Καιρός να μιλήσουμε για την εθνική άμυνα

<img height="400" src="https://i2.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/01/DA00044913_S-1-768x480-1.jpg?fit=768%2C480&ssl=1" width="737" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Η άφιξη των Rafale σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής για την εθνική άμυνα της Ελλάδας.</span></h3><b>Μάνος Καραγιάννης*</b><br />Η επικείμενη άφιξη των μαχητικών Rafale σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής για την εθνική άμυνα. Μέσα σε δύο χρόνια έχουν ληφθεί αποφάσεις που κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να τις χαρακτηρίσει ιστορικές.<br /><br />Η δημιουργία της νέας Διοίκησης Ειδικού Πολέμου και η συνακόλουθη αναβάθμιση των Ειδικών Δυνάμεων, η αγορά των φρεγατών Belharra, η ενοικίαση μη επανδρωμένων αεροσκαφών από το Ισραήλ, η επαναλειτουργία των μεταφορικών ελικοπτέρων ΝΗ90 και η απόκτηση των επιθετικών ελικοπτέρων Kiowa θα επιφέρουν μεγάλες αλλαγές στον επιχειρησιακό σχεδιασμό των Ενόπλων Δυνάμεων.<br /><br />Μετά από μια δεκαετία, η χώρα μας εξοπλίζεται με ό,τι καλύτερο μπορεί αυτή τη στιγμή να προμηθευτεί από το εξωτερικό. Οι συσχετισμοί στρατιωτικής ισχύος θα αλλάξουν υπέρ της ελληνικής πλευράς για πρώτη φορά μετά από το 1974.<br /><br />Αυτή η εξέλιξη έχει δημιουργήσει ευφορία σε όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον ευαίσθητο τομέα της άμυνας, αλλά δημιουργούν και προβληματισμό. Η αγορά υπερσύγχρονων αμυντικών συστημάτων από μόνη της δεν σημαίνει ότι η Άγκυρα θα αλλάξει την αναθεωρητική της πολιτική στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Στην πραγματικότητα, οι νέοι εξοπλισμοί θα είναι άχρηστοι αν δεν αλλάξει ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη στρατιωτική ισχύ της Ελλάδας. Υπάρχουν βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις που δύσκολα ανατρέπονται και υπονομεύουν την αξιέπαινη προσπάθεια ισχυροποίησης της ελληνικής αποτροπής. Οι τρεις κυριότερες είναι οι εξής:<br /><ul style="text-align: left;"><li>1. Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπιστεί με μεγάλη επιτυχία τον εαυτό της, αφού αντιμετωπίζει έναν στρατιωτικά ανώτερο αντίπαλο.</li></ul>Πρόκειται για μια αντίληψη που διέπει πολλές αναλύσεις που μιλούν για «συνεκμετάλλευση», «σύμπραξη» ή «κατευνασμό». Στην καλύτερη περίπτωση, τέτοιες προτάσεις καταδεικνύουν την έλλειψη γνώσης για τις σύγχρονες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι αριθμοί δεν σημαίνουν πλέον πολλά. Σημασία έχει η ικανότητα υπεράσπισης ή κατάληψης εδάφους, ο περιορισμός φίλιων και η πρόκληση εχθρικών απωλειών, και η ταχεία επικράτηση στο πεδίο της μάχης.<br /><br />Συνοπτικά, η Ελλάδα διαθέτει σημαντικές αμυντικές δυνατότητες που της επιτρέπουν να υπερασπιστεί έδαφος και να προκαλέσει μεγάλες απώλειες στις εχθρικές δυνάμεις. Με το κατάλληλο στρατιωτικό δόγμα, η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Έτσι και αλλιώς, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συγκαταλέγονται ανάμεσα στις 6-7 ισχυρότερες του ΝΑΤΟ.<br /><ul style="text-align: left;"><li>2. Η χρήση στρατιωτικής ισχύος δεν αρμόζει σε μια ευρωπαϊκή χώρα σαν την Ελλάδα που έχει ως βασικό της όπλο το διεθνές δίκαιο.</li></ul>Αν κάτι μας έχει αποδείξει η αντιπαράθεση με την Τουρκία είναι ότι το διεθνές δίκαιο ερμηνεύεται πολλές φορές κατά το δοκούν. Οι διμερείς διαφορές με την Άγκυρα εκκρεμούν τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία στη γειτονική χώρα.<br /><br />Τίποτα δεν υπάρχει στον ορίζοντα που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η σύγκρουση συνιστά μια νομοτελειακή εξέλιξη. Οι σοβαρές χώρες, όμως, προετοιμάζονται για το χειρότερο σενάριο ώστε να μην βιώσουν τραγικές καταστάσεις.<br /><ul style="text-align: left;"><li>3. Η Ελλάδα είναι μια φιλειρηνική χώρα, θα αμυνθεί μόνο αν δεχθεί επίθεση.</li></ul>Η Τουρκία ξεκάθαρα αντιγράφει αναθεωρητικές χώρες, όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν. Μαθαίνει από τις επιτυχίες τους. Ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη υπάρχει μια γκρίζα ζώνη τουρκικών δραστηριοτήτων που υπονομεύουν την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και τη Δυτική Θράκη. Έχουμε περάσει σε μια εποχή σχετικοποίησης της αλήθειας.<br /><br />Για παράδειγμα, μετά τη «μάχη του Έβρου» το 2020, η τουρκική προπαγάνδα κατόρθωσε να πείσει ορισμένες διεθνείς ΜΚΟ και ξένα ΜΜΕ ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να απολογηθεί για το κλείσιμο των συνόρων. Το πλεονέκτημα βρίσκεται πλέον στα χέρια της πλευράς που παίρνει την πρωτοβουλία. Στον σημερινό κόσμο, όπου η πληροφορία διακινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, δεν υπάρχει αμυνόμενος και επιτιθέμενος. Υπάρχει μόνο νικητής και χαμένος.<br /><br />Καταληκτικά, οι νέοι εξοπλισμοί προσφέρουν στην Ελλάδα τη μοναδική ευκαιρία να τιθασεύσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Όχι βέβαια με πόλεμο, αλλά με μεγαλύτερη χρήση της στρατιωτικής της ισχύος στο πεδίο. Εκεί που τελικά θα κριθεί το μέλλον της ελληνικής κυριαρχίας.<br /><br /><b><i>* Ο Μάνος Καραγιάννης είναι αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Αμυντικών Σπουδών του King’s College London και στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας</i></b><div><br /></div><div><a href="http://liberal.gr">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Καιρός να μιλήσουμε για την εθνική άμυνα

Η άφιξη των Rafale σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής για την εθνική άμυνα της Ελλάδας. Μάνος Καραγιάννης* Η επικείμενη άφιξη των μαχητ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία ως μεσαία δύναμη: η περίπτωση της Συρίας και οι σχέσεις με τη Μόσχα

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIlM21eWEtOLaQwVuxFJG3q9ioQjcbgdUaTcau91hBsNeHMrUsu6J7jmIeQzSaiJ_jlg1pcwD9ogRG0TzYNCVk2t3JAZdrZHFo0M-atWOVWtZ0--MFMexonYSHL7os-vLo72634FtjJHxeanQpG5yIAuT5s1Da9RE1vaSHPiNH1ok_3n7BSXEHbZsJ=s758"><img border="0" height="338" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIlM21eWEtOLaQwVuxFJG3q9ioQjcbgdUaTcau91hBsNeHMrUsu6J7jmIeQzSaiJ_jlg1pcwD9ogRG0TzYNCVk2t3JAZdrZHFo0M-atWOVWtZ0--MFMexonYSHL7os-vLo72634FtjJHxeanQpG5yIAuT5s1Da9RE1vaSHPiNH1ok_3n7BSXEHbZsJ=w755-h338" width="755" /></a><div><br /></div><div>Μετάφραση και προλογισμός: <b>Γιώργος Κουτσαντώνης</b><br />Μεταφράζουμε ένα πολύ ενδιαφέρον και ευσύνοπτο κείμενο του Ιταλού αναλυτή Stefano Modena που βασίζει τους συλλογισμούς του στη θεωρία των μεσαίων δυνάμεων, όπως αναπτύχθηκε από τον <a href="https://www.amazon.it/potenze-Teoria-prassi-politica-estera/dp/8834331435">Marco Valigi </a>και άλλους. Η ανάλυση δημοσιεύθηκε στο <a href="https://geopolitica.info/turchia-media-potenza/">GeoPolitica.info</a>, και δείχνει πώς ερμηνεύουν ορισμένοι Ιταλοί αναλυτές τη θέση και τη στάση της σύγχρονης Τουρκίας στο διεθνές πολυπολικό σύστημα. Η ανάλυση είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική και χρήσιμη γιατί μπορεί να βοηθήσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό να δει την Τουρκία όπως την βλέπουν και κάποιοι άλλοι εκτός Ελλάδας.<br /><br />Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1989, η διπολική τάξη πραγμάτων που κυβερνούσε τη μοίρα του κόσμου από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έφτασε στο τέλος της και εμφανίστηκαν μια σειρά παικτών, που προηγουμένως είχαν συντριβεί στα δύο στρατόπεδα: οι μεσαίες δυνάμεις. Το κείμενο που ακολουθεί αναλύει την περίπτωση της Τουρκίας υπό το πρίσμα της θεωρίας των μεσαίων δυνάμεων (Valigi 2017), εστιάζοντας στην υπόθεση της Συρίας και στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Ο στόχος είναι να εξηγηθεί η συστημική δυναμική στην οποία βασίζεται η τουρκική επέμβαση στη Συρία και οι λόγοι για τις σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας.<br /><br />Η θεωρία των μεσαίων δυνάμεων<br /><br />Η θεωρία των μεσαίων δυνάμεων, που προτείνεται, μεταξύ άλλων, και από τον Valigi (2017) επιτρέπει την αναπαράσταση του διεθνούς συστήματος, τον εντοπισμό και τον ορισμό των διαφορετικών τύπων μεσαίων δυνάμεων και των συμπεριφορών τους. Στο μοντέλο, οι δυνάμεις ταξινομούνται με βάση τρεις δομικούς παράγοντες ισχύος (έκταση, πληθυσμός, ΑΕΠ) – και έναν παράγωγο (τις στρατιωτικές δαπάνες). Για να αναπαραστήσει το διεθνές σύστημα, το μοντέλο ξεκινά από την παρατήρηση ότι ο πόλεμος αποτελεί τον φορέα σταθεροποίησης στις διεθνείς δομές, επομένως η προσφυγή στον πόλεμο θα εξαρτηθεί από τις σχέσεις οικονομικής-στρατιωτικής ισχύος και την ιδεολογική απόσταση μεταξύ των μερών, όπου αντιστοιχούν διαφορετικοί βαθμοί κινήτρων που οδηγούν στη σύγκρουση. Η διεθνής δομή, κάθε ιστορικής περιόδου, προέρχεται από τη διασταύρωση μεταξύ αυτών των μεταβλητών παραγόντων, με την οποία συνδέεται ένας ορισμένος βαθμός σταθερότητας του συστήματος. Αφού καθοριστεί το διεθνές πλαίσιο, το μοντέλο διακρίνει τις μεσαίες δυνάμεις με βάση δυο παραμέτρους: α) τους οικονομικό-στρατιωτικούς πόρους και β) τη διπλωματική ικανότητα. Η πρώτη παράμετρος είναι συνάρτηση των αμυντικών δαπανών, ενώ η δεύτερη εξαρτάται από το βαθμό πραγματισμού και ιδεολογικής πόλωσης σε σχέση με τον αντίπαλο. Η διασταύρωση αυτών των δύο μεταβλητών ορίζει πέντε διαφορετικούς τύπους μεσαίων δυνάμεων, καθεμία εκ των οποίων χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες συμπεριφορές: σύμμαχος, σταθεροποιητής, επιτιθέμενος, διαμεσολαβητής και δορυφόρος.<br /><br />Η Τουρκία ως μεσαία δύναμη<br /><br />Στην ταξινόμηση των δυνάμεων με βάση την έκταση, τον πληθυσμό, το ΑΕΠ και τις στρατιωτικές δαπάνες, η Τουρκία εμπίπτει πλήρως στις μεσαίες δυνάμεις και παρουσιάζει το προφίλ του επιτιθέμενου. Στόχος του επιτιθέμενου είναι να διατηρήσει το δικό του στάτους, αποφεύγοντας την κυριαρχία της συντηρητικής δυνάμεως χωρίς να συντριβεί από την αναθεωρητική. Έχει μια ιδεολογική σχέση αντίθεσης με τη συντηρητική δύναμη, διαθέτει υψηλούς οικονομικό-στρατιωτικούς πόρους και ελάχιστους περιορισμούς δράσης. Απέναντι σε μια αναθεωρητική απειλή, θα τείνει καταρχάς να υιοθετήσει τη στρατηγική γνωστή ως «Bandwagoning»[2] δηλαδή να ενωθεί με την αναθεωρητική δύναμη για να προστατευτεί από τη συντηρητική δύναμη στην οποία αντιτίθεται ιδεολογικά, αλλά θα εξακολουθεί να βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο επικίνδυνες εστίες (πόλους) και να απειλείται και από τις δυο.<br /><br />Σε συστημικό επίπεδο, η Ρωσία χαρακτηρίζεται ως μια αναθεωρητική δύναμη, με φιλοδοξία να επιστρέψει σε πρωταγωνιστικό παγκόσμιο ρόλο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, από την άλλη, είναι η συντηρητική δύναμη, σε σχέση με την οποία η Τουρκία βρίσκεται πλέον σε ιδεολογική αντίθεση, αφού η απώλεια του ρόλου της ως αμυντικού προμαχώνα κατά του κομμουνισμού έχει μειώσει το στάτους της. Η συμμαχία της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, που εδραιώθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, γνώρισε συχνά στιγμές έντασης όταν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ήρθαν σε σύγκρουση με εκείνα της Τουρκίας. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα αυτού είναι το άλυτο ζήτημα της Κύπρου, στο οποίο ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζόνσον είχε ήδη παρέμβει το 1964 για να σταματήσει την τουρκική κατοχή, η οποία ωστόσο έγινε το 1974. Με την Ισλαμική επανάσταση στο Ιράν, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βελτιώθηκαν και στη συνέχεια εξασθένησαν με την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και την αμερικανική υποστήριξη των αυτόνομων κουρδικών οικισμών στο Ιράκ μετά τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Από τότε, και ειδικότερα με την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, έχουν αυξηθεί σημαντικά οι στιγμές έντασης. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε δυο: α) την τουρκική υποστήριξη των συμφερόντων της Ρωσίας στη Βαλτική και β) την αγορά του οπλικού συστήματος S-400 το 2017. Η αποτυχία της Άγκυρας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνέβαλε στην επιδείνωση των σχέσεων με τη Δύση, με επιπτώσεις και σε επίπεδο ΝΑΤΟ.<br /><br />Η υπόθεση της Συρίας και οι σχέσεις με τη Μόσχα<br /><br />Από τη δεκαετία του 2000, η ​​Άγκυρα χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο την εξωτερική πολιτική για να διεκδικήσει την αυτονομία της και να προσπαθήσει να αυξήσει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, με προβολή ίδιας ισχύος στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Σομαλία και το Αφγανιστάν. Η δυσαρεστημένη με τις ΗΠΑ Τουρκία, πλησίασε τη Ρωσία, με τον κίνδυνο να βρεθεί σε σύγκρουση και με τις δύο δυνάμεις, μια πιθανότητα που φάνηκε να υλοποιείται το 2015 με τη ρωσική επέμβαση στη Συρία, έναν ιστορικό σύμμαχο της Ρωσίας, και τη χρήση της ναυτικής βάσης στην Ταρτούς. Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε το 2011 είδε την Τουρκία να υποστηρίζει τους Σύρους αντάρτες, ώσπου το 2015 η απειλή της απώλειας μιας στρατηγικής θέσης στη Μεσόγειο, ώθησε τη Ρωσία να παρέμβει και να αλλάξει τη ροή της σύγκρουσης. Ως εκ τούτου, η Τουρκία έπρεπε να αναθεωρήσει τη στρατηγική της κάνοντας διάλογο με τη Ρωσία και το Ιράν στην αναζήτηση μιας διπλωματικής λύσης και σταδιακά να πλησιάσει ξανά τη Ρωσία. Η περίπτωση της Συρίας δείχνει, ωστόσο, ότι αυτή η προσέγγιση είχε και ποικιλες αντιθέσεις. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας χαρακτηρίζονται από μια συνεχή έξαρση της έντασης που εξισορροπείται από την ικανότητα «τμηματοποίησης» των προβλημάτων για την αναζήτηση λύσεων αμοιβαίου οφέλους, που απορρέουν από τη συνεργασία, χωρίς ωστόσο να εγκαταλειφθεί ο διαρκής ανταγωνισμός. Με την πάροδο του χρόνου, οι δύο χώρες βελτίωσαν την ικανότητα διαχείρισης των μεταξύ τους συγκρούσεων με βάση τρεις παράγοντες: τις κακές σχέσεις και των δύο με τη Δύση, την εξατομίκευση των διαδικασιών λήψης αποφάσεων σε επίπεδο Προέδρων και την αμοιβαία «διαπλοκή» μεταξύ των οικονομιών των δυο χωρών, γεγονός που καθιστά μεγάλο το κόστος ενός ενδεχόμενου διαζυγίου.<br /><br />Συμπεράσματα<br /><br />Στην τουρκική εξωτερική πολιτική, η περίπτωση της Συρίας είναι παραδειγματική καθώς αφορά μια εσωτερική σύγκρουση που έχει διεθνοποιηθεί αναδεικνύοντας την ικανότητα της Τουρκίας να καταλήγει σε συμφωνία με τη Ρωσία, ενώ αντιτίθεται στις ΗΠΑ. Η στάση της Τουρκίας χαρακτηρίζεται από μια προοδευτική απόσπαση από τον δυτικό κόσμο με αυξανόμενες συγκρούσεις με τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Μια στρατηγική θέση που πρέπει να ερμηνευθεί ως συνειδητοποίηση της απώλειας της σημασίας του τουρκικού ρόλου στο διεθνές σύστημα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την εξαφάνιση της σοβιετικής απειλής. Από αυτή την άποψη, η προσέγγιση της Ρωσίας, από την τουρκική πλευρά, είναι λειτουργική και έχει ως στόχο την ανάκαμψη των διαπραγματευτικών όρων της Άγκυρας απέναντι στις ΗΠΑ προκειμένου να διατηρηθεί το στάτους της Τουρκίας ως μεσαία δύναμη.<br /><br /></div><div>ΣτΜ.: στις διεθνείς σχέσεις ο όρος αναφέρεται στις περιπτώσεις όπου ένα κράτος ευθυγραμμίζεται με μια ισχυρότερη, αλλά εχθρική δύναμη, παραδεχόμενο ότι ο ισχυρότερος αντίπαλός του, που μετατρέπεται σε εταίρος, θα κερδίσει περισσότερα λάφυρα από τις κατακτήσεις. Για κάποιους αναλυτές, όπως ο John Mearsheimer, αυτή είναι μια στάση που δείχνει την αδυναμία μιας χώρας.<br /><br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία ως μεσαία δύναμη: η περίπτωση της Συρίας και οι σχέσεις με τη Μόσχα

Μετάφραση και προλογισμός: Γιώργος Κουτσαντώνης Μεταφράζουμε ένα πολύ ενδιαφέρον και ευσύνοπτο κείμενο του Ιταλού αναλυτή Stefano Modena που...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Ελλάδα στηρίζει την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και τι επιδιώκει αναφορικά με τη Συνθήκη των Πρεσπών

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-01/european-union-1078x515.jpg?itok=vgZ5x55I" width="717" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Σκοπιανά ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία με την συνέντευξη Μητσοτάκη</span></h3><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Σε άρθρο ΜΜΕ των Σκοπίων, γίνεται εκτενής αναφορά των όσων είπε ο νυν Έλληνας Πρωθυπουργός Κ .Μητσοτάκης για το θέμα της Συμφωνίας της χώρας τους με την Ελλάδα που υπεγράφη από τον προκάτοχό του Τσίπρα , σε συνέντευξη του σε ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι της χώρας μας<br /><br />Αναφέρει το άρθρο:<br /><br />"Η κριτική που άσκησα για τη συμφωνία δεν αφορούσε το όνομα, αλλά αφορούσε την μακεδονική γλώσσα και τη μακεδονική εθνότητα και συνεχίζω να πιστεύω ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος", είπε ο Μητσοτάκης και συνέχισε λέγοντας "αυτά τα λάθη δεν διορθώνοντα .Τώρα η Ελλάδα προσπαθεί για καλές σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία."<br /><br />«Από τη στιγμή που συνέβη, έχουμε κάθε λόγο να επιδιώκουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία και κυρίως να διευρύνουμε την οικονομική μας επιρροή. Γιατί αυτή τη στιγμή η Ελλάδα γίνεται ξανά πρωταγωνιστής του ενεργειακού χάρτη των Βαλκανίων.Η χώρα μας είναι μια φυσική πηγή εισροής ενέργειας στα Βαλκάνια και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, και στοχεύουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον ρόλο μας», είπε ο Μητσοτάκης.<br /><br />Τόνισε ότι πρέπει να ξεκινήσει η ενταξιακή διαδικασία της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ, γιατί μέσω αυτής η Ελλάδα «θα έχει την ευκαιρία να πιέσει για την εφαρμογή της συμφωνίας και να επουλώσει τις όποιες αδυναμίες του επιτρέπει το νομικό πλαίσιο αυτής».<br /><br />Ο Μητσοτάκης δηλώνει απόλυτα συνεπής με τις δηλώσεις του για τη Συμφωνία των Πρεσπών που διατυπώθηκαν πριν από την έλευση του κόμματος της ΝΔ στην εξουσία, εξηγώντας ότι θα ήταν πολύ εύκολο και πολιτικά χρήσιμο αν έλεγε προεκλογικά ότι θα ακυρώσει τη συμφωνία.<br /><br />«Δεν το έκανα γιατί είμαι σοβαρός πολιτικός και ξέρω πολύ καλά ότι οι συμφωνίες δεν μπορούν να αλλάξουν», είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός."<br /><br />Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα<br /><br />Από τα παραπάνω διαφαίνονται τα εξής:<br /><br />-Η Ελλάδα δεν πρόκειται να εγείρει ενστάσεις αναφορικά με την Συμφωνία των Πρεσπών και να επιδιώξει την ακύρωσή της<br /><br />- Η χώρα μας θα επιδιώξει την ένταξη των Σκοπίων (Βόρειας Μακεδονίας) στην ΕΕ, με την οποία επιθυμεί να έχει καλές σχέσεις προκειμένου αφενός μέσω του εδάφους της να προωθήσει ενέργεια πρός την ΕΕ, αφετέρου μέσω της ενταξιακής διαδικασίας η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να πιέσει για την εφαρμογή της εν λόγω συμφωνίας και να επουλώσει τις όποιες αδυναμίες του επιτρέπει το νομικό πλαίσιο αυτής<br /><br />Σε προγενέστερο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στην μελλοντική επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα Δυτικά Βαλκάνια, δηλαδή για τη Σερβία, την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, τα Σκόπια (Βόρεια Μακεδονία) και το Κοσσυφοπέδιο.<br /><br />Πρόσφατα ο Rikard Jozwiak, ανταποκριτής του Radio Free Europe και του Radio Liberty στις Βρυξέλλες, ισχυρίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει λάβει απόφαση για τη διεύρυνση της και ανακοίνωσε την έναρξη της διαδικασίας ένταξης στην ενωμένη Ευρώπη δύο εκπροσώπων των Δυτικών Βαλκανίων, της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας.<br /><br />Σε ότι αφορά τα Σκόπια και την Αλβανία, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του στη διεύρυνση της ΕΕ, αλλά δεν κατάφερε να συμφωνήσει για να ξεκινήσουν επίσημα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις, ενώ δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης της διακυβερνητικής διάσκεψης.<br /><br />«Το Συμβούλιο προσβλέπει στη διεξαγωγή των πρώτων διακυβερνητικών διασκέψεων με τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και με την Αλβανία το συντομότερο δυνατό», αναφέρεται στην ανακοίνωση σχετικά με τις ενταξιακές συνομιλίες.<br /><br />Η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων για 6 χώρες της Βαλκανικής και συγκεκριμένα για την Σερβία, την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, τη Βόρεια Μακεδονία και το Κοσσυφοπέδιο, αποτελεί επίσης μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις που είναι πολλές και υποβόσκουν μεταξύ των εν λόγω κρατών.<br /><br />Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την μη αναζωπύρωση ένοπλων συγκρούσεων οι οποίες έχουν τη δυναμική να ξεσπάσουν στην αυλή της ΕΕ , με καταστροφικά αποτελέσματα<br /><br />Παράλληλα η ΕΕ επιθυμεί με τον τρόπο αυτό να μειώσει δραστικά την επιρροή από τις Ρωσία -Τουρκία-Κίνα στα δυτικά Βαλκάνια.<br /><br />Στην προσπάθειά της αυτή θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την ένταξη των Σκοπίων (Βόρειας Μακεδονίας) και της Αλβανίας.<br /><br />Για τον λόγο αυτό σκοπεύει να πιέσει η ΕΕ τη νέα κυβέρνηση της Βουλγαρίας να αλλάξει τη στάση της για την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ , ανοίγοντας έτσι ο δρόμος για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των Σκοπίων.<br /><br />Στη συνέχεια η ΕΕ σκοπεύει να προχωρήσει με την Αλβανία, αποτρέποντας την ένωση Κοσσόβου με την Αλβανία και την αναζωπύρωση ενόπλων συγκρούσεων μεταξύ Σέρβων και Αλβανών Κοσσοβάρων με εμπλοκή Αλβανίας και Σερβίας.<br />Ακολούθως σειρά αναμένονται να πάρουν το Κόσσοβο, η Βοσνία Ερζεγοβίνη , το Μαυροβούνιο και η Σερβία.<br />Εκτίμηση μας είναι τέλος ότι όλα τα παραπάνω είναι σχεδιασμοί της ΕΕ επί χάρτου στους οποίους αναμένουμε να συναντήσει αρκετά εμπόδια. <br /><br />Αν και το απευχόμαστε, ο Ευρωστρατός που θα δημιουργηθεί το πρώτο εξάμηνο του 2022 επί Γαλλικής Προεδρίας της ΕΕ, έχει πολλές πιθανότητες να δραστηριοποιηθεί στα Δυτικά Βαλκάνια.<br /><br />Αναφορικά δε με την Ελλάδα η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας στην ΕΕ, αλλά και των υπολοίπων 4 κρατών, είναι κομβικής και ύψιστης σημασίας για την ασφάλεια της Ελλάδας από Βορρά.<div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Ελλάδα στηρίζει την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και τι επιδιώκει αναφορικά με τη Συνθήκη των Πρεσπών

Σκοπιανά ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία με την συνέντευξη Μητσοτάκη Παναγιώτης Νάστος Σε άρθρο ΜΜΕ των Σκοπίων, γίνεται εκτενής αναφορά των όσων είπε ο...

Διαβάστε την συνέχεια

Τουρκική Πολεμική Αεροπορία: Μία συν δύο πληγές

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/F-16-tourkiko.jpg" width="717" /><br /><br /><a href="https://slpress.gr/author/e.tsiliopoulos"><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b></a><br />Ποιο είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει υποστεί η τουρκική Πολεμική Αεροπορία; Ο αποκλεισμός από το πρόγραμμα F-35; Η έλλειψη ανταλλακτικών και η τελματωμένη κατασκευή του τουρκικής σχεδίασης μαχητικού; Προφανώς, όλα τα παραπάνω είναι πλήγματα, αλλά αυτό που πραγματικά συρρίκνωσε την ισχύ της τουρκικής Αεροπορίας ήταν οι μαζικές διώξεις πιλότων F-16 από το καθεστώς Ερντογάν με σκοπό να προφυλαχθεί από τους εσωτερικούς εχθρούς του.<br /><br />Η απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016 ώθησε τον Ερντογάν να εκκαθαρίσει μαζικά πιλότους μαχητικών. Η Αεροπορία έπαιξε κεντρικό ρόλο εκείνο τον Ιούλιο. Περίπου είκοσι πιλότοι F-16 συμμετείχαν στο πραξικόπημα με έντεκα αεροσκάφη, μαζί με αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού και μεταφορών που ανεφοδίασαν τα μαχητικά και μετέφεραν στρατεύματα. Οι επιπτώσεις ήταν δραματικές για ολόκληρη την Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Τις μέρες μετά το πραξικόπημα, εκκαθαρίστηκαν περισσότεροι από 300 πιλότους F-16, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν χρόνια εμπειρίας. Το αποτέλεσμα: Η αναλογία πιλοτηρίου προς πιλότο μειώθηκε από 1,25+ πιλότους ανά αεροσκάφος σε 0,8. Αυτή η αναλογία είναι σημαντική για να διασφαλιστεί ότι οι πιλότοι είναι ξεκούραστοι μεταξύ πτήσεων, χωρίς να επηρεάζουν τον επιχειρησιακό ρυθμό.<br /><br />Τα τουρκικά F-16 κυρίως πλήττουν στόχους του PKK στα βουνά βόρεια του Ντουκόκ στο ιρακινό Κουρδιστάν. Επίσης συμμετέχουν σε αποστολές αεροπορικής υποστήριξης των τουρκικών δυνάμεων που επιχειρούν σε κατεχόμενες περιοχές της Συρίας και πάλι εναντίον Κούρδων. Τέλος, όπως καλά γνωρίζουμε, πραγματοποιούν μαζικές παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο.<br />Μαζικές εκκαθαρίσεις πιλότων<br /><br />Μετά τις μαζικές εκκαθαρίσεις πιλότων, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία έπρεπε να καλύψει τα μεγάλα κενά. Δεν είχε τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει νέους και να τους τοποθετήσει σε επιχειρησιακές μονάδες. Η εκπαίδευση ενός πιλότου είναι πολυδάπανη, παίρνει πολύ χρόνο και επιπλέον απαιτούνται πολλές ώρες πτήσης για να θεωρηθεί ένας πιλότος ικανός να αναλάβει επιχειρησιακό ρόλο.<br /><br />Έτσι, παρόλο που η τουρκική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει μεγάλο αριθμό αεροσκαφών, η απορρόφηση απαιτεί οι άπειροι πιλότοι να συνδυάζονται με έναν έμπειρο, έτσι ώστε να καλύπτεται κάπως το κενό με υπηρεσία σε μάχιμη πτέρυγα. Αλλά και σ’ αυτό το επίπεδο προέκυψαν προβλήματα, επειδή η Τουρκία δεν διαθέτει αρκετούς εκπαιδευτές και έμπειρους πιλότους, οι οποίοι να παίξουν τον ρόλο του καθοδηγητή-εκπαιδευτή στην πράξη. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο ρυθμός εκπαίδευσης ενός πιλότου δεν μπορεί να συμβαδίσει με την αναβάθμισή του σε μάχιμο. Ελλείψει ωρών πτήσης, οι πιλότοι που πάνε από τη βασική σχολή πτήσεων σε επιχειρησιακές μονάδες χρειάζονται πολύ χρόνο για να αποκτήσουν επιχειρησιακή ικανότητα.<br /><br />Η Τουρκία έχει προσεγγίσει κάποια κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, ζητώντας βοήθεια τόσο για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα από την έλλειψη εκπαιδευτών όσο και για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα από την έλλειψη έμπειρων πιλότων. Η έλλειψη πιλότων μαχητικών σε όλο το ΝΑΤΟ, όμως, περιορίζει τις δυνατότητες και όσων κρατών-μελών θα ήθελαν να βοηθήσουν την Τουρκία.<br /><a href="https://slpress.gr/diethni/ti-kryvei-i-synantisi-toy-ntmpeimpa-me-to-afentiko-tis-mosant/"> </a><br /><div>ΗΠΑ και τουρκική Πολεμική Αεροπορία<br /><br />Μετά το πραξικόπημα, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία είχε ζητήσει βοήθεια κι από τις ΗΠΑ. Αρχικά είχε ζητήσει από Αμερικανούς εκπαιδευτές να πάνε στην Τουρκία για να βοηθούσαν στη βασική σχολή πτήσεων και, στη συνέχεια, να πετάξουν σε επιχειρησιακές μονάδες. Στην αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, ωστόσο, ακόμα κι αν υπήρχε πολιτική βούληση, δεν περισσεύουν εκπαιδευτές F-16 για να σταλούν στην Τουρκία. Το ίδιο ισχύει και για άλλες χώρες που διαθέτουν F-16. Όπως και η Τουρκία, στέλνουν πιλότους στις ΗΠΑ για βασική εκπαίδευση πτήσεων.<br /><br />Τα τουρκικά Μίντια είχαν ερμηνεύσει την αμερικανική άρνηση να στείλει πιλότους στην Τουρκία σαν “πολιτικό χαστούκι”. Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον αποδέχθηκε να αυξηθεί ο αριθμός των Τούρκων πιλότων που θα σταλούν στις ΗΠΑ για βασική εκπαίδευση, παρά τη συνολική μείωση των ξένων εκπαιδευομένων πιλότων. Η τουρκική Ακαδημία Πολεμικής Αεροπορίας, με τέσσερις τάξεις, έχει ξεκινήσει από το 2019 εκπαιδευτικές πτήσεις στη βάση Cigli. Η επιστροφή της κανονικότητας στη βάση αυτή δεν ήταν εύκολη, δεδομένου ότι η ομάδα των Ειδικών Δυνάμεων που είχε αναλάβει να σκοτώσει τον Ερντογάν στις 15 Ιουλίου 2016, είχε πετάξει από αυτή τη βάση προς το ξενοδοχείο στη Μαρμαρίδα, όπου ο Ερντογάν και η οικογένειά του έκαναν διακοπές.<br /><br />Θα χρειαστούν τέσσερα χρόνια για να αποφοιτήσουν οι νέοι πιλότοι. Στη συνέχεια, λόγω της έλλειψης εκπαιδευτών, θα χρειαστούν περίπου ακόμα 15 μήνες για την πλήρη πιστοποίηση των πιλότων. Μετά από αυτό, χρειάζονται πάνω από τρία χρόνια πτήσεων με έμπειρους πιλότους σε επιχειρησιακές μονάδες προτού τελικά “απορροφηθούν” και χαρακτηριστούν έμπειροι. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι έτοιμοι το 2027.</div><div><br />Βασική εκπαίδευση από Πακιστανούς<br /><br />Για να αντιμετωπίσει την έλλειψη εκπαιδευτών, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία ζήτησε επίσης βοήθεια από την πακιστανική, η οποία διαθέτει τον ίδιο τύπο F-16 με αυτό που διαθέτει και η τουρκική. Ωστόσο, η συνεργασία της Τουρκίας με το Πακιστάν περιορίζεται από τους κανονισμούς International Traffic in Arms (ITAR) των ΗΠΑ. Πρόκειται για το κανονιστικό καθεστώς που διέπει τις εξαγωγές αμερικανικών οπλικών συστημάτων.<br /><br />Σε αυτήν την περίπτωση, η εκπαίδευση από Πακιστανούς θα αποτελούσε επανεξαγωγή τεχνικών δεδομένων και επομένως υπόκειται σε περιορισμούς ελέγχου από τις ΗΠΑ. Ωστόσο, η πακιστανική Αεροπορία βοηθά την Τουρκία στην εκπαίδευση σε μονοκινητήρια αεροσκάφη, το πρώτο από τα τρία στάδια εκπαίδευσης για πιλότους F-16. Το 2016, Πακιστανοί εκπαιδευτές βρίσκονταν στη βάση του Cigli, στο πλαίσιο της αγοράς από την Τουρκία 52 εκπαιδευτικών αεροσκαφών Super Mushshak.<br /><br />Η Άγκυρα προσφέρει κίνητρα σε πιλότους που είχαν αποσυρθεί πριν από το πραξικόπημα, να επιστρέψουν στην Πολεμική Αεροπορία. Η ανταπόκριση, ωστόσο, ήταν μικρή. Πριν ένα χρόνο, η τουρκική κυβέρνηση εξέδωσε διάταγμα που απειλεί 330 πρώην πιλότους με ανάκληση της άδειάς τους, εάν δεν επιστρέψουν στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία για τέσσερα χρόνια. Το διάταγμα εκδόθηκε για να καλυφθούν τα κενά σε έμπειρους πιλότους, οι οποίοι είναι αναγκαίοι για να πετούν με τους νέους και να τους μεταγγίζουν την εμπειρία τους. Στην πραγματικότητα ψάχνουν τρόπο για να αποτρέψουν τις “δύο ταχύτητες” στις πολεμικές μοίρες.<br /><br />Δεν είναι σαφές πώς η απόφαση για υποχρέωση επιστροφής στην υπηρεσία θα επηρεάσει το ηθικό μίας μονάδας, καθώς τα κίνητρα δεν είναι ελκυστικά και ως εκ τούτου ίσως να φέρουν αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επιπροσθέτως, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία πιλότος, που έχει αποκοπεί από την ενεργό δράση για πάνω από πέντε χρόνια, δεν έχει τα αντανακλαστικά που απαιτεί ο χειρισμός ενός μαχητικού πρώτης γραμμής.</div><div><br />Ιδιώτες εκπαιδευτές<br /><br />Έλληνες χειριστές αναφέρουν ότι βλέπουν μια νευρικότητα και έλλειψη πείρας από πλευράς Τούρκων πιλότων που αντιμετωπίζουν σε εικονικές αερομαχίες στο Αιγαίο. Αυτό καταδεικνύει ότι οι περισσότεροι πιλότοι που στέλνονται στο Αιγαίο δεν έχουν εμπειρία σε αερομαχίες. ‘Η είναι νέοι και άπειροι, ή έχουν μετατεθεί από μονάδες της Ανατολίας όπου πραγματοποιούσαν βομβαρδισμούς σε κουρδικούς στόχους και ως εκ τούτου δεν διαθέτουν ικανότητες στην αντιαεροπορική άμυνα. Αυτό αυξάνει την πιθανότητα “ατυχήματος” που μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα.<br /><br />Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν διαβουλευτεί με Πολεμικές Αεροπορίες χωρών-μελών του ΝΑΤΟ σχετικά με τη χρήση ιδιωτών εργολάβων για την παροχή παρόμοιων υπηρεσιών, αλλά υπάρχουν δισταγμοί σχετικά με αυτή την πρακτική. Η ιδέα της πρόσληψης ιδιωτικών εταιρειών για να βοηθήσουν στην εκπαίδευση είναι ανάθεμα για την κουλτούρα που διαπνέει την τουρκική Πολεμική Αεροπορία.<br /><br />Η μετά το πραξικόπημα εκκαθάριση προκάλεσε μεγάλα κι όχι μόνο πρόσκαιρα προβλήματα στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Η πολύ χαμηλή αναλογία πιλότου προς πιλοτήριο έχει εξαντλήσει τους Τούρκους πιλότους και τους μηχανικούς που είναι υπεύθυνοι για τη συντήρηση των αεροσκαφών. Τα μακροπρόθεσμα προβλήματα είναι εύκολο να διαγνωστούν, αλλά δύσκολο να αντιμετωπιστούν.<br /><br />Όπως προαναφέραμε, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία κατέφυγε σε μάλλον ανορθόδοξα μέτρα για να αμβλύνει όπως-όπως την αδυναμία της. Το κενό, όμως, που έχει προκαλέσει η μαζική εκκαθάριση πιλότων (περίπου το 50%, ίσως και παραπάνω) δεν πρόκειται να καλυφθεί μεσοπρόθεσμα. Οι διώξεις πιλότων, άλλωστε, συνεχίζονται. Αν σ’ αυτό το πρόβλημα προστεθεί και το πρόβλημα των ανταλλακτικών, τότε πράγματι η εικόνα καθίσταται πολύ δυσοίωνη για το αξιόμαχο της τουρκικής Αεροπορίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τουρκική Πολεμική Αεροπορία: Μία συν δύο πληγές

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Ποιο είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει υποστεί η τουρκική Πολεμική Αεροπορία; Ο αποκλεισμός από το πρόγραμμα F-35; Η...

Διαβάστε την συνέχεια

Ολομέτωπη τουρκική επίθεση σε Ελλάδα και Κύπρο κι εμείς «κοιτάμε αλλού»!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/APOSTRATIKOPOIHSH-%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%9F%CE%98%CE%A1%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/APOSTRATIKOPOIHSH-%CE%A3%CE%91%CE%9C%CE%9F%CE%98%CE%A1%CE%91%CE%9A%CE%97%CE%A3.jpg" width="767" /></a><br /><div>Η Τουρκία συνεχίζει την ολομέτωπη επίθεση κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, με μεθοδικότητα. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις παραβιάσεις αν και έχουν κι αυτές πάρα πολύ μεγάλη σημασία! Χθες από τις 18 παραβιάσεις που καταγράφηκαν στο Αιγαίο , οι 13 έγιναν από UAV! Μία απ΄ αυτές ήταν υπέρπτηση στην Κανδελιούσσα, νοτιοδυτικά από τη Νίσυρο! <br /><br />Έχουμε φθάσει λοιπόν στο σημείο η Τουρκία να παραβιάζει με τρόπο μαζικό τον εναέριο χώρο μας, φθηνά και χωρίς ρίσκο κι εμείς καταγράφουμε αυτές τις προκλήσεις κυνηγώντας τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους με F-16, Mirage 2000 και αύριο, μεθαύριο με τα Rafale.<br /><br />Και δεν είναι μόνο αυτά…<br /><br />Η Τουρκία δεν έχει σταματήσει να θέτει με επιμονή θέμα αποστρατιωτικοποίησης νησιών. Η τελευταία αντι-navtex έχει να κάνει με τη Σαμοθράκη…<br /><br />Στην Κύπρο η Τουρκία «απαγορεύει» τον που του Nautical Geo σε περιοχή που έχει δεσμεύσει η Κυπριακή Δημοκρατία, υποστηρίζοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να πετάξει και να πλεύσει χωρίς την άδεια της!<br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/NAUTICAL-GEO_14012022_2.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/01/NAUTICAL-GEO_14012022_2.jpg" width="687" /></a><br /><br />Όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο ανησυχητικά αν δεν αντιμετωπίζονταν από την Αθήνα με μια παράδοξη χαλαρότητα! Που και που το ΥΠΕΞ απαντά σε ανακοινώσεις του τουρκικού ΥΠΕΞ, όταν αυτό επιτίθεται στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως έγινε προχθές. Στις διεθνείς επαφές τους οι υπουργοί μας έχουν πολλά να πουν για το Σαχέλ και μια δυο κουβέντες γενικές «για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο»! Δεν αμφισβητούμε ότι στα «πηγαδάκια» ή σε προσωπικές επαφές με ομολόγους τους δεν θέτουν το θέμα Τουρκία. Αλλά αυτό δεν αρκεί…<br /><br />Οι «φίλοι και σύμμαχοι» μας πρέπει να αναγκαστούν να πάρουν θέση για όλα όσα πράττει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας. Για να γίνει αυτό η Ελλάδα πρέπει επίμονα και δυνατά να φωνάζει για όσα καλείται μόνη της να αντιμετωπίσει σπαταλώντας δισεκατομμύρια και ρισκάροντας ζωές. Για να το πούμε λαϊκά -ή λαϊκίστικα όπως θα πουν κάποιοι- θα πρέπει η Ελλάδα να «κράξει» δημοσίως αυτούς που θεωρούνται …σύμμαχοι της. Αυτούς που στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις μας λένε πόσο δίκιο έχουμε κι όταν έρθει η ώρα να πάρουν θέση και μέτρα κατά της Τουρκίας κάνουν το κορόιδο για να μην πληγούν οι επενδύσεις και οι βιομηχανίες τους που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία.<br /><br />Σε κάποιους απ΄ αυτούς έχουμε πληρώσει ή θα πληρώσουμε σύντομα τη «συνδρομή ασφαλείας» μας, που πάντα μετριέται σε δισεκατομμύρια ευρώ.<br /><br />Κλείνοντας να επισημάνουμε ότι ήδη φθάσαμε στις 7 υπερπτήσεις τις πρώτες 15 ημέρες του 2022. Δύο απ΄ αυτές από UAV των Τούρκων.Μπορούμε να συνεχίσουμε να παριστάνουμε ότι δε συμβαίνει δα και κάτι σοβαρό ή να περιμένουμε την κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας και την πτώση του Ερντογάν…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ολομέτωπη τουρκική επίθεση σε Ελλάδα και Κύπρο κι εμείς «κοιτάμε αλλού»!

Η Τουρκία συνεχίζει την ολομέτωπη επίθεση κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, με μεθοδικότητα. Δεν αναφερόμαστε μόνο στις παραβιάσεις αν και έχ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Το Καστελλόριζο πρέπει να γίνει η δική μας Ίβο Τζίμα»!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="393" src="https://www.youtube.com/embed/d1Y8Um1cRYg" width="730" youtube-src-id="d1Y8Um1cRYg"></iframe></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> Απάντηση στο ΕΛΙΑΜΕΠ από τον Δ.Δρόσο.</span></h3>«Το Καστελλόριζο πρέπει να γίνει η δική μας Ιβο Τζίμα»! Ο Υποτέραρχος ε.α Δημήτρης Δρόσος απαντά στις απόψεις τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ περί «σύμπραξης με την Τουρκία» και σε όσους έχουν απόψεις που λένε «ας χάσουμε το Καστελλόριζο για να κερδίσουμε αλλού».<br /><br />«Απαιτείται χαλύβδινη αποφασιστικότητα, την οποία οι Ένοπλες Δυνάμεις την έχουν . Υπάρχει όμως η βούληση», λέει ο κ.Δρόσος. Αναλύει το ναυάγιο του EastMED:<br /><br />«Ο EastMed ήταν «παιδί» του Νετανιάχου…Όταν έχασε τις εκλογές ήταν αναμενόμενο ότι θα άλλαζε η κατάσταση. Η Γερμανία έβαζε το θέμα του κόστους αλλά υπάρχει πάντα και η φιλοτουρκική της στάση… Η αλλαγή στην αμερικανική διοίκηση έπαιξε ρόλο. Η διοίκηση Μπάϊντεν έχει φιλοτουρκούς πυρήνες», λέει μεταξύ άλλων. Τι θα γίνει; Δεν αποκλείει να δούμε σε λίγο καιρό αγωγό που θα ξεκινά από Λιβύη και θα φθάνει μέχρι το Ισραήλ και από τη Χάιφα να μεταφέρεται το αέριο. «Η βύθιση του EastMed δεν είναι θετικό γεγονός για τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα», καταλήγει.<br /><br />Χαρακτηρίζει «εντυπωσιακή την αλλαγή στάσης του Άμπου Ντάμπι και πρέπει να παρακολουθήσουμε σοβαρά αυτή την εξέλιξη». Θέτει επίσης το θέμα της διάθεσης Rafale του Κατάρ στην Τουρκία. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας στο θέμα της Ουκρανίας; Πως θα αντιμετωπίσουμε την πολυδιάστατη διπλωματία που ασκεί ο Ερντογάν; Οι απαντήσεις στη συνέντευξη του κ.Δρόσου.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Το Καστελλόριζο πρέπει να γίνει η δική μας Ίβο Τζίμα»!

 Απάντηση στο ΕΛΙΑΜΕΠ από τον Δ.Δρόσο. «Το Καστελλόριζο πρέπει να γίνει η δική μας Ιβο Τζίμα»! Ο Υποτέραρχος ε.α Δημήτρης Δρόσος απαντά στις...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο τουρκικός “Δρόμος του Μεταξιού”… Η κεντρική Ασία το κλειδί, η Ρωσία;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2019/05/TURKEY-CENTRAL-ASIA.jpg" /><br /><br />Οι ειδήσεις που έρχονται τελευταία από την Άγκυρα και το Ερεβάν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως πρώτα βήματα προς το «λιώσιμο των πάγων» στις σχέσεις Τουρκίας – Αρμενίας μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν λίγες ημέρες η Άγκυρα εξήγγειλε την επανέναρξη πτήσεων τσάρτερ προς την Αρμενία, και εκείνη με τη σειρά της ήρε το εμπάργκο για την εισαγωγή όπλων. Στη Μόσχα ειδικοί απεσταλμένοι από την Τουρκία και την Αρμενία θα συζητήσουν την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που θα γίνει με ρωσικό συντονισμό – κι αυτό έχει τη δική του σημασία- θα είναι ένα παλιό τουρκικό όνειρο, ο διάδρομος του Ζανγκεζούρ, που θα άνοιγε τον δρόμο της Τουρκίας μέσω της Κασπίας προς την κεντρική Ασία.<br /><br />Από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η Τουρκία επιδιώκει να γίνει ηγετική δύναμη εκεί και να δημιουργήσει ζώνες πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας στο ιστορικό «Τουρκιστάν», από την ανατολική Τουρκία μέσω των χωρών του Καυκάσου Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κασπία, και από εκεί στην κεντρική Ασία στο Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, την Κιργισία και το Καζακστάν.<br /><br />Μεγάλα συμφέροντα από τον διάδρομο του Ζανγκεζούρ<br /><br />«Η Άγκυρα ονειρεύεται από καιρό έναν τουρκικό δρόμο του μεταξιού» λέει στη Frankfurter Allgemeine Zeitung o Εμίν Σιρίν, πρώην βουλευτής στο κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν και νυν τηλεοπτικός σχολιαστής και αρθρογράφος. «Η Τουρκία είναι σε θέση να ανοίξει δίοδο προς την κεντρική Ασία που να μην περνά μέσω της Ρωσίας και του Ιράν. Μετά από μια επιτυχημένη εξωτερική πολιτική στηριγμένη σε στρατιωτικά μέσα, έχει έρθει τώρα η ώρα να αναζητήσει τον διάλογο για την επίτευξη εξωτερικοπολιτικών στόχων, κι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την κεντρική Ασία».<br /><br />Ο Τούρκος δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι αυτό δεν σχετίζεται με όνειρα για μια μεγάλη Τουρκία, αλλά πολύ περισσότερο έχει να κάνει με οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή. «Η εκεί αγορά προσφέρει τεράστιες δυνατότητες» επισημαίνει. Ο Στέφαν Μάιστερ, από τη Γερμανική Εταιρεία για την Εξωτερική Πολιτική, μιλώντας στην FAZ, υπογραμμίζει ότι οι τουρκικές φιλοδοξίες δεν επιδοκιμάζονται από Μόσχα καi Τεχεράνη, που διατηρούν επιρροή και έχουν – κυρίως η Ρωσία- συμφέροντα στον Καύκασο και τις πρώην σοβιετικές χώρες της κεντρικής Ασίας. Υπενθυμίζει ότι μετά τον πόλεμο στον Καύκασο το 2020, υπεγράφη συμφωνία ανακωχής, στην οποία προβλέπεται η δημιουργία του διαδρόμου στο Ζανγκεζούρ υπό ρωσική επιτήρηση. Δηλαδή ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, και όχι τουρκικές, θα εγγυώνται την ελεύθερη δίοδο. «Η Άγκυρα θα παραμείνει εξαρτημένη σε αυτό το μεγάλης στρατηγικής σημασίας πρότζεκτ από τις καλές διαθέσεις της Μόσχας».<br /><br />Μεγάλα συμφέροντα από αυτόν τον διάδρομο έχει και η Αρμενία. Μετά τον χαμένο πόλεμο του 2020 εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από τη Ρωσία, και ο εφοδιασμός της γίνεται εξ ολοκλήρου μέσω Γεωργίας και Ιράν. «Η χώρα χρειάζεται ανοιχτά σύνορα με την Τουρκία, εκεί ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν βλέπει να ξεδιπλώνεται μια ευκαιρία» σημειώνει ο Στέφαν Μάιστερ στην FAZ. «Ακόμη κι αν λόγω της ήττας στον Καύκασο φαίνεται να είναι πολιτικά τελειωμένος, θα μπορούσε να κρατηθεί στην εξουσία, και εκεί ο Αρμένιος πρόεδρος βλέπει μιαν ευκαιρία, να παρουσιάσει στον λαό του μια επιτυχία για να επιζήσει πολιτικά. Η Αρμενία χρειάζεται επειγόντως αντίβαρα στην κυριαρχία της υπερδύναμης Ρωσίας, η κυριαρχία της Αρμενίας περνά μέσα από το άνοιγμα των συνόρων με τη Τουρκία». Συνεπώς το σπάσιμο του πάγου που επιχειρείται υπό την επιστασία της Μόσχα φαίνεται να είναι τόσο κοντά όσο ποτέ άλλο. Ίσως και η συμφιλίωση.<br /><br />Χαλάρωση και στις σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ;<br /><br />Για την εφημερίδα Rheinische Post υπάρχει ένα ακόμη κίνητρο για την προσέγγισή της Τουρκίας με την Αρμενία. Όπως επισημαίνει η αρθρογράφος, οι σχέσεις Άγκυρας – ΗΠΑ για πρώτη φορά μετά από χρόνια βρίσκονται σε κρίση και χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο από τότε που ο Τζο Μπάιντεν έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ. «Ο Μπάιντεν είναι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Αρμενίων, κάλεσε μάλιστα πέρυσι τον Τούρκο ομόλογό του να ανοίξει τα σύνορά του με τη χώρα.Τώρα η Άγκυρα ελπίζει ότι τυχόν εξομάλυνση με την Αρμενία θα μπορούσε να βοηθήσει στη χαλάρωση των σχέσεών της και με τις ΗΠΑ» πιθανολογεί η εφημερίδα.<br /><br />Ο ανταποκριτής του γαλλικού πρακτορείου περιγράφει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο την ατμόσφαιρα στην τουρκική πόλη Ακάγια, στο πιο βορειοανατολικό άκρο της χώρας, τελευταίο σταθμό προς την Αρμενία, «όπου στις σιδηροδρομικές γραμμές, 10 χιλιόμετρα από τα αρμενικά σύνορα, κάθονται μόνο πουλιά και αδέσποτοι σκύλοι και τα βουνά είναι φορτωμένα με χιόνι». Ο διευθυντής της Ένωσης Εμπόρων της Ακάγια λέει ότι από τότε που έκλεισαν τα σύνορα η περιοχή μετατράπηκε σε νεκρό τρίγωνο της χώρας. «Τα σύνορα (με την Αρμενία) είναι η μοναδική πόρτα μας προς το εξωτερικό».<br /><br />Οι πρώτες άμεσες επαφές των δύο απεσταλμένων στη Μόσχα θα ανοίξουν αυτήν την πόρτα; «Δεν υπάρχει εγγύηση για την επιτυχία αυτής της πρωτοβουλίας» επισημαίνει η Rheinische Post. «Γιατί ενδεχόμενη αντίσταση Τούρκων εθνικιστών εναντίον της συνοριακής διάνοιξης ή τυχόν αναζωπύρωση της διένεξης στο Καραμπάχ θα μπορούσαν να θέσουν τέρμα στη διαδικασία διαπραγματεύσεων. Ήδη λίγο πριν την έναρξή τους στη Μόσχα αυξήθηκαν οι εντάσεις ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, όταν σκοτώθηκαν τρεις στρατιώτες σε αψιμαχίες στην περιοχή του Καραμπάχ. Οι δύο χώρες κατηγόρησαν η μια την άλλη για την κλιμάκωση».<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο τουρκικός “Δρόμος του Μεταξιού”… Η κεντρική Ασία το κλειδί, η Ρωσία;

Οι ειδήσεις που έρχονται τελευταία από την Άγκυρα και το Ερεβάν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως πρώτα βήματα προς το «λιώσιμο των πάγω...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιο μήνυμα θέλησε να δώσει ο Λαβρόφ στην Ελλάδα

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/1e/1e10edb0f5464ffab9dd315219312628.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="734" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Τουλάχιστον με την Ελλάδα υπήρξε ευγενής. Γιατί ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπορεί, όταν θέλει, να συνδυάσει τον επαγγελματισμό της διπλωματικής γλώσσας με εξαιρετικά σαρκαστικές αποστροφές, διανθίζοντας με πολύ μπρίο τις ψυχρές του διατυπώσεις. Όπως όταν, ερωτηθείς για τις νέες κυρώσεις που εκπονούν Δημοκρατικοί γερουσιαστές των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, δήλωσε: "Θεωρώ ότι είναι ένα είδος νευρικού κλονισμού. Στην προσπάθειά τους να επιβεβαιώσουν το δικό τους μεγαλείο οι άνθρωποι αυτοί έφθασαν σε κάποιο ψυχολογικό όριο, το οποίο είναι δύσκολο να το εξηγήσουμε".<br /><br />Όμως στη διπλή ερώτηση που δέχθηκε για θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας κατά τη χθεσινή μεγάλη συνέντευξη τύπου για την έναρξη του νέου έτους, τα αιχμηρά μηνύματα ήταν περιτυλιγμένα με ένα λεξιλόγιο συμπάθειας.<br /><br />Πράγματι, η λειτουργία της αμερικανικής παρουσίας στην Αλεξανδρούπολη και η ανακήρυξη αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας στην Ουκρανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούν πράγματι για τη Μόσχα πηγές ενόχλησης πολύ μεγαλύτερης από όσο ενδεχομένως αντιλαμβανόμαστε στην ελληνική δημόσια συζήτηση. Άλλωστε, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν την τελευταία δεκαετία αποστραγγισθεί από περιεχόμενο υψηλής πολιτικής, με αποτέλεσμα το παιχνίδι των συμβολισμών να απομένει κύριο πεδίο επαφής.<br /><br />Και ο συμβολισμός που καλείται να υπηρετήσει η Ελλάδα είναι αυτός μίας χώρας που παρά τον ευρωατλαντικό της προσανατολισμό παραμένει φιλική προς τη Ρωσία, λόγω και των ισχυρών παλαιών πολιτιστικών δεσμών των δύο πλευρών.<br /><br />Η ρωσική διπλωματία διατηρεί από την σοβιετική εποχή την "στρατοπεδική” λογική, την οποία και σέβεται. Αλλά επίσης αρέσκεται να επιδεικνύει προς τον εαυτό της και όποιον τρίτο την παρουσία στο άλλο "στρατόπεδο” συνομιλητών χωρίς ρωσοφοβικά χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα ήταν πάντα ένα τέτοιο παράδειγμα.<br /><br />Όμως τα δύο ζητήματα στα οποία εκλήθη να τοποθετηθεί ο Σεργκέι Λαβρόφ σχεδόν διαλύουν και αυτή την εικόνα.<br /><br />Άλλωστε το θέμα της Αλεξανδρούπολης έχει και ιδιαίτερες πρακτικές απολήξεις, σε ό,τι αφορά την μεταφορά πολεμικού υλικού του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Εξ ού και πριν από την συνέντευξη τύπου του Λαβρόφ σχολιάστηκε από τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, αλλά και εγέρθηκε, όπως πληροφορηθήκαμε κατά τις πρόσφατες ελληνορωσικές επαφές.<br /><br />Κατά τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών η μεταφορά πολεμικού υλικού δεν παραβιάζει καθαυτή τις Συμφωνίες του Μινσκ, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν σχετική πρόβλεψη, όμως εμμέσως παραβιάζει την απαγόρευση αποστολής στην Ουκρανία στρατιωτικού προσωπικού τρίτων χωρών – πέραν του ότι ενθαρρύνει το Κίεβο να υποκύψει στον "πειρασμό”, όπως είπε, μιας δυναμικής επίλυσης του ζητήματος του Ντονμπάς.<br /><br />Ενθυμούμενος τους Αμερικανούς "εκπαιδευτές” οι οποίοι τον Αύγουστο του 2008 εθεάθησαν να συμμετέχουν στην χρήση όπλων κατά σύντομο πόλεμο για την ανάκτηση της Νότιας Οσσετίας από τη Γεωργία, ο Λαβρόφ σημείωσε με νόημα ότι η επανάληψη ενός τέτοιου σεναρίου στην Ουκρανία θα αποτελεί "παραβίαση όλων των πιθανών κόκκινων γραμμών”, διότι, όπως είπε, θα σημάνει την "ευθεία σύγκρουση στρατιωτών του ΝΑΤΟ”, δηλ. των εκατοντάδων εκπαιδευτών που βρίσκονται ήδη εκεί, "με τους ρωσικής εθνότητας πολίτες της Ουκρανίας”.<br /><br />Και επαναφέροντας στη συζήτηση την χώρα μας, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών είπε: "Αντιλαμβάνομαι ότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., αλλά βλέπουμε επίσης ότι δεν επιθυμεί να ακολουθήσει τον δρόμο των σκληρότερων κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Η δημοκρατία αυτή δεν απολαμβάνει πραγματικά ό,τι συμβαίνει τώρα μεταξύ της Δύσης και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εμπιστευόμαστε τους Έλληνες φίλους να ασκήσουν τη σοφία τους, ώστε να κάνουν επιλογές αντίστοιχες προς τις πεποιθήσεις τους”.<br /><br />Το αντίθετο της "σοφίας” είναι βέβαια η "αφροσύνη”, λ.χ. της εμπλοκής σε περιπέτειες που υπηρετούν αλλότριους σχεδιασμούς. Αλλά μόνο η περίτεχνη, σχεδόν ειρωνική γλώσσα του Λαβρόφ θα ενέτασσε αυτή την προειδοποίηση σε μια δήλωση "κατανόησης”, αλλά και προβολής των ρωσικών επιθυμιών στις "βαθύτερες διαθέσεις” της ελληνικής διπλωματίας. Σαν να ήταν η Αθήνα εκείνη η δύναμη που θα μπορούσε να φρενάρει στην Ε.Ε. την υιοθέτηση σκληρότερων κυρώσεων κατά της Ρωσίας...<br /><br />Τα ευρύτερα συμφραζόμενα προκύπτουν όμως από άλλα σημεία της συνέντευξης τύπου Λαβρόφ, όπου ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, αναφερόμενος στον ύπατο εκπρόσωπο της Ε.Ε. Ζοζέπ Μπορέλ (στον οποίο επεφύλαξε ταπεινωτική αντιμετώπιση κατά την τελευταία τους συνάντηση, επικαλούμενος δημοσίως τη φυλάκιση αυτονομιστών πολιτικών στην ιδιαίτερη πατρίδα του τελευταίου, Καταλωνία) εξέφρασε την ίδια "κατανόηση” για τον φόβο των "27” ότι μπορεί να παρακαμφθούν κατά την εν εξελίξει ρωσο-αμερικανική διαπραγμάτευση και δήλωσε υπέρμαχος της στρατηγικής τους αυτοτέλειας.<br /><br />Επίσης ο Σεργκέι Λαβρόφ δεν παρέλειψε να αναφερθεί, ευκαιρίας δοθείσεις, στις "περίεργες (να το πούμε κομψά) δηλώσεις” δηλώσεις συμβούλου του Ερντογάν κατά της πρόσφατης επέμβασης του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας στο Καζακστάν.<br /><br />Τέτοιες είναι οι λεπτές ισορροπίες στο εσωτερικό της Ε.Ε. και εκατέρωθεν του Αιγαίου που εξηγούν τη στάση του Λαβρόφ έναντι της Ελλάδας.<br /><br />Όμως ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να είναι εξίσου "ευγενικός” σε ό,τι αφορά το δεύτερο (και λιγότερο προσεγμένο από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης) θέμα για το οποίο ερωτήθηκε - και δεν αφορά με τη στενή έννοια σχέσεις διακρατικές.<br /><br />"Στη σημερινή κρίση στην Ορθοδοξία ευθέως συμμετείχαν οι ΗΠΑ. Διαμόρφωσαν ειδικό μηχανισμό, τον ειδικό αντιπρόσωπο για τις θρησκευτικές ελευθερίες, ο οποίος στην πραγματικότητα ασχολούνταν όχι με την ελευθερία, αλλά με τον πλέον δραστήριο τρόπο προδιάθετε και χρηματοδοτούσε τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο έτσι ώστε να ακολουθήσει τη γραμμή της διάσπασης, πρώτα απ’ όλα στην Ουκρανία, με τη δημιουργία εκεί σχισματικής, μη κανονικής ορθόδοξης εκκλησίας της Ουκρανίας, η οποία προκάλεσε σοβαρότατες διαφωνίες συνολικά στον ορθόδοξο κόσμο.Και δυστυχώς οι ελληνόφωνες Εκκλησίες, η Ελλαδική, η Κυπριακή και άλλες, βρίσκονται υπό κολοσσιαία πίεση, μεταξύ άλλων, εξ όσων καταλαβαίνω και υπό την πίεση της ελληνικής κυβέρνησης. Συζητήσαμε αυτό το ζήτημα εμπιστευτικά, αλλά είναι γεγονότα, τα οποία είναι διαθέσιμα σε ανοιχτή πρόσβαση” δήλωσε ευθέως ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.<br /><br />Ο Λαβρόφ είναι ο πρώτος Ρώσος αξιωματούχος που ωμά έχει κατηγορήσει, ήδη στο πρόσφατο παρελθόν, το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως ενεργούμενο της Ουάσιγκτον. Αλλά οι χθεσινές αναφορές του σε "χρηματοδότηση”, καθώς και σε "πιέσεις της ελληνικής κυβέρνησης” προς τις ελληνόφωνες Εκκλησίες ανεβάζει θεαματικά τον πήχη.<br /><br />Αποκτά έτσι τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως ο πραγματικός θιασώτης της μη ανάμιξης των πολιτικών εξουσιών στα εκκλησιαστικά πράγματα, τονίζοντας, όπως έπραξε χθες, ότι "η καλύτερη συμβολή της διπλωματίας και των λοιπών κρατικών υπηρεσιών στην εξασφάλιση της θρησκευτικής ελευθερίας” είναι ακριβώς το "να μην εμποδίζουμε τις Εκκλησίες να ζουν τη ζωή τους, σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες τους”.<br /><br />Στην ελληνική κοινή γνώμη, η οποία εν πολλοίς αδιαφορεί για τις διορθόδοξες εντάσεις, η σκληρή γλώσσα του Λαβρόφ έρχεται να δείξει πόσο μεγάλη, "ταυτοτική” θα έλεγε κανείς, σημασία αποδίδει η σημερινή ρωσική εξουσία σε αυτά τα ζητήματα.<div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιο μήνυμα θέλησε να δώσει ο Λαβρόφ στην Ελλάδα

Του Κώστα Ράπτη Τουλάχιστον με την Ελλάδα υπήρξε ευγενής. Γιατί ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπορεί, όταν θέλει, να συνδυάσει ...

Διαβάστε την συνέχεια