.<br /><br />Αυτό που μπορεί όμως να κάνει ένας λήπτης απόφασης, είναι να ελέγξει την ταχύτητα υπερεξάπλωσης, να ασκεί συνετή πολιτική και να παρατείνει τη ζωή ακμής, επιβραδύνοντας την πορεία προς την παρακμή. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε, που ο επιλεκτικός παρεμβατισμός είναι κερδοφόρος σε σχέσεις με την αδράνεια ή τον άκρατο παρεμβατισμό.<br /><br />Η Τουρκία του Ερντογάν, σαγηνεύεται εύκολα και άγεται περισσότερο από μεγαλομανία παρά από μετρήσιμες και υπολογισμένες πολιτικές δράσεις στο εξωτερικό. Απόδειξη όλων αυτών είναι οτι η τουρκική οικονομία έχει ήδη δεχθεί πλήγματα ισχυρά.<br /><br />Η οικονομία δεν είναι τα πάντα, όμως είναι ένας δείκτης για το μέχρι που μπορείς να απλωθείς. Το άσχημο μέλλον της Τουρκίας, δεν το βλέπουμε επειδή θέλουμε να το δούμε άσχημο.<br /><br />Είναι άσχημο το μέλλον γιατί ο Ερντογάν πάει κόντρα σε έναν νόμο, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον κύκλο ακμής-παρακμής.<br /><br />Η υπερεξάπλωση είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εμβάθυνση. Όταν είσαι παντού, δεν είσαι καλά πουθενά. Η υποκατάσταση του ελλείμματος ισχύος που έχει η Τουρκία (σε σχέση με άλλες δυνάμεις) γίνεται εδώ και καιρό μέσα από τον υβριδικό πόλεμο.<br /><br />Η απόφαση για διεξαγωγή του ″πολέμου των φτωχών″, οδήγησε την Τουρκία σε τακτικές επιτυχίες καθώς η εργαλειοποίηση και οπλοποίηση των προσφύγων και μεταναστών, την έφερε σε πλεονεκτική θέση έναντι της Ε.Ε.<br />Τώρα όμως η Τουρκία, με τέτοια οικονομία, δεν μπορεί να συσσωρεύει εκατομμύρια κατατρεγμένων μόνο και μόνο για να αποφεύγει κυρώσεις ή να παίρνει χρήματα από την Ε.Ε όταν το κόστος φιλοξενίας τους (μέχρι να τους ″αξιοποιήσει″) είναι πολλαπλάσιο (διαμονή, διατροφή, περίθαλψη αλλά και πτώση εμπορικής αξίας πόλεων, θερέτρων κτλ). Πολλά ″⁣όπλα″⁣ όταν μετατρέπονται σε ″⁣τυφλοσούρτες″⁣, σκοπεύουν εναντίον σου.<br /><br />Ο Ιμάμογλου τα είπε όλα λίγες μέρες πριν, αφού μίλησε για 2 εκ. μετανάστες και πρόσφυγες που είναι στην Κωνσταντινούπολη. Ο άλλος λόγος που η Τουρκία φοβάται να δράσει στο Αφγανιστάν, είναι η νατοϊκή της ″ταυτότητα″.<br /><br />Η Τουρκία ακολουθεί τακτικισμούς και έτσι ανάλογα την περίσταση, φορά και το κατάλληλο καπέλο. Εδώ το νατοϊκό καπέλο, δεν είναι βολικό.<br /><br />Οι ίδιοι οι Ταλιμπάν έχουν διαμηνύσει οτι δεν επιθυμούν κάποια ανάμειξη ή ″φύλαξη″. Καλό είναι βέβαια να γνωρίζουμε οτι οι Ταλιμπάν δεν είναι μια ομάδα ομογενοποιημένη.<br /><br />Η Τουρκία θέλει να δείξει στις ΗΠΑ ότι είναι πιο χρήσιμη από ποτέ και να πάψουν οι κυρώσεις εναντίον της, οδηγώντας τις ΗΠΑ στο να αποδεχθούν ότι η Τουρκία έχει αλλάξει επίπεδο και έτσι μπορεί να της χαρίζεται η όποια στρατηγική σχέση με τη Ρωσία, η συνύπαρξη S-400 και F-35 κτλ.<br /><br />Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι όταν η Αμερική επέλεξε να είναι εκτός Αφγανιστάν, σημαίνει οτι δεν επιθυμεί να υφίσταται κόστος και άρα δεν καίγεται για ανανέωση της παρουσίας της, μέσω άλλης δύναμης ειδικά όταν αυτή είναι τελείως αναξιόπιστη.<br /><br />Σε αναξιόπιστα και ασταθή περιβάλλοντα όπως του Αφγανιστάν, χρειάζονται αξιόπιστοι και σταθεροί παίκτες με ισχυρά ερείσματα και μεγάλες ικανότητες. Πχ η Ινδία.<br /><br />Οι κατασκευαστικές εταιρείες της Τουρκίας (βασικός μοχλός της ανάπτυξης της οικονομίας της) θα ήθελαν πολύ να πάρουν συμβόλαια στο Αφγανιστάν το οποίο είναι επίσης, ένα πραγματικό χρυσωρυχείο αναφορικά με τον ορυκτό του πλούτο.<br /><br />Το βαθύ κράτος της Τουρκίας, έχει σχέσεις με κάθε ομάδα που δρα με βάση ισλαμιστικές πρακτικές και το είδαμε και στη Συρία και στη Λιβύη.<br /><br />Το πρόβλημα της Τουρκίας όμως είναι ότι το Πακιστάν είναι έως τώρα, ο μεγάλος χαμένος στο Αφγανιστάν και όταν η χώρα που προκάλεσε ουσιαστικά το θέμα του Αφγανιστάν, (οι Πακιστανοί εκπαίδευσαν τους Ταλιμπάν) δεν μπορεί πλέον να ελέγχει όσο θα ήθελε τους Ταλιμπάν και (μεγάλη κερδισμένη είναι η Κίνα προς το παρόν) χάνει αυτού του τύπου την επιρροή, τότε η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει και πολλά.<br /><br />Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι Τουρκία και Πακιστάν έχουν αγαστές σχέσεις. Αν η Τουρκία συνεργαστεί με το Πακιστάν το οποίο είναι απομονωμένο, θα μπει στη μαύρη λίστα όλων των δυνάμεων καθώς θα φανεί ότι επιθυμεί να αποσταθεροποιήσει περισσότερο το Αφγανιστάν για να έχει κάποια επιρροή.<br />Μετά το τρομοκρατικά χτυπήματα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ από το ISIS-K, ο Ερντογάν είδε ότι μπορεί να εμπλέξει την Τουρκία σε έναν πόλεμο ίδιον με αυτόν που ενεπλάκησαν οι Αμερικανοί και όλα αυτά, σε προεκλογική γι’αυτόν περίοδο καθώς σε 1,5 έτος η Τουρκία θα έχει εκλογές και με τη δημοφιλία του να πέφτει στην Τουρκία λόγω των προβλημάτων της οικονομίας και του αυξανόμενου αυταρχισμού.<br /><br />Μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον της Τουρκίας, θα καθιστούσε την επανεκλογή του σχεδόν αδύνατη. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που οδηγούν τον Ερντογάν να σκέφτεται διαφορετικά για το τι θα κάνει στο Αφγανιστάν.<br /><br />Αν δεχτεί την αμερικανική πρόταση, τότε θα κάνει καλό στις ΗΠΑ και γνωρίζουμε άπαντες ότι από το 2016 ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται την Αμερική.<br /><br />Οι ΗΠΑ θέλουν στο Αφγανιστάν να δημιουργήσουν μια αρένα τριβής συμφερόντων μεταξύ δυνάμεων που έχουν καλές σχέσεις. Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, θα περιέλθουν σε έναν ανταγωνισμό τον οποίον θα αυξάνουν και οι διάφορες ακραίες οργανώσεις που είναι εντός Αφγανιστάν αλλά και στα σύνορά του με άλλες χώρες.<br /><br />Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν αντέχει αυτό το παιχνίδι τριβής εντός του Αφγανιστάν καθώς ακόμη και οι ακραίες μισθοφορικές ομάδες που θα μπορούσε να ″προσλάβει″ μπορούν να ″ενοικιαστούν″ από άλλες, πολύ πιο ισχυρές χώρες της περιοχής.<br /><br />Τέλος, ο Ερντογάν αν αποφασίσει να δεχθεί την πρόταση των ΗΠΑ για υποστήριξη αμερικανικών στόχων στο Αφγανιστάν, θα εναντιωθεί αυτόματα στην Κίνα η οποία μπορεί να πλήξει την τουρκική οικονομία με τον ίδιον τρόπο που έχει πλήξει (σε βαθμό πλήρους δορυφοριοποίησης λόγω της περίφημης παγίδας χρέους) το Πακιστάν.<br />Δευτερεύοντας ρόλος για την Τουρκία<br /><br />Για τον Τουρκία το Αφγανιστάν είναι ένας πειρασμός. Η Τουρκία αν επιλέξει να εμπλακεί στο Αφγανιστάν θα έχει απώλειες καθώς δεν έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα όπως το είχε πχ στη Λιβύη ή στη Συρία όπου η Ρωσία καθόρισε τα όρια της εμπλοκής της.<br /><br />Στο Αφγανιστάν ξεκινάει ένα μεγάλο παιχνίδι το οποίο αναπόφευκτα θα αλλάξει τα σύνορα της περιοχής και θα φέρει ολόκληρη την Ασία σε αστάθεια.<br /><br />Για παράδειγμα, αν το One Belt – One Road της Κίνας ″μπλοκαριστεί″ από τους Ταλιμπάν, τότε η Κίνα θα έχει πρόβλημα συνοχής καθώς η χερσαία διαδρομή του Δρόμου του Μεταξιού, έχει σχεδιαστεί για να αναπτυχθεί η πολύ φτωχή δυτική Κίνα.<br /><br />Η οικονομική εξαθλίωση της δυτικής Κίνας μπορεί να γίνει η αιτία της κατάρρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.<br /><br />Η Τουρκία βρίσκεται σε αυτήν τη διαδρομή και μάλιστα, είναι το τέλος αυτής και έχει μεγάλο εμπορικό όφελος από το να μείνει ανοικτή η εμπορική γραμμή που περνά από την Καμπούλ, την Τεχεράνη και φτάνει στη Κωνσταντινούπολη.<br /><br />Το Αφγανιστάν είναι μια ″πίστα″ που η Τουρκία αντικειμενικά, δεν μπορεί να παίξει καθώς το παιχνίδι της περιοχής δεν της επιτρέπει κάτι παραπάνω από ένα ″χαμηλό ποντάρισμα″.<br /><br />Η προσπάθεια για εργαλειοποίηση και οπλοποίηση ακραίων, θα ενοχλήσει και τη Ρωσία,η οποία θεωρεί κάτι σαν αιτία πολέμου το να γίνει στόχος ισλαμιστικών επιθέσεων είτε στον Καύκασο και στο Νταγκεστάν, είτε στην περιοχή που αποτελεί την καρδιά της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης.<br /><br />Αυτό που αναμένεται ωστόσο να κάνει η Τουρκία, είναι να ″πουλήσει″ στην Ευρώπη οτιδήποτε κάνει στο Αφγανιστάν.<br /><br />Η Ε.Ε (δυστυχώς για μας) αποτελεί ένα πολύ πιο βατό πεδίο δράσης και επιρροής για την Τουρκία, ειδικά αν το συγκρίνουμε με αυτό του Αφγανιστάν. Αν δεν ήταν προεκλογική περίοδος για την Τουρκία, το πιο φυσιολογικό θα ήταν να αναμέναμε από την Τουρκία να ενέδιδε και σε αυτόν τον περιασμό, άλλωστε για τον Ερντογάν η υπερεξάπλωση μιας χώρας δεν έχει αρνητικές συνέπειες και θεωρεί οτι η Τουρκία πρόκειται να γίνει μια υπερδύναμη.<br /><br />Επομένως, η Τουρκία θα παίξει στην καλύτερη κάποιον δευτερεύοντα ρόλο στο Αφγανιστάν ο οποίος όμως, θα τη φέρει αντιμέτωπη με μεγάλες δυνάμεις, όποια πλευρά και αν διαλέξει.<br /><br />Σε αντίθεση με την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία δε δρουν τέτοια μεγέθη δυνάμεων, η Κεντρική Ασία αποτελεί μια αρένα στην οποία η Τουρκία πρέπει να μπορεί να προκαλέσει πολύ σημαντική ζημιά στις δυνάμεις που θα εμπλακούν.<br /><br />Ακόμη και αν μπορεί να το κάνει, οι συνέπειες θα είναι ιδιαίτερα αρνητικές για την Τουρκία σε όλα τα επίπεδα. <br /><br /><b><i>*Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ – Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council)</i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Έβρος και τα διλήμματα του Ερντογάν μετά τη νίκη των Ταλιμπάν: Ο τελευταίος πειρασμός της Τουρκίας στο Αφγανιστάν

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ* Κάθε διεθνές ζήτημα που προκύπτει, έχουμε την τάση να το κάνουμε αναγωγή στην Τουρκία. Δυστυχώς, η Τουρκία έχει γίνει ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν “κλείνει” μέτωπα και τα “βρίσκει” και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/erdogan_lira.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/04/erdogan_lira-696x386.png" /></a><br /><br />Ο Ερντογάν επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία για να κλείσει όλα τα “μέτωπα” που ο ίδιος είχε ανοίξει… Η προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων με την Αίγυπτο, ακόμη και με το Ισραήλ δεν έχουν σταματήσει και τώρα όπως φαίνεται κάνει κίνηση και προς τα ΗΑΕ.<br /><br />Όπως γράφει το bloomberg “τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία φαίνεται να “χαλαρώνουν” περαιτέρω τις μακροχρόνιες περιφερειακές εντάσεις μέσω μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας μεταξύ του ηγεμόνα του κράτους του Περσικού Κόλπου και του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αργά τη Δευτέρα. Η τουρκική λίρα κέρδισε απ΄ αυτή τη συνομιλία…”<br /><br />Σύμφωνα με το bloomberg αυτή η κλήση έγινε μετά από την αιφνιδιαστική συνάντηση μεταξύ του Τούρκου προέδρου και του συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΑΕ Σεΐχη Ταχνούν μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχγιάν νωρίτερα αυτόν τον μήνα. Σ΄αυτή συζητήθηκε η ενίσχυση των επενδύσεων. “Αυτό φάνηκε να τερματίζει τη χρόνια εχθρική ρητορική μεταξύ των δύο χωρών που έχουν εγκλωβιστεί σε συγκρούσεις στη Λιβύη και στη Συρία για σχεδόν μια δεκαετία”, αναφέρει στο ρεπορτάζ του το bloomberg.<br /><br />Αξιωματούχοι των ΗΑΕ μίλησαν για την ανάγκη ενίσχυσης των σχέσεων στη Μέση Ανατολή καθώς η Ουάσινγκτον απομακρύνεται από την περιοχή και το Ιρά επιδιώκει να αναβιώσει την πυρηνική διπλωματία . Το Αμπού Ντάμπι άρχισε να υλοποιεί την υπόσχεση για καλύτερους δεσμούς με την Τουρκία που θα μπορούσαν να ωφελήσουν το εμπόριο , την ίδια στιγμή που οι δημοσκοπήσεις για τον Ερντογάν έφτασαν στο χαμηλότερο επίπεδο όλων των εποχών, εν μέσω απογοήτευσης από τον χειρισμό της οικονομίας .<div><br />Η τουρκική λίρα πάντως ανέβηκε στο υψηλότερο επίπεδο εδώ και σχεδόν ένα μήνα και τα ομόλογα ενισχύθηκαν εν μέσω εικασιών ότι η εξέλιξη με την επικοινωνία με τα ΗΑΕ θα μπορούσε να βοηθήσει στην ώθηση ξένων επενδύσεων στην Τουρκία.<br />Η κλήση μεταξύ του Ερντογάν και του διάδοχου του Αμπού Ντάμπι, Σεΐχη Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχγιάν, ήταν «πολύ θετική και φιλική», σχολίασε στο Twitter ο διπλωματικός σύμβουλος των ΗΑΕ, Ανουάρ Γκαργκάς.<br /><br />Όλα αυτά αλλάζουν το σκηνικό και αποδυναμώνουν κατά κάποιο τρόπο τις συμμαχίες που η Ελλάδα έχει “χτίσει” με χώρες που μέχρι τώρα είχαν ψυχρές σχέσεις με την Τουρκία.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν “κλείνει” μέτωπα και τα “βρίσκει” και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα

Ο Ερντογάν επιχειρεί να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία για να κλείσει όλα τα “μέτωπα” που ο ίδιος είχε ανοίξει… Η προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέ...

Διαβάστε την συνέχεια

''Καταποντισμός'' για τον Ερντογάν- Δημοσκοπική καθίζηση στο 25% - Έρχονται ραγδαίες εξελίξεις στην Τουρκία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-09/%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BD-1.jpg?itok=Wyalvl0n" width="640" /><br />Με προεκλογικά τερτίπια ο Ερντογάν προσπαθεί να συμμαζέψει την κατάσταση<br />Παναγιώτης Νάστος<br /><br />Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), δήλωσε ότι η κυβερνητική Λαϊκή Συμμαχία στην οποία ανήκει το κόμμα του, μαζί με το κόμμα AKP του Ερντογάν, επιβεβαίωσε την απόφασή της να μειώσει το εκλογικό όριο στην Τουρκία στο 7%, όπως ανέφερε την Τετάρτη η εφημερίδα Sabah.<br /><br />«Είναι μια άσκοπη σπατάλη εργασίας για να συζητήσουμε αν το εκλογικό όριο θα είναι 5% ή 7%», δήλωσε ο Μπαχτσελί. «Ο Πρόεδρός μας ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους ότι το όριο θα είναι 7%, θέτοντας τέλος στη φημολογία, επιβεβαιώνοντας την απόφαση της Λαϊκής Συμμαχίας».<br /><br />Κατά τη διάρκεια της πτήσης του από την επίσκεψή του στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη την Κυριακή, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε στους δημοσιογράφους ότι το κυβερνών κόμμα του Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) τάχθηκε υπέρ της μείωσης του ασυνήθιστα υψηλού εκλογικού κατώτατου ορίου 10% στο επίσης υψηλό όριο του 7%.<br /><br />Νωρίτερα τον Αύγουστο, ο φιλοκυβερνητικός αρθρογράφος Abdülkadir Selvi είχε γράψει ότι τα δύο κόμματα είχαν καταλήξει σε συμφωνία στο 5%.<br /><br />Η κυβερνητική συμμαχία έχει συμφωνήσει για την αναθεώρηση του εκλογικού συστήματος εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά οι λεπτομέρειες των εκλογικών περιφερειών καθώς και το κατώτατο όριο που πρέπει να έχει ένα κόμμα προκειμένου να "μπεί" στην τουρκική βουλή, τελούν υπό συζήτηση μέχρι σήμερα.<br /><br />Επί του παρόντος, τα κόμματα πρέπει να κερδίσουν τουλάχιστον το 10 % των ψήφων σε εθνικό επίπεδο για να μπουν στο κοινοβούλιο. Το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα είναι ένα μόρφωμα μεταξύ του τουρκικού και του βρετανικού συστήματος, το οποίο εισάγειτ«μικρές περιοχές» ως εκλογικές περιφέρειες που θα έχουν επτά βουλευτές η καθεμία. Ως εκ τούτου, ευνοούνται μεγαλύτερα κόμματα όπως το AKP και μειονεκτούν μικρότερα, συμπεριλαμβανομένου του MHP.<br /><br />Οι επόμενες γενικές εκλογές στην Τουρκία είναι προγραμματισμένες για το 2023.<br /><br />Μια μελέτη που διεξήγαγε η κορυφαία δημοσκόπηση Metropoll τον Αύγουστο έδειξε μια απότομη πτώση των ψήφων του ΑΚΡ, κάτω στο 25,4 % από το 30,9% του Ιουλίου και το 42,56 % στις εκλογές του 2018. Τα στοιχεία της μελέτης δεν περιλαμβάνουν κατανομή συμμετεχόντων στην έρευνα που δήλωσαν αναποφάσιστοι.<br /><br />Το MHP φαίνεται να έχει αυξήσει τα ποσοστά του δημοσκοπικά με βάση προηγούμενη μέτρηση, με τις εκτιμώμενες ψήφους του να αυξάνονται στο 8,9 % από το 5,5% του Ιουλίου. Σημειωτέον ότι το κόμμα του Bahçeli είχε κερδίσει το 11,10 % των ψήφων το 2018.<br /><div class="embed-media embed-media--rich-twitter" style="background-color: #f9faff; box-sizing: border-box; clear: both; color: #091c55; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin: 10px 0px; max-width: 550px; padding: 0px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="1433107892564107265" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2hvcml6b25fdHdlZXRfZW1iZWRfOTU1NSI6eyJidWNrZXQiOiJodGUiLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3NwYWNlX2NhcmQiOnsiYnVja2V0Ijoib2ZmIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH19&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=1433107892564107265&lang=en&origin=https%3A%2F%2Fwww.pentapostagma.gr%2Fethnika-themata%2Fellinotoyrkika%2F7033621_katapontismos-gia-ton-erntogan-dimoskopiki-kathizisi-sto-25&sessionId=70fd33cd70f7a315e629c5756b377c369c9045c4&siteScreenName=pentapostagma&theme=light&widgetsVersion=1890d59c%3A1627936082797&width=550px" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 902px; margin: 0px; padding: 0px; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="Twitter Tweet"></iframe></div></div>Οι δημοσκοπήσεις δρομολογούν εξελίξεις<br /><br />Από τα παραπάνω συνάγονται πάρα πολύ χρήσιμα αναφορικά αφενός με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας, αφετέρου με την μελλοντική στάση του Ερντογάν σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Εσωτερικές εξελίξεις<br /><br />Αναφορικά με το εσωτερικό της Τουρκίας, η μείωση του ορίου από το 10% στο 7% προκειμένου ένα κόμμα να μπεί στην τουρκική βουλή, δείχνει αμέσως ότι το δίδυμο Ερντογάν-Μπαχτσελί εκτιμά ότι τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος MHP των γκρίζων λύκων θα είναι λίγο πάνω ή κάτω από 10% στην καλύτερη των περιπτώσεων, αλλά ούτε και κάτω από 7% αφού αυτό θα σήμαινε αδυναμία εισόδου του στη βουλή.<br /><br />Ωστόσο το υπάρχον ποσοστό 25.4% του Ερντογάν, ακόμη και αν αυξηθεί από 10% έως 14% μέχρι τις εκλογές, δεν θα είναι σε θέση αθροιζόμενο με το maximum 10% του MHP να δημιουργήσουν κυβέρνηση αφού θα συγκεντρώνουν κάτω του 50%.<br /><br />Συνεπώς ο συνασπισμός Ερντογάν -Μπαχτσελί θα χρειαστεί να προσεταιριστεί και ένα τρίτο κόμμα το οποίο θα συγκεντρώνει άνω του νέου ορίου του 7%, ενώ παράλληλα θα πρέπει για να αυξηθούν τόσο πολύ τα ποσοστά του Ερντογάν, άνω των 14 μονάδων, ώστε ο Τούρκος Πρόεδρος να πραγματοποιήσει εντυπωσιακή μεταστροφή στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Θα πρέπει να δούμε το επόμενο χρονικό διάστημα τον Τούρκο Πρόεδρο, να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην καθημερινότητα του Τούρκου πολίτη και στα προβλήματά του, παίρνοντας μια σειρά μέτρων προς ανακούφισή του.<br /><br />Θα υπάρξει μεγάλη παροχολογία από πλευράς Ερντογάν προς τον Τούρκο πολίτη, με επιδόματα, φορολογικές ελαφρύνσεις ,καθώς επίσης και κινήσεις άμεσες βελτίωσης του συστήματος υγείας της χώρας του που δοκιμάζεται από τον Covid-19, προκειμένου να κερδίσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους του, οι οποίοι στις προηγούμενες εκλογές τον ψήφισαν, αλλά τώρα χωρίς να έχουν εφελκυσθεί από άλλα κόμματα παραμένουν διστακτικοί στο να τον ψηφίσουν εκ νέου.<br /><br />Επίσης θα πρέπει να μην θέσει εκτός νόμου το όποιο κουρδικό κόμμα κατέβει στις εκλογές, αφού έτσι θα έστρεφε την συντριπτική μάζα των Κούρδων ψηφοφόρων εναντίον του. Παράλληλα αν κουρδικό κόμμα κατέβαινε στις εκλογές τότε οι ψήφοι των Κούρδων θα πήγαιναν σε αυτό και όχι στην αντιπολίτευση.<br /><br />Έτσι και η αντιπολίτευση για να κυβερνήσει θα έπρεπε να προσεταιριστεί το κουρδικό κόμμα, το οποίο θα έπαιρνε σίγουρα άνω του 7%. Αυτό θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν, ο οποίος θα κατηγορούσε την νυν αντιπολίτευση για συμμαχία με τους Κούρδους, γεγονός που θα δικαιολογούσε "εσωτερικές παρεκτροπές" στην Τουρκία υποκινούμενες από τον ίδιο.<br />Θέματα εξωτερικής πολιτικής-Ελληνοτουρκικά-Μεταναστευτικό<br /><br />Οι εσωτερικές εξελίξεις είναι εκείνες που θα δρομολογήσουν και τη στάση της Τουρκίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.<br /><br />Στο μεταναστευτικό λόγου χάρη, είναι μονόδρομος για τον Ερντογάν η τήρηση σκληρής στάσης αναφορικά με την αποδοχή Αφγανών μεταναστών, αφού η τουρκική κοινή γνώμη είναι εναντίον πιθανής φιλοξενίας-αποδοχής αυτών.<br /><br />Αυτό έχει ως συνέπεια ο Ερντογάν να προσπαθεί να έχει καλές σχέσεις με τους Ταλιμπάν προκειμένου αυτοί με ενέργειές τους να μην διογκώσουν το μεταναστευτικό κύμα. Επίσης η Τουρκία θα προσπαθήσει να "τα βρεί" με το Ιράν σε αυτό το θέμα προκειμένου να μην φθάσουν στα σύνορα των δύο χωρών καραβιές Αφγανών μεταναστών.<br /><br />Αν τελικά πετύχουν τα παραπάνω η εκτίμησή μας είναι ότι τα σύνορα μας με την Τουρκία δεν θα γνωρίσουν την πίεση που πολλοί φαντάζονται και σε καμία περίπτωση δεν θα έχουμε εφάμιλλα γεγονότα με τα περσινά.<br /><br />Αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά, εκτίμηση μας είναι ότι φραστικά κατά καιρούς θα συντηρούνται οι παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις από Τούρκους αξιωματούχους, αλλά τίποτα περισσότερο από τις συνηθισμένες προκλητικές ενέργειες, εφόσον Γαλλία-ΕΕ αλλά και ΗΠΑ συνεχίζουν να τηρούν τη στάση τους ενάντια στην τουρκική επιθετικότητα.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν καταστήσει την Ελλάδα ένα "δεύτερο Ισραήλ", αναφορικά με στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τα συμφέροντα τους στη ΝΑ Μεσόγειο και την Νότια Ευρώπη γενικότερα, ενώ παράλληλα η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ είναι ουσιώδης και για την Μ.Ανατολή.<br /><br />Η Ελληνική κυριαρχία στον αέρα θα γίνεται ολοένα και περισσότερο εμφανής, γεγονός που καθιστά απαγορευτική την οποιαδήποτε σκέψη για προσπάθεια επιβολής τετελεσμένων από τον Ερντογάν, ο οποίος έχει άλλα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής να επιλύσει κατά προτεραιότητα, με προεξέχον αυτό της Λιβύης όπου ο χρόνος τον πιέζει, μιας και οι εκλογές είναι προγραμματισμένες να γίνουν τον Δεκέμβριο του 2021, οπότε και θα πρέπει η Τουρκία να έχει αποχωρήσει στρατιωτικά.<br /><br />Τέλος, Συρία,Β.Ιράκ και Αφγανιστάν είναι τα θέματα που ακολουθούν στις προτεραιότητες του Τούρκου Προέδρου.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Καταποντισμός'' για τον Ερντογάν- Δημοσκοπική καθίζηση στο 25% - Έρχονται ραγδαίες εξελίξεις στην Τουρκία

Με προεκλογικά τερτίπια ο Ερντογάν προσπαθεί να συμμαζέψει την κατάσταση Παναγιώτης Νάστος Ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτης του ακροδεξιού Κόμματ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης – “Σαλός θεού” ή “ανεμοδούρα”;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/theodorakis_politiki-slpress.jpg" /><br /><br /><div><b>Σαρακινός Βαγγέλης</b><br />Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έφυγε ποτέ από την πολιτική. Η ζωή του άλλωστε ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στη μουσική και την πολιτική δράση, αλλά και στον ακτιβισμό για την υπεράσπιση των ανθρώπινων αξιών. Εξάλλου η παρουσία του και μόνον κάπου έφτανε για να στείλει πολιτικά μηνύματα.<br /><br />Ταυτισμένος με την πολιτική, στρατευμένος στην Αριστερά, έζησε για πολλές δεκαετίες, κυριολεκτικά στο πετσί του, την ελληνική πολιτική ιστορία. Νικητής της Αντίστασης, ηττημένος του Εμφυλίου, πολίτης Β’ κατηγορίας στην μεταπολεμική μετεμφυλιακή Ελλάδα, ο Μίκης ήταν πάντα παρών στους αγώνες για ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Πάντα όμως, μέσα από το πρίσμα ενός αριστερού, διεθνιστικού και αλληλέγγυου πατριωτισμού, όπως ο ίδιος τον αντιλαμβανόταν.<br /><br />Ήδη από την εφηβεία του, η οποία λόγω των συχνών μετακινήσεων του υπαλλήλου πατέρα του τον βρήκε στην Τρίπολη, όπου σε ηλικία 17 ετών έδωσε την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή, παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου του 1943 συλλαμβάνεται, για πρώτη φορά, από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Στη συνέχεια, διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, ενώ σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών.</div><div><br />Πως γεννήθηκε ο πολιτικός Μίκης<br /><br />Ο ΕΠΟΝίτης Μίκης γίνεται μαχητής στα Δεκεμβριανά και καταλήγει Μακρονησιώτης. Πορεία προδιαγεγραμμένη στο πολιτικό κλίμα που επικρατούσε εκείνη την εποχή για χιλιάδες στρατευμένους αγωνιστές της Αριστεράς και ειδικότερα για δυναμικές, πολυσχιδείς και πολλά υποσχόμενες προσωπικότητες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Η ενεργή στράτευσή του στην Αριστερά στιγμάτισε άλλωστε και τον μουσικό προσανατολισμό του. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που η πολιτική του δράση δεν επέτρεψε να φανεί ο, πολλές φορές, άκρατος λυρισμός του.<br /><br />Με αυτόν τον πολιτικό προσανατολισμό και με μια καλλιτεχνική διάθεση που προσομοιάζει με το κίνημα του ρομαντισμού, δεν είναι τυχαίο που η εμφάνισή του στο μουσικό προσκήνιο, στη δεκαετία του 1960 γίνεται με τον “Επιτάφιο” του Γιάννη Ρίτσου. Είναι η στιγμή που ο αξεπέραστος ομοιοκατάληκτος δεκαπεντασύλλαβος του Γιάννη Ρίτσου ντύνεται με μπουζούκια που κλαίνε, για να συνοδεύσουν το μοιρολόι της μάνας που θρηνεί τον νεκρό από τις σφαίρες της δικτατορίας του Μεταξά γιο της, στην ματωμένη διαδήλωση των καπνεργατών, την Πρωτομαγιά του 36, στη Θεσσαλονίκη.<br /><br />Έκτοτε ο Μίκης είχε μια μουσική πορεία που είναι γνωστή σε όλους. Είναι εκείνη η πορεία, στο πλαίσιο της οποίας όλοι οι μεγάλοι Έλληνες ποιητές βγήκαν από τις σκονισμένες βιβλιοθήκες και μια δεκαετία αργότερα, με αποκορύφωμα την Μεταπολίτευση, έφτασαν, χάρη στον Μίκη, στα πέρατα του κόσμου αλλά και στο πιο μικρό γήπεδο του πιο απομακρυσμένου ελληνικού χωριού. Είχε όμως και μια πολιτική πορεία με περιοδείες στην Ελλάδα. Το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ιδρύεται η “Νεολαία Λαμπράκη”, της οποίας ο Μίκης εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται και βουλευτής της ΕΔΑ.<br /><br /></div><div>Χούντα και Μεταπολίτευση<br /><br />Η Χούντα δεν επιφύλαξε κάτι διαφορετικό για τον Μίκη Θεοδωράκη. Μετά την σύλληψή του, τον Αύγουστο του 1967, ακολουθεί η γνωστή διαδρομή: Μπουμπουλίνας, φυλακές Αβέρωφ, μεγάλη απεργία πείνας, νοσοκομείο, αποφυλάκιση και κατ’ οίκον περιορισμός. Και επειδή “δεν συνεμορφώθην”, οικογενειακός εκτοπισμός στη Ζάτουνα Αρκαδίας και στο τέλος στο στρατόπεδο του Ωρωπού.<br /><br />Στη Μεταπολίτευση, με διασπασμένη πλέον την Αριστερά, ο Μίκης Θεοδωράκης υποστηρίζει την «ενότητα», πάντα με μια δική του προσωπική εκδοχή, αλλά θα βρεθεί συνοδοιπόρος με το ΚΚΕ, κατεβαίνοντας ως υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων το 1978 και ως βουλευτής Επικρατείας στις εκλογές του 1985 και του 1989. Οι εκπλήξεις έρχονται αργότερα, στην μετά ΠΑΣΟΚ εποχή, όταν ο Μίκης ξαφνιάζει τους πάντες με την συνεργασία του με τη ΝΔ και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.<br /><br />Είναι η εποχή που πολλοί εκτιμούν ότι ο Θεοδωράκης έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με την Αριστερά. Ωστόσο είναι και η εποχή που πέφτουν διεθνώς τα τείχη, ενώ και στην Ελλάδα, τόσο στον κόσμο της Αριστεράς όσο και σε σημαντικό τμήμα της μετριοπαθούς δεξιάς αρχίζει να εμπεδώνεται η ιδέα ότι δεν χρειάζονται τόσο βαθιές «διαχωριστικές γραμμές». Παραλλήλως προωθείται η γραμμή της «Εθνικής Συμφιλίωσης», υπόστρωμα της οποίας ήταν οι αλλαγές στον δημόσιο βίο που είχαν φέρει νωρίτερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και κυρίως ο Ανδρέας Παπανδρέου.<br /><br />Ο Μίκης πάντως βρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα, αυτή τη φορά με βολές από πρώην συντρόφους, αλλά και γενικώς συνοδοιπόρους του λεγόμενου προοδευτικού χώρου. Οι σχέσεις άλλωστε του Μίκη, με την ηγεσία της Αριστεράς, δεν ήταν πάντα εύκολες. Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του, σε συνδυασμό με την τάση του να κινείται αυτόνομα και πέρα από γραμμές, τον οδηγούσε συχνά σε πολιτικές και στρατηγικές μεταπτώσεις, γεγονός που δημιουργούσε καχυποψία και ενίσχυε τον χαρακτηρισμό του «ανεμοδούρα» που του είχαν προσάψει αρκετοί.</div><div><br />Ο αιρετικός Μίκης<br /><br />Η στάση του Μίκη δεν είχε ωστόσο καμία σχέση με αυτό που αποκαλούμε συνήθως πολιτική συναλλαγή. Επρόκειτο απλώς για μια προσωπική στάση, συχνά αντιφατική ως προς την έκφρασή της, αλλά ποτέ μακριά από την αριστερή προσέγγιση και ιδωμένη πάντα μέσα από ένα πνεύμα πατριωτισμού, που δεν καταργεί τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη. Αυτήν την πατριωτική οπτική, η οποία είναι εκ των πραγμάτων μια απαραίτητη προϋπόθεση για την δημιουργία ενός ευρύτερου κοινού, ο Μίκης την έδειξε και στον καιρό των μνημονίων.<br /><br />Η “Σπίθα” μπορεί να μην έγινε πυρκαγιά κοινωνικής έκρηξης και να μην οδήγησε στη δημιουργία ενός μεγάλου ενωτικού πατριωτικού κινήματος που θα επεδίωκε μια νέα ανεξαρτησία, όπως σίγουρα οραματιζόταν ο Μίκης. Συνέβαλε, ωστόσο, στη δημιουργία εκείνου του αντιμνημονιακού κύματος που έφερε τελικά τον Τσίπρα στην εξουσία, με τον Μίκη να υποστηρίζει αργότερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τήρησε την συμφωνία.<br /><br />Η τελευταία δυναμική πολιτική παρέμβαση του Μίκη, η οποία μάλιστα προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ήταν η συμμετοχή του στο συλλαλητήριο της Αθήνας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τότε, ο Μίκης κατηγορήθηκε ότι υιοθετεί πλήρως την “εθνικιστική” ρητορική για το Μακεδονικό, εξαιτίας της παρουσίας ακροδεξιών, συμπεριλαμβανομένης της Χρυσής Αυγής, στην συγκέντρωση.<br /><br />Κατηγορήθηκε επίσης ότι ερχόταν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία υλοποιούσε την θέση και τις απόψεις της Αριστεράς για το θέμα. Ο Μίκης ήταν ωστόσο εκεί στο πλαίσιο της δικής του πατριωτικής εκδοχής, η οποία τον συνόδευε από τα πρώτα βήματά του και τον ανέδεξε ως “φωνή της Ρωμιοσύνης”. Και ήταν μάλλον εκεί περισσότερο ως «σαλός θεού», όπως πολύ εύστοχα τον περιγράφει ο Μίμης Ανδρουλάκης, παρά ως «ανεμοδούρα».</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης – “Σαλός θεού” ή “ανεμοδούρα”;

Σαρακινός Βαγγέλης Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν έφυγε ποτέ από την πολιτική. Η ζωή του άλλωστε ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στη μουσική και την πολιτικ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κινδυνεύει η προνομιακή σχέση Ελλάδας-Ισραήλ από την τουρκική σφήνα;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/09/israel.png" /><br /><br /><div><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Μήνυμα επιβεβαίωσης της διμερούς πολιτικής και αμυντικής συνεργασίας και διεύρυνσης των τριμερών (μαζί με την Κύπρο) περιφερειακών σχημάτων με περισσότερα κράτη, λαμβάνει η Αθήνα από τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ, υπό τον πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ. Η σημασία του μηνύματος είναι σημαντική, επειδή διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δρούσαν υπό τη λογική ανησυχία μήπως οι στενές επαφές με το Ισραήλ είχαν, κυρίως, προσωποπαγή χαρακτήρα, λόγω της μακράς πρωθυπουργικής θητείας του Μπέντζαμιν Νετανιάχου από τον Μάρτιο του 2009, έως φέτος τον Ιούνιο.<br /><br />Εκφραζόταν δε ο διπλωματικός προβληματισμός μήπως οι σχέσεις με την Αθήνα αποτελούσαν αναγκαστική και προσωρινή επιλογή ως αντιστάθμισμα της ραγδαίας επιδείνωσης των αντίστοιχων σχέσεων με την Τουρκία, εξαιτίας της φιλοϊσλαμικής και φιλοπαλαιστινιακής πολιτικής του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ωστόσο, μια σειρά διακριτικών συνεννοήσεων, η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Ιερουσαλήμ στα τέλη Ιουλίου και η πρόσφατη τριμερής σύνοδος με τον Ισραηλινό και τον Κύπριο ομόλογό του, Γιαΐρ Λαπίντ και Νίκο Χριστοδουλίδη, δείχνουν ότι δεν υφίσταται κίνδυνος μεταβολής των ισορροπιών.<br /><br />Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ακόμα και η τηλεφωνική επικοινωνία του Ισραηλινού προέδρου Ισαάκ Χέρτζοκ με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που δημοσιοποιήθηκε στις 13 Ιουλίου, είχε τυπικό χαρακτήρα, λόγω της ανάληψης των καθηκόντων του πρώτου μία εβδομάδα νωρίτερα. Τυπικό χαρακτήρα, επίσης, φέρεται ότι είχαν τελικά και ορισμένες ήπιες επικρίσεις της ισραηλινής πλευράς προς την ελληνική σχετικά, με ανακοινώσεις που ακολούθησαν την προ μηνός συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με ηγέτη αραβικής χώρας.<br /><br />Ειδικά ως προς την Άγκυρα, το Ισραήλ δεν κρύβει ότι θα επιθυμούσε βελτίωση των σχέσεων και αποκατάσταση των πολιτικών επαφών (πέραν των ουδέποτε διαταραχθέντων οικονομικών και εμπορικών), αλλά ο χρόνος και ο τρόπος εξαρτώνται από τη στάση του προέδρου Ερντογάν. Η κυρίαρχη εκτίμηση Ελλήνων και ξένων διπλωματών στην Αθήνα είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν πρόκειται να μεταβάλει την πολιτική του, προχωρώντας σε “άνοιγμα” προς το Ισραήλ, με δεδομένη και την αγωνία επανεκλογής του το 2023 (ή και νωρίτερα), η οποία εξαρτάται από τους ακραίους ψηφοφόρους της χώρας του.<br /><br />Εκτιμάται, επιπλέον, ότι η εμβάθυνση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων είναι τόση μεγάλη, ώστε δεν πρόκειται να επηρεαστούν από πιθανή αναβίωση του τουρκοϊσραηλινού διαλόγου. Στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο πρεσβευτής στην Αθήνα Γιόσι Αμράνι είχε δηλώσει χαρακτηριστικά πως η όποια βελτίωση «δεν θα έλθει σε βάρος της Ελλάδας, της Κύπρου, ή της πολυμερούς συνεργασίας».<br /><br />Ικανοποίηση Αθήνας και Λευκωσίας<br /><br />Η ελλαδική και η κυπριακή πλευρά είναι εξάλλου ικανοποιημένες με την ταχεία καταδίκη των τουρκικών κινήσεων στα Βαρώσια εκ μέρους του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, σε αντίθεση με άλλες χώρες που είτε καθυστέρησαν, είτε επέλεξαν αμφίσημες διατυπώσεις. Η Αθήνα και η Λευκωσία εκτιμούν, άλλωστε, ότι η ίδρυση τουρκικής βάσης drones στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο αποτελεί σοβαρή απειλή και κατά των επιχειρησιακών σχεδίων των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ. Όσο και αν η τεχνογνωσία και ο βαθμός αξιοποίησης τέτοιων σύγχρονων συστημάτων από το Ισραήλ είναι ασύγκριτα ανώτερος εδώ και πολλά χρόνια, η εμφάνιση ενός αντίπαλου δέους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να αγνοηθεί.<br /><br />Παράλληλα, η Αθήνα και η Λευκωσία συνεχίζουν να ενδιαφέρονται για τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed, παρά τα γνωστά (σχεδόν ανυπέρβλητα) τεχνικά και οικονομικά προβλήματα της κατασκευής του. Και σε αυτό το κεφάλαιο, η νέα κυβέρνηση εμφανίζεται πρόθυμη να συνεχίσει την πολιτική του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ασφαλώς και σε αντίθεση με αυτάρεσκες διαρροές του Μαξίμου μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ τον Ιούνιο του 2020, η προσήλωση του Ισραήλ στο έργο δεν ισοδυναμεί και με στρατιωτική υπεράσπιση ολόκληρου του μήκους του EastMed, αλλά μόνον του τμήματος που του αναλογεί.<br /><br />Στο κεφάλαιο των τριμερών σχημάτων περιφερειακής συνεργασίας, το Ισραήλ συμφωνεί με την Ελλάδα και την Κύπρο για τη διεύρυνσή τους με την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Βέβαια, δεν πρέπει να προδικάζονται οι εξελίξεις ως προς τα Εμιράτα, γιατί παρά τις αδιανόητες (μέχρι πέρυσι) συμφωνίες τους με το Ισραήλ, κάνουν ξαφνικά και βήματα προσέγγισης με την Τουρκία.<br /><br />Πάντως, όσοι παρακολουθούν επί μακρόν τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής του Ισραήλ, σημειώνουν πως πολλά θα κριθούν από τις σχέσεις του με την ΕΕ (Συμβούλιο Σύνδεσης, χρηματοδοτικά προγράμματα, έγκριση εισαγωγών αγροτικών και λοιπών προϊόντων) και από τον βαθμό προώθησης των αιτημάτων του σε άλλα διεθνή φόρα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν συνδράμει στην προβολή των ισραηλινών θέσεων, αλλά δεν θα πρέπει να αναμένονται ταχείες αλλαγές στην πολιτική της ΕΕ, ή των διεθνών οργανισμών.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κινδυνεύει η προνομιακή σχέση Ελλάδας-Ισραήλ από την τουρκική σφήνα;

Τάρκας Αλέξανδρος Μήνυμα επιβεβαίωσης της διμερούς πολιτικής και αμυντικής συνεργασίας και διεύρυνσης των τριμερών (μαζί με την Κύπρο) περιφ...

Διαβάστε την συνέχεια