ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Πώς θα γίνει η Μέση Ανατολή μετά τη συμφωνία Ουάσιγκτον-Τεχεράνη;

Ellada simera 0 κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 12:50

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjij2fOSdKyO0QIgSrldVYX9HpJThCdP4iacs8sdLGBvg4dnPm9wj-kDycEZJIpiBpV3t5Or3LEP2XjaYaj7yWfQOOJXjFCeO5mnZW3Za5DQTOA0fkKed3wXCy_zi-o9J5J-BMz5iRfz7rW/s1600/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD+%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%B9+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BF+Mohammad+Javad+Zarif.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjij2fOSdKyO0QIgSrldVYX9HpJThCdP4iacs8sdLGBvg4dnPm9wj-kDycEZJIpiBpV3t5Or3LEP2XjaYaj7yWfQOOJXjFCeO5mnZW3Za5DQTOA0fkKed3wXCy_zi-o9J5J-BMz5iRfz7rW/s640/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD+%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%B9+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%BF+Mohammad+Javad+Zarif.jpg" width="640" /></a></div>
 Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφρ. Κριστιάν) Όλοι οι πρωταγωνιστές της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» περιμένουν με αγωνία να μάθουν τι έχουν συμφωνήσει η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη για το μέλλον τους. Μη γνωρίζοντας τίποτα, ο καθένας, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, πρέπει να κάνει υποθέσεις και να προετοιμαστεί για ανατροπές καταστάσεων. Ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) μας εξηγεί εδώ τα προγνωστικά του. Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Συνεργασίας των Αραβικών Κρατών του Κόλπου, στις14 Μαΐου στο Καμπ Ντέιβιντ ήταν το τελευταίο βήμα πριν να υπογράφουν η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη τη συμφωνία τους στις 30 Ιουνίου. Τα κράτη του Κόλπου δεν μπορούσαν παρά μόνο να χαίρονται για την επιστροφή της ειρήνης. Ωστόσο, όπως και όλοι οι πρωταγωνιστές της περιοχής, αναρωτιόνταν ποιος θα πληρώσει το τίμημα για τις μυστικές ρήτρες και προσπαθούσαν να προβλέψουν ποια θα είναι η νέα περιφερειακή τάξη. Ο πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να υπογράψει μια συνθήκη που εξασφαλίζει τη διατήρηση των υφιστάμενων καθεστώτων, ενώ οι αντιπροσωπείες του Κόλπου αρνήθηκαν να υπογράψουν ένα κείμενο που δεν εγγυάται τη βιωσιμότητα των κρατών τους. Τελικά, οι ΗΠΑ τους αναγνώρισαν το καθεστώς των «μεγάλων συμμάχων μη μελών του ΝΑΤΟ» και τους πούλησε μια αστρονομική ποσότητα όπλων. Για χρόνια, η Ουάσιγκτον διατήρησε το μύθο ότι η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν επιδίωκε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, ετοιμαζόταν να ανατρέψει όλα τα αραβικά καθεστώτα, και ήθελε να εξοντώσει τον ισραηλινό πληθυσμό. Αλλά το Μάρτιο 2013, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο Οδηγός της Επανάστασης Αλί Χαμενεΐ εξουσιοδότησαν μυστικούς διαπραγματευτές για να συζητήσουν στο Ομάν [ <a href="http://www.voltairenet.org/article187612.html?var_mode=preview#nb1">1</a> ]. Μετά από πάνω από 2 χρόνια διμερών διαπραγματεύσεων, οι Ουάσιγκτον και Τεχεράνη συμφώνησαν να αποδεσμεύσουν τις πολυμερείς συνομιλίες γνωστές ως το «5 + 1». Από τώρα και στο εξής, όλος ο κόσμος παραδέχεται ότι το Ιράν έχει σταματήσει τη πυρηνική φιλοδοξία του από το 1988, παρόλο που συνέχισε την έρευνα σχετικά με τη στρατιωτική χρήση των πολιτικών τεχνολογιών του ατόμου. Στις 30 Ιουνίου, οι πέντε δυνάμεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και η Γερμανία αναμένονται να άρουν οριστικά το εμπάργκο και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να επιστρέψουν αμέσως το ένα τέταρτο της αποκλεισμένης ιρανικής περιουσίας, ήτοι περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Την ίδια ημέρα, η Ουάσινγκτον και η Τεχεράνη θα μοιραστούν την ευρύτερη Μέση Ανατολή, σε ένα είδος νέας συμφωνίας Sykes-Picot ή περιφερειακής Γιάλτας. Ποιοι μπορεί να είναι οι όροι αυτού του μοιράσματος; Ο ρόλος των διανοουμένων είναι να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας. Στη περίπτωση μας, είναι να προβλέψουμε πως θα είναι η περιοχή μετά τη συμφωνία. Ωστόσο, κανείς δεν τολμά να εκφράσει τη γνώμη του. Πρώτον, επειδή είναι πολύ πιθανό να είναι λάθος και, στη συνέχεια, διότι, όποιες να είναι οι παραδοχές, θα προκαλέσουν την οργή των δύο πλευρών ταυτόχρονα. Πράγματι, η λογική αυτού του τύπου συμφωνίας είναι να αλλάξει τη στρατηγική σου, προδίδοντας έτσι μερικούς από τους συμμάχους του, γεγονός που δεν μπορεί να ανακοινωθεί δημόσια. Θεωρώντας ότι είμαι ελεύθερο ον που παλεύει για αρχές και όχι για να αρέσω, θα τολμήσω να κάνω μερικές υποθέσεις. Δεν κατέχω κρυφές πληροφορίες, και γι 'αυτό σας καλώ να λάβετε υπόψη τα εξής: <ul>
<li> Αρχικά η Ουάσιγκτον είχε προγραμματίσει να μοιραστεί την «Ευρύτερη Μέση Ανατολή» με τη Ρωσία. Αυτό ήταν το θέμα της ειρηνευτικής διάσκεψης στη Γενεύη τον Ιούνιο 2012. Ωστόσο, η ανάκαμψη της ρωσικής ισχύος έπεισε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι δεν μπορούσαν να εμπιστεύονται τη περιφερειακή αστυνόμευση σ’ ένα κράτος που δεν είχε τη φιλοδοξία να γίνει μια υπό-Αυτοκρατορία, αλλά να γίνει ένας ανεξάρτητος πόλος. </li>
</ul>
Στράφηκαν τότε προς το Ιράν. Επομένως, ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον με αυτή τη συμφωνία είναι να αποκατασταθεί το Ιράν στο ρόλο που κατείχε κατά την εποχή του Σάχη, αυτό του περιφερειακού χωροφύλακα. Με την αποδοχή της, η Τεχεράνη θα παραιτηθεί από το αντι-ιμπεριαλιστικό ιδεώδες του ιμάμη Χομεϊνί. Ο τελευταίος είχε αφιερώσει όντως τον πρώτο λόγο του, κατά την επιστροφή στην πατρίδα του, ενθαρρύνοντας τον στρατό να μην εξυπηρετήσει πλέον τα συμφέροντα των Αγγλοσαξόνων, αλλά να τεθεί στην υπηρεσία της ελευθερίας των λαών. · Για να είναι αποδεκτή από την κοινή γνώμη, η υπογραφή της συμφωνίας θα πρέπει να μεταφράζεται σε μια ευρύτερα δυνατή κατάπαυση του πυρός, επομένως με τη διαίρεση της περιοχής σε σφαίρες επιρροής . Ταυτόχρονα, η συμφωνία πρέπει να πληροί τους δύο αμερικανικούς στρατηγικούς στόχους στη περιοχή: την ασφάλεια του Ισραήλ και τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων . Το Ιράν θα πρέπει επομένως να δεχθεί ότι οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου συν το Βασιλείο της Ιορδανίας και, ενδεχομένως, το Μαρόκο, θα σχηματίσουν μια «κοινή Αραβική δύναμη» υπό την αιγίδα του Αραβικού Συνδέσμου, αλλά υπό ισραηλινή στρατιωτική διοίκηση. Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι το Ιράκ, η Συρία και ο Λίβανος θα «σταθεροποιηθούν» από το Ιράν . · Όπως κάθε κλασική συμφωνία κατανομής, πρόκειται να δοθεί προτεραιότητα στην σταθερότητα της αλλαγής, επομένως να γίνει δεκτό ότι τα σύνορα δεν μπορούν να «αναδιαμορφωθούν» παρά μόνο μέσω διαπραγματεύσεων και όχι με τη βία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη στρατηγική του χάους που εφαρμόζουν από το 2001. Από την πλευρά του, το Ιράν θα πρέπει να παραιτηθεί από την εξαγωγή της επανάστασής του . Η Ρωσία, η οποία είναι η μόνη δύναμη ικανή να εκτροχιάσει αυτή τη συμφωνία, δεν θα παρέμβει επειδή αναδιπλώθηκε πάνω στο πρώην Σοβιετικό χώρο. Η Κίνα, από την πλευρά της, θα παρατηρήσει με ανησυχία τον Ιρανό σύμμαχο της να ολισθήσει μέσα από τα δάχτυλά της, ενώ οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν τη στρατιωτική ανάπτυξή τους στην Άπω Ανατολή. Οι πιθανές συνέπειες αυτής της συμφωνίας Ήδη μπορούμε να προβλέψουμε τις πιθανές συνέπειες αυτών των παραδοχών: <ul>
<li>Τη πτώση της κυβέρνησης Νετανιάχου και την αντικατάστασή του από έναν συνασπισμό που θα τιμήσει, με 18 χρόνια καθυστέρησης, τις συμφωνίες του Όσλο,</li>
<li>τη παγκόσμια αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και την εγκατάλειψη τόσο από τη Φατάχ όσο και από τη Χαμάς του αναφαίρετου δικαιώματος τους της επιστροφής, με ανταλλαγή μιας διακριτικής χρηματικής αποζημίωσης,</li>
<li>την απομάκρυνση του Χασάν Νασράλα και του Σαάντ Χαρίρι από τη πολιτική ζωή,</li>
<li>την ειρήνη στη Συρία, αλλά η αδυναμία να εκμεταλλευτεί το φυσικό αέριο για τη χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης της, κλπ ... </li>
</ul>
Αυτή η γενική κατάπαυση του πυρός θα αφήσει την Ουάσιγκτον και τη Τεχεράνη ελεύθερες να δράσουν όπως ευχαριστήσουν στις περιοχές επιρροής τους, δεδομένου ότι το Ιράν δεν θα είναι το ίσον, αλλά ο υποτελής των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, το Ιράν θα προσπαθήσει να επιβάλει τους ανθρώπους του στις κυβερνήσεις του Ιράκ, της Συρίας και του Λίβανου. Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να ανατρέψει τη μία μετά την άλλη, κάθε μοναρχία του Κόλπου, με την εξαίρεση του Κατάρ, και να τις αντικαταστήσει με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Τιερί Μεϊσάν<div>
 </div>
<div>
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Πώς θα γίνει η Μέση Ανατολή μετά τη συμφωνία Ουάσιγκτον-Τεχεράνη;

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία) (μτφρ. Κριστιάν) Όλοι οι πρωταγωνιστές της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής» περιμένουν με αγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο νόμος των Εταιρειών πάνω από το νόμο των Κρατών

Ellada simera 0 κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 12:34

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnNqwUOLfL-6w2HmReHzbqp3vEoxepPo_4q4T8VAPFBzUYF4OQz71oRSZNwR8Bi1yz30B6iE14ZLOYz3KNHL-mQBNLppy1BqPhyphenhyphenH1ZouLcU7XoEzyIhCDfQU9I7fK_OhHMLpz9IUOYDoJO/s1600/o+nomos+twn+etaireiwn+panw+apo+ton+nomo+twn+kratwn..jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnNqwUOLfL-6w2HmReHzbqp3vEoxepPo_4q4T8VAPFBzUYF4OQz71oRSZNwR8Bi1yz30B6iE14ZLOYz3KNHL-mQBNLppy1BqPhyphenhyphenH1ZouLcU7XoEzyIhCDfQU9I7fK_OhHMLpz9IUOYDoJO/s640/o+nomos+twn+etaireiwn+panw+apo+ton+nomo+twn+kratwn..jpg" width="640" /></a></div>
 
<a href="http://rt.com/op-edge/transatlantic-trade-agreement-817/" target="_blank">Russian Today</a> 
Της Dr. Roslyn Fuller 
Εν αγνοία του περισσότερου κόσμου δύο πελώριες εμπορικές συμφωνίες βρίσκονται σε διεργασία τα τελευταία αρκετά χρόνια.Καλυμμένες με ένα πέπλο μυστικότητας, οι συζητήσεις για αυτές τις συμφωνίες, που θα καλύψουν πάνω από το μισό παγκόσμιο εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών και που θα περιλαμβάνουν τόσο ευαίσθητα θέματα όπως δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, πέρασαν απαρατήρητες από τον καθένα.Το να διαχωρίσει κανείς αυτές τις δύο συμφωνίες, να μην τις συνδυάσει με το υπόλοιπο καθεστώς εμπορίου στο κόσμο, μάλλον είναι δύσκολο. 
 
Η Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της, και συνήθως γράφεται σύντομα ως ‘TTIP’, αν και μερικές φορές αναφέρεται ως ‘TAFTA’ (Διατλαντική Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου – Transatlantic Free Trade Agreement). Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν το 2013, αν και οι συζητήσεις προ διαπραγματεύσεων θα πρέπει να ήταν εν εξελίξει για πολύ περισσότερο. 
 
Η Δια-Ειρηνική Εμπορική Συμφωνία τίθεται αυτή τη στιγμή σε διαπραγμάτευση ανάμεσα στα έθνη του Ειρηνικού : Καναδάς, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Χιλή, Βιετνάμ, Περού, Μεξικό, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα, Μαλαισία, Ταϊβάν και Μπρουνέι. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2010 και η συμφωνία συνήθως γράφεται ως ‘TTP’. 
 
Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των συμφωνιών ; Να μειωθούν τα εμπόδια στο εμπόριο, μία διαδικασία που συνήθως περιέχει το να ξεφορτωνόμαστε τους δασμούς σε συμφωνία με τα πρότυπα της Βιομηχανίας. Μπορεί να περιλαμβάνει οτιδήποτε, από πρότυπα ασφαλείας για τα αυτοκίνητα, μέχρι τη συμφωνία για το τι μετράει ως σαρδέλα και τη σκλήρυνση των μέτρων προστασίας πατέντας και πνευματικών δικαιωμάτων. 
 
Τώρα, ορισμένοι από σας ίσως θυμούνται ότι ήδη έχουμε μία συμφωνία που υποτίθεται ασχολείται με αυτά τα πράγματα : τη Συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) που εισήλθε σε ισχύ το 1995 Για να το θέσω ήπια, ο ΠΟΕ δεν αποδείχθηκε τρομερά δημοφιλής. Στην πραγματικότητα, ο οργανισμός έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως σαν ένα όχημα που να εξαναγκάζει να «ανοίξουν» ευάλωτες οικονομίες και να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους σε όλον τον κόσμο. Έτσι, καθόλου απροσδόκητα, οι συζητήσεις για περαιτέρω μέτρα απελευθέρωσης μέσα στο παγκόσμιο πλαίσιο του ΠΟΕ έχουν παύσει να λειτουργούν. 
 
Συνεπώς, η συγκεχυμένη συντομογραφία TTIP και TTP, που είναι σήμερα υπό διαπραγμάτευση από πιο συγκεκριμένες ομάδες χωρών, των οποίων οι ηγέτες τυχαίνει να συμφωνούν (κυρίως) ότι θα ήταν καλή ιδέα να προχωρήσει πολύ βαθύτερα η απελευθέρωση του εμπορίου από ότι έχει καταφέρει ο ιδιαίτερα μη δημοφιλής ΠΟΕ. Ένας από τους πιο ανησυχητικούς τρόπους που θέλουν να το κάνουν αυτό είναι επιδιώκοντας να θεσμοποιήσουν αυτό που είναι γνωστό ως «διακανονισμός αντιδικίας επενδυτή-κράτους» (ISDS) μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας. 
 
Κάνοντας μηνύσεις ιδιωτικά 
 
Υπό τους κανόνες του ΠΟΕ, κράτη μηνύουν άλλα κράτη. Αυτό είναι γενικά δεδομένο στο διεθνές δίκαιο, όπου εάν ένας ιδιώτης ή οντότητα δεχτεί πλήγμα από ένα άλλο κράτος, τότε θα πρέπει να πείσει το μητρικό της κράτος να σύρει την υπόθεση στα δικαστήρια, εκ μέρους της οντότητας, μέσω ενός νομικού εθίμου, γνωστού ως «άσκηση διπλωματικής προστασίας». Αυτό σημαίνει ότι σε τελική ανάλυση τα συμφέροντα ενός ιδιώτη στο διεθνές επίπεδο υποτάσσονται στα συλλογικά συμφέροντα του Κράτους στο οποίο ανήκει. 
 
Επομένως, η ενσωμάτωση αυτών των διατάξεων θα σήμαινε ότι αν μια χώρα φτιάξει αργότερα ένα νόμο που αντιβαίνει τους όρους της TTIP ή της TTP, για παράδειγμα, για τα συμφέροντα της προστασίας της δημόσιας υγείας, τότε η εταιρεία που θα υποστεί ζημιές (για παράδειγμα, επειδή φτιάχνει ένα προϊόν που αντιτίθεται με τον νέο κανονισμό) θα μπορεί να μηνύσει το κράτος για συμμόρφωση με τη συνθήκη, παρακάμπτοντας το κανονικό δικαστικό σύστημα. Με άλλα λόγια, οι ξένες επιχειρήσεις τοποθετούνται υπέρ των Νόμων του Κράτους-μέλους όπου γίνεται η επένδυση μέσω αυτών των συμφωνιών. 
 
Αν κάτι τέτοιο ακούγεται ως μία παρατραβηγμένη παράνοια, σκεφτείτε ότι οι πολίτες του Καναδά, των ΗΠΑ και του Μεξικό βρίσκονται ήδη υπό ένα τέτοιο καθεστώς, χάρη στη NAFTA (το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο Ελεύθερου Εμπορίου). 
 
Για να δώσω μόνο ένα παράδειγμα, το 1997, δύο χρόνια μετά τη σύναψη της NAFTA, η καναδική κυβέρνηση απαγόρευσε τη χρήση της ουσίας MMT (Methylcyclopentadienyl manganese tricarbonyl) στην παραγόμενη βενζίνη για αυτοκίνητα και φορτηγά, εξαιτίας αποδείξεων ότι μπορεί να προκαλούσε νευρικές βλάβες όταν εισπνεόταν. Οι αποδείξεις δεν ήταν 100 τοις εκατό ξεκάθαρες, αλλά η κυβέρνηση αισθάνθηκε ότι το ρίσκο άξιζε την απαγόρευση. Η Ethyl Corporation, μία αμερικανική εταιρία και ο μοναδικός παραγωγός του ΜΜΤ που χρησιμοποιείται στην καναδική βενζίνη, έφερε την υπόθεση ενάντια της καναδικής κυβέρνησης κατηγορώντας την ότι η απαγόρευση εμμέσως απαλλοτρίωσε χωρίς αποζημίωση την ουσία, μειώνοντας την αξία της εργοστασιακής παρασκευής της εταιρείας. Ο Καναδάς εξαναγκάστηκε να ανακαλέσει την απαγόρευση, και το ΜΜΤ επέστρεψε στην καναδική βενζίνη για αρκετά χρόνια πριν τελικά καταργηθεί σταδιακά όταν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων διαμαρτυρήθηκαν ότι βλάπτει τις μηχανές. 
 
Οι μεγάλες επιχειρήσεις «πυροβολούν διάνα» 
 
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα κατατοπισμένοι για το πόσο επικερδείς είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις, επειδή τα νούμερα είναι δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους να τα αντιληφθούν. Η Exxon Mobil, η πιο επικερδής εταιρία του 2012, είχε σχεδόν 45 δις κέρδη, ενώ η Royal Dutch Shell έφτασε στα 30 δις., η Apple τα 26 δις. Και η British Petroleum(γνωστή για την πετρελαιοκηλίδα στο κόλπο του Μεξικό) τα 35 δις. Για να δούμε τα παραπάνω στις σωστές του διαστάσεις, η Exxon Mobil έχει περισσότερα κέρδη ετησίως από το εθνικό ΑΕΠ χωρών όπως η Κένυα, η Ισλανδία, η Σερβία, η Εσθονία, η Βολιβία , και το Μπρουνέι, με τις εταιρίες τεχνολογίας να μη βρίσκονται πολύ πίσω. Το παραγόμενο εισόδημα είναι ακόμα υψηλότερο. Η Exxon Mobil δημιούργησε εισόδημα πάνω από 450 δις. για το 2012, περισσότερο από το ΑΕΠ της Αυστρίας, της Νοτίου Αφρικής ή των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων και πάνω από το ΑΕΠ της Σαουδικής Αραβίας. 
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο νόμος των Εταιρειών πάνω από το νόμο των Κρατών

Russian Today Της Dr. Roslyn Fuller Εν αγνοία του περισσότερου κόσμου δύο πελώριες εμπορικές συμφωνίες βρίσκονται σε διεργασία τα τελευ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το στοίχημα της κυβέρνησης στο ενεργειακό παίγνιο της περιοχής

Ellada simera 0 Ενέργεια, Εξωτερική Πολιτική 12:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj153kEgwigNh0Q_MbP6HJ-zJFKBMP4bsBvw4pb3HAP6CN_MTEEVIlGxNjDjs9l8mbMuFnNeEBIoAPrXbQMF4OhHZgYDvJtut2hyphenhyphenui31sIkNaQTzUC1k1iNsGnuSx2FPrZZG-OvD2YKV1JP/s1600/to+stoixima+tis+kybernisis+sto+energeiako+paixnidi+tis+perioxis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj153kEgwigNh0Q_MbP6HJ-zJFKBMP4bsBvw4pb3HAP6CN_MTEEVIlGxNjDjs9l8mbMuFnNeEBIoAPrXbQMF4OhHZgYDvJtut2hyphenhyphenui31sIkNaQTzUC1k1iNsGnuSx2FPrZZG-OvD2YKV1JP/s640/to+stoixima+tis+kybernisis+sto+energeiako+paixnidi+tis+perioxis.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά στην Τουρκία επιβεβαίωσε την ανάληψη νέας πρωτοβουλίας από την ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με στόχο την ένταξη στον ευρύτερο κύκλο ΜΟΕ μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας και του περίπλοκου ζητήματος της διέλευσης αγωγών. 
Ι. Σ. Θεοδωράτος 
Δημοσιογράφος-αμυντικός αναλυτής 
Συγκεκριμένα, ο Κοτζιάς ανέφερε ότι η ελληνική πλευρά ενδιαφέρεται να προωθήσει την επέκταση του αγωγού Turkish Stream (σ.σ. Hellas Stream σύμφωνα με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ) που θα εφοδιαστεί με ρωσικό φυσικό αέριο (φ.α.) μέσα από το ελληνικό έδαφος, παράλληλα με την υλοποίηση κατασκευής της προέκτασης του TANAP (σ.σ. ως TAP) ο οποίος θα μεταφέρει φ.α. από το Αζερμπαϊτζάν. 
Ο Κοτζιάς σε συνεννόηση με τον αρμόδιο υπουργό ΠΑΠΕΝ Π. Λαφαζάνη με την έγκριση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα συζήτησε με τον Τούρκο ομόλογό του, αλλά και με τον πρωθυπουργό Α. Νταβούτογλου, το θέμα του αγωγού Turkish Stream επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην θεμελίωση ενός προγράμματος/σχεδίου που θα διασυνδέσει στενά τις δύο χώρες μέσω της ενέργειας. Μάλιστα πρότεινε την ένταξη και της Ιταλίας στο όλο πλαίσιο. 
 
Η τουρκική πλευρά έδειξε ενδιαφέρον αλλά εξέφρασε συγκρατημένη αισιοδοξία αναφορικά με τις δυσκολίες υλοποίησης του σχετικού προγράμματος. Η στάση της ελληνικής αντιπροσωπείας αποκάλυψε ότι τελούσε υπό καθεστώς πίεσης χρόνου και στόχευε να διασφαλίσει την τουρκική έγκριση προκειμένου στη συνέχεια να ενημερωθεί η Μόσχα για το καλώς έχειν της επίσκεψης και την επίτευξη προκαταρκτικής συμφωνίας. 
Στο ευρύτερο περιβάλλον έγινε γνωστό την περασμένη εβδομάδα ότι η Σερβία δεν θα αποτελέσει – όπως σχεδιαζόταν – μέρος της ομάδας χωρών (Τουρκία, Ελλάδα, FYROM, Σερβία) μέσα από το έδαφος των οποίων θα διερχόταν ο αγωγός διοχέτευσης ρωσικού φ.α. προς την κεντρική Ευρώπη (σ.σ. το συγκεκριμένο τμήμα θα ονομαζόταν TESLA). 
Ρωσικές πηγές απέδωσαν την δυσμενή αυτή εξέλιξη σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πιέσεις, καθώς το Βελιγράδι δεν επιθυμεί να διαρρήξει τις σχέσεις του με την Δύση, μάλιστα επί ενός κομβικού και ιδιαιτέρως σημαντικού γεωπολιτικού ζητήματος. 
Επίσης, οι ίδιες πηγές συνδέουν τις εξελίξεις στα Σκόπια με έξωθεν παρέμβαση. Πληροφορίες αναφέρουν ότι κατά τη σύσκεψη που συγκλήθηκε στο ΥΠΕΘΑ με τη συμμετοχή του διοικητού της ΕΥΠ, συζητήθηκε και η συγκεκριμένη πιθανότητα. 
Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να σχεδιάζει την πολιτική της επί δύο αξόνων: 
α) Την παράλληλη προώθηση δύο ανταγωνιστικών μεταξύ τους αγωγών, οι οποίοι ωστόσο δεν είναι βιώσιμοι –από πλευράς κόστους και ποσότητας μεταφοράς φ.α – εφόσον υλοποιηθούν και οι δύο, με αντικειμενικό σκοπό την προείσπραξη χρημάτων από την Ρωσία, αγνοώντας την όποια αμερικανική αντίδραση και 
β) Τη δημιουργία μιας αφετηρίας στρατηγικού διαλόγου με στόχο την στενότερη σύνδεση Αθήνας-Μόσχας, σε περίπτωση που καταρρεύσουν οι συνομιλίες με τους εταίρους-θεσμούς. 
<div style="text-align: center;">
Προς αυτήν την κατεύθυνση επιδοκιμάζουν: α) Ο πρωθυπουργός, β) ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Καμμένος, γ) ο υπουργός ΠΑΠΕΝ Λαφαζάνης, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. </div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/02/pipelines.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-69669" height="347" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/02/pipelines.jpg" title="pipelines" width="500" /></a></div>
Η κυβέρνηση εκτιμά και προσδοκά ότι η Μόσχα δεν θα αφήσει να χαθεί η ευκαιρία – εάν και εφόσον συμβεί το «ατύχημα» – και θα σπεύσει να στηρίξει την Αθήνα. Προς αυτήν την κατεύθυνση εντάσσουν την πρόταση ένταξης της Ελλάδος στην υπό συγκρότηση τράπεζα των BRICS, παραβλέποντας ωστόσο βασικές δυσκολίες και πολύ σημαντικά εμπόδια, τα οποία απορρέουν από μια τέτοια ενέργεια. 
Ο υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε την Τουρκία σε προεκλογική περίοδο παρέχοντας πολιτική στήριξη στο καθεστώς Ερντογάν και δικαιώνοντας –στο μέτρο που μας αφορά– την αποτυχημένη πολιτική των μηδενικών προβλημάτων. 
Η προώθηση του ρωσικού σχεδίου δημιούργησε αρνητικές εντυπώσεις στην Ουάσιγκτον και ενδεχομένως στο Ισραήλ, καθώς η τουρκική πλευρά επιδιώκει να ενισχύσει την θέση της στο ενεργειακό παίγνιο, προσδοκώντας να λάβει μέρος στον ριζικό ανασχεδιασμό των μελλοντικών αγωγών όχι μόνον εκείνων που θα διέρχονται από την Ανατολία, αλλά να ελέγξει επίσης και τις δράσεις που προετοιμάζονται στον συγκεκριμένο τομέα στην ανατολική Μεσόγειο. 
Η εξελισσόμενη στρατηγική σχέση Ρωσίας-Τουρκίας (παρά τα πολλά και σημαντικά προβλήματα), η οποία εκτείνεται στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας αλλά και στην άμυνα (σ.σ. όπου αναμένονται ενδιαφέρουσες εξελίξεις μετά από την έκθεση IDEF 2015, που διεξήχθη τον παρόντα μήνα), συνιστά αιχμή διάσπασης της γεωγραφικής ενότητας που συνιστά η Rimland, στον ενεργειακό τομέα, δημιουργώντας μη επιθυμητά αποτελέσματα επί του γεωπολιτικού πεδίου για την Δύση. 
Η ελληνική στάση όπως ερμηνεύεται από τις προτάσεις Κοτζιά-Λαφαζάνη, συμβάλλει στη διεύρυνση και μεγέθυνση της γεωγραφικής οπής εντός Rimland, δημιουργώντας νέες ανησυχίες στη Δύση, ενώ θα έπρεπε να λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς τις τουρκικές πρωτοβουλίες, τις οποίες είθισται να είχε εκθέσει και αναδείξει, ως αντίθετες με τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ. 
Συμπερασματικά, η εξωτερική πολιτική επί του ενεργειακού έχει συστρατευθεί στον ατελέσφορο αγώνα της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς-εταίρους και χρησιμοποιείται ως εργαλείο άσκησης «γεωπολιτικής πίεσης» (σ.σ. σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους), στοχεύοντας την ΕΕ και τις ΗΠΑ. 
 
Από τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για κινήσεις εντυπώσεων, οι οποίες ωστόσο δεν λαμβάνουν υπόψη το ιστορικό παρελθόν, τη γεωστρατηγική θέση της χώρας και τις δεσμεύσεις που υπάρχουν με τους πραγματικούς της – στην πράξη – συμμάχους. 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>