Το τρισδιάστατο υβριδικό επιθετικό δόγμα του Ερντογάν που πρέπει να αναλύσει η Ελλάδα

<img height="634" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2021/03/3dx80nd9.jpg" width="640" /><br />Η Ελλάδα πρέπει να αναλύσει επακριβώς την τουρκική απειλή<br />Σάββας Καλεντερίδης<br />Η Τουρκία του Ερντογάν, μετά το πραξικόπημα του 2016, έχει εγκαταλείψει το δόγμα της εσωστρέφειας του Μουσταφά Κεμάλ στην εξωτερική πολιτική, που έλεγε «ειρήνη στην πατρίδα, ειρήνη στον κόσμο», και ακολουθεί πλέον ένα εξωστρεφές τρισδιάστατο δόγμα, που μεταφράζεται σε επεκτατική πολιτική, με στόχο η Τουρκία να καταστεί μεσοπρόθεσμα μία από τις 10 μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου.<br /><br />Οι τρεις αλληλοεξαρτώμενες διαστάσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η παλινόρθωση του «νέου Χαλιφάτου», ο παντουρκισμός και ο νεοοθωμανισμός.<br />Εν περιλήψει, αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία του Ερντογάν:<br /><ul style="text-align: left;"><li> Πρώτον, επιδιώκει να καταστεί ηγέτιδα χώρα στον μουσουλμανικό κόσμο, με την παλινόρθωση του Χαλιφάτου, εξ ου και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος, εξ ου και η διεκδίκηση της ηγεσίας στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.</li><li>Δεύτερον, επιδιώκει την ένωση όλων των λεγόμενων «τουρκόφωνων λαών», που δεν έχουν κανένα άλλο κοινό εκτός από την τουρκική γλώσσα.</li><li> Τρίτον, επιδιώκει την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επεκτείνοντας σταδιακά την επιρροή της Τουρκίας στα κράτη που έχουν προκύψει από τη διάλυσή της.</li></ul>Ας δούμε συνοπτικά τι σημαίνουν όλα αυτά.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, της παλινόρθωσης του Χαλιφάτου, ο Ερντογάν έχει ιδρύσει πρεσβείες σχεδόν σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, μέσω των οποίων προσπαθεί να επεκτείνει σ’ αυτές την επιρροή της Τουρκίας με «όπλο» το Ισλάμ και την ισχυρή, σε σχέση με τις φτωχές χώρες, τουρκική οικονομία.<br /><br />Βασικοί εταίροι στο σχέδιο του Ερντογάν για τον έλεγχο του μουσουλμανικού κόσμου είναι το Πακιστάν και η Μαλαισία, μαζί με τα ανά τον κόσμο δίκτυα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ανάμεσα στους χαλιφικούς στόχους του Ερντογάν είναι και η Ευρώπη, τις χώρες της οποίας θέλει μακροπρόθεσμα να ελέγξει, ακόμα και να καθυποτάξει, διά των «στρατηγικών μουσουλμανικών κοινοτήτων».<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, του παντουρκισμού, ο Οζάλ αμέσως μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ξεδίπλωσε το παντουρκικό του «όραμα» για έναν «τουρκικό κόσμο από το Σινικό Τείχος μέχρι την Αδριατική», και έκτοτε όλες οι χώρες της κεντρικής Ασίας βρίσκονται σταθερά στο «στόχαστρο» της τουρκικής διπλωματίας, μαζί με τις χώρες της Βαλκανικής, αφού οι μουσουλμανικές κοινότητες των χωρών αυτών, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, για την Αγκυρα είναι και τουρκικές.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έστειλε στις 6 Μαρτίου τον επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε πολυήμερο ταξίδι σε Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν και Κιργιζία, που είχε στόχο «την ανάπτυξη ενότητας, αλληλεγγύης και συνεργασίας του τουρκικού κόσμου».<br /><br />Στο πλαίσιο του νεοοθωμανισμού, ο Ερντογάν έχει «ξεδιπλώσει» από το 2016 την επεκτατική του πολιτική στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή, στην Αραβική Χερσόνησο, στη Βόρεια Αφρική, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία έχει εισβάλει:<br /><ul style="text-align: left;"><li> στο νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), όπου έχει καταλάβει εδάφη και διατηρεί 13 στρατιωτικές βάσεις,</li><li>στη Συρία, όπου έχει καταλάβει στρατιωτικά τέσσερις περιοχές, τις οποίες ελέγχει ο τουρκικός στρατός σε συνεργασία με σκληρούς τρομοκράτες τζιχαντιστές,</li><li> στη Λιβύη, την οποία ελέγχει στρατιωτικά σε συνεργασία με τρομοκράτες τζιχαντιστές που έχει μεταφέρει εκεί από τα μέτωπα της Συρίας.</li></ul>Στο πλαίσιο του νεοοθωμανισμού, η Τουρκία έχει δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις σε διάφορες χώρες, όπως το Κατάρ, η Σομαλία, η Αλβανία και αλλού, ενώ είχε ενεργό ρόλο στον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των Αρμενίων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.<br /><br />Επίσης, η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο, βήμα βήμα, οδηγούνται στον εκτουρκισμό, και η Βουλγαρία, λόγω της ισχυρής τουρκικής και μουσουλμανικής μειονότητας, είναι υπό σχετική ομηρία. Τέλος, στο πλαίσιο αυτό, η Τουρκία διεκδικεί τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, του μισού Αιγαίου και της ελληνικής Θράκης, για να είναι έτσι πιο εύκολος ο έλεγχος της υπόλοιπης Ελλάδας.<br /><br />Περιγράψαμε αυτή την κατάσταση όχι για να φοβηθούμε, αλλά για να επισημάνουμε και να υπογραμμίσουμε πόσο σοβαρή είναι, αλλά και για να καταδείξουμε πόσο μεγάλη ανάγκη είναι να κατανοήσουν η Λευκωσία και η Αθήνα ότι, αν δεν κινηθούμε έγκαιρα και με αποφασιστικότητα, η κατάσταση από ένα σημείο και μετά δεν θα είναι διαχειρίσιμη.<br /><br />Όσοι, δε, θεωρούν ότι το γεγονός πως είμαστε μέλη της Ε.Ε. θα μας προστατέψει από την τουρκική επιθετικότητα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει μια ισχυρή ευρωπαϊκή κυβέρνηση, που θα είναι σε θέση με κάθε τρόπο να υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή επικράτεια. Αντί αυτής, υπάρχουν φέουδα, τα οποία έχουν άλλους στόχους, οι οποίοι πόρρω απέχουν από την υπεράσπιση των συμφερόντων, πόσω μάλλον των συνόρων της Κύπρου και της Ελλάδας. Οσα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες σε σχέση με την τουρκική επιθετικότητα, τα φέουδα και τις αστοχίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, στο άρθρο μας της Κυριακής.<div><br /></div><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το τρισδιάστατο υβριδικό επιθετικό δόγμα του Ερντογάν που πρέπει να αναλύσει η Ελλάδα

Η Ελλάδα πρέπει να αναλύσει επακριβώς την τουρκική απειλή Σάββας Καλεντερίδης Η Τουρκία του Ερντογάν, μετά το πραξικόπημα του 2016, έχει εγκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι διερευνητικές, η Αίγυπτος και το ασαφές μέλλον του EastMed.

<a href="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/01/0ced789063a64b6d39d8836af4c89bfc_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="633" data-original-width="800" height="506" src="https://www.in.gr/wp-content/uploads/2020/01/0ced789063a64b6d39d8836af4c89bfc_L.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Η λέξη του συρμού είναι η "εποικοδομητικότητα". Είναι αυτή με την οποία η γειτονική Τουρκία υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει τα ζητήματα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, όπως φρόντισε να τονίσει ο Ταγίπ Ερντογάν κατά τις πρόσφατες τηλεφωνικές επικοινωνίες του τόσο με τον Εμανουέλ Μακρόν όσο και με την Άνγκελα Μέρκελ.<br /><br />Πρόκειται για την ελάχιστα συγκαλυπτόμενη προσπάθεια της Άγκυρας να απομονώσει, ει δυνατόν, την Αθήνα και τη Λευκωσία, σύροντάς τις σε παραχωρήσεις, υπό τις ευλογίες του ευρω-ατλαντικού παράγοντα, ο οποίος δεν αρέσκεται σε περιττές αντιπαραθέσεις στην περιοχή αυτήν τη στιγμή και βρίσκεται εν τω μέσω μιας συνολικής αναδιαπραγμάτευσης με την Τουρκία για την πλήρη επανένταξή της στους σχεδιασμούς της Δύσης για τη νέα όψη της Μέσης Ανατολής και την ανάσχεση του ευρασιατικού διδύμου Ρωσίας-Κίνας.<br /><br />"Εποικοδομητικότητα" είναι αυτό που θέλει να εμφανίσει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν τόσο με τη συμμετοχή της στην επικείμενη πενταμερή διάσκεψη για το Κυπριακό (την ίδια ώρα, βέβαια, που απορρίπτει την επίσημη συμμετοχή της Ε.Ε. και εκβιάζει την αλλαγή του πλαισίου επίλυσης σε μια "λύση δύο κρατών" ), όσο και με τα ανοίγματα σε λοιπές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, και βεβαίως τις ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές – αυτές των οποίων η επανέναρξη αποφόρτισε κάθε σκέψη για επιβολή νέων ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου.<br /><br />Ο 62ος γύρος των διερευνητικών επαφών θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (μετά από αυτόν της Κωνσταντινούπολης στις 25 Ιανουαρίου) την επομένη της Καθαράς Δευτέρας, όπως ανακοινώθηκε μόλις την Τετάρτη, αρχικά από την τουρκική πλευρά, η οποία μέχρι τότε είχε αφήσει αναπάντητη την ελληνική πρόσκληση για τις 3-5 Μαρτίου.<div><br />Talks about talks<br /><br />Με την Αθήνα να επιμένει ότι οι συνομιλίες είναι πάντοτε "διερευνητικές" και την Άγκυρα να τις έχει βαφτίσει ήδη "συμβουλευτικές", οι δύο αντιπροσωπείες υπό τον πρέσβη Παύλο Αποστολίδη και τον μόνιμο υπηρεσιακό υφυπουργό Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ θα συναντηθούν σε ανεπίσημο χώρο, δίχως την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης – παρότι τον Ιανουάριο η τουρκική πλευρά τις είχε αιφνιδίως μεταφέρει στο ανάκτορο του Ντολμάμπαχτσε, παρουσία του προεδρικού συμβούλου Ιμπραχίμ Καλίν και με πιέσεις για έκδοση και κοινού ανακοινωθέντος.<br /><br />Σε αυτό το πλαίσιο, οι διερευνητικές μετατρέπονται σε talks about talks, κατά τη διπλωματική ορολογία, καθώς οι δύο πλευρές διαφωνούν για το εύρος της ατζέντας, την οποία η Αθήνα επιθυμεί αυστηρά προσηλωμένη στην οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών, ενώ η Άγκυρα επιδιώκει να διευρύνει, εκμεταλλευόμενη την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας.<br /><br />Εξού και η σολομώντεια λύση που επινοήθηκε είναι να αφιερωθεί στις διερευνητικές μόνο η 16η Μαρτίου και την επομένη να διοργανωθεί συνάντηση του Σεντάτ Ονάλ με τον Γ.Γ. του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Θεμιστοκλή Δεμίρη, σε αναβίωση των άλλοτε τακτικών "πολιτικών διαβουλεύσεων" των δύο χωρών, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν για τελευταία φορά τον Ιανουάριο του 2020 πριν από την επιβάρυνση του κλίματος από τα περσινά επεισόδια του Έβρου, τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και την αντιπαράταξη των ναυτικών δυνάμεων Ελλάδας και Τουρκίας το καλοκαίρι στην ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Στο μικροσκόπιο ο ρόλος της Αιγύπτου<br /><br />Πολύ τολμηρότερο παιχνίδι παίζει η Άγκυρα σε ό,τι αφορά τον "διεμβολισμό" των τριμερών συνεργασιών που έχουν συμπήξει η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Ένα παιχνίδι του οποίου η επιτυχία φαίνεται πως κρίνεται σε μεγάλο βαθμό στη Λιβύη.<br /><br />Ήδη το φλερτ της Άγκυρας προς το Κάιρο, με δηλώσεις των Τσαβούσογλου και Καλίν που άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας τουρκο-αιγυπτιακής οριοθέτησης θαλάσσιων δικαιοδοσιών, θορύβησε την Αθήνα, όπως προκύπτει από την τηλεφωνική επικοινωνία του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον στρατάρχη Σίσι την περασμένη εβδομάδα και την εσπευσμένη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια τη Δευτέρα στο Κάιρο.<br /><br />Η υπουργική επίσκεψη (στην οποία συμμετείχαν ο Γενικός Γραμματέας και στελέχη της Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας του Υπουργείου, καθώς και της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού) επικεντρώθηκε στα "τεχνικά", όπως χαρακτηρίσθηκαν από ελληνικής πλευράς, προβλήματα που προκάλεσε η αιγυπτιακή πρωτοβουλία να οριοθετήσει θαλάσσιο οικόπεδο της δικαιοδοσίας της, κατά τρόπο που να αποδέχεται σιωπηρά τις αξιώσεις της Τουρκίας για την έκταση της δικής της οικονομικής της ζώνης.<br /><br />Για το συγκεκριμένο πρόβλημα η λύση που επελέγη ήταν ο τεμαχισμός του αιγυπτιακού οικοπέδου, ώστε να εφάπτεται προς ανατολάς με τον 28ο μεσημβρινό, ο οποίος και αποτελεί το όριο της ελληνο-αιγυπτιακής μερικής οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών που υπογράφηκε το περασμένο καλοκαίρι.</div><div><br />Τα βλέμματα στη Λιβύη<br /><br />Είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο και πρόωρο να μιλήσει κανείς για επαναπροσέγγιση Αιγύπτου και Τουρκίας δεδομένου του στρατηγικού βάθους των τριβών μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, η διάθεσή τους για εκτόνωση είναι επίσης δεδομένη.<br /><br />Καθόλου τυχαία, οι δύο χώρες δοκιμάζουν αυτή την εποχή τον συμβιβασμό των αντιτιθέμενων συμφερόντων τους στη Λιβύη, όπου μόλις έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, προς ικανοποίηση του διεθνούς ακροατηρίου, με εκπροσώπηση και των εκλεκτών της Άγκυρας, που ασφαλώς θα δώσουν αγώνα για τη διάσωση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου.</div><div><br />Το ασαφές μέλλον του EastΜed<br /><br />Επιπλέον, στην προσπάθειά της να πλησιάσει, λόγω των ευρύτερων αλλαγών στην περιοχή, το Ισραήλ η αιγυπτιακή κυβέρνηση έδωσε σοβαρό πλήγμα στο σχέδιο για τον υποθαλάσσιο αγωγό EastMed, στενά συνδεδεμένος με τη διεκδίκηση εφαπτόμενων θαλάσσιων δικαιοδοσιών της Ελλάδας και της Κύπρου. Πλέον, πέρα από τις τεράστιες τεχνικές απαιτήσεις και τα σοβαρότατα προβλήματα επαρκούς τροφοδοσίας, χρηματοδότησης και βιωσιμότητας που ήδη αντιμετώπιζε, το σχέδιο σκοντάφτει στην επιλογή των δύο πλησιέστερων συμμάχων της Αθήνας και της Λευκωσίας στην ανατολική Μεσόγειο να ενισχύσουν τη μεταξύ τους συνεργασία, εξετάζοντας τη μεταφορά φυσικού αερίου από τα ισραηλινά κοιτάσματα σε αιγυπτιακό σταθμό υγροποίησης. Το ότι ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας ακόμη επιμένει ότι ο EastMed μπορεί να ολοκληρωθεί εντός πενταετίας είναι μια πολιτική δήλωση, η σημασία της οποίας θα πρέπει να σχετικοποιηθεί. <br /><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Οι διερευνητικές, η Αίγυπτος και το ασαφές μέλλον του EastMed.

Του Κώστα Ράπτη Η λέξη του συρμού είναι η "εποικοδομητικότητα". Είναι αυτή με την οποία η γειτονική Τουρκία υποτίθεται ότι αντιμετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κ. Γρίβας: Η Τουρκία θέλει να κυριαρχήσει στην Αν. Μεσόγειο και βλέπει την Ελλάδα ως εμπόδιο .

<div><center><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="370" src="https://www.youtube.com/embed/2CfbuRbHWVE" width="700"></iframe></center><br /></div><div><a href="https://i-epikaira.blogspot.com/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Κ. Γρίβας: Η Τουρκία θέλει να κυριαρχήσει στην Αν. Μεσόγειο και βλέπει την Ελλάδα ως εμπόδιο .

πηγή Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Διαβάστε την συνέχεια

Το εθνικό κόστος των ψευδαισθήσεων στην ρευστή σκακιέρα της ΝΑ Μεσογείου

<a href="https://www.enainstitute.org/wp-content/uploads/2020/09/S20002361045262.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="800" height="405" src="https://www.enainstitute.org/wp-content/uploads/2020/09/S20002361045262.jpg" width="640" /></a><br /><br />Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ<br />Σε όσους σπεύδουν να παραδοθούν στην λαγνεία των πανηγυρισμών για τον πολυσυζητημένο «αποκλεισμό» της Τουρκίας από την ενεργειακή εξίσωση της ΝΑ. Μεσογείου xωρίς ταυτόχρονα να συνειδητοποιούν πως είναι αναγκαίο να μεριμνήσουν έτσι ώστε να προσλάβει στρατηγικό βάθος η διαφαινόμενη δυναμική με τις νεότευκτες συμμαχίες στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα, τοποθετώντας στο επίκεντρο αυτών των συμμαχιών τον στόχο για την οριστική και πλήρη αποκατάσταση των ιστορικών δικαίων, θα θέλαμε να θυμίσουμε τα εξής:<br /><br />Πρώτον: Για την Τουρκική νεο-οθωμανική ατζέντα, οι ενεργειακές εξελίξεις δεν είναι αυτοσκοπός στο πλαίσιο ενός κοντόφθαλμου οικονομικού σχεδιασμού, αλλά ένα ακόμη εργαλείο στο περιβάλλον μιας αναθεωρητικής στρατηγικής προσέγγισης, με το οποίο η Τουρκία επιδιώκει να επιβάλει στην πράξη και εν τέλει να εδραιώσει ένα ευρύτερο περιφερειακό γεωπολιτικό αποτύπωμα επιρροής, κυριαρχίας και ελέγχου…<br /><br />Δεύτερον: Ο εφησυχασμός και η αυτάρκεια που επικεντρώνεται στις καθησυχαστικές και – προς το παρόν – ευνοϊκές για την χώρα μας δηλώσεις των εμπλεκομένων, στον βαθμό που δεν επεκτείνεται και στην ανάγκη θεμελίωσης μιας ευρύτερης στρατηγικής συνεργασίας μακράς πνοής, όχι μονάχα δεν απομακρύνει, αλλά αντιθέτως φέρνει πολύ πιο κοντά την πιθανότητα ενός Τουρκικού τυχοδιωκτισμού που θα μπορούσε να μεταβάλει τις σταθερές χωρίς αναγκαστικά να κλονίσει τακτικές ισορροπίες που ενδιαφέρουν τους ισχυρούς μας «συμμάχους».<br /><br />Τρίτον: Η Κύπρος που φαίνεται πως έχει στοχοποιηθεί αμετάκλητα από την Τουρκική εξωτερική πολιτική, μπορεί να καταστεί υπομόχλιο αυτών των ανατροπών προς όφελος της Τουρκίας. Δυστυχώς όμως, οι αντιλήψεις που φαίνεται να κυριαρχούν, τόσο στην Κυπριακή όσο και στην Ελληνική πολιτική ηγεσία, δεν παραπέμπουν σε εθνικούς θεσμούς που δείχνουν να αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα της κατάστασης και το σύνολο της μεγάλης εικόνας.<br /><br />Τέταρτον: Η προσπάθεια των συμμάχων να αποφύγουν τα πιθανά ρίσκα από έναν ανεξέλεγκτο τουρκικό τυχοδιωκτισμό, αλλά και η προδιάθεση που επιδεικνύουν οι πολιτικές ηγεσίες στην Ελλάδα και στην Κύπρο, οι οποίες αντιμετωπίζουν με το θυμιατό στο χέρι τις προτροπές (βλέπε πιέσεις) των «συμμάχων» να αποδεχτούν «λύσεις» που θα αποκλιμακώσουν τις εντάσεις και θα σταθεροποιήσουν (για λογαριασμό των σχεδίων τους) το τοπίο στην ευρύτερη περιοχή, καθιστούν πλέον υπαρκτό τον κίνδυνο να μεταβληθεί η Κύπρος σε γεωπολιτική Ιφιγένεια ΚΑΙ με εθνική υπογραφή, έτσι ώστε μέσω της θυσίας της να «θριαμβεύσει» το ενεργειακό «όνειρο» σε ένα «ασφαλές» ενεργειακά περιβάλλον.<br /><br />Καλό θα είναι λοιπόν, οι πανηγυρισμοί και οι καθησυχαστικές δηλώσεις, να σταματήσουν ν αποτελούν παράμετρο αυτάρκειας και να εργαλειοποιηθούν στην κατεύθυνση της περαιτέρω διεύρυνσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών μιας πραγματικά πολυμερούς περιφερειακής στρατηγικής συνεργασίας με ξεκάθαρο προσανατολισμό. Μιας περιφερειακής στρατηγικής συνεργασίας, που δεν θα περιορίζεται στην ενεργειακή περιθωριοποίηση της Τουρκίας αλλά θα τοποθετεί στο επίκεντρο των επιδιώξεών της την πλήρη ακύρωση της νεο-οθωμανικής ατζέντας και την οριστική ματαίωση των ηγεμονικών επιδιώξεων μιας δύναμης που θα πρέπει να καθηλωθεί αμετάκλητα πίσω από τα όρια των Συνθηκών.<br /><br />Σε διαφορετική περίπτωση, οι πανηγυρισμοί θα έχουν ημερομηνία λήξης και η αναζήτηση της περιφερειακής ενεργειακής σταθερότητας, θα διευκολύνει και θα ενισχύσει λογικές επαναπροσδιορισμού των ισορροπιών. Είναι φανερό ότι μια τέτοια εξέλιξη, θα συνιστά μια κατάφορα αρνητική εξέλιξη που θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για εκτεταμένο ροκάνισμα των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά ΚΑΙ για την δραστική συρρίκνωση του σκληρού πυρήνα της Εθνικής κυριαρχίας του Ελληνισμού σε τελευταία ανάλυση.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>

Το εθνικό κόστος των ψευδαισθήσεων στην ρευστή σκακιέρα της ΝΑ Μεσογείου

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Σε όσους σπεύδουν να παραδοθούν στην λαγνεία των πανηγυρισμών για τον πολυσυζητημένο «αποκλεισμό» της Τουρκίας από την ...

Διαβάστε την συνέχεια

Συρία: 10 χρόνια πόλεμος,388.652 νεκροί, χιλιάδες αγνοούμενοι και εκτοπισμένοι

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/syria-1699119_1280.jpg"><img height="608" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/03/syria-1699119_1280-696x661.jpg" width="640" /></a><br /><br />Ο πόλεμος στη Συρία, που μπαίνει πλέον στον ενδέκατο χρόνο, έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 388.652 ανθρώπους, σύμφωνα με τον νεότερο απολογισμό που έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.<br /><br />Με βάση τα στοιχεία αυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης, η οποία εδρεύει στη Βρετανία, από το 2011 έχουν σκοτωθεί 117.388 πολίτες, εκ των οποίων περισσότεροι από 22.000 ήταν παιδιά. Για την πλειονότητα αυτών των θανάτων ευθύνονται οι επιθέσεις του συριακού καθεστώτος και των παραστρατιωτικών συμμάχων του.<br /><br />Ο προηγούμενος απολογισμός του Παρατηρητηρίου, τον Δεκέμβριο του 2020, έκανε λόγο για περισσότερους από 387.000 νεκρούς. Σύμφωνα με τον διευθυντή του, τον Ράμι Άμπντελ Ραχμάν, πρόκειται για τη μικρότερη ετήσια αύξηση του αριθμού των νεκρών που έχει καταγραφεί από την έναρξη των συγκρούσεων.<br /><br />Οι μάχες μειώθηκαν το 2020, χάρη στην κατάπαυση του πυρός στη βορειοδυτική Συρία αλλά και εξαιτίας της πανδημίας, αφού όλες οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στον έλεγχό της.<br />Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011, με την αιματηρή καταστολή των φιλοδημοκρατικών διαδηλώσεων. Αύριο Δευτέρα μπαίνει στον ενδέκατο χρόνο του και πλέον έχουν εμπλακεί σ’ αυτήν τη σύρραξη πολλές, συχνά αντίπαλες μεταξύ τους, οργανώσεις και ξένες δυνάμεις.<br /><br />Το Παρατηρητήριο ανέφερε ότι έχει καταγράψει επίσης τουλάχιστον 16.000 θανάτους σε κυβερνητικές φυλακές και κέντρα κράτησης. Ο απολογισμός αυτός ωστόσο πιστεύεται ότι είναι πολύ μικρότερος του πραγματικού, αφού δεν περιλαμβάνει τους περίπου 88.000 ανθρώπους που πέθαναν μετά από βασανιστήρια στις φυλακές του καθεστώτος.<div><br />Η Δαμασκός ελέγχει σήμερα πάνω από το 60% του συριακού εδάφους, χάρη στις νίκες που σημείωσε, από το 2015 και μετά, εναντίον των τζιχαντιστών και των ανταρτών, με τη στήριξη της Ρωσίας. Δεν ελέγχει ωστόσο τον τελευταίο θύλακα των ανταρτών στο Ιντλίμπ, στα βορειοδυτικές, τις ζώνες που ελέγχονται από την Τουρκία κατά μήκος των βόρειων συνόρων και τα εδάφη, στα βορειοανατολικά, που είναι υπό τον έλεγχο των κουρδικών δυνάμεων.<br /><br />Ο πόλεμος εκτόπισε σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας ενώ περίπου 200.000 άνθρωποι αγνοούνται, υπενθύμισε το Παρατηρητήριο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Συρία: 10 χρόνια πόλεμος,388.652 νεκροί, χιλιάδες αγνοούμενοι και εκτοπισμένοι

Ο πόλεμος στη Συρία, που μπαίνει πλέον στον ενδέκατο χρόνο, έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 388.652 ανθρώπους, σύμφωνα με τον νεότερο α...

Διαβάστε την συνέχεια

National Interest: Σειρά μέτρων κατά Τουρκίας και τρόποι διάλυσης ψευδοκράτους

<img height="422" src="https://media.liberal.gr/showthumb.aspx?maxsize=900&img=ammox.jpg" width="640" /><br /><br />Ένα άρθρο καταπέλτης κατά της Τουρκίας και της κατοχής στην Κύπρο δημοσίευσε ο ερευνητής στο American Enterprise Institute της Ουάσιγκτον Μάικλ Ρούμπιν. Στο άρθρο με τίτλο «Γιατί η Κύπρος είναι ακόμη διαιρεμένη» που δημοσιεύτηκε στο National Interest, o Ρούμπιν, που υπηρέτησε και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο, κατακεραυνώνει τη στάση που κρατούν τα Ηνωμένα Έθνη κάνοντας ένα παραλληλισμό με την περίπτωση του Ιράκ και των μέτρων που έλαβαν εκεί.<br /><br />Επίσης καλεί τις ΗΠΑ, την Ε.Ε και τις χώρες του Αραβικού κόσμου να προχωρήσουν σε μια σειρά από διπλωματικά, πολιτικά και οικονομικά μέτρα κατά της Τουρκίας και του ψευδοκράτους προκειμένου να μπει τέλος στην συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου.<br /><br />Μεταξύ άλλων τονίζει πως «η Κύπρος και οι σύμμαχοί της έχουν το δικαίωμα να εκδιώξουν μια μέρα τα τουρκικά στρατεύματα από το νησί ακόμη με τη βία, εάν αποτύχουν τα άλλα καταναγκαστικά μέτρα».<br /><br />Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου όπως δημοσιεύθηκε στην κυπριακή ενημερωτική ιστοσελίδα SigmaLIve.com<br /><br />«H διαίρεση στην Κύπρο πλησιάζει γρήγορα τον μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο διαχωρισμός διήρκεσε πλέον περισσότερο από αυτόν της Γερμανίας. Σχεδόν τα δύο τρίτα των Κυπρίων δεν είχαν γεννηθεί ακόμη όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν για πρώτη φορά στη χώρα. Η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP) διατηρεί τον διαχωρισμό μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά απέτυχε να σταματήσει (πόσο μάλλον να αντιστρέψει) την εθνοκάθαρση της Τουρκίας στο βόρειο τρίτο του νησιού.<br /><br />Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη έχουν υποστηρίξει σποραδικά πρωτοβουλίες για τον τερματισμό της κατοχής, αυτές δεν έχουν οδηγήσει πουθενά. Δεν υπήρξαν ουσιαστικές συνομιλίες τα τελευταία τρία χρόνια, ούτε θα υπάρξουν: Η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα κυπριακά ύδατα καθιστά τις τουρκικές δυνάμεις λιγότερο πιθανό να αποσυρθούν. Όταν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι εμπλέκονται, το κάνουν με τέτοιο απρόθυμο τρόπο προκειμένου να διατηρήσουν τη διαδικασία ζωντανή, ακόμη και όταν προσπαθούν να υπονομεύσουν οποιαδήποτε μόνιμη λύση.<br /><br />Όταν μια διπλωματική στρατηγική αποτυγχάνει συνεχώς, είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη λογική της. Η Τουρκία έχει ήδη απομακρυνθεί από τα μακροχρόνια πλαίσια του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μια λύση όταν, τις τελευταίες εβδομάδες, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέρριψε την ομοσπονδία και επέμεινε σε μια λύση δύο κρατών στην οποία η διεθνής κοινότητα θα προσχωρήσει επίσημα στη μόνιμη διαίρεση της Κύπρου. Αντί να εξουσιοδοτήσει τον Ερντογάν και τη μαριονέτα της Τουρκίας στη βόρεια Κύπρο, αντιμετωπίζοντας την ως ισότιμη με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυβέρνηση, ίσως είναι καιρός η διεθνής κοινότητα να αγκαλιάσει μια λύση στα πρότυπα Ιράκ.<br /><br />Υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ του Κουβέιτ το 1990 και της Κύπρου σήμερα. Ο Σαντάμ Χουσεΐν μπορεί να είχε ρεβανσιστικές τάσεις εναντίον του νότιου γείτονά του όπως κάνει τώρα ο Ερντογάν, αλλά το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ κυρίως για να λεηλατήσει τους φυσικούς του πόρους. Το ίδιο ισχύει τώρα και για την Τουρκία στην Κύπρο. Το αρχικό casus belli της Τουρκίας, για προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητα από την ελληνική στρατιωτική χούντα, εξαφανίστηκε μέσα σε μια εβδομάδα όταν το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε και οι Έλληνες αγκάλιασαν τη δημοκρατία. Σήμερα, το Freedom House κατατάσσει την Ελλάδα με βαθμολογία ανώτερη από εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατατάσσει την Τουρκία ως μη ελεύθερη, ισοδύναμη με την Αλγερία και κάτω από την αυτοανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Αρτσάχ στο Ναγκόρνο-Καρμπάχ όσον αφορά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.<br /><br />Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα μια σειρά ψηφισμάτων που ήταν συμβολικά αλλά χωρίς δόντια. Ζήτησαν κατάπαυση του πυρός και εξέφρασαν τη λύπη τους για συνεχιζόμενες μάχες και μη συμμόρφωση. Από το 1975, υπήρξαν περισσότερες από τέσσερις δεκάδες επιπλέον ψηφίσματα, κανένα από τα οποία δεν εμπόδισε την Τουρκία να εδραιώσει περαιτέρω τον έλεγχό της στη βόρεια Κύπρο. Στην πραγματικότητα, η βόρεια Κύπρος αντικατοπτρίζει τα Ηνωμένα Έθνη στους πιο ανίσχυρους.<br /><br />Αντιπαραβάλλετε αυτό με την απάντηση των Ηνωμένων Εθνών μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ. Όπως και με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα αρχικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας κατέληξαν σε αναταραχή. Το ψήφισμα 660 απαίτησε την άμεση και άνευ όρων απόσυρση του Ιράκ. Τέσσερις ημέρες αργότερα, το Συμβούλιο ψήφισε το ψήφισμα 661 που επέβαλε σαρωτικές κυρώσεις στο Ιράκ απαγορεύοντας το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς εμπορίου.<br /><br />Τρεις μέρες αργότερα, το Συμβούλιο ψήφισε το 662, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι η προσάρτηση του Ιράκ στο Κουβέιτ ήταν παράνομη. Στις 29 Νοεμβρίου 1990, το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το 678, το δωδέκατο ψήφισμά του για την κρίση, το οποίο εξουσιοδότησε τα κράτη να χρησιμοποιούν «όλα τα απαραίτητα μέσα» για να υποχρεώσουν την απόσυρση του Ιράκ και να το αναγκάσει να συμμορφωθεί με προηγούμενες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.<br /><br />Το ψήφισμα 688 αποτέλεσε τη βάση για άμεση ανθρωπιστική παρέμβαση και επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία να δημιουργήσουν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, μια πολιτική με την οποία συνεργάστηκε η Τουρκία.<br /><br />Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, η οποία κοστίζει πάνω από 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, δεν προορίζεται να είναι πρόγραμμα εργασίας ή να διαιωνίσει τον χωρισμό της Κύπρου. Για να σπάσει το αδιέξοδο της Κύπρου απαιτείται τώρα μια διαφορετική προσέγγιση. Πάρα πολλές χώρες έχουν αμβλύνει τις κυρώσεις ή έχουν μετριάσει την προσέγγισή τους στην Τουρκία λόγω του μεγέθους του στρατού ή της οικονομίας της Τουρκίας.<br /><br />Ούτε υπάρχει λόγος να επιτρέψει στην Τουρκία να αποφύγει την ευθύνη για τον εποικισμό και τη λεηλασία της. Όταν τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν τις αυστηρότερες κυρώσεις στο Ιράκ, το Ιράκ είχε τον πέμπτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο. Σήμερα, ο στρατός της Τουρκίας είναι μόλις ο δέκατος πέμπτος μεγαλύτερος. Ο εξωφρενικός χαρακτήρας των ενεργειών του Ιράκ οδήγησε ακόμη και τις πιο εμπορικά διαδεδομένες ευρωπαϊκές χώρες να συμμορφωθούν με τις κυρώσεις παρά τον ρόλο του ως σημαντικού εξαγωγέα πετρελαίου.<br /><br />Ενώ ο Ερντογάν λέει ότι η Τουρκία επιδιώκει να γίνει μία από τις δέκα κορυφαίες οικονομίες του κόσμου, μετά από δεκαοκτώ χρόνια κυριαρχίας του οδηγεί τώρα την Τουρκία στα πρόθυρα του να πέσει από τις πρώτες είκοσι. Και όπως κάποτε ο Σαντάμ προσπάθησε να εκβιάσει τον κόσμο με ανθρώπινες ασπίδες, να απειλήσει τον λαό του και να υποσχεθεί αντίποινα εναντίον γειτονικών κρατών, ο Ερντογάν απείλησε να οπλίσει και τους πρόσφυγες και να ωθήσει τους Τούρκους μετανάστες εναντίον των ευρωπαϊκών χωρών που τους είχαν αγκαλιάσει.<br /><br />Οι διπλωμάτες προτιμούν προσεκτικές προσεγγίσεις, αλλά είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι η προσέγγιση που έχουν δοκιμάσει για σαράντα επτά χρόνια θα αρχίσει ξαφνικά να λειτουργεί. Είναι καιρός για σοβαρές κυρώσεις στην Τουρκία. Αντί να επιβληθούν αργά κυρώσεις στην Τουρκία με τρόπο που επιτρέπει στην Άγκυρα να τις προσαρμόσει και να τις παρακάμψει, ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μετριοπαθούς αραβικού μπλοκ πρέπει να είναι να επηρεάσουν δυσμενώς την Τουρκία και τα θεμέλια της οικονομία της. Η υπόθεση του Πάστορα Andrew Brunson υπογράμμισε την ευπάθεια της Τουρκίας στην οικονομία.<br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να κλείσουν τις τουρκικές τράπεζες που λειτουργούν στη βόρεια Κύπρο ή να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να απαγορεύσουν στην Turkish Airlline και οποιονδήποτε άλλο αερομεταφορέα που εξυπηρετεί την τουρκική κατεχόμενη βόρεια Κύπρο από τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και θα πρέπει να επιβάλουν κυρώσεις σε οποιαδήποτε τουρκική ή διεθνή εταιρεία που δραστηριοποιείται στην κατεχόμενη ζώνη. Όλοι οι αξιωματούχοι που υπηρετούν στην παράνομη κυβέρνηση της βόρειας Κύπρου θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν ατομικές κυρώσεις, όπως και εκείνοι που επενδύουν στα Βαρώσια ή άλλες κατεχόμενες πόλεις.<br /><br />Όλα τα κράτη θα πρέπει να θεωρούν ψευδή διαβατήρια της βόρειας Κύπρου. Όλα τα κράτη που διατηρούν σχέσεις με την Κύπρο θα πρέπει επίσης να κλείσουν γραφεία αντιπροσωπείας της ‘’Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’’ στα εδάφη τους. Αντί να στηριχθούμε στην καλή θέληση του Ερντογάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το αραβικό μπλοκ θα μπορούσαν τότε να άρουν τις κυρώσεις μόνο όταν διαλυθεί η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να εξετάσουν το πλήρες εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων προς ή από την Τουρκία.<br /><br />Δεν υπάρχει κανένας διπλωματικός λόγος για να επιτρέψει στη μεγαλύτερη κατοχή της Ευρώπης να συνεχίσει μετά από μισό αιώνα ή, με έρευνες για φυσικό αέριο, να επιτρέψει στην Τουρκία να επωφεληθεί από αυτήν. Η σύγκριση του Ιράκ δεν σημαίνει στρατιωτική δράση, φυσικά, αν και η Κύπρος και οι σύμμαχοί της έχουν το δικαίωμα να εκδιώξουν μια μέρα τα τουρκικά στρατεύματα από το νησί με τη βία, εάν αποτύχουν άλλα καταναγκαστικά μέτρα.<br /><br />Ακόμη και εκείνοι που συμπάθησαν την αρχική παρέμβαση της Τουρκίας είχαν λίγες δικαιολογίες να τη διατηρήσουν για περισσότερο από μία εβδομάδα. Πράγματι, καθώς η Τουρκία διεκδικεί περαιτέρω ισχυρισμούς για τη Συρία, το Ιράκ, την Αρμενία και την Ελλάδα, το κόστος να επιτρέψουν στην Τουρκία να δράσει χωρίς συνέπεια είναι μεγάλο. Ήρθε η ώρα για τον Ερντογάν να αποφασίσει: να διατηρήσει την κατοχή ή να προεδρεύσει μιας χώρας σε οικονομική καταστροφή»<div><br /></div><div><a href="https://www.liberal.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

National Interest: Σειρά μέτρων κατά Τουρκίας και τρόποι διάλυσης ψευδοκράτους

Ένα άρθρο καταπέλτης κατά της Τουρκίας και της κατοχής στην Κύπρο δημοσίευσε ο ερευνητής στο American Enterprise Institute της Ουάσιγκτον Μά...

Διαβάστε την συνέχεια

¨Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους παράνομους ισχυρισμούς της Ελλάδας, πολύ θλιβερή κατάσταση¨…

<div></div><a href="https://www.blogger.com/#"><img src="https://mloyngqtz6hc.i.optimole.com/jd52Ra0.9O3R~f565/w:750/h:440/q:74/rt:fill/g:sm/https://tourkikanea.gr/wp-content/uploads/2021/03/1-8.png" /></a><br /><br />Ο απόστρατος Τζιχάτ Γιαϊτζί-πνευματικός πατέρας του επεκτατικού δόγματος “Γαλάζια Πατρίδα” , αντιδρά στην δήλωση Μπλίνκεν και δεν παραλείπει να κατηγορήσει την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων λέει και τα εξής :<br /><br />¨Η στήριξη της Ελλάδας με αυτόν τον τρόπο και με την λογική “ενάντια στην Τουρκία να είναι και ας είναι οτιδήποτε” δεν ταιριάζει στην συμμαχία. Δηλαδή ένας σύμμαχος δεν πρέπει να κάνει τέτοια δήλωση. Εδώ σίγουρα δεν πρόκειται για νομική αλλά για πολιτική ρητορική.<br />Εδώ εν προκειμένω οι ΗΠΑ έκαναν επιλογή πλευράς. Έθεσαν απέναντι τους την Τουρκία, την Τουρκία. Στηρίζουν τους παράνομους ισχυρισμούς της Ελλάδας. Είναι μια πολύ θλιβερή κατάσταση…..<br /><br />Ρωτάω αυτούς που αποκαλούν γείτονα την Ελλάδα. Ρωτάω αυτούς που λένε πως : Η Ελλάδα είναι γείτονάς μας”. Η Ελλάδα, ενάντια σε ποιον εξοπλίζεται ; Γιατί τους κάνει (τους εξοπλισμούς); Η Ελλάδα απειλεί την Τουρκία. Πρέπει να αποκαλύψουμε πως βάσει διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων η Ελλάδα μας απειλεί¨<br /><br />Τους απειλούμε λέει !!! Μα καλά αυτοί δεν λένε πως είναι πανίσχυροι ; Τότε πως τους απειλούμε; Απλά ο Τούρκος λέει ψέματα και το ξέρει…<br /><br /><a href="https://www.blogger.com/#"></a><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/5aMrmz2m8Uk" width="680"></iframe><div><br /></div><div><a href="https://tourkikanea.gr/">πηγή</a></div><div><br /></div><div><br /><div>Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div></div>

¨Οι ΗΠΑ στηρίζουν τους παράνομους ισχυρισμούς της Ελλάδας, πολύ θλιβερή κατάσταση¨…

Ο απόστρατος Τζιχάτ Γιαϊτζί-πνευματικός πατέρας του επεκτατικού δόγματος “Γαλάζια Πατρίδα” , αντιδρά στην δήλωση Μπλίνκεν και δεν παραλείπει...

Διαβάστε την συνέχεια

Δημοσκόπηση MARC: Όταν ο ελληνικός λαός αναλαμβάνει αντί πολιτικών για την Επανάσταση 1821

<img height="324" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2020/03/25-MARCH-1821-NATIONAL-DAY-HELLAS-790x400.jpg" width="640" /><br /><br />Η πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης για την Ελληνική Επανάσταση, την οποία διεξήγαγε το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε συνεργασία με την εταιρία MARC, καταδεικνύει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε κατανοήσει ποιοι μας ελευθέρωσαν, πώς το πέτυχαν και ποιες ήταν οι ιδέες και οι αξίες των πρωτεργατών. Το 91% των ερωτηθέντων χαρακτηρίζει εθνική την επανάσταση, ενώ ένα αξιοσημείωτο 55% εντοπίζει και θρησκευτικά στοιχεία στην ταυτότητα του Αγώνα. Παρά την επί δεκαετίες προβληθείσα προπαγάνδα του μαρξισμού οι Έλληνες δεν θεωρούν την Επανάσταση ταξική. Διότι δεν ήταν. Όλα τα κείμενα της εποχής, Συντάγματα, διακηρύξεις, απομνημονεύματα, μαρτυρούν ότι οι πρόγονοί μας αγωνίσθηκαν για την εθνική και θρησκευτική ελευθερία τους.<br /><br />Του <b>Κωνσταντίνου Χολέβα </b>(Πολιτικός Επιστήμων)<br /><br />Πολύ σωστή είναι και η απάντηση του 71,1% ότι υπήρξε Κρυφό Σχολειό. Η απάντηση δείχνει την αποτυχία των πάσης φύσεως αναθεωρητών της Ιστορίας μας, οι οποίοι έχυσαν τόνους από μελάνι για να πείσουν ότι είναι μύθος η λειτουργία κρυφής παιδείας επί Τουρκοκρατίας. Οι ιστορικές μαρτυρίες που διαψεύδουν τους αναθεωρητές είναι πολλές.<br /><br />Ο Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος), ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, μιλά για Κρυφό Σχολειό στην Πελοπόννησο, ο Νικόλαος Δραγούμης δίνει σχετική μαρτυρία για τη Δυτική Μακεδονία, ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πυώ εντοπίζει κρυφή παιδεία στο Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου. Το πιο σημαντικό μήνυμα από την τοποθέτηση αυτή είναι ότι η πλειοψηφία των συγχρόνων Ελλήνων αρνείται την προσπάθεια εξωραϊσμού της Τουρκοκρατίας.<br /><br />Οι αντίπαλοι του Κρυφού Σχολειού παρουσιάζουν την Τουρκοκρατία ως μία ήπια περίοδο με ανεκτικότητα και ελευθερίες! Θέλουν να μας περάσουν το μήνυμα ότι: Αφού με τους Οθωμανούς περνούσαμε τότε καλά και είχαμε ελεύθερη παιδεία, άρα και οι νέοι Οθωμανοί του Ερντογάν είναι φίλοι μας. Ας καθίσουμε να μοιράσουμε μαζί τους εδάφη και πελάγη.<br /><br />Λογική είναι η προτίμηση των ερωτηθέντων σε αγωνιστικές προσωπικότητες όπως είναι ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα. Η ελευθερία δεν έρχεται με λόγια, αλλά με μάχες στην ξηρά και στη θάλασσα. Ας μην λυπούνται οι θαυμαστές του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου για το μικρό ποσοστό προτιμήσεων που συγκεντρώνει. Ας θυμηθούμε τη μάχη του Πέτα, όπου ο Μαυροκορδάτος οδήγησε τους Φιλέλληνες στη σφαγή σε ανοικτό πεδίο ενώ εκείνος κοίταζε από μακρυά.<br /><br />Με ενδιαφέρον παρατηρώ ότι από τα γεγονότα των διακοσίων ετών μέχρι σήμερα οι περισσότεροι θεωρούν ως πιο σημαντική στιγμή την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο συνδυασμός των απαντήσεων στην έρευνα, αν μελετηθεί προσεκτικά, δείχνει μία σύνθεση εθνικής ταυτότητας και Ευρώπης.<br /><br />Παρουσιάζει την ανάγκη των σημερινών Ελλήνων να κρατηθούν από τις ρίζες τους, από την Ορθοδοξία και τη διαχρονική ιστορία μας, και ταυτοχρόνως την επιθυμία μας να ανήκουμε σε μία λέσχη ισχυρών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τα μειονεκτήματά της.<br /><br />Είναι αξιοπρόσεκτη αυτή η συνθετική ικανότητα του Έλληνα. Με συνθέσεις φτάσαμε και στο 1821. Η Ορθόδοξη Πίστη και η αγάπη για την Πατρίδα συνδυάσθηκαν επιλεκτικά με ορισμένα φιλελεύθερα και δημοκρατικά στοιχεία των πολιτικών κινημάτων της Ευρώπης.<br /><br />Σε αντίθεση με τη Γαλλική Επανάσταση, η οποία είχε σαφώς αντιεκκλησιαστικό χαρακτήρα, στην Επανάσταση του 1821 οι Έλληνες αγωνίσθηκαν υπό την ηγεσία της Εκκλησίας, για την Ορθοδοξία. Αυτή την ουσιώδη διαφορά ας μην την λησμονούμε.<div><br /></div><div><a href="https://www.parapolitika.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δημοσκόπηση MARC: Όταν ο ελληνικός λαός αναλαμβάνει αντί πολιτικών για την Επανάσταση 1821

Η πρόσφατη έρευνα της κοινής γνώμης για την Ελληνική Επανάσταση, την οποία διεξήγαγε το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε συνεργασία με την ετα...

Διαβάστε την συνέχεια