Ο Ερντογάν θέλει οι Τούρκοι, οι Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη να κινητοποιηθούν για τον σκοπό του Αλλάχ, να συσπειρωθούν πίσω από ένα έθνος, μια σημαία, ένα κράτος.

<br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2022/03/Erdogan_UID_flash_rabia_24_Feb_2022.jpg"><img src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2022/03/Erdogan_UID_flash_rabia_24_Feb_2022-750x536.jpg" /><br /></a><b><br />Αμπντουλάχ Μποζκούρτ</b><br />Αψηφώντας κατάφωρα τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της Ευρώπης σχετικά με τους κινδύνους υπονόμευσης της ενσωμάτωσης και των μεταναστευτικών πολιτικών, η τουρκική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κινητοποιήσει Τούρκους και Μουσουλμάνους για τους πολιτικούς της στόχους, με τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να καλεί όλους να ενωθούν κάτω από ένα έθνος και μία σημαία.<br /><br />Τα προκλητικά και σκανδαλώδη σχόλια που απευθύνονται σε Ευρωπαίους Μουσουλμάνους υπηκόους, ειδικά τουρκικής καταγωγής, έγιναν από τον Ερντογάν κατά τη διάρκεια συνάντησης με τους πράκτορές του από την Ευρώπη και άλλες ηπείρους. Η συνάντηση διοργανώθηκε με το όνομα της Ένωσης Διεθνών Δημοκρατών (UID), μιας ομάδας μεσολάβησης της κυβέρνησης Ερντογάν στο εξωτερικό, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, την ημέρα που η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή της στην Ουκρανία.<br /><br /><i>"Γνωρίστε το αυτό: Θα γίνουμε μια [παγκόσμια] κοινότητα πάνω στην οποία δεν θα υπάρχει δύναμη. ... Θυμηθείτε [το σύνθημά μας] ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα και ένα κράτος"</i>, ανακοίνωσε ο Ερντογάν, διαβεβαιώνοντας παράλληλα τα μέλη των UID ότι έχουν το πλήρες βάρος της Τουρκίας πίσω τους.<br /><br />Αν και το UID δημιουργήθηκε για να διατηρήσει μια διεθνή παρουσία με την πολιτική, διπλωματική και οικονομική στήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν, το κύριο μέλημά του είναι η Ευρώπη, όπου ζουν περίπου 5 εκατομμύρια Τούρκοι, με πολλούς από αυτούς να έχουν αποκτήσει υπηκοότητα στις χώρες όπου ζουν. Η ομιλία του Προέδρου Ερντογάν επικεντρώθηκε επίσης σε όλη την Ευρώπη, δίνοντας οδηγίες στα μέλη του UID να εργαστούν σκληρότερα για την επίτευξη των στόχων.<br /><br />"Ο επόμενος πυλώνας της γέφυρας που χτίσαμε από το παρελθόν μέχρι το μέλλον θα πρέπει και θα είναι οι τόποι όπου ζούμε στην Ευρώπη", δήλωσε ο Ερντογάν, υπενθυμίζοντας την κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κυβερνούσε πολλές από τις σημερινές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.<br /><br />Μέρη της ομιλίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στους ηγέτες της Ένωσης Διεθνών Δημοκρατών (UID):<br /><p style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Georgia, Times, "Times New Roman", serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 1.25em; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; vertical-align: baseline;"><br /></p><div class="wp-video" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font: inherit; height: auto; margin: 0px 0px 15px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 1280px;"><div _mstaria-label="6687616" aria-label="Πρόγραμμα αναπαραγωγής βίντεο" class="mejs-container mejs-container-keyboard-inactive wp-video-shortcode mejs-video" id="mep_0" role="application" style="background: rgb(34, 34, 34); border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; font-family: Helvetica, Arial, serif; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: 466.125px; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; min-width: 216px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: top; width: 660px;" tabindex="0"><div class="mejs-inner" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: Helvetica, Arial; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div _msthidden="1" class="mejs-mediaelement" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; height: 466.125px; left: 0px; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 660px; z-index: 0;"><mediaelementwrapper _msthidden="1" id="video-21799-1" style="box-sizing: border-box;"><video _mstvisible="0" class="wp-video-shortcode" height="904" id="video-21799-1_html5" preload="metadata" src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2022/03/final_62359ac5ee9623006d5cf151_261121.mp4?_=1" style="border: 0px; box-sizing: border-box; display: inline-block; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: 466.125px; line-height: inherit; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 660px;" width="1280"></video></mediaelementwrapper></div><div class="mejs-layers" style="border: 0px; box-sizing: border-box; color: #333333; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><div class="mejs-overlay mejs-layer mejs-overlay-play" style="-webkit-box-align: center; -webkit-box-pack: center; align-items: center; border: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: flex; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: 466.125px; justify-content: center; left: 0px; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; top: 0px; vertical-align: baseline; width: 660px; z-index: 1;"></div></div></div></div></div>"Όσο περισσότερο επεκτείνετε αυτή την ομπρέλα ως Ένωση Διεθνών Δημοκρατών, τόσο περισσότερο αυξάνετε τη σφαίρα δραστηριότητας και επιρροής σας, τόσο πιο επιτυχημένα μπορείτε να εκπληρώσετε την αποστολή παράδοσης αυτών των μηνυμάτων στους πολίτες μας, να τα οργανώσετε και να τα προετοιμάσετε για το μέλλον", πρόσθεσε.<br /><br />Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν βλέπει τους Τούρκους που ζουν στην Ευρώπη ως δικούς του πολίτες, και όχι ως υπηκόους ή/και κατοίκους των χωρών όπου ζουν, εργάζονται και συνταξιοδοτούνται. Θέλει το UID να συσπειρώσει τους Τούρκους σε ολόκληρη την ήπειρο πίσω από το πολιτικό ισλαμικό όραμά του.<br /><br />Για να καθησυχάσει τις ανησυχίες για κάποιους που μπορεί να αισθάνονται ανήσυχοι που εργάζονται για την τουρκική κυβέρνηση ενώ κατέχουν την υπηκοότητα μιας άλλης χώρας ή διατηρούν κατοικία στην Ευρώπη, ο Τούρκος πρόεδρος προσπάθησε να τους καθησυχάσει, λέγοντας: "Μην ξεχνάτε, έχετε το τουρκικό έθνος των 85 εκατομμυρίων πίσω σας. Έχετε μια μεγάλη κληρονομιά της ιστορίας και του πολιτισμού πίσω σας."<br /><br />Σημείωσε επίσης ότι εκατοντάδες εκατομμύρια Μουσουλμάνοι φίλοι και αδελφοί στέκονται πίσω από τους Τούρκους και ότι όλοι είναι αφοσιωμένοι στην πρόοδο του σκοπού για τον Αλλάχ και την αλήθεια.<br /><br />"Όταν κινητοποιούμε σωστά αυτή τη δύναμη, καμία οργάνωση, καμία κακή δομή, κανένα κρυμμένο ή ανοιχτό εμπόδιο δεν μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας. Λάβετε υπόψη ότι η Τουρκία δεν είναι πλέον η παλιά Τουρκία", δήλωσε ο Ερντογάν.<br /><br /> <img height="365" src="https://nordicmonitor.com/wp-content/uploads/2022/03/UID_Meeting_February_2022-300x171.jpg" width="640" /><div><i>Ο Πρόεδρος Ερντογάν απευθύνθηκε σε μέλη της Ένωσης Διεθνών Δημοκρατών στις 24 Φεβρουαρίου 2022.</i><br /><br />Σε μια περιβόητα κέρασμα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες, ο Ερντογάν προειδοποίησε ότι η Τουρκία, υποστηριζόμενη από Τούρκους και Μουσουλμάνους στην Ευρώπη, θα εκτροχιάσει τυχόν σχέδια που έχουν επινοηθεί από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. "Μαζί θα χαλάσουμε τις συνομωσίες όσων προσπαθούν να διχάσουν το λαό μας, και μαζί θα γκρέμουμε τα οικόπεδά τους", δήλωσε.<br /><br />"Λαμβάνουμε επίσης τα απαραίτητα μέτρα ενάντια στην αυξανόμενη εχθρότητα εναντίον του Ισλάμ και των Τούρκων στο εξωτερικό", συνέχισε ο Ερντογάν.<br /><br />Ενώ ένωνε τους υποστηρικτές του στην Ευρώπη πίσω από το όραμά του, ο Τούρκος πρόεδρος στόχευσε επίσης σε Τούρκους που δεν υποστηρίζουν και δεν συμμερίζονται τους στόχους του. "Όταν εξετάζουμε τους ανθρώπους που εισήλθαν στα τοπικά και εθνικά κοινοβούλια στις εκλογές στην Ευρώπη, βλέπουμε ότι αν και τα ονόματά τους είναι Τουρκικά ή Μουσουλμανικά, δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι που έχουν σπάσει τους κάποτε στενά αισθημένους δεσμούς τους με το έθνος μας", παρατήρησε.<br /><br />Τα σχόλια του Ερντογάν στόχευαν συγκεκριμένα Τούρκους και Μουσουλμάνους πολιτικούς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι δεν προσυπογράφουν την πολιτική ισλαμική ιδεολογία και προφανώς θέτουν τα συμφέροντα των χωρών που υπηρετούν πάνω από αυτά της Τουρκίας.<br /><br />Οι τουρκικές πρεσβείες καθώς και οι οντότητες που ευθυγραμμίζονται με την κυβέρνηση Ερντογάν έχουν εξαγνίσει μια εκστρατεία παρενόχλησης των Τούρκων που επικρίνουν την τουρκική κυβέρνηση, τους σκιαγραφούν και τους κατασκοπεύουν.<br /><br />Η ομιλία του Ερντογάν στη συνεδρίαση του UID είναι μακράν η πιο προκλητική μέχρι σήμερα, σαφώς ισοδυναμώντας με την απληστία πολιτικής παρέμβασης της Τουρκίας στις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, χρησιμοποιώντας Τούρκους και Μουσουλμάνους ως ατού εναντίον αυτών των εθνών.<br /><br />Στο παρελθόν, μια τέτοια ανάμειξη προκάλεσε την οργή ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι προειδοποίησαν την Τουρκία για υπονόμευση των πολιτικών ενσωμάτωσης και μετανάστευσης και χαρακτήρισαν τις προσπάθειες της Άγκυρας αποσταθεροποιητικές για τους Τούρκους και τους Μουσουλμάνους στην Ευρώπη.<br /><br />Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ενέκρινε την κρίσιμη έκθεση της Επιτροπής του 2016 για την Τουρκία στις 6 Ιουλίου 2017, η οποία ζητούσε το πάγωμα των ενταξιακών συνομιλιών, κατέλαβε τις μυστικές δραστηριότητες του Ερντογάν στα κράτη μέλη.<br /><br />Τόνισε ότι «η τουρκική κυβέρνηση πρέπει να απέχει από συστηματικές προσπάθειες κινητοποίησης της τουρκικής διασποράς στα κράτη μέλη για δικούς της σκοπούς· σημειώνει με ανησυχία τις αναφορές εικαζόμενης πίεσης σε μέλη της τουρκικής διασποράς που ζουν σε κράτη μέλη· και καταδικάζει την παρακολούθηση των τουρκικών αρχών σε πολίτες διπλής υπηκοότητας που ζουν στο εξωτερικό".<br /><br />Το UID συχνά περιγράφεται ως το μακρύ χέρι του Προέδρου Ερντογάν στην Ευρώπη για την κινητοποίηση της τουρκικής και μουσουλμανικής διασποράς για τους στόχους των πολιτικών Ισλαμιστών πίσω στην Τουρκία. Ο Ερντογάν τον περασμένο Οκτώβριο έδωσε εντολή στα μέλη του UID να είναι πιο επιθετικά και ενεργά, λέγοντάς τους: «Μην υπερασπίζετε. Επίθεση, εξηγήστε τον σκοπό μας!", υποσχόμενοι ότι οι τουρκικοί κρατικοί θεσμοί θα τους παράσχουν αυξημένη βοήθεια.<br /><br />Προέτρεψε τους υποστηρικτές του να εργαστούν σκληρά για να εξασφαλίσουν σημαντικές θέσεις στις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής τους, δεσμευόμενοι να στηρίξουν τις τουρκικές κυβερνητικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια εργαστηρίου με εκπροσώπους της UID στη Γενεύη τον Δεκέμβριο του 2019.<br /><br />Με τη συστηματική εκστρατεία να στοχεύει στην κινητοποίηση της διασποράς, ο Ερντογάν ελπίζει να επιτύχει πολλαπλούς στόχους: να φέρει ψήφους για το κόμμα του στις εθνικές εκλογές· χρήση της διασποράς για την πίεση και τον εκφοβισμό των ευρωπαϊκών πρωτευουσών· και εκφοβίζοντας τους αντιπάλους του στο σπίτι κυνηγώντας επικριτές στο εξωτερικό.<br /><br />Οι βασικοί κυβερνητικοί θεσμοί στους οποία ανατέθηκε η υποστήριξη του UID και των συνεργαζόμενων ομάδων είναι το υπουργείο Εξωτερικών, η Προεδρία των Τούρκων στο εξωτερικό και οι Σχετικές Κοινότητες (YTB) και ο διαβόητος Εθνικός Οργανισμός Πληροφοριών (MİT) της Τουρκίας.</div><div><br /></div><div><a href="https://nordicmonitor.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο Ερντογάν θέλει οι Τούρκοι, οι Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη να κινητοποιηθούν για τον σκοπό του Αλλάχ, να συσπειρωθούν πίσω από ένα έθνος, μια σημαία, ένα κράτος.

Αμπντουλάχ Μποζκούρτ Αψηφώντας κατάφωρα τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της Ευρώπης σχετικά με τους κινδύνους υπονόμευσης της ενσωμάτωσης...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ουκρανία δείχνει ότι ο Πούτιν έχει παγιδεύσει την Τουρκία.

<img height="380" src="https://ahvalnews.com/sites/default/files/styles/is_article_featured_top_1200x550/public/2022-03/rsz_1rsz_20220225121426reup--2022-02-25t121211z_1775997569_rc20rs9yu68d_rtrmadp_3_ukraine-crisis-turkey-erdoganh.jpg?h=2cfe6373&itok=f4wItlt4" width="747" /><br /><br /><b>Hamit Bozarslan</b><br />Η απάντηση της Τουρκίας στον πόλεμο στην Ουκρανία δείχνει ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατάφερε να παγιδεύσει την Άγκυρα, σύμφωνα με τον Χαμίτ Μποζαρσλάν, Διευθυντή του Κέντρου Τουρκικών, Οθωμανικών, Βαλκανικών και Κεντροασιατικών Σπουδών στη Σχολή Προηγμένων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες (EHESS) στο Παρίσι της Γαλλίας.<br /><br />Η Άγκυρα έχει επιδιώξει μέχρι στιγμής να διατηρήσει μια εξισορροπητική πρακτική σχετικά με τη σύγκρουση, διατηρώντας καλές σχέσεις τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Κίεβο. Ωστόσο, σε συνέντευξη στο <a href="http://mezopotamyaajansi35.com/tum-haberler/content/view/164767">πρακτορείο ειδήσεων Mezopotamya</a>, ο Μποζαρσλάν ανέφερε ότι η Τουρκία δεν έχει άλλη επιλογή. Αντίθετα, οι οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία και η συνεργασία με τη Μόσχα στη Συρία έχουν αφήσει στην Τουρκία σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμών και ελάχιστες ελπίδες για την ανοικοδόμηση των σχέσεων με τη Δύση.<br /><br /> Ακολουθεί πλήρης αναπαραγωγή της συνέντευξης που μεταφράστηκε από το Medya News: <div><br /></div><div><i>Πρώτον, θέλω να ρωτήσω ποιανού πόλεμος είναι αυτός; Οι λαοί, τα κράτη ή οι μεγάλες δυνάμεις;<br /></i><br />Πρέπει να εξετάσουμε την πολιτική βιβλιογραφία των τελευταίων 20 ετών και τη ρητορική του Πούτιν για να κατανοήσουμε αυτόν τον πόλεμο. Μια ομιλία του Πούτιν στις 21 Φεβρουαρίου έχει μεγάλη σημασία. Ήταν μια πολύ μακρά ομιλία που αποτελείται από 11 σελίδες. Στην 9η σελίδα, ο Πούτιν λέει: «Δεν υπάρχει ουκρανικός λαός· Η Ουκρανία δεν υπήρξε ποτέ. Η Ουκρανία είναι ίση με τον κομμουνισμό. Ο κομμουνισμός ίδρυσε την Ουκρανία, ο Λένιν την ίδρυσε. Ο Στάλιν προσπάθησε να διορθώσει τα λάθη του Λένιν, αλλά δεν τα κατάφερε".<br /><br />Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια πλήρης απόρριψη της ύπαρξης του λαού. Ο Πούτιν θέλει να πάρει εκδίκηση από την ιστορία. Θα μπορούσατε να το αισθανθείτε αυτό στη ρητορική του τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά κανείς δεν ήθελε να το πάρει στα σοβαρά. Ο Πούτιν βλέπει την τρέχουσα περίοδο ως μια ευκαιρία να πάρει εκδίκηση από το παρελθόν. Η «εκδίκηση από το παρελθόν» προκύπτει από την αυτο-αντίληψη του Πούτιν ως ιδρυτή μιας αυτοκρατορίας.<br /><br />Υπάρχουν τρεις ή τέσσερις ιδρυτές αυτοκρατοριών στην ιστορία της Ρωσίας. Ο πρώτος είναι ο Βλαντιμίρ, ο τσάρος που ίδρυσε τη Ρωσική αυτοκρατορία.  Μετά είναι ο Στάλιν. Ο Πούτιν θέλει να αναφέρεται το όνομά του στα βιβλία της ιστορίας ως ο τέταρτος ή ο πέμπτος ιδρυτής μιας αυτοκρατορίας. Είναι ζωτικής σημασίας να το κατανοήσουμε αυτό, διότι δεν πρόκειται για πόλεμο μεταξύ δύο λαών. Η Ουκρανία δεν επιτέθηκε ποτέ στη Ρωσία. Δεν υπάρχει καμία προηγούμενη μεγάλη ένοπλη σύγκρουση εκτός από τις συγκρούσεις στο Ντονμπάς. Πρόκειται για μια περίπτωση πλήρους άρνησης από τον Πούτιν της Ουκρανίας και τον ουκρανικό λαό.<br /><br /><i>Πολλές χώρες εφαρμόζουν κυρώσεις στη Ρωσία, και αυτή η κατάσταση είναι πιθανό να δημιουργήσει προβλήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, ένα από τα οποία είναι η πετρελαϊκή κρίση. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν μίλησε πρόσφατα με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Μαδούρο για μια συμφωνία πετρελαίου. Αλλάζει η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών;</i><br /><br />Είναι πολύ νωρίς για να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε τέτοιες ερωτήσεις. Ίσως μπορέσουμε να δώσουμε κάποιες απαντήσεις σε μερικούς μήνες, ή ίσως λίγο αργότερα το φθινόπωρο. Προηγουμένως υπήρχε κάποια εμπιστοσύνη στην Ευρώπη για τον Πούτιν, και θεωρήθηκε ως "άνθρωπος του λόγου του". Κανείς δεν περίμενε μια τέτοια επίθεση στην Ευρώπη. Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν πλέον τη δυνατότητα να αποδεχτούν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση παρά μόνο σύμμαχος με τις "Ηνωμένες Πολιτείες. Ευρώπη δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά στις "Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ τα τελευταία 20 χρόνια όσο είναι τώρα.<br /><br />Μπορούμε επίσης να πούμε ότι ο Πούτιν έκανε έναν τεράστιο λάθος υπολογισμό. Η Ευρώπη μπορεί να περάσει κρίση εξαιτίας αυτού του πολέμου, και μπορεί να δει κάποια κοινωνική αναταραχή. Ωστόσο, η κρίση covid-19 έχει ήδη δείξει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να έχουν μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα όταν απαιτείται. Με άλλα λόγια, η Ευρώπη είναι οικονομικά ισχυρή. Ίσως δούμε μια μειωμένη εξάρτηση από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στον κόσμο, νέες τεχνολογίες που αναδύονται, ανακάλυψη νέων πηγών ενέργειας και αυξημένη ανοχή σε αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις όπως αυτή του Μαδούρο.<br /><br /><i>Ο πόλεμος επηρεάζει επίσης την Τουρκία. Η Τουρκία εξαρτάται από την Ουκρανία και ακόμη περισσότερο από τη Ρωσία για πολλές εισαγωγές. Πώς πιστεύετε ότι ο πόλεμος είναι πιθανό να επηρεάσει την Τουρκία;</i><br /><br />Πρώτον, μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία έχει κατά μία έννοια αιχμαλωτιστεί από τη Ρωσία. Αυτό αποδείχθηκε πολύ καθαρά στη Συρία. Η Ρωσία δεν μισεί καθόλου τους Κούρδους. Αλλά θα μπορούσαν ακόμα να χάσουν τον Αφρίν πολύ εύκολα. Αφού η Τουρκία βομβάρδισε το Αφρίν για 72 ημέρες και τελικά το μετέτρεψε εντελώς σε χώρα τζιχαντιστών, πραγματοποιήθηκε εθνική κάθαρση και η Ρωσία δεν έδειξε την παραμικρή αντίδραση εκτός από λίγα λόγια για τα ανθρώπινα δικαιώματα.<br /><br />Η Τουρκία δεν εξαρτάται σήμερα από την Ουκρανία. Η Τουρκία μπορεί εύκολα να θυσιάσει τις σχέσεις της με την Ουκρανία. Θυμόμαστε πώς οι Ουιγούοι Τούρκοι θυσιάστηκαν προηγουμένως. Αύριο μάλλον θα είναι οι Παλαιστίνιοι. Δεν βλέπουμε μεγάλη ανησυχία και συμπάθεια για τους καταπιεσμένους στην Τουρκία. Τουλάχιστον όσον αφορά την πολιτική του Ερντογάν (...) Θα είναι επίσης πολύ δαπανηρό τώρα εάν η Τουρκία προσπαθήσει να κάνει μια κίνηση εναντίον της Ρωσίας. Ένα οικονομικό κόστος, κυρίως. Η Τουρκία έχει μεγάλη εξάρτηση από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Επίσης, η παρουσία της Τουρκίας στο Αφρίν και το Ιντλίμπ είναι δυνατή μόνο με την άδεια της Ρωσίας.<br /><br />Ως εκ τούτου, είναι αδύνατο να σκεφτούμε ότι η Τουρκία έχει οποιαδήποτε ικανότητα ελιγμών. Θα ήταν αλήθεια να πούμε ότι και ο Ερντογάν επιδιώκει ιστορική εκδίκηση. Ο στόχος της καταστροφής της Ροζάβα (Βόρεια και Ανατολική Συρία) ήταν μέρος αυτού. Σήμερα, οι επιθέσεις με στόχο το Νότιο Κουρδιστάν (Ιρακινό Κουρδιστάν) είναι σαφείς διαδηλώσεις για το είδος της αυτοκρατορίας που σκοπεύει να οικοδομήσει η Τουρκία.<br /><br /><i>Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο βαθύς ιστορικός φόβος της Τουρκίας για τους Κούρδους τους εμποδίζει να υποστηρίξουν την ίδια πλευρά στον συνεχιζόμενο πόλεμο;<br /></i><br />Αυτός ο φόβος έχει διαμορφώσει την πολιτική της Τουρκίας στη Συρία. Ακόμη και η αγορά των S-400 σχετίζεται με αυτόν τον ιστορικό φόβο. Αυτός είναι ένας φόβος που η Τουρκία δεν καταφέρνει ποτέ να υπερβεί. Όπως ο Πούτιν δεν αποδέχεται την ύπαρξη Ουκρανών, η Τουρκία δεν αποδέχεται την ύπαρξη Κούρδων. Η Τουρκία δεν τους αποδέχεται ως κοινωνικό παράγοντα στην ιστορία. Ως εκ τούτου, δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν οποιαδήποτε άλλη πολιτική εκτός από τον πόλεμο. Αν και υπάρχουν ορισμένες περίοδοι μεταρρυθμίσεων, αυτό διαρκεί μόνο ένα ή δύο χρόνια, μετά από τις οποίες (...) επιστρέφουν στις παραδοσιακές πολιτικές τους για τη στόχευση των Κούρδων.<br /><br />Μια μέρα, ίσως μετά την αποχώρηση του σημερινού γραμματέα του ΝΑΤΟ, ενδέχεται να ζητηθεί από την Τουρκία να είναι πιο πιστή στο ΝΑΤΟ. Είναι αδύνατο να μαντέψουμε τι θα κάνουν σε μια τέτοια κατάσταση. Ναι, η Τουρκία δεν έχει στοχοποιηθεί ειδικά από τη Ρωσία στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά ο Πούτιν έχει παγιδεύσει την Τουρκία μέσα από τον πόλεμο.<br /><br /><i>Τι είδους παγίδα;</i><br /><br />Το μήνυμα (που παραδόθηκε από τη Ρωσία στην Τουρκία) είναι: «Δεν μπορείτε να διαχωριστείτε από μένα· δεν μπορείτε να πλησιάσετε την Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είσαι υπό την κυριαρχία μου.</div><div><br /></div><div><a href="https://ahvalnews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Ουκρανία δείχνει ότι ο Πούτιν έχει παγιδεύσει την Τουρκία.

Hamit Bozarslan Η απάντηση της Τουρκίας στον πόλεμο στην Ουκρανία δείχνει ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατάφερε να παγιδεύσει την Ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Εκατοντάδες θαλάσσιες νάρκες παρασύρονται προς τις τουρκικές ακτές και το Βόσπορο.

<a href="https://avia.pro/sites/default/files/99_3.jpg"><img height="420" src="https://avia.pro/sites/default/files/styles/news_photo/public/99_3.jpg?itok=5-wwU8HB" width="715" /></a><br /><br />Αρκετές εκατοντάδες θαλάσσιες νάρκες, οι οποίες σχίστηκαν από καταιγίδα από τις εγκαταστάσεις τους κοντά στις ουκρανικές ακτές, απειλούν τώρα την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας όχι μόνο στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και στο Βόσπορο. Σύμφωνα με την Έκθεση Σύγκρουσης, η Τουρκία παρακολουθεί την κατάσταση με ανησυχία, καθώς περίπου εκατό πλοία περνούν καθημερινά από το στενό, και η Τουρκία είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια των υδάτων του στενού.<br /><br />"Νάρκες στις ουκρανικές ακτές άρχισαν να παρασύρονται στη Μαύρη Θάλασσα λόγω καταιγίδας. Τα νοτιοδυτικά της Μαύρης Θάλασσας (Βόσπορος) και τα βορειοδυτικά αντιμετώπισαν μια πολύ σοβαρή απειλή. Αν και η Ρωσία ισχυρίζεται ότι οι νάρκες τοποθετήθηκαν από την Ουκρανία, μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κανένα από τα επικίνδυνα αντικείμενα., αναφέρει η έκθεση Clash.<br /><br />Το βασικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι τέτοιες νάρκες είναι εξαιρετικά δύσκολο να εντοπιστούν. Ταυτόχρονα, σε περίπτωση κινδύνου, η Τουρκία μπορεί να εμποδίσει το Βόσπορο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, τα πρώτα θαλάσσια ορυχεία ελεύθερης παρέκκλισης μπορούν να φτάσουν στο Βόσπορο στις αρχές αυτής της εβδομάδας.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετά περιστατικά με ξένα πλοία στα ύδατα της Μαύρης Θάλασσας θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν λάβει χώρα μόνο και μόνο λόγω της έκρηξης τέτοιων ναρκών.<br /><br />Μέχρι σήμερα, μόνο δύο χώρες, η Ουκρανία και η Ρωσία, έχουν ναυτικές νάρκες των τύπων YAM και YARM.<div><br /></div><div><a href="https://avia-pro.net/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Εκατοντάδες θαλάσσιες νάρκες παρασύρονται προς τις τουρκικές ακτές και το Βόσπορο.

Αρκετές εκατοντάδες θαλάσσιες νάρκες, οι οποίες σχίστηκαν από καταιγίδα από τις εγκαταστάσεις τους κοντά στις ουκρανικές ακτές, απειλούν τώρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θράσος και υποκρισία: Ισοπέδωσαν Γιουγκοσλαβία και Μέση Ανατολή, αλλά… στέλνουν λουλούδια στην Ουκρανία

<img height="336" src="https://i0.wp.com/infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2022/03/thrasos-kai-upokrisia-isopedosan-giougkoslabia-kai-mesi-anatoli-alla-stelnoun-louloudia-stin-oukrania_2.jpg?fit=1270%2C610&ssl=1" width="758" /><br /><br />Οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ, Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, και Ρεπουμπλικάνος Τζορτζ Μπους τζούνιορ, κατέθεσαν λουλούδια για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία, στην ουκρανική εκκλησία του Βολοντιμήρ και της Όλγας, στο Σικάγο.<br /><br />Οι δύο πρόεδροι των ΗΠΑ, που σημάδεψαν τη μετα-σοβιετική εποχή, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1990 και μετά, εγκαινιάζοντας την πολιτική των μετα-ψυχροπολεμικών κανονιοφόρων και των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών, με θράσος χιλίων πιθήκων εμφανίστηκαν να καταθέτουν λουλούδια στη μνήμη των θυμάτων της Ουκρανίας.<br /><br />Την κίνηση αυτή έκανε γνωστή, με ανάρτησή του στο twitter, ο Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε φτάσει στο σημείο να βομβαρδίσει το Ιράκ, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη από το «σκάνδαλο του λεκέ», γνωστό ως σκάνδαλο Λεβίνσκι.<br /><br />Ο ίδιος στην ανάρτησή του έγραψε ότι «η Αμερική στέκεται ενωμένη στο πλάι του λαού της Ουκρανίας στον αγώνα του για ελευθερία και ενάντια στην καταπίεση».<br /><br />Οι δύο πρόεδροι των ΗΠΑ, με τις ενέργειές τους, σημάδεψαν την εποχή μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1990. Αν και ολόκληρη η ανθρωπότητα περίμενε καλύτερες ημέρες, και ειρήνη, οι ΗΠΑ, ως μονοκρατορία που θεωρούσε ειδικά στη δεκαετία του ’90 τον εαυτό της, εγκαινίασε τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς και πολέμους. Ένα τέτοιο δείγμα γραφής έδωσε ο Μπιλ Κλίντον στα Βαλκάνια και ειδικά στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου κυριολεκτικά το ΝΑΤΟ ισοπέδωσε τη Σερβία.<br /><br />Να σημειωθεί ότι ακριβώς αυτό το δήθεν επιχείρημα των «ανθρωπιστικών» βομβαρδισμών, χρησιμοποιεί σήμερα και η Ρωσία, προκειμένου να πλήξει την Ουκρανία, και σε κατοικημένες περιοχές, όπως καταγγέλλεται.<br /><br />Στο όνομα, εξάλλου, του «ανθρωπισμού» και της αποτροπής της «γενοκτονίας» του ρωσικού πληθυσμού στην Ανατολική Ουκρανία, ισχυρίζεται η Μόσχα ότι εξαπέλυσε την εισβολή.<br /><br />Καθίσταται εμφανές, πλέον, ότι τον δρόμο για τους «ανθρωπιστικούς» πολέμους, τους είχαν ανοίξει στη Μόσχα προηγουμένως άλλοι. Στην προκειμένη, οι Κλίντον και Μπους.<br /><br />Ο Μπους τζούνιορ, επίσης, μαζί με τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, ήταν εκείνοι που είπαν ξεδιάντροπα ψέματα στη διεθνή κοινότητα, μέσα στη συνεδρίαση του ΟΗΕ, προκειμένου να γίνει η εισβολή στο Ιράκ.<div><br /></div><div><img src="https://i0.wp.com/www.antinews.gr/media/2022/03/thrasos-kai-upokrisia-isopedosan-giougkoslabia-kai-mesi-anatoli-alla-stelnoun-louloudia-stin-oukrania.jpg?resize=634%2C452&ssl=1" /><br /><br />Είπαν ότι η «στρατιωτική επιχείρηση», το 2003, όπως ονομάζει άλλωστε και η Μόσχα σήμερα τη σημερινή ρωσική εισβολή, θα γινόταν, επειδή ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε χημικά όπλα. Τέτοια όπλα ουδέποτε βρέθηκαν. Προηγουμένως, οι αρμόδιοι της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας προειδοποιούσαν ότι τέτοια όπλα δεν έχει το Ιράκ. Ουδείς, εννοείται, τους άκουσε.<br /><br />Η εισβολή στο Ιράκ, επίσης, έγινε με σύνθημα τη «διάδοση της δημοκρατίας». Που; Στο Ιράκ και στη Μέση Ανατολή. Τα αποτελέσματα έγιναν εμφανή. Διάλυση της Μέσης Ανατολής, διαρκής αναταραχή επί δεκαετίες, τσουνάμι προσφύγων και μεταναστών προς την ΕΕ, κ.ο.κ.<br /><br />Και το χειρότερο. Ιδιωτικοποίηση τεράστιων τμημάτων του κρατικού μηχανισμού των ΗΠΑ, ακόμα και ολόκληρων τομέων του Πενταγώνου. Πλουτισμός των ιδιωτικών συμφερόντων και των κάθε λογής ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών, που όχι μόνο δεν έλυναν τα προβλήματα στο Ιράκ, αλλά τα έκαναν χειρότερα.<br /><br />Αποτέλεσμα; Η άρον άρον αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ επί προεδρίας του Δημοκρατικού, Μπαράκ Ομπάμα, και στη συνέχεια, επί Ρεπουμπλικάνου, Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Έτσι, ακόμα και σήμερα, εξαιτίας αυτών των ολέθριων πολιτικών, οι ΗΠΑ έχουν αφήσει στη μοίρα τους τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, ανοικτές παραμένουν και οι πληγές στη μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ, και προ μηνών με εξευτελιστικό τρόπο από το Αφγανιστάν, αλλά και η απαράδεκτη στάση των ΗΠΑ που επί Τραμπ άδειασε τους Κούρδους της Συρίας, αποτελούν εμφανή σημάδια ότι οι ΗΠΑ δεν αποτελούν πλέον μονοκρατορία.<br /><br />Και, τώρα, οι δυο τους έχουν το θράσος να καταθέτουν λουλούδια για την Ουκρανία. Κάτι που μάλλον με δυσφήμηση της ουκρανικής αντίστασης μοιάζει. Να σημειωθεί ότι το «μέτωπο» της Ουκρανίας το άνοιξε ο Μπαράκ Ομπάμα, το 2014.<br /><br />Τότε, μάλιστα, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (είναι και σήμερα), Βικτόρια Νούλαντ, μαζί με τον σημερινό πρέσβη στην Αθήνα (πρέσβη στο Κίεβο τότε), Τζέφρι Πάϊατ, μοίραζαν σάντουιτς στους διαδηλωτές, στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, που έριξαν τον τότε φιλορώσο Ουκρανό πρόεδρο, Γιαννουκόβιτς.<br /><br />Επρόκειτο για πρωτοφανείς εικόνες ανοικτής εμπλοκής των ΗΠΑ στις ουκρανικές υποθέσεις. Είναι σαν να εμφανιζόταν ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα, σε διαδηλώσεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών στο Σύνταγμα, επειδή η Μόσχα δεν ήθελε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Τι θα έλεγε, άραγε, κανείς αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;</div><div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Θράσος και υποκρισία: Ισοπέδωσαν Γιουγκοσλαβία και Μέση Ανατολή, αλλά… στέλνουν λουλούδια στην Ουκρανία

Οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ, Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, και Ρεπουμπλικάνος Τζορτζ Μπους τζούνιορ, κατέθεσαν λουλούδια για τα θύματα του πολέμο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιός ζημιώνεται από τις κυρώσεις;

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/oukrania_poutin_biden_mpainten_putin_SLpress.gr_-1200x900.jpg"><img border="0" height="404" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2022/02/oukrania_poutin_biden_mpainten_putin_SLpress.gr_-1200x900.jpg" width="752" /></a><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ένας κόσμος χωρίς λογική!</span></h3><div><b>Μανώλης Κοττάκης</b><br />ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ πού θέτουμε μέ τόν τίτλο τού σημερινού σημειώματος, η κατ αρχήν απάντηση είναι προφανής: η Ρωσσία τού Πούτιν. Η Ρωσσική Ομοσπονδία, η οποία απειλείται μέ επιλεκτική χρεοκοπία όπως απειληθήκαμε ακριβώς κι εμείς κάποτε τό 2011 επειδή έχει πρόβλημα νά εξυπηρετήσει τό εξωτερικό της χρέος σέ ρούβλια. Ζημιώνονται επίσης οι ολιγάρχες οι οποίοι περιφέρουν τήν απελπισία τους στά κοινωνικά μέσα δικτύωσης καί στά διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, επειδή δέν μπορούν νά ζήσουν μέ 3.000 τόν μήνα! Τούς κακόμοιρους! Η Ρωσσία ή θά αντέξει ή θά πέσει. Οι εκτιμήσεις τής στήλης γι αυτό τό θέμα είναι γνωστές. Εάν πέσει, η Αμερική πρέπει νά σκεφτεί τί θά τήν αντικαταστήσει καί πόσο θά πληρώσει γιά αυτό. Τό πιθανότερο είναι τό χάος τής Ευρασίας. Αλλά εκτός από τίς προφανείς απαντήσεις υπάρχουν κι άλλες.<br /><br />Έγκυροι οικονομικοί αναλυτές αρχίζουν καί συνειδητοποιούν πλέον ότι τόν συνδικαλισμό τού Προέδρου Μπάιντεν ο οποίος αποκαλεί εγκληματία καί δολοφόνο τόν Πρόεδρο Πούτιν καί τόν συνδικαλισμό τού Προέδρου Πούτιν, ο οποίος ανακάλυψε προδότες, μπάσταρδους, πέμπτη φάλαγγα εντός τής χώρας του, θά τόν πληρώσει ακριβά εκτός από τήν ρωσσική καί η παγκόσμια οικονομία. Κυρίως η ευρωπαϊκή οικονομία. Ήδη έχουν κάνει τήν εμφάνισή τους οι πρώτες δειλές αναλύσεις, πού δείχνουν ότι αυτοί πού πλήττονται είναι οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες τή στιγμή πού ήλπιζαν νά ανακάμψουν μετά τήν περιπέτεια τής πανδημίας. Είναι ακόμη οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες πού βλέπουν τούς τζίρους τους νά μειώνονται δραματικά καθώς καί οι εταιρείες πού προμηθεύονται πρώτες ύλες καί τρόφιμα. Στόν αντίποδα αυτές πού κερδίζουν είναι οι εταιρείες πού πωλούν όπλα καί οι εταιρείες πού στό μέλλον θά διακινούν υγροποιημένο φυσικό αέριο. Εάν συνεχιστεί ο πόλεμος, κάτι πού αποτελεί σήμερα ισχυρή πιθανότητα, τότε δέν θά αργήσει η μέρα πού η Ευρώπη θά συνειδητοποιήσει ότι μέ τίς κυρώσεις κατά τής Ρωσσίας έμπηξε η ίδια τό μαχαίρι στό ίδιο της τό σώμα.<br /><br />Ο κόσμος μας είναι συνδεδεμένος μέ τήν παγκοσμιοποίηση, γιά νά θυμηθώ καί τόν τίτλο ενός εξαιρετικού βιβλίου τού Έλληνα επιστήμονα κυρίου Χρηστάκη. Όποιος έχει τήν αυταπάτη, ότι η εφαρμογή κυρώσεων καί ο περιορισμός τού καπιταλισμού σέ μιά συγκεκριμένη επικράτεια κρατών συνιστά σήμερα τό μεγαλύτερο όπλο στά χέρια τής Δύσης όταν αυτή θέλει νά κάνει πόλεμο μακρόθεν μέ προκεχωρημένο φυλάκιο, τό διεθνές τραπεζικό σύστημα καλό είναι σιγά-σιγά νά αρχίσει νά κοιτάζει γύρω του. Τό όπλο αυτό μπορεί νά μετατραπεί καί σέ αυτεπίστροφον, κοινώς μπούμερανγκ.<br /><br />Ήδη άλλως τε πρίν από τόν πόλεμο η κρίση στόν τομέα τής ενέργειας ήταν εδώ, καθώς μέ τήν λήξη τής πανδημίας διεφάνη ότι οι παγκόσμιες ποσότητες φυσικού αερίου όχι μόνον οι ρωσσικές δέν επαρκούσαν γιά νά καλύψουν τήν παγκόσμια ζήτηση πού προέκυψε από τό άνοιγμα καί από τήν αναθέρμανση τής οικονομίας. Ο πόλεμος στήν Ουκρανία γιά τόν οποίο η ιστορία θά δείξει ότι όλοι φέρουν βαρειές ευθύνες, ήρθε καί αποτελείωσε ό,τι άρχισε. Έτσι στά χείλη όλων, μετά τόν όρο ενεργειακή κρίση, σχηματίστηκε καί η λέξη επισιτιστική κρίση, η λέξη πληθωρισμός ο οποίος κατά τήν ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα ήταν προσωρινός καί αύριο ποιός ξέρει ποιά άλλη θά προκύψει.<br /><br />Στούς μήνες καί στά χρόνια πού έρχονται θά καταλάβουμε ότι οι ανεύθυνοι εθνικοί εγωισμοί τών υπερδυνάμεων μπορούν νά καταστρέψουν τόν κόσμο. Διότι αυτό πού ζούμε πλέον είναι ένας κόσμος χωρίς λογική. Ο παλιός διέθετε τουλάχιστον τήν στοιχειώδη. Αυτός πού ζούμε θά απαρτίζεται από φανατισμένους ηγέτες καί ηγεσίες οι οποίοι ρίχνουν καθημερινά λάδι στή φωτιά αδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες πού προκαλούνται στίς ζωές τών λαών από τίς αποφάσεις τους. Μάλλον δέν έχουμε δεί μπροστά μας τά χειρότερα. Είμαστε ακόμα στήν αρχή, καί τό δυστύχημα είναι ότι η παγκόσμια ηγεσία τσακώνεται καί ανταλλάσσει χαρακτηρισμούς μέ τήν ευκολία πού τό κάνουν τά νήπια καί οι έφηβοι. Κατ αυτόν τόν τρόπο, έτσι, εγκλωβίζεται σέ ένα σκηνικό αντιπαραθέσεως από τό οποίο εάν θελήσει νά βγεί προκειμένου νά μήν απλωθούν οι ζημιές τών κυρώσεων στήν παγκόσμια οικονομία, τότε αυτό θά συμβεί μόνο μέ υποχωρήσεις γοήτρου. Τί νά κάνουμε, αυτός είναι ο κόσμος μας. Οι Ρώσσοι καταλαβαίνουν μόνο από όπλα καί οι δυτικοί μόνο από ζημιές σέ δολλάρια ή ευρώ. Τήν μόνη γλώσσα συνεννόησης.<br /><br /></div><div><a href="https://www.estianews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιός ζημιώνεται από τις κυρώσεις;

Ένας κόσμος χωρίς λογική! Μανώλης Κοττάκης ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ πού θέτουμε μέ τόν τίτλο τού σημερινού σημειώματος, η κατ αρχήν απάντηση είναι προφαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Hurriyet: Τα τρία σενάρια για συνεργασία Τουρκίας-Ελλάδας- Ισραήλ στο φυσικό αέριο.

<a href="https://newpost.gr/photo/master/202112/7qpyvr1640108086656.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://newpost.gr/photo/master/202112/7qpyvr1640108086656.jpg" width="728" /></a><br /><br /><div>Σενάρια συνεργασίας Τουρκίας-Ελλάδας- Ισραήλ για τα ενεργειακά αναφέρονται σε δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet.</div><div>  <br />Άλλωστε, ο κ. Σολτς στην κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πριν από μια εβδομάδα εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συνάντηση του Τούρκου προέδρου τόσο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Ναφτάλι Μπένετ καλώντας τους να συνεχίσουν σε αυτή την πορεία.<br /><br />Στο άρθρο που υπογράφει ένας από τους πιο έγκυρους αρθρογράφους του τουρκικού τύπου, αναφέρεται ότι η επίσκεψη του Γερμανού καγκελάριου, Όλαφ Σολτς, στην Τουρκία έγινε για ενεργειακά ζητήματα, καθώς εν μέσω πολέμου Ρωσίας- Ουκρανίας, η Γερμανία αναζητά άμεσες λύσεις για την αντικατάσταση του ρωσικού αερίου. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος αναρωτιέται μήπως έρχεται η ώρα της συνεργασίας Τουρκίας- Ελλάδας- Ισραήλ για τη μεταφορά του αερίου στην Ευρώπη. <br /><br />Άλλωστε, ο κ. Σολτς στην κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πριν από μια εβδομάδα εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συνάντηση του Τούρκου προέδρου τόσο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Ναφτάλι Μπένετ καλώντας τους να συνεχίσουν σε αυτή την πορεία.<br /><br />Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλη Κωστίδη, το ένα σενάριο είναι να μεταφερθεί το αέριο του Ισραήλ στην Τουρκία, αλλά θα πρέπει να περάσει από την ΑΟΖ Λιβάνου-Συρίας, πράγμα που φαίνεται απίθανο ή της Κύπρου, που όμως εκεί το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο, καθώς εμπλέκονται πολλά μέρη.<br /><br />Το άλλο σενάριο είναι το φυσικό αέριο να ξεκινήσει από το Ισραήλ, να πάει Τουρκία και μετά στην Ελλάδα, από όπου θα διοχετευθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. <br /><br />Ένα ακόμη σενάριο είναι το ενδεχόμενο συνεργασίας Τουρκίας- Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ μέσω του αγωγού EastMed.<br /><br />Σημειώνεται δε ότι πριν από 14 μήνες ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε δηλώσει ότι σε περίπτωση που λύσουμε το θέμα της Κύπρου, λύνεται και το 60% των ζητημάτων της Ανατολικής Μεσογείου. </div><div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Hurriyet: Τα τρία σενάρια για συνεργασία Τουρκίας-Ελλάδας- Ισραήλ στο φυσικό αέριο.

Σενάρια συνεργασίας Τουρκίας-Ελλάδας- Ισραήλ για τα ενεργειακά αναφέρονται σε δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet.   Άλλωστε, ο κ. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κόψτε τις σχέσεις με τον Πούτιν τώρα, λέει Κινέζος καθηγητής στο Πεκίνο: Viral το άρθρο πριν μπλοκαριστεί…

<img height="422" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/03/220301112343_CNA_Tdc1335c871494e149d69aa91f4007167.jpg" width="736" /><br /><br />Επρόκειτο για άθρο γνώμης που αναρτήθηκε σε αμερικανικό ιστότοπο, γραμμένο στα αγγλικά και τα κινεζικά. Αναδημοσιεύθηκε στην Κίνα. Ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο αναγνώστες και λογοκρίθηκε. Ομως, η άποψη είχε ειπωθεί.<br /><br />Η Κίνα πρέπει να διακόψει σχέσεις με τον Βλαντιμίρ Πούτιν “το συντομότερο δυνατόν” λόγω του πολέμου του στην Ουκρανία, υποστηρίζει διάσημος Κινέζος διανοούμενος – γνωστός για την επικριτική στάση του έναντι της επίσημης γραμμής του Πεκίνου.<br /><br />Παρά το γεγονός ότι δημοσιεύτηκε αργά το βράδυ της Παρασκευής στο Κέντρο Αντίληψης ΗΠΑ-Κίνας του Carter Center [Carter Center’s US-China Perception Monitor USCPM], το δοκίμιο του Χου Γουέι κέρδισε σύντομα ένα εκατομμύριο προβολές εντός και εκτός Κίνας και αναδημοσιεύτηκε σε κινεζικά ιστολόγια, σε ιστότοπους μη επίσημων μέσων ενημέρωσης και λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης.<br /><br />Στη συνέχεια ήρθε η αντίδραση, καθώς το άρθρο κατηγορήθηκε ως «απερίσκεπτη και επικίνδυνη» χολή… . Ακολούθησαν προσωπικές επιθέσεις στον Χου και στο USCPM. Μέχρι το πρωί της Κυριακής, οι ιστοσελίδες είχαν μπλοκαριστεί στην Κίνα .<br /><br />«Συνήθως όταν στην κυβέρνηση ή στους λογοκριτές δεν αρέσει ένα συγκεκριμένο άρθρο –όπως [κάτι που δημοσιεύτηκε από]τους FT Chinese– απλώς μπλοκάρουν το συγκεκριμένο άρθρο, δεν μπλοκάρουν τον ιστότοπο», δήλωσε ο Λιου Γιαουέι, διευθυντής στο πρόγραμμα της Κίνας για το Carter Center με έδρα τις ΗΠΑ. «Οπότε αυτό είναι πολύ ασυνήθιστο».<br /><br />Η θέση της Κίνας σχετικά με την εισβολή και το πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει στην υποστήριξη της Ρωσίας είναι ένα από τα πιο έντονα συζητούμενα θέματα του πολέμου, αλλά στο εσωτερικό της Κίνας η συζήτηση ελέγχεται αυστηρά, με ελάχιστη ανοχή στις αντίθετες απόψεις.<br /><br />«Είχα διαβάσει πολλά σχόλια σε κινεζικά μέσα ενημέρωσης και το άρθρο του καθηγητή Χου σίγουρα διαφωνούσε με την πλειοψηφία αυτών των άρθρων», είπε ο Λιου. «Ο Χου προσπάθησε πραγματικά να πει ότι αυτές είναι επικίνδυνες απόψεις… Πήρα τη γρήγορη απόφαση να το σβήσω».<br /><br />Δημοσιευμένο στα αγγλικά και στα κινέζικα, το δοκίμιο του Χου υποστήριζε ότι η πρόοδος της Ρωσίας στα ουκρανικά μέτωπα παραπαίει και η Κίνα πρέπει να διακόψει τους δεσμούς της με τον Πούτιν «το συντομότερο δυνατό» για να αποφύγει να βρεθεί στην πλευρά των ηττημένων και να αντιμετωπίσει «περαιτέρω περιορισμούς» από τις ΗΠΑ και τη Δύση.<br /><br />«Η Κίνα θα πρέπει να αποφύγει να βρίσκεται με δυο πόδια σε δυο βάρκες, να εγκαταλείψει την ουδέτερη θέση και να επιλέξει την θέση που είναι κυρίαρχη στον κόσμο», έγραψε.<br /><br />Από την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου, η Κίνα βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση ως στενός σύμμαχος της Ρωσίας, αλλά εμφανίζεται απρόθυμη να συμμεριστεί τη διεθνή καταδίκη και τις οικονομικές κυρώσεις. Προσπάθησε να κρατήσει αντικρουόμενες ίσες αποστάσεις αναφέροντας ότι σέβεται την κυριαρχία της Ουκρανίας αλλά και εκφράζοντας την κατανόησή της γι’ αυτό που αποκαλεί «ανησυχίες ασφαλείας» της Ρωσίας. Η σύγχυση αντανακλάται στα μέσα ενημέρωσης και τις δημόσιες δηλώσεις του καθεστώτος.<br /><br />Ο καθηγητής Χου συμπεριλαμβάνεται στις πολλές σημαντικές φωνές που αμφισβητούν την επίσημη γραμμή. Ο Γουάνγκ Χουγιάο, πρόεδρος του think tank “Κέντρο για την Κίνα και την Παγκοσμιοποίηση” με έδρα το Πεκίνο, υποστήριξε στους <a href="https://www.nytimes.com/">New York Times</a> ότι οι δυτικές συμμαχίες θα γίνονται όλο και πιο στενές καθώς ο πόλεμος έχει σκαλώσει. «Αυτό δεν είναι καλό για την Κίνα», είπε, καλώντας τη Δύση να φέρει το Πεκίνο ως διαμεσολαβητή και να «προσφέρει στον Ρώσο ηγέτη μια διέξοδο», κάτι που με τη σειρά του θα μπορούσε να επιδιορθώσει τη διεθνή θέση της Κίνας.<br /><br />Τα μηνύματα από την ηγεσία και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας παρουσίασαν σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση ως ουδέτερο ειρηνοποιό, αλλά κατηγορώντας τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για τη σύγκρουση και όχι επικρίνοντας τη Ρωσία και τον Πούτιν – έναν βασικό σύμμαχο με τον οποίο ο Σι Τζινπίνγκ υπέγραψε μια «απεριόριστη» συμφωνία εταιρικότητας λίγο πριν από την εισβολή.<br /><br />Υπάρχει μια προφανής προσπάθεια από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης να αναφέρουν τα γεγονότα των απωλειών και των επιθέσεων με ουδέτερο τρόπο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες έχουν εκδοθεί οδηγίες για την αποφυγή ιδιαίτερων στάσεων υπέρ ή κατά της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Η κυρίαρχη οπτική γωνία είναι αντιδυτική και τα άρθρα που εκφράζουν την κυβέρνηση κατηγορούν τις ΗΠΑ για ψεύτικες ειδήσεις [fake news] σχετικά με τους ισχυρισμούς ότι η Κίνα μπορεί να δώσει στη Ρωσία όπλα .<br /><br />Ωστόσο, παρατηρητές επεσήμαναν ότι τα κεντρικα δελτία ειδήσεων αποφεύγουν να δείξουν θύματα ή ζημιές στην Ουκρανία κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει συμπάθεια και εξακολουθούν να μην χαρακτηρίζουν τον πόλεμο του Πούτιν “εισβολή” στην Ουκρανία.<br /><br />Οι αναφορές και οι αξιωματούχοι ενίσχυσαν επίσης τη ρωσική παραπληροφόρηση και προπαγάνδα , συμπεριλαμβανομένων θεωριών συνωμοσίας ότι οι ΗΠΑ χρηματοδοτούν βιοεργαστήρια που παράγουν χημικά όπλα στην Ουκρανία ή ψευδείς δημοσκοπήσεις ότι οι Ουκρανοί υποστηρίζουν την εισβολή , σύμφωνα με το κέντρο ανάλυσης ΜΜΕ Doublethink Labs με έδρα την Ταϊβάν.<br /><br />Τα ξένα αγγλόφωνα μέσα ενημέρωσης φαίνεται να είναι περισσότερο διατεθειμένα να αναφέρουν τις ρωσικές θηριωδίες και να κάνουν χρήση του όρου «πόλεμος», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η στάση του Πεκίνου έναντι της Μόσχας δεν γίνεται αποδεκτή διεθνώς.<br /><br />«Οι αγγλόφωνες εκδόσεις – όπως το CGTN – απευθύνονται σε αλλοδαπούς και λειτουργούν σύμφωνα με ένα εντελώς διαφορετικό σενάριο προπαγάνδας», λέει ο καθηγητής Carl Minzner, Κινέζος μελετητής και καθηγητής δικαίου στη νομική σχολή Fordham. «Αλλά δεδομένου ότι αυτά δεν απευθύνονται σε Κινέζους πολίτες, δεν αποτελούν καλό μέτρο για την αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο το Πεκίνο προσπαθεί να απεικονίσει τη σύγκρουση για το εγχώριο κοινό του».<br /><br />Στα μη επίσημα μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η φιλορωσική ρητορική είναι πολύ πιο συνηθισμένη.<br /><br />Ο φιλορωσικός λόγος μεταξύ των Κινέζων χρηστών του Διαδικτύου ευθυγραμμίζεται –ή ίσως γεννήθηκε από– το ισχυρό αντιαμερικανικό αίσθημα που έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια, λέει ο Λιου. «Είναι επικίνδυνα αρνητικό», λέει ο Λιου, και αδύνατο να ποσοτικοποιηθεί.<br />«Γι’ αυτό η φωνή του Χουείναι σημαντική», λέει ο Χου. «Δεν ξέρουμε το ποσοστό που εκπροσωπεί, αλλά είναι μια σημαντική φωνή που διαφωνεί».<br /><br />Υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον για τη σύγκρουση και οι ειδήσεις παρουσιάζουν τάση με εκατοντάδες εκατομμύρια προβολές και δεκάδες χιλιάδες σχόλια. Υπάρχουν φωνές που διαφωνούν, οι οποίες ανησυχούν κυρίως για τις επιπτώσεις στους αμάχους. Αλλά είναι λίγοι και υπόκεινται σε λογοκρισία.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κόψτε τις σχέσεις με τον Πούτιν τώρα, λέει Κινέζος καθηγητής στο Πεκίνο: Viral το άρθρο πριν μπλοκαριστεί…

Επρόκειτο για άθρο γνώμης που αναρτήθηκε σε αμερικανικό ιστότοπο, γραμμένο στα αγγλικά και τα κινεζικά. Αναδημοσιεύθηκε στην Κίνα. Ξεπέρασε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «Γαλάζια Πατρίδα» ήταν εδώ από την δεκαετία του ’70!

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/galazia_patrida.png"><img height="437" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/galazia_patrida-696x475.png" width="722" /></a><br /><br /><div>Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή είναι «Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών ≈ 41000 τ.χ.», ενώ η συνεχόμενη είναι η «επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή» ≈ 47500 (≈51%)»<br /><br />Οι Πρέσπες του Αιγαίου: Η «Γαλάζια Πατρίδα» ήταν εδώ από την δεκαετία του ’70!<br /><br />Του Κων/νου Αποστόλου-Κατσαρού*<br />Το επιθετικό και ρεβιζιονιστικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι εν πολλοίς γνωστό. Αυτό όμως που δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένο είναι το γεγονός ότι η Τουρκία είχε χαράξει τη «Γαλάζια Πατρίδα» από τη δεκαετία του ’70. <br /><br /><i>«Η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να γίνει το Αιγαίο μια ελληνική θάλασσα ούτε και σε άλλους να σφετεριστούν τα τουρκικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή», δήλωνε ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χασάν Ισίκ στις 1 Ιουνίου το 1974. «Δεν θα εκχωρήσω το Αιγαίο σε κανένα. Το μισό Αιγαίο ανήκει σε μας. Αυτό θα πρέπει να το μάθει όλος ο κόσμος. Δεν έχομε την πρόθεση να νεωτερίσουμε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εάν η τιμή και τα ενδιαφέροντα του τουρκικού έθνους γίνουν αντικείμενο επιθέσεως θα συντρίψουμε το κεφάλι του εχθρού»</i>, προσέθετε ο Τούρκος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Σαντί Ιρμάκ στις 18 Ιανουαρίου το 1975 (εφημερίδα Χουριέτ).<br /><br />Τα αποδεσμευμένα έγγραφα<br /><br />Σύμφωνα με μια αποκαλυπτική έρευνα της δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού στα αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, οι τουρκικές διεκδικήσεις αποτυπώθηκαν και σε χάρτη (αντίγραφο του οποίου παραθέτουμε) τον οποίο γνωστοποίησαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την διευθέτηση του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. <br /><br />Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία του Λονδίνου (<a href="http://www.eleftheria.co.uk/pdf/912016162646ELEFTHERIA24022011.pdf">24 Φεβρουαρίου 2011</a>) καθώς και στη Σημερινή Κύπρου (22 και 24 Φεβρουαρίου 2011 καθώς και στις <a href="https://simerini.sigmalive.com/article/2019/5/26/giati-e-athena-den-oriothetei-ten-aoz-tes/">29 Μαΐου 2019</a>) αποκάλυψε ότι:<br /><br /><ul style="text-align: left;"><li>Πρώτον, η στρατηγική της Αθήνας το 1979 ήταν να ΜΗΝ προβεί σε οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.</li><li>Δεύτερον, ο χάρτης που κατέθεσε η Τουρκία διχοτομεί το Αιγαίο στον 25ο Μεσημβρινό (περίπου), με ότι αυτό συνεπάγεται για το FIR και τα δικαιώματα έρευνας και διάσωσης εκτός της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ.</li><li>Τρίτον, η Τουρκία από τότε υποστήριζε ότι κανένα νησί δεν δικαιούται υφαλοκρηπίδα. Ούτε καν η Κρήτη… Μάλιστα από την έρευνα προκύπτει ότι, «οι Τούρκοι δικαιολόγησαν τη γραμμή που πρότειναν, λέγοντας ότι η υφαλοκρηπίδα τους πρέπει να επεκτείνεται, δίχως εμπόδια, στο Αιγαίο πέραν των ελληνικών νήσων, για να μπορούν τα τουρκικά πλοία να έχουν προσπέλαση παραμένοντας στη δική τους υφαλοκρηπίδα», ενώ η ελληνική πλευρά επέμενε «ότι κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να μένει εγκλωβισμένο».</li></ul>Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι οι Τουρκικές διεκδικήσεις επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ έχουν διαφοροποιηθεί ελάχιστα τα τελευταία πενήντα χρόνια και είναι άξιον απορίας πώς καταφέραμε να μην έχουμε κάνει κανένα βήμα προς την κατεύθυνση της ανάσχεσής τους. Αντιθέτως αναλωνόμαστε σε ηττοπαθείς αναγνώσεις της κατάστασης, πρόθυμοι να προβούμε σε αντεθνικές υποχωρήσεις. Στον αντίποδα, η νεοοθωμανική Τουρκία συντηρεί όλες τις αξιώσεις, συσσωρεύοντας νέα τετελεσμένα τα οποία θεωρεί αδιαπραγμάτευτα. <br /><br />Επίσης, προκαλεί θυμηδία το να αποκαλείται «πατέρας της Γαλάζιας Πατρίδας» ο Τούρκος Ναύαρχος ε.α Τσιχάτ Γιαϊτζί δεδομένου ότι ο σχεδιασμός της αφενός υφίσταται από τη δεκαετία του ’70 και αφετέρου, ακόμη και η ονομασία είναι κλεμμένη από το δόγμα του «γαλάζιου εδάφους» των Κινέζων, οι οποίοι διεκδικούν με παρόμοιες τακτικές πάνω από το 80% της Νότιας Σινικής Θάλασσας. <br /><br />Οι διεθνείς δρώντες<br /><br />Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν αποτελεί απλώς ένα διμερές ζήτημα, αλλά υπάρχουν διεθνείς δρώντες με συγκεκριμένες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές στοχεύσεις που δεν εξυπηρετούνται από το γεγονός ότι το Αιγαίο είναι αδιαμφισβήτητα ελληνικό. Τα ίδια συμφέροντα αντιτίθενται και στην επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12ν.μ. μίλια αλλά και στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ -που αποτελεί αυτοτελή μονομερή πράξη- βάσει των καθ’ όλα νόμιμων προβλέψεων του Δίκαιου της Θάλασσας.<br /><br />Ο καλά ενημερωμένος Μανώλης Κοττάκης έγραφε στην εφημερίδα Εστία τον Αύγουστο του 2020 (αναδημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2022) ότι:<br /><br /><i>«[…] έγκυρη πηγή μου από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με ενημέρωσε σε χρόνο ανύποπτο, δεν είχε καν υπογραφεί η Συμφωνία τμηματικής οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος-Αιγύπτου, για την εμπιστευτική συνομιλία της με υψηλόβαθμο μέλος του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Η δοκιμασμένη για την αξιοπιστία της πηγή μου ανέφερε ότι ο Congressman συνομιλητής της μετέφερε την εκτίμηση, πως κυοφορείται μια Συμφωνία Ειρήνης μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας με την οποία η Ελλάς θα κληθεί:<br /><br />1. Να εγκαταλείψει ρητώς με διεθνή συνθήκη το δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο. Η διακήρυξη της Μαδρίτης που οδήγησε στην αδρανοποίηση της άσκησης του ελληνικού κυριαρχικού δικαιώματος επί 23 χρόνια, δεν αρκεί πλέον. Ζητείται η θεσμοποίησή της. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν μάλιστα πως και να ήταν δυνατή η επέκτασή μας στα 12 μίλια η Ελλάς δεν διαθέτει ικανό αριθμό δυνάμεων για να πραγματοποιεί νηοψίες είτε σε πολεμικά είτε σε εμπορικά πλοία (υποβρύχια, πολεμικά πλοία). Άρα ας συμβιβαστεί με την «επιλεκτική επέκταση» κατά Σημίτη. Αλλού 10, αλλού 8, αλλού 6.<br /><br />2. Θα κληθεί με διμερή συμφωνία ή διαιτησία να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα νησιά του Αιγαίου με ταυτόχρονη υποχώρηση και της Τέταρτης Στρατιάς από την Σμύρνη στα εγγύτερα της τουρκικής ενδοχώρας.<br /><br />Στόχος μιας τέτοιας συμφωνίας θα είναι σύμφωνα με το μέλος του Κογκρέσου η δημιουργία μιας «ουδέτερης ζώνης» δυτικά των 28 αφοπλισμένων, υποτίθεται, νησιών μας. Ουδέτερης για την εξυπηρέτηση της διεθνούς ναυσιπλοΐας μεταξύ Σουέζ και Δαρδανελίων. […]».</i><br /><br />Οι πιέσεις για τα 12ν.μ.<br /><br />Η κυνική ομολογία του Γερουσιαστή, επιβεβαιώνεται εν μέρει και από τον Ναύαρχο ε.α Χρήστο Λυμπέρη ο οποίος έχει δηλώσει δημοσίως ότι: «Αυτό που το εβίωσα τόσο τον Νοέμβριο 1994 [όταν τέθηκε σε ισχύ η διεθνής σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας που επιτρέπει την επέκταση της χωρικής θάλασσας στα 12ν.μ.] όσο και τον Ιανουάριο 1996 [σσ. Ίμια] ήταν η φορτική πίεση εκ μέρους των ΗΠΑ για ΜΗ άσκηση του δικαιώματος επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης. </div><div><br /></div><div>Έτσι η Αθήνα παραιτείτο της χρήσης ενός στρατηγικού όπλου, τόσο στην ενεργό φάση της κρίσης κατά τη διαμεσολάβηση όσο και στον πολιτικό διάλογο που ακολούθησε την αποκλιμάκωση». Ο Ναύαρχος, τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στην ενημέρωσή του προς το ελληνικό ΥΠΕΞ ανέφερε μάλιστα ότι:</div><div><br /></div><div><i> «Οι Αμερικανοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα επηρεάσει αρνητικά τις αμερικανικές ναυτικές επιχειρήσεις, διότι η Ελλάδα αρνείται να δεχθεί όλα τα σχηματιζόμενα στενά ως υπαγόμενα στο καθεστώς Free Transit Passage και θα διατηρηθεί σε ισχύ το καθεστώς της αβλαβούς διελεύσεως. Τι θα σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς; Πρώτον, τα αμερικανικά υποβρύχια θα πλέουν εν επιφάνεια στα στενά που δεν χαρακτηρίζονται ως διεθνή. Δεύτερον, στα αμερικανικά αεροσκάφη θα απαγορεύεται υπερπτήση πάνω από τα στενά αυτά και έτσι θα υποχρεώνονται να ζητούν τη συγκατάθεση της Αθήνας… έλαβα γνώση αμερικανικών οδηγιών προς τα υποβρύχιά τους, με τις οποίες προσδιόριζαν συγκεκριμένα πέντε στενά στο Αιγαίο ως «στενά ελεύθερης διέλευσης»».</i><br /><br />Εκτός όμως της εμπειρίας που κατέθεσε ο Ναύαρχος, υπάρχει και η πληροφορία του Ιωάννη Βαληνάκη, πρώην βουλευτή και υφυπουργού Εξωτερικών, ο οποίος υποστηρίζει ότι έχουμε ήδη δεσμευτεί στην Γερμανία να μην επεκτείνουμε στα 12ν.μ. στην Κρήτη. Στην Γερμανία για την οποία ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χουλούσι Ακάρ δήλωνε σε συνέντευξή του στη Handelsblatt ότι: «είναι ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους μας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας». <br /><br />Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν<br /><br />Υπό αυτό πρίσμα δύναται να εξηγηθεί και η ελληνική ολιγωρία δεκαετιών στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12ν.μ., ενώ η -«εσπευσμένη» θα λέγαμε- επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Τουρκία ενδέχεται να συσχετίζεται. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και η ευρωπαϊκή ενεργειακή πενία, είναι προφανές ότι έχουν αυξήσει την πίεση για την επίτευξη μιας λύσης στα ελληνοτουρκικά, ίσως στα πλαίσια των προαναφερθέντων σχεδιασμών και της λογικής της «ουδέτερης ζώνης».<br /><br />Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι ξαφνικές αγάπες του Ρ.Τ. Ερντογάν, ο οποίος σημειωτέον δήλωνε ότι ούτε στο ίδιο δωμάτιο δεν ήθελε να παρευρεθεί με τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ τώρα μιλώντας στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησής του, αφού απέδωσε τα εύσημα στην τουρκική διπλωματία για την θετική έκβαση(!) της συνάντησης με τον Έλληνα πρωθυπουργό, στη συνέχεια δήλωσε: «Την Κυριακή [13/03/2022] στην Κωνσταντινούπολη με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας κύριο [sic] Μητσοτάκη, είχα ένα αποδοτικό γεύμα εργασίας που πιστεύω πως θα συμβάλλει στην επίλυση των θεμάτων μεταξύ των χωρών μας». <br /><br />Από την άλλη, ούτε οι ταυτόχρονες αμερικανικές πιέσεις -δημόσιες και μη- μπορεί να θεωρηθούν τυχαίες. Ακόμα και ο πρώην ΥΠΕΞ Μ. Πομπέο παρότρυνε την επιτάχυνση της διευθέτησης των ελληνοτουρκικών ζητημάτων με απώτερο σκοπό την άμεση εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου, γεγονός που προμηνύει σοβαρές εξελίξεις. Αν μάλιστα κρίνουμε από τις δηλώσεις Ερντογάν, ο οποίος δεν έκρυψε την χαρά του, τότε γίνεται αντιληπτό ότι αυτό που κυοφορείται δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τον Ελληνισμό εν συνόλω.<br /><br />Η μυστική συμφωνία<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός άλλωστε υπήρξε θετικός στο παρελθόν σε <a href="https://youtu.be/Cc77d1-sG-M">μυστικές συμφωνίες</a> με την Τουρκία, όπως αυτή που συνήφθη στις 13 Ιουλίου του 2020 στο Βερολίνο (μεταξύ του εξ απορρήτων συμβούλου του Ρ.Τ. Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν και της επικεφαλής του διπλωματικού γραφείου του Κ. Μητσοτάκη, Ελένης Σουρανή) εν αγνοία του Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Δένδια -κατά ομολογία του ιδίου-, η οποία συμπληρώνει το πάζλ που περιγράφει ο Γερουσιαστής, και που αφορούσε στις θαλάσσιες ζώνες, όπως αργότερα επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιάννη Πρετεντέρη (δημοσιεύτηκε 12/10/2020 στο <a href="https://primeminister.gr/2020/10/12/25008">primeminister.gr</a>). Το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξης αναφέρει:<br /><br />«Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Στο Βερολίνο, συμφωνήθηκε μόνο θαλάσσιες ζώνες;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Βεβαίως. Βεβαίως έχει συμφωνηθεί.<br /><br />Γ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ: Γιατί τότε δεν δώσατε στη δημοσιότητα τη Συμφωνία του Βερολίνου, αν είναι τόσο υπέρ μας;<br /><br />Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Γιατί εξαρχής είχαμε συμφωνήσει να μην δοθεί. Δεν ήταν άλλωστε συμφωνία, όπως σας είπα κατ’ αρχάς. Είναι τα γραπτά πρακτικά του τι συμφωνήθηκε εκεί.»<br /><br />Και μόνο το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης δε επέτρεψε στον Ν. Δένδια να τον συνοδεύσει στην Κωνσταντινούπολη ενώ ήταν παρούσα η Ελένη Σουρανή (και από την τουρκική πλευρά ο Ιμπραήμ Καλίν), εμμέσως επιβεβαιώνει την αναβίωση της μυστικής συμφωνίας Καλίν-Σουρανή, η οποία παρακάμπτει τον Έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Δένδια και διευρύνει την εθνικά επιζήμια και άκρως επικίνδυνη διάσταση απόψεων Μαξίμου-ΥΠΕΞ.<br /><br />Αποστρατικοποίηση με προσχήματα<br /><br />Ταυτόχρονα δε στο δημόσιο διάλογο επανήλθε το ζήτημα των οπλικών συστημάτων ρωσικής κατασκευής που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τα εν λόγω αμυντικά συστήματα -ορισμένα από τα οποία μας χορηγήθηκαν δωρεάν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης- αποτελούν τον κορμό της αντιαεροπορικής άμυνας των νήσων του Αιγαίου σύμφωνα με τον Στρατηγό ε.α Κων/νο Ζιαζιά. Και όλως τυχαίως τα ίδια νησιά θέλει αποστρατικοποιημένα η Τουρκία. Για τα ίδια -πλήρως επιχειρησιακά- όπλα πιέζουν ομοθυμαδόν Αμερικανικοί και Γερμανοί για να αποσυρθούν, χωρίς να υπάρχει προηγουμένως σχέδιο για την αντικατάστασή τους. Άραγε η φιλοδυτική στάση της Κυβέρνησης, την οποία διαφημίζουν σε κάθε περίσταση -αφού διατείνονται ότι η χώρα μας είναι ένας «προβλέψιμος σύμμαχος»-, είναι τέτοια που να επιτρέπει ακόμα και την απόσυρση κρίσιμων αμυντικών συστημάτων (συμπεριλαμβανομένων και των S-300) μόνο και μόνο επειδή υπάρχει σχετικό αίτημα από συμμάχους το οποίο -υπόπτως- συμπίπτει με τις απαιτήσεις του επίβουλου γείτονα για αποστρατικοποίηση;<br /><br />Ο Έλληνας πρωθυπουργός μετά τη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη σχολίασε την «χαλαρή διάθεση» και την ενδυματολογική επιλογή των δύο ηγετών δηλώνοντας ότι: «η χαλαρή ενδυμασία αρκετές φορές προσφέρεται για πιο σοβαρές συζητήσεις». Απ’ ότι φαίνεται, οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ήταν και συνεχίζουν να είναι όντως σοβαρές. Το ερώτημα όμως είναι αν είναι εθνικά επωφελείς;<br /><br />Συνεκμετάλλευση (;)<br /><br />Την απάντηση έδωσε τέσσερις δεκαετίες μετά την χάραξη του ως άνω χάρτη που διαμοιράζει το Αιγαίο στα πρότυπα της «Γαλάζιας Πατρίδας», και λίγες ημέρες μετά την συνάντηση της Κωνσταντινούπολης, ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος στη σύνοδο των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες (17/03/2022) είπε: <i>«Αυτό είναι σημαντικό για την ευημερία των λαών των δύο χωρών και για τη διανομή της ομορφιάς και του πλούτου του Αιγαίου. Υπάρχει τουρισμός, ψάρεμα και πολλά άλλα πλούτη. Είμαστε υπέρ της κοινής τους εκμετάλλευσης, το είπαμε. Υπό αυτή την έννοια, λάβαμε θετική απάντηση [sic] από τον συνομιλητή μας και περιμένουμε να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαστε εποικοδομητικοί και θετικοί. Αυτή είναι η προσέγγισή μας».</i><br /><br />Τελικά ποιόν να εμπιστευθούμε; Τον αναξιόπιστο γείτονα ή αυτόν που ερήμην των υπουργών του συνάπτει συμφωνίες οι οποίες κινούν υποψίες;<br /><br /><b><i>*Ειδικός τεχνικός σύμβουλος. Διετέλεσε λέκτορας και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον της Βρετανίας, από το οποίο κατέχει διδακτορικό και μεταπτυχιακό τίτλο.</i></b></div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «Γαλάζια Πατρίδα» ήταν εδώ από την δεκαετία του ’70!

Χάρτης Ελληνικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με χειρόγραφη σημείωση: «Τουρκική «γραμμή» 11 Ιαν. 79», και τη διευκρίνιση ότι η διακεκομμένη γραμμή...

Διαβάστε την συνέχεια

«Η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι υπόθεση μυστικής διπλωματίας του Πρωθυπουργού»;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan_mitsotakis-scaled.jpg"><img height="375" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/03/erdogan_mitsotakis-696x464.jpg" width="734" /></a><br /><br />Με δήλωση του ο Περικλής Νεάρχου Πρέσβυς ε.τ. και ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Πατριωτικής Ένωσης, θέτει ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα ασκεί αυτή τη περίοδο εξωτερική πολιτική.<br /><br />Η δήλωση του:<br /><br />Απορία και έκπληξη προκαλεί η στάση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε κορυφαία θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ο ίδιος ομολόγησε ότι μόνος πήρε την απόφαση να στείλει όπλα στην Ουκρανία. Δεν έπρεπε να ζητηθεί η γνώμη τουλάχιστον του Υπουργού Εξωτερικών, του Υπουργού Άμυνας και της Στρατιωτικής Ηγεσίας; Ακολούθησε μετά η συνάντηση με τον Τούρκο Πρόεδρο στην Κωνσταντινούπολη. Ο Πρωθυπουργός είχε μακρά συνομιλία μαζί του, χωρίς την παρουσία συνεργατών και ειδικά του αρμόδιου υπουργού Εξωτερικών. Τι συζητήθηκε κατά τη συνάντηση;<br /><br />Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Στρατηγός Ακάρ ισχυρίσθηκε, μετά τη δική του συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του κ. Παναγιωτόπουλο, στις Βρυξέλλες, ότι η Ελληνική πλευρά έδωσε θετική απάντηση στις προτάσεις της Τουρκίας για συνεκμετάλλευση των πόρων του Αιγαίου. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας διέψευσε τους ισχυρισμούς Ακάρ, δηλώνοντας ότι δεν συζήτησε καμιά συνεκμετάλλευση κατά τη συνάντηση μαζί του. Προφανώς όμως, ο Τούρκος υπουργός αναφερόταν στη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο και όχι στη συνάντηση του με τον Έλληνα ομόλογο του.<br /><br />Είναι γνωστό ότι η Τουρκική πλευρά επιδίδεται συχνά στην παραπληροφόρηση για να δημιουργήσει εντυπώσεις και να προβάλει τις Τουρκικές θέσεις. Η σιωπή όμως του Πρωθυπουργού για το τι πραγματικά συζητήθηκε αφήνει το πεδίο ελεύθερο για κάθε είδους ισχυρισμούς εκ μέρους της Τουρκικής πλευράς. Το γεγονός επίσης ότι συνέβη πολλές φορές, στο παρελθόν, η Ελληνική κοινή γνώμη να πληροφορηθεί από Τουρκικές διαρροές απαράδεκτες υποχωρήσεις, που έγιναν, εν κρυπτώ, από Ελληνικές Κυβερνήσεις σε εθνικά θέματα, καθιστά δικαιολογημένη την καχυποψία και το φόβο για το τι πραγματικά συζητήθηκε.<br /><br />Ο Πρωθυπουργός οφείλει να μη οχυρώνεται πίσω από τη διάψευση του υπουργού Άμυνας και να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό . Ήδη, η επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη και η συνάντηση του με τον Ερντογάν, χωρίς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στην Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, την ίδια στιγμή που η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ καταδικάζουν δριμύτατα τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία, συνιστά μεγάλο εθνικό ατόπημα, που ερμηνεύεται από την άλλη πλευρά ως πολιτική λήθης και παραγραφής της Τουρκικής εισβολής και κατοχής και εγκατάλειψη της Κύπρου.<br /><br />Η Πατριωτική Ένωση θεωρεί επικίνδυνη για τη χώρα, εξωθεσμική και απαράδεκτη την άσκηση από τον Πρωθυπουργό προσωπικής μυστικής διπλωματίας. Είναι μια πρακτική αντίθετη με τη συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη του πολιτεύματος. Ο αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών φέρει ευθύνη ενώπιον της Βουλής για την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και δεν είναι δυνατόν να ασκείται αυτή, ως μυστική μάλιστα διπλωματία, ερήμην του.<br /><br />Σε ό,τι αφορά τις ανησυχίες και τους φόβους για ενδεχόμενες υποχωρήσεις σε εθνικά θέματα, κατά πρώτο λόγο Κύπρο και Αιγαίο, η Πατριωτική Ένωση καλεί τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση να ενημερώσουν υπεύθυνα τον Ελληνικό λαό για το τι συζητήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ότι η ευπρόσδεκτη, κατά τα άλλα, αναγγελλόμενη αλλαγή στο θέμα της εξορύξεως των Ελληνικών υδρογονανθράκων, την οποία τόσες φορές ζήτησε επιτακτικά η Πατριωτική Ένωση, δεν συνδέεται με οποιεσδήποτε υποχωρήσεις σε θέματα διεθνούς θαλάσσιου δικαίου και Ελληνικής ΑΟΖ.<br /><br />Πανελλήνια ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ<br />Περικλής Νεάρχου<br />Πρέσβυς ε.τ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι υπόθεση μυστικής διπλωματίας του Πρωθυπουργού»;

Με δήλωση του ο Περικλής Νεάρχου Πρέσβυς ε.τ. και ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Πατριωτικής Ένωσης, θέτει ζήτημα για τον τρόπο με τον οποίο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ουκρανία-Ρωσία: Πως θα «ξημερώσουν» αν λήξει ο πόλεμος αύριο

<img height="427" src="https://www.ptisidiastima.com/wp-content/uploads/2022/03/destruction.jpg" width="746" /><br /><br /><b>Χρήστος Γ. Κτενάς</b><br />Συνεχείς εκκλήσεις του ουκρανού προέδρου Ζελένσκι για συνομιλίες με τον Πούτιν, ακόμη και «αν υπάρχει έστω 1% πιθανότητα να σταματήσει ο πόλεμος». Εργώδης διπλωματία, στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, πολλών χωρών, ανάμεσα τους και των μεγάλων της Ανατολής, Κίνας και Ινδίας. Μικρές «ρωγμές» στις απαιτήσεις της Μόσχας για να σταματήσει ο πόλεμος, όπου π.χ. πλέον υπόσχεται ότι θα αποχωρήσει από τις περιοχές που έχει ήδη καταλάβει. Φαίνεται έτσι και ευτυχώς -αλλά όχι και οριστικώς- πως πίσω από τους βομβαρδισμούς, την πολεμική ρητορεία, τις βαρύτατες εκφράσεις εκατέρωθεν, την επίκληση σε «ιστορικά δίκαια», «εθνικές ιδέες», «αποναζιστικοποιήσεις», υπάρχει μια προσπάθεια να τελειώσει αυτή η καταστροφή που γίνεται σήμερα στην Ουκρανία, από μια άδικη – το τονίζουμε- επίθεση των Ρώσων, που όμως έχει εγκλωβίσει και τους ίδιους.<br /><br />Κάνουμε λοιπόν μια εκτίμηση: Του τι θα έχουν χάσει οι δύο εμπλεκόμενοι, Ρωσία και Ουκρανία, αν ο πόλεμος σταματήσει -με κάποιο τρόπο- αύριο το πρωί. Καθώς αυτή είναι η ανάλυση μας, πως και οι δύο χώρες θα βγουν βαρύτατα τραυματισμένες, με επιπτώσεις που θα κρατήσουν πολλά χρόνια για να αποσοβηθούν.<br /><br />Ρωσία, σε διεθνή περιχαράκωση<br /><br />Ξεκινώντας από τη Μόσχα, είναι σημαντικές οι οικονομικές επιπτώσεις που ήδη αντιμετωπίζει και κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθούν, ακόμη και με παύση του πολέμου. Τα συμβάντα πολλά: όπως το κλείσιμο ή η αναστολή λειτουργίας δεκάδων δυτικών επιχειρήσεων στην χώρα με μεγάλες επιπτώσεις στην εγχώρια ανεργία και ανάπτυξη, η αύξηση του κόστους των τροφίμων και η μερική έλλειψη τους, η συρροή πολιτών στα ΑΤΜ και το μπλοκάρισμα των αποταμιεύσεων τους, η καταβαράθρωση του εθνικού νομίσματος, η συζήτηση για πιθανή χρεοκοπία στο εξωτερικό χρέος της χώρας, η διακοπή κρίσιμων εισαγωγών, η παύση διεθνών επενδύσεων, η έλλειψη ξένης τεχνογνωσίας, η κατάρρευση ρωσικών εταιριών που κάνουν διεθνείς συναλλαγές, το μπλοκάρισμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων, και βέβαια το κλείσιμο μεγάλων εξαγωγικών αγορών για πάντα.<br /><br />Έτσι, και να λήξει ο πόλεμος, η αλλαγή της σχέσης της Ρωσίας με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία που είναι σημαντική θα φέρει μεγάλη ύφεση, με διάρρηξη της αναπτυξιακής πορείας της χώρας. Και δεν μπορούν να κρατήσουν για πάντα τα όποια προσεκτικά μαζεμένα αποθέματα συναλλάγματος και χρυσού (ως προετοιμασία όπως φαίνεται της πολεμικής δράσης). Το ΑΕΠ θα μειωθεί, με την αντίστοιχη γενική οπισθοδρόμηση. Όσο για τις εναλλακτικές συναλλαγές, π.χ. με Κίνα ή Ινδία, αυτές ούτε μπορούν να πολλαπλασιαστούν σε μια μέρα, ούτε υπάρχουν οι αντίστοιχες υποδομές. Π.χ. η Ρωσία έχει ένα μεγάλο δίκτυο αγωγών που πουλά φυσικό αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη, αλλά όχι κάτι αντίστοιχο προς Κίνα. Και τέτοιες υποδομές χρειάζονται δεκαετίες για να δημιουργηθούν.<br /><br />Απώλεια σημαντική έχει και θα συνεχίσει να έχει η Ρωσία σε πολιτικό κεφάλαιο και σε ήπια ισχύ. Και αυτό δεν «ξαναχτίζεται» εύκολα. Μπορεί η εποχή των πολέμων να έχει την κύρια δημοσιότητα, αλλά από τον 2ο Παγκόσμιο έως σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είναι ειρηνικό, παρά τις τοπικές συγκρούσεις. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι το κύρος, το διπλωματικό και πολιτικό μέγεθος κάθε χώρας, η οικονομία της, ο πολιτισμός της και η επιρροή του, η σύναψη σχέσεων και συμφωνιών, η συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, συσπειρώσεις, συμμαχίες και συμπαρατάξεις, που καθορίζουν την πορεία του πλανήτη.<br /><br />Η Ρωσία λοιπόν μετά τον πόλεμο θα πρέπει να αντιμετωπίσει έναν πλανήτη όπου σημαντικό μέρος του θα την βλέπει, δικαιολογημένα, με φόβο έως και αποστροφή. Σίγουρα θα βρεθούν και χώρες που θα θέλουν να την προσεταιριστούν λόγω «επίδειξης ισχύος», αλλά είναι άγνωστο με τι όρους θα το κάνουν. Πλέον η δυνατότητα της για διπλωματικούς ελιγμούς, σύναψη τοπικών συμμαχιών και φιλικών σχέσεων, η εμπορική, οικονομική, επέκταση τους, όλα θα επηρεαστούν προς το χειρότερο.<br /><br />Θα μετρήσει βέβαια η χώρα τις ήδη σημαντικές πολεμικές απώλειες, ψυχών και υλικού. Η Ρωσία έχει 144 εκατομμύρια κατοίκους αλλά δεν της περισσεύουν οι εκατοντάδες (όπως παραδέχεται) νεκροί στην Ουκρανία, ή οι χιλιάδες όπως ήδη είναι. Και επίσης δεν της περισσεύουν οι όγκοι πολεμοφοδίων, αρμάτων, αεροσκαφών, πυραύλων που έχει ξοδέψει αφειδώς στην Ουκρανία, αποδυναμώνοντας το στρατηγικό της απόθεμα, και με πολύ μεγάλο κόστος αντικατάστασης.<br /><br />Ακόμη, το «χαρτί» των πυρηνικών που διαθέτει θα πρέπει να το ενισχύσει, όπως και να αυξήσει δυσθεώρητα τις στρατιωτικές της δαπάνες, μιας και ο «απέναντι», δηλαδή το ΝΑΤΟ, είναι φανερό ότι θα ξεκινήσει μαζικούς επανεξοπλισμούς. Άρα η Ρωσία έχει ήδη η ίδια πέσει ξανά στην παγίδα των μεγάλων αμυντικών δαπανών, κάτι που στο παρελθόν είχε σοβαρές επιπτώσεις και στην επιβίωση της ΕΣΣΔ. Και βέβαια το ότι η Ουκρανία έχει αντέξει τόσες μέρες στη ρωσική εισβολή, αφήνει μεγάλα ερωτηματικά διεθνώς για την αποτελεσματικότητα και την πραγματική συμβατική στρατιωτική ισχύ της Μόσχας.<br /><br />Μεγάλο κόστος, οικονομικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό θα έχει η Ρωσία και την επομένη του πολέμου, όταν θα πρέπει να διαχειριστεί τις όποιες περιοχές της Ουκρανίας έχει καταλάβει και θέλει να κρατήσει (αν κάνει κάτι τέτοιο). Είναι πλέον φανερό πως ο πληθυσμός εκεί δεν θα είναι φιλικός, θα υπάρχει διαρκής διεθνής πίεση, αλλά και η ανάγκη αστυνόμευσης, ανοικοδόμησης, υπεράσπισης των κατεχομένων με εκατοντάδες χιλιάδες στρατό και αστυνομικές δυνάμεις. Θα αξίζουν οι όποιες εκτάσεις όλο αυτό το κόστος; Και για πόσο;<br /><br />Εκτίμηση μας, πως το δημοκρατικό έλλειμα θα συνεχιστεί, εφόσον έχουμε την ίδια δομή εξουσίας. Μια σύγχρονη χώρα του 2022, που φυλακίζει δημοσιογράφους, που βγάζει νόμους με σημαντικές κυρώσεις για την δημόσια κριτική, με σίγαση της αντιπολίτευσης, με τον Πούτιν σε θέση απολυταρχικού ηγέτη, περιστοιχισμένο από αυλοκόλακες, δεν είναι ζηλευτή, ακόμη και να έχει την ισχύ της Ρωσίας. Το σημερινό καθεστώς της Μόσχας απολαμβάνει μεγάλη δημοφιλία σε ένα παροξυσμό εθνικής υπερηφάνειας αλλά αυτό στην πραγματικότητα θα μπλοκάρει τις πολιτικές εξελίξεις. Καθώς όποιο άλλο κόμμα ή προσωπικότητα εγερθεί για να προβάλλει μια εναλλακτική, θα πρέπει να το κάνει τουλάχιστον για αρκετό καιρό μέσω «εξετάσεων» εθνικοφροσύνης. Μένοντας δηλαδή εγκλωβισμένο στη ρητορεία του Πούτιν, που έκανε το τεράστιο και εγκληματικό λάθος να ανοίξει εκ νέου την πολεμική αυλαία στην Ευρώπη.<br /><br />Θα υπάρχει βέβαια το επακόλουθο των κοινωνικών αντιδράσεων και το αναμενόμενο έλλειμμα εμπιστοσύνης. Το ότι σε μια χώρα με τόσο ισχυρή κρατική εποπτεία βγήκε, έστω κάποιος, κόσμος στους δρόμους σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις δεν είναι απλό. Και το γενικό κλίμα ανησυχίας του ρωσικού πληθυσμού, η φρίκη όταν ανακοινωθούν οι απώλειες στον πόλεμο, τα ερωτηματικά για τη διεξαγωγή του (σε όσους τα έχουν), η οικονομική κρίση και η άνοδος του εθνικισμού, όλα αυτά υπονομεύουν τον πυρήνα των σύγχρονων κοινωνιών. Δηλαδή το κλίμα εμπιστοσύνης, την έως και δεδομένη πίστη ότι «το σύστημα λειτουργεί και θα μου παρέχει μια ασφαλή ζωή». Τέτοιες απώλειες όχι μόνο έχουν αργή αναπλήρωση αλλά και μπορεί να παράγουν ισχυρές κοινωνικές δυναμικές αντίδρασης σε μεγάλο βάθος χρόνου.<br /><br />Απώλεια επιρροής ειδικά στον περίγυρο. Έστω με εντάσεις και καχυποψία, η Ρωσία είχε χτίσει την προηγούμενη εικοσαετία μια λειτουργική σχέση με τις γειτονικές της χώρες. Είχε κάποιες σχέσεις με την Ουκρανία έως το 2014, είχε επαφές με Πολωνία, Φινλανδία, Σουηδία, Ρουμανία, Βουλγαρία, είχε εμπόριο, οικονομική συναλλαγή, επενδύσεις. Όλα αυτά τώρα παγώνουν ή και μειώνονται ραγδαία. Με αντίστοιχα αποτελέσματα στην ανάπτυξη της ίδιας της Ρωσίας με μεγέθυνση της περιφερειακής απομόνωσης της και μάλιστα από τον φυσικό της χώρο που είναι η Ευρώπη. Ενώ σημαντική θα είναι και η ύφεση των σχέσεων της με όλη τη Δύση με τα αντίστοιχα επακόλουθα αυτοπεριορισμού.<br /><br />Όσο για την Κίνα, που θεωρητικά είναι το αναμενόμενο ρωσικό στήριγμα, αυτό δεν θα γίνει χωρίς ανταλλάγματα, με το Πεκίνο πλέον σε θέση ισχύος. Και ίσως εδώ προβάλλει ο μεγάλος κίνδυνος για το εθνικιστικό και φιλόδοξο φαντασιακό του Πούτιν, που πλέον μπορεί να αναγκαστεί να προσέλθει σε ένα τραπέζι ισχύος, όπου η χώρα του θα είναι το νο 3, και όχι το 2 της παγκόσμιας κατάταξης.<br /><br />Ουκρανία, βομβαρδισμένη χώρα<br /><br />Η παλαιά «Μικρορωσία» όπως λεγόταν η Ουκρανία, την επομένη του πολέμου θα μετρήσει, κατά πάσα πιθανότητα, απώλεια εδαφών και μάλιστα σημαντική. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει ποια θα είναι αυτά, αλλά η Ρωσία έχει θέσει ως βασική προϋπόθεση να αναγνωριστεί η κυριαρχία της σε Κριμαία και Ντονμπάς. Αυτά λοιπόν είναι τα ελάχιστα που θα χάσει η Ουκρανία (οριστικά, μιας και τα έχει απωλέσει από το 2014), ενώ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για απώλειες στο Νότο, σε μεγάλες εκτάσεις γύρω από την Κριμαία, πιθανά την αποκοπή της από την Μαύρη Θάλασσα ενώ και το Ντονμπάς μπορεί να επεκταθεί.<br /><br />Το οικονομικό κόστος του πολέμου βέβαια είναι τεράστιο. Μια χώρα που κάθε μέρα χωριά και πόλεις και υποδομές της βομβαρδίζονται, που χάνει λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, βιομηχανίες, θα χρειαστεί δεκαετίες για να ξανασταθεί στα πόδια της. Ειδικά αν έχει να αντιμετωπίσει και ένα κύμα εκτοπισμένων στο εσωτερικό, μαζί με διαρροή προς το εξωτερικό, των πολλών χιλιάδων που δεν θα βλέπουν πλέον μέλλον στην χώρα τους. Υποθέτουμε πως θα υπάρξει διεθνής βοήθεια αλλά θα αρκεί αυτή για να ξαναστήσει στα πόδια της μια τόσο μεγάλη και ταλαιπωρημένη χώρα; Ενώ ειδικά τα ανατολικά της εδάφη, εκεί που γίνονται οι σφοδρότερες μάχες, είναι εκεί που βρίσκονται οι πιο μεγάλες βιομηχανίες και υποδομές της, όπως και σημαντικός ορυκτός πλούτος. Η Ουκρανία αντιμετωπίζει έτσι τον κίνδυνο να «επιστρέψει» σε μια κυρίως αγροτική οικονομία (όπως είναι στα δυτικά της) χάνοντας επαφή με τη σύγχρονη ανάπτυξη.<br /><br />Εξάρτηση: Άλλος ένας μεγάλος κίνδυνος. Καθώς η «μικρή» μετά τον πόλεμο Ουκρανία πόσο εύκολα θα επιβιώσει έχοντας δίπλα της την πάντα απειλητική Ρωσία; Και που θα βρει κονδύλια ανοικοδόμησης, περίθαλψης των προσφύγων, ανάκαμψης; Αν λύση εδώ είναι η καταφυγή στη διεθνή «φιλανθρωπία» όπως είπαμε, αυτή θα εξαντληθεί για να αντικατασταθεί από σχέσεις πιο βαθιάς -ακόμη- εξάρτησης. Και αν αυτή η εξάρτηση είναι από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε πάλι καλά. Η δική μας Ε.Ε. έχει σοβαρές δομές δημοκρατικής λειτουργίας, έστω και γραφειοκρατικής. Αν όμως είναι άλλες «δυνάμεις», τότε η Ουκρανία θα κάνει και τους ανάλογους συμβιβασμούς.<br /><br />Και εδώ η πρόβλεψη μας είναι για εκ νέου δημοκρατικό έλλειμα. Μετά τον πόλεμο η Ουκρανία θα πρέπει ή να αντιμετωπίσει τους δαίμονες της ή να τους αγκαλιάσει σε ένα θανάσιμο χορό. Δεν μπορεί το Κίεβο να ζητά ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βοήθεια από διεθνείς θεσμούς και να ανέχεται και να τροφοδοτεί νεοναζιστικά τάγματα και οργανώσεις. Όλα αυτά, τώρα με τον πόλεμο έχουν περάσει στο παρασκήνιο, αλλά δεν μπορεί να μείνουν για πολύ εκεί. Ακόμη, ο Ζελένσκι (είναι δεν είναι ικανός, αυτό είναι άλλη συζήτηση), δεν μπορεί να κρύψει το γενικό πρόβλημα θεσμών που αντιμετωπίζει η Ουκρανία. Υπάρχουν δράσεις κατά του Τύπου, κατά κοινοβουλευτικών κομμάτων, διαφθορά, τοπικοί ολιγάρχες-καρχαρίες, προβληματική εκπροσώπηση της κοινωνίας, αδύναμη κοινωνία των πολιτών. Τίποτα από όλα αυτά βέβαια δεν μπορεί να αιτιολογήσει την Ρωσική εισβολή, αλλά είναι ζητήματα που η Ουκρανία δεν έλυνε και θα συνεχίσουν να την υποβαθμίζουν.<br /><br />Δυστυχώς μετά τον πόλεμο, οι ακροδεξιές ομάδες της χώρας θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να ξεριζωθούν, μιας και θα έχουν ντυθεί με τα εύσημα του «υπερασπιστή της ελευθερίας»… Και με τον εθνικισμό να κυριαρχεί, σε μια εθνογένεση της Ουκρανίας και καθορισμό της ειδικής ταυτότητας της, μέσα όμως από μια δύσβατη και τραγική πολεμική πορεία, που θα επηρεάσει την εξέλιξη της, πιθανά προς άσχημες ατραπούς.<br /><br />Στρατιωτικός μηδενισμός. Ακόμη και αν λήξει όπως είπαμε ο πόλεμος αύριο, η Ουκρανία έχει «κάψει» τεράστιο μέρος των ενόπλων δυνάμεων της και του εξοπλισμού της. Είτε σε μάχες, είτε από μη ανατάξιμες φθορές, η Ουκρανία ότι στρατιωτική υποδομή είχε, πρέπει να βρει τρόπο να την επανεφεύρει. Και εδώ μιλάμε για τεράστια κονδύλια, που δεν καλύπτονται από «δωρεές» φορητών αντιαρματικών και αντιαεροπορικών πυραύλων από τη Δύση. Ακόμη χειρότερα, με την Ρωσία δίπλα να ανασαίνει βαριά, η Ουκρανία οφείλει να συγκροτήσει σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις, με νέα δομή και στρατηγικές. Πώς και πότε είναι άγνωστο.<br /><br />Χιλιάδες απώλειες ανθρώπων. Το ήδη χειρότερο. Νεκροί, τραυματίες, ξεριζωμένοι, απελπισμένοι, με χαμένες περιουσίες, δουλειές, υποδομές, μέλλον, ελπίδα. Ο πόλεμος έχει αυτή την διαλυτική δράση. Όσοι είναι ζωντανοί, την πρώτη μέρα της ειρήνης είναι και βαθιά στιγματισμένοι και η διαδικασία ανάκαμψης του ηθικού, της πίστης σε ένα καλύτερο αύριο, της διαχείρισης της απώλειας των νεκρών, της φροντίδας των δεινοπαθούντων, απαιτεί μεγάλο χρόνο, απαντοχή και αποθέματα ψυχικά. Θα τα βρει η Ουκρανία, ή θα εγκλωβιστεί σε νέους κύκλους εσωτερικής αντιπαράθεσης, καχυποψίας μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων της, διαχωρισμών σε «ουκρανόφωνους» και «ρωσόφωνους»;<br /><br />Συνολικά απαισιόδοξη η εκτίμηση μας. Αλλά, ως κατακλείδα, την ελπίζουμε ως εξέλιξη, ως έναν παράδοξο στον πεσιμισμό του θετικό βηματισμό. Καθώς το να σταματήσει η σύρραξη, ακόμη και με τέτοια τραύματα για τις εμπλεκόμενες χώρες, είναι απόλυτα προτιμητέο από το να συνεχιστεί. Η καταβόθρα ψυχών, προόδου και ήθους που ονομάζεται «πόλεμος» είναι η χειρότερη επιλογή, ένα καθαρόαιμο σύμπτωμα της βαριάς παθολογίας στην οποία μπορεί να οδηγηθεί μια ανθρώπινη κοινωνία. Και κανείς δεν αντέχει, ειδικά στις σύγχρονες εποχές, ένα τόσο βαθύ τραύμα να αιμορραγεί.<div><br /></div><div><a href="https://www.ptisidiastima.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ουκρανία-Ρωσία: Πως θα «ξημερώσουν» αν λήξει ο πόλεμος αύριο

Χρήστος Γ. Κτενάς Συνεχείς εκκλήσεις του ουκρανού προέδρου Ζελένσκι για συνομιλίες με τον Πούτιν, ακόμη και «αν υπάρχει έστω 1% πιθανότητα ν...

Διαβάστε την συνέχεια