ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Κουρδιστάν, η νέα ενεργειακή δύναμη

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://neapolitiki2.files.wordpress.com/2013/06/screen-shot-2013-06-26-at-7-17-46-pm.png?w=300&h=293" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="332" src="http://neapolitiki2.files.wordpress.com/2013/06/screen-shot-2013-06-26-at-7-17-46-pm.png?w=300&h=293" width="600" /></a></div>
 
 To ιρακινό Κουρδιστάν γνωρίζει σήμερα μια πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη. Μάλιστα, έχει μετατραπεί σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο της Μέσης Ανατολής εξαιτίας της εξόρυξης 250.000 βαρελιών αργού πετρελαίου την ημέρα. Τα κοιτάσματα πετρελαίου στο υπέδαφος του ιρακινού Κουρδιστάν υπολογίζονται σε 45 δισεκατομμύρια βαρέλια. Ο φυσικός πλούτος εκμηδένισε τις θρησκευτικές διαφορές ανάμεσα σε Κούρδους, σουνίτες και σιίτες, ενώ η κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση προχώρησε σε συμφωνίες με τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου, Exxon Mobil, Chevron, Total και Gazprom. Παράλληλα με την ενεργειακή ανάπτυξη, ενισχύεται η τάση για την απόσχιση του Κουρδιστάν από το Ιράκ. 
Η οικονομική πρόοδος των Κούρδων έχει θέσει τις βάσεις για ανεξαρτησία από την Βαγδάτη. Ωστόσο, οι σχέσεις του Ιρακινού πρωθυπουργού Νουρί Αλ-Μαλίκι και του Κούρδου περιφερειακού ομόλογού του Μασούντ Μπαρζανί βρίσκονται στο ναδίρ με αποτέλεσμα την καθυστέρηση στην επίλυση σημαντικών διαφορών σε ζητήματα όπως το εδαφικό, η ενέργεια και οι φυσικοί πόροι. Τα πλούσια πετρελαιοφόρα κοιτάσματα αποτελούν το μήλον της έριδος για πολλά αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα, με ουσιαστικές επιπτώσεις στην επίλυση τον κουρδικού ζητήματος. Η ενεργειακή ανάπτυξη του Κουρδιστάν προσέλκυσε το γεωπολιτικό ενδιαφέρον της Τουρκίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσσίας, που βλέπουν θετικά την προσθήκη ενός νέου «συμπαίκτη» στο ενεργειακό μέτωπο. 
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Οι πετρελαϊκές συμφωνίες των Κούρδων και η αντίδραση της Ιρακινής κυβέρνησης</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Το πετρέλαιο είναι μόνον ένα τμήμα της ενεργειακής σκακιέρας στο ιρακινό Κουρδιστάν, στο οποίο εμπλέκονται σημαντικοί περιφερειακοί παίκτες με διαφορετικά συμφέροντα και βλέψεις. Οι ξένες και εγχώριες επενδύσεις έχουν αυξηθεί σταθερά στο Κουρδιστάν τα τελευταία έξι χρόνια, ενώ μόνον στο πρώτο εξάμηνο του 2012 άγγιξαν τα 3 δις. δολλάρια. Το 2006, η κυβέρνηση ψήφισε επενδυτικό νόμο με σκοπό να προσελκύσει ξένες εταιρείες στο έδαφος της ημιαυτόνομης περιοχής. Ο νόμος αυτός προβλέπει μεταξύ άλλων την ιδιοκτησία γης, δεκαετείς φοροαπαλλαγές, καθώς και την απομάκρυνση δασμολογικών εμποδίων για τις επιχειρήσεις. Δεδομένου του πετρελαϊκού πλούτου του Κουρδιστάν, οι ξένες εταιρείες έχουν ενδιαφερθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και ανάμεσά τους συγκαταλέγονται οι Exxon Mobil, Total και Chevron. 
Η ιρακινή κυβέρνηση απειλεί πως σε περίπτωση που μία εταιρία επιλέξει για συνεργάτη κάποιον χωρίς την συγκατάθεσή της, αναφορικά με τους όρους της συνεργασίας, θα την αποκλείσει αυτομάτως από κάθε άλλη δραστηριότητα στη χώρα. Ο ενεργειακός κολοσσός Exxon Mobil, παρά τις απειλές της Βαγδάτης, αποφάσισε να συνεργαστεί κανονικά με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ. Σύμφωνα λοιπόν με την κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν, η αμερικανική εταιρία φαίνεται να την διαβεβαίωσε πως θα συνεχίσει την συνεργασία και θα τιμήσει το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με το Ερμπίλ, ανεξαρτήτως των απειλών από την κεντρική κυβέρνηση στην Βαγδάτη και θα τηρήσει την συμφωνία από τον Νοέμβριο του 2011 με σκοπό να εκμεταλλευθεί έξι «οικόπεδα» στο Κουρδιστάν. Σύμφωνα με το Ερμπίλ, η αμερικανική εταιρία πρόκειται να τιμήσει όλες τις συμφωνίες που έχει υπογράψει τόσο με την κουρδική διοίκηση όσο και με την Βαγδάτη. Και στο σημείο αυτό η κατάσταση περιπλέκεται, αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση στη Βαγδάτη η αμερικανική εταιρία έχει «δεσμευτεί» να «παγώσει» τις συμφωνίες με τους Κούρδους. 
Οι Κούρδοι άρχισαν να αξιοποιούν τα τεράστια αποθέματα αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου, αλλά το 2007 οι διαπραγματεύσεις με την Βαγδάτη για την ψήφιση νόμου για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο διακόπηκαν, οπότε το Ιρακινό Κουρδιστάν άρχισε να αναπτύσσει δικό του τομέα υδρογονανθράκων, αγνοώντας την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Μικρές μεμονωμένες γεωτρήσεις ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται στην περιοχή και τότε έκαναν την εμφάνισή τους και αμερικανικές εταιρείες μεσαίου μεγέθους. Παρά το γεγονός ότι η ιρακινή κυβέρνηση και οι Κούρδοι συμφώνησαν στην βασική αρχή της ισότιμης διανομής των εσόδων, οι Κούρδοι παρέμειναν αμετακίνητοι στην επιθυμία τους να συνάπτουν συμφωνίες οι ίδιοι, επιδιώκοντας μια σταθερή ροή εισοδήματος και παρακάμπτοντας την Βαγδάτη. Επιπρόσθετα, η ύπαρξη μεγάλων πετρελαιοπηγών στην περιοχή τους μπορεί να τους παράσχει το είδος της οικονομικής δύναμης, που θα δρομολογήσει την δημιουργία κρατικής υπόστασης. 
Παρά την ψυχρότητα στις σχέσεις των Κούρδων με την κυβέρνηση της Βαγδάτης, οι Κούρδοι παρέμειναν εξαρτημένοι από το Ιράκ, λαμβάνοντας το 17% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού. Επίσης οι Κούρδοι συνειδητοποίησαν ότι ο μόνος τρόπος να οδηγηθεί το πετρέλαιό τους στην αγορά είναι να διοχετευτεί μέσω του πετρελαιαγωγού που διέρχεται εκτός των ορίων της περιοχής τους,από το Κιρκούκ μέχρι το λιμάνι Τσεϊχάν στην Τουρκία. Χρειάζονται με λίγα λόγια την συναίνεση της Βαγδάτης. Όμως, παρ’ όλο που τα έσοδα θα πήγαιναν στον κρατικό κορβανά, η κυβέρνηση Μαλίκι απέκρουσε όχι μόνον το δικαίωμα της 
περιφερειακής κυβέρνησης να συνάπτει συμφωνίες, αλλά και τους όρους των συμφωνιών αυτών που παρέχουν στις εταιρείες μερίδιο. 
Όταν το 2009, ύστερα από την πτώση της τιμής του πετρελαίου, οι δύο πλευρές είδαν τα έσοδά τους να μειώνονται, προχώρησαν σε μια μεταβατική συμφωνία. Έτσι οι Κούρδοι άρχισαν να διοχετεύουν το πετρέλαιό τους στον ιρακινό πετρελαιαγωγό. Τότε έγιναν δύο συμφωνίες μεταξύ της ιρακινής κυβέρνησης και των Κούρδων. Η πρώτη κράτησε λίγους μήνες, αφού οι Κούρδοι υπέστησαν οικονομική πίεση από τις πετρελαϊκές εταιρείες που ήθελαν να αποζημιωθούν για τα έσοδά τους και η Βαγδάτη επέμενε ότι το ποσόν πρέπει να καλυφθεί από τα κονδύλια του ετήσιου προϋπολογισμού που προορίζονταν για την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν. Το 2011, όταν αυξήθηκε η εκμεταλλεύσιμη παραγωγή στο Κουρδιστάν, η Βαγδάτη και η περιφερειακή κυβέρνηση συμφώνησαν στο ότι οι Κούρδοι θα παρήγαγαν 100.000 βαρέλια ημερησίως μέσα στο 2011 και 175.000 το 2012. Ωστόσο και αυτή η συμφωνία κατέρρευσε, λόγω της διαφωνίας που ξέσπασε με αφορμή τα τιμολόγια δαπανών των πετρελαϊκών εταιρειών. 
Τον Απρίλιο του 2011, ενώ φούντωνε η αγανάκτηση για τον αυταρχισμό του Μαλίκι, οι Κούρδοι διέκοψαν τις εξαγωγές πετρελαίου μέσω του ιρακινού πετρελαιαγωγού. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, η Exxon Mobil έγινε η πρώτη πετρελαϊκή εταιρεία που υπέγραψε συμβόλαιο με την κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης Μαλίκι, που απείλησε με επιβολή κυρώσεων την εταιρεία. Η άφιξη της Exxon Mobil ενίσχυσε την πεποίθηση των Κούρδων ότι η Βαγδάτη θα συμφωνούσε στη σύναψη μιας εξαγωγικής συμφωνίας. Οι Κούρδοι στην εν λόγω περιοχή πιστεύουν ότι μέσω αντίστοιχων συμφωνιών θα οικοδομήσουν σιγά-σιγά την διεθνή στήριξη που απαιτείται ώστε να γίνουν ανεξάρτητο κράτος. Ωστόσο, οι Κούρδοι απέτυχαν να εκθρονίσουν τον Μαλίκι, που χαίρει την σιωπηλή υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ιράν. Επίσης, ανακάλυψαν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν επρόκειτο να αλλάξει στάση στο θέμα των πληρωμών των πετρελαϊκών εταιρειών. Μάλιστα, ο Μαλίκι απείλησε να μειώσει το μερίδιο επί του κρατικού προϋπολογισμού που λαμβάνει η κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση, στο ισόποσο των χρημάτων που χάνει η κεντρική κυβέρνηση από το μποϋκοτάζ εξαγωγών κουρδικού πετρελαίου και το ιδιωτικό εμπόριο υγρών καυσίμων με το Ιράν. 
Στις αρχές Αυγούστου του 2012, η κυβέρνηση Ομπάμα, φοβούμενη ότι η μείωση των εξαγωγών πετρελαίου από το Ιράκ θα μπορούσε να προκαλέσει άνοδο στην τιμή της βενζίνης, πίεσε τους Κούρδους να αλλάξουν στάση. Έτσι, χωρίς να κερδίσει καμμιά παραχώρηση από την κυβέρνηση της Βαγδάτης ως προς τις πληρωμές προς τις εταιρείες, η κουρδική κυβέρνηση υποχώρησε και άνοιξε τις στρόφιγγες. Το Ιράκ και η Κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση ήρθαν τελικά σε συμφωνία για τις εξαγωγές πετρελαίου, δίνοντας τέλος στην μεταξύ τους αντιπαράθεση. Ωστόσο, οι Κούρδοι εξακολουθούν –ουσιαστικά-να παραμένουν οικονομικά εξαρτημένοι από την κυβέρνηση της Βαγδάτης.</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Η ενεργειακή συνεργασία Ιρακινού Κουρδιστάν και Τουρκίας</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Η Τουρκία και η περιφερειακή κυβέρνηση του Βορείου Ιράκ σύναψαν το 2008 οικονομική συμφωνία, που περιλαμβάνει άνοιγμα των συνόρων του και ενθάρρυνση των τουρκικών επενδύσεων στην περιοχή. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν, αλλά όταν ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου επισκέφθηκε την πρωτεύουσα Ερμπίλ, συνυπέγραψε δήλωση με τον ηγέτη της περιφερειακής κυβέρνησης Μασούντ Μπαρζανί. Παρ’ όλο που η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει την περιφερειακή κυβέρνηση (επειδή περιέχει τον απαγορευμένο όρο «Κουρδιστάν»), οι περισσότερες εμπορικές συναλλαγές της Τουρκίας με το Ιράκ πραγματοποιούνται με το Βόρειο Ιράκ. Παράλληλα με τις συνομιλίες μεταξύ Αγκύρας και Ερμπίλ, τουρκικές εταιρείες βρίσκονταν σε συνομιλίες με την κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση σχετικά με την μεταφορά του πετρελαίου από το Βόρειο Ιράκ. Αυτό μεταφερόταν προς την Δύση μέσω του εθνικού ιρακινού αγωγού, αλλά από τον Απρίλιο η ροή διακόπηκε, επειδή η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτη δεν πλήρωνε τους Κούρδους του Ερμπίλ. Η στάση της Βαγδάτης εξηγείται από τρεις λόγους: πρώτον, η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου για τους υδρογονάνθρακες. Δεύτερον, η υποστήριξη των σουνιτών του Ιράκ από τους Κούρδους, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των πλειοψηφούντων σιιτών. Και, τρίτον, οι Ιρακινοί θεωρούν ότι οι Κούρδοι προσπαθούν μέσω του πετρελαίου να πετύχουν την ανεξαρτησία τους.</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Σήμερα, οι Τούρκοι συνεχίζουν να βρίσκονται σε επαφές με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ, με σκοπό να επενδύσουν τεράστια ποσά στην ανάπτυξη της πετρελαϊκής παραγωγής της περιοχής. Η προτεινόμενη συμφωνία θα αφορά όλα τα στάδια από την εξόρυξη μέχρι την μεταφορά του πετρελαίου, με στόχο την δημιουργία ενός νέου ενεργειακού διαδρόμου. Αυτός θα μπορούσε να αποφέρει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας εισαγωγές έως και 3 εκατ. βαρελιών πετρελαίου ανά ημέρα, καθώς και 10 δις. κ.μ. φυσικού αερίου ετησίως. Αναφορικά με την πρόταση της Άγκυρας, αυτή προβλέπει την σύσταση κοινοπραξίας υπό τον έλεγχο της ΤΡΑΟ, η οποία θα αποκτήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης σε πέντε πετρελαιοπηγές στην περιοχή των Κούρδων. Σημειώνεται ότι ορισμένα από αυτά τα οικόπεδα τα ελέγχει σήμερα η Exxon Mobil. 
Η Τουρκία και το ιρακινό Κουρδιστάν σχεδιάζουν να αρχίσουν να εξάγουν πετρέλαιο μέσω ενός νέου αγωγού, που θα αρχίσουν να λειτουργεί τον Αύγουστο του 2013. Η παρέμβαση του Ιράκ αποτρέπει το κουρδικό πετρέλαιο να φτάσει στις παγκόσμιες αγορές και απειλεί να περικόψει τον προϋπολογισμό του Κουρδιστάν, καθώς και να μειώσει την πρόσβαση σε διϋλισμένα προϊόντα. Τον Ιανουάριο του 2013, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις της Βαγδάτης, η κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση άρχισε και πάλι τις εξαγωγές πετρελαίου μέσω Τουρκίας, καταστρώνοντας κοινά σχέδια με την Άγκυρα για την λειτουργία αγωγού που θα συνδέει τα κοιτάσματα Τακ Τακ με την Κουρμάλα, που αποτελεί σημείο αφετηρίας του πετρελαιαγωγού Κιρκούκ-Τσεϊχάν. 
Η τουρκική ηγεσία βρίσκεται μπροστά σε ένα σοβαρό δίλημμα. Δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία της κρίσης στη Συρία ή ποιά θα είναι η κατάληξη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στις χώρες που υπάρχει κουρδική μειονότητα. Η Τουρκία έχει μεγάλη ανάγκη από την πρόσβαση στα ενεργειακά αποθέματα του Ιράκ και, για όσο διάστημα οι σχέσεις της με την Βαγδάτη διέρχονται κρίση, η Άγκυρα προθυμοποιείται να αγοράζει πετρέλαιο κατευθείαν από τους Κούρδους χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης Μαλίκι. Μια τέτοια κίνηση θα βοηθούσε την κουρδική περιφέρεια να κερδίζει μεγαλύτερη αυτονομία από την Τουρκία και θα της έδιδε μεγαλύτερη επιρροή πάνω στην Άγκυρα, χωρίς ωστόσο να μετασχηματιστεί σε κράτος. 
Οι Κούρδοι ελπίζουν ότι, μέσω της Τουρκίας, θα στείλουν το πετρέλαιό τους στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Βαγδάτη, χωρίς ωστόσο να υπάρχει συμφωνία για το θέμα αυτό. Ωστόσο, αν το Βόρειο Ιράκ αρχίσει να παράγει περισσότερο πετρέλαιο, θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει τον τουρκικό αγωγό. Η πετρελαϊκή ανεξαρτησία από την Βαγδάτη δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα οδηγήσει και στην πολιτική ανεξαρτησία του Βορείου Ιράκ λόγω της Συρίας. Στην Τουρκία εγείρονται πολλά ερωτήματα σχετικά με την στάση του Μπαρζανί, που αμφιταλαντεύεται μεταξύ της Τουρκίας και του ΡΚΚ γι’ αυτό έστειλε μαχητές του ΡΚΚ στη Συρία. Αυτό η στάση δημιουργεί ένα μεγάλο ερωτηματικό στη βιωσιμότητα της τουρκικής ανάμειξης στη μεταφορά του πετρελαίου του Βορείου Ιράκ.</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Οι γεωπολιτικές προεκτάσεις της ενεργειακής ανάπτυξης του Κουρδιστάν</div>
<div style="border: 0px none; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.6em; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το Ερμπίλ έχει εξασφαλίσει ορισμένα προνόμια. Κατ’ αρχάς, η αυτόνομη κυβέρνηση κλείνει συμφωνίες χωρίς να χρειάζεται την έγκριση του υπουργείου Πετρελαίου της ιρακινής κυβέρνησης. Έπειτα, εξάγει απευθείας πετρέλαιο στην Τουρκία χωρίς ενδιάμεσους. H Τουρκία και οι Κούρδοι του Ιράκ φέρονται να είναι κοντά σε μία συμφωνία για μεγάλες επενδύσεις από την Άγκυρα στην ραγδαία αναπτυσσόμενη βιομηχανία ενέργειας της ημιαυτόνομης κουρδικής περιοχής, στα νότια σύνορα της Τουρκίας. 
Στην αρχή της εξέγερσης κατά του Μπασάρ αλ Ασάντ στην Συρία, οι Κούρδοι της χώρας παρέμεναν στο περιθώριο, τηρώντας μια στάση από ουδέτερη έως θετική προς το καθεστώς. Όμως, όταν τα γεγονότα έδειχναν ότι η πτώση του Ασάντ πλησιάζει, άρχισαν να αλλάζουν τακτική, ώστε να κατοχυρώσουν τη θέση τους στη μετά Ασάντ εποχή. Αυτό προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην Τουρκία, η οποία φοβάται ότι, αν οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας πετύχουν ένα καθεστώς αυτονομίας, θα ανοίξουν την όρεξη στους Κούρδους της Νοτιοανατολικής Τουρκίας να τους μιμηθούν. Ακόμη χειρότερο σενάριο για την Άγκυρα είναι η πιθανότητα οι Κούρδοι της Συρίας να ενωθούν με τους Κούρδους του ήδη αυτόνομου Βορείου Ιράκ, βάζοντας τις βάσεις για τον σχηματισμό ενός ευρύτερου «Μεγάλου Κουρδιστάν». 
Σήμερα η ενεργειακή ανάπτυξη στην περιοχή του Κουρδιστάν φέρνει τους Κούρδους σε επαφή με νέους συμμάχους και νέες δυνατότητες. Ωστόσο, η ρευστή πολιτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή συντελεί στην χρονική μετατόπιση του αιτήματος των Κούρδων για εθνική ανεξαρτησία. Αυτό που μπορούν προς το παρόν να επιτύχουν είναι μια πιο επωφελής εμπορική σχέση με την Τουρκία και ύφεση της εσωτερικής έντασης στο Ιράκ. Για την Τουρκία, βέβαια, ελλοχεύουν τεράστιοι κίνδυνοι από την παροχή στήριξης στους Κούρδους του Ιράκ. Η διάσπαση του Ιράκ θα ενίσχυε το ιρανικό σχέδιο για περιφερειακή κυριαρχία, ενώ ένα ανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν θα 
ενεθάρρυνε την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας να συνεχίσει με μεγαλύτερο ζήλο τον αγώνα για ανεξαρτησία. 
Οι ΗΠΑ και η Ρωσσία επιθυμούν διακαώς να αποτελέσουν συμπαίκτες του Κουρδιστάν στην ενεργειακή «σκακιέρα», ώστε να έχουν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής και να μην επιτρέψει η μια στην άλλη να κατέχει τον έλεγχο της ισχύος. Οι ΗΠΑ στηρίζουν το Κουρδιστάν, που το αντιμετωπίζουν ως “δεύτερο Ισραήλ” με σαφώς διαφορετικό ρόλο, αυτόν της ενεργειακής δύναμης της Μέσης Ανατολής, και επιδιώκουν την ενδυνάμωσή του ως αντίβαρο στο Ιράκ και το Ιράν. Ένα φιλοδυτικό και ενεργειακά ισχυρό Κουρδιστάν θα έπαυε να εξαρτάται από το Ιράν, την μεγάλη ενεργειακή δύναμη της περιφέρειας. Η Ρωσσία δεν επιθυμεί την συμμαχία ΗΠΑ-Κουρδιστάν, ενώ απ’ την άλλη μια πιθανή συνεργασία με τους Κούρδους θα προκαλέσει τριγμούς στις σχέσεις της με την κυβέρνηση της Βαγδάτης, που έχει απαγορεύσει την απευθείας προμήθεια φυσικού αερίου από το Ερμπίλ. Ωστόσο, η αδιαμφισβήτητη οικονομική πρόοδος του ιρακινού Κουρδιστάν το καθιστά όχι απλά ‘πόλο έλξης’ για επίδοξους επενδυτές, αλλά και καθοριστικό παράγοντα, που θα ανοίξει το δρόμο για την μελλοντική ανεξαρτησία του.</div>
 
<a href="http://neapolitiki.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κουρδιστάν, η νέα ενεργειακή δύναμη

To ιρακινό Κουρδιστάν γνωρίζει σήμερα μια πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη. Μάλιστα, έχει μετατραπεί σε σημαντικό ενεργειακό κο...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Λαϊκός Σύνδεσμος αναλαμβάνει την φύλαξη των σχολείων της χώρας!

Ellada simera 0 Πολιτική 21:30

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyxUV-sD49hnzcOU5huGIP5vz4TlIJifg-ACU9eB_Nyf7bnwB9p0nPgJpcfKJa8ljTFTqeuSnnLV0TcuF1UEabo18z0ko90eWO6h5vxBHBcexihxLGBVr8cJ7UxPjMB5a-2u7LxdRld0x/s640/385641_104074359729693_100003813873913_14742_56702038_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="569" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyxUV-sD49hnzcOU5huGIP5vz4TlIJifg-ACU9eB_Nyf7bnwB9p0nPgJpcfKJa8ljTFTqeuSnnLV0TcuF1UEabo18z0ko90eWO6h5vxBHBcexihxLGBVr8cJ7UxPjMB5a-2u7LxdRld0x/s640/385641_104074359729693_100003813873913_14742_56702038_n.jpg" width="640" /></a></div>
 
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ 
Πολίτες στελέχη του Λαίκού Συνδέσμου- Xρυσή Αυγή θα αναλάβουν την φύλαξη των μαθητών και των σχολείων της χώρας ειδικά στις περιοχές που η εγκληματικότητα, εγχώρια και εισαγόμενη, έχει αντικαταστήσει την έννομη τάξη. 
Όπως ανέφερε στο defencenet.gr υψηλά ιστέμενο στέλεχος του κόμματος "Απολύουν τους σχολικούς φύλακες που αποτελούν την μοναδική ασπίδα για να μην αλωθούν τα σχολεία από κακοκοποιούς, εμπόρους ναρκωτικών κλπ. 
Εμείς δεν μπoρούμε να επιτρέψουμε να μείνουν τα σχολεία αφύλακτα. Ειδικά στις περιοχές που η εγκληματικότητα "θερίζει" θα τοποθετήσουμε εθελοντές σε βάρδιες για να είναι ασφαλή τα παιδιά των Ελλήνων. 
Την ημέρα για να περνάνε τα παιδιά από τα φανάρια και να σταματούν τα αυτοκίνητα στις διαβάσεις θα υπάρχουν γυναίκες εθελοντές και τις νύκτες όλοι σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία άνθρωποί μας θα περιπολούν γύρω από τα σχολεία. 
Εμείς αντίθετα με την κυβέρνηση δεν θα αφήσουμε τα παιδιά των Ελλήνμων που είναι το μέλλον της χώρας έρμαιο των εγκληματιών ή των ατυχημάτων, ούτε την βάση του Έθνους που είαι τα σχολεία μας, αφύλακτα". 
Πληροφορούμενοι στην κυβέρνηση την πρόθεση του Λαϊκού Συνδέσμου να συνδράμει αποφασιστικά στην προστασία των σχολείων και των μαθητών ο υπουργός Παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλος στη Βουλή κατά την δεύτερη ανάγνωση του πολυνομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή, ζήτησε αμέσως να αναθεωρηθεί η απόφαση λέγοντας ότι «Θέλω να δηλώσω ειλικρινώς και ευθαρσώς ότι υπάρχει ανησυχία. Τα σχολεία πρέπει να επιφυλάσσονται διότι τα ακραία στοιχεία καραδοκούν», πρόσθεσε, ενώ σημείωσε ότι το θέμα που προκύπτει «πρέπει να λυθεί με έναν τρόπο που θα διαφυλάσσει τις σχολικές μονάδες». 
Δεν διευκρίνησε τι εννοούσε όταν αναφερόταν σε "ακραία στοιχεία": Για τα στελέχη του ΛαΪκού Συνδέσμου που θέλουν να προστατέψουν τους μαθητές και τα σχολεία ή για τα στελέχη της κυβέρνησης που προκειμένου να εκτελέσουν αυτά που ζητεί η τρόικα θέτουν σε κίνδυνο τους μαθητές απολύοντας τους φύλακες των σχολείων; 
Σημειώνεται ότι στα περισσότερα από αυτά τα σχολεία που βρίσκονται στην "κόκκινη ζώνη" της εγκληματικότητας π.χ. στα δυτικά προάστια και το κέντρο της Αθήνας περί την Ομόνοια, πηγαίνουν σχολείο πολλά παιδιά μεταναστών που κατ'αυτό τον τρόπο θα τεθούν υπό την φύλαξη των εθελοντών του Λαϊκού Συνδέσμου, αφού οι "αντιρατσιστές" της κυβέρνησης και της τρόικα τα εγκαταλείπουν έρμαιο στους πάσης φύσεως κακοποιούς. 
<a href="http://www.defencenet.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Λαϊκός Σύνδεσμος αναλαμβάνει την φύλαξη των σχολείων της χώρας!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΛΥΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ Πολίτες στελέχη του Λαίκού Συνδέσμου- Xρυσή Αυγή θα αναλάβουν την φύλαξη των μαθητών και των ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ομολογία ήττας από την Τουρκία: Το ΡΚΚ κυριαρχεί στο νομό Βαν και στην ΝΑ Τουρκία!

Ellada simera 0 Κουρδικό, Τουρκία 17:27

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZHhvODMo6TjXyLrH-WO8SPOUWGpCUVP5DVYHjOi9PImmJrSLApwI0X4Y1bFkjT0mSc4M3MSfqGC0zJekBlUBq4jZqe8zoN9oWn9v5EAoykTwNkVGvWH6bqxEfdtDgpGZaRYTN_yp4LJw/s1600/kurdistan+haritasi+4+parca.jpg" style="color: #8c8c8c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZHhvODMo6TjXyLrH-WO8SPOUWGpCUVP5DVYHjOi9PImmJrSLApwI0X4Y1bFkjT0mSc4M3MSfqGC0zJekBlUBq4jZqe8zoN9oWn9v5EAoykTwNkVGvWH6bqxEfdtDgpGZaRYTN_yp4LJw/s640/kurdistan+haritasi+4+parca.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 1px solid rgb(239, 239, 239); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0980392) 1px 1px 5px; padding: 5px; position: relative;" width="640" /></a> 
 
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Του <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/search/label/%CE%A3%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82" style="color: #8c8c8c; text-decoration: none;" target="_blank">Σάββα Καλεντερίδη</a></div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Δεν είναι λίγοι οι τομείς αλλά και οι φορές κατά τις οποίες οι προκαταλήψεις που επικρατούν στην Ελλάδα, δεν επιτρέπουν την ψύχραιμη ανάλυση και εκτίμηση των γεγονότων και των καταστάσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή και έχουν άμεση σχέση με την ακεραιότητα ακόμα και με την επιβίωση της πατρίδας μας.</div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;"></a><span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; display: inline !important; float: none; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">Ένα από τα ζητήματα που οι προκαταλήψεις δεν επιτρέπουν την ψύχραιμη ανάλυση και προσέγγισή του, είναι το Κουρδικό. Το τραύμα που έχει αφήσει στην ελληνική δημόσια διοίκηση αλλά και στον πολιτικό κόσμο η κρίση που αναγκάστηκε να διαχειριστεί η κυβέρνηση Σημίτη, με την έλευση του Οτζαλάν στην Ελλάδα, η άκρως ταπεινωτική έως προδοτική παράδοσή του στους Τούρκους και τα όσα επακολούθησαν<b style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">, δημιούργησαν μια κατάσταση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου<span style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; display: inline !important; float: none; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">. 
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Αυτό το σύνδρομο ενοχής, φόβου και κατωτερότητας, λοιπόν, είναι που δεν επιτρέπει την ψύχραιμη εκτίμηση του Κουρδικού γενικά και ειδικά, ενώ όταν προσπαθούμε να αναδείξουμε και να παρουσιάσουμε γεγονότα και καταστάσεις, αυτά αντιμετωπίζονται από πολλούς με καχυποψία ως προς την αμεροληψία, την ακρίβεια και την αντικειμενικότητά τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη αξία να παρουσιάζουμε αναλύσεις και άρθρα έγκυρων και έκριτων Τούρκων διανοουμένων και αρθρογράφων, αφού αυτοί κάθε άλλο παρά μπορεί να κατηγορηθούν για άγνοια ή για σκόπιμη διαστρέβλωση της εικόνας και της κατάστασης που επικρατεί στο τεράστιο αυτό ζήτημα, το Κουρδικό, που είναι ο μόνος παράγοντας που εξ αντικειμένου μπορεί να ανασχέσει την τουρκική επιθετικότητα και επεκτατισμό, στη γραμμή Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη! Δηλαδή, για να το καταλάβουν και οι διακατεχόμενοι από περίεργα σύδρομα, σχετίζεται άμεσα με την εθνικής ασφάλεια της Κύπρου και της Ελλάδας!</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Ένας επί πλέον λόγος που καθιστά επιβεβλημένη και πολύ χρήσιμη την ενημέρωση γύρω από το Κουρδικό, είναι το γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία πολιτικής επίλυσής του στην Τουρκία, με πρωταγωνιστές τον Ερντογάν και το τουρκικό κράτος από τη μια πλευρά, και τον Οτζαλάν και το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα (ΡΚΚ), από την άλλη.</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Ενώ λοιπόν ένα μέρος των ανταρτών του ΡΚΚ φέρεται να έχει απαγκιστρωθεί και έχει αποχωρήσει στις βάσεις του, στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), και αναμένεται από πλευράς Ερντογάν και τουρκικού κράτους να γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση της πολιτικής επίλυσης αυτού του ζητήματος, που έχει χαρακτηριστεί η γάγραινα της γείτονος, το «Ινστιτούτο της Τουρκίας του 21ου Αιώνα» δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο «Η Έκθεση για το Βαν», που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Για τους παραπάνω λόγους και ένεκα έλλειψης χύρου, θα παραθέσουμε σήμερα αυτούσιο μέρος της έκθεσης και όστις έχει ώτα ακούειν ακουέτω:</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
«Ενώ είναι σε εξέλιξη οι συζητήσεις για το αν έχουν αποσυρθεί ή όχι οι αντάρτες του ΡΚΚ στο Β. Ιράκ και για το αν και πότε θα περάσουμε στη δεύτερη φάση του σχεδίου για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού, αυτό που διαπιστώνουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς του κράτους είναι ότι εκείνος που έχει αποσυρθεί από την περιοχή (του Βορείου Κουρδιστάν σ.τ.μ.) δεν είναι το ΡΚΚ αλλά το κράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας. Την κατάσταση αυτή ο Μεχμέτ Αλτάν*, μετά την επίσκεψή του στην ΝΑ Τουρκία την περιγράφει ως εξής:</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
“Εκεί (στη ΝΑ Τουρκία) έχει δημιουργηθεί μια ντε φάκτο κατάσταση. Η διαδικασία επίλυσης που ξεκίνησε μεταξύ της κυβέρνησης και του Άπο, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP), προχωρεί πλέον από μόνη της. Αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι το ΡΚΚ και ο κόσμος εκεί λέει: «Αυτά εδώ είναι δικά μας». Όλα δείχνουν ότι είναι σαν να αποσύρθηκε η Άγκυρα από εκεί και να άφησε την περιοχή στους Κούρδους και το ΡΚΚ.”</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Αυτά για σήμερα, ενώ ένα σημαντικό μέρος της έκθεσης θα παρουσιάσουμε στο άρθρο μας στην «κυριακάτικη δημοκρατία».</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
Μέχρι τότε εν αναμονή!</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
 </div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #404040; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 21px; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
*Mehmet Altan: Τούρκος ακαδημαϊκός, διανοούμενος-συγγραφέας και αρθρογράφος. Έχει σπουδάσει στη Σορβόνη και θεωρείται από τους πιο μετριοπαθείς διανοούμενους της Τουρκίας. Από την άποψη αυτή, η αναφορά του για την κατάσταση που επικρατεί στο Βόρειο Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία), έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία!</div>
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank"> </a>
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ομολογία ήττας από την Τουρκία: Το ΡΚΚ κυριαρχεί στο νομό Βαν και στην ΝΑ Τουρκία!

Του Σάββα Καλεντερίδη Δεν είναι λίγοι οι τομείς αλλά και οι φορές κατά τις οποίες οι προκαταλήψεις που επικρατούν στην Ελλάδα, δεν επ...

Διαβάστε την συνέχεια

5 ανεξήγητα φαινόμενα στη μάχη του Μαραθώνα

Ellada simera 0 Ιστορία 17:14

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjvnJUZb2DBDJuMRBDVDIoXql1eHWnQye1PkmUuSFbAv6DuB24Fh83wbJ_2OusGgjp49mZ7JGA_-jhPZefs3Y09SZMQi1D1fzfauzcpnFWKJkigDlrUU6gLXsuWVbbJD7QYRjCF9MaYPQO2mN7V3gbmrdmk6dVBOdzamPLcIp_0WsTLbaG8_81wsK6K3Q=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/0d15ba5aa4c9ad0377b26e0cf7a86280maxi.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>
 
11.000 Έλληνες 100.000 Πέρσες στη μάχη του Μαραθώνα και οι Έλληνες βγαίνουν νικητές. Πολλά είναι τα ερωτηματικά που δημιουργούνται και τα ανεξήγητα σε αυτή τη μάχη. 
 
Ιστορικό υπόβαθρο της Μάχης 
 
Καθώς στην Ιωνία οι ελληνικές πόλεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν μεγάλα κέντρα, όπως η Μίλητος και η Αλικαρνασσός, δε μπόρεσαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους περιήλθαν υπό την κυριαρχία της περσικής αυτοκρατορίας προς τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα. Το 499 π.Χ. οι Έλληνες των ιωνικών πόλεων ξεκίνησαν την Ιωνική Επανάσταση και η Αθήνα μαζί με την Ερέτρια κινήθηκαν προς βοήθειά τους. 
 
Το 490 π.Χ. ο Πέρσης βασιλιάς, Δαρείος Α’, έχοντας καταστείλει την εξέγερση των ιωνικών πόλεων από το 494 π.Χ., έστειλε το στόλο του να τιμωρήσει τις δύο πόλεις. Ο περσικός στρατός κατέστρεψε την Ερέτρια και αποβιβάστηκε στην Αττική, αλλά στη μάχη του Μαραθώνα ηττήθηκε από τους Αθηναίους και άλλους υπό το στρατηγό Μιλτιάδη. 
 
Παράταξη στη Μάχη 
 
11.000 Έλληνες 100.000 Πέρσες 
 
Το σχέδιο του Μιλτιάδη ήταν να εμπλακεί σε μάχη με το περσικό πεζικό όσο πιο σύντομα γινόταν ώστε να αποφύγει τις απώλειες από τους εχθρικούς τοξότες. Κάθε βράδυ πριν τη μάχη οι Έλληνες μίκραιναν την απόσταση ανάμεσα στα δύο μέτωπα και τη μέρα της μάχης είχαν φτάσει σε απόσταση περίπου 8 σταδίων, δηλαδή 1480 μέτρα. Στο δεξιό άκρο είχε τοποθετηθεί επικεφαλής ο Καλλίμαχος και στη συνέχεια οι δέκα φυλές με τους Πλαταιείς να είναι στο αριστερό άκρο. Ο Μιλτιάδης είχε επιμηκύνει το μέτωπο έτσι ώστε το δεξιό και το αριστερό κέρας να είναι ισχυρά αποδυναμώνοντας το κέντρο. 
 
Οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον των Περσών γρήγορα, τρέχοντας στα τελευταία μέτρα, μάλλον αιφνιδιάζοντας έτσι τους Πέρσες. Η σφοδρότητα της σύγκρουσης έδωσε πλεονέκτημα στα ισχυρά άκρα. Η μάχη ήταν αμφίρροπη για αρκετή ώρα μέχρις ότου οι δυο περσικές πτέρυγες κατέρρευσαν και τράπηκαν σε φυγή. 
 
Στο κέντρο όπου βρίσκονταν οι επίλεκτες δυνάμεις με τους Πέρσες και τους Σάκες ο ελληνικός σχηματισμός διασπάστηκε και υποχώρησε. Τα πλάγια τμήματα όμως γύρισαν πίσω και επιτέθηκαν στο περσικό κέντρο περικυκλώνοντας τους. Ακολούθησε σκληρή μάχη και τελικά οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή, προς το Σχοινιά που βρίσκονταν τα πλοία τους. Πολλοί Πέρσες έπεσαν στα νερά του έλους και πνίγηκαν. 
 
Η μάχη συνεχίστηκε στο Σχοινιά καθώς οι Πέρσες προσπαθούσαν να διαφύγουν. Εκεί πέθαναν ο Καλλίμαχος, ο στρατηγός Στησίλαος και ο Κυναίγειρος, ο αδελφός του Αισχύλου. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να καταλάβουν επτά πλοία. 
 
H μάχη είχε τελειώσει. Οι νεκροί Πέρσες υπολογίζονται από τον Ηρόδοτο γύρω στους 6400 ενώ οι Έλληνες είχαν χάσει μόνο 192. Μετά τη νίκη τους στάλθηκε αγγελιοφόρος για να την αναγγείλει στην Αθήνα, ο οποίος ξεψύχησε μόλις έφτασε από την κούραση. 
 
Ανεξήγητο Πρώτον 
 
Η Μάχη του Μαραθώνα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε γίνει πάνω σε μια πεδιάδα. Δεν έχει σχέση με καμία άλλη μάχη στην Ελλάδα όπως π.χ. με τη Μάχη των Θερμοπυλών η οποία ήταν σε στενό. Στο Μαραθώνα η πεδιάδα επέτρεπε την ανάπτυξη όλου του Περσικού στρατεύματος όπως και έγινε. Δηλαδή οι Έλληνες επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες κατά μέτωπο και με όλο το εύρος της δύναμής τους πράγμα που θα ήταν ένα σοβαρό μειονέκτημα γι αυτούς. Γιατί όμως επέλεξαν αυτόν τον τρόπο δείχνοντας στον αντίπαλο ότι περιφρονούν τη δύναμή του και πως ήταν σίγουροι για τη νίκη τους; 
 
Ανεξήγητο Δεύτερον 
 
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα στο πεδίο της Μάχης οι Πέρσες αναπτύχθηκαν σε βάθος 30 αντρών στο κέντρο της παράταξής τους (εδώ προσοχή δεν υπολογίζεται ότι τα άκρα των Περσών ήταν αδύναμα με λιγότερο βάθος το εκλαμβάνουμε ως ισόποσο). Αυτό έδινε μια ανάπτυξη στρατεύματος των 100.000 χιλιάδων αντρών που ήταν εκεί γύρο στα 3.300 μέτρα. Από την άλλη μεριά οι Έλληνες ήταν μόνο 11.000 και για να μπορέσουν να αντιπαρατάξουν ένα ίσο μέτωπο απέναντι στους Πέρσες έπρεπε το βάθος τους να είναι βάθος 3 ανδρών και κάτι (χωρίς να υπολογίσουμε ότι είχαν ενισχύσει τα άκρα τους πράγμα που θα έδινε μικρότερο μήκος). Από την Ιστορία γνωρίζουμε ότι το μέτωπο των Ελλήνων ήταν 1600 μέτρα. 
 
Έτσι από τα παραπάνω προκύπτει ότι περίσσευαν 850 μέτρα από τη μία μεριά και 850 μέτρα από την άλλη μεριά Περσικού μετώπου το οποίου θα στεκότανε και δεν θα έκανε τίποτα. Το ερώτημα είναι ότι εάν τα πράγματα γίνανε έτσι γιατί αυτός ο στρατός των 850 μ από τη μια μεριά και των 850μ από την άλλη δεν κινήθηκε κυκλωτικά για να παγιδεύσει τους Έλληνες σαν θανάσιμη τανάλια; 
 
Ανεξήγητο Τρίτον 
 
Εχετλαίος 
 
Στα έργα του Ηροδότου και του Παυσανία έχουμε μια παρουσία ενός ανδρός αγνώστου προς τους Έλληνες ο οποίος εμφανίστηκε απροειδοποίητα. Ήταν πιο ψηλός από τα άτομα εκείνης της εποχής φορούσε μια περίεργη στολή η οποία έμοιαζε με αγρότη και όχι με πολεμιστή και κρατούσε ένα όπλο το οποίο έμοιαζε με λαβή αρότρου (αρχ.εχέτλη) το οποίο το έστρεφε προς τους Πέρσες και τους αποδεκάτιζε. Αργότερα οι Έλληνες ζητώντας πληροφορίες για το άτομο αυτό από το Μαντείο των Δελφών οι ιερείς τον κατονόμασαν ως Εχετλαίο. 
 
“…Συνέβη δε ως λέγουσιν, άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον. Ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω, μετά το έργον ην αφανής. Ερομενοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον εκέλευσεν ήρωα.” (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32). 
 
Ο άνδρας αυτός προωθούνταν στο πεδίο της Μάχης και κατακρεουργούσε τους Πέρσες με το όπλο του με απίστευτη ταχύτητα. Επίσης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι ένας Αθηναίος στρατιώτης, ο Επίζηλος, γιός του Κουφαγόρα, ενώ πολεμούσε γενναία στήθος με στήθος ξαφνικά έχασε την όραση του και στα δύο του μάτια, παρόλο που δεν τον είχε ακουμπήσει τίποτα, ούτε δόρυ ούτε ξίφος ούτε βέλος τόξου. Συνεχίζοντας ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Επίζηλος διηγείται ότι είδε έναν μεγαλόσωμο οπλίτη που η γενειάδα του κάλυπτε ολόκληρη την ασπίδα του, και ότι αυτό το φάντασμα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε! 
 
Αυτό δείχνει ότι το όπλο που κρατούσε ο Εχετλαίος προκαλούσε θανάσιμα χτυπήματα από μακριά χωρίς να αγγίζει τους ανθρώπους ,ενώ όλα τα όπλα της εποχής έπρεπε αν μη τι άλλο να σ αγγίξουν. 
 
Ποιος ήταν αυτός ο άνδρας από πού ερχόταν και τι είδους καταστροφικό για τους αντιπάλους του όπλο κρατούσε; 
 
Ανεξήγητο Τέταρτο 
 
Καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της Μάχης μέχρι να φτάσει η μέρα της σύγκρουσης οι Έλληνες μετακινούνταν τις βραδινές ώρες, έτσι ώστε να μην γίνουν ορατές οι κινήσεις τους, προς το μέτωπο των Περσών και μέχρι την ημέρα της Μάχης ο Ηρόδοτος μας αναφέρει ότι έφτασαν 8 στάδια από το στρατόπεδο των Περσών δηλ όπως είδαμε και παραπάνω περίπου 1480μ. Ο λόγος που το έκαναν αυτό ήταν ότι οι Έλληνες γνώριζαν ότι οι Πέρσες είχαν πάγια τακτική πριν την τελική σύγκρουση και όταν ο αντίπαλος πλησίαζε προς την μεριά τους να ρίχνουν μια ομοβροντία 2-3 επαναλήψεων βελών από τους τοξότες τους. Έτσι οι Έλληνες με αυτές τις βραδινές κινήσεις προσέγγισης προσπαθούσαν να μειώσουν την απόσταση από τους Πέρσες άρα και τις απώλειές τους. Το ερώτημα που γεννάται είναι πως οι Έλληνες κατάφεραν να προσεγγίσουν τους Πέρσες στο πεδίο της Μάχης χωρίς να έχουν σοβαρές απώλειες από τις ομοβροντίες βελών καθώς σε όλη την διάρκεια της μάχης σκοτώθηκαν μόνο 192 Έλληνες; Είναι ότι οι Πέρσες δεν ήξεραν σημάδι, δεν μπορούσαν να τους πετύχουν για άλλους λόγους ή ότι δεν πρόλαβαν να το κάνουν; 
 
Ανεξήγητο Πέμπτο 
 
Η Μάχη του Μαραθώνα άρχισε στις 5.30 περίπου το πρωί και οι Πέρσες στρατηγοί διέταξαν οπισθοχώρηση στις 8 το πρωί δηλ μόλις 2,5 ώρες μετά την έναρξη της μάχης. Το παράξενο είναι πως όλα διαδραματίστηκαν μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. 6.400 Πέρσες αποδεκατίστηκαν από ένα Ελληνικό στρατό που αριθμούσε το 1/10 της δικής τους δύναμης με φοβερή ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Πως είναι άραγε δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; 
 
Ερωτηματα που δεν θα πάρουν ποτέ απάντη. Ένα μόνο είναι σίγουρο ,ότι στη Μάχη του Μαραθώνα πήραν μέρος Έλληνες και αγωνίστηκαν για τους Έλληνες! 
 
 ypogeia-drasi. 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

5 ανεξήγητα φαινόμενα στη μάχη του Μαραθώνα

11.000 Έλληνες 100.000 Πέρσες στη μάχη του Μαραθώνα και οι Έλληνες βγαίνουν νικητές. Πολλά είναι τα ερωτηματικά που δημιουργούνται και τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Αϊνστάιν και η κυβερνητική πολιτική - Τι σχέση έχουν

Ellada simera 0 Πολιτική 17:07

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjmAq-9LSe2egQJBzyullhc7-1Bu-ceufUw2XeSBxCMggTYFdljczui2GRShyphenhyphenVfyVyUgJbfeDzcYX9mwwLkR3G3vTL9PZq7EiAEwSkKzaTcaMkApnLbI7btDZ2l6uLATgGU83pKi9z1pBxPqoedYF_nBxnFDzlsf51I3-qp2OEevxCK-JPsA1Kg8HYyu1zyoyc=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="http://www.e-afipnisi.gr/img/0d15ba5aa4c9ad0377b26e0cf7a86280einstein.jpg500.jpg" width="640" /></a></div>
 
Γράφει ο Νίκος Κοτζιάς. 
 
Ο Αϊνστάιν όριζε την ηλιθιότητα ως την επίμονη επανάληψη μιας επιλογής που είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι οδηγεί σε λάθος αποτελέσματα. Στην πολιτική μια τέτοια ηλιθιότητα είναι υποταγμένη σε σκοπιμότητες και συμφέροντα, κατά κανόνα των λίγων. 
 
Ηλιθιότητα και συμφέροντα 
 
Γιατί διατηρεί η κυβέρνηση τη σημερινή «ηλίθια» πορεία που οδηγεί τη χώρα σε καταστροφή; Ποιος τις επιβάλλει; Η απάντηση είναι απλή: τα συμφέροντα και τα θέλω του Συστήματος Παρακμής αποτελούμενο από την ντόπια Ολιγαρχία, τα συνεργαζόμενα κόμματα του παλιού δικομματισμού και την ξένη επιτροπεία. Η πρώτη συναίνεσε στη μετατροπή της Ελλάδας σε Αποικία Χρέους των αγορών, της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου, αρκεί να παρέμειναν άθικτα τα συμφέροντά της. 
 
Από πλευράς της, η ξένη επιτροπεία δεν είχε καμία αντίρρηση να γίνει η διαχείριση της χώρας από δυνάμεις έτοιμες να την παραδώσουν. Στην πορεία είχε αντιληφθεί ότι οι έλληνες ολιγάρχες και κυβερνώντες πολιτικοί είναι παραδομένοι, δεν έχουν διάθεση και δύναμη να διαπραγματευτούν, αναζητούν προστάτη προκειμένου να σωθούν από την επερχόμενη οργή του λαού. Σε αυτή την «συμμαχία» η ξένη επιτροπεία έχει τον πρώτο λόγο, αλλά «τον τσαμπουκά» στην κοινωνία «τον πουλά» ο «εγχώριος» πόλος με τις πλάτες της τρόικας. 
 
Το Σύστημα της Παρακμής προώθησε σειρά από μέτρα που καταργούσαν κατακτήσεις και δικαιώματα 150 ετών που σφράγιζαν την εικόνα και οικουμενική ελκτικότητα της Ευρώπης. Η κατάργηση εμφανίστηκε ως πρόγραμμα μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ενώ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά επιστροφή στον καπιταλισμό των μέσων του 19ου αιώνα. 
 
Η επιστροφή αυτή ονομάστηκε ως εκσυγχρονισμός, ενώ στην ουσία πρόκειται για έναν βίαιο αναχρονισμό της Ελληνικής Κοινωνίας. Η ξένη εποπτεία με την οποία θεσμοποιήθηκε η Αποικία Χρέους, έχει όλα τα χαρακτηριστικά των γερμανικών διοικήσεων στις υπό «προστασία» αποικίες του Βερολίνου το 1878-1917 και παρόλα αυτά την εμφάνισαν ως τον ορισμό της προόδου. 
 
Το Σύστημα Παρακμής προωθεί στη χώρα μια τεράστια ανακατανομή εισοδήματος και πλούτου. Από εδώ προς τον ευρωπαϊκό βορρά. Από τους μισθωτούς και τα μικρομεσαία στρώματα προς την Ολιγαρχία. Από τον δημόσιο τομέα προς μεγάλα συμφέροντα. Κεφάλαια, εργαζόμενοι, ιδιαίτερα εκείνοι με καλές σπουδές, μετακινούνται στο εξωτερικό, ενώ εμείς εισάγουμε προς αντικατάστασή τους νέα δάνεια και χρέος, καθώς και χαμηλής στάθμης υπάλληλους διεθνών οργανισμών ως επίτροπους. 
 
Η «ηλίθια», αναποτελεσματική και κοινωνικά ανάλγητη πολιτική του Συστήματος παρακμής και επιτροπείας οδηγεί την χώρα, αλλά και κάθε προοπτική μελλοντικής ανάκαμψης σε καταστροφή. Αυτή η πορεία μπορεί να ανακοπεί με ένα ελάχιστο πρόγραμμα άμεσης αναγέννησης της χώρας. 
 
Ένα πρόγραμμα άμεσης αναγέννησης 
 
Το πρόβλημα της χώρας γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο σύνθετο και δύσκολα επουλώσιμο. Δεν είναι πρόβλημα μόνο οικονομίας. Είναι πριν απ’ όλα πολιτικό ζήτημα και αφορά πολλαπλούς κοινωνικούς τομείς και ιστούς. Από αυτή την κρισιακή «πολυμορφία» προκύπτουν και οι άμεσες πολιτικές στοχεύσεις, όπως: 
 
Πρώτον, η ανάγκη οργάνωσης της αλληλεγγύης σε αυτούς για τους οποίους έχει υποχωρήσει το ίδιο το έδαφος επιβίωσης. Πρέπει να περιοριστεί, δηλαδή, με κάθε μέσο η ανθρωπιστική κρίση που προκαλούν οι πολιτικές των δυνάμεων της παρακμής. 
 
Δεύτερο, η συγκρότηση ενός οικονομικού προγράμματος ανόρθωσης της χώρας, όχι με βάση σχέδια του πώς θα είναι η ελληνική οικονομία συμπληρωματική στη Γερμανία, αλλά το τι χρειάζεται άμεσα η χώρα και τι μπορεί προοπτικά να παράγει ώστε να εξασφαλίσει υψηλή θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας. 
 
Από φάρμακα, αγροτικά προϊόντα και σύνθετα προϊόντα μετασκευής ορυκτών, μέχρι σύγχρονες υπηρεσίες για νέους που η εργασία τους προσφέρει υψηλή προστιθέμενη αξία. Αυτό σημαίνει άμεση ανατροπή εκείνων των πολιτικών που υποβαθμίζουν την εκπαίδευση, την έρευνα και την δημιουργικότητα. Υποβάθμιση η οποία συνοδεύει το καταστρεπτικό σήμερα με την υπονόμευση του αύριο της Ελλάδας και των προοπτικών της στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. 
 
Τρίτο, ανάπτυξη των χωρητικοτήτων –ικανότητας, δυνατότητας, ποιότητας και μέσων) της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας της χώρας. Σε αυτούς τους τομείς πρέπει να απομακρυνθεί άμεσα κάθε είδος ξένης επιτροπείας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ειδικευτεί στην διεθνή διπλωματία. Να αναπτύξει λειτουργίες διαμεσολάβησης, διαιτησίας, διαπραγμάτευσης. 
 
Συνδεδεμένο με το προηγούμενο είναι, τέταρτο, η συνολική απομάκρυνση της ξένης επιτροπείας από την Ελλάδα. Όποια και αν είναι η τύχη των δανείων και όσα και αναγνωριστούν, οι δανειστές δεν μπορούν να έχουν λόγο για το πώς θα αναπτυχθεί η Ελλάδα, αν και σε ποιο βαθμό θα μορφώνεται η νέα γενιά ή δικαιούνται επιβίωσης ηλικιωμένοι πολίτες κοκ. 
 
Πέμπτο, η διαπραγμάτευση για την τύχη των ξένων δανείων, ο έλεγχος αν και σε ποιο μέγεθος είναι νόμιμα, ο συνολικός διακανονισμός θα συνδυαστεί με την απομάκρυνση της ξένης επιτροπείας. Το υπογραμμίζω αυτό, διότι στην δημόσια συζήτηση της χώρας κυριαρχεί ένα είδος οικονομισμού που αντιμετωπίζει την κατάσταση της χώρας αποκλειστικά από τη σκοπιά του διακανονισμού των δανείων, χωρίς να εξετάζει τις θεσμικές συνθήκες και τα πλαίσια σχέσεων εντός των οποίων θα γίνουν οι όποιοι διακανονισμοί. 
 
Προκειμένου να είναι αποτελεσματική η όποια διαπραγμάτευση, συναινετική λύση με τον ξένο παράγοντα ή υπό συνθήκες μονομερής απόφαση Ελληνικής κυβέρνησης, απαιτείται, πέμπτο, η στήριξη των πολιτών της χώρας, του λαού της. 
 
Αυτό, έκτο, εξασφαλίζεται μόνο αν λειτουργεί η δημοκρατία και διευρυνθεί με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας. Αποκατασταθεί η λειτουργία της βουλής και περιοριστούν τα ιδιαίτερα δικαιώματα των πολιτών προκειμένου να υπάρξει εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. 
 
Έβδομο, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με την ανάπτυξη της συμμετοχής των πολιτών και κινημάτων στήριξης των δημοκρατικών αποφάσεων. Η προάσπιση του κοινωνικού κράτους οφείλει να συνοδεύεται με την προάσπιση του κράτους δικαίου που τόσο βάναυσα παραβιάζεται τους τελευταίους μήνες. Με τον αποκλεισμό της δυνατότητας του κράτους να νομοθετεί σε βάρος των εργαζομένων, και μάλιστα χωρίς καν διαπραγμάτευση, στις περιοχές όπου το ίδιο είναι ο εργοδότης. 
 
Όγδοο, προκειμένου να υπάρξει στήριξη μιας πορείας ριζικών δημοκρατικών αλλαγών, ο λαός πρέπει να απελευθερωθεί από φόβους, ανασφάλειες, παθητικές δειλίες. Και αυτό θα γίνει με των συνδυασμό δύο τρόπων: τον συναισθηματικό και τον ορθολογικό. Για τον συναισθηματικό απαιτείται η ανάπτυξη ενός πλούσιου πολιτιστικού κινήματος. 
 
Οι εκδηλώσεις στην ΕΡΤ ανέδειξαν τη σημασία του πολιτισμού και τον συνέδεσαν με το κίνημα δημοκρατίας και του δικαιώματος δημοκρατικής ενημέρωσης. Το ορθολογικό όπλο είναι η σωστή ενημέρωση των πολιτών και η ανάπτυξη ενός κινήματος εκλαΐκευσης της σύγχρονης γνώσης, τόσο ως προς τις διεθνείς και ευρωπαϊκές αλλαγές, όσο και ως προς τις σύγχρονες θετικές επιστήμες, της διασύνδεσης κοινωνίας – προσωπικής ζωής – νέων τεχνολογιών – κοινωνικής δημοκρατίας. 
 
Είναι αυτονόητο ότι ο ως άνω κατάλογος είναι ενδεικτικός αλλά ταυτόχρονα θεμελιακός. Ότι αρκετοί από τους αναφερθέντες στόχους μπορούν να προωθούνται από κινήματα ήδη από σήμερα και άλλοι μόνο υπό μια διαφορετική κυβέρνηση. Η προώθηση των πρώτων θα διευκολύνει την διαμόρφωσης μιας διαφορετικής κυβέρνησης αναγέννησης της Ελλάδας που θα στηρίζει και θα στηρίζεται στον (εργαζόμενο) άνθρωπο, στον δημοκράτη και πατριώτη. 
 
<a href="http://www.e-afipnisi.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο Αϊνστάιν και η κυβερνητική πολιτική - Τι σχέση έχουν

Γράφει ο Νίκος Κοτζιάς. Ο Αϊνστάιν όριζε την ηλιθιότητα ως την επίμονη επανάληψη μιας επιλογής που είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι οδ...

Διαβάστε την συνέχεια

Θάλασσα Κρήτης-Κύπρου: Το νέο θερμό γεωστρατηγικό κέντρο

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα 16:59

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://static.garmincdn.com/en/products/010-C0850-20/g/cm-md.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="314" src="https://static.garmincdn.com/en/products/010-C0850-20/g/cm-md.jpg" width="640" /></a></div>
 
του Σταύρου Καρκαλέτση* 
Τα γεωστρατηγικά κέντρα, άλλως λεγόμενα και «heart lands», έχουν διαχρονικά το ίδιο κοινό με τα σύνορα. Αλλάζουν, μεταβάλλονται, μεταναστεύουν. Αυτό σήμερα, στην μεταμοντερνική νεωτερικότητα όπου έχει περάσει κυρίως η Δύση, ισχύει ακόμη πιο έντονα και οι σχετικές διεργασίες είναι πυκνότερες, μέσα σε ένα όλο και πιο ρευστό και ασταθές διεθνές περιβάλλον. Τι το κοινό θα μπορούσαν να έχουν η Αρκτική, η θάλασσα της νότιας Κίνας και η ανατολική Μεσόγειος; Πολύ απλά σε αυτές τις τρεις περιοχές επικεντρώνεται όσο πουθενά αλλού, σε συνάρτηση με τα νέα ενεργειακά δεδομένα, η προσπάθεια των ισχυρότερων δυνάμεων του πλανήτη για περιφερειακή ή και παγκόσμια κυριαρχία στον αιώνα που άρχισε. Μετά τις εξελίξεις που σημάδεψαν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την ενοποίηση της Γερμανίας, σημείο τριβής ανάμεσα στη Δύση (ΝΑΤΟ) και την Ανατολή  (τότε το ανατολικό/σοβιετικό μπλοκ) δεν ήταν πλέον το Βερολίνο ούτε οι πεδιάδες της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Τα «ζεστά» σημεία μεταφέρθηκαν νοτιοανατολικά, και σήμερα τοποθετούνται στη θάλασσα ανάμεσα στην Κρήτη και την Κύπρο. 
Μετά από αρκετές δεκαετίες περιφερειακών εστιών αστάθειας, αλλά συνολικά ηρεμίας σε παγκόσμιο επίπεδο, φαίνεται πως επιστρέφουμε σε μια πιο γενικευμένη ρευστότητα και πιο ανήσυχες εποχές στις διεθνείς σχέσεις, όπου η άμεση απειλή ή και χρήση βίας θα επανέλθει ως όπλο στα χέρια των ισχυροτέρων. 
Παρατηρούμε πως οι ΗΠΑ φερ’ ειπείν, δεν διστάζουν να ανακαλύψουν τα «επικίνδυνα» νερά της θάλασσας της νότιας Κίνας, όταν η τότε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον δήλωνε  στο Ανόι του Βιετνάμ πως η Ουάσιγκτον «θα ενώσει τις δυνάμεις της με το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες, και όλες εκείνες τις χώρες οι οποίες αντιστέκονται στα σχέδια του Πεκίνου να κυριαρχήσει στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή». Η Κίνα, όπως ήταν φυσικό αντέδρασε και για το Πεκίνο θεωρήθηκε αυτό ως απαράδεκτη αμερικανική εμπλοκή σε μια περιοχή που οι Κινέζοι  θεωρούν πως πρέπει να έχουν λόγο και επιρροή. 
Παρόμοιες εντάσεις δεν αποκλείεται να εκτυλιχθούν και στην Αρκτική, όπου το λιώσιμο των πάγων μεταβάλλει τα μέχρι τώρα «παγωμένα» δεδομένα, και δυνάμεις όπως η Ρωσία και οι ΗΠΑ, αλλά και ο Καναδάς, εποφθαλμιούν τα εκεί ενεργειακά κοιτάσματα, ιδίως υδρογοναθράκων. Αξιοπρόσεκτο είναι πως το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική έχει δημιουργήσει προβλήματα ακόμα και σε στενούς συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς.  Έτσι, συγκεκριμένη θαλάσσια δίοδος που έχει ανοιχτεί, θεωρήθηκε από τους Αμερικανούς ως διεθνής δίαυλος (άρα ελεύθερης πρόσβασης), προκαλώνταςτην αντίδραση των Καναδών που ισχυρίζονται πως έχουν τον πρώτο λόγο. 
Αλλά και η ένταση που συσσωρεύεται  στην ανατολική Μεσόγειο, δεν αποκλείεται (κι ας φαίνεται να είναι η Συρία το διακύβευμα)  να οδηγήσει σε μια κατά βάση θαλάσσια σύγκρουση, όπου τεράστια υποθαλάσσια κοιτάσματα αλλά και ο έλεγχος της πολύτιμης γεωστρατηγικά περιοχής (από την Κύπρο και τον Λίβανο μέχρι την Κασπία) οδηγούν παγκόσμιους παίκτες, όπως τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, σε αγώνα δρόμου και αντοχών, για κυριαρχία των θαλασσών στον 21ο αιώνα. Στην ανατολική Μεσόγειο, δεν είναι μόνο ο αμερικανο-ρωσικός ανταγωνισμός που σφραγίζει τις εξελίξεις, αλλά και οι φιλοδοξίες των τοπικών δυνάμεων που διεκδικούν νέους, ενισχυμένους ρόλους: Τουρκία και Ισραήλ. Διόλου τυχαίο πως η Άγκυρα έχει εξαπολύσει ένα πρωτόγνωρο για την Τουρκία πρόγραμμα ναυτικών εξοπλισμών, με στόχο να καταστεί θαλάσσια δύναμη και να ηγεμονεύσει στην ανατολική Μεσόγειο. Κι αυτό ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του Ισραήλ. 
Μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μετανάστευση «κέντρων» ή θερμών εστιών. Στις ψυχροπολεμικές δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, όπως προαναφέραμε, το γεωστρατηγικό κέντρο του πλανήτη μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το διχοτομημένο Βερολίνο, ή οι πεδιάδες της κεντρικής Ευρώπης, πιθανά τότε θέατρα μιας ολιστικής σύγκρουσης μιας ΝΑΤΟικής Δύσης και της κομμουνιστικής Ανατολής. Σήμερα όμως, ένα πραγματικά θερμό, από πολλές απόψεις, σημείο, μετανάστευσε στις θάλασσες της Κύπρου, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Εκεί θα παιχθούν οι επόμενες πράξεις περιφερειακών ή και ηγεμονικών συγκρούσεων. 
Υπό μια νέα εκδοχή, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως η «κυρίαρχη» σύγκρουση, αυτή ανάμεσα στον δυτικό φιλελευθερισμό (πρωτίστως ΗΠΑ) και τον ανατολικό νεοσυντηρητισμό (Ρωσία), ποτέ δεν σταμάτησε, απλώς μετακόμισε γεωγραφικά από την κεντρική Ευρώπη στην ανατ. Μεσόγειο. Αυτό φαίνεται σήμερα στην προσπάθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να απομονώσουν τη Ρωσία και από τα νότια, όπως έκαναν δυό δεκαετίες πριν στα δυτικά της, με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την ένταξη στο ΝΑΤΟ πολλών κρατών του σοβιετικού μπλοκ. Για πολλούς αναλυτές, τα πλέον «επιθετικά» κέντρα ισχύος στην Ουάσινγκτον ανυπομονούν να «τελειώσουν» τη Συρία του Άσαντ, να ακολουθήσει το Ιράν και η προώθηση των ΝΑΤΟικών στην καρδιά της Ευρασίας, στο ενεργειακό κέντρο του κόσμου, με τελικό στόχο μια απομονωμένη και αδύναμη Ρωσία, αλλά και την προώθηση δυτικών επάλξεων στις παρυφές της Κίνας. 
Είναι προφανές λοιπόν, πως ένα «τρίγωνο του διαβόλου»  (Αρκτική- θάλασσα νότιας Κίνας - ανατολική Μεσόγειος) έχει θέσει νέα δεδομένα στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα. Στη δική μας ανάλυση, προέκταση της ανατολικής Μεσογείου ως ενεργειακό και γεωστρατηγικό κέντρο του πλανήτη είναι –το προαναφέραμε- η «ευρασιατική ενδοχώρα», από τη Συρία και το Λίβανο μέχρι τον Καύκασο, το Αζερμπαιτζάν και το Ιράν. Η σημασία που προσδίδεται στον έλεγχο της περιοχής, πιστοποιείται από την προσπάθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να ελέγχουν οπωσδήποτε την Κύπρο, να ανατρέψουν τα καθεστώτα της Δαμασκού και της Τεχεράνης και να μεταφέρουν εν συνεχεία την ίδια διαδικασία στον Καύκασο, μέσα στην ίδια δηλαδή τη Ρωσία, εξαναγκάζοντάς της σε αναδίπλωση και γεωστρατηγική απομόνωση. 
Στην Αρκτική λοιπόν, η ένταση δεν έχει ξεκινήσει, στη θάλασσα της νότιας  υποβόσκει, στην ανατολική Μεσόγειο όμως και στη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τη Συρία, κοχλάζει. Διότι συγκρούονται δυνάμεις αναθεωρητικές του status της περιοχής (ΗΠΑ, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, εν μέρει το Ισραήλ), με άλλες που επιθυμούν διατήρηση της παρούσης (Ρωσία, Κίνα, Ιράν). Εδώ, η στάση Ελλάδος και Κύπρου είναι πραγματικά ερμαφρόδιτη, αφού ουδέποτε υπήρξαν αναθεωρητικές – επεκτατικές, από την άλλη όμως σύρονται κακήν κακώς από τους δυτικούς και δεν τους αφήνεται η επιλογή μιας κάποιας ουδετερότητας. 
Εδώ, πρέπει να πούμε πως αν Ελλάδα και Κύπρος επιλέγουν τον ρόλο των ήπιων δυνάμεων, σταθερά προσκολημμένων στην σταθερότητα και την διατήρηση ενός status συνεννόησης και ασφάλειας, είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιτύχουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία, από κοινού με την ΕΕ, μια τελική διευθέτηση ή και ευθυγράμμιση των συμφερόντων τους. Αυτό δεν είναι ανέφικτο, και το επισημάναμε και παραπάνω. Για παράδειγμα, Αμερικανοί, Ρώσοι αλλά και η ίδια η ΕΕ, έχουν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις ασφάλειας που εκπορεύονται από το ίδιο κέντρο: Την τρομοκρατία του φονταμενταλιστικού (πρωτίστως σουνιτικού) Ισλάμ. 
Θα το ξαναπούμε, γιοατί είναι πολύ σημαντικό για την ελληνική ασφάλεια: Είναι προφανές πως μια βαθμιαία και γόνιμη προσέγγιση Ουάσιγκτον και Μόσχας, απέναντι στις πολλές όσο και κοινές απειλές του σήμερα και του αύριο, μειώνει την στρατηγική σημασία της Τουρκίας, άρα μειώνει και τον κίνδυνο μεταβολής συνόρων, αφού ο κατ’ εξοχήν παραγωγός αστάθειας στην περιοχή είναι ο τουρκικός αναθεωρητισμός. Αν περνούσαμε σε μια φάση «έντιμης συνεννόησης» των ευρωπαικών (Γερμανία-Γαλλία και λοιποί)  και ευρασιατικών δυνάμεων (Ρωσία και σύμμαχοί της), και όλων αυτών με τον αγγλοσαξονικό κόσμο (ΗΠΑ-Μ. Βρετανία), η αύξηση της επακόλουθης σταθερότητας θα ευνοήσει Ελλάδα και Κύπρο, αφού αυτές δεν θα οφείλουν να «παίρνουν θέση» υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, σε διενέξεις που δεν συμφέρουν τελικά κανέναν. 
Και φυσικά, Ελλάδα και Κύπρος δεν πρέπει από την άλλη να περιμένουν με αφέλεια μια «μεσσιανική» υλοποίηση του παραπάνω θετικού σεναρίου. Πρέπει να έχουν και σχέδιο Β, δηλαδή να μείνουν αλώβητες αν τελικά έχουμε εξελίξεις συνολικής ή μερικής αποσταθεροποίησης, ακόμη και συρράξεις που θα οδηγήσουν σε μεταβολές συνόρων. 
Μιλάμε καθαρά για αρνητικές εξελίξεις που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σε ανατ. Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Βλέπουμε π.χ. τις ΗΠΑ (και προεκτατικά το ΝΑΤΟ) να εξακολουθούν να θεωρούν την Τουρκία πολυτιμότερη από την Ελλάδα, ακόμη και μετά τη ρήξη της με το Ισραήλ. Βλέπουμε μέσα στο Ισραήλ δυνάμεις που υποστηρίζουν αναφανδόν μια νέα «άνοιξη» στη σχέση με την Τουρκία, αλλά και κέντρα λήψης αποφάσεων που δεν θέλουν επ’ ουδενί προσέγγιση, τουλάχιστον με μια Τουρκία στον αστερισμό του Ερντογάν και του Ισλάμ. Και αν κάποτε μιλούσαμε –και ελπίζαμε- σε έναν πιο ευρωκεντρικό πόλο συλλογικής ασφάλειας, με κύριους εκφραστές τις παραδοσιακές δυνάμεις ισχύος Γερμανία και Γαλλία, τι μπορεί τελικά να περιμένει η Ελλάδα από μια δύναμη που ανακαλύπτει εκ νέου και αλαζονικά τον «ηγεμονισμό» (Γερμανία) και μια δεύτερη (Γαλλία), να επιχειρεί μια γεωστρατηγική «επιστροφή» στη Μεσόγειο, υπηρετώντας όμως (φάνηκε στη Λιβύη) τον όλο αναθεωρητισμό δυτικών κέντρων; 
Το θερμόμετρο λοιπόν ανεβαίνει στην περιοχή από την Κρήτη μέχρι την Κύπρο και από εκεί έως την Κασπία, και θα ανέβει –δυστυχώς- κι άλλο. Το ζήτημα είναι τι πράττουμε εμείς, ως Ελλάδα και Κύπρος, αφ΄ενός για να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην σταθερότητα της περιοχής, και αφ’ ετέρου να προωθήσουμε και κατοχυρώσουμε όσο πιο γερά μπορούμε το εθνικό μας συμφέρον, μέσα σε ένα τέτοιο ρευστό περιβάλλον. Η πικρή αλήθεια είναι πως μέχρι σήμερα, κάναμε ελάχιστα… 
Σε απλά ελληνικά: Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να στηρίξουν ενεργά δράσεις και πολιτικές που θα συνδράμουν την σταθερότητα και ασφάλεια, παράλληλα όμως οφείλουν να φροντίζουν και από μόνες τους και με ίδια μέσα για την εθνική τους ασφάλεια. Επιμένουμε λοιπόν στο πολυσχιδές μιας πραγματική υψηλής, όσο και ουσιαστικής στρατηγικής, που να «κουμπώνει με τα νέα δεδομένα. Όπως ήδη πράττει η Λευκωσία, η Αθήνα πρέπει να περάσει και αυτή σε μια ενεργό γεωστρατηγική εμπλοκή στην ανατολική Μεσόγειο, εμπλέκοντας όλες τις ενεργειακές δυνάμεις (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία). Όσο πιο πολλοί οι εταίροι που θα εμπλέξουμε, τόσο καλύτερα για Ελλάδα και Κύπρο. Προσπάθεια εξισορρόπησης της σχέσης με το Ισραήλ ώστε αυτή να γίνει πιο αμφίδρομη, αυτό συνιστά άλλη μια πτυχή μιας τέτοιας πολιτικής. Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει όχι μόνο να δίνουν αλλά και να παίρνουν, και αυτό να αποτελεί την «πυξίδα» μας. Λέμε ναι σε μια προωθημένη ελληνοισραηλινή σχέση, αλλά να μην ξεχνάμε πως το Ισραήλ ενδεχομένως να μας χρειάζεται για την ασφάλειά του περισσότερο από όσο εμείς αυτό. Και αυτό  πρέπει να τους το τονίζουμε. 
Να μην ξεχνάμε πως υπάρχουν επιπρόσθετα, πέρα από την περιρρέουσα αστάθεια και τις συμβατικές-παραδοσιακές απειλές, και οι ασύμμετρες, με κυριότερη την ωρολογιακή βόμβα λαθρομετανάστευση. Αυτό από μόνο του συνιστά απειλή πρώτου μεγέθους που οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα σπασμωδικά μόνο αντιμετώπισαν. 
Απαιτείται όσο ποτέ, τώρα που «μεταναστεύουν» γεωστρατηγικά, οικονομικά, ενεργειακά κέντρα, οικοδόμηση πανεθνικής στρατηγικής. Και πρέπει να σχεδιαστούν στρατηγικές προσεγγίσεις και ενδεχομένως και νέες συμμαχίες με χώρες που έχουν δικά τους ισχυρά συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο, ιδίως αν αυτά εμφανίζονται διαφοροποιημένα από αυτά της Τουρκίας. Δεν ισχυριζόμαστε πως η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να λειτουργεί αντανακλαστικά και ακολουθητικά της τουρκικής. Λέμε πως τίποτα δεν προδικάζει  -δυστυχώς- πως η ελληνοτουρκική σχέση δεν θα παραμείνει συγκρουσιακή και στις επόμενες δεκαετίες. Άρα, πρέπει να χαραχθεί στρατηγική απόκρουσης- ανάσχεσης, παράλληλα με τις λοιπές προτεραιότητες Αθήνας και Λευκωσίας, που οφείλουν να αναβαθμιστούν ποιοτικά, με εξωστρέφεια, πολυμέρεια, φαντασία αλλά και πατριωτικό πραγματισμό. 
Συμπερασματικά η Αθήνα, αλλά και η Λευκωσία, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες αναβάθμισής τους. Και παράλληλα χρειάζονται συμμαχίες, χρειάζονται πλαίσιο ασφάλειας, αφού μόνες τους δεν έχουν σήμερα την ισχύ προς διαχείριση του κεντρικού προβλήματος ασφαλείας που αντιμετωπίσουν: Αυτό του τουρκικού επεκτατισμού, που αναμένεται να οξυνθεί προς το χειρότερο τα επόμενα χρόνια... 
 
* Ιστορικός, αμυντικός αναλυτής, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Θάλασσα Κρήτης-Κύπρου: Το νέο θερμό γεωστρατηγικό κέντρο

του Σταύρου Καρκαλέτση * Τα γεωστρατηγικά κέντρα, άλλως λεγόμενα και «heart lands», έχουν διαχρονικά το ίδιο κοινό με τα σύνορα. Αλλάζου...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορούν να σωθούν τα δύο πλέον υποτελή κράτη της Ευρώπης ;

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ευρώπη, κυπρος 16:26

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8tp9U2pmEjdc4AYNhfWoeW3OK24-PVhPoyZDEx5xlyID0kBgHy8FLvbHPyAHYINbcJCA_cNqhxFbtE8Vt8cP-rTHzoroszORjy6JvhMNlmQou9xR8WaxkQoy-JVWcCEIBA2MZXs4dGUb/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF340.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8tp9U2pmEjdc4AYNhfWoeW3OK24-PVhPoyZDEx5xlyID0kBgHy8FLvbHPyAHYINbcJCA_cNqhxFbtE8Vt8cP-rTHzoroszORjy6JvhMNlmQou9xR8WaxkQoy-JVWcCEIBA2MZXs4dGUb/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF340.jpg" width="640" /></a></div>
 
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου* 
Μετά την προδοσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ηγεσία της, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της οικονομίας του νησιού (αποφάσεις Eurogroup-ΔΝΤ  με πλήρη συμμετοχή Αναστασιάδη), μετά την ημικατάργηση και μετατροπή του κυπριακού κράτους σε «αποικία χρέους» υπό διοίκηση Τρόικας (Δανειακή και Μνημόνιο), το κακό κινδυνεύει τώρα να «τριτώσει», με ρυθμίσεις ντε φάκτο αποδοχής των τουρκικών τετελεσμένων του 1974 και άρσης βέτο στην τουρκική ενταξιακή πορεία, δηλαδή μείζονος διεθνούς διπλωματικού αφοπλισμού της Κύπρου (και της Ελλάδας). Η κατάσταση στην Κύπρο είναι σήμερα χειρότερη από το 1974, επισημαίνει ο επικεφαλής της «Συμμαχίας Πολιτών», πρώην ΥΠΕΞ και προεδρικός υποψήφιος Γιώργος Λιλλήκας. Το 1974 κατελήφθη τμήμα της Δημοκρατίας, τώρα είναι ολόκληρη που καταλύεται, δημιουργούνται προϋποθέσεις μαζικής μετανάστευσης Ελληνοκυπρίων, το διεθνές κλίμα είναι εξαιρετικά δυσμενές για τους ‘Ελληνες. 
Ακόμη και στις πιο δραματικές στιγμές του 1974, ζώντος του Μακαρίου, επεβίωσε δι’ αυτού και της αντίστασης των δημοκρατικών πολιτών το κυπριακό κράτος. Με τον Αναστασιάδη στο πηδάλιο απειλείται βραχυπρόθεσμα με πλήρη αφανισμό. 
Η «τρίτη φάση του κακού» θα συμβεί αν προχωρήσει το άνοιγμα, με διάφορα προσχήματα και δήθεν «ανταλλάγματα», του λιμανιού της Αμμοχώστου και του αεροδρομίου της Τύμπου στο εμπόριο προϊόντων από τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και για άλλες χρήσεις. Αυτό σχεδιάζει η κυβέρνηση Αναστασιάδη, σε συνεργασία, ορθότερα κατ’ εντολήν του «διεθνούς παράγοντα», επιχειρώντας να το παρουσιάσει ως «Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης». Ο αποκλεισμός του άμεσου εμπορίου των κατεχομένων και η αναστολή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας είναι το τελευταίο όπλο της Λευκωσίας. Όχι μόνο για να επιμείνει στην άρση των συνεπειών της εισβολής του 1974, αλλά και, ακόμα πιο σπουδαίο, να αποκρούσει τις προσπάθειες συνολικής κατάλυσης της κυριαρχίας της Δημοκρατίας και στα ελεύθερα σήμερα εδάφη της. Η αναστολή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας συνιστά επίσης το σημαντικότερο διπλωματικό χαρτί και της Λευκωσίας και της Αθήνας έναντι της Τουρκίας, σε μια φάση πρωτοφανούς, καθολικής εξασθένισης του Ελληνισμού (μόνη πιθανή αναλογία η κατάσταση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο). 
Ο διεθνής παράγων (η «Γεωπολιτική Τριάδα», Αγγλία, Αμερική, Χρήμα) βιάζεται. Θέλει να εκμεταλλευθεί το μομέντουμ που προκαλεί η παράλυση-παράδοση της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού – με την εξαίρεση των πιο ριζοσπαστικών, εθνικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, μετά το πρώτο σοκ της επίθεσης στις τράπεζες. Αλλά και την κατάσταση μεγάλης σύγχυσης, υφέρποντος τρόμου, μαζικής άρνησης πραγματικότητας που προκάλεσε στον κυπριακό πληθυσμό η πρωτοφανής έκταση και της εθνικής προδοσίας και του χτυπήματος σε βάρος της Κύπρου της 17ης Μαρτίου, που αυτή η προδοσία έκανε δυνατό. Είναι τόσο μεγάλη και η προδοσία και το χτύπημα, αλλά και τόσο δύσκολα και οδυνηρά τα προβλήματα που τώρα τίθενται, ώστε ο μέσος άνθρωπος δεν θέλει ενδόμυχα να πιστέψει αυτό που βλέπει και παραλύει («σύνδρομο στρουθοκαμήλου», που διαπιστώσαμε και στην Ελλάδα και συνιστά οργανικό στοιχείο των σύνθετων προγραμμάτων χειραγώγησης, «Σοκ και Δέους», που οδηγούν σε «υποβοηθούμενη αυτοκτονία», μετά την Ελλάδα, και την Κύπρο). 
Eurogroup, ΕΚΤ και ΔΝΤ (για όσους θέλουν να βλέπουν μόνο Μέρκελ, παραμένοντας τυφλοί στον ρόλο της Χρηματοκρατίας και ΗΠΑ), κατάφεραν, αφού εξασφάλισαν την απαραίτητη συνεργασία του Αναστασιάδη, να κλονίσουν συθέμελα την εμπιστοσύνη στις κυπριακές τράπεζες και άρα τις ίδιες τις τράπεζες μέσα σε δύο ώρες. Δεδομένης της σημασίας του τραπεζικού τομέα στην οικονομία του νησιού, αυτό ισοδυναμούσε με ημικαταστροφή της Κύπρου. ‘Ηταν η ταχύτερη και αποτελεσματικότερη πολεμική επιχείρηση της ιστορίας. Ο «εισβολέας» μάλιστα εμφανίστηκε ως «σωτήρας». Απουσία θωρακισμένων και αεροπορικών βομβαρδισμών, ο «εχθρός» παραμένει αόρατος, το θύμα της εισβολής δεν κινητοποιεί άμυνα, ενοχοποιείται μάλιστα το ίδιο και  διαπομπεύεται διεθνώς. Τύφλα νάχουν Χίτλερ και Γκουντέριαν. 
Αφού κατέστρεψαν τις τράπεζες, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη σωτηρία τους (χωρίς άλλη, ισχυρή εξωτερική στήριξη, για την οποία είχαν προκαταβολικά φροντίσει να μη μπορεί να δοθεί, πάλι με τη σύμπραξη της ηγεσίας Αναστασιάδη), εμπόδισαν τη Λευκωσία να τις χρεωκοπήσει κανονικά. Φόρτωσαν δηλαδή ένα μεγάλο μέρος των υποχρεώσεων της «Λαϊκής» στην «Τράπεζα Κύπρου», που απειλείται τώρα και αυτή και στη συνέχεια τα τραπεζικά χρέη φορτώνονται στο κράτος, που γίνεται το ίδιο «μη βιώσιμο». Το χρέος δεν θα πληρωθεί μεν ποτέ, θα οδηγήσει όμως αφενός σε λεηλασία των υδρογονανθράκων (το λιγότερο) και αφετέρου, πολύ περισσότερο και σπουδαιότερο, στην αρπαγή του ίδιου του κράτους, της βασικότερης δηλαδή προϋπόθεσης συνέχισης της παρουσίας των Ελλήνων στην Κύπρο. 
Όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, κάθε δόση θα συνοδεύεται και από μια καινούρια μεταφορά περιουσίας και κυριαρχίας προς τους Πιστωτές, καθιστώντας τελικά απλό τύπο, υστερόγραφο στην τραγωδία, την αυτοδιάλυση του κυπριακού κράτους με νέο σχέδιο Ανάν, το πρόπλασμα του οποίου εμπεριέχεται ήδη στο προσφάτως παραδοθέν έγγραφο  Ντάουνερ (συγκλίσεις Ταλάτ-Χριστόφια). ‘Ηδη άλλωστε, προτού έρθει το «κανονικό», γεωπολιτικό προτεκτοράτο, εκτελεστική και νομοθετική εξουσία στη Λευκωσία ασκούνται από την Τρόικα με τους υπουργούς του Αναστασιάδη και την πλειοψηφία της Βουλής απλούς ιμάντες μεταβίβασης και «κυπροποίησης» των εντολών του νέου αποικιοκράτη. Η ακραία κοινωνική εξαθλίωση που αναμένεται να είναι πολύ ταχύτερη θα χρησιμοποιηθεί για να διευκολύνει την τελική εθνική παράδοση. 
Η τύχη της υπόσχεσης Αναστασιάδη στους ψηφοφόρους ότι δεν θα επαναφέρει το σχέδιο Ανάν θα είναι η ίδια με αυτή της υπόσχεσης ότι δεν θα δεχθεί κούρεμα καταθέσεων. ‘Όπως ήδη πιστοποιούν οι έως τώρα εξελίξεις, η Λευκωσία ξεπερνάει το προηγούμενο ιστορικό ρεκόρ προδοσίας και απάτης, αυτά δηλαδή που συνέβησαν στην Ελλάδα αρχίζοντας με το «λεφτά υπάρχουν» και καταλήγοντας σε Μνημόνιο, Δανεικές, ΔΝΤ. Τέτοιες εξελίξεις στην Κύπρο θα εντείνουν, με τη σειρά τους, τις καταστροφικές διαδικασίες στην ίδια την Ελλάδα. Σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στις πρώην «σοσιαλιστικές» χώρες, δεν βρίσκει κανείς χώρες με τέτοιας έντασης υποτέλεια όσο Ελλάδα και Κύπρος σήμερα. Η ελληνική «ελίτ» θυμίζει τις ολιγαρχίες των ελληνιστικών βασιλείων που παρέδιδαν αυτοβούλως τα κράτη τους στη Ρώμη και η κοσμοαντίληψή τους τις ιδέες του Αίλιου του Αριστείδη, του μεγάλου Αρχαίου θεωρητικού της υποτέλειας. 
Το να σωθεί η Κύπρος, σε αυτή την κατάσταση, που σημαίνει όχι να επιστρέψει σε κάτι που να μοιάζει με το επίπεδο ευημερίας που απήλαυσε (ανέφικτο), αλλά να διατηρήσει ένα βαθμό ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, να αποκρούσει τις προσπάθειες ολοκληρωτικής κατάλυσης του κράτους της, διατηρώντας μια προοπτική κοινωνικής και εθνικής αναγέννησης, δεν είναι απλή υπόθεση – δεν έχει όμως άλλη εναλλακτική. Πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει το ταχύτερο και ολοκληρωτικά το διοικούν πολιτικό προσωπικό που έχει προφανώς απωλέσει κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμοποίησης (ούτε ο Αναστασιάδης, ούτε οι βουλευτές εξελέγησαν με εντολή να κάνουν αυτά που έκαναν, ο Πρόεδρος μάλιστα εξελέγη υποσχόμενος ρητά να μην τα κάνει). 
Πρέπει όλη η κυπριακή κοινωνία να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς γίνεται και τι διακυβεύεται. Χρειάζεται μια αλληλέγγυα, κινητοποιημένη κοινωνία, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, όπως, τηρουμένων των αναλογιών, αυτή που έδωσε το παγκόσμιας ακτινοβολίας και σημασίας ελληνικό έπος της Εθνικής Αντίστασης (1941-44). Χρειάζεται ανάπτυξη κάθε είδους εξωτερικών σχέσεων και συμμαχιών, προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, και ιδίως προς την κατεύθυνση των ευρωπαϊκών λαών και της Ρωσίας. Χρειάζεται Κύπρος και Ελλάδα να ενεργούν πρακτικά, για όλους τους σκοπούς, ως ένα κράτος, ο κυπριακός και ο λαός της Ελλάδας να γίνουν μια γροθιά για να σωθούν. Χρειάζεται να είναι κανείς έτοιμος και προετοιμασμένος να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, περιλαμβανομένου και του ακραίου μέσου της στάσης πληρωμών, χωρίς την αξιόπιστη απειλή του οποίου είναι αδύνατη και οποιαδήποτε διαπραγμάτευση ή συμβιβασμός, ετοιμασία για πιθανή εισαγωγή εσωτερικού μέσου πληρωμής και προσωρινή διοικητική οικονομία επιβίωσης. Χρειάζεται ψυχωμένη ηγεσία με περίπου «ιεραποστολική» ψυχοσύνθεση, πίστη, «ιδεολογία». Χρειάζεται κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του ελληνικού Έθνους, σε Κύπρο, Ελλάδα και παγκοσμίως. 
 
* Δημοσιογράφος, συγγραφέας, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. 
<a href="http://www.elkeda.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Μπορούν να σωθούν τα δύο πλέον υποτελή κράτη της Ευρώπης ;

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου * Μετά την προδοσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ηγεσία της, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξύπνα παπά... σήκω και μην κοιμάσαι, γιατι η πατρίδα κινδυνεύει !

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα 16:05

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig9o1BOSaQjk1gdIGzYi1GHcF1k4Mg0kOUiaOdnUhMc8wKAKwo20WJ58Nq1gHaFNoCIKJUS2q20LcsLE8S2hBuNoZUGTpFbTb7UStCeOkOI4lRMXGstRlF96qbp6r4lmfjnmUhaRQybrVm/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF341.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig9o1BOSaQjk1gdIGzYi1GHcF1k4Mg0kOUiaOdnUhMc8wKAKwo20WJ58Nq1gHaFNoCIKJUS2q20LcsLE8S2hBuNoZUGTpFbTb7UStCeOkOI4lRMXGstRlF96qbp6r4lmfjnmUhaRQybrVm/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF341.jpg" /></a></div>
 
<h3 style="clear: both; font-weight: 500; line-height: 1.15em; margin: 1.7em 0px 0.7em; text-rendering: optimizelegibility;">
<a href="http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2.html" rel="nofollow" style="text-decoration: none;" target="_blank">Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης, Πρόεδρος Συλλόγου Αγίου Νέστωρα Τρικάλων</a></h3>
<div>
Έχουν περάσει 18 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Γέροντα Παϊσίου, κι αν εκείνη την εποχή ο άγιος γέροντας έβλεπε ότι η πατρίδα κινδυνεύει παντοιοτρόπως, τότε τι μπορούμε να πούμε για το σήμερα; Σε τι κατάσταση βρισκόμαστε ως Έθνος, ως κοινωνία και ως προσωπικότητες; Ο Γέροντας ήρθε σε συγκεκριμένη εποχή για να αφυπνίσει συνειδήσεις, να εγείρει εκ του ύπνου τους 'Ελληνες και τους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής του αλλά και κάθε μετέπειτα εποχής, μπροστά σε αυτό που διέβλεπε ότι έρχεται. Δηλαδή την ύστατη επίθεση του κακού στο Ελληνορθόδοξο έθνος, και αν οι άμυνες που είχαμε ήταν εκείνη την εποχή σε δοκιμασία, τί μπορούμε να πούμε σήμερα; 
 
Ίσως εκεί αποδίδεται αυτό που είχε πει ο άγιος γέροντας, ότι την σωτηρία του έθνους την περίμενε από τον Θεό. Γιατί δυστυχώς από πνευματικούς ανθρώπους τι μπορείς να περιμένεις ουσιαστικά σήμερα; 
 
Ένα βράδυ ὁ Γέροντας παρουσιάσθηκε σὲ ἕναν ἔγγαμο ἱερέα στὸν ὕπνο του. Τοῦ εἶπε αὐστηρά: «Παπά, τί κοιμᾶσαι; Σήκω νὰ κάνης προσευχή, γιατί ἡ πατρίδα κινδυνεύει». 
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more" style="text-decoration: none;" target="_blank"></a> 
Θα πει κάποιος, ένας ιερέας μπορεί να βοηθήσει με την προσευχή του αυτή την κατάσταση; 
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=723291427094036952" name="more" target="_blank"></a> 
 
Τις απαντήσεις τις δίνουν οι άγιοι. Εκείνοι υπάρχουν για να δείχνουν τον δρόμο. 
 
Ναι σαφώς μπορεί, για τον Θεό όλα είναι δυνατά και η ιστορία το αποδεικνύει αυτό, όμως το μήνυμα από αυτό το περιστατικό δεν είναι η παρότρυνση σε ένα συγκεκριμένο ιερέα αλλά σε όλους όσους ευλογήθηκαν από τον Θεό για να ποιμάνουν έναν ολόκληρο λαό. Και κρίνονται εκ του αποτελέσματος, όπως και τα δέντρα από τους καρπούς τους. Έτσι σήμερα κοιτάζοντας την ελληνική κοινωνία, καθρεπτίζεται το ποιμαντικό και αποστολικό έργο των ανθρώπων της ιεροσύνης οι οποίοι δέχθηκαν τη βαριά αποστολή της διάδοσης αρχικά, αλλά πραγμάτωσης κυρίως του αποστολικού λόγου. 
 
Ησ. 56,10 ἴδετε ὅτι ἐκτετύφλωνται πάντες, οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, πάντες κύνες ἐνεοί, οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι.  
 
Η εικόνα μιας κοινωνίας, είναι οι καρποί ενός δέντρου, όπου όλοι είχαν την ευθύνη να καλλιεργήσουν, να ποτίσουν και να φροντίσουν, περισσότερο δε εκείνοι που είχαν και έχουν το ρόλο του ποιμένα. Η ενότητα των πρωτοχριστιανικών χρόνων όπου οι πάντες είχαν άπαντα κοινά έχει αντικατασταθεί από τις εγωκεντρικές επιδιώξεις, από νοοτροπίες τύπου “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, από άρρωστους σκοπούς που “αγιάζουν” τα μέσα, από ενότητα με βάση πάντα το χρήμα και όχι τον Χριστό. Η ακηδεία έγινε τρόπος ζωής προφανώς γιατί δεν υπάρχει κανείς να εμπνεύσει και αρχιερείς με κλειστές πόρτες και πήλινα σπίτια που δεν τα διαπερνά το φως, να σκανδαλίζουν με την αντιορθόδοξη ζωή τους αλλά και τον εφησυχασμένο ύπνο τους. 
 
Ο Γέρων Πορφύριος αναγνωρίζοντας τον σπουδαίο και μεγάλο αγώνα του μακαριστού π.Αυγουστίνου Καντιώτη για το ποίμνιο, την Μακεδονία και την Ελλάδα τόνιζε την αδιαφορία των ιεραρχών και υπάρχει σε απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα που έλεγε χαρακτηριστικά: 
 
“Βάζουν οι Δεσποτάδες κανέναν αρχιμανδρίτη να κάνει και κανένα κήρυγμα και εκείνοι οι καημένοι κοιμούνται...” 
 
Πως να εμπνεύσει ενότητα, αφύπνιση, εμπιστοσύνη, ταπεινό φρόνημα και εν τέλει αγιότητα εκείνος που δεν ζει ως άγιος; Πως να δεχθεί ο λαός να ποιμανθεί από εκείνους που θεωρούν την αγιότητα της ζωής τους, ξένο χωράφι που δεν πρέπει να καλλιεργηθεί; Πως θα προτάξουν την ομολογία τους εκείνοι που είναι εξαφανισμένοι στα δύσκολα, έχουν συμβιβαστεί με καταστάσεις και δεν διδάσκονται από αγίους της ιστορίας; Σε τι μπορεί να συγκριθεί η σημερινή ιεραρχία με τους αγίους; Που έπρεπε να είναι το ίδιο πράγμα. Η ιστορία είναι το τιμόνι του έθνους και δυστυχώς οι σημερινοί ιεράρχες και ιερείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν θλιβερά τον κανόνα, πάσχουν από ιστορική μνήμη, άρα μη έχοντας πρότυτα και γεγονότα ως οδηγό για την πορεία μας, μας οδηγούν τυφλά χωρίς προορισμό. 
 
Ησ. 42,19 καὶ τίς τυφλός, ἀλλ᾿ ἢ οἱ παῖδές μου καὶ κωφοί, ἀλλ᾿ ἢ οἱ κυριεύοντες αὐτῶν; καὶ ἐτυφλώθησαν οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.  
 
Και αν αποκριθείς σε αυτούς και τους ρωτήσεις ποιο είναι το έργο τους, μπορεί να λάβεις και την απάντηση ότι οι Μητροπόλεις δίνουν συσσίτια, επιτελούν κοινωνικό έργο, βοηθούν άπορες οικογένειες, ορφανά κλπ. Καλώς γίνεται λοιπόν αυτό γιατί η δύσκολη πορεία της καθημερινότητας και της βιωτής μας χρειάζεται στήριξη, ενότητα, αλληλοβοήθεια. Ο σκοπός της εκκλησίας όμως είναι κυρίως εσχατολογικός και έχει ένα και μοναδικό στόχο. Την σωτηρία του ανθρώπου. Αν λοιπόν τα έργα και ημέρες των ποιμένων, οδηγούν και το ποίμνιο προς τη σωτηρία τότε όλα καλώς βαίνουν. Αν όμως ο ποιμένας, που μπορεί να δίδει συσσίτια και βοήθειες, οδηγείται στο σκοτάδι και στον γκρεμό, αναπόφευκτα το κοπάδι θα κατακρημνιστεί. Η σωτηρία δεν έρχεται ξέχωρα από τον Χριστό, παρά μόνο μέσα από Εκείνον. Τι πιο φυσικό οι ποιμένες των Χριστιανών να είναι αυτονόητο ότι πρέπει να είναι ενωμένοι μαζί Του και να έχουν συνάψει την διαθήκη της σωτηρίας των ιδίων και του ποιμνίου τους. Οι πράξεις και τα έργα φανερώνουν τι διαθήκη σύναψε ο καθένας. 
 
Ησ. 28,14 διὰ τοῦτο ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρες τεθλιμμένοι καὶ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἰερουσαλήμ· 
 
Ησ. 28,15 ὅτι εἴπατε· ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾅδου καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκας, καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθῃ οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς· ἐθήκαμεν ψεῦδος τὴν ἐλπίδα ἡμῶν καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα.  
 
Δυστυχώς θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι το “ξύπνα παπά” δεν απευθύνεται σε έναν άνθρωπο. Απευθύνεται σε εκείνους που έχουν στρογγυλοκαθίσει στην καρέκλα τους. Στο κείμενο για τον Γέροντα Παΐσιο «Υπέρ του γένους και της πατρίδος» περιγράφεται ανάγλυφα και τρομακτικά έγκυρα το σήμερα. 
 
«…Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρονται για την πατρίδα . Ο καημός του και η απορία του ήταν πώς οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που οδηγούμαστε ….»  
 
Ησ. 21,5 ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν· φάγετε, πίετε· ἀναστάντες, οἱ ἄρχοντες, ἑτοιμάσατε θυρεούς.  
 
Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο χωρίς φυσικούς στρατηγούς, χωρίς Παπαφλέσσα, Μακρυγιάννη, Καραϊσκάκη, Κολοκοτρώνη και το στράτευμα έχει αφεθεί να παλεύει μόνο του με τα θηρία. Οι ταγοί λάκισαν, ένιψαν τας χείρας των, και παντού επικρατεί σκοτάδι, αδιέξοδα, ο κόσμος αυτοκτονεί και χάνονται καθημερινά «εικόνες του Θεού» και κανείς δεν επηρεάζεται τόσο ώστε να συνεγείρει τον κόσμο σε μια βαθιά και ειλικρινή μετάνοια. Μόνο θλιβερές διαπιστώσεις για τον διπλανό που χάνεται, και η αλήθεια σκεπασμένη από τους ίδιους που έπρεπε να είναι οι φορείς της αληθείας. 
 
Το κράτος έχει πιάσει την ιεραρχία από το λαιμό και η φωνή τους ακούγεται μέχρι εκεί που τους παίρνει και τους επιτρέπεται. Όλα κι όλα. Δεν χρειάζεται να χαλάσει η συνταγή της σούπας. Και μετά απορούμε πως δεν έχουμε διαλυθεί ακόμα, πόσο φοβερή ανοχή δείχνει ο Θεός στην Ελλάδα που είναι πληγή στο σώμα Του και τον σταυρώνει καθημερινά όπως και κάθε λαός που ευεργετήθηκε τόσο άμεσα από τον ίδιο τον Θεό. Οι Έλληνες που είναι οι φορείς της ευλογίας του ίδιου του Κυρίου να βρίσκονται υπό διάλυση και το χειρότερο να μην μπορεί κανείς εκ των ποιμένων να βγάλει τους λύκους από το κοπάδι και να σώσει το Έθνος από την καταστροφή. 
 
Προβληματίζει αν η στάση τους σημαίνει άγνοια κινδύνου ή εν γνώσει σύνταξη με τον εχθρό. 
 
Ότι και να είναι από τα δύο πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι και ένας χριστιανός έλληνας να μείνει όρθιος, ούτε καν δύο, ο Θεός το σχέδιό Του θα το κάνει. Η παγκόσμια σαπίλα θα βρει τη γιατρειά της. 
 
Άλλωστε η γενικευμένη σε όλα τα επίπεδα κρίση για την Ελλάδα μόνο επίσκεψη Θεού σημαίνει. Το ότι παγκοσμίως η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο της κρίσης αποδεικνύει περίτρανα, τι σημαίνει ευλογία. Γιατί ο Θεός επιλέγει πρώτα να συνετίσει τους Έλληνες για να συνεγείρουν την ανθρωπότητα στο καλό και όχι στο κακό που βρισκόμαστε τώρα, γιατί οι Έλληνες μπορούν να ενώσουν όλους τους ανθρώπους εν Χριστώ. 
 
Ας το συνειδητοποιήσουν οι ποιμένες τώρα και ας ξυπνήσουν. Τα καμπανάκια κινδύνου τελειώνουν, και η πληρωμή έρχεται τώρα για να μην πληρωθεί στην άλλη ζωή. Ας καταλάβουμε ότι η ρωμιοσύνη δεν πέθανε αλλά κοιμάται και εγείρεται. Το ψευτορωμέικο θα φύγει, θα ξηλωθεί από τον Θεό και τους Αγίους και ας μη νομίζουμε ότι ψευτορωμέικο είναι μόνο οι πολιτικοί μας και οι κυβερνώντες. Είναι όσοι δεν πιστεύουν στην αλήθεια του Χριστού από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο Έλληνα. Η αλήθεια έρχεται για να ενώσει τον κόσμο και να διαχωρίσει το κοπάδι, τους αμνούς απ’ τα ερίφια, να απαλλάξει τον λαό από τους σκληρόκαρδους ηγέτες και ποιμένες που ταλαιπωρούν το λαό του Θεού. 
 
Αποκ. 3,16 οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. 
 
Η ιστορία έχει πάμπολλα παραδείγματα προς γνώση και συμμόρφωση και οι εποχές απαιτούν ιστορική μνήμη και δυναμική ενεργοποίηση, όχι χλιαρότητα. Απαιτεί Μακκαβαίους να νικήσουν τη μετριότητα και χλιαρότητα, το λήθαργο και την ακηδεία, τους παραδομένους στην εξουσία του σατανά. 
 
Γέρων Παΐσιος: "Το Άγιον Όρος πολλά μπορεί να προσφέρει. Μπορεί να δημιουργήσει πάλι το Βυζάντιο από το οποίο προήλθε." 
 
Ας προβληματίσει γιατί ο γέροντας είπε ότι το Άγιο Όρος μπορεί να προσφέρει και όχι κάτι άλλο εκτός Αγίου Όρους. Γιατί αυτό αποτελεί την τελευταία κιβωτό για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Γιατί προφανώς έξω στον κόσμο τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και δεν υπάρχει πουθενά φως. 
 
«Σήκω παπά και μην κοιμάσαι» αυτό είναι το μήνυμα του Γέροντα Παϊσίου προς όλη την ιεροσύνη. 
 
«Οι αυτοθυσιασθέντες χάριν του εθνικού καθήκοντος κληρικοί, καθ’ όλην την περίοδον της Τουρκοκρατίας είναι τόσοι ώστε αποτελούν ηρωικήν λεγεώνα» μας λέγει ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος και κοιτάζουμε το σήμερα και είναι εκκωφαντική η σιωπή των σημερινών κληρικών. Κι αν υπάρχει και μια ξεκάρφωτη φωνή που προσπαθεί να βγει, πνίγεται στη μετριότητα κι αυτή. Όχι λεγεώνα αλλά ούτε ίσως και διμοιρία δεν συμπληρώνουμε. 
 
Τώρα είναι η στιγμή που ο Θεός αφήνει λίγο τα πράγματα για να φανούν οι διαθέσεις όλων. Ας ξυπνήσουμε τώρα που χτυπά η πόρτα της οργής για να ζητήσουμε το έλεος Του Θεού και όχι την οργή Του γιατί οι δυνάμεις μας και οι αντοχές μας είναι μικρές μπρος στον επερχόμενο κατακλυσμό. 
 
Αποκ. 6,17 ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ τίς δύναται σταθῆναι; 
 
Υσ: Γέρων Παΐσιος: «…Τότε όλοι οι άνθρωποι θα πιστεύσουν. Αλλά τότε δεν θα έχουν μισθό».</div>
 
<a href="http://www.pentapostagma.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ξύπνα παπά... σήκω και μην κοιμάσαι, γιατι η πατρίδα κινδυνεύει !

Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης, Πρόεδρος Συλλόγου Αγίου Νέστωρα Τρικάλων Έχουν περάσει 18 χρόνια από την κοίμηση του αγίου Γέροντα Παϊ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πόσο χρήσιμη είναι η Τουρκία στη Δύση;

Ellada simera 0 Τουρκία 15:58

<h2>
 </h2>
<div class="entry">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP43lQse68XrNFC65Zp3kn_T5wiSv_LXGfHZSBKfbyWSSpt-I_ZDl-1BL3ekbAlY12Dh1_go_XxdYCnjexCIWO3bGRrVYQxE8kGyWVaBBz4sZ3dLiwATZR-tcbbqsi4SG4nx1_rbBa0-k/s640/newego_large_t_1101_54211315.jpg" width="640" /></div>
 
<div style="color: #990000; text-align: left;">
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας </div>
<div style="text-align: left;">
 
</div>
<div style="text-align: left;">
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δείχνουν ότι η λεγόμενη Αραβική Ανοιξη τείνει να μεταβληθεί σε φθινόπωρο, διότι ήδη οι ελπίδες για κάτι καλύτερο φυλλορροούν. Για δε τις χριστιανικές μειονότητες υπάρχει ανησυχία ότι, αντί για άνοιξη, έρχεται χειμώνας. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν προβληματίζεται με τα μηνύματα που λαμβάνει από την Αίγυπτο, όπου ο ισλαμιστής Μόρσι προσπάθησε να αξιοποιήσει τον κοινοβουλευτισμό για να επιβληθεί, αλλά τελικά ανετράπη από τη συνεργασία του στρατού και των «φιλελεύθερων» στοιχείων της πολιτικής ζωής.</div>
<div style="text-align: left;">
 
</div>
<div style="text-align: left;">
Πιστεύω, όμως, ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τον Ερντογάν, αλλά γενικότερα την Τουρκία, της οποίας ο ρόλος υποβαθμίζεται σταδιακά. Για τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τον ευρύτερο δυτικό κόσμο η Τουρκία, από τις μεταρρυθμίσεις του Κεμάλ έως σήμερα, ήταν το πρότυπο που προβαλλόταν προς τις άλλες μουσουλμανικές χώρες. Τους έδειχνε πώς να συνδυάσουν τον δυτικό τρόπο οργανώσεως της κοινωνίας, της νομοθεσίας και της πολιτικής με ένα μετριοπαθές Ισλάμ. Ο κορυφαίος Βρετανός ιστορικός του προηγουμένου αιώνα Αρνολντ Τόινμπι έγραψε χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «Ο πολιτισμός δικάζεται - Ο κόσμος και η Δύση» (Νέα Υόρκη, 1966) ότι η βίαιη δυτικοποίηση της Τουρκίας από τον Κεμάλ την κατέστησε συμπαθή στους δυτικούς και θα την προβάλουν ως πρότυπο σε όλη τη Μέση Ανατολή. Μάλιστα, γράφει ο Τόινμπι, γι’ αυτόν τον σημαντικό ρόλο η Δύση είναι διατεθειμένη να συγχωρήσει στην Τουρκία όλα της τα σφάλματα, ακόμη και τα εγκλήματά της. Προφητική φράση που δικαιώθηκε το 1974 με την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο!</div>
<div style="text-align: left;">
 
</div>
<div style="text-align: left;">
Τελικά βλέπουμε ότι η Τουρκία δεν επέτυχε στην αποστολή της. Η Μέση Ανατολή δεν έχει χώρες με συνδυασμό δημοκρατίας δυτικού τύπου και Ισλάμ. Αλλού κυβερνούν ισλαμιστές (σιιίτες στο Ιράν, σουνίτες στη Σαουδική Αραβία), αλλού μονοκομματικά καθεστώτα απειλούνται από ισλαμιστικές φατρίες (Συρία), αλλού συγκρούεται το μετριοπαθές με το ακραίο Ισλάμ (Παλαιστίνη), αλλού στρατιωτικά πραξικοπήματα ανατρέπουν κυβερνήσεις (Αίγυπτος), αλλού επικρατεί αβεβαιότητα για το μέλλον (Λιβύη). Η Τουρκία δεν έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Η αξία της για τους ισχυρούς της Δύσεως μειώνεται σημαντικά.</div>
<div style="text-align: left;">
 
</div>
<div style="text-align: left;">
Φυσικά δεν θα επαναπαυτούμε. Η Τουρκία παραμένει μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Απλώς να γνωρίζουμε ότι ρόλοι και συμφέροντα αναδιατάσσονται στην περιοχή.</div>
</div>
</div>
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Πόσο χρήσιμη είναι η Τουρκία στη Δύση;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δείχνουν ότι η λεγόμενη Αραβική Ανοιξη τείνει να μεταβλη...

Διαβάστε την συνέχεια

«Αδελφοί Μουσουλμάνοι» - οι γεννήτορες του πολιτικού Ισλάμ

Ellada simera 0 Ισλάμ, Μέση Ανατολή 15:47

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img alt="египет братья-мусульмане египет 2012 декабрь коллаж гр" class="w100" height="372" src="http://m.ruvr.ru/2012/12/25/1283388781/egypt-muslim-brotherhood.jpg.1000x297x1.jpg" title="«Αδελφοί Μουσουλμάνοι» - οι γεννήτορες του πολιτικού Ισλάμ" width="640" /></div>
 
 
 
Μετά την ανατροπή του Προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο, σημειώθηκε ένα κύμα συλλήψεων μελών της ηγεσίας του κινήματος «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» . Ταυτόχρονα, ο στρατός υποσχέθηκε ότι οι «Αδελφοί» θα είναι σε θέση να συμμετάσχουν στη σύνθεση της μελλοντικής κυβέρνησης, αλλά οι εκπρόσωποι του κινήματος απέρριψαν την πρόταση. 
<a href="https://www.blogger.com/null"></a><a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_10"> </a>Στο μεταξύ, να σημειωθεί ότι η ένωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» δεν δραστηριοποιείται μόνο στην Αίγυπτο. Η «Φωνή της Ρωσίας» ζήτησε από εμπειρογνώμονες την άποψή τους σχετικά με τον σκοπό της εν λόγω δομής και τις προοπτικές της. 
 
<a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_20"> </a>Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είναι συνηθισμένοι στις συλλήψεις, αφού για πολλά χρόνια η οργάνωση ήταν απαγορευμένη στην Αίγυπτο, υπενθυμίζει ο ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής Γκουμέρ Ισάγιεφ. 
 
- Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» υποστήριξαν την αιγυπτιακή επανάσταση του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, το 1952. Στη συνέχεια, όμως ήρθαν σε σύγκρουση, στο βαθμό που έγιναν ορατές οι αποκλίσεις μεταξύ της ιδεολογίας των αράβων εθνικιστών και των «Αδελφών Μουσουλμάνων» . Ως αποτέλεσμα, η Αδελφότητα είχε απαγορευθεί στην Αίγυπτο για μεγάλο χρονικό διάστημα. 
 
<a href="https://www.blogger.com/null"></a><a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_30"> </a>Η οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» εμφανίστηκε το 1928. Η εμφάνισή τους ήταν μια αντίδραση στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που εισπράχθηκε ως μια μεγάλη ήττα του μουσουλμανικού κόσμου. Οι Αδελφοί τοποθετήθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του ρόλου του Ισλάμ στην κοινωνία. 'Ετσι, κατά τη θεώρησή τους, ο μουσουλμανικός κόσμος θα μπορέσει να ξαναγεννηθεί και να επανέλθει στην εποχή κατά την οποία ήταν το κέντρο της επιστήμης και του πολιτισμού. Τα συνθήματα της Αδελφότητας άρεσαν σε πολλούς. Προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην οργάνωση συμμετείχε περίπου μισό εκατομμύριο μελών. Σήμερα, οι δομές που συνδέονται με τους «Αδελφούς» υπάρχουν σε όλη τη Μέση Ανατολή, λέει ο Γκουμέρ Ισάγιεφ. 
<a href="https://www.blogger.com/null"></a><a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_40"> </a>-Στις μέρες μας οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» δραστηριοποιούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε χώρες όπως η Ιορδανία - το τυνησιακό κόμμα Αν-Ναχντά Τυνησία που πλειοψήφησε συνδέεται επίσης με τη «Μουσουλμανική Αδελφότητα» . Ένα παρακλάδι της Αδελφότητας μπορεί να θεωρηθεί το παλαιστινιακό κίνημα της Χαμάς. Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» είναι επίσης παρόντες ως φορείς ιδεολογίας σε διάφορες χώρες του Περσικού Κόλπου, όπως για παράδειγμα, στο Κατάρ, το οποίο θεωρείται ότι είναι προστάτης τους. Στην ιστορική πατρίδα τους - την Αίγυπτο – οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» τέθηκαν υπό απαγόρευση μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του προέδρου Νάσερ το 1954. Ωστόσο, συνέχισαν τον πολιτικό αγώνα. Είναι αλήθεια, ότι, μέχρι την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ, μπορούσαν να συμμετάσχουν στις εκλογές μόνο ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Από την άλλη πλευρά, οι «Αδελφοί» ανέπτυξαν μια μεγάλης κλίμακας κοινωνική δραστηριότητα, η οποία ενίσχυσε τη δημοτικότητά τους. Ο εμπειρογνώμονας Σεργκέι Σερέγκισεφ εξηγεί: 
<a href="https://www.blogger.com/null"></a><a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_50"> </a>- Εργάζονται μέσα από ένα τεράστιο δίκτυο κοινωνικών οργανώσεων. Η βασική επιτυχία της «Αδελφότητας» στην Αίγυπτο οφείλεται ακριβώς σ΄αυτή την κοινωνική δράση. Δίνουν δάνεια, βοηθούν στον τομέα της εκπαίδευσης, της εξεύρεσης εργασίας. Έχουν τα δικά τους νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, κλπ. Έχουν τις δικές τους εταιρείες, τις επιχειρήσεις τους, τα έσοδά τους ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια. 
<a href="https://www.blogger.com/null"></a><a href="http://greek.ruvr.ru/2013_07_13/227602563/#p_60"> </a>Αν και «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» δεν ήταν στην πρωτοπορία των δυνάμεων που σάρωσε το καθεστώς Μουμπάρακ, είναι αυτοί που προσπορίστηκαν τα μεγαλύτερα οφέλη. Μετά τη νίκη της Αδελφότητας στις βουλευτικές και την επικράτηση του υποψηφίου τους Μόρσι στις προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο, φαινόταν ότι βρισκόταν στο τιμόνι στα σοβαρά και για μεγάλη περίοδο. Ωστόσο, τα πρόσφατα γεγονότα στην Αίγυπτο έχουν δείξει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και η Αίγυπτος, ως η μεγαλύτερη αραβική χώρα, ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς για τους γείτονές της. Είναι πιθανό ότι, παρατηρώντας αυτό που συνέβη εκεί και πεπεισμένοι για την αστάθεια της θέσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων», οι αντίπαλοι και οι ανταγωνιστές τους σε άλλες χώρες να περάσουν στην επίθεση. 
 
<a href="http://greek.ruvr.ru/" target="_blank">πηγή</a>

«Αδελφοί Μουσουλμάνοι» - οι γεννήτορες του πολιτικού Ισλάμ

Μετά την ανατροπή του Προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο, σημειώθηκε ένα κύμα συλλήψεων μελών της ηγεσίας του κινήματος «Αδελφοί Μο...

Διαβάστε την συνέχεια

Κάποιοι… τζαμπατζήδες Κύπριοι που τους πείραξαν οι «φρεγάτες»

Ellada simera 0 Αμυνα, κυπρος 15:35

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Israeli_Navy.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-80443" height="426" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Israeli_Navy-1024x682.jpg" title="Israeli_Navy" width="640" /></a></div>
 
Μια πολύ επικίνδυνη για τη εθνική ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας αντίληψη προωθείται, αναφορικά με την εκπεφρασμένη πρόθεση της χώρας να προχωρήσει στην προμήθεια δύο φρεγατών, ας πούμε πολεμικών πλοίων για να είμαστε πιο ακριβείς, με σκοπό την προστασία των κυπριακών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. 
Του Μιχαήλ Βασιλείου 
Σε δημοσιεύματα σε κυπριακά μέσα ενημέρωσης που περιήλθαν υπόψη μας, διαβάσαμε μια επιχειρηματολογία που προδίδει κολοσσιαία άγνοια των στοιχειωδών των διεθνών σχέσεων και της άμυνας, ενώ είναι από ανεπίτρεπτη ως εντελώς απαράδεκτη για μια χώρα με την Ιστορία της μεγαλονήσου και τις περιπέτειες που έχει περάσει στην ιστορική της πορεία. 
Η πρόθεση προμήθειας δύο πολεμικών σκαφών αποκαλείται ως «πρωταπριλιάτικο αστείο» και ως «μη ορθολογική αμυντική απόφαση», μια άποψη την οποία προφανώς υπογράφει συντάκτης παντελώς άσχετος περί τα αμυντικά, από τους γνωστούς που έχουν άποψη επί παντός του επιστητού. Δεν απαγορεύεται, όμως είναι επίσης απόλυτα γνωστό σε τι έχει οδηγήσει η επικίνδυνη άγνοια και η προφανής προθυμία ορισμένων να ερευνήσουν και να μάθουν. 
 
Ο υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας φέρεται στο δημοσίευμα να έχει ολοκληρώσει τη συμφωνία χωρίς να ανακοινωθεί οτιδήποτε, υπό τον φόβο της Τρόικας και τις δυνατότητας που έχει να τη μπλοκάρει, με αφορμή την οικονομική κρίση και το πρόγραμμα σκληρής λιτότητας το οποίο εφαρμόζεται στο νησί. 
Ο συντάκτης κατηγορεί τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου, διαχρονικά, ότι δεν μαθαίνουν από τα σφάλματα του παρελθόντος και ότι διαιωνίζουν τον «μύθο» ότι η προμήθεια ορισμένων οπλικών συστημάτων θα καταστήσουν την Κύπρο ικανή να αμυνθεί του πατρίου εδάφους και της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία. Το βασικό μη οικονομικό επιχείρημα εναντίον της προμήθειας των δύο φρεγατών (;) είναι ότι η τουρκική Αεροπορία μπορεί να τις βυθίσει πολύ εύκολα. Το ερωτηματικό μπαίνει διότι εάν ο συγγραφέας βγει στην αγορά των ναυπηγήσεων και μας φέρει φρεγάτα που κοστίζει μόνο 100 εκατομμύρια δολάρια σίγουρα θα μας ενδιέφερε πολύ. Θα επανέλθουμε όμως σε αυτό αργότερα… 
Ο συγγραφέας, στη συνέχεια, προχωρά στο πρώτο κολοσσιαίο ατόπημα, να συγκρίνει την προμήθεια των δύο πλοίων με την προμήθεια των S-300 που κατέληξε σε φιάσκο και τη μεταφορά των συστημάτων στην Κρήτη. Ο Γλαύκος Κληρίδης εξασφάλισε την επανεκλογή του μέσω αυτής της προμήθειας, υποστηρίζει ο συντάκτης, ενώ η κυπριακή κυβέρνηση υποχώρησε όταν κατάλαβε ότι οι απειλές της Τουρκίας δεν ήταν μπλόφα. 
Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από το ότι εάν η υλοποίηση της προμήθειας δεν έγινε ορθολογικά, δηλαδή ότι δεν «χτίστηκε» όπως έπρεπε αντιαεροπορική «ομπρέλα» με συστήματα μικρότερου βεληνεκούς μέχρι να φτάσεις στους S-300; Από το ότι δεν φρόντισε κανείς να εξετάσει τις επιπτώσεις στην ασφάλεια τρίτων χωρών από την προμήθεια του συστήματος (το ραντάρ του και η παρουσία Ρώσων χειριστών στην αρχική φάση αποτελούσε σημαντικό κίνδυνο για τους Ισραηλινούς); 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/S-300PMU2.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-80444" height="325" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/S-300PMU2.jpg" title="S-300PMU2" width="461" /></a> 
Από το ότι το ορθό ως θεωρητική σύλληψη Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδας και Κύπρου είχε διακηρυχθεί χωρίς να έχει προηγηθεί οικονομική αποτίμηση του κόστους υλοποίησής του ή χωρίς να έχει προκύψει συμφωνία διακήρυξης του ότι η ελλαδική στρατιωτική απάντηση θα δινόταν σε οποιοδήποτε σημείο του μετώπου Έβρος – Αιγαίο – Κύπρος; Η απόσταση δημιουργούσε πραγματικά επιχειρησιακά ζητήματα, οπότε αυτό που θα ενδιέφερε δεν θα ήταν τόσο η «γεφύρωση» της μεγάλης απόστασης με πολυδάπανα συστήματα αλλά η διατήρηση μιας αξιόπιστης γενικής αποτροπής μέσω της ισχύος απέναντι στην Τουρκία, με πιο βασική προϋπόθεση την πολιτική απόφαση υλοποίησης της αποτρεπτικής απειλής εάν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. 
Από το ότι όντως ακούστηκαν εκείνη την εποχή όντως μέγιστες… μπαρούφες από άσχετους αναφορικά με την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του συστήματος δημιουργώντας ψεύτικες προσδοκίες; 
<div style="text-align: left;">
Αυτά τα αναφέρουμε για να υποστηρίξουμε, ότι το ότι εμείς στερούμαστε σοβαρότητας στον σχεδιασμό της άμυνας του ελληνισμού απέναντι σε κάθε επιβουλή δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι η προμήθεια του ενός ή του άλλου προηγμένου αμυντικού συστήματος είναι εξ ορισμού λανθασμένη! </div>
Και περνάμε στο δεύτερο μέρος της επιχειρηματολογίας του συντάκτη, όπου αναφέρει ότι η προμήθεια δεν θα ήταν δικαιολογημένη ούτε και αν η Κύπρος μπορούσε να την αντέξει οικονομικά. Φυσικά και έχει δίκιο να ζητά από τη κυβέρνηση ενημέρωση προτού πέσουν υπογραφές για τη συμφωνία, ούτε λόγος. Κι επειδή θεωρεί ότι οι εξηγήσεις αυτές δεν θα πείσουν κανέναν και ότι η επένδυση 100-200 εκατομμύρια ευρώ θα είναι διασπάθιση δημοσίου χρήματος, ας κάνουμε εμείς μία προσπάθεια να του θυμίσουμε κάποια από τα στοιχειώδη των διεθνών σχέσεων. 
Εικάζουμε, ότι θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στο ότι εάν θεωρήσουμε ως δεδομένη την τουρκική εναντίωση στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων και την Κύπρο χωρίς διεθνείς συμμαχίες για το συγκεκριμένο θέμα, τότε θα πρέπει να ξεχάσει δια παντός την προοπτική εκμετάλλευσης των αποθεμάτων, διότι με τη δική του λογική, η Κύπρος δεν έχει τύχη απέναντι στην Τουρκία, ή ενδεχομένως η μόνη άμυνα που θα πρέπει να προβάλλει στον τουρκικό αναθεωρητισμό είναι στο έδαφος. 
Κι αν αυτό το τελευταίο (χερσαία άμυνα) αληθεύει, με βάση ποια λογική θεωρεί ως λανθασμένη την προμήθεια των S-300; Τρικυμία εν κρανίω, υπαγορευόμενη μάλλον από παντελή άγνοια των αμυντικών ζητημάτων και τη γνώση μόνο των οικονομικών… 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Singapore_air-force.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-80446" height="287" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2013/07/Singapore_air-force.jpg" title="Singapore_air-force" width="460" /></a> 
Το βλακώδες του επιχειρήματος καταδεικνύεται από απλά παραδείγματα: Τι θα έλεγαν άραγε στην Ταϊβάν εάν διάβαζαν το σκεπτικό του Κύπριου φίλου μας; Τι θα έλεγαν στην… πόλη-κράτος της Σιγκαπούρης; Όλως τυχαίως, αμφότερες διαθέτουν πολύ ισχυρές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις, έστω πολύ μικρότερες αριθμητικά από αυτές μιας Κίνας, για παράδειγμα. Η Σιγκαπούρη δεν έχει καν μέρος να τα… παρκάρει! Κι όμως, αν ρίξει μια ματιά στο επίπεδο εκπαίδευσης, την επιχειρησιακή ικανότητα και την αποφασιστικότητα να μην αφεθεί τίποτα στην τύχη, θα εκπλαγεί. 
Ας μην πάει όμως μακριά. Στη γειτονιά του πανέμορφου νησιού της Αφροδίτης υπάρχει το Ισραήλ. Μια λωρίδα γης, σε μια αραβική θάλασσα, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, ένα θαυμαστό παράδειγμα αποφασιστικότητας να επιβιώσει, κάτι το οποίο αναγνωρίζουν άπαντες, ασχέτως εάν συμπαθούν ή αντιπαθούν τους Ισραηλινούς. Στη στρατιωτική ισχύ αυτού του μικρού κράτους με τη θαυμαστή τεχνολογική δυνατότητα ώστε να διατηρεί σημαντικό ποιοτικό προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του και στρατιωτική σκέψη τόσο προκλητική και «αιρετική» που το οδηγεί σε βήματα τολμηρά για τη συνεχή προσαρμογή των αμυντικών αναγκών στην τεχνολογική πρόοδο, τη φύση των απειλών, τις οικονομικές συνθήκες, στηρίζεται η Κύπρος. 
Σε αυτό το κράτος στηρίζεται κυρίως η Κύπρος στην προσπάθεια να αξιοποιήσει τα αποθέματα υδρογονανθράκων της και να ξεφύγει από τη σημερινή οικονομική κρίση και στους Αμερικανούς για λόγους που δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε εδώ. Ένα κράτος που έχει ήδη μελετήσει τα της άμυνας της νήσου και έχει προβεί σε παρατηρήσεις αφήνοντας πολλούς εκ των υπευθύνων άφωνους… Όχι για τίποτε πολύπλοκο ή/και πολυδάπανο, για τα απλά μιλάμε, τα στοιχειώδη. Δεν θα επεκταθούμε διότι μας δεσμεύει το απόρρητο του θέματος… 
Φυσικά και στην Ελλάδα στηρίζεται η Κύπρος. Και καλά κάνει. Όποιος δεν κατανοεί – όχι πολύ συχνά οι οικονομολόγοι – ότι το στρατηγικό βάθος του ελληνισμού περνάει από την Κύπρο και ότι το μέλλον Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αλληλένδετο, δεν θα έχει και πολύ μέλλον στην περιοχή που βρισκόμαστε, από όποια χώρα κι αν παρακολουθεί τις εξελίξεις… 
<a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/02/cyprus_oil_natural_gas.jpg"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-37192" height="358" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2012/02/cyprus_oil_natural_gas.jpg" title="cyprus_oil_natural_gas" width="460" /></a> 
Και ερχόμαστε σε αυτό που στις διεθνείς σχέσεις αποκαλείται ως «the free rider’s syndrome», ή ελληνιστί «το σύνδρομο του τζαμπατζή». Αυτό είναι το όραμά μας για την Κυπριακή Δημοκρατία; Δηλαδή όταν έρχεται ένα κράτος και προσφέρει αμυντική κάλυψη, συνεργασία και από κοινού αξιοποίηση των κοιτασμάτων, δεν θα πρέπει να αποτιμηθεί οικονομικά και να συνεκτιμηθεί η συνεισφορά στον τομέα της άμυνας αυτών των πολύτιμων κοιτασμάτων; 
Για να μην πάμε στο επίπεδο της σημειολογίας και των συμβολισμών. Για τη νοοτροπία που επικρατούσε στην Κύπρο τα τελευταία 30 χρόνια πολλά γράφτηκαν επ’ αφορμή της οικονομικής κρίσης. Δεν διάβασε τίποτα ο Κύπριος φίλος μας; Γιατί προτείνει τη μεταφορά του παρασιτικού αυτού μοντέλου και στην άμυνα της χώρας και όχι την ανάληψη των ευθυνών που αναλογούν από τους Κύπριους, εάν επιθυμούν «να γευτούν τους καρπούς»; Διεκδικώντας και τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού το δικό της ενεργειακό πρόβλημα θα επιλύσουν τα κοιτάσματα; 
<div style="text-align: left;">
Εάν κάποιοι νομίζουν ότι απλώς οι ισορροπίες θα ευνοήσουν εμάς τους ξύπνιους και άλλοι θα βγάζουν τα «κάστανα» από τη φωτιά για να κυκλοφορούμε με… κελεμπίες παριστάνοντας το σεϊχάτο, έχουν απλώς εξαιρετικά στρεβλή και επικίνδυνη θεώρηση των καταστάσεων. Ας ανοίξουν τα εισαγωγικά βιβλία στη θεωρία των συμμαχιών. Εκεί θα διαπιστώσουν ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν σε συμμαχίες. Ότι συνεισφέρει κανείς μπαίνει στο τραπέζι. </div>
Αλλά και επιχειρησιακά, δύο κυπριακά πλοία με τα κατάλληλα οπλικά συστήματα θα ενισχύσουν την αμυντική προσπάθεια και θα προσθέσουν ισχύ, ώστε να μην μπορεί η τουρκική Αεροπορία να κάνει και πολλά. Και η συνδρομή των Ισραηλινών θα χρειαζόταν μόνο στη δύσκολη στιγμή. Το καθημερινό έργο της επιτήρησης θα το αναλάμβαναν Κύπριοι, κερδίζοντας μοναδικές εμπειρίες και ενισχύοντας συνολικά την άμυνα του νησιού. Θα ερχόντουσαν και μερικά UAV και η Κύπρος θα διέθετε τη δική της Αεροπορία, εξειδικευμένη στο έργο που συζητάμε. Κι ας αφήσουμε στους πιο ειδικούς για το πόσο εύκολα θα βυθίζονταν τα πλοία μας από τους Τούρκους, οι κουβέντες αυτές θυμίζουν καφενείο και φέρνουν στο μυαλό υπολογισμούς για το πόσες δεκάδες αεροσκάφη θα κατέρριπταν οι S-300 σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης… 
Διότι αν θεωρηθεί ότι το μισό της αξίας ενός κοιτάσματος είναι το κόστος εξόρυξης και το άλλο μισό μοιράζεται ανάμεσα στην εταιρία και το κράτος, αυτός που αναλαμβάνει τα της ασφάλειας δεν δικαιούται κάτι; Ή μήπως όταν το διεκδικήσει θα αρχίσουμε να κραυγάζουμε άναρθρα – κατά το σύνηθες – ότι μας εκμεταλλεύονται; Θα ξεκινήσουμε μήπως σε αυτή την περίπτωση να θυμόμαστε «εναλλακτικές» λύσεις τύπου «ξανθό γένος» ή διδαχθήκαμε από πρόσφατες εμπειρίες για το πώς διαπραγματεύονται τα… γένη ανεξαρτήτως χρώματος επιδερμίδας τα συμφέροντά τους; 
Ας σοβαρευτούμε λιγάκι και ας δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Ας δούμε τι έκανε η Νορβηγία, πως οικοδόμησε τη δική της ενεργειακή βιομηχανία, πως επένδυσε στη άμυνα πρώτα απ’ όλα και στην υποδομή ώστε να αξιοποιηθούν κι άλλα κοιτάσματα, πριν αρχίσει να δίνει τα έσοδα σε συνταξιοδοτικά ταμεία, κάτι που ξεχνούν ορισμένοι ανεγκέφαλοι στην Αθήνα, ευτυχώς όχι στη Κύπρο. 
Επιτέλους, ας καταλάβουμε ότι οι μπουνταλάδες δεν έχουν πέραση όταν στο τραπέζι τίθενται ζωτικά συμφέροντα. Αυτός ο τρόπος σκέψης οδηγεί σε καταστροφές. Πλέον όμως, περιθώρια δεν έχουμε. Γι’ αυτό είμαστε τόσο αυστηροί και αιχμηροί στον λόγο μας. Αλλιώς, δεν θα άξιζε καν να ασχοληθούμε με ορισμένες απόψεις. 
 
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
Θα περίμενε κανείς να διατυπωνόταν άλλη κριτική, πάντα σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν. Εάν όντως υπάρχει τέτοια συμφωνία, με ποια λογική τα δυο αυτά πολεμικά πλοία δεν θα ναυπηγηθούν στην Ελλάδα, ενώ τα συστήματά τους, κατά πλειοψηφία, θα προέρχονται από την ισραηλινή αμυντική βιομηχανία; Το έχουμε αναφέρει ξανά, δυστυχώς όμως, τα αυτονόητα στον Έλληνα έχουν ένα πρόβλημα μέχρι να γίνουν αντιληπτά.</div>
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>