H Γερμανία πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgd3Be57ycuRy5YZ8or3YlZqnlAQhuj7XQbXCqBJuAMndvu68ETFfVClsowIDL73joaY5QLXoPBQU_Fnx8uH-jbzb9RRrQAlUJA30QJiqDNCfq3eCHpWStTsDLJiuYNigk5Ll1pVkRDJJMaB20JOYSjBRSeKgihxIgIVxdjYv_3r4ywHFsirxFwNdL2gE4fTzS6w56yPEafP-PW5PyV=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/9a95fdf4e925d9cbd65f87b5aa4ac212germaniko-koinovoulio.jpg500.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Ο Charles Kindleberger, ο κατ 'εξοχήν ιστορικός των οικονομικών κρίσεων, περιγράφει τον ηγεμόνα ως μια χώρα πρόθυμη να δεχτεί το βραχυπρόθεσμο κόστος για χάρη της προώθησης της διεθνούς χρηματοοικονομικής σταθερότητας.<br /> <br /> Η ικανότητα του ηγεμόνα να απορροφήσει αυτά τα κόστη του επιτρέπει επίσης να καθορίζει τον τόνο και τον ρυθμό των εξελίξεων- ένας υπεύθυνος ηγεμόνας πρέπει να οδηγεί τους άλλους βοηθώντας στη δημιουργία διεθνώς αποδεκτών κανόνων.<br /> <br /> Στην ευρωζώνη, η Γερμανία είναι η μόνη χώρα που στέκεται ακόμα.<br /> <br /> Από τις υπόλοιπες λεγόμενες χώρες του πυρήνα, η Ολλανδία αγωνίζεται να ξεπεράσει τις οικονομικές υπερβολές της. Η Γαλλία έχει εισέλθει σε μια μακροχρόνια περίοδο οικονομικής ύφεσης με μικρό περιθώριο να παρέχει στήριξη στη Ευρώπη - μάλιστα, τείνει μάλλον να γίνει οφειλέτης από πιστωτής.<br /> <br /> Παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να στέκεται, η ωμή πραγματικότητα είναι ότι ακόμη και η Γερμανία δεν έχει την οικονομική και χρηματοπιστωτική ισχύ ούτε να τονώσει την ευρωπαϊκή ανάπτυξη ούτε να παρέχει ένα οικονομικό δίχτυ σταθερότητας. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι η πολιτική αντίδραση είναι σφοδρή όταν η Γερμανία καλείται να κάνει περισσότερα για την Ευρώπη.<br /> <br /> Αλλά συνεχίζει να έχει ένα καίριο ρόλο: να ανακατευθύνει την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ώστε να καλυφθούν τα κενά που αποκάλυψε η κρίση του ευρώ. Επειδή η φωνή της μετράει περισσότερο από ότι των άλλων, η ευθύνη της Γερμανίας είναι αντίστοιχα μεγάλη.<br /> <br /> Η χώρα ποτέ δεν ήταν η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης. Η οικονομία της ανταποκρίνεται πάντα στις κινήσεις της παγκόσμιας οικονομίας, με μεγάλη ικανότητα, ιδιαίτερα όταν το παγκόσμιο εμπόριο είναι ισχυρό. Όταν οι εξαγωγές της Γερμανίας αυξάνονται, η χώρα μεταδίδει παγκόσμια ερεθίσματα με την ενίσχυση και των εισαγωγών από άλλα έθνη.<br /> <br /> Όμως, επειδή η εγχώρια κατανάλωση και οι επενδύσεις της σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίνονται σε αυτές τις εξωτερικές κινήσεις, η Γερμανία δεν παράγει εσωτερική δυναμική ώστε να ενδυναμώσει το ρυθμό ανάπτυξης αλλού. Για το λόγο αυτό, τα άλλα έθνη έχουν ζητήσει εντονότερα γερμανικά φορολογικά κίνητρα για την επιτάχυνση της γερμανικής οικονομίας, αυξάνοντας έτσι τις εισαγωγές  και ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την ανάπτυξη ευρωπαϊκών κρατών που δοκιμάζονται από την κρίση.<br /> <br /> Το 2008-10, το Βερολίνο συμμετείχε σε μια παγκόσμια συντονισμένη δημοσιονομική τόνωση που αποδείχθηκε απαραίτητη ώστε να σωθεί η παγκόσμια οικονομία. Από τότε, η Γερμανία, όπως και άλλες μεγάλες οικονομίες, έχει μετατραπεί σε μια φορολογικά συντηρητική χώρα. Η διάθεση της για παροχή φορολογικών κινήτρων δεν είναι προφανώς μεγαλύτερη από εκείνη των άλλων προηγμένων χωρών. Αλλά ακόμη και αν θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα σχέδιο γερμανικών κινήτρων, οι μελέτες δείχνουν ότι τα οφέλη για την υπόλοιπη Ευρώπη - κυρίως στις πιο προβληματικές περιοχές - θα ήταν μικρό.<br /> <br /> Οι εκτιμήσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές ενόψει των πρόσφατων μέτριων οικονομικών επιδόσεων της Γερμανίας. Καθώς το παγκόσμιο εμπόριο ανέκαμπτε από την απότομη πτώση του το 2009, η Γερμανία αντέδρασε σθεναρά. Η κινεζική ζήτηση ήταν ιδιαίτερα ισχυρή και γερμανικές εταιρείες ήταν σε καλή θέση για να επωφεληθούν από αυτό.<br /> <br /> Η χώρα φαινόταν έτοιμη για ένα ακόμη θαύμα. Από τότε, η παγκόσμια οικονομία έχει επιβραδυνθεί και η ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου σέρνεται στο 2 τοις εκατό το χρόνο. Ακόμη και οι δυναμικές αναδυόμενες αγορές επιβραδύνονται. Η Γερμανία απέφυγε την ύφεση στην οποία είναι βυθισμένη μεγάλο μέρος της ευρωζώνης, αλλά τα προβλήματα αλλού στην Ευρώπη είναι πιθανό να συνεχιστούν.<br /> <br /> Και όμως η κατεύθυνση που παίρνει η Ευρώπη στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ενέργεια και το ύφος της γερμανικής ηγεσίας. Γράφοντας σχεδόν πριν από 30 χρόνια, ο Helmut Schmidt, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ζήτησε ένα πλαισίο συνεργασίας για τη διατήρηση και την εδραίωση της Ατλαντικής Συμμαχίας. Κατήγγειλε ότι οι ΗΠΑ παρουσίαζαν στην Ευρώπη ένα τετελεσμένο γεγονός. «Η εξάρτηση διαφθείρει,» δήλωνε με λύπη, «και διαφθείρει όχι μόνο τους εξαρτημένους αλλά και αυτόν ο οποίος λαμβάνει τις αποφάσεις σχεδόν μόνος του.» Η πρόκληση είναι να επιτευχθεί ένα αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός, που να σέβεται όμως και τις εθνικές κυριαρχίες.<br /> <br /> Η πρόσφατη γερμανική πρόταση για τραπεζική ένωση είναι, υπό αυτό το πρίσμα, ενδιαφέρουσα. Είναι ένα μικρό, αλλά σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση.<br /> <br /> Οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για κοινό πλαίσιο εκκαθάρισης τραπεζών και εγγυήσεων των καταθέσεων συναντούν εμπόδια, διότι απαιτείται η εκχώρηση δημοσιονομικής κυριαρχίας, κάτι που οΒόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών, έχει προειδοποιήσει έρχεται σε αντίθεση με τις υπάρχουσες προτεραιότητες. Το πιο σημαντικό είναι ότι η πολιτική βούληση για να γίνει αυτό το άλμα είναι απούσα. Η εκχώρηση φορολογικής κυριαρχίας ισοδυναμεί με πολιτική ένωση, η οποία δεν μπορεί να γίνει από την πίσω πόρτα.<br /> <br /> Αντ 'αυτού, η γερμανική πρόταση πρέπει να προσφέρει έναν πρακτικό τρόπο για να προχωρήσει η ευρωζώνη - το Βερολίνο πρέπει να δώσει το παράδειγμα. Οι χώρες μέλη οφείλουν να συμφωνήσουν και να εφαρμόσουν κοινά πρότυπα για την εξυγίανση των τραπεζών και την ασφάλεια των καταθέσεων. Αυτό θα λειτουργήσει εάν τα πρότυπα για την οικονομική εποπτεία και την δημοσιονομική πειθαρχία είναι πραγματικά αυστηρά.<br /> <br /> Τα κίνητρα για τη διατήρηση του status quo, θα πρέπει να αντικατασταθούν από μια δυναμική ώστε να μπει ένα τέλος στον αυξανόμενο όγκο τραπεζών υπό κατάρρευση<br /> <br /> και που θα ενισχύσει τα βιώσιμα ιδρύματα με μεγαλύτερα κεφάλαια και αποθέματα ρευστότητας. Οι υγιείς τράπεζες και η ανάπτυξη πρέπει να αλληλο-υποστηριχθούν.<br /> <br /> Αν το Βερολίνο θέλει να ηγηθεί, πρέπει να εφαρμόσει αυτές τις αρχές στο δικό της προβληματικό τραπεζικό τομέα και να δείξει ότι στηρίζει έμπρακτα τη νέα γενιά διεθνών τραπεζικών ρυθμιστικών προτύπων. Αυτό θα ήταν καλό για τη Γερμανία και για την Ευρώπη.<br /> <br /> <a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a> <!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.e-afipnisi.gr%2Fimg%2F9a95fdf4e925d9cbd65f87b5aa4ac212germaniko-koinovoulio.jpg500.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgd3Be57ycuRy5YZ8or3YlZqnlAQhuj7XQbXCqBJuAMndvu68ETFfVClsowIDL73joaY5QLXoPBQU_Fnx8uH-jbzb9RRrQAlUJA30QJiqDNCfq3eCHpWStTsDLJiuYNigk5Ll1pVkRDJJMaB20JOYSjBRSeKgihxIgIVxdjYv_3r4ywHFsirxFwNdL2gE4fTzS6w56yPEafP-PW5PyV=" -->

H Γερμανία πρέπει να δώσει το καλό παράδειγμα

Ο Charles Kindleberger, ο κατ 'εξοχήν ιστορικός των οικονομικών κρίσεων, περιγράφει τον ηγεμόνα ως μια χώρα πρόθυμη να δεχτεί το βραχ...

Διαβάστε την συνέχεια

Jeremy Salt: Κομματιάζοντας τη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/files/2013/03/syria-schools-1-1024x724.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/files/2013/03/syria-schools-1-1024x724.png" width="640" /></a></div> <br /> Ένας πόλεμος διεξάγεται μέσα και έξω απ τη Συρία. Η προστασία ενός λαού από ένα δικτάτορα δεν αποτελεί παρά το σύνηθες πρόσχημα για επιθέσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ο αληθινός στόχος δεν είναι ο Άσαντ αλλά η ίδια η Συρία. Είναι ο άσπονδος εχθρός του Ισραήλ. Βρίσκεται στο δρόμο της Δύσης από συστάσεώς της ως ανεξάρτητο κράτος τη δεκαετία του 1940 και για περισσότερο από δυο δεκαετίες είναι κεντρικός πυλώνας του άξονα Ιράν – Συρία - Χεζμπολά. <br /> <a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Η αναταραχή που ακολούθησε την αραβική άνοιξη έδωσε ευκαιρία σε κάποιες κυβερνήσεις και τους περιφερειακούς συμμάχους τους να κινηθούν γρήγορα και να την εκμεταλλευτούν. Οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία,  η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια προσπάθεια να ρίξουν την κυβέρνηση της Δαμασκού.  Εντός της Συρίας τα εργαλεία τους ήταν ένοπλες ομάδες που σταδιακά ελέγχθηκαν από ντόπιους και αλλοδαπούς τζιχαντιστές οι οποίοι θέλουν να μετατρέψουν τη Συρία σε ισλαμικό εμιράτο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους υποτίθεται ότι πολεμούν στον «πολεμο κατά της τρομοκρατίας», εντούτοις στη Συρία τους υποστηρίζουν.<br /> Ο πρόεδρος Νάσερ της Αιγύπτου κάποτε περιέγραψε τη Συρία ως την καρδιά του Αραβισμού, κάτι που δεν ήταν απλώς μια λεκτική υπερβολή. Η Αραβική εθνική ιδέα γεννήθηκε κυρίως στη Συρία. Γνωρίζοντας την κεντρική της θέση στο χάρτη αλλά και στην Αραβική εθνικιστική σκέψη, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί την τεμάχισαν τη δεκαετία του 1920 τη δεκαετία του 1920 αποκόπτοντας το καλύτερο τμήμα της Μεσογειακής ακτής της για να δημιουργήσουν το Λίβανο και δίνοντας τη νότια Συρία (Παλαιστίνη) στο Ισραήλ. Το 1938 η Γαλλία διεύρυνε τη διαδικασία διαμελισμού δίνοντας αυτονομία στην ανατολική συριακή μεσογειακή περιοχή της Αλεξανδρέττας, επιτρέποντας στη συνέχεια στην Τουρκία να την καταλάβει.<br /> Οι Σύριοι πολέμησαν τους Γάλλους από την αρχή της εντολής και κατοχής (1920) μέχρι που τα τελευταία γαλλικά στρατεύματα, υπό βρετανική πίεση, αποσύρθηκαν το 1946. Όταν έλαβαν χώρα οι πρώτες ελεύθερες εκλογές τον Ιούλιο του 1947 το Εθνικό κόμμα του Shukri al Quwatli  πήρε το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων (24) σε ένα κοινοβούλιο που υπερείχαν οι ανεξάρτητοι (70). Ο Quwatli δεν γνώριζε όμως ότι η μοίρα της κυβέρνησής του είχε σφραγιστεί από μια διακήρυξη τέσσερεις μήνες νωρίτερα. Στις 12 Μαρτίου ο Πρόεδρος Τρούμαν είχε διακηρύξει ενώπιον του Κογκρέσου ότι οι ΗΠΑ θα συνδράμουν «τους ελεύθερους λαούς στους οποίους επιχειρείται υποδούλωση από ένοπλες μειοψηφίες ή από έξωθεν πίεση». Οι άμεσοι στόχοι ήταν η Ελλάδα και η Τουρκία αλλά με τον καιρό οι προβλέψεις του Δόγματος Τρούμαν επεκτάθηκαν σε κάθε χώρα που οι ΗΠΑ θεωρούσαν ότι βρίσκεται υπό απειλή κομμουνιστικής εκτροπής.<br /> Στη Συρία η κυρίαρχη ερώτηση στα τέλη της δεκαετίας του 1940 ήταν το μέλλον του Παναραβικού αγωγού TAPLINE (the Trans-Arabian Pipeline), τον οποίο η εταιρεία  Bechtel Corporation είχε κληθεί να κατασκευάσει για την ARAMCO (the Arabian American Oil Company – Αραβοαμερικάνικη Εταιρεία Πετρελαίου). Όπως είχε σχεδιαστεί το 1945 από τη Σαουδική Αραβία θα περνούσε από τη Συρία και την Ιορδανία καταλήγοντας στην ακτή της Μεσογείου.  Η αρχική ιδέα του τερματικού σταθμού στη Χάιφα έπρεπε να εγκαταλειφθεί για το λιβανικό λιμάνι της Σιδώνας εξαιτίας του πολέμου στην Παλαιστίνη. Όμως η λαϊκή οργή για το κράτος του Ισραήλ και τους υποστηρικτές του είχαν σαν αποτέλεσμα το να μη συναινέσει η Συρία. Στο σημείο αυτό ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις της CIA να κατευθύνουν τους Σύριους ακροδεξιούς αξιωματικούς στο να ενεργήσουν ώστε να ξεφορτωθούν τον Πρόεδρο Quwatli. Ένας χειραγωγίσιμος συνταγματάρχης ονόματι Husni al Zaim  αναδείχθηκε και επεβλήθη ως δικτάτορας με τη βοήθεια της CIA στις 30 colonel Μαρτίου 1949. Μέσα σε λίγους μήνες έδωσε άδεια κατασκευής του TAPLINE, απαγόρευσε το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα και διακήρυξε τις προθέσεις του να απορροφήσει 250.000 Παλαιστίνιους συνάπτοντας ειρήνη με το Ισραήλ.<br /> Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς ανάμειξης των ΗΠΑ στα εσωτερικά ζητήματα της Συρίας. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 η συριακή κυβέρνηση ανέπτυσσε στενές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση και το 1956 η CIA και η Βρετανική μυστική υπηρεσία SIS (Secret Intelligence Service) συνωμότησαν για να την ανατρέψουν.  Παράλληλα όμως οι Βρετανοί απέκρυψαν από το Λευκό Οίκο τον ταυτόχρονο σχεδιασμό τους να πλήξουν την Αίγυπτο σε συνεννόηση με τη Γαλλία και το Ισραήλ.    Ο Eisenhower ήταν έξαλλος αλλά ο άξιος αρχηγός της συριακής αντικατασκοπίας Abd al Hamid al Sarraj αντελήφθη έγκαιρα το σχέδιο και είτε συνέλαβε είτε εκδίωξε τους συνωμότες από τη χώρα. Περί το τέλος του 1956 την πρώτη επιχείρηση Straggle  διαδέχθηκε η επιχείρηση Wappen, η οποία όμως και αυτή απέτυχε καθώς αξιωματικοί που προσεγγίστηκαν να συμμετάσχουν ενημέρωσαν σχετικά τους ανωτέρους τους.<br /> Η ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο (1958–61) ακολουθήθηκε από την κατάληψη της εξουσίας από το κόμμα Baath το οποίο ενέτεινε την αντίθεση στο «Σιωνιστικό μόρφωμα». Οι συγκρούσεις κατά μήκος της συριακής γραμμής ανακωχής τερματίστηκαν με την ισραηλινή επίθεση στη Συρία και την Αίγυπτο τον Ιούνιο του 1967. Μέσα σε τρία χρόνια το σοκ της ήττας οδήγησε στην αναρρίχηση στην εξουσία τον Hafez al Assad, τότε στρατηγό της αεροπορίας που έμελε να αντιστέκεται σθεναρά  στις ΗΠΑ και το Ισραήλ για τις επόμενες τρεις δεκαετίες. <br /> Το κύριο πεδίο αντιπαράθεσης την περίοδο αυτή αποτέλεσε ο Λίβανος. Το 1976 ο Αραβικός Σύνδεσμος εξουσιοδότησε τη Συρία να στείλει μια «αποτρεπτική δύναμη» στο Λίβανο ώστε να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος. Η ακροδεξιά Μαρωνίτικη συμμαχία βρίσκονταν ήδη κοντά στο σημείο να ηττηθεί από το συνασπισμό της Λιβανικής Αριστεράς, των Παλαιστινίων και των Δρούζων. Αποφασισμένος να στερήσει το Ισραήλ από κάθε πρόσχημα για επέμβαση Assad επέβαλε ισορροπία στις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Στην πραγματικότητα όμως, ο νέος πρωθυπουργός του Ισραήλ Menahim Begin είχε ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν είχε ανάγκη κάποιο πρόσχημα για να επέμβει στο Λίβανο.  Την πρώτη εισβολή του Begin το 1978 ακολούθησε μια πολύ πιο εκτεταμένη επιχείρηση το 1982, κάτι που εκ των πραγμάτων επέφερε σύγκρουση με την Συρία. Το Ισραήλ εξαπέλυσε  στα 6 Ιουνίου επίγεια επίθεση και κάποιες μέρες αργότερα ακολούθησε μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση στις βάσεις των συριακών στην κοιλάδα Beka’a.  Εκ συνόλου δεκαεννιά εγκαταστάσεων καταστράφηκαν οι δεκαεπτά καθώς και εγκαταστάσεις ραντάρ και δεκάδες συριακά αεροπλάνα. Χωρίς αεροπορική κάλυψη, τα συριακά στρατεύματα εξουδετερώθηκαν.<br /> Ο Assad ταπεινώθηκε αλλά δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ. Η παγκόσμια φρίκη για τη σφαγή των Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Sabra και Shatila το καλοκαίρι του 1982 σηματοδότησαν την έναρξη μιας έντονης μεταστροφής για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Εκδίωξαν μεν την PLO από το Λίβανο, αλλά το κενό γρήγορα συμπληρώθηκε από το σιιτικό κίνημα αντίστασης το οποίο αποδείχθηκε μακράν πιο επικίνδυνο απ΄ ότι υπήρξαν ποτέ οι Παλαιστίνιοι. Τον Απρίλιο του 1983 μια επίθεση αυτοκτονίας κατέστρεψε την Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βηρυττό αφήνοντας 63 νεκρούς. Τον Οκτώβριο του 1983 ήταν η σειρά των αμερικανών πεζοναυτών που στάλθηκαν στο Λίβανο ως τμήμα πολυεθνικής ειρηνευτικής δύναμης: 241 σκοτώθηκαν κατά το βομβαρδισμό των εγκαταστάσεών τους καθώς και 58 Γάλλοι αλεξιπτωτιστές σε  μια ταυτόχρονη βομβιστική επίθεση στο γαλλικό στρατόπεδο.  Στις 17 Mαϊου 1983 το Ισραήλ επέβαλε στην χειραγωγούμενη λιβανική κυβέρνηση μια ειρηνευτική συμφωνία η οποία όμως κατέρρευσε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.<br /> Την περίοδο αυτή ιδρύθηκε η Χεζμπολά (Το Κόμμα του Θεού) υπό την καθοδήγηση Ιρανών στελεχών. Το Κόμμα εξέδωσε το μανιφέστο του στις 16 Φεβρουαρίου 1985. Μόλις τρεις βδομάδες μετά, σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας του εξέχοντος σιίτη κληρικού Muhammad Hassan Fadlallah,  ο οποίος θεωρείτο ευρέως ως ο πνευματικός ηγέτης της Χεζμπολά. Σχεδιασμένη, όπως αναφέρεται, από τον αρχηγό της CIA William Casey και χρηματοδοτημένη με 3 εκ. δολάρια Σαουδαραβικής προέλευσης [1] υλοποιήθηκε από ντόπιους που ανατίναξαν παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο στο προάστιο της Δυτικής Βηρυττού Bir ‘Abid. Ο Fadlallah επιβίωσε αλλά 80 άλλα άτομα σκοτώθηκαν. Το 1992 το Ισραήλ δολοφόνησε το Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολά Abbas Musawi με εκτόξευση πυραύλου από ελικόπτερο, και μαζί τον πεντάχρονο γιο του. Τον Musawi διαδέχθηκε ο Hassan Nasrallah του οποίου ο μεγαλύτερος γιος Muhammad Hadi σκοτώθηκε σε μάχη με ισραηλινούς στρατιώτες το Σεπτέμβρη του 1997. Με την υποστήριξη του Ιράν και της Συρίας η Χεζμπολά συνέχισε έναν επιτυχή πόλεμο φθοράς εναντίον του Ισραήλ και των Λιβανέζων συνεργατών του. Στις 24 Μαϊου 2000 το Ισραήλ αναγκάστηκε να αποσύρει τα στρατεύματά του από όλες τις κατεχόμενες περιοχές του Λιβάνου εκτός από τα αγροκτήματα Shaba’a. Στις 10 Ιουνίου 2000 ο Hafez al Assad πέθανε, έχοντας ζήσει αρκετά ώστε να απολαύσει αυτή την ιστορική ήττα του εχθρού. <br /> Προς το τέλος της ζωής του ο Assad είχε εμπλακεί σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ με επίκεντρο την επιστροφή των υψωμάτων Golan. Οι επαφές αυτές δεν απέδωσαν και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από σύντομα διαλλείματα στη διαρκή εκστρατεία να γονατίσει η Συρία. Η χώρα είχε προστεθεί στον κατάλογο του State Department με τις χώρες που υποστηρίζουν την τρομοκρατία ήδη από το 1979 και μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003 η πίεση αυξήθηκε. Οι νεοσυντηρητικοί είχαν μια μακρά λίστα χωρών της Μέσης Ανατολής που έπρεπε να χτυπηθούν και οι Ισραηλινοί ακτιβιστές στο Κογκρέσο ακολουθούσαν μέσω νομοθεσίας που στόχευε στο να καταστήσει ανίσχυρο το Ιράν και τη Συρία. Το Δεκέμβριο του 2003 το Κογκρέσο πέρασε την «Πράξη για τη Λογοδοσία της Συρίας και την Κυριαρχία του Λιβάνου» (Syrian Accountability and Lebanese Sovereignty Act -SALSRA), που επέβαλε απαγορεύσεις στις εξαγωγές προς τη Συρία, στις συναλλαγές με τις συριακές τράπεζες και άλλα χρηματοδοτικά ιδρύματα, καθώς και το πάγωμα των κεφαλαίων που διατηρούσαν η συριακή κυβέρνηση και Σύριοι ιδιώτες στις ΗΠΑ.  Στη διάρκεια της Κυβέρνησης Obama ο οικονομικός αυτός πόλεμος – ο οποίος απαγορεύεται σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών- ενισχύθηκε περαιτέρω κυρίως με την Πράξη για την Υποστήριξη της Ελευθερίας στη Συρία (Syria Freedom Support Act)  και τη Πράξη Κυρώσεων στη Συρία (Syria Sanctions Act).<br /> Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ διερευνούσαν ακόμη τρόπους ώστε να εκδιωχθεί η Συρία από το Λίβανο. Στις 14 Φεβρουαρίου 2005 μια κολοσσιαία έκρηξη στον παραλιακό δρόμο της Βηρυτού σκότωσε τον πρώην Πρωθυπουργό του Λιβάνου και σουνίτη μουσουλμάνο στο θρήσκευμα  Rafiq Hariri. Η δολοφονία ήταν ένα αριστοτεχνικά σχεδιασμένο χτύπημα κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο έδρασε στο να ενώσει τους Σουνίτες Μουσουλμάνους και τους Μαρωνίτες σε ένα κύμα αντι- συριακής οργής.  Η Συρία δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αποσύρει τα εναπομείναντα στρατεύματά της από το Λίβανο. Τέσσερεις φιλικά διακείμενοι στη Συρία αξιωματικοί του στρατού και των πληροφοριών κατηγορήθηκαν για την οργάνωση της δολοφονίας και κρατήθηκαν για τέσσερα χρόνια πριν αφεθούν ελεύθεροι ελλείψει στοιχείων. Αλλάζοντας κατεύθυνση αστραπιαία, το Ειδικό Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών για το Λίβανο ισχυρίστηκε κατόπιν ότι τον  Hariri είχαν σκοτώσει μέλη της Χεζμπολά.  Σε απάντηση η Χεζμπολά, κατηγορώντας τη Μοσάντ, έδωσε στη δημοσιότητα υλικό εναέριας επιτήρησης σύμφωνα με το οποίο ένα ισραηλινό μη επανδρωμένο κατασκοπευτικό αεροπλάνο παρακολουθούσε τον Hariri για τρεις μήνες μέχρι ακριβώς τη στιγμή της δολοφονίας του.[2]  Οποιοσδήποτε κι αν ήταν ο υπεύθυνος, η επιτυχία της επιχείρησης ενθάρρυνε τις επαναλήψεις: Ένα κύμα δολοφονίας «Αντισύριων» δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών ακολούθησε τη δολοφονία Hariri. Για κάθε μία από αυτές κατηγορείτο η Συρία, κάθε μία επέφερε ζημιά μόνο στη Συρία και καμία ποτέ δεν εξιχνιάστηκε.<br /> Το 2006 το Ισραήλ ξεκίνησε μιας μεγάλης κλίμακας εισβολή στο Λίβανο σκοπεύοντας στην καταστροφή της Χεζμπολά. Όμως ακινητοποιήθηκε λίγα μίλια εντός της γραμμής εκεχειρίας και υποχρεώθηκε σε μια ταπεινωτική υποχώρηση τρεις εβδομάδες αργότερα. Το 2007 η αδυναμία να κλονιστεί η στρατηγική συμμαχία Ιράν – Συρίας – Χεζμπολά ενίσχυσε τη σαουδαραβική άποψη ότι  ο καλύτερος τρόπος να καταπολεμηθεί η ιδεολογική ζέση του σιητικού ισλάμ ήταν μέσω της υποδαύλισης της ιδεολογικής ζέσης του σουνιτικού ισλάμ. Στο Ιράκ οι ΗΠΑ είχαν ήδη προβεί στην εκπαίδευση εντός του Υπουργείου Εσωτερικών μιας σιητικής ομάδας θανάτου και βασανισμού με στόχο τους σουνίτες τζιχαντιστές που σκότωναν αμερικάνους στρατιώτες. Οι Σαουδάραβες θα προσπαθούσαν να πείσουν τους Αμερικάνους ότι το όπλο της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ώστε να αναχαιτιστεί το Ιράν και η αυξανόμενη σιητική επιρροή στην περιοχή. <br /> Στην πραγματικότητα μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επίθεση στο Ιράν αποτελούσε την πρώτη επιλογή του Σαουδάραβα βασιλιά αλλά μια τέτοια επίθεση θα πυροδοτούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση με περιφερειακές και παγκόσμιες συνέπειες τις οποίες οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δε θα ήταν πιθανώς σε θέση να ελέγξουν. Πιθανότατα η επιλογή αυτή θα είχε προκριθεί αλλά στο μεταξύ μια ποικιλία από αποτελεσματικά δευτερεύοντα όπλα βρίσκονταν ανά χείρας: οικονομικός πόλεμος, στοχευμένες δολοφονίες (Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων), κυβερνοπόλεμος (με στόχο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν) και υποστήριξη των ένοπλων  στο σουνιτικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών των οποίων το μίσος για τις ΗΠΑ ήταν ελάχιστα λιγότερο από το μίσος τους για τους Σιήτες. Ο κύριος υποστηρικτής της τελευταίας από τις επιλογές αυτές ήταν ο  Bandar bin Sultan, ο Σαουδάραβας πρέσβης στις ΗΠΑ για περισσότερο από 20 χρόνια (1983–2005) και σήμερα επικεφαλής της σαουδαραβικής υπηρεσίας πληροφοριών, ο οποίος διαβεβαίωσε τις ΗΠΑ ότι θα μπορούσε να ελέγχει τις ομάδες αυτές. Οι ΗΠΑ τελικά πείστηκαν με συνέπειες που ήδη εμπεριέχουν στοιχεία που προκαλούν φόβο. Η καλά οργανωμένη επίθεση στο Προξενείο των ΗΠΑ στη Βεγγάζη τον περασμένο Σεπτέμβριο που κορυφώθηκε με το θάνατο του αμερικανού πρέσβη και τριών άλλων αμερικανών ήταν έργο των ίδιων ένοπλων ισλαμιστών που είχαν πολεμήσει για την ανατροπή Muammar al Qadhafi υπό την προστασία της αεροπορικής δύναμης του ΝΑΤΟ[3].<br /> Οι ΗΠΑ είχαν επίγνωση των αντιφάσεων στη σχέση τους με τη Σαουδική Αραβία. Το 2008 η Hillary Clinton ισχυρίστηκε ότι οι σαουδάραβες ήταν «η πιο σημαντική πηγή χρηματοδότησης σουνιτικών ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων παγκοσμίως» περιλαμβανομένων Αl Qaida, Taliban και Lashkari-Taiba στο Πακιστάν. Άλλες πηγές χρηματοδότησης ήταν τα ΗΑ Εμιράτα, το Κατάρ και το Κουβέιτ, με το επίπεδο συνεργασίας του Κατάρ σε θέματα αντιτρομοκρατίας να κρίνεται ως το χειρότερο στη  περιοχή.[4]<br /> Μια «στρατηγική προσέγγιση» μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ και η αποσταθεροποίηση της Συρίας με τη σαουδαραβική κυβέρνηση να παρέχει «κεφάλαια και υποστηρικτική βοήθεια για την αποδυνάμωση της κυβέρνησης του προέδρου Bashar Αl Assad» και κατ΄επέκταση της στρατηγικής συμμαχίας Ιράν – Συρίας –Χεζμπολά αποτέλεσαν κύριες πτυχές της νέας περιφερειακής στρατηγικής Σαουδικής Αραβίας – ΗΠΑ    [5].   Το 2008 οι Σαουδάραβες έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο για επέμβαση στο Λίβανο μιας αραβικής δύναμης από τα «γύρω κράτη».  Αντιπροσωπεύοντας μια «απάντηση ασφάλειας» στη «στρατιωτική πρόκληση» της Χεζμπολά στη λιβανική κυβέρνηση η δύναμη θα ενισχύοταν από αεροπορική και ναυτική κάλυψη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ[6].  Την ίδια περίπου εποχή της πρότασης αυτής, ο Bandar bin Sultan και ο Jeffrey Feltman (πρέσβης των ΗΠΑ στο Λίβανο το διάστημα 2004–08) αναφέρεται ότι είχαν καταστρώσει ένα λεπτομερές σχέδιο αποσταθεροποίησης της Συρίας[7]. Ο Feltman είχε προηγουμένως συντονίσει τη διανομή εκατομμυρίων δολαρίων ως βοήθεια στη φιλοαμερικανική λιβανική κυβέρνηση.  Τμήμα αυτής διοχετεύθηκε στην κατεύθυνση σουνιτών τζιχαντιστών οι οποίοι είχαν ήδη βρεθεί υπό την εύνοια του Saad Hariri, γιου του Rafiq και άνθρωπο – κλειδί των σαουδαράβων και των αμερικανών στο Λίβανο. Την ίδια εποχή το Ιράκ ήταν στη διαδικασία κατακερματισμού μεταξύ της Κουρδικής διακυβέρνησης στο βορρά και της κυβέρνησης της Βαγδάτης όπου κυριαρχούσαν οι Σιήτες. Κατά την άποψη του Hassan Nasrallah το χάος και η διαίρεση ήταν η συνταγή που η αντι-σιητική συμμαχία είχε κατά νου για τη Συρία και το Λίβανο [8]. Συμπτωματικά ή όχι η διάσπαση της κεντρικής Μέσης Ανατολής σε μικροσκοπικά εθνο-θρησκευτικά κρατίδια αποτέλεσε το στρατηγικό στόχο του Ισραήλ για δεκαετίες [9].<br /> Ο θρησκευτικός ενδοισλαμικός πόλεμος άρχισε να εξελίσσεται περιλαμβάνοντας το Πακιστάν και το Αφγανιστάν καθώς και τη «σιητική ημισέληνο» στη Μέση Ανατολή. Στο Ιράκ μια μακρόχρονη εκστρατεία βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας με στόχο το σιητικό πληθυσμό, οδήγησε σε κατηγορίες εναντίον του σουνίτη μουσουλμάνου αντιπροέδρου του Ιράκ Tariq al Hashimi το 2011 για ενορχήστρωση αυτών των «ομάδων θανάτου».  Ο Hashimi δραπέτευσε στον κουρδικό βορρά και ακολούθως στο Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Τουρκία. Όλες αυτές οι σουνιτικές ισλαμικές χώρες απέρριψαν τα αιτήματα του Ιράκ για έκδοσή του. Οι σουνίτες μαχητές που κάποτε πολεμούσαν τους Αμερικάνους τώρα πολεμούν στη Συρία και σχεδιάζουν με τη βοήθεια των χωρών του Κόλπου, την πτώση της κυβέρνησης της Βαγδάτης στην οποία κυριαρχούν οι Σιήτες.  «Είμαστε συντονισμένοι με χώρες σαν το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία. Οργανωνόμαστε, εκπαιδευόμαστε και εξοπλιζόμαστε αλλά θα ξεκινήσουμε ειρηνικά μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή. Δε θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Η Βαγδάτη θα καταστραφεί αυτή τη φορά» [10].  Στο Μπαχρέιν η Σαουδική Αραβία επενέβη στρατιωτικά για να στηρίξει την κυβέρνηση της σουνιτικής μειοψηφίας έναντι της σιητικής πλειοψηφίας και παράλληλα κατέστειλε τις διαδηλώσεις της σιητικής πλειοψηφίας στην ανατολική επαρχία της. Στο Πακιστάν οι δωρητές και οι συνδρομές από τα κράτη του Κόλπου διοχέτευσαν εκατομμύρια δολάρια στην ίδρυση ακραίων ισλαμικών (σαλαφιστικών) θρησκευτικών σχολείων και μαχητικών ομάδων (τζιχαντιστών) όπως η Lashkari-Janghvi, η οποία προκάλεσε ένα εξαπλούμενο κύμα επιθέσεων αυτοκτονίας εναντίον σιητικών στόχων. Τέτοιες επιθέσεις ήταν κυριολεκτικά άγνωστες μερικά χρόνια πριν.<br /> Η ύπαρξη του σχεδίου Bandar bin Sultan–Feltman δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί αλλά δεδομένης της «ανακατεύθυνσης» της πολιτικής των ΗΠΑ σε συντονισμό με τη σαουδαραβική[11] και λαμβάνοντας υπόψη τις κοπιώδεις προσπάθειες που ήδη είχαν λάβει χώρα για να αποσταθεροποιηθεί η Συρία μέσω οικονομικών κυρώσεων και χρηματοδότησης της αντιπολίτευσης, η ανάπτυξη ενός τέτοιου σχεδίου   μοιάζει μια λογική προέκταση μιας ήδη δρομολογημένης διαδικασίας.  Βασικά στοιχεία του σχεδίου αυτού για τον ενδοισλαμικό θρησκευτικό πόλεμο αποτέλεσαν: Η εκμετάλλευση της νομιμοποιημένης αντιπολίτευσης προς το συριακό «καθεστώς», η κινητοποίηση της νεολαίας, ο σχεδιασμός ενός δικτύου από κακοποιούς και εγκληματίες κατά προτίμηση μη Σύριων, η εκπαίδευση «ακτιβιστών» στη χρήση βίντεο και social media για προπαγανδιστικούς σκοπούς, η προμήθεια όλου του αναγκαίου τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού συμπεριλαμβανομένων και κινητών τηλεφώνων με εικονικό κωδικό χώρας (Τα τηλέφωνα Thurayya παραγωγής ΗΑΕ) η διείσδυση προβοκατόρων σε φιλειρηνικές πορείες, οι δολοφονίες διαδηλωτών από ελεύθερους σκοπευτές που χρησιμοποιούσαν τα ίδια όπλα και σφαίρες με την αστυνομία ή το στρατό ώστε να μπορεί να κατηγορηθεί το κράτος, η υποκίνηση των σφαγών μεταξύ θρησκευτικών ομάδων, η πυρπόληση των γραφείων του κόμματος Baath και άλλων δημόσιων κτιρίων και η καταστροφή των πορτραίτων του Bashar Al Assad και του πατέρα του. Το συνολικό σχέδιο κατέστη δυνατό να υποστηριχθεί με 2 δις δολάρια που εισέρευσαν από τη Σαουδική Αραβία.[12]<br /> Στις 12 Ιανουαρίου 2011 η Χεζμπολά και οι σύμμαχοί της αποσύρθηκαν από τη λιβανική κυβέρνηση επιφέροντας την κατάρρευσή της και καταδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την  αναποτελεσματικότητα του Saad Hariri και των συμμάχων του. Κάτι έπρεπε να γίνει ώστε να αναχαιτιστεί η ταχέως εξαπλούμενη σιητική πλημμυρίδα: Υπήρχε ένα σχέδιο στο συρτάρι και καθώς η «αραβική άνοιξη» έκανε μεταστάσεις σε όλη την περιοχή δόθηκε μια ευκαιρία για την ενεργοποίησή του. Η φυγή του Zine al Abidine ben Ali από την Τύνιδα (11 Ιανουαρίου 2011) και η παραίτηση του Husni Mubarak (11 Φεβρουαρίου) ήταν απώλειες για τις ΗΠΑ αλλά, προσαρμοζόμενες γρήγορα, επεδίωξαν να μεταστρέψουν την «αραβική άνοιξη» σε όφελός τους. Οι διαπραγματεύσεις με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου απέδωσαν και οι εκλογές έφεραν στην εξουσία ένα πρόεδρο που δεσμεύοταν ανοιχτά στη διατήρηση της συμφωνίας ειρήνης με το Ισραήλ το 1979, παρά τη ρητορική αντίθεση του κινήματος προς το Ισραήλ και τον Σιωνισμό. Οι διαδηλώσεις στη Λιβύη δημιούργησαν ένα άνοιγμα στο να απαλλαχθεί η χώρα από έναν εκκεντρικό δυνάστη που υπήρξε ένα αγκάθι στο πλευρό της Δύσης για δεκαετίες. Στη Συρία σοβαρές ταραχές ξέσπασαν στην πόλη  Dara’a στα νότια της χώρας, στις 15 Μαρτίου μετά τη σύλληψη σπουδαστών που έγραφαν σε τοίχους αντικυβερνητικά συνθήματα, αλλά μόνο όταν ο Qadhafi «τακτοποιήθηκε», μπόρεσε ο ίδιος συνασπισμός που είχε στραφεί κατά της Λιβύης να στρέψει την πλήρη προσοχή του στην κυβέρνηση της Δαμασκού.   <br /> Αν δεν υπήρξε το σχέδιο Bandar bin Sultan–Feltman, η σύμπτωση με το πώς εξελίχθηκε η κατάσταση στη Συρία είναι σίγουρα εντυπωσιακή.  Η παρουσίαση των γεγονότων ως επανάσταση ενός φιλειρηνικού λαού εναντίον ενός δικτάτορα ήταν απλώς μια πλαστογράφηση τόσο για την περίπτωση της Λιβύης όσο και της Συρίας. Δεν υπήρξε λαϊκή εξέγερση απέναντι στον Καντάφι. Υπήρξε ένα κίνημα διαμαρτυρίας στη Βεγγάζη το οποίο η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ γρήγορα αξιοποίησαν προς όφελος των συμφερόντων τους. Αυτό ήταν το σχέδιό τους και οι «αντάρτες» που προέλαυναν δυτικά υπό την ομπρέλα των νατοϊκών πυραύλων ήταν τα εργαλεία τους στο έδαφος. <br /> Στη Συρία πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ ενός συστήματος το οποίο οι περισσότεροι Σύριοι δεν ήθελαν και ενός προέδρου του Bashar Αl Assad τον οποίο, όπως παραδέχονται ακόμα κι οι εχθροί του, οι περισσότεροι Σύριοι αγαπούσαν[13]. Η υποστήριξη προς τις ένοπλες ομάδες ανταρτών είναι δύσκολο να διακριβωθεί καθώς όταν βαρέως οπλισμένοι άντρες, των οποίων η φήμη για βαρβαρότητα προηγείται,  μπαίνουν σε μια πόλη ή χωριό, οι άνθρωποι σπεύδουν να τους «υποστηρίξουν» από φόβο για τις συνέπειες που θα υποστούν αν δεν το κάνουν. Οι ένοπλες ομάδες ήταν ανεπιθύμητες σε πολλές από τις πόλεις στις οποίες εισέβαλλαν: Στο Χαλέπι ακόμα και ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» παραδέχθηκε ότι το 70% του πληθυσμού υποστηρίζει την Κυβέρνηση και ότι οι ελλείψεις τροφής σε συνδυασμό με τη βαρβαρότητα που επέδειξαν οι ένοπλες δυνάμεις προκάλεσαν επιπλέον αποξένωση και οργή[14]<br /> Όλα αυτά καταδεικνύουν ένα προσεχτικά ενορχηστρωμένο σχέδιο στο να συρθεί η συριακή κυβέρνηση στη δίνη της βίας με τελικό στόχο να απορροφηθεί στο βάθος της, στην τελική καταστροφή της. Όπλα αποστελλόταν στη Συρία από το Λίβανο και την Τουρκία από τα πολύ πρώιμα στάδια του κινήματος διαμαρτυρίας και οι τζιχαντιστές (φανατικοί μαχητές του ιερού πολέμου) περνούσαν τα σύνορα από το Ιράκ και το Λίβανο για να πολεμήσουν. Η χειραγώγηση της πληροφορίας και η κυριαρχία στην παρουσίαση των γεγονότων κατέστη πολύ σημαντική και στο μέτωπο αυτό η συριακή κυβέρνηση αποδείχθηκε αδύναμη. Όντως, η πρώτη απώλεια υπήρξε η αλήθεια. Οποιαδήποτε αλήθεια κι αν υπήρχε στις κατηγορίες που απηύθυναν οι «ακτιβιστές» εναντίον του συριακού στρατού και των ομάδων πολιτοφυλακής που αποκαλούνται shabiha, οι ένοπλες ομάδες, ακόμα και με στοιχεία από δικά τους βίντεο και καταγραφές από κινητά τηλέφωνα, ήταν ένοχες για διάπραξη φρικαλεοτήτων έναντι άμαχων πολιτών και αιχμαλώτων στρατιωτών. Δημοσιογράφοι που εισήλθαν λαθραία στη χώρα και κινούταν εντός αυτής υπό την προστασία των ένοπλων ομάδων, δεν έμελλε ποτέ να δουν ό,τι οι ομάδες αυτές δεν ήθελαν να τους δείξουν.   Τέτοια ήταν η κατάσταση και στη Homs, όπου η πολιορκία του προαστίου Baba Amr που είχαν εισχωρήσει ένοπλοι βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής του παγκόσμιου τύπου για εβδομάδες  με κορύφωση το θάνατο της δημοσιογράφου Marie Colvin, ενός γάλλου δημοσιογράφου που ήταν μαζί της και ενός τρίτου αγνώστου ταυτότητας ατόμου. Μόνο όταν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ εξαντλήθηκε, αποκαλύφθηκε ότι το σώμα των ανταρτών που ήταν στο επίκεντρο της δράσης, η ταξιαρχία Faruq του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, διατηρούσε μια ειδική ομάδα που έργο της ήταν να οδηγεί αιχμαλώτους σε μια θέση ταφής όπου και τους κατέσφαζε.[15]<br /> Ξανά, αν δεν υπήρχε σχέδιο, η σύμπτωση μεταξύ της «ανακατεύθυνσης» και του σχεδίου Bandar bin Sultan–Feltman και σε ότι λάμβανε χώρα στη Συρία ήταν εντυπωσιακή. Με τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ με αφετηρία τη νοτιοανατολική Τουρκία, θιασώτες του ιερού πολέμου (τζιχαντιστές) και οπαδοί του ακραίου ισλαμικού δόγματος των σαλαφιστών (που αναπτύχθηκε στη Σαουδική Αραβία) ξεχύνοταν στη Συρία προερχόμενοι από τις τέσσερεις πλευρές του Μουσουλμανικού κόσμου: Λίβυοι (η πρώτη μεγάλη φουρνιά), Τυνήσιοι, Αιγύπτιοι, Τούρκοι, Τσετσένοι, Πακιστανοί, Λιβανέζοι, Ιορδανοί  και Σαουδάραβες (ακόμη και εγκληματίες καταδικασμένοι σε θάνατο για φόνο ή εμπόριο ναρκωτικών απελευθερώθηκαν από τις σαουδαραβικές φυλακές αφού συμφώνησαν να πολεμήσουν στη Συρία)[16]. Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από αυτούς τους μουσουλμάνους μισθοφόρους περιλαμβάνουν εκτελέσεις, σφαγές, στοχευμένες βομβιστικές επιθέσεις σε αμάχους, δολοφονίες εργατών σε κρατικούς οργανισμούς, βιασμοί, απαγωγές, επιθέσεις σε χριστιανικά και αλαουίτικα χωριά, λεηλασίες επιχειρήσεων και κατοικιών και ένα τρομακτικού επιπέδου σαμποτάζ στις υποδομές της χώρας. Αναφέρονται ενδεικτικά οι επιθέσεις εναντίον αόπλων πολιτών  σε διάστημα ενός περίπου μήνα στην πρωτεύουσα: Βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Δαμασκού με 55 θύματα μεταξύ των οποίων πολλοί μαθητές. (21 Φεβρουαρίου 2013), επίθεση αυτοκτονίας μέσα στο τζαμί Iman όπου σκοτώθηκε ένας ηλικιωμένος μουσουλμάνος μουφτής ο Muhammad Said Ramadan al Bouti και 48 άλλοι (21 Μαρτίου 2013),  επίθεση με οβίδα στο Πανεπιστήμιο Δαμασκού με θύματα 10 φοιτητές (28 Μαρτίου 2013). Σχολιάζοντας τους θανάτους πολιτών στη Δαμασκό ο Βρετανός ρεπόρτερ Alex Thomson συμπέρανε ότι «είναι δύσκολο να θεμελιωθεί κάποια άλλη διαπίστωση εκτός του ότι η τακτική των ανταρτών εδώ είναι αυτή του τρόμου και της κάμψης του ηθικού».[17]<br /> Η Συρία δεν επρόκειτο να καμφθεί με τον τρόπο που κάμφθηκε η Λιβύη. Το γεγονός ότι ο στρατός δεν αποσυντέθηκε, είναι απόδειξη ότι αποτελεί στρατό και όχι «οπαδούς του Assad». Παρομοίως, παρότι υπήρξαν κάποιες αποστασίες, η κυβέρνηση επίσης άντεξε σε έντονες πιέσεις στη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για κυβέρνηση και όχι «καθεστώς». Ακόμη διατηρεί ισχυρή λαϊκή υποστήριξη. Οι Σύριοι θέλουν αλλαγή αλλά όχι με κόστος την καταστροφή της χώρας, ένα συναίσθημα που τώρα είναι καταφανώς δυνατότερο υπό το φως της ερήμωσης των δύο τελευταίων ετών. Παρόλο που οι εξόριστοι αντιφρονούντες καλούν για ακόμη μεγαλύτερη ένοπλη επέμβαση, η φιλειρηνική εγχώρια αντιπολίτευση αντιτίθεται. Το Εθνικό Συντονιστικό Σώμα για τη Δημοκρατική Αλλαγή είναι ένας συνασπισμός από 13 αριστερά πολιτικά κόμματα και ένα αριθμό από ανεξάρτητους και γι αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης. Αντιτίθεται τόσο στην στρατιωτικοποίηση της σύγκρουσης όσο και την εξωτερική παρέμβαση. Αντιπαλεύει το σύστημα όσο και οι εξόριστοι αλλά θεωρεί ως διέξοδο το διάλογο.<br /> Στις αρχές του 2013 οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Γαλλία εμβάθυναν την εμπλοκή τους στη Συρία αποφασίζοντας να εφοδιάσουν τους αντάρτες με «μη θανάσιμο» πολεμικό εξοπλισμό όπως αλεξίσφαιρα γιλέκα και θωρακισμένα οχήματα.  Η επίσημη άρνησή τους να προμηθεύσουν όπλα είναι προσχηματική καθώς έχουν εγκρίνει την αποστολή οπλισμού στη Συρία μέσω των αράβων συμμάχων τους της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και   της Λιβύης περιλαμβανομένων και όπλων που στέλνονται στη Συρία μέσω Σαουδικής Αραβίας καταστρατηγώντας τους κανόνες έλεγχου εξαγωγών οπλισμού των ΗΠΑ. (ΣτΜ: Μετά από μεθοδεύσεις της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας που μόνες έναντι της πλειοψηφίας των κρατών-μελών κατέλυσαν κάθε επίφαση συναπόφασης, η Ε.Ε. δεν ανανέωσε το εμπάργκο όπλων στους Σύριους αντικαθεστωτικούς ενώ διατήρησε όλες τις κυρώσεις έναντι της συριακής κυβέρνησης στις 28 Μαϊου 2013). Προγενέστερες αναφορές για ευθεία ανάμειξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας στη διακίνηση όπλων σχετίζονται με το σχέδιό τους για κατάληψη της Δαμασκού εφόσον οι πέντε προηγούμενες απόπειρες απέτυχαν. Η κρυφή αυτή επιχείρηση απαιτεί την προμήθεια τουλάχιστον 3500 τόνων οπλων πολλά εκ των οποίων πολύ ισχυρότερα από αυτά που εφοδίασαν τους αντάρτες ως τώρα. Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ πληρώνουν για τα όπλα αυτά ενώ η Τουρκία και η Ιορδανία λέγεται ότι παραχωρούν τους επίγειους διαδρόμους ώστε τα εφόδια να φτάσουν στους αντάρτες καθώς φτάνουν πρώτα στα αεροδρόμια των χωρών αυτών. Πολλά από αυτά τα όπλα φθάνουν από την Κροατία και την ανατολική Ευρώπη[18]. Η κλίμακα της αερομεταφοράς αυτής «απλώς καθιστά μικροσκοπική τη μαζική αερομεταφορά όπλων στην αφγανική αντίσταση τη δεκαετία του 1980.[19].<br /> Ο Ομπάμα δήλωσε ότι θα υποστηρίξει μόνο τους μετριοπαθείς εντός της Συρίας αλλά πως είναι δυνατό να εξασφαλίσει ότι ο οπλισμός δε θα καταλήξει στους εξτρεμιστές δεν είναι σαφές, προφανώς και είναι απίθανο. Αν με τον όρο μετριοπαθείς εννοεί ομάδες που δεν έχουν διαπράξει όλα ή κάποια από τα εγκλήματα που αναφέρονται στο άρθρο αυτό, τότε δεν υπάρχουν μετριοπαθείς στην ένοπλη αντιπολίτευση. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να προμηθεύσουν όπλα το λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» (Free Syrian Army –FSA). Τούτο δεν είναι παρά ένα όνομα που έχει δοθεί σε διάσπαρτες ομάδες που δρουν με δική τους πρωτοβουλία και είναι δύσκολο να διακριβωθεί ποιος στρατιωτικός διοικητής έχει τη διοίκηση.<br /> Ο Συριακός Εθνικός Συνασπισμός (The Syrian National Coalition), του οποίου ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» αποτελεί την στρατιωτική πτέρυγα παρουσιάζει τα δικά του προβλήματα. Στις 19 Μαρτίου ο Συνασπισμός εξέλεξε ως «Πρωθυπουργό» Ghassan Hitto, έναν επιστήμονα πληροφορικής από το Τέξας ο οποίος δεν έχει δει τη χώρα για δεκαετίες. Την εκλογή ακολούθησε ένας παρασκηνιακός αγώνας μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Ο  Hitto  σχετίζεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα που υποστηρίζεται από το Κατάρ και στην οποία εναντιώνεται η Σαουδική Αραβία. Αυτή λοιπόν ήταν μια νίκη του Κατάρ. Η εκλογή επίσης μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια του Κατάρ να εκτροχιάσει την προσπάθεια της Ρωσίας να επιφέρει διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Δαμασκού στις οποίες θα ενεπλέκετο και ο τότε Πρόεδρος του Συνασπισμού Muadh al Khatib Ο Khatib και 12 άλλα μέλη του Συνασπισμού παραιτήθηκαν  διαμαρτυρόμενοι για την εκλογή του Hitto, ενώ ο Διοικητής του FSA, Salim Idris επίσης απέρριψε την εξουσία του. Η διαφωνία συνεχίστηκε στη σύνοδο της Αραβικής Ένωσης στη Ντόχα του Κατάρ κάποιες μέρες μετά με τους σαουδάραβες και Καταρινούς συμμετέχοντες να εκτοξεύουν εκατέρωθεν προσβολές  στους διαδρόμους και να συμπλέκονται στα ενδότερα[20]. Tο αποτέλεσμα φάνηκε να ευνοεί τους Σαουδάραβες παρά τον κυρίαρχο ρόλο του Κατάρ: Ήταν ο Khatib  και όχι ο Hitto who αυτός στον οποίο δόθηκε η θέση της Συρίας στη Σύνοδο προτού επίσης την έχει και στα Ηνωμένα Έθνη. (ΣτΜ: Ο Khatib παραιτήθηκε οριστικά στις 21/4 αναφέροντας σε συνέντευξή του τις παρεμβάσεις των περιφερειακών δυνάμεων που χρηματοδοτούν το συνασπισμό) [21]. <br /> Φαίνεται όμως ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν είναι αρκετό για την ώρα. Οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ είναι αποφασισμένες να καταστρέψουν τον κεντρικό πυλώνα στον άξονα αντίστασης στη Μέση Ανατολή ακόμη και κι αν αυτό σημαίνει καταστροφή της Συρίας.<br /> Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου καμιά χώρα στη Μέση Ανατολή δεν έχει στοχοποιηθεί έτσι ώστε να καταστραφεί με τρόπο τόσο κυνικό και αδίστακτο.<br /> Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: Ένας γεωστρατηγικός θρίαμβος, η καταστροφή της συριακής κυβέρνησης θα επισκιάσει τον παραγκωνισμό της Αιγύπτου μέσω της συμφωνίας του 1979 με το Ισραήλ  και ίσως ακόμη ξεπεράσει και την καταστροφή του Ιράκ ως ενιαίου κράτους. Το διακύβευμα δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο: Τίποτα δεν υπάρχει που να μην είναι υπό εξέταση, ακόμη και η δολοφονία του Bashar Al Assad αν οι εχθροί του θεωρήσουν ότι θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Το αποτέλεσμα της τελευταίας φάσης του μακροχρόνιου αγώνα για τη Συρία θα καθορίσει το μέλλον της Μέσης Ανατολής για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.<br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Jeremy Salt: Κομματιάζοντας τη Συρία

Ένας πόλεμος διεξάγεται μέσα και έξω απ τη Συρία. Η προστασία ενός λαού από ένα δικτάτορα δεν αποτελεί παρά το σύνηθες πρόσχημα για επι...

Διαβάστε την συνέχεια

Σε βαθύ παραλήρημα ο Ερντογάν: «Δεν αναγνωρίζω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://photo.kathimerini.gr/files/ul/news/4_world/erdoganee.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://photo.kathimerini.gr/files/ul/news/4_world/erdoganee.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Με βολές εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τους σκληρούς τόνους έναντι των διαδηλώσεων στη χώρα του, τη στιγμή που συνεχίζεται η ένταση στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης εξαιτίας της σημερινής απεργίας που κήρυξαν πέντε συνομοσπονδίες εργαζομένων.<br /> Αναφερόμενος στην πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την κατάσταση στην Τουρκία, ο Ερντογάν σχολίασε: <br /> «στηρίξατε τις αντιδημοκρατικές διαδηλώσεις στην Τουρκία και συνεπώς είστε κι εσείς αντιδημοκρατικοί. Έχετε διαφορετική αντίληψη περί ελευθερίας. Τότε κι εγώ δεν αναγνωρίζω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».<br /> <br /> Απευθυνόμενος στο ακροατήριο κατά τη συνάντηση του «Συμβουλίου Τούρκων Πολιτών Εξωτερικού», ο Ερντογάν είπε «πρέπει να τηρείτε πιο ισχυρή στάση από αυτούς που στηρίζουν τους οργανωτές των επεισοδίων. Πρέπει κι εσείς να βγείτε στους δρόμους. Εάν δεν βγείτε και αφήσετε τις πλατείες σ' αυτούς, θα είναι σαν να τους στηρίζετε».<br /> Ο Τούρκος πρωθυπουργός απευθυνόταν σε Τούρκους που ζουν στο εξωτερικό, αλλά χθες το απόγευμα παρατηρήθηκαν σε ορισμένες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης φαινόμενα οπαδών του κυβερνώντος κόμματος να επιτίθενται σε διαδηλωτές και σε τοπικά γραφεία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος.<br /> Σήμερα τα μέλη της εργατικής συνομοσπονδίας DISK, της συνομοσπονδίας δημοσίων υπαλλήλων KESK, της Ένωσης Ιατρικών Συλλόγων, της Ένωσης Οδοντιατρικών Συλλόγων και της Ένωσης Μηχανικών πραγματοποιούν απεργία. Χιλιάδες μέλη των συνδικάτων επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν πορεία προς την πλατεία Ταξίμ. Ένα τμήμα των απεργών συγκεντρώθηκε στην οδό του Πέρα, αλλά μετά από επέμβαση της αστυνομίας υποχώρησε. Ένα άλλο τμήμα όμως επιχείρησε να προχωρήσει προς την πλατεία από την περιοχή Χάρμπιγιε, όπου όμως μέχρι τις 18:30 συνεχιζόταν η επέμβαση της αστυνομίας με τη χρήση δακρυγόνων.<br /> Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν σήμερα ότι σύμφωνα με τη νεκροψία σχετικά με το διαδηλωτή Ετχέμ Σαρίσουλουκ ο οποίος είχε τραυματιστεί θανάσιμα στο κεφάλι στην Άγκυρα από σφαίρα αστυνομικού, για να υποκύψει στη συνέχεια, ο αστυνομικός έριξε τη σφαίρα από απόσταση 4,8 μέτρων.<br /> Τέλος, ο γενικός γραμματέας της Ένωσης Ιατρικών Συλλόγων Τουρκίας, Μπεγιαζίτ Ιλχάν, κατήγγειλε σήμερα ότι οι τουρκικές αρχές ζητούν από τα ιδιωτικά νοσοκομεία τα ονόματα των τραυματιών διαδηλωτών που έχουν μεταφερθεί σε αυτά.<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Σε βαθύ παραλήρημα ο Ερντογάν: «Δεν αναγνωρίζω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο»

Με βολές εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τους σκληρούς τόνους έναντι των δια...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία, μια δοκιμή για την επιβίωση του Ισραήλ

<br /> <div class="entry-content"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2013/06/s400lb.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="S400Lb" class="aligncenter size-large wp-image-177211" height="316" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2013/06/s400lb.jpg?w=600&h=316" width="600" /></a></div> <br /> <br /> Réseau International (Γαλλία) Βαλεντίνος Βασιλέσκου* /   (μτφ. Κριστιάν)<br /> <h3> <b><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">«Θεωρητικά, ένας πύραυλος Iskander μπορεί να καταστρέψει 8-12 μαχητικά αεροσκάφη και συνεπώς 15 Iskander μπορούν να αφήσουν το Ισραήλ χωρίς κανένα πολεμικό αεροσκάφος μέσα σε 5 λεπτά».</span></span></span></b></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Η επιχείρηση κλοιού και κατάκτησης της Δαμασκού (η οποία ξεκίνησε το Νοέμβριο 2012) με 30.000 αντάρτες της <i>Jabhat al-Nusra</i> και <i>Harakat Ahrar al-Sham Al Islami</i> , έληξε στις 5 Φεβ 2013, μια καταστροφή για το λεγόμενο Απελευθερωτικό Στρατό της Συρίας.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Οι απώλειες μεταξύ των ανταρτών υπολογίζονται στο 1/3 του δυναμικού τους. Αυτές οι ομάδες  που συνδέονται με την Αλ-Κάιντα είναι ύπερ-εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Τουρκία, τη Γαλλία, την Κροατία, τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Κατάρ και αποτελούνται από ξένους μισθοφόρους, ως επί το πλείστον πρώην αξιωματικοί , υπαξιωματικοί και στρατιώτες υπό σύμβαση ως τζιχαντιστές που συμμετείχαν στον αντι-ιρακινό συνασπισμό.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> <a href="http://www.nytimes.com/2013/03/25/world/middleeast/arms-airlift-to-syrian-rebels-expands-with-cia-aid.html?pagewanted=all&_r=1">http://www.nytimes.com/2013/03/25/world/middleeast/arms-airlift-to-syrian-rebels-expands-with-cia-aid.html?pagewanted=all&_r=1</a></span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Από τότε, η πρωτοβουλία ανήκει στον συριακό στρατό, πιστό στον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Τον Μάρτιο 2013, ξεκίνησε μια αντεπίθεση του συριακού στρατού για να αποδιοργανωθεί  και να διαλυθεί το υπόλοιπο του συστήματος καταπολέμησης των ανταρτών, ωθώντας τους 50-60 χλμ βορειοδυτικά της Δαμασκού.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Το κυριότερο σημείο επανασυγκρότησης τους ήταν η πόλη αλ Κουσείρ (Al Quseir) στην επαρχία της Χομς, που βρίσκεται 15 χλμ. από τα σύνορα με το Λίβανο.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Το αλ Κουσείρ έγινε αληθινό  προπύργιο των ανταρτών, συστάθηκε για την παρακολούθηση του αυτοκινητόδρομου M5 Ιορδανία-Τουρκία μέσω Δαμασκού και για τον εφοδιασμό των ανταρτών με όπλα εισαγόμενα στη Συρία και στο Λίβανο.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Στα τέλη Απριλίου 2013, το Γενικό Επιτελείο του συριακού στρατού ετοίμασε μια ολοκληρωμένη επιχείρηση αέρος-εδάφους για την εξασφάλιση της λειτουργίας των συνόρων, στοχεύοντας τέσσερις διαύλους τροφοδότησης των ανταρτών σε άνδρες, όπλα και πυρομαχικά μέσω των συνόρων με την Ιορδανία και το Λίβανο.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Η πρώτη πράξη (5 Μάιου 2013) του σχεδίου ορίστηκε από τις συριακές υπηρεσίες πληροφοριών, έτσι ώστε να συμπίπτει με την είσοδο στη Συρία της τριμηνιαίας μεταφοράς όπλων που παρέχονται από τους δυτικούς σπόνσορες των ανταρτών.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Αλλά τις νύχτες 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, στις 1:40, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία, υπό την προστασία ενός αεροσκάφους παρεμβολών ξεκίνησε ταυτόχρονα τρεις αεροπορικές επιδρομές, με 12 αεροσκάφη, F-15 και F- 16, οπλισμένους με πυραύλους τύπου AGM-65 Maverick, και βόμβες κατευθυνόμενες με λέιζερ σε τρεις στόχους του συριακού στρατού στο έδαφος της Συρίας.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ο πρώτος  στόχος ήταν μια θωρακισμένη πομπή σε κίνηση, που ανήκε στο 501^ο τάγμα αρμάτων, που πλήγηκε από 10 βόμβες στην περιοχή του Barzeh. Το τάγμα ήταν μέρος του 4^ου συντάγματος της συριακής φρουράς, κάτω από την διαταγή του συνταγματάρχη Μαχέρ Άσαντ,  αδελφού του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, βασική δύναμη στο σχέδιο επανακατάληψης του Αλ Κουσέιρ.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ο δεύτερος στόχος ήταν το δεύτερο μηχανοκίνητο τάγμα του 4^ου συντάγματος  της φρουράς, συγκεντρωμένο στην περιοχή της αλ-Saboura, βόρεια της Δαμασκού, το οποίο είχε ξεκινήσει την μεταφορά του προς το Αλ Κουσέιρ.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ο 3^ος στόχος ήταν η 104^η  ταξιαρχία του πυροβολικού της συριακής φρουράς, με ένα αρχηγείο και αποθήκες πυρομαχικών στα υψώματα του Qasyoun, βορειοανατολικά της Δαμασκού. Η 104^η ταξιαρχία έπρεπε να παράσχει υποστήριξη πυρών στην σχεδιασμένη επίθεση του συριακή στρατού στο Αλ Κουσέιρ.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Από τις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις πάνω από 300 Σύρους στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ωστόσο, η συριακή στρατιωτική επίθεση διεξήχθη σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, δηλαδή, πέρα από το Αλ Κουσέιρ, να επιτεθεί και να κατακτήσει την πόλη Ντεραά που κρατιόταν από τους αντάρτες, σε απόσταση 10 χλμ. από τα νότια σύνορα με την Ιορδανία και 30 χλμ από το Ισραήλ, πολλές άλλες πόλεις που κρατιόνταν από τους αντάρτες στην επαρχία της Χάμα και τη πόλη Al Mayadin που βρίσκονται στη δυτική Συρία.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι πραγματοποίησαν αυτή την επιχείρηση για να εμποδίσουν την  μεταφορά συριακών χημικών όπλων στη οργάνωση Χεζμπολάχ στο Λίβανο και ότι ταυτόχρονα κατάφεραν  να καταστρέψουν ιρανικούς πυραύλους Fateh-110.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Φυσικά, κανείς δεν τους πίστεψε.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Βασικά, οι Ισραηλινοί αποφάσισαν συνειδητά να παρέμβουν στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, προσπαθώντας να ματαιώσουν την επικείμενη επίθεση του κυβερνητικού στρατού, παρατείνοντας έτσι την ταλαιπωρία του συριακού λαού.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών απάντησε αμέσως, ανακοινώνοντας ότι η Μόσχα θα επαναλάβει τις παραδόσεις όπλων των συμβάσεων προμηθειών που υπογράφηκαν το 2007 με τη Συρία, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Οι παραδόσεις δεν μπορούν να επηρεαστούν από εξωτερικούς παράγοντες, επειδή βασίζονται σε μια προηγουμένη διμερή συμφωνία που υπογράφηκε μεταξύ της Μόσχας και της Δαμασκού, παρόλο που η Συρία έκτοτε υπόκειται σε εμπάργκο αποστολής όπλων.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Και αν κάποιος έχει αντίρρηση, τη Ρωσία, ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του ΟΗΕ μπορεί να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας της.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Επιπλέον, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι το σύστημα αεράμυνας S-300, και άλλα σύγχρονα όπλα, θα μεταφερθούν αμέσως προς τη Συρία.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Πέντε πλοία του Στόλου του Ειρηνικού (ο ανθυποβρυχιακός καταστροφέας Admiral Panteleyev, τα πλοία μεταφοράς και απόβασης στρατευμάτων Peresvet και Admiral Nevelskoi, ένα πετρελαιοφόρο και ένα πλοίο υποστήριξης) πέρασαν από τη Διώρυγα του Σουέζ, και εισήλθαν στη Μεσόγειο για να δέσουν στη βάση της Ταρτούς, όπου ήταν ήδη επτά άλλα πλοία του Στόλου της Βαλτικής και του στόλου της Μαύρης Θάλασσας που περιπολούν στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Επί τόπου, στο συριακό στρατό, εμφανίστηκαν δυο τάγματα παράκτιας άμυνας εξοπλισμένα με 36 εκτοξευτές πυραύλων Κρουζ (αντι-πλοίων) P-800 Yakhont ανθεκτικών σε παρεμβολές και με εμβέλεια 460 χιλιόμετρα σε ταχύτητα Mach 2.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Στη σύμβαση που υπογράφηκε το 2007 μεταξύ της Ρωσίας και της Συρίας περιέχονται τέσσερις συστοιχίες  πυραύλων S-300 x 144 πυραύλους.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Κάθε συστοιχία 300PMU2 μπορεί να στοχέψει 12 εναέριούς στόχους σε υψηλή ή χαμηλή βαλλιστική τροχιά, και μπορεί να εκτοξεύει 6 πυραύλους  σε μια ριπή, κάθε πύραυλος καθοδηγείται για τον δικό του στόχο.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Οι πύραυλοι έχουν μέγιστη εμβέλεια 195 χλμ για στόχους όπως τα F-16, F-15, F-18 και 40-70 χλμ στην περίπτωση που ο στόχος είναι πύραυλος cruise που πετά σε χαμηλό ύψος ή που ενσωματώνει τη τεχνολογία «stealth» (που ενσωματώνεται στα F-22, F-35 και Β-2).</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Το σύστημα S-300 δεν επηρεάζεται από τα ραδιοηλεκτρονικά αντιμέτρα παρεμβολών, και προστατεύεται από το αμυντικό σύστημα ΑΑ με χαμηλή εμβέλεια, το SA-22 Pantsir S1, το οποίο εξοπλίζει ήδη τον συριακό στρατό.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Η σιδηροδρομική μεταφορά των συστημάτων S-300 από το εργοστάσιο του Nizhny Novgorod (κοντά στη Μόσχα) στο Νοβοροσίσκ (στη Μαύρη Θάλασσα), η επιβίβαση στα μεταφορικά πλοία και η θαλάσσια μεταφορά  προς την Ταρτούς διαρκεί μεταξύ 3 η 4 ημερών.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ποιος ο λόγος της ένταξης των πλοίων μεταφοράς και αποβίβασης στρατευμάτων Admiral Nevelskoi και Peresvet στην ομάδα των ρωσικών πλοίων που περιπολούν στα ανοικτά των ακτών της Συρίας;</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Απάντηση: Για την εκπαίδευση του συριακού προσωπικού, να εξοικειωθεί με την τεχνολογία των ρωσικών πυραύλων και τη χρήση τους, και ίσως, για να τοποθετηθούν Ρώσοι εκπαιδευτές, ακόμα και σε συνθήκες εκστρατείας που δεν υπερβαίνει τον ένα μήνα.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Το πρόβλημα του Ισραήλ είναι η ασύμφορη τοπογραφία του εδάφους, ήτοι ότι από τα υψώματα του νότου της Συρίας, τα ραντάρ των συστοιχιών  S-300 καλύπτουν όλη την επικράτεια του Ισραήλ.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Αμέσως μετά την απογείωση της, οι πληροφορίες του σχηματισμού μιας μοίρας με περισσότερα από τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη γίνονται αμέσως γνωστές, και μια προληπτική επίθεση είναι δυνατή πριν από την είσοδο στον εναέριο χώρο της Συρίας.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Οι πύραυλοι S-300 δεν αποτελούν καμιά απειλή για τους αντάρτες της Συρίας, για τον απλό λόγο ότι δεν έχουν αεροπορία.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Αλλά η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και, ενδεχομένως, αυτή του ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν θα επιτύχουν τους στόχους τους στο έδαφος της Συρίας, αλλά θα είχαν επίσης βαριές απώλειες λόγω των συστημάτων S-300.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Η στρατιωτική σύγκρουση στη Λιβύη υπηρέτησε τους Γάλλους, ως ένα είδος βιτρίνας για την εξαγωγή αεροπλάνων Rafale, τα οποία μέχρι τότε δεν είχαν χρησιμοποιηθεί σε στρατιωτικές εκστρατείες.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Δεδομένου ότι το μάρκετινγκ είναι σήμερα της μόδας, γιατί οι Ρώσοι να μη ωφεληθούν εμπορικά με το να παραδώσουν στους Σύρους π.χ. 2 συστοιχίες S-300 PMU2 και 2 συστοιχίες της τελευταίας στιγμής S-400 Triumf;</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Ανάμεσα στα θέματα που έχουν ζητηθεί από τη Συρία στη σύμβαση του 2007 με τη Ρωσία περιλαμβάνεται επίσης ένας απροσδιόριστος αριθμός πυραυλικών συστημάτων Iskander M.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρωσικός πύραυλος 9K720 Iskander Μ είναι γνωστό ότι είναι σχεδόν βαλλιστικός, με περιθώριο ακρίβειας 5 m σε εμβέλεια 500 χλμ., ταξιδεύοντας σε υψόμετρο 50 χιλιομέτρων, και ως εκ τούτου εκτός εμβέλειας των αμερικανικών αντιβαλλιστικών πυραύλων SM-3. Για να μπορέσει να κάνει ελιγμούς σε ύψος και κατεύθυνση, πετάει με ταχύτητα 2,66 χλμ ανά δευτερόλεπτο (Mach 6-7), αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο τους ενδο-ατμοσφαιρικούς αντι-βαλλιστικούς πυραύλους τύπου Patriot, Iron Dome ή THAAD. </span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Επιπλέον, το  Iskander έχει σχεδιαστεί για να ξεγελάσει την αμερικανονατοίκη αντιπυραυλική ασπίδα.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Τα κακά νέα για το Ισραήλ είναι ότι ο πύραυλος  9K720 Iskander Μ έχει φορτίο 6 βομβών στο κουτί, όπως το σύστημα JDAM, η καθεμία έχοντας στη μνήμη τις συντεταγμένες GPS του στόχου.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Οι 6 βόμβες είναι busters και μπορούν να διαπεράσουν τα καταφύγια αεροσκαφών σε ένα αεροδρόμιο.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Θεωρητικά, ένας πύραυλος Iskander μπορεί να καταστρέψει 8-12 μαχητικά αεροσκάφη και συνεπώς 15 Iskander μπορούν να αφήσουν το Ισραήλ χωρίς κανένα πολεμικό αεροσκάφος μέσα σε 5 λεπτά.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Όλα αυτά τα συστήματα, καθώς και η παρουσία των 12 ρωσικών πολεμικών πλοίων έχουν σχεδιαστεί για να κρατήσουν μακριά μια μεγάλη ομάδα επίθεσης ή μια αμφίβια απόβαση (υπολογισμένες προερχόμενες από 1-2 αεροπλανοφόρα ή ελικοπτεροφόρα) που στοχεύουν την συριακή επικράτεια, και να κρατηθεί η Συρία εκτός εμβέλειας των αεροσκαφών τους.</span></span></span></h3> <h3> <span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έτσι, η δυνατότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη δημιουργία μιας «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», όπως στην περίπτωση της Λιβύης το 2011, έγινε μια ψευδαίσθηση.</span></span></span></h3> <div> <i>Ο</i><i> Βαλεντίνος </i><i>Βασιλέσκου</i><i> , είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, πρώην αναπληρωτής διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο του Otopeni, διπλωματούχος στρατιωτικών σπουδών της Ακαδημίας Στρατιωτικής Επιστήμης στο Βουκουρέστι το 1992.</i></div> </div> <a href="http://national-pride.org/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://national-pride.org/" target="_blank">πηγή</a>

Συρία, μια δοκιμή για την επιβίωση του Ισραήλ

Réseau International (Γαλλία) Βαλεντίνος Βασιλέσκου* /   (μτφ. Κριστιάν) «Θεωρητικά, ένας πύραυλος Iskander μπορεί να καταστρέψει 8-...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν κατηγορεί το BBC και το CNN για τις διαδηλώσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" height="303" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/TOURKIA/cache/erdogansimaia(1)-630x303.jpg" width="630" /></div> <br /> <br /> <br />  ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ<br /> <br /> Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τονίζει πως « η χρήση δακρυγόνων είναι το δικαίωμα της αστυνομίας και μπορεί να κάνει χρήση όποτε θέλει». Ο τούρκος πρωθυπουργός στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του τόνισε πως « θα αυξήσουμε την δύναμη αντίδρασης της αστυνομίας».<br /> Ο τούρκος πρωθυπουργός ισχυρίστηκε πως οι διαδηλώσεις σε όλη την Τουρκία ήταν έργο μιας συνωμοσίας εναντίον της κυβέρνησης του. « Όλα ήταν οργανωμένα από οργανώσεις. Κάποια μέσα ενημέρωσης ήταν ήδη έτοιμα. Τα κοινωνικά δίκτυα είχαν προετοιμαστεί. <br /> <br /> Το λόμπι των επιτοκίων και κάποιες δυνάμεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό είχαν προετοιμαστεί. Όλα ήταν έτοιμα οι τακτικές, τα twitter, oι ταινίες» ανάφερε ο Ερντογάν. <br /> <br /> « Η αστυνομία πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις της δημοκρατίας» δήλωσε ο τούρκος πρωθυπουργός ο οποίος δήλωσε πως οι διαδηλωτές δεν απευθύνθηκαν στην Ανατολή η στη Θράκη « αλλα στο ΒΒC και στο CNN. Kαθώς από πίσω τους βρίσκονται τα μέσα ενημέρωσης, το κεφάλαιο, το λόμπι των επιτοκίων. Τα προβλήματα τους δεν τα λένε στο λαό, αλλά μιλάνε στα Αγγλικά και τα λένε σε αυτούς».<br /> <br /> Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε πως ανάμεσα στους διαδηλωτές υπάρχουν και μέλη της Εργκενεκόν. Ο τούρκος πρωθυπουργός τόνισε πως σύμφωνα με τη δημοσκόπηση το 76% των διαδηλωτών στην Ταξίμ είναι ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και το 16% του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.<br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Ερντογάν κατηγορεί το BBC και το CNN για τις διαδηλώσεις

 ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τονίζει πως « η χρήση δακρυγόνων είναι το δικαίωμα της αστυνομίας και μπορεί να κάνει χρή...

Διαβάστε την συνέχεια

Τζαμί στην Αθήνα:Θα καταστρατηγήσουμε μόνοι μας την συνθηκη της Λωζάνης ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqa5AQ4FmWh8mdH7H_mN44VW9pgC7ibx64UFsFj-1aPkTsqZuoKcD2_b3ILQoePsxy1rswad3G7NmxI625LQDonL-K2AV6LP1UYH88ZNRJpqMvl_Kne7q2x2VA6J3oP7TY3R4dgMB969c/s1600/tami-akropolis.jpg" width="640" /></div><br /> ΔΡΑΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ<br /> <br /> Κατά της κατασκευής ή αδειοδότησης μουσουλμανικού τεμένους ή τζαμιού, πέραν όσων ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης<br /> Όταν όλοι σιωπούν, συναινούν και είναι συνυπεύθυνοι για την συγκάλυψη που συντελείται από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και τους εκφραστές του (εντός και εκτός κοινοβουλίου), αναλαμβάνουν οι ενεργοί και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ να πολεμήσουν το κατοχικό καθεστώς και να διαφυλάξουν την Ελλάδα και την κοινωνία, την Εθνική ανεξαρτησία και την ελευθερία των παιδιών μας από την διεθνώς οργανωμένη και εγκληματική εξάπλωση του μουσουλμανικού τόξου στην Ελλάδα.<br /> <br /> Πρόκειται για μία προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν Επιτροπές Κατοίκων από όλη την Ελλάδα, Ενώσεις, Σύλλογοι, διάφοροι Φορείς και Οργανώσεις. Τα κόμματα, ακόμη και εξωκοινοβουλευτικά, δεν γίνονται δεκτά.<br /> <br /> Ξεκινήσαμε ως συμπαραστάτες στον αγώνα των κατοίκων του Βοτανικού, αλλά δεν μένουμε εκεί. Κινητοποιούμε και οργανώνουμε Πολίτες σε κάθε άκρη της Ελλάδος, γιατί ΜΟΝΟ αν συσπειρωθούμε στον κοινό αγώνα και κερδίσουμε την μάχη αυτή θα μπορέσουμε να επιφέρουμε πλήγμα στο καθεστώς και στον ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ της Ελλάδος από εντεταλμένους ισλαμιστές!<br /> <br /> Καθημερινά γίνονται επαφές, συζητήσεις, ενημερώσεις και συσπειρώσεις και Πολίτες σε όλη την Ελλάδα αποφασίζουν να εναντιωθούν στα σχέδια της κατοχικής κυβέρνησης που θέλει να νομιμοποιήσει τους παράνομους εισβολείς και να γεμίσει την Επικράτεια με τζαμιά που θα χρησιμεύουν ως άσυλο για τους ισλαμιστές! Αυτά που γίνονται στην Δύση (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Σουηδία, ΗΠΑ κ.ά.) ΔΕΝ είναι μακριά μας… ΣΥΝΤΟΜΑ θα τα δουν στην πόρτα τους, ακόμη και αυτοί που δεν έχουν αντιληφθεί ότι ήδη έχουν ξεκινήσει να συμβαίνουν!<br /> <br /> <b>Σημαντικά σημεία:</b><br /> <br /> 1. Η Συνθήκη της Λωζάνης ορίζει σαφώς τα περί ανταλλαγής πληθυσμών και παραχώρησης τόπων θρησκευτικής λατρείας. Γράφει περί μουσουλμανικών μειονοτήτων και αναφέρεται μόνο σε νόμιμους υπηκόους.<br /> 2. Στην περίπτωση λοιπόν που κατασκευαστεί τέμενος εντός Επικρατείας και πέραν των ορίων της Θράκης (μόνο στην Θράκη έχει ορισθεί μουσουλμανική μειονότητα), σημαίνει την αυθωρί αναγνώριση μουσουλμανικής μειονότητας στην περιφέρεια αυτή. Θα μιλάμε δηλαδή για ΝΟΜΙΜΗ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ μουσουλμανική μειονότητα στην Αττική ή όπου αλλού.<br /> 3. Αυτομάτως και υποχρεωτικά η Πολιτεία αναγνωρίζει ως ΝΟΜΙΜΟΥΣ όλους τους παράνομους μετανάστες, οι οποίοι εισήλθαν ΠΑΡΑΝΟΜΑ στην Ελλάδα, παρά την θέληση του Ελληνικού λαού, διαμένουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ και είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ καθώς στερούνται ΟΛΟΙ ταξιδιωτικών ή άλλων εγγράφων.<br /> 4. Η περιοχή του χώρου λατρείας για τους μουσουλμάνους αποτελεί και ιδιοκτησία τους, βάσει κορανίου. Δηλαδή θα έχουμε ιδιοκτησία Ελληνικού εδάφους από παράνομους αλλοδαπούς!<br /> 5. Εκ των πραγμάτων η περιοχή του τεμένους (ως λατρευτικού χώρου και βάσει διεθνούς δικαίου) αποτελεί χώρο ασύλου για όλες τις παράνομες πράξεις. Πρόκειται δηλαδή για καταφύγιο τρομοκρατών ισλαμιστών!<br /> 6. Σε περίπτωση που κατασκευαστεί τέμενος στην Αττική θα ανοίξει ο δρόμος (ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ) για δημιουργία τζαμιών και τεμενών και σε άλλες περιοχές. Θα μιλάμε για μουσουλμανικές μειονότητες σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ!<br /> 7. Το ζήτημα δεν αγγίζει μόνο την περιοχή του Βοτανικού. Έχει Εθνικές διαστάσεις και απασχολεί ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες Πολίτες. Αν επιτρέψουμε την κατασκευή τεμένους στον Βοτανικό υπογράφουμε και νομιμοποιούμε τον ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ της Ελλάδος από τους ισλαμιστές και εγκαθιδρύουμε το μουσουλμανικό τόξο στην Ελλάδα.<br /> 8. Όσοι ζητούν να μην γίνει το τέμενος στον Βοτανικό επειδή έχουν έννομο συμφέρον ή επειδή θίγονται άμεσα ή έμμεσα, ανοίγουν τον δρόμο στους εγκάθετους να εγείρουν θέμα κατασκευής του σε άλλη (αραιοκατοικημένη ή μη κατοικούμενη) περιοχή, όπως στο Σχιστό ή στην Παιανία. Θέμα πολύ επικίνδυνο και ιδιαίτερης σημασίας παγίδα.<br /> 9. Όσοι αναφέρονται στο ζήτημα του κόστους και το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, υποπίπτουν ομοίως σε μεγάλο σφάλμα. Σαφώς και ορίζεται στην Συνθήκη της Λωζάνης πως πρέπει η μειονότητα να μεριμνήσει με ίδια έξοδα για την κατασκευή λατρευτικού χώρου και επ’ ουδενί δεν πρέπει ο Ελληνικός λαός να χρεωθεί τα έξοδα αυτά, αλλά αν επικεντρωθούμε σε αυτό θα ανοίξουμε τον δρόμο στην εύκολη λύση. Ήτοι, να έρθει ένα κονδύλι από μία οποιαδήποτε μουσουλμανική χώρα (βλέπε Σαουδική Αραβία) και να λήξει εκεί το όλο ζήτημα.<br /> 10. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην παγίδα του «ας αποφασίσει ο Ελληνικός λαός για το αν θέλει τέμενος ή όχι», όπερ έστι ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Πέραν του ότι είναι παράτυπο ζήτημα για να τεθεί σε δημοψήφισμα υπάρχουν σημαντικά ζητήματα επ’ αυτού:<br /> <br /> α. Αφ’ ης στιγμής τίθεται το ερώτημα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο τέμενος», οι συμμετέχοντες νομιμοποιούν και την επιλογή του «ΝΑΙ», ακόμη και αν την καταψηφίσουν. Δηλαδή, με την συμμετοχή τους στο δημοψήφισμα δέχονται ότι θα συναινέσουν στην κατασκευή του, αν αυτό βγει ως αποτέλεσμα της ψηφοφορίας… Η συμμετοχή σημαίνει συνενοχή!!!<br /> <br /> β. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ΔΕΝ το βγάζουν όσοι συμμετέχουν σε αυτήν, αλλά αυτοί που καταμετρούν τις ψήφους! Ήτοι, η ιδιωτική εταιρεία που θα ορίσει το καθεστώς με ό,τι συνεπάγεται αυτό…<br /> <br /> γ. Ποιοι θα συμμετέχουν στην ψηφοφορία; Προφανώς όσοι έχουν πολιτικά δικαιώματα. Δηλαδή, όλες οι αριστερές δυνάμεις που είναι σαφώς «ανθρωπιστικές» και διεθνιστικές και ΠΑΝΤΑ συσπειρώνονται και οργανώνονται, οπότε και θα προσέλθουν σύσσωμες στις κάλπες. Μαζί με αυτούς θα προσέλθουν και ΟΛΟΙ οι ελληνοποιημένοι (με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και πάντα ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ) μετανάστες, είτε γιατί είναι μουσουλμάνοι, είτε γιατί έχουν πελατειακή σχέση με το καθεστώς! Διόλου απίθανο, σε περίπτωση δημοψηφίσματος, να γίνουν και «εκτάκτως» μερικές δεκάδες χιλιάδες ελληνοποιήσεις, εν μία νυκτί…<br /> <br /> Καλούνται ΟΛΟΙ οι Έλληνες Πολίτες να αφυπνιστούν και να κινητοποιηθούν ενάντια στην μεθοδευμένη και οργανωμένη αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού από εντεταλμένους ισλαμιστές εποίκους που θέλουν να καταλάβουν την Ελλάδα.<br /> <br /> Καλούμαστε να ενημερωθούμε και να συστρατευθούμε σε κοινό σχέδιο δράσης, με όλα τα νόμιμα μέσα, ώστε να ενημερώσουμε τους συνανθρώπους μας για τους κινδύνους που διατρέχουμε άμεσα και να καταστήσουμε σαφές παντού πως η κατασκευή τεμένους δεν είναι ένα τοπικό ζήτημα που αφορά μόνο τους κατοίκους του Βοτανικού, αλλά ένα ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ που αφορά όλους τους Έλληνες Πολίτες!<br /> <br /> Το ζήτημα του τεμένους είναι ένα πολύ σημαντικό μέσον για να επιφέρουμε ένα καίριο και ζωτικής σημασίας πλήγμα στα σχέδια του καθεστώτος που επιβουλεύεται την Εθνική μας Ανεξαρτησία!<br /> <br /> Έχει ήδη εκπονηθεί και συμφωνηθεί από πολλές Επιτροπές Κατοίκων και φορείς συγκεκριμένη Στρατηγική και Σχέδιο Δράσης, πάντα σε νόμιμα πλαίσια, το οποίο καλούνται ΟΛΟΙ να συνυπογράψουν προκειμένου να γίνουν συνολικές και συγχρονισμένες ενέργειες προς επίτευξη του τελικού στόχου.<br /> <br /> Η Στρατηγική Δράσεων δίδεται προς μελέτη και παρατηρήσεις μόνο σε Επιτροπές Κατοίκων, Συλλόγους και Φορείς που θέλουν να ενημερωθούν και να συμμετάσχουν ενεργά.<br /> <br /> Ενημερωθείτε και δραστηριοποιηθείτε!<br /> <br /> Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στην μνήμη των παππούδων μας!<br /> <a href="http://www.triklopodia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τζαμί στην Αθήνα:Θα καταστρατηγήσουμε μόνοι μας την συνθηκη της Λωζάνης ;

ΔΡΑΣΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Κατά της κατασκευής ή αδειοδότησης μουσουλμανικού τεμένους ή τζαμιού, πέραν όσων ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τύμπανα των αγορών χτυπούν σε ρυθμό παγκοσμίου πολέμου.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" class="alignleft" height="428" id="irc_mi" src="http://olympiada.files.wordpress.com/2013/06/7abd6-we-are-on-the-edge-of-world-war-iii.jpg?w=309&h=300" width="600" /></div> <br /> <br /> <br /> Μαζικές τοποθετήσεις σε Siemens, GE, Philips κλπ αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ομπάμα για βοήθεια στους ισλαμοφασίστες εισβολείς της Συρίας, μετά από τη νουθεσία του ανεγκέφαλου συζύγου της Κλίντον. Το βαμπίρ έχει κάνει τις τοποθετήσεις του που όλως τυχαίως, εξαργυρώνουν ποτάμια αίματος. Από την Σερβία στο Κοσυφοπέδιο, την “Ελληνική κρίση” (όπου η “οικογένεια” έβγαλε εκατομμύρια) και τώρα στην Συρία.<br /> Μπορεί στις προηγούμενες κρίσεις να υπήρχε ένας αχυράνθρωπος μεθύστακας Γιέλτσιν ή ένα κατευθυνόμενο πρεζόνι ως αντίπαλον δέος.<br /> Τώρα όμως υπάρχει μία Ρωσία που σε θεωρητικό επίπεδο, δείχνει αποφασισμένη να μην επιτρέψει την υλοποίηση του σχεδιασμού. Σε θεωρητικό επίπεδο πάντα. Αν και εντός έδρας, ο Πούτιν απέδειξε ότι δεν αστειεύεται, κυνηγώντας και εξοντώνοντας κάθε Τσετσένο ισλαμοφασίστα που είχε <span id="more-282081"></span>εμπλακεί σε σφαγές εντός του Ρωσικου εδάφους. Οι σφαγείς εμβρύων και μανάδων στο μαιευτήριο του Μπουντιόνοφσκ (1995) κυνηγήθηκαν ανηλεώς και εξοντώθηκαν μέχρις ενός εως και το 2006. Το ίδιο και με τους υπανθρώπους, δολοφόνους μωρών στο Μπεσλάν.<br /> Η επέμβαση όμως εκτός συνόρων, παρότι τα Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη εδώ και έναν μήνα σε βαθμό ετοιμότητας για “Regional” εμπλοκή, είναι πολύ πιο δύσκολη.<br /> Η Κλίντον υλοποιούσε μεθοδικά τον (αφανή) γερμανικό σχεδιασμό επανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Από την Βοσνία εως την Αίγυπτο. Η Βουλγαρία έχει ήδη αφοπλιστεί, ενώ η Ελλάδα λόγω μνημονίου, στηρίζεται αποκλειστικά στο έμψυχο δυναμικό αφού οι ένοπλες δυνάμεις ρημαγμένες υλικοτεχνικά από τα λαμόγια, πλέον στερούνται βασικών πόρων. Πολιτικά, παραμένουν προσδεδεμένες στο άρμα των σφαγέων τους, ενώ η Ελλάδα έχει ήδη εσωτερικό εχθρό που προβαίνει σε “δοκιμαστικά” στρατιωτικά χτυπήματα σε διάφορους στόχους, ενώ αποκτά και πολιτικό πάτημα μέσω της δομής Παπανδρέου – Σόρος με Καμίνη και Μπουτάρη να συνηγορούν σε “στρατηγεία” συντονισμού.<br /> Η Ρωσία από την άλλη, έχει ως ισχυρό όπλο το Ιράν, ενώ στο Ιράκ συντελείται πραγματικός εμφύλιος – αντάρτικο κατά των μεθοδεύσεων Κλίντον, με τις εκεί Αμερικάνικες δυνάμεις να κάνουν τα “στραβά μάτια” στην ευθεία στήριξη της Ιρακινής κυβέρνησης στην Συρία. Αντίθετα, οι ισλαμοφασίστες απαντούν με λουτρό αίματος κατά αμάχων στις μεγάλες πόλεις του Ιράκ, προκειμένου να αναγκάσουν την κεντρική διοίκηση να αποσύρει περί τους 25,000 άνδρες που πολεμούν στα συροιρακινά σύνορα κατά των “ανταρτών” με την Κουρδική πολιτοφυλακή στο πλευρό τους.<br /> Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η συνεχιζόμενη ύφεση στις ΗΠΑ, κάνει και τις αγορές ‘θετικές” στο ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής αφού η εκεί πολεμική βιομηχανία είναι η μόνη που δεν έχει “κινέζους ανταγωνιστές” σε περίπτωση “αύξησης της ζήτησης”.<br /> Όλα λοιπόν κρέμονται από μία κλωστή. Η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει το λάθος να μείνει σιωπηλή, πολλώ δε να συνταχθεί με τους σφαγείς. Έρχεται η σειρά της αμέσως μετά, ενώ ακόμα διατηρεί το δικαίωμα Βέτο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Ας το χρησιμοποιήσει. Αποδείχθηκε πως λειτουργεί στο Βουκουρέστι. Όποιος έχει πάρει βαλίτσες από τους Γερμανούς και δεν μπορεί να τους χαλάσει χατήρι, ας αποσυρθεί διακριτικά. Εδώ δεν είναι παιχνιδάκια κονόμας.<br /> <br /> <a href="http://olympia.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τα τύμπανα των αγορών χτυπούν σε ρυθμό παγκοσμίου πολέμου.

Μαζικές τοποθετήσεις σε Siemens, GE, Philips κλπ αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ομπάμα για βοήθεια στους ισλαμοφασίστες εισβολείς τ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βάζουν φωτιά στη Θράκη οι πράκτορες της Άγκυρας

<img alt="Βάζουν φωτιά στη Θράκη οι πράκτορες της Άγκυρας" height="330" src="http://a.media.newsbomb.gr/items/cache/bb8353e0b6f30df4d92b5ffb67a71e71_XL.jpg" width="600" /><br /> <br /> Σε πλήρη κλιμάκωση της πολεμικής τους εναντίον της Ελλάδας προχωρούν οι πράκτορες της Άγκυρας στη Θράκη όσο πλησιάζει ο καιρός για τη δρομολόγηση των πρώτων 90 διορισμών ιεροδιδασκάλων. Το ανησυχητικό είναι ότι οι πράκτορες της Άγκυρας στην περιοχή εργάζονται καλά, ενώ η Αθήνα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. <br /> Όπως αναφέρει ρεπορτάζ κυριακάτικης εφημερίδας, ψευδομουφτήδες, μισθοδοτούμενοι από την Άγκυρα μειονοτικοί δήμαρχοι, εκπρόσωποι του DEB, προετοιμάζουν το κλίμα με προκλητικές και εμπρηστικές δηλώσεις για μία ευθεία σύγκρουση με την ελληνική κυβέρνηση, μια σύγκρουση που ουδείς γνωρίζει πού μπορεί να οδηγήσει.<br /> Ο ψευδομουφτής της Ξάνθης Αμέτ Μέτε στις 30 Μαΐου στον Έχινο Ξάνθης, παρουσία του βουλευτή Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεϊν Ζεϊμπέκ, του υποπρόξενου Κομοτηνής Αλμπερ Ατάκ και του δημάρχου Μύκης Μουσταφά Τσουκάλ, <b>ζήτησε απειθαρχία απέναντι στον νόμο του ελληνικού κράτους για τους ιμάμηδες, ζητώντας από τους Έλληνες μουσουλμάνους να μην επιτρέψουν την εφαρμογή του!</b><br /> Όπως αναφέρει η εφημερίδα, κανονικά θα έπρεπε να είχε επέμβει ήδη ο εισαγγελέας και να είχε συληθεί για προτροπή σε στάση και ανυπακοή στους νόμους.<br /> <br /> <a href="http://www.newsbomb.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Βάζουν φωτιά στη Θράκη οι πράκτορες της Άγκυρας

Σε πλήρη κλιμάκωση της πολεμικής τους εναντίον της Ελλάδας προχωρούν οι πράκτορες της Άγκυρας στη Θράκη όσο πλησιάζει ο καιρός για τη δρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διπλή ανάγνωση της συμφωνίαςκαι νέα σύσκεψη αύριο – Διαφωνούν για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="ERT-KTIRIO01" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="300" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/06/ERT-KTIRIO01-300x199.jpg" width="600" /></div> <br /> <br /> <br /> Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην αρχή της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπήρχε μεταξύ τους μεγάλη διαφορά. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές οι κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώτης Κουβελης επέμεναν να ανοίξει η παλιά ΕΡΤ και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τους απάντησε ότι δεν μπορεί να ακυρωθεί μια κορυφαία μεταρρυθμιστική πράξη. Τους επισήμανε επίσης ότι έχει ήδη υποχωρήσει μια φορά με την πρόταση των εννέα σημείων.<span id="more-6106"></span><br /> Σε αυτό το σημείο της σύσκεψης αποφάσισαν να περιμένουν την απόφαση του ΣΤΕ την οποία ο πρωθυπουργός τους διαβεβαίωσε ότι θα σεβόταν, όποια κι αν ήταν. Όταν έγινε γνωστή η απόφαση, υπήρξε ζήτημα ερμηνείας και προσεκληθησαν ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Τ. Μπαλτακος και ο νομικός σύμβουλος του κράτους κ. Μπενος οι οποίοι είπαν ότι με την απόφαση του ΣΤΕ η ΕΡΤ έκλεισε. “Την Τετάρτη πιστεύουμε να υπάρξει σύγκλιση”, ανέφεραν οι ίδιες πηγές και έκαναν γνωστό ότι στη χθεσινή σύσκεψη δεν τέθηκε θέμα εκλογών ή προσώπων που θα μπουν στην κυβέρνηση.<br /> Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ, σε συμφωνία για την επαναλειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που υπήρξε και ο καταλύτης της εξέλιξης της αποψινής σύσκεψης στο Μέγαρο Μαξίμου, κατέληξαν ο πρωθυπουργός και οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ερμηνεύοντας ωστόσο διαφορετικά το περιεχόμενο της απόφασης αυτής. Οπως όλα δείχνουν οι διαφορετικές ερμηνείες που δίνουν το Μέγαρο Μαξίμου και οι κυβερνητικοί εταίροι θα συζητηθούν στη νέα σύσκεψη που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη.<br /> <div> Ο πρόεδρος του ΣτΕ, Κωνσταντίνος Μενουδάκος, δίνοντας διευκρινήσεις μετά την έκδοση της απόφασης που αναστέλλει εν μέρει την υπουργική απόφαση που προβλέπει το κλείσιμο της ΕΡΤ, το επόμενο βήμα θα είναι να οριστεί ειδικός διαχειριστής (έχει ήδη οριστεί ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Γκίκας Μάναλης) ο οποίος θα φέρει τις αρμοδιότητες που είχε η παλιά διοίκηση της ΕΡΤ.<br /> Ο διαχειριστής έχει την δυνατότητα να διατηρήσει το υπάρχουν προσωπικό ή να αποφασίσει απολύσεις και κατόπιν θα πρέπει να συσταθεί ένας δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον (δηλαδή δεν μπορεί να είναι ιδιωτική εταιρεία).<br /> Οπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου, «με <b>την απόφαση του ΣτΕ επικυρώνεται η κατάργηση τη ΕΡΤ</b> και του Διοικητικού Συμβουλίου της, και διατάσσεται ο υπουργός Οικονομικών και ο αρμόδιος υφυπουργός να εκπέμψουν πρόγραμμα από δημόσιο φορέα μέχρι να συσταθεί ο νέος φορέας.<br /> Η ερμηνεία αυτή έρχεται ωστόσο σε αντίθεση με τα όσα είχαν δηλώσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, μετά την αποψινή σύσκεψη με τον πρωθυπουργό. Ο κ. Βενιζέλος είπε ότι η απόφαση του ΣτΕ λέει αυτά που έλεγε το ΠΑΣΟΚ, ότι δηλαδή καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να διακόψει τη λειτουργία της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και να μαυρίσει τις οθόνες. Η απόφαση, πρόσθεσε, επιτάσσει την άμεση λήψη όλων των οργανωτικών μέτρων, ώστε να επανέλθουν οι εκπομπές και οι ψηφιακές δράσεις του δημόσιου φορέα.<br /> Απαντώντας σε ερωτήσεις ο κ. Βενιζέλος διευκρίνισε ότι <b>η απόφαση του ΣτΕ επιτάσσει να ανοίξει η ΕΡΤ</b> και επισήμανε ότι η λειτουργία δημόσιας ραδιοτηλεόρασης πρέπει να γίνει από δημόσιο φορέα και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άλλος δημόσιος φορέας πλην της ΕΡΤ.  Πρόσθεσε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ μιας ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης της ΕΡΤ που θα ψηφιστεί από τη Βουλή, η οποία θα ψηφίσει και το πλαίσιο λειτουργίας της.<br /> Ο κ. Βενιζέλος φάνηκε κάπως δύσπιστος ως προς την ερμηνεία που μπορεί να δοθεί από διαφόρους και γι’ αυτό τόνισε ότι περιμένει από τον πρωθυπουργό να ερμηνεύσει σωστά την απόφαση. Τόνισε δε ότι στην αποψινή σύσκεψη άνοιξαν όλα τα ζητήματα που τέθηκαν το τελευταίο διάστημα και με αφορμή και το θέμα της ΕΡΤ συζητήθηκαν ηπρογραμματική βάση λειτουργίας της κυβέρνησης και οι κανόνες που θα διέπουν τη λειτουργία μιας τρικομματικής κυβέρνησης.<br /> Από την πλευρά του και ο Φώτης Κουβέλης είπε ότι «<b>η απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ, επιτάσσει να λειτουργήσουν άμεσα όλες οι συχνότητες του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα</b>».<br /> Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με στελέχη του κόμματος, τα οποία ενημέρωσε αμέσως μετά, έθεσε στην συνάντηση του Μεγάρου Μαξίμου με απόλυτο τρόπο την ανάκληση της απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ανέφερε ότι δεν έγινε κανενός είδους διαπραγμάτευση για θέμα αντιπροεδρίας και κυβερνητικών θέσεων, και τους είπε ότι τα ζητήματα της λειτουργίας της κυβέρνησης και του ανασχηματισμού θα συζητηθούν σε νέα συνάντηση των τριών αρχηγών την προσεχή Τετάρτη.<br /> Ο κ. Κουβέλης στις δηλώσεις του πρόσθεσε ότι όλες οι συχνότητες της ΕΡΤ θα πρέπει να βγουν στον αέρα καθώς είναι δικαίωμα των πολιτών στον πολιτισμό, τη μόρφωση και τον πολιτικό διάλογο. Κάλεσε μάλιστα τον πρωθυπουργό να θέσει σε κίνηση την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και αμέσως μετά να δρομολογηθούν ο εξορθολογισμός και η αναδιοργάνωσή της.</div> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Διπλή ανάγνωση της συμφωνίαςκαι νέα σύσκεψη αύριο – Διαφωνούν για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές που επικαλείται το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην αρχή της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπήρχε μεταξύ το...

Διαβάστε την συνέχεια

Βατερλό!Γιατί έγινε ταυτόσημο με την απόλυτη ήττα;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="" height="328" src="http://www.onalert.gr/files/Image/ONALERTPHOTOS/HISTORY/Waterloo.jpg" width="600" /></div> <br /> <br /> <br /> Το Βατερλό είναι μια τοποθεσία έξω από τις Βρυξέλλες.Δεν θα την ήξερε κανείς.Τη γνωρίζει όλος ο κόσμος αλλά όχι με τρόπο θετικό.Το Βατερλό είναι πια λέξη διεθνής και όλος ο κόσμος τη χρησιμοποιεί όταν θέλει να αναφερθεί σε μια απόλυτη ήττα! Γιατί έγινε αυτό;<br /> <br /> Στο Βατερλό η Γαλλία έχασε όσα εδάφη είχε κερδίσει και δεν ανέκτησε ποτέ την ισχύ της.<br /> Όταν ξέσπασε η Γαλλική επανάσταση το 1789, ο 21χρονος Ναπολέον Βοναπάρτης εγκατέλειψε το αξίωμα του στο βασιλικό πυροβολικό για να υποστηρίξει την εξέγερση. Έξι χρόνια μετά ήταν στρατηγός του Γαλλικού στρατού έχοντας καταπνίξει και μια αντεπανάσταση των μοναρχικών. Η ανταμοιβή του ήταν η διοίκηση των γαλλικών δυνάμεων στην Ιταλία με τις οποίες πέτυχε συναπτές νίκες επί ευρωπαίων αντιπάλων στρατών. <br /> <br /> Το 1804 αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας οδηγώντας το στρατό της Γαλλίας από νίκη σε νίκη και στην εισβολή στη Ρωσία το 1812. Αν και νίκησε το στρατό της ηττήθηκε από το ρωσικό χειμώνα και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Την άνοιξη του 1813, η Βρετανία, η Ρωσία, η Σουηδία και Πρωσία συμμάχησαν και κατάφεραν μια σημαντική νίκη επί των εξασθενημένων γαλλικών δυνάμεων στη Ληψία. Με την πίεση των αξιωματικών του, ο μεγάλος στρατηλάτης αναγκάστηκε να αποσυρθεί και να δεχτεί τη φυλάκιση του στο νησί Ελβα κοντά στην Κορσική. <br /> <br /> Μετά από μια ιστορικής σημασίας απόδραση, ο Ναπολέων επέστρεψε στη Γαλλία και στρατολογώντας τους βετεράνους των εκστρατειών του συνέχισε να τρομοκρατεί τα ευρωπαϊκά εδάφη. Σε αυτό βοήθησε και ο ίδιος ο Λουδοβίκος ΙΗ’ που εντωμεταξύ είχε ενθρονιστεί με τη βοήθεια των ευρωπαίων συμμάχων. Οι δυνάμεις που έστειλε για να το συλλάβουν συμμάχησαν μαζί του δημιουργώντας έναν ακόμα πιο ισχυρό στρατό. <br /> <br /> Αυτό ήταν το υπόβαθρο της μεγαλύτερης, από πλευράς ιστορικής σημασίας, μάχης στην ιστορία για την Ευρώπη. Οι στρατοί του Βοναπάρτη και του Γουέλινγκτον που ηγήθηκε της 7η Συμμαχίας προετοιμάστηκαν για την τελική αναμέτρηση στο Βατερλό, λίγο έξω από τις Βρυξέλες. Στις 18 Ιουνίου 1815 και μετά από ανελέητο βομβαρδισμό των συμμαχικών θέσεων, ο Ναπολέον διέταξε τα στρατεύματα του να επιτεθούν. Αυτό που όμως δεν είχε υπολογίσει ήταν ο στρατός των Πρώσων που στο μεταξύ είχε σπεύσει στο Βατερλό και είχε καταλάβει ένα χωριό στα νώτα του στρατού του. Αν και είχε καταφέρει να διασπάσει τις συμμαχικές γραμμές βρισκόταν περικυκλωμένος. Αντιδρώντας στις εξελίξεις κατάφερε να υποχωρήσει και να απωθήσει τους Πρώσους αλλά παράλληλα έχανε τη μάχη στο κυρίως μέτωπο με το Γουέλινγκτον. Ο στρατός του τράπηκε σε άτακτη υποχώρηση και τελικά ο ίδιος αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει για να γλιτώσει την ολοκληρωτική καταστροφή. <br /> <br /> Μετά την ήττα στο Βατερλό, η Γαλλία επέστρεψε στα σύνορα που είχε πριν την εποχή του Ναπολέοντα και δεν κατάφερε ποτέ ξανά να ανακτήσει την ισχύ της. Ωστόσο, κανένας γάλλος και κανένας ευρωπαίος δεν ξέχασε τι μπορούσε να πετύχει μια χώρα με ένα πιο προηγμένο και φιλελεύθερο σύστημα διακυβέρνησης. Το πνεύμα της Γαλλικής επανάστασης σάρωσε την Ευρώπη και οι βασιλείες αντικαταστάθηκαν με συνταγματικές μοναρχίες. Κανένα βασίλειο και κανένα κράτος δεν θα ήταν ξανά το ίδιο. <br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Βατερλό!Γιατί έγινε ταυτόσημο με την απόλυτη ήττα;

Το Βατερλό είναι μια τοποθεσία έξω από τις Βρυξέλλες.Δεν θα την ήξερε κανείς.Τη γνωρίζει όλος ο κόσμος αλλά όχι με τρόπο θετικό.Το Β...

Διαβάστε την συνέχεια

Έναρξη αντίστροφης μέτρησης για τη συμμαχική κυβέρνηση των τριών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/06/samaras-venizelos-kouvelis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-78451" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/06/samaras-venizelos-kouvelis.jpg" title="samaras-venizelos-kouvelis" width="540" /></a></div> <br /> <b>Όταν ραγίσει το γυαλί… ξαναζεσταμένη σούπα… δύο μόνο από τις σοφές παροιμίες του τόπου μας οι οποίες δείχνουν να περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα, μετά τον συμβιβασμό ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους που διευκόλυνε τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Έναν συμβιβασμό με τον οποίο τελειώνει προς το παρόν μία ακόμα κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα. Το ζητούμενο όμως πλέον είναι το πότε θα ξεσπάσει η επόμενη…</b><br /> Αφενός πρόκειται για μια απόφαση που ευθυγραμμίζεται με τις διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας και αφετέρου, μια απόφαση που ανοίγει τον δρόμο για την υιοθέτηση των αλλαγών που επιθυμούσε η κυβέρνηση Σαμαρά, στο σκέλος της που αφορά τη Νέα Δημοκρατία. <b>Μια τέλεια μεσοβέζικη – συμβιβαστική λύση</b> που αφήνει τους πάντες και ικανοποιημένους και ανικανοποίητους, με την κυβέρνηση όμως να εκφράζει έμμεση ικανοποίηση για τη διαφυγή από το αδιέξοδο, αφού σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις <b>δεν θα καταθέσει καν αίτησης αναστολής της προσωρινής διαταγής του ΣτΕ…</b><br /> <b><br /> </b><br /> <b>Στη θέση της διοίκησης της ΕΡΤ θα οριστεί διαχειριστής,</b> με τις ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες, ο οποίος κατά την κρίση του θα αποφασίσει για τις απολύσεις που θα γίνουν και γενικότερα τις αλλαγές που θα απαιτηθούν κατά τη μετάβαση στο νέο καθεστώς. Ταυτόχρονα θα συσταθεί <b>δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας </b>(άρα όχι ιδιωτική εταιρία), σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση. Η προσωρινή διαταγή του ΣτΕ δεν περιλαμβάνει τα μουσικά σύνολα και τις συμφωνικές ορχήστρες της ΕΡΤ, καθώς επίσης και την έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση».<br /> Όσον αφορά τους κερδισμένους και τους χαμένους από αυτή την αναμέτρηση, το βέβαιο είναι ότι <b>μια κακή εκτίμηση και υπερβολή στην επίδειξη αποφασιστικότητας, οδήγησε την κυβέρνηση σε αναδίπλωση</b> με κεντρικό πρόσωπο τον Σίμο Κεδίκογλου που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος των ουρών εκτός από τον Αντώνη Σαμαρά.<br /> <b>Η αναδίπλωση αυτή ίσως αποδειχθεί ότι αποκαθιστά και κάποιες ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης,</b> αφού κοινή ήταν η πεποίθηση ότι οι Βενιζέλος και Κουβέλης, μπορεί να μην επιθυμούσαν την πτώση της κυβέρνησης για να μη βρεθούν προ του φάσματος της εκλογικής συντριβής, όμως <b>δεν μπορούσαν και να ανακόψουν τη φθορά των κομμάτων τους</b> αφού εμφανίζονταν ως «δεκανίκια» της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, μια πεποίθηση που έκαναν τα πάντα για να <b>υπερτονίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης,</b> του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος, με κίνητρο τη «<b>λεηλασία</b>» της εκλογικής τους πελατείας.<br /> Η απόφαση του ΣτΕ έδωσε και την ευκαιρία στους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση, ιδίως στον Ευάγγελο Βενιζέλο, <b>να εμφανιστούν στα ΜΜΕ σε υψηλούς τόνους, επιχειρώντας να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι έπαιξαν ρόλο στην αναδίπλωση της κυβέρνησης Σαμαρά και ότι αποκατέστησαν τον ρόλο τους στο πλαίσιό της</b>. Ταυτόχρονα, έθεσε δημοσίως και τους όρους του:<br /> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><b>Την «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας», τον ανασχηματισμό και τη θέσπιση «ενός ουσιαστικού σχήματος συντονισμού για την εφαρμογή των αποφάσεων που λαμβάνουν οι αρχηγοί». Κοινώς, ο Βενιζέλος έδωσε την εντύπωση ότι «επιστρέφει» στην κυβέρνηση της χώρας μετά από ένα διάστημα όπου ο Αντώνης Σαμαράς είχε περιθωριοποιήσει τους πάντες και με βάση το δίλημμα της κατάρρευσης της κυβέρνησης που δεν το επιθυμούσε κανείς, ουσιαστικά κυβερνούσε μόνος του, ενώ το πολιτικό κόστος συνέχιζε και επιμεριζόταν.</b></span></div> Το μόνο βέβαιο είναι ότι <b>η επίδειξη πυγμής δεν θα μείνει αναπάντητη από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας</b>. Και αυτό επειδή είναι προφανές ότι <b>«το ποτήρι έχει ραγίσει», οπότε είναι απλώς θέμα χρόνου πότε θα συγκρουστούν εκ νέου</b> οι κυβερνητικοί εταίροι. Μια νηφάλια εκτίμηση της κατάστασης όπως διαμορφώνεται μετά την απόφαση του ΣτΕ, είναι ότι <b>η αντίστροφη μέτρηση για τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης έχει αρχίσει</b>.<br /> Κι επειδή αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι, <b>προτεραιότητα θα δώσουν στη συσπείρωση της εκλογικής πελατείας</b> ώστε να ξεκαθαριστούν οι λογαριασμοί στις εκλογές, έστω κι αν <b>όλοι γνωρίζουν ότι το πραγματικό δράμα για τη χώρα εκεί ακριβώς θα ξεκινήσει…</b><br /> <br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Έναρξη αντίστροφης μέτρησης για τη συμμαχική κυβέρνηση των τριών

Όταν ραγίσει το γυαλί… ξαναζεσταμένη σούπα… δύο μόνο από τις σοφές παροιμίες του τόπου μας οι οποίες δείχνουν να περιγράφουν με τον καλ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τελείωσε ο Ερντογάν για Γερμανία και Άγκελα Μέρκελ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/06/merkel-erdogan.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-78446" height="300" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/06/merkel-erdogan-300x168.jpg" title="merkel-erdogan" width="500" /></a></div> <br /> <br /> <b>Τον αποτροπιασμό της για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία εξέφρασε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ</b> και ιδιαίτερα με την αστυνομική βία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τονίζοντας ότι αυτά δεν έχουν καμία σχέση με όσα θεωρούνται στην Ευρώπη αυτονόητα για το δικαίωμα στο να διαμαρτύρεται ο λαός και την ελευθερία του λόγου…<br /> Είναι προφανές ότι <b>για τη γερμανική ηγεσία οι καλές σχέσεις με την τουρκική κυβέρνηση αποτελούν παρελθόν,</b> με αποτέλεσμα να σημειωθούν περιπλοκές σε όλα τα ζητήματα που αφορούν συνολικότερα <b>τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση</b>. Οι συνέπειες για την πολιτική Ερντογάν είναι σε όλα τα επίπεδα είναι πλέον ορατές και αυξάνονται μέρα με τη μέρα…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank"><br /></a> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τελείωσε ο Ερντογάν για Γερμανία και Άγκελα Μέρκελ

Τον αποτροπιασμό της για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία εξέφρασε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ και ιδιαίτερα με την αστυνομική βί...

Διαβάστε την συνέχεια

Μήπως ο Σαμαράς θέλει εκλογές ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://images.inews.gr/203/kalpazei-pros-tin-devteri-thesi--i-chrysi-avgi-se-neo-gkalop_S.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://images.inews.gr/203/kalpazei-pros-tin-devteri-thesi--i-chrysi-avgi-se-neo-gkalop_S.jpg" width="500" /></a></div> <br /> <span style="color: #666666;"><b>Η αποτυχία της αποκρατικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ «σκανδάλη» των εξελίξεων.</b></span><br /> <br /> <b>Η αποτυχία της αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ  με την αιφνίδια αποχώρηση  της ρωσικής Gazprom ανακοινώνοντας ότι δεν πρόκειται να υποβάλει δεσμευτική προσφορά για την αγορά της εταιρείας φυσικού αερίου φαίνεται πως αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.</b><br /> Το γεγονός της «άτακτης» ρωσικής υποχώρησης σε συνδυασμό με τον «ύποπτο» ρόλο της Κομισιόν  που «τορπιλίζοντας» τη επιδιωχθείσα συμφωνία <b> - τηλεφώνημα Μπαρόζο- </b>έθεσε νέα δεδομένα στις σχέσεις του πρωθυπουργού με την ΕΕ και την τρόικα.<br /> <i><b>"Όλα πήγαιναν καλά στις συνομιλίες μας και στις διαπραγματεύσεις μέχρι πριν λίγες ημέρες με την Gazprom. Τότε συνέβησαν πράγματα πέρα και έξω από εμάς και τις δυνατότητές μας και είχαμε το αποτέλεσμα το χθεσινό" </b></i><b><a href="http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%BF-%CE%B2%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CF%80%CE%B1-%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82">είχε δηλώσει στις 10 Ιουνίου ο πρωθυπουργός </a></b><i>–</i> αφήνοντας τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου Ζ.Κ.Γιουνκέρ λίγο έως πολύ άναυδο-  λέγοντας ουσιαστικά πως η παταγώδης αυτή αποτυχία της αποκρατικοποίησης οφειλόταν και σε έξωθεν παρεμβάσεις.<br /> Μια ημέρα μετά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωνε την παύση λειτουργίας της ΕΡΤ  ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών όχι τόσο πολύ στο εσωτερικό όσο –και κυριότερα- από το εξωτερικό!<br /> Οι δηλώσεις της Γαλλίδας υπουργού πολιτισμού η οποία χαρακτήρισε «ως τραγωδία για τη Δημοκρατία το κλείσιμο τηςε ΕΡΤ-, οι δηλώσεις του –γνωστού και μη εξαιρετέου <b> Επίτροπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης <a href="http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%89%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CF%89-%CE%B5%CF%81%CF%84"> Νιλς Μούιζνιεκς</a>.ο οποίος λίγο έως πολύ χαρακτήρισε ως «χούντα» την κυβέρνηση, αλλά και οι αποστάσεις που πήρε η Κομισιόν και η Γερμανία από την συγκεκριμένη απόφαση ουσιαστικά υπονόμευσαν τις επιταγές που ζήταγε η ίδια η Ευρώπη για μεταρρυθμίσεις. </b><br /> Τα γεγονότα αυτά φαίνεται πως έχουν «σημαδέψει» τον Α. Σαμαρά και την πολιτική του, κυριότερα όμως τους στόχους της πολιτικής αυτής.   Επιχειρεί να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις και η ΕΕ τον «σαμποτάρει». Θέλει να προσχωρήσει σε απολύσεις στο δημόσιο και η ίδια η Ευρώπη δεν τον καλύπτει όπως θα το ήθελε. Και όλα αυτά αποτελώντας επιταγές και μάλιστα αυστηρές της τρόικα!<br /> Μήπως τελικά ο Α. Σαμαράς θέλει να ανταποδώσει τη «χάρη»; Μήπως σκοπεύει να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές κοιτάζοντας περισσότερο έξω παρά εντός της χώρας;<br /> Ή μήπως είχε αντιληφθεί πως κάποιοι στις Βρυξέλες δεν θέλουν να πετύχει στην πραγματικότητα – βλέποντας κάποιον άλλο στη θέση του- και η ΕΡΤ δεν ήταν παρά μια δοκιμή ένα «δόλωμα» για να δει τις αντιδράσεις τους; Και τις είδε.<br /> Έτσι είναι  σαν να λέει ο πρωθυπουργός στους ευρωπαίους εταίρους <i>Εγώ έκανα ή προσπάθησα να κάνω  ότι έχουμε συμφωνήσει αλλά εσείς μου τραβάτε το χαλί κάτω από τα πόδια, θέτοντας το «success story» υπό αμφισβήτηση; Πως σας φαίνονται τώρα οι εκλογές και μάλιστα πριν τις γερμανικές;</i><br />  Ένα ενδεχόμενο για το οποίο η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ το απεύχεται καθώς θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στο δικό της προεκλογικό αγώνα, δεδομένα τα οποία δεν θέλει να υπάρχουν. <b>Ενδεχομένως για αυτό το λόγο στέλνει εσπευσμένα και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφανγκ Σόιμπλε στην Αθήνα για επίσκεψη προκειμένου να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι και θα το καταφέρει.</b><br /> Από την άλλη ο εσωτερικός προς του δύο εταίρους της συγκυβέρνησης «εκβιασμός» Σαμαρά,  τείνει να εξελιχθεί σε απειλή προς το εξωτερικό  και η απειλή σε πράξη –σε λίγη ώρα θα γνωρίζουμε- ανατρέποντας τις υφιστάμενες ισορροπίες;<br /> Εάν είναι έτσι, πρόκειται σίγουρα για μια απόφαση που έχει ληφθεί εν θερμώ, καθώς πριν από την αποτυχία της ΔΕΠΑ δεν υπήρχαν δεδομένα που να επιβεβαιώνουν τις υποψίες του.<br /> <b>Ότι δηλαδή κάποιοι στις Βρυξέλες αλλά και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού θέλουν την απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία. Εάν αυτό ισχύει τότε οι εκλογές είναι η μόνη λύση που μπορεί να δώσει απαντήσεις στον ίδιο και στους αντιπάλους του. </b><br /> <b>Σε περίπτωση που νικήσει θα τότε θα διαπραγματευθεί με τους όρους του στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Στην αντίθετη περίπτωση θα εγκαταλείψει το πολιτικό σκηνικό για τους επίδοξους διαδόχους του. Είναι ένα ρίσκο που φαίνεται διατεθειμένος να πάρει.</b><br /> <br /> <a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μήπως ο Σαμαράς θέλει εκλογές ;

Η αποτυχία της αποκρατικοποίησης ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ «σκανδάλη» των εξελίξεων. Η αποτυχία της αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ  με την αιφνίδι...

Διαβάστε την συνέχεια

Ευ. Βενιζέλος: να ερμηνεύσει σωστά η κυβέρνηση την απόφαση του ΣτΕ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic//D9D7DB9EE72559388E9AD99D577A20F1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ευ. Βενιζέλος: να ερμηνεύσει σωστά η κυβέρνηση την απόφαση του ΣτΕ" border="0" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic//D9D7DB9EE72559388E9AD99D577A20F1.jpg" /></a></div> <b><br /></b> <b>Ανοίγουν όλα τα θέματα του ανασχηματισμού και του συντονισμού του κυβερνητικού έργου.</b><br /> <br /> Την Τετάρτη θα ξανασυνταντηθούν στο Μέγαρο Μαξίμου οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης, προκειμένου -όπως είπε μετά τη συνάντηση Δευτέρας ο Ευάγγελος Βενιζέλος- η κυβέρνηση να «ερμηνεύσει σωστά» την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ΕΡΤ.<br /> <br /> Από εκεί και πέρα, ανοίγουν όλα τα θέματα του ανασχηματισμού, του συντονισμού του κυβερνητικού έργου, καθώς και της ενδεχόμενης συμμετοχής των κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη στην κυβέρνηση.<br /> <br /> Εξερχόμενοι από το Μέγαρο Μαξίμου, έπειτα από τρεισήμισι ώρες, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης δεν έκαναν δηλώσεις, αλλά κατευθύνθηκαν στα γραφεία τους από όπου τοποθετήθηκαν.<br /> <br /> <b>Βενιζέλος: Η κυβέρνηση πρέπει να επαναθεμελιώσει την ύπαρξή της</b><br /> <br /> Ο κ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι στη συνάντηση τέθηκαν «όλα τα θέματα», υπογράμμισε όμως ότι το βασικό ζήτημα είναι η προγραμματική βάση της κυβέρνησης, καθώς και οι κανόνες λειτουργίας «μίας τρικομματικής κυβέρνησης» -συζήτηση η οποία θα συνεχιστεί.<br /> <br /> Η συζήτηση –είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- άρχισε μα αφορμή την ΕΡΤ αλλά το βασικό είναι η ανάγκη σεβασμού των κανόνων, και η κυβέρνηση να λειτουργεί «όχι ως μονοκομματική που ανέχεται τους άλλους δύο εταίρους της».<br /> <br /> «Δεν μπορεί καμία κυβέρνηση να λειτουργεί σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία» τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.<br /> <br /> «Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματικές μεταρρυθμίσεις, όχι από προχειρότητες και αντιφάσεις» είπε ο κ. Βενιζέλος, χαρακτηρίζοντας την ΕΡΤ ως ένα καλό παράδειγμα. Είμαστε υπέρ της «ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης», αλλά σε πλαίσιο συμφωνημένο και ψηφισμένο από τη Βουλή.<br /> <br /> Ερμηνεύοντας την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΡΤ, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι λέει στην πραγματικότητα ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει την αρμοδιότητα να αναστείλει τη λειτουργία του Συντάγματος για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, να «μαυρίσει την οθόνη».<br /> <br /> «Περιμένουμε από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να ερμηνεύσει σωστά την απόφαση», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.<br /> <br /> Η κυβέρνηση «πρέπει να επαναθεμελιώσει την ύπαρξή της» τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος εκτίμησε ότι ο κ. Σαμαράς φάνηκε να αποδέχεται ότι επείγει η ανάγκη επικαιροποίησης της προγραμματικής συμφωνίας, η ανάγκη ανασχηματισμού και η ανάγκη ενός σχήματος συντονισμού και εφαρμογής των αποφάσεων που λαμβάνουν οι πολιτικοί αρχηγοί.<br /> <br /> «Για να φτάσουμε ως εκεί πρέπει να λύσουμε τα θέματα δημοκρατίας», είπε ο κ. Βενιζέλος, δηλώνοντας εν αναμονή των αποφάσεων του κ.Σαμαρά για το θέμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.<br /> <a href="http://www.tovima.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ευ. Βενιζέλος: να ερμηνεύσει σωστά η κυβέρνηση την απόφαση του ΣτΕ

Ανοίγουν όλα τα θέματα του ανασχηματισμού και του συντονισμού του κυβερνητικού έργου. Την Τετάρτη θα ξανασυνταντηθούν στο Μέγαρο Μαξίμο...

Διαβάστε την συνέχεια