Αλλάζει κάτι στις σχέσεις ΗΠΑ-Κόλπου;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="http://underinformation.files.wordpress.com/2008/08/menewzz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://underinformation.files.wordpress.com/2008/08/menewzz.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Τα κράτη του Κόλπου ανησυχούν για την επίδραση της πρόσφατης «χαλάρωσης» των σχέσεων μεταξύ Ουάσιγκτον-Τεχεράνης, ιδιαίτερα για την πιθανή επίπτωση που μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στους δικούς τους δεσμούς με τις ΗΠΑ.<br /> <br /> «Παρά τις υφιστάμενες εντάσεις στις σχέσεις ΗΠΑ-Κόλπου, τα κράτη του Κόλπου δεν θα πρέπει να θεωρήσουν τις αλλαγές της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή ως ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος», υποστηρίζει η Wafa Alsayed. «Με μια έξυπνη προσέγγιση, τα κράτη του Κόλπου μπορεί ακόμη και να επωφεληθούν από μια τέτοια εξέλιξη».<br /> Η Alsayed εξηγεί ότι η πρόσφατη ύφεση των σχέσεων ΗΠΑ-Ιράν έχει προκαλέσει μια οξεία συζήτηση στον Κόλπο, τροφοδοτώντας τις θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ και το Ιράν σχεδιάζουν από κοινού να αποδυναμώσουν τα αραβικά κράτη του Κόλπου.<br /> <br /> Ορισμένες από αυτές τις θεωρίες υποστηρίζουν ότι οι δύο χώρες έχουν σχεδιάσει να χωρίσουν αυτά τα κράτη και να μοιραστούν τα λάφυρα ή να υπονομεύσουν τα αραβικά συμφέροντα έναντι αυτών του Ιράν. Αλλά αυτές οι θεωρίες είναι τραβηγμένες. Αρκεί μόνο να δει κανείς τη «βαθιά έχθρα» και τις αντικρουόμενες πολιτικές των ΗΠΑ και Ιράν, όπως στη Συρία, και στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.<br /> <br /> Η εκλογή του Hassan Rouhani επίσης δεν μειώνει την αίσθηση της απειλής του Ιράν για κάποια κράτη του Κόλπου, παρά το γεγονός ότι πρόσφατα περιέγραψε τη Σαουδική Αραβία ως «φίλο και αδερφό του Ιράν» και εστίασε στην ανάγκη αυξημένης συνεργασίας με το Βασίλειο.<br /> «Θυμούνται έντονα ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν επισπεύστηκε και οι περιφερειακές της φιλοδοξίες αυξήθηκαν κάτω από τη φαινομενικά μεταρρυθμιστική προεδρία του Mohammad Khatami», επισημαίνει η ίδια.<br /> Η Alsayed επισημαίνει ακόμη ότι οι φόβοι των χωρών του Κόλπου μήπως υποβαθμιστούν ως σύμμαχοι των ΗΠΑ, ίσως να μην είναι τελείως αβάσιμοι. Το Ιράν και οι ΗΠΑ μοιράζονται κοινά συμφέροντα –ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της Αλ Κάιντα- και θα μπορούσαν να δουν ένα αμοιβαίο όφελος στις στενότερες σχέσεις στο μέλλον.<br /> <br /> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=4744786448641111194" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Και οι σχέσεις ΗΠΑ-Κόλπου έχουν υποστεί πισωγυρίσματα, ακόμη και πριν από τις τελευταίες εξελίξεις. Ενώ τα κράτη του Κόλπου πίεσαν για μια αμερικανική παρέμβαση στη Λιβύη το 2011, παραμένουν αντίθετες με την Ουάσιγκτον σε σειρά περιφερειακών ζητημάτων και σε ό,τι αφορά τη λογική της υποστήριξης της πολιτικής αλλαγής στον αραβικό κόσμο. Τα κράτη του Κόλπου αντιτίθενται στην προσοχή που δίνει η Ουάσιγκτον στις πολιτικές μεταρρυθμίσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα στις χώρες τους, όπως για παράδειγμα στο Μπαχρέιν.<br /> <br /> Η ρήξη αυτή κορυφώθηκε με την πρόσφατη απόφαση της Σαουδικής Αραβίας να παραιτηθεί από την έδρα της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σε μια χειρονομία που ερμηνεύτηκε ευρέως ότι σηματοδοτεί την δυσαρέσκεια του Βασιλείου με τις αμερικανικές πολιτικές στην περιοχή, επισημαίνει η Alsayed.<br /> <br /> «Οι σχέσεις Κόλπου-ΗΠΑ είναι απίθανο να αλλάξουν δραστικά βραχύ-μεσοπρόθεσμα, δεδομένης τις εξάρτησης των χωρών του Κόλπου από τις εγγυήσεις περιφερειακής ασφάλειας των ΗΠΑ», σημειώνει.<br /> <br /> Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα παραμένουν ιδεολογικά και στρατηγικά «στα μαχαίρια» με το Ιράν, δηλώνει η Alsayed, αλλά το Κατάρ, το Ομάν και το Κουβέιτ ήταν πιο ρεαλιστικά, υιοθετώντας πιο διευκολυντικές στάσεις.<br /> <br /> «Ενώ τα κράτη του Κόλπου δεν μπορούν να κάνουν πολλά για τις διάφορες πηγές άγχους, μια προσέγγιση με το Ιράν θα αποδείκνυε εμπιστοσύνη και την αίσθηση ότι μπορούν να διαμορφώσουν την μοίρα τους αντί να γίνονται απλώς θύμα των γεωπολιτικών παιχνιδιών».<br /> <a href="http://global-chessboard.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Αλλάζει κάτι στις σχέσεις ΗΠΑ-Κόλπου;

Τα κράτη του Κόλπου ανησυχούν για την επίδραση της πρόσφατης «χαλάρωσης» των σχέσεων μεταξύ Ουάσιγκτον-Τεχεράνης, ιδιαίτερα για την πιθαν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Διεθνής των αγορών εχει ποντάρει στο Ισλάμ τα ρέστα της

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqubo0YW4Ohf3F5ywyF9dt9VcnEHEPzmgvqB0M2TkjNhu2gId5bfkj_uraYFRLwJTYursBwe7_rhIv1JNVSr-adNLQ60vN8b4KskeIJ1fDPDJJT40zUigCP87n-F0aLc5XJgjMvPeNAPq/s1600/sharia_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqubo0YW4Ohf3F5ywyF9dt9VcnEHEPzmgvqB0M2TkjNhu2gId5bfkj_uraYFRLwJTYursBwe7_rhIv1JNVSr-adNLQ60vN8b4KskeIJ1fDPDJJT40zUigCP87n-F0aLc5XJgjMvPeNAPq/s640/sharia_2.jpg" width="600" /></a></div> <br /> Οι συνθήκες επιβολής του χριστιανισμού στον αρχαίο κόσμο δεν είναι οι ίδιες με τις τωρινές της εισόδου και επιβολής του ισλάμ στον δυτικό κόσμο, όμως παρόλα αυτά υπάρχουν χτυπητές ομοιότητες. Και πολύ ανησυχητικές....<br /> <br /> Μετά την ναυμαχία στο Ακτιο, λίγο έξω από την Πρέβεζα, το 31 πΧ, ο νικητής Οκταβιανός άνοιξε τον δρόμο για να γίνει μια μέρα Αύγουστος, και να στεφθεί αυτοκράτορας. Κάτι που ο θείος του Ιούλιος Καίσαρας δεν τόλμησε να κάνει, παρά το πόσο πολύ το είχε ποθήσει.<br /> <br /> Η ναυμαχία αυτή στο Ακτιο είναι ένα ορόσημο από την άποψη πως η από πάντα λειψή δημοκρατία των ρωμαίων, που μικρή σχέση είχε με εκείνη των ελλήνων, μπαίνει πια στην διαδικασία μετασχηματισμού της σε αυτοκρατορία. Δηλαδή σε ένα πολίτευμα απολυταρχικό και δεσποτικό.<br /> <br /> Παλιά δημοκρατικά ή ημι-δημοκρατικά χαρακτηριστικά θα επιβίωναν για πολλούς αιώνες και στο νέο συγκεντρωτικό πολίτευμα. Ωστόσο θα αναφαινόταν μια νέα επιτακτική για την ρωμαϊκή εξουσία ανάγκη: η εδραίωση της απολυταρχικής εξουσίας και κυριαρχίας και η εξάλειψη του κινδύνου της επανεμφάνισης της δημοκρατίας.<br /> <br /> Ο κίνδυνος αυτός τον οποίο διέτρεχε η αυτοκρατορική εξουσία και η κυρίαρχη τάξη της αυτοκρατορίας δεν ήταν καθόλου φανταστικός. Οπως απέδειξαν διάφορα ιστορικά γεγονότα σαν την “στάση του Νίκα” στον ιππόδρομο της Κωστανινούπολης. Η αυτοκρατορική εξουσία γνώριζε πως αν ήθελε να μακροημερεύεσει και να εδραιωθεί έπρεπε να βρει έναν τρόπο ώστε να ξεμπερδέψει με τον αιώνιο εχθρό της: την δημοκρατία. Και με τα τελευταία της υπολείμματα.<br /> Η αυτοκρατορική εξουσία επρεπε να βρει έναν τρόπο ώστε και η ίδια μα και το πρόσωπο του αυτοκράτορα, να αποκτήσουν στην συνείδηση των υπηκόων, διαστάσεις υπερφυσικές. Δηλαδή θεϊκές. Μια και η αυτοκρατορική λατρεία που είχε χρησιμοποιηθεί ως τότε δεν είχε αποδώσει τα αναμενόμενα. Πέρα από την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας των ίδιων των αυτοκρατόρων.<br /> <br /> Είναι στην φάση αυτή που ένα τμήμα της κυρίαρχης τάξης της αυτοκρατορίας συνειδητοποιεί πως η πιο ισχυρή εστία αντίστασης των παλιών δημοκρατικών ιδανικών είναι η πολυθεϊστική παραδοσιακή θρησκεία των λαϊκών τάξεων. Και πως η είσοδος ενός μονοθεϊσμού θα έπαιζε κομβικό ρόλο στην τελική επικράτηση του απολυταρχικού πολιτεύματος. Ενας θεός, ένας βασιλιάς. Ενα κράτος.<br /> <br /> Οι κύριοι υποψήφιοι είναι δύο: ο <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%82" target="_blank">μιθραϊσμός</a> και ο χριστιανισμός. Με τα μάτια ενός ρωμαίου της κυρίαρχης τάξης της εποχής ο μιθραϊσμός θα ήταν μάλλον προτιμητέος έναντι του χριστιανισμού.<br /> <br /> Ο χριστιανισμός βρίσκεται ακόμα στην “πρωτόγονη” εποχή του, όπως την λένε οι θρησκειολόγοι, δηλαδή στην κοινοκτημονική και κοινοβιακή του εποχή. Και το χειρότερο: οι επίσκοποί του εκλέγονται ακόμη από συνάξεις των πιστών. Δηλαδή δημοκρατία από την πίσω πόρτα. Και είναι επιπλέον και μαλωμένος με την συσσώρευση του πλούτου.<br /> <br /> Ετσι αν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ο χριστιανισμός σαν το επίσημο θρησκευτικό δόγμα της αυτοκρατορίας θα έπρεπε να μεταλλαχθεί σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν μέχρι εκείνη την στιγμή. Πράγμα που έγινε. Είναι η εποχή που ο χριστιανισμός εγκαταλείπει πολλά χαρακτηριστικά του, ιδεολογικά, οργανωτικά, ακόμα και πρακτικά, όπως την περιτομή, για παράδειγμα.<br /> <br /> Με τα δικά μας μάτια ίσως υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα που θα έπρεπε να λυθεί. Αυτό της εισόδου του χριστιανισμού και της αποδοχής του, ως ισότιμης λατρείας μαζί με τις δεκάδες άλλες λατρείες, από την ελληνορωμαϊκή κοινωνία της μεσογείου εκείνης της εποχής.<br /> <br /> Κι όμως δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Κι ο λόγος είναι πως ο πολυθεϊσμός εκείνος των ελλήνων και των ρωμαίων, ήταν δεκτικός σε νέες θεότητες και λατρείες, ακόμα και τις πιο παράξενες.<br /> <br /> Με τον χριστιανισμό, και μάλιστα τον μεταλλαγμένο κατά τις επιθυμίες της κυρίαρχης ρωμαϊκής τάξης, ο παλιός ελληνορωμαϊκός πολυθεϊσμός “ούτε που κατάλαβε τι τον χτύπησε”. Ουσιαστικά πλήρωσε ακριβά την πολυσυλλεκτικότητά του. Και την θρησκευτική του ανεκτικότητα.<br /> <br /> Φυσικά, στην διάδοση του χριστιανισμού στα λαϊκά στρώματα της αυτοκρατορίας βοήθησαν κι άλλοι παράγοντες. Και όχι μόνο οι επιθυμίες και οι προθέσεις της κυρίαρχης τάξης της ρωμαϊκής κοινωνίας. Τέτοιοι παράγοντες ήταν η ανεργία (ναι, υπήρχε αγορά εργασίας στην ελληνορωμαϊκή μεσόγειο της αρχαιότητας), η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων στις μεγαλουπόλεις της μεσογείου, η απελπισία των δούλων, και η ίδια η κατάπτωση του παλιού πολυθεϊσμού.<br /> <br /> Ο πατροπαράδοτος και παραδοσιακός πολυθεϊσμός δεν επαρκούσε πια στο να καλύψει τις μεταφυσικές ανησυχίες των μεσαίων ελληνορωμαϊκών στρωμάτων της εποχής του, μια και ο ίδιος είχε πια μεταλλαχθεί σε ένα απέραντο συνονθύλευμα δοξασιών. Αρκετές από τις οποίες στα μάτια των μορφωμένων των μεσαίων στρωμάτων θα πρέπει να στερούνταν κάποιου κύρους ή βαρύτητας.<br /> <br /> Από την άλλη ο ίδιος ο χριστιανισμός της εποχής διέθετε κοινωνικά στοιχεία που τον εκαναν θελκτικό στις εξαθλιωμένες λαϊκές τάξεις των πόλεων της αυτοκρατορίας. Ο παλιός κοινοβιακός του χαρακτήρας που επιζούσε ακόμα και παρείχε μια οικονομική, ακόμα και εργασιακή, ασφάλεια και βεβαιότητα, καθώς ο πιστός εκλάμβανε πλέον τον εαυτό του ως μέλος μιας ειδικής κοινότητας που τον εξασφάλιζε από κινδύνους και αβεβαιότητες και του παρείχε τα απαραίτητα. Τα κοινά συσσίτια, γνωστά και ως αγάπες, σε κάποιες άλλες περιοχές, και τα παρόμοια. Το κοινωνικό πρόσωπο του χριστιανισμού αυτής της εποχής δηλαδή, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην αποδοχή του από τμήματα του λαού.<br /> <br /> Η ρωμαϊκή κυρίαρχη τάξη, όταν πια επικράτησε πολιτικά εντός της η άποψη για την υιοθέτηση του χριστιανισμού ως οχήματος επιβολής της απολυταρχίας της στα λαϊκά στρώματα, φρόντισε να κάνει και ειδική φιλολογική επιμέλεια στα μέχρι τότε χριστιανικά κείμενα και να παγιώσει έναν κανόνα και μια λίστα κειμένων, σύμφωνα με τα πολιτικά της συμφέροντα. Αυτό τουλάχιστον έγινε με τα ευαγγέλια που προετοίμασε η 1η οικουμενική σύνοδος στην Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μΧ, και τα οποία απέστειλε στις εκκλησίες της αυτοκρατορίας.<br /> <br /> Η ρωμαϊκή εξουσία ενδιαφέρθηκε ακόμη να κρατήσει και τις θρησκευτικές δογματικές διαμάχες σε ένα μη απειλητικό για την συνοχή του κράτους επίπεδο, και φυσικά επέβλεψε και το ίδιο το δόγμα ως έναν βαθμό, ώστε να μην υπάρξει κάποια δυσάρεστη έκπληξη επανεμφάνισης των δημοκρατικών του χαρακτηριστικών. Αυτό το νόημα έχει και η προεδρία του ίδιου του αυτοκράτορα Κωσταντίνου του Α’ στην σύνοδο της Νίκαιας, όπου μια και οι συζητήσεις γινόταν κυρίως στην ελληνική, ο ίδιος θα πρέπει σίγουρα να είχε σοβαρό πρόβλημα στο να ξεχωρίσει τις ελληνικές λέξεις ομοούσιο και ομοιούσιο. Που ήταν και το κορυφαίο ζήτημα της συνόδου.<br /> <br /> Και φτάνουμε στο αποτέλεσμα. Που είναι πως από την στιγμή της μετάλλαξης του χριστιανισμού σε κάτι που εξυπηρετούσε τα σχέδια της κυρίαρχης ρωμαϊκής τάξης και την συμπόρευσή του με την επίσημη ρωμαϊκή εξουσία, η παλιά πολυθεϊστική θρησκεία, τέθηκε σε διωγμό και απαγόρευση. Δεν τέθηκαν σε διωγμό και απαγόρευση τόσο οι άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, όπως εκείνη του <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sol_Invictus" target="_blank">sol invictus</a>-<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Elagabalus_%28deity%29" target="_blank">Ηλιογάβαλου </a>ή του Μίθρα, όσο ο παλιός ελληνορωμαϊκός πολυθεϊσμός, εξαιτίας του μεγάλου κινδύνου που αντιπροσώπευε για την απολυταρχική αυτοκρατορική εξουσία η σύνδεσή του με την δημοκρατία, η οποία έπρεπε να ενταφιαστεί οριστικά.<br /> <br /> Αυτοκρατορική εξουσία και χριστιανικό δόγμα κατέστησαν οι αδιαμφισβήτητοι κυρίαρχοι για 1000 χρόνια. Μέχρι τουλάχιστον τον διαφωτισμό και την αναγέννηση. Οπου πάλι το δημοκρατικό πνεύμα της αρχαιότητας συνεπήρε τον δυτικό άνθρωπο και τον οδήγησε στις πρώτες σύγχρονες “δημοκρατίες”, τις πόλεις-κράτη όπως η Γενεύη, η Φλωρεντία κλπ. Ενα ιστορικό φαινόμενο σχετικά άγνωστο ακόμα. Ιδίως στην σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερά η οποία περίπου θεωρεί ως αφετηρία της ιστορίας την νεωτερικότητα.<br /> <br /> Ολα αυτά έχουν να διδάξουν και σε μας κάτι σήμερα.<br /> <br /> Τμήματα της παγκόσμιας κυρίαρχης τάξης έχουν ανοιχτά ομολογήσει πως το βασικό τους πρόβλημα είναι η υπερβολική δημοκρατία. Και είναι πια ολοφάνερος ο στόχος της μα και τα μέσα που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί για να τον πετύχει.<br /> <br /> Στόχος της παγκόσμιας κυρίαρχης τάξης είναι η ανάσχεση της όποιας δημοκρατίας. Ο ενταφιασμός της δημοκρατίας. Διότι η δημοκρατία απειλεί τα οικονομικά της συμφέροντα. Καθώς η πρώτη δυτική κοινωνία που θα συγκροτηθεί ΘΕΣΜΙΚΑ σε δήμο, θα θέσει σε κίνδυνο τον τωρινό οικονομικό τρόπο λειτουργίας, ο οποίος είναι εξαιρετικά προσοδοφόρος για την παγκόσμια ολιγαρχία του πλούτου. Η πορεία λοιπόν προς τον εκδημοκρατισμό είναι κάτι που πρέπει να ανακοπεί οριστικά.<br /> <br /> Η διεθνής αυτή των αγορών αντιλαμβάνεται το εθνικό κράτος ως ένα σοβαρότατο εχθρό της, μια και το εθνικό κράτος παρέχει το νομοθετικό, διοικητικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, δηλαδή το κοινωνικό πλαίσιο, εντός του οποίου μπορεί να συγκροτηθεί η εθνική κοινωνία σε δήμο θεσμικά και να απειλήσει τα οικονομικά της συμφέροντα.<br /> <br /> Η διεθνής των αγορών έχει διαβλέψει νωρίτερα από όλους, και σωστά, την κοινωνική κίνηση των δυτικών κοινωνιών προς το αίτημα συγκρότησης τους, θεσμικά, σε δήμο. Ισως και αμέσως μετά την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Και έτσι έθεσε σε κίνηση ένα άλλο σχέδιο επιβολής και συντήρησης της απολυταρχικής της εξουσίας. Πολύ πιο οριστικό αυτή τη φορά, από ότι ο κοινοβουλευτισμός: τον θρησκευτικό δεσποτισμό.<br /> <br /> Η διεθνής των αγορών επιτέθηκε “επιστημονικά” στο εθνικό κράτος, το καθύβρισε και το δαιμονοποίησε. Εχοντας μάλιστα στο πλευρό της μια στρατιά επιστημόνων, από ιστορικούς ως κοινωνιολόγους, τους οποίους προώθησε στα δυτικά πανεπιστήμια. Επιστήμονες με αριστερό και προοδευτικό προφίλ τέτοιο, το οποίο γνώριζε αυτή η διεθνής της εκμετάλλευσης, πως θα έκαμνε τον λόγο αυτών των επιστημόνων θελκτικό προς τις δυτικές κοινωνίες.<br /> <br /> Ετσι παρουσιάστηκε και το αντιφατικό φαινόμενο στα πανεπιστήμια του καπιταλιστικού κόσμου, και στις έδρες διδασκαλίας τους, να κυριαρχούν “αριστερές” φωνές. Και το φαινόμενο γίνεται πράγματι πιο αντιφατικό αν αναλογιστεί κάποιος πως αρκετά από αυτά τα πανεπιστήμια είναι ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με σκοπό το κέρδος.<br /> <br /> Επειτα, πολύ σημαντικό, αυτή η διεθνής των αγορών πέτυχε να διασπάσει τους περιοριστικούς φραγμούς που θέτει το εθνικό κράτος στην διακίνηση εργατικής δύναμης από χώρα σε χώρα. Επέβαλλε την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, με διεθνείς συνθήκες, όχι φυσικά από ελευθεροφροσύνη ή από αγάπη για τον άνθρωπο, μια και είναι αυτή η ίδια η διεθνής των αγορών που δημιουργεί την ανέχεια και την ανισότητα στις χώρες προέλευσης.<br /> <br /> Στη συνέχεια η ίδια αυτή διεθνής των αγορών, στήριξε χρηματοδοτικά την μετανάστευση προς την ευρώπη, ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων από χώρες του ισλάμ, χρηματοδοτώντας και πολυποίκιλες οργανώσεις που παίζουν υποστηρικτικό ρόλο, με διάφορους τρόπους, στην μετανάστευση. Και πάλι στην προσπάθειά της αυτή η διεθνής της εκμετάλλευσης, έκανε σύμμαχό της τμήμα της ευρωπαϊκής αριστεράς, καταφέρνοντας να την αλώσει ιδεολογικά και να την καταστήσει ουσιαστικά υπέρμαχο της ελεύθερης διακίνησης μεγάλων αριθμών ανθρώπων, πιστών μάλιστα του ισλαμ, από τις χώρες τους προς τις δυτικές χώρες.<br /> <br /> Η επιβολή της θεοκρατικής δεσποτείας, κρίνει η διεθνής των αγορών, είναι προς το οικονομικό της συμφέρον. Η μετατροπή χωρών της ευρώπης σε ισλαμικές, φαίνεται να εξυπηρετεί πολλαπλά τα συμφέροντά της. Καθώς θέτει εκτός μάχης την δημοκρατία από τη μια και από την άλλη θέτει στην διάθεσή της ένα εργατικό δυναμικό που δεν αντιδρά στον δεσποτισμό, κι ελπίζει να το καταστήσει πειθήνιο εργαζόμενο στις άθλιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που προετοιμάζει. Κατεδαφίζοντας εργατικές διεκδικήσεις δυο αιώνων και ολόκληρο το κράτος πρόνοιας.<br /> <br /> <span style="font-size: medium;"><b>Με λίγα λόγια ο διεθνής καπιταλισμός έχει ήδη ποντάρει στο ισλάμ</b></span>. Τα ρέστα του. Το οποίο ισλάμ, όπως έκανε και η ρωμαϊκή κυρίαρχη τάξη με τον χριστιανισμό, το έχει ήδη μεταλλάξει, ώστε να το ευθυγραμμίσει και με τα συμφέροντά του. Καταβάλλοντας μάλιστα, τα τελευταία 30 χρόνια, άοκνες προσπάθειες για τον λόγο αυτό, σε διάφορες χώρες, καθώς και πολύ χρήμα. Ωστε τώρα να έχουμε ένα κατά πολύ δεσποτικό, επιθετικό και φονταμενταλιστικό ισλαμ. Ενα επεκτατικό ισλαμ.<br /> <br /> Αυτή τη φορά αυτό που ανοίγει την κερκόπορτα της επιβολής της θεοκρατικής δεσποτείας, δεν είναι η παλιά θρησκεία, όπως στην ρωμαϊκή περίπτωση. Αυτή τη φορά είναι η ίδια η ευρωπαϊκή δημοκρατική κουλτούρα των δύο τελευταίων αιώνων, και μαζί ένα τμήμα της δυτικής κοινωνίας που αντιπροσωπεύει δυναμικά αυτή την δημοκρατική κουλτούρα, δηλαδή η αριστερά, που ανοίγουν την κερκόπορτα.<br /> <br /> Μια κερκόπορτα που θα φέρει τον θρησκευτικό δεσποτισμό, δηλαδή τον πολιτικό δεσποτισμό, πάνω στον οποίο θα στηριχτεί ο οικονομικός δεσποτισμός.<br /> <br /> Και το σπουδαιότερο, -και μάλιστα σύμφωνο και με τα συγγράμματα των ειδικών του πολέμου που επιμένουν πως η καλύτερη νίκη είναι εκείνη που επιτυγχάνεται χωρίς πόλεμο-, ο δεσποτισμός αυτός θα επιβληθεί σχετικά “ειρηνικά” για …δημογραφικούς λόγους. Χωρίς ίσως να πέσει ούτε μια ντουφεκιά.<br /> <br /> Οι ηγεσίες της αριστεράς στην χώρα μας, και στην ευρώπη, πρέπει να στρωθούν και να διαβάσουν το <a href="http://islamforgreeks.org/korani_greek/" target="_blank">Κοράνιο</a>. Θα είναι ένα πολύ χρήσιμο ανάγνωσμα για τα επόμενα χρόνια. Είτε για τον έναν είτε για τον άλλον λόγο. Είτε δηλαδή για να καταλάβουν τι είναι το ισλάμ και να πάρουν μέρος στην ανάσχεσή του, είτε για να προετοιμαστούν να το δεχθούν ως πιστοί αν επικρατήσει στις δυτικές χώρες.<br /> <br /> Και φυσικά κάποτε πρέπει να διαβάσουν και την ευρωπαϊκή ιστορία, πριν από την “νεωτερικότητα”.<br /> <br /> <br /> <div style="text-align: center;"> <br /></div> <div style="text-align: center;"> <br /></div> <div style="text-align: center;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/nfldqU8W1WU" width="560"></iframe></div> <div style="text-align: center;"> <br /></div> <div style="text-align: center;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/Jb6DPwhRUsk" width="560"></iframe><br /></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqubo0YW4Ohf3F5ywyF9dt9VcnEHEPzmgvqB0M2TkjNhu2gId5bfkj_uraYFRLwJTYursBwe7_rhIv1JNVSr-adNLQ60vN8b4KskeIJ1fDPDJJT40zUigCP87n-F0aLc5XJgjMvPeNAPq/s1600/sharia_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCqubo0YW4Ohf3F5ywyF9dt9VcnEHEPzmgvqB0M2TkjNhu2gId5bfkj_uraYFRLwJTYursBwe7_rhIv1JNVSr-adNLQ60vN8b4KskeIJ1fDPDJJT40zUigCP87n-F0aLc5XJgjMvPeNAPq/s400/sharia_2.jpg" width="400" /></a> </div> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_CuHFZDyBuptSOc_nqQUMVJk_00Wu2ZWT6TK4ZZBUhBhO3PBy99VnLDB3H6c29AHhAd8POvBXeQFAFtelQXX0HKkTYjQXS2nTChm6j5pdtJOFtIu20tyE0CPFgx53KUihz9izkkByh6QX/s1600/sharia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_CuHFZDyBuptSOc_nqQUMVJk_00Wu2ZWT6TK4ZZBUhBhO3PBy99VnLDB3H6c29AHhAd8POvBXeQFAFtelQXX0HKkTYjQXS2nTChm6j5pdtJOFtIu20tyE0CPFgx53KUihz9izkkByh6QX/s320/sharia.jpg" width="176" /></a></div> <br /> <a href="http://thalamofilakas.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Η Διεθνής των αγορών εχει ποντάρει στο Ισλάμ τα ρέστα της

Οι συνθήκες επιβολής του χριστιανισμού στον αρχαίο κόσμο δεν είναι οι ίδιες με τις τωρινές της εισόδου και επιβολής του ισλάμ στον δυτι...

Διαβάστε την συνέχεια

Βρίσκεται η Ελλάδα ενώπιον νέου εμφυλίου;

<img alt="FOUNTOULIS-XA02-01november2013" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="279" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/11/FOUNTOULIS-XA02-01november20131-300x131.jpg" width="640" /> <br /> <br /> Οταν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1974 εντάθηκε ο κύκλος των δολοφονιών μεταξύ της ΕΟΚΑ Β’ και του Εφεδρικού, του αστυνομικού σώματος που δημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος για να αντιμετωπίσει την οργάνωση του Γρίβα, οι μικροί ακούγαμε τους μεγαλύτερους, που συζητούσαν στα καφενεία και κουνώντας τα κεφάλια τους έλεγαν «ένα πολύ μεγάλο κακό θα συμβεί» στην Κύπρο.<br /> <br /> Κάθε πρωί, το Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου, ξεκινούσε το δελτίο του με την είδηση –που είχε γίνει ρουτίνα: Στην τάδε περιοχή, τρομοκράτες συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας κ.λπ. κ.λπ… Οι ανεγκέφαλοι και των δύο πλευρών οδήγησαν το νησί στην καταστροφή. Γίναμε μάρτυρες του χουντικού πραξικοπήματος, της εισβολής και της κατοχής του 40% σχεδόν του κυπριακού εδάφους από τον τουρκικό Αττίλα.<br /> <br /> Οσοι κουβαλούμε τις μαύρες μνήμες της κυπριακής τραγωδίας, νοιώσαμε πολύ παράξενα την περασμένη Παρασκευή με το άκουσμα της είδησης της εν ψυχρώ εκτέλεσης των δύο νεαρών οπαδών της Χρυσής Αυγής, ως αντεκδίκηση (φαντάζομαι) στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως τη βία ακολουθεί η αντιβία και ότι ο εμφύλιος δεν οδηγεί μόνο στην απώλεια ζωών, αλλά και στην απώλεια εδαφών.<br /> <br /> Η Ελλάδα βίωσε τον εμφύλιο. Χιλιάδες Ελληνες πολίτες σκοτώθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μεγάλα τμήματα του λαού ποτίστηκαν με μίσος. Αν μιλήσει κανείς με τους παλαιότερους καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή πως εκείνο το μίσος υπάρχει και σήμερα βαθιά ριζωμένο μέσα τους. Ο εμφύλιος είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα. Γι’ αυτό τρομάζουν πολλοί άνθρωποι όταν πληροφορούνται τα πολιτικά εγκλήματα.<br /> <br /> Βρίσκεται η χώρα ενώπιον νέου εμφυλίου; Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Αυτό που θα έλεγα με σιγουριά είναι ότι δημιουργούνται οι συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «αλληλοφάγωμα». Ναι, η ατμόσφαιρα μυρίζει …μπαρούτι, ναι η ατμόσφαιρα θυμίζει εμφύλιο. Το μόνο που λείπει είναι οι πολλοί νεκροί που αφήνει στο πέρασμα του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί ποτέ.<br /> <br /> Αν αναλύσει κανείς με ψυχραιμία την κατάσταση, εύκολα θα διαπιστώσει ότι οι συνθήκες που οδηγούν σε εμφύλιο είναι εδώ: Η προσφυγή στον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να δικαιολογηθούν και να καλυφθούν τα λάθη των πολιτικών και των τραπεζιτών, το Μνημόνιο που είναι συνταγή για πτώχευση του ελληνικού λαού, η ανεργία που σαρώνει στη νεολαία, είναι καταστάσεις που εκμεταλλεύονται οι ακραίοι.<br /> <br /> Οταν οι άνθρωποι δεν βλέπουν φως, όταν οι γονείς κοιτάνε τα παιδιά τους να μαραζώνουν χωρίς ελπίδα στον ορίζοντα, όταν ο φασισμός και γενικά τα βίαια άκρα σαρώνουν ανάμεσα στους νέους, είναι μοιραίο η οργή να οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις.<br /> <br /> Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι όλα όσα βιώνει ο λαός μας είναι συνέπεια της άγριας οικονομικής κρίσης, που έπληξε την Ελλάδα μετά την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να βρει λύσεις για τα προβλήματα που δημιούργησε το ίδιο. Εχουν δίκιο οι άνθρωποι να είναι οργισμένοι με τους πολιτικούς και το κατεστημένο που ελέγχει τη χώρα πριν ακόμα από τη δικτατορία. Διότι ενώ δημιούργησαν την κρίση, παρουσιάζονται ως «αθώες περιστέρες» προσπαθώντας να πείσουν ότι μόνο αυτοί μπορεί να τη χαλιναγωγήσουν. Η έξαρση της βίας οφείλεται αποκλειστικά στην κρίση.<br /> <br /> Η Ελλάδα είναι στο μεταίχμιο. Ολοι ευχόμαστε να είναι τα τελευταία τα νέα θύματα του μίσους. Εάν ο κύκλος του αίματος δεν κλείσει αμέσως, η Ελλάδα θα υποστεί και τις συνέπειες ενός νέου εμφύλιου…<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Βρίσκεται η Ελλάδα ενώπιον νέου εμφυλίου;

Οταν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1974 εντάθηκε ο κύκλος των δολοφονιών μεταξύ της ΕΟΚΑ Β’ και του Εφεδρικού, του αστυνομ...

Διαβάστε την συνέχεια

Αναγνωρίζει η Αθήνα το κατοχικό καθεστώς;

<img alt="Ahmet Davutoglu, Evangelos Venizelos" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="330" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/11/Benizelos-Davutoglou01-19july2013-300x220.jpg" width="600" /> <br /> <br /> Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κούτρας διέψευσε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το παράνομο καθεστώς των κατεχομένων στην Κύπρο, παρά το γεγονός ότι η υποδοχή που προγραμματίζεται στην Αθήνα στον κ. Ερτούγκ χαρακτηρίζεται περίεργη και προβληματική.<br /> Ο κ. Κούτρας δήλωσε ότι η Ελλάδα, ανταποκρινόμενη σε σχετικό αίτημα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και προκειμένου να διευκολυνθεί η απευθείας επαφή του Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή με την Τουρκική κυβέρνηση, συμφώνησε να υπάρξει συνάντηση στο αντίστοιχο επίπεδο του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών με τον διαπραγματευτή της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτό, είπε, προβλέπεται από το Σύνταγμα του 1960 της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι βεβαίως με εκπρόσωπο του ψευδοκράτους.<br /> Στον εκπρόσωπο τέθηκαν δημοσιογραφικά ερωτήματα, σχετικά με τις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε συνέχεια της συνάντησής του με τον Επίτροπο Στέφαν Φούλε, στην Άγκυρα, στις οποίες γίνεται εσφαλμένη αναφορά στα αποτελέσματα της πρόσφατης συνάντησης του κ. Βενιζέλου με τον κ. Νταβούτογλου, στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.<br /> Ο κ. Κούτρας απάντησε πως «τέτοιες συναντήσεις, στο ύψιστο, μάλιστα, επίπεδο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας γίνονται πολύ συχνά, χωρίς πότε να τεθεί ζήτημα έμμεσης αναγνώρισης του ψευδοκράτους που άλλωστε απαγορεύεται από ρητή σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».<br /> Ο κ. Κούτρας υπογράμμισε ότι «οι συναντήσεις αυτές, όπως έχει, επίσης, κατ´ επανάληψη, τονιστεί από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, ούτε συνιστούν έμμεση τετραμερή διάσκεψη, ούτε προοιωνίζονται κάτι τέτοιο που έχει αποκλειστεί και από την κυπριακή και από την ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες σέβονται και στηρίζουν την αποστολή καλών υπηρεσιών του ΓΓ του ΟΗΕ».<br /> <br /> <b>ΠΗΓΗ: Ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας</b><br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Αναγνωρίζει η Αθήνα το κατοχικό καθεστώς;

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κούτρας διέψευσε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει το παράνομο καθεστώς των ...

Διαβάστε την συνέχεια

Όλοι επείγονται για την Κύπρο.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div> <div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"> <img alt="Downer-mavrogiannis01-09november2013" class="alignleft featured_image wp-post-image" height="330" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2013/11/Downer-mavrogiannis01-09november2013-300x187.jpg" width="600" /></div> <br /> Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ<br /> <br /> Όλοι επείγονται … για το καλό της Κύπρου. Επείγεται ο Μπαρόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επείγεται o Φούλε, και αυτός της ΕΕ. Επείγεται και ο Νταβούτογλου της Ισλαμικής Τουρκίας και το “ic-oglan” του στην ισλαμοκρατούμενη Λευκωσία, ο Έρογλου (το «παιδί του εσωτερικού χώρου», τσογλάνι σε καλά ελληνικά, που κάνει όλα τα θελήματα του εκάστοτε Σουλτάνου της Άγκυρας).<br /> Επείγονται και οι Εγγλέζοι και ο διαπιστευμένος τους στη Λευκωσία (δεν έχω κάνει τον κόπο να μάθω το όνομά του) εκπρόσωπός τους που θέλει να καταλύσει το κράτος που τον φιλοξενεί μέσω «παρθενογένεσης» και να φτιάξει 1-2-3 κράτη στην Κύπρο, ένα εκ των οποίων στα αποικιακά κατάλοιπα των βάσεων, που να έχει και δική του Οικονομική Αποκλειστική Ζώνη (ΑΟΖ) μέχρι την Αίγυπτο. Επείγονται και οι Αμερικανοί και ο πρέσβης τους στην Λευκωσία, ο Koeing. Αυτού γνωρίζω το όνομά του διότι (αντίθετα με τους Εγγλέζους) Αμερικανοί είναι που ελέγχουν την πλάστιγγα. Όπως το έκαναν πρίν το 2004. Τότε που «έδωσαν» την Κύπρο στους Τούρκους για να τους επιτρέψουν, οι κατά τα άλλα σύμμαχοί τους (τους οποίους από το 1945 κυριολεκτικά χρυσώνουν με δολάρια και όπλα) να επιτεθούν στον Σαντάμ το 2003.<br /> <br /> Αυτό το αποκάλυψε ο Αμερικανός αξιωματούχος Daniel Fried, τον Ιούνιο του 2003 (μαθεύτηκε βέβαια αργότερα) ενώπιον μεγάλου ελληνο-αμερικανικού ακροατηρίου στην Ουάσιγκτον, παρουσία και του συναδέλφου του Matthew Bryza. Είχε δηλώσει τότε ο Fried: “όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει στις δυνάμεις μας να περάσουν από τα εδάφη τους στο Βόρειο Ιράκ [για να επιτεθούν στον Σαντάμ] προσφέραμε στην Τουρκία δυο κίνητρα, πολλά δισεκατομμύρια δολάρια σε δώρα και πιστώσεις, και την Κύπρο υπό τη μορφή του Σχεδίου Ανάν (… and Cyprus in the form of the Annan Plan).<br /> <br /> Ωστόσο, οι πιστοί τους για μισό και πλέον αιώνα σύμμαχοι (loyal allies), οι Τούρκοι, τους πούλησαν (όπως σήμερα πουλούν τους Ισραηλινούς). Όμως οι Αμερικάνοι δεν πτοήθηκαν και επανήλθαν δριμύτεροι. Έτσι, μετά το 2004, στο Μπούντεσπεργκ της Ελβετίας, όταν όλα για το μέλλον της Κύπρου παίζονταν στην πλάστιγγα, η τελευταία οδηγία από την Ουάσιγκτον προς τον εκεί «εκπρόσωπό» της ήταν : “Shoot the South”.<br /> <br /> Κυριολεκτικά και επί λέξει αυτό ήταν το μήνυμα –«Πυροβολήστε το Νότο» («Νότο» αποκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία στα μεταξύ τους μηνύματα οι Αμερικανοί και όχι μόνο). Και οι Αμερικανοί λοιπόν επείγονται. Δεν τους φτάνει που με αυτά που κάνουν στη Συρία πάνε φυρί φυρί να την μετατρέψουν σε “Αφγανιστάν της Μεσογείου”. Θέλουν να εγκαταστήσουν «νόμιμα» και στην Κύπρο ενα δεύτερο Αφγανιστάν , μέσω του ισλαμικού στρατού των νέο-οθωμανών που εδώ και σαράντα χρόνια κατέχει εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.<br /> <br /> Ποιοι άλλοι επείγονται; Για να δούμε. Βέβαια, επείγεται και η λεγόμενη «Διεθνής Κοινότητα», η “International Community” ή αλλιώς INTCOM. Αυτή ειναι η INTCOM που μέχρι χθές ήθελε να στείλει τη Συρία στη λίθινη εποχή με … αμερικανικούς βομβαρδισμούς. Είναι η INTCOM της οποίας επιφανές μέλος αλλά και θιασώτης των …αμερικανικών βομβαρδισμών είναι και το βασίλειο του σκότους – η κλεπτοκρατική σφετεριστική δυναστεία του Αλ Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας. Οι Σαουδάραβες είναι αυτοί που ανακάλυψαν επιλεκτικά και όψιμα ότι δεν μπορούν να ζούν, για λίγο τουλάχιστον, με την «υποκρισία» της INTCOM και αρνήθηκαν επιδεικτικά να αποδεχτούν τη διετή τους θητεία ως μη-μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.<br /> <br /> Μας άφησαν όλους «σύξυλους» οι Σαουδάραβες με την πράξη τους αυτή. Κατηγόρησαν δημόσια το Συμβούλιο Ασφαλείας ότι δεν έδωσε εντολή … να βομβαρδισθεί η Συρία και ότι δεν κάνει τίποτα για να δικαιωθούν … οι Παλαιστίνιοι. (Όλοι οι Άραβες και επί Ερντογάν οι Τούρκοι, τους θυμούνται τους άμοιρους Παλαιστίνιους όταν τους βολεύει. Αλλά όταν αυτό δεν τους βολεύει, συμμαχούν ακόμα και με το … Ισραήλ. Παλιά αυτό το έκαναν οι Τούρκοι. Σήμερα το επιχειρούν οι Σαουδάραβες!) Στην περίπτωση της Συρίας η INTCOM έχει και ένα ακόμη επιφανές μέλος: την Αλ Κάιντα! Και όλα τα μέλη της INTCOM επείγονται να βρούν «λύσεις» σε φλέγοντα διεθνή θέματα. “Where is the International Community?” (“Που είναι η Διεθνής Κοινότητα;”) είναι το αφιέρωμα της αμερικανικής πολιτικής επιθεώρησης Foreign Policy του Σεπτεμβρίου του 2002.<br /> <br /> Εκεί ο ενδιαφερόμενος θα βρεί κείμενα αναγνωρισμένων διεθνών πολιτικών, σχολιαστών και στοχαστών για την INTCOM. Αλλά δεν θα βρεί απαντήσεις. Η λεγόμενη «Διεθνής Κοινότητα» είναι όπως η πάλαι ποτέ «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», για την οποία εύστοχα λέχθηκε οτι ούτε «Αγία» ήτανε, ούτε «Ρωμαϊκή» αλλά ούτε και «Αυτοκρατορία». Ήταν μια αξίωση για δύναμη και εξουσία. Η INTCOM λοιπόν δεν είναι ούτε «Διεθνής» αλλά ούτε «Κοινότητα». Δεν είναι παρά ένας ορισμός για ενα διεθνή εργαλειακό συρφετό που καλύπτει, εκλογικεύει και νομιμοποιεί, ως φύλλο συκής, τη βούληση αλλά κυρίως τις πράξεις των ισχυρών και τις ανίερες τους συμμαχίες.<br /> <br /> Η συμβολή του γνωστού στοχαστή Noam Chomsky στο προαναφερθέν Foreign Policy τιτλοφορείται, και όχι τυχαία, “The Crimes of INTCOM”. Όσο και να διαφωνεί κάποιος με τον Chomsky αξίζει να διαβάσει την κριτική που ασκεί με το κείμενο του στην ονομαζόμενη «Διεθνή Κοινότητα». Όμως για να λειτουργήσει αποτελεσματικά στη διεθνή σκηνή η INTCOM χρειάζεται και αυτή τα δικά της “ic-oglan”.<br /> <br /> Ποια είναι αυτά; Είναι οι λεγόμενες Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις, αλλιώς ΜΚΟ, οι οποίες δεν είναι ούτε «Μη Κυβερνητικές» αλλά ούτε και «Οργανώσεις». Είναι «Κυβερνητικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» γνωστές στα διεθνή φόρα ως GONGOS, δηλαδή Governmental Non Governmental Organizations. Αυτός είναι ο ορισμός που καθιέρωσε ο ΟΗΕ για να διακρίνει εκείνες τις οργανώσεις που τα «παίρνουν» από κράτη και είναι προπαγανδιστικά εργαλεία τους, και εκείνες που δεν τα παίρνουν. Οι τελευταίες είναι οι πραγματικές ΜΚΟ. Οι άλλες είναι ΜΚΟ-μαϊμού. Οι αυθεντικές βασίζονται στον εθελοντισμό και έχουν ιδίους πόρους. Π.χ. στην Αμερική υπάρχει η Public Interest που ίδρυσε ο Ralf Nader. Παγκοσμίως υπάρχει η γνωστότατη Greenpeace. Είναι και οι δυο αυτές ΜΚΟ αυτόνομες και αυτεξούσιες. Διότι καμιά εξουσία δεν τους βουτηρώνει το ψωμί.<br /> <br /> Αντίθετα, οι ΜΚΟ-μαϊμού κάνουν τα «θελήματα» αυτών που τις πληρώνουν. Είναι για αυτό που χρησιμοποιώ τον όρο “ic-oglan”. Στην περίπτωση της Κύπρου, δρούν δεκάδες τέτοιες οργανώσεις που επείγονται και αυτές … για το καλό της Κύπρου. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει σε τρείς. Είναι η PRIO (Peace Research Institute of Olso), η GMFUS (German Marshall Fund of the US) και η ICG (International Crisis Group). Προκαλώ τους αναγνώστες να μπούν στις ιστοσελίδες τους και να δούν τις «δράσεις» τους. Να μελετήσουν τις πολυτελείς εκδόσεις τους. Να δούν τους προϋπολογισμούς και κυρίως τους χρηματοδότες τους. Και να διερευνήσουν το “ιστορικό” αυτών που τις κουμαντάρουν.<br /> <br /> Μια μελέτη μου για τις τρείς αυτές ΜΚΟ – μαϊμού κυκλοφορεί στο διαδίκτυο «ΜΚΟ: ‘Κρατικά’ Εργαλεία Προπαγάνδας, Ελέγχου και …Πλουτισμού». Εκεί ο αναγνώστης θα διαπιστώσει γιατί επείγονται οι τρείς αυτές οργανώσεις να «λύσουν» το Κυπριακό … πλουτίζοντας και παραγοντίζοντας στο μεσοδιάστημα. Τέλος, επείγεται και ο «δικός» μας – ο Alexander John Gosse Downer που βρίσκεται για ολιγοήμερη επίσκεψη στην Λευκωσία. Ο οποίος δια χειρός του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, έστειλε και διπλωματικό «τελεσίγραφο» στον Πρόεδρο Αναστασιάδη πριν αφιχθεί: ότι στις αρχές Νοεμβρίου, που θα βρίσκεται στην Κύπρο, «εύχεται» (“expressed the hope” είναι η φράση) να συνομολογηθεί το «Κοινό Ανακοινωθέν» ώστε να αρχίσουν πάραυτα οι συνομιλίες για να μη χαθεί το «παράθυρο ευκαιρίας», που υποτίθεται διαβλέπει η INTCOM ότι υπάρχει.<br /> <br /> Όλοι επείγονται. Ο καθένας για τους λόγους του. Εγώ θα σας αποκαλύψω γιατί ειδικά επείγεται ο Ντάουνερ. Επείγεται διότι δεν είναι όποιος, όποιος. Ο Ντάουνερ είναι busybody. Και λειτουργεί με όρους «μπιζιμποτισμού». Δεν έχει χρόνο να χάνει. Ο χρόνος είναι χρήμα. Και πρέπει ως σύγχρονος “International Executive” να τρέξει να προλάβει διότι, όπως ο ίδιος παλαιότερα δήλωσε, έχει και οικογένεια να θρέψει. Για αυτό εργάζεται ως “Διευθυντικό Στέλεχος” ή έχει συμφέροντα και μετοχές σε πολλές διεθνείς εταιρείες. Όπως είναι η Bespoke, η Albright Stone Bridge Group, η Hakluyt, η Lake’s Oil, η AD Energy, η Huawei Group, η Cappelo Capital Group, η Resource House Ltd. Δεν έχει χρόνο ο άνθρωπος. Διδάσκει και σε Πανεπιστήμια στην Αυστραλία, κάνει και διεθνείς διαλέξεις, όπως πρόσφατα στο Αυστραλιανό Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon (όπου θεματική του ήταν, Strategic Leadership …με παράδειγμα τον εαυτό του). Έχει και τακτική στήλη σε εφημερίδες.<br /> <br /> Επείγεται λοιπόν και ο Alexander John Gosse Downer. Δεν το αντιλαμβάνεται ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Δεν μπορεί να δείξει κατανόηση; Στο κάτω-κάτω ποιο είναι το «τίμημα» που καλείται να πληρώσει για να ικανοποιηθούν ο Ντάουνερ, ο Νταβούτογλου, το “ic oglan” Έρογλου και τα υπόλοιπα μέλη της επιφανούς INTCOM; Δεν μπορεί να είναι αξίες οπως αξιοπρέπεια και συλλογικές ελευθερίες. Δεν μπορεί να είναι η κατάλυση του κράτους που μόλις πριν λίγους μήνες ο Αναστασιάδης ορκίστηκε ενώπιον Θεού και ανθρώπων να σέβεται και να υπερασπίζεται. Είναι ποτέ δυνατόν να του ζητά κάτι τέτοιο η International Community; Αποκλείεται…<br /> <br /> <a href="http://mignatiou.com/" target="_blank">πηγή</a>

Όλοι επείγονται για την Κύπρο.

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Όλοι επείγονται … για το καλό της Κύπρου. Επείγεται ο Μπαρόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επείγεται o Φούλε, και αυτό...

Διαβάστε την συνέχεια