Δημόσιο κάλεσμα για ανατροπή του Ρ.Τ.Ερντογάν – Ολοταχώς προς νέο πραξικόπημα στην Τουρκία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnQIhqfCELz8ZM4z9tMiGPQPv44pT7LnzAuqt-MluBb4ke2g_6g22mUr1EnFmaurFFBJHA12LoZ4E2G7TJbVPvJnA6lvk_ATmcSKtz2Fmn6yQk-eHo4WdX92jrVMAqkX5mEFrXR3zSzI/s1600/newsweek.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="436" data-original-width="1023" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnQIhqfCELz8ZM4z9tMiGPQPv44pT7LnzAuqt-MluBb4ke2g_6g22mUr1EnFmaurFFBJHA12LoZ4E2G7TJbVPvJnA6lvk_ATmcSKtz2Fmn6yQk-eHo4WdX92jrVMAqkX5mEFrXR3zSzI/s640/newsweek.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Εκτός εαυτού βρίσκονται στην Άγκυρα με ρεπορτάζ του αμερικανικού περιοδικού Newsweek το οποίο προχωρά σε δημόσιο κάλεσμα ανατροπής του Ρ.Τ.Ερντογάν. Θα έχουμε νέα απόπειρα πραξικοπήματος; <br /> <br /> Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ιμπραίμ Καλίν, εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, με tweet του κατηγορεί το αμερικανικό περιοδικό και αναφέρει: <br /> <br /> “Ένα από τα χειρότερα κείμενα για την Τουρκία από το Newsweek. <br /> <br /> Η προπαγάνδα του PKK και των Γκιουλενιστών/FETO παρουσιάζεται ως δεδομένη… <br /> <br /> Τώρα που πέρασαν οι εκλογές της 24ης Ιουνίου, μήπως το Newsweek καλεί σε μια νέα απόπειρα πραξικοπήματος;” <br /> <br /> Aς δούμε τι αναφέρει: <br /> <br /> <i>«Κυριευμένος από την ανάγκη για μεγαλεία, μοιράζεται τα τερατώδη σχέδια του και μετά τα εκτελεί, ο Ρ.Τ.Ερντογάν προχώρησε σε εκστρατεία δαιμονοποιώντας την μειονότητα των Κούρδων ώστε να δημιουργήσει έναν κοινό εχθρό. Οπως ακριβώς κάνουν οι τύραννοι”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Σε δύσκολες στιγμές, οι άνθρωποι λατρέουν τους ηγετες με αυτοπεποίθηση και ο Ρ.Τ.Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως το όχημα ανάστασης του Οθωμανισμού”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Επέτρεψε στο ISIS να δολοφονήσει Κούρδους και απελευθέρωσε τον Στρατό του εναντίον τους. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Μπορούμε και πρέπει να τον σταματήσουμε” </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Οι Κούρδοι αποτελούν το 20% των κατοίκων της χώρας . Πολλοί θέλουν την ανεξαρτησία αλλά το 1999 ο Α.Οτσαλάν, ο ηγέτης τους, κάλεσε για ειρήνη μετά την αιχμαλωσία του. Οι περισσότεροι υπάκουσαν αλλά ακόμη υπάρχουν πολλοί που ονειρεύονται την ένωση τους με τους συμπατριώτες τους σε Συρία-Ιράκ-Ιράν ώστε να δημιουργήσει το Κουρδιστάν”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Το 2013 ο Ρ.Τ.Ερντογάν υποσχέθηκε την αναγνώριση κουρδικής ταυτότητας, γλώσσας ενώ θα προχωρούσε σε αύξηση των κουρδικών ελευθεριών. Ακολούθησε εκεχειρία αλλά οι εχθρότητες ξεκίνησαν ξανά το 2015”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Ο Ερντογάν έλεγε πως απαντούσε στην τρομοκρατία του PKK. Ο Ερντογάν επιτέθηκε με ελικόπτερα, πυροβολικό, τεθωρακισμένα και δολοφόνησε χιλιάδες ενώ έδιωξε 335,000 Κούρδους”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Η απόπειρα πραξικοπήματος έγινε δυο χρόνια πριν αλλά ακόμη διατηρεί ουσιαστικά την κατάσταση ανάγκης. Κατηγορεί την Αμερικανό πάστορα, Andrew Brunson, που υπηρετούσε για 20 χρόνια μια μικρή κοινότητα στην Σμύρνη,πως επιτίθεται στο Ισλάμ, υποστηρίζει το πραξικόπημα και το PKK”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Για την ανατροπή του Μ.Ασαντ, ο Ερντογάν μετέφερε τζιχαντιστές στην Συρία, βοήθησε το ISIS και απελευθέρωσε τους βαρβάρους, μια τρομοκρατία εναντίον οποιουδήποτε δεν ήταν Σουνίτης. Ενώ ο τουρκικός στρατός αναλάβανε δράση, το ISIS διέλυσε τους Κούρδους στο συριακό Κομπάνι”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Τώρα αλλάζει το Αφρίν δημογραφικά μεταφέροντας πρόσφυγες αντικυβερνητικούς από την Τουρκία. Απειλεί τους Κούρδους στην Μάνμπιτζ λέγοντας πως θα αντιμετωπίσει τους Αμερικανούς εκεί. Εκεί η Ουάσινγκτον έκανε λάθος. Αντί να δείξει πόσο ισχυρή είναι, έκανε πίσω, οι Κούρδοι YPG αποσύρθηκαν και οι Τούρκοι πανηγύρισαν μια νίκη επί της Αμερικής”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Εχοντας τους Κούρδους υπό σουνιτικη-οθωμανική κυριαρχία, ο Ερντογάν θέλει σε συμμαχία με τους Σιίτες του Ιράν να σκοτώσει Κούρδους στο βουνό Qandil στα σύνορα με Ιράν και Τουρκία”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Παρά την συμμαχία του με τους Σιίτες, βλέπει τον εαυτό του ως τον σωματοφύλακα των Σουνιτών. Υποστηρίζει την Μουσουλμανική Αδελφότητα και τους Παλαιστινίους τρομοκράτες, την πτέρυγα της Χαμάς προσβάλλοντας την Αίγυπτο και την Παλαιστινιακή Αρχή”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Προσβάλλει την Ιορδανία, ανακηρύσει την Ιερουσαλήμ ως την πρώτη πόλη του Ισλάμ προσβάλλοντας την Σ.Αραβία λόγω Μέκας και Μεδίνας”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Θέλει να αγοράσει τα F-35 ενώ παίρνει από την Μόσχα S-400, πράγμα το οποίο θα βοηθήσει την Ρωσία να γίνει ακόμη καλύτερη μόλις αποκτήσει πρόσβαση στο μαχητικό 5ης γενιάς. Αργότερα ανακοίνωσε πως θέλει να μπει στους BRICS, τους ανταγωνιστές της Δύσης”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Ο ελεύθερος κόσμος δεν μπορεί να κατευνάσει την τυραννία. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Η Αμερική, η ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη μπορεί να προσφέρει κρίσιμη βοήθεια”. </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Αρμενίων” </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας θα αποδειχτούν χρήσιμα στον περιορισμό του Ερντογάν” </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Παρόλ αυτά, αν συνεχιστούν οι πολιτικές διώξεις και οι επιθέσεις στους Κούρδους, η Δύση πρέπει να σταματήσει να δανείζει στην Τουρκία, να επιβάλλει κυρώσεις σε αυτόν και την οικογένεια του” </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Οσο πιο σύντομα, ο ελεύθερος κόσμος δράσει κατά του Ρ.Τ.Ερντογάν, τόσο πιο ασφαλής θα είναι” </i><br /> <i><br /> </i> <i>«Η Τουρκία πρέπει να μεταμορφωθεί”.</i><br /> <br /> <a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημόσιο κάλεσμα για ανατροπή του Ρ.Τ.Ερντογάν – Ολοταχώς προς νέο πραξικόπημα στην Τουρκία

Εκτός εαυτού βρίσκονται στην Άγκυρα με ρεπορτάζ του αμερικανικού περιοδικού Newsweek το οποίο προχωρά σε δημόσιο κάλεσμα ανατροπής του Ρ....

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς Πούτιν και Τραμπ θέτουν τέλος στο πόλεμο κατά της Συρίας

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-0sHx8ZH4IN_C8ITnV_wfrclX_9LnOB7Mtw163fDSiozy92_xBmwir9AgkTitAK3O-WQW9A1ex95wSRAP03JUmMPWZG_yHJwTEGGbTa8rdrJ7D3CeDjGOw4qSxOCnBG0qnUMz6TQBYY4/s1600/poytin_trump.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-0sHx8ZH4IN_C8ITnV_wfrclX_9LnOB7Mtw163fDSiozy92_xBmwir9AgkTitAK3O-WQW9A1ex95wSRAP03JUmMPWZG_yHJwTEGGbTa8rdrJ7D3CeDjGOw4qSxOCnBG0qnUMz6TQBYY4/s640/poytin_trump.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b>Τιερί Μεϊσάν </b><br /> Ο Δυτικός Τύπος εξακολουθεί να υποστηρίζει τις διεθνικές χρηματοοικονομικές ελίτ και να επιχειρεί να δυσφημίσει τις πράξεις του προέδρου Τραμπ. Αυτή η στάση δυσχεραίνει τη κατανόηση της προόδου που επιχειρήθηκε προς την ειρήνη στη Συρία. <br /> Ο Τιερί Μεϊσάν εξετάζει τις συμφωνίες που επιτεύχθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε μηνών και τις ταχείς προελάσεις που σημειώθηκαν στο έδαφος. <br /> <br /> <b>Δίκτυο Βολταίρος </b>| Δαμασκός (Συρία) | 7 Αυγούστου 2018 <br /> <a href="http://www.voltairenet.org/article202313.html">ΕΛΛΗΝΙΚΆ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202314.html">ENGLISH</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202272.html">FRANÇAIS</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202311.html">ESPAÑOL</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202303.html">ITALIANO</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202305.html">РУССКИЙ</a> <a href="http://www.voltairenet.org/article202306.html">TÜRKÇE</a> <br /> <br /> Με σύνεση και αποφασιστικότητα η Ρωσική Ομοσπονδία και ο πρόεδρος Τραμπ θέτουν μόνιμα τέρμα στην κυριαρχία του κόσμου από διακρατικά συμφέροντα. <br /> <br /> Πεπεισμένος ότι η ισορροπία των δυνάμεων δεν εξαρτάται από τις οικονομικές αλλά από τις στρατιωτικές ικανότητές τους, ο πρόεδρος Πούτιν έχει βεβαίως αποκαταστήσει το βιοτικό επίπεδο των συμπολιτών του, αλλά ανέπτυξε τον Κόκκινο Στρατό πριν να τους εμπλουτίσει. Την 1η Μαρτίου, αποκάλυπτε στον κόσμο τα κύρια όπλα του οπλοστασίου του και την έναρξη του προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης του. <br /> <br /> Τις ημέρες που ακολούθησαν, ο πόλεμος επικεντρώθηκε στην Ανατολική Γκούτα. Ο ρώσος αρχηγός του επιτελείου, στρατηγός Valeri Gerasimov, τηλεφώνησε στον Αμερικανό ομόλογό του, στρατηγό Joseph Dunford. Του ανάγγειλε ότι σε περίπτωση αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης, οι ρωσικές δυνάμεις θα είχαν ως στόχο τα 53 αμερικανικά πλοία στη Μεσόγειο και το Κόλπο, συμπεριλαμβανομένων των 3 πυρηνικών αεροπλανοφόρων τους. Προπαντός, τον προέτρεψε να ενημερώσει τον πρόεδρο Τραμπ για τις νέες στρατιωτικές ικανότητες της χώρας του. <br /> <br /> Εντέλει, οι Ηνωμένες Πολιτείες άφησαν τον Συριακό Αραβικό Στρατό και μερικούς Ρώσους φαντάρους να απελευθερώσουν την Γκούτα από τους τζιχαντιστές που την είχαν καταλάβει. <br /> <br /> Μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο προσπάθησε να προλάβει τα γεγονότα με τη διοργάνωση της «υπόθεσης Skripal»: εάν η τρέχουσα παγκόσμια τάξη καταρρέει, έπρεπε να αποκατασταθεί η ρητορική του Ψυχρού Πολέμου με αντιπάλους τους καλούς καουμπόηδες και τις κακές ρωσικές αρκούδες. <br /> <br /> Τον Ιούνιο, όταν ο συριακός στρατός, υπό την υποστήριξη της ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, μετακινιόταν προς τα νότια, η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιορδανία προειδοποίησε τους τζιχαντιστές ότι από τούδε και στο εξής θα πρέπει να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, χωρίς βοήθεια ή υποστήριξη από το Πεντάγωνο και τη CIA. <br /> <br /> Στις 16 Ιουλίου στο Ελσίνκι, οι πρόεδροι Πούτιν και Τράμπ προχώρησαν πολύ περισσότερο. Μίλησαν για το θέμα της ανοικοδόμησης, δηλαδή για τις πολεμικές ζημιές. Ο Ντόναλντ Τραμπ, το γράφουμε σε αυτή τη στήλη εδώ και δύο χρόνια, αντιτίθεται στην πουριτανική ιδεολογία, στον χρηματοοικονομικό καπιταλισμό και στο προκύπτοντα ιμπεριαλισμό. Πιστεύει ορθά ότι η χώρα του δεν πρέπει να υπομείνει τις συνέπειες των εγκλημάτων των προκατόχων του, των οποίων και ο λαός του ήταν θύμα. Ισχυρίζεται ότι τα εγκλήματα αυτά διαπράχθηκαν με την υποκίνηση και για το κέρδος των διεθνικών χρηματοοικονομικών ελίτ. Κατά συνέπεια, θεωρεί ότι εναπόκειται σε αυτούς να πληρώσουν, ακόμη και αν κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς να τους υποχρεώσει. <br /> <br /> Οι δύο πρόεδροι συμφώνησαν επίσης να διευκολύνουν την επιστροφή των προσφύγων. Με τον τρόπο αυτό, ο Ντόναλντ Τραμπ αντέστρεψε τη ρητορική του προκατόχου του, σύμφωνα με την οποία είχαν φύγει λόγω της «καταστολής της δικτατορίας» και όχι λόγω της εισβολής των τζιχαντιστών. <br /> <br /> Ενώ στο νότο της χώρας, οι τζιχαντιστές τράπηκαν σε φυγή με τη σειρά τους μπροστά από τις συριακές και ρωσικές δυνάμεις, και ενώ μερικές απελπισμένες μονάδες του Ντάες διέπραξαν αδιανόητες φρικαλεότητες, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο Αρχηγός του ρωσικού Επιτελείου, Valeri Gerasimov, πραγματοποιούσαν μια περιοδεία στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. <br /> <br /> Έγιναν δεκτοί όσο το δυνατόν πιο διακριτικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράγματι, σύμφωνα με τον δυτικό λόγο, ο στρατηγός Γκερασιμόφ είναι ένας κατακτητής που εισέβαλε και προσάρτησε την Κριμαία. Ως εκ τούτου, του απαγορεύεται να εισέλθει στην Ένωση, την αυτοαποκαλούμενη υπερασπίστρια του "κράτους δικαίου". Δυστυχώς, καθώς παραήταν αργά για να αφαιρέσει το όνομά του από τον κατάλογο των κυρώσεων, η ΕΕ αποφάσισε να κλείσει τα μάτια της σχετικά με τις «μεγάλες αρχές» της και να αφήσει εξαιρετικά να εισέλθει ο ήρωας της επανένωσης Κριμαίας - Ρωσίας. Η ντροπή που κατέλαβε τους ηγέτες της Δυτικής Ευρώπης ενώπιον της υποκρισίας τους εξηγεί την απουσία επίσημων φωτογραφιών των ακροάσεων που έγιναν με τη ρωσική αντιπροσωπεία. <br /> <br /> Σε όλους τους συνομιλητές της, η ρωσική αντιπροσωπεία συνόψισε ορισμένες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι. Με σύνεση απέφυγε να απαιτήσει λογοδοσία για το ρόλο του κάθε κράτους κατά τη διάρκεια του πολέμου και τους κάλεσε αντίθετα να βοηθήσουν για το τέλος του: απόσυρση των ειδικών δυνάμεων, παύση του μυστικού πολέμου, απόσυρση της βοήθειας στους τζιχαντιστές, επιστροφή των προσφύγων, άνοιγμα των πρεσβειών. Διαβεβαίωσε μεταξύ άλλων ότι ο καθένας θα μπορούσε να συμμετάσχει στην ανοικοδόμηση χωρίς αποκλεισμό. <br /> <br /> Μόλις έφυγε η αντιπροσωπεία, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν έβαλαν αφελώς να ερωτηθεί το Πεντάγωνο αν ήταν αλήθεια ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να πληρώσουν ορισμένες δι-εθνικές εταιρείες (KKR, Lafarge, κλπ) -απλά για να σπείρουν ζιζάνια στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αυτή η στάση του προέδρου Μακρόν, πρώην τραπεζικού στελέχους, είναι ακόμη πιο λυπηρή μετά το γεγονός ότι είχε επιμείνει να συμβολίζει την καλή πίστη του, παρέχοντας 44 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας προς το συριακό πληθυσμό, διανεμημένης από το ρωσικό στρατό. <br /> <br /> Στη Μέση Ανατολή, το ταξίδι της ρωσικής αντιπροσωπείας καλύφθηκε περισσότερο από τα ΜΜΕ. Οι Λαβρόφ και Γερασίμοφ μπόρεσαν να ανακοινώσουν τη δημιουργία πέντε επιτροπών για την επιστροφή των προσφύγων. Η καθεμία, στην Αίγυπτο, το Λίβανο, την Τουρκία, το Ιράκ και την Ιορδανία, περιλαμβάνει εκπροσώπους του κράτους υποδοχής και Ρώσους και Σύρους αντιπροσώπους. Κανείς δεν τόλμησε να θέσει το ερώτημα που θυμώνει: γιατί δεν δημιουργήθηκε μια τέτοια επιτροπή με την Ευρωπαϊκή Ένωση; <br /> <br /> Όσον αφορά την επαναλειτουργία των πρεσβειών, τα ΗΑΕ έχουν πάρει τα πρωτεία από τους Δυτικούς και τους συμμάχους τους, διαπραγματεύοντας την επανέναρξη της δικιάς τους. <br /> <br /> Παρέμεναν οι ανησυχίες των Ισραηλινών για την αποχώρηση από τη Συρία των Ιρανών στρατιωτικών συμβούλων και των φιλοιρανικών πολιτοφυλακών, συμπεριλαμβανομένης της Χεζμπολάχ. Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου πολλαπλασίασε τα αλλέ-ρετούρ στη Μόσχα και στο Σότσι για να υπερασπιστεί την υπόθεσή του. Θα θυμόμαστε ότι ο Γκερασίμομ είχε αστειευτεί για το θράσος των νικημένων Ισραηλινών που απαιτούσαν την αποχώρηση των Ιρανών νικητών. Ο Λαβρόφ, εν τω μεταξύ, απομακρύνθηκε διπλωματικά πίσω από μια άρνηση αρχής να μην παρεμβαίνει στη συριακή κυριαρχία. <br /> <br /> Η Ρωσία έλυσε το πρόβλημα: η ρωσική στρατιωτική αστυνομία επανεγκατάστησε τις δυνάμεις του ΟΗΕ κατά μήκος των συνόρων Συρίας-Ισραήλ, από τα οποία είχαν διωχθεί πριν από τέσσερα χρόνια. Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, είχαν αντικατασταθεί από την Αλ Κάιντα, υποστηριζόμενη από την Τσαχάλ (IDF). Η Ρωσία εγκατάστησε επίσης οκτώ στρατιωτικές θέσεις παρατήρησης πίσω από τη γραμμή οριοθέτησης στο έδαφος της Συρίας. Με αυτό τον τρόπο, η Μόσχα μπορεί αμφότερα να εγγυηθεί στον ΟΗΕ και στη Συρία ότι οι τζιχαντιστές δεν θα επιστρέψουν και στο Ισραήλ ότι το Ιράν δεν θα επιτεθεί από τη Συρία. <br /> <br /> Το Ισραήλ, το οποίο μέχρι τώρα στοιχηματούσε στην ήττα της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και περιέγραψε τον πρόεδρο της ως «χασάπη», ξαφνικά δέχθηκε μέσω της φωνής του υπουργού άμυνας του, Avigdor Lieberman, ότι η Συρία βγήκε νικήτρια από τη σύγκρουση και ότι ο πρόεδρος αλ-Άσαντ ήταν ο νόμιμος ηγέτης του. Για να δείξει την καλή του βούληση, ο Liberman βομβάρδισε μια ομάδα του Ντάες που μέχρι τώρα υποστήριζε κάτω από το τραπέζι. <br /> <br /> Σιγά σιγά, η Ρωσική Ομοσπονδία και ο Λευκός Οίκος θέτουν σε τάξη τις διεθνείς σχέσεις και πείθουν διάφορους πρωταγωνιστές να αποσυρθούν από τον πόλεμο ή ακόμη και να ζητήσουν συμμετοχή στην ανασυγκρότηση. Από την πλευρά του, ο Συριακός Αραβικός Στρατός συνεχίζει την απελευθέρωση της επικράτειάς του. Παραμένει στον πρόεδρο Τραμπ να καταφέρει να αποσύρει τα στρατεύματά του από τα Νότια (Αλ-Τανφ) και από το Βορρά της χώρας (Ανατολικά του Ευφράτη) και στον πρόεδρο Ερντογάν να εγκαταλείψει στην τύχη τους, τους τζιχαντιστές που βρήκαν καταφύγιο στα βορειοδυτικά (Ιντλίμπ).<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς Πούτιν και Τραμπ θέτουν τέλος στο πόλεμο κατά της Συρίας

Τιερί Μεϊσάν Ο Δυτικός Τύπος εξακολουθεί να υποστηρίζει τις διεθνικές χρηματοοικονομικές ελίτ και να επιχειρεί να δυσφημίσει τις πράξεις...

Διαβάστε την συνέχεια

Είναι οριστική η ρήξη Τουρκίας - ΗΠΑ;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6P1sT2WPSBF8iZhCND32hOJnKmX6wDVoZItVAyxdEN9Hraa4YPf67jIIcyjFfr8X33qlAxYJuG8YwUA9yrJPFwnloZs4tMn5kZk_A5bp7JMn_pzDFburPrp6kKS0Wk-zKholHfr5Pk2o/s1600/trump-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="444" data-original-width="790" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6P1sT2WPSBF8iZhCND32hOJnKmX6wDVoZItVAyxdEN9Hraa4YPf67jIIcyjFfr8X33qlAxYJuG8YwUA9yrJPFwnloZs4tMn5kZk_A5bp7JMn_pzDFburPrp6kKS0Wk-zKholHfr5Pk2o/s640/trump-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Οσο η Ρωσία θα έχει απόλυτη ανάγκη την Τουρκία επειδή οι «φωστήρες» του «βαθέος κράτους» δεν της άφησαν άλλη διέξοδο, η επάνοδος της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο είναι αδύνατη. Η Τουρκία εξαρτάται ενεργειακά και με πολλούς άλλους τρόπους από τη Ρωσία. Πιθανή τελική κατάληξη ο διαμελισμός της. <br /> <br /> Του <b>Νίκου Σταματάκη* </b><br /> <br /> Η ανακοίνωση μέτρων της αμερικανικής κυβέρνησης εναντίον των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Τουρκίας, λόγω της συνεχιζόμενης κράτησης του ευαγγελιστή πάστορα Αντριου Μπράνσον, είναι η πρώτη φορά μετά το εμπάργκο όπλων της δεκαετίας του 1970 που οι ΗΠΑ έλαβαν οποιοδήποτε επίσημο μέτρο (πέραν κάποιων ταξιδιωτικών οδηγιών) εναντίον χώρας συμμάχου και μέλους του ΝΑΤΟ. Σε πρώτη ανάγνωση τα μέτρα θεωρούνται μάλλον ήπια.<br /> <br />  Επειδή όμως ήδη το Κογκρέσο έχει νομοθετήσει (τόσο για την παράδοση των F-35 όσο και για το εμπάργκο κατά της Ρωσίας το οποίο σπάνε τουρκικές εταιρείες), τα διοικητικά αυτά μέτρα αποτελούν «προειδοποιητικές βολές» που θα οδηγήσουν σε περισσότερα και εντονότερα εφόσον το αδιέξοδο δεν αρθεί. Με την ανακοίνωση των μέτρων αυτών, οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας εισέρχονται επίσημα σε φάση κρίσης από την οποία δεν πρόκειται να βγούν εάν δεν υποχωρήσει ο Ερντογάν - και όλα δείχνουν ότι δεν θα υποχωρήσει.<br /> <br />  Είναι λοιπόν αυτή η κρίση οριστική και θα οδηγήσει στην συνολική αναδιάρθρωση της πολιτικής των ΗΠΑ στην Αν. Μεσόγειο; Aκόμα και αυτή την ύστατη στιγμή, η ηγεσία των ΗΠΑ κάνει το παν για να κρατηθούν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την αποστολή του αρχηγού των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη στρατηγού Michael Scaparotti στην Αγκυρα (1-2 Αυγούστου) για συνομιλίες. Ειδικά το αμερικανικό Πεντάγωνο είναι ο ισχυρότερος υποστηρικτής των στενών δεσμών με την Αγκυρα με κάθε θυσία: «στρατηγική υπομονή» το ονομάζουν κατ’ ευφημισμό. <br /> <br /> Τι υπονοεί λοιπόν ο όρος «στρατηγική υπομονή»; <br /> <ul> <li>1) Δεν είναι νοητή η απώλεια της Τουρκίας από τον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ και επομένως οποιαδήποτε θυσία για να διατηρηθεί στο δυτικό στρατόπεδο είναι θεμιτή.</li> <li>2) Το πρόβλημα με την Τουρκία είναι προσωποπαγές και θα διευθετηθεί με την «με οποιοδήποτε τρόπο» αποχώρηση του Ερντογάν.</li> <li>3) Είναι γνωστό σε όλους ότι η ρωσική διπλωματία είναι «συντηρητική» και παραδοσιακά σέβεται όλες τις συνθήκες που διέπουν τις σχέσεις των υπερδυνάμεων, της Λωζάνης, του Μοντρέ και φυσικά της Γιάλτας. Επομένως, σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ρωσία βρουν τρόπο συνύπαρξης, τότε η Τουρκία φυσιολογικά θα αφεθεί να επανέλθει στις «στοργικές» αγκάλες των ΗΠΑ…</li> </ul> Αποψή μας είναι ότι είναι ότι τα παραπάνω αποτελούν «ευσεβείς πόθους» και πολύ δύσκολα θα επανέλθουν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας στο προηγούμενο επίπεδο ακόμα και όταν ο Ερντογάν αποχωρήσει από την εξουσία.<br /> <ul> <li>1) Οι διεθνείς σχέσεις βασίζονται στην εμπιστοσύνη και η Τουρκία έχει αποδείξει ότι είναι αναξιόπιστος σύμμαχος εδώ και περίπου 30 χρόνια… Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται ομιλίες του Ted Galen Carpenter (ειδικού αναλυτή του περίφημου Cato Institute) με θέμα την «αναξιοπιστία της Τουρκίας ως συμμάχου» στην Ομοσπονδία Ν.Υόρκης εδώ και πάνω από 10 χρόνια (τότε που η Επιτροπή Εθνικών Θεμάτων ήταν ακόμα ενεργή…) Η μη συμμετοχή της στους δύο Πολέμους του Κόλπου και η «ισλαμιστική στροφή» έχουν καταστήσει την Τουρκία πλήρως αναξιόπιστη.</li> <li>2) Η «ισλαμιστική στροφή» της Τουρκίας έχει πολλές μορφές. Αφορά την κοινωνική στροφή στο εσωτερικό της χώρας προς τον ισλαμισμό που είναι και η επικινδυνότερη, καθώς απομακρύνει μακροπρόθεσμα τη χώρα από τις δυτικές αξίες. Αφορά επίσης την πολύπλευρη πρακτική βοήθεια που προσέφερε η Αγκυρα στο Ισλαμικό Κράτος με στόχο να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στην άνοδο του κουρδικού εθνικισμού. Και αφορά τέλος την «αντι-σιωνιστική» στροφή της Τουρκίας που ξεκίνησε το 2009 στο Νταβός με την ιστορική επίθεση του Ερντογάν στον Σιμόν Πέρες και συνεχίστηκε με την στήριξη της Χαμάς με κάθε τρόπο.</li> <li>3) Η στροφή κατά του Ισραήλ αποτελεί πλέον τετελεσμένο γεγονός και δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα ακόμα και μετά την αποχώρηση του Ερντογάν, επειδή πολύ μεγάλο κομμάτι του τουρκικού πληθυσμού έχει ποτιστεί σε βάθος με αντι-εβραϊκό μίσος. Τούτο από μόνο του καθιστά την επαναπροσέγγιση Τουρκίας – Ισραήλ ματαιοπονία. Η ανώτατη ηγεσία του Ισραήλ έχει εδώ και χρόνια λάβει την απόφαση ότι είναι αδύνατον να χαράξει στρατηγική που να περιλαμβάνει την Τουρκία ως σύμμαχο. Ειδικά η βοήθεια της Τουρκίας προς το Ιράν (καθοριστική για το σπάσιμο του δυτικού εμπάργκο και χρυσοφόρα για την «οικογένεια» Ερντογάν), ανάγκασε το Ισραήλ να καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα περί αναξιοπιστίας.</li> </ul> Θα συμφωνούσα με όσους – δικαιολογημένα – υποστηρίζουν ότι η οικονομική κρίση την οποία ενισχύουν με διάφορους τρόπους δυτικοί θεσμοί και οργανισμοί (όπως οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης) θα αναγκάσει τον Ερντογάν να κάνει πίσω.<br /> <br />  Αλλά είναι φανερό ότι τη στιγμή αυτή ο Ερντογάν έχει αποσπάσει τη στήριξη της Ρωσίας, του Ιράν και πιθανόν της Κίνας όπως ήταν φανερό στη συνάντηση των BRICS. Από την άλλη η Γερμανία, παραδοσιακός σύμμαχος των Τούρκων, δείχνει ότι δεν θα κόψει τους δεσμούς. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική οικονομία έχει εξασφαλίσει φτηνή ενέργεια και πρόσβαση σε μεγάλες αγορές. Με αυτές τις προϋποθέσεις πιθανόν να ξεπεράσει τους κλυδωνισμούς που ασφαλώς θα επιφέρει η μεγάλη οικονομική εξάρτηση της από τη Δύση μέχρι να καταφέρει να αναδιαταχθεί. Να σημειώσουμε άραγε ότι η Κίνα συνεργάζεται με την Τουρκία στο θέμα των ενεργειακών ερευνών στην ΑΟΖ Αν.Μεσογείου λόγω κοινών συμφερόντων; <br /> <br /> Η Τουρκία έχει επίσης εξασφαλίσει και την αμυντική ενίσχυση της Μόσχας πέραν της προμήθειας των πυραύλων S-400. Ας υπογραμμίσουμε εδώ κάτι που αποτέλεσε στροφή στον στρατηγικό συσχετισμό δυνάμεων ΗΠΑ-Ρωσίας: την εκτόξευση των πυραύλων Kalibr από ρωσικά πολεμικά πλοία στην Κασπία (Οκτώβριος του 2015) εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Το μήνυμα που έστειλαν ήταν τόσο ισχυρό που σε διάστημα ωρών ο Περσικός Κόλπος είχε αδειάσει από τον αμερικανικό 5ο στόλο! Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η Ρωσία έχει αναπτύξει ραντάρ και πυραυλικά συστήματα τόσο τεχνολογικά ανώτερα που αναγκάζουν τις ΗΠΑ να έλθουν σε συνεννόηση μαζί της επειδή στο πεδίο μιας πιθανής αναμέτρησης οι απώλειες θα είναι βαριές…. <br /> <br /> Εάν το αμερικανικό «βαθύ κράτος» δεν είχε προχωρήσει στις απειλές του εναντίον της Ρωσίας με την επέκταση του ΝΑΤΟ στις Βαλτικές χώρες και στην Ουκρανία τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα. Γιατί θα άφηναν στην Ρωσία κάποιο «ζωτικό χώρο» απαραίτητο για την ασφάλεια της. Αλλά οι «στυγνοί εκτελεστές» του «βαθέος κράτους», μεταξύ των οποίων και ο τώρα πρέσβης στην Αθήνα κ.Πάιατ, δεν γνωρίζουν από όρια. Παρά τις προειδοποιήσεις των «σοφών» της αμερικανικής διπλωματίας, κκ. Κίσιντζερ και Μπρεζίνσκι, επέμειναν στην υπόθεση της Ουκρανίας. Αλλά πώς περίμεναν να αντιδράσει η Ρωσία στο ενδεχόμενο η μεγαλύτερη βάση του ρωσικού στόλου στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας να γίνει βάση του ΝΑΤΟ; Πώς θα αντιδρούσε η Αμερική εάν εχθρική δύναμη έκανε επίθεση στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια; Θα είχαμε το νέο Περλ Χάρμπορ… <br /> <br /> Το ίδιο λάθος συνεχίζουν τώρα στα Βαλκάνια. Δεν αφήνουν καθόλου χώρο στη Ρωσία να «αναπνεύσει» και έτσι καθιστούν την Τουρκία απολύτως απαραίτητη σύμμαχο για τους Ρώσους. Αλλά ο πανέξυπνος σκακιστής Πούτιν έχει τον Ερντογάν αλυσοδεμένο στο άρμα του. Η Τουρκία εξαρτάται πλήρως ενεργειακά από τη Μόσχα. Και εάν τυχόν «κουνηθεί» προς άλλες πηγές (αν πχ. της προσφέρουν οι Αμερικανοί όπως σχεδίαζαν πάντα ενεργειακό μερτικό στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο) τότε οι Ρώσοι θα ενεργοποιήσουν τον κουρδικό παράγοντα εναντίον της Αγκυρας – με τον οποίο οι σχέσεις τους είναι πάντα άριστες. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ και το Ισραήλ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την υπόθεση δημιουργίας του κουρδικού κράτους, εάν θέλουν να ελέγξουν το Ιράν… Επομένως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συνδιαλλαγή με την Αγκυρα, - η οποία στο κουρδικό είναι χαμένη σε οποιοδήποτε σενάριο εξελίξεων. <br /> <br /> Οσο η Ρωσία θα έχει απόλυτη ανάγκη την Τουρκία – επειδή οι «φωστήρες» της Δύσης δεν της άφησαν άλλη επιλογή – η επάνοδος της Τουρκίας στο δυτικό άρμα είναι αδύνατη. Η μόνη πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μετά από γενικότερη συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας (πιθανότατο εάν ο Τραμπ και οι συντηρητικοί βγούν νικητές στις εκλογές του Οκτωβρίου). Σε μια τέτοια περίπτωση όμως ο κουρδικός παράγοντας θα είναι ασφαλώς κερδισμένος λόγω της στήριξης του Ισραήλ – το οποίο σημειωτέον έχει άριστες σχέσεις με την Ρωσία για να εξασφαλίσει τον περιορισμό των ιρανικών δυνάμεων στη Συρία.<br /> <br /> Αλλά με τον τρόπο αυτό η Τουρκία θα βαδίσει στο δρόμο της ήττας και του πιθανού διαμελισμού με συμφωνία όλων των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων. Ένα σχέδιο ηλικίας 100 ετών (η λύση του «Ανατολικού προβλήματος») θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα και οι ευκαιρίες για τον Ελληνισμό είναι ασφαλώς μεγάλες αρκεί να μην βάζουμε «αυτογκόλ» όπως στα Ιμια και όπως πρόσφατα στο θέμα της απέλασης των ρώσων διπλωματών. <br /> <br /> <b><i>*Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη</i></b><br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Είναι οριστική η ρήξη Τουρκίας - ΗΠΑ;

Οσο η Ρωσία θα έχει απόλυτη ανάγκη την Τουρκία επειδή οι «φωστήρες» του «βαθέος κράτους» δεν της άφησαν άλλη διέξοδο, η επάνοδος της Τουρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Μόσχα κτυπάει πάντα δυο φορές

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjN7x0t0upqAgunCMSCjhOIb8TEK-s6BKU4gLJ8PuryvGf22bq96gq-bsI95_t3SIhcsNqm1VNCZ2Gj8uGKy3IFVsQauf2GNMHDTLByVLOG5KpQsegR26IBEDM0FyAwmFEz4JbMHRH8uc/s1600/lavrof-kotzias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="401" data-original-width="625" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjN7x0t0upqAgunCMSCjhOIb8TEK-s6BKU4gLJ8PuryvGf22bq96gq-bsI95_t3SIhcsNqm1VNCZ2Gj8uGKy3IFVsQauf2GNMHDTLByVLOG5KpQsegR26IBEDM0FyAwmFEz4JbMHRH8uc/s640/lavrof-kotzias.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του <b>Νίκου Μελέτη</b><br /> Η «Ρωσική Αρκούδα» αργεί αλλά δεν ξεχνά. Η Μόσχα με καθυστέρηση μερικών εβδομάδων αντέδρασε με τρόπο αναμενόμενο, παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών τον χαρακτήρισε «ασύμμετρο», στέλνοντας συγχρόνως συμβολικά «προσωπικό μήνυμα στον Νίκο Κοτζιά, απαγορεύοντας την είσοδο στην Ρωσία σε στενό συνεργάτη του.<br /> <br /> Η απέλαση από την Ρωσία δυο μελών της ελληνικής διπλωματικής Αρχής στην χώρα, του εμπορικού ακολούθου και του υπευθύνου επικοινωνιών και η απαγόρευση εισόδου στην χώρα του διευθυντή του πολίτικου Γραφείου του Νίκου Κοτζιά Γιώργου Σακελαρίου, ήταν η απάντηση στην απέλαση δυο Ρώσων διπλωμάτων και απαγόρευση εισόδου σε δυο ακόμη στην Ελλάδα. Μια υπόθεση η οποία οδήγησε σε βαθιά κρίση τις ελληνορωσικές σχέσεις.<br /> <br /> Κι όμως η Μόσχα αν και είχε αναγγείλει από τα μέσα Ιουλίου όταν έγινε γνωστή η υπόθεση, ότι θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, φαίνεται ότι έδινε την ευκαιρία μέσα στο διάστημα που μεσολάβησε να υπάρξουν κινήσεις αποκατάστασης διαύλων επικοινωνίας και αντιμετώπισης των παρεξηγήσεων. Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη ούτε επιδιώχθηκε από τις δυο πλευρές, ενώ αντιθέτως συνεχίσθηκαν οξύτατες δηλώσεις και από ελληνικής πλευράς και από ρωσικής, με αποτέλεσμα το χάσμα να βαθαίνει.<br /> <br /> Η απόφαση της Μόσχας να απαντήσει με αντίστοιχα μέτρα προκάλεσε την αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ ,που έκανε λόγο για ασύμμετρη αντίδραση, καθώς η απέλαση των δυο Ρώσων είχε στηριχθεί όπως τόνιζαν ελληνικές πηγές σε συγκεκριμένα στοιχεία για την δράση τους εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.<br /> <br /> Η κρίση στις σχέσεις της χώρας μας με την Ρωσία δεν είναι μια απλή υπόθεση, καθώς παραδοσιακά η Μόσχα στηρίζει τις ελληνικές θέσεις σε ότι αφορά στο Κυπριακό, ενίοτε και στα ελληνοτουρκικά, στα Βαλκάνια παρά την δεδομένη αντίθετη της στην επέκταση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, προειδοποιεί και δηλώνει αντίθετη στον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό, ενώ είναι εξαιρετικά σημαντική για την ελληνική οικονομία η συνεργασία στον ενεργειακό τομέα και φυσικά στον τουρισμό.<br /> <br /> Η ρήξη στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών αφήνει βαθιά τραύματα και μια γενικευμένη εκατέρωθεν καχυποψία: για την Μόσχα και τον Β. Πούτιν η Ελλάδα από παραδοσιακός σύμμαχος και εταίρος ,εμφανίζεται πλέον ως «ενεργούμενο» της Ουάσιγκτον, ενώ για την Αθήνα ο ρόλος της Ρωσίας στα Βαλκάνια με την αμφισβήτηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ( το μοναδικό ίσως χειροπιαστό «δημιούργημα» της κυβέρνησης, εκτός του Γ΄ Μνημονίου) και η απροκάλυπτη Συμμαχία της Ρωσίας με τον Τ.Ερντογάν, έχει παγώσει όλους εκείνους που το πρώτο εξάμηνο του 2015 πίστευαν ότι το κλειδί για το «σκίσιμο του μνημονίου» βρίσκονταν στην στήριξη της Ρωσίας και ενδόμυχα ίσως το πιστεύουν ακόμη, μπερδεύοντας προφανώς την Σοβιετική Ένωση των παιδικών χρόνων τους, με το καθεστώς Πούτιν..<br /> <br /> Η κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις υδροδοτήθηκε με συγκεκριμένους όρους ώστε να πέσουν «γέφυρες» και να μην μείνουν διάδρομοι επικοινωνίας.<br /> <br /> Η ελληνική κυβέρνηση είναι σαφές ότι με αφορμή όχι μόνο την Συμφωνία των Πρεσπών, επιχειρεί να πουλήσει στην Ουάσιγκτον ως εκδούλευση,την συμβολή της στην διατήρηση των Δ. Βαλκανίων σε φιλοδυτική τροχιά. Και προφανώς αναμένει ανταλλάγματα είτε στο επίπεδο της οικονομίας, με επενδύσεις αλλά και στην Ενέργεια με την δρομολόγηση αποστολής αμερικανικού LNG στην Ελλάδα, όσο και σε περιφερειακά ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Κρυφή προσδοκία της Αθήνας, που μάλλον οφείλεται σε υποκειμενική πρόσληψη της πραγματικότητας, είναι ότι η Ουάσιγκτον με δεδομένη την κρίση στις σχέσεις με τον Ερντογάν, θα εγγυηθεί την ασφάλεια της Ελλάδας έναντι κάθε απειλής και πιθανότατα στο προσεχές μέλλον θα μεταφέρει στα ελληνικά σύνορα τα όρια του στρατηγικού μετώπου έναντι των στρατηγικών απειλών,της Μ. Ανατολής, του Ιράν,της Ρωσίας αλλά και των αποσταθεροποιητικών προσφυγικών κυμάτων από την Βόρειο Αφρική.<br /> <br /> Πιθανότατα οι προσδοκίες αυτές δεν είναι αδικαιολόγητες καθώς συγκεκριμένοι παράγοντες στην ομάδα χάραξης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Τραμπ, διαπνέονται από βαθύτατα αντιτουρκικά αισθήματα και θεωρούν ότι όσο υπάρχει ο Ερντογάν η Τουρκία δεν μπορεί να θεωρείται αξιόπιστη σύμμαχος και συνεπώς πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές επιλογές. Όπως αυτή της στρατηγικής συνεργασίας Ισραήλ- Αιγύπτου -Κύπρου -Ελλάδας.<br /> <br /> Η Μόσχα που θεωρεί την κάθε νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ ως απώλεια στρατηγικού χώρου, κάθε άλλο παρά είναι ικανοποιημένη με τον νέο ρόλο που διεκδικεί η «ομόδοξη» Ελλάδα, καθώς πρακτικά αυτός ο ρόλος εντάσσεται στην δημιουργία αναχωμάτων στην ρωσική επιρροή.<br /> <br /> Με τα δεδομένα αυτά μάλλον θα πρέπει να αναζητηθούν όχι οι νέες αντιδράσεις που υπονόησε ότι θα εξετάσει το ελληνικό ΥΠΕΞ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η Μόσχα θα συνεχίσει να «τηγανίζει» την Αθήνα μέχρι να υπάρξουν τα πρώτα βήματα εκτόνωσης της έντασης. <br /> <br /> Ακόμη και τώρα πάντως είναι σαφές ότι από αυτή την κρίση, δεν φαίνεται να μπορεί να βγει εύκολα κάποιος κερδισμένος και πάντως αυτός δεν μπορεί να είναι η Αθήνα. Και για τον λόγο αυτό απαιτούνται άμεσα πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης, καθώς πολύ συχνά είναι ο συμβιβασμός και η αυτοσυγκράτηση η ένδειξη ισχύος και όχι το αντίθετο..<br /> <br /> <a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή </a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Η Μόσχα κτυπάει πάντα δυο φορές

Του Νίκου Μελέτη Η «Ρωσική Αρκούδα» αργεί αλλά δεν ξεχνά. Η Μόσχα με καθυστέρηση μερικών εβδομάδων αντέδρασε με τρόπο αναμενόμενο, παρά ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς συνδέεται η ελληνορωσική κρίση με το δημοψήφισμα στην πΓΔΜ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7__BAD0mf520H3_AWmxniJ0bnMCFBsl5lmHATo7qIn8qfQnuEC6BOMHkG4XCoLG4nlNzHIzJ_vZxmHxWaRtQPlG20LYHV0SQ0Hd_L4SDwwa2_AXL_2ye1l9OYQWjCePqf9Ub8-ZzzUD4/s1600/skopia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="433" data-original-width="630" height="438" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7__BAD0mf520H3_AWmxniJ0bnMCFBsl5lmHATo7qIn8qfQnuEC6BOMHkG4XCoLG4nlNzHIzJ_vZxmHxWaRtQPlG20LYHV0SQ0Hd_L4SDwwa2_AXL_2ye1l9OYQWjCePqf9Ub8-ZzzUD4/s640/skopia.jpg" width="640" /></a></div>     <i>ROBERT ATANASOVSKI via Getty Images </i><br /> <br /> <b>Αντώνης Φουρλής</b><br /> Το νέο επεισόδιο στην διπλωματική κρίση μεταξύ Αθήνας - Μόσχας με τις απελάσεις Ελλήνων διπλωματών και την απαγόρευση εισόδου στην Ρωσία για έναν ακόμη Έλληνα αξιωματούχο, τον διευθύντή του γραφείου του Νίκου Κοτζιά, είναι μόνον η κορυφή ενός παγόβουνου. <br /> <br /> Το πιθανότερο είναι ότι αυτός ο γύρος θα κλείσει εδώ. Στην γλώσσα της διπλωματίας, οι δύο απελάσεις Ελλήνων ως ”αντίποινα” για τις απελάσεις δύο διπλωματών της ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα, λέγεται ”ισοπαλία”. <br /> <br /> Κάθε πλευρά θα αμφισβητήσει τα επιχειρήματα της άλλης. Ωστόσο, λογικά δεν θα υπάρξει συνέχεια σε αυτό το επίπεδο. <br /> <br /> Το παγόβουνο είναι μεγάλο, όμως. Δεν πρόκειται να λιώσει εύκολα και γρήγορα. <br /> <br /> Κάτω από την επιφάνεια, κρύβεται μία στρατηγική διαφωνία. <br /> <br /> Η Αθήνα είναι αποφασισμένη να προχωρήσει μέχρι τέλους στην προσπάθεια για την υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών, με αντικείμενο την οριστική επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ. <br /> <br /> Εάν στα Σκόπια βγάλει ”ναι” το δημοψήφισμα στις 30 Σεπτεμβρίου για χρήση erga omnes του ονόματος ”Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας”, η ελληνική κυβέρνηση θα προχωρήσει. Ακόμα και με το ρίσκο να ”σπάσει” ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως δηλώνει προς πάσα κατεύθυνση ο Πάνος Καμμένος και τα στελέχη του. <br /> <br /> Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ”ζυγίσει” την προοπτική ένταξης των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως αυτή θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. <br /> <br /> Στον αντίποδα, η Μόσχα θεωρεί ότι η Αθήνα εξυπηρετεί τα νατοϊκά συμφέροντα και διευκολύνει την διεύρυνση της σφαίρας επιρροής των Αμερικανών στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. <br /> <br /> Είναι μία παραδοχή βαριά για την ρωσική εξωτερική πολιτική, με μεγάλο γεωστρατηγικό κόστος. <br /> <br /> Με αυτά τα δεδομένα, η 30η Σεπτεμβρίου εξελίσσεται σε ορόσημο για την αναδιάταξη συσχετισμών συνολικά στην περιοχή μας. <br /> <br /> Το ”ναι” ή το ”όχι” των γειτόνων μας στο δημοψήφισμα δεν αναφέρεται μόνο στο όνομα. <br /> <br /> Δεν είναι τυχαίο, ότι ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ και το κόμμα του διατυπώνουν ένα πολύ ευρύτερο ερώτημα - επιμένοντας ότι το δημοψήφισμα δεν γίνεται για το όνομα της χώρας. <br /> <br /> Στις αφίσες, στα αυτοκόλλητα και στα σημαιάκια που κυκλοφορούν στις συγκεντρώσεις για το δημοψήφισμα, το σύνθημα είναι ”Ναι στο ΝΑΤΟ” ή ”Ναι στην ΕΕ” - όχι ”Ναι στο Βόρεια Μακεδονία”... <br /> <br /> Και το ”άρωμα” της καμπάνιας είναι ολίγον...χολυγουντιανό, όπως οι φωτογραφίες ‘selfie’ του υπουργού Εξωτερικών Νικόλα Ντιμιτρόφ με χαμογελαστές fans του ”Ναι”. Τυχαίο; <br /> <br /> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Πώς συνδέεται η ελληνορωσική κρίση με το δημοψήφισμα στην πΓΔΜ

    ROBERT ATANASOVSKI via Getty Images Αντώνης Φουρλής Το νέο επεισόδιο στην διπλωματική κρίση μεταξύ Αθήνας - Μόσχας με τις απελάσεις...

Διαβάστε την συνέχεια

The chicken game

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVrwd5LCm81dYJLXRtoTKlu4_IQykM-YM3A0neXCTwfl8FYJsL-nhyphenhyphenAy3MGzd8ogrYqAZMSeNsiKlT8T88HEsfxOIDQHoUKC7LWQBs6cSucSYX4or3WESz4cYsOKoTnuQtoP329Qdu51o/s1600/kotzias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="629" height="540" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVrwd5LCm81dYJLXRtoTKlu4_IQykM-YM3A0neXCTwfl8FYJsL-nhyphenhyphenAy3MGzd8ogrYqAZMSeNsiKlT8T88HEsfxOIDQHoUKC7LWQBs6cSucSYX4or3WESz4cYsOKoTnuQtoP329Qdu51o/s640/kotzias.jpg" width="628" /></a></div>    <i>Anadolu Agency via Getty</i> Images<br /> <br /> <b>Χρήστος Ζιώγας* </b><br /> Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς δήλωσε:« Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε. Αυτή είναι μια διπλωματία για κοτέτσι και όχι για εξωτερική πολιτική». <br /> <br /> Η συγκεκριμένη διατύπωση συνιστά ξεκάθαρη μομφή προς τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι ασκούσαν φοβική εξωτερική πολιτική, δίχως να προβαίνει σε περαιτέρω διευκρινήσεις. Σύμφωνα με την υπουργική δήλωση, η ελληνική εξωτερική πολιτική διακατέχεται από ένα είδος δειλίας, το οποίο (παρ)ομοιάζει με την συγκαταβατική στάση των συμπαθών πτηνών προς τον κόκορα κατά τις πρωινές ώρες. <br /> <br /> Λίγο πιο εκλεπτυσμένα, ο κ. Κοτζιάς αναφέρθηκε εμμέσως στην θεωρία των παιγνίων και το γνωστό «παίγνιο της κότας» (Chicken Game). Επιγραμματικά, το εν λόγω παίγνιο περιγράφει έναν αγώνα δύο αυτοκινήτων τα οποία κινούνται μετωπικά. Το διακύβευμα, εν είδει στοιχήματος, συνίσταται στο ποιός από τους δύο οδηγούς θα δειλιάσει -ως κότα- την τελευταία στιγμή και θα στρέψει το αυτοκίνητο, ώστε να αποφύγει την σύγκρουση. Ως θεωρητική κατασκευή, πρόκειται για παίγνιο μεικτού αθροίσματος, στο οποίο οι δρώντες έχουν δύο επιλογές, ή να εμείνουν διακινδυνεύοντας ή να υποχωρήσουν και να χάσουν. Στην περίπτωση της Ελλάδας ο κ. υπουργός υποστηρίζει ότι η χώρα μας συνήθως λειτουργεί ως «κότα». <br /> <br /> Είναι γεγονός ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική κυριαρχείται από εμπεδωμένες πεποιθήσεις και πρακτικές που εμποδίζουν τόσο τον ορθολογικότερο προσδιορισμό, αυτού που ονομάζεται εθνικό συμφέρον, όσο και την βέλτιστη εξυπηρέτησή του, επί τη βάσει αυτού που καλώς ή κακώς αποτελεί το σημαντικότερο εργαλείο στην άσκηση της εξωτερική πολιτικής ενός κράτους, δηλαδή την ισχύ. Η πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών κατέδειξε δύο πράγματα: πρώτον, την ελλιπή ενημέρωση των αντιπολιτευομένων κομμάτων για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα και δεύτερον, την τάση του αρμόδιου υπουργού να αυτοπροβάλλεται αυτάρεσκα ως ο πολιτικός που θα επιλύσει -ως solution maker- τα εκκρεμή ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, εν αντιθέσει με τους προκατόχους του. <br /> <br /> Είναι προφανές ότι η παρούσα κυβέρνηση επιθυμεί την διευθέτηση των ανοιχτών θεμάτων της εξωτερικής μας πολιτικής, γεγονός που συνιστά απολύτως θεμιτή φιλοδοξία. Εν γένει, και το τελευταίο διάστημα εντονότερα , η στάση του κ. Υπουργού των Εξωτερικών και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης υποσκάπτει την αναγκαία, για κάθε χώρα, συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό, έτσι ώστε να επιτευχθούν ευκολότερα οι στόχοι του κράτους στο διεθνές σύστημα. <br /> <br /> Αναμφίβολα, εκκρεμή ζητήματα έχουν τα περισσότερα κράτη του διεθνούς συστήματος και δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα. Πολλές χώρες, ακόμη και αυτές που θεωρούν ότι οι διαπραγματεύσεις συνιστούν παίγνιο θετικού αθροίσματος, δεν ομονοούν τελικά φοβούμενες μήπως βλάψουν το εθνικό τους συμφέρον από τις επενέργειες μιας συμφωνίας, η οποία θα επιφέρει άνισα οφέλη. Επί της συγκεκριμένης περίπτωσης, οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία με την FYROM διότι θεωρούσαν επιζήμιο για τα συμφέροντά μας να αναγνωρίσουν στην γειτονική χωρά «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα. Επίσης, δεν επιθυμούσαν να δημιουργηθούν περισσότερα προβλήματα στο εσωτερικό, εν σχέσει με αυτά που θα επέλυε μια συμφωνία. <br /> <br /> Στην ίδια συνέντευξη ο Υπουργός των Εξωτερικών ανέφερε: «Η χώρα μας είναι αποφασισμένη να στείλει ένα μήνυμα προς Ανατολάς και Δύση, προς όλους τους φίλους μας και μη, ότι για όποιον παραβιάζει τις αρχές της κυριαρχίας και του σεβασμού απέναντί μας θα λαμβάνονται τα αντίστοιχα μέτρα». <br /> <br /> Απολύτως ορθή, επί της αρχής, η δήλωση, μόνο που τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας παραβιάζονται καθημερινά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το επόμενο διάστημα, που η αμφισβήτηση θα ενταθεί, αναμένουμε από την κυβέρνηση να πράξει ανάλογα και προς την γειτονική χώρα. Χρήσιμο και δίκαιο θα είναι να ελεγχθούν και άλλες διπλωματικές και προξενικές αρχέςγια το κατά πόσο δρουν σύμφωνα με τα καθήκοντά τους, όπως αυτά ορίζονται στο διπλωματικό και προξενικό δίκαιο. Επιστέφοντας στην ορνιθολογία και εξ όσων γνωρίζω μεγαλωμένος στο άστυ, στο κοτέτσι υπάρχει μία ιεραρχία ισχύος και ένας κόκορας κυριαρχεί επί των άλλων, και δρα κατά φύση επί των ορνίθων. Επομένως, δεν απέχει ο τρόπος λειτουργίας στο κοτέτσι και το διεθνές σύστημα τόσο όσο διατρανώνει ο κ. υπουργός. Χαίρομαι που ο κ. Κοτζιάς δεν αρέσκεται στο ρόλο της «κότας». Ελπίζω να βρει έναν τρόπο να τιθασεύσει τον «κόκορα» της γειτονιάς.<br /> <b><i>*  Μεταδιδακτορικός Ερευνητής και Διδάσκων Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο </i></b><br /> <b><i><br /> </i></b> <a href="https://www.huffingtonpost.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

The chicken game

    Anadolu Agency via Getty Images Χρήστος Ζιώγας*  Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς δήλωσε:« Η εποχή που ...

Διαβάστε την συνέχεια

“Μόνη λύση για τον Ερντογάν είναι να μιμηθεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν”…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQiR_K1CTB6S8GI-VizlKFSFmYCYti2xNRwa3F_5TMuKiKIIixCwzeMX1W7M6Xo1_oNHe9GEXBuNoIFGWlAZOw6ZAOZRSWcA1Q9rf8qa3nuWNfJWs9n3IBcsj1qt86WuStDn2xXc-U0iI/s1600/putin-erdogan.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="466" data-original-width="700" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQiR_K1CTB6S8GI-VizlKFSFmYCYti2xNRwa3F_5TMuKiKIIixCwzeMX1W7M6Xo1_oNHe9GEXBuNoIFGWlAZOw6ZAOZRSWcA1Q9rf8qa3nuWNfJWs9n3IBcsj1qt86WuStDn2xXc-U0iI/s640/putin-erdogan.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Την περασμένη εβδομάδα, το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε κυρώσεις εναντίον δύο τούρκων υπουργών λόγω της συνεχιζόμενης κράτησης ενός αμερικανού πάστορα. Αυτό δεν αποτέλεσε έκπληξη: τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει βρεθεί συχνά σε αντιπαράθεση τόσο με την ΕΕ όσο και με τις ΗΠΑ για θέματα της εσωτερικής ή της εξωτερικής της πολιτικής. <br /> <br /> Της <b>Tatiana Orlova*</b><br /> <b>Financial Times </b><br /> <br /> Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει απειλήσει στο παρελθόν την Τουρκία με κυρώσεις αν προχωρήσει στην αγορά του πυραυλικού συστήματος S-400 από τη Ρωσία και οι ΗΠΑ ερευνούν τις δραστηριότητες της κρατικής τράπεζας Halkbank για παραβίαση των κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Σύμφωνα με το Bloomberg, οι ΗΠΑ έχουν επίσης προετοιμάσει κατάλογο τουρκικών εταιρειών και ιδιωτών εναντίον των οποίων ενδέχεται να επιβληθούν νέες κυρώσεις. <br /> <br /> Για να αξιολογήσουμε την πορεία της Τουρκίας, θα πρέπει να δούμε τι συνέβη με τη ρωσική οικονομία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας τον Μάρτιο του 2014. Την εποχή εκείνη, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας ήταν ισχυρή, το επίπεδο του χρέους χαμηλό και η κεντρική τράπεζα είχε καθαρά συναλλαγματικά διαθέσιμα ύψους 470 δισεκατομμυρίων δολαρίων. <br /> <br /> Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν όμως από την ΕΕ και τις ΗΠΑ μετά την εισβολή προκάλεσαν νομισματική κρίση και μια ύφεση που κράτησε δύο χρόνια. Οι ρωσικές εταιρείες αποκλείστηκαν από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές και δεν μπόρεσαν να επαναγοράσουν το χρέος τους. H ζήτηση συναλλάγματος εκτοξεύτηκε στα ύψη. <br /> <br /> Η κρίση αυτή, σε συνδυασμό με την πτώση των τιμών του πετρελαίου, οδήγησε σε υποτίμηση του ρουβλίου έναντι του δολαρίου κατά 50%. Ευτυχώς για την οικονομία, ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε αναθέσει την οικονομική πολιτική σε μια ομάδα τεχνοκρατών. <br /> <br /> Η κεντρική τράπεζα απελευθέρωσε την ισοτιμία του ρουβλίου και αύξησε το βασικό της επιτόκιο κατά 750 μονάδες βάσης. Ένα κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο στέρεψε, τα συναλλαγματικά αποθέματα μειώθηκαν κατά 150 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά αποφεύχθηκαν τα capital controls και η κεντρική τράπεζα απέκτησε μεγαλύτερη ανεξαρτησία. <br /> <br /> Η τουρκική οικονομία, αντίθετα, αναπτύχθηκε πάνω από 7% το 2017, γεγονός που συνοδεύτηκε από αύξηση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και μικρή αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Παρόλο που το δημόσιο χρέος της Τουρκίας είναι σχετικά μικρό, το εξωτερικό της χρέος είναι ως ποσοστό του ΑΕΠ πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της Ρωσίας το 2014. <br /> <br /> Αντίθετα με τη Ρωσία, η Τουρκία δεν έχει επαρκές δημοσιονομικό ή συναλλαγματικό «μαξιλαράκι». Με καθαρά συναλλαγματικά διαθέσιμα μόλις 74 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η κεντρική τράπεζα δεν έχει μεγάλα περιθώρια να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους. <br /> <br /> Η Τουρκία εξαρτάται από τις επενδυτικές ροές όσο η Ρωσία εξαρτάται από το πετρέλαιο. Η απομάκρυνση των επενδυτών από τις αναδυόμενες αγορές αποδυνάμωσε φέτος την τουρκική λίρα κατά 25% έναντι του δολαρίου. Αυτό πυροδότησε τον πληθωρισμό και κατέστησε ανεπιθύμητη την περαιτέρω υποτίμηση της λίρας. <br /> <br /> Οι νέες αμερικανικές κυρώσεις αυξάνουν τον κίνδυνο μιας κρίσης του ισοζυγίου πληρωμών. Η υπερχρέωση των επιχειρήσεων προκαλεί ανησυχία. Οι τουρκικές τράπεζες έχουν συναλλαγματικά διαθέσιμα ύψους 55 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά τους επόμενους 12 μήνες έχουν σοβαρές υποχρεώσεις αποπληρωμής εξωτερικού χρέους. Τόσο οι τουρκικές τράπεζες όσο και οι επιχειρήσεις πρέπει να διατηρήσουν την πρόσβασή τους στις εξωτερικές αγορές. <br /> <br /> Για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρέπει να μιμηθεί τον Πούτιν και να τοποθετήσει ειδικούς στο οικονομικό επιτελείο. Πρέπει επίσης να επιτρέψει στην κεντρική τράπεζα να ανακτήσει την ανεξαρτησία της. Η αλλαγή όμως του πολιτικού συστήματος σε μια ισχυρή εκτελεστική προεδρία δεν αφήνει πολλές ελπίδες για κάτι τέτοιο. <br /> <br /> Ο Ερντογάν ελπίζει πως η Τουρκία θα λάβει μεγαλύτερα δάνεια από την Κίνα και άλλες αναδυόμενες αγορές, όπως συνέβη με τη Ρωσία. Η ρωσική εμπειρία όμως δείχνει ότι η αντικατάσταση ορισμένων ξένων επενδύσεων απαιτεί χρόνο. Η Τουρκία πρέπει να αποκαταστήσει γρήγορα τις σχέσεις της με τη Δύση αν θέλει να αποφύγει μια μεγαλύτερη κρίση. <br /> <br /> <b><i>(*) Η Τατιάνα Ορλόβα είναι ιδρύτρια και επικεφαλής οικονομολόγος της Emerginomics </i></b><br /> <b>ΑΠΕ-ΜΠΕ</b><br /> <br /> <a href="https://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

“Μόνη λύση για τον Ερντογάν είναι να μιμηθεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν”…

Την περασμένη εβδομάδα, το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε κυρώσεις εναντίον δύο τούρκων υπουργών λόγω της συνεχιζόμενης κρά...

Διαβάστε την συνέχεια