Με τη Ρωσία ή την Ουκρανία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://worldenergynews.gr/media/k2/items/cache/fa1313dd52963bb2b250722ad4624dd0_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="800" height="456" src="https://worldenergynews.gr/media/k2/items/cache/fa1313dd52963bb2b250722ad4624dd0_XL.jpg" width="869" /></a></div><div><br /></div>Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ενώπιον λήψης μιας πολύ σοβαρής απόφασης, που αφορά την υπεράσπιση της Ουκρανίας, μέσω ΝΑΤΟ, κατά της Ρωσίας και της ενεργειακής της εξάρτησης από την Ρωσία. Τι θα προτιμήσει;<br /><br />Ο Ουκρανός Υπουργός Εξωτερικών Dmitry Kuleba κάλεσε τους ομολόγους του Jean-Yves Le Drian (Γαλλία) και Heiko Maas (Γερμανία) να προετοιμαστούν για πιθανό πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, υποστηρίζοντας πως η Ρωσία συγκεντρώνει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα με την Ουκρανία.<br /><br />Η Αμερικανική ιστοσελίδα POLITICO στις αρχές του μήνα ισχυρίστηκαν ότι οι Ρωσικές δυνάμεις ενίσχυαν την παρουσία τους κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία. Μάλιστα, δημοσίευσε δορυφορικές φωτογραφίες που έδειχναν συγκέντρωση Ρωσικού υλικού κοντά στην πόλη Yelnya, περίπου 250 χιλιόμετρα βόρεια της Ουκρανίας και κοντά στη Λευκορωσία. <br /><br />Δείτε στον χάρτη που ακολουθεί το που βρίσκεται η πόλη Yelnya σε σχέση με την Ουκρανία και τις περιοχές των συγκρούσεων μεταξύ Ουκρανίας και Ρώσων αυτονομιστών.<br /><br />Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov δήλωσε για το θέμα:<br />«Έχουμε πει επανειλημμένα ότι η κίνηση των ενόπλων δυνάμεών μας στο δικό μας έδαφος δεν πρέπει να αφορά κανέναν. Η Ρωσία δεν αποτελεί απειλή για κανέναν».<br /><br />Ο Dmitry Kuleba πρόσθεσε, με τρόπο που δεν συνάδει για χώρα που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και επιθυμεί διακαώς να ενταχθεί στην συμμαχία:<br />«Εάν η Ρωσία αρχίσει να ενεργεί, απλά δεν θα έχετε χρόνο να συντονιστείτε, να περάσετε από όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, να συντονίσετε τις αποφάσεις. Γι’ αυτό παρακαλώ κάντε την προπαρασκευαστική εργασία τώρα, γιατί αν συμβεί το στρατιωτικό σενάριο, απλά δεν θα υπάρχει χρόνος».<br /><br />Ο Ουκρανός Υπουργός Εξωτερικών επέμεινε ότι το Κίεβο δεν επιδιώκει να κλιμακώσει την κατάσταση, αλλά θα αμυνθεί εάν χρειαστεί.<br /><br />Γιατί όμως ο Ουκρανός Υπουργός προσπαθεί να δημιουργήσει πολεμικό κλίμα και προσπαθεί να σύρει την Δύση και το ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας; Τι έχει να κερδίσει η Ευρώπη από μια πολεμική σύγκρουση με τη Ρωσία για χάρη της Ουκρανίας που δεν είναι καν μέλος του ΝΑΤΟ; Απολύτως τίποτα! Μόνο να χάσει έχει.<br /><br />Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Boris Johnson έθεσε το θέμα με τον καλύτερο τρόπο κατά την διάρκεια ομιλίας του, λέγοντας ότι τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης θα πρέπει σύντομα να αποφασίσουν αν θέλουν να αγοράζουν φθηνό Ρωσικό φυσικό αέριο ή να υπερασπιστούν την Ουκρανία.<br /><br />«Ελπίζουμε ότι οι φίλοι μας μπορούν να αναγνωρίσουν ότι έρχεται σύντομα η σημαντική επιλογή μεταξύ της τροφοδοσίας (της Ευρώπης) με ολοένα και περισσότερους νέους Ρωσικούς γιγαντιαίους αγωγούς υδρογονανθράκων και της υποστήριξης της Ουκρανίας και της υπεράσπισης της ειρήνης και της σταθερότητας» είπε ο Boris Johnson, θυμίζοντας την επιδεινούμενη κρίση φυσικού αερίου των τελευταίων εβδομάδων, με τις τιμές να έχουν αυξηθεί έως και 250%.<br /><br />Την περασμένη Κυριακή, οι ΗΠΑ παρέδωσαν 80 τόνους στην Ουκρανία. Η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κίεβο έκανε λόγο για ένδειξη της «δέσμευσης του Λευκού Οίκου για την επιτυχία μιας σταθερής, δημοκρατικής και ελεύθερης Ουκρανίας».<br /><br />Την περασμένη εβδομάδα, η Μόσχα εξέδωσε προειδοποίηση προς τους Αμερικανούς διπλωμάτες, συμβουλεύοντάς τους να μην πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους για παροχή όπλων στην Ουκρανία, στο πλαίσιο του «Έγγραφου Στρατηγικής Συνεργασίας». Ο Ρώσος πρεσβευτής στις ΗΠΑ Anatoly Antonov δήλωσε ότι τα σχέδια για την ενίσχυση των αμυντικών δεσμών «μόνο θα επιδεινώσουν την κατάσταση στη νοτιοανατολική Ουκρανία».<br /><br /><a href="https://cosmostatus.blogspot.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Με τη Ρωσία ή την Ουκρανία;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ενώπιον λήψης μιας πολύ σοβαρής απόφασης, που αφορά την υπεράσπιση της Ουκρανίας, μέσω ΝΑΤΟ, κατά της Ρωσίας και...

Διαβάστε την συνέχεια

Που αποβλέπουν οι ΗΠΑ στο "ψηστήρι" της Τουρκίας για αγορά νέων F-16; Ποιες οι συνέπειες στα ελληνοτουρκικά;

<img height="507" src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/aigaio_ellada_tourkia_f16_maxitika_0%20%281%29.jpg?itok=P5wgFwCM" width="964" /><br /><br />Η Τουρκία όσο βρίσκεται σε συζητήσεις με τις ΗΠΑ για την αγορά των νέων 40 F-16, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί ούτε νέους S-400 να πάρει, αλλά ούτε και να ενεργοποιήσει τους ήδη ευρισκόμενους στην κατοχή της S-400<br /><br />Όπως αντιλαμβανόμαστε οι εξελίξεις στα εξοπλιστικά μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας επηρεάζουν αμεσότατα την Ελλάδα, αφού θα έχουν τη δυναμική να επηρεάσουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είτε θετικά είτε αρνητικά και για αυτό χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από εμάς.<br /><br />Στο παραπάνω πλαίσιο, θα αναφερθούμε στις πρόσφατες τουρκικές προσπάθειες για επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ για τα εξοπλιστικά προγράμματα της Άγκυρας, με συζητήσεις στρατιωτικών αντιπροσωπειών των 2 χωρών<br /><br />Σύμφωνα λοιπόν με ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΑΜ : "Σε θετικό και εποικοδομητικό κλίμα διεξήχθη η συνάντηση υψηλού επιπέδου μεταξύ στρατιωτικών αντιπροσωπειών στις Ηνωμένες Πολιτείες, λέγοντας ότι η επόμενη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στην Τουρκία".<br /><br />Οι αντιπροσωπείες συζήτησαν διμερή και περιφερειακά θέματα ασφάλειας καθώς και το θέμα των F-16, ανέφερε το υπουργείο σε γραπτή δήλωση.<br /><br />Ένα από τα κορυφαία θέματα στην ατζέντα των συζητήσεων των αντιπροσωπειών των δύο χωρών ήταν όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε το θέμα των ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-400.<br /><br />"Η Τουρκία θα πρέπει να εξετάσει εναλλακτικές λύσεις για να διασφαλίσει την ασφάλειά της, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθετήσουν αρνητική προσέγγιση για μια συμφωνία για μαχητικά αεροσκάφη F-16", δήλωσε την Τρίτη ο υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ.<br /><br />Η Τουρκία ζήτησε να αγοράσει 40 F-16 και σχεδόν 80 κιτ εκσυγχρονισμού σε αντάλλαγμα για την προκαταβολή που είχε καταβάλει η Άγκυρα για το πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35.<br /><br />«Εάν η στάση των ΗΠΑ είναι αρνητική, η Τουρκία αναγκαστικά και φυσικά θα πρέπει να αξιολογήσει άλλες εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να διασφαλίσει την ασφάλειά της στο περιβάλλον απειλής στο οποίο βρίσκεται», συμπλήρωσε ο Ακάρ<br /><br />Σημειωτέον ότι η Τουρκία είχε πληρώσει 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια (14,34 δισεκατομμύρια TL) για τα F-35 προτού η Ουάσιγκτον την αποβάλει από το πρόγραμμα το 2019 για την αγορά του ρωσικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας S-400 μετά τις αποτυχημένες προσπάθειές της να αποκτήσει πυραύλους Patriot κατασκευής ΗΠΑ .<br /><br />Η Άγκυρα έχει ζητήσει αποζημίωση για την πληρωμή της και είπε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση ορισμένων από τα αιτήματά της για αγορά F-16 και kits εκσυγχρονισμού.<br /><br />Ωστόσο, τυχόν στρατιωτικές πωλήσεις θα πρέπει να εγκριθούν από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, γνωστό για την δικαιολογημένα αρνητική στάση του κατά της Τουρκίας.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των G-20 στη Ρώμη νωρίτερα αυτό το μήνα, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι ζήτησε από τον Αμερικανό ομόλογό του Τζο Μπάιντεν υποστήριξη προκειμένου οι αμερικανοί νομοθέτες να στηρίξουν την πώληση.<br /><br />Ο Ερντογάν είπε ότι είχε δει μια «θετική προσέγγιση» από τον Μπάιντεν στο αίτημα της Τουρκίας. «Ενώ είδα τη θετική προσέγγιση του κ. Μπάιντεν σε αυτό το θέμα, μια άλλη πτυχή του θέματος ωστόσο είναι η Βουλή των Αντιπροσώπων και η Γερουσία», πρόσθεσε.<br /><br />Η Ουάσιγκτον μπορεί να προσεγγίσει το θέμα θετικά, είπε ο Ακάρ, προσθέτοντας: «Ωστόσο, παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις (για το θέμα), καθώς η διαδικασία θα υπόκειται στην έγκριση του Κογκρέσου».<br /><br />Σε περίπτωση αποτυχίας της συμφωνίας για τα F-16, η Άγκυρα είναι ακόμη έτοιμη να εξετάσει το ενδεχόμενο αγοράς μαχητικών αεροσκαφών Su-35 και Su-57 ρωσικής κατασκευής, δήλωσαν Τούρκοι αξιωματούχοι.<br /><br />Υπενθυμίζουμε τέλος ότι η Άγκυρα είχε παραγγείλει περισσότερα από 100 αεροσκάφη F-35, κατασκευασμένα από τη Lockheed Martin, ενώ η αμυντική της βιομηχανία υπήρξε εξέχων παίκτης στην ανάπτυξη και την κατασκευή μαχητικών αεροσκαφών.<br /><br />Βέβαια οι Τούρκοι δεν ζητούσαν από τις ΗΠΑ μόνο την απόκτηση των αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot, αλλά και τη συμπαραγωγή καθώς και απόκτηση τεχνογωσίας.<br /><br />Οι μελλοντικές εξελίξεις στα εξοπλιστικά μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας και τα ελληνοτουρκικά<br /><br />Από τα παραπάνω και σε συγκερασμό με την πολιτική και εσωτερική κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία , αλλά και άλλα εκκρεμή διεθνή ζητήματα που εμπλέκονται ΗΠΑ και Τουρκία, όπως Συρία, Κουρδικό, Λιβύη προκύπτουν τα εξής:<br /><br />Οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι ο Ερντογάν μετράει λίγους μήνες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, παραμονής του στην εξουσία.<br /><br />Γνωρίζουν επίσης ότι η αντιπολίτευση η οποία θα ανέβει στην εξουσία θα προσπαθήσει να επαναφέρει σε καλό επίπεδο τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.<br /><br />Η Ουάσιγκτον μπορεί να μην θέλει τον Ερντογάν, αλλά θέλει να έχει ως σύμμαχο την Τουρκία και να μην την αφήσει να ακολουθήσει την νυν πολιτική της, που είναι ένα μείγμα μεταξύ αυτόνομης αναθεωρητικής πολιτικής και λυκοφιλίας με τη Ρωσία.<br /><br />Η απόκτηση από την Τουρκία νέων 40 F-16 Block70 και 80 κιτ εκσυγχρονισμού των υπαρχόντων F-16 της θα απαιτήσει χρόνο, προκειμένου να περάσει, πράγμα πολύ αναμφίβολο έως αδύνατο από το Αμερικανικό Κογκρέσο.<br /><br />Συνεπώς οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε συζητήσεις με την Τουρκία σε στρατιωτικό επίπεδο, δείχνοντας θετικό πρόσωπο στις συζητήσεις των αντιπροσωπειών τους, με απώτερο σκοπό το κέρδος χρόνου, προκειμένου ο Ερντογάν "ως ώριμο φρούτο" να εκπέσει της εξουσίας εν τω μεταξύ και χωρίς να πραγματοποιήσει στροφή ο Τούρκος Πρόεδρος για αγορά μαχητικών αεροσκαφών από την Ρωσία.<br /><br />Αυτός είναι ο απώτερος στόχος των ΗΠΑ.<br /><br />Παράλληλα εφόσον η πορεία αυτή των συζητήσεων διακοπεί λόγω απομάκρυνσης του Ερντογάν από την εξουσία, ως συνέπεια εκλογών ή εσωτερικής εξέγερσης, η υπόψιν αγορά νέων F-16 θα υλοποιηθεί από τη νέα φιλοαμερικανική κυβέρνηση, ως απτό δείγμα της βελτίωσης των σχέσεων των 2 χωρών που επιχειρείται.<br /><br />Τα παραπάνω επηρεάζουν άμεσα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού η Τουρκία παρά τους λεονταρισμούς της δεν θα μπορεί να έρθει σε στρατιωτική αντιπαράθεση με την Ελλάδα αν δεν ευοδωθεί η αγορά των νέων F-16 από την Τουρκία και ο εκσυγχρονισμός μέρους των υπαρχόντων F-16 και εξηγώ.<br /><br />Η Τουρκία όσο βρίσκεται σε συζητήσεις με τις ΗΠΑ για την αγορά των νέων 40 F-16 Block70 και 80 κιτ εκσυγχρονισμού των υπαρχόντων F-16 της, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί ούτε νέους S-400 να πάρει, αλλά ούτε και να ενεργοποιήσει τους ήδη ευρισκόμενους στην κατοχή της S-400.<br /><br />Το "άπλωμα" της Τουρκίας σε Συρία και Λιβύη είχε ως συνέπεια την εγκατάσταση αντιαεροπορικών συστημάτων της εκεί, με συνέπεια η ήδη προβληματικη τουρκική αεράμυνα να παρουσιάζει πολλά και σημαντικά κενά, τα οποία προσπαθεί να καλύψει η Άγκυρα τόσο από την εγχώρια παραγωγή αντιαεροπορικών συστημάτων, μη δοκιμασμένων όπως σε πεδία μαχών, όσο και με ανάλογες προμήθεις από την Ουκρανία.<br /><br />Επίσης το αεροπορικό ισοζύγιο γέρνει υπέρ της Ελλάδας, αφού ο υπάρχον τουρκικός στόλος των F-16 "γερνάει" μέρα με τη μέρα χωρίς να εκσυγχρονίζεται αξιόπιστα , ενώ δεν διαθέτει αεροσκάφος 4+ γενιάς όπως τα Rafale που διαθέτει η Ελλάδα.<br /><br />Η Τουρκία βρίσκεται στην παρούσα φάση με προβληματική και τελούσα σε αναπροσαρμογή αντιαεροπορική άμυνα και με πολεμική αεροπορία γερασμένη και υποδεέστερη της Ελλάδας.<br /><br />Η λογική υπαγορεύει στον Ερντογάν να "καθίσει στα αυγά του", εκτός και αν ο Τούρκος Πρόεδρος θελήσει να πραγατοποιήσει "ηρωϊκή έξοδο" από την πολιτική, όπου διαφαίνεται ότι σίγουρα θα αφήσει τα ηνία της εξουσίας στην Τουρκία, ανατρέποντας τα παραπάνω δυσμενή γεγονότα, εξωθώντας τις καταστάσεις στα άκρα με τη χώρα μας.<div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Που αποβλέπουν οι ΗΠΑ στο "ψηστήρι" της Τουρκίας για αγορά νέων F-16; Ποιες οι συνέπειες στα ελληνοτουρκικά;

Η Τουρκία όσο βρίσκεται σε συζητήσεις με τις ΗΠΑ για την αγορά των νέων 40 F-16, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί ούτε νέους S-400 να πάρει, α...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί η Μόσχα ανησυχεί για το επεκτατικό όραμα της Άγκυρας για τον «τουρκικό κόσμο»

<img src="https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-11/Map-TurkicLanguages.png?itok=3XETi6D_" /><br /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Τι προσπαθεί να πετύχει η Τουρκία με την "Ένωση Τουρκικών Κρατών";</span></h3><b>Παναγιώτης Νάστος</b><br />Από τη νίκη του συμμάχου της Τουρκίας Αζερμπαϊτζάν στον Δεύτερο Πόλεμο του Καραμπάχ (27 Σεπτεμβρίου – 9 Νοεμβρίου 2020), οι Ρώσοι σχολιαστές ανησυχούν για τις προσπάθειες της Άγκυρας να δημιουργήσει μια ένωση τουρκικών κρατών υπό την αιγίδα της.<br /><br />Και αυτός ο συναγερμός έχει ενταθεί μόλις τώρα που η Τουρκία έχει δημιουργήσει την "Ένωση Τουρκικών Κρατών", μια αξιοσημείωτη αλλαγή επωνυμίας του οργανισμού που ήταν παλαιότερα γνωστό ως Συμβούλιο Συνεργασίας Τουρκόφωνων Κρατών ή πιο απλά «Τουρκικό Συμβούλιο» <br /><br />Ωστόσο, ορισμένοι σχολιαστές στη Μόσχα, όπως ο Ντμίτρι Ροντιόνοφ, λένε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα πιο ριζοσπαστικό όραμα, ένα όραμα που περιλαμβάνει όχι μόνο μια ένωση τουρκικών κρατών αλλά ένα ευρύτερο τουρκικών εθνών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων εντός των συνόρων άλλων χωρών όπως η Ρωσική Ομοσπονδία.<br /><br />Ενώ η πρώτη από αυτές τις υποτιθέμενες προσπάθειες μειώνει την επιρροή της Μόσχας στο Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, η δεύτερη απειλεί τον έλεγχο της Μόσχας στις τουρκικές περιοχές εντός των σημερινών συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας <br /><br />Τους τελευταίους μήνες, η Μόσχα επέκρινε συχνά την ιδέα μιας συμμαχίας τουρκικών κρατών, αλλά ήταν απρόθυμη να μιλήσει πιο έντονα εναντίον της μήπως μια τέτοια καταδίκη προσελκύσει μεγαλύτερη προσοχή στην ίδια την ιδέα, συνεχίζει ο Rodionov.<br /><br />Τον περασμένο Ιανουάριο, όταν ο Ερντογάν επισκέφθηκε το Μπακού, δήλωσε ότι οι εθνοτικοί Αζερμπαϊτζάνοι στο Ιράν αποτελούν θέμα ανησυχίας της Άγκυρας, προχωρώντας τη ρητορική του ακόμη ποιό πέρα και από τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ.<br /><br />Βεβαίως, γράφει ο Ρώσος σχολιαστής, ο Ερντογάν «δεν έχει δηλώσει ποτέ δημόσια και ευθέως ότι το Ιράν πρέπει να εγκαταλείψει το Νότιο Αζερμπαϊτζάν ,τις επαρχίες του Δυτικού και Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν του Ιράν, που κατοικείται από μια μεγάλη εθνο-αζερμπαϊτζανική κοινότητα», όπως δεν ζήτησε ποτέ από το Πεκίνο «Ελεύθερο» Ανατολικό Τουρκεστάν, δηλαδή την αυτόνομη Περιοχή Σιντζιάνγκ Ουιγούρων, που κατοικείται από τουρκικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Ουιγούρων».<div><br />Ο "τουρκικός δάκτυλος" εντός της Ρωσίας<br /><br />Ωστόσο, η Άγκυρα έχει πει και κάνει πράγματα για να δείξει ότιεπικεντρώνεται στους Τουρκικούς λαούς που δεν έχουν δικό τους κράτος και ότι τα δύο είδη τουρκικής ενότητας είναι αλληλένδετα. Αυτό σημαίνει, υποστηρίζει ο σχολιαστής, ότι η Τουρκία ανησυχεί για τους μεγάλους τουρκικούς πληθυσμούς της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που κυμαίνονται από τον Βόρειο Καύκασο έως το Μέσο Βόλγα και έως τη Σάκχα στη ρωσική Άπω Ανατολή <br /><br />Η Μόσχα ανησυχεί εδώ και καιρό για τις εκδηλώσεις ενδιαφέροντος της Τουρκίας για τους Τούρκους μουσουλμανικούς λαούς στον Βόρειο Καύκασο και στο Μέσο Βόλγα και ιδιαίτερα στους Τάταρους της Κριμαίας στην κατεχόμενη από τη Ρωσία ουκρανική χερσόνησο <br /><br />Πιο πρόσφατα, η Μόσχα ανησυχεί επίσης ότι η Άγκυρα προσεγγίζει έθνη που είναι τουρκικά αλλά όχι ισλαμικά, ομάδες που Ρώσοι αξιωματούχοι είχαν υποθέσει ότι βρίσκονταν σταθερά στη ρωσική τροχιά, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να μην είναι.<br /><br />Τα δύο πιο ξεκάθαρα παραδείγματα αυτού του φαινομένου είναι η Σάκχα, μια τεράστια τουρκική αλλά μη μουσουλμανική δημοκρατία στο τμήμα της Άπω Ανατολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η Γκαγκουζία, μια τουρκική αλλά ορθόδοξη χριστιανική περιοχή στη Μολδαβία, την οποία η Μόσχα έχει χρησιμοποιήσει συχνά για να ασκήσει πίεση στο Κισινάου.<br /><br />Πράγματι, τα μέλη αυτών των ομάδων φαίνεται ότι στρέφονται όλο και περισσότερο στην Άγκυρα και όχι στη Μόσχα.<br /><br />Μια πρόσφατη δήλωση της Τουρκικής Ακαδημίας Επιστημών έχει πυροδοτήσει πραγματική ανησυχία για την Σάχα στη ρωσική πρωτεύουσα.<br /><br />Η διακήρυξη λέει ότι η Δημοκρατία των Σάχα είναι «ένας από τους «κρατικούς σχηματισμούς που δεν αναγνωρίζονται από την παγκόσμια κοινότητα». Η Ακαδημία, που εδρεύει στο Καζακστάν και αποτελείται από μελετητές από την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν και το Κιργιστάν, είναι στενά συνδεδεμένη με την Ένωση Τουρκικών Κρατών.<br /><br />Επομένως, τα λόγια του, υποστηρίζει ο Ρώσος αναλυτής Sergey Aksyonov, αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια προώθησης του «τουρκικού αυτονομισμού στη Ρωσία». Οι αξιωματούχοι της Σάχα έσπευσαν να πουν ότι δεν υπάρχει τέτοια επιθυμία στη δημοκρατία τους, αλλά ένας άλλος Ρώσος αναλυτής, ο Rais Suleymanov του Ινστιτούτου Εθνικής Πολιτικής, πιστεύει ότι η Sakha τονίζει το γεγονός ότι τα παντουρκικά αισθήματα δεν εξαρτώνται μόνο από το Ισλάμ και, επομένως, είναι πολύ ευρύτερα από ότι έχουν υποθέσει πολλοί στη ρωσική πρωτεύουσα <br /><br />Ο Σουλεϊμάνοφ επισημαίνει τους Γκαγκαούζους ως ένα άλλο παράδειγμα αυτού. Η Μόσχα θεωρούσε εδώ και καιρό τους Γκαγκαούζους, οι οποίοι είναι Τούρκοι στην καταγωγή και τη γλώσσα, αλλά κυρίως Ρώσοι Ορθόδοξοι ως προς τη θρησκεία τους, ως συμμάχους της.<br /><br />Η Μόσχα θεωρεί τους Γκαγκαούζους ως μια ομάδα που θέλει να προστατεύσει τη ρωσική γλώσσα και μπορεί να υπολογίζει ότι, μαζί με την Υπερδνειστερία, θα ασκήσουν πίεση στο Κισινάου για να εμποδίσει τη Μολδαβία να απομακρυνθεί από τη Μόσχα.<br /><br />Πράγματι, οι ρωσικές αρχές υπέθεσαν ακόμη και ότι οι Γκαγκαούζοι χρησιμεύουν ως σημαντικός σύνδεσμος μεταξύ του χριστιανικού και του τουρκικού κόσμου<br /><br />Η Μόσχα ωστόσο ανησυχεί τώρα για την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας μεταξύ των Γκαγκαούζων, ειδικά εκείνων της μικρής αλλά δραστήριας μουσουλμανικής κοινότητας εντός αυτού του έθνους, που θα μπορούσε να μετατρέψει το έθνος της Μολδαβίας σε έναν από τους αντιπάλους της Ρωσίας <br /><br />Τέτοιες ανησυχίες της Ρωσίας είναι πιθανότατα υπερεκτιμημένες προς το παρόν, αλλά όχι χωρίς βάση μακροπρόθεσμα.<br /><br />Από πολλές απόψεις, αυτό που λένε οι Ρώσοι αναλυτές ότι η Τουρκία κάνει με τα τουρκικά έθνη στο εξωτερικό μοιάζει ακριβώς με αυτό που κάνει η Ρωσία με την πρωτοβουλία της για τον «ρωσικό κόσμο» («Russkiy mir»).<br /><br />Τα δύο αλληλεπικαλύπτονται και η αποτυχία της Μόσχας να το αναγνωρίσει αυτό μπορεί να επιτρέψει στην Άγκυρα να εξαπλώσει την επιρροή της όχι μόνο σε αυτό που το Κρεμλίνο αποκαλεί «κοντά στην αυλή της» αλλά και πιο κοντά, μέσα στο σπίτι της .<br /><br />Τελικά το όραμα της Άγκυρας για έναν τουρκικό κόσμο μπορεί να έχει εξίσου ή μεγαλύτερη σημασία από την εκδοχή της Μόσχας για έναν ρωσικό κόσμο.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.pentapostagma.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Γιατί η Μόσχα ανησυχεί για το επεκτατικό όραμα της Άγκυρας για τον «τουρκικό κόσμο»

Τι προσπαθεί να πετύχει η Τουρκία με την "Ένωση Τουρκικών Κρατών"; Παναγιώτης Νάστος Από τη νίκη του συμμάχου της Τουρκίας Αζερμπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Μπορούν οι Τούρκοι να καταστρέψουν ελληνικούς S-300 όπως οι Αζέροι αρμενικούς;

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/05/S-300.jpg" /><br /><br /><b>Τσιλιόπουλος Ευθύμιος</b><br />Οι νέες συγκρούσεις μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων μπορεί να έληξαν με παρέμβαση της Μόσχας, αλλά κατέδειξαν ότι ο Καύκασος παραμένει ενεργό ηφαίστειο. Ειδικότερα είναι προφανές ότι το Αζερμπαϊτζάν, που μετά τη νίκη του στον τελευταίο πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ (διάρκειας 44 ημερών) έχει περιέλθει σε πλεονεκτική θέση, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να αποκομίσει πρόσθετα οφέλη.<br /><br />Αξίζει να εστιάσουμε σε μία πτυχή εκείνου του πολέμου, που άνοιξε τον δρόμο στην αζέρικη νίκη, επειδή εμμέσως πλην σαφώς αφορά και την Ελλάδα. Ο λόγος για τον τρόπο που οι Αζέροι κατέστρεψαν τα αρμενικά συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας S-300. Συνδύασαν μονοκινητήρια ελικοφόρα αεροπλάνα σοβιετικής κατασκευής με ισραηλινά drones “αυτοκτονίας”.<br /><br />Η τακτική των Αζέρων βασίστηκε στη χρήση τεχνολογίας drone στην επίμαχη ορεινή περιοχή. Οι Αρμένιοι υπέστησαν δυσαναπλήρωτες καταστροφές ρωσικής κατασκευής οπλισμού. Μεταξύ αυτών έξι συστοιχίες S-300, σύμφωνα με το Αζερμπαϊτζάν, δύο σύμφωνα με τους Αρμένιους. Ανώτερος αξιωματούχος του Αζερμπαϊτζάν είχε πει στα MΜΕ ότι στην αρχή είχαν δυσκολευτεί να εντοπίσουν τα S-300, τα οποία ήταν κρυμμένα. Η λύση ήταν απλή: Οι Αζέροι χρησιμοποίησαν αεροσκάφη-δολώματα για να εντοπίσουν τα ρωσικά συστήματα. Τροποποίησαν παλιά σοβιετικά μονοκινητήρια διπλάνα γενικών καθηκόντων Antonov An-2, τα οποία δεν κοστίζουν περισσότερα από 100.000 δολάρια και ήταν άμεσα διαθέσιμα.<br /><br />«Το Αζερμπαϊτζάν δεν χρειάστηκε καν να αλλάξει το πραγματικό σχήμα των Αντόνοφ, απλώς έπρεπε να εμφανιστούν ως στρατιωτικά drones στο ραντάρ», ανέφερε Αζέρος αξιωματικός. Έτσι, μηχανικοί μετέτρεψαν αυτά τα αεροπλάνα σε μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, αντικαθιστώντας τον πιλότο με ένα κιτ που επιτρέπει τηλεχειρισμό. «Τα Αντόνοφ θα εμφανίζονταν στο ραντάρ ως κανονικά στρατιωτικά αεροσκάφη και θα ενεργοποιούσαν τα συστήματα S-300. Βλέποντας το στίγμα αεροσκάφους στο ραντάρ οι αρμενικές δυνάμεις ενεργοποιούσαν τα ραντάρ των συστοιχιών, πάνω στη ραδιοσυχνότητα των οποίων “κλείδωναν” τα ισραηλινά drones-αυτοκτονίας Harop.<br /><br />Μια δορυφορική εικόνα που δημοσιεύθηκε από τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης τον περασμένο Οκτώβριο έδειξε ότι το Αζερμπαϊτζάν μετέφερε 50 διπλάνα An-2 στο αεροδρόμιο Yevlakh, κοντά στην πόλη Γκάνα του Αζερμπαϊτζάν. Ο Σουσάν Στεπανιάν, εκπρόσωπος του Αρμενικού Στρατού, ανέφερε την 1η Οκτωβρίου ότι κατέρριψαν ένα An-2, από το οποίο κανένας πιλότος δεν πήδηξε έξω, προκαλώντας υποψίες ότι χρησιμοποιείται ως «μη επανδρωμένη εναέρια πλατφόρμα, συλλογής πληροφοριών σχετικά με την αεροπορική άμυνα της Αρμενίας».<br /><br />Δεν ήταν διασυνδεδεμένα<br /><br />Παρόλο που η αρμενική αντιαεροπορική άμυνα αποτελείται από διάφορα συστήματα, όλα ρωσικής κατασκευής, αυτά δεν ήταν διασυνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε να αποτελούν ένα ενιαίο πλέγμα και να μπορούν να αντιμετωπίσουν ολιστικά τις επιθέσεις των Αζέρων, οι οποίες δεν έλαβαν ποτέ τον χαρακτήρα κορεσμού. Απ’ ότι δείχνουν οι απώλειες που τελικά καταγράφηκαν, πέραν των προσπαθειών και των δύο πλευρών να διογκώσουν τις εχθρικές απώλειες και να μειώσουν τις δικές τους, μόνο δύο αρμενικοί εκτοξευτές S-300 επλήγησαν.<br /><br />Η Αρμενία, όμως, απώλεσε 13 αντιαεροπορικά συστήματα OSA (μικρότερου βεληνεκούς), τα οποία προφανώς είχαν αναπτυχθεί εντός του Ναγκόρνο Καραμπάχ και δρούσαν σαν μεμονωμένα στοιχεία αντιαεροπορικής άμυνας. Αυτά καταστράφηκαν από διάφορα αζέρικα μέσα, ακόμη και από πυρά πυροβολικού. Η έλλειψη οδικού δικτύου και η τραχιά φύση του εδάφους άφηναν ελάχιστες διόδους προέλασης ή υποχώρησης, γεγονός που χαρακτήρισε τις επιχειρήσεις στην περιοχή.<br /><br />Σε ένα περίεργο συμβάν αρμενικοί S-300 κατέρριψαν δύο αζέρικους πυραύλους, πιθανότατα ρωσικής κατασκευής Tochka-U, οι οποίοι είχαν τροχιά προς την κατεύθυνση ενός πυρηνικού σταθμού που βρίσκεται κοντά στην πόλη Αμποβιάν της Αρμενίας. Η καταστροφή των πυραύλων έγινε σε απόσταση περίπου 50 χλμ από τον πυρηνικό σταθμό, ή μερικά δευτερόλεπτα πριν αυτοί τον πλήξουν.<br /><br />Οι Αρμένιοι δεν ήταν προετοιμασμένοι να διεξάγουν πόλεμο πέραν του Ναγκόρνο Καραμπάχ και δεν ήταν διατεθειμένοι να εμπλέξουν τις δικές τους δυνάμεις στην προστασία του αρμενικού θυλάκου. Η καταστροφή των αρμενικών S-300, αν και ήγειρε συζητήσεις για την αποτελεσματικότητα του συστήματος, πρέπει να ειδωθεί με τους όρους που συνέβη. Γι’ αυτό και είναι άτοπες οι θριαμβολογίες των Αζέρων, αλλά και των Τούρκων που προσπάθησαν να απαξιώσουν τους ελληνικούς S-300.<br />Πως “τύφλωσαν” τους S-300<br /><br />Ο Ιγκορ Σουτιάγκιν, Ρώσος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας στο Royal United Services Institute στο Λονδίνο, είχε δηλώσει ότι για το Ισραήλ η εκπαίδευση ενάντια στους S-300 στην Κρήτη ήταν «ακριβώς αυτό που χρειάζεται» για να μελετήσει τη συχνότητα, το μοτίβο και την προσέγγιση του ραντάρ του συστήματος. «Αν γνωρίζετε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, τότε είστε σε απόλυτη θέση να αναπαραγάγετε αυτό το ίδιο σήμα, που σημαίνει ότι έχετε την ευκαιρία να το μιμηθείτε, να κάνετε ένα είδος ηχητικής μπλόφας». Ο Σουτιάγκιν είχε προσθέσει ότι «μπορείς να το μπλοκάρεις βίαια. Μπορείτε να πάρετε το σήμα και να το επιστρέψετε και μετά να στείλετε ένα άλλο ping που μιμείται το ίδιο σήμα. Έτσι, αντί για έναν στόχο, ο χειριστής του ραντάρ βλέπει τρία, πέντε ή 10 και δεν ξέρει πού να ρίξει».<br /><br />Ο Ταλ Ινμπάρ, αναλυτής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών του Ινστιτούτου Φίσερ στο Τελ Αβίβ, δήλωσε ότι τα S-300 σε περιοχές όπου το Ισραήλ επιχειρεί ή μπορεί να επιχειρήσει θα αμφισβητήσουν τον προηγμένο αμερικανικής προέλευσης εξοπλισμό του, αλλά όχι σε ανυπέρβλητο βαθμό. Αναφερόμενος στους S-300 σημείωσε ότι «σε γενικές γραμμές, οποιοδήποτε σύστημα μπορεί να ηττηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μερικά είναι πιο δύσκολα και μερικά είναι ευκολότερα. Ο βασικός κανόνας είναι ότι εάν οι φίλοι σας έχουν ένα σύστημα που σας ενδιαφέρει, μπορείτε να μάθετε όλα τα πράγματα γι’ αυτό».<br /><br /><div>Η ελληνική περίπτωση είναι διαφορετική.<br /><br />Η χώρα μας διατηρεί στην Κρήτη δύο πυροβολαρχίες S-300 PMU-1 με 12 εκτοξευτές και 96 βλήματα 48Ν6Ε1 που έχουν μέγιστη ακτίνα 150 χλμ. Θεωρητικά τα ελληνικά συστήματα S-300 είναι επιχειρησιακά, ασχέτως αν έχουν γίνει μόνο μια ή δύο δοκιμαστικές βολές. Το ότι είναι επιχειρησιακά έχει κατά καιρούς (μετά το 2015) διαρρεύσει από ισραηλινές πηγές, οι οποίες έχουν αναφέρει ότι η ισραηλινή αεροπορία τα χρησιμοποιεί για να μπορεί να βρει αντίμετρα και τακτικές να αντιμετωπίσει παρόμοια συστήματα, με τα οποία είναι εφοδιασμένοι αντίπαλοί της.<br /><br />Όσον αφορά αν έχει γίνει και δεύτερη βολή και μάλιστα το Νοέμβριο 2020, αυτό είναι κάτι που ισχυρίζεται η Άγκυρα επιμόνως για να φέρει το θέμα αποδοχής των δικών της S-400 στο προσκήνιο. Κάποια εγχώρια Μίντια είχαν προβλέψει ότι θα γινόταν χρήση σε δοκιμές και άλλων συστημάτων στο Πεδίο Βολής Κρήτης. Οι δοκιμές δεν φαίνεται να συμπεριέλαβαν τελικά τους S-300, αν και κάποια ελληνικά Μίντια αναπαρήγαγαν τους τουρκικούς ισχυρισμούς.<br /><br />Παρόλα αυτά, η παρουσία των S-300 στην Κρήτη και η σημασία τους δεν πρέπει να υποβαθμίζεται. Τα ελληνικά συστήματα είναι ενταγμένα σε ένα πυκνό πλέγμα, στο οποίο τα ρωσικής κατασκευής TOR-M1 αποτελούν τη μεσαία αντιαεροπορική ομπρέλα προστασίας, ενώ άλλα συστήματα εξασφαλίζουν αντιαεροπορική προστασία χαμηλού βεληνεκούς. Επιπλέον αντιαεροπορική προστασία είναι και η ικανότητα των F-16 Block 52+ να προστατεύσουν την Κρήτη από εναέριες απειλές. Ταυτόχρονα οι εχθρικοί στόχοι θα έχουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις και θα ξεκινούν πάντα εξ ανατολών, ακόμη και αν με εναέριο ανεφοδιασμό επιτεθούν τελικά από άλλη κατεύθυνση.</div><div><br />Ενταγμένα στο ΝΑΤΟ ραντάρ<br /><br />Μπορεί τα ρωσικά συστήματα να μην είναι πλήρως αλληλένδετα με τα δυτικής σχεδίασης οπλικά συστήματα, εν τούτοις η άμεση λήψη πληροφοριών σχετικά με το αν οι στόχοι είναι εχθρικοί, δηλαδή ένα πρακτικό σύστημα IFF, είναι κάτι εφικτό και απ’ ότι φαίνεται υπάρχει. Και βεβαίως τεχνάσματα, όπως αυτό που εφάρμοσαν οι Αζέροι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν περνάνε στην ελληνική περίπτωση.<br /><br />Ανά πάσα στιγμή τα μεγάλης εμβέλειας ραντάρ των Μοιρών Σταθμού Ελέγχου και Προειδοποίησης μπορούν να “δουν” σε μεγάλες αποστάσεις και να διατάξουν το “άνοιγμα” των ραντάρ επί μέρους μονάδων και συστοιχιών. Τα ραντάρ των μοιρών αυτών θεωρούνται και “μάτια” του ΝΑΤΟ και έχουν εν μέρει εκσυγχρονιστεί με χρήματα της Συμμαχίας. Κάποιο τουρκικό πλήγμα εναντίον τους θα ήταν ουσιαστικά και πλήγμα στα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης του ΝΑΤΟ, άρα είναι μάλλον δύσκολο να επιχειρηθεί.<br /><br />Το ότι οι S-300 δεν θα είναι έρμαια στις ορέξεις των Τούρκων που σχεδιάζουν επιχειρήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Η Ελλάδα έχει ζωτική ανάγκη να αναβαθμίσει την αεράμυνά της. Αυτό απαιτεί την προμήθεια ή αναβάθμιση αντιαεροπορικών συστημάτων, τα οποία θα καλύψουν πολλαπλά βεληνεκή.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div><br /></div></div>

Μπορούν οι Τούρκοι να καταστρέψουν ελληνικούς S-300 όπως οι Αζέροι αρμενικούς;

Τσιλιόπουλος Ευθύμιος Οι νέες συγκρούσεις μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων μπορεί να έληξαν με παρέμβαση της Μόσχας, αλλά κατέδειξαν ότι ο Καύκασο...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι αυταπάτες των ελληνικών ελίτ στα παζάρια τους με την Τουρκία.

<img height="400" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2021/11/ellada_tourkia_stratos_SLpress.gr_.jpg" width="812" /><br /><br /><b>Φούσκας Βασίλης</b><br />Η αμερικανική υψηλή στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο κατά το Ψυχρό Πόλεμο είχε τις εξής αρχές: Πρώτον, η ασφάλεια και άμυνα του κράτους του Ισραήλ είναι αδιαπραγμάτευτες και οτιδήποτε τις υπονομεύει είναι στρατηγικός εχθρός των ΗΠΑ. Δεύτερον, η Τουρκία είναι περισσότερο σημαντική, παρά η Ελλάδα, στους γεωστρατηγικούς υπολογισμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Τρίτον, πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρέπει ν’ αποφευχθεί πάση θυσία, με κάθε δυνατό τρόπο.<br /><br />Σ’ αυτές τις τρεις άκαμπτες αρχές προστίθεται μία τέταρτη, ευέλικτη αρχή –άρχισε να συζητείται το 1963-64 με αφορμή τη Συνταγματική κρίση στη Κύπρο– πάντα μέσα στο πλαίσιο του δόγματος μη-πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας. Είναι η αρχή της διμερούς διαπραγμάτευσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, σχετικά με το πώς θα εμπεδωθεί συγκυριαρχία σε την Κύπρο. Ακολούθησε το Αιγαίο.<br /><br />Μετά το Νοέμβριο του 1973 (πετρέλαια Θάσου, πρώτη σοβαρή πρόκληση Τουρκίας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο) η αρχή αυτή της διαπραγμάτευσης παίρνει σάρκα και οστά και ολοκληρώνεται με την κυπριακή προδοσία το καλοκαίρι του 1974. Έκτοτε, οι ενδοτικές και υποτελείς στον ευρωατλαντισμό πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Ελλάδας διαπραγματεύονται, ανοιχτών ή κεκλεισμένων των θυρών, το μοίρασμα του Αιγαίου και τη μερική νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής στη Κύπρο, με την εξεύρεση λύσης που βασίζεται στα τετελεσμένα του Αττίλα.<br /><br />Υπάρχει μία μικρή αλλά σημαντική διαφορά. Όπως θα δούμε, η διαφορά έγκειται στο ότι Αιγαίο και Κύπρος δεν μπαίνουν στο ίδιο πακέτο διαπραγμάτευσης, αλλά διαχωρίζονται. Η αυταπάτη των ελληνικών ελίτ καθίσταται στο ότι η “ειρήνη” με τη Τουρκία, δηλαδή την τουρκική αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, καθίσταται ευκταία μόνον όταν παζαρευτούν Κύπρος και Αιγαίο.<br />Διερευνητικές χάριν της ειρήνης<br /><br />Αυτό που σήμερα πολλάκις αποκαλείται ως “διερευνητικές επαφές” με την Τουρκία αφορά ένα μεγάλο πακέτο συζήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας –πολλά από τα οποία είναι μονομερή– όπως το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης, η ΑΟΖ, η υφαλοκρηπίδα, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, οι λεγόμενες “γκρίζες ζώνες” κλπ. Και αφού λυθούν αυτά τα θέματα διμερώς, μετά θα υπογραφεί “συνυποσχετικό” μεταξύ των δύο χωρών για να πάνε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, μόνο για τα θέματα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Αυτή είναι η πολιτική που ασκούν λιγότερο φανερά και περισσότερο κρυφά οι αστικές ελίτ της χώρας, πάντοτε μέσα στο πλαίσιο που χάραξαν οι ΗΠΑ απ’ το 1973 και μετά. Καθιστώ σαφές ότι το πλαίσιο αυτό ευνοεί σαφέστατα το τουρκικό κράτος, διότι η Ελλάδα συζητά κυριαρχικά της δικαιώματα από τα οποία μερικά πρόκειται να απεμπολήσει προκειμένου να επέλθει συμβιβασμός “για την ειρήνη” υπέρ της Τουρκίας που, αφενός, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, αφετέρου, έχει πολύ ισχυρότερη αστική τάξη. Το ΑΕΠ και μόνο της Κωνσταντινούπολης είναι μεγαλύτερο απ’ αυτό της Ελλάδας.<br /><br />Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν κάθονται δύο ισότιμα, αλλά δύο ετεροβαρή, μέρη. Η Ελλάδα ενδίδει και για ένα άλλο λόγο, ακόμα πιο σημαντικό. Ενδίδει στις πιέσεις των ΗΠΑ διότι έχει εξοβελίσει το Κυπριακό ζήτημα, ως ζήτημα εισβολής και κατοχής, από τις “διερευνητικές επαφές” για το Αιγαίο. Και αυτό το έχει κάνει διότι θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία “βαρίδι” των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας και με το να αφήνει το θέμα εκτός των “διερευνητικών” πιστεύει ότι κάνει μία χάρη στη Τουρκία που αυτή θ’ ανταποδώσει ώστε να “ωφεληθεί” περισσότερο στο Αιγαίο.<div><br />Η στάση των ελληνικών ελίτ<br /><br />Για το αν η Κυπριακή Δημοκρατία υπεισέλθει παντελώς στην τουρκική επιρροή μ’ ένα άλλο σχέδιο Ανάν ή κάτι παρόμοιο, δεν φαίνεται να ενοχλεί και τόσο τις νεοφιλελεύθερες ελίτ της χώρας, η οποία για την ώρα δεν μπορεί καν να προσφέρει ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας, συνταξιοδότησης και παιδείας στον ελληνικό λαό. Η θέση αυτή της Ελλάδας είναι απαράδεκτη και αφελής.<br /><br />Όχι μόνο διότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ωφεληθεί στο Αιγαίο, αλλά και διότι είναι, με την υπογραφή της, μία απ’ τις εγγυήτριες δυνάμεις της ασφάλειας και της ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και είναι απολύτως συνυπεύθυνη για το πού έχει φτάσει σήμερα αυτή η χώρα, τουλάχιστον απ’ το 1955 και μετά, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά.<br /><br />Η Ελλάδα κατείχε πάντοτε εξαρτημένη-δυναστευόμενη θέση μέσα στην ευρωατλαντική συμμαχία κι εδώ εδράζεται ο ενδοτικός χαρακτήρας της αστικής της τάξης έναντι των κελευσμάτων του ευρωατλαντισμού και των τετελεσμένων που διαχρονικά δημιουργεί η Τουρκία. Η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και στην Κύπρο ακόμη κι αν επιτευχθεί συμφωνία σε όλα, με ή χωρίς τη “βούλα” της Χάγης. Η Τουρκία ζητάει 10, παίρνει πέντε και μετά επανέρχεται για να ζητήσει άλλα 10 για να πάρει τα πέντε που δεν πήρε τη πρώτη φορά. Και ούτω βοήσωμεν! Συμπέρασμα: παζάρια αυτού του είδους και με τέτοια ατζέντα πρέπει να σταματήσουν.</div><div><br />Η ελληνογαλλική συμφωνία<br /><br />Οι ελληνικές ελίτ καλλιεργούν την εντύπωση ότι η ενίσχυση των αμυντικών δομών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο και Σούδα ενισχύουν την ελληνική αποτροπή έναντι της τουρκικής απειλής, όπως ενισχύει την ελληνική αποτροπή και η ελληνογαλλική συμφωνία. Δεν συμφωνώ μ’ αυτή την ερμηνεία. Οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν σημαίνουν τόσο προστασία από την Τουρκία αλλά, κατά το μάλλον, πίεση από τις ΗΠΑ πάνω στις ελίτ της χώρας για συγκυριαρχία σε Αιγαίο και Κύπρο (μετά από διαπραγματεύσεις, ανοιχτών ή κεκλεισμένων των θυρών) μαζί με τη Τουρκία.<br /><br />Η συμφωνία με τη Γαλλία υπάγεται στις ΗΠΑ, δεν είναι ενάντια στις ΗΠΑ, και δεσμεύει την Ελλάδα σε συμμετοχή στρατιωτικών αποστολών εκτός ελληνικής επικράτειας, ενάντια σε άλλους λαούς και χωρίς απτό όφελος για τα ελληνικά λαϊκά συμφέροντα. Εξάλλου, αυτές είναι οι θέσεις των ΗΠΑ και της Γαλλίας, όχι η ενίσχυση της ελληνικής αποτροπής έναντι του τουρκικού περιφερειακού ιμπεριαλισμού, επί τη βάση της ειδικής ανεξάρτητης στρατιωτικής βαρύτητας της Ελλάδας ως συμμάχου.<br /><br />Η συμμαχία με τη Γαλλία θα είχε νόημα όταν εντασσόταν σ’ ένα ελληνικό, ανεξάρτητο σχέδιο αποτροπής που θα κάλυπτε τις ΑΟΖ και τον εναέριο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας ως ένα ενιαίο χώρο ενδυναμώνοντας και ενεργοποιώντας το ενταφιασμένο Δόγμα του “Ενιαίου Αμυντικού Χώρου”. Παραπέρα, το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου δεν σημαίνει απλά προέκταση και κάλυψη των αμυντικών αναγκών της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Ελλάδας, αλλά, κυρίως, ενδυνάμωση της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας και των μηχανισμών αποτροπής της ενάντια στα στρατεύματα κατοχής και στην τουρκική απειλή γενικότερα.</div><div><br />Ο Μακάριος και το Κυπριακό<br /><br />Η θέση του Μακάριου ήταν πάντοτε η εξής: η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να ενισχύεται ως ανεξάρτητο κράτος προσφέροντας άπλετα δημοκρατικά δικαιώματα σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των κομμουνιστών και των Τουρκοκυπρίων, και αυτό πρέπει να γίνεται στο βαθμό που δεν συντρέχουν ρεαλιστικές προϋποθέσεις για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.<br /><br />Η Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυθεί μόνο μέσω της διαδικασίας της ενώσεως με την Ελλάδα. Η θέση αυτή του Μακάριου υπονομεύτηκε περισσότερο από τους Καραμανλή και Αβέρωφ και λιγότερο απ’ τον Γεώργιο Παπανδρέου τη δεκαετία του 1960. Ο Μακάριος έβρισκε στήριξη μόνο στον Ανδρέα Παπανδρέου και στην ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού.<br /><br />Η υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ σε σχέση με τις προτεραιότητές τους στην Ανατολική Μεσόγειο και την πρωτοκαθεδρία της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας δεν έχει αλλάξει, παραμένει η ίδια. Αμετάλλακτη, ωστόσο, παραμένει και η θέση τους περί μη-πολέμου, πάσει θυσία, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτό, πιστεύω, είναι και το κλειδί που μας αναγκάζει να ενσκύψουμε στη θεωρητική μελέτη των πραγματολογικών παραμέτρων μιας σοσιαλιστικής πολιτικής των ορίων ή των άκρων.<br /><br />Λέω “σοσιαλιστικής”, διότι είναι προφανές ότι οι αστικές ελίτ έχουν δεσμευτεί σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο πρακτικών και έξωθεν καθοδηγούμενων λύσεων οι οποίες κάθε άλλο παρά συνάδουν προς το συμφέρον του λαού και της χώρας. Αλλά αυτό το πολύ σημαντικό θέμα απαιτεί ένα ιδιαίτερο χώρο ανάλυσης.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι αυταπάτες των ελληνικών ελίτ στα παζάρια τους με την Τουρκία.

Φούσκας Βασίλης Η αμερικανική υψηλή στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο κατά το Ψυχρό Πόλεμο είχε τις εξής αρχές: Πρώτον, η ασφάλεια και άμυν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τη Χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο… αλλά η καταστροφή στην Κύπρο.

<img height="355" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2017/12/polytexneio_tank_1974.jpg" width="755" /><br /><br />Τιμώντας την σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου αναδημοσιεύουμε ένα παλαιό άρθρο του πανεπιστημιακού Ντίνου Αυγουστή, ο οποίος καταρρίπτει έναν από τους πολλούς μύθους που καλλιέργησε η λεγόμενη μεταπολίτευση σχετικά με τα γεγονότα της εποχής. “Την Χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο”, αναφέρει, δικαίως, ο κ. Αυγουστής. Ίσα-ίσα επιτάχυνε τις εσωτερικές “αλλαγές” στους κόλπους της φέρνοντας σε θέση ισχύος τον Ιωαννίδη, αντί του Παπαδόπουλου. <br /><br />“Η Χούντα έπεσε σαν χάρτινος πύργος όταν διχοτομήθηκε η Κύπρος… Η νέα δικτατορία άνοιξε τον δρόμο για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Ένα εθνικό έγκλημα, που ολοκληρώθηκε με την κατάληψη του 36,7% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν γράφω για το Πολυτεχνείο, δεν το κάνω για να αμφισβητήσω τα αγνά αισθήματα ενός μεγάλου τμήματος της γενιάς του Πολυτεχνείου. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μηδενίζει εκείνη την αυθόρμητη εξέγερση της νεολαίας κατά της Χούντας. Εκείνα τα νέα παιδιά, που διψούσαν για Δημοκρατία (όχι σαν κι αυτήν της μεταπολίτευσης) και Ελευθερία, οργανώθηκαν αυθόρμητα και, χωρίς καμιά κομματική βοήθεια, εξεγέρθηκαν και διακινδύνευσαν, όταν κάθε συμβατική λογική γύρω τους -αριστερή και δεξιά- τους έλεγε «να κάτσουν στ’ αβγά τους»!<br /><br /><br />ΤΟΥ <b>ΝΤΙΝΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΗ</b><br /><br />“Γιατί αυτό τους έλεγαν. Τις αποφάσεις που πήραν οι συνελεύσεις και η Συντονιστική δεν τις ενέκριναν οι μεγαλύτεροι, οι ηγέτες της εποχής (οι «συνετοί ηγέτες»), τα παράνομα, λόγω Χούντας, παλαιά κόμματα ή οι παράνομες οργανώσεις, που δρούσαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είχαν αμφιβολίες, εάν, κατά πόσον, ο χρόνος, οι συγκυρίες, η κατάλληλη τακτική, όλα αυτά που λένε οι «ώριμοι και υπεύθυνοι» κάθε εποχής. Οι φοιτητές τούς έσυραν στις δικές τους αποφάσεις. Στη δική τους παράτολμη πράξη. Και μέχρι σήμερα εκμεταλλεύονται τον αγώνα τους.<br /><br />“Κι όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Χρύσανθος Λαζαρίδης: «…Μετά τον Ιούλιο του 1974 γεμίσαμε με ‘αντιστασιακούς κατόπιν εορτής’! Από ανθρώπους που υπηρέτησαν το δικτατορικό καθεστώς και ύστερα διαφήμιζαν την αντιδικτατορική τους δράση, μέχρι ανθρώπους που απλώς δεν έκαναν τίποτε και ύστερα εμφανίζονταν ως περίπου… ‘οπλαρχηγοί’ μιας ‘παλλαϊκής αντίστασης’, που δεν υπήρξε ποτέ»! Είναι για τούτο που οι αληθινοί πρωτεργάτες της εξέγερσης, συνειδητά προτίμησαν να μείνουν στην αφάνεια…<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της παραμένει μέχρι σήμερα ένα θέμα με έντονη πολιτική και ψυχολογική φόρτιση. Υπήρξαν, διερωτώνται πολλοί, νεκροί στο Πολυτεχνείο; Ασφαλώς και υπήρξαν αρκετοί νεκροί και πολλοί τραυματίες, είναι η απάντηση. Δεν είναι μόνον ο φοιτητής που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της κατεδάφισης της πύλης εισόδου από ένα άρμα μάχης. Πάρα πολλοί δολοφονήθηκαν σε διάφορα μέρη της Αθήνας, κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι δολοφονήθηκαν και με τη συνδρομή Αμερικανών ελεύθερων σκοπευτών.<br /><br />Το Πολυτεχνείο σίγουρα δεν είναι παραμύθι. Παραμύθι, ωστόσο, είναι αυτό που λέγεται και γράφεται ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η αφορμή κατάρρευσης του διδακτορικού καθεστώτος. Θυμίζω ότι, μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, ακολούθησε ο στρατιωτικός νόμος που κήρυξε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, που ανατράπηκε με πραξικόπημα στις 25 Νοεμβρίου. Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, μαριονέτες και οι δύο, αφού ισχυρός άνδρας του νέου σκληρότερου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης.<br /><br />Και η χούντα του Ιωαννίδη αποδείχθηκε πιο βολική και «πιο διαχειρίσιμη» για τον ξένο παράγοντα, ακόμα πιο απρόβλεπτη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Η νέα δικτατορία άνοιξε τον δρόμο για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Ένα εθνικό έγκλημα, που ολοκληρώθηκε με την κατάληψη του 36,7% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον «εθνάρχη» Καραμανλή! Σίγουρα δεν έχουμε το δικαίωμα να μηδενίζουμε τον ανιδιοτελή αγώνα των φοιτητών. Από την άλλη, όμως, δεν έχουμε και το δικαίωμα να υποστηρίζουμε ότι το Πολυτεχνείο έριξε τη Χούντα.<br /><br />Διότι, η Χούντα εξευτελίσθηκε, αυτογελοιοποιήθηκε, αυτοδιαλύθηκε και κατέρρευσε, σαν χάρτινος πύργος, λίγους μήνες αργότερα, αμέσως μετά την έναρξη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, που οι δικτάτορες άφησαν ανυπεράσπιστη. Με τους αρχηγούς των όπλων να ψάχνουν τους πολιτικούς για να τους παραδώσουν την εξουσία (και ανταμείφθηκαν γι’ αυτό)! Την ίδια ώρα που οι ορδές του Αττίλα αποβιβάζονταν, πέντε μίλια δυτικά της πόλης του Κηφέα, της θαλασσοφίλητης Κερύνειας μας. Ύστερα από το προδοτικό πραξικόπημα που η ίδια η Χούντα διενήργησε κατά της νόμιμης κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.<br /><br />Για το Πολυτεχνείο ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Βαρύνουσα ασφαλώς είναι η άποψη ενός ιδεολόγου του αριστερού χώρου, του Βασίλη Ραφαηλίδη, που κατέθετε δημοσίως, πάντα με παρρησία, την άποψή του: «Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Τούτη η αυθόρμητη παθητική αντίσταση στη χούντα έχει μάλλον έναν λυρικό, παρά έναν επικό χαρακτήρα», γράφει ο Βασίλης Ραφαηλίδης, και συνεχίζει: «Και η επέλαση των τανκς κατά των νεαρών αόπλων έχει περισσότερη σχέση με γκραν γκινιόλ μέσα στη νύχτα, παρά με έπος. Το ‘έπος’ δημιούργησε, εντελώς κατά λάθος, μια ‘ηρωίδα’, τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση – από το ραδιόφωνο των φοιτητών – των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής.<br /><br />Πάντως πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη Βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει. Δεν πήγα ποτέ στο Πολυτεχνείο, ούτε μέσα ούτε έξω, ούτε τότε ούτε αργότερα. Δεν πήρα ποτέ μέρος στις προσκοπικές τελετές και τις ηλίθιες πορείες κατά την ημέρα της ‘επετείου του Πολυτεχνείου’, τούτο το μεγάλο συλλογικό άλλοθι για την ηθική ανεπάρκεια ενός ολόκληρου λαού. Πρόκειται για ένα πολύ βολικό άλλοθι, που το οικειοποιήθηκαν όσοι νιώθουν την ανάγκη να ξεπλύνουν την ντροπή για την απέραντη δειλία τους επί έξι ολόκληρα χρόνια».<br /><br />Υστερόγραφο: Το Πολυτεχνείο ζει και μέσα από τη λήθη της προδοσίας της Κύπρου… Το Πολυτεχνείο ζει μέσα από τη λήθη των χιλιάδων νεκρών από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974… Καλό είναι να μάθουμε επιτέλους ποιος είναι που πλήρωσε πραγματικά το τίμημα από την κατάρρευση της δικτατορίας στη μητέρα πατρίδα… Και κάτι ακόμα: Όποιος θέλει να μάθει την αλήθεια για εκείνη την εποχή, βιβλιογραφία υπάρχει, μεγάλη και πλούσια….<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τη Χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο… αλλά η καταστροφή στην Κύπρο.

Τιμώντας την σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου αναδημοσιεύουμε ένα παλαιό άρθρο του πανεπιστημιακού Ντίνου Αυγουστή, ο οποίος καταρρίπτει έν...

Διαβάστε την συνέχεια

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ του κατά φαντασία λέοντα υπ. Άμυνας της Τουρκίας Ακάρ κατά των ΗΠΑ, για τη “σχέση” μεταξύ S-300 και S-400

<img height="400" src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2021/11/S-300-HAF-790x400.jpg" width="848" /><br /><br />Η τουρκική ηγεσία διακρίνεται από εμμονές. Όλα δείχνουν ότι το πρόβλημά της έχει και μια ψυχιατρική διάσταση. Πείθουν τον εαυτό τους ότι έχουν δίκιο, πιθανώς με το επιχείρημα ότι “είμαστε Τούρκοι άρα δεν μπορούμε να έχουμε άδικο” και προχωρούν με βάση αυτό, ασχέτως εάν η πραγματικότητα με βάση ακλόνητα στοιχεία τους διαψεύδει. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα…<br /><br />Κλασσικότερο παράδειγμα όλων ο Τούρκους υπουργός Άμυνας, Χουλούσι Ακάρ. Ο πρώην αρχηγός τω τουρκικών ενόπλων δυνάμεων δεν αφήνει να περάσει μέρα δίχως λεονταρισμούς απέναντι στην Ελλάδα. Ξεκίνησε το παραμύθι της δήθεν ομοιότητας της υπόθεσης των ελληνικών S-300 με τους τουρκικούς S-400 και παρότι οι απαντήσεις είναι τόσο εξόφθαλμες, δεν συνεχίζει απλώς επικοινωνιακά το ίδιο “βιολί”, αλλά κατέθεσαν και σχετική πρόταση στις ΗΠΑ για τη “διευθέτηση” υποτίθεται της διένεξης!<br /><br />Πέραν της όποιας απάντησης του έδωσαν αναλυτές των ελληνικών ΜΜΕ και του καταφανούς, ότι δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση για συστήματα εντελώς διαφορετικών γενεών με χαώδεις τεχνολογικές διαφορές που επηρεάζουν τη δυνατότητα συλλογής πληροφοριών από πλατφόρμες όπως τα F-35, η προσέγγισή του είναι και εντελώς προσβλητική για την αμερικανική νοημοσύνη. Γι’ αυτό και έλαβε απάντηση, έστω και σε απολύτως διπλωματικούς τόνους από την Ουάσιγκτον.<br /><br />Ο “αντρειωμένος” υπουργός Άμυνας του Ερντογάν, δυστυχώς για τον ίδιο, δεν μπορεί να πείσει κανέναν εκτός Τουρκίας. Διότι εάν όντως τα κίνητρά του ήταν πατριωτικά και όχι ιδιοτελή – καθεστωτικά, κάτι θα έβρισκε να πει, έστω πίσω από τις κλειστές πόρτες, βλέποντας τον πολυχρονεμένο ηγέτη να καταστρέφει σε καθημερινή βάση την οικονομία της χώρας του.<br /><br />Όχι μόνο δεν το έχει κάνει, αλλά “ποιεί την νήσσαν” ακολουθώντας μια πρακτική που όπως αναφέρουν παρατηρητές των τουρκικών εξελίξεων έκανε μια ζωή. Ως κλασσικός επιτήδειος, περίμενε στις συσκέψεις να δει προ τα που φυσά ο άνεμος και στη συνέχεια έπαιρνε θέση, ώστε να είναι πάντα μαζί με τους νικητές…<br /><br /><div>Τούτων λεχθέντων, το DP επαναφέρει ανάλυση για το θέμα που είχε δημοσιεύσει στις αρχές του έτους (9 Ιανουαρίου) με τίτλο “Ήρθε η ώρα για τη συναινετική επιστροφή των α/α S-300 στην Κύπρο“, η οποία αποδομεί την επιχειρηματολογία της Τουρκίας.<br /><br />Κι αν θεωρεί ο Ακάρ ότι δεν “πιάνουν” όσα απλά μπορεί να γράψει ένας Έλληνας αναλυτής και πάλι δεν θα μπορούσε να τους κοροϊδέψει! Διότι όπως αυτός θα πληροφορηθεί για το τι γράφουν τα ελληνικά ΜΜΕ, ιδίως για όσα τον αφορούν, έτσι και η διπλωματική αντιπροσωπεία των ΗΠΑ κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά. Και όχι μόνο… </div><div><br /></div><div>ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ<br /><br />“Είμαστε ανοικτοί σε μια διαπραγμάτευση πάνω σ’ ένα μοντέλο παρόμοιο με εκείνο που ισχύει για τους S-300 που βρίσκονται στο νησί της Κρήτης, στην Ελλάδα”, δήλωσε ο Χουλουσί Ακάρ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Χουριέτ. Η ειδησεογραφία της ημέρας δεν θα μπορούσε να μην συμπεριλαμβάνει άλλη μια φθηνή τουρκική απάτη, στην προσπάθεια να ξεφύγει από το αδιέξοδο που έχει περιέλθει εξαιτίας της πολιτικής του ηγέτη της, Ερντογάν. Η απάτη συνίσταται στην προσπάθεια εξίσωσης της τουρκικής προμήθειας του ρωσικού συστήματος αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας S-400, με την παρουσία σε ελληνικό έδαφος, συγκεκριμένα στην Κρήτη, του επίσης ρωσικού συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας S-300. Όμως, η Ουάσιγκτον δεν φαίνεται έχει την προδιάθεση να αποδεχθεί αστεία επιχειρήματα για να εξευμενίσει και να διατηρήσει στο μαντρί, άνευ όρων, το καθ΄έξη “απολωλός πρόβατο”…<br /><br />Σχολιάζει ο <b>ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ</b><br /><br />Το επιχείρημα δεν είναι καινούργιο, ενώ έχει απαντηθεί κατ’ επανάληψη. Η δε εμμονική χρήση του εγείρει το ερώτημα εάν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, του Ερντογάν συμπεριλαμβανομένου, έχουν πειστεί ότι είναι αδικημένοι, σε μια υπόθεση κλασικού συνδρόμου καταδίωξης, ή είναι απλά πολύ ικανοί ηθοποιοί.<br /><br />Οι Τούρκοι ξεχνούν βολικά ότι η Ελλάδα ουδέποτε απείλησε ότι θα προμηθευτεί, διαπραγματεύθηκε και στο τέλος αγόρασε το σύστημα από τη Ρωσία. Ξεχνούν βολικά ότι η Ελλάδα ήταν μέρος της λύσης στην κρίση που προκλήθηκε από την απόφαση προμήθειάς του από την Κυπριακή Δημοκρατία.<br /><br />Η Ελλάδα συμφώνησε και παρέλαβε το σύστημα, αποφασίζοντας να το τοποθετήσει στην Κρήτη και μάλιστα ούτε καν στην Ανατολική για να καλύψει μια κρίσιμη περιοχή. Ο λόγος είναι ότι το σύστημα αυτό, προκάλεσε στην ελληνική αεράμυνα ίσως περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα αναμενόταν να επιλύσει.<br /><br />Διότι και οι S-300 που κληρονόμησε η Ελλάδα, δεν μπορούν να διασυνδεθούν αποτελεσματικά με το σύνολο της αεράμυνας της χώρας. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει αδυναμία διάκρισης των φίλιων από τα εχθρικά αεροσκάφη.<br /><br />Άρα, μοναδικός τρόπος για να λειτουργήσει το σύστημα, είναι να αναλάβει την προστασία ενός συγκεκριμένου τομέα, ο οποίος θα είναι μη προσβάσιμος στα εναέρια μέσα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων! Διότι θα κινδυνεύουν να καταρριφθούν!<br /><br />Σε περίοδο επιχειρήσεων το πρόβλημα θα είναι απείρως σοβαρότερο. Διότι δεν είναι μόνο ο πιλότος του αεροσκάφους που θα έχει να σκεφθεί ότι είναι πιθανό να εξαπολυθεί εναντίον του αεροσκάφους του βλήμα αναχαίτισης, με τις πιθανότητες επιβίωσης να είναι σε βάρος του. Το πρόβλημα των χειριστών του αντιαεροπορικού συστήματος είναι ακόμα χειρότερο…<br /><br />Όταν ένας βλέπει στο ραντάρ του συστήματος ένα μαχητικό αεροσκάφος και δεν μπορεί να διακρίνει εάν το μαχητικό είναι φίλιο ή εχθρικό, επί της ουσίας έχει μόνο μία επιλογή. Να το “κλειδώσει” και να εξαπολύσει βλήμα για να το καταρρίψει.<br /><br />Διότι σε τελική ανάλυση ο πιλότος του μαχητικού μπορεί να εγκαταλείψει με ασφάλεια και έγκαιρα το αεροσκάφος, βλέποντας στα συστήματά του το επερχόμενο βλήμα και συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να ξεφύγει.<br /><br />Δεν θα καθίσει να χάσει τη ζωή του και αυτή είναι η ορθή απόφαση. Επιχειρησιακά και οικονομικά. Όταν η εκπαίδευση ενός Ιπταμένου στοιχίζει περί τα 8 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα, το πρόβλημα μιας τέτοιας απώλειας ξεπερνά το απλό ηθικό θέμα που αφορά κάθε ανθρώπινη ζωή…<br /><br />Όμως, ο χειριστής του αντιαεροπορικού δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες επιβίωσης, εάν αποδειχθεί ότι το αεροσκάφος είναι εχθρικό και στόχο έχει την εξουδετέρωση ενός επικίνδυνου αντιαεροπορικού συστήματος του αντιπάλου. Για την ακρίβεια έχει ελάχιστες…<br /><br />S-400 ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ “ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ”<br /><br />Τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με το δεδομένο πρόβλημα διασύνδεσης του ρωσικής προέλευσης συστήματος με μια αεράμυνα που αποτελείται κυρίως από δυτικής προέλευσης συστήματα, μάλλον προσδίδουν αξιοπιστία στο επιχείρημα όσων υποπτεύθηκαν εξ αρχής ότι οι S-400 θα παίξουν πιθανότατα ρόλο “καθεστωτικής ασφάλειας”.<br /><br />Εάν προστατεύει δηλαδή την πρωτεύουσα όπου βρίσκεται το προεδρικό μέγαρο, σε περίπτωση π.χ. πραξικοπήματος, εάν ένα μαχητικό εισέλθει σε μια συγκεκριμένη ακτίνα, οι πιθανότητες να έχει ως στόχο τον βομβαρδισμό του καταφυγίου του Ερντογάν, θα το καταστήσει αυτομάτως στόχο. Οπότε οι S-400 θα έχουν τον ρόλο απαγόρευσης διέλευσης σε μια ακτίνα γύρω από τον στόχο υψηλής αξίας.<br /><br />Ας θυμηθούμε λίγο τις συζητήσεις τον Ιούλιο του 2016 στο πραξικόπημα, αν και οι απορίες του ποιος και γιατί το οργάνωσε, παραμένουν ακόμα χωρίς πειστικές απαντήσεις. Με τον ίδιον τρόπο, αν οι ελληνικοί S-300 είναι να αξιοποιηθούν επιχειρησιακά, τα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας θα ξέρουν… από που ΔΕΝ πρέπει να περάσουν για οποιονδήποτε λόγο.<br /><br />Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ “ΦΘΗΝΗ” ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ<br /><br />Δεν είναι όμως μόνο τα ανωτέρω που αποδεικνύουν την γελοιότητα και την υστεροβουλία του επιχειρήματος των Τούρκων, με την αυθαίρετη σύνδεση των S-400 με τους ελληνικούς S-300. Οι Τούρκοι βολικά ξεχνούν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ούτε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ είναι (σ.σ. τότε δεν ήταν ούτε της ΕΕ) ούτε μαχητικά πέμπτης γενιάς των Αμερικανών F-35 Lightning II έχει ζητήσει να προμηθευθεί, ώστε να προκύπτει το “ασυμβίβαστο”!<br /><br />Η Ελλάδα μπορεί να θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων με τους συμμάχους της Αμερικανούς και Ισραηλινούς μια πολύ απλή πρόταση: Για να εξουδετερωθεί το τουρκικό επιχείρημα και να σταματήσει ο κάθε Ερντογάν και Ακάρ να το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα, οι S-300 πρέπει να επιστρέψουν στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας! Για να μην υπάρχουν στο έδαφος χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ! Και όχι μόνο…<br /><br />Ο λόγος είναι απλός! Όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την κρίση και την τελική απομάκρυνση του συστήματος από το έδαφος της Κύπρου έχουν εκλείψει! Ισραήλ και Κύπρος είναι στρατηγικοί σύμμαχοι, με τη μεγαλόνησο να προσδίδει το στρατηγικό βάθος που στερείται το εβραϊκό κράτος.<br /><br />Πρόβλημα κατασκοπείας με το ρωσικό ραντάρ που θα καταλήξει στα “λάθος χέρια” πλέον δεν υπάρχει, ενώ θεωρητικά, το σύστημα θα μπορούσαν να το υπηρετούν και Ισραηλινοί αξιωματικοί εάν το συμφωνήσουν οι δυο συμμαχικές χώρες. Τι λόγος μας πέφτει εμάς…<br /><br />Κατά συνέπεια, το σύστημα και θα αποτελέσει παράγοντα θωράκισης της αποτροπής και της άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι ισραηλινές αεροπορικές δυνάμεις θα κάνουν εξαιρετικά χρήσιμες και φθηνές δοκιμές για την περεταίρω ανάπτυξης της ήδη εκπληκτικής τεχνολογίας που διαθέτει η χώρα στον τομέα του ηλεκτρονικού πολέμου (EW), αλλά και για να δοκιμάζουν την ετοιμότητα της κυπριακής αεράμυνας. Έξοχα…<br /><br />Χάνουμε τίποτε να το προτείνουμε; Δεν θα το μεταφέρουμε χωρίς να το συμφωνήσουμε όλοι. Να το συζητήσουμε όμως και να το διαπραγματευτούμε επίσημα. Με ανακοινώσεις και συμμετοχή όλων των συμμαχικών χωρών που πρέπει να έχουν λόγο. Όχι όμως “γιαλαντζί” συμμάχων.<br /><br />ΤΑ “ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ” ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ<br /><br />Διότι η τουρκική απάτη με τα συστήματα αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Οι μόνοι που τους πρόσφεραν τεχνογνωσία ήταν οι Κινέζοι όταν οι Τούρκοι επέλεξαν το HQ-9 (FD-2000). Προτού τους πουλήσουν οι Τούρκοι μετά από τις πιέσεις της Δύσης.<br /><br />Στη συνέχεια κατηγορούσαν τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους ότι δεν τους προσφέρουν του “πηγαίους κώδικες” (source codes) των συστημάτων Patriot PAC 3 και SAMP/T της κοινοπραξίας Eurosam. Και για… τιμωρία, πήγαν και πήραν τους S-400 από τους Ρώσους. Προσπάθησαν να ψελλίσουν ότι θα κάνουν συμπαραγωγή. Δεν έπεισαν ούτε τους πιο αφελείς και τουρκόφιλους.<br /><br />Όχι μόνο δεν πήραν τεχνογνωσία από τους Ρώσους, αλλά παρέλαβαν και σύστημα υποδεέστερο αυτού που χρησιμοποιούν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους Ρώσους, όχι όμως για ηλιθιότητα και αυτοκτονική συμπεριφορά όταν πρόκειται για την εθνική τους ασφάλεια. Πολλώ δε μάλλον έναντι μιας χώρας με εξαιρετικά φορτισμένο με αιματηρούς πολέμους παρελθόν.<br /><br />Μοναδικό κίνητρο των Ρώσων τα χρήματα που τους πήραν (ένα δισ. δολάρια) και η λογική στρατηγικά επιδίωξη διαίρεσης του βασικού τους αντιπάλου. Του ΝΑΤΟ. Χειραγώγησαν επαρκώς την Τουρκία δίνοντας στον ηγέτη της αυτό που επιθυμούσε, την αίσθηση… του μεγαλείου να συνδιαλέγεται απευθείας με έναν Βλαντιμίρ Πούτιν και την μετέτρεψαν σε πιόνι της πολιτικής τους. Σιγά μην του παρέδιδαν την πιο διαβαθμισμένη πολεμική τεχνολογία τους…<br /><br />Αυτό το δεδομένο προσδίδει ακόμα πιο προσβλητικό τόνο στις αναφορές των Τούρκων αξιωματούχων. Δεν προσβάλουν μόνο την κοινή λογική, αλλά και προσπαθούν να εμπαίξουν τους πάλαι ποτέ συμμάχους τους θεωρώντας τους υποδεέστερα όντα και υποχείρια της Τουρκίας, εξαιτίας της βαθιά ριζωμένης τους πεποίθησης περί της –ναζιστικής εμπνεύσεως– ανωτερότητας της τουρκικής φυλής.<br /><br />Πόσο θα το ανέχονταν οι Αμερικανοί; Κάπου εδώ το παιχνίδι θα σταματήσει και θα υπάρξει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ξεκαθάρισμα της υπόθεσης. Σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ του κατά φαντασία λέοντα υπ. Άμυνας της Τουρκίας Ακάρ κατά των ΗΠΑ, για τη “σχέση” μεταξύ S-300 και S-400

Η τουρκική ηγεσία διακρίνεται από εμμονές. Όλα δείχνουν ότι το πρόβλημά της έχει και μια ψυχιατρική διάσταση. Πείθουν τον εαυτό τους ότι έχο...

Διαβάστε την συνέχεια