ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ποιος «δουλεύει» ποιον με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο;

Ellada simera 0 Εθνικά Θέματα, Εξωτερική Πολιτική, ΝΑΤΟ 16:12

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_x-EgQ2SFLJdDm_bhkLbgtRvZGOzGHGnXLD_SCu7_GbxEegBRiqk69OcJTD8XfdTbYhBexDD_NerU5NuTjeXbKbc8r8kfIcvgNqI_e9cSvZAf4VthrWA0lYnjTKcwLy8bz8YzHde8tsA/s1600/kamenos%252CJens+Stoltenberg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_x-EgQ2SFLJdDm_bhkLbgtRvZGOzGHGnXLD_SCu7_GbxEegBRiqk69OcJTD8XfdTbYhBexDD_NerU5NuTjeXbKbc8r8kfIcvgNqI_e9cSvZAf4VthrWA0lYnjTKcwLy8bz8YzHde8tsA/s1600/kamenos%252CJens+Stoltenberg.jpg" /></a></div>
 
(Φωτ.: Ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, μαζί με τον Γενικό Γραμματέα του NATO, Jens Stoltenberg.)<div>
Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου Θεωρούμε περιττό να επαναλάβουμε όλα όσα έχουν γραφεί το τελευταίο δίμηνο, είτε υπέρ (ελάχιστα βέβαια), είτε κατά (στη συντριπτική πλειονότητα) σχετικά με τη νατοϊκή ναυτική επιχείρηση στο Αιγαίο για το προσφυγικό. Επισημαίνουμε όμως ότι υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης σχετικά με την εξέλιξη της επιχείρησης ή… δραστηριότητας ή… απλά αποστολής (κατά τον κ. Πάνο Καμμένο) και εύλογο είναι να δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά για το τι συμβαίνει. Η ελληνική κοινή γνώμη δεν ζητάει απλά, αλλά απαιτεί να πληροφορηθεί τι γίνεται, όταν, μέσω αυτής της συμμαχικής εμπλοκής, η Τουρκία θέτει με εντονότερο μελάνι τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Εκτός και εάν θεωρούμε ενημέρωση κάποιες επιλεκτικές διαρροές με λίγα «ηρωικά χρώματα» που προέρχονται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και μάλλον κλαυσίγελο προκαλούν. Τη μία διαβάζουμε για το «ανηλεές» κυνηγητό των δουλεμπόρων από τα νατοϊκά πλοία που βρίσκονται όμως στα διεθνή ύδατα στο… κεντρικό Αιγαίο με την τουρκική φρεγάτα Barbaros να «κόβει βόλτες»… δυτικά της Ρόδου! Την άλλη μέρα πληροφορούμαστε ότι οι μονάδες της SNMG2 είναι περί τη Λέσβο ή Μυτιλήνη (διαλέγετε και παίρνετε) και με την Barbaros στα διεθνή ύδατα μεταξύ Χίου και Σάμου, ίσως για να αποτρέψει τους δουλέμπορος να φθάσουν στην… Άνδρο! Και επειδή αναπόφευκτα άρχισε και η διακωμώδηση της καταστάσεως, βγήκε ο ΑΝΥΕΘΑ κ. Δημήτρης Βίτσας την προηγούμενη εβδομάδα με περίσσιο ενθουσιασμό να υπεραμυνθεί της νατοϊκής ναυτικής επιχείρησης στο Αιγαίο, φθάνοντας μάλιστα να δηλώσει ότι μειώθηκαν στο 50% οι πρόσφυγες ροές, όταν τις ίδιες ημέρες στις οποίες αναφερόταν έφθασαν στα ελληνικά νησιά περί τους 7.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες. Όπως πληροφορηθήκαμε μάλιστα από σχετικό δημοσίευμα του militaire.gr, μέχρι την περασμένη Πέμπτη τα πλοία της δύναμης όλες αυτές τις ημέρες εντόπισαν… 5 λέμβους, με την τουρκική Ακτοφυλακή να σταματάει μόνο τη μία, ενώ οι άλλες έφθασαν άνετα στα φιλόξενα ελληνικά νησιά… <img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgRNybK9mcm3H2s77rWJhiMZjPu21-pv4fBB3QatFR2sZYtllQ8Jf58R0tNLLYK5OsuH9ZqFwjToYlEfUoYAzzLJB1YMdKRcZSUc50d9uSq155p0nOmSA5CzipRn932v4M3v-jhQTqLRJQpOrszvSWdZ8imesREoqgo7HwdcJDUsVCjbNNmvW0p=" /> <div style="text-align: center;">
Photo by Anadolu Agency / Contributor/Getty Images/Ideal Image</div>
<div style="text-align: center;">
(Η τουρκική φρεγάτα Barbaros που... κόβει βόλτες στα ελληνικά νησιά.)</div>
 Άρα το πρώτο βασικό επιχείρημα για τη νατοϊκή εμπλοκή, ότι δήθεν η τουρκική ακτοφυλακή θα συνεργάζεται πλέον και θα απαντά στους νατοϊκούς διοικητές (ενώ αγνοούσε την Ελληνική Ακτοφυλακή, καθόσον δεν της αναγνωρίζει αρμοδιότητα ανατολικά τους 25ου Μεσημβρινού), πάει περίπατο. Όπως γνωρίζουμε, η κύρια αποστολή της συμμαχικής ναυτικής δύναμης είναι «Αναγνώριση, Επιτήρηση, Παρατήρηση». Πώς να μην απορεί λοιπόν κάποιος, όταν ακούει ότι τα νατοϊκά πλοία «επιχειρούν» σε μεγάλη απόσταση από τα τουρκικά παράλια (οι Τούρκοι κάνουν οτιδήποτε για να μην επιτρέπουν τη διέλευση των πλοίων από τα τουρκικά χωρικά ύδατα, όπως και είχαν απαιτήσει αρχικά). Συνέπεια αυτού είναι να είναι σχεδόν αδύνατη η παρατήρηση των τουρκικών παραλίων από όπου ξεκινούν οι αυτοσχέδιες λέμβοι μιας χρήσεως (illegal crossings, όπως αναφέρονται στο Σχέδιο) και φυσικά οι τουρκικές υπηρεσίες ασφαλείας δεν «γνωρίζουν». Η αναποτελεσματικότητα λοιπόν της νατοϊκής αυτής αποστολής αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μόνο σε ένα 24ωρο, από Παρασκευή βράδυ μέχρι το Σάββατο το απόγευμα, είχαν φθάσει στη Λέσβο 1.300 πρόσφυγες! Πάμε τώρα στις περιοχές ενεργείας. Κανείς δεν μας έχει απαντήσει υπεύθυνα γιατί όλη η δύναμη είναι συγκεντρωμένη στη Λέσβο. Περιμένουμε να δούμε με ανυπομονησία που θα αναπτυχθούν η βρετανική, γαλλική και ολλανδική φρεγάτα που έρχονται στην περιοχή τις επόμενες ημέρες. Για να δούμε… θα πάνε στα Δωδεκάνησα κ. υπουργέ της Εθνικής Άμυνας, όπως μας είχατε δηλώσει; Και για να μην αυταπατώμεθα ότι και εδώ η Τουρκία δείχνει ποιος κάνει κουμάντο στο Αιγαίο, να θυμίσουμε ότι, λόγω των απαιτήσεων της, ματαιώθηκε η επίσκεψη της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας, κ. Ursula von der Leyen, στη γερμανική «ναυαρχίδα» και η σχετική φιέστα που είχε οργανωθεί με τα γερμανικά τηλεοπτικά συνεργεία για την προβολή της αποστολής και την ενίσχυση του πολιτικού προφίλ της Καγκελαρίου Merkel, εν όψει των εκλογών της Κυριακής 13 Μαρτίου σε 3 γερμανικά κρατίδια, που, όπως φάνηκε με τα αποτελέσματα της Κυριακής, δεν την βοήθησαν. Επειδή τα δείγματα αυτά δεν τα βλέπουμε μόνο εμείς «οι γκρινιάρηδες», μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι έντονη η ανησυχία και του ίδιου του ΝΑΤΟ, για να μην εξελιχθεί αυτή η συγκεκριμένη επιχείρηση σε κάτι «νερόβραστο», κάτι δηλαδή σαν τις «επιχειρήσεις» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λόγω αυτής της ανησυχίας, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του liberal.gr, σχεδιάζεται επίσκεψη του ίδιου του ΓΓ/ΝΑΤΟ, κ. Jens Stoltenberg, στην περιοχή και μάλιστα η επιβίβαση του στο γερμανικό πλοίο διοίκησης και υποστήριξης Bonn το πρώτο δεκαήμερο Απριλίου. Σε ο,τι αφορά βέβαια στον τρόπο υλοποίησης αυτής της επίσκεψης, «κάτι μας λέει» ότι δεν θα δυσαρεστήσει ούτε την Ελλάδα, αλλά κυρίως ούτε την Τουρκία! Το τελικό μας ερώτημα και σε αυτό το σημαντικό θέμα είναι αν έχουμε κάποιους… εμμονικούς κουτοπόνηρους που μας «δουλεύουν» ή κάποιους σαστισμένους και ανεπαρκείς ερασιτέχνες που σοβαρολογούν και αυτό είναι το χειρότερο. Πάντως και για τις δύο περιπτώσεις ισχύει ότι… «τον πρώτο χρόνο χαίρονται»! <div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>
</div>

Ποιος «δουλεύει» ποιον με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο;

(Φωτ.: Ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, μαζί με τον Γενικό Γραμματέα του NATO, Jens Stoltenberg.) Του Κωνσταντίνου Λου...

Διαβάστε την συνέχεια

Προς νέο πόλεμο στο Λίβανο

Ellada simera 0 κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 16:03

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxT3MOfZsVMXpf7i33BQBHThpBDKzSiqkTL_dWff6epBg7-amLy1nvb9jgG6dbf9ZKPHWFFLuf-FUQMmEeFDQQ7feXvHMv9hD4Gtg9U7dntAUYygZTgo2_XDPoMWmvZ6ZskwGnRBIjSqE/s1600/misel+soyleiman%252C+emiris+toy+katar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxT3MOfZsVMXpf7i33BQBHThpBDKzSiqkTL_dWff6epBg7-amLy1nvb9jgG6dbf9ZKPHWFFLuf-FUQMmEeFDQQ7feXvHMv9hD4Gtg9U7dntAUYygZTgo2_XDPoMWmvZ6ZskwGnRBIjSqE/s640/misel+soyleiman%252C+emiris+toy+katar.jpg" width="640" /></a></div>
 
Ο Μισέλ Σουλεϊμάν εξελέγη στις 25 Μαΐου 2008, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων κατά παράβαση του Λιβάνου Συντάγματος (το άρθρο 49 απαγορεύει ένας ανώτερος αξιωματούχος να εκλεγεί σε διάστημα λιγότερο από δύο χρόνια από την αποχώρηση από τα καθήκοντα του).Δεν εγκαταστάθηκε από τον προκάτοχό του, Εμίλ Λαχούντ, αλλά από τον Εμίρη του Κατάρ, παρουσία του εκπροσώπου της πρώην γαλλικής αποικιακής δύναμης, Μπερνάρ Κουσνέρ, που δεν κάθισε στο βάθρο, αλλά στον πάγκο της κυβέρνησης. 
 
Τιερί Μεϊσάν 
 
Από το Μάιο του 2008, ο Λίβανος δεν τηρεί πλέον το δικό του σύνταγμα και δεν έχει πλέον προϋπολογισμό. Η χώρα σήμερα παραπαίει, έχει γίνει και πάλι μια εύκολη λεία για το Ισραήλ. Η αποτυχία της επιχείρησης κατά της Συρίας οδήγεί το αποικιοκρατικό κόμμα να αναζητήσει ένα νέο στόχο. Αν μπορεί ακόμη να αποφευχθεί ένας δεύτερος εμφύλιος πόλεμος, θα είναι δύσκολο όμως να αποφευχθεί μια νέα εισβολή. 
 
<div style="text-align: center;">
Δίκτυο Βολταίρος | Βηρυτός (Λίβανος) 15 Μαρτίου 2016 </div>
<div style="text-align: center;">
 </div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhpnvqMC7YxJ_QpOKB9YmEvI8BGdcz6BwZABY2U4Raj-VwJHDDwyoYPx9gKN6yByxe-4qwbZwG0Xvx2rnrIJSUNvcW4Q5tpV3APmfyEqNeC2orD7Gj-arqvRuTOMymQ0pf8OfRasH-E65iN6VG7X40qihf-B_0FwwNNjQVyb52FHB0Nl8ec="><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhpnvqMC7YxJ_QpOKB9YmEvI8BGdcz6BwZABY2U4Raj-VwJHDDwyoYPx9gKN6yByxe-4qwbZwG0Xvx2rnrIJSUNvcW4Q5tpV3APmfyEqNeC2orD7Gj-arqvRuTOMymQ0pf8OfRasH-E65iN6VG7X40qihf-B_0FwwNNjQVyb52FHB0Nl8ec=" /></a><a href="http://www.voltairenet.org/article190702.html">français</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190719.html">italiano</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190722.html">Español</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190724.html">русский</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190726.html">فارسى</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190727.html">Türkçe</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article190729.html">Deutsch</a> </div>
 
Μετά τη συμφωνία της Ντόχα και την αντισυνταγματική εκλογή του Μισέλ Σουλεϊμάν ως πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2008, ο Λίβανος δεν βίωσε σημαντικό πολιτικό γεγονός μέχρι τον περασμένο Αύγουστο. Στη διάρκεια των τελευταίων επτά μηνών, η χώρα συγκλονίστηκε κατά τη διάρκεια της «κρίσης των σκουπιδιών» με διαδηλώσεις που θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει σε μια δεύτερη «Επανάσταση του Κέδρου» και μετά, από μια κρίση εμπιστοσύνης με τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της, και τέλος από μια διεθνή αμφισβήτηση της Χεζμπολάχ. 
 
Τρία γεγονότα που, αν λαμβάνονται ξεχωριστά, φαίνονται να εξηγηθούν από μόνα τους και δεν οδηγούν πουθενά. Και όμως ... 
<div>
<img height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEgL6gxklBA6-l9B9uGxYt4HxuMb8MsSxOBSwH5yk5dcQmnSPy8ApR5tJAJM0u0qe88bWtk6MseEJ0LYhiExuZhuWHofcEgxNT-4l54aZzq_R_cnzJ7AEUf9p7REt9U84TcPpUeyc_9W7RyJpOY_HRHpZeYVZeTIXiET1HmjDMZq4GtoF6rQCeI_luOBYs0vqR8=" width="640" /> 
Μυρωδιά πανούκλας σε πολλούς δήμους του Λιβάνου, όπου τα σκουπίδια δεν συλλέγονται πλέον. 
 
Τον Αύγουστο του 2015, άρχισε ξαφνικά η «κρίση των σκουπιδιών»: το κράτος απέτυχε να ανανεώσει τη σύμβαση της συλλογής απορριμμάτων από τη εταιρία Sukleen. Μέσα σε λίγες μέρες, ολόκληρη η χώρα έγινε ένας τεράστιος κάδος απορριμμάτων, τα απόβλητα συσσωρεύτηκαν στους δρόμους. Οργανώθηκαν διαδηλώσεις κατηγορώντας την κυβέρνηση για παραμέληση. Σύντομα χιλιάδες διαδηλωτές φώναζαν στο κέντρο της πρωτεύουσας, ότι οι ίδιοι οι πολιτικοί είναι σκουπίδια, που λεηλατούν το κράτος σε βάρος των πολιτών. Ορισμένα μίντια μίλαγαν για την αρχή μια χρωματιστής επανάστασης παρόμοιας με την «Επανάσταση του Κέδρου» που οργανώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι· άλλα μέσα ενημέρωσης μίλαγαν για μια επέκταση της «Αραβικής Άνοιξης» . 
 
Τελικά έπεσε η λαϊκή οργή επειδή το μοναδικό κοινωνικό σύστημα του Λιβάνου -που επιβλήθηκε από τη Γαλλία- συνδέει τον κάθε πολίτη με τη θρησκευτική κοινότητα του και τον αποτρέπει να πάρει θέση για τα εθνικά θέματα. 
 
Ωστόσο, επτά μήνες αργότερα, η κρίση των σκουπιδιών δεν έχει ακόμη επιλυθεί. Βεβαίως, η πρωτεύουσα και οι μεγάλες πόλεις έχουν καθαριστεί, αλλά σε πολλές περιοχές, τα σκουπίδια συσσωρεύεται και εξαπλώνεται μια αηδιαστική οσμή. Η επιμονή και η εξάπλωση αυτού του προβλήματος έχουν επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Οι ιοί εξαπλώνονται και σχεδόν όλοι οι Λιβανέζοι είναι περιστασιακά άρρωστοι. Έχουν επίσης οικονομικές συνέπειες. De facto, ο τουρισμός, η κύρια πηγή των επίσημων εσόδων της χώρας βρίσκεται σε κατηφορική πτώση.<img height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEhE5ifTDSLxGvWIy7gUkYwmueAIGHk38FEu41YobIyx1DYCS-zY-ArwRyDT8D_Zkh1L1o7S-4cYXcS9RbVurGgkXWUoTigrmWLB333ng9EMkRdSqaFDjEwpSyVb8kXuqMUbAl8Zp72HYMpgMWN4eIxtM6B_p2QmFyChj56pdU_7nfAqDch0nBByTpH52yyKMto=" width="640" /> 
Η βεράντα του Petit Café στη Βηρυτό, με θέα τον βράχο είναι άδεια. Οι πελάτες του Κόλπου αυτομόλησαν. 
 
Η δεύτερη κρίση άρχισε με την ακύρωση της σαουδαραβικής δωρεάς 3 δις δολαρίων στο λιβανικό στρατό . Στην πραγματικότητα, αυτό το «δώρο» ήταν η αποζημίωση που καταβάλλεται στο στρατό του Λιβάνου για την καταστροφή των αποδεικτικών στοιχείων της μαρτυρίας του Majed al-Majed τον οποίον είχε συλλάβει κατά τη μεταφορά του με ασθενοφόρο στις 26 Δεκεμβρίου 2015. Ο διάσημος τρομοκράτης ήταν ο εκπρόσωπος του πρίγκιπα Μπαντάρ μπιν Σουλτάν στο Λεβάντε. Ήταν ύποπτος ότι γνώριζε προσωπικά όλους τους πολιτικούς που υποστηρίζουν κρυφά τους τζιχαντιστές. Η κατάθεσή του θα έθετε σοβαρά σε δυσκολία το βασίλειο των Σαούντ. Ο άνθρωπος είχε την καλή αίσθηση να πεθάνει μετά από μερικές ημέρες κράτησης χωρίς να έχει καταγραφεί η λεπτομερή μαρτυρία του. 
 
Για να δικαιολογήσει την ακύρωση της «δωρεάς» του, το Ριάντ επικαλέστηκε την αντίδραση του Λιβάνου στην εκτέλεση του σεΐχη Nιμρ Μπακρ αλ-Nιμρ. Στις 2 Ιανουαρίου 2016, η πετρελαϊκή δικτατορία είχε πράγματι αποκεφαλίσει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης της. Συμβαίνει ότι αυτό το πρόσωπο ήταν ένας σιιτής κληρικός, γεγονός που προκάλεσε ένα κύμα αγανάκτησης σε όλους τους Σιϊτες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Λίβανου ]. Η Σαουδική Αραβία κινητοποίησε τους συμμάχους της για να διεκδικήσει το απόλυτο δικαίωμα της να σκοτώσει όποιον επιθυμεί μεταξύ των υποκειμένων της, ενώ ο Λίβανος στάθηκε προσεκτικά σε αναμονή. Το Ριάντ αποφάσισε να δει σε αυτή τη στάση μια μορφή αχαριστίας για τα δισεκατομμύρια που είχε πληρώσει για πολλά χρόνια για την υποστήριξη του κινήματος 14-Μαρτίου ήτοι του συνασπισμού των λιβανικών κοινοτικών κομμάτων τα οποία συνεργάζονται με το Ισραήλ. 
 
Προπαντός, το Ριάντ αποφάσισε να βυθίσει την οικονομία του Λιβάνου με την απαγόρευση στους υπηκόους του να ταξιδέψουν στο Λίβανο και επεκτείνοντας την απαγόρευση αυτή στους κατοίκους του Μπαχρέιν και των Εμιράτων. Στερούμενες των τουριστών του Κόλπου, οι επιχειρήσεις και τράπεζες έπεσαν αμέσως σε ύφεση.</div>
<div>
 </div>
<div>
.<img height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjShY4-qsfz_dO5N2T2ES4ywSZqsL8fXLZ7f6GlDNOVwPHqh1Bki1K7m4O7nIMMdlHPo207dU98ts75aFEAHtbElEe6wdsR-8SEyzzfzG7CUObJ78cdIC78f4nhU7HgbFrFLsrn-Eu5wjMCVJGQbYoZe9UU-MESsx03shZCu7W0JdFTaxL9jVoS3roCS9Q2M8Q=" width="640" /> 
 
Η Al-Manar είναι το μόνο μέσο επικοινωνίας που θα είχε η Αντίσταση του Λιβάνου, σε περίπτωση ισραηλινής επίθεσης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2006, η Χεζμπολάχ κατάφερε να τη λειτουργήσει παρά τη μαζική βομβιστική επίθεση του Ισραηλινού Στρατού. Σε περίπτωση διακοπής, μόνο η δυτική εκδοχή των γεγονότων θα είναι γνωστή. 
 
Η τρίτη κρίση είναι εκείνη που αφορά την Χεζμπολάχ. Αυτό το δίκτυο αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή σταδιακά μετατραπεί σε ένα πολιτικό κόμμα και συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Υποστηρίχθηκε κυρίως από τη Συρία κατά την περίοδο 1982-2005, και στράφηκε σταδιακά προς το Ιράν μετά την αποχώρηση του συριακού αραβικού στρατού από το Λίβανο. 
 
Κατά την περίοδο 2006-2013, έλαβε ένα τεράστιο οπλοστάσιο από τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης. Ωστόσο, μετά την εκλογή του Σεΐχη Χασάν Ρουχανί στο Ιράν, η Χεζμπολάχ προετοιμάζεται για διακοπή των σχέσεων και αναπτύσσει τις δικές της πηγές χρηματοδότησης με βάση τη λιβανική διασπορά ή/και των Σιιτών του εξωτερικού, κυρίως στην Αφρική και την Λατινική Αμερική. 
 
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας των 5 + 1 με το Ιράν στις 14 Ιουλίου 2015, η Χεζμπολάχ πολεμά έναντι των τζιχαντιστών, στο πλευρό του συριακού αραβικού στρατού, ενώ σταδιακά αποστασιοποιείται από την Τεχεράνη. 
 
Στις 16 Δεκεμβρίου 2015, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε ομόφωνα ένα νόμο που απαγορεύει στις τράπεζες να συνεργαστούν με τη Χεζμπολάχ ή φορείς που σχετίζονται με την λιβανική Αντίσταση και με σκοπό να διακοπεί η λειτουργία του τηλεοπτικού σταθμού Al-Manar. Το κείμενο αυτό ενισχύει ένα άλλο που χρονολογείται από το 2014. Αμέσως το Υπουργείο Οικονομικών επέβαλε κυρώσεις κατά του Youssef Αλί Sharara, Διευθύνοντα Σύμβουλου της Spectrum Investment Group, που κατηγορείται για συμμετοχή στο σύστημα χρηματοδότησης της Αντίστασης  Ο αμερικανικός νόμος ακολουθήθηκε με ψήφισμα του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και μετά των Υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών του Αραβικού Συνδέσμου που αποκαλούν τη Χεζμπολάχ «τρομοκρατικό κίνημα». 
 
Ο μηχανισμός πλέον ολοκληρώθηκε: η οικονομία του Λιβάνου είναι ερειπωμένη και η αρχή της Αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή εξομοιώνεται με την τρομοκρατία. Ο τηλεοπτικός σταθμός Al-Manar αναμένεται να μην είναι πλέον προσβάσιμος μέσω Nilesat και Arabsat, περιορίζοντας σημαντικά το ακροατήριο του. 
 
Δύο επιλογές είναι πλέον δυνατές για την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ: είτε ένας συμβατικός πόλεμος όπως το 2006, είτε –πιο απλός και διακριτικός- ένας εμφύλιος πόλεμος, όπως γνώρισε ο Λίβανος από το 1975 έως το 1990. 
 
Ο τελευταίος συνταγματικός πρόεδρος του Λίβανου, Εμίλ Λαχούντ ζητά την άμεση μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου, έτσι ώστε η επόμενη Βουλή να μην είναι πλέον αντιπροσωπευτική των θρησκευτικών κοινοτήτων, αλλά του πληθυσμού. 
 
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος. 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a></div>

Προς νέο πόλεμο στο Λίβανο

Ο Μισέλ Σουλεϊμάν εξελέγη στις 25 Μαΐου 2008, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων κατά παράβαση του Λιβάνου Συντάγματος (το άρθρο 49 απαγορεύει...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο μεγάλος τζόγος στη Συρία: Τι διακυβεύεται για την Τουρκία και τις πετρελαϊκές μοναρχίες

Ellada simera 0 Ενέργεια, κόσμος, Πρωτοσέλιδα 15:45

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH7wWXsTDNz47LB6iREou1plE7GKr3wmKnzY-ZAyEkwLflWHBl21t02jJ32novrRxMazVaTTLeZxLPuGxbNyC319C8ZolLf5_Qujln0JvTA6FY8mVSjq0re9-Ov2h1fczeUv3iQ_ErPTc/s1600/o+megalos+tzogos+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH7wWXsTDNz47LB6iREou1plE7GKr3wmKnzY-ZAyEkwLflWHBl21t02jJ32novrRxMazVaTTLeZxLPuGxbNyC319C8ZolLf5_Qujln0JvTA6FY8mVSjq0re9-Ov2h1fczeUv3iQ_ErPTc/s1600/o+megalos+tzogos+stin+syria.jpg" /></a></div>
 
Σε μια προσπάθεια να αναλύσει το πώς μια ανθεκτική συριακή κατάπαυση του πυρός θα μπορούσε να εξελιχθεί, ο Τσέχος αναλυτής στρατιωτικών και θεμάτων ασφαλείας Lukáš Visingr καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι μόνο προσωρινή, καθώς η Τουρκία και οι «πετρελαϊκές μοναρχίες» έχουν πολλά που διακυβεύονται στην περιοχή. 
 
«Τα βασίλεια των Πετροδολαρίων προφανώς αρχίζουν να παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία», αναφέρει ο εμπειρογνώμονας στο blog του στην ιστοσελίδα ειδήσεων Echo24.cz. 
 
Ίσως, προτείνει, για το λόγο αυτό υπάρχει φημολογία ότι το Ριάντ σχεδιάζει να ενισχύσει την αποδυναμωμένη θέση του σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας με ένα εξαιρετικά ισχυρό ατού: ανακοινώνοντας ότι έχει πυρηνικά όπλα. 
 
«Δεν είναι στην πραγματικότητα ένα νέο θέμα, αλλά σίγουρα δεν είναι σύμπτωση ότι αναφέρθηκε και πάλι σε σχέση με τη Συρία», λέει. 
 
Ο συγγραφέας εξηγεί περαιτέρω τι συμφέροντα αυτές οι χώρες επιδιώκουν στην περιοχή. 
 
Δεν είναι μόνο για την κυριαρχία τους στη Συρία, αλλά για μια δεσπόζουσα θέση στη Μέση Ανατολή και σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. 
 
Οι σουνιτικές μοναρχίες εμπλέκονται σε μια αντιπαλότητα με το Ιράν και φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή χάνουν. Μόνο πριν από μερικά χρόνια, οι θέσεις τους στην περιοχή ήταν αρκετά ισχυρές, αλλά από την «Αραβική Άνοιξη» και μετά, μια σειρά από τεράστιες αλλαγές συνέβησαν, καταστρέφοντας μια σειρά καθιερωμένων συμμαχιών και ξεκινώντας νέες διαδικασίες στην περιοχή. 
 
Ο συγγραφέας επισημαίνει ότι η εκεχειρία στη Συρία ήρθε ακριβώς τη στιγμή που η διεθνής κοινότητα ανέμενε σφοδρές μάχες για το Χαλέπι, την τελευταία μεγάλη πόλη που ήταν υπό τον έλεγχο (τουλάχιστον εν μέρει) από τη λεγόμενη «μετριοπαθή αντιπολίτευση». 
 
Η πτώση του θα οδηγούσε σε οριστική διάσπαση στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και σε μια εξαιρετικά ζωτικής σημασίας νίκη για το συνασπισμό της συριακής κυβέρνησης, της Ρωσίας και του Ιράν. 
 
Οι Σύροι Κούρδοι από τις Λαϊκές Μονάδες Προστασίας (YPG), την κύρια ένοπλη υπηρεσία του συριακού κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) συνέβαλαν στην πολιορκία του Χαλεπίου και εντάχθηκαν τελικά στο συνασπισμό. Αυτό δεν είναι ευπρόσδεκτο από την Τουρκία, κύριο αντίπαλο των Κούρδων, υποστηρικτή των Σύριων Τουρκμένων και χορηγού ενός αριθμού ομάδων της αντιπολίτευσης. 
 
Πολλές «μετριοπαθείς» παρατάξεις της αντιπολίτευσης έχουν επίσης την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας και άλλων «μοναρχιών πετρελαίου», οι οποίες έχουν επενδύσει πολλά στην ήττα του προέδρου Άσαντ και τώρα δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το στοίχημα. 
 
Με τον τρόπο αυτό, η κατάσταση στο βόρειο τμήμα της Συρίας θα μπορούσε να τους δώσει ευνοϊκή εξέταση της ένοπλης παρέμβασης υπέρ των «προστατευόμενων τους». 
 
Εκτός αυτού, εξηγεί ο Visingr, αποσύροντας τις δυνάμεις τους από το Ιράκ, οι ΗΠΑ απέδειξαν ότι δεν έχουν πλέον καμία πρόθεση να συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την ταραγμένη περιοχή όπως πριν. Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις της με το Ιράν μέσω της πυρηνικής συμφωνίας με την Τεχεράνη, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι προκαλεί τριβές στις σχέσεις της με το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες. 
 
Και ενώ οι περιφερειακές δυνάμεις (κυρίως οι σύμμαχοι των ΗΠΑ), το Ισραήλ, η Τουρκία ή η Σαουδική Αραβία θεωρούν τα παραπάνω ως μια πιθανή απειλή, προφανώς τα ερμηνεύουν επίσης ως μια νέα ευκαιρία. 
 
Καθώς οι ΗΠΑ υπαναχωρούν από τη Μέση Ανατολή, αντίθετα, η Μόσχα και το Πεκίνο εκφράζουν όλο και περισσότερο ενδιαφέρον για την περιοχή. 
 
Γιατί τότε οι περιφερειακές δυνάμεις να μην αγωνιστούν για τη «θέση τους στον ήλιο»; Αυτό έχει ήδη επιδειχθεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης στη Λιβύη, όπου οι ΗΠΑ είχαν μια ασυνήθιστα περιορισμένη συμμετοχή, ενώ οι μοναρχίες του Κόλπου έστειλαν απροσδόκητα ισχυρά σώματα. 
 
Ως εκ τούτου, ο ειδικός αναφέρει, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα μιας χερσαίας εισβολής στη Συρία από την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία. 
 
Επιπλέον, προσθέτει, η Μόσχα έχει ήδη ανεπίσημα προειδοποιήσει τόσο το Ριάντ, όσο και την Άγκυρα ότι, ενώ εξετάζουν την εισβολή στη Συρία, οι δύο δεν πρέπει να ξεχνούν ότι η Ρωσία είναι μια πυρηνική δύναμη. 
 
<a href="http://on-news.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ο μεγάλος τζόγος στη Συρία: Τι διακυβεύεται για την Τουρκία και τις πετρελαϊκές μοναρχίες

Σε μια προσπάθεια να αναλύσει το πώς μια ανθεκτική συριακή κατάπαυση του πυρός θα μπορούσε να εξελιχθεί, ο Τσέχος αναλυτής στρατιωτικών κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η τελευταία παράδοση σχεδίου από τον Κίσινγκερ στον Πούτιν

Ellada simera 0 κόσμος, Ξένη αρθρογραφία 15:38

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8WK6BQ7IR9GotmZTqt3nboNjRRKDkTnut-Cl_WqVlovKb8ASGFVaNUsaPnOz64oDfu_Otrqa9sDIDYuCOiWnqnTKLG7TQkhyphenhyphen0J192CtNk60CTldOBWbWlzIzmUBKnIQiBC0K0rBoEjAU/s1600/kissiger+poytin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8WK6BQ7IR9GotmZTqt3nboNjRRKDkTnut-Cl_WqVlovKb8ASGFVaNUsaPnOz64oDfu_Otrqa9sDIDYuCOiWnqnTKLG7TQkhyphenhyphen0J192CtNk60CTldOBWbWlzIzmUBKnIQiBC0K0rBoEjAU/s1600/kissiger+poytin.jpg" /></a></div>
 
Στην τελευταία συνάντηση Κίσινγκερ – Πούτιν στη Μόσχα, ο πρώτος παρέδωσε στον δεύτερο, για άλλη μια φορά, ένα σχέδιο για μια “νέα παγκόσμια τάξη”. Αλλά αν κρίνουμε από τις γεωπολιτικές συγκυρίες, μάλλον θα πρέπει να ήταν το τελευταίο... 
 
Ανάλυση: <a href="https://www.fort-russ.com/2016/02/kissinger-delivered-plan-for-new-world.html">FAP News</a> 
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 
 
Ο γερμανοθρεμμένος Χάινριχ Κίσινγκερ (που στην Αμερική τον μετονόμασαν σε Χένρι Κίσιντζερ) είναι ένας από τους “δεινόσαυρους” της αμερικανικής πολιτικής. Είναι επίσης ένας από εκείνους που έπαιξαν ενεργό ρόλο στην καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν το πρόσωπο που είχε καταβάλει μακροχρόνιες προσπάθειες, με στόχο να απομακρυνθεί επιτέλους η Κίνα από την ΕΣΣΔ, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η δεύτερη. 
 
Ο Κίσιντζερ είναι ένας κατά φαντασίαν πατριώτης, που έθεσε εαυτόν στο βωμό της νίκης του “ψυχρού πολέμου”. Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή του, δεν εγκατέλειψε τη μάχη που έδινε σε όλη του τη ζωή, αλλά αντίθετα εξακολούθησε να αγωνίζεται για να εξαλείψει τα απομεινάρια της σοβιετικής αυτοκρατορίας. 
 
Πριν από τέσσερα χρόνια, κάνοντας λόγο για τα “τύμπανα του πολέμου”, τα οποία ήδη είχαν αρχίσει να ακούγονται, είπε: 
 
“Ο επικείμενος πόλεμος θα είναι τόσο φοβερός, που μόνο μία υπερδύναμη μπορεί να τον κερδίσει, και αυτή η υπερδύναμη είμαστε εμείς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η ΕΕ βιάζεται τόσο πολύ να δημιουργήσει την υπερδύναμη, διότι γνωρίζει τι έρχεται, και για να επιβιώσει, η Ευρώπη θα πρέπει να είναι ένα ενιαίο κράτος. Αυτή η επιτακτική ανάγκη μου λέει ότι γνωρίζει τι πρέπει να περιμένει από εμάς. Χρόνια οραματιζόμουν αυτή την ευχάριστη στιγμή. Από τις στάχτες θα οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία. Θα απομείνει μόνο μία υπερδύναμη, και τελικά ο νικητής δεν θα είναι άλλος από την παγκόσμια κυβέρνηση. Μην ξεχνάτε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τα καλύτερα όπλα, τα οποία δεν διαθέτει καμία άλλη χώρα, και εμείς θα φανερώσουμε τα όπλα αυτά στον κόσμο, όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή”. (Χένρι Κίσιντζερ, Ιανουάριος 2012). 
 
Στις 20 Ιανουαρίου 2012, o “γερόλυκος” έφθασε στη Μόσχα, με σκοπό να παραδώσει στον Βλαντίμιρ Πούτιν ένα τελεσίγραφο και μια “φιλική συμβουλή”: να μην θέσει και πάλι υποψηφιότητα για πρόεδρος της Ρωσίας. Υπονοούσε ότι, διαφορετικά, οι ΗΠΑ θα αφανίσουν τη Ρωσία, και αυτό φάνηκε καθαρά όταν δήλωσε: “Η τρίτη θητεία του Βλαντίμιρ Πούτιν θα ισοδυναμεί με έναν πόλεμο, που η Ρωσία θα χάσει”. 
 
Ένας σημαντικός προσκεκλημένος 
 
Πάνε τέσερα χρόνια από τότε που το δήλωσε αυτό ο Κίσιντζερ… Στις 3 Φεβρουαρίου 2016, ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δέχθηκε τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στην κατοικία του, το γνωστό Νόβο-Ογκαριόβο, σ’ ένα προάστιο της Μόσχας. Όπως και στην προηγούμενη συνάντησή τους, αυτά που συζήτησαν δεν έγιναν γνωστά. Ήταν σαφές, ωστόσο, ότι ο Κίσιντζερ ήρθε στη Μόσχα για πολύ σημαντικούς λόγους, τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να εμπιστευθεί ούτε στην Βικτόρια Νούλαντ, ούτε στον Μπαράκ Ομπάμα. 
 
Οι επισκέψεις του Χένρι Κίσιντζερ στη Μόσχα έχουν γίνει πρόσφατα αρκετά συχνές. Ήρθε δύο φορές το 2013 (άνοιξη και φθινόπωρο), πιθανότατα στα πλαίσια μιας προσπάθειας να πείσει τη Ρωσία να αποσυρθεί από την Ουκρανία. 
 
Ο ισχυρισμός του ίδιου και των κύκλων του, ότι είναι μέλος (της φατρίας) των Ροκφέλερ συχνά αγνοείται από την κορυφή της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ, γεγονός το οποίο ευθύνεται για αρκετές γεωπολιτικές ήττες της Ουάσιγκτον. Ο Χένρι Κίσιντζερ δεν παύει ποτέ να μας υπενθυμίζει ότι το κλειδί για την αμερικανική κυριαρχία στον κόσμο είναι η διχόνοια της Ευρασίας. Η μεγαλύτερη ήττα της Ουάσιγκτον ήταν η δημιουργία μιας πολιτικής και οικονομικής συμμαχίας μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας. Η δε άνοδος του Βερολίνου θα σημάνει την πλήρη αναίρεση της τελευταίας νίκης της αμερικανικής διπλωματίας και θα οδηγήσει σε μια κατάσταση ραγδαίας μείωσης του πολιτικού εκτοπίσματος των Ηνωμένων Πολιτειών. 
 
Αλλά αυτές οι δυνάμεις θα είναι σύντομα σε θέση να καταλάβουν τον Λευκό Οίκο, και θα έρθει τότε η ώρα να μιλήσουμε για το μέλλον, το μέλλον στο οποίο η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναγκαστούν να ζήσουν. 
 
Ο "Νέος Κόσμος" του Κίσιντζερ 
 
Αμέσως μετά την επιστροφή του στην Αμερική, ο Χένρι Κίσιντζερ κάθισε και έγραψε <a href="https://nationalinterest.org/feature/kissingers-vision-us-russia-relations-15111" rel="nofollow" target="_self">ένα μονόστηλο για το περιοδικό “The National Interest”</a> (“Το Εθνικό Συμφέρον”), στο οποίο περιέγραψε το όραμά του για το μέλλον του κόσμου. Τα πιο σημαντικά σημεία του άρθρου είναι τα εξής: 
 
Πρώτον, η σχέση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας είναι ίσως ακόμη χειρότερη σήμερα από ό, τι ήταν πριν από το τέλος του ψυχρού πολέμου. Ο Κίσιντζερ παρέθεσε κάποιες απόψεις ειδικών στις σχέσεις των δύο χωρών, σύμφωνα με τις οποίες η Μόσχα και η Ουάσινγκτον έχουν εισέλθει σε μια νέα φάση αντιπαράθεσης και θεωρείται απίθανο ότι θα μπορέσουν να συνεργαστούν αποτελεσματικά σε θέματα παγκόσμιας τάξης.  
Δεύτερον, τόνισε ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ πρέπει να συνεργαστούν. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δύο χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν βάσει ενός είδους εταιρικής σχέσης, η οποία θα καθορίζει τους ρόλους τους οποίους θα παίξει η κάθε χώρα στη διαμόρφωση της νέας παγκόσμιας τάξης, αλλά θα πρέπει επίσης να αναζητήσουν τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η συντονισμένη προσέγγισή τους προς αυτή την κατεύθυνση. 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixIaRZ6Zx6dMf7qwJaVMD-QnOtUxt_bN2FMAsC56wxEZXrKD-X1VZ7Yg360vCuHu45NdMU67Cie12ou4G7IY0oGGIKQA4zjGubAcCyfkKLGDw6dC6sD1bH-wRMuuxnIN2XQqFMI9sG4I0N/s1600/1122844.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixIaRZ6Zx6dMf7qwJaVMD-QnOtUxt_bN2FMAsC56wxEZXrKD-X1VZ7Yg360vCuHu45NdMU67Cie12ou4G7IY0oGGIKQA4zjGubAcCyfkKLGDw6dC6sD1bH-wRMuuxnIN2XQqFMI9sG4I0N/s640/1122844.jpg" width="640" /></a></div>
Στο ίδιο άρθρο του, ο Κίσιντζερ υπογράμμισε ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα πρέπει να συνεργαστούν, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με άλλα κράτη. Η αστάθεια που επικρατεί στον κόσμο σήμερα είναι, λέει, άνευ προηγουμένου. Οι απειλές, σύμφωνα με τον ίδιο, εμφανίζονται λόγω της καταστροφής της κρατικής εξουσίας και του αυξανόμενου αριθμού ανεξέλεγκτων εδαφών. Προβλήματα αυτού του μεγέθους δεν είναι δυνατόν να λυθούν από μία χώρα, οπότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εξακολουθήσουν να συνεργάζονται με τη Ρωσία και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις. 
 
Ο Χένρι Κίσιντζερ δεν παρέλειψε να αναφέρει την Ουκρανία, η οποία, κατά τη γνώμη του, πρέπει να γίνει “γέφυρα” μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, και όχι ένα “φυλάκιο” του ενός από τα δύο μπλοκ. Επίσης, ο βετεράνος διπλωμάτης τόνισε ότι εάν οι ΗΠΑ και η Ρωσία συνεργάζονταν στη Συρία, μαζί με άλλες μεγάλες δυνάμεις, θα ήταν σε θέση να δημιουργήσουν ένα μοντέλο για μια ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά πιθανώς και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. 
 
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα συνεργάστηκαν μόνο σποραδικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σημειώθηκε μεγάλη πρόοδος, γεγονός το οποίο δεν αποτελεί έκπληξη, αφού οι συζητήσεις έγιναν εκτός του συμφωνηθέντος στρατηγικού πλαισίου. Ως εκ τούτου – τόνισε ο Κίσιντζερ στο άρθρο του – είναι απαραίτητο να εκλαμβάνεται η Ρωσία ως αναπόσπαστο στοιχείο κάθε νέας παγκόσμιας ισορροπίας, και όχι μόνο ως απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. 
 
Η ξεχασμένη υπερδύναμη 
 
Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το διπλωματικό λεξιλόγιο της πολιτικής και να εξετάσουμε το πρόβλημα από απόσταση κάποιου ύψους. Πώς προσεγγίζουν οι Η.Π.Α. (εν προκειμένω ο Χένρι Κίσιντζερ) την επίλυση προβλημάτων στο υψηλότερο επίπεδο, δηλαδή, το στρατηγικό; 
 
Το πρώτο πράγμα που θα μας κάνει εντύπωση είναι το εξής: 
 
Κανείς στην Αμερική (ούτε καν ο Κίσιντζερ) δεν αμφιβάλλει ότι το μέλλον του κόσμου, ανά πάσα στιγμή, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τη Ρωσία και, ενδεχομένως, ορισμένες άλλες μεγάλες χώρες. 
 
Έχει αλλάξει η ρητορική τα τελευταία τέσσερα χρόνια; Πάει καιρός που ξεχάστηκε η έννοια της μίας και μοναδικής παγκόσμιας ηγεμονίας, η οποία τα τελευταία 20 χρόνια ήταν οι ΗΠΑ. Ξεχάστηκαν επίσης η “παγκόσμια κυβέρνηση” (δηλαδή η αμερικανική) και ο “ισχυρότερος στρατός” με τα “πιο σύγχρονα όπλα”. 
 
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το ρωσικό “δικαίωμα του αποφασίζειν” δεν οφειλόταν στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ευέλικτες, αλλά επειδή τα γεγονότα των τελευταίων ετών, τα επιτεύγματα και οι προσπάθειες της ηγεσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανάγκασαν την Ουάσιγκτον να επανεξετάσει τις απόψεις της και να κάνει παραχωρήσεις. 
 
Ένας σημαντικός δείκτης αυτής της μεταστροφής είναι η επιθυμία των πρώην “κοσμοκρατόρων” να μοιραστούν το βάρος της ευθύνης για την Ουκρανία με τη Μόσχα, και να το επιστρέψουν σε μια προηγούμενη περίοδο κυριαρχίας, όταν η περιοχή ήταν η γέφυρα μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας. Στην πραγματικότητα, αυτό που παρατηρούμε σήμερα είναι ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να υποχωρήσουν και να χάσουν ακόμη και το ήμισυ της επιρροής τους, μέχρι να χάσουν τα πάντα. 
 
Το ίδιο πράγμα παρατηρούμε και στην περίπτωση της Συρίας. Πριν από έξι μήνες, όλα έδειχναν ότι οι μέρες του καθεστώτος Άσαντ ήταν μετρημένες, και ότι ολόκληρη η Μέση Ανατολή θα παρέμενε, όχι μόνο ένας μόνιμος πόνος για την Ευρώπη και τη Ρωσία, αλλά και σε πλήρη τροχιά της πολιτικής εξουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Έξι μήνες αργότερα, βλέπουμε να έχει συντελεστεί μια κοσμογονική αλλαγή. Ένα “φυλάκιο” των Η.Π.Α., η Σαουδική Αραβία, είναι στα πρόθυρα της ήττας κατά κράτος. Ενώ ένα άλλο “φυλάκιο”, η Τουρκία, βρέθηκε στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν η Ουκρανία πριν από δύο χρόνια, και είναι έτοιμη να καταρρεύσει. Την ίδια στιγμή, η Ρωσία και το Ιράν αυξάνουν την παρουσία και την επιρροή τους με αλματώδη ρυθμό στη Μέση Ανατολή, απειλώντας στο μεσοπρόθεσμο διάστημα να πετάξουν τις Η.Π.Α. εντελώς από αυτήν την στρατηγικής σημασίας περιοχή. 
 
Αλλά διά στόματος Χένρι Κίσιντζερ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει προφανώς πληροφορηθεί και για την πρότασή τους που αφορά στην “διαίρεση” της περιοχής. Και αυτή η “διαίρεση” (σύμφωνα με την αμερικανική πολιτική ελίτ) θα πρέπει να αποτελέσει  “πρότυπο” για παρόμοιες συμφωνίες και σε άλλες περιοχές της Ευρασίας. 
 
Η “γέφυρα” μέσω Αλάσκας 
 
Τι τους απάντησε ο πρόεδρος της Ρωσίας; Νομίζω ότι τους είπε πως θα το σκεφτεί για άλλα τέσσερα χρόνια. Mετά το πέρας των οποίων θα είναι σε θέση να προτείνει στον Χένρι Κίσιντζερ, ή σε κάποιον άλλον, να γίνει η Αλάσκα μια “γέφυρα” μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής. Επίσης θα υποσχεθεί να εξετάσει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και άλλων μεγάλων δυνάμεων στην Ευρώπη. 
 
Αν όμως αυτοί δεν είναι ικανοποιημένοι με την αμερικανική πολιτική ελίτ, θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη προσφορά, η οποία αναμένεται σε τέσσερα χρόνια. 
 
Αλλά κάτι μου λέει ότι, αν επιλέξουν να περιμένουν, θα είναι ακόμη χειρότερα για αυτούς. 
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η τελευταία παράδοση σχεδίου από τον Κίσινγκερ στον Πούτιν

Στην τελευταία συνάντηση Κίσινγκερ – Πούτιν στη Μόσχα, ο πρώτος παρέδωσε στον δεύτερο, για άλλη μια φορά, ένα σχέδιο για μια “νέα παγκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Απόφαση Πούτιν για απόσυρση απ’ τη Συρία …μια πρώτη ερμηνεία

Ellada simera 0 Διπλωματία, Μέση Ανατολή 15:27

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrXV_ngxvaWnQYmGRSrD2TmLxMQInysHcWZhisUpUPN10WqqqWWo87vDsMLC4ND1dY2MJSv1nePuDktqw3zlLjnCgqretADuBbfuWJbKxEDHKGaU1GNVz-O2SQPhIXT8h10lrtSXmHXAU/s1600/assad%252Cpoytin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrXV_ngxvaWnQYmGRSrD2TmLxMQInysHcWZhisUpUPN10WqqqWWo87vDsMLC4ND1dY2MJSv1nePuDktqw3zlLjnCgqretADuBbfuWJbKxEDHKGaU1GNVz-O2SQPhIXT8h10lrtSXmHXAU/s1600/assad%252Cpoytin.jpg" /></a></div>
 
Σύγχυση στις τάξεις των αναλυτών για τις ακριβείς αιτίες της απόφασης του Κρεμλίνου να δώσει εντολή απόσυρσης «του κύριου όγκου» των δυνάμεων που έχει αναπτύξει στη Συρία. Είναι σαφές ότι πριν την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων θα πρέπει να διαπιστωθεί σε αριθμούς τι ακριβώς σημαίνει «κύριος όγκος». 
 
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 
 
Ωστόσο, κάποιες πρώτες παρατηρήσεις είναι εφικτές. Η βασικότερη είναι ότι ο Ρώσος πρόεδρος αποδεικνύει με την κίνηση αυτή το ενδιαφέρον του για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο πρόβλημα σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που δείχνει να επιθυμεί γενικότερα για τα προβλήματα της υφηλίου, όπου τα συμφέροντα Μόσχας και Ουάσιγκτον «συναντιούνται», χωρίς όμως να ταυτίζονται. 
 
Με την κίνηση αυτή ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπενθυμίζει στον Σύρο ηγέτη Μπασάρ Αλ Άσαντ, ότι υπάρχουν όρια στην υποστήριξη που μπορεί να περιμένει από τη Μόσχα και η εκ των προτέρων απόρριψη κάθε σχεδίου «συντεταγμένης αποχώρησης» από την εξουσία, δεν συνάδει με τα ρωσικά συμφέροντα. Αυτό ακριβώς το μήνυμα έχει και τη μεγαλύτερη διπλωματική αξία και η ρωσική διπλωματία θα επιδιώξει να το αξιοποιήσει δεόντως. 
 
Η επόμενη παρατήρηση είναι ότι τη στιγμή που περνά πολιτικώς ορθό μήνυμα στην πλευρά της διεθνούς κοινότητας, με στόχο όμως κυρίως την Ουάσιγκτον, απαγκιστρώνει τις δυνάμεις του από τη Συρία και αποφεύγει αυτό που προειδοποιούσαν και σοβαροί Ρώσοι αναλυτές. Δηλαδή, τον κίνδυνο παγίδευσης σε μια μακροχρόνια και πανάκριβη στρατιωτική περιπέτεια χωρίς τέλος. 
 
Εάν μάλιστα δεν αναζητούσε «συνεργατική διευθέτηση» με τις ΗΠΑ, τότε οι Αμερικανοί θα είχαν κάθε κίνητρο να αφήσουν τη Ρωσία να βυθίζεται σε μια κατάσταση από την οποία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει, χωρίς να υποστεί σοβαρό πλήγμα στη διεθνή της εικόνα. 
 
Βασικός στόχος του Κρεμλίνου είναι να αποφύγει η χώρα περιπέτειες με αφορμή την αρνητική τροπή που έχει λάβει η οικονομία, λόγω της διεθνούς κατάστασης, αλλά και των επιπτώσεων από την προσάρτηση της Κριμαίας, πρόβλημα το οποίο είναι πολύ δυσκολότερο στην αντιμετώπισή του. 
Με την επίδειξη πνεύματος συνεργασίας όμως, τουλάχιστον μέχρι την εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ, υπάρχει ένα «παράθυρο» για τη Ρωσία το οποίο και σκοπεύει να εκμεταλλευτεί, πάντα προς όφελος των εθνικών της συμφερόντων. 
 
Μπορεί να έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η «καλή χημεία» μεταξύ Πούτιν και Τραμπ είναι καλή και όντως αυτό μπορεί να ισχύει. Όμως, ο παρορμητισμός του υποψηφίου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ και η εξήγηση όσων διακυβεύονται από το «σύστημα» στην Ουάσιγκτον, θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά τη στάση του και η περίοδος Ομπάμα να αποδειχθεί ως η τελευταία χαμένη ευκαιρία. 
 
Ενδιαφέρον έχει να εξετάσει κανείς ποια θα είναι η επίπτωση στη στάση της Τουρκίας από την απόφαση της Μόσχας να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών της. 
Καταρχήν, αυτό φαντάζει ως μια εξέλιξη που θα ανακουφίσει την Τουρκία και εάν υποτεθεί ότι το «χαλάρωμα» της Άγκυρας αποτελεί και αμερικανικό στόχο, τότε η Ουάσιγκτον χρωστά «διπλή χάρη» στον Ρώσο πρόεδρο. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι εκλείπει η δικαιολογία της Ρωσίας για να ζητά η Άγκυρα συνεχώς τη στήριξη από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς. 
 
Το ενδεχόμενο βέβαια οι Τούρκοι να «παρεξηγήσουν» την κατάσταση και να λειτουργήσουν με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους στη Βόρεια Συρία, αδιαφορώντας για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις, είναι πιθανό. Κι όλα αυτά, παρότι γνωρίζουν καλά ότι κινήσεις που φέρνουν τη Μόσχα τακτικά σε θέση αντιπάλου, διότι στρατηγικά είναι εξ ορισμού, προκαλούν θανάσιμο κίνδυνο για την Τουρκία σε πολλαπλά επίπεδα. 
 
Κατά πάσα πιθανότητα όμως, τέτοια συμπεριφορά θα συναντούσε την ισχυρότατη αντίδραση της Ουάσιγκτον, η οποία θα διέθετε αρκετούς τρόπου να διαμηνύσει την ενόχλησή της στην Άγκυρα και σε δεύτερη φάση να επιχειρήσει να την «πείσει» να την εγκαταλείψει. 
 
 
Το άλλο όμως ενδεχόμενο – εκτιμάται ότι είναι ισχυρό ως πιθανότητα – αφορά την ανάγνωση της νέας κατάστασης από την Άγκυρα ως ευκαιρία σταδιακής αποκατάστασης των σχέσεων με τη Μόσχα, τουλάχιστον για την επίτευξη έναρξης μιας διαδικασίας που θα οδηγήσει σε συνάντηση των Ερντογάν και Πούτιν, όπου πιθανότατα θα δρομολογηθούν εκ νέου επαφές για τα ενεργειακά ζητήματα, αλλά και χρυσοφόρα ενεργειακά συμβόλαια, όπως η κατασκευή πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου, απέναντι από την Κύπρο, ένα συμβόλαιο αξίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων… 
 
<a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Απόφαση Πούτιν για απόσυρση απ’ τη Συρία …μια πρώτη ερμηνεία

Σύγχυση στις τάξεις των αναλυτών για τις ακριβείς αιτίες της απόφασης του Κρεμλίνου να δώσει εντολή απόσυρσης «του κύριου όγκου» των δυνά...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ρόλος των Ρωσικών στρατευμάτων στη Συρία. Ανάλυση

Ellada simera 0 κόσμος 15:20

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFvMQElsfS_ieeAZWjvwOW7cyQwGknpCQlTmUfFjvA6KvwiGCnKtxTuz9wXzN1ecCkZew_akZ-SpHQk2ouM03VqluYhf0v-ZGt9NVvltn3Faer0YaZKYeh4txYrryUhqlWl-VTE98jp8/s1600/oi+rwsoi+bombardizoyn+stin+syria.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFvMQElsfS_ieeAZWjvwOW7cyQwGknpCQlTmUfFjvA6KvwiGCnKtxTuz9wXzN1ecCkZew_akZ-SpHQk2ouM03VqluYhf0v-ZGt9NVvltn3Faer0YaZKYeh4txYrryUhqlWl-VTE98jp8/s1600/oi+rwsoi+bombardizoyn+stin+syria.jpg" /></a></div>
 
 
Επιμέλεια: ΞΑΝΘΗ ΤΖΟΥΡΟΥΝΗ 
 
Τι ρόλο έπαιξαν τα ρωσικά στρατεύματα στη Συρία; Την πρώτη τεκμηριωμένη αποτίμηση από το αμερικανικό Ινστιτούτο<a href="http://www.jamestown.org/" target="_blank"> Jamestown Foundation</a>, δημοσιεύει σήμερα το Onalert.gr, λίγες μόλις ώρες μετά την εντολή Πούτιν για απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων.  
 
Η χρήση στρατιωτικής δύναμης από την Μόσχα στην Συρία, διαφέρει από την επιδίωξη της για πόλεμο στην Γεωργία τον Αύγουστο του 2008, ή πιο πρόσφατα στην Ουκρανία. Aυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την σύγκριση του μεγέθους των δυνάμεων που χρησιμοποιήθηκαν στην Γεωργία και στην Συρία, όπως και από την χρήση σε αντίθεση με την αποφυγή των χερσαίων δυνάμεων στις δύο συγκρούσεις. 
 
Περιγραφές από Ρώσους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες και θεωρητικούς παρουσιάζουν μία διαφοροποιημένη εικόνα, η οποία έχει τις ρίζες της στο μακροχρόνιο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν τα κράτη στον ασύμμετρο πόλεμο, ή μάλλον στην ενοποίηση διαφορετικών δυνάμεων που συνδέθηκαν απέναντι στα ισχυρά υπουργεία και στην προσπάθεια τους να συνδυάσουν μία σύγκρουση που θα βασίζεται στην υψηλή τεχνολογία με περισσότερο παραδοσιακά θέματα. 
 
H απότομη προσέγγιση της Ρωσίας στην στρατιωτική σύγκρουση υποβιβάστηκε στο παρελθόν. Παρά την Ρωσική λειτουργικής-στατηγικής σημασίας εστίαση των κοινών στρατιωτικών δραστηριοτήτων ή των ''βιαστικών επιθεωρήσεων'' του στρατού της σε περιφερειακές ή μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις, o περιορισμός είναι ότι τα επίπεδα της δύναμης που εφαρμόστηκαν είναι συγκριτικά μικρά και ασύμμετρα- αντίληψη συναφή με την χρήση στρατού στο Ντονμπάς. Eν συνεχεία, oι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Συρία-περιλαμβάνοντας διάφορους τύπους- αφορούν, κατ΄ουσίαν, την εφαρμογή ασύμμετρων πολεμικών προσεγγίσεων: δοκιμάζοντας και κάνοντας πρόβα την χρήση της περιορισμένης στρατιωτικής δύναμης με σκοπό την επανεξισορρόπηση vis-a-vis ενός ισχυρού αντιπάλου. 
 
H εκτίμηση της Ρωσίας για την πολυπλοκότητα του λειτουργικού περιβάλλοντος στην Συρία καθοδήγησε και διαμόρφωσε τον τύπο, τον ρόλο και τις παραμέτρους της στρατιωτικής της επέμβασης- η οποία ήταν επίσης κατευθυντήριος παράγοντας στο Ντονμπάς. Το συριακό λειτουργικό περιβάλλον ήταν ήδη πολύπλοκο από το καλοκαίρι του 2015, όταν ο γενικός σχεδιασμός του προσωπικού της Ρωσίας έφτασε στην αποκορύφωση του και το Κρεμλίνο αδειοδότησε τις εναέριες επιχειρήσεις; ένας κριτικός παράγοντας στην αξιολόγηση αυτή και στις προσπάθειες για υποστήριξη του καθεστώτος Bashar al-Assad ήταν το πόσο κοντά ήταν ο Συριακός αραβικός στρατός (SAA) στο να καταρρεύσει. 
 
Με έναν διεθνή συνασπισμό που διεξήγαγε στοχοποιημένες αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του Ισλαμικού κράτους, συνδυασμένες με εδαφικές επαναστατικές και τρομοκρατικές επιθέσεις , με τον εμφύλιο πόλεμο να μαίνεται σε όλη την έκταση της χώρας, και με την φαινομενική απομόνωση της Μόσχας από τις παγκόσμιες δυνάμεις, η κατάσταση φαινόταν δύσκολη από την αρχή. 
 
Kατά την διάρκεια της εκστρατείας, το λειτουργικό περιβάλλον συνέχισε να παραμένει ρευστό, με την πρόσθετη πολυπλοκότητα της ρίξης με την Τουρκία καθώς και με την απειλή της Άγκυρας και του Ριάντ για επέμβαση στη Συρία. H Μόσχα έκρινε ότι ο γενικός σχεδιασμός του προσωπικού ήταν αδύναμος και προσκολλημένος στον ρόλο του ασθενέστερου στην σύγκρουση με τις επαναστατικές δυνάμεις, επιβάλλοντας μία περιορισμένη και ασύμμετρη χρήση της στρατιωτικής δύναμης για μεταβολή της ισορροπίας. Αυτό είχε περισσότερο συγκρουσιακό χαρακτήρα στις επιτυχίες γύρω από το Χαλέπι, όπου συνοδεύτηκαν από μία απότομη αύξηση στην διεθνή διπλωματική δραστηριότητα η οποία προσαρμόστηκε στην εύρεση τρόπων για τον περιορισμό και τελικά για τον τερματισμό της σύγκρουσης. 
 
Όσο αναφορά την υπόθεση της εκστρατείας στην Συρία, ο Ρωσικός στρατός διεξήγαγε διάφορες συσχετισμένες επιχειρήσεις με σκοπό να επιτύχει περιορισμένους πολεμικούς σκοπούς με ασύμμετρη έννοια. Oι αεροπορικές δυνάμεις στοχοποίησαν εχθρικές δυνάμεις που χρησιμοποιούσαν την αεροπορική ισχύ για να αποδυναμώσουν τις υποδομές, το ανθρώπινο δυναμικό και τα εφόδια. 
 
Επιπλέον, η Ρωσία υποστήριξε τον Συριακό αραβικό στρατό στις χερσαίες επιχειρήσεις ενάντια στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, παρείχε εναέρια-αμυντική προστασία στις συριακές αναπτυσσόμενες δυνάμεις, διατήρησε τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις μέσω της αποτελεσματικής χρήσης των θαλάσσιων και εναέριων γραμμών επικοινωνίας, οδήγησε σε ένα εκπαιδευτικό και εφοδιαστικό πρόγραμμα για να στηρίζει τις δυνατότητες του συριακού στρατού, ανέπτυξε και ήλεγξε σύγχρονα επενδυτικά αγαθά και οπλικά συστήματα, περιλαμβάνοντας μη προσβασιμότητα, πειραματίστηκε με την πολεμική ενημέρωση και διατήρησε κλιμακωτή κυριαρχία. Η Μόσχα είχε επίσης υπογραμμίσει τις αντιφάσεις στην θέση της Άγκυρας όσον αφορά το ISIS ή τις συριακές επαναστατικές ομάδες για την εκμετάλλευση πιθανής διχνογνωμίας με το ΝΑΤΟ. 
 
Το Κρεμλίνο έμαθε από το Ντονμπάς ότι η εφαρμογή περιορισμένης δύναμης στο τοπικό περιβάλλον μπορεί να οδηγήσει διπλωματικά σε εκμεταλλεύσιμη μόχλευση; ακόμα και η χρήση μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων στην ανατολική Ουκρανία σε συνδυασμό με τα πυροβολικά συστήματα αναδύθηκε στην Συρία. 
 
Mία περιγραφή στο Nezavisimoye Voyennoye Obozreniye χαρακτηρίζει τις κοινές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Συρία μαζί με τον Συριακό αραβικό στρατό και την υποστήριξη της πολιτοφυλακής σαν εναλλακτικό ή ασύμμετρο πόλεμο. Aυτό στηρίζεται σε μία ανισορροπία δυνάμεων που προέκυψε από την εξασθένιση του Συριακού αραβικού στρατού και τις έμφυτες αδυναμίες του, ειδικά στην εκπαίδευση στις βασικές αρχές του πολέμου. Αλλά ο συγγραφέας επεκτείνει αυτή την ασυμμετρία ώστε να συμπεριλάβει την επιχείρηση VKS. Το VKS χρησιμοποίησε τους καλύτερους πιλότους για να εκτελέσουν τα στρατιωτικά καθήκοντα και την στρατιωτική αεροπορία-κυρίως αντλώντας από παλιά αεροσκάφη και χρονολογημένα χωρίς καθοδήγηση πυρομαχικά με ελάχιστο φορτίο. 
 
Oι βομβαρδισμοί ακριβείας που χρησιμοποιούν κατευθυνόμενα-ακριβή πυρομαχικά (PGM) αποτελούν μειοψηφία. Συνεπώς, η Ρωσία εκμεταλλεύεται ένα μείγμα από παλιά και νέα αεροσκάφη μαζί με την κοντινή- ολοκληρωμένη κυριαρχία του συριακού εναέριου χώρου για να βοηθήσει τον Συριακό αραβικό στρατό στις ασύμμετρες επιχειρήσεις. Όσο αναφορά την σύγκρουση είναι πως η περιορισμένη επέμβαση της Ρωσίας επαληθεύτηκε. Aνάμεσα στην κριτική των εναέριων επιχειρήσεων ήταν η απουσία επαρκούς υποστήριξης για το Su-24M βομβιστικό που τίθεται σε λειτουργία από τις τουρκικές εναέριες δυνάμεις, όπως και η απουσία ζευγαριών ελεύθερων σκοπευτών για να στοχοποιήσουν και να υποβαθμίσουν τις εχθρικές δυνάμεις σε αστικό περιβάλλον. Ο συγγραφέας διερωτάται γιατί οι Τούρκοι και Σαουδάραβες στρατιωτικοί πιθανόν να πιστεύουν ότι καταλαμβάνουν επαρκείς δυνατότητες για να επιτύχουν τους στόχους τους στηριζόμενοι σε μία επέμβαση.. 
 
Είναι αναμενόμενο σε αυτό το πλαίσιο, ότι ο καλύτερος ρώσος στρατιωτικός θεωρητικός, Στρατηγός του στρατού(συνταξιοδοτημένος) Makhmut Gareev, θα μπορούσε να προσφέρει τις αντιλήψεις του σε σύγχρονες πολεμικές επιχειρήσεις, καλώντας για τον τερματισμό του χάσματος ανάμεσα στην θεωρία και την πράξη. Ο Gareev επιστρέφει σε ένα πιο οικείο θέμα, υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος είναι ο καλύτερος τρόπος να εκπαιδεύσεις τον στρατό. Πλαισιώνοντας τα επιχειρήματα του με αναφορά στον Μεγάλο Πατιωτικό Πόλεμο, στον κανονικό του τύπο, ο Gareev επιβεβαιώνει ότι η ασφάλεια της Ρωσίας επιτυγχάνεται καλύτερα από την ενότητα στρατού και κοινωνίας. Προσφέρει απόψεις σε κυβερνητικές επιχειρήσεις για την προώθηση του πατριωτισμού στην νεολαία του έθνους πριν αναδυθούν απειλές για την Ρωσία. 
 
Ο Gareev σημειώνει παροδικά ότι οι ΗΠΑ φαίνεται να απεικονίζουν την Ρωσία ως εχθρό. Εν συντομία αναλογίζεται την ανάπτυξη της τεχνολογίας στις σύγχρονες πολεμικές επιχειρήσεις, υποστηρίζοντας ότι παίζουν σημαντικό ρόλο, περιλαμβάνοντας αυτόματο έλεγχο, UAVs, και επίσης όπλα βασισμένα σε ''νέες φυσικέςαρχές.'' Επιπλέον, λέει ότι η Ακαδημία στρατιωτικών επιστημών έχει ρόλο να παίξει στην αναζήτηση αυτών των αρχών. Αλλά σύμφωνα με την άποψη του, το άρμα μάχης δεν είναι πλεονάζον στον σύγχρονο πόλεμο. . 
 
O Gareev απεικονίζει τους συντηρητικούς εντός του ρωσικού στρατού, αλλά ηγείται ενός ιδρύματος που συνεισφέρει στην κατανόηση του σύγχρονου και μελλοντικού πολέμου, βοηθώντας ακόμη και στην καινοτομία. Yποστηρίζει την δημιουργεία υπουργείου για την αμυντική βιομηχανία και λέει ότι οι σύγχρονες απειλές απαιτούν αντιμετώπιση με την χρήση ''πολιτικών, διπλωματικών, οικονομικών, πληροφοριακών, τεχνολογικών, ψυχολογικών και άλλων πεδίων,'' απαιτώντας μία προσέγγιση δια-λειτουργικής ανταλλαγής πληροφοριών κάτω από την ηγεσία του Γενικού Επιτελείου. 
 
Παρά το ότι αυτές οι αντιφάσεις προσφέρουν λίγη σαφήνεια για το μέλλον, είναι προφανές ότι η πραγματική χρήση στρατιωτικής ισχύος από την Ρωσία δεν έχει συντριπτική δύναμη στην Ουκρανία και στην Συρία.  πηγή

Ο ρόλος των Ρωσικών στρατευμάτων στη Συρία. Ανάλυση

Επιμέλεια: ΞΑΝΘΗ ΤΖΟΥΡΟΥΝΗ Τι ρόλο έπαιξαν τα ρωσικά στρατεύματα στη Συρία; Την πρώτη τεκμηριωμένη αποτίμηση από το αμερικανικό Ινστιτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα και Τουρκία σήμερα: Οι παρτίδες, οι μπλόφες και το "χαρτί" των διεκδικήσεων

Ellada simera 0 Εξωτερική Πολιτική, Πρωτοσέλιδα, Τουρκία 15:06

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitLmT4bDE0g-9ZwId-UddDP9W6v-JKo7Ir8h2AVzHKq9QWJiBBl6mxDxTDSJjmKknr2PE01N1SyqOO5ofYjgjuaY_1jFn6C1CrPj-TbzSQtqgThioGr9ovcbudIXoCPUSgzX1AFtciTzY/s1600/ellada+toyrkia+simera.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitLmT4bDE0g-9ZwId-UddDP9W6v-JKo7Ir8h2AVzHKq9QWJiBBl6mxDxTDSJjmKknr2PE01N1SyqOO5ofYjgjuaY_1jFn6C1CrPj-TbzSQtqgThioGr9ovcbudIXoCPUSgzX1AFtciTzY/s1600/ellada+toyrkia+simera.jpg" /></a></div>
 
Με αφορμή την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της χώρας Αλέξη Τσίπρα στην Σμύρνη και την έντονη πολιτική και διπλωματική δραστηριότητα που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες ,είναι ορθό και σκόπιμο να αναφερθούμε στην ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας. 
 
Του Παύλου Χρήστου* 
 
Η οποιαδήποτε ανάλυση των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας πρέπει να έχει οξύτατη αίσθηση της ιστορικότητας, της διαλεκτικής της και των αντιφάσεων της. Η απελευθερωτική δύναμη της ανάμνησης δεν καλείται εδώ να αποσπάσει το παρόν από την εξουσία του παρελθόντος, ούτε να εξοφλήσει ένα χρέος του παρόντος προς το παρελθόν. 
 
  Βέβαια η Εθνική Στρατηγική, όπου και όταν υπάρχει, στηρίζεται κύρια στη διαφυλαγμένη κοινωνική εμπειρία και ιστορική Μνήμη. 
 
 Η σχέση μας με το παρελθόν και η μετάδοση της μνήμης αποκτούν κεντρική σημασία τη στιγμή του Κινδύνου. Η μετάδοση της μνήμης γίνεται ένα πεδίο μάχης, όπου αναπτύσσεται μία “επαναστατική κατάσταση στην πάλη για την απελευθέρωση του καταπιεσμένου παρελθόντος”. Η απελευθέρωση αυτή γίνεται πάντα προς την κατεύθυνση του μελλοντικού κόσμου. “Δεν υπάρχει μνήμη παρά στην κατεύθυνση του κόσμου που έρχεται”. Η Εθνική Στρατηγική παράγεται μέσα από την αντιπαράθεση αυτού που υπάρχει, με εκείνο που το ίδιο βεβαιώνει ότι είναι και την αντίφαση μεταξύ υπαρκτού και της δυνατότητάς του. 
 
Η αποσύνδεση του ορίζοντα προσδοκιών από το δυναμικό της παραδεδομένης εμπειρίας επιτρέπει κατ’ αρχήν, την ανάδυση-θέση μιας νέας εποχής και έτσι το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον αλλάζουν κατά τρόπο ιδιαίτερο. Υπό την πίεση προβλημάτων του παρελθόντος και του μέλλοντος, ένα Παρόν καλείται να δράσει κατά τρόπο ιστορικά υπεύθυνο, χωρίς να έχει γίνει εντελώς μεταβατικό λαμβάνοντας υπ’ όψη τις ανοικτές εναλλακτικές δυνατότητες του μέλλοντος. Η αξονική σχέση και διασύνδεση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, χωρίς πολλαπλασιαζόμενες αλληλοπιέσεις με κατεύθυνση και προσανατολισμό στην κινητοποίηση, εντάσσει το παρόν στη ‘’φυσική’’ του διάσταση και το αποδεσμεύει από το επικοινωνιακό πλέγμα μιας εν δυνάμει επικίνδυνης ‘’αλληλεγγύης’’ και από το πνεύμα του "παρελθοντικού και μελλοντικού" παρόντος. 
 
Η Ελευθερία αποτελεί ουσιώδη ιδιότητα της Εθνικής Στρατηγικής, η οποία επιβεβαιώνεται ως απολύτως ανεξάρτητη μέσω της ελευθερίας της και επομένως η εθνική στρατηγική αποτελεί θεμέλιο της ύπαρξής της χάρη της ελευθερίας της. Αυτή η πρόσβαση στην αυτονομία παρακινεί την Κοινωνία-Έθνος, να αναπτύξει την εποπτεία της ίδιας του της δραστηριότητας και η άσκηση αυτής της ελευθερίας της επιτρέπει να υπάρχει. 
 
Αυτό που απαιτείται ως συνθήκη ύπαρξης της αυτοσυνείδησης της εθνικής στρατηγικής, είναι η έκκληση για ελεύθερη δράση. 
 
 Εξάλλου, “ελεύθερος είναι αυτός που θέλει να καταστήσει ελεύθερο οτιδήποτε τον περιβάλλει”. 
Η ενότητα του Όλου και του μέρους στις διακρατικές σχέσεις ‘‘εν δυνάμει’’ αντιπάλων ή τουλάχιστον κρατών με ‘’ανοιχτές’’ διαφορές και αντιπαραθέσεις είναι κατεξοχήν ιστορικό και πολιτικό θέμα. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις παρατηρούμε διαχρονικά μια ασυνέχεια και αμφίπλευρες εναλλαγές, που δεν εξυπηρετούσαν κανένα ουσιαστικό στόχο. Αυτός ο κατακερματισμός της ενότητας, του Όλου και του μέρους οφείλεται κύρια στη μη ωρίμανση ή στην διαφορετική ανάπτυξη των πολιτικών τους συστημάτων. Έτσι το Απλό δεν υπήρξε πάντα ούτε κυρίαρχος προσανατολισμός, ούτε κυρίαρχη αντίληψη ως βάση και αρχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις περιόδους αυξημένης έντασης όπου και οι δύο αποστέλλουν πολλαπλά και ενίοτε αντιφατικά ‘’μηνύματα’’. 
 
Η Ωφέλεια της Ελλάδας και της Τουρκίας από την σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ τους εξαρτάται από την αξία που η κάθε πλευρά δίνει στο απειλούμενο ή προς κατάκτηση αγαθό. Αυτή η αξία καθορίζεται από την εκάστοτε αλλά και τελική ανάγκη για ισχύ των δύο πλευρών. Αλλά οι δυο αντίπαλοι πόσο καλά γνωρίζουν πραγματικά την ανάγκη και την ισχύ τους, και την ανάγκη και την ισχύ του αντιπάλου. Και οι δυο δεν έχουν πλήρη πληροφόρηση για τα σχέδια του παγκοσμίου συστήματος για την περιοχή. 
 
Δεν γνωρίζουν αν η ανάγκη και η ισχύ τους θα μεταβληθούν σε σχέση με τον αντίπαλο. Αυτή η πληροφόρηση μπορεί να μεταθέσει ή να επισπεύσει μια σύγκρουση, αφού ο σημερινά ισχυρότερος και ευρισκόμενος σε μικρότερη ανάγκη, δεν θέλει να βρεθεί στο μέλλον σε μειονεκτική κατάσταση και θέση. Το παγκόσμιο σύστημα οδηγεί στη λογική της σύγκλισης συμφερόντων που βασίζεται στην ανάγκη εξισορρόπησης μιας κοινής απειλής(;) και στην εξισορρόπηση μιας ανερχόμενης δύναμης. 
 
Οι ασύμμετρες κοινές συμμαχικές σχέσεις επιδεινώνουν την κατάσταση ανασφάλειας και αβεβαιότητας, παρέχοντας απλά ασφαλιστικές δικλείδες που καθησυχάζουν τις δυο πλευρές για το μέλλον τους. 
 
Εδώ είναι φανερό ότι η σύγκρουση εξελίσσεται σε ένα παίγνιο, γεμάτο μπλόφες, στρατηγικές παραπλάνησης και ψεύδους αλλά και πραγματικές στρατηγικές απειλών, άμυνας, επίθεσης και σε αμοιβαίες προσπάθειες ακύρωσης ισχύος και προσωρινού συμβιβασμού. Ποιος όμως έχει τα χειρότερα χαρτιά και αναγκάζεται να μπλοφάρει, αφού αν περιμένει την κίνηση του αντιπάλου, θα χάσει οπωσδήποτε; Ποια αξία έχει η μπλόφα, όταν ο αντίπαλος έχει καλλίτερα χαρτιά; 
 
Εκτιμούμε ότι η Τουρκία έχει μέτρια χαρτιά και παίζοντας με λανθασμένη στρατηγική, μπλοφάρει συνεχώς. 
 
Πρόκειται για μια αδιέξοδη στρατηγική μπλόφας, που την ακολουθεί επειδή πιστεύει ότι η Ελλάδα θα αποσύρεται από όλες τις παρτίδες. Εφόσον η Ελλάδα δεν αποφασίσει να διεκδικήσει τα πραγματικά και νόμιμα δικαιώματά της, η Τουρκία-χωρίς κόστος-θα συνεχίσει να ακολουθεί την ίδια στρατηγική, μέχρι να επιτύχει κάποιες από τις διεκδικήσεις της. Προκύπτει αβίαστα ότι, για να αλλάξει αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να εγείρουμε και εμείς τις νόμιμες διεκδικήσεις μας. Τότε μόνο η Τουρκία προ του κινδύνου να χάσει, θα λογικευτεί. Η στρατηγική αυτή είναι υποχρεωτική, επειδή τελικά ο καθένας παίρνει την απόφαση που είναι η καλλίτερη γι’ αυτόν, δεδομένων των επιδιώξεών του και των αποφάσεων των άλλων. Και βέβαια στα πολύπλοκα παίγνια οι αντιδράσεις των παικτών δεν μπορούν να περιγραφούν από την «ισορροπία». 
 
*O Παύλος Χρήστου είναι Γενικός Γραμματέας του Ελληνορωσικού Συνδέσμου. 
<a href="http://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Ελλάδα και Τουρκία σήμερα: Οι παρτίδες, οι μπλόφες και το "χαρτί" των διεκδικήσεων

Με αφορμή την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της χώρας Αλέξη Τσίπρα στην Σμύρνη και την έντονη πολιτική και διπλωματική δραστηριότητα που αναπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κρύβεται πίσω από την διαρροή χιλιάδων ονομάτων μελών του ISIS;

Ellada simera 0 Μέση Ανατολή 00:00

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS6A7qp_fHUhXmkOSf0R_8yrMMTzPC79Dl0LKiZaYGPeq5i1HovU-re9JBrlTzZjNRslEmssbxe42PeY3sQz-3tqToWUHJHdGXe2DcWj9xit7cqQEe0krN8R184EwdMaan3X1AHhfAuU8/s1600/isis_onomata.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS6A7qp_fHUhXmkOSf0R_8yrMMTzPC79Dl0LKiZaYGPeq5i1HovU-re9JBrlTzZjNRslEmssbxe42PeY3sQz-3tqToWUHJHdGXe2DcWj9xit7cqQEe0krN8R184EwdMaan3X1AHhfAuU8/s1600/isis_onomata.jpg" /></a></div>
 
 
Ανάλυση: <a href="https://southfront.org/what-is-behind-the-isis-name-dump/">South Front</a> Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 
 
Πριν από τέσσερις ημέρες, κάποια Δυτικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν σε ρεπορτάζ τους ότι ένας υποτιθέμενος αποστάτης του ISIS και ένα πρώην μέλος του αυτοαποκαλούμενου “Ελεύθερου Συριακού Στρατού” παρέδωσαν μαζί έναν “θησαυρό” σε στικάκι, ο οποίος περιείχε λίστες με 22 χιλιάδες ονόματα μελών του ISIS, σε υπηρεσίες πληροφοριών Δυτικών χωρών και σε μια σειρά από εταιρείες και οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης. 
 
Δεν αποκλείεται αυτή η επίσημη εκδοχή των γεγονότων να είναι αλήθεια. Αλλά από την άλλη, ίσως και να μην είναι. 
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIBkzUmns2JMxLQp6qTjisn3a7TD8O8JNVTmvI8HTdsWbY6hyphenhyphen8M6U2P1iacf70-wKBd6IQbzg2TNSHdS8lvgv53AeLqSXMiYVO3VcO2WnReXzJBT2wiH6GTIjCC5BF_Rbzm0S14GopjDw/s1600/320C019D00000578-3484702-image-a-3_1457565405320.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIBkzUmns2JMxLQp6qTjisn3a7TD8O8JNVTmvI8HTdsWbY6hyphenhyphen8M6U2P1iacf70-wKBd6IQbzg2TNSHdS8lvgv53AeLqSXMiYVO3VcO2WnReXzJBT2wiH6GTIjCC5BF_Rbzm0S14GopjDw/s320/320C019D00000578-3484702-image-a-3_1457565405320.jpg" /></a> 
Κατ’ αρχάς, το μόνο βέβαιο είναι ότι είναι ύποπτο ότι τα ονόματα κυκλοφόρησαν και δημοσιεύθηκαν σε μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως το βρετανικό κανάλι Sky News, μέσα δηλαδή τα οποία, σε γενικές γραμμές, έχουν την τάση να συμμορφώνονται με τις προτιμήσεις των κυβερνήσεών τους και των υπηρεσιών πληροφοριών. Από τη άποψη δε του έργου των μυστικών υπηρεσιών, κανονικά καμία υπηρεσία δεν θα ήθελε να κάνει γνωστή μια τόσο σημαντική αποκάλυψη, σε περίπτωση που πράγματι είχε αυτό το είδος των πληροφοριών, διότι κάτι τέτοιο θα έσπερνε πανικό στα μέλη της Α ή της Β τρομοκρατικής ομάδας και θα καταστούσε δυσκολότερο το έργο του εντοπισμού ή της προσέγγισής της στο μέλλον. Έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, στις οποίες μεγάλα μέσα ενημέρωσης "έθαψαν" υποθέσεις που οι "άνωθεν δυνάμεις" δεν επιθυμούσαν να δημοσιευτούν εκείνη την εποχή. Το γεγονός ότι εν προκειμένω, τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και οι μυστικές υπηρεσίες θέλουν σαφώς να δημοσιοποιηθεί η συγκεκριμένη υπόθεση δείχνει ότι υπάρχει κάτι σε αυτή την υπόθεση που ίσως να μην είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται. 
 
<ul>
<li>Η πρώτη πιθανή εξήγηση είναι ότι πρόκειται για μια απλή ψυχολογική επιχείρηση (“psy-op”), σχεδιασμένη από Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, των οποίων η πρόθεση δεν ήταν ακριβώς να “φυτέψουν” μια ψεύτικη ιστορία στα Δυτικά μέσα ενημέρωσης. Η πρόθεση εδώ ήταν να δοθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι το ISIS δεν έχει μυστικά πια, ότι καταρρέει από μόνο του, γεγονός το οποίο θα ενθαρρύνει τα πραγματικά μέλη του ISIS να αρχίσουν να παραδίδονται και να εγκαταλείπουν την χώρα. Με άλλα λόγια, η διασπορά της είδησης ίσως να έγινε, προκειμένου να χρησιμεύσει ως μια “αυτοεκπληρούμενη προφητεία” με στόχο την αποσύνθεση του ISIS, σε μια φάση κατά την οποία η μόνη δύναμη που ουσιαστικά μάχεται εναντίον του ISIS και έχει κάνει πραγματική πρόοδο στην κατεύθυνση αυτή είναι ο Συριακός Στρατός, με τη βοήθεια των ρωσικών δυνάμεων, με αποτέλεσμα να ετοιμάζονται αυτή τη στιγμή να προελάσουν και μέχρι την Ράκα, σφραγίζοντας έτσι την τελική νίκη τους επί του ISIS στην Συρία.</li>
</ul>
 
 
<ul>
<li>Μια δεύτερη πιθανή εξήγηση είναι ότι ο “Ελεύθερος Συριακός Στρατός”, ή κάποια άλλη ομάδα της αντιπολίτευσης, προσπαθεί να “σκοράρει” σε κάποιον δικό της αγώνα προπαγάνδας, με το να αποδείξει το πόσο ηρωικά μάχεται δήθεν κατά του ISIS (ενώ στην πραγματικότητα το σκορ της είναι κάπου μεταξύ του μηδέν και του απόλυτου τίποτα) και να κερδίσει έτσι μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού απελευθερωθεί η Συρία.</li>
</ul>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUsZgSeLJVQJNXCYk8-6I5Z9OmtE3S7ZmwCD5eWoIJ6imYcLSp37SiY_WenxtuKQOHlVT0pYJ-AeuuH2Pm-xC2udBHwaaqNxsvRh-eiNCwLIdZUTM05q0mHRiWzm9VyLAWH8lXyJFpO98/s1600/documents.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUsZgSeLJVQJNXCYk8-6I5Z9OmtE3S7ZmwCD5eWoIJ6imYcLSp37SiY_WenxtuKQOHlVT0pYJ-AeuuH2Pm-xC2udBHwaaqNxsvRh-eiNCwLIdZUTM05q0mHRiWzm9VyLAWH8lXyJFpO98/s320/documents.jpg" /></a></div>
Επιπλέον, η διαρροή της λίστας με τα ονόματα μπορεί να σχεδιάστηκε με σκοπό να πλήξει την αξιοπιστία των πολιτικών αντιπάλων του συνασπισμού κατά του Άσαντ. Δεν έχουμε ιδέα εάν η λίστα είναι γνήσια, γεγονός το οποίο ευνοεί την παραπληροφόρηση σε μεγάλο βαθμό, όσον αφορά την υπόθεση αυτή. Η λίστα ίσως και να αποτελέσει ένα μέσο απόδοσης αξιοπιστίας σε μελλοντικές καταγγελίες των Τούρκων και των Σαουδαράβων, ότι η Συρία και ακόμη και η Ρωσία δήθεν στήριξαν το ISIS με την τακτική που ακολούθησαν. 
 
Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να ενισχύσει την υστερία που επικρατεί γύρω από το “προσφυγικό” στην Ευρώπη, προκειμένου να αναγκαστούν οι Ευρωπαίοι να στηρίξουν τις λύσεις που θα προτείνουν οι Τούρκοι και οι Σαουδάραβες στο συριακό. Εν είδει παραδείγματος, ας έχουμε υπ’ όψιν ότι το μεγαλύτερο μέρος των “πληροφοριών” που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογηθεί η εισβολή στο Ιράκ προήλθε από παρόμοιες πηγές, οι οποίες κατασκεύασαν τις πληροφορίες με έναν συγκεκριμένο σκοπό. Επομένως, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, μήπως υπάρξουν μελλοντικές εξελίξεις που θα προκύψουν από αυτή τη “διαρροή λίστας με ονόματα”, και να αναμένουμε το απροσδόκητο. 
 
<ul>
<li>Η τρίτη πιθανή εξήγηση είναι ότι ίσως έχουμε να κάνουμε με έναν ανεξάρτητο “επιχειρηματία”, ο οποίος εντάχθηκε στο ISIS για τα λεφτά (επειδή τον πλήρωναν περισσότερα απ’ όσο ο “Ελεύθερος Συριακός Στρατός”) και ο οποίος, τώρα που το ISIS δεν τον πληρώνει πια, “φιλοτέχνησε” την “λίστα μελών του ISIS”, για να βγάλει λίγα παραπάνω δολάρια. Το γεγονός ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης δεν έχουν ζητήσει από τα μέσα ενημέρωσης να αποσιωπήσουν την υπόθεση, προκειμένου να διευκολυνθούν και να εκμεταλλευθούν τις πληροφορίες που περιέχει ο λίστα, μας λέει ότι οι πληροφορίες είναι περιορισμένης ή μηδαμινής αξίας για αυτές.</li>
</ul>
 
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUMllxl7eN6eR0hP-Cgu5xwZKzTQ1QcfrZUxsnDd5NdE_1v8uB2HVkHkua-Ak4B3iLThTLvh7DKtyRManPmLud405S2sf3kGLjM7IREhAAJJDh2IMtH0mVdmO-Rth4_iU4q3_gk8WKdFY/s1600/isis-data-leak-exposes-names-of-22-000-recruits-501574-2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUMllxl7eN6eR0hP-Cgu5xwZKzTQ1QcfrZUxsnDd5NdE_1v8uB2HVkHkua-Ak4B3iLThTLvh7DKtyRManPmLud405S2sf3kGLjM7IREhAAJJDh2IMtH0mVdmO-Rth4_iU4q3_gk8WKdFY/s320/isis-data-leak-exposes-names-of-22-000-recruits-501574-2.jpg" /></a> 
 
<ul>
<li>Η τέταρτη πιθανή εξήγηση είναι ότι ίσως να βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια της “Δεύτερης Σουνιτικής Αφύπνισης” (sic). Αν αυτό ισχύει, σημαίνει ότι οι φυλές και φατρίες των σουνιτών που ευθυγραμμίστηκαν με το ISIS και τώρα επιθυμούν να έχουν μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που θα καθορίσει την πολιτική της μεταπολεμικής Συρίας, είτε κάνουν μια “προσφορά αίματος” προς την Δύση, θυσιάζοντας έναν αριθμό ξένων ισλαμιστών, είτε ετοιμάζονται να προωθήσουν ένα σενάριο που υποδηλώνει ότι το ISIS ήταν μια οργάνωση με στρατολογημένα μέλη που ήταν 100% ξένης προέλευσης, που καταπίεζε τους φτωχούς σουνίτες της Συρίας και του Ιράκ, οι οποίοι, φυσικά, δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την εν λόγω τρομοκρατική οργάνωση.</li>
</ul>
 
 
Την υπόθεση αυτή σαφώς θα πρέπει να την έχουμε στα υπ’ όψιν και να την παρακολουθούμε στενά. Το συνηθισμένο ερώτημα-κλειδί, “ποιος ωφελείται;”, δεν παύει να ισχύει και εδώ. Διότι όποιοι εκ των πραγμάτων φαίνονται να επωφελούνται, πολιτικά ή με άλλο τρόπο, από αυτή την ιστορία είναι μάλλον οι ίδιοι εκείνοι που βρίσκονται πίσω από την δημοσιοποίηση και, ενδεχομένως, ακόμη και τη δημιουργία της “λίστας ονομάτων μελών του ISIS”. 
 
<a href="http://kostasxan.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>