Journal du Dimanche: συντόνιζε δολοφονίες ο τούρκος πρέσβης στο Παρίσι.

<img height="361" src="https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2021/03/maxresdefault-300x169.jpg" width="640" /><br /><br />Στην εφημερίδα Journal du Dimanche δημοσιεύεται δισέλιδο άρθρο της LAURE MARCHAND , με τίτλο: «Τα βαθιά μυστικά του Τούρκου πρέσβη»<br /><br />Αναφέρει, μεταξύ άλλων:<br /><br />Ο Ismail Hakki Musa, ο οποίος εγκατέλειψε χθες το αξίωμά του στο Παρίσι, είναι ύποπτος σε δικαστικό έγγραφο του Βελγίου ότι ήταν ο «συντονιστής» δολοφόνων που αποστέλλονται από τις μυστικές υπηρεσίες της Άγκυρας. Αυτό αναβιώνει τις υποψίες σχετικά με το ρόλο των Τούρκων πρακτόρων στη δολοφονία τριών ακτιβιστριών κουρδικής καταγωγής, το 2013 στη Γαλλία, την οποία η δικαιοσύνη εξακολουθεί να ερευνά παρά τον θάνατο του κύριου ύποπτου.<br /><br />Μετά από τεσσεράμισι χρόνια επικεφαλής της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Τουρκίας στη Γαλλία, ο Ismail Hakki Musa επιστρέφει στη χώρα του, μεταφέροντας στις βαλίτσες του τα σκοτεινά αρχεία της δραστηριότητας των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Επισημοποίησε την αναχώρησή του την Παρασκευή το απόγευμα – που πραγματοποιήθηκε χθες – σε μια επιστολή που κυκλοφόρησε σε ένα tweet από την πρεσβεία. Προστατευμένος από τη διπλωματική του ασυλία, αυτός ο πρώην αναπληρωτής διευθυντής της MIT, της τουρκικής εθνικής οργάνωσηδωνροφοριών, που διορίστηκε στο Παρίσι το 2016, δεν ενοχλήθηκε ποτέ από τις γαλλικές αρχές.<br /><br />Ο βουλευτής (PCF) Jean-Paul Lecoq τον εγκάλεσε ωστόσο το 2018 κατά τη διάρκεια ακρόασης της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων: «Έχετε πραγματοποιήσει χιλιάδες συλλήψεις διανοούμενων, δημοσιογράφων, αντιπάλων και τους παρακολουθείτε με τις μυστικές σας υπηρεσίες μέχρι την Ευρώπη , μερικές φορές ακόμη και μέχρι τη Γαλλία, όπου δολοφονήθηκαν κούρδοι φίλοι». Με τέλεια γαλλικά, ο ενδιαφερόμενος ήταν αγανακτισμένος, κρίνοντας ότι υπήρχε «μια απαράδεκτη πτυχή σε αυτήν την ερώτηση».<br /><br />Ένα έγγραφο της βελγικής δικαιοσύνης, το οποίο παρέμεινε εμπιστευτικό μέχρι τώρα, αποκαλύπτει ότι αυτό το «ερώτημα» ήταν απόλυτα σωστό. Ρίχνει φως λεπτομερώς στην κατασκοπεία και τις ενέργειες των τουρκικών θυλάκων εναντίον των εξόριστων Κούρδων αντιπάλων και θέτει ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο που μπορεί να έπαιξε ο Ismail Hakki Musa. Αναβιώνει επίσης ισχυρές υποψίες σχετικά με τη συμμετοχή των υπηρεσιών της Άγκυρας στη δολοφονία τριών κούρδων ακτιβιστριών κοντά στο Gare du Nord στο Παρίσι το 2013.<br /><br />Στις 4 Οκτωβρίου 2017, ο Βέλγος ανακριτής δικαστής Patrick De Coster έστειλε μια απόφαση για ευρωπαϊκή έρευνα στην αντίστοιχη γαλλική αρχή για να ζητήσει τη συνεργασία της. Ο δικαστής φοβόταν τότε «μια πιθανή επικείμενη επίθεση εναντίον κορυφαίων Κούρδων πολιτικών στο Βέλγιο». Ένα τουρκικό κομάντο κυκλοφορούσε μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας, αναφέρει το σημείωμα των 24 σελίδων. Το πλαίσιο ήταν βαρύ: Ο πόλεμος μεταξύ της Άγκυρας και του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), άφησε τουλάχιστον 40.000 νεκρούς σε σαράντα χρόνια. Η σύγκρουση ξεδιπλώνεται στα σύνορα της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν, αλλά επίσης παίζει στην καρδιά της Ευρώπης, όπου οι Κούρδοι και οι μαχητές του ΡΚΚ έχουν βρει καταφύγιο. Οι Βρυξέλλες είναι μια στρατηγική τοποθεσία. Το Λαϊκό Συνέδριο του Κουρδιστάν, πολιτικός κλάδος των ανταρτών, έχει την έδρα του εκεί.<br /><br />Το δημοσίευμα στη συνέχεια αναφέρεται σε γεγονότα που εμπλέκουν Τούρκους να προσπαθούν να εξοντώσουν Κούρδους πολιτικούς, οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούνται από την Άγκυρα και έχουν καταφύγει στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για τον Zübeyir Aydar, πρόεδρο του Λαϊκού Κογκρέσου του Κουρδιστάν και τον Ρέμζι Κάρταλ, τον συμπρόεδρο του. Στην απόφαση ευρωπαϊκής έρευνας το όνομα του διπλωμάτη που σταθμεύει στο Παρίσι αναφέρθηκε άμεσα σε πολλές περιπτώσεις: «Ο συντονισμός των δράσεών τους φέρεται να είχε εξασφαλιστεί από τον Ismail Hakki Musa, τον σημερινό πρέσβη της Τουρκίας στη Γαλλία».<br /><br />Στις 16 Ιουνίου 2013, η απειλή έγινε πιο ξεκάθαρη. «Τέσσερα άτομα τουρκικής καταγωγής σύμφωνα με πληροφορίες έχουν έρθει στο Βέλγιο όπου νοίκιασαν ένα διαμέρισμα. Ένας από αυτούς «φέρεται να είναι ελεύθερος σκοπευτής». Τις επόμενες μέρες, θα έμεναν στο Παρίσι Όταν έμαθαν για αυτή τη διασυνοριακή μετακίνηση, «οι αστυνομικοί της DGSI κατέφυγαν στο Βέλγιο, ήταν πανικός», θυμάται μια πηγή που γνωρίζει το θέμα.<br /><br />Σε αυτήν την παράνομη ομάδα, ο Zekeriya Çelikbilek (ο οποίος φέρεται να είναι πρώην στρατιωτικός, με γαλλική ιθαγένεια και ότι ζούσε για έξι έως επτά μήνες στο Argenteuil (Val-d’Oise), σύμφωνα με το βελγικό αίτημα για βοήθεια) προκαλεί την προσοχή. Με αυτόν, αναδεύεται ένα μέρος των δράσεων των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην Ευρώπη. Επειδή το όνομά του δεν συνδέεται μόνο με αυτήν τη βελγική επιχείρηση. Σύμφωνα με το δικαστικό έγγραφο, αυτός ο άντρας, ο οποίος «φέρεται να είχε σχέση με τον Ismail Hakki Musa», ανέφερε ο Haci Akkulak «κατά τη διάρκεια ιδιωτικής συνέντευξης ότι είχε παίξει ρόλο στη δολοφονία κούρδων γυναικών [στο Παρίσι]».<br /><br />Ο Antoine Comte, δικηγόρος για τις οικογένειες των δολοφονημένων ακτιβιστριών, δήλωσε: «Μετά από μια τέτοια κατηγορία, θα έπρεπε τουλάχιστον ο Τούρκος πρέσβης στη Γαλλία να είχε κληθεί στο Quai d’Orsay, ή ακόμη και να ανακληθεί στη χώρα του. Δείχνει την λιποψυχία των γαλλικών αρχών σε αυτήν την υπόθεση».<br /><br />Το πολιτικό κίνητρο για την τριπλή δολοφονία των ακτιβιστριών στη Γαλλία εξετάζεται αμέσως: το έγκλημα συμβαίνει εν μέσω ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μεταξύ της Άγκυρας και της κουρδικής εξέγερσης. Στο πιστό του, Hakan Fidan , ο Recep Tayyip Erdogan , τότε Πρωθυπουργός, ανέθεσε τις συνομιλίες με τον Abdullah Öcalan . Από το φθινόπωρο, ο αρχηγός της MIT ταξίδεψε κρυφά στο νησί Imrali στη Θάλασσα του Μαρμαρά, όπου ο κούρδος αρχηγός φυλακίστηκε ισόβια.<br /><br />Πολύ γρήγορα, η γαλλική έρευνα σφίγγει γύρω από ένα άτομο, τον Ömer Güney, ο οποίος ήταν οδηγός της Sakine Cansiz, μιας εκ των θυμάτων, την ημέρα του εγκλήματος. Ήταν το τελευταίο άτομο που την είδε ζωντανή. Τα στοιχεία και τα ψέματά του τον κατακλύζουν. Ο ύποπτος, γεννημένος στην Ανατολία το 1982, επισκεπτόταν την κουρδική κοινότητα της Ile-de-France για αρκετούς μήνες, ισχυριζόμενος ότι αναζητούσε την κουρδική καταγωγή που είχε αρνηθεί η οικογένειά του. Στην πραγματικότητα, ήταν Τούρκος υπερεθνικιστής. Ποιοι ήταν είναι οι εντολοδόχοι; Τους μήνες πριν από τη δολοφονία, ο Ömer Güney είχε επισκεφθεί την Τουρκία πολλές φορές κρυφά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, δεν μίλησε ποτέ για τον σκοπό των ταξιδιών του<br /><br />Η δίκη του Ömer Güney θα μπορούσε να ρίξει φως στις μεθόδους της MIT. Έπρεπε να παρουσιαστεί τον Ιανουάριο του 2017 ενώπιον του Κακουργιοδικείου του Παρισιού για «δολοφονίες σε σχέση με τρομοκρατική επιχείρηση [που διαπράχθηκε] κατόπιν αιτήματος ατόμων στην Τουρκία, πιθανώς συνδεδεμένα με τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών», αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ: ο ύποπτος, που έπασχε από όγκο στον εγκέφαλο, πέθανε στο νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière στις 17 Δεκεμβρίου 2016.<br /><br />Ο Τούρκος πρέσβης θα είχε αρκετό χρόνο να ακούσει τι θα έλεγε ο ύποπτος στο δικαστήριο. Ο Ismail Hakki Musa μόλις είχε αναλάβει τη θέση του στο Παρίσι, επιστρέφοντας σε μια χώρα που γνώριζε καλά. Σπούδασε εκεί στη δεκαετία του 1980, κατέχει διατριβή για τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο του Nancy 2 και ήταν Γενικός Πρόξενος στη Λυών από το 2007 έως το 2009.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, ο θάνατος του Ömer Güney διευκόλυνε τις δύο πρωτεύουσες. Την ημέρα της ανακάλυψης των νεκρών, ο Manuel Valls, τότε Υπουργός Εσωτερικών, πήγε στη rue La Fayette. Μπροστά από το κτίριο, κατήγγειλε ένα έγκλημα «εντελώς απαράδεκτο» και ανέφερε «την αποφασιστικότητα των γαλλικών αρχών να ρίξουν φως σε αυτήν την πράξη». Έντεκα μέρες αργότερα, συναντήθηκε με κάθε διακριτικότητα, με τον τότε Τούρκο πρέσβη και εξέφρασε την προθυμία του να «βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία», σύμφωνα με την έκθεση για τη συνάντηση που συνέταξε ο διπλωμάτης. Το σκάνδαλο ενός πολιτικού εγκλήματος στο γαλλικό έδαφος δεν φαίνεται να έπαιξε σημαντικό ρόλο απέναντι στα καλώς κατανοητά συμφέροντα και των δύο χωρών. Έκτοτε, η απαραίτητη συνεργασία της Άγκυρας στον αγώνα της Γαλλίας ενάντια στους τζιχαντιστές μόνο ενίσχυσε την απόφαση να αφεθεί το θέμα κάτω από το χαλί.<br /><br />Ωστόσο, ο Ismail Hakki Musa είναι συνομιλητής πρώτης επιλογής στο θέμα. Όταν οι Sakine Cansiz, Fidan Dogan και Leyla Saylemez δολοφονήθηκαν, ήταν αναπληρωτής διευθυντής της MIT (από το 2012 έως το 2016), υπεύθυνος στο τομέα των πληροφοριών για το εξωτερικό. Τι ήξερε για αυτήν την επιχείρηση εξάλειψης; Δύο αξιωματούχοι της MIT που συνελήφθησαν στο Ιράκ από το PKK το 2017 περιέγραψαν με ακρίβεια την αλυσίδα λήψης αποφάσεων που φθάνει μέχρι την κορυφή του θεσμού. Μαρτυρίες ομήρων, που πρέπει να ληφθούν υπόψη με προσοχή, αλλά οι οποίες περιγράφουν τους συνομιλητές στους οποίους ο Güney έδινε εξηγήσεις για τις προετοιμασίες του για εκτέλεση επειδή είναι ιεραρχικά ανώτεροι: «Αυτό το είδος δολοφονίας είναι πολύ κρίσιμο. Απαιτεί απόφαση από υψηλόβαθμους αξιωματούχους και λίγα στελέχη το γνωρίζουν. […] Η έκθεση πρέπει να φτάσει μέχρι το διευθυντή. Και ακόμη και ο διευθυντής πρέπει να ρωτήσει τον Πρόεδρο». Η MIT αναφέρεται απευθείας στον Recep Tayyip Erdogan.<br /><br />Τον περασμένο μήνα, ο Ismail Hakki Pekin, πρώην αρχηγός των τουρκικών στρατιωτικών πληροφοριών, έκανε ηχηρές δηλώσεις σε μια πολιτική εκπομπή στο CNN Türk. Κάλεσε για την ενίσχυση της στρατηγικής κατά του PKK αντιμετωπίζοντας επίσης τα «στοιχεία» του στην Ευρώπη, όπως «έχει ήδη γίνει στο Παρίσι».<br /><br />Η αποφασιστικότητα της Άγκυρας να κυνηγήσει τους εχθρούς της στην εξορία φαίνεται να μεγαλώνει κάθε χρόνο. Στη Γερμανία το 2018, ένας Τούρκος πράκτορας καταδικάστηκε για κατασκοπεία και ένας Κούρδος ποδοσφαιριστής διέφυγε από απόπειρα δολοφονίας ενώ οδηγούσε σε αυτοκινητόδρομο. Τον Σεπτέμβριο του 2020, στη Βιέννη, ένας άνδρας που ισχυριζόταν ότι ήταν πράκτορας της MIT εμφανίστηκε στην αυστριακή μυστική υπηρεσία ζητώντας προστασία. Είπε ότι διατάχθηκε να δολοφονήσει έναν πρώην αυστριακό βουλευτή κουρδικής καταγωγής, τον Berivan Aslan. Εάν αποτύχαινε, ο κατάλογός του περιλάμβανε δύο δευτερεύοντες στόχους, δύο άλλους πρώην βουλευτές που είχαν τεκμηριώσει τον ακτιβισμό της MIT και τα δίκτυα επιρροής της στην Αυστρία.<br /><br />Αυτή η διαδοχή νέων στοιχείων τροφοδοτεί μια δεύτερη καταγγελία από τις οικογένειες των τριών ακτιβιστριών που δολοφονήθηκαν στο Παρίσι, που κατατέθηκαν το 2018. Επειδή, αν και ο Ömer Güney είναι νεκρός, οι συνεργοί του και οι εντολοδότες του δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί από τα δικαστήρια. Κατόπιν αιτήματος της εισαγγελίας, ξεκίνησε δικαστική έρευνα κατά αγνώστων το 2019 για «συνενοχή σε δολοφονίες σε σχέση με τρομοκρατική επιχείρηση» και «τρομοκρατική ένωση με σκοπό την προετοιμασία εγκλημάτων».<br /><br />«Σε αυτήν την υπόθεση, όλοι καταλαβαίνουν ότι ο ρόλος των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών είναι κεντρικός: τα πολιτικά κόμματα, η αστυνομία, ο πρώτος ανακριτής δικαστής, η εισαγγελία που συμφωνεί να ξεκινήσει μια δεύτερη δικαστική έρευνα, αναφέρει ο Antoine Comte. Αλλά η πολιτική εξουσία παραμένει σιωπηλή. Είναι απαράδεκτο. Ειδικά αφού στη δεύτερη καταγγελία δείχνουμε ότι πράκτορες δραστηριοποιούνται σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η ατιμωρησία της MIT οφείλεται μόνο στις πολιτικές αρχές. Αυτό είναι το σκάνδαλο».<br /><br />Εάν το επιθυμούν, οι γαλλικές αρχές θα μπορέσουν να το συζητήσουν πολύ σύντομα με έναν ενημερωμένο παρατηρητή. Ο Ali Önaner, ο νέος πρέσβης που πρόκειται να διαδέχθεί τον Ismail Hakki Musa, και προέρχεται από το διπλωματικό σώμα, είναι μέλος της ίδιας τάξης της ENA με τον Emmanuel Macron. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε ένα tweet, μίλησε στον Γάλλο πρόεδρο, τον «συμμαθητή του». Το 2013, όταν σκοτώθηκαν οι Fidan Dogan, Leyla Saylemez και Sakine Cansiz, ήταν πρώτος σύμβουλος της τουρκικής πρεσβείας στο Παρίσι.<br /><br />Όπως αναφέρει τέλος το δημοσίευμα η εφημερίδα προσπάθησε μέσω email και τηλεφώνου να έχει την αντίδραση του Τούρκου πρέσβη την Παρασκευή και το Σάββατο χωρίς να λάβει απάντηση.<br /><br />Μετά το αφιέρωμα της εφημερίδας τις 7 Φεβρουαρίου σχετικά με τη στρατηγική διείσδυσης των τουρκικών δικτύων στη Γαλλία,( σχετικές ΕΤ:73,74,75,76 από 7.02.2021), ο Ismail Hakki Musa απέστειλε μια επιστολή. «Δεν βγήκα ποτέ από το ρόλο του πρέσβη», ανέφερε.<div><br /></div><div><a href="https://www.anixneuseis.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Journal du Dimanche: συντόνιζε δολοφονίες ο τούρκος πρέσβης στο Παρίσι.

Στην εφημερίδα Journal du Dimanche δημοσιεύεται δισέλιδο άρθρο της LAURE MARCHAND , με τίτλο: «Τα βαθιά μυστικά του Τούρκου πρέσβη» Αναφέρει...

Διαβάστε την συνέχεια

Frantzman: Η Τουρκία ετοιμάζεται να συγκρουστεί με το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ε.Ε. για το φυσικό αέριο

<img height="363" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2021/03/210316205047_Noble-Dina-israel-ellada-cyprus02-1024x580.jpg" width="640" /><br /><br />Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος Seth J. Frantzman, επικαλούμενος τουρκικά μέσα ενημέρωσης, επανέρχεται στην πολεμική του εναντίον της Τουρκίας, η οποία απαιτεί από το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία να λαμβάνει …άδεια από την κατοχική δύναμη για να περνούν από την …υφαλοκρηπίδα της, που βεβαίως δεν είναι δική της.<br /><br />Ο αρθρογράφος αναφέρεται στη «ρηματική διακοίνωση που επέδωσε η Τουρκία στην Ελλάδα και το Ισραήλ, με την οποία υποστηρίζει ότι οι δύο χώρες πρέπει να ζητήσουν την άδειά της πριν αρχίσουν εργασίες για την υλοποίηση του σχεδίου υποθαλάσσιου ηλεκτρικού καλωδίου».<br /><br />Τίτλος του κειμένου της ιστοσελίδας THE JERUSALEM POST: «Η Τουρκία ετοιμάζεται να συγκρουστεί με το Ισραήλ, την Ελλάδα και την ΕΕ για το East Med [Gas Forum]»<br />Υπότιτλος: «Σκοπός της Άγκυρας είναι να καταστρέψει τις σχέσεις του Ισραήλ. Επιπλέον, προσπάθησε να δελεάσει την Αίγυπτο με κρούσεις συμφιλίωσης τον τελευταίο μήνα»<br /><br />Ακολουθεί καταγραφή των πρόσφατων εντάσεων που έχει δημιουργήσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που έχουν ως απώτερο σκοπό να επηρεάσουν αρνητικά τις περιφερειακές συμμαχίες που έχουν διαμορφωθεί.<br /><br />Γενικά πρόκειται για ένα αρνητικό δημοσίευμα από ένα σημαντικό αρθρογράφο, ο οποίος συχνά-πυκνά αποδεικνύει τα “fake news” της κατοχικής δύναμης, η οποία προσπαθεί να αποδείξει ότι ξεκινά σύντομα διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.<br /><br />Το δημοσίευμα της <a href="https://www.israelhayom.co.il/article/861283">ιστοσελίδας ISRAEL HAYOM</a> αναφέρεται στην δήθεν αλλαγή του τρόπου συμπεριφοράς της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ. Η ιστοσελίδα αυτή, μερικές φορές γίνεται όχημα για τις θέσεις της κατοχικής δύναμης και πρέπει κανείς να είναι προσεκτικός με τα δημοσιεύματα της.<br /><br />Καλό, επίσης, είναι να τα παρακολουθούμε για να γνωρίζουμε και πως “παίζει” η Τουρκία με τα “fake news” και πως τα φυτεύει ακόμα και σε ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.<br /><br />Στην ιστοσελίδα σημειώνεται ότι μετά από την αποστολή μερικών φιλικών μηνυμάτων από την Άγκυρα προς την Ιερουσαλήμ, τη Δευτέρα στάλθηκαν προς την Ελλάδα και το Ισραήλ επιστολές που ζητούσαν τον “σεβασμό” των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών της Τουρκίας, προτρέποντας τις δύο χώρες να ζητήσουν τουρκική άδεια για τη δραστηριοποίησή τους τμήματα της Ανατολικής Μεσογείου.<br /><br />Τίτλος της ISRAEL HAYOM: «Τουρκία προς Ισραήλ: Σεβαστείτε τα θαλάσσια σύνορα»<br />Υπότιτλος: «Από την Άγκυρα έστειλαν επιστολή στην Ιερουσαλήμ και στην Αθήνα: Θα πρέπει να ζητήσετε την έγκρισή μας για δραστηριοποίηση στα αποκλειστικά οικονομικά μας ύδατα – Το πρόβλημα: Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας για σύνορα»<br /><br />Ο αρθρογράφος DIN SHMUEL HELMES τονίζει τη σοβαρότητα της κίνησης «εφόσον ο αγωγός EastMed που θα μεταφέρει Φυσικό Αέριο από το Ισραήλ στην Κύπρο και από εκεί στην Ελλάδα, θα περνά από θαλάσσια τμήματα που ερίζουν για ΑΟΖ Τουρκία και Ελλάδα».<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Frantzman: Η Τουρκία ετοιμάζεται να συγκρουστεί με το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ε.Ε. για το φυσικό αέριο

Ο δημοσιογράφος και αρθρογράφος Seth J. Frantzman, επικαλούμενος τουρκικά μέσα ενημέρωσης, επανέρχεται στην πολεμική του εναντίον της Τουρκί...

Διαβάστε την συνέχεια

Ποιοι και γιατί «αβαντάρουν» τον «τζογαδόρο» Ερντογάν;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan.jpeg"><img height="361" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/erdogan-696x393.jpeg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Μιχάλη Ψύλου</b><br />«Ο τζογαδόρος ψάχνει φίλους»! Είναι ο τίτλος της Suddeutsche Zeitung του Μονάχου. Ποιος είναι ο «τζογαδόρος» ; Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τη δεύτερη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Γερμανίας. Και ψάχνει φίλους γιατί είναι «σχεδόν εντελώς απομονωμένος, λόγω της εξωτερικής του πολιτικής».<br />Στο άρθρο που υπογράφει ο διάσημος δημοσιογράφος Τόμας Αβενάριους, τονίζεται για παράδειγμα, ότι ο Τούρκος πρόεδρος ,«μετά από επτά χρόνια ψυχρών σχέσεων με την Αίγυπτο, χωρίς κανένα πρόβλημα ,προσπαθεί τώρα να προσεγγίσει το Κάιρο» .<br /><br />Οι λόγοι για την τρέχουσα στροφή της Άγκυρας είναι προφανείς, γράφει η SZ: «Η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, της οποίας η εργαλειοθήκη κυμαίνεται από απειλές εναντίον Ελλήνων και Κυπρίων έως στρατιωτικές επεμβάσεις στους εμφύλιους πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία, αποδεικνύεται αδιέξοδη».<br />Η ιταλική il Manifesto προσπαθεί επίσης να εξηγήσει γιατί ξαφνικά «ο Ερντογάν έκρυψε το τσεκούρι και έπιασε τη διπλωματία». Μα είναι απλό ,γράφει η ιταλική εφημερίδα : «Η Άγκυρα δεν αντέχει, γνωρίζοντας ότι κινδυνεύει πλέον να έχει έναν άλλο αντίπαλο και πολύ ισχυρό, καθώς, όπως αναμενόταν, η κυβέρνηση Μπάιντεν, ενώ αναγνωρίζει τον ρόλο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, υιοθετεί μια πιο σκληρή γραμμή απέναντι στον Ερντογάν» . Συνεπώς, προσθέτει η ιταλική εφημερίδα ,«μεταξύ παλαιών και νέων αντιπάλων, ο Ερντογάν στοχεύει να δημιουργήσει καλύτερες και γόνιμες σχέσεις με την Αίγυπτο, μια χώρα που πριν από μερικές εβδομάδες ήταν ένας από τους χειρότερους εχθρούς του. Χρειάζεται αμέσως την υποστήριξη του Καΐρου στη διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών».<br /><br />Χρειάζεται σωσίβιο και κάποιοι το προσφέρουν<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί λοιπόν να εμφανίσει ένα «νέο» πρόσωπο. «Δεν χτυπάει πλέον τη γροθιά του στο τραπέζι, αλλά επικεντρώνεται στη διπλωματία και η στροφή αυτή δεν περιορίζεται απαραίτητα στους εναγκαλισμούς με την Αίγυπτο» σημειώνει η il Manifesto. Μετά τις σφοδρές επιθέσεις των τελευταίων μηνών κατά του «ψυχασθενούς» -όπως τον χαρακτήρισε – Γάλλου προέδρου Μακρόν, ο Ερντογάν δηλώνει τώρα ότι επιδιώκει τον διάλογο. Το ίδιο κάνει επίσης και με την ΕΕ, ενόψει της Συνόδου κορυφής σε οκτώ ημέρες. Όχι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρόκειται να επιβάλουν τίποτε κυρώσεις στην Τουρκία. <div><br /></div><div>Στην έκθεση που ετοιμάζει για τη Σύνοδο ο γνωστός για τα φιλικά του αισθήματα προς την Αγκυρα, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Τζόζεπ Μπορέλ , μόνο επαινετικά λόγια και κάποιες μικρο-ενστάσεις αναμένουμε να ακούσουμε για τη στάση της Τουρκίας, από την προηγούμενη σύνοδο του Δεκεμβρίου. Αλλωστε ,και με τις λεγόμενες «διερευνητικές επαφές» ανάμεσα στην Αθήνα και την Αγκυρα ,αντικειμενικά «εξωραίζεται» δυστυχώς το νέο πρόσωπο του Ερντογάν. «Διερευνητικές επαφές» ,τις οποίες ακόμη και ο «Ελεύθερος Τύπος» χαρακτήρισε χθες πρωτοσέλιδα ως «τυπική διαδικασία». </div><div><br /></div><div>Ολοι θέλουμε φυσικά την επίλυση μέσω διαλόγου της μίας και μοναδικής ελληνο-τουρκικής διαφοράς που αφορά την νησιωτική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Μόνο που τα σχέδια της Αγκυρας είναι πολύ διαφορετικά και φτάνουν μέχρι την ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης. Με αυτά και μ` αυτά όμως , ο Ερντογάν προσπαθεί να αποσπάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και ετοιμάζεται να καταστήσει «ισότιμο συνομιλητή» της διεθνούς κοινότητας το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος στις συνομιλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στη Γενεύη ,στα τέλη Απριλίου. Ότι δεν κατάφερε δηλαδή με το «τσεκούρι» ο Αττίλας, προσπαθεί να το επιτύχει με τη διπλωματία ο Ερντογάν. Εχει άλλωστε ακόμη τις πλάτες του Βερολίνου, αν και με την ήττα που υπέστησαν οι Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Μέρκελ στις πρόσφατες εκλογές σε δύο σημαντικά γερμανικά κρατίδια, φαίνεται πλέον ότι αλλάζει το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Και δεν είναι πλέον καθόλου σίγουρο ότι το κόμμα της Μέρκελ θα εξακολουθήσει να έχει υπό τον έλεγχό του την Καγκελαρία μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου.<br /><br />Τρέχει να προλάβει τα χειρότερα<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί εναγωνίως επίσης να βελτιώσει τις σχέσεις της Αγκυρας με τις μοναρχίες του Κόλπου -ειδικά με τη Σαουδική Αραβία, αλλά και με το Ισραήλ! Τον επόμενο μήνα μάλιστα θα φιλοξενήσει στην Κωνσταντινούπολη και ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων της αφγανικής κυβέρνησης και των Ταλιμπάν. Ισως και να ελπίζει δηλαδή ότι μπορεί και να είναι υποψήφιος για το …Νόμπελ Ειρήνης 2021!<br /><br />Γνήσιος «τζογαδόρος» κατά την SZ ο Ερντογάν, βλέπει άλλωστε ότι «τα συντηρητικά σουνιτικά κράτη, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ,αντιμετωπίζουν πλέον το σιϊτικό Ιράν ως τον κύριο εχθρό, βάζοντας στην άκρη το παλαιστινιακό πρόβλημα ,που ήταν κεντρικό εδώ και δεκαετίες. Το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και τα ΗΑΕ έχουν δημιουργήσει διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Η Σαουδική Αραβία είναι ακόμα διστακτική, αλλά θα μπορούσε να ακολουθήσει. Όλα αυτά τα κράτη αντιτάχθηκαν στην Αραβική Άνοιξη, την κατέστειλαν ή βοήθησαν τα φιλικά κράτη να κάνουν ακριβώς αυτό. Τώρα σχηματίζουν συμμαχία εναντίον της Τεχεράνης, λίγο πολύ ανοιχτά, μαζί με το Ισραήλ» τονίζει η γερμανική εφημερίδα.</div><div><br /></div><div> Και ο Ερντογάν από κοντά. «Επειδή τα αραβικά κράτη συμφιλιώνονται, η Τουρκία πρέπει να αναζητήσει έναν διαφορετικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Θα μπορούσε για παράδειγμα, να βοηθήσει τα κράτη του Κόλπου να τα βρουν τώρα με το Κατάρ, τον μόνο πραγματικό Αραβικό σύμμαχο των Τούρκων. Το Κατάρ θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τον Ερντογάν να διαδραματίσει λιγότερο αντιφατικό ρόλο και να διασωθεί σε αυτή τη νέα γεωπολιτική διαδικασία», όπως γράφει η iI Manifesto . Μήπως και καταφέρει να πλασαριστεί στο νέο αυτό γεωπολιτικό πάζλ. Βάζοντας φυσικά στην άκρη δήθεν αρχές και ενστάσεις. Μόνο η πολιτική του επιβίωση τον ενδιαφέρει άλλωστε…Τα άλλα τα βρίσκει! Μόνο που «ο τζογαδόρος Ερντογάν μπορεί να έχει κάποιες σύντομες επιτυχίες στη Μεσόγειο, αλλά έχει κάνει πιο πολλούς εχθρούς», γράφει η Suddeutsche Zeitung.<br /><br />«Απάτη οι μεταρρυθμίσεις Ερντογάν»<br /><br />Δεν αλλάζει λοιπόν πραγματικά ρότα ο Τούρκος πρόεδρος. «Η Γερμανία δεν πρέπει να πιστέψει τις “μεταρρυθμίσεις” του Ερντογάν. Στην Τουρκία επικρατεί η αυθαιρεσία .Οι μεταρρυθμιστικές του υποσχέσεις αποτελούν απάτη» γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη και εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει στην Τουρκία του Ερντογάν: «Την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος παρουσίαζε τις μεταρρυθμιστικές του προτάσεις, ο εθνικιστής εταίρος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί ζητούσε την απαγόρευση του φιλο-κουρδικού κόμματος HDP. Λίγες ώρες αργότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο ανακοίνωσε ότι έχει ξεκινήσει έρευνα σε βάρος του HDP. Την ίδια ημέρα ξεκίνησε η ποινική διαδικασία εναντίον του προερχόμενου από την αντιπολίτευση δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, για τον οποίο έχει ζητηθεί η επιβολή ποινής διετούς φυλάκισης.</div><div><br /></div><div> Η προσφώνηση του φυλακισμένου Κούρδου πολιτικού Σελαχατίν Ντεμιρτάς ως «αξιότιμου κυρίου», αξιολογήθηκε επίσης ως ποινικό αδίκημα!<br />Δύο μόλις ημέρες μετά την ανακοίνωση των μεταρρυθμίσεων υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον πρόεδρο Ερντογάν, ξεκίνησαν οι δίκες εναντίον 66 δημοσιογράφων . Μια εβδομάδα αργότερα, ο τηλεοπτικός σχολιαστής Λεβέντ Γκιουλτεκίν ξυλοκοπήθηκε από 25 άτομα, επειδή επέκρινε τον Μπαχτσελί» αναφέρει η Γερμανική ,συντηρητική εφημερίδα.</div><div><br />Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου Freedom House για το 2020, σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Τουρκία είναι η χώρα με την πιο σοβαρή περικοπή των ελευθεριών τα τελευταία δέκα χρόνια. Φυσικά, γράφει με μπόλικη δόση ειρωνείας η FAZ, η Τουρκία του Ερντογάν , «είναι σε καλύτερη κατάσταση στις ελευθερίες από το …Μάλι, στη δυτική Αφρική, μια χώρα που έχει βιώσει δέκα χρόνια εμφυλίου πολέμου και κυβερνάται από στρατιωτική χούντα εδώ και έναν χρόνο». Αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι Τουρκία και Μάλι καταλαμβάνουν τις δύο τελευταίες θέσεις στην έρευνα του Freedom House μεταξύ 195 χωρών; Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί σε μια χώρα που κυβερνά ο Ερντογάν δεν εφαρμόζονται ούτε καν τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα. Ο Τούρκος πρόεδρος ,τονίζει η FAZ , «βρίσκεται σε δύσκολη θέση στις σχέσεις του με την Δύση και προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα του από τότε που εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Τζο Μπάιντεν». Και περιμένει ακόμη το τηλεφώνημά του, τέσσερις μήνες μετά!</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ποιοι και γιατί «αβαντάρουν» τον «τζογαδόρο» Ερντογάν;

Του Μιχάλη Ψύλου «Ο τζογαδόρος ψάχνει φίλους»! Είναι ο τίτλος της Suddeutsche Zeitung του Μονάχου. Ποιος είναι ο «τζογαδόρος» ; Ο Τούρκος πρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο αγωγός EastMed και οι τέσσερις ευσεβείς πόθοι της ελληνικής στρατηγικής

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/eastmed.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/eastmed-696x358.png" /></a><br /><br /> Ανάλυση του <b>Σωτήρη Ρούσσου*</b><br />Οι πρόσφατες πληροφορίες για συνεννοήσεις μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ για συνεργασία στις εξαγωγές φυσικού αερίου και το αιγυπτιακό «λάθος» στη χαρτογράφηση των οικοπέδων εκμετάλλευσης στην Ανατολική Μεσόγειο θέτουν εκτός σχεδίων τον πολυθρύλητο αγωγό EastMed και εν αμφιβόλω τη φαινομενικά αρραγή συμμαχία Αθήνας-Καΐρου-Λευκωσίας. Μια σειρά από λάθος εκτιμήσεις και υπερβολικές προσδοκίες έχτισαν στρατηγικές μακριά από την γεωπολιτική πραγματικότητα.<br /><br />Στη δεκαετία του 1990 η επίλυση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών διαφορών βασίστηκε στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Η στρατηγική αυτή μετέθετε ουσιαστικά την επίλυση των προβλημάτων αυτών από την τριγωνική σχέση Ελλάδα-Τουρκία-ΗΠΑ και το πλαίσιο του ΟΗΕ στη σχέση ΕΕ-Τουρκίας, όπου η ελληνική επιρροή ήταν πολύ μεγαλύτερη. Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ήταν η κορυφαία επιτυχία αυτής της στρατηγικής. Μετά όμως τη σωστή, κατά την γνώμη μου, απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η ευρωπαϊκή στρατηγική εγκαταλείφθηκε. Άλλωστε και η ερντογανική Τουρκία δεν είχε καμία διάθεση να τηρήσει τους όρους που έθετε η ιδιότητα του υποψηφίου κράτους-μέλους. Ο Ερντογάν είχε χρησιμοποιήσει την ενταξιακή διαδικασία για να επιτύχει τη σύμπηξη μιας ευρείας πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας και να αποδυναμώσει πλήρως την κεμαλική -πολιτική και στρατιωτική- ελίτ. Στη συνέχεια, η Άγκυρα δεν είχε ανάγκη αυτό το εργαλείο και «άνοιγε τα φτερά της» προς την εκπλήρωση των ηγεμονικών αξιώσεων της στη Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.<br /><br />Με τη ραγδαία υποχώρηση του προνομιακού για την Ελλάδα και την Κύπρο πλαισίου της ΕΕ, το «Ελ Ντοράντο» των υδρογονανθράκων και οι συμμαχίες που θα έφερνε αντιμετωπίστηκαν ως η απάντηση στο διαφαινόμενο στρατηγικό αδιέξοδο. Καθώς η ευρωζώνη επέβαλλε καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας στην Ελλάδα και η Ουάσιγκτον δεν έδειχνε ενδιαφέρον να αναμειχθεί ενεργά στην Ανατολική Μεσόγειο, οι διάφορες τριμερείς ή τετραμερείς συμμαχίες με Ισραήλ και Αίγυπτο και εσχάτως με τα Εμιράτα παρουσιάζονταν ως μείζονες ευκαιρίες για «απομόνωση» της Τουρκίας και αποτροπή των ηγεμονικών αξιώσεων της. Μόνο που η νέα αυτή στρατηγική συμμαχιών στηριζόταν σε τέσσερις ευσεβείς πόθους.<br /><br />Ο πρώτος ευσεβής πόθος ήταν ότι τα κοιτάσματα στην κυπριακή και την ελληνική ΑΟΖ θα είναι αρκετά μεγάλα ώστε να προκαλέσουν το σοβαρό ενδιαφέρον των πολυεθνικών πετρελαϊκών εταιρειών. Αυτοί οι πολυεθνικοί γίγαντες, συνέχιζε το αφήγημα, θα κινητοποιούσαν την πολιτική επιρροή τους στις ΗΠΑ και θα ενεργοποιούσαν την αμερικανική ισχύ εναντίον οποιασδήποτε τουρκικής διεκδίκησης. Την ίδια στιγμή, κυβερνήσεις, επιστημονικά συνέδρια και δεξαμενές σκέψης διακινούσαν το επιχείρημα ότι το φυσικό αέριο Κύπρου, Ισραήλ και Ελλάδας θα αποτελούσε σοβαρό παράγοντα μείωσης της εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Τελικά τα κοιτάσματα της Κύπρου είναι τόσο μικρά που δεν μπορούν να συντηρήσουν ούτε ένα εργοστάσιο υγροποίησης αερίου στο νησί, ενώ τα κοιτάσματα του Ισραήλ, αν και σαφώς μεγαλύτερα, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν άξια λόγου εναλλακτική πηγή αερίου για τις ευρωπαϊκές ανάγκες. Ενδιαφέρον από πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες υπήρξε αλλά τελικά το κοίτασμα δεν ήταν τέτοιο ώστε να οδηγήσει σε αμερικανική αποτροπή των τουρκικών επιθετικών ενεργειών. Άλλα ζητήματα, όπως οι ρωσικοί πύραυλοι S-400, η σύλληψη του πάστορα Andrew Brunson και η παραμονή του Φετουλάχ Γκιουλέν στις ΗΠΑ υπήρξαν τα γεγονότα που προκάλεσαν σημαντικές τριβές στις σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας και όχι οι τουρκικές παραβιάσεις της κυπριακής κυριαρχίας.<br /><br />Ο δεύτερος ευσεβής πόθος ήταν η κατασκευή του αγωγού EastMed. Πρόκειται για ένα έργο εξαιρετικά δύσκολο να κατασκευαστεί λόγω του ιδιόμορφου βυθού της Ανατολικής Μεσογείου, και γι’ αυτό εξαιρετικά δαπανηρό. Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο έργο δεν θα μπορούσε να στηριχθεί οικονομικά στα ήδη γνωστά κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ. Γι’ αυτό και, παρά την ένταξή του στα ευρωπαϊκά έργα υποδομής και τη μελέτη βιωσιμότητας που χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ, δεν βρέθηκε ποτέ χρηματοδότης και η κύρια χώρα υποδοχής του αερίου, η Ιταλία, δεν προσχώρησε ποτέ ουσιαστικά στο έργο αυτό. Η Αίγυπτος, που είναι η κύρια παραγωγός φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν επέδειξε ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για συμμετοχή καθώς έχει εκτεταμένες εγκαταστάσεις υγροποίησης αερίου και ίσως έβλεπε το έργο ως ανταγωνιστικό των δικών της εξαγωγών. <br /><br />Το Ισραήλ από την αρχή των συζητήσεων προέκρινε τη λύση της διέλευσης του αερίου μέσω αγωγού από την Κύπρο και την μεταφορά του με υποθαλάσσιο αγωγό (πολύ μικρότερης απόστασης από τον EastMed) στην Τουρκία και τη διοχέτευσή του στην ολοένα διευρυνόμενη τουρκική αγορά. Πρόκειται για το πιο ορθολογικό οικονομοτεχνικά σενάριο που όμως προϋπέθετε είτε την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση του νησιού ή μια ad hoc διευθέτηση που θα νομιμοποιούσε την τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου. Όταν αυτό το σενάριο απορρίφθηκε, το Ισραήλ δεν είχε πια ενδιαφέρον για το έργο. Δεν ήταν όμως ανόητο να αποχωρήσει από τον σχεδιασμό ενός έργου που δεν του κόστιζε τίποτε ενώ του πρόσφερε μια στενή σχέση με Λευκωσία και Αθήνα που θα ήταν αδιανόητη στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Τώρα στρέφεται προς ρεαλιστικότερες λύσεις, όπως η συνεργασία με την Αίγυπτο για την εξαγωγή του αερίου του, παρακάμπτοντας την Κύπρο.<br /><br />Στη βάση των δύο παραπάνω χτίστηκε ο τρίτος ευσεβής πόθος. Πρόκειται για την πεποίθηση ότι η Κύπρος θα μπορεί ανενόχλητη να προβεί στην έρευνα και την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της καθώς το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον δεν θα επέτρεπαν την εκδήλωση πραγματικών τουρκικών απειλών. Μάλιστα, πήγαιναν ένα βήμα παραπέρα θεωρώντας ότι η ανεύρεση των κοιτασμάτων και ο πακτωλός που θα προέλθει από την εκμετάλλευσή τους, θα πιέσουν την τουρκοκυπριακή πλευρά να προσέλθει σε ουσιαστική διαπραγμάτευση για την επίλυση του Κυπριακού. Οι εκτιμήσεις αποδείχθηκαν λάθος. Η Τουρκία προέβη στις πιο σοβαρές παραβιάσεις στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε πρώτη από το 1974 αμφισβήτηση του εδαφικού status quo στα Βαρώσια χωρίς ιδιαίτερη ενόχληση από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Σήμερα μάλιστα προσέρχεται στις πενταμερείς συνομιλίες με δηλώσεις για συνομοσπονδία, δηλαδή για χωριστά κράτη στο νησί.<br /><br />Η Άγκυρα βρήκε μάλιστα ευκαιρία να προβάλει όλες τις αξιώσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και να προχωρήσει στην παράνομη αλλά ισχύουσα συμφωνία χάραξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη. Θέτει υπό de facto απαγόρευση την έρευνα και την εκμετάλλευση για υδρογονάνθρακες στην περιοχή ανατολικά της Ρόδου και ουσιαστικά ακυρώνει στην πράξη την ελληνική θέση περί συνορευουσών AOZ Ελλάδας και Κύπρου. Με αυτό τον τρόπο δηλώνει ότι οποιοδήποτε έργο ή πρόγραμμα συνεργασίας στην περιοχή αυτή θα πρέπει να έχει και τη δική της συναίνεση. Η στάση αυτή της Τουρκίας δεν είναι απροσδόκητη αλλά συνάδει με τη συνολική πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια.<br /><br />Οι επιλογές των συμμαχιών απέναντι στην Τουρκία αποτελούν τον τέταρτο ευσεβή πόθο. Οι ελληνικές κυβερνήσεις θεώρησαν ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσουν τις αντιπαλότητες της Τουρκίας με μεσανατολικές δυνάμεις προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Πρόκειται για σφάλμα ολκής. Μέχρι τη δεκαετία του 2000 η Ελλάδα είχε προσφέρει τις υπηρεσίες της για μεσολάβηση στην Μέση Ανατολή αλλά δεν εμπλεκόταν στα μεσανατολικές διαμάχες. Η πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου για την έξοδο του Αραφάτ και των Παλαιστινίων μαχητών από τη Βηρυτό και για τη συνάντηση Μιτεράν-Καντάφι, η πρωτοβουλία Κρανιδιώτη για διάλογο Ισραηλινών και Παλαιστινίων την περίοδο της ειρηνευτικής Διαδικασίας του Όσλο και οι πρωτοβουλίες του Νίκου Κοτζιά με τις Συναντήσεις της Ρόδου για την Περιφερειακή Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο και τις Διασκέψεις για τον θρησκευτικό πλουραλισμό στη Μέση Ανατολή, αποτέλεσαν μερικά κορυφαία παραδείγματα του μεσολαβητικού αυτού ρόλου. <br /><br />Εντούτοις η ελληνική στρατηγική μετά το 2009 σταδιακά εμπλέκεται στα μεσανατολικές διαμάχες και γίνεται μέρος τους. Παρέχει επιχειρησιακό πεδίο για ισραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις που έχουν προφανή στόχο το Ιράν, μια χώρα φιλική προς την Ελλάδα, την μόνη που δέχθηκε να χορηγήσει πετρέλαιο με πίστωση την περίοδο της μνημονιακής χρεοκοπίας. Εμπλέκεται σε συμμαχίες με τα Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία κατά του Ιράν και αναμειγνύεται στην λιβυκή σύγκρουση υιοθετώντας τον έναν ή τον άλλο πολέμαρχο. Αγνοεί το γεγονός ότι όταν αναμειγνύεσαι σε μια κρίση, όπως η λιβυκή, θα πρέπει να έχεις τα μέσα να στηρίξεις τον «ευνοούμενό» σου στο πεδίο της στρατιωτικής αντιπαράθεσης, αλλιώς θα βγεις χαμένος όποια πλευρά κι αν κερδίσει. <br /><br />Αυτό που επίσης φαίνεται να μην έγινε κατανοητό κατά τη χάραξη αυτής της στρατηγικής είναι οι βασικοί παράγοντες που διέπουν την εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Ο ένας είναι το ισοζύγιο της ωμής ισχύος και ο άλλος η επιβίωση του καθεστώτος. Όλα τα άλλα, διεθνές δίκαιο, θεσμοί, κανόνες και συμφωνίες έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Η Ελλάδα πρώτον, δεν μπορεί -γιατί ποτέ δεν ανέπτυξε μηχανισμούς αποικιακής ή αυτοκρατορικής διαχείρισης των διεθνών θεμάτων- και δεύτερον, δεν τη συμφέρει να επαφίεται αποκλειστικά στην ωμή ισχύ ή στη στήριξη των μεσανατολικών καθεστώτων για την επίλυση των προβλημάτων της με τους γείτονες. Η πρόσφατη επαμφοτερίζουσα στάση της Αιγύπτου απέναντι στην Τουρκία και η αλλαγή πλεύσης του Ισραήλ σχετικά με τον αγωγό επιβεβαιώνουν τα βασικά κριτήρια που διέπουν τη λήψη αποφάσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Άλλωστε, άλλες είναι οι προτεραιότητες ασφάλειας της Αιγύπτου, του Ισραήλ ή των Εμιράτων και άλλες της Ελλάδας και της Κύπρου.<br /><br />Ιδιαίτερη μελέτη πρέπει επίσης να γίνει και για το γεγονός ότι τη στρατηγική αυτή υποστήριξε το μεγαλύτερο μέρος της ελλαδικής και κυπριακής δημοσιογραφίας καθώς και σημαντικό μέρος των αναλυτών, σε πείσμα πολλές φορές των πραγματικών δεδομένων, όπως για παράδειγμα τα μικρά κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ. <br /><br />Όσο πιο γρήγορα απεμπλακούμε από τη μεσανατολική περιπέτεια της ελληνικής στρατηγικής και επανέλθουμε σε μεσολαβητικούς ρόλους και στη χάραξη στρατηγικής σε πεδία που έχουμε επιρροή, όπως τα Βαλκάνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο το καλύτερο. Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι η πορεία στα δύο αυτά πεδία θα είναι εύκολη. <br /><br />Η Συμφωνία των Πρεσπών μας άνοιξε δρόμους αλλά η προσέγγιση της Τουρκίας με την Αλβανία και τη Βουλγαρία δείχνει ότι χρειάζεται μεθοδική δουλειά για ένα νέο πλαίσιο διαβαλκανικής συνεργασίας που θα αποτρέπει τον τουρκικό ηγεμονισμό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα σκληρό πεδίο ισχύος, αντιθέσεων και ανταγωνισμών, στο οποίο όμως μπορούμε να βρούμε συμμάχους, όπως όταν πετύχαμε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα ή την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ.<div><br /></div><div><b><i>*Αναπληρωτή Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και επιστημονικού υπεύθυνου του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών, για το <a href="https://www.enainstitute.org/publication/%25ce%25bf-%25ce%25b1%25ce%25b3%25cf%2589%25ce%25b3%25cf%258c%25cf%2582-eastmed-%25ce%25ba%25ce%25b1%25ce%25b9-%25ce%25bf%25ce%25b9-%25cf%2584%25ce%25ad%25cf%2583%25cf%2583%25ce%25b5%25cf%2581%25ce%25b9%25cf%2582-%25ce%25b5%25cf%2585%25cf%2583%25ce%25b5%25ce%25b2%25ce%25b5%25ce%25af%25cf%2582-%25cf%2580%25cf%258c%25ce%25b8/">Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ</a></i></b></div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ο αγωγός EastMed και οι τέσσερις ευσεβείς πόθοι της ελληνικής στρατηγικής

 Ανάλυση του Σωτήρη Ρούσσου* Οι πρόσφατες πληροφορίες για συνεννοήσεις μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ για συνεργασία στις εξαγωγές φυσικού αερίο...

Διαβάστε την συνέχεια

''Σκάει'' γεωπολιτική-''βόμβα'': ''Έρχεται ένωση της Α. Ουκρανίας με την «μητέρα» Ρωσία''

<img height="384" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%202021-03-16%2C%2023.10.08.png?itok=RuD1F4BZ" width="640" /><br />Ένωση των ρωσόφωνων δημοκρατιών με την "μητέρα" Ρωσία το σχέδιο του Πούτιν;<br />Ρωσικές δημοσιογραφικές πηγές ανέφεραν σήμερα, ότι σε περίπτωση που το Κίεβο αποφασίσει να πραγματοποιήσει μαζική στρατιωτική επίθεση εναντίον των δύο αυτοανακηρυχθέντων ρωσόφωνων δημοκρατιών το επόμενο διάστημα, μπορεί να απολέσει ολόκληρη την Ανατολική Ουκρανία.<br /><br /><br />Αυτό επιβεβαίωσαν και ξένοι γεωπολιτικοί-αμυντικοί ειδικοί. Όπως ανέφερε την Κυριακή, ο Ουκρανός πολιτικός Γιούρι Γκρίμακ, η Ρωσία φέρεται να προετοιμάζει τον στρατό της "για μια ανοιχτή εισβολή στην Ουκρανία υπό τη σημαία των ειρηνευτικών δυνάμεων".<br /><br /><br />Την “βόμβα” όμως έριξε ρωσική <a href="https://english.pravda.ru/russia/145228-russia_donbass/">πασίγνωστη εφημερίδα</a>, η οποία αναφέρει με ρητό τρόπο, ότι η Μόσχα ήδη σκέπτεται να ενώσει τις ρωσόφωνες αποσχισθείς δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ με το ρωσικό έδαφος με διαφορετικό τρόπο, μέσω δημοψηφίσματος.<br /><br />Σύμφωνα με την ρωσική υπηρεσία μετανάστευσης, περίπου 409.000 Ουκρανοί υπήκοοι έλαβαν την ρωσική υπηκοότητα το 2020, από τους οποίους περίπου 320-330 χιλιάδες άνθρωποι ήταν κάτοικοι των ρωσόφωνων δημοκρατιών.<br /><br />Αυτό αποτελεί το 10-12 τοις εκατό του πληθυσμού του Ντονέτσκ, ενώ η τάση αυτή όχι διατηρείται μόνο, αλλά αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Η Ρωσία δίνει επίσης βοήθεια, οικονομικής και ιατροφαρμακευτικής φύσεως στις περιοχές αυτές, ειδικά σε σχέση με τον εμβολιασμό κατά του COVID-19, κερδίζοντας τις καρδιές των κατοίκων της.<div><br />Τα ερωτήματα που βασανίζουν τους κατοίκους των περιοχών αυτών είναι τα εξής: <br /><br />Α. Μπορούν οι Ρωσόφονοι να επιστρέψουν κάτω από την εξουσία της κυβέρνησης της Ουκρανίας;<br /><br />Β. Μπορεί η υπάρχουσα πολεμική σύγκρουση να παραταθεί για άλλα δέκα χρόνια;<br /><br />"Οι Ρωσόφωνοι είναι κουρασμένοι, θέλουν σιγουριά, χρειάζονται την Ρωσία για να επιβιώσουν από κάθε άποψη”, τόνισε ο πρώτος αντιπρόεδρος της επιτροπής της Δούμας για υποθέσεις CIS, Ευρασιατική ολοκλήρωση και σχέσεις με Ρωσόφωνους, Kazbek Taisayev, ο οποίος συνέχισε λέγοντας ότι “από το 2014 και μετά το δημοψήφισμα, η Μόσχα στηρίζει την αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ".<br /><br />"Είμαι πεπεισμένος ότι όλα τα ζητήματα που συζητήθηκαν εδώ στο φόρουμ θα κάνουν αυτήν την απόφαση να πάρει σάρκα και οστά. Και υπάρχει κάθε λόγος για να συμβεί αυτό", δήλωσε ο Kazbek Taisayev.<br /><br />Τι θα γίνει όμως σε αυτήν την περίπτωση με τις διεθνείς κυρώσεις;<br /><br />Ξένοι αναλυτές επισημαίνουν ότι “το Κρεμλίνο δεν θα τολμήσει να αναγνωρίσει τις δημοκρατίες λόγω του φόβου για τρομερές κυρώσεις, όπως αποσύνδεση από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα SWIFT, κυρώσεις στο εθνικό χρέος και εμπάργκο στο εμπόριο ενέργειας”.<br /><br />Ωστόσο Ρώσοι ειδικοί επισημαίνουν, ότι αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί, διότι η Ρωσία μπορεί να λάβει αυστηρά μέτρα που θα στοχεύουν στην ιδιοκτησία των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Ρωσία, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ευθεία πολεμική σύγκρουση.<br /><br />"Οφείλουν να σκεφθούν όλοι ότι η Ρωσία δεν είναι Ιράν, αλλά είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που μπορεί να καταστρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνική επίθεση”, κατέληξε ο Ρώσος ειδικός Lyuba Lulk.<br /><br />Μπορεί τελικά το ζήτημα της Α.Ουκρανίας να πυροδοτήσει σενάρια παγκόσμιας διένεξης εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης; Πλέον όλα τα σενάρια όπως διαπιστώνουμε είναι ανοικτά.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

''Σκάει'' γεωπολιτική-''βόμβα'': ''Έρχεται ένωση της Α. Ουκρανίας με την «μητέρα» Ρωσία''

Ένωση των ρωσόφωνων δημοκρατιών με την "μητέρα" Ρωσία το σχέδιο του Πούτιν; Ρωσικές δημοσιογραφικές πηγές ανέφεραν σήμερα, ότι σε ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως οι “πρωτόγονες υποδομές” μπορούν να απογειώσουν την ελληνική αποτροπή

<img height="338" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/pyrayloi-kai-oplika-systhmata.jpg" width="640" /><br /><br />Γρίβας Κώστας<br />Σε προηγούμενο άρθρο εξετάσαμε τη δυναμική που μπορεί να έχουν συστήματα πυροβολικού σε συνδυασμό με δίκτυα τούνελ, ή καλύτερα “πρωτόγονες υποδομές” (primitive infrastructures), όπως έχει επικρατήσει να αναφέρονται. Ωστόσο, οι δυνατότητες που προσφέρουν σε ένα σύγχρονο στράτευμα αυτές οι υπόγειες εγκαταστάσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από το να λειτουργήσουν απλώς ως ορμητήριο για πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών και πυροβόλων.<br /><br />Μεταξύ των άλλων, μπορούν να αποτελέσουν βάση ασφαλούς δράσης και για εκτοξευτές πυραύλων εναντίον πλοίων, τόσο cruise όσο και βαλλιστικών (ASCM και ASBM αντιστοίχως) αλλά και για εποχούμενα συστήματα αεράμυνας. Εδώ βέβαια μπορεί να προκύψει η αντίρρηση ότι αν εγκλωβίσεις παρόμοια όπλα μέσα σε τούνελ ναι μεν μπορεί να τα προστατεύσεις, αλλά τα εμποδίζεις ταυτοχρόνως να κάνουν τη δουλειά τους. Όμως δεν είναι έτσι. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επιλέξεις εσύ το πότε θα χρησιμοποιήσεις την αεράμυνά σου ή τα αντιπλοϊκά σου όπλα.<br /><br />Για παράδειγμα, σε ένα πολεμικό σενάριο που είχαν εξετάσει παλαιότερα οι Αμερικανοί, η αεράμυνα του Ιράν είχε παραμείνει κρυμμένη και αδρανής για να ξεφύγει από τα μαχητικά καταστολής και καταστροφής εχθρικής αεράμυνας (SEAD και DEAD αντιστοίχως) για να εμφανιστεί εν συνεχεία, χτυπώντας τα δεύτερου και τρίτου κύματος αεροσκάφη, ιδιαίτερα τα τρωτά και πολύτιμα μεταγωγικά που μετέφεραν στρατιώτες προς τα αεροδρόμια. Στην περίπτωση της Ελλάδας, παρόμοια “αντάρτικη” δράση συστημάτων αεράμυνας θα μπορούσε να εφαρμοστεί εναντίον “πακέτων” εχθρικών μαχητικών που θα κατευθύνονταν εναντίον στόχων στην ηπειρωτική Ελλάδα, χτυπώντας τα εκεί που δεν το περιμένουν.<br /><br />Επιπροσθέτως, όπως έδειξε το παράδειγμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, η βασική απειλή για ελληνικά εδάφη που βρίσκονται κοντά στις ακτές της Τουρκίας στο κοντινό μέλλον ενδέχεται να είναι “πριονοκορδέλες” διαρκούς (sustained) προβολής ισχύος, αποτελούμενες από δίκτυα οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροχημάτων, περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions), συστημάτων πυροβολικού και μαχητικών αεροσκαφών σε συνδυασμό με συστήματα συλλογής πληροφοριών.<br />Έλεγχος του χρόνου της σύγκρουσης<br /><br />Για να αποφύγεις την προσβολή από αυτές τις “πριονοκορδέλες” πρέπει να επιτύχεις “άρνηση επαφής” (contact denial) τόσο με τις ικανότητες συλλογής πληροφοριών (ISR) όσο και τις ικανότητες κρούσης του αντιπάλου. Και οι “πρωτόγονες υποδομές”, σε συνδυασμό με τεχνικές παραπλάνησης, απόκρυψης και παραλλαγής, σπάνε τον “κύκλο αισθητήρα-όπλου” (sensor-to-shooter loop) του αντιπάλου.<br /><br />Δηλαδή, τον εμποδίζουν να σε εντοπίσει, ακόμη και αν σε εντοπίσει τον εμποδίζουν να σε καταστρέψει. Τέλος, τον εμποδίζουν να έχει επαρκή αξιολόγηση και πληροφορίες αποτελεσμάτων πλήγματος (BDA/BDI), δηλαδή να ξέρει τι ζημιά σου έκανε, ώστε να σχεδιάσει τις επόμενες ενέργειές του. Πολύ απλοϊκά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ουσία της πολεμικής τέχνης συνίσταται στο να μπορείς να ασκείς τα επιθυμητά καταστρεπτικά και αποδιοργανωτικά πλήγματα στον αντίπαλο και ταυτοχρόνως να τον εμποδίζεις να σου ασκήσει αυτός αντίστοιχα πλήγματα.<br /><br />Για να επιτύχεις κάτι τέτοιο είναι πολύ σημαντικό να έχεις τον έλεγχο του χρόνου της αντιπαράθεσης. Και αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει να επιλέγεις εσύ το πότε και με ποιον τρόπο θα έλθεις σε επαφή με τον αντίπαλο. Οι “πρωτόγονες υποδομές” συνεισφέρουν αποφασιστικά σε αυτό. Σε συνδυασμό με αποκεντρωτικές μεθοδολογίες μάχης, βασισμένες στην αυτόνομη δράση μικρών μονάδων (SUO), μπορούν να αποτελέσουν τη βάση στην οποία θα εδράζεται μια ενοποιημένη αρχιπελαγική δύναμη.<br /><br />Άρα, μπορούν να συνδυαστούν και με τις μονάδες ελιγμού και με το πεζικό, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει και μια θαλάσσια παραλλαγή τους. Δηλαδή, φυσικές ή τεχνητές σπηλιές ή χώροι υψηλής προστασίας, όπως κλειστοί όρμοι, κατάλληλα παρηλλαγμένοι, που θα λειτουργούν ως ορμητήρια οπλισμένων ταχυπλόων σκαφών, επανδρωμένων και μη, μίνι υποβρυχίων, ρομποτικών υποβρυχίων κλπ.<br /><br />Βασικό στοιχείο της αμυντικής στρατηγικής<br /><br />Οι φετιχιστές των εξωτικών τεχνολογιών οπλικών συστημάτων εν Ελλάδι είναι δύσκολο να αντιληφθούν τη σημασία των “πρωτόγονων υποδομών”. Όμως, ο ρόλος τους στη διεθνή γεωστρατηγική εξίσωση συνεχώς ενισχύεται. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι ο σημαντικότερος, αν όχι ο μοναδικός λόγος, που δεν υπήρξε προληπτικό πλήγμα από το Ισραήλ ή τις ΗΠΑ εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων στο παρελθόν, είναι ότι οι δύο βασικότερες εξ αυτών βρίσκονται σε υπόγειες δομές υψηλής προστασίας στο Fordow και τη Natanz.<br /><br />Οι εγκαταστάσεις αυτές είναι δύσκολο να στοχοποιηθούν με ακρίβεια, πολύ δύσκολο να προσβληθούν ακόμη και με όπλα βαθιάς διείσδυσης (deeppenetration) και δύσκολα μπορεί να υπάρξει επαρκής αξιολόγηση και πληροφορίες αποτελεσμάτων πλήγματος (BDA / BDI), έτσι ώστε να ξέρουν οι επιτιθέμενοι αν όντως έκανε κάτι η επίθεσή τους.<br /><br />Τέλος, σε αντίθεση με κάποιες “ελιτίστικες” απόψεις του τύπου ότι τα υπόγεια τούνελ είναι αναγκαστική επιλογή τριτοκοσμικών χωρών και δεν ταιριάζουν στην “προηγμένη” Ελλάδα, να υπενθυμίσουμε ότι η Σουηδία και η Ελβετία είχαν επιλέξει στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου να επενδύσουν στρατηγικά σε παρόμοιες ικανότητες “υπόγειου πολέμου”, εν παραλλήλω πάντοτε με παραλλαγή, απόκρυψη και παραπλάνηση. Διάσημα, για παράδειγμα, είναι τα ελβετικά πυροβολεία που είναι κατασκευασμένα ώστε να μοιάζουν με βράχους ή με αγροικίες.<br /><br /><img height="451" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CE%95%CE%9B%CE%92%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F-%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%9F-%CE%91%CE%93%CE%A1%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%99%CE%91.jpg" width="640" /><br /><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/03/%CE%95%CE%9B%CE%92%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F-%CE%A0%CE%A5%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%99%CE%9F-%CE%92%CE%A1%CE%91%CE%A7%CE%9F%CE%A3.jpg" /><div><i>Χαρακτηριστικά ελβετικά πυροβολεία.<br /></i><br />Μια σοβαρή επένδυση από πλευράς της Ελλάδας σε αυτές τις ικανότητες, σε συνδυασμό με προηγμένα όπλα κρούσης και δικτυοκεντρική λογική δράσης, μπορεί να απογειώσει κυριολεκτικά τις ελληνικές αμυντικές ικανότητες και κυρίως να συνεισφέρει στην προσπάθεια ενοποίησης της αρχιπελαγικής δομής του Αιγαίου σε χώρο ουσιαστικής ελληνικής κυριαρχίας, που θα συνεπαγόταν και σημαντική αναβάθμιση της ελληνικής αποτροπής. Τέλος, οι εργασίες αυτές μπορούν να γίνουν με την εκμετάλλευση του εξαιρετικού ελληνικού επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού στον χώρο των κατασκευών που σήμερα φυτοζωεί.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως οι “πρωτόγονες υποδομές” μπορούν να απογειώσουν την ελληνική αποτροπή

Γρίβας Κώστας Σε προηγούμενο άρθρο εξετάσαμε τη δυναμική που μπορεί να έχουν συστήματα πυροβολικού σε συνδυασμό με δίκτυα τούνελ, ή καλύτερα...

Διαβάστε την συνέχεια

Άγκυρα: Οι κρυφές απειλές στο Ισραήλ, ο φόβος για το Ριάντ και το «κλειδί» των συνομιλιών της Αθήνας

<img height="417" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=AP_21069524497960.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Νίκος Μελέτης</b><br />Μετά από μήνες επίμονου φλερτ για αποκατάσταση των σχέσεων της με το Ισραήλ, η Τουρκία δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της εξαπολύοντας συγκαλυμμένες απειλές εναντίον του ΤελΑβιβ με στόχο να υπονομεύσει το νέο πλαίσιο συνεργασίας που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή με βασικούς πυλώνες το Ισραήλ, την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και με την προσθήκη νέων χωρών όπως τα ΗΑΕ και η Σ. Αραβία, με την στήριξη της Γαλλίας και των ΗΠΑ.<br /><br />Οι χθεσινές απειλές Ερντογάν, τα διπλωματικά διαβήματα σε Ελλάδα και Ισραήλ, και οι αναφορές του τούρκου ηγέτη στη Σ.Αραβία δείχνουν νευρικότητα … <br /><br />Το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στην περιοχή και δεν αφορά μόνο την ενεργειακή συνεργασία αλλά και την εγκαθίδρυση ενός πλέγματος ασφαλείας και σταθερότητας δεν στρέφεται εναντίον της Τουρκίας αλλά το γεγονός ότι ο αναθεωρητισμός και ο ηγεμονισμός της Ερντογανικής Τουρκίας, που αποτελεί τον σοβαρό αποσταθεροποιητικό παράγοντα στο τόξο Καύκασος -Λιβύη, θέτει εκ των πραγμάτων την Άγκυρα απέναντι στις περιφερειακές αυτές συνεργασίες.<br /><br />Η Τουρκία με τη διπλωματική νότα που επέδωσε στην Ελλάδα, στην Ε.Ε. και στο Ισραήλ με αφορμή το Μνημόνιο Κατανόησης που υπέγραψαν οι δυο χώρες και η Κύπρος για τον Euroasia Interconnector το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Ασίας με την Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Τουρκία, δεν ήταν μια απλή διπλωματική κίνηση έκφρασης δυσαρέσκειας. Το υποβρύχιο καλώδιο θα διασυνδέσει τα ηλεκτρικά συστήματα του Ισραήλ, με την Κύπρο και την Ελλάδα και είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο.<br /><br />Όμως η Τουρκία με την κίνηση της δείχνει ότι πλέον είναι έτοιμη και πάλι ακόμη και για σύγκρουση με το Ισραήλ εφόσον το μέχρι τώρα «παιγνιδι», δεν της έχει βγει.<br /><br />Η Τουρκία επιμένει να διεκδικεί τον έλεγχο της διασύνδεσης του Ισραήλ με την Ευρώπη, άλλοτε διεκδικώντας αγωγό φυσικού αερίου που θα περνά από το έδαφος της για να μεταφέρει το ισραηλινό αέριο στην Ευρώπη, άλλοτε όπως με το τελευταίο επεισόδιο, να έχει η ίδια τον έλεγχο της μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας προς την Ευρώπη από το Ισραήλ, θεωρώντας ότι το καλώδιο θα τοποθετηθεί στον βυθό της «υφαλοκρηπίδας» της.<br /><br />Στέλνει επίσης το μήνυμα ότι διεκδικεί να έχει και τον έλεγχο της εξόδου του Ισραήλ προς την Ανατολική Μεσόγειο, αντιδρώντας έτσι και στη στρατιωτική συνεργασία του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο.<br /><br />Η Τουρκία φοβάται ότι η προώθηση του έργου του Euroasia Interconnector (ενώ έχει προηγηθεί και η Συμφωνία για τον East Med pipeline) θα ακυρώσει στην πράξη τις διεκδικήσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο και θα εξουδετερώσει το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.<br /><br />Στα διεθνή ύδατα, εκτός υφαλοκρηπίδας, η τοποθέτηση αγωγών και καλωδίων είναι ελεύθερη ,ακόμη και εντός υφαλοκρηπίδας απλώς απαιτείται η γνωστοποίηση στο παράκτιο κράτος για την όδευση του αγωγού ή του καλωδίου που τοποθετείται και από τρίτα κράτη, και το παράκτιο κράτος μπορεί να ζητήσει αλλαγές σε αυτή τη χάραξη. Όμως στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δυτικά της Κυπριακής ΑΟΖ (την οποία η Τουρκία δεν αναγνωρίζει)υπάρχει μη οριοθετημένη υφαλοκρηπίδα μέχρι του σημείου του 28ου Μεσημβρινού που ορίζεται η ελληνική υφαλοκρηπίδα βάσει της Συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου. Η Τουρκία απαιτεί γνωστοποίηση για το καλώδιο η και αίτηση για έγκριση από τις τουρκικές Αρχές των εργασιών του καλωδίου ,επικαλούμενη πρακτικά την κίβδηλη υφαλοκρηπίδα που θεωρεί τουρκική, βάσει του Τουρκολιβυκού Μνημονίου.<br /><br />Στο σημείο αυτό προκύπτει ένα σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Συρία έχουν δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζουν το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο.<br /><br />Η Τουρκία όλο το προηγούμενο διάστημα επιχειρεί να αποτρέψει την δημιουργία αυτού του διευρυμένου πλαισίου συνεργασίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου γνωρίζοντας ότι αυτό θα αποτελέσει ανάχωμα στις αποσταθεροποιητικές και επεκτατικές βλέψεις της .<br /><br />Για τον λόγο αυτό η Τουρκία δεν είναι καθόλου ευτυχής με τις Συμφωνίες Αβραάμ, που οδήγησαν σε εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με Αραβικές χώρες του Κόλπου, ούτε με την ομαλοποίηση των σχέσεων της Σ. Αραβίας, των ΗΑΕ και της Αιγύπτου με το Κατάρ. Πολύ περισσότερο η Τουρκία βλέπει με ανησυχία τη σκληρή γραμμή που ακολουθεί η Ουάσιγκτον, τη στήριξη που προσέφερε σε Ελλάδα και Κύπρο ο Α. Μπλίνκεν αλλά και τη σαφή πρόθεση της Γαλλίας να έχει λόγο στα τεκταινόμενα στην περιοχή. Και φυσικά κάθε άλλο παρά τυχαία δεν ήταν η τηλεφωνική επικοινωνία πριν δυο ημέρες του Α.Μπλίνκεν με τον Γάλλο ομόλογο του Λε Ντριαν ,όπου στην ατζέντα της συζήτησης ήταν η Συρία, η Λιβύη και η Ανατολική Μεσόγειος.<br /><br />Η Τουρκία με απογοήτευση είδε ότι οι προσπάθειες της για γρήγορη συμφιλίωση και αποκατάσταση των σχέσεων της με το Ριαντ, όχι μόνο δεν είχαν αποτέλεσμα αλλά αντιθέτως η Σαουδική Αραβία έστειλε F15 στη Σούδα για κοινές ασκήσεις με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, σε μια κίνηση με σαφή μηνύματα και προσανατολισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Ερντογάν δυο φορές τις τελευταίες ημέρες έχει αναφερθεί στην κοινή άσκηση Ελλαδας - Σ.Αραβίας και για να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις επικαλέστηκε ότι το Ριάντ έχει ενδιαφερθεί για αγορά τουρκικών UAV’s. Η παρουσία του Σαουδάραβα ΥΠΕΞ τον Φεβρουάριο στο «Φιλία Φόρουμ» ήταν ακόμη μια ένδειξη ότι και η Σ.Αραβία ,όπως και τα ΗΑΕ σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, βλέπουν την Ανατολική Μεσόγειο ως χώρο που επηρεάζει την ασφάλεια του Κόλπου. Και επίσης αποτελεί μια απάντηση στην επίμονη προσπάθεια της Τουρκίας να «περικυκλώσει» τις μοναρχίες του Κόλπου και την Αίγυπτο, με παρουσία στα Κατεχόμενα στη Συρία, στο Ιράκ, στο Κατάρ, στη Σομαλία, στο Σουδάν μέχρι πρότινος και στη Λιβύη. <br /><br />Οι ασκήσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ,με το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκόλ, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ, (παρά το γεγονός ότι θα υπάρξει μικρής κλίμακας άσκηση με τη συμμετοχή και τουρκικών δυνάμεων) οι ασκήσεις Ελλάδας- Κύπρου -Ισραήλ και Γαλλίας, οι κοινές ασκήσεις με Εμιρατιανά F35 από τη Σούδα, οι ασκήσεις με τα Σαουδαραβικά F15 με βάση και πάλι τη Σούδα, οι ασκήσεις της Αιγύπτου με τη Γαλλία στη Μεσόγειο και στην Ερυθρά Θάλασσα, μάλλον είναι μηνύματα που όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί να αγνοήσει η Τουρκία . Και είναι μηνύματα που δεν αντιμετωπίζονται βεβαίως με απειλές ,λεονταρισμούς και «προειδοποιήσεις».<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Άγκυρα: Οι κρυφές απειλές στο Ισραήλ, ο φόβος για το Ριάντ και το «κλειδί» των συνομιλιών της Αθήνας

Νίκος Μελέτης Μετά από μήνες επίμονου φλερτ για αποκατάσταση των σχέσεων της με το Ισραήλ, η Τουρκία δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της εξαπο...

Διαβάστε την συνέχεια

Προκαλεί ο Ερντογάν: «Εμείς αποφασίζουμε στην Ανατολική Μεσόγειο»

<img height="360" src="https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2021-03-16/erdogan_akp.jpg" width="640" /><br />Παναγιώτης Σαββίδης<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε και στις σχέσεις της χώρας του με την Αίγυπτο, χαρακτηρίζοντας τη συνεργασία Αθήνας – Καΐρου ως «προσωρινό λάθος» <br />«Η Τουρκία είναι πλέον σε θέση να παίρνει εκείνη τις αποφάσεις στην ανατολική Μεσόγειο» δήλωσε προκλητικά ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του νέου γύρου των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στην Αθήνα.<br /><br />Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου με τα μέλη του Προεδρικού Συμβουλίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, που πραγματοποιούν επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα, ο Τούρκος πρόεδρος επανέλαβε τις πάγιες τουρκικές θέσεις για την Ανατολική Μεσόγειο, επισημαίνοντας προκλητικά πως δεν πρόκειται να προχωρήσει καμία διαδικασία στην περιοχή χωρίς τη συγκατάθεσή της, προειδοποιώντας σε διαφορετική περίπτωση ακόμη και με θερμό επεισόδιο. «Επικρατεί ένα χάος στην ανατολική Μεσόγειο και δεν είναι σαφές ποιος κάνει τι με ποιον. Δεν θα δώσουμε την ευκαιρία να προχωρήσει καμία διαδικασία χωρίς την Τουρκία και αυτό να γίνει αιτία να ζεσταθούν τα νερά. Η Τουρκία είναι πλέον σε θέση να παίρνει εκείνη τις αποφάσεις στην ανατολική Μεσόγειο. Επιθυμία μου είναι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση χωρίς να ζήσουμε κάτι θερμό» δήλωσε συγκεκριμένα.<br /><br /><img height="359" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2021-03-17/1.jpg" width="640" /><br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε και στις σχέσεις της χώρας του με την Αίγυπτο, χαρακτηρίζοντας τη συνεργασία Αθήνας – Καϊρου ως «προσωρινό λάθος» και επαναλαμβάνοντας πως ο λαός της Αιγύπτου δεν είναι εναντίον της Τουρκίας. «Αναφορικά με την Αίγυπτο, δεν νομίζω πως ο λαός της Αιγύπτου θα είναι εναντίον μας. Πιστεύω πως πρόκειται για ένα προσωρινό λάθος», είπε σχετικά με τις σημερινές «κακές διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών» όπως ανέφερε.<br /><br />Όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως το Ριάντ προχώρησε σε μία «θετική στροφή» προς την Τουρκία, την ίδια ώρα που πραγματοποιεί στρατιωτικές ασκήσεις με την Ελλάδα. Δήλωσε συγκεκριμένα: «Η Σαουδική Αραβία πραγματοποιεί κοινή άσκηση με την Ελλάδα, αλλά υπάρχει και μία νέα εξέλιξη, ζήτησε drones από την Τουρκία».<div><br /></div><div><a href="https://www.protothema.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Προκαλεί ο Ερντογάν: «Εμείς αποφασίζουμε στην Ανατολική Μεσόγειο»

Παναγιώτης Σαββίδης Ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρθηκε και στις σχέσεις της χώρας του με την Αίγυπτο, χαρακτηρίζοντας τη συνεργασία Αθήνας – Καΐρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Επαφές με σκληρή γραμμή από Αγκυρα

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2021/03/DOC-20210316-10077952-768x480.jpg" width="640" /><br /><br /><b>Βασίλης Νέδος , Μανώλης Κωστίδης</b><br />Η βούληση για τη συνέχιση των διε-ρευνητικών επαφών απομένει το μοναδικό θετικό στοιχείο από τον χθεσινό, 62ο γύρο των συγκεκριμένων τεχνικών συνομιλιών Ελλάδας και Τουρκίας, που διεξήχθη στην Αθήνα. Κατά τα λοιπά η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, καθώς η τουρκική πλευρά επέμεινε στην απαρίθμηση όλων των ζητημάτων της «σκληρής» ατζέντας της Αγκυρας, περιλαμβάνοντας σε αυτή, μεταξύ άλλων, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατ. Αιγαίου.<br /><br />Σήμερα το ενδιαφέρον μεταφέρεται στις πολιτικές διαβουλεύσεις, τις οποίες θα διεξαγάγουν διευρυμένες αντιπροσωπείες υπό την αιγίδα του γ.γ. του υπ. Εξωτερικών Θεμ. Δεμίρη και του μόνιμου υφυπουργού Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ. Χθες οι αντιπροσωπείες ήταν οι ίδιες με εκείνες που είχαν συναντηθεί στην Κωνσταντινούπολη, με επικεφαλής τον πρέσβη ε.τ. Π. Αποστολίδη και τον κ. Ονάλ. Λίγο πριν από το γεύμα που ακολούθησε, μετά τις διερευνητικές, τις αντιπροσωπείες συνάντησε η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Ελένη Σουρανή, η οποία μετέφερε τη βούληση του Κυρ. Μητσοτάκη να συνεχιστεί η διαδικασία στο ίδιο πλαίσιο και με τον ίδιο χαρακτήρα.<br /><br />Στις σημερινές, διευρυμένες συνομιλίες θα συμμετάσχουν, εκτός από τους κ. Δεμίρη και Ονάλ, διπλωμάτες με ειδίκευση σε μια σειρά θεμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι την τουρκική αποστολή πλαισιώνει και διπλωμάτης με εμπειρία στο Κυπριακό, κάτι που υποδηλώνει ότι τις δύο πλευρές θα απασχολήσει, έστω επιδερμικά, η επερχόμενη άτυπη πενταμερής στη Γενεύη. Στην τουρκική πλευρά θεωρούν πως οι διερευνητικές πήγαν αρκετά καλά και τονίζουν πως βασικός στόχος των δύο μερών είναι η ενεργοποίηση των μηχανισμών μεταξύ των δύο χωρών οι οποίοι λειτουργούσαν στο παρελθόν. Δεν έχει οριστεί η ημερομηνία και η τοποθεσία της διεξαγωγής του 63ου κύκλου των επαφών στην Τουρκία. Σήμερα, στις πολιτικές διαβουλεύσεις, από την πλευρά της Τουρκίας δεν αποκλείεται να τεθούν πολλά ζητήματα, όπως αυτό της μειονότητας στη Θράκη, η μη έκδοση μελών FETO (γκιουλενιστές) στην Τουρκία και η παρουσία τους στην Ελλάδα, το Κυπριακό, οι διαφορές στην Ανατ. Μεσόγειο, όπως η προχθεσινή ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας προς την Ελλάδα και το Ισραήλ.<br /><br />Σημειώνεται ότι η τουρκική πλευρά πίεζε όλο το προηγούμενο διάστημα και για άμεση συνάντηση ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών Ν. Δένδια και Μ. Τσαβούσογλου. Χθες ο κ. Δένδιας, μετά τη συνάντησή του με τον Παλαιστίνιο ομόλογό του Ριάντ Αλ Μάλικι, δήλωσε πρόθυμος να συναντηθεί με τον κ. Τσαβούσογλου, «αλλά βέβαια μια τέτοια συνάντηση πραγματοποιείται μέσα στο κατάλληλο κλίμα». Ο κ. Τσαβούσογλου, σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Βόσνιο ομόλογό του, υποστήριξε πως η χώρα του είναι έτοιμη να εκπληρώσει όλα τα κριτήρια που αφορούν τη συμφωνία για το προσφυγικό και τόνισε πως «η Ε.Ε., γνωρίζοντας ότι έχει άδικο, στο πλαίσιο αλληλεγγύης της Ενωσης στάθηκε εναντίον της Τουρκίας και υποστήριξε τις μαξιμαλιστικές και άδικες θέσεις των κρατών-μελών της. Με τη σύνοδο του Δεκεμβρίου σκεφτήκαμε και ελπίζουμε ότι αυτά τα άφησαν πίσω και εμείς αρχίσαμε να κάνουμε θετικά βήματα». Σημειώνεται, τέλος, ότι χθες ο Κυρ. Μητσοτάκης συνομίλησε τηλεφωνικά με τον νέο πρωθυπουργό της Λιβύης, ο οποίος και του απηύθυνε πρόσκληση να επισκεφθεί την Τρίπολη.<br /><br />Χαμηλοί τόνοι από Ερντογάν<br /><br />Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο της Βοσνίας-Eρζεγοβίνης, ερωτήθηκε από τους δημοσιογράφους για τις ασκήσεις που πραγματοποίησε η Ελλάδα στη Χίο, η οποία, όπως υποστήριξαν, θα πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένη.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος απέφυγε να απαντήσει στο συγκεκριμένο ζήτημα, τόνισε όμως ότι «σε αυτή την περιοχή, στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία δεν θα επιτρέψει να θερμανθεί μια διαδικασία δίχως τη συμμετοχή της σε αυτά τα ύδατα. Η Τουρκία είναι σε θέση λήψης αποφάσεων. Εύχομαι, πριν θερμανθούν τα νερά, να περάσουμε αυτή τη διαδικασία με ήπιο τρόπο. Στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζει η αποφασιστικότητα της Τουρκίας κατά τον ίδιο τρόπο. Δεν τίθεται θέμα να υποχωρήσουμε».<br /><br />Ο κ. Ερντογάν έκανε άνοιγμα και στην Αίγυπτο αλλά και στη Σαουδική Αραβία, καθώς οι δημοσιογράφοι ανέφεραν πως συνεργάζονται με την Ελλάδα σε κάθε επίπεδο. «Στο θέμα της Αιγύπτου δεν πιστεύω ότι ο λαός της Αιγύπτου είναι αντίθετος με εμάς. Τα βήματα τα οποία έχουν γίνει φανέρωσαν τα λάθη που έχουν γίνει. Μια νέα εξέλιξη είναι η κοινή άσκηση της Σαουδικής Αραβίας με την Ελλάδα. Από την άλλη, όμως, η Σαουδική Αραβία ζητάει μη επανδρωμένα αεροσκάφη από την Τουρκία. Αυτές είναι οι τελευταίες εξελίξεις», δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας.<div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επαφές με σκληρή γραμμή από Αγκυρα

Βασίλης Νέδος , Μανώλης Κωστίδης Η βούληση για τη συνέχιση των διε-ρευνητικών επαφών απομένει το μοναδικό θετικό στοιχείο από τον χθεσινό, 6...

Διαβάστε την συνέχεια