Συμφωνία του Αιώνα: Επιτυχία ή αποτυχία;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjQFHpsmt040p8i0dZYXXsajhAVZ7own1EZrouCxzheyUaJrIHhW_SndZPqqT1yeniTXsF_pf49efQSkKHUgB8yOoaC8AJ7JMsp1yLi7cKJI4kBZ852Bw_kZrF8sKzAutq5Xhd3hzjWU/s1600/%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB-%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B7.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="876" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMjQFHpsmt040p8i0dZYXXsajhAVZ7own1EZrouCxzheyUaJrIHhW_SndZPqqT1yeniTXsF_pf49efQSkKHUgB8yOoaC8AJ7JMsp1yLi7cKJI4kBZ852Bw_kZrF8sKzAutq5Xhd3hzjWU/s640/%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB-%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B7.png" width="640" /></a></div> <h3>   <span style="font-weight: normal;">  Το Παλαιστινιακό ήταν ανέκαθεν ένας γόρδιος δεσμός που ποτέ δεν έβρισκε λύση</span>. </h3> <b>Αλέξανδρος Νίκλαν* </b><br />Ως ”συμφωνία του αιώνα” χαρακτηρίστηκε από την πλευρά των ΗΠΑ το εγχειρίδιο 181 σελίδων που οριοθετεί τη διαδρομή και τα σημεία συμμόρφωσης για την ανάπτυξη δομών, υπηρεσιών και πολιτικών για την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Τι είναι όμως ακριβώς αυτή η συμφωνία και έχει πραγματικά κάποια ελπίδα πραγματοποίησης; Οι αντιδράσεις είναι εξαρχής αρνητικές για την Παλαιστινιακή μεριά η οποία ήδη σχεδιάζει αντιδράσεις, ενώ ουδείς μπορεί να βεβαιώσει πώς και οι υπόλοιπες Αραβικές χώρες είδαν το σχέδιο της συμφωνίας με θέρμη.<br /><br />Το Παλαιστινιακό ήταν ανέκαθεν ένας γόρδιος δεσμός που ποτέ δεν έβρισκε λύση, ιδιαίτερα μετά τη νίκη του Ισραήλ το 1967 και την κυριαρχία του επί εδαφών στην περιοχή της Μ.Ανατολής. Ένα ιστορικό σημείο αναφοράς που αποτέλεσε διαρκές αγκάθι σε κάθε συνομιλία για να επιλυθεί αυτή η διαμάχη. Η συγκεκριμένη διαμάχη έχει πολύ μεγάλη διαδρομή, σχεδόν από την αρχή του 20ου αιώνα, θα έλεγε κάποιος και την επιστολή Μπαλφούρ μέχρι και την τελευταία προσπάθεια κάπου στο 2000 με την συνάντηση Κλίντον, Μπάρακ και Αραφάτ. <br /><br />Το ζητούμενο όμως εδώ δεν είναι να κάνουμε ιστορικές αναδρομές, αν και έχουν προφανώς τη χρησιμότητα τους, αλλά να αναδείξουμε σοβαρά θέματα που, ενδεχομένως, να είναι τα σημεία που δείχνουν πώς μάλλον πρόκειται για μια απόπειρα που θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα παρά θα λύσει. Τα σημεία αναφοράς της συμφωνίας είναι πολλά και θεωρητικά θέλουν λεπτομερή ανάλυση αλλά για χάριν συντομίας θα δοθούν μερικά περιληπτικά κομμάτια, που κατά την γνώμη μου, αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα εφαρμογής της. Επίσης, θα σημειωθούν και μερικά στοιχεία που πιθανώς να προκύψουν από την προβληματική εφαρμογή της.<br /><br />Να τονιστεί εδώ πώς στις 28.1.2020 ο ΟΗΕ <a href="https://www.timesofisrael.com/liveblog-january-28-2020/">ανακοίνωσε</a> πώς έχει δεχτεί επίσημα τα σύνορα του Ισραήλ σε αυτά του 1967 και δεσμεύεται σ΄αυτή την αποδοχή, ενώ ήδη ο εκπρόσωπος του κ. Νετανιάχου ανακοίνωσε την εκκίνηση της διαδικασίας για την προσάρτηση των εδαφών της Δυτικής Όχθης (όπως περιγράφονται στη συμφωνία σε σχετικό χάρτη) από τις 2.2.2020, αφού συνταχθούν τα απαραίτητα έγγραφα.<div> <br />Σημεία προσοχής<br /><ul> <li>Αυτόνομο κράτος της Παλαιστίνης. Η συμφωνία δεν προβλέπει κάτι τέτοιο. Δίνει απλά κάποια σειρά χρονικών σημείων που πρέπει να ολοκληρωθούν και από τις δύο πλευρές, για να υπάρξει κάτι τέτοιο. Παραχωρήσεις εδαφών, αυτονομίας, ελέγχου κ.α.</li> </ul> <ul> <li> Ιερουσαλήμ. Το αιώνιο σημείο τριβής. Η πόλη θα περάσει ολόκληρη στον έλεγχο του Ισραήλ και θα παραμείνει προσβάσιμη στην Παλαιστίνη αλλά μόνο για τουρισμό. Παράλληλα, η ανακήρυξη της ανατολικής πλευράς της Ιερουσαλήμ όπως περιγράφεται στην συμφωνία (Al Quds) και όπως φαίνεται στον χάρτη και προσδιορίζεται δίνει μια περιοχή των προαστίων αρκετά μακριά από την πόλη.</li> </ul> <ul> <li> Εμπόριο και οικονομία. Όλα θα είναι σε λειτουργία για την Παλαιστίνη, όμως με ένα όρο. Ό,τι παραβιάζει την κυριαρχία του Ισραήλ και την ασφάλεια του, θα πρέπει να περνάει από επιτροπή που θα διαμορφωθεί η οποία και θα κρίνει αν μπορεί να γίνει. Παράδειγμα αποτελεί η απαγόρευση δημιουργίας λιμένα στη Ραφά για την Παλαιστίνη, όπως και το γεγονός πως το εμπόριο θα είναι υπό τον έλεγχο ασφαλείας διακίνησης του Ισραήλ. Ταυτόχρονα, δίνεται πρόβλεψη για συζήτηση πώς θα δημιουργηθεί μερίδιο για αγροτοκαλλιέργειες στην κοιλάδα του Ιορδάνη, πάντα υπό τον έλεγχο της επιτροπής.</li> </ul> <ul> <li>Ασφάλεια. Απλό σαν νόημα παρά τις πολλές περιγραφές. Η Παλαιστίνη δεν θα έχει στρατό, δεν θα έχει κανένα σώμα ασφαλείας, πέρα από την εσωτερική αστυνομία και όσον αφορά τις υπηρεσίες πληροφορίας και κυβερνοασφάλειας, αυτές θα είναι περιορισμένες μόνο στο εσωτερικό και εστιασμένες ειδικά σε θέματα κατά της τρομοκρατίας.</li> </ul> Αναφέρεται ουσιαστικά η διάλυση της Χαμάς ή η μετατροπή της σε πολιτικό φορέα. Ουσιαστικά, όλο το κομμάτι της ισχύος και της ασφάλειας περνάει στο Ισραήλ.<br /><ul> <li> Ειδικές σχέσεις συνόρων. Ιορδανία και Αίγυπτος έχουν ειδικές αναφορές στη συμφωνία καθώς και το πώς αυτές οι χώρες θα έχουν μερίδιο ελέγχου σε περιπτώσεις διάσχισης συνόρων τους, όπως και σχετική επίβλεψη επί Παλαιστινιακών δράσεων και εδαφών (π.χ. προσβάσεις σε ιερές τοποθεσίες της Ιερουσαλήμ για Μουσουλμάνους προσκυνητές.)</li> </ul> <ul> <li>Εποικισμοί, εδάφη. Εδώ βρίσκεται το πιο σοβαρό σημείο διαφωνίας, καθώς η πλευρά της Παλαιστίνης δεν δέχεται επ′ ουδενί την επισημοποίηση των συνόρων του Ισραήλ όπως αυτά χαράχτηκαν το 1967 (σ.σ. ήδη ο ΟΗΕ το δέχτηκε). Παράλληλα, το θέμα των εποικισμών είναι πολύ σοβαρό, καθώς αυτό δείχνει πώς στη συμφωνία παραμένει το σημερινό status quo και, μάλιστα, δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει άμεση σύνδεση με την ενδοχώρα του κάθε κράτους και με τους πολίτες του, χωρίς να εξηγεί πλήρως πώς θα γίνει.</li> </ul> Υπάρχουν φυσικά πολλά ακόμα σημεία που χρήζουν σοβαρής ανάλυσης, αλλά ο όγκος του κειμένου δεν μπορεί να χωρέσει σε μερικές γραμμές ενός άρθρου. Είναι όμως δυνατόν να βγει άμεσα ένα συμπέρασμα.<br /><br />Είναι εξαιρετικά πιθανό η προσπάθεια του Προέδρου των ΗΠΑ να δημιουργήσει μια πολιτική κληρονομιά λίγο πριν τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές, να μην υλοποιηθεί ποτέ. Το κείμενο μπορεί όντως να δίνει λύσεις, όπως είχε δοθεί και με την περίπτωση του γόρδιου δεσμού (δια ξίφος και δυναμικά), όμως αυτό έγινε μόνο μια φορά και δύσκολα μπορεί κάτι ανάλογο να επαναληφθεί. Πόσο μάλλον με άλλους πρωταγωνιστές. Στη προκειμένη περίπτωση, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εξωγενείς παράγοντες, όπως είναι οι Αραβικές χώρες που, μέχρι στιγμής, δε φαίνονται πλήρως ικανοποιημένες, αλλά και χώρες πιο μακριά που ενδεχομένως να έχουν κάποια συμφέροντα στην περιοχή.<br /><br />Δεν είναι άγνωστη, για παράδειγμα, <a href="https://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/israel-hamas-turkey-palestinian-militants-attack-erdogan-a9252016.html">η ανάμειξη της Τουρκίας με τη Χαμάς στην Παλαιστίνη</a>, όπως και οι δηλώσεις κατά του Ισραήλ από την κυβέρνηση Ερντογάν πρόσφατα. Ταυτόχρονα, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μια δυσαρεστημένη σουνιτική κοινότητα, να στραφεί σε ριζοσπαστικούς τρόπους για να αντιμετωπίσει μια εισβολή, όπως την αποκαλούν. Την τελευταία φορά έγινε το ίδιο στο Ιράκ με τον Σαντάμ Χουσεϊν και το τέλος των Μπααθιστών.<br /><br />Σε μια περιοχή, επίσης, που ακόμα και σήμερα επικρατούν οι κυβερνήσεις καθεστώτων και μοναρχιών, το να δημιουργηθεί ένα κράτος που ενδεχομένως να γίνει μια κοσμική δημοκρατία Μουσουλμάνων, μπορεί να μην είναι και το ιδανικότερο για αρκετούς. Το πρόσφατο πείραμα του Μ. Ομπάμα στην Αίγυπτο και στη Συρία, θα έπρεπε αν μη τι άλλο να προβληματίσει αρκετά τον Ντόναλτ Τραμπ και τη διεθνή κοινότητα πριν προχωρήσουν σε κάτι αντίστοιχο.<br /><br />Ολοκληρώνοντας υπενθυμίζω την περίπτωση της συνόδου του 2000 στο Καμπ Ντέιβιντ, η οποία κατέληξε σε αποτυχία παρά τα πρώτα θετικά σημάδια, διότι ο Γ.Αραφάτ επανήλθε στο τέλος με μια ξαφνική αρνητική στάση, προφανώς επηρεασμένος από κάποιους που δεν το είδαν και τότε με καλό μάτι τη συμφωνία. <br /><br />Η προσωπική μου άποψη είναι πώς η συγκεκριμένη συμφωνία μοιάζει με ρουκέτα-πυροτέχνημα που ξεκινάει με φαντασμαγορικό τρόπο, αλλά η κατάληξη της μπορεί να προκαλέσει τόσες ζημιές που ουδείς δύναται να προβλέψει ή μπορεί απλά να σβήσει άδοξα και να μείνει ως ακόμη μια προσπάθεια χωρίς καμία πρόοδο σε ένα θέμα που ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα αλλά και την περιοχή της Μέσης Ανατολής παραπάνω από έναν αιώνα ( μετά την επιστολή Μπαλφούρ του 1917).<br /><br />Η ερώτηση μάλλον που θα είχε ενδιαφέρον και ίσως να μην είναι εύκολο να προβλεφθεί, είναι αν η Παλαιστινιακή πλευρά δεχόταν το σχέδιο του προέδρου Τραμπ. Άραγε ποια θα ήταν η κατάληξη; Διότι η άρνηση γνωρίζουμε ήδη πώς θα διαιωνίσει ένα πρόβλημα.<br /><br /><b><i>*Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας - IISCA Sec Group </i></b><div> <br />πηγή<br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div> </div>

Συμφωνία του Αιώνα: Επιτυχία ή αποτυχία;

Ellada simera 0 15:53

    Το Παλαιστινιακό ήταν ανέκαθεν ένας γόρδιος δεσμός που ποτέ δεν έβρισκε λύση. Αλέξανδρος Νίκλαν* Ως ”συμφωνία του αιώνα” χαρακτηρίστηκε από την πλευρά των ΗΠΑ το εγχειρίδιο 181 σελίδων που οριοθ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Συνθηκολόγησις ἤ ἔνοπλη σύρραξις!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp8SHs1Qa0aeH28Yf6hcf5NWaa1vrtzfuSgO9XZkxw6aSaWTzALVNOLRf0QcaWvMhYg34okCM3G0hZQc3BbSkZxFSe-PMgzwL5kOmQ6P5ZJN2tKxLTOwvgOpnB6CWDgsi_6pI2LzvKcSQ/s1600/ellada-toyrkia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="250" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp8SHs1Qa0aeH28Yf6hcf5NWaa1vrtzfuSgO9XZkxw6aSaWTzALVNOLRf0QcaWvMhYg34okCM3G0hZQc3BbSkZxFSe-PMgzwL5kOmQ6P5ZJN2tKxLTOwvgOpnB6CWDgsi_6pI2LzvKcSQ/s640/ellada-toyrkia.jpg" width="640" /></a></div> <h3> <span style="font-weight: normal;">    Τό ἐπονείδιστο δίλημμα πού θέτει </span><span style="font-size: 18.72px; font-weight: 400;">ωμά</span><span style="font-weight: normal;"> ἡ Ἄγκυρα στήν πατρίδα μα</span>ς </h3> ΟΛΕΣ οἱ διαθέσιμες πληροφορίες πού συγκεντρώνει ἡ ἐφημερίδα μας γιά τήν κλιμάκωση πού ἐπιχειρεῖ ἡ Ἄγκυρα καί ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν στήν περιοχή τῆς Μεσογείου, συγκλίνουν στό ἑξῆς συμπέρασμα: αὐτή τήν φορά δέν πᾶμε σέ νέο 1996. Σέ νέα Ἴμια. Σέ ἀπόπειρα γκριζαρίσματος μιᾶς συγκεκριμένης περιοχῆς τῆς ἐπικρατείας. Σέ ἕνα «ἁπλό» θερμό ἐπεισόδιο. Τά πράγματα εἶναι ἀπείρως σοβαρότερα. Ἐμεῖς, ὡς Ἑλλάς, ἔχουμε θεωρητικῶς τρεῖς ἐπιλογές:<div> <br /></div> <div>  ἡ πρώτη εἶναι ὁ διάλογος μέσω τῶν διερευνητικῶν συνομιλιῶν. Ἤδη μετέβη γιά τόν σκοπό αὐτό στήν Ἄγκυρα ὁ Γενικός Γραμματεύς τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν πρέσβυς Δεμίρης. </div> <div> <br /></div> <div> Ἡ δεύτερη ἐπιλογή εἶναι ἡ παραπομπή τῆς διαφορᾶς μας μέ τήν Τουρκία στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης μέ θέμα τήν ὁριοθέτηση τῆς ὑφαλοκρηπῖδος καί τῆς ΑΟΖ. Τίποτε ἄλλο. Αὐτή εἶναι μέχρι στιγμῆς ἡ γραμμή τοῦ Μαξίμου καί τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. </div> <div> <br /></div> <div> Ἡ τρίτη ἐπιλογή μας, σέ περίπτωση πού ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος ὑλοποιήσει τήν ἀπειλή του καί στείλει ἐρευνητικό σκάφος συνοδεία πολεμικῶν πλοίων γιά ἔρευνες στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπῖδα, εἶναι ἡ ἀποτροπή. Ἡ ἐνεργοποίησις τῶν τεσσάρων κανόνων ἐμπλοκῆς τοῦ Πενταγώνου, ὁ τελευταῖος ἐκ τῶν ὁποίων ὁμοιάζει πολύ μέ τήν παρότρυνση τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου πρός τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ τό 1976: «Βυθίσατε τό Χόρα!». Πρόκειται γιά τήν ἐσχάτη ἐπιλογή μας. <br /><br />Οἱ Τοῦρκοι, δυστυχῶς, δέν σκέπτονται πλέον ἔτσι. Θεωροῦν, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς δηλώσεις τους, ἱστορική εὐκαιρία τήν παροῦσα συγκυρία, γιά νά καταλάβουν διά τῆς συμφωνίας ἤ διά τῶν ὅπλων ἑλληνικά νησιά στήν καρδιά τοῦ Αἰγαίου. </div> <div> <br /></div> <div> Ὁ κρίσιμος παράγων πού ἐνθαρρύνει τά σχέδιά τους, εἶναι ἡ στάσις τῆς Ρωσσίας. Ὅπως συνηθίζει νά λέει σέ συνομιλητές του ὁ πολύπειρος πρώην ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Πέτρος Μολυβιάτης (τόν ὁποῖο κάποιοι ἀνόητοι θεωροῦν «ξεπερασμένο»), ἡ μεγάλη ἀνατροπή πού ἔχει συντελεσθεῖ στήν περιοχή εἶναι ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἀπό ἐχθροί τῶν Τούρκων ἔχουν γίνει πλέον συνεργάτες τους. Μέ ἐξασφαλισμένα τά νῶτα του ἀπό βορρᾶ, ὁ Ἐρντογάν χωρίς νά νοιώθει πλέον τήν ἀνάσα τῆς «ἀρκούδας», εἶναι ἱκανός γιά ὅλα. </div> <div> <br /></div> <div> Τό δέ γεγονός ὅτι μετά τήν πρόσκληση Χαφτάρ στήν Ἀθήνα ἔκλεισαν τά κανάλια ἐπικοινωνίας μεταξύ Ἀθηνῶν καί Ἀγκύρας καί αὐτά περιορίζονται στίς ἐπαφές μέ τήν ἐδῶ τουρκική πρεσβεία, εἶναι ἀρκούντως ἀνησυχητικό σημάδι καί σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἤδη περάσει στό ἑπόμενο στάδιο. Ἀκόμη καί ἡ σωστή κίνησις τοῦ Πρωθυπουργοῦ νά τηλεφωνήσει στόν Τοῦρκο Πρόεδρο καί νά τοῦ προτείνει βοήθεια κατά τά πρότυπα τῆς διπλωματίας τῶν σεισμῶν στήν ἐποχή τῶν Παπανδρέου – Τζέμ παρεξηγήθηκε ἀπό τήν ἄλλη πλευρά. Ἀνεγνώσθη μέ λάθος τρόπο. <br /><br />Ἀνωτέρω περιγράψαμε τίς δικές μας ἐπιλογές. Οἱ Τοῦρκοι, ὅμως, κάνουν τίς δικές τους. Ἐπανέναρξις τῶν διερευνητικῶν ἐπαφῶν πρέπει νά ἀποκλείεται. Ὁ πρέσβυς Δεμίρης ἄκουσε ἔκπληκτος τούς συνομιλητές του νά τοῦ θέτουν ὡς προϋπόθεση γιά νά «ξεπαγώσει» ὁ διάλογος, νά συζητήσουμε διμερῶς μέ τούς Τούρκους τό νομικό καθεστώς τοῦ Αἰγαίου καί τό ἐνδεχόμενο νά ἀναγνωρίσει ἡ Ἑλλάς τουρκική κυριαρχία σέ ἑλληνικά νησιά. Κάτι τέτοιο προφανῶς καί ἀπορρίπτεται. Συνιστᾶ συνθηκολόγηση. </div> <div> <br /></div> <div> Ὅσον ἀφορᾶ στήν Χάγη, οἱ Τοῦρκοι μέ τίς ἐπίσημες δηλώσεις τους στήν πραγματικότητα ζητοῦν κάτι πού καιρό τώρα ἐπισημαίνουμε μέ τά πρωτοσέλιδά μας: ἀπαιτοῦν νά περιληφθεῖ στό συνυποσχετικό παραπομπῆς ἡ Συμφωνία τῆς Μαδρίτης, πού ὑπέγραψε ἡ κυβέρνησις Σημίτη τό 1997, καί ἡ Συμφωνία τοῦ Ἑλσίνκι, πού ὑπέγραψε ἡ ἰδία κυβέρνησις τό 1999. Δηλαδή ἀπαιτοῦν νά ἀναγνωρίσουμε μέ τό συνυποσχετικό ὅτι ἡ Τουρκία ἔχει ζωτικά καί νόμιμα συμφέροντα στό Αἰγαῖο καί ὅτι στήν Χάγη «θά ἐπιλύσουμε τίς συνοριακές διαφορές καί τά συναφῆ θέματα» πού προβλέπει τό Ἑλσίνκι. Καί ἐδῶ περί συνθηκολογήσεως θά πρόκειται. Ὁ Τοῦρκος πρεσβευτής τό εἶπε ξεκάθαρα στούς συνομιλητές του. Ἡ χώρα του θέλει Χάγη γιά τά Ἴμια, τίς «γκρίζες» ζῶνες καί τήν ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν Δωδεκανήσων. Ἡ ἑλληνική θέσις «Χάγη μόνο γιά ὑφαλοκρηπῖδα καί ΑΟΖ» ἀπορρίπτεται. <br /><br />Ἡ τρίτη ἐπιλογή τοῦ Ἐρντογάν εἶναι ἡ ἀποστολή ἐρευνητικοῦ πλοίου γιά παράνομες ἔρευνες ἐντός τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπῖδος. Γεγονός πού θά ἐνεργοποιήσει τούς κανόνες ἐμπλοκῆς. Ἄν δέν ἔχουν ἐνεργοποιηθεῖ ἤδη, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι τό Πεντάγωνο δέν χρειάζεται πλέον πολιτική ἐντολή γιά νά τούς θέσει σέ ἰσχύ. Πρόκειται γιά τό πιό μαῦρο σενάριο. Σέ αὐτή τήν περίπτωση, ἡ ἑλληνική ἀμυντική διάταξις ἀπό τόν Ἕβρο ἕως τίς Οἰνοῦσσες καί ἀπό τούς Ἀνθρωποφάγους ἕως καί τήν Γαῦδο θά πρέπει νά εἶναι ἐξαιρετική, διορατική καί ἄμεση γιά νά ἀπαντήσει πειστικά σέ ἕνα συνδυασμένο τουρκικό κτύπημα, πού θά ὑπερβαίνει κατά πολύ ἕνα θερμό ἐπεισόδιο. </div> <div> <br /></div> <div> Πρέπει οἱ πάντες νά συνειδητοποιήσουν ἀπό τήν κορυφή ἕως τόν τελευταῖο πολίτη πώς αὐτό δέν εἶναι πλέον ἕνα θεωρητικό σενάριο. Δέν εἶναι τό ἐπικρατέστερο, καθώς ἕνα τμῆμα τῆς τουρκικῆς διπλωματίας πιστεύει στίς ἑλληνικές παραχωρήσεις διά τῆς διολισθήσεως, ἀλλά δέν εἶναι καί ἀδύνατον. Οἱ Τοῦρκοι θέλουν σύρραξη, ἀρκεῖ νά μήν κατηγορηθοῦν ὅτι ἤρξαντο πρῶτοι χειρῶν ἀδίκων. Τό μήνυμα τό «πέρασε» στήν κλειστή συνάντηση τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ ὁ Τοῦρκος πρέσβυς. Ἐλπίζω αὐτή τήν φορά νά τό διαβάσαμε σωστά. Καί νά ἐνεργήσουμε ἀναλόγως.</div> <div> <br /><a href="http://www.estianews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Συνθηκολόγησις ἤ ἔνοπλη σύρραξις!

Ellada simera 0 15:38

    Τό ἐπονείδιστο δίλημμα πού θέτει ωμά ἡ Ἄγκυρα στήν πατρίδα μας ΟΛΕΣ οἱ διαθέσιμες πληροφορίες πού συγκεντρώνει ἡ ἐφημερίδα μας γιά τήν κλιμάκωση πού ἐπιχειρεῖ ἡ Ἄγκυρα καί ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν στ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ίμια: Ανάγκη συνεκπαίδευσης στον χειρισμό κρίσεων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnPY7ztLIAUvBUBauhcfxPUgYRvRdrYOeQaYsZ7m3AiRl4rvfWQlPuChyTV9sGcZz8WTHBLwt5LmbC9h9Wd3ckaegOhttNtH_TAf12dW4ZyYDPIk0m6iS28zB0YnbaRWuLddVUg0yjPhA/s1600/%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="332" data-original-width="586" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnPY7ztLIAUvBUBauhcfxPUgYRvRdrYOeQaYsZ7m3AiRl4rvfWQlPuChyTV9sGcZz8WTHBLwt5LmbC9h9Wd3ckaegOhttNtH_TAf12dW4ZyYDPIk0m6iS28zB0YnbaRWuLddVUg0yjPhA/s640/%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B1.png" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Ιπποκράτη Δασκαλάκη* </b><br />Είναι αναμφισβήτητη η διαπίστωση ότι η τουρκική προκλητικότητα κατά της χώρας μας -και όχι μόνο- εντείνεται ποσοτικά και ποιοτικά την τελευταία τριετία. Αιτίες πολλές, με διαφορετική ενίοτε ιεράρχηση αλλά και διαφορετικές εκτιμήσεις ως προς τις πραγματικές επιδιώξεις, δυνατότητες και πιθανές ενέργειες της Άγκυρας. Αντίστοιχα και μια ποικιλία διαφορετικών ημέτερων τρόπων αντίδρασης. <br /><br />Σε αυτό το κλίμα, παρακολουθώντας κάποιος τη σχετική καθημερινή ειδησιογραφία στην Ελλάδα, προβληματίζεται για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, γεγονός που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις με ένα ποσοστό ανησυχίας (πολύ ή αρκετά) λίγο πάνω από το 60%. Μάλιστα, οποιαδήποτε ανησυχία συνδέεται συνειρμικά με το φόβο ξεσπάσματος μιας κρίσεως «τύπου Ιμίων». Ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες κάθε Ιανουαρίου πληθαίνουν οι αναφορές στα γεγονότα εκείνης της -όχι μακρινής περιόδου- περιόδου. <br /><br />Για την κρίση εκείνη, εκατοντάδες αναλύσεις έχουν δημοσιευθεί, περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστες, ανάλογες λύσεις έχουν προταθεί και διάφορα διορθωτικά μέτρα έχουν κατά καιρούς υιοθετηθεί. Δεν θα σταθώ σήμερα στην προφανή αναγκαιότητα ενίσχυσης της αμυντικής αποτροπής, ανέφικτης χωρίς την αύξηση των αμυντικών δαπανών. Ούτε θα αναφερθώ σε ρηξικέλευθες -αλλά χρονοβόρες αλλαγές- που όμως εμπεριέχουν και ρίσκο και επιβάλλεται να υλοποιηθούν στις ένοπλες δυνάμεις. Δεν θα μιλήσω για ανεύρεση τρόπων νεκρανάστασης των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών. Θα σιωπήσω επίσης και για τις δεκάδες παθογένειες του «συστήματος» που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, υποστηρίξαμε, εν συνεχεία λιθοβολήσαμε αλλά συνεχίζουμε με απαράμιλλη αφοσίωση να υπερασπιζόμαστε. <br /><br />Η κρίση των Ιμίων, όπως και οποιαδήποτε άλλη κρίση στη διεθνή ιστορία, απέδειξε μια σειρά αδυναμιών σε τεχνικό (διαθέσιμα υλικά), τακτικό (χρήση στρατιωτικών τμημάτων) και επιχειρησιακό επίπεδο (συνδυασμένη χρήση μεγάλων διακλαδικών τμημάτων). Τα μεγαλύτερα όμως προβλήματα ανεδείχθησαν στην κορυφή, στην πολιτικοστρατιωτική συνεργασία και στον χειρισμό κρίσεων στο υψηλότατο επίπεδο της εξουσίας. <br /><br />Αρκετές λεπτομέρειες είναι πλέον γνωστές καίτοι εμφανίζονται διαφορετικές ερμηνείες, απόρροια της πανανθρώπινης τάσης απόσεισης των ευθυνών και υστεροφημίας. Επιεικώς απαράδεκτη η θεσμική ατολμία ανάληψης μιας αντικειμενικής εξέτασης των γεγονότων και υποβολής προτάσεων ανάληψης διορθωτικών ενεργειών. Ενδεικτική και παράδειγμα προς μίμηση, η αντίστοιχη ισραηλινή αντίδραση συγκρότησης διακομματικής επιτροπής (επιτροπή Winograd από το όνομα του επικεφαλής ανώτατου δικαστή) διακρίβωσης των συνθηκών του μη ικανοποιητικού χειρισμού της κρίσεως του καλοκαιριού του 2006 (2ος πόλεμος Λιβάνου) και η απόδοση ευθυνών αλλά κυρίως η υποβολή διορθωτικών προτάσεων. Παρόμοια με την ελληνική περίπτωση (1996) και στην ισραηλινή εμπειρία (2006), οι μεγαλύτερες δυσλειτουργίες με τις σημαντικότερες αρνητικές συνέπειες, εντοπίστηκαν στον ανώτατο επίπεδο προερχόμενες από την αδυναμία αρμονικής -ίσως και ειλικρινούς- συνεργασίας του πολιτικού με τον στρατιωτικό κόσμο. <br /><br />Το παράδοξο είναι ότι καίτοι η ανάληψη διορθωτικών ενεργειών στον τομέα αυτό είναι χαμηλού (ίσως και ασήμαντου) κόστους εντούτοις οι σχετικές βελτιώσεις είναι ασήμαντες. Δυστυχώς ο πολιτικός μας κόσμος, αδυνατεί να κατανοήσει ότι η επίτευξη των εθνικών αντικειμενικών σκοπών διέρχεται και μέσα από τη διαδικασία χειρισμού πολυεπίπεδων κρίσεων. Αδυνατούμε επίσης να αντιληφθούμε ότι οι διαδικασίες χειρισμού κρίσεων δεν αποτελούν κατ’ ανάγκη και μόνο «πυροσβεστικά» εργαλεία αλλά και εργαλεία ενάσκησης της εθνικής πολιτικής. Καίτοι ως εθνική υπόσταση, από το 1955 και μετά, συμβιώνουμε με την υψηλή πιθανότητα μιας ελληνοτουρκικής κρίσεως (άγνωστης εξέλιξης και απροσδιόριστης κλιμάκωσης), οι πολιτικές ηγεσίες προτιμούν να εξορκίζουν αυτήν την πραγματικότητα αρνούμενες να «συνεκπαιδευτούν» με τους φορείς της άμυνας και διπλωματίας σε θέματα χειρισμού κρίσεων. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι είναι τελείως διαφορετική η γνώση των εθνικών θεμάτων και η ευχέρεια ανάπτυξης τηλεοπτικών επιχειρημάτων με τη λήψη σημαντικών αποφάσεων σε πέπλο αβεβαιότητας, υπό πίεση χρόνου και του συντριπτικού βάρους ευθυνών. Αναμφίβολα η «συνεκπαίδευση» και εξοικείωση δεν θα άρουν το πέπλο της αβεβαιότητας, ούτε θα εξαφανίσουν την πιθανότητα του αιφνιδιασμού και λανθασμένης επιλογής. Σίγουρα όμως θα βελτιώσουν τον τρόπο συνλειτουργίας της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας. Θα συνδράμουν στην αλληλοκατανόηση των θεμάτων όπως αυτά (φυσιολογικά) βιώνονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες (ατομικές αλλά και οργανωσιακές). Θα δημιουργήσουν προσωπικούς δεσμούς αμοιβαίας εμπιστοσύνης ή ακόμη και θα οδηγήσουν στην έγκαιρη αντικατάσταση ατόμων που δεν μπορούν να συγχρονιστούν με τον ρυθμό της ομάδος. <br /><br />Για να επιτευχθούν όμως οι παραπάνω στόχοι απαιτείται αρχικά η επιμόρφωση όλων των εμπλεκομένων στις διαδικασίες (εξοικείωση) και εν συνεχεία η τριβή (συνάσκηση) τους σε πληθώρα σεναρίων. Μιλάμε δηλαδή για μια σταδιακή και συνεχή επαφή, όσμωση και «συνεκπαίδευση» ανώτατων πολιτικών, διπλωματικών και στρατιωτικών αξιωματούχων ώστε να καταστούν ικανοί να εργαστούν αρμονικά -με την υποστήριξη του συνόλου του κρατικού μηχανισμού- ως μια ομάδα σε συνθήκες έντασης, πίεσης και αβεβαιότητος. Τελικός στόχος, όλοι οι εμπλεκόμενοι να παρέξουν τις καλύτερες πληροφορίες, υποστήριξη, εκτιμήσεις και προτάσεις στον έχοντα την τελική ευθύνη για τη λήψη της αντίστοιχης απόφασης (φυσικά και εν συνεχεία να μεριμνήσουν για την βέλτιστη εφαρμογή της). <br /><br />Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη διαδικασία λαμβάνοντας υπόψη και το βάρος των συνεπειών της κάθε απόφασης. Σίγουρα δεν εξασφαλίζει την ημετέρα επικράτηση. Είναι όμως ένα βασική προϋπόθεση για τον επιτυχή χειρισμό των κρίσεων και η εξασφάλιση της δεν εμπεριέχει πολιτικό ή οικονομικό κόστος. Δεκαετίες οι στρατιωτικές και διπλωματικές ηγεσίες επιζητούν μια ανάλογη προετοιμασία. Συχνά οι πολιτικοί ταγοί υπόσχονται την υλοποίηση της μέσω διαφόρων οργάνων και διαδικασιών. Στην πράξη όμως αποφεύγουν να εμπλακούν προσωπικά σε αυτή τη διαδικασία, αρκούμενοι σε ωραιοποιημένες ενημερώσεις, εθιμοτυπικές επισκέψεις και εξαγγελίες συγκρότησης μηχανισμών και οργάνων (καίτοι την τελευταία περίοδο είδαμε κάποια διστακτικά θεσμικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση). Εκτιμούν άραγε ότι με το πολιτικό τους ένστικτο θα λάβουν άμεσα και σε συνθήκες έντασης, τις σωστές αποφάσεις ή γνωρίζουν κάτι που εμείς όλοι δεν ξέρουμε; <br /><br />ΥΓ: Θα ήμουν άδικος αν δεν ανέφερε και μια τρίτη περίπτωση, αυτήν μιας ήδη υπάρχουσας επιμελούς μυστικής προετοιμασίας-συνεκπαίδευσης και απόκρυψης της προς αποφυγή δημιουργίας αισθήματος ανησυχίας στον ελληνικό λαό. Μακάρι, αλλά διαφωνώ για την σκοπιμότητα απόκρυψης της καθώς την αντιλαμβάνομαι ως μια ουσιώδη πράξη ενίσχυσης της αποτροπής. <br /><br /><b><i>* Ο Ιπποκράτης Δασκαλάκης είναι Αντιστράτηγος (εα)</i></b><br /><br /><a href="https://www.liberal.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ίμια: Ανάγκη συνεκπαίδευσης στον χειρισμό κρίσεων

Ellada simera 0 15:30

Του Ιπποκράτη Δασκαλάκη* Είναι αναμφισβήτητη η διαπίστωση ότι η τουρκική προκλητικότητα κατά της χώρας μας -και όχι μόνο- εντείνεται ποσοτικά και ποιοτικά την τελευταία τριετία. Αιτίες πολλές, με δια… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

«Κλάδος Ελαίας» ο EastMed, κι ο «Μαύρος Κύκνος» (Μέρος 2ο)

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhebG5SxcYbzWKFq0tLfsifNS3U2tZHqVHbyu9xFhdsEth8JnfUitc0wm_wpbt4YkaUSP9GbJmhUKiYTbuUZUMyM0nCT2AHZDIgmfCQXObd2AhscD_L-nThEzRoEd4iSTFKcxist8eKK0/s1600/Hellenic-Navy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="750" height="366" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhebG5SxcYbzWKFq0tLfsifNS3U2tZHqVHbyu9xFhdsEth8JnfUitc0wm_wpbt4YkaUSP9GbJmhUKiYTbuUZUMyM0nCT2AHZDIgmfCQXObd2AhscD_L-nThEzRoEd4iSTFKcxist8eKK0/s640/Hellenic-Navy.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Του Οικονομολόγου, <b>Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά.</b><br /> Σ’ ένα σύντομο, απ’ τους ορισμούς της, η «πολιτική», ανάγεται κι ως «η συμπυκνωμένη έκφραση της οικονομίας». Ευλόγως σηματοδοτείται και το ανάστροφο του συλλογισμού αυτού. Όπου, η οικονομία, δεν επικαθορίζει, μόνο, αλλά κι επικαθορίζεται, απ’ την πολιτική…<br /> <br /> Αν ισχύουν αυτά; Τότε, ο προαναφερόμενος ορισμός, επεκτείνεται κι αφορά, τόσο την «Μίκρο-οικονομία», όσο και την «Μάκρο-οικονομία»! Λειτουργεί δε, όχι μόνο για βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη πολιτική, αλλά κι επεκτείνεται, ως στην «γεω-οικονομία» και στην «γεω-πολιτική».<br /> Κι ενώ, στο πρώτο μέρος, περιγράφαμε τη γεωγραφία των αγωγών και τις γεωοικονομικές συντεταγμένες του σχεδιαζόμενου αγωγού, του EastMed (Αναδεικνύοντας την αδήριτη αναγκαιότητα, για την Ε.Ε., της δημιουργίας του «Λευκού Κύκνου». Μια αναγκαιότητα που θα στηρίξει την ενεργειακή της ασφάλεια και τη γεωπολιτική της σταθερότητα). Στο δεύτερο αυτό μέρος, εξετάζουμε τις επιδράσεις της «γεωστρατηγικής» και των «γεωπολιτικών», που διαπλέκονται στη «γεωοικονομία των αγωγών». Προσεγγίζοντας τις παραμέτρους, τις αιτίες και προϋποθέσεις και για την υπαρξιακή μας υπόσταση, ως χώρα, οι οποίες ανατροφοδοτούνται και αλληλοεπηρεάζονται απ’ τη δημιουργία και τη λειτουργία του EastMed.<br /> <br /> Η επιδίωξή μας, για τη δημιουργία και τη βιώσιμη λειτουργία του «Λευκού Κύκνου», του EastMed, προϋποθέτει αντικειμενικό προσδιορισμό και του περιβάλλοντος που μας εμπεριέχει, στο οποίο περιλαμβάνεται κι ο αναθεωρητικός Νεοοθωμανισμός του «Μαύρου Κύκνου», που μας απειλεί θανάσιμα. Έχοντας για κοινό μας τόπο, τη γνώση της τρέχουσας επικαιρότητας, περί του EastMed και τις διασκέψεις κορυφής, για την -δήθεν- «ειρήνευση στο Λιβυκό εμφύλιο πόλεμο», διαμορφώνεται ένα διεθνές σκηνικό, που επιδέχεται πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις.<br /> <br /> <img height="349" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2018/05/eastmed1-300x164.jpg" width="640" /><br /> <br /> Η Εμπλοκή του Μαύρου Κύκνου στα γεωπολιτικά σχέδια<br /> <br /> Είναι ολοφάνερο πως μια εναλλακτική κατασκευή του νέου αγωγού, των υδρογοναθράκων της Αν. Μεσογείου, διαμέσου της Τουρκίας, θα ήταν οικονομικότερη, ως προς το κόστος μεταφοράς τους στην Ευρώπη. Αφού φτάνει στο 1/3 του κόστους, έναντι αυτού που έχει ο σχεδιαζόμενος EastMed! Άλλωστε, ο EastMed, είναι ένα πολύ δύσκολο κι ακριβό έργο.<br /> <br /> Πρόκειται δε να διατρέξει πολλά μίλια, μεγάλου θαλάσσιου βάθους. Τα κοστολογικά κριτήρια, θα πρόκριναν τον αγωγό μέσω Τουρκίας. Όμως αυτό αποκλείεται, απ’ τους εμπνευστές του EastMed. Οι οποίοι, για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Ανατολικής Μεσογείου, δεν θα επιθυμούσαν, η περιοχή, να γίνει πηγή πρόσθετων εκβιασμών τους και συγκρούσεων. Αφού, πέραν της Ελλάδας και Κύπρου, τόσο η Ε.Ε., ως μελλοντικός καταναλωτής, όσο το Ισραήλ κι η Αίγυπτος, ως σημαντικοί παραγωγοί υδρογονανθράκων και σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, δεν επιθυμούν να παραδώσουν τη «βάνα» του EastMed, στην αναθεωρητική Νεο-οθωμανική Τουρκία, του απρόβλεπτου Ερντογάν. Η χάραξη, επί πλέον, της διαδρομής του EastMed, μέσω Κρήτης και Δυτικής Ελλάδας, θα αυξήσει τη βιωσιμότητα στην οικονομική διαχείριση του EastMed, μέσα από τη βάσιμη εκτίμηση, για υπερεπαρκή επαύξηση των αντλούμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου, απ’ τα εντοπισμένα γιγαντιαία κοιτάσματα, Νοτίως της Κρήτης και του Ιονίου Πελάγους. Τα οποία, θα αντιρροπήσουν πλήρως οικονομικά, το πρόσθετο κόστος που συνεπάγεται η κατασκευή του, απ’ τη διαδρομή αυτή. Κι ενώ, το συγκριτικό εναλλακτικό κοστολόγιο μεταφοράς του φυσικού αερίου -που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο- είναι: 0,97 €, μέσω Τουρκίας και 2,81 έως 3,5€, μέσω του νέου αγωγού EastMed, αυτό δεν ανατρέπει την υπεροχή του EastMed, στη συνολική ανάλυση «κόστους-οφέλους». Ιδίως όταν, η διαδρομή του, μέσω Κρήτης και Δυτικής Ελλάδας, θα δώσει διευρυμένες ποσότητες παραγωγής, που θα αναστρέψουν τις κοστολογικές του διαφορές…<br /> <br /> <img height="460" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2018/02/turkey-islam-300x216.jpg" width="640" /><br /> <br /> Ωστόσο, στο παζλ, έρχεται να προστεθεί και η στάση της Ρωσίας. Η οποία, ενώ ήδη εμπλέκεται, άμεσα, στις στρατιωτικές συγκρούσεις στη Συρία, διεισδύοντας στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή κι Ανατ. Μεσόγειο, ενισχύει τους υπερεξοπλισμούς και τον τυχοδιωκτισμό της Τουρκίας, με τους S-400 κ.α.. Η Ρωσία, αποβλέπει στην καθυστέρηση της κατασκευής ή/και στην ματαίωση του EastMed, για δικούς της γεωστρατηγικούς λόγους, όπως ενίσχυσης του ρόλου των ενεργειακών της πηγών κι αγωγών, καθώς και για τον ανοδικό επηρεασμό των τιμών του φυσικού της αερίου. Επιτυγχάνοντας, συγχρόνως, αποδυνάμωση στην Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, με την παροχή της δυνατότητας, άσκησης -απ’ την Τουρκία- σχετικής αυτονόμησής της, απ’ τη Δύση. Απ’ τις Τουρκικές παρανομίες στην Κυπριακή ΑΟΖ, όμως, σημειώθηκαν κι άλλες, παράπλευρες απώλειες. Όπως ήταν, η αύξηση των μέτρων και του κόστους ασφάλειας, των ερευνητικών κι εξορυκτικών δραστηριοτήτων, των συμβεβλημένων, με την Κύπρο, εταιρειών. Προκαλώντας αύξηση του μεριδίου κερδών, στις τελευταίες, όπως προκύπτει κι απ’ τη αναθεώρηση της σύμβασης-από τον Μάη του 2019- μεταξύ της Κύπρου, με την EXXONMOBIL, από το 52%, στο: 67%, στα αναμενόμενα κέρδη τους…<br /> <br /> Δελτίο Θύελλας στη Λίμνη των Κύκνων.<br /> <br /> Αντίκρυ στον «Λευκό Κύκνο» του EastMed, έρχεται να παρεμβληθεί -παρεμβαίνοντας βίαια, πειρατικά και ληστρικά, ως άλλος απειλητικός ταραξίας- ένας «Μαύρος Κύκνος»! Ένας αυτόνομος και διαταραχτικός παράγοντας, που προξενεί τεράστια αναστάτωση με τα καμώματά του. Είναι η μορφή του ταραχοποιού, που εκφράστηκε με πολύ πιο έντονο κι απειλητικό τρόπο, μετά την ανάδυση του «Λευκού Κύκνου». Είναι η Νέο-Οθωμανική Τουρκία, του απρόβλεπτου Ερντογάν, την οποία αγνόησε, ασυλλόγιστα, για την ατίθαση συμπεριφορά της κι ανέχθηκε ανόητα, η άστατη, αλαζονική κι ευάλωτη -σε εκβιασμούς κάθε είδους- συμπεριφορά του πλανητάρχη Τραμπ. Χαρακτηριστικές ήταν και οι αντιδράσεις του τελευταίου, με την παραπομπή του στην Δικαιοσύνη. Αντιδράσεις, που αξιοποίησε -ως αφορμή- και η καιροφυλακτούσα αναθεωρητική Τουρκία. Κυριότερη όμως αιτία, στην αύξηση της επιθετικότητας του «Μαύρου Κύκνου», ήταν: η Ανατροπή της «Ισορροπίας Δυνάμεων» στο Αιγαίο, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μια ανατροπή συσχετισμού, που σημειώθηκε τη τελευταία δεκαετία. Όχι τόσο από τη σχετική ενίσχυση της Τουρκίας, όσο, κυρίως, από την αποδυνάμωση της δικής μας χώρας. Ήταν το αποτέλεσμα της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης του 2009 που μας συνέτριψε, κυριολεκτικά & πολύπλευρα.<br /> <br /> <img height="360" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2018/02/turkey-germ-300x169.jpg" width="640" /><br /> <br /> Κι αν η «Αυτεπίγνωση» και η διάγνωση κάθε ασθένειας, αποτελεί την κορυφαία προϋπόθεση, θεραπείας κι ανάσχεσης των κακώς κειμένων, θα πρέπει, στο παρόν ζήτημα, να παραδεχθούμε πως: Την ανατροπή αυτή, του «συσχετισμού των δυνάμεων», μας την κληροδότησαν, κυρίως (α) το «παρασιτικό μας παραγωγικό μοντέλο», (β) ο «Κουρασμένος», με το εξωφρενικό δημοσιονομικό μας έλλειμμα, του 15,4% του ΑΕΠ, το 2009 -σε συνέχεια κι εκείνου του 2008, με 9,8% του ΑΕΠ- που μας προκάλεσαν τη βαριά αναπηρία, που τσάκισε τον παραγωγικό μας ιστό και τον εθνικό μας κορμό! Κάτι, που τεκμηρίωσε -με αρθρογραφία της, στο: <a href="https://lm.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fworldeconomics.com%2F%3Ffbclid%3DIwAR1j1WBwOV2_cx8pyVYDvKvbUGLN5L_c9TRWn5Q0LJm2EY4FNYC3GmNv48g&h=AT3cLbcjKsNNgrm7YadnCFfmVQB5V3p9ZLOZDVe8SJFkUP7U_0CW8XLOGpz8a3x2spu8chwIhdWU3jsFNg976015kfaphC0txLqczJvWoHSvescjZuf83IueglT22xrGqYYGwGnKsZEfEyM24484vZY">worldeconomics.com</a> και στο βιβλίο της, με τίτλο: «Το Χρονικό μιας Σκευωρίας (Η δίωξη του Ανδρέα Γεωργίου)», Εκδόσεις Φιλελεύθερος- και η κα Μιράντα Ξαφά! Και (γ) η μακροχρόνια αφαίμαξη μας, επίσης, απ’ τα εσφαλμένα και τιμωρητικά, τρία μνημόνια, που -εξ αιτίας του «κουρασμένου», αλλά κι εξ αιτίας, της δόλιας & μοχθηρής πολιτικής, των Μέρκελ & Σόιμπλε- εφαρμόστηκαν. Η συντελεσθείσα αυτή οικονομική & γεωστρατηγική κατάρρευσή μας, μετέτρεψε την κρίση, σε ευρύτερη εξοπλιστική μας υστέρηση (του 7/10), έναντι της Τουρκίας και μονιμότερη γεωπολιτική αστάθεια. Με μοιραία συνέπεια, μια απτή κι ευθεία απειλή κατά της υπαρξιακής μας συνέχειας. Έχοντας ως πρόγευση της ανατροπής του συσχετισμού αυτού, την απώλεια ικανής στήριξης για αντίσταση, στις κλιμακούμενες Τουρκικές προκλήσεις, με τις ήδη ασκούμενες πολιτικές κατευνασμού, σε κάθε προβολή ισχύος, της Τουρκίας, σε βάρος μας…<br /> <br /> Η διασάλευση αυτή, της «Ισορροπίας Δυνάμεων», εντείνει την αναθεωρητικότητα της Τουρκίας και την οδηγεί σε κρεσέντο προκλήσεων κι νέας επιθετικότητας προς κάθε κατεύθυνση. Ώστε, να της επιτρέπεται να κραδαίνει με έπαρση, την -δημοσίως δηλούμενη- απειλή της, για: «ταυτόχρονη διεξαγωγή 2,5 πολέμων». Υποδηλώνοντας κι εννοώντας -σαφώς- τους πολέμους, εκτός της Συρίας, ανατολικά της, στην Ελλάδα και Κύπρο, δυτικά της και μισό πόλεμο, με τους Κούρδους, στο εσωτερικό της. Και με πολιτική του πρωτοφανούς κυνισμού, ολόγυρά της. Όπως ήδη εκδηλώθηκε, απέναντι στη Συρία, στο ΙΡΑΚ, στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κρήτη, τελευταία, με την επαπειλούμενη μέγγενη, της πειρατικής Συμφωνίας της, απ’ το παράνομο «Μνημονίο, Τουρκίας- Λιβύης». Και με προμελετημένη τη στοχοποίηση της χώρας μας, μέσα απ’ τη δραματική εντατικοποίηση του μεταναστευτικού της εργαλείου -και πραγματικού υβριδικού της όπλου- στην πράξη. Τώρα πλέον, η επεκτατική αυτή βουλιμία του Ερντογάν, με τα «Σύνορα της καρδιάς» του και με τη «Γαλάζια πατρίδα» του, έχει θέσει ανοιχτά ως επίκεντρό της, την ματαίωση του EastMed. Διαφαίνεται, πάντως, πως: η κατασκευή και η λειτουργία του EastMed, που αντιπαλεύει με σφοδρότητα ο Ερντογάν, αποτελεί την πιο αποφασιστική πράξη, που είναι ικανή να ματαιώσει τα μονομανή σχέδιά του και το ξεδίπλωμα του επεκτατικού Νέοοθωμανισμού της αναθεωρητικής Τουρκίας! Επειδή, ακριβώς, η δημιουργία και λειτουργία του EastMed, θα έχει ως συνέπεια, τη γεωοικονομική, γεωπολιτική και γεωστρατηγική ισχυροποίηση της Ελλάδας, η οποία θα ενισχύσει, αποφασιστικά, την αποτρεπτική της δύναμη, ακυρώνοντας κάθε σχέδιο κατάκτησης, προσάρτησης και απορρόφησής της, από την Τουρκία… Σήμερα όμως, ο «συσχετισμός των δυνάμεων» βαίνει επιδεινούμενος και σε βάρος μας κι ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός μας, χωρίς τον EastMed.<br /> <br /> <img height="347" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2018/08/fotia-turkey-300x163.jpg" width="640" /><br /> <br /> Ο Κυνισμός του Γερμανικού ποιμενικού κι ο EastMed<br /> <br /> Το ευρύτερο γεωπολιτικό/γεωστρατηγικό πεδίο των υπερδυνάμεων και των υπό εκκόλαψη υπερδυνάμεων, επιδρά αρνητικά στη «δορυφορική εικόνα», όπως αυτή διαφαίνεται από τις διασκέψεις κορυφής, Μόσχας & Βερολίνου, για «ειρήνευση στον Λιβυκό εμφύλιο». Ενώ, δηλαδή, η Ε.Ε., έχει χρηματοδοτήσει την μελέτη του αγωγού EastMed, που έχει μέλλον και την ωφελεί πολλαπλώς, καλύπτοντας αποτελεσματικά τις αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες. Κι ενώ, ο κύριος τροφοδότης της -που είναι η Ρωσία- αλλά κι η Τουρκία του Ερντογάν, με την ληστρική, Νεοοθωμανική της ιδεοληψία, έχουν κάθε λόγο να αντιπαρατίθεται, στο σχεδιασμό του «Λευκού Κύκνου», βλέπουμε την κα Μέρκελ, να συμπαρατάσσεται, μαζί τους, σθεναρά και σε θέσεις που αντιστρατεύονται τον EastMed. Δεν είναι καθόλου εξηγήσιμος ο ρόλος και η συμπεριφορά της κας Μέρκελ, που μοιάζουν κι ως συμπτώματα του «Γερμανοτουρκικού αταβισμού», να επανεμφανίζονται στο γεωπολιτικό προσκήνιο, ως η εκδίκηση της ιστορίας! Αναιρώντας, με τις θέσεις της αυτές, η κα Μέρκελ, ως κι αυτά, τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Ευρώπης. Κι αψηφώντας ακόμα και τα πορίσματα των επίσημων γερμανικών φορέων, εκπόνησης μελετών εφαρμοσμένης πολιτικής, όπως, του νομικού τμήματος της Γερμανικής Βουλής, για το παράνομο «μνημόνιο, Τουρκίας, Λιβύης», δείχνει να γοητεύεται απ’ την εγκληματικά ατάσθαλη πολιτική του Ερντογάν!<br /> <br /> Όμως, όπως αναλύσαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας. Για τις μελλοντικές ανάγκες της Ε.Ε., σε φυσικό αέριο, ούτε η Ρωσία θα μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς, ούτε και καμία άλλη χώρα στον κόσμο. Και η επιλογή του EastMed, είναι μονόδρομος για την Ευρώπη. Κι ούτε μπορούν τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, στη Τουρκία, να στηρίξουν και να δικαιολογήσουν, επαρκώς, την σαφώς αντιαμερικανική στάση της κας Μέρκελ. Επειδή, πράγματι υπάρχουν, τα κολοσσιαία πρόστιμα, στην V.W. & D.B,, απ’ τους Αμερικανούς, που την τσούζουν και η πίεση για τις στρατιωτικές της δαπάνες. Το φτηνό αέριο της Ρωσίας. Ίσως ακόμα και το κεκτημένο, της σχετικής Νατοϊκής αυτονομίας του Ερντογάν, που να ενθάρρυνε και την ίδια, την κα Μέρκελ, ως φορέα του βαθέως Γερμανοπρωσσικού συνδρόμου και των αυτοκρατορικών της βλέψεων. Ώστε, να αυτονομηθεί κι αυτή, όπως έπραξε κι η Τουρκία του Ερντογάν. Και με κρυφή ατζέντα, συνεργασίας μαζί του -και με την πρόφαση της ενεργειακής της πενίας, λόγω της παρεμπόδισης στη δημιουργία του EastMed– να επιζητήσουν και να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες παραγωγής ενέργειας. Επιδιώκοντας έτσι, η Γερμανία, μέσω της κρίσης του ΝΑΤΟ, να απαλλαγεί από τους εξοπλιστικούς περιορισμούς που της επιβλήθηκαν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και -σταδιακά- να γίνει πυρηνική δύναμη, με τη γεωπολιτική συνεργασία και την τεχνολογική συμπαραγωγή της Ρωσίας και Τουρκίας, για την ανάπτυξη του πυρηνικού τους οπλοστασίου…<br /> <br /> <img height="379" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2018/09/Russia-war-greece-turkey-300x178.jpg" width="640" /><br /> <br /> Οι ΗΠΑ πρέπει να έχουν πια αντιληφθεί από καιρό, την άτυπη αυτή τριπλή συνεννόηση, Βερολίνου-Μόσχας-Άγκυρας, που αποβλέπει σε ενεργειακή περικύκλωση της Ε.Ε., από τους ρωσοτουρκικούς αγωγούς φυσικού αερίου και η οποία, αποτελεί μείζον διαρθρωτικό πρόβλημα, για το ΝΑΤΟ και τη Δύση. Δεν είναι τυχαίο που, οι Αμερικάνοι, έφτιαξαν μια στρατιωτική ζώνη, ως μαξιλάρι, ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γερμανία που ξεκινάει από: τις Βαλτικές χώρες, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία φτάνοντας στην Ελλάδα. Πάντως, δεν υπάρχουν ακόμα, απόλυτες περιχαρακώσεις και σαφή όρια στις υπό διαμόρφωση νέες άτυπες συμμαχίες. Και η συμμαχία του ΝΑΤΟ, οδηγείται κι αυτή, σε κάποιες πολιτικές κατευνασμού, αφού, δεν διακινδυνεύει να χάσει, εντελώς, ένα τέτοιο βάρος, ολίγον σύμμαχου χώρας, σαν αυτό της Τουρκίας, σήμερα ή και της Γερμανίας, αύριο. Μαζί με αυτά, υπήρξαν και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, της Γερμανίας, στην Τουρκική αγορά. Εξαγωγές της & Επενδύσεις στην Τουρκία, όπως και 3,5 εκατομμύρια Τούρκοι ψηφοφόροι στη Γερμανία. Καθώς και το βαρύ, μεταναστευτικό ζήτημα. Θέματα, δηλαδή, που υποχρέωσαν την ειρηνοποιό -δήθεν-κα Μέρκελ, στο Λιβυκό, να είναι στο φόντο, με τον Ερντογάν, για το άπλωμα της απειλής του Λιβυκού εμφυλίου, σε όλη την Μεσόγειο. Όταν αυτός, απείλησε το σύμπαν, μπροστά της. Και εκ μέρους της, ίσως (;;; ).<br /> <br /> Ωστόσο και μέσα στην Ευρωζώνη, είναι εμπεδωμένη η πεποίθηση, ιδιαίτερα μετά την οριστική δρομολόγηση του Brexit, ότι, η Ευρώπη σύρεται, ολοένα και περισσότερο, προς μια Γερμανική Ευρώπη, πέρα κι απέναντι από τον παλιότερο άξονα, της γραμμής: «Βερολίνο – Παρίσι». Κι όλοι συνειδητοποιούν πως, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η επιβολή των πολιτικών που επιθυμεί το Βερολίνο. Όταν η Γερμανία είναι υπεύθυνη που έχει “παγώσει” την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης και έχει μπλοκάρει και τη μετεξέλιξη της συμφωνίας του Δουβλίνου, για το μεταναστευτικό, το οποίο, η ίδια προκάλεσε, ζητώντας ένα εκατομμύριο μετανάστες, για να κάνουν τις βαριές και βρώμικες δουλειές τους. Επίσης, προσπάθησε και προώθησε, με τη συμφωνία των Πρεσπών, τον προσεταιρισμό των δυτικών Βαλκανίων, όχι τόσο για την διεύρυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά για την διέξοδο των δικών της ζωτικών συμφερόντων στη θερμή θάλασσα του Αιγαίου. Και θεωρώντας την Ελλάδα, δικής της “αποικία χρέους”, να διαμοιραστεί και το Αιγαίο, με τους παλιούς της συνέταιρους και συμμάχους…<br /> <br /> <img height="426" src="http://new-economy.gr/wp-content/uploads/2019/10/eu-turkey-300x200.jpg" width="640" /><br /> <br /> Η απροκάλυπτα εχθρική αυτή συμπεριφορά, της Γερμανίας, προς την Ελλάδα, με την περιβόητη Διάσκεψη του Βερολίνου, για τη Λιβύη, πρέπει να τύχει και της άμεσα πληρωμένης απάντησής μας. Στο επόμενο Eurogroup, ο Υπουργός των Οικονομικών της χώρας μας, πρέπει να ανακοινώσει ότι: «σκοπεύει να εγγράψει στον Κρατικό Προϋπολογισμό της Ελλάδας, ως απαίτηση εσόδων του, το σύνολο (κεφάλαιο και τόκοι) του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, που ληστρικά κατάσχεσε η Γερμανία, κατά το Β΄ Π.Π., τον οποίο και έχασε. Και οφείλει, πλέον των επανορθώσεων, τις έντοκες καθαρές οφειλές του Κατοχικού Δανείου της, απ’ την καθημαγμένη χώρα.<br /> <br /> Περισσότερο κι από άλλοτε, γνωρίζουμε πια, πως: η Γερμανική Ευρώπη, δεν είναι η ευρωπαϊκή μας ελπίδα, αλλά αυτή εξέπεσε, σε μια νέο-ιμπεριαλιστική δύναμη, αδίστακτου αμοραλιστικού κυνισμού, που έχει άχτι την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα βαθύ γερμανικό σύνδρομο, με τεράστιο ιστορικό βάθος. Συγγενεύοντας ιστορικά με την Οθωμανική βουλιμία ή απανθρωπιά του σημερινού αναθεωρητικού Νεοοθωμανισμού…<br /> <br /> Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος <a href="https://elladasimera.blogspot.com/2020/01/eastmed-1.html" target="_blank"><b>εδώ</b></a><br /> <br /> <a href="http://new-economy.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

«Κλάδος Ελαίας» ο EastMed, κι ο «Μαύρος Κύκνος» (Μέρος 2ο)

Ellada simera 0 15:30

Του Οικονομολόγου, Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά. Σ’ ένα σύντομο, απ’ τους ορισμούς της, η «πολιτική», ανάγεται κι ως «η συμπυκνωμένη έκφραση της οικονομίας». Ευλόγως σηματοδοτείται και το ανάστροφο του… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Που ανήκει το Αιγαίο Αρχιπέλαγος;

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgugoPbq3qf5RcLkGAFFMucq73YLAE0bERDn4pD8uQFR5fJ5n4A_AMFu-WxepBSCLihLtVpktDdEkN0ZjtGD6RXd-lNF-IBHjBtrC21Nu_OGfTDAzGYaJs83JJyx6lUB-g1VmgULY5cS6U/s1600/mediterranean-MESOGEIOS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="657" data-original-width="1024" height="410" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgugoPbq3qf5RcLkGAFFMucq73YLAE0bERDn4pD8uQFR5fJ5n4A_AMFu-WxepBSCLihLtVpktDdEkN0ZjtGD6RXd-lNF-IBHjBtrC21Nu_OGfTDAzGYaJs83JJyx6lUB-g1VmgULY5cS6U/s640/mediterranean-MESOGEIOS.jpg" width="640" /></a></div> <br />Του <b>Θεόδωρου Καρυώτη</b><br />Οι Έλληνες εφεύραν μια λέξη, τη «γεωγραφία», που χρησιμοποιείται σε πολλές γλώσσες του πλανήτη μας, αλλά δεν φαίνονται να γνωρίζουν καλά από γεωγραφία.<div> <br />Όταν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τηλεφώνησε προ ημερών στον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, συζήτησε και την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι με ένα Twitter που ανάρτησε o αναπληρωτής εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τζουντ Ντίρι, πληροφορηθήκαμε ότι :<br />«Ο Πρόεδρος Τραμπ υπογράμμισε τη σημασία η Τουρκία και η Ελλάδα να επιλύσουν τις διαφωνίες τους στην Ανατολική Μεσόγειο». </div> <div> <br />Και από εδώ αρχίζει μία γεωγραφική αλλά και ουσιώδης περιπέτεια.<br />Όλοι στην πατρίδα μου κατάλαβαν ότι το Αιγαίο Αρχιπέλαγος (αυτή ήταν η ονομασία του από αρχαιοτάτων χρόνων) δεν αναφέρθηκε σε αυτό το τηλεφώνημα. Όταν ο Πρόεδρος Τραμπ μίλησε για την Ανατολική Μεσόγειο, βγάλαμε το συμπέρασμα ότι απέκλεισε το Αιγαίο Αρχιπέλαγος μια και δεν ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο.</div> <div> <br />Ακόμη δεν μπορώ να κατανοήσω πως καταλήξαμε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Διαβάστε τι αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια Britannica:-«Η Ανατολική Μεσόγειος υποδιαιρείται σε δύο μεγάλες λεκάνες. -Η λεκάνη του Ιονίου, στην περιοχή που είναι γνωστή ως το Ιόνιο Πέλαγος, βρίσκεται νότια της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Ελλάδας, όπου έχει καταγραφεί το μεγαλύτερο βάθος στη Μεσόγειο, περίπου 4.900 μέτρα. -Μια υποθαλάσσια κορυφογραμμή μεταξύ του δυτικού άκρου της Κρήτης και της Κυρηναϊκής (Λιβύη) χωρίζει τη λεκάνη του Ιονίου από τη λεκάνη της Λεβαντίνης στα νότια της Ανατολίας (Τουρκία), και το νησί της Κρήτης χωρίζει τη λεκάνη της Λεβαντίνης από το Αιγαίο Πέλαγος, το οποίο αποτελείται από το τμήμα της Μεσογείου βόρεια της Κρήτης και οριοθετείται δυτικά και βόρεια από την ακτή της Ελλάδας και ανατολικά από την ακτή της Τουρκίας. </div> <div> <br /></div> <div> Το Αιγαίο περιλαμβάνει τα πολυάριθμα νησιά του αρχιπελάγους της Ελλάδας. -Η Αδριατική Θάλασσα, βορειοδυτικά του κύριου σώματος της ανατολικής Μεσογείου, οριοθετείται από την Ιταλία στα δυτικά και στα βόρεια και από τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την Αλβανία στα ανατολικά.» </div> <div> <br />Δηλαδή το Αιγαίο ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο. Τώρα εάν ο πρόεδρος Τραμπ είναι και αυτός αγεωγράφητος και αναφερόταν στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς να περιλαμβάνει το Αιγαίο, τότε η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει διευκρινήσεις από τον Λευκό Οίκο.</div> <div> <br />Ο παρακάτω χάρτης δείχνει ξεκάθαρα ότι το Ιόνιο, το Αιγαίο και η λεκάνη της Λεβαντίνης ανήκουν στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><img border="0" height="387" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2020/01/200129203258_KARYOTHS-XARTHS-ANATOLIKH-MESOGEIOS01.jpg" width="640" /><br /><br />Όπως έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου:<br />«Δεν θα εισέλθω, λοιπόν, στον πειρασμό της ανάλυσης, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουμε ενώπιον μας όλα τα στοιχεία για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Δεν γνωρίζουμε τι είπε και τι ΔΕΝ είπε ο Αμερικανός Πλανητάρχης στον Σουλτάνο της Τουρκίας. Γι’ αυτό, πριν αποφασίσουμε τι συνέβη ή τι δεν συνέβη, ας προσπαθήσουμε να δούμε τι γνωρίζουμε: -Μετέφερε ο κ. Τραμπ τις ανησυχίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως της εξέθεσε στον ίδιο στη συνάντηση του Λευκού Οίκου, στις 7 Νοεμβρίου; Δεν το γνωρίζουμε. Το εικάζουμε. -Ζήτησε από τον Τούρκο Πρόεδρο «να τα βρει» με τον κ. Μητσοτάκη; Ούτε αυτό το ξέρουμε. Το θεωρούμε λογικό. -Πρότεινε διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την επίλυση των «ελληνοτουρκικών διαφορών»; Ουδείς μπορεί να μας πει. Αλλά, μπορούμε να το αποκλείσουμε, με δεδομένο ότι οι Αμερικανοί αρπάζουν παρόμοιες ευκαιρίες; </div> <div> <br />Και θα ομολογήσω ότι προσπαθήσαμε οι ανταποκριτές στην Ουάσιγκτον να τύχουμε ενημέρωσης. Ο διπλωμάτης στον οποίο απευθύνθηκα, μου είπε ότι η ανακοίνωση των ολίγων γραμμών του Λευκού Οίκου, ομιλεί από μόνης της. Καλώς, ό,τι πει!!! </div> <div> <br />Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, ο κ. Τραμπ ασχολήθηκε με τρία βασικά ζητήματα σ’ αυτή την τηλεφωνική συνομιλία με τον κ. Ερντογάν: Με τη Λιβύη, τη Συρία και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ανεξάρτητα από τι είπε και τι ΔΕΝ είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος, είναι σημαντικό ότι συμπεριελήφθησαν τα προβλήματα που δημιουργεί η Τουρκία στη Μεσόγειο στα θέματα της συζήτησης των δύο ανδρών.»</div> <div> <br />Και καταλήγει:«Άρα, και για να μην πλακώνονται οι πολιτικοί μας στην Ελλάδα, και οι αναλυτές μας και οι καθηγητές μας, για το ποιος φταίει για τη φιλοτουρκική στάση του κ. Τραμπ, πρέπει να βάλουμε βαθιά στο μυαλό μας, ότι όσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται στο Λευκό Οίκο, θα στηρίζει τον Ερντογάν. Εκτός εάν πετύχει η Γερουσία αυτό που ολίγοι πιστεύουμε: να επιβάλει τις κυρώσεις στην Τουρκία με νόμο του κράτους, ώστε να αναγκαστεί ο Αμερικανός πρόεδρος να πράξει το καθήκον του. Αυτή τη στιγμή, περπατά σε τεντωμένο σχοινί με τους νόμους. Προσωπικά πιστεύω ότι παρανομεί. </div> <div> <br />Κατά τα λοιπά: Ο κ. Μητσοτάκης, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας το 2017, έθεσε με πάθος τις ελληνικές θέσεις στον Ντόναλντ Τραμπ. Του ζήτησε να μεταφέρει τις ανησυχίες της Ελλάδας και της Κύπρου για τις ιαχές πολέμου του σχιζοφρενή προέδρου της Τουρκίας. Απ’ εκεί και πέρα, πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες μέρες – διότι στην Ουάσιγκτον δεν μένει τίποτα κρυφό – για να πληροφορηθούμε το περιεχόμενο της συνομιλίας του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν. Μπορεί να ικανοποιηθούμε, μπορεί και να εκνευριστούμε ακόμα περισσότερο.»<br />Ελπίζω ο Μιχάλης Ιγνατίου να επανέλθει ζητώντας από το State Department την επόμενη διευκρίνηση:<br />«Υπάρχει η δήλωση του Προέδρου Τραμπ ότι στην τηλεφωνική του συνομιλία με το Πρόεδρο Ερντογάν υπογράμμισε τη σημασία η Τουρκία και η Ελλάδα να επιλύσουν τις διαφωνίες τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δήλωση αυτή περιλαμβάνει και το Αιγαίο που ανήκει επίσης στην Ανατολική Μεσόγειο;»<br /><br /><a href="http://hellasjournal.com/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. </div>

Που ανήκει το Αιγαίο Αρχιπέλαγος;

Ellada simera 0 15:05

Του Θεόδωρου ΚαρυώτηΟι Έλληνες εφεύραν μια λέξη, τη «γεωγραφία», που χρησιμοποιείται σε πολλές γλώσσες του πλανήτη μας, αλλά δεν φαίνονται να γνωρίζουν καλά από γεωγραφία. Όταν ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τρ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ν. Καρατουλιώτης : Ο Άξονας Ρωσίας – Γερμανίας και το γεωπολιτικό παίγνιο με τα ενεργειακά της Μεσογείου

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj12Q0yenmCEA5ppA_11HSyiMsfpMhmVXRhf2XH8qR5pNhG58qAXy4g1uhgL5_sxjX0CKO0nq77lOOa3T_-KeDl2wkK8rjgNrTdbgq5QNZfTPpQ4WmNINUjhJP3mcs-5Z10lRKn2bxdj0/s1600/mesogeios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1000" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj12Q0yenmCEA5ppA_11HSyiMsfpMhmVXRhf2XH8qR5pNhG58qAXy4g1uhgL5_sxjX0CKO0nq77lOOa3T_-KeDl2wkK8rjgNrTdbgq5QNZfTPpQ4WmNINUjhJP3mcs-5Z10lRKn2bxdj0/s640/mesogeios.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Ο γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας , υποστράτηγος ε.α. Νίκος Καρατουλιώτης , ανέλυσε σήμερα στον 98.4 γιατί κατά την δική του προσέγγιση , παρότι εμφανίζεται σε όξυνση η ελληνοτουρκική σχέση, στην πραγματικότητα το πάζλ είναι ευρύτερο και αφορά τα ενεργειακά παιχνίδια και τα οικονομικά πλεονεκτήματα που αυτά δίνουν σε χώρες όπως η Ρωσία ή η Γερμανία, έναντι του Ευρωπαϊκού Νότου και των ΗΠΑ, την ώρα που ο σχεδιασμός για έναν άξονα Ευρασίας μέχρι την Κίνα και την Ινδία , απομονώνοντας τις ΗΠΑ, φαίνεται και μέσω των αγωγών να ενεργοποιείται.<br /> <br /> Υπό αυτό το πρίσμα κατά τον κ. Καρατουλιώτη, η Τουρκία μπορεί να παίζει και τον ρόλο του «μπροστινού» για Γερμανία και Ρωσία, ώστε είτε να ματαιωθεί είτε να πάει πίσω για χρόνια , η αξιοποίηση για όλη την Ευρώπη του ενεργειακού πλούτου από την Μεσόγειο και ειδικά την Ανατολική.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="342" src="https://www.youtube.com/embed/-PpIqet-0lw" width="640"></iframe><br /> <br /> <a href="https://www.neakriti.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ν. Καρατουλιώτης : Ο Άξονας Ρωσίας – Γερμανίας και το γεωπολιτικό παίγνιο με τα ενεργειακά της Μεσογείου

Ellada simera 0 14:32

Ο γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας , υποστράτηγος ε.α. Νίκος Καρατουλιώτης , ανέλυσε σήμερα στον 98.4 γιατί κατά την δική του προσέγγιση , παρότι εμφανίζεται σε όξυνση η ελληνοτουρκική σχέση, σ… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Επίθεση της Άγκυρας στα «ρατσιστικά μυαλά» των Ελλήνων: «Ξέρετε πως θα σας συντρίψουμε & θα σας πετάξουμε στην θάλασσα»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybOUqcWxC04gxmfoiTun9cTzaqBMI0IlBhXd4zOyKhjVcvCYxkOHA1XL3zoewHVSXzMAF0p-oJgCR9P6IN9FrnTXuNa0Mf1UgXNWCDZpFSlIccNE-Yh4XjeO8WM-C8ykDm2ZqU0L_RNM/s1600/tsabousoglou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="1366" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiybOUqcWxC04gxmfoiTun9cTzaqBMI0IlBhXd4zOyKhjVcvCYxkOHA1XL3zoewHVSXzMAF0p-oJgCR9P6IN9FrnTXuNa0Mf1UgXNWCDZpFSlIccNE-Yh4XjeO8WM-C8ykDm2ZqU0L_RNM/s640/tsabousoglou.jpg" width="640" /></a></div> <br /> To τουρκικό ΥΠΕΞ απάντησε στην κίνηση του Γιάννη Λαγού να σκίσει την τουρκική Σημαία στο Ευρωκοινοβούλιο «στοχοποιώντας» το 70% των Ελλήνων που σκέφτονται ακριβώς το ίδιο πράγμα.<br /> <br /> <i>«Αυτά τα ρατσιστικά μυαλά ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πως συντρίβουμε και κλωτσάμε στην θάλασσα αυτούς τους οποίους τολμούν να επιτεθούν στην σημαία μας». </i><br /> <br /> Ο Έλληνας ευρωβουλευτής Γιάννης Λαγός νωρίτερα σε συνεδρία στο ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με την κατάσταση των μεταναστών στα ελληνικά νησιά, έσκισε την τουρκική σημαία.<br /> <br /> <iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="404" src="https://www.youtube.com/embed/Jzotrivm7Fk" width="680"></iframe><br /> <br /> Στις Βρυξέλλες στην Γενική Συνέλευση του ευρωκοινοβουλίου, σε συνεδρία με τίτλο ¨Η ανθρωπιστική κατάσταση στα ελληνικά νησιά¨, εξετάστηκε η κατάσταση των παράνομων μεταναστών στην περιοχή.<br /> <br /> Ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Γιάννης Λαγός αντέδρασε λέγοντας ¨Δεν ακούμε κανέναν να μιλά εδώ για την κατάσταση των Ελλήνων πολιτών. Όλοι μιλάνε για τους μετανάστες. Με τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών τι θα γίνει;¨.<br /> <br /> Ο κ.Λαγός υποστήριξε πως το 70% των Ελλήνων πολιτών είναι ενάντιοι στην λαθρομετανάστευση και ότι ο λαός της χώρας δέχεται επιθέσεις από μετανάστες.<br /> <br /> Είπε επίσης, πως ¨Στη μια μεριά υπάρχει η Τουρκία, που κάνει ότι θέλει. Στην χώρα μας συρρέουν οι μετανάστες. Να λοιπόν η τουρκική σημαία, το μοναδικό που της αξίζει είναι αυτό, τίποτε άλλο¨ και έσκισε τη χάρτινη τουρκική σημαία.<br /> <br /> <a href="https://www.pronews.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Επίθεση της Άγκυρας στα «ρατσιστικά μυαλά» των Ελλήνων: «Ξέρετε πως θα σας συντρίψουμε & θα σας πετάξουμε στην θάλασσα»

Ellada simera 0 14:05

To τουρκικό ΥΠΕΞ απάντησε στην κίνηση του Γιάννη Λαγού να σκίσει την τουρκική Σημαία στο Ευρωκοινοβούλιο «στοχοποιώντας» το 70% των Ελλήνων που σκέφτονται ακριβώς το ίδιο πράγμα. «Αυτά τα ρατσιστικά … Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια

Ίμια 1996-2020: 24 χρόνια εθνικής κατάθλιψης στην αναζήτηση “προστάτη”!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLQIt9jv_CI5R2D5thPSUCvwwQtvALXx7XQhqUkyqkvA7qedFFcKBg2eA7BfKIFKLW_TOGQm72Ye2IljtdGlJVXETHmSPbJjU31elvdOGe2LolT1BHL1xRhP53bldy4IkACFh2o2Y5kk/s1600/naytis_apromauro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="900" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLQIt9jv_CI5R2D5thPSUCvwwQtvALXx7XQhqUkyqkvA7qedFFcKBg2eA7BfKIFKLW_TOGQm72Ye2IljtdGlJVXETHmSPbJjU31elvdOGe2LolT1BHL1xRhP53bldy4IkACFh2o2Y5kk/s640/naytis_apromauro.jpg" width="640" /></a></div> <br /> Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από την κρίση των Ιμίων και την τραγωδία με τους 3 νεκρούς Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού. Πρόκειται για 24 χρόνια εθνικής κατάθλιψης κατά τη διάρκεια των οποίων η χώρα έζησε την “εικονική εκτόξευση” σε “ροζ συννεφάκια” και την επώδυνη προσγείωση στην απάνθρωπη πραγματικότητα των μνημονίων. Κατάθλιψη που γίνεται πιο έντονη βλέποντας ότι η “εθνική στρατηγική” σε διπλωματία και άμυνα είναι η αναζήτηση ενός “προστάτη” που θα μας προφυλάξει απ΄ όσους απειλούν ανοιχτά την εθνική μας κυριαρχία…<br /> <br /> Επίκληση του διεθνούς δικαίου που όλοι οι ισχυροί του κόσμου αλλά κυρίως η Τουρκία που θέλει να εμφανίζεται ισχυρή, έχουν μετατρέψει σε κουρελόχαρτο…<br /> <br /> Επίκληση συμμαχιών και συμφωνιών οι οποίες προφανώς και δεν πρέπει να μηδενίζονται, αλλά στην πράξη μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν έχουν προσφέρει τίποτα στις εθνικές υποθέσεις…<br /> <br /> Επίκληση ενός νεκρού πια δόγματος που λέει ότι η Ελλάδα “δεν διεκδικεί τίποτα”. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν εννοούμε να διεκδικήσει εδάφη, αλλά τήρηση συνθηκών που έχουν εδώ και δεκαετίες καταπατηθεί βάναυσα από τους γείτονες Τούρκους, χωρίς να ΄χουμε βγάλει τσιμουδιά…<br /> <br /> Και τέλος επίκληση του “θείου Σαμ” και της “μεγάλης οικογένειας μας” ,της Ευρώπης, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι μας “αγαπάνε” , επειδή πάντα είμαστε επιμελείς στις υποχρεώσεις μας, δεν προκαλούμε προβλήματα και πληρώνουμε αδρά για να έχουν δουλειές οι αμυντικές τους βιομηχανίες.<br /> <br /> Δεν είναι λοιπόν υπερβολή να γράφουμε για 24 χρόνια εθνικής κατάθλιψης…<br /> <br /> Η Ελλάδα μετά από το ηχηρό χαστούκι που δέχτηκε στην κρίση των Ιμίων, έκανε τα ακριβώς αντίθετα απ΄ όσα έπρεπε!<br /> <br /> Αντί να φροντίσει να “δυναμώσει” στρατιωτικά και να διορθώσει όλα τα στραβά που παρουσιάστηκαν στην κρίση, δέχτηκε να της πουλήσουν ότι ήθελαν οι ξένοι. Πολλά δις, πολλές μίζες ,λίγα τα όπλα που πραγματικά ήταν και παραμένουν χρήσιμα. Παραδόξως αυτά ακριβώς που μπορούν να κάνουν τη ζημιά δεν τυγχάνουν της προσοχής που πρέπει , σε αντίθεση με άλλα που τη νύχτα των Ιμίων αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά. Η ιστορία των F-16 την οποία μας υπενθύμισε προχθές ο Χρήστος Καπούτσης είναι η πιο ενδεικτική. Δεν μπόρεσαν να πετάξουν τη νύχτα των Ιμίων, αλλά παρόλα αυτά αγοράσαμε κι άλλα μόλις 3 χρόνια μετά, επειδή έτσι ήθελαν ο Αμερικανοί και όπως λένε οι πληροφορίες και οι Τούρκοι που δεν επιθυμούσαν η Ελλάδα να προμηθευτεί F-15.<br /> <br /> Αντί να φροντίσει να ενισχύσει το Στόλο της, η Ελλάδα πίστεψε -οι κυβερνώντες της δηλαδή- ότι μπορούν να εξουδετερώσουν την υπαρκτή τουρκική απειλή με το “χρηματιστήριο της φούσκας” και την όπως,όπως είσοδο μας στην ΟΝΕ. Η ίδια η ζωή μας έχει αποδείξει πόσο λάθος έκαναν.<br /> <br /> Αντί να φροντίσει να μετασχηματίσει τις ΕΔ, τη διάταξή τους, την οργάνωση τους , να τις κάνει “σύγχρονες και αποτελεσματικές”, εξακολούθησε να τις κρατά “φυλακισμένες” σε …ρετρό λογική .<br /> <br /> Σ΄ αυτά τα 24 χρόνια όποιος τολμούσε να θέσει τέτοια ζητήματα ήταν “στρατολάγνος” -αλλιώς το λένε αλλά τέλος πάντων- ή ακόμη χειρότερα ύποπτος.<br /> <br /> Και τώρα που οι “απέναντι” έχουν πάει ταμείο για να εισπράξουν από την επένδυση που έκαναν στην άμυνα και στην αμυντική τους βιομηχανία, πολλοί από τους δικούς μας που αυτά τα 24 χρόνια δεν “έδιναν μία” γι΄ αυτό που λέγεται Εθνική Άμυνα τρέχουν αλλόφρονες σε τηλεοπτικά κανάλια και ωρύονται για την ανάγκη “άμεσης ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων”!<br /> <br /> Ακόμη και τώρα αμφιβάλουμε αν το εννοούν! Κι αυτό ,γιατί οι κινήσεις που γίνονται γι΄ αυτή την ενίσχυση είναι νωχελικές, κάποιες ξεπερασμένες εδώ και χρόνια και άλλες τόσο μακροπρόθεσμες που αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα να τις συζητάμε!<br /> <br /> Την ίδια ώρα όχι μόνο στο παρασκήνιο -αυτό γινόταν χρόνια- αλλά και στο προσκήνιο γράφονται κι ακούγονται απόψεις για τα “ταμπού” που πρέπει να ξεπεράσουμε στα εθνικά μας θέματα! Ταμπού η ΑΟΖ στο Καστελόριζο, τα 10 ναυτικά μίλια στον αέρα κι άλλα πολλά από τα οποία δήθεν πρέπει να απελευθερωθούμε.<br /> <br /> Και βέβαια διαρκής είναι η αναζήτηση ενός “προστάτη”! Πληρώνουμε όσα, όσα για να τον εξασφαλίσουμε, αλλά μέχρι στιγμής τζάμπα λεφτά έχουμε δώσει κι άλλα τόσα ετοιμαζόμαστε να δώσουμε…<br /> <br /> Χωρίς να το ΄χουμε καταλάβει έχουμε καταλήξει στη θλιβερή συζήτηση για το ποιος και πως θα μας υποστηρίξει όταν θα ΄ρθει η ώρα της αλήθειας. Κι ενώ όλοι πια έχουμε καταλάβει ότι κανένας δεν θα ΄ρθει, συνεχίζουμε κάθε μέρα αυτή τη κουβέντα μεγαλοποιώντας δηλώσεις “αδειανά πουκάμισα” από “φίλους και συμμάχους”.<br /> <br /> Τελευταίο οχυρό ελπίδας, η αντίδραση του κόσμου σ΄ όλα όσα ακούγονται και μάλλον προετοιμάζονται…<br /> <br /> <a href="https://www.militaire.gr/" target="_blank">πηγή</a><br /> <br /> <br /> Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Ίμια 1996-2020: 24 χρόνια εθνικής κατάθλιψης στην αναζήτηση “προστάτη”!

Ellada simera 0 13:26

Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από την κρίση των Ιμίων και την τραγωδία με τους 3 νεκρούς Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού. Πρόκειται για 24 χρόνια εθνικής κατάθλιψης κατά τη διάρκεια των οπο… Διαβάστε την συνέχεια

Διαβάστε την συνέχεια