Γράφεται ιστορία. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται νέα Γιάλτα... έχουν αποδεχθεί το σχέδιο Trump για την Ουκρανία.

<img src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/4d07d44190fa32110a0b4162c2fe99ba_XL.jpg?v=2" /><br /><br /><div>Η κύρια επιδίωξή τους είναι να μην αποκλειστούν από τις αποφάσεις για την Ουκρανία και να έχουν θέση στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων.<br /><br /></div><div>Oι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται να αποδέχονται σιωπηρά το «πλάνο Trump» για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς ταξιδεύουν στην Ουάσινγκτον για τη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump με τον Volodymyr Zelensky, ενώ εξετάζονται παραχωρήσεις για το ΝΑΤΟ και πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ ως αντάλλαγμα για την ειρήνη.<br />Ο γνωστός Γερμανός πολιτικός επιστήμονας Alexander Rahr τόνισε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αντιλαμβάνονται πως η Ουκρανία δεν έχει πλέον καμία πιθανότητα να κερδίσει στο πεδίο της μάχης και ότι τα δυτικά όπλα που της παρέχονται δεν αλλάζουν ουσιαστικά την κατάσταση στο μέτωπο.<br /><br />Η ιστορική σημασία της συνόδου<br /><br />«Οι ευρωπαίοι ηγέτες επιβιβάζονται στα κυβερνητικά τους αεροσκάφη και κατευθύνονται στην Ουάσινγκτον για τη σύνοδο Trump – Zelensky. Τέτοιος ενθουσιασμός στην πολιτική δεν έχει καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία.<br />Η σημερινή μέρα μπορεί να μείνει στην ιστορία», έγραψε ο Rahr στο κανάλι του στο Telegram.<br /><br />Στόχος της Ευρώπης και φόβοι για «Γιάλτα 2»<br /><br />Σύμφωνα με τον Rahr, οι Ευρωπαίοι φαίνεται να έχουν αποδεχθεί το σχέδιο Trump για τον τερματισμό της σύγκρουσης.<br />Η κύρια επιδίωξή τους είναι να μην αποκλειστούν από τις αποφάσεις για την Ουκρανία και να έχουν θέση στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων.<br />Ο αναλυτής προειδοποιεί για τον φόβο μιας «Γιάλτας 2», όπου οι ΗΠΑ θα ορίσουν τη νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας με τη Μόσχα, παρακάμπτοντας τις πρωτεύουσες της Ευρώπης όπως Βρυξέλλες, Βερολίνο, Παρίσι και Λονδίνο.<br /><br />Ενδεχόμενες παραχωρήσεις για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ<br /><br /></div><div>Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μπορεί να βρεθεί η ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως αντάλλαγμα για την αποδοχή της μη ένταξης στο NATO.<br />Σύμφωνα με τον Rahr, ο ειδικός απεσταλμένος του Trump, Stephen Witkoff, φέρεται να έχει εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Ρωσίας, παρέχοντας έτσι κάποιες εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία.<br /><br />Η επικείμενη συνάντηση στο Λευκό Οίκο<br /><br />Μετά τη συνάντηση Trump – Putin στην Αλάσκα στις 15 Αυγούστου, ο Αμερικανός πρόεδρος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Zelensky και με τους ηγέτες της Βρετανίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Πολωνίας, Φινλανδίας, Γαλλίας, καθώς και με τον ΓΓ του NATO και την Ursula von der Leyen.<br />Ο Zelensky θα συζητήσει τις λεπτομέρειες τερματισμού της σύγκρουσης με τον Trump στις 18 Αυγούστου, συνοδευόμενος από τον Emmanuel Macron, τον Kir Starmer, τον Friedrich Merz και τη Giorgia Meloni, ενώ η Ursula von der Leyen θα συμμετάσχει επίσης στη συνάντηση.<br /><br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γράφεται ιστορία. Οι Ευρωπαίοι φοβούνται νέα Γιάλτα... έχουν αποδεχθεί το σχέδιο Trump για την Ουκρανία.

Η κύρια επιδίωξή τους είναι να μην αποκλειστούν από τις αποφάσεις για την Ουκρανία και να έχουν θέση στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματε...

Διαβάστε την συνέχεια

Χωρίς άσους στο μανίκι και πάλι ο Zelensky στις ΗΠΑ. Το τριπλό σχέδιο Trump, ο ρόλος Putin, κομπάρσοι στην ιστορία οι Ευρωπαίοι.

<img height="427" src="https://www.bankingnews.gr/media/k2/items/cache/15be69f8413903e051449ad5a572ca7c_XL.jpg?v=2" width="718" /><br /><br /><div>Πικρό το ποτήριο του Zelensky κατά τον συνταγματάρχη Khodarenko, δεν έχει στρατιωτικά «χαρτιά» για τις διαπραγματεύσεις με τον Trump<br /><br /> Μια πικρή αλήθεια αποκαλύπτει ο στρατιωτικός αναλυτής και απόστρατος συνταγματάρχης, Mikhail Khodarenko, για τη σημερινή, 18 Αυγούστου 2025, συνάντηση των προέδρων των ΗΠΑ και της Ουκρανίας, Donald Trump και Volodymyr Zelensky, στην Ουάσιγκτον.<br />Όπως εξηγεί, τα «χαρτιά» που έχει στα χέρια του ο πρόεδρος της Ουκρανίας για τις επικείμενες διαπραγματεύσεις είναι… κενά.<br />Στις 28 Φεβρουαρίου 2025, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, κατά τη διάρκεια της ιστορικής συνάντησης με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky στον Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, δήλωσε: «Δεν έχετε άσους στο μανίκι για τις διαπραγματεύσεις μαζί μας και αμέσως αρχίζουν να προκύπτουν προβλήματα».<br />Από εκείνη την συνάντηση, ο Zelensky δεν απέκτησε κανένα «άσο» και η συνολική στρατιωτική και πολιτική κατάσταση της Ουκρανίας έχει επιδεινωθεί σημαντικά.<br />Άρα έχει προσέλθει στις ΗΠΑ, με την ευρωπαϊκή κουστωδία, χωρίς τίποτα στα χέρια του.<br /><br />Στις 8 (ώρα Ελλάδος) αρχίζει το show<br /><br />Όλο και πιο προφανές πλέον γίνεται το ότι σήμερα, 18 Αυγούστου 2025, θα έχουμε ένα ακόμη show.<br />Η «Δαμόκλειος Σπάθη» επικρέμεται άνωθεν του Volodymyr Zelensky, με τον άνθρωπο που οδήγησε σε αιματοκύλισμα τη χώρα του να οδηγείται στο σφαγείο του Λευκού Οίκου.<br />Και ότι βίωσε τον Φεβρουάριο του 2025, στην ίδια θέση απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump, όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί πια να κοροϊδεύει τον αιμοδότη του ΝΑΤΟ, πιθανό να είναι ένα «πταίσμα» σε ότι γίνει σήμερα.<br /><br />Βάσει του προγράμματος, στις 20:00 ώρα Ελλάδος, ο Trump θα υποδεχτεί τον Zelensky στο Οβάλ Γραφείο.<br />Στις 21:15, δηλαδή μία ώρα αργότερα, ο Trump θα υποδεχτεί τους Ευρωπαίους.<br />Επίσης, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ JD Vance θα παραστεί σε συνάντηση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Donald Trump και του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky.<br />Επί της ουσίας μέσα σε ένα τρίωρο ο Trump θα δώσει το μήνυμα στο μπουλούκι της Γηραιάς Ηπείρου.<br /><br />Η στρατηγική τριών βημάτων του Trump<br /><br />Όπως μεταδίδει το Axios, σύμφωνα με συμβούλους του Trump, ο στόχος για την άμεση επίλυση της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης είναι να φέρει τους ηγέτες των δύο χωρών πρόσωπο με πρόσωπο στο ίδιο τραπέζι.<br />"Υπάρχει τρόπος να γίνει συμφωνία: να φέρεις τον αγοραστή και τον πωλητή στο ίδιο δωμάτιο την ίδια στιγμή για να το συζητήσουν", δήλωσε ένας από τους συμβούλους του Trump στο Axios.<br />"Αυτό που προσπαθούμε να καταλάβουμε είναι αν και οι δύο πλευρές πραγματικά θέλουν συμφωνία και ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά της".<br />Έτσι, οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης περιγράφουν τη διαδικασία ως εξής:<br />Να καθίσει ο Putin σε μια διμερή συνάντηση με τις ΗΠΑ για να συμφωνήσει σε βήματα προς την ειρήνη.<br />Να καθίσει ο Zelensky στη σημερινή διμερή συνάντηση με τις ΗΠΑ για να συμφωνήσει σε βήματα προς την ειρήνη.<br />Να καθίσουν ο Putin και ο Zelensky μαζί για να συζητήσουν όλα τα ζητήματα σε μια τριμερή συνάντηση που θα περιλαμβάνει τις ΗΠΑ.<br />Δεν είναι σαφές αν αυτό θα συμβεί.<br /><br />Οι δύο επιλογές<br /><br />Στο μεταξύ, ο Zelensky έχει τώρα δύο επιλογές μπροστά του.<br />Είτε συμφωνεί πειθήνια στην παράδοση εδαφών και σε όλους τους όρους της Μόσχας - και μετά έρχεται ο θάνατός του (τουλάχιστον πολιτικός).<br />Είτε ξεκινά μια ανταρσία, προκαλώντας τον Trump να ξεγράψει την Ουκρανία ως αναλώσιμο περιουσιακό στοιχείο.<br />Υπό αυτό το σενάριο η Μόσχα επιτυγχάνει όλους τους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.<br />Και αν επιβεβαιωθεί αυτό, κανένας δεν θα χρειαστεί καν να λερώσει τα χέρια του.<br /><br />Τραγική η κατάσταση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας<br /><br />Ουσιαστικά δίλημμα δεν υπάρχει, αφού όπως εξηγεί ο Mikhail Khodarenko, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (ΕΔΟ) εξακολουθούν να είναι σε θέση να εκτελούν πλήγματα με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον στρατηγικών στόχων στη Ρωσία και να πραγματοποιούν αντεπίθεση.<br />Ωστόσο, για επιχειρήσεις στρατηγικής ή επιχειρησιακής κλίμακας που θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση στο μέτωπο υπέρ του Κιέβου, δεν υπάρχει και δεν φαίνεται να την αποκτήσει σύντομα.<br />Για την πραγματοποίηση αντεπιθέσεων και επιθετικών επιχειρήσεων, απαιτείται, πρώτον, μια ποιοτικά διαφορετική και αριθμητικά μεγαλύτερη σύνθεση των ΕΔΟ (πολλαπλάσια σε μέγεθος), και δεύτερον, απαιτούνται εκατομμύρια τόνοι υλικών αποθεμάτων.<br />Οι ανάγκες στις μονάδες εφοδιασμού περιλαμβάνουν 10-15 φορές μεγαλύτερη ποσότητα πυρομαχικών, τουλάχιστον 20 φορές περισσότερα καύσιμα και 20-25 φορές περισσότερη τροφή.<br />Αυτά δεν υπάρχουν σήμερα στην Ουκρανία.<br />Παρά ταύτα, η ΕΔΟ δεν έχουν χάσει τη δυνατότητα μάχης.<br />Δεν υπάρχουν ενδείξεις κατάρρευσης του μετώπου ή μαζικής παράδοσης αιχμαλώτων αυτή τη στιγμή, αναφέρει ο Mikhail Khodarenko.<br />Ωστόσο, η συνέχιση της ένοπλης σύγκρουσης με τον ίδιο ρυθμό δεν αναμένεται να αποδώσει ουσιαστικά στρατιωτικά ή πολιτικά αποτελέσματα για την Ουκρανία, κάτι που καθίσταται προφανές ακόμα και στους πιο σφοδρούς υποστηρικτές του Κιέβου.<br /><br />Κατάσταση του ρωσικού στρατού<br /><br />Από την πλευρά του, ο ρωσικός στρατός αυξάνει συνεχώς την ένταση των επιθέσεων κατά στρατηγικών στόχων στην Ουκρανία (και δεν είναι μακριά η μέρα που οι επιθέσεις θα περιλαμβάνουν καθημερινά 1000 και πλέον UAV).<br />Οι ρωσικές δυνάμεις συνεχώς προχωρούν στα μέτωπα, έχοντας ήδη επεκταθεί σε περιοχές όπως η Dnipropetrovsk και η Sumy.<br />Αν και οι ρυθμοί της ρωσικής προέλασης ίσως να μην είναι εντυπωσιακά υψηλοί, οι ρωσικές δυνάμεις, όπως ένα πατητήρι, συνεχώς συνθλίβουν και καταστρέφουν τις δυνάμεις και τα μέσα του αντιπάλου.<br />Η ρωσική στρατηγική και η σταθερή πρόοδος στις εδαφικές κατακτήσεις καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη τη συνέχιση της στρατιωτικής σύγκρουσης για την Ουκρανία, καθώς πιθανότατα θα εξαντληθούν τα αποθέματα ανθρώπινου δυναμικού για τις μάχες.<br /><br />Ανταλλαγή εδαφών<br /><br />Ένα από τα πιο ευαίσθητα θέματα είναι το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών.<br />Ο Volodymyr Zelensky, λίγο πριν τη συνάντηση Trump-Putin στην Αλάσκα, δήλωσε ότι δεν πρόκειται να παραχωρήσει εδάφη, επικαλούμενος το Σύνταγμα της Ουκρανίας.<br />Αντίστοιχα, ο Donald Trump σχολίασε: «Με πείραξε λίγο αυτό που λέει ο Zelensky: «Χρειάζομαι συνταγματική έγκριση».<br />Δηλαδή έχει έγκριση για να διεξάγει πόλεμο και να σκοτώνει, αλλά για την ανταλλαγή εδαφών χρειάζεται έγκριση».<br />Αν και είναι ακόμα νωρίς για να εκτιμήσουμε πώς θα εξελιχθεί μια πιθανή ανταλλαγή εδαφών, είναι πολύ πιθανό ότι ο Trump και ο Putin ήδη έχουν καταλήξει σε συμφωνία.<br />Δεν αποκλείεται ότι απόψε ο Zelensky θα λάβει μια πρόταση που δεν θα μπορεί να αρνηθεί.<br /><br />Εξάντληση δυνάμεων<br /><br />Εν κατακλείδι, ο Zelensky δεν έχει ουσιαστικά «χαρτιά» για να παίξει στην επικείμενη συνάντηση με τον Trump.<br />Ακόμα και η εδαφική περιοχή που κατέκτησαν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας στην περιοχή Kursk, έχει ήδη χαθεί σε μάχες.<br />Η θέση του κάθε πολιτικού πρέπει να συνάδει με τη στρατιωτική και οικονομική του δυναμική.<br />Όταν δεν υπάρχει δυναμικό, δεν μπορεί να υπάρξει και θέση. Ειδικά όταν συζητάς με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, προσπαθώντας να ζητήσεις υποστήριξη σε χρήματα και όπλα.<br /><br />Η ειρήνη δεν έρχεται με μονομερείς όρους και τελεσίγραφα<br /><br />Η επίμονη απαίτηση από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και δυτικά think tanks για πλήρη ρωσική υποχώρηση δεν συνάδει με την πραγματική ισορροπία ισχύος στο πεδίο της μάχης.<br />Ο ρωσικός στρατός διατηρεί την πρωτοβουλία, ενώ ο ουκρανικός βρίσκεται σε φάση φθοράς, χωρίς σοβαρή προοπτική ανάκαμψης χωρίς άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ – κάτι που έχει ξεκάθαρα αποκλειστεί από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.<br />Το να επιμένει κανείς σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που προϋποθέτουν ότι η Ρωσία θα αποδεχθεί την πλήρη ατζέντα του Κιέβου είναι πολιτικά αφελές ή σκόπιμα παραπλανητικό.<br />Το γεγονός ότι η Μόσχα έχει αποσύρει ορισμένες απαιτήσεις (π.χ. πλήρης ουκρανική αποχώρηση από Kherson και Zaporizhia) δείχνει ότι υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, αρκεί η Δύση να εγκαταλείψει τους μονομερείς όρους.<br />Βέβαια το πιθανότερο είναι πως στο διπλωματικό πόκερ, που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Ρωσία προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, διευρύνοντας ταυτόχρονα τα στρατιωτικά κεκτημένα και μεταφέροντας την πίεση στην ουκρανική πλευρά, η οποία μοιραία θα πρέπει να φανεί αδιάλλακτη για να μην εξοντωθεί. <br /><br />Ο Trump ξέρει…<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι ταυτόχρονα και ένας άκρως επιτυχημένος επιχειρηματίας, που έχει φέρει επανάσταση στα παγκόσμια τεκταινόμενα με τη συναλλακτική εξωτερική πολιτική.<br />Ο ρεαλιστής Trump γνωρίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία πιθανότητα να νικήσει τη Ρωσία.<br />Κατά τον πρόεδρο των ΗΠΑ ο Zelensky έχει μόνο μία επιλογή: την συνθηκολόγηση σε μια συμφωνία, γιατί αν συνεχίσει θα είναι μόνος και δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει.<br />«Είτε συνθηκολογείς, είτε συνεχίζεις μόνος και καταστρέφεσαι» ξεκαθάρισε ο Trump στον Ουκρανό πρόεδρο.<br />Είναι η πραγματική αποτύπωση της στρατηγικής ισχύος: είτε υποχωρείς και δέχεσαι τις απαιτήσεις της Ρωσίας είτε ξεκινάς έναν πόλεμο μόνος στην ουσία με μια στρατιωτική υπερδύναμη που δεν μπορείς να νικήσεις.<br />Ο Trump γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να ξεκινήσουν έναν πόλεμο εγγυώμενες την ασφάλεια της Ευρώπης – επισημαίνοντας μάλιστα ότι οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια πιο σφοδρή αντιπαράθεση, όχι μόνο με τη Ρωσία αλλά και με τον Παγκόσμιο Νότο.<br /><br />Η πολεμική παράνοια της ΕΕ - Σχέδια για δύναμη «αποτροπής» στην Ουκρανία<br /><br />Ένα από τα πιο ανησυχητικά σημεία της πρόσφατης ευρωπαϊκής ρητορικής είναι η ιδέα να αποσταλεί στρατιωτική «δύναμη αποτροπής» στην Ουκρανία μετά από εκεχειρία, χωρίς όμως πλήρη ειρηνευτική συμφωνία.<br />Αυτή η πρόταση, προερχόμενη από την λεγόμενη «ευρωπαϊκή συμμαχία των προθύμων», είναι είτε πολιτική παραφροσύνη είτε υποκρισία.<br />Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση – ούτε η Πολωνία, ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο – δεν είναι έτοιμη να πολεμήσει απευθείας τη Ρωσία.<br />Ακόμα και όσοι προτείνουν την ανάπτυξη δυνάμεων, δηλώνουν ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εγγυημένη αμερικανική υποστήριξη, την οποία η διοίκηση Trump έχει ρητά απορρίψει.<br />Επομένως, μια τέτοια αποστολή είτε δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, είτε αποτελεί πρόσχημα για να αποτραπεί η επίτευξη συμφωνίας.<br /><br />Κομπάρσοι οι Ευρωπαίοι<br /><br />Κι ενώ όλα αυτά έχουν ύψιστη σημασία για το μέλλον της Ανατολικής Ευρώπης, οι Ευρωπαίοι που θα συνοδεύσουν τον Zelensky θα προσπαθήσουν να πείσουν τον Donald Trump να επιβάλει νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας στην κρίσιμη συνάντηση στον Λευκό Οίκο σήμερα.<br />Ο Keir Starmer, ο Emmanuel Macron, ο Friedrich Merz και άλλοι θα συναντηθούν με τον Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky και τον Αμερικανό πρόεδρο, με στόχο να συζητήσουν την κατεύθυνση που θα πάρει η ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία.<br />Η Ευρώπη έχει ζητήσει μια εκεχειρία πριν από τις διαπραγματεύσεις για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά ο Trump έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει κατευθείαν στη συζήτηση μιας μόνιμης λύσης αντί να απαιτήσει πρώτα μια προσωρινή ανακωχή στη γραμμή του μετώπου.<br />Αυτό έχει προκαλέσει ανησυχία στο Κίεβο και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθώς υπάρχει φόβος ότι ο Zelensky θα διαπραγματευτεί ενώ ο Vladimir Putin συνεχίζει να προσπαθεί να καταλάβει περισσότερα ουκρανικά εδάφη.<br />Για να το πετύχουν αυτό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν ότι η καλύτερη πορεία δράσης είναι να «προσπαθήσουν να κάνουν τους Αμερικανούς να επαναφέρουν την απειλή των κυρώσεων».<br />Η προγραμματισμένη παρέμβαση φαίνεται να θέτει την Ευρώπη σε αντίθεση με την τρέχουσα θέση της Αμερικής.<br />Ο Marco Rubio, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, υποστήριξε ότι οι νέες κυρώσεις, που αποσκοπούν στο να καταστρέψουν την οικονομία της Ρωσίας και την ικανότητά της να χρηματοδοτήσει τον πολεμικό μηχανισμό της, δεν θα επιφέρουν απαραίτητα ειρήνη.<br />«Δεν νομίζω ότι οι νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα τον αναγκάσουν να αποδεχτεί την εκεχειρία», δήλωσε στο NBC.<br />«Ήδη βρίσκονται κάτω από πολύ αυστηρές κυρώσεις. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι αυτό μπορεί να είναι συνέπεια της άρνησης να συμφωνήσει σε μια εκεχειρία ή στο τέλος των εχθροπραξιών».<br /><br />Η Γερμανία φαίνεται να αποκλείει την αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία<br /><br />Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας φαίνεται να έχει αποκλείσει την αποστολή ειρηνευτών στην Ουκρανία σε συνέντευξή του, που δόθηκε ακριβώς πριν ο Friedrich Merz αναχωρήσει για την Ουάσινγκτον.<br />Ο Johann Wadephul, ο μάλλον ανεξάρτητος επικεφαλής διπλωμάτης της γερμανικής κυβέρνησης, ανέφερε ότι ο γερμανικός στρατός, η Bundeswehr, είναι ήδη υπερφορτωμένος και δεν μπορεί να διαχειριστεί μια τέτοια αποστολή στο εξωτερικό.<br />Όπως εξήγησε σε συνέντευξή του στο Table Media, η Bundeswehr είναι ήδη αναπτυχμένη στη Λιθουανία για να ενισχύσει τις αμυντικές θέσεις του ΝΑΤΟ στο ανατολικό μέτωπο με τη Ρωσία.<br />«Αν το κάνουμε αυτό και επίσης σταθμεύσουμε στρατεύματα στην Ουκρανία, πιθανότατα θα μας υπερφορτώσει», είπε, αναφερόμενος στην υπάρχουσα αποστολή της Bundeswehr που περιλαμβάνει μια μονάδα 5000 στρατιωτών στη Λιθουανία.<br />Η απόφαση του Wadephul να παρέμβει στο θέμα των ειρηνευτών πριν από τη συνάντηση στην Ουάσινγκτον μπορεί να προκαλέσει κάποια δυσαρέσκεια στον Merz.<br />Αυτό έρχεται μετά από ένα περιστατικό νωρίτερα φέτος, όταν ο Wadephul είχε ανακοινώσει πρόωρα ότι η Γερμανία θα δαπανούσε το 5% του ΑΕΠ ετησίως για άμυνα.<br />Η ομάδα του Merz και οι συνεργάτες του από τους Σοσιαλδημοκράτες είχαν αιφνιδιαστεί από την ανακοίνωση, αν και αργότερα υιοθετήθηκε ως επίσημη πολιτική.<br /><br /><a href="http://www.bankingnews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Χωρίς άσους στο μανίκι και πάλι ο Zelensky στις ΗΠΑ. Το τριπλό σχέδιο Trump, ο ρόλος Putin, κομπάρσοι στην ιστορία οι Ευρωπαίοι.

Πικρό το ποτήριο του Zelensky κατά τον συνταγματάρχη Khodarenko, δεν έχει στρατιωτικά «χαρτιά» για τις διαπραγματεύσεις με τον Trump  Μια πι...

Διαβάστε την συνέχεια

Σενάρια για τριμερή συνάντηση Τραμπ, Ζελένσκι, Πούτιν μέσα στις επόμενες ημέρες.

<img height="360" src="https://directus.gr/wp-content/uploads/2025/08/donald-trump-volodymyr-zelensky-1200x675-1-1068x601.webp" width="704" /><br /><br />Nα είναι προετοιμασμένοι για μια τριμερή συνάντηση μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ, Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Βλαντίμιρ Πούτιν μέσα στην εβδομάδα κάλεσαν Αμερικανοί αξιωματούχοι τους Ευρωπαίους ομολόγους τους, όπως μεταδίδει το Sky News.<br /><br />Σύμφωνα με το ABC News, στη συνάντηση στο Λευκό Οίκο μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ και Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα συμμετάσχει και ο Τζέι Ντι Βανς. Τα σενάρια για τον τόπο διεξαγωγής πέφτουν βροχή: η Ιταλίδα πρωθυπουργός προτείνει τη Ρώμη, ο Εμανουέλ Μακρόν τη Γενεύη, ενώ άλλοι αναφέρουν τη Βουδαπέστη ή το Ελσίνκι.<br /><br />Στο τραπέζι παραμένει και το Βατικανό, μετά από σχετική πρόταση του Πάπα. Ωστόσο, ένα σοβαρό εμπόδιο εξακολουθεί να υφίσταται: το διεθνές ένταλμα σύλληψης που περιορίζει τις μετακινήσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν.<br /><br />Η Μόσχα, από την πλευρά της, υπενθυμίζει ότι στη σύνοδο της Αλάσκας μεταξύ Τραμπ και Πούτιν δεν τέθηκε θέμα τριμερούς.<br />Προς το παρόν, η προσοχή παραμένει στραμμένη στον Λευκό Οίκο.<br /><br />Το δίλημμα του Ζελένσκι και ο πόλεμος στο πεδίο<div><br />Σε ανάλυση που δημοσιεύτηκε πριν από τη συνάντηση Τραμπ – Ζελένσκι, το Bloomberg τόνισε ότι ο Ουκρανός πρόεδρος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα άλυτο δίλημμα: είτε να ρισκάρει την οργή του Ντόναλντ Τραμπ, είτε να αποδεχθεί μια γρήγορη συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία, με βαρύ τίμημα την παραχώρηση εδαφών έναντι ασαφών εγγυήσεων ασφαλείας, που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στη Μόσχα να επιστρέψει ισχυρότερη σε λίγα χρόνια.<br /><br />Μετά τη σύνοδο στην Αλάσκα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν — που δεν κατέληξε σε κατάπαυση του πυρός — ο Τραμπ άφησε στον Ζελένσκι ελάχιστα περιθώρια ελιγμών, επισημαίνει το αμερικανικό πρακτορείο. Ο Ουκρανός πρόεδρος αναμένεται να γίνει δεκτός στις 20:00 ώρα Ελλάδας στον Λευκό Οίκο, πριν από μια ευρύτερη συνάντηση με τους Ευρωπαίους ηγέτες που τον συνοδεύουν στην Ουάσινγκτον.<br /><br />Στο πεδίο, η νύχτα από Κυριακή προς Δευτέρα (17-18.08.2025) ήταν αιματηρή στο Χάρκιβ: επτά άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μαζική επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους και ρωσικά drones, ανάμεσά τους ένα βρέφος και ένας έφηβος 16 ετών.<br /><br />Σύμφωνα με τον περιφερειάρχη Όλεχ Σινεχούμποφ, έξι παιδιά ηλικίας 6 έως 17 ετών βρίσκονται επίσης στους τραυματίες. Η ουκρανική πολεμική αεροπορία ανακοίνωσε ότι η Ρωσία εξαπέλυσε 140 drones στη διάρκεια της νύχτας — η μεγαλύτερη επίθεση αυτού του είδους από τις 4 Αυγούστου.</div><div><br /></div><div><a href="https://directus.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Σενάρια για τριμερή συνάντηση Τραμπ, Ζελένσκι, Πούτιν μέσα στις επόμενες ημέρες.

Nα είναι προετοιμασμένοι για μια τριμερή συνάντηση μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ, Βολοντίμιρ Ζελένσκι και Βλαντίμιρ Πούτιν μέσα στην εβδομάδα κάλεσα...

Διαβάστε την συνέχεια

Το αφήγημα για τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”.

<img height="420" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2025/08/vouli-slpress-825x600.jpg" width="707" /><div><br /></div><div><b>ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ</b><br />Είναι ένας Αμερικανικός νεολογισμός που έχει επικρατήσει στα ΜΜΕ, για να υποδηλώνει τις χώρες εκείνες, που ανήκουν ή βρίσκονται με τους “νικητές” στις διεθνείς συγκρούσεις. Η λανθασμένη πλευρά της ιστορίας είναι εκείνη που αποκαλύπτει τις επιζήμιες επιλογές χωρών, που ανήκουν στις χαμένες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ζημία είναι εφάμιλλη του κέρδους των σωστών.<br /><br />Η Ιστορία δεν είναι λογιστήριο “κερδών και ζημιών”, αλλά μία εν εξελίξει διαδικασία, όπου ο κερδισμένος γίνεται χαμένος από την φορά των ιστορικών γεγονότων και την ανικανότητα της ηγεσίας να σταθμίσει που “γέρνει η παλάντζα”.</div><div><br />Τέτοια είναι σήμερα η Ελλάδα του Κυρ. Μητσοτάκη, που την εντάσσει στους χαμένους, εν αντιθέσει με την Τουρκία του Ερντογάν, που σημειώνει “κέρδη” στην διεθνή κονίστρα – ακόμη και στην χθεσινή έκθεση του Αμερικανικού Στεητ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχει λέξη για την παραβίασή τους στην Κύπρο, τις παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου από Τουρκικά αεροπλάνα και άνανδρα πτητικά (drones), παρά την διακήρυξη των Αθηνών του 2024, ως και τις εκτεταμένες φθορές του ναού της Του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, που μεταβλήθηκε σε μουσουλμανικό τέμενος από τον Ερντογάν από παγκόσμιο μνημείο που ήταν επί Κεμάλ “Ατατούρκ”, ιδρυτή του συγχρόνου Τουρκικού κράτους. Δεν ήταν έτσι πάντοτε τα πράγματα.<br /><br />Η Ελλάδα τάχθηκε το 1917 με τις νικητήριες δυνάμεις της “Αντάντ” στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα να αναγνωρισθούν τα απαράγραπτα δικαιώματα κυριαρχίας στο Αιγαίο πέλαγος, που απελευθερώθηκε από τον Τουρκικό ζυγό το 1913 από τον Ελληνικό στόλο (και στην Ικαρία από τοπική εξέγερση των Ελλήνων). Κατά τον δεύτερο Πόλεμο, η Τουρκία ήταν πάλι στο πλευρό των ηττημένων, μέχρι το 1945 που άλλαξε στρατόπεδο και από ευνοϊκά ουδέτερος του Χιτλερισμού έγινε αιφνιδίως πολέμιος. Η αλλαξοπιστία, όμως, δεν της επέτρεψε να παρακαθήσει στην Διάσκεψη ειρήνης των Παρισίων, η οποία παραχώρησε τα “Δωδεκάνησα” (20 Νότιες Σποράδες) και το πολύνησο του Καστελόριζου στην Ελλάδα, καταργώντας την Ιταλική κατοχή. Ακόμη και όταν ο Ελληνισμός σπαρασσόταν από τον εμφύλιο πόλεμο 1947-49, ήταν ο πρώτος που εξασφάλισε την εγγύηση της Αμερικής με το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ. Η Τουρκία προσχώρησε στις δύο ιστορικές συμφωνίες, “δεύτερη και καταϊδρωμένη”, για να αποτραπεί ο Σοβιετικός κίνδυνος.</div><div><br />Οι επιζήμιες για την Ελλάδα αποφάσεις<br /><br />Ο Ελληνισμός υπέστη την πρώτη ζημία, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου εμπόδισε το 1964 το Αμερικανικό σχέδιο Άτσεσον, για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού – την δεύτερη έχασαν οι Κύπριοι όταν η Τουρκία και η Βρετανία έγιναν εγγυήτριες δυνάμεις της κολοβής Κυπριακής Δημοκρατίας, με τις κατάπτυστες συμφωνίες του Μακάριου-Καραμανλή στη Ζυρίχη και το Λονδίνο. Με πρόφαση την “εγγύηση”, η Τουρκία κατέλαβε το 1974 το 39% του Κυπριακού εδάφους, ενώ η Βρετανία αρνήθηκε να τιμήσει την εγγύηση της, όπως είχε κάνει το 1941 για την Ελλάδα.<br /><br />Ακολούθησαν το ταπεινωτικό 7 προς 10 στην αμυντική βοήθεια των ΗΠΑ προς Ελλάδα και Τουρκία και η μεροληψία του φιλότουρκο Στέητ Ντιπάρτμεντ στο “γκριζάρισμα” των Ιμίων το 1975, που σιγά-σιγά επεκτάθηκε σε όλες τι ανώνυμες νησίδες του Αιγαίου, ακόμη και μέσα στα Ελληνικά χωρικά ύδατα. Το άκρον άωτον της μεταθέσεως της Ελλάδος στην πλευρά των χαμένων (και της Τουρκίας στους κερδισμένους) ήταν η άνευ λόγου και αιτίας εχθροπάθεια του κυρίου Μητσοτάκη απέναντι στην Ρωσία το 2020 στον πόλεμο της Ουκρανίας, που είναι πανθομολογουμένως χαμένος για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή “διαίρεση”. Αντιθέτως, ο Ερντογάν δεν χάλασε τις σχέσεις με τον Ζελένσκι, χωρίς να ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Πούτιν, και το ΝΑΤΟ έκανε τα “στραβά μάτια”.<br /><br />Τώρα η Γερμανία εξοπλίζει την Τουρκία με Ταϊφούν και πυραύλους Taurus (εις βάρος τίνος;) χωρίς να απειλείται από την Ρωσία. Η Αμερική δεν έχει πρεσβευτή στην Αθήνα από 8μήνου, ενώ η Τουρκία από τη πρώτη ώρα της Τραμπικής κυβερνήσεως, που έχει υποσχεθεί και την παράδοση των F-35, παρά τις αντιρρήσεις του Κογκρέσου. Επί του παρόντος, ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν γίνεται δεκτός από τον Αμερικανό πρόεδρο, που έχει συχνά τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με τον Τούρκο ομόλογο του, παρά την εισβολή του τελευταίου στην Συρία και την προστασία τρομοκρατικών οργανώσεως όπως οι “Αδελφοί Μουσουλμάνοι”. Ποία λοιπόν χώρα ανήκει σήμερα στους χαμένους του ιστορικού γίγνεσθαι;</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το αφήγημα για τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”.

ΚΟΛΜΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Είναι ένας Αμερικανικός νεολογισμός που έχει επικρατήσει στα ΜΜΕ, για να υποδηλώνει τις χώρες εκείνες, που ανήκουν ή βρί...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία εποικίζει τα κατεχόμενα, οι απειλές πληθαίνουν, παθητική η Αθήνα..

<img height="358" src="https://omegapress.gr/images/KATEXOS.png" width="702" /><div><br /></div><div>Του <b>Στράτου Βαλτινού</b><br />Το Ισραήλ εποικίζει μαζικά πλέον τη Δυτική Όχθη, επιχειρεί να εκτοπίσει τους κατοίκους της Γάζας, έχει επιβάλλει λιμό, αγνοεί επιδεικτικά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου υπό το ανεκτικό βλέμμα Δύσης και Ανατολής. Την ίδια στιγμή , η Τουρκία εκτελεί το δικό της σχέδιο εποικισμού των κατεχομένων της Κύπρου και μέσω ενός προγράμματος “κοινωνικής κατοικίας” που καταπατά περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ανατρέπει την πληθυσμιακή ισορροπία στο νησί. <br /><br />Η καταρράκωση του διεθνούς δικαίου, βρίσκει την Αθήνα σε ληθαργική κατάσταση, παρά το γεγονός ότι οι απειλές είναι ξεκάθαρες σε Αιγαίο, ανατολική Μεσόγειο και Κύπρο. Ούτε μια διεθνή καμπάνια για να καταγγελθεί η Τουρκία για τον εποικισμό, ούτε μια παρέμβαση , ούτε καν μια ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών τις επίσημες πολιτικές της Άγκυρας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του κυπριακού Τύπου η Τουρκία προωθεί την ανέγερση 6.500 κατοικιών για να νομιμοποιήσει τα δικά της τετελεσμένα. Η στάση της Αθήνας είναι ανεξήγητα παθητική σε τομείς που θα μπορούσε να κερδίσει ή τουλάχιστον να αναχαιτίσει την επιθετικότητα της Τουρκίας. ... <br /><br /> Σύμφωνα με την εφημερίδα Φιλελεύθερος “η Άγκυρα επιχειρεί μέσα από το πρόγραμμα «κοινωνικής πολιτικής» στα κατεχόμενα να εδραιώσει τα κατοχικά δεδομένα και να επιβάλλει τετελεσμένα, τα οποία θέτουν εκτός ατζέντας την όποια προοπτική επίτευξης συμφωνίας στο Κυπριακό. Προσπαθεί να εξουδετερώσει το περιουσιακό, το εδαφικό και να ενισχύσει τον εποικισμό”. Προσθέτει ότι “το πρόγραμμα για τις «κοινωνικές κατοικίες», το οποίο ξεκίνησε στις αρχές του 2020, έθεσε ως στόχο την ανέγερση 3.500 κοινωνικών κατοικιών, εστιάζοντας την προσοχή σε περιοχές όπως, Κερύνεια, Αμμόχωστο, Μόρφου, Λεύκα, Τρίκωμο, Γερόλακκο.Πέντε χρόνια αργότερα, ο σχεδιασμός, που είναι υπό την ευθύνη του Τούρκου Αντιπροέδρου, Γιλμάζ, έχει διαφοροποιηθεί. Τώρα γίνεται λόγος για 6.500 κατοικίες”.<br /><br />Φυσικά όλο το κόστος το έχει αναλάβει η Άγκυρα και πλέον, εδώ και χρόνια, τα κατεχόμενα έχουν μετατραπεί σε Περιφέρεια της Τουρκίας και πλέον λίγο απέχει από μια απόφαση πλήρους προσάρτησης. Η αύξηση του πληθυσμού σε βάθος χρόνου, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ανατρέψει την πληθυσμιακή ισορροπία στην Κύπρο που έχει μακροπρόθεσμα σχέδια. Οι έποικοι κοντεύουν να γίνουν πλειοψηφία και η πλήρης υποταγή των Τουρκοκυπρίων διαφαίνεται στον ορίζοντα.</div><div>  <br />Αποσύνδεση Ελλάδας -Κυπριακής Δημοκρατίας<br /><br />Η δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας έχει τεράστια επίδραση στις διαπραγματεύσεις όταν γίνουν και θα επηρεάσουν την λύση του Κυπριακού, αν υπάρξει τελική φάση. Η Τουρκία όμως δεν χάνει χρόνο, το κάνει εδώ και αιώνες , δημιουργεί τετελεσμένα και μετά τα νομιμοποιεί. Για τους λόγους αυτούς, ακόμη και η εξαγγελία των Θαλάσσιων Πάρκων δημιουργεί νέα τετελεσμένα που θα προσπαθήσει να επιβάλλει σε βάθος χρόνου. Κάπως έτσι επέβαλλε την ακύρωση του έργου του ηλεκτρικού καλωδίου, παρά το γεγονός ότι και εκεί η Τουρκία παρανομεί κατάφωρα. <br /><br />Το ίδιο κάνει εδώ και δεκαετίες το Ισραήλ και πλέον δεν κρύβει την φιλοδοξία για μεγάλο Ισραήλ. Η αλαζονεία του Νετανιάχου και της ακροδεξιάς με την οποία συγκυβερνά ζουν υπό την επίδραση της επικράτησής τους στη Μέση Ανατολή και πλέον δεν κρύβονται. Ένας ακόμη μεγαλοϊδεατισμός στο προσκήνιο. Να θυμίσουμε ότι και ο Ερντογάν ονειρεύεται την ανασύσταση, μέρους τουλάχιστον της οθωμανικής αυτοκρατορίας και μιλά για τον αιώνα της Τουρκίας. Το ίδιο προφανώς κάνει και ο Πούτιν στην Ουκρανία και σίγουρα στόχος του είναι η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής.<br />Οι διεθνείς οργανισμοί είναι αδύναμοι να επιβάλλουν το διεθνές δίκαιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν έναν χρόνο το Δικαστήριο του ΟΗΕ καταδίκασε το Ισραήλ για τον εποικισμό της Δυτικής Όχθης και την λεηλασία των φυσικών πόρων των Παλαιστινίων. Ο Νετανιάχου όμως απάντησε ότι τα εδάφη αυτά ανήκουν στους Εβραίους από τον καιρό του Μωυσή, οπότε περιττεύει κάθε λογική προσέγγιση. Η ωμή βία έχει το λόγο..<br /><br />Μπορεί η Τουρκία να καταγγέλλει το Ισραήλ για την πολιτική του, αλλά επωφελείται και το ίδιο. Θα είχε κάνει εθνοκάθαρση κατά των Κούρδων αν δεν την εμπόδιζαν οι ΗΠΑ και το Τελ Αβίβ, αλά όπου μπορεί, Βόρειο Ιράκ, Συρία, Λιβύη έχει πατήσει πόδι και επιδρά στις εξελίξεις, ενώ γίνεται απειλητική και στην Κύπρο παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει στρατιωτική ένταση. Και δεν υπάρχει γιατί η μεν Κυπριακή Δημοκρατία είναι εντελώς αδύναμη να αντιδράσει, η Τουρκία συνομιλεί σε πολύ υψηλό επίπεδο με τις μεγάλες χώρες, ενώ η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει πλέον την Λευκωσία από απόσταση. Η αποσύνδεση από την έννοια του πρώτου εθνικού θέματος, έχει συντελεστεί. Προφανώς τα χειρότερα έρχονται...</div><div><br /></div><div><a href="https://omegapress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η Τουρκία εποικίζει τα κατεχόμενα, οι απειλές πληθαίνουν, παθητική η Αθήνα..

Του Στράτου Βαλτινού Το Ισραήλ εποικίζει μαζικά πλέον τη Δυτική Όχθη, επιχειρεί να εκτοπίσει τους κατοίκους της Γάζας, έχει επιβάλλει λιμό, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η "συμφωνία" Τραμπ – Πούτιν και η Ευρώπη.

<a href="https://www.juneauempire.com/wp-content/uploads/2025/08/40150662_web1_putin-trump-JUE-082025-tease_1.jpg"><img border="0" height="420" src="https://www.juneauempire.com/wp-content/uploads/2025/08/40150662_web1_putin-trump-JUE-082025-tease_1.jpg" width="708" /></a><br /> <div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Από τα όσα δημόσια είπαν οι πρόεδροι Τραμπ και Πούτιν, μετά τη συνάντησή τους στην Αλάσκα, συνάγεται πως μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας υπάρχει (τουλάχιστον) το γενικό πλαίσιο της συμφωνίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.<br /><br /></div><div>Ο Πούτιν, μάλιστα, το είπε και δημόσια. Εχουμε (δηλαδή ΗΠΑ και Ρωσία) συμφωνία, μένει τώρα να δούμε, είπε ο Ρώσος πρόεδρο τι θα κάνουν ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι.<br /><br />Ο Τραμπ δεν χρησιμοποίησε στις δηλώσεις του τη λέξη «συμφωνία». Φρόντισε ωστόσο να καλέσει τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι στην Ουάσιγκτο για να τον ενημερώσει για τους όρους που αυτή περιλαμβάνει. Και όπως είναι γνωστό τους όρους τους διαμορφώνουν/ επιβάλλουν οι νικητές.<br /><br />Στην προκειμένη περίπτωση δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδήμων περί των στρατιωτικών για να δει τον νικητή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός μπορεί να μην προχωρά όσο γρήγορα κάποιοι θεωρούν πως θα μπορούσε να προχωρήσει, αλλά μέσα σε 3.5 χρόνια πολέμου έχει καταλάβει τεράστια εδαφικά τμήματα της Ουκρανίας , παρά το γεγονός ότι μέχρι και την ανάληψη της εξουσίας από τον Τραμπ δέχονταν μια «άνευ όρων» και πλούσια πολιτική και οικονομική στήριξη καθώς και αδιάκοπο εφοδιασμό με πολεμικό υλικό.<br /><br />Υπό αυτήν τη έννοια ο Ζελένσκι καλείται να αποδεχτεί μια συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου που θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα επί του πεδίου. Με απλούστερα λόγια, η Ουκρανία του Ζελένσκι ως ηττημένη στο πεδίο της μάχης θα υποχρεωθεί να αποδεχτεί/ παζαρέψει τους όρους του νικητή.<br /><br />Πώς η νίκη Τραμπ άλλαξε τις προτεραιότητες<br /><br />Η κατάσταση θα ήταν απλούστερη αν οι Ευρωπαίοι δεν είχαν επενδύσει «τα πάντα» στην ήττα της Ρωσίας. Ακολουθώντας την προηγούμενη αμερικανική ηγεσία (δημοκρατικοί – Μπάιντεν) οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία πχ) απογαλακτίστηκαν βίαια και ταχύτατα από τον ρωσικό ενεργειακό «τροφοδότη». Η οικονομική/ ενεργειακή διάρρηξη των γερμανορωσικών σχέσεων παρέσυρε ολόκληρη (σχεδόν) την ΕΕ σε μια αντιρωσική υστερική πολιτική προσέγγιση η οποία συμβάδιζε με τα σχέδια των δημοκρατικών στις ΗΠΑ οι οποίοι μάλιστα αντάμειβαν του πρόθυμους (δες τις τιμές στον Μητσοτάκη με τις ομιλίες του στο κογκρέσο) σημαιοφόρους του αντιρωσικού κλίματος.<br /><br />Τα πράγματα ωστόσο άλλαξαν με τη νίκη του Τραμπ και την ξεκάθαρη αλλαγή προτεραιοτήτων στην αμερικανική εξωτερική πολιτική: η ρυμούλκηση της Ρωσίας μακριά από την επιρροή της Κίνας είναι ο «νέος» στόχος της αμερικανικής διπλωματίας (γι αυτό και οι συμβιβασμοί που εμφανίζεται διατεθειμένος να κάνει ο Τραμπ για χάρη του Πούτιν). Έτσι, με την Ρωσία «μακριά» από την κινεζική αγκαλιά, εμφανίζεται πιο ξεκάθαρα ο εχθρός/ αντίπαλος που η διοίκηση Τραμπ έχει επιλέξει. Δηλαδή το Πεκίνο..<br /><br />Η επιτυχία του αμερικανικού σχεδίου, δηλαδή το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία με εδαφικές παραχωρήσεις από την Ουκρανία στη Ρωσία είναι κάτι που θα δυσκολέψει τις ηγεσίες τον ευρωπαϊκών χωρών, ειδικά αυτές που έπαιξαν κατ’ εντολή (των δημοκρατικών του Μπάιντεν) το αντιρωσικό χαρτί, όπως για παράδειγμα είναι και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.<br /><br />Οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών από την άλλη (Γερμανία Γαλλία, ακόμη και η Βρετανία) βλέπουν με τρόμο το ενδεχόμενο της αμερικανικής απόσυρσης (πολιτικής/ στρατιωτικής) από την Ευρώπη καθώς η ζωή απεχθάνεται το κενό και η μόνη δύναμη που μπορεί να επωφεληθεί από μια αμερικανική υποχώρηση στην Ευρώπη, είναι η Ρωσία…<br /><br />Οπότε, η «μάχη» για την Ουκρανία, από ένα σημείο και μετά αφορά ξεκάθαρα ενδοευρωατλαντικά ξεκαθαρίσματα, τα οποία θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα…<br />Πηγή: </div><div><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Η "συμφωνία" Τραμπ – Πούτιν και η Ευρώπη.

  Δημήτρης Μηλάκας Από τα όσα δημόσια είπαν οι πρόεδροι Τραμπ και Πούτιν, μετά τη συνάντησή τους στην Αλάσκα, συνάγεται πως μεταξύ ΗΠΑ και Ρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Γάζα: Αντιπροσωπεία της Χαμάς στην Αίγυπτο παρέλαβε νέα πρόταση εκεχειρίας από τους μεσολαβητές.

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2025/02/HAMAS-ISRAEL-750x375.jpg" /><br /><br />Αντιπροσωπεία της Χαμάς έλαβε στο Κάιρο από τους μεσολαβητές νέα πρόταση για εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας, δήλωσε στο AFP Παλαιστίνιος αξιωματούχος που έχει γνώση της υπόθεσης.<br /><br />Το κείμενο αυτό επαναλαμβάνει τους βασικούς όρους προηγούμενης αμερικανικής πρότασης η οποία προέβλεπε εκεχειρία 60 ημερών στη Γάζα και την απελευθέρωση σε δύο στάδια Ισραηλινών ομήρων που απήχθησαν από τη Χαμάς κατά την επίθεσή της στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.<br /><br />«Η υπό τον Χαλίλ αλ Χάγια αντιπροσωπεία της Χαμάς στο Κάιρο έλαβε από τους μεσολαβητές της Αιγύπτου και του Κατάρ νέα πρόταση εκεχειρίας», επεσήμανε ο Παλαιστίνιος αξιωματούχος που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του.<br /><br />Ο ίδιος διευκρίνισε ότι η πρόταση «βασίζεται σε αυτή του Αμερικανού απεσταλμένου (Στιβ) Γουίτκοφ, η οποία προβλέπει εκεχειρία 60 ημερών και την απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων σε δύο στάδια».<br /><br />«Η πρόταση είναι μια συμφωνία- πλαίσιο για την έναρξη διαπραγματεύσεων για μια μόνιμη εκεχειρία», σημείωσε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι την πρόταση θα εξετάσει η ηγεσία της Χαμάς με τους επικεφαλής άλλων συμμαχικών της κινημάτων.<br /><br />Η Χαμάς είχε ανακοινώσει την προηγούμενη εβδομάδα ότι υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία της βρίσκεται στο Κάιρο για συνομιλίες με Αιγύπτιους αξιωματούχους σχετικά με τις προσπάθειες επίτευξης εκεχειρίας στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, έπειτα από περισσότερους από 22 μήνες.<br /><br />Η Αίγυπτος, το Κατάρ και οι ΗΠΑ μεσολαβούν μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, ωστόσο δεν έχει επιτευχθεί κάποια πρόοδος στις συνομιλίες έπειτα από μια πρώτη, σύντομη εκεχειρία στις αρχές του έτους.<div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Γάζα: Αντιπροσωπεία της Χαμάς στην Αίγυπτο παρέλαβε νέα πρόταση εκεχειρίας από τους μεσολαβητές.

Αντιπροσωπεία της Χαμάς έλαβε στο Κάιρο από τους μεσολαβητές νέα πρόταση για εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας, δήλωσε στο AFP Παλαιστίνιος αξι...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι θα σήμαινε για την Ουκρανία η παράδοση του Ντονμπάς στον Πούτιν.

<a href="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/%CE%95astern-Ukraine-768x512-1.jpg"><img height="427" src="https://economico.gr/wp-content/uploads/2025/08/%CE%95astern-Ukraine-768x512-1-696x464.jpg" width="705" /></a><div><br />Λίγες μέρες πριν από τη συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα, ο Ντόναλντ Τραμπ αναφέρθηκε σε αυτό που αποκάλεσε «ανταλλαγές εδαφών» ως προϋπόθεση για την ειρήνη. Για τους Ουκρανούς, ήταν μια περίπλοκη διατύπωση. Ποια γη επρόκειτο να ανταλλαγεί; Θα προσφερόταν στην Ουκρανία μέρος της Ρωσίας, σε αντάλλαγμα για τη γη που η Ρωσία είχε καταλάβει με τη βία;</div><div><br />Καθώς ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Ουάστον σήμερα (Δευτέρα) για να συναντήσει τον Τραμπ, πιθανότατα δεν υπάρχει στοιχείο «ανταλλαγής» στον τρόπο σκέψης του προέδρου των ΗΠΑ.<br /><br />Αντ’ αυτού, φέρεται να σχεδιάζει να πιέσει τον Ζελένσκι να παραδώσει ολόκληρες τις ανατολικές ουκρανικές περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ με το πέρασμα της υπόλοιπης γραμμής του από τη Ρωσία – μια πρόταση που υπέβαλε ο Πούτιν στην Αλάσκα.<br /><br />Το Λουχάνσκ βρίσκεται ήδη σχεδόν εξ ολοκλήρου υπό ρωσικό έλεγχο. Ωστόσο, εκτιμάται ότι η Ουκρανία έχει κρατήσει περίπου το 30% του Ντόνετσκ , συμπεριλαμβανομένων των αρκετών βασικών πόλεων και οχυρώσεων, με κόστος δεκάδες χιλιάδες ζωές Ουκρανών.<br /><br />Και οι δύο περιοχές – γνωστές μαζί ως Ντονμπάς – είναι πλούσιες σε ορυκτά και βιομηχανία. Η παράδοσή τους στη Ρωσία τώρα ήταν μια «τραγωδία» , δήλωσε ο Ουκρανός ιστορικός Γιάροσλαβ Χρίτσακ.</div><div><br />Άνθρωποι και αριθμοί<br /><br />«Αυτό είναι ουκρανικό έδαφος», είπε ο κ. Χρύτσακ. «Και οι άνθρωποι αυτών των περιοχών -ιδιαίτερα οι ανθρακωρύχοι- έπαιξαν τεράστιος ρόλος στην ενίσχυση της ουκρανικής ταυτότητας».<br /><br />Η περιοχή είχε επίσης αναδείξει «διάσημους πολιτικούς, ποιητές και αντιφρονούντες», είπε. «Και τώρα πρόσφυγες που δεν θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους αν γίνει ρωσική».<br /><br />Τουλάχιστον 1,5 εκατομμύριο Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τον Ντονμπάς από τότε που ξεκίνησε η ρωσική επιθετικότητα το 2014. Πάνω από τρία εκατομμύρια εκτιμάται ότι ζουν υπό ρωσική κατοχή. Άλλοι 300.000 εκτιμάται ότι βρίσκονται σε περιοχές όπου η Ουκρανία εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο.<br /><br />Σε περιοχές που βρίσκονται πιο κοντά στην πρώτη γραμμή, η ζωή είναι ήδη ένας επικίνδυνος αγώνας. Ο Αντρίι Μπορίλο, ένας 55χρονος στρατιωτικός ιερέας στην πληγήσα πόλη Σλοβιάνσκ, δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη ότι οβίδες έπεσαν δίπλα στο σπίτι του Σαββατοκύριακο.<br /><br />«Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση εδώ», είπε. «Υπάρχει ένα αίσθημα παραίτησης και εγκατάλειψης. Δεν ξέρω πόση δύναμη έχουμε να αντέξουμε. Κάποιος πρέπει να μας προστατεύσει. Αλλά ποιος;»<br /><br />Ο κ. Ο Μπορίλο παρακολούθησε τα νέα από την Αλάσκα, είπε. «Μου τα παίρνουν όλα και είναι προδοσία».<br /><br />Το 75% των Ουκρανών αντιτίθενται στην παράδοση εδαφών<br /><br />Ο Ζελένσκι έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι η Ουκρανία δεν θα παραδώσει το Ντονμπάς με αντάλλαγμα την ειρήνη. Και η εμπιστοσύνη στη Ρωσία ότι θα τηρήσει οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία – αντί να χρησιμοποιήσει απλώς την προσαρτημένη γη για μελλοντικές επιθέσεις – είναι χαμηλή.<br /><br />Για αυτόν και για άλλους λόγους, περίπου το 75% των Ουκρανών αντιτίθενται σε οποιαδήποτε επίσημη παραχώρηση γης στη Ρωσία, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας του Κιέβου.<br /><br />Η Ουκρανία εκτιμάται ότι κατείχε περίπου το 30% της περιοχής του Ντόνετσκ, συμπεριλαμβανομένων αρκετών βασικών πόλεων και οχυρώσεων.<br /><br />Αλλά η Ουκρανία είναι επίσης βαθιά κουρασμένη από τον πόλεμο. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και πολίτες έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί από τότε που ξεκίνησε η ολοκληρωτική εισβολή. Οι άνθρωποι λαχταρούν ένα τέλος στα βάσανα, ιδιαίτερα στο Ντονμπάς.<br /><br />«Με ρωτάτε για την παράδοση της περιοχής του Ντόνετσκ, λοιπόν, εγώ δεν μετράω αυτόν τον πόλεμο σε χιλιόμετρα αλλά σε ανθρώπινες ζωές», δήλωσε ο Γιέβεν Τκάτσοφ, 56 ετών, εργαζόμενος σε ομάδες έκτακτης ανάγκης διάσωσης στην πόλη Κραματόρσκ του Ντόνετσκ.<br /><br />«Δεν είμαι έτοιμος να δώσω δεκάδες χιλιάδες ζωές για αρκετές χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα», είπε. «Η ζωή είναι πιο σημαντική από την περιοχή».<br /><br />Για κάποιους, αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα. Γη εναντίον ζωής. Αφήνει τον Πρόεδρο Ζελένσκι «σε ένα σταυροδρόμι χωρίς καλή διαδρομή μπροστά του», δήλωσε ο Βολοντμίρ Άριεφ, Ουκρανός βουλευτής του αντιπολιτευόμενου κόμματος Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης.<br /><br />«Δεν έχουμε αρκετές δυνάμεις για να συνεχίσουμε τον πόλεμο για απεριόριστο χρονικό διάστημα», είπε ο Άριεφ. «Αλλά αν ο Ζελένσκι παραχωρούσε αυτή τη γη, αυτό δεν θα αποτελούσε μόνο κατάρρευση του συντάγματός μας, αλλά θα μπορούσε να έχει και τα χαρακτηριστικά της προδοσίας».<br />Η παράδοση εδαφών απαιτεί δημοψήφισμα<br /><br />Κι όμως, στην Ουκρανία δεν είναι σαφές με ποιον μηχανισμό θα μπορούσε καν να επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία. Οποιαδήποτε επίσημη παράδοση της επικράτειας του έθνους απαιτεί την έγκριση του κοινοβουλίου και δημοψήφισμα του λαού.<br /><br />Πιθανότερο θα ήταν μια de facto παράδοση του ελέγχου, χωρίς επίσημη αναγνώριση της περιοχής ως ρωσικής. Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, η διαδικασία δεν είναι καλά κατανοητή, δήλωσε η Ουκρανή βουλευτής Ίνα Σόβσουν.<br /><br />«Δεν υπάρχει πραγματική κατανόηση ως προς το ποια θα πρέπει να είναι η διαδικασία», είπε. «Υπογράφει απλώς ο πρόεδρος τη συμφωνία; Πρέπει να είναι η κυβέρνηση; Το κοινοβούλιο; Δεν υπάρχει καμία νομική διαδικασία που να έχει θεσπιστεί, επειδή, ξέρετε, οι συντάκτες του συντάγματος δεν το σκέφτηκαν αυτό».<br /><br />Τα πράγματα μπορεί να ξεκαθαρίσουν περισσότερο μετά τη συνομιλία του Ζελένσκι με τον Τραμπ στην Ουάσινγκτον τη Δευτέρα – την πρώτη επίσκεψη του Ουκρανού ηγέτη στον Λευκό Οίκο μετά από μια καταστροφική σύγκρουση στο Οβάλ Γραφείο τον Φεβρουάριο. Εν μέσω της δυσαρέσκειας που άφησε πίσω της η σύνοδος κορυφής στην Αλάσκα, υπήρχε μια πιθανή αχτίδα καλών ειδήσεων για την Ουκρανία.<br /><br />Ο Τραμπ φάνηκε να αλλάζει τη θέση του σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας μετά τη σύνοδο κορυφής, υπονοώντας ότι ήταν έτοιμος να ενταχθεί στην Ευρώπη στην προσφορά στρατιωτικής προστασίας στην Ουκρανία από μελλοντικές ρωσικές επιθέσεις.<br /><br />Οι εγγυήσεις ασφαλείας<br /><br />Για τους Ουκρανούς, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι εγγυήσεις ασφαλείας αποτελούν απολύτως ζωτικό μέρος οποιασδήποτε πιθανής συμφωνίας για εδαφικό ή οτιδήποτε άλλο.<br /><br />«Οι άνθρωποι στην Ουκρανία θα αποδεχτούν διάφορες μορφές εγγυήσεων ασφαλείας», δήλωσε ο Άντον Γκρουστσέτσκι, διευθυντής του Διεθνούς Ινστιτούτου Κοινωνία του Κιέβου, «αλλά τις απαιτούν».<br /><br />Για τον Γεβχέν Τκάτσοφ, τον εργαζόμενο σε έκτακτες ανάγκες στο Κραματόρσκ, η συζήτηση εδαφών θα μπορούσε να εξεταστεί μόνο με «πραγματικές εγγυήσεις, όχι μόνο γραπτές υποσχέσεις».<br /><br />«Μόνο τότε, λίγο πολύ, είμαι υπέρ της παραχώρησης του Ντονμπάς στη Ρωσία», είπε. «Εάν το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό σταθμεύσει στο λιμάνι της Οδησσού, τότε συμφωνώ».<br /><br />Καθώς προτείνονται και συζητούνται διάφορες οδοί προς την ειρήνη, μερικές φορές με το στυλ σύναψης συμφωνιών που προτιμά ο Πρόεδρος Τραμπ, υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε από τα μάτια μας τους πραγματικούς εμπλεκόμενους – ανθρώπους που έχουν ήδη ζήσει μια δεκαετία πολέμου και οι οποίοι ενδέχεται να χάσουν ακόμη περισσότερα τώρα σε αντίλλαγμα για την ειρήνη.<br /><br />Ο Ντονμπάς ήταν ένα μέρος γεμάτο Ουκρανούς από όλα τα διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, δήλωσε ο Μπιτάλι Ντριμπνίτσια, Ουκρανός ιστορικός. «Δεν μιλάμε μόνο για τον πολιτισμό, για την πολιτική, για τα δημογραφικά στοιχεία, μιλάμε για τους ανθρώπους», είπε.<br /><br />Το Ντόνετσκ μπορεί να μην έχει την πολιτιστική φήμη όπως η Οδησσός, είπε ο κ. Ντρινίτσια. Αλλά είναι Ουκρανία. «Κάθε γωνιά της Ουκρανίας, είτε έχει κάποια μεγάλη πολιτιστική σημασία ή όχι, είναι Ουκρανία», είπε.</div><div><br /></div><div><a href="https://economico.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Τι θα σήμαινε για την Ουκρανία η παράδοση του Ντονμπάς στον Πούτιν.

Λίγες μέρες πριν από τη συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην Αλάσκα, ο Ντόναλντ Τραμπ αναφέρθηκε σε αυτό που αποκάλεσε «ανταλλαγές εδαφών»...

Διαβάστε την συνέχεια

Ανάλυση Bloomberg: Οι πιέσεις Τραμπ για ειρήνη οδηγούν τον Ζελένσκι σε αδιέξοδο.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/08/ZELENSKI-TRUMP-630x400.jpg" width="710" /><br /><br />Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι βρίσκεται σε δύσκολη θέση κατά τις διαπραγματεύσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς οι αμερικανικές απαιτήσεις για παραχώρηση ουκρανικών εδαφών περιορίζουν δραματικά τις επιλογές του Ουκρανού προέδρου.<br /><br />Ο Ζελένσκι καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο επώδυνες εναλλακτικές: είτε να προκαλέσει την οργή του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, είτε να αποδεχθεί μια βιαστική συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία, με το βαρύ τίμημα της απώλειας εδαφών έναντι ασαφών εγγυήσεων ασφαλείας.<br /><br />Η συνάντησή του με τον Τραμπ στην Ουάσιγκτον τη Δευτέρα 18/08 έρχεται λίγες ημέρες μετά την αποτυχημένη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, όπου δεν επιτεύχθηκε συμφωνία για εκεχειρία.<br /><br />Συνοδευόμενος από Ευρωπαίους ηγέτες, ο Ουκρανός πρόεδρος ελπίζει να εξασφαλίσει σαφείς δεσμεύσεις από τις ΗΠΑ για την ασφάλεια της Ουκρανίας, ενώ παράλληλα επιδιώκει την επιβολή νέων κυρώσεων κατά της Ρωσίας.<br /><br />Το κλίμα παραμένει τεταμένο, καθώς η προηγούμενη επίσκεψη του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο κατέληξε σε έντονη αντιπαράθεση με τον Τραμπ και προσωρινή παύση της στρατιωτικής βοήθειας.<br /><br />Στη συνάντηση της Δευτέρας 18/08, ο Ζελένσκι συνοδεύεται από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, και τον πρόεδρο της Φινλανδίας, Αλεξάντερ Σταμπ, με τους οποίους ο Τραμπ διατηρεί καλές προσωπικές σχέσεις.<br /><br />Ωστόσο, η πρόκληση για τον Ζελένσκι έγκειται στο γεγονός ότι ο Τραμπ φαίνεται να υποστηρίζει τις απαιτήσεις του Πούτιν για την παραχώρηση πέντε ουκρανικών περιφερειών.<br /><br />Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει αναφερθεί ακόμη και σε ένα σχέδιο «ανταλλαγής εδαφών», προσφέροντας ως αντάλλαγμα μια μορφή «άρθρου 5 του ΝΑΤΟ» για την Ουκρανία, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει το περιεχόμενό του.<br /><br />Ο Ζελένσκι παραμένει ανυποχώρητος, δηλώνοντας ότι «δεν θα παραχωρήσει έδαφος ούτε θα το ανταλλάξει», τονίζοντας ότι το ζήτημα μπορεί να συζητηθεί μόνο σε τριμερή συνάντηση με τη συμμετοχή του Πούτιν και του Τραμπ.<br /><br />Μέχρι σήμερα, η Μόσχα δεν έχει δείξει καμία διάθεση να αποδεχθεί μια τέτοια διαδικασία.<br /><br />Η αβεβαιότητα εντείνεται, καθώς η Ρωσία κλιμακώνει τις επιθέσεις της, με τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο να καταγράφουν τον υψηλότερο αριθμό θανάτων αμάχων τα τελευταία τρία χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.<br /><br />Παράλληλα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανησυχούν ότι μια συμφωνία ευνοϊκή για τον Πούτιν θα μπορούσε να ενθαρρύνει περαιτέρω επιθετικές ενέργειες.<br /><br />Ο Ζελένσκι αντιμετωπίζει πιέσεις και στο εσωτερικό της χώρας του.<br /><br />Τον Ιούλιο, χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν κατά των ενεργειών του που θεωρήθηκαν ότι απειλούν την ανεξαρτησία των θεσμών κατά της διαφθοράς, αναγκάζοντάς τον τελικά να υποχωρήσει.<br /><br />Η θέση του στις διαπραγματεύσεις αποδυναμώνεται περαιτέρω, καθώς οι απώλειες στο μέτωπο αυξάνονται και οι αντεπιθέσεις δεν αποφέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.<br /><br />Η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες και το Κίεβο παραμένουν διχασμένοι όσον αφορά τις εγγυήσεις ασφαλείας που μπορούν να προσφερθούν.<br /><br />Ο Ζελένσκι υπογραμμίζει την ανάγκη για ξεκάθαρη κατανομή ρόλων μεταξύ ΗΠΑ, ΕΕ και Ουκρανίας, ωστόσο οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς.<br /><br />Ο κίνδυνος για τον Ουκρανό ηγέτη είναι διπλός: οποιαδήποτε υποχώρηση μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για νέες ρωσικές επιθέσεις στο μέλλον, ενώ η άρνηση να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις του Τραμπ απειλεί να υπονομεύσει την υποστήριξη της Ουάσιγκτον.<br /><br />Έτσι, ο Ζελένσκι βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα δίλημμα χωρίς εύκολη λύση.<div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ανάλυση Bloomberg: Οι πιέσεις Τραμπ για ειρήνη οδηγούν τον Ζελένσκι σε αδιέξοδο.

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι βρίσκεται σε δύσκολη θέση κατά τις διαπραγματεύσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ, καθώς οι αμερικανικές απαιτήσεις για παραχώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το Ιράν βρίσκεται σε «συνεχιζόμενο στάδιο πολέμου» με ΗΠΑ και Ισραήλ. Ο επόμενος πόλεμος θα είναι ο τελικός.

<img height="400" src="https://www.tribune.gr/wp-content/uploads/2025/06/IRAN-ISRAEL-2-630x400.jpg" width="708" /><br /><br />Γίνεται λόγος για πιθανή επανάληψη του πολέμου με το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ, από υψηλόβαθμο Ιρανό στρατηγό, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Iran International.<br /><br />«Δεν βρισκόμαστε σε κατάπαυση του πυρός, βρισκόμαστε σε ένα στάδιο πολέμου. Δεν έχει συνταχθεί κανένα πρωτόκολλο, κανονισμός ή συμφωνία μεταξύ μας και των ΗΠΑ ή του Ισραήλ», δήλωσε ο υψηλόβαθμος διοικητής του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), Γιαχγιά Ραχίμ Σαφαβί.<div><br />Νέα πολεμική απειλή από την Τεχεράνη<br /><br />Κορυφαίος στρατιωτικός σύμβουλος του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, ο Γιάχια Ραχίμ Σαφαβί, προειδοποίησε την Κυριακή ότι η σύγκρουση με το Ισραήλ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες παραμένει μια πραγματική πιθανότητα, απορρίπτοντας την τρέχουσα κατάπαυση του πυρός ως μια προσωρινή παύση σε μια συνεχιζόμενη σύγκρουση.<br /><br />«Δεν βρισκόμαστε σε κατάπαυση του πυρός, βρισκόμαστε σε ένα στάδιο πολέμου.<br /><br />»Δεν έχει συνταχθεί κανένα πρωτόκολλο, κανονισμός ή συμφωνία μεταξύ μας και των ΗΠΑ ή του Ισραήλ», δήλωσε ο υψηλόβαθμος διοικητής του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC).<br /><br />«Πιστεύω ότι ένας ακόμη πόλεμος μπορεί να συμβεί, και μετά από αυτόν, μπορεί να μην υπάρξουν άλλοι πόλεμοι», συνέχισε ο Σαφαβί.<br />Ισραηλινά και αμερικανικά πλήγματα<br /><br />Η προειδοποίηση του Σαφαβί ακολουθεί μήνες κλιμακούμενης ρητορικής, μετά τις συγκρούσεις του Ιουνίου.<br /><br />Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Ισραήλ έχει τονίσει την ετοιμότητα των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις, αν η «τρομοκρατία» που υποστηρίζεται από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ανανεώσει τις εχθροπραξίες ή απειλήσει το Ισραήλ.<br /><br />Οι δηλώσεις του έγιναν δύο μήνες μετά την αιφνιδιαστική εκστρατεία του Ισραήλ στις 13 Ιουνίου, που έπληξε στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις σε όλο το Ιράν.<br /><br />Στις 22 Ιουνίου, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν δικά τους πλήγματα κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν στο Φορντόου, το Νατάνζ και το Ισφαχάν.<br /><br />Δύο ημέρες αργότερα, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε κατάπαυση του πυρός, σταματώντας έναν αεροπορικό πόλεμο σχεδόν δύο εβδομάδων.<br />Διαπραγματεύσεις και αδιέξοδο<br /><br />Τις επόμενες ημέρες, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι ο διάλογος με την Τεχεράνη ήταν στο τραπέζι.<br /><br />«Έχουμε προγραμματίσει συνομιλίες με το Ιράν, και θέλουν να μιλήσουν», είπε ο Τραμπ.<br /><br />«Έχουν ζητήσει μια συνάντηση και θα πάω σε μια συνάντηση, και αν μπορούμε να βάλουμε κάτι στο χαρτί, αυτό θα ήταν καλό».<br /><br />Ωστόσο, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν απέρριψε τον ισχυρισμό του Τραμπ, επιμένοντας ότι δεν είχε γίνει τέτοιο αίτημα για συνομιλίες.<br /><br />Οι ΗΠΑ έχουν επιμείνει ότι οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει πλήρη διακοπή του προγράμματος εμπλουτισμού ουρανίου του Ιράν, έναν όρο που το Ιράν έχει αρνηθεί κατηγορηματικά να αποδεχθεί.<br /><br />Ο Σαφαβί τόνισε ότι το Ιράν βρίσκεται σε «συνεχιζόμενο στάδιο πολέμου» και πρόσθεσε ότι μια νέα σύγκρουση θα μπορούσε να εμπλέξει και τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Οι απειλές έρχονται δύο μήνες μετά τον 12ήμερο πόλεμο Ιράν-Ισραήλ τον Ιούνιο, κατά τον οποίο η επιχείρηση του Ισραήλ «Ανερχόμενο Λιοντάρι» έπληξε βασικούς ιρανικούς στόχους και οι δύο πλευρές αντάλλαξαν επιθέσεις μεγάλου βεληνεκούς.<br />Διπλωματική στάση ή πρόλογος πολέμου;<br /><br />Το μήνυμα του Σαφαβί αποτελεί σκόπιμο σήμα ότι η Τεχεράνη θεωρεί την ύφεση μετά τον Ιούνιο ως προσωρινή.<br /><br />Καθώς τα μέτωπα των πληρεξούσιων δυνάμεων σιγοβράζουν και οι δύο πλευρές ορκίζονται ετοιμότητα, ο κίνδυνος ενός λανθασμένου υπολογισμού είναι οξύς.<br /><br />Παράλληλα, το Ιράν αντιμετωπίζει σοβαρή λειψυδρία, με τα επίπεδα των φραγμάτων της χώρας να έχουν μειωθεί σημαντικά σε σχέση με πέρυσι, καθώς ορισμένα από αυτά είναι τώρα λιγότερο από 10% γεμάτα.<br /><br />Παρόλα αυτά, ένα μεγάλο μέρος του νερού εξακολουθεί να καταναλώνεται από τον γεωργικό τομέα.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, τέθηκε μια ερώτηση στον Υπουργό Γεωργίας σχετικά με την υψηλή κατανάλωση νερού στην καλλιέργεια καρπουζιού, και η απάντησή του ήταν απροσδόκητα εντυπωσιακή: «Το καρπούζι διψάει και πρέπει να πιει νερό».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.tribune.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Το Ιράν βρίσκεται σε «συνεχιζόμενο στάδιο πολέμου» με ΗΠΑ και Ισραήλ. Ο επόμενος πόλεμος θα είναι ο τελικός.

Γίνεται λόγος για πιθανή επανάληψη του πολέμου με το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ, από υψηλόβαθμο Ιρανό στρατηγό, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Iran...

Διαβάστε την συνέχεια

Όταν ψευδαισθήσεις γίνονται πολιτική… Η περίπτωση του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://todaypress.gr/wp-content/uploads/2024/12/gerapetritiss.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="427" src="https://todaypress.gr/wp-content/uploads/2024/12/gerapetritiss.jpg" width="684" /></a></div><div><br /></div>Του<b> Ζαχαρία Μίχα</b><br />«Αν σήμερα εγκαταλειφθεί η βασική αρχή περί καθολικής υπεροχής του διεθνούς δικαίου, διά της συνειδητής επιλογής μιας συναλλακτικής εξωτερικής πολιτικής, έχει αυτομάτως απωλεσθεί όχι μόνο το πολιτικό επιχείρημα αλλά κυρίως το οποιοδήποτε έννομο συμφέρον για τη χρήση του διεθνούς δικαίου, όταν έρθει η ώρα, για παράδειγμα ως εργαλείου για τις οριοθετήσεις θαλάσσιων ζωνών ή για την επίλυση του Κυπριακού. Η θέση περί υπεροχής της συναλλακτικής διπλωματίας έναντι του διεθνούς δικαίου είναι αφελής, αν όχι επικίνδυνη».<br /><br />Τάδε έφη υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, σε “άρθρο-παρέμβαση στην εφημερίδα ‘Μανιφέστο’“ όπως επέλεξε να το σερβίρει η εφημερίδα στους αναγνώστες της. Το πρόβλημα είναι όμως η ουσία του υπουργικού ισχυρισμού. Προφανώς, έχει κάθε δικαίωμα να το πρεσβεύει. Όμως, είναι επίσης δικαίωμα των αναλυτών να κρίνουν την αναφορά και να συμπεραίνουν ότι ο πολιτικός που έχει την ευθύνη για τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Κι αυτό είναι εξαιρετικά προβληματικό, στο μέτρο που επηρεάζει ευθέως την ελληνική ασφάλεια.<br /><br />Το πρόβλημα ξεκινάει από το ότι ο Γεραπετρίτης δεν διευκρινίζει εάν αφελές και επικίνδυνο είναι να μην υιοθετεί ρητορικά αυτή τη θέση η ελληνική διπλωματία. Η μη παραβίαση μιας μεταπολεμικά διαμορφωμένης πολιτικής ορθότητας είναι ένα πράγμα και άλλο το να δίνεις την εντύπωση της πεποίθησης ότι ο κόσμος κινείται με βάση την τήρηση κανόνων δικαίου. Άλλο το ευκταίο και άλλο αυτό που διαπιστώνεται στην πράξη. Κι όσο δεν υπάρχει είτε η ισχύς είτε η βούληση χρήσης της για να επιβληθούν οι κανόνες δικαίου απέναντι σε παραβάτες, δεν πρόκειται κανείς απολύτως να το κάνει για λογαριασμό σου. Εκτός κι αν πλήττονται δικά του συμφέροντα.<br /><br />Άρα, η όποια παρέμβαση, ενώ θα επικαλείται τους κανόνες δικαίου, το κίνητρό της θα είναι απόλυτα ιδιοτελές. Το διεθνές σύστημα αποκαλείται άναρχο, υπό την έννοια απουσίας κάποιας αρχής επιβολής κανόνων δικαίου, όπως υπάρχει στην εσωτερική έννομη τάξη των χωρών. Ας μην το λησμονούμε ποτέ αυτό.<br /><br />Άρα, «η θέση περί υπεροχής της συναλλακτικής διπλωματίας έναντι του διεθνούς δικαίου» που αναφέρει ο Γεραπετρίτης στο άρθρο του, δεν είναι από μόνη της «αφελής, αν όχι επικίνδυνη». Αφελές και επικίνδυνο είναι να μην κατανοούνται ορθά τα όρια του διεθνούς δικαίου, αλλά και η χειραγώγηση των κανόνων του από τους ισχυρούς, σε μια προσπάθεια νομιμοποίησης απολύτως ιδιοτελών επιδιώξεων.<br /><br />Αυτό αποδεικνύεται στην πράξη! Η διχοτομική γραμμή είναι σε όσους χρησιμοποιούν ευφυολογήματα και προβάλουν αυθαίρετες ερμηνείες κανόνων του διεθνούς δικαίου, σε συνδυασμό με στρατηγικές καταναγκασμού σε πολλαπλά επίπεδα, για να διευρύνουν τα κέρδη τους σε βάρος των άλλων. Η γειτονική Τουρκία αποτελεί το πιο λαμπρό παράδειγμα! Κι αυτή το διεθνές δίκαιο επικαλείται! Με τη διαφορά ότι αρνείται το να κριθούν οι θέσεις της από οποιονδήποτε δικαιοδοτικό θεσμό που ιδρύθηκε στην απόπειρα της ανθρωπότητας να δημιουργήσει κανόνες δικαίου που θα διέπουν τη διεθνή συμπεριφορά.<div><br />Ανόητοι, αφελείς και εθνικά επικίνδυνοι<br /><br />Όταν η συμμόρφωση με τους κανόνες είναι επί της ουσίας “προαιρετική“, ενώ το συμφέρον είναι το αποκλειστικό κίνητρο παρέμβασης για αλλαγή της συμπεριφοράς κάποιου διεθνούς δρώντα, ανόητος, αφελής και εν τέλει εθνικά επικίνδυνος, είναι αποκλειστικά όποιος δεν το κατανοεί. Το ερώτημα που δεν απαντά ο Γεραπετρίτης είναι τι κάνεις όταν η άλλη πλευρά αρνείται να συμμορφωθεί με το δίκαιο. Η δε συναλλακτική θεώρηση που ξορκίζει ο υπουργός Εξωτερικών, παράγει δίκαιο όταν καταλήξει σε συμφωνία μεταξύ δυο ή περισσοτέρων μερών!<br /><br />Τι κάνεις, όμως, όταν ο άλλος και παραβιάζει το δίκαιο και αρνείται την υπαγωγή της διαφοράς σε κάποιον διεθνή δικαιοδοτικό μηχανισμό; «Το να είσαι διαβουλευτικός δεν σημαίνει ότι κάνεις υποχωρήσεις» λέει ο Γεραπετρίτης, διακηρύσσοντας ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει να επιδιώκει τη συνεννόηση με τα γειτονικά της κράτη, χωρίς καμία παραχώρηση στις εθνικές μας θέσεις»! Τις κάνεις όταν καταλήξεις στη διαπραγμάτευση, όπως στην περίπτωση απώλειας 17+% της επήρειας στης Κρήτης στη χάραξη ΑΟΖ, ως το αντίτιμο για τη συμφωνία με την Αίγυπτο.<br /><br />Στην περίπτωση της Τουρκίας, ο Γεραπετρίτης μας λέει ότι «έχουμε κερδίσει μια λειτουργική σχέση που μας επιτρέπει να προλαμβάνουμε κρίσεις και σταδιακά να ενισχύουμε περαιτέρω την αμυντική μας θωράκιση». Υπονοεί πως κερδίζουμε χρόνο και όταν γίνουμε αρκετά ισχυροί θα αλλάξουμε συμπεριφορά; Οπότε το ελληνικό πρόβλημα είναι το έλλειμμα ισχύος; Το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι υποτίθεται εθνική θέση. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα έχει… κάτσει πάνω σε αυτό το δικαίωμα τρεισήμισι δεκαετίες και αρνείται να το ασκήσει. Τι κάνεις όταν η άλλη πλευρά εμμένει να αρνείται αυτό σου το δικαίωμα; Αυταπατάσαι ότι δεν το χάνεις στην πράξη;<br /><br />Ζώσα πραγματικότητα…<br /><br />Μια ακόμα πιο τρανταχτή απόδειξη της αφέλειας του όλου επιχειρήματος Γεραπετρίτη δίνει η κατάσταση στην Ουκρανία. Υποθετικά μιλώντας, προκύπτει μία συμφωνία που τερματίζει τον πόλεμο και δημιουργεί νέα σύνορα, τα οποία αναγνωρίζονται διεθνώς. Η αποδοχή αυτής της νέας πραγματικότητας, θα ακυρώσει το γεγονός ότι η ρωσική εισβολή συνιστά μια παράνομη πράξη από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου; Αυτό δεν θα αποτελεί υπεροχή της συναλλακτικής προσέγγισης, την οποία ο Γεραπετρίτης αποκάλεσε αφελή και επικίνδυνη;<br /><br />Κι επειδή επικαλέστηκε το Κυπριακό: Πότε συνδέθηκε ευθέως η ελληνική ενθουσιώδης καταδίκη της παράνομης εισβολής στην Ουκρανία, με την παράλληλη αξιοποίηση της συγκυρίας για να τοποθετηθεί εκ νέου το Κυπριακό στην ορθή βάση, που δεν είναι άλλη από το ότι είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής; Θα βγει άραγε με την ίδια λογική η Ελλάδα και θα καταδικάσει με στεντόρεια φωνή τη διευθέτηση που θα προκύψει, λέγοντας ότι νομιμοποιούνται τα τετελεσμένα μιας παράνομης πράξης, υπενθυμίζοντας το Κυπριακό; Ή μήπως οι θέσεις της δεν ήταν αποτέλεσμα αρχών, αλλά προσαρμογής στις επιλογές τρίτων… με ολίγη από αρχές για γαρνιτούρα;<br /><br />Κατά συνέπεια, κύριε υπουργέ Εξωτερικών, η πολιτική ήταν πάντοτε η τέχνη του εφικτού. Και η στρατιωτική ισχύς, σε συνδυασμό με άλλους εθνικούς συντελεστές ισχύος, ήταν πάντοτε παράγοντας διαμόρφωσης αυτού του εφικτού. Εκτός κι αν το πρόβλημα είναι στο μυαλό μας, όπου το να κρυβόμαστε για να αποφεύγουμε ένα πρόβλημα που θα έρθει η ώρα να μας επισκεφθεί, έχει βαπτιστεί “πολιτική”!<br /><br />Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι πολεμικές συρράξεις της εποχής επιβεβαιώνουν ότι το στρατιωτικό εργαλείο έχε καταστεί πιο επίκαιρο από ποτέ στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Και εμείς νομίζουμε ότι έχουμε την πολυτέλεια αγοράς χρόνου, με εξυπνάδες, ποντάροντας στις καραμπόλες των ισχυρών και στην… καλή μας τύχη για να αποφύγουμε τα δυσάρεστα. Σε έναν κόσμο που πάντα ήταν απόλυτα συναλλακτικός, από ένα σημείο και μετά η εμμονική επίκληση του διεθνούς δικαίου προκαλεί θυμηδία. Διεθνώς…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Όταν ψευδαισθήσεις γίνονται πολιτική… Η περίπτωση του ΥΠΕΞ Γεραπετρίτη.

Του  Ζαχαρία Μίχα «Αν σήμερα εγκαταλειφθεί η βασική αρχή περί καθολικής υπεροχής του διεθνούς δικαίου, διά της συνειδητής επιλογής μιας συνα...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα χρειάζεται Ισραήλ, Ισραήλ χρειάζεται Ελλάδα… η Γάζα.

<a href="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/08/176cf16e9c40b020f7e27590ed869ee1_AP25220336891019-1-1-1.jpg?v=1755349500"><img height="359" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2025/08/176cf16e9c40b020f7e27590ed869ee1_AP25220336891019-1-1-1-660x370.jpg?v=1755349502" width="687" /></a><br /><br /><b>Μάνος Καραγιάννης</b><br />Ηδημόσια συζήτηση για τη Γάζα έχει αποκτήσει έναν ανησυχητικά διχαστικό χαρακτήρα. Από τη μία, βρίσκονται ορισμένοι που ζητούν να σταματήσει η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, χωρίς να αναλογίζονται καθόλου τις συνέπειες για την ελληνική εξωτερική και αμυντική πολιτική. Η Αθήνα δεν έχει την πολυτέλεια να απολέσει έναν τόσο στρατηγικό εταίρο σε αυτή την κρίσιμη χρονική συγκυρία. Από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που κάνουν ότι δεν βλέπουν τι συμβαίνει στις παλαιστινιακές περιοχές. Η κυβέρνηση Νετανιάχου έχει, δυστυχώς, υιοθετήσει πρακτικές εθνοκάθαρσης εναντίον ενός λαού που έχει το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.<br /><br />Σε ένα τέτοιο κλίμα εσωτερικής πόλωσης, η ελληνική διπλωματία πρέπει να προβεί σε ιδιαίτερα λεπτούς χειρισμούς. Η στρατηγική σχέση μας με το εβραϊκό κράτος εδράζεται σε κοινά συμφέροντα, που ξεπερνούν πρόσωπα και κυβερνήσεις. Οι δύο χώρες μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες για τον τουρκικό αναθεωρητισμό, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και τις ασύμμετρες απειλές από μη κρατικούς δρώντες. Ταυτόχρονα, Αθήνα και Ιερουσαλήμ προωθούν τη δημιουργία ενός ενεργειακού και εμπορικού διαδρόμου που θα συνδέει την Ευρώπη με την Ασία μέσω της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μια συγκυριακή ταύτιση εθνικών συμφερόντων, αλλά για μια σύμπραξη που αντανακλά μια κοινή αντίληψη περί περιφερειακής ασφάλειας και σταθερότητας. Η Ελλάδα χρειάζεται το Ισραήλ όσο το Ισραήλ χρειάζεται την Ελλάδα.<br /><br />Η στάση της Αθήνας στο ζήτημα της Γάζας είναι η ενδεδειγμένη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει διατυπώσει ανοικτά τις ενστάσεις της για την πολιτική Νετανιάχου, χωρίς όμως τις ρητορικές ακρότητες άλλων χωρών. Η Ιερουσαλήμ φαίνεται να εκτιμάει την ισορροπημένη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά τώρα που απομονώνεται διπλωματικά το Ισραήλ. Εντούτοις, η πρόσφατη ρίψη ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστινίους από ελληνικά μεταγωγικά αεροσκάφη δεν ήταν μόνο κίνηση συμβολικής αξίας. Εμμέσως πλην σαφώς, η Αθήνα εκφράζει την αντίθεσή της στο σχέδιο εκκένωσης του παλαιστινιακού θυλάκου από τον άμαχο πληθυσμό.<br /><br />Προφανώς, οι διμερείς σχέσεις δεν είναι ούτε ανέφελες ούτε αδιατάρακτες. Υπάρχει πλέον μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια στην ισραηλινή κοινωνία για την αδικαιολόγητη στοχοποίηση τουριστών στην Ελλάδα. Δεν έχει συμβεί, εξάλλου, ποτέ κάτι παρόμοιο με πολίτες άλλων χωρών που έχουν προκαλέσει ανθρωπιστικές κρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας. Τώρα δεν αρκούν μόνον οι διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για να μη διευρυνθεί το ψυχολογικό χάσμα με τους Ισραηλινούς.<br /><br />Απαιτείται άμεση ενεργοποίηση του επιχειρηματικού κόσμου και του κλάδου των ξενοδοχοϋπαλλήλων, προκειμένου να περιοριστεί η ζημιά στην εικόνα της χώρας. Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι αναφαίρετο, αλλά η λεκτική βία εναντίον Ισραηλινών επισκεπτών ή μονίμων κατοίκων πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως ορίζει ο νόμος. Να συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, ότι εκκολάπτεται ένας νέος αντισημιτισμός, ο οποίος νομοτελειακά θα προκαλέσει πολλά προβλήματα.<br /><br />Η ελληνική κυβέρνηση έχει διατυπώσει ανοικτά τις ενστάσεις της για την πολιτική Νετανιάχου, χωρίς όμως τις ρητορικές ακρότητες άλλων χωρών.<br /><br />Ταυτόχρονα, η ισραηλινή ηγεσία οφείλει να αναγνωρίσει στις ελληνικές ανησυχίες για τις πιέσεις εναντίον των εναπομεινάντων χριστιανών στο Ισραήλ και στη Δυτική Οχθη. Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δεν «φιλοξενείται» στους Αγίους Τόπους, αφού προϋπάρχει της ίδρυσης του σύγχρονου ισραηλινού κράτους. Η μητέρα όλων των Εκκλησιών αποτελεί τον σημαντικότερο θεματοφύλακα του χριστιανισμού στην περιοχή. Η ελληνική κοινωνία ενδιαφέρεται σφόδρα για τις συνθήκες λειτουργίας του Πατριαρχείου, ασχέτως ορισμένων εκκλησιαστικών ζητημάτων που έχουν ανακύψει το τελευταίο διάστημα. Τα περιστατικά παρενόχλησης εναντίον μοναχών ή βανδαλισμών σε χριστιανικά προσκυνήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα από τις ισραηλινές αρχές. Επίσης, η εποικιστική δραστηριότητα κοντά σε ιερούς χώρους δεν συνάδει με το στρατηγικό πλαίσιο των διμερών σχέσεων.<br /><br />Από εκεί και πέρα, οι δύο πλευρές χρειάζεται να αναπτύξουν καλύτερα κανάλια επικοινωνίας και διαλόγου. Δυστυχώς, έχει δοθεί υπέρμετρη έμφαση στην παραδοσιακή διπλωματία, που διαθέτει ξεπερασμένα εργαλεία και μεθόδους. Οι προκλήσεις της εποχής πλέον απαιτούν σοβαρή επένδυση στην επιστημονική, πολιτιστική και θρησκευτική διπλωματία, στην ψηφιακή διπλωματία και στη διπλωματία των πόλεων. Ελλάδα και Ισραήλ είναι φυσικοί εταίροι, αλλά οφείλουν να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να θωρακιστεί η στενή σχέση τους.<br /><br /><b><i>*Ο κ. Μάνος Καραγιάννης είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Reader in International Security στο King’s College London.</i></b><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.</div>

Ελλάδα χρειάζεται Ισραήλ, Ισραήλ χρειάζεται Ελλάδα… η Γάζα.

Μάνος Καραγιάννης Ηδημόσια συζήτηση για τη Γάζα έχει αποκτήσει έναν ανησυχητικά διχαστικό χαρακτήρα. Από τη μία, βρίσκονται ορισμένοι που ζη...

Διαβάστε την συνέχεια