Βήμα – βήμα βάφουν το Αιγαίο γκρίζο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrgmu80mUOhw41aVGGXmSqRG_IZgsxJanIOBFpeWLWhFO8If2XfY5M8LRo2kCEnyI8yC82FHfrHVfVhRszmHyTXQ7_8Iz5xOg6Di2sYS-aAbKmHYnOyce5I_o9q8At-A3sga-HD-jqumQ/s1600/turkish_stolos-.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrgmu80mUOhw41aVGGXmSqRG_IZgsxJanIOBFpeWLWhFO8If2XfY5M8LRo2kCEnyI8yC82FHfrHVfVhRszmHyTXQ7_8Iz5xOg6Di2sYS-aAbKmHYnOyce5I_o9q8At-A3sga-HD-jqumQ/s1600/turkish_stolos-.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <b><span style="color: #990000;">Γκρίζα ζώνη η περιοχή γύρω από το Καστελλόριζο </span></b><br /> <br /> Η μετατροπή της περιοχής πέριξ του Καστελλόριζου σε γκρίζα ζώνη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μίας (διπλωματικής) ήττας. Η οποία έχει προκύψει χωρίς καν να δοθεί μάχη, καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου) λειτουργούν είτε ως απαθείς παρατηρητές του φαινομένου, είτε, όταν αποφασίσουν να πράξουν κάτι, ως πυροκροτητές δυσάρεστων για τα ελληνικά συμφέροντα εξελίξεων.<br /> <br /> Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι σταθμοί στην πορεία γκριζαρίσματος του Καστελλόριζου, τους οποίους αξίζει να μην λησμονούμε:<br /> <br /> 1. Στις 11 Αυγούστου 2010, ο Α’ γενικός διευθυντής του ΥΠΕΞ, κατ’ εντολή του υπουργού Δ. Δρούτσα, υπέβαλε με το έγγραφο ΑΠ. Φ. 104174 σε αρμόδιο εμπειρογνώμονα ερωτήματα για ζητήματα της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Μία από τις ερωτήσεις αναζητούσε επιχειρηματολογία που να επιτρέπει την ικανοποίηση της τουρκικής απαίτησης να βγει από την ατζέντα του ελληνοτουρκικού διαλόγου το Καστελλόριζο…!!!<br /> Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρογνώμονας που ανέλαβε να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά είχε διαφορετική άποψη, καθώς, στην έκθεση που υπέβαλλε, τεκμηρίωσε με ισχυρά νομικά επιχειρήματα το ακριβώς αντίθετο από τα ζητούμενο. Εξυπακούεται ότι η άποψη της εμπειρογνώμονος δεν εισακούσθηκε.<br /> <br /> 2. Στις 6/4/2011 στο «Ποντίκι» με τίτλο «Τουρκικό πόδι στο Καστελλόριζο» αποκαλύπτεται τουρκικό διάβημα στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα, σύμφωνα με το οποίο:<br /> - Το Καστελλόριζο με τα χωρικά του ύδατα (6 μίλια) επικάθεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα κα δεν διαθέτει κανένα δικαίωμα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)<br /> - Με βάση τους τουρκικούς χάρτες, τους οποίους παρουσίασαν στον Έλληνα διπλωμάτη της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα, η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή συνορεύει με την ΑΟΖ της Αιγύπτου.<br /> - Η τουρκική κυβέρνηση έχει ενημερώσει για τις θέσεις της την Αίγυπτο, και, γι αυτόν τον λόγο, το Κάιρο συμμεριζόμενο τις τουρκικές θέσεις, έχει διακόψει τις ελληνοαιγυπτιακές συζητήσεις για την ΑΟΖ στην περιοχή!<br /> <br /> 3. Την Παρασκευή 28 Απριλίου του 2012, ενώ στην Ελλάδα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, γίνεται σαφής η έναρξη μίας περιόδου πολιτικής αστάθειας (και δεδομένης της οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής διάλυσης της χώρας), στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύοντα χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της Ελληνικής ΑΟΖ, νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).<br /> Το καταρρέον ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στην εν λόγω μελετημένη τουρκική κίνηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν κέρδισε ούτε ένα δευτερόλεπτο στην προεκλογική συζήτηση. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα επικίνδυνης ιστορικής αμνησίας και μηδαμινής διπλωματικής προετοιμασίας, για να μην πούμε κάτι χειρότερο.<br /> <br /> Δεν θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία (και η κοινωνία) να έχει λησμονήσει ότι η ελληνική αντιπαράθεση στο Αιγαίο ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν χάρτες θαλάσσιων περιοχών στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τις οποίες η Άγκυρα παραχωρούσε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).<br /> <br /> Αυτή ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας / κυριαρχίας στο Αιγαίο από την Τουρκία. Καθώς όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε από τότε στο Αιγαίο και στα ελληνοτουρκικά, θα περίμενε κάθε λογικός πολίτης από τις ελληνικές κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν με μεγαλύτερη προσοχή την τουρκική προσπάθεια να διαμορφώσει τον χάρτη καταγράφοντας τις διεκδικήσεις της επί της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου.<br /> <br /> Πού πάμε λοιπόν;<br /> <br /> Ρητορικό το ερώτημα και προφανής, δυστυχώς, η απάντηση…<br /> <a href="http://grcitizen.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Βήμα – βήμα βάφουν το Αιγαίο γκρίζο

Γκρίζα ζώνη η περιοχή γύρω από το Καστελλόριζο Η μετατροπή της περιοχής πέριξ του Καστελλόριζου σε γκρίζα ζώνη αποτελεί ένα χαρακτηριστ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» στο Αιγαίο – οι «γκρίζες ζώνες»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9SeADAOf0J1szNK4rqOW1_Fd6-IoFRbP0K8JDC_hadgVO8EAX-hd1_7YyZpyhbvXqlHCBMj7SbGL0EhBucZnnlMhI1shHqHQwcsIfJQVL_tq0KuEmOCEOHKJtWGavfGIVAzFnkPVs7JK/s1600/%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%9E%CE%95%CE%A1%CE%911-1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9SeADAOf0J1szNK4rqOW1_Fd6-IoFRbP0K8JDC_hadgVO8EAX-hd1_7YyZpyhbvXqlHCBMj7SbGL0EhBucZnnlMhI1shHqHQwcsIfJQVL_tq0KuEmOCEOHKJtWGavfGIVAzFnkPVs7JK/s1600/%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%9F%CE%9E%CE%95%CE%A1%CE%911-1.JPG" width="640" /></a></div> <br /> <b>Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*</b><br /> <b><span style="color: #cc0000;">Η απάντηση στις προκλήσεις των Τούρκων πολιτικών και νομικών</span></b><br /> <br /> Με αφορμή την επέτειο των 18 χρόνων από τα «γεγονότα των Ιμίων», σκόπιμο είναι να υπάρξει μία απάντηση στους Τούρκους «νομομαθείς» και «πολιτικούς» ως προς τις «γκρίζες ζώνες» που επικαλείται και προβάλλει η Τουρκία.<br /> Ενταύθα εκ προοιμίου επισημειώνεται ότι επουδενί υφίσταται «νομικό κενό» σε οποιαδήποτε Συνθήκη ρυθμίζει το νομικό καθεστώς του Αιγαίου, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου του 1913, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης των Αθηνών το 1913, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, είτε αφορά στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947. Ιδιαιτέρως δε ουδένα νομικό κενό καταλείπεται και από την τήρηση των Αρχών, προνοιών και δεσμεύσεων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, όπως αυτό υιοθετήθηκε με τη Σύμβαση του Montiego Bay της Ιαμαϊκής του 1982.<br /> Ειδικότερα:<br /> Με την πριν από 18 ακριβώς έτη δημιουργία των γνωστών γεγονότων των Ιμίων (Ιανουάριος 1996), η τουρκική πλευρά εφεύρε και προέβαλε τον ισχυρισμό περί «γκρίζων ζωνών», με «νομικό επιχείρημα» ότι τα διεθνή κείμενα που δεσμεύουν τις δύο χώρες (Ελλάδα και Τουρκία) αφήνουν «νομικό κενό» και δεν ρυθμίζουν δήθεν το καθεστώς όλων των νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου Πελάγους!<br /> <br /> Η νομική αυτή «αφύπνιση»(!) της γείτονος Τουρκίας που λαμβάνει χώρα 73 χρόνια μετά από την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης και 49 χρόνια από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, είναι και ανιστόρητη και νομικώς αβάσιμη.<br /> <br /> Προς αποκατάσταση του δικαίου, αλλά και της ιστορικής αλήθειας, αναγκαίο είναι να επισημειωθούν ενταύθα τα εξής:<br /> <br /> 1. Με το άρθρο 5 της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου του Μαΐου 1913 που υπογράφηκε αφενός μεταξύ της Ελλάδας, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βουλγαρίας και της Τουρκίας αφετέρου, τα κράτη – μέλη εμπιστεύθηκαν στις μεγάλες δυνάμεις τον καθορισμό της τύχης όλων των Οθωμανικών Νήσων του Αιγαίου Πελάγους.<br /> <br /> 2. Με το άρθρο 15 της Συνθήκης Ειρήνης των Αθηνών του Νοεμβρίου του έτους 1913, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αναλαμβάνεται η δέσμευση της υποχρέωσης να αποδεχθούν Ελλάδα και Τουρκία την όποια απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων που θα αφορά στην τύχη των Οθωμανικών Νήσων του Αιγαίου Πελάγους.<br /> <br /> 3. Με βάση τις δύο αυτές προαναφερόμενες Διεθνείς Συνθήκες επακολούθησε η Διακοίνωση Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 1914 με την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις (που είχαν νομιμοποιηθεί επί τούτω) αποφάσισαν και παρέδωσαν, κι έτσι περιήλθαν στην Ελλάδα, όλα τα νησιά του Αιγαίου με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και το Καστελλόριζο, τα οποία επεστράφησαν στην Τουρκία (για το Καστελλόριζο θα γίνει αναφορά αμέσως παρακάτω, ιδιαιτέρως, λόγω της νομικοπολιτικής υπεροχής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), το Καστελλόριζο αποτελεί τη λυδία λίθο της όλης υπόθεσης).<br /> <br /> 4. Με βάση το άρθρο 12 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του έτους 1923 επικυρώνεται η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της «Ανατολικής Μεσογείου» εκτός από την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες και θεσπίζεται ειδικός κανόνας βάσει του οποίου μόνο τα νησιά που ευρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των τριών ναυτικών μιλίων από την ασιατική ακτή, παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία.<br /> <br /> Έτσι, με τη συνθήκη ειρήνης της Λωζάνης εκχωρούνται όλα τα άλλα νησιά της «ανατολικής Μεσογείου» στην Ελλάδα, με εξαίρεση μόνο όσα ρητώς δεν της παραχωρούνται. Τούτος ο αυστηρός κανόνας δικαίου αποτελεί αντιστροφή στο τουρκικό «νομικό επιχείρημα», περί δήθεν «κενών δικαίου».<br /> <br /> Επίσης, με την αυτή συνθήκη ειρήνης της Λωζάνης και με το άρθρο 16, η Τουρκία δηλώνει ευθέως ότι παραιτείται από κάθε τίτλο και οποιοδήποτε δικαίωμα επί όλων των νήσων, εκτός εκείνων που η κυριαρχία τους έχει αναγνωρισθεί με τη συγκεκριμένη Συνθήκη της Λωζάνης. Δηλαδή, προδήλως βέβαιον είναι ότι με απόλυτη σαφήνεια καθορίζονται τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, χωρίς να δημιουργούνται αμφισβητήσεις ή κενά στα όρια της κυριαρχίας της.<br /> <br /> Περαιτέρω, περί Καστελλόριζου<br /> 5. Αξιοσημείωτο είναι ότι η με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, περιέρχονται στην Ιταλία, όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου. Τα νησιά δε αυτά αναφέρονται και απαριθμούνται λεπτομερώς ήτοι Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσσος, Δήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Σύμη, Λιψώς και Κως. Ρητώς δε αναφέρεται ότι υπό την κυριαρχία της Ιταλίας περιέρχεται και η νήσος Καστελλόριζο. Δηλαδή με τον ύστερο αυτό κανόνα του 1923, ακυρώνεται(!) η με τη Διακοίνωση Ιανουαρίου / Φεβρουαρίου 1914 παράδοση του Καστελλόριζου στην Τουρκία!<br /> <br /> 6. Με τη συνομολόγηση ήδη της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματός της επί των νήσων της Δωδεκανήσου και των εξ αυτών εξαρτημένων νησίδων (που κατέχονταν ήδη από την Ιταλία). Ορίζεται δε ότι, το ζήτημα που αφορά στα Δωδεκάνησα, θα κανονισθεί μεταξύ των ενδιαφερομένων (Ελλήνων – Δωδεκανησίων – Ιταλών). Ως εκ τούτου, κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιον, η Τουρκία ρητώς:<br /> Α. δεν αναγνωρίζει δικαιώματα υπέρ αυτής επί της Δωδεκανήσου<br /> Β. ρητώς παραιτείται από οποιοδήποτε ζήτημα αφορά νήσους και βραχονησίδες στο πλέγμα της Δωδεκανήσου.<br /> Έτσι, με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του Φεβρουαρίου του έτους 1947, η Δωδεκάνησος παραχωρήθηκε στην Ελλάδα. Υπόψη δε ότι στη Συνθήκη αυτή των Παρισίων συμβαλλόμενο μέρος δεν είναι η Τουρκία. Η παραχώρηση αυτή, που αφορά άλλωστε ιστορικά ελληνικές νήσους, ήταν και μία δικαίωση για την προσφορά της Ελλάδας στον αγώνα κατά του φασισμού – ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο μάλιστα η Τουρκία δεν είχε καν εμπλακεί!<br /> <br /> 7. Τέλος (και ειδικότερα ως προς το ζήτημα των Ιμίων), αναγκαίο είναι να υπομνησθεί στην Τουρκία ότι στους επίσημους χάρτες του υπουργείου Εξωτερικών του 1953 και του 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων, ενώ ο επίσημος χάρτης αυτού τούτου του τουρκικού στρατού («βαθύ κράτος») του 1969 αναφέρει τα Ίμια όχι ως Καρντάκ (“Kardak”) αλλά ως Ίμια (“Immia”) και τα εντάσσει απολύτως εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.<br /> <br /> Τα προαναφερόμενα είναι αναγκαία να αντιπαρατεθούν στις ανιστόρητες και εξωνομικές προκλήσεις των τούρκων «νομικών» και «πολιτικών».<br /> <br /> * Ο Πέτρος Ι. Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια Στρασβούργου και Λουξεμβούργου<br /> <br /> <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» στο Αιγαίο – οι «γκρίζες ζώνες»

Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη* Η απάντηση στις προκλήσεις των Τούρκων πολιτικών και νομικών Με αφορμή την επέτειο των 18 χρόνων από τα «γε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ελλάδα για πρώτη φορά σε διεθνές συνέδριο πετρελαϊκών εταιρειών

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/02/Sofia-Stamataki01-07february2014-300x170.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="330" src="http://mignatiou.com/wp-content/uploads/2014/02/Sofia-Stamataki01-07february2014-300x170.jpg" width="600" /></a></div> <br /> <br /> Του Δημήτρη Μανή<br /> <br /> Την πρώτη της παρουσίαση σε διεθνές συνέδριο πετρελαϊκών εταιρειών, πραγματοποίησε η Ελλάδα. Η ελληνική αποστολή, επικεφαλής της οποίας ήταν η Σοφία Σταματάκη, Πρόεδρος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), μετέβη στο Χιούστον του Τέξας για να συμμετάσχει στην ετήσια έκθεση “NorthAmerican Prospects Expo” (NAPE) που αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ευκαιρίες για αγοραπωλησίες και ανταλλαγές πετρελαϊκών προϊόντων, καθώς και χώρο παρουσιάσεων νέων ευκαιριών για την μελέτη και εξόρυξη υδρογονανθράκων.<br /> <br /> Μιλώντας στην Ελληνική Υπηρεσία της ΦτΑ, η κ. Σταματάκη ανέφερε ότι η κίνηση αυτή ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει η χώρα αυτή την χρονική περίοδο και ότι η ελληνική παρουσία στο Συνέδριο έγινε δεκτή, αρχικά με έκπληξη, από τους εκπροσώπους των πετρελαϊκών εταιρειών και στη συνέχεια με ενδιαφέρον για τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν.<br /> <br /> Όπως τόνισε η Πρόεδρος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων «η συμμετοχή της Ελλάδας στο συνέδριο έγινε για να ενημερωθούν οι πετρελαϊκές εταιρείες, σε παγκόσμιο επίπεδο, για το νομοθετικό – κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τη χώρα μας όσον αφορά στην παραχώρηση δικαιωμάτων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, καθώς επίσης και για να παρουσιάσουμε ολοκληρωμένα το είδος και το πλήθος των δεδομένων που είναι διαθέσιμα προς την συγκεκριμένη βιομηχανία».<br /> <br /> Η κ. Σταματάκη επεσήμανε ότι:<br /> «Συνολικά, αυτή την στιγμή, η Ελλάδα διαθέτει μια βάση δεδομένων από σεισμικές μετρήσεις και άλλες μεθόδους έρευνας που έχουν γίνει σε μια περιοχή 30.500 χλμ σεισμικών γραμμών, κυρίως σε θαλάσσιες περιοχές στο Ιόνιο Πέλαγος και λίγο νοτιότερα» και τόνισε ότι τα δεδομένα αυτά είναι «συμβατά μεταξύ τους, εύκολα αναγνώσιμα και αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα πληροφοριών που είναι πλέον διαθέσιμο προς τις πετρελαϊκές εταιρείες».<br /> <br /> Η Πρόεδρος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων υποστηρίζει ότι «σε αυτή την φάση της διαδικασίας δεν μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για την ποσότητα υδρογονανθράκων που ενδεχομένως βρίσκεται στο ελληνικό υπέδαφος. Αυτό που έχει προκύψει από τα δεδομένα που έχουμε είναι ότι υπάρχουν “ενδιαφέρουσες” γεωλογικές δομές. Τα δεδομένα αυτά όμως χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη σε συνεργασία με το γαλλικό και το νορβηγικό Ινστιτούτο πετρελαίου.<br /> <br /> Η ερμηνεία αυτή θα γίνει τους επόμενους τρεις με τέσσερις μήνες έτσι ώστε να έχουμε μια εκτίμηση της πετρελαιοδυναμικότητας της περιοχής. Αυτή η μελέτη θα παντρέψει όλα τα στοιχεία και τα γεωλογικά και τα γεωφυσικά και θα δημιουργήσει την ιστορία της περιοχής, η οποία θα αναδείξει στόχους και πιθανότητα αυτοί οι στόχοι να φέρουν υδρογονάνθρακες».<br /> <br /> Σύμφωνα με την κ. Σταματάκη το χρονοδιάγραμμα της διαδικασίας προβλέπει άλλη μια παρουσίαση τον Μάρτιο στο Λονδίνο και στην συνέχεια, τον Ιούνιο, η ΕΔΕΥ θα πρέπει να είναι έτοιμη να στείλει στην εφημερίδα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων την προκήρυξη του διαγωνισμού. Από εκεί και έπειτα είναι θέμα των εταιρειών πετρελαίου να υποβάλλουν τις προτάσεις τους.<br /> <br /> Όσον αφορά το εάν η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει σε ανάθεση του έργου για μελέτη και εξόρυξη υδρογονανθράκων από τη στιγμή που δεν έχει προχωρήσει σε ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στα θαλάσσια σύνορα της, η κ. Σταματάκη ανέφερε κατηγορηματικά ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα στις περιοχές στις οποίες αναφερόμαστε. Άλλωστε, όπως η ίδια επισημαίνει, «δεν έχει εγερθεί τέτοιο ζήτημα από καμία πλευρά, ακόμα και όταν πραγματοποιούνταν οι σεισμικές μετρήσεις και η διαδικασία βρισκόταν σε αρχικό στάδιο».<br /> <br /> <a href="http://www.logiosermis.net/" target="_blank">πηγή</a>

Η Ελλάδα για πρώτη φορά σε διεθνές συνέδριο πετρελαϊκών εταιρειών

Του Δημήτρη Μανή Την πρώτη της παρουσίαση σε διεθνές συνέδριο πετρελαϊκών εταιρειών, πραγματοποίησε η Ελλάδα. Η ελληνική αποστολή, επ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κι όμως κάτι έχει αλλάξει ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ…

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Iran_Israel_Munich_Zarif_Yaalon.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-95409" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Iran_Israel_Munich_Zarif_Yaalon.jpg" title="Iran_Israel_Munich_Zarif_Yaalon" /></a></div> <br /> <strong>Η συμβατική σοφία θέλει τις Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν επιλέξει να επιδιώξουν τη διπλωματική συνεννόηση με τους Ιρανούς, καθώς η σημερινή ηγεσία της χώρας, υπό τον Μπάρακ Ομπάμα, δείχνει σημαντικά «κουρασμένη» από τις περιπέτειες των ενόπλων δυνάμεων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.</strong><br /> <span style="color: maroon;"><strong>Του Μιχαήλ Βασιλείου</strong></span><br /> Η ίδια αντίληψη, θέλει τους Ισραηλινούς να είναι πολύ επιφυλακτική, να μη λείπουν σκληρά λόγια από ανώτατους κυβερνητικούς παράγοντες, όπως η αναφορά του πρωθυπουργού Νετανιάχου στον νέο πρόεδρο του Ιράν, τον Χασάν Ρουχανί, τον οποίον αποκάλεσε «<strong>λύκο με ένδυμα προβάτου</strong>».<br /> Όμως, παρά τη δημόσια στάση και την ανυπαρξία επισήμων επαφών (στο παρασκήνιο έχουν συναντηθεί αξιωματούχοι και έχουν συζητήσει ενδιαφέροντα πράγματα…) <strong>ο πολύ προσεκτικός διπλωματικός παρατηρητής βλέπει ότι δεν είναι όλα όπως πριν</strong>.<br /> Αυτό που έχει εντυπωσιάσει τους αναλυτές είναι <strong>όσα συνέβησαν στο πρόσφατο συνέδριο για θέματα διεθνούς ασφαλείας στο Μόναχο,</strong> όπου συνέβη το κάτωθι χαρακτηριστικό: Ήταν 2 Φεβρουαρίου και στο πάνελ ήταν προσκεκλημένος ο υπουργός Εξωτερικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Το συνέδριο όμως παρακολουθούσε ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Μοσέ Γιααλόν…<br /> <br /> <span style="color: maroon;"><strong>Η συνήθης πρακτική για τους Ισραηλινούς και Ιρανούς είναι η επιδεικτική αποχώρηση, όπως άλλωστε συνέβη πριν τέσσερις μήνες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Χασάν Ρουχανί από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών. Όμως, ο Μοσέ Γιααλόν, όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά κάθισε στην πρώτη σειρά, σε απόσταση μόλις λίγων μέτρων από τον Ιρανό υπουργό και παρακολούθησε με έκδηλο ενδιαφέρον τη συζήτηση (στη φωτογραφία – πάνω – στην άκρη της πρώτης σειράς ο Ισραηλινός υπουργός, στο πάνελ ο Ιρανός).</strong></span>Η πλειοψηφία των αναλυτών πιστεύει ότι ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας δεν υπάρχει περίπτωση να παρέμενε στην αίθουσα <strong>χωρίς να το έχει συμφωνήσει με τον πρωθυπουργό της χώρας, Μπενιαμίν Νετανιάχου</strong>. Το ζητούμενο είναι βέβαια να διακρίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει, τα κίνητρα πίσω από αυτή την ενέργεια.<br /> Μια ερμηνεία είναι ότι οι Ισραηλινοί αποφάσισαν <strong>να απαντήσουν σε προηγούμενη κίνηση καλής θέλησης από τους Ιρανούς</strong> το διάστημα 18-19 Ιανουαρίου σε <strong>συνέδριο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα</strong>. Ενώ φερόμενα ως «μετριοπαθή» αραβικά καθεστώτα μποϋκοτάρισαν το συνέδριο λόγω παρουσίας ισραηλινής αντιπροσωπείας υπό υπουργό, <strong>οι Ιρανοί παρέμειναν στην αίθουσα όταν μίλησε ο Σιλβάν Σαλόμ</strong> (υπουργός Υδάτων και Ενέργειας).<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Οι περισσότεροι έκατσαν στη «γαλαρία», όμως έκατσαν… Επίσης όμως, χαμηλόβαθμο μέλος της ιρανικής αντιπροσωπείας βρέθηκε μόλις μερικά μέτρα από τον «εχθρό» και τον παρακολουθούσε με αφοσίωση και σημείωνε, όπως φαίνεται στη φωτογραφία που ακολουθεί… Ούτε εδώ είναι πιθανό να μην υπάρχει το «πράσινο φως» από τα υψηλότερα κλιμάκια του θεοκρατικού ιρανικού καθεστώτος.</strong></span></div> </div> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Israel_Iran.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-95410" height="251" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/Israel_Iran.jpg" width="450" /></a><br /> <strong>Είναι λοιπόν σήμα των Ισραηλινών προς το Ιράν «συνεχίστε, συμφωνούμε»; </strong>Ότι εάν δουν γνήσιο ενδιαφέρον διπλωματικής διευθέτησης θα ακολουθήσουν; <strong>Ή μήπως είναι κίνηση εκτόνωσης της ασφυκτικής πίεσης υπό την οποία έχουν βρεθεί τελευταία οι σχέσεις Ισραήλ – ΗΠΑ;</strong> Πάντως, την αμέσως επόμενη ημέρα, <strong>ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως «τρομακτική τραγωδία»,</strong> μιλώντας στη γερμανική τηλεόραση…<br /> Θα μπορούσαν να ισχύουν <strong>και τα δύο, ή ακόμα και ένα τρίτο,</strong> ισραηλινή προσπάθεια περιορισμού της ζημιάς στο επικοινωνιακό επίπεδο, αφού ο πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τα «ψιλά» της διεθνούς πολιτικής και χειραγωγείται εύκολα… <strong>Το να μη συμβαίνει τίποτα, μάλλον το αποκλείουμε,</strong> έχουν μαζευτεί πολλές ενδείξεις.<br /> Δεν θα μας εξέπληττε βέβαια το <strong>να υπάρχει στο παρασκήνιο και κάποια διαδικασία υπό τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες (BND) που έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματικές στη Μέση Ανατολή, </strong>γνωρίζοντας ακόμα και… τις πέτρες. Ούτε και το πραγματικό κίνητρο από την πλευρά της Τεχεράνης να είναι <strong>το «σπάσιμο» της «ειδικής σχέσης» ανάμεσα στο Ισραήλ και τον πραγματικό μεγάλο αντίπαλο του Ιράν στη Μέση Ανατολή: Τη Σαουδική Αραβία.</strong><br /> Για να επανέλθουμε όμως, στην προκειμένη περίπτωση, πολιτικώς ορθό είναι το Ιράν που μιλά για διπλωματική διευθέτηση και σε δύσκολη επικοινωνιακά θέση – ως συνήθως βέβαια και όχι πάντα λόγω αρνητικών στερεοτύπων των υπολοίπων, γίνονται και χονδροειδή λάθη – οι Ισραηλινοί, που εμφανίζονται άκαμπτοι να υπαινίσσονται στρατιωτική ενέργεια.<br /> <!-- /metas --> <br /> Όλα δείχνουν ότι υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο. Σύντομα θα μαθευτούν περισσότερα. Ας δούμε αυτές τις «ζυμώσεις» εδώ στην Ελλάδα και ας αξιολογήσουμε όσα παρανοϊκά ρατσιστικά λέγονται από σειρά «καμένων εγκεφάλων» που τους έχει βοηθήσει η κρίση να σηκώσουν το άδειο κεφάλι τους…<br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Κι όμως κάτι έχει αλλάξει ανάμεσα σε Ιράν και Ισραήλ…

Η συμβατική σοφία θέλει τις Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν επιλέξει να επιδιώξουν τη διπλωματική συνεννόηση με τους Ιρανούς, καθώς η σημεριν...

Διαβάστε την συνέχεια

Τέλη κυκλοφορίας και διόδια: Το «άρμεγμα» του κράτους-αρχινταβατζή

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/toll_post.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-95402" height="340" src="http://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2014/02/toll_post.jpg" title="toll_post" width="640" /></a></div> <br /> <strong>Ότι το ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο και το δικαίωμα της αυτοκίνησης βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό στο ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό και περισσότερο ή λιγότερο όλοι οι πολίτες – οδηγοί της χώρας έχουν υποστεί και υπόκεινται τις συνέπειες.</strong><br /> Στην Ελλάδα το αυτοκίνητο <strong>δεν θεωρείται είδος πρώτης ανάγκης αλλά πολυτελείας</strong> και η κυριότητα και χρήση του ευκαιρία στο Υπουργείο Οικονομικών <strong>να «αρμέγει» σε συστηματική βάση</strong> και με κάθε τρόπο τον φορολογούμενο, εκμεταλλευόμενο την ανάγκη του να κινηθεί για όποιο λόγο θέλει (εργασία, αναψυχή) με το αυτοκίνητο του.<br /> Όμως πλέον στα ήδη αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, που ήδη ανάγκασαν εκατομμύρια συμπατριώτες μας να καταθέσουν τις πινακίδες κυκλοφορίας (και φυσικά μείωσαν τα άμεσα έσοδα του δημοσίου ενώ ταυτόχρονα βύθισαν σε ύφεση όλους τους άμεσα και εμπλεκόμενους επαγγελματικούς κλάδους), <strong>έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες αυξήσεις στα διόδια</strong> για τις οποίες <strong>ο πολύς Χρυσοχοΐδης μας ενημέρωσε με υφάκι</strong> ότι πρόκειται για συμβατικές υποχρεώσεις. Λες και επειδή τη συγκεκριμένη σύμβαση την υπέγραψε η ΝΔ οι άλλες του ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερες. Ας μην προβούμε σε χαρακτηρισμούς…<br /> <br /> <strong>Αυξήσεις υπερβολικές που αφορούν την κίνηση σε ημιτελείς αυτοκινητόδρομους που τα τελευταία 30 χρόνια συνεχώς κατασκευάζονται,</strong> εγκαινιάζονται και η ολοκλήρωση τους μετατίθεται για το μέλλον. Κάτι σαν μία νέα έκδοση του «γεφυριού της Άρτας», όπου αντί για τη γυναίκα του πρωτομάστορα θυσιάζεται συνεχώς ο Έλληνας οδηγός.<br /> Καταλήγουμε έτσι να βιώνουμε μία <strong>σχιζοφρενική πραγματικότητα</strong> όπου ο Έλληνας οδηγός:<br /> <span style="color: blue;"><strong>>καταβάλλει «τσουχτερά» διόδια</strong></span> για την κίνηση του στους ημιτελείς αυτοκινητόδρομους. Με άλλα <strong>χρηματοδοτεί την κατασκευή τους</strong>.<br /> <span style="color: blue;"><strong>>αντιμετωπίζει τεράστιες δυσχέρειες στη στάθμευση</strong></span> του οχήματος του. Οι χώροι στάθμευσης είναι <strong>ανύπαρκτοι </strong>στα κέντρα όλων των ελληνικών πόλεων και στις πιο πολλές περιοχές κατοικίας. Για να ξεφύγει από τον εφιάλτη της καθημερινής αναζήτησης θέσης στάθμευσης είτε θα πρέπει να καταβάλλει <strong>τσουχτερό αντίτιμο (ο νόμος προσφοράς και ζήτησης…)</strong> ή να αποδεχθεί τον κίνδυνο προστίμου λόγω παράνομης στάθμευσης.<br /> <span style="color: blue;"><strong>>και ταυτόχρονα καλείται να πληρώνει συνεχώς αυξανόμενα τέλη</strong></span> κυκλοφορίας. Για ποιον λόγο άραγε; Για να κινείται στους παράδρομους των αυτοκινητόδρομων ή τους <strong>άθλιους και ασυντήρητους</strong> επαρχιακούς (κατ’ ευφημισμό) δρόμους;<br /> <div style="text-align: center;"> <div style="text-align: left;"> <span style="color: maroon;"><strong>Κι όμως το θέμα είναι απλό. Οι παραχωρησιούχοι (αφού το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να κατασκευάσει δρόμους για τους πολίτες του), για να εισπράττουν διόδια θα πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν το έργο. Αν όμως πληρώνονται τέλη κυκλοφορίας από τους Έλληνες οδηγούς τότε δεν θα πρέπει να πληρώνονται διόδια. Αν πάλι πληρώνονται διόδια τότε τα τέλη κυκλοφορίας δεν θα πρέπει να υπάρχουν. </strong></span></div> </div> <strong>Όμως εξήγηση για τη σχιζοφρενική πραγματικότητα που ζούμε, υπάρχει. Τα τέλη κυκλοφορίας δεν αφορούν την κυκλοφορία αλλά είναι απλώς φόρος κατοχής του αυτοκινήτου.</strong><br /> <!-- /metas --> <br /> Μήπως είναι λοιπόν προτιμότερο να μετονομαστούν γιατί το <strong>να πληρώνεις συνεχώς για μηδενικές υπηρεσίες</strong> και να χρεώνεσαι για αστήρικτους λόγους, είναι όχι μόνο συνεχές και οδυνηρό «άρμεγμα» για την τσέπη του καθενός μας, αλλά και <strong>εξαιρετικά εκνευριστικό;</strong><br /> <a href="http://www.defence-point.gr/" target="_blank">πηγή</a>

Τέλη κυκλοφορίας και διόδια: Το «άρμεγμα» του κράτους-αρχινταβατζή

Ότι το ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο και το δικαίωμα της αυτοκίνησης βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό στο ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες είνα...

Διαβάστε την συνέχεια