Προς στρατιωτική σύζευξη Ισραήλ-Ελλάδας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://i0.wp.com/thesafiablog.com/wp-content/uploads/2021/03/ellada-israel-1.jpg?fit=819%2C462&ssl=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="451" data-original-width="800" height="361" src="https://i0.wp.com/thesafiablog.com/wp-content/uploads/2021/03/ellada-israel-1.jpg?fit=819%2C462&ssl=1" width="640" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"> "Η Τουρκία ενεργοποίησε δεύτερη Συνθήκη Στρατιωτικής Παρέμβασης στην Αν. Μεσόγειο για τον έλεγχο υδάτων και πόρων"<br />"Η Τουρκία πρέπει να λάβει γρήγορη απάντηση από το Ισραήλ"</span></h3>Iσραηλινά ΜΜΕ μιλούν για κρίσιμες εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο καθώς αναφέρουν πως “Η Τουρκία ενεργοποίησε “Συνθήκη Στρατιωτικής Παρέμβασης” με τους Παλαιστινίους σημειώνοντας πως “αυτό απαιτεί γρήγορη ισραηλινή αντίδραση”.<br /><br />Σταδιακά, η λύση για την οποία μιλούν ισραηλινές πηγές θα είναι η ολοένα και αυξανόμενη “στρατιωτική σύζευξη Ισαραήλ-Ελλάδας”.<br /><br />Αναφέρουν χαρακτηριστικά:<br /><br />“Η Άγκυρα ενήργησε για να επικαλεστεί το “Σύμφωνο Ασφαλείας” του 2018 που υπέγραψε ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς. Πρόκειται για ένα Σύμφωνο που δίνει στην Τουρκία το δικαίωμα επεμβάσεων όπως ακριβώς επενέβη και στη σύγκρουση στη Λιβύη.<br /><br />Αυτό το βήμα, που έγινε αθόρυβα, εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας στην Άγκυρα την περασμένη Τετάρτη, 9 Ιουνίου και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Τουρκίας την επόμενη μέρα.<br /><br />Η συμφωνία προβλέπει ότι η «Ακαδημία Χωροφυλακής και Ακτοφυλακής» της Τουρκίας θα εκπαιδεύσει τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας:<br /><br />«Θα υλοποιηθούν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα έργα για την αύξηση των δυνατοτήτων των παλαιστινιακών δυνάμεων επιβολής του νόμου παρέχοντας εκπαίδευση, διαβούλευση και τεχνική βοήθεια». Περιλαμβάνεται επίσης μια ρήτρα ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ της Τουρκίας και της Παλαιστινιακής Αρχής.<br /><br />Η συμφωνία συνεχίζει να καλύπτει ένα άλλο εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα:<br /><br />Συνδέει τους Παλαιστινίους με το Διεθνές παράνομο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο που αποσκοπεί στην παράνομη κατανομή των υδάτων της Ανατολικής Μεσογείου μεταξύ των δύο υπογραφόντων.<br />“Θέλουν να ελέγξουν ύδατα και ενεργειακούς πόρους”<br /><br />Αυτή η συμφωνία σχεδιάστηκε από την Άγκυρα και την Τρίπολη για τον πλήρη έλεγχο αυτών των υδάτων και των ενεργειακών τους αποθεμάτων.<br /><br />Κάνοντας τους Παλαιστίνιους εταίρους αυτής της «συμφωνίας» με στόχο την ενίσχυση των αξιώσεων τους για τα παράκτια ύδατα από τη Λωρίδα της Γάζας και πιο βόρεια με σκοπό την εκδίωξη του Ισραήλ από τα υπεράκτια έργα φυσικού αερίου και πετρελαίου.<br /><br />Στρατιωτικές ισραηλινές πηγές αναφέρουν πως η συμφωνία της Άγκυρας με την Τρίπολη έδωσε στο GNA, την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, στρατιωτική υποστήριξη με τη μορφή συμβούλων, πυροβολικού, πυρομαχικών και οπλισμένων και επιτηρητικών UAV. Αυτή η συμμαχία παραμένει ενεργή.<br /><br />Το Σάββατο 12 Ιουνίου, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλούσι Ακάρ και ο Λίβυος Α/ΓΕΕΘΑ Μοχάμεντ Αλί Χαντάντ επισκέφθηκαν μαζί την Τρίπολη.<br /><br />Σύμφωνα με ισραηλινές πληροφορίες, η Τουρκία ενώνει το “τουρκολιβυκό Μνημόνιο” με την Συμφωνία που υπέγραψε με την Παλαιστινιακή Αρχή με αποτέλεσμα η Λιβύη να στοχοποιεί το Ισραήλ και την Αίγυπτο.<br /><br />Οι τουρκικές αυτές κινήσεις απαιτούν γρήγορη ισραηλινή απάντηση” καταλήγει ισραηλινό ΜΜΕ.<br /><br />Πάντως, στις 11 Ιουνίου, πραγματοποίησαν ξαφνικό ταξίδι στην Λιβύη ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ, ο εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου, Ιμπραχίμ Καλίν, και ο διοικητής των μυστικών υπηρεσιών, Χακάν Φιντάν, στη Λιβύη.<div><br /></div><div><a href="https://warnews247.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προς στρατιωτική σύζευξη Ισραήλ-Ελλάδας

 "Η Τουρκία ενεργοποίησε δεύτερη Συνθήκη Στρατιωτικής Παρέμβασης στην Αν. Μεσόγειο για τον έλεγχο υδάτων και πόρων" "Η Τουρκί...

Διαβάστε την συνέχεια

Ώρα για το Ισραήλ να επανεξετάσει τις σχέσεις με την Τουρκία

<img height="329" src="https://ahvalnews.com/sites/default/files/styles/is_article_featured_top_1200x550/public/2018-03/israel_turkey.jpg?h=ae2a8265&itok=RIaygIKm" width="640" /><br /><br />Ο αντι-ισραηλισμός στην Τουρκία είναι απίθανο να βελτιωθεί σε μια εποχή μετά τον Ερντογάν και το Ισραήλ πρέπει να λάβει υπόψη αυτή την πραγματικότητα στον στρατηγικό σχεδιασμό του για το μέλλον, <a href="https://www.algemeiner.com/2021/06/14/rethinking-israeli-turkish-relations/">έγραψε ο</a> Εφράτ Αβίβ, ερευνητικός συνεργάτης στο Κέντρο Στρατηγικών Μελετών Begin-Sadat (BESA) τη Δευτέρα.<br /><br />Ενώ η κυβέρνηση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανάβει τις φλόγες της ρητορικής κατά του Ισραήλ, έγραψε ο Αβίβ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Algemeiner της Νέας Υόρκης, η Τουρκία έχει δείξει εδώ και δεκαετίες ότι οι σχέσεις της με το Ισραήλ δεν βασίζονταν στην εμπιστοσύνη και την αληθινή φιλία.<br /><br />Οι διμερείς σχέσεις έπεσαν στον πάτο μετά την επίθεση του Ισραήλ στο τέμενος Αλ-Άκσα τον προηγούμενο μήνα, την ώρα που η Άγκυρα προσπαθούσε να διορθώσει τους άλλοτε ισχυρούς δεσμούς τηςμε τη χώρα. Ο Ερντογάν τον Δεκέμβριο είχε δηλώσει ότι η Τουρκία επιθυμεί να φέρει τους δεσμούς με το Ισραήλ σε "καλύτερο σημείο", ωστόσο πρόσθεσε ότι η πολιτική του Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους είναι "απαράδεκτη".<br /><br />Μια εξαίρεση στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ ήταν η δεκαετία της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα με τον Αβίβ, όταν "Ισραήλ και Τουρκία συνεργάστηκαν σε ζητήματα ασφαλείας και εμβάθεσαν τις διμερείς σχέσεις".<br /><br />"Ωστόσο, ακόμα και τη δεκαετία του 1990, θα ήταν τραβηγμένο να αποκαλούμε τις τουρκικές και ισραηλινές κοινωνίες "φίλους", πρόσθεσε ο αναλυτής.<br /><br />Ο Αβίβ αναφέρθηκε σε επεισόδια στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όπως η αποτυχημένη προσπάθεια του Ερντογάν να μεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Συρίας εν όψει της επιχείρησης Cast Lead του Ισραήλ, η ομιλία του Τούρκου ηγέτη "ενός λεπτού" στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του 2009 που πραγματοποιήθηκε στο Νταβός, και το συμβάν στολίσκου Mavi Marmara, το οποίο προκάλεσε επιδεινούμενες σχέσεις όλα αυτά τα χρόνια.<br /><br />"Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι καλές σχέσεις με την Τουρκία είναι επιθυμητές για το Ισραήλ", ανέφερε ο αναλυτής, συμπεριλαμβανομένης της μετριοπαθής επίδρασης που θα μπορούσε να έχει σε ορισμένους περιφερειακούς παράγοντες για να χρησιμεύσουν ως μεσολαβητής μεταξύ Ισραήλ και νέων καθεστώτων στον Αραβικό κόσμο, και τη σημασία του για το ισραηλινό εμπόριο.<br /><br />Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών ανέρχεται σήμερα σε 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ ήταν 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της ανάληψης της εξουσίας από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν, <a href="https://ahvalnews.com/turkey-israel/turkey-israel-trade-increases-relations-worsen-report">σύμφωνα με στοιχεία</a> της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας (TÜIK), η οποία τοποθετεί το Ισραήλ στην τρίτη θέση μεταξύ των εισαγωγέων τουρκικών αγαθών και υπηρεσιών το 2020.<br /><br />Αν και οι καλές σχέσεις με την Άγκυρα θα ωφελήσουν το Ισραήλ, κατέληξε ο Αβίβ, αυτό ενδέχεται να μην είναι εφικτό.<br /><br />"Κρίνοντας από την απάντηση της Τουρκίας - σε όλο το ιδεολογικό φάσμα - στην επιχείρηση Guardian of the Walls, το Ισραήλ δεν πρέπει να αναμένει καμία αλλαγή στη φιλοπαλαιστινιακή στρατηγική της Άγκυρας, ακόμα και σε μια εποχή μετά τον Ερντογάν", έγραψε ο Αβίβ.<div><br /></div><div><a href="https://ahvalnews.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ώρα για το Ισραήλ να επανεξετάσει τις σχέσεις με την Τουρκία

Ο αντι-ισραηλισμός στην Τουρκία είναι απίθανο να βελτιωθεί σε μια εποχή μετά τον Ερντογάν και το Ισραήλ πρέπει να λάβει υπόψη αυτή την πραγμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η προβολή ισχύος του Πολεμικού Ναυτικού επέβαλε τα «ήρεμα νερά»: Οι σύμμαχοι, οι ασκήσεις και οι «άσσοι» στο μανίκι

<img height="359" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/06/210615210236_ARMADA-1024x575.jpeg" width="640" /><br /><br />Τα «ήρεμα νερά», στα οποία αναφέρθηκε ο Τούρκος πρόεδρος, δεν ήταν μόνο τυπικές λέξεις προς τον Έλληνα πρωθυπουργό,ώστε ν’ ακουστούν και στους ηγέτες των άλλων χωρών που ήταν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Μέσα από αυτές τις δυο λέξεις υπάρχει και μια παραδοχή!<br /><br />Τα «ήρεμα νερά» επιτυγχάνονται, όπως επισημαίνεται από Επιτελείς δια της ισχύος, η οποία φάνηκε πέντε ολόκληρους μήνες, με τον στόλο εκτός ναυστάθμου, τα μαχητικά «φορτωμένα», τις μονάδες του Στρατού Ξηράς εκτός στρατοπέδων και με την αυξημένη επιχειρησιακή ετοιμότητα.<br /><br />Τα «ήρεμα νερά», πέρασαν κι από τις φουρτούνες του Έβρου και το χαστούκι κατά των παραβατικών ενεργειών, όπως και την εργαλειοποίηση των μεταναστών.<br /><br />Ωστόσο η ίδια ετοιμότητα για ασφάλεια και υπεράσπιση της χώρας, είναι απαντήσεις που δίνονται από την Αθήνα ποικιλοτρόπως κι όλο το προηγούμενο διάστημα, μέσα από την καθημερινή άσκηση των Ενόπλων Δυνάμεων στον ζωτικό χώρο τους, τον ουρανό και την θάλασσα του Αιγαίου, μια εκπαίδευση που γίνεται είτε για Εθνικούς σκοπούς, είτε για Συμμαχικούς.<br /><br />Μάλιστα η συσσώρευση δυνάμεων από σύμμαχες χώρες ακόμη και εν τω μέσω της Ελληνοτουρκικής κρίσης, μαρτυρούσε πρώτον την στήριξη στις Ελληνικές θέσεις και δεύτερον την θέληση των χωρών να σταλούν μηνύματα προς τον ταραξία της περιοχής.<br /><br />Και οι διασυμμαχικές εκπαιδεύσεις προς το παρόν έριξαν αυλαία με την άσκηση «Podeidon Rage» όπου μαχητικά αεροπορικής υπεροχής F-15, με ιπταμένους ειδικευμένους στην αεροπορική κρούση και τη συνεργασία με στελέχη Ειδικών Επιχειρήσεων (JTAC), πέταξαν πάνω από τα Ελληνικά ακριτικά νησιά στο Αν. Αιγαίο. Εκεί δηλαδή που «πόνεσαν» την γείτονα, μιας και χτύπησαν στην εμμονή της να καταδεικνύει νησιά ως αποστρατιωτικοποιημένα, ακόμη κι αν αυτά δεν αναφέρονται στη Συνθήκη της Λωζάνης.<br />Βεβαίως ουδείς από τους Επιτελείς έχει ψευδαισθήσεις ότι αυτοί όλοι οι σύμμαχοι θα βρεθούν στο πλευρό της Ελλάδας στην περίπτωση ενός θερμού επεισοδίου, όμως από την άλλη πλευρά ο καθένας έχει μετρήσει τις συμμαχίες του μέσα από αυτή την κρίση.<br /><br />Τα «ήρεμα νερά», για το στρατιωτικό Επιτελείο έχουν διατηρηθεί έτσι λόγω της αποφασιστικής στάσης που κράτησαν τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων, επειδή η Ελλάδα έδειξε ότι δεν εγκαταλείπει τα δικά της νερά και λειτούργησε στηριζόμενη στο Διεθνές Δίκαιο κι όχι στην πολιτική των κανονιοφόρων.<br /><br />Πάντως είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις μια μέρα μετά τη Σύνοδο, το τετ α τετ Μητσοτάκη- Ερντογάν, τα τουρκικά μαχητικά βρέθηκαν και πάλι στον ουρανό του Αιγαίου κάνοντας έξι παραβιάσεις από τις 39. Τα μαχητικά επιφυλακής της Πολεμικής Αεροπορίας ενεπλάκησαν με τα τουρκικά, καταγράφοντας δυο αερομαχίες.<br /><br />Την ίδια στιγμή οι ασκήσεις που γίνονται, αλλά και η συμμετοχή των πλοίων του στόλου σε αποστολές της Συμμαχίας ή της ΕΕ δεν έχουν σταματήσει.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες τις επόμενες ώρες τα πληρώματα φρεγατών και πυραυλακάτων θα εκτελέσουν βολές κατευθυνόμενων βλημάτων κατά στόχων, οι οποίοι θα προσομοιώσουν εναέριες αλλά και αντιπλοϊκές απειλές.<br /><br />Σε αυτές τις βολές θα χρησιμοποιηθούν στόχοι με υψηλή ταχύτητα και τζετ κινητήρες.<br /><br />Και αυτή η άσκηση δείχνει την συνέχεια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που είχε ξεκινήσει στα τέλη Ιουνίου της περασμένης χρονιάς, όταν μια ισχυρή ναυτική ομάδα κρούσης, αποτελούμενη από φρεγάτες, υποβρύχια, πυραυλακάτους, κανονιοφόρους είχε βρεθεί στα νερά της Μεσογείου στο πλαίσιο μιας διαφορετικής από τις συνηθισμένες άσκηση κατά την οποία βυθίστηκε παροπλισμένο πλοίο του ναυτικού, ύστερα από το τελικό πλήγμα που του έδωσε υποβρύχιο τύπου 214 ενώ νωρίτερα είχε δεχτεί πυραύλους από φρεγάτα, ελικόπτερο S-70 και μαχητικά F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /><br />Και φυσικά οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν πρόκειται να ρίξουν στροφές μιας και το Επιτελείο ζητά διαρκώς να γίνονται ασκήσεις μικρής ή μεσαίας κλίμακας ώστε πάντοτε να εφαρμόζονται οι τακτικές ετοιμότητας κι αυτό απ’ ότι φαίνεται θα συνεχιστεί και τους μήνες του καλοκαιριού.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η προβολή ισχύος του Πολεμικού Ναυτικού επέβαλε τα «ήρεμα νερά»: Οι σύμμαχοι, οι ασκήσεις και οι «άσσοι» στο μανίκι

Τα «ήρεμα νερά», στα οποία αναφέρθηκε ο Τούρκος πρόεδρος, δεν ήταν μόνο τυπικές λέξεις προς τον Έλληνα πρωθυπουργό,ώστε ν’ ακουστούν και στ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ( αναπόφευκτη;) σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/04/05/china_usa.jpg"><img height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/04/05/china_usa-696x392.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Κωνσταντίνος Χαζάκης*</b><br />Η συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ επανέφερε στην επικαιρότητα τον ανταγωνισμό, και την πιθανότητα μελλοντικής σύγκρουσης ΗΠΑ-Κίνας. <br /><br />Είναι σύγκρουση διαφορετικών αξιών; Είναι σύγκρουση συμφερόντων; Είναι σύγκρουση διανομής της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής εξουσίας; Φαίνεται να είναι και τα τρία μαζί, καθώς ο αγώνας για την διατήρηση ή για την απόκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας εμπεριέχει κρίσιμες πτυχές και των τριών προαναφερθέντων ερωτημάτων.<br /><br />Το ενδιαφέρον στοιχείο στην κούρσα της ηγεμονίας είναι ο βαθμός αλληλεξάρτησης των δύο οικονομιών που καθιστά δύσκολο το παίγνιο αντιπαράθεσης γι αυτό και δεν μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί παίγνιο αμοιβαίου οφέλους ή παίγνιο μηδενικού αθροίσματος σε όλες τις θεματικές περιοχές της οικονομίας και της πολιτικής. Για παράδειγμα, η Κίνα διακρατεί ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου ύψους 1,5 τρις. Δολαρίων ωστόσο οφείλει ένα σημαντικό μέρος του εμπορικού πλεονάσματος της στην οικονομική σχέση με τις ΗΠΑ διαχρονικά. Επιπρόσθετα, όλες οι σημαντικές εταιρείες των δύο χωρών έχουν αξιόλογη παραγωγική, εμπορική και χρηματοοικονομική εμπλοκή στο έδαφος της άλλης χώρας. <br /><br />Το κλασικό ωστόσο δίλλημα όταν πρόκειται για αντιπαράθεση με έπαθλο την οικονομική ηγεμονία δεν είναι εάν κερδίζουν και οι δύο αλλά ποιος κερδίζει περισσότερο, σε ποιες κρίσιμες θεματικές περιοχές και πως αυτό μεταφράζεται σε όρους δομικής ισχύος στο διεθνές εμπορικό, νομισματικό και χρηματοοικονομικό σύστημα. Ποτέ στην ανθρώπινη οικονομική ιστορία δεν χωρούσαν δύο στο βάθρο του ηγεμόνα.<br /><br />Εάν συνεχιστεί μετά το 2022, η ίδια διεθνής οικονομική δυναμική που υπήρχε έως τον Δεκέμβριο του 2019, η κίνα θα έχει το μεγαλύτερο ΑΕΠ παγκόσμια έως το 2040, ανατρέποντας για πρώτη φορά από το 1750 την πρωτοκαθεδρία της οικονομικής δυναμικής και της οικονομικής επικράτησης δυτικών χωρών. Ευσύνοπτα, πως αντιμετωπίζουν λοιπόν τα δύο μέρη την αντιπαράθεση τους? <br /><br />Η Κίνα επιχειρεί να μην πολυμεροποιηθούν τα προβλήματα, και ακολουθεί διμερής και περιφερειακή προσέγγιση, είτε αδρανοποιώντας πιθανούς συμμάχους των ΗΠΑ (διμερείς επενδυτικές και εμπορικές συμφωνίες με ΕΕ και με χώρες μέλη της ΕΕ), είτε ισχυροποιώντας συμφωνίες εδρασμένη στο ρητό «ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος» ( συμφωνίες με την Ρωσική Ομοσπονδία), είτε εντάσσοντας σε επενδυτικά σχέδια υποδομών και ζήτησης, μικρά και μεσαίου μεγέθους κράτη (belt and road initiative με χρηματοδότηση έργων υποδομών ύψους 1 τρις. δολαρίων), είτε ενισχύοντας την θέση της σε περιφερειακούς οργανισμούς (πχ ASEAN), είτε ενισχύοντας περιφερειακές πρωτοβουλίες που θα την αναδείξουν καταρχήν σε περιφερειακό ηγεμόνα με περιφερειακό ζωτικό οικονομικό χώρο (για παράδειγμα, regional comprehensive economic partnership). <br /><br />Επίσης, προκειμένου να αποκτήσει σταθερή πρόσβαση σε πόρους και αγορές ακολουθεί στοχευμένες περιφερειακές πρωτοβουλίες στην Αφρική (China-Africa cooperation action plan), στην Λατινική Αμερική (δάνεια από τις china development bank και china eximbank πολύ μεγαλύτερα από ότι δίνουν η παγκόσμια τράπεζα και άλλοι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί). Επειδή ωστόσο δεν επιθυμεί την πολυμεροποίηση των ζητημάτων που θέτουν οι ΗΠΑ ακολουθεί εστιασμένη κλαδικά, χωρικά και θεσμικά (διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί) αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, διαχωρίζοντας τα ζητήματα και αποφεύγοντας συνολική σύγκρουση που ούτως ή άλλως δεν της το επιτρέπουν προς το παρών οι αμυντικές της δομές και οι διεθνείς πολιτικές της συμμαχίες.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση είναι ξεκάθαρο ότι η ενδυνάμωση των δεικτών ισχύος της δεν αποσκοπούν πλέον στην διαφύλαξη της εθνικής ακεραιότητας και άμυνας της αλλά υπάρχει θεμελιώδης διαφοροποίηση του στρατηγικού στόχου της που είναι η επιρροή του εξωτερικού περιβάλλοντος της, ώστε το 2049 όταν θα εορτάζει το μονοκομματικό καθεστώς τα 100 έτη εξουσίας του, η Κίνα να έχει προσαρμόσει το εξωτερικό περιβάλλον στο δικό της status (rule maker and not rule taker). <br /><br />Συνακόλουθα, στην επόμενη δεκαετία δεν θα επιθυμεί να προσαρμοστεί στην δομική εξουσία (structural power) του διεθνούς οικονομικού και πολιτικού συστήματος ή των άτυπων μορφών συνεργασίας του (g20) αλλά θα επιδιώξει την οργανωτική, λειτουργική και αξιακή ανασυγκρότηση των κανόνων, αρχών, νορμών, και προτύπων συμπεριφοράς των κρατών που διαμορφώθηκαν μεταπολεμικά στο Bretton woods. Είναι ξεκάθαρη πλέον η αναθεωρητική ατζέντα ενός κράτους που δεν του αρκεί να είναι ισχυρό αλλά επιθυμεί διεθνής προβολή ισχύος, προς το παρών (αλλά όχι για πολύ) μόνον με οικονομικά μέσα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ενδιάμεσο κρίσιμο χρονικό διάστημα η Κίνα επιθυμεί να είναι παρούσα σε όλα τα σημαντικά διεθνή γεγονότα κατανοώντας πλήρως το διπλωματικό απόφθεγμα «όταν δεν είσαι στο τραπέζι είσαι στο μενού».<br /><br />Η προσπάθεια λοιπόν της οριοθετημένης και προσεκτικά σχεδιασμένης λήψης ανταποδοτικών μέτρων, (για παράδειγμα στην πολιτική δασμών του προηγούμενου προέδρου των ΗΠΑ D.Trump και στην βούλησή του για αμοιβαία επωφελής εμπορική σχέση), καταδεικνύει την βραχυπρόθεσμη προσπάθεια της κίνας να υπάρχουν στεγανά στα αμφισβητούμενα ζητήματα των νομισματικών, εμπορικών, οικονομικών και αμυντικών σχέσεων ώστε να διατηρηθεί η κλιμάκωση μόνον σε θέματα χαμηλής πολιτικής και σε διμερές επίπεδο καθώς εάν διεθνοποιηθούν, και γίνει ισχυρή διάδρασή τους στα πλαίσια διεθνών οικονομικών και πολιτικών οργανισμών είναι σίγουρο ότι θα συγκροτηθεί αντίπαλη συλλογική προθετικότητα στα σχέδια της.<br /><br /> Σε κάθε περίπτωση τα θέματα υψηλής και χαμηλής πολιτικής πάντα συνδέονται στενά στην πορεία αναδιάταξης της παγκόσμιας οικονομικής ηγεμονίας καθώς οικονομία, τεχνολογία και καινοτομία τροφοδοτούν δείκτες ισχύος και προβολής δύναμης και έχουν μεταξύ τους ισχυρές λειτουργικές, χρηματοοικονομικές και οργανωτικές συνέργειες.<br /><br />Οι ΗΠΑ προκειμένου να συγκροτήσουν ένα αξιόπιστο σχέδιο ανάσχεσης της ανερχόμενης ηγεμονίας της Κίνας αναμένεται να λειτουργήσουν σε πέντε άξονες δράσης.<br /><br />Πρώτον, θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη σε όλους τους θεσμούς που συνέχουν την ευρωατλαντική συμμαχία προκειμένου να σταματήσουν την προσπάθεια αδρανοποίησης των ευρωπαϊκών χωρών στην διαμάχη ΗΠΑ-Κίνας. Ωστόσο, θα ακουστεί περίεργα αλλά η οικονομική, και πολιτική ανάσχεση της κίνας σε αυτό το επίπεδο προϋποθέτει την επίλυση δύο επιμέρους ζητημάτων. Απαιτείται η διευθέτηση των προβλημάτων με την Ρωσική ομοσπονδία προκειμένου να τακτοποιηθούν όλες οι εστίες σύγκρουσης και αστάθειας στο εξωτερικό ημικύκλιο ασφάλειας της ευρωπαϊκής ένωσης (κυρίως Λιβύη, Συρία, Καύκασος, Ουκρανία). Εξίσου αναγκαία είναι η επίτευξη μορατόριουμ στον διμερή στρατιωτικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Ρωσικής ομοσπονδίας προκειμένου να απελευθερωθούν πόροι και ικανότητες για την ανατολική Ασία. Χωρίς την ρωσική ομοσπονδία ή έστω την ενεργητική ουδετερότητα της τελευταίας δεν θα είναι δυνατή η μακροπρόθεσμη ανάσχεση της Κίνας. Άλλωστε, και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η τελική στάση της τότε σοβιετικής ένωσης έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου με την Ιαπωνία. Θα πρέπει εξάλλου να αναρωτηθούμε, αφού σε περίοδο ισχυρού ψυχροπολεμικού κλίματος στην δεκαετία του 1980 δύο διαμετρικά αντίθετες προσωπικότητες όπως ο Γκορμπατσώφ και ο Ρέιγκαν το κατάφεραν γιατί θα πρέπει να αποκλειστεί μία τέτοια προσέγγιση a priori και χωρίς να δοκιμαστεί?<br /><br />Δεύτερον, αναμένεται η ανάδειξη όλων των εσωτερικών προβλημάτων της Κίνας που αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, πολιτικές ελευθερίες, δικαιώματα μειονοτήτων, γνωρίζοντας ότι η εσωτερική συνοχή είναι προϋπόθεση για την ανάδειξη μίας διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας και γνωρίζοντας ότι όταν απασχολείς τον αντίπαλο με εσωτερικά ζητήματα αυτός διαθέτει λιγότερο χρόνο και πόρους για διεθνείς επιδιώξεις. Έτσι αναμένεται πιο έντονα η προβολή τέτοιων ζητημάτων είτε αφορούν άτομα, είτε κινήματα, είτε περιοχές (πχ Χονγκ-Κόνγκ).<br /><br />Τρίτον, αναμένεται η ανάπτυξη διμερών πρωτοβουλιών επενδυτικής και οικονομικής συνεργασίας προκειμένου να αποτραπεί η διείσδυση της κίνας στην υπο-σαχαρική Αφρική, στην Λατινική Αμερική και στην νοτιοανατολική Ασία δημιουργώντας ασυνέχειες-διάσπαση στα διεθνή παραγωγικά και εμπορικά δίκτυα που προσπαθεί να αρθρώσει η Κίνα αλλά και στην λειτουργική συνοχή διεθνών υποδομών κυρίως λιμανιών, εφοδιαστικών και εμπορευματικών σταθμών. Η πρωτοβουλία των ΗΠΑ «strategic competition act» (2021) που αφορά την παροχή βοήθειας σε Αφρική και λατινική Αμερική για να αντισταθμίσουν την κινεζική διείσδυση σε αυτές τις περιοχές καθώς και ή εντατικοποίηση διμερών σχέσεων συνεργασίας έναντι της Κίνας (για παράδειγμα κοινό ανακοινωθέν και δράσεις Ιαπωνίας – ΗΠΑ, Απρίλιος 2021) τείνουν σε αυτό τον στόχο, Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να πολυμεροποιήσουν τα διμερή προβλήματα στο προνομιακό πεδίο τους που είναι οι διεθνείς οικονομικοί (ΠΟΕ, παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ) και πολιτικοί οργανισμοί (ΟΗΕ).<br /><br />Τέταρτον, θα γίνει στοχευμένη και ποσοτικά προσδιορισμένη καταγραφή των δεικτών ισχύος σε διμερές επίπεδο προκειμένου να διευρυνθεί (ή να αποκατασταθεί όπου υπάρχει) το χάσμα σε τεχνολογικό, αμυντικό και εμπορικό επίπεδο. Η προσπάθεια αυτή συνδέεται με την προηγούμενη καθώς σημαίνει επανασχεδιασμό των διεθνών εμπορικών, παραγωγικών και τεχνολογικών δικτύων με μικρότερη συμμετοχή της Κίνας και άρα μείωση της εξάρτησης ζήτησης τρίτων χωρών από την κινεζική αγορά και την κινεζική τεχνολογία. Δεν είναι τυχαίο ότι η κινεζική ηγεσία έχει αντιληφθεί την εξέλιξη αυτής της προσπάθειας και με δηλώσεις τους ανώτατοι αξιωματούχοι προδιαγράφουν μεγαλύτερη ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης στην κίνα, με αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής προκειμένου η ανάπτυξη να μην στηρίζεται αποκλειστική σε εξαγωγές αλλά και στην τεράστια εγχώρια αγορά διευρύνοντάς την «αυτονομία» των επιδόσεων της και μειώνοντας την εξάρτηση της από το διεθνές περιβάλλον.<br /><br />Πέμπτο, οι ΗΠΑ θα επιδοθούν σε σημαντικές επιδοτήσεις σε έρευνα και καινοτομία κλάδων αιχμής για την ηγεμονία όπως βιοτεχνολογία, ρομποτική, κυβερνοασφάλεια, αεροναυπηγική, λογισμικό, τεχνητή νοημοσύνη. Οι ΗΠΑ προσπαθούν μονομερώς με επιτυχημένες κινήσεις να προλάβουν την τεχνολογική πρωτοκαθεδρία της Κίνας με σημαντικές πρωτοβουλίες (παράδειγμα η ψήφιση του Innovation and competition act, 2021 που είναι προσπάθεια να ενισχυθούν οι ικανότητες της χώρας στον ανταγωνισμό με την κίνα στον τομέα του λογισμικού και των υπολογιστών με επενδύσεις στην έρευνα 250 δις δολαρίων).<br /><br />Οι διμερείς πολιτικές σχέσεις των δύο χωρών είναι στο ναδίρ των τελευταίων 48 ετών. Θα γίνει η Κίνα ένας «υπεύθυνος συνεταίρος» του διεθνούς συστήματος (για να χρησιμοποιήσουμε την ρήση του υφυπουργού των ΗΠΑ R.B. Zoellick) ή θα μπει στον πειρασμό της φιλοδοξίας και της ανυπομονησίας του δεύτερου να γίνει γρήγορα πρώτος που όπως μας διδάσκει η ιστορία έχει ανεπανόρθωτες γεωπολιτικές και οικονομικές συνέπειες?<div><br /></div><div><b><i>*Καθηγητής Πρόεδρος τμήματος οικονομικών επιστημών ΔΠΘ<br /></i></b></div><div><br /></div><div>πηγή<br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ( αναπόφευκτη;) σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χαζάκης* Η συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ επανέφερε στην επικαιρότητα τον ανταγωνισμό, και την πιθανότητα μελλοντικής σύγκ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΝΑΤΟ: Η εκβιαστική δομική παρέμβαση,το σωσίβιο στον Ερντογάν και γιατί η Ελλάδα έχασε

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/nato.jpg"><img height="427" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/06/nato-696x464.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ</b><br />Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κινήθηκε στο πνεύμα της στρατηγικής την οποία ενέκριναν οι Υπουργοί των Εξωτερικών στην σύνοδο του Δεκέμβρη και από αυτήν την άποψη το πολιτικό της στίγμα ήταν προδιαγεγραμμένο και εν πολλοίς αναμενόμενο…<br /><br />Η διαχείριση των ισορροπιών ωστόσο, αν και δεν ήταν εμφανής και διακηρυγμένη προτεραιότητα της Συνόδου, εν τούτοις ήταν η πλέον κρίσιμη παράμετρος στην εξίσωση υπό τον γενικό τίτλο «Στρατηγική ΝΑΤΟ 2030», ενώ η δυσκολία στην διαχείρισή της, διαπερνά ΚΑΙ το κοινό ανακοινωθέν, παρά τις θριαμβολογίες και την ψευδαίσθηση αυτοπεποίθησης που επιχειρείται να εκπέμψει.<br /><br />Η προσαρμογή της Ατλαντικής συμμαχίας στις νέες συνθήκες, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αφού πέρα από τα όποια επικοινωνιακά ταρατατζούμ, φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία, σκοντάφτει σοβαρά, σε μια πλειάδα εσωτερικών ανταγωνισμών, αλλά στην ίδια την φυσιογνωμία των κυρίαρχων αντιθέσεων του σύγχρονου κόσμου.<br /><br />Αυτός είναι και ο λόγος που στο πνεύμα του κοινού ανακοινωθέντος δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Οι ηγέτες των 30 χωρών, προσυπογράφοντας αυτό το ανακοινωθέν, επιβεβαίωσαν στην πράξη ότι έχουν αυτοεγκλωβιστεί στην λογική μιας πολυμερούς συνθήκης που γυρίζει την πλάτη στα οξυμμένα προβλήματα των κοινωνιών που εκπροσωπούν, ενώ ταυτόχρονα παραδίδουν τις χώρες τους σε τυχοδιωκτικές λογικές με ανυπολόγιστο βραχυμεσοπρόθεσμο κόστος.<br /><br />Η κεντρική ιδέα αυτής της νέας πολυμερούς συνθήκης, συνίσταται σε μια διακήρυξη προθέσεων για την συλλογική στοίχιση των 30 πίσω από μια αμφιλεγόμενη Αμερικανική στρατηγική εμμονή που επιδιώκει να εργαλειοποιήσει πλήρως το ΝΑΤΟ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια των Αμερικανών να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και εντέλει την πολυπόθητη πλανητική ηγεμονία.<br /><br />Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτής της επιδίωξης…<br /><br />Είναι ένας συνδυασμός πολιτικών, διαχειριστικών, τεχνοκρατικών και στρατιωτικών εργαλείων, το μείγμα των οποίων απαιτεί προσεκτική ανάγνωση διότι αυτό που αποκαλύπτει, ΔΕΝ είναι η αίγλη της γνώριμης παραδοσιακής συμμαχικής συνοχής, αλλά οι πολλαπλές αντιθέσεις που αναζητούν νέα σημεία σύγκλισης και νέες γέφυρες προκειμένου να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στις νέες συνθήκες.<br /><br />Η «Βαθύτερη πολιτική διαβούλευση και ο συντονισμός μεταξύ των μερών», είναι το πρώτο εργαλείο που η επιλογή του παραπέμπει σε εσωτερικό περιβάλλον εξόχως ανταγωνιστικό έως συγκρουσιακό και αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο, ούτε από φίλους ούτε από αντιπάλους.<br />Η «Ενισχυμένη αποτροπή και άμυνα» είναι το δεύτερο δεσμευτικό εργαλείο που επιλέγεται προκειμένου να «υφαρπάξει» ουσιαστικά την αμυντική υποδομή και μέρος του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού των χωρών μελών και να τα ενσωματώσει σε έναν υπερεθνικό σχεδιασμό, που θα περιλαμβάνει ακόμη και πυρηνικό οπλοστάσιο.<div><br />Η «Βελτιωμένη ανθεκτικότητα» είναι το τρίτο δεσμευτικό εργαλείο το οποίο επιστρατεύεται για να υφαρπάξει εθνικές στρατηγικές υποδομές, διασφαλίζοντας έτσι τον έλεγχό τους, έναντι στρατηγικών ανταγωνιστών και αντιπάλων. Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι πως υπό το πρίσμα αυτής της προσέγγισης, απειλούνται με ολοκληρωτική καθυπόταξη ακόμη και χώρες υβρίδια (πχ Σκόπια, Κόσοβο κοκ).</div><div><br />Η δημιουργία ενός νέου «πολιτικο-στρατιωτικού Επιταχυντή Καινοτομίας Άμυνας» (Defence Innovation Accelerator for the North Atlantic – DIANA), όπως και του «Ταμείο Καινοτομίας», είναι επιλογές που πιστοποιούν το δέος των Αμερικανών απέναντι στην επιταχυνόμενη πορεία υπεροχής της Κίνας που εκ των πραγμάτων δεν ανακόπτεται.</div><div><br />Η «Υποστήριξη της διεθνούς τάξης βάσει κανόνων» είναι το πέμπτο δεσμευτικό εργαλείο, το οποίο συνιστά στην πράξη ένα αυθαίρετο πλέγμα προνομιακών δεσμεύσεων αλλά και αναχωμάτων, γύρω από το οποίο επιδιώκεται να πειθαναγκαστεί σε προσαρμογή ολόκληρο το διεθνές σύστημα ισορροπιών και ανταγωνισμών.</div><div><br />Η «Ενίσχυση της κατάρτισης και ανάπτυξη ικανοτήτων» των χωρών μελών, σε τομείς όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση υβριδικών επιθέσεων, η διαχείριση κρίσεων, η αμυντική μεταρρύθμιση καθώς και «η ενίσχυση των εταίρων ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια και της σταθερότητα», είναι ένα έκτο δεσμευτικό εργαλείο μέσα από το οποίο επιδιώκεται η ενιαιοποίηση του σχεδιασμού, ώστε να εξυπηρετούνται πληρέστερα οι κυρίαρχες επιλογές των Αμερικανών στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον.</div><div><br />Η «προσαρμογή των στρατιωτικών δραστηριοτήτων αλλά και της λειτουργίας των στρατιωτικών εγκαταστάσεων με βάση τις νόρμες που διέπουν την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής», είναι το έβδομο δεσμευτικό εργαλείο που υιοθετείται αφού «οι συνέπειες για την ασφάλεια της αλλαγής του κλίματος γίνονται αισθητές στην γειτονιά του ΝΑΤΟ, στο Σαχέλ στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική, στην Αρκτική, καθώς και εντός της συμμαχικής επικράτειας του ΝΑΤΟ».<br />Η ανανέωση της «Στρατηγικής Αντίληψης» («Strategic Concept», το δόγμα του ΝΑΤΟ) είναι η εύσχημη πρόφαση με βάση την οποία οι 30 ηγέτες, κάλεσαν τον ΓΓ του ΝΑΤΟ «να ηγηθεί της διαδικασίας για την ανάπτυξη της επόμενης Στρατηγικής Αντίληψης του ΝΑΤΟ εγκαίρως για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής», αφού, «ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά την τελευταία δεκαετία. Το περιβάλλον ασφαλείας είναι πιο περίπλοκο και απρόβλεπτο από ποτέ, με μια πολύ περισσότερο διεκδικητική Ρωσία, πιο βάναυση μορφή τρομοκρατίας, συνεχιζόμενη αστάθεια στη γειτονιά μας, αυξανόμενες απειλές στον κυβερνοχώρο και υβριδικές, νέες τεχνολογίες, πανδημίες και κλιματική αλλαγή. Βασικά, η άνοδος της Κίνας μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος», οριοθετώντας έτσι τους κυρίαρχους στόχους γύρω από τους οποίους επιδιώκεται να τοποθετηθεί συνολικά η βορειοατλαντική συμμαχία για λογαριασμό των Αμερικανών.</div><div><br />Τέλος, το κάλεσμα για «Επένδυση στο ΝΑΤΟ», είναι το ένατο δεσμευτικό εργαλείο μέσα από το οποίο ουσιαστικά προαναγγέλλεται μια νέα κούρσα εξοπλισμών, και οι πάντες καλούνται να δεσμευτούν πως «θα διασφαλίσουν ότι η Συμμαχία έχει τους κατάλληλους πόρους, τόσο μέσω των εθνικών αμυντικών δαπανών όσο και της κοινής χρηματοδότησης του ΝΑΤΟ» για να το υλοποιήσουν.<br /><br />Όλα τα παραπάνω, δεν συνιστούν απλά την πεμπτουσία ενός επικαιροποιημένου δόγματος στην βάση του οποίου επιχειρείται η προσαρμογή ενός παραδοσιακού συμμαχικού σχήματος στις νέες συνθήκες. <br /><br />Αποτελούν μια εκβιαστική δομική παρέμβαση, που χορογραφείται από τους Αμερικανούς και με την οποία το ΝΑΤΟ της ψυχροπολεμικής εποχής, σταδιακά μεταλλάσσεται σε μια νέου τύπου συμβατική συνεργατική πλατφόρμα πολλών ταχυτήτων, σε μια προσπάθεια να συνδυάσει την διαχείριση αγεφύρωτων εσωτερικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών με την ανάγκη των ΗΠΑ να παρατάξουν ένα σοβαρό και υπολογίσιμο αντιστάθμισμα που θα μπορούσε να ανακόψει την επέλαση των στρατηγικών τους αντιπάλων.<br /><br />Οι υποτελείς φτωχοδιάβολοι και οι περιφερειακοί δορυφόροι, θα πληρώσουν πανάκριβα αυτήν την προσαρμογή. Πρώτο θύμα θα είναι οι εθνικοί αμυντικοί σχεδιασμοί. Η φιλοδοξία ωστόσο του εν λόγω τερατουργήματος να «καταπιεί» χώρες με σχετικά ασαφές γεωπολιτικό αποτύπωμα δεν κρύβεται, ενώ είναι φανερό ότι η δυναμική που επιχειρεί να εγκαινιάσει, αυτό που θα καταφέρει μακροπρόθεσμα θα είναι να τροφοδοτήσει αστάθεια, ακόμη και αλλαγές συνόρων, στους κόλπους αυτής της ερμαφρόδιτης συμμαχίας.<br /><br />Είναι λοιπόν φανερό ότι στο περιβάλλον αυτής της αντίληψης θα πρέπει να αξιολογηθούν και όλα όσα συντελέστηκαν στο παρασκήνιο αυτής της Συνόδου.<br /><br />Ο Μπάιντεν εγκατέλειψε -χωρίς να κρατά ούτε καν τα προσχήματα– την αντιτουρκική ρητορική των προηγούμενων ημερών και έσπευσε να διαμηνύσει στον Ερντογάν την πρόθεσή του να επαναπροσδιορίζει τις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις στην βάση της αναπροσαρμοσμένης αμερικανικής στρατηγικής. Πρόκειται για μια πολιτική συμπεριφορά που αποπνέει ηττοπάθεια, η οποία βεβαίως δεν περνά απαρατήρητη ούτε από τους Ρώσους αλλά ούτε και από τους Κινέζους επιτελείς, ενώ αποθρασύνει έτι περαιτέρω την Τουρκία και συμβάλει στην ενδυνάμωση των φιλοδοξιών που αποσκοπούν στην ευρύτερη γεωπολιτική της χειραφέτηση.<br /><br />Ο Μακρόν, έχοντας αποκομίσει μια σαφή εικόνα για τις πραγματικές διαθέσεις των «συμμάχων» του, επιχειρεί να δημιουργήσει νέα επίπεδα ισορροπίας και με τους φιλόδοξους περιφερειακούς του ανταγωνιστές. Η διαφαινόμενη επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, είναι μέσα στην επιδιώξεις και του Ερντογάν, διαμορφώνει ένα νέο πολύ ενδιαφέρον πεδίο για έξυπνη και στοχευμένη στρατηγική διαχείριση και ενδέχεται να παράξει εκπλήξεις και ανατροπές που μπορεί να εντυπωσιάσουν.<br /><br />Ο Ερντογάν φαίνεται πως είναι ο μεγάλος κερδισμένος του παρασκηνίου. Στρίμωγμα από τον Μπάιντεν δεν προέκυψε. Επαναπροσέγγιση με τον Μακρόν φαίνεται ότι δρομολογείται βάσιμα. Οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ήταν μάλλον μια εύκολη υπόθεση αφού εργαλειοποίησε με καταφανή ευκολία τις Ελληνικές αυταπάτες και αναβαθμίζει συνολικά τόσο το συμμαχικό αποτύπωμα της Τουρκίας όσο και την περιφερειακή της θέση, ισχυροποιώντας, μεταξύ άλλων, και το ειδικό βάρος των τετελεσμένων τα οποία επέβαλε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου.<br /><br />Η Ελλάδα προφανώς υπήρξε ο μεγάλος χαμένος αυτής της Συνόδου. Χαμένη στο προσκήνιο, αφού φρόντισε δια του ιδίου του πρωθυπουργού της να πλειοδοτήσει στα προαιτούμενα της Αμερικανικής ατζέντας… Χαμένη όμως και στο παρασκήνιο, με τον πρωθυπουργό της να συμπεριφέρεται ως ένας άβουλος γεωπολιτικός «Πάρτα Όλας» απέναντι στον βουλιμικό Ερντογάν ο οποίος προσέφερε υποσχέσεις για ένα «ήσυχο καλοκαίρι», και απέσπασε έτσι έτσι, έναντι ελαχίστου τουριστικού συναλλάγματος, την απαραίτητη Ευρωατλαντική ανοχή στην πειρατική του δράση, τον απαραίτητο χρόνο για να «κλειδώσει» περαιτέρω τα τετελεσμένα της Τουρκολιβυκής πατσαβούρας, αλλά και της νομιμοποίησης του Αττίλα στην Κύπρο και φυσικά μια σειρά καινούριων ευκαιριών για να κλιμακώσει περαιτέρω την αναθεωρητική του ατζέντα σε Θράκη, Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο, αξιοποιώντας την δυνατότητά του για απροκάλυπτες παρεμβάσεις σε όλο το εύρος των Βορείων συνόρων μας, το περιεχόμενο των συζητήσεων του με τον Έλληνα πρωθυπουργό και φυσικά την διπλωματικοπολιτική ανοχή που επιδεικνύει στον νεο-οθωμανικό παραλογισμό, σύμπασα η πολιτική ελίτ του τόπου.<br /><br />Επίλογος…<br /><br />Η συγκεκριμένη Σύνοδος Κορυφής, επιβεβαίωσε στο ακέραιο την πρόβλεψή μας, ότι οι ΗΠΑ παρά τις μεγαλοστομίες των εκπροσώπων τους, στην ουσία βουλιάζουν στην περιδίνηση ενός ιδιότυπου στρατηγικού μεταπρατισμού και από αυτήν την πορεία της γεωστρατηγικής απαξίωσης, επιστροφή ΔΕΝ υπάρχει. <br /><br />Παράλληλα, η συγκεκριμένη Σύνοδος Κορυφής, ήταν μια πολλαπλή διπλωματικοπολιτική ήττα για την Ελλάδα. Η πατρίδα μας δια του πρωθυπουργού της, προσέφερε θετική ψήφο στο Αμερικανικό σχέδιο του πλανητικού τυχοδιωκτισμού και την ίδια στιγμή εισέπραξε την χλεύη του Ερντογάν, την περιθωριοποίηση από τους «συμμάχους» της, την προκλητικά απαξιωτική αντιμετώπισή της τόσο από την Γερμανία όσο και από τις ΗΠΑ και φυσικά το πέρας της Συνόδου, την βρίσκει με καταφανώς περιορισμένες – έως πλήρως εκμηδενισμένες – τις δυνατότητες να αξιοποιήσει στρατηγικά την ευνοϊκή προδιάθεση την οποία είχαν ήδη επιδείξει οι Γάλλοι κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου.<br /><br />Άλλη μια κρίσιμη ιστορική ευκαιρία χάθηκε και δεν πρόκειται να επανέλθει… Στην Συγκεκριμένη Σύνοδο Κορυφής, η Ελλάδα παρέδωσε την αξιοπρέπειά της και την εναπομείνασα στρατηγική της υποδομή για να στηρίξει το νέο Ευρωατλαντικό τυχοδιωκτικό όραμα των Αμερικανών, προσυπέγραψε την υποταγή της στο νεο-οθωμανικό όραμα του Σουλτάνου και έναντι όλων αυτών απέσπασε την χλεύη και μερικές ήσυχες ξαπλώστρες στον Ήλιο του Καλοκαιριού, πουλώντας στους πολίτες της ένα απαράδεκτο και προκλητικό παραμύθι.<br /><br />Από την στιγμή που αποδεχτήκαμε η νέα εθνική μας στατηγική να φέρει την κωδική ονομασία ‘Ήσυχο καλοκαίρι», είναι φανερό ότι αυτός ο τόπος δεν μπορεί να έχει μέλλον και η ευθύνη γι αυτήν την κατάντια ανήκει σε όλους μας.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΝΑΤΟ: Η εκβιαστική δομική παρέμβαση,το σωσίβιο στον Ερντογάν και γιατί η Ελλάδα έχασε

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κινήθηκε στο πνεύμα της στρατηγικής την οποία ενέκριναν οι Υπουργοί των Εξωτερικών στην σύν...

Διαβάστε την συνέχεια

Αποκάλυψη: Ο Τούρκος τζιχαντιστής που δολοφόνησε τον Ρώσο πιλότο το 2015 ήταν ''όργανο'' της Τουρκία

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-06/alparslan_Celik_Serkan_Kurtulmus-1024x624.jpg?itok=dSLQbp_y" width="640" /><br /><br />Σε πρόσφατη συνομιλία που διέρρευσε στο Youtube, ο Τούρκος τζιχαντιστής παραδέχθηκε ότι δολοφόνησε τον Ρώσο πιλότο ''εξ ονόματος του τουρκικού κράτους''<br /><br />Μια διαρροή ενός ακουστικού υλικού στο YouTube, επιβεβαίωσε ότι ο Τούρκος εθνικιστής-ισλαμιστής μαχητής Alparslan Çelik, ο φερόμενος ως δολοφόνος ενός από τους πιλότους ενός κατεστραμμένου ρωσικού αεροσκάφους SU-24 στη Συρία το 2015, είχε συνεργαστεί στενά με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και τις αστυνομικές δυνάμεις ενώ παράλληλα απολάμβανε πολιτική και νομική προστασία.<br /><br />Η ηχογράφηση, στην οποία καταγράφεται η συνομιλία μεταξύ του Çelik και της Ilgın Şentürk, στενής συνεργάτιδας του ισλαμιστή, αποκαλύπτει πώς η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τζιχαντιστές, όπως ο Çelik, για να τροφοδοτήσουν τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και τον προστάτευσε από νομικά προβλήματα πίσω στην Τουρκία όταν ήταν σε ''φυγή'' από τον νόμο.<br /><br />Στην τηλεφωνική συνομιλία που φάνηκε να έχει ηχογραφηθεί πρόσφατα, ο Çelik παραδέχθηκε ότι είχε οργανώσει την επίθεση εναντίον του Ρώσου πιλότου Ρουμιάντσεφ Σεργκέι Αλεξάντροβιτς και συμμετείχε στη δολοφονία του εξ ονόματος του τουρκικού κράτους. Δεν εξέφρασε ποτέ τη λύπη του για αυτό που είχε κάνει και φάνηκε να ''αποδέχεται'' τη φυλάκισή του ως υποχρέωση έναντι του τουρκικού κράτους, ειδικά μετά την εντατική πίεση της Ρωσίας στην κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.<br /><br />Το Nordic Monitor δημοσίευσε προηγουμένως μια έκθεση που επιβεβαίωσε ότι ο Τούρκος πιλότος του μαχητικού αερπσκάφους, γνώριζε ότι επιτέθηκε σε ένα ρωσικό πολεμικό αεροσκάφος Sukhoi Su-24M στον εναέριο χώρο πάνω από τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, εντολή που δόθηκε από τον διοικητή της Πολεμικής Αεροπορίας, Abidin Ünal, με την έγκριση της κυβέρνησης. Ο Χουλουσί Ακάρ, τότε επικεφαλής του γενικού προσωπικού και τωρινός υπουργός Άμυνας, συνάντησε προσωπικά και συνέχαιρε τον πιλότο του μαχητικού F-16 που είχε καταρρίψει το ρωσικό τζετ.<br /><br />Στην ηχογράφηση, η οποία κοινοποιήθηκε στο YouTube από τον εξόριστο δημοσιογράφο Ahmet Nesin, ο Çelik είπε ότι αναμένει τη σύλληψή του μετά τη δημοσίευση των βιντεοσκοπημάτων που τον εμπλέκουν στη δολοφονία του πιλότου αλεξίπτωτου στη Συρία. Υπερηφανεύτηκε για το πώς συμμετείχε στην Τζιχάντ στη Συρία και ότι διατηρούσε φιλικές σχέσεις με Τούρκους αξιωματούχους.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/Ilgin_Senturk_phone_with_Alparslan_Celik-1024x487.jpg"><img height="304" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/Ilgin_Senturk_phone_with_Alparslan_Celik-1024x487.jpg?itok=oHFXszYj" width="640" /></a><br /><br />Ο Çelik ανατράφηκε στην ιδεολογία του ülkücü (εθνικισμός/ιδεαλισμός) που προωθήθηκε από τον στενό σύμμαχο του Προέδρου Ερντογάν, το ρατσιστικό και ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Κίνησης (MHP). Ο πατέρας του Ραμαζάν ήταν δήμαρχος του Κεμπάν για χρόνια μετά τη νίκη του στις εκλογές, κατεβαίνοντας με το ΜΗP. Σε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης το 2014, ο πατέρας του ανέφερε ότι ''ήταν περήφανος για τον γιο του'' και ότι ''ήταν πρόθυμος να πάει στη Συρία για να πολεμήσει αν χρειαστεί''.<br /><br />Επιβεβαιώνοντας αυτό που ήδη πίστευαν πολλοί, ο Çelik παραδέχτηκε στην συνομιλία ότι προστατεύθηκε από εισαγγελείς στη Σμύρνη, με επικεφαλής τον τότε γενικό εισαγγελέα Okan Bato, την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, καθώς και από τον εισαγγελέα του Γραφείου Οργανωμένου Εγκλήματος Berkant Karakaya-πιστοί σύμμαχοι του Ερντογάν και οι δύο- οι οποίοι επιλέχθηκαν συγκεκριμένα για αυτή την ''δουλειά''.<br /><br />«Τα προβλήματά μου θα μπορούσαν να ήταν πολύ χειρότερα αν δεν με είχαν προστατεύσει», πρόσθεσε ο Τούρκος ισλαμιστής.<br /><br />«[Ο Karakaya] είναι Τούρκος εθνικιστής που με προστάτευσε. Μου άρεσε πάρα πολύ. Καθίσαμε και συζητήσαμε πολλές φορές. Με προστάτευσε», είπε ο Çelik.<br /><br />Στην πραγματικότητα, οι αρχικές κατηγορίες εναντίον του Çelik για τη δολοφονία του Ρώσου πιλότου απορρίφθηκαν γρήγορα από τον Karakaya, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να στηρίζουν την ποινική δίωξη εναντίον του Çelik.<br /><br />Μόνο όταν άρχισε να ασκείται πίεση από την Ρωσία στην τουρκική κυβέρνηση και η Μόσχα άρχισε να αποκαλύπτει τις οικογενειακές συναλλαγές του Ερντογάν με τα ''δίκτυα'' παράνομης διακίνησης πετρελαίου από το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS), τέθηκε υπό κράτηση ο Çelik, αλλά και πάλι με κατηγορίες που δεν είχαν καμία σχέση με τη δολοφονία του Ρώσου πιλότου.</div><div><br /><a href="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-06/alparslan_Celik_Syria-1024x562.jpg"><img height="351" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/default/public/2021-06/alparslan_Celik_Syria-1024x562.jpg?itok=YkV-cw8l" width="640" /></a><br /><br /> Ελεύθερος πια από τα ''δεσμά'' της φυλακής, ο Çelik συνεχίζει να υπηρετεί τους ''αφέντες'' του. Υπερασπίστηκε τον Ερντογάν όταν ο μαφιόζος Σεντάτ Πεκέρ, πρώην σύμμαχος του Ερντογάν, παραδέχτηκε ότι έστειλε όπλα στη Συρία σε συνεργασία με την κυβέρνηση και ότι ορισμένα από τα όπλα στη συνοδεία του διοχετεύτηκαν στο Μέτωπο Al-Nusra. Στις δημοσιεύσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Çelik προσπάθησε να υπονομεύσει τους ισχυρισμούς του Peker και τον ''απείλησε με συνέπειες''.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Αποκάλυψη: Ο Τούρκος τζιχαντιστής που δολοφόνησε τον Ρώσο πιλότο το 2015 ήταν ''όργανο'' της Τουρκία

Σε πρόσφατη συνομιλία που διέρρευσε στο Youtube, ο Τούρκος τζιχαντιστής παραδέχθηκε ότι δολοφόνησε τον Ρώσο πιλότο ''εξ ονόματος του...

Διαβάστε την συνέχεια

Έτσι όπως το πάμε μαζί με τις φρεγάτες θα χάσουμε και την Γαλλία

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/fregates.png" width="640" /><br /><br /><b>Εμφιετζόγλου Πρόδρομος</b><br />Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την μη αποδοχή της γαλλικής πρότασης για τις φρεγάτες Belh@rra, σε συνδυασμό με την αμυντική συμφωνία Ελλάδος-Γαλλίας. Με τον επακολουθήσαντα διαγωνισμό έχουν υποβληθεί περί τις οκτώ προτάσεις που περιλαμβάνουν τέσσερις νέες φρεγάτες, πλοία ενδιάμεσης περιόδου, αναβάθμιση των ΜΕΚΟ, και την ανάπτυξη των ναυπηγείων μας. Επακολούθησαν διευκρινήσεις, αρχικές προσφορές, βελτιωμένες προτάσεις, πιέσεις, αποποιήσεις και πολύ παρασκήνιο.<br /><br />Το Ναυτικό Συμβούλιο έχει κάνει την αξιολόγησή του και έχουν ενημερώσει ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και ο Αρχηγός ΓΕΝ τον πρωθυπουργό. Είναι λοιπόν καιρός να ληφθεί η τελική απόφαση, ώστε επιτέλους να ξεκινήσει η διαδικασία ναυπήγησης. Ο πρωθυπουργός μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και την συνάντησή του με τον Ερντογάν, πρέπει να αποφασίσει. Η επιλογή έχει καθυστερήσει πάνω από πέντε χρόνια, από την αναγγελία Κουβέλη ότι αγοράζουμε δύο Fremm!<br /><br />Ακούγεται ότι οι Αμερικάνοι με τις επιεικώς προβληματικές φρεγάτες MMSC ζητούν παράταση για βελτιωμένη πρόταση. Απαιτούν να ζητήσουμε εμείς νέα LOR (Letter of Request) και αυτοί θα μας απαντήσουν το νωρίτερο το Σεπτέμβριο! Η τυχόν αποδοχή αυτής της απαιτήσεως, πέραν της καθυστέρησης πέντε τουλάχιστον μηνών, αποτελεί ειδική μεταχείριση υπέρ ενός διαγωνιζομένου, που μπορεί να δημιουργήσει πολλά απρόοπτα. Αρκετά με τον κ. Πάιατ!<br /><br />Προβληματίζει η αλλαγή των σχέσεων Γαλλίας-Τουρκίας και η συνάντηση του Μακρόν με τον Ερντογάν που τον έβριζε ασύστολα, εν αντιθέσει με κάποια “ψυχρότητα” που παρατηρείται στις σχέσεις Μακρόν-Μητσοτάκη. Εκτιμώ ότι θα επακολουθήσουν και νέες ενέργειες εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας και Γαλλίας. Δεν αποκλείω προσφορά του Ερντογάν να αγοράσει Rafale ή και Belh@rra, ακόμη και πρότασή του να κατασκευάσουν οι Γάλλοι το πυρηνικό εργοστάσιο στη Σινώπη.<br /><br />Δυστυχώς η αμυντική συμφωνία Γαλλίας-Ελλάδας φαίνεται ότι παρήλθε ανεπιστρεπτί. Ας προσέξουμε ιδιαίτερα τη σχέση μας με τη Γαλλία. Με την αποχώρηση της Μέρκελ, ο Μακρόν αναδεικνύεται η ισχυρότερη προσωπικότητα στην Ευρώπη. Ο νοών νοείτω! Εν πάση περιπτώσει, έχουμε χάσει, κάκιστα, πολύ χρόνο. Τα όρια έχουν ξεπεραστεί επανειλημμένα. Η άμεση απόφαση της βέλτιστης πρότασης είναι πλέον θέμα εθνικής ασφάλειας.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Έτσι όπως το πάμε μαζί με τις φρεγάτες θα χάσουμε και την Γαλλία

Εμφιετζόγλου Πρόδρομος Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την μη αποδοχή της γαλλικής πρότασης για τις φρεγάτες Belh@rra, σε συνδυασμό με ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, τα 12 μίλια και τα “κόκκινα τηλέφωνα”

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/06/mitsotakis_erdogan_12_nautika_milia_slpress.jpg" width="640" /><br /><b><br />Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ίσως εκτονώσει τη διμερή ένταση, τουλάχιστον τη θερινή περίοδο (όπως προβλέπεται και στο Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ), αλλά το μακροπρόθεσμο ενδιαφέρον της εντοπίζεται στο νέο πλαίσιο διαλόγου Αθήνας-Άγκυρας. Το κύριο συμπέρασμα, ως συνέχεια και των πρόσφατων επαφών των υπουργών Εξωτερικών Νίκου Δένδια και Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είναι ότι οι δύο πλευρές, παρά τις διαμετρικά αντίθετες απόψεις τους, διευρύνουν το περιεχόμενο των διερευνητικών συνομιλιών.<br /><br />Η Άγκυρα φέρεται ότι αξιώνει και η Αθήνα συμφωνεί στην εξέταση λεπτομερών νομικών και πρακτικών ζητημάτων που συνδέονται, κυρίως, με τα 12 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων και δευτερευόντως με την ΑΟΖ. Η ατζέντα των διερευνητικών περιλάμβανε, βέβαια, τα 12 ναυτικά μίλια και το 2002-2003, επί Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, με προσχέδιο συμφωνίας για τα λεγόμενα “χωρικά ύδατα-ακορντεόν” (αυξομείωσή τους ανά περιοχή του Αιγαίου). Ακόμα κι αν δεχθεί κανείς ότι το προσχέδιο ήταν ακίνδυνο (που δεν ήταν), η μεγάλη διαφορά με το 2021 βρίσκεται στην έκτοτε τεράστια αλλαγή του διμερούς συσχετισμού δυνάμεων και των περιφερειακών ισορροπιών.<br /><br />Επίσης, σήμερα ισχύει η δήλωση του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ότι η εθνική κόκκινη γραμμή βρίσκεται στα έξι ναυτικά μίλια. Πρόκειται για άποψη με μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες, όπως θα συμβεί και με την επιμονή του πρωθυπουργού στον όρο “θαλάσσιες ζώνες” και σε μεγάλο αριθμό διαφορών. Η αλλαγή ελληνικής τακτικής διευκολύνει την τουρκική επιχειρηματολογία περί δήθεν “ειδικών συνθηκών” στο αρχιπέλαγος, την οποία ανέχεται το ΝΑΤΟ με το “δόγμα Λουνς” περί ίσων αποστάσεων. Επίσης τον Οκτώβριο πέρυσι ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ συνέδεσε το ελληνικό δικαίωμα στα 12 ναυτικά μίλια με τον υπολογισμό «φυσικά, των προβλέψεων της ελάχιστης κοινής λογικής και των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων».<br /><br />Παράλληλα με τη διευρυμένη ατζέντα των διερευνητικών, μείζονα σημασία έχει η τουρκική πρόταση περί λειτουργίας απευθείας τηλεφωνικής γραμμής. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως θα πρέπει «όταν υπάρχουν προβληματικές καταστάσεις, εγώ να σας καλώ από ειδική γραμμή, όπως κι εσείς εμένα». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε αμέσως τη σχετική συζήτηση, αφήνοντας την κοινή γνώμη στο σκοτάδι.<div><br />Τα “κόκκινα τηλέφωνα”<br /><br />Όμως, η ενδεχόμενη εγκατάσταση “κόκκινου τηλεφώνου” (ή και η μακρά καθυστέρηση απόρριψης της ιδέας από το Μαξίμου) θα δημιουργήσει προβλήματα αφενός στην ουσία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αφετέρου στην επικοινωνιακή διαχείρισή τους διεθνώς. Άλλωστε, κατά την τρέχουσα περίοδο η Τουρκία εμμένει στη λειτουργία όχι μίας, αλλά τριών τηλεφωνικών γραμμών!<br /><br />Η πρώτη 24ωρη γραμμή επικοινωνίας (“κόκκινο τηλέφωνο”) είναι ανώδυνη και συμφωνήθηκε την 1η Οκτωβρίου 2020 στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ για μηχανισμό αποκλιμάκωσης κρίσεων. Θα λειτουργεί μεταξύ των Κέντρων Επιχειρήσεων των δύο ΓΕΕΘΑ για την αποτροπή ή εκτόνωση επικίνδυνων καταστάσεων προσέγγισης αεροσκαφών και ναυτικών μονάδων επιφανείας. Το δεύτερο “κόκκινο τηλέφωνο” προτείνεται υπό το πρόσχημα επέκτασης των ρυθμίσεων του πρώτου. Απώτερος τουρκικός σκοπός είναι ο έλεγχος των ελληνικών κινήσεων σε τακτικό-επιχειρησιακό επίπεδο στο Αιγαίο και σε μέρος της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Οι εισηγήσεις του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, του υπουργού Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου και του μόνιμου αντιπροσώπου στο ΝΑΤΟ πρέσβη Σπύρου Λαμπρίδη είναι απορριπτικές. Η στάση τους είναι ορθή, επειδή η παροχή στοιχείων μέσω της δεύτερης τηλεφωνικής γραμμής οδηγεί σε de facto “κώδικα συμπεριφοράς” ή “κώδικα μη κινήσεων” στον εθνικό εναέριο χώρο, στα χωρικά ύδατα και τα διεθνή ύδατα. Λίγο-πολύ αξιώνεται προσυμφωνία με την Τουρκία και την Ατλαντική Συμμαχία, για τις κινήσεις των ελληνικών αεροναυτικών μέσων.</div><div><br />Τί έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου<br /><br />Το τρίτο “κόκκινο τηλέφωνο” είναι το προτεινόμενο από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η ιδέα άμεσης επικοινωνίας δεν είναι καινούργια. Παλαιοί διπλωμάτες έχουν εξιστορήσει τα διαμειφθέντα σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ τον Ιούλιο του 1986, κατόπιν αμερικανικής πρότασης για απευθείας γραμμή των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ.<br /><br />Ο Ανδρέας Παπανδρέου συνάντησε την αντίδραση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κώστα Σημίτη, ο οποίος τόνισε ότι η φύση των διενέξεων με την Τουρκία δεν δικαιολογεί λειτουργία “κόκκινου τηλεφώνου” (όπως ΗΠΑ-ΕΣΣΔ για τα πυρηνικά), επειδή πάντοτε υπάρχει χρόνος διπλωματικών διαβουλεύσεων. Ο δε υφυπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Καψής, όπως αποκάλυψε σε βιβλίο του, πρόσθεσε: «Δεν φοβάμαι τι θα πείτε στον Οζάλ. Τρέμω όμως στη σκέψη τι μπορεί να ισχυριστεί ότι του είπατε».<br /><br />Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν και αρχικά συμμερίστηκε τις επιφυλάξεις, δέχτηκε το “κόκκινο τηλέφωνο” στη συνάντηση του Νταβός του 1988. Γρήγορα, πάντως, κατάλαβε το λάθος του («mea culpa») και η απευθείας γραμμή δεν εγκαταστάθηκε ποτέ. Αντίθετα, τόσα χρόνια μετά ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφήνει το θέμα ανοιχτό, απορρίπτοντας ακόμα και τη “γραμμή Σημίτη” που δέχεται σε άλλα θέματα!</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, τα 12 μίλια και τα “κόκκινα τηλέφωνα”

Τάρκας Αλέξανδρος Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ίσως εκτονώσει τη διμερή ένταση, τουλάχιστον τη θερινή περίοδο (όπως πρ...

Διαβάστε την συνέχεια