«Σταματήστε αυτόν τον πόλεμο». Γιατί ο Trump απέτυχε να λύσει το ουκρανικό σε 24 ώρες. Με απειλές κατά της Ρωσίας προκαλεί οργή.

<img height="391" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/c995875370e9ff98863a55475033efc4_XL.jpg" width="721" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η Μόσχα τηρεί στάση αναμονής, επιδεικνύει ψυχραιμία και περιμένει τον ορισμό της συνομιλίας των προέδρων Putin - Trump.</span></h3>Τέσσερις ημέρες συμπληρώνει στην προεδρία των ΗΠΑ o Donald Trump και τα μηνύματα που εκπέμπει όσον αφορά την επίλυση της ουκρανικής κρίσης κάθε άλλο παρά αισιοδοξία προσφέρουν για άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, όπως είχε ο ίδιος υποσχεθεί προεκλογικά.<br />Ο Trump ακολουθεί μια παράδοξη πολιτική στρατηγική, με πολλά διφορούμενα μηνύματα τόσο προς τη Ρωσία όσο και προς την Ουκρανία.<br />Αν και ο Αμερικανός πρόεδρος εξέφρασε την «αγάπη του για τον ρωσικό λαό» και κάλεσε για τον άμεσο τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία, απείλησε με σκληρές κυρώσεις και δασμούς τη Ρωσία, λέγοντας ότι εάν δεν προσέλθει άμεσα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η κατάσταση της ρωσικής οικονομίας θα επιδεινωθεί δραματικά το επόμενο διάστημα.<br />Απέναντι σε αυτή διφορούμενη στάση η Ρωσία απαντά με ψυχραιμία, επισημαίνει πως παραμένει ανοιχτή στο διάλογο και διαμηνύει πως με την έλευση του Donald Trump στον Λευκό Οίκο, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας για να αποκατασταθούν οι σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας.<br />Την ίδια πάντως στιγμή, πολλοί Ρώσοι αξιωματούχοι σπεύδουν να στείλουν σαφές μήνυμα στην Ουάσινγκτον, τονίζοντας ότι ο Trump δεν αντιλαμβάνεται την φύση των πραγματικών αιτιών που έχουν προκαλέσει την ουκρανική κρίση.<br /><br />Η στρατηγική Trump<br /><br />O Αμερικανός πρόεδρος φέρεται – σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal – να έδωσε εντολή στον ειδικό απεσταλμένο του Keith Kellogg προκειμένου να μπει τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα στις επόμενες 100 ημέρες.<br />Πρόκειται για μια εντολή που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με την μόνιμη, προεκλογική του δέσμευση ότι θα τερμάτιζε τον πόλεμο μέσα σε 24 ώρες, αφότου γινόταν πρόεδρος των ΗΠΑ.<br />Οι πρώτες του κινήσεις εγείρουν μια σειρά από ερωτήματα:<br />Πώς ο Trump άλλαξε τα σχέδιά του για την επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης, γιατί επαινεί τη Ρωσία και ταυτόχρονα την απειλεί και τι μπορεί να προσφέρει στη Μόσχα ως μέρος της συμφωνίας;<br /><br />Γιατί ο Trump επαίνεσε τη Ρωσία και με τι την απείλησε αν αρνηθεί τη συμφωνία;<br /><br />Στις 22 Ιανουαρίου, ο Trump δημοσίευσε μια ανάρτηση στη σελίδα του στο Truth Social που περιέχει αντιφατικές δηλώσεις για τη Ρωσία.<br />Πρώτον, τόνισε ότι «αγαπά τον ρωσικό λαό και ότι είχε πάντα πολύ καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο Putin».<br />Υπενθύμισε επίσης τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, προσθέτοντας ότι οι Ρώσοι φέρεται να «έχασαν 60 εκατομμύρια ανθρώπους» εκείνα τα χρόνια.<br />Ωστόσο, τόνισε ότι παρά τον σεβασμό για τη Ρωσία, είναι έτοιμος να ασκήσει σοβαρή πίεση εάν η Μόσχα αρνηθεί να «συνάψει συμφωνία» για την Ουκρανία.<br />«Με όλα αυτά, σκοπεύω να προσφέρω στη Ρωσία και στον Πρόεδρο Putin μια πολύ μεγάλη υπηρεσία.<br />Τερματίστε αυτόν τον γελοίο πόλεμο!<br />Μόνο χειρότερα μπορεί να γίνει» είπε ο Trump, ο οποίος απείλησε με νέες κυρώσεις τη Ρωσία εάν δεν υπάρξει μια συμφωνία.<br />Όπως είπε, είναι έτοιμος να επιβάλει «υψηλούς φόρους, δασμούς και κυρώσεις» σε οτιδήποτε εμπορεύεται η Μόσχα με τις ΗΠΑ και με τον υπόλοιπο κόσμο.<br />Την ίδια στιγμή, ο Αμερικανός ηγέτης δεν έκανε κάποιο σχόλιο για την προοπτική στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο, αν και στις 21 Ιανουαρίου είπε ότι αυτό το μέτρο… είναι υπό εξέταση.<br />«Ας τελειώσει αυτός ο πόλεμος που δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ αν ήμουν πρόεδρος!<br />Μπορούμε να το κάνουμε με τον εύκολο ή τον δύσκολο τρόπο.<br />Και ο εύκολος τρόπος είναι πάντα καλύτερος» είπε ο Trump.<br /><br />Τι μπορεί να προσφέρει ο Trump στη Ρωσία με αντάλλαγμα την ειρήνη;<br /><br />Δημοσίευμα της Wall Street Journal (WSJ) επισημαίνει ότι ο Trump θα επιβλέπει προσωπικά την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία και σύντομα θα το συζητήσει τηλεφωνικά με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin.<br />Ωστόσο, λίγοι γύρω από τον Αμερικανό πρόεδρο πιστεύουν στην ικανότητα γρήγορης επίλυσης του ζητήματος, αναμένοντας ότι έρχονται δύσκολες διαπραγματεύσεις.<br />Όπως επισημαίνεται, ο Trump δεν έχει ακόμη καταλήξει σε σαφείς προτάσεις για τη Ρωσία με αντάλλαγμα το πάγωμα των εχθροπραξιών.<br />Υποτίθεται ότι μπορεί να βασιστεί στο σχέδιο του ειδικού απεσταλμένου του για την Ουκρανία, Keith Kellogg, μειώνοντας τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο και εγκαταλείποντας τα σχέδια για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.<br />Βάσει του δημοσιεύματος, ο Trump έδωσε εντολή στον Kellogg να επιτύχει εκεχειρία στην Ουκρανία τις επόμενες 100 ημέρες.<br />Ωστόσο, η βασική εκτίμηση όλων των αναλυτών είναι ότι ο Trump δεν θα μπορέσει να επιτύχει μια συμφωνία για το τέλος του πολέμου μέσα σε αυτήν την περίοδο.<br /><br />Γιατί ο Trump εγκατέλειψε την ιδέα να τερματίσει τη σύγκρουση σε 24 ώρες;<br /><br />Στην αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, ο Trump υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα μπορούσαν να καταλήξουν σε έναν συμβιβασμό και ότι η έναρξη μιας ένοπλης σύγκρουσης ήταν μόνο μέρος μιας πιθανής «μεγάλης συμφωνίας» που θα μπορούσαν να συνάψουν η Μόσχα και η Ουάσιγκτον.<br />Την ίδια στιγμή, ο Trump υποστήριζε ότι θα μπορούσε να ολοκληρώσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία σε 24 ώρες.<br />Όπως λέει ο Trump, η έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία είναι μια προσωπική αποτυχία του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden, του οποίου οι προμήθειες στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο και η άρνηση να διαπραγματευτεί με τη Μόσχα απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση.<br />Το σύνθημα του τερματισμού των εχθροπραξιών εντός 24 ωρών έγινε μια από τις κύριες υποσχέσεις του Trump στις περσινές εκλογές, τις οποίες επιβεβαίωσε και μετά τη νίκη του τον Νοέμβριο.<br />Ωστόσο, στις 12 Δεκεμβρίου, ο Trump σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time, για πρώτη φορά αμφισβήτησε την ικανότητα να τερματιστεί γρήγορα η σύγκρουση στην Ουκρανία. Παραδέχτηκε ότι η διαδικασία θα ήταν πιο δύσκολη από όσο περίμενε και θα ήταν δύσκολο να γίνει σε 24 ώρες.<br />«Τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή είναι πολύ πιο εύκολο να λυθούν από αυτό που συμβαίνει μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας (...)<br />Αλλά θέλω να καταλήξουμε σε συμφωνία, και ο μόνος τρόπος για να το κάνω αυτό είναι να μην τα παρατήσουμε» είχε αναφέρει ο Trump.<br /><br />Γιατί ο Trump είναι έτοιμος για μέγιστες παραχωρήσεις στη Ρωσία;<br /><br />Παρά τη σκληρότητά τους, οι νέες δηλώσεις Trump μπορεί να υποδηλώνουν την ετοιμότητά του να κάνει τις μέγιστες παραχωρήσεις στη Ρωσία για να τερματίσει τη σύγκρουση το συντομότερο δυνατό.<br />Ανάλογη άποψη εξέφρασε και ο πολιτικός επιστήμονας και ειδικός του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας (RIAC) Alexey Naumov.<br />Όπως λέει ο Naumov, o Trump δεν ενδιαφέρεται πλέον για την τύχη της Ουκρανίας, καθώς αντιλαμβάνεται τη σύγκρουση ως μια δύσκολη κληρονομιά της απερχόμενης κυβέρνησης Biden, από την οποία θέλει να απαλλαγεί.<br />Επιπλέον, τονίζει ότι ο Trump δεν ενδιαφέρεται ποιες συγκεκριμένες περιοχές ελέγχει το Κίεβο.<br />Πάντως, όπως σημειώνει ο Naumov, o Trump θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά τη θέση του εάν η Ρωσία δεν ανταποκριθεί στο προτεινόμενο σενάριο συμφωνίας, καθώς θα εκλάμβανε αυτή την απάντηση ως «προσωπική προσβολή», μετά την οποία θα αποφάσιζε να ασκήσει οικονομική πίεση στη Ρωσία.<br /><br />Κosachev (Ρωσία): Δεν καταλαβαίνει την ουσία και τις αιτίες της ουκρανικής σύγκρουσης<br /><br />Η έκκληση του Trump προς τη Ρωσία να ολοκληρώσει αμέσως την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση στην Ουκρανία δείχνει την πλήρη παρανόηση της ουσίας και των αιτιών της ουκρανικής σύγκρουσης υποστηρίζει ο Konstantin Kosachev, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας.<br />«Το χθεσινό σχόλιο του Trump που απευθύνεται στη Ρωσία για το ουκρανικό θέμα επιβεβαιώνει ότι το επίπεδο της κατανόησης των αιτιών, της τρέχουσας κατάστασης και των προοπτικών επίλυσης της ουκρανικής κρίσης είναι περίπου στο επίπεδο της κατανόησης του για την πορεία και την έκβαση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.<br />Δηλαδή, πολύ χαμηλότερα του αναμενόμενου.<br />Αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλεί θλίψη και ανησυχία» ανέφερε ο Ρώσος αξιωματούχος.<br />Σημειώνεται ότι σε δηλώσεις του ο Trump υποστήριξε ότι η Ρωσία βοήθησε τις ΗΠΑ να κερδίσουν τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, κάτι που προκάλεσε και επίσημα την αντίδραση της Μόσχας, η οποία επισήμανε ότι «ο πόλεμος, το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων και οι θάνατοι δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων έγιναν σε μια διαφορετική ήπειρο από αυτήν της Αμερικής».<br /><br />Το σχέδιο Trump<br /><br />Από την πλευρά του ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump φέρεται να μελετά το σενάριο δημιουργίας μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στην Ουκρανία, η οποία θα επιτηρείται από ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις στο πλαίσιο μιας συμφωνίας για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης.<br />Οι σύμβουλοι του Trump τάσσονται υπέρ της ιδέας του «παγώματος» της σύγκρουσης και μιας κατάπαυσης του πυρός.<br /><br />Η αντίδραση της Ρωσίας<br /><br />Πρόκειται πάντως για μια προοπτική, στην οποία αντιτίθεται σφόδρα η Μόσχα, η οποία υπογραμμίζει πως κάτι τέτοιο θα ήταν απολύτως απαράδεκτο.<br />Η Ρωσία υποστηρίζει πως κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αυτό που πρέπει να συζητηθεί είναι η εξάλειψη των βαθύτερων αιτιών που οδήγησαν σε αυτήν την κρίση και ότι χρειάζεται μια μόνιμη ειρηνευτική λύση, και όχι μια κατάπαυση πυρός.<br />Επίσης, η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά στην παρουσία ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, ακόμα και στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής δύναμης, καθώς με αυτόν τον τρόπο, επί της ουσίας θα αποδεχόταν την παρουσία του ΝΑΤΟ στα σύνορα της.<br /><br />Τι ζητά η Μόσχα<br /><br />Τον περασμένο Ιούνιο, ο Vladimir Putin ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης.<br />Η Μόσχα θα σταματήσει αμέσως τα πυρά και θα δηλώσει ετοιμότητα για διαπραγματεύσεις εάν:<br />- Οι αρχές του Κιέβου αποκηρύξουν επισήμως τις προθέσεις τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ<br />- Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις αποχωρήσουν από τις νέες ρωσικές περιοχές<br />- Το Κίεβο αποστρατιωτικοποιηθεί και αποναζιστικοποιηθεί,<br />- Η Ουκρανία υιοθετήσει ένα ουδέτερο, αδέσμευτο και χωρίς πυρηνικά καθεστώς.<br />Επιπλέον, ο Ρώσος πρόεδρος ζήτησε την ακύρωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

«Σταματήστε αυτόν τον πόλεμο». Γιατί ο Trump απέτυχε να λύσει το ουκρανικό σε 24 ώρες. Με απειλές κατά της Ρωσίας προκαλεί οργή.

Η Μόσχα τηρεί στάση αναμονής, επιδεικνύει ψυχραιμία και περιμένει τον ορισμό της συνομιλίας των προέδρων Putin - Trump. Τέσσερις ημέρες συμπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξεχάστε Καναδά, Γροιλανδία και Παναμά. Αυτό που πραγματικά καίει τις ΗΠΑ είναι... ο Παγκόσμιος Άξονας της Ανατροπής.

<img height="402" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/287f6b94f72c989270bd5fd9a11921ea_XL.jpg" width="704" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ είναι ευδιάκριτη και σχηματοποιημένη</span></h3>Οι ΗΠΑ ανησυχούν.<br />Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους είναι τόσο ευδιάκριτη και σχηματοποιημένη.<br />Η ανησυχία των αμερικανικών ελίτ διαχέεται στα ΜΜΕ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που επισημαίνουν πόσο κρίσιμη θα είναι η προεδρία του Donald Trump.<br />Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ενώ η εσωτερική ατζέντα του Trump είναι αρκετά σαφής η εξωτερική του πολιτική είναι ομιχλώδης.<br />Κυριαρχεί το ζήτημα της Ουκρανίας και πώς σκοπεύει να το προσεγγίσει ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος επιδιώκει να το λύσει σε 100 μέρες.<br />Ασαφές παραμένει και το σχέδιο του για την Κίνα, την οποία τα γεράκια του Πενταγώνου θεωρούν τον πιο σημαντικό αντίπαλο των ΗΠΑ τις επόμενες δεκαετίες.<br />Και σίγουρα οι δασμοί δεν είναι λύση.<br />Η άνοδος της Κίνας δεν είναι κάτι καινούργιο αλλά υπό τον σημερινό της πρόεδρο, Xi Jinping, ηγείται της προσπάθειας δημιουργίας του πολυπολικού κόσμου που ναρκοθετεί το σχέδιο των Αμερικανών για διαιώνιση της παγκόσμιας ηγεμονίας.<br /><br />Ο Άξονας της Ανατροπής<br /><br />Το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ θεωρεί ότι η Κίνα πως θα κινηθεί εναντίον της Ταϊβάν την επόμενη δεκαετία.<br />Δεν είναι σαφές πώς θα απαντούσε ο Trump δεδομένων των σχολίων του για την Ταϊβάν στο παρελθόν.<br />Και γενικότερα οι Αμερικανοί πιστεύουν πως η Κίνα είναι το ηγετικό μέλος του «Άξονα της Ανατροπής».<br />Τα πιο εξέχοντα μέλη αυτής της συμμαχίας είναι η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα.<br />Στη διευρυμένη αυτή συμμαχία, που έχει αποτύπωμα και στους BRICS, συμμετέχουν χώρες που ασφυκτιούν με την παρούσα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων, βασισμένη σε κανόνες όπως αυτή διατυπώθηκε και οικοδομήθηκε από τις ΗΠΑ.<br />Η περαιτέρω ενίσχυση του Άξονα Ανατροπής είναι ένας πραγματικός εφιάλτης για τις αμερικανικές ελίτ και πλέον δεν το κρύβουν.<br />Και το αμερικανικό κατεστημένο αυτό ακριβώς αναμένει από τον Trump: Έχει σχέδιο για την αντιμετώπιση του Άξονα Ανατροπής;<br />Η μεταψυχροπολεμική φιλελεύθερη διεθνής τάξη περιελάμβανε και στο πρόσφατο παρελθόν χώρες που είχαν αμφισβητήσει την ηγεμονία των ΗΠΑ αλλά ως επί το πλείστον επρόκειτο για μικρά κράτη που δεν συνιστούσαν απειλή, όπως η Βενεζουέλα και η Συρία.<br /><br />Χωρίς όρια η στρατηγική σχέση Κίνας – Ρωσίας<br /><br />Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush είχε χαρακτηρίσει ως «Άξονα του Κακού», τα κράτη εκείνα που αμφισβητούσαν την αμερικανική κυριαρχία.<br />Σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές όπως ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Pusan, Robert Kelly, η ταχεία άνοδος της Κίνας έδωσε νέα πνοή στους αμφισβητίες της ηγεμονίας των ΗΠΑ.<br />Σήμερα το ιστορικό της κινεζικής ανάπτυξης και σταθερότητας είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για τις χώρες που θέλουν να αντισταθούν στην Pax Americana, επισημαίνει ο Kelly.<br />Το Πεκίνο έχει προσελκύσει πολλά δυσαρεστημένα κράτη, προφανέστερα τη Ρωσία το θύμα της ανατολικής επέκτασης του ΝΑΤΟ και απατηλών συμφωνιών, όπως αυτές του Minsk, που η Δύση ποτέ δεν τηρούσε.<br />Η Κίνα γνώριζε αναμφίβολα την πρόθεση του Ρώσου πρόεδρου Vladimir Putin να αρχίσει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία στις 24/2/2022 και η υποστήριξη του Πεκίνου –διπλωματική και οικονομική– ήταν ζωτικής σημασίας για τη Μόσχα.<br />Ο Putin και ο Xi έχουν δηλώσει ότι η στρατηγική τους συνεργασία «δεν έχει όρια».<br />Από τις άλλες δυνάμεις του Άξονα Ανατροπής ξεχωρίζουν Ιράν και Βόρεια Κορέα.<br />Είναι περιφερειακές δυνάμεις, που αποσπούν την προσοχή των ΗΠΑ σε μία ιδιαίτερα στρατηγική περιοχή.<br /><br />Αιχμή του δόρατος η Ρωσία – Οι ελίτ των ΗΠΑ χαρακτηρίζουν λάθος την επιλογή των δασμών στην Κίνα<br /><br />Ο Kelly υποστηρίζει ότι η Κίνα είναι ο «ταμίας» του Άξονα Ανατροπής τον οποίο και χρηματοδοτεί χάρη στην οικονομική ευρωστία του.<br />Το μεγάλο ερώτημα για τους Αμερικανούς είναι εάν τα κράτη που απαρτίζουν τον Άξονα Ανατροπής θα μπορούσαν να θυσιάσουν κάποια εθνικά συμφέροντα στον βωμό ενός ευρύτερου, κοινού προγράμματος.<br />Οι Αμερικανοί πιστεύουν πως αυτό είναι πιθανό να συμβεί το επόμενο διάστημα με αιχμή του δόρατος του εν λόγω Άξονα τη Ρωσία του Putin.<br />Σύμφωνα με τον Kelly, το μόνο που απομένει για να ολοκληρωθεί η σχηματοποίηση του Άξονα Ανατροπής είναι τα μέλη της συμμαχίας να αναγνωρίσουν τον ηγετικό ρόλο της Κίνας.<br />Όπως επισημαίνει, η Κίνα είναι η μόνη αρκετά ισχυρή οικονομικά που μπορεί να χρηματοδοτήσει την ευρεία πρόκληση για τις ΗΠΑ και τη φιλελεύθερη τάξη.<br />Θα μπορούσε σε χώρες με υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και ριζοσπαστική ιδεολογία, όπως Ιράν και Βόρεια Κορέα, να ενισχύσει οικονομικά υψηλού ρυθμού στρατιωτικές αναπτύξεις.<br />Βέβαια η Κίνα με το δεύτερο μεγαλύτερο ΑΕΠ στον κόσμο θα πρέπει να έχει μία συνετή και διακριτική ηγεσία στον Άξονα Ανατροπής για να μην προκαλέσει τριβές στη συμμαχία.<br />Ο Kelly εκτιμά ωστόσο ότι μια πλήρης κινεζική στροφή ενάντια στη φιλελεύθερη διεθνή τάξη θα τερμάτιζε τις εμπορικές σχέσεις που τροφοδότησαν την ανάπτυξή της εδώ και δεκαετίες.<br />«Αυτός είναι ο μοχλός που πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Trump για να εμποδίσει την Κίνα να συμβιβαστεί πλήρως με το σχέδιο ανατροπής του Putin.<br />Σε αυτό το πλαίσιο, η τάση του Trump για την επιβολή δασμών είναι προβληματική.<br />Η διακοπή της εμπορικής σχέσης Κίνας-ΗΠΑ θα διευκολύνει την Κίνα να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τον Άξονα Ανατροπής», υποστηρίζει ο Kelly.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Ξεχάστε Καναδά, Γροιλανδία και Παναμά. Αυτό που πραγματικά καίει τις ΗΠΑ είναι... ο Παγκόσμιος Άξονας της Ανατροπής.

Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η αμφισβήτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ είναι ευδιάκριτη και σχηματοποιημένη Οι ΗΠΑ α...

Διαβάστε την συνέχεια

O Trump αναγκάζει Μητσοτάκη σε «δεξιά στροφή» με νέο σχήμα το Πάσχα – Μετακινήσεις Γεραπετρίτη, Χατζηδάκη, εκτός ο Κικίλιας.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/3767640ab273fb1e6c08f4950541361b_XL.jpg" width="734" /><br /><br /><div>O Kυριάκος Μητσοτάκης ξαφνικά πάει να πείσει ότι δεν υπηρέτησε την woke ατζέντα, δεν εφάρμοσε προοδευτικές πολιτικές και το καινούριο είναι ότι συμφωνεί με τον Τrump για τα δύο φύλα αλλά και για την αύξηση των προϋπολογισμών των κρατών – μελών της Ε.Ε για την άμυνά τους.<br />Ουσιαστικά, έχει στρίψει προς τα δεξιά προσπαθώντας να γλιτώσει την μεγάλη απομόνωση από τα δεξιά κοινά τα οποία ήδη έχουν επιλέξει να στηρίξουν άλλο κόμμα.<br />Επίσης, θεωρεί ότι τα κόμματα της Δεξιάς είναι ανίσχυρα ακόμα, όμως, αν προσθέσει κάποιος τα ποσοστά τους μπορεί να δει ότι αποτελούν την πραγματική αντιπολίτευση.<br /><br />Δεξιά στροφή και στο κυβερνητικό επιτελείο<br /><br />Μάλιστα, όπως λέει το ρεπορτάζ, θα θελήσει προϊόντος του χρόνου να κάνει μία δεξιά στροφή και στην κυβέρνησή του. Συγκεκριμένες πληροφορίες θέλουν τον ανασχηματισμό να πραγματοποιείται την περίοδο του Πάσχα και το πρώτο μέλημα είναι να τοποθετήσει σε συγκεκριμένα υπουργεία πρόσωπα με σαφή δεξιό προσανατολισμό. Αυτός ο ανασχηματισμός, όπως λένε στελέχη της ΝΔ, θα δημιουργήσει το τελικό σχήμα με το οποίο ο Μητσοτάκης θα πάει στις εθνικές εκλογές. Θα είναι ένα κομματικό σχήμα κυρίως με πρόσωπα από συγκεκριμένες πτέρυγες και περιφέρειες.<br /><br />Επαναφορά Γεραπετρίτη, μετακίνηση Βορίδη εκτός Μαξίμου, γρίφος ο υπ. Οικονομικών<br /><br />Στο σχεδιασμό του για τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφασίσει:<br />Πρώτον: Να επαναφέρει στο Μέγαρο Μαξίμου τον Γιώργο Γεραπετρίτη για να χειριστεί τα της Συνταγματικής Αναθεώρησης. Άλλωστε, ο Γεραπετρίτης είναι από τους πιο στενούς του συνεργάτες πολύ πριν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας και η αλήθεια είναι ότι με τις νέες συνθήκες που έρχονται στο διεθνές περιβάλλον δεν θέλει να κρατήσει αυτή τη θέση.<br />Δεύτερον: Ο ερχομός Γεραπετρίτη θα διώξει από το Μέγαρο Μαξίμου τον Μάκη Βορίδη, ο οποίος θα μεταφερθεί σε κάποιο άλλο κυβερνητικό πόστο, ίσως ένα παραγωγικό υπουργείο. Ο Μητσοτάκης θέλει να μεταφέρει τον Βορίδη για δύο λόγους. Έχει δυναμώσει πολύ το μέτωπο Βορίδη-Μυλωνάκη και ο Μητσοτάκης δεν θέλει εξαρτήσεις και δεύτερον γιατί θέλει να υπάρχει σε παραγωγικό υπουργείο ένας δεξιός πολιτικός που έχει πολλούς σταυρούς σε δύσκολη περιφέρεια.<br />Τρίτον, στο υπουργείο Οικονομικών θα αποχωρήσει ο Κ. Χατζηδάκης για να αναλάβει το δύσκολο έργο της εξωτερικής πολιτικής. Το θέμα είναι ποιος θα αναλάβει μέχρι τις εκλογές το υπ. Οικονομικών…<br /><br />Εκτός από το Πολιτικής Προστασίας ο Κικίλιας<br /><br />Τέταρτον, ο Μητσοτάκης έχει δεχτεί πολλές εισηγήσεις για να αλλάξει τον Βασίλη Κικίλια από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και ίσως το κάνει ώστε να προλάβει μία καλύτερη διαχείριση για την δύσκολη περίοδο του καλοκαιριού όπου συμβαίνουν μεγάλες φωτιές. Δεν γνωρίζουμε το κυβερνητικό μέλλον του κ. Κικίλια, όμως, είναι αλήθεια ότι τού έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες στο υπ. Υγείας, στο υπ. Τουρισμού και τώρα στο υπ. Πολιτικής Προστασίας και σε όλες δεν τα πήγε καλά.<br /><br />Αποχωρήσεις υπουργών<br /><br />Πέμπτον, παρά τα όσα ακούγονται, ο Θ. Σκυλακάκης ίσως μετακομίσει σε κάποιο άλλο πόστο ενώ αναμένονται οι εξής αποχωρήσεις: Μετά τον Κ. Φραγκογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών του οποίου την θέση πήρε ο Τάσος Χατζηβασιλείου, θα έχουμε και άλλες αποχωρήσεις. Ο ένας είναι ο Χρήστος Στυλιανίδης από το υπουργείο Ναυτιλίας.<br />Επίσης, το λογικό είναι να έχουμε κάποιες αποχωρήσεις κυβερνητικών στελέχων που είναι εξωκοινοβουλευτικοί.<br />Μάλιστα, ακούστηκε και μία άποψη από κορυφαίο υπουργό που λέει ότι όσοι θέλουν να γίνουν βουλευτές και είναι τώρα υπουργοί, θα πρέπει να αποχωρήσουν από το σχήμα (όπως και οι γενικοί γραμματείς) για να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός. Φυσικά το καρφάκι πήγαινε στην Ειρήνη Αγαπηδάκη. Όμως μπορεί να πιάσει και άλλους, όπως π.χ τον Ν.Ταχιάο. Η αντικατάστασή τους θα γίνει από πρόσωπα μέσα από την Κ.Ο και εκεί η λίστα είναι μεγάλη. Όπως αποκατέστησε τον Νικήτα Κακλαμάνη, θα αποκαταστήσει και άλλους «φασαριόζους» λένε στο Μαξίμου.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

O Trump αναγκάζει Μητσοτάκη σε «δεξιά στροφή» με νέο σχήμα το Πάσχα – Μετακινήσεις Γεραπετρίτη, Χατζηδάκη, εκτός ο Κικίλιας.

O Kυριάκος Μητσοτάκης ξαφνικά πάει να πείσει ότι δεν υπηρέτησε την woke ατζέντα, δεν εφάρμοσε προοδευτικές πολιτικές και το καινούριο είναι ...

Διαβάστε την συνέχεια

taz: Σε ποιον ανήκουν τα νησάκια στον Έβρο;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://static.dw.com/image/63478359_1004.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="525" data-original-width="1200" height="320" src="https://static.dw.com/image/63478359_1004.webp" width="722" /></a></div><div><br /></div><b>Στέφανος Γεωργακόπουλος</b><br />Ο γερμανικός Τύπος για την αμφισβητούμενη ελληνική κυριαρχία στα νησάκια του Έβρου και τα σχέδια της ελληνικής Metlen να καλύψει την πανευρωπαϊκή ζήτηση σε γάλλιο.<br /><br />Με τίτλο «Σε ποιον ανήκει το νησάκι;» άρθρo της taz αναφέρεται σε έρευνα της ΜΚΟ Forensis που δείχνει «πως πρόσφυγες γίνονται θύματα των ανεπίλυτων συνοριακών διενέξεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας». H γερμανική εφημερίδα παρατηρεί: «Στις 16 Μαρτίου του 2022 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στο Στρασβούργο εξέδωσε προσωρινά μέτρα κατά της Ελλάδας. Σε μια ομάδα 30 αιτούντων άσυλο που είχαν εγκλωβιστεί σε νησάκι στον συνοριακό ποταμό Έβρο για έξι ημέρες έπρεπε να δοθεί πρόσβαση σε “τροφή, νερό, ρουχισμό και κατάλληλη ιατρική περίθαλψη, εάν το νησάκι είναι ελληνικό έδαφος», αναφέρονταν στην απόφαση.<br /><br />Ο ομολογουμένως κάπως περίεργος περιορισμός “εάν“ που θέτει το δικαστήριο αποκαλύπτει μια ιδιαίτερη κατάσταση. Τα σύνορα Τουρκίας - Ελλάδας στον Έβρο, που καθορίστηκαν το 1923 μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί επίσημα. Στους χάρτες του Google Maps υπάρχει μία συνοριακή γραμμή, ενώ στην ιστοσελίδα του ελληνικού κτηματολογίου τρεις παράλληλες. Στην πραγματικότητα τα σύνορα δεν έχουν οριοθετηθεί επίσημα, δηλώνει ο Στέφανος Λεβίδης και προσθέτει ότι “η εδαφική σύγχυση χρησιμοποιείται καταχρηστικά για την αφαίρεση δικαιωμάτων προσφύγων“.<div><br />Η γραμμή συνόρων δεν έχει αποσαφηνισθεί επίσημα<br /><br />Ο οπτικός και χωρικός ερευνητής Στέφανος Λεβίδης εργάζεται για τη ΜΚΟ Forensis, ένα γερμανοελληνικό παράρτημα της ομάδας Forensic Architecture με έδρα στο Goldsmith College του Λονδίνου. Από το 2021 δραστηριοποιείται με δική του πρωτοβουλία, όπως δηλώνει, στον προσδιορισμό της ακριβούς γραμμής των συνόρων. Την περασμένη Τετάρτη, η Forensis δημοσιοποίησε τον διαδικτυακό χάρτη για τα χερσαία ελληνοτουρκικά σύνορα μήκους 159 χιλιομέτρων, που χρηματοδοτείται από το Open Society Foundation και το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ.<br /><br />Η ομάδα με επικεφαλής τον Στέφανο Λεβίδη ψηφιοποίησε τους ιστορικούς χάρτες του 1926 από την British Library και τους συνέκρινε με τα σημεία αναφοράς που υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Με αυτόν τον τρόπο προσδιόρισε μια συνοριακή γραμμή που ανταποκρίνεται στους κανονισμούς της εποχής, αλλά και στις σημερινές γεωγραφικές συνθήκες. Ο Στέφανος Λεβίδης πιστεύει ότι η Ελλάδα “δεν θα αμφισβητήσει“ σε νομικές διενέξεις τη νέα συνοριακή γραμμή που καθόρισε η Forensis. Ελλάδα και Τουρκία όμως δεν την έχουν αναγνωρίσει».</div><div><br />Η Ελλάδα αποκλειστικός ευρωπαϊκός προμηθευτής γαλλίου</div><div><br /><img height="360" src="https://static.dw.com/image/71366774_906.jpg" width="640" /><br /><br />«Η ελληνική εταιρεία Metlen, πρώην Mytilineos Holdings, επενδύει σημαντικά στην παραγωγή γαλλίου, ενός μετάλλου στρατηγικής σημασίας. Στόχος είναι να καταστήσει την Ευρώπη ανεξάρτητη από την Κίνα», γράφει η Handelsblatt με τίτλο «Η Ελλάδα φιλοδοξεί να καλύψει πλήρως την ευρωπαϊκή ζήτηση για γάλλιο από το 2028».<br /><br />Η οικονομική εφημερίδα σημειώνει: «Η Metlen Energy & Metals SA επενδύει 295,5 εκατ. ευρώ στην πρώτη γραμμή παραγωγής γαλλίου στην ΕΕ. Σύμφωνα με την εταιρεία, η παραγωγή θα ξεκινήσει το 2027 και θα αντικαταστήσει πλήρως τις ευρωπαϊκές εισαγωγές γαλλίου από το 2028.<br /><br />Το πολύτιμο μέταλλο χρησιμοποιείται σε smartphones, φωτοβολταϊκά, LED και μικροτσίπ υπολογιστών. Το γάλλιο κρίνεται απαραίτητο στην τεχνολογία 5G λόγω των ιδιοτήτων του στις υψηλές συχνότητες. Μέχρι σήμερα, οι χώρες της ΕΕ καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών τους με εισαγωγές από την Κίνα. Σύμφωνα με τη ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat, το 2023 οι Ευρωπαίοι κάλυπταν το 79% των αναγκών τους σε γάλλιο με κινεζικές εισαγωγές, με το 13% να προέρχεται από τη Ρωσία και το 5% από τον Καναδά.<br /><br />Ανησυχητική η πιθανότητα νέου κινεζικού ντάμπινγκ τιμών<br /><br />Με την επένδυση που αποφασίστηκε η ελληνική εταιρεία σκοπεύει να αυξήσει την παραγωγή βωξίτη σε 2 εκατομμύρια τόνους ετησίως και την παραγωγή αλουμίνας σε 1,26 εκατομμύρια τόνους. Η Metlen εκτιμά ότι αυτό θα της επιτρέψει να εξάγει κάθε χρόνο 50 μετρικούς τόνους γαλλίου. Αυτό θα αντιστοιχούσε στο σύνολο των εισαγωγών γαλλίου της ΕΕ το 2022.<br /><br />Παραμένει ωστόσο ένα κλίμα αβεβαιότητας. Ο κλάδος δεν έχει ξεχάσει ότι η Κίνα πλημμύρισε την υφήλιο με φθηνό γάλλιο στα τέλη της δεκαετίας του 2010, προκειμένου να παραγκωνίσει ανταγωνιστές της. Εάν οι Κινέζοι αντιδράσουν στην είσοδο των Ελλήνων στην αγορά, για ακόμα φορά, με τιμές ντάμπινγκ, τότε η Metlen θα πρέπει να επιδείξει μεγάλες αντοχές.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.dw.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

taz: Σε ποιον ανήκουν τα νησάκια στον Έβρο;

Στέφανος Γεωργακόπουλος Ο γερμανικός Τύπος για την αμφισβητούμενη ελληνική κυριαρχία στα νησάκια του Έβρου και τα σχέδια της ελληνικής Metle...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Τούρκοι ετοιμάζουν μίνι στρατιωτική κρίση στο Αιγαίο για να δουν τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης Τραμπ;

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2025-01/%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1%20.jpg?itok=eOwQ_G7k" width="710" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Γιατί οι Τούρκοι “φωτογραφίζουν” τα Δωδεκάνησα εδώ και δύο εβδομάδες στέλνοντας κατασκοπευτικά αεροσκάφη μετά από μεγάλο διάστημα;</span></h3>Στο μικροσκόπιο των Ελλήνων Αξιωματικών του ΓΕΕΘΑ, έχουν μπει σαφώς οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, από τουρκικά κατασκοπευτικά αεροσκάφη, αφού τα ερωτήματα είναι πολλά.<br /><br />Σε δύο νέες παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου προχώρησε τουρκικό αεροσκάφος τύπου ATR-72, χθες Τρίτη, στο Νοτιανατολικό Αιγαίο, ενώ καταγράφηκαν και τρεις παραβάσεις. Το αεροσκάφος σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας αναγνωρίστηκε και αναχαιτίστηκε «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες κατά πάγια πρακτική».<br /><br />Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες που τουρκικό κατασκοπευτικό-μεταγωγικό αεροσκάφος, ATR-72, πραγματοποίησε τρεις παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, αλλά και δύο παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου.<br /><br />Αυτό που προκαλεί πολλές απορίες είναι ότι και την περασμένη εβδομάδα, δύο τουρκικά παρόμοια αεροσκάφη έπραξαν το ίδιο στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο, και τα αναχαίτισαν ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη, με τους Τούρκους να επανέρχονται.<br /><br />Προκλήσεις Μπαχτσελί: Τα Δωδεκάνησα δεν νοούνται χωρίς την Τουρκία<br /><br />Πριν μερικές ημέρες, βάζοντας ευθέως στο στόχαστρο τα Δωδεκάνησα, εμφανίστηκε ο εθνικιστής ακροδεξιός ηγέτης του ΜΗΡ και κυβερνητικός εταίρος του Τούρκου προέδρου, Ντεβλέτ Μπαχτσελί.<br /><br />Σε δηλώσεις του μετά τη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματός του, ο κ. Μπαχτσελί είχε δηλώσει ότι «υπήρξε σφετερισμός των Δωδεκανήσων, τα οποία πάρθηκαν (σ.σ. από την Τουρκία) με παιχνίδια του ποδαριού», προσθέτοντας ότι δεν νοείται «να ζήσει η Τουρκία δίχως τα Δωδεκάνησα».<br /><br />Οι δηλώσεις του Μπαχτσελί θεωρούνται ως έμμεσες δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ερντογάν, που θέλει να προκαλέσει αναταραχή και στο Αιγαίο, μετά την επικράτηση της πολιτικής του στην Συρία.<br /><br />Ο λόγος είναι ότι η τουρκική πολιτική ηγεσία, με αφορμή δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου που, αναπαράγοντας ελληνικά δημοσιεύματα, έχει εξοργιστεί σχετικά με την κυοφορούμενη μεταφορά και εγκατάσταση πυραυλικών συστημάτων για την άμυνα των ελληνικών νησιών.<br /><br />«Η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει ποτέ τη Γαλάζια Πατρίδα. Η Αθήνα να προσέχει τα βήματά της. Τα αποτελέσματα των ενεργειών της Ελλάδας θα είναι βαριά. Δεν υπάρχουν μόνιμες φιλίες ή εχθρότητες μεταξύ κρατών. Ούτε και υπήρξαν μέχρι σήμερα. Μπαίνουμε σε μια περίοδο στον κόσμο όπου τελειώνει η μια κρίση και αρχίζει η άλλη. Το εσωτερικό μας μέτωπο πρέπει να είναι ισορροπημένο…» πρόσθεσε ο εταίρος του Ερντογάν.<br /><br />Εδώ ακριβώς θα σταθούμε, λέγοντας ότι οι Τούρκοι πιθανόν να ετοιμάζουν σενάριο κρίσης στο Αιγαίο, σε κάθε προσπάθεια της Ελλάδος, να εξοπλίσει τα νησιά με στρατηγικά όπλα, επιχειρώντας να μπλοκάρει κάθε εξοπλιστική κίνηση.<br /><br />Στο γνωστό τους μοτίβο, οι Τούρκοι προσπαθούν να μας εκβιάσουν, καταγράφοντας με κατασκοπευτικές πτήσεις πιθανότατα, το ελληνικό στρατιωτικό υλικό, για να κάνουν θέμα για τον εξοπλισμό των νησιών μας στο Αιγαίο, επικαλούμενη την συνθήκη της Λωζάννης, αγνοώντας ότι οι ίδιοι ιδρύουν για παράδειγμα, Τρεις Ταξιαρχίες Πεζοναυτών με θέα το Αιγαίο στα παράλια της Μικράς Ασίας. <div><br /></div><div> πηγή <br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Οι Τούρκοι ετοιμάζουν μίνι στρατιωτική κρίση στο Αιγαίο για να δουν τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης Τραμπ;

Γιατί οι Τούρκοι “φωτογραφίζουν” τα Δωδεκάνησα εδώ και δύο εβδομάδες στέλνοντας κατασκοπευτικά αεροσκάφη μετά από μεγάλο διάστημα; Στο μικρο...

Διαβάστε την συνέχεια

Η απάντηση της Ρωσίας στην πρόταση Τραμπ για το Ουκρανικό.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/05/%CE%9D%CF%84%CE%BC%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B9-%CE%A0%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%86-1.jpg" /><br /><br /><div>Το Κρεμλίνο δήλωσε σήμερα ότι δεν βρίσκει καμία πρωτοτυπία στις πρόσφατες απειλές του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εάν δεν επιτευχθεί σύντομα συμφωνία με την Ουκρανία για τον τερματισμό του πολέμου. Η ρωσική προεδρία υπογράμμισε επίσης πως είναι ανοιχτή σε διάλογο, φτάνει να βασίζεται στον «αμοιβαίο σεβασμό».<br /><br />Ο εκπρόσωπος της ρωσικής προεδρίας, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε ότι δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα νέο στις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων.<br /><br />Ο Τραμπ «είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ που κατέφυγε τις περισσότερες φορές στις μεθόδους αυτές των κυρώσεων» στη διάρκεια της πρώτης του θητείας, επισήμανε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου.<br /><br />«Του αρέσουν αυτές οι μέθοδοι, τουλάχιστον του άρεσαν κατά τη διάρκεια της πρώτης του προεδρίας», σημείωσε, προσθέτοντας ότι η Μόσχα παρακολουθεί προσεκτικά όλες τις δηλώσεις Τραμπ.<br /><br />«Καταγράφουμε προσεκτικά όλες τις λεπτές διαφορές. Εξακολουθούμε να είμαστε έτοιμοι για διάλογο, ο πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένως αναφερθεί σε αυτό — για διάλογο σε ισότιμη βάση και με αμοιβαίο σεβασμό», συνέχισε.<br /><br />«Κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του, υπήρξε ένας τέτοιος διάλογος ανάμεσα στον Πούτιν και αυτόν», σημείωσε.<br /><br />Αναφερόμενος χθες στη Ρωσία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Τραμπ δήλωσε ότι «αν δεν κάνουμε ‘συμφωνία’, και σύντομα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να βάλω υψηλά επίπεδα Φόρων, Δασμών και Κυρώσεις σε ό,τι πωλείται από τη Ρωσία στις ΗΠΑ και σε διάφορες άλλες χώρες που συμμετέχουν».<br /><br />Ο πρόεδρος των ΗΠΑ σημείωσε επίσης ότι θα κάνει πολύ μεγάλη χάρη στη Ρωσία και στον Πούτιν καταφέρνοντας να φέρει ένα τέλος «σε αυτόν τον γελοίο πόλεμο», όπως τον χαρακτήρισε.<br /><br />Ο Τραμπ, ο οποίος δήλωσε εξάλλου νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία “καταστρέφει” τη Ρωσία, έχει πει ότι σχεδιάζει να μιλήσει με τον Πούτιν σύντομα. Ο Πεσκόφ σχολίασε σήμερα σχετικά με αυτό ότι η Μόσχα εξακολουθεί να περιμένει “σήματα” προς αυτήν την κατεύθυνση από την αμερικανική πλευρά.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η απάντηση της Ρωσίας στην πρόταση Τραμπ για το Ουκρανικό.

Το Κρεμλίνο δήλωσε σήμερα ότι δεν βρίσκει καμία πρωτοτυπία στις πρόσφατες απειλές του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για νέες κυρώσεις κατά...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα προβλήματα της Τουρκίας δεν την εμποδίζουν να δείχνει τα δόντια της στον Ελληνισμό.

<img height="409" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/01/erdogan-fidan-syria-kourdoi-SLpress--825x577.jpg" width="717" /><br /><br /><div><b>ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ</b></div><div>Η Τουρκία μπορεί να προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει τα όσα κέρδισε στην Συρία, αλλά ο δρόμος της είναι σπαρμένος με νάρκες. Κάποιες τις “φύτεψε” το καθεστώς Ερντογάν και άλλες τις κληρονόμησε από το κακοφορμισμένο κλίμα που καλλιεργήθηκε στα χρόνια της “παραπληγικής” Τουρκικής Δημοκρατίας. Αν και της ανοίγονται προοπτικές για ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο στην Μέση Ανατολή, ο Ερντογάν ξεδιπλώνει μία πολυπλόκαμη και συγκρουσιακή εξωτερική πολιτική, σαν άλλος Μουσολίνι, την στιγμή που αντιμετωπίζει σοβαρότατες “πληγές” στο εσωτερικό.<br /><br />Για τον λόγο αυτό, δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε με τις δηλώσεις Μπαχτσελί, αξιωματούχων και βουλευτών του κόμματος του Ερντογάν. Να υπενθυμίσουμε ότι η κατάληψη της Αλβανίας προηγήθηκε της εισβολής των Ιταλών στην Ήπειρο, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η φασιστική Ιταλία.<br /><br />Ο Ερντογάν γίνεται 71 ετών τον επόμενο μήνα, διανύει την τρίτη του δεκαετία ως ηγέτης της Τουρκίας και η όρεξή του για εξουσία είναι πλέον αχαλίνωτη. Πρόσφατα εξέφρασε την πρόθεσή του να ξαναβάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος, παρακάμπτοντας το Σύνταγμα, το οποίο ο ίδιος έχει κόψει και ράψει στα μέτρα του. Στις 20/01 δε κήρυξε το 2025 ως “Έτος της οικογένειας”, ανακοινώνοντας μέτρα για το δημογραφικό.<br /><br />Για να κατανοήσουμε τη σημασία της ομιλίας Ερντογάν, πρέπει να διερευνήσουμε τον τρόπο που η οικονομική και κοινωνική του πολιτική επικαλύπτεται με τις φιλοδοξίες του στην εξωτερική πολιτική. Για παράδειγμα, η ρητορική Ερντογάν σχετικά με την πρωτοβουλία του για το “Έτος της οικογένειας” θύμιζε πολύ αυτήν του Πούτιν, όταν είχε ανακοινώσει ότι το 2024 θα ήταν η “Χρονιά της οικογένειας” στημ Ρωσία.<br /><br />Πούτιν και Ερντογάν συμμερίζονται την άποψη ότι η διεθνής δύναμη μιας χώρας συνδέεται εγγενώς με το μέγεθος του πληθυσμού της. Όπως αναφέρει η Daily Sabah: «Ο Ερντογάν… αντιμετώπισε τις δημογραφικές προκλήσεις της Τουρκίας, ιδιαίτερα το μειωμένο δείκτη γεννητικότητάς της, το οποίο έχει πέσει στο 1,51, πολύ κάτω από το ποσοστό αναπλήρωσης του 2,1. Προειδοποίησε ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μειωμένη παγκόσμια επιρροή».</div><div><br />Ο πληθωρισμός<br /><br />Η Ζουζάνα Κρζιζανόφσκα του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών που εδρεύει στη Βαρσοβία, επεσήμανε σε μελέτη ότι η μείωση του δείκτη γεννητικότητας της Τουρκίας οφείλεται στην αστικοποίηση, τα ανώτερα επίπεδα εκπαίδευσης και στα νέα πολιτιστικά πρότυπα. Επίσης, η Κρζιζανόφσκα θεωρεί ότι ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στη μείωση του ποσοστού γεννητικότητας είναι ο υψηλός πληθωρισμός (71,6% το δωδεκάμηνο, μέχρι τον Ιούνιο του 2024) που έχει επιδεινώσει τις συνθήκες διαβίωσης.<br /><br />Ο πληθωρισμός έχει μειωθεί από τότε που η Κρζιζανόφσκα έγραψε τη μελέτη της, αλλά εξακολουθεί να είναι επικίνδυνα υψηλός (λίγο πάνω από το 44%% τον Δεκέμβριο). Ο πληθωρισμός είναι ένα επίμονο πρόβλημα στην Τουρκία, τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’80. Εκτοξεύτηκε το 2023, καθώς ο Ερντογάν αύξησε τους μισθούς του δημόσιου τομέα, τις συντάξεις και τον κατώτατο μισθό, εν όψει των προεδρικών εκλογών. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα με τις πιέσεις του στην Κεντρική Τράπεζα να διατηρήσει χαμηλά τα επιτόκια, έχοντας την (ανορθόδοξη) άποψη ότι τα υψηλά επιτόκια θα τονώσουν, αντί να περιορίσουν τον πληθωρισμό.<br /><br />Όμως, αντέστρεψε την πολιτική του αφού επανεκλέχτηκε, κερδίζοντας την αναβάθμιση από τον Οίκο Αξιολόγησης Scope Ratings που αναφέρθηκε στην «πιο υγιή οικονομική και χρηματοοικονομική διαχείριση που οδηγεί στην αναπλήρωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων, μειώνοντας την πίεση στο ισοζύγιο πληρωμών και μειώνοντας τους κινδύνους χρηματοπιστωτικής σταθερότητας».<br /><br />Ένας βασικός παράγοντας για την επιστροφή στην οικονομική ορθοδοξία είναι ο Τζεβντέτ Γιλμάζ. Ο Γιλμάζ είναι βετεράνος του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο έμπιστους συμβούλους του. Είναι όμως και ο άνθρωπος-κλειδί στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το παλαιότερο και πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα της Τουρκίας, από τη δημιουργία του σύγχρονου κράτους, το 1923: Το Κουρδικό, που ειδικά από το 1984, έλαβε την μορφή ένοπλης εξέγερσης.<br /><br />O Γιλμάζ χαιρέτισε την πρωτοβουλία Ερντογάν για μία επένδυση ύψους 14 δισ. στη νοτιοανατολική Τουρκία (που κατοικείται κυρίως από Κούρδους) όπως και την δήλωση Οτσαλάν ότι «είναι ώρα για ειρήνη στην Τουρκία». Βεβαίως, ένα κίνητρο για τις πρωτοβουλίες Ερντογάν είναι και η επιθυμία του να παραμείνει στην εξουσία. Όμως, το Σύνταγμα δεν του επιτρέπει να είναι υποψήφιος για επανεκλογή το 2028. Προκειμένου προχωρήσει σε αλλαγή του, χρειάζεται την στήριξη του κοινοβουλευτικού-κουρδικού κόμματος.</div><div><br />Πτυχές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής<br /><br />Γράφοντας για το Brookings Institution, ο Χαλίλ Καραβελί αναφέρει ότι το τουρκικό καθεστώς φαίνεται να αναγνωρίζει ότι η αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή και η δυσαρέσκεια που σιγοβράζει στο εσωτερικό, θα μπορούσαν ενδεχομένως να θέσουν σε κίνδυνο την επιβίωσή του.<br /><br />Όμως, ο Καραβελί πιστεύει – πιθανότατα εσφαλμένα και αντηχώντας ευσεβείς πόθους δυτικών που δεν κατανοούν την ευκαιριακή μεταβλητότητα του Ερντογάν – ότι αυτό παρέχει ένα παράθυρο ευκαιρίας στην Δύση να επανασυνδεθεί με την Τουρκία, συμβάλλοντας στον εκδημοκρατισμό της! Ο Καραβελί αναφέρεται στο πώς η Τουρκία μετατράπηκε από ένα μονοκομματικό κράτος σε μια ομολογουμένως πολύ ελαττωματική-πολυκομματική “δημοκρατία” (λόγω της ανάγκης για την οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ, αλλά και της αμερικανικής προστασίας από την ΕΣΣΔ).<br /><br />Το Κουρδικό είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένο με την τουρκική εξωτερική πολιτική, ειδικά απέναντι στις ΗΠΑ και σε σχέση με τη Συρία. Ενώ οι ΗΠΑ διατήρησαν στενούς δεσμούς με τους Κούρδους της Συρίας, με πρόσχημα την αντιτρομοκρατική εκστρατεία κατά του ISIS, ο Ερντογάν το βλέπει ως απειλή για το τουρκικό κράτος.<br /><br />Ο Ριτς Ουτζέν, γράφοντας για το Atlantic Council, πιστεύει ότι θα υπάρξουν ευκαιρίες για τον Τραμπ και τον Ερντογάν να προωθήσουν «την πρόοδο στις σχέσεις τους, παρά τον κύκλο της κρίσης και της αμοιβαίας δυσπιστίας που σημάδεψε τις δύο προηγούμενες προεδρικές περιόδους». Αντίθετα, σε άρθρο για το Γερμανικό Ινστιτούτο Διεθνών και Υποθέσεων Ασφάλειας, ο Μεχμέτ Γιεγκίν και ο Σαλίμ Τσεβίκ υποστηρίζουν ότι τα περιθώρια βελτίωσης θα είναι περιορισμένα, κυρίως λόγω της «φθίνουσας-συνολικής γεωστρατηγικής σημασίας της Τουρκίας για τις ΗΠΑ».<br /><br />Σύμφωνα με τον Σελίμ Κορού από το Ίδρυμα Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής της Τουρκίας (TEPAV) η αμερικανική διπλωματία φρόντιζε επί δεκαετίες να διατηρεί τη λεπτή ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, κάτι που θεωρεί πως σήμερα διαφοροποιείται σε πεδία ενδιαφέροντος για την Άγκυρα, όπως η Μεσόγειος.<br /><br />Ο Τούρκος αναλυτής αναφέρει ότι «προς το τέλος της δεύτερης θητείας του Τραμπ, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο είχε ήδη τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία και άρχισε να ευνοεί την Ελλάδα, επισκεπτόμενος αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στα νησιά. Είναι πιθανό αυτή η δυναμική να ενισχυθεί υπό μια δεύτερη προεδρία Τραμπ». Μπορεί ο Τραμπ να έχει μία καλή προσωπική χημεία με τον Ερντογάν, αλλά οι διαφορές στις ελληνοαμερικανικές θα παραμείνουν, τουλάχιστον για καιρό.<br />Brics-Αφρική-ΕΕ<br /><br />Οι τριβές με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη εξηγούν αναφορές του Ερντογάν όπως: «Φυσικά, το πρόσωπό μας είναι στραμμένο προς τα δυτικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα γυρίσουμε την πλάτη μας προς την Ανατολή». Η Τουρκία υπέβαλε πέρσι αίτημα για να ενταχθεί στους Brics, αλλά “έφαγε πόρτα” και η πλήρης ένταξη μοιάζει απίθανη. Τα ηγετικά μέλη των Brics (Κίνα, Ινδία και Ρωσία) έχουν λόγους να είναι δυσαρεστημένα με την τουρκική εξωτερική πολιτική. Όμως, όντως η Τουρκία έχει διευρυμένη επιρροή πέρα από την Δύση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αφρική, όπου ο Ερντογάν μεσολάβησε στην αντιπαράθεση μεταξύ Αιθιοπίας και Σομαλίας.<br /><br />Πάντως η προσπάθεια ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ έχει ουσιαστικά παγώσει εδώ και χρόνια, εν μέρει λόγω ανησυχιών για το καθεστώς και την εξωτερική πολιτική της γείτονος. Οι τουρκικές απειλές έναντι μελών της ΕΕ (Ελλάδα-Κύπρος) και ζητήματα όπως οι υδρογονάνθρακες στην ελληνική ΑΟΖ, δεν φαίνεται να τυγχάνουν της δέουσας προσοχής από την Ένωση.<br /><br />Όμως, ορισμένοι ειδικοί εθελοτυφλούν, λέγοντας ότι η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί στην συνεργασία με την Τουρκία για την άμυνα και την ασφάλεια, όπως ο Γκαλίπ Νταλέι, αναλυτής του Chatham House. Αυτός απηχεί τις ανησυχίες του ευρωπαϊκού κατεστημένου για την ασφάλεια. Σύμφωνα με αυτές, η Ρωσία παραμένει η πιο άμεση απειλή και η ΕΕ δεν έχει την πολυτέλεια και για ένα μέτωπο έναντι της Τουρκίας (εκτίμηση που θέλει ως “Ιφιγένεια” τα ελληνικά συμφέροντα).<br /><br />Δυστυχώς, σε μία ασπόνδυλη Ευρώπη, η χώρα μας δεν υπάρχει, ούτε καν σαν υποσημείωση. Επομένως, είναι λογική η υπόθεση ότι η βελτίωση στις οικονομικές προοπτικές της Τουρκίας, σε συνδυασμό με μία πρόοδο στο Κουρδικό, θα δώσουν έναυσμα στην ΕΕ να βελτιώσει τις σχέσεις της με την γείτονα, αδιαφορώντας για την χώρα μας. Όμως, είναι και η ίδια η χώρα μας που εθελοτυφλεί, βασιζόμενη, όχι στις δικές της δυνάμεις, αλλά σε “συμμάχους”, οι οποίοι έχουν προφανή συμφέροντα να διατηρήσουν τις σχέσεις τους με τη Τουρκία σε ένα τουλάχιστον ανεκτό επίπεδο, ακόμη και εις βάρος μας.<br /><br />Στον αντίποδα, το Ισραήλ, παρά τις όποιες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του, έχει μία ευρεία κουλτούρα ασφαλείας, στον αντίποδα της χώρας μας, όπου η ασφάλεια δεν είναι καν θέμα συζήτησης! Δυστυχώς έχουμε άπειρα παραδείγματα όπου πολλά θυσιάζονται στον βωμό μικροπολιτικών διενέξεων…</div><div><br />Η Τουρκία είναι πραγματική απειλή<br /><br />Η Τουρκία είναι απειλή για την Ελλάδα. Σε αυτό πολλοί συμφωνούν, αλλά η όποια συζήτηση χάνεται σε επουσιώδη ζητήματα. Δεν απουσιάζουν δε οι εξοπλισμοί, αλλά ένα εθνικά σκεπτόμενο πολιτικό προσωπικό. Πολλοί, ακόμη και σε ύπατα αξιώματα, γίνονται, εκούσια ή ακούσια, πρόθυμοι αναμεταδότες των τουρκικών θέσεων.<br /><br />Είπε κάποτε ο Τζον Κένεντι: «Μην ρωτάς τη κάνει η χώρα σου για σένα. Ρώτα τι μπορείς να κάνεις εσύ για την χώρα σου». Στην Ελλάδα, κανείς δεν διατυπώνει μια παρόμοια άποψη. Στη αντιπέρα όχθη η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική, με τα αναθεωρητικά και σωβινιστικά σχέδια του καθεστώτος να υιοθετούνται άκριτα από την αντιπολίτευση και να αναμεταδίδονται συλλήβδην από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.<br /><br />Εν κατακλείδι, θα πρέπει να παίρνουμε εντελώς σοβαρά ότι όντως οι Τούρκοι μπορεί “να έρθουν κάποια νύχτα”…</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τα προβλήματα της Τουρκίας δεν την εμποδίζουν να δείχνει τα δόντια της στον Ελληνισμό.

ΤΣΙΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Η Τουρκία μπορεί να προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει τα όσα κέρδισε στην Συρία, αλλά ο δρόμος της είναι σπαρμένος με νάρκε...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα ντοκουμέντα των Τεμπών που δείχνουν την πλήρη αλήθεια.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="433" src="https://www.youtube.com/embed/DeDl2_yQpik" width="712" youtube-src-id="DeDl2_yQpik"></iframe></div><div><br /></div>Τα ντοκουμέντα από τα εγκλήματα των Τεμπών…<div>Ο τεχνικός σύμβουλος των οικογενειών θυμάτων Βασίλης Κοκοτσάκης, με μεγάλη εμπειρία από την καριέρα του στην Πυροσβεστική, αναλύει τα βίντεο και τα ηχητικά ντοκουμέντα από τη στιγμή της μεγάλης τραγωδίας. Τα στοιχεία που έχουν προκύψει από την ανάλυση των ντοκουμέντων είναι συγκλονιστικά. Είναι δύσκολο να μην φορτιστεί συναισθηματικά ακόμη και ο έμπειρος Βασίλης Κοκοτσάκης. Όπως σωστά επισημαίνει όμως , αυτά τα ντοκουμέντα δημοσιοποιούνται όχι για να μας φορτίσουν συναισθηματικά, αλλά για να μας δείξουν την αλήθεια για το τι συνέβη και τόσοι άνθρωποι χάθηκαν τόσο άδικα. Ο κ. Κοκοτσάκης μας εξηγεί τι βλέπουμε σε κάθε πλάνο.<br /><br />Οι φωνές των παιδιών συγκλονίζουν. Αυτές οι φωνές , οι τελευταίες κουβέντες που πρόλαβαν να ανταλλάξουν δίνουν σημαντικές πληροφορίες στον κ. Κοκοτσάκη και στην ομάδα του. Πληροφορίες που από μόνες τους αναδεικνύουν τα πραγματικά γεγονότα και όχι όσα προσπαθούν μήνες τώρα να μας παρουσιάζουν. Ο κ. Κοκοτσάκης μιλά και για το δεύτερο έγκλημα. Αυτό της συγκάλυψης που ακολούθησε το έγκλημα των Τεμπών. Μιλά για το ξεμπάζωμα στο χώρο της τραγωδίας και για το μπάζωμα της αλήθειας που μεθοδικά προσπαθούν να μας επιβάλουν.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div></div>

Τα ντοκουμέντα των Τεμπών που δείχνουν την πλήρη αλήθεια.

Τα ντοκουμέντα από τα εγκλήματα των Τεμπών… Ο τεχνικός σύμβουλος των οικογενειών θυμάτων Βασίλης Κοκοτσάκης, με μεγάλη εμπειρία από την καρι...

Διαβάστε την συνέχεια

Πούτιν: «Οι στόχοι του πολέμου έχουν επιτευχθεί».

<img height="378" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2023/06/putin-930x550.jpg" width="729" /><br /><br />Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις στρεβλώσεις στην πολεμική οικονομία της Ρωσίας, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ πιέζει για ένα τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία, δήλωσαν στο Ρόιτερς πέντε πηγές με γνώση της κατάστασης.<br /><br />Χάρη στις εξαγωγές πετρελαίου, αερίου και μεταλλευμάτων, η οικονομία της Ρωσίας αναπτύχθηκε σθεναρά τα τελευταία δύο χρόνια παρά τους πολλούς γύρους δυτικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία το 2022.<br /><br />Όμως η εγχώρια δραστηριότητα εμφανίζεται καταπονημένη τους τελευταίους μήνες λόγω των ελλείψεων εργατικού δυναμικού και των υψηλών επιτοκίων που αυξήθηκαν προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός, ο οποίος έχει επιταχυνθεί λόγω των στρατιωτικών δαπανών που έχουν φθάσει σε ύψη ρεκόρ.<br /><br />Αυτό έχει συμβάλει ώστε να δημιουργηθεί η άποψη σε ένα τμήμα της ρωσικής ελίτ ότι μια διευθέτηση, έπειτα από διαπραγματεύσεις, του πολέμου είναι επιθυμητή, σύμφωνα με δύο από τις πηγές που είναι εξοικειωμένες με τον τρόπο σκέψης του Κρεμλίνου.<br /><br />Ο Τραμπ, που επέστρεψε τη Δευτέρα στον Λευκό Οίκο, έχει υποσχεθεί να τελειώσει γρήγορα τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον μεγαλύτερο στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.<br /><br />Αυτήν την εβδομάδα, είπε πως επιπρόσθετες κυρώσεις, καθώς και δασμοί, σε βάρος της Ρωσίας είναι πιθανοί εκτός αν ο Πούτιν διαπραγματευθεί, προσθέτοντας πως η Ρωσία βαίνει προς «μεγάλους μπελάδες» στην οικονομία.<br /><br />Η έκταση των ανησυχιών του Πούτιν για την οικονομία, τις οποίες περιγράφουν οι πηγές, και η επίδρασή τους στις απόψεις στο εσωτερικό του Κρεμλίνου για τον πόλεμο, τεκμηριώνονται εδώ για πρώτη φορά.<br /><br />Το Ρόιτερς έχει μεταδώσει προηγουμένως πως ο Πούτιν είναι έτοιμος να συζητήσει επιλογές για κατάπαυση του πυρός με τον Τραμπ, όμως τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας στην Ουκρανία θα πρέπει να αναγνωριστούν και η Ουκρανία θα πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθειά της να γίνει μέλος της υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, απαντώντας σε ερώτηση για τις πληροφορίες του Ρόιτερς, παραδέχθηκε πως υπάρχουν «προβληματικοί παράγοντες» στην οικονομία, αλλά είπε πως αυτή αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς και μπορεί να ανταποκριθεί σε «όλες τις στρατιωτικές απαιτήσεις», καθώς και στις κοινωνικές ανάγκες.<br /><br />«Υπάρχουν προβλήματα, όμως, δυστυχώς, τα προβλήματα συντροφεύουν τώρα σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου», είπε. «Η κατάσταση αξιολογείται ως σταθερή και υπάρχει ένα ασφαλές περιθώριο».<br /><br />Η οικονομία της Ρωσίας, που ανέρχεται σε 2,2 τρισ. δολάρια, έδειχνε μέχρι πρόσφατα αξιοσημείωτη αντοχή στη διάρκεια του πολέμου, και ο Πούτιν έχει επαινέσει ανώτατους οικονομικούς και επιχειρηματικούς αξιωματούχους για την παράκαμψη των πιο αυστηρών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί ποτέ σε μια μεγάλη οικονομία.<br /><br />Μετά τη συρρίκνωσή του το 2022, το ΑΕΠ της Ρωσίας αυξήθηκε με πιο γρήγορο ρυθμό από εκείνον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών το 2023 και το 2024. Φέτος, ωστόσο, η κεντρική τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπουν ρυθμό ανάπτυξης μικρότερο του 1,5%, αν και η κυβέρνηση προβάλλει μια ελαφρώς πιο ρόδινη προοπτική.<br /><br />Ο πληθωρισμός πλησιάζει διψήφιο ποσοστό παρά την αύξηση του βασικού επιτοκίου από την κεντρική τράπεζα στο 21% τον Οκτώβριο.<br /><br />«Οι στόχοι του πολέμου έχουν επιτευχθεί»<br /><br />Πέρυσι, η Ρωσία κατέγραψε τα πιο σημαντικά εδαφικά κέρδη της από τις πρώτες ημέρες του πολέμου και τώρα ελέγχει σχεδόν το ένα πέμπτο της Ουκρανίας.<br /><br />Ο Πούτιν πιστεύει πως οι πιο κρίσιμοι στόχοι του πολέμου έχουν ήδη επιτευχθεί, περιλαμβανομένου του ελέγχου εδάφους που συνδέει την ηπειρωτική Ρωσία με την Κριμαία, και της αποδυνάμωσης του ουκρανικού στρατού, δήλωσε μία από τις πηγές που είναι εξοικειωμένη με τον τρόπο σκέψης του Κρεμλίνου.<br /><br />Ο Ρώσος πρόεδρος παραδέχεται επίσης την πίεση που ασκεί ο πόλεμος στην οικονομία, δήλωσε η πηγή, που κάνει λόγο για «πραγματικά μεγάλα προβλήματα» όπως η επίδραση των υψηλών επιτοκίων στις μη στρατιωτικές εταιρίες και τη βιομηχανία. Η Ρωσία αύξησε τις αμυντικές δαπάνες στο μετασοβιετικό υψηλό του 6,3% του ΑΕΠ φέτος, που ισοδυναμεί με το ένα τρίτο του προϋπολογισμού. Οι δαπάνες είναι πληθωριστικές. Μαζί με τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε περίοδο πολέμου, έχουν οδηγήσει σε αύξηση των μισθών.<br /><br />Επιπλέον, η κυβέρνηση έχει επιδιώξει υψηλότερα φορολογικά έσοδα προκειμένου να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα.<br /><br />Η ανησυχία του Πούτιν<br /><br />Η δυσφορία του Πούτιν ήταν εμφανής σε μια συνάντηση στο Κρεμλίνο με επικεφαλής επιχειρήσεων το απόγευμα της 16ης Δεκεμβρίου, όπου επέπληξε ανώτατους οικονομικούς αξιωματούχους, σύμφωνα με δύο από τις πηγές, που έχουν γνώση των συζητήσεων για την οικονομία στο Κρεμλίνο και στην κυβέρνηση.<br /><br />Μία από τις πηγές, που ενημερώθηκε μετά τη συνάντηση, είπε πως ο Πούτιν ήταν εμφανώς δυσαρεστημένος αφού άκουσε ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώνονται λόγω του πιστωτικού κόστους.<br /><br />Το Κρεμλίνο έδωσε στη δημοσιότητα τα εισαγωγικά σχόλια του Πούτιν όπου επαινεί τις επιχειρήσεις αλλά δεν κατονόμασε κανέναν από τους συμμετέχοντες εκ μέρους των εταιριών στην κυρίως κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση. Το Ρόιτερς επιβεβαίωσε με μία πηγή πως η επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας Ελβίρα Ναμπιουλίνα δεν ήταν παρούσα.<br /><br />Η Ναμπιουλίνα αντιμετωπίζει πιέσεις να μην αυξήσει περαιτέρω τα επιτόκια από δύο από τους πιο ισχυρούς τραπεζίτες της Ρωσίας — τον πρώην προϊστάμενό της, τον διευθύνοντα σύμβουλο της Sberbank Τζέρμαν Γκρεφ και τον διευθύνοντα σύμβουλο της VTB Αντρέι Κοστίν — που φοβούνται πως η Ρωσία βαίνει προς στασιμοπληθωρισμό, δήλωσε μία πηγή με γνώση των συζητήσεων για την οικονομία.<br /><br />Η Ναμπιουλίνα, ο Γκρεφ και ο Κοστίν δεν απάντησαν αμέσως σε αιτήματα για σχόλια.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Πούτιν: «Οι στόχοι του πολέμου έχουν επιτευχθεί».

Ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις στρεβλώσεις στην πολεμική οικονομία της Ρωσίας, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ πιέζ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τραμπ, Πούτιν, Ευρώπη, Ελλάδα, φίλοι μας οι εχθροί της Τουρκίας.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="790" height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/ATEXNOS.GR_Greece_Turkey_USA-790x400.jpg" width="693" /></a></div><div><br /></div><b>Θανάσης Μαυρίδης</b><br />Οπιο ενδιαφέρον γρίφος της νέας αμερικανικής πολιτικής είναι η στάση που θα κρατήσει ο Πρόεδρος Τραμπ απέναντι στον Πούτιν. Ο γρίφος θα λυθεί σύντομα. Θα διαλυθούν, άραγε, οι ελπίδες του Βλαδίμηρου, ότι ο Τραμπ θα είναι ο από μηχανής Θεός που θα τον γλιτώσει σε μια δύσκολη καμπή του πολέμου στην Ουκρανία ή θα αρχίσει η Ευρώπη να ανησυχεί σφόδρα. Κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί το δεύτερο. Μπορεί άραγε η Ευρώπη να κρατήσει μια ενιαία στάση; Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση είναι για ποια ακριβώς Ευρώπη μιλάμε.<br /><br />Αν είναι η Ευρώπη που κυριαρχούν πολιτικά τα κεντροδεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τότε υπάρχει μία πιθανότητα. Και πάλι πρέπει η Ευρώπη να αφυπνιστεί και να επενδύσει στα σοβαρά στην αμυντική της θωράκιση και στην ενιαία εξωτερική της πολιτική. Αν είναι η Ευρώπη της ακροδεξιάς, τότε ο Πούτιν μπορεί να τρίβει τα χέρια του και να ετοιμάζεται για το επόμενο … θύμα του.<br /><br />Το ερώτημα είναι για ποιον ακριβώς λόγο οι ΗΠΑ θα ήθελαν να δουν τους πιο στενούς τους συμμάχους να κυλιούνται στο βούρκο. Ποιο είναι το συμφέρον των ΗΠΑ να «σκοτώσουν» ή να αποδυναμώσουν την Ευρώπη και μάλιστα την ώρα που η Ευρώπη δεν δείχνει διατεθειμένη να αυτονομηθεί. Η Ευρώπη δεν είναι αυτήν τη στιγμή ένας εν δυνάμει αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά ένας πιστός σύμμαχος, ακόμη και αν ο Τράμπ αποφασίσει να βαδίσει κατευθείαν για την Κόλαση για να αναμετρηθεί με τους Κινέζους.<br /><br />Ίσως οι νεοσυντηρητικοί που κυβερνούν τις ΗΠΑ πιστεύουν ότι η Ευρώπη παίρνει περισσότερα απ’ όσα προσφέρει και θέλουν να την εξαναγκάσουν να συνεισφέρει με περισσότερους πόρους στους μελλοντικούς πολέμους. Ίσως και πάλι να θεωρούν ότι οι Ρώσοι είναι πιο χρήσιμοι σε μια πιθανή μελλοντική σύγκρουση με την Κίνα. Ό,τι και να είναι πάντως, θα το μάθουμε σύντομα. Εκείνο που γνωρίζουμε ήδη και πέρα από κάθε αμφιβολία είναι ότι η Ευρώπη βρίσκεται παγιδευμένη από τις δικές της επιλογές. Και οι πραγματικές δυνατότητες αντίδρασής της είναι πλέον περιορισμένες και δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τη δική της θέληση…<br /><br />Η Ελλάδα είναι μια μικρή και αδύναμη χώρα που δεν μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις. Έχει μάλιστα πρόσθετους λόγους να ανησυχεί, λόγω των υπερβολικών φιλοδοξιών της Τουρκίας του Ερντογάν. Το μέγεθος της Ελλάδας δεν είναι τέτοιο που να μπορεί να επηρεάσει την πορεία της Ευρώπης, αλλά η γεωπολιτική της θέση της επιτρέπει να ελιχθεί και να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα. Αναμφισβήτητα επιθυμούμε μια ισχυρή Ευρώπη, αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε κι άλλες επιλογές μας. Το καλό είναι ότι έχουμε επιλογές. Κυρίως να αναζητήσουμε φίλους μεταξύ των εχθρών των εχθρών μας.<br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Τραμπ, Πούτιν, Ευρώπη, Ελλάδα, φίλοι μας οι εχθροί της Τουρκίας.

Θανάσης Μαυρίδης Οπιο ενδιαφέρον γρίφος της νέας αμερικανικής πολιτικής είναι η στάση που θα κρατήσει ο Πρόεδρος Τραμπ απέναντι στον Πούτιν....

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα βασικός εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, έξωση Τουρκίας.

<img height="339" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/09/GREECE-ISRAEL-790x400.jpeg" width="704" /><br /><br />ΤΟΥ <a href="https://www.ynetnews.com/business/article/s1qz7o1d1e"><b>GAD LIOR</b></a><br />Η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο να γίνει ο κύριος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, αντικαθιστώντας την Τουρκία εντός μηνών, καθώς το Ισραήλ επιδιώκει να μετριάσει τις οικονομικές επιπτώσεις από το τουρκικό μποϊκοτάζ στους οικονομικούς δεσμούς με τη χώρα.<br /><br />Το αμοιβαίο μποϊκοτάζ Ισραήλ – Τουρκίας έχει προκαλέσει αναταραχή στις κατασκευές, τη βιομηχανία και το εμπόριο. Σύμφωνα με τις αρχικές εκτιμήσεις, μετά από μια διακριτική επίσκεψη οικονομικής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα, το εμπόριο μεταξύ των δύο εθνών αναμένεται να τριπλασιαστεί, από 1,3 δισ. δολάρια σε περίπου 4 δισ. δολάρια ετησίως.<br /><br />Αυτή η εξέλιξη θα τοποθετούσε την Ελλάδα ως έναν από τους μεγαλύτερους εταίρους εισαγωγών-εξαγωγών του Ισραήλ. Συγκριτικά, το εμπόριο με την Τουρκία εκτιμάται σε 6 δισ. δολάρια ετησίως τα τελευταία χρόνια. Η ισραηλινή αντιπροσωπεία, η οποία σηματοδότησε την πρώτη οικονομική αποστολή υψηλού επιπέδου μετά το ξέσπασμα του πολέμου, επέστρεψε από την Αθήνα την Πέμπτη.<br /><br />Τα μέλη της αντιπροσωπείας περιέγραψαν την υποδοχή τους ως «θερμή και ενθουσιώδη», με τους Έλληνες οικονομικούς ηγέτες να επιθυμούν να ενισχύσουν τους δεσμούς με το Ισραήλ. Ενώ η Ελλάδα ήταν προσεκτική να μην χαρακτηρίσει αυτή τη διευρυμένη εταιρική σχέση ως απλή κάλυψη του κενού της Τουρκίας. Αξιωματούχοι εξέφρασαν έντονο ενδιαφέρον για την ενίσχυση των οικονομικών σχέσεων, ιδιαίτερα με τον ακμάζοντα τεχνολογικό τομέα του Ισραήλ.<br /><br />Η επίσκεψη οργανώθηκε από την Οικονομική Διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ με επικεφαλής τον Dr. Ron Tomer, πρόεδρο της Ένωσης Κατασκευαστών του Ισραήλ και επικεφαλής του Επιχειρηματικού Τομέα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, Ισραηλινοί αξιωματούχοι συναντήθηκαν με ανώτερα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης και είχαν συζητήσεις με εξέχοντες ελληνικούς εμπορικούς και επενδυτικούς οργανισμούς, όπως το Εμπορικό Επιμελητήριο Αθηνών και το Enterprise Greece, μια κυβερνητική υπηρεσία που προωθεί το εμπόριο και τις επενδύσεις.<br /><br />Ο Δρ Ρον Τόμερ τόνισε τον ιστορικό δεσμό μεταξύ των δύο εθνών. «Η Ελλάδα είναι σταθερός φίλος του Ισραήλ από την ίδρυσή του. Ακόμη και εν μέσω της τρέχουσας σύγκρουσης, η Ελλάδα μας στηρίζει σταθερά. Ενώ πολλοί Ισραηλινοί συνδέουν την Ελλάδα με τον τουρισμό, η χώρα έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει.<br /><br />“Δεδομένης της γεωγραφικής της εγγύτητας, η Ελλάδα είναι ένας φυσικός εμπορικός εταίρος και υπάρχει σημαντική δυνατότητα επέκτασης της συνεργασίας σε όλους τους κλάδους, ιδιαίτερα στις ισραηλινές εξαγωγές προς την Ελλάδα, οι οποίες παραμένουν σχετικά μέτριες».<br /><br />Ο Yael Ravia-Zadok, αναπληρωτής γενικός διευθυντής του υπουργείου Οικονομικών, τόνισε τη στρατηγική σημασία των οικονομικών δεσμών, αναφέροντας ενεργειακά έργα όπως το υποθαλάσσιο καλώδιο που συνδέει τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας των δύο χωρών.<br /><br />«Η οικονομική και εμπορική συνεργασία μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής μας συμμαχίας, συμβάλλοντας στην περιφερειακή σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη μέσω συνεργασιών στην ενέργεια, τον τουρισμό και την τεχνολογία», είπε.<br /><br />Το εμπόριο μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας είχε ήδη αυξηθεί κατά 41,3% από το 2023 έως το 2024, από 920 εκ.α δολάρια σε 1,3 δισ. δολάρια. Το 2024, οι εξαγωγές του Ισραήλ στην Ελλάδα ανήλθαν συνολικά σε 353,4 εκ. δολάρια, με τα χημικά (41%), τα βασικά μέταλλα (25%), τα πλαστικά προϊόντα (10%) και τα ηλεκτρικά μηχανήματα (8%) να πρωτοστατούν.<br /><br />Οι ελληνικές εισαγωγές στο Ισραήλ έφτασαν τα 902,8 εκ. δολάρια, όπου κυριαρχούν τα βασικά μέταλλα (42,2%), τα ηλεκτρικά μηχανήματα (15,7%), τα χημικά (6,8%) και τα προϊόντα σε πλαστικά, υφάσματα και ξύλο. Με την επιτάχυνση της εμπορικής επέκτασης, η Ελλάδα είναι έτοιμη να παίξει κεντρικό ρόλο στο οικονομικό τοπίο του Ισραήλ, ενισχύοντας βαθύτερους δεσμούς και αμοιβαία ανάπτυξη.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Ελλάδα βασικός εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, έξωση Τουρκίας.

ΤΟΥ GAD LIOR Η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο να γίνει ο κύριος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, αντικαθιστώντας την Τουρκία εντός μηνών, καθώς...

Διαβάστε την συνέχεια

“Αμύνεσθαι περί… πάρτης” εν Ελλάδι την εποχή Τραμπ.

<img height="342" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2025/01/president-donald-trump-signs-executive-orders-790x400.jpg" width="720" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η απέχθεια της ελληνικής καθεστηκυίας τάξης για τον Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορούσε ποτέ να κρυφτεί. Ήταν μάλιστα τόσο ισχυρή, που δεν επέτρεψε στα πιο στοιχειώδη πολιτικά αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης να επικρατήσουν, αποφεύγοντας την υπερβολική έκθεση προεκλογικά. Δεν στηρίχθηκε καν σε πραγματικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, με την «τοξικότητα» να έρχεται πρώτη στη σκέψη, ως το πιο γενικό και… συμπεριληπτικό χαρακτηριστικό.<br /><br />Αυτή λοιπόν η καθεστηκυία τάξη της χώρας, έπεσε θύμα του αφηγήματος που είχε κατασκευαστεί και επικρατήσει περί του αδιανόητου της εκλογής Τραμπ. Εκ των υστέρων μπορεί να διακριθεί, ως σκοπιμότητα, η επιθυμία δημιουργίας μιας δυναμικής στην αμερικανική κοινωνία και παγκοσμίως, ικανής να φέρει το επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα.<br /><br />Για μια ακόμη φορά όμως αποδείχθηκε ιστορικά, ότι οι κοινωνίες και οι λαοί έχουν έναν μοναδικό τρόπο έκφρασης που ενίοτε κατακρεουργεί τους σχεδιασμούς των εκάστοτε ομάδων ισχύος. Σε περιβάλλον δε παγκοσμιοποίησης, το ακροατήριο ξεπερνά τα σύνορα των ΗΠΑ. Ως κεντρικό ζητούμενο βέβαια, παραμένει η διευκρίνιση των κινήτρων όσων εν Ελλάδι κρατούντων -της πολιτικής, της οικονομικής, ή άλλης εξουσίας- έσπευσαν να λάβουν θέση τόσο άτσαλα. Ως εκ τούτου, η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα θα πρέπει να είναι εξίσου δύσκολη. Ή μήπως όχι;<br /><br />Ενθυμούμενοι αίφνης την κορυφαία ίσως αρετή της πολιτικής, τη διπλωματική ευελιξία, τα πρώτα δείγματα γραφής είναι αποκαλυπτικά. Αφορούν, δε, τα κορυφαία θέματα που επικράτησαν στον ελληνικό δημόσιο βίο τα τελευταία χρόνια. Είτε η συζήτηση αφορούσε την κοινωνία είτε την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια, με κάποιον μαγικό τρόπο, η υποστήριξη στην Ελλάδα αποκτούσε ιδεολογικά χαρακτηριστικά.<br /><br />Έτσι, δεν σερβιριζόταν απλά ως επιλογή που υπηρετούσε το συμφέρον του τόπου, αλλά μια ευρύτερη τάση «διαφωτισμού» της υφηλίου, εκπορευόμενη από κάποιο «κέντρο» που -υποτίθεται πως-υπηρετούσε αυτό τον ευγενή σκοπό. Η έννοια του συμφέροντος, πολλώ δε μάλλον του εθνικού, είχε εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο. Όσοι τολμούσαν να θέσουν αυτή τη διάσταση… ακολουθούσαν την ίδια πορεία, υφιστάμενοι λοιδορίες και άναρθρες καταγγελτικές κραυγές από την πλευρά των «πεφωτισμένων».<br /><br />Τούτων λεχθέντων, οι μη μυημένοι στην ψυχρή, κυνική ανάγνωση των τεκταινομένων της εσωτερικής και της διεθνούς ζωής, λογικά θα αντιμετωπίσουν ψυχολογικά προβλήματα στην προσπάθεια να κατανοήσουν όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα. Ωσάν να περαιώνεται η θεία λειτουργία, με ιερείς, ψάλτες και εκκλησίασμα να ψέλνουν το «είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον». Γιατί όχι;<div><br />Woke ατζέντα<br /><br />Κάπως έτσι, όσοι θεωρούσαν ότι στο πρωθυπουργικό περιβάλλον της Ελλάδας υπήρχε ομάδα που προωθούσε αυτό που αποκαλείται «woke ατζέντα», η οποία πλέον έχει τεθεί επισήμως υπό διωγμό από την κυβέρνηση Τραμπ. Κάτι δεν είχαν αντιληφθεί σωστά εάν κριθεί από τις τελευταίες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού. Σχετικές αναφορές είχαν αρχίσει να κλιμακώνονται μετά την αποχώρηση του πρωθυπουργικού οικονομικού συμβούλου, Αλέξη Πατέλη, ο οποίος είχε συνδεθεί με αυτή την ομάδα.</div><div><br /></div><div> Χωρίς να είναι ο μόνος.<br /><br />Η προώθηση της ατζέντας αυτής έγινε μέσω της καταχρηστικής ταύτισης με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συμμετοχή των Αμερικανών πρέσβεων στις «πορείες pride» είχε καταντήσει γραφική, με την υπερδύναμη να δίνει την αίσθηση ότι χειρίζεται την παγκόσμια ασφάλεια με παρόμοια λογική… αυτής που επιχειρούσε να πείσει ότι τα φύλα ουδέποτε ήταν δύο. Από αυτήν όμως, ο δυτικός κόσμος υποτίθεται πως περιμένει ηγεσία και καθοδήγηση.<br /><br />Η Ελλάδα ακολουθούσε τυφλά. Προβεβλημένο μάλιστα κυβερνητικό στέλεχος, έφθασε σχετικά πρόσφατα στο απόγειο της ανοησίας, δίνοντας στην εφαρμογή της ατζέντας, «γεωστρατηγική και αντιρωσική» διάσταση. Πλέον, όλοι έχουν ανακρούσει πρύμναν και θυμούνται λίγο πολύ το συντηρητικό τρίπτυχο, «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια».<br /><br />Σε αυτό το κλίμα αποφασίστηκε και η διαδοχή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Η «δεξιά στροφή» που διακρίνουν οι αναλυτές, προφανώς έχει εσωτερική πολιτική εξήγηση. Και αυτή όμως με τη σειρά της, συνδέεται με την ευρύτερη διεθνή συγκυρία της σφοδρής αντίδρασης και τις αντισυσπειρώσεις που έχει προκαλέσει στις κοινωνίες, η χωρίς μέτρο και λογική προώθηση της «ατζέντας». Πλέον, από την Ελλάδα μοιάζει να ακούγεται ένα διστακτικό, αλλά πολύ συμφεροντολογικό και υποκριτικό, «απεταξάμην».</div><div><br />Υδρογονάνθρακες<br /><br />Για το «ενεργειακό μείγμα» της χώρας τι να πρωτοπεί κανείς. Παρήλθε διάστημα μεγαλύτερο της δεκαετίας όταν δρομολογήθηκε η εξόρυξη ελληνικών υδρογονανθράκων. Ο πόλεμος όμως ήταν αδυσώπητος. Όντας καβάλα πάνω στο αφήγημα της «καθαρής ενέργειας», που αυθαίρετα υποδείκνυε ως «ακάθαρτη» την προερχόμενη από το φυσικό αέριο, καταδίκασε την ελληνική κοινωνία και τη βιομηχανία να υποστεί τις συνέπειες από τις πολύ υψηλές τιμές.<br /><br />Ουδείς έδινε σημασία στο ότι οι υψηλές τιμές ήταν το αποτέλεσμα της εφαρμογής της συγκεκριμένης πολιτικής. Την ίδια στιγμή οι χώρες-προμηθευτές έκαναν «πάρτι». Όσοι διαφωνούσαν έστω και κατ’ ελάχιστο δαιμονοποιήθηκαν. Με περισσή αλαζονεία, παγκόσμιοι ενεργειακοί κολοσσοί (π.χ. Total, Repsol) οδηγήθηκαν στην αποχώρηση από τη χώρα, λόγω της «μη φιλικής» στάσης της ελληνικής πλευράς.<br /><br />Το επίσημο ελληνικό κράτος ήταν που τις έδιωξε, σιγοντάροντας βολικά, διά της απραξίας, τους εκβιασμούς ολίγων, συνήθως «οικολόγων» και άλλων που έχτισαν καριέρες πάνω στην άναρχη «ενεργειακή μετάβαση». Κι ας θεωρούνταν το φυσικό αέριο ως «καύσιμο μετάβασης». Κάπως έτσι, μια χώρα χρεωμένη με 400 δισ. ευρώ, σήμερα δεν διαθέτει χρήματα και παρά τον ναυτικό της χαρακτήρα και την παράδοση, οδεύει ολοταχώς προς τη δημιουργία «Ναυτικού τριών φρεγατών», εάν ως κριτήριο υιοθετηθεί το αξιόμαχο…<br /><br />Η έλευση Τραμπ δείχνει να τα αλλάζει όλα και στην Ελλάδα. Στο παρελθόν, ο υπογράφων είχε αναφέρει ότι εάν τα κοιτάσματα κριθεί πως πρέπει να αξιοποιηθούν, αυτό θα γίνει είτε αρέσει στους Έλληνες είτε όχι. Η ιδιοκτησία τους βέβαια θα μπορούσε να αλλάξει. Υπάρχουν πιο πρόθυμοι και λιγότερο ιδεοληπτικοί στον τομέα αυτόν, στην ευρύτερη γειτονιά.<br /><br />Κάπως έτσι, «συνέπεσε» με την ορκωμοσία Τραμπ και η επίσημη εκδήλωση ενδιαφέροντος για ελληνικά κοιτάσματα από έναν ακόμα αμερικανικό κολοσσό, την Chevron. Οι πρώτες επίσημες δηλώσεις υποδεικνύουν αλλαγή στάσης. Ίσως δε αυτό να αποτελεί προάγγελο θετικών ειδήσεων για τη δραστηριότητα της ExxonMobil. Μακάρι. Έστω κι έτσι. Όταν ακόμα «και ο άγιος φοβέρα θέλει», πόσο μάλλον οι άνθρωποι και μάλιστα οι πολιτικοί… με τα πάθη και τις αδυναμίες τους.<br /><br />Εξωτερική πολιτική και άμυνα<br /><br />Τα χρόνια που προηγήθηκαν, η ελληνική κοινωνία κόντεψε να πιστέψει ότι είχε καταλάβει λάθος τον τελευταίο μισό αιώνα και θεωρούσε ως απειλή εθνικής ασφαλείας την Τουρκία. Η «πραγματική» απειλή ήταν η «αυταρχική Ρωσία»! Λες και η προώθηση – επιβολή της προαναφερθείσας ατζέντας, με την παράλληλη δίωξη των «αντιφρονούντων», επιβαλλόταν από τους κανόνες του δημοκρατικού πολιτεύματος…<br /><br />Όποιος τολμούσε να διαφωνήσει με την ακολουθούμενη πολιτική, ζητώντας μια διαφορετική, πιο ελληνοκεντρική γεωστρατηγική θεώρηση, χωρίς ασφαλώς αδιαφορία για τη συμμαχική ανάγνωση της κατάστασης, εντασσόταν αυτόματα και άκριτα στην νεοφανή κατηγορία των «ψεκ». Προφανώς απέναντι στέκονταν οι «πεφωτισμένοι». Με τέτοιους όρους όμως σοβαρή χάραξη εθνικής πολιτικής είναι αδύνατη.<br /><br />Η συστηματική προπαγάνδα από τα μέσα ενημέρωσης έδινε ισχυρή αίσθηση κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας. Ακόμα ισχυρότερη είναι όμως την μετά την εκλογή Τραμπ εποχή. Με τη διαφορά ότι όλοι σπεύδουν να προσαρμοστούν, λησμονώντας τι (υπ)έγραφαν.<br /><br />Πλέον όλα έχουν αλλάξει. Η αλλαγή στάσης είναι ορατή και κλιμακούμενη. Εντυπωσιακή είναι όμως και η προθυμία με την οποία υλοποιείται η προσαρμογή στη νέα κατάσταση. Λες και πλέον υπάρχει -επίκτητη- εγγραφή περί ραγιαδισμού και οσφυοκαμψίας στο «ελληνικό DNA».<br /><br />Το πρόβλημα είναι όμως ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος δεν έκρυψε ποτέ τις πεποιθήσεις και τις προθέσεις του. Όπως και το ότι ο μόνος κανόνας που σέβεται είναι αυτός της ισχύος. Καλοί είναι και οι «yes men υπήκοοι» στο μέτρο που πάντα εκτελούν εντολές. Σεβασμό όμως δεν απολαμβάνουν και αυτό δεν αλλάζει με μια επένδυση λίγων δισ. ευρώ για την προμήθεια σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών. Θα έπρεπε να το έχουν καταλάβει οι υπέρμαχοι του μονοδιάστατα «γεωπολιτικού χειρισμού» των εξοπλισμών.<br /><br />Σε αυτό το παγκόσμιο τοπίο καλείται να ελιχθεί η Ελλάδα για να επιβιώσει και να προωθήσει τα εθνικά της συμφέροντα. Ίσως πλέον αντιληφθούν, ότι η άκριτη και άνευ όρων ταύτιση με τα συμφέροντα των θεωρούμενων ως «προστατών» της χώρας, δεν δίνει πόντους στον διεθνή καταμερισμό ισχύος.<br /><br />Όλα θα έπρεπε να ξεκινήσουν από μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Κανείς όμως δεν δείχνει να αισθάνεται την ανάγκη να πει ένα «mea culpa». Να επιχειρήσει να εξηγήσει τι δεν έγινε σωστά και τι πρέπει να αλλάξει. Ο αυτοσεβασμός και η αξιοπρέπεια δεν είναι προϊόντα που πωλούνται στα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Ακόμα κι αυτό το περίφημο «αμύνεσθαι περί πάτρης», λάθος δείχνουμε να το έχουμε αντιληφθεί. Όλα δείχνουν ότι έχει διαμορφωθεί συλλογική πεποίθηση ότι το σωστό είναι το «αμύνεσθαι περί πάρτης»…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

“Αμύνεσθαι περί… πάρτης” εν Ελλάδι την εποχή Τραμπ.

Του  Ζαχαρία Μίχα Η απέχθεια της ελληνικής καθεστηκυίας τάξης για τον Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορούσε ποτέ να κρυφτεί. Ήταν μάλιστα τόσο ισχυρή,...

Διαβάστε την συνέχεια