Η μεγάλη «αιμορραγία» της Ελλάδας: Οι «επενδυτές» - μετανάστες γδύνουν την οικονομία, 1,3 δισ. ευρώ έφυγαν στο εξωτερικό.

<img height="359" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/a2a3eb10529e32cd36bebbe70b6a61bf_XL.jpg?v=2" width="701" /><br /><br /><div>Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2024, το ισοζύγιο προσωπικών εμβασμάτων της Ελλάδας κατέγραψε έλλειμμα 1,27 δισ. ευρώ, περίπου το 0,5% του ΑΕΠ.<br /><br />Στην ελληνική δημόσια σφαίρα έχει παγιωθεί ένα αφήγημα: πως οι μετανάστες παρουσιάζονται ως πολύτιμοι «επενδυτές» για την οικονομία, ως ανθρώπινο κεφάλαιο που υποτίθεται ότι στηρίζει την ανάπτυξη, καλύπτει κενά στην αγορά εργασίας και ενισχύει τα δημόσια ταμεία.<br />Μόνο που, αν κανείς κοιτάξει προσεκτικά τα στοιχεία, η εικόνα θυμίζει λιγότερο επένδυση και περισσότερο καθαρή εκροή πόρων.<br />Σύμφωνα με τη Eurostat. το 2024, το ισοζύγιο προσωπικών εμβασμάτων της Ελλάδας κατέγραψε έλλειμμα 1,27 δισ. ευρώ, περίπου το 0,5% του ΑΕΠ.<br />Με απλά λόγια, από την ελληνική οικονομία έφυγαν καθαρά 1,27 δισ. ευρώ περισσότερα απ’ όσα μπήκαν, μέσω χρημάτων που έστειλαν στο εξωτερικό οι μετανάστες που εργάζονται στη χώρα.<br />Πρόκειται για μια αύξηση σε σχέση με το 2022, όταν το έλλειμμα ήταν 0,95 δισ. ευρώ, και συνδέεται άμεσα με δύο παράγοντες: περισσότερους μετανάστες στην αγορά εργασίας και καλύτερες αποδοχές, που τους επιτρέπουν να «επενδύουν» όχι στην Ελλάδα, αλλά στις χώρες προέλευσής τους.<br />Έτσι, οι περίφημοι «επενδυτές» κάνουν ακριβώς αυτό που κάνει κάθε ορθολογικός επενδυτής: παίρνουν το κέρδος και το μεταφέρουν αλλού.<br />Μόνο που εδώ μιλάμε για μια οικονομία που αιμορραγεί πόρους σε μια περίοδο δημοσιονομικών πιέσεων, χαμηλών μισθών και υψηλής φορολόγησης για τους μόνιμους κατοίκους της – ενώ οι μετανάστες επωφελούνται κανονικά από τους πόρους που τους εξασφαλίζουν οι ιθαγενείς (π.χ. ).<br />Βεβαίως, η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Αρνητικά ισοζύγια εμβασμάτων εμφανίζουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Μάλτα, η Κύπρος, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Γαλλία.<br />Όμως αυτό δεν αναιρεί το πρόβλημα· απλώς δείχνει ότι πρόκειται για μια δομική παθογένεια που συνδέεται με το μεταναστευτικό μοντέλο απασχόλησης.<br />Την ίδια στιγμή, χώρες όπως η Κροατία, η Βουλγαρία και η Πορτογαλία απολαμβάνουν πλεονάσματα άνω του 1% του ΑΕΠ, χάρη στα εμβάσματα των δικών τους πολιτών που εργάζονται στο εξωτερικό.<br />Εκεί, οι «επενδυτές» βρίσκονται εκτός συνόρων και στέλνουν χρήμα πίσω· εδώ, το χρήμα φεύγει.<br />Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εικόνα είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική: το 2024 οι εκροές εμβασμάτων έφτασαν τα 52,1 δισ. ευρώ, ενώ οι εισροές μόλις τα 14,8 δισ., δημιουργώντας ένα συνολικό έλλειμμα 37,3 δισ. ευρώ.<br />Μια τεράστια καθαρή εκροή πόρων από την ευρωπαϊκή οικονομία, την ώρα που οι πολιτικές ηγεσίες επιμένουν να μιλούν για «αναπτυξιακή συμβολή».<br /><br />Στην πρώτη γραμμή<br /><br />Παράλληλα, η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στην πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού.<br />Αν και το 2023 οι ροές προς την ΕΕ μειώθηκαν, η καθαρή μετανάστευση παραμένει ισχυρά θετική, με σχεδόν 3 εκατ. περισσότερους ανθρώπους να εισέρχονται στην Ένωση απ’ όσους αποχωρούν.<br />Η χώρα μας, ως πύλη εισόδου, δέχεται δυσανάλογες πιέσεις: υψηλά ποσοστά αιτήσεων ασύλου σε σχέση με τον πληθυσμό και ένα καθεστώς αδειών διαμονής που βασίζεται κυρίως σε «λοιπούς λόγους», δηλαδή διεθνή προστασία και ανθρωπιστικά καθεστώτα, και όχι σε στοχευμένη εργασία υψηλής προστιθέμενης αξίας.<br />Το αποτέλεσμα είναι διπλό. Από τη μία, αυξημένες δημοσιονομικές και κοινωνικές δαπάνες για μια χώρα με περιορισμένους πόρους.<br />Από την άλλη, μια σταθερή οικονομική διαρροή προς το εξωτερικό, μέσω εμβασμάτων, που αποδυναμώνει την εγχώρια ζήτηση και την αποταμίευση.<br />Ίσως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να μιλάμε με ευκολία για «επενδυτές» και «αναπτυξιακούς πολλαπλασιαστές».<br />Οι αριθμοί δείχνουν ότι, τουλάχιστον στο σημερινό πλαίσιο, η Ελλάδα λειτουργεί περισσότερο ως ενδιάμεσος σταθμός άντλησης εισοδήματος παρά ως ωφελημένος αποδέκτης επένδυσης.<br /><br />Σχεδόν 1 στους 10 κατοίκους της ΕΕ είναι αλλοδαπός<br /><br />Πέρα από τα παραπάνω χρήσιμο θα ήταν να γίνει μνεία σε μία σειρά από άλλα στοιχεία τα οποία δίνει η Eurostat:<br />Το 2024, περίπου 43 εκατ. κάτοικοι της ΕΕ – σχεδόν το 10% του πληθυσμού – ζούσαν σε χώρα διαφορετική από εκείνη της ιθαγένειάς τους. Από αυτούς, 29 εκατ. ήταν πολίτες τρίτων χωρών.<br />Το Λουξεμβούργο, η Μάλτα και η Κύπρος εμφάνισαν τα υψηλότερα ποσοστά αλλοδαπών, ενώ χώρες όπως η Σλοβακία, η Πολωνία και η Ρουμανία κινούνται κοντά στο 1%.<br />Ιδιαίτερη σημασία έχει το ηλικιακό προφίλ: οι αλλοδαποί είναι αισθητά νεότεροι, με υψηλή συγκέντρωση στις ηλικίες 20–49 ετών, γεγονός που επηρεάζει άμεσα τις αγορές εργασίας και τα ασφαλιστικά συστήματα.<br /><br />Άδειες διαμονής: Η Ελλάδα ξεχωρίζει<br /><br />Το 2024 εκδόθηκαν 3,5 εκατ. πρώτες άδειες διαμονής σε πολίτες τρίτων χωρών στην ΕΕ.<br />Κύριος λόγος ήταν η εργασία (32%), ακολουθούμενη από την οικογένεια και την εκπαίδευση.<br />Η Ελλάδα, ωστόσο, ξεχωρίζει αρνητικά, καθώς το 55% των αδειών εκδόθηκαν για «άλλους λόγους», κυρίως διεθνή προστασία και ανθρωπιστικά καθεστώτα – το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ.<br />Το στοιχείο αυτό υπογραμμίζει τον ρόλο της χώρας ως πύλη εισόδου προσφύγων και αιτούντων άσυλο.<br />Το 2024 υποβλήθηκαν σχεδόν 913.000 αιτήσεις ασύλου για πρώτη φορά στην ΕΕ.<br />Η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία συγκέντρωσαν το 74% των αιτήσεων σε απόλυτους αριθμούς.<br />Ωστόσο, αναλογικά με τον πληθυσμό, η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο κατέγραψε το υψηλότερο ποσοστό, με 7 αιτούντες ανά 1.000 κατοίκους, γεγονός που επιβεβαιώνει τις δυσανάλογες πιέσεις που δέχεται.<br />Κυρίαρχες εθνικότητες αιτούντων ήταν οι Σύροι, οι Βενεζουελάνοι και οι Αφγανοί.<br />Σε επίπεδο ΕΕ, πάνω από το 50% των αποφάσεων πρώτου βαθμού το 2024 ήταν θετικές.<br />Σε τελικές αποφάσεις μετά από προσφυγές, το ποσοστό μειώνεται στο 27%. Παράλληλα, 453.000 πολίτες τρίτων χωρών έλαβαν εντολή αποχώρησης, ενώ 110.000 τελικά επέστρεψαν εκτός ΕΕ – αύξηση 19% σε σχέση με το 2023.<br />Οι περισσότερες επιστροφές καταγράφηκαν σε Γερμανία, Γαλλία, Σουηδία και Κύπρο.<br />Εμείς ας κρατήσουμε στο μυαλό μας το εξής: Καμία οικονομία δεν μπορεί να χτίσει βιώσιμη ανάπτυξη όταν οι «επενδύσεις» της έχουν ως τελικό προορισμό το εξωτερικό.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η μεγάλη «αιμορραγία» της Ελλάδας: Οι «επενδυτές» - μετανάστες γδύνουν την οικονομία, 1,3 δισ. ευρώ έφυγαν στο εξωτερικό.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2024, το ισοζύγιο προσωπικών εμβασμάτων της Ελλάδας κατέγραψε έλλειμμα 1,27 δισ. ευρώ, περίπου το 0,5% του ΑΕΠ. Σ...

Διαβάστε την συνέχεια

Βαλκάνια: Η πυριτιδαποθήκη ή το... χωνευτήρι της Ευρώπης σιγοκαίει ξανά. Ο βρώμικος ρόλος Βρετανίας. Κάτι έρχεται στη Σερβία.

<img height="404" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/6093036805600b2a0bec0aebbd5de51e_XL.jpg?v=2" width="697" /><br /><br /><div>Οι εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο, τα οδοφράγματα και οι συγκρούσεις μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, καθώς και οι εθνοτικές διαιρέσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον που μπορεί να οδηγήσει σε στρατιωτική σύγκρουση<br /><br />Τα Βαλκάνια, ιστορικά γνωστά ως η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, βρίσκονται ξανά στο επίκεντρο διεθνών εντάσεων.<br />Από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, η περιοχή έχει χαρακτηριστεί επικίνδυνη για τη σταθερότητα της ηπείρου, και οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι η φωτιά σιγοκαίει κάτω από την επιφάνεια.<br />Ο Βρετανός πρωθυπουργός Starmer χαρακτήρισε πρόσφατα τα Δυτικά Βαλκάνια – Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία και Σερβία – «το χωνευτήρι της Ευρώπης, το μέρος όπου δοκιμάζεται η ασφάλεια της ηπείρου μας».<br />Ωστόσο, όπως δείχνει και... ο χάρτης, το Λονδίνο απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα, ενώ οι ίδιοι οι πολίτες της Βρετανίας δεν απειλούνται άμεσα από την αστάθεια στην περιοχή.<br />Κάτι όμως υπονόησε και... δεν ήταν τυχαία αναφορά όπως θα δούμε αναλυτικά. <br /><br />Η ιστορία των Βαλκανίων είναι βαριά και γεμάτη συγκρούσεις: οι πόλεμοι της Ρωσίας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η δολοφονία του Αρχιδούκα Φερδινάνδου στο Σεράγεβο που πυροδότησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, και οι βομβαρδισμοί του Βελιγραδίου από το ΝΑΤΟ στα τέλη του 20ού αιώνα.<br />Σήμερα, η περιοχή απειλείται ξανά: τα γεγονότα γύρω από το Κοσσυφοπέδιο, η απειλή μιας «έγχρωμης επανάστασης» στη Σερβία και η επιρροή της Δύσης, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών, δημιουργούν προϋποθέσεις νέας κρίσης.<br /><br /><br />Η βρετανική στρατηγική επιρροής εκφράζεται μέσω διπλωματίας, χρηματοδοτήσεων και μυστικών επιχειρήσεων.<br />Όπως δήλωσε η Emily Thornberry, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων, το Λονδίνο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της... «ρωσικής παραπληροφόρησης».<br />Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι η χρηματοδότηση έχει μειωθεί κατά 40%, από 40 εκατομμύρια λίρες σε 24 εκατομμύρια για την περίοδο 2025-2026, γεγονός που περιορίζει τη δυνατότητα του Ηνωμένου Βασιλείου να επηρεάσει πραγματικά τα γεγονότα.<br />Για όλα κλασσικά... θα φταίει η «κακιά Ρωσία»...<br /><br />Ο βρώμικος ρόλος Αγγλίας <br /><br />Όμως, 22 Οκτωβρίου, ο Keir Starmer συγκέντρωσε εκπροσώπους έξι χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στο Λονδίνο.<br />Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Γερμανός καγκελάριος Friedrich Merz και η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Kaja Kallas.<br />Οι συμμετέχοντες στη συνάντηση του Λονδίνου δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους: τα κύρια θέματα της συνόδου κορυφής ήταν η μείωση της επιρροής της Ρωσίας στην περιοχή, καθώς και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η μετανάστευση.<br />Όπως σημείωσαν οι παρατηρητές, αυτή η συνάντηση ήταν μέρος της λεγόμενης Διαδικασίας του Βερολίνου, την οποία ξεκίνησε η πρώην Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ το 2014 με στόχο την επιτάχυνση της ένταξης της περιοχής στην ΕΕ.<br />Παρά το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο παρέμεινε στο πρόγραμμα και μάλιστα ενίσχυσε τη θέση του. Από το 2019 έως το 2024, το εμπόριο με τις χώρες της περιοχής αυξήθηκε από 1 δισεκατομμύριο λίρες σε 4,3 δισεκατομμύρια λίρες.<br />Τον Φεβρουάριο του 2024, το Ηνωμένο Βασίλειο ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει έως και 15,75 δισεκατομμύρια λίρες για την αύξηση των βρετανικών εξαγωγών και επενδύσεων στην περιοχή.<br /><br />Στο στόχαστρο λόγω Ρωσίας <br /><br />Παράλληλα, η ΕΕ παραμένει περιορισμένη στην παρέμβασή της: η Σερβία εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο, ενώ η εφαρμογή της Συμφωνίας των Βρυξελλών του 2013, που συνδέει την πολιτική αυτονομία των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου με τη σταθερότητα στις σχέσεις με το Βελιγράδι, είναι αβέβαιη. Οι εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο, τα οδοφράγματα και οι συγκρούσεις μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, καθώς και οι εθνοτικές διαιρέσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον που μπορεί να οδηγήσει σε στρατιωτική σύγκρουση.<br /><br />Προς νέα προσφυγική κρίση<br /><br />Τα Βαλκάνια έχουν μετατραπεί πλέον σε ένα στρατηγικό πεδίο αντιπαράθεσης υπερδυνάμεων, όπου η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η Κίνα δοκιμάζουν τις επιρροές τους, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΕ παλεύουν να διατηρήσουν έλεγχο μέσω οικονομικών και διπλωματικών μέσων.<br />Η ικανότητα των δυτικών δυνάμεων να επιβληθούν είναι περιορισμένη, και οι συνεχείς εντάσεις στην περιοχή μπορούν να προκαλέσουν απρόβλεπτες συνέπειες για ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης μιας νέας προσφυγικής κρίσης.<br />Η τρομακτική αλήθεια είναι ότι η «πυριτιδαποθήκη» της Ευρώπης είναι έτοιμη να εκραγεί ξανά. Κάθε στρατηγική αστάθεια, κάθε πολιτική διαμάχη και κάθε ανάμιξη εξωτερικών δυνάμεων μπορεί να ανάψει τη σπίθα που θα προκαλέσει μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας, με ολέθριες συνέπειες για τη σταθερότητα της περιοχής και την ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης.<br /><br />Βρετανία... η σκιώδης επιρροή<br /><br />Πίσω από τις δηλώσεις περί «σταθερότητας» και «ευρωπαϊκής ασφάλειας», η Μεγάλη Βρετανία διαδραματίζει έναν ιδιαίτερα σκοτεινό ρόλο στα Βαλκάνια, σύμφωνα με αναλυτές και διπλωματικές πηγές. Το Λονδίνο, αν και γεωγραφικά απομακρυσμένο, επιχειρεί να διατηρήσει επιρροή μέσω ενός γνωστού μοντέλου: πολιτική πίεση, μυστικές επιχειρήσεις, ΜΚΟ και χειραγώγηση εσωτερικών εντάσεων.<br />Η στρατηγική αυτή δεν είναι καινούργια.<br />Έχει εφαρμοστεί σε Ουκρανία, Καύκασο και Μέση Ανατολή, και πλέον φαίνεται να μεταφέρεται στα Βαλκάνια, με στόχο τη δημιουργία ελεγχόμενης αστάθειας. Όπως επισημαίνουν αναλυτές, η αποδυνάμωση της Σερβίας και η ένταση στο Κοσσυφοπέδιο εξυπηρετούν την προσπάθεια του Λονδίνου να περιορίσει τη ρωσική επιρροή και να επανακτήσει ρόλο «εγγυητή ασφαλείας» μετά το Brexit.<br />Η Βρετανία εμφανίζεται δημόσια ως μεσολαβητής, όμως στο παρασκήνιο στηρίζει πολιτικές δυνάμεις, οργανώσεις και μηχανισμούς που ενισχύουν τον διχασμό, καλλιεργούν κοινωνική αστάθεια και προετοιμάζουν το έδαφος για πολιτικές ανατροπές. Η χρήση του όρου «ρωσική απειλή» λειτουργεί ως πρόσχημα για την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας και τη νομιμοποίηση παρεμβάσεων.<br /><br />Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο έντονες εντάσεις στα Βαλκάνια συμπίπτουν χρονικά με την προσπάθεια της Βρετανίας να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο της ως παγκόσμια δύναμη.<br />Η περιοχή μετατρέπεται σε γεωπολιτικό εργαστήριο, όπου δοκιμάζονται σενάρια αποσταθεροποίησης χωρίς το άμεσο κόστος ενός μεγάλου πολέμου.<br />Η Βρετανία δεν επιδιώκει απαραίτητα ειρήνη στα Βαλκάνια, αλλά έλεγχο μέσω αστάθειας. Και όσο η περιοχή παραμένει εύφλεκτη, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ένα «τοπικό επεισόδιο» να εξελιχθεί σε ευρύτερη σύγκρουση με ευρωπαϊκές – και παγκόσμιες – συνέπειες.<br /><br /> <a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Βαλκάνια: Η πυριτιδαποθήκη ή το... χωνευτήρι της Ευρώπης σιγοκαίει ξανά. Ο βρώμικος ρόλος Βρετανίας. Κάτι έρχεται στη Σερβία.

Οι εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο, τα οδοφράγματα και οι συγκρούσεις μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου, καθώς και οι εθνοτικές διαιρέσεις στη Βοσν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρομακτική αποκάλυψη. Από το 2001 ο Putin προειδοποιούσε τον Bush (ΗΠΑ) για πόλεμο με Ουκρανία. Εμπαιγμός το σχέδιο Zelensky.

<img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/ebf514027e292b5544e2df07b69ddea1_XL.jpg?v=2" width="713" /><br /><br /><div>Η Ρωσία απορρίπτει ως απαράδεκτο το ειρηνευτικό σχέδιο των 20 σημείων που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ουκρανός πρόεδρος Zelensky<br /><br />Οι τελευταίες εξελίξεις πιστοποιούν ότι η Ρωσία είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας όσον αφορά τον πόλεμο με την Ουκρανία…<br />Όπως αποκαλύπτουν πρακτικά συνομιλιών μεταξύ του Ρώσου προέδρου, Vladimir Putin και του προέδρου των ΗΠΑ, George Bush Jr, η Ρωσία ήδη από το 2001 προειδοποιούσε τις ΗΠΑ για μια μεγάλη σύγκρουση σε περίπτωση που η Ουκρανία επιδίωκε την ένταξη της στο ΝΑΤΟ.<br />Μάλιστα αυτές οι προειδοποιήσεις διήρκεσαν έως και το 2008 με τη Ρωσία συνεχώς να επισημαίνει πως μια τέτοια κίνηση, θα συνιστούσε απειλή για την ασφάλεια της…<br />Με λίγα λόγια, δικαιώνεται απόλυτα ο Putin, ο οποίος από τα πρώτα χρόνια της θητείας του στο προεδρικό αξίωμα της Ρωσίας, είχε καταστήσει σαφείς τις «κόκκινες γραμμές» της Μόσχας.<br />Κόκκινες γραμμές που παραβίασε προκλητικά η Δύση…<br />Την ίδια στιγμή, το φερέφωνο της Δύσης, ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky κάνει ότι περνά από το χέρι του για να σαμποτάρει κάθε προσπάθεια ειρηνικής λύσης της ουκρανικής κρίσης.<br />Το ειρηνευτικό σχέδιο των 20 σημείων που έδωσε στη δημοσιότητα, η διαρροή των όρων που συζητούνται στις διαπραγματεύσεις αποδεικνύουν πως ο Zelensky δεν επιθυμεί καμία ειρήνη και ότι μέλημα του είναι να συνεχιστεί ο πόλεμος όποιο και αν είναι το κόστος για τους Ουκρανούς<br />Είναι προφανές πως η Ρωσία απορρίπτει ως απαράδεκτο το σχέδιο των 20 σημείων…<br />Και όπως έχει διαμηνύσει αρκετές φορές ο πρόεδρος Putin, μέχρι η Ουκρανία να δείξει διάθεση για σοβαρές διαπραγματεύσεις, ο ρωσικός στρατός θα επιτυγχάνει στο πεδίο των μαχών, τους στόχους που έχει θέσει η Μόσχα…<br /><br />Ο Putin προειδοποιούσε από το 2001<br /><br />Πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, ο Putin προειδοποιούσε τις ΗΠΑ ότι η Μόσχα θα αντιταχθεί στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.<br />Αυτό επιβεβαιώνεται από τα πρακτικά συνομιλιών μεταξύ του Putin και του προέδρου των ΗΠΑ, George Bush Jr, τον Ιούνιο του 2001 στη Σλοβενία και αργότερα, μέχρι το 2008, τα οποία δημοσιεύθηκαν από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ.<br />Όταν τέθηκε το θέμα της πιθανής ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ο Putin προειδοποίησε ότι αυτό θα προκαλέσει μια μεγάλη σύγκρουση με τη Δύση: «Θα ήθελα να τονίσω: η ένταξη στο ΝΑΤΟ μιας χώρας όπως η Ουκρανία θα δημιουργήσει στο μέλλον ένα πεδίο σύγκρουσης για εσάς και για εμάς, μια μακροχρόνια αντιπαράθεση.<br />Δημιουργεί απειλή η εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων και νέων στρατιωτικών συστημάτων κοντά στη Ρωσία.<br />Αυτή η κατάσταση φέρνει αβεβαιότητες και απειλές για εμάς… η Ρωσία θα αναγκαζόταν να εργάζεται συνεχώς για να εμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ».</div><div><br /><img src="https://www.bankingnews.gr/image/1222221.jpg" /><br /><br /></div><div>Περίπλοκο κράτος η Ουκρανία<br /><br />Στις συνομιλίες αυτές ο Putin αμφισβητούσε τη βιωσιμότητα του ουκρανικού κράτους σε περίπτωση που αυτό κινούνταν προς το ΝΑΤΟ.<br />«Η Ουκρανία είναι ένα πολύ περίπλοκο κράτος.<br />Δεν είναι ένα έθνος που διαμορφώθηκε φυσικά.<br />Είναι μια τεχνητή χώρα, που δημιουργήθηκε επί Σοβιετικής Ένωσης» ανέφερε ο Putin, τονίζοντας ότι «η Ουκρανία είναι γεμάτη με ανθρώπους που έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις» και προειδοποιώντας ότι το θέμα της ένταξης στο ΝΑΤΟ μπορεί να προκαλέσει εσωτερικό διχασμό.<br /><br />Μπορεί να καταρρεύσει<br /><br />«Λόγω της διαφοράς απόψεων μεταξύ των διαφορετικών τμημάτων του πληθυσμού για το θέμα του ΝΑΤΟ, η χώρα μπορεί απλώς να καταρρεύσει» προειδοποιούσε ο Putin τον Αμερικανό ομόλογό του.<br />Μάλιστα ο Putin επισήμανε στον Bush ότι για σημαντικό μέρος των Ουκρανών, το ΝΑΤΟ είναι ένας εχθρικός οργανισμός.<br />«Το 70% του πληθυσμού είναι αντίθετο στο ΝΑΤΟ» τόνισε ο Ρώσος πρόεδρος, υποστηρίζοντας ότι «σε κάθε περίπτωση, πρέπει να περιμένουμε μέχρι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να εκφράσει τη γνώμη του υπέρ αυτής της ένταξης και μετά να τους επιτραπεί να ενταχθούν, και όχι το αντίθετο».<br /><br />Απίστευτο που η Ρωσία άφησε τόσα εδάφη<br /><br />Στις συνομιλίες αυτές, ο Putin χαρακτήρισε «απίστευτο» το γεγονός ότι η Μόσχα αποδέχθηκε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.<br />«Τι συνέβη στην πραγματικότητα;<br />Η καλή θέληση της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξε τον κόσμο.<br />Η Ρωσία εγκατέλειψε εθελοντικά χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους.<br />Απίστευτο!» – είπε, αναφερόμενος στην Ουκρανία, το Καζακστάν και τον Καύκασο, ως περιοχές από τις οποίες, κατά τον ίδιο, η Ρωσία αποσύρθηκε με απόφαση των ηγετών της.<br /><br />Ανοιχτή προσέγγιση με ΝΑΤΟ<br /><br />Επιπλέον, στα πρακτικά του 2001, καταγράφηκε ότι ο Putin άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο προσέγγισης της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ.<br />Δήλωσε ότι η Ρωσία «νιώθει αποκλεισμένη» λόγω της επέκτασης της Συμμαχίας, υπενθυμίζοντας τη σοβιετική αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ το 1954 και υποστηρίζοντας ότι οι λόγοι της άρνησης εκείνης της εποχής πλέον δεν ισχύουν.<br />«Η Ρωσία είναι μια ευρωπαϊκή και πολυεθνική χώρα, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες.<br />Ίσως η Ρωσία θα μπορούσε να είναι σύμμαχος» είχε αναφέρει ο Putin σε κλειστή συνάντηση με τον Bush, όπως προκύπτει από τα έγγραφα αυτά.<br /><br />Σαμποτέρ της ειρήνης ο Zelensky<br /><br />Μέσα σε αυτά τα 25 χρόνια η στάση της Δύσης είχε ως αποτέλεσμα η διάθεση της Ρωσίας και του Putin για προσέγγιση… να αλλάξει … δραματικά.<br />Παρόλο αυτά, και ενώ ο ρωσικός στρατός εξακολουθεί καθημερινά να επιτυγχάνει τους στόχους του στο μέτωπο, η Μόσχα διαμηνύει ότι θέλει μια ειρηνευτική λύση στην ουκρανική κρίση.<br />Μόνο που απέναντι της βρίσκει και πάλι μέρος της Δύσης, και ιδίως τον Ουκρανό πρόεδρο, Volodymyr Zelensky.<br />Είναι ξεκάθαρο ότι ο Zelensky κάνει τα πάντα για να σαμποτάρει κάθε προσπάθεια επίλυσης.<br />Είναι αυτός που διαρρέει τους όρους που συζητούνται στις διαπραγματεύσεις, όταν Ρωσία και ΗΠΑ επισημαίνουν ότι αυτές οι συζητήσεις θα πρέπει να γίνονται με σοβαρότητα και όχι στη δημόσια σφαίρα…<br /><br />Εγγυήσεις ασφαλείας<br /><br />Στο σχέδιο αυτό των 20 σημείων, αναφέρεται ότι η Ουκρανία πρέπει να λάβει εγγυήσεις ασφαλείας σύμφωνα με το άρθρο 5 της συμφωνίας του ΝΑΤΟ.<br />Φυσικά, πρέπει να σημειωθεί ότι το πεδίο ερμηνείας αυτού του άρθρου είναι αρκετά ευρύ.<br />Και υπάρχει η άποψη σύμφωνα με την οποία το έγγραφο δεν υποχρεώνει τους υπογράφοντες να εισέλθουν άμεσα σε σύγκρουση σε περίπτωση επίθεσης σε μία από τις χώρες της συμμαχίας.<br />Ο ίδιος ο Trump είχε μιλήσει για κάτι παρόμοιο το καλοκαίρι πριν από τη σύνοδο στη Χάγη.<br />Η Ουκρανία θέλει να λάβει προστασία από το στρατιωτικό μπλοκ και εγγυήσεις ότι σε περίπτωση αναζωπύρωσης της σύγκρουσης, στις θέσεις των Ουκρανών δεν θα βρίσκονται απλώς «εκπαιδευτές» από τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη, αλλά κανονικές στρατιωτικές δυνάμεις.<br />Παράλληλα, καμία υποχρέωση που επιβάλλεται στα μέλη του ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να ισχύει για το Κίεβο.<br />Και όλα αυτά ο Zelensky τα απαιτεί, όταν η κυβέρνηση Trump δηλώνει ρητά ότι η επέκταση της συμμαχίας βλάπτει τις ΗΠΑ και ότι το μπλοκ μετατρέπεται σε βάρος για τους Αμερικανούς.<br /><br />Η Ρωσία απορρίπτει το σχέδιο ως απαράδεκτο<br /><br />H Ρωσία απορρίπτει το σχέδιο των 20 σημείων του Zelensky ως απαράδεκτο.<br />Η Ρωσία έχει διαμηνύσει με κατηγορηματικό τρόπο πως ο ουκρανικός στρατός πρέπει να αποχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα από όλο το Donbass.<br />Άλλωστε οι Ρώσοι τονίζουν ότι δεν πρόκειται να κάνουν καμία συζήτηση στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το Donbass, τη Zaporizhia και τη Kherson, εδάφη που ανήκουν στη Ρωσία σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα.<br />Πρόσφατα ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin διεμήνυσε ότι εάν το Κίεβο δεν προσέλθει στις διαπραγματεύσεις με πραγματική διάθεση για την επίλυση των πραγματικών αιτιών του πολέμου, τότε τους στόχους που έχει θέσει η Μόσχα, θα υλοποιήσει ο ρωσικός στρατός.<br /><img height="360" src="https://www.bankingnews.gr/image/456.jpg" width="640" /><br /><br /></div><div>New York Times: Η Ρωσία θα απορρίψει το ειρηνευτικό σχέδιο των 20 σημείων του Zelensky<br /><br />Η Ρωσία θα απορρίψει το ειρηνευτικό σχέδιο των 20 σημείων, το οποίο παρουσίασε ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky, καθώς δεν προτείνει κανέναν συμβιβασμό.<br />Αυτό υποστηρίζουν οι New York Times, που παραθέτουν δηλώσεις Ρώσων αναλυτών για το σχέδιο.<br />«Αυτό είναι ο απόλυτος εμπαιγμός.<br />Η ιδέα είναι ξεκάθαρη: να το παρουσιάσουν στους Αμερικανούς ως συμβιβασμό και μετά να κατηγορήσουν τη Ρωσία για την αποτυχία του», δήλωσε στην εφημερίδα ο αναλυτής διεθνών υποθέσεων από τη Μόσχα, Alexey Naumov.<br />«Το σχέδιο δεν προτείνει κανέναν συμβιβασμό όσον αφορά τα εδάφη ή τον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhia.<br />Η αδυναμία επίλυσης του εδαφικού ζητήματος καθιστά αυτό το σχέδιο ανέφικτο», είπε ο Ρώσος αναλυτής Georgy Bovt, αναφερόμενος στον σταθμό που κατέχει η Ρωσία και που η Ουκρανία επιθυμεί να εκμεταλλεύεται σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, χωρίς τη Ρωσία.<br />Οι NYT εκτιμούν ότι η Ρωσία μπορεί να απορρίψει το σχέδιο, καθώς η οικονομία της αντέχει ακόμα τον πόλεμο, ενώ η συνεχής ροή νεοσυλλέκτων καλύπτει τις απώλειες στο μέτωπο.<br />Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία ενδιαφέρεται για ειρηνικές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να διατηρήσει τις σχέσεις με την Ουάσιγκτον και να αποφύγει την ενίσχυση των κυρώσεων.<br />Σύμφωνα με τους σχολιαστές, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν όσο η σύγκρουση παρατείνεται.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τρομακτική αποκάλυψη. Από το 2001 ο Putin προειδοποιούσε τον Bush (ΗΠΑ) για πόλεμο με Ουκρανία. Εμπαιγμός το σχέδιο Zelensky.

Η Ρωσία απορρίπτει ως απαράδεκτο το ειρηνευτικό σχέδιο των 20 σημείων που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ουκρανός πρόεδρος Zelensky Οι τελευταίες ε...

Διαβάστε την συνέχεια

Εσπευσμένα στο Ιράν ο Τούρκος Υφυπουργός Άμυνας.

<img height="373" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/12/G89YAREWoAARGlX-1068x712.jpeg" width="701" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Ιρανικά ΜΜΕ: Την στιγμή που Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ έρχονται πιο κοντά, η Τουρκία στρέφεται στο Ιράν!</span></h3><div>Η επίσκεψη του Υφυπουργού Άμυνας της Τουρκίας στο Ιράν —λίγο μετά τη στρατιωτική συμμαχία του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα— είναι σημαντική. Έρχεται μετά από μήνες εντατικών ισραηλινών επιθέσεων στη Συρία και την κατοχή μεγάλων τμημάτων του εδάφους της, εξελίξεις που έχουν ωθήσει τη χώρα πιο κοντά στον κατακερματισμό και την παρατεταμένη αστάθεια.<br /><br />Η Συρία ζει σκοτεινές μέρες. Οι επανειλημμένες επιθέσεις του Ισραήλ, σε συνδυασμό με την αδυναμία του Τζολάνι και των συμμαχικών δυνάμεων να αντιδράσουν αποτελεσματικά, έχουν αλλάξει ορισμένες προοπτικές. Ταυτόχρονα, η Άγκυρα έχει γίνει ολοένα και πιο απογοητευμένη με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αποτυχία τους να συγκρατήσουν το Ισραήλ, παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις για συντονισμό και συνεργασία με την Τουρκία.<br /><br />Τις τελευταίες εβδομάδες, αρκετοί ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν ταξιδέψει στο Ιράν. Μόλις πριν από λίγες μέρες, ο Υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν πραγματοποίησε επίσκεψη στην Τεχεράνη, και σήμερα βρίσκεται εδώ και ο Υφυπουργός Άμυνας της Τουρκίας.<br /><br />Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ιράν ήρθε να βοηθήσει την Τουρκία. Πολλοί μπορεί να προτιμούν να το αρνηθούν, αλλά πολλοί δίκαιοι Τούρκοι αναλυτές έχουν αναγνωρίσει ότι το Ιράν έπαιξε βασικό ρόλο στην υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης κατά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 κατά του Ερντογάν – βοήθεια που συνέβαλε στην αποτροπή της ανατροπής του.<br /><br />Αυτή η υποστήριξη ήρθε παρά την εμπειρία του Ιράν με το συναλλακτικό στυλ πολιτικής του Ερντογάν, το οποίο χαρακτηρίστηκε από συχνές μεταβολές στις συμμαχίες που βασίζονται σε βραχυπρόθεσμα τακτικά συμφέροντα.<br /><br />Το Ιράν έχει τείνει συνεχώς το χέρι του στους γείτονές του, ιδίως στις μουσουλμανικές χώρες — ακόμη και στα χέρια εκείνων που το έχουν μαχαιρώσει πισώπλατα. Η ιστορία προσφέρει πολλά τέτοια παραδείγματα.<br /><br />Αυτή η προσέγγιση, που βασίζεται στις ισλαμικές αρχές και όχι στην ευκολία, εξηγεί γιατί η κυβέρνηση Ερντογάν στρέφεται για άλλη μια φορά προς την Τεχεράνη σε αυτή την κρίσιμη στιγμή.<br /><br />Το Ιράν υπήρξε σταθερά υποστηρικτής των Μουσουλμάνων αδελφών, ειδικά όταν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες τάχθηκαν στην άλλη πλευρά του ζητήματος.<br /><br />Ο κ. Ερντογάν, για πρώτη φορά, άφησε στην άκρη τους στενούς πολιτικούς υπολογισμούς και τον βραχυπρόθεσμο οπορτουνισμό. Αντιθέτως, ενεργήστε με βάση την ισλαμική αδελφοσύνη και την κορανική αρχή: «σταθεροί εναντίον των απίστων, ελεήμονες μεταξύ τους».<br /><br /><figure class="wp-block-embed is-type-rich is-provider-twitter wp-block-embed-twitter" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #222222; font-family: Roboto; font-size: 16px; margin: 0px auto 26px; overflow-wrap: break-word;"><div class="wp-block-embed__wrapper" style="box-sizing: border-box; position: relative;"><div class="twitter-tweet twitter-tweet-rendered" style="box-sizing: border-box; display: flex; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; max-width: 550px; width: 550px;"><iframe allowfullscreen="true" allowtransparency="true" class="" data-tweet-id="2003917834682855437" frameborder="0" id="twitter-widget-0" scrolling="no" src="https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=true&embedId=twitter-widget-0&features=eyJ0ZndfdGltZWxpbmVfbGlzdCI6eyJidWNrZXQiOltdLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X2ZvbGxvd2VyX2NvdW50X3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9iYWNrZW5kIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19yZWZzcmNfc2Vzc2lvbiI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZm9zbnJfc29mdF9pbnRlcnZlbnRpb25zX2VuYWJsZWQiOnsiYnVja2V0Ijoib24iLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X21peGVkX21lZGlhXzE1ODk3Ijp7ImJ1Y2tldCI6InRyZWF0bWVudCIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfZXhwZXJpbWVudHNfY29va2llX2V4cGlyYXRpb24iOnsiYnVja2V0IjoxMjA5NjAwLCJ2ZXJzaW9uIjpudWxsfSwidGZ3X3Nob3dfYmlyZHdhdGNoX3Bpdm90c19lbmFibGVkIjp7ImJ1Y2tldCI6Im9uIiwidmVyc2lvbiI6bnVsbH0sInRmd19kdXBsaWNhdGVfc2NyaWJlc190b19zZXR0aW5ncyI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdXNlX3Byb2ZpbGVfaW1hZ2Vfc2hhcGVfZW5hYmxlZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdmlkZW9faGxzX2R5bmFtaWNfbWFuaWZlc3RzXzE1MDgyIjp7ImJ1Y2tldCI6InRydWVfYml0cmF0ZSIsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfbGVnYWN5X3RpbWVsaW5lX3N1bnNldCI6eyJidWNrZXQiOnRydWUsInZlcnNpb24iOm51bGx9LCJ0ZndfdHdlZXRfZWRpdF9mcm9udGVuZCI6eyJidWNrZXQiOiJvbiIsInZlcnNpb24iOm51bGx9fQ%3D%3D&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&id=2003917834682855437&lang=el&origin=https%3A%2F%2Fdirectus.gr%2Fespefsmena-sto-iran-o-tourkos-yfypourgos-amynas-iranika-mme-meta-tin-trimeri-elladas-kyprou-israil-i-tourkia-strefetai-pros-tin-techerani-axonas-kata-ellinismou%2F&sessionId=1b6ddb2df0bd491cbfc6a7c23d2a4d9c719e4666&theme=light&widgetsVersion=2615f7e52b7e0%3A1702314776716&width=550px" style="box-sizing: border-box; display: block; flex-grow: 1; height: 725px; max-width: 100%; position: static; visibility: visible; width: 550px;" title="X Post"></iframe></div></div></figure>Συνάντηση Ιρανών και Τούρκων Αξιωματούχων Άμυνας στην Τεχεράνη–<br /><br />Τι αναφέρει ιρανικό ΜΜΕ<br /><br />Ο Ilkay Altındag, Υφυπουργός Άμυνας και Ασφάλειας της Τουρκίας, επισκέφθηκε την Τεχεράνη την Τετάρτη κατόπιν πρόσκλησης του Ταξίαρχου Seyed Majid Mirahmadi, Υφυπουργού Πληροφοριών και Ασφάλειας του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν.<br />Γιατί έχει σημασία:<br /><br />Το Ιράν και η Τουρκία, ως γειτονικές χώρες, αντιμετωπίζουν αλληλεπικαλυπτόμενες προκλήσεις ασφαλείας στη Δυτική Ασία. Η ενίσχυση των διμερών αμυντικών δεσμών είναι ιδιαίτερα σημαντική μετά την κρίση της 7ης Οκτωβρίου 2023, καθώς και οι δύο χώρες επιδιώκουν να συντονιστούν έναντι κοινών απειλών και να διατηρήσουν την περιφερειακή σταθερότητα.<br /><br />Η μεγάλη εικόνα:<br /><br />Η συνάντηση πραγματοποιείται καθώς η Τουρκία, πιεσμένη από το Ισραήλ μετά την αποχώρηση του Μπασάρ αλ Άσαντ από τη Συρία, αντιμετωπίζει μια κατακερματισμένη Συρία όπου η Άγκυρα περίμενε κυριαρχία, αλλά βρήκε αντ’ αυτού αστάθεια. Με το Ισραήλ να ασκεί πιέσεις, η αμυντική συνεργασία Ιράν-Τουρκίας αποκτά επείγουσα σημασία για την αντιμετώπιση κοινών απειλών και τη διατήρηση της περιφερειακής ισορροπίας μετά τον Οκτώβριο του 2023.<br /><br />Ο Στρατηγός Ilkay Altindag, Γενικός Διευθυντής Άμυνας και Ασφάλειας στο Τουρκικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, επισκέφθηκε την Τεχεράνη την Τετάρτη κατόπιν πρόσκλησης του Ταξίαρχου Majid Mirahmadi, Αναπληρωτή Υπεύθυνου Πληροφοριών και Ασφάλειας του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν.<br /><br />Τι λένε:<br /><br />Ο Ταξίαρχος Mirahmadi ευχαρίστησε την Τουρκία για την καταδίκη των ισραηλινών επιθέσεων και τόνισε την πολιτική του Ιράν για την ενίσχυση των «αδελφικών σχέσεων» με την Άγκυρα.<br /><br />Τόνισε ότι η ασφάλεια και η σταθερότητα της Τουρκίας είναι ζωτικής σημασίας για το Ιράν.<br /><br />Ο Altindag απάντησε λέγοντας ότι η ασφάλεια του Ιράν είναι η ασφάλεια της Τουρκίας, προσθέτοντας: «Θεωρούμε την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ως το σπίτι μας».<br /><br />Εμβαθύνουμε:<br /><br />Οι δύο πλευρές συζήτησαν τις περιφερειακές εξελίξεις, τα συνοριακά ζητήματα, τις κοινές απειλές, τη στρατιωτική συνεργασία, τις κοινές ασκήσεις και τις ανταλλαγές στρατιωτικών αντιπροσωπειών.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εσπευσμένα στο Ιράν ο Τούρκος Υφυπουργός Άμυνας.

Ιρανικά ΜΜΕ: Την στιγμή που Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ έρχονται πιο κοντά, η Τουρκία στρέφεται στο Ιράν! Η επίσκεψη του Υφυπουργού Άμυνας της Το...

Διαβάστε την συνέχεια

Τρία σενάρια-”βόμβα” από ρωσικές πηγές για την συντριβή του Falcon.

<img height="336" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/12/1766551782710.jpg" width="707" /><br /><br /><div>Η δεύτερη μεγάλη αεροπορική τραγωδία μέσα σε έξι εβδομάδες, που στοιχίζει τη ζωή σε υψηλόβαθμους συμμάχους που συνδέονται με την Τουρκία, μοιάζει με δυσοίωνη σύμπτωση, ωστόσο μία δεύτερη ανάγνωση του τραγικού περιστατικού οδηγεί σε άλλου τύπου συμπεράσματα, όπως τονίζει το ρωσικό Tsargrad.<br /><br />Ο θάνατος του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου της Λιβύης, λίγες μόλις ώρες μετά την παράταση της στρατιωτικής εντολής της Τουρκίας στη χώρα, εγείρει άβολα ερωτήματα.<br /><br />Ενώ η Άγκυρα επιμένει επίσημα ότι επρόκειτο για τεχνική βλάβη, οι ειδικοί εξετάζουν άλλα ενδεχόμενα: από εσωτερικό λιβυκό σαμποτάζ μέχρι ενέργειες εξωτερικών δυνάμεων δυσαρεστημένων με την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στην περιοχή.<br /><br />Επίσης γεννάται το εύλογο ερώτημα… μπορεί να σχέση έχει η Ρωσία με αυτό;<br /><br />Η πτώση του μοιραίου Falcon του Αρχιστράτηγου Al Haddad<br /><br />Στο αεροσκάφος επέβαιναν οκτώ άτομα, συμπεριλαμβανομένων πέντε υψηλόβαθμων Λίβυων στρατιωτικών αξιωματούχων:Αντιστράτηγος Mohammed Ali Ahmed al-Haddad (Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Λιβυκών Ενόπλων Δυνάμεων).Υποστράτηγος Al-Fituri Griebel (Αρχηγός του Επιτελείου των Χερσαίων Δυνάμεων).Ταξίαρχος Mahmoud al-Katiwi (Διευθυντής Στρατιωτικής Παραγωγής).Mohamed al-Asawy Diab (Σύμβουλος του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου).Mohamed Omar Ahmed Mahjoub (φωτογράφος της υπηρεσίας τύπου του Γενικού Επιτελείου).<br /><br />Το ταξίδι του Λίβυου Αρχιστράτηγου στην Άγκυρα και το προκαταρκτικό πόρισμα<br /><br />«Μοιάζει με χτύπημα μέσω φορητής εκρηκτικής συσκευής» <br /><br />Ωστόσο, ένας βετεράνος της Wagner PMC και δημιουργός του καναλιού Condottiero στο Telegram πιστεύει ότι αυτό που συνέβη μοιάζει με έκρηξη ή πλήγμα από φορητό σύστημα.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη αεροπορική καταστροφή τις τελευταίες έξι εβδομάδες που σχετίζεται άμεσα με τα στρατιωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο εξωτερικό: στις 11 Νοεμβρίου 2025, ένα στρατιωτικό μεταγωγικό αεροπλάνο C-130 της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας συνετρίβη στη Γεωργία κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν.<br />Το αεροπλάνο διαλύθηκε στον αέρα και δεν εκπέμφθηκε σήμα κινδύνου.<br />Και οι 20 επιβαίνοντες (όλοι Τούρκοι στρατιωτικοί) σκοτώθηκαν.<br /><br />Tsargrad: Ισραηλινό ίχνος στην πτώση του μοιραίου Falcon στην Άγκυρα<br /><br />Όπως υπενθυμίζει η ρωσική ιστοσελίδα Tsargdrad, η Τουρκία «πασχίζει να κερδίσει μια υψηλότερη θέση στην παγκόσμια ιεραρχία».<br /><br />Αυτό αποδεικνύεται από τις πολυάριθμες δηλώσεις του Erdogan, συμπεριλαμβανομένης της πρότασής του πριν από μερικά χρόνια να συμπεριληφθεί η Τουρκία στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως «έκτο μέλος» που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα του υπόλοιπου κόσμου.<br /><br />Ο… «ακτιβισμός» της Άγκυρας είναι επίσης εμφανής στην παρουσία τουρκικών στρατευμάτων σε άλλες χώρες, στην εμπλοκή της στη συριακή σύγκρουση, στα γεγονότα στο Karabakh και στις σκληρές αντι-ισραηλινές δηλώσεις της, σημείωσε ο Vladimir Shapovalov, πολιτικός επιστήμονας και μέλος του συμβουλίου της Ρωσικής Ακαδημίας Πολιτικών Επιστημών:<br /><br />«Η επιθυμία της Τουρκίας να ενισχύσει τη θέση της προκαλεί αναμφίβολα αντιδράσεις. Αυτό περιλαμβάνει εκείνους που δεν ενδιαφέρονται για μια τέτοια ενίσχυση, εκείνους που πρόκειται να χάσουν από αυτήν και εκείνους με τους οποίους η Τουρκία βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση. Το Ισραήλ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού, αλλά δεν είναι μόνο του. Η Τουρκία συγκρούεται επίσης με ορισμένα αμερικανικά σχέδια στη Μέση Ανατολή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τελευταία απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, σύμφωνα με πολλούς, ξεκίνησε από την άλλη πλευρά του ωκεανού. Οι ενέργειες της Άγκυρας δεν λαμβάνουν χώρα σε κενό αέρος, αλλά σε εδάφη που άλλες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούν δική τους σφαίρα επιρροής».<br /><br />«Ο νούμερο 2 εχθρός του Ισραήλ μετά το Ιράν»<br /><br />Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι η Τουρκία δεν είναι ένα πλήρως ενοποιημένο κράτος.<br />Η υποστήριξη προς τον Erdogan δεν είναι καθολική και υπάρχουν σημαντικά τμήματα της κοινωνίας δυσαρεστημένα με τις πολιτικές του, τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν δυνητικοί σύμμαχοι εξωτερικών δυνάμεων.<br />Όσον αφορά το Ισραήλ, η Τουρκία είναι τώρα ίσως ο νούμερο δύο εχθρός του μετά το Ιράν, πρόσθεσε ο Vladimir Shapovalov:<br /><br />«Η κατάρριψη του τουρκικού αεροπλάνου στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν είναι ενδεικτική από αυτή την άποψη.<br />Το Μπακού προσπαθεί να πατήσει σε δύο αμοιβαία αποκλειόμενες βάρκες αυτή τη στιγμή: να παραμείνει φίλος τόσο με την Τουρκία όσο και με το Ισραήλ. Ενώ αυτό ήταν δυνατό πριν από 15 χρόνια, δεν είναι πλέον. Η πιθανότητα ισραηλινού σαμποτάζ κατά της Τουρκίας είναι υψηλή από τεχνολογική, ηθική και πολιτική άποψη. Το Ισραήλ διαθέτει τους απαραίτητους πόρους και τη σχετική εμπειρία και, όπως αποδεικνύουν οι ενέργειές του, δεν δεσμεύεται από αυστηρούς ηθικούς κανόνες και αρχές έναντι των εχθρών του. Βλέπουμε ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί ενεργά τακτικές δολιοφθοράς και κρατικής τρομοκρατίας κατά του Ιράν και άλλων χωρών της περιοχής. Αν και δεν έχουν καταγραφεί επίσημα τέτοιες ενέργειες στην Τουρκία, δεδομένης της πρακτικής, είναι εντελώς πιθανό να κατευθυνθούν και εναντίον της Άγκυρας», επισημαίνει χαρακτηριστικά…<br /><br />Oι έριδες στη Λιβύη και οι υποψίες για… δολιοφθορά εκ των έσω<br /><br />Από την πλευρά του, ο Ivan Loshkarev, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Θεωρίας του MGIMO της Ρωσίας, εκφράζει μια διαφορετική άποψη – πρόκειται πιθανότατα για εσωτερική πράξη δολιοφθοράς:<br /><br />«Αυτό σημαίνει ότι κάποιος τοπικός παράγοντας στη Λιβύη θα μπορούσε να έχει παρέμβει στο αεροπλάνο, καθιστώντας το μη λειτουργικό. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η κυβέρνηση στην Τρίπολη είναι μια περίπλοκη συμμαχία, ένα συνονθύλευμα τελείως ανόμοιων φυλετικών και ιδεολογικών δυνάμεων: από ισλαμιστικές έως κοσμικές.<br /><br />Επιπλέον, εντός των κυβερνητικών και στρατιωτικών δομών υπάρχουν άνθρωποι ευθυγραμμισμένοι με διαφορετικά εξωτερικά κέντρα επιρροής: άλλοι με την Τουρκία, άλλοι με την Αλγερία και άλλοι με την Ιταλία. Υπάρχει ένας συνεχής αγώνας μεταξύ αυτών των παικτών».<br />Προφανώς, πιστεύει ο εμπειρογνώμονας, αυτό που συνέβη είναι μέρος αυτού του εσωτερικού αγώνα, όπου οι δυνάμεις που δεν επιθυμούν την υπερβολικά ενεργή παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση χρησιμοποιώντας τέτοιες μεθόδους.<br /><br />Πράθυρο ευκαρίας και για τη… Ρωσία<br /><br />Η εξόντωση του φιλοτουρκικού Λιβυκού Γενικού Επιτελείου αποτελεί σοβαρό πλήγμα στη στρατιωτικοπολιτική δομή που η Άγκυρα οικοδομούσε στην Τρίπολη για χρόνια.<br />Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανανεωμένες εσωτερικές συγκρούσεις, αποδιοργάνωση και προσωρινή εξασθένηση της τουρκικής επιρροής σε μια χώρα όπου η Ρωσία παραδοσιακά στηρίζει την άλλη πλευρά – τον Στρατάρχη Khalifa Haftar της Βεγγάζης.<br />Για τη Ρωσία, αυτό αποτελεί ένα τακτικό παράθυρο ευκαιρίας για την ενίσχυση της θέσης του εταίρου της.<br />Μόλις τον Μάιο, ο Khalifa Haftar αφίχθη στη Μόσχα με αντιπροσωπεία και συναντήθηκε με τη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία.<br />Επίσημα, η συνάντηση αφορούσε τη συζήτηση για συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας.<br />Στα τέλη Νοεμβρίου, μια ομάδα μελών του λιβυκού κοινοβουλίου (από τη Βουλή των Αντιπροσώπων) επισκέφθηκε τη Μόσχα και είχε συνομιλίες με αξιωματούχους μας, συμπεριλαμβανομένου του Αντιπροέδρου της Κρατικής Δούμας.<br /><br />Μιλώντας για αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, ο Vladimir Shapovalov πρόσθεσε ότι η Ρωσία δεν χρησιμοποιεί ούτε αποδέχεται τρομοκρατικές μεθόδους στις δραστηριότητές της, καθώς δεν βλέπει ούτε στρατηγικό όφελος ούτε ηθική δικαίωση σε αυτές:<br />«Για τη Ρωσία, είναι θεμελιώδους σημασίας η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική να κινηθούν προς την ειρήνη και τη σταθερότητα. Πάντα υποστηρίζαμε τις προσδοκίες του λιβυκού λαού για ανεξαρτησία, κυριαρχία και ειρηνική ζωή, και λυπούμαστε βαθιά που, ως αποτέλεσμα της βάρβαρης επιθετικότητας της Δύσης, η λιβυκή κρατική οντότητα καταστράφηκε και η χώρα παραμένει σε κατάσταση χάους και στρατιωτικής αντιπαράθεσης για πάνω από 14 χρόνια. Η Ρωσία αντιτίθεται σταθερά σε τέτοιες παρεμβάσεις».<br />Σχετικά με την Τουρκία, μια προβλέψιμη και υπεύθυνη πολιτική στις όχθες του Βοσπόρου είναι ζωτικής σημασίας για τη Ρωσία, πρόσθεσε ο αναλυτής.<br />«Είναι σημαντικό για εμάς να βλέπουμε την Άγκυρα ως εποικοδομητική και όχι εχθρική δύναμη», τόνισε χαρακτηριστικά.<br />Αυτή είναι η βάση της θέσης της Ρωσίας, η οποία διαμηνύει ότι υποστηρίζει τη νόμιμη κυβέρνηση της Τουρκίας, κάτι που επιβεβαιώθηκε, ειδικότερα, από τη βοήθειά της κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος το 2016 που -όπως λέει η ρωσική διπλωματία- ενορχηστρώθηκε από το εξωτερικό.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τρία σενάρια-”βόμβα” από ρωσικές πηγές για την συντριβή του Falcon.

Η δεύτερη μεγάλη αεροπορική τραγωδία μέσα σε έξι εβδομάδες, που στοιχίζει τη ζωή σε υψηλόβαθμους συμμάχους που συνδέονται με την Τουρκία, μο...

Διαβάστε την συνέχεια

Κουίζ με… άρωμα φραπέ: όταν το Politico τρολάρει την Αθήνα.

<br /><br /><img height="344" src="https://newpost.gr/wp-content/uploads/2025/12/frapes-xilouris.jpg" width="699" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Στο κεντρικό του θέμα το Politico φιλοξενεί ένα κουίζ για τους αναγνώστες του, ώστε να τεστάρουν γνώσεις και μνήμη για τα γεγονότα το 2025.</span></h3>Σαν να μην έφταναν στην κυβέρνηση οι πονοκέφαλοι από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ήρθε και το Politico να ρίξει λίγο παραπάνω αλάτι στην πληγή. Και μάλιστα όχι με ανάλυση ή αποκαλύψεις, αλλά με… χιούμορ. Ευρωπαϊκό, λεπτό και ελαφρώς ειρωνικό.<br /><br />Στο κεντρικό του θέμα, το Politico φιλοξενεί ένα μεγάλο κουίζ για τους αναγνώστες του, καλώντας τους να τεστάρουν γνώσεις και μνήμη γύρω από τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2026. Ανάμεσα σε θεσμικά δράματα, πολιτικές κρίσεις και ευρωπαϊκά παρασκήνια, υπάρχει – τι σύμπτωση – και μία ερώτηση με έντονο ελληνικό χρώμα.<br /><br />Η ερώτηση αφορά το σκάνδαλο αγροτικών κονδυλίων και τον ΟΠΕΚΕΠΕ και διατυπώνεται ως εξής:<br />«Η ελληνική κυβέρνηση έχει έρθει αντιμέτωπη με ένα τεράστιο σκάνδαλο απάτης που αφορά αγροτικά κονδύλια. Ποιο είναι το όνομα που έχει δοθεί σε πρόσωπο “κλειδί” στην έρευνα;»<br /><br />Οι πιθανές απαντήσεις;<br />Α. Σουβλάκι<br />Β. Φραπέ<br />Γ. Ουζάκι<br /><br /><img height="315" src="https://newpost.gr/wp-content/uploads/2025/12/frapes-1.jpg" width="640" /><br />Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ – και τα ελληνικά sites – η σωστή απάντηση είναι μάλλον αυτονόητη. Κι όμως, οι Ευρωπαίοι αναγνώστες φαίνεται πως δεν… διάβασαν καλά το μάθημα. Διότι, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, μόλις το 19% επέλεξε τον «Φραπέ», που ήρθε τρίτος και καταϊδρωμένος.<br /><br />Πρώτο φιγουράρει το «σουβλάκι» (ίσως προετοιμασία για μελλοντικό παρατσούκλι, ποτέ δεν ξέρεις), ενώ δεύτερο πλασαρίστηκε το «ουζάκι» – προφανώς οι Ευρωπαίοι έχουν κέφια, αλλά όχι ιδιαίτερη ακρίβεια στα ελληνικά σκάνδαλα.<br /><br />Το συμπέρασμα; Οι Βρυξέλλες μπορεί να ξέρουν από κανονισμούς και κονδύλια, αλλά στα δικά μας… παρατσούκλια παραμένουν αδιάβαστες. Και κάπως έτσι, ένα σοβαρό σκάνδαλο γίνεται κουίζ, η πολιτική μετατρέπεται σε trivia και ο «Φραπές» περνά στην ευρωπαϊκή ποπ κουλτούρα – έστω και με χαμηλό ποσοστό.<div><br /></div><div><a href="https://newpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Κουίζ με… άρωμα φραπέ: όταν το Politico τρολάρει την Αθήνα.

Στο κεντρικό του θέμα το Politico φιλοξενεί ένα κουίζ για τους αναγνώστες του, ώστε να τεστάρουν γνώσεις και μνήμη για τα γεγονότα το 2025. ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η κόντρα Τουρκίας-Ισραήλ: Συρία, ενέργεια και Ανατολική Μεσόγειος.

<img height="500" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/12/israel-erdogan-tourkia-israel-syria-mesogeios-SLpress-825x645.jpg" width="706" /><br /><br /><b>ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ</b><br />Οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ έχουν εισέλθει σε μία από τις πιο τεταμένες φάσεις των τελευταίων δεκαετιών, μεταβαίνοντας από περιοδικές διπλωματικές κρίσεις, σε έναν διαρκή στρατηγικό ανταγωνισμό. Εκεί όπου άλλοτε κυριαρχούσε ο πραγματισμός, σήμερα διαμορφώνεται ένα σκηνικό σύγκρουσης γύρω από το μέλλον της Συρίας, την περιφερειακή αρχιτεκτονική ασφάλειας και τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου – παράγοντες που αναμένεται να επηρεάσουν καθοριστικά τη γεωπολιτική της περιοχής την επόμενη δεκαετία.<br /><br />Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου απηύθυνε αιχμηρό μήνυμα προς τον Τούρκο πρόεδρο κατά τη διάρκεια συνόδου με τους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, προειδοποιώντας ότι όσοι «ονειρεύονται να ιδρύσουν αυτοκρατορίες και να κυριαρχήσουν στα εδάφη μας» θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες φιλοδοξίες.<br /><br />Η δήλωση, σαφώς στραμμένη κατά της Άγκυρας, αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη ισραηλινή ανησυχία για την πολιτική, στρατιωτική και ναυτική διεκδικητικότητα της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απάντησε με σφοδρή κριτική, κατηγορώντας το Ισραήλ πως οι ενέργειές του στη Συρία υπονομεύουν τη σταθερότητα και απειλούν την περιφερειακή ασφάλεια, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο ευρύτερης σύγκρουσης. Εντάσσοντας τη διαμάχη στο πλαίσιο της κυριαρχίας και των θαλάσσιων δικαιωμάτων, τόνισε ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο ή αλλού, επιχειρώντας να παρουσιαστεί ως υπερασπιστής των εθνικών συμφερόντων της Τουρκίας απέναντι σε συμμαχίες που τα αντιστρατεύονται.<br /><br />Συρία και Ανατολική Μεσόγειος<br /><br />Η Συρία έχει εξελιχθεί στο βασικό πεδίο του τουρκοϊσραηλινού ανταγωνισμού. Η ενισχυμένη στρατιωτική και πολιτική παρουσία της Τουρκίας, σε συνθήκες αποδυναμωμένης κεντρικής εξουσίας στη Δαμασκό, προκαλεί έντονη ανησυχία στο Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ εκτιμάται ότι η τουρκική εδραίωση, συμπεριλαμβανομένης της προοπτικής μόνιμων βάσεων και προσκείμενων τοπικών δυνάμεων, θα μπορούσε να περιορίσει την ελευθερία κινήσεων του Ισραήλ στο βόρειο μέτωπό του και να μεταβάλει την περιφερειακή ισορροπία ασφάλειας.<div><br />Για το Ισραήλ, η τουρκική παρουσία στη Συρία συνιστά δυνητική μακροπρόθεσμη στρατηγική πρόκληση και όχι απλώς διπλωματικό ζήτημα.<br /><br />Παράλληλα, το φυσικό αέριο έχει αναδειχθεί σε καθοριστικό πεδίο αντιπαράθεσης. Η αξιοποίηση κοιτασμάτων όπως τα Tamar, Leviathan και Karish εντάσσεται στη στρατηγική του Ισραήλ να καταστεί αξιόπιστος προμηθευτής ενέργειας της Ευρώπης, σε συνεργασία με την Κύπρο και την Ελλάδα, μέσω αγωγών και υποδομών LNG.<br /><br />Η Τουρκία απορρίπτει ενεργειακά σχήματα που τη θέτουν εκτός αποφάσεων και διαδρομών μεταφοράς, καθώς η φιλοδοξία της να λειτουργήσει ως κεντρικός ενεργειακός κόμβος έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τα ισραηλινά και ελληνοκυπριακά σχέδια, μετατρέποντας την ενέργεια σε βασικό μοχλό γεωπολιτικής αντιπαράθεσης.<br /><br />Συμμαχίες και περιφερειακή αναδιάταξη<br /><br />Ο ανταγωνισμός αυτός αναδιαμορφώνει το πλέγμα συμμαχιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Η στρατηγική σύμπλευση Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου λειτουργεί ως μηχανισμός ανάσχεσης της τουρκικής επιρροής, ενώ η Άγκυρα επιδιώκει να οικοδομήσει το δικό της δίκτυο ισχύος μέσω της Συρίας, της προσέγγισης με χώρες του Κόλπου και της ενίσχυσης της παρουσίας της στη Βόρεια Αφρική.<br /><br />Ο Λίβανος, το Ισραήλ και το ευρύτερο διακύβευμα<br /><br />Η τουρκική ηγεσία εκλαμβάνει τις εξελίξεις στον Λίβανο και την ενισχυμένη ισραηλινή στρατιωτική παρουσία στην περιοχή ως άμεση απειλή για τα περιφερειακά της συμφέροντα. Κατά την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον πρόεδρο του Λιβάνου Ζοζέφ Αούν, ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία είναι έτοιμη να στηρίξει την ασφάλεια και τη σταθερότητα της χώρας, καταγγέλλοντας παράλληλα τη συνεχιζόμενη ισραηλινή στρατιωτική παρουσία κοντά στα λιβανικά σύνορα, παρά τη συμφωνημένη εκεχειρία.<br /><br />Πέραν της ρητορικής στήριξης, ο Τούρκος πρόεδρος διατύπωσε και σαφές πολιτικό αίτημα, καλώντας τη Βηρυτό «να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων» στα περιφερειακά fora και στις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου. Με τον τρόπο αυτό, η Άγκυρα συνέδεσε άμεσα τον Λίβανο με το κυπριακό και το ενεργειακό ζήτημα, στέλνοντας το μήνυμα ότι οι περιφερειακές ισορροπίες αντιμετωπίζονται πλέον ως ενιαίο πεδίο.<br /><br />Παράλληλα, η τουρκική παρέμβαση δεν περιορίζεται μόνο στον Λίβανο, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική προβολής ισχύος που συνδέει τη Συρία, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, με στόχο την ανάδειξη της Τουρκίας σε κεντρικό παράγοντα ασφάλειας, ενέργειας και διπλωματίας.<br /><br />Σε έναν κόσμο που αλλάζουν οι ισορροπίες, οι περιφερειακοί παίκτες διαμορφώνουν όλο και περισσότερο τους κανόνες, ενώ οι ΗΠΑ και η ΕΕ λειτουργούν συχνά εκ των υστέρων.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η κόντρα Τουρκίας-Ισραήλ: Συρία, ενέργεια και Ανατολική Μεσόγειος.

ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝΑ Οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ έχουν εισέλθει σε μία από τις πιο τεταμένες φάσεις των τελευταίων δεκαετιών, μεταβαίνοντας από περιο...

Διαβάστε την συνέχεια

1944, τα Χριστούγεννα του Τσώρτσιλ στην Αθήνα-Η σύσκεψη ,το παρασκήνιο και τα εκρηκτικά.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="393" src="https://www.youtube.com/embed/rvhiQqQQH4Q" width="694" youtube-src-id="rvhiQqQQH4Q"></iframe></div><div><br /></div>Γράφει ο <b>Δημήτρης Ιωάννου</b><br />Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας τον Οκτώβριο του 1944, πολλοί έλπιζαν ότι τα επερχόμενα Χριστούγεννα θα είναι τα πρώτα μετά από τέσσερα χρόνια, που η ταλαιπωρημένη πόλη και οι εναπομείναντες κάτοικοί της θα μπορέσουν να γιορτάσουν αφήνοντας πίσω τους τις κατοχικές μνήμες.<br /><br />Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.<br /><br />Ο εμφύλιος πόλεμος έχει ουσιαστικά ξεκινήσει, και στην πρωτεύουσα και τα προάστια της, μαίνονταν οι μάχες μεταξύ ΕΛΑΣ–Βρετανών για την επικράτηση της επόμενης ημέρας.<br /><br />Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είναι αποφασισμένος.<br /><br />Πρέπει πάση θυσία να διαφυλάξει την Ελλάδα από το ενδεχόμενο μιας κομμουνιστικής διακυβέρνησης.<br /><br />Η κατάσταση τον ωθεί να μεταβεί αεροπορικώς στην ελληνική πρωτεύουσα την παραμονή των Χριστουγέννων.<br /><br />Μετά τον ανεφοδιασμό του «Skymaster» στη Νάπολη, προσγειώνεται στο αεροδρόμιο του Ελληνικου.<br /><br />Στη συνέχεια κατευθύνεται μαζί με τον στρατάρχη Αλεξάντερ και τον πρόεδρο της Συμμαχικής Επιτροπής Χάρολντ Μακμίλαν προς το καταδρομικό «Ajax», που είναι αγκυροβολημένο στα ανοιχτά του Πειραιά.<br /><br />Ο αιφνιδιασμός είναι πλήρης.<br /><br />Μετά από τρίωρη σύσκεψη με τους υπουργό Εξωτερικών Ήντεν που τον ακολουθει και τον Άγγλο πρεσβευτή στην Αθήνα Ρ. Λήπερ, κατευθύνεται στην Αθήνα μέσω της Λεωφόρου Συγγρού που ελέγχεται πλέον απόλυτα από τους Άγγλους.<br /><br />ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΣΟΡΤΣΙΛ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ<br /><br />«Μας ενημέρωσαν ότι ο δρόμος ήταν ελεύθερος και με τη συνοδεία αρκετών τεθωρακισμένων οχημάτων διανύσαμε τα λίγα χιλιόμετρα χωρίς να συμβεί κάποιο απρόοπτο» γράφει ο ίδιος στα απομνημονεύματά του. «Το σούρουπο επιβιβαστήκαμε στο “Ajax” και τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πως ήταν Χριστούγεννα. Το πλήρωμα είχε κάνει όλες τις προετοιμασίες για μια ευχάριστη βραδιά και, ασφαλώς, φροντίσαμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο διακριτικοί.<br /><br />Καμιά δεκαριά ναύτες είχαν σχεδιάσει να φορέσουν κοστούμια και να μεταμφιεστούν σε Κινέζους, νέγρους, ερυθρόδερμους, αλάνια και γελωτοποιούς.<br /><br />Ήταν έτοιμοι να τραγουδήσουν για τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς και γενικά να διασκεδάσουν όπως άρμοζε στην περίσταση».<br /><br />Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που εκείνη την περίοδο εκτελεί χρέη υπουργού Οικονομικών, σημειώνει στο «Ημερολόγιο Κατοχής» (εκδ. Εστία, 2003):<br /><br />«Στις δέκα το βράδυ πληροφορήθηκα ότι χθες έφτασαν από το Λονδίνο στην Αθήνα ο Τσόρτσιλ και ο Ιντεν.<br />Το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο που μπορούσαμε να επιθυμήσουμε».<br /><br />Και συνεχίζει.<br /><br />«Είχαμε ελπίσει τότε ότι η συμφωνία θα μπορούσε να γίνει και στις 26 και 27 Δεκεμβρίου, όταν ήρθε ο Τσώρτσιλ. Το μεγάλο μας λάθος είναι ότι κάναμε εκείνη την σύσκεψη εκείνες τις ημέρες και όχι στις αρχές Δεκεμβρίου που άρχισαν τα Δεκεμβριανά.»<br /><br />Τα Χριστούγεννα εκείνα αλλάζει και η αρνητική άποψη του Τσόρτσιλ για τον Αρχιεπίσκοπο (και αντιβασιλέα) Δαμασκηνό, ο οποίος τον επισκέπτεται στο πλοίο.<br /><br />Αρχικά τον θεωρεί υπερφιλόδοξο και συμπαθούντα τους κομμουνιστές (προς έκπληξή του, στο ιστορικό του Δαμασκηνού περιλαμβάνεται και μια σύντομη σταδιοδρομία ως επαγγελματία παλαιστή, πριν περιβληθεί το ιερατικό σχήμα).<br /><br />Και όμως, μέσα σε μία ημέρα θα αλλάξει διαθέσεις.<br /><br />«Ο Τσόρτσιλ, που αρχικά αντιμετώπιζε με καχυποψία τον Δαμασκηνό, γοητεύθηκε από την παρουσία του αμέσως μόλις τον γνώρισε» γράφει ο Αντονι Μπίβορ.<br /><br />ΟΙ ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ<br /><br />Το απόγευμα της 26ης Δεκεμβρίου ξεκινά στο υπουργείο Εξωτερικών η σύσκεψη για μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, στην οποία προεδρεύει ο Αρχιεπίσκοπος. Συμμετέχουν επίσης εκπρόσωποι από τις ελληνικές πολιτικές παρατάξεις, καθώς και Αμερικανοί, Γάλλοι και Σοβιετικοί.<br /><br />Ο μοναδικός ένοπλος εκεί είναι ο Τσόρτσιλ (κρύβει ένα μικρό πιστόλι στην τσέπη), καθώς οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΣ υποχρεώνονται να αφήσουν τα όπλα τους εκτός της αίθουσας.<br /><br />Ο Τσόρτσιλ κάνει χειραψία με τους «ρακένδυτους ντεσπεράντο», όπως θα περιέγραφε αργότερα, και ανοίγει τη σύσκεψη λέγοντας ότι οι Έλληνες είναι οι μόνοι που μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν μοναρχία ή δημοκρατία.<br /><br />Στη συνέχεια αποχωρεί μαζί με όλους τους ξένους, αφήνοντας τον Δαμασκηνό να συνεχίσει τη συζήτηση.<br /><br />Στις δύο αυτές καθοριστικές συσκέψεις για το μέλλον του τόπου, παρευρίσκονται από κυβερνητικής πλευράς οι Παπανδρέου, Σοφούλης, Πλαστήρας, Μάξιμος, Δραγούμης, Καφαντάρης και αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, από το ΕΑΜ– ΕΛΑΣ οι Σάντος, Παρτσαλίδης, Μάντακας, από τους Βρετανούς οι Τσώρτσιλ , Ήντεν, Μακμίλλαν, Λήπερ και οι πρεσβευτές Μάκ Βη των ΗΠΑ, Μπαλέν της Γαλλίας και ο συνταγματάρχης Ποπώφ από τους Σοβιετικούς.<br /><br />Στην δεύτερη συνάντηση προστέθηκαν εκπρόσωποι κι άλλων αστικών κομμάτων της εποχής, κάνοντας την «Ελεύθερη Ελλάδα» να γράψει ότι οι Σιάντος- Παρτσαλίδης φτάνοντας εκεί «αντί για σύσκεψη βρήκαν παρακοινοβούλιο» .<br /><br />Κανελλόπουλος, Γονατάς, Αλεξανδρής, Θεοτόκης, Τσαλδάρης, Στεφανόπουλος, Πέτρος Ράλλης, Μυλωνάς, και Σοφιανόπουλος. Αντίθετα από την αριστερά δεν φτάνουν οι Γεωργαλάς, Γαβριηλίδης λόγω του ότι οι Άγγλοι δεν εγγυούνται την ασφαλή μετάβασή τους σε αυτή.<br /><br />Στην πρώτη σύσκεψη, ο λόγος του Τσώρτσιλ σε αυτή, είναι «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»<br /><br />« Εσείς αποφασίζεται με τους δικούς μας όμως όρους .<br /><br />“Εάν η Ελλάς είναι μοναρχία ή Δημοκρατία είναι υπόθεσις των Ελλήνων και μόνο οι Έλληνες θα αποφασίσουν.<br /><br />Θέλομεν μόνο το καλό σας που είναι καλό δια όλους.<br /><br />Τι θα μας επιτρέψει να φύγωμεν από την Ελλάδα ;<br /><br />Φυσικά τώρα που συνέβησαν όλα αυτά τα τραγικά πράγματα η τιμή μας επιβάλλει να τα φέρωμεν εις αίσιον πέρας.<br /><br />Πρέπει συνεπώς να ζητήσωμεν την αποδοχήν και την εκπλήρωσιν των όρων του στρατηγού Σκόμπυ».<br /><br />Όταν ο Σιάντος ρωτά τον λόγο της συνάντησης, ο Δαμασκηνός απαντά «Για να παραδώσετε τα όπλα», ώστε να πάρει την ανταπάντηση του Σιάντου :<br /><br />«Αν μας καλέσατε γι αυτό, ελάτε να τα πάρετε. Νέο Λίβανο δεν πρόκειται να έχουμε.<br /><br />Αν νομίσετε ότι ήρθαμε εδώ για να μας βρίσετε, να μας το πείτε, γιατί τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι να αποχωρήσουμε. Αλλά στην περίπτωση αυτή θα φέρετε ακέραια την ευθύνη της ματαίωσης της σύσκεψης».<br /><br />Οι επόμενες ώρες κυλούν σε ίδιο πλαίσιο αντιδικίας, ο καθένας λέει τα δικά του, ακούγοντας με καχυποψία όσα υποστηρίζει ο άλλος.<br /><br />Το ΕΑΜ βάζει όρο συνέχισης της συζήτησης τον διορισμό αντιβασιλέα, υποστηρίζοντας πως παράδοση όπλων γίνεται μόνο σε κυβέρνηση που το ίδιο θα διαθέτει σημαντικά υπουργεία, αφοπλισμό της Χωροφυλακής, και απόσυρση των αγγλικών στρατευμάτων.<br /><br />ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ<br /><br />Ο Βρετανός πρωθυπουργός, καταφέρνει έτσι αυτό που κατέγραφε ένας σημαντικός μάρτυρας των γεγονότων, ο ουκρανός φωτογράφος του «Time» Ντμίτρι Κέσελ, στον οποίο οφείλονται πολλά στιγμιότυπα της εποχής:<br /><br />«Ήθελε να μαζέψει τους Έλληνες και των δύο πλευρών, αριστερούς και δεξιούς, γύρω από ένα τραπέζι.<br /><br />Αυτός θα ήταν ο διαιτητής και θα προσπαθούσε να δώσει ένα τέλος στον εμφύλιο πόλεμο».<br /><br />Την επόμενη ημέρα ο Τσώρτσιλ μαθαίνει ότι οι συζητήσεις έχουν διεξαχθεί σε έντονο κλίμα, με τους συνομιλητές να χάνουν κάποιες φορές την ψυχραιμία τους.<br /><br />Ο στρατηγός Πλαστήρας, για παράδειγμα, στρέφεται κάποια στιγμή προς έναν εκπρόσωπο των κομμουνιστών, γράφει ο Μπίβορ, και του φωνάζει:<br /><br />«Κάθισε κάτω, χασάπη!»<br /><br />Ο στρατηγός επρόκειτο να αντικαταστήσει τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος παραιτείται από τη θέση του πρωθυπουργού, αν και ο ίδιος ο Πλαστήρας θα αναγκαστεί επίσης να παραιτηθεί έπειτα από αποκαλύψεις ότι στη διάρκεια της Κατοχής προσφέρθηκε να ηγηθεί κυβέρνησης φιλοναζιστών.<br /><br />Όταν στο τέλος της πρώτης ημέρας της σύσκεψης αντιπροσωπεία της αριστεράς ζητά συνάντηση με τον Τσώρτσιλ , αυτός αρνείται προβάλλοντας λόγους πολιτικής ευγενείας, ενώ σε επιστολή του αποκαλύπτει τον μυστικό ρόλο του Δαμασκηνού :<br /><br />«Ακριβώς πριν από την συνδιάλεξη αυτήν, είχα λάβει ένα γράμμα από τους κομμουνιστάς αντιπροσώπους που μου ζητούσαν να με συναντήσουν ιδιαιτέρως.<br /><br />Ο Αρχιεπίσκοπος με παρακάλεσε με επιμονή να μην δεχθώ.<br /><br />Τότε απήντησα ότι επειδή η σύσκεψη είχε καθαρά ελληνικό χαρακτήρα, δεν έπρεπε να δεχτώ την αίτησή τους».<br /><br />Μα ανεξαρτήτως τι θα του έλεγαν οι τοπικοί παράγοντες ο Τσώρτσιλ γνωρίζει καλά, ότι έχοντας την τυπική έγκριση του Στάλιν για τις ενέργειες του, αργά ή γρήγορα θα επιβάλλει τους όρους του, δεν θέλει να διαπραγματευτεί αλλά να επιβάλλει.<br /><br />Εξάλλου «η αλεπού του πολέμου» έχει άλλο ένα λόγο να αισθάνεται ρυθμιστής των εξελίξεων.<br /><br />Μόλις έχει γλιτώσει η ζωή του, όταν ο ΕΛΑΣ αναβάλλει, την τελευταία στιγμή, την ανατίναξη του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» της οποίας ο Βρετανός πρωθυπουργός είναι υποψήφιος επισκέπτης.<br /><br />ΤΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΣΤΗΝ «ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ»<br /><br />Στο βίντεο ντοκουμέντο της βρετανικής Pathè γίνεται αναφορά και στα εκρηκτικά με τα οποία ήταν παγιδευμένο το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια».<br /><br />Στη διάρκεια της νύχτας της 24ης προς 25η Δεκεμβρίου 1944, ειδικό απόσπασμα του ΕΛΑΣ μεταφέρει από το δίκτυο των υπονόμων περίπου έναν τόνο δυναμίτη (τροτύλη), τον οποίο και τοποθετεί κατάλληλα στα θεμέλια του ξενοδοχείου, που λειτουργούσε ως Στρατηγείο των Βρετανών και εγχώριων αστικών δυνάμεων.<br /><br />Όταν όμως γίνεται γνωστό ότι καταφτάνει στην Αθήνα ο Τσόρτσιλ και ενδεχομένως να διαμείνει στο «Μεγάλη Βρετανία», η επιχείρηση ακυρώνεται (σύμφωνα με άλλες πηγές, όπως τα απομνημονεύματα του Ευάγγελου Αβέρωφ, μια περίπολος ανακαλύπτει τυχαία τη μεταφορά σε έναν υπόνομο).<br /><br />«Θα έχεις διαβάσει για το σχέδιο να ανατινάξουν το αρχηγείο μας στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια”.<br /><br />Δεν νομίζω πως θα ήταν προς όφελός μου.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά, ένας τόνος δυναμίτιδας τοποθετήθηκε σε υπονόμους από εξαιρετικά επιδέξια χέρια» αναφέρει σε τηλεγράφημα προς τη σύζυγό του ο Τσόρτσιλ.<br /><br />Μια τελευταία λεπτομέρεια.<br /><br />Τον Δεκέμβριο του 2014 ο Μανώλης Γλέζος εξομολογήθηκε για πρώτη φορά στη βρετανική εφημερίδα «Observer» ότι και εκείνος είχε κεντρικό ρόλο στην τοποθέτηση των εκρηκτικών.<br /><br />«Εγώ μετέφερα το φιτίλι, είχα ζώσει ολόγυρά μου το σύρμα με το οποίο θα γινόταν η πυροδότηση των εκρηκτικών και η αποστολή μου ήταν να το ξετυλίγω.<br /><br />Στην επιχείρηση είχαν εμπλακεί καμιά τριανταριά από τους δικούς μας. Προχωρούσαμε μέσα στις σήραγγες, είχαμε ανθρώπους να καλύπτουν τις σχάρες των υπονόμων – τόσο φοβισμένοι ήμασταν μη μας ακούσουν.<br /><br />Συρθήκαμε μέσα στα περιττώματα και τα βρώμικα νερά και τοποθετήσαμε τον δυναμίτη ακριβώς κάτω από το ξενοδοχείο».<br /><br />H αναχώρηση Τσώρτσιλ στις 27 Δεκεμβρίου φέρνει γενική αντεπίθεση των Άγγλων στην Αθήνα, που οδηγεί στο τέλος των Δεκεμβριανών και στη Συμφωνία της Βάρκιζας.<br /><br />Η τραγική πραγματικότητα είναι ότι όποτε οι δυνάμεις της αριστεράς μπαίνουν μέσα σε τέσσερις τοίχους για να διαπραγματευτούν, βγαίνοντας από αυτούς είναι πάντα χαμένες .<br /><br />Λίβανος, Καζέρτα, Βάρκιζα…<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

1944, τα Χριστούγεννα του Τσώρτσιλ στην Αθήνα-Η σύσκεψη ,το παρασκήνιο και τα εκρηκτικά.

Γράφει ο Δημήτρης Ιωάννου Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας τον Οκτώβριο του 1944, πολλοί έλπιζαν ότι τα επερχόμενα Χριστούγεννα θα είναι τα...

Διαβάστε την συνέχεια

Εξωτερική Πολιτική: Η διπλωματία... των επόμενων μηνών. Η Ελλάδα στις συμπληγάδες Τουρκίας -Ισραήλ.

<img height="332" src="https://omegapress.gr/images/TRIMERHS.jpg" width="707" /><div><br /></div><div>Του <b>Σωτήρη Σιδέρη </b><br />Ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης δεν έχει καταφέρει ούτε για μια φορά να φέρει εις πέρας μια πρωτοβουλία, μια συγκεκριμένη πολιτική με μετρήσιμα αποτελέσματα. Οι μόνιμες εκκρεμότητες της Ελλάδας, από τα βαλκάνια, μέχρι την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο παραμένουν ανέγγιχτες. Ερωτώμενος, σε συνέντευξή του στον Σκάι σχετικά με την μη πραγματοποίηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας, ο ΥΠΕΞ είπε ότι “θα γίνει τους επόμενους μήνες”. Αυτό το λέει εδώ και δύο χρόνια. Και αν ερωτηθεί και πάλι μετά από λίγους μήνες, πιθανόν,να επαναλάβει το ίδιο.</div><div>  <br />Την ίδια απάντηση έδινε για το περίφημο ηλεκτρικό καλώδιο που θα συνέδεε Ελλάδα και Κύπρο. Παρέπεμπε την επανέναρξη των εργασιών “τους επόμενους μήνες” . Μετά , έκανε λόγο για “ γεωπολιτικές συνθήκες”. Αλλά οι σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας δεν είναι μια υπόθεση γραφικών. Είναι μια υψηλού επιπέδου στρατηγική σκακιέρα,. Οι διμερείς σχέσεις επηρεάζονται από πλήθος γεγονότων σε μια ολόκληρη Περιφέρεια, από το Ιράν μέχρι το Γιβραλτάρ και από τα βαλκάνια μέχρι το Αιγαίο, την οποία ο Γεραπετρίτης δεν κατάφερε ποτέ να “διαβάσει”, αλλιώς δεν θα έλεγε διαρκώς αερολογίες.</div><div>  <br />Χωρίς στόχους<br /><br />Το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας δεν γίνεται γιατί στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου των δύο χωρών, όπου από ελληνικής πλευράς ηγείται η σιωπηλή Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου , δεν έχει καταφέρει να μετακινηθεί ούτε κατά ένα εκατοστό σχετικά με τα μείζονος σημασίας ζητήματα των δύο χωρών. Από τη μια , έχει εξαφανιστεί , έστω και ως δήλωση προθέσεων η παραπομπή των διαφορών στη Χάγη και από την άλλη, δεν υπάρχει εναλλακτική οδός. Ούτε παρατηρείται βούληση για πρόοδο στον διάλογο που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα καθήλωσης και να δημιουργήσει θετική ατμόσφαιρα. <br /><br />Οι σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας διακρίνονται πλέον από έναν ανελέητο ανταγωνισμό στους εξοπλισμούς , με τη διπλωματία να έχει ατονήσει. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την κυριαρχία Τραμπ στην διεθνή διπλωματική σκηνή , η κρίση που περιλαμβάνει την Συρία, την Παλαιστίνη, τον Λίβανο, την Λιβύη,το Ιράν, την κινητικότητα για την ενέργεια και την πολεμική ατζέντα του Ισραήλ, έχουν υποβαθμίσει σημαντικά την ανάγκη για εξελίξεις στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Υπό αυτή την οπτική, τα “ήρεμα νερά” προκύπτουν από επιλογές που δεν αφορούν αυστηρά τις διμερείς σχέσεις, αλλά ότι οι προτεραιότητες αλλάζουν. Αν η Τουρκία αποφασίσει αύριο να δοκιμάσει την συνοχή της συνεργασίας Ελλάδας -Ισραήλ ή τον ρόλο των ΗΠΑ στην περιοχή, θα προκαλέσει ένταση. Οπότε τα υποτιθέμενα μηνύματα της τριμερούς Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ, μάλλον ευνοούν το σχέδιο του Ισραήλ να απωθήσει την Τουρκία στα εδάφη της, παρά τις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο. <br /><br />Ας σημειωθεί αυτό. Τα κράτη που έχουν σχέδιο δεν πτοούνται από δήθεν μηνύματα και η Τουρκία δεν είναι Γάζα. Σίγουρα είναι θετικό να νοιώθει η Τουρκία την διεθνή πίεση, αλλά η λύση δεν μπορεί να είναι στρατιωτική γιατί η Ελλάδα θα κάνει πόλεμο. Πόλεμος Τουρκίας -Ισραήλ δεν θα γίνει γιατί δεν συμφέρει την Δύση. Τουρκία και Ισραήλ γίνονται πολύ ανταγωνιστικές, θέλουν νέο χάρτη υπό την επιρροή τους και οι μικρότερες χώρες, ή οι χώρες που δεν έχουν δικό τους σχέδιο, αυτοτέλεια στην λήψη των αποφάσεων και ειδικό διεθνές βάρος, θα θυσιαστούν, αν τα πράγματα ξεφύγουν.</div><div>  <br />Η λογική ανάγνωση<br /><br />Έτσι, ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης, έχει την πολυτέλεια να δίνει συνεντεύξεις και να μην λέει απολύτως τίποτα. Στα ελληνοτουρκικά χρησιμοποιεί το συνηθισμένο λεξιλόγιο που δείχνει μια Ελλάδα σε διπλωματικό οργασμό , ενώ είναι καθηλωμένη σε όλα τα μέτωπα. Η μοναδική παράμετρος που λειτουργεί, είναι στο πλαίσιο στήριξης του Ισραήλ και της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή, άνευ εξηγήσεων και ορίων.<br />Στις 20 και 21 Ιανουαρίου θα γίνει ένας ακόμη γύρος ελληνοτουρκικών συνομιλιών , στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου. Επειδή ήδη γνωρίζουμε ότι και οι δύο πλευρές δεν έχουν τίποτα να παρουσιάσουν στα διμερή ζητήματα, μάλλον ούτε θέλουν, θα επαναληφθούν οι στερεότυπες εκφράσεις και από τις δύο πλευρές, χωρίς πρόσθετο ενδιαφέρον. <br /><br />Η φράση του Γ. Γεραπετρίτη ότι τα “ήρεμα νερά” είναι επιλογή παραπέμπει αναγκαστικά στην δραματική υποχώρηση της Ελλάδας δύο φορές, με κρίσιμες παρενέργειες. Πρώτη , η ταπεινωτική περιοδεία του Ουρούτς Ρέις για έρευνες και η δεύτερη, η ακύρωση του ηλεκτρικού καλωδίου, που συνοδεύτηκε από απειλές από την Άγκυρα, μετά ήρθαν τα εξευτελιστικά επεισόδια μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας για τα οικονομικά και μετά η σιωπή.... <br /><br />Αν λοιπόν τα ήρεμα νερά είναι ειρηνική υποχώρηση της χώρας , τότε έχουμε ενδοτισμό και όχι στιβαρή εξωτερική πολιτική όπως προσποιείται ότι ασκεί ο ΥΠΕΞ. Επίσης, η άλλη αναφορά του υπουργού ότι «οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών δεν έκλεισαν ποτέ» και ότι «είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχουν οι δίαυλοι αυτοί, έτσι ώστε να μπορούμε να προλαμβάνουμε, αντί να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα», αποτελεί την επιβεβαίωση της ανυπαρξίας στρατηγικού σχεδίου. Οι δίαυλοι εννοείται ότι πρέπει να είναι ανοιχτοί και είναι δεκαετίες τώρα, όπως είναι και μεταξύ Ουκρανίας -Ρωσίας και Ιράν -ΗΠΑ κλπ, αλλά οι ανοιχτοί δίαυλοι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν μια σχεδιασμένη και με στόχους εξωτερική πολιτική. Πιο απλά, ούτε τα ήρεμα νερά, ούτε οι ανοιχτοί δίαυλοι είναι εθνικοί στόχοι, είναι απλά δύο παράμετροι που πρέπει να συμπληρώνουν ένα σχέδιο και όχι να το υποκαθιστούν….<br /><br />Η Τουρκία έχει χάσει έδαφος στο παζάρι των εντυπώσεων ως χώρα που μεσολαβεί για την λήξη του πολέμου Ρωσίας -Ουκρανίας, καθώς όλο το βάρος το έχουν επωμιστεί απευθείας ο Πούτιν και ο Τραμπ και οι συνεργάτες τους. Στην Συρία και το Ιράκ έχει παρέμβει το Ισραήλ στηρίζοντας τους Κούρδους με στόχο την αναχαίτιση της τουρκικής επιρροής. Όλα αυτά είναι σε εξέλιξη με άγνωστη συνέχεια. Οι δημόσιες απειλές μεταξύ Ερντογάν -Νετανιάχου, δεν προοιωνίζονται ήρεμο μέλλον.</div><div><br />Προς κλιμάκωση των εντάσεων<br /><br />Ακόμη και οι μεγάλες ευρωπαικές χώρες τρέχουν ασθμαίνουσες να ανατρέψουν τα αρνητικά για τις ίδιες δεδομένα και να μπουν στο μεγάλο κάδρο, αλλά μέχρι τώρα είναι εκτός παιχνιδιού. Στην Ανατολική Μεσόγειο κυριαρχεί το πολεμικό μένος του Ισραήλ έναντι όλων . Η διάσπαση και η υποταγή του αραβικού κόσμου στα σχέδια του, μέσω των ΗΠΑ και της ΕΕ διευκολύνει πάρα πολύ το Τελ Αβίβ να εμφανίζεται ως κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή και να απειλεί συνεχώς.<br /><br />Η Τουρκία που έπαιξε ρόλο στην Συρία, την διαμόρφωση της Χαμάς και την Λιβύη έχει αναδιπλωθεί κάπως, αλλά διαθέτει αρκετή ισχύ για να πρωταγωνιστεί. Το Ισραήλ δεν θέλει ούτε ισχυρό Ιράν , το οποίο ξεδόντιασε προς το παρόν, ούτε ισχυρή Τουρκία και φαίνεται ότι παίρνει το πάνω χέρι ί, καθώς η ΕΕ και οι ΗΠΑ παραμένουν αταλάντευτα στο πλευρό του, διαφορετικά, το Τελ Αβίβ θα είχε πρόβλημα. Αλλά η κατάσταση είναι τόσο ρευστή και τόσο επικίνδυνη που κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για νέα αρχιτεκτονική και για εμπέδωση ενός νέου χάρτη. Κάθε άλλο, όσο ο ανταγωνισμός Τουρκίας -Ισραήλ εντείνεται, τόσο πιο επικίνδυνος θα γίνεται . <br /><br /> Και όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι φανερό πως όσο οι δύο χώρες κυριαρχούνται από την εξοπλιστικοί φρενίτιδα, επιδιώκουν την δημιουργία ανταγωνιστικών αξόνων, αντί να διαμορφώνουν το αύριο μέσω της διπλωματίας. Όσο επικρατεί αυτή η τάση, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες για μια σύγκρουση. Η Ελλάδα και η Τουρκία συζητούν, αλλά δεν λύνουν προβλήματα. Το διεθνές σκηνικό είναι άκρως απειλητικό για τις μικρότερες χώρες και κυρίως για χώρες που δεν έχουν δικό τους εθνικό σχέδιο, αλλά ακολουθούν και στοιχίζονται πίσω από τα σχέδια άλλων χωρών, όπως κάνει η Ελλάδα. <br /><br />Είναι πρωτοφανές π.χ. το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να εφαρμόσει ένα δικό της εθνικό σχέδιο για το μέλλον των σχέσεων με την Συρία, μια χώρα κλειδί για την περιοχή, άγεται και φέρεται πίσω από τα σχέδια του Ισραήλ και έχει περιοριστεί σε μια ρητορική στήριξης των Χριστιανών, λες και πρόκειται για θρησκευτική σύγκρουση και όχι για γεωπολιτική ανατροπή. Τόσο υποβαθμισμένος είναι ο ρόλος της Αθήνας..<br />Υπό αυτή την οπτική, όσο η εξωτερική της χώρας δεν γίνεται ελληνοκεντρική, αλλά με σταθερό και αναγνώσιμο περιφερειακό σχέδιο, με ισχυρές συμμαχίες και όχι πρόθυμος δορυφόρος, τόσο πιο ασταθής θα γίνεται εν μέσω των ανταγωνισμών των άλλων χωρών,. <br />Και αυτός ο κίνδυνος δεν κατανοείται από τον Γεραπετρίτη και τον Μητσοτάκη, ούτε από την αντιπολίτευση.</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Εξωτερική Πολιτική: Η διπλωματία... των επόμενων μηνών. Η Ελλάδα στις συμπληγάδες Τουρκίας -Ισραήλ.

Του Σωτήρη Σιδέρη Ο ΥΠΕΞ Γιώργος Γεραπετρίτης δεν έχει καταφέρει ούτε για μια φορά να φέρει εις πέρας μια πρωτοβουλία, μια συγκεκριμένη πολι...

Διαβάστε την συνέχεια

Παραβιάσεις στο Αιγαίο: Η Τουρκία επιστρέφει στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις». Τι δείχνουν οι τελευταίες κινήσεις και τι αλλάζει στην αεροπορική ισχύ.

<img height="320" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/12/TOYRKIA-PARABIASEIS-2-750x375.jpg" width="728" /><br /><br />Του <b>Κώστα Σαρικά</b><br />Η εικόνα των τελευταίων ημερών πάνω από το Αιγαίο θυμίζει κάτι γνώριμο. Η Τουρκία «δοκιμάζει» ξανά τα όρια, μετρά αντιδράσεις, ανεβάζει σταδιακά ένταση και επαναφέρει σε δόσεις το μοτίβο που για χρόνια αποτελούσε καθημερινότητα.<br /><br />Όχι απαραίτητα με το μαζικό «σφυροκόπημα» άλλων περιόδων, αλλά με μια κλιμάκωση που έχει όλα τα βασικά συστατικά: μαχητικά σε ρόλο αιχμής, αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και επιτήρησης που «γράφουν» αριθμούς και συχνότερα UAV που λειτουργούν ως εργαλείο πίεσης χαμηλότερου ρίσκου αλλά υψηλής επιχειρησιακής χρησιμότητας.<br /><br />Το σύνθημα ότι κάτι αλλάζει δεν είναι θεωρητικό. Είναι καταγεγραμμένο στα ημερήσια στοιχεία, στα επεισόδια αναχαίτισης και κυρίως – στο γεγονός ότι καταγράφηκε έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια εμπλοκή σε χρονικό σημείο που το δόγμα των «ήρεμων νερών» υποτίθεται ότι κρατούσε χαμηλά το θερμόμετρο.<br /><br />Με άλλα λόγια, η Άγκυρα δείχνει πως μπορεί να επιστρέψει σε μια «κανονικότητα έντασης» όποτε το κρίνει χρήσιμο, με τρόπο κλιμακωτό και ελεγχόμενο.<br /><br />Παραβάσεις και παραβιάσεις<br /><br />Στην καταγραφή χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές κατηγορίες οι οποίες συχνά δεν γίνονται κατανοητές στη δημόσια συζήτηση αλλά έχουν ξεχωριστό επιχειρησιακό βάρος:Παραβάσεις Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας (στο FIR Αθηνών): αφορά κινήσεις αεροσκαφών χωρίς συμμόρφωση με τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας (π.χ. χωρίς σχέδιο πτήσης, χωρίς επικοινωνία, χωρίς τήρηση διαδικασιών). Είναι η «γκρίζα» καθημερινότητα αμφισβήτησης στο επίπεδο του FIR.<br />Παραβιάσεις Εθνικού Εναέριου Χώρου (ΕΕΧ): αφορά είσοδο στον ελληνικό εναέριο χώρο που ορίζεται από την Αθήνα στα 10 μίλια. Είναι το «κόκκινο» επιχειρησιακό επίπεδο που ενεργοποιεί αλυσίδα αναγνωρίσεων/αναχαιτίσεων και ανεβάζει κατακόρυφα το ρίσκο ατυχήματος ή επεισοδίου.<br /><br />Η διαφορά είναι κρίσιμη, καθώς οι παραβάσεις δείχνουν συστηματική πίεση και αμφισβήτηση διαδικασιών και δικαιοδοσίας, ενώ οι παραβιάσεις δείχνουν ανοιχτή επιθετική πρακτική που παράγει επικινδυνότητα.<br />Τα στοιχεία των τελευταίων ημερώνΠαρασκευή 19/12: επανεμφάνιση εμπλοκής και «σκληρό» σήμα με μαχητικά<br /><br />Την περασμένη Παρασκευή καταγράφηκε το πιο ηχηρό μήνυμα. Ο συνδυασμός περιλάμβανε τουρκικά μαχητικά F-16 (σε σχηματισμούς), αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας ATR-72 και UAV. Καταγράφηκαν παραβάσεις στο FIR Αθηνών, παραβιάσεις ΕΕΧ και – το σημαντικότερο – εμπλοκή. Η εμπλοκή είναι το σημείο που μετατρέπει μια «ρουτίνα» αναχαίτισης σε σκηνικό υψηλού ρίσκου: ανεβάζει ένταση, συμπιέζει χρόνους απόφασης και αυξάνει την πιθανότητα λάθους.<br /><br />Το επιχειρησιακό μήνυμα είναι καθαρό: η Άγκυρα δεν αρκείται στο «να περνά» και να προκαλεί σε επίπεδο διαδικασιών. Θέλει να θυμίσει ότι μπορεί να οδηγήσει το παιχνίδι και σε πιο επικίνδυνα μονοπάτια.Δευτέρα 22/12: το κλασικό δίδυμο F-16 + ATR-72 και συνέχιση των παραβιάσεων<br /><br />Δύο ημέρες μετά, το μοτίβο συνεχίστηκε με οπλισμένα F-16 και ATR-72. Οι κινήσεις στο FIR και οι είσοδοι σε ΕΕΧ συνέχισαν να παράγουν πίεση. Εδώ βλέπουμε την «παλιά συνταγή» της τουρκικής τακτικής:<br /><br />– Τα F-16 προσδίδουν το μήνυμα ισχύος, φέρνοντας στο πεδίο την πιο επιθετική διάσταση.<br />– Το ATR-72 λειτουργεί ως εργαλείο επιτήρησης/συλλογής εικόνας και ταυτόχρονα ως πλατφόρμα που μπορεί να «γράφει» παραβιάσεις σε επανάληψη, κρατώντας ρυθμό πίεσης.<br /><br />Τετάρτη 24/12: ATR-72 και UAV – 4 παραβάσεις, 3 παραβιάσεις<br /><br />Η εικόνα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί ο συνδυασμός είναι «χαμηλότερου θορύβου», ρουτίνας με άλλα λόγια αλλά και πάλι ουσιαστικό: 1 ATR-72 και 1 UAV.<br /><br />Παραβάσεις (FIR Αθηνών): 4<br />– 2 παραβάσεις από το ATR-72<br />– 2 παραβάσεις από το UAV<br />Παραβιάσεις ΕΕΧ: 3<br />– και οι 3 από το UAV<br /><br />Το UAV πλέον δεν είναι «συμπληρωματικό», αλλά βασικός φορέας παραβάσεων FIR Αθηνών και παραβιάσεων ΕΕΧ. Δηλαδή, η Τουρκία αξιοποιεί την «ασύμμετρη» παρουσία UAV για να κρατά πίεση και να επιτυγχάνει είσοδο σε ΕΕΧ με μειωμένο πολιτικό και διπλωματικό κόστος σε σχέση με μαχητικά, αλλά με πραγματική επιχειρησιακή αξία (επιτήρηση, καταγραφή αντιδράσεων, μέτρηση χρόνων απόκρισης).<div><br />2018 έως σήμερα: από την κορύφωση στην κάμψη και πλέον σε επαναφορά<br /><br />Η περίοδος 2018–2022 χαρακτηρίστηκε από έντονη τριβή, με χρονιές όπου οι παραβιάσεις έφτασαν σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα. Στη συνέχεια ήρθε μια φάση αισθητής αποκλιμάκωσης, που κράτησε σε μεγάλο βαθμό το 2023 και σε πολλά διαστήματα του 2024.<br /><br />Το 2025, όμως, αρχίζει να φαίνεται μια «επιστροφή» – όχι απαραίτητα με τα μεγέθη των δύσκολων χρόνων, αλλά με σαφή τάση επαναφοράς της πίεσης ως εργαλείου.<br /><br />Το σημαντικό δεν είναι μόνο ο αριθμός αλλά η ποιότητα και ο τρόπος:Επανεμφάνιση εμπλοκής.<br />Ένοπλη διάσταση όπου κρίνεται σκόπιμο.<br />Αυξημένη αξιοποίηση ATR-72 για επιτήρηση/συλλογή εικόνας.<br />Και πλέον, UAV ως φορέας παραβιάσεων.<br /><br />Αν βάλουμε σε σειρά τα συγκεντρωτικά στοιχεία των τελευταίων ετών, φαίνεται ξεκάθαρα ένα «βουνό» έντασης που κορυφώνεται στο 2022 και μετά… μια απότομη αλλαγή καμπύλης.<br /><br />Συγκεντρωτικά ανά έτος<br /><br />· 2018: Παραβάσεις ΚΕΚ 1401, Παραβιάσεις ΕΕΧ 3705, Οπλισμένοι σχηματισμοί 196, Εμπλοκές 128, Υπερπτήσεις 47, Σύνολο α/φ 1775<br /><br />· 2019: Παραβάσεις ΚΕΚ 1783, Παραβιάσεις ΕΕΧ 4813, Οπλισμένοι σχηματισμοί 344, Εμπλοκές 383, Υπερπτήσεις 124, Σύνολο α/φ 2224<br /><br />· 2020: Παραβάσεις ΚΕΚ 1785, Παραβιάσεις ΕΕΧ 4605, Οπλισμένοι σχηματισμοί 324, Εμπλοκές 423, Υπερπτήσεις 376, Σύνολο α/φ 2068<br /><br />· 2021: Παραβάσεις ΚΕΚ 1137, Παραβιάσεις ΕΕΧ 2744, Οπλισμένοι σχηματισμοί 126, Εμπλοκές 145, Υπερπτήσεις 48, Σύνολο α/φ 1314<br /><br />· 2022: Παραβάσεις ΚΕΚ 2286, Παραβιάσεις ΕΕΧ 11258, Οπλισμένοι σχηματισμοί 282, Εμπλοκές 333, Υπερπτήσεις 234, Σύνολο α/φ 2758<br /><br />· 2023: Παραβάσεις ΚΕΚ 334, Παραβιάσεις ΕΕΧ 1172, Οπλισμένοι σχηματισμοί 74, Εμπλοκές 87, Υπερπτήσεις 21, Σύνολο α/φ 432<br /><br />2024 – 2025: η «χαμηλή πτήση» της έντασης, με τάση μικρής επαναφοράς<br /><br />· Για το 2024, από τα διαθέσιμα συγκεντρωτικά αποσπάσματα προκύπτει σύνολο 301 με σαφώς περιορισμένη δραστηριότητα σε σχέση με την προ του 2023 περίοδο.<br /><br />· Για το 2025, εμφανίζεται σύνολο Παραβάσεων ΚΕΚ 664 και Παραβιάσεων ΕΕΧ 189, μαζί με χαμηλούς δείκτες σε επιμέρους κατηγορίες και σύνολο αεροσκαφών 334.<br /><br />Τι αλλάζει τώρα και γιατί η Άγκυρα αυξάνει την πίεση<br /><br />1) Μετατόπιση μέρους της πίεσης στα UAV<br /><br />Τα UAV δίνουν τρία πλεονεκτήματα:Σταθερή παρουσία με λιγότερες απαιτήσεις και μικρότερο ρίσκο κλιμάκωσης από μαχητικά.<br />Επιχειρησιακή συλλογή (εικόνα, μοτίβα αντίδρασης, χρόνοι scramble/αναχαίτισης).<br />Ευελιξία στο «μήνυμα»: μπορεί να ανεβοκατεβάζει ένταση χωρίς να «εκτεθεί» με μαχητικά σε κάθε επεισόδιο.<br /><br />Η καταγραφή, με τις παραβιάσεις να προέρχονται αποκλειστικά από UAV, δείχνει ακριβώς αυτή τη λογική.<br /><br />2) Συνδυασμός πλατφορμών για «υβριδική» πίεση<br /><br />Το ATR-72 δεν είναι απλώς ένας τύπος «ακίνδυνου» αεροσκάφους. Είναι πλατφόρμα που ενισχύει τη συνολική εικόνα επιτήρησης και συνοδεύει τη στρατηγική «παρουσίας». Σε μια μέρα που δεν εμφανίζονται μαχητικά, το δίδυμο ATR-72 + UAV αρκεί για να κρατήσει «υπογραφή» και να δημιουργήσει επιχειρησιακή υποχρέωση στην ελληνική πλευρά.<br /><br />3) Σταδιακή επιστροφή, όχι απότομη κορύφωση<br /><br />Η Τουρκία φαίνεται να επιλέγει «κλιμακωτή επιστροφή» στις παλιές πρακτικές:δοκιμάζει αντιδράσεις,<br />παρακολουθεί διπλωματικές/πολιτικές επιπτώσεις,<br />κρατά τη δυνατότητα είτε να «πατήσει γκάζι» είτε να «πατήσει φρένο» ανάλογα με τη συγκυρία.<br />Πώς αποτυπώνονται οι συσχετισμοί αεροπορικής ισχύος Ελλάδας – Τουρκίας<br /><br />Η σύγκριση δεν είναι απλή αριθμητική. Στο Αιγαίο μετράνε:Η ποιότητα του στόλου και των όπλων<br /><br />Η Ελλάδα έχει επενδύσει σε ποιοτικά πλεονεκτήματα που «γράφουν» σε πραγματικές αναχαιτίσεις: καλύτερα ραντάρ/αισθητήρες, καλύτερη εικόνα τακτικής κατάστασης, και δυνατότητα εμπλοκής σε μεγαλύτερες αποστάσεις όταν απαιτείται.Η δικτυοκεντρική εικόνα και η διαλειτουργικότητα<br /><br />Ποιος «βλέπει» πρώτος και ποιος μοιράζει δεδομένα γρηγορότερα. Αυτό συχνά κρίνει την αναχαίτιση πριν φτάσει στην εμπλοκή.Οι διαθεσιμότητες και ο ρυθμός εξόδων<br /><br />Η «βιομηχανία αναχαιτίσεων» είναι πόλεμος φθοράς: ώρες πτήσης, καύσιμα, συντήρηση, προσωπικό. Όσο αυξάνει η ένταση, τόσο αυξάνει η πίεση στη διατήρηση υψηλής ετοιμότητας.Η εμπειρία αναχαίτισης<br /><br />Η Πολεμική Αεροπορία έχει δεκαετίες καθημερινής εμπειρίας σε περιβάλλον υψηλού ρίσκου – κάτι που δεν αντικαθίσταται εύκολα, ούτε «αγοράζεται».<br /><br />UAV ως πολλαπλασιαστής ισχύος<br /><br />Η Τουρκία έχει χτίσει σημαντικό αποτύπωμα στα UAV. Στο Αιγαίο, αυτό μεταφράζεται σε επιτήρηση, παρουσία, συλλογή και δυνατότητα να προκαλεί χωρίς να «καίει» πάντα ώρες μαχητικών. Σήμερα αυτό αποτυπώνεται καθαρά: το UAV είναι ο φορέας των παραβάσεων στο FIR και των παραβιάσεων στον ΕΕΧ.<br /><br />Το μήνυμα των τελευταίων ημερών είναι σαφές, καθώς η Τουρκία επαναφέρει σταδιακά το παλιό πλαίσιο πίεσης στο Αιγαίο. Η διαφορά είναι ότι πλέον δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο «βαρύ» αποτύπωμα των μαχητικών. Αξιοποιεί πιο συστηματικά UAV για να διατηρεί την πίεση, να παράγει παραβιάσεις, να δοκιμάζει αντιδράσεις με μικρότερο κόστος και ρίσκο, αλλά κυρίως να κρατά ανοιχτές τις διεκδικήσεις της.<br /><br />Η εικόνα με ATR-72 και UAV δείχνει ακριβώς αυτή τη μετατόπιση. Είναι μια «χαμηλού θορύβου» κίνηση, αλλά υψηλής σημασίας, γιατί υποδεικνύει τον τρόπο που η Άγκυρα μπορεί να επαναφέρει την ένταση χωρίς να εμφανίζει κάθε μέρα μαχητικά.<br /><br />Το αν θα πρόκειται για παροδικό κύμα ή για πιο σταθερή επιστροφή σε περίοδο υψηλής τριβής, θα κριθεί από το αν θα δούμε ξανά συχνά:</div><div>επανάληψη εμπλοκών,<br />συστηματική ένοπλη παρουσία, και μεγαλύτερη συχνότητα παραβιάσεων ΕΕΧ, είτε από μαχητικά είτε – όλο και περισσότερο – από UAV.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Παραβιάσεις στο Αιγαίο: Η Τουρκία επιστρέφει στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις». Τι δείχνουν οι τελευταίες κινήσεις και τι αλλάζει στην αεροπορική ισχύ.

Του Κώστα Σαρικά Η εικόνα των τελευταίων ημερών πάνω από το Αιγαίο θυμίζει κάτι γνώριμο. Η Τουρκία «δοκιμάζει» ξανά τα όρια, μετρά αντιδράσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ζελένσκι «παίζει τα ρέστα του» για συμφωνία: υποχωρεί στο εδαφικό με σκληρή ρητορική στο Κρεμλίνο.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/zelenski.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/03/zelenski-696x391.jpg" /></a><br /><br />Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έκανε τις τελευταίες ημέρες την πιο καθαρή –και πολιτικά ριψοκίνδυνη– στροφή από την έναρξη του πολέμου: παρουσίασε ένα αναλυτικό σχέδιο 20 σημείων για κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτική διαδικασία, αποδεχόμενος για πρώτη φορά ρητά την ιδέα αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στο Ντονέτσκ, υπό τον όρο ισότιμων ρωσικών αποχωρήσεων.<br /><br />Παράλληλα, με το χριστουγεννιάτικο μήνυμά του –και τη φράση που αποδόθηκε ως ευχή «να πεθάνει» ο Ρώσος πρόεδρος– επέλεξε μια σκληρή, σχεδόν ωμή, ρητορική που μεταφέρει την πίεση αποκλειστικά στη Μόσχα.<br /><br />Η διπλή αυτή κίνηση, όπως επισημαίνουν ευρωπαϊκές εφημερίδες, δεν είναι αντιφατική. Αντιθέτως, συνιστά συνειδητή στρατηγική: ο Ζελένσκι δείχνει ετοιμότητα για επώδυνο συμβιβασμό, ενώ ταυτόχρονα αποσκοπεί στο να καταστήσει πολιτικά ασύμφορη για τη Ρωσία μια ανοιχτή απόρριψη.<br /><br />Υποχώρηση με όρους: το Ντονέτσκ ως κεντρικό αγκάθι<br /><br />Σύμφωνα με αναλύσεις των Financial Times και της Die Welt, η ουκρανική πρόταση προβλέπει αποχώρηση ουκρανικών δυνάμεων από περιοχές του Ντονέτσκ που ελέγχονται ακόμη από το Κίεβο και μετατροπή τους σε ουδέτερη ζώνη ασφαλείας, υπό διεθνή εποπτεία. Το κρίσιμο σημείο είναι ότι το σχέδιο ζητά συμμετρική ρωσική κίνηση: αποχώρηση ρωσικών στρατευμάτων από αντίστοιχες εκτάσεις.<br /><br />Η Μόσχα, ωστόσο, επιμένει στον πλήρη έλεγχο του Ντονέτσκ – είτε στρατιωτικά είτε μέσω διαπραγμάτευσης. Ευρωπαίοι διπλωμάτες, τους οποίους επικαλείται το Politico, θεωρούν ότι εδώ βρίσκεται το πραγματικό όριο του συμβιβασμού: η Ουκρανία δείχνει διάθεση «παγώματος» του μετώπου, η Ρωσία όμως εξακολουθεί να επιδιώκει στρατηγική επικράτηση, όχι ισορροπία.<div><br />«Ελεύθερη οικονομική ζώνη» και ο ρόλος των ΗΠΑ<br /><br />Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η επιλογή του Ζελένσκι να περιγράψει τις αποστρατιωτικοποιημένες περιοχές ως «ελεύθερη οικονομική ζώνη». Όπως σχολιάζει η Le Monde, η διατύπωση αυτή απευθύνεται σαφώς στην Ουάσινγκτον και σε αμερικανικά επενδυτικά συμφέροντα, ιδίως στους τομείς ενέργειας και πρώτων υλών.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η πρόταση για κοινή διαχείριση του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια με τις Ηνωμένες Πολιτείες – χωρίς ρωσική συμμετοχή. Πρόκειται για κόκκινη γραμμή για το Κρεμλίνο, αλλά ταυτόχρονα για σαφές μήνυμα προς τον Λευκό Οίκο ότι η Ουκρανία συνδέει την ειρήνη με συγκεκριμένα γεωοικονομικά ανταλλάγματα.</div><div><br />Η ρητορική των Χριστουγέννων: ατύχημα ή υπολογισμός;<br /><br />Η επίμαχη φράση στο χριστουγεννιάτικο μήνυμα, που αποδόθηκε ως ευχή θανάτου για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, σχολιάστηκε εκτενώς στον ευρωπαϊκό Τύπο. Η El País τη χαρακτήρισε «στιγμή συναισθηματικής υπέρβασης», ενώ η Die Welt τη βλέπει ως σκόπιμη ηθική πόλωση: ο Ζελένσκι μιλά στο εσωτερικό του ακροατήριο, αλλά και στη Δύση, υπενθυμίζοντας ότι ο πόλεμος δεν έχει εξανθρωπιστεί, ακόμη κι αν συζητείται η ειρήνη.</div><div><br />«Η μπάλα στο γήπεδο της Ρωσίας» – και του Τραμπ<br /><br />Κοινή ανάγνωση των ευρωπαϊκών μέσων είναι ότι το Κίεβο επιχειρεί να μεταθέσει πλήρως την ευθύνη για ενδεχόμενο ναυάγιο στη Μόσχα. Ο Ζελένσκι δήλωσε ανοιχτά ότι η Ρωσία δύσκολα θα τολμήσει να πει «όχι» σε μια ειρηνευτική πρωτοβουλία που φέρει και αμερικανική σφραγίδα, φοβούμενη την αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ.<br /><br />Αντίστροφα, σε περίπτωση ρωσικής άρνησης, το Κίεβο προσδοκά σκλήρυνση της αμερικανικής στάσης: περισσότερα όπλα, βαρύτερες κυρώσεις, ισχυρότερες εγγυήσεις ασφαλείας. Όπως σημειώνει το Politico, ο Ζελένσκι «ποντάρει στο δίλημμα της Μόσχας»: συμβιβασμός με κόστος ή διεθνής απομόνωση με μεγαλύτερο κόστος.</div><div><br />Το ευρωπαϊκό βλέμμα: ρεαλισμός χωρίς αυταπάτες<br /><br />Στις Βρυξέλλες, η υποδοχή είναι προσεκτικά θετική. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, σύμφωνα με τους Financial Times, βλέπουν στο σχέδιο Ζελένσκι μια αναγκαία προσαρμογή στην πραγματικότητα του πολέμου, χωρίς όμως να τρέφουν αυταπάτες για την άμεση ανταπόκριση της Ρωσίας. Η Ευρώπη στηρίζει την ιδέα κατάπαυσης του πυρός, αλλά γνωρίζει ότι το εδαφικό και οι εγγυήσεις ασφαλείας παραμένουν εκρηκτικά ζητήματα.<br /><br />Ο Ζελένσκι δεν εγκαταλείπει τη σύγκρουση· αναδιατάσσει το πεδίο της. Με παραχωρήσεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν αδιανόητες και με ρητορική που κρατά ζωντανή την ηθική ένταση του πολέμου, επιχειρεί να εγκλωβίσει τη Ρωσία σε ένα στρατηγικό δίλημμα.<br />Αν αυτή η κίνηση ανοίγει δρόμο προς την ειρήνη ή απλώς αποκαλύπτει το βάθος του αδιεξόδου, θα κριθεί όχι στο Κίεβο, αλλά στη Μόσχα — και, σε μεγάλο βαθμό, στην Ουάσινγκτον.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ο Ζελένσκι «παίζει τα ρέστα του» για συμφωνία: υποχωρεί στο εδαφικό με σκληρή ρητορική στο Κρεμλίνο.

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έκανε τις τελευταίες ημέρες την πιο καθαρή –και πολιτικά ριψοκίνδυνη– στροφή από την έναρξη του...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανατολική Μεσόγειος: η “τριμερής” περνά σε επιχειρησιακή φάση, η Άγκυρα “πονάει” και ο Ερντογάν σκληραίνει τη ρητορική του.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/ellada_tourkia_israil_SLpress.gr_.jpg"><img src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/12/ellada_tourkia_israil_SLpress.gr_-696x367.jpg" /></a><br /><br />Η Ανατολική Μεσόγειος εισέρχεται σε μια νέα, πιο δομημένη και απαιτητική φάση ισορροπιών, καθώς η τριμερής συνεργασία Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ αποκτά πλέον συγκεκριμένο επιχειρησιακό βάθος. Η ανακοίνωση του Κοινού Σχεδίου Δράσης για το 2026 δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη πολιτική δήλωση προθέσεων, αλλά τη θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού συνεργασίας που περνά από τη διπλωματία στην καθημερινή στρατιωτική πράξη.<br /><br />Το σχήμα της τριμερούς, που τα προηγούμενα χρόνια οικοδομήθηκε πάνω σε ενεργειακές, πολιτικές και αμυντικές συγκλίσεις, μετατρέπεται πλέον σε πλαίσιο διαλειτουργικότητας: κοινές ασκήσεις, συνεκπαίδευση ειδικών δυνάμεων, ανταλλαγή τεχνογνωσίας σε UAV, ηλεκτρονικό πόλεμο και υβριδικές απειλές, καθώς και τακτικός επιτελικός συντονισμός. Το μήνυμα είναι σαφές: πρόκειται για συνεχή και επαναλαμβανόμενη συνεργασία, όχι για αποσπασματικές κινήσεις συμβολισμού.<div><br />Το μήνυμα της τριμερούς – και ο αποδέκτης<br /><br />Η πολιτική σημειολογία της εξέλιξης δεν πέρασε απαρατήρητη στην Άγκυρα. Το πρόσφατο μήνυμα του Μπενιαμίν Νετανιάχου περί «αυτοκρατοριών που δεν επιστρέφουν», διατυπωμένο στο πλαίσιο της τριμερούς, είχε σαφή αποδέκτη. Και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέλεξε να απαντήσει δημοσίως και επιθετικά.<br /><br />Μιλώντας στη διευρυμένη σύνοδο των νομαρχιακών επιτροπών του ΑΚΡ, ο Τούρκος πρόεδρος υιοθέτησε σκληρή, σχεδόν απορριπτική ρητορική απέναντι σε κάθε μορφή περιφερειακής συνεννόησης που δεν περνά από την Τουρκία. Δήλωσε ότι «συμφωνίες μπορούν να υπογραφούν, μηνύματα μπορούν να σταλούν, τίποτα από αυτά δεν μας δεσμεύει», ενώ επανέλαβε τη γνωστή θέση περί προστασίας των «δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων» σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο.<br /><br />Η φρασεολογία του, ιδίως η επίθεση κατά του Ισραήλ με αναφορές στη Γάζα, ξεπέρασε το επίπεδο της διπλωματικής ένστασης και κινήθηκε στο πεδίο της πολιτικής απονομιμοποίησης. Δεν ήταν τυχαία επιλογή. Εντάσσεται σε μια στρατηγική όπου η Τουρκία επιχειρεί να εμφανιστεί ταυτόχρονα ως περιφερειακή δύναμη αποτροπής και ως ηθικός υπερασπιστής του παλαιστινιακού ζητήματος στον μουσουλμανικό κόσμο.</div><div><br />Από τη ρητορική στην πραγματικότητα ισχύος<br /><br />Πίσω από τις δηλώσεις, ωστόσο, η ουσία είναι διαφορετική. Η τριμερής Ελλάδας–Κύπρου–Ισραήλ δεν συγκροτείται εναντίον της Τουρκίας, αλλά ανεξάρτητα από αυτήν. Και αυτό είναι ίσως το πιο ενοχλητικό στοιχείο για την Άγκυρα. Η συνεργασία δεν βασίζεται σε συγκυριακές κρίσεις, αλλά σε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, με έμφαση στην πρόληψη, την αποτροπή και τη σταθερότητα.<br /><br />Για την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Ιερουσαλήμ, το στοίχημα δεν είναι η κλιμάκωση, αλλά η δημιουργία ενός αξιόπιστου μηχανισμού ασφάλειας σε μια περιοχή αυξημένης ρευστότητας. Η μετάβαση από τη στρατηγική σύμπλευση στην επιχειρησιακή συνοχή σηματοδοτεί ότι η Ανατολική Μεσόγειος παύει να είναι μόνο πεδίο δηλώσεων και γίνεται πεδίο συστηματικής παρουσίας.</div><div><br />Τι αλλάζει από εδώ και πέρα<br /><br />Η αντίδραση Ερντογάν δείχνει ότι η Τουρκία δεν προτίθεται να προσαρμοστεί εύκολα σε ένα περιβάλλον όπου νέα σχήματα συνεργασίας λειτουργούν χωρίς τη δική της έγκριση. Όμως ταυτόχρονα αποκαλύπτει και τα όρια της ρητορικής. Όσο η τριμερής αποκτά βάθος, διάρκεια και επιχειρησιακή συνέχεια, τόσο η απλή καταγγελία χάνει αποτελεσματικότητα.<br /><br />Η Ανατολική Μεσόγειος μπαίνει σε φάση θεσμοθετημένης αποτροπής. Η τριμερής περνά από τα λόγια στην πράξη, ενώ η Άγκυρα απαντά με λόγια σε μια πραγματικότητα που αρχίζει να διαμορφώνεται χωρίς αυτήν. Και στη γεωπολιτική, αυτό είναι πάντα πιο ανησυχητικό από μια ανοιχτή αντιπαράθεση.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ανατολική Μεσόγειος: η “τριμερής” περνά σε επιχειρησιακή φάση, η Άγκυρα “πονάει” και ο Ερντογάν σκληραίνει τη ρητορική του.

Η Ανατολική Μεσόγειος εισέρχεται σε μια νέα, πιο δομημένη και απαιτητική φάση ισορροπιών, καθώς η τριμερής συνεργασία Ελλάδα – Κύπρος – Ισρα...

Διαβάστε την συνέχεια